9.12.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 330/1

(1)

W dniu 28 listopada 2007 r. Wspólnota zakończyła negocjacje w sprawie umowy przejściowej ustanawiającej ramy umowy o partnerstwie gospodarczym (dalej zwanej „przejściową EPA”) z Seszelami, Zambią i Zimbabwe.

(2)

Ponieważ w dniu 28 listopada 2007 r., gdy zakończono negocjacje w sprawie przejściowej EPA, Wspólnota i Republika Zambii nie uzgodniły jeszcze zambijskiej oferty w sprawie dostępu do rynku, włączenie Zambii do załącznika I do rozporządzenia Rady (WE) nr 1528/2007 z dnia 20 grudnia 2007 r. w sprawie stosowania uzgodnień dotyczących produktów pochodzących z niektórych państw wchodzących w skład grupy państw Afryki, Karaibów i Pacyfiku (AKP) przewidzianych w umowach ustanawiających lub prowadzących do ustanowienia umów o partnerstwie gospodarczym (1) nie było możliwe.

(3)

Wspólnota i Zambia zakończyły negocjacje w sprawie zambijskiej oferty dostępu do rynku w dniu 30 września 2008 r.

(4)

W związku z powyższym, w świetle art. 2 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1528/2007, należy zmienić załącznik I w celu uwzględnienia w nim Zambii.

(5)

Aby uwzględnić włączenie Zambii do zakresu stosowania rozporządzenia (WE) nr 1528/2007, rozporządzenie Komisji (WE) nr 950/2006 z dnia 28 czerwca 2006 r. ustanawiające szczegółowe zasady przywozu i rafinacji produktów cukrowniczych w latach gospodarczych 2006/2007, 2007/2008 i 2008/2009 zgodnie z niektórymi kontyngentami taryfowymi i umowami preferencyjnymi (2) zostanie, w stosownym czasie, zmienione przez Komisję ze skutkiem od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia,

9.12.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 330/2

9.12.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 330/4

(1)

W rozporządzeniu Komisji (WE) nr 318/2007 (3) ustanowiono warunki dotyczące zdrowia zwierząt dla przywozu do Wspólnoty niektórych rodzajów ptaków innych niż drób oraz warunki kwarantanny dotyczące takich ptaków po ich przywozie.

(2)

Załącznik V do powyższego rozporządzenia określa wykaz miejsc i stacji kwarantanny zatwierdzonych przez właściwe organy państw członkowskich dla celów przywozu niektórych rodzajów ptaków innych niż drób.

(3)

Włochy przeprowadziły przegląd swoich zatwierdzonych miejsc i stacji kwarantanny oraz przesłały Komisji ich zaktualizowany wykaz. Wykaz zatwierdzonych miejsc i stacji kwarantanny określony w załączniku V do rozporządzenia (WE) nr 318/2007 powinien zatem zostać odpowiednio zmieniony.

(4)

W związku z powyższym należy odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 318/2007.

(5)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

9.12.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 330/5

(1)

Zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 1217/2008 z dnia 8 grudnia 2008 r. zmieniającym załącznik I do rozporządzenia Rady (WE) nr 1528/2007 w celu dodania Republiki Zambii do wykazu regionów lub państw, które zakończyły negocjacje (2), Republika Zambii staje się jednym z państw beneficjentów kontyngentu taryfowego na dodatkowy cukier z umów o partnerstwie gospodarczym, o którym mowa w rozdziale VIIIa rozporządzenia (WE) nr 950/2006 (3).

(2)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 950/2006.

(3)

Rozporządzenie (WE) nr 1217/2008 wchodzi w życiem z dniem jego opublikowania. Aby umożliwić podmiotom gospodarczym składanie wniosków o pozwolenie na przywóz cukru pochodzącego z Republiki Zambii w ramach kontyngentu taryfowego na dodatkowy cukier z umów o partnerstwie gospodarczym od tej daty, niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie w dniu jego opublikowania.

(4)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych,

1)

artykuł 31a tiret pierwsze otrzymuje brzmienie:

2)

w załączniku I w części „Numery porządkowe dla dodatkowego cukru z umów o partnerstwie gospodarczym”, wiersz dotyczący numeru porządkowego 09.4431 otrzymuje brzmienie:

9.12.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 330/6

(1)

Rozporządzenia Komisji (WE) nr 1112/2002 (2) i nr 2229/2004 (3) ustanawiają szczegółowe zasady realizacji czwartego etapu programu prac, o którym mowa w art. 8 ust. 2 dyrektywy 91/414/EWG, oraz wykaz substancji czynnych, które zostaną poddane ocenie w celu ich ewentualnego włączenia do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG. Wykaz ten obejmuje substancje czynne wymienione w załączniku do niniejszej dyrektywy.

(2)

Rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1095/2007 (4) dodano do rozporządzenia (WE) nr 2229/2004 nowy art. 24b w celu umożliwienia włączenia do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG substancji czynnych, co do których istnieją wyraźne dowody, że można oczekiwać, iż nie mają one szkodliwych skutków dla zdrowia ludzi lub zwierząt, lub dla wód gruntowych, ani żadnego niedopuszczalnego wpływu na środowisko naturalne, bez uprzedniego zwracania się o szczegółową opinię naukową do Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA).

(3)

Wpływ substancji czynnych wymienionych w załączniku do niniejszej dyrektywy na zdrowie ludzi i zwierząt, na wody gruntowe i na środowisko naturalne został przez Komisję poddany analizie zgodnie z art. 24a rozporządzenia (WE) nr 2229/2004 w odniesieniu do zakresu zastosowań proponowanych przez powiadamiających. W wyniku analizy ustalono, że wspomniane substancje czynne spełniają wymogi określone w art. 24b rozporządzenia (WE) nr 2229/2004.

(4)

Zgodnie z art. 25 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 2229/2004 Komisja przedłożyła projekty sprawozdań z przeglądu dotyczącego substancji czynnych wymienionych w załączniku do niniejszej dyrektywy do analizy Stałemu Komitetowi ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt. Sprawozdania te zostały poddane przeglądowi przez państwa członkowskie oraz Komisję w ramach Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt i sfinalizowane w dniu 11 lipca 2008 r. w formie opracowanych przez Komisję sprawozdań z przeglądu. Zgodnie z art. 25a rozporządzenia (WE) nr 2229/2004 Komisja powinna zwrócić się do EFSA o wydanie opinii na temat projektów sprawozdań z przeglądu najpóźniej do dnia 31 grudnia 2010 r.

(5)

Jak wykazały różnorodne badania, można oczekiwać, że środki ochrony roślin zawierające substancje czynne wymienione w załączniku do niniejszej dyrektywy zasadniczo spełniają wymogi określone w art. 5 ust. 1 lit. a) i b) dyrektywy 91/414/EWG, w szczególności w odniesieniu do zastosowań, które zostały zbadane przez Komisję i wyszczególnione w jej sprawozdaniu z przeglądu. Należy zatem włączyć substancje czynne wymienione w załączniku do niniejszej dyrektywy do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG w celu zapewnienia we wszystkich państwach członkowskich możliwości udzielania zezwoleń na środki ochrony roślin zawierające te substancje czynne zgodnie z przepisami wymienionej dyrektywy.

(6)

Należy przewidzieć rozsądnie długi termin na włączenie substancji czynnej do załącznika I w celu umożliwienia państwom członkowskim i zainteresowanym stronom przygotowania się do spełnienia nowych wymogów wynikających z tego faktu.

(7)

Nie naruszając określonych w dyrektywie 91/414/EWG zobowiązań wynikających z włączenia substancji czynnej do załącznika I, państwom członkowskim należy dać sześć miesięcy, licząc od daty włączenia, na dokonanie przeglądu istniejących zezwoleń dotyczących środków ochrony roślin zawierających substancje czynne wymienione w załączniku w celu spełnienia wymogów ustanowionych w dyrektywie 91/414/EWG, w szczególności w jej art. 13, oraz stosownych warunków określonych w załączniku I. Państwa członkowskie powinny stosownie zmienić, zastąpić albo wycofać obowiązujące zezwolenia zgodnie z przepisami dyrektywy 91/414/EWG. W drodze odstępstwa od powyższego terminu należy przyznać więcej czasu na przedłożenie i ocenę pełnej dokumentacji wyszczególnionej w załączniku III dla każdego środka ochrony roślin i każdego zamierzonego zastosowania, zgodnie z jednolitymi zasadami ustanowionymi w dyrektywie 91/414/EWG.

(8)

Doświadczenie zdobyte przy okazji wcześniejszych przypadków włączania substancji czynnych, ocenionych w ramach rozporządzenia Komisji (EWG) nr 3600/92 (5), do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG pokazuje, że mogą pojawić się trudności z interpretacją spoczywających na posiadaczach dotychczasowych zezwoleń obowiązków w zakresie dostępu do danych. W celu uniknięcia dalszych trudności wydaje się zatem konieczne wyjaśnienie obowiązków państw członkowskich, a w szczególności obowiązku sprawdzenia, czy posiadacz zezwolenia ma dostęp do dokumentacji zgodnie z wymogami określonymi w załączniku II do wymienionej dyrektywy. Wyjaśnienie to nie nakłada jednak na państwa członkowskie ani na posiadaczy zezwoleń żadnych nowych obowiązków w porównaniu z tymi, które nakłada się w przyjętych dotąd dyrektywach zmieniających załącznik I.

(9)

Należy zatem odpowiednio zmienić dyrektywę 91/414/EWG.

(10)

Środki przewidziane w niniejszej dyrektywie są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

a)

w przypadku środka zawierającego jedną z substancji czynnych wymienionych w załączniku jako jedyną substancję czynną, w razie potrzeby zmienią lub wycofają zezwolenie najpóźniej do dnia 30 kwietnia 2014 r.; lub

b)

w przypadku środka zawierającego jedną z substancji czynnych wymienionych w załączniku jako jedną z kilku substancji czynnych, w razie potrzeby zmienią lub wycofają zezwolenie do dnia 30 kwietnia 2014 r. lub w terminie określonym dla takiej zmiany lub wycofania we właściwej dyrektywie lub dyrektywach włączających odpowiednią substancję lub substancje do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG, w zależności od tego, która z tych dwóch dat jest późniejsza.

9.12.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 330/16

(1)

Europejski Fundusz Dostosowania do Globalizacji utworzono w celu zapewnienia dodatkowego wsparcia zwolnionym pracownikom ponoszącym konsekwencje poważnych zmian w strukturze światowego handlu oraz udzielenia pomocy umożliwiającej powrót na rynek pracy.

(2)

Porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 17 maja 2006 r. pozwala uruchomić fundusz w ramach rocznego pułapu wynoszącego 500 mln EUR.

(3)

Włochy złożyły cztery wnioski o uruchomienie funduszu w odniesieniu do redukcji zatrudnienia w sektorze włókienniczym: dnia 9 sierpnia 2007 r. w odniesieniu do Sardynii, dnia 10 sierpnia 2007 r. w odniesieniu do Piemontu, dnia 17 sierpnia 2007 r. w odniesieniu do Lombardii oraz dnia 12 lutego 2008 r. w odniesieniu do Toskanii; wnioski są zgodne z wymogami art. 10 rozporządzenia (WE) nr 1927/2006 dotyczącymi określenia wkładu finansowego.

(4)

W związku z tym należy uruchomić fundusz, aby zapewnić wkład finansowy dla powyższych wniosków,

9.12.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 330/18

(1)

W dniu 24 stycznia 2006 r. Rada przyjęła decyzję 2006/116/WE w sprawie mianowania członków i zastępców członków Komitetu Regionów na okres od dnia 26 stycznia 2006 r. do dnia 25 stycznia 2010 r. (1).

(2)

W związku z rezygnacją pana Bo ANDERSENA zwolniło się stanowisko członka Komitetu Regionów. W związku z mianowaniem pana Jensa Arnego HEDEGAARDA JENSENA na stanowisko członka Komitetu Regionów zwolniło się jedno stanowisko zastępcy członka,

a)

na stanowisko członka:

pan Jens Arne HEDEGAARD JENSEN, Viceborgmester, Brønderslev Kommune (zmiana mandatu);

b)

na stanowisko zastępcy członka:

pan Bo ANDERSEN, Borgmester, Faaborg-Midtfyn Kommune (zmiana mandatu).

9.12.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 330/19

(1)

W przyjętej w dniu 15 maja 2008 r. rezolucji 1814 (2008) na temat sytuacji w Somalii Rada Bezpieczeństwa ONZ zwraca się do państw oraz organizacji regionalnych, aby – ściśle koordynując swoje działania – podjęły środki w celu ochrony statków biorących udział w transporcie i dostawie pomocy humanitarnej przeznaczonej dla Somalii oraz w innych działaniach zatwierdzonych przez ONZ.

(2)

W przyjętej w dniu 2 czerwca 2008 r. rezolucji 1816 (2008) na temat sytuacji w Somalii Rada Bezpieczeństwa ONZ wyraziła zaniepokojenie zagrożeniem, jakie akty piractwa i rozboju wobec statków stanowią dla dostaw pomocy humanitarnej do Somalii, bezpieczeństwa morskich szlaków handlowych i żeglugi międzynarodowej. Rada Bezpieczeństwa ONZ zachęciła w szczególności państwa zainteresowane korzystaniem z morskich szlaków handlowych przechodzących u wybrzeży Somalii do zwiększenia i koordynacji wysiłków na rzecz powstrzymania – we współpracy z tymczasowym rządem federalnym Somalii – aktów piractwa i rozboju na morzu.

(3)

W przyjętej w dniu 7 października 2008 r. rezolucji 1838 (2008) na temat sytuacji w Somalii Rada Bezpieczeństwa ONZ wyraziła zadowolenie z planowanej obecnie przez UE ewentualnej morskiej operacji wojskowej, jak również z innych inicjatyw międzynarodowych i krajowych podejmowanych w celu wdrażania rezolucji 1814 (2008) i 1816 (2008), i zwróciła się natychmiast do wszystkich państw, które posiadają ku temu środki, aby podjęły współpracę z tymczasowym rządem federalnym Somalii na rzecz zwalczania piractwa i rozbojów na morzu, zgodnie z postanowieniami rezolucji 1816 (2008). Zwróciła się również natychmiast do wszystkich państw i wszystkich organizacji regionalnych o dalsze działania, zgodnie z postanowieniami rezolucji 1814 (2008), na rzecz ochrony konwojów morskich Światowego Programu Żywnościowego (WFP), co ma kluczowe znaczenie dla kierowania pomocy humanitarnej do ludności somalijskiej.

(4)

Pismem z dnia 14 listopada 2008 r. tymczasowy rząd federalny Somalii poinformował Sekretarza Generalnego ONZ o propozycji, którą złożono mu zgodnie z ust. 7 rezolucji 1816 (2008).

(5)

Konieczne może być wsparcie przez Unię Europejską dalszych rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ dotyczących sytuacji w Somalii.

(6)

Zgodnie z art. 6 Protokołu w sprawie stanowiska Danii załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, Dania nie uczestniczy w opracowywaniu i stosowaniu decyzji ani działań Unii Europejskiej, które mają wpływ na kwestie obronne, zatem nie uczestniczy również w finansowaniu operacji,

9.12.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 330/21

(1)

Terroryzm stanowi jedno z najpoważniejszych pogwałceń uniwersalnych wartości, na których opiera się Unia Europejska, takich jak godność ludzka, wolność, równość i solidarność oraz poszanowanie praw człowieka i podstawowych wolności. Jest to również jeden z najpoważniejszych zamachów na demokrację i praworządność, wspólne państwom członkowskim i stanowiące fundament Unii Europejskiej.

(2)

Decyzja ramowa Rady 2002/475/WSiSW z dnia 13 czerwca 2002 r. w sprawie zwalczania terroryzmu (2) stanowi podstawę polityki Unii Europejskiej w zakresie zwalczania terroryzmu. Stworzenie ram prawnych wspólnych wszystkim państwom członkowskim, a w szczególności opracowanie zharmonizowanej definicji przestępstw terrorystycznych, umożliwiło wypracowanie i rozszerzenie polityki Unii Europejskiej w zakresie zwalczania terroryzmu, przy jednoczesnym poszanowaniu praw podstawowych i zasady praworządności.

(3)

W ostatnich latach zagrożenie terrorystyczne narastało i szybko ewoluowało, a terroryści i osoby ich wspierające zmienili metody działania, między innymi rezygnując z działalności w zorganizowanych, hierarchicznych grupach na rzecz luźno powiązanych, na wpół niezależnych komórek. Komórki te stanowią element łączący międzynarodowe sieci i w coraz większym stopniu korzystają z nowych technologii, w szczególności z Internetu.

(4)

Internet jest wykorzystywany do inspirowania i mobilizowania lokalnych sieci terrorystycznych i różnych osób w Europie, służy również jako źródło informacji na temat środków i metod terrorystycznych – stanowi zatem swego rodzaju „wirtualny obóz szkoleniowy”. Kosztem nieznacznych wydatków i bardzo małego ryzyka mnożą się działania polegające na publicznym nawoływaniu do popełniania przestępstw terrorystycznych, rekrutacji na potrzeby terroryzmu oraz szkoleniu terrorystycznym.

(5)

W Programie haskim: wzmacnianie wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości w Unii Europejskiej, przyjętym przez Radę Europejską w dniu 5 listopada 2004 r., podkreśla się, że skuteczne zapobieganie terroryzmowi i zwalczanie tego zjawiska przy pełnym poszanowaniu praw podstawowych wymaga, by państwa członkowskie nie ograniczały swoich działań wyłącznie do zabiegów mających na celu zachowanie własnego bezpieczeństwa, lecz skoncentrowały się także na bezpieczeństwie Unii jako całości.

(6)

W Planie działania Rady i Komisji służącemu realizacji programu haskiego mającego na celu wzmacnianie wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości w Unii Europejskiej (3) przypomina się, że walka z terroryzmem wymaga podjęcia działań w skali światowej oraz że nie można ignorować oczekiwań obywateli wobec Unii i że Unia musi na te oczekiwania odpowiedzieć. Wspomina się w nim również, że uwagę należy skupić na różnych aspektach zapobiegania, gotowości i reagowania w celu dalszego podwyższenia lub, w odpowiednich przypadkach, uzupełnienia potencjału państw członkowskich w zakresie zwalczania terroryzmu, ze szczególnym uwzględnieniem rekrutacji, finansowania, analizy ryzyka, ochrony infrastruktury krytycznej i zarządzania skutkami.

(7)

Niniejsza decyzja ramowa przewiduje kryminalizację przestępstw związanych z działalnością terrorystyczną, w ramach realizacji szerszego celu politycznego, jakim jest zapobieganie terroryzmowi poprzez ograniczenie rozpowszechniania materiałów, które mogą zachęcać poszczególne osoby do przeprowadzania ataków terrorystycznych.

(8)

W rezolucji 1624 (2005) Rada Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych wezwała państwa, by w ramach realizacji zobowiązań spoczywających na nich na mocy prawa międzynarodowego, podjęły niezbędne i właściwe środki na rzecz ustanowienia prawnego zakazu podżegania do popełniania aktów terrorystycznych oraz na rzecz przeciwdziałania takim czynom. W sprawozdaniu Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych pt. „Zjednoczeni wobec terroryzmu: zalecenia w sprawie światowej strategii zwalczania terroryzmu” z dnia 27 kwietnia 2006 r. uznaje się, że powyższa rezolucja stwarza podstawę kryminalizacji czynów polegających na podżeganiu do aktów terrorystycznych i rekrutacji terrorystów, w tym za pośrednictwem Internetu. W globalnej strategii zwalczania terroryzmu, którą Organizacja Narodów Zjednoczonych przyjęła w dniu 8 września 2006 r., wspomina się, że państwa należące do ONZ zobowiązują się zbadać metody i środki koordynacji wysiłków na szczeblu międzynarodowym i regionalnym celem zwalczania wszelkich form i przejawów terroryzmu w Internecie.

(9)

W Konwencji Rady Europy o zapobieganiu terroryzmowi państwa będące jej stronami zostały zobowiązane do kryminalizacji czynów polegających na publicznym nawoływaniu do popełniania przestępstw terrorystycznych, a także rekrutacji na potrzeby terroryzmu i szkoleń terrorystycznych, jeżeli czyny te zostały popełnione bezprawnie i umyślnie.

(10)

Należy dokonać dalszego zbliżenia definicji przestępstw terrorystycznych, w tym przestępstw związanych z działalnością terrorystyczną, we wszystkich państwach członkowskich, tak by definicja ta obejmowała publiczne nawoływanie do popełniania przestępstw terrorystycznych, rekrutację na potrzeby terroryzmu oraz szkolenie terrorystyczne, jeżeli czyny te zostały popełnione umyślnie.

(11)

Należy przewidzieć sankcje dla osób fizycznych, które popełniły umyślnie czyn polegający na publicznym nawoływaniu do popełniania przestępstw terrorystycznych, rekrutacji na potrzeby terroryzmu oraz szkoleniu terrorystycznym, lub dla osób prawnych, które ponoszą odpowiedzialność za ten czyn. Takie formy postępowania powinny być w jednakowym stopniu karalne we wszystkich państwach członkowskich, niezależnie od tego, czy są popełniane za pośrednictwem Internetu, czy też nie.

(12)

W związku z tym, że cele niniejszej decyzji ramowej nie mogą być osiągnięte w sposób wystarczający jednostronnie przez państwa członkowskie i mogą zatem – z uwagi na potrzebę ustanowienia ogólnoeuropejskich zharmonizowanych przepisów – zostać skuteczniej osiągnięte na poziomie Unii, Unia może przyjąć środki zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu WE, o której mowa w art. 2 Traktatu UE. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w art. 5 Traktatu WE niniejsza decyzja ramowa nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tych celów.

(13)

Unia przestrzega zasad uznanych w art. 6 ust. 2 Traktatu o Unii Europejskiej i odzwierciedlonych w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej, w szczególności w jej rozdziale II i VI. Żaden z przepisów niniejszej decyzji ramowej nie może być interpretowany jako zmierzający do zmniejszenia lub ograniczenia praw podstawowych lub wolności, takich jak wolność wypowiedzi, wolność gromadzenia się lub stowarzyszania się, prawo do poszanowania życia prywatnego i rodzinnego, w tym prawo do poszanowania tajemnicy korespondencji.

(14)

Publiczne nawoływanie do popełniania przestępstw terrorystycznych, rekrutacja na potrzeby terroryzmu oraz szkolenie terrorystyczne należą do przestępstw umyślnych. W związku z tym żaden z przepisów niniejszej decyzji ramowej nie może być interpretowany jako zmierzający do zmniejszenia lub ograniczenia możliwości rozpowszechniania informacji do celów naukowych, akademickich lub sprawozdawczych. Wyrażanie radykalnych, polemicznych lub kontrowersyjnych poglądów w toku debaty publicznej dotyczącej delikatnych kwestii politycznych, w tym terroryzmu, wykracza poza zakres stosowania niniejszej decyzji ramowej, a w szczególności poza zakres definicji publicznego nawoływania do popełniania przestępstw terrorystycznych.

(15)

Kryminalizacja określonych czynów na mocy decyzji ramowej powinna być proporcjonalna do charakteru i okoliczności przestępstwa, przy poszanowaniu uzasadnionych zamierzonych celów i niezbędności tych celów w społeczeństwie demokratycznym, i powinna wykluczać wszelkie formy arbitralnego lub dyskryminującego traktowania,

1)

artykuł 3 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 3

Przestępstwa związane z działalnością terrorystyczną

1.   Do celów niniejszej decyzji ramowej:

2.   Każde państwo członkowskie stosuje niezbędne środki w celu zapewnienia, by do przestępstw związanych z działalnością terrorystyczną zaliczały się następujące czyny umyślne:

3.   Czyn określony w ust. 2 podlega karze niezależnie od tego, czy przestępstwo terrorystyczne zostało faktycznie popełnione.”;

2)

artykuł 4 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 4

Podżeganie, pomocnictwo oraz usiłowanie

1.   Każde państwo członkowskie stosuje niezbędne środki, aby zapewnić karalność czynów polegających na pomocnictwie w popełnieniu jednego z przestępstw, o których mowa w art. 1 ust. 1, art. 2 lub 3.

2.   Każde państwo członkowskie stosuje niezbędne środki, aby zapewnić karalność czynów polegających na podżeganiu do popełnienia jednego z przestępstw, o których mowa w art. 1 ust. 1, art. 2 lub art. 3 ust. 2 lit. d)–f).

3.   Każde państwo członkowskie stosuje niezbędne środki, aby zapewnić karalność czynów polegających na usiłowaniu popełnienia jednego z przestępstw, o których mowa w art. 1 ust. 1 i art. 3 ust. 2 lit. d)–f), z wyjątkiem przestępstwa posiadania określonego w art. 1 ust. 1 lit. f) i przestępstwa, o którym mowa w art. 1 ust. 1 lit. i).

4.   Każde państwo członkowskie może podjąć decyzję o zastosowaniu niezbędnych środków, aby zapewnić karalność czynów polegających na usiłowaniu popełnienia przestępstw, o których mowa w art. 3 ust. 2 lit. b) i c).”.

9.12.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 330/s3