I Akty przyjęte na mocy Traktatów WE/Euratom, których publikacja jest obowiązkowa

10.6.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 145/1

ROZPORZĄDZENIE RADY (WE) NR 479/2009

z dnia 25 maja 2009 r.

o stosowaniu Protokołu w sprawie procedury dotyczącej nadmiernego deficytu załączonego do Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską

(wersja ujednolicona)

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 104 ust. 14 akapit trzeci,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego (1),

uwzględniając opinię Europejskiego Banku Centralnego (2),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Rozporządzenie Rady (WE) nr 3605/93 z dnia 22 listopada 1993 r. w sprawie stosowania Protokołu w sprawie procedury dotyczącej nadmiernego deficytu załączonego do Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską (3) zostało kilkakrotnie znacząco zmienione (4). W celu zapewnienia jego jasności i zrozumiałości należy je zatem ujednolicić.

(2)

Definicje „władz publicznych”, „deficytu” i „inwestycji” określone zostały w Protokole w sprawie procedury dotyczącej nadmiernego deficytu poprzez odniesienie do Europejskiego Systemu Zintegrowanej Rachunkowości Gospodarczej (ESA), zastąpionego przez europejski system rachunków narodowych i regionalnych we Wspólnocie (przyjęty przez rozporządzenie Rady (WE) nr 2223/96 z dnia 25 czerwca 1996 r. w sprawie europejskiego systemu rachunków narodowych i regionalnych we Wspólnocie, zwany dalej „ESA 95”) (5). Niezbędne są ścisłe definicje dotyczące klasyfikacji kodów ESA 95. Definicje te mogą być poddawane przeglądowi w kontekście niezbędnej harmonizacji krajowych systemów statystycznych lub z innych powodów. O każdym z przeglądów decydować będzie Rada zgodnie z zasadami dotyczącymi uprawnień i procedurami określonymi w Traktacie.

(3)	Zgodnie z ESA 95 przepływ odsetek w ramach umów swapowych oraz kontrakty terminowe na stopę procentową (FRA) klasyfikowane są na rachunek finansowy i wymagają szczególnego traktowania w zakresie informacji przekazywanych zgodnie z procedurą dla nadmiernego deficytu.

(4)	Definicję „długu”, ustanowioną w Protokole w sprawie procedury dotyczącej nadmiernego deficytu, należy wzmocnić odniesieniem do klasyfikacji kodów ESA 95.

(5)

W przypadku pochodnych instrumentów finansowych, określonych w ESA 95, nie ma nominalnej wartości identycznej z wartością nominalną innych papierów dłużnych. Dlatego też konieczne jest, aby pochodne instrumenty finansowe nie były włączane do pasywów, z których wynika dług publiczny, do celów Protokołu w sprawie procedury nadmiernego deficytu. W przypadku pasywów stanowiących przedmiot umów ustalających kurs wymiany walut, kurs ten powinien być wzięty pod uwagę przy przeliczeniu na walutę krajową.

(6)	ESA 95 przewiduje szczegółową definicję produktu krajowego brutto według bieżących cen rynkowych, który jest odpowiedni do obliczenia proporcji deficytu publicznego do produktu krajowego brutto i długu publicznego do produktu krajowego brutto, o których mowa w art. 104 Traktatu.

(7)

Wydatki na skonsolidowane odsetki płatne przez państwo są ważnym wskaźnikiem dla monitoringu sytuacji budżetowej w państwach członkowskich. Wydatki na odsetki są faktycznie związane z długiem publicznym. Dług publiczny, o którym państwa członkowskie informują Komisję, musi być skonsolidowany w ramach sektora publicznego. Poziomy długu publicznego i wydatków na odsetki powinny być wzajemnie spójne. Metodologia ESA 95 (ppkt 1.58) przyjmuje, że dla pewnych rodzajów analizy, wartości skonsolidowane mają większe znaczenie niż ogólne dane brutto.

(8)	Zgodnie z warunkami Protokołu w sprawie procedury dotyczącej nadmiernego deficytu Komisja zobowiązana jest do dostarczania danych statystycznych, które mają być wykorzystywane w tej procedurze.

(9)

Rola Komisji jako organu statystycznego jest w tym kontekście wykonywana przez Eurostat działający w imieniu Komisji. Eurostat, jako departament Komisji, wykonuje zadania przekazane Komisji w zakresie opracowywania statystyki wspólnotowej zgodnie z zasadami: bezstronności, rzetelności, przydatności, optymalizacji kosztów, poufności informacji statystycznych i przejrzystości – określonymi w decyzji Komisji 97/281/WE z dnia 21 kwietnia 1997 r. w sprawie roli Eurostatu w sporządzaniu statystyk Wspólnoty (6). Wdrożenie przez krajowe i wspólnotowe organy statystyczne zalecenia Komisji z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie niezależności, wiarygodności i odpowiedzialności krajowych i wspólnotowych organów statystycznych powinno poprawić realizację zasady zawodowej niezależności, adekwatności środków oraz odpowiedniej jakości danych statystycznych.

(10)	Eurostat jest odpowiedzialny, w imieniu Komisji, za ocenę jakości danych oraz ich dostarczanie na potrzeby procedury nadmiernego deficytu zgodnie z decyzją Komisji 97/281/WE.

(11)	Powinien zostać nawiązany stały dialog między Komisją a organami statystycznymi państw członkowskich w celu zapewnienia jakości zarówno danych przekazywanych przez państwa członkowskie, jak i będących ich podstawą rachunków sektora publicznego opracowanych zgodnie z ESA 95.

(12)	Szczegółowe zasady są niezbędne w celu zorganizowania systemu szybkiego i regularnego składania sprawozdań do Komisji (Eurostatu) przez państwa członkowskie na temat ich planowanych i rzeczywistych deficytów oraz wysokości ich długu.

(13)

Zgodnie z art. 104c ust. 2 i 3 Traktatu Komisja ma nadzorować rozwój sytuacji budżetowej i wysokość długu publicznego w państwach członkowskich oraz badać przestrzeganie dyscypliny budżetowej według kryteriów dotyczących deficytu publicznego i długu publicznego. Jeżeli państwo członkowskie nie spełnia wymogów w ramach jednego lub obydwu tych kryteriów, konieczne jest, aby Komisja uwzględniła wszystkie istotne czynniki. Komisja musi zbadać, czy w danym państwie członkowskim istnieje ryzyko nadmiernego deficytu,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ I

DEFINICJE

Artykuł 1

1. Do celów Protokołu w sprawie procedury dotyczącej nadmiernego deficytu oraz do celów niniejszego rozporządzenia, terminy podane w ust. 2 - 6 określone są zgodnie z europejskim systemem rachunków krajowych i regionalnych we Wspólnocie (zwanym dalej „ESA 95”), przyjętym w rozporządzeniu (WE) nr 2223/96. Kody podane w nawiasach odnoszą się do ESA 95.

2. „Władze publiczne” oznaczają sektor „instytucji rządowych i samorządowych” (S.13), to znaczy „instytucje rządowe na poziomie centralnym” (S.1311), „instytucje rządowe i samorządowe na poziomie regionalnym” (S.1312), „instytucje samorządowe na poziomie lokalnym” (S.1313) i „fundusze zabezpieczenia społecznego” (S.1314), z wyłączeniem operacji handlowych, w rozumieniu przyjętym w ESA 95.

Wyłączenie operacji handlowych oznacza, że sektor „administracji publicznej” (S.13) składa się jedynie z jednostek, których główną działalnością jest świadczenie usług nierynkowych.

3. „Deficyt publiczny (nadwyżka)” oznacza wierzytelność netto (zadłużenie netto) (EDP B.9) sektora „administracji publicznej” (S.13) w rozumieniu przyjętym w ESA 95. Odsetki składające się na deficyt publiczny są odsetkami (EDP D.41), w rozumieniu przyjętym w ESA 95.

4. „Inwestycje publiczne” oznaczają przyrost środków trwałych brutto (P.51) sektora „administracji publicznej” (S.13), w rozumieniu przyjętym w ESA 95.

5. „Dług publiczny” oznacza całościowy dług brutto według wartości nominalnej pozostałej pod koniec roku w sektorze „administracji publicznej” (S.13), z wyłączeniem tych pasywów, które odpowiadają aktywom finansowym, jakimi dysponuje sektor „administracji publicznej” (S.13).

Dług publiczny tworzą pasywa sektora publicznego w następujących kategoriach: gotówka i depozyty (AF.2); papiery wartościowe inne niż akcje, wyłączając pochodne instrumenty finansowe (AF.33) i pożyczki (AF.4), w rozumieniu przyjętym w ESA 95.

Wartość nominalna pasywów nie spłaconych na koniec roku oznacza wartość nominalną.

Wartość nominalna pasywów powiązanych z indeksem odpowiada wartości nominalnej dostosowanej o zmianę wartości majątku powiązaną ze wskaźnikiem przypadającej na koniec roku.

Pasywa wyrażone w obcej walucie lub wymienione na mocy umów — z jednej obcej waluty na jedną lub więcej obcych walut — są przeliczane na inne obce waluty według kursu uzgodnionego w ramach tych umów i są przeliczane na walutę krajową w oparciu o reprezentatywny rynkowy kurs walutowy z ostatniego dnia roboczego każdego roku.

Pasywa wyrażone w walucie krajowej i wymienione na obcą walutę w oparciu o umowy są przeliczane na obcą walutę według kursu uzgodnionego w ramach tych umów i są przeliczane na walutę krajową w oparciu o reprezentatywny rynkowy kurs walutowy z ostatniego dnia roboczego każdego roku.

Pasywa wyrażone w walucie obcej i wymienione na mocy umów na walutę krajową, są przeliczane na walutę krajową według kursu uzgodnionego w ramach tych umów.

6. „Produkt krajowy brutto” oznacza produkt krajowy brutto według bieżących cen rynkowych (PKB według cen rynkowych) (B.1*g), zgodnie z definicją w ESA 95.

Artykuł 2

1. „Dane określające planowany poziom deficytu publicznego oraz długu publicznego” oznaczają dane ustalone przez państwa członkowskie na rok bieżący. Stanowią one najnowsze oficjalne prognozy, uwzględniające ostatnio podjęte decyzje budżetowe oraz najnowsze wydarzenia i perspektywy gospodarcze. Ich przygotowanie powinno następować możliwie najbliżej terminu przekazania danych.

2. „Dane określające rzeczywisty poziom deficytu publicznego oraz długu publicznego” oznaczają szacowane, wstępne, nie w pełni ostateczne lub ostateczne wyniki za poprzedni rok. Dane planowane wraz z danymi rzeczywistymi tworzą szereg czasowy spójny pod względem definicji i pojęć.

ROZDZIAŁ II

ZASADY SKŁADANIA SPRAWOZDAŃ I ICH ZAKRES

Artykuł 3

1. Państwa członkowskie składają Komisji (Eurostatowi) sprawozdania na temat planowanego i rzeczywistego deficytu publicznego oraz wysokości długu publicznego dwa razy w roku: po raz pierwszy – przed dniem 1 kwietnia roku bieżącego (roku „n”), a po raz drugi – przed dniem 1 października roku „n”.

Państwa członkowskie informują Komisję (Eurostat), które organy krajowe są odpowiedzialne za składanie sprawozdań w ramach procedury nadmiernego deficytu.

2. Przed dniem 1 kwietnia roku „n”państwa członkowskie:

a)	przekazują Komisji (Eurostatowi) swój planowany deficyt publiczny na rok „n”, aktualne dane szacunkowe określające ich rzeczywisty deficyt publiczny na rok „n-1” oraz ich rzeczywiste deficyty publiczne dla lat „n-2”, „n-3” i „n-4”;

dostarczają równocześnie Komisji (Eurostatowi) swoje dane planowane na rok „n” oraz dane rzeczywiste za lata „n-1”, „n-2”, „n-3” i „n-4” dotyczące odpowiadających im deficytów budżetowych na rachunku funduszy publicznych zgodnie z najpowszechniej przyjętą w danym kraju definicją wraz z danymi, które wyjaśniają przejście pomiędzy danym deficytem budżetowym na rachunku funduszy publicznych i ich deficytem publicznym w podsektorze S.1311;

dostarczają równocześnie Komisji (Eurostatowi) swoje dane rzeczywiste za lata „n-1”, „n-2”, „n-3” i „n-4” dotyczące odpowiadających im bilansów roboczych oraz dane wyjaśniające przejście pomiędzy bilansem roboczym każdego podsektora publicznego a deficytem publicznym w podsektorach S.1312, S.1313 i S.1314;

d)	przekazują Komisji (Eurostatowi) swoją planowaną wysokość długu publicznego na koniec roku „n” oraz swoją wysokość rzeczywistego długu publicznego na koniec lat „n-1”, „n-2”, „n-3” i „n-4”;

e)	dostarczają równocześnie Komisji (Eurostatowi) dane za lata „n-1”, „n-2”, „n-3” i „n-4”, wyjaśniające udział deficytu publicznego i inne istotne czynniki, które przyczyniają się do zmian w wysokości ich długu publicznego w podziale na podsektory.

3. Przed dniem 1 października roku „n”państwa członkowskie przekazują Komisji (Eurostatowi) swój:

a)	zaktualizowany planowany deficyt publiczny na rok „n” oraz rzeczywiste deficyty publiczne za lata „n-1”, „n-2”, „n-3” i „n-4”, oraz stosują się do wymogów określonych w ust. 2 lit. b) i c);

b)	zaktualizowany planowany poziom długu publicznego na koniec roku „n” oraz wysokość rzeczywistego długu publicznego na koniec lat „n-1”, „n-2”, „n-3” i „n-4”, oraz stosują się do wymogów określonych w ust. 2 lit. e).

4. Dane dotyczące planowanego deficytu publicznego, które przekazywane są Komisji (Eurostatowi) zgodnie z ust. 2 i 3, podawane są w walutach krajowych i dla lat budżetowych.

Dane dotyczące rzeczywistego deficytu publicznego i rzeczywistej wysokości długu publicznego, które przekazywane są Komisji (Eurostatowi) zgodnie z ust. 2 i 3, podawane są w walutach krajowych i dla lat kalendarzowych, z wyjątkiem aktualnych szacunków dla roku „n-1”, które mogą być podawane dla lat budżetowych.

W przypadku gdy rok budżetowy nie jest tożsamy z rokiem kalendarzowym, państwa członkowskie podają również Komisji (Eurostatowi) dane dotyczące rzeczywistego deficytu publicznego i rzeczywistej wysokości długu publicznego w latach budżetowych dla dwóch lat budżetowych poprzedzających bieżący rok budżetowy.

Artykuł 4

Zgodnie z procedurą określoną w art. 3 ust. 1, 2 i 3, państwa członkowskie dostarczają Komisji (Eurostatowi) dane dotyczące publicznych wydatków inwestycyjnych oraz wydatków związanych z odsetkami (skonsolidowanych).

Artykuł 5

Państwa członkowskie dostarczają Komisji (Eurostatowi) prognozowane wielkości produktu krajowego brutto na rok n oraz rzeczywistą wielkość produktu krajowego brutto dla lat „n-1”, „n-2”, „n-3” i „n-4” w takich samych terminach, jak określone w art. 3 ust. 1.

Artykuł 6

1. Państwa członkowskie informują Komisję (Eurostat) o wszelkich istotnych korektach w już przekazanych danych dotyczących rzeczywistego i planowanego deficytu publicznego i długu publicznego, jak tylko informacje takie są dostępne.

2. Istotne korekty w już przekazanych danych dotyczących wysokości rzeczywistego deficytu i długu publicznego są odpowiednio udokumentowane. W każdym przypadku zostają zgłoszone i odpowiednio udokumentowane korekty, które powodują przekroczenie wartości referencyjnych określonych w Protokole w sprawie procedury dotyczącej nadmiernego deficytu lub korekty oznaczające, że państwo członkowskie już nie przekracza wskazanych wartości referencyjnych.

Artykuł 7

Państwa członkowskie podają do wiadomości publicznej dane dotyczące rzeczywistego deficytu publicznego i rzeczywistego długu publicznego oraz inne dane za lata poprzednie, które zostały przekazane Komisji (Eurostatowi) zgodnie z art. 3 – 6.

ROZDZIAŁ III

JAKOŚĆ DANYCH

Artykuł 8

1. Komisja (Eurostat) dokonuje systematycznej oceny jakości zarówno rzeczywistych danych przekazanych przez państwa członkowskie, jak i rachunków sektora publicznego będących ich podstawą i opracowanych zgodnie z wymogami ESA 95 (zwanych dalej „rachunkami sektora publicznego”). Jakość danych rzeczywistych oznacza zgodność z zasadami rachunkowości, kompletność, wiarygodność, terminowe dostarczanie oraz spójność danych statystycznych. Ocena będzie koncentrować się na dziedzinach określonych w wykazach pochodzących od państw członkowskich, takich jak wydzielenie sektora publicznego, klasyfikacja transakcji i zobowiązań publicznych oraz czas rejestracji.

2. Państwa członkowskie dostarczają Komisji (Eurostatowi), najszybciej jak to możliwe, odpowiednich informacji statystycznych, o które są proszone w związku z oceną jakości danych, bez uszczerbku dla przepisów dotyczących poufności danych statystycznych w rozporządzeniu Rady (WE) nr 322/97 z dnia 17 lutego 1997 r. w sprawie statystyk Wspólnoty (7).

„Informacje statystyczne”, o których mowa w ust. 1, ograniczone są do informacji absolutnie niezbędnych do sprawdzenia zgodności z zasadami ESA. W szczególności informacje statystyczne oznaczają:

a)	dane z rachunków krajowych;

wykazy;

c)	tabele notyfikacji procedury nadmiernego deficytu;

d)	dodatkowe kwestionariusze i wyjaśnienia związane z notyfikacjami.

Format kwestionariuszy jest określany przez Komisję (Eurostat) po konsultacji z Komitetem ds. Statystyki Walutowej, Finansowej oraz Bilansu Płatniczego (zwanym dalej „CMFB”).

3. Komisja (Eurostat) systematycznie składa Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdania dotyczące jakości rzeczywistych danych przekazanych przez państwa członkowskie. Sprawozdanie obejmuje ogólną ocenę rzeczywistych danych przekazanych przez państwa członkowskie pod względem zgodności z zasadami rachunkowości, kompletności, rzetelności, terminowego dostarczania oraz spójności tych danych.

Artykuł 9

1. Państwa członkowskie dostarczają Komisji (Eurostatowi) szczegółowy wykaz metod, procedur oraz źródeł wykorzystywanych do opracowywania danych dotyczących rzeczywistego deficytu i długu oraz rachunków sektora publicznego będących ich podstawą.

2. Wykazy przygotowywane są zgodnie z wytycznymi przyjętymi przez Komisję (Eurostat) po konsultacji z CMFB.

3. Wykazy te podlegają aktualizacji w miarę wprowadzania zmian do metod, procedur oraz źródeł przyjętych przez państwa członkowskie w celu opracowywania ich danych statystycznych.

4. Państwa członkowskie podają swoje wykazy do wiadomości publicznej.

5. Kwestie, o których mowa w ust. 1, 2 i 3, mogą zostać poruszone podczas wizyt i inspekcji, o których mowa w art. 11.

Artykuł 10

1. W przypadku wątpliwości dotyczących prawidłowego stosowania zasad rachunkowości ESA 95, dane państwo członkowskie zwraca się ono do Komisji (Eurostatu) z wnioskiem o wyjaśnienie. Komisja (Eurostat) natychmiast bada daną kwestię i przekazuje swoje wyjaśnienie takiemu państwu członkowskiemu, oraz, w stosownych przypadkach, przekazuje wyjaśnienie CMFB.

2. W przypadkach, które zdaniem Komisji lub danego państwa członkowskiego są złożone albo są przedmiotem ogólnego zainteresowania, Komisja (Eurostat) podejmuje decyzję po konsultacji z CMFB. Bez uszczerbku dla przepisów rozporządzenia Rady (WE) nr 322/97 dotyczących poufności informacji statystycznych, Komisja (Eurostat) podaje swoje decyzje do publicznej wiadomości wraz z opinią CMFB.

Artykuł 11

1. Komisja (Eurostat) zapewnia utrzymywanie stałego dialogu z organami statystycznymi państw członkowskich. W tym celu Komisja (Eurostat) przeprowadza we wszystkich państwach członkowskich systematyczne wizyty konsultacyjne, a także ewentualne inspekcje metodologiczne.

2. Wizyty konsultacyjne mają na celu przegląd przekazywanych danych, zbadanie kwestii metodologicznych, omówienie procesów statystycznych i źródeł przedstawionych w wykazach oraz ocenę zgodności z zasadami rachunkowości. Wizyty konsultacyjne są wykorzystywane do zidentyfikowania zagrożeń lub potencjalnych problemów dotyczących jakości przekazywanych danych.

3. Zakres inspekcji metodologicznych ogranicza się do kwestii czysto statystycznych. Odzwierciedla się to w składzie delegacji, o których mowa w art. 12.

Inspekcje metodologiczne mają na celu monitorowanie procesów i rachunków sektora publicznego stanowiących uzasadnienie dla przekazywanych danych rzeczywistych oraz wyciągnięcie szczegółowych wniosków na temat jakości przekazywanych danych, jak określono w art. 8 ust. 1.

Inspekcje metodologiczne są przeprowadzane jedynie w przypadkach stwierdzenia, że jakość danych jest poważnie zagrożona lub narażona na potencjalne problemy, zwłaszcza w związku z metodami, pojęciami i klasyfikacjami stosowanymi w odniesieniu do danych, które państwa członkowskie mają obowiązek przekazywać.

4. Wstępne ustalenia z wizyt konsultacyjnych oraz inspekcji metodologicznych Komisja (Eurostat) przekazuje danym państwom członkowskim w celu przedstawienia przez nie swoich uwag.

Artykuł 12

1. Przeprowadzając w państwach członkowskich inspekcje metodologiczne, Komisja (Eurostat) może zwracać się o pomoc ekspertów w dziedzinie rachunków narodowych, zaproponowanych na zasadzie dobrowolności przez inne państwa członkowskie, oraz pracowników innych departamentów Komisji.

Wykaz ekspertów zajmujących się rachunkami krajowymi, do których Komisja (Eurostat) może zwracać się o pomoc, zostaje utworzony na podstawie wniosków przesłanych do Komisji (Eurostatu) przez krajowe organy odpowiedzialne za sprawozdawczość w ramach procedury nadmiernego deficytu.

2. Państwa członkowskie podejmują wszelkie niezbędne środki w celu ułatwienia przeprowadzenia inspekcji metodologicznych. Inspekcje te powinny być ograniczone do krajowych organów zaangażowanych w pracę nad sprawozdaniami w ramach procedury nadmiernego deficytu. Jednakże państwa członkowskie zapewniają, aby ich służby bezpośrednio lub pośrednio zaangażowane w sporządzanie rachunków sektora publicznego i długu publicznego, a w razie potrzeby także ich organy krajowe ponoszące odpowiedzialność służbową za kontrolę rachunków publicznych, udzielały pracownikom Komisji lub innym ekspertom, o których mowa w ust. 1, pomocy niezbędnej przy wypełnianiu ich obowiązków, w tym udostępniały dokumenty uzasadniające przekazane dane w zakresie rzeczywistego deficytu i długu oraz będące ich podstawą rachunki sektora publicznego. Pochodzące z krajowego systemu statystycznego dane poufne przekazywane są jedynie Komisji (Eurostatowi).

Bez uszczerbku dla ogólnego obowiązku państw członkowskich dotyczącego stosowania wszelkich środków niezbędnych do ułatwiania wizyt metodologicznych, rozmówcami Komisji (Eurostatu) w kontekście wizyt metodologicznych, o których mowa w ust. 1, są w każdym państwie członkowskim służby odpowiedzialne za sprawozdawczość w ramach procedury nadmiernego deficytu.

3. Komisja (Eurostat) zapewnia, aby pracownicy i eksperci biorący udział w wizytach i inspekcjach spełniali wszelkie gwarancje w zakresie kompetencji fachowych, niezależności zawodowej oraz przestrzegania poufności.

Artykuł 13

Komisja (Eurostat) składa Komitetowi Ekonomiczno-Finansowemu sprawozdanie na temat ustaleń z wizyt konsultacyjnych i inspekcji metodologicznych, w tym także ewentualnych uwag danego państwa członkowskiego dotyczących tych ustaleń. Sprawozdania te wraz z ewentualnymi uwagami danego państwa członkowskiego, po przekazaniu Komitetowi Ekonomiczno-Finansowemu, podawane są do wiadomości publicznej, bez uszczerbku dla przepisów rozporządzenia Rady (WE) nr 322/97 dotyczących poufności informacji statystycznych.

ROZDZIAŁ IV

DOSTARCZANIE DANYCH PRZEZ KOMISJĘ

(EUROSTAT)

Artykuł 14

1. W terminie trzech tygodni od terminów składania sprawozdań, o których mowa w art. 3 ust. 1, lub po korektach, o których mowa w art. 6 ust. 1, Komisja (Eurostat) dostarcza danych dotyczących rzeczywistego deficytu publicznego i długu publicznego do celów stosowania Protokołu w sprawie procedury nadmiernego deficytu. Dane te dostarczane są poprzez opublikowanie.

2. Komisja (Eurostat) nie opóźnia dostarczenia danych dotyczących rzeczywistego deficytu publicznego i długu publicznego państw członkowskich w przypadku nieprzekazania przez państwo członkowskie własnych danych.

Artykuł 15

1. Komisja (Eurostat) może zgłosić zastrzeżenia co do jakości rzeczywistych danych przekazanych przez państwa członkowskie. Nie później niż trzy dni robocze przed planowaną datą publikacji, Komisja (Eurostat) powiadamia zainteresowane państwa członkowskie oraz Przewodniczącego Komitetu Ekonomiczno-Finansowego o zastrzeżeniach, które zamierza zgłosić i podać do wiadomości publicznej. W przypadku gdy dana kwestia zostanie rozstrzygnięta po opublikowaniu danych i zastrzeżeń, wycofanie zastrzeżeń zostaje niezwłocznie po tym podane do wiadomości publicznej.

2. Komisja (Eurostat) może skorygować dane rzeczywiste przekazane przez państwa członkowskie i dostarczyć danych skorygowanych oraz uzasadnienie korekt, w przypadku gdy istnieją dowody na to, że dane rzeczywiste przekazane przez państwa członkowskie nie spełniają wymogów art. 8 ust. 1. Nie później niż trzy dni robocze przed planowaną datą publikacji, Komisja (Eurostat) powiadamia zainteresowane państwa członkowskie oraz Przewodniczącego Komitetu Ekonomiczno- Finansowego o skorygowanych danych oraz uzasadnieniu korekt.

ROZDZIAŁ V

PRZEPISY OGÓLNE

Artykuł 16

1. Państwa członkowskie zapewniają, aby rzeczywiste dane przekazane Komisji (Eurostatowi) zostały dostarczone zgodnie z zasadami określonymi w art. 10 rozporządzenia Rady (WE) nr 322/97. W tym względzie, obowiązkiem narodowych organów statystycznych jest zapewnienie zgodności przekazanych danych z art. 1 niniejszego rozporządzenia oraz z podstawowymi zasadami rachunkowości ESA 95.

2. Państwa członkowskie podejmują wszelkie właściwe środki w celu zapewnienia, aby pracownicy odpowiedzialni za przekazywanie Komisji (Eurostatowi) rzeczywistych danych oraz będących ich podstawą rachunków sektora publicznego działali zgodnie z zasadami określonymi w art. 10 rozporządzenia Rady (WE) nr 322/97.

Artykuł 17

W przypadku podjęcia przez Parlament Europejski i Radę lub Komisję, zgodnie z zasadami dotyczącymi kompetencji i procedurą określonymi w Traktacie oraz w rozporządzeniu (WE) nr 2223/96, decyzji o zmianie ESA 95 lub jego metodologii, Komisja wprowadza w art. 1 i 3 niniejszego rozporządzenia nowe odesłania do ESA 95.

Artykuł 18

Rozporządzenie (WE) nr 3605/93 traci moc.

Odesłania do uchylonego rozporządzenia należy odczytywać jako odesłania do niniejszego rozporządzenia, zgodnie z tabelą korelacji w załączniku II.

Artykuł 19

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 25 maja 2009 r.

W imieniu Rady

J. ŠEBESTA

Przewodniczący

(1) Opinia z dnia 21 października 2008 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym).

(2) Dz.U. C 88 z 9.4.2008, s. 1.

(3) Dz.U. L 332 z 31.12.1993, s. 7.

(4) Zob. załącznik I.

(5) Dz.U. L 310 z 30.11.1996, s. 1.

(6) Dz.U. L 112 z 29.4.1997, s. 56.

(7) Dz.U. L 52 z 22.2.1997, s. 1.

ZAŁĄCZNIK I

Uchylone rozporządzenie i wykaz jego kolejnych zmian

Rozporządzenie Rady (WE) nr 3605/93	(Dz.U. L 332 z 31.12.1993, s. 7)
Rozporządzenie Rady (WE) nr 475/2000	(Dz.U. L 58 z 3.3.2000, s. 1)
Rozporządzenie Komisji (WE) nr 351/2002	(Dz.U. L 55 z 26.2.2002, s. 23)
Rozporządzenie Rady (WE) nr 2103/2005	(Dz.U. L 337 z 22.12.2005, s. 1)

ZAŁĄCZNIK II

TABELA KORELACJI

Rozporządzenie (WE) nr 3605/93	Niniejsze rozporządzenie
Sekcja 1	Rozdział I
art. 1 ust. 1–5	art. 1 ust. 1–5
art. 2	art. 1 ust. 6
art. 3	art. 2
Sekcja 2	Rozdział II
art. 4 ust. 1	art. 3 ust. 1
art. 4 ust. 2 tiret pierwsze do piątego	art. 3 ust. 2 lit. a)–e)
art. 4 ust. 3 tiret pierwsze i drugie	art. 3 ust. 3 lit. a) i b)
art. 4 ust. 4	art. 3 ust. 4
art. 5	art. 4
art. 6	art. 5
art. 7	art. 6
art. 8	art. 7
Sekcja 2a	Rozdział III
art. 8a ust. 1	art. 8 ust. 1
art. 8a ust. 2 akapit pierwszy	art. 8 ust. 2 akapit pierwszy
art. 8a ust. 2 akapit drugi tiret pierwsze do czwartego	art. 8 ust. 2 akapit drugi lit. a)–d)
art. 8a ust. 2 akapit trzeci	art. 8 ust. 2 akapit trzeci
art. 8a ust. 3	art. 8 ust. 3
art. 8b	art. 9
art. 8c	art. 10
art. 8d akapit pierwszy zdanie pierwsze i drugie	art. 11 ust. 1
art. 8d akapit pierwszy zdanie trzecie	art. 11 ust. 3 akapit trzeci
art. 8d akapit drugi zdanie pierwsze i drugie	art. 11 ust. 2
art. 8d akapit drugi zdanie trzecie	art. 11 ust. 3 akapit drugi
art. 8d akapit drugi zdanie czwarte i piąte	art. 11 ust. 3 akapit pierwszy
art. 8d akapit trzeci	art. 11 ust. 4
art. 8e	art. 12
art. 8f	art. 13
Sekcja 2b	Rozdział IV
art. 8 g	art. 14
art. 8h	art. 15
Sekcja 2c	Rozdział V
art. 8i	art. 16
art. 8j	art. 17
—	art. 18
—	art. 19
—	Załącznik I
—	Załącznik II

10.6.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 145/10

ROZPORZĄDZENIE RADY (WE, EURATOM) NR 480/2009

z dnia 25 maja 2009 r.

ustanawiające Fundusz Gwarancyjny dla działań zewnętrznych

(wersja ujednolicona)

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 308,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Energii Atomowej, w szczególności jego art. 203,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego (1),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 2728/94 z dnia 31 października 1994 r. ustanawiające Fundusz Gwarancyjny dla działań zewnętrznych (2) zostało kilkakrotnie znacząco zmienione (3). W celu zapewnienia jasności i zrozumiałości należy je zatem ujednolicić.

(2)	Wskutek gwarancji obejmujących pożyczki dla krajów trzecich, budżet ogólny Unii Europejskiej jest narażony na zwiększone ryzyko finansowe.

(3)

W dniach 11 i 12 grudnia 1992 r., Rada Europejska stwierdziła, iż względy rozsądnego zarządzania budżetem oraz dyscypliny finansowej wymagają ustanowienia nowego mechanizmu finansowego, a zatem należy utworzyć fundusz gwarancyjny w celu pokrycia ryzyka związanego z pożyczkami oraz gwarancjami obejmującymi pożyczki przyznane dla krajów trzecich lub dla projektów realizowanych w krajach trzecich. Potrzebę tę można spełnić poprzez ustanowienie Funduszu Gwarancyjnego, który może być wykorzystany do bezpośredniej spłaty wierzycieli Wspólnot.

(4)

Zgodnie z porozumieniem międzyinstytucjonalnym między Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej i należytego zarządzania finansami, przyjętym w dniu 17 maja 2006 r. (4), finansowanie Funduszu Gwarancyjnego stanowi w tym okresie wydatek obowiązkowy budżetu ogólnego Unii Europejskiej na okres od 2007 do 2013 r.

(5)

Istnieją mechanizmy uznające gwarancje z chwilą ich przyznania, w szczególności poprzez tymczasowe wykorzystanie zasobów gotówkowych, jak przewiduje art. 12 rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 1150/2000 z dnia 22 maja 2000 r. wykonujące decyzję 2000/597/WE, Euratom w sprawie systemu środków własnych Wspólnot (5).

(6)	Fundusz Gwarancyjny powinien zostać utworzony poprzez stopniowe wnoszenie środków. Fundusz w dalszej kolejności będzie uzyskiwał także odsetki od zainwestowanych środków własnych oraz kwot odzyskanych od zalegających ze spłatą dłużników w przypadkach, w których uznał on już gwarancje.

(7)	Doświadczenie w zakresie funkcjonowania Funduszu Gwarancyjnego wskazuje, że współczynnik w wysokości 9 % pomiędzy środkami Funduszu a gwarantowanymi zobowiązaniami spłaty kapitału, powiększonego o należne, niespłacone odsetki, byłby odpowiedni.

(8)	Wpłaty do Funduszu Gwarancyjnego w wysokości 9 % od kwoty każdej operacji wydają się być wystarczające dla osiągnięcia kwoty docelowej. Należy dokonać ustaleń dotyczących tego rodzaju wpłat.

(9)	Jeśli Fundusz Gwarancyjny przekroczy kwotę docelową, to nadwyżkę należy zwrócić do budżetu ogólnego Unii Europejskiej.

(10)	Zarządzanie finansami Funduszu Gwarancyjnego należy powierzyć Europejskiemu Bankowi Inwestycyjnemu (zwanemu dalej „EBI”). Zarządzanie finansami Funduszu Gwarancyjnego powinno podlegać kontroli Trybunału Obrachunkowego zgodnie z procedurami określonymi przez Trybunał Obrachunkowy, Komisję oraz EBI.

(11)

Wspólnoty udzielały pożyczek i udzielały gwarancji dla krajów przystępujących lub dla projektów realizowanych w tych krajach. Pożyczki te i gwarancje są obecnie objęte Funduszem Gwarancyjnym i będą nadal wymagalne lub będą obowiązywały po terminie przystąpienia. Od tego dnia przestaną stanowić zewnętrzne działania Wspólnot i powinny w związku z tym być pokryte bezpośrednio z budżetu ogólnego Unii Europejskiej, a nie z Funduszu Gwarancyjnego.

(12)

Fundusz Gwarancyjny zapewnia pokrycie niespłaconych zobowiązań wynikających z pożyczek udzielonych przez EBI, w stosunku do których Wspólnoty udzielają gwarancji w ramach mandatu zewnętrznego EBI. Ponadto zgodnie z mandatem zewnętrznym EBI, który obowiązuje od dnia 1 lutego 2007 r., Fundusz powinien także zapewniać pokrycie niespłaconych zobowiązań związanych z gwarancjami pożyczkowymi wydanymi przez EBI, w stosunku do których Wspólnoty udzielają gwarancji.

(13)	W celu przyjęcia niniejszego rozporządzenia, Traktaty nie przewidują żadnych innych uprawnień z wyjątkiem tych określonych w art. 308 Traktatu WE oraz art. 203 Traktatu Euratom,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Ustanowiony zostaje Fundusz Gwarancyjny (zwany dalej „Funduszem”), którego środki są wykorzystywane do spłaty wierzycieli Wspólnot w przypadku niewykonania zobowiązań przez beneficjenta pożyczki przyznanej lub gwarantowanej przez Wspólnoty lub gwarancji pożyczkowej wydanej przez Europejski Bank Inwestycyjny (zwany dalej „EBI”), w stosunku, do których Wspólnoty udzielają gwarancji.

Operacje udzielania pożyczek i gwarancji, określone w akapicie pierwszym (zwane dalej „operacjami”), są operacjami wykonywanymi na korzyść kraju trzeciego lub do celów finansowania projektów w krajach trzecich.

Wszystkie operacje wykonywane na korzyść kraju trzeciego lub do celów finansowania projektów w kraju trzecim wykraczają poza zakres niniejszego rozporządzenia z dniem, w którym kraj ten przystępuje do Unii Europejskiej.

Artykuł 2

Środki Funduszu pochodzą z:

—	jednej rocznej wpłaty z budżetu ogólnego Unii Europejskiej dokonanej zgodnie z art. 5 i 6,

—	odsetek od zainwestowanych środków Funduszu,

—	kwot uzyskanych od zalegających ze spłatami dłużników, jeżeli Fundusz uznał już gwarancje.

Artykuł 3

Fundusz wzrasta do właściwego poziomu (zwanego dalej „kwotą docelową”).

Kwota docelowa wynosi 9 % łącznych wymagalnych zobowiązań kapitałowych Wspólnot, wynikających z każdej operacji, powiększonych o niespłacone należne odsetki.

Na podstawie istniejącej na koniec roku „n–1” różnicy pomiędzy kwotą docelową a wartością aktywów netto funduszu, obliczoną na początku roku „n”, wszelkie nadwyżki zostają zwrócone w ramach jednej transakcji do budżetu ogólnego Unii Europejskiej roku „n+1”, w którym zostanie ona ujęta w specjalnej pozycji w zestawieniu przychodów.

Artykuł 4

Po przystąpieniu do Unii Europejskiej nowego państwa członkowskiego, kwota docelowa zostaje obniżona o kwotę obliczoną na podstawie operacji, o których mowa w art. 1 ust. 3.

W celu obliczenia kwoty obniżki, stopę procentową, o której mowa w art. 3 ust. 2, mającą zastosowanie w dniu przystąpienia, stosuje się do kwoty zaległych operacji na ten dzień.

Nadwyżka zostaje zwrócona do budżetu ogólnego Unii Europejskiej, w którym zostanie ujęta w specjalnej pozycji w zestawieniu przychodów.

Artykuł 5

Na podstawie istniejącej na koniec roku „n–1” różnicy pomiędzy kwotą docelową a wartością aktywów netto Funduszu, obliczoną na początku roku „n”, wymagana kwota wpłaty jest przekazywana z budżetu ogólnego Unii Europejskiej na rzecz Funduszu w ramach jednej transakcji w roku „n+1”.

Artykuł 6

1. Jeśli w roku „n–1”, w wyniku jednego lub większej liczby przypadków niewykonania zobowiązań, wykorzystane gwarancje przekroczą kwotę 100 milionów EUR, kwota, o którą przekroczono 100 milionów EUR, jest zwracana na rzecz Funduszu w rocznych transzach począwszy od roku „n+1”, a następnie w kolejnych latach aż do chwili pełnej spłaty (mechanizm wyrównawczy). Wysokość rocznej transzy stanowi niższą z następujących kwot:

—	100 milionów EUR, lub

—	kwota pozostająca do zapłaty zgodnie z mechanizmem wyrównawczym.

Wszelkie kwoty powstające w wyniku wykorzystania gwarancji w latach poprzedzających rok „n–1”, które nie zostały jeszcze w pełni spłacone z uwagi na mechanizm wyrównawczy, są zwracane przed rozpoczęciem obowiązywania mechanizmu wyrównawczego dla przypadków niewykonania zobowiązań w roku „n–1” lub w kolejnych latach. Takie pozostające do zapłaty kwoty są w dalszym ciągu odejmowane od maksymalnej rocznej kwoty, która podlega odzyskaniu z budżetu ogólnego Unii Europejskiej w ramach mechanizmu wyrównawczego, do chwili, gdy pełna kwota zostanie zwrócona Funduszowi.

2. Obliczenia oparte na mechanizmie wyrównawczym dokonywane są oddzielnie od obliczeń, o których mowa w art. 3 ust. 3 oraz w art. 5. Tym niemniej łącznie stanowią one podstawę tylko jednego rocznego transferu. Kwoty, które w ramach mechanizmu wyrównawczego mają być płacone z budżetu ogólnego Unii Europejskiej, przy obliczeniach zgodnie z art. 3 i 5 traktowane są jako aktywa netto Funduszu.

3. Jeżeli w wyniku wykorzystania gwarancji wskutek niewykonania jednego lub kilku znaczących zobowiązań środki Funduszu spadną poniżej 80 % kwoty docelowej, Komisja informuje o tym władzę budżetową.

4. Jeżeli w wyniku uruchomienia gwarancji wskutek niewykonania jednego lub kilku znaczących zobowiązań środki Funduszu spadną poniżej 70 % kwoty docelowej, Komisja przedkłada sprawozdanie w sprawie środków wyjątkowych, jakie mogą być wymagane do odtworzenia Funduszu.

Artykuł 7

W imieniu Wspólnot, Komisja powierza EBI zarządzanie finansami Funduszu w ramach mandatu Wspólnot.

Artykuł 8

Do dnia 31 maja następnego roku budżetowego, Komisja przesyła Parlamentowi Europejskiemu, Radzie oraz Trybunałowi Obrachunkowemu, roczne sprawozdanie w sprawie sytuacji Funduszu oraz jego zarządzania w roku poprzednim.

Artykuł 9

Do rachunku dochodów i wydatków oraz bilansu Wspólnot dołączony zostaje rachunek przychodów i wydatków oraz bilans Funduszu.

Artykuł 10

Rozporządzenie (WE, Euratom) nr 2728/94 traci moc.

Odesłania do uchylonego rozporządzenia odczytuje się jako odesłania do niniejszego rozporządzenia, zgodnie z tabelą korelacji zawartą w załączniku II.

Artykuł 11

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 25 maja 2009 r.

W imieniu Rady

J. ŠEBESTA

Przewodniczący

(1) Opinia z dnia 18 listopada 2008 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym).

(2) Dz.U. L 293 z 12.11.1994, s. 1.

(3) Zob. załącznik I.

(4) Dz.U. C 139 z 14.6.2006, s. 1.

(5) Dz.U. L 130 z 31.5.2000, s. 1.

ZAŁĄCZNIK I

Uchylone rozporządzenie i wykaz jego kolejnych zmian

Rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 2728/94	(Dz.U. L 293 z 12.11.1994, s. 1)
Rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 1149/1999	(Dz.U. L 139 z 2.6.1999, s. 1)
Rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 2273/2004	(Dz.U. L 396 z 31.12.2004, s. 28)
Rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 89/2007	(Dz.U. L 22 z 31.1.2007, s. 1)

ZAŁĄCZNIK II

Tabela korelacji

Rozporządzenie (WE, Euratom) nr 2728/94	Niniejsze rozporządzenie
art. 1, 2 i 3	art. 1, 2 i 3
art. 3a	art. 4
art. 4	art. 5
art. 5	art. 6
art. 6	art. 7
art. 7	art. 8
art. 8	art. 9
art. 9	—
—	art. 10
art. 10 ust. 1	art. 11
art. 10 ust. 2	—
—	Załącznik I
—	Załącznik II

10.6.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 145/17

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 482/2009

z dnia 8 czerwca 2009 r.

zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1974/2006 ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1698/2005 w sprawie wsparcia rozwoju obszarów wiejskich przez Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) oraz rozporządzenie (WE) nr 883/2006 ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1290/2005 w odniesieniu do prowadzenia kont przez agencje płatnicze, deklaracji wydatków i dochodów oraz warunków zwrotu wydatków w ramach EFRG i EFRROW

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1698/2005 z dnia 20 września 2005 r. w sprawie wsparcia rozwoju obszarów wiejskich przez Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) (1), w szczególności jego art. 91,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1290/2005 z dnia 21 czerwca 2005 r. w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej (2), w szczególności jego art. 42,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Rozporządzenie (WE) nr 1698/2005 ustanawiające ramy prawne dla wsparcia przez EFRROW rozwoju obszarów wiejskich na terytorium Wspólnoty zostało zmienione rozporządzeniem Rady (WE) nr 473/2009 z dnia 25 maja 2009 r. zmieniającym rozporządzenie (WE) nr 1698/2005 w sprawie wsparcia rozwoju obszarów wiejskich przez Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) oraz rozporządzenie (WE) nr 1290/2005 w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej (3) w celu uwzględnienia europejskiego planu naprawy gospodarczej przyjętego na posiedzeniu Rady Europejskiej w dniach 11–12 grudnia 2008 r.

(2)	W związku z tym rozporządzenie Komisji (WE) nr 1974/2006 (4) należy uzupełnić o dodatkowe szczegółowe przepisy wykonawcze.

(3)

Artykuł 70 ust. 4b rozporządzenia (WE) nr 1698/2005 zezwala państwom członkowskim na zastosowanie w 2009 r. wyższych stawek wkładów EFRROW, pod warunkiem zachowania ogólnej stawki wkładu EFRROW przewidzianej w art. 70 ust. 3 wymienionego rozporządzenia przez cały okres programowania. Należy ustalić procedurę, zgodnie z którą państwa członkowskie mogą skorzystać z tej możliwości, a także mechanizm gwarantujący zachowanie ogólnej stawki wkładu EFRROW przez cały okres programowania.

(4)	W celu usprawnienia realizacji lokalnych strategii rozwoju, a w szczególności funkcjonowania lokalnych grup działania określonych w art. 62 rozporządzenia (WE) nr 1698/2005, należy przewidzieć możliwość wypłaty zaliczek na poczet kosztów bieżących tych grup.

(5)

Z uwagi na ogólną korzyść płynącą dla środowiska wskutek przekazania gospodarstwa lub jego części organizacji zajmującej się zarządzeniem środowiskiem, państwom członkowskim należy zezwolić na zwolnienie beneficjenta ze zwrotu wydatków, w przypadku gdy organizacja nie przyjmuje danego zobowiązania jako warunku udzielenia pomocy.

(6)

Należy ułatwić realizację działań w ramach inwestycji związanych z utrzymaniem, odbudową i poprawą stanu dziedzictwa kulturowego oraz z rozwojem miejsc o dużej wartości przyrodniczej, o których mowa w art. 57 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 1698/2005. Należy zatem zezwolić państwom członkowskim na wyznaczenie poziomu wsparcia dla tego rodzaju działań na podstawie standardowych kosztów i standardowych założeń dotyczących utraconych dochodów, jak już przewidziano w przypadku działań o podobnym charakterze na podstawie art. 53 rozporządzenia (WE) nr 1974/2006.

(7)	W celu umożliwienia państwom członkowskim skorzystania z art. 70 ust. 4b rozporządzenia (WE) nr 1698/2005 należy dostosować zasady obliczania wkładu Wspólnoty w kontekście księgowości EFRROW przewidzianej w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 883/2006 (5).

(8)	Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenia (WE) nr 1974/2006 oraz (WE) nr 883/2006.

(9)

Aby zachować zgodność z datą, od której stosuje się rozporządzenie (WE) nr 473/2009, dla którego przepisy niniejszego rozporządzenia stanowią uzupełnienie, niniejsze rozporządzenie powinno mieć zastosowanie od dnia 1 stycznia 2009 r. Zastosowanie z mocą wsteczną w niniejszym przypadku nie powinno stanowić naruszenia zasady pewności prawa wobec beneficjentów, których dotyczą niniejsze przepisy.

(10)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Rozwoju Obszarów Wiejskich oraz Komitetu ds. Funduszy Rolniczych,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W rozporządzeniu (WE) nr 1974/2006 wprowadza się następujące zmiany:

w art. 6 ust. 1 wprowadza się następujące zmiany:

po lit. b) wprowadza się lit. ba) w brzmieniu:

„ba)	zmiany do planu finansowania związane z wdrożeniem art. 70 ust. 4b rozporządzenia (WE) nr 1698/2005;”;

litera c) otrzymuje brzmienie:

„c)	inne zmiany nieobjęte lit. a), b) i ba) niniejszego ustępu.”;

po art. 8 wprowadza się art. 8a w brzmieniu:

„Artykuł 8a

1. Państwa członkowskie zamierzające dokonać zmian związanych z wdrożeniem art. 70 ust. 4b rozporządzenia (WE) nr 1698/2005 zgłaszają Komisji zmieniony plan finansowania zawierający zwiększone stawki wkładu EFRROW, które zostaną zastosowane w 2009 r.

Procedura przewidziana w art. 9 niniejszego rozporządzenia ma zastosowanie do zmian zgłoszonych zgodnie z akapitem pierwszym.

2. Po otrzymaniu ostatniej deklaracji wydatków za 2009 r., którą – zgodnie z art. 16 ust. 2 rozporządzenia Komisji (WE) nr 883/2006 (6) – należy złożyć do dnia 31 stycznia 2010 r., Komisja oblicza maksymalne stawki wkładu EFRROW, które można zastosować w pozostałej części okresu programowania w celu zachowania ogólnych maksymalnych stawek wkładu EFRROW przewidzianych w art. 70 ust. 3 i 4 rozporządzenia (WE) nr 1698/2005. Wynik tych obliczeń i szczegółowe informacje na ich temat zostaną przekazane państwom członkowskim do dnia 15 lutego 2010 r.

3. Do dnia 15 marca 2010 r. państwa członkowskie zgłoszą Komisji nowy plan finansowania zawierający nowe stawki wkładu EFRROW na pozostałą część okresu programowania zgodne z maksymalnymi stawkami obliczonymi przez Komisję na podstawie ust. 2.

Jeśli dane państwo członkowskie nie zgłosi nowego planu finansowania w powyższym terminie lub jeśli zgłoszony plan finansowania nie jest zgodny z obliczonymi przez Komisję maksymalnymi stawkami, z chwilą deklaracji wydatków poniesionych przez agencję płatniczą w pierwszym kwartale 2010 r. i do momentu otrzymania poprawionego planu finansowania zgodnego ze stawkami współfinansowania obliczonymi przez Komisję, do programu rozwoju obszarów wiejskich tego państwa członkowskiego automatycznie zastosowanie będą mieć maksymalne stawki.

artykuł 38 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 38

1. Koszty bieżące lokalnych grup działania, o których mowa w art. 63 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 1698/2005, kwalifikują się do wsparcia Wspólnoty w granicach 20 % całkowitych wydatków publicznych lokalnych strategii rozwoju.

2. Lokalne grupy działania mogą złożyć wniosek do właściwych agencji płatniczych o wypłatę zaliczki, jeśli taka możliwość jest przewidziana w programie rozwoju obszarów wiejskich. Kwota zaliczki nie przekracza 20 % pomocy publicznej na pokrycie kosztów bieżących, a jej wypłata podlega ustanowieniu gwarancji bankowej lub równoważnej gwarancji odpowiadającej 110 % kwoty zaliczki. Gwarancja zostaje zwolniona najpóźniej z chwilą zamknięcia lokalnej strategii rozwoju.

Artykuł 26 ust. 5 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1975/2006 (7) nie stosuje się do płatności, o której mowa w akapicie pierwszym.

w art. 44 ust. 2 dodaje się lit. c) w brzmieniu:

„c)

w przypadku gdy – w celu ochrony środowiska – gospodarstwo beneficjenta podlega pełnemu lub częściowemu przekazaniu na rzecz organizacji zajmującej się głównie zarządzeniem środowiskiem, pod warunkiem że przekazanie to służy trwałej zmianie zagospodarowania gruntów na rzecz ochrony środowiska i przyniesie znaczną korzyść środowisku.”;

w art. 53 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. W stosownych przypadkach państwa członkowskie mogą wyznaczyć poziom wsparcia, o którym mowa w art. 31, 37–41 i 43–49 rozporządzenia (WE) nr 1698/2005, na podstawie standardowych kosztów i standardowych założeń dotyczących utraconych dochodów.

Bez uszczerbku dla obowiązujących merytorycznych i proceduralnych zasad dotyczących pomocy państwa, akapit pierwszy stosuje się również do inwestycji związanych z utrzymaniem, odbudową i poprawą stanu dziedzictwa kulturowego oraz z rozwojem miejsc o dużej wartości przyrodniczej, o których mowa w art. 57 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 1698/2005.”;

6)	w załączniku II i VII wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

W art. 17 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 883/2006 dodaje się akapit drugi w brzmieniu:

„W drodze odstępstwa od akapitu pierwszego w odniesieniu do wydatków poniesionych przez państwa członkowskie pomiędzy dniem 1 kwietnia a dniem 31 grudnia 2009 r. wkład Wspólnoty oblicza się na podstawie planu finansowania obowiązującego w ostatnim dniu okresu odniesienia.”.

Artykuł 3

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 2009 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 8 czerwca 2009 r.

W imieniu Komisji

Mariann FISCHER BOEL

Członek Komisji

(1) Dz.U. L 277 z 21.10.2005, s. 1.

(2) Dz.U. L 209 z 11.8.2005, s. 1.

(3) Dz.U. L 144 z 9.6.2009, s. 3.

(4) Dz.U. L 368 z 23.12.2006, s. 15.

(5) Dz.U. L 171 z 23.6.2006, s. 1.

(6) Dz.U. L 171 z 23.6.2006, s. 1”;

(7) Dz.U. L 368 z 23.12.2006, s. 74”;

ZAŁĄCZNIK

W załącznikach do rozporządzenia (WE) nr 1974/2006 wprowadza się następujące zmiany:

w załączniku II część A pkt 6.3 otrzymuje brzmienie:

„6.3.

Orientacyjny budżet związany z operacjami, o których mowa w art. 16a rozporządzenia (WE) nr 1698/2005, za okres od dnia 1 stycznia 2009 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. (art. 16a ust. 3b do wysokości kwot, o których mowa w art. 69 ust. 5a rozporządzenia (WE) nr 1698/2005).

Oś/środek

Wkład EFRROW na lata 2009–2013

Oś 1

Środek 111

…

Środek …

…

Łącznie oś 1

…

Oś 2

Środek 211

…

Środek …

…

Łącznie oś 2

…

Oś 3

Środek 311

Środek 321

—	operacje związane z priorytetami wymienionymi w art. 16a ust. 1 lit. a)–f) rozporządzenia (WE) nr 1698/2005

—	operacje związane z priorytetami wymienionymi w art. 16a ust. 1 lit. g) rozporządzenia (WE) nr 1698/2005

Środek …

…

Łącznie oś 3

—	operacje związane z priorytetami wymienionymi w art. 16a ust. 1 lit. a)–f) rozporządzenia (WE) nr 1698/2005

—	operacje związane z priorytetami wymienionymi w art. 16a ust. 1 lit. g) rozporządzenia (WE) nr 1698/2005

…

Oś 4

Środek 411

Środek 413

—	operacje związane z priorytetami wymienionymi w art. 16a ust. 1 lit. a)–f) rozporządzenia (WE) nr 1698/2005

—	operacje związane z priorytetami wymienionymi w art. 16a ust. 1 lit. g) rozporządzenia (WE) nr 1698/2005

Środek …

…

Łącznie oś 4

—	operacje związane z priorytetami wymienionymi w art. 16a ust. 1 lit. a)–f) rozporządzenia (WE) nr 1698/2005

—	operacje związane z priorytetami wymienionymi w art. 16a ust. 1 lit. g) rozporządzenia (WE) nr 1698/2005

…

Program łącznie

Ogółem w ramach osi 1, 2, 3 i 4 operacje związane z priorytetami wymienionymi w art. 16a ust. 1 lit. a)–f) rozporządzenia (WE) nr 1698/2005

…

Ogółem w ramach osi 3 i 4 operacje związane z priorytetami wymienionymi w art. 16a ust. 1 lit. g) rozporządzenia (WE) nr 1698/2005”

w załączniku VII część A wprowadza się następujące zmiany:

w pkt 2 akapit drugi otrzymuje brzmienie:

„Każde państwo członkowskie otrzymujące dodatkowe środki finansowe zgodnie z art. 69 ust. 5a rozporządzenia (WE) nr 1698/2005 powinno ująć – za pierwszym razem w rocznym sprawozdaniu, które zostanie złożone w roku 2010 – oddzielny rozdział zawierający co najmniej tę samą analizę jak wymieniona w akapicie pierwszym w odniesieniu do operacji związanych z priorytetami wymienionymi w art. 16a ust. 1 wymienionego rozporządzenia.”;

punkt 3a otrzymuje brzmienie:

„3a.

Realizacja finansowa programu w zakresie operacji związanych z nowymi wyzwaniami i infrastrukturą szerokopasmową, zawierająca dla każdego środka zestawienie wydatków dokonanych na rzecz beneficjentów od dnia 1 stycznia 2009 r. według rodzajów operacji, o których mowa w art. 16a ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1698/2005, oraz do wysokości kwot, o których mowa w art. 69 ust. 5a tego rozporządzenia.

Tabela podsumowująca realizację finansową tego rodzaju operacji zawiera co najmniej następujące informacje:

Oś/środek

Płatność roczna – rok N

Płatności narastająco od roku 2009 do roku N

Środek 111

…

Środek …

Łącznie oś 1

…

Środek 211

…

Środek …

Łącznie oś 2

…

Środek 311

…

Środek 321

—	operacje związane z priorytetami wymienionymi w art. 16a ust. 1 lit. a)–f) rozporządzenia (WE) nr 1698/2005

—	operacje związane z priorytetami wymienionymi w art. 16a ust. 1 lit. g) rozporządzenia (WE) nr 1698/2005

Środek …

Łącznie oś 3

—	operacje związane z priorytetami wymienionymi w art. 16a ust. 1 lit. a)–f) rozporządzenia (WE) nr 1698/2005

—	operacje związane z priorytetami wymienionymi w art. 16a ust. 1 lit. g) rozporządzenia (WE) nr 1698/2005

…

Środek 411

…

Środek 413

—	operacje związane z priorytetami wymienionymi w art. 16a ust. 1 lit. a)–f) rozporządzenia (WE) nr 1698/2005

—	operacje związane z priorytetami wymienionymi w art. 16a ust. 1 lit. g) rozporządzenia (WE) nr 1698/2005

Środek …

Łącznie oś 4

—	operacje związane z priorytetami wymienionymi w art. 16a ust. 1 lit. a)–f) rozporządzenia (WE) nr 1698/2005

—	operacje związane z priorytetami wymienionymi w art. 16a ust. 1 lit. g) rozporządzenia (WE) nr 1698/2005

…

Program łącznie

Ogółem w ramach osi 1, 2, 3 i 4 operacje związane z priorytetami wymienionymi w art. 16a ust. 1 lit. a)–f) rozporządzenia (WE) nr 1698/2005

Ogółem w ramach osi 3 i 4 operacje związane z priorytetami wymienionymi w art. 16a ust. 1 lit. g) rozporządzenia (WE) nr 1698/2005

…

…”

10.6.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 145/25

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 484/2009

z dnia 9 czerwca 2009 r.

zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1975/2006 ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1698/2005 w zakresie wprowadzenia procedur kontroli, jak również wzajemnej zgodności w odniesieniu do środków wsparcia rozwoju obszarów wiejskich

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Po wprowadzeniu zmian do rozporządzenia Komisji (WE) nr 796/2004 z dnia 21 kwietnia 2004 r. ustanawiającego szczegółowe zasady wdrażania zasady współzależności, modulacji oraz zintegrowanego systemu administracji i kontroli przewidzianych w rozporządzeniach Rady (WE) nr 1782/2003 i (WE) nr 73/2009, oraz wdrażania zasady współzależności przewidzianej w rozporządzeniu Rady (WE) nr 479/2008 (2), należy uaktualnić odniesienia do tego rozporządzenia zawarte w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1975/2006 (3).

(2)

Ponadto rozporządzenie Rady (WE) nr 73/2009 z dnia 19 stycznia 2009 r. ustanawiające wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego dla rolników w ramach wspólnej polityki rolnej i ustanawiające określone systemy wsparcia dla rolników, zmieniające rozporządzenia (WE) nr 1290/2005, (WE) nr 247/2006, (WE) nr 378/2007 oraz uchylające rozporządzenie (WE) nr 1782/2003 (4) stosuje się od dnia 1 stycznia 2009 r. Należy zatem zmienić rozporządzenie (WE) nr 1975/2006 tak, aby uwzględniało odniesienia do rozporządzenia (WE) nr 73/2009.

(3)	Doświadczenie pokazuje, iż w rozporządzeniu (WE) nr 1975/2006 istnieją luki i nieaktualne przepisy, które należy naprawić lub skreślić w celu zapewnienia prawidłowego zrozumienia i spójności tekstu.

(4)

Określone przepisy rozporządzenia (WE) nr 796/2004, takie jak przepisy dopuszczające zapowiadanie kontroli na miejscu zawarte w art. 23a, przepisy określające wyjątki od stosowania redukcji i wykluczeń ustanowione w art. 68 oraz przepisy przewidziane w art. 71 ust. 2, należy ustanowić jako przepisy o ogólnym stosowaniu dla celów rozporządzenia (WE) nr 1698/2005.

(5)

Dla jasności, stosując reguły kontroli dotyczące wsparcia rozwoju obszarów wiejskich w zakresie określonych środków w ramach osi 2 i 4, zgodnie z częścią II, tytuł I rozporządzenia (WE) nr 1975/2006, należy odnieść się do definicji działek rolnych i dotyczących ich zasad zawartych w rozporządzeniu (WE) nr 796/2004.

(6)	W odniesieniu do kontroli na miejscu dotyczących środka, o którym mowa w art. 36 lit. a) ppkt (iv) rozporządzenia (WE) nr 1698/2005, należy wyjaśnić, iż wymóg minimalny wynoszący 5 % należy osiągnąć na poziomie środka.

(7)	Doświadczenie pokazuje, iż konieczne jest wyjaśnienie pewnych przepisów, w szczególności dotyczących redukcji w przypadku zawyżenia powierzchni obszaru lub ilości zwierząt w ramach środków związanych z obszarem i zwierzętami, oraz akumulacji redukcji.

(8)	Dla jasności pewne odniesienia do roku Europejskiego Funduszu Rolnego na Rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) należy zastąpić odniesieniami do roku kalendarzowego.

(9)

Należy zmienić brzmienie przepisów rozporządzenia (WE) nr 1975/2006 dotyczących wyboru próby kontrolnej w ramach sprawdzenia przestrzegania zasady współzależności, tak aby uwzględnić zmieniony art. 45 rozporządzenia (WE) nr 796/2004, oraz dodać nowy mechanizm w celu zwiększenia skuteczności systemu kontroli.

(10)

W celu zapewnienia spójnego stosowania redukcji w przypadkach zaniedbania lub umyślnej niezgodności, konieczne jest określenie obszaru zasady współzależności, w którego ramach należy sklasyfikować minimalne wymogi dotyczące stosowania nawozów i środków ochrony roślin, o których mowa w art. 39 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1698/2005.

(11)	Kolejność redukcji stosowaną w przypadkach ich akumulacji w kontekście sprawdzenia przestrzegania zasady współzależności należy zmienić tak, aby zapewnić jej spójniejszy charakter.

(12)	W celu uwzględnienia środków niezwiązanych z obszarem lub zwierzętami, wymóg przedstawienia sprawozdania z kontroli należy włączyć w odniesieniu do kontroli na miejscu w zakresie wsparcia w ramach osi 1 i 3 oraz określonych środków w ramach osi 2 i 4.

(13)	Doświadczenie pokazuje, iż konieczne jest wyjaśnienie wymogów dotyczących corocznych powiadomień.

(14)

Informacje na temat wyników wszelkiego rodzaju kontroli należy udostępnić wszystkim agencjom płatniczym odpowiedzialnym za zarządzanie poszczególnymi systemami wsparcia, tak aby w uzasadnionych przez ustalenia przypadkach miały one możliwość jednoczesnego stosowania redukcji z tytułu zasady współzależności i kwalifikowalności.

(15)	Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 1975/2006.

(16)

W celu zapewnienia państwom członkowskim wystarczającej ilości czasu na dostosowanie procedur kontrolnych oraz aby uniknąć ewentualnych problemów w zakresie odpowiedzialności związanych z początkiem stosowania przypadającym w połowie roku, niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 2010 r. Jednakże w celu zachowania pewności prawa, w stosunku do wniosków pomocowych za rok kalendarzowy 2009 należy podtrzymać odstępstwo dotyczące redukcji na mocy art. 138 ust. 1 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1973/2004 z dnia 29 października 2004 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1782/2003 w odniesieniu do systemów wsparcia przewidzianych w tytułach IV i IVa tego rozporządzenia oraz wykorzystania odłogowanych gruntów do produkcji surowców (5), stosowanych w odniesieniu do beneficjentów w państwach członkowskich korzystających z systemu jednolitej płatności obszarowej.

(17)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Rozwoju Obszarów Wiejskich,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W rozporządzeniu (WE) nr 1975/2006 wprowadza się następujące zmiany:

1)	artykuł 2 otrzymuje brzmienie: „Artykuł 2 Stosowanie rozporządzenia (WE) nr 796/2004 Nie naruszając przepisów szczegółowych niniejszego rozporządzenia, art. 5, 22, 23, 23a ust. 1, art. 68, 69, 71 ust. 2 i art. 73 rozporządzenia (WE) nr 796/2004 stosuje się z uwzględnieniem niezbędnych zmian.”;

artykuł 7 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 7

Stosowanie rozporządzenia (WE) nr 796/2004

Do celów niniejszego tytułu art. 2 ust. 10, 22 i 23 oraz art. 9, art. 14 ust. 1a, art. 18 i 21 rozporządzenia (WE) nr 796/2004 stosuje się z uwzględnieniem niezbędnych zmian.

Artykuł 2 ust. 1a, art. 6 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 796/2004 stosuje się również z uwzględnieniem niezbędnych zmian. Jednakże w odniesieniu do środków, o których mowa w art. 36 lit. b) ppkt (iii), (iv) i (v) rozporządzenia (WE) nr 1698/2005, państwa członkowskie mogą ustanowić odpowiednie alternatywne systemy, aby jednoznacznie określać grunty objęte wsparciem.”;

artykuł 8 ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3. Artykuł 11 ust. 3, oraz art. 12, 15 i 20 rozporządzenia (WE) nr 796/2004 stosuje się z uwzględnieniem niezbędnych zmian do wniosków o płatność w ramach niniejszego tytułu. Oprócz informacji, o których mowa w art. 12 ust. 1 lit. d) wymienionego rozporządzenia, wniosek o płatność zawiera także informacje przewidziane w tym przepisie w odniesieniu do gruntów nierolniczych, dla których złożono wniosek o przyznanie wsparcia.”;

w art. 12 wprowadza się następujące zmiany:

ustęp 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Całkowita liczba kontroli na miejscu przeprowadzanych każdego roku kalendarzowego i związanych ze złożonymi wnioskami o płatność obejmuje co najmniej 5 % wszystkich beneficjentów, którzy podjęli zobowiązanie w ramach co najmniej jednego środka objętego zakresem niniejszego tytułu. Jednakże dla środka, o którym mowa w art. 36 lit. a) ppkt (iv) rozporządzenia (WE) nr 1698/2005, wymieniony wymóg minimalny należy spełnić na poziomie środka.

Wnioskodawców, którzy po przeprowadzeniu kontroli administracyjnych zostali uznani za niekwalifikujących się do wsparcia, nie wlicza się do ogólnej liczby beneficjentów, o których mowa w akapicie pierwszym.”;

b)	ustęp 3 otrzymuje brzmienie: „3. Próbę kontrolną, o której mowa w ust. 1 akapit pierwszy, wybiera się zgodnie z kryteriami określonymi w art. 27 rozporządzenia (WE) nr 796/2004.”;

w art. 16 wprowadza się następujące zmiany:

ustępy 1 i 2 otrzymują brzmienie:

„1. Podstawę obliczania pomocy w odniesieniu do środków związanych z obszarem określa się zgodnie z art. 50 ust. 1, 3 i 7 rozporządzenia (WE) nr 796/2004.

Do celów stosowania niniejszego artykułu, obszary zadeklarowane przez beneficjenta, które otrzymują tę samą stawkę pomocy w ramach określonego środka obszarowego, uznaje się za tworzące jedną grupę upraw. Jednakże w przypadku stosowania degresywnych kwot pomocy, uwzględnia się średnią tych wartości w stosunku do odpowiednich obszarów zadeklarowanych.

Jeżeli dla obszaru kwalifikowalnego do otrzymania wsparcia ustanowiono maksymalny limit lub pułap, liczbę hektarów wykazanych we wniosku pomocowym należy obniżyć do poziomu ustalonego limitu lub pułapu.

2. Jeżeli obszar zadeklarowany do płatności w ramach danej grupy upraw przewyższa obszar stwierdzony zgodnie z art. 50 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 796/2004, pomoc oblicza się w oparciu o stwierdzony obszar pomniejszony o dwukrotną różnicę, jeżeli stwierdzona różnica wynosi więcej niż 3 % lub dwa hektary, ale nie więcej niż 20 % stwierdzonego obszaru.

Jeśli różnica ta przekracza 20 % stwierdzonego obszaru, dla danej grupy upraw nie zostanie przyznana żadna pomoc.

Jeżeli różnica wynosi więcej niż 50 %, beneficjenta wyklucza się po raz kolejny z otrzymania pomocy do wysokości różnicy między zadeklarowanym obszarem i obszarem stwierdzonym zgodnie z art. 50 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 796/2004.”;

b)	skreśla się ust. 3;

ustęp 4 otrzymuje brzmienie:

„4. Na zasadzie odstępstwa od ust. 2 i ust. 3 akapit pierwszy, w odniesieniu do beneficjentów w państwach członkowskich korzystających z systemu jednolitej płatności obszarowej zgodnie z art. 122 rozporządzenia Rady (WE) nr 73/2009 (6), oraz jeżeli różnica pomiędzy obszarem zadeklarowanym a obszarem stwierdzonym wynosi ponad 3 %, ale nie więcej niż 30 % obszaru stwierdzonego, kwota przyznawanej pomocy zostaje obniżona, w odniesieniu do wniosków pomocowych za rok kalendarzowy 2009, o dwukrotność stwierdzonej różnicy.

Jeżeli ta różnica przekracza 30 % stwierdzonego obszaru, za rok kalendarzowy 2009 nie przyznaje się żadnej pomocy.

ustępy 5 i 6 otrzymują brzmienie:

„5. Jeżeli różnica między zadeklarowanym obszarem a obszarem stwierdzonym zgodnie z art. 50 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 796/2006 wynika z nieprawidłowości popełnionych umyślnie, wówczas beneficjenta wyklucza się z pomocy, do której byłby on uprawniony na mocy tego artykułu na dany rok kalendarzowy, w stosunku do danego środka związanego z obszarem, jeżeli różnica ta wynosi więcej niż 0,5 % obszaru stwierdzonego lub więcej niż jeden hektar.

Ponadto jeżeli różnica ta wynosi więcej niż 20 % obszaru stwierdzonego, beneficjenta wyklucza się po raz kolejny z otrzymania pomocy do wysokości różnicy między obszarem zadeklarowanym i obszarem stwierdzonym zgodnie z art. 50 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 796/2004.

6. Kwotę wynikającą z wykluczeń przewidzianych w ust. 2 akapit trzeci i ust. 5 niniejszego artykułu odlicza się od płatności pomocowych w ramach wszystkich środków wsparcia ustanowionych na mocy rozporządzenia (WE) nr 1698/2005 lub rozporządzenia (WE) nr 73/2009, do których dany beneficjent jest uprawniony na podstawie wniosków składanych przez niego w ciągu trzech kolejnych lat kalendarzowych następujących po roku kalendarzowym, w którym dokonano ustalenia. Jeśli niemożliwe jest odliczenie tej kwoty w całości od wymienionych płatności, saldo pozostałe do spłaty zostaje anulowane.”;

w art. 17 wprowadza się następujące zmiany:

a)	ustęp 1 otrzymuje brzmienie: „1. Podstawę obliczania pomocy w odniesieniu do środków związanych ze zwierzętami określa się zgodnie z art. 57 rozporządzenia (WE) nr 796/2004.”;

ustęp 3 otrzymuje brzmienie:

„3. Na zasadzie odstępstwa od art. 59 ust. 2 akapit trzeci i art. 59 ust. 4 akapit drugi rozporządzenia (WE) nr 796/2004 kwotę wynikającą z wykluczenia odlicza się od płatności pomocowych w ramach wszystkich środków wsparcia ustanowionych na mocy rozporządzenia (WE) nr 1698/2005 lub rozporządzenia (WE) nr 73/2009, do których dany beneficjent jest uprawniony z tytułu wniosków składanych przez niego w ciągu trzech lat kalendarzowych następujących po roku kalendarzowym, w którym dokonano ustalenia. Jeśli niemożliwe jest odliczenie tej kwoty w całości od wymienionych płatności, saldo pozostałe do spłaty zostaje anulowane.”;

w art. 18 wprowadza się następujące zmiany:

a)	ustęp 3 otrzymuje brzmienie: „3. W przypadku gdy nieprzestrzeganie wynika z nieprawidłowości popełnionych umyślnie, beneficjenta wyklucza się z danego środka zarówno na dany rok kalendarzowy, jak i na następny rok kalendarzowy.”;

b)	skreśla się ust. 4;

8)	artykuł 19 ust. 2 otrzymuje brzmienie: „2. Artykuł 4 ust. 2 i art. 22 rozporządzenia (WE) nr 73/2009 oraz art. 2 ust. 2, 2a i 31–36, jak również art. 41, 42, 43, 46, 47 i 48 rozporządzenia (WE) nr 796/2004 stosuje się w odniesieniu do kontroli dotyczących przestrzegania wzajemnej zgodności.”;

artykuły 20 i 21 otrzymują brzmienie:

„Artykuł 20

Kontrole na miejscu

1. Właściwy organ kontroli przeprowadza kontrole na miejscu w zakresie wymogów i norm, za które odpowiada, obejmujące przynajmniej 1 % wszystkich beneficjentów składających wnioski o płatności na mocy art. 36 lit. a) ppkt (i)–(v) oraz lit. b) ppkt (i), (iv) oraz (v) rozporządzenia (WE) nr 1698/2005.

2. Stosuje się art. 44 ust. 1 akapit drugi i trzeci oraz ust. 1a i 2 rozporządzenia (WE) nr 796/2004.

Artykuł 21

Wybór próby kontrolnej

1. Artykuł 45 ust. 1, 1a i 1b rozporządzenia (WE) nr 796/2004 stosuje się do wyboru próby kontrolnej do celów przeprowadzenia kontroli na miejscu, o których mowa w art. 20 niniejszego rozporządzenia.

2. Próbki beneficjentów podlegających kontroli zgodnie z art. 20 wybiera się spośród próbek beneficjentów już wytypowanych zgodnie z art. 12, których dotyczą odnośne wymogi lub normy.

3. Jednakże próbki beneficjentów podlegających kontroli zgodnie z art. 20 niniejszego rozporządzenia można wybrać z populacji beneficjentów składających wnioski o płatność na mocy art. 36 lit. a) ppkt (i)–(v) oraz lit. b) ppkt (i), (iv) i (v) rozporządzenia (WE) nr 1698/2005, którzy podlegają obowiązkowi spełnienia odpowiednich wymogów lub norm.

4. Możliwe jest postępowanie zgodnie z połączonymi procedurami opisanymi w ust. 2 i 3, o ile połączenie takie zwiększa skuteczność systemu kontroli.”;

10)

artykuł 22 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Artykuł 22 rozporządzenia (WE) nr 73/2009 i art. 2 ust. 2, 2a i 31–36, art. 41 i art. 65 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 796/2004 stosuje się w odniesieniu do redukcji lub wykluczeń, które należy zastosować w przypadku ustalenia jakichkolwiek niezgodności.”;

11)

artykuły 23 i 24 otrzymują brzmienie:

„Artykuł 23

Obliczenia redukcji i wykluczeń

1. Nie naruszając art. 51 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1698/2005, w przypadku stwierdzenia niezgodności, redukcję stosuje się w odniesieniu do ogólnej kwoty pomocy na mocy art. 36 lit. a) ppkt (i)–(v) oraz lit. b) ppkt (i), (iv) i (v) tego rozporządzenia, która została lub ma zostać przyznana danemu beneficjentowi w wyniku rozpatrzenia wniosku o płatność, który dany beneficjent złożył lub złoży w roku kalendarzowym, w którym dokonano ustalenia.

W przypadku gdy niezgodność wynika z zaniedbania ze strony beneficjenta, redukcję oblicza się zgodnie z przepisami przewidzianymi w art. 66 rozporządzenia (WE) nr 796/2004.

W przypadku umyślnej niezgodności, redukcję oblicza się zgodnie z art. 67 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 796/2004.

2. Do celów obliczenia redukcji, o której mowa w ust. 1, uznaje się, iż minimalne wymogi dotyczące stosowania nawozów i środków ochrony roślin, o których mowa w art. 39 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1698/2005, stanowią część odpowiednio obszaru »środowisko« oraz obszaru »zdrowie publiczne, zdrowie zwierząt i zdrowie roślin«, zgodnie z art. 5 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 73/2009. Każdy z nich odpowiada »aktowi« w rozumieniu art. 2 ust. 32 rozporządzenia (WE) nr 796/2004.

Artykuł 24

Akumulacja redukcji

W przypadku akumulacji redukcji stosuje się je w pierwszym rzędzie zgodnie z art. 16 lub 17 niniejszego rozporządzenia, następnie zgodnie z art. 18 niniejszego rozporządzenia, następnie z tytułu złożenia wniosków po wyznaczonym terminie zgodnie z art. 21 rozporządzenia (WE) nr 796/2004, następnie zgodnie z art. 14 ust. 1a rozporządzenia (WE) nr 796/2004 i wreszcie zgodnie z art. 22 i 23 niniejszego rozporządzenia.”;

12)

w art. 27 wprowadza się następujące zmiany:

a)	ust. 2 otrzymuje brzmienie: „2. Kontrolowane wydatki stanowią przynajmniej 4 % kwalifikowalnych wydatków publicznych zgłoszonych Komisji każdego roku kalendarzowego i przynajmniej 5 % kwalifikowalnych wydatków publicznych zgłoszonych Komisji podczas całego okresu programowania.”;

b)	skreśla się ust. 5;

13)

w art. 28 ust. 1 lit. a) otrzymuje brzmienie:

„a)	czy wnioski o płatność złożone przez beneficjenta mogą być poparte dokumentami księgowymi lub innymi dokumentami znajdującymi się w posiadaniu organów lub przedsiębiorstw przeprowadzających operacje będące przedmiotem wsparcia.”;

14)	dodaje się art. 28a w brzmieniu: „Artykuł 28a Sprawozdanie z kontroli Kontrole na miejscu przeprowadzone w ramach niniejszej sekcji podlegają obowiązkowi złożenia sprawozdania z kontroli. Artykuł 28 rozporządzenia (WE) nr 796/2004 stosuje się z uwzględnieniem niezbędnych zmian.”;

15)

artykuł 30 ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3. Kontrole ex post obejmują każdego roku kalendarzowego przynajmniej 1 % kwalifikowalnych wydatków publicznych na operacje, o których mowa w ust. 1, w odniesieniu do których dokonano ostatecznej płatności z EFRROW. Przeprowadza się je w ciągu 12 miesięcy od zakończenia odpowiedniego roku kalendarzowego.”;

16)

w art. 31 wprowadza się następujące zmiany:

w ust. 1 akapit czwarty otrzymuje brzmienie:

„Redukcja nie ma jednak zastosowania, jeżeli beneficjent może udowodnić, że nie ponosi winy za włączenie niekwalifikującej się kwoty.

Redukcje stosuje się z uwzględnieniem niezbędnych zmian do niekwalifikowalnych wydatków stwierdzonych podczas kontroli na mocy art. 27 i 30.”;

ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2. W przypadku stwierdzenia, że beneficjent umyślnie złożył fałszywą deklarację, daną operację wyklucza się ze wsparcia EFRROW i odzyskuje się wszystkie kwoty, które już zostały na nią wypłacone. Ponadto beneficjenta wyklucza się z otrzymywania wsparcia w ramach tego samego środka w danym roku kalendarzowym oraz w następnym roku kalendarzowym.”;

c)	skreśla się ust. 3;

17)

artykuł 34 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 34

Powiadomienia

Państwa członkowskie przesyłają Komisji do dnia 15 lipca każdego roku sprawozdanie dotyczące:

wyników kontroli wniosków o płatność złożonych na mocy tytułu I w trakcie poprzedniego roku kalendarzowego oraz w szczególności następujących kwestii:

(i)	liczby wniosków o płatność w odniesieniu do każdego środka, całkowitej kwoty skontrolowanej w ramach tych wniosków, jak również całkowitego obszaru i całkowitej liczby zwierząt, które zostały objęte kontrolami na miejscu na mocy art. 12 i 20;

(ii)	w odniesieniu do pomocy związanej z obszarem – całkowitego obszaru z podziałem na poszczególne systemy pomocy;

(iii)

w odniesieniu do środków związanych ze zwierzętami – całkowitej liczby zwierząt z podziałem na poszczególne systemy pomocy;

(iv)	wyników przeprowadzonych kontroli, wskazujących redukcje i wykluczenia zastosowane zgodnie z art. 16, 17, 18 i 23;

b)	wyników kontroli administracyjnych w ramach środków na mocy tytułu II w trakcie poprzedniego roku kalendarzowego zgodnie z art. 26 oraz redukcji i wykluczeń zastosowanych zgodnie z art. 31;

c)	wyników kontroli na miejscu w ramach środków na mocy tytułu II odpowiadających przynajmniej 4 % wydatków publicznych zgłoszonych Komisji w poprzednim roku kalendarzowym zgodnie z art. 27 oraz redukcji i wykluczeń zastosowanych zgodnie z art. 31;

d)	wyników kontroli ex post przeprowadzonych w trakcie poprzedniego roku kalendarzowego zgodnie z art. 30 ze wskazaniem liczby przeprowadzonych kontroli, kwoty sprawdzonych wydatków oraz redukcji i wykluczeń zastosowanych zgodnie z art. 31.”;

18)

artykuł 36 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 36

Składanie sprawozdań z kontroli agencjom płatniczym

1. W przypadku gdy na danego beneficjenta przypada więcej niż jedna agencja płatnicza odpowiedzialna za zarządzanie różnymi płatnościami ustanowionymi na mocy art. 36 lit. a) ppkt (i)–(v) oraz lit. b) ppkt (i), (iv) i (v) rozporządzenia (WE) nr 1698/2005, na mocy art. 2 lit. d) rozporządzenia (WE) nr 73/2009 i na mocy art. 11, 12 i 98 rozporządzenia Rady (WE) nr 479/2008 (7), państwa członkowskie dopilnują, aby o wykrytych niezgodnościach oraz, w stosownych przypadkach, o odpowiednich redukcjach i wyłączeniach informowano wszystkie agencje płatnicze zaangażowane w obsługę tych płatności.

2. W przypadku gdy kontroli nie przeprowadza agencja płatnicza, państwo członkowskie upewnia się, że agencja płatnicza otrzymała wyczerpujące informacje dotyczące przeprowadzonych kontroli. Do agencji płatniczej należy określenie, jakich informacji potrzebuje.

Informacje, o których mowa w akapicie pierwszym, mogą być dostarczane w formie sprawozdania na temat każdej przeprowadzonej kontroli lub, jeżeli to właściwe, w formie sprawozdania podsumowującego.

3. Należy zachować wystarczającą ścieżkę audytu. Indykatywny opis wymogów dotyczących odpowiedniej ścieżki audytu podany jest w załączniku.

4. Agencja płatnicza ma prawo do weryfikacji jakości kontroli przeprowadzanych przez inne organy oraz do otrzymywania wszystkich innych informacji koniecznych do sprawowania swoich funkcji.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 2010 r. z wyjątkiem pkt 5 lit. c), którą stosuje się od dnia 1 stycznia 2009 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 9 czerwca 2009 r.

W imieniu Komisji

Mariann FISCHER BOEL

Członek Komisji

(1) Dz.U. L 277 z 21.10.2005, s. 1.

(2) Dz.U. L 141 z 30.4.2004, s. 18.

(3) Dz.U. L 368 z 23.12.2006, s. 74.

(4) Dz.U. L 30 z 31.1.2009, s. 16.

(5) Dz.U. L 345 z 20.11.2004, s. 1.

(6) Dz.U. L 30 z 31.1.2009, s. 16.”;

(7) Dz.U. L 148 z 6.6.2008, s. 1.”.

10.6.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 145/31

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 485/2009

z dnia 9 czerwca 2009 r.

zmieniające załącznik II do rozporządzenia Rady (EWG) nr 2377/90 ustanawiającego wspólnotową procedurę dla określania maksymalnego limitu pozostałości weterynaryjnych produktów leczniczych w środkach spożywczych pochodzenia zwierzęcego w odniesieniu do kwasu tiludronowego i fumaranu żelaza

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (EWG) nr 2377/90 z dnia 26 czerwca 1990 r. ustanawiające wspólnotową procedurę dla określania maksymalnego limitu pozostałości weterynaryjnych produktów leczniczych w środkach spożywczych pochodzenia zwierzęcego (1), w szczególności jego art. 3,

uwzględniając opinie Europejskiej Agencji Leków wydane przez Komitet ds. Weterynaryjnych Produktów Leczniczych,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Wszystkie substancje farmakologicznie czynne stosowane we Wspólnocie w weterynaryjnych produktach leczniczych przeznaczonych do podawania zwierzętom, od których lub z których pozyskuje się żywność, powinny być oceniane zgodnie z rozporządzeniem (EWG) nr 2377/90.

(2)	Kwas tiludronowy w postaci soli disodowej jest obecnie uwzględniony w załączniku II do rozporządzenia (EWG) nr 2377/90 jedynie dla gatunków koniowatych do podawania dożylnego.

(3)

Do Komitetu ds. Weterynaryjnych Produktów Leczniczych (dalej „CVMP”) wpłynął wniosek o rozszerzenie istniejącego wpisu dla kwasu tiludronowego w postaci soli disodowej w celu uwzględnienia w nim drobiu. Po przeanalizowaniu dostępnych danych dotyczących badań na temat pozostałości tej substancji w odniesieniu do drobiu CVMP stwierdził, że dla drobiu nie ma potrzeby określenia najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości (dalej „NDP”) dla kwasu tiludronowego w postaci soli disodowej.

(4)

Biorąc jednak pod uwagę fakt, że badania dotyczące pozostałości zostały przeprowadzone jedynie w odniesieniu do podawania podskórnego, a także uwzględniając fakt, że w ciągu 12–24 godzin po podaniu pobranie pozostałości z tkanek, w tym z miejsca iniekcji, wynosi 88 % szacowanego akceptowanego dziennego pobrania, CVMP stwierdził, że rozszerzenie wpisu jest możliwe jedynie o podawanie pozajelitowe u ptaków nieśnych i hodowlanych. Należy zatem zmienić obecny wpis w załączniku II do rozporządzenia (EWG) nr 2377/90 dla kwasu tiludronowego w postaci soli disodowej, aby substancja ta mogła być wykorzystywana do podawania pozajelitowego u drobiu (ptaki nieśne i hodowlane).

(5)	Fumaran żelaza nie jest obecnie uwzględniony w załącznikach do rozporządzenia (EWG) nr 2377/90.

(6)

Do CVMP wpłynął wniosek o rozważenie, czy oceny przeprowadzone dla pozostałych soli żelaza, uwzględnionych w obecnych wpisach w załączniku II rozporządzenia (EWG) nr 2377/90, mogą objąć fumaran żelaza przeznaczony do stosowania u wszystkich gatunków zwierząt, od których lub z których pozyskuje się żywność.

(7)

Po przeanalizowaniu przeprowadzonych ocen oraz biorąc pod uwagę fakt, że kwas fumarowy jest dozwolony jako dodatek do żywności na mocy dyrektywy 95/2/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (2), CVMP stwierdził, że oceny przeprowadzone dla substancji uwzględnionych w obecnych wpisach w załączniku II rozporządzenia (EWG) nr 2377/90 powinny objąć także fumaran żelaza. CVMP uznał, że przeprowadzanie dalszych ocen dla fumaranu żelaza nie jest konieczne i że nie ma potrzeby określenia najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości dla fumaranu żelaza. Zalecił również włączenie tej substancji do załącznika II dla wszystkich gatunków zwierząt, od których lub z których pozyskuje się żywność. Należy zatem włączyć tę substancję do załącznika II do rozporządzenia (EWG) nr 2377/90 w odniesieniu do wszystkich gatunków zwierząt, od których lub z których pozyskuje się żywność.

(8)	W związku z tym rozporządzenie (EWG) nr 2377/90 powinno zostać odpowiednio zmienione.

(9)

Przed rozpoczęciem stosowania niniejszego rozporządzenia należy przewidzieć odpowiedni okres w celu umożliwienia państwom członkowskim dostosowania zezwoleń na wprowadzenie do obrotu omawianych weterynaryjnych produktów leczniczych wydanych zgodnie z dyrektywą 2001/82/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 listopada 2001 r. w sprawie wspólnotowego kodeksu odnoszącego się do weterynaryjnych produktów leczniczych (3), co może okazać się konieczne w świetle niniejszego rozporządzenia.

(10)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Weterynaryjnych Produktów Leczniczych,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W załączniku II do rozporządzenia (EWG) nr 2377/90 wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie trzeciego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 9 sierpnia 2009 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 9 czerwca 2009 r.

W imieniu Komisji

Günter VERHEUGEN

Wiceprzewodniczący

(1) Dz.U. L 224 z 18.8.1990, s. 1.

(2) Dz.U. L 61 z 18.3.1995, s. 1.

(3) Dz.U. L 311 z 28.11.2001, s. 1.

ZAŁĄCZNIK

W załączniku II do rozporządzenia (EWG) nr 2377/90 wprowadza się następujące zmiany:

w pkt 2 wpis „Kwas tiludronowy, sól dwusodowa” zastępuje się wpisem w brzmieniu:

2. Związki organiczne

Substancja(-e) farmakologicznie czynna(-e)	Gatunki zwierząt	Inne przepisy
„Kwas tiludronowy (w postaci soli disodowej)	Koniowate	Wyłącznie do podawania dożylnego
„Kwas tiludronowy (w postaci soli disodowej)	Drób	Wyłącznie do podawania pozajelitowego oraz do stosowania wyłącznie u ptaków nieśnych i hodowlanych”

w pkt 3 po wpisie „Dekstran żelaza” dodaje się nowy wpis „Fumaran żelaza” w brzmieniu:

3. Substancje ogólnie uznane za bezpieczne

Substancja(-e) farmakologicznie czynna(-e)	Gatunki zwierząt	Inne przepisy
„Fumaran żelaza	Wszystkie gatunki zwierząt, od których lub z których pozyskuje się żywność”

10.6.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 145/36

DYREKTYWA RADY 2009/55/WE

z dnia 25 maja 2009 r.

w sprawie zwolnień od podatku stosowanych do sprowadzania na stałe majątku osobistego z państw członkowskich

(wersja ujednolicona)

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktatu ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 93,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego (1),

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (2),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Dyrektywa Rady 83/183/EWG z dnia 28 marca 1983 r. w sprawie zwolnień od podatku stosowanych do przywozu na stałe z państw członkowskich majątku prywatnego osób fizycznych (3) została kilkakrotnie znacząco zmieniona (4). W celu zapewnienia jej jasności i zrozumiałości należy ją zatem ujednolicić.

(2)	Dla spopularyzowania wśród obywateli państw członkowskich działań Wspólnoty należy utrzymać środki korzystne dla osób fizycznych, zapewniające we Wspólnocie warunki rynku wewnętrznego.

(3)

Bariery podatkowe przy sprowadzaniu przez osoby fizyczne majątku osobistego z jednego państwa członkowskiego do drugiego są, w szczególności, szczególnym utrudnieniem dla swobodnego przepływu osób w obrębie Wspólnoty. Stąd też owe bariery powinny być usunięte, w najszerszym możliwym zakresie, przez wprowadzenie zwolnień podatkowych.

(4)	Takie zwolnienia podatkowe mogą przysługiwać wyłącznie w stosunku do sprowadzania dóbr niemających charakteru handlowego lub spekulacyjnego. W związku z tym stosowanie takich zwolnień powinno być odpowiednio ograniczone i uwarunkowane.

(5)	Ze względu na harmonizację w dziedzinach podatków akcyzowych i od wartości dodanej przepisy dotyczące zwolnień podatkowych i ulg celnych stały się zbędne w tych obszarach.

(6)	Niniejsza dyrektywa powinna pozostać bez uszczerbku dla zobowiązań państw członkowskich odnoszących się do terminów przeniesienia do prawa krajowego dyrektyw wskazanych w załączniku I część B,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

ROZDZIAŁ I

PRZEPISY OGÓLNE

Artykuł 1

Zakres stosowania

1. Państwa członkowskie, na warunkach i w przypadkach określonych poniżej, zwalniają majątek osobisty sprowadzany na stałe z innego państwa członkowskiego przez osoby fizyczne, z podatków konsumpcyjnych, które zwykle są nakładane w takich sytuacjach.

2. Przepisami niniejszej dyrektywy nie są objęte:

a)	podatek od wartości dodanej;

b)	podatki akcyzowe;

c)	opłaty i podatki szczególne lub okresowe związane z korzystaniem na terenie danego kraju z majątku, o którym mowa w ust. 1, takie jak na przykład opłaty związane z rejestracją samochodu, podatki drogowe i abonament telewizyjny.

Artykuł 2

Warunki dotyczące majątku

1. Dla celów niniejszej dyrektywy, „majątek osobisty” oznacza majątek na użytek osobisty danych osób bądź ich rodziny. Taki majątek nie może być wykorzystywany, z uwagi na swój charakter lub wielkość, do celów handlowych lub do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 9 ust. 1 oraz art. 10–13 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (5). Jednakże narzędzia i przyrządy wykorzystywane przy wykonywaniu zawodu przez dane osoby stanowią także majątek osobisty.

2. Zwolnienie przewidziane w art. 1 przysługuje dla majątku osobistego:

nabytego zgodnie z ogólnymi warunkami prawa podatkowego na rynku wewnętrznym państwa członkowskiego i niepodlegającego z tytułu wyprowadzenie z państwa członkowskiego pochodzenia żadnemu zwolnieniu ani zwrotowi podatku konsumpcyjnego. Do celów niniejszej dyrektywy uważa się, że spełniają te warunki przedmioty nabyte na zasadach określonych w art. 151 dyrektywy 2006/112/WE, z wyjątkiem ust. 1 akapit pierwszy lit. e);

który dana osoba rzeczywiście wykorzystywała w państwie członkowskim przed zmianą miejsca zamieszkania lub ustanowieniem drugorzędnego miejsca zamieszkania. W przypadku pojazdów mechanicznych (łącznie z przyczepami), przyczep turystycznych, domów przewoźnych, łodzi rekreacyjno-wypoczynkowych i prywatnych samolotów państwa członkowskie mogą wymagać, aby zainteresowana osoba korzystała z nich przez okres przynajmniej sześciu miesięcy przed zmianą miejsca zamieszkania.

W odniesieniu do przedmiotów określonych w lit. a) zdanie drugie państwa członkowskie mogą wymagać, aby przed zmianą miejsca zamieszkania:

i)	w przypadku pojazdów mechanicznych (łącznie z przyczepami), przyczep turystycznych, domów przewoźnych, łodzi rekreacyjno-wypoczynkowych i prywatnych samolotów, dana osoba korzystała z nich przez okres przynajmniej 12 miesięcy;

ii)	w przypadku innych przedmiotów, dana osoba korzystała z nich przez okres przynajmniej sześciu miesięcy.

3. Właściwe organy mają prawo żądać przedstawienia dowodu, że warunki, o których mowa w ust. 2 zostały spełnione w przypadku pojazdów mechanicznych (łącznie z przyczepami) przyczep turystycznych, domów przewoźnych, łodzi rekreacyjno-wypoczynkowych i prywatnych samolotów. W przypadku innych przedmiotów, żądają one przedstawienia takiego dowodu tylko wtedy, gdy zachodzi poważne podejrzenie oszustwa.

Artykuł 3

Warunki sprowadzenia

Sprowadzenie majątku może odbywać się raz lub kilka razy w ciągu okresów wymienionych odpowiednio w art. 7–10.

Artykuł 4

Obowiązki wynikające ze sprowadzenia

Sprowadzone pojazdy mechaniczne (łącznie z przyczepami), przyczepy turystyczne, domy przewoźne, łodzie rekreacyjno-wypoczynkowe i prywatne samoloty nie mogą być zbywane, wynajmowane ani wypożyczane przez okres 12 miesięcy po ich nieopodatkowanym sprowadzeniu, z wyjątkiem okoliczności należycie uzasadnionych przed właściwymi organami państwa członkowskiego przeznaczenia.

Artykuł 5

Szczególne warunki dla niektórych kategorii majątku

Zwolnienie dotyczące sprowadzania koni wierzchowych, pojazdów mechanicznych (łącznie z przyczepami), przyczep turystycznych, domów przewoźnych, łodzi rekreacyjno-wypoczynkowych i prywatnych samolotów przysługuje tylko w przypadku gdy osoba fizyczna zmienia swoje miejsce stałego zamieszkania na państwo członkowskie przeznaczenia.

Artykuł 6

Ogólne zasady określania miejsca zamieszkania

1. Dla celów niniejszej dyrektywy, „miejsce stałego zamieszkania” oznacza miejsce, w którym osoba fizyczna przebywa zwykle, to znaczy, przez co najmniej 185 dni w każdym roku kalendarzowym, ze względu na więzi osobiste i zawodowe, a w przypadku osoby niezwiązanej z danym miejscem zawodowo, ze względu na więzi osobiste, które wskazują na istnienie ścisłych związków pomiędzy tą osobą a miejscem, w którym mieszka.

Jednakże za miejsce stałego zamieszkania osoby związanej zawodowo z miejscem innym niż ze względów osobistych i z tego względu przebywającej na zmianę w różnych miejscach w dwu lub więcej państwach członkowskich uważa się miejsce, z którym jest związana osobiście, pod warunkiem że regularnie tam powraca. Ten ostatni warunek nie musi być spełniony, jeśli osoba mieszka w państwie członkowskim w celu wypełnienia zadania w określonym czasie. Wyjazd na studia uniwersyteckie bądź na naukę w szkole nie musi oznaczać zmiany miejsca stałego zamieszkania.

2. Osoby fizyczne potwierdzają swoje miejsce stałego zamieszkania odpowiednim dokumentem, takim jak dowód tożsamości lub inny urzędowy dokument.

3. W przypadkach, gdy właściwe organy państwa członkowskiego przeznaczenia mają wątpliwości, co do ważności potwierdzenia miejsca stałego zamieszkania dokonanego zgodnie z ust. 2 lub dla celów pewnych szczególnych kontroli mogą one zwrócić się o przedstawienie wszelkich dodatkowych informacji lub dodatkowych dowodów.

ROZDZIAŁ II

WPROWADZENIE MAJĄTKU OSOBISTEGO W ZWIĄZKU Z PRZENIESIENIEM MIEJSCA STAŁEGO ZAMIESZKANIA

Artykuł 7

1. Zwolnienie przewidziane w art. 1 przyznaje się na warunkach określonych w art. 2–5, dla majątku osobistego sprowadzanego przez osobę fizyczną w razie przeniesienia jej miejsca stałego zamieszkania.

Udzielenie zwolnienia jest uzależnione, bez uszczerbku dla ewentualnej wspólnotowej procedury tranzytowej, od sporządzenia na papierze spisu przedmiotów wraz z, o ile wymaga tego dane państwo, oświadczeniem, którego wzór i treść są określane zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 248a ust. 2 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (6). Nie można żądać żadnego określenia wartości w spisie przedmiotów.

2. Ostatni składnik majątku należy sprowadzić nie później niż 12 miesięcy po przeniesieniu miejsca stałego zamieszkania. Gdy, zgodnie z art. 3, majątek jest sprowadzany w wielu etapach w ciągu wymienionego okresu, jedynie przy pierwszym sprowadzeniu państwa członkowskie mogą wymagać przedstawienia pełnego spisu, do którego odniesienie, w przypadku następnych przeprowadzek, może być również dokonywane przez inne urzędy celne. Taki spis może być uzupełniony za zgodą właściwych organów państwa członkowskiego przeznaczenia.

ROZDZIAŁ III

SPROWADZENIE MAJĄTKU OSOBISTEGO W ZWIĄZKU Z WYPOSAŻANIEM LUB OPUSZCZANIEM DRUGORZĘDNEGO MIEJSCA ZAMIESZKANIA

Artykuł 8

1. Zwolnienie przewidziane w art. 1 przyznaje się, z zastrzeżeniem warunków określonych w art. 2–5, dla majątku osobistego sprowadzanego przez osobę fizyczną do celów wyposażenia drugorzędnego miejsca zamieszkania.

Zwolnienie przysługuje tylko wtedy, gdy:

a)	dana osoba jest właścicielem drugorzędnego miejsca zamieszkania lub wynajmuje je na okres co najmniej 12 miesięcy;

b)	majątek przywożony jest na potrzeby wyposażenia drugorzędnego miejsca zamieszkania.

2. Zwolnienie przysługuje również, z zastrzeżeniem warunków określonych w ust. 1, w przypadku sprowadzania majątku z opuszczanego drugorzędnego miejsca zamieszkania do miejsca stałego zamieszkania lub do innego drugorzędnego miejsca zamieszkania, pod warunkiem że majątek, o którym mowa, był faktycznie w posiadaniu danej osoby i że osoba ta korzystała z niego przed ustanowieniem drugiego miejsca zamieszkania.

Ostatni składnik majątku należy sprowadzić nie później niż 12 miesięcy po opuszczeniu drugorzędnego miejsca zamieszkania.

ROZDZIAŁ IV

SPROWADZENIE MAJĄTKU PO ZAWARCIU MAŁŻEŃSTWA

Artykuł 9

1. Bez uszczerbku dla art. 2–5, każda osoba może, z tytułu zawarcia związku małżeńskiego, uzyskać zwolnienie z podatków określonych w art. 1 ust. 1, gdy sprowadza do państwa członkowskiego, do którego zamierza przenieść swoje miejsce stałego zamieszkania, majątek osobisty, który nabyła lub z którego korzysta, pod warunkiem że:

a)	takie sprowadzenie ma miejsce w ciągu dwóch miesięcy przed przewidywaną datą ślubu i do czterech miesięcy po dacie ślubu;

b)	dana osoba udowodni zawarcie małżeństwa lub zakończenie niezbędnych formalności przedmałżeńskich.

2. Zwolnienie jest udzielane również w odniesieniu do prezentów dawanych zwyczajowo z okazji ślubu, które są otrzymywane przez osobę spełniającą warunki określone w ust. 1 od osób mających miejsce stałego zamieszkania w państwie członkowskim innym niż państwo członkowskie przeznaczenia. Zwolnienie stosuje się do prezentów o wartości jednostkowej nieprzekraczającej 350 EUR państwa członkowskie mogą jednak przyznać zwolnienie na wartość przekraczającą 350 EUR pod warunkiem że wartość żadnego zwolnionego prezentu nie przekracza 1 400 EUR.

3. Państwa członkowskie mogą uzależnić przyznanie takiego zwolnienia od złożenia odpowiedniego zabezpieczenia, jeśli sprowadzenie jest dokonywane przed datą ślubu.

4. Jeśli dana osoba nie dostarczy dowodu zawarcia związku małżeńskiego w terminie czterech miesięcy od wskazanej daty ślubu, podatek jest należny na dzień sprowadzenia.

ROZDZIAŁ V

SPROWADZENIE OSOBISTEGO MAJĄTKU OSOBY ZMARŁEJ, NABYTEGO W DRODZE DZIEDZICZENIA

Artykuł 10

W drodze odstępstwa od przepisów art. 2 ust. 2 i 3 oraz art. 4 i art. 5 ust. 2, ale bez uszczerbku dla innych przepisów art. 2, 3 i 5, każda osoba fizyczna, która nabywa w drodze dziedziczenia (causa mortis) prawo własności lub prawo użytkowania majątku osobistego osoby zmarłej znajdującego się w państwie członkowskim, ma prawo do zwolnienia z podatków określonych w art. 1 ust. 1, gdy sprowadza taki majątek do innego państwa członkowskiego, w którym zamieszkuje, pod warunkiem że:

a)	przedstawi właściwym organom państwa członkowskiego przeznaczenia zaświadczenie wydane przez notariusza lub inne właściwe organy państwa członkowskiego pochodzenia, że sprowadzany majątek został nabyty w drodze dziedziczenia;

b)	majątek jest sprowadzany nie później niż dwa lata po dacie wejścia w posiadanie majątku.

ROZDZIAŁ VI

PRZEPISY KOŃCOWE

Artykuł 11

1. Państwa członkowskie zobowiązują się zredukować w jak największym stopniu formalności związane ze sprowadzaniem majątku osobistego przez osoby fizyczne, w granicach i na warunkach określonych w niniejszej dyrektywie, oraz unikać formalności przy tym sprowadzaniu wiążących się z kontrolami zmuszającymi do dokonania rozładunku lub przeładunku przy wwozie do państwa członkowskiego przeznaczenia.

2. Państwa członkowskie mają prawo do zachowania lub wprowadzenia korzystniejszych warunków przyznawania zwolnień podatkowych niż wymienione w niniejszej dyrektywie, z wyjątkiem wymienionych w art. 2 ust. 2 lit. a).

3. Bez uszczerbku dla art. 2 ust. 2, państwa członkowskie nie mogą, na mocy niniejszej dyrektywy, stosować w obrębie Wspólnoty zwolnień podatkowych mniej korzystnych niż przyznawane na przywóz majątku osobistego przez osoby fizyczne z krajów trzecich.

Artykuł 12

1. Państwa członkowskie przekażą Komisji teksty podstawowych przepisów prawa krajowego przyjętych w zakresie objętym niniejszą dyrektywą, a zwłaszcza tych będących skutkiem stosowania przepisów art. 11 ust. 2 i 3. Komisja informuje o nich pozostałe państwa członkowskie.

2. Co dwa lata Komisja, po konsultacji z państwami członkowskimi, przygotowuje dla Parlamentu Europejskiego i Rady sprawozdanie o stosowaniu niniejszej dyrektywy w państwach członkowskich.

Artykuł 13

Dyrektywa 83/183/EWG, zmieniona dyrektywami wymienionymi w załączniku I część A, traci moc, bez uszczerbku dla zobowiązań państw członkowskich odnoszących się do terminów przeniesienia do prawa krajowego dyrektyw określonych w załączniku I część B.

Odesłania do uchylonej dyrektywy należy odczytywać jako odesłania do niniejszej dyrektywy, zgodnie z tabelą korelacji w załączniku II.

Artykuł 14

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 15

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do państw członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 25 maja 2009 r.

W imieniu Rady

J. ŠEBESTA

Przewodniczący

(1) Opinia z dnia 16 grudnia 2008 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym).

(2) Opinia z dnia 17 września 2008 r. (Dz.U. C 77 z 31.3.2009, s. 148).

(3) Dz.U. L 105 z 23.4.1983, s. 64.

(4) Zob. załącznik I część A.

(5) Dz.U. L 347 z 11.12.2006, s. 1.

(6) Dz.U. L 302 z 19.10.1992, s. 1.

ZAŁĄCZNIK I

CZĘŚĆ A

Uchylona dyrektywa i wykaz jej kolejnych zmian

(o których mowa w art. 13)

Dyrektywa Rady 83/183/EWG (Dz.U. L 105 z 23.4.1983, s. 64)
Dyrektywa 89/604/EWG (Dz.U. L 348 z 29.11.1989, s. 28)
Dyrektywa 91/680/EWG, (Dz.U. L 376 z 31.12.1991, s.1)	Jedynie w odniesieniu do jej art. 2 ust. 2 tiret trzecie
Dyrektywa 92/12/EWG, (Dz.U. L 76 z 23.3.1992, s. 1)	Jedynie w odniesieniu do jej art. 23 ust. 3 tiret drugie

CZĘŚĆ B

Lista terminów transpozycji do prawa krajowego

(o których mowa w art. 13)

Dyrektywa	Termin transpozycji
83/183/EWG	1 stycznia 1984 r.
89/604/EWG	1 lipca 1990 r.
91/680/EWG	1 stycznia 1993 r. (1)
92/12/EWG	1 stycznia 1993 r. (2)

(1) Państwa członkowskie wprowadzą w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne, niezbędne dla dostosowania ich regulacji do art. 1 pkt 1–20 oraz pkt 22, 23 i 24 oraz art. 2 dyrektywy 91/680/CEE tak, aby weszły one w życie z dniem 1 stycznia 1993 r.

(2) W odniesieniu do art. 9 ust. 3 Królestwo Danii jest upoważnione do wprowadzania przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych wymaganych do dostosowania się do tych przepisów najpóźniej do dnia 1 stycznia 1993 r.

ZAŁĄCZNIK II

TABELA KORELACJI

Dyrektywa 83/183/EWG	Niniejsza dyrektywa
art. 1 ust. 1	art. 1 ust. 1
—	art. 1 ust. 2 lit. a)
—	art. 1 ust. 2 lit. b)
art. 1 ust. 2	art. 1 ust. 2 lit. c)
art. 2 ust. 1	art. 2 ust. 1
art. 2 ust. 2 akapit pierwszy lit. a)	art. 2 ust. 2 akapit pierwszy lit. a)
art. 2 ust. 2 akapit pierwszy lit. b)	art. 2 ust. 2 akapit pierwszy lit. b)
art. 2 ust. 2 lit. b) akapit drugi zdanie wstępne	art. 2 ust. 2 lit. b) akapit drugi zdanie wstępne
art. 2 ust. 2 lit. b) akapit drugi tiret pierwsze	art. 2 ust. 2 lit. b) akapit drugi ppkt (i)
art. 2 ust. 2 lit. b) akapit drugi tiret drugie	art. 2 ust. 2 lit. b) akapit drugi ppkt (ii)
art. 2 ust. 2 lit. b) akapit drugi ostatnie zdanie	—
art. 2 ust. 3	art. 2 ust. 3
art. 3 – 6	art. 3 – 6
art. 7 ust. 1 lit. a)	art. 7, ust. 1, akapit pierwszy
art. 7 ust. 1 lit. b)	art. 7, ust. 1, akapit drugi
art. 7 ust. 2	art. 7, ust. 2
art. 8 ust. 1 akapit pierwszy	art. 8 ust. 1 akapit pierwszy
art. 8 ust. 1 akapit drugi wyrażenie wprowadzające	art. 8 ust. 1 akapit drugi wyrażenie wprowadzające
art. 8 ust. 1 akapit drugi ppkt (i) i (ii)	art. 8 ust. 1 akapit drugi lit. a) i b)
art. 8 ust. 2	art. 8 ust. 2
art. 9, 10 i 11	art. 9, 10 i 11
art. 12 ust. 1	—
art. 12 ust. 2	art. 12 ust. 1
art. 12 ust. 3	art. 12 ust. 2
—	art. 13
—	art. 14
art. 13	art. 15
—	Załącznik I
—	Załącznik II

II Akty przyjęte na mocy Traktatów WE/Euratom, których publikacja nie jest obowiązkowa

10.6.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 145/43

DECYZJA RADY

z dnia 5 maja 2009 r.

w sprawie poprawienia dyrektywy 2008/73/WE upraszczającej procedury dotyczące podawania i publikowania informacji z dziedziny weterynarii i zootechniki

(2009/436/WE)

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 37,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego (1),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Dyrektywą 2008/73/WE (2) wprowadzono zmiany w 23 aktach Rady, ustanawiając między innymi uproszczone procedury podawania i publikowania informacji z dziedziny weterynarii i zootechniki.

(2)

Dyrektywa 2008/73/WE weszła w życie dnia 3 września 2008 r. Państwa członkowskie powinny wprowadzić w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania tej dyrektywy do dnia 1 stycznia 2010 r. Dyrektywa ta nie stanowi jednak, że państwa członkowskie mają stosować takie przepisy, począwszy od tej daty.

(3)

Ze względu na pewność prawną niezbędne jest poprawienie dyrektywy 2008/73/WE, tak aby zmiany wprowadzone tą dyrektywą w różnych aktach Rady w celu ustanowienia uproszczonych procedur stosowane były jednolicie przez wszystkie państwa członkowskie od dnia 1 stycznia 2010 r. Należy zatem odpowiednio poprawić dyrektywę 2008/73/WE, tak aby stosowana była od tej samej daty. Dyrektywę tę należy również odpowiednio poprawić, aby zobowiązywała państwa członkowskie do stosowania tych przepisów, począwszy od tej daty.

(4)

Niektóre spośród innych zmian wprowadzonych dyrektywą 2008/73/WE w dyrektywach 64/432/EWG (3) i 90/426/EWG (4) nie dotyczą jednakże uproszczonych procedur i dlatego nie wymagają odroczenia terminu stosowania przez państwa członkowskie przypadającego na 1 stycznia 2010 r. Zmiany te dotyczą, odpowiednio, przyjęcia szczególnych środków dotyczących zdrowia zwierząt zgodnie z procedurą określoną w decyzji Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającej warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (5) oraz poprawiają nieaktualne odniesienie.

(5)	Aby proces wprowadzania nowych, uproszczonych procedur podawania i publikowania informacji z dziedziny weterynarii i zootechniki przebiegł bez zakłóceń, należy przewidzieć możliwość przyjęcia przepisów przejściowych zgodnie z procedurą określoną w decyzji 1999/468/WE.

(6)	Ze względu na pewność i ciągłość prawną niniejsza decyzja powinna być stosowana od dnia 3 września 2008 r., tj. od daty wejścia w życie dyrektywy 2008/73/WE.

(7)	Należy zatem odpowiednio poprawić dyrektywę 2008/73/WE,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

W dyrektywie 2008/73/WE wprowadza się następujące zmiany:

1)	w art. 20 skreśla się ust. 2;

dodaje się artykuły w brzmieniu:

„Artykuł 23a

Przepisy przejściowe

Przepisy przejściowe mogą być przyjmowane zgodnie z procedurą określoną w art. 23b ust. 2.

Artykuł 23b

Procedura komitetowa

1. Komisję wspomaga Stały Komitet ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt powołany na mocy art. 58 rozporządzenia (WE) nr 178/2002 (6).

2. W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 5 i 7 decyzji 1999/468/WE.

Termin określony w art. 5 ust. 6 decyzji 1999/468/WE ustala się na trzy miesiące.

art. 24 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Państwa członkowskie wprowadzają w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy do dnia 1 stycznia 2010 r. Niezwłocznie przekazują Komisji tekst tych przepisów.

Państwa członkowskie stosują te przepisy od dnia 1 stycznia 2010 r.

Przepisy przyjęte przez państwa członkowskie zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odniesienia określane są przez państwa członkowskie.”;

art. 25 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 25

Wejście w życie i stosowanie

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejszą dyrektywę stosuje się od dnia 1 stycznia 2010 r., z wyjątkiem art. 1 ust. 1 i 5 oraz art. 7, 23a i 23b.”.

Artykuł 2

Niniejszą decyzję stosuje się od dnia 3 września 2008 r.

Artykuł 3

Niniejsza decyzja zostaje opublikowana w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 4

Niniejsza decyzja skierowana jest do państw członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 5 maja 2009 r.

W imieniu Rady

M. KALOUSEK

Przewodniczący

(1) Opinia z dnia 2 kwietnia 2009 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym).

(2) Dz.U. L 219 z 14.8.2008, s. 40.

(3) Dz.U. 121 z 29.7.1964, s. 1977/64.

(4) Dz.U. L 224 z 18.8.1990, s. 42.

(5) Dz.U. L 184 z 17.7.1999, s. 23.

(6) Rozporządzenie (WE) nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2002 r. ustanawiające ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołujące Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności oraz ustanawiające procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności (Dz.U. L 31 z 1.2.2002, s. 1).”;

		ISSN 1725-5139 doi:10.3000/17255139.L_2009.145.pol
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		L 145

Wydanie polskie	Legislacja	Tom 52 10 czerwca 2009

Spis treści		I Akty przyjęte na mocy Traktatów WE/Euratom, których publikacja jest obowiązkowa	Strona
		ROZPORZĄDZENIA
	*	Rozporządzenie Rady (WE) nr 479/2009 z dnia 25 maja 2009 r. o stosowaniu Protokołu w sprawie procedury dotyczącej nadmiernego deficytu załączonego do Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską (wersja ujednolicona)	1
	*	Rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 480/2009 z dnia 25 maja 2009 r. ustanawiające Fundusz Gwarancyjny dla działań zewnętrznych (wersja ujednolicona)	10
		Rozporządzenie Komisji (WE) nr 481/2009 z dnia 9 czerwca 2009 r. ustanawiające standardowe wartości celne w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw	15
	*	Rozporządzenie Komisji (WE) nr 482/2009 z dnia 8 czerwca 2009 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1974/2006 ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1698/2005 w sprawie wsparcia rozwoju obszarów wiejskich przez Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) oraz rozporządzenie (WE) nr 883/2006 ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1290/2005 w odniesieniu do prowadzenia kont przez agencje płatnicze, deklaracji wydatków i dochodów oraz warunków zwrotu wydatków w ramach EFRG i EFRROW	17
	*	Rozporządzenie Komisji (WE) nr 483/2009 z dnia 9 czerwca 2009 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 820/2008 ustanawiające środki w celu wprowadzenia w życie wspólnych podstawowych norm ochrony lotnictwa cywilnego ( 1 )	23
	*	Rozporządzenie Komisji (WE) nr 484/2009 z dnia 9 czerwca 2009 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1975/2006 ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1698/2005 w zakresie wprowadzenia procedur kontroli, jak również wzajemnej zgodności w odniesieniu do środków wsparcia rozwoju obszarów wiejskich	25
	*	Rozporządzenie Komisji (WE) nr 485/2009 z dnia 9 czerwca 2009 r. zmieniające załącznik II do rozporządzenia Rady (EWG) nr 2377/90 ustanawiającego wspólnotową procedurę dla określania maksymalnego limitu pozostałości weterynaryjnych produktów leczniczych w środkach spożywczych pochodzenia zwierzęcego w odniesieniu do kwasu tiludronowego i fumaranu żelaza ( 1 )	31
		Rozporządzenie Komisji (WE) nr 486/2009 z dnia 9 czerwca 2009 r. zmieniające ceny reprezentatywne oraz kwoty dodatkowych należności przywozowych w odniesieniu do niektórych produktów w sektorze cukru, ustalone rozporządzeniem (WE) nr 945/2008 na rok gospodarczy 2008/2009	34
		DYREKTYWY
	*	Dyrektywa Rady 2009/55/WE z dnia 25 maja 2009 r. w sprawie zwolnień od podatku stosowanych do sprowadzania na stałe majątku osobistego z państw członkowskich (wersja ujednolicona)	36

(EUR/100 kg)
Kod CN	Kod krajów trzecich (1)	Standardowa stawka celna w przywozie
0702 00 00	MA	32,7
	MK	43,9
	TR	53,5
	ZZ	43,4
0707 00 05	JO	162,3
	MK	24,8
	TR	118,1
	ZZ	101,7
0709 90 70	TR	111,0
0709 90 70	ZZ	111,0
0805 50 10	AR	69,4
	TR	60,0
	ZA	64,5
	ZZ	64,6
0808 10 80	AR	81,1
	BR	71,1
	CA	69,7
	CL	80,1
	CN	88,3
	NA	101,9
	NZ	97,9
	US	115,8
	ZA	77,5
	ZZ	87,0
0809 10 00	TN	161,5
	TR	173,7
	ZZ	167,6
0809 20 95	TR	177,9
	US	453,6
	ZZ	315,8

(EUR)
Kod CN	Kwota ceny reprezentatywnej za 100 kg netto produktu	Kwota dodatkowej należności za 100 kg netto produktu
1701 11 10 (1)	28,35	2,78
1701 11 90 (1)	28,35	7,36
1701 12 10 (1)	28,35	2,65
1701 12 90 (1)	28,35	6,93
1701 91 00 (2)	31,93	9,27
1701 99 10 (2)	31,93	4,76
1701 99 90 (2)	31,93	4,76
1702 90 95 (3)	0,32	0,34

Nazwa zwyczajowa, numer identyfikacyjny CIPAC	Wnioskodawca	Data złożenia wniosku	Państwo członkowskie pełniące rolę sprawozdawcy
Olejek pomarańczowy Nr CIPAC: nie dotyczy	VIVAGRO Sarl	22 lutego 2008 r.	FR

	II Akty przyjęte na mocy Traktatów WE/Euratom, których publikacja nie jest obowiązkowa
	DECYZJE
	Rada
	2009/435/WE
*	Decyzja nr 2/2009 Komitetu Ambasadorów AKP-WE z dnia 16 lutego 2009 r. w sprawie mianowania dyrektora Centrum Rozwoju Przedsiębiorczości (CRP)	42
	2009/436/WE
*	Decyzja Rady z dnia 5 maja 2009 r. w sprawie poprawienia dyrektywy 2008/73/WE upraszczającej procedury dotyczące podawania i publikowania informacji z dziedziny weterynarii i zootechniki	43
	Komisja
	2009/437/WE
*	Decyzja Komisji z dnia 8 czerwca 2009 r. zmieniająca decyzję 2007/268/WE w sprawie wdrażania programów nadzoru nad ptasią grypą u drobiu i dzikiego ptactwa w państwach członkowskich (notyfikowana jako dokument nr C(2009) 4228) ( 1 )	45
	2009/438/WE
*	Decyzja Komisji z dnia 8 czerwca 2009 r. uznająca zasadniczo kompletność dokumentacji przedłożonej do szczegółowego badania w celu ewentualnego włączenia olejku pomarańczowego do załącznika I do dyrektywy Rady 91/414/EWG (notyfikowana jako dokument nr C(2009) 4232) ( 1 )	47

		Sprostowania
	*	Sprostowanie do dyrektywy Rady 92/119/EWG z dnia 17 grudnia 1992 r. wprowadzającej ogólne wspólnotowe środki zwalczania niektórych chorób zwierząt i szczególne środki odnoszące się do choroby pęcherzykowej świń (Dz.U. L 62 z 15.3.1993) (Polskie wydanie specjalne, rozdział 3, tom 14, s. 71)	49