ISSN 1725-5139 doi:10.3000/17255139.L_2009.181.pol |
||
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 181 |
|
Wydanie polskie |
Legislacja |
Tom 52 |
Spis treści |
|
I Akty przyjęte na mocy Traktatów WE/Euratom, których publikacja jest obowiązkowa |
Strona |
|
|
ROZPORZĄDZENIA |
|
|
* |
||
|
* |
||
|
|
||
|
* |
Rozporządzenie Komisji (WE) nr 616/2009 z dnia 13 lipca 2009 r. w sprawie wykonania dyrektywy Rady 2005/94/WE w odniesieniu do zatwierdzania grup drobiu i grup innych ptaków żyjących w niewoli pod względem grypy ptaków oraz dodatkowych zapobiegawczych środków ochrony biologicznej w takich grupach ( 1 ) |
|
|
|
(1) Tekst mający znaczenie dla EOG |
PL |
Akty, których tytuły wydrukowano zwykłą czcionką, odnoszą się do bieżącego zarządzania sprawami rolnictwa i generalnie zachowują ważność przez określony czas. Tytuły wszystkich innych aktów poprzedza gwiazdka, a drukuje się je czcionką pogrubioną. |
I Akty przyjęte na mocy Traktatów WE/Euratom, których publikacja jest obowiązkowa
ROZPORZĄDZENIA
14.7.2009 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 181/1 |
ROZPORZĄDZENIE RADY (WE) NR 613/2009
z dnia 6 lipca 2009 r.
dotyczące ustalenia współczynników korygujących stosowanych od dnia 1 lipca 2008 r. do wynagrodzeń urzędników, pracowników zatrudnionych na czas określony i pracowników kontraktowych Wspólnot Europejskich pełniących służbę w krajach trzecich
RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,
uwzględniając regulamin pracowniczy urzędników Wspólnot Europejskich i warunki zatrudnienia innych pracowników Wspólnot, określone w rozporządzeniu (EWG, Euratom, EWWiS) nr 259/68 (1), w szczególności art. 13 akapit pierwszy załącznika X do tego rozporządzenia,
uwzględniając wniosek Komisji,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
Należy uwzględnić zmiany kosztów utrzymania w krajach spoza Wspólnoty i odpowiednio ustalić współczynniki korygujące, stosowane od dnia 1 lipca 2008 r. do wynagrodzeń wypłacanych w walucie kraju zatrudnienia urzędnikom, pracownikom zatrudnionym na czas określony i pracownikom kontraktowym Wspólnot Europejskich pełniącym służbę w krajach trzecich. |
(2) |
Współczynniki korygujące zastosowane do wypłat na podstawie rozporządzenia (WE) nr 624/2008 (2) mogą powodować korekty wynagrodzeń in plus lub in minus ze skutkiem wstecznym. |
(3) |
W przypadku wzrostu wynagrodzeń wskutek zastosowania nowych współczynników korygujących należy przewidzieć wyrównania. |
(4) |
W przypadku obniżki wynagrodzeń wskutek zastosowania nowych współczynników korygujących, powinno się przewidzieć potrącenie nadpłaty za okres między dniem 1 lipca 2008 r. a datą wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. |
(5) |
Należy również ustalić, że ewentualne potrącenie nadpłaty będzie mogło dotyczyć co najwyżej sześciomiesięcznego okresu poprzedzającego wejście w życie niniejszego rozporządzenia oraz że jego skutki mogą być rozłożone na okres nieprzekraczający dwunastu miesięcy, począwszy od tej daty, analogicznie do zasad przewidzianych dla współczynników korygujących stosowanych na terytorium Wspólnoty do wynagrodzeń i świadczeń emerytalnych dla urzędników i pozostałych pracowników Wspólnot Europejskich, |
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Artykuł 1
Ze skutkiem od dnia 1 lipca 2008 r. mającymi zastosowanie współczynnikami korygującymi stosowanymi do wypłacanych w walucie kraju zatrudnienia wynagrodzeń urzędników, pracowników zatrudnionych na czas określony oraz pracowników kontraktowych Wspólnot Europejskich pełniących służbę w krajach trzecich są współczynniki wskazane w załączniku do niniejszego rozporządzenia.
Kursy walutowe wykorzystywane do naliczenia tych wynagrodzeń są ustalane zgodnie z przepisami wykonawczymi do rozporządzenia finansowego i odpowiadają dacie określonej w akapicie pierwszym.
Artykuł 2
1. W przypadku wzrostu wynagrodzeń wskutek zastosowania nowych współczynników korygujących określonych w załączniku instytucje dokonują wypłaty wyrównań.
2. W przypadku obniżki wynagrodzeń wskutek zastosowania nowych współczynników korygujących określonych w załączniku instytucje dokonują korekty wynagrodzeń in minus za okres między dniem 1 lipca 2008 r. a datą wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.
Korekty, które skutkują koniecznością potrącenia nadpłaty, dotyczą co najwyżej sześciomiesięcznego okresu poprzedzającego wejście w życie niniejszego rozporządzenia. Potrącenie nadpłat rozkłada się na okres nieprzekraczający dwunastu miesięcy, począwszy od wyżej wskazanego terminu.
Artykuł 3
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
Sporządzono w Brukseli, dnia 6 lipca 2009 r.
W imieniu Rady
C. BILDT
Przewodniczący
(1) Dz.U. L 56 z 4.3.1968, s. 1.
(2) Dz.U. L 172 z 2.7.2008, s. 1.
ZAŁĄCZNIK
|
MIEJSCE ODDELEGOWANIA |
Współczynniki korygujące lipiec 2008 |
Afganistan |
0 |
|
|
Republika Południowej Afryki |
46,9 |
|
Albania |
78,5 |
|
Algieria |
87,5 |
|
Była Jugosłowiańska Republika Macedonii |
71,1 |
|
Angola |
112,8 |
|
Arabia Saudyjska |
79,1 |
|
Argentyna |
54,7 |
|
Armenia |
71,1 |
|
Australia |
108,5 |
|
Azerbejdżan |
72,9 |
|
Bangladesz |
45,4 |
|
Barbados |
105,5 |
|
Białoruś |
62,7 |
|
Benin |
92,9 |
|
Boliwia |
49,5 |
|
Bośnia i Hercegowina (Sarajewo) |
78,6 |
|
Bośnia i Hercegowina (Banja Luka) |
62,7 |
|
Botswana |
46 |
|
Brazylia |
95,5 |
|
Burkina Faso |
96,5 |
Burundi |
0 |
|
|
Kambodża |
62,7 |
|
Kamerun |
109,7 |
|
Kanada |
78,9 |
|
Zielony Przylądek |
74,4 |
|
Chile |
57,7 |
|
Chiny |
74,6 |
|
Zachodni Brzeg Jordanu – Strefa Gazy |
103,1 |
|
Kolumbia |
79,2 |
|
Kongo (Brazzaville) |
129,1 |
|
Korea Południowa |
90,7 |
|
Kostaryka |
68,7 |
|
Wybrzeże Kości Słoniowej |
99,9 |
|
Chorwacja |
106,3 |
|
Kuba |
73,5 |
|
Dżibuti |
85,4 |
|
Egipt |
33,8 |
|
Salwador |
63,6 |
|
Ekwador |
57,9 |
|
Erytrea |
41,9 |
|
Stany Zjednoczone (Nowy Jork) |
91,5 |
|
Stany Zjednoczone (Waszyngton) |
85 |
|
Etiopia |
77,8 |
|
Gabon |
110,4 |
|
Gambia |
70,3 |
|
Gruzja |
99,7 |
|
Ghana |
54,3 |
|
Gwatemala |
70,7 |
|
Gwinea (Konakry) |
55,7 |
|
Gwinea Bissau |
114,6 |
|
Gujana |
53,5 |
|
Haiti |
104,2 |
|
Honduras |
60,3 |
|
Hongkong |
83,4 |
|
Fidżi |
72,2 |
|
Wyspy Salomona |
85,6 |
|
Indie |
50,9 |
|
Indonezja (Banda Aceh) |
49,5 |
|
Indonezja (Dżakarta) |
69,1 |
Irak |
0 |
|
|
Izrael |
118,9 |
|
Jamajka |
86,1 |
|
Japonia (Tokio) |
105 |
|
Jordania |
70 |
|
Kazachstan (Ałmaty) |
75,6 |
|
Kazachstan (Astana) |
71 |
|
Kenia |
73,8 |
|
Kirgistan |
86,7 |
|
Kosowo (Prisztina) |
57,5 |
|
Laos |
77,6 |
|
Lesotho |
47,3 |
|
Lebanon |
80 |
Liberia |
0 |
|
|
Madagaskar |
84,2 |
|
Malezja |
65,8 |
|
Malawi |
63,6 |
|
Mali |
83,5 |
|
Maroko |
86,9 |
|
Mauritius |
72,6 |
|
Mauretania |
61,2 |
|
Meksyk |
69,7 |
|
Republika Mołdowy |
67,1 |
|
Czarnogóra |
68,9 |
|
Mozambik |
71,9 |
|
Namibia |
57,5 |
|
Nepal |
66 |
|
Nikaragua |
46,2 |
|
Niger |
85,7 |
|
Nigeria |
93 |
|
Norwegia |
131,2 |
|
Nowa Kaledonia |
140,4 |
|
Nowa Zelandia |
89,8 |
|
Uganda |
69,9 |
|
Uzbekistan |
45,4 |
|
Pakistan |
43,9 |
|
Panama |
52,2 |
|
Papua-Nowa Gwinea |
73,5 |
|
Paragwaj |
83,6 |
|
Peru |
67,4 |
|
Filipiny |
61 |
|
Republika Środkowoafrykańska |
113,1 |
|
Demokratyczna Republika Konga (Kinszasa) |
112,3 |
|
Republika Dominikany |
58,2 |
|
Rosja |
121,8 |
|
Rwanda |
82,7 |
|
Samoa |
65,5 |
|
Senegal |
88,1 |
|
Serbia (Belgrad) |
73,9 |
|
Sierra Leone |
68,9 |
|
Singapur |
95,8 |
|
Sudan |
50 |
|
Sri Lanka |
58,1 |
|
Sudan Południowy (Dżuba) |
87,6 |
|
Szwajcaria (Genewa) |
112,2 |
|
Szwajcaria (Berno) |
108 |
|
Surinam |
39,7 |
|
Suazi |
46,4 |
|
Syria |
66,8 |
|
Tadżykistan |
61,2 |
|
Tajwan |
77,3 |
|
Tanzania |
61,4 |
|
Czad |
129,3 |
|
Tajlandia |
52,4 |
|
Timor Wschodni |
56,6 |
|
Togo |
87 |
|
Tonga |
85 |
|
Trynidad i Tobago |
61,6 |
|
Tunezja |
68,7 |
|
Turcja |
80,7 |
|
Ukraina |
109,4 |
|
Urugwaj |
73,2 |
|
Vanuatu |
105,6 |
|
Wenezuela |
61 |
|
Wietnam |
40,2 |
|
Jemen |
57 |
|
Zambia |
63,2 |
Zimbabwe |
0 |
(1) Brak danych.
14.7.2009 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 181/8 |
ROZPORZĄDZENIE RADY (WE) NR 614/2009
z dnia 7 lipca 2009 r.
w sprawie wspólnego systemu handlu albuminami jaj i mleka
(wersja ujednolicona)
RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 26, 87, 88, 89, 132, 133 oraz art. 308,
uwzględniając wniosek Komisji,
uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego (1),
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
Rozporządzenie Rady (EWG) nr 2783/75 z dnia 29 października 1975 r. w sprawie wspólnego systemu handlu albuminami jaj i mleka (2) zostało kilkakrotnie znacząco zmienione (3). W celu zapewnienia jasności i zrozumiałości należy je zatem ujednolicić. |
(2) |
Albuminy jaj, które nie są objęte załącznikiem I do Traktatu, w przeciwieństwie do żółtka jaja, nie podlegają postanowieniom dotyczącym rolnictwa zawartym w Traktacie. |
(3) |
Wynikająca z tego sytuacja może mieć negatywny wpływ na efektywność wspólnej polityki rolnej w sektorze jaj. |
(4) |
Aby osiągnąć zrównoważone rozwiązanie, należy opracować wspólny system handlu albuminą jaj, odpowiadający systemowi ustalonemu dla całych jaj. Niezbędne jest rozciągnięcie tego systemu na albuminę mleka, ponieważ może ona w znacznym stopniu zastępować albuminę jaj. |
(5) |
Zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiającym wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych (rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku) (4) ustanowiono system jednolitego rynku dla jaj we Wspólnocie. |
(6) |
Ze względu na zależność produkcji albumin od produkcji jaj system handlu mający zastosowanie do albumin powinien być zgodny z tym wprowadzonym dla jaj w skorupkach. |
(7) |
W ramach wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej Wspólnota wynegocjowała różnorodne porozumienia handlowe. Kilka z nich dotyczy rolnictwa, w szczególności Porozumienie w sprawie rolnictwa (5). |
(8) |
Porozumienie w sprawie rolnictwa wymaga zniesienia zmiennych opłat przywozowych i innych środków oraz opłat przywozowych. Stawki celne mające zastosowanie do produktów rolnych zgodnie z Porozumieniem w sprawie rolnictwa mają zostać określone we Wspólnej Taryfie Celnej. |
(9) |
Ceny albumin jaj zazwyczaj zależą od cen jaj, które na obszarze Wspólnoty są inne od cen na rynkach światowych. Cena jaj nie jest jedynym czynnikiem, poza kosztami przetwórstwa, wpływającym na cenę albumin na światowym rynku. W celu utrzymania minimalnego poziomu bezpieczeństwa przed niekorzystnymi skutkami oddziaływania taryfikacji na rynek Porozumienie w sprawie rolnictwa zezwala na stosowanie dodatkowych opłat celnych pod ściśle określonymi warunkami, lecz tylko na produkty podlegające taryfikacji. |
(10) |
Porozumienie w sprawie rolnictwa przewiduje wprowadzenie serii kontyngentów taryfowych w ramach uzgodnień dotyczących aktualnego i minimalnego dostępu. Warunki odnoszące się do tych kontyngentów zostały szczegółowo zapisane w Porozumieniu w sprawie rolnictwa. Z uwagi na dużą liczbę kontyngentów oraz w celu zapewnienia, aby były one jak najskuteczniej realizowane, należy obciążyć Komisję obowiązkiem ich uruchamiania oraz zarządzania nimi przy wykorzystaniu procedury komitetu zarządzającego. |
(11) |
Z powodu znacznej ekonomicznej zależności istniejącej między poszczególnymi produktami uzyskiwanymi z jaj niezbędne jest umożliwienie wprowadzenia dla albumin jaj i mleka standardów handlowych, które odpowiadałyby, w miarę możności, standardom handlowym przyjętymi dla produktów, o których mowa w art. 1 ust. 1 lit. s) rozporządzenia (WE) nr 1234/2007. |
(12) |
We wspólnej organizacji rynku jaj wyłączenie z możliwości korzystania z rozwiązań dotyczących uszlachetniania czynnego w państwie poddano wyłącznej kompetencji Rady. W warunkach gospodarczych ukształtowanych Porozumieniem w sprawie rolnictwa może okazać się konieczne szybkie reagowanie na problemy rynkowe wynikające ze stosowania wspomnianych rozwiązań. W związku z tym powinny zostać przyznane Komisji kompetencje w zakresie podejmowania pilnych środków, które są ograniczone w czasie, |
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
ROZDZIAŁ I
ZAKRES
Artykuł 1
O ile niniejsze rozporządzenie nie stanowi inaczej, stawki celne Wspólnej Taryfy Celnej stosuje się do następujących produktów:
Kod CN |
Wyszczególnienie |
3502 |
Albuminy (w tym również koncentraty z dwu lub więcej protein z serwatki, o wagowej zawartości powyżej 80 % białek z serwatki, wyliczanych dla suchej masy), albuminiany i pozostałe pochodne albuminy: |
– Albumina jaja: |
|
ex 3502 11 |
– – Suszona: |
3502 11 90 |
– – – Pozostała (inna niż niezdatna lub uznana jako niezdatna do konsumpcji przez ludzi) |
ex 3502 19 |
– – Pozostała: |
3502 19 90 |
– – – Pozostała (inna niż niezdatna lub uznana jako niezdatna do konsumpcji przez ludzi) |
ex 3502 20 |
– Albumina mleka, włącznie z koncentratami złożonymi z dwóch lub więcej białek serwatki: |
– – Pozostała (inna niż niezdatna lub uznana jako niezdatna do konsumpcji przez ludzi) |
|
3502 20 91 |
– – – Suszona (na przykład w arkuszach, łuskach, płatkach, w proszku) |
3502 20 99 |
– – – Pozostała |
ROZDZIAŁ II
HANDEL Z PAŃSTWAMI TRZECIMI
Artykuł 2
1. Przywóz do Wspólnoty któregokolwiek z produktów wymienionych w art. 1 może podlegać obowiązkowi przedstawienia pozwolenia na przywóz.
2. Pozwolenia na przywóz wydawane są przez państwa członkowskie każdemu wnioskującemu, niezależnie od tego, gdzie we Wspólnocie znajduje się jego siedziba i bez uszczerbku dla środków przyjmowanych w celu stosowania przepisów art. 4.
3. Pozwolenia na przywóz są ważne w całej Wspólnocie. Pozwolenia te wydawane są po złożeniu zabezpieczenia gwarantującego, że produkty zostaną przywiezione lub wywiezione w okresie ważności pozwolenia; z wyjątkiem przypadków siły wyższej, zabezpieczenie ulega przepadkowi w całości lub w części, jeżeli w tym okresie przywóz lub wywóz nie jest prowadzony, lub jest prowadzony jedynie częściowo.
4. Okres ważności pozwolenia na przywóz oraz inne szczegółowe zasady stosowania ust. 1 przyjmuje się zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 195 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007.
Artykuł 3
1. W celu zapobieżenia lub przeciwdziałania niekorzystnym skutkom na rynku Wspólnoty, które mogą powstać w wyniku przywozu niektórych produktów wymienionych w art. 1, przywóz jednego lub kilku tych produktów przy stawce celnej przewidzianej we Wspólnej Taryfie Celnej podlega zapłaceniu dodatkowej należności przywozowej, jeżeli zostają spełnione warunki określone w art. 5 Porozumienia w sprawie rolnictwa, chyba że jest mało prawdopodobne, że przywóz spowoduje zakłócenie rynku Wspólnoty lub w przypadku gdy skutki mogą być nieproporcjonalne do zamierzonego celu.
2. Ceny spustowe, poniżej których może być nakładana dodatkowa należność przywozowa, są cenami zgłoszonymi przez Wspólnotę Światowej Organizacji Handlu.
Wielkości spustowe, które mają zostać przekroczone, aby została nałożona dodatkowa należność przywozowa, określane są w szczególności na podstawie przywozu do Wspólnoty w okresie trzech lat poprzedzających rok, w którym zaistnieją lub mogą zaistnieć niekorzystne skutki, o których mowa w ust. 1.
3. Ceny importowe, które mają być uwzględniane przy nakładaniu dodatkowych należności przywozowych, ustalane są na podstawie cen importowych cif danej dostawy.
Ceny importowe cif są w tym celu porównywane z cenami reprezentatywnymi towaru na rynku światowym lub wspólnotowym rynku przywozowym.
4. Komisja przyjmuje szczegółowe zasady stosowania ust. 1, 2 i 3 zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 195 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007. Zasady te określają w szczególności:
a) |
produkty, na które nakłada się dodatkowe należności przywozowe na warunkach art. 5 Porozumienia w sprawie rolnictwa; |
b) |
inne kryteria niezbędne do zapewnienia stosowania ust. 1 zgodnie z art. 5 Porozumienia w sprawie rolnictwa. |
Artykuł 4
1. Kontyngenty taryfowe na produkty wymienione w art. 1, wynikające z porozumień zawartych w ramach wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej, są otwierane i administrowane w oparciu o szczegółowe zasady przyjęte zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 195 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007.
2. Kontyngenty taryfowe są administrowane przy zastosowaniu jednej z następujących metod lub ich kombinacji:
a) |
metoda oparta na kolejności składania wniosków (według zasady „kto pierwszy, ten lepszy”); |
b) |
metoda rozdysponowania proporcjonalnie do ilości podawanych w chwili składania wniosków (przy wykorzystaniu metody równoczesnego analizowania wniosków); |
c) |
metoda oparta na uwzględnianiu tradycyjnego modelu handlu (metoda „przywozów tradycyjnych lub nowych”). |
Można przyjmować inne odpowiednie metody.
Nie mogą one wprowadzać dyskryminacji między danymi podmiotami.
3. W razie potrzeby metoda zarządzania uwzględnia potrzeby w zakresie zaopatrzenia rynku Wspólnoty i potrzebę zachowania jego równowagi i może być oparta na metodach stosowanych w przeszłości dla kontyngentów podobnych do tych, o których mowa w ust. 1, bez uszczerbku dla praw wynikających z umów zawartych podczas Rundy Urugwajskiej wielostronnych negocjacji handlowych.
4. Szczegółowe zasady, o których mowa w ust. 1, określają kontyngenty roczne, rozłożone odpowiednio na cały rok, jeżeli ich otwarcie jest konieczne, oraz, w stosownych przypadkach, zasady określające:
a) |
gwarancje dotyczące charakteru, pochodzenia i źródła pozyskania produktu; |
b) |
uznawanie dokumentu używanego do potwierdzania gwarancji, określonych w lit. a); oraz |
c) |
warunki dotyczące wydawania pozwoleń na przywóz oraz terminu ich ważności. |
Artykuł 5
W przypadku gdy następuje znaczny wzrost cen na rynku Wspólnoty i istnieje prawdopodobieństwo utrzymywania się tej sytuacji, a wskutek tego rynek ten doznaje zakłóceń lub jest zagrożony zakłóceniami, mogą zostać podjęte właściwe środki.
Rada, stanowiąc zgodnie z procedurą określoną w art. 37 ust. 2 Traktatu, przyjmuje, w razie konieczności, szczegółowe zasady stosowania ust. 1 niniejszego artykułu.
Artykuł 6
Dla produktów wymienionych w art. 1 mogą zostać przyjęte standardy handlowe, które uwzględniając cechy charakterystyczne tych produktów, są zgodne ze standardami handlowymi przewidzianymi w art. 116 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 dla produktów wymienionych w części XIX załącznika I tego rozporządzenia. W szczególności standardy te mogą dotyczyć sortowania zgodnie z jakością, pakowania, przechowywania, transportu, prezentacji i oznaczania.
Standardy, ich zakres i ogólne zasady ich stosowania przyjmuje Rada kwalifikowaną większością głosów na wniosek Komisji.
Artykuł 7
1. W zakresie niezbędnym do prawidłowego funkcjonowania wspólnej organizacji rynku jaj Rada, stanowiąc na wniosek Komisji, zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 37 ust. 2 Traktatu, może w szczególnych przypadkach zakazać w całości lub w części stosowania ustaleń dotyczących uszlachetniania czynnego i biernego w odniesieniu do produktów wymienionych w art. 1 niniejszego rozporządzenia, które są przeznaczone do wytwarzania produktów wymienionych w tym artykule.
2. W drodze odstępstwa od ust. 1, jeżeli sytuacja, o której mowa w ust. 1, powstaje nagle i powoduje zakłócenia na rynku Wspólnoty lub prawdopodobne jest, że wewnętrzne przepisy regulujące zasady uszlachetniania czynnego spowodują takie zakłócenia, Komisja, na wniosek państwa członkowskiego lub z własnej inicjatywy, decyduje o przyjęciu niezbędnych środków. Rada i państwa członkowskie są powiadamiane o tych środkach, które są ważne nie dłużej niż przez sześć miesięcy i są stosowane niezwłocznie. Jeżeli Komisja otrzyma wniosek od państwa członkowskiego, podejmuje ona decyzję w terminie jednego tygodnia następującego po otrzymaniu wniosku.
3. Każde państwo członkowskie może, w terminie tygodniowym od dnia powiadomienia, przekazać Radzie środki, o których zadecydowała Komisja. Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną, może potwierdzić, zmienić lub uchylić decyzję Komisji. Jeżeli Rada nie podjęła działań w terminie trzech miesięcy, decyzję Komisji uważa się za uchyloną.
Artykuł 8
1. Ogólne zasady interpretacji Nomenklatury Scalonej oraz szczególne zasady jej stosowania mają zastosowanie do taryfowej klasyfikacji towarów objętych niniejszym rozporządzeniem. Nazewnictwo taryf celnych będące rezultatem stosowania tego rozporządzenia jest włączone do Wspólnej Taryfy Celnej.
2. O ile niniejsze rozporządzenie lub przepisy przyjęte na jego mocy nie stanowią inaczej, w handlu z państwami trzecimi zabrania się:
a) |
pobierania jakichkolwiek opłat o skutkach równoważnych do opłat celnych; |
b) |
stosowania jakichkolwiek ograniczeń ilościowych lub środków o skutkach równoważnych. |
ROZDZIAŁ III
PRZEPISY OGÓLNE
Artykuł 9
Produkty wymienione w art. 1, wyprodukowane i uzyskane z produktów, do których nie mają zastosowania art. 23 ust. 2 i art. 24 Traktatu, nie są dopuszczone do swobodnego obrotu wewnątrz Wspólnoty.
Artykuł 10
Państwa członkowskie i Komisja przekazują sobie nawzajem informacje niezbędne do wykonania niniejszego rozporządzenia. Zasady dostarczania i przekazywania tych informacji są przyjmowane zgodnie z procedurą, o której mowa w 195 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007.
Artykuł 11
Rozporządzenie (EWG) nr 2783/75 traci moc.
Odesłania do uchylonego rozporządzenia odczytuje się jako odesłania do niniejszego rozporządzenia zgodnie z tabelą korelacji zawartą w załączniku II.
Artykuł 12
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
Sporządzono w Brukseli dnia 7 lipca 2009 r.
W imieniu Rady
A. BORG
Przewodniczący
(1) Opinia z dnia 13 stycznia 2009 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym).
(2) Dz.U. L 282 z 1.11.1975, s. 104.
(3) Zob. załącznik I.
(4) Dz.U. L 299 z 16.11.2007, s. 1.
(5) Dz.U. L 336 z 23.12.1994, s. 22.
ZAŁĄCZNIK I
UCHYLONE ROZPORZĄDZENIE I WYKAZ JEGO KOLEJNYCH ZMIAN
Rozporządzenie Rady (EWG) nr 2783/75 |
|
Rozporządzenie Komisji (EWG) nr 4001/87 |
|
Rozporządzenie Rady (WE) nr 3290/94 |
Tylko załącznik XII część B |
Rozporządzenie Komisji (WE) nr 2916/95 |
Tylko art. 1 pkt 6 |
ZAŁĄCZNIK II
TABELA KORELACJI
Rozporządzenie (EWG) nr 2783/75 |
Niniejsze rozporządzenie |
art. 1 |
art. 1 |
art. 2 ust. 1 akapit pierwszy |
art. 2 ust. 1 |
art. 2 ust. 1 akapit drugi |
art. 2 ust. 2 |
art. 2 ust. 1 akapit trzeci |
art. 2 ust. 3 |
art. 2 ust. 2 |
art. 2 ust. 4 |
art. 3 |
art. 3 |
art. 4 ust. 1 |
art. 4 ust. 1 |
art. 4 ust. 2 wyrażenie wprowadzające |
art. 4 ust. 2 wyrażenie wprowadzające |
art. 4 ust. 2 tiret pierwsze, drugie i trzecie |
art. 4 ust. 2 lit. a), b) i c) |
art. 4 ust. 3 i 4 |
art. 4 ust. 3 i 4 |
art. 5–7 |
art. 5–7 |
art. 8 ust. 1 |
art. 8 ust. 1 |
art. 8 ust. 2 wyrażenie wprowadzające |
art. 8 ust. 2 wyrażenie wprowadzające |
art. 8 ust. 2 tiret pierwsze i drugie |
art. 8 ust. 2 lit. a) i b) |
art. 9 i 10 |
art. 9 i 10 |
art. 11 |
— |
art. 12 |
— |
— |
art. 11 |
— |
art. 12 |
załącznik |
— |
— |
załącznik I |
— |
załącznik II |
14.7.2009 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 181/14 |
ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 615/2009
z dnia 13 lipca 2009 r.
ustanawiające standardowe wartości celne w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw
KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,
uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,
uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiające wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych („rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku”) (1),
uwzględniając rozporządzenie Komisji (WE) nr 1580/2007 z dnia 21 grudnia 2007 r. ustanawiające przepisy wykonawcze do rozporządzeń Rady (WE) nr 2200/96, (WE) nr 2201/96 i (WE) nr 1182/2007 w sektorze owoców i warzyw (2), w szczególności jego art. 138 ust. 1,
a także mając na uwadze, co następuje:
Rozporządzenie (WE) nr 1580/2007 przewiduje, w zastosowaniu wyników wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej, kryteria do ustalania przez Komisję standardowych wartości celnych dla przywozu z krajów trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w części A załącznika XV do wspomnianego rozporządzenia,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Artykuł 1
Standardowe wartości celne w przywozie, o których mowa w art. 138 rozporządzenia (WE) nr 1580/2007, są ustalone w załączniku do niniejszego rozporządzenia.
Artykuł 2
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 14 lipca 2009 r.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
Sporządzono w Brukseli, dnia 13 lipca 2009 r.
W imieniu Komisji
Jean-Luc DEMARTY
Dyrektor Generalny ds. Rolnictwa i Rozwoju Obszarów Wiejskich
(1) Dz.U. L 299 z 16.11.2007, s. 1.
(2) Dz.U. L 350 z 31.12.2007, s. 1.
ZAŁĄCZNIK
Standardowe wartości celne w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw
(EUR/100 kg) |
||
Kod CN |
Kod krajów trzecich (1) |
Standardowa stawka celna w przywozie |
0702 00 00 |
MK |
35,0 |
ZZ |
35,0 |
|
0707 00 05 |
TR |
102,6 |
ZZ |
102,6 |
|
0709 90 70 |
TR |
103,0 |
ZZ |
103,0 |
|
0805 50 10 |
AR |
61,1 |
TR |
53,0 |
|
ZA |
66,7 |
|
ZZ |
60,3 |
|
0808 10 80 |
AR |
80,2 |
BR |
76,0 |
|
CL |
83,0 |
|
CN |
91,0 |
|
NZ |
97,1 |
|
US |
99,3 |
|
ZA |
83,8 |
|
ZZ |
87,2 |
|
0808 20 50 |
AR |
74,9 |
CL |
85,2 |
|
NZ |
87,2 |
|
ZA |
104,7 |
|
ZZ |
88,0 |
|
0809 10 00 |
HR |
90,0 |
TR |
200,7 |
|
XS |
103,5 |
|
ZZ |
131,4 |
|
0809 20 95 |
TR |
276,4 |
ZZ |
276,4 |
|
0809 30 |
TR |
134,2 |
ZZ |
134,2 |
(1) Nomenklatura krajów ustalona w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1833/2006 (Dz.U. L 354 z 14.12.2006, s. 19). Kod „ZZ” odpowiada „innym pochodzeniom”.
14.7.2009 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 181/16 |
ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 616/2009
z dnia 13 lipca 2009 r.
w sprawie wykonania dyrektywy Rady 2005/94/WE w odniesieniu do zatwierdzania grup drobiu i grup innych ptaków żyjących w niewoli pod względem grypy ptaków oraz dodatkowych zapobiegawczych środków ochrony biologicznej w takich grupach
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,
uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,
uwzględniając dyrektywę Rady 2005/94/WE z dnia 20 grudnia 2005 r. w sprawie wspólnotowych środków zwalczania grypy ptaków i uchylającą dyrektywę 92/40/EWG (1), w szczególności jej art. 3 oraz art. 34 ust. 4 i art. 63 ust. 1,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
W 2004 r., w rozdziale Kodeksu zdrowia zwierząt lądowych (2) („Kodeks”) dotyczącym regionalizacji i podziału na strefy, Światowa Organizacja Zdrowia Zwierząt (OIE) wprowadziła koncepcję podziału na grupy. |
(2) |
W rozdziale 4.3 Kodeksu podział na strefy i grupy scharakteryzowano jako „procedury realizowane przez dany kraj na podstawie przepisów niniejszego rozdziału, służące określeniu występujących na jego terytorium subpopulacji o odrębnym statusie zdrowotnym, do celów zwalczania choroby lub handlu międzynarodowego”. Jakkolwiek w stosowaniu obydwu koncepcji ważną rolę odgrywają względy przestrzenne i dobre zarządzanie, podział na strefy ma zastosowanie do subpopulacji zwierząt zdefiniowanej głównie według kryteriów geograficznych (w oparciu o granice naturalne, sztuczne albo prawne), natomiast podział na grupy dotyczy subpopulacji zwierząt zdefiniowanej głównie według praktyk zarządzania i hodowli powiązanych z ochroną biologiczną. |
(3) |
Oprócz tego w rozdziale 4.4 dotyczącym stosowania podziału na grupy przedstawiono system stosowania i uznawania grup w poszczególnych krajach. Grupa może obejmować pewną liczbę zakładów i może być zatwierdzana w odniesieniu do jednej lub większej liczby określonych chorób zwierzęcych na podstawie szczegółowego i udokumentowanego planu ochrony biologicznej, opracowanego i wdrożonego w odniesieniu do danej choroby lub chorób. Pierwszego zatwierdzenia grupy powinno się dokonać w miarę możliwości w kraju, na terytorium lub w strefie wolnej od choroby, zanim wystąpi ognisko danej choroby lub chorób. Jest to szczególnie istotne w przypadku chorób wysoce zaraźliwych, takich jak wysoce zjadliwa grypa ptaków. W przypadku pojawienia się ogniska choroby podział na grupy można wykorzystać do ułatwienia handlu. |
(4) |
W komunikacie Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów w sprawie nowej strategii Unii Europejskiej w zakresie zdrowia zwierząt (2007–2013) – „Lepiej zapobiegać niż leczyć” (3) („nowa strategia w zakresie zdrowia zwierząt”) Komisja nakreśla kierunek dla opracowania polityki w zakresie zdrowia zwierząt na lata 2007–2013. Celem nowej strategii w zakresie zdrowia zwierząt jest zwiększenie nacisku na środki ostrożności, nadzór nad chorobami, ich zwalczanie i badania naukowe w zakresie chorób, aby zmniejszyć zachorowalność wśród zwierząt oraz ograniczyć do minimum skutki w przypadku wystąpienia ognisk choroby. |
(5) |
W nowej strategii w zakresie zdrowia zwierząt ważną rolę odgrywa ochrona biologiczna. Oprócz tego podział na grupy skłaniałby rolników we Wspólnocie do stosowania środków ochrony biologicznej, ponieważ dzięki takiemu podziałowi ułatwiony byłby bezpieczny handel, co przekładałoby się na oczywiste korzyści dla rolników przy jednoczesnym zapobieganiu chorobom zwierzęcym. |
(6) |
W związku z powyższym w niniejszym rozporządzeniu należy określić zasady dotyczące udzielania, zawieszania i wycofywania zatwierdzenia grup w odniesieniu do grypy ptaków. Zasady te powinny uwzględniać przepisy Kodeksu, w celu zapewnienia spójnego podejścia w zakresie zwalczania rozprzestrzeniania się grypy ptaków przy jednoczesnym uwzględnieniu statusu zdrowotnego w poszczególnych zatwierdzonych grupach. |
(7) |
W dyrektywie 2005/94/WE określono pewne środki zapobiegawcze w zakresie nadzoru i wczesnego wykrywania grypy ptaków oraz minimalne środki zwalczania i ograniczenia w zakresie przemieszczania, które należy stosować w przypadku wystąpienia ogniska tej choroby u drobiu lub innych ptaków żyjących w niewoli. Niektóre z tych środków należy stosować w grupach drobiu lub grupach innych ptaków żyjących w niewoli, zgodnie z definicjami podanymi w tej dyrektywie. |
(8) |
Dyrektywa 2005/94/WE zawiera definicje grupy drobiu i grupy innych ptaków żyjących w niewoli oraz stanowi, że w grupach tych można stosować dodatkowe środki ochrony biologicznej w ramach profilaktyki rozprzestrzeniania się grypy ptaków. |
(9) |
Dyrektywa 2005/94/WE stanowi, że państwa członkowskie realizują programy nadzoru w celu wykrycia częstości występowania zakażeń wirusem grypy ptaków podtypu H5 i H7 u różnych gatunków drobiu. W tym celu w państwach członkowskich corocznie zatwierdza się obowiązkowe programy nadzoru w odniesieniu do grypy ptaków. Zatwierdzanie grup w państwach członkowskich powinno zatem odbywać się z zastrzeżeniem zatwierdzenia krajowego programu nadzoru w danym państwie członkowskim. |
(10) |
W decyzji Komisji 2006/437/WE z dnia 4 sierpnia 2006 r. zatwierdzającej podręcznik diagnostyczny dotyczący grypy ptaków, przewidziany w dyrektywie Rady 2005/94/WE (4), ustanowiono procedury diagnostyczne, metody pobierania próbek oraz kryteria oceny wyników badań laboratoryjnych służących do potwierdzania wystąpienia ogniska grypy ptaków. W celu zapewnienia spójności prawodawstwa wspólnotowego w przedmiotowym obszarze takie procedury i metody należy stosować w ramach poszczególnych grup. |
(11) |
W celu ułatwienia stosowania procedur drogą elektroniczną między państwami członkowskimi oraz dla zapewnienia przejrzystości i zrozumiałości informacje dotyczące zatwierdzonych grup oraz wszystkich przypadków udzielenia, zawieszenia lub wycofania zatwierdzenia należy udostępniać w całej Wspólnocie w możliwie najskuteczniejszy sposób. Państwa członkowskie powinny wobec powyższego utworzyć strony internetowe zawierające takie informacje, a łącza do takich stron powinny zostać zamieszczone na stronach internetowych Komisji. |
(12) |
Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt, |
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
ROZDZIAŁ I
PRZEDMIOT, ZAKRES STOSOWANIA I DEFINICJE
Artykuł 1
Przedmiot i zakres stosowania
Niniejsze rozporządzenie określa zasady zatwierdzania przez państwa członkowskie grup drobiu oraz grup innych ptaków żyjących w niewoli, w odniesieniu do grypy ptaków (zwanych dalej „grupami”), oraz ustanawia dodatkowe zapobiegawcze środki ochrony biologicznej do wprowadzenia w takich grupach w celu nadania im odrębnego statusu zdrowotnego pod względem grypy ptaków.
Artykuł 2
Definicje
Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:
1) |
„plan ochrony biologicznej” oznacza wszelkie środki ochrony biologicznej wdrażane na poziomie gospodarstwa; |
2) |
„wspólny system zarządzania ochroną biologiczną” oznacza:
|
3) |
„zarządzający grupą” oznacza osobę formalnie odpowiedzialną za daną grupę, w szczególności w odniesieniu do art. 3, 4 i 5, a także odpowiedzialną za:
|
4) |
„gospodarstwo wyjściowe” oznacza gospodarstwo, z którego drób lub inne ptaki żyjące w niewoli, lub ich pisklęta jednodniowe, lub jaja wylęgowe lub spożywcze (zwane dalej „towarami”) mają zostać przemieszczone poza grupę; |
5) |
„gospodarstwo zaopatrujące” oznacza gospodarstwo, z którego towary przeznaczone są dla gospodarstwa wyjściowego lub dowolnego innego gospodarstwa w obrębie grupy; |
6) |
„wszystkie zainteresowane strony” oznaczają zarządzających grupą, podmioty gospodarcze, w tym podmioty działające na rynku spożywczym i podmioty działające na rynku pasz zgodnie z definicją zawartą w art. 3 ust. 3 i 6 rozporządzenia (WE) nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady (5), właścicieli i hodowców zwierząt, producentów środków farmaceutycznych oraz pozostałe branże dostarczające grupie towary lub świadczące usługi na jej rzecz. |
ROZDZIAŁ II
ZATWIERDZANIE GRUP
Artykuł 3
Wniosek o zatwierdzenie grupy
1. Dobrowolne wnioski o zatwierdzenie grupy (zwane dalej „wnioskami”) składa na ręce właściwego organu zarządzający grupą.
2. Wniosek zawiera następujące informacje:
a) |
imię i nazwisko zarządzającego grupą, jego/jej kwalifikacje i stanowisko, dane teleadresowe oraz adres grupy; |
b) |
szczegółowy opis grupy zgodnie z częścią 1 załącznika; |
c) |
opis wspólnego systemu zarządzania ochroną biologiczną oraz planów ochrony biologicznej gospodarstw wchodzących w skład grupy, zgodnie z częścią 2 załącznika; |
d) |
szczegółowe informacje na temat konkretnych środków, kryteriów i wymagań w zakresie nadzoru nad chorobami, w szczególności ochrony i nadzoru w odniesieniu do grypy ptaków, zgodnie z częścią 3 załącznika. |
Artykuł 4
Udzielanie zatwierdzenia grupy
1. Właściwy organ udziela pierwszego zatwierdzenia jedynie takim grupom, które zlokalizowane są na terytorium lub części terytorium jednego z państw członkowskich, w przypadku którego nie mają zastosowania żadne ograniczenia w odniesieniu do grypy ptaków, zgodnie z prawodawstwem wspólnotowym.
Pierwszego zatwierdzenia grupy udziela się wyłącznie w państwie członkowskim, którego krajowy program nadzoru w zakresie wykrywania częstości występowania zakażeń wirusem grypy ptaków podtypu H5 i H7 u różnych gatunków drobiu został już zatwierdzony.
2. Przed udzieleniem zatwierdzenia grupy właściwy organ upewnia się, że w przypadku odnośnej grupy:
a) |
przez co najmniej sześć miesięcy przed datą wniosku prowadzono szczegółową ochronę i nadzór w odniesieniu do grypy ptaków, zgodnie z wymogami części 3 załącznika (w tym co najmniej jedną procedurę badań zgodnie z wymogami określonymi w pkt 4 części 3 załącznika) oraz nie stwierdzono w ciągu tego okresu obecności wirusa grypy ptaków w żadnym z gospodarstw wchodzących w skład grupy; |
b) |
w stosownych przypadkach plany szczepień wykonywane były zgodnie z prawodawstwem wspólnotowym; |
c) |
informacje przekazane zgodnie z art. 3 ust. 2 były pełne i dokładne; |
d) |
wdrożono określony w pkt 1 części 2 załącznika wspólny system zarządzania ochroną biologiczną oraz wykazano, że stanowi on środek wystarczający do zapewnienia populacji drobiu lub innych ptaków żyjących w niewoli w obrębie grupy odrębnego statusu zdrowotnego pod względem grypy ptaków; |
e) |
przeprowadzono urzędową kontrolę na miejscu z pozytywnym wynikiem w zakresie pkt a)–d); |
3. Grupa oznaczona jest jedną nazwą i przydzielony ma jeden numer zatwierdzenia.
4. Właściwy organ dopilnowuje, by po zatwierdzeniu grupa została bezzwłocznie wpisana do wykazu zatwierdzonych grup na stronie internetowej, o której mowa w art. 9 ust. 1, wraz z podaniem szczegółowych informacji dotyczących lokalizacji gospodarstw wchodzących w skład grupy oraz informacją, czy są to gospodarstwa wyjściowe, czy też zaopatrujące („wykaz zatwierdzonych grup”).
ROZDZIAŁ III
WARUNKI ZACHOWANIA ZATWIERDZENIA GRUPY
Artykuł 5
Zakres odpowiedzialności i obowiązki zarządzającego grupą
Po uzyskaniu zatwierdzenia grupy zarządzający grupą zobowiązany jest:
1) |
nadzorować i monitorować grupę w celu zapewnienia jej zgodności z informacjami przekazywanymi zgodnie z art. 3 ust. 2 oraz kryteriami i wymaganiami określonymi w załączniku; w szczególności, informacje takie muszą być stale aktualizowane i udostępniane na żądanie właściwemu organowi; |
2) |
dopilnować, by nadzór nad chorobami, w szczególności nadzór w odniesieniu do grypy ptaków, sprawowano według wspólnego systemu zarządzania ochroną biologiczną oraz każdego planu ochrony biologicznej gospodarstw wchodzących w skład grupy, a także:
|
3) |
dopilnować, by wszelkie szczepienia przeprowadzano zgodnie ze wspólnym systemem zarządzania ochroną biologiczną i każdym planem ochrony biologicznej gospodarstw wchodzących w skład grupy oraz by plany szczepień i informacje na temat procedur udostępniano na żądanie właściwemu organowi; |
4) |
organizować systematyczne audyty wewnętrzne lub zewnętrzne w celu zagwarantowania skuteczności wdrożenia w grupie wszystkich środków ochrony biologicznej, działań z zakresu nadzoru oraz systemu identyfikowalności oraz przechowywać wyniki takich audytów, w tym również audytów prowadzonych w ramach systemu zapewnienia jakości, tak by można je udostępnić na żądanie właściwemu organowi; |
5) |
bezzwłocznie powiadamiać właściwy organ, w przypadku gdy:
|
Artykuł 6
Zakres odpowiedzialności i obowiązki właściwego organu
1. Właściwy organ zobowiązany jest zapewnić przeprowadzenie na miejscu urzędowych, opartych na analizie ryzyka kontroli grup, w celu sprawdzenia ich zgodności z informacjami przekazywanymi zgodnie z art. 3 ust. 2 oraz kryteriami i wymaganiami określonymi w załączniku („kontrole”).
2. Kontrole prowadzone są cyklicznie w odstępach uzależnionych od:
a) |
sytuacji epidemiologicznej w obrębie grupy i poza nią, w szczególności pod względem grypy ptaków; |
b) |
informacji dotyczących wszelkich zmian lub dostosowań do wspólnego systemu zarządzania ochroną biologiczną lub planów ochrony biologicznej gospodarstw wchodzących w skład grupy, zgodnie z art. 5 ust. 5 lit. b). |
3. Właściwy organ jest odpowiedzialny za wystawianie świadectw potwierdzających pochodzenie towarów z zatwierdzonej grupy.
ROZDZIAŁ IV
ZAWIESZANIE LUB WYCOFYWANIE ZATWIERDZENIA GRUPY
Artykuł 7
Zawieszenie zatwierdzenia grupy
1. W przypadku gdy kontrola lub informacje epidemiologiczne dotyczące grupy wykażą, że grupa przestała być zgodna z informacjami przekazanymi zgodnie z art. 3 ust. 2 lub kryteriami i wymaganiami określonymi w załączniku, właściwy organ bezzwłocznie zawiesza zatwierdzenie odnośnej grupy, a zarządzający grupą dopilnowuje podjęcia natychmiastowych działań w celu wyeliminowania takiej niezgodności.
2. W następstwie zawieszenia zatwierdzenia grupy właściwy organ zobowiązany jest zawiesić wszelkie świadectwa potwierdzające pochodzenie towarów z zatwierdzonej grupy.
3. W przypadku zawieszenia zatwierdzenia grupy właściwy organ nie znosi zawieszenia, dopóki nie sprawdzi, czy w terminie 30 dni od dnia zawieszenia zatwierdzenia podjęto działania naprawcze, a kolejna kontrola została przeprowadzona z pozytywnym wynikiem.
Artykuł 8
Wycofanie zatwierdzenia grupy
1. Właściwy organ wycofuje zatwierdzenie grupy, w przypadku gdy, w następstwie zawieszenia zatwierdzenia zgodnie z art. 7 ust. 1, kolejna kontrola, zgodnie z art. 7 ust. 3, wykaże, że:
a) |
grupa w dalszym ciągu nie jest zgodna z informacjami przekazanymi zgodnie z art. 3 ust. 2 lub kryteriami i wymaganiami określonymi w załączniku; lub |
b) |
w grupie pojawiło się ognisko grypy ptaków. |
2. Po wycofaniu zatwierdzenia grupy właściwy organ:
a) |
wstrzymuje wydawanie świadectw pochodzenia towarów z zatwierdzonej grupy; |
b) |
skreśla nazwę grupy z wykazu zatwierdzonych grup. |
3. Po skreśleniu z wykazu zatwierdzonych grup ponowne umieszczenie grupy w takim wykazie wymaga złożenia na nowo wniosku zgodnie z rozdziałem II.
ROZDZIAŁ V
INTERNETOWA STRONA INFORMACYJNA I PRZEPISY KOŃCOWE
Artykuł 9
Internetowa strona informacyjna
1. Państwa członkowskie:
a) |
ustanawiają wykaz zatwierdzonych grup wraz z informacjami wymaganymi na podstawie art. 4 ust. 3 i 4; |
b) |
tworzą internetową stronę informacyjną w celu udostępnienia drogą elektroniczną wykazu zatwierdzonych grup; |
c) |
przekazują Komisji adres internetowych stron informacyjnych; |
d) |
stale aktualizują internetową stronę informacyjną w celu niezwłocznego uwzględnienia na niej wszelkich nowych przypadków udzielenia lub wycofania zatwierdzenia grupy. |
2. Komisja wspomaga państwa członkowskie w przekazywaniu takich informacji do wiadomości publicznej, udostępniając w tym celu adres internetowy swoich stron internetowych, na których zamieszczone będą krajowe łącza do internetowych stron informacyjnych.
Artykuł 10
Wejście w życie
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 października 2009 r.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
Sporządzono w Brukseli, dnia 13 lipca 2009 r.
W imieniu Komisji
Androulla VASSILIOU
Członek Komisji
(1) Dz.U. L 10 z 14.1.2006, s. 16.
(2) http://www.oie.int/eng/normes/mcode/en_sommaire.htm (Kodeks zdrowia zwierząt lądowych 2008).
(3) COM 539(2007) wersja ostateczna.
(4) Dz.U. L 237 z 31.8.2006, s. 1.
(5) Dz.U. L 31 z 1.2.2002, s. 1.
ZAŁĄCZNIK
KRYTERIA I WYMAGANIA ODNOŚNIE DO GRUP
CZĘŚĆ 1
Opis grupy zgodnie z art. 3 ust. 2 lit. b)
Opis grupy zgodnie z art. 3 ust. 2 lit. b) opiera się na mapie (lub mapach) grupy, ukazującej (ukazujących) jej granice, ukazującej (ukazujących) dokładne usytuowanie wszystkich tworzących ją elementów, w tym gospodarstw i ich obiektów, oraz wszelkich powiązanych jednostek funkcjonalnych, takich jak obiekty służące przetwarzaniu lub składowaniu pasz oraz obiekty służące składowaniu innych materiałów.
We wniosku należy zamieścić wystarczające informacje, szczegółowo charakteryzujące grupę, w szczególności:
1. |
Informacje na temat czynników infrastrukturalnych i ich wpływu na odseparowanie pod względem epidemiologicznym drobiu i innych ptaków żyjących w niewoli w obrębie grupy od populacji zwierząt o innym statusie zdrowotnym, takie jak:
|
2. |
Informacje na temat statusu epidemiologicznego pod względem grypy ptaków oraz na temat czynników ryzyka, uwzględniające następujące elementy:
|
CZĘŚĆ 2
Opis wspólnego systemu zarządzania ochroną biologiczną oraz planów ochrony biologicznej, zgodnie z art. 3 ust. 2 lit. c)
1. |
Wspólny system zarządzania ochroną biologiczną obejmuje co najmniej następujące elementy:
|
2. |
Plany ochrony biologicznej gospodarstw w ramach wspólnego systemu zarządzania ochroną biologiczną obejmują co najmniej następujące elementy:
|
3. |
Działania naprawcze i aktualizacja Wspólny system zarządzania ochroną biologiczną i plany ochrony biologicznej opisują, czy dane naruszenie należy uznać za mniej lub bardziej istotne, oraz określają działania naprawcze, jakie należy podjąć. Plany ochrony biologicznej aktualizowane są stosownie do poziomu ryzyka, w szczególności w przypadku oficjalnego podejrzenia ogniska grypy ptaków lub jego stwierdzenia w państwie członkowskim lub regionie lub strefie, w której zlokalizowana jest grupa (obejmuje to na przykład nałożenie ograniczeń w zakresie przemieszczania pojazdów, materiałów, zwierząt lub personelu, lub wdrożenie dodatkowych procedur odkażania). |
CZĘŚĆ 3
Szczegółowa ochrona i nadzór w odniesieniu do grypy ptaków
1. |
Stosuje się odpowiedni fizyczny system ochrony przed ptakami, mający zapobiec kontaktom z dzikimi ptakami oraz skażeniu paszy, wody i ściółki. Bezpośrednie otoczenie gospodarstwa nie może być atrakcyjne dla dzikich ptaków. |
2. |
Kontrola wejść i wyjść
|
3. |
Ta sama grupa nie może obejmować gospodarstw drobiarskich i gospodarstw z innymi ptakami żyjącymi w niewoli. W tym samym gospodarstwie nie mogą być hodowane różne gatunki drobiu, z wyjątkiem wylęgarni. |
4. |
Na poziomie grupy plan nadzoru, za który odpowiedzialny jest zarządzający grupą, obejmuje bieżący nadzór czynny, który przeprowadzany jest na 20 próbkach krwi pobranych losowo od drobiu lub innych ptaków żyjących w niewoli, z tej samej jednostki produkcyjnej, do celów badań serologicznych pod kątem grypy ptaków:
|
5. |
System wczesnego ostrzegania, o którym mowa w art. 5 ust. 2 lit. a), musi być oparty na pisemnym protokole określającym procedury sprawozdawczości. W szczególności system taki musi być dostosowany tak, by uwzględniać różne gatunki drobiu lub innych ptaków żyjących w niewoli oraz ich wrażliwość na grypę ptaków, a ponadto:
|
II Akty przyjęte na mocy Traktatów WE/Euratom, których publikacja nie jest obowiązkowa
DECYZJE
Konferencja przedstawicieli rządów państw członkowskich
14.7.2009 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 181/25 |
DECYZJA PRZEDSTAWICIELI RZĄDÓW PAŃSTW CZŁONKOWSKICH
z dnia 8 lipca 2009 r.
w sprawie mianowania sędziego Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich
(2009/541/WE, Euratom)
PRZEDSTAWICIELE RZĄDÓW PAŃSTW CZŁONKOWSKICH WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,
uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 224,
uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Energii Atomowej, w szczególności jego art. 140,
a także mając na uwadze, że na mocy art. 5 i 7, w związku z art. 47 Protokołu w sprawie Statutu Trybunału Sprawiedliwości oraz w wyniku rezygnacji Daniela ŠVÁBIEGO, należy mianować sędziego Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich na okres pozostały do końca kadencji Daniela ŠVÁBIEGO, czyli do dnia 31 sierpnia 2010 r.,
STANOWIĄ, CO NASTĘPUJE:
Artykuł 1
Juraj SCHWARCZ zostaje mianowany sędzią Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich na okres od dnia 7 października 2009 r. do dnia 31 sierpnia 2010 r.
Artykuł 2
Niniejsza decyzja zostaje opublikowana w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Sporządzono w Brukseli dnia 8 lipca 2009 r.
C. DANIELSSON
Przewodniczący
14.7.2009 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 181/26 |
DECYZJA PRZEDSTAWICIELI RZĄDÓW PAŃSTW CZŁONKOWSKICH
z dnia 8 lipca 2009 r.
w sprawie mianowania sędziego Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich
(2009/542/WE, Euratom)
PRZEDSTAWICIELE RZĄDÓW PAŃSTW CZŁONKOWSKICH WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,
uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 223,
uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Energii Atomowej, w szczególności jego art. 139,
a także mając na uwadze, że na mocy art. 5 i 7 Protokołu w sprawie Statutu Trybunału Sprawiedliwości oraz w wyniku rezygnacji Petera JANNA należy mianować sędziego Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich na okres pozostający do końca kadencji Petera JANNA, czyli do dnia 6 października 2012 r.,
STANOWIĄ, CO NASTĘPUJE:
Artykuł 1
Maria BERGER zostaje mianowana sędzią Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich na okres od dnia 7 października 2009 r. do dnia 6 października 2012 r.
Artykuł 2
Niniejsza decyzja zostaje opublikowana w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Sporządzono w Brukseli dnia 8 lipca 2009 r.
C. DANIELSSON
Przewodniczący
Komisja
14.7.2009 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 181/27 |
DECYZJA KOMISJI
z dnia 13 sierpnia 2008 r.
ustanawiająca ekologiczne kryteria przyznawania wspólnotowego oznakowania ekologicznego farbom i lakierom zewnętrznym
(notyfikowana jako dokument nr C(2008) 4452)
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
(2009/543/WE)
KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,
uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,
uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 1980/2000 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 17 lipca 2000 r. w sprawie zrewidowanego programu przyznawania wspólnotowego oznakowania ekologicznego (1), w szczególności jego art. 6 ust. 1 akapit drugi,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
Na mocy rozporządzenia (WE) nr 1980/2000 wspólnotowe oznakowanie ekologiczne można przyznać produktowi posiadającemu takie właściwości, dzięki którym może przyczyniać się on w znacznym stopniu do poprawy kluczowych aspektów środowiskowych. |
(2) |
Rozporządzenie (WE) nr 1980/2000 stanowi, że szczegółowe kryteria dotyczące przyznawania oznakowania ekologicznego należy ustalić dla poszczególnych grup produktów. |
(3) |
Należy przyjąć nową decyzję ustanawiającą kryteria ekologiczne przyznawania wspólnotowego oznakowania ekologicznego farbom i lakierom zewnętrznym. |
(4) |
Kryteria ekologiczne oraz związane z nimi wymogi w zakresie oceny i weryfikacji powinny obowiązywać przez okres czterech lat. |
(5) |
Środki przewidziane w niniejszej decyzji oparte są na projekcie kryteriów opracowanym przez Radę ds. Znakowania Ekologicznego Unii Europejskiej, ustanowioną na mocy art. 13 rozporządzenia (WE) nr 1980/2000. |
(6) |
Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią komitetu powołanego na mocy art. 17 rozporządzenia (WE) nr 1980/2000, |
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Artykuł 1
1. Grupa produktów „farby i lakiery zewnętrzne” obejmuje przeznaczone do stosowania na zewnątrz dekoracyjne i ochronne farby i lakiery, bejce oraz produkty pokrewne, do budynków oraz mebli zewnętrznych, podłóg i ogrodzeń, zgodnie z ust. 2, przeznaczone dla amatorów i profesjonalistów, produkowane przede wszystkim do zastosowań zewnętrznych i wprowadzane na rynek w tym charakterze.
Grupa ta obejmuje między innymi powłoki i farby podłogowe, produkty barwione przez dystrybutorów na życzenie dekoratorów, zarówno amatorów, jak i profesjonalistów, systemy barwiące, farby dekoracyjne w postaci cieczy lub past, które mogą być wstępnie przygotowane, barwione lub preparowane przez producentów w odpowiedzi na oczekiwania konsumentów, w tym farby do drewna, bejce do drewna i desek, powłoki murarskie i powłoki wykończeniowe do metalu (z wyjątkiem antykorozyjnych powłok wykończeniowych i środków gruntujących) oraz środki gruntujące (oraz podkładowe) związane z tymi systemami produktów.
2. „Farba” oznacza barwiony materiał do pokrywania w postaci cieczy, pasty lub proszku, który po zastosowaniu na podłożu tworzy nieprzezroczystą warstwę o właściwościach ochronnych, dekoracyjnych lub specjalnych walorach technicznych.
„Lakier” oznacza bezbarwny materiał do pokrywania, który po zastosowaniu na podłożu tworzy stałą przezroczystą warstwę o właściwościach ochronnych, dekoracyjnych lub specjalnych walorach technicznych.
Po zastosowaniu farba i lakier wysychają, tworząc warstwę stałą, przylegającą do podłoża i chroniącą je.
Farby i lakiery dekoracyjne stanowią farby i lakiery stosowane na budynkach i ich elementach wykończeniowych oraz zewnętrznych meblach, podłogach i ogrodzeniach w celach dekoracyjnych i ochronnych. Są one nakładane in situ. Pełnią funkcję dekoracyjną, stanowiąc jednocześnie warstwę ochronną.
Bejce (lazury) oznaczają powłoki tworzące przezroczystą lub półprzezroczystą warstwę dekoracyjną i chroniącą drewno przed wpływem czynników atmosferycznych, która umożliwia łatwe utrzymywanie drewna w pożądanym stanie.
Powłoki murarskie oznaczają powłoki, które tworzą warstwę dekoracyjną i ochronną, przeznaczone do stosowania na betonie, nadających się do malowania elementach murarskich, odlewach, krzemianie wapnia lub cemencie wzmocnionym włóknem. Są one zasadniczo przeznaczone do zastosowań zewnętrznych, ale można ich używać do wnętrz lub też na sufitach i sufitach balkonowych.
„Systemy barwiące” oznaczają metodę przygotowywania kolorowych farb poprzez mieszanie „podkładu” z kolorowymi barwnikami.
3. Wymieniona grupa produktów nie obejmuje:
a) |
powłok antykorozyjnych; |
b) |
powłok zabezpieczających przed zanieczyszczeniami; |
c) |
środków konserwujących do drewna; |
d) |
powłok do specjalnych zastosowań przemysłowych i profesjonalnych, włączając w to powłoki o podwyższonej trwałości; |
e) |
żadnych produktów przeznaczonych przede wszystkim do zastosowań wewnętrznych i wprowadzanych na rynek w takim charakterze. |
Artykuł 2
1. Aby uzyskać wspólnotowe oznakowanie ekologiczne na mocy rozporządzenia (WE) nr 1980/2000 oraz zgodnie z ust. 2 i 3 niniejszego artykułu, farby i lakiery muszą należeć do grupy produktów „farby i lakiery zewnętrzne” zdefiniowanej w art. 1 oraz spełniać kryteria ekologiczne wymienione w załączniku do niniejszej decyzji.
2. Jakościowe reaktywne powłoki dwuskładnikowe do celów specjalnych zastosowań muszą spełniać następujące warunki:
a) |
oba komponenty muszą spełniać kryteria ekologiczne ustanowione w załączniku (z wyjątkiem kryterium dla lotnych związków organicznych); |
b) |
musi im towarzyszyć informacja, że komponentów nie wolno używać oddzielnie ani mieszać z innymi produktami; |
c) |
końcowy produkt gotowy do użycia musi również spełniać kryteria ekologicznie włącznie z kryterium dla lotnych związków organicznych. |
3. Powłoki wprowadzane do obrotu, przeznaczone zarówno do wnętrz, jak i do zastosowań zewnętrznych, muszą spełniać zarówno kryteria ustanowione w niniejszej decyzji dla farb i lakierów zewnętrznych, jak i kryteria ustanowione w decyzji Komisji 2009/544/WE (2) dla farb i lakierów do wnętrz.
Artykuł 3
Kryteria ekologiczne oraz związane z nimi wymogi w zakresie oceny i weryfikacji dotyczące grupy produktów „farby i lakiery zewnętrzne” obowiązują cztery lata od daty wejścia w życie niniejszej decyzji.
Artykuł 4
Do celów administracyjnych grupie produktów „farby i lakiery zewnętrzne” przypisuje się numer kodu „33”.
Artykuł 5
Niniejsza decyzja skierowana jest do państw członkowskich.
Sporządzono w Brukseli, dnia 13 sierpnia 2008 r.
W imieniu Komisji
Olli REHN
Członek Komisji
(1) Dz.U. L 237 z 21.9.2000, s. 1.
(2) Zob. 39 s. niniejszego Dziennika Urzędowego.
ZAŁĄCZNIK
A. RAMY
Cel kryteriów
Niniejsze kryteria mają na celu w szczególności:
— |
wydajne wykorzystanie produktów i minimalizację odpadów, |
— |
zmniejszenie zagrożeń środowiskowych i innych (takich jak ozon troposferyczny) poprzez ograniczenie emisji rozpuszczalników, |
— |
zmniejszenie emisji substancji toksycznych i innych zanieczyszczeń do wód. Kryteria ustanowiono na poziomie promującym znakowanie ekologiczne tych farb i lakierów zewnętrznych, które wywierają mniejszy wpływ na środowisko naturalne. |
Wymogi w zakresie oceny i weryfikacji
Określone wymogi w zakresie dotyczące oceny i weryfikacji podane są w ramach każdego kryterium.
W przypadku gdy wnioskodawca jest zobowiązany do złożenia deklaracji, dokumentacji, analiz, sprawozdań z badań lub innych dowodów demonstrujących zgodność z kryteriami, dokumenty te mogą pochodzić odpowiednio od wnioskodawcy i/lub jego dostawcy(-ów) i/lub jego (ich) poddostawcy(-ów) itd.
Gdy sytuacja tego wymaga, możliwe jest zastosowanie innych metod badawczych niż wskazane dla każdego kryterium, jeśli są one uznawane za równoważne przez właściwy organ oceniający wniosek.
W stosownych przypadkach właściwe organy mogą wymagać odpowiedniej dokumentacji, a także mogą przeprowadzać niezależne badania weryfikacyjne.
Zaleca się, aby przy ocenie wniosków oraz monitorowaniu zgodności z kryteriami właściwe organy brały pod uwagę wdrożenia uznanego systemu zarządzania środowiskiem, jak np. EMAS lub ISO 14001 (Uwaga: wdrażanie takich systemów zarządzania nie jest wymagane).
Gdy w kryteriach wymienione są składniki, obejmują one zarówno substancje, jak i preparaty. „Substancje” i „preparaty” są zdefiniowane w rozporządzeniu REACH (rozporządzenie (WE) nr 1907/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady (1)).
Właściwemu organowi przedstawiana jest dokładna receptura produktu w odniesieniu do każdej substancji wykorzystanej przez wnioskodawcę. Należy zgłosić każdą substancję, w tym zanieczyszczenia, występującą w stężeniu większym niż 0,01 % (m/m), jeżeli w kryteriach nie określono niższego stężenia.
B. KRYTERIA EKOLOGICZNE
Wszystkie kryteria z wyjątkiem kryterium 3, które dotyczy lotnych związków organicznych, mają zastosowanie do farb i lakierów w ich opakowaniach. Zgodnie z dyrektywą 2004/42/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (2) limity lotnych związków organicznych odnoszą się do gotowych produktów i dlatego maksymalną zawartość lotnych związków organicznych oblicza się na podstawie każdego zalecanego dodatku, takiego jak barwniki i/lub rozcieńczalniki. Do tego obliczenia potrzebne są dane dostarczane przez dostawców surowców na temat zawartości substancji stałych, zawartości lotnych związków organicznych oraz ciężaru właściwego produktu.
Kryterium 1 i 2 stosuje się jedynie do farb białych i lekko barwionych (włącznie z warstwami wierzchnimi, podkładowymi i/lub przejściowymi).
W odniesieniu do systemów barwiących kryterium 1 i 2 stosuje się jedynie do białych podkładów (podkład zawierający najwięcej TiO2). W przypadku gdy biały podkład nie spełnia wymogu wydajności co najmniej 6 m2 z litra przy zdolności krycia 98 % zgodnie z kryterium 7a, kryterium to musi być spełnione po zabarwieniu do znormalizowanego koloru RAL 9010.
Kryterium 1 i 2 nie stosuje się do powłok przezroczystych.
1. Pigmenty białe
Zawartość pigmentów białych (białe pigmenty nieorganiczne o współczynniku załamania powyżej 1,8): Zawartość białych pigmentów w farbach nie może przekraczać 38 g na m2 suchej powłoki o zdolności krycia 98 %. Wymóg ten nie dotyczy lakierów i bejc.
Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca przedstawia deklarację o niestosowaniu lub dokumentację dotyczącą zawartości pigmentów białych i wydajności, wraz ze szczegółowym obliczeniem wykazującym zgodność z tym kryterium.
2. Ditlenek tytanu
Ditlenek tytanu: Emisje i zrzuty odpadów z produkcji pigmentów zawierających ditlenek tytanu nie przekraczają następujących wartości (zgodnie z dokumentem referencyjnym na temat najlepszych dostępnych technik wytwarzania dużych ilości chemikaliów nieorganicznych (BREF) z sierpnia 2007 r.):
— |
emisje SOx (wyrażone jako SO2): 266 mg na m2 suchej powłoki (zdolność krycia 98 %), |
— |
odpady siarczanowe: 19 g na m2 suchej powłoki (zdolność krycia 98 %), |
— |
odpady chlorkowe: 3,9 g, 6,8 g i 12,5 g na m2 suchej powłoki (zdolność krycia 98 %) odpowiednio dla rutylu naturalnego, rutylu syntetycznego i rud żużlowych. |
Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca przedstawia deklarację o niestosowaniu lub odpowiednią dokumentację informującą o wielkościach stosownych emisji i zrzutów odpadów dla tych parametrów, zawartości ditlenku tytanu w produkcie oraz wydajności, wraz ze szczegółowym obliczeniem wykazującym zgodność z tym kryterium.
3. Lotne związki organiczne (VOC)
Zawartość lotnych związków organicznych nie może przekraczać:
Klasyfikacja produktu (dyrektywa 2004/42/WE) |
Limit zawartości lotnych związków organicznych (w g/l włącznie z wodą) |
Powłoki na zewnętrzne ściany o podłożu mineralnym |
40 |
Farby pokrywające wykończenia zewnętrzne z drewna i metalu wraz z podkładami |
90 |
Lakiery i bejce do zewnętrznych elementów wykończeniowych, włącznie z bejcami kryjącymi |
90 |
Bejce zewnętrzne o minimalnej grubości warstwy |
75 |
Podkłady (do zastosowań zewnętrznych) |
15 |
Podkłady klejące (do zastosowań zewnętrznych) |
15 |
Powłoki jakościowe jednoskładnikowe |
100 |
Jakościowe powłoki reaktywne dwuskładnikowe do celów specjalnych takich jak podłogi |
100 |
W tym kontekście „lotny związek organiczny (VOC)” oznacza każdy związek organiczny o początkowej temperaturze wrzenia mniejszej lub równej 250 °C, mierzonej przy normalnym ciśnieniu 101,3 kPa, zgodnie z definicją w dyrektywie 2004/42/WE. Do określenia limitów zawartości VOC wykorzystano podkategorie farb i lakierów wymienione w dyrektywie. Przytoczono jedynie kategorie odnoszące się do powłok zewnętrznych.
Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca przedstawia deklarację zgodności z tym kryterium. Dla każdego produktu wnioskodawca podaje zawartość lotnych związków organicznych.
4. Lotne węglowodory aromatyczne (VAH)
Lotnych węglowodorów aromatycznych nie dodaje się bezpośrednio do produktu przed barwieniem lub w trakcie barwienia (gdzie stosowne), aczkolwiek można dodać składniki zawierające lotne węglowodory aromatyczne w takiej ilości, aby zawartość VAH w produkcie końcowym nie przekraczała 0,1 % (m/m).
W tym kontekście „lotny węglowodór aromatyczny (VAH)” oznacza każdy związek organiczny, zgodnie z definicją w dyrektywie 2004/42/WE, o początkowej temperaturze wrzenia mniejszej lub równej 250 °C, mierzonej w normalnym ciśnieniu 101,3 kPa, i posiadający co najmniej jedno jądro aromatyczne w rozpisanym wzorze strukturalnym.
Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca przedstawia deklarację zgodności z tym kryterium stwierdzającą, że nie dodano żadnych VAH innych niż zawarte w prefabrykowanych składnikach i, gdzie stosowne, deklaracje dostawców tych składników potwierdzające zawartość VAH.
5. Metale ciężkie
Następujące metale ciężkie lub ich związki nie mogą być stosowane jako składniki produktu lub barwniki (jeśli stosowne) (ani jako substancje, ani jako część stosowanych preparatów): kadm, ołów, chrom VI, rtęć, arsen, bar (z wyjątkiem siarczanu baru), selen, antymon.
Kobaltu również nie dodaje się jako składnika, z wyjątkiem soli kobaltowych stosowanych jako sykatywa w farbach alkidowych. Ich stężenie, mierzone dla kobaltu jako metalu, nie może przekraczać 0,05 % (m/m) w gotowym produkcie. Z wymogu tego jest także zwolniony kobalt zawarty w pigmentach.
Dopuszcza się śladowe ilości tych metali do 0,01 % (m/m) występujące w składnikach i pochodzące z zanieczyszczeń obecnych w surowcach.
Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca przedstawia deklarację zgodności z tym kryterium i, gdzie stosowne, deklaracje dostawców tych składników.
6. Substancje niebezpieczne
a) |
Produkt: Produkt nie może być sklasyfikowany jako bardzo toksyczny, toksyczny, niebezpieczny dla środowiska, rakotwórczy, toksyczny dla rozrodczości, szkodliwy, żrący, mutagenny lub drażniący (jedynie jeżeli jest to spowodowane obecnością składników oznaczonych jako R43) zgodnie z dyrektywą 1999/45/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (3) przed barwieniem i po barwieniu (gdzie stosowne). Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca przedstawia deklarację zgodności z tym kryterium wraz z kartą bezpieczeństwa materiału w produkcie spełniającą wymogi załącznika II do rozporządzenia REACH. |
b) |
Składniki (bardzo toksyczne, toksyczne, rakotwórcze, mutagenne, toksyczne dla rozrodczości): Nie wolno stosować żadnego składnika włącznie ze składnikami stosowanymi do barwienia (jeżeli stosowne), któremu w dniu złożenia wniosku przypisuje się lub można przypisać którekolwiek z poniższych oznaczeń ryzyka (lub ich kombinację):
ustanowionych w dyrektywie Rady 67/548/EWG (4) z późniejszymi zmianami lub w dyrektywie 1999/45/WE wraz z późniejszymi zmianami. Składniki aktywne wykorzystywane w recepturach jako konserwanty, którym przypisuje się jedno z następujących oznaczeń ryzyka: R23, R24, R25, R26, R27, R28, R39, R40 lub R48 (lub ich kombinację) mogą być stosowane pod warunkiem że ich udział w recepturze preparatu farby nie przekracza 0,1 % (m/m). Alternatywnie można stosować Globalnie Zharmonizowany System Klasyfikacji i Oznakowania Chemikaliów (GHS) (5). W tym przypadku nie używa się składników, włącznie ze składnikami stosowanymi przy barwieniu (jeżeli stosowne), sklasyfikowanych w kategorii (lub jako kombinacja kategorii):
ustanowionych w ST/SG/AC.10/30 (6) i zmienionych w ST/SG/AC.10/34/Add.3 w sprawie Globalnie Zharmonizowanego Systemu Klasyfikacji i Oznakowania Chemikaliów. Składniki aktywne wykorzystywane w recepturach jako konserwanty, którym przypisuje się jedno z następujących oznaczeń GHS, mogą być stosowane, pod warunkiem że ich udział w recepturze preparatu farby nie przekracza 0,1 % (m/m):
Można stosować metyloetyloketoksym w farbach alkilowych, pod warunkiem że jego zawartość nie przekracza 0,3 % (m/m). Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca przedstawia deklarację zgodności z tym kryterium wraz z kartą bezpieczeństwa materiału w produkcie, spełniającą wymogi załącznika II do rozporządzenia REACH. |
c) |
Składniki (niebezpieczne dla środowiska): Zawartość żadnego składnika, włącznie ze składnikami stosowanymi przy barwieniu (jeżeli stosowne), któremu w dniu złożenia wniosku przypisuje się lub można przypisać którekolwiek z poniższych oznaczeń ryzyka, nie może przekroczyć 2 % (m/m):
ustanowionych w dyrektywie 67/548/EWG lub dyrektywie 1999/45/WE. Alternatywnie można stosować Globalnie Zharmonizowany System Klasyfikacji i Oznakowania Chemikaliów (GHS) (7). W tym przypadku zawartość żadnego składnika, włącznie ze składnikami stosowanymi przy barwieniu (jeżeli stosowne), któremu w dniu złożenia wniosku przypisuje się lub można przypisać którąkolwiek z poniższych kategorii, nie przekracza 2 % (m/m): kategorie toksyczności dla środowiska wodnego (i ich kombinacje):
ustanowionych w ST/SG/AC.10/30 i zmienionych w ST/SG/AC.10/34/Add.3 w sprawie Globalnie Zharmonizowanego Systemu Klasyfikacji i Oznakowania Chemikaliów. W każdym przypadku całkowita zawartość wszystkich składników, którym w dniu złożenia wniosku przypisuje się lub można przypisać którekolwiek z wymienionych oznaczeń ryzyka (lub ich kombinację) lub oznaczenie klasyfikacji w ramach GHS, nie może przekraczać 4 % (m/m). Wymóg ten nie dotyczy amoniaku i alkiloamoniaku. Wymóg ten nie ma wpływu na konieczność spełnienia warunku wymienionego w kryterium 6a) powyżej. Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca przedstawia deklarację zgodności z tym kryterium wraz z wykazem składników oraz kartą bezpieczeństwa materiału w produkcie dla każdego składnika, spełniającą wymogi załącznika II do rozporządzenia REACH. |
d) |
Etoksylowane alkilofenole (APEO): Nie używa się APEO w produktach przed barwieniem i w trakcie barwienia (gdzie stosowne). Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca przedstawia deklarację zgodności z tym kryterium. |
e) |
Związki izotiazolinonu: Zawartość związków izotiazolinonu w produkcie nie może przekraczać 0,05 % (m/m) przed barwieniem i po barwieniu (gdzie stosowne). W odniesieniu do powłok do drewna zawartość związków izotiazolinonu nie przekracza 0,2 % (m/m). Podobnie zawartość mieszaniny 5-chloro-2-metylo-2H-izotiazolo-3-onu (nr EC 247-500-7) i 2-metylo-2H-izotiazolo-3-onu (nr EC 220-239-6) (3:1) nie może przekraczać 0,0015 % (m/m). Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca przedstawia deklarację zgodności z tym kryterium, wskazując ilości (jeśli występują). |
f) |
Perfluorowane związki alifatyczne (PFAS), perfluorowane kwasy karboksylowe (PFCA) włącznie z kwasem perfluorooctowym (PFOA) oraz substancje pochodne wymienione we „Wstępnym wykazie PFOS, PFAS, PFOA, PFCA, związków pochodnych i chemikaliów degradowalnych do PFCA (zmienionym w 2007 r.) (OECD)” są niedozwolone w produkcie. Wykaz OECD umieszczony jest w załączniku do niniejszego dokumentu na temat kryteriów. Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca przedstawia deklarację zgodności z tym kryterium. |
g) |
Formaldehyd: Nie dodaje się wolnych formaldehydów. Składniki wnoszące do produktu formaldehydy mogą być dodawane w ilościach gwarantujących utrzymanie wynikowej całkowitej zawartości wolnych formaldehydów po barwieniu (gdzie stosowne) nieprzekraczającej 0,001 % (m/m). Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca przedstawia deklarację zgodności z tym kryterium. Ponadto wnioskodawca dostarcza od dostawców surowców wyniki badań wykorzystujących metodę VdL-RL 03 (Wytyczne VdL 03) „Metoda acetylo-acetonowa oznaczania stężenia formaldehydu w produktach zapuszkowanych” oraz obliczenia odnoszące te dane do produktu końcowego i wykazujące, że możliwe końcowe maksymalne stężenie formaldehydu uwolnionego z substancji uwalniających formaldehyd nie przekracza 0,001 % (m/m). Alternatywnie, zawartość formaldehydu ze składników wnoszących formaldehyd do produktu można zmierzyć w produkcie końcowym poprzez zastosowanie krajowej normy lub zatwierdzonej metody opisanej w ISO/IEC 17025, opartej na wysokosprawnej chromatografii cieczowej. |
h) |
Fluorowcowane rozpuszczalniki organiczne: Niezależnie od kryteriów 6a, 6b i 6c, jedynie związki fluorowcowane, które w dniu złożenia wniosku zostały uprzednio ocenione i nie zostały sklasyfikowane w kategorii ryzyka (lub ich kombinacji): R26/27, R45, R48/20/22, R50, R51, R52, R53, R50/53, R51/53, R52/53 i R59 zgodnie z dyrektywami 67/548/EWG i 1999/45/WE, mogą być stosowane w produkcie przed barwieniem i w trakcie barwienia (jeśli stosowne). Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca przedstawia deklarację zgodności z tym kryterium. |
i) |
Ftalany: Niezależnie od kryteriów 6a, 6b i 6c, jedynie ftalany, które w dniu złożenia wniosku zostały uprzednio ocenione i nie zostały sklasyfikowane w kategorii ryzyka (lub ich kombinacji): R60, R61, R62, R50, R51, R52, R53, R50/53, R51/53 i R52/53 zgodnie z dyrektywą 67/548/EWG i jej zmianami, mogą być stosowane w produkcie przed barwieniem i w trakcie barwienia (jeśli stosowne). Dodatkowo DNOP (ftalan di-(n-oktylowy)), DINP (ftalan di-izononylu), DIDP (ftalan di-izodecylu) są niedozwolone w produkcie. Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca przedstawia deklarację zgodności z tym kryterium. |
7. Przydatność do użycia
a) |
Wydajność: Wydajność farb białych i lekko barwionych (włącznie z warstwami wierzchnimi, gruntującymi, podkładowymi i/lub przejściowym) wynosi (przy zdolności krycia 98 %) co najmniej 6 m2 z jednego litra produktu. W odniesieniu do systemów barwiących kryterium to stosuje się jedynie do białych podkładów (podkład zawierający najwięcej TiO2). W przypadku gdy biały podkład nie spełnia wymogu wydajności co najmniej 6 m2 z litra przy zdolności krycia 98 %, kryterium to musi być spełnione po barwieniu do znormalizowanego koloru RAL 9010. Kryterium to nie ma zastosowania w odniesieniu do wszystkich pozostałych podkładów wykorzystywanych do produkcji produktów barwionych – podkłady te z zasady zawierają mniej TiO2 i nie spełniają wymogu wydajności 6 m2 z litra produktu przy zdolności krycia 98 %. W odniesieniu do farb stanowiących część systemu barwiącego wnioskodawca musi umieścić na opakowaniu produktu informację dla konsumenta i/lub poinformować punkt sprzedaży, jaki odcień bądź środek gruntujący/podkład (jeśli to możliwe, oznakowany ekologicznie przez Wspólnotę) powinno się zastosować jako bazę przed położeniem ciemniejszego odcienia. Wydajność środków gruntujących ze specjalnymi właściwościami nieprzepuszczalnymi/uszczelniającymi, przepuszczającymi/klejącymi oraz środków gruntujących ze specjalnymi właściwościami adhezyjnymi do aluminium i powłok galwanizowanych wynosi (przy zdolności krycia 98 %) co najmniej 6 m2 z jednego litra produktu. Farby elastomerowe posiadają wydajność (przy zdolności krycia 98 %) nie mniejszą niż 4 m2 z jednego litra produktu. Wymóg ten nie ma zastosowania do lakierów, bejc, powłok i farb podłogowych, farb podkładowych, adhezyjnych środków gruntujących lub wszelakich powłok przezroczystych. Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca przedstawia sprawozdanie z badań przeprowadzonych z wykorzystaniem metody ISO 6504/1 (Farby i lakiery – określanie zdolności krycia – Część 1: metoda Kubelka-Munka dla farb białych i lekko barwionych) lub 6504/3 (Część 3: ustalenie współczynnika kontrastu (nieprzezroczystości) farb lekko barwionych przy stałej wydajności), lub – dla farb zaprojektowanych specjalnie dla uzyskania trójwymiarowego efektu dekoracyjnego, stąd charakteryzujących się bardzo grubą warstwą – metodą NF T 30 073 (lub równoważną). W odniesieniu do podkładów wykorzystywanych do produkcji produktów barwionych nieocenionych zgodnie z wymienionymi kryteriami wnioskodawca przedstawia dowody, w jaki sposób konsument uzyska informację, że przed położeniem produktu powinien zastosować środek gruntujący i/lub szary (bądź w innym odpowiednim odcieniu) podkład. |
b) |
Odporność na wodę: Lakiery oraz powłoki i farby podłogowe muszą posiadać odporność na wodę zgodną z normą ISO 2812-3, czyli gwarantującą niezmieniony połysk i kolor po 24-godzinnym okresie działania wody i 16-godzinnym okresie powrotu do stanu normalnego. Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca przedstawia sprawozdanie z badań przeprowadzonych z wykorzystaniem metody ISO 2812/-3 (Farby i lakiery – określanie odporności na płyny – Część 3: Metoda wykorzystująca materiał wchłaniający). |
c) |
Adhezja: Farby murarskie (z wyłączeniem przezroczystych środków gruntujących) powinny przejść zgodnie z EN 24624 (ISO 4624) test wytrzymałości na odrywanie, natomiast powłoki i farby podłogowe, podkłady do betonu oraz powłoki do drewna i metalu powinny uzyskać co najmniej wynik 2 w teście przyczepności zgodnie z EN 2409. Przy przeprowadzaniu testu zgodnie z EN 24624, jeśli wytrzymałość rozdzielcza podłoża jest mniejsza od siły przylegania farby, jest to uznawane za przejście testu; w przeciwnym razie adhezja farby musi przekraczać wartość progową 1,5 MPa. Wnioskodawca ocenia środek gruntujący i/lub powłokę wierzchnią lub też oba jako część systemu (w trakcie badań system powinien dotyczyć produktów w miarę możliwości posiadających wspólnotowe oznakowanie ekologiczne (z wyjątkiem systemu przeznaczonego do powierzchni metalowych). Jeżeli ocenia jedynie powłokę wierzchnią, traktowane jest to jako najgorszy możliwy scenariusz dotyczący adhezji. Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca przedstawia sprawozdanie z badań przeprowadzonych przy zastosowaniu, odpowiednio, metody EN ISO 2409 lub EN 24624 (ISO 4624). |
d) |
Ścieralność: Powłoki i farby podłogowe mają odporność na ścieranie nieprzekraczającą utraty 70 mg masy po 1 000 cykli badań przy 1 000 g obciążenia i kole CS10 zgodnie z EN ISO 7784-2:2006. Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca przedstawia sprawozdanie z badań przeprowadzonych przy zastosowaniu metody EN ISO 7784-2:2006 wykazujących zgodność z wymienionym kryterium. |
e) |
Czynniki atmosferyczne: Murarskie farby wykończeniowe oraz powłoki wykończeniowe do drewna i metalu włącznie z lakierami są wystawiane na działanie sztucznych czynników atmosferycznych, w tym działaniu fluorescencyjnych lamp UV i skroplonej pary wodnej lub rozpylonej wody zgodnie z 11507:2007. Farby murarskie wystawia się na działanie w warunkach testowych przez 1 000 godzin, powłoki wykończeniowe (włącznie z lakierami) – przez 500 godzin. Warunki testowe wynoszą UVA 4 h/60 stopni C + wilgotność 4 h/50 stopni C. Alternatywnie powłoki wykończeniowe i lakiery do drewna mogą być wystawiane na działanie czynników atmosferycznych przez 500 godzin w urządzeniu przyśpieszającym działanie czynników atmosferycznych QUV z cyklicznym wystawieniem na działanie promieni UV (A) i zraszanie zgodnie z EN 927-6. Zmiana koloru próbek wystawionych na działanie czynników atmosferycznych nie jest większa niż ΔΕ * = 4, a zmniejszenie się połysku lakieru nie przekracza 30 % swojej wartości początkowej. Pomiaru połysku dokonuje się metodą ISO 2813. Kryterium zmiany koloru nie stosuje się do przezroczystych lakierów i podkładów. Kredowanie badane jest metodą EN ISO 4628-6:2007 na wykończeniowych powłokach murarskich oraz na powłokach wykończeniowych do drewna i metalu (gdzie stosowne) po wystawieniu próbek na działanie czynników atmosferycznych. Powłoki powinny uzyskać w badaniu wynik 1,5 lub lepszy (0,5 lub 1,0). W normie podane są odniesienia wraz z ilustracjami. Należy również ocenić następujące parametry w odniesieniu do wykończeniowych powłok murarskich oraz powłok wykończeniowych do drewna i metalu po wystawieniu próbek na działanie czynników atmosferycznych:
Ze względu na dużą liczbę możliwych kolorów barwiących powyższe badania ogranicza się do stosowanej farby podkładowej. Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca przedstawia sprawozdanie z badań przeprowadzonych bądź metodą ISO 11507:2007 zgodnie z określonymi parametrami, bądź metodą EN 927-6, bądź obiema tymi metodami (jeśli właściwe). Ponadto wnioskodawca przedstawia sprawozdanie z badań przy zastosowaniu EN ISO 4628-2, 4, 5, 6, gdzie stosowne. Wnioskodawca przedstawia również deklarację, że, gdzie stosowne, zmiana koloru powłoki odpowiada parametrom ustanowionym w niniejszym dokumencie. |
f) |
Przepuszczalność pary wodnej: Jeśli stwierdza się, że zewnętrzne farby murarskie i do betonu są oddychające, farbę klasyfikuje się w klasie II (średnia przepuszczalność pary) lub wyżej zgodnie z metodą badania EN ISO 7783-2. Ze względu na dużą liczbę możliwych kolorów barwiących kryterium to jest ograniczone do badania farb podkładowych; wymogu tego nie stosuje się do przezroczystych środków gruntujących. Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca przedstawia sprawozdanie z badań przeprowadzonych przy zastosowaniu metody EN ISO 7783-2. |
g) |
Przepuszczalność wody: Jeśli stwierdza się, że zewnętrzne farby murarskie i do betonu są wodoodporne lub elastomerowe, farbę klasyfikuje się w klasie III (niska przepuszczalność wody) zgodnie z metodą DIN EN 1062-3:1999. Ze względu na dużą liczbę możliwych kolorów barwiących kryterium to jest ograniczone do badania farb podkładowych. Wszystkie pozostałe farby murarskie klasyfikuje się w klasie II (średnia przepuszczalność wody) lub wyższej zgodnie z metodą badania DIN EN 1062-3:1999. Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca przedstawia sprawozdanie z badań przeprowadzonych przy zastosowaniu metody DIN EN 1062-3:1999. |
h) |
Odporność na zagrzybienie: Jeśli stwierdza się, że wykończeniowe powłoki murarskie posiadają właściwości przeciwgrzybicze, powłoka uzyskuje wynik 2 lub lepiej (mniej niż 10 % zagrzybienia), jak określono w metodzie BS 3900:G6. Ze względu na dużą liczbę możliwych kolorów barwiących kryterium to jest ograniczone do badania farb podkładowych. Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca przedstawia sprawozdanie z badań przeprowadzonych przy zastosowaniu metody BS 3900:G6. |
i) |
Wyrównywanie pęknięć: Jeśli stwierdza się, że farby murarskie (lub do betonu) posiadają właściwości elastomerowe, farba musi być sklasyfikowana co najmniej jako A1 w temperaturze 23 °C zgodnie z DIN EN 1062-7:2004. Ze względu na dużą liczbę możliwych kolorów barwiących kryterium to jest ograniczone do badania farb podkładowych. Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca przedstawia sprawozdanie z badań przeprowadzonych przy zastosowaniu metody DIN EN 1062-7:2004. |
j) |
Odporność na zasady: Murarskie farby i środki gruntujące nie ulegają zniszczeniu w zauważalny sposób w przypadku skrapiania przez 24 godziny powłoki 10 % roztworem NaOH zgodnie z metodą ISO 2812-4:2007. Oceny dokonuje się po 24 godzinach od zakończenia skrapiania. Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca przedstawia sprawozdanie z badań przeprowadzonych przy zastosowaniu metody ISO EN 2812-4:2007. |
8. Informacje dla konsumentów
Następujące informacje należy podać na opakowaniu produktu lub dołączyć do opakowania:
— |
zastosowanie, podłoże, warunki stosowania, dla których produkt jest przeznaczony. Informacja ta winna obejmować wskazówki na temat prac przygotowawczych itp., np. właściwego przygotowania podłoża, wskazówki na temat zastosowania zewnętrznego (gdzie stosowne) lub temperatury, |
— |
zalecenia co do środków czyszczących i usuwania odpadów (w celu ograniczenia zanieczyszczenia wody). Zalecenia te winny być dostosowane do danego rodzaju produktu i rodzaju zastosowania i mogą, jeśli to wskazane, mieć formę rysunkową, |
— |
zalecenia dotyczące warunków przechowywania produktu po otwarciu opakowania (w celu zmniejszenia ilości odpadów), w tym, jeśli właściwe, zalecenia w zakresie bezpieczeństwa, |
— |
w odniesieniu do ciemniejszych podkładów, do których nie stosuje się kryterium 7a), podaje się informacje dotyczące zastosowania właściwych środków gruntujących lub właściwej farby podkładowej (posiadających, jeśli to możliwe, oznakowanie ekologiczne Wspólnoty), |
— |
tekst informujący, że niewykorzystana farba wymaga specjalnego traktowania w celu bezpiecznego jej usunięcia ze środowiska i nie powinna zatem być wyrzucana razem z odpadami gospodarczymi. Informacja na temat unieszkodliwiania i zbierania udzielana jest przez władze lokalne, |
— |
zalecenia dotyczące zapobiegawczych środków ochronnych dla malarza. Następujący tekst (lub odpowiednik) należy umieści na opakowaniu lub do niego dołączyć: Aby uzyskać więcej informacji wyjaśniających, dlaczego ten produkt został oznaczony kwiatkiem (wspólnotowym oznakowaniem ekologicznym), należy odwiedzić stronę internetową: http://ec.europa.eu/environment/ecolabel. |
Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca przedstawia wraz z wnioskiem wzór opakowania produktu oraz deklarację zgodności z niniejszym kryterium.
9. Informacje umieszczone na oznakowaniu ekologicznym
W rubryce 2 etykiety oznakowania ekologicznego zawarty jest następujący tekst:
— |
dobra wydajność w zastosowaniach zewnętrznych, |
— |
ograniczona zawartość substancji niebezpiecznych, |
— |
niska zawartość rozpuszczalników. |
Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca przedstawia wzór opakowania produktu pokazujący jego oznakowanie oraz deklarację zgodności z niniejszym kryterium.
(1) Dz.U. L 396 z 30.12.2006, s. 1.
(2) Dz.U. L 143 z 30.4.2004, s. 87.
(3) Dz.U. L 200 z 30.7.1999, s. 1.
(4) Dz.U. 196 z 16.8.1967, s. 1.
(5) Dnia 27 czerwca 2007 r. Komisja Europejska przyjęła wniosek w sprawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie klasyfikacji, etykietowania i pakowania substancji i mieszanin oraz zmieniającego dyrektywę 67/548/EWG i rozporządzenie (WE) nr 1907/2006 (COM(2007) 355 wersja ostateczna). Więcej informacji na temat pokrywania się istniejącego systemu i systemu GHS znajduje się w załączniku VII w tomie III przyjętego wniosku: http://ec.europa.eu/enterprise/reach/docs/ghs/ghs_prop_vol_iii_en.pdf
(6) Komitet Ekspertów Narodów Zjednoczonych ds. Transportu Towarów Niebezpiecznych oraz Globalnie Zharmonizowanego Systemu Klasyfikacji i Oznakowania Chemikaliów: http://www.unece.org/trans/main/dgdb/dgcomm/ac10rep.html
(7) Zob. przypis 5.
14.7.2009 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 181/39 |
DECYZJA KOMISJI
z dnia 13 sierpnia 2008 r.
ustanawiająca ekologiczne kryteria przyznawania wspólnotowego oznakowania ekologicznego farbom i lakierom do wnętrz
(notyfikowana jako dokument nr C(2008) 4453)
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
(2009/544/WE)
KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,
uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,
uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 1980/2000 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 17 lipca 2000 r. w sprawie zrewidowanego programu przyznawania wspólnotowego oznakowania ekologicznego (1), w szczególności jego art. 6 ust. 1 akapit drugi,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
Na mocy rozporządzenia (WE) nr 1980/2000 wspólnotowe oznakowanie ekologiczne można przyznać produktowi posiadającemu takie właściwości, dzięki którym może przyczyniać się on w znacznym stopniu do poprawy kluczowych aspektów środowiskowych. |
(2) |
Rozporządzenie (WE) nr 1980/2000 stanowi, że dla poszczególnych grup produktów należy ustalić szczegółowe kryteria przyznawania oznakowania ekologicznego, opracowane na podstawie kryteriów sporządzonych przez Komitet Unii Europejskiej ds. Oznakowania Ekologicznego. |
(3) |
Stanowi ono również, że przegląd kryteriów przyznawania oznakowania ekologicznego oraz związanych z nimi wymogów w zakresie oceny i weryfikacji ma nastąpić w odpowiednim czasie przed zakończeniem okresu obowiązywania kryteriów określonych dla danej grupy produktów. |
(4) |
Zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1980/2000 przeprowadzono w odpowiednim czasie przegląd kryteriów ekologicznych oraz związanych z nimi wymogów w zakresie oceny i weryfikacji ustanowionych w decyzji Komisji 2002/739/WE z dnia 3 września 2002 r. ustanawiającej zrewidowane kryteria ekologiczne odnoszące się do wspólnotowego programu przyznawania oznakowań ekologicznych dla farb i lakierów do stosowania wewnątrz pomieszczeń i zmieniającej decyzję 1999/10/WE (2). Wymienione kryteria ekologiczne oraz związane z nimi wymogi w zakresie oceny i weryfikacji obowiązują do dnia 28 lutego 2009 r. |
(5) |
W świetle dokonanego przeglądu, aby uwzględnić postęp naukowy oraz zmiany rynkowe, należy zmienić definicję grupy produktów oraz ustanowić nowe kryteria ekologiczne. |
(6) |
Należy zatem zastąpić decyzję 2002/739/WE. |
(7) |
Kryteria ekologiczne oraz związane z nimi wymogi w zakresie oceny i weryfikacji powinny obowiązywać cztery lata od daty notyfikacji niniejszej decyzji. |
(8) |
Należy przyznać okres przejściowy dla producentów, których produkty otrzymały oznakowanie ekologiczne dla farb i lakierów do wnętrz przed dniem 18 sierpnia 2008 r. lub którzy złożyli wniosek o przyznanie takiego oznakowania przed dniem 18 sierpnia 2008 r., aby mieli czas na dostosowanie swoich produktów do zmienionych kryteriów i wymogów. Ze względu na kwestie pewności prawnej do dnia 28 lutego 2009 r. producenci powinni mieć możliwość składania wniosków zgodnie z kryteriami ustanowionymi w decyzji 2002/739/WE lub w niniejszej decyzji. Po tej dacie jedynie kryteria ustanowione w niniejszej decyzji będą mieć zastosowanie. |
(9) |
Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Komitetu powołanego na mocy art. 17 rozporządzenia (WE) nr 1980/2000, |
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Artykuł 1
1. Grupa produktów „farby i lakiery do wnętrz” obejmuje dekoracyjne farby i lakiery do wnętrz, bejce oraz produkty pokrewne zgodnie z definicją w ust. 2, przeznaczone dla amatorów i profesjonalistów, produkowane przede wszystkim do zastosowań wewnętrznych i wprowadzane na rynek w tym charakterze.
Grupa ta obejmuje między innymi powłoki i farby podłogowe, produkty barwione przez dystrybutorów na życzenie dekoratorów, zarówno amatorów, jak i profesjonalistów, systemy barwiące, farby dekoracyjne w postaci cieczy lub past, które mogą być wstępnie przygotowane, barwione lub preparowane przez producentów w odpowiedzi na oczekiwania konsumentów, w tym środki gruntujące i podkładowe związane z tymi systemami produktów.
2. „Farba” oznacza barwiony materiał do pokrywania w postaci cieczy, pasty lub proszku, który po zastosowaniu na podłożu tworzy nieprzezroczystą warstwę o właściwościach ochronnych, dekoracyjnych lub specjalnych walorach technicznych.
„Lakier” oznacza bezbarwny materiał do pokrywania, który po zastosowaniu na podłożu tworzy stałą przezroczystą warstwę o właściwościach ochronnych, dekoracyjnych lub specjalnych walorach technicznych.
„Farby i lakiery dekoracyjne” oznaczają farby i lakiery stosowane na budynkach i elementach wykończeniowych w celach dekoracyjnych i ochronnych. Są one nakładane in situ. Chociaż ich główną funkcją jest dekoracja, mają także znaczenie ochronne.
„Bejce” (lazury) oznaczają powłoki tworzące przezroczystą lub półprzezroczystą warstwę dekoracyjną i chroniącą drewno przed wpływem czynników atmosferycznych, która umożliwia łatwe utrzymywanie drewna w pożądanym stanie.
„Systemy barwiące” oznaczają metodę przygotowywania kolorowych farb poprzez mieszanie „podkładu” z kolorowymi barwnikami.
3. Wymieniona grupa produktów nie obejmuje:
a) |
powłok antykorozyjnych; |
b) |
powłok zabezpieczających przed zanieczyszczeniami; |
c) |
środków konserwujących do drewna; |
d) |
powłok do specjalnych zastosowań przemysłowych i profesjonalnych, włączając w to powłoki o podwyższonej trwałości; |
e) |
powłok fasadowych; |
f) |
żadnych produktów przeznaczonych przede wszystkim do zastosowań zewnętrznych i wprowadzanych na rynek w takim charakterze. |
Artykuł 2
1. Aby uzyskać wspólnotowe oznakowanie ekologiczne na mocy rozporządzenia (WE) nr 1980/2000 oraz zgodnie z ust. 2 i 3 niniejszego artykułu, farby i lakiery muszą należeć do grupy produktów „farby i lakiery do wnętrz” zdefiniowanej w art. 1 oraz spełniać kryteria ekologiczne wymienione w załączniku do niniejszej decyzji.
2. Jakościowe reaktywne powłoki dwuskładnikowe do celów specjalnych zastosowań muszą spełniać następujące warunki:
a) |
oba komponenty muszą spełniać kryteria ekologiczne ustanowione w załączniku (z wyjątkiem kryterium dla lotnych związków organicznych); |
b) |
musi im towarzyszyć informacja, że komponentów nie wolno używać oddzielnie ani mieszać z innymi produktami; |
c) |
końcowy produkt gotowy do użycia musi również spełniać kryteria ekologicznie włącznie z kryterium dla lotnych związków organicznych. |
3. Powłoki wprowadzane do obrotu przeznaczone zarówno do wnętrz, jak i do zastosowań zewnętrznych, muszą spełniać zarówno kryteria ustanowione w niniejszej decyzji dla farb i lakierów do wnętrz, jak i kryteria ustanowione w decyzji Komisji 2009/543/WE (3) dla farb i lakierów zewnętrznych.
Artykuł 3
Kryteria ekologiczne oraz związane z nimi wymogi w zakresie oceny i weryfikacji dotyczące grupy produktów „farby i lakiery do wnętrz” obowiązują cztery lata od daty wejścia w życie niniejszej decyzji.
Artykuł 4
Do celów administracyjnych grupie produktów „farby i lakiery do wnętrz” przypisuje się numer kodu „07”.
Artykuł 5
Decyzja 2002/739/WE traci moc.
Artykuł 6
1. Oznakowania ekologiczne przyznane przed dniem 18.8.2008 r. produktom należącym do grupy produktów „farby i lakiery do wnętrz” mogą nadal być używane do dnia 28.2.2009 r.
2. Jeśli wnioski o przyznanie oznakowania ekologicznego produktom należącym do grupy produktów „farby i lakiery do wnętrz” zostały złożone przed dniem 18.8.2008 r., to produktom tym może być przyznane oznakowanie ekologiczne na podstawie warunków określonych w decyzji 2002/739/WE. W takich przypadkach oznakowanie ekologiczne może być stosowane do dnia 28.2.2009 r.
3. Wnioski o przyznanie oznakowania ekologicznego produktom należącym do grupy produktów „farby i lakiery do wnętrz” złożone po dniu 18.8.2008 r., lecz przed dniem 1.3.2009 r., mogą opierać się na kryteriach ustanowionych w decyzji 2002/739/WE lub na kryteriach ustanowionych w niniejszej decyzji.
W przypadku gdy wniosek opiera się na kryteriach ustanowionych w decyzji 2002/739/WE, oznakowanie ekologiczne może być stosowane do dnia 28.2.2009 r.
Artykuł 7
Niniejsza decyzja skierowana jest do państw członkowskich.
Sporządzono w Brukseli, dnia 13 sierpnia 2008 r.
W imieniu Komisji
Olli REHN
Członek Komisji
(1) Dz.U. L 237 z 21.9.2000, s. 1.
(2) Dz.U. L 236 z 4.9.2002, s. 4.
(3) Zob. s. 27 niniejszego Dziennika Urzędowego.
ZAŁĄCZNIK
A. RAMY
Cel kryteriów
Niniejsze kryteria mają na celu w szczególności:
— |
wydajne wykorzystanie produktów i minimalizację odpadów, |
— |
zmniejszenie zagrożeń środowiskowych i innych (takich jak ozon troposferyczny) poprzez ograniczenie emisji rozpuszczalników, |
— |
zmniejszenie emisji substancji toksycznych i innych zanieczyszczeń do wód. Kryteria ustanowiono na poziomie promującym znakowanie ekologiczne tych farb i lakierów do wnętrz, które wywierają mniejszy wpływ na środowisko naturalne. |
Wymogi w zakresie oceny i weryfikacji
Określone wymogi w zakresie oceny i weryfikacji podane są w ramach każdego kryterium.
W przypadku gdy wnioskodawca jest zobowiązany do złożenia deklaracji, dokumentacji, analiz, sprawozdań z badań lub innych dowodów demonstrujących zgodność z kryteriami, dokumenty te mogą pochodzić, odpowiednio, od wnioskodawcy i/lub jego dostawcy(-ów) i/lub jego (ich) poddostawcy(-ów) itd.
Gdy sytuacja tego wymaga, możliwe jest zastosowanie innych metod badawczych niż wskazane dla każdego kryterium, jeśli są one uznawane za równoważne przez właściwy organ oceniający wniosek.
W stosownych przypadkach właściwe organy mogą wymagać odpowiedniej dokumentacji, a także mogą przeprowadzać niezależne badania weryfikacyjne.
Zaleca się, aby przy ocenie wniosków oraz monitorowaniu zgodności z kryteriami właściwe organy brały pod uwagę wdrożenie uznanego systemu zarządzania środowiskiem, jak np. EMAS lub ISO 14001 (Uwaga: wdrażanie takich systemów zarządzania nie jest wymagane).
Gdy w kryteriach wymienione są składniki, obejmują one zarówno substancje, jak i preparaty. „Substancje” i „preparaty” są zdefiniowane w rozporządzeniu REACH (rozporządzenie (WE) nr 1907/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady (1)).
Właściwemu organowi przedstawiania jest dokładna receptura produktu w odniesieniu do każdej substancji wykorzystanej przez wnioskodawcę. Należy zgłosić każdą substancję, w tym zanieczyszczenia, występującą w stężeniu większym niż 0,01 % (m/m), jeżeli w kryteriach nie określono niższego stężenia.
B. KRYTERIA EKOLOGICZNE
Wszystkie kryteria z wyjątkiem kryterium 3, które dotyczy lotnych związków organicznych, mają zastosowanie do farb i lakierów w ich opakowaniach. Zgodnie z dyrektywą 2004/42/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (2) limity lotnych związków organicznych odnoszą się do gotowych produktów i dlatego maksymalną zawartość lotnych związków organicznych oblicza się na podstawie każdego zalecanego dodatku, takiego jak barwniki i/lub rozcieńczalniki. Do tego obliczenia potrzebne są dane dostarczane przez dostawców surowców na temat zawartości substancji stałych, zawartości lotnych związków organicznych oraz ciężaru właściwego produktu.
Kryterium 1 i 2 stosuje się jedynie do farb białych i lekko barwionych (włącznie z warstwami wierzchnimi, podkładowymi i/lub przejściowymi).
W odniesieniu do systemów barwiących kryterium 1 i 2 stosuje się jedynie do białych podkładów (podkład zawierający najwięcej TiO2). W przypadku gdy biały podkład nie spełnia wymogu wydajności co najmniej 8 m2 z litra przy zdolności krycia 98 % zgodnie z kryterium 7a), kryterium to musi być spełnione po zabarwieniu znormalizowanego koloru RAL 9010.
Kryterium 1 i 2 nie stosuje się do powłok przezroczystych.
1. Pigmenty białe
Zawartość pigmentów białych (białe pigmenty nieorganiczne o współczynniku załamania powyżej 1,8): zawartość białych pigmentów w farbach nie może przekraczać 36 g na m2 suchej powłoki o zdolności krycia 98 %. Wymóg ten nie dotyczy lakierów i bejc.
Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca przedstawia deklarację o niestosowaniu lub dokumentację dotyczącą zawartości pigmentów białych i wydajności, wraz ze szczegółowym obliczeniem wykazującym zgodność z tym kryterium.
2. Ditlenek tytanu
Ditlenek tytanu: Emisje i zrzuty odpadów z produkcji pigmentów zawierających ditlenek tytanu nie przekraczają następujących wartości (zgodnie z dokumentem referencyjnym na temat najlepszych dostępnych technik wytwarzania dużych ilości chemikaliów nieorganicznych (BREF) z sierpnia 2007 r.):
— |
emisje SOx (wyrażone jako SO2): 252 mg na m2 suchej powłoki (zdolność krycia 98 %), |
— |
odpady siarczanowe: 18 g na m2 suchej powłoki (zdolność krycia 98 %), |
— |
odpady chlorkowe: 3,7 g, 6,4 g i 11,9 g na m2 suchej powłoki (zdolność krycia 98 %) odpowiednio dla rutylu naturalnego, rutylu syntetycznego i rud żużlowych. |
Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca przedstawia deklarację o niestosowaniu lub odpowiednią dokumentację informującą o wielkościach stosownych emisji i zrzutów odpadów dla tych parametrów, zawartości ditlenku tytanu w produkcie oraz wydajności, wraz ze szczegółowymi obliczeniami wykazującymi zgodność z tym kryterium.
3. Lotne związki organiczne (VOC)
Zawartość lotnych związków organicznych nie może przekraczać:
Klasyfikacja produktu (dyrektywa 2004/42/WE) |
Limit zawartości lotnych związków organicznych (w g/l włącznie z wodą) |
Mat do wnętrz (ściany/sufit) (połysk < 25@60 °) |
15 |
Błyszczący do wnętrz (ściany/sufit) (połysk > 25@60 °) |
60 |
Farby pokrywające wykończenia wnętrz z drewna i metalu wraz z podkładami |
90 |
Lakiery i bejce do elementów wykończeniowych wnętrz, włącznie z bejcami kryjącymi |
75 |
Bejce do wnętrz o minimalnej grubości warstwy |
75 |
Podkłady |
15 |
Podkłady klejące |
15 |
Powłoki jakościowe jednoskładnikowe |
100 |
Jakościowe powłoki reaktywne dwuskładnikowe do celów specjalnych takich jak podłogi |
100 |
Powłoki z efektem dekoracyjnym |
90 |
W tym kontekście „lotny związek organiczny (VOC)” oznacza każdy związek organiczny o początkowej temperaturze wrzenia mniejszej lub równej 250 °C, mierzonej przy normalnym ciśnieniu 101,3 kPa, zgodnie z definicją w dyrektywie 2004/42/WE. Do określenia limitów zawartości VOC wykorzystano podkategorie farb i lakierów wymienione w dyrektywie. Zacytowano jedynie kategorie odnoszące się do powłok do wnętrz.
Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca przedstawia deklarację zgodności z tym kryterium. Dla każdego produktu wnioskodawca podaje zawartość lotnych związków organicznych.
4. Lotne węglowodory aromatyczne (VAH)
Lotnych węglowodorów aromatycznych nie dodaje się bezpośrednio do produktu przed barwieniem lub w trakcie barwienia (gdzie stosowne); aczkolwiek można dodać składniki zawierające lotne węglowodory aromatyczne w takiej ilości, aby zawartość VAH w produkcie końcowym nie przekraczała 0,1 % (m/m).
W tym kontekście „lotny węglowodór aromatyczny (VAH)” oznacza każdy związek organiczny, zgodnie z definicją w dyrektywie 2004/42/WE, o początkowej temperaturze wrzenia mniejszej lub równej 250 °C, mierzonej przy normalnym ciśnieniu 101,3 kPa, i posiadający co najmniej jedno jądro aromatyczne w rozpisanym wzorze strukturalnym.
Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca przedstawia deklarację zgodności z tym kryterium stwierdzającą, że nie dodano żadnych VAH innych niż zawarte w prefabrykowanych składnikach i, gdzie stosowne, deklaracje dostawców tych składników potwierdzające zawartość VAH.
5. Metale ciężkie
Następujące metale ciężkie lub ich związki nie mogą być stosowane jako składniki produktu lub barwniki (jeśli stosowne) (ani jako substancje, ani jako część stosowanych preparatów): kadm, ołów, chrom VI, rtęć, arsen, bar (z wyjątkiem siarczanu baru), selen, antymon.
Kobaltu również nie dodaje się jako składnika, z wyjątkiem soli kobaltowych stosowanych jako sykatywa w farbach alkidowych. Ich stężenie, mierzone dla kobaltu jako metalu, nie przekracza 0,05 % (m/m) w gotowym produkcie. Z wymogu tego jest także zwolniony kobalt zawarty w pigmentach.
Dopuszcza się śladowe ilości tych metali do 0,01 % (m/m) występujące w składnikach i pochodzące z zanieczyszczeń obecnych w surowcach.
Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca przedstawia deklarację zgodności z tym kryterium i, gdzie stosowne, deklaracje dostawców tych składników.
6. Substancje niebezpieczne
a) |
Produkt: Produkt nie może być sklasyfikowany jako bardzo toksyczny, toksyczny, niebezpieczny dla środowiska, rakotwórczy, toksyczny dla rozrodczości, szkodliwy, żrący, mutagenny lub drażniący (jedynie jeżeli jest to spowodowane obecnością składników oznaczonych jako R43) zgodnie z dyrektywą 1999/45/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (3) przed barwieniem i po barwieniu (gdzie stosowne). Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca przedstawia deklarację zgodności z tym kryterium wraz z kartą bezpieczeństwa materiału w produkcie, spełniającą wymogi załącznika II do rozporządzenia REACH. |
b) |
Składniki (bardzo toksyczne, toksyczne, rakotwórcze, mutagenne, toksyczne dla rozrodczości): Nie wolno stosować żadnego składnika włącznie ze składnikami stosowanymi do barwienia (jeżeli stosowne), który w dniu złożenia wniosku spełnia kryteria klasyfikacji w którejkolwiek z poniższych kategorii ryzyka (lub ich kombinacji):
ustanowionych w dyrektywie Rady 67/548/EWG (4) lub dyrektywie 1999/45/WE. Składniki aktywne wykorzystywane w recepturach jako konserwanty, którym przypisuje się jedno z następujących oznaczeń ryzyka: R23, R24, R25, R26, R27, R28, R39, R40 lub R48 (lub ich kombinację), mogą być stosowane, pod warunkiem że ich udział w recepturze preparatu farby nie przekracza 0,1 % (m/m). Alternatywnie można stosować Globalnie Zharmonizowany System Klasyfikacji i Oznakowania chemikaliów (GHS) (5). W tym przypadku nie używa się składników, włącznie ze składnikami stosowanymi przy barwieniu (jeżeli stosowne), sklasyfikowanych w kategorii (lub jako kombinacja kategorii):
ustanowionych w ST/SG/AC.10/30 (6) i zmienionych w ST/SG/AC.10/34/Add.3 w sprawie Globalnie Zharmonizowanego Systemu Klasyfikacji i Oznakowania Chemikaliów. Składniki aktywne wykorzystywane w recepturach jako konserwanty, którym przypisuje się jedno z następujących oznaczeń GHS, mogą być stosowane, pod warunkiem że ich udział w recepturze preparatu farby nie przekracza 0,1 % (m/m):
Można stosować metyloetyloketoksym w farbach alkilowych, pod warunkiem że jego zawartość nie przekracza 0,3 % (m/m). Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca przedstawia deklarację zgodności z tym kryterium wraz z kartą bezpieczeństwa materiału w produkcie, spełniającą wymogi załącznika II do rozporządzenia REACH. |
c) |
Składniki (niebezpieczne dla środowiska): Zawartość żadnego składnika, włącznie ze składnikami stosowanymi przy barwieniu (jeżeli stosowne), któremu w dniu złożenia wniosku przypisuje się lub można przypisać którekolwiek z poniższych oznaczeń ryzyka (lub ich kombinację), nie może przekroczyć 2 % (m/m):
ustanowionych w dyrektywie Rady 67/548/EWG lub dyrektywie 1999/45/WE. Alternatywnie można stosować Globalnie Zharmonizowany System Klasyfikacji i Oznakowania Chemikaliów (GHS) (7). W tym przypadku zawartość żadnego składnika, włącznie ze składnikami stosowanymi przy barwieniu (jeżeli stosowne), któremu w dniu złożenia wniosku przypisuje się lub można przypisać którąkolwiek z poniższych kategorii, nie przekracza 2 % (m/m): kategorie toksyczności dla środowiska wodnego (i ich kombinacje):
ustanowionych w ST/SG/AC.10/30 i zmienionych w ST/SG/AC.10/34/Add.3 w sprawie Globalnie Zharmonizowanego Systemu Klasyfikacji i Oznakowania Chemikaliów. W każdym przypadku całkowita zawartość wszystkich składników, którym w dniu złożenia wniosku przypisuje się lub można przypisać którekolwiek z wymienionych oznaczeń ryzyka (lub ich kombinację) lub oznaczenie klasyfikacji w ramach GHS, nie przekracza 4 % (m/m). Wymóg ten nie dotyczy amoniaku i alkiloamoniaku. Wymóg ten nie ma wpływu na konieczność spełnienia warunku wymienionego w kryterium 6a) powyżej. Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca przedstawia deklarację zgodności z tym kryterium wraz z wykazem składników oraz kartą bezpieczeństwa materiału w produkcie dla każdego składnika spełniającą wymogi załącznika II do rozporządzenia REACH. |
d) |
Etoksylowane alkilofenole (APEO): Nie używa się APEO w produktach przez barwieniem i w trakcie barwienia (gdzie stosowne). Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca przedstawia deklarację zgodności z tym kryterium. |
e) |
Związki izotiazolinonu: Zawartość związków izotiazolinonu w produkcie nie może przekraczać 0,05 % (m/m) przed i po barwieniu (gdzie stosowne). Podobnie zawartość mieszaniny 5-chloro-2-metylo-2H-izotiazolo-3-onu (nr EC 247-500-7) i 2-metylo-2H-izotiazolo-3-onu (nr EC 220-239-6) (3:1) nie może przekraczać 0,0015 % (m/m). Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca przedstawia deklarację zgodności z tym kryterium, wskazując ilości, (jeśli występują). |
f) |
Perfluorowane związki alifatyczne (PFAS), perfluorowane kwasy karboksylowe (PFCA) włącznie z kwasem perfluorooctowym (PFOA) oraz substancje pochodne wymienione we „Wstępnym wykazie PFOS, PFAS, PFOA, PFCA, związków pochodnych i chemikaliów degradowalnych do PFCA (zmienionym w 2007 r.) (OECD)” są niedozwolone w produkcie. Wykaz OECD umieszczony jest w załączniku do niniejszego dokumentu na temat kryteriów. Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca przedstawia deklarację zgodności z tym kryterium. |
g) |
Formaldehyd: Nie dodaje się wolnych formaldehydów. Składniki wnoszące do produktu formaldehydy mogą być dodawane w ilościach gwarantujących utrzymanie wynikowej całkowitej zawartości wolnych formaldehydów po barwieniu (gdzie stosowne) nieprzekraczającej 0,001 % (m/m). Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca przedstawia deklarację zgodności z tym kryterium. Ponadto wnioskodawca dostarcza od dostawców surowców wyniki badań wykorzystujących metodę VdL-RL 03 (Wytyczne VdL 03) „Metoda acetylo-acetonowa oznaczania stężenia formaldehydu w produktach zapuszkowanych” oraz obliczenia odnoszące te dane do produktu końcowego i wykazujące, że możliwe końcowe maksymalne stężenie formaldehydu uwolnionego z substancji uwalniających formaldehyd nie przekracza 0,001 % (m/m). Alternatywnie zawartość formaldehydu ze składników wnoszących formaldehyd do produktu można zmierzyć w produkcie końcowym poprzez zastosowanie normy opartej na wysokosprawnej chromatografii cieczowej. |
h) |
Fluorowcowane rozpuszczalniki organiczne: Niezależnie od kryteriów 6a), 6b) i 6c), jedynie związki fluorowcowane, które w dniu złożenia wniosku zostały uprzednio ocenione i nie zostały sklasyfikowane w kategorii ryzyka (lub ich kombinacji): R26/27, R45, R48/20/22, R50, R51, R52, R53, R50/53, R51/53, R52/53 i R59 zgodnie z dyrektywami 67/548/EWG i 1999/45/WE, mogą być stosowane w produkcie przed barwieniem i w trakcie barwienia (jeśli stosowne). Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca przedstawia deklarację zgodności z tym kryterium. |
i) |
Ftalany: Niezależnie od kryteriów 6a), 6b) i 6c), jedynie ftalany, które w dniu złożenia wniosku zostały uprzednio ocenione i nie zostały sklasyfikowane w kategorii ryzyka (lub ich kombinacji): R60, R61, R62, R50, R51, R52, R53, R50/53, R51/53 i R52/53 zgodnie z dyrektywą 67/548/EWG i jej zmianami, mogą być stosowane w produkcie przed barwieniem i w trakcie barwienia (jeśli stosowne). Dodatkowo DNOP (ftalan di-(n-oktylowy)), DINP (ftalan di-izononylu), DIDP (ftalan di-izodecylu) są niedozwolone w produkcie. Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca przedstawia deklarację zgodności z tym kryterium. |
7. Przydatność do użycia
a) |
Wydajność: Wydajność farb białych i lekko barwionych (włącznie z warstwami wierzchnimi, gruntującymi, podkładowymi i/lub przejściowym) wynosi (przy zdolności krycia 98 %) co najmniej 8 m2 z jednego litra produktu. W odniesieniu do systemów barwiących kryterium to stosuje się jedynie do białych podkładów (podkład zawierający najwięcej TiO2). W przypadku gdy biały podkład nie spełnia wymogu wydajności co najmniej 8 m2 z litra przy zdolności krycia 98 %, kryterium to musi być spełnione po barwieniu do znormalizowanego koloru RAL 9010. Kryterium to nie ma zastosowania w odniesieniu do wszystkich pozostałych podkładów wykorzystywanych do produkcji produktów barwionych – podkłady te z zasady zawierają mnie TiO2 i nie spełniają wymogu wydajności 8 m2 z litra produktu przy zdolności krycia 98 %. W odniesieniu do farb stanowiących część systemu barwiącego wnioskodawca musi umieścić na opakowaniu produktu informację dla konsumenta i/lub poinformować punkt sprzedaży, jaki odcień bądź środek gruntujący/podkład (jeśli to możliwe, oznakowany ekologicznie przez Wspólnotę) powinno się zastosować jako bazę przed położeniem ciemniejszego odcienia. Wydajność środków gruntujących ze specjalnymi właściwościami nieprzepuszczalnymi/uszczelniającymi, przepuszczającymi/klejącymi oraz środków gruntujących ze specjalnymi właściwościami adhezyjnymi do aluminium i powłok galwanizowanych wynosi (przy zdolności krycia 98 %) co najmniej 6 m2 z jednego litra produktu. Gęste powłoki dekoracyjne (farby zaprojektowane specjalnie dla uzyskania trójwymiarowego efektu dekoracyjnego, stąd charakteryzujące się bardzo grubą warstwą) mają alternatywnie posiadać wydajność 1 m2 z kg produktu. Wymóg ten nie ma zastosowania do lakierów, bejc, powłok i farb podłogowych, farb podkładowych, adhezyjnych środków gruntujących lub wszelakich powłok przezroczystych. Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca przedstawia sprawozdanie z badań przeprowadzonych z wykorzystaniem metody ISO 6504/1 (Farby i lakiery – określanie zdolności krycia – Część 1: metoda Kubelka-Munka dla farb białych i lekko barwionych) lub 6504/3 (Część 3: ustalenie współczynnika kontrastu (nieprzezroczystości) farb lekko barwionych przy stałej wydajności), lub – dla farb zaprojektowanych specjalnie dla uzyskania trójwymiarowego efektu dekoracyjnego, stąd charakteryzujących się bardzo grubą warstwą – metodą NF T 30073 (lub równoważną). W odniesieniu do podkładów wykorzystywanych do produkcji produktów barwionych nieocenionych zgodnie z wymienionymi kryteriami wnioskodawca przedstawia dowody, w jaki sposób konsument uzyska informację, że przed położeniem produktu powinien zastosować środek gruntujący i/lub szary (bądź w innym odpowiednim odcieniu) podkład. |
b) |
Odporność na ścieranie na mokro: Farby ścienne (zgodne z EN 13300) przedstawiane (informacja na produkcie bądź w materiałach marketingowych) jako zmywalne, nadające się do czyszczenia lub czyszczenia szczotką, muszą posiadać odporność na ścieranie na mokro, mierzoną zgodnie z EN 13300 i EN ISO 11998, klasy 2 lub lepszej (nieprzekraczającą 20 mikronów po 200 cyklach). Ze względu na szeroki potencjalny zakres możliwych kolorów barwiących kryterium to jest ograniczone do badania podkładów do barwienia. Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca przedstawia sprawozdanie z badań przeprowadzonych przy zastosowaniu metody EN metody EN ISO 11998 (Test na możliwość czyszczenia i odporność na ścieranie) oraz dowody (na opakowaniu produktu lub związanych z nim materiałach marketingowych), że konsument jest poinformowany, że produkt nie został przebadany pod kątem ścieralności na mokro w przypadku farb sufitowych. |
c) |
Odporność na wodę: Lakiery oraz powłoki i farby podłogowe muszą posiadać odporność na wodę zgodną z normą EN ISO 2812-3, czyli gwarantującą niezmieniony połysk i kolor po 24-godzinnym okresie działania wody i 16-godzinnym okresie powrotu do stanu normalnego. Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca przedstawia sprawozdanie z badań przeprowadzonych z wykorzystaniem metody ISO 2812/-3 (Farby i lakiery – określanie odporności na płyny – Część 3: Metoda wykorzystująca materiał wchłaniający). |
d) |
Adhezja: Powłoki, farby i podkłady podłogowe oraz podkłady do metalu i drewna winny uzyskać wynik w teście na adhezję EN 2409 wynoszący co najmniej 2. Barwione murarskie środki gruntujące powinny przejść zgodnie z EN 24624 (ISO 4624) test wytrzymałości na odrywanie, w którym wytrzymałość rozdzielcza podłoża jest mniejsza od siły przylegania farby, w przeciwnym razie przyleganie farby musi być większe od wartości progowej 1,5 MPa. Wymóg nie dotyczy przezroczystych środków gruntujących. Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca przedstawia sprawozdanie z badań przeprowadzonych przy zastosowaniu, odpowiednio, metody EN ISO 2409 lub EN 24624 (ISO 4624). |
e) |
Ścieralność: Powłoki i farby podłogowe wykazują odporność na ścieranie nieprzekraczającą utraty 70 mg masy po 1 000 cykli badań przy 1 000 g obciążenia i kole CS10 zgodnie z EN ISO 7784-2:2006. Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca przedstawia sprawozdanie z badań przeprowadzonych przy zastosowaniu metody EN ISO 7784-2:2006, wykazujących zgodność z wymienionym kryterium. |
8. Informacje dla konsumentów
Następujące informacje należy podać na opakowaniu produktu lub dołączyć do opakowania:
— |
zastosowanie, podłoże, warunki stosowania, dla których produkt jest przeznaczony. Informacja ta winna obejmować wskazówki na temat prac przygotowawczych itp., np. właściwego przygotowania podłoża, wskazówki na temat zastosowania do wnętrz (gdzie stosowne) lub temperatury, |
— |
zalecenia co do środków czyszczących i usuwania odpadów (w celu ograniczenia zanieczyszczenia wody). Zalecenia te winny być dostosowane do danego rodzaju produktu i rodzaju zastosowania i mogą, jeśli to wskazane, mieć formę rysunkową, |
— |
zalecenia dotyczące warunków przechowywania produktu po otwarciu opakowania (w celu zmniejszenia ilości odpadów), w tym, jeśli właściwe, zalecenia w zakresie bezpieczeństwa, |
— |
w odniesieniu do ciemniejszych podkładów, do których nie stosuje się kryterium 7a), podaje się informacje dotyczące zastosowania właściwych środków gruntujących lub właściwej farby podkładowej (posiadających, jeśli to możliwe, oznakowanie ekologiczne Wspólnoty), |
— |
w odniesieniu do gęstych powłok dekoracyjnych tekst informujący, że dane farby są zaprojektowane specjalnie w celu uzyskania trójwymiarowego efektu dekoracyjnego, |
— |
tekst informujący, że niewykorzystana farba wymaga specjalnego traktowania w celu jej bezpiecznego usunięcia ze środowiska oraz że nie powinna zatem być wyrzucana razem z odpadami gospodarczymi. Informacja na temat unieszkodliwiania i zbierania powinna być umieszczona przez władze lokalne, |
— |
zalecenia dotyczące zapobiegawczych środków ochronnych dla malarza. Następujący tekst (lub odpowiednik) należy umieścić na opakowaniu produktu lub do niego dołączyć: „Aby uzyskać więcej informacji wyjaśniających dlaczego ten produkt został oznaczony kwiatkiem (wspólnotowym oznakowaniem ekologicznym), należy odwiedzić stronę internetową: http://ec.europa.eu/environment/ecolabel”. |
Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca przestawia wraz z wnioskiem wzór opakowania produktu oraz, odpowiednio, deklarację zgodności z niniejszym kryterium.
9. Informacje umieszczone na oznakowaniu ekologicznym
W rubryce 2 etykiety oznakowania ekologicznego zawarty jest następujący tekst:
— |
dobra wydajność we wnętrzach, |
— |
ograniczona zawartość substancji niebezpiecznych, |
— |
niska zawartość rozpuszczalników. |
Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca przedstawia wzór opakowania produktu pokazujący jego oznakowanie oraz deklarację zgodności z niniejszym kryterium.
(1) Dz.U. L 396 z 30.12.2006, s. 1.
(2) Dz.U. L 143 z 30.4.2004, s. 87.
(3) Dz.U. L 200 z 30.7.1999, s. 1.
(4) Dz.U. 196 z 16.8.1967, s. 1.
(5) Dnia 27 czerwca 2007 r. Komisja Europejska przyjęła wniosek w sprawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie klasyfikacji, etykietowania i pakowania substancji i mieszanin oraz zmieniającego dyrektywę 67/548/EWG i rozporządzenie (WE) nr 1907/2006 (COM(2007) 355 wersja ostateczna). Więcej informacji na temat pokrywania się istniejącego systemu i systemu GHS znajduje się w załączniku VII w tomie III przyjętego wniosku: http://ec.europa.eu/enterprise/reach/docs/ghs/ghs_prop_vol_iii_en.pdf
(6) Komitet Ekspertów Narodów Zjednoczonych ds. Transportu Towarów Niebezpiecznych oraz Globalnie Zharmonizowanego Systemu Klasyfikacji i Oznakowania Chemikaliów: http://www.unece.org/trans/main/dgdb/dgcomm/ac10rep.html
(7) Zob. przypis 8.
14.7.2009 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 181/49 |
DECYZJA KOMISJI
z dnia 7 lipca 2009 r.
ustalająca podział na poszczególne lata według państw członkowskich kwot, o których mowa w art. 69 ust. 2a rozporządzenia Rady (WE) nr 1698/2005 w sprawie wsparcia rozwoju obszarów wiejskich, i zmieniająca decyzję Komisji 2006/636/WE
(notyfikowana jako dokument nr C(2009) 5307)
(2009/545/WE)
KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,
uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,
uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1698/2005 z dnia 20 września 2005 r. w sprawie wsparcia rozwoju obszarów wiejskich przez Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) (1), w szczególności jego art. 69 ust. 4,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
W związku z wprowadzeniem nowych zasad modulacji, ustanowionych rozporządzeniem Rady (WE) nr 73/2009 z dnia 19 stycznia 2009 r. ustanawiającym wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego dla rolników w ramach wspólnej polityki rolnej i ustanawiającym określone systemy wsparcia dla rolników (2), decyzję Komisji 2006/410/WE (3) zastąpiono decyzją Komisji 2009/379/WE z dnia 11 maja 2009 r. określającą kwoty, które na mocy rozporządzeń Rady (WE) nr 1782/2003, (WE) nr 378/2007, (WE) nr 479/2008 i (WE) nr 73/2009 udostępnia się EFRROW oraz kwoty dostępne na wydatki w ramach EFRG (4). |
(2) |
W związku ze zwiększeniem kwot całkowitych środków na zobowiązania o 600 mln EUR oraz o 420 mln EUR, odpowiednio, na lata 2009 i 2010, o którym zadecydowano w ramach porozumienia w sprawie europejskiego planu naprawy gospodarczej (EERP), decyzję Rady nr 2006/493/WE (5) zmieniono decyzją Rady 2009/434/WE (6). Aby zapewnić spójność, kwoty te należy ustalić według państw członkowskich przy pomocy obowiązujących kryteriów przydziału. |
(3) |
W związku z przyjęciem decyzji 2009/379/WE i decyzji 2009/434/WE należy dostosować kwoty udostępnione na rzecz EFRROW i dodać je do podziału na poszczególne lata wsparcia wspólnotowego na rzecz rozwoju obszarów wiejskich. |
(4) |
Należy odpowiednio zmienić decyzję Komisji 2006/636/WE z dnia 12 września 2006 r. ustalającą podział na poszczególne lata kwoty wsparcia wspólnotowego na rzecz rozwoju obszarów wiejskich według państw członkowskich na okres od dnia 1 stycznia 2007 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. (7), |
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Artykuł 1
Kwotę, o której mowa w art. 69 ust. 2a rozporządzenia (WE) nr 1698/2005, ustala się w podziale na lata oraz według państw członkowskich w załączniku I do niniejszej decyzji.
Artykuł 2
Załącznik do decyzji 2006/636/WE zastępuje się tekstem zawartym w załączniku II do niniejszej decyzji.
Artykuł 3
Niniejszą decyzję stosuje się wraz z początkiem roku budżetowego 2009.
Artykuł 4
Niniejsza decyzja skierowana jest do państw członkowskich.
Sporządzono w Brukseli, dnia 7 lipca 2009 r.
W imieniu Komisji
Mariann FISCHER BOEL
Członek Komisji
(1) Dz.U. L 277 z 21.10.2005, s. 1.
(2) Dz.U. L 30 z 31.1.2009, s. 16.
(3) Dz.U. L 163 z 15.6.2006, s. 10.
(4) Dz.U. L 117 z 12.5.2009, s. 10.
(5) Dz.U. L 195 z 15.7.2006, s. 22.
(6) Dz.U. L 144 z 9.6.2009, s. 25.
(7) Dz.U. L 261 z 22.9.2006, s. 32.
ZAŁĄCZNIK I
Podział według państw członkowskich kwot, o których mowa w art. 69 ust. 2a rozporządzenia (WE) nr 1698/2005:
(ceny bieżące w EUR) |
||
|
2009 |
2010 |
Belgia |
2 220 000 |
1 554 000 |
Bułgaria |
19 500 000 |
13 650 000 |
Republika Czeska |
21 000 000 |
14 700 000 |
Dania |
1 740 000 |
1 218 000 |
Niemcy |
50 340 000 |
35 238 000 |
Estonia |
5 340 000 |
3 738 000 |
Irlandia |
15 780 000 |
11 046 000 |
Grecja |
24 720 000 |
17 304 000 |
Hiszpania |
44 880 000 |
31 416 000 |
Francja |
35 520 000 |
24 864 000 |
Włochy |
56 520 000 |
39 564 000 |
Cypr |
1 200 000 |
840 000 |
Łotwa |
7 800 000 |
5 460 000 |
Litwa |
13 020 000 |
9 114 000 |
Luksemburg |
600 000 |
420 000 |
Węgry |
28 440 000 |
19 908 000 |
Malta |
600 000 |
420 000 |
Niderlandy |
2 280 000 |
1 596 000 |
Austria |
27 180 000 |
19 026 000 |
Polska |
98 700 000 |
69 090 000 |
Portugalia |
26 940 000 |
18 858 000 |
Rumunia |
59 820 000 |
41 874 000 |
Słowenia |
6 780 000 |
4 746 000 |
Słowacja |
14 700 000 |
10 290 000 |
Finlandia |
14 580 000 |
10 206 000 |
Szwecja |
12 420 000 |
8 694 000 |
Zjednoczone Królestwo |
7 380 000 |
5 166 000 |
Razem |
600 000 000 |
420 000 000 |
ZAŁĄCZNIK II
„ZAŁĄCZNIK
Podział wsparcia wspólnotowego na rzecz rozwoju obszarów wiejskich według państw członkowskich w latach 2007–2013
(ceny bieżące w EUR) |
|||||||||
|
2007 |
2008 |
2009 |
2010 |
2011 |
2012 |
2013 |
Razem 2007–2013 |
z czego minimum dla regionów kwalifikujących się w ramach celu »Konwergencja« (łącznie) |
Belgia |
63 991 299 |
63 957 784 |
62 458 083 |
70 637 509 |
73 167 519 |
75 495 480 |
77 776 632 |
487 484 306 |
40 744 223 |
Bułgaria (1) |
244 055 793 |
337 144 772 |
456 843 751 |
412 748 664 |
398 058 913 |
397 696 922 |
395 699 781 |
2 642 248 596 |
692 192 783 |
Republika Czeska |
396 623 321 |
392 638 892 |
409 036 387 |
415 632 774 |
406 640 636 |
412 672 094 |
424 262 250 |
2 857 506 354 |
1 635 417 906 |
Dania |
62 592 573 |
66 344 571 |
67 411 254 |
85 052 762 |
91 231 467 |
98 797 618 |
106 488 551 |
577 918 796 |
0 |
Niemcy |
1 184 995 564 |
1 186 941 705 |
1 202 865 574 |
1 311 256 553 |
1 322 959 200 |
1 355 761 509 |
1 387 114 950 |
8 951 895 055 |
3 174 037 771 |
Estonia |
95 608 462 |
95 569 377 |
101 036 594 |
104 667 353 |
104 639 066 |
108 913 401 |
113 302 602 |
723 736 855 |
387 221 654 |
Irlandia |
373 683 516 |
355 014 220 |
346 851 422 |
363 518 252 |
351 698 528 |
352 271 063 |
351 503 589 |
2 494 540 590 |
0 |
Grecja |
461 376 206 |
463 470 078 |
482 113 090 |
492 922 509 |
665 568 186 |
669 030 398 |
671 747 957 |
3 906 228 424 |
1 905 697 195 |
Hiszpania |
286 654 092 |
1 277 647 305 |
1 320 830 901 |
1 400 090 047 |
1 227 613 000 |
1 255 978 191 |
1 284 264 263 |
8 053 077 799 |
3 178 127 204 |
Francja |
931 041 833 |
942 359 146 |
947 341 939 |
1 091 752 155 |
1 169 090 147 |
1 223 917 557 |
1 278 994 332 |
7 584 497 109 |
568 263 981 |
Włochy |
1 142 143 461 |
1 135 428 298 |
1 183 870 921 |
1 256 577 236 |
1 403 606 589 |
1 422 949 382 |
1 441 205 996 |
8 985 781 883 |
3 341 091 825 |
Cypr |
26 704 860 |
24 772 842 |
23 949 762 |
23 911 507 |
22 402 714 |
21 783 947 |
21 037 942 |
164 563 574 |
0 |
Łotwa |
152 867 493 |
147 768 241 |
150 342 483 |
153 226 381 |
148 781 700 |
150 188 774 |
151 198 432 |
1 054 373 504 |
327 682 815 |
Litwa |
260 974 835 |
248 836 020 |
249 948 998 |
253 855 536 |
248 002 433 |
250 278 098 |
253 898 173 |
1 765 794 093 |
679 189 192 |
Luksemburg |
14 421 997 |
13 661 411 |
13 255 487 |
13 838 190 |
13 287 289 |
13 281 368 |
13 212 084 |
94 957 826 |
0 |
Węgry |
570 811 818 |
537 525 661 |
527 075 432 |
529 160 494 |
547 603 625 |
563 304 619 |
584 609 743 |
3 860 091 392 |
2 496 094 593 |
Malta |
12 434 359 |
11 527 788 |
11 256 597 |
10 964 212 |
10 347 884 |
10 459 190 |
10 663 325 |
77 653 355 |
18 077 067 |
Niderlandy |
70 536 869 |
72 638 338 |
73 671 337 |
87 111 293 |
90 406 648 |
96 082 449 |
102 750 233 |
593 197 167 |
0 |
Austria |
628 154 610 |
594 709 669 |
580 732 057 |
586 983 505 |
556 070 574 |
545 968 629 |
532 956 948 |
4 025 575 992 |
31 938 190 |
Polska |
1 989 717 841 |
1 932 933 351 |
1 971 439 817 |
1 935 872 838 |
1 860 573 543 |
1 857 244 519 |
1 851 146 247 |
13 398 928 156 |
6 997 976 121 |
Portugalia |
560 524 173 |
562 491 944 |
584 180 154 |
625 419 895 |
611 642 601 |
611 692 105 |
610 872 156 |
4 166 823 028 |
2 180 735 857 |
Rumunia (2) |
0 |
1 146 687 683 |
1 502 691 530 |
1 401 644 651 |
1 357 854 634 |
1 359 146 997 |
1 356 173 250 |
8 124 198 745 |
1 995 991 720 |
Słowenia |
149 549 387 |
139 868 094 |
136 508 049 |
134 100 946 |
124 076 091 |
118 858 866 |
113 031 296 |
915 992 729 |
287 815 759 |
Słowacja |
303 163 265 |
286 531 906 |
282 749 256 |
266 600 239 |
263 028 387 |
275 025 447 |
319 809 578 |
1 996 908 078 |
1 106 011 592 |
Finlandia |
335 121 543 |
316 143 440 |
308 265 407 |
313 973 134 |
298 490 092 |
294 408 238 |
288 617 053 |
2 155 018 907 |
0 |
Szwecja |
292 133 703 |
277 225 207 |
270 816 031 |
280 491 463 |
269 775 513 |
268 860 755 |
266 759 282 |
1 926 061 954 |
0 |
Zjednoczone Królestwo |
263 996 373 |
645 001 582 |
706 122 271 |
746 326 084 |
748 994 332 |
752 455 626 |
749 224 152 |
4 612 120 420 |
188 337 515 |
Razem |
10 873 879 246 |
13 274 839 325 |
13 973 664 584 |
14 368 336 182 |
14 385 611 311 |
14 562 523 242 |
14 758 320 797 |
96 197 174 687 |
31 232 644 963 |
(1) W latach 2007, 2008 i 2009 środki pochodzące z Sekcji Gwarancji EFOGR wynoszą, odpowiednio, 193 715 561 EUR, 263 453 163 EUR oraz 337 004 104 EUR.
(2) W latach 2007, 2008 i 2009 środki pochodzące z Sekcji Gwarancji EFOGR wynoszą, odpowiednio, 610 786 223 EUR, 831 389 081 EUR oraz 1 058 369 098 EUR.”
14.7.2009 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 181/53 |
DECYZJA KOMISJI
z dnia 8 lipca 2009 r.
wyłączająca poszukiwanie i wydobycie ropy naftowej i gazu w Niderlandach z zakresu stosowania dyrektywy 2004/17/WE Parlamentu Europejskiego i Rady koordynującej procedury udzielania zamówień przez podmioty działające w sektorach gospodarki wodnej, energetyki, transportu i usług pocztowych
(notyfikowana jako dokument nr C(2009) 5381)
(Jedynie tekst w języku niderlandzkim jest autentyczny)
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
(2009/546/WE)
KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,
uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,
uwzględniając dyrektywę 2004/17/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r. koordynującą procedury udzielania zamówień przez podmioty działające w sektorach gospodarki wodnej, energetyki, transportu i usług pocztowych (1), w szczególności jej art. 30 ust. 5 i 6,
uwzględniając wniosek złożony przez przedsiębiorstwo Nederlandse Aardolie Maatschappij B.V. (zwane dalej „NAM”) drogą elektroniczną w dniu 26 lutego 2009 r.,
po przeprowadzeniu konsultacji z Komitetem Doradczym ds. Zamówień Publicznych,
a także mając na uwadze, co następuje:
I. STAN FAKTYCZNY
(1) |
Na mocy decyzji Komisji 93/676/EWG (2) podmioty zamawiające prowadzące działalność w zakresie poszukiwania lub wydobycia ropy naftowej lub gazu w Niderlandach były upoważnione do stosowania alternatywnego systemu zamiast normalnej procedury przewidzianej w obowiązującej wówczas dyrektywie. Z zastosowania alternatywnego systemu wynikały określone obowiązki statystyczne oraz obowiązek przestrzegania zasad niedyskryminacji i konkurencyjności przy udzielaniu zamówień na dostawy, roboty budowlane i usługi, w szczególności w zakresie udostępniania wykonawcom informacji o planowanych zamówieniach. Skutki tej decyzji były zabezpieczone bez uszczerbku dla przepisów art. 30 dyrektywy 2004/17/WE poprzez jej art. 27, w momencie gdy zastąpiła ona wcześniejszą dyrektywę. |
(2) |
W dniu 26 lutego 2009 r. przedsiębiorstwo NAM przesłało Komisji drogą elektroniczną wniosek na mocy art. 30 ust. 5 dyrektywy 2004/17/WE. Zgodnie z art. 30 ust. 5 akapit pierwszy Komisja poinformowała władze niderlandzkie o fakcie otrzymania wniosku pismem z dnia 5 marca 2009 r., na które władze niderlandzkie odpowiedziały drogą elektroniczną w dniu 26 marca 2009 r. Komisja zwróciła się ponadto do przedsiębiorstwa NAM drogą elektroniczną w dniu 9 marca 2009 r. o dodatkowe informacje, które zostały przekazane przez przedsiębiorstwo NAM drogą elektroniczną w dniu 23 marca 2009 r. |
(3) |
Wniosek złożony przez przedsiębiorstwo NAM dotyczy poszukiwania i wydobycia ropy naftowej i gazu w Niderlandach. Zgodnie z poprzednimi decyzjami Komisji w sprawie połączeń (3), we wniosku opisano trzy różne rodzaje działalności, w które zaangażowane jest przedsiębiorstwo NAM, a mianowicie:
Zgodnie z wyżej wymienionymi decyzjami Komisji „produkcja” do celów niniejszej decyzji będzie obejmowała również „rozwój”, czyli tworzenie odpowiedniej infrastruktury dla przyszłej produkcji (platformy naftowe, rurociągi, terminale itp.). |
II. RAMY PRAWNE
(4) |
Artykuł 30 dyrektywy 2004/17/WE stanowi, że zamówienia mające na celu umożliwienie prowadzenia jednego z rodzajów działalności objętych dyrektywą 2004/17/WE nie podlegają wspomnianej dyrektywie, jeżeli w państwie członkowskim, w którym działalność ta jest wykonywana, podlega ona bezpośrednio konkurencji na rynkach, do których dostęp nie jest ograniczony. Bezpośrednie podleganie konkurencji ocenia się na podstawie obiektywnych kryteriów, uwzględniając specyfikę danego sektora. Dostęp do rynku uznaje się za nieograniczony, jeżeli państwo członkowskie wdrożyło i stosuje właściwe przepisy prawa wspólnotowego, otwierające dany sektor lub jego część. |
(5) |
Jako że Niderlandy wdrożyły i stosują dyrektywę 94/22/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 maja 1994 r. w sprawie warunków udzielania i korzystania z zezwoleń na poszukiwanie, badanie i produkcję węglowodorów (4), należy uznać, że dostęp do rynku jest nieograniczony zgodnie z art. 30 ust. 3 akapit pierwszy dyrektywy 2004/17/WE. Bezpośrednie podleganie konkurencji na danym rynku należy oceniać w oparciu o różne kryteria, z których żadne samo w sobie nie ma znaczenia rozstrzygającego. |
(6) |
W odniesieniu do rynków objętych niniejszą decyzją, jednym z kryteriów, które należy uwzględnić, jest udział rynkowy najważniejszych podmiotów działających na danym rynku. Kolejnym kryterium jest stopień koncentracji rynkowej. Jako że warunki różnią się w odniesieniu do poszczególnych rodzajów działalności, których dotyczy niniejsza decyzja, analiza sytuacji konkurencyjnej powinna uwzględniać różnice pomiędzy poszczególnymi rynkami. |
(7) |
Niniejsza decyzja pozostaje bez uszczerbku dla stosowania reguł konkurencji. |
III. OCENA
(8) |
W poprzednich decyzjach Komisji, o których mowa w motywie 3 powyżej, uznano, że każdy z trzech rodzajów działalności będących przedmiotem tego wniosku (poszukiwanie ropy naftowej i gazu ziemnego, produkcja ropy naftowej oraz produkcja gazu ziemnego) stanowi oddzielny rynek produktowy. Należy je zatem zbadać oddzielnie. |
(9) |
Zgodnie z ustaloną praktyką Komisji (5) poszukiwanie ropy naftowej i gazu ziemnego stanowi jeden istotny rynek produktowy, ponieważ nie jest możliwe określenie na samym początku poszukiwań, czy zakończą się one znalezieniem ropy naftowej czy gazu ziemnego. Co więcej, w wyniku tej samej, ugruntowanej praktyki Komisji ustalono, że zasięg geograficzny tego rynku jest ogólnoświatowy. |
(10) |
Można wyróżnić trzy metody mierzenia udziału w rynku podmiotów prowadzących działalność w zakresie poszukiwań: wydatki kapitałowe, udokumentowane zasoby i prognozowana produkcja. Niejednokrotnie planowano wykorzystanie wydatków kapitałowych jako wskaźnika służącego do oceny udziału podmiotów w rynku poszukiwań złóż (6). Wskaźnik ten uznano jednak za niewłaściwy, m.in. ze względu na duże różnice pomiędzy wymaganymi poziomami inwestycji, które są konieczne w różnych obszarach geograficznych. Większe inwestycje są bowiem konieczne do prowadzenia poszukiwań ropy naftowej i gazu ziemnego na Morzu Północnym niż na przykład na Bliskim Wschodzie. Z kolei pozostałe dwa wskaźniki, a mianowicie udział w udokumentowanych zasobach oraz w prognozowanej produkcji, są stosowane do oceny udziału w rynku podmiotów gospodarczych w obrębie tego sektora (7). |
(11) |
Jak wynika z dostępnych informacji, na dzień 31 grudnia 2007 r. połączone udokumentowane zasoby ropy naftowej i gazu ziemnego wynosiły łącznie 378,6 mld standardowych m3 ekwiwalentu ropy (dalej Sm3 ekwiwalentu ropy) na całym świecie (8). Na dzień 1 stycznia 2008 r. połączone udokumentowane zasoby ropy naftowej i gazu w Niderlandach wynosiły nieco ponad 1,426 mld Sm3 ekwiwalentu ropy (9), czyli nieco więcej niż 3,7 ‰. Udział przedsiębiorstwa NAM w tych zasobach jest jeszcze mniejszy. Jak wynika z dostępnych informacji, udział w rynku przedsiębiorstwa NAM zostałby również uznany za nieistotny, gdyby wycenę oparto na prognozowanej produkcji. Dlatego też wynik ten należy postrzegać w kontekście dziennej ogólnoświatowej produkcji ropy naftowej wynoszącej 81,533 mln baryłek ropy, a zatem jest on równy udziałowi o wartości w przybliżeniu 0,7 ‰, mimo że zgodnie z prognozami faktyczna produkcja ropy naftowej przedsiębiorstwa NAM wynosząca 0,04 mln baryłek ropy dziennie ma wzrosnąć do 0,06 mln baryłek dziennie dzięki ponownemu uruchomieniu pola naftowego Schoonebeek we wschodnich Niderlandach. Biorąc również pod uwagę stopień koncentracji na rynku poszukiwań złóż, który, poza spółkami będącymi własnością państwa, charakteryzuje się obecnością trzech największych koncernów międzynarodowych (ang. super majors) zintegrowanych pionowo (BP, ExxonMobil i Shell), jak również określoną liczbą istotnych koncernów (ang. majors), czynniki te należy traktować jako wskaźnik bezpośredniego podlegania konkurencji. |
(12) |
Zgodnie z ustaloną praktyką Komisji (10) rozwój i produkcja ropy naftowej jest oddzielnym rynkiem produktowym o zasięgu ogólnoświatowym. Jak wynika z dostępnych informacji (11), łączna dzienna produkcja ropy naftowej na całym świecie w 2007 r. wyniosła 81,533 mln baryłek. W tym samym roku przedsiębiorstwo NAM produkowało łącznie 0,04 mln baryłek dziennie, co daje udział w rynku w wysokości 0,49 ‰. Biorąc również pod uwagę stopień koncentracji na rynku produkcji ropy naftowej, który, poza spółkami będącymi własnością państwa, charakteryzuje się obecnością trzech największych koncernów międzynarodowych (ang. super majors) zintegrowanych pionowo (BP, ExxonMobil i Shell) – których udział w produkcji ropy naftowej w 2007 r., zgodnie z dostępnymi danymi, wyniósł odpowiednio 3,08 %; 2,32 % i 2,96 % – jak również określoną liczbą istotnych koncernów (ang. majors) (12), czynniki te należy traktować jako wskaźnik bezpośredniego podlegania konkurencji. |
(13) |
W poprzedniej decyzji Komisji (13) dotyczącej dostarczania gazu użytkownikom końcowym wprowadzono rozróżnienie pomiędzy gazem o niskiej wartości opałowej (ang. Low Calorific Value – LCV) i gazem o wysokiej wartości opałowej (ang. High Calorific Value – HCV). Komisja rozważała również wprowadzenie rozróżnienia pomiędzy dostawami skroplonego gazu ziemnego (ang. Liquefied Natural Gas – LNG) i dostawami gazu ziemnego za pośrednictwem instalacji gazowej (14). W kolejnej decyzji Komisji (15) dotyczącej m.in. rozwoju i produkcji gazu ziemnego nie rozstrzygnięto jednak kwestii, czy do celów tej decyzji należy uwzględnić istnienie oddzielnych rynków dla gazu o niskiej wartości opałowej (LCV), gazu o wysokiej wartości opałowej (HCV) oraz skroplonego gazu ziemnego (LNG), „ponieważ ocena końcowa nie jest uzależniona od przyjętej definicji”. Do celów niniejszej decyzji kwestia ta również może pozostać nierozstrzygnięta z następujących względów:
|
(14) |
Do celów niniejszej decyzji można zatem potraktować dany rynek produktowy jako produkcję gazu ziemnego ogółem, bez wprowadzania rozróżnienia pomiędzy gazem LCV, HCV i LNG. W odniesieniu do zasięgu geograficznego tego rynku, w poprzednich decyzjach Komisji (16) stwierdzono, że obejmuje on Europejski Obszar Gospodarczy (EOG), a także potencjalnie Rosję i Algierię. |
(15) |
Jak wynika z dostępnych informacji (17), całkowita produkcja gazu w UE w 2007 r. wyniosła 191,9 mld Sm3, zaś w przypadku EOG wartość ta wyniosła 281,6 mld Sm3. Produkcja przedsiębiorstwa NAM za 2007 r. wyniosła 50 mld Sm3, co dało 17,76 % udziału w rynku. Wartość produkcji w Rosji i Algierii w 2007 r. wyniosła odpowiednio 607,4 i 83,0 mld Sm3. Całkowita produkcja w EOG oraz w Rosji i Algierii wyniosła zatem łącznie 972 mld Sm3, z czego udział przedsiębiorstwa NAM wyniósł 5,14 %. Biorąc również pod uwagę stopień koncentracji na rynku produkcji gazu ziemnego, który charakteryzuje się obecnością trzech największych międzynarodowych koncernów (BP, ExxonMobil i Shell) (ang. super majors), jak również innych istotnych podmiotów, takich jak rosyjski Gazprom, czynniki te należy traktować jako wskaźnik bezpośredniego podlegania konkurencji. |
IV. WNIOSKI
(16) |
W świetle czynników przeanalizowanych w motywach 3–15 należy uznać, że warunek bezpośredniego podlegania konkurencji, określony w art. 30 ust. 1 dyrektywy 2004/17/WE, jest spełniony w Niderlandach w odniesieniu do następujących usług:
|
(17) |
Jako że warunek nieograniczonego dostępu do rynku uznaje się za spełniony, dyrektywa 2004/17/WE nie powinna mieć zastosowania w sytuacji, gdy podmioty zamawiające udzielają zamówień mających na celu umożliwienie świadczenia usług wyszczególnionych w motywie 16 lit. a)–c) na terenie Niderlandów, ani gdy organizowane są konkursy na prowadzenie takiej działalności w Niderlandach. |
(18) |
Niniejsza decyzja została podjęta w oparciu o stan faktyczny i prawny zachodzący w okresie od lutego do marca 2009 r., ustalony na podstawie informacji przedłożonych przez przedsiębiorstwo NAM i Królestwo Niderlandów. Decyzja ta może zostać zmieniona, jeżeli nastąpią istotne zmiany stanu prawnego i faktycznego, które spowodują, iż warunki stosowania art. 30 ust. 1 dyrektywy 2004/17/WE przestaną być spełniane, |
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Artykuł 1
Dyrektywa 2004/17/WE nie ma zastosowania w odniesieniu do zamówień udzielanych przez podmioty zamawiające w celu umożliwienia świadczenia następujących usług w Niderlandach:
a) |
poszukiwania ropy naftowej i gazu ziemnego; |
b) |
produkcji ropy naftowej; oraz |
c) |
produkcji gazu ziemnego. |
Artykuł 2
Niniejsza decyzja skierowana jest do Królestwa Niderlandów.
Sporządzono w Brukseli, dnia 8 lipca 2009 r.
W imieniu Komisji
Charlie McCREEVY
Członek Komisji
(1) Dz.U. L 134 z 30.4.2004, s. 1.
(2) Decyzja Komisji 93/676/EWG z dnia 10 grudnia 1993 r. ustanawiająca, że eksploatacja obszarów geograficznych do celów poszukiwania lub wydobywania ropy naftowej lub gazu nie stanowi w Niderlandach działalności określonej w art. 2 ust. 2 lit. b) ppkt (i) dyrektywy Rady 90/531/EWG oraz że podmioty prowadzące tego rodzaju działalność nie powinny być w Niderlandach uznawane za prowadzące działalność na podstawie specjalnych lub wyłącznych praw w rozumieniu art. 2 ust. 3 lit. b) dyrektywy, Dz.U. L 316 z 17.12.1993, s. 41.
(3) Zob. w szczególności decyzję Komisji 2004/284/WE z dnia 29 września 1999 r. uznającą koncentrację za zgodną ze wspólnym rynkiem oraz z funkcjonowaniem Porozumienia EOG (sprawa IV/M.1383 – Exxon/Mobil) oraz kolejne decyzje, m.in. decyzję Komisji z dnia 3 maja 2007 r. uznającą koncentrację za zgodną ze wspólnym rynkiem (sprawa COMP/M.4545 – STATOIL/HYDRO) zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 139/2004.
(4) Dz.U. L 79 z 29.3.1996, s. 30.
(5) Zob. w szczególności wyżej wymienioną decyzję w sprawie Exxon/Mobil oraz, ostatnio, decyzję Komisji z dnia 19 listopada 2007 r. uznającą koncentrację za zgodną ze wspólnym rynkiem (sprawa COMP/M.4934 – KAZMUNAIGAZ/ROMPETROL), zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 139/2004.
(6) Zob. w szczególności wyżej wymienioną decyzję w sprawie Exxon/Mobil (pkt 23–24).
(7) Zob. w szczególności wyżej wymienioną decyzję w sprawie Exxon/Mobil (pkt 25 i 27).
(8) Zob. pkt 5.2.1 wniosku i źródła tam zacytowane, w szczególności raport „BP Statistical Review of World Energy, June 2008” załączony do wniosku.
(9) Czyli 1 390 mld Sm3 gazu, stanowiącego równowartość 1 390 mln Sm3 ekwiwalentu ropy, oraz 36,6 mln Sm3 ropy naftowej, co łącznie daje 1 426 600 000 Sm3.
(10) Zob. w szczególności wyżej wymienioną decyzję w sprawie Exxon/Mobil oraz, ostatnio, decyzję Komisji z dnia 19 listopada 2007 r. uznającą koncentrację za zgodną ze wspólnym rynkiem (sprawa COMP/M.4934 – KAZMUNAIGAZ/ROMPETROL) zgodnie z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 139/2004.
(11) Zob. s. 8 raportu „BP Statistical Review of World Energy, June 2008” załączonego do wniosku, zwanego dalej „BP Statistics”.
(12) Ich udziały w rynku są mniejsze od udziałów największych koncernów (ang. super majors).
(13) Decyzja Komisji 2007/194/WE z dnia 14 listopada 2006 r. uznająca koncentrację za zgodną ze wspólnym rynkiem oraz z funkcjonowaniem Porozumienia EOG (sprawa COMP/M.4180 – Gaz de France/Suez), Dz.U. L 88 z 29.3.2007, s. 47.
(14) Zob. w szczególności wyżej wymienioną decyzję w sprawie Gaz de France/Suez.
(15) Wyżej wymieniona sprawa M4545, pkt 12.
(16) Zob. np. decyzje wymienione w motywie 3 powyżej.
(17) Zob. w szczególności BP Statistics, s. 24.
14.7.2009 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 181/57 |
DECYZJA KOMISJI
z dnia 10 lipca 2009 r.
zmieniająca decyzję 2000/57/WE w sprawie systemu wczesnego ostrzegania i reagowania w celu zapobiegania i kontroli chorób zakaźnych na mocy decyzji nr 2119/98/WE Parlamentu Europejskiego i Rady
(notyfikowana jako dokument nr C(2009) 5515)
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
(2009/547/WE)
KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,
uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,
uwzględniając decyzję nr 2119/98/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 września 1998 r. ustanawiającą sieć nadzoru i kontroli epidemiologicznej chorób zakaźnych we Wspólnocie (1), w szczególności jej art. 6 ust. 5,
po konsultacji z Europejskim Inspektorem Ochrony Danych,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
W decyzji Komisji 2000/57/WE z dnia 22 grudnia 1999 r. w sprawie systemu wczesnego ostrzegania i reagowania w celu zapobiegania i kontroli chorób zakaźnych na mocy decyzji nr 2119/98/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (2) określono przypadki dotyczące chorób zakaźnych podlegające obowiązkowi zgłaszania przez właściwe organy ds. zdrowia publicznego do należącego do sieci wspólnotowej systemu wczesnego ostrzegania i reagowania, a także ustanowiono ogólne procedury wymiany informacji o tych przypadkach, konsultacji oraz koordynacji środków między państwami członkowskimi w porozumieniu z Komisją. |
(2) |
Decyzja 2000/57/WE zobowiązuje również właściwe organy ds. zdrowia publicznego w każdym państwie członkowskim do zbierania oraz wymiany wszelkich niezbędnych informacji na temat przypadków chorób zakaźnych, np. poprzez wykorzystanie krajowego systemu nadzoru, systemu nadzoru epidemiologicznego należącego do sieci wspólnotowej lub dowolnego innego wspólnotowego systemu zbierania danych. |
(3) |
Zapobieganie chorobom zakaźnym i ich kontrola zostały zdefiniowane w decyzji nr 2119/98/WE jako różnorodne środki, w tym badania epidemiologiczne, podejmowane przez właściwe organy ds. zdrowia publicznego w państwach członkowskich w celu zapobiegania chorobom zakaźnym i zahamowania ich rozprzestrzeniania. Środki te obejmują ustalanie kontaktów zakaźnych i wraz z wszelkimi istotnymi informacjami na temat przypadków chorób zakaźnych, będącymi w posiadaniu właściwych organów krajowych ds. zdrowia publicznego, są niezwłocznie przekazywane wszystkim pozostałym państwom członkowskim oraz Komisji. Ponadto państwo członkowskie, które zamierza podjąć środki, zasadniczo informuje z wyprzedzeniem sieć wspólnotową o istocie i zakresie tych środków, a także konsultuje i koordynuje te działania z pozostałymi państwami członkowskimi w porozumieniu z Komisją. |
(4) |
Decyzja 2000/57/WE powinna jasno odzwierciedlać przepisy decyzji nr 2119/98/WE dotyczące środków podjętych lub zamierzonych w celu zapobiegania chorobom zakaźnym i zahamowania ich rozprzestrzeniania. |
(5) |
Wejście w życie międzynarodowych przepisów zdrowotnych (2005) zobowiązuje ponadto społeczność międzynarodową do takiej reakcji w zakresie zdrowia publicznego w przypadku rozprzestrzenienia się chorób w wielu krajach, która jest proporcjonalna i ograniczona do ryzyka w zakresie zdrowia publicznego, i która nie powoduje niepotrzebnych zakłóceń w międzynarodowym ruchu i handlu. |
(6) |
W razie wystąpienia przypadku choroby zakaźnej o potencjale rozprzestrzenienia się na całą UE, wymagającego zastosowania procedury ustalania kontaktów zakaźnych, państwa członkowskie współpracują ze sobą w porozumieniu z Komisją poprzez system EWRS w celu zidentyfikowania osób zakażonych oraz osób zagrożonych zakażeniem. Taka współpraca może obejmować wymianę poufnych danych osób, u których potwierdzono lub podejrzewa się zakażenie, pomiędzy zainteresowanymi państwami członkowskimi w ramach procedury ustalania kontaktów zakaźnych. |
(7) |
Przetwarzanie danych osobowych dotyczących zdrowia jest zasadniczo zabronione przepisami dyrektywy 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 października 1995 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych (3) oraz rozporządzenia (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2000 r. o ochronie osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje i organy wspólnotowe i o swobodnym przepływie takich danych (4). Ponadto w art. 11 decyzji nr 2119/98/WE stwierdzono między innymi, że jej przepisy mają zastosowanie bez uszczerbku dla dyrektywy 95/46/WE. |
(8) |
Na potrzeby ochrony zdrowia publicznego przetwarzanie takich danych jest objęte wyłączeniem na mocy art. 8 ust. 3 dyrektywy 95/46/WE oraz art. 10 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 45/2001, o ile jest ono wymagane dla celów medycyny prewencyjnej, diagnostyki medycznej oraz świadczenia opieki lub leczenia, lub też zarządzania opieką zdrowotną, jak również w przypadkach, gdy dane te są przetwarzane zgodnie z przepisami prawa krajowego lub zasadami ustanowionym przez właściwe krajowe instytucje przez pracownika służby zdrowia, podlegającego obowiązkowi zachowania tajemnicy zawodowej, lub przez inną osobę również zobowiązaną do zachowania tajemnicy. Artykuł 23 ust. 1 międzynarodowych przepisów zdrowotnych (2005), które weszły w życie dnia 15 czerwca 2007 r., stanowi ponadto że kraje członkowskie Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) mogą na potrzeby ochrony zdrowia publicznego, w tym na potrzeby ustalania kontaktów zakaźnych, zażądać niektórych danych dotyczących podróżnych w momencie ich przybycia lub wyjazdu. |
(9) |
Dodatkowo przetwarzanie danych osobowych na potrzeby ustalania kontaktów zakaźnych powinno zostać uznane za uprawnione, o ile jest konieczne dla ochrony żywotnych interesów osób, których dane dotyczą, zgodnie z art. 7 lit. d) dyrektywy 95/46/WE oraz art. 5 lit. e) rozporządzenia (WE) nr 45/2001, a także dla realizacji zadania wykonywanego w interesie publicznym, zgodnie z, odpowiednio, art. 7 lit. e) oraz art. 5 lit. a) wyżej wymienionych aktów wspólnotowych. |
(10) |
Komisja, Europejskie Centrum ds. Zapobiegania i Kontroli Chorób oraz państwa członkowskie powinny wdrożyć odpowiednie zabezpieczenia dotyczące przetwarzania danych osobowych na potrzeby ustalania kontaktów zakaźnych, w szczególności dotyczące stosowania odstępstwa od przepisów dyrektywy 95/46/WE oraz rozporządzenia (WE) nr 45/2001, zapewniające, że przetwarzanie danych osobowych w systemie EWRS jest zgodne z, odpowiednio, rozporządzeniem (WE) nr 45/2001 oraz dyrektywą 95/46/WE. |
(11) |
W szczególności, przesyłając dane osobowe w ramach systemu EWRS w celu zapobiegania chorobom zakaźnym i zahamowania ich rozprzestrzeniania, właściwe organy ds. zdrowia publicznego państw członkowskich oraz Komisja powinny zagwarantować, że dane te są prawidłowe, stosowne i nie wykraczają poza ten cel, a także że nie są przetwarzane dla innych celów, są dokładne, aktualizowane w razie potrzeby i przechowywane nie dłużej niż to konieczne dla osiągnięcia tego celu. Powinny także zapewnić odpowiednie informowanie osób objętych procedurą ustalania kontaktów zakaźnych o danych będących przedmiotem przetwarzania, o istocie przetwarzania tych danych, o prawie do dostępu do danych ich dotyczących i do ich zmiany, o ile to nie jest niemożliwe lub nie wymaga nieproporcjonalnych wysiłków, oraz że wdrożone zostały procedury zachowania poufności i bezpieczeństwa na odpowiednim poziomie w ramach systemu EWRS w celu ochrony przetwarzania tych danych. |
(12) |
Komisja, w sprawozdaniu z 2007 r. z funkcjonowania EWRS (5) podkreśliła potrzebę wprowadzenia w ramach systemu EWRS funkcji selektywnego wysyłania wiadomości, aby zapewnić wyłączność kanału komunikacji jedynie pomiędzy państwami członkowskimi, których dotyczą dane przypadki związane między innymi z procedurą ustalania kontaktów zakaźnych. Wykorzystanie tej funkcji stanowi odpowiednie zabezpieczenie w przypadku przekazywania danych osobowych przez system EWRS i powinno zagwarantować, na potrzeby wdrożenia niniejszej decyzji, że jedynie prawidłowe, stosowne i nienadmierne dane osobowe są przekazywane w ramach systemu EWRS zgodnie z art. 4 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 45/2001 oraz art. 6 ust. 1 lit. c) dyrektywy 95/46/WE. Z tych powodów wykorzystanie funkcji selektywnego wysyłania wiadomości powinno być ograniczone do powiadomień obejmujących przekazywanie istotnych danych osobowych, w celu zapewnienia zgodności z obowiązkami państw członkowskich na mocy art. 4, 5 i 6 decyzji nr 2119/98/WE. |
(13) |
Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Komitetu powołanego na podstawie art. 7 decyzji nr 2119/98/WE, |
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Artykuł 1
W decyzji 2000/57/WE wprowadza się następujące zmiany:
1) |
w art. 1 ust. 2 sformułowanie „informacje na temat tych przypadków” zastępuje się sformułowaniem „informacje na temat tych przypadków oraz środków zamierzonych lub przyjętych w reakcji na te przypadki lub na symptomy takich przypadków”; |
2) |
dodaje się art. 2a w następującym brzmieniu: „Artykuł 2a 1. Niniejszy artykuł stosuje się do środków wdrożonych w celu zidentyfikowania osób, które były narażone na czynniki zakaźne i u których rozwinęła się choroba zakaźna lub u których występuje potencjalne ryzyko rozwinięcia się choroby zakaźnej mającej znaczenie dla Wspólnoty, zgodnie z kryteriami ustanowionymi w załączniku I (zwanych dalej »ustalaniem kontaktów zakaźnych«). 2. Przekazując istotne dane osobowe na potrzeby ustalania kontaktów zakaźnych poprzez system wczesnego ostrzegania i reagowania, pod warunkiem że dane te są niezbędne i dostępne, właściwe organy ds. zdrowia publicznego państwa członkowskiego korzystają z funkcji selektywnego wysyłania wiadomości, która gwarantuje właściwą ochronę danych. Ten kanał komunikacji ograniczony jest do państw członkowskich, których dotyczy procedura ustalania kontaktów zakaźnych. 3. Przekazując informacje przy wykorzystaniu funkcji selektywnego wysyłania wiadomości, właściwe organy ds. zdrowia publicznego danego państwa członkowskiego nawiązują do przypadku lub środka zgłoszonego wcześniej do sieci wspólnotowej. 4. Na potrzeby ust. 2 wykaz danych osobowych znajduje się w załączniku III. 5. Przekazując i przetwarzając dane osobowe przy wykorzystaniu funkcji selektywnego wysyłania wiadomości, właściwe organy ds. zdrowia publicznego państw członkowskich oraz Komisja przestrzegają przepisów dyrektywy 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (6) oraz rozporządzenia (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady (7). |
3) |
w art. 3 ust. 1 otrzymuje następujące brzmienie: „1. Corocznie właściwe organy państw członkowskich przekazują Komisji, nie później niż dnia 31 marca, sprawozdanie analityczne na temat przypadków, środków zamierzonych lub przyjętych w związku z tymi przypadkami, oraz procedur stosowanych w ramach systemu wczesnego ostrzegania i reagowania. Ponadto właściwe organy w państwach członkowskich mogą okresowo składać sprawozdanie o określonych przypadkach, które mają szczególne znaczenie.”; |
4) |
tekst załącznika do niniejszej decyzji dodaje się jako załącznik III. |
Artykuł 2
Niniejsza decyzja skierowana jest do państw członkowskich.
Sporządzono w Brukseli, 10 lipca 2009 r.
W imieniu Komisji
Androulla VASSILIOU
Członek Komisji
(1) Dz.U. L 268 z 3.10.1998, s. 1.
(2) Dz.U. L 21 z 26.1.2000, s. 32.
(3) Dz.U. L 281 z 23.11.1995, s. 31.
(4) Dz.U. L 8 z 12.1.2001, s. 1.
(5) Sprawozdanie Komisji dla Rady i Parlamentu Europejskiego z funkcjonowania systemu wczesnego ostrzegania i reagowania (EWRS) działającego w ramach sieci nadzoru i kontroli epidemiologicznej chorób zakaźnych we Wspólnocie w latach 2004–2005 (decyzja 2000/57/WE) z dnia 20 marca 2007 r. (COM(2007) 121 wersja ostateczna).
(6) Dz.U. L 281 z 23.11.1995, s. 31.
(7) Dz.U. L 8 z 12.1.2001, s. 1.”;
ZAŁĄCZNIK
Do decyzji 2000/57/WE dodaje się załącznik III w następującym brzmieniu:
„ZAŁĄCZNIK III
Wykaz danych osobowych na potrzeby ustalania kontaktów zakaźnych
1. |
INFORMACJE OSOBOWE
|
2. |
INFORMACJE NA TEMAT PODRÓŻY
|
3. |
INFORMACJE UMOŻLIWIAJĄCE KONTAKT
|
4. |
INFORMACJE DOTYCZĄCE OSÓB TOWARZYSZĄCYCH
|
5. |
DANE OSOBY, KTÓRĄ NALEŻY POWIADOMIĆ W RAZIE WYPADKU
|