ISSN 1725-5139
Dziennik Urzędowy
Unii Europejskiej
L 81
Wydanie polskie
Legislacja
Tom 52
27 marca 2009
|
ISSN 1725-5139 |
||
|
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 81 |
|
|
|
||
|
Wydanie polskie |
Legislacja |
Tom 52 |
|
|
|
II Akty przyjęte na mocy Traktatów WE/Euratom, których publikacja nie jest obowiązkowa |
|
|
|
|
DECYZJE |
|
|
|
|
Komisja |
|
|
|
|
2009/297/WE |
|
|
|
* |
Decyzja Komisji z dnia 26 marca 2009 r. zmieniająca decyzję 2008/866/WE w odniesieniu do okresu jej stosowania (notyfikowana jako dokument nr C(2009) 1876) ( 1 ) |
|
|
|
|
2009/298/WE |
|
|
|
* |
Decyzja Komisji z dnia 26 marca 2009 r. przedłużająca obowiązywanie decyzji 2006/502/WE zobowiązującej państwa członkowskie do podjęcia środków w celu zapewnienia, by na rynek wprowadzane były wyłącznie zapalniczki zabezpieczone przed uruchomieniem przez dzieci, oraz w celu zakazania wprowadzania na rynek zapalniczek-gadżetów (notyfikowana jako dokument nr C(2009) 2078) ( 1 ) |
|
|
|
III Akty przyjęte na mocy Traktatu UE |
|
|
|
|
AKTY PRZYJĘTE NA MOCY TYTUŁU VI TRAKTATU UE |
|
|
|
* |
|
|
|
|
|
(1) Tekst mający znaczenie dla EOG |
|
PL |
Akty, których tytuły wydrukowano zwykłą czcionką, odnoszą się do bieżącego zarządzania sprawami rolnictwa i generalnie zachowują ważność przez określony czas. Tytuły wszystkich innych aktów poprzedza gwiazdka, a drukuje się je czcionką pogrubioną. |
I Akty przyjęte na mocy Traktatów WE/Euratom, których publikacja jest obowiązkowa
ROZPORZĄDZENIA
|
27.3.2009 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 81/1 |
ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 255/2009
z dnia 26 marca 2009 r.
ustanawiające standardowe wartości celne w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw
KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,
uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,
uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiające wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych („rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku”) (1),
uwzględniając rozporządzenie Komisji (WE) nr 1580/2007 z dnia 21 grudnia 2007 r. ustanawiające przepisy wykonawcze do rozporządzeń Rady (WE) nr 2200/96, (WE) nr 2201/96 i (WE) nr 1182/2007 w sektorze owoców i warzyw (2), w szczególności jego art. 138 ust. 1,
a także mając na uwadze, co następuje:
Rozporządzenie (WE) nr 1580/2007 przewiduje, w zastosowaniu wyników wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej, kryteria do ustalania przez Komisję standardowych wartości celnych dla przywozu z krajów trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w części A załącznika XV do wspomnianego rozporządzenia,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Artykuł 1
Standardowe wartości celne w przywozie, o których mowa w art. 138 rozporządzenia (WE) nr 1580/2007, są ustalone w załączniku do niniejszego rozporządzenia.
Artykuł 2
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 27 marca 2009 r.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
Sporządzono w Brukseli, dnia 26 marca 2009 r.
W imieniu Komisji
Jean-Luc DEMARTY
Dyrektor Generalny ds. Rolnictwa i Rozwoju Obszarów Wiejskich
(1) Dz.U. L 299 z 16.11.2007, s. 1.
(2) Dz.U. L 350 z 31.12.2007, s. 1.
ZAŁĄCZNIK
Standardowe wartości celne w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw
|
(EUR/100 kg) |
||
|
Kod CN |
Kod krajów trzecich (1) |
Standardowa stawka celna w przywozie |
|
0702 00 00 |
IL |
82,5 |
|
JO |
68,6 |
|
|
MA |
57,6 |
|
|
TN |
134,4 |
|
|
TR |
91,7 |
|
|
ZZ |
87,0 |
|
|
0707 00 05 |
JO |
167,2 |
|
MA |
69,5 |
|
|
TR |
151,3 |
|
|
ZZ |
129,3 |
|
|
0709 90 70 |
MA |
43,6 |
|
TR |
84,4 |
|
|
ZZ |
64,0 |
|
|
0709 90 80 |
EG |
60,4 |
|
ZZ |
60,4 |
|
|
0805 10 20 |
EG |
41,2 |
|
IL |
61,0 |
|
|
MA |
42,8 |
|
|
TN |
57,1 |
|
|
TR |
76,0 |
|
|
ZZ |
55,6 |
|
|
0805 50 10 |
TR |
53,9 |
|
ZZ |
53,9 |
|
|
0808 10 80 |
AR |
75,7 |
|
BR |
79,2 |
|
|
CA |
78,6 |
|
|
CL |
84,5 |
|
|
CN |
70,5 |
|
|
MK |
23,7 |
|
|
US |
112,0 |
|
|
UY |
57,1 |
|
|
ZA |
83,6 |
|
|
ZZ |
73,9 |
|
|
0808 20 50 |
AR |
97,3 |
|
CL |
136,2 |
|
|
CN |
48,8 |
|
|
US |
194,4 |
|
|
ZA |
89,6 |
|
|
ZZ |
113,3 |
|
(1) Nomenklatura krajów ustalona w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1833/2006 (Dz.U. L 354 z 14.12.2006, s. 19). Kod „ZZ” odpowiada „innym pochodzeniom”.
|
27.3.2009 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 81/3 |
ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 256/2009
z dnia 23 marca 2009 r.
zmieniające załączniki II i III do rozporządzenia (WE) nr 396/2005 Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości azoksystrobiny i fludioksonilu w określonych produktach oraz na ich powierzchni
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,
uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,
uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 396/2005 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 lutego 2005 r. w sprawie najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości pestycydów w żywności i paszy pochodzenia roślinnego i zwierzęcego oraz na ich powierzchni, zmieniające dyrektywę Rady 91/414/EWG (1), w szczególności jego art. 14 ust. 1 lit. a),
a także mając na uwadze, co następuje:
|
(1) |
Najwyższe dopuszczalne poziomy pozostałości (NDP) dla azoksystrobiny i fludioksonilu zostały określone odpowiednio w załącznikach II i III do rozporządzenia (WE) nr 396/2005. W odniesieniu do azoksystrobiny, w kontekście nowego zezwolenia na stosowanie tego środka ochrony roślin w odniesieniu do rzepy, udzielonego zgodnie z dyrektywą Rady 91/414/EWG z dnia 15 lipca 1991 r. dotyczącą wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin (2), złożono wniosek o zmianę dotychczasowego NDP zgodnie z art. 6 ust. 1 wymienionego rozporządzenia. W odniesieniu do fludioksonilu otrzymano wniosek o ustalenie tolerancji importowej zgodnie z art. 6 ust. 2 i 4 rozporządzenia (WE) nr 396/2005, złożony przez wnioskodawcę z kraju trzeciego (Stanów Zjednoczonych), w którym to kraju dozwolone stosowanie wymienionego środka ochrony roślin prowadzi do obecności pozostałości na poziomie przekraczającym NDP dla granatów, określony w załączniku III do wymienionego rozporządzenia. |
|
(2) |
Dokonano oceny obu wniosków zgodnie z art. 8 rozporządzenia; Portugalia i Dania przekazały Komisji sprawozdania z oceny. |
|
(3) |
Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności (dalej „Urząd”) dokonał oceny bezpieczeństwa wnioskowanych NDP, z uwzględnieniem informacji zawartych we wnioskach i sprawozdaniach z oceny, i wydał uzasadnione opinie. Urząd przekazał te opinie [zgodnie z art. 10 rozporządzenia] Komisji i państwom członkowskim oraz podał je do publicznej wiadomości (3). |
|
(4) |
W swoich uzasadnionych opiniach Urząd stwierdził, że spełniono wszystkie wymogi dotyczące danych oraz że dwie zmiany NDP, o które wnosili wnioskodawcy, są dopuszczalne z punktu widzenia bezpieczeństwa konsumentów na podstawie oceny narażenia konsumentów dokonanej dla 27 określonych grup konsumentów europejskich. Urząd wziął pod uwagę najnowsze informacje o właściwościach toksykologicznych wymienionych substancji. Ani w przypadku narażenia na obie substancje przez całe życie w wyniku spożywania wszystkich produktów spożywczych mogących je zawierać, ani w przypadku narażenia krótkoterminowego w wyniku skrajnie dużej konsumpcji rzepy lub granatów, nie wykazano istnienia ryzyka przekroczenia akceptowanego dziennego pobrania (ADI) ani ostrej dawki referencyjnej (ARfD). |
|
(5) |
Na podstawie uzasadnionej opinii Urzędu oraz po uwzględnieniu czynników istotnych dla rozpatrywanej kwestii stwierdzono, że wnioskowane zmiany NDP spełniają wymogi art. 14 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 396/2005. |
|
(6) |
W związku z tym należy odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 396/2005. |
|
(7) |
Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt i nie spotkały się ze sprzeciwem Parlamentu Europejskiego ani Rady, |
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Artykuł 1
W załącznikach II i III do rozporządzenia (WE) nr 396/2005 wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem do niniejszego rozporządzenia.
Artykuł 2
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie w dniu następującym po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
Sporządzono w Brukseli, dnia 23 marca 2009 r.
W imieniu Komisji
Androulla VASSILIOU
Członek Komisji
(1) Dz.U. L 70 z 16.3.2005, s. 1.
(2) Dz.U. L 230 z 19.8.1991, s. 1.
(3) Sprawozdania naukowe EFSA (2008) 199 i 200 na stronie http://efsa.europa.eu
ZAŁĄCZNIK
W załącznikach II i III do rozporządzenia (WE) nr 396/2005 wprowadza się następujące zmiany:
|
(1) |
W załączniku II wprowadza się następujące zmiany: Pozycje dotyczące azoksystrobiny otrzymują brzmienie: „Pozostałości pestycydów i najwyższe dopuszczalne poziomy pozostałości (mg/kg)
|
|
(2) |
W załączniku III wprowadza się następujące zmiany: Pozycje dotyczące fludioksonilu otrzymują brzmienie: „Pozostałości pestycydów i najwyższe dopuszczalne poziomy pozostałości (mg/kg)
|
(1) Pełny wykaz produktów pochodzenia roślinnego i zwierzęcego, do których stosują się NDP, można znaleźć w Załączniku I.
(2) Wskazuje granicę oznaczalności
(3) Kombinacja pestycydu-numeru kodu, dla której stosuje się NDP określony w załączniku III część B.”.
(4) Pełny wykaz produktów pochodzenia roślinnego i zwierzęcego, do których stosują się NDP, można znaleźć w Załączniku I.
(5) Wskazuje granicę oznaczalności.”.
|
27.3.2009 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 81/15 |
ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 257/2009
z dnia 24 marca 2009 r.
zmieniające rozporządzenie (WE) nr 794/2004 w odniesieniu do formularza informacji uzupełniających służącego do zgłaszania pomocy dla rybołówstwa i akwakultury
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,
uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,
uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 659/1999 z dnia 22 marca 1999 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania art. 93 Traktatu WE (1), w szczególności jego art. 27,
po konsultacji z Komitetem Doradczym ds. Pomocy Państwa,
a także mając na uwadze, co następuje:
|
(1) |
Po przyjęciu przez Komisję nowych wytycznych wspólnotowych do celów analizy pomocy państwa dla rybołówstwa i akwakultury (2) formularz informacji uzupełniających, zawarty w części III.14 załącznika I do rozporządzenia Komisji (WE) nr 794/2004 z dnia 21 kwietnia 2004 r. wdrażającego rozporządzenie Rady (WE) nr 659/1999 ustanawiające szczegółowe zasady stosowania art. 93 Traktatu WE (3), powinien zostać zastąpiony nowym formularzem informacji uzupełniających zgodnie z obowiązującymi ramami. |
|
(2) |
Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 794/2004, |
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Artykuł 1
Część III.14 załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 794/2004 zastępuje się załącznikiem do niniejszego rozporządzenia.
Artykuł 2
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
Sporządzono w Brukseli, dnia 24 marca 2009 r.
W imieniu Komisji
Joe BORG
Członek Komisji
(1) Dz.U. L 83 z 27.3.1999, s. 1.
(2) Dz.U. C 84 z 3.4.2008, s. 10.
(3) Dz.U. L 140 z 30.4.2004, s. 1.
ZAŁĄCZNIK
„CZĘŚĆ III.14
FORMULARZ INFORMACJI UZUPEŁNIAJĄCYCH DOTYCZĄCY POMOCY DLA RYBOŁÓWSTWA I AKWAKULTURY
Niniejszy formularz informacji uzupełniających należy wykorzystywać do zgłaszania każdego rodzaju programu pomocy lub pomocy indywidualnej, objętych wytycznymi do celów analizy pomocy państwa dla rybołówstwa i akwakultury (zwanymi dalej »wytycznymi«).
CELE PROGRAMU lub POMOCY (należy zaznaczyć odpowiednie pole i wprowadzić wymagane informacje):
W niniejszej sekcji zachowano kolejność podpunktów pkt 4 wytycznych: »Pomoc, którą można uznać za zgodną«.
Punkt 4.1 wytycznych: Pomoc dla kategorii środków objętych rozporządzeniem o wyłączeniach grupowych
Uwagi ogólne w sprawie tego rodzaju pomocy
Obowiązują dwa rozporządzenia o wyłączeniach grupowych: rozporządzenie Komisji (WE) nr 736/2008 (1), które stosuje się do sektora rybołówstwa i akwakultury, oraz rozporządzenie Komisji (WE) nr 800/2008 (2), które jest ogólnym rozporządzeniem o wyłączeniach stosowanym w odniesieniu do wszystkich sektorów.
Zasadniczo pomocy tego rodzaju nie powinno się zatem zgłaszać.
Jednakże, zgodnie z motywem 6 rozporządzenia (WE) nr 736/2008 i z motywem 7 rozporządzenia (WE) nr 800/2008, wspomniane rozporządzenia powinny pozostawać bez uszczerbku dla możliwości zgłoszenia przez państwa członkowskie pomocy państwa, której cele są zgodne z celami objętymi wspomnianymi rozporządzeniami.
Ponadto następujące rodzaje pomocy nie mogą korzystać z wyłączenia przewidzianego rozporządzeniami (WE) nr 736/2008 i (WE) nr 800/2008: pomoc przekraczająca określone pułapy, zgodnie z art. 1 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 736/2008 lub z art. 6 rozporządzenia (WE) nr 800/2008, lub posiadająca szczególne cechy, w szczególności pomoc przyznana przedsiębiorstwom innym niż MŚP, pomoc dla przedsiębiorstw znajdujących się w trudnej sytuacji, pomoc nieprzejrzysta, pomoc dla przedsiębiorstwa, na którym ciąży obowiązek zwrotu pomocy wynikający z decyzji Komisji uznającej pomoc za niezgodną ze wspólnym rynkiem.
Cechy zgłaszanej pomocy:
|
|
pomoc tego samego rodzaju, co pomoc objęta rozporządzeniem (WE) nr 736/2008, |
|
|
pomoc tego samego rodzaju, co pomoc objęta rozporządzeniem (WE) nr 800/2008, |
|
|
pomoc przekraczająca określony pułap, |
|
|
pomoc przyznana przedsiębiorstwom innym niż MŚP, |
|
|
pomoc, która nie jest przejrzysta, |
|
|
pomoc dla przedsiębiorstwa, na którym ciąży obowiązek zwrotu pomocy, |
|
|
pozostałe cechy: należy je określić. |
Zgodność ze wspólnym rynkiem
Państwo członkowskie zobowiązane jest do przedstawienia szczegółowego i racjonalnego uzasadnienia przyczyn, dla których pomoc można uznać za zgodną ze wspólnym rynkiem.
Punkt 4.2 wytycznych: Pomoc wchodząca w zakres niektórych wytycznych horyzontalnych
Państwo członkowskie zobowiązane jest do przedstawienia odesłania do stosownych wytycznych, które uznaje się za mające zastosowanie do danego środka pomocy, jak również szczegółowego i racjonalnego uzasadnienia przyczyn, dla których pomoc uznaje się za zgodną ze wspomnianymi wytycznymi.
Państwo członkowskie zobowiązane jest również do wypełnienia innych stosownych formularzy informacji uzupełniających, dołączonych do niniejszego rozporządzenia:
|
— |
pomoc szkoleniowa – formularz w części III.2, |
|
— |
pomoc w zakresie zatrudnienia – formularz w części III.3, |
|
— |
pomoc na działalność badawczą i rozwojową – formularz w części III.6.A lub, w stosownym przypadku, III.6.B, |
|
— |
pomoc na ratowanie i restrukturyzację przedsiębiorstw w trudnej sytuacji ekonomicznej – formularz w części III.7 lub, w stosownym przypadku, III.8, |
|
— |
pomoc na ochronę środowiska – formularz III.10. |
Punkt 4.3 wytycznych: Pomoc na inwestycje na statkach rybackich
Państwo członkowskie zobowiązane jest dostarczyć informacje wykazujące zgodność pomocy z warunkami określonymi w art. 25 ust. 2 i 6 rozporządzenia (WE) nr 1198/2006 z dnia 27 lipca 2006 r. w sprawie Europejskiego Funduszu Rybackiego (3).
Państwo członkowskie zobowiązane jest również dostarczyć uzasadnienie przyczyn, dla których pomoc ta nie jest częścią programu operacyjnego współfinansowanego ze środków wspomnianego Funduszu.
Punkt 4.4 wytycznych: Pomoc mająca na celu naprawę szkód spowodowanych klęskami żywiołowymi, zdarzeniami nadzwyczajnymi lub szczególnymi niekorzystnymi zjawiskami klimatycznymi
Państwo członkowskie zobowiązane jest przekazać następujące informacje wykazujące zgodność pomocy:
|
— |
szczegółowe informacje na temat wystąpienia klęski żywiołowej lub zdarzenia nadzwyczajnego, włącznie ze sprawozdaniami technicznymi lub naukowymi, |
|
— |
dowód na istnienie związku przyczynowego pomiędzy zdarzeniem a szkodami, |
|
— |
metoda obliczania odszkodowania, |
|
— |
inne środki uzasadnienia. |
Punkt 4.5 wytycznych: Ulgi podatkowe i koszty pracy dotyczące wspólnotowych statków rybackich prowadzących działalność poza wodami terytorialnymi Wspólnoty
Państwo członkowskie zobowiązane jest przekazać informacje wykazujące zgodność pomocy z warunkami określonymi w pkt 4.5 wytycznych.
Informacje te muszą w szczególności zawierać szczegóły wykazujące ryzyko wyrejestrowania statków objętych programem z rejestru floty rybackiej.
Punkt 4.6 wytycznych: Pomoc finansowana poprzez opłaty parafiskalne
Państwo członkowskie jest zobowiązane:
|
— |
wskazać, jak zostaną użyte środki pozyskane dzięki opłatom parafiskalnym, oraz |
|
— |
określić, jak i na jakiej podstawie ich użycie jest zgodne z przepisami dotyczącymi pomocy państwa. |
Ponadto państwo członkowskie musi wykazać, jak na programie skorzystają produkty krajowe i przywożone.
Punkt 4.7 wytycznych: Pomoc na wprowadzanie do obrotu produktów rybołówstwa z regionów najbardziej oddalonych
Państwo członkowskie zobowiązane jest przekazać informacje wykazujące zgodność pomocy z warunkami określonymi w niniejszym punkcie oraz ze stosownymi warunkami rozporządzenia Rady (WE) nr 791/2007 z dnia 21 maja 2007 r. wprowadzającego system wyrównania dodatkowych kosztów poniesionych przy wprowadzaniu do obrotu niektórych produktów rybołówstwa z Azorów, Madery, Wysp Kanaryjskich oraz Gujany Francuskiej i Reunion (4).
Punkt 4.8 wytycznych: Pomoc dotycząca floty rybackiej w regionach najbardziej oddalonych
Państwo członkowskie zobowiązane jest przekazać informacje wykazujące zgodność pomocy z warunkami określonymi w niniejszym punkcie oraz ze stosownymi warunkami rozporządzenia Rady (WE) nr 639/2004 z dnia 30 marca 2004 r. w sprawie zarządzania flotami rybackimi zarejestrowanymi w regionach peryferyjnych Wspólnoty (5) oraz rozporządzenia Rady (WE) nr 2792/1999 z dnia 17 grudnia 1999 ustanawiającego szczegółowe zasady i uzgodnienia dotyczące pomocy strukturalnej Wspólnoty w sektorze rybołówstwa (6).
Punkt 4.9 wytycznych: Pomoc na inne środki
Państwo członkowskie zobowiązane jest opisać w bardzo dokładny sposób rodzaj pomocy oraz jej cele.
Ponadto państwo członkowskie zobowiązane jest przekazać szczegółowe i racjonalne uzasadnienie zgodności pomocy z warunkami określonymi w pkt 3 wytycznych, jak również wykazać, w jaki sposób wspomniana pomoc służy celom wspólnej polityki rybołówstwa.
ZASADY OGÓLNE
Państwo członkowskie zobowiązane jest oświadczyć, że nie zostanie przyznana pomoc z tytułu działań, które beneficjent już rozpoczął, ani też pomoc z tytułu działalności, którą beneficjent mógłby prowadzić jedynie w warunkach rynkowych.
Państwo członkowskie zobowiązane jest oświadczyć, że nie zostanie przyznana pomoc w przypadkach, które nie są zgodne z prawem Wspólnoty, a w szczególności z przepisami wspólnej polityki rybołówstwa.
W tym znaczeniu państwo członkowskie zobowiązane jest oświadczyć, że środek pomocy jednoznacznie stanowi, że w okresie objętym dotacją beneficjenci pomocy przestrzegają przepisów wspólnej polityki rybołówstwa oraz że jeżeli w tym okresie okaże się, iż beneficjent nie przestrzega przepisów wspólnej polityki rybołówstwa, dotacja musi zostać zwrócona w stopniu proporcjonalnym do wagi naruszenia.
Państwo członkowskie zobowiązane jest wykazać, że czas trwania pomocy wynosi maksymalnie 10 lat lub, w przeciwnym przypadku, zobowiązuje się do ponownego zgłoszenia pomocy co najmniej 2 miesiące przed dziesiątą rocznicą jej wejścia w życie.
POZOSTAŁE WYMOGI
Państwo członkowskie zobowiązane jest dostarczyć wykaz wszystkich dokumentów potwierdzających, przedłożonych wraz ze zgłoszeniem, jak również streszczenie owych dokumentów (np. dane społeczno-ekonomiczne dotyczące regionów otrzymujących pomoc, uzasadnienie naukowe i ekonomiczne).
Państwo członkowskie zobowiązane jest wykazać, że wspomniana pomoc nie jest skumulowana z inną pomocą w odniesieniu do takich samych wydatków kwalifikowalnych lub takiego samego odszkodowania.
W przypadku gdy tego rodzaju akumulacja ma miejsce, państwo członkowskie zobowiązane jest wskazać odesłania do pomocy (program pomocy lub pomoc indywidualna), w powiązaniu z którą dochodzi do akumulacji, a także wykazać, że cała przyznana pomoc pozostaje zgodna ze stosownymi przepisami. W tym celu państwo członkowskie uwzględnia każdy typ pomocy państwa, włącznie z pomocą de minimis.
(1) Dz.U. L 201 z 30.7.2008, s. 16.
(2) Dz.U. L 214 z 9.8.2008, s. 3.
(3) Dz.U. L 223 z 15.8.2006, s. 1.
(4) Dz.U. L 176 z 6.7.2007, s. 1.
|
27.3.2009 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 81/19 |
ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 258/2009
z dnia 26 marca 2009 r.
zmieniające rozporządzenie Komisji (WE) nr 595/2004 ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1788/2003 ustanawiającego opłatę wyrównawczą w sektorze mleka i przetworów mlecznych
KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,
uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,
uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiające wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych („rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku”) (1), w szczególności jego art. 69 ust. 2, art. 80 ust. 1 i art. 85 w związku z jego art. 4,
a także mając na uwadze, co następuje:
|
(1) |
Artykuł 10 rozporządzenia Komisji (WE) nr 595/2004 (2) określa sposób uwzględniania zawartości tłuszczu w mleku przy sporządzaniu ostatecznego zestawienia dostarczonych ilości. |
|
(2) |
Współczynniki dostosowania stosowane w odniesieniu do dostaw mleka, w którym zawartość tłuszczu jest większa lub mniejsza od zawartości referencyjnej, nie uległy zmianie od 1989 r. Z uwagi na zmiany, jakie w tym czasie zaszły w systemie wsparcia sektora mleka i przetworów mlecznych, należy zmniejszyć stopień dostosowania stosowany w odniesieniu do dostarczonego mleka o zawartości tłuszczu większej od zawartości referencyjnej. Współczynnik stosowany w przypadku gdy rzeczywista zawartość tłuszczu w dostarczonym mleku jest niższa od zawartości referencyjnej należy pozostawić bez zmian. |
|
(3) |
Ze względu na zróżnicowanie dostosowań należy w informacjach dostarczanych Komisji przez państwa członkowskie w rocznym kwestionariuszu uwzględnić korekty zarówno w górę, jak i w dół. |
|
(4) |
Artykuł 2 rozporządzenia (WE) nr 595/2004 przewiduje, że każdego roku Komisja, w oparciu o komunikaty przesyłane przez państwa członkowskie, dokonuje podziału krajowych ilości referencyjnych ustanowionych w odniesieniu do każdego państwa członkowskiego między dostawy a sprzedaż bezpośrednią. Komunikaty te dotyczą przeliczeń, o które wnioskują producenci. Wszelkie dodatkowe kwoty przyznane państwu członkowskiemu są automatycznie wliczane do rezerwy krajowej i dzielone przez państwa członkowskie na dostawy i sprzedaż bezpośrednią zgodnie z przewidywanymi potrzebami. Nie istnieje jednak żaden formalny przepis, zgodnie z którym Komisja byłaby informowana o tym podziale. W związku z tym należy nałożyć na Komisję obowiązek uwzględniania tego podziału dla celów corocznego dostosowania oraz utworzyć mechanizm, który umożliwi państwom członkowskim informowanie Komisji o podziale tego rodzaju kwot. |
|
(5) |
W ciągu kilku lat w kilku państwach członkowskich dostawy były znacznie niższe od krajowej kwoty dostaw. Wraz ze wzrostem krajowych kwot zmaleje możliwość ich przekroczenia. Doświadczenie uczy, że w miarę jak maleje prawdopodobieństwo nałożenia opłaty wyrównawczej, maleje również prawdopodobieństwo, że podmioty czynne w sektorze mleka będą zaniżać lub ukrywać dane dotyczące dostarczonych ilości. Należy zatem odpowiednio ograniczyć częstotliwość kontroli odbywanych w tych państwach członkowskich, w celu możliwie najlepszego wykorzystania zasobów kontrolnych. |
|
(6) |
Zgodnie z art. 19 ust. 3 akapit drugi rozporządzenia (WE) nr 595/2004 państwa członkowskie są zobowiązane do sporządzenia wszystkich raportów z inspekcji odnoszących się do okresu 12-miesięcznego nie później niż w ciągu 18 miesięcy po zakończeniu danego okresu 12-miesięcznego. W przypadku gdy państwa członkowskie korzystają z obecnie utworzonej możliwości stosowania w określonych okolicznościach kontroli o zmniejszonej częstotliwości, należy ograniczyć maksymalny okres czasu przewidziany na sporządzenie wszystkich raportów. |
|
(7) |
Aby umożliwić państwom członkowskim skorzystanie z mniejszego obciążenia wynikającego ze zmienionej częstotliwości kontroli oraz uwzględniając, że zgodnie z art. 19 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 595/2004 kontrole przeprowadza się częściowo w trakcie danego okresu 12-miesięcznego oraz częściowo po tym okresie, zmianę częstotliwości kontroli należy zastosować, począwszy od okresu 12-miesięcznego 2008/2009, tzn. okresu rozpoczynającego się w dniu 1 kwietnia 2008 r. a kończącego się w dniu 31 marca 2009 r. |
|
(8) |
W celu ułatwienia Komisji prowadzenia nadzoru nad wdrożeniem systemu kwotowego, szczególnie w kontekście sprawozdań, które Komisja ma przedstawić Radzie w okresie od końca 2010 r. do 2012 r., należy zapewnić Komisji dostęp do bardziej szczegółowych informacji na temat wykorzystania kwot, rozdziału niewykorzystanych kwot pomiędzy producentów oraz, w stosownych przypadkach, na temat pobierania opłat wyrównawczych od producentów. |
|
(9) |
Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 595/2004. |
|
(10) |
Komitet Zarządzający ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych nie wydał opinii w terminie ustalonym przez jego przewodniczącego, |
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Artykuł 1
W rozporządzeniu (WE) nr 595/2004 wprowadza się następujące zmiany:
|
1) |
w art. 2 akapit pierwszy odesłanie do „art. 21” zastępuje się odesłaniem do „art. 25”; |
|
2) |
w art. 10 wprowadza się następujące zmiany:
|
|
3) |
w art. 19 ust. 3 akapit drugi dodaje się zdanie w brzmieniu: „Jednak raporty z inspekcji są udostępnianie nie później niż w 12 miesięcy po zakończeniu przedmiotowego okresu w tych państwach członkowskich, w których zastosowano art. 22 ust. 1 lit. aa) oraz ba).”; |
|
4) |
w art. 22 ust. 1 lit. a) i b) otrzymują brzmienie:
|
|
5) |
artykuł 25 ust. 2 otrzymuje brzmienie: „2. Zgodnie z art. 69 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 państwa członkowskie przekazują Komisji do dnia 1 lutego każdego roku informacje na temat:
|
|
6) |
w art. 27 dodaje się ust. 4 w brzmieniu: „4. Do dnia 1 października każdego roku państwa członkowskie przekazują Komisji sprawozdanie na temat wykorzystania kwot i pobierania opłat w okresie 12-miesięcznym, którego koniec przypada w dniu 31 marca tego samego roku kalendarzowego. Sprawozdanie zawiera informacje na temat ponownego przydziału niewykorzystanych kwot, w tym liczbę producentów, na których rzecz dokonano przydziału, oraz powody, dla których tego przydziału dokonano. W stosownych przypadkach w sprawozdaniu podaje się liczbę producentów wnoszących opłaty wyrównawcze oraz liczbę przypadków, jeśli takie mają miejsce, w których pobranie opłaty wyrównawczej okazało się niemożliwe z powodu ostatecznej niewypłacalności producenta lub jego upadłości. Do dnia 1 grudnia państwa członkowskie przekazują Komisji zaktualizowane sprawozdanie, zawierające najnowsze istotne informacje. Każde kolejne sprawozdanie powinno podawać zaktualizowane informacje na temat pobierania opłat wyrównawczych, poprzednio zgłoszonych jako nieuregulowane.”; |
|
7) |
w załączniku I pkt 1.8 otrzymuje brzmienie:
|
Artykuł 2
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 kwietnia 2009 r., z wyjątkiem art. 1 pkt 3 i 4, który stosuje się od dnia 1 kwietnia 2008 r.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
Sporządzono w Brukseli, dnia 26 marca 2009 r.
W imieniu Komisji
Mariann FISCHER BOEL
Członek Komisji
(1) Dz.U. L 299 z 16.11.2007, s. 1.
(2) Dz.U. L 94 z 31.3.2004, s. 22.
(3) Dz.U. L 299 z 16.11.2007, s. 1.”;
II Akty przyjęte na mocy Traktatów WE/Euratom, których publikacja nie jest obowiązkowa
DECYZJE
Komisja
|
27.3.2009 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 81/22 |
DECYZJA KOMISJI
z dnia 26 marca 2009 r.
zmieniająca decyzję 2008/866/WE w odniesieniu do okresu jej stosowania
(notyfikowana jako dokument nr C(2009) 1876)
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
(2009/297/WE)
KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,
uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,
uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2002 r. ustanawiające ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołujące Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności oraz ustanawiające procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności (1), w szczególności jego art. 53 ust. 1 lit. b) ppkt (i),
a także mając na uwadze, co następuje:
|
(1) |
Decyzję Komisji 2008/866/WE z dnia 12 listopada 2008 r. w sprawie środków nadzwyczajnych zawieszających przywóz z Peru niektórych małży przeznaczonych do spożycia przez ludzi (2) przyjęto w następstwie zakażenia wirusem zapalenia wątroby typu A (HAV) niektórych małży przywożonych z Peru, które zidentyfikowano jako źródło ogniska zapalenia wątroby typu A u ludzi. Decyzję tę stosuje się do dnia 31 marca 2009 r. |
|
(2) |
Władze Peru przedstawiły pewne informacje dotyczące środków naprawczych wprowadzonych w celu poprawy kontroli nad produkcją małży przeznaczonych na wywóz do Wspólnoty. |
|
(3) |
Informacje te nie są jednak wystarczające, w związku z czym Komisja przeprowadzi w Peru inspekcję. |
|
(4) |
W oczekiwaniu na przedstawienie przez władze Peru wszystkich istotnych informacji i na wyniki inspekcji właściwe jest przedłużenie okresu stosowania decyzji 2008/866/WE do dnia 30 listopada 2009 r. |
|
(5) |
Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję 2008/866/WE. |
|
(6) |
Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt, |
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Artykuł 1
W art. 5 decyzji 2008/866/WE datę „31 marca 2009 r.” zastępuje się datą „30 listopada 2009 r.”.
Artykuł 2
Niniejsza decyzja skierowana jest do państw członkowskich.
Sporządzono w Brukseli, dnia 26 marca 2009 r.
W imieniu Komisji
Androulla VASSILIOU
Członek Komisji
(1) Dz.U. L 31 z 1.2.2002, s. 1.
(2) Dz.U. L 307 z 18.11.2008, s. 9.
|
27.3.2009 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 81/23 |
DECYZJA KOMISJI
z dnia 26 marca 2009 r.
przedłużająca obowiązywanie decyzji 2006/502/WE zobowiązującej państwa członkowskie do podjęcia środków w celu zapewnienia, by na rynek wprowadzane były wyłącznie zapalniczki zabezpieczone przed uruchomieniem przez dzieci, oraz w celu zakazania wprowadzania na rynek zapalniczek-gadżetów
(notyfikowana jako dokument nr C(2009) 2078)
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
(2009/298/WE)
KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,
uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,
uwzględniając dyrektywę 2001/95/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 3 grudnia 2001 r. w sprawie ogólnego bezpieczeństwa produktów (1), w szczególności jej art. 13,
a także mając na uwadze, co następuje:
|
(1) |
Decyzja Komisji 2006/502/WE (2) zobowiązuje państwa członkowskie do podjęcia środków w celu zapewnienia, by na rynek wprowadzane były wyłącznie zapalniczki zabezpieczone przed uruchomieniem przez dzieci, oraz w celu zakazania wprowadzania na rynek zapalniczek-gadżetów. |
|
(2) |
Decyzja 2006/502/WE została przyjęta zgodnie z przepisami art. 13 dyrektywy 2001/95/WE, które ograniczają obowiązywanie decyzji do okresu nieprzekraczającego jednego roku, ale umożliwiają zatwierdzenie jej na kolejne okresy, z których żaden nie może przekroczyć jednego roku. |
|
(3) |
Decyzja 2006/502/WE została zmieniona dwukrotnie, po raz pierwszy decyzją 2007/231/WE (3), która przedłużyła jej obowiązywanie do dnia 11 maja 2008 r., a po raz drugi decyzją 2008/322/WE (4), która przedłużyła jej obowiązywanie na kolejny rok, do dnia 11 maja 2009 r. |
|
(4) |
Wobec braku innych zadowalających środków mających na celu zabezpieczenie zapalniczek przed uruchomieniem przez dzieci zachodzi konieczność przedłużenia obowiązywania decyzji 2006/502/WE na kolejne 12 miesięcy i wprowadzenia w niej odpowiednich zmian. |
|
(5) |
Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Komitetu ustanowionego na mocy dyrektywy 2001/95/WE, |
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Artykuł 1
Artykuł 6 ust. 2 decyzji 2006/502/WE otrzymuje brzmienie:
„2. Niniejszą decyzję stosuje się do dnia 11 maja 2010 r.”.
Artykuł 2
Najpóźniej do dnia 11 maja 2009 r. państwa członkowskie podejmują środki niezbędne do zastosowania się do niniejszej decyzji i podają je do wiadomości publicznej. Państwa członkowskie niezwłocznie przekazują Komisji odnośne informacje.
Artykuł 3
Niniejsza decyzja skierowana jest do państw członkowskich.
Sporządzono w Brukseli, dnia 26 marca 2009 r.
W imieniu Komisji
Meglena KUNEVA
Członek Komisji
(1) Dz.U. L 11 z 15.1.2002, s. 4.
(2) Dz.U. L 198 z 20.7.2006, s. 41.
(3) Dz.U. L 99 z 14.4.2007, s. 16.
(4) Dz.U. L 109 z 19.4.2008, s. 40.
III Akty przyjęte na mocy Traktatu UE
AKTY PRZYJĘTE NA MOCY TYTUŁU VI TRAKTATU UE
|
27.3.2009 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 81/24 |
DECYZJA RAMOWA RADY 2009/299/WSiSW
z dnia 26 lutego 2009 r.
zmieniająca decyzje ramowe 2002/584/WSiSW, 2005/214/WSiSW, 2006/783/WSiSW, 2008/909/WSiSW oraz 2008/947/WSiSW i tym samym wzmacniająca prawa procesowe osób oraz ułatwiająca stosowanie zasady wzajemnego uznawania do orzeczeń wydanych pod nieobecność danej osoby na rozprawie
RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 31 ust. 1 lit. a) i art. 34 ust. 2 lit. b),
uwzględniając inicjatywę Republiki Słowenii, Republiki Francuskiej, Republiki Czeskiej, Królestwa Szwecji, Republiki Słowackiej, Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej oraz Republiki Federalnej Niemiec (1),
uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego,
a także mając na uwadze, co następuje:
|
(1) |
Zgodnie z wykładnią Europejskiego Trybunału Praw Człowieka prawo oskarżonego do stawienia się osobiście na rozprawie wynika z prawa do rzetelnego procesu sądowego określonego w art. 6 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności. Trybunał orzekł również, że to prawo oskarżonego do stawienia się osobiście na rozprawie nie ma charakteru bezwzględnego oraz że w pewnych okolicznościach oskarżony może z własnej woli zrezygnować – wyraźnie lub w sposób dorozumiany, lecz jednoznaczny – z korzystania z tego prawa. |
|
(2) |
Różne decyzje ramowe Rady służące stosowaniu zasady wzajemnego uznawania do prawomocnych orzeczeń sądowych nie są spójne pod względem traktowania orzeczeń wydawanych w wyniku rozprawy, na której dana osoba nie stawiła się osobiście. Ta różnorodność mogłaby komplikować pracę prawników i utrudniać współpracę sądową. |
|
(3) |
Rozwiązania przewidziane we wspomnianych decyzjach ramowych nie są zadowalające w przypadku spraw, w których danej osoby nie można było poinformować o postępowaniu. Decyzje ramowe 2005/214/WSiSW w sprawie stosowania zasady wzajemnego uznawania do kar o charakterze pieniężnym (2), 2006/783/WSiSW w sprawie stosowania zasady wzajemnego uznawania do nakazów konfiskaty (3), 2008/909/WSiSW o stosowaniu zasady wzajemnego uznawania do wyroków skazujących na karę pozbawienia wolności lub inny środek polegający na pozbawieniu wolności – w celu wykonania tych wyroków w Unii Europejskiej (4) oraz 2008/947/WSiSW o stosowaniu zasady wzajemnego uznawania do wyroków i decyzji w sprawie zawieszenia lub warunkowego zwolnienia w celu nadzorowania przestrzegania warunków zawieszenia i obowiązków wynikających z kar alternatywnych (5) pozwalają organowi wykonującemu odmówić wykonania wyroków w takich sprawach. Decyzja ramowa 2002/584/WSiSW w sprawie europejskiego nakazu aresztowania i procedury wydawania osób między państwami członkowskimi (6) pozwala organowi wykonującemu zwrócić się do organu wydającego o udzielenie zapewnienia, które jest uznane za wystarczające dla zagwarantowania osobie podlegającej europejskiemu nakazowi aresztowania możliwości złożenia wniosku o ponowne rozpoznanie sprawy w wydającym państwie członkowskim oraz możliwości obecności podczas wydawania wyroku. Ocena tego, czy takie zapewnienie jest wystarczające, należy do organu wykonującego, dlatego też trudno dokładnie przewidzieć, w jakim przypadku może dojść do odmowy wykonania. |
|
(4) |
Należy zatem określić jasne i wspólne podstawy nieuznawania orzeczeń wydanych w wyniku rozprawy, na której dana osoba nie stawiła się osobiście. Niniejsza decyzja ramowa służy doprecyzowaniu określenia takich wspólnych podstaw dających organowi wykonującemu możliwość wykonania orzeczenia mimo nieobecności danej osoby na rozprawie przy pełnym poszanowaniu prawa tej osoby do obrony. Niniejsza decyzja ramowa nie ma na celu regulowania form ani metod, w tym wymogów proceduralnych, stosowanych do osiągnięcia celów w niej określonych; są one regulowane prawem krajowym państw członkowskich. |
|
(5) |
Takie zmiany wymagają modyfikacji obowiązujących decyzji ramowych, które przewidują stosowanie zasady wzajemnego uznawania do prawomocnych orzeczeń sądowych. Nowe przepisy powinny również stanowić podstawę przyszłych aktów prawnych w tej dziedzinie. |
|
(6) |
Przepisy niniejszej decyzji ramowej zmieniającej inne decyzje ramowe określają warunki, w jakich nie należy odmawiać uznania i wykonania orzeczenia wydanego w wyniku rozprawy, na której dana osoba nie stawiła się osobiście. Są to warunki alternatywne; jeżeli spełniony jest jeden z nich, organ wydający – wypełniając odpowiednią część europejskiego nakazu aresztowania lub odpowiednie zaświadczenie na podstawie pozostałych decyzji ramowych – udziela zapewnienia, że wymogi zostały lub zostaną spełnione, co powinno być wystarczające do celów wykonania orzeczenia na podstawie zasady wzajemnego uznawania. |
|
(7) |
Nie należy odmawiać uznania i wykonania orzeczenia wydanego w wyniku rozprawy, na której dana osoba nie stawiła się osobiście, jeżeli osoba ta została wezwana osobiście i tym samym została poinformowana o wyznaczonym terminie i miejscu rozprawy, w wyniku której wydano to orzeczenie, albo jeżeli dana osoba inną drogą rzeczywiście otrzymała urzędową informację o wyznaczonym terminie i miejscu rozprawy w sposób jednoznacznie pozwalający stwierdzić, że dana osoba wiedziała o wyznaczonej rozprawie. W takiej sytuacji zakłada się, że dana osoba powinna była otrzymać odnośną informację „w odpowiednim czasie”, czyli wystarczająco wcześnie, by móc uczestniczyć w rozprawie i skutecznie skorzystać z prawa do obrony. |
|
(8) |
Prawo do rzetelnego procesu sądowego jest gwarantowane przez Konwencję o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności zgodnie z wykładnią Europejskiego Trybunału Praw Człowieka. Prawo to obejmuje prawo danej osoby do stawienia się osobiście na rozprawie. W celu korzystania z tego prawa dana osoba musi wiedzieć o wyznaczonej rozprawie. Na mocy niniejszej decyzji ramowej każde państwo członkowskie zapewnia zgodnie z prawem krajowym, by dana osoba dowiedziała się o rozprawie, oczywiście w sposób spełniający wymogi wspomnianej konwencji. Zgodnie z orzecznictwem Europejskiego Trybunału Praw Człowieka, decydując o tym, czy sposób przekazania informacji wystarcza, by dana osoba dowiedziała się o rozprawie, szczególną uwagę można byłoby w stosownych przypadkach zwrócić także na starania danej osoby o uzyskanie skierowanych do niej informacji. |
|
(9) |
Z przyczyn praktycznych wyznaczony termin rozprawy może wstępnie objąć kilka dat w krótkim przedziale czasowym. |
|
(10) |
Nie należy odmawiać uznania i wykonania orzeczenia wydanego w wyniku rozprawy, na której dana osoba nie stawiła się osobiście, jeżeli osoby tej – poinformowanej o wyznaczonej rozprawie – bronił obrońca, któremu udzieliła ona pełnomocnictwa; dzięki temu zapewniona jest rzeczywistość i skuteczność pomocy prawnej. W takiej sytuacji nie powinno mieć znaczenia, czy obrońca został wybrany, wyznaczony i opłacony przez daną osobę, czy też obrońca ten został wyznaczony i opłacony przez państwo, o ile dana osoba świadomie podjęła decyzję o tym, że będzie ją reprezentował obrońca, a sama nie stawi się na rozprawie osobiście. Wyznaczenie obrońcy i powiązane z tym kwestie są regulowane prawem krajowym. |
|
(11) |
Wspólne rozwiązania dotyczące podstaw nieuznawania przewidzianych w odnośnych obowiązujących decyzjach ramowych powinny uwzględniać różnorodne sytuacje co do prawa danej osoby, by wystąpić o ponowne rozpoznanie sprawy lub złożyć odwołanie. Takie ponowne rozpoznanie sprawy lub złożenie odwołania służy zagwarantowaniu prawa do obrony i spełnia następujące warunki: dana osoba ma prawo być obecna na rozprawie, sprawa zostaje ponownie rozpoznana pod względem merytorycznym i z uwzględnieniem nowych dowodów oraz postępowanie może prowadzić do uchylenia lub zmiany pierwotnego orzeczenia. |
|
(12) |
Prawo do wystąpienia o ponowne rozpoznanie sprawy lub do złożenia odwołania powinno być gwarantowane, gdy orzeczenie już zostało doręczone, a także – w przypadku europejskiego nakazu aresztowania – gdy nie zostało jeszcze doręczone, ale zostanie bezzwłocznie doręczone po przekazaniu danej osoby. Ten ostatni przypadek odnosi się do sytuacji, w której organom nie udało się skontaktować z daną osobą, w szczególności dlatego, że próbowała ona uniknąć wymiaru sprawiedliwości. |
|
(13) |
Jeżeli europejski nakaz aresztowania został wydany z myślą o wykonaniu kary pozbawienia wolności lub zastosowaniu środka zabezpieczającego, a dana osoba nie otrzymała wcześniej żadnej urzędowej informacji o prowadzonym przeciwko niej postępowaniu karnym, ani nie doręczono odnośnego wyroku, powinna ona otrzymać – jedynie tytułem informacji, na wniosek skierowany do państwa wykonującego nakaz – kopię wyroku. W stosownych przypadkach organy sądowe wydające i wykonujące nakaz powinny przeprowadzić wzajemne konsultacje co do konieczności i ewentualnej możliwości, by danej osobie dostarczyć tłumaczenie wyroku lub jego istotnych fragmentów na język dla tej osoby zrozumiały. Takie dostarczenie wyroku nie powinno opóźniać ani procedury przekazywania danej osoby, ani decyzji o wykonaniu europejskiego nakazu aresztowania. |
|
(14) |
Niniejsza decyzja ramowa ogranicza się do doprecyzowania określenia podstaw nieuznawania w aktach prawnych służących stosowaniu zasady wzajemnego uznawania. Dlatego zakres przepisów, takich jak przepisy dotyczące prawa do wystąpienia o ponowne rozpoznanie sprawy, ogranicza się do sprecyzowania wspomnianych podstaw nieuznawania. Przepisy te nie mają na celu harmonizacji przepisów krajowych. Niniejsza decyzja ramowa pozostaje bez uszczerbku dla przyszłych aktów prawnych Unii Europejskiej służących zbliżeniu ustawodawstw państw członkowskich w dziedzinie prawa karnego. |
|
(15) |
Podstawy nieuznawania są fakultatywne. Jednak swoboda państw członkowskich w transponowaniu tych podstaw do prawa krajowego jest ograniczona w szczególności koniecznością zagwarantowania prawa do rzetelnego procesu sądowego, z uwzględnieniem ogólnego celu niniejszej decyzji ramowej, którym jest wzmocnienie procesowych praw osób i ułatwienie współpracy sądowej w sprawach karnych, |
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ RAMOWĄ:
Artykuł 1
Cele i zakres zastosowania
1. Niniejsza decyzja ramowa ma na celu wzmocnienie praw procesowych osób, wobec których toczy się postępowanie karne, ułatwienie współpracy sądowej w sprawach karnych, a w szczególności usprawnienie wzajemnego uznawania orzeczeń sądowych przez państwa członkowskie.
2. Niniejsza decyzja ramowa nie powoduje zmiany obowiązku przestrzegania praw podstawowych i podstawowych zasad prawa zawartych w art. 6 Traktatu, w tym prawa do obrony przysługującego osobom, wobec których toczy się postępowanie karne, ani nie powoduje zmiany żadnych obowiązków spoczywających w tym względzie na organach sądowych.
3. Niniejsza decyzja ramowa ustanawia wspólne zasady uznawania lub wykonywania w jednym państwie członkowskim (wykonującym państwie członkowskim) orzeczeń sądowych wydanych w innym państwie członkowskim (wydającym państwie członkowskim) w wyniku postępowania, podczas którego dana osoba nie była obecna, zgodnie z przepisami art. 5 pkt 1 decyzji ramowej 2002/584/WSiSW, art. 7 ust. 2 lit. g) decyzji ramowej 2005/214/WSiSW, art. 8 ust. 2 lit. e) decyzji ramowej 2006/783/WSiSW, art. 9 ust. 1 lit. i) decyzji ramowej 2008/909/WSiSW oraz art. 11 ust. 1 lit. h) decyzji ramowej 2008/947/WSiSW.
Artykuł 2
Zmiany w decyzji ramowej 2002/584/WSiSW
W decyzji ramowej 2002/584/WSiSW wprowadza się następujące zmiany:
|
1) |
dodaje się artykuł w brzmieniu: „Artykuł 4a Decyzje wydane w wyniku rozprawy, na której dana osoba nie stawiła się osobiście 1. Organ sądowy wykonujący może także odmówić wykonania europejskiego nakazu aresztowania wydanego z myślą o wykonaniu kary pozbawienia wolności lub zastosowaniu środka zabezpieczającego, jeżeli dana osoba nie stawiła się osobiście na rozprawie, w wyniku której wydano orzeczenie, chyba że w europejskim nakazie aresztowania stwierdza się, że dana osoba, zgodnie z dalszymi wymogami proceduralnymi określonymi w prawie krajowym wydającego państwa członkowskiego:
2. Jeżeli europejski nakaz aresztowania został wydany w celu wykonania kary pozbawienia wolności lub zastosowania środka zabezpieczającego na warunkach określonych w ust. 1 lit. d), a dana osoba nie otrzymała wcześniej żadnej urzędowej informacji o prowadzonym przeciwko niej postępowaniu karnym, może ona, po otrzymaniu informacji o treści europejskiego nakazu aresztowania, wystąpić o kopię wyroku, zanim zostanie ona przekazana. Natychmiast po otrzymaniu przez organ wydający informacji o tym żądaniu, dostarcza on poszukiwanej osobie odpis wyroku za pośrednictwem organu wykonującego. Żądanie poszukiwanej osoby nie powinno opóźniać ani procedury jej przekazywania, ani decyzji o wykonaniu europejskiego nakazu aresztowania. Wyrok jest dostarczany danej osobie jedynie tytułem informacji; dostarczenie go nie stanowi formalnego doręczenia wyroku, ani nie uruchamia biegu żadnych terminów mających zastosowanie w przypadku wystąpienia o ponowne rozpoznanie sprawy lub złożenia odwołania. 3. Jeżeli dana osoba zostaje wydana na warunkach określonych w ust. 1 lit. d) i jeżeli wystąpiła ona o ponowne rozpoznanie sprawy lub złożyła odwołanie, to do czasu zakończenia tych postępowań, zasadność zatrzymania tej osoby w oczekiwaniu na ponowne rozpoznanie sprawy lub postępowanie odwoławcze podlega weryfikacji zgodnie z prawem wydającego państwa członkowskiego – w regularnych odstępach czasu albo na wniosek tej osoby. Weryfikacji takiej dokonuje się zwłaszcza pod kątem możliwości zawieszenia lub przerwania zatrzymania. Ponowne rozpoznanie sprawy lub postępowanie odwoławcze rozpoczynają się w odpowiednim terminie po przekazaniu danej osoby.”; |
|
2) |
w art. 5 skreśla się ust. 1; |
|
3) |
część d) załącznika („EUROPEJSKI NAKAZ ARESZTOWANIA”) otrzymuje brzmienie:
|
Artykuł 3
Zmiany w decyzji ramowej 2005/214/WSiSW
W decyzji ramowej 2005/214/WSiSW wprowadza się następujące zmiany:
|
1) |
w art. 7 ust. 2 wprowadza się następujące zmiany:
|
|
2) |
artykuł 7 ust. 3 otrzymuje brzmienie: „3. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 i ust. 2 lit. c), g), i) oraz j), właściwy organ w państwie wykonującym przed podjęciem decyzji o nieuznaniu i niewykonaniu orzeczenia w całości lub w części, zasięga wszelkimi odpowiednimi sposobami opinii właściwego organu w państwie wydającym, a w stosownych przypadkach występuje do niego o niezwłoczne dostarczenie wszelkich niezbędnych informacji.”; |
|
3) |
część h) pkt 3 załącznika („ZAŚWIADCZENIE”) otrzymuje brzmienie:
|
Artykuł 4
Zmiany w decyzji ramowej 2006/783/WSiSW
W decyzji ramowej 2006/783/WSiSW wprowadza się następujące zmiany:
|
1) |
w art. 8 ust. 2 lit. e) otrzymuje brzmienie:
|
|
2) |
część j) załącznika („ZAŚWIADCZENIE”) otrzymuje brzmienie:
|
Artykuł 5
Zmiany w decyzji ramowej 2008/909/WSiSW
W decyzji ramowej 2008/909/WSiSW wprowadza się następujące zmiany:
|
1) |
w art. 9 ust. 1 lit. i) otrzymuje brzmienie:
|
|
2) |
część i) pkt 1 załącznika I („ZAŚWIADCZENIE”) otrzymuje brzmienie:
|
Artykuł 6
Zmiany w decyzji ramowej 2008/947/WSiSW
W decyzji ramowej 2008/947/WSiSW wprowadza się następujące zmiany:
|
1) |
w art. 11 ust. 1 lit. h) otrzymuje brzmienie:
|
|
2) |
część h) załącznika I („ZAŚWIADCZENIE”) otrzymuje brzmienie:
|
Artykuł 7
Terytorialny zakres zastosowania
Niniejsza decyzja ramowa ma zastosowanie do Gibraltaru.
Artykuł 8
Wykonanie i przepisy przejściowe
1. Państwa członkowskie podejmują do dnia 28 marca 2011 r. niezbędne działania w celu wykonania niniejszej decyzji ramowej.
2. Niniejsza decyzja ramowa ma zastosowanie do uznawania i wykonywania orzeczeń wydanych pod nieobecność danej osoby na rozprawie od dnia określonego w ust. 1.
3. Jeżeli przy okazji przyjęcia niniejszej decyzji ramowej państwo członkowskie oświadczyło, że ma istotne podstawy, by sądzić, iż nie będzie w stanie wykonać przepisów niniejszej decyzji ramowej w terminie określonym w ust. 1, to najpóźniej od dnia 1 stycznia 2014 r. niniejsza decyzja ramowa ma zastosowania do uznawania i wykonywania orzeczeń wydanych pod nieobecność danej osoby na rozprawie przez właściwe organy tego państwa członkowskiego. Każde inne państwo członkowskie może zażądać, aby państwo członkowskie, które złożyło takie oświadczenie, stosowało odnośne przepisy decyzji ramowej, o których mowa w art. 2, 3, 4, 5 i 6, w ich pierwotnie przyjętej wersji w odniesieniu do uznawania i wykonywania orzeczeń wydanych pod nieobecność danej osoby na rozprawie przez wspomniane inne państwo członkowskie.
4. Przed terminami określonymi w ust. 1 i 3 odnośne przepisy decyzji ramowej, o których mowa w art. 2, 3, 4, 5, i 6, obowiązują nadal w swojej pierwotnie przyjętej wersji.
5. Oświadczenie złożone zgodnie z ust. 3 zostaje opublikowane w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich. Może zostać wycofane w dowolnym momencie.
6. Państwa członkowskie przekazują Komisji oraz Sekretariatowi Generalnemu Rady tekst przepisów przenoszących do ich prawa krajowego obowiązki nałożone na nie na mocy niniejszej decyzji ramowej.
Artykuł 9
Przegląd
1. Do 28 marca 2014 r. Komisja sporządza sprawozdanie na podstawie informacji otrzymanych od państw członkowskich zgodnie z art. 8 ust. 6.
2. Na podstawie sprawozdania, o którym mowa w ust. 1, Rada ocenia:
|
a) |
zakres, w jakim państwa członkowskie podjęły środki konieczne do wykonania niniejszej decyzji ramowej; oraz |
|
b) |
stosowanie niniejszej decyzji ramowej. |
3. Do sprawozdania, o którym mowa w ust. 1, dołącza się w niezbędnych przypadkach wnioski legislacyjne.
Artykuł 10
Wejście w życie
Niniejsza decyzja ramowa wchodzi w życie następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Sporządzono w Brukseli, dnia 26 lutego 2009 r.
W imieniu Rady
I. LANGER
Przewodniczący
(1) Dz.U. C 52 z 26.2.2008, s. 1.
(2) Decyzja ramowa z dnia 24 lutego 2005 r. (Dz.U. L 76 z 22.3.2005, s. 16).
(3) Decyzja ramowa z dnia 6 października 2006 r. (Dz.U. L 328 z 24.11.2006, s. 59).
(4) Decyzja ramowa z dnia 27 listopada 2008 r. (Dz.U. L 327 z 5.12.2008, s. 27).
(5) Decyzja ramowa z dnia 27 listopada 2008 r. (Dz.U. L 337 z 16.12.2008, s. 102).
(6) Decyzja ramowa Rady z dnia 13 czerwca 2002 r. (Dz.U. L 190 z 18.7.2002, s. 1).