26.6.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 164/1

26.6.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 164/3

(1)

Rozporządzenie (WE) nr 648/2004 zapewnia swobodny obrót detergentami oraz przeznaczonymi do nich środkami powierzchniowo czynnymi na rynku wewnętrznym, jednocześnie gwarantując m.in. wysoki poziom ochrony środowiska poprzez ustanowienie przepisów dotyczących podatności na biodegradację całkowitą środków powierzchniowo czynnych stosowanych w detergentach.

(2)

Ponadto w artykułach 5, 6 i 9 rozporządzenia określono mechanizm, dzięki któremu środki powierzchniowo czynne, które nie spełniają wspomnianego wyżej wymogu podatności na biodegradację całkowitą, mogą mimo to otrzymać odstępstwo dotyczące wykorzystywania do specyficznych zastosowań przemysłowych lub instytucjonalnych, pod warunkiem że zastosowania te mają mały zasięg, a związane z nimi ryzyko dla środowiska lub dla zdrowia jest małe w porównaniu do korzyści społeczno-ekonomicznych.

(3)

W rozporządzeniu określono, że ryzyko dla środowiska należy ocenić przy pomocy uzupełniającej oceny ryzyka, opisanej w załączniku IV; ocena ta jest wykonywana przez producenta środka powierzchniowo czynnego i przesyłana do oceny do właściwemu organowi danego państwa członkowskiego.

(4)

Środki powierzchniowo czynne, w stosunku do których udzielono odstępstwa, powinny być wymienione w załączniku V do rozporządzenia. Środki, w stosunku do których odmówiono udzielenia odstępstwa, powinny być wymienione w załączniku VI do rozporządzenia.

(5)

Odstępstwa powinny zostać przyjęte zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (2).

(6)

Złożono wniosek o odstępstwo w odniesieniu do środka powierzchniowo czynnego o nazwie IUPAC (3)„alkohole, Guerbeta, C16-20, oksyetylenowane, eter n-butylowy (7-8EO)”, znanego również pod nazwą handlową „Dehypon G 2084”, o numerze CAS (4) 147993-59-7 do wykorzystania do następujących zastosowań przemysłowych: mycie butelek, mycie mechaniczne sterowane automatycznie w obiegu zamkniętym i czyszczenie metali.

(7)

Wniosek o odstępstwo został oceniony przez właściwy organ Niemiec zgodnie z procedurą opisaną w art. 5 rozporządzenia. Stwierdzono, że wniosek spełnia trzy obowiązkowe warunki określone w art. 6. Po pierwsze, trzy wymienione zastosowania mają mały zasięg. Po drugie, zastosowania te są specyficznymi zastosowaniami przemysłowymi. Po trzecie, nie ma ryzyka dla środowiska, ponieważ środek powierzchniowo czynny sam w sobie nie stanowi ryzyka, a produkty przemiany nie są trwałe.

(8)

Trzy wymienione zastosowania uznano za zastosowania przemysłowe o małym zasięgu ze względu na całkowite roczne zużycie środka powierzchniowo czynnego oraz ze względu na wykorzystanie środka powierzchniowo czynnego wyłącznie w specyficznych typach instalacji przemysłowych.

(9)

Wniosek dotyczący braku ryzyka dla środowiska oparto na fakcie szybkiego osiągania wysokiego stopnia biodegradacji częściowej środka powierzchniowo czynnego oraz na fakcie całkowitej biodegradacji produktów przemiany środka powierzchniowo czynnego. Produkty przemiany spełniają zatem te same kryteria, co środki powierzchniowo czynne, w odniesieniu do których rozporządzenie gwarantuje swobodny obrót na rynku wewnętrznym.

(10)

Komitet ds. Dostosowania do Postępu Technicznego Przepisów dotyczących Usuwania Barier Technicznych w Handlu Detergentami podjął jednak decyzję o ograniczeniu odstępstwa do 10 lat, aby zachęcić do opracowania środków powierzchniowo czynnych o podobnej skuteczności, które spełniałyby kryteria podatności na biodegradację całkowitą, i które w związku z tym nie musiałyby być objęte odstępstwem.

(11)

W przeszłości substancjom we Wspólnocie przydzielano numer EINECS lub ELINCS. Ponadto uznano, że ok. 700 substancji, które wcześniej określano jako polimery, nie jest polimerami; substancjom tym przydzielono numery NLP („No-Longer Polymer” – już nie polimer). Numery EINECS, ELINCS i NLP określa się obecnie zbiorczą nazwą „numery WE”, a odpowiednie nagłówki w tabelach w załączniku V i VI powinny zostać zmienione, aby odzwierciedlić nową nomenklaturę.

(12)

Należy zatem odpowiednio zmienić załączniki V i VI do rozporządzenia (WE) nr 648/2004.

(13)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Detergentów,

1)

załącznik V zastępuje się tekstem znajdującym się w załączniku I do niniejszego rozporządzenia;

2)

załącznik VI zastępuje się tekstem znajdującym się w załączniku II do niniejszego rozporządzenia.

26.6.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 164/7

(1)

Dyrektywa Rady 76/769/EWG z dnia 27 lipca 1976 r. w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych państw członkowskich odnoszących się do ograniczeń we wprowadzaniu do obrotu i stosowaniu niektórych substancji i preparatów niebezpiecznych (2) ustanawia w załączniku I ograniczenia dotyczące niektórych substancji i preparatów niebezpiecznych. Rozporządzenie (WE) nr 1907/2006 uchyla i zastępuje dyrektywę 76/769/WE z mocą od dnia 1 czerwca 2009 r. Załącznik XVII do tego rozporządzenia zastępuje załącznik I do dyrektywy 76/769/EWG.

(2)

Artykuł 67 rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 stanowi, że substancje, mieszaniny lub wyroby nie mogą być produkowane, wprowadzane do obrotu lub stosowane, chyba że spełniają warunki ograniczeń przewidziane dla nich w załączniku XVII.

(3)

Dyrektywa 2006/122/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 grudnia 2006 r. zmieniająca po raz trzydziesty dyrektywę Rady 76/769/EWG (sulfoniany perfluorooktanu (PFOS)) (3) i dyrektywa Komisji 2006/139/WE z dnia 20 grudnia 2006 r. zmieniająca dyrektywę Rady 76/769/EWG w odniesieniu do ograniczeń we wprowadzaniu do obrotu i stosowaniu związków arsenu w celu dostosowania do postępu technicznego załącznika I do tej dyrektywy (4), zmieniające załącznik I do dyrektywy 76/769/EWG, zostały przyjęte na krótko przed rozporządzeniem (WE) nr 1907/2006, w grudnia 2006 r., ale wspomniane ograniczenia nie zostały jeszcze włączone do załącznika XVII tego rozporządzenia. W związku z tym należy zmienić załącznik XVII w celu włączenia ograniczeń związanych z dyrektywami 2006/122/WE i 2006/139/WE, w przeciwnym razie ograniczenia te zostaną uchylone dnia 1 czerwca 2009 r.

(4)

Zgodnie z art. 137 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 każdą zmianę w ograniczeniach przyjętych w ramach dyrektywy 76/769/EWG od dnia 1 czerwca 2007 r. należy włączyć do załącznika XVII tego rozporządzenia z mocą od dnia 1 czerwca 2009 r.

(5)

Dyrektywa 2007/51/WE Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniająca dyrektywę Rady 76/769/EWG w odniesieniu do ograniczeń w zakresie wprowadzania do obrotu niektórych urządzeń pomiarowych zawierających rtęć (5) została przyjęta w dniu 25 września 2007 r. Decyzja Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1348/2008/WE zmieniająca dyrektywę Rady 76/769/EWG w odniesieniu do ograniczeń we wprowadzaniu do obrotu i stosowaniu 2(2-metoksyetoksy)etanolu, 2-(2-butoksyetoksy)etanolu, metylenodifenylo diizocyjanianu, cykloheksanu i azotanu amonu (6) została przyjęta w dniu 16 grudnia 2008 r. Ograniczenia te nie zostały jeszcze włączone do załącznika XVII do tego rozporządzenia. Należy zmienić załącznik XVII w celu włączenia ograniczeń dotyczących niektórych urządzeń pomiarowych zawierających rtęć, wprowadzonych dyrektywą 2007/51/WE, oraz ograniczeń dotyczących 2-(2-metoksyetoksy)etanolu, 2-(2-butoksyetoksy)etanolu, metylenodifenylo diizocyjanianu, cykloheksanu i azotanu amonu przyjętych w ramach decyzji nr 1348/2008/WE.

(6)

Należy uwzględnić odpowiednie przepisy rozporządzenia (WE) nr 1272/2008 w sprawie klasyfikacji, oznakowania i pakowania substancji i mieszanin, zmieniającego i uchylającego dyrektywy 67/548/EWG i 1999/45/WE oraz zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 1907/2006 (7).

(7)

Ponieważ przepisy tytułu VIII rozporządzenia (WE) nr 1907/2006, a w szczególności załącznika XVII, mają być stosowane bezpośrednio od dnia 1 czerwca 2009 r., należy w sposób jasny określić ograniczenia, aby umożliwić podmiotom gospodarczym i instytucjom egzekwującym właściwe ich stosowanie. W związku z tym należy dokonać przeglądu sposobu sformułowania ograniczeń. Należy zharmonizować terminologię dotyczącą różnych pozycji oraz uczynić ją bardziej spójną z definicjami zawartymi w rozporządzeniu (WE) nr 1907/2006.

(8)

Dyrektywa Rady 96/59/WE z dnia 16 września 1996 r. w sprawie unieszkodliwiania polichlorowanych bifenyli i polichlorowanych trifenyli (PCB/PCT) (8) zawiera wymóg, aby wyposażenie zawierające polichlorowane bifenyle i polichlorowane trifenyle (PCB i PCT) zostało jak najszybciej poddane dekontaminacji i wycofane z użytku, oraz ustanawia warunki dekontaminacji wyposażenia zawierającego te substancje. W związku z tym pozycja w załączniku XVII do rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 dotycząca PCT nie powinna zawierać przepisów dotyczących wyposażenia zawierającego PCT, ponieważ jest to w całości regulowane przepisami dyrektywy 96/59/WE.

(9)

Istniejące ograniczenia dotyczące 2-naftyloaminy, benzydyny, 4-nitrobifenylu, 4-aminobifenylu są niejednoznaczne, ponieważ niejasne jest, czy zakaz dotyczy powszechnej sprzedaży, czy tylko sprzedaży dla użytkowników profesjonalnych. Rozbieżności te należy wyjaśnić. Ponieważ dyrektywa Rady 98/24/WE z dnia 7 kwietnia 1998 r. w sprawie ochrony zdrowia i bezpieczeństwa pracowników przed ryzykiem związanym ze środkami chemicznymi (9) zabrania produkcji, wytwarzania oraz stosowania w miejscu pracy tych substancji, ograniczenia przewidziane w załączniku XVII do rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 dotyczące tych substancji powinny być spójne z dyrektywą 98/24/WE.

(10)

Surowe ograniczenia dotyczące substancji takich jak tetrachlorek węgla i 1,1,1-trichloroetan zawarte są w rozporządzeniu (WE) nr 2037/2000 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 czerwca 2000 r. w sprawie substancji zubożających warstwę ozonową (10). Rozporządzenie (WE) nr 2037/2000 wprowadza zakaz z wyjątkami w odniesieniu do tetrachlorku węgla oraz zakaz całkowity w odniesieniu do 1,1,1-trichloroetanu. Ograniczenia dotyczące tetrachlorku węgla i 1,1,1-trichloroetanu w załączniku XVII do rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 są zatem zbędne i powinny zostać skreślone.

(11)

Ponieważ kwestia rtęci w bateriach regulowana jest dyrektywą 2006/66/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 września 2006 r. w sprawie baterii i akumulatorów oraz zużytych baterii i akumulatorów (11), przepisy dotyczące rtęci w bateriach zawarte obecnie w załączniku XVII do rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 są zbędne i powinny zostać skreślone.

(12)

Zgodnie z art. 2 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 odpady nie są uważane za substancję, mieszaninę lub wyrób w rozumieniu art. 3 rozporządzenia (WE) nr 1907/2006. Ponieważ odpady nie są objęte ograniczeniami na mocy tego rozporządzenia, przepisy załącznika XVII do niego, które wyłączają odpady, są zbędne i powinny zostać skreślone.

(13)

Niektóre ograniczenia w załączniku XVII do rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 należy zmodyfikować w celu uwzględnienia definicji „stosowanie” i „wprowadzenie do obrotu”, zawartych w art. 3 tego rozporządzenia.

(14)

Pozycja w załączniku do dyrektywy 76/769/EWG dotycząca włókien azbestu obejmuje wyłączenie dotyczące diafragm zawierających azbest chryzotylowy. Należy doprecyzować, że to wyłączenie zostanie poddane przeglądowi po otrzymaniu sprawozdań, które będą musiały zostać złożone przez państwa członkowskie korzystające z tego wyłączenia. Ponadto, w świetle definicji „wprowadzenia do obrotu” w rozporządzeniu (WE) nr 1907/2006, państwa członkowskie powinny mieć możliwość zezwolenia na wprowadzenie do obrotu wyrobów zawierających takie włókna, w przypadku gdy wyroby te były już zainstalowane lub znajdowały się w użytku przed dniem 1 stycznia 2005 r., pod pewnymi warunkami gwarantującymi wysoki poziom ochrony zdrowia człowieka.

(15)

Należy wyjaśnić, że w odniesieniu do substancji włączonych do załącznika XVII do rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 w konsekwencji ograniczeń przyjętych w ramach dyrektywy 76/769/EWG (pozycje 1–58) ograniczenia te nie dotyczą magazynowania, przechowywania, obróbki, umieszczania w pojemnikach lub przenoszenia z jednego pojemnika do drugiego substancji przeznaczonych na wywóz, chyba że zakazana jest produkcja takich substancji.

(16)

W odróżnieniu od dyrektywy 76/769/EWG rozporządzenie (WE) nr 1907/2006 zawiera definicję „wyrobu”. W celu objęcia tych samych pozycji, jak określono w pierwotnym ograniczeniu dotyczącym kadmu, w niektórych przepisach należy dodać termin „mieszanina”.

(17)

Należy wyjaśnić, że ograniczeń włączonych do załącznika XVII do rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 dotyczących wprowadzania do obrotu niektórych urządzeń pomiarowych zawierających rtęć nie stosuje się do urządzeń znajdujących się już w użytku we Wspólnocie w momencie wejścia w życie tego ograniczenia.

(18)

W pozycjach załącznika XVII do rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 w odniesieniu do substancji takich jak difenyloeter, pochodne pentabromowe i difenyloeter, pochodne oktabromowe, należy wprowadzić przepis, że ograniczeń nie stosuje się do wyrobów znajdujących się już w użytku w dniu wejścia w życie tego ograniczenia, ponieważ substancje te zostały zastosowane w wyrobach charakteryzujących się długim cyklem życia i sprzedawanych na rynku wtórnym, takich jak samoloty i pojazdy. Ponadto, ponieważ stosowanie tych substancji w sprzęcie elektrycznym i elektronicznym jest regulowane dyrektywą 2002/95/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 stycznia 2003 r. w sprawie ograniczenia stosowania niektórych niebezpiecznych substancji w sprzęcie elektrycznym i elektronicznym (12), sprzęt ten nie powinien być objęty tymi ograniczeniami.

(19)

Należy wyjaśnić, że w przypadku ograniczenia dotyczącego nonylofenolu i etoksylowanego nonylofenolu, nie wpływa ono na ważność istniejących krajowych zezwoleń na pestycydy lub produkty biobójcze zawierające etoksylowany nonylofenol jako składnik obojętny, jak określono w art. 1 ust. 2 dyrektywy 2003/53/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 czerwca 2003 r. zmieniającej po raz dwudziesty szósty dyrektywę Rady 76/769/EWG odnoszącą się do ograniczeń we wprowadzaniu do obrotu i stosowaniu niektórych substancji i preparatów niebezpiecznych (nonylofenolu, etoksylowanego nonylofenolu i cementu) (13).

(20)

Należy wyjaśnić, że ograniczenia włączone do załącznika XVII do rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 dotyczące sulfonianów perfluorooktanu nie mają zastosowania do produktów znajdujących się już w użytku we Wspólnocie w momencie wejścia w życie ograniczenia.

(21)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ustanowionego na mocy art. 133 rozporządzenia (WE) nr 1907/2006,

26.6.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 164/32

(1)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 127/2009 z dnia 12 lutego 2009 r. ustanawiające procedury i warunki sprzedaży zbóż znajdujących się w posiadaniu agencji płatniczych lub agencji interwencyjnych (2) przewiduje, że sprzedaży zbóż znajdujących się w posiadaniu agencji interwencyjnej dokonuje się w drodze przetargu i na podstawie cen pozwalających na uniknięcie zakłóceń na rynku.

(2)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 712/2007 (3) otworzyło na rok gospodarczy 2007/2008 stałe przetargi na odsprzedaż na rynku Wspólnoty zbóż znajdujących się w posiadaniu agencji interwencyjnych państw członkowskich. W celu zapewnienia hodowcom, jak również przemysłowi produkującemu paszę dla bydła zaopatrzenia po konkurencyjnych cenach już w pierwszych miesiącach roku gospodarczego 2008/2009, wspomniane rozporządzenie zostało zmienione tak, aby oferty składane w ramach przetargów częściowych mogły zostać przedstawione do dnia 17 grudnia 2008 r.

(3)

Na początku roku gospodarczego 2007/2008 wspólnotowe zapasy interwencyjne osiągnęły poziom 2,46 milionów ton, w tym 2,23 milionów ton kukurydzy. W trakcie wspomnianego roku gospodarczego odnotowano stosunkowo wysoką sprzedaż zapasów interwencyjnych, w szczególności kukurydzy, w ramach przetargu objętego rozporządzeniem (WE) nr 712/2007.

(4)

Jednakże z powodu warunków panujących na rynku od połowy miesiąca września 2008 r., szczególnie warunków cenowych, podmioty przestały składać oferty, w związku z czym na dzień 31 października 2008 r. ilość zapasów interwencyjnych kukurydzy wynosiła ok. 16 000 ton. Te stare zapasy (głównie ze zbiorów z lat 2004 i 2005) będą konkurować z kukurydzą wspólnotową pochodzącą z obfitych zbiorów z roku 2008, których cena sprzedaży już na dzień 31 października 2008 r. spadła poniżej ceny interwencyjnej. W obliczu tej sytuacji należy udostępnić na rynku wewnętrznym wyżej wspomniane zapasy.

(5)

Artykuł 7 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 127/2009 przewiduje, że w przypadku wystąpienia zakłóceń w funkcjonowaniu wspólnej organizacji rynków, szczególnie z powodu trudności ze sprzedażą zbóż w trakcie roku gospodarczego po cenach zgodnych z przewidzianymi w ust. 1 wyżej wymienionego artykułu, w szczególnych okolicznościach sprzedaż na rynku wspólnotowym może być zorganizowana na drodze specjalnego przetargu. Jednakże długi okres składowania kukurydzy pochodzącej ze zbiorów poprzedzających zbiory z roku gospodarczego 2007/2008, znajdującej się w posiadaniu węgierskiej agencji interwencyjnej oraz aktualnie odnotowane ceny rynkowe kukurydzy na Węgrzech stanowią szczególne okoliczności uzasadniające otwarcie specjalnego przetargu na sprzedaż kukurydzy ze zbiorów poprzedzających zbiory z roku gospodarczego 2007/2008 po cenach, które mogą być niższe niż ceny interwencyjne.

(6)

Ponadto na rynku wspólnotowym odnotowano znaczne wahania cen. Z uwagi na powyższe różnice, istnieje prawdopodobieństwo, że przydzielone partie nie zostaną odebrane przez podmioty, które wygrały przetargi. Przewidziane w art. 5 ust. 3 akapit drugi rozporządzenia (WE) nr 127/2009 zabezpieczenie w wysokości 5 EUR za tonę jest niewystarczające, aby ten odbiór zagwarantować. W celu zapobieżenia tej sytuacji oraz w celu zapewnienia prawidłowego funkcjonowania procedur przetargowych objętych niniejszym rozporządzeniem a także ograniczenia ryzyka, należy podnieść wysokość wyżej wspomnianego zabezpieczenia.

(7)

Aby uwzględnić sytuację na rynku wspólnotowym należy przewidzieć, że zarządzaniem przetargiem zajmie się Komisja. Należy ponadto przewidzieć współczynnik przydziału w odniesieniu do ofert proponujących minimalną cenę sprzedaży.

(8)

W celu zapewnienia skutecznego zarządzania systemem należy przewidzieć przekazywanie wymaganych przez Komisję informacji drogą elektroniczną. Należy również zapewnić zachowanie anonimowości oferentów przy przekazywaniu informacji Komisji przez agencję interwencyjną

(9)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych,

—

15 lipca 2009 r.

—

5 i 26 sierpnia 2009 r.

—

9 i 23 września 2009 r.

—

14 i 28 października 2009 r.

—

11 i 25 listopada 2009 r.

—

2 i 16 grudnia 2009 r..

Mezőgazdasági és Vidékfejlesztési Hivatal

Soroksári út. 22–24

H-1095 Budapest

Tel.: (36) 1 219 62 60

Faks: (36) 1 219 89 05

E-mail: ertekesites@mvh.gov.hu

Strona internetowa: www.mvh.gov.hu

26.6.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 164/35

(1)

Protokół do Układu o stabilizacji i stowarzyszeniu między Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Byłą Jugosłowiańską Republiką Macedonii, z drugiej strony, w celu uwzględnienia przystąpienia Republiki Bułgarii i Rumunii do Unii Europejskiej (2), dalej zwany „Protokołem”, został podpisany w dniu 18 lutego 2008 r. Został on zatwierdzony w imieniu Wspólnoty Europejskiej, Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej oraz państw członkowskich przez Radę i Komisję decyzją 2008/438/WE, Euratom (3) i był tymczasowo stosowany od dnia 1 stycznia 2007 r.

(2)

W art. 5 Protokołu i w załączniku VIII do niego przewiduje się zmiany do obowiązujących kontyngentów taryfowych na niektóre wina w pojemnikach o objętości większej niż 2 litry, pochodzące z Byłej Jugosłowiańskiej Republiki Macedonii, ze skutkiem od dnia 1 stycznia 2007 r.

(3)

W celu wdrożenia kontyngentów taryfowych na wino, określonych w Protokole, należy zmienić rozporządzenie Komisji (WE) nr 2597/2001 z dnia 28 grudnia 2001 r. otwierające i ustalające zarządzanie kontyngentami taryfowymi Wspólnoty na niektóre wina pochodzące z Republiki Chorwacji i Byłej Jugosłowiańskiej Republiki Macedonii (4).

(4)

Podpodziały TARIC dla niektórych podpozycji Nomenklatury Scalonej (CN) zostały zmienione od dnia 1 stycznia 2007 r. Należy zatem odpowiednio dostosować podpodziały TARIC dla tych kodów CN w części II załącznika do rozporządzenia (WE) nr 2597/2001.

(5)

Ponieważ Protokół stosuje się od dnia 1 stycznia 2007 r., niniejsze rozporządzenie powinno być stosowane od tego samego dnia i powinno natychmiast wejść w życie.

(6)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Kodeksu Celnego,

26.6.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 164/37

(1)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 318/2007 (3) ustanawia warunki dotyczące zdrowia zwierząt dla przywozu niektórych rodzajów ptaków innych niż drób do Wspólnoty i warunki kwarantanny mające zastosowanie do tych ptaków po przywozie.

(2)

W załączniku V do powyższego rozporządzenia określono wykaz miejsc i stacji kwarantanny zatwierdzonych przez właściwe organy państw członkowskich dla celów przywozu niektórych rodzajów ptaków innych niż drób.

(3)

Niemcy i Słowacja przeprowadziły przegląd swoich zatwierdzonych miejsc i stacji kwarantanny oraz przesłały Komisji ich zaktualizowany wykaz. Wykaz zatwierdzonych miejsc i stacji kwarantanny określony w załączniku V do rozporządzenia (WE) nr 318/2007 powinien zatem zostać odpowiednio zmieniony.

(4)

W związku z powyższym należy odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 318/2007.

(5)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

1)

w części odnoszącej się do Niemiec skreśla się pozycję w brzmieniu:

2)

po części odnoszącej się do Portugalii dodaje się pozycję odnoszącą się do Słowacji w brzmieniu:

26.6.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 164/38

(1)

Na mocy rozporządzenia Komisji (WE) nr 431/2008 z dnia 19 maja 2008 r. otwierającego i ustalającego zarządzanie kontyngentem taryfowym na przywóz mrożonego mięsa wołowego i cielęcego objętego kodem CN 0202 i produktów objętych kodem CN 0206 29 91 (3) otwarto kontyngent taryfowy na przywóz produktów sektora mięsa wołowego i cielęcego.

(2)

Ilości, w odniesieniu do których złożono wnioski o przyznanie uprawnień do przywozu na okres od dnia 1 lipca 2009 r. do dnia 30 czerwca 2010 r., przewyższają ilości dostępne. Należy zatem określić, na jakie ilości uprawnienia mogą być przyznane, poprzez ustalenie współczynnika przydziału, jaki należy zastosować do ilości, w odniesieniu do których złożono wnioski,

26.6.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 164/39

(1)

Rozporządzeniem Komisji (WE) nr 412/2008 z dnia 8 maja 2008 r. otwierającym i ustalającym zarządzanie kontyngentem taryfowym na przywóz mrożonej wołowiny przeznaczonej do przetwarzania (3) otwarto kontyngenty taryfowe na przywóz produktów sektora mięsa wołowego i cielęcego.

(2)

Ilości, w odniesieniu do których złożono wnioski o przyznanie uprawnień do przywozu na okres od dnia 1 lipca 2009 r. do dnia 30 czerwca 2010 r., przewyższają ilości dostępne (dotyczy uprawnień objętych kontyngentem o numerze porządkowym 09.4057). Należy zatem określić, na jakie ilości uprawnienia mogą być przyznane, poprzez ustalenie współczynnika(-ów) przydziału, jaki(e) należy zastosować do ilości, w odniesieniu do których złożono wnioski,

26.6.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 164/40

(1)

Kwoty cen reprezentatywnych oraz dodatkowych należności stosowanych przy przywozie cukru białego, cukru surowego oraz niektórych syropów zostały ustalone na rok gospodarczy 2008/2009 rozporządzeniem Komisji (WE) nr 945/2008 (3). Te ceny i kwoty zostały ostatnio zmienione rozporządzeniem Komisji (WE) nr 514/2009 (4).

(2)

Zgodnie z zasadami i warunkami określonymi w rozporządzeniu (WE) nr 951/2006 dane, którymi dysponuje obecnie Komisja, stanowią podstawę do korekty wymienionych kwot,

26.6.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 164/42

(1)

Rada Europejska obradująca w dniach 8 i 9 marca 2007 r. podkreśliła w swoich konkluzjach, że zmniejszenie obciążeń administracyjnych ma istotne znaczenie dla wzmocnienia gospodarki europejskiej, w szczególności z uwagi na potencjalne korzyści, jakie mogłyby z tego wyniknąć dla małych i średnich spółek. Rada podkreśliła, że konieczne jest podjęcie wspólnego wysiłku, zarówno przez Unię Europejską, jak i państwa członkowskie, w celu zmniejszenia obciążeń administracyjnych.

(2)

Rachunkowość i rewizja finansowa zostały uznane za obszary, w których można dokonać zmniejszenia obciążeń administracyjnych dla spółek działających we Wspólnocie.

(3)

W komunikacie Komisji z dnia 10 lipca 2007 r. dotyczącym uproszczonego otoczenia biznesu dla spółek w dziedzinie prawa spółek, rachunkowości i audytu zidentyfikowano zmiany, jakie należy wprowadzić w czwartej dyrektywie Rady 78/660/EWG z dnia 25 lipca 1978 r. w sprawie rocznych sprawozdań finansowych niektórych rodzajów spółek (3) oraz w siódmej dyrektywie Rady 83/349/EWG z dnia 13 czerwca 1983 r. w sprawie skonsolidowanych sprawozdań finansowych (4). Szczególną uwagę zwrócono na dalsze ograniczenie wymogów w zakresie sprawozdawczości nałożonych na małe i średnie spółki.

(4)

W przeszłości wprowadzono wiele zmian w celu umożliwienia spółkom objętym zakresem dyrektyw 78/660/EWG oraz 83/349/EWG stosowania metod rachunkowości zgodnych z Międzynarodowymi Standardami Sprawozdawczości Finansowej (MSSF). Zgodnie z przepisami rozporządzenia (WE) nr 1606/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 19 lipca 2002 r. w sprawie stosowania międzynarodowych standardów rachunkowości (5) spółki, których papiery wartościowe są dopuszczone do obrotu na rynkach regulowanych w którymkolwiek z państw członkowskich, muszą sporządzać skonsolidowane sprawozdania finansowe zgodnie z MSSF i w związku z tym są zwolnione z większości wymogów określonych w dyrektywach 78/660/EWG oraz 83/349/EWG. Dyrektywy te jednak wciąż stanowią podstawę dla rachunkowości małych i średnich spółek we Wspólnocie.

(5)

Małe i średnie spółki podlegają często tym samym przepisom co duże spółki, ale ich szczególne potrzeby w zakresie rachunkowości były rzadko badane. W szczególności zaniepokojenie tych spółek powoduje zwiększająca się liczba wymogów dotyczących ujawniania informacji. Zbyt liczne przepisy w zakresie sprawozdawczości stanowią obciążenie finansowe i mogą ograniczyć skuteczne wykorzystanie kapitału do celów produkcji.

(6)

Stosowanie rozporządzenia (WE) nr 1606/2002 uwidoczniło także potrzebę wyjaśnienia relacji między standardami rachunkowości zawartymi w dyrektywie 83/349/EWG a MSSF.

(7)

W przypadku gdy koszty organizacji mogą być ujmowane jako aktywa w bilansie, art. 34 ust. 2 dyrektywy 78/660/EWG wymaga, aby koszty te zostały objaśnione w informacji dodatkowej do sprawozdania finansowego. Małe spółki mogą być zwolnione z tego wymogu ujawniania zgodnie z art. 44 ust. 2 tej dyrektywy. W celu zmniejszenia niepotrzebnego obciążenia administracyjnego należy umożliwić również zwolnienie średnich spółek z tego wymogu ujawniania.

(8)

Dyrektywa 83/349/EWG wymaga od jednostki dominującej sporządzania skonsolidowanego sprawozdania finansowego, nawet jeżeli jedyna jednostka zależna lub wszystkie jednostki zależne jako całość nie są istotne dla celów art. 16 ust. 3 tej dyrektywy. W konsekwencji jednostki te objęte są zakresem stosowania rozporządzenia (WE) nr 1606/2002 i muszą zatem sporządzać skonsolidowane sprawozdania finansowe zgodnie z MSSF. Wymóg ten jest uważany za zbyt uciążliwy w przypadku, gdy jednostka dominująca ma tylko nieistotne jednostki zależne. Dlatego też jednostka dominująca powinna zostać zwolniona z obowiązku sporządzania skonsolidowanych sprawozdań finansowych i skonsolidowanych sprawozdań z działalności, jeżeli posiada ona tylko jednostki zależne uważane za nieistotne zarówno z osobna, jak i jako całość. Mimo iż ten obowiązek prawny powinien zostać zniesiony, jednostka dominująca powinna nadal móc sporządzać z własnej inicjatywy skonsolidowane sprawozdanie finansowe i skonsolidowane sprawozdanie z działalności.

(9)

Ponieważ cel niniejszej dyrektywy, a mianowicie zmniejszenie obciążeń administracyjnych dotyczących niektórych wymogów ujawniania informacji przez średnie spółki oraz obowiązku sporządzania skonsolidowanych sprawozdań finansowych przez niektóre spółki działające we Wspólnocie, nie może być osiągnięty w sposób w wystarczający przez państwa członkowskie, natomiast z uwagi na rozmiary i skutki proponowanych działań możliwe jest lepsze jego osiągnięcie na poziomie Wspólnoty, Wspólnota może przyjąć środki zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności, określoną w tym samym artykule, niniejsza dyrektywa nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tego celu.

(10)

Należy zatem odpowiednio zmienić dyrektywy 78/660/EWG i 83/349/EWG.

(11)

Zgodnie z pkt 34 Porozumienia międzyinstytucjonalnego w sprawie lepszego stanowienia prawa (6) zachęca się państwa członkowskie do sporządzania – na własne potrzeby i w interesie Wspólnoty – tabel, które jak najdokładniej zilustrują związki między niniejszą dyrektywą a środkami transpozycji, oraz do ich opublikowania,

26.6.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 164/45

(1)

Dyrektywa Rady 80/777/EWG z dnia 15 lipca 1980 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich w zakresie wydobywania i wprowadzania do obrotu naturalnych wód mineralnych (3) została kilkakrotnie znacząco zmieniona (4). Ponieważ mają być do niej wprowadzone kolejne zmiany, należy ją przeredagować w celu zapewnienia jasności.

(2)

Ustawodawstwa państw członkowskich definiują naturalne wody mineralne. Te przepisy ustawowe ustalają warunki, według których naturalne wody mineralne uznawane są za takie wody, oraz regulują warunki wydobywania ze źródeł. Ustanawiają również szczególne zasady obrotu tymi wodami.

(3)

Różnice między tymi przepisami utrudniają swobodny obrót naturalnymi wodami mineralnymi, powodując odmienne sytuacje w zakresie konkurencji i w związku z tym bezpośrednio wpływają na funkcjonowanie rynku wewnętrznego.

(4)

W tym szczególnym przypadku, zniesienie tych przeszkód może być osiągnięte zarówno przez nałożenie na każde państwo członkowskie obowiązku dopuszczenia do obrotu na swoim terytorium naturalnych wód mineralnych, uznanych za takie wody przez każde z pozostałych państw członkowskich, jak i przez ustanowienie wspólnych zasad dotyczących w szczególności spełnianych wymagań mikrobiologicznych oraz warunków, w których musi być stosowane szczególne nazewnictwo niektórych wód mineralnych.

(5)

Podstawowymi celami wszelkich norm dotyczących wód mineralnych powinny być ochrona zdrowia konsumentów, zapobieganie wprowadzaniu konsumentów w błąd i zapewnienie uczciwego handlu.

(6)

Do czasu zawarcia porozumień o wzajemnym uznawaniu naturalnych wód mineralnych między Wspólnotą i krajami trzecimi, należy ustanowić warunki, na jakich, do czasu wejścia w życie tych porozumień, podobne artykuły przywożone z krajów trzecich mogą być przywożone do Wspólnoty jako naturalne wody mineralne.

(7)

Należy podjąć starania w celu zapewnienia, aby naturalne wody mineralne utrzymywały w obrocie określone cechy, które były podstawą uznania tych wód za naturalne wody mineralne. Dlatego pojemniki używane do pakowania wód mineralnych powinny mieć odpowiednie zamknięcie.

(8)

W zakresie etykietowania naturalne wody mineralne podlegają ogólnym zasadom przewidzianym w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady 2000/13/WE z dnia 20 marca 2000 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich w zakresie etykietowania, prezentacji i reklamy środków spożywczych (5). Niniejsza dyrektywa może odpowiednio, ograniczyć się do ustanowienia przepisów dodatkowych i odstępstw, które powinny zostać dokonane w stosunku do tych zasad ogólnych.

(9)

Włączenie deklaracji o składzie analitycznym naturalnych wód mineralnych powinno być obowiązkowe w celu zagwarantowania, iż konsumenci są o tym poinformowani.

(10)

Środki niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy powinny zostać przyjęte zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (6).

(11)

W szczególności należy przyznać Komisji uprawnienia do określania limitów stężenia składników naturalnych wód mineralnych, przyjmowania niezbędnych przepisów dotyczących wskazywania na etykiecie wysokiego poziomu niektórych składników, określania warunków stosowania wobec naturalnych wód mineralnych powietrza wzbogaconego ozonem, określania wymaganych informacji na temat procesów stosowanych wobec naturalnych wód mineralnych, metod analizy w celu potwierdzenia nieobecności zanieczyszczenia naturalnych wód mineralnych oraz procedur pobierania próbek i metod analizy niezbędnych do kontrolowania charakterystyki mikrobiologicznej naturalnych wód mineralnych. Ponieważ środki te mają zasięg ogólny i mają na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszej dyrektywy, między innymi poprzez jej uzupełnienie, środki te powinny zostać przyjęte zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, określoną w art. 5a decyzji 1999/468/WE.

(12)

Jeżeli, w przypadku pilnej konieczności, nie będzie możliwe dotrzymanie normalnych terminów procedury regulacyjnej połączonej z kontrolą, Komisja powinna mieć możliwość skorzystania z trybu pilnego, określonego w art. 5a ust. 6 decyzji 1999/468/WE, dla przyjęcia zmian do niniejszej dyrektywy, koniecznych dla zapewnienia ochrony zdrowia publicznego.

(13)

Nowe elementy wprowadzone do niniejszej dyrektywy dotyczą wyłącznie procedury komitetu. Nie wymagają one zatem transpozycji przez państwa członkowskie.

(14)

Niniejsza dyrektywa nie powinna naruszać zobowiązań państw członkowskich odnoszących się do terminów przeniesienia do prawa krajowego i stosowania dyrektyw, określonych w załączniku IV część B,

a)

do wód, które są produktami leczniczymi w rozumieniu dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2001/83/WE z dnia 6 listopada 2001 r. w sprawie wspólnotowego kodeksu odnoszącego się do produktów leczniczych stosowanych u ludzi (7);

b)

do naturalnych wód mineralnych wykorzystywanych w celach leczniczych u źródła w zakładach termalnych lub wodoleczniczych.

a)

usuwanie nietrwałych związków, takich jak związki żelaza i siarki, przez filtrację lub dekantację, poprzedzone ewentualnie natlenianiem, w zakresie, w jakim przetwarzanie takie nie zmienia składu wody w odniesieniu do podstawowych składników, które nadają tej wodzie jej charakterystyczne właściwości;

b)

oddzielenie związków żelaza, manganu i siarki oraz arsenu z niektórych naturalnych wód mineralnych poprzez potraktowanie powietrzem wzbogaconym ozonem, o ile proces taki nie zmienia składu wody w odniesieniu do podstawowych składników, które nadają tej wodzie jej charakterystyczne właściwości, oraz pod warunkiem że:

c)

oddzielenie składników niepożądanych, innych niż wymienione w lit. a) lub b), o ile proces taki nie zmienia składu wody w odniesieniu do podstawowych składników, które nadają tej wodzie jej właściwości oraz pod warunkiem że:

d)

całkowite lub częściowe usuwanie wolnego dwutlenku węgla wyłącznie metodami fizycznymi.

a)

pasożytów i mikroorganizmów chorobotwórczych;

b)

escherichia coli i innych bakterii grupy coli oraz paciorkowców kałowych w 250 ml każdej badanej próbki;

c)

zarodnikowych beztlenowców redukujących siarczyny w 50 ml każdej badanej próbki;

d)

pseudomonas aeruginosa w 250 ml każdej badanej próbki.

a)

całkowita liczba kolonii namnażających się w naturalnej wodzie mineralnej może wynikać tylko z normalnego wzrostu liczby bakterii, które znajdowały się w niej u źródła;

b)

naturalna woda mineralna nie ma żadnych wad organoleptycznych.