14.7.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 181/1

(1)

Należy uwzględnić zmiany kosztów utrzymania w krajach spoza Wspólnoty i odpowiednio ustalić współczynniki korygujące, stosowane od dnia 1 lipca 2008 r. do wynagrodzeń wypłacanych w walucie kraju zatrudnienia urzędnikom, pracownikom zatrudnionym na czas określony i pracownikom kontraktowym Wspólnot Europejskich pełniącym służbę w krajach trzecich.

(2)

Współczynniki korygujące zastosowane do wypłat na podstawie rozporządzenia (WE) nr 624/2008 (2) mogą powodować korekty wynagrodzeń in plus lub in minus ze skutkiem wstecznym.

(3)

W przypadku wzrostu wynagrodzeń wskutek zastosowania nowych współczynników korygujących należy przewidzieć wyrównania.

(4)

W przypadku obniżki wynagrodzeń wskutek zastosowania nowych współczynników korygujących, powinno się przewidzieć potrącenie nadpłaty za okres między dniem 1 lipca 2008 r. a datą wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.

(5)

Należy również ustalić, że ewentualne potrącenie nadpłaty będzie mogło dotyczyć co najwyżej sześciomiesięcznego okresu poprzedzającego wejście w życie niniejszego rozporządzenia oraz że jego skutki mogą być rozłożone na okres nieprzekraczający dwunastu miesięcy, począwszy od tej daty, analogicznie do zasad przewidzianych dla współczynników korygujących stosowanych na terytorium Wspólnoty do wynagrodzeń i świadczeń emerytalnych dla urzędników i pozostałych pracowników Wspólnot Europejskich,

14.7.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 181/8

(1)

Rozporządzenie Rady (EWG) nr 2783/75 z dnia 29 października 1975 r. w sprawie wspólnego systemu handlu albuminami jaj i mleka (2) zostało kilkakrotnie znacząco zmienione (3). W celu zapewnienia jasności i zrozumiałości należy je zatem ujednolicić.

(2)

Albuminy jaj, które nie są objęte załącznikiem I do Traktatu, w przeciwieństwie do żółtka jaja, nie podlegają postanowieniom dotyczącym rolnictwa zawartym w Traktacie.

(3)

Wynikająca z tego sytuacja może mieć negatywny wpływ na efektywność wspólnej polityki rolnej w sektorze jaj.

(4)

Aby osiągnąć zrównoważone rozwiązanie, należy opracować wspólny system handlu albuminą jaj, odpowiadający systemowi ustalonemu dla całych jaj. Niezbędne jest rozciągnięcie tego systemu na albuminę mleka, ponieważ może ona w znacznym stopniu zastępować albuminę jaj.

(5)

Zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiającym wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych (rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku) (4) ustanowiono system jednolitego rynku dla jaj we Wspólnocie.

(6)

Ze względu na zależność produkcji albumin od produkcji jaj system handlu mający zastosowanie do albumin powinien być zgodny z tym wprowadzonym dla jaj w skorupkach.

(7)

W ramach wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej Wspólnota wynegocjowała różnorodne porozumienia handlowe. Kilka z nich dotyczy rolnictwa, w szczególności Porozumienie w sprawie rolnictwa (5).

(8)

Porozumienie w sprawie rolnictwa wymaga zniesienia zmiennych opłat przywozowych i innych środków oraz opłat przywozowych. Stawki celne mające zastosowanie do produktów rolnych zgodnie z Porozumieniem w sprawie rolnictwa mają zostać określone we Wspólnej Taryfie Celnej.

(9)

Ceny albumin jaj zazwyczaj zależą od cen jaj, które na obszarze Wspólnoty są inne od cen na rynkach światowych. Cena jaj nie jest jedynym czynnikiem, poza kosztami przetwórstwa, wpływającym na cenę albumin na światowym rynku. W celu utrzymania minimalnego poziomu bezpieczeństwa przed niekorzystnymi skutkami oddziaływania taryfikacji na rynek Porozumienie w sprawie rolnictwa zezwala na stosowanie dodatkowych opłat celnych pod ściśle określonymi warunkami, lecz tylko na produkty podlegające taryfikacji.

(10)

Porozumienie w sprawie rolnictwa przewiduje wprowadzenie serii kontyngentów taryfowych w ramach uzgodnień dotyczących aktualnego i minimalnego dostępu. Warunki odnoszące się do tych kontyngentów zostały szczegółowo zapisane w Porozumieniu w sprawie rolnictwa. Z uwagi na dużą liczbę kontyngentów oraz w celu zapewnienia, aby były one jak najskuteczniej realizowane, należy obciążyć Komisję obowiązkiem ich uruchamiania oraz zarządzania nimi przy wykorzystaniu procedury komitetu zarządzającego.

(11)

Z powodu znacznej ekonomicznej zależności istniejącej między poszczególnymi produktami uzyskiwanymi z jaj niezbędne jest umożliwienie wprowadzenia dla albumin jaj i mleka standardów handlowych, które odpowiadałyby, w miarę możności, standardom handlowym przyjętymi dla produktów, o których mowa w art. 1 ust. 1 lit. s) rozporządzenia (WE) nr 1234/2007.

(12)

We wspólnej organizacji rynku jaj wyłączenie z możliwości korzystania z rozwiązań dotyczących uszlachetniania czynnego w państwie poddano wyłącznej kompetencji Rady. W warunkach gospodarczych ukształtowanych Porozumieniem w sprawie rolnictwa może okazać się konieczne szybkie reagowanie na problemy rynkowe wynikające ze stosowania wspomnianych rozwiązań. W związku z tym powinny zostać przyznane Komisji kompetencje w zakresie podejmowania pilnych środków, które są ograniczone w czasie,

a)

produkty, na które nakłada się dodatkowe należności przywozowe na warunkach art. 5 Porozumienia w sprawie rolnictwa;

b)

inne kryteria niezbędne do zapewnienia stosowania ust. 1 zgodnie z art. 5 Porozumienia w sprawie rolnictwa.

a)

metoda oparta na kolejności składania wniosków (według zasady „kto pierwszy, ten lepszy”);

b)

metoda rozdysponowania proporcjonalnie do ilości podawanych w chwili składania wniosków (przy wykorzystaniu metody równoczesnego analizowania wniosków);

c)

metoda oparta na uwzględnianiu tradycyjnego modelu handlu (metoda „przywozów tradycyjnych lub nowych”).

a)

gwarancje dotyczące charakteru, pochodzenia i źródła pozyskania produktu;

b)

uznawanie dokumentu używanego do potwierdzania gwarancji, określonych w lit. a); oraz

c)

warunki dotyczące wydawania pozwoleń na przywóz oraz terminu ich ważności.

a)

pobierania jakichkolwiek opłat o skutkach równoważnych do opłat celnych;

b)

stosowania jakichkolwiek ograniczeń ilościowych lub środków o skutkach równoważnych.

14.7.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 181/14

14.7.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 181/16

(1)

W 2004 r., w rozdziale Kodeksu zdrowia zwierząt lądowych (2) („Kodeks”) dotyczącym regionalizacji i podziału na strefy, Światowa Organizacja Zdrowia Zwierząt (OIE) wprowadziła koncepcję podziału na grupy.

(2)

W rozdziale 4.3 Kodeksu podział na strefy i grupy scharakteryzowano jako „procedury realizowane przez dany kraj na podstawie przepisów niniejszego rozdziału, służące określeniu występujących na jego terytorium subpopulacji o odrębnym statusie zdrowotnym, do celów zwalczania choroby lub handlu międzynarodowego”. Jakkolwiek w stosowaniu obydwu koncepcji ważną rolę odgrywają względy przestrzenne i dobre zarządzanie, podział na strefy ma zastosowanie do subpopulacji zwierząt zdefiniowanej głównie według kryteriów geograficznych (w oparciu o granice naturalne, sztuczne albo prawne), natomiast podział na grupy dotyczy subpopulacji zwierząt zdefiniowanej głównie według praktyk zarządzania i hodowli powiązanych z ochroną biologiczną.

(3)

Oprócz tego w rozdziale 4.4 dotyczącym stosowania podziału na grupy przedstawiono system stosowania i uznawania grup w poszczególnych krajach. Grupa może obejmować pewną liczbę zakładów i może być zatwierdzana w odniesieniu do jednej lub większej liczby określonych chorób zwierzęcych na podstawie szczegółowego i udokumentowanego planu ochrony biologicznej, opracowanego i wdrożonego w odniesieniu do danej choroby lub chorób. Pierwszego zatwierdzenia grupy powinno się dokonać w miarę możliwości w kraju, na terytorium lub w strefie wolnej od choroby, zanim wystąpi ognisko danej choroby lub chorób. Jest to szczególnie istotne w przypadku chorób wysoce zaraźliwych, takich jak wysoce zjadliwa grypa ptaków. W przypadku pojawienia się ogniska choroby podział na grupy można wykorzystać do ułatwienia handlu.

(4)

W komunikacie Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów w sprawie nowej strategii Unii Europejskiej w zakresie zdrowia zwierząt (2007–2013) – „Lepiej zapobiegać niż leczyć” (3) („nowa strategia w zakresie zdrowia zwierząt”) Komisja nakreśla kierunek dla opracowania polityki w zakresie zdrowia zwierząt na lata 2007–2013. Celem nowej strategii w zakresie zdrowia zwierząt jest zwiększenie nacisku na środki ostrożności, nadzór nad chorobami, ich zwalczanie i badania naukowe w zakresie chorób, aby zmniejszyć zachorowalność wśród zwierząt oraz ograniczyć do minimum skutki w przypadku wystąpienia ognisk choroby.

(5)

W nowej strategii w zakresie zdrowia zwierząt ważną rolę odgrywa ochrona biologiczna. Oprócz tego podział na grupy skłaniałby rolników we Wspólnocie do stosowania środków ochrony biologicznej, ponieważ dzięki takiemu podziałowi ułatwiony byłby bezpieczny handel, co przekładałoby się na oczywiste korzyści dla rolników przy jednoczesnym zapobieganiu chorobom zwierzęcym.

(6)

W związku z powyższym w niniejszym rozporządzeniu należy określić zasady dotyczące udzielania, zawieszania i wycofywania zatwierdzenia grup w odniesieniu do grypy ptaków. Zasady te powinny uwzględniać przepisy Kodeksu, w celu zapewnienia spójnego podejścia w zakresie zwalczania rozprzestrzeniania się grypy ptaków przy jednoczesnym uwzględnieniu statusu zdrowotnego w poszczególnych zatwierdzonych grupach.

(7)

W dyrektywie 2005/94/WE określono pewne środki zapobiegawcze w zakresie nadzoru i wczesnego wykrywania grypy ptaków oraz minimalne środki zwalczania i ograniczenia w zakresie przemieszczania, które należy stosować w przypadku wystąpienia ogniska tej choroby u drobiu lub innych ptaków żyjących w niewoli. Niektóre z tych środków należy stosować w grupach drobiu lub grupach innych ptaków żyjących w niewoli, zgodnie z definicjami podanymi w tej dyrektywie.

(8)

Dyrektywa 2005/94/WE zawiera definicje grupy drobiu i grupy innych ptaków żyjących w niewoli oraz stanowi, że w grupach tych można stosować dodatkowe środki ochrony biologicznej w ramach profilaktyki rozprzestrzeniania się grypy ptaków.

(9)

Dyrektywa 2005/94/WE stanowi, że państwa członkowskie realizują programy nadzoru w celu wykrycia częstości występowania zakażeń wirusem grypy ptaków podtypu H5 i H7 u różnych gatunków drobiu. W tym celu w państwach członkowskich corocznie zatwierdza się obowiązkowe programy nadzoru w odniesieniu do grypy ptaków. Zatwierdzanie grup w państwach członkowskich powinno zatem odbywać się z zastrzeżeniem zatwierdzenia krajowego programu nadzoru w danym państwie członkowskim.

(10)

W decyzji Komisji 2006/437/WE z dnia 4 sierpnia 2006 r. zatwierdzającej podręcznik diagnostyczny dotyczący grypy ptaków, przewidziany w dyrektywie Rady 2005/94/WE (4), ustanowiono procedury diagnostyczne, metody pobierania próbek oraz kryteria oceny wyników badań laboratoryjnych służących do potwierdzania wystąpienia ogniska grypy ptaków. W celu zapewnienia spójności prawodawstwa wspólnotowego w przedmiotowym obszarze takie procedury i metody należy stosować w ramach poszczególnych grup.

(11)

W celu ułatwienia stosowania procedur drogą elektroniczną między państwami członkowskimi oraz dla zapewnienia przejrzystości i zrozumiałości informacje dotyczące zatwierdzonych grup oraz wszystkich przypadków udzielenia, zawieszenia lub wycofania zatwierdzenia należy udostępniać w całej Wspólnocie w możliwie najskuteczniejszy sposób. Państwa członkowskie powinny wobec powyższego utworzyć strony internetowe zawierające takie informacje, a łącza do takich stron powinny zostać zamieszczone na stronach internetowych Komisji.

(12)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

1)

„plan ochrony biologicznej” oznacza wszelkie środki ochrony biologicznej wdrażane na poziomie gospodarstwa;

2)

„wspólny system zarządzania ochroną biologiczną” oznacza:

3)

„zarządzający grupą” oznacza osobę formalnie odpowiedzialną za daną grupę, w szczególności w odniesieniu do art. 3, 4 i 5, a także odpowiedzialną za:

4)

„gospodarstwo wyjściowe” oznacza gospodarstwo, z którego drób lub inne ptaki żyjące w niewoli, lub ich pisklęta jednodniowe, lub jaja wylęgowe lub spożywcze (zwane dalej „towarami”) mają zostać przemieszczone poza grupę;

5)

„gospodarstwo zaopatrujące” oznacza gospodarstwo, z którego towary przeznaczone są dla gospodarstwa wyjściowego lub dowolnego innego gospodarstwa w obrębie grupy;

6)

„wszystkie zainteresowane strony” oznaczają zarządzających grupą, podmioty gospodarcze, w tym podmioty działające na rynku spożywczym i podmioty działające na rynku pasz zgodnie z definicją zawartą w art. 3 ust. 3 i 6 rozporządzenia (WE) nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady (5), właścicieli i hodowców zwierząt, producentów środków farmaceutycznych oraz pozostałe branże dostarczające grupie towary lub świadczące usługi na jej rzecz.

a)

imię i nazwisko zarządzającego grupą, jego/jej kwalifikacje i stanowisko, dane teleadresowe oraz adres grupy;

b)

szczegółowy opis grupy zgodnie z częścią 1 załącznika;

c)

opis wspólnego systemu zarządzania ochroną biologiczną oraz planów ochrony biologicznej gospodarstw wchodzących w skład grupy, zgodnie z częścią 2 załącznika;

d)

szczegółowe informacje na temat konkretnych środków, kryteriów i wymagań w zakresie nadzoru nad chorobami, w szczególności ochrony i nadzoru w odniesieniu do grypy ptaków, zgodnie z częścią 3 załącznika.

a)

przez co najmniej sześć miesięcy przed datą wniosku prowadzono szczegółową ochronę i nadzór w odniesieniu do grypy ptaków, zgodnie z wymogami części 3 załącznika (w tym co najmniej jedną procedurę badań zgodnie z wymogami określonymi w pkt 4 części 3 załącznika) oraz nie stwierdzono w ciągu tego okresu obecności wirusa grypy ptaków w żadnym z gospodarstw wchodzących w skład grupy;

b)

w stosownych przypadkach plany szczepień wykonywane były zgodnie z prawodawstwem wspólnotowym;

c)

informacje przekazane zgodnie z art. 3 ust. 2 były pełne i dokładne;

d)

wdrożono określony w pkt 1 części 2 załącznika wspólny system zarządzania ochroną biologiczną oraz wykazano, że stanowi on środek wystarczający do zapewnienia populacji drobiu lub innych ptaków żyjących w niewoli w obrębie grupy odrębnego statusu zdrowotnego pod względem grypy ptaków;

e)

przeprowadzono urzędową kontrolę na miejscu z pozytywnym wynikiem w zakresie pkt a)–d);

1)

nadzorować i monitorować grupę w celu zapewnienia jej zgodności z informacjami przekazywanymi zgodnie z art. 3 ust. 2 oraz kryteriami i wymaganiami określonymi w załączniku; w szczególności, informacje takie muszą być stale aktualizowane i udostępniane na żądanie właściwemu organowi;

2)

dopilnować, by nadzór nad chorobami, w szczególności nadzór w odniesieniu do grypy ptaków, sprawowano według wspólnego systemu zarządzania ochroną biologiczną oraz każdego planu ochrony biologicznej gospodarstw wchodzących w skład grupy, a także:

3)

dopilnować, by wszelkie szczepienia przeprowadzano zgodnie ze wspólnym systemem zarządzania ochroną biologiczną i każdym planem ochrony biologicznej gospodarstw wchodzących w skład grupy oraz by plany szczepień i informacje na temat procedur udostępniano na żądanie właściwemu organowi;

4)

organizować systematyczne audyty wewnętrzne lub zewnętrzne w celu zagwarantowania skuteczności wdrożenia w grupie wszystkich środków ochrony biologicznej, działań z zakresu nadzoru oraz systemu identyfikowalności oraz przechowywać wyniki takich audytów, w tym również audytów prowadzonych w ramach systemu zapewnienia jakości, tak by można je udostępnić na żądanie właściwemu organowi;

5)

bezzwłocznie powiadamiać właściwy organ, w przypadku gdy:

a)

sytuacji epidemiologicznej w obrębie grupy i poza nią, w szczególności pod względem grypy ptaków;

b)

informacji dotyczących wszelkich zmian lub dostosowań do wspólnego systemu zarządzania ochroną biologiczną lub planów ochrony biologicznej gospodarstw wchodzących w skład grupy, zgodnie z art. 5 ust. 5 lit. b).

a)

grupa w dalszym ciągu nie jest zgodna z informacjami przekazanymi zgodnie z art. 3 ust. 2 lub kryteriami i wymaganiami określonymi w załączniku; lub

b)

w grupie pojawiło się ognisko grypy ptaków.

a)

wstrzymuje wydawanie świadectw pochodzenia towarów z zatwierdzonej grupy;

b)

skreśla nazwę grupy z wykazu zatwierdzonych grup.

a)

ustanawiają wykaz zatwierdzonych grup wraz z informacjami wymaganymi na podstawie art. 4 ust. 3 i 4;

b)

tworzą internetową stronę informacyjną w celu udostępnienia drogą elektroniczną wykazu zatwierdzonych grup;

c)

przekazują Komisji adres internetowych stron informacyjnych;

d)

stale aktualizują internetową stronę informacyjną w celu niezwłocznego uwzględnienia na niej wszelkich nowych przypadków udzielenia lub wycofania zatwierdzenia grupy.

14.7.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 181/25

14.7.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 181/26

14.7.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 181/27

(1)

Na mocy rozporządzenia (WE) nr 1980/2000 wspólnotowe oznakowanie ekologiczne można przyznać produktowi posiadającemu takie właściwości, dzięki którym może przyczyniać się on w znacznym stopniu do poprawy kluczowych aspektów środowiskowych.

(2)

Rozporządzenie (WE) nr 1980/2000 stanowi, że szczegółowe kryteria dotyczące przyznawania oznakowania ekologicznego należy ustalić dla poszczególnych grup produktów.

(3)

Należy przyjąć nową decyzję ustanawiającą kryteria ekologiczne przyznawania wspólnotowego oznakowania ekologicznego farbom i lakierom zewnętrznym.

(4)

Kryteria ekologiczne oraz związane z nimi wymogi w zakresie oceny i weryfikacji powinny obowiązywać przez okres czterech lat.

(5)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji oparte są na projekcie kryteriów opracowanym przez Radę ds. Znakowania Ekologicznego Unii Europejskiej, ustanowioną na mocy art. 13 rozporządzenia (WE) nr 1980/2000.

(6)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią komitetu powołanego na mocy art. 17 rozporządzenia (WE) nr 1980/2000,

a)

powłok antykorozyjnych;

b)

powłok zabezpieczających przed zanieczyszczeniami;

c)

środków konserwujących do drewna;

d)

powłok do specjalnych zastosowań przemysłowych i profesjonalnych, włączając w to powłoki o podwyższonej trwałości;

e)

żadnych produktów przeznaczonych przede wszystkim do zastosowań wewnętrznych i wprowadzanych na rynek w takim charakterze.

a)

oba komponenty muszą spełniać kryteria ekologiczne ustanowione w załączniku (z wyjątkiem kryterium dla lotnych związków organicznych);

b)

musi im towarzyszyć informacja, że komponentów nie wolno używać oddzielnie ani mieszać z innymi produktami;

c)

końcowy produkt gotowy do użycia musi również spełniać kryteria ekologicznie włącznie z kryterium dla lotnych związków organicznych.

14.7.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 181/39

(1)

Na mocy rozporządzenia (WE) nr 1980/2000 wspólnotowe oznakowanie ekologiczne można przyznać produktowi posiadającemu takie właściwości, dzięki którym może przyczyniać się on w znacznym stopniu do poprawy kluczowych aspektów środowiskowych.

(2)

Rozporządzenie (WE) nr 1980/2000 stanowi, że dla poszczególnych grup produktów należy ustalić szczegółowe kryteria przyznawania oznakowania ekologicznego, opracowane na podstawie kryteriów sporządzonych przez Komitet Unii Europejskiej ds. Oznakowania Ekologicznego.

(3)

Stanowi ono również, że przegląd kryteriów przyznawania oznakowania ekologicznego oraz związanych z nimi wymogów w zakresie oceny i weryfikacji ma nastąpić w odpowiednim czasie przed zakończeniem okresu obowiązywania kryteriów określonych dla danej grupy produktów.

(4)

Zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1980/2000 przeprowadzono w odpowiednim czasie przegląd kryteriów ekologicznych oraz związanych z nimi wymogów w zakresie oceny i weryfikacji ustanowionych w decyzji Komisji 2002/739/WE z dnia 3 września 2002 r. ustanawiającej zrewidowane kryteria ekologiczne odnoszące się do wspólnotowego programu przyznawania oznakowań ekologicznych dla farb i lakierów do stosowania wewnątrz pomieszczeń i zmieniającej decyzję 1999/10/WE (2). Wymienione kryteria ekologiczne oraz związane z nimi wymogi w zakresie oceny i weryfikacji obowiązują do dnia 28 lutego 2009 r.

(5)

W świetle dokonanego przeglądu, aby uwzględnić postęp naukowy oraz zmiany rynkowe, należy zmienić definicję grupy produktów oraz ustanowić nowe kryteria ekologiczne.

(6)

Należy zatem zastąpić decyzję 2002/739/WE.

(7)

Kryteria ekologiczne oraz związane z nimi wymogi w zakresie oceny i weryfikacji powinny obowiązywać cztery lata od daty notyfikacji niniejszej decyzji.

(8)

Należy przyznać okres przejściowy dla producentów, których produkty otrzymały oznakowanie ekologiczne dla farb i lakierów do wnętrz przed dniem 18 sierpnia 2008 r. lub którzy złożyli wniosek o przyznanie takiego oznakowania przed dniem 18 sierpnia 2008 r., aby mieli czas na dostosowanie swoich produktów do zmienionych kryteriów i wymogów. Ze względu na kwestie pewności prawnej do dnia 28 lutego 2009 r. producenci powinni mieć możliwość składania wniosków zgodnie z kryteriami ustanowionymi w decyzji 2002/739/WE lub w niniejszej decyzji. Po tej dacie jedynie kryteria ustanowione w niniejszej decyzji będą mieć zastosowanie.

(9)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Komitetu powołanego na mocy art. 17 rozporządzenia (WE) nr 1980/2000,

a)

powłok antykorozyjnych;

b)

powłok zabezpieczających przed zanieczyszczeniami;

c)

środków konserwujących do drewna;

d)

powłok do specjalnych zastosowań przemysłowych i profesjonalnych, włączając w to powłoki o podwyższonej trwałości;

e)

powłok fasadowych;

f)

żadnych produktów przeznaczonych przede wszystkim do zastosowań zewnętrznych i wprowadzanych na rynek w takim charakterze.

a)

oba komponenty muszą spełniać kryteria ekologiczne ustanowione w załączniku (z wyjątkiem kryterium dla lotnych związków organicznych);

b)

musi im towarzyszyć informacja, że komponentów nie wolno używać oddzielnie ani mieszać z innymi produktami;

c)

końcowy produkt gotowy do użycia musi również spełniać kryteria ekologicznie włącznie z kryterium dla lotnych związków organicznych.

14.7.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 181/49

(1)

W związku z wprowadzeniem nowych zasad modulacji, ustanowionych rozporządzeniem Rady (WE) nr 73/2009 z dnia 19 stycznia 2009 r. ustanawiającym wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego dla rolników w ramach wspólnej polityki rolnej i ustanawiającym określone systemy wsparcia dla rolników (2), decyzję Komisji 2006/410/WE (3) zastąpiono decyzją Komisji 2009/379/WE z dnia 11 maja 2009 r. określającą kwoty, które na mocy rozporządzeń Rady (WE) nr 1782/2003, (WE) nr 378/2007, (WE) nr 479/2008 i (WE) nr 73/2009 udostępnia się EFRROW oraz kwoty dostępne na wydatki w ramach EFRG (4).

(2)

W związku ze zwiększeniem kwot całkowitych środków na zobowiązania o 600 mln EUR oraz o 420 mln EUR, odpowiednio, na lata 2009 i 2010, o którym zadecydowano w ramach porozumienia w sprawie europejskiego planu naprawy gospodarczej (EERP), decyzję Rady nr 2006/493/WE (5) zmieniono decyzją Rady 2009/434/WE (6). Aby zapewnić spójność, kwoty te należy ustalić według państw członkowskich przy pomocy obowiązujących kryteriów przydziału.

(3)

W związku z przyjęciem decyzji 2009/379/WE i decyzji 2009/434/WE należy dostosować kwoty udostępnione na rzecz EFRROW i dodać je do podziału na poszczególne lata wsparcia wspólnotowego na rzecz rozwoju obszarów wiejskich.

(4)

Należy odpowiednio zmienić decyzję Komisji 2006/636/WE z dnia 12 września 2006 r. ustalającą podział na poszczególne lata kwoty wsparcia wspólnotowego na rzecz rozwoju obszarów wiejskich według państw członkowskich na okres od dnia 1 stycznia 2007 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. (7),

14.7.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 181/53

(1)

Na mocy decyzji Komisji 93/676/EWG (2) podmioty zamawiające prowadzące działalność w zakresie poszukiwania lub wydobycia ropy naftowej lub gazu w Niderlandach były upoważnione do stosowania alternatywnego systemu zamiast normalnej procedury przewidzianej w obowiązującej wówczas dyrektywie. Z zastosowania alternatywnego systemu wynikały określone obowiązki statystyczne oraz obowiązek przestrzegania zasad niedyskryminacji i konkurencyjności przy udzielaniu zamówień na dostawy, roboty budowlane i usługi, w szczególności w zakresie udostępniania wykonawcom informacji o planowanych zamówieniach. Skutki tej decyzji były zabezpieczone bez uszczerbku dla przepisów art. 30 dyrektywy 2004/17/WE poprzez jej art. 27, w momencie gdy zastąpiła ona wcześniejszą dyrektywę.

(2)

W dniu 26 lutego 2009 r. przedsiębiorstwo NAM przesłało Komisji drogą elektroniczną wniosek na mocy art. 30 ust. 5 dyrektywy 2004/17/WE. Zgodnie z art. 30 ust. 5 akapit pierwszy Komisja poinformowała władze niderlandzkie o fakcie otrzymania wniosku pismem z dnia 5 marca 2009 r., na które władze niderlandzkie odpowiedziały drogą elektroniczną w dniu 26 marca 2009 r. Komisja zwróciła się ponadto do przedsiębiorstwa NAM drogą elektroniczną w dniu 9 marca 2009 r. o dodatkowe informacje, które zostały przekazane przez przedsiębiorstwo NAM drogą elektroniczną w dniu 23 marca 2009 r.

(3)

Wniosek złożony przez przedsiębiorstwo NAM dotyczy poszukiwania i wydobycia ropy naftowej i gazu w Niderlandach. Zgodnie z poprzednimi decyzjami Komisji w sprawie połączeń (3), we wniosku opisano trzy różne rodzaje działalności, w które zaangażowane jest przedsiębiorstwo NAM, a mianowicie:

Zgodnie z wyżej wymienionymi decyzjami Komisji „produkcja” do celów niniejszej decyzji będzie obejmowała również „rozwój”, czyli tworzenie odpowiedniej infrastruktury dla przyszłej produkcji (platformy naftowe, rurociągi, terminale itp.).

(4)

Artykuł 30 dyrektywy 2004/17/WE stanowi, że zamówienia mające na celu umożliwienie prowadzenia jednego z rodzajów działalności objętych dyrektywą 2004/17/WE nie podlegają wspomnianej dyrektywie, jeżeli w państwie członkowskim, w którym działalność ta jest wykonywana, podlega ona bezpośrednio konkurencji na rynkach, do których dostęp nie jest ograniczony. Bezpośrednie podleganie konkurencji ocenia się na podstawie obiektywnych kryteriów, uwzględniając specyfikę danego sektora. Dostęp do rynku uznaje się za nieograniczony, jeżeli państwo członkowskie wdrożyło i stosuje właściwe przepisy prawa wspólnotowego, otwierające dany sektor lub jego część.

(5)

Jako że Niderlandy wdrożyły i stosują dyrektywę 94/22/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 maja 1994 r. w sprawie warunków udzielania i korzystania z zezwoleń na poszukiwanie, badanie i produkcję węglowodorów (4), należy uznać, że dostęp do rynku jest nieograniczony zgodnie z art. 30 ust. 3 akapit pierwszy dyrektywy 2004/17/WE. Bezpośrednie podleganie konkurencji na danym rynku należy oceniać w oparciu o różne kryteria, z których żadne samo w sobie nie ma znaczenia rozstrzygającego.

(6)

W odniesieniu do rynków objętych niniejszą decyzją, jednym z kryteriów, które należy uwzględnić, jest udział rynkowy najważniejszych podmiotów działających na danym rynku. Kolejnym kryterium jest stopień koncentracji rynkowej. Jako że warunki różnią się w odniesieniu do poszczególnych rodzajów działalności, których dotyczy niniejsza decyzja, analiza sytuacji konkurencyjnej powinna uwzględniać różnice pomiędzy poszczególnymi rynkami.

(7)

Niniejsza decyzja pozostaje bez uszczerbku dla stosowania reguł konkurencji.

(8)

W poprzednich decyzjach Komisji, o których mowa w motywie 3 powyżej, uznano, że każdy z trzech rodzajów działalności będących przedmiotem tego wniosku (poszukiwanie ropy naftowej i gazu ziemnego, produkcja ropy naftowej oraz produkcja gazu ziemnego) stanowi oddzielny rynek produktowy. Należy je zatem zbadać oddzielnie.

(9)

Zgodnie z ustaloną praktyką Komisji (5) poszukiwanie ropy naftowej i gazu ziemnego stanowi jeden istotny rynek produktowy, ponieważ nie jest możliwe określenie na samym początku poszukiwań, czy zakończą się one znalezieniem ropy naftowej czy gazu ziemnego. Co więcej, w wyniku tej samej, ugruntowanej praktyki Komisji ustalono, że zasięg geograficzny tego rynku jest ogólnoświatowy.

(10)

Można wyróżnić trzy metody mierzenia udziału w rynku podmiotów prowadzących działalność w zakresie poszukiwań: wydatki kapitałowe, udokumentowane zasoby i prognozowana produkcja. Niejednokrotnie planowano wykorzystanie wydatków kapitałowych jako wskaźnika służącego do oceny udziału podmiotów w rynku poszukiwań złóż (6). Wskaźnik ten uznano jednak za niewłaściwy, m.in. ze względu na duże różnice pomiędzy wymaganymi poziomami inwestycji, które są konieczne w różnych obszarach geograficznych. Większe inwestycje są bowiem konieczne do prowadzenia poszukiwań ropy naftowej i gazu ziemnego na Morzu Północnym niż na przykład na Bliskim Wschodzie. Z kolei pozostałe dwa wskaźniki, a mianowicie udział w udokumentowanych zasobach oraz w prognozowanej produkcji, są stosowane do oceny udziału w rynku podmiotów gospodarczych w obrębie tego sektora (7).

(11)

Jak wynika z dostępnych informacji, na dzień 31 grudnia 2007 r. połączone udokumentowane zasoby ropy naftowej i gazu ziemnego wynosiły łącznie 378,6 mld standardowych m3 ekwiwalentu ropy (dalej Sm3 ekwiwalentu ropy) na całym świecie (8). Na dzień 1 stycznia 2008 r. połączone udokumentowane zasoby ropy naftowej i gazu w Niderlandach wynosiły nieco ponad 1,426 mld Sm3 ekwiwalentu ropy (9), czyli nieco więcej niż 3,7 ‰. Udział przedsiębiorstwa NAM w tych zasobach jest jeszcze mniejszy. Jak wynika z dostępnych informacji, udział w rynku przedsiębiorstwa NAM zostałby również uznany za nieistotny, gdyby wycenę oparto na prognozowanej produkcji. Dlatego też wynik ten należy postrzegać w kontekście dziennej ogólnoświatowej produkcji ropy naftowej wynoszącej 81,533 mln baryłek ropy, a zatem jest on równy udziałowi o wartości w przybliżeniu 0,7 ‰, mimo że zgodnie z prognozami faktyczna produkcja ropy naftowej przedsiębiorstwa NAM wynosząca 0,04 mln baryłek ropy dziennie ma wzrosnąć do 0,06 mln baryłek dziennie dzięki ponownemu uruchomieniu pola naftowego Schoonebeek we wschodnich Niderlandach. Biorąc również pod uwagę stopień koncentracji na rynku poszukiwań złóż, który, poza spółkami będącymi własnością państwa, charakteryzuje się obecnością trzech największych koncernów międzynarodowych (ang. super majors) zintegrowanych pionowo (BP, ExxonMobil i Shell), jak również określoną liczbą istotnych koncernów (ang. majors), czynniki te należy traktować jako wskaźnik bezpośredniego podlegania konkurencji.

(12)

Zgodnie z ustaloną praktyką Komisji (10) rozwój i produkcja ropy naftowej jest oddzielnym rynkiem produktowym o zasięgu ogólnoświatowym. Jak wynika z dostępnych informacji (11), łączna dzienna produkcja ropy naftowej na całym świecie w 2007 r. wyniosła 81,533 mln baryłek. W tym samym roku przedsiębiorstwo NAM produkowało łącznie 0,04 mln baryłek dziennie, co daje udział w rynku w wysokości 0,49 ‰. Biorąc również pod uwagę stopień koncentracji na rynku produkcji ropy naftowej, który, poza spółkami będącymi własnością państwa, charakteryzuje się obecnością trzech największych koncernów międzynarodowych (ang. super majors) zintegrowanych pionowo (BP, ExxonMobil i Shell) – których udział w produkcji ropy naftowej w 2007 r., zgodnie z dostępnymi danymi, wyniósł odpowiednio 3,08 %; 2,32 % i 2,96 % – jak również określoną liczbą istotnych koncernów (ang. majors) (12), czynniki te należy traktować jako wskaźnik bezpośredniego podlegania konkurencji.

(13)

W poprzedniej decyzji Komisji (13) dotyczącej dostarczania gazu użytkownikom końcowym wprowadzono rozróżnienie pomiędzy gazem o niskiej wartości opałowej (ang. Low Calorific Value – LCV) i gazem o wysokiej wartości opałowej (ang. High Calorific Value – HCV). Komisja rozważała również wprowadzenie rozróżnienia pomiędzy dostawami skroplonego gazu ziemnego (ang. Liquefied Natural Gas – LNG) i dostawami gazu ziemnego za pośrednictwem instalacji gazowej (14). W kolejnej decyzji Komisji (15) dotyczącej m.in. rozwoju i produkcji gazu ziemnego nie rozstrzygnięto jednak kwestii, czy do celów tej decyzji należy uwzględnić istnienie oddzielnych rynków dla gazu o niskiej wartości opałowej (LCV), gazu o wysokiej wartości opałowej (HCV) oraz skroplonego gazu ziemnego (LNG), „ponieważ ocena końcowa nie jest uzależniona od przyjętej definicji”. Do celów niniejszej decyzji kwestia ta również może pozostać nierozstrzygnięta z następujących względów:

(14)

Do celów niniejszej decyzji można zatem potraktować dany rynek produktowy jako produkcję gazu ziemnego ogółem, bez wprowadzania rozróżnienia pomiędzy gazem LCV, HCV i LNG. W odniesieniu do zasięgu geograficznego tego rynku, w poprzednich decyzjach Komisji (16) stwierdzono, że obejmuje on Europejski Obszar Gospodarczy (EOG), a także potencjalnie Rosję i Algierię.

(15)

Jak wynika z dostępnych informacji (17), całkowita produkcja gazu w UE w 2007 r. wyniosła 191,9 mld Sm3, zaś w przypadku EOG wartość ta wyniosła 281,6 mld Sm3. Produkcja przedsiębiorstwa NAM za 2007 r. wyniosła 50 mld Sm3, co dało 17,76 % udziału w rynku. Wartość produkcji w Rosji i Algierii w 2007 r. wyniosła odpowiednio 607,4 i 83,0 mld Sm3. Całkowita produkcja w EOG oraz w Rosji i Algierii wyniosła zatem łącznie 972 mld Sm3, z czego udział przedsiębiorstwa NAM wyniósł 5,14 %. Biorąc również pod uwagę stopień koncentracji na rynku produkcji gazu ziemnego, który charakteryzuje się obecnością trzech największych międzynarodowych koncernów (BP, ExxonMobil i Shell) (ang. super majors), jak również innych istotnych podmiotów, takich jak rosyjski Gazprom, czynniki te należy traktować jako wskaźnik bezpośredniego podlegania konkurencji.

(16)

W świetle czynników przeanalizowanych w motywach 3–15 należy uznać, że warunek bezpośredniego podlegania konkurencji, określony w art. 30 ust. 1 dyrektywy 2004/17/WE, jest spełniony w Niderlandach w odniesieniu do następujących usług:

(17)

Jako że warunek nieograniczonego dostępu do rynku uznaje się za spełniony, dyrektywa 2004/17/WE nie powinna mieć zastosowania w sytuacji, gdy podmioty zamawiające udzielają zamówień mających na celu umożliwienie świadczenia usług wyszczególnionych w motywie 16 lit. a)–c) na terenie Niderlandów, ani gdy organizowane są konkursy na prowadzenie takiej działalności w Niderlandach.

(18)

Niniejsza decyzja została podjęta w oparciu o stan faktyczny i prawny zachodzący w okresie od lutego do marca 2009 r., ustalony na podstawie informacji przedłożonych przez przedsiębiorstwo NAM i Królestwo Niderlandów. Decyzja ta może zostać zmieniona, jeżeli nastąpią istotne zmiany stanu prawnego i faktycznego, które spowodują, iż warunki stosowania art. 30 ust. 1 dyrektywy 2004/17/WE przestaną być spełniane,

a)

poszukiwania ropy naftowej i gazu ziemnego;

b)

produkcji ropy naftowej; oraz

c)

produkcji gazu ziemnego.

14.7.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 181/57

(1)

W decyzji Komisji 2000/57/WE z dnia 22 grudnia 1999 r. w sprawie systemu wczesnego ostrzegania i reagowania w celu zapobiegania i kontroli chorób zakaźnych na mocy decyzji nr 2119/98/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (2) określono przypadki dotyczące chorób zakaźnych podlegające obowiązkowi zgłaszania przez właściwe organy ds. zdrowia publicznego do należącego do sieci wspólnotowej systemu wczesnego ostrzegania i reagowania, a także ustanowiono ogólne procedury wymiany informacji o tych przypadkach, konsultacji oraz koordynacji środków między państwami członkowskimi w porozumieniu z Komisją.

(2)

Decyzja 2000/57/WE zobowiązuje również właściwe organy ds. zdrowia publicznego w każdym państwie członkowskim do zbierania oraz wymiany wszelkich niezbędnych informacji na temat przypadków chorób zakaźnych, np. poprzez wykorzystanie krajowego systemu nadzoru, systemu nadzoru epidemiologicznego należącego do sieci wspólnotowej lub dowolnego innego wspólnotowego systemu zbierania danych.

(3)

Zapobieganie chorobom zakaźnym i ich kontrola zostały zdefiniowane w decyzji nr 2119/98/WE jako różnorodne środki, w tym badania epidemiologiczne, podejmowane przez właściwe organy ds. zdrowia publicznego w państwach członkowskich w celu zapobiegania chorobom zakaźnym i zahamowania ich rozprzestrzeniania. Środki te obejmują ustalanie kontaktów zakaźnych i wraz z wszelkimi istotnymi informacjami na temat przypadków chorób zakaźnych, będącymi w posiadaniu właściwych organów krajowych ds. zdrowia publicznego, są niezwłocznie przekazywane wszystkim pozostałym państwom członkowskim oraz Komisji. Ponadto państwo członkowskie, które zamierza podjąć środki, zasadniczo informuje z wyprzedzeniem sieć wspólnotową o istocie i zakresie tych środków, a także konsultuje i koordynuje te działania z pozostałymi państwami członkowskimi w porozumieniu z Komisją.

(4)

Decyzja 2000/57/WE powinna jasno odzwierciedlać przepisy decyzji nr 2119/98/WE dotyczące środków podjętych lub zamierzonych w celu zapobiegania chorobom zakaźnym i zahamowania ich rozprzestrzeniania.

(5)

Wejście w życie międzynarodowych przepisów zdrowotnych (2005) zobowiązuje ponadto społeczność międzynarodową do takiej reakcji w zakresie zdrowia publicznego w przypadku rozprzestrzenienia się chorób w wielu krajach, która jest proporcjonalna i ograniczona do ryzyka w zakresie zdrowia publicznego, i która nie powoduje niepotrzebnych zakłóceń w międzynarodowym ruchu i handlu.

(6)

W razie wystąpienia przypadku choroby zakaźnej o potencjale rozprzestrzenienia się na całą UE, wymagającego zastosowania procedury ustalania kontaktów zakaźnych, państwa członkowskie współpracują ze sobą w porozumieniu z Komisją poprzez system EWRS w celu zidentyfikowania osób zakażonych oraz osób zagrożonych zakażeniem. Taka współpraca może obejmować wymianę poufnych danych osób, u których potwierdzono lub podejrzewa się zakażenie, pomiędzy zainteresowanymi państwami członkowskimi w ramach procedury ustalania kontaktów zakaźnych.

(7)

Przetwarzanie danych osobowych dotyczących zdrowia jest zasadniczo zabronione przepisami dyrektywy 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 października 1995 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych (3) oraz rozporządzenia (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2000 r. o ochronie osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje i organy wspólnotowe i o swobodnym przepływie takich danych (4). Ponadto w art. 11 decyzji nr 2119/98/WE stwierdzono między innymi, że jej przepisy mają zastosowanie bez uszczerbku dla dyrektywy 95/46/WE.

(8)

Na potrzeby ochrony zdrowia publicznego przetwarzanie takich danych jest objęte wyłączeniem na mocy art. 8 ust. 3 dyrektywy 95/46/WE oraz art. 10 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 45/2001, o ile jest ono wymagane dla celów medycyny prewencyjnej, diagnostyki medycznej oraz świadczenia opieki lub leczenia, lub też zarządzania opieką zdrowotną, jak również w przypadkach, gdy dane te są przetwarzane zgodnie z przepisami prawa krajowego lub zasadami ustanowionym przez właściwe krajowe instytucje przez pracownika służby zdrowia, podlegającego obowiązkowi zachowania tajemnicy zawodowej, lub przez inną osobę również zobowiązaną do zachowania tajemnicy. Artykuł 23 ust. 1 międzynarodowych przepisów zdrowotnych (2005), które weszły w życie dnia 15 czerwca 2007 r., stanowi ponadto że kraje członkowskie Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) mogą na potrzeby ochrony zdrowia publicznego, w tym na potrzeby ustalania kontaktów zakaźnych, zażądać niektórych danych dotyczących podróżnych w momencie ich przybycia lub wyjazdu.

(9)

Dodatkowo przetwarzanie danych osobowych na potrzeby ustalania kontaktów zakaźnych powinno zostać uznane za uprawnione, o ile jest konieczne dla ochrony żywotnych interesów osób, których dane dotyczą, zgodnie z art. 7 lit. d) dyrektywy 95/46/WE oraz art. 5 lit. e) rozporządzenia (WE) nr 45/2001, a także dla realizacji zadania wykonywanego w interesie publicznym, zgodnie z, odpowiednio, art. 7 lit. e) oraz art. 5 lit. a) wyżej wymienionych aktów wspólnotowych.

(10)

Komisja, Europejskie Centrum ds. Zapobiegania i Kontroli Chorób oraz państwa członkowskie powinny wdrożyć odpowiednie zabezpieczenia dotyczące przetwarzania danych osobowych na potrzeby ustalania kontaktów zakaźnych, w szczególności dotyczące stosowania odstępstwa od przepisów dyrektywy 95/46/WE oraz rozporządzenia (WE) nr 45/2001, zapewniające, że przetwarzanie danych osobowych w systemie EWRS jest zgodne z, odpowiednio, rozporządzeniem (WE) nr 45/2001 oraz dyrektywą 95/46/WE.

(11)

W szczególności, przesyłając dane osobowe w ramach systemu EWRS w celu zapobiegania chorobom zakaźnym i zahamowania ich rozprzestrzeniania, właściwe organy ds. zdrowia publicznego państw członkowskich oraz Komisja powinny zagwarantować, że dane te są prawidłowe, stosowne i nie wykraczają poza ten cel, a także że nie są przetwarzane dla innych celów, są dokładne, aktualizowane w razie potrzeby i przechowywane nie dłużej niż to konieczne dla osiągnięcia tego celu. Powinny także zapewnić odpowiednie informowanie osób objętych procedurą ustalania kontaktów zakaźnych o danych będących przedmiotem przetwarzania, o istocie przetwarzania tych danych, o prawie do dostępu do danych ich dotyczących i do ich zmiany, o ile to nie jest niemożliwe lub nie wymaga nieproporcjonalnych wysiłków, oraz że wdrożone zostały procedury zachowania poufności i bezpieczeństwa na odpowiednim poziomie w ramach systemu EWRS w celu ochrony przetwarzania tych danych.

(12)

Komisja, w sprawozdaniu z 2007 r. z funkcjonowania EWRS (5) podkreśliła potrzebę wprowadzenia w ramach systemu EWRS funkcji selektywnego wysyłania wiadomości, aby zapewnić wyłączność kanału komunikacji jedynie pomiędzy państwami członkowskimi, których dotyczą dane przypadki związane między innymi z procedurą ustalania kontaktów zakaźnych. Wykorzystanie tej funkcji stanowi odpowiednie zabezpieczenie w przypadku przekazywania danych osobowych przez system EWRS i powinno zagwarantować, na potrzeby wdrożenia niniejszej decyzji, że jedynie prawidłowe, stosowne i nienadmierne dane osobowe są przekazywane w ramach systemu EWRS zgodnie z art. 4 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 45/2001 oraz art. 6 ust. 1 lit. c) dyrektywy 95/46/WE. Z tych powodów wykorzystanie funkcji selektywnego wysyłania wiadomości powinno być ograniczone do powiadomień obejmujących przekazywanie istotnych danych osobowych, w celu zapewnienia zgodności z obowiązkami państw członkowskich na mocy art. 4, 5 i 6 decyzji nr 2119/98/WE.

(13)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Komitetu powołanego na podstawie art. 7 decyzji nr 2119/98/WE,

1)

w art. 1 ust. 2 sformułowanie „informacje na temat tych przypadków” zastępuje się sformułowaniem „informacje na temat tych przypadków oraz środków zamierzonych lub przyjętych w reakcji na te przypadki lub na symptomy takich przypadków”;

2)

dodaje się art. 2a w następującym brzmieniu:

„Artykuł 2a

1.   Niniejszy artykuł stosuje się do środków wdrożonych w celu zidentyfikowania osób, które były narażone na czynniki zakaźne i u których rozwinęła się choroba zakaźna lub u których występuje potencjalne ryzyko rozwinięcia się choroby zakaźnej mającej znaczenie dla Wspólnoty, zgodnie z kryteriami ustanowionymi w załączniku I (zwanych dalej »ustalaniem kontaktów zakaźnych«).

2.   Przekazując istotne dane osobowe na potrzeby ustalania kontaktów zakaźnych poprzez system wczesnego ostrzegania i reagowania, pod warunkiem że dane te są niezbędne i dostępne, właściwe organy ds. zdrowia publicznego państwa członkowskiego korzystają z funkcji selektywnego wysyłania wiadomości, która gwarantuje właściwą ochronę danych. Ten kanał komunikacji ograniczony jest do państw członkowskich, których dotyczy procedura ustalania kontaktów zakaźnych.

3.   Przekazując informacje przy wykorzystaniu funkcji selektywnego wysyłania wiadomości, właściwe organy ds. zdrowia publicznego danego państwa członkowskiego nawiązują do przypadku lub środka zgłoszonego wcześniej do sieci wspólnotowej.

4.   Na potrzeby ust. 2 wykaz danych osobowych znajduje się w załączniku III.

5.   Przekazując i przetwarzając dane osobowe przy wykorzystaniu funkcji selektywnego wysyłania wiadomości, właściwe organy ds. zdrowia publicznego państw członkowskich oraz Komisja przestrzegają przepisów dyrektywy 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (6) oraz rozporządzenia (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady (7).

3)

w art. 3 ust. 1 otrzymuje następujące brzmienie:

„1.   Corocznie właściwe organy państw członkowskich przekazują Komisji, nie później niż dnia 31 marca, sprawozdanie analityczne na temat przypadków, środków zamierzonych lub przyjętych w związku z tymi przypadkami, oraz procedur stosowanych w ramach systemu wczesnego ostrzegania i reagowania. Ponadto właściwe organy w państwach członkowskich mogą okresowo składać sprawozdanie o określonych przypadkach, które mają szczególne znaczenie.”;

4)

tekst załącznika do niniejszej decyzji dodaje się jako załącznik III.