ISSN 1725-5139 doi:10.3000/17255139.L_2009.203.pol |
||
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 203 |
|
Wydanie polskie |
Legislacja |
Tom 52 |
|
|
II Akty przyjęte na mocy Traktatów WE/Euratom, których publikacja nie jest obowiązkowa |
|
|
|
DECYZJE |
|
|
|
Komisja |
|
|
|
2009/598/WE |
|
|
* |
Decyzja Komisji z dnia 9 lipca 2009 r. ustalająca ekologiczne kryteria przyznawania wspólnotowego oznakowania ekologicznego materacom łóżkowym (notyfikowana jako dokument nr C(2009) 4597) ( 1 ) |
|
|
III Akty przyjęte na mocy Traktatu UE |
|
|
|
AKTY PRZYJĘTE NA MOCY TYTUŁU V TRAKTATU UE |
|
|
* |
|
|
|
(1) Tekst mający znaczenie dla EOG |
PL |
Akty, których tytuły wydrukowano zwykłą czcionką, odnoszą się do bieżącego zarządzania sprawami rolnictwa i generalnie zachowują ważność przez określony czas. Tytuły wszystkich innych aktów poprzedza gwiazdka, a drukuje się je czcionką pogrubioną. |
I Akty przyjęte na mocy Traktatów WE/Euratom, których publikacja jest obowiązkowa
ROZPORZĄDZENIA
5.8.2009 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 203/1 |
ROZPORZĄDZENIE RADY (WE) NR 703/2009
z dnia 27 lipca 2009 r.
nakładające ostateczne cło antydumpingowe i stanowiące o ostatecznym pobraniu tymczasowego cła nałożonego na przywóz walcówki pochodzącej z Chińskiej Republiki Ludowej oraz kończące postępowanie dotyczące przywozu walcówki pochodzącej z Republiki Mołdowy i Turcji
RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,
uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 384/96 z dnia 22 grudnia 1995 r. w sprawie ochrony przed przywozem produktów po cenach dumpingowych z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej (1) (zwane dalej „rozporządzeniem podstawowym”), w szczególności jego art. 9,
uwzględniając wniosek przedstawiony przez Komisję po konsultacji z Komitetem Doradczym,
a także mając na uwadze, co następuje:
A. PROCEDURA
1. Środki tymczasowe
(1) |
Komisja nałożyła, rozporządzeniem (WE) nr 112/2009 (2) (zwanym dalej „rozporządzeniem w sprawie ceł tymczasowych”), tymczasowe cło antydumpingowe na przywóz walcówki pochodzącej z Chińskiej Republiki Ludowej (ChRL) i z Republiki Mołdowy (RM). |
(2) |
Należy zauważyć, że postępowanie wszczęto w wyniku skargi złożonej przez Eurofer (zwany dalej „skarżącym”) w imieniu producentów reprezentujących znaczną część, w tym przypadku ponad 25 %, łącznej wspólnotowej produkcji walcówki. |
2. Dalsze postępowanie
(3) |
Po ujawnieniu istotnych faktów i ustaleń, na podstawie których podjęto decyzję o wprowadzeniu tymczasowych środków antydumpingowych (ujawnienie tymczasowych ustaleń), pewna liczba zainteresowanych stron przedłożyła oświadczenia w formie pisemnej, przedstawiające ich opinie w sprawie tymczasowych ustaleń. Stronom, które wystąpiły z takim wnioskiem, umożliwiono wypowiedzenie się. Komisja kontynuowała poszukiwanie i weryfikowanie wszelkich informacji uznanych za konieczne do sformułowania ostatecznych ustaleń. W tym celu przeprowadzono dodatkową wizytę weryfikacyjną w następującym przedsiębiorstwie: Producent we Wspólnocie:
|
(4) |
Komisja kontynuowała także dochodzenie odnośnie do interesu Wspólnoty i dokonała analizy danych udostępnionych przez pewnych użytkowników we Wspólnocie w odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu. |
(5) |
Należy przypomnieć, iż, jak przedstawiono w motywie 13 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, dochodzenie w sprawie dumpingu oraz szkody obejmowało okres od dnia 1 kwietnia 2007 r. do dnia 31 marca 2008 r. (okres objęty dochodzeniem albo OD). Analiza tendencji mających znaczenie dla oceny szkody dokonana przez Komisję objęła okres od 2004 r. do końca okresu objętego dochodzeniem (okres badany). |
(6) |
Niektóre zainteresowane strony twierdziły, że wybór roku 2004 jako okresu, który wzięto pod uwagę przy ocenie szkody, jest niewłaściwy, gdyż rok ten był rzekomo wyjątkowo korzystny ze względu na duży popyt i marżę zysku. Strony te opowiedziały się więc za wyłączeniem roku 2004 z okresu badanego. |
(7) |
Należy zauważyć, że zgodnie z art. 6 ust. 1 rozporządzenia podstawowego okres objęty dochodzeniem powinien obejmować okres bezpośrednio poprzedzający wszczęcie postępowania. Przypomina się, że niniejsze dochodzenie zostało wszczęte dnia 8 maja 2008 r. Co się tyczy badania tendencji istotnych dla oceny szkody, zwykle obejmuje ono trzy lub cztery lata poprzedzające wszczęcie postępowania i kończy się wraz z upływem okresu objętego dochodzeniem w sprawie dumpingu. W niniejszym postępowaniu zasada ta została zastosowana. Zatem fakt, że rok 2004 lub jakikolwiek inny rok zawarty w okresie badanym był wyjątkowy czy nie, nie wydaje się być istotny przy wyborze tego okresu. |
(8) |
Wszystkie strony zostały poinformowane o istotnych faktach i ustaleniach, na podstawie których zamierza się zalecić nałożenie ostatecznych środków antydumpingowych na przywóz walcówki pochodzącej z ChRL, ostateczne pobranie kwot zabezpieczonych w postaci cła tymczasowego oraz zakończenie postępowania w sprawie przywozu walcówki pochodzącej z RM i Turcji. Oprócz tego wszystkim stronom wyznaczono okres, w którym mogły wnosić zażalenia związane z ujawnieniem tych informacji. |
(9) |
Ustne i pisemne uwagi przedstawione przez zainteresowane strony zostały rozpatrzone, a w stosownych przypadkach tymczasowe ustalenia zostały odpowiednio zmienione. |
B. PRODUKT OBJĘTY POSTĘPOWANIEM I PRODUKT PODOBNY
(10) |
Produktem objętym postępowaniem są sztaby i pręty, walcowane na gorąco, w nieregularnych kręgach, z żeliwa, stali niestopowej lub stali stopowej, inne niż ze stali nierdzewnej, pochodzące z ChRL, RM i Turcji („produkt objęty postępowaniem” lub walcówka), zgłaszane zwykle w ramach kodów CN 7213 10 00, 7213 20 00, 7213 91 10, 7213 91 20, 7213 91 41, 7213 91 49, 7213 91 70, 7213 91 90, 7213 99 10, 7213 99 90, 7227 10 00, 7227 20 00, 7227 90 10, 7227 90 50 i 7227 90 95. Produkt objęty postępowaniem nie obejmuje walcówki ze stali nierdzewnej. |
(11) |
W wyniku ujawnienia tymczasowych ustaleń jedna z zainteresowanych stron stwierdziła, że walcówka objętą kodem CN 7213 91 90 powinna zostać wyłączona z definicji produktu objętego postępowaniem, gdyż pełnomocnictwo udzielone skarżącemu i jego przedstawicielowi prawnemu nie obejmuje tego konkretnego typu produktu. |
(12) |
Należy tu przede wszystkim zauważyć, że skarga zawierała wyżej wspomniany kod CN. Ponadto produkt objęty postępowaniem określany jest, na początku dochodzenia, przede wszystkim w oparciu o swoje podstawowe właściwości fizyczne, chemiczne i techniczne. Odpowiednie kody CN, w ramach których zgłaszany jest przywóz produktu objętego postępowaniem, podlegają ostatecznemu ustaleniu dopiero w trakcie dochodzenia, a w szczególności przy nakładaniu ostatecznych ceł. Fakt ten wynika również w sposób oczywisty z zawiadomienia o wszczęciu postępowania, informującego, że odpowiednie kody CN podane są jedynie w celach informacyjnych (3). Stwierdzono również, że walcówka zgłoszona w ramach wyżej wymienionego kodu CN istotnie posiada podstawowe właściwości wymienione w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania i w związku z tym wchodzi w zakres produktu objętego postępowaniem. W związku z powyższym wniosek ten został odrzucony. |
(13) |
Jeden producent eksportujący oraz jeden użytkownik twierdził, że pewien specyficzny typ walcówki, mianowicie „kord oponowy”, objęty kodem CN 7213 91 20, znacznie różni się od innych typów walcówki pod kątem właściwości fizycznych i technicznych, końcowego zastosowania, wymienności oraz postrzegania przez konsumentów. W związku z tym opowiedzieli się oni za wykluczeniem kordu oponowego z zakresu tego dochodzenia. |
(14) |
Wyżej opisany wniosek oraz towarzyszące mu argumenty zostały dokładnie przeanalizowane. Po pierwsze ustalono, że różne typy walcówki, w tym kord oponowy, objęte definicją produktu odznaczają się tymi samymi podstawowymi właściwościami fizycznymi, chemicznymi i technicznymi, co oznacza, że należą one do tej samej kategorii produktów. |
(15) |
Po drugie, nawet jeśli przyjmie się, że kord oponowy jest typem walcówki względnie bardziej złożonym i droższym w porównaniu z innymi typami wchodzącymi w zakres niniejszego dochodzenia, nie oznacza to, że kordy oponowe przywożone z ChRL odznaczają się właściwościami znacznie odróżniającymi je od kordów oponowych produkowanych we Wspólnocie. |
(16) |
Ponadto dochodzenie wykazało, że w okresie badanym miał miejsce przywóz kordu oponowego z kraju, którego dotyczy postępowanie. Przywóz ten dotyczył co prawda małych ilości, jednak dowiódł on faktu, iż producenci eksportujący objęci obecnym dochodzeniem byli w stanie produkować ten typ walcówki. |
(17) |
Na podstawie wyżej opisanych faktów i ustaleń wyłączenie kordu oponowego z zakresu dochodzenia nie zostało zatem uznane za uzasadnione. Wniosek ten musiał zatem zostać odrzucony. |
(18) |
Wobec braku innych uwag dotyczących produktu objętego postępowaniem lub produktu podobnego motywy 13 i 14 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostają niniejszym potwierdzone. |
C. DUMPING
1. Traktowanie na zasadach rynkowych (MET)
1.1. ChRL
(19) |
Wobec braku innych uwag co do statusu podmiotu traktowanego na zasadach rynkowych odnośnie do chińskich producentów eksportujących ustalenia zawarte w motywach 27 do 31 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostają niniejszym potwierdzone. |
1.2. RM
(20) |
Należy przypomnieć, że jedyny współpracujący eksporter mołdawski nie spełnił żadnego z pięciu kryteriów MET. W wyniku ujawnienia tymczasowych ustaleń eksporter ten ponownie przedstawił swe wcześniejsze uwagi do decyzji Komisji o nieprzyznaniu mu MET, które zostały już wcześniej przeanalizowane; uwzględniono je także przy ujawnieniu ustaleń dotyczących MET oraz tymczasowych ustaleń. Mołdawski eksporter zakwestionował ustalenia w sprawie wszystkich pięciu kryteriów MET, nie popierając jednak swych roszczeń żadnymi dowodami. |
(21) |
Eksporter ten twierdzi w szczególności, że Komisja sama sobie przeczy zakładając, że tak zwane władze regionu naddniestrzańskiego RM są uważane za władze państwa przy ocenie wg kryterium 1, w przeciwieństwie do oceny wg kryterium 4. Należy tu zauważyć, że tak zwane władze regionu naddniestrzańskiego RM mogą z całą pewnością ingerować w zarządzanie przedsiębiorstwem. Fakt ten ma bezpośredni wpływ na ocenę wg kryterium 1. Z drugiej strony tak zwane władze regionu naddniestrzańskiego RM nie mogą zapewnić stabilności i pewności prawa, będących wymogami kryterium 4, jako że nie są uznawane. Wniosek ten musiał zatem zostać odrzucony. |
(22) |
Co do kryterium 1 eksporter twierdził w szczególności, że w skład kierownictwa przedsiębiorstwa wchodzą osoby fizyczne i że nie stwierdzono związku pomiędzy jego kadrą zarządzającą najwyższego szczebla a tak zwanymi władzami regionu naddniestrzańskiego RM. W wyniku dochodzenia ustalono jednak aktywny udział prezesa i innych członków kadry zarządzającej w pracach organów ustawodawczych tak zwanych władz regionu naddniestrzańskiego RM. Argument ten musiał zatem zostać odrzucony. |
(23) |
Co do kryterium 2 eksporter twierdził w szczególności, że rezerwa, z jaką odnoszą się audytorzy w swym sprawozdaniu w odniesieniu do sprawozdawczości finansowej przedsiębiorstwa, jest bezpodstawna. Zastrzeżenia te dotyczą jednak wartości wszystkich aktywów trwałych, więc nie mogą być uznane za bezpodstawne. Eksporter nie był w stanie wyjaśnić tych wątpliwości podczas wizyty weryfikacyjnej. W tej kwestii Komisja nie otrzymała żadnych dodatkowych dowodów. Wniosek ten musiał zatem zostać odrzucony. |
(24) |
Co do kryterium 3, eksporter powtórzył swój poprzedni argument, według którego w wyniku prywatyzacji przedsiębiorstwo zostało sprzedane swoim obecnym właścicielom na normalnych warunkach rynkowych, a więc jakiekolwiek wcześniejsze zakłócenia zostały usunięte. Nie otrzymano jednak żadnych dowodów na poparcie tego argumentu, więc ustalenie zawarte w motywie 45 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostaje potwierdzone. |
(25) |
Co do kryterium 5, przedsiębiorstwo twierdziło w szczególności, że fakt, iż jego sprawozdawczość finansowa prowadzona jest w dolarach USA, a nie w tak zwanych rublach naddniestrzańskich (rublach TMR), sprawia, że kwestia ta traci znaczenie. Rubel TMR jest jednak walutą stosowaną w wielu bieżących działaniach przedsiębiorstwa, w związku z czym kurs jej wymiany na inne waluty ma pewne znaczenie przy ocenie wg tego kryterium. Wniosek ten musiał zatem zostać odrzucony. |
(26) |
Powyższe zastrzeżenia nie wpłynęły na zmianę ustaleń tymczasowych co do odmowy przyznania statusu MEP współpracującemu mołdawskiemu producentowi eksportującemu; ustalenia zawarte w motywach od 32 do 49 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostają niniejszym potwierdzone. |
2. Indywidualne traktowanie (IT)
(27) |
Wobec braku uwag na temat IT motywy od 50 do 53 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostają niniejszym potwierdzone. |
3. Wartość normalna
3.1. Turcja
(28) |
Jeden producent eksportujący zwrócił uwagę, że ustalając wartość normalną, Komisja nie wzięła pod uwagę skorygowanych i zweryfikowanych danych dotyczących jego sprzedaży krajowej. Inny producent eksportujący wysunął argument, że skonstruowana wartość normalna została obliczona nieprawidłowo w wyniku błędu pisarskiego. Wnioski te zostały zweryfikowane i zostały naniesione odpowiednie poprawki. |
(29) |
Inny producent eksportujący twierdził, że jego sprzedaż eksportowa obejmowała jedynie „niestandardowy” rodzaj produktu objętego postępowaniem, podczas gdy sprzedaż krajowa dotyczyła zarówno rodzaju „standardowego”, jak i „niestandardowego”. Producent ten argumentował, że ta metodologia sprawiła, że porównanie cen było niesprawiedliwe i że wartość normalna powinna być obliczona poprzez porównanie cen sprzedaży eksportowej i krajowej dotyczącej wyłącznie produktów rodzaju „niestandardowego”. |
(30) |
Dochodzenie nie wykazało jednak, aby różnice pomiędzy produktami „standardowymi” i „niestandardowymi” deklarowane przez producenta eksportującego były na tyle duże, żeby mogły wpłynąć na możliwość ich porównania. Obydwie kategorie produktów odpowiadają opisowi produktu podobnego. Ponadto dochodzenie wykazało, że przedsiębiorstwo sprzedaje obydwie kategorie po tej samej cenie. W związku z powyższym wniosek ten musiał zostać odrzucony. |
(31) |
Wobec braku innych uwag dotyczących metodologii obliczenia wartości normalnej w odniesieniu do Turcji tymczasowe ustalenia zawarte w motywach od 54 do 63 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostają niniejszym potwierdzone. |
3.2. ChRL oraz RM
(32) |
Nie otrzymano żadnych uwag co do wartości normalnej dla ChRL i RM obliczonej w sposób opisany w motywie 64 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych. Tymczasowe ustalenia zostają zatem potwierdzone. |
4. Kraj analogiczny
(33) |
Jako kraj analogiczny tymczasowo wytypowano Turcję z powodów przedstawionych w motywach od 65 do 74 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych. W wyniku ujawnienia tymczasowych ustaleń skarżący opowiedział się przeciw zastosowaniu Turcji jako kraju analogicznego zamiast Brazylii, jak było to pierwotnie planowane. Skarżący powtórzył argumenty przedstawione na etapie tymczasowym a) twierdząc, że rynek brazylijski odznacza się wystarczającym poziomem konkurencji oraz b) podnosząc, że fakt subsydiowania tureckiego przemysłu stalowego sprawia, że kraj ten nie powinien posłużyć do ustalenia wartości normalnej. Skarżący argumentował również, że skoro dochodzenie ustaliło istnienie dumpingu praktykowanego przez Turcję, zgodnie z praktyką Komisji kraj ten nie powinien pełnić roli kraju analogicznego. |
(34) |
Należy również przypomnieć, że ustalono, iż ceny na brazylijskim rynku krajowym znajdują się powyżej publikowanych cen światowych. Poziom zysku producenta brazylijskiego na rynku krajowym również okazał się być bardzo wysoki, zwłaszcza w porównaniu z poziomem zysku uznanym za rozsądny w przemyśle wspólnotowym. Jak wskazano w rozporządzeniu w sprawie ceł tymczasowych, fakt ten wskazuje na niewystarczający poziom konkurencji na rynku brazylijskim. |
(35) |
Turecki rynek krajowy natomiast wydaje się charakteryzować wyraźnie wyższym poziomem konkurencji niż brazylijski. Sam fakt, że eksporterzy tureccy stosują dumping, niekoniecznie oznacza, że wartość normalna obliczona dla tego kraju jest niewiarygodna. |
(36) |
Innym argumentem skarżącego było stwierdzenie, że skoro przedsiębiorstwa tureckie najprawdopodobniej są subsydiowane, wybór Turcji jako kraju analogicznego byłby niewłaściwy. Nie dostarczono jednakże żadnych dowodów na poparcie tego stwierdzenia. |
(37) |
W związku z powyższym ustalenia zawarte w motywach od 65 do 74 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostają potwierdzone, a Turcja została wytypowana jako kraj analogiczny dla celów niniejszego postępowania, zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego. |
5. Cena eksportowa
(38) |
Jeden producent eksportujący twierdził, że cena eksportowa nie powinna była zostać skonstruowana w sposób przedstawiony w motywie 76 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych. Zażalenie to rozpatrzono i uznano za uzasadnione, głównie z uwagi na fakt, iż ze względu na funkcje przedmiotowego przedsiębiorstwa, prowadzącego działalność poza Wspólnotą, niesłuszne było zastosowanie art. 2 ust. 9 rozporządzenia podstawowego. |
(39) |
Inny producent eksportujący stwierdził, że odliczenia na prowizje od sprzedaży za pośrednictwem przedsiębiorstwa powiązanego nie są uzasadnione. Zażalenie to rozpatrzono i uznano za uzasadnione, jako że przedmiotowe przedsiębiorstwo powiązane nie pełni funkcji podobnych do funkcji pośrednika. Ceny eksportowe zostały zatem odpowiednio skorygowane. |
(40) |
Wobec braku innych uwag dotyczących metodologii ustalenia cen eksportowych, tymczasowe ustalenia zawarte w motywie 75 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostają niniejszym potwierdzone. |
6. Porównanie
(41) |
Porównanie wartości normalnej z ceną eksportową zostało dokonane na podstawie ceny ex-works. Aby zapewnić obiektywne porównanie między wartością normalną a ceną eksportową, wzięto pod uwagę, w formie dostosowania, różnice wpływające na ceny i porównywalność cen zgodnie z art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego. |
(42) |
Jak przedstawiono w motywie 79 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, tam gdzie było to zasadne i usprawiedliwione, uwzględniono różnice w kosztach transportu, frachtu i ubezpieczenia, kosztach opłat bankowych, pakowania, kredytu i prowizji. |
(43) |
Kilku eksporterów zakwestionowało obliczenie dostosowań z tytułu kosztów transportu lądowego, frachtu, opłat bankowych, kredytu i prowizji i zaproponowało alternatywne wyliczenia. Na podstawie dowodów przekazanych w odpowiedziach na pytania zawarte w kwestionariuszu oraz informacji i dowodów zebranych w trakcie wizyt weryfikacyjnych uznano większość z tych zażaleń za nieuzasadnione, w związku z czym dostosowania ustalone na etapie tymczasowym zostały utrzymane. W uzasadnionych przypadkach niektóre z wniosków zostały zaakceptowane; naniesiono korekty dostosowań z tytułu kosztów kredytu, prowizji oraz opłat celnych od sprzedaży eksportowej. |
7. Marginesy dumpingu
(44) |
Średnia ważona wartość normalna została porównana ze średnią ważoną ceną eksportową zgodnie z art. 2 ust. 11 i 12 rozporządzenia podstawowego. |
7.1. ChRL
(45) |
W wyniku korekt wartości normalnych w kraju analogicznym ostateczne marginesy dumpingu dla chińskich producentów eksportujących przedstawiają się następująco:
|
7.2. RM
(46) |
W wyniku nałożenia środków tymczasowych uznano, że posłużenie się wszystkimi dostępnymi danymi dotyczącymi eksportu odnośnie do RM pozwoli na dokładniejsze zobrazowanie dumpingu stosowanego przez ten kraj. Ostateczny margines dumpingu wyliczony dla całego kraju został obliczony na podstawie cen eksportowych stosowanych przez wszystkich znanych producentów. |
(47) |
W wyniku korekt wartości normalnych kraju analogicznego, ceny eksportowej i dostosowań opisanych powyżej ostateczny margines dumpingu dla całego kraju odnośnie do RM ustalony został na poziomie 16,2 %. |
7.3. Tureccy producenci eksportujący
(48) |
W świetle powyższych ustaleń ostateczne marginesy dumpingu dla tureckich producentów eksportujących przedstawiają się następująco:
|
D. SZKODA
1. Produkcja wspólnotowa
(49) |
Wobec braku uwag dotyczących produkcji wspólnotowej i współpracy ze strony producentów milczących, o których mowa w motywie 91 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, motywy od 89 do 92 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostają niniejszym potwierdzone. |
2. Definicja przemysłu wspólnotowego
(50) |
Wobec braku uwag dotyczących definicji przemysłu wspólnotowego motyw 93 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostaje niniejszym potwierdzony. |
(51) |
Należy przypomnieć, że nie zastosowano kontroli wyrywkowej w celu analizy szkody, jako że na dwudziestu producentów współpracujących składały się cztery grupy przedsiębiorstw oraz dwóch producentów niezależnych. W wyniku nałożenia środków tymczasowych, jak przedstawiono w motywie 3 powyżej, przeprowadzono wizytę weryfikacyjną na miejscu w siedzibie jednego dodatkowego producenta wspólnotowego, w celu weryfikacji danych przekazanych w odpowiedziach na pytania zawarte w kwestionariuszu. |
3. Konsumpcja we Wspólnocie
(52) |
Należy przypomnieć, że konsumpcja we Wspólnocie została ustalona na podstawie uzyskanych z Eurostatu danych dotyczących całkowitego przywozu, całkowitej sprzedaży na rynku wspólnotowym przez przemysł wspólnotowy oraz innych producentów wspólnotowych, w tym szacunków sprzedaży przez producentów milczących, opartych na danych pochodzących ze złożonej skargi. |
(53) |
Jedna zainteresowana strona zakwestionowała metodę zastosowaną do ustalenia wartości konsumpcji we Wspólnocie, argumentując, że produkcja przemysłu wspólnotowego przeznaczona na wewnętrzne potrzeby i sprzedaż powinna zostać włączona do konsumpcji we Wspólnocie oraz do oceny szkody, gdyż produkcja na wewnętrzne potrzeby i sprzedaż stanowią bezpośrednią konkurencję dla sprzedaży na wolnym rynku, w tym dla przywozu. |
(54) |
Należy zauważyć, że, jak wyjaśniono w motywach 119 do 143 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, produkcja przemysłu wspólnotowego na potrzeby wewnętrzne została przeanalizowana podczas oceny szkody. Tymczasem zgodnie z konsekwentną praktyką stosowaną w Komisji produkcja na wewnętrzne potrzeby, tzn. wewnętrzne przepływy produktu podobnego pomiędzy zintegrowanymi producentami wspólnotowymi w celu dalszego przetwarzania, nie została uwzględniona w danych dotyczących konsumpcji we Wspólnocie, gdyż te wewnętrzne przepływy nie stanowią konkurencji dla sprzedaży dokonywanej przez niezależnych dostawców na wolnym rynku. |
(55) |
Co się tyczy wniosku o włączenie sprzedaży na wewnętrzne potrzeby, tzn. sprzedaży przedsiębiorstwom powiązanym, do wartości konsumpcji we Wspólnocie, uznano go za uzasadniony, gdyż zgodnie z danymi zebranymi podczas dochodzenia przedsiębiorstwa powiązane z producentami wspólnotowymi miały możliwość zakupu walcówki również z innych źródeł. Ponadto ustalono, że średnie ceny sprzedaży producentów wspólnotowych obowiązujące przedsiębiorstwa powiązane pokrywały się ze średnimi cenami sprzedaży przedsiębiorstwom niepowiązanym. |
(56) |
W wyniku weryfikacji danych przekazanych przez jednego dodatkowego producenta wspólnotowego, o której mowa w motywach 3 i 51 powyżej, wysokość całkowitej sprzedaży na rynku wspólnotowym przez przemysł wspólnotowy została nieznacznie skorygowana. Co za tym idzie, wartość konsumpcji we Wspólnocie przedstawiona w tabeli 1 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych została skorygowana w następujący sposób: Tabela 1
|
(57) |
Wartość konsumpcji we Wspólnocie wzrosła w okresie badanym łącznie o 5 %. Wzrost rozpoczął się w 2006 r. po przejściowym spadku o 5 % w 2005 r. Następnie wartość konsumpcji powróciła do swojego poprzedniego poziomu, uległa wzrostowi w 2007 i niewielkiemu spadkowi podczas OD. Niski poziom konsumpcji w roku 2005 wynikał głównie z niższego popytu w przemyśle budowlanym. |
4. Przywóz do Wspólnoty z ChRL, RM i Turcji
4.1. Kumulacja
(58) |
W świetle uwag otrzymanych przez strony po wprowadzeniu środków tymczasowych, w celu dokonania ostatecznej oceny warunków kumulacji przywozu z krajów, których dotyczy postępowanie, zastosowano metodologię przedstawioną w motywie 99 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych. Co się tyczy RM, wzięto również pod uwagę fakt, iż, jak wyjaśniono motywie 46 powyżej, inni producenci mołdawscy dokonywali wywozu produktu objętego postępowaniem do Wspólnoty. |
(59) |
Jak wyjaśniono w motywie 101 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, przywóz z Turcji nie kumulował się z przywozem z ChRL i RM, jako że ustalono, iż warunki konkurencji między tureckimi i innymi odpowiednimi podmiotami gospodarczymi nie były podobne, w szczególności pod względem ich polityki cenowej. Istotnie, ceny sprzedaży stosowane przez wszystkich współpracujących producentów eksportujących w Turcji nie były niższe od cen przemysłu wspólnotowego i były one względnie wysokie w porównaniu z innymi podmiotami na rynku wspólnotowym. |
(60) |
Jedna zainteresowana strona stwierdziła, że argumenty wysunięte w motywie 101 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych nie były zgodne z rozporządzeniem podstawowym. Strona argumentowała, iż do spełnienia warunków kumulacji przywozu z Turcji z innym przywozem po cenach dumpingowych z RM i ChRL wystarcza fakt, że margines dumpingu odnośnie do przywozu z Turcji jest znacznie wyższy niż próg de minimis i że wielkość przywozu nie była nieznaczna. Strona ta była również zdania, że nienałożenie środków doprowadzi do wzrostu przywozu po cenach dumpingowych z Turcji na rynek wspólnotowy. |
(61) |
Warto podkreślić, że zgodnie z art. 3 ust. 4 rozporządzenia podstawowego należy dokładnie przeanalizować warunki konkurencji pomiędzy odpowiednimi podmiotami na rynku wspólnotowym w kontekście kumulacyjnej oceny skutków przywozu z krajów objętych dochodzeniem antydumpingowym. Ponadto poziom cen stosowanych przez podmioty tureckie był w każdym przypadku wyższy od cen niewyrządzających szkody ustalonych za pomocą metodologii opisanej w motywie 179 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych. Nie było zatem uzasadnienia dla oceny w sposób skumulowany skutków przywozu z Turcji wraz z przywozem z ChRL i RM ani dla nałożenia środków antydumpingowych w celu zapobieżenia rzekomemu wzrostowi przywozu z tego kraju. Na tej podstawie wnioski musiały zostać odrzucone. |
(62) |
Inna zainteresowana strona zakwestionowała tymczasowe ustalenie mówiące o tym, że przywóz z RM był skumulowany z przywozem z ChRL, argumentując, że w przeciwieństwie do przywozu z ChRL wielkość przywozu z RM była bardzo nieduża i że przywóz ten zasadniczo nie podcinał cen przemysłu wspólnotowego podczas OD. |
(63) |
Po ujawnieniu tymczasowych ustaleń otrzymano dodatkowe informacje dotyczące wywozu z Mołdawii do Wspólnoty, w wyniku których zostały skorygowane obliczenia podcięcia oraz marginesu szkody dla RM, jak wyjaśniono szczegółowo w motywach 71 oraz 107 poniżej. |
(64) |
Skorygowane wyliczenia wykazały, że przywóz z RM nie podcinał cen przemysłu wspólnotowego na rynku wspólnotowym podczas OD. Ponadto ustalono, że margines szkody znajdował się poniżej progu szkody de minimis zastosowanego zgodnie z art. 9 ust. 3 rozporządzenia podstawowego. W związku z powyższym ustalono, że przywóz walcówki pochodzącej z RM powinien być oceniony oddzielnie. |
4.2. Przywóz po cenach dumpingowych z ChRL
(65) |
Należy przypomnieć, że z uwagi na fakt, że wartość konsumpcji została nieznacznie skorygowana, jak wyjaśniono w motywie 56 powyżej, udział w rynku przywozu z ChRL został również odpowiednio skorygowany. Przywóz z ChRL kształtował się w okresie badanym w następujący sposób: Tabela 2
|
(66) |
Przywóz po cenach dumpingowych z ChRL wzrósł znacznie z około 0,07 mln ton w 2004 r. do 1,1 mln ton w OD, tj. niemal siedemnastokrotnie. Przywóz ten był najwyższy w 2007 r., a następnie wykazywał niewielką tendencję spadkową, odpowiednio do kształtowania się konsumpcji we Wspólnocie. |
(67) |
Chociaż średnie ceny przywozu po cenach dumpingowych z ChRL wzrosły o 12 % w okresie badanym, ustalono, że podcinały one ceny przemysłu wspólnotowego, w szczególności w OD. W rezultacie udział przywozu w rynku wzrósł znacznie z 0,3 % w 2004 r. do 5,0 % w OD, co odpowiada wzrostowi o 4,7 punktu procentowego. |
4.3. Podcięcie cenowe
(68) |
Potwierdza się metodologię opisaną w motywie 106 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych mającą na celu ustalenie podcięcia cenowego. W wyniku wizyty weryfikacyjnej w siedzibie jednego producenta wspólnotowego, o którym mowa w motywie 3, średnia cena przemysłu wspólnotowego została jednak ponownie obliczona, w celu uwzględnienia zweryfikowanych danych dostarczonych przez tego producenta wspólnotowego. |
(69) |
Jedna zainteresowana strona argumentowała, że jako że żadnemu z producentów z RM nie został przyznany status MET ani też IT, Komisja powinna obliczyć podcięcie i poziom usuwający szkodę odnośnie do RM przy użyciu danych Eurostatu, a nie danych uzyskanych od producentów eksportujących w RM. |
(70) |
W dochodzeniu antydumpingowym, a w szczególności w celu porównania cen, Komisja posługuje się zwyczajowo danymi najbardziej wiarygodnymi, którymi są najczęściej dane uzyskane i sprawdzone w siedzibie współpracujących stron. W tym przypadku uzyskano dostęp do danych dotyczących cen w siedzibie współpracującego producenta w RM i posłużono się nimi w celu ustalenia tymczasowego marginesu podcięcia cenowego odnośnie do współpracującego producenta w RM. Wniosek, aby zostały użyte dane Eurostatu, został tym samym oddalony. |
(71) |
Wzięto jednakże pod uwagę fakt, że dostępne dane dotyczące cen odnośnie do całości przywozu z RM do Wspólnoty, w tym przywozu dokonywanego przez innych producentów mołdawskich, o którym mowa w motywie 46 powyżej, powinny zostać uwzględnione przy obliczeniu ostatecznego marginesu podcięcia dla RM. Wzięto zatem pod uwagę wszystkie dostępne dane dotyczące cen, które zostały odpowiednio dostosowane, tak aby odzwierciedlały one średnie ważone ceny eksportowe CIF obowiązujące pierwszego niezależnego klienta. Na tej podstawie ustalono, że przywóz z RM nie podcinał cen przemysłu wspólnotowego; stwierdzono bowiem, że ostateczny margines podcięcia ma wartość ujemną, średnio -1,2 % dla RM. |
(72) |
Jeżeli chodzi o przywóz z ChRL, należy przypomnieć, że w dochodzeniu współpracował tylko jeden chiński producent eksportujący. Na podstawie tej samej metodologii i dostosowań do danych przemysłu wspólnotowego, o których mowa powyżej, oraz na podstawie porównywalnych typów produktów, ustalono, że średni margines podcięcia wynosił 4,2 % dla tego jedynego współpracującego chińskiego producenta eksportującego. Dla wszystkich pozostałych producentów w ChRL podcięcie cenowe ustalono zgodnie z wyjaśnieniami zawartymi w motywie 108 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych. Na tej podstawie średni margines podcięcia cenowego ustalono na 7,3 %. |
5. Sytuacja gospodarcza przemysłu wspólnotowego
(73) |
W związku z ustaleniem, że przywóz z RM nie powinien być łączony z przywozem z ChRL i że powinien być oceniony oddzielnie, jak opisano w motywie 64, ocena wpływu przywozu po cenach dumpingowych na sytuację gospodarczą przemysłu wspólnotowego bazuje na przywozie pochodzącym z ChRL. |
(74) |
Jak wspomniano w motywie 3, u jednego dodatkowego producenta wspólnotowego przeprowadzono wizytę weryfikacyjną na miejscu. W jej wyniku dostosowano niektóre wskaźniki szkody. Dotyczą one wielkości sprzedaży pierwszemu niezależnemu klientowi na rynku wspólnotowym, średnich cen sprzedaży ex-works przez przemysł wspólnotowy klientom niepowiązanym, stanu zapasów, rentowności, przepływów gotówkowych, zwrotu z inwestycji oraz zatrudnienia. |
(75) |
W tabeli 3 poniżej pokazano skorygowaną wielkość sprzedaży pierwszemu niezależnemu klientowi na rynku wspólnotowym. Należy zauważyć, że pomimo korekty tendencja jest podobna do tej przedstawionej w rozporządzeniu w sprawie ceł tymczasowych. Tabela 3
|
(76) |
W związku z powyższym średnie jednostkowe ceny sprzedaży przemysłu wspólnotowego obowiązujące niepowiązanych klientów na rynku wspólnotowym zostały odpowiednio skorygowane. Co za tym idzie, w porównaniu z wartościami podanymi w rozporządzeniu w sprawie ceł tymczasowych skorygowano również nieznacznie średnie ceny sprzedaży w latach od 2006 r. do OD. Tabela 4
|
(77) |
Co do stanu zapasów, należy zauważyć, że niewielkie korekty dokonane w danych przemysłu wspólnotowego dotyczących lat od 2006 r. do OD nie zmieniły analizy tendencji przedstawionej w motywie 119 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych. Tabela 5
|
(78) |
Po wydaniu rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych dane dotyczące zatrudnienia od roku 2004 do OD zostały również nieznacznie zmienione. Wobec braku innych uwag od zainteresowanych stron, motywy od 120 do 122 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostają niniejszym potwierdzone. Tabela 6
|
(79) |
Poziom rentowności przemysłu wspólnotowego został ustalony przy użyciu tej samej metodologii, jaką przedstawiono w motywie 123 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych. Po skorygowaniu danych przemysłu wspólnotowego w wyniku wizyty weryfikacyjnej na miejscu u jednego dodatkowego producenta wspólnotowego, jak przedstawiono w motywie 3, skorygowano również nieznacznie te dane. W okresie badanym rentowność przemysłu wspólnotowego spadła z poziomu zysku wynoszącego 14,2 % w 2004 r. do 7,3 % w OD. Wobec braku innych uwag w tym zakresie, motywy od 124 do 126 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostają niniejszym potwierdzone. Tabela 7
|
5.1. Wzrost
(80) |
W związku z powyższym można uznać, że wielkość sprzedaży przemysłu wspólnotowego znajdowała się w stagnacji w okresie od 2004 r. do OD, uniemożliwiając przemysłowi wspólnotowemu skorzystanie ze zwiększenia konsumpcji we Wspólnocie, która wzrosła o 5 % między 2004 r. a OD. W rezultacie jego udział w rynku spadł o 1,6 punktu procentowego w tym samym okresie. |
5.2. Wielkość rzeczywistego marginesu dumpingu
(81) |
Wobec braku uwag motyw 128 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostaje niniejszym potwierdzony. |
6. Wnioski dotyczące szkody
(82) |
Można uznać, że nieznaczne korekty poczynione w stosunku do pewnych wskaźników szkody w wyniku wizyty weryfikacyjnej na miejscu u jednego dodatkowego producenta wspólnotowego, przedstawione w tabelach od 2 do 7 powyżej, nie zmieniły ustalenia motywu 132 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych. |
(83) |
W związku z powyższym można uznać, że przemysłowi wspólnotowemu została wyrządzona istotna szkoda, w rozumieniu art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego. |
E. ZWIĄZEK PRZYCZYNOWY
1. Skutki przywozu po cenach dumpingowych z ChRL
(84) |
W odniesieniu do przywozu po cenach dumpingowych produktu objętego postępowaniem pochodzącego z ChRL zbadano, czy przywóz ten wyrządził szkodę przemysłowi wspólnotowemu mogącą zostać uznaną za istotną. |
(85) |
Dochodzenie wykazało, że przywóz po cenach dumpingowych z ChRL wzrósł znacznie, niemal siedemnastokrotnie, w okresie badanym, konkretnie o 1,1 mln ton w okresie od 2004 r. do OD. Wzrost ten był szczególnie widoczny w okresie od 2006 r. do OD. Co się tyczy udziału w rynku, przywóz po cenach dumpingowych z ChRL zwiększył swój udział w rynku Wspólnoty z 0,3 % w 2004 r. do 5,0 % w OD. W praktyce odpowiadało to całemu wzrostowi konsumpcji we Wspólnocie, który miał miejsce w okresie badanym. |
(86) |
W tym samym okresie przemysł wspólnotowy zmniejszył swój udział w rynku z 33,4 % w 2004 r. do 31,8 % w OD, czyli o 1,6 punktu procentowego, chociaż wielkość jego sprzedaży na rynku Wspólnoty pozostawała niezmieniona. |
(87) |
Co się tyczy cen, mimo faktu, że ceny przywozu po cenach dumpingowych wzrosły o 12 % w okresie badanym stosownie do wzrostu cen surowca, nadal podcinały one ceny stosowane przez przemysł wspólnotowy na rynku wspólnotowym. W rezultacie przemysł wspólnotowy nie mógł podwyższyć swoich cen, aby w pełni pokryć wzrost cen surowca. Rentowność sprzedaży przemysłu wspólnotowego na rynku wspólnotowym spadła więc z 14,2 % w 2004 r. do 7,3 % w OD. |
(88) |
Uważa się, że stała presja wywierana przez niskie ceny przywozu po cenach dumpingowych z ChRL na rynek wspólnotowy uniemożliwiła przemysłowi wspólnotowemu dostosowanie swych cen sprzedaży do zwiększonych kosztów produkcji. W związku z tym można wnioskować, że nagły wzrost taniego przywozu po cenach dumpingowych z ChRL miał znaczny negatywny wpływ na sytuację gospodarczą przemysłu wspólnotowego w OD. |
2. Wpływ innych czynników
(89) |
Wobec braku uwag dotyczących zmian popytu, produkcji na własne potrzeby, sprzedaży produktów wyższej jakości, przywozu z krajów trzecich i pozostałych producentów we Wspólnocie motywy 139, 143 do 149 oraz 151 do 155 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostają niniejszym potwierdzone. |
(90) |
Jedna zainteresowana strona zakwestionowała poprawność oceny wzrostu cen surowców, o której mowa w motywie 142 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych. Argumentowała ona, że trudno jest w pełni przenieść wzrost tych kosztów na konsumentów. Ponadto stwierdziła, że spadek eksportu przemysłu wspólnotowego jest prawdopodobną przyczyną pogorszenia się sytuacji gospodarczej przemysłu wspólnotowego. |
(91) |
Co do wpływu cen surowców należy przypomnieć, że dochodzenie wykazało 25 % wzrost kosztów produkcji walcówki w przemyśle wspólnotowym. Należy wziąć pod uwagę ten fakt w połączeniu z zaledwie 15 % wzrostem średnich cen sprzedaży przemysłu wspólnotowego. W przypadku niektórych rynków pełne przeniesienie wzrostu kosztów na konsumentów może istotnie przysparzać trudności, jednakże obecne dochodzenie nie przyniosło dowodów na to, że tak było w przypadku rynku walcówki. Walcówka może zostać bowiem uznana za surowiec sprzedawany na rynku w warunkach przejrzystości, na którym wszystkie podmioty znają poziom cen. Skuteczne warunki handlu powinny zatem umożliwić odzwierciedlenie wzrostu kosztu wytworzenia w cenie sprzedaży walcówki. Ustalenie dokonane w motywie 142 zostało więc uznane za prawidłowe i, co za tym idzie, wniosek ten musiał zostać odrzucony. |
(92) |
Jeżeli chodzi o wyniki eksportowe, odnotować można istotnie tendencję spadkową w sprzedaży eksportowej przemysłu wspólnotowego z powodów wymienionych w motywie 150 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych. Wobec faktu, że w porównaniu ze sprzedażą klientom wewnątrz Wspólnoty wielkość sprzedaży eksportowej była względnie niska oraz dodatkowo ceny sprzedaży obowiązujące klientów wewnątrz Wspólnoty były względnie niższe, uważa się, że spadek wielkości wywozu nie może być uzasadnieniem poziomu wyrządzonej szkody. Nie otrzymano żadnych dowodów podważających to ustalenie, więc ustalenia zawarte w motywie 150 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostają potwierdzone. |
(93) |
W świetle powyższego i wobec braku innych uwag motywy od 156 do 159 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostają niniejszym potwierdzone. |
3. Przywóz z Turcji
(94) |
W związku z motywami 60 oraz 61 i wobec braku innych uwag dotyczących przywozu z Turcji ustalenia zawarte w motywach od 160 do 162 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostają niniejszym potwierdzone. |
4. Przywóz z RM
(95) |
W wyniku korekt danych przemysłu wspólnotowego, na podstawie weryfikacji odpowiedzi jednego dodatkowego producenta wspólnotowego i biorąc pod uwagę całość sprzedaży importowej pochodzącej z RM, ustalono, że przywóz z RM nie podcinał cen przemysłu wspólnotowego w OD. Ponadto zgodnie z motywem 64 powyżej porównanie mołdawskiej ceny eksportowej z ceną niewyrządzającą szkody stosowaną przez przemysł wspólnotowy wykazało margines szkody na poziomie de minimis. |
(96) |
Na podstawie powyższego wnioskuje się, że nie istnieje wyraźny związek przyczynowy między przywozem z RM a szkodą poniesioną przez przemysł wspólnotowy. |
F. INTERES WSPÓLNOTY
1. Uwaga wstępna
(97) |
W związku z powyższym należy zauważyć, że w analizie interesu Wspólnoty oceniono jedynie wpływ nałożenia ceł antydumpingowych na przywóz pochodzący z ChRL. |
2. Przemysł wspólnotowy
(98) |
Po wydaniu rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych ponownie oceniono, czy nałożenie środków antydumpingowych na przywóz pochodzący z ChRL będzie leżało w interesie przemysłu wspólnotowego. |
(99) |
W związku z powyższym i wobec braku uwag dotyczących interesu przemysłu wspólnotowego motywy 164 do 167 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostają niniejszym potwierdzone. |
3. Importerzy
(100) |
Wobec braku uwag dotyczących importerów motywy 168 i 169 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostają niniejszym potwierdzone. |
4. Użytkownicy
(101) |
Jedna zainteresowana strona wystosowała zapytanie, czy całość przywozu na rynek wspólnotowy z krajów objętych niniejszym dochodzeniem została wzięta pod uwagę w obliczeniu wartości procentowej odpowiadającej przywozowi walcówki dla niektórych użytkowników, wymienionej w motywie 171 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych. Ponadto niektóre zainteresowane strony twierdziły, że w przypadku nałożenia środków antydumpingowych nie byłoby żadnych alternatywnych źródeł zaopatrzenia i że doprowadziłoby to do niewystarczającej podaży. |
(102) |
W związku z przedstawionym wnioskiem dotyczącym całkowitego przywozu dokonano ponownej oceny całkowitego przywozu walcówki. Analiza wykazała, że faktyczna wielkość przywozu walcówki spożytkowana przez współpracujących użytkowników jest wyższa, niż wynikało to z oceny na etapie tymczasowym. W rezultacie całkowity przywóz dla użytkowników wymienionych w motywie 171 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych wzrósł o 30 %. Można zatem wnioskować, że w OD użytkownicy wymienieni w motywie 171 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych byli łącznie odpowiedzialni za około 20 % całkowitego przywozu walcówki z ChRL. |
(103) |
Jeżeli chodzi o argument, że w przypadku nałożenia środków antydumpingowych nie byłoby żadnych alternatywnych źródeł zaopatrzenia, dochodzenie wykazało istotnie pewne zakłócenia w dostawach od producentów wspólnotowych dla pewnych użytkowników. Analiza nie dowiodła jednak, że zakłócenia te miały charakter ciągły. Ponadto należy zauważyć, że dostępne są inne źródła zaopatrzenia w krajach trzecich, na które nie nałożono przedmiotowych środków. W związku z powyższym argument ten został odrzucony. |
(104) |
Na podstawie powyższych ustaleń i wobec braku innych uwag motywy od 173 do 175 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostają niniejszym potwierdzone. |
5. Wnioski dotyczące interesu Wspólnoty
(105) |
W związku z powyższym stwierdza się, że w niniejszym przypadku nie istnieją istotne powody przemawiające przeciwko nałożeniu środków antydumpingowych na przywóz walcówki pochodzącej z ChRL. |
G. OSTATECZNE ŚRODKI ANTYDUMPINGOWE
1. Poziom usuwający szkodę
(106) |
Wobec braku uwag zastosowano taką samą metodologię, jaka została opisana w motywie 179 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych w celu uzyskania cen niewyrządzających szkody. W celu ostatecznej oceny poziomu usuwającego szkodę uwzględniono jednak te same korekty, jakie opisano w motywach 68 oraz 72 powyżej. Ponadto marża zysku uwzględniona w obliczeniu marginesu szkody została ustalona na poziomie ex-works w celu uzyskania cen niewyrządzających szkody przemysłu wspólnotowego na poziomie ex-works w OD. |
(107) |
Co się tyczy RM, zgodnie z treścią motywu 71 powyżej, w celu obliczenia ostatecznego poziomu usuwającego szkodę, uznano za stosowne użycie dostępnych danych odnośnie do cen całości przywozu z RM do Wspólnoty. Wzięto zatem pod uwagę wszystkie dostępne dane dotyczące cen, które zostały odpowiednio dostosowane, tak aby odzwierciedlały one średnie ważone ceny eksportowe CIF obowiązujące pierwszego niezależnego klienta we Wspólnocie. Na tej podstawie ustalono, że ostateczny poziom usuwający szkodę odnośnie do przywozu z RM znajduje się poniżej progu de minimis, jak zostało to przedstawione w motywie 64 powyżej. |
(108) |
Biorąc pod uwagę wnioski dotyczące dumpingu, wynikającej z niego szkody, związku przyczynowego i interesu Wspólnoty, należy wprowadzić ostateczne środki antydumpingowe przeciwko przywozowi z ChRL, aby zapobiec dalszemu wyrządzaniu szkody przemysłowi wspólnotowemu przez przywóz dumpingowy. |
(109) |
Wszystkie strony zostały poinformowane o istotnych faktach i ustaleniach, na podstawie których zamierza się zalecić nałożenie ostatecznych ceł antydumpingowych. Oprócz tego zainteresowanym stronom wyznaczono okres, w którym mogły przedstawić uwagi związane z ujawnieniem tych informacji. Uwagi przedstawione przez strony zostały należycie rozpatrzone, a w stosownych przypadkach ustalenia zostały odpowiednio zmienione. |
2. Środki ostateczne
(110) |
W świetle powyższych wniosków i zgodnie z art. 7 ust. 2 rozporządzenia podstawowego stwierdza się, iż ostateczne cła antydumpingowe powinny zostać wprowadzone w odniesieniu do przywozu pochodzącego z ChRL na poziomie niższego z marginesów dumpingu i szkody, zgodnie z zasadą niższego cła. W tym przypadku wszystkie stawki celne powinny być dostosowane do poziomu ustalonych marginesów szkody. Zgodnie z art. 9 ust. 3 rozporządzenia podstawowego, biorąc pod uwagę, iż margines szkody dla RM i Turcji jest poniżej poziomu de minimis, dochodzenie w stosunku do tych krajów powinno zostać zakończone. |
(111) |
Na przywóz pochodzący z RM i Turcji nie należy nakładać ostatecznych ceł antydumpingowych. |
(112) |
Proponuje się następujące cła antydumpingowe:
|
3. Ostateczny pobór ceł tymczasowych
(113) |
W świetle ustalonych wielkości marginesów dumpingu oraz poziomu szkody wyrządzonej przemysłowi wspólnotowemu uznaje się za konieczne dokonanie ostatecznego poboru, do wysokości ostatecznie nałożonego cła, kwot zabezpieczonych w formie tymczasowego cła antydumpingowego nałożonego rozporządzeniem w sprawie ceł tymczasowych. Jeżeli cła ostateczne są niższe od ceł tymczasowych, kwoty tymczasowo zabezpieczone przekraczające ostateczną stawkę ceł antydumpingowych zostają zwolnione. W przypadku gdy cła ostateczne są wyższe od ceł tymczasowych, ostatecznie pobrane zostają tylko kwoty zabezpieczone na poziomie ceł tymczasowych. |
H. ZAKOŃCZENIE POSTĘPOWANIA
(114) |
W świetle ustaleń odnośnie do przywozu pochodzącego z RM i Turcji postępowanie dotyczące tych dwóch krajów powinno zostać zakończone, |
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Artykuł 1
1. Niniejszym nakłada się ostateczne cło antydumpingowe na przywóz sztab i prętów, walcowanych na gorąco, w nieregularnych kręgach, z żeliwa, stali niestopowej lub stali stopowej, innych niż ze stali nierdzewnej, pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej, objętych kodami CN 7213 10 00, 7213 20 00, 7213 91 10, 7213 91 20, 7213 91 41, 7213 91 49, 7213 91 70, 7213 91 90, 7213 99 10, 7213 99 90, 7227 10 00, 7227 20 00, 7227 90 10, 7227 90 50 i 7227 90 95.
2. Stawka ostatecznego cła antydumpingowego mająca zastosowanie do ceny netto na granicy Wspólnoty, przed ocleniem, jest następująca dla produktów opisanych w ust. 1 i wytworzonych przez poniższe przedsiębiorstwa:
Kraj |
Przedsiębiorstwo |
Cło |
Dodatkowe kody TARIC |
Chińska Republika Ludowa |
Valin Group |
7,9 % |
A930 |
|
Wszystkie inne przedsiębiorstwa |
24,0 % |
A999 |
3. O ile nie określono inaczej, zastosowanie mają obowiązujące przepisy dotyczące należności celnych.
Artykuł 2
Postępowanie antydumpingowe dotyczące przywozu walcówki pochodzącej z Republiki Mołdowy i Turcji zostaje niniejszym zakończone.
Artykuł 3
Kwoty zabezpieczone w formie tymczasowego cła antydumpingowego na mocy rozporządzenia (WE) nr 112/2009 na przywóz walcówki pochodzącej z Chińskiej Republiki Ludowej zostają ostatecznie pobrane według stawki cła ostatecznie nałożonego na mocy art. 1. Zabezpieczone kwoty przekraczające ostateczną stawkę ceł antydumpingowych zostają zwolnione. Kwoty zabezpieczone w formie tymczasowego cła antydumpingowego na mocy rozporządzenia (WE) nr 112/2009 na przywóz walcówki pochodzącej z Republiki Mołdowy zostają zwolnione.
Artykuł 4
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
Sporządzono w Brukseli dnia 27 lipca 2009 r.
W imieniu Rady
C. BILDT
Przewodniczący
(1) Dz.U. L 56 z 6.3.1996, s. 1.
(2) Dz.U. L 38 z 7.2.2009, s. 3.
(3) Dz.U. C 113 z 8.5.2008, s. 20.
5.8.2009 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 203/14 |
ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 704/2009
z dnia 4 sierpnia 2009 r.
ustanawiające standardowe wartości celne w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw
KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,
uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,
uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiające wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych („rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku”) (1),
uwzględniając rozporządzenie Komisji (WE) nr 1580/2007 z dnia 21 grudnia 2007 r. ustanawiające przepisy wykonawcze do rozporządzeń Rady (WE) nr 2200/96, (WE) nr 2201/96 i (WE) nr 1182/2007 w sektorze owoców i warzyw (2), w szczególności jego art. 138 ust. 1,
a także mając na uwadze, co następuje:
Rozporządzenie (WE) nr 1580/2007 przewiduje, w zastosowaniu wyników wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej, kryteria do ustalania przez Komisję standardowych wartości celnych dla przywozu z krajów trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w części A załącznika XV do wspomnianego rozporządzenia,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Artykuł 1
Standardowe wartości celne w przywozie, o których mowa w art. 138 rozporządzenia (WE) nr 1580/2007, są ustalone w załączniku do niniejszego rozporządzenia.
Artykuł 2
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 5 sierpnia 2009 r.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
Sporządzono w Brukseli dnia 4 sierpnia 2009 r.
W imieniu Komisji
Jean-Luc DEMARTY
Dyrektor Generalny ds. Rolnictwa i Rozwoju Obszarów Wiejskich
(1) Dz.U. L 299 z 16.11.2007, s. 1.
(2) Dz.U. L 350 z 31.12.2007, s. 1.
ZAŁĄCZNIK
Standardowe wartości celne w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw
(EUR/100 kg) |
||
Kod CN |
Kod krajów trzecich (1) |
Standardowa stawka celna w przywozie |
0702 00 00 |
MK |
27,8 |
XS |
22,4 |
|
ZZ |
25,1 |
|
0707 00 05 |
MK |
23,0 |
TR |
89,6 |
|
ZZ |
56,3 |
|
0709 90 70 |
TR |
100,0 |
ZZ |
100,0 |
|
0805 50 10 |
AR |
57,6 |
UY |
66,6 |
|
ZA |
58,9 |
|
ZZ |
61,0 |
|
0806 10 10 |
EG |
163,3 |
MA |
135,1 |
|
TR |
155,7 |
|
ZA |
125,8 |
|
ZZ |
145,0 |
|
0808 10 80 |
AR |
109,5 |
BR |
68,7 |
|
CL |
79,4 |
|
CN |
81,7 |
|
NZ |
95,4 |
|
ZA |
83,1 |
|
ZZ |
86,3 |
|
0808 20 50 |
AR |
79,7 |
CL |
73,4 |
|
TR |
147,2 |
|
ZA |
102,6 |
|
ZZ |
100,7 |
|
0809 20 95 |
TR |
279,8 |
US |
318,7 |
|
ZZ |
299,3 |
|
0809 30 |
TR |
145,3 |
ZZ |
145,3 |
|
0809 40 05 |
BA |
39,5 |
ZZ |
39,5 |
(1) Nomenklatura krajów ustalona w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1833/2006 (Dz.U. L 354 z 14.12.2006, s. 19). Kod „ZZ” odpowiada „innym pochodzeniom”.
5.8.2009 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 203/16 |
ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 705/2009
z dnia 4 sierpnia 2009 r.
zmieniające rozporządzenie (WE) nr 696/2009 ustalające należności celne przywozowe w sektorze zbóż mające zastosowanie od dnia 1 sierpnia 2009 r.
KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,
uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,
uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiające wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych („rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku”) (1),
uwzględniając rozporządzenie Komisji (WE) nr 1249/96 z dnia 28 czerwca 1996 r. w sprawie zasad stosowania (należności przywozowe w sektorze zbóż) rozporządzenia Rady (EWG) nr 1766/92 (2), w szczególności jego art. 2 ust. 1,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
Należności celne przywozowe w sektorze zbóż mające zastosowanie od dnia 1 sierpnia 2009 r. zostały ustalone w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 696/2009 (3). |
(2) |
Ponieważ obliczona średnia należności celnych przywozowych różni się o 5 EUR/t od ustalonej należności, należy wprowadzić odpowiednią korektę należności celnych przywozowych ustalonych w rozporządzeniu (WE) nr 696/2009. |
(3) |
Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 696/2009, |
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Artykuł 1
Załączniki I i II do rozporządzenia (WE) nr 696/2009 zastępuje się załącznikiem do niniejszego rozporządzenia.
Artykuł 2
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie w dniu jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 5 sierpnia 2009 r.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
Sporządzono w Brukseli dnia 4 sierpnia 2009 r.
W imieniu Komisji
Jean-Luc DEMARTY
Dyrektor Generalny ds. Rolnictwa i Rozwoju Obszarów Wiejskich
(1) Dz.U. L 299 z 16.11.2007, s. 1.
(2) Dz.U. L 161 z 29.6.1996, s. 125.
(3) Dz.U. L 201 z 1.8.2009, s. 3.
ZAŁĄCZNIK I
Należności celne przywozowe na produkty, o których mowa w art. 136 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007, mające zastosowanie od dnia 5 sierpnia 2009 r.
Kod CN |
Wyszczególnienie towarów |
Należność przywozowa (1) (EUR/t) |
1001 10 00 |
PSZENICA twarda wysokiej jakości |
0,00 |
średniej jakości |
0,00 |
|
niskiej jakości |
0,00 |
|
1001 90 91 |
PSZENICA zwyczajna, do siewu |
0,00 |
ex 1001 90 99 |
PSZENICA zwyczajna wysokiej jakości, inna niż do siewu |
0,00 |
1002 00 00 |
ŻYTO |
65,86 |
1005 10 90 |
KUKURYDZA siewna, inna niż hybryda |
27,91 |
1005 90 00 |
KUKURYDZA, inna niż do siewu (2) |
27,91 |
1007 00 90 |
Ziarno SORGO, inne niż hybryda do siewu |
70,85 |
(1) W przypadku towarów przywożonych do Wspólnoty przez Ocean Atlantycki lub przez Kanał Sueski, zgodnie z art. 2 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1249/96, importer może skorzystać z obniżki należności celnych o:
— |
3 EUR/t, jeśli port wyładunkowy znajduje się na Morzu Śródziemnym, |
— |
2 EUR/t, jeśli port wyładunkowy znajduje się w Danii, Estonii, Irlandii, na Łotwie, Litwie, w Polsce, Finlandii, Szwecji, Wielkiej Brytanii lub na atlantyckim wybrzeżu Półwyspu Iberyjskiego. |
(2) Importer może skorzystać z obniżki o stałą stawkę zryczałtowaną w wysokości 24 EUR/t, jeśli spełnione zostały warunki ustanowione w art. 2 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 1249/96.
ZAŁĄCZNIK II
Czynniki uwzględnione przy obliczaniu należności ustalonych w załączniku I
31.7.2009-3.8.2009
1) |
Średnie z okresu rozliczeniowego określonego w art. 2 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1249/96:
|
2) |
Średnie z okresu rozliczeniowego określonego w art. 2 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1249/96:
|
(1) Premia dodatnia w wysokości 14 EUR/t włączona (art. 4 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1249/96).
(2) Premia ujemna w wysokości 10 EUR/t (art. 4 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1249/96).
(3) Premia ujemna w wysokości 30 EUR/t (art. 4 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1249/96).
DYREKTYWY
5.8.2009 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 203/19 |
DYREKTYWA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY 2009/61/WE
z dnia 13 lipca 2009 r.
odnosząca się do instalacji urządzeń oświetleniowych i sygnalizacji świetlnej na kołowych ciągnikach rolniczych i leśnych
(wersja ujednolicona)
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 95,
uwzględniając wniosek Komisji,
uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (1),
stanowiąc zgodnie z procedurą określoną w art. 251 Traktatu (2),
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
Dyrektywa Rady 78/933/EWG z dnia 17 października 1978 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do instalacji urządzeń oświetleniowych i sygnalizacji świetlnej na kołowych ciągnikach rolniczych i leśnych (3) została kilkakrotnie znacząco zmieniona (4). W celu zapewnienia jasności i zrozumiałości tej dyrektywy należy ją zatem ujednolicić. |
(2) |
Dyrektywa 78/933/EWG jest jedną ze szczegółowych dyrektyw dotyczących systemu homologacji typu WE, przewidzianego w dyrektywie Rady 74/150/EWG, zastąpionej przez dyrektywę 2003/37/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 maja 2003 r. w sprawie homologacji typu ciągników rolniczych lub leśnych, ich przyczep i wymiennych holowanych maszyn, łącznie z ich układami, częściami i oddzielnymi zespołami technicznymi (5) i określa normy techniczne dotyczące projektowania i budowy ciągników rolniczych i leśnych odnoszące się do instalacji urządzeń oświetleniowych i sygnalizacji świetlnej. Te normy techniczne dotyczą zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich w celu umożliwienia stosowania dla wszystkich typów ciągników procedury homologacji typu WE przewidzianej dyrektywą 2003/37/WE. W związku z tym przepisy dyrektywy 2003/37/WE odnoszące się do ciągników rolniczych i leśnych, ich przyczep i wymiennych holowanych maszyn, łącznie z ich układami, częściami i odrębnymi jednostkami technicznymi stosują się do niniejszej dyrektywy. |
(3) |
Niniejsza dyrektywa nie powinna naruszać zobowiązań państw członkowskich odnoszących się do terminów transpozycji do prawa krajowego i stosowania dyrektyw określonych w załączniku III część B, |
PRZYJMUJĄ NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:
Artykuł 1
1. „Ciągnik rolniczy lub leśny” oznacza każdy pojazd silnikowy, wyposażony w koła lub gąsienice, mający co najmniej dwie osie, którego główna funkcja polega na mocy pociągowej, i który został specjalnie skonstruowany w celu holowania, pchania, przewożenia lub napędzania niektórych narzędzi, maszyn lub przyczep, przeznaczonych do stosowania w rolnictwie lub leśnictwie. Może on być wyposażony w celu przewożenia rzeczy i osób.
2. Niniejsza dyrektywa ma zastosowanie jedynie do ciągników określonych w ust. 1, które są wyposażone w ogumienie pneumatyczne i posiadają maksymalną prędkość konstrukcyjną między 6 a 40 km/godz.
Artykuł 2
1. Państwa członkowskie nie mogą odmówić udzielenia homologacji typu WE lub krajowej homologacji typu ciągnika z przyczyn dotyczących instalacji urządzeń oświetleniowych i sygnalizacji świetlnej, zarówno obowiązkowych, jak i nieobowiązkowych, wymienionych w załączniku I ppkt 1.5.7–1.5.21, jeśli te urządzenia te zostały zainstalowane zgodnie z wymogami określonymi w tym załączniku.
2. W odniesieniu do pojazdów, które nie spełniają wymogów określonych w niniejszej dyrektywie, państwa członkowskie, z przyczyn związanych z przedmiotem niniejszej dyrektywy:
— |
nie udzielają homologacji typu WE, |
— |
mogą odmówić udzielenia krajowej homologacji typu. |
3. W odniesieniu do nowych pojazdów, które nie spełniają wymogów określonych w niniejszej dyrektywie, państwa członkowskie, z przyczyn związanych z przedmiotem niniejszej dyrektywy:
— |
uznają świadectwa zgodności, w jakie zaopatrzone są nowe pojazdy zgodnie z dyrektywą 2003/37/WE, za nieobowiązujące na użytek art. 7 ust. 1 tej dyrektywy, |
— |
mogą odmówić rejestracji, sprzedaży lub dopuszczenia do ruchu tych nowych pojazdów. |
Artykuł 3
Państwa członkowskie nie mogą odmówić rejestracji lub zakazać sprzedaży albo odmówić dopuszczenia do ruchu lub eksploatacji ciągników z przyczyn dotyczących instalacji urządzeń oświetleniowych i sygnalizacji świetlnej, zarówno obowiązkowych, jak i nieobowiązkowych, wymienionych w załączniku I ppkt 1.5.7–1.5.21, jeśli te urządzenia zostały zainstalowane zgodnie z wymaganiami określonymi w tym załączniku.
Artykuł 4
Państwo członkowskie, które przyznało homologację typu WE przyjmuje niezbędne środki w celu zapewnienia, że będzie informowane o wszystkich zmianach jednej z części lub charakterystyk, o których mowa w załączniku I ppkt 1.1. Właściwe organy tego państwa członkowskiego określają, czy należy prowadzić dalsze badania zmienionego typu ciągnika i sporządzać nowe sprawozdanie. Jeśli takie testy stwierdzą niezgodność z wymaganiami niniejszej dyrektywy, zmiany nie są homologowane.
Artykuł 5
Zmiany niezbędne w celu dostosowania wymagań określonych w załącznikach I i II do postępu technicznego są dokonywane zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 20 ust. 3 dyrektywy 2003/37/WE.
Artykuł 6
Państwa członkowskie przekazują Komisji teksty podstawowych przepisów prawa krajowego, które przyjmują w dziedzinie objętej niniejszą dyrektywą.
Artykuł 7
Dyrektywa 78/933/EWG, zmieniona dyrektywami wymienionymi w załączniku III części A, traci moc, bez uszczerbku dla zobowiązań państw członkowskich odnoszących się do terminów transpozycji do prawa krajowego dyrektyw określonych w załączniku III części B.
Odniesienia do uchylonej dyrektywy traktuje się jak odniesienia do niniejszej dyrektywy i odczytuje zgodnie z tabelą korelacji zawartą w załączniku IV.
Artykuł 8
Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Niniejszą decyzję stosuje się od dnia 1 stycznia 2010 r.
Artykuł 9
Niniejsza dyrektywa skierowana jest do państw członkowskich.
Sporządzono w Brukseli dnia 13 lipca 2009 r.
W imieniu Parlamentu Europejskiego
H.-G. PÖTTERING
Przewodniczący
W imieniu Rady
E. ERLANDSSON
Przewodniczący
(1) Dz.U. C 175 z 27.7.2007, s. 40.
(2) Opinia Parlamentu Europejskiego z dnia 19 lutego 2008 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym) oraz decyzja Rady z dnia 22 czerwca 2009 r.
(3) Dz.U. L 325 z 20.11.1978, s. 16.
(4) Zob. załącznik III część A.
(5) Dz.U. L 171 z 9.7.2003, s. 1.
ZAŁĄCZNIK I
INSTALACJA URZĄDZEŃ OŚWIETLENIOWYCH I SYGNALIZACJI ŚWIETLNEJ
1. DEFINICJE
1.1. Typ ciągnika ze względu na instalację urządzeń oświetleniowych i sygnalizacji świetlnej
„Typ ciągnika ze względu na instalację urządzeń oświetleniowych i sygnalizacji świetlnej” oznacza ciągniki, które nie różnią się między sobą w zasadniczym stopniu pod względem:
1.1.1. |
wymiaru i kształtu zewnętrznego ciągnika; |
1.1.2. |
liczby i rozmieszczenia urządzeń. Nie zalicza się do ciągników innego typu: ciągników, które różnią się w rozumieniu ppkt 1.1.1 i 1.1.2, ale nie w takim stopniu, aby wymagało to zmiany rodzaju, liczby, rozmieszczenia i widoczności geometrycznej świateł przypisanych do typu ciągnika oraz ciągników z zainstalowanymi światłami dodatkowymi lub bez tych świateł. |
1.2. Płaszczyzna poprzeczna
„Płaszczyzna poprzeczna” oznacza pionową płaszczyznę, prostopadłą do wzdłużnej płaszczyzny środkowej ciągnika.
1.3. Ciągnik nieobciążony
„Ciągnik nieobciążony” oznacza ciągnik gotowy do jazdy, określony w ppkt 2.1.1 załącznika I „wzory dokumentów informacyjnych” do dyrektywy 2003/37/WE.
1.4. Ciągnik obciążony
„Ciągnik obciążony” oznacza ciągnik obciążony do technicznie dopuszczalnej masy maksymalnej, określonej przez producenta. Producent powinien również określić rozkład tej masy na osie.
1.5. Światło
„Światło” oznacza urządzenie zaprojektowane do oświetlania drogi (reflektor) lub do wysyłania sygnału świetlnego. Tylne światła oświetlające tablice rejestracyjne oraz tylne światła odblaskowe również powinny być traktowane jako światła.
1.5.1. Światła równoważne
„Światła równoważne” oznaczają światła spełniające te same funkcje i dozwolone w kraju, w którym zarejestrowany jest ciągnik; światła te mogą mieć inne charakterystyki niż światła instalowane w ciągniku w chwili jego homologacji, pod warunkiem spełniania wymagań niniejszego załącznika.
1.5.2. Światła niezależne
„Światła niezależne” oznaczają światła mające indywidualne klosze, indywidualne źródła światła i indywidualne korpusy.
1.5.3. Światła zgrupowane
„Światła zgrupowane” oznaczają urządzenia mające indywidualne klosze i indywidualne źródła światła, lecz wspólny korpus.
1.5.4. Światła łączone
„Światła łączone” oznaczają urządzenia mające indywidualne klosze, lecz wspólne źródło światła i wspólny korpus.
1.5.5. Światła zespolone
„Światła zespolone” oznaczają urządzenia mające indywidualne źródła światła (lub jedno źródło światła funkcjonujące w różnych warunkach), całkowicie lub częściowo wspólne klosze oraz wspólny korpus.
1.5.6. Chowane światło oświetlające
„Chowane światło oświetlające” oznacza reflektor, który może być częściowo lub całkowicie schowany, gdy nie jest użytkowany. Może to być osiągnięte za pomocą ruchomej przysłony lub poprzez przemieszczenie reflektora, lub w inny stosowny sposób. Termin „światło wsuwane” częściej stosowany jest do określenia światła chowanego, którego przemieszczenie oznacza wsunięcie do karoserii.
1.5.6.1.
„Światła o zmiennych położeniach” oznaczają światła zainstalowane w ciągniku, które mogą poruszać się w stosunku do niego i których klosze nie mogą być chowane.
1.5.7. Światło drogowe
„Światło drogowe” oznacza światło służące do oświetlania drogi na dużą odległość przed ciągnikiem.
1.5.8. Światło mijania
„Światło mijania” oznacza światło służące do oświetlania drogi przed ciągnikiem, niepowodujące oślepiania lub innej niewygody u kierowców nadjeżdżających pojazdów i innych użytkowników drogi.
1.5.9. Przednie światło przeciwmgielne
„Przednie światło przeciwmgielne” oznacza światło stosowane do oświetlania drogi w warunkach mgły, opadów śniegu, burzy lub chmur pyłu.
1.5.10. Światło cofania
„Światło cofania” oznacza światło stosowane do oświetlania drogi do tyłu od ciągnika oraz do ostrzeżenia innych użytkowników drogi, że ciągnik właśnie się cofa lub ma zamiar się cofać.
1.5.11. Lampa kierunkowskazów
„Lampa kierunkowskazów” oznacza lampę stosowaną do wskazania innym użytkownikom drogi zamiaru kierowcy zmiany kierunku w prawo lub w lewo.
1.5.12. Światła awaryjne
„Światła awaryjne” oznaczają urządzenie powodujące równoczesne działanie wszystkich świateł kierunkowskazów ciągnika, mające na celu zwrócenie uwagi na fakt, że ciągnik czasowo stanowi szczególne zagrożenie dla innych użytkowników drogi.
1.5.13. Światło stopu
„Światło stopu” oznacza światło stosowane do zasygnalizowania innym użytkownikom drogi, znajdującym się za ciągnikiem, że jego kierowca uruchamia hamulec główny.
1.5.14. Oświetlenie tylnej tablicy rejestracyjnej
„Oświetlenie tylnej tablicy rejestracyjnej” oznacza urządzenie stosowane do oświetlenia przestrzeni przeznaczonej do umieszczenia tylnej tablicy rejestracyjnej; może się ono składać z różnych elementów optycznych.
1.5.15. Przednie (boczne) światła pozycyjne
„Przednie (boczne) światła pozycyjne” oznaczają światła stosowane do sygnalizowania obecności i szerokości ciągnika, widzianego od przodu
1.5.16. Tylne (boczne) światła pozycyjne
„Tylne (boczne) światła pozycyjne” oznaczają światła stosowane do wskazania obecności i szerokości ciągnika widzianego od tyłu.
1.5.17. Tylne światła przeciwmgielne
„Tylne światła przeciwmgielne” oznaczają światła stosowane w celu zapewnienia lepszej widzialności ciągnika od tyłu w warunkach gęstej mgły.
1.5.18. Światła postojowe
„Światła postojowe” oznaczają światła stosowane do zwrócenia uwagi na obecność stojącego ciągnika, bez naczepy, na terenie zabudowanym. W tej sytuacji zastępują one przednie i tylne (boczne) światła pozycyjne.
1.5.19. Światła obrysowe
„Światła obrysowe” oznaczają światła umieszczone na najbardziej na zewnątrz wysuniętej krawędzi ciągnika, jak najbliżej jego szczytu, przeznaczone do jednoznacznego wskazywania całkowitej szerokości ciągnika. Sygnalizacja ta jest przeznaczona, w przypadku niektórych ciągników, do uzupełnienia przednich i tylnych (bocznych) świateł pozycyjnych, jako sygnalizacja mająca zwrócić uwagę na gabaryty ciągnika.
1.5.20. Światła odblaskowe
„Światła odblaskowe” oznaczają urządzenie służące do wskazania obecności ciągnika obserwatorowi znajdującemu się w pobliżu źródła światła, odbijające światło wysyłane przez źródło światła, niepołączone z ciągnikiem.
Do celów niniejszej dyrektywy nie traktuje się jako światła odblaskowego:
— |
odblaskowych tablic rejestracyjnych, |
— |
innych tablic i sygnałów odblaskowych, wymaganych przepisami państwa członkowskiego odnośnie do pojazdów szczególnej kategorii lub szczególnych metod działania. |
1.5.21. Światło robocze
„Światło robocze” oznacza urządzenie do oświetlenia obszaru roboczego lub prac.
1.6. Powierzchnia świetlna światła
1.6.1. Powierzchnia świetlna urządzenia oświetlającego
„Powierzchnia świetlna urządzenia oświetlającego” (ppkt 1.5.7–1.5.10) oznacza rzut prostopadły pełnej apertury reflektora na płaszczyznę poprzeczną. Gdy szkło(-a) światła pokrywa(-ją) pełna aperturę reflektora, bierze się pod uwagę jedynie rzut tej części. W przypadku reflektora światła mijania, powierzchnia świetlna jest ograniczona z boku granicy światła–cienia przez widoczny rzut znajdującej się na kloszu linii granicy światła–cienia. Jeśli reflektor i szkła są regulowane, należy posłużyć się urządzeniem do ustawiania świateł.
1.6.2. Powierzchnia świetlna świateł sygnalizacyjnych innych niż światła odblaskowe
„Powierzchnia świetlna świateł sygnalizacyjnych innych niż światła odblaskowe” (ppkt 1.5.11–1.5.19) oznacza rzut prostopadły światła w płaszczyźnie prostopadłej do jego osi odniesienia i stycznej z zewnętrzną, wysyłającą światło powierzchnią lampy, przy czym rzut ten jest ograniczony przez krawędzie ekranów usytuowanych na tej płaszczyźnie, pozwalających na dalszą emisję tylko 98 % całkowitego natężenia światła wysyłanego w kierunku osi odniesienia. W celu określenia dolnego, górnego i bocznego zasięgu powierzchni świetlnej należy użyć ekranów z jedynie poziomymi lub pionowymi krawędziami.
1.6.3. Powierzchnia świetlna świateł odblaskowych
„Powierzchnia świetlna światła odblaskowego” (ppkt 1.5.20) oznacza rzut prostopadły płaszczyzny odbijającej światła odblaskowego w płaszczyźnie prostopadłej do jego osi odniesienia i ograniczonej przez inne płaszczyzny styczne z krawędziami powierzchni odbijającej światła odblaskowego oraz równoległej do tej osi. Aby określić górny, dolny i boczny zasięg powierzchni świetlnej należy użyć jedynie poziomych i pionowych płaszczyzn.
1.6.4. Zewnętrzne powierzchnie wysyłające światło
„Zewnętrzne powierzchnie wysyłające światło”, dla określonego kierunku obserwacji, oznaczają rzut prostopadły powierzchni wysyłającej światło w płaszczyźnie prostopadłej do kierunku obserwacji (zob. rys. w dodatku 1).
1.7. Oś odniesienia
„Oś odniesienia” oznacza charakterystyczną oś sygnału świetlnego, określoną przez producenta lampy w celu stosowania jej jako kierunku odniesienia (H = 0°, V = 0°) dla pomiarów fotometrycznych oraz przy instalacji światła w ciągniku.
1.8. Środek odniesienia
„Środek odniesienia” oznacza przecięcie osi odniesienia, określonej przez producenta lampy, z zewnętrzną powierzchnią wysyłającą światło.
1.9. Kąty geometrycznej widoczności
„Kąty geometrycznej widoczności” oznaczają kąty, które wyznaczają pole minimalnego kąta przestrzennego, przy którym zewnętrzna powierzchnia lampy wysyłająca światło jest widoczna. Pole tego kąta przestrzennego wyznaczone jest przez wycinki kuli, której środek pokrywa się ze środkiem odniesienia światła, zaś równik jest równoległy do podłoża. Wycinki te są określone w stosunku do osi odniesienia. Kąty poziome β odnoszą się do długości, zaś kąty pionowe α do szerokości. Wewnątrz kątów geometrycznej widoczności nie może być żadnej przeszkody, która utrudniałaby rozprzestrzenienie się światła z jakiejkolwiek części powierzchni wysyłającej światło danej lampy.
Nie uwzględnia się żadnych przeszkód istniejących w momencie homologacji lampy, jeżeli homologacja jest wymagana.
1.10. Najdalsza krawędź zewnętrzna
„Najdalsza krawędź zewnętrzna” po każdej stronie ciągnika oznacza płaszczyznę równoległą do wzdłużnej płaszczyzny środkowej ciągnika i zbiegającą się z jego boczną krawędzią zewnętrzną, z pominięciem wystających części:
1.10.1. |
opon blisko punktu ich styku z podłożem oraz przyłączy ciśnieniomierzy ciśnienia w oponach; |
1.10.2. |
jakichkolwiek urządzeń antypoślizgowych, które mogłyby być zamontowane na kołach; |
1.10.3. |
bocznych lusterek wstecznych; |
1.10.4. |
świateł kierunkowskazów, świateł obrysowych, przednich i tylnych (bocznych) świateł pozycyjnych i świateł postojowych; |
1.10.5. |
plomb celnych założonych na ciągniku oraz urządzeń zabezpieczających te plomby. |
1.11. Szerokość całkowita
„Szerokość całkowita” oznacza odległość między dwoma pionowymi płaszczyznami określonymi w ppkt 1.10 powyżej.
1.12. Światło pojedyncze
„Światło pojedyncze” oznacza połączenie dwóch lub więcej lamp, identycznych lub nie, mających te same funkcje i kolor; jeśli posiada urządzenia, których rzut połączonych powierzchni wysyłających światło na daną płaszczyznę poprzeczną zajmuje co najmniej 60 % powierzchni najmniejszego prostokąta opisującego rzuty powierzchni wysyłających światło wyżej wymienionych lamp, pod warunkiem, że to połączenie zostało homologowane jako światło pojedyncze, jeżeli homologacja jest wymagana.
Powyższe połączenie nie stosuje się do świateł drogowych, świateł mijania i świateł przeciwmgielnych.
1.13. Dwa lub parzysta liczba świateł
„Dwa światła” lub „parzysta liczba świateł” oznacza jednolitą powierzchnię w kształcie pasma wysyłającego światło, jeżeli są rozmieszczone symetrycznie w stosunku do wzdłużnej płaszczyzny środkowej ciągnika, zachowują długość nie mniejszą niż 800 mm i nie wystają w obrębie nie mniejszym niż 400 mm od skrajnych, zewnętrznych krawędzi ciągnika. Oświetlenie takiej powierzchni powinno być zasilane przez nie mniej niż dwa źródła światła umieszczone jak najbliżej jej końców. Powierzchnia wysyłająca światło może składać się z kilku umieszczonych obok siebie elementów, pod warunkiem że rzuty na tę samą płaszczyznę poprzeczną kilku indywidualnych powierzchni wysyłających światło zajmują nie mniej niż 60 % powierzchni najmniejszego prostokąta opisującego rzuty tych indywidualnych powierzchni wysyłających światło.
1.14. Odległość między dwoma światłami
„Odległość między dwoma światłami”, które zwrócone są w tę samą stronę, oznacza odległość między rzutami prostopadłymi na płaszczyznę prostopadłą do danego kierunku obrysów dwóch powierzchni świetlnych określonych w odniesieniu do przypadku wymienionego w ppkt 1.6.
1.15. Światło nieobowiązkowe
„Światło nieobowiązkowe” oznacza lampę, której istnienie jest pozostawione uznaniu producenta.
1.16. Ostrzegawczy wskaźnik działania
„Ostrzegawczy wskaźnik działania” oznacza wskaźnik ostrzegawczy pokazujący, czy urządzenie, które zostało podłączone, pracuje prawidłowo, czy nie.
1.17. Wskaźnik ostrzegawczy obiegu zamkniętego
„Wskaźnik ostrzegawczy obiegu zamkniętego” oznacza wskaźnik ostrzegawczy pokazujący, że urządzenie zostało włączone, lecz niepokazujący, czy pracuje ono prawidłowo, czy nie.
2. WNIOSEK O HOMOLOGACJĘ TYPU WE
2.1. |
Wniosek o homologację typu WE ciągnika dotyczący instalacji urządzeń oświetleniowych i sygnalizacji świetlnej jest przedkładany przez producenta ciągnika lub jego upoważnionego przedstawiciela. |
2.2. |
Do wniosku dołącza się trzy egzemplarze wymienionych poniżej dokumentów oraz następujące informacje:
|
2.3. |
Do służby technicznej przeprowadzającej testy homologacji typu dostarcza się nieobciążony ciągnik, reprezentatywny dla typu ciągnika, który ma być homologowany, wyposażony w urządzenia oświetleniowe i sygnalizacji świetlnej, określone w ppkt 2.2.2. |
2.4. |
Do dokumentu homologacji typu dołącza się dokument przewidziany w załączniku II. |
3. SPECYFIKACJE OGÓLNE
3.1. Urządzenia oświetleniowe i sygnalizacji świetlnej muszą być tak zainstalowane, że przy normalnych warunkach stosowania, uwzględniając wibracje na jakie mogą być narażone, zachowują charakterystyki ustanowione w niniejszym załączniku i sprawiają, że ciągnik spełnia wymagania niniejszego załącznika. Urządzenia te powinny być w taki sposób zainstalowane, żeby nie można było przypadkowo zakłócić ich działania.
3.1.1. |
Ciągnik musi być wyposażony w złącza elektryczne w celu umożliwienia podłączenia osobnego systemu sygnalizacji świetlnej. W szczególności ciągnik musi być wyposażony w stałe wyjście gniazdowe, zalecane normą ISO R 1724 (przyłącza elektryczne dla pojazdów z systemem elektrycznym 6V lub 12V, stosowane głównie do samochodów osobowych, lżejszych przyczep i przyczep kempingowych) (wydanie pierwsze, kwiecień 1970 r.) lub ISO R 1185 (połączenia elektryczne między pojazdami holującymi i holowanymi, mającymi 24V system elektryczny, używanymi w międzynarodowym transporcie towarowym) (wydanie pierwsze, marzec 1970 r.). W przypadku normy ISO R 1185, funkcja styku 2 powinna być ograniczona do tylnych (bocznych) świateł pozycyjnych oraz do lewostronnych świateł obrysowych. |
3.2. Światła oświetlające opisane w ppkt 1.5.7, 1.5.8 i 1.5.9 muszą być tak zainstalowane, aby łatwo było dokonać ich właściwego ustawienia.
3.3. Dla wszystkich świetlnych urządzeń sygnalizacyjnych oś odniesienia światła zainstalowanego na ciągniku musi być równoległa do płaszczyzny kierunku ciągnika na drodze oraz do płaszczyzny wzdłużnej ciągnika. Dopuszcza się tolerancję ±3° w każdym kierunku. Dodatkowo należy spełniać wszystkie szczególne instrukcje instalacji, ustanowione przez producenta.
3.4. W przypadku braku tych instrukcji wysokość i osiowanie świateł powinno być sprawdzone przy nieobciążonym ciągniku, stojącym na płaskiej, poziomej powierzchni.
3.5. W przypadku braku wymagań specjalnych światła stanowiące parę są:
3.5.1. |
zainstalowane w ciągniku symetrycznie w stosunku do jego wzdłużnej płaszczyzny środkowej; |
3.5.2. |
symetryczne względem siebie w stosunku do wzdłużnej płaszczyzny środkowej; |
3.5.3. |
mają taką samą charakterystykę kolorymetryczną; |
3.5.4. |
mają bardzo zbliżoną charakterystykę fotometryczną. |
3.6. W przypadku ciągników posiadających niesymetryczny kształt zewnętrzny, wymagania ppkt 3.5.1 i 3.5.2 powinny być spełnione w najbardziej możliwym stopniu. Wymagania te uważa się za spełnione jeśli odległość dwóch świateł od wzdłużnej płaszczyzny środkowej i płaszczyzny kierunku na podłożu jest taka sama.
3.7. Światła pełniące różne funkcje mogą być niezależne lub zgrupowane, łączone lub zespolone w jednym urządzeniu, zapewniając spełnianie stawianych im wymagań.
3.8. Wysokość maksymalna mierzona od podłoża powinna być mierzona od najwyższego punktu, a wysokość minimalna od najniższego punktu powierzchni świetlnej.
3.9. W przypadku braku wymagań szczególnych jedynie światła kierunkowskazów oraz światła awaryjne mogą wysyłać światło migające.
3.10. Żadne czerwone światło nie powinno być widoczne od przodu, zaś białe światło, z wyjątkiem świateł wstecznych i świateł roboczych, nie powinno być widoczne od tyłu.
Wymaganie to uważa się za spełnione, gdy:
3.10.1. |
dla widoczności czerwonego światła od przodu: jeżeli obserwator poruszający się w obrębie strefy 1 w płaszczyźnie poprzecznej usytuowanej 25m od przodu ciągnika (zob. dodatek 2, rys. 1) nie widzi bezpośrednio czerwonego światła; |
3.10.2. |
dla widoczności białego od tyłu: jeżeli obserwator poruszający się w obrębie strefy 2 w płaszczyźnie poprzecznej usytuowanej 25m za tyłem ciągnika (zob. dodatek 2, rys. 2) nie widzi bezpośrednio białego światła. |
3.10.3. |
Strefa 1 i 2, oglądane przez obserwatora, są ograniczone następującymi płaszczyznami:
|
3.11. Połączenia elektryczne muszą być takie, aby przednie i tylne (boczne) światła pozycyjne, światła obrysowe (jeśli takie są) oraz oświetlenie tylnej tablicy rejestracyjnej mogły być włączane i wyłączane tylko jednocześnie.
3.12. Połączenia elektryczne muszą być takie, aby światła drogowe i światła mijania oraz światła przeciwmgielne przednie i tylne nie mogły być włączone, dopóki nie zostaną włączone światła określone w ppkt 3.11. Wymogu tego nie stosuje się do świateł drogowych i świateł mijania, gdy ich świecenie ostrzegające składa się z przerywanego świecenia w krótkich odstępach czasu, z wykorzystaniem świateł mijania bądź świateł drogowych, bądź świateł mijania i świateł drogowych.
3.13. Kolory światła wysyłanego przez światła i reflektory są następujące:
— |
światło drogowe: białe, |
— |
światła mijania: białe, |
— |
przednie światła przeciwmgielne: białe lub żółte, |
— |
światła cofania: białe, |
— |
lampy kierunkowskazów: bursztynowe. |
— |
światła awaryjne: bursztynowe, |
— |
światła stopu: czerwone, |
— |
oświetlenie tylnej tablicy rejestracyjnej: białe, |
— |
przednie (boczne) światła pozycyjne: białe, |
— |
tylne (boczne) światła pozycyjne: czerwone, |
— |
tylne światła przeciwmgielne: czerwone, |
— |
światła postojowe: białe z przodu, czerwone z tyłu, bursztynowe jeśli połączone są z kierunkowskazami, |
— |
światło robocze: brak specyfikacji, |
— |
światła obrysowe: białe z przodu, czerwone z tyłu, |
— |
tylne światła odblaskowe, nietrójkątne: czerwone. |
3.14. Funkcje wskaźnika ostrzegawczego obwodu zamkniętego mogą być spełnione przez ostrzegawcze wskaźniki działania.
3.15. Światła chowane
3.15.1. |
Chowanie świateł jest zabronione, z wyjątkiem reflektorów świateł drogowych, reflektorów świateł mijania oraz przednich świateł przeciwmgielnych, które mogą być chowane jeśli nie są używane. |
3.15.2. |
Urządzenie oświetlające w pozycji użycia powinno pozostawać w tej pozycji, jeżeli wadliwe działanie, określone w ppkt 3.15.2.1, występuje osobno lub w połączeniu z jednym z wadliwych działań określonych w ppkt 3.15.2.2.
|
3.15.3. |
W przypadku uszkodzenia urządzenia sterującego chowanie, istnieje możliwość umieszczenia schowanego urządzenia oświetlającego w pozycji użycia, bez konieczności stosowania w tym celu narzędzi. |
3.15.4. |
Musi istnieć możliwość przemieszczania urządzenia oświetlającego do pozycji użycia oraz włączania za pomocą pojedynczego urządzenia sterującego, nie wykluczając możliwości przemieszczania tego urządzenia do pozycji użycia bez włączania go. W przypadku zgrupowanych świateł drogowych i świateł mijania urządzenie sterujące, o którym mowa powyżej, wymagane jest tylko w celu aktywowania świateł mijania. |
3.15.5. |
Nie może istnieć możliwość, aby kierowca ze swego miejsca nieumyślnie spowodował zatrzymanie się ruchu włączonych świateł zanim osiągną one pozycję użycia. Jeżeli istnieje niebezpieczeństwo oślepiania innych użytkowników drogi przez wysuwające się światła, mogą one zapalać się tylko wtedy, gdy osiągną swoją pozycję końcową. |
3.15.6. |
W temperaturach od – 30°C do + 50°C urządzenie oświetlające musi być w stanie osiągnąć pozycję całkowitego otwarcia w trzy sekundy od zainicjowania operacji przy pomocy sterownika. |
3.16. Zmienne pozycje świateł
3.16.1. |
W przypadku ciągników mających szerokość rozstawu kół 1 150 mm i mniej, pozycja kierunkowskazów, przednich i tylnych (bocznych) świateł pozycyjnych oraz świateł stopu może być zmienna, przy założeniu że:
|
4. WYMAGANIA DOTYCZĄCE POSZCZEGÓLNYCH URZĄDZEŃ
4.1. Reflektory świateł drogowych
4.1.1. Występowanie
Nieobowiązkowe.
4.1.2. Liczba
Dwa lub cztery.
4.1.3. Układ
Brak wymagań szczególnych.
4.1.4. Położenie
4.1.4.1.
Zewnętrzne krawędzie powierzchni świetlnej nie mogą być bardziej zbliżone do zewnętrznej krawędzi ciągnika niż zewnętrzne krawędzie powierzchni świetlnej świateł mijania.
4.1.4.2.
Brak wymagań szczególnych.
4.1.4.3.
Jak najbliżej przodu ciągnika; jednakże światło wysyłane nie może w żadnym przypadku powodować niewygody u kierowcy patrzącego na nie bezpośrednio lub pośrednio przez lusterko wsteczne i/lub inne powierzchnie odbijające ciągnika.
4.1.5. Widoczność geometryczna
Widoczność powierzchni świetlnej, włączając w to widoczność w obszarach nieuważanych za oświetlone w danym kierunku obserwacji, musi być zapewniona w rozbieżnej przestrzeni zdefiniowanej przez wychodzące linie oparte na obwodzie płaszczyzny oświetlanej i tworzące kąt z osią odniesienia reflektora nie mniejszy niż 5°.
4.1.6. Ustawienie osiowe
Do przodu.
Niezależnie od urządzeń niezbędnych do utrzymania prawidłowego ustawienia, w przypadku gdy są dwie pary świateł drogowych, jedna para zawierająca reflektor funkcjonujący tylko jako światło drogowe, może obracać się zgodnie z kątem skrętu kierownicy, wokół osi bardzo zbliżonej do pionu.
4.1.7. Mogą być „zgrupowane”
ze światłami mijania i innymi światłami przednimi.
4.1.8. Nie mogą być „łączone”
z żadnymi innymi światłami.
4.1.9. Mogą być „zespolone”
4.1.9.1. |
ze światłami mijania, jeżeli reflektor światła drogowego nie obraca się zgodnie z kątem skrętu kierownicy; |
4.1.9.2. |
z przednimi (bocznymi) światłami pozycyjnymi; |
4.1.9.3. |
z przednimi światłami przeciwmgielnymi; |
4.1.9.4. |
ze światłami postojowymi. |
4.1.10. Połączenia elektryczne
4.1.10.1. |
Światła drogowe mogą być włączane zarówno jednocześnie jak i parami. W celu przełączenia ze świateł mijania na światła drogowe, co najmniej jedna para świateł długich musi być włączona. W celu przełączenia ze świateł drogowych na światła mijania, wszystkie reflektory świateł drogowych muszą zostać wyłączone jednocześnie. |
4.1.10.2. |
Światła mijania mogą pozostać włączone w tym samym czasie co światła drogowe. |
4.1.11. Wskaźnik ostrzegawczy obwodu zamkniętego
Obowiązkowy.
4.1.12. Inne wymagania
4.1.12.1. |
Sumaryczne maksymalne natężenie świateł drogowych, które mogą być włączone równocześnie, nie może przekraczać 225 000 cd. |
4.1.12.2. |
To maksymalne natężenie jest uzyskiwane przez dodanie maksymalnych natężeń indywidualnych, mierzonych w czasie homologacji typu elementu i pokazanych na stosownych świadectwach homologacji. |
4.2. Światła mijania
4.2.1. Występowanie
Obowiązkowe.
4.2.2. Liczba
Dwa.
4.2.3. Układ
Brak wymagań szczególnych.
4.2.4. Położenie
4.2.4.1.
Brak wymagań szczególnych.
4.2.4.2.
4.2.4.2.1. |
gdy zainstalowane są tylko dwa światła mijania:
Odległość ta może by zwiększona do 1 500 mm, jeśli wysokość 1 200 mm nie może być zachowana ze względu na konstrukcję, biorąc pod uwagę warunki eksploatowania ciągnika oraz jego narzędzi roboczych; |
4.2.4.2.2. |
w przypadku ciągników wyposażonych w instalacje urządzeń przenośnych umieszczone z przodu, dwa reflektory świateł mijania dodatkowo w stosunku do świateł wymienionych w ppkt 4.2.4.2.1 są dopuszczone na wysokości nieprzekraczającej 3 000 mm, jeśli połączenia elektryczne są takie, że dwie pary reflektorów świateł mijania nie mogą być włączone w tym samym czasie. |
4.2.4.3.
Jak najbliżej przodu ciągnika; jednak światło wysyłane nie może w żadnym wypadku powodować niewygody u kierowcy patrzącego na nie bezpośrednio lub pośrednio przez lusterko wsteczne i/lub inne powierzchnie odbijające ciągnika.
4.2.5. Widoczność geometryczna
Zdefiniowana przez kąty α i β określone w ppkt 1.9.
α |
= |
15° ku górze i 10° ku dołowi; |
β |
= |
45° na zewnątrz i 5° do wewnątrz. |
Wewnątrz tego obszaru prawie cała powierzchnia wysyłająca światło danego światła powinna być widoczna.
Obecność paneli lub innych części wyposażenia, znajdujących się w pobliżu światła nie może wywołać efektów ubocznych powodujących niewygodę u innych użytkowników drogi.
4.2.6. Ustawienie osiowe
4.2.6.1. |
Ustawienie osiowe reflektorów świateł mijania musi być niezmienne w odniesieniu do kąta skrętu kierownicy. |
4.2.6.2. |
Jeśli wysokość reflektorów świateł mijania jest równa lub większa niż 500 mm i równa lub mniejsza niż 1 200 mm, musi istnieć możliwość opuszczenia świateł mijania o 0,5° i 4 %. |
4.2.6.3. |
Jeśli wysokość reflektora świateł mijania jest większa niż 1 200 mm, lecz nieprzekraczająca 1 500 mm, granica 4 % ustanowiona w ppkt 4.2.6.2 powinna być zwiększona do 6 %; reflektory świateł mijania, określone w ppkt 4.2.4.2.2, muszą być ustawione osiowo w taki sposób, że, mierzona z odległości 15 m od światła, pozioma linia dzieląca strefę oświetloną od nieoświetlonej usytuowana jest na wysokości równej tylko połowie odległości między podłożem a środkiem światła. |
4.2.7. Mogą być „zgrupowane”
z reflektorem światła drogowego lub innymi światłami przednimi.
4.2.8. Nie mogą być „łączone”
z żadnym innym światłem.
4.2.9. Mogą być „zespolone”
4.2.9.1. |
ze światłem drogowym, chyba że te ostatnie obracają się zgodnie z kątem skrętu kierownicy; |
4.2.9.2. |
z innymi światłami przednimi. |
4.2.10. Połączenia elektryczne
Przełącznik do zmiany na światła mijania musi jednocześnie wyłączać wszystkie światła drogowe.
Światła mijania mogą pozostać włączone w tym samym czasie co światła drogowe.
4.2.11. Wskaźnik ostrzegawczy obwodu zamkniętego
Nieobowiązkowy.
4.2.12. Inne wymagania
Wymagania ppkt 3.5.2 nie stosują się do świateł mijania.
4.3. Przednie światła przeciwmgielne
4.3.1. Występowanie
Nieobowiązkowe.
4.3.2. Liczba
Dwa.
4.3.3. Układ
Brak wymagań szczególnych.
4.3.4. Położenie
4.3.4.1.
Brak wymagań szczególnych.
4.3.4.2.
Nie mniej niż 250 mm nad podłożem.
Żaden punkt na powierzchni świetlnej nie może być wyższy niż najwyższy punkt na powierzchni świetlnej reflektora światła mijania.
4.3.4.3.
Najbliżej przodu ciągnika; jednakże światło wysyłane nie może w żadnym przypadku powodować niewygody u kierowcy patrzącego na nie bezpośrednio lub pośrednio przez lusterko wsteczne i/lub inne powierzchnie odbijające ciągnika.
4.3.5. Widoczność geometryczna
Zdefiniowana przez kąty α i β określone w ppkt 1.9:
α |
= |
5° ku górze i 10° ku dołowi; |
β |
= |
45° na zewnątrz i 5° do wewnątrz. |
4.3.6. Ustawienie osiowe
Ustawienie osiowe nie może być różne w zależności od kąta skrętu kierownicy.
Muszą być tak skierowane do przodu, aby nie wywoływały niepożądanego oślepienia lub niewygody u nadjeżdżających kierowców i innych użytkowników drogi.
4.3.7. Mogą być „zgrupowane”
z innymi światłami przednimi.
4.3.8. Nie mogą być „łączone”
z innymi światłami przednimi.
4.3.9. Mogą być „zespolone”
4.3.9.1. |
ze światłami drogowymi, które nie obracają się zgodnie z kątem skrętu kierownicy kiedy są cztery reflektory; |
4.3.9.2. |
z przednimi (bocznymi) światłami pozycyjnymi; |
4.3.9.3. |
ze światłami postojowymi. |
4.3.10. Połączenia elektryczne
Musi istnieć możliwość włączenia i wyłączenia świateł przeciwmgielnych niezależnie od świateł drogowych i świateł mijania i na odwrót.
4.3.11. Wskaźnik ostrzegawczy obwodu zamkniętego
Nieobowiązkowy.
4.4. Światła wsteczne
4.4.1. Występowanie
Nieobowiązkowe.
4.4.2. Liczba
Jedno lub dwa.
4.4.3. Układ
Brak wymagań szczególnych.
4.4.4. Położenie
4.4.4.1.
Brak wymagań szczególnych.
4.4.4.2.
Nie mniej niż 250 mm i nie więcej niż 1 200 mm nad podłożem.
4.4.4.3.
Z tyłu ciągnika.
4.4.5. Widoczność geometryczna
Określona przez kąty α i β określone w ppkt 1.9:
α |
= |
15° ku górze i 5° ku dołowi; |
β |
= |
45° na prawo i lewo, jeśli jest tylko jedno światło; |
β |
= |
45° na zewnątrz i 30° do wewnątrz, jeśli są dwa światła. |
4.4.6. Ustawienie osiowe
Do tyłu.
4.4.7. Mogą być „zgrupowane”
z dowolnymi światłami tylnymi.
4.4.8. Nie mogą być „łączone”
z innymi światłami.
4.4.9. Nie mogą być „zespolone”
z innymi światłami.
4.4.10. Połączenia elektryczne
Światło to może świecić tylko wtedy, gdy włączony jest bieg wsteczny oraz gdy urządzenie sterujące rozpoczęciem lub zatrzymaniem pracy silnika jest w pozycji umożliwiającej pracę silnika.
Światło to nie może zapalić się lub pozostać zapalone, jeśli oba z powyższych warunków nie są spełnione.
4.4.11. Wskaźniki ostrzegawcze
Nieobowiązkowe.
4.5. Światła kierunkowskazów
4.5.1. Występowanie (zob. dodatek 3).
Obowiązkowe. Typy kierunkowskazów podzielone są na kategorie (1, 2 i 5), których instalację w ciągniku przedstawia układ (A-D).
Układ A jest dozwolony tylko dla ciągników, których długość całkowita nie przekracza 4,60 m i w przypadku których odległość między zewnętrznymi krawędziami powierzchni świetlnej nie jest większa niż 1,60 m.
Układy B, C i D stosują się do wszystkich ciągników.
Dodatkowe światła kierunkowskazów są opcjonalne.
4.5.2. Liczba
Liczba urządzeń powinna być taka, aby mogły one wysyłać sygnały odpowiadające jednemu z układów, określonych w ppkt 4.5.3.
4.5.3. Układ (zob. dodatek 3).
A |
Światła te mogą być niezależne, zgrupowane lub łączone. |
B |
Przednie i boczne światła kierunkowskazów mogą być niezależne, zgrupowane lub łączone. |
C |
|
D |
|
4.5.4. Położenie
4.5.4.1.
Krawędź powierzchni świetlnej najdalej odsunięta od środkowej płaszczyzny wzdłużnej ciągnika nie może być dalej niż 400 mm od najdalszej zewnętrznej krawędzi ciągnika.
Odległość między wewnętrznymi krawędziami dwóch powierzchni świetlnych wynosi nie mniej niż 500 mm.
Jeżeli odległość pionowa między tylnymi światłami kierunkowskazów i odpowiadającymi im tylnymi (bocznymi) światłami pozycyjnymi nie jest większa niż 300 mm, odległość między najbardziej zewnętrzną krawędzią ciągnika i zewnętrzną krawędzią tylnych kierunkowskazów nie może przekroczyć o więcej niż 50 mm odległości między najbardziej zewnętrzną krawędzią ciągnika i krawędzią zewnętrzną odpowiednich tylnych (bocznych) świateł pozycyjnych.
Dla przednich świateł kierunkowskazów powierzchnia świetlna musi być nie bliżej niż 40 mm od powierzchni świetlnej reflektorów świateł mijania lub przednich świateł przeciwmgielnych, jeśli takie są zamontowane. Mniejsza odległość jest dopuszczalna, jeżeli natężenie światła w osi odniesienia świateł kierunkowskazów równa jest co najmniej 400 cd.
4.5.4.2.
Nad ziemią:
— |
nie mniejsza niż 500 mm dla świateł kierunkowskazów kategorii 5, |
— |
nie mniejsza niż 400 mm dla świateł kierunkowskazów kategorii 1 i 2, |
— |
nie więcej niż 1 900 mm dla wszystkich kategorii. Jeżeli budowa ciągnika uniemożliwia utrzymanie tej maksymalnej liczby, najwyższy punkt powierzchni świetlnej może być na wysokości 2 300 mm dla świateł kierunkowskazów kategorii 5, kategorii 1 i 2 układu A oraz kategorii 1 i 2 układu B, kategorii 1 i 2 układu D; dla kategorii 1 i 2 pozostałych układów wysokość ta może wynosić 2 100 mm, |
— |
do 4 000 mm dla opcjonalnych świateł kierunkowskazów. |
4.5.4.3.
Odległość między środkiem odniesienia powierzchni świetlnej bocznych świateł kierunkowskazów (układ B i C) a płaszczyzną poprzeczną, która określa przednią granicę całkowitej długości ciągnika, nie przekracza 1 800 mm. Jeżeli budowa ciągnika uniemożliwia zachowanie minimalnych kątów widoczności, odległość ta może być zwiększona do 2 600 mm.
4.5.5. Widoczność geometryczna
(zob. dodatek 3).
15° powyżej i poniżej poziomu. Kąt pionowy poniżej poziomu może być zmniejszony do 10° w przypadku bocznych powtarzających się świateł kierunkowskazów układu B i C, jeśli ich wysokość jest mniejsza niż 1 500 mm. To samo dotyczy kierunkowskazów kategorii 1 układu B i D.
4.5.6. Ustawienie osiowe
Jeżeli istnieją warunki szczególne ustanowione przez producenta muszą być one przestrzegane.
4.5.7. Mogą być „zgrupowane”
z jednym lub więcej światłami, które nie są światłami chowanymi.
4.5.8. Nie mogą być „łączone”
z innym światłem, zachowując zgodność z układami, o których mowa w sekcji 4.5.3.
4.5.9. Mogą być „zespolone”
tylko ze światłami postojowymi, lecz wyłącznie w przypadku świateł kierunkowskazów kategorii 5.
4.5.10. Połączenia elektryczne
Światła kierunkowskazów powinny być włączane niezależnie od innych świateł. Wszystkie światła kierunkowskazów po jednej stronie ciągnika powinny być włączane i wyłączane za pomocą jednego sterownika i muszą świecić fazowo.
4.5.11. Ostrzegawcze wskaźniki działania
Obowiązkowe dla wszystkich świateł kierunkowskazów niewidocznych bezpośrednio dla kierowcy. Mogą być optyczne lub akustyczne lub też jedne i drugie.
Jeżeli jest to wskaźnik optyczny, jest migającym światełkiem, które w przypadku niesprawności jakiegokolwiek ze świateł kierunkowskazów, innego niż boczne powtarzające się światła kierunkowskazów, jest albo zgaszone, albo pozostaje zapalone bez migotania lub wykazuje wyraźną zmianę w częstotliwości. Jeżeli jest całkowicie akustyczny jest wyraźnie słyszalny oraz wykazuje wyraźne zmiany w częstotliwości w przypadku niesprawności kierunkowskazów.
Jeżeli ciągnik jest przystosowany do ciągnięcia przyczepy, musi być wyposażony w specjalny optyczny ostrzegawczy wskaźnik działania świateł kierunkowskazów przyczepy, chyba że wskaźnik pojazdu holującego zapewnia wykrywanie i sygnalizowanie uszkodzeń jakiegokolwiek z kierunkowskazów pojazdu połączonego.
4.5.12. Inne wymagania
Światło jest światłem migającym z częstotliwością 90 ± 30 razy na minutę.
W przeciągu nie więcej niż jednej sekundy od zadziałania sterownika włączania kierunkowskazów pojawia się światło, zaś jego pierwsze zgaśnięcie następuje w czasie nie dłuższym niż po upływie półtorej sekundy.
Jeżeli ciągnik posiada zezwolenie na holowanie przyczepy, sterownik świateł kierunkowskazów w ciągniku powinien również uruchamiać kierunkowskazy przyczepy.
W przypadku innego niż zwarcie uszkodzenia jednego z kierunkowskazów, inne muszą kontynuować migotanie lecz częstotliwość w takiej sytuacji może być inna niż wymagana.
4.6. Światła awaryjne
4.6.1. Występowanie
Obowiązkowe.
|
Zgodne z przepisami odpowiednich rubryk w pkt 4.5. |
||
|
|||
|
|||
|
|||
|
|||
|
|||
|
|||
|
|||
|
|||
|
|||
|
4.6.10. Połączenia elektryczne
Sygnał jest uruchamiany za pomocą osobnego sterownika, umożliwiającego funkcjonowanie w fazie wszystkich kierunkowskazów.
4.6.11. Wskaźnik ostrzegawczy obiegu zamkniętego
Obowiązkowy. Mrugające ostrzegawcze światło, które może działać w połączeniu ze wskaźnikiem ostrzegawczym (wskaźnikami ostrzegawczymi) określonym (i) w ppkt 4.5.11.
4.6.12. Inne wymagania
Jak to określono w ppkt 4.5.12, jeżeli ciągnik przystosowany jest do ciągnięcia przyczepy, sterownik świateł awaryjnych musi być również w stanie uruchomić światła kierunkowskazów przyczepy. Światła awaryjne muszą być w stanie funkcjonować nawet, gdy urządzenie uruchamiające silnik jest w pozycji uniemożliwiającej uruchomienie go.
4.7. Światła stopu
4.7.1. Występowanie
Obowiązkowe.
4.7.2. Liczba
Dwa.
4.7.3. Układ
Brak wymagań szczególnych.
4.7.4. Położenie
4.7.4.1.
Nie mniej niż 500 mm od siebie. Odległość ta może zostać zmniejszona do 400 mm jeśli całkowita szerokość pojazdu jest mniejsza niż 1 400 mm.
4.7.4.2.
Nad podłożem: nie mniej niż 400 mm, nie więcej niż 1 900 mm lub nie więcej niż 2 300 mm, jeżeli kształt nadbudowy uniemożliwia umieszczenie ich poniżej maksymalnej wysokości 1 900 mm.
4.7.4.3.
Z tyłu ciągnika.
4.7.5. Widoczność geometryczna
45° na zewnątrz i do wewnątrz.
15° ponad i poniżej poziomu. Kąt pionowy poniżej poziomu może być zredukowany do 10° w przypadku świateł umieszczonych mniej niż 1 500 mm nad podłożem; do 5° w przypadku świateł umieszczonych mniej niż 750 mm nad podłożem.
4.7.6. Ustawienie osiowe
W kierunku tyłu ciągnika.
4.7.7. Mogą być „zgrupowane”
z jednym lub kilkoma innymi światłami tylnymi.
4.7.8. Nie mogą być „łączone”
z innym światłem.
4.7.9. Mogą być „zespolone”
z tylnym (bocznym) światłem pozycyjnym lub światłem postojowym.
4.7.10. Połączenia elektryczne
musi zapalać się, gdy używany jest hamulec główny.
4.7.11. Ostrzegawcze wskaźniki działania
Nieobowiązkowe. Jeżeli istnieją nie powinny być one ostrzegawczym sygnałem migającym, który zapala się w sytuacji uszkodzenia świateł stopu.
4.7.12. Inne wymagania
Natężenie światła świateł stopu musi być znacznie mocniejsze niż tylnych świateł pozycyjnych (bocznych).
4.8. Oświetlenie tylnej tablicy rejestracyjnej
4.8.1. Występowanie
Obowiązkowe.
|
Taka, aby urządzenie było w stanie oświetlić powierzchnię tablicy rejestracyjnej. |
||
|
|||
|
|||
|
|||
|
|||
|
|||
|
|||
|
4.8.7. Mogą być „zgrupowane”
z jednym lub kilkoma światłami tylnymi.
4.8.8. Mogą być „łączone”
z tylnymi (bocznymi) światłami pozycyjnymi.
4.8.9. Nie mogą być „zespolone”
z innym światłem.
4.8.10. Połączenia elektryczne
Urządzenie musi świecić się tylko w tym samym czasie co tylne światła pozycyjne.
4.8.11. Wskaźnik ostrzegawczy obwodu zamkniętego
Nieobowiązkowy. Jeżeli istnieje, powinien spełniać wymagania wskaźnika ostrzegawczego przednich i tylnych (bocznych) świateł pozycyjnych.
4.9. Przednie (boczne) światła pozycyjne
4.9.1. Występowanie
Obowiązkowe.
4.9.2. Liczba
Dwa lub cztery (zob. ppkt 4.2.4.2.2).
4.9.3. Układ
Brak wymagań szczególnych.
4.9.4. Położenie
4.9.4.1.
Punkt na powierzchni świetlnej, który jest najdalej oddalony od środkowej płaszczyzny wzdłużnej ciągnika, nie może być dalej niż 400 mm od skrajnie zewnętrznej krawędzi ciągnika.
Odległość między krawędziami wewnętrznymi dwóch indywidualnych powierzchni świetlnych nie może być mniejsza niż 500 mm.
4.9.4.2.
Ponad podłożem: nie mniej niż 400 mm, nie więcej niż 1 900 mm lub nie więcej niż 2 300 mm, jeżeli kształt nadbudowy uniemożliwia umieszczenie ich poniżej maksymalnej wysokości 1 900 mm.
4.9.4.3.
Brak wymagań, pod warunkiem że światła są ustawione wzdłużnie oraz że kąty widoczności geometrycznej określone w ppkt 4.9.5 są spełnione.
4.9.5. Widoczność geometryczna
Dla dwóch przednich (bocznych) świateł pozycyjnych: 10° do wewnątrz oraz 80° na zewnątrz. Jednak, wyjątkowo, kąt 10° do wewnątrz może być zredukowany do 5°, jeżeli kształt nadbudowy nie pozwala utrzymać kąta 10°. Dla ciągników o całkowitej szerokości nieprzekraczającej 1 400 mm, kąt ten może zostać zredukowany do 3°, jeżeli kształt nadbudowy powoduje, że nie można utrzymać kąta 10°.
15° powyżej i poniżej poziomu. Kąt pionowy poniżej poziomu może zostać zredukowany do 10°, jeżeli światło jest umieszczone poniżej 1 500 mm nad ziemią oraz do 5°, jeśli światło umieszczone jest poniżej 750 mm nad podłożem.
4.9.6. Ustawienie osiowe
W kierunku przodu.
4.9.7. Mogą być „zgrupowane”
z dowolnymi światłami przednimi.
4.9.8. Nie mogą być „łączone”
z innymi światłami.
4.9.9. Mogą być „zespolone”
z dowolnymi światłami przednimi.
4.9.10. Połączenia elektryczne
Brak wymagań szczególnych.
4.9.11. Wskaźnik ostrzegawczy
Obowiązkowy. Wskaźnik ten nie jest migający. Nie jest wymagane aby oświetlenie tablicy rozdzielczej mogło być włączone tylko jednocześnie z przednimi (bocznymi) światłami pozycyjnymi.
4.10. Tylne (boczne) światła pozycyjne
4.10.1. Występowanie
Obowiązkowe.
4.10.2. Liczba
Dwa.
4.10.3. Układ
Brak wymagań szczególnych.
4.10.4. Położenie
4.10.4.1.
Punkt na powierzchni świetlnej, który jest najbardziej oddalony od środkowej płaszczyzny wzdłużnej ciągnika, nie może być dalej niż 400 mm od skrajnej zewnętrznej krawędzi pojazdu.
Odległość między wewnętrznymi krawędziami dwóch powierzchni świetlnych jest nie mniejsza niż 500 mm. Odległość ta może być zredukowana do 400 mm tam gdzie szerokość całkowita ciągnika jest mniejsza niż 1 400 mm.
4.10.4.2.
Nad podłożem: nie mniej niż 400 mm, nie więcej niż 1 900 mm lub nie więcej niż 2 300 mm, jeżeli kształt nadbudowy uniemożliwia umieszczenie ich poniżej maksymalnej wysokości 1 900 mm.
4.10.4.3.
Z tyłu ciągnika.
4.10.5. Widoczność geometryczna
Dla dwóch tylnych (bocznych) świateł pozycyjnych:
— |
45° do wewnątrz i 80° do na zewnątrz, |
— |
lub 80° do wewnątrz i 45° na zewnątrz. |
15° powyżej i poniżej poziomu. Kąt poniżej poziomu może być zredukowany do 10°, jeśli wysokość świateł nad podłożem jest mniejsza niż 1 500 mm i do 5° jeśli wysokość ta jest mniejsza niż 750 mm.
4.10.6. Ustawienie osiowe
Do tyłu.
4.10.7. Mogą być „zgrupowane”
z dowolnymi innymi światłami tylnymi
4.10.8. Mogą być „łączone”
ze światłami oświetlającymi tylną tablicę rejestracyjną.
4.10.9. Mogą być „zespolone”
ze światłem stopu, z tylnym światłem przeciwmgielnym lub światłem postojowym.
4.10.10. Połączenia elektryczne
Brak wymagań szczególnych.
4.10.11. Wskaźnik ostrzegawczy obwodu zamkniętego
Obowiązkowy. Musi być połączony ze wskaźnikiem ostrzegawczym przednich (bocznych) świateł pozycyjnych.
4.11. Tylne światło przeciwmgielne
4.11.1. Występowanie
Nieobowiązkowe.
4.11.2. Liczba
Jedno lub dwa.
4.11.3. Układ
Musi spełniać wymogi widoczności geometrycznej.
4.11.4. Położenie
4.11.4.1.
Jeżeli jest tylko jedno tylne światło przeciwmgielne, musi być ono po przeciwnej stronie środkowej płaszczyzny wzdłużnej ciągnika w stosunku do kierunku jazdy obowiązującego w państwie rejestracji.
We wszystkich przypadkach odległość między tylnymi światłami przeciwmgielnymi i światłami stopu musi być większa niż 100 mm.
4.11.4.2.
Ponad podłożem: nie mniej niż 400 mm, nie więcej niż 1 900 mm lub nie więcej niż 2 100 mm, jeżeli kształt nadbudowy uniemożliwia umieszczenie ich poniżej maksymalnej wysokości 1 900 mm.
4.11.4.3.
Z tyłu ciągnika.
4.11.5. Widoczność geometryczna
25° do wewnątrz i na zewnątrz.
5° powyżej i poniżej poziomu.
4.11.6. Ustawienie osiowe
Do tyłu.
4.11.7. Mogą być „zgrupowane”
z dowolnymi światłami tylnymi.
4.11.8. Nie mogą być „łączone”
z innymi światłami.
4.11.9. Mogą być „zespolone”
z tylnymi (bocznymi) światłami pozycyjnymi lub światłem postojowym.
4.11.10. Połączenia elektryczne
Muszą być takie, że tylne światło przeciwmgielne może się zapalić tylko wtedy, gdy zapalone są reflektory świateł mijania lub przednie światła przeciwmgielne.
Jeżeli są przednie światła przeciwmgielne, musi istnieć możliwość zgaszenia tylnego światła przeciwmgielnego niezależnie od przednich świateł przeciwmgielnych.
4.11.11. Wskaźnik ostrzegawczy obwodu zamkniętego
Obowiązkowy. Niezależne światło ostrzegawcze o stałym natężeniu.
4.12. Światło postojowe
4.12.1. Występowanie
Nieobowiązkowe.
4.12.2. Liczba
Zależna od układu.
4.12.3. Układ
— |
dwa światła przednie i dwa światła tylne; |
— |
lub jedno światło po każdej stronie. |
4.12.4. Położenie
4.12.4.1.
Punkt na powierzchni świetlnej, który jest najbardziej oddalony od środkowej płaszczyzny wzdłużnej ciągnika nie może być dalej niż 400 mm od skrajnej zewnętrznej krawędzi pojazdu. Ponadto w przypadku pary świateł światła muszą być po bokach ciągnika.
4.12.4.2.
Ponad podłożem: nie mniej niż 400 mm, nie więcej niż 1 900 mm lub nie więcej niż 2 100 mm, jeżeli kształt nadbudowy uniemożliwia umieszczenie ich poniżej maksymalnej wysokości 1 900 mm.
4.12.4.3.
Brak wymagań szczególnych.
4.12.5. Widoczność geometryczna
45° na zewnątrz, w stronę przodu i w stronę tyłu.
15° powyżej i poniżej poziomu. Kąt pionowy poniżej poziomu może być zredukowany do 10°, jeżeli światło jest umieszczone na wysokości mniejszej niż 1 500 mm nad podłożem; oraz do 5° jeśli wysokość ta nad podłożem jest mniejsza niż 750 mm.
4.12.6. Ustawienie osiowe
Takie że światła spełniają warunki dotyczące widoczności w kierunku do przodu i do tyłu.
4.12.7. Mogą być „zgrupowane”
z dowolnymi światłami.
4.12.8. Nie mogą być „łączone”
z innymi światłami.
4.12.9. Mogą być „zespolone”
— |
z przodu: ze światłami pozycyjnymi (bocznymi), z reflektorami świateł mijania, z reflektorami świateł drogowych, z przednimi światłami przeciwmgielnymi, |
— |
z tyłu: ze światłami pozycyjnymi (bocznymi), ze światłami stopu, z tylnymi światłami przeciwmgielnymi, |
— |
ze światłami kierunkowskazów kategorii 5. |
4.12.10. Połączenia elektryczne
Połączenia muszą umożliwiać zapalanie światła(-eł) postojowych po tej samej stronie ciągnika niezależne od innych świateł.
4.12.11. Wskaźnik ostrzegawczy
Nieobowiązkowy. Jeżeli jest, musi istnieć możliwość sprzężenia go ze wskaźnikiem świateł pozycyjnych (bocznych).
4.12.12. Inne wymagania
Funkcja tych świateł może być również osiągnięta przez jednoczesne włączenie przednich i tylnych (bocznych) świateł pozycyjnych po tej samej stronie ciągnika.
4.13. Światła obrysowe
4.13.1. Występowanie
Nieobowiązkowe dla ciągników przekraczających 2,10 m szerokości.
Zabronione dla pozostałych ciągników.
4.13.2. Liczba
Dwa widoczne z przodu i dwa widoczne z tyłu.
4.13.3. Układ
Brak wymagań szczególnych.
4.13.4. Położenie
4.13.4.1.
Jak najbliżej skrajnej zewnętrznej krawędzi ciągnika.
4.13.4.2.
Na maksymalnej wysokości zgodnej z wymaganiami odnośnie do położenia ze względu na szerokość i symetrię świateł.
4.13.4.3.
Brak wymagań szczególnych.
4.13.5. Widoczność geometryczna
80° na zewnątrz.
5° powyżej i 20° poniżej poziomu.
4.13.6. Ustawienie osiowe
Takie że światła spełniają wymagania widoczności do przodu i do tyłu.
|
Z innymi światłami z wyjątkiem przypadku w ppkt 4.2.4.2.2. |
||
|
|||
|
4.13.10. Połączenia elektryczne
Brak wymagań szczególnych.
4.13.11. Wskaźnik ostrzegawczy
Nieobowiązkowy.
4.13.12. Inne wymagania
Spełnienie wszystkich innych warunków, światła widoczne od przodu i od tyłu, mogą być połączone w jedno urządzenie.
Położenie świateł obrysowych w stosunku do odpowiednich świateł pozycyjnych (bocznych) jest takie, że odległość między rzutami na pionową płaszczyznę poprzeczną punktów najbliższych powierzchniom świetlnym dwóch rozważanych świateł jest nie mniejsza niż 200 mm.
4.14. Tylne światło odblaskowe, nie trójkątne
4.14.1. Występowanie
Obowiązkowe.
4.14.2. Liczba
Dwa lub cztery (zob. ppkt 4.14.5.2).
4.14.3. Układ
Brak wymagań szczególnych.
4.14.4. Położenie
4.14.4.1.
Punkt na powierzchni świetlnej, który jest najdalej od środkowej płaszczyzny symetrii wzdłużnej ciągnika nie może być dalej niż 400 mm od skrajnej zewnętrznej krawędzi ciągnika.
Odległość między wewnętrznymi krawędziami świateł odblaskowych wynosi minimum 600 mm. Odległość ta może być zredukowana do 400 mm, jeżeli szerokość całkowita ciągnika jest mniejsza niż 1 300 mm.
4.14.4.2.
Nad podłożem: nie mniej niż 400 mm i nie więcej niż 900 mm. Górna granica może być zwiększona do 1 200 mm, jeżeli nie ma możliwości umieszczenia tych świateł na wysokości do 900 mm bez użycia urządzeń pomocniczych, które mogą być łatwo zgięte lub zniszczone.
4.14.4.3.
Brak wymagań szczególnych.
4.14.5. Widoczność geometryczna
4.14.5.1. |
|
4.14.5.2. |
Jeśli nie mogą być spełnione powyższe warunki położenia i wymaganej widoczności, cztery światła odblaskowe mogą być umieszczone zgodnie z następującymi wymaganiami instalacji:
|
4.14.6. Ustawienie osiowe
Do tyłu.
4.14.7. Mogą być „zgrupowane”
z każdymi innymi światłami.
4.14.8. Inne wymagania
Powierzchnia świetlna świateł odblaskowych może mieć części wspólne z każdym innym światłem tylnym.
4.15. Światło robocze
4.15.1. Występowanie
Nieobowiązkowe.
4.15.2. Liczba
Bez wymagań szczególnych.
|
Bez wymagań szczególnych. |
||
|
|||
|
|||
|
|||
|
|||
|
|||
|
|||
|
Z innymi światłami. |
||
|
|||
|
4.15.10. Połączenia elektryczne
Światło to musi być zapalane niezależnie od innych świateł ze względu na to, że nie oświetla ono drogi oraz nie działa jako urządzenie sygnalizujące na drodze.
4.15.11. Wskaźnik ostrzegawczy
Nieobowiązkowy.
5. ZGODNOŚĆ PRODUKCJI
5.1. |
Wszystkie seryjnie produkowane ciągniki odpowiadają typowi ciągnika, który uzyskał homologację typu ze względu na instalację urządzeń oświetleniowych i sygnalizacji świetlnej oraz ich charakterystyk wyszczególnionych w niniejszej dyrektywie. |
Dodatek 1
Dodatek 2
Dodatek 3
Światła kierunkowskazów: widoczność geometryczna
ZAŁĄCZNIK II
WZÓR
Oznaczenie administracji
ZAŁĄCZNIK DO ŚWIADECTWA HOMOLOGACJI TYPU WE DLA OKREŚLONEGO TYPU CIĄGNIKA DOTYCZĄCY INSTALACJI URZĄDZEŃ OŚWIETLENIOWYCH I SYGNALIZACJI ŚWIETLNEJ
Artykuł 4 ust. 3 dyrektywy 2003/37/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 maja 2003 r. w sprawie homologacji typu ciągników rolniczych lub leśnych, ich przyczep i wymiennych holowanych maszyn, łącznie z ich układami, częściami i oddzielnymi zespołami technicznymi
Homologacja typu WE nr …
1. Marka (nazwa handlowa) …
2. Typ pojazdu i opis klasyfikacji handlowej …
3. Nazwa i adres producenta …
…
4. Jeżeli producent wyznaczył swojego przedstawiciela, nazwa i adres przedstawiciela producenta …
…
…
5. Oświetlenie zainstalowane na ciągniku przedstawionym do homologacji (1): …
5.1. |
Reflektory świateł drogowych: tak/nie (2) |
5.2. |
Reflektory świateł mijania: tak/nie (2) |
5.3. |
Przednie światła przeciwmgielne: tak/nie (2) |
5.4. |
Światła cofania: tak/nie (2) |
5.5. |
Przednie światła kierunkowskazów: tak/nie (2) |
5.6. |
Tylne światła kierunkowskazów: tak/nie (2) |
5.7. |
Boczne powtarzające się światła kierunkowskazów: tak/nie (2) |
5.8. |
Światła awaryjne: tak/nie (2) |
5.9. |
Światło stopu: tak/nie (2) |
5.10. |
Światło oświetlające tylnej tablicy rejestracyjnej: tak/nie (2) |
5.11. |
Przednie światła pozycyjne (boczne): tak/nie (2) |
5.12. |
Tylne światła pozycyjne (boczne): tak/nie (2) |
5.13. |
Tylne światła przeciwmgielne: tak/nie (2) |
5.14. |
Światła postojowe: tak/nie (2) |
5.15. |
Światła obrysowe: tak/nie (2) |
5.16. |
Tylne światła odblaskowe: nie trójkątne: tak/nie (2) |
5.17. |
Światło robocze: tak/nie (2) |
6. Światła równoważne: tak/nie (2) (zob. pkt 15)
…
…
7. Ciągnik został przedstawiony do homologacji w dniu
…
8. Służba techniczna przeprowadzająca badania dla homologacji typu WE
…
…
9. Data sporządzenia sprawozdania przez służbę techniczną …
10. Numer sprawozdania sporządzonego przez służbę techniczną …
11. Homologacja typu WE dotycząca urządzeń oświetleniowych i sygnalizacji świetlnej została udzielona/odmówiono jej udzielenia (2)
12. Miejsce …
13. Data …
14. Podpis
15. W załączniku do niniejszego pisma przedstawiono następujące dokumenty, opatrzone numerem homologacji wskazanym powyżej: … wykaz(-y) urządzeń przedstawionych przez producenta w zakresie instalacji urządzeń oświetleniowych i sygnalizacji świetlnej; dla każdego urządzenia są podane znak fabryczny i znak homologacji typu elementu.
Ten (te) wykaz(-y) obejmuje(-ą) plan równoważnych lamp (2)
16. Uwagi:
…
…
…
(1) Załączyć rysunek do planu ogólnego ciągnika, jak wymieniono w ppkt 2.2.3 załącznika I do dyrektywy 2009/61/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 lipca 2009 r. odnoszącej się do instalacji urządzeń oświetleniowych i sygnalizacji świetlnej na kołowych ciągnikach rolniczych lub leśnych.
(2) Niepotrzebne skreślić.
ZAŁĄCZNIK III
CZĘŚĆ A
Uchylona dyrektywa i wykaz jej kolejnych zmian
(o których mowa w art. 7)
Dyrektywa Rady 78/933/EWG |
|
Dyrektywa Rady 82/890/EWG |
jedynie w przypadku odniesień do art. 1 ust. 1 do dyrektywy 78/933/EWG |
Dyrektywa 97/54/WE Parlamentu Europejskiego i Rady |
jedynie w przypadku odniesień do art. 1 do dyrektywy 78/933/EWG |
Dyrektywa Komisji 1999/56/WE |
|
Dyrektywa Komisji 2006/26/WE |
jedynie w przypadku odniesień do art. 3 i w załączniku III do dyrektywy 78/933/EWG |
CZĘŚĆ B
Lista terminów transpozycji do prawa krajowego i stosowania
(o których mowa w art. 7)
Dyrektywa |
Termin transpozycji |
Data rozpoczęcia stosowania |
78/933/EWG |
25 kwietnia 1980 r. |
— |
82/890/EWG |
22 czerwca 1984 r. |
— |
97/54/WE |
22 września 1998 r. |
23 września 1998 r. |
1999/56/WE |
30 czerwca 2000 r. (1) |
— |
2006/26/WE |
31 grudnia 2006 r. (2) |
— |
(1) Zgodnie z art. 2 dyrektywy 1999/56/WE:
„1. Od dnia 1 lipca 2000 r. państwa członkowskie nie mogą:
— |
odmówić udzielenia homologacji typu WE, wydania dokumentu określonego w art. 10 ust. 1 tiret trzecie dyrektywy 74/150/EWG lub udzielenia krajowej homologacji typu, w odniesieniu do typu ciągnika, lub |
— |
zabronić dopuszczenia do ruchu ciągników, |
jeśli ciągniki te spełniają wymagania dyrektywy 78/933/EWG, zmienionej niniejszą dyrektywą.
2. Od dnia 1 stycznia 2001 r. państwa członkowskie:
— |
nie mogą już wydawać dokumentu określonego w art. 10 ust. 1 tiret trzecie dyrektywy 74/150/EWG w odniesieniu do typu ciągnika, który nie spełnia wymagań dyrektywy 78/933/EWG, zmienionej niniejszą dyrektywą, |
— |
mogą odmówić udzielenia krajowej homologacji typu w odniesieniu do typu ciągnika, który nie spełnia wymagań dyrektywy 78/933/EWG, zmienionej niniejszą dyrektywą.”. |
(2) Zgodnie z art. 5 dyrektywy 2006/26/WE:
„1. Od dnia 1 stycznia 2007 r. w odniesieniu do pojazdów, które spełniają wymogi określone odpowiednio w dyrektywach 74/151/EWG, 78/933/EWG, 77/311/EWG i 89/173/EWG zmienionych niniejszą dyrektywą, państwa członkowskie, z przyczyn związanych z przedmiotem danej dyrektywy:
a) |
nie będą odmawiać udzielenia homologacji typu WE lub krajowej homologacji typu; |
b) |
nie będą zabraniać rejestracji, sprzedaży lub dopuszczenia do ruchu takiego pojazdu. |
2. Od dnia 1 lipca 2007 r. w odniesieniu do pojazdów, które nie spełniają wymogów określonych odpowiednio w dyrektywach 74/151/EWG, 78/933/EWG, 77/311/EWG i 89/173/EWG zmienionych niniejszą dyrektywą, państwa członkowskie, z przyczyn związanych z przedmiotem danej dyrektywy:
a) |
nie będą udzielać homologacji typu WE; |
b) |
mogą odmówić udzielenia krajowej homologacji typu. |
3. Od dnia 1 lipca 2009 r. w odniesieniu do pojazdów, które nie spełniają wymogów określonych odpowiednio w dyrektywach 74/151/EWG, 78/933/EWG, 77/311/EWG i 89/173/EWG zmienionych niniejszą dyrektywą, państwa członkowskie, z przyczyn związanych z przedmiotem danej dyrektywy:
a) |
uznają świadectwa zgodności, w jakie zaopatrzone są nowe pojazdy zgodnie z przepisami dyrektywy 2003/37/WE, za już nieobowiązujące do celów art. 7 ust. 1 tej dyrektywy; |
b) |
mogą odmówić rejestracji, sprzedaży lub dopuszczenia do ruchu tych nowych pojazdów.”. |
ZAŁĄCZNIK IV
Tabela korelacji
Dyrektywa 78/933/EWG |
Dyrektywa 2006/26/WE |
Niniejsza dyrektywa |
Artykuł 1 |
|
Artykuł 1 |
Artykuł 2 |
|
— |
— |
Artykuł 5 |
Artykuł 2 |
Artykuły 3–5 |
|
Artykuły 3–5 |
Artykuł 6 |
|
— |
Artykuł 7 ust. 1 |
|
— |
Artykuł 7 ust. 2 |
|
Artykuł 6 |
— |
|
Artykuł 7 |
— |
|
Artykuł 8 |
Artykuł 8 |
|
Artykuł 9 |
Załącznik I |
|
Załącznik I |
Załącznik II |
|
Załącznik II |
— |
|
Załącznik III |
— |
|
Załącznik IV |
5.8.2009 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 203/52 |
DYREKTYWA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY 2009/68/WE
z dnia 13 lipca 2009 r.
w sprawie homologacji typu części urządzeń oświetleniowych i sygnalizacji świetlnej kołowych ciągników rolniczych i leśnych
(wersja ujednolicona)
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 95,
uwzględniając wniosek Komisji,
uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (1),
stanowiąc zgodnie z procedurą określoną w art. 251 Traktatu (2),
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
Dyrektywa 79/532/EWG Rady z dnia 17 maja 1979 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do homologacji typu części urządzeń oświetleniowych i sygnalizacji świetlnej kołowych ciągników rolniczych lub leśnych (3) została kilkakrotnie znacząco zmieniona (4). W celu zapewnienia jej jasności i zrozumiałości należy sporządzić jej wersję ujednoliconą. |
(2) |
Dyrektywa 79/532/EWG jest jedną ze szczegółowych dyrektyw dotyczących systemu homologacji typu WE, o którym mowa w dyrektywie Rady 74/150/EWG z dnia 4 marca 1974 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do homologacji typu kołowych ciągników rolniczych lub leśnych zastąpionej przez dyrektywę 2003/37/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 maja 2003 r. w sprawie homologacji typu ciągników rolniczych lub leśnych, ich przyczep i wymiennych holowanych maszyn, łącznie z ich układami, częściami i oddzielnymi zespołami technicznymi (5), w której określono normy techniczne dotyczące projektowania i budowy ciągników rolniczych i leśnych odnoszące się do urządzeń oświetleniowych i sygnalizacji świetlnej. Te normy techniczne dotyczą zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich, mającego na celu umożliwienie stosowania dla wszystkich typów traktorów procedury homologacji typu WE, o której mowa w dyrektywie 2003/37/WE. W związku z tym przepisy dyrektywy 2003/37/WE odnoszące się do ciągników rolniczych i leśnych, ich przyczep i wymiennych holowanych maszyn, łącznie z ich układami, częściami i oddzielnymi zespołami technicznymi stosują się do niniejszej dyrektywy. |
(3) |
W dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/61/WE z dnia 13 lipca 2009 r. odnoszącej się do instalacji urządzeń oświetleniowych i sygnalizacji świetlnej na kołowych ciągnikach rolniczych i leśnych (6) ustanowiono wspólne wymogi instalacji urządzeń oświetleniowych i sygnalizacji świetlnej na kołowych ciągnikach rolniczych lub leśnych. Takie urządzenia oświetleniowe i sygnalizacji świetlnej mają takie same właściwości, jak te, które są montowane na pojazdach silnikowych. Dlatego urządzenia po otrzymaniu znaku homologacji typu WE części zgodnie z dyrektywą już przyjętą w tej dziedzinie w związku z homologacją typu WE pojazdów silnikowych i ich przyczep mogą być również stosowane w ciągnikach. |
(4) |
Niniejsza dyrektywa nie powinna naruszać zobowiązań państw członkowskich odnoszących się do terminów przeniesienia do prawa krajowego i stosowania dyrektyw określonych w załączniku II część B, |
PRZYJMUJĄ NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:
Artykuł 1
1. Na użytek niniejszej dyrektywy „ciągnik” (rolniczy lub leśny) oznacza pojazd silnikowy, wyposażony w koła lub gąsienice, mający co najmniej dwie osie, którego główna funkcja polega na mocy pociągowej i który został specjalnie skonstruowany w celu holowania, pchania, przewożenia lub napędzania niektórych narzędzi, maszyn lub przyczep, przeznaczonych do stosowania w rolnictwie lub leśnictwie. Może on być wyposażony w celu przewożenia rzeczy i osób.
2. Niniejsza dyrektywa ma zastosowanie jedynie do ciągników określonych w ust. 1, które są wyposażone w ogumienie pneumatyczne i posiadają maksymalną prędkość konstrukcyjną między 6 a 40 km/godz.
Artykuł 2
Państwa członkowskie nie mogą odmówić przyznania homologacji typu WE lub homologacji krajowej ciągnika z przyczyn odnoszących się do następujących części, jeśli opatrzone są one znakiem homologacji typu WE części określonym w załączniku I i są instalowane zgodnie z wymogami dyrektywy 2009/61/WE:
a) |
świateł głównych, które funkcjonują jako światła drogowe lub światła mijania, lub żarówek do takich świateł; |
b) |
tylnych świateł obrysowych; |
c) |
przednich świateł pozycyjnych (bocznych); |
d) |
tylnych świateł pozycyjnych (bocznych); |
e) |
świateł stopu; |
f) |
świateł kierunkowskazów; |
g) |
świateł odblaskowych; |
h) |
oświetlenia tylnej tablicy rejestracyjnej; |
i) |
przednich świateł przeciwmgielnych i żarówek do takich świateł; |
j) |
tylnych świateł przeciwmgielnych; |
k) |
świateł cofania; |
l) |
świateł postojowych. |
Artykuł 3
Państwa członkowskie nie mogą odmówić rejestracji ciągnika ani zakazać jego sprzedaży, wprowadzenia do ruchu lub użytkowania z przyczyn odnoszących się do następujących części, jeśli są one opatrzone znakiem homologacji typu WE części określonym w załączniku I do niniejszej dyrektywy i są instalowane zgodnie z wymogami dyrektywy 2009/61/WE:
a) |
świateł głównych, które funkcjonują jako światła drogowe lub światła mijania, lub żarówek do takich świateł; |
b) |
tylnych świateł obrysowych; |
c) |
przednich świateł pozycyjnych (bocznych); |
d) |
tylnych świateł pozycyjnych (bocznych); |
e) |
świateł stopu; |
f) |
świateł kierunkowskazów; |
g) |
świateł odblaskowych; |
h) |
oświetlenia tylnej tablicy rejestracyjnej; |
i) |
przednich świateł przeciwmgielnych i żarówek do takich świateł; |
j) |
tylnych świateł przeciwmgielnych; |
k) |
świateł cofania; |
l) |
świateł postojowych. |
Artykuł 4
Zmiany niezbędne w celu dostosowania do postępu technicznego wymogów określonych w załączniku I przyjmuje się zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 20 ust. 3 dyrektywy 2003/37/WE.
Artykuł 5
Państwa członkowskie przekazują Komisji teksty podstawowych przepisów prawa krajowego przyjętych w zakresie objętym niniejszą dyrektywą.
Artykuł 6
Dyrektywa 79/532/EWG, zmieniona dyrektywami wymienionymi w załączniku II część A, traci moc, bez naruszenia zobowiązań państw członkowskich odnoszących się do terminów przeniesienia do prawa krajowego i stosowania dyrektyw określonych w załączniku II część B.
Odesłania do uchylonej dyrektywy należy odczytywać jako odesłania do niniejszej dyrektywy, zgodnie z tabelą korelacji w załączniku III.
Artykuł 7
Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Niniejszą decyzję stosuje się od dnia 1 stycznia 2010 r.
Artykuł 8
Niniejsza dyrektywa skierowana jest do państw członkowskich.
Sporządzono w Brukseli dnia 13 lipca 2009 r.
W imieniu Parlamentu Europejskiego
H.-G. PÖTTERING
Przewodniczący
W imieniu Rady
E. ERLANDSSON
Przewodniczący
(1) Dz.U. C 162 z 25.6.2008, s. 40.
(2) Opinia Parlamentu Europejskiego z dnia 17 czerwca 2008 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym) i decyzja Rady z dnia 22 czerwca 2009 r.
(3) Dz.U. L 145 z 13.6.1979, s. 16.
(4) Zob. załącznik II część A.
(5) Dz.U. L 171 z 9.7.2003, s. 1.
(6) Zob. s. 19 niniejszego Dziennika Urzędowego.
ZAŁĄCZNIK I
1. |
Światła funkcjonujące jako światła długie lub światła mijania oraz żarówki do tych świateł:
|
2. |
Tylne światła obrysowe, przednie światła pozycyjne (boczne), tylne światła pozycyjne (boczne) oraz światła stopu: Znak homologacji typu WE części, ustanowiony w dyrektywie Rady 76/758/EWG z dnia 27 lipca 1976 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do świateł obrysowych, przednich świateł pozycyjnych (bocznych), tylnych świateł pozycyjnych (bocznych), świateł stopu, świateł dziennych i bocznych świateł obrysowych pojazdów silnikowych i ich przyczep (2). |
3. |
Światła kierunkowskazów: Znak homologacji typu WE części, ustanowiony w dyrektywie Rady 76/759/EWG z dnia 27 lipca 1976 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do kierunkowskazów w pojazdach silnikowych i ich przyczepach (3). |
4. |
Światła odblaskowe: Znak homologacji typu WE części, ustanowiony w dyrektywie Rady 76/757/EWG z dnia 27 lipca 1976 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do świateł odblaskowych pojazdów silnikowych i ich przyczep (4). |
5. |
Oświetlenie tylnej tablicy rejestracyjnej: Znak homologacji typu WE części, ustanowiony w dyrektywie Rady 76/760/EWG z dnia 27 lipca 1976 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do oświetlenia tylnej tablicy rejestracyjnej pojazdów silnikowych i ich przyczep (5). |
6. |
Przednie światła przeciwmgielne: Znak homologacji typu WE części, ustanowiony w dyrektywie Rady 76/762/EWG z dnia 27 lipca 1976 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do przednich reflektorów przeciwmgielnych w pojazdach silnikowych (6). |
7. |
Tylne światła przeciwmgielne: Znak homologacji typu WE części, ustanowiony w dyrektywie Rady 77/538/EWG z dnia 28 czerwca 1977 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do tylnych reflektorów przeciwmgielnych pojazdów silnikowych i ich przyczep (7). |
8. |
Światła cofania: Znak homologacji typu WE części, ustanowiony w dyrektywie Rady 77/539/EWG z dnia 28 czerwca 1977 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do świateł cofania pojazdów silnikowych i ich przyczep (8). |
9. |
Światła postojowe: Znak homologacji typu WE części, ustanowiony w dyrektywie Rady 77/540/EWG z dnia 28 czerwca 1977 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do świateł postojowych pojazdów silnikowych (9). |
(1) Dz.U. L 262 z 27.9.1976, s. 96.
(2) Dz.U. L 262 z 27.9.1976, s. 54.
(3) Dz.U. L 262 z 27.9.1976, s. 71.
(4) Dz.U. L 262 z 27.9.1976, s. 32.
(5) Dz.U. L 262 z 27.9.1976, s. 85.
(6) Dz.U. L 262 z 27.9.1976, s. 122.
(7) Dz.U. L 220 z 29.8.1977, s. 60.
ZAŁĄCZNIK II
CZĘŚĆ A
Uchylona dyrektywa i lista jej kolejnych zmian
(o których mowa w art. 6)
Dyrektywa Rady 79/532/EWG |
|
Dyrektywa Rady 82/890/EWG |
jedynie w zakresie, w jakim dotyczy odesłania do dyrektywy 79/532/EWG w art. 1 ust.1 |
Dyrektywa 97/54/WE Parlamentu Europejskiego i Rady |
jedynie w zakresie, w jakim dotyczy odesłania do dyrektywy 79/532/EWG w art. 1 tiret pierwsze |
CZĘŚĆ B
Lista terminów przeniesienia do prawa krajowego i stosowania
(o których mowa w art. 6)
Dyrektywa |
Termin przeniesienia |
Data rozpoczęcia stosowania |
79/532/EWG |
21 listopada 1980 r. |
— |
82/890/EWG |
21 czerwca 1984 r. |
— |
97/54/WE |
22 września 1998 r. |
23 września 1998 r. |
ZAŁĄCZNIK III
TABELA KORELACJI
Dyrektywa 79/532/EWG |
Niniejsza dyrektywa |
Artykuł 1 |
Artykuł 1 |
Artykuł 2 zdanie wprowadzające i wyrażenie końcowe |
Artykuł 2 zdanie wprowadzające |
Artykuł 2 tiret |
Artykuł 2 lit. a)–l) |
Artykuł 3 zdanie wprowadzające i wyrażenie końcowe |
Artykuł 3 zdanie wprowadzające |
Artykuł 3 tiret |
Artykuł 3 lit. a)–l) |
Artykuł 4 |
Artykuł 4 |
Artykuł 5 ust. 1 |
— |
Artykuł 5 ust. 2 |
Artykuł 5 |
— |
Artykuł 6 |
— |
Artykuł 7 |
Artykuł 6 |
Artykuł 8 |
Załącznik |
Załącznik I |
— |
Załącznik II |
— |
Załącznik III |
5.8.2009 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 203/58 |
DYREKTYWA KOMISJI 2009/98/WE
z dnia 4 sierpnia 2009 r.
zmieniająca dyrektywę 98/8/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w celu włączenia tlenku boru jako substancji czynnej do załącznika I do tej dyrektywy
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,
uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,
uwzględniając dyrektywę 98/8/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 lutego 1998 r. dotyczącą wprowadzania do obrotu produktów biobójczych (1), w szczególności jej art. 16 ust. 2 akapit drugi,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1451/2007 z dnia 4 grudnia 2007 r. w sprawie drugiej fazy 10-letniego programu prac, o którym mowa w art. 16 ust. 2 dyrektywy 98/8/WE Parlamentu Europejskiego i Rady dotyczącej wprowadzania do obrotu produktów biobójczych (2) ustanawia wykaz substancji czynnych, które mają zostać poddane ocenie w celu ich ewentualnego włączenia do załącznika I, IA lub IB do dyrektywy 98/8/WE. Wykaz ten obejmuje tlenek boru. |
(2) |
Na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1451/2007 tlenek boru został oceniony zgodnie z art. 11 ust. 2 dyrektywy 98/8/WE pod kątem stosowania w produktach typu 8, „Środki konserwacji drewna”, zgodnie z definicją w załączniku V do dyrektywy 98/8/WE. |
(3) |
Niderlandy zostały wyznaczone jako państwo pełniące rolę sprawozdawcy i w dniu 7 lipca 2006 r. przedłożyły Komisji sprawozdanie właściwego organu, wraz z zaleceniem, zgodnie z art. 14 ust. 4 i 6 rozporządzenia (WE) nr 1451/2007. |
(4) |
Sprawozdanie właściwego organu zostało poddane przeglądowi przez państwa członkowskie i Komisję. Zgodnie z art. 15 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1451/2007 w dniu 20 lutego 2009 r. wyniki analizy zostały włączone do sprawozdania z oceny przez Stały Komitet ds. Produktów Biobójczych. |
(5) |
Na podstawie przeprowadzonych badań można oczekiwać, iż produkty biobójcze zawierające tlenek boru stosowane jako środki konserwacji drewna spełniają wymogi ustanowione w art. 5 dyrektywy 98/8/WE. Włączenie tlenku boru do załącznika I jest zatem uzasadnione w celu stworzenia we wszystkich państwach członkowskich możliwości udzielania, zmieniania lub cofania zezwoleń na stosowanie produktów biobójczych zawierających tlenek boru jako środków konserwacji drewna, zgodnie z art. 16 ust. 3 dyrektywy 98/8/WE. |
(6) |
Stwierdzono jednak niedopuszczalne ryzyko w przypadku impregnowania drewna na wolnym powietrzu oraz w przypadku impregnowanego drewna narażonego na szkodliwe działanie czynników atmosferycznych. Nie należy zatem zezwalać na stosowanie produktów do tych celów, chyba że przedstawiono wystarczające dane świadczące o tym, że stosowanie produktów nie wiąże się z niedopuszczalnym ryzykiem dla środowiska. |
(7) |
Nie wszystkie potencjalne zastosowania zostały ocenione na poziomie wspólnotowym. Dlatego stosowne jest, aby państwa członkowskie dokonały oceny ryzyka w odniesieniu do działów i populacji nieuwzględnionych w odpowiedni sposób we wspólnotowej ocenie ryzyka oraz aby w momencie wydawania zezwoleń na produkty zapewniły podjęcie odpowiednich środków lub nałożenie obowiązku spełnienia szczególnych warunków w celu ograniczenia stwierdzonych rodzajów ryzyka do dopuszczalnego poziomu. |
(8) |
W świetle ustaleń zawartych w sprawozdaniu z oceny konieczne jest wprowadzenie na poziomie wydawania zezwoleń na produkty zawierające tlenek boru i stosowane jako środki konserwacji drewna wymogu stosowania szczególnych środków ograniczających ryzyko. W szczególności należy podjąć odpowiednie środki w celu ochrony gleby i wód, ponieważ w trakcie oceny stwierdzono niedopuszczalne ryzyko dla tych środowisk. Produkty należy stosować przy użyciu odpowiedniego wyposażenia ochrony osobistej, jeśli nie można ograniczyć stwierdzonego ryzyka dla użytkowników profesjonalnych i przemysłowych za pomocą innych środków. |
(9) |
Ważne jest, aby przepisy niniejszej dyrektywy były stosowane jednocześnie we wszystkich państwach członkowskich, tak aby zapewnić równe traktowanie produktów biobójczych zawierających substancję czynną tlenek boru na rynku oraz ułatwić właściwe ogólne funkcjonowanie rynku produktów biobójczych. |
(10) |
Należy przewidzieć odpowiednią ilość czasu zanim substancja czynna zostanie włączona do załącznika I, aby umożliwić państwom członkowskim i zainteresowanym stronom przygotowanie się do spełnienia nowych wymogów wynikających z włączenia oraz aby zagwarantować wnioskodawcom, którzy przygotowali dokumenty, możliwość pełnego wykorzystania 10-letniego okresu ochrony informacji, który – zgodnie z art. 12 ust. 1 lit. c) ppkt (ii) dyrektywy 98/8/WE – rozpoczyna się od dnia włączenia. |
(11) |
Po włączeniu państwom członkowskim należy przyznać odpowiednią ilość czasu na wprowadzenie w życie przepisów art. 16 ust. 3 dyrektywy 98/8/WE, w szczególności na udzielenie, zmianę lub cofnięcie zezwoleń na produkty biobójcze należące do typu 8 zawierające tlenek boru, tak aby zapewnić ich zgodność z dyrektywą 98/8/WE. |
(12) |
Należy zatem odpowiednio zmienić dyrektywę 98/8/WE. |
(13) |
Środki przewidziane w niniejszej dyrektywie są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Produktów Biobójczych, |
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:
Artykuł 1
W załączniku I do dyrektywy 98/8/WE wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem do niniejszej dyrektywy.
Artykuł 2
1. Państwa członkowskie przyjmują i publikują najpóźniej do dnia 31 sierpnia 2010 r. przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy.
Państwa członkowskie stosują wymienione przepisy od dnia 1 września 2011 r.
Przepisy przyjęte przez państwa członkowskie zawierają odesłanie do niniejszej dyrektywy lub odesłanie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odesłania określane są przez państwa członkowskie.
2. Państwa członkowskie przekazują Komisji tekst głównych przepisów prawa krajowego dotyczących dziedziny objętej niniejszą dyrektywą.
Artykuł 3
Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Artykuł 4
Niniejsza dyrektywa skierowana jest do państw członkowskich.
Sporządzono w Brukseli dnia 4 sierpnia 2009 r.
W imieniu Komisji
Stavros DIMAS
Członek Komisji
(1) Dz.U. L 123 z 24.4.1998, s. 1.
(2) Dz.U. L 325 z 11.12.2007, s. 3.
ZAŁĄCZNIK
Do załącznika I do dyrektywy 98/8/WE dodaje się następującą pozycję nr „23”:
Nr |
Nazwa zwyczajowa |
Nazwa IUPAC Numery identyfikacyjne |
Minimalna czystość substancji czynnej w produkcie biobójczym wprowadzonym do obrotu |
Data włączenia |
Termin zapewnienia zgodności z art. 16 ust. 3 (oprócz produktów zawierających więcej niż jedną substancję czynną w przypadku takich produktów obowiązuje termin zapewnienia zgodności z art. 16 ust. 3 określony w ostatniej z decyzji dotyczących włączenia substancji czynnych wchodzących w skład danego produktu) |
Data wygaśnięcia włączenia |
Typ produktu |
Przepisy szczególne (1) |
||||
„23 |
tlenek boru |
tritlenek diboru Nr WE: 215-125-8 Nr CAS: 1303-86-2 |
975 g/kg |
1 września 2011 r. |
31 sierpnia 2013 r. |
31 sierpnia 2021 r. |
8 |
Przy dokonywaniu oceny wniosku o zezwolenie na stosowanie produktu zgodnie z art. 5 i załącznikiem VI państwa członkowskie dokonują, jeśli jest to właściwe dla określonego produktu, oceny tych populacji, które mogą być narażone na działanie produktu, oraz tych scenariuszy zastosowań/narażenia, które nie zostały należycie uwzględnione w ocenie ryzyka na poziomie Wspólnoty. Przy wydawaniu zezwolenia na dany produkt państwa członkowskie dokonują oceny ryzyka i następnie zapewniają podjęcie właściwych środków lub nałożenie szczególnych warunków w celu ograniczenia stwierdzonego ryzyka. Zezwolenie może zostać wydane jedynie pod warunkiem wykazania we wniosku, że ryzyko może być ograniczone do dopuszczalnego poziomu. Państwa członkowskie dbają o to, by zezwolenia spełniały następujące warunki:
|
(1) Do celów wdrożenia wspólnych zasad załącznika VI zawartość sprawozdań z oceny i wnioski z nich są dostępne na stronie internetowej Komisji: http://ec.europa.eu/comm/environment/biocides/index.htm
5.8.2009 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 203/62 |
DYREKTYWA KOMISJI 2009/99/WE
z dnia 4 sierpnia 2009 r.
zmieniająca dyrektywę 98/8/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w celu włączenia chlorofacynonu jako substancji czynnej do załącznika I do tej dyrektywy
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,
uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,
uwzględniając dyrektywę 98/8/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 lutego 1998 r. dotyczącą wprowadzania do obrotu produktów biobójczych (1), w szczególności jej art. 16 ust. 2 akapit drugi,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1451/2007 z dnia 4 grudnia 2007 r. w sprawie drugiej fazy 10-letniego programu prac, o którym mowa w art. 16 ust. 2 dyrektywy 98/8/WE Parlamentu Europejskiego i Rady dotyczącej wprowadzania do obrotu produktów biobójczych (2), ustanawia wykaz substancji czynnych, które mają zostać poddane ocenie w celu ich ewentualnego włączenia do załącznika I, IA lub IB do dyrektywy 98/8/WE. Wykaz ten obejmuje chlorofacynon. |
(2) |
Na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1451/2007 chlorofacynon został oceniony zgodnie z art. 11 ust. 2 dyrektywy 98/8/WE pod kątem stosowania w produktach typu 14, rodentycydy, zgodnie z definicją w załączniku V do dyrektywy 98/8/WE. |
(3) |
Hiszpania została wyznaczona jako państwo pełniące rolę sprawozdawcy i w dniu 31 stycznia 2006 r. przedłożyła Komisji sprawozdanie właściwego organu wraz z zaleceniem zgodnie z art. 14 ust. 4 i 6 rozporządzenia (WE) nr 1451/2007. |
(4) |
Sprawozdanie właściwego organu zostało poddane przeglądowi przez państwa członkowskie i Komisję. Zgodnie z art. 15 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1451/2007 w dniu 20 lutego 2009 r. wyniki analizy zostały włączone do sprawozdania z oceny przez Stały Komitet ds. Produktów Biobójczych. |
(5) |
Na podstawie przeprowadzonych badań można oczekiwać, iż produkty biobójcze zawierające chlorofacynon, stosowane jako rodentycydy, nie stanowią zagrożenia dla ludzi, z wyjątkiem przypadkowych zdarzeń związanych z dziećmi. Stwierdzono zagrożenie dla zwierząt innych niż docelowe. Jednak stosowanie chlorofacynonu uznaje się na razie za niezbędne ze względu na zdrowie publiczne i higienę. Włączenie chlorofacynonu do załącznika I jest zatem uzasadnione w celu stworzenia we wszystkich państwach członkowskich możliwości udzielania, zmieniania lub cofania zezwoleń na stosowanie produktów biobójczych, zawierających chlorofacynon, jako rodentycydów zgodnie z art. 16 ust. 3 dyrektywy 98/8/WE. |
(6) |
W świetle ustaleń zawartych w sprawozdaniu z oceny konieczne jest wprowadzenie na poziomie wydawania zezwoleń na produkty zawierające chlorofacynon i stosowane jako rodentycydy wymogu stosowania szczególnych środków zmniejszających ryzyko. Środki te powinny być ukierunkowane na zmniejszenie ryzyka związanego z pierwotnym i wtórnym narażeniem ludzi i zwierząt innych niż docelowe oraz narażeniem środowiska. W tym celu należy nałożyć pewne ogólne ograniczenia, takie jak maksymalne stężenie, zakaz wprowadzania do obrotu substancji czynnej w produktach, które nie są gotowe do użycia, oraz stosowanie czynników zapobiegawczych, natomiast inne warunki powinny zostać określone przez państwa członkowskie w zależności od przypadku. |
(7) |
Z uwagi na rozpoznane zagrożenia chlorofacynon powinien zostać włączony do załącznika I jedynie na pięć lat i powinien zostać poddany porównawczej ocenie ryzyka zgodnie z art. 10 ust. 5 ppkt (i) akapit drugi dyrektywy 98/8/WE, zanim okres jego włączenia do załącznika I zostanie przedłużony. |
(8) |
Ważne jest, aby przepisy niniejszej dyrektywy były stosowane jednocześnie we wszystkich państwach członkowskich, tak aby zapewnić równe traktowanie produktów biobójczych zawierających substancję czynną chlorofacynon na rynku oraz właściwe ogólne funkcjonowanie rynku produktów biobójczych. |
(9) |
Należy przewidzieć odpowiednią ilość czasu, zanim substancja czynna zostanie włączona do załącznika I, aby umożliwić państwom członkowskim i zainteresowanym stronom przygotowanie się do spełnienia nowych wymogów wynikających z włączenia oraz aby zagwarantować wnioskodawcom, którzy przygotowali dokumenty, możliwość pełnego wykorzystania 10-letniego okresu ochrony informacji, który – zgodnie z art. 12 ust. 1 lit. c) ppkt (ii) dyrektywy 98/8/WE – rozpoczyna się od dnia włączenia. |
(10) |
Po włączeniu państwom członkowskim należy przyznać odpowiednią ilość czasu na wprowadzenie w życie przepisów art. 16 ust. 3 dyrektywy 98/8/WE, w szczególności na udzielanie, zmienianie lub cofanie zezwoleń na produkty biobójcze należące do typu 14, zawierające chlorofacynon, tak aby zapewnić ich zgodność z dyrektywą 98/8/WE. |
(11) |
Należy zatem odpowiednio zmienić dyrektywę 98/8/WE. |
(12) |
Środki przewidziane w niniejszej dyrektywie są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Produktów Biobójczych, |
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:
Artykuł 1
W załączniku I do dyrektywy 98/8/WE wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem do niniejszej dyrektywy.
Artykuł 2
1. Państwa członkowskie przyjmują i publikują najpóźniej do dnia 30 czerwca 2010 r. przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy.
Państwa członkowskie stosują wymienione przepisy od dnia 1 lipca 2011 r.
Przepisy przyjęte przez państwa członkowskie zawierają odesłanie do niniejszej dyrektywy lub odesłanie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odesłania określane są przez państwa członkowskie.
2. Państwa członkowskie przekazują Komisji tekst głównych przepisów prawa krajowego dotyczących dziedziny objętej niniejszą dyrektywą.
Artykuł 3
Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Artykuł 4
Niniejsza dyrektywa skierowana jest do państw członkowskich.
Sporządzono w Brukseli dnia 4 sierpnia 2009 r.
W imieniu Komisji
Stavros DIMAS
Członek Komisji
(1) Dz.U. L 123 z 24.4.1998, s. 1.
(2) Dz.U. L 325 z 11.12.2007, s. 3.
ZAŁĄCZNIK
Do załącznika I do dyrektywy 98/8/WE dodaje się pozycję nr „12” w brzmieniu:
Nr |
Nazwa zwyczajowa |
Nazwa IUPAC Numery identyfikacyjne |
Minimalna czystość substancji czynnej w produkcie biobójczym wprowadzonym do obrotu |
Data włączenia |
Termin zapewnienia zgodności z art. 16 ust. 3 (oprócz produktów zawierających więcej niż jedną substancję czynną; w przypadku takich produktów obowiązuje termin zapewnienia zgodności z art. 16 ust. 3 określony w ostatniej z decyzji dotyczących włączenia substancji czynnych wchodzących w skład danego produktu) |
Data wygaśnięcia włączenia |
Typ produktu |
Przepisy szczególne (1) |
||||||||
„12 |
Chlorofacynon |
Chlorofacynon Nr WE: 223-003-0 Nr CAS: 3691-35-8 |
978 g/kg |
1 lipca 2011 r. |
30 czerwca 2013 r. |
30 czerwca 2016 r. |
14 |
Z uwagi na rozpoznane zagrożenia dla zwierząt innych niż docelowe substancja czynna powinna zostać poddana porównawczej ocenie ryzyka zgodnie z art. 10 ust. 5 ppkt (i) akapit drugi dyrektywy 98/8/WE przed przedłużeniem jej okresu włączenia do niniejszego załącznika. Państwa członkowskie dbają o to, by zezwolenia spełniały następujące warunki:
|
(1) Do celów wdrożenia wspólnych zasad załącznika VI zawartość sprawozdań z oceny i wnioski z nich są dostępne na stronie internetowej Komisji: http://ec.europa.eu/comm/environment/biocides/index.htm
II Akty przyjęte na mocy Traktatów WE/Euratom, których publikacja nie jest obowiązkowa
DECYZJE
Komisja
5.8.2009 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 203/65 |
DECYZJA KOMISJI
z dnia 9 lipca 2009 r.
ustalająca ekologiczne kryteria przyznawania wspólnotowego oznakowania ekologicznego materacom łóżkowym
(notyfikowana jako dokument nr C(2009) 4597)
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
(2009/598/WE)
KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,
uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,
uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 1980/2000 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 17 lipca 2000 r. w sprawie zrewidowanego programu przyznawania wspólnotowego oznakowania ekologicznego (1), w szczególności jego art. 6 ust. 1,
po konsultacji z Komitetem Unii Europejskiej ds. Oznakowania Ekologicznego,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
Na mocy rozporządzenia (WE) nr 1980/2000 wspólnotowe oznakowanie ekologiczne może być przyznawane produktom wykazującym cechy, dzięki którym wnoszą one znaczący wkład w poprawę istotnych aspektów środowiskowych. |
(2) |
Rozporządzenie (WE) nr 1980/2000 stanowi, że szczegółowe kryteria dotyczące oznakowania ekologicznego, opracowane na podstawie kryteriów sporządzonych przez Komitet Unii Europejskiej ds. Oznakowania Ekologicznego, należy ustalić dla poszczególnych grup produktów. |
(3) |
Stanowi ono również, że przegląd kryteriów przyznawania oznakowania ekologicznego oraz związanych z nimi wymogów w zakresie oceny i weryfikacji ma nastąpić w odpowiednim czasie przed zakończeniem okresu obowiązywania kryteriów określonych dla danej grupy produktów. |
(4) |
Zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1980/2000 przeprowadzono we właściwym czasie przegląd kryteriów ekologicznych oraz związanych z nimi wymogów dotyczących oceny i weryfikacji, ustanowionych w decyzji Komisji 2002/740/WE z dnia 3 września 2002 r. ustanawiającej zrewidowane ekologiczne kryteria przyznawania wspólnotowego oznakowania ekologicznego dla materacy łóżkowych (2). Wymienione kryteria ekologiczne oraz związane z nimi wymogi w zakresie oceny i weryfikacji obowiązują do dnia 31 marca 2010 r. |
(5) |
W świetle tego przeglądu, w celu uwzględnienia rozwoju naukowego oraz tendencji na rynku należy zmienić definicję grupy produktów i określić nowe kryteria ekologiczne. |
(6) |
Kryteria ekologiczne oraz związane z nimi wymogi w zakresie oceny i weryfikacji powinny obowiązywać przez cztery lata od daty przyjęcia niniejszej decyzji. |
(7) |
Należy zatem zastąpić decyzję 2002/740/WE. |
(8) |
Należy przewidzieć okres przejściowy dla producentów wytwarzających produkty, którym przyznano oznakowanie ekologiczne dla materacy łóżkowych w oparciu o kryteria zawarte w decyzji 2002/740/WE, tak aby zapewnić im wystarczający czas na doprowadzenie ich produktów do zgodności ze zrewidowanymi kryteriami i wymogami. Producentom tym należy umożliwić również składanie wniosków w oparciu o kryteria określone w decyzji 2002/740/WE lub w oparciu o kryteria określone w niniejszej decyzji do czasu utraty mocy przez tę decyzję. |
(9) |
Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią komitetu ustanowionego na mocy art. 17 rozporządzenia (WE) nr 1980/2000, |
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Artykuł 1
1. Grupa produktów „materace łóżkowe” obejmuje:
a) |
materace łóżkowe, zdefiniowane jako przeznaczone do stosowania w pomieszczeniach zamkniętych produkty o powierzchni umożliwiającej sen lub spoczynek. Produkty te, składające się z powłoki tekstylnej wypełnionej materiałami, można umieścić i oprzeć na ramie łóżka; |
b) |
materiały wypełnienia materacy łóżkowych, do których zaliczają się m.in.: pianka lateksowa, pianka poliuretanowa, sprężyny; |
c) |
drewniane dna łóżka, na których ma opierać się materac. |
2. Obejmują one materace sprężynowe, zdefiniowane jako tapicerowane dna łóżka złożone ze sprężyn, pokryte wypełnieniem, w tym również pokryte zdejmowanym i/lub zmywalnym obiciem.
3. Do tej grupy produktów nie zalicza się materacy dmuchanych ani wodnych, ani też materacy sklasyfikowanych w ramach dyrektywy Rady 93/42/EWG (3).
Artykuł 2
Aby uzyskać wspólnotowe oznakowanie ekologiczne obejmujące grupę produktów „materace łóżkowe”, zgodnie w art. 2 rozporządzenia (WE) nr 1980/2000, materace łóżkowe muszą spełniać kryteria ekologiczne wymienione w załączniku do niniejszej decyzji.
Artykuł 3
Kryteria ekologiczne dla grupy produktów „materace łóżkowe” oraz związane z nimi wymogi w zakresie oceny i weryfikacji obowiązują przez cztery lata od daty przyjęcia niniejszej decyzji.
Artykuł 4
Do celów administracyjnych grupie produktów „materace łóżkowe” przypisuje się numer kodu „014”.
Artykuł 5
Decyzja 2002/740/WE zostaje uchylona.
Artykuł 6
1. Wnioski o oznakowanie ekologiczne dla grupy produktów „materace łóżkowe”, złożone przed datą przyjęcia niniejszej decyzji, podlegają ocenie zgodnie z warunkami określonymi w decyzji 2002/740/WE.
2. Wnioski o oznakowanie ekologiczne dla grupy produktów „materace łóżkowe”, złożone od dnia przyjęcia niniejszej decyzji, ale najpóźniej przed dniem 31 marca 2010 r., mogą opierać się albo na kryteriach określonych w decyzji 2002/740/WE albo na kryteriach określonych w niniejszej decyzji.
Wnioski te ocenia się zgodnie z kryteriami, na których się opierają.
3. Jeżeli oznakowanie ekologiczne jest przyznane na podstawie wniosku ocenianego zgodnie z kryteriami określonymi w decyzji 2002/740/WE, może ono być używane przez 12 miesięcy po dacie przyjęcia niniejszej decyzji.
Artykuł 7
Niniejsza decyzja skierowana jest do państw członkowskich.
Sporządzono w Brukseli dnia 9 lipca 2009 r.
W imieniu Komisji
Stavros DIMAS
Członek Komisji
(1) Dz.U. L 237 z 21.9.2000, s. 1.
(2) Dz.U. L 236 z 4.9.2002, s. 10.
(3) Dz.U. L 169 z 12.7.1993, s. 1.
ZAŁĄCZNIK
RAMY
Cele kryteriów
Niniejsze kryteria mają na celu w szczególności:
— |
wykorzystywanie wyprodukowanych materiałów w bardziej zrównoważony sposób (z uwzględnieniem oceny cyklu życia), |
— |
ograniczenie zużycia związków ekotoksycznych, |
— |
ograniczenie poziomu pozostałości toksycznych, |
— |
ograniczenie wpływu materacy na zanieczyszczenie powietrza wewnątrz pomieszczeń, |
— |
promowanie produktów o wyższej trwałości oraz produktów zgodnych z zasadami „sześciu RE” (na podstawie Programu Narodów Zjednoczonych ds. Ochrony Środowiska z 2007 r.):
|
Kryteria ustanowiono na takich poziomach, aby zachęcały do oznakowania materacy łóżkowych produkowanych w warunkach ograniczonego wpływu na środowisko naturalne.
Wymogi w zakresie oceny i weryfikacji
Określone wymogi w zakresie oceny i weryfikacji podane są w ramach każdego kryterium.
Jeżeli od wnioskodawcy wymaga się dostarczenia dokumentacji, analiz, protokołów badań lub innych dowodów w celu wykazania zgodności z kryteriami, znaczy to, że mogą one pochodzić, odpowiednio, od wnioskodawcy lub od jego dostawcy lub dostawców, albo też od ich dostawcy lub dostawców itp.
Jeżeli jest to możliwe, ocenę zgodności powinny przeprowadzać należycie akredytowane laboratoria lub laboratoria, które spełniają ogólne wymogi określone w normie EN ISO 17025.
W stosownych przypadkach właściwe organy mogą wymagać odpowiedniej dokumentacji uzupełniającej, a także mogą przeprowadzać niezależne weryfikacje.
Zaleca się, aby przy ocenie wniosków i monitorowaniu zgodności z kryteriami właściwe organy uwzględniały wdrożenie uznanych systemów zarządzania środowiskowego, takich jak EMAS lub ISO 14001, a także środowiskowe deklaracje produktu (uwaga: wdrażanie takich deklaracji i systemów zarządzania nie jest wymagane).
KRYTERIA EKOLOGICZNE
Uwaga: Ustanawia się specjalne kryteria dla następujących materiałów: pianka lateksowa, pianka poliuretanowa, druty i sprężyny, włókna kokosowe, włókna drzewne i tekstylne oraz tkaniny. Inne materiały, w odniesieniu do których nie wprowadzono specjalnych kryteriów, uważa się za dozwolone. Kryteria odnoszące się do pianki lateksowej, pianki poliuretanowej i włókien kokosowych muszą zostać spełnione tylko w przypadku, gdy dany materiał stanowi więcej niż 5 % całkowitej wagi materaca.
Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca dostarcza szczegółowe informacje o składzie materiałowym materacy.
1. Pianka lateksowa
Uwaga: Poniższe kryteria muszą być spełnione tylko w przypadku, gdy pianka lateksowa stanowi więcej niż 5 % całkowitej wagi materaca.
1.1. Metale ciężkie możliwe do ekstrakcji
Stężenia poniższych metali nie mogą przekraczać następujących wartości:
— |
antymon |
0,5 ppm, |
— |
arsen |
0,5 ppm, |
— |
ołów |
0,5 ppm, |
— |
kadm |
0,1 ppm, |
— |
chrom (całkowity) |
1,0 ppm, |
— |
kobalt |
0,5 ppm, |
— |
miedź |
2,0 ppm, |
— |
nikiel |
1,0 ppm, |
— |
rtęć |
0,02 ppm. |
Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca dostarcza protokół z badań przeprowadzonych przy zastosowaniu następującej metody badawczej: zmielona próbka ekstrahowana zgodnie z DIN 38414-S4, L/S = 10. Filtracja przez filtr membranowy 0,45 μm. Analiza w drodze spektroskopii emisji atomowej z indukcyjnym wzbudzaniem plazmy (ICP) lub techniki wodorkowej lub zimnych par.
1.2. Formaldehyd
Stężenie formaldehydu, mierzone zgodnie z EN ISO 14184-1, nie może przekraczać 20 ppm. Zamiennie, w przypadku pomiaru testem komorowym nie może ono przekraczać 0,005 mg/m3.
Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca dostarcza protokół z badań przeprowadzonych przy zastosowaniu następującej metody badawczej: EN ISO 14184-1. Próbka 1 g z 100 g wody podgrzewana do 40 °C przez 1 godzinę. Formaldehyd w ekstrakcie badany z acetyloacetonem, fotometrycznie.
W celu pobierania i badania próbek powietrza można zamiennie stosować komorowy test emisyjny: ENV 13419-1, wraz z EN ISO 16000-3 lub VDI 3484-1. Próbka powinna zostać pobrana przed upływem tygodnia od wyprodukowania pianki. Opakowanie próbek: owinięte indywidualnie i hermetycznie w folię aluminiową lub PE. Kondycjonowanie: owiniętą próbkę należy przechowywać przez co najmniej 24 godziny w temperaturze pokojowej, następnie rozpakować i natychmiast przenieść do komory badawczej. Warunki badania: próbkę należy umieścić w uchwycie na próbki, który umożliwia swobodny dostęp powietrza ze wszystkich stron; czynniki klimatyczne jak w ENV 13419-1; w celu zagwarantowania porównywalności wyników badań współczynnik wentylacji dla danego miejsca (q = n/l) musi wynosić 1; współczynniki wentylacji od 0,5 do 1; pobieranie próbek powietrza należy rozpocząć 24 godziny po zapełnieniu komory i zakończyć nie później niż 30 godzin po jej zapełnieniu.
1.3. Lotne związki organiczne (VOC)
Stężenie lotnych związków organicznych nie może przekraczać 0,5 mg/m3. W tym kontekście lotne związki organiczne to związki organiczne charakteryzujące się w temperaturze 293,15 K ciśnieniem pary rzędu 0,01 kPa lub wyższym, lub wykazujące podobną lotność w określonych warunkach użytkowania.
Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca dostarcza protokół z badań przeprowadzonych przy zastosowaniu następującej metody badawczej: test komorowy (warunki jak w kryterium określonym w pkt 1 ppkt 2) dotyczącym formaldehydu) wraz z DIN ISO 16000-6 dla pobierania i analizy próbek powietrza.
1.4. Barwniki, pigmenty, środki opóźniające palenie się i chemikalia pomocnicze
Wszystkie stosowane barwniki, pigmenty, środki przeciwpalne oraz pomocnicze substancje chemiczne muszą spełniać odpowiednie kryteria (wymienione poniżej):
a) Zanieczyszczenia w barwnikach: kolorowa substancja wykazująca powinowactwo do włókien (rozpuszczalna lub nierozpuszczalna)
Poziomy zanieczyszczeń jonowych w używanych barwnikach nie mogą przekraczać następujących wartości: Ag 100 ppm; As 50 ppm; Ba 100 ppm; Cd 20 ppm; Co 500 ppm; Cr 100 ppm; Cu 250 ppm; Fe 2 500 ppm; Hg 4 ppm; Mn 1 000 ppm; Ni 200 ppm; Pb 100 ppm; Se 20 ppm; Sb 50 ppm; Sn 250 ppm; Zn 1 500 ppm.
Metal stanowiący integralną część molekuły barwnikowej (np. barwniki metalokompleksowe, niektóre barwniki reaktywne itp.) nie jest uwzględniany w ocenie zgodności z podanymi wartościami, które dotyczą jedynie zanieczyszczeń.
Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca składa oświadczenie o zgodności.
b) Zanieczyszczenia w pigmentach: nierozpuszczalna substancja barwiąca niewykazująca powinowactwa do włókien
Poziomy zanieczyszczeń jonowych w używanych pigmentach nie mogą przekraczać następujących wartości: As 50 ppm; Ba 100 ppm; Cd 50 ppm; Cr 100 ppm; Hg 25 ppm; Pb 100 ppm; Se 100 ppm; Sb 250 ppm; Zn 1 000 ppm.
Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca składa oświadczenie o zgodności.
c) Barwienie chromową zaprawą farbiarską
Nie zezwala się na barwienie chromową zaprawą farbiarską.
Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca składa oświadczenie o niestosowaniu
d) Barwniki azowe
Nie stosuje się barwników azowych, które mogą łączyć się z którymkolwiek z następujących aminów aromatycznych:
4-aminobifenyl |
(92-67-1) |
benzydyna |
(92-87-5) |
4-chloro-o-toluidyna |
(95-69-2) |
2-naftyloamina |
(91-59-8) |
o-aminoazotoluen |
(97-56-3) |
2-amino-4-azototoluen |
(99-55-8) |
p-chloroanilina |
(106-47-8) |
2,4-diaminoanizol |
(615-05-4) |
4,4’-diaminodifenylometan |
(101-77-9) |
3,3’-dichlorobenzydyna |
(91-94-1) |
3,3’-dimetoksybenzydyna |
(119-90-4) |
3,3’-dimetylobenzydyna |
(119-93-7) |
3,3’-dimetylo-4,4’-diaminodifenylometan |
(838-88-0) |
p-krezydyna |
(120-71-8) |
4,4’-oksydianilina |
(101-80-4) |
4,4’-tiodianilina |
(139-65-1) |
o-toluidyna |
(95-53-4) |
2,4-diaminotoluen |
(95-80-7) |
2,4,5-trimetyloanilina |
(137-17-7) |
4-aminoazobenzen |
(60-09-3) |
o-anizydyna |
(90-04-0) |
2,4-ksylidyna |
|
2,6-ksylidyna |
|
Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca składa oświadczenie o niestosowaniu takich barwników. Jeżeli oświadczenie podlega weryfikacji, stosuje się normy: EN 14 362-1 i -2. (Uwaga: w przypadku obecności 4-aminoazobenzenu możliwe są wyniki fałszywie dodatnie, dlatego zaleca się uzyskanie potwierdzenia).
e) Barwniki rakotwórcze, mutagenne lub działające toksycznie na rozrodczość
Nie stosuje się następujących barwników:
— |
C.I. Czerwień zasadowa 9, |
— |
C.I. Niebieski zawiesinowy 1, |
— |
C.I. Czerwień kwasowa 26, |
— |
C.I. Fioletowy zasadowy 14, |
— |
C.I. Pomarańczowy zawiesinowy 11, |
— |
C.I. Czerń bezpośrednia 38, |
— |
C.I. Niebieski bezpośredni 6, |
— |
C.I. Czerwień bezpośrednia 28, |
— |
C.I. Żółty zawiesinowy 3. |
Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca składa oświadczenie o niestosowaniu takich barwników.
Nie dopuszcza się stosowania substancji bawiących ani preparatów barwiących zawierających wagowo więcej niż 0,1 % substancji, które w momencie składania wniosku spełniają kryteria któregokolwiek z poniższych oznaczeń ryzyka „R” (lub ich połączeń):
— |
R40 (ograniczone dowody działania rakotwórczego), |
— |
R45 (może powodować raka), |
— |
R46 (może powodować dziedziczne wady genetyczne), |
— |
R49 (może powodować raka na skutek wdychania), |
— |
R60 (może upośledzać płodność), |
— |
R61 (może działać szkodliwie na płód), |
— |
R62 (możliwe ryzyko upośledzenia płodności), |
— |
R63 (możliwe ryzyko działania szkodliwego na płód), |
— |
R68 (możliwe ryzyko powstania nieodwracalnych zmian w stanie zdrowia), |
zgodnie z przepisami dyrektywy Rady 67/548/EWG (1).
Ewentualnie można uwzględnić klasyfikację zgodną z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1272/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie klasyfikacji, oznakowania i pakowania substancji i mieszanin, zmieniającym i uchylającym dyrektywy 67/548/EWG i 1999/45/WE oraz zmieniającym rozporządzenie (WE) nr 1907/2006 (2). W takim przypadku nie można dodawać żadnych substancji lub preparatów do surowców, którym w chwili zastosowania przypisuje się lub którym można przypisać jeden ze zwrotów określających rodzaj zagrożenia (lub ich kombinacje): H351, H350, H340, H350i, H360F, H360D, H361f, H361d H360FD, H361fd, H360Fd, H360Df, H341.
Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca składa oświadczenie o niestosowaniu takich barwników.
f) Barwniki potencjalnie uwrażliwiające
Nie stosuje się następujących barwników:
|
C.I. 61 505 |
||
|
C.I. 62 500 |
||
|
C.I. 63 305 |
||
|
|
||
|
|
||
|
|
||
|
|
||
|
|
||
|
C.I. 11 080 |
||
|
C.I. 11 005 |
||
|
|
||
|
|
||
|
C.I. 11 110 |
||
|
C.I. 62 015 |
||
|
C.I. 11 210 |
||
|
C.I. 10 345 |
||
|
C.I. 10 375 |
||
|
|
||
|
|
Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca składa oświadczenie o niestosowaniu takich barwników.
1.5. Barwniki metalokompleksowe
Nie należy stosować barwników metalokompleksowych opartych na miedzi, ołowiu, chromie lub niklu.
Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca składa oświadczenie o niestosowaniu.
1.6. Chlorofenole
Nie dopuszcza się obecności chlorofenoli (soli i estrów) w stężeniach przekraczających 0,1 ppm, z wyjątkiem jedno- i dwuchlorowanych fenoli (soli i estrów), których stężenie nie może przekraczać 1 ppm.
Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca dostarcza protokół z badań przeprowadzonych przy zastosowaniu następującej metody badawczej: zmielenie 5 g próbki, ekstrakcja chlorofenolu lub soli sodowych. Analiza metodą chromatografii gazowej (GC), wykrywanie spektrometrem masowym lub ECD.
1.7. Butadien
Stężenie butadienu nie może przekraczać 1 ppm.
Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca dostarcza protokół z badań przeprowadzonych przy zastosowaniu następującej metody badawczej: zmielenie i zważenie próbki. Pobór próbek przez próbnik fazy gazowej (nad roztworem). Analiza w drodze chromatografii gazowej (GC), wykrywanie za pomocą wykrywacza jonizacji ogniowej.
1.8. Nitrozoaminy
Stężenie N-nitrozoamin, mierzone testem komorowym, nie może przekraczać 0,0005 mg/m3.
Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca dostarcza protokół z badań przeprowadzonych przy zastosowaniu następującej metody badawczej: test komorowy (warunki jak w kryterium 1.2 dla formaldehydu) wraz z Hauptverband der gewerblichen Berufsgenossenschaften ZH 1/120.23 (lub równoważnym) dla poboru i analizy próbek powietrza.
2. Pianka poliuretanowa
Uwaga: Poniższe kryteria muszą być spełnione tylko w sytuacji, jeśli pianka poliuretanowa stanowi więcej niż 5 % całkowitej wagi materaca.
2.1. Metale ciężkie możliwe do ekstrakcji
Stężenia poniższych metali muszą spełniać odpowiednie wymogi określone dla pianki lateksowej w kryterium wymienionym w pkt 1.1.
Ocena i weryfikacja: Takie same wymogi jak w kryterium określonym w pkt 1.1.
2.2. Formaldehyd
Stężenie formaldehydu musi spełniać odpowiednie wymogi określone dla pianki lateksowej w kryterium wymienionym w pkt 1.2.
Ocena i weryfikacja: Takie same wymogi jak w kryterium określonym w pkt 1.2.
2.3. Lotne związki organiczne (VOC)
Pianka poliuretanowa musi spełniać odpowiednie wymogi określone dla pianki lateksowej w kryterium wymienionym w pkt 1.3.
Ocena i weryfikacja: Takie same wymogi jak w kryterium określonym w pkt 1.3.
2.4. Barwniki, pigmenty, środki opóźniające palenie się i chemikalia pomocnicze
Pianka poliuretanowa musi spełniać odpowiednie wymogi określone dla pianki lateksowej w kryterium wymienionym w pkt 1.4.
Ocena i weryfikacja: Takie same wymogi jak w kryterium określonym w pkt 1.4.
2.5. Barwniki metalokompleksowe
Pianka poliuretanowa musi spełniać odpowiednie wymogi określone dla pianki lateksowej w kryterium wymienionym w pkt 1.5.
Ocena i weryfikacja: Takie same wymogi jak w kryterium określonym w pkt 1.5.
2.6. Cyna organiczna
Nie dopuszcza się stosowania związków organicznych cyny (mono-, di- i tri-).
Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca składa oświadczenie o niestosowaniu. Badania nie są wymagane. W przypadku jednak gdy badania są prowadzone (np. dla celów weryfikacji lub monitoringu), należy zastosować następujące metody badań: każda metoda pozwalająca na pomiar zawartości cyny organicznej bez uwzględniania zawartości cyny nieorganicznej np. w postaci kaprylanu cyny.
2.7. Środki porotwórcze
Nie dopuszcza się stosowania fluorowcowanych związków organicznych jako środków porotwórczych lub pomocniczych środków porotwórczych.
Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca składa oświadczenie o niestosowaniu ww. środków porotwórczych.
3. Druty i sprężyny
Uwaga: Poniższe kryteria muszą być spełnione tylko w sytuacji, jeśli pianka poliuretanowa stanowi więcej niż 5 % całkowitej wagi materaca.
3.1. Odtłuszczanie
Jeżeli odtłuszczanie lub czyszczenie drutów lub sprężyn jest prowadzone przy użyciu rozpuszczalników organicznych, należy stosować zamknięte systemy czyszczące/odtłuszczające.
Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca składa odpowiednie oświadczenie.
3.2. Galwanizacja
Nie dopuszcza się pokrywania powierzchni sprężyn metaliczną powłoką galwaniczną.
Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca składa odpowiednie oświadczenie.
4. Włókna kokosowe
Jeśli materiał kokosowy jest gumowany, musi on spełniać kryteria mające zastosowanie do pianki lateksowej.
Uwaga: Powyższe kryterium musi być spełnione tylko w sytuacji, jeśli włókna kokosowe stanowią więcej niż 5 % całkowitej wagi materaca.
Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca składa oświadczenie o niestosowaniu gumowanych włókien kokosowych lub raporty z badań zgodnie z wymogami określonymi w pkt 1 odnośnie do pianki lateksowej.
5. Materiał drzewny
5.1. Zrównoważona gospodarka leśna
Jeżeli odtłuszczanie lub czyszczenie drutów lub sprężyn jest prowadzone przy użyciu rozpuszczalników organicznych, należy stosować zamknięte systemy czyszczące/odtłuszczające.
Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca składa odpowiednie oświadczenie.
a) |
Pierwotne lite drewno w całości pochodzi z lasów, w których prowadzona jest gospodarka realizująca zasady i środki zmierzające do zapewnienia zrównoważonej gospodarki leśnej. W Europie określone powyżej zasady i środki odpowiadają przynajmniej definicji zrównoważonej gospodarki leśnej, która została przyjęta w rezolucji nr 1 II Konferencji Ministerialnego Procesu Ochrony Lasów w Europie (Helsinki, 16–17 czerwca 1993 r.), paneuropejskim wytycznym odnoszącym się do poziomu operacyjnego w zakresie trwale zrównoważonej gospodarki leśnej, zatwierdzonym na III Konferencji Ministerialnego Procesu Ochrony Lasów w Europie (Lizbona, 2–4 czerwca 1998 r.) oraz udoskonalonym paneuropejskim wskaźnikom trwale zrównoważonej gospodarki leśnej, przyjętym na spotkaniu ekspertów Konferencji Ministerialnego Procesu Ochrony Lasów w Europie w dniach 7–8 października 2002 r. i zatwierdzonym na IV Konferencji Ministerialnego Procesu Ochrony Lasów w Europie (Wiedeń, 28–30 kwietnia 2003 r.). Poza Europą odpowiadają one przynajmniej zasadom trwałości lasów UNCED (Rio de Janeiro, czerwiec 1992 r.) i, w stosownych przypadkach, kryteriom lub wytycznym w sprawie trwale zrównoważonej gospodarki leśnej przyjętym na mocy właściwych inicjatyw międzynarodowych i regionalnych (Międzynarodowa Organizacja ds. Drewna Tropikalnego (ITTO), proces montrealski, proces Tarapoto, inicjatywa dotycząca strefy suchej Afryki UNEP/FAO). |
b) |
Co najmniej 60 % pierwotnego drewna litego pochodzi z lasów, zgodnie z kryterium określonym w lit. a), w których prowadzona jest zrównoważona gospodarka leśna, posiadających certyfikat w ramach niezależnych programów certyfikacji lasów prowadzonych przez strony trzecie w oparciu o kryteria wymienione w ust. 15 rezolucji Rady z dnia 15 grudnia 1998 r. w sprawie strategii leśnej UE i w wersjach późniejszych. |
c) |
Drewno z lasów, które nie posiadają certyfikatu jako lasy, w których prowadzona jest zrównoważona gospodarka leśna, nie może pochodzić z:
|
Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca wskazuje rodzaj, ilość i pochodzenie drewna, które zostało zastosowane w produkcie opatrzonym oznakowaniem ekologicznym. Pochodzenie pierwotnego drewna litego należy określić na tyle precyzyjnie, aby, w stosownych przypadkach, umożliwić przeprowadzenie kontroli.
— |
W odniesieniu do pierwotnego drewna litego pochodzącego z lasów, w których prowadzona jest zrównoważona gospodarka leśna, posiadających certyfikat, wymagana jest kontrola pochodzenia produktu (ang. chain of custody) jako dowód, że dostawa pochodzi ze źródeł, w których prowadzona jest zrównoważona gospodarka leśna. Producent dostarcza dowody potwierdzające, że podjęto środki w celu uzyskania wiarygodnego certyfikatu kontroli pochodzenia produktu, takie jak procedura identyfikowalności, zgłoszenie uczestnictwa w systemie, wniosek o zewnętrzną kontrolę pochodzenia produktu. |
— |
W odniesieniu do pierwotnego drewna litego pochodzącego z lasów, w których prowadzona jest zrównoważona gospodarka leśna, wnioskodawca lub jego dostawca wskazuje gatunek, ilość i pochodzenie zastosowanego drewna. Pochodzenie należy określić na tyle precyzyjnie, aby można było sprawdzić, czy drewno pochodzi z lasów, w których prowadzona jest odpowiednia gospodarka leśna. Należy udostępnić stosowne oświadczenia, statut, kodeks postępowania lub oświadczenie, potwierdzające spełnienie wymagań kryterium określonego w lit. a) i c). Należy dostarczyć świadectwa obowiązujących systemów certyfikacji lasów, potwierdzające spełnienie wymogów mających na celu uniknięcie wykorzystywania surowca pochodzącego z kontrowersyjnych źródeł. |
5.2. Emisja formaldehydu z niepoddanych obróbce surowców drewnopochodnych
Dopuszcza się użycie materiałów drewnopochodnych w materacu, o ile spełniają one poniższe wymogi:
— |
Płyta wiórowa: emisja formaldehydu z płyty wiórowej w stanie surowym, tj. przed poddaniem jej obróbce mechanicznej lub nałożeniem powłoki, nie może przekraczać 50 % wartości progowej, która pozwala na zaklasyfikowanie jej do klasy E1 zgodnie z normą EN 312-1. |
Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca lub jego dostawca dostarcza dowody potwierdzające, że materiały drewnopochodne spełniają ten wymóg zgodnie z europejską normą EN 312-1.
— |
Płyta pilśniowa: Zawartość formaldehydu w żadnej płycie pilśniowej nie może przekraczać 50 % wartości progowej, która pozwala na zaklasyfikowanie jej do klasy jakości A zgodnie z normą EN 622-1. Niemniej jednak płyty pilśniowe zaklasyfikowane do klasy A będą akceptowane, jeśli stanowią nie więcej niż 50 % drewna i materiałów drewnopochodnych użytych ogółem w produkcie. |
Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca lub jego dostawca dostarcza dowody potwierdzające, że materiały drewnopochodne spełniają ten wymóg zgodnie z europejską normą EN 13986 (kwiecień 2005 r.).
6. Materiały włókiennicze (włókna i tkaniny)
Materiały włókiennicze użyte do pokrycia materaca muszą spełniać poniższe kryteria odnośnie do barwników i innych produktów chemicznych, jak również przydatności do użycia (materiały włókiennicze, którym przyznano wspólnotowe oznakowanie ekologiczne są zgodne z tymi kryteriami):
6.1. Produkty biobójcze
Nie dopuszcza się stosowania chlorofenoli (ich soli i estrów), PCB ani związków cynoorganicznych podczas transportu lub przechowywania gotowych materacy lub materacy w postaci półproduktów.
Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca składa oświadczenie o niestosowaniu tych substancji ani związków w przędzy, włóknach i produkcie końcowym. Oświadczenie to należy zweryfikować przy użyciu następującej metody oraz zastosowaniu następującego progu: odpowiednia ekstrakcja, derywatyzacja za pomocą bezwodnika octowego, oznaczanie za pomocą chromatografii gazowo-cieczowej z wykrywaniem wychwytu elektronu, wartość graniczna 0,05 ppm.
6.2. Chemikalia pomocnicze
Nie dopuszcza się używania alkilofenolooksyetylenów (APEO), linearnych sulfonianów alkilobenzenu (LAS), bis(uwodorniony alkil łojowy) chlorku dimetylowego amoniaku (DTDMAC), distearylowego, dimetylowego chlorku amoniaku (DSDMAC), di(łój ulepszony) dimetylowego chlorku amoniaku (DHTDMAC), czterooctanu etylenodwuaminy (EDTA) oraz pentaoctanu dietylenotrójaminy (DTPA) ani nie mogą one wchodzić w skład żadnych zastosowanych preparatów.
Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca składa oświadczenie o niestosowaniu.
6.3. Detergenty, środki do zmiękczania tkanin oraz czynniki kompleksujące
W każdym zakładzie przetwarzania na mokro co najmniej 95 % wagowo zastosowanych środków do zmiękczania tkanin, czynników kompleksujących i detergentów musi wykazywać właściwości umożliwiające w stopniu wystarczającym biodegradację oraz eliminację w zakładach oczyszczania ścieków.
Nie dotyczy to środków powierzchniowo czynnych w detergentach, które powinny ulegać całkowitej biodegradacji tlenowej.
Ocena i weryfikacja: Termin „ulegające biodegradacji lub możliwe do wyeliminowania w stopniu wystarczającym” jest zdefiniowany powyżej w świetle kryterium dotyczącego środków pomocniczych oraz wykończalniczych do włókien i przędzy. Wnioskodawca dostarcza odpowiednią dokumentację, karty charakterystyki, raporty z badań lub oświadczenia wskazujące metody badawcze oraz wyniki, jak wyżej, oraz wykazujące zgodność z niniejszym kryterium wszystkich użytych detergentów, środków do zmiękczania tkanin oraz czynników kompleksujących.
Termin „całkowita biodegradacja tlenowa” należy rozumieć zgodnie z załącznikiem III do rozporządzenia (WE) nr 648/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady (4). Wnioskodawca dostarcza odpowiednią dokumentację, karty charakterystyki, raporty z badań lub oświadczenia wskazujące metody badawcze oraz wyniki, jak wyżej, oraz wykazujące zgodność z niniejszym kryterium wszystkich użytych detergentów, środków do zmiękczania tkanin oraz czynników kompleksujących.
6.4. Środki bielące
Środki zawierające chlor są wyłączone z wybielania przędzy, tkanin i produktów końcowych.
Wymóg ten nie ma zastosowania w odniesieniu do produkcji sztucznych włókien celulozowych.
Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca składa oświadczenie o niestosowaniu chlorowanych środków bielących.
6.5. Zanieczyszczenia w barwnikach
Kolorowa substancja wykazująca powinowactwo do włókien (rozpuszczalna lub nierozpuszczalna).
Poziomy zanieczyszczeń jonowych w używanych barwnikach nie mogą przekraczać następujących wartości: Ag 100 ppm; As 50 ppm; Ba 100 ppm; Cd 20 ppm; Co 500 ppm; Cr 100 ppm; Cu 250 ppm; Fe 2 500 ppm; Hg 4 ppm; Mn 1 000 ppm; Ni 200 ppm; Pb 100 ppm; Se 20 ppm; Sb 50 ppm; Sn 250 ppm; Zn 1 500 ppm.
Metal stanowiący integralną część molekuły barwnikowej (np. barwniki metalokompleksowe, niektóre barwniki reaktywne itp.) nie jest uwzględniany w ocenie zgodności z podanymi wartościami, które dotyczą jedynie zanieczyszczeń.
Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca składa stosowne oświadczenie o przestrzeganiu tego wymogu.
6.6. Zanieczyszczenia w pigmentach
Nierozpuszczalna substancja barwiąca niewykazująca powinowactwa do włókien.
Poziomy zanieczyszczeń jonowych w używanych pigmentach nie mogą przekraczać następujących wartości: As 50 ppm; Ba 100 ppm, Cd 50 ppm; Cr 100 ppm; Hg 25 ppm; Pb 100 ppm; Se 100 ppm Sb 250 ppm; Zn 1 000 ppm.
Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca składa stosowne oświadczenie o przestrzeganiu tych progów.
6.7. Barwienie chromową zaprawą farbiarską
Nie zezwala się na barwienie chromową zaprawą farbiarską.
Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca składa oświadczenie o niestosowaniu.
6.8. Barwniki metalokompleksowe
Jeśli używa się barwników metalokompleksowych opartych na miedzi, chromie lub niklu:
— |
W przypadku barwienia celulozowego, gdzie częścią receptury są barwniki metalokompleksowe, do oczyszczalni ścieków (na terenie zakładu produkcyjnego lub poza nim) odprowadza się mniej niż 20 % każdego z tych zastosowanych barwników metalokompleksowych (wsad do procesu). W przypadku wszystkich pozostałych procesów barwienia, gdzie barwniki metalokompleksowe stanowią część receptury barwnika, do oczyszczalni ścieków (na terenie zakładu produkcyjnego lub poza nim) odprowadza się mniej niż 7 % każdego z tych stosowanych barwników metalokompleksowych (wsad do procesu). Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca składa oświadczenie o niestosowaniu albo dokumentację oraz raporty z badań przeprowadzonych przy użyciu następujących metod badawczych: ISO 8288 dla Cu, Ni; EN 1233 dla Cr. |
— |
Emisja do wody po oczyszczeniu nie przekracza: 75 mg/kg Cu (włókno, przędza lub tkanina); 50 mg/kg Cr; 75 mg/kg Ni. Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca składa oświadczenie o niestosowaniu albo dokumentację oraz raporty z badań przeprowadzonych przy użyciu następujących metod badawczych: ISO 8288 dla Cu, Ni; EN 1233 dla Cr. |
6.9. Barwniki azowe
Nie stosuje się barwników azowych, które mogą łączyć się z którymkolwiek z następujących aminów aromatycznych:
4-aminobifenyl |
(92-67-1) |
benzydyna |
(92-87-5) |
4-chloro-o-toluidyna |
(95-69-2) |
2-naftyloamina |
(91-59-8) |
o-aminoazotoluen |
(97-56-3) |
2-amino-4-azototoluen |
(99-55-8) |
p-chloroanilina |
(106-47-8) |
2,4-diaminoanizol |
(615-05-4) |
4,4’-diaminodifenylometan |
(101-77-9) |
3,3’-dichlorobenzydyna |
(91-94-1) |
3,3’-dimetoksybenzydyna |
(119-90-4) |
3,3’-dimetylobenzydyna |
(119-93-7) |
3,3’-dimetylo-4,4’-diaminodifenylometan |
(838-88-0) |
p-krezydyna |
(120-71-8) |
4,4’-oksydianilina |
(101-80-4) |
4,4’-tiodianilina |
(139-65-1) |
o-toluidyna |
(95-53-4) |
2,4-diaminotoluen |
(95-80-7) |
2,4,5-trimetyloanilina |
(137-17-7) |
4-aminoazobenzen |
(60-09-3) |
o-anizydyna |
(90-04-0) |
2,4-ksylidyna |
|
2,6-ksylidyna |
|
Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca składa oświadczenie o niestosowaniu takich barwników. Jeżeli oświadczenie to podlega weryfikacji, stosuje się normy: EN 14 362-1 i -2. (Uwaga: możliwe jest uzyskanie wyników fałszywie pozytywnych w odniesieniu do obecności 4-aminoazobenzenu, dlatego też zaleca się potwierdzenie).
6.10. Barwniki rakotwórcze, mutagenne lub działające toksycznie na rozrodczość
a) |
Nie stosuje się następujących barwników:
Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca składa oświadczenie o niestosowaniu takich barwników. |
b) |
Nie dopuszcza się stosowania substancji barwiących lub preparatów barwiących zawierających wagowo więcej niż 0,1 % substancji, które w momencie składania wniosku spełniają kryteria któregokolwiek z następujących oznaczeń ryzyka „R” (lub ich kombinacji):
zgodnie z przepisami dyrektywy Rady 67/548/EWG. Ewentualnie można uwzględnić klasyfikację zgodną z rozporządzeniem (WE) nr 1272/2008. W takim przypadku nie można dodawać żadnych substancji lub preparatów do surowców, którym w chwili zastosowania przypisuje się lub którym można przypisać jeden ze zwrotów określających rodzaj zagrożenia (lub ich kombinacje): H351, H350, H340, H350i, H360F, H360D, H361f, H361d H360FD, H361fd, H360Fd, H360Df, H341. Ocena i weryfikacja: wnioskodawca składa oświadczenie o niestosowaniu takich barwników. |
6.11. Barwniki potencjalnie uczulające
Nie stosuje się następujących barwników:
|
C.I. 61 505 |
||
|
C.I. 62 500 |
||
|
C.I. 63 305 |
||
|
|
||
|
|
||
|
|
||
|
|
||
|
|
||
|
C.I. 11 080 |
||
|
C.I. 11 005 |
||
|
|
||
|
|
||
|
C.I. 11 110 |
||
|
C.I. 62 015 |
||
|
C.I. 11 210 |
||
|
C.I. 10 345 |
||
|
C.I. 10 375 |
||
|
|
||
|
|
Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca składa oświadczenie o niestosowaniu takich barwników.
6.12. Odporność kolorów na potliwość (kwasową, zasadową)
Odporność koloru na potliwość (kwasową i zasadową) jest co najmniej na poziomie 3–4 (zmiana koloru oraz barwienie).
Jednakże w przypadku gdy tkaniny są koloru ciemnego (standardowa głębia koloru > 1/1) lub wykonane z wełny regenerowanej, lub zawierają więcej niż 20 % jedwabiu, dopuszcza się poziom 3.
Kryterium to nie ma zastosowania do produktów białych, do produktów, których nie barwiono i na których nie umieszczano nadruków.
Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca przedstawia raporty z badań przeprowadzonych przy zastosowaniu następującej normy EN: ISO 105 E04 (kwasowe i alkaliczne, porównanie z tkaniną wielowłókienną).
6.13. Odporność kolorów na tarcie mokre
Odporność kolorów na tarcie mokre kształtuje się co najmniej na poziomie 2–3. Jednakże w przypadku denimu barwionego na kolor indygo dopuszcza się poziom 2.
Kryterium to nie ma zastosowania do produktów białych, do produktów, których nie barwiono i na których nie umieszczano nadruków.
Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca przedstawia raporty z badań przeprowadzonych przy zastosowaniu następującej normy EN: ISO 105 X12.
6.14. Odporność kolorów na tarcie suche
Odporność kolorów na tarcie suche jest co najmniej na poziomie 4.
Jednakże w przypadku denimu barwionego na kolor indygo dopuszcza się poziom 3–4.
Kryterium to nie ma zastosowania do produktów białych, do produktów, których nie barwiono i na których nie umieszczano nadruków.
Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca przedkłada raporty z badań przeprowadzonych przy zastosowaniu następującej normy EN: ISO 105 X12.
7. Kleje
Nie stosuje się klejów zawierających rozpuszczalniki organiczne. (Kryterium to nie dotyczy klejów stosowanych do okazjonalnych napraw). W tym kontekście lotne związki organiczne to związki organiczne charakteryzujące się w temperaturze 293,15 K ciśnieniem pary rzędu 0,01 kPa lub wyższym, lub wykazujące podobną lotność w określonych warunkach użytkowania.
Nie stosuje się środka klejącego, który w momencie składania wniosku spełnia kryteria klasyfikacji któregokolwiek z następujących oznaczeń ryzyka „R” (lub ich kombinacji):
— |
rakotwórczy (R45, R49, R40), |
— |
działający szkodliwie na rozrodczość (R46, R40), |
— |
działający szkodliwie na geny (R60–R63), |
— |
toksyczny (R23–R28), |
zgodnie z przepisami dotyczącymi klasyfikacji i oznakowania niebezpiecznych substancji chemicznych w każdym systemie klasyfikacji UE (dyrektywa 1999/45/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (5).
Ewentualnie można uwzględnić klasyfikację zgodną z rozporządzeniem (WE) nr 1272/2008. W takim przypadku nie można dodawać żadnych substancji lub preparatów do surowców, którym w chwili zastosowania przypisuje się lub którym można przypisać jeden ze zwrotów określających rodzaj zagrożenia (lub ich kombinacje): H351, H350, H340, H350i, H360F, H360D, H361f, H361d, H360FD, H361fd, H360Fd, H360Df, H331, H330, H311, H301, H310, H300, H370, H372.
Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca składa oświadczenie o zgodności zastosowanych klejów z tym kryterium, wraz z odpowiednią dokumentacją uzupełniającą.
8. Lotne związki organiczne (VOC) i półlotne związki organiczne (SVOC) na całej powierzchni materaca
Emisja lotnych związków organicznych w przypadku całego materaca nie przekracza następujących wartości emisji w komorze badawczej, przez analogię do „procesu oceny zagrożenia zdrowia lotnymi związkami organicznymi (VOC) wydzielanymi przez produkty budowlane”, opracowanego w 2005 r. przez AgBB (dostępny na stronie internetowej: www.umweltbundesamt.de/building-products/agbb.htm).
Substancja |
Wartość końcowa 7. dnia |
Wartość końcowa 28. dnia |
Formaldehyd |
< 60 μg/m3 (< 0,05 ppm) |
< 60 μg/m3 (< 0,05 ppm) |
Inne aldehydy |
< 60 μg/m3 (< 0,05 ppm) |
< 60 μg/m3 (< 0,05 ppm) |
Związki organiczne ogółem (przedział zatrzymania C6–C16) |
< 500 μg/m3 |
< 200 μg/m3 |
Związki organiczne ogółem (przedział zatrzymania powyżej C16) |
< 100 μg/m3 |
< 40 μg/m3 |
Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca dostarcza analizę badań przeprowadzonych w komorze badawczej, w których zastosowano normy EN 13419-1 i EN 13419-2. Analiza lotnych związków organicznych powinna być zgodna z normą ISO 16000-6.
9. Środki zmniejszające palność zastosowane w całym materacu
Do produktu mogą być zastosowane wyłącznie środki zmniejszające palność, które są chemicznie powiązane z materiałami materaca lub z powierzchnią materiałów (reaktywne środki zmniejszające palność). Jeżeli do zastosowanych środków zmniejszających palność można przypisać którekolwiek z poniższych oznaczeń ryzyka „R”, te reaktywne środki zmniejszające palność powinny przy zastosowaniu zmienić charakter chemiczny i nie podlegać już klasyfikacji w ramach żadnej z kategorii oznaczeń ryzyka „R”. (Mniej niż 0,1 % środków zmniejszających palność może pozostać w formie stwierdzonej przed zastosowaniem).
— |
R40 (ograniczone dowody działania rakotwórczego), |
— |
R45 (może powodować raka), |
— |
R46 (może powodować dziedziczne wady genetyczne), |
— |
R49 (może powodować raka na skutek wdychania), |
— |
R50 (działa bardzo toksycznie na organizmy wodne), |
— |
R51 (działa toksycznie na organizmy wodne), |
— |
R52 (działa szkodliwie na organizmy wodne), |
— |
R53 (może powodować długo utrzymujące się niekorzystne zmiany w środowisku wodnym), |
— |
R60 (może upośledzać płodność), |
— |
R61 (może działać szkodliwie na płód), |
— |
R62 (możliwe ryzyko upośledzenia płodności), |
— |
R63 (możliwe ryzyko działania szkodliwego na płód), |
— |
R68 (możliwe ryzyko powstania nieodwracalnych zmian w stanie zdrowia), |
zgodnie z dyrektywą Rady 67/548/EWG.
Wyłącza się środki zmniejszające palność, które są jedynie fizyczne wymieszane z materiałami materaca lub z jego pokryciem (dodatkowe środki zmniejszających palność).
Ewentualnie można uwzględnić klasyfikację zgodną z rozporządzeniem (WE) nr 1272/2008. W takim przypadku nie można dodawać żadnych substancji lub preparatów do surowców, którym w chwili zastosowania przypisuje się lub którym można przypisać jeden ze zwrotów określających rodzaj zagrożenia (lub ich kombinacje): H351, H350, H340, H350i, H400, H410, H411, H412, H413, H360F, H360D, H361f, H361d H360FD, H361fd, H360Fd, H360Df, H341.
Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca składa oświadczenie, że dodatkowe środki zmniejszające palność nie zostały zastosowane, a w stosownych przypadkach wskazuje, które reaktywne środki zmniejszające palność zostały użyte, oraz przedkłada dokumentację (taką jak karty charakterystyki) lub stosowne oświadczenia, że te środki zmniejszające palność są zgodne z tym kryterium.
10. Produkty biobójcze w produkcie końcowym
Dozwolone jest stosowanie jedynie produktów biobójczych zawierających biobójcze substancje aktywne zawarte w załączniku I, IA i IB do dyrektywy 98/8/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 lutego 1998 r. dotyczącej wprowadzania do obrotu produktów biobójczych (6) i tylko tych, w przypadku których substancja aktywna dopuszczona jest do stosowania w materacach łóżkowych zgodnie z załącznikiem V do dyrektywy 98/8/WE.
Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca składa oświadczenie o niestosowaniu produktów biobójczych lub wykaz zastosowanych produktów biobójczych.
11. Trwałość
Okres przydatności do użycia domowego materaca łóżkowego szacuje się na 10 lat. Trwałość materaca jednak będzie różna w przypadku materacy łóżkowych używanych w innych miejscach, tj. więzieniach, hotelach.
— |
Materac dla osoby dorosłej:
|
— |
Materac dziecięcy:
|
Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca dostarcza raport z badań przeprowadzonych przy zastosowaniu następującej metody badawczej: EN 1957. Utrata wysokości i sztywności dotyczy różnicy pomiędzy pomiarami prowadzonymi na początku prób w ramach testu trwałości (po 100 cyklach) i po ich zakończeniu (po 30 000 cykli).
12. Wymogi dotyczące opakowania
Opakowanie należy:
— |
wykonać z materiału nadającego się do recyklingu, |
— |
oznakować w celu identyfikacji rodzaju plastyku zgodnie z normą ISO 11469. |
Na opakowaniu należy umieścić następujący tekst:
„W celu uzyskania dalszych informacji o tym, dlaczego produkt ten otrzymał symbol »Kwiatek«, prosimy odwiedzić stronę internetową: http://www.ecolabel.eu
Lokalne władze udzielą Państwu informacji o najlepszym sposobie pozbycia się starych materacy.”.
Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca dostarcza próbkę opakowania produktu i załączanych wraz z produktem informacji, a także składa oświadczenie o spełnieniu tego kryterium.
13. Informacje widniejące na oznakowaniu ekologicznym
Pole 2 oznakowania ekologicznego zawiera następujący tekst:
— |
„minimalizuje zanieczyszczenie powietrza w pomieszczeniach”, |
— |
„obniżona zawartość substancji niebezpiecznych”, |
— |
„produkt trwały wysokiej jakości”. |
Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca dostarcza próbkę opakowania produktu zawierającego oznakowanie wraz z oświadczeniem zgodności z tym kryterium.
(1) Dz.U. 196 z 16.8.1967, s. 1.
(2) Dz.U. L 353 z 31.12.2008, s. 1.
(3) Kwestie te zostały poruszone w komunikacie Komisji w sprawie planu działań UE na rzecz egzekwowania prawa, zarządzania i handlu w dziedzinie leśnictwa (FLEGT).
(4) Dz.U. L 104 z 8.4.2004, s. 1.
III Akty przyjęte na mocy Traktatu UE
AKTY PRZYJĘTE NA MOCY TYTUŁU V TRAKTATU UE
5.8.2009 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 203/81 |
DECYZJA RADY 2009/599/WPZiB
z dnia 4 sierpnia 2009 r.
w sprawie wykonania wspólnego stanowiska 2006/795/WPZiB w sprawie środków ograniczających skierowanych przeciwko Koreańskiej Republice Ludowo-Demokratycznej
RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając wspólne stanowisko 2006/795/WPZiB w sprawie środków ograniczających skierowanych przeciwko Koreańskiej Republice Ludowo-Demokratycznej (1), w szczególności jego art. 6 ust. 1, w związku z art. 23 ust. 2 Traktatu o Unii Europejskiej,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
W dniu 20 listopada 2006 r. Rada przyjęła wspólne stanowisko 2006/795/WPZiB w sprawie środków ograniczających skierowanych przeciwko Koreańskiej Republice Ludowo-Demokratycznej („KRLD”), które wdrażało rezolucję nr 1718 (2006) Rady Bezpieczeństwa ONZ („rezolucja RB ONZ nr 1718 (2006)”). |
(2) |
W dniu 27 lipca 2009 r. Rada przyjęła wspólne stanowisko 2009/573/WPZiB (2), które zmieniało wspólne stanowisko 2006/795/WPZiB i wdrażało rezolucję nr 1874 (2009) Rady Bezpieczeństwa ONZ. |
(3) |
W dniach 24 kwietnia i 16 lipca 2009 r. Komitet Sankcji utworzony na podstawie rezolucji RB ONZ nr 1718 (2006) wytypował osoby, które należy objąć środkami ograniczającymi. |
(4) |
Zamieszczony w załączniku I do wspólnego stanowiska 2006/795/WPZiB wykaz osób i podmiotów objętych środkami ograniczającymi należy odpowiednio zastąpić, |
STANOWI, CO NASTĘPUJE:
Artykuł 1
Zamieszczony w załączniku I do wspólnego stanowiska 2006/795/WPZiB wykaz osób i podmiotów zastępuje się wykazami zamieszczonymi w załączniku do niniejszej decyzji.
Artykuł 2
Niniejsza decyzja staje się skuteczna z dniem jej przyjęcia.
Artykuł 3
Niniejsza decyzja zostaje opublikowana w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Sporządzono w Brukseli dnia 4 sierpnia 2009 r.
W imieniu Rady
C. BILDT
Przewodniczący
(1) Dz.U. L 322 z 22.11.2006, s. 32.
(2) Dz.U. L 197 z 29.7.2009, s. 111.
ZAŁĄCZNIK
„ZAŁĄCZNIK I
a) Wykaz osób, o których mowa w art. 3 ust. 1 lit. a) i art. 4 ust. 1 lit. a)
|
Nazwisko |
Zwany również |
Data urodzenia |
Data wytypowania |
Pozostałe informacje |
1. |
Yun Ho-jin |
Yun Ho-chin |
13.10.1944 |
16.7.2009 |
Dyrektor Namchongang Trading Corporation; nadzoruje import składników potrzebnych do realizacji programu wzbogacania uranu. |
2. |
Ri Je-son |
Ri Che-son |
1938 |
16.7.2009 |
Dyrektor Generalnego Urzędu Energii Atomowej – głównej agencji prowadzącej program jądrowy Koreańskiej Republiki Ludowo-Demokratycznej; zajmuje się wieloma działaniami, w tym zarządzaniem przez Urząd Centrum Badań nad Energią Jądrową w Yongbyon oraz przedsiębiorstwem Namchongang Trading Corporation. |
3. |
Hwang Sok-hwa |
|
|
16.7.2009 |
Dyrektor w Generalnym Urzędzie Energii Atomowej; bierze udział w programie jądrowym Koreańskiej Republiki Ludowo-Demokratycznej; jako szef biura doradztwa naukowego w Urzędzie był członkiem komisji naukowej we Wspólnym Instytucie Badań Jądrowych. |
4. |
Ri Hong-sop |
|
1940 |
16.7.2009 |
Były dyrektor Centrum Badań nad Energią Jądrową w Yongbyon; nadzorował trzy główne obiekty wspomagające produkcję plutonu nadającego się do wykorzystania w broni: obiekt produkujący paliwo, reaktor jądrowy oraz zakład powtórnego przetwarzania. |
5. |
Han Yu-ro |
|
|
16.7.2009 |
Dyrektor Korea Ryongaksan General Trading Corporation; bierze udział w programie rakiet balistycznych Koreańskiej Republiki Ludowo-Demokratycznej. |
b) Wykaz podmiotów, o których mowa w art. 4 ust. 1 lit. a)
|
Nazwa |
Inna nazwa |
Miejsce |
Data wytypowania |
Pozostałe informacje |
1. |
Korea Mining Development Trading Corporation |
CHANGGWANG SINYONG CORPORATION; EXTERNAL TECHNOLOGY GENERAL CORPORATION; DPRKN MINING DEVELOPMENT TRADING COOPERATION; »KOMID« |
Centrum, Phenian, KRLD |
24.4.2009 |
Główny podmiot handlujący bronią i główny eksporter towarów i sprzętu związanego z rakietami balistycznymi oraz bronią konwencjonalną. |
2. |
Korea Ryonbong General Corporation |
KOREA YONBONG GENERAL CORPORATION; dawniej LYONGAKSAN GENERAL TRADING CORPORATION |
Pot’onggang, Phenian, KRLD; Rakwon-dong, Pothonggang Phenian, KRLD |
24.4.2009 |
Konglomerat z branży obronnej specjalizujący się w zakupach dla przemysłu obronnego KRLD i wsparciu dla prowadzonej przez nią sprzedaży związanej ze sprzętem wojskowym. |
3. |
Tanchon Commercial Bank |
dawniej CHANGGWANG CREDIT BANK; dawniej KOREA CHANGGWANG CREDIT BANK |
Saemul 1-Dong Pyongchon, Phenian, KRLD |
24.4.2009 |
Główny podmiot finansowy w KRLD zajmujący się sprzedażą broni konwencjonalnej, rakiet balistycznych oraz towarów związanych ze składaniem i produkcją takiej broni. |
4. |
Namchongang Trading Corporation |
NCG; NAMCHONGANG TRADING; NAM CHON GANG CORPORATION; NOMCHONGANG TRADING CO.; NAM CHONG GAN TRADING CORPORATION |
Phenian, KRLD |
16.7.2009 |
Namchongang jest przedsiębiorstwem handlowym KRLD podlegającym Generalnemu Urzędowi Energii Atomowej. Namchongang brał udział w zamówieniu pochodzących z Japonii pomp próżniowych, które rozpoznano w obiekcie jądrowym w KRLD, a także w związanych z dziedziną jądrową zamówieniach powiązanych z osobą narodowości niemieckiej. Ponadto od drugiej połowy lat 90. przedsiębiorstwo to miało udział w zakupie rur aluminiowych i innego sprzętu konkretnie nadającego się do wykorzystania w programie wzbogacania uranu. Przedstawicielem tego przedsiębiorstwa jest były dyplomata, który był przedstawicielem KRLD przy prowadzonej przez Międzynarodową Agencję Energii Atomowej (MAEA) kontroli obiektów jądrowych Yongbyon w roku 2007. Działania przedsiębiorstwa Namchongang z zakresu proliferacji są przedmiotem poważnych obaw, biorąc pod uwagę działania KRLD w tej dziedzinie w przeszłości. |
5. |
Hong Kong Electronics |
HONG KONG ELECTRONICS KISH CO |
Sanaee St., wyspa Kish, Iran |
16.7.2009 |
Jest własnością banku Tanchon Commercial i firmy KOMID lub jest przez nie kontrolowana, lub (rzekomo) działa w ich imieniu. Od roku 2007 Firma Hong Kong Electronics przekazała wynoszące miliony dolarów fundusze związane z proliferacją w imieniu banku Tanchon Commercial i firmy KOMID (oba podmioty zostały wytypowane przez Komitet w kwietniu 2009 r.). W imieniu KOMID firma Hong Kong Electronics pośredniczyła w przekazywaniu pieniędzy z Iranu do KRLD. |
6. |
Korea Hyoksin Trading Corporation |
KOREA HYOKSIN EXPORT AND IMPORT CORPORATION |
Rakwon-dong, Pothonggang, Phenian, KRLD |
16.7.2009 |
Północnokoreańska spółka z siedzibą w Phenianie, która podlega spółce Korea Ryonbong General Corporation (wytypowanej przez Komitet w kwietniu 2009 r.) i która jest zaangażowana w rozwój broni masowego rażenia. |
7. |
Generalny Urząd Energii Atomowej |
Generalny Departament Energii Atomowej |
Haeudong, Pyongchen, Phenian, KRLD |
16.7.2009 |
Generalny Urząd Energii Atomowej jest odpowiedzialny za program jądrowy KRLD, który obejmuje Centrum Badań nad Energią Jądrową w Yongbyon i jego reaktor do badań produkcji plutonu o mocy 5 MWe mocy elektrycznej (25 MW mocy cieplnej), jak również obiekty produkujące paliwo i zakłady powtórnego przetwarzania. Urząd ten prowadził posiedzenia i rozmowy dotyczące kwestii jądrowych z Międzynarodową Agencją Energii Atomowej. Urząd jest główną agencją rządu KRLD nadzorującą programy jądrowe, w tym działalność Centrum Badań nad Energią Jądrową w Yongbyon. |
8. |
Korean Tangun Trading Corporation |
|
Phenian, KRLD |
16.7.2009 |
Spółka Korea Tangun Trading Corporation jest spółką podległą Drugiej Akademii Nauk Przyrodniczych KRLD i jest odpowiedzialna głównie za zamawianie towarów i technologii wspierających programy badawczo-rozwojowe KRLD z dziedziny obronności, m.in. programów i zamówień dotyczących broni masowego rażenia i systemów jej przenoszenia, w tym materiałów kontrolowanych lub zakazanych na mocy stosownych wielostronnych systemów kontroli.” |