30.4.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 109/1

30.4.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 109/3

(1)

Artykuł 139 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 40/94 przewiduje, że wysokość opłat na rzecz Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (zwanego dalej „Urzędem”) ustala się na poziomie, który zapewnia, że przychody Urzędu są wystarczające dla zrównoważenia jego budżetu.

(2)

Urząd generuje znaczne rezerwy gotówkowe. Oczekiwany jest kolejny wzrost przychodów Urzędu, którego skutkiem będzie nadwyżka budżetowa. Jest to zwłaszcza efekt opłat za zgłoszenia i rejestrację wspólnotowych znaków towarowych.

(3)

Zmniejszenie opłat byłoby zatem jednym ze środków służących do zapewnienia równowagi budżetowej i wspierających jednocześnie dostęp użytkowników do wspólnotowego systemu znaków towarowych.

(4)

Aby zmniejszyć obciążenie administracyjne zarówno dla użytkowników, jak i dla Urzędu, należy uprościć strukturę opłat, ustalając kwotę opłaty za rejestrację wspólnotowego znaku towarowego na poziomie zerowym. Jedyną wymaganą opłatą będzie zatem opłata za zgłoszenie, a czas rozpatrywania wniosku o rejestrację może być znacznie skrócony, jeżeli przed zarejestrowaniem wspólnotowego znaku towarowego nie jest konieczne wniesienie opłaty za rejestrację.

(5)

W odniesieniu do rejestracji międzynarodowych wskazujących Wspólnotę Europejską ustalenie wysokości opłaty za rejestrację wspólnotowego znaku towarowego na poziomie zerowym oznacza, że kwota opłaty do zwrotu na mocy art. 149 ust. 4 lub art. 151 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 40/94 również musi być ustalona na poziomie zerowym.

(6)

Zmniejszenie opłat powinno zapewnić właściwą równowagę między wspólnotowym systemem znaków towarowych a krajowymi systemami znaków towarowych, uwzględniając przy tym przyszły rozwój stosunków między Urzędem a urzędami własności intelektualnej w państwach członkowskich, w tym wynagrodzenie za usługi świadczone przez urzędy państw członkowskich.

(7)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 2869/95 z dnia 13 grudnia 1995 r. w sprawie opłat na rzecz Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (2) i rozporządzenie Komisji (WE) nr 2868/95 z dnia 13 grudnia 1995 r. wykonujące rozporządzenie Rady (WE) nr 40/94 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (3).

(8)

Aby zapewnić pewność prawną i jak największe korzyści zarówno dla użytkowników, jak i dla Urzędu, konieczny jest przepis przejściowy.

(9)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Opłat, Przepisów Wykonawczych i Procedury Izb Odwoławczych Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory),

1)

w tabeli w art. 2 wprowadza się następujące zmiany:

2)

w art. 11 ust. 3 lit. a) i b) otrzymują brzmienie:

3)

artykuł 13 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 13

Zwrot opłat w następstwie odmowy ochrony

1.   Gdy odmowa dotyczy wszystkich towarów i usług zawartych we wskazaniu Wspólnoty Europejskiej lub tylko ich części, kwota opłaty do zwrotu na mocy art. 149 ust. 4 lub art. 151 ust. 4 rozporządzenia Rady (WE) nr 40/94 wynosi:

2.   Zwrot jest dokonywany po powiadomieniu Biura Międzynarodowego zgodnie z zasadą 113 pkt 2 lit. b) i c) lub zasadą 115 pkt 5 lit. b), c) i ust. 6 rozporządzenia (WE) nr 2868/95.

3.   Zwrotu dokonuje się posiadaczowi rejestracji międzynarodowej lub jego przedstawicielowi.”.

1)

w zasadzie 13a ust. 3 skreśla się lit. c);

2)

zasada 23 otrzymuje brzmienie:

„Zasada 23

Rejestracja znaku towarowego

30.4.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 109/6

(1)

Komisja otrzymała wniosek o dokonanie przeglądu pod kątem nowego eksportera na mocy art. 11 ust. 4 rozporządzenia podstawowego. Wniosek został złożony przez przedsiębiorstwo Greenwood Houseware (Zuhai) Ltd. („wnioskodawca”), które jest producentem eksportującym z Chińskiej Republiki Ludowej („kraj, którego dotyczy postępowanie”).

(2)

Produktem objętym postępowaniem są deski do prasowania, wolno stojące lub nie, z blatem wyposażonym w odsysanie pary lub ogrzewanie lub nadmuch lub bez tych funkcji, w tym również rękawniki, a także podstawowe części tych desek, tj. nogi, blaty i podstawy do żelazka, pochodzące z Chińskiej Republiki Ludowej („produkt objęty postępowaniem”), obecnie klasyfikowane w ramach kodów CN ex 3924 90 90, ex 4421 90 98, ex 7323 93 90, ex 7323 99 91, ex 7323 99 99, ex 8516 79 70 i ex 8516 90 00.

(3)

Obowiązującym obecnie środkiem jest ostateczne cło antydumpingowe nałożone rozporządzeniem Rady (WE) nr 452/2007 (2), na podstawie którego przywóz do Wspólnoty produktu objętego postępowaniem pochodzącego z Chińskiej Republiki Ludowej, w tym produktu objętego postępowaniem wytwarzanego przez wnioskodawcę, podlega ostatecznemu cłu antydumpingowemu w wysokości 38,1 %, z wyjątkiem kilku wymienionych z nazwy spółek podlegających indywidualnym stawkom cła.

(4)

Wnioskodawca twierdzi, że prowadzi działalność w warunkach gospodarki rynkowej, jak określono w art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego, lub wnioskuje o indywidualne traktowanie zgodnie z art. 9 ust. 5 rozporządzenia podstawowego. Twierdzi on również, że nie dokonywał wywozu produktu objętego postępowaniem do Wspólnoty w okresie objętym dochodzeniem, na podstawie którego ustalone zostały środki antydumpingowe, to znaczy w okresie od dnia 1 stycznia 2005 r. do dnia 31 grudnia 2005 r. („pierwotny okres objęty dochodzeniem”), oraz że nie jest powiązany z jakimkolwiek producentem eksportującym produktu objętego postępowaniem, podlegającym powyższym środkom antydumpingowym.

(5)

Wnioskodawca twierdzi również, że rozpoczął wywóz produktu objętego postępowaniem do Wspólnoty po upływie pierwotnego okresu objętego dochodzeniem.

(6)

Producenci wspólnotowi, o których wiadomo, że są zainteresowani, zostali poinformowani o powyższym wniosku i otrzymali możliwość wyrażenia opinii. Nie otrzymano jednak żadnych uwag.

(7)

Po zbadaniu dostępnych dowodów Komisja uznaje, że istnieją wystarczające dowody uzasadniające wszczęcie przeglądu pod kątem nowego eksportera na mocy art. 11 ust. 4 rozporządzenia podstawowego. Po otrzymaniu wniosku, o którym mowa poniżej w motywie 8 lit. c), zostanie ustalone, czy wnioskodawca działa w warunkach gospodarki rynkowej, określonych w art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego, albo czy wnioskodawca spełnia wymagania pozwalające na objęcie go indywidualną stawką cła zgodnie z art. 9 ust. 5 rozporządzenia podstawowego. Jeśli tak, zostanie obliczony indywidualny margines dumpingu wnioskodawcy oraz, w przypadku stwierdzenia dumpingu, zostanie określony poziom cła, któremu powinien podlegać przywóz od wnioskodawcy produktu objętego postępowaniem do Wspólnoty.

(8)

Jeżeli zostanie ustalone, że wnioskodawca spełnia wymagania pozwalające na objęcie go indywidualną stawką cła, może okazać się konieczna zmiana stawki cła stosowanej obecnie w odniesieniu do przywozu produktu objętego postępowaniem od przedsiębiorstw niewymienionych z nazwy w art. 1 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 452/2007.

Wybór kraju o gospodarce rynkowej

W przypadku gdy wnioskodawca nie uzyska statusu podmiotu traktowanego na zasadach rynkowych, ale będzie spełniać wymagania pozwalające na objęcie go indywidualną stawką cła zgodnie z art. 9 ust. 5 rozporządzenia podstawowego, do celów ustalenia wartości normalnej w odniesieniu do Chińskiej Republiki Ludowej wykorzystany zostanie odpowiedni kraj o gospodarce rynkowej zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego. Komisja przewiduje ponowne wykorzystanie Turcji do wymienionego celu, tak jak to uczyniono w dochodzeniu, na podstawie którego wprowadzono środki w stosunku do przywozu produktu objętego postępowaniem z Chińskiej Republiki Ludowej. Zainteresowane strony są niniejszym proszone o wypowiedzenie się na temat stosowności wyboru kraju w szczególnym terminie określonym w art. 4 ust. 2 niniejszego rozporządzenia.

Ponadto w przypadku przyznania wnioskodawcy traktowania na zasadach rynkowych Komisja może również w razie potrzeby wykorzystać ustalenia dotyczące wartości normalnej określonej w odpowiednim kraju o gospodarce rynkowej, np. do celów zastąpienia wszelkich niewiarygodnych elementów kosztów lub cen w Chińskiej Republice Ludowej, niezbędnych do ustalenia wartości normalnej, jeżeli wiarygodne dane nie są dostępne w Chińskiej Republice Ludowej. Komisja przewiduje wykorzystanie Turcji również do tego celu.

(9)

Na mocy art. 11 ust. 4 rozporządzenia podstawowego obowiązujące cło antydumpingowe powinno być uchylone w odniesieniu do przywozu produktu objętego postępowaniem, wytwarzanego i sprzedawanego przez wnioskodawcę na wywóz do Wspólnoty. Jednocześnie przywóz ten powinien zostać poddany wymogowi rejestracji, zgodnie z art. 14 ust. 5 rozporządzenia podstawowego, w celu zagwarantowania, że gdyby w wyniku przeglądu stwierdzono dumping ze strony wnioskodawcy, cła antydumpingowe będzie można nałożyć z mocą wsteczną od dnia wszczęcia tego przeglądu. Na tym etapie postępowania nie można oszacować kwoty ewentualnych przyszłych zobowiązań wnioskodawcy.

(10)

W celu zapewnienia należytego zarządzania należy określić terminy, w których:

(11)

W przypadkach, w których zainteresowana strona odmawia dostępu do niezbędnych informacji, nie dostarcza ich w określonych terminach albo znacznie utrudnia dochodzenie, istnieje możliwość dokonania ustaleń, potwierdzających lub zaprzeczających, na podstawie dostępnych faktów, zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego.

(12)

W przypadku ustalenia, że zainteresowana strona dostarczyła nieprawdziwe lub wprowadzające w błąd informacje, informacje te nie są brane pod uwagę, a ustalenia mogą być dokonywane, zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego, na podstawie dostępnych faktów. Jeżeli zainteresowana strona nie współpracuje lub współpracuje jedynie częściowo i z tego względu ustalenia opierają się na dostępnych faktach zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego, wynik może być mniej korzystny dla wymienionej strony niż w przypadku, gdyby strona ta współpracowała.

(13)

Należy zaznaczyć, iż wszelkie dane osobowe zgromadzone podczas niniejszego dochodzenia będą traktowane zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2000 r. o ochronie osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje i organy wspólnotowe i o swobodnym przepływie takich danych (3).

(14)

Należy również zauważyć, że w przypadku napotkania przez zainteresowane strony problemów związanych z korzystaniem z prawa do obrony strony te mogą wystąpić o interwencję urzędnika DG ds. Handlu pełniącego rolę rzecznika praw stron. Pośredniczy on w kontaktach między zainteresowanymi stronami i służbami Komisji, zapewniając, w stosownych przypadkach, mediację w kwestiach proceduralnych związanych z ochroną interesów stron podczas postępowania, w szczególności w odniesieniu do spraw dotyczących dostępu do akt, poufności, przedłużenia terminów oraz rozpatrywania pisemnych lub ustnych oświadczeń lub uwag. Dodatkowe informacje i dane kontaktowe zainteresowane strony mogą uzyskać na stronach internetowych rzecznika praw stron w DG ds. Handlu (http://ec.europa.eu/trade),

European Commission

Directorate General for Trade

Directorate H

Office: N105 4/92

1049 Brussels

BELGIUM

Faks: +32 22956505

30.4.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 109/10

(1)

Dyrektywa Rady 78/25/EWG z dnia 12 grudnia 1977 r. w sprawie zbliżania ustawodawstw państw członkowskich dotyczących substancji barwiących, które mogą być dodawane do produktów leczniczych (3) została kilkakrotnie znacząco zmieniona (4). Ponieważ mają być do niej wprowadzone kolejne zmiany, należy ją przeredagować w celu zapewnienia jasności.

(2)

Podstawowym celem wszelkich przepisów prawnych dotyczących produktów leczniczych musi być ochrona zdrowia publicznego. Cel ten musi być jednak osiągany za pomocą środków, które nie będą utrudniały rozwoju branży farmaceutycznej ani handlu produktami leczniczymi we Wspólnocie.

(3)

Dyrektywa 94/36/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 czerwca 1994 r. w sprawie barwników używanych w środkach spożywczych (5) ustanowiła wykaz substancji barwiących dopuszczonych do stosowania w środkach spożywczych, ale nadal utrzymują się rozbieżności między ustawodawstwami państw członkowskich dotyczącymi barwienia produktów leczniczych.

(4)

Wspomniane różnice utrudniają handel produktami leczniczymi we Wspólnocie, jak też handel substancjami barwiącymi, które mogą być dodawane do takich produktów; różnice te mają zatem bezpośredni wpływ na funkcjonowanie rynku wewnętrznego.

(5)

Doświadczenie wykazało, że nie istnieje przyczyna z powodów zdrowotnych, dla której substancje barwiące dopuszczone do stosowania w środkach spożywczych nie powinny zostać dopuszczone do stosowania także w produktach leczniczych. W związku z tym załącznik I do dyrektywy 94/36/WE, jak również załącznik do dyrektywy Komisji 95/45/WE z dnia 26 lipca 1995 r. ustanawiającej szczególne kryteria czystości dotyczące barwników stosowanych w środkach spożywczych (6) powinny mieć zastosowanie także do produktów leczniczych.

(6)

Jednakże, gdy obowiązuje zakaz stosowania substancji barwiących w środkach spożywczych i produktach leczniczych z powodu ochrony zdrowia publicznego, należy jednak, tak dalece jak jest to możliwe, unikać zakłóceń natury technologicznej i gospodarczej. W tym celu należy ustanowić procedurę ustanawiającą ścisłą współpracę między państwami członkowskimi a Komisją w ramach komitetu ds. Dostosowania do Postępu Technicznego Dyrektyw w sprawie Usunięcia Barier Technicznych w Handlu w Sektorze Substancji Barwiących, które mogą być dodawane do produktów leczniczych.

(7)

Środki niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy powinny zostać przyjęte zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (7).

(8)

W szczególności Komisja powinna być uprawniona do zmiany określonego okresu stosowania w odniesieniu do produktów leczniczych. Ponieważ środki te mają zasięg ogólny i mają na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszego rozporządzenia, muszą zostać przyjęte zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, przewidzianą w art. 5a decyzji 1999/468/WE.

(9)

Nowe elementy wprowadzone do niniejszej dyrektywy dotyczą wyłącznie procedury komitetowej. Nie wymagają one zatem transpozycji przez państwa członkowskie.

(10)

Niniejsza dyrektywa nie powinna naruszać zobowiązań państw członkowskich odnoszących się do terminów przeniesienia do prawa krajowego dyrektyw określonych w załączniku I, część B,

30.4.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 109/14

(1)

Od chwili przyjęcia dyrektywy 2006/87/WE w grudniu 2006 r. uzgodniono zmiany przepisów dotyczących inspekcji statków na Renie zgodnie z art. 22 Poprawionej konwencji o żegludze na Renie. W związku z tym należy wprowadzić odpowiednie zmiany do dyrektywy 2006/87/WE.

(2)

Należy zapewnić wydawanie wspólnotowego świadectwa statku oraz świadectwa statku zgodnie z przepisami dotyczącymi inspekcji statków na Renie na podstawie wymagań technicznych gwarantujących równoważny poziom bezpieczeństwa.

(3)

Należy włączyć równoważne przepisy w stosunku do przepisów dotyczących inspekcji statków na Renie w zakresie instalacji i kontroli eksploatacji silników wchodzących w zakres dyrektywy 97/68/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 grudnia 1997 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do środków dotyczących ograniczenia emisji zanieczyszczeń gazowych i pyłowych z silników spalinowych montowanych w maszynach samojezdnych nieporuszających się po drogach (2).

(4)

W celu uniknięcia przypadków zakłócenia konkurencji, jak również różnego poziomu bezpieczeństwa, zmiany w dyrektywie 2006/87/WE powinny być wprowadzone tak szybko, jak tylko to możliwe.

(5)

Środki określone w niniejszej dyrektywie są zgodne z opinią komitetu, o którym mowa w art. 7 dyrektywy Rady 91/672/EWG z dnia 16 grudnia 1991 r. w sprawie wzajemnego uznawania krajowych patentów żeglarskich uprawniających do przewozu rzeczy i osób żeglugą śródlądową (3),

30.4.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 109/37

(1)

Decyzja Rady z dnia 21 marca 1962 r. ustanawiająca procedurę uprzedniej kontroli i konsultacji w odniesieniu do przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych proponowanych przez państwa członkowskie w dziedzinie transportu (3) została znacząco zmieniona (4). W celu zapewnienia jej jasności i zrozumiałości należy sporządzić jej wersję ujednoliconą.

(2)

Osiągnięcie celów Traktatu w ramach wspólnej polityki transportowej wymaga utrzymania procedury uprzedniej kontroli i konsultacji w odniesieniu do przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych, które państwa członkowskie zamierzają przyjąć w dziedzinie transportu.

(3)

Procedura taka ułatwia ścisłą współpracę pomiędzy państwami członkowskimi a Komisją w osiąganiu celów Traktatu oraz zapobieganie powstawaniu rozbieżności w politykach transportowych państw członkowskich.

(4)

Procedura taka służy także ułatwianiu stopniowego wdrażania wspólnej polityki transportowej,

30.4.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 109/40

(1)

W dniu 24 stycznia 2006 r. Rada przyjęła decyzję 2006/116/WE w sprawie mianowania członków i zastępców członków Komitetu Regionów na okres od dnia 26 stycznia 2006 r. do dnia 25 stycznia 2010 r. (1).

(2)

Stanowisko członka Komitetu Regionów zwolniło się w związku z wygaśnięciem mandatu pana Volkera HOFFA,

30.4.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 109/41

(1)

Konwencja o pomocy żywnościowej z 1999 r. (zwana dalej „Konwencją”) została zawarta w imieniu Wspólnoty Europejskiej decyzją Rady 2000/421/WE (1); okres jej obowiązywania został przedłużony decyzjami Komitetu ds. Pomocy Żywnościowej z czerwca 2003 r., czerwca 2005 r., czerwca 2007 r. i czerwca 2008 r., w związku z czym obowiązuje ona do dnia 30 czerwca 2009 r.

(2)

Dalsze przedłużenie obowiązywania Konwencji na okres jednego roku leży w interesie zarówno Wspólnoty, jak i jej państw członkowskich. Zgodnie z art. XXV lit. b) Konwencji przedłużenie jej obowiązywania jest uzależnione od tego, czy w tym samym okresie będzie obowiązywała Konwencja o handlu zbożem z 1995 r. (2). Konwencja o handlu zbożem z 1995 r. obowiązuje do dnia 30 czerwca 2009 r., a decyzja w sprawie przedłużenia jej obowiązywania zostanie podjęta na posiedzeniu Międzynarodowej Rady Zbożowej (IGC) w czerwcu 2009 r. W związku z tym Komisja, reprezentująca Wspólnotę w Komitecie ds. Pomocy Żywnościowej, powinna zostać upoważniona do głosowania za przedłużeniem obowiązywania,

30.4.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 109/42

(1)

Ograniczone uznanie na mocy art. 4 ust. 2 dyrektywy 94/57/WE jest uznaniem przyznawanym organizacjom znanym jako „towarzystwa klasyfikacyjne”, które spełniają wszystkie kryteria inne niż te określone w ust. 2 i 3 sekcji A „Ogólne” załącznika do tej dyrektywy, ale ograniczonym w czasie i zakresie po to, aby dana organizacja mogła zdobyć dalsze doświadczenie.

(2)

Zgodnie z art. 4 ust. 3 dyrektywy 94/57/WE decyzja w sprawie rozszerzenia takiego uznania nie uwzględnia kryteriów określonych w ust. 2 i 3 sekcji A załącznika, ale uwzględnia zapisy dotyczące działań organizacji na rzecz bezpieczeństwa i zapobiegania zanieczyszczaniu mórz, o których mowa w art. 9 ust. 2 wspomnianej dyrektywy. Każda decyzja w sprawie rozszerzenia ograniczonego uznania określa ewentualne warunki przyznania takiego rozszerzenia.

(3)

Na wniosek władz greckich Komisja przyznała ograniczone uznanie dla Hellenic Register of Shipping na okres trzech lat na mocy decyzji 98/295/WE (2) z dnia 22 kwietnia 1998 r.; skutki tego uznania były ograniczone do Grecji. Po wygaśnięciu uznania na wniosek władz greckich przyznano nowe ograniczone uznanie na mocy decyzji Komisji 2001/890/WE (3) na drugi trzyletni okres, a skutki ponownie były ograniczone do Grecji. Uznanie organizacji zostało rozszerzone na mocy decyzji Komisji 2005/623/WE (4) z dnia 3 sierpnia 2005 r. na trzeci trzyletni okres ze skutkami ograniczonymi do Grecji i Cypru, na wniosek władz greckich i cypryjskich. Następnie w 2006 r., na wniosek władz Malty, uznanie zostało rozszerzone na Maltę na mocy decyzji Komisji 2006/382/WE (5) z dnia 22 maja 2006 r. przy zachowaniu tej samej daty wygaśnięcia.

(4)

Ograniczone uznanie Hellenic Register of Shipping wygasło dnia 3 sierpnia 2008 r.

(5)

Komisja przeprowadziła ocenę Hellenic Register of Shipping zgodnie z art. 11 ust. 3 dyrektywy 94/57/WE. Ocena opierała się na wynikach czterech inspekcji informacyjnych przeprowadzonych w 2006 r. i 2007 r. przez ekspertów Europejskiej Agencji ds. Bezpieczeństwa na Morzu (zwanej dalej EMSA), zgodnie z art. 2 lit. b) ppkt (iii) rozporządzenia (WE) nr 1406/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady (6). Do udziału w ocenie zaproszono administracje cypryjską, grecką i maltańską; w związku z tym administracje te uczestniczyły w inspekcji przeprowadzonej w siedzibie organizacji we wrześniu 2006 r.

(6)

Po uwzględnieniu uwag organizacji ocena potwierdziła istnienie znacznej liczby elementów niezgodności z kryteriami określonymi w dyrektywie 94/57/WE, które miały poważny wpływ na funkcjonowanie głównych systemów i mechanizmów kontrolnych organizacji. Informacje o tych wnioskach przekazano trzem zainteresowanym administracjom, które ze swojej strony nie sformułowały żadnych uwag, oraz organizacji.

(7)

Po otrzymaniu informacji o wnioskach Hellenic Register of Shipping wprowadziła plan działań naprawczych.

(8)

Na wniosek władz greckich przeprowadzono nową ocenę organizacji na podstawie dwóch inspekcji informacyjnych przeprowadzonych przez EMSA w okresie między 12 a 20 listopada 2008 r.

(9)

Mimo iż ponowna ocena organizacji wykazała ograniczoną poprawę, Komisja mogła znieść tylko jeden element niezgodności spośród poprzednio zidentyfikowanych kwestii. Utrzymują się zatem poważne braki w odniesieniu do, między innymi, jakości i przestrzegania zasad organizacji, istniejących w organizacji systemów szkolenia i monitorowania inspektorów, przestrzegania wymogów ustawowych oraz wymogów wynikających z własnych zasad i regulaminów organizacji, przyjmowania nowych statków do rejestru organizacji, wykorzystywania inspektorów innych niż wyłączni inspektorzy, jak również w odniesieniu do środków podejmowanych w konsekwencji zatrzymania statków przez władze państwa portu przeprowadzające kontrole ze względów związanych ze świadectwami wydanymi tym statkom przez organizację. Na podstawie ponownej oceny Hellenic Register of Shipping Komisja stwierdziła, że organizacja nie zidentyfikowała jeszcze głównych przyczyn braków rozpoznanych w ramach poprzedniej ceny, do których zaliczyć należy ich powtarzalność, i nie zajęła się tymi przyczynami, oraz że organizacja nie oszacowała i nie uwzględniła zagrożenia bezpieczeństwa, wobec jakiego staje zarejestrowana flota na skutek tych braków.

(10)

Wobec braku wspólnotowego uznania państwa członkowskie nie mogą przekazywać Hellenic Register of Shipping zadań związanych z przeglądami statków i wydawaniem świadectw na podstawie konwencji międzynarodowych zgodnie z art. 3 ust. 2 dyrektywy 94/57/WE, a sklasyfikowanie statku przez Hellenic Register of Shipping nie spełnia już wymogów art. 14 ust. 1 wspomnianej dyrektywy. Państwa członkowskie nie mogą również upoważniać Hellenic Register of Shipping do przeprowadzania przeglądów zgodnie z art. 10 ust. 5 dyrektywy Rady 98/18/WE z dnia 17 marca 1998 r. w sprawie reguł i norm bezpieczeństwa statków pasażerskich (7), a sklasyfikowanie statku przez HRS nie spełnia już wymogów art. 6 ust. 1 lit. a) tej dyrektywy.

(11)

Władze greckie wskazały, że krajowe usługi publicznego morskiego transportu pasażerskiego w Grecji w dużej mierze opierają się na statkach posiadających świadectwa klasy wydane przez Hellenic Register of Shipping oraz że organizacja ta przeprowadzała dotąd przeglądy tych statków w imieniu administracji greckiej. Dlatego też, jako że zbliża się data wygaśnięcia świadectw wydanych uprzednio przez Hellenic Register of Shipping, utrata przez Hellenic Register of Shipping uznania zmusi zainteresowaną flotę do ubiegania się o klasyfikację w innych uznanych organizacjach, podczas gdy przeglądy tych statków zgodnie z dyrektywą 98/18/WE powinny być jednocześnie przekazane tym organizacjom lub samej administracji greckiej. Władze greckie wskazały, że proces ten, ze względu na jego wyjątkową złożoność i dużą liczbę potencjalnie zainteresowanych statków, może być zrealizowany jedynie w dłuższej perspektywie czasu, rzędu kilku miesięcy, w którym to czasie zainteresowane statki mogą pozostawać bez przeglądu lub w ostateczności mogą zostać zmuszone do wstrzymania żeglugi. Sytuacja taka wiązałaby się z ryzykiem załamania się kluczowej branży sektora publicznego oraz stanowiłaby bezpośrednie i poważne zagrożenie dla bezpieczeństwa i ekonomicznej żywotności zainteresowanej floty.

(12)

W celu zapobieżenia takiej sytuacji konieczne jest przywrócenie uznania dla Hellenic Register of Shipping z zastrzeżeniem rozważnych warunków o charakterze strukturalnym i operacyjnym, tak aby zapewnić możliwość dalszego świadczenia przez organizację usług związanych z klasyfikacją i przeglądami na rzecz floty obsługującej krajowe usługi transportu pasażerskiego w Grecji w sposób bezpieczny i całkowicie zgodny z wymogami dyrektywy 94/57/WE. Uznanie takie powinno zostać przyznane na ograniczony okres, tak aby zainteresowana flota oraz władze greckie mogły poczynić konieczne przygotowania na wypadek, gdyby pod koniec tego okresu uznanie organizacji nie mogłoby zostać dłużej rozszerzone.

(13)

Konieczne jest zapewnienie zidentyfikowania i odpowiedniego uwzględnienia zagrożeń wynikających z powstałych braków, w tym w razie konieczności ponowna inspekcja zainteresowanych statków. Należy zwrócić uwagę na statki pod banderą grecką działające w żegludze międzynarodowej, które, zgodnie z art. 3 dyrektywy 94/57/WE, mogą korzystać z rozszerzenia uznania organizacji.

(14)

Władze greckie zobowiązały się do nasilenia niezapowiadanych inspekcji i kontroli statków pod banderą grecką obsługujących rejsy krajowe w Grecji, które zostały sklasyfikowane i certyfikowane przez Hellenic Register of Shipping, oraz do prowadzenia tych inspekcji w sposób rygorystyczny. Inspekcje te mają się odbywać przynajmniej raz na trzy miesiące w odniesieniu do wszystkich zainteresowanych statków, z wyłączeniem okresów przestoju.

(15)

Na podstawie danych opublikowanych ostatnio przez Paryski Protokół Ustaleń w sprawie kontroli państwa portu, które dotyczą inspekcji przeprowadzonych w 2007 r. przez strony-sygnatariuszy, odsetek zatrzymań statków ze względów związanych ze świadectwami wystawionymi im przez Hellenic Register of Shipping pozostawał na poziomie 1,88 % całkowitej liczby inspekcji, podczas gdy przeciętny odsetek dla uznanych organizacji wynosił 0,35 %.

(16)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Komitetu ds. Bezpiecznych Mórz i Zapobiegania Zanieczyszczeniu Morza przez Statki (COSS) stworzonego na mocy art. 7 dyrektywy 94/57/WE,

30.4.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 109/47

(1)

W dniu 7 września 2004 r. przedsiębiorstwo Ottaway & Associates Ltd. zwróciło się w imieniu przedsiębiorstwa LycoRed do właściwych organów Zjednoczonego Królestwa z wnioskiem o zezwolenie na wprowadzenie do obrotu oleożywicy likopenowej z pomidorów jako nowego składnika żywności; w dniu 30 czerwca 2005 r. właściwy organ ds. oceny żywności w Zjednoczonym Królestwie wydał sprawozdanie dotyczące wstępnej oceny, w którym stwierdził, że stosowanie oleożywicy likopenowej z pomidorów w proponowanych środkach spożywczych jest dopuszczalne.

(2)

Dnia 9 sierpnia 2005 r. Komisja przekazała sprawozdanie dotyczące wstępnej oceny wszystkim państwom członkowskim.

(3)

Przed upływem okresu 60 dni, określonego w art. 6 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 258/97, zgłoszono uzasadnione zastrzeżenia wobec wprowadzenia do obrotu danego produktu zgodnie z przepisami wspomnianego artykułu. W związku z tym w dniu 13 września 2006 r. skonsultowano się z Europejskim Urzędem ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA), który następnie, w dniu 24 kwietnia 2008 r., wydał opinię.

(4)

W opinii tej EFSA stwierdza, że w proponowanym zakresie likopen można bezpiecznie stosować jako składnik żywności, zaznaczając jednakże, że spożycie likopenu przez przeciętnego konsumenta będzie niższe od dopuszczalnego dziennego spożycia (ADI), przy czym w przypadku niektórych konsumentów wielkość ADI może być przekroczona.

(5)

W międzyczasie EFSA stwierdził to samo w związku z innymi wnioskami, dotyczącymi innych zastosowań likopenu jako nowego składnika żywności. Dlatego stosowne wydaje się opracowanie wykazu żywności, w przypadku której dopuszczalne jest dodanie likopenu.

(6)

Wobec powyższego zasadne wydaje się zgromadzenie danych o spożyciu obejmujących pewną liczbę lat po dopuszczeniu do obrotu, pozwalających zweryfikować takie dopuszczenie do obrotu w świetle wszelkich dodatkowych informacji dotyczących bezpieczeństwa likopenu i jego spożycia. Szczególną uwagę należy zwrócić na gromadzenie danych dotyczących zawartości likopenu w płatkach śniadaniowych. Na mocy niniejszej decyzji wymóg ten dotyczy jednak stosowania likopenu jako nowego składnika żywności, nie zaś stosowania likopenu jako barwnika żywności, które to zastosowanie regulują przepisy dyrektywy Rady 89/107/EWG z dnia 21 grudnia 1988 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich dotyczących dodatków do środków spożywczych dopuszczonych do użycia w środkach spożywczych przeznaczonych do spożycia przez ludzi (2).

(7)

Na podstawie oceny naukowej ustalono, że oleożywica likopenowa z pomidorów spełnia kryteria wymienione w art. 3 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 258/97.

(8)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

30.4.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 109/52

(1)

Dowódca operacji UE w dniach 17 listopada 2008 r., 16 grudnia 2008 r. i 19 marca 2009 r. przeprowadził konferencje w sprawie formowania i obsady sił.

(2)

W następstwie przygotowania zaleceń w sprawie wkładu Norwegii przez dowódcę operacji UE oraz Komitet Wojskowy UE (EUMC) wkład Norwegii powinien zostać zaakceptowany.

(3)

Zgodnie z art. 6 Protokołu w sprawie stanowiska Danii załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i do Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską Dania nie uczestniczy w opracowywaniu i wprowadzaniu w życie decyzji i działań Unii Europejskiej, które mają wpływ na kwestie obronne,