6.10.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 262/1

(1)

Rozporządzeniem (WE) nr 287/2009 (2) („rozporządzenie w sprawie ceł tymczasowych”) Komisja nałożyła tymczasowe cło antydumpingowe na przywóz niektórych rodzajów folii aluminiowej pochodzących z Armenii, Brazylii i Chińskiej Republiki Ludowej („ChRL”).

(2)

Postępowanie wszczęto na skutek skargi złożonej przez Eurométaux („skarżący”) w imieniu europejskich producentów reprezentujących znaczącą część, w tym przypadku ponad 25 %, całkowitej wspólnotowej produkcji folii aluminiowej.

(3)

Jak określono w motywie 13 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, dochodzenie w sprawie dumpingu oraz szkody obejmowało okres od dnia 1 lipca 2007 r. do dnia 30 czerwca 2008 r. („okres objęty dochodzeniem” lub „OD”). Analiza tendencji mających znaczenie dla oceny szkody obejmowała okres od dnia 1 stycznia 2005 r. do końca okresu objętego dochodzeniem („okres badany”).

(4)

Po powiadomieniu o istotnych faktach i wnioskach, na podstawie których podjęto decyzję o wprowadzeniu tymczasowych środków antydumpingowych („ujawnienie tymczasowych ustaleń”), kilka zainteresowanych stron przedłożyło oświadczenia w formie pisemnej, przedstawiające ich opinie w sprawie tymczasowych ustaleń. Stronom, które wystąpiły z takim wnioskiem, umożliwiono wypowiedzenie się w formie ustnej.

(5)

Po wprowadzeniu tymczasowych środków antydumpingowych Komisja kontynuowała dochodzenie w sprawie dumpingu, szkody i interesu Wspólnoty oraz dokonała dalszej analizy danych uzyskanych w odpowiedziach na pytania zawarte w kwestionariuszu przesłanych przez niektórych producentów eksportujących oraz producentów we Wspólnocie; przeprowadzono również wizyty weryfikacyjne.

(6)

Przeprowadzono pięć dodatkowych wizyt w siedzibach następujących producentów wspólnotowych:

(7)

Dodatkowa wizyta weryfikacyjna odbyła się w siedzibie przedsiębiorstwa powiązanego z producentem eksportującym:

(8)

Przeprowadzono trzy dodatkowe wizyty w siedzibach następujących producentów eksportujących:

(9)

Przeprowadzono również wizytę w siedzibie Shanghai Futures Exchange, Shanghai.

(10)

Wszystkie strony zostały poinformowane o istotnych faktach i ustaleniach, na podstawie których zamierza się zalecić wprowadzenie ostatecznych środków antydumpingowych na przywóz niektórych rodzajów folii aluminiowej pochodzących z Armenii, Brazylii i ChRL oraz ostateczne pobranie kwot zabezpieczonych w formie cła tymczasowego. Oprócz tego zainteresowanym stronom wyznaczono okres, w którym mogły przedstawić uwagi związane z ujawnieniem tych informacji.

(11)

Ustne i pisemne uwagi przedstawione przez zainteresowane strony zostały uwzględnione, a w stosownych przypadkach ustalenia zostały odpowiednio zmienione.

(12)

Producent eksportujący z Brazylii twierdził, że również Rosja powinna zostać uwzględniona w dochodzeniu, jako że przez cały badany okres wielkość przywozu z Rosji i jego udział w rynku osiągnęły znaczące wartości, wyższe nawet niż w przypadku Armenii. Poza tym producent eksportujący z Brazylii twierdził, że ceny przywozu z Rosji były na tym samym poziomie co ceny przywozu z krajów, których dotyczy postępowanie, oraz że istniały dowody prima facie na przywóz po cenach dumpingowych w okresie, w którym wszczęto postępowanie.

(13)

W trakcie analizy skargi Komisja doszła do wniosku, że nie istniały wystarczające dowody prima facie na przywóz po cenach dumpingowych z Rosji. W związku z powyższym wykluczenie Rosji z dochodzenia uznano za uzasadnione. Wobec braku dowodów na dumping bez znaczenia jest to, czy przywóz z Rosji lub jego udział w rynku były rzeczywiście wyższe niż przywóz z krajów, których dotyczy postępowanie. Zastrzeżenia brazylijskiego producenta eksportującego zostały wobec tego odrzucone.

(14)

Przedstawiciele przemysłu przetwórczego we Wspólnocie („przedsiębiorstwa zajmujące się nawijaniem folii”) utrzymywali, że produkt objęty postępowaniem powinien również objąć rolki dla konsumentów, tj. rolki folii ważące mniej niż 10 kg, jako że wprowadzenie ostatecznych środków jedynie na przywóz rolek folii aluminiowych ważących powyżej 10 kg („duże zwoje”) mogłoby spowodować zwiększenie wywozu po niskich cenach rolek dla konsumentów z krajów, których dotyczy postępowanie. Dowodzono również, że oba produkty mają zasadniczo te same cechy charakterystyczne, a jedyne co je odróżnia, to sposób pakowania.

(15)

W motywach 15–19 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych stwierdzono, że rolki dla konsumentów i duże zwoje są produktami różnymi pod względem cech fizycznych i podstawowych zastosowań końcowych. Kolejne dochodzenie potwierdziło te ustalenia. Różnice we właściwościach fizycznych pomiędzy rolkami dla konsumentów i dużymi zwojami wychodzą poza różnice w pakowaniu, jako że produkt objęty dochodzeniem musi być przewinięty przed ponownym zapakowaniem i odsprzedażą odbiorcom końcowym. Ustalono również, że klienci, kanały sprzedaży oraz podstawowe zastosowania są różne. Uznano zatem, iż nie ma uzasadnienia dla włączenia rolek dla konsumentów do zakresu produktu objętego postępowaniem.

(16)

Zarzut, iż przywóz dużych zwojów może zostać zastąpiony przywozem rolek dla konsumentów, został przeanalizowany w motywach 97–99.

(17)

Wobec braku innych uwag dotyczących produktu objętego postępowaniem i produktu podobnego ustalenia przedstawione w motywach 14–21 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostają niniejszym potwierdzone.

(18)

Jedyny producent eksportujący w Armenii zakwestionował ustalenia tymczasowe przedstawione w motywach 24–31 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(19)

Przedstawiciele przedsiębiorstwa stwierdzili po pierwsze, iż Komisja popełniła błąd, uznając, że przedsiębiorstwo z Armenii powinno wystąpić z wnioskiem o MET, jako że w opinii przedsiębiorstwa Armenia jest krajem o gospodarce rynkowej w rozumieniu Porozumienia antydumpingowego WTO, oraz że wpis dotyczący Armenii w przypisie do art. 2 ust. 7 lit. a) w podstawowym rozporządzeniu antydumpingowym powinien zostać usunięty.

(20)

Niemniej jednak, jak to zostało opisane w motywie 25 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, Armenia jest wymieniona w przypisie do rozporządzenia art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego wśród krajów nieposiadających gospodarki rynkowej. Sposób traktowania producentów eksportujących z krajów nieposiadających gospodarki rynkowej, którzy są członkami WTO, został opisany w art. 2 ust. 7 lit. b). Przepisy te zostały w pełni uwzględnione w niniejszym dochodzeniu. Argument ten został zatem ponownie oddalony.

(21)

Przedstawiciele przedsiębiorstwa stwierdzili następnie, iż spełniało ono drugie kryterium MET, które wstępnie uznano za niespełnione w motywach 27–29 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych. Przedstawiciele przedsiębiorstwa oparli swoje argumenty na przedłożonych księgach rachunkowych z 2007 r., których nie dostarczono w trakcie wizyty weryfikacyjnej w przedsiębiorstwie przeprowadzonej przed wprowadzeniem środków tymczasowych. Władze przedsiębiorstwa ponownie stwierdziły, że nie uważają one, aby w ramach drugiego kryterium MET konieczne było prowadzenie dokumentacji księgowej zgodnie z międzynarodowymi standardami księgowości i że armeńskie standardy księgowości były wystarczające, jako że Armenia jest członkiem WTO.

(22)

Ten argument został odrzucony. Przedsiębiorstwo jest zobowiązane posiadać jeden przejrzysty zestaw dokumentacji księgowej zgodny z międzynarodowymi standardami księgowości. Braki ujawnione przez audytorów zarówno w przypadku roku finansowego 2006, jak i 2007 ewidentnie wskazywały, że dokumentacja księgowa nie była prowadzona zgodnie z międzynarodowymi standardami księgowości, a zatem przedsiębiorstwo nie było w stanie dowieść, iż spełnia ono drugie kryterium MET. Kryteria dotyczące MET wyraźnie odnoszą się do standardów międzynarodowych, a członkostwo w WTO nie zmienia nic w tej kwestii. Poza tym członkostwo w WTO nie jest samo w sobie gwarancją prowadzenia przez przedsiębiorstwo działalności w oparciu o zasady gospodarki rynkowej.

(23)

Przedsiębiorstwo stwierdziło następnie, że spełniało trzecie kryterium MET, które wstępnie uznano za niespełnione w motywie 30 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych w związku z problemami dotyczącymi sprzedaży akcji przez rząd Armenii oraz nieodpłatnego przyznania przedsiębiorstwu gruntów przez państwo. Przedsiębiorstwo stwierdziło, że kwestia nieodpłatnego przyznania przedsiębiorstwu gruntów nie miała zasadniczego znaczenia i nie powinna być brana pod uwagę łącznie z kwestią dotyczącą akcji, którą to z resztą przedsiębiorstwo również uznaje za nieistotną.

(24)

Ten argument również został odrzucony. Fakt, iż grunty zostały nabyte bez poniesienia żadnych kosztów i że mogą być sprzedane po spłacie państwu ich wartości katastralnej (która jest znacząco niższa niż ich wartość rynkowa), sprawia, że grunty te są ważnym i cennym aktywem dla przedsiębiorstwa, które nie pojawia się w jego dokumentacji księgowej, co ma znaczący wpływ na ponoszone przez nie koszty. Ponadto przedsiębiorstwo nie dowiodło, że zakłócenia spowodowane sprzedażą akcji po cenie niższej niż ich wartość nominalna były bez znaczenia.

(25)

Można zatem stwierdzić, że dwie powyższe kwestie dotyczące zgodności z trzecim kryterium MET prowadzą do zniekształceń przeniesionych z systemu gospodarki nierynkowej.

(26)

Ustalenie, że przedsiębiorstwu nie należy przyznawać MET, zostaje zatem potwierdzone.

(27)

Jeden producent eksportujący w ChRL zakwestionował ustalenia tymczasowe przedstawione w motywie 32 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych. Ponowił on stwierdzenie, że Komisja nie powinna była porównywać cen notowanych na giełdach Shanghai Futures Exchange („SHFE”) i London Metal Exchange („LME”) po odliczeniu VAT; twierdził on, że bez takiego dostosowania ceny byłyby podobne w okresie objętym dochodzeniem.

(28)

Argument ten został odrzucony z powodów przedstawionych w motywie 38 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, biorąc pod uwagę fakt, iż ceny powinny być porównywane w oparciu o identyczną podstawę. Chińscy producenci produktu objętego postępowaniem płacą VAT przy zakupie aluminium pierwotnego. Większość VAT jest następnie odzyskiwana przy sprzedaży produktu gotowego, sprzedawanego na rynku krajowym (w tym przypadku może być odzyskana całość) lub na wywóz (w tym przypadku rząd chiński ogranicza odzyskanie VAT do pewnego poziomu za pewne produkty w określonym czasie). Włączenie niewielkiej wartości VAT, który nie może zostać odzyskany, nie ma takiego znaczenia, aby mogło ono mieć istotny wpływ na powyższe ustalenia.

(29)

Należy również zauważyć, iż znacząca różnica w cenie pomiędzy LME i SHFE w OD pokazuje zaangażowanie rządu w mechanizm ustalania cen aluminium pierwotnego, co zostało wykazane w rozporządzeniu w sprawie ceł tymczasowych (motyw 32) i potwierdzone w trakcie wizyty służb Komisji w SHFE.

(30)

W trakcie wizyty potwierdzono, że państwo ma zasadniczą rolę w określaniu ceny na SHFE i ingeruje w mechanizm ustalania cen, zwłaszcza mając na uwadze jego szczególną pozycję zarówno jako głównego dostawcy aluminium pierwotnego, jak i nabywcy poprzez Krajowy Urząd Rezerw i inne agencje rządowe. Poza tym rząd ustanawia dzienne limity cen poprzez zasady regulujące SHFE, które zostały zaaprobowane przez krajowy organ prawodawczy, tj. Chińską Komisję Papierów Wartościowych (China Securities Regulatory Commission („CSRC”). Wyraźnie można zaobserwować również, że SHFE jest giełdą zamkniętą, korzystać z niej mogą jedynie przedsiębiorstwa zarejestrowane w Chinach oraz obywatele chińscy, oraz że nie istnieje skuteczny arbitraż pomiędzy SHFE i giełdami międzynarodowymi znajdującymi się poza terytorium Chin. Znajduje to odzwierciedlenia w różnicach cen na SHFE i na giełdach światowych takich jak LME. Ponadto w przypadku gdy kontrakty giełdowe na przyszłą dostawę kończą się rzeczywistą dostawą, może ona mieć miejsce jedynie na terenie wybranych magazynów w ChRL, w przeciwieństwie do giełd międzynarodowych, w przypadku których dostawa jest możliwa na całym świecie. Powyższe zasady dostaw gwarantują, że krajowy rynek chiński pozostaje niewrażliwy na tendencje na rynku światowym oraz że na zniekształceniach cenowych korzystają jedynie przedsiębiorstwa chińskie.

(31)

Potwierdza się zatem tymczasowe ustalenia przedstawione w motywach 22–40.

(32)

Wobec braku uwag ustalenia tymczasowe dotyczące producenta eksportującego z Armenii, zawarte w motywie 42 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, zostają potwierdzone.

(33)

Jeden producent eksportujący w ChRL zakwestionował ustalenia tymczasowe, przedstawione w motywie 42 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, dotyczące odrzucenia wniosku o IT. Wniosek został odrzucony w związku z faktem, iż przedsiębiorstwo było w większości własnością państwa. Przedsiębiorstwo twierdziło, że ustalenia w tej sprawie powinny być zmienione, jako że przedsiębiorstwo znajdowało się w posiadaniu państwa za pośrednictwem spółki notowanej na giełdzie w Hongkongu oraz w związku z faktem, że w radzie nadzorczej nie zasiadali przedstawiciele państwa.

(34)

Argumenty te zostały odrzucone. Przedsiębiorstwo jest w większości własnością państwa, a zatem rada nadzorcza, która zarządza przedsiębiorstwem, odpowiada przed ostatecznym udziałowcem, tj. państwem. Przedsiębiorstwo nie było również w stanie dowieść, że państwo nie miało możliwości ingerowania w jego decyzje gospodarcze poprzez decyzje podejmowane przez radę nadzorczą.

(35)

Wobec tego ustalenia sformułowane w motywach 41 i 42 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostają potwierdzone.

(36)

Wobec braku uwag potwierdza się tymczasowe ustalenia dotyczące Turcji jako odpowiedniego kraju analogicznego, przedstawione w motywach 43–52 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(37)

Wobec braku uwag ustalenia zawarte w motywach 53–68 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostają potwierdzone.

(38)

Jedyny producent eksportujący z Armenii zakwestionował ustalenia tymczasowe przedstawione w motywach 69–77 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych. Przedsiębiorstwo stwierdziło, że odliczenia dokonane na podstawie art. 2 ust. 9 rozporządzenia podstawowego, dotyczące kosztów sprzedaży, ogólnych i administracyjnych oraz uzasadnionego zysku ze sprzedaży za pośrednictwem powiązanego przedsiębiorstwa, były nieuzasadnione.

(39)

Przy bliższym zbadaniu stwierdzono, że pewna wielkość sprzedaży nie została dokonana za pośrednictwem importerów we Wspólnocie. W tych okolicznościach dostosowania dokonane na podstawie art. 2 ust. 9 rozporządzenia podstawowego były nieuprawnione; w związku z powyższym obliczenia te zostały odpowiednio skorygowane.

(40)

Wobec braku uwag ustalenia zawarte w motywach 78–82 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostają niniejszym potwierdzone.

(41)

W celu wyliczenia rezydualnego marginesu dumpingu dla Chin zmodyfikowano tymczasową metodykę opisaną w motywie 83 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, tak że margines został wyliczony w oparciu o średnią ważoną: (i) ogólnego marginesu dumpingu wyliczonego dla przedsiębiorstwa, któremu nie przyznano MET ani IT; oraz (ii) transakcji tego przedsiębiorstwa o najwyższym poziomie dumpingu stosowanego wobec cen eksportowych odnotowanych w Comext (ceny te były reprezentatywne dla chińskich eksporterów niewspółpracujących przy dochodzeniu). Na tej podstawie ogólnokrajowy margines dumpingu został tymczasowo ustalony na poziomie 47,0 % ceny CIF na granicy Wspólnoty przed ocleniem.

(42)

Jak wspomniano w motywie 87 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, skarga została złożona przez Eurométaux w imieniu czterech producentów wspólnotowych, którzy współpracowali w dochodzeniu. Ponadto jeden producent poparł skargę, a jeden był jej przeciwny. Pięciu producentów, którzy złożyli skargę lub ją poparli, uznaje się zatem za przemysł wspólnotowyw rozumieniu art. 4 ust. 1 i art. 5 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(43)

Wobec braku uwag dotyczących produkcji i definicji przemysłu wspólnotowego motywy 86–87 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostają niniejszym potwierdzone.

(44)

Producent eksportujący z Armenii zakwestionował ustalenia dotyczące konsumpcji we Wspólnocie, twierdząc, że należałoby wziąć pod uwagę sprzedaż wewnętrzną w przemyśle wspólnotowym. To samo przedsiębiorstwo dowodziło również, że dane szacunkowe dołączone do skargi nie stanowiły rzetelnej bazy dla ustalenia konsumpcji we Wspólnocie oraz zwrócił uwagę na niezależne badania rynkowe.

(45)

Odnośnie do rzekomego użytku własnego stwierdzono, że jedynie niewielka ilość produktu była przeznaczona na sprzedaż wewnętrzną w OD. Dotyczyła ona wyłącznie jednego producenta wspólnotowego w przypadku sprzedaży w ciągu pierwszego roku w badanym okresie. Uznano zatem, że miało to jedynie nieznaczny wpływ na całościowy obraz sytuacji lub nie miało wpływu w ogóle.

(46)

Odnośnie do określenia całkowitej konsumpcji we Wspólnocie zbadano, czy metodyka zastosowana na etapie ustaleń tymczasowych była uzasadniona i czy dała ona pełny obraz sytuacji. Producent eksportujący z Armenii nie wyjaśnił, z jakiego powodu metodyka zastosowana przez instytucje wspólnotowe była niewłaściwa, co miało doprowadzić do nierzetelnych ustaleń. Badanie, na które powoływał się producent eksportujący z Armenii, uznano za niemające bezpośredniego znaczenia dla sprawy, jako że odnosiło się ono do różnych typów folii aluminiowej i zawierało dane dotyczące przedsiębiorstw spoza UE, które nie mogły zostać zweryfikowane. Poza tym ustalenia tymczasowe dotyczące łącznej konsumpcji we Wspólnocie zawarte w tabeli 1 w motywie 90 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostały potwierdzone przez pozostałe zainteresowane strony, włącznie z importerami niepowiązanymi z przemysłem wspólnotowym.

(47)

Na podstawie powyższych ustaleń stwierdzono, że łączna konsumpcja we Wspólnocie przedstawiona w rozporządzeniu w sprawie ceł tymczasowych daje rzetelny obraz obecnej sytuacji.

(48)

Wobec braku innych uwag dotyczących konsumpcji we Wspólnocie motywy 88–90 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostają niniejszym potwierdzone.

(49)

W następstwie ujawnienia ustaleń tymczasowych producent eksportujący z Brazylii ponownie stwierdził, że produkt pochodzący z Brazylii reprezentuje wyższe standardy w odniesieniu np. do wytrzymałości na rozciąganie oraz wymagań dotyczących wydłużania, co umożliwia szerszy zakres wykorzystania oraz sprzedaż szerszemu kręgowi odbiorców w porównaniu do produktów pochodzących z dwóch pozostałych krajów, których dotyczy postępowanie. W związku z powyższym twierdził on, że istniały różne segmenty rynkowe dla folii aluminiowej w zależności od jakości produktu oraz że jedynie produkt brazylijski spełnia standardy pozwalające na jego sprzedaż na rynku produktów z wyższej półki.

(50)

Eksporter z Brazylii powtórzył po raz kolejny, że również kanały sprzedaży i metody dystrybucji były różne. W szczególności twierdził on, że wywóz z Brazylii odbywał się głównie poprzez przedsiębiorstwa handlowe, podczas gdy eksporterzy z Armenii i Chin sprzedawali swoje produkty bezpośrednio przedsiębiorstwom zajmującym się nawijaniem folii we Wspólnocie. Podkreślano również, że eksporter z Brazylii posiada długotrwałe i stabilne relacje handlowe z wybranymi odbiorcami we Wspólnocie, podczas gdy eksporterzy z Armenii i ChRL dopiero niedawno weszli na rynek wspólnotowy.

(51)

Na koniec wspomniany producent eksportujący stwierdził, że tendencje dotyczące wielkości sprzedaży i udziału w rynku były inne od tych, które można zaobserwować w przypadku pozostałych krajów eksportujących, co wskazuje na to, że istniały inne warunki konkurencji.

(52)

Odnośnie do pierwszego zarzutu, tj. różnicy w standardach jakości, w dochodzeniu wykazano, że mimo różnic w jakości transakcje na rynku folii aluminiowej uzależnione były głównie od ceny, a różnice w jakości odgrywały jedynie niewielką rolę przy wyborze dostawcy. Ustalenia te zostały potwierdzone przez współpracujących importerów i użytkowników. W związku z powyższym nieuzasadnione twierdzenie producenta eksportującego z Brazylii, jakoby rynek folii aluminiowej był podzielony na osobne segmenty w zależności od różnic jakości produktu, nie zostały potwierdzone w trakcie obecnego dochodzenia, a co za tym idzie argument ten musiał zostać odrzucony.

(53)

W kwestii rzekomych różnych kanałów sprzedaży i metod dystrybucji należy zauważyć, iż producent eksportujący z Brazylii nie neguje ustalenia, że sprzedawał on swoje produkty zarówno za pośrednictwem niepowiązanych przedsiębiorstw handlowych oraz bezpośrednio przedsiębiorstwom zajmującym się nawijaniem folii we Wspólnocie. Na tej podstawie stwierdza się, ze kanały sprzedaży były takie same. Fakt, iż eksporter z Brazylii nawiązał długotrwałe kontakty handlowe w poprzednich latach, nie zmienia faktu, iż jego produkty konkurują na tych samych warunkach z produktami przedsiębiorstw, które niedawno weszły na rynek. Producent eksportujący nie twierdził ani nie wykazał, że jego odbiorcy nie zmieniliby dostawcy, gdyby uznali to za stosowne. W związku z tym fakt, że eksporter z Brazylii może wykazać się długoletnią obecnością na rynku wspólnotowym, nie pozwala na stwierdzenie, że jego produkty konkurują na innych warunkach w porównaniu do produktów przywożonych z Armenii i ChRL. Argument dotyczący tej kwestii musiał zatem zostać odrzucony.

(54)

Wreszcie w odniesieniu do kwestii różnych tendencji w przywozie producent eksportujący z Brazylii nie przedstawił żadnych dodatkowych informacji lub dowodów, a co za tym idzie ustalenia tymczasowe przedstawione w motywie 93 zostają niniejszym potwierdzone.

(55)

W następstwie ujawnienia ustaleń tymczasowych producent eksportujący z Armenii stwierdził, że przywóz z Armenii powinien zostać potraktowany osobno w obliczeniach dotyczących szkody, biorąc pod uwagę niewielkie ilości przywozu, jego niski udział w rynku oraz stabilne tendencje w przywozie, a także rzekome duże różnice w jakości między produktami pochodzącymi z Armenii a produktami z Brazylii i ChRL.

(56)

Twierdzenie to nie mogło zostać zaakceptowane, jako że stwierdzono, iż wszystkie warunki łącznej oceny skutków przywozu określone w art. 3 ust. 4 rozporządzenia podstawowego zostały spełnione:

(57)

Argumenty przedstawione w tej kwestii przez producenta eksportującego z Armenii zostały zatem odrzucone.

(58)

W związku z brakiem innych uwag dotyczących łącznej oceny skutków przywozu objętego postępowaniem, zgodnie z art. 3 ust. 4 rozporządzenia podstawowego, ustalenia tymczasowe przedstawione w motywach 91–94 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostają niniejszym potwierdzone.

(59)

Z powodu braku innych uwag dotyczących przywozu z krajów, których dotyczy postępowanie, ustalenia tymczasowe przedstawione w motywach 95–96 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostają niniejszym potwierdzone.

(60)

Wobec braku innych uwag dotyczących cen przywozu z krajów, których dotyczy postępowanie, ustalenia tymczasowe przedstawione w motywie 97 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostają niniejszym potwierdzone.

(61)

Producent eksportujący z Brazylii zakwestionował metodykę wyliczenia marginesu podcięcia cenowego. Producent eksportujący stwierdził, że wyliczenie marginesu podcięcia cenowego nie zostało dokonane na tym samym poziomie handlu. Z tego powodu dowodził on, że sprzedaż eksportowa z Brazylii była głównie dokonywana do niepowiązanych importerów, którzy odsprzedają produkt przedsiębiorstwom zajmującym się nawijaniem folii, podczas gdy sprzedaż przemysłu wspólnotowego była bezpośrednio skierowana do przedsiębiorstw zajmujących się nawijaniem folii. W związku z powyższym twierdził on, że koszty sprzedaży, ogólne i administracyjne, oraz zysk przedsiębiorstw handlowych powinny zostać doliczone do ceny eksportowej. W trakcie dochodzenia ustalono, że wbrew temu, co twierdził producent eksportujący z Brazylii, sprzedaż eksportowa nie była głównie skierowana do niepowiązanych importerów, jako że 70 % sprzedaży eksportowej dokonano bezpośrednio do przedsiębiorstw zajmujących się nawijaniem folii. W dochodzeniu wykazano również, że przemysł wspólnotowy sprzedawał produkt objęty postępowaniem głównie przedsiębiorstwom zajmującym się nawijaniem folii, chociaż pewnej wielkości sprzedaży dokonano także na rzecz przedsiębiorstw handlowych. Z tego też powodu oraz aby zagwarantować, że porównania dokonano na tym samym poziomie handlu, zdecydowano wyłączyć sprzedaż do przedsiębiorstw handlowych, a co za tym idzie podstawą wyliczenia podcięcia cenowego była jedynie sprzedaż bezpośrednia do przedsiębiorstw zajmujących się nawijaniem folii. Jako że sprzedaż ta stanowiła ponad 70 % całości sprzedaży eksportowej producenta do Wspólnoty, uznano ją za reprezentatywną.

(62)

Kolejnym argumentem przedstawionym przez tego samego producenta eksportującego z Brazylii było twierdzenie, że powinno się dokonać dostosowania ze względu na jakość produktów pochodzących z przywozu i produktów przemysłu wspólnotowego. Niemniej jednak w dochodzeniu jasno stwierdzono, że kwestia jakości nie jest czynnikiem decydującym, jako że decyzje użytkowników końcowych są bardziej uzależnione od ceny niż od potencjalnej różnicy w jakości (np. grubości folii).

(63)

Na tej podstawie średnie ważone podcięcie cenowe, wyrażone jako odsetek cen sprzedaży przemysłu wspólnotowego do niepowiązanych odbiorców na poziomie ex-works, wyniosło w przypadku Brazylii 9,6 %.

(64)

Wobec braku innych uwag w kwestii podcięcia cenowego ustalenia w motywach 98–100 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostają niniejszym potwierdzone.

(65)

Zgodnie z motywem 42 czynniki dotyczące szkody zostały określone na podstawie zweryfikowanych informacji pochodzących od pięciu producentów wspólnotowych. Szósty producent wspólnotowy przesłał odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu po dokonaniu wstępnych ustaleń; nie mogły one zostać jednak zweryfikowane, w związku z czym nie były one wzięte pod uwagę przy ostatecznych ustaleniach. Po zakończeniu wizyt weryfikacyjnych na miejscu niektóre z czynników dotyczących szkody musiały zostać ponownie przeanalizowane w oparciu o dowody zgromadzone w wyniku wizyt. W związku z powyższym, zgodnie z art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego, badanie skutków przywozu po cenach dumpingowych na przemysł wspólnotowy oraz ocena wszystkich czynników gospodarczych, które wywierają wpływ na przemysł wspólnotowy w badanym okresie, musiały zostać odpowiednio skorygowane.

(66)

Jak wynika z powyższej tabeli, wielkość produkcji przemysłu wspólnotowego nadal wyraźnie wykazywała tendencję negatywną pomiędzy 2005 r. i OD. Jeżeli chodzi o całość mocy produkcyjnych, w ostatecznych ustaleniach potwierdzono spadek wykorzystania mocy produkcyjnych w badanym okresie.

(67)

Poniższa tabela pokazuje wyniki przemysłu wspólnotowego w odniesieniu do jego sprzedaży niezależnym odbiorcom we Wspólnocie.

Tabela 2:   Wielkość sprzedaży, udział w rynku, ceny i średnie ceny jednostkowe we Wspólnocie

(68)

Zgodnie z tym, co zostało wstępnie ustalone, o ile konsumpcja we Wspólnocie zwiększyła się o 4 % w badanym okresie, wielkość sprzedaży przemysłu wspólnotowego zmniejszyła się o 30 %, co oznacza, że przemysł wspólnotowy nie był w stanie skorzystać ze wzrostu konsumpcji. W konsekwencji udział w rynku przemysłu wspólnotowego spadł z 48 % w 2005 r. do 33 % w OD.

(69)

W związku z tym, jeżeli chodzi o wyniki przemysłu wspólnotowego w odniesieniu do sprzedaży niezależnym odbiorcom we Wspólnocie, ostateczne ustalenia nie zmieniły się znacząco w stosunku do ustaleń tymczasowych.

(70)

Poniższe liczby dotyczą wielkości zapasów pod koniec każdego okresu.

Tabela 3:   Zapasy

(71)

Zgodnie z tym, co stwierdzono w motywie 107 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, w dochodzeniu wykazano, że zapasów nie można uznać za znaczący czynnik wpływający na szkodę, jako że większości produkcji dokonuje się w odpowiedzi na zamówienia. W związku z tym informacje dotyczące zapasów przedstawiono w celach informacyjnych. Chociaż aktualne ostateczne ustalenia pokazują znaczący wzrost poziomu zapasów o 32 %, z analizy wynika, że są one spowodowane tymczasowymi zapasami jednego przedsiębiorstwa, a co za tym idzie nie reprezentują one żadnej znaczącej tendencji.

(72)

Inwestycje przemysłu wspólnotowego zmniejszyły się znacząco; tym samym tendencja ustalona w rozporządzeniu w sprawie ceł tymczasowych w motywie 108 zostaje potwierdzona. Z powodu braku znaczących zmian oraz w związku z uwagami dotyczącymi inwestycji przekazanymi przez przemysł wspólnotowy pomiędzy 2005 r. i OD ustalenia, o których mowa w motywie 108 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, zostają niniejszym potwierdzone.

(73)

Powyższa tabela pokazuje, iż rentowność przemysłu wspólnotowego nieznacznie się poprawiła w badanym okresie, pozostała jednak na poziomie ujemnym w OD, w szczególności znacząco poniżej docelowego zysku w wysokości 5 %. Zgodnie z powyższymi tabelami 1 i 2 w trakcie dochodzenia ustalono, że pogorszenie sytuacji przemysłu wspólnotowego przyniosło znaczący spadek wielkości produkcji przemysłu wspólnotowego oraz wielkości sprzedaży. Pokazuje to, że przemysł wspólnotowy w obliczu przywozu po cenach dumpingowych odnotował spadek wielkości sprzedaży oraz stracił udziały w rynku, starając się ograniczyć straty. Podsumowując, pomimo tego że przemysł wspólnotowy osiągnął symboliczne zyski w 2007 r., w OD ponownie poniósł on straty, w związku z czym można uznać, że przemysł wspólnotowy poniósł istotną szkodę. Zweryfikowane ustalenia dotyczące rentowności nie zmieniły ustaleń tymczasowych w tej kwestii; ostateczne ustalenia potwierdziły zatem, że ogólna rentowność pozostała na bardzo niskim poziomie lub była na poziomie poniżej zera, pomimo tego, że konsumpcja wzrosła znacząco w 2007 r. i w OD.

(74)

Zwrot z inwestycji został ponownie wyliczony na podstawie zweryfikowanych danych przekazanych przez przemysł wspólnotowy przy zastosowaniu tej samej metodyki, o której mowa w motywie 110 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych. W związku z powyższym ustalono, iż ww. wskaźnik osiągnął wartości powyżej zera w 2007 r., co odzwierciedla niewielki zysk osiągnięty przez przemysł wspólnotowy w tym samym okresie.

(75)

Odnośnie do przepływów pieniężnych ostateczne ustalenia również zostały poddane analizie w oparciu o zweryfikowane dane przekazane przez przemysł wspólnotowy. Wskaźnik ten potwierdza, że przemysł wspólnotowy próbował odpowiedzieć na gwałtowny wzrost przywozu po cenach dumpingowych z krajów, których dotyczy postępowanie, poprzez utrzymanie cen sprzedaży na możliwie wysokim poziomie, co spowodowało spadek wielkości sprzedaży i udziału w rynku.

(76)

Po ponownej analizie danych można stwierdzić, że wskaźniki zatrudnienia, wydajności i płac w przemyśle wspólnotowym pomiędzy 2005 r. i OD pozostawały zasadniczo na tym samym poziomie co wskaźniki opisane w rozporządzeniu w sprawie ceł tymczasowych. Wobec braku znaczących zmian i uwag ustalenia zawarte w motywie 112 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostają niniejszym potwierdzone.

(77)

Wobec braku uwag w powyższej kwestii ustalenia zawarte w motywie 113 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostają niniejszym potwierdzone.

(78)

Wobec braku uwag w powyższej kwestii ustalenia zawarte w motywie 114 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostają niniejszym potwierdzone.

(79)

Wobec braku uwag w powyższej kwestii ustalenia zawarte w motywie 115 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostają niniejszym potwierdzone.

(80)

Wobec braku innych uwag dotyczących sytuacji przemysłu wspólnotowego wniosek wskazujący na poniesienie istotnej szkody przez przemysł wspólnotowy, zawarty w motywach 116–118 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, zostaje niniejszym potwierdzony.

(81)

Producent eksportujący z Armenii twierdził, że średni udział przywozu armeńskiego w badanym okresie nie był wystarczający, by spowodować szkodę dla przemysłu wspólnotowego. Jeden z producentów eksportujących z ChRL twierdził, że przywóz z ChRL nie spowodował szkody, ponieważ rentowność przemysłu wspólnotowego miała tendencję wzrostową równolegle do wzrostu przywozu z ChRL.

(82)

Zgodnie z tym, co stwierdzono w motywach 91–94 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych i potwierdzono w motywach 49–58, warunki dla łącznej oceny skutków przywozu ze wszystkich krajów, których dotyczy postępowanie, umożliwiające ocenę skutków przywozu po cenach dumpingowych dla sytuacji przemysłu wspólnotowego zgodnie z art. 3 ust. 4 rozporządzenia podstawowego zostały spełnione. W związku z powyższym analiza przywozu w podziale na poszczególne kraje, których dotyczy postępowanie, została uznana za niewłaściwą, a co za tym idzie powyższe argumenty musiały zostać odrzucone.

(83)

W odniesieniu do zmian w rentowności przemysłu wspólnotowego skorygowane dane liczbowe nie zmieniły zasadniczo ogólnego obrazu szkody. Przemysł wspólnotowy odnotował zmniejszenie strat pomiędzy 2005 i 2006 r., a w 2007 r. przemysł zanotował minimalny zysk (0,2 %). Zysk ten zmniejszył się w OD, po czym odnotowano niewielką stratę w wysokości 0,1 %.

(84)

Należy również przypomnieć, że zgodnie z motywem 121 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych oraz zgodnie z motywem 73 pogorszenie sytuacji w przemyśle wspólnotowym przełożyło się głównie na znaczący spadek wielkości produkcji przemysłu wspólnotowego i wielkości sprzedaży. Wskazuje to, że przemysł wspólnotowy w obliczu przywozu po cenach dumpingowych odnotował spadek wielkości sprzedaży oraz stracił udziały w rynku, starając się ograniczyć straty. Podsumowując, pomimo osiągnięcia przez przemysł wspólnotowy niewielkiego zysku w 2007 r. potwierdza się, że przemysł wspólnotowy poniósł istotną szkodę w związku z faktem, że zweryfikowane ustalenia dotyczące rentowności wykazały straty w OD. W związku z faktem, iż pogorszenie sytuacji przemysłu wspólnotowego nastąpiło w okresie wzrostu przywozu z krajów, których dotyczy postępowanie, ustalenia przedstawione w motywie 123 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostają niniejszym potwierdzone.

(85)

Stwierdza się zatem, że presja wywierana przez przywóz po cenach dumpingowych, którego wielkość i udział w rynku znacznie wzrosły od 2006 r., odegrała kluczową rolę w wyrządzonej przemysłowi wspólnotowemu szkodzie. Z tego względu powyższe wnioski zostają odrzucone.

(86)

Wobec braku uwag dotyczących przywozu pochodzącego z krajów trzecich, innych niż kraje, których dotyczy postępowanie, wnioski zawarte w motywach 124–126 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostają niniejszym potwierdzone.

(87)

Ze względu na brak jakichkolwiek komentarzy dotyczących wyników eksportowych przemysłu wspólnotowego niniejszym potwierdza się wnioski przedstawione w motywach 127 i 128 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(88)

Jeden producent eksportujący, powołując się na pewne informacje rynkowe, twierdził, że wielkość przywozu jednego z producentów wspólnotowych pochodzącego od powiązanego z nim przedsiębiorstwa w Chinach była znacząca.

(89)

Zarzuty te nie znalazły jednak potwierdzenia, jako że zweryfikowane dane liczbowe dotyczące tego producenta eksportującego z Chin i powiązanego z nim importera we Wspólnocie potwierdziły ustalenia tymczasowe opisane w motywie 129 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(90)

Niektóre zainteresowane strony powtórzyły stwierdzenie, że producenci wspólnotowi wykazywali większe zainteresowanie bardziej lukratywnym rynkiem folii aluminiowych do dalszego przetwarzania („ACF”). Twierdzono, że ACF i produkt objęty postępowaniem (zwany również folią do użytku w gospodarstwach domowych) produkuje się z wykorzystaniem tych samych linii produkcyjnych, a zatem zmiana produkcji jest stosunkowo bezproblemowa. W związku z tym spadek wielkości produkcji produktu objętego postępowaniem, zaobserwowany w przemyśle wspólnotowym, jest spowodowany zwiększeniem produkcji ACF przez przemysł wspólnotowy, a nie wzrostem przywozu z krajów, których dotyczy postępowanie. Dowodzono, że przeciwnie do ustalonych okoliczności wzrost przywozu z krajów, których dotyczy postępowanie, był spowodowany brakami w zaopatrzeniu na rynku wspólnotowym przez przemysł wspólnotowy wynikającymi ze wzrostu produkcji ACF. Ustalenia z motywu 132 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostały poddane krytyce, ponieważ opierały się one na danych liczbowych dotyczących wyłącznie jednego wspólnotowego producenta ACF.

(91)

Dochodzenie potwierdziło, że wielkość produkcji ACF przez przemysł wspólnotowy nie zwiększyła się w znaczącym stopniu. W rzeczywistości dalsze dochodzenie pokazało, że żaden ze skarżących i popierających ich producentów wspólnotowych nie przestawił znaczącej części produkcji na produkcję ACF, w związku z czym zarzuty dotyczące tej kwestii musiały zostać odrzucone. W powyższych okolicznościach nie udało się stwierdzić, iż rzeczywiście znaczące moce produkcyjne zostały przesunięte w celu produkcji ACF zamiast produktu objętego postępowaniem. Różne typy folii mogą być produkowane na tych samych maszynach do nawijania i w związku z tym można również stwierdzić, że w przypadku przywrócenia rentowności produktu objętego postępowaniem w warunkach uczciwego handlu możliwe będzie uruchomienie przez przemysł wspólnotowy większych mocy produkcyjnych w celu produkcji produktu objętego postępowaniem. Powyższe ustalenia potwierdzają zatem wnioski opisane w motywie 132 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(92)

Ze względu na brak jakichkolwiek komentarzy dotyczących konsumpcji na rynku wspólnotowym niniejszym potwierdza się wnioski przedstawione w motywach 133 i 134 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(93)

Jeden producent eksportujący twierdził, że przemysł wspólnotowy mógł zwiększyć swoje marże zysku pomimo zwiększenia cen surowców, co stoi w sprzeczności z ustaleniami motywu 136 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, tj. że przemysł wspólnotowy nie mógł zwiększać swoich cen sprzedaży w tym samym tempie co wzrost cen surowców. Zarzut ten został oddalony. Po pierwsze, nawet mimo tego, że w dochodzeniu ostatecznie udowodniono niewielką poprawę rentowności w 2007 r., wzrost zysków nie odzwierciedlał tej samej tendencji co zwiększona konsumpcja we Wspólnocie. Po drugie, wzrost kosztów przeniesionych na konsumentów spowodował znaczący spadek wielkości sprzedaży i udziału w rynku, biorąc pod uwagę występowanie przywozu po cenach dumpingowych, które podcinały ceny przemysłu wspólnotowego. W dochodzeniu wykazano również, że spadek wielkości produkcji był połączony z gwałtownym wzrostem przywozu po cenach dumpingowych, podczas gdy zdolności produkcyjne pozostawały na stałym poziomie. W wyniku tego koszty produkcji przypadały na mniejszą wielkość produkcji, przez co wzrosły koszty jednostkowe.

(94)

Wobec braku innych uwag w tym zakresie motywy 137 i 138 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostają niniejszym potwierdzone.

(95)

Wobec braku uwag dotyczących interesu przemysłu wspólnotowego motywy 142–145 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostają niniejszym potwierdzone.

(96)

Wobec braku uwag dotyczących interesu importerów potwierdza się ustalenia zawarte w motywach 146–149 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(97)

Przedsiębiorstwa zajmujące się nawijaniem folii, które są głównymi użytkownikami produktu objętego postępowaniem we Wspólnocie Europejskiej, reprezentowane przez Stowarzyszenie Przedsiębiorstw z Branży Folii Aluminiowej (Aluminium Foil Association), stwierdziły, że:

(98)

Dowody dotyczące kosztów transportu zostały uznane za wiarygodne, a co za tym idzie mogły być zaakceptowane. Niemniej jednak ryzyka, że przywóz produktu objętego postępowaniem może zostać zastąpiony przywozem produktu stanowiącego następne ogniwo w procesie produkcji, nie uznaje się za przyczynę wystarczającą do niewprowadzania środków antydumpingowych. Ponadto nie uzyskano żadnych dowodów na to, że przywóz tych produktów miałby miejsce w dużych ilościach lub po cenach podcinających ceny przedsiębiorstw zajmujących się nawijaniem folii we Wspólnocie. Nieuczciwe praktyki producentów eksportujących produkt stanowiący następne ogniwo w procesie produkcji musiałyby zostać przeanalizowane osobno w oparciu o dowody prima facie. Ponadto uznaje się, że przestawienie na produkcję takich produktów w większych ilościach w ChRL wymagałoby pewnej ilości czasu, koniecznego do przeprowadzenia inwestycji w nowe maszyny oraz utworzenie nowych kanałów sprzedaży. A zatem jakiekolwiek skutki będą odczuwalne dopiero w perspektywie średniookresowej. Odnośnie do liczby miejsc pracy w przemyśle wytwarzającym produkt stanowiący następne ogniwo w procesie produkcji wniosek ten nie był poparty faktami. Dane liczbowe nie zostały zatem uznane za wiarygodne. Na tej podstawie tymczasowe wnioski zawarte w motywach 153–162 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostają potwierdzone.

(99)

Wobec braku innych uwag dotyczących interesu Wspólnoty ustalenia w motywach 150–163 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostają niniejszym potwierdzone.

(100)

Jeden producent eksportujący stwierdził, że wyliczenie poziomu usuwającego szkodę powinno być oparte na kosztach produkcji, a nie na cenie sprzedaży produktu objętego postępowaniem. Ten sam producent twierdził, że docelowy zysk użyty do wyliczenia poziomu usuwającego szkodę był zbyt wysoki i powinien wynieść 1 %, co byłoby w zgodzie z obecnymi warunkami rynkowymi, zwłaszcza w kontekście spowolnienia gospodarczego. Ponadto producent ten podkreślał, że w wyliczeniach powinno zostać uwzględnione dostosowanie ze względu na różnice w jakości pomiędzy produktem objętym postępowaniem a produktem sprzedawanym przez przemysł wspólnotowy na rynku WE.

(101)

Odnośnie do pierwszego wniosku, tj. obliczenia poziomu usuwającego szkodę w oparciu o koszty produkcji, należy odnotować, iż taka metodyka nie ma żadnego wpływu na wyniki obliczeń, w związku z czym wniosek uznano za bezzasadny. W kwestii poziomu docelowego zysku, jak wspomniano w motywie 165 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, zastosowano wobec producentów bardzo wyważony margines zysku przed opodatkowaniem w wysokości 5 %. Margines taki został również zaproponowany w skardze i zastosowany w poprzednim dochodzeniu. Niemniej jednak zaproponowany docelowy zysk nie był na poziomie, który umożliwiłby przemysłowi wspólnotowemu utrzymanie zdolności produkcyjnych oraz realizację nowych inwestycji, w związku z czym musiał on zostać odrzucony. W odniesieniu do wniosku dotyczącego jakości produktu, zgodnie z motywem 52, stwierdzono, że wszystkie typu produktu mają podobne podstawowe cechy fizyczne i techniczne oraz te same podstawowe zastosowanie bez względu na ich szczególną jakość. Wobec braku dowodów potwierdzających powyższe zarzuty ustalenia tymczasowe przedstawione w motywach 164–166 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostają niniejszym potwierdzone.

(102)

Kolejny producent eksportujący twierdził, iż poziom usuwający szkodę powinien mieć na celu ustalenie cen sprzedaży, które rekompensują rzeczywiste straty. Wniosek ten musiał zostać odrzucony, jako że poziom usuwający szkodę jest poziomem cen, który przemysł wspólnotowy powinien być w stanie osiągnąć w sytuacji braku przywozu po cenach dumpingowych.

(103)

Ten sam producent eksportujący twierdził ponadto, że docelowy zysk powinien być ustalony na poziomie rzeczywistego zysku osiągniętego na początku badanego okresu, tj. w tym przypadku straty. Na tej podstawie margines zaniżania cen byłby na poziomie de minimis.

(104)

Argument ten musiał zostać odrzucony w związku z faktem, że przemysł wspólnotowy odczuwał nadal skutki wcześniejszego przywozu pod cenach dumpingowych z Rosji, ChRL i Brazylii. W związku z powyższym uznano, że marża zysku wynosząca 5 % jest marżą, którą branża tego typu mogłaby osiągnąć w tym sektorze w warunkach normalnej konkurencji.

(105)

Zgodnie z motywem 61, aby zapewnić porównanie na tym samym poziomie handlu, sprzedaż producenta eksportującego z Brazylii do niepowiązanego z nim przedsiębiorstwa handlowego została wyłączona podczas obliczania podcięcia cenowego, a co za tym idzie również podczas wyliczania poziomu usuwającego szkodę.

(106)

Wobec braku innych uwag dotyczących poziomu usuwającego szkodę motywy 164–166 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostają niniejszym potwierdzone.

(107)

Ostateczny ogólnokrajowy margines szkody dla ChRL został wyliczony na podstawie średniej ważonej: (i) marginesu szkody przedsiębiorstwa z ChRL, któremu nie przyznano MET ani IT; oraz (ii) najwyższego marginesu szkody tego przedsiębiorstwa zastosowanego wobec cen eksportowych otrzymanych z Eurostatu (które były reprezentatywne dla niewspółpracujących chińskich eksporterów). Na tej podstawie ustalono ogólnokrajowy margines szkody w wysokości 30,0 % ceny CIF na granicy Wspólnoty przed ocleniem.

(108)

W świetle powyższych wniosków i zgodnie z art. 9 ust. 4 rozporządzenia podstawowego należy nałożyć ostateczne cło antydumpingowe na poziomie wystarczającym do usunięcia szkody spowodowanej przez przywóz po cenach dumpingowych, jednak z zachowaniem ustalonych marginesów dumpingu.

(109)

Proponuje się poniższe stawki ostatecznego cła antydumpingowego:

(110)

Indywidualne stawki cła antydumpingowego określone w niniejszym rozporządzeniu zostały określone na podstawie ustaleń niniejszego dochodzenia. Odzwierciedlają one zatem sytuację stwierdzoną podczas dochodzenia, dotyczącą tych przedsiębiorstw. Wspomniane stawki celne (w odróżnieniu od ogólnokrajowego cła stosowanego do „wszystkich pozostałych przedsiębiorstw”) mają wyłączne zastosowanie do przywozu produktów pochodzących z kraju, którego dotyczy postępowanie, i wyprodukowanych przez wymienione przedsiębiorstwa. Przywożone produkty wytworzone przez inne przedsiębiorstwa, których nazwa i adres nie zostały wymienione w części normatywnej niniejszego rozporządzenia, łącznie z podmiotami powiązanymi z przedsiębiorstwami konkretnie wymienionymi, nie mogą korzystać z tych stawek i wobec ich produktów stosowane są stawki dla „wszystkich pozostałych przedsiębiorstw”.

(111)

Wszelkie wnioski o zastosowanie wspomnianej indywidualnej stawki cła antydumpingowego dla przedsiębiorstw (np. po zmianie nazwy podmiotu lub po utworzeniu nowych podmiotów zajmujących się produkcją lub sprzedażą) należy kierować do Komisji (3) wraz ze wszystkimi odpowiednimi informacjami, w szczególności dotyczącymi wszelkich zmian w zakresie działalności przedsiębiorstwa związanej z produkcją, sprzedażą na rynek krajowy i na rynki zagraniczne, wynikających np. z wyżej wspomnianej zmiany nazwy lub zmiany podmiotu zajmującego się produkcją lub sprzedażą. W razie potrzeby rozporządzenie zostanie odpowiednio zmienione poprzez aktualizację wykazu przedsiębiorstw korzystających z indywidualnych stawek cła.

(112)

W świetle ustalonych wielkości marginesów dumpingu oraz poziomu szkody wyrządzonej przemysłowi wspólnotowemu uznaje się za konieczne dokonanie ostatecznego poboru, do wysokości ostatecznie nałożonego cła, kwot zabezpieczonych w formie tymczasowego cła antydumpingowego nałożonego rozporządzeniem w sprawie ceł tymczasowych. Jeżeli ostateczne cła są niższe od ceł tymczasowych, zabezpieczone kwoty przekraczające ostateczną stawkę ceł antydumpingowych zostają zwolnione.

(113)

W trakcie dochodzenia jedyny współpracujący producent eksportujący z Armenii oraz jedyny współpracujący producent eksportujący z Brazylii zaoferowali zobowiązania cenowe zgodnie z art. 8 ust. 1 rozporządzenia podstawowego.

(114)

Obie te propozycje zostały przeanalizowane. Zobowiązanie złożone przez eksportera z Brazylii usuwa wyrządzający szkodę wpływ dumpingu oraz ogranicza w wystarczającym stopniu ryzyko obejścia środków. W odniesieniu do propozycji producenta eksportującego z Armenii, biorąc pod uwagę złożoną strukturę grupy przedsiębiorstw, w której skład wchodzi producent, i jej skomplikowany system kanałów sprzedaży, istnieje duże ryzyko wzajemnych rekompensat połączonych ze sprzedażą tego samego produktu do tych samych odbiorców, lecz z innego źródła, jak również sprzedaży innych produktów do tych samych odbiorców pochodzących od innych przedsiębiorstw w ramach tej samej grupy. Eksporter z Armenii złożył znacząco zmienione zobowiązanie po upływie terminu określonego w art. 8 ust. 2 rozporządzenia podstawowego. Należy odnotować, że oprócz faktu, iż zmieniona propozycja została złożona po terminie, nie może być ona zaakceptowana z następujących powodów: chociaż przedsiębiorstwo zaproponowało, iż będzie dokonywać sprzedaży jedynie bezpośrednio do pierwszego niezależnego odbiorcy w UE, tj. z pominięciem w kanałach sprzedaży dwóch powiązanych przedsiębiorstw, dochodzenie wykazało, że przedsiębiorstwo sprzedawało inne produkty tym samym odbiorcom w UE. Poza tym przedsiębiorstwo zapowiedziało, że zamierza produkować i sprzedawać do UE nowy rodzaj produktu, tj. ACF. Jako że istnieje prawdopodobieństwo, iż ten nowy rodzaj produktu mógłby być sprzedawany tym samym odbiorcom w UE, nawet zmieniona propozycja nie wyklucza w odpowiednim stopniu ryzyka wzajemnych rekompensat.

(115)

Decyzją 2009/736/WE (4) Komisja zaakceptowała zobowiązanie złożone przez Companhia Brasileira de Aluminio („CBA”). Rada uznaje, że złożone zobowiązanie usuwa wyrządzający szkodę wpływ dumpingu oraz ogranicza w wystarczającym stopniu ryzyko obejścia środków. Odrzuca się propozycję zobowiązania złożoną przez Rusal Armenal w oparciu o argumenty przedstawione w motywie 114 oraz w związku z problemami zidentyfikowanymi w dokumentacji księgowej, o których mowa w motywach 21 i 22.

(116)

Aby Komisja i organy celne nadal mogły skutecznie monitorować wypełnianie zobowiązania przez CBA, gdy odpowiednim organom celnym przedkłada się wniosek o dopuszczenie towarów do swobodnego obrotu, zwolnienie z cła antydumpingowego uzależnione jest od: (i) przedstawienia faktury w ramach zobowiązania, która jest fakturą handlową zawierającą co najmniej informacje i oświadczenie przewidziane w załączniku II; (ii) spełnienia warunku, że przywożone produkty zostały wytworzone, dostarczone i zafakturowane bezpośrednio przez CBA do pierwszego niezależnego odbiorcy we Wspólnocie; oraz (iii) spełnienia warunku, że towary zgłoszone i przedstawione organom celnym odpowiadają dokładnie opisowi zawartemu w fakturze w ramach zobowiązania. W przypadku gdy warunki przedstawione powyżej nie są spełnione, odpowiednie cło antydumpingowe jest należne w chwili przyjęcia zgłoszenia o dopuszczenie do swobodnego obrotu.

(117)

W przypadku gdy Komisja wycofa, na mocy art. 8 ust. 9 rozporządzenia podstawowego, swoją zgodę na zobowiązanie z uwagi na naruszenie, odnosząc się do konkretnych transakcji, oraz oświadczy, że odpowiednie faktury w ramach zobowiązania są nieważne, powstanie długu celnego ma miejsce w chwili przyjęcia zgłoszenia o dopuszczeniu do swobodnego obrotu.

(118)

Importerzy powinni być świadomi, że istnieje możliwość powstania długu celnego w chwili przyjęcia zgłoszenia o dopuszczeniu do swobodnego obrotu, co stanowi zwykłe ryzyko handlowe, jak opisano w motywach 116 i 117, nawet jeżeli zobowiązanie złożone przez wytwórcę, od którego bezpośrednio lub pośrednio nabywają towary, zostało przyjęte przez Komisję.

(119)

Zgodnie z art. 14 ust. 7 rozporządzenia podstawowego organy celne powinny niezwłocznie informować Komisję za każdym razem, gdy stwierdzą oznaki naruszenia zobowiązania.

(120)

Z powodów określonych powyżej zobowiązanie przedstawione przez CBA uznaje się za możliwe do przyjęcia przez Komisję, a zobowiązanie złożone przez Armenal za niemożliwe do zaakceptowania. Zainteresowane przedsiębiorstwa zostały poinformowane o zasadniczych faktach, ustaleniach i obowiązkach, na których oparta jest zgoda na zobowiązanie i odmowa przyznania zobowiązania.

(121)

W przypadku naruszenia zobowiązań lub wycofania się z nich, lub też w przypadku wycofania przez Komisję przyjęcia tych zobowiązań automatycznie stosuje się, na mocy art. 8 ust. 9 rozporządzenia podstawowego, cło antydumpingowe nałożone przez Radę zgodnie z art. 9 ust. 4.

(122)

Aby zminimalizować ryzyko obchodzenia cła w związku z wysoką różnicą w stawkach celnych, uważa się, że w tym przypadku potrzebne są specjalne środki do zapewnienia odpowiedniego stosowania ceł antydumpingowych. Te specjalne środki obejmują:

(123)

Przedstawienie organom celnym państw członkowskich ważnej faktury handlowej, która musi być zgodna z wymogami określonymi w załączniku do niniejszego rozporządzenia. Przywóz, któremu nie towarzyszy taka faktura, podlega rezydualnemu cłu antydumpingowemu mającemu zastosowanie do wszystkich pozostałych eksporterów.

(124)

W przypadku gdy wywóz dokonywany przez jedno z przedsiębiorstw korzystających z niższej indywidualnej stawki celnej wzrośnie w znacznym stopniu po wprowadzeniu wspomnianych środków, tego rodzaju wzrost wielkości wywozu może zostać uznany za stanowiący sam w sobie zmianę w strukturze handlu ze względu na wprowadzenie środków w rozumieniu art. 13 ust. 1 rozporządzenia podstawowego. W takich okolicznościach oraz pod warunkiem spełnienia określonych wymagań może zostać wszczęte dochodzenie dotyczące obchodzenia środków. Podczas tego dochodzenia można między innymi zbadać potrzebę zniesienia indywidualnych stawek celnych, a następnie nałożyć cło ogólnokrajowe,

—

produkty te są wytworzone, wysłane i zafakturowane bezpośrednio przez wyżej wymienione przedsiębiorstwa pierwszemu niezależnemu klientowi we Wspólnocie, oraz

—

przywozowi takiemu towarzyszy faktura w ramach zobowiązania, która jest fakturą handlową zawierającą co najmniej informacje i oświadczenie przewidziane w załączniku II do niniejszego rozporządzenia, oraz

—

towary zgłoszone i przedstawione organom celnym odpowiadają dokładnie opisowi na fakturze w ramach zobowiązania.

—

w każdym przypadku, gdy w odniesieniu do przywozu określonego w ust. 1 zostanie ustalone, że nie jest spełniony co najmniej jeden z warunków wymienionych w tym ustępie, lub

—

gdy Komisja wycofa swoją zgodę na zobowiązanie, zgodnie z art. 8 ust. 9 rozporządzenia podstawowego, rozporządzeniem lub decyzją, które odnoszą się do konkretnej transakcji, i stwierdzi, że odpowiednie faktury w ramach zobowiązania są nieważne.

6.10.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 262/19

(1)

Dnia 9 lipca 2008 r. Komisja opublikowała zawiadomienie (2) o wszczęciu postępowania antydumpingowego dotyczącego przywozu do Wspólnoty niektórych rur i przewodów bez szwu, z żelaza lub stali, pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej („ChRL”). Dnia 8 kwietnia 2009 r. Komisja nałożyła, rozporządzeniem (WE) nr 289/2009 (3) („rozporządzenie w sprawie ceł tymczasowych”), tymczasowe cło antydumpingowe na przywóz do Wspólnoty niektórych rur i przewodów bez szwu, z żelaza lub stali, pochodzących z ChRL.

(2)

Postępowanie zostało wszczęte po złożeniu skargi przez Komitet Ochrony Przemysłu Stalowych Rur Bez Szwu Unii Europejskiej (Defence Committee of the Seamless Steel Tubes Industry of the European Union) („skarżący”) w imieniu producentów reprezentujących większość, w tym przypadku ponad 50 %, całkowitej wspólnotowej produkcji niektórych rur i przewodów bez szwu, z żelaza lub stali.

(3)

Jak wskazano w motywie 13 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, dochodzenie w sprawie dumpingu oraz szkody obejmowało okres od dnia 1 lipca 2007 r. do dnia 30 czerwca 2008 r. („okres objęty dochodzeniem” albo „OD”). Analiza tendencji mających znaczenie dla oceny szkody objęła okres od dnia 1 stycznia 2005 r. do końca okresu objętego dochodzeniem („okres badany”).

(4)

Po ujawnieniu istotnych faktów i ustaleń, na których podstawie podjęto decyzję o wprowadzeniu tymczasowych środków antydumpingowych („ujawnienie tymczasowych ustaleń”), kilka zainteresowanych stron przedłożyło oświadczenia w formie pisemnej, przedstawiające swoje opinie w sprawie tymczasowych ustaleń. Strony, które wystąpiły z wnioskiem o przesłuchanie, uzyskały taką możliwość.

(5)

Komisja kontynuowała poszukiwanie i weryfikowanie wszelkich informacji uznanych za konieczne do sformułowania ostatecznych ustaleń. W szczególności Komisja przesłała dodatkowy kwestionariusz do objętych próbą producentów wspólnotowych, aby zgromadzić szczegółowe informacje na temat zmian na rynku oraz rozwoju głównych wskaźników szkody po upływie OD. Po wprowadzeniu tymczasowych środków przeprowadzono także dodatkowe wizyty weryfikacyjne na terenie następujących producentów niektórych rur i przewodów bez szwu w UE:

(6)

Komisja dokonała również dogłębnej analizy odpowiedzi udzielonych przez wszystkich czterech objętych próbą producentów eksportujących na pytania zawarte w kwestionariuszu, obejmującej w szczególności weryfikację wykazów transakcji dostarczonych przez następujących eksporterów:

(7)

Wszystkie strony zostały poinformowane o istotnych faktach i ustaleniach, na podstawie których zamierzano zalecić nałożenie ostatecznego cła antydumpingowego na przywóz niektórych rur i przewodów bez szwu, z żelaza lub stali, pochodzących z ChRL oraz ostateczne pobranie kwot zabezpieczonych z tytułu cła tymczasowego („ujawnienie ostatecznych ustaleń”). Oprócz tego zainteresowanym stronom wyznaczono okres, w którym mogły przedstawić uwagi związane z ujawnieniem tych informacji.

(8)

Uwzględniono ustne i pisemne uwagi przedstawione przez zainteresowane strony, a w stosownych przypadkach zmieniono odpowiednio ustalenia.

(9)

Wobec braku uwag dotyczących kontroli wyrywkowej producentów eksportujących w ChRL i producentów wspólnotowych, ustalenia tymczasowe zawarte w motywach 11–12 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostają niniejszym potwierdzone.

(10)

Produktem objętym postępowaniem są niektóre rury i przewody bez szwu, z żelaza lub stali, o okrągłym przekroju poprzecznym, o średnicy zewnętrznej nieprzekraczającej 406,4 mm, gdzie wartość ekwiwalentu węgla (Carbon Equivalent Value – CEV) nie przekracza 0,86 zgodnie ze wzorem oraz analizą chemiczną Międzynarodowego Instytutu Spawalnictwa (International Institute of Welding) (4), pochodzące z ChRL („produkt objęty postępowaniem”) i klasyfikowane obecnie w ramach kodów CN ex 7304 19 10, ex 7304 19 30, ex 7304 23 00, ex 7304 29 10, ex 7304 29 30, ex 7304 31 20, ex 7304 31 80, ex 7304 39 10, ex 7304 39 52, ex 7304 39 58, ex 7304 39 92, ex 7304 39 93, ex 7304 51 81, ex 7304 51 89, ex 7304 59 10, ex 7304 59 92 oraz ex 7304 59 93 (5).

(11)

Po opublikowaniu rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych znaleziono błąd pisarski w odesłaniu do sprawozdania technicznego, o którym mowa w przypisie do motywu 14 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, dotyczącego ustalenia wartości ekwiwalentu węgla (Carbon Equivalent Value – CEV). Prawidłowe odesłanie to sprawozdanie techniczne, 1967, IIW dok. IX-555-67, opublikowane przez Międzynarodowy Instytut Spawalnictwa (IIW).

(12)

Po ujawnieniu tymczasowych ustaleń Chińskie Stowarzyszenie Żelaza i Stali (China Iron and Steel Association – CISA) stwierdziło, że kody CN dotyczące produktu objętego postępowaniem odnosiły się także do wielu innych produktów niepodlegających dochodzeniu, takich jak produkty o średnicy zewnętrznej przekraczającej 406,4 mm lub o wartości ekwiwalentu węgla przekraczającej 0,86, a w konsekwencji dane na temat przywozu wykorzystane w toku dochodzenia były przeszacowane. W tym względzie należy podkreślić, że produkty o średnicy zewnętrznej przekraczającej 406,4 mm lub o wartości ekwiwalentu węgla przekraczającej 0,86 zgodnie ze wzorem oraz analizą chemiczną Międzynarodowego Instytutu Spawalnictwa nie są objęte postępowaniem. Ponadto nie znaleziono żadnych dowodów u objętych próbą producentów eksportujących, że takie produkty są wytwarzane w ChRL w znaczących ilościach. Dlatego też stwierdzono, że nie ma uzasadnionych przesłanek wskazujących na przywóz znaczących ilości takich chińskich produktów do WE.

(13)

W następstwie ujawnienia ostatecznych ustaleń CISA powtórzyło argument, iż przewody i rury głębinowe (oil country tubular goods – OCTG) powinny zostać wyłączone z definicji produktu objętego postępowaniem, i wskazało, że inne kraje, w tym USA, traktują OCTG jako odrębny rynek do celów dochodzeń antydumpingowych. Podobne argumenty zostały również przedstawione przez rząd chiński („MOFCOM”).

(14)

Powyższe argumenty zostały szczegółowo przeanalizowane i ustalono, że różne, objęte definicją produktu, rodzaje rur i przewodów bez szwu, włącznie z OCTG, mają te same właściwości fizyczne, chemiczne i techniczne, co oznacza, iż należą do tej samej kategorii produktów. Normalne jest, iż te rodzaje produktów różnią się w pewnym stopniu pod względem właściwości, kosztów i cen sprzedaży. Fakt, że inne organy prowadzą dochodzenia w sprawie OCTG, może wynikać ze specyfiki takich postępowań, tj. zakresu skargi leżącej u ich podstaw. Stwierdzono istotnie, że władze USA nie musiały ustalać, czy OCTG mają takie same podstawowe właściwości jak inne rury i przewody bez szwu. Ponadto przemysł wspólnotowy dostarczył dowody na wymienne stosowanie gładkich OCTG i innych produktów objętych dochodzeniem.

(15)

Stwierdzono także, iż przy definiowaniu produktu objętego postępowaniem zwrócono zbyt dużą uwagę na takie elementy, jak grubość ścian, średnica zewnętrzna i próg CEV, podczas gdy nie zwrócono należytej uwagi na właściwości techniczne, takie jak wysoka odporność na ciśnienie i korozję, oraz na istnienie specjalnych standardów Amerykańskiego Instytutu Naftowego (American Petroleum Institute – API) dotyczących OCTG.

(16)

Po pierwsze, należy zauważyć, że z uwagi na pominięcie grubości ścian w określeniu zakresu dochodzenia, zewnętrzna średnica i próg CEV są najodpowiedniejszymi elementami służącymi do identyfikacji produktu objętego postępowaniem. Zewnętrzna średnica jest również elementem stosowanym przy rozróżnianiu produktów do celów statystycznych i celnych. Próg CEV określa poziom, przy którym produkt może być spawany, i został on ustalony na 0,86, aby wyodrębnić produkty łatwo spawalne. Po drugie, informacje przedłożone przez przemysł wspólnotowy wskazują, że OCTG, tak jak inne rodzaje przewodów, mogą charakteryzować się zarówno wysoką, jak i niską odpornością na korozję lub ciśnienie. Dlatego też ani odporność na korozję, ani na ciśnienie nie może stanowić kryterium przy definiowaniu produktu objętego postępowaniem. Po trzecie, specjalne standardy API istnieją w odniesieniu do OCTG i rur przewodowych, ponieważ są wykorzystywane w sektorze naftowym. Jednak przewody stosowane w pozostałych sektorach również podlegają podobnym standardom, mimo iż zostały one opublikowane przez inne organizacje (np. ASTM). W konsekwencji fakt, że standardy są publikowane przez jedną z organizacji, nie może być elementem służącym określeniu zakresu produktu w dochodzeniu antydumpingowym. Podsumowując, CISA i MOFCOM nie przedłożyły uzasadnionych alternatywnych elementów służących lepszemu określeniu zakresu produktu, ani nie zaproponowały kryteriów, które byłyby bardziej odpowiednie przy definiowaniu produktu objętego postępowaniem, oprócz wymienionej powyżej wysokiej odporności na ciśnienie lub korozję. Ponadto żadna ze stron nie zaproponowała innego poziomu CEV jako bardziej odpowiedniego progu. Dlatego też argumenty dotyczące definicji produktu objętego postępowaniem zostają odrzucone.

(17)

Mając na uwadze powyższe wnioski, należy ostatecznie stwierdzić, że produkt objęty postępowaniem obejmuje m.in. OCTG używane do wiercenia, rurowania i tubingu w przemyśle naftowym, a motywy 14–19 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostają niniejszym ostatecznie potwierdzone.

(18)

Wobec braku jakichkolwiek uwag, motywy 20–27 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych dotyczące ustaleń w sprawie MET zostają niniejszym ostatecznie potwierdzone.

(19)

Po ujawnieniu tymczasowych ustaleń skarżący stwierdził, że jeden producent eksportujący, któremu tymczasowo przyznano IT, nie powinien korzystać z takiej możliwości, ponieważ m.in. rzekomo stanowił w większości własność skarbu państwa.

(20)

Dalsze dochodzenie wykazało, iż chiński skarb państwa posiadał (pośrednio) udziały w wymienionym przedsiębiorstwie, lecz podczas OD był on udziałowcem mniejszościowym. Jednak struktura udziałów znacząco zmieniła się pod koniec 2008 r. (po OD) gdy chiński skarb państwa nabył więcej udziałów w holdingu, a tym samym stał się udziałowcem większościowym. W konsekwencji Komisja uznała, że wskazany producent eksportujący nie spełnił wymogu określonego w art. 9 ust. 5 rozporządzenia podstawowego i nie powinien korzystać z IT.

(21)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń wymienione przedsiębiorstwo powtórzyło swój argument, zgodnie z którym wzrost udziałów chińskiego skarbu państwa nastąpił po OD. Ponadto przedsiębiorstwo stwierdziło, że wzrost ten miał na celu, wyraźnie i wyłącznie, zapewnienie wsparcia finansowego holdingowi, z uwagi na zaistniały kryzys finansowy. W szczególności przedsiębiorstwo to utrzymywało, iż wzrost udziałów nie miał wpływu na strukturę zarządzania, skład zarządu i działalność handlową. Wskazało także, iż zmiana w udziałach nie wpłynęła na decyzje przedsiębiorstwa dotyczące działalności eksportowej, które były podejmowane niezależnie od państwa. Przedsiębiorstwo odnotowało także, iż nie przedstawiono żadnych dowodów na to, że wpływ państwa mógłby umożliwić obejście środków, jeżeli przedsiębiorstwo zostałoby objęte indywidualną stawką celną.

(22)

Aby korzystać z IT, producenci eksportujący muszą wykazać, że spełniają wszystkie kryteria wymienione w art. 9 ust. 5 rozporządzenia podstawowego. Jednym z nich jest wymóg, by większość udziałów należała do podmiotów prywatnych. W przypadku wskazanego przedsiębiorstwa kryterium to nie było spełnione od końca 2008 r.

(23)

Pomimo tego, że zmiana struktury własności nastąpiła po OD (lecz wciąż przed zakończeniem dochodzenia), i zważywszy na to, iż ustalenia dotyczące IT wybiegają w przyszłość, stwierdza się, że wymienione przedsiębiorstwo nie powinno ostatecznie korzystać z IT, gdyż nie spełnia wymogu określonego w art. 9 ust. 5 rozporządzenia podstawowego.

(24)

Wobec braku innych uwag na temat IT, ustalenia z motywów 28–32 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, inne niż te dotyczące przedsiębiorstwa, o którym mowa w powyższych motywach 19–23, zostają niniejszym ostatecznie potwierdzone.

(25)

W następstwie ujawnienia tymczasowych ustaleń trzy strony wskazały, że USA nie są odpowiednim krajem analogicznym, ponieważ warunki rynkowe w USA i ChRL są znacząco różne Odnotowano także, iż podstawą obliczenia wartości normalnej były dane tylko jednego producenta powiązanego z producentem wspólnotowym, a zatem nie były reprezentatywne.

(26)

Należy podkreślić, iż zgodnie z rozporządzeniem podstawowym kraj analogiczny powinien zostać wybrany w sposób uzasadniony. Wymienione powyżej strony nie wskazały dowodów na to, że wybór USA był nieuzasadniony. W szczególności nie zakwestionowały one konkurencyjności rynku USA, której brak mógł przykładowo mieć wpływ na poziom ustalonych cen. Należy także odnotować, że żadna ze wspominanych stron nie zasugerowała alternatywnego wyboru kraju analogicznego.

(27)

Mając na uwadze powyższe ustalenia, stwierdza się ostatecznie, że USA są odpowiednim krajem analogicznym, a motywy 33–38 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostają niniejszym potwierdzone.

(28)

Wobec braku innych uwag dotyczących określenia wartości normalnej, niniejszym potwierdza się tymczasowe ustalenia przedstawione w motywach 39–44 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(29)

Wobec braku uwag na temat określenia ceny eksportowej, treść motywu 45 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostaje niniejszym potwierdzona.

(30)

Po ujawnieniu tymczasowych ustaleń jeden producent eksportujący wskazał, że uproszczenie zastosowane względem numeru kontrolnego produktu (w celu zwiększenia poziomu porównywalności między produktem objętym postępowaniem a produktem podobnym z kraju analogicznego) spowodowało nieuczciwe porównanie, ponieważ potraktowano różne rodzaje rur i przewodów bez szwu jako jedną kategorię produktu. Po przedstawieniu tej opinii podjęto decyzję o zastosowaniu innego grupowania numerów kontrolnych produktu, które umożliwi podobny poziom porównywalności – zwłaszcza w odniesieniu do średnicy rur i grubości ścian.

(31)

W następstwie ujawnienia tymczasowych ustaleń chińskie ceny eksportowe na poziomie ex-works zostały zmniejszone, aby uwzględnić wszystkie koszty transportu. W tym samym czasie wartość normalna została powiększona w związku z pewnymi korektami dotyczącymi transportu i zniżek.

(32)

Wobec braku innych uwag dotyczących porównania, treść motywów 46 i 47 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostaje niniejszym potwierdzona.

(33)

Wobec braku uwag dotyczących obliczenia marginesu dumpingu oraz z zastrzeżeniem zmian wskazanych w motywach 30 i 3) treść motywów 48–51 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostaje niniejszym potwierdzona.

(34)

Ostatecznie ustalona wielkość dumpingu wyrażona jako wartość procentowa ceny netto CIF na granicy Wspólnoty przed ocleniem kształtuje się następująco:

(35)

CISA utrzymywało, że zgodnie z informacjami ogłoszonymi przez specjalistyczną agencję (Steel Business Briefing) na obszarze UE-27 w 2007 r. funkcjonowało przynajmniej 40 wspólnotowych producentów produktu podobnego, a ich produkcja wynosiła około 5,8 mln ton, stwierdzenie to podważałoby odpowiednie dane zawarte w rozporządzeniu w sprawie ceł tymczasowych. CISA twierdziło również, iż zgodnie z informacjami przedstawionymi przez Światowe Stowarzyszenie Producentów Stali (World Steel Association), konsumpcja we Wspólnocie sięgała około 4,6 mln ton w 2007 r., tj. znacznie więcej niż wskazano w motywie 57 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych. Chiński producent eksportujący również przedłożył podobne argumenty.

(36)

Badanie dostarczonych informacji wykazało, że przedstawione dane liczbowe odnoszą się do wszystkich rur i przewodów bez szwu, a nie do produktu podobnego określonego w rozporządzeniu w sprawie ceł tymczasowych oraz w powyższych motywach 10–17, a także obejmują inne produkty, takie jak wielkośrednicowe rury i przewody (o średnicy przekraczającej 406,4 mm) oraz rury i przewody ze stali nierdzewnej. Stanowi to wyjaśnienie dla rozbieżności między informacjami podanymi w powyższym motywie 35 a tymi wskazanymi w rozporządzeniu w sprawie ceł tymczasowych. Należy podkreślić, że nazwy i lokalizacje wszystkich znanych producentów wspólnotowych produktu objętego postępowaniem zostały podane w wersji skargi bez klauzuli poufności. Jeżeli CISA uważało, że istnieją inni producenci produktu objętego postępowaniem w UE, powinno wykazać we właściwym czasie wystarczające dowody, aby zidentyfikować ich, tak by każde takie przedsiębiorstwo mogło zostać uwzględnione w postępowaniu.

(37)

Argumenty wskazane powyżej zostają zatem odrzucone, a treść motywów 53–58 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostaje niniejszym potwierdzona.

(38)

Po zbadaniu uwag przedłożonych przez CISA należy doprecyzować, że w motywie 60 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych wskazano, iż segmenty rynku związane z OCTG i wytwarzaniem energii reprezentują każdy po mniej niż 5 % łącznego przywozu z ChRL. Wobec braku jakichkolwiek argumentów i innych uwag, motywy 59–63 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostają niniejszym potwierdzone.

(39)

Producent eksportujący, trzech producentów wspólnotowych i skarżący przedłożyli uwagi na temat obliczenia podcięcia i marginesów szkody. Uwagi te zostały przeanalizowane i, w stosownych przypadkach, obliczenia skorygowano.

(40)

Jeden producent eksportujący stwierdził, że dostosowania wprowadzone, by prawidłowo porównać ceny chińskiego przywozu z cenami odpowiednich rodzajów produktu sprzedawanych przez przemysł wspólnotowy, nie były właściwe, ponieważ nie obejmowały kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych (SG&A) oraz kwoty zysku niezależnego importera. Tymczasem skarżący twierdził, iż poziom tych dostosowań był zbyt wysoki. W odniesieniu do argumentu producenta eksportującego ustalono, że chińscy producenci eksportujący i producenci wspólnotowi często dokonywali sprzedaży tym samym odbiorcom. Dlatego też dalsze dostosowanie ceny importowej nie było uzasadnione. Po zbadaniu dostarczonych dowodów stwierdzono, że argumenty te powinny zostać odrzucone, a obie strony powiadomiono o powodach tej decyzji.

(41)

Skarżący stwierdził, że obliczenie różnic w poziomie handlu było nieprawidłowe, ponieważ chińscy producenci eksportujący również dokonywali bezpośredniej sprzedaży użytkownikom, oraz że w przypadku takiej sprzedaży wprowadzenie dostosowania dotyczącego poziomu handlu nie jest uzasadnione. Uznano, iż argument ten był zasadny w przypadku niektórych chińskich producentów eksportujących, a dostosowanie dotyczące poziomu handlu zostało odpowiednio zmienione. Ponadto producent eksportujący wymieniony w powyższym motywie 40 utrzymywał, że z uwagi na znaczące różnice w wielkościach sprzedaży między jego przywozem a sprzedażą przemysłu wspólnotowego różnice w poziomie handlu nie powinny być określone jedynie poprzez porównanie odpowiednich wartości procentowych sprzedaży użytkownikom i zaproponował inną metodę obliczenia zmienionego dostosowania dotyczącego poziomu handlu. Jednakże uznano, że zaproponowana metoda nie była odpowiednia, ponieważ zniekształciłaby wynik. W konsekwencji zarzut ten został odrzucony.

(42)

W związku z powyższym metodyka opisana w motywie 64 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostaje niniejszym potwierdzona, a margines podcięcia obliczony zgodnie z opisem w motywie 65 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostaje ustalony na poziomie 29 %.

(43)

CISA twierdziło, że wielu objętych próbą producentów wspólnotowych nie przedłożyło wyczerpujących odpowiedzi, a zatem reprezentatywność próby była niepełna z powodu niskiego poziomu współpracy. Należy wskazać, że oprócz przedsiębiorstwa wymienionego w motywie 66 ppkt (ii) rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, które przedłożyło tylko częściowe informacje, wszystkie inne przedsiębiorstwa objęte próbą dostarczyły na ostatecznym etapie dochodzenia wszystkie wymagane informacje. Nawet jeżeli to jedno przedsiębiorstwo, które przedłożyło niepełne informacje, zostałoby wyłączone, reprezentatywność próby i tak wynosiłaby około 60 % łącznej produkcji wspólnotowej. W związku z tym powyższy argument został odrzucony.

(44)

CISA utrzymywało także, iż wbrew stwierdzeniu z motywu 86 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, jedna główna grupa producentów wspólnotowych dokonała po OD znaczących inwestycji zwiększających jej moce produkcyjne w zakresie przewodów stosowanych w sektorze energii jądrowej. Informacje te zostały zweryfikowane i ustalono, że wymienione powyżej inwestycje zostały przeprowadzone w celu zwiększenia mocy produkcyjnych w zakresie produktów (rury i przewody ze stali nierdzewnej lub spawane) innych niż produkt podobny. W związku z tym powyższy argument został odrzucony.

(45)

CISA i chiński producent eksportujący utrzymywali, że treść motywu 87 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, zgodnie z którą sytuacja przemysłu wspólnotowego nie uległa jeszcze całkowitej poprawie po wcześniejszym dumpingu, nie była zgodna z prawdą, ponieważ przynajmniej trzy rumuńskie przedsiębiorstwa popierające skargę były do połowy 2006 r. objęte cłami antydumpingowymi. Jednak stwierdzenie w motywie 87 wyraźnie odnosi się do przemysłu wspólnotowego rozpatrywanego jako całość, a nie do poszczególnych przedsiębiorstw. Jest zatem naturalne, ze indywidualna sytuacja przedsiębiorstw może być różna i nie ma to wpływu na ogólne ustalenia dotyczące przemysłu wspólnotowego. W związku z tym powyższy argument został odrzucony.

(46)

Wobec braku innych argumentów i uwag, motywy 66–87 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostają niniejszym potwierdzone.

(47)

MOFCOM, CISA i dwóch chińskich producentów eksportujących utrzymywało, że przemysł wspólnotowy nie znajdował się w niekorzystnej sytuacji pod koniec okresu objętego dochodzeniem, mając na uwadze zwłaszcza jego wysoki poziom zysku odnotowany w ostatnim czasie. Powody wskazujące na taką sytuację przemysłu wspólnotowego pod koniec OD są wymienione w motywie 89 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych. Wskazano tam, że szkoda wyrządzona podczas OD nie była istotna, lecz podkreślono także, iż zważywszy na wysoki udział przywozu po cenach dumpingowych w rynku Wspólnoty, przemysł wspólnotowy był narażony na szkodliwy wpływ tego przywozu, jeżeli nastąpiłyby istotne zmiany w ogólnej sytuacji rynkowej. W tym względzie należy pamiętać, że przemysł wspólnotowy mógł jedynie częściowo skorzystać ze znacznego wzrostu konsumpcji, a jego udziały w rynku zmniejszyły się o pięć punktów procentowych w okresie badanym, jak wskazano w motywie 88 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych. Ponadto fakt, że przemysł odnotowuje zadowalający poziom zysku w nadzwyczaj sprzyjającym okresie charakteryzującym się bardzo wysokim popytem rynkowym nie świadczy koniecznie, że znajduje się w dobrej sytuacji gospodarczej i finansowej, zwłaszcza jeżeli w przeszłości ten sam przemysł odnotowywał wyjątkowo niskie zyski lub nawet straty. Jak już wyjaśniono w motywie 86 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, złe wyniki gospodarcze w przeszłości, wywołane istnieniem dumpingu, uniemożliwiły utrzymanie odpowiedniego poziomu inwestycji koniecznego, by zapewnić długoterminową rentowność przemysłu wspólnotowego w tak wysoko kapitałochłonnym sektorze produkcji. Ponadto rynek WE ponownie charakteryzował się pod koniec OD obecnością znaczącego udziału bardzo taniego przywozu dumpingowego. Taka sytuacja rynkowa stanowiła potencjalne zagrożenie, ponieważ w ubiegłych latach, gdy poziom popytu był normalny, podobna sytuacja na rynku (przeanalizowana w rozporządzeniu Rady (WE) nr 954/2006 (6) wyrządziła znaczącą szkodę przemysłowi wspólnotowemu. Wobec tego przedstawione zastrzeżenie zostaje odrzucone.

(48)

Jeden chiński producent eksportujący stwierdził także, że w motywie 89 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych nie wykazano, iż zmiana warunków rynkowych, o której tam mowa, była „wyraźnie przewidywalna i bliska”, zgodnie z wymogami porozumienia antydumpingowego WTO. Zmiana sytuacji rynkowej była przewidywalna, ponieważ konsumpcja nie może utrzymywać się na wyjątkowo wysokim poziomie w długim okresie. Analiza przeprowadzona w motywach 90–126 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych wykazuje wyraźne pogorszenie sytuacji, które w rzeczywistości nastąpiło w pewnym okresie. Fakt, że zmiana wartości wielu wskaźników od pozytywnych do negatywnych wymaga pewnego okresu, nie podważa tego, iż w świetle istniejących tendencji taki negatywny wpływ jest wyraźnie przewidywalny. Pod koniec OD zagrożenie wystąpienia szkody było wyraźnie przewidywalne, a nadejście negatywnych zmian, które mogły doprowadzić do niekorzystnej sytuacji, było nieuchronne, ponieważ odnotowano pewien spadek popytu już w ostatnich miesiącach OD. Dlatego też przedstawione zastrzeżenie zostało odrzucone.

(49)

Wobec braku innych argumentów lub uwag, wnioski na temat szkody wskazane w motywach 88 i 89 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostają niniejszym potwierdzone.

(50)

Jak wskazano w powyższym motywie 5, przesłano dodatkowy kwestionariusz do objętych próbą producentów wspólnotowych oraz do skarżącego, aby uzyskać szczegółowe informacje na temat zmian dotyczących rynku i głównych wskaźników szkody do marca 2009 r. Przeanalizowano dogłębnie także najnowsze dane Eurostatu dotyczące przywozu. Dla pełnego obrazu sytuacji, dane liczbowe za okres między końcem OD a marcem 2009 r. („okres następujący po OD”) są przedstawione poniżej. Ponieważ dane te odnoszą się tylko do okresu dziewięciu miesięcy, nie podano indeksów dotyczących wielkości.

(51)

Po OD konsumpcja we Wspólnocie zaczęła znacząco zmniejszać się, a tempo tych zmian było szybsze niż wskazano w motywie 91 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych. Istotnie rynek wspólnotowy zmniejszył się prawie o 30 % (7) w okresie między końcem OD a marcem 2009 r.

(52)

W tym samym czasie przywóz z ChRL również znacząco obniżył się, lecz zważywszy na jeszcze większy spadek konsumpcji we Wspólnocie, udział tego przywozu w rynku wzrósł do około 18 %. Ceny przywozu z Chin wzrosły zgodnie z tym, co wskazano w motywie 98 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(53)

Jednocześnie produkcja przemysłu wspólnotowego znacząco zmniejszyła się, a wykorzystanie mocy produkcyjnych przedsiębiorstw objętych próbą spadło do poziomu 60 % w marcu 2009 r. Sprzedaż przemysłu wspólnotowego na rynku Wspólnoty znacząco obniżyła się i podążała za spadkiem konsumpcji we Wspólnocie, tym samym udział przemysłu wspólnotowego w rynku pozostał niezmieniony. W zakresie cen, po ich początkowym wzroście w drugiej połowie 2008 r., odnotowano spadek w pierwszym kwartale 2009 r., chociaż i tak były one na poziomie wyższym niż podczas OD.

(54)

Rentowność przemysłu wspólnotowego znacząco obniżyła się, a tempo tej zmiany było szybsze niż wskazano w motywie 110 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, i w związku z tym rentowność była ujemna (– 0,8 %) w pierwszym kwartale 2009 r.

(55)

Podsumowując, dodatkowe informacje zgromadzone i zweryfikowane na ostatecznym etapie dochodzenia potwierdzają wyniki analizy przeprowadzonej w motywach 90–112 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(56)

Jeden producent eksportujący stwierdził, że badanie szkody, w przeciwieństwie do badania dumpingu, zostało rozszerzone poza OD, ponieważ analiza była oparta również na informacjach i danych za okres po czerwcu 2008 r.

(57)

Po pierwsze należy przypomnieć, że OD i okres badany stanowią podstawę dla oceny zagrożenia wystąpienia szkody, którą przeprowadzono w rozporządzeniu w sprawie ceł tymczasowych. Jednakże w sytuacji zagrożenia wystąpienia szkody, szkoda stwierdzona w okresie objętym dochodzeniem nie może, z definicji, być istotna, ponieważ w takim przypadku dochodzenie dotyczyłoby istotnej szkody faktycznie poniesionej. Organ dochodzeniowy musi zatem upewnić się, czy pomimo tego, iż szkoda nie była istotna w OD, czynniki określone w art. 3 ust. 9 rozporządzenia podstawowego prowadzą do wniosku o zagrożeniu wystąpienia istotnej szkody. Dlatego też wskazany organ jest upoważniony do zweryfikowania, że wydarzenia następujące po końcu OD potwierdzają zagrożenie wystąpienia szkody ustalone na etapie tymczasowym.

(58)

MOFCOM, CISA i jeden chiński producent eksportujący stwierdzili, że nie wskazano wyraźnie źródła informacji wykorzystanych w motywie 91 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, a prognozy i inne informacje przedłożone przez producentów wspólnotowych lub skarżącego i wskazane w motywach 99, 101 oraz 108 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych nie pochodziły z obiektywnego źródła informacji. MOFCOM podkreślił także, iż korzystając z takich informacji, organ dochodzeniowy nie dochował „szczególnej staranności” wymaganej zgodnie z porozumieniem antydumpingowym WTO w przypadku dochodzeń dotyczących zagrożenia wystąpienia szkody.

(59)

Należy potwierdzić, że szczegółowe dane dotyczące różnych źródeł informacji publicznych wskazanych w motywie 91 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostały udostępnione w dokumentacji otwartej do konsultacji dla zainteresowanych stron na długo przed opublikowaniem rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych. W odniesieniu do prognoz i innych informacji przedłożonych przez przemysł wspólnotowy – zostały one zweryfikowane i uwzględnione tylko wtedy i w takim zakresie, w jakim były uznane za wiarygodne i prawidłowe. Fakt, że przedłożone informacje zostały zweryfikowane, był już wspomniany w motywie 100 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, a dodatkowe wizyty weryfikacyjne przeprowadzono po wprowadzeniu środków tymczasowych, jak wskazano w powyższym motywie 5.

(60)

Argumenty poruszone w powyższych motywach 56 i 58 zostają zatem odrzucone.

(61)

CISA utrzymywało, że w ocenie zmian chińskiego przywozu po OD należało uwzględnić poziom zamówień, a nie faktyczny przywóz, ponieważ zwykle następuje on od trzech do czterech miesięcy po zamówieniu. Mając na uwadze to przesunięcie w czasie, jakiekolwiek zmiany popytu na rynku WE zostałyby odzwierciedlone w rzeczywistym przywozie dopiero po kilku miesiącach, a to wyjaśniałoby wciąż wysoki poziom przywozu z Chin w listopadzie i grudniu 2008 r., podczas gdy popyt zaczął już obniżać się na rynku UE. Podobne uwagi przedstawił chiński producent eksportujący.

(62)

Rzeczywisty przywóz jest zwykle uwzględniany jako podstawa dla oceny wielkości i średnich cen przywozu z danego kraju. Dane odnoszące się do zamówień mogą być wzięte pod uwagę, aby uzupełnić inne informacje, jednak rzadko są poparte dowodami, które można zweryfikować w wystarczającym stopniu. W każdym razie analiza tego argumentu wykazała, że konsumpcja we Wspólnocie zaczęła obniżać się już podczas trzeciego kwartału 2008 r. Dlatego też fakt ten powinien zostać odzwierciedlony, w przypadku przesunięcia o trzy do czterech miesięcy, w poziomie chińskiego przywozu w czwartym kwartale 2008 r., który był mimo to względnie wysoki. Ponadto jeżeli rozpatrywano by wyżej wymienione trzy-, czteromiesięczne przesunięcie, istotny spadek chińskiego przywozu mający miejsce w pierwszym kwartale 2009 r. mógł stanowić reakcję na przyszłe środki antydumpingowe, a nie na zmniejszenie się popytu. Istotnie importerzy mogli wyrażać coraz mniejszą skłonność do składania zamówień na towary, które nadeszłyby w momencie ewentualnego wprowadzenia środków antydumpingowych. Podsumowując, uznaje się, że analiza oparta na zamówieniach raczej niż na rzeczywistym przywozie dodałaby kolejny element niepewności w dochodzeniu, nie prowadząc do znacząco odmiennych wniosków. Dlatego też argument CISA w tym zakresie zostaje niniejszym odrzucony.

(63)

MOFCOM, CISA i jeden chiński producent eksportujący stwierdzili, że zgodnie z różnymi komunikatami prasowymi i sprawozdaniami finansowymi opublikowanymi przez wiele grup producentów wspólnotowych rok 2008 był sprzyjający pod względem wyników, a taka informacja byłaby sprzeczna z ustaleniem zagrożenia wystąpienia szkody wskazanym w rozporządzeniu w sprawie ceł tymczasowych, zwłaszcza w jego motywie 110.

(64)

Badając ten argument, ustalono, że informacje, do których odniosło się CISA, nie dotyczyły konkretnie europejskich podmiotów zajmujących się produkcją produktu objętego postępowaniem. Jak już wskazano w powyższym motywie 44, główna grupa przedsiębiorstw składa się z różnych podmiotów wytwarzających często bardzo różne produkty. Ogólne informacje finansowe dotyczące grupy przedsiębiorstw mogą zatem nie być reprezentatywne dla sytuacji gospodarczej konkretnych podmiotów wytwarzających produkt podobny i sprzedających go na rynku wspólnotowym. Wreszcie należy przypomnieć, że informacje na temat przedsiębiorstw wytwarzających produkt podobny wykorzystane w dochodzeniu zostały należycie zweryfikowane. Wobec tego przedstawione zastrzeżenie zostaje odrzucone.

(65)

Wobec braku innych uwag dotyczących konkretnie motywów 90–112 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, ustalenia w nich zawarte zostają niniejszym potwierdzone.

(66)

CISA twierdziło, że wzrost chińskiego przywozu, o którym mowa w motywie 114 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, wynikał ze wzrostu popytu na rynku UE Podobne uwagi przedstawił MOFCOM oraz chiński producent eksportujący. CISA odrzuciło również ocenę, zgodnie z którą zmiany chińskiego przywozu mogły wynikać ze strategii penetracji rynku, oraz podkreśliło, że zważywszy na dużą liczbę chińskich producentów dokonujących wywozu, opracowanie przez nich skoordynowanej strategii nie byłoby możliwe.

(67)

Jeżeli prawdą byłoby, że zmiany chińskiego przywozu były powiązane ze wzrostem popytu na rynku WE, jak twierdzi CISA, udział takiego przywozu w rynku zasadniczo utrzymałby się na niezmienionym poziomie, i nie wzrósłby z 1 % do 17 % w okresie badanym. Znaczący wzrost udziału chińskiego przywozu w rynku i jego zmiany, które podążyły w zupełnie innym kierunku niż zmiany udziałów w rynku przemysłu wspólnotowego oraz wszystkich pozostałych źródeł przywozu, wyraźnie wskazują, że odmienne czynniki miały wpływ na wzrost chińskiego przywozu. Wniosek ten poparty jest również faktem, że chiński przywóz wciąż odbywał się po bardzo niskich dumpingowych cenach, jak wskazano w motywach 63–65 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych. Ponadto nie ma potrzeby, by eksporterzy koordynowali strategię w celu realizacji podobnej polityki. W sytuacji gdy okazuje się, że pewien niski poziom cen umożliwia penetrację rynku, eksporterzy dążyliby prawdopodobnie do przyjęcia takiej strategii bez konieczności koordynacji. Dlatego też argumenty z powyższego motywu 66 zostają odrzucone, a ustalenia z motywu 114 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostają potwierdzone.

(68)

CISA stwierdziło również, że wbrew ocenie dokonanej w motywach 115 i 116 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, przywóz z ChRL obniżył się znacząco po OD. Istotnie prawdą jest, że, jak wskazano w powyższym motywie 52, przywóz z ChRL zmniejszył się znacznie w okresie następującym po OD. Jednak treść motywu 116 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych wyraźnie wskazuje, że wagę przywiązuje się nie do wielkości takiego przywozu w ujęciu bezwzględnym, lecz do jego względnego znaczenia w odniesieniu do konsumpcji, innymi słowy – do jego udziału w ogólnym rynku Wspólnoty. Jak również wskazano w powyższym motywie 52, niezależnie od spadku chińskiego przywozu produktu objętego postępowaniem w ujęciu bezwzględnym, powiększył on nieznacznie swój udział w rynku w okresie następującym po OD. Dlatego też zważywszy na to, że (i) ocena stanowiąca podstawę toku rozumowania w motywach 115 i 116 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych została dokonana w oparciu o najnowsze wiarygodne informacje dotyczące przywozu dostępne na etapie tymczasowych ustaleń, tj. dane na temat przywozu za listopad i grudzień 2008 r.; (ii) dane te były spójne ze zmianami chińskiego przywozu do tego czasu; oraz (iii) tok rozumowania opierał się na wielkościach w ujęciu względnym, a nie bezwzględnym, stwierdza się, iż ocena w motywach 115 i 116 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych nie jest sprzeczna z ustaleniami wskazanymi w powyższym motywie 52. W każdym przypadku warto zauważyć, że z powodów wskazanych w motywie 134 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych poziom chińskiego przywozu może być uznany za element zagrożenia wystąpienia szkody, nawet jeżeli jego wielkość zacznie zmniejszać się proporcjonalnie w większym stopniu niż konsumpcja, ponieważ sama obecność znaczących wielkości tanich chińskich towarów w kontekście zmniejszającej się konsumpcji będzie wywierać silną presję na obniżenie ogólnego poziomu cen rynkowych. Niezależnie od powyższych ustaleń, żaden pojedynczy czynnik wymieniony w art. 3 ust. 9 rozporządzenia podstawowego nie przesądza o pojawieniu się zagrożenia wystąpienia szkody. Wszystkie te czynniki muszą zostać rozpatrzone łącznie. Argument ten zostaje zatem odrzucony, a ustalenia z motywu 115 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostają potwierdzone.

(69)

CISA stwierdziło, że analiza przedstawiona w motywie 118 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych była oparta na danych od eksporterów objętych próbą, którzy byli przedsiębiorstwami najbardziej ukierunkowanymi na wywóz, a zatem ich dane nie mogły prawidłowo odzwierciedlać ogólnej sytuacji eksportowej w ChRL. Stwierdzono także, że udział chińskiego wywozu do WE w łącznym chińskim wywozie wskazany w motywie 119 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych wykazał zmianę tendencji w 2008 r., zmniejszając się z 15 % do 11 %. Ponadto w analizie zawartej w motywach 117–119 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych pominięto zmiany popytu na chińskim rynku krajowym, który mógł według prognoz wchłonąć znaczącą część produkcji wynikającej z istniejącej nadwyżki mocy produkcyjnej. W tym zakresie CISA odnosi się do szeregu projektów i planów opracowanych przez rząd chiński w celu wsparcia popytu wewnętrznego. MOFCOM stwierdził również, że zmiany popytu na chińskim rynku krajowym nie zostały zbadane w rozporządzeniu w sprawie ceł tymczasowych.

(70)

Ustalenia odnoszące się do objętych próbą przedsiębiorstw wskazane w motywie 118 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych są wyraźnie potwierdzone przez tendencje w ogólnych danych eksportowych, wymienionych w motywie 119 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, które wykazały nawet większą tendencję zwyżkową wywozu do WE w okresie badanym. W odniesieniu do domniemanego odwrócenia tendencji zwyżkowej wywozu do WE w przypadku łącznego chińskiego wywozu produktu objętego postępowaniem w 2008 r., CISA nie przedłożyło żadnych przekonujących dowodów na poparcie tego argumentu. W tym względzie należy odnotować, że dane zawarte w chińskich statystykach wyraźnie odnoszą się do zakresu produktu innego niż zakres produktu objętego postępowaniem; wynika to z faktu, że wywóz do Europy, jak wskazują te statystyki, jest nie tylko znacznie większy niż przywóz zarejestrowany przez Eurostat w odniesieniu do produktu objętego postępowaniem, lecz jego zmiany wykazują zupełnie inną tendencję. W związku z powyższym przedstawione dowody nie mogły zostać przyjęte. W zakresie planowanych działań rządu chińskiego mających na celu pobudzanie popytu wewnętrznego przedłożone dowody nie podważają analizy, ponieważ ich wpływ na popyt nie może być wiarygodnie ustalony. Ponadto w przypadku większości projektów nie jest pewne, że zostaną one ukończone. Wreszcie kilka dużych projektów, do których odniosło się CISA, wydaje się obejmować duże spawane rury, a nie rury bez szwu będące przedmiotem obecnego postępowania. Argumenty wymienione w powyższym motywie 69 zostają wobec tego odrzucone.

(71)

CISA uważało także, iż scenariusz związany z przekierowaniem, o którym mowa w motywie 119 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, nie był uzasadniony, ponieważ chiński wywóz do USA obejmował przede wszystkim produkty (OCTG) niebędące przedmiotem znaczącego przywozu do WE. CISA utrzymywało także, że ceny stosowane przy wywozie do WE nie były koniecznie niższe niż w przypadku innych krajów, ale wręcz przeciwnie, WE była dotychczas atrakcyjnym rynkiem dla chińskiego wywozu. W odniesieniu do tego argumentu należy stwierdzić, że analiza przeprowadzona w motywie 119 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych została oparta na danych statystycznych, które nie zawierają szczegółowych odniesień do rodzajów produktu. W każdym razie, należy podkreślić, że sprzęt niezbędny do wytworzenia produktu objętego postępowaniem może być w bardzo dużym stopniu wykorzystany do produkcji różnych rodzajów rur i przewodów bez szwu. W związku z powyższym, nawet jeżeli specyficzny rodzaj przewodów, takich jak OCTG, nie jest przedmiotem istotnego przywozu do WE, fakt ten nie ma znaczenia dla rozpatrywania potencjalnych wolnych mocy produkcyjnych, ponieważ sprzęt stosowany do wytworzenia tego rodzaju przewodów może być łatwo przestawiony na produkcję innych rodzajów produktu objętego postępowaniem, które są przywożone w znacznie większych ilościach na rynek WE. Dlatego też argumenty z powyższego motywu 66 zostają odrzucone, a ustalenia z motywów 117–119 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostają potwierdzone.

(72)

CISA utrzymywało, że po OD ceny chińskiego przywozu znacznie wzrosły, podczas gdy ceny przemysłu wspólnotowego nie podążyły w tym samym kierunku, a zatem podcięcie cenowe zaistniałe w OD było dużo niższe lub nawet zupełnie zanikło po OD.

(73)

Jak już wskazano w motywach 98 i 122 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, potwierdza się, że po OD ceny przywozu z różnych źródeł, w tym z ChRL znacznie wzrosły, podobnie jak ceny przemysły wspólnotowego. Przeprowadzono analizę cenników przemysłu wspólnotowego po OD i cen porównywalnych produktów przywożonych z ChRL, która wykazała, że istniała zbieżność zmian cen. W konsekwencji nie znaleziono żadnych dowodów na poparcie twierdzenia, że podcięcie ustalone w OD byłoby znacznie niższe lub nawet zupełnie zanikło. Ustalenia z motywów 120–123 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostają niniejszym potwierdzone.

(74)

Wobec braku uwag na ten temat, ustalenia z motywu 124 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostają niniejszym potwierdzone.

(75)

CISA utrzymywało, że ewentualna interwencja rządu chińskiego, o której mowa w motywie 125 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, pozostawała w sferze przypuszczeń. Jednak w toku dochodzenia wykazano, iż indywidualne traktowanie przyznane jednemu chińskiemu producentowi eksportującemu na etapie tymczasowym musiało zostać następnie wycofane, jak wskazano w powyższych motywach 19–23, z powodu zwiększonego poziomu interwencji państwa, która była podyktowana pogarszającą się sytuacją gospodarczą po OD. Fakt ten stanowi wyraźne poparcie dla ustaleń z motywu 125 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, a powyższy argument zostaje odrzucony.

(76)

Należy po pierwsze zauważyć, że ustalenie zagrożenia wyrządzenia szkody zostało dokonane po uwzględnieniu m.in. ogółu różnych czynników, o których mowa w art. 3 ust. 5 i art. 3 ust. 9 rozporządzenia podstawowego.

(77)

CISA stwierdziło, że ustalenia w ramach rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych nie były zgodne ze standardami wymaganymi przez WTO w tego rodzajach dochodzeniach, a mianowicie ustalenia powinny być poparte dowodami, a nie wynikać z zarzutów, przypuszczeń bądź odległych możliwości; prognozy i hipotezy powinny wykazywać wysoki stopień prawdopodobieństwa; a alternatywne wyjaśnienia dla konkretnego wniosku powinny zostać zbadane.

(78)

Rozporządzenie w sprawie ceł tymczasowych wyraźnie wskazuje podstawy, na których ustalenia odnoszące się do różnych elementów dochodzenia zostały dokonane. Jest to poparte wskazanymi dowodami, tj. danymi statystycznymi Eurostatu, odpowiedziami współpracujących przedsiębiorstw na pytania zawarte w kwestionariuszu, informacjami dostarczonymi przez skarżącego na temat przedsiębiorstw nieobjętych próbą, informacjami zawartymi w oświadczeniach przedłożonych przez zainteresowane strony, innymi informacjami znalezionymi na stronach internetowych w toku dochodzenia. Wszystkie te informacje, o ile nie były poufne, mogły być konsultowane przez zainteresowane strony.

(79)

Elementy odnoszące się do badania zagrożenia wystąpienia szkody zostały rozpatrzone odrębnie i szczegółowo w rozporządzeniu w sprawie ceł tymczasowych, a prawdopodobieństwo realizacji hipotez i prognoz przedstawionych na etapie tymczasowym zostało ponownie zbadane i zweryfikowane, w miarę możliwości, na ostatecznym etapie dochodzenia, jak wskazano w niniejszym rozporządzeniu. Nie wskazano żadnych faktów lub dowodów sprzecznych z ustaleniami zawartymi w rozporządzeniu w sprawie ceł tymczasowych. Dlatego też prognozy i hipotezy zawarte w rozporządzeniu w sprawie ceł tymczasowych nie były przypuszczeniami lub zarzutami, lecz wynikały z dogłębnej analizy sytuacji.

(80)

W kwestii alternatywnych wyjaśnień i interpretacji, o których mowa w powyższym motywie 78, zostały one, włącznie z tymi zawartymi w oświadczeniach zainteresowanych stron, należycie zbadane w toku dochodzenia i rozpatrzone w niniejszym rozporządzeniu, a także w rozporządzeniu w sprawie ceł tymczasowych.

(81)

Podsumowując, badanie faktów, które zaistniały po końcu OD, oraz analiza uwag i obserwacji przedstawionych przez zainteresowane strony na temat rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych oraz ujawnienia ostatecznych ustaleń, nie wskazało żadnych dowodów, które poddałyby w wątpliwość wniosek o istnieniu zagrożenia wystąpienia istotnej szkody pod koniec OD. Dlatego też argument CISA z powyższego motywu 77 zostaje odrzucony, a ustalenia z motywu 126 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostają potwierdzone

(82)

Wobec braku jakichkolwiek konkretnych uwag, motywy 128–135 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostają niniejszym potwierdzone.

(83)

CISA utrzymywało, że przywóz produktu objętego postępowaniem przez przemysł wspólnotowy z ChRL i innych krajów świadczy o tym, iż przemysł ten nie mógł zaspokoić popytu na rynku Wspólnoty. Było to spowodowane brakiem inwestycji przemysłu wspólnotowego w nowe moce produkcyjne i duże skoncentrowanie się na segmentach przedstawiających większą wartość rynkową. W tym względzie należy przypomnieć, że w motywie 136 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych wyjaśniono, iż wielkość tego rodzaju przywozu była szacowana na mniej niż 2 % łącznego przywozu z ChRL, i nie przedstawiono dowodów świadczących, że wartość ta była wyższa.

(84)

CISA chciało również poznać dokładne powody, dla których grupa przedsiębiorstw wskazana w motywie 138 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych musiała dokonywać wymienionego przywozu. Kwestia ta została szczegółowo zbadana i potwierdzono, że ze względu na opłacalność produkcja niektórych rodzajów produktu była prowadzona przez inne pozaeuropejskie spółki tej grupy. Jak już wyjaśniono w motywie 138 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, zweryfikowano, że przywóz ten nie podcinał cen wspólnotowych tych samych rodzajów produktu.

(85)

CISA wskazało wreszcie pozorną niespójność między względnie pozytywnymi szacunkami przemysłu wspólnotowego w zakresie jego przyszłej sprzedaży eksportowej a ogólnymi tendencjami gospodarczymi na rynkach krajów trzecich, dla których prognozy nie były korzystne. W tym względzie należy odnotować, że analiza działalności wywozowej przemysłu wspólnotowego nie ma wpływu na ustalenia odnoszące się do szkody lub zagrożenia wystąpienia szkody, które dotyczą wyłącznie działalności przemysłu wspólnotowego w zakresie produktu podobnego na rynku WE. Jeżeli niektórzy producenci wspólnotowi przedstawiali optymistyczne poglądy na temat swojej działalności wywozowej, mogło to tylko spowodować przeszacowanie ich prognozowanych ogólnych wyników gospodarczych, ale nie miało to wpływu na ich wyniki na rynku krajowym, który podlega odrębnej analizie.

(86)

Dlatego też argumenty z powyższych motywów 83–85 zostają odrzucone, a ustalenia z motywów 136–141 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostają potwierdzone.

(87)

Ponadto CISA twierdziło, że nie wystarczy zbadać średnie ceny przywozu z innych pozaeuropejskich krajów trzecich, lecz należy także rozpatrzyć dokładny rodzaj tych produktów. Potwierdza się, że przeprowadzono dogłębną analizę we wszystkich przypadkach, w których dostatecznie szczegółowe informacje na temat cen zostały udostępnione przez importerów. Niestety, statystyki handlowe nie charakteryzują się dużą szczegółowością, a zważywszy na względnie niski poziom współpracy importerów w toku dochodzenia, dostępnych było niewiele szczegółowych informacji na temat cen w podziale na produkty w odniesieniu do przywozu z innych krajów. Jednak żadna strona nie dostarczyła uzasadnionych informacji, które mogłyby zmienić wnioski przedstawione w motywach 142–145 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, dlatego też ustalenia zawarte w tych motywach zostają potwierdzone.

(88)

Wobec braku jakichkolwiek konkretnych uwag na ten temat, motyw 146 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostaje niniejszym potwierdzony.

(89)

CISA utrzymywało, że przemysł wspólnotowy zmienił swój asortyment produktów, aby skupić się na rodzajach o wyższej cenie sprzedaży w celu ograniczenia wpływu wzrostu kosztów produkcji. Wskazywałoby to, że przemysł wspólnotowy dysponował wystarczającymi środkami, aby odzwierciedlić wzrost kosztów poprzez podniesienie cen sprzedaży, przeciwnie do tego, co ustalono w motywie 149 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(90)

Nie ma wątpliwości co do tego, że przemysł wspólnotowy starał się zmaksymalizować zysk równoważąc wzrost kosztów podnoszeniem cen sprzedaży. Nie może to jednak trwać nieustannie i nadchodzi moment, gdy tego rodzaju dostosowanie nie jest już możliwe z uwagi na konkurencję panującą na rynku. W przypadku rynku, na którym sprzedawane są podobne towary po znacznie niższych cenach, margines zastosowania takiej korekty zmniejsza w miarę, jak powiększa się udział tanich towarów w rynku. Uwagi zgłoszone przez CISA nie podważają zatem ustaleń z motywów 147–149 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, które zostają potwierdzone.

(91)

MOFCOM, CISA i chiński producent eksportujący twierdzili, że globalne pogorszenie koniunktury gospodarczej spowodowało problemy gospodarcze przemysłu wspólnotowego i podsumowali, iż fakt ten narusza związek przyczynowy między chińskim przywozem i domniemaną szkodą lub zagrożeniem wystąpienia szkody. W tym względzie należy zauważyć, iż CISA samo uznało, że konsumpcja na rynku między 2005 r. a OD była wyjątkowo wysoka oraz że spadek popytu po OD mógł, w bardzo dużym stopniu, wynikać z powrotu do normalnej sytuacji na rynku rozpatrywanych produktów. Nie jest zatem jasne, czy globalne spowolnienie gospodarcze może być uznane za przyczynę wystąpienia szkody, ponieważ dostępne informacje wskazują, iż konsumpcja na rynku WE w okresie następującym po OD powróciła do poziomu uważanego w przeszłości za normalny. Sugerowałoby to również, że w okresie badanym konsumpcja we Wspólnocie była na tak wysokim poziomie, iż przemysł wspólnotowy nie odczuł istotnej szkody pomimo dużego udziału w rynku i znaczącego podcięcia cenowego ze strony chińskiego przywozu dumpingowego. W każdym przypadku ustalenia z motywu 150 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych nie wykluczają możliwości, że ogólne spowolnienie gospodarcze odegrało rolę w sytuacji wyrządzającej szkodę przemysłowi wspólnotowemu po OD. Jednak nie można twierdzić, iż wyłącznie kryzys gospodarczy wywarł negatywny wpływ na przemysł wspólnotowy, a przywóz po cenach dumpingowych nie miał znaczenia, podczas gdy jasne jest, że przywóz ten zdobył duży udział w rynku i znacząco podcinał ceny przemysłu wspólnotowego. Argument, zgodnie z którym pogorszenie koniunktury gospodarczej naruszyło związek przyczynowy wskazany w motywach 128–135 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostaje zatem odrzucony, a kwestia wpływu odmiennej sytuacji gospodarczej w porównaniu z OD na ustalenie poziomu środków jest rozpatrzona w poniższym motywie 104.

(92)

Argumenty zostały zatem odrzucone, a motyw 150 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostaje niniejszym potwierdzony.

(93)

CISA utrzymywało, że niektórzy producenci wspólnotowi zawarli umowy ramowe z klientami obejmujące wstępnie uzgodnione ceny, i w takich przypadkach ceny pozostały na niezmienionym poziomie. Jednocześnie zawarli oni podobne umowy o stałych cenach z dostawcami rudy żelaza i innych głównych surowców, a więc nie byli w stanie skorzystać z nagłego spadku kosztów tych surowców, który nastąpił zaraz po OD.

(94)

Przede wszystkim należy odnotować, że umowy o stałych cenach z klientami należały do wyjątków, a zważywszy na rozpatrywany okres, nie można uznać, że wywarły one istotny wpływ. Wniosek ten znajduje potwierdzenie w fakcie, że ceny przemysłu wspólnotowego również znacząco wzrosły. W odniesieniu do umów o stałych cenach dotyczących głównych surowców, jest to powszechna praktyka, która nie powinna działać na korzyść lub niekorzyść producentów wspólnotowych w porównaniu z jakimkolwiek innym producentem produktu podobnego na rynku światowym. W związku z powyższym nie można uznać opisanej sytuacji za przerywającą związek przyczynowy. Argumenty wymienione w powyższym motywie 93 zostają wobec tego odrzucone.

(95)

Wobec braku innych uwag na ten temat, motywy 151–153 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostają niniejszym potwierdzone.

(96)

Skarżący oraz wielu producentów wspólnotowych utrzymywali, że, zważywszy na praktyki dumpingowe wyrządzające szkodę, obowiązywanie środków antydumpingowych ma kluczowe znaczenie dla kontynuacji ich działalności. Wobec braku innych uwag, motyw 155 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostaje niniejszym potwierdzony.

(97)

Wobec braku innych konkretnych uwag na ten temat, motyw 156 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostaje niniejszym potwierdzony.

(98)

Użytkownik produktu objętego postępowaniem, który jest również importerem, wskazał, że kody CN przywożonego przez niego produktu nie były wymienione w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania, a on dowiedział się, że dochodzenie obejmuje również te rodzaje produktu dopiero po wprowadzeniu środków tymczasowych. Twierdził, że musiał ponieść z tego powodu koszty nieprzewidzianego cła antydumpingowego. Importer ten został poinformowany, że zawiadomienie o wszczęciu postępowania obejmowało wyraźny opis produktu objętego dochodzeniem, a kody CN zostały tam wskazane jedynie w celach informacyjnych. Prawidłowa klasyfikacja celna produktu jest istotnie jednym z elementów objętych dochodzeniem, i zupełnie możliwe jest, że kody CN wskazane w rozporządzeniu w sprawie ceł tymczasowych różnią się w pewnym stopniu od tych wymienionych w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania.

(99)

Wobec braku innych uwag na ten temat, motyw 157 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostaje niniejszym potwierdzony.

(100)

Użytkownik wskazany w powyższym motywie 98 również twierdził, że w przypadku wprowadzenia środków ostatecznych względem produktu objętego postępowaniem oznaczałoby to poważne problemy związane z dostawami dla jego przedsiębiorstwa, zważywszy, że producenci WE nie są pewnym źródłem zaopatrzenia. Argument ten został zbadany i ustalono, że problemy tego podmiotu dotyczące pozyskiwania produktu od producentów wspólnotowych dotyczyły przeszłych okresów, kiedy w kontekście wysokiego popytu rynkowego dostawy niewielkich ilości produktu nie były uznawane za opłacalne przez niektórych producentów wspólnotowych. Jednakże w sytuacji normalnego popytu rynkowego ograniczenia te powinny zaniknąć, zwłaszcza zważywszy na fakt, że inni użytkownicy lub importerzy tych samych rodzajów produktu mogą zwiększyć poziom popytu wspólnotowego na takie produkty, mając na uwadze wprowadzenie środków. Na podstawie tych rozważań oraz faktu, że rozpatrywane zastosowania stanowiły bardzo niewielką część łącznej konsumpcji produktu objętego postępowaniem, stwierdza się, że dostępność źródeł zaopatrzenia nie powinna stanowić problemu w odniesieniu do produktu objętego postępowaniem.

(101)

Inny użytkownik kupujący produkt podobny wyłącznie od przemysły wspólnotowego potwierdził poparcie dla wprowadzenia środków. Pozostali użytkownicy nie przedstawili uwag dotyczących ustaleń na etapie tymczasowym. Wobec braku innych uwag, motyw 158 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostaje niniejszym potwierdzony.

(102)

Wobec braku konkretnych uwag, motyw 159 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostaje niniejszym potwierdzony.

(103)

Skarżący i wielu producentów wspólnotowych reprezentujących część przemysłu wspólnotowego twierdzili, że 3 % marża zysku zastosowana na etapie tymczasowym do obliczenia poziomu usuwającego szkodę, określonego w motywach 161–163 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, była zbyt niska, zważywszy, że chodzi o kapitałochłonny przemysł o wysokich kosztach stałych oraz że średnie marże zysku osiągnięte przemysł wspólnotowy w okresie badanym wynosiły znacznie powyżej 3 %.

(104)

Uznano, że produkt podobny wiąże się z wysoko kapitałochłonną produkcją. Jednak stwierdzono, iż obecna sytuacja rynkowa nie pozwala na wyraźną ocenę wskaźników wykorzystania mocy produkcyjnych w najbliższej przyszłości, a zwłaszcza w okresie obowiązywania środków, co z kolei może wywrzeć wpływ na określenie marży zysku, która powinna zostać normalnie osiągnięta na danym rynku przy braku dumpingu. W takiej sytuacji i mając na uwadze, że przemysł wspólnotowy może zawsze złożyć wniosek o przegląd środków w przypadku zmiany okoliczności, stwierdzono, że umiarkowana 3 % marża zysku ustalona na etapie tymczasowym i we wcześniejszym dochodzeniu dotyczącym tego samego produktu powinna zostać utrzymana. Odnotowano jednak, że jeżeli sytuacja na rynku zmieni się znacząco, może zaistnieć konieczność przeglądu tej 3 % marży zysku.

(105)

Zastosowano metodykę obliczania poziomu usuwającego szkodę wskazaną w motywach 164 i 165 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, z uwzględnieniem niewielkiej korekty, o której mowa w powyższym motywie 41. Ogólnokrajowy poziom usuwający szkodę określono poprzez obliczenie średniej ważonej marginesów szkody ustalonych dla najbardziej reprezentatywnych rodzajów produktu sprzedawanych przez producenta eksportującego, któremu nie przyznano IT.

(106)

Ustalone w ten sposób marginesy szkody były niższe od obliczonych marginesów dumpingu.

(107)

W świetle wniosków dotyczących dumpingu, szkody, związku przyczynowego oraz interesu Wspólnoty i zgodnie z art. 9 ust. 4 rozporządzenia podstawowego, stwierdza się, iż ostateczne cło antydumpingowe powinno zostać wprowadzone w odniesieniu do przywozu produktu objętego postępowaniem pochodzącego z ChRL na poziomie najniższego z ustalonych marginesów dumpingu i szkody, zgodnie z zasadą niższego cła, we wszystkich przypadkach jest to margines szkody.

(108)

Na podstawie powyższych ustaleń ostateczne stawki celne wynoszą:

(109)

Indywidualne stawki cła antydumpingowego określone w niniejszym rozporządzeniu zostały określone na podstawie wyników niniejszego dochodzenia. Odzwierciedlają one zatem sytuację ustaloną podczas dochodzenia w odniesieniu do tych przedsiębiorstw. Wspomniane stawki celne (w odróżnieniu od ogólnokrajowego cła stosowanego do „wszystkich innych przedsiębiorstw”) mają zastosowanie wyłącznie do przywozu produktów pochodzących z kraju, którego dotyczy postępowanie, i wyprodukowanych przez dane przedsiębiorstwa, tj. przez konkretne wymienione podmioty prawne. Przywożone produkty wytworzone przez inne przedsiębiorstwa, których nazwa i adres nie zostały wymienione w części normatywnej niniejszego rozporządzenia, łącznie z podmiotami powiązanymi z przedsiębiorstwami konkretnie wymienionymi, nie mogą korzystać z tych stawek i do ich produktów stosowane są stawki dla „wszystkich innych przedsiębiorstw”.

(110)

Wszelkie wnioski o zastosowanie indywidualnej stawki cła antydumpingowego dla przedsiębiorstw (np. po zmianie nazwy podmiotu lub po utworzeniu nowych podmiotów zajmujących się produkcją lub sprzedażą) należy kierować do Komisji (8) wraz ze wszystkimi odpowiednimi informacjami, w szczególności dotyczącymi wszelkich zmian w zakresie działalności przedsiębiorstwa związanej z produkcją, sprzedażą na rynek krajowy i na rynki zagraniczne, wynikających np. z wyżej wspomnianej zmiany nazwy lub zmiany podmiotu zajmującego się produkcją lub sprzedażą. W razie potrzeby rozporządzenie zostanie odpowiednio zmienione poprzez aktualizację wykazu przedsiębiorstw korzystających z indywidualnych stawek cła.

(111)

Wszystkie strony zostały poinformowane o istotnych faktach i ustaleniach, na podstawie których zamierzano zalecić nałożenie ostatecznych ceł antydumpingowych. Oprócz tego zainteresowanym stronom wyznaczono okres, w którym mogły przedstawić uwagi związane z ujawnieniem tych informacji. Uwagi stron zostały rozpatrzone i zgodnie z nimi, w stosownych przypadkach, zmieniono ustalenia.

(112)

W celu zapewnienia równego traktowania wszystkich nowych eksporterów i współpracujących przedsiębiorstw niewłączonych do próby, wymienionych w załączniku do niniejszego rozporządzenia, należy wprowadzić przepis wskazujący, iż średnie ważone cło nałożone na tą drugą kategorię przedsiębiorstw będzie miało zastosowanie do wszystkich nowych eksporterów, którzy, w przeciwnym razie, byliby uprawnieni do przeglądu zgodnie z art. 11 ust. 4 rozporządzenia podstawowego, ponieważ art. 11 ust. 4 nie ma zastosowania w przypadkach, w których przeprowadzono kontrolę wyrywkową.

(113)

Po ujawnieniu istotnych faktów i ustaleń, na podstawie których zamierzano zalecić nałożenie ostatecznego cła antydumpingowego, wielu nieobjętych próbą producentów eksportujących z ChRL wyraziło wolę złożenia zobowiązania cenowego zgodnie z art. 8 ust. 1 rozporządzenia podstawowego. Jednak pomimo iż wszystkie konieczne warunki zostały wyjaśnione, nie złożono żadnego formalnego zobowiązania w terminie ustalonym do tego celu w art. 8 ust. 2 rozporządzenia podstawowego oraz nie przedłożono wniosków o przedłużenie tego terminu. W takiej sytuacji nie ma dalszej potrzeby rozważania kwestii zobowiązań w kontekście obecnego dochodzenia.

(114)

W związku z tym, że dochodzenie wykazało, iż zagrożenie wystąpienia szkody było nieuchronne na koniec OD, jak wskazano w motywie 126 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, mając na uwadze ustalenia z powyższych motywów 50–55, które potwierdzają negatywne zmiany wielu wskaźników szkody po OD oraz zważywszy na wielkość ustalonego marginesu dumpingu, stwierdza się, że szkoda wystąpiłaby w sytuacji braku środków tymczasowych. Uznaje się zatem za konieczne ostateczne pobranie kwot zabezpieczonych w formie tymczasowego cła antydumpingowego nałożonego rozporządzeniem w sprawie ceł tymczasowych,

—

nie prowadził wywozu do Wspólnoty produktu, o którym mowa w art. 1 ust. 1, w okresie objętym dochodzeniem (od dnia 1 lipca 2007 r. do dnia 30 czerwca 2008 r.),

—

nie jest powiązany z żadnym eksporterem lub producentem w Chińskiej Republice Ludowej, który podlega środkom wprowadzonym niniejszym rozporządzeniem,

—

rzeczywiście dokonywał wywozu produktu objętego postępowaniem do Wspólnoty po upływie okresu objętego dochodzeniem, na którym są oparte środki, lub zaciągnął nieodwołalne zobowiązanie umowne na wywóz znacznych ilości do Wspólnoty,

6.10.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 262/36

6.10.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 262/38

(1)

Kwoty cen reprezentatywnych oraz dodatkowych należności stosowanych przy przywozie cukru białego, cukru surowego oraz niektórych syropów zostały ustalone na rok gospodarczy 2009/2010 rozporządzeniem Komisji (WE) nr 877/2009 (3). Te ceny i kwoty zostały ostatnio zmienione rozporządzeniem Komisji (WE) nr 918/2009 (4).

(2)

Zgodnie z zasadami i warunkami określonymi w rozporządzeniu (WE) nr 951/2006 dane, którymi dysponuje obecnie Komisja, stanowią podstawę do korekty wymienionych kwot,

6.10.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 262/40

(1)

Artykuł 16 ust. 1 dyrektywy 98/8/WE (3) przewiduje 10-letni okres przejściowy, rozpoczynający się dnia 14 maja 2000 r., daty wejścia w życie tej dyrektywy, w trakcie którego państwa członkowskie mogą stosować krajowe przepisy lub praktyki dotyczące wprowadzania na rynek produktów biobójczych, zwłaszcza wydawania zezwoleń na obrót produktami biobójczymi zawierającymi substancje czynne, które nie znajdują się jeszcze w pozytywnym wykazie tej dyrektywy, tj. w załącznikach I, IA lub IB do niej.

(2)

Artykuł 16 ust. 2 dyrektywy 98/8/WE ustanawia 10-letni program prac, również rozpoczynający się dnia 14 maja 2000 r., w trakcie którego wszystkie substancje czynne zawarte w produktach biobójczych, które były obecne na rynku przed tą datą, mają być systematycznie badane i jeśli zostaną uznane za dopuszczalne z punktu widzenia zdrowia ludzi i zwierząt oraz ochrony środowiska, mają zostać włączone do pozytywnego wykazu tej dyrektywy.

(3)

Artykuł 12 ust. 1 lit. c) ppkt (i) oraz ust. 2 lit. c) ppkt (i) dyrektywy 98/8/WE przewidują ochronę wszystkich informacji przesłanych na potrzeby tej dyrektywy przez okres 10 lat, również rozpoczynający się dnia 14 maja 2000 r., chyba że w danym państwie członkowskim obowiązuje krótszy okres ochrony, w którym to przypadku będzie obowiązywał ten krótszy okres ochrony na jego terytorium. Ochrona ta dotyczy jedynie informacji przekazanych na poparcie wniosku o włączenie do pozytywnego wykazu dyrektywy 98/8/WE substancji czynnych zawartych w produktach biobójczych, które były obecne na rynku przed datą wejścia w życie dyrektywy 98/8/WE („istniejące” substancje czynne).

(4)

Gdy istniejąca substancja czynna zostanie oceniona i dołączona do pozytywnego wykazu dyrektywy 98/8/WE, jej rynek uważa się za zharmonizowany, a przejściowe zasady wprowadzania na rynek produktów zawierających tę substancję czynną zastępowane są przez przepisy tej dyrektywy.

(5)

Zgodnie z art. 16 ust. 2 dyrektywy 98/8/WE Komisja przedstawiła sprawozdanie z postępów osiągniętych w 10-letnim programie pracy na dwa lata przed jego zakończeniem. Przewiduje się na podstawie wniosków płynących z tego sprawozdania, że ocena znaczącej liczby substancji czynnych nie zostanie ukończona przed dniem 14 maja 2010 r. Co więcej, nawet w przypadku substancji, które zostaną dołączone do pozytywnego wykazu dyrektywy 98/8/WE decyzją przyjętą przed dniem 14 maja 2010 r., państwa członkowskie będą potrzebowały czasu na transpozycję odpowiednich przepisów oraz na przyznanie, cofnięcie lub zmodyfikowanie zezwoleń dla odpowiednich produktów, w celu zastosowania się do zharmonizowanych przepisów dyrektywy 98/8/WE. Istnieje poważne ryzyko, że wraz z końcem okresu przejściowego w dniu 14 maja 2010 r. przestaną obowiązywać przepisy krajowe, podczas gdy odpowiednie zharmonizowane przepisy nie zostaną jeszcze przyjęte. Przedłużenie 10-letniego programu prac uważa się więc za konieczne, aby umożliwić ukończenie przeglądu wszystkich substancji czynnych zgłoszonych do oceny.

(6)

Konieczne jest również, aby koniec programu przeglądu zbiegł się z końcem okresu przejściowego, tak aby krajowe systemy lub praktyki regulowały wprowadzanie produktów biobójczych na rynek, dopóki nie zastąpią ich zharmonizowane przepisy.

(7)

Ponadto z uwagi na spójność oraz w celu uniknięcia utraty ochrony danych, gdy niektóre substancje czynne będą jeszcze oceniane, okres ochrony danych przekazanych na potrzeby dyrektywy 98/8/WE powinien zostać przedłużony, tak aby zbiegał się z końcem programu przeglądu.

(8)

Przedłużenie programu przeglądu może nie wystarczyć do dokończenia oceny szeregu substancji czynnych. Z drugiej strony, wyznaczenie znacznie późniejszego terminu może wpłynąć niekorzystnie na intensyfikację wysiłków zmierzających do terminowego ukończenia programu przeglądu. Każde przedłużenie programu przeglądu i odpowiadającego mu okresu przejściowego dla wszelkich pozostałych substancji czynnych po dniu 14 maja 2014 r. powinno być ograniczone do maksymalnie dwóch lat i powinno mieć miejsce jedynie wówczas, gdy istnieją wyraźne przesłanki, że akt prawny mający zastąpić dyrektywę 98/8/WE nie wejdzie w życie przed dniem 14 maja 2014 r.

(9)

Środki niezbędne do wdrożenia dyrektywy 98/8/WE powinny zostać przyjęte zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (4).

(10)

W szczególności należy przyznać Komisji uprawnienia do wydłużenia okresu przeglądu oraz odpowiadającego mu okresu przejściowego dla wszelkich pozostałych substancji czynnych do maksymalnie dwóch lat. Ponieważ środki te mają zasięg ogólny i mają na celu zmianę elementów innych niż istotne dyrektywy 98/8/WE, muszą one zostać przyjęte zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, określoną w art. 5a decyzji 1999/468/WE.

(11)

Zgodnie z pkt 34 Porozumienia międzyinstytucjonalnego w sprawie lepszego stanowienia prawa (5) zachęca się państwa członkowskie do sporządzenia – dla własnych celów oraz w interesie Wspólnoty – tabel możliwie dokładnie ilustrujących korelacje pomiędzy niniejszą dyrektywą a środkami transpozycji, a także do publikacji tych tabel,

1)

w art. 12 wprowadza się następujące zmiany:

2)

w art. 16 wprowadza się następujące zmiany:

6.10.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 262/43

(1)

Doszło do pogwałcenia zasadniczych elementów umowy o partnerstwie AKP-WE, o których mowa w jej art. 9.

(2)

Doszło do pogwałcenia wartości, o których mowa w art. 3 instrumentu współpracy na rzecz rozwoju.

(3)

Dnia 18 kwietnia 2007 r., na mocy art. 96 umowy o partnerstwie AKP-WE i art. 37 instrumentu współpracy na rzecz rozwoju, rozpoczęto formalne konsultacje z krajami AKP oraz Republiką Wysp Fidżi, w czasie których władze Fidżi podjęły konkretne zobowiązania w celu rozwiązania problemów określonych przez Unię Europejską oraz w zakresie realizacji tych zobowiązań.

(4)

Podjęto szereg istotnych inicjatyw odnoszących się do niektórych zobowiązań, o których mowa w motywie 3. Tym niemniej nie tylko nie zrealizowano jeszcze wielu ważnych zobowiązań w zakresie zasadniczych elementów umowy o partnerstwie AKP-WE i instrumentu współpracy na rzecz rozwoju, ale także nastąpiły ostatnio bardzo negatywne wydarzenia w dziedzinach, których dotyczą najważniejsze zobowiązania, takie jak uchylenie konstytucji i dalsze znaczące opóźnienie w organizacji wyborów.

(5)

Decyzja 2007/641/WE (5) wygasa w dniu 1 października 2009 r.

(6)

W związku z powyższym należy przedłużyć ważność decyzji 2007/641/WE,

1)

w art. 3 akapit drugi otrzymuje brzmienie:

„Niniejsza decyzja wygasa w dniu 31 marca 2010 r. Podlega ona regularnemu przeglądowi co najmniej co sześć miesięcy, a także bezzwłocznie w przypadku nowych wydarzeń w Republice Wysp Fidżi lub w przypadku gdy nowe formalne konsultacje z państwami AKP i Republiką Wysp Fidżi doprowadzą do przyjęcia zobowiązań uzasadniających taki przegląd.”;

2)

załącznik zastępuje się załącznikiem do niniejszej decyzji.

6.10.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 262/50

(1)

Na mocy rozporządzenia (WE) nr 287/2009 (2), Komisja nałożyła tymczasowe cło antydumpingowe na przywóz do Wspólnoty niektórych rodzajów folii aluminiowej pochodzących z Armenii, Brazylii i Chińskiej Republiki Ludowej („ChRL”).

(2)

W następstwie przyjęcia tymczasowych środków antydumpingowych Komisja kontynuowała badanie dumpingu, szkody i interesu Wspólnoty. Dochodzenie potwierdziło tymczasowe ustalenia dotyczące dumpingu wyrządzającego szkodę w odniesieniu do tego przywozu.

(3)

Ostateczne ustalenia i wnioski z dochodzenia są przedstawione w rozporządzeniu Rady (WE) nr 925/2009 z dnia 24 września 2009 r. w sprawie nałożenia ostatecznego cła antydumpingowego i stanowiącym o ostatecznym pobraniu cła tymczasowego nałożonego na przywóz niektórych rodzajów folii aluminiowej pochodzących z Armenii, Brazylii i Chińskiej Republiki Ludowej (3).

(4)

W następstwie przyjęcia tymczasowych środków antydumpingowych jedyny współpracujący producent eksportujący w Brazylii, Companhia Brasileira de Aluminio (CBA), zaproponował zobowiązanie cenowe zgodnie z art. 8 ust. 1 rozporządzenia podstawowego. W propozycji zobowiązania przedsiębiorstwo CBA zobowiązało się w czasie trwania dochodzenia do sprzedaży produktu objętego postępowaniem po cenach równych lub wyższych od poziomu, który usuwa wyrządzający szkodę wpływ dumpingu. CBA podało jedną minimalną cenę importową („MCI”) dla wszystkich rodzajów produktów w celu ograniczenia ryzyka obejścia tych zobowiązań.

(5)

Zobowiązanie przewiduje indeksację minimalnej ceny importowej, zważywszy na ścisłe powiązanie ceny produktu objętego postępowaniem z ceną głównego surowca, aluminium pierwotnego, który jest surowcem sprzedawanym na całym świecie i notowanym na Londyńskiej Giełdzie Metali („LME”).

(6)

Oferta minimalnej ceny importowej złożona przez przedsiębiorstwo była oparta na poziomie ceny niewyrządzającej szkody obliczonym w odniesieniu do okresu objętego dochodzeniem na podstawie cen sprzedaży przemysłu wspólnotowego.

(7)

Zobowiązanie CBA obejmowało również postanowienie, że wszelka sprzedaż będzie prowadzona przez CBA bezpośrednio na rzecz pierwszego niezależnego odbiorcy we Wspólnocie oraz że CBA zobowiązuje się nie sprzedawać produktów innych niż te objęte zobowiązaniem odbiorcom nabywającym produkty objęte zobowiązaniem.

(8)

CBA zobowiązało się również regularnie dostarczać Komisji szczegółowe informacje dotyczące dokonywanego przez nie wywozu do Wspólnoty, co oznacza możliwość skutecznego monitorowania przez Komisję złożonego zobowiązania.

(9)

Przemysł wspólnotowy wskazał, że zobowiązanie ze strony Brazylii mogłoby zostać przyjęte pod pewnymi warunkami, w tym pod warunkiem zastosowania sztucznego kursu wymiany dolara wobec euro oraz pułapów ilościowych. Oba te argumenty odnośnie do brazylijskiego przedsiębiorstwa muszą zostać odrzucone z następujących powodów. Odnośnie do argumentu zastosowania sztucznego kursu wymiany walut należy zauważyć, że cena stosowana na Londyńskiej Giełdzie Metali będzie przeliczona z dolarów na euro według publikowanego co miesiąc kursu wymiany i dlatego na cenę w euro mają wpływ zmiany kursu walut, co oznacza ryzyko własne przedsiębiorstwa. Odnośnie do drugiego argumentu, Komisja nie widzi przydatności pułapów ilościowych w tym przypadku, biorąc pod uwagę bardzo konkurencyjny rynek produktu objętego postępowaniem we Wspólnocie Europejskiej oraz fakt, że nie przedstawiono żadnego dowodu podczas dochodzenia wykazującego konieczność takiego rozwiązania. Nie przedstawiono żadnych innych uwag odnośnie do niniejszej oferty zobowiązania.

(10)

W związku z tym można przyjąć zobowiązanie złożone przez CBA.

(11)

Aby Komisja mogła skutecznie monitorować przestrzeganie zobowiązań przez przedsiębiorstwo, przy przedłożeniu właściwemu organowi celnemu wniosku o dopuszczenie do swobodnego obrotu, zwolnienie z cła antydumpingowego będzie uzależnione od (i) przedstawienia faktury w ramach zobowiązania zawierającej przynajmniej informacje wymienione w załączniku II do rozporządzenia (WE) nr 925/2009; (ii) spełnienia warunku, aby przywożone produkty były wytwarzane, wysyłane i fakturowane bezpośrednio przez dane przedsiębiorstwo na rzecz pierwszego niezależnego odbiorcy we Wspólnocie; oraz (iii) spełnienia warunku, aby towary zgłoszone i przedstawione organom celnym odpowiadały dokładnie opisowi zawartemu w fakturze w ramach zobowiązania. W przypadku braku takiej faktury lub jeśli nie odpowiada ona produktowi przedstawionemu do oclenia, nałożone zostanie cło antydumpingowe w odpowiedniej wysokości.

(12)

W celu zapewnienia skutecznego przestrzegania zobowiązania w wyżej wymienionym rozporządzeniu Rady poinformowano importerów o tym, że niespełnienie warunków określonych w tym rozporządzeniu lub wycofanie przyjęcia zobowiązania przez Komisję może prowadzić do powstania długu celnego z tytułu odpowiednich transakcji.

(13)

W przypadku naruszenia zobowiązania lub wycofania się z niego lub w przypadku wycofania przyjęcia tego zobowiązania przez Komisję cło antydumpingowe nałożone zgodnie z art. 9 ust. 4 rozporządzenia podstawowego jest automatycznie stosowane na mocy art. 8 ust. 9 rozporządzenia podstawowego,

6.10.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 262/52

(1)

Dnia 2 września 2004 r. stowarzyszenie SWA (the Scotch Whisky Association) złożyło skargę zgodnie z art. 4 rozporządzenia (WE) nr 3286/94 („rozporządzenie”) w imieniu swych członków będących przedstawicielami branży związanej ze szkocką whisky.

(2)

Skarżący twierdził, że sprzedaż szkockiej whisky ze Wspólnoty do Wschodniej Republiki Urugwaju napotyka szereg przeszkód w handlu w rozumieniu art. 2 ust. 1 rozporządzenia. Wszystkie domniemane przeszkody były bezpośrednio powiązane z podatkami akcyzowymi IMESI (Impuesto Especifico Interno) w Urugwaju i polegały na:

(3)

Skarżący twierdził również, że praktyki te powodowały niekorzystne skutki w handlu, w rozumieniu art. 2 ust. 4 rozporządzenia.

(4)

W związku z tym Komisja zdecydowała, po konsultacjach z Komitetem Doradczym ustanowionym na mocy rozporządzenia, że istnieją wystarczające dowody uzasadniające wszczęcie procedury badawczej w celu rozważenia stanu prawnego i faktycznego podniesionych kwestii. W konsekwencji procedura badawcza została wszczęta dnia 23 października 2004 r. (2).

(5)

W trakcie postępowania wyjaśniającego władze Urugwaju wyraziły chęć poszukania rozwiązania zadowalającego obie strony. Służby Komisji zgodziły się przedyskutować ewentualne sposoby rozwiązania kwestii podniesionych w skardze. Na podstawie tej dyskusji władze Urugwaju zaproponowały, by rozwiązać sprawę w oparciu o następujące elementy:

(6)

Pierwsze dwa kroki zaproponowane przez władze Urugwaju zostały podjęte w uzgodnionych terminach, jednakże zmiana struktury IMESI opóźniła się i nastąpiła w roku 2007, gdy na mocy rozporządzenia nr 520/2007 z dnia 27 grudnia 2007 r. w Urugwaju wprowadzono nowe przepisy dotyczące podatków akcyzowych.

(7)

Na początku 2008 r. Komisja poprosiła Urugwaj o wyjaśnienia odnośnie do zmian w strukturze szczególnego opodatkowania wewnętrznego, które to wyjaśnienia zostały przedstawione w maju 2009 r. Potwierdziły one, że system obowiązujący w Urugwaju funkcjonuje zgodnie z odpowiednimi zobowiązaniami w ramach WTO oraz ze zobowiązaniami podjętymi przez to państwo w związku z ugodą.

(8)

W świetle powyższej analizy uznaje się, że procedura badawcza doprowadziła do satysfakcjonującej sytuacji w zakresie domniemanych przeszkód w handlu, które wymieniono w skardze stowarzyszenia SWA. Należy w związku z tym zakończyć procedurę badawczą zgodnie z art. 11 ust. 1 rozporządzenia.

(9)

Zasięgnięto opinii Komitetu Doradczego w zakresie środków przewidzianych w niniejszej decyzji,

6.10.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 262/54

(1)

Artykuł 8 dyrektywy 2002/32/WE stanowi, że środki zmieniające załącznik I do tej dyrektywy mają na celu zmianę innych niż istotne elementów wspomnianej dyrektywy, dlatego przyjmuje się je zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 11 ust. 3 dyrektywy.

(2)

Artykuł 5a decyzji 1999/468/WE stanowi, że projekt środków przedkłada się Parlamentowi Europejskiemu i Radzie do kontroli, a termin przewidziany na kontrolę wynosi trzy miesiące od daty ich przedłożenia.

(3)

Projekt dotyczący dyrektywy Komisji zmieniającej załącznik I do dyrektywy 2002/32/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do maksymalnych poziomów arsenu, teobrominy, Datura sp., Ricinus communis L., Croton tiglium L. i Abrus precatorius L. został przedłożony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie dnia 28 lipca 2009 r.

(4)

Dyrektywa Komisji 2009/124/WE z dnia 25 września 2009 r. zmieniająca załącznik I do dyrektywy 2002/32/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do maksymalnych poziomów arsenu, teobrominy, Datura sp., Ricinus communis L., Croton tiglium L. i Abrus precatorius L. (3) została omyłkowo przyjęta przed upływem terminu przewidzianego na kontrolę.

(5)

Należy zatem bezzwłocznie uchylić dyrektywę 2009/124/WE,