ISSN 1725-5139

Dziennik Urzędowy

Unii Europejskiej

L 17

European flag  

Wydanie polskie

Legislacja

Tom 52
22 stycznia 2009


Spis treści

 

I   Akty przyjęte na mocy Traktatów WE/Euratom, których publikacja jest obowiązkowa

Strona

 

 

ROZPORZĄDZENIA

 

*

Rozporządzenie Rady (WE) nr 44/2009 z dnia 18 grudnia 2008 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1338/2001 ustanawiające środki niezbędne dla ochrony euro przed fałszowaniem

1

 

*

Rozporządzenie Rady (WE) nr 45/2009 z dnia 18 grudnia 2008 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1339/2001 rozszerzające działanie rozporządzenia (WE) nr 1338/2001 ustanawiającego środki niezbędne dla ochrony euro przed fałszowaniem na państwa członkowskie, które nie przyjęły euro jako swojej jednej waluty

4

 

*

Rozporządzenie Rady (WE) nr 46/2009 z dnia 18 grudnia 2008 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 2182/2004 dotyczące medali i żetonów podobnych do monet euro

5

 

*

Rozporządzenie Rady (WE) nr 47/2009 z dnia 18 grudnia 2008 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 2183/2004 rozszerzające na nieuczestniczące państwa członkowskie stosowanie rozporządzenia (WE) nr 2182/2004 dotyczącego medali i żetonów podobnych do monet euro

7

 

 

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 48/2009 z dnia 21 stycznia 2009 r. ustanawiające standardowe wartości celne w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw

8

 

 

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 49/2009 z dnia 21 stycznia 2009 r. ustalające współczynnik przydziału dotyczący wydawania pozwoleń na przywóz, o które złożono wnioski w okresie od dnia 12 do dnia 16 stycznia 2009 r., w odniesieniu do produktów cukrowniczych w ramach kontyngentów taryfowych i umów preferencyjnych

10

 

 

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 50/2009 z dnia 21 stycznia 2009 r. zmieniające ceny reprezentatywne oraz kwoty dodatkowych należności przywozowych w odniesieniu do niektórych produktów w sektorze cukru, ustalone rozporządzeniem (WE) nr 945/2008 na rok gospodarczy 2008/2009

15

 

*

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 51/2009 z dnia 15 stycznia 2009 r. dotyczące klasyfikacji niektórych towarów według Nomenklatury Scalonej

17

 

*

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 52/2009 z dnia 21 stycznia 2009 r. w sprawie wszczęcia przeglądu pod kątem nowego eksportera w świetle rozporządzenia Rady (WE) nr 1174/2005 nakładającego ostateczne cło antydumpingowe na przywóz ręcznych wózków paletowych oraz ich zasadniczych części pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej, uchylające cło w odniesieniu do przywozu od jednego eksportera w tym kraju i poddające ten przywóz wymogowi rejestracji

19

 

*

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 53/2009 z dnia 21 stycznia 2009 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1126/2008 przyjmujące określone międzynarodowe standardy rachunkowości zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1606/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do Międzynarodowego Standardu Rachunkowości (MSR) 32 i MSR 1 ( 1 )

23

 

*

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 54/2009 z dnia 21 stycznia 2009 r. zmieniające rozporządzenie Rady (WE) nr 669/97 w odniesieniu do otwarcia i zarządzania wspólnotowymi kontyngentami taryfowymi na niektóre ryby i produkty rybołówstwa pochodzące z Wysp Owczych

37

 

 

III   Akty przyjęte na mocy Traktatu UE

 

 

AKTY PRZYJĘTE NA MOCY TYTUŁU V TRAKTATU UE

 

*

Decyzja Rady 2009/42/WPZiB z dnia 19 stycznia 2009 r. w sprawie wspierania, w ramach europejskiej strategii bezpieczeństwa, działań UE mających na celu promowanie w krajach trzecich procesu prowadzącego do zawarcia traktatu o handlu bronią

39

 

 

 

*

Nota do czytelnika (patrz: wewnętrzna tylna strona okładki)

s3

 


 

(1)   Tekst mający znaczenie dla EOG

PL

Akty, których tytuły wydrukowano zwykłą czcionką, odnoszą się do bieżącego zarządzania sprawami rolnictwa i generalnie zachowują ważność przez określony czas.

Tytuły wszystkich innych aktów poprzedza gwiazdka, a drukuje się je czcionką pogrubioną.


I Akty przyjęte na mocy Traktatów WE/Euratom, których publikacja jest obowiązkowa

ROZPORZĄDZENIA

22.1.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 17/1


ROZPORZĄDZENIE RADY (WE) NR 44/2009

z dnia 18 grudnia 2008 r.

zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1338/2001 ustanawiające środki niezbędne dla ochrony euro przed fałszowaniem

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 123 ust. 4 zdanie trzecie,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Europejskiego Banku Centralnego (1),

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego (2),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Rozporządzenie Rady (WE) nr 1338/2001 (3) zobowiązuje instytucje kredytowe i wszelkie inne przedsiębiorstwa do wycofania z obiegu wszystkich otrzymanych banknotów i monet euro, o których wiedzą lub mają wystarczające powody podejrzewać, że zostały podrobione, oraz do przekazania ich właściwym organom krajowym.

(2)

Należy zapewnić autentyczność banknotów i monet euro będących w obiegu. W tym celu instytucje kredytowe, inni dostawcy usług płatniczych i inne podmioty gospodarcze, którzy uczestniczą w obsłudze i rozprowadzaniu banknotów i monet, powinni sprawdzać autentyczność banknotów i monet euro, które otrzymują, przed ich ponownym wprowadzeniem do obiegu, chyba że otrzymały je od innych podmiotów lub osób również podlegających obowiązkowi kontroli autentyczności lub od organów uprawnionych do ich emisji. Inne podmioty gospodarcze, takie jak sprzedawcy i kasyna, również powinny podlegać temu obowiązkowi, jeżeli – w ramach działalności ubocznej – zasilają w gotówkę bankomaty (automaty wydające pieniądze), lecz obowiązek ten nie może ich dotyczyć w zakresie innym niż wspomniana działalność uboczna. Te podmioty gospodarcze potrzebują jednak czasu na dostosowanie swej wewnętrznej struktury organizacyjnej w taki sposób, by być w stanie wypełnić obowiązek sprawdzania autentyczności. W odniesieniu do banknotów procedury określone dla państw członkowskich, które przyjęły euro jako jedyną walutę, mogą również odnosić się do zdatności sprawdzanych banknotów do obiegu.

(3)

Niezbędnym warunkiem kontroli autentyczności banknotów i monet euro jest odpowiednie skonfigurowanie stosowanych do tego celu urządzeń. W celu skonfigurowania urządzeń wykorzystywanych do kontroli autentyczności należy udostępnić odpowiednią ilość podrobionych banknotów i monet w miejscach przeprowadzania testów tych urządzeń. Dlatego należy zezwolić na transport podrobionych banknotów i monet między właściwymi organami krajowymi, jak również instytucjami i organami Unii Europejskiej.

(4)

Europejskie Centrum Techniczne i Naukowe (ECTN) zostało formalnie powołane jako jednostka organizacyjna Komisji decyzją Rady 2003/861/WE (4) i decyzją Komisji 2005/37/WE (5). Dlatego przepis stanowiący, że ECTN przekazuje dane Komisji, nie jest już potrzebny.

(5)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 1338/2001,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Zmiany

W rozporządzeniu (WE) nr 1338/2001 wprowadza się następujące zmiany:

1)

w art. 2 wprowadza się następujące zmiany:

a)

litera c) otrzymuje brzmienie:

„c)

»instytucje kredytowe« oznaczają instytucje kredytowe określone w art. 4 ust. 1 lit. a) dyrektywy 2006/48/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 czerwca 2006 r. odnoszącej się do podejmowania i prowadzenia działalności przez instytucje kredytowe (6);

b)

dodaje się literę w brzmieniu:

„g)

»dostawcy usług płatniczych« oznaczają dostawców usług płatniczych określonych w art. 1 ust. 1 dyrektywy 2007/64/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 listopada 2007 r. w sprawie usług płatniczych w ramach rynku wewnętrznego (7).

2)

w art. 4 wprowadza się następujące zmiany:

a)

tytuł otrzymuje brzmienie:

„Obowiązek przekazywania podrobionych banknotów”;

b)

na końcu ust. 2 dodaje się zdania w brzmieniu:

„W celu ułatwienia kontroli autentyczności banknotów euro będących w obiegu zezwala się na transport podrobionych banknotów między właściwymi organami krajowymi, jak również instytucjami i organami Unii Europejskiej. Podczas transportu podrobionym banknotom nieprzerwanie towarzyszą zlecenia przewozu otrzymane w tym celu od wyżej wymienionych organów i instytucji.”;

c)

na końcu ust. 3 dodaje się zdanie w brzmieniu:

„Właściwe organy krajowe mogą jednak przesłać KCA i, w stosownych przypadkach, EBC część partii takich banknotów w celu przeprowadzenia analizy lub testów.”;

3)

w art. 5 wprowadza się następujące zmiany:

a)

tytuł otrzymuje brzmienie:

„Obowiązek przekazywania podrobionych monet”;

b)

na końcu ust. 2 dodaje się zdania w brzmieniu:

„W celu ułatwienia kontroli autentyczności monet euro będących w obiegu zezwala się na transport podrobionych monet między właściwymi organami krajowymi, jak również instytucjami i organami Unii Europejskiej. Podczas transportu podrobionym monetom nieprzerwanie towarzyszą zlecenia przewozu otrzymane w tym celu od wyżej wymienionych organów i instytucji.”;

c)

na końcu ust. 3 dodaje się zdanie w brzmieniu:

„Właściwe organy krajowe mogą jednak przesłać KCAM i, w stosownych przypadkach, ECTN część partii takich monet w celu przeprowadzenia analizy lub testów.”;

d)

ustęp 4 otrzymuje brzmienie:

„4.   ECTN analizuje i klasyfikuje każdy nowy typ podrobionej monety euro. W tym celu ECTN posiada dostęp do danych technicznych i statystycznych odnoszących się do podrobionych monet euro, przechowywanych przez EBC. ECTN przekazuje odpowiednie wyniki końcowe swoich analiz właściwym organom krajowym oraz EBC w ramach ich odpowiednich kompetencji. EBC przekazuje te wyniki Europolowi zgodnie z porozumieniem, o którym mowa w art. 3 ust. 3.”;

4)

w art. 6 wprowadza się następujące zmiany:

a)

tytuł otrzymuje brzmienie:

„Obowiązki instytucji uczestniczących w obsłudze i publicznym rozprowadzaniu banknotów i monet”;

b)

ustęp 1 otrzymuje brzmienie:

„1.   Instytucje kredytowe i, w granicach świadczonych przez nich usług płatniczych, inni dostawcy usług płatniczych, a także inne podmioty gospodarcze uczestniczące w obsłudze i publicznym rozprowadzaniu banknotów i monet, w tym:

instytucje, których działalność polega na wymianie banknotów lub monet w różnych walutach, takie jak kantory wymiany walut,

podmioty zajmujące się transportem środków płatniczych,

inne podmioty gospodarcze, takie jak sprzedawcy i kasyna, których uboczna działalność polega na obsłudze i publicznym rozprowadzaniu banknotów za pomocą bankomatów (automatów wydających pieniądze), w zakresie tej działalności ubocznej,

mają obowiązek upewnienia się co do autentyczności banknotów i monet euro, które otrzymują i które zamierzają ponownie wprowadzić do obiegu, oraz zapewniają wykrywanie podrobionych pieniędzy.

W odniesieniu do banknotów euro weryfikacja odbywa się zgodnie z procedurami określonymi przez EBC (8).

Instytucje i podmioty gospodarcze, o których mowa w akapicie pierwszym, są zobowiązane do wycofania z obiegu wszystkich otrzymanych banknotów i monet euro, o których wiedzą lub mają wystarczające powody podejrzewać, że są podrobione. Niezwłocznie przekazują je właściwym organom krajowym.

c)

dodaje się ustęp w brzmieniu:

„1a.   W drodze odstępstwa od przepisów ust. 1 akapit drugi, w państwach członkowskich, które nie stosują euro jako jedynej waluty, kontrolę autentyczności banknotów i monet euro przeprowadza:

odpowiednio przeszkolony personel,

albo urządzenie do sortowania banknotów i monet wyszczególnione w wykazie opublikowanym przez EBC w odniesieniu do banknotów (9) lub przez Komisję w odniesieniu do monet (10).

d)

ustęp 3 otrzymuje brzmienie:

„3.   Bez uszczerbku dla ustalonych przez EBC dat rozpoczęcia stosowania określonych przezeń procedur państwa członkowskie przyjmują, w terminie do dnia 31 grudnia 2011 r., przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne dla stosowania ust. 1 akapit pierwszy. Państwa członkowskie niezwłocznie powiadamiają o tym Komisję i EBC.”.

Artykuł 2

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane w państwach członkowskich zgodnie z Traktatem ustanawiającym Wspólnotę Europejską.

Sporządzono w Brukseli, dnia 18 grudnia 2008 r.

W imieniu Rady

M. BARNIER

Przewodniczący


(1)  Dz.U. C 27 z 31.1.2008, s. 1.

(2)  Opinia z dnia 17 grudnia 2008 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym). Opinia wydana w wyniku konsultacji o charakterze nieobowiązkowym.

(3)  Dz.U. L 181 z 4.7.2001, s. 6.

(4)  Decyzja Rady 2003/861/WE z dnia 8 grudnia 2003 r. dotycząca analizy technicznej i współpracy w odniesieniu do fałszywych monet euro (Dz.U. L 325 z 12.12.2003, s. 44).

(5)  Decyzja Komisji 2005/37/WE z dnia 29 października 2004 r. ustanawiająca Europejskie Centrum Techniczne i Naukowe (ECTN) oraz przewidująca koordynację działań technicznych w celu ochrony euro przed fałszowaniem (Dz.U. L 19 z 21.1.2005, s. 73).

(6)  Dz.U. L 177 z 30.6.2006, s. 1.”;

(7)  Dz.U. L 319 z 5.12.2007, s. 1.”;

(8)  Zob. ramowe zasady wykrywania fałszerstw oraz sortowania banknotów według jakości przez instytucje kredytowe i podmioty zawodowo zajmujące się obsługą gotówki, dostępne na stronie internetowej EBC pod adresem: http://www.ecb.europa.eu/pub/pdf/other/recyclingeurobanknotes2005pl.pdf”;

(9)  Wykaz opublikowany przez EBC jest dostępny pod adresem: http://www.ecb.int/euro/cashhand/devices/results/html/index.fr.html

(10)  Wykaz opublikowany przez Komisję jest dostępny pod adresem: http://ec.europa.eu/anti_fraud/pages_EUR/EUR-coins/machines.pdf”;


22.1.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 17/4


ROZPORZĄDZENIE RADY (WE) NR 45/2009

z dnia 18 grudnia 2008 r.

zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1339/2001 rozszerzające działanie rozporządzenia (WE) nr 1338/2001 ustanawiającego środki niezbędne dla ochrony euro przed fałszowaniem na państwa członkowskie, które nie przyjęły euro jako swojej jednej waluty

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 308,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego,

uwzględniając opinię Europejskiego Banku Centralnego,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Na mocy rozporządzenia Rady (WE) nr 1339/2001 (1) stosowanie rozporządzenia Rady (WE) nr 1338/2001 (2) zostało rozszerzone na państwa członkowskie niebędące państwami uczestniczącymi zgodnie z definicją w rozporządzeniu Rady (WE) nr 974/98 z dnia 3 maja 1998 r. w sprawie wprowadzenia euro (3).

(2)

Rozporządzenie (WE) nr 1338/2001 zostało zmienione rozporządzeniem (WE) nr 44/2009 (4). Ważne jest jednak, by ochrona euro była również zapewniona w państwach członkowskich, które nie przyjęły go jako swojej jednej waluty; należy więc przyjąć stosowne przepisy z poszanowaniem zasady proporcjonalności.

(3)

Należy zatem zmienić rozporządzenie (WE) nr 1339/2001,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Artykuł 1 rozporządzenia (WE) nr 1339/2001 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 1

Rozszerza się stosowanie art. 1–11 rozporządzenia (WE) nr 1338/2001 zmienionego rozporządzeniem (WE) nr 44/2009 (5) na państwa członkowskie, które nie przyjęły euro jako swojej jednej waluty.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 18 grudnia 2008 r.

W imieniu Rady

M. BARNIER

Przewodniczący


(1)  Dz.U. L 181 z 4.7.2001, s. 11.

(2)  Dz.U. L 181 z 4.7.2001, s. 6.

(3)  Dz.U. L 139 z 11.5.1998, s. 1.

(4)  Zob. s. 1 niniejszego Dziennika Urzędowego.

(5)  Rozporządzenie Rady (WE) nr 44/2009 z dnia 18 grudnia 2008 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1338/2001 ustanawiające środki niezbędne dla ochrony euro przed fałszowaniem (Dz.U. L 17 z 22.1.2009, s. 1).”.


22.1.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 17/5


ROZPORZĄDZENIE RADY (WE) NR 46/2009

z dnia 18 grudnia 2008 r.

zmieniające rozporządzenie (WE) nr 2182/2004 dotyczące medali i żetonów podobnych do monet euro

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 123 ust. 4 zdanie trzecie,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Europejskiego Banku Centralnego (1),

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Rozporządzenie Rady (WE) nr 2182/2004 (2) zakazuje medali i żetonów podobnych do monet euro. Doświadczenie nabyte w okresie wdrażania zakazu medali i żetonów podobnych do monet euro wykazało konieczność sprecyzowania przepisów ochronnych oraz zwiększenia przejrzystości procesu decyzyjnego.

(2)

Obywatele mogą być skłonni uwierzyć, że niektóre medale lub niektóre żetony są legalnym środkiem płatniczym nie tylko wtedy, gdy są one opatrzone wzorem podobnym do wzoru na legalnych monetach euro, lecz również wtedy, gdy figurują na nich pewne elementy tego wzoru. W związku z tym szczególne elementy wzorów legalnych monet euro nie mogą być reprodukowane w formie, w jakiej występują na monetach euro. Ponadto symbole emitującego państwa członkowskiego nie mogą być reprodukowane na medalach i żetonach w formie, w jakiej występują na monetach euro.

(3)

Po konsultacji z ekspertami w dziedzinie fałszowania monet, o których mowa w decyzji Komisji 2005/37/WE z dnia 29 października 2004 r. ustanawiającej Europejskie Centrum Techniczne i Naukowe (ECTN) oraz przewidującej koordynację działań technicznych w celu ochrony euro przed fałszowaniem (3), Komisja stwierdza, czy przestrzegane są przepisy ochronne określone w rozporządzeniu (WE) nr 2182/2004 i czy dany metalowy przedmiot jest medalem lub żetonem.

(4)

Należy ustanowić i doprecyzować szczegółowe kryteria, jakimi Komisja kieruje się przy stwierdzaniu zgodności z przepisami ochronnymi.

(5)

Ryzyko pomylenia medalu lub żetonu, na których widnieje określenie „euro” lub „eurocent” lub symbol euro, z legalnymi monetami euro jest większe, jeśli na danym medalu lub żetonie widnieje również określona wartość nominalna. W związku z tym w takich przypadkach określenie „nie stanowi legalnego środka płatniczego” powinno być wybite na awersie lub rewersie takiego medalu lub żetonu.

(6)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 2182/2004,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Zmiany

W rozporządzeniu (WE) nr 2182/2004 wprowadza się następujące zmiany:

1)

artykuł 2 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 2

Przepisy ochronne

1.   Z zastrzeżeniem art. 3 i 4, produkcja i sprzedaż medali i żetonów oraz ich przywóz i dystrybucja do celów sprzedaży lub do innych celów handlowych są zabronione w następujących okolicznościach:

a)

gdy na ich powierzchni widnieje określenie »euro«, »eurocent« lub symbol euro;

b)

gdy ich rozmiar mieści się w przedziale referencyjnym; lub

c)

gdy wzór widniejący na powierzchni medali i żetonów jest podobny do:

(i)

wzoru lub elementów wzoru widniejącego na powierzchni monet euro, takich jak określenia »euro« i »eurocent«, dwanaście gwiazd Unii Europejskiej, kontury geograficzne oraz cyfry występujące na monetach euro;

(ii)

symboli suwerenności narodowej państwa członkowskiego w formie, w jakiej występują na monetach euro, takich jak podobizna głowy państwa, herb, znak mennicy, znak mincerski, nazwa państwa członkowskiego;

(iii)

kształtu krawędzi lub wzoru na krawędzi monet euro; lub

(iv)

symbolu euro.

2.   Komisja stwierdza, czy:

a)

dany przedmiot metalowy może być uznany za medal lub żeton w rozumieniu art. 1 lit. c);

b)

dany medal lub żeton podlega zakazowi, o którym mowa w ust. 1 niniejszego artykułu.

Z zastrzeżeniem ust. 1 niniejszego artykułu, Komisja uwzględnia między innymi liczbę wytwarzanych medali i żetonów, cenę sprzedaży, opakowanie, napisy na medalach i żetonach oraz sposób ich reklamowania.”;

2)

artykuł 3 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1.   Medale i żetony, na których widnieje określenie »euro« lub »eurocent« lub symbol euro bez podania wartości nominalnej, nie są zabronione, jeżeli ich rozmiar wykracza poza przedział referencyjny, chyba że na ich powierzchni znajduje się wzór podobny do jednego z elementów, o których mowa w art. 2 ust. 1 lit. c).”;

3)

artykuł 4 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 4

Odstępstwa przyznane w drodze upoważnienia

W przypadku gdy nie istnieje ryzyko pomyłki, Komisja może udzielić specjalnego upoważnienia do wykorzystania na powierzchni medali lub żetonów określenia »euro« lub »eurocent« lub symbolu euro w kontrolowanych warunkach użytkowania. W takich przypadkach nazwa danego podmiotu gospodarczego w państwie członkowskim musi być wyraźnie widoczna na powierzchni medalu lub żetonu, a jeśli na medalu lub żetonie widnieje jego wartość nominalna, określenie »nie stanowi legalnego środka płatniczego« musi być wybite na awersie lub rewersie medalu lub żetonu.”.

Artykuł 2

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane w państwach członkowskich zgodnie z Traktatem ustanawiającym Wspólnotę Europejską.

Sporządzono w Brukseli, dnia 18 grudnia 2008 r.

W imieniu Rady

M. BARNIER

Przewodniczący


(1)  Dz.U. C 283 z 7.11.2008, s. 1.

(2)  Dz.U. L 373 z 21.12.2004, s. 1.

(3)  Dz.U. L 19 z 21.1.2005, s. 73.


22.1.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 17/7


ROZPORZĄDZENIE RADY (WE) NR 47/2009

z dnia 18 grudnia 2008 r.

zmieniające rozporządzenie (WE) nr 2183/2004 rozszerzające na nieuczestniczące państwa członkowskie stosowanie rozporządzenia (WE) nr 2182/2004 dotyczącego medali i żetonów podobnych do monet euro

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 308,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego,

uwzględniając opinię Europejskiego Banku Centralnego (1),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Rozporządzenie Rady (WE) nr 2183/2004 (2) rozszerzyło stosowanie rozporządzenia Rady (WE) nr 2182/2004 (3) na państwa członkowskie inne niż uczestniczące państwa członkowskie wskazane w rozporządzeniu Rady (WE) nr 974/98 z dnia 3 maja 1998 r. w sprawie wprowadzenia euro (4).

(2)

Rozporządzenie (WE) nr 2182/2004 zostało zmienione rozporządzeniem Rady (WE) nr 46/2009 (5). Istotne jest, by zasady dotyczące medali i żetonów podobnych do monet euro były jednolite na terenie całej Wspólnoty i w tym celu należy przyjąć wymagane przepisy.

(3)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 2183/2004,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Artykuł 1 rozporządzenia (WE) nr 2183/2004 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 1

Zakres stosowania rozporządzenia (WE) nr 2182/2004 zmienionego rozporządzeniem (WE) nr 46/2009 (6) zostaje rozszerzony na państwa członkowskie inne niż uczestniczące państwa członkowskie wskazane w art. 1 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 974/98.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 18 grudnia 2008 r.

W imieniu Rady

M. BARNIER

Przewodniczący


(1)  Dz.U. C 283 z 7.11.2008, s. 1.

(2)  Dz.U. L 373 z 21.12.2004, s. 7.

(3)  Dz.U. L 373 z 21.12.2004, s. 1.

(4)  Dz.U. L 139 z 11.5.1998, s. 1.

(5)  Zob. s. 5 niniejszego Dziennika Urzędowego.

(6)  Rozporządzenie Rady (WE) nr 46/2009 z dnia 18 grudnia 2008 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 2182/2004 dotyczące medali i żetonów podobnych do monet euro (Dz.U. L 17 z 22.1.2009, s. 5).”.


22.1.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 17/8


ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 48/2009

z dnia 21 stycznia 2009 r.

ustanawiające standardowe wartości celne w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiające wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych („rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku”) (1),

uwzględniając rozporządzenie Komisji (WE) nr 1580/2007 z dnia 21 grudnia 2007 r. ustanawiające przepisy wykonawcze do rozporządzeń Rady (WE) nr 2200/96, (WE) nr 2201/96 i (WE) nr 1182/2007 w sektorze owoców i warzyw (2), w szczególności jego art. 138 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

Rozporządzenie (WE) nr 1580/2007 przewiduje, w zastosowaniu wyników wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej, kryteria do ustalania przez Komisję standardowych wartości celnych dla przywozu z krajów trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w części A załącznika XV do wspomnianego rozporządzenia,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Standardowe wartości celne w przywozie, o których mowa w art. 138 rozporządzenia (WE) nr 1580/2007, są ustalone w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 22 stycznia 2009 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 21 stycznia 2009 r.

W imieniu Komisji

Jean-Luc DEMARTY

Dyrektor Generalny ds. Rolnictwa i Rozwoju Obszarów Wiejskich


(1)  Dz.U. L 299 z 16.11.2007, s. 1.

(2)  Dz.U. L 350 z 31.12.2007, s. 1.


ZAŁĄCZNIK

Standardowe wartości celne w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw

(EUR/100 kg)

Kod CN

Kod krajów trzecich (1)

Standardowa stawka celna w przywozie

0702 00 00

IL

138,6

JO

75,8

MA

44,4

TN

134,4

TR

99,6

ZZ

98,6

0707 00 05

JO

155,5

MA

116,0

TR

132,3

ZZ

134,6

0709 90 70

MA

164,3

TR

98,4

ZZ

131,4

0805 10 20

EG

56,8

IL

49,6

MA

64,1

TN

61,5

TR

62,6

ZZ

58,9

0805 20 10

MA

91,6

ZZ

91,6

0805 20 30, 0805 20 50, 0805 20 70, 0805 20 90

CN

63,5

EG

88,6

IL

68,2

JM

93,4

PK

46,6

TR

77,2

ZZ

72,9

0805 50 10

EG

52,5

MA

67,1

TR

63,2

ZZ

60,9

0808 10 80

CN

79,9

MK

32,6

TR

67,5

US

104,9

ZZ

71,2

0808 20 50

CN

66,8

KR

148,7

TR

97,0

US

118,2

ZZ

107,7


(1)  Nomenklatura krajów ustalona w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1833/2006 (Dz.U. L 354 z 14.12.2006, s. 19). Kod „ZZ” odpowiada „innym pochodzeniom”.


22.1.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 17/10


ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 49/2009

z dnia 21 stycznia 2009 r.

ustalające współczynnik przydziału dotyczący wydawania pozwoleń na przywóz, o które złożono wnioski w okresie od dnia 12 do dnia 16 stycznia 2009 r., w odniesieniu do produktów cukrowniczych w ramach kontyngentów taryfowych i umów preferencyjnych

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiające wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych („rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku”) (1),

uwzględniając rozporządzenie Komisji (WE) nr 950/2006 z dnia 28 czerwca 2006 r. ustanawiające szczegółowe zasady przywozu i rafinacji produktów cukrowniczych w latach gospodarczych 2006/2007, 2007/2008 i 2008/2009 zgodnie z niektórymi kontyngentami taryfowymi i umowami preferencyjnymi (2), w szczególności jego art. 5 ust. 3,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 950/2006 lub rozporządzeniem Rady (WE) nr 508/2007 z dnia 7 maja 2007 r. otwierającym kontyngenty taryfowe na przywóz do Bułgarii i Rumunii surowego cukru trzcinowego na dostawy do rafinerii cukru w latach gospodarczych 2006/2007, 2007/2008 i 2008/2009 (3), w terminie od dnia 12 do dnia 16 stycznia 2009 r. do właściwych organów złożono wnioski o wydanie pozwoleń na przywóz ogółem ilości równej lub przekraczającej ilość dostępną dla numeru porządkowego 09.4319.

(2)

W tej sytuacji Komisja powinna ustalić współczynnik przydziału umożliwiający wydawanie pozwoleń proporcjonalnie do ilości dostępnej lub poinformować państwa członkowskie o tym, że ustalony limit został wykorzystany,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Zgodnie z art. 4 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 950/2006 lub art. 3 rozporządzenia (WE) nr 508/2007 pozwolenia na przywóz są wydawane w odniesieniu do wniosków złożonych od dnia 12 do dnia 16 stycznia 2009 r. w ramach limitów ilościowych określonych w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 21 stycznia 2009 r.

W imieniu Komisji

Jean-Luc DEMARTY

Dyrektor Generalny ds. Rolnictwa i Rozwoju Obszarów Wiejskich


(1)  Dz.U. L 299 z 16.11.2007, s. 1.

(2)  Dz.U. L 178 z 1.7.2006, s. 1.

(3)  Dz.U. L 122 z 11.5.2007, s. 1.


ZAŁĄCZNIK

Cukier preferencyjny z AKP–Indii

Rozdział IV rozporządzenia (WE) nr 950/2006

Rok gospodarczy 2008/2009

Numer porządkowy

Kraj

% pozwoleń wydanych dla ilości, o które złożono wnioski w tygodniu od dnia 12.1.2009-16.1.2009

Limit

09.4331

Barbados

100

 

09.4332

Belize

100

 

09.4333

Wybrzeże Kości Słoniowej

100

 

09.4334

Republika Konga

100

 

09.4335

Fidżi

100

 

09.4336

Gujana

100

 

09.4337

Indie

0

Wykorzystany

09.4338

Jamajka

100

 

09.4339

Kenia

100

 

09.4340

Madagaskar

100

 

09.4341

Malawi

100

 

09.4342

Mauritius

100

 

09.4343

Mozambik

0

Wykorzystany

09.4344

Saint Kitts i Nevis

 

09.4345

Surinam

 

09.4346

Suazi

0

Wykorzystany

09.4347

Tanzania

100

 

09.4348

Trynidad i Tobago

100

 

09.4349

Uganda

 

09.4350

Zambia

100

 

09.4351

Zimbabwe

100

 


Cukier preferencyjny z AKP–Indii

Rozdział IV rozporządzenia (WE) nr 950/2006

Rok gospodarczy lipca–września 2009

Numer porządkowy

Kraj

% pozwoleń wydanych dla ilości, o które złożono wnioski w tygodniu od dnia 12.1.2009-16.1.2009

Limit

09.4331

Barbados

 

09.4332

Belize

 

09.4333

Wybrzeże Kości Słoniowej

 

09.4334

Republika Konga

 

09.4335

Fidżi

 

09.4336

Gujana

 

09.4337

Indie

0

Wykorzystany

09.4338

Jamajka

 

09.4339

Kenia

 

09.4340

Madagaskar

 

09.4341

Malawi

 

09.4342

Mauritius

 

09.4343

Mozambik

100

 

09.4344

Saint Kitts i Nevis

 

09.4345

Surinam

 

09.4346

Suazi

100

 

09.4347

Tanzania

 

09.4348

Trynidad i Tobago

 

09.4349

Uganda

 

09.4350

Zambia

 

09.4351

Zimbabwe

 


Cukier uzupełniający

Rozdział V rozporządzenia (WE) nr 950/2006

Rok gospodarczy 2008/2009

Numer porządkowy

Kraj

% pozwoleń wydanych dla ilości, o które złożono wnioski w tygodniu od dnia 12.1.2009-16.1.2009

Limit

09.4315

Indie

 

09.4316

Kraje objęte Protokołem AKP

 


Cukier wymieniony w koncesji CXL

Rozdział VI rozporządzenia (WE) nr 950/2006

Rok gospodarczy 2008/2009

Numer porządkowy

Kraj

% pozwoleń wydanych dla ilości, o które złożono wnioski w tygodniu od dnia 12.1.2009-16.1.2009

Limit

09.4317

Australia

0

Wykorzystany

09.4318

Brazylia

0

Wykorzystany

09.4319

Kuba

100

Wykorzystany

09.4320

Pozostałe kraje trzecie

0

Wykorzystany


Cukier z krajów bałkańskich

Rozdział VII rozporządzenia (WE) nr 950/2006

Rok gospodarczy 2008/2009

Numer porządkowy

Kraj

% pozwoleń wydanych dla ilości, o które złożono wnioski w tygodniu od dnia 12.1.2009-16.1.2009

Limit

09.4324

Albania

100

 

09.4325

Bośnia i Hercegowina

0

Wykorzystany

09.4326

Serbia i Kosowo (1)

100

 

09.4327

Była Jugosłowiańska Republika Macedonii

100

 

09.4328

Chorwacja

100

 


Cukier pozakwotowy i przemysłowy z przywozu

Rozdział VIII rozporządzenia (WE) nr 950/2006

Rok gospodarczy 2008/2009

Numer porządkowy

Rodzaj

% pozwoleń wydanych dla ilości, o które złożono wnioski w tygodniu od dnia 12.1.2009-16.1.2009

Limit

09.4380

Pozakwotowy

 

09.4390

Przemysłowy

100

 


Dodatkowy cukier z umów o partnerstwie gospodarczym

Rozdział VIIIa rozporządzenia (WE) nr 950/2006

Rok gospodarczy 2008/2009

Numer porządkowy

Kraj

% pozwoleń wydanych dla ilości, o które złożono wnioski w tygodniu od dnia 12.1.2009-16.1.2009

Limit

09.4431

Komory, Madagaskar, Mauritius, Seszele, Zambia, Zimbabwe

100

 

09.4432

Burundi, Kenia, Rwanda, Tanzania, Uganda

100

 

09.4433

Suazi

100

 

09.4434

Mozambik

0

Wykorzystany

09.4435

Antigua i Barbuda, Bahamy, Barbados, Belize, Dominika, Republika Dominikańska, Grenada, Gujana, Haiti, Jamajka, Saint Kitts i Nevis, Saint Lucia, Saint Vincent i Grenadyny, Surinam, Trynidad i Tobago

0

Wykorzystany

09.4436

Republika Dominikańska

0

Wykorzystany

09.4437

Fidżi, Papua – Nowa Gwinea

100

 


Przywóz cukru w ramach przejściowych kontyngentów taryfowych otwartych dla Bułgarii i Rumunii

Artykuł 1 rozporządzenia (WE) nr 508/2007

Rok gospodarczy 2008/2009

Numer porządkowy

Kraj

% pozwoleń wydanych dla ilości, o które złożono wnioski w tygodniu od dnia 12.1.2009-16.1.2009

Limit

09.4365

Bułgaria

0

Wykorzystany

09.4366

Rumunia

100

 


(1)  Jak określono w rezolucji nr 1244 Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych z dnia 10 czerwca 1999 r.


22.1.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 17/15


ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 50/2009

z dnia 21 stycznia 2009 r.

zmieniające ceny reprezentatywne oraz kwoty dodatkowych należności przywozowych w odniesieniu do niektórych produktów w sektorze cukru, ustalone rozporządzeniem (WE) nr 945/2008 na rok gospodarczy 2008/2009

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiające wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych („rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku”) (1),

uwzględniając rozporządzenie Komisji (WE) nr 951/2006 z dnia 30 czerwca 2006 r. ustanawiające szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 318/2006 w odniesieniu do handlu z państwami trzecimi w sektorze cukru (2), w szczególności jego art. 36 ust. 2 akapit drugi zdanie drugie,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Kwoty cen reprezentatywnych oraz dodatkowych należności stosowanych przy przywozie cukru białego, cukru surowego oraz niektórych syropów zostały ustalone na rok gospodarczy 2008/2009 rozporządzeniem Komisji (WE) nr 945/2008 (3). Te ceny i kwoty zostały ostatnio zmienione rozporządzeniem Komisji (WE) nr 10/2009 (4).

(2)

Zgodnie z zasadami i warunkami określonymi w rozporządzeniu (WE) nr 951/2006 dane, którymi dysponuje obecnie Komisja, stanowią podstawę do korekty wymienionych kwot,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Ceny reprezentatywne i dodatkowe należności celne mające zastosowanie w ramach przywozu produktów, o których mowa w art. 36 rozporządzenia (WE) nr 951/2006, ustalone na rok gospodarczy 2008/2009 rozporządzeniem (WE) nr 945/2008, zostają zmienione zgodnie z załącznikiem do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dnia 22 stycznia 2009 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 21 stycznia 2009 r.

W imieniu Komisji

Jean-Luc DEMARTY

Dyrektor Generalny ds. Rolnictwa i Rozwoju Obszarów Wiejskich


(1)  Dz.U. L 299 z 16.11.2007, s. 1.

(2)  Dz.U. L 178 z 1.7.2006, s. 24.

(3)  Dz.U. L 258 z 26.9.2008, s. 56.

(4)  Dz.U. L 4 z 8.1.2009, s. 5.


ZAŁĄCZNIK

Zmienione kwoty cen reprezentatywnych i dodatkowych należności celnych przywozowych dla cukru białego, cukru surowego oraz produktów objętych kodem CN 1702 90 95, obowiązujące od dnia 22 stycznia 2009 r.

(EUR)

Kod CN

Kwota ceny reprezentatywnej za 100 kg netto produktu

Kwota dodatkowej należności za 100 kg netto produktu

1701 11 10 (1)

24,73

3,93

1701 11 90 (1)

24,73

9,17

1701 12 10 (1)

24,73

3,74

1701 12 90 (1)

24,73

8,74

1701 91 00 (2)

26,92

11,77

1701 99 10 (2)

26,92

7,25

1701 99 90 (2)

26,92

7,25

1702 90 95 (3)

0,27

0,38


(1)  Stawka dla jakości standardowej określonej w pkt III załącznika IV do rozporządzenia (WE) nr 1234/2007.

(2)  Stawka dla jakości standardowej określonej w pkt II załącznika IV do rozporządzenia (WE) nr 1234/2007.

(3)  Stawka dla zawartości sacharozy wynoszącej 1 %.


22.1.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 17/17


ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 51/2009

z dnia 15 stycznia 2009 r.

dotyczące klasyfikacji niektórych towarów według Nomenklatury Scalonej

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (1), w szczególności jego art. 9 ust. 1 lit. a),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

W celu zapewnienia jednolitego stosowania Nomenklatury Scalonej, stanowiącej załącznik do rozporządzenia (EWG) nr 2658/87, konieczne jest przyjęcie środków dotyczących klasyfikacji towaru określonego w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

(2)

Rozporządzeniem (EWG) nr 2658/87 ustanowiono Ogólne reguły interpretacji Nomenklatury Scalonej. Reguły te stosuje się także do każdej innej nomenklatury, która jest w całości lub w części oparta na Nomenklaturze Scalonej, bądź która dodaje do niej jakikolwiek dodatkowy podpodział i która została ustanowiona szczególnymi przepisami wspólnotowymi, w celu stosowania środków taryfowych i innych środków odnoszących się do obrotu towarowego.

(3)

Stosownie do wymienionych wyżej ogólnych reguł, towar opisany w kolumnie 1 tabeli zamieszczonej w załączniku należy klasyfikować do kodu CN wskazanego w kolumnie 2, na mocy uzasadnień określonych w kolumnie 3 tej tabeli.

(4)

Należy zagwarantować, aby wiążąca informacja taryfowa wydana przez organy celne państw członkowskich odnośnie do klasyfikacji towarów w Nomenklaturze Scalonej, która nie jest zgodna z niniejszym rozporządzeniem, mogła być nadal przywoływana przez otrzymującego przez okres trzech miesięcy, zgodnie z art. 12 ust. 6 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (2).

(5)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Kodeksu Celnego,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Towar opisany w kolumnie 1 tabeli zamieszczonej w załączniku klasyfikuje się w Nomenklaturze Scalonej do kodu CN wskazanego w kolumnie 2 tej tabeli.

Artykuł 2

Wiążąca informacja taryfowa wydana przez organy celne państw członkowskich, która nie jest zgodna z niniejszym rozporządzeniem, może być nadal przywoływana przez okres trzech miesięcy, zgodnie z art. 12 ust. 6 rozporządzenia (EWG) nr 2913/92.

Artykuł 3

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 15 stycznia 2009 r.

W imieniu Komisji

László KOVÁCS

Członek Komisji


(1)  Dz.U. L 256 z 7.9.1987, s. 1.

(2)  Dz.U. L 302 z 19.10.1992, s. 1.


ZAŁĄCZNIK

Opis towarów

Klasyfikacja

(kod CN)

Uzasadnienie

(1)

(2)

(3)

Wyrób pikowany, prostokątny o wymiarach ok. 260 cm × 240 cm, składający się z trzech warstw – dwie zewnętrzne warstwy wykonano z tkaniny bawełnianej, a warstwę środkową stanowi wypełnienie z syntetycznej watoliny. Warstwa wierzchnia posiada naszytą lamówkę o szerokości ok. 30 cm w kontrastowym kolorze. Warstwy połączone są ozdobnym ściegiem.

(narzuta)

(Zob. fotografia nr 645) (1)

9404 90 90

Klasyfikacja wyznaczona jest przez reguły 1 i 6 Ogólnych reguł interpretacji Nomenklatury Scalonej, uwagę 1(s) do sekcji XI oraz brzmienie kodów CN 9404, 9404 90 i 9404 90 90.

Artykuły pościelowe i podobne zawierające wewnątrz dowolny materiał należy klasyfikować do pozycji 9404. Zob. również Noty wyjaśniające do Systemu Zharmonizowanego (HS) dotyczące pozycji 9404 pkt (B) i pkt (B)(2), które wyraźnie wymieniają kołdry i narzuty..

Wyklucza się klasyfikację w pozycji 6304, ponieważ sekcja XI nie obejmuje artykułów pościelowych z działu 94 (zob. uwaga 1(s) do sekcji XI). Ponadto pozycja 6304 nie obejmuje artykułów wyposażenia wnętrz, takich jak narzuty (zob. Noty wyjaśniające do Systemu Zharmonizowanego dotyczące pozycji 6304 akapit drugi).

W związku z tym artykuł ten należy klasyfikować do kodu CN 9404 90 90.

Image


(1)  Fotografia ma charakter wyłącznie informacyjny.


22.1.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 17/19


ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 52/2009

z dnia 21 stycznia 2009 r.

w sprawie wszczęcia przeglądu pod kątem nowego eksportera w świetle rozporządzenia Rady (WE) nr 1174/2005 nakładającego ostateczne cło antydumpingowe na przywóz ręcznych wózków paletowych oraz ich zasadniczych części pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej, uchylające cło w odniesieniu do przywozu od jednego eksportera w tym kraju i poddające ten przywóz wymogowi rejestracji

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 384/96 z dnia 22 grudnia 1995 r. w sprawie ochrony przed dumpingowym przywozem z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej (1) („rozporządzenie podstawowe”), w szczególności jego art. 11 ust. 4,

po konsultacji z Komitetem Doradczym,

a także mając na uwadze, co następuje:

A.   WNIOSEK O DOKONANIE PRZEGLĄDU

(1)

Komisja otrzymała wniosek o dokonanie przeglądu pod kątem nowego eksportera na mocy art. 11 ust. 4 rozporządzenia podstawowego. Wniosek został złożony przez przedsiębiorstwo Crown Equipment (Suzhou) Co. Ltd. (zwane dalej „wnioskodawcą”), które jest producentem eksportującym w Chińskiej Republice Ludowej (zwanej dalej „krajem, którego dotyczy postępowanie”).

B.   PRODUKT

(2)

Produktem objętym przeglądem są ręczne wózki paletowe oraz ich zasadnicze części, tj. podwozia i mechanizmy hydrauliczne, pochodzące z Chińskiej Republiki Ludowej, obecnie objęte kodami CN ex 8427 90 00 i ex 8431 20 00. Ręczne wózki paletowe określa się jako wózki kołowe wyposażone w podnośniki widłowe służące do przewozu palet, pchane, ciągnięte i sterowane ręcznie przez pieszego operatora za pomocą przegubowej sterownicy, przystosowane do gładkich, płaskich i twardych nawierzchni. Ręczne wózki paletowe są przeznaczone wyłącznie do podnoszenia ładunku, poprzez pompowanie sterownicą, na wysokość wystarczającą do jego przewożenia; nie mają żadnych dodatkowych funkcji ani zastosowań, jak na przykład: (i) przenoszenie i podnoszenie ładunku w celu umieszczenia na wysokości lub wspomaganie prac magazynowych (wózki paletowe wysokiego składowania); (ii) ustawianie palet jedna na drugiej (wózki podnośnikowe); (iii) podnoszenie ładunku na wysokość roboczą (wózki krzyżakowe); lub (iv) podnoszenie i ważenie ładunku (wózki z wagą) („produkt objęty postępowaniem”).

C.   OBOWIĄZUJĄCE ŚRODKI

(3)

Obowiązującymi obecnie środkami jest ostateczne cło antydumpingowe nałożone rozporządzeniem Rady (WE) nr 1174/2005 (2), na podstawie którego przywóz do Wspólnoty produktu objętego postępowaniem pochodzącego z Chińskiej Republiki Ludowej, w tym produktu objętego postępowaniem wyprodukowanego przez wnioskodawcę, podlega ostatecznemu cłu antydumpingowemu w wysokości 46,7 %, z wyjątkiem kilku wyraźnie wymienionych spółek podlegających indywidualnym stawkom celnym.

D.   PODSTAWY DOKONANIA PRZEGLĄDU

(4)

Wnioskodawca twierdzi, że działa w warunkach gospodarki rynkowej, określonych w art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego. Wnioskodawca twierdzi ponadto, że nie dokonywał wywozu produktu objętego postępowaniem do Wspólnoty w okresie objętym dochodzeniem, który posłużył do ustalenia środków antydumpingowych, tzn. w okresie od dnia 1 kwietnia 2003 r. do dnia 31 marca 2004 r. (zwanym dalej „pierwotnym okresem objętym dochodzeniem”), oraz że nie jest powiązany z żadnym z producentów eksportujących produkt, podlegających wyżej wspomnianym środkom antydumpingowym.

(5)

Wnioskodawca twierdzi również, że rozpoczął wywóz produktu objętego postępowaniem do Wspólnoty po upływie pierwotnego okresu objętego dochodzeniem.

E.   PROCEDURA

(6)

Zainteresowani producenci wspólnotowi zostali poinformowani o powyższym wniosku i mieli możliwość przedstawienia uwag. Nie otrzymano jednak żadnych uwag.

(7)

Po zbadaniu dostępnych dowodów Komisja uznaje, że istnieją wystarczające dowody uzasadniające wszczęcie przeglądu pod kątem nowego eksportera, na mocy art. 11 ust. 4 rozporządzenia podstawowego. Po otrzymaniu wniosku, o którym mowa poniżej w motywie 8 lit. c), zostanie ustalone, czy wnioskodawca działa w warunkach gospodarki rynkowej, określonych w art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego albo czy wnioskodawca spełnia wymagania pozwalające na objęcie go indywidualną stawką celną zgodnie z art. 9 ust. 5 rozporządzenia podstawowego. Jeśli tak, zostanie określony indywidualny margines dumpingu wnioskodawcy oraz, w przypadku stwierdzenia dumpingu, zostanie określony poziom cła, któremu powinien podlegać jego przywóz produktu objętego postępowaniem do Wspólnoty.

(8)

Jeśli zostanie ustalone, że wnioskodawca spełnia wymagania pozwalające na objęcie go indywidualną stawką celną, może okazać się konieczna zmiana stawki cła stosowanej obecnie w odniesieniu do przywozu produktu objętego postępowaniem pochodzącego od przedsiębiorstw niewymienionych indywidualnie w art. 1 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1174/2005.

a)

Kwestionariusze

W celu uzyskania informacji uznanych za niezbędne dla dochodzenia Komisja prześle wnioskodawcy kwestionariusz.

b)

Gromadzenie informacji i przeprowadzanie przesłuchań

Niniejszym zaprasza się wszystkie zainteresowane strony do wyrażenia ich opinii na piśmie oraz przedstawienia dowodów na poparcie wyrażonych opinii.

Ponadto Komisja może przesłuchać zainteresowane strony, pod warunkiem że zwrócą się one z pisemnym wnioskiem wykazującym, że istnieją szczególne powody, dla których powinny zostać przesłuchane.

Należy zwrócić uwagę na fakt, iż korzystanie z większości uprawnień proceduralnych określonych w rozporządzeniu podstawowym jest uzależnione od zgłoszenia się przez strony w okresie przewidzianym w niniejszym rozporządzeniu.

c)

Traktowanie na zasadach rynkowych/traktowanie indywidualne

Jeżeli wnioskodawca dostarczy wystarczające dowody, że prowadzi działalność w warunkach gospodarki rynkowej, tzn. że spełnia kryteria ustanowione w art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego, wartość normalna zostanie ustalona zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. b) rozporządzenia podstawowego. W tym celu należycie uzasadnione wnioski należy złożyć w określonym terminie ustalonym w art. 4 ust. 3 niniejszego rozporządzenia. Komisja prześle formularze wniosku wnioskodawcy, jak również władzom Chińskiej Republiki Ludowej. Formularz ten może być również użyty przez wnioskodawcę do złożenia wniosku o indywidualne traktowanie, tzn. żeby potwierdzić, iż spełnia on kryteria ustanowione w art. 9 ust. 5 rozporządzenia podstawowego.

d)

Wybór kraju o gospodarce rynkowej

W przypadku gdy wnioskodawca nie uzyska statusu podmiotu traktowanego na zasadach gospodarki rynkowej, ale będzie spełniać wymagania pozwalające na objęcie go indywidualną stawką celną zgodnie z art. 9 ust. 5 rozporządzenia podstawowego, do celów ustalenia wartości normalnej w odniesieniu do Chińskiej Republiki Ludowej wykorzystany zostanie właściwy kraj o gospodarce rynkowej zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego. Komisja proponuje wykorzystanie Kanady do wymienionego celu, tak jak to uczyniono w dochodzeniu, które doprowadziło do wprowadzenia środków względem przywozu produktu objętego postępowaniem z Chińskiej Republiki Ludowej. Zainteresowane strony są niniejszym proszone o przedstawienie uwag na temat stosowności wyboru kraju w szczególnym terminie określonym w art. 4 ust. 2 niniejszego rozporządzenia.

Ponadto w przypadku przyznania wnioskodawcy traktowania na zasadach gospodarki rynkowej Komisja może również w razie potrzeby wykorzystać ustalenia dotyczące wartości normalnej określonej we właściwym kraju o gospodarce rynkowej, np. do celów zastąpienia wszelkich niewiarygodnych elementów kosztów lub cen w Chińskiej Republice Ludowej, niezbędnych dla ustalenia wartości normalnej, jeżeli wiarygodne dane nie są dostępne w Chińskiej Republice Ludowej. Komisja proponuje wykorzystanie Kanady również w tym celu.

F.   UCHYLENIE OBOWIĄZUJĄCEGO CŁA I REJESTRACJA PRZYWOZU

(9)

Na mocy art. 11 ust. 4 rozporządzenia podstawowego obowiązujące cło antydumpingowe powinno być uchylone w odniesieniu do przywozu produktu objętego postępowaniem, wytwarzanego i sprzedawanego przez wnioskodawcę na wywóz do Wspólnoty. Jednocześnie przywóz ten powinien zostać poddany wymogowi rejestracji, zgodnie z art. 14 ust. 5 rozporządzenia podstawowego, w celu zapewnienia, że gdyby w wyniku przeglądu stwierdzono dumping ze strony wnioskodawcy, cła antydumpingowe będą mogły zostać nałożone z mocą wsteczną od dnia wszczęcia tego przeglądu. Na tym etapie postępowania nie można oszacować kwoty możliwych przyszłych zobowiązań wnioskodawcy.

G.   TERMINY

(10)

W celu zapewnienia sprawnego zarządzania należy określić terminy, w których:

a)

zainteresowane strony mogą zgłosić się do Komisji, przedstawić swoje opinie na piśmie i przedłożyć odpowiedzi na kwestionariusz wymieniony w motywie 8 lit. a) niniejszego rozporządzenia lub dostarczyć wszelkie inne informacje, które mają zostać uwzględnione podczas dochodzenia;

b)

zainteresowane strony mogą złożyć pisemny wniosek o przesłuchanie przez Komisję;

c)

zainteresowane strony mogą przedstawić uwagi na temat stosowności wyboru Kanady, która jest proponowana jako kraj o gospodarce rynkowej do celów ustalenia wartości normalnej w odniesieniu do Chińskiej Republiki Ludowej, w przypadku gdy wnioskodawcy nie zostanie przyznane traktowanie na zasadach gospodarki rynkowej;

d)

wnioskodawca powinien złożyć należycie uzasadniony wniosek o przyznanie traktowania na zasadach gospodarki rynkowej lub indywidualnego traktowania zgodnie z art. 9 ust. 5 rozporządzenia podstawowego.

H.   BRAK WSPÓŁPRACY

(11)

W przypadkach, w których zainteresowana strona odmawia dostępu do niezbędnych informacji, nie dostarcza ich w określonych terminach albo znacznie utrudnia dochodzenie, istnieje możliwość dokonania ustaleń, potwierdzających lub zaprzeczających, na podstawie dostępnych faktów, zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego.

(12)

W przypadku ustalenia, że zainteresowana strona dostarczyła nieprawdziwe lub wprowadzające w błąd informacje, informacje te nie są brane pod uwagę, a ustalenia mogą być dokonywane na podstawie dostępnych faktów zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego. Jeżeli zainteresowana strona nie współpracuje lub współpracuje jedynie częściowo i ustalenia opierają się na dostępnych faktach, wynik może być mniej korzystny dla wymienionej strony niż w przypadku, gdyby strona ta współpracowała.

I.   PRZETWARZANIE DANYCH OSOBOWYCH

(13)

Należy zaznaczyć, że wszelkie dane osobowe zgromadzone w trakcie niniejszego dochodzenia będą traktowane zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2000 r. o ochronie osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje i organy wspólnotowe i o swobodnym przepływie takich danych (3).

J.   RZECZNIK PRAW STRON

(14)

Należy również zauważyć, że w przypadku napotkania przez zainteresowane strony problemów związanych z korzystaniem z prawa do obrony strony te mogą wystąpić o interwencję urzędnika DG ds. Handlu pełniącego rolę rzecznika praw stron. Pośredniczy on w kontaktach między zainteresowanymi stronami i służbami Komisji, zapewniając, w stosownych przypadkach, mediację w kwestiach proceduralnych związanych z ochroną interesów stron podczas postępowania, w szczególności w odniesieniu do spraw dotyczących dostępu do akt, poufności, przedłużenia terminów oraz rozpatrywania pisemnych lub ustnych oświadczeń lub uwag. Dodatkowe informacje i dane kontaktowe zainteresowane strony mogą uzyskać na stronach internetowych rzecznika praw stron w DG ds. Handlu (http://ec.europa.eu/trade),

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Niniejszym wszczyna się przegląd rozporządzenia (WE) nr 1174/2005 zgodnie z art. 11 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 384/96 celem określenia, czy i w jakim stopniu przywóz ręcznych wózków paletowych oraz ich zasadniczych części, objętych kodami CN ex 8427 90 00 i ex 8431 20 00 (kody TARIC 8427900011, 8427900019, 8431200011 i 8431200019), pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej, wytwarzanych i sprzedawanych na wywóz do Wspólnoty przez Crown Equipment (Suzhou) Co. Ltd. (dodatkowy kod TARIC A929) powinien podlegać cłu antydumpingowemu nałożonemu rozporządzeniem (WE) nr 1174/2005. Dla potrzeb niniejszego rozporządzenia ręczne wózki paletowe określa się jako wózki kołowe wyposażone w podnośniki widłowe służące do przewozu palet, pchane, ciągnięte i sterowane ręcznie przez pieszego operatora za pomocą przegubowej sterownicy, przystosowane do gładkich, płaskich i twardych nawierzchni. Ręczne wózki paletowe są przeznaczone wyłącznie do podnoszenia ładunku, poprzez pompowanie sterownicą, na wysokość wystarczającą do jego przewożenia; nie mają żadnych dodatkowych funkcji ani zastosowań, jak na przykład: (i) przenoszenie i podnoszenie ładunku w celu umieszczenia na wysokości lub wspomaganie prac magazynowych (wózki paletowe wysokiego składowania); (ii) ustawianie palet jedna na drugiej (wózki podnośnikowe); (iii) podnoszenie ładunku na wysokość roboczą (wózki krzyżakowe); lub (iv) podnoszenie i ważenie ładunku (wózki z wagą).

Artykuł 2

Niniejszym uchyla się cło antydumpingowe nałożone rozporządzeniem (WE) nr 1174/2005 w odniesieniu do przywozu określonego w art. 1 niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 3

Na mocy art. 14 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 384/96 niniejszym zaleca się organom celnym państw członkowskich podjęcie właściwych kroków w celu rejestrowania przywozu określonego w art. 1 niniejszego rozporządzenia. Rejestracja wygasa po upływie dziewięciu miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 4

1.   Zainteresowane strony, jeżeli ich wnioski mają być wzięte pod uwagę w trakcie dochodzenia, muszą zgłosić się do Komisji, przedstawić swoje opinie na piśmie i przedłożyć odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu wymienionym w motywie 8 lit. a) niniejszego rozporządzenia lub wszelkie inne informacje w ciągu 40 dni od wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, o ile nie określono inaczej. Należy zwrócić uwagę na fakt, iż korzystanie z większości praw proceduralnych ustanowionych w rozporządzeniu podstawowym jest uwarunkowane zgłoszeniem się przez stronę w wyżej wymienionym terminie. Zainteresowane strony mogą również składać wnioski o przesłuchanie przez Komisję w tym samym 40-dniowym terminie.

2.   Strony dochodzenia, które pragną przedstawić uwagi na temat stosowności wyboru Kanady, która jest proponowana jako kraj o gospodarce rynkowej w celu ustalenia wartości normalnej w odniesieniu do Chińskiej Republiki Ludowej, muszą przedłożyć swoje uwagi w terminie 10 dni od wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.

3.   Należycie uzasadniony wniosek o traktowanie na zasadach gospodarki rynkowej lub o indywidualne traktowanie musi wpłynąć do Komisji w terminie 40 dni od wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.

4.   Wszelkie oświadczenia i wnioski wnoszone przez zainteresowane strony należy składać na piśmie (nie w formie elektronicznej, chyba że ustalono inaczej); należy w nich wskazać nazwę, adres, adres e-mail, numery telefonu i faksu zainteresowanej strony. Wszelkie oświadczenia pisemne, łącznie z informacjami wymaganymi w niniejszym rozporządzeniu, odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu i korespondencję dostarczaną przez zainteresowane strony na zasadzie poufności należy oznakować jako „Limited” (4) oraz, zgodnie z art. 19 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 384/96, dołączyć do nich wersję nieopatrzoną klauzulą poufności, oznakowaną „DO WGLĄDU ZAINTERESOWANYCH STRON”.

Wszelkie informacje dotyczące sprawy lub wszelkie wnioski o przesłuchanie należy przesyłać na adres:

European Commission

Directorate General for Trade

Directorate H

Office: N-105 4/92

1040 Bruxelles/Brussels

BELGIQUE/BELGIË

Faks +32 22956505

Artykuł 5

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 21 stycznia 2009 r.

W imieniu Komisji

Catherine ASHTON

Członek Komisji


(1)  Dz.U. L 56 z 6.3.1996, s. 1.

(2)  Dz.U. L 189 z 21.7.2005, s. 1.

(3)  Dz.U. L 8 z 12.1.2001, s. 1.

(4)  Oznacza to, że dokument przeznaczony jest jedynie do użytku wewnętrznego. Jest on chroniony zgodnie z art. 4 rozporządzenia (WE) nr 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 145 z 31.5.2001, s. 43). Jest to dokument poufny zgodnie z art. 19 rozporządzenia Rady (WE) nr 384/96 (Dz.U. L 56 z 6.3.1996, s. 1) i art. 6 Porozumienia WTO w sprawie wykonania art. VI GATT 1994 (Porozumienie antydumpingowe).


22.1.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 17/23


ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 53/2009

z dnia 21 stycznia 2009 r.

zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1126/2008 przyjmujące określone międzynarodowe standardy rachunkowości zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1606/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do Międzynarodowego Standardu Rachunkowości (MSR) 32 i MSR 1

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 1606/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 19 lipca 2002 r. w sprawie stosowania międzynarodowych standardów rachunkowości (1), w szczególności jego art. 3 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Na mocy rozporządzenia Komisji (WE) nr 1126/2008 (2) przyjęto określone międzynarodowe standardy rachunkowości oraz ich interpretacje istniejące w dniu 15 października 2008 r.

(2)

W dniu 14 lutego 2008 r. Rada Międzynarodowych Standardów Rachunkowości (RMSR) opublikowała zmiany do Międzynarodowego Standardu Rachunkowości (MSR) 32 Instrumenty finansowe: prezentacja oraz MSR 1 Prezentacja sprawozdań finansowych – Instrumenty finansowe z opcją sprzedaży oraz obowiązki związane z likwidacją, zwane dalej „zmianami do MSR 32 i MSR 1”. Zgodnie ze zmianami niektóre instrumenty emitowane przez przedsiębiorstwa, które były dotąd klasyfikowane jako zobowiązania, mimo że ich cechy charakterystyczne przypominają udziały zwykłe, powinny być klasyfikowane jako instrumenty kapitałowe. W odniesieniu do tych instrumentów wymagane jest ujawnienie dodatkowych informacji, a do ich przekwalifikowania powinny mieć zastosowanie nowe przepisy.

(3)

Konsultacje z Grupą Ekspertów Technicznych (TEG) z Europejskiej Grupy Doradczej ds. Sprawozdawczości Finansowej (EFRAG) potwierdziły, że zmiany do MSR 32 i MSR 1 spełniają techniczne kryteria przyjęcia określone w art. 3 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1606/2002. Zgodnie z decyzją Komisji 2006/505/WE z dnia 14 lipca 2006 r. powołującą Grupę Kontrolującą Opinie Dotyczące Standardów Rachunkowości z zadaniem doradzania Komisji w kwestii obiektywizmu i neutralności opinii Europejskiej Grupy Doradczej ds. Sprawozdawczości Finansowej (EFRAG) (3), Grupa Kontrolująca Opinie Dotyczące Standardów Rachunkowości przeanalizowała opinię EFRAG w sprawie przyjęcia zmian i poinformowała Komisję, że opinia ta ma wyważony charakter i jest obiektywna.

(4)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 1126/2008.

(5)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Regulacyjnego ds. Rachunkowości,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W załączniku do rozporządzenia (WE) nr 1126/2008 wprowadza się następujące zmiany:

1)

Międzynarodowy Standard Rachunkowości (MSR) 32 – Instrumenty finansowe: prezentacja zostaje zmieniony zgodnie z załącznikiem do niniejszego rozporządzenia;

2)

MSR 1 Prezentacja sprawozdań finansowych zostaje zmieniony zgodnie z załącznikiem do niniejszego rozporządzenia;

3)

Międzynarodowy Standard Sprawozdawczości Finansowej (MSSF) 7, MSR 39 i Interpretacja 2 Komitetu ds. Interpretacji Międzynarodowej Sprawozdawczości Finansowej (IFRIC) zostają zmienione zgodnie ze zmianami do MSR 32 i MSR 1 zgodnie z załącznikiem do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Wszystkie przedsiębiorstwa stosują zmiany do MSR 32 i MSR 1 zgodnie z załącznikiem do niniejszego rozporządzenia najpóźniej wraz z rozpoczęciem swojego pierwszego roku obrotowego rozpoczynającego się po dniu 31 grudnia 2008 r.

Artykuł 3

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie trzeciego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 21 stycznia 2009 r.

W imieniu Komisji

Charlie McCREEVY

Członek Komisji


(1)  Dz.U. L 243 z 11.9.2002, s. 1.

(2)  Dz.U. L 320 z 29.11.2008, s. 1.

(3)  Dz.U. L 199 z 21.7.2006, s. 33.


ZAŁĄCZNIK

MIĘDZYNARODOWE STANDARDY RACHUNKOWOŚCI

MSR 32

Zmiany do MSR 32 Instrumenty finansowe: prezentacja

MSR 1

Zmiany do MSR 1 Prezentacja sprawozdań finansowych

Powielanie dozwolone w obrębie Europejskiego Obszaru Gospodarczego. Wszystkie istniejące prawa są zastrzeżone poza EOG, z wyjątkiem prawa do powielania na użytek własny lub w innych uczciwych celach. Więcej informacji można uzyskać na stronie RMSR www.iasb.org

ZMIANY W MSR 32 INSTRUMENTY FINANSOWE: PREZENTACJA ORAZ MSR 1 PREZENTACJA SPRAWOZDAŃ FINANSOWYCH

INSTRUMENTY FINANSOWE Z OPCJĄ SPRZEDAŻY ORAZ OBOWIĄZKI ZWIĄZANE Z LIKWIDACJĄ

Zmiany w MSSF

Niniejszy dokument przedstawia zmiany w MSR 32 Instrumenty finansowe: prezentacja i w MSR 1 Prezentacja sprawozdań finansowych (zaktualizowanym w 2007 r.), jak również odnośne zmiany w MSSF 7 Instrumenty finansowe: ujawnianie informacji i MSR 39 Instrumenty finansowe: ujmowanie i wycena oraz KIMSF 2 Udziały członkowskie w spółdzielniach i podobne instrumenty. Niniejszy dokument obejmuje również zmiany w Uzasadnieniu wniosków do MSR 32 i MSR 1 oraz w przykładach ilustrujących dołączonych do MSR 32. Zmiany te wynikają z propozycji, które były zawarte w projekcie proponowanych zmian do MSR 32 i MSR 1 - Instrumenty finansowe z opcją sprzedaży w wartości godziwej i obowiązki związane z likwidacją, opublikowanym w czerwcu 2006 r.

Jednostki stosują te zmiany w odniesieniu do rocznych okresów rozpoczynających dnia 1 stycznia 2009 r. i później. Wcześniejsze zastosowanie jest dozwolone. Jeżeli jednostki zastosują te zmiany w odniesieniu do wcześniejszego okresu, to fakt ten ujawniają.

Zmiany w MSR 32

Instrumenty finansowe: prezentacja

W paragrafie 11 standardu zmieniono definicje aktywów finansowych i zobowiązań finansowych oraz po definicji wartości godziwej dodano definicję instrumentu finansowego z opcją sprzedaży.

DEFINICJE (ZOB. RÓWNIEŻ PARAGRAFY OS3-OS23)

11

W standardzie posłużono się terminami w następującym znaczeniu:

Aktywa finansowe stanowi każdy składnik aktywów mający postać:

a)

d)

kontraktu, który będzie rozliczony lub może być rozliczony we własnych instrumentach kapitałowych jednostki i jest:

i)

ii)

instrumentem pochodnym, który będzie rozliczony lub może być rozliczony w inny sposób, niż przez wymianę ustalonej kwoty środków pieniężnych lub innego składnika aktywów finansowych na ustaloną liczbę własnych instrumentów kapitałowych jednostki. W tym celu do własnych instrumentów kapitałowych jednostki nie zalicza się instrumentów finansowych z opcją sprzedaży zakwalifikowanych jako instrumenty kapitałowe jednostki zgodnie z paragrafami 16A i 16B, instrumentów nakładających na jednostkę obowiązek przekazania drugiej stronie proporcjonalnego udziału w aktywach netto jednostki tylko w przypadku jej likwidacji, które to instrumenty są kwalifikowane jako instrumenty kapitałowe zgodnie z paragrafami 16C i 16D oraz instrumentów będących umowami o przyjęcie lub wydanie w przyszłości własnych instrumentów kapitałowych jednostki.

Zobowiązanie finansowe to każde zobowiązanie mające postać:

a)

wynikającego z umowy obowiązku:

i)

wydania środków pieniężnych lub innego składnika aktywów finansowych innej jednostce, lub

ii)

wymiany aktywów finansowych lub zobowiązań finansowych z inną jednostką na warunkach potencjalnie niekorzystnych, lub

b)

kontraktu, który będzie rozliczony lub może być rozliczony we własnych instrumentach kapitałowych jednostki i jest:

i)

instrumentem niepochodnym, w zamian za który jednostka jest lub może być obowiązana wydać zmienną liczbę własnych instrumentów kapitałowych, lub

ii)

instrumentem pochodnym, który będzie rozliczony lub może być rozliczony w inny sposób, niż przez wymianę ustalonej kwoty środków pieniężnych lub innego składnika aktywów finansowych na ustaloną liczbę własnych instrumentów kapitałowych jednostki. W tym celu do własnych instrumentów kapitałowe jednostki nie zalicza się instrumentów finansowych z opcją sprzedaży zakwalifikowanych jako instrumenty kapitałowe jednostki zgodnie z paragrafami 16A i 16B, instrumentów nakładających na jednostkę obowiązek przekazania drugiej stronie proporcjonalnego udziału w aktywach netto jednostki tylko w przypadku jej likwidacji, które to instrumenty są kwalifikowane jako instrumenty kapitałowe zgodnie z paragrafami 16C i 16D oraz instrumentów będących umowami o przyjęcie lub wydanie w przyszłości własnych instrumentów kapitałowych jednostki.

W drodze wyjątku, instrument spełniający definicję zobowiązania finansowego jest kwalifikowany jako instrument kapitałowy, jeżeli posiada wszystkie cechy i spełnia warunki określone w paragrafach 16A i 16B lub 16C i 16D.

Instrument z opcją sprzedaży jest to instrument finansowy, który daje posiadaczowi prawo przedstawienia go emitentowi do wykupienia w zamian za środki pieniężne lub inne aktywa finansowe lub jest automatycznie wykupywany przez emitenta na skutek wystąpienia niepewnego przyszłego zdarzenia, śmierci lub przejścia na emeryturę posiadacza instrumentu.

Nagłówek przed paragrafem 15 i 16 został zmieniony. Po paragrafie 16 dodano nagłówek, nad paragrafami 16A i 16B, kolejny nagłówek nad paragrafami 16C i 16D i jeszcze jeden nagłówek nad paragrafami 16E i 16F.

PREZENTACJA

Zobowiązania i kapitał własny (zob. także paragrafy OS13-OS14J i OS25–OS29A)

 

16

Jeśli emitent stosuje definicje podane w paragrafie 11 dla ustalenia, czy instrument finansowy jest raczej instrumentem kapitałowym, niż zobowiązaniem finansowym, to instrument ten jest instrumentem kapitałowym wtedy i tylko wtedy, gdy spełnione są jednocześnie poniższe warunki a) i b).

a)

b)

Jeśli instrument będzie rozliczony lub może być rozliczony we własnych instrumentach kapitałowych emitenta i jest:

i)

ii)

instrumentem pochodnym, który będzie rozliczony przez emitenta wyłącznie przez wymianę ustalonej kwoty środków pieniężnych lub innego składnika aktywów finansowych za ustaloną liczbę własnych instrumentów finansowych. W tym celu do własnych instrumentów kapitałowych emitenta nie zalicza się instrumentów, które posiadają wszystkie cechy i spełniają warunki przedstawione w paragrafach 16A i 16B lub w paragrafach 16C i 16D oraz instrumentów, które są umowami o przyjęcie lub wydanie w przyszłości własnych instrumentów kapitałowych przez jednostkę.

Obowiązek wynikający z umowy, w tym również wynikający z pochodnego instrumentu finansowego, który będzie lub może zostać wykonany przez przyjęcie lub wydanie w przyszłości własnych instrumentów kapitałowych emitenta, lecz nie spełnia powyższych warunków a) i b), nie jest instrumentem kapitałowym. W drodze wyjątku instrument spełniający definicję zobowiązania finansowego jest kwalifikowany jako instrument kapitałowy, jeżeli posiada wszystkie cechy i spełnia warunki określone w paragrafach 16A i 16B lub w paragrafach 16C i 16D.

Instrumenty z opcją sprzedaży

16A

Instrument finansowy z opcją sprzedaży zawiera umowny obowiązek emitenta do wykupienia lub umorzenia tego instrumentu w zamian za środki pieniężne lub inny składnik aktywów finansowych przy wykonaniu opcji sprzedaży. W drodze odstępstwa od definicji zobowiązania finansowego, instrument zawierający taki obowiązek jest kwalifikowany jako instrument kapitałowy, jeśli posiada wszystkie następujące cechy:

a)

Uprawnia posiadacza do proporcjonalnego udziału w aktywach netto jednostki w przypadku jej likwidacji. Aktywa netto jednostki są to aktywa, które zostają po potrąceniu wszystkich innych roszczeń do jej aktywów. Proporcjonalny udział jest ustalany poprzez:

i)

podzielenie aktywów netto jednostki w likwidacji na jednostki o równej kwocie, oraz

ii)

pomnożenie tej kwoty przez liczbę jednostek należących do posiadacza instrumentu finansowego.

b)

Instrument należy do klasy instrumentów podporządkowanej wszystkim innym klasom instrumentów. Aby należeć do takiej klasy, instrument:

i)

nie ma pierwszeństwa przed innymi roszczeniami do aktywów jednostki w likwidacji, oraz

ii)

nie musi być zamieniony na inny instrument zanim znajdzie się w klasie instrumentów podporządkowanej wszystkim innym klasom instrumentów.

c)

Wszystkie instrumenty w klasie instrumentów podporządkowanej wszystkim innym klasom instrumentów mają identyczne cechy. Na przykład, muszą posiadać opcję sprzedaży oraz formuła lub inna metoda stosowane do obliczenia ceny wykupu lub umorzenia są takie same w przypadku wszystkich instrumentów w tej klasie.

d)

Poza wynikającym z umowy obowiązkiem emitenta dotyczącym odkupienia lub umorzenia instrumentu w zamian za środki pieniężne lub inny składnik aktywów finansowych, instrument nie zawiera żadnego wynikającego z umowy obowiązku przekazania środków pieniężnych lub innego składnika aktywów finansowych na rzecz innej jednostki ani wymiany składnika aktywów finansowych lub zobowiązania finansowego z inną jednostką na warunkach potencjalnie niekorzystnych dla jednostki oraz nie jest umową, która będzie lub może być rozliczona we własnych instrumentach kapitałowych jednostki w myśl zapisów podpunktu b) definicji zobowiązania finansowego.

e)

Całkowite oczekiwane przepływy pieniężne, które można przyporządkować do instrumentu przez okres jego trwania opierają się na zyskach i stratach bieżącego okresu, zmianie w ujętych aktywach netto lub zmianie wartości godziwej ujętych i nieujętych aktywów netto jednostki przez okres trwania instrumentu (z wyłączeniem wszelkich skutków instrumentu).

16B

Aby instrument mógł zostać zakwalifikowany jako instrument kapitałowy, oprócz posiadania wszystkich powyższych cech przez instrument, jego emitentowi nie wolno posiadać innych instrumentów finansowych ani umów, których:

a)

całkowite przepływy pieniężne, opierają się zasadniczo na zyskach i stratach bieżącego okresu, zmianie w ujętych aktywach netto lub zmianie wartości godziwej ujętych i nieujętych aktywów netto jednostki (z wyłączeniem skutków wynikających z takiego instrumentu lub umowy).

b)

skutkiem jest znaczące ograniczenie lub ustalenie z góry końcowego zwrotu na rzecz posiadaczy instrumentu z opcja sprzedaży.

Na potrzeby zastosowania się do tego warunku, jednostka nie poddaje rozważeniu zawartych z posiadaczem instrumentu opisanego w paragrafie 16A niefinansowych kontraktów, których zasady i warunki są podobne do zasad i warunków równoważnych umów, jakie mogłyby być zawarte między stroną niebędącą posiadaczem instrumentu a emitującą jednostką. Jeżeli jednostka nie jest w stanie stwierdzić, że warunek ten został spełniony, nie kwalifikuje instrumentu z opcją sprzedaży jako instrumentu kapitałowego.

Instrumenty lub komponenty instrumentów, które nakładają na jednostkę obowiązek przekazania drugiej stronie proporcjonalnego udziału w aktywach netto jednostki tylko w przypadku likwidacji

16C

Niektóre instrumenty finansowe zawierają wynikający z umowy obowiązek, aby jednostka emitująca wydała drugiej stronie proporcjonalny udział w jej aktywach netto tylko w przypadku likwidacji. Obowiązek ten powstaje, ponieważ likwidacja jest pewna i jest poza kontrolą jednostki (na przykład jednostka o określonym czasie trwania) lub jest niepewna, lecz stanowi opcję posiadacza instrumentu. W drodze odstępstwa od definicji zobowiązania finansowego, instrument zawierający taki obowiązek jest kwalifikowany jako instrument kapitałowy, jeśli posiada wszystkie następujące cechy:

a)

Uprawnia posiadacza do proporcjonalnego udziału w aktywach netto jednostki w przypadku likwidacji jednostki. Aktywa netto jednostki są to aktywa, które pozostają po potrąceniu wszystkich innych roszczeń do jej aktywów. Proporcjonalny udział jest ustalany poprzez:

i)

podzielenie aktywów netto jednostki w likwidacji na jednostki o równej kwocie, oraz

ii)

pomnożenie tej kwoty przez liczbę jednostek należących do posiadacza instrumentu finansowego.

b)

Instrument należy do klasy instrumentów podporządkowanych wszystkim innym klasom instrumentów. Aby należeć do takiej klasy instrument:

i)

nie ma pierwszeństwa przed roszczeniami do aktywów jednostki w likwidacji, oraz

ii)

nie musi być zamieniony na inny instrument zanim znajdzie się w klasie instrumentów podporządkowanej wszystkim innym klasom instrumentów.

c)

Wszystkie instrumenty znajdujące się w klasie instrumentów podporządkowanej wszystkim innym klasom instrumentów muszą nakładać identyczny wynikający z umowy obowiązek wydania przez emitującą jednostkę proporcjonalnego udziału w jej aktywach netto w przypadku likwidacji.

16D

Aby instrument mógł być zakwalifikowany jako instrument kapitałowy, oprócz posiadania przez instrument wszystkich powyższych cech, emitentowi nie wolno posiadać żadnego innego instrumentu finansowego ani kontraktu, których:

a)

łączne przepływy pieniężne, opierają się zasadniczo na zyskach i stratach, zmianie w ujętych aktywach netto lub zmianie wartości godziwej ujętych i nieujętych aktywów netto jednostki (z wyłączeniem skutków wynikających z takiego instrumentu lub kontraktu), oraz

b)

skutkiem jest znaczące ograniczenie lub ustalenie z góry końcowego zwrotu na rzecz posiadaczy instrumentu z opcją sprzedaży.

Na potrzeby zastosowania się do tego warunku jednostka nie uwzględnia zawartych z posiadaczem instrumentu opisanego w paragrafie 16C niefinansowych umów, których zasady i warunki są podobne do zasad i warunków równoważnych kontraktów, jakie mogłyby być zawarte między stroną niebędącą posiadaczem instrumentu a emitującą jednostką. Jeżeli jednostka nie jest w stanie stwierdzić, że warunek ten został spełniony, nie kwalifikuje instrumentu z opcją sprzedaży jako instrumentu kapitałowego.

Przekwalifikowanie instrumentów z opcją sprzedaży oraz instrumentów, które nakładają na jednostkę obowiązek wydania drugiej stronie proporcjonalnego udziału w aktywach netto jednostki tylko w przypadku likwidacji

16E

Jednostka kwalifikuje instrument finansowy jako instrument kapitałowy zgodnie z paragrafami 16A i 16B lub paragrafami 16C i 16D od dnia, w którym instrument posiada wszystkie cechy i spełnia warunki przedstawione w tych paragrafach. Jednostka przekwalifikowuje instrument finansowy od dnia, w którym instrument przestaje posiadać wszystkie cechy lub spełniać wszystkie warunki przedstawione w tych paragrafach. Na przykład, jeżeli jednostka umarza wszystkie wyemitowane przez siebie instrumenty bez opcji sprzedaży a wszelkie istniejące instrumenty z opcją sprzedaży posiadają wszystkie cechy i spełniają wszystkie warunki przedstawione w paragrafach 16A i 16B, to jednostka przekwalifikowuje instrumenty z opcją sprzedaży na instrument kapitałowy od dnia, w którym umorzyła instrumenty bez opcji sprzedaży.

16F

Jednostka w następujący sposób rozlicza przekwalifikowanie instrumentu zgodnie z paragrafem 16E:

a)

Przekwalifikowuje instrument kapitałowy na zobowiązanie finansowe od dnia, w którym instrument przestaje posiadać wszystkie cechy lub spełniać warunki przedstawione w paragrafach 16A i 16B lub w paragrafach 16C i 16D. Zobowiązanie finansowe wycenia się w wartości godziwej instrumentu na dzień przekwalifikowania. Jednostka ujmuje w kapitale własnym różnicę między wartością bilansową instrumentu kapitałowego a wartością godziwą zobowiązania finansowego na dzień przekwalifikowania.

b)

Przekwalifikowuje zobowiązanie finansowe na instrument kapitałowy od dnia, w którym instrument zaczyna posiadać wszystkie cechy i spełniać warunki przedstawione w paragrafach 16A i 16B lub w paragrafach 16C i 16D. Instrument kapitałowy wycenia się w wartości bilansowej zobowiązania finansowego na dzień przekwalifikowania.

Paragrafy 17–19 zostały zmienione.

Brak umownego obowiązku wydania środków pieniężnych lub innego składnika aktywów finansowych (paragraf 16(a))

17

Z wyjątkiem okoliczności opisanych w paragrafach 16A i 16B lub 16C i 16D, najważniejszą cechą odróżniającą zobowiązanie finansowe od instrumentu kapitałowego jest występowanie umownego obowiązku ciążącego na jednej ze stron instrumentu finansowego (emitencie) do wydania środków pieniężnych lub innego składnika aktywów finansowych drugiej stronie (posiadaczowi), albo do wymiany aktywów finansowych lub zobowiązań finansowych z posiadaczem na warunkach, które są potencjalnie niekorzystne dla emitenta. …

18

Treść ekonomiczna instrumentu finansowego raczej, niż jego forma prawna, jest kryterium kwalifikowania instrumentu w sprawozdaniu z sytuacji finansowej jednostki. Treść ekonomiczna i forma prawna są zwykle spójne, ale nie zawsze. Niektóre instrumenty finansowe przyjmują formy prawne właściwe dla kapitału własnego, ale w swej istocie są zobowiązaniami, natomiast inne mogą łączyć w sobie cechy właściwe dla instrumentów kapitałowych i dla zobowiązań finansowych. Na przykład:

a)

b)

instrument finansowy dający posiadaczowi prawo przedstawienia go emitentowi do wykupienia za środki pieniężne lub inny składnik aktywów finansowych (tzw. „instrument z opcją sprzedaży”) jest zobowiązaniem finansowym, z wyjątkiem tych instrumentów, które są kwalifikowane jako instrumenty kapitałowe zgodnie z paragrafami 16A i 16B lub paragrafami 16C i 16D. Instrument finansowy jest zobowiązaniem finansowym nawet wtedy, gdy kwota środków pieniężnych lub innych aktywów finansowych jest ustalona na podstawie indeksu lub innego czynnika, który charakteryzuje zdolność do zwiększania lub zmniejszania się. Występowanie opcji dającej posiadaczowi prawo przedstawienia instrumentu emitentowi do wykupienia za środki pieniężne lub inny składnik aktywów finansowych oznacza, że instrument z opcją sprzedaży spełnia definicję zobowiązania finansowego, z wyjątkiem instrumentów zakwalifikowanych jako instrumenty kapitałowe zgodnie z paragrafami 16A i 16B lub paragrafami 16C i 16D. Na przykład otwarte fundusze inwestycyjne, fundusze powiernicze, spółki partnerskie i niektóre spółdzielnie mogą udzielać posiadaczom tytułów uczestnictwa lub swoim członkom prawa przedstawienia do wykupu posiadanych udziałów w emitencie w dowolnym terminie za środki pieniężne, z czym wiąże się zakwalifikowanie należących do posiadaczy lub członków tytułów uczestnictwa jako zobowiązań finansowych, z wyjątkiem instrumentów zakwalifikowanych jako instrumenty kapitałowe zgodnie z paragrafami 16A i 16B lub paragrafami 16C i 16D. Jednakże zakwalifikowanie do zobowiązań finansowych zarówno nie wyklucza używania w sprawozdaniu finansowym takich pojęć jak „wartość aktywów netto przypisanych posiadaczom tytułów uczestnictwa” oraz „zmiana wartości aktywów netto przypisanych posiadaczom tytułów uczestnictwa” przez jednostkę, która nie posiada wniesionego kapitału własnego (np. fundusz inwestycyjny i fundusz powierniczy, zob. Przykład ilustrujący nr 7), jak też nie wyklucza wykazania dodatkowych danych ujawniających, że całość tytułów uczestnictwa obejmuje rezerwy spełniające definicję kapitału własnego oraz niespełniające tej definicji instrumenty z opcją sprzedaży (zob. Przykład ilustrujący nr 8).

19

Jeżeli jednostka nie ma bezwarunkowego prawa do uchylenia się od wydania środków pieniężnych lub innego składnika aktywów finansowych w celu wykonania umownego obowiązku, to obowiązek ten spełnia definicję zobowiązania finansowego za wyjątkiem instrumentów, które zostały zakwalifikowane jako instrumenty kapitałowe zgodnie z paragrafami 16A i 16B lub paragrafami 16C i 16D. Na przykład:

Paragrafy 22, 23 i 25 zostały zmienione. Po paragrafie 22 został dodany paragraf 22A.

Rozliczenia we własnych instrumentach kapitałowych jednostki (paragraf 16(b))

22

Z wyjątkiem przypadku przedstawionego w paragrafie 22A, kontrakt, który będzie rozliczony przez jednostkę (otrzymującą lub) wydającą ustaloną liczbę własnych instrumentów kapitałowych w zamian za ustaloną kwotę środków pieniężnych lub innego składnika aktywów finansowych, jest instrumentem kapitałowym. Na przykład:

22A

Jeżeli własne instrumenty kapitałowe jednostki, które mają być otrzymane lub wydane przy rozliczeniu kontraktu są instrumentami finansowymi z opcją sprzedaży posiadającymi wszystkie cechy i spełniającymi warunki opisane w paragrafach 16A i 16B lub też są instrumentami nakładającymi na jednostkę obowiązek przekazania drugiej stronie proporcjonalnego udziału w aktywach netto jednostki tylko w przypadku likwidacji, które posiadają wszystkie cechy oraz spełniają warunki opisane w paragrafach 16C i 16D, kontrakt jest składnikiem aktywów finansowych lub zobowiązaniem finansowym. Dotyczy to również kontraktu, który będzie rozliczony przez jednostkę otrzymującą lub wydającą ustaloną liczbę takich instrumentów w zamian za ustaloną kwotę środków pieniężnych lub inny składnik aktywów finansowych.

23

Z wyjątkiem okoliczności przedstawionych w paragrafach 16A i 16B lub paragrafach 16C i 16D, kontrakt nakładający na jednostkę obowiązek nabycia własnych instrumentów kapitałowych w zamian za środki pieniężne lub inny składnik aktywów finansowych powoduje powstanie zobowiązania finansowego za bieżącą wartość kwoty umorzeniowej (na przykład, za bieżącą wartość terminowej ceny kupna forward, cenę wykonania opcji lub inną kwotę wykupu). Postępuje się w ten sposób nawet wtedy, gdy kontrakt z istoty jest instrumentem kapitałowym. Na przykład…

Klauzule warunkowego rozliczenia

25

Instrument finansowy może wymagać od jednostki wydania środków pieniężnych lub innego składnika aktywów finansowych lub rozliczenia się w inny sposób, tak jakby było to zobowiązanie finansowe, w przypadku wystąpienia lub niewystąpienia w przyszłości niepewnych zdarzeń (lub powstania niepewnych okoliczności), które pozostają poza kontrolą zarówno emitenta, jak i posiadacza instrumentu, takich jak zmiany indeksu giełdowego, indeksu cen konsumpcyjnych, stopy procentowej lub regulacji podatkowych, albo przyszłych przychodów emitenta, wyniku netto lub wskaźnika zobowiązania do kapitału własnego. Emitent takiego instrumentu nie posiada bezwarunkowego prawa uchylenia się od wydania środków pieniężnych lub innego składnika aktywów finansowych (albo rozliczenia się w inny sposób, tak jakby było to zobowiązanie finansowe). Z tej przyczyny jest to zobowiązanie finansowe emitenta, chyba że:

a)

część postanowień o warunkowym rozliczeniu, z których może wynikać wymóg rozliczenia w środkach pieniężnych lub innym składniku aktywów finansowych (albo w inny sposób, tak jakby było to zobowiązanie finansowe) nie jest prawdziwa,

b)

od emitenta można wymagać uregulowania obowiązku w środkach pieniężnych lub innym składniku aktywów finansowych (albo rozliczenia w inny sposób, tak jakby było to zobowiązanie finansowe) wyłącznie wtedy, gdy emitent zostanie postawiony w stan likwidacji, lub

c)

instrument posiada wszystkie cechy i spełnia warunki określone w paragrafach 16A i 16B.

Przed paragrafem 96 został zmieniony nagłówek. Po paragrafie 96 zostały dodane paragrafy 96A–96C. Po paragrafie 97B dodano paragraf 97C.

DATA WEJŚCIA W ŻYCIE I OKRES PRZEJŚCIOWY

96A

Dokument Instrumenty finansowe z opcją sprzedaży oraz obowiązki związane z likwidacją (Zmiany w MSR 32 i MSR 1) wydany w lutym 2008 r. wymaga, aby instrumenty finansowe posiadające wszystkie cechy i spełniające warunki określone w paragrafach 16A i 16B lub w paragrafach 16C i 16D były kwalifikowane jako instrumenty kapitałowe, wprowadził zmiany do paragrafów 11, 16, 17–19, 22, 23, 25, OS13, OS14 i OS27 oraz sprawił, że dodano nowe paragrafy 16A–16F, 22A, 96B, 96C, 97C, OS14A– OS 14J i OS 29A. Jednostka stosuje te zmiany w odniesieniu do rocznych okresów rozpoczynających się 1 stycznia 2009 r. i później. Wcześniejsze zastosowanie jest dozwolone. Jeżeli jednostka zastosuje te zmiany w odniesieniu do wcześniejszego okresu, fakt ten ujawnia i stosuje jednocześnie odnośne zmiany w MSR 1, MSR 39. MSSF 7 i KIMSF 2.

96B

Dokument Instrumenty finansowe z opcją sprzedaży oraz obowiązki związane z likwidacją wprowadził wyjątek o ograniczonym zakresie, dlatego jednostka nie stosuje tego wyjątku poprzez analogię.

96C

Kwalifikowanie instrumentów w drodze wyjątku jest ograniczone do ujmowania instrumentu przy stosowaniu MSR 1, MSR 32, MSR 39 i MSSF 7. Instrumentu nie uznaje się za instrument kapitałowy przy stosowaniu innych wytycznych, na przykład znajdujących się w MSSF 2 Płatności w formie akcji.

97C

Przy stosowaniu zmian opisanych w paragrafie 96A jest wymagane, aby ze złożonego instrumentu finansowego zawierającego obowiązek wydania drugiej stronie proporcjonalnego udziału w aktywach netto jednostki tylko w przypadku likwidacji jednostka wydzieliła odrębny składnik zobowiązaniowy oraz składnik kapitałowy. W przypadku, gdy składnik zobowiązaniowy już nie jest wymagalny,, retrospektywne zastosowanie zmian w MSR 32 wymagałoby wydzielenia dwóch składników kapitałowych. Pierwszy składnik znajdowałby się w zyskach zatrzymanych i przedstawiał skumulowane odsetki naliczone od składnika zobowiązaniowego. Drugi składnik przedstawiałby pierwotny składnik kapitałowy. Wobec tego, jednostka nie ma potrzeby wydzielania dwóch składników, jeżeli składnik zobowiązaniowy już nie jest wymagalny na dzień zastosowania zmian.

W załączniku Objaśnienie stosowania zmieniono paragrafy OS13 i OS14. Po paragrafie OS14 dodano nagłówek, po paragrafach OS 14A–OS14D kolejny nagłówek, po paragrafie OS14E i po paragrafach OS14F– OS14I jeszcze jeden nagłówek oraz dodano paragraf OS 14J.

Instrumenty kapitałowe

OS13

Przykłady instrumentów kapitałowych obejmują udziały zwykłe bez opcji sprzedaży, niektóre instrumenty z opcją sprzedaży (zob. paragrafy 16A i 16B), niektóre instrumenty nakładające na jednostkę obowiązek przekazania drugiej stronie proporcjonalnego udziału w aktywach netto jednostki tylko w przypadku likwidacji (zob. paragrafy 16C i 16D), niektóre rodzaje udziałów uprzywilejowanych (zob. OS25 i OS26), warranty lub wystawione opcje kupna dające posiadaczowi prawo subskrypcji lub nabycia od jednostki emitującej ustalonej liczby udziałów zwykłych bez opcji sprzedaży, w zamian za ustaloną kwotę środków pieniężnych lub innego składnika aktywów finansowych. Obowiązek wyemitowania lub nabycia przez jednostkę ustalonej liczby własnych instrumentów kapitałowych, w zamian za ustaloną kwotę środków pieniężnych lub innego składnika aktywów finansowych, jest instrumentem kapitałowym jednostki (z wyjątkiem przedstawionym w paragrafie 22A). Jeśli jednak taki kontrakt nakłada na jednostkę obowiązek przekazania środków pieniężnych lub innego składnika aktywów finansowych (inny niż kontrakt zakwalifikowany jako kapitałowy zgodnie z paragrafami 16A i 16B lub paragrafami 16C i16D), to powoduje również powstanie zobowiązania w wysokości równej bieżącej wartości kwoty umorzenia (zob. paragraf OS27(a)). Emitent udziałów zwykłych bez opcji sprzedaży przyjmuje na siebie zobowiązanie wtedy, gdy podejmuje formalne kroki w celu dokonania wypłaty i staje się prawnie zobowiązany wobec udziałowców. Taki przypadek może mieć miejsce po zadeklarowaniu dywidendy, albo kiedy jednostka jest stawiana w stan likwidacji, a wszelkie aktywa pozostające po uregulowaniu zobowiązań stają się przeznaczonymi do podziału pomiędzy udziałowcami.

OS14

Nabyta opcja kupna lub inny podobny kontrakt nabyty przez jednostkę, który daje jej prawo do odkupienia ustalonej liczby własnych instrumentów kapitałowych w zamian za ustaloną kwotę środków pieniężnych lub innego składnika aktywów finansowych, nie jest składnikiem aktywów finansowych tej jednostki (z wyjątkiem przedstawionym w paragrafie 22A). Natomiast każda kwota zapłacona przez jednostkę z tytułu takiego kontraktu, pomniejsza jej kapitał własny.

Klasa instrumentów podporządkowana wszystkim innym klasom instrumentów (paragrafy 16A(b) i 16C(b))

OS14A

Jedną z cech podaną w paragrafach 16A i 16C jest przynależność instrumentu finansowego do klasy instrumentów podporządkowanej wszystkim innym klasom instrumentów.

OS14B

Ustalając, czy instrument finansowy należy do podporządkowanej klasy instrumentów, jednostka przeprowadza ocenę roszczeń wynikających z instrumentu, tak jakby była postawiona w stan likwidacji w dniu, w którym przeprowadza kwalifikowanie. Jednostka ponownie ocenia zakwalifikowanie, jeśli nastąpiła zmiana odnośnych okoliczności. Na przykład emisja lub umarzenie przez jednostkę innego instrumentu finansowego może wpływać na to, czy dany instrument przynależy do klasy instrumentów podporządkowanej wszystkim innym klasom instrumentów.

OS14C

Instrument uprzywilejowany, który daje szczególne prawa w zakresie likwidacji jednostki nie jest instrumentem upoważniającym do proporcjonalnego udziału w aktywach netto jednostki. Na przykład, instrument jest uprzywilejowany w zakresie likwidacji jednostki, jeśli daje posiadaczowi prawo do otrzymania ustalonej dywidendy przy likwidacji oprócz prawa do udziału w aktywach netto jednostki, podczas gdy inne instrumenty znajdujące się w podporządkowanej klasie dające prawo do proporcjonalnego udziału w aktywach netto jednostki nie przyznają takiego samego uprzywilejowania w zakresie likwidacji.

OS14D

Jeżeli jednostka ma tylko jedną klasę instrumentów finansowych, klasę tę traktuje się jak gdyby była podporządkowana wszystkim innym klasom.

Całkowite oczekiwane przepływy pieniężne, które można przyporządkować do instrumentu przez okres jego trwania (paragraf 16A(e))

OS14E

Całkowite przepływy pieniężne oczekiwane przez okres trwania instrumentu muszą opierać się na zyskach i stratach bieżącego okresu, zmianie w ujętych aktywach netto lub zmianie wartości godziwej ujętych i nieujętych aktywów netto jednostki przez okres trwania instrumentu. Zyski i straty bieżącego okresu oraz zmianę w ujętych aktywach netto wycenia się zgodnie z właściwymi MSSF.

Transakcje zawarte przez posiadacza instrumentu niewystępującego w charakterze właściciela jednostki (paragrafy 16A i 16C)

OS14F

Posiadacz instrumentu finansowego z opcją sprzedaży lub instrumentu, który nakłada na jednostkę obowiązek przekazania drugiej stronie proporcjonalnego udziału w aktywach netto jednostki tylko w przypadku likwidacji, może zawrzeć transakcję z jednostką nie występując w charakterze właściciela. Na przykład posiadacz instrumentu może być także pracownikiem jednostki. Ustalając, czy instrument powinien być zakwalifikowany jako kapitałowy zgodnie z wymogami paragrafu 16A lub 16C, uwzględnia się jedynie przepływy pieniężne oraz postanowienia i warunki instrumentu, które odnoszą się do posiadacza instrumentu występującego w charakterze właściciela jednostki.

OS14G

Przykład może stanowić spółka komandytowa, w której występują wspólnicy z pełną odpowiedzialnością i wspólnicy z ograniczoną odpowiedzialnością. Niektórzy partnerzy z pełną odpowiedzialnością mogą dostarczać jednostce gwarancji i otrzymywać wynagrodzenie z tego tytułu. W takim przypadku, gwarancje i związane z nimi przepływy pieniężne odnoszą się do posiadaczy instrumentu, którzy występują w charakterze gwarantów a nie w charakterze właścicieli jednostki. Z tej przyczyny takie gwarancje i związane z nimi przepływy pieniężne nie prowadzą do tego, że partnerów z pełną odpowiedzialnością uznaje się za podporządkowanych partnerom z ograniczoną odpowiedzialnością i pomija się je przy ocenie, czy umowne warunki instrumentów przynależnych partnerom z pełną odpowiedzialnością i tych przynależnych partnerom z ograniczoną odpowiedzialnością są tożsame.

OS14H

Innym przykładem mogą być porozumienia dotyczące udziału w zyskach i stratach bieżącego okresu, w oparciu o które zyski i straty bieżącego okresu przypisuje się do posiadaczy instrumentu na podstawie świadczonych przez nich usług lub przeprowadzonych interesów w roku bieżącym i latach ubiegłych. Tego rodzaju porozumienia są transakcjami z posiadaczami instrumentów niewystępującymi w charakterze właścicieli, dlatego nie powinny być uwzględniane w związku z oceną cech wymienionych w paragrafie 16A lub 16C. Jednakże porozumienie dotyczące udziału w zyskach i stratach, które przypisuje zyski i straty do posiadaczy instrumentu w oparciu o wartość nominalną ich instrumentów w relacji do innych w tej klasie, stanowi transakcję z posiadaczami instrumentu występującymi w charakterze właścicieli, która powinna być uwzględniona w związku z oceną cech wymienionych w paragrafie 16A lub 16C.

OS14I

Przepływy pieniężne oraz wynikające z umowy postanowienia i warunki transakcji między posiadaczem instrumentu (niewystępującym w charakterze właściciela) i jednostką emitującą muszą być podobne do równorzędnej transakcji, która mogłaby być przeprowadzona między stroną nieposiadającą instrumentu i jednostką emitującą.

Zakaz dotyczący innego instrumentu finansowego lub kontraktu z całkowitymi przepływami pieniężnymi, które faktycznie ustalają lub ograniczają końcowy zwrot na rzecz posiadacza instrumentu (paragrafy 16B i 16D)

OS14J

Zakwalifikowanie do kapitału własnego instrumentu finansowego, który w innym przypadku spełnia kryteria podane w paragrafach 16A lub 16C, jest uwarunkowane tym, że jednostka nie powinna mieć żadnego innego instrumentu finansowego lub kontraktu, w przypadku którego a) całkowite przepływy pieniężne opierają się zasadniczo na zyskach i stratach bieżącego okresu, zmianie w ujętych aktywach netto lub zmianie wartości godziwej ujętych i nieujętych aktywów netto jednostki (z wyłączeniem skutków wynikających z takiego instrumentu lub kontraktu) oraz b) skutkiem jest faktyczne ograniczanie lub ustalanie wielkości końcowych zwrotów. Mało prawdopodobne jest, aby następujące instrumenty, o ile zostały zawarte na normalnych zasadach komercyjnych z niepowiązanymi stronami, powstrzymywały od zakwalifikowania instrumentu, który w innym przypadku spełnia kryteria paragrafu 16A lub 16C, do kapitału własnego:

a)

instrumenty, których całkowite przepływy pieniężne opierają się na określonych aktywach jednostki,

b)

instrumenty, których całkowite przepływy pieniężne opierają się na procencie od przychodów,

c)

kontrakty stworzone w celu wynagrodzenia poszczególnych pracowników za usługi świadczone na rzecz jednostki,

d)

kontrakty wymagające wypłaty nieznaczącego procentu od zysku za wyświadczone usługi lub otrzymane towary.

Paragraf OS27 został zmieniony oraz po paragrafie OS29 dodano paragraf OS29A.

OS27

Poniższe przykłady ilustrują, w jaki sposób kwalifikuje się różne rodzaje kontraktów na własne instrumenty kapitałowe jednostki:

a)

Kontrakt, który będzie przez jednostkę rozliczony poprzez przyjęcie lub wydanie ustalonej liczby udziałów własnych bez zapłaty w przyszłości,, bądź to poprzez wymianę ustalonej liczby własnych udziałów na ustaloną kwotę środków pieniężnych lub inny składnik aktywów finansowych, jest instrumentem kapitałowym (z wyjątkiem przedstawionym w paragrafie 22A). Zgodnie z powyższym, każda kwota otrzymana lub zapłacona z tytułu takiego kontraktu bezpośrednio zwiększa lub zmniejsza kapitał własny. Przykładem może być opcja, która daje posiadaczowi prawo do nabycia ustalonej liczby udziałów własnych jednostki w zamian za ustaloną kwotę środków pieniężnych. Jednak w przypadku, kiedy kontrakt nakłada na jednostkę obowiązek wykupienia (umorzenia) udziałów własnych za środki pieniężne lub w zamian za inne aktywa finansowe w ustalonym terminie, albo w terminie możliwym do ustalenia, lub na żądanie, jednostka ujmuje również zobowiązanie finansowe w wysokości równej bieżącej wartości kwoty umorzeniowej (z wyjątkiem instrumentów posiadających wszystkie cechy i spełniających warunki określone w paragrafach 16A i 16B lub w paragrafach 16C i 16D). Przykładem jest obowiązek jednostki wynikający z transakcji terminowej forward kupna ustalonej liczby udziałów własnych w zamian za ustaloną kwotę środków pieniężnych.

b)

Obowiązek wykupienia udziałów własnych przez jednostkę za środki pieniężne, powoduje powstanie zobowiązania finansowego w wysokości równej wartości bieżącej kwoty umorzeniowej, nawet wtedy, gdy liczba udziałów, którą jednostka ma obowiązek wykupić nie została określona albo, kiedy obowiązek jest uzależniony od kontrahenta wykonującego prawo żądania wykupu (z wyjątkiem postanowień zawartych w paragrafach 16A i 16B lub w paragrafach 16C i 16D). Przykładem warunkowego obowiązku jest wystawienie opcji, która nakłada na jednostkę obowiązek wykupienia udziałów własnych w zamian za środki pieniężne, jeśli posiadacz opcji zdecyduje się ją wykonać.

c)

Kontrakt, który będzie rozliczony w środkach pieniężnych lub w innych aktywach finansowych jest składnikiem aktywów finansowych lub zobowiązaniem finansowym, nawet wtedy, gdy kwota środków pieniężnych lub innych aktywów finansowych, która ma być otrzymana lub wydana, zależy od zmiany rynkowej wartości udziałów własnych jednostki (z wyjątkiem postanowień zawartych w paragrafach 16A i 16B lub w paragrafach 16C i 16D). Przykładem może być opcja na udziały rozliczana w kwocie netto środków pieniężnych.

d)

OS29A

Niektóre instrumenty nakładające na jednostkę wynikający z umowy obowiązek kwalifikuje się jako instrumenty kapitałowe zgodnie z paragrafami 16A i 16B lub 16C i 16D. Kwalifikowanie przeprowadzona zgodnie z tymi paragrafami stanowi wyjątek od stosowanych w innym przypadku zasad niniejszego standardu dotyczących kwalifikowania instrumentu. Wyjątek ten nie ma zastosowania do kwalifikowania udziałów niekontrolujących w skonsolidowanym sprawozdaniu finansowym. Dlatego, instrumenty będące udziałami niekontrolującymi, zakwalifikowane do kapitału własnego zgodnie z paragrafami 16A i 16B lub w paragrafami 16C i 16D w jednostkowym lub oddzielnym sprawozdaniu finansowym jednostki, kwalifikuje się jako zobowiązania w skonsolidowanym sprawozdaniu finansowym grupy.

Zmiany w MSR 1

Prezentacja sprawozdań finansowych (zaktualizowanym w 2007 r.)

DEFINICJE

Po paragrafie 8 został dodany paragraf 8A.

8A

Poniższe terminy są opisane w MSR 32 Instrumenty finansowe: prezentacja i stosowane w niniejszym standardzie w znaczeniu określonym w MSR 32:

a)

instrument finansowy z opcją sprzedaży zakwalifikowany jako instrument kapitałowy (opisany w paragrafach 16A i 16B MSR 32)

b)

instrument, który nakłada na jednostkę obowiązek przekazania drugiej stronie proporcjonalnego udziału w aktywach netto jednostki tylko w przypadku likwidacji i jest kwalifikowany jako instrument kapitałowy (opisany w paragrafach 16C i 16D MSR 32).

Informacje, które należy przedstawić w sprawozdaniu z sytuacji finansowej lub w informacji dodatkowej

Po paragrafie 80 został dodany paragraf 80A.

80A

Jeżeli jednostka przekwalifikowała:

a)

instrument finansowy z opcją sprzedaży zakwalifikowany jako instrument kapitałowy, lub

b)

instrument, który nakłada na jednostkę obowiązek przekazania drugiej stronie proporcjonalnego udziału w aktywach netto jednostki tylko w przypadku likwidacji i jest kwalifikowany jako instrument kapitałowy

pomiędzy zobowiązaniami finansowymi i kapitałem własnym, ujawnia kwotę przekwalifikowaną do i z każdej kategorii (zobowiązań finansowych lub kapitału własnego) oraz rozkład w czasie i powód tego przekwalifikowania.

Po paragrafie 136 dodano nagłówek i paragraf 136A. Paragraf 138 został zmieniony.

Instrumenty z opcją sprzedaży zakwalifikowane jako kapitał własny

136A

W odniesieniu do instrumentów finansowych z opcją sprzedaży zakwalifikowanych jako instrumenty kapitałowe, jednostka ujawnia (w stopniu w jakim ujawnienia te nie występują w innym miejscu):

a)

zestawienie danych ilościowych dotyczących kwot zakwalifikowanych do kapitału własnego,

b)

cele, politykę i procesy dotyczące zarządzania przez jednostkę obowiązkiem odkupienia lub umorzenia instrumentów w wymaganym przez posiadacza instrumentu, w tym wszelkie zmiany w porównaniu do poprzedniego okresu,

c)

oczekiwane wydatki pieniężne z tytułu umorzenia lub wykupu tej klasy instrumentów finansowych, oraz

d)

informacja o sposobie ustalenia oczekiwanych wydatków pieniężnych z tytułu umorzenia lub wykupu.

Ujawnianie innych informacji

138

Jednostka ujawnia następujące informacje, jeśli nie uczyniła tego gdzie indziej, w informacjach publikowanych wraz ze sprawozdaniem finansowym:

a)

siedzibę i formę prawną jednostki, kraj, w którym została zarejestrowana oraz adres zarejestrowanego biura (lub podstawowego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, jeżeli nie są one tożsame),

b)

opis charakteru oraz podstawowego zakresu działalności jednostki,

c)

nazwę jednostki dominującej oraz jednostki dominującej najwyższego szczebla grupy, oraz

d)

jeżeli jest to jednostka o ograniczonym czasie trwania, informacje na temat długości tego okresu.

Po paragrafie 139A dodano 139B.

OKRES PRZEJŚCIOWY I DATA WEJŚCIA W ŻYCIE

139B

Dokument Instrumenty finansowe z opcją sprzedaży oraz obowiązki związane z likwidacją (zmiany w MSR 32 i MSR 1) wydany w lutym 2008 r. zmienił paragraf 138 i dodał paragrafy 8A, 80A i 136A. Jednostka stosuje te zmiany w odniesieniu do rocznych okresów rozpoczynających się 1 stycznia 2009 r. i później. Wcześniejsze zastosowanie jest dozwolone. Jeżeli jednostka zastosuje te zmiany w odniesieniu do wcześniejszego okresu, fakt ten ujawnia i stosuje jednocześnie odnośne zmiany wprowadzone do MSR 32, MSR 39, MSSF 7 i KIMSF 2 Udziały członkowskie w spółdzielniach i podobne instrumenty.

Zmiany w MSSF 7, MSR 39 oraz KIMSF 2

Jednostki stosują następujące zmiany w MSSF 7 i MSR 39 i KIMSF 2, jeżeli stosują odnośne zmiany w MSR 32 i MSR 1.

MSSF 7

Instrumenty finansowe: ujawnianie informacji

Paragraf 3 został zmieniony.

ZAKRES

3

Niniejszy MSSF stosują wszystkie jednostki do wszystkich rodzajów instrumentów finansowych, z wyjątkiem:

a)

f)

instrumentów, które należy kwalifikować jako instrumenty kapitałowe zgodnie z paragrafami 16A i 16B lub 16C i 16D MSR 32.

Po paragrafie 44B dodano paragraf 44C.

DATA WEJŚCIA W ŻYCIE I OKRES PRZEJŚCIOWY

44C

Jednostka stosuje zmianę w paragrafie 3 w odniesieniu do rocznych okresów rozpoczynających dnia 1 stycznia 2009 r. i później. Jeżeli jednostka zastosuje dokument Instrumenty finansowe z opcją sprzedaży oraz obowiązki związane z likwidacją (zmiany w MSR 32 i MSR 1) wydany w lutym 2008 r. w odniesieniu do wcześniejszego okresu, zmiana w paragrafie 3 ma zastosowanie do tego wcześniejszego okresu.

MSR 39

Instrumenty finansowe: ujmowanie i wycena

Paragraf 2d) został zmieniony.

ZAKRES

2

Niniejszy standard stosują wszystkie jednostki do wszystkich rodzajów instrumentów finansowych, z wyjątkiem:

d)

instrumentów finansowych wyemitowanych przez jednostkę, które spełniają definicję instrumentu kapitałowego zawartą w MSR 32 (w tym opcji i warrantów), lub które powinny być kwalifikowane zgodnie z paragrafami 16A i 16B lub 16C i 16D MSR 32. Jednakże, posiadacz takich instrumentów kapitałowych stosuje niniejszy standard w odniesieniu do tych instrumentów, o ile nie stanowią wyjątku, o którym mowa w punkcie (a) powyżej.

Po paragrafie 103E został dodany paragraf 103F.

DATA WEJŚCIA W ŻYCIE I OKRES PRZEJŚCIOWY

103F

Jednostka stosuje zmianę w paragrafie 2 w odniesieniu do rocznych okresów rozpoczynających się 1 stycznia 2009 r. i później. Jeżeli jednostka zastosuje dokument Instrumenty finansowe z opcją sprzedaży oraz obowiązki związane z likwidacją (zmiany w MSR 32 i MSR 1) wydany w lutym 2008 r. w odniesieniu do wcześniejszego okresu, zmiana w paragrafie 2 mają zastosowanie do tego wcześniejszego okresu.

KIMSF 2

Udziały członkowskie w spółdzielniach i podobne instrumenty

Zmieniono przypis w następujący sposób:

(*)

W sierpniu 2005 r. zmieniono MSR 32 i wydano go jako MSR 32 Instrumenty finansowe: prezentacja W lutym 2008 r. IASB wprowadziła zmiany w MSR 32 wymagające, aby instrumenty były kwalifikowane jako instrumenty kapitałowe pod warunkiem, że posiadają wszystkie cechy lub spełniają warunki przedstawione w paragrafach 16A i 16B lub w paragrafach 16C i 16D MSR 32.

Paragrafy 6 i 9 zostały zmienione oraz dodano paragraf 14A.

UZGODNIONE STANOWISKO

6

Udziały członkowskie, które zostałyby zaklasyfikowane jako kapitał własny, gdyby członkowie nie posiadali prawa żądania ich wykupu, stanowią kapitał własny, jeżeli spełnione są warunki opisane w paragrafach 7 i 8, albo udziały członkowskie posiadają wszystkie cechy i spełniają warunki przedstawione w paragrafach 16A i 16B lub w paragrafach 16C i 16D MSR 32. Depozyty płatne na żądanie, w tym rachunki bieżące, depozyty terminowe i podobne kontrakty, które powstają, gdy członkowie występują w charakterze klientów, stanowią zobowiązania finansowe jednostki.

9

Bezwarunkowy zakaz może być całkowity, to jest wszystkie umorzenia są zakazane. Bezwarunkowy zakaz może być częściowy, to jest zakazane jest umarzanie udziałów członkowskich, jeżeli umorzenie doprowadziłoby do spadku liczby udziałów członkowskich lub kapitału utworzonego z wpłat na udziały członkowskie poniżej określonego poziomu. Udziały członkowskie powyżej wielkości objętej zakazem umorzenia stanowią zobowiązania, chyba że jednostka posiada bezwarunkowe prawo odmowy wykupu, jak opisano w paragrafie 7, albo udziały posiadają wszystkie cechy i spełniają warunki określone w paragrafach 16A i 16B lub w paragrafach 16C i 16D MSR 32. W niektórych przypadkach liczba udziałów lub kwota wpłaconego kapitału, których dotyczy zakaz umorzenia, mogą zmieniać się w czasie. Taka zmiana w zakresie działania zakazu umorzenia prowadzi do przesunięć między zobowiązaniami finansowymi i kapitałem własnym.

DATA WEJŚCIA W ŻYCIE

14A

Jednostka stosuje zmiany paragrafów 6, 9, A1 i A12 w odniesieniu do rocznych okresów rozpoczynających się dnia 1 stycznia 2009 r. i później. Jeżeli jednostka zastosuje dokument Instrumenty finansowe z opcją sprzedaży oraz obowiązki związane z likwidacją (zmiany w MSR 32 i MSR 1) wydany w lutym 2008 r. w odniesieniu do wcześniejszego okresu, zmiany paragrafów 6, 9, A1 i A12 mają zastosowanie do tego wcześniejszego okresu.

W załączniku (przykłady stosowania uzgodnionego stanowiska) paragrafy A1 i A12 zostały zmienione.

PRZYKŁADY ZASTOSOWANIA UZGODNIONEGO STANOWISKA

A1

Niniejszy załącznik zawiera siedem przykładów zastosowania uzgodnionego stanowiska KIMSF. Przykłady nie stanowią wyczerpującej listy i możliwy jest inny rozwój wydarzeń. W każdym z przykładów przyjęto założenie, że nie ma innych warunków aniżeli wynikające z danych przedstawionych w przykładzie, które wymagałyby zakwalifikowania instrumentu finansowego jako zobowiązania finansowego, oraz że instrumenty finansowe nie mają wszystkich cech lub nie spełniają warunków przedstawionych w paragrafach16A i 16B lub w paragrafach 16C i 16D MSR 32.

Przykład 4

Klasyfikacja

A12

W tym przypadku 750.000 j.p. byłoby zaklasyfikowane jako kapitał własny a 150.000 j.p. jako zobowiązania finansowe. W uzupełnieniu do cytowanych już paragrafów, paragraf 18 (b) MSR 32 stwierdza m.in.:

instrument finansowy dający posiadaczowi prawo przedstawienia go emitentowi do wykupienia za środki pieniężne lub inny składnik aktywów finansowych (tzw. „instrument z opcją sprzedaży”) jest zobowiązaniem finansowym, z wyjątkiem tych instrumentów, które są kwalifikowane jako instrumenty kapitałowe zgodnie z paragrafami 16A i 16B lub paragrafami 16C i 16D. Instrument finansowy jest zobowiązaniem finansowym nawet wtedy, gdy kwota środków pieniężnych lub innych aktywów finansowych jest ustalona na podstawie indeksu lub innego czynnika, który charakteryzuje zdolność do zwiększania lub zmniejszania się. Występowanie opcji dającej posiadaczowi prawo przedstawienia instrumentu emitentowi do wykupienia za środki pieniężne lub inny składnik aktywów finansowych oznacza, że instrument z opcją sprzedaży spełnia definicję zobowiązania finansowego, z wyjątkiem instrumentów zakwalifikowanych jako instrumenty kapitałowe zgodnie z paragrafami 16A i 16B lub paragrafami 16C i 16D.


22.1.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 17/37


ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 54/2009

z dnia 21 stycznia 2009 r.

zmieniające rozporządzenie Rady (WE) nr 669/97 w odniesieniu do otwarcia i zarządzania wspólnotowymi kontyngentami taryfowymi na niektóre ryby i produkty rybołówstwa pochodzące z Wysp Owczych

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 669/97 z dnia 14 kwietnia 1997 r. otwierające i ustalające zarządzanie wspólnotowymi kontyngentami taryfowymi obejmującymi niektóre ryby i produkty rybołówstwa pochodzące z Wysp Owczych, ustalające szczegółowe przepisy dotyczące zmian i dostosowania tych środków i uchylające rozporządzenie (WE) nr 1983/95 (1), w szczególności jego art. 5 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Decyzja nr 2/2008 Wspólnego Komitetu WE–Dania/Wyspy Owcze (2008/957/WE) (2) zmieniła tabelę I i II do protokołu 1 do Umowy między Wspólnotą Europejską, z jednej strony, a rządem Danii i Rządem Lokalnym Wysp Owczych, z drugiej strony.

(2)

W zmienionym protokole 1 do umowy przewidziano trzy nowe roczne kontyngenty taryfowe obejmujące przywóz do Wspólnoty niektórych ryb i produktów rybołówstwa pochodzących z Wysp Owczych. Nowe kontyngenty taryfowe mają obowiązywać od dnia 1 września 2008 r. W celu wdrożenia tych nowych kontyngentów taryfowych należy dostosować ustalony w rozporządzeniu (WE) nr 669/97 wykaz ryb i produktów rybołówstwa objętych kontyngentami taryfowymi.

(3)

Rozporządzenie Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiające przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (3) przewiduje system zarządzania kontyngentami taryfowymi przeznaczonymi do stosowania zgodnie z porządkiem chronologicznym dat przyjmowania zgłoszeń celnych. Dla uproszczenia oraz w celu zapewnienia skutecznego zarządzania przeprowadzanego w bliskiej współpracy między władzami Wysp Owczych, organami celnymi państw członkowskich i Komisją wspomniany system zarządzania powinien obejmować kontyngenty taryfowe przewidziane w rozporządzeniu (WE) nr 669/97.

(4)

W odniesieniu do 2008 r. wielkości kontyngentów taryfowych przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu powinny być obliczane proporcjonalnie do wielkości podstawowych określonych w decyzji nr 2/2008 (2008/957/WE), uwzględniając okres, jaki upłynął do dnia zastosowania kontyngentów.

(5)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 669/97.

(6)

Zgodnie z decyzją nr 2/2008 (2008/957/WE) nowe kontyngenty taryfowe mają być stosowane od dnia 1 września 2008 r. Niniejsze rozporządzenie należy więc stosować, począwszy od tej samej daty.

(7)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Kodeksu Celnego,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W rozporządzeniu (WE) nr 669/97 wprowadza się następujące zmiany:

1)

artykuł 2 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 2

Kontyngentami taryfowymi ustanowionymi niniejszym rozporządzeniem zarządza się zgodnie z art. 308a, 308b i 308c rozporządzenia (EWG) nr 2454/93.”;

2)

załącznik zmienia się w sposób przedstawiony w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 września 2008 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 21 stycznia 2009 r.

W imieniu Komisji

László KOVÁCS

Członek Komisji


(1)  Dz.U. L 101 z 18.4.1997, s. 1.

(2)  Dz.U. L 338 z 17.12.2008, s. 72.

(3)  Dz.U. L 253 z 11.10.1993, s. 1.


ZAŁĄCZNIK

W załączniku do rozporządzenia (WE) nr 669/97 dodaje się wiersze w brzmieniu:

Numer porządkowy

Kod CN

Podpodział TARIC

Wyszczególnienie

Stawka celna

Wielkość kontyngentu

(tony)

„09.0672

ex 0305 59 80

80

Czarniak (Pollachius virens), solony i suszony

0

Od 1.9. do 31.12.2008 r.: 250

Od 1.1. do 31.12.2009 r. i następnie od 1.1. do 31.12. każdego roku: 750

09.0674

ex 0307 91 00

ex 0307 99 18

ex 1605 90 30

10

10

30

Trąbik zwyczajny (Buccinum Undatum), żywy, świeży lub schłodzony, mrożony, przetworzony lub zakonserwowany

0

Od 1.9. do 31.12.2008 r.: 400

Od 1.1. do 31.12.2009 r. i następnie od 1.1. do 31.12. każdego roku: 1 200

09.0676

ex 0306 14 90

10

Krab gatunku Geryon affinis, mrożony

0

Od 1.9. do 31.12.2008 r.: 250

Od 1.1. do 31.12.2009 r. i następnie od 1.1. do 31.12. każdego roku: 750”


III Akty przyjęte na mocy Traktatu UE

AKTY PRZYJĘTE NA MOCY TYTUŁU V TRAKTATU UE

22.1.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 17/39


DECYZJA RADY 2009/42/WPZiB

z dnia 19 stycznia 2009 r.

w sprawie wspierania, w ramach europejskiej strategii bezpieczeństwa, działań UE mających na celu promowanie w krajach trzecich procesu prowadzącego do zawarcia traktatu o handlu bronią

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 13 ust. 3 i art. 23 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

W dniu 12 grudnia 2003 r. Rada Europejska przyjęła Europejską Strategię Bezpieczeństwa, postulującą wprowadzenie porządku międzynarodowego opartego na skutecznym multilateralizmie. Za zasadniczy dokument, na którym opierają się stosunki międzynarodowe, Europejska Strategia Bezpieczeństwa uznaje Kartę Narodów Zjednoczonych. Jednym z priorytetów Unii Europejskiej jest wzmocnienie Organizacji Narodów Zjednoczonych dzięki dostarczeniu instrumentów, które umożliwią jej spełnianie obowiązków oraz skuteczne działanie.

(2)

W dniu 6 grudnia 2006 r. Zgromadzenie Ogólne Organizacji Narodów Zjednoczonych przyjęło rezolucję nr 61/89 zatytułowaną „Ku traktatowi o handlu bronią: ustanowienie wspólnych międzynarodowych standardów przywozu, wywozu i transferu broni konwencjonalnej”.

(3)

W swoich konkluzjach z dnia 11 grudnia 2006 r. Rada z zadowoleniem przyjęła oficjalne rozpoczęcie procesu zmierzającego do opracowania prawnie wiążącego traktatu o handlu bronią i z uznaniem odnotowała, że zdecydowana większość państw członkowskich ONZ – wśród nich wszystkie państwa członkowskie UE – poparła wyżej wymienioną rezolucję. Rada potwierdziła, że UE i jej państwa członkowskie będą aktywnie uczestniczyć w tym procesie i podkreśliła, jak ważna jest w nim współpraca z innymi państwami i organizacjami regionalnymi.

(4)

Sekretarz Generalny Organizacji Narodów Zjednoczonych powołał grupę ekspertów rządowych składającą się z 28 członków; jej zadaniem jest dalsza praca nad planowanym traktatem o handlu bronią. Grupa ta spotykała się kilkakrotnie w roku 2008, a swoje wnioski przedstawiła podczas tzw. tygodnia ministerialnego na 63. sesji Zgromadzenia Ogólnego. Grupa stwierdziła, że potrzebne są dalsze przemyślenia i że należy w sposób otwarty i przejrzysty stopniowo podejmować wysiłki w ramach Organizacji Narodów Zjednoczonych. Grupa ekspertów rządowych zachęciła państwa, które mogą udzielić pomocy, do świadczenia jej państwom potrzebującym na ich prośbę.

(5)

W konkluzjach z dnia 10 grudnia 2007 r. Rada zwróciła uwagę na znaczenie powołanej przez ONZ grupy ekspertów rządowych, którą zachęciła do kontynuacji wspomnianego procesu. Rada wyraziła głębokie przekonanie, że ogólny, prawnie wiążący akt, zgodny z obecnymi zobowiązaniami państw podjętymi w ramach stosownych aktów międzynarodowych i ustanawiający wspólne międzynarodowe standardy przywozu, wywozu i transferu broni konwencjonalnej, znacznie przyczyni się do zwalczania niepożądanego i nieodpowiedzialnego rozprzestrzeniania broni konwencjonalnej.

(6)

W październiku 2008 r. Komitet Pierwszy Zgromadzenia Ogólnego Organizacji Narodów Zjednoczonych przyjął rezolucję zatytułowaną „Ku traktatowi o handlu bronią: ustanowienie wspólnych międzynarodowych standardów przywozu, wywozu i transferu broni konwencjonalnej”. Wszystkie państwa członkowskie wsparły ten tekst.

(7)

Instytut Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. Badań nad Rozbrojeniem (UNIDIR) poparł omawiany proces, podejmując dwuczęściowe badania polegające na przeprowadzeniu dwóch dogłębnych analiz opinii państw członkowskich ONZ w sprawie możliwości wykonania, zakresu zastosowania i planowanych założeń traktatu o handlu bronią. Dzięki analizom UNIDIR możliwe było osiągnięcie postępu w dyskusjach nad traktatem, gdyż określono dziedziny, w których występuje porozumienie lub rozbieżność opinii, a także wskazano dziedziny pominięte. Analizy te stanowiły użyteczny wkład w działania grupy ekspertów rządowych. Z tych powodów właściwe byłoby powierzenie UNIDIR technicznej realizacji działań w ramach niniejszej decyzji.

(8)

Opierając się na powyższych konkluzjach Rady, UE powinna wspierać ten proces, aby nadać większą wagę dotąd wykonanym pracom; powinna w tym celu rozpocząć debatę służącą zaangażowaniu państw niebędących członkami grupy ekspertów rządowych, a także innych podmiotów, takich jak przedstawiciele społeczeństwa obywatelskiego, i przedmiotowego sektora, po to by upowszechnić wiedzę o tym zagadnieniu oraz przyczynić się do poszerzenia zakresu zaleceń opracowanych przez grupę ekspertów rządowych,

STANOWI, CO NASTĘPUJE:

Artykuł 1

1.   W celu promowania w krajach trzecich procesu prowadzącego do zawarcia traktatu o handlu bronią Unia Europejska wspiera działania służące realizacji następujących celów:

a)

lepsze informowanie podmiotów krajowych i regionalnych, państw członkowskich Organizacji Narodów Zjednoczonych, przedstawicieli społeczeństwa obywatelskiego i przedmiotowego sektora o trwających na forach międzynarodowych rozmowach na temat traktatu o handlu bronią;

b)

silniejsze uzasadnienie działań grupy ekspertów rządowych powołanej przez Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych i wzmocnienie Organizacji Narodów Zjednoczonych jako jedynego forum mogącego przygotować akt prawdziwie uniwersalny;

c)

przyczynienie się do tego, by wszystkie państwa członkowskie Organizacji Narodów Zjednoczonych i organizacje regionalne bardziej zaangażowały się w proces opracowywania traktatu o handlu bronią;

d)

zachęcanie do wymiany poglądów między państwami uczestniczącymi w pracach grupy ekspertów rządowych i państwami, które nie biorą w nich udziału;

e)

wsparcie debaty prowadzonej przez państwa członkowskie Organizacji Narodów Zjednoczonych, zwłaszcza te, które nie uczestniczą w działaniach grupy ekspertów rządowych;

f)

propagowanie wymiany opinii wśród państw członkowskich Organizacji Narodów Zjednoczonych, organizacji regionalnych, przedstawicieli społeczeństwa obywatelskiego i przedmiotowego sektora;

g)

określenie ewentualnych elementów traktatu o handlu bronią, zakresu jego zastosowania, a także skutków jego zawarcia; oraz

h)

przedstawienie wspomnianych opinii oraz wyników przeprowadzonych debat całej społeczności międzynarodowej.

2.   Aby osiągnąć powyższe cele, UE zajmie się następującym projektem:

organizacja posiedzenia inauguracyjnego, sześciu seminariów regionalnych, seminarium końcowego, podczas którego przedstawione zostaną ogólne wyniki, oraz posiedzenia dodatkowego przy okazji posiedzenia Komitetu Pierwszego (64. sesja Zgromadzenia Ogólnego ONZ).

Szczegółowy opis znajduje się w załączniku.

Artykuł 2

1.   Prezydencja, wspierana przez Sekretarza Generalnego Rady/Wysokiego Przedstawiciela (SG/WP) ds. WPZiB, jest odpowiedzialna za wdrożenie niniejszej decyzji. Komisja jest w pełni włączana w prowadzone działania.

2.   Techniczna realizacja projektu, o którym mowa w art. 1 ust. 2, zostaje powierzona Instytutowi Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. Badań nad Rozbrojeniem (UNIDIR). Wykonuje on to zadanie pod kontrolą SG/WP wspierającego Prezydencję. W tym celu SG/WP dokonuje niezbędnych ustaleń z UNIDIR.

3.   Prezydencja, SG/WP i Komisja regularnie informują się wzajemnie o projekcie zgodnie ze swoimi kompetencjami.

Artykuł 3

1.   Finansowa kwota odniesienia na wdrożenie działań, o których mowa w art. 1 ust. 2, wynosi 836 260 EUR i zostanie sfinansowana z budżetu ogólnego Unii Europejskiej.

2.   Wydatkami pokrywanymi z kwoty określonej w ust. 1 zarządza się zgodnie z procedurami i przepisami wspólnotowymi mającymi zastosowanie do budżetu ogólnego Unii Europejskiej.

3.   Komisja nadzoruje właściwe zarządzanie wydatkami, o których mowa w ust. 2; wydatki te przyjmują postać dotacji. W tym celu Komisja zawiera porozumienie finansowe z UNIDIR. Porozumienie to zawiera zobowiązanie UNIDIR do zapewnienia widoczności wkładu UE stosownie do jego wielkości.

4.   Komisja dąży do zawarcia porozumienia finansowego, o którym mowa w ust. 3, w możliwie najszybszym terminie do uzyskania skuteczności przez niniejszą decyzję. Informuje ona Radę o wszelkich trudnościach z tym związanych i o dacie zawarcia tego porozumienia finansowego.

Artykuł 4

Prezydencja, wspierana przez SG/WP ds. WPZiB, składa Radzie sprawozdania dotyczące wdrożenia niniejszej decyzji, opracowywane na podstawie regularnych sprawozdań przygotowywanych przez UNIDIR po każdym seminarium regionalnym oraz po seminarium końcowym. Komisja jest w pełni włączana w wykonywanie tych zadań i dostarcza informacji dotyczących aspektów finansowych realizacji projektu, o którym mowa w art. 1 ust. 2.

Artykuł 5

Niniejsza decyzja staje się skuteczna z dniem jej przyjęcia.

Niniejsza decyzja wygasa 15 miesięcy po dacie zawarcia porozumienia finansowego, o którym mowa w art. 3 ust. 3, lub 6 miesięcy po dacie przyjęcia, jeżeli w tym okresie nie zawarto porozumienia finansowego.

Artykuł 6

Niniejsza decyzja zostaje opublikowana w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Sporządzono w Brukseli, dnia 19 stycznia 2009 r.

W imieniu Rady

P. GANDALOVIČ

Przewodniczący


ZAŁĄCZNIK

1.   Cel

Ogólnym celem niniejszej decyzji Rady jest promowanie udziału wszystkich zainteresowanych stron w rozmowach dotyczących traktatu o handlu bronią, objęcie działań krajowych i regionalnych trwającym procesem międzynarodowym oraz wskazanie zakresu zastosowania i skutków planowanego traktatu o handlu bronią.

2.   Projekt

2.1.   Cel projektu

Projekt pozwoli:

a)

lepiej informować podmioty krajowe i regionalne, państwa członkowskie Organizacji Narodów Zjednoczonych, przedstawicieli społeczeństwa obywatelskiego i przedmiotowego sektora o trwających na międzynarodowych forach rozmowach na temat traktatu o handlu bronią;

b)

silniej uzasadnić działania grupy ekspertów rządowych powołanej przez Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych i wzmocnić Organizację Narodów Zjednoczonych jako jedyne forum mogące przygotować akt prawdziwie uniwersalny;

c)

przyczynić się do tego, by wszystkie państwa członkowskie Organizacji Narodów Zjednoczonych i organizacje regionalne bardziej zaangażowały się w proces opracowywania traktatu o handlu bronią;

d)

zachęcić do wymiany poglądów między państwami uczestniczącymi w pracach grupy ekspertów rządowych i państwami, które nie biorą w nich udziału;

e)

wesprzeć debatę prowadzoną przez państwa członkowskie Organizacji Narodów Zjednoczonych, zwłaszcza te, które nie uczestniczą w działaniach grupy ekspertów rządowych;

f)

propagować wymianę opinii wśród państw członkowskich Organizacji Narodów Zjednoczonych, organizacji regionalnych, przedstawicieli społeczeństwa obywatelskiego i przedmiotowego sektora;

g)

określić ewentualne elementy traktatu o handlu bronią, zakresu jego zastosowania, a także skutki jego zawarcia; oraz

h)

przedstawić wspomniane opinie oraz wyniki przeprowadzonych debat całej społeczności międzynarodowej.

2.2.   Wyniki projektu

Projekt pozwoli:

a)

lepiej informować o procesie opracowywania traktatu o handlu bronią oraz zwiększyć aprobatę dla niego i wiedzę o nim;

b)

włączyć do debaty nowe podmioty;

c)

przedstawić problemy i pomysły dotyczące szczebla krajowego i regionalnego podczas rozmów na szczeblu międzynarodowym; oraz

d)

włączyć wypracowane pomysły i propozycje do treści traktatu o handlu bronią, w szczególności pomysły i propozycje dotyczące zakresu jego zastosowania i skutków.

2.3.   Opis projektu

W ramach projektu przewidziano organizację posiedzenia inauguracyjnego, sześciu seminariów regionalnych, seminarium końcowego, podczas którego przedstawione zostaną ogólne wyniki, oraz posiedzenia dodatkowego przy okazji posiedzenia Komitetu Pierwszego (64. sesja Zgromadzenia Ogólnego ONZ). Seminarium końcowe będzie przebiegać następująco: jednodniowe seminarium krajów OBWE i jednodniowe seminarium końcowe.

2.3.1   Posiedzenie inauguracyjne:

Na jednodniowym posiedzeniu inauguracyjnym zostaną przedstawione cele projektu; społeczeństwo obywatelskie, naukowcy i organizacje pozarządowe zostaną poproszeni o określenie, w jaki sposób wesprą projekt.

2.3.2   Seminaria regionalne:

1.

Dwudniowe seminaria regionalne będą się odbywać w regionach docelowych (konkretne miejsce zostanie określone później). Składać się będą z czterech części, co umożliwi przeprowadzenie następujących prezentacji i dyskusji:

a)

ogólne przedstawienie traktatu o handlu bronią, sytuacji obecnej, podmiotów itp.;

b)

konkretne przedstawienie aktualnie trwającego procesu międzynarodowego;

c)

dyskusje o zakresie zastosowania i skutkach planowanego traktatu o handlu bronią; oraz

d)

gromadzenie pomysłów dotyczących dalszych działań, a także zaleceń i propozycji, które zostaną wzięte pod uwagę podczas procesu opracowywania traktatu o handlu bronią.

2.

W seminariach regionalnych uczestniczyć będą:

a)

przedstawiciele krajów danego regionu;

b)

przedstawiciele organizacji regionalnych, w tym organizacji pozarządowych;

c)

przedstawiciele lokalnego/regionalnego przedmiotowego sektora;

d)

przedstawiciele UNIDIR i Biura ds. Rozbrojenia (UNODA, Dział Broni Konwencjonalnej i Dział Regionalny, w tym w odpowiednich przypadkach przedstawiciele ośrodków regionalnych);

e)

eksperci techniczni z państw członkowskich UE, w tym przedstawiciele przedmiotowego sektora;

f)

przedstawiciele organizacji partnerskich, wśród których mogą być m.in. Sztokholmski Międzynarodowy Instytut Badań nad Pokojem (Szwecja) lub Fundacja na rzecz Badań Strategicznych (Francja).

3.

Zależnie od wielkości regionu oczekuje się, że w każdym seminarium weźmie udział od 30 do 40 uczestników.

4.

Po każdym seminarium zostanie sporządzone sprawozdanie podsumowujące dyskusje i zalecenia. Zostanie ono udostępnione w Internecie i na elektronicznych nośnikach danych.

5.

Seminaria regionalne będą się odbywać według poniższego schematu:

a)

jedno seminarium dla Afryki Środkowej, Północnej i Zachodniej;

b)

jedno seminarium dla Afryki Wschodniej i Południowej;

c)

jedno seminarium dla Ameryki Łacińskiej i Karaibów;

d)

jedno seminarium dla Azji i Pacyfiku;

e)

jedno seminarium dla krajów OBWE;

f)

jedno seminarium dla Bliskiego Wschodu.

6.

Proponowane ewentualne miejsca seminariów to:

a)

Dakar i Nairobi lub Addis Abeba (dla każdego z dwóch seminariów w Afryce);

b)

Meksyk lub Rio de Janeiro (Ameryka Łacińska i Karaiby);

c)

Phnom Penh lub New Delhi (Azja i Pacyfik);

d)

Amman lub Kair (Bliski Wschód);

e)

Bruksela lub Wiedeń (kraje OBWE).

7.

Ostateczna lokalizacja zostanie określona tak, by jak najlepiej wykorzystać zasoby i pomoc dostępne na miejscu. Za ostateczny wybór lokalizacji odpowiadać będzie Prezydencja, wspomagana przez SG/WP i dysponująca zaleceniami UNIDIR.

2.3.3   Seminarium końcowe:

Seminarium końcowe zostanie zorganizowane po przeprowadzeniu sześciu seminariów regionalnych, a jego celem będzie przedstawienie społeczności międzynarodowej wyników dyskusji, zaleceń i pomysłów dotyczących procesu opracowywania traktatu o handlu bronią. Seminarium końcowe będzie przebiegać następująco: jednodniowe seminarium krajów OBWE i jednodniowe seminarium końcowe.

2.3.4   Posiedzenie dodatkowe przy okazji posiedzenia Komitetu Pierwszego (64. sesja Zgromadzenia Ogólnego ONZ)

Posiedzenie dodatkowe zostanie zorganizowane przy okazji posiedzenia Komitetu Pierwszego (64. sesja Zgromadzenia Ogólnego ONZ), aby przedstawić podmiotom zgromadzonym w Nowym Jorku dotychczasowe wyniki projektu.

2.3.5   Osiągnięcia – publikacja

W wyniku każdego z seminariów sporządzone zostanie krótkie sprawozdanie podsumowujące dyskusje oraz przedstawione zalecenia i pomysły dotyczące traktatu o handlu bronią. Sprawozdania z seminariów zostaną udostępnione w Internecie i na elektronicznych nośnikach danych.

Sprawozdanie końcowe zestawiające sprawozdania podsumowujące z sześciu seminariów regionalnych zostanie sporządzone i przedstawione na seminarium końcowym, na którym można będzie zgłaszać do niego uwagi; zostanie ono również udostępnione w Internecie i na elektronicznych nośnikach danych.

3.   Okres realizacji

Szacunkowy okres realizacji tego projektu wynosi 15 miesięcy.

4.   Beneficjenci

Beneficjenci tego projektu to:

a)

wszystkie państwa członkowskie Organizacji Narodów Zjednoczonych, ze szczególnym uwzględnieniem państw niebiorących udziału w pracach grupy ekspertów rządowych;

b)

społeczeństwo obywatelskie i przedstawiciele przedmiotowego sektora;

c)

odnośne organizacje regionalne.

5.   Jednostka realizująca projekt

Prezydencja, wspomagana przez SG/WP, jest odpowiedzialna za realizację oraz nadzorowanie tego projektu. Prezydencja powierzy realizację techniczną Instytutowi Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. Badań nad Rozbrojeniem (UNIDIR).

Realizując rzeczony projekt, UNIDIR współpracuje z UNODA, Sztokholmskim Międzynarodowym Instytutem Badań nad Pokojem (Szwecja) oraz z Fundacją na rzecz Badań Strategicznych (Francja). W stosownych przypadkach UNIDIR współpracuje z instytucjami takimi, jak organizacje regionalne, organizacje pozarządowe i podmioty reprezentujące przedmiotowy sektor.

UNIDIR zapewni widoczność wkładu UE stosownie do jego wielkości.

6.   Finansowa kwota odniesienia na pokrycie kosztów projektu

Całkowity koszt projektu wynosi 836 260 EUR.


22.1.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 17/s3


NOTA DO CZYTELNIKA

Instytucje postanowiły zaprzestać umieszczania w swoich tekstach wzmianek o ostatnich zmianach cytowanych aktów.

O ile nie określono inaczej, akty, do których następują odesłania w opublikowanych tekstach, są aktami obecnie obowiązującymi.