15.11.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 306/1

15.11.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 306/3

(1)

Od roku 1981 Wspólnota Europejska jest stroną Konwencji o przyszłej wielostronnej współpracy w rybołówstwie na północno-wschodnim Atlantyku (2). Rozporządzenie (WE) nr 40/2008 określa przepisy wspólnotowe wdrażające środki przyjęte w tym kontekście, włączając do dodatku w załączniku XIII do tego rozporządzenia wykaz statków, w stosunku do których Komisja Rybołówstwa Północno-Wschodniego Atlantyku (NEAFC) i Organizacja Rybołówstwa Północno-Zachodniego Atlantyku (NAFO) potwierdziły, że dokonywały nielegalnych, nieraportowanych i nieuregulowanych połowów (wykaz statków IUU).

(2)

W czerwcu 2008 r. NEAFC wydała zalecenie, aby zmienić wykaz statków IUU. Należy zagwarantować wprowadzenie wymienionego zalecenia do wspólnotowego porządku prawnego.

(3)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 40/2008,

15.11.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 306/5

(1)

W dniu 3 stycznia 2008 r. Komisja otrzymała skargę dotyczącą przywozu niektórych drutów i skrętek ze stali niestopowej do wyrobu kabli sprężających i strun sprężających (druty i skrętki PSC) pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej (ChRL), wniesioną zgodnie z art. 5 rozporządzenia podstawowego przez Eurostress Information Service (ESIS) (skarżący) w imieniu producentów reprezentujących większą część, w tym przypadku ponad 57 %, łącznej wspólnotowej produkcji drutów i skrętek PSC.

(2)

Wspomniana skarga zawierała dowody prima facie wskazujące na istnienie dumpingu i wynikającej z niego istotnej szkody, które uznano za wystarczające do wszczęcia postępowania.

(3)

Postępowanie wszczęto dnia 16 lutego 2008 r., publikując zawiadomienie o wszczęciu postępowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej  (2) („zawiadomienie o wszczęciu postępowania”).

(4)

Komisja oficjalnie zawiadomiła producentów eksportujących w ChRL, importerów, przedsiębiorstwa handlowe, użytkowników i zainteresowane stowarzyszenia, władze ChRL oraz skarżących producentów wspólnotowych i innych zainteresowanych producentów wspólnotowych o wszczęciu postępowania. Zainteresowane strony otrzymały możliwość przedstawienia uwag na piśmie oraz zgłoszenia wniosku o przesłuchanie w terminie określonym w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania. Wszystkie zainteresowane strony, które wystąpiły z wnioskiem o przesłuchanie oraz wskazały szczególne powody, dla których powinny zostać wysłuchane, uzyskały taką możliwość.

(5)

Aby umożliwić producentom eksportującym w ChRL złożenie wniosku o przyznanie statusu podmiotu traktowanego na zasadach rynkowych (MET) lub o indywidualne traktowanie (IT), gdyby wyrazili oni takie życzenie, Komisja przesłała formularze wniosków zainteresowanym chińskim producentom eksportującym oraz władzom ChRL. Ośmiu producentów eksportujących, łącznie z grupami przedsiębiorstw powiązanych, złożyło wniosek o MET zgodnie z art. 2 ust. 7 rozporządzenia podstawowego lub o IT, gdyby w toku dochodzenia zostało ustalone, że nie spełniają oni kryteriów wymaganych do przyznania MET.

(6)

Ze względu na dużą liczbę producentów eksportujących w ChRL, importerów i producentów we Wspólnocie Komisja zaznaczyła w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania, że może zostać zastosowana metoda kontroli wyrywkowej w celu ustalenia dumpingu i szkody, zgodnie z art. 17 rozporządzenia podstawowego.

(7)

Aby umożliwić Komisji podjęcie decyzji co do konieczności kontroli wyrywkowej, a w przypadku pozytywnej decyzji – dobór próby, wystąpiono do wszystkich producentów eksportujących w ChRL, importerów wspólnotowych i producentów wspólnotowych o zgłoszenie się do Komisji i przedstawienie podstawowych informacji określonych w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania, dotyczących ich działalności związanej z produktem objętym postępowaniem w okresie objętym dochodzeniem (od dnia 1 stycznia 2007 r. do dnia 31 grudnia 2007 r.).

(8)

Zważywszy na ograniczoną liczbę reakcji na możliwość kontroli wyrywkowej, zdecydowano, że nie jest ona konieczna dla chińskich producentów eksportujących ani importerów we Wspólnocie.

(9)

W odniesieniu do producentów wspólnotowych, zważywszy na liczbę reakcji na możliwość kontroli wyrywkowej, Komisja zadecydowała o doborze próby zgodnie z art. 17 rozporządzenia podstawowego. Próba siedmiu przedsiębiorstw z siedzibą w siedmiu państwach członkowskich została dobrana w oparciu o największą reprezentatywną wielkość produkcji i sprzedaży przemysłu wspólnotowego, jaką można objąć dochodzeniem w dostępnym terminie.

(10)

Kwestionariusze zostały wysłane do wszystkich przedsiębiorstw w ChRL i do wszystkich użytkowników i importerów we Wspólnocie, którzy odpowiedzieli na możliwość kontroli wyrywkowej, a także do producentów wspólnotowych wybranych do kontroli wyrywkowej oraz do wszystkich pozostałych stron zainteresowanych. Odpowiedzi otrzymano od siedmiu producentów eksportujących i grup producentów eksportujących w ChRL, od wszystkich producentów we Wspólnocie wybranych do kontroli wyrywkowej, czterech importerów oraz siedmiu użytkowników. Inne zainteresowane strony nie dostarczyły odpowiedzi na kwestionariusze.

(11)

Komisja zgromadziła i zweryfikowała wszelkie informacje uznane za niezbędne do celów określenia dumpingu, wynikającej z niego szkody oraz interesu Wspólnoty, a następnie przeprowadziła wizyty weryfikacyjne na terenie następujących przedsiębiorstw:

(12)

Biorąc pod uwagę potrzebę ustalenia wartości normalnej dla producentów eksportujących w ChRL, którzy mogliby nie otrzymać MET, przeprowadzono weryfikację w celu ustalenia wartości normalnej na podstawie danych z kraju analogicznego, którym w tym przypadku była Turcja, na terenie następującego przedsiębiorstwa:

Producent z Turcji

(13)

Dochodzenie dotyczące dumpingu i powstałej szkody objęło okres od dnia 1 stycznia 2007 r. do dnia 31 grudnia 2007 r. (okres objęty dochodzeniem lub OD). Analiza tendencji mających znaczenie dla oceny szkody objęła okres od dnia 1 stycznia 2004 r. do końca okresu objętego dochodzeniem (okres badany).

(14)

Produktem objętym postępowaniem są niektóre rodzaje drutu ze stali niestopowej (niepokrytego ani niepowleczonego, bądź powleczonego lub pokrytego cynkiem) oraz skrętek ze stali niestopowej (pokrytych lub powleczonych bądź nie), zawierających 0,6 % masy lub więcej węgla, o maksymalnym wymiarze przekroju poprzecznego przekraczającym 3 mm, pochodzące z Chińskiej Republiki Ludowej (produkt objęty postępowaniem), zgłaszane zwykle w ramach kodów CN ex 7217 10 90, ex 7217 20 90, ex 7312 10 61, ex 7312 10 65 i ex 7312 10 69. Wymienione produkty są znane w kontekście handlowym jako druty i skrętki do wyrobu kabli sprężających i strun sprężających (druty i skrętki PSC).

(15)

Druty i skrętki PSC najczęściej stosowane są w zbrojeniu betonu, w elementach zawieszenia oraz w konstrukcjach mostów podwieszonych. Produkt jest wytwarzany przez ciągnienie drutu ze stali wysokowęglowej.

(16)

Stowarzyszenie importerów lin stalowych we Wspólnocie zażądało, aby zakres produktu został ograniczony przez wyłączenie pokrytych lub powleczonych skrętek, skrętek z ponad siedmiu drutów oraz skrętek o średnicy poniżej 6,8 mm i powyżej 15,7 mm w związku z faktem, że skarżący nie poniosą żadnej istotnej szkody z powodu przywozu tych typów produktów, jako że udział w rynku tych typów produktów jako całości nie przekracza 3 % całkowitej produkcji we Wspólnocie. Te typy produktów nie mogą jednak zostać wyłączone jedynie w związku z faktem, że stanowią niewielki udział w produkcji. W trakcie dochodzenia wykazano, że te i inne typy produktu objętego postępowaniem mają wspólne podstawowe cechy fizyczne i techniczne i są wykorzystywane w zasadzie do tych samych celów. Ponadto zależnie od przedsiębiorstwa produkującego, udział w produkcji typów wymienionych powyżej może być znacznie wyższy.

(17)

Postanowiono zatem wstępnie, iż dla celów niniejszego dochodzenia wszystkie typy drutów i skrętek PSC opisanych w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania stanowią jeden produkt.

(18)

Dochodzenie wykazało, że druty i skrętki PSC produkowane i sprzedawane przez przemysł wspólnotowy we Wspólnocie, druty i skrętki PSC produkowane i sprzedawane na rynku krajowym w Turcji, która posłużyła za kraj analogiczny, oraz druty i skrętki PSC produkowane w ChRL i sprzedawane we Wspólnocie mają w zasadzie te same podstawowe cechy fizyczne i techniczne i są wykorzystywane do tych samych celów.

(19)

Jeden importer wspólnotowy utrzymywał, że obecnie importuje innowacyjny typ produktu (drut spiralny żebrowany), który nie jest produkowany we Wspólnocie. Twierdzenie to zostało zbadane i wykazano, że:

(20)

Wszystkie wymienione wcześniej druty i skrętki PSC są zatem uważane za podobne w znaczeniu przepisów art. 1 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(21)

Ustalono, że dwaj producenci eksportujący w swoich wnioskach o MET (traktowanie na zasadach rynkowych) oraz podczas inspekcji na terenie ich zakładów podawali nieprawdziwe i wprowadzające w błąd informacje. Jeden z pozostałych producentów eksportujących nie dostarczył odpowiedzi na kwestionariusz antydumpingowy po wizycie weryfikacyjnej MET na terenie jego zakładu.

(22)

Wszystkie te trzy przedsiębiorstwa zostały poinformowane o proponowanym zastosowaniu art. 18 rozporządzenia podstawowego i otrzymały możliwość przedstawienia swoich opinii.

(23)

Dwa z przedsiębiorstw, które podały nieprawdziwe i wprowadzające w błąd informacje, nie przedłożyły decydujących argumentów ani nie dostarczyły dowodów, które mogłyby zmienić decyzję o zastosowaniu tego artykułu. Komisja uznała zatem za stosowne odrzucenie wniosków o MET złożonych przez te przedsiębiorstwa i oparcie swoich ustaleń na dostępnych faktach.

(24)

Trzecie przedsiębiorstwo nie zareagowało na powyższą informację. Uznano zatem, że przedsiębiorstwo to nie zamierza już dłużej współpracować w dochodzeniu, i postanowiono oprzeć ustalenia na dostępnych faktach.

(25)

Na mocy art. 2 ust. 7 lit. b) rozporządzenia podstawowego w dochodzeniu antydumpingowym dotyczącym przywozu pochodzącego z ChRL normalną wartość należy ustalić zgodnie z ust. 1–6 wyżej wymienionego artykułu w odniesieniu do producentów, wobec których stwierdzono, że spełniają kryteria określone w art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego.

(26)

W skrócie i wyłącznie w celu ułatwienia wyszukiwania informacji, kryteria MET są podsumowane poniżej:

(27)

Po wszczęciu postępowania siedmiu chińskich producentów eksportujących złożyło wniosek o MET na mocy art. 2 ust. 7 lit. b) rozporządzenia podstawowego i odesłało formularz wniosku o MET w wyznaczonym terminie.

(28)

W stosunku do trzech chińskich producentów eksportujących zastosowany został art. 18 rozporządzenia podstawowego (zob. motywy 23 do 25 powyżej), w związku z czym ich wnioski o MET zostały odrzucone.

(29)

Jeżeli chodzi o pozostałe cztery przedsiębiorstwa lub grupy chińskich producentów eksportujących, ustalono, że żadne z nich nie spełnia wszystkich pięciu kryteriów MET.

(30)

W dochodzeniu ustalono, że jeden chiński producent eksportujący nie mógł wykazać, iż spełnia kryterium 3, ponieważ wykazano, że cena płacona przez to przedsiębiorstwo za prawo użytkowania gruntów nie odzwierciedlała właściwie wartości rynkowej i dlatego stanowiła znaczne zniekształcenie przeniesione z poprzedniego systemu gospodarki nierynkowej, które wpływało na sytuację finansową przedsiębiorstwa.

(31)

Po ujawnieniu wyżej wymienionych ustaleń przedsiębiorstwo stwierdziło, że niska cena użytkowania gruntów była względnie niewielką częścią kosztów produkcji i dlatego kryterium 3 powinno zostać uznane za spełnione. Uznano jednak, że arbitralne oszacowanie prawa użytkowania gruntów wskazuje na istnienie znacznych zniekształceń przeniesionych z poprzedniego systemu gospodarki nierynkowej. Dlatego, przy braku dalszych dowodów, że cena użytkowania gruntów była reprezentatywna dla rynku lub że została ustalona zgodnie z zasadami gospodarczymi, argument ten został wstępnie odrzucony.

(32)

Drugie przedsiębiorstwo nie wykazało, że spełnia kryteria 1–3. Po pierwsze, jego decyzje dotyczące sprzedaży nie były podejmowane w odpowiedzi na panujące na rynku warunki odzwierciedlające popyt i podaż, i bez znacznej ingerencji ze strony państwa. W szczególności wykazano, że przedsiębiorstwo to korzysta z obniżenia podatku dochodowego, którego warunkiem jest wywóz co najmniej 70 % produkcji. Po drugie, wykazano, że system rachunkowy przedsiębiorstwa nie jest zgodny z ogólnie przyjętymi standardami rachunkowości. W szczególności amortyzacja aktywów trwałych nie była przeprowadzana prawidłowo: przedsiębiorstwo rozpoczęło amortyzację aktywów dopiero w 1997 r., w tym aktywów nabytych w 1994 r. Przedsiębiorstwo nie udowodniło również braku ewentualnych zniekształceń przeniesionych z poprzedniego systemu gospodarki nierynkowej. W szczególności przedsiębiorstwo to podczas weryfikacji nie było w stanie dostarczyć dowodów dotyczących warunków, na jakich nabyło swoje aktywa, a także, że aktywa te zostały oszacowane, przeniesione i zaksięgowane (w tym kwoty odpisane) i zamortyzowane zgodnie ze swoją rynkową wartością. Dane przedłożone przez to przedsiębiorstwo po ujawnieniu tych informacji nie zawierały żadnych nowych informacji ani dowodów, które mogłyby zmienić te ustalenia, dlatego ustalenia te zostały uznane za wstępnie potwierdzone.

(33)

Trzecie przedsiębiorstwo nie było w stanie wykazać, że spełnia kryteria 1–3. Po pierwsze, dochodzenie wykazało istnienie ogromnych nadwyżek, zarówno siły roboczej, jak i produkcji, pomimo to przedsiębiorstwo nadal inwestowało w dodatkowe moce. Uznano również, że względnie krótki okres ważności zezwolenia na prowadzenie działalności tego przedsiębiorstwa może stanowić przeszkodę dla długookresowych decyzji biznesowych i planowania, a także wskazuje na pośrednią ingerencję ze strony państwa. Po drugie, ustalono, że system rachunkowy tego przedsiębiorstwa nie przewiduje możliwości należności nieściągalnych; nie ma jasnej polityki dotyczącej różnych kategorii aktywów trwałych; obecne są błędy w kwotach amortyzacji; wykryto nieuzasadnione rezerwy oraz obecność pożyczek, które nie były poparte dowodami. Wszystko to miało wyraźny wpływ na koszty przedsiębiorstwa. Jednakże żadna z tych kwestii nie została wymieniona w sprawozdaniu biegłego rewidenta, co czyni dokumentację księgową przedsiębiorstwa oraz pracę biegłych rewidentów niewiarygodnymi.

(34)

Przedsiębiorstwo to nie było również w stanie wykazać, że spełnia kryterium 3, gdzie ustalono, że istnieją znaczne zniekształcenia przeniesione z poprzedniego systemu gospodarki nierynkowej. W szczególności przedsiębiorstwo to nie przedstawiło żadnych dowodów dotyczących praw użytkowania gruntów, pożyczek, pochodzenia aktywów trwałych, kapitału wpłaconego oraz wzrostu kapitału.

(35)

Czwarty producent eksportujący, obejmujący grupę powiązanych przedsiębiorstw, nie mógł otrzymać MET, ponieważ wykazano, że grupa ta nie spełnia kryteriów 1–3. W szczególności grupie tej nie udało się udowodnić, że jej proces decyzyjny jest wolny od znacznej ingerencji ze strony państwa. Ponadto księgi rachunkowe nie były zgodne z międzynarodowymi standardami rachunkowości i wykryto kilka błędów rachunkowych, co czyni zewnętrzny audyt niewiarygodnym. Ponadto wykryto zniekształcenia przeniesione z poprzedniego systemu gospodarki nierynkowej, w szczególności dotyczące przenoszenia własności i praw użytkowania gruntów. Dane przedłożone przez tę grupę po ujawnieniu tych informacji nie zawierały żadnych nowych informacji ani dowodów, które mogłyby zmienić te ustalenia, dlatego ustalenia te zostały uznane za wstępnie potwierdzone.

(36)

W związku z powyższym uznano, że żaden ze wspomnianych chińskich producentów eksportujących nie wykazał spełnienia warunków określonych w art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego.

(37)

Zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego dla krajów, których dotyczą przepisy tego artykułu, ustalana jest ogólnokrajowa stawka celna, z wyjątkiem przedsiębiorstw, które mogą udowodnić, że spełniają wszystkie kryteria określone w art. 9 ust. 5 rozporządzenia podstawowego umożliwiające przyznanie IT.

(38)

Wszyscy producenci eksportujący, którzy nie spełniali kryteriów przyznania MET, wystąpili także z wnioskiem o przyznanie IT w przypadku, gdyby nie otrzymali MET.

(39)

Na podstawie dostępnych informacji stwierdzono, że trzej chińscy producenci eksportujący spełniają wszystkie kryteria IT określone w art. 9 ust. 5 rozporządzenia podstawowego. Stwierdzono jednak, że czwarty producent eksportujący nie może otrzymać IT, ponieważ nie można było wykluczyć ewentualnej ingerencji państwa w jego ustalenia cenowe.

(40)

Zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego w gospodarkach będących w okresie transformacji wartość normalną dla producentów eksportujących, którym nie przyznano MET, ustala się na podstawie ceny lub wartości skonstruowanej w kraju trzecim o gospodarce rynkowej (kraj analogiczny).

(41)

W zawiadomieniu o wszczęciu postępowania jako odpowiedni kraj analogiczny dla celów ustalenia wartości normalnej dla ChRL wskazano Turcję. Komisja zwróciła się do wszystkich zainteresowanych stron o ustosunkowanie się do tej propozycji.

(42)

Jedna z zainteresowanych stron przedstawiła swoje uwagi, proponując Tajlandię jako kraj analogiczny. Strona ta argumentowała, że obecność tylko jednego producenta w Turcji, który jest chroniony przez środki antydumpingowe, sprawia, że producent ten cieszy się niemal monopolistyczną pozycją na rynku tureckim. Komisja zwróciła się do znanych sobie przedsiębiorstw w Tajlandii oraz innych krajach trzecich, o których wiedziała, że znajdują się tam producenci produktu podobnego. Nie otrzymano jednak od tych producentów żadnych odpowiedzi na kwestionariusz.

(43)

Producent w Turcji w pełni współpracował podczas dochodzenia, przesyłając wypełniony kwestionariusz i zgadzając się na wizytę weryfikacyjną.

(44)

Komisja zbadała wniosek strony zainteresowanej i uznała, że Turcja spełnia kryteria odpowiedniego kraju analogicznego. Chociaż w kraju tym obecny jest tylko jeden producent produktu podobnego i stosowane są środki antydumpingowe względem przywozu z ChRL oraz Rosji, przywóz z wielu innych krajów trzecich do Turcji jest znaczny i stanowi ponad 50 % rynku tureckiego, zapewniając warunki konkurencji na tym rynku.

(45)

Mając na uwadze powyższe, stwierdzono zatem wstępnie, że Turcja jest odpowiednim krajem analogicznym w rozumieniu art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego.

(46)

Zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego wartość normalna dla ChRL została określona na podstawie zweryfikowanych informacji uzyskanych od współpracującego producenta w kraju analogicznym.

(47)

Następnie zbadano, czy można uznać, że sprzedaż krajowa każdego typu produktu objętego postępowaniem, sprzedawanego w kraju analogicznym, była dokonywana w zwykłym obrocie handlowym zgodnie z art. 2 ust. 4 rozporządzenia podstawowego, ustalając odsetek sprzedaży z zyskiem typu produktu, o którym mowa, na rzecz odbiorców niezależnych.

(48)

Dla większości typów produktu uznano, że cena krajowa tych typów nie stanowi odpowiedniej podstawy dla ustalenia wartości normalnej, ponieważ wielkość sprzedaży z zyskiem stanowiła mniej niż 10 % całkowitej wielkości sprzedaży.

(49)

Dla tych typów, zgodnie z art. 2 ust. 3 rozporządzenia podstawowego, wartość normalna została skonstruowana na podstawie własnego kosztu wytworzenia producenta zwiększonego o rozsądną kwotę kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych (SOiA) i marży zysku. Ta ostatnia została oparta o SOiA oraz zysk dla tej samej ogólnej kategorii produktów sprzedawanych na rynku krajowym przez producenta tureckiego, zgodnie z art. 2 ust. 6 lit. b) rozporządzenia podstawowego.

(50)

Dla jednego typu produktu, dla którego wielkość sprzedaży z zyskiem stanowiła mniej niż 80 %, ale więcej niż 10 % całkowitej wielkości sprzedaży, wartość normalną oparto na rzeczywistej cenie krajowej, obliczonej jako średnia ważona sprzedaży z zyskiem dla tego typu.

(51)

W każdym przypadku, gdy produkt objęty postępowaniem był sprzedawany niezależnym klientom we Wspólnocie w ramach wywozu, cena eksportowa była ustalana zgodnie z art. 2 ust. 8 rozporządzenia podstawowego, mianowicie na podstawie faktycznie zapłaconych lub należnych cen eksportowych.

(52)

Jeden producent eksportujący dokonywał sprzedaży w ramach wywozu za pośrednictwem importera powiązanego we Wspólnocie. W tym przypadku cena eksportowa została skonstruowana, zgodnie z art. 2 ust. 9 rozporządzenia podstawowego, na podstawie ceny, po której przywiezione produkty zostały w pierwszej kolejności odsprzedane niezależnemu nabywcy, z właściwym uwzględnieniem wszystkich kosztów poniesionych między przywozem a odsprzedażą, a także na podstawie rozsądnej marży za SOiA i zysków. Zastosowano własne koszty SOiA powiązanego importera, ale marża zysku została ustalona na podstawie informacji dostępnych od współpracujących, niepowiązanych importerów.

(53)

Wartość normalną i ceny eksportowe porównywano na podstawie ceny ex-factory.

(54)

Aby zapewnić rzetelne porównanie między wartością normalną a ceną eksportową, wzięto pod uwagę, w formie dostosowań, różnice wpływające na ceny i porównywalność cen zgodnie z art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego. Dla wszystkich przedsiębiorstw objętych dochodzeniem (współpracujących producentów eksportujących i producenta w kraju analogicznym), tam gdzie było to stosowne i uzasadnione, uwzględniono różnice w kosztach transportu, przewozu drogą morską i ubezpieczenia, podatku VAT, opłatach bankowych, kosztach pakowania, kredytu i prowizji.

(55)

Dla tych przedsiębiorstw, którym przyznano IT, średnia ważona wartość normalna została porównana ze średnią ważoną ceną eksportową, zgodnie z art. 2 ust. 11 i 12 rozporządzenia podstawowego.

(56)

Tymczasowe średnie ważone marginesy dumpingu wyrażone jako procent ceny CIF na granicy Wspólnoty przed ocleniem wynoszą:

(57)

W odniesieniu do wszystkich pozostałych eksporterów chińskich Komisja ustaliła najpierw poziom współpracy. Całkowitą wielkością wywozu wskazaną w odpowiedziach na kwestionariusze współpracujących producentów eksportujących porównano z całkowitą wielkością przywozu z ChRL zgodnie ze statystykami przywozu Eurostatu. Poziom współpracy był niski i wyniósł 24 %.

(58)

Uznano zatem za właściwe ustalenie ogólnokrajowego marginesu dumpingu jako średniej ważonej i) marginesu dumpingu ustalonego dla współpracującego eksportera, któremu nie przyznano ani MET, ani IT; oraz ii) najwyższego marginesu dumpingu dla reprezentatywnych typów produktu tego samego eksportera; ponieważ nic nie wskazywało, że niewspółpracujący producenci eksportujący stosowali dumping na niższym poziomie.

(59)

Na tej podstawie ogólnokrajowy margines dumpingu został tymczasowo ustalony na poziomie 50,2 % ceny CIF na granicy Wspólnoty przed ocleniem.

(60)

Biorąc pod uwagę definicję przemysłu wspólnotowego, ustanowioną w art. 4 ust. 1 rozporządzenia podstawowego, wielkość produkcji następujących producentów wspólnotowych została uwzględniona dla określenia wielkości produkcji wspólnotowej:

W rezultacie dla celów analizy szkody jako całości przemysł wspólnotowy obejmuje 22 przedsiębiorstwa.

(61)

Siedem przedsiębiorstw spośród jedenastu producentów wspólnotowych wspierających skargę zostało wybranych do próby na podstawie reprezentatywności ich wielkości sprzedaży, ich różnych typów produktów oraz lokalizacji we Wspólnocie.

(62)

Jednak jedno z przedsiębiorstw pierwotnie wybranych do próby nie współpracowało podczas kontroli wyrywkowej i nie wypełniło wysłanego kwestionariusza. Przedsiębiorstwo to zostało zatem wykluczone z próby i zastąpione przedsiębiorstwem wspierającym skargę, które było trzecim najbardziej reprezentatywnym przedsiębiorstwem pod względem wielkości sprzedaży.

(63)

Tych siedmiu współpracujących producentów wspólnotowych stanowiło 51 % całkowitej produkcji przemysłu wspólnotowego.

(64)

Biorąc pod uwagę fakt, że kontrola wyrywkowa została zastosowana w odniesieniu do przemysłu wspólnotowego, szkoda została oceniona na podstawie tendencji dotyczących produkcji, mocy produkcyjnych, wykorzystania mocy produkcyjnych, zatrudnienia, wydajności, sprzedaży, udziału w rynku oraz wzrostu, zebranych na poziomie całego przemysłu wspólnotowego, oraz tendencji dotyczących cen, rentowności, przepływu gotówki, zdolności do pozyskiwania kapitału i inwestycji, zapasów, zwrotu z inwestycji oraz wynagrodzeń, zebranych na poziomie producentów wspólnotowych objętych kontrolą wyrywkową.

(65)

Konsumpcja we Wspólnocie została ustalona na podstawie wielkości sprzedaży przemysłu wspólnotowego objętego kontrolą wyrywkową, danych dotyczących sprzedaży dostarczonych przez wspierających producentów wspólnotowych, danych dotyczących sprzedaży dostarczonych przez pozostałych producentów wspólnotowych oraz danych dotyczących wielkości przywozu na rynek wspólnotowy, otrzymanych z Eurostatu.

(66)

Konsumpcja we Wspólnocie w badanym okresie wzrosła o 17 %, z 903 541 ton w 2004 r. do 1 054 236 ton w OD. Wzrost konsumpcji we Wspólnocie można wyjaśnić wzrastającym popytem w sektorze budownictwa oraz poprawą kondycji sektora stalowego.

(67)

W okresie badanym wielkość przywozu do Wspólnoty produktu objętego postępowaniem niezmiernie wzrosła, o 2 106 %, od 3 940 ton w 2004 r. do 86 918 ton w OD. Największy wzrost miał miejsce w okresie od 2005 r. do 2006 r., kiedy przywóz wzrósł aż o 271 %.

(68)

Udział w rynku przywozu z Chin, wyrażony jako procent konsumpcji we Wspólnocie, wzrósł z 0,4 % do 8,2 % w OD.

(69)

W okresie badanym średnia cena przywozu z ChRL produktu objętego postępowaniem znacznie spadła, od 1 238 EUR/tonę w 2004 r. do 683 EUR/tonę w OD, tj. o ponad 45 %.

(70)

Porównanie cen ex-works, stosowanych przez przemysł wspólnotowy objęty kontrolą wyrywkową, dla niepowiązanych klientów na rynku wspólnotowym z cenami CIF na granicy Wspólnoty, stosowanymi przez producentów eksportujących z ChRL, z uwzględnieniem korekt z tytułu kosztów rozładunku i odprawy celnej, wykazało podcięcie cenowe w wysokości średnio 18 %.

(71)

Zgodnie z art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego badanie wpływu przywozu po cenach dumpingowych z ChRL na przemysł wspólnotowy uwzględniało analizę wszelkich istotnych czynników gospodarczych mających wpływ na stan przemysłu wspólnotowego od 2004 r. do OD.

(72)

Między 2004 r. a OD ogólna produkcja przemysłu wspólnotowego wzrosła o 3 %, natomiast moce produkcyjne wzrosły o 13 %. Podczas tego samego okresu stopa wykorzystania mocy produkcyjnych spadła o 7 punktów procentowych. Fakt ten należy jednak rozpatrywać w świetle 17 % wzrostu konsumpcji we Wspólnocie.

(73)

W okresie badanym poziom zatrudnienia osiągany przez przemysł wspólnotowy były stosunkowo stabilny.

(74)

Wydajność siły roboczej przemysłu wspólnotowego, mierzona jako wielkość produkcji w tonach na zatrudnionego, wykazała w okresie badanym niewielki wzrost w wysokości 2 %.

(75)

Wielkość sprzedaży przemysłu wspólnotowego dla niepowiązanych klientów na rynku wspólnotowym pozostawała stabilna, wynosząc 842 526 ton w 2004 r. i 846 561 ton w OD.

(76)

Udział przemysłu wspólnotowego w rynku w okresie badanym stale spadał. Całkowity udział przemysłu wspólnotowego w rynku zmniejszył się o około 13 punktów procentowych, od około 93 % w 2004 r. do około 80 % w OD.

(77)

Podczas gdy konsumpcja we Wspólnocie wzrosła o 17 % między 2004 r. a OD, spadek udziału przemysłu wspólnotowego w rynku o około 13 punktów procentowych oraz równoległy gwałtowny wzrost przywozu z ChRL pokazują, że przemysł wspólnotowy nie był w stanie uczestniczyć we wzroście na rynku.

(78)

Liczby poniżej odnoszą się jedynie do przedsiębiorstw objętych kontrolą wyrywkową i przedstawiają wielkość zapasów na koniec każdego okresu.

(79)

W okresie badanym zapasy wzrosły o 35 %, odzwierciedlając rosnące trudności przemysłu w sprzedawaniu produktów na rynku wspólnotowym, pomimo znacznego wzrostu konsumpcji we Wspólnocie.

(80)

Ceny jednostkowe sprzedaży stosowane przez przemysł wspólnotowy objęty kontrolą wyrywkową dla klientów niepowiązanych na rynku wspólnotowym wzrosły o 1 % między 2004 r. a OD. W 2005 r. wzrost cen sprzedaży można wyjaśnić brakami podstawowego surowca, walcówki.

(81)

Roczne inwestycje w produkcję drutów i skrętek PSC wzrosły o 73 % w okresie badanym. Inwestycje zostały poczynione nie tylko w celu zwiększenia mocy produkcyjnych, ale także poprawy i dalszego usprawnienia procesu produkcji w celu zmniejszenia kosztów. Osiągnięto to mimo niekorzystnego kształtowania się rentowności.

(82)

Zwrot z inwestycji (ROI), wyrażony jako procentowy stosunek zysku do wartości księgowej netto inwestycji, był zgodny z niekorzystną tendencją kształtowania się rentowności, zmniejszając się o 18 punktów procentowych. Szczyt osiągnięty w 2005 r. związany był z inwestycjami jednego przedsiębiorstwa.

(83)

Komisji nie dostarczono dowodów odnośnie do zmniejszonej lub zwiększonej zdolności do pozyskiwania kapitału w okresie badanym.

(84)

W okresie badanym rentowność wyrażona jako procent sprzedaży netto producentów wspólnotowych objętych kontrolą wyrywkową spadła znacznie z 6,2 % w 2004 r. do 2,1 % w OD. Rentowność przemysłu wspólnotowego wykazywała te same tendencje co ceny sprzedaży przemysłu wspólnotowego od 2005 r. Jest jasne, że zysk osiągnięty w OD nie jest wystarczający, aby zapewnić rentowność przemysłu wspólnotowego w długim okresie.

(85)

Przepływy pieniężne netto generowane przez produkty objęte postępowaniem spadły o 51 %, z 37 mln EUR w 2004 r. do 18 mln EUR w OD.

(86)

W okresie badanym koszty pracy w przemyśle wspólnotowym wzrosły o 5 %. Jest to naturalny wzrost i wynosi mniej niż stopa inflacji w tym okresie.

(87)

Uwzględniając wielkość, udział w rynku i ceny przywozu po cenach dumpingowych z kraju, którego dotyczy postępowanie, wpływu rzeczywistego marginesu dumpingu na przemysł wspólnotowy nie można uznać za nieznaczny.

(88)

Nic nie wskazuje na to, że przemysł wspólnotowy nadrabia straty spowodowane wcześniejszym dumpingiem.

(89)

W okresie badanym większość wskaźników szkody odnosząca się do przemysłu wspólnotowego rozwijała się niekorzystnie. Podczas gdy konsumpcja we Wspólnocie wzrosła o 17 %, wielkość sprzedaży przemysłu wspólnotowego pozostawała stabilna, a w rezultacie jego udział w rynku spadł o około 13 punktów procentowych. Podczas gdy ceny przywozu z Chin spadły o 45 %, cena jednostkowa sprzedaży produktu podobnego na rynku Wspólnoty stosowana przez producentów wspólnotowych objętych kontrolą wyrywkową pozostawała mniej lub bardziej stabilna, pomimo 5 % wzrostu kosztów jednostkowych produkcji, wynikającego ze wzrostu kosztów energii i surowców. W rezultacie rentowność spadła z 6,2 % w 2004 r. do 2,1 % w OD, co jest wyraźnie niewystarczające dla tego typu przemysłu. Przepływy pieniężne i zwrot z inwestycji także były zgodne z niekorzystną tendencją, zmniejszając się odpowiednio o 51 % i 18 punktów procentowych w okresie badanym.

(90)

Tylko kilka wskaźników kształtowało się w korzystny sposób w okresie badanym. Produkcja i moce produkcyjne wzrosły odpowiednio o 3 % i 13 %. Inwestycje wzrosły o 73 %. Jednak, jak wspomniano powyżej, fakt ten należy rozpatrywać w świetle znacznego wzrostu w konsumpcji we Wspólnocie (+ 17 %).

(91)

W związku z powyższym stwierdza się, iż przemysł wspólnotowy poniósł istotną szkodę w rozumieniu art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego.

(92)

Zgodnie z art. 3 ust. 6 i 7 rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała, czy przywóz po cenach dumpingowych z ChRL spowodował szkodę w przemyśle wspólnotowym w stopniu wystarczającym, aby można ją sklasyfikować jako istotną. Oprócz przywozu po cenach dumpingowych zbadano również inne znane czynniki, które w tym samym czasie mogły działać na szkodę przemysłu wspólnotowego, aby sprawdzić, czy nie przypisano temu przywozowi ewentualnej szkody spowodowanej innymi czynnikami.

(93)

Znaczący wzrost między 2004 r. a OD zarówno wielkości przywozu po cenach dumpingowych (o 2 106 %), jak i jego udziału w rynku Wspólnoty (z 0,4 % w 2004 r. do 8,2 % w OD), a także wynoszące 18 % podcięcie cenowe zaobserwowane w OD, zbiegły się z pogorszeniem sytuacji gospodarczej przemysłu wspólnotowego, jak wyjaśniono powyżej. Do 2005 r. wielkość przywozu z Chin nie była znaczna, a jego ceny były wyższe lub zbliżone do cen przemysłu wspólnotowego. Jednak począwszy od 2005 r. średnie ceny przywozu z ChRL znacznie spadły, co uniemożliwiło przemysłowi wspólnotowemu podniesienie cen, pomimo wzrostu kosztów surowca, walcówki, stanowiącego 75 % kosztów produkcji. W konsekwencji sytuacja finansowa przemysłu wspólnotowego pogorszyła się znacznie w 2006 r. oraz w OD. Ponadto przemysł wspólnotowy stracił znaczną część swojego udziału w rynku na rzecz przywozu po cenach dumpingowych.

(94)

W związku z powyższym uznano wstępnie, że przywóz po cenach dumpingowych z ChRL, który znacznie podciął ceny przemysłu wspólnotowego w OD i który znacznie wzrósł pod względem wielkości, miał decydujący wpływ na szkodę poniesioną przez przemysł wspólnotowy, co jest odzwierciedlone w jego słabej sytuacji finansowej i w pogorszeniu większości wskaźników szkody.

(95)

W oparciu o dane z Eurostatu wielkość przywozu do Wspólnoty drutów i skrętek PSC pochodzących z krajów trzecich nie objętych niniejszym dochodzeniem wzrosła o 112 %, z 57 075 ton w 2004 r. do 120 757 ton w OD. Odpowiedni udział tego przywozu w rynku zwiększył się z 6 % w 2004 r. do 11 % w OD.

(96)

Jednak średnie ceny tego przywozu były znacznie wyższe od cen stosowanych przez chińskich producentów eksportujących, a nawet producentów przemysłu wspólnotowego. W rezultacie nie można uznać, że przywóz ten przyczynił się do szkody poniesionej przez przemysł wspólnotowy. Należy zauważyć, że dwa spośród tych krajów, mające 2,5 % udziału w rynku wspólnotowym, stosowały w OD ceny niższe niż ceny przywozu z ChRL produktu objętego postępowaniem. Jednak biorąc pod uwagę względnie niską wielkość przywozu, nie można tego uznać za wystarczający powód zerwania związku przyczynowego między przywozem po cenach dumpingowych z ChRL a szkodą poniesioną przez przemysł wspólnotowy.

(97)

Jak można zauważyć z powyższej tabeli, w okresie badanym przemysł wspólnotowy objęty kontrolą wyrywkową zwiększył wielkość sprzedaży eksportowej o 16 %. Wywóz ten stanowił 14 % całkowitej sprzedaży w OD.

(98)

Jednostkowa eksportowa cena sprzedaży producentów wspólnotowych spadła o 8 %, z 715 EUR w 2004 r. do 660 EUR w OD. Jednak mimo że liczby łącznie sugerują, że wywóz ten był dokonywany po cenach poniżej kosztów produkcji od początku okresu badanego, istnieją różnice między przedsiębiorstwami i różnice w czasie. Dodatkowo, ze względu na konkurencję z przedsiębiorstwami chińskimi na tych rynkach, producenci wspólnotowi zmuszeni byli zrównać swoje ceny z cenami chińskich producentów.

(99)

Nie można zatem uznać, że czynnik ten w istotnym stopniu przyczynił się do niedawnego pogorszenia sytuacji finansowej przemysłu wspólnotowego i do istotnej szkody poniesionej przez przemysł wspólnotowy.

(100)

Dochodzenie wykazało, że jednostkowe koszty produkcji przemysłu wspólnotowego wzrosły o 5 % między 2004 r. a OD. Wzrost ten przypisywany jest wzrostowi ceny głównego surowca, walcówki, a także wzrostowi cen energii.

(101)

W normalnych warunkach gospodarczych oraz przy braku silnej presji cenowej ze strony przywozu po cenach dumpingowych przemysł wspólnotowy nie miałby trudności z poradzeniem sobie ze wzrostem kosztów, które nastąpiły między 2004 r. a OD. W rezultacie można wstępnie uznać, że wzrost ten nie zerwał związku przyczynowego między przywozem po cenach dumpingowych z ChRL a istotną szkodą poniesioną przez przemysł wspólnotowy.

(102)

Wielkość sprzedaży innych producentów wspólnotowych, którzy nie są skarżącymi, ani przedsiębiorstwami wspierającymi, stanowiąca 8 % całkowitej produkcji UE, spadła o 6 % od szacunkowych 85 500 ton w 2004 r. do 80 356 ton w OD. W tym samym okresie ich udział w rynku wspólnotowym spadł z 9,5 % do 7,6 %, przy czym nie stwierdzono, by stosowali oni niższe ceny od cen przemysłu wspólnotowego objętego kontrolą wyrywkową. Dlatego stwierdza się wstępnie, że ich sprzedaż na rynku wspólnotowym nie przyczyniła się do szkody poniesionej przez przemysł wspólnotowy.

(103)

Dochodzenie wykazało, że inne znane czynniki, takie jak przywóz z innych krajów trzecich, wywóz przez przemysł wspólnotowy, konkurencja z innymi producentami oraz wzrost kosztów produkcji nie były decydującą przyczyną szkody poniesionej przez przemysł wspólnotowy.

(104)

Zbieżność czasowa między istotnym wzrostem przywozu po cenach dumpingowych z ChRL, odpowiadającym mu wzrostem udziału w rynku oraz stwierdzonym podcięciem cenowym, z jednej strony, a wyraźnym pogorszeniem się sytuacji przemysłu wspólnotowego, z drugiej strony, prowadzi do wniosku, że przywóz po cenach dumpingowych był przyczyną istotnej szkody, w rozumieniu art. 3 ust. 6 rozporządzenia podstawowego, poniesionej przez przemysł wspólnotowy.

(105)

Zgodnie z art. 21 rozporządzenia podstawowego zbadano, czy pomimo tymczasowego stwierdzenia dumpingu wyrządzającego szkodę istnieją jakiekolwiek istotne powody, aby stwierdzić, że podjęcie środków w tym konkretnym przypadku nie leży w interesie Wspólnoty. W tym celu rozważono wpływ możliwych środków na wszystkie strony zaangażowane w postępowanie, jak również możliwe skutki zaniechania przyjęcia tych środków.

(106)

Przemysł wspólnotowy cierpi z powodu wyrządzającego szkodę przywozu z Chin produktu objętego postępowaniem po cenach dumpingowych. Przypomina się również, że większość wskaźników ekonomicznych przemysłu wspólnotowego wskazuje na niekorzystne tendencje w okresie badanym. Biorąc pod uwagę charakter szkody (tzn. spadek udziału w rynku i rentowności), dalsze i znaczne pogorszenie się sytuacji przemysłu wspólnotowego wydaje się nieuniknione w przypadku braku zastosowania środków.

(107)

Oczekuje się, że zastosowanie środków zapobiegnie dalszym zakłóceniom i przywróci uczciwą konkurencję na rynku. Pozwolą one przemysłowi wspólnotowemu podwyższyć ceny sprzedaży do poziomu, który zapewni rozsądną marżę zysku.

(108)

Jeżeli nie zostaną zastosowane żadne środki, ceny będą nadal spadały, a zyski producentów wspólnotowych nadal będą maleć. Sytuacji tej nie można utrzymać w perspektywie średnio- lub długookresowej. Biorąc pod uwagę niski poziom zysków i poczynione inwestycje w produkcję, można oczekiwać, iż niektórzy producenci wspólnotowi nie byliby w stanie uzyskać zwrotu kosztów swoich inwestycji w przypadku, gdyby środki te nie zostały zastosowane.

(109)

Dodatkowo, biorąc pod uwagę, że przemysł wspólnotowy składa się z małych i średnich przedsiębiorstw rozproszonych w całej Wspólnocie, zastosowanie środków antydumpingowych pomoże utrzymać zatrudnienie na tych obszarach.

(110)

Zatem stwierdza się wstępnie, że zastosowanie środków antydumpingowych leży w interesie przemysłu wspólnotowego.

(111)

Odnośnie do czterech przedsiębiorstw, które nie były skarżącymi ani wspierającymi skargę, nic nie wskazuje na to, że zastosowanie środków będzie sprzeczne z ich interesami.

(112)

Komisja wysłała kwestionariusze wszystkim znanym importerom i przedsiębiorstwom handlowym. Czterech importerów współpracowało podczas dochodzenia i odesłało odpowiedzi na kwestionariusze. Dokonywany przez tych importerów przywóz stanowi około 38 % całkowitego przywozu z ChRL do Wspólnoty oraz około 3,2 % konsumpcji we Wspólnocie w OD. Wizyta weryfikacyjna została następnie przeprowadzona na terenie zakładów dwóch z nich, umiejscowionych w Hiszpanii i Zjednoczonym Królestwie. Wielkość przywozu produktu objętego postępowaniem dokonywanego przez te dwa przedsiębiorstwa stanowiła 20–38 % całkowitego przywozu z ChRL do Wspólnoty.

(113)

Dla tych dwóch importerów produkt objęty postępowaniem stanowił 100 % ich obrotu. Dla jednego z importerów przywóz z ChRL produktu objętego postępowaniem stanowił 100 %, a dla drugiego – 90 % całkowitego przywozu. Pod względem siły roboczej, bezpośrednio zaangażowanych w zakup, handel i odsprzedaż produktu objętego postępowaniem jest od 8 do 11 osób.

(114)

Jeżeli środki antydumpingowe zostałyby wprowadzone, nie można wykluczyć, że poziom przywozu pochodzącego z kraju, którego dotyczy postępowanie, może ulec spadkowi, wpływając w ten sposób na sytuację gospodarczą wspomnianych importerów. Jednakże skutek, jaki mogłaby wywrzeć na importerów jakakolwiek podwyżka cen przywozu produktu objętego postępowaniem, powinien jedynie przywrócić konkurencję na rynku wspólnotowym i nie powinien powstrzymać importerów od sprzedaży produktu objętego postępowaniem. Ponadto niska proporcja kosztów produktu objętego postępowaniem w ogólnych kosztach użytkowników powinna ułatwić importerom przeniesienie ciężaru podwyżki cen na klientów. Na tej podstawie wstępnie uznaje się, że zastosowanie środków antydumpingowych prawdopodobnie nie będzie miało poważnego negatywnego wpływu na sytuację importerów we Wspólnocie.

(115)

Kwestionariusze wysłano do wszystkich stron określonych w skardze jako użytkownicy. Siedmiu użytkowników, którzy korzystali z około 13 % całkowitego przywozu z ChRL do Wspólnoty, współpracowało w dochodzeniu i odesłało odpowiedzi na kwestionariusze. Wizyta weryfikacyjna została następnie przeprowadzona na terenie zakładów dwóch z nich, umiejscowionych w Hiszpanii i Zjednoczonym Królestwie. W sumie te dwa przedsiębiorstwa korzystały z mniej niż 5 % przywozu z ChRL drutów i skrętek PSC w OD. Produkt objęty postępowaniem sprowadzały one głównie z innych źródeł, takich jak przemysł wspólnotowy oraz Południowa Afryka.

(116)

Przypomina się, że produkt objęty postępowaniem jest stosowany w zbrojeniu betonu, w elementach zawieszenia oraz w konstrukcjach mostów podwieszonych w sektorze budownictwa. Jednak w niniejszym podstępowaniu użytkownikami są przedsiębiorstwa „pośrednie”, produkujące i dostarczające elementy do wyżej wymienionych zastosowań. Na tej podstawie, mimo że wpływ zastosowania cła antydumpingowego nie powinien być nieznaczny, oczekuje się, że użytkownicy ci będą w stanie przenieść cały lub prawie cały wzrost w cenie wynikający z zastosowania środków antydumpingowych na użytkowników końcowych, pamiętając, że dla tych ostatnich wpływ takich środków będzie znikomy.

(117)

W związku z tym uznaje się wstępnie, że wpływ na koszty użytkowników, wynikający z zastosowania ceł antydumpingowych, nie będzie istotny.

(118)

Na podstawie powyższych ustaleń wstępnie uznaje się, że nie istnieją żadne ważne powody, by nie nakładać ceł antydumpingowych na przywóz drutów i skrętek PSC pochodzących z ChRL.

(119)

Biorąc pod uwagę wnioski dotyczące dumpingu, wynikającej z niego szkody, związku przyczynowego i interesu Wspólnoty, należy wprowadzić środki tymczasowe, aby zapobiec dalszemu wyrządzaniu szkody przemysłowi wspólnotowemu przez przywóz dumpingowy.

(120)

W celu ustalenia poziomu takich ceł wzięto pod uwagę ustalone marginesy dumpingu, a także kwotę cła niezbędną do usunięcia szkody ponoszonej przez przemysł wspólnotowy.

(121)

Przy obliczaniu poziomu opłat celnych niezbędnych do usunięcia skutków dumpingu wyrządzającego szkodę uznano, że środki powinny umożliwić przemysłowi wspólnotowemu pokrycie kosztów produkcji oraz osiągnięcie ze sprzedaży produktu podobnego we Wspólnocie takiego zysku przed opodatkowaniem, jaki byłby możliwy dla tego rodzaju przemysłu w takim sektorze w normalnych warunkach konkurencji, czyli gdyby nie istniał przywóz dumpingowy. Marża zysku przed opodatkowaniem zastosowana do tych obliczeń wynosiła 8,5 % obrotu opartego na średnim ważonym poziomie zysków z lat 2004 r. i 2005 r., osiągniętych przy stosowaniu cen wyższych lub zbliżonych do cen przemysłu wspólnotowego przed pojawieniem się istotnego przywozu z ChRL. Na tej podstawie obliczono cenę produktu podobnego niewyrządzającą szkody przemysłowi Wspólnoty. Cenę niewyrządzającą szkody otrzymano poprzez dodanie wyżej wspomnianej marży zysku wynoszącej 8,5 % do kosztów produkcji.

(122)

Niezbędną podwyżkę cen ustalono następnie na podstawie porównania średniej ważonej ceny importowej, ustalonej dla obliczeń podcięcia cenowego, z niewyrządzającą szkody ceną produktów sprzedawanych przez przemysł wspólnotowy na rynku wspólnotowym. Wszelkie różnice wynikające z tego porównania zostały wyrażone w postaci odsetka całkowitej wartości importowej CIF.

(123)

W celu obliczenia ogólnokrajowego poziomu usuwającego szkodę stosowanego w odniesieniu do wszystkich pozostałych producentów eksportujących w ChRL, należy przypomnieć, że poziom współpracy był niski. W związku z tym obliczono margines szkody na poziomie usuwającym szkodę, określonym dla przedsiębiorstwa współpracującego, któremu nie przyznano MET ani IT.

(124)

W związku z powyższym uznaje się, że zgodnie z art. 7 ust. 2 rozporządzenia podstawowego tymczasowe cła antydumpingowe na przywóz pochodzący z ChRL powinny zostać nałożone na poziomie niższego marginesu dumpingu i niższego marginesu szkody, zgodnie z zasadą niższego cła. W niniejszym przypadku wszystkie stawki cła powinny być dostosowane do poziomu ustalonych marginesów szkody.

(125)

Indywidualne stawki cła antydumpingowego dla poszczególnych przedsiębiorstw określone w niniejszym rozporządzeniu zostały określone na podstawie ustaleń niniejszego dochodzenia. Odzwierciedlają one zatem sytuację ustaloną podczas dochodzenia, dotyczącą tych przedsiębiorstw. Wspomniane stawki celne (w odróżnieniu od ogólnokrajowego cła stosowanego do „wszystkich pozostałych przedsiębiorstw”) mają wyłączne zastosowanie do przywozu produktów pochodzących z kraju, którego dotyczy postępowanie, i wyprodukowanych przez dane przedsiębiorstwa, tj. przez konkretne wymienione podmioty prawne. Przywożone produkty wytworzone przez inne przedsiębiorstwa, których nazwa i adres nie zostały wymienione w części normatywnej niniejszego rozporządzenia, w tym przez podmioty powiązane z przedsiębiorstwami konkretnie wymienionymi, nie mogą korzystać z tych stawek i podlegają stawce cła stosowanej względem „wszystkich pozostałych przedsiębiorstw”.

(126)

Wszelkie wnioski o zastosowanie wspomnianych indywidualnych stawek cła antydumpingowego dla przedsiębiorstw (np. po zmianie nazwy podmiotu lub po utworzeniu nowych podmiotów zajmujących się produkcją lub sprzedażą) należy niezwłocznie kierować do Komisji wraz ze wszystkimi odpowiednimi informacjami, w szczególności dotyczącymi wszelkich zmian w zakresie działalności przedsiębiorstwa związanej z produkcją, sprzedażą na rynek krajowy i na rynki zagraniczne, wynikających np. z wyżej wspomnianej zmiany nazwy lub zmiany podmiotu zajmującego się produkcją lub sprzedażą. Komisja, w stosownych przypadkach, po przeprowadzeniu konsultacji z Komitetem Doradczym, zmieni odpowiednio rozporządzenie poprzez uaktualnienie wykazu przedsiębiorstw korzystających z indywidualnych stawek cła.

(127)

Proponuje się następujące cła antydumpingowe:

(128)

Aby zapewnić dobre zarządzanie, należy ustalić okres, w którym zainteresowane strony, które zgłosiły się w terminie określonym w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania, mogłyby przedstawić swoje opinie na piśmie oraz złożyć wniosek o przesłuchanie. Ponadto należy podkreślić, iż ustalenia w sprawie nałożenia ceł antydumpingowych dokonane na potrzeby niniejszego rozporządzenia mają charakter tymczasowy i może zajść konieczność ich ponownego rozważenia w celu dokonania ostatecznych ustaleń,

15.11.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 306/22

(1)

Dnia 16 lutego 2008 r. Komisja ogłosiła w zawiadomieniu („zawiadomienie o wszczęciu postępowania”) opublikowanym w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej  (2) wszczęcie postępowania antydumpingowego dotyczącego przywozu do Wspólnoty niektórych świec, cienkich świec i podobnych pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej („ChRL” lub „kraj, którego dotyczy postępowanie”).

(2)

Postępowanie zostało wszczęte w rezultacie skargi wniesionej dnia 3 stycznia 2008 r. przez niektórych producentów niektórych świec, cienkich świec i podobnych, reprezentujących większość, w tym przypadku około 60 %, całkowitej produkcji wspólnotowej niektórych świec, cienkich świec i podobnych. Skarga zawierała dowody prima facie świadczące o istnieniu dumpingu w odniesieniu do wymienionego produktu oraz o wynikającej z niego istotnej szkodzie. Dowody te zostały uznane za wystarczające, aby uzasadnić wszczęcie dochodzenia.

(3)

Komisja oficjalnie powiadomiła o wszczęciu postępowania producentów skarżących, producentów eksportujących, importerów oraz inne zainteresowane strony, a także przedstawicieli ChRL. Zainteresowanym stronom umożliwiono przedstawienie opinii na piśmie oraz złożenie wniosku o przesłuchanie w terminie określonym w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania.

(4)

Swoje opinie wyrazili producenci skarżący, inni producenci wspólnotowi, producenci eksportujący w ChRL, importerzy, w tym duże grupy detalistów, oraz dostawcy surowców. Wszystkie strony, które wystąpiły z wnioskiem o przesłuchanie oraz wykazały szczególne powody, dla których powinny zostać wysłuchane, uzyskały taką możliwość.

(5)

W zawiadomieniu o wszczęciu postępowania Komisja wskazała, iż może zostać zastosowana kontrola wyrywkowa celem stwierdzenia dumpingu oraz szkody, zgodnie z art. 17 rozporządzenia podstawowego. Aby umożliwić Komisji podjęcie decyzji o konieczności kontroli wyrywkowej, wystąpiono do wszystkich producentów eksportujących w ChRL, importerów i producentów wspólnotowych o zgłoszenie się do Komisji i przedstawienie podstawowych informacji określonych w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania, dotyczących ich działalności związanej z produktem objętym postępowaniem w okresie od dnia 1 stycznia 2007 r. do dnia 31 grudnia 2007 r.

(6)

Jak wyjaśniono w motywach (33) do (40) poniżej, czterdziestu jeden producentów eksportujących w ChRL przedstawiło wymagane informacje i zgodziło się na włączenie do próby. Na podstawie informacji otrzymanych od współpracujących producentów eksportujących Komisja dobrała próbę ośmiu producentów w ChRL lub grup przedsiębiorstw powiązanych, mających największą wielkość wywozu do Wspólnoty. O wyrażenie opinii zwrócono się do wszystkich producentów eksportujących, których dotyczy postępowanie, a także do ich zrzeszeń oraz władz ChRL, i wszyscy zgodzili się na dobór próby.

(7)

Aby umożliwić zainteresowanym producentom eksportującym w ChRL złożenie wniosku o traktowanie na zasadach rynkowych („MET”) lub o traktowanie indywidualne („IT”), Komisja przesłała znanym producentom eksportującym w ChRL, których dotyczy postępowanie, oraz władzom ChRL, formularze wniosków.

(8)

Komisja oficjalnie poinformowała producentów eksportujących w ChRL, których dotyczy postępowanie, władze ChRL oraz producentów skarżących o wynikach ustaleń w sprawie MET. Otrzymali oni również możliwość przedstawienia swoich opinii na piśmie oraz złożenia wniosku o przesłuchanie, w przypadku zaistnienia szczególnych powodów, dla których powinni zostać przesłuchani.

(9)

Jeden producent eksportujący, który nie został włączony do próby z powodu niespełnienia kryteriów ustanowionych w art. 17 ust. 1 rozporządzenia podstawowego, złożył wniosek o indywidualne ustalenie marginesu dumpingu zgodnie z art. 17 ust. 3 rozporządzenia podstawowego. Uznano jednak, ze indywidualne badanie byłoby nadmiernie uciążliwe i uniemożliwiłoby zakończenie dochodzenia w odpowiednim czasie. Postanowiono zatem wstępnie, że wniosek tego producenta eksportującego o indywidualne badanie nie może zostać przyjęty.

(10)

Komisja przesłała kwestionariusze do wszystkich znanych zainteresowanych stron oraz do wszystkich innych przedsiębiorstw, które zgłosiły się w terminie określonym w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania, mianowicie do trzydziestu jeden producentów wspólnotowych, trzydziestu dwóch importerów oraz dwóch dostawców surowców.

(11)

Otrzymano odpowiedzi od skarżących producentów wspólnotowych, sześciu niepowiązanych importerów i dwóch dostawców.

(12)

Co się tyczy kraju, którego dotyczy postępowanie, Komisja otrzymała odpowiedzi na kontrolę wyrywkową od czterdziestu jeden producentów eksportujących w ChRL.

(13)

Komisja zgromadziła i zweryfikowała wszystkie informacje uznane za niezbędne do wstępnego określenia dumpingu, wynikającej z niego szkody oraz określenia interesu Wspólnoty. Wizyty weryfikacyjne odbyły się na terenie następujących przedsiębiorstw:

(14)

Dochodzenie w sprawie dumpingu i szkody obejmowało okres od 1 stycznia 2007 r. do 31 grudnia 2007 r. (okres objęty dochodzeniem lub „OD”). Badanie tendencji istotnych dla oceny szkody objęło okres od 2004 r. do końca OD („okres badany”).

(15)

Produkt objęty postępowaniem to niektóre świece, cienkie świece i podobne, inne niż znicze i inne świece do używania na zewnętrz, eksportowane do Wspólnoty i pochodzące z ChRL (świece). Proces produkcji świec jest raczej prosty i polega na podgrzaniu surowca (głównie parafiny i stearyny) i kształtowaniu świecy w formie lub pojemniku w trakcie procesu chłodzenia. Świece wytwarzają ciepło i światło, ale są w większości stosowane do dekoracji wnętrz, np. w różnych świecznikach, świecznikach prostych i innych elementach dekoracyjnych.

(16)

Świece są zwykle zgłaszane w ramach kodów CN ex 3406 00 11, ex 3406 00 19 i ex 3406 00 90.

(17)

Znicze i inne świece do używania na zewnątrz nie są częścią produktu objętego postępowaniem. Można je zdefiniować jako produkty, których paliwo zawiera ponad 500 ppm toluenu lub ponad 100 ppm benzenu, lub posiadające knot o średnicy co najmniej 5 mm lub zawarte pojedynczo w plastikowym pojemniku o pionowych ściankach o wysokości co najmniej 5 cm. Uznano, że kryteria te ustanawiają wyraźną granicę między typami świec objętymi niniejszym dochodzeniem a pozostałymi typami świec.

(18)

Dochodzenie wykazało, że istnieje ogromna ilość różnych typów świec, takich jak cienkie świece, świeczki do podgrzewania, a także inne sezonowe i specjalne typy świec, produkowanych w ChRL i sprzedawanych na rynku Wspólnoty. Różne typy świec mogą różnić się wielkością, kształtem, kolorem, dodatkiem środków zapachowych lub ich brakiem itd., ale wszystkie te typy mają takie same podstawowe cechy chemiczne i techniczne, a także takie samo zastosowanie, i można je w dużym stopniu stosować wymiennie. Uznano zatem, że wszystkie świece, objęte niniejszym dochodzeniem, stanowią część tej samej rodziny produktów.

(19)

Niektóre zainteresowane strony złożyły oświadczenia i deklaracje dotyczące definicji produktu objętego postępowaniem. Oświadczyli, że znicze oraz świece do używania na zewnątrz zostały niewłaściwie wykluczone z zakresu produktu, ponieważ przemysł wspólnotowy dominuje w tym segmencie rynku i ponieważ kryteria techniczne, wymienione powyżej w motywie (17) nie są unikalne w tym sensie, iż znicze oraz inne świece do używania na zewnątrz niekiedy spełniają cechy podane powyżej. Ponadto strony te oświadczyły, że rozróżnienie między świecami a zniczami oraz innymi świecami do używania na zewnętrz nie ma oparcia w żadnych normach ani standardach przemysłowych, a także jest sprzeczne z założeniem, że świeczki do podgrzewania i inne świece powinny zostać włączone do definicji produktu objętego postępowaniem.

(20)

Pozostałe strony utrzymywały, że proces produkcji oraz zakres produktów wytwarzanych w ChRL, a także typy świec wywożonych do Wspólnoty, są bardzo specyficzne. W tym kontekście stwierdzono, że w wielu przypadkach eksporterzy w ChRL wywożą produkt objęty postępowaniem łącznie z takimi akcesoriami, jak szklane pojemniki lub świeczniki proste, przy czym wartość wywozu obejmuje wszystkie te przedmioty, nie tylko świece. Wszystkie te typy powinny zostać wyłączone z zakresu dochodzenia.

(21)

Stwierdzono również, że producenci eksportujący w ChRL produkują w znacznym stopniu świece wytwarzane ręcznie lub świece specjalne, poddawane dalszej obróbce, takiej jak nadrukowywanie, rzeźbienie lub lakierowanie. Są to typy świec wymagające dużego nakładu pracy, określane jako „wymyślne” lub „specjalne”, nie produkowane we Wspólnocie. Zgodnie z tym strony te stwierdziły, że takie świece specjalne również powinny zostać wyłączone z zakresu produktu objętego dochodzeniem.

(22)

Należy zauważyć, że powyższe oświadczenia nie były specyficzne i nie zawierały dowodów potwierdzających, że produkt objęty postępowaniem nie został prawidłowo zdefiniowany w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania. W rzeczywistości, jak stwierdzono powyżej, ustalono, że wszystkie typy produktu objętego postępowaniem mają takie same podobne cechy chemiczne i techniczne, a także takie samo zastosowanie, i można je w dużym stopniu stosować wymiennie. Co się tyczy zniczy oraz innych świec do używania na zewnątrz, należy zauważyć, że produkty te można odróżnić od innych typów świec na podstawie kryteriów technicznych i chemicznych, wymienionych w motywie (17) powyżej. Fakt, że z jednej strony producenci wspólnotowi mogą dominować w tym szczególnym segmencie rynku lub, z drugiej strony, zarzut, że producenci wspólnotowi rzekomo nie produkują niektórych typów produktów objętych postępowaniem, jest nieistotny i nie zmienia definicji produktu objętego postępowaniem.

(23)

Należy również zauważyć, że proces produkcji, różnorodność typów produktów wytwarzanych i sprzedawanych na rynku wspólnotowym, istnienie lub brak norm nie są same w sobie istotnym powodem, wskazującym, że definicja produktu objętego postępowaniem wymaga rewizji.

(24)

Niektóre zainteresowane strony utrzymywały, że tak zwane świeczki do podgrzewania powinny zostać odróżnione od innych typów świec, ponieważ mają inne cechy fizyczne, takie jak wielkość, oraz fakt, że wosk znajduje się w pojemniku, aby zapobiec wypływaniu lub wykapywaniu wosku. Ponadto, mimo że głównym zastosowaniem świec jest wytwarzanie światła, podstawowym celem świeczek do podgrzewania jest wytwarzanie ciepła.

(25)

Niektóre zainteresowane strony argumentowały, że świece produkowane przez przemysł wspólnotowy i sprzedawane na rynku wspólnotowym nie są podobne do produktu objętego postępowaniem. Utrzymywały w szczególności, że produkt objęty postępowaniem jest sprzedawany głównie w zestawach, obejmujących inne elementy dekoracyjne, takie jak świeczniki, świeczniki proste, inne elementy ceramiczne lub szklane, a także że nie jest możliwe wyróżnienie wartości świecy w tym zestawie. Argumentowano również, że podczas gdy producenci wspólnotowi sprzedają tylko standardowe typy świec, producenci eksportujący z ChRL sprzedają duże ilości specjalnych typów świec, których nie można porównywać do typów standardowych.

(26)

Co się tyczy zastosowania niektórych typów świec, należy zauważyć, że podczas przesłuchania, jakie odbyło się w szczególności z udziałem zrzeszenia producentów świec w ChRL, stwierdzono, że krajowa konsumpcja w ChRL w ostatnich latach znacząco wzrosła, oraz że świece sprzedawane na rynku krajowym posiadają takie samo podstawowe zastosowanie, co we Wspólnocie, mianowicie dekorację wnętrz. Pod względem rzekomych różnic w zastosowaniu między świecami (światło) a świeczkami do podgrzewania (ciepło) ustalono, że te typy produktów można stosować wymiennie i że oba typy mogą być stosowane do dostarczania i światła, i ciepła, jednak jak stwierdzono w motywie (15) powyżej, oba są stosowane głównie dla celów dekoracji wnętrz.

(27)

Przypomina się również, jak stwierdzono w motywie (18) powyżej, że istnieją różne typy świec, które różnią się wielkością, kształtem lub kolorem, jednak wszystkie te typy mają takie same podstawowe cechy chemiczne i techniczne, a także takie samo zastosowanie, i można je w dużym stopniu stosować wymiennie. Uznano zatem, że wszystkie typy świec objęte niniejszym dochodzeniem stanowią część tej samej rodziny produktów.

(28)

Kryteria stosowane w określeniu „produktu podobnego” oparte są o cechy techniczne i chemiczne, a także o końcowe zastosowanie lub funkcje produktu, a nie o takie czynniki, jak kształt, zapach, kolor lub inne cechy wymieniane przez zainteresowaną stronę. Różnice w wielkości nie mają wpływu na definicję produktu objętego postępowaniem, ani produktu podobnego, ponieważ nie można wyznaczyć wyraźnej granicy między produktami należącymi do tej samej rodziny produktów pod względem ich podstawowych cech technicznych i chemicznych, ich zastosowania końcowego i ich postrzegania przez użytkowników.

(29)

Biorąc pod uwagę oświadczenia złożone i dowody dostarczone przez zainteresowane strony oraz wszystkie pozostałe informacje dostępne na tym etapie dochodzenia uznano, że nie ma różnic między produktem objętym postępowaniem a świecami produkowanymi i sprzedawanymi przez eksporterów lub producentów na ich rynkach krajowych oraz przez producentów we Wspólnocie, która również posłużyła jako kraj analogiczny dla celu ustalenia wartości normalnej względem ChRL. Świece te mają w istocie te same podstawowe cechy techniczne i chemiczne oraz to samo podstawowe zastosowanie. W związku z tym uznano wstępnie, że wszystkie typy świec uważa się za podobne w rozumieniu art. 1 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(30)

Na obecnym etapie dochodzenia Komisja nie otrzymała wystarczającej ilości dowodów, aby uznać, że cechy fizyczne lub zastosowanie końcowe świeczek do podgrzewania jest znacząco różne od cech i zastosowania innych świec i powinno doprowadzić do wniosku, że świeczki do podgrzewania i inne świece nie są częścią tej samej rodziny produktów. Dochodzenie będzie prowadzone dalej, aby zbadać wszystkie istotne oświadczenia, które mogłyby zostać złożone w kwestii produktu podobnego.

(31)

Biorąc pod uwagę dużą liczbę producentów wspólnotowych popierających skargę, w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania, zgodnie z art. 17 ust. 1 rozporządzenia podstawowego, podano informację o możliwości kontroli wyrywkowej. Na podstawie analizy wypełnionych formularzy dobrano ostatecznie próbę pięciu producentów, w oparciu o kryterium największej produkcji, zgodnie z art. 17 ust. 1 rozporządzenia podstawowego.

(32)

Biorąc pod uwagę dużą liczbę importerów, o których mowa w skardze, w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania, zgodnie z art. 17 ust. 1 rozporządzenia podstawowego, podano również informację o możliwości kontroli wyrywkowej importerów. Jednak na podstawie analizy wielu wypełnionych formularzy nie zastosowanie kontroli wyrywkowej dla importerów nie zostało uznane za konieczne.

(33)

Biorąc pod uwagę dużą liczbę producentów eksportujących w ChRL, w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania przewidziano możliwość kontroli wyrywkowej w celu stwierdzenia dumpingu, zgodnie z art. 17 ust. 1 rozporządzenia podstawowego.

(34)

Aby Komisja mogła ustalić, czy potrzebne są kontrole wyrywkowe, i w razie potrzeby dokonać doboru próby, producentów eksportujących w ChRL wezwano do zgłoszenia się w ciągu 15 dni od daty wszczęcia dochodzenia oraz do podania podstawowych informacji dotyczących wielkości sprzedaży eksportowej i krajowej, dokładnego opisania ich działalności w zakresie wytwarzania świec oraz podania nazw i zakresu działalności wszystkich przedsiębiorstw z nimi powiązanych uczestniczących w produkcji lub sprzedaży produktu objętego postępowaniem.

(35)

O wyrażenie opinii w kwestii doboru reprezentatywnej próby zwrócono się także do władz ChRL i zrzeszenia producentów.

(36)

W sumie czterdziestu jeden producentów eksportujących, w tym grupy przedsiębiorstw powiązanych w ChRL, zgłosiło się i przedstawiło wymagane informacje w terminie określonym w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania. Wszystkie one zgłosiły wywóz świec do Wspólnoty w OD i, za wyjątkiem jednego producenta o raczej nieznacznej wielkości wywozu, wyraziły chęć uczestniczenia w kontroli wyrywkowej. W ten sposób czterdziestu producentów eksportujących uznano za współpracujących w obecnym dochodzeniu („eksporterzy współpracujący”).

(37)

Producenci eksportujący, którzy nie zgłosili się we wspomnianym terminie, lub nie przedstawili wymaganych informacji we wskazanym terminie zostali uznani za niewspółpracujących w dochodzeniu. Porównanie danych Eurostatu dotyczących przywozu oraz wielkości wywozu do Wspólnoty produktu, którego dotyczy postępowanie, zgłoszonych dla OD przez przedsiębiorstwa wspomniane w motywie (36) wskazuje jednak, że poziom współpracy chińskich producentów eksportujących był bardzo niski, jak wspomniano w motywie (87) poniżej.

(38)

Zgodnie z art. 17 ust. 1 rozporządzenia podstawowego doboru próby dokonano na podstawie największej reprezentatywnej wielkości wywozu świec do Wspólnoty, jaką można było rozsądnie zbadać w dostępnym okresie. Na podstawie informacji otrzymanych od producentów eksportujących Komisja dobrała próbę ośmiu przedsiębiorstw lub grup przedsiębiorstw powiązanych, mających największą wielkość wywozu do Wspólnoty. W oparciu o informacje zebrane podczas doboru próby stwierdza się, że udział wybranych przedsiębiorstw stanowił w OD ponad 73 % całkowitej wielkości wywozu do Wspólnoty produktu objętego postępowaniem, zgłoszonego przez współpracujących producentów eksportujących, o których mowa w motywie (36) powyżej. Uznano zatem, że taki dobór próby pozwoli ograniczyć dochodzenie do rozsądnej liczby producentów eksportujących, którzy mogą być zbadani w dostępnym czasie, zapewniając jednocześnie wysoki poziom reprezentacji. O wyrażenie opinii zwrócono się do wszystkich producentów eksportujących, których dotyczy postępowanie, a także do ich zrzeszeń oraz władz ChRL, i wszyscy zgodzili się na dobór próby.

(39)

Dwaj współpracujący eksporterzy niewłączeni do próby zgłosili wniosek o włączenie do próby, sugerując, że kryteria, takie jak (i) zakres produktów wytwarzanych przez producentów eksportujących, (ii) typ klientów we Wspólnocie, (iii) reprezentacja geograficzna, (iv) inwestycje zagraniczne oraz (v) stopień wiarygodności wywozu do Wspólnoty, powinny zostać uwzględnione w doborze próby.

(40)

W związku z tym należy zauważyć, że kryteria te określone są w art. 17 ust. 1 rozporządzenia podstawowego, dotyczącego doboru próby. W związku z powyższym wnioski te zostały odrzucone.

(41)

Jeden producent eksportujący, który nie został włączony do próby z powodu niespełnienia kryteriów ustanowionych w art. 17 ust. 1 rozporządzenia podstawowego, złożył wniosek o indywidualne ustalenie marginesu dumpingu zgodnie z art. 17 ust. 3 rozporządzenia podstawowego.

(42)

Jak wspomniano w motywie (38) powyżej, próba została ograniczona do rozsądnej liczby przedsiębiorstw, które można było objąć dochodzeniem w dostępnym czasie. Przedsiębiorstwa objęte dochodzeniem dla celów dochodzenia w sprawie dumpingu w ChRL wymienione są w motywie (13) powyżej. W związku z weryfikacją przeprowadzoną na terenie dużej liczby przedsiębiorstw objętych próbą na potrzeby weryfikacji wniosków o przyznanie statusu podmiotu traktowanego na zasadach rynkowych oraz na podstawie odpowiedzi na kwestionariusze postanowiono, że badania indywidualne byłyby nadmiernie uciążliwe i uniemożliwiałyby zakończenie dochodzenia w odpowiednim czasie.

(43)

Postanowiono zatem wstępnie, że wniosek tego producenta eksportującego o indywidualne badanie nie może zostać przyjęty.

(44)

W trakcie weryfikacji na miejscu jeden współpracujący eksporter, część grupy przedsiębiorstw, włączony do próby, nie dostarczył dokumentacji wielu elementów, takich jak sprzedaż krajowa, sprzedaż eksportowa, zmiany w ilości zapasów, wpłaty w walutach obcych, depozyty bankowe oraz aktywa trwałe, które uznano za istotne dla weryfikacji formularzy wniosków o MET. Dodatkowo nie zostały dostarczone (i) deklaracje VAT, (ii) specjalne faktury VAT wymagane przez władze dla celów ulg w podatkach eksportowych oraz (iii) deklaracje w sprawie podatku dochodowego poświadczone przez władze. Zamiast tego dokumenty dostarczone na miejscu nie były poświadczone i zostały uznane za wprowadzające w błąd i zawierające nieprawdziwe informacje. Wykryto również nieprawidłowości między dokumentami rachunkowymi przedłożonymi w odpowiedziach a dokumentami przedstawionymi na miejscu. Oznaczało to, że prawdziwość i dokładność formularzy wniosków o MET nie mogła zostać zweryfikowana na miejscu.

(45)

W związku z tą sytuacją poinformowano tego eksportera, że zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego ustalenia i wnioski mogą zostać dokonane w oparciu o dostępne fakty; przedsiębiorcy umożliwiono zgłoszenie uwag.

(46)

Eksporter ten w swojej odpowiedzi utrzymywał, że nie przechowuje dokumentów rachunkowych, które nie są legalnie wymagane przez chińskie przepisy dotyczące rachunkowości. Nie dostarczył jednak żadnych dokumentów na poparcie swojego twierdzenia, ani nie przedłożył wyjaśnienia, dlaczego nie przechowuje i nie dostarczył oficjalnych dokumentów poświadczonych przez władze w ChRL. W przedstawionych uwagach uznał jednak istnienie rozbieżności wykrytych w odpowiedziach i dokumentach przedstawionych na miejscu.

(47)

W tych okolicznościach informacje przedstawione przez tę grupę powiązanych przedsiębiorstw zostały odrzucone i korzystano z dostępnych faktów w znaczeniu art. 18 rozporządzenia podstawowego.

(48)

Na mocy art. 2 ust. 7 lit. b) rozporządzenia podstawowego w dochodzeniu antydumpingowym dotyczącym przywozu pochodzącego z ChRL normalną wartość określa się zgodnie z ust. 1–6 wyżej wymienionego artykułu w odniesieniu do tych producentów eksportujących, wobec których stwierdzono, że spełniają kryteria określone w art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego.

(49)

Poniższe zestawienie tych kryteriów ma formę skróconą i służy wyłącznie ułatwieniu wyszukiwania informacji:

(50)

Wszystkie przedsiębiorstwa objęte próbą wnioskowały o przyznanie MET na mocy art. 2 ust. 7 lit. b) rozporządzenia podstawowego i odesłały formularz wniosku o MET w wyznaczonym terminie. Komisja zgromadziła i zweryfikowała informacje dostarczone w formularzach wniosków oraz wszystkie inne informacje uznane za niezbędne na terenie danych przedsiębiorstw.

(51)

Jak wyjaśniono w motywach (44) do (47) powyżej, art. 18 rozporządzenia podstawowego należało zastosować do jednego wnioskodawcy o MET, ponieważ nie dostarczył on wymaganych informacji lub dostarczył informacje wprowadzające w błąd podczas weryfikacji na miejscu.

(52)

Podczas weryfikacji ustalono także, że pięciu innych współpracujących producentów eksportujących w ChRL nie spełniało wymagań kryteriów ustanowionych w art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego, nie mogło zatem otrzymać MET.

(53)

Dwaj producenci eksportujący nie spełniali kryterium 2, ponieważ nie mogli wykazać, że ich zapisy księgowe są niezależnie kontrolowane zgodnie z MSR. Wykazano ponadto, że księgi rachunkowe jednego producenta eksportującego, dotyczące pożyczek dla stron powiązanych, nie były zgodne z MSR 24 i MSR 32. Księgi rachunkowe drugiego producenta eksportującego zawierały szereg nieścisłości i braków, a także nie były zgodne z MSR 1 i MSR 38 pod względem aktywów trwałych.

(54)

Jeden współpracujący eksporter nie spełniał kryteriów 1–3. Po pierwsze, nie mógł wykazać, że podejmuje decyzje w odpowiedzi na sygnały rynkowe i bez znacznej interwencji państwa, jako że wykazano istnienie ograniczeń w zakupie i sprzedaży (kryterium 1). Po drugie, nie mógł wykazać, że jego zapisy księgowe są kontrolowane zgodnie z MSR, ponieważ księgi rachunkowe dotyczące aktywów trwałych nie były zgodne z MSR 1 i MSR 38 (kryterium 2). Ponadto zaobserwowano zniekształcenia przeniesione z systemu gospodarki nierynkowej, w postaci nieprawidłowej oceny praw użytkowania gruntów (kryterium 3).

(55)

Inny współpracujący eksporter nie mógł wykazać, że spełnia kryterium 1, ponieważ nie podejmował decyzji w odpowiedzi na sygnały rynkowe i bez znacznej interwencji ze strony państwa z powodu ograniczeń w zakupie i sprzedaży.

(56)

Jeden współpracujący eksporter nie mógł wykazać, że spełnia kryteria 1–3. Ustalono, że jego decyzje biznesowe dotyczące inwestycji nie były podejmowane bez znacznej ingerencji ze strony państwa. Miejscowe władze wpływały na jego decyzje biznesowe i przyczyniły się finansowo do budowy centrum technologicznego (kryterium 1). Zaobserwowano także zniekształcenia przeniesione z systemu gospodarki nierynkowej, w postaci nieprawidłowej oceny praw użytkowania gruntów (kryterium 3).

(57)

Dwaj współpracujący eksporterzy wykazali, że spełniają kryterium ustanowione w art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego i mogą otrzymać MET. Jednak ze względu na opinie wyrażone po ujawnieniu ustaleń w sprawie MET przyznanie MET obu producentom będzie przedmiotem dalszego dochodzenia.

(58)

Zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego dla krajów, których dotyczy ten artykuł, ustalana jest ogólnokrajowa stawka celna, z wyjątkiem przedsiębiorstw, które mogą udowodnić, że spełniają wszystkie kryteria określone w art. 9 ust. 5 rozporządzenia podstawowego, w związku z czym przyznaje się im traktowanie indywidualne (IT).

(59)

Współpracujący eksporterzy, którzy nie spełniali kryteriów przyznania MET, wystąpili uprzednio także o przyznanie IT w przypadku gdyby nie otrzymali MET.

(60)

Na podstawie dostępnych informacji stwierdzono wstępnie, że następujących pięciu producentów eksportujących w ChRL spełnia wszystkie kryteria IT określone w art. 9 ust. 5 rozporządzenia podstawowego:

(61)

Dla celów określenia wartości normalnej zgodnie z art. 2 ust. 2 rozporządzenia podstawowego Komisja ustaliła najpierw, dla każdego przedsiębiorstwa, któremu przyznano MET, czy wielkość krajowej sprzedaży niezależnym klientom produktu objętego postępowaniem była reprezentatywna, tj. czy całkowita wielkość takiej sprzedaży stanowiła co najmniej 5 % całkowitej wielkości sprzedaży eksportowej produktu podobnego do Wspólnoty w OD.

(62)

W przypadku jednego współpracującego eksportera ustalono, że wielkość jego sprzedaży krajowej była reprezentatywna. Jednak w przypadku drugiego producenta eksportującego, któremu przyznano MET, ustalono, że nie prowadził on sprzedaży na rynek krajowy.

(63)

Następnie Komisja ustaliła, które typy produktu sprzedawane na rynku krajowym przez producenta eksportującego odnotowującego reprezentatywną wielkość sprzedaży krajowej były identyczne lub bezpośrednio porównywalne z typami sprzedawanymi na wywóz do Wspólnoty.

(64)

Sprzedaż krajowa danego typu produktu uznawana była za wystarczająco reprezentatywną, jeśli wielkość sprzedaży tego typu produktu klientom niezależnym na rynku krajowym w OD wynosiła co najmniej 5 % całkowitej wielkości odpowiadającej jej sprzedaży eksportowej porównywalnego typu produktu do Wspólnoty.

(65)

Komisja zbadała następnie, czy sprzedaż krajowa przedsiębiorstwa, którego dotyczy postępowanie, mogła być uznana za dokonaną w zwykłym obrocie handlowym zgodnie z art. 2 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(66)

Dla typów produktu niesprzedawanych w ilościach reprezentatywnych na rynku krajowym, jak wspomniano w motywie (64) powyżej, lub niesprzedawanych w zwykłym obrocie handlowym, wartość normalna musiała zostać skonstruowana na podstawie art. 2 ust. 6 rozporządzenia podstawowego. W tym celu dodano poniesione koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne („SOiA”) oraz średnią ważoną zysku osiągniętego przez przedsiębiorstwo, którego dotyczy postępowanie, z tytułu krajowej sprzedaży produktu podobnego do średniego kosztu produkcji tego przedsiębiorstwa w OD.

(67)

W przypadku jednego współpracującego eksportera, któremu przyznano MET, sprzedaży krajowej nie można było użyć do skonstruowania wartości normalnej. Wartość normalna została zatem skonstruowana zgodnie z art. 2 ust. 3 rozporządzenia podstawowego przez dodanie do kosztów produkcji przedsiębiorstwa dla produktu objętego postępowaniem rozsądnej kwoty kosztów SOiA oraz zysku.

(68)

Zdecydowano nie ustalać kosztów SOiA oraz zysku na podstawie art. 2 ust. 6 lit. a), ponieważ tylko jeden współpracujący eksporter, wykazujący reprezentatywną sprzedaż krajową, otrzymał MET. Kosztów SOiA oraz zysków nie można było również ustalić na podstawie art. 2 ust. 6 lit. b), jako że przedmiotowy współpracujący eksporter nie wykazał reprezentacyjnej sprzedaży tej samej ogólnej kategorii produktów. Koszty SOiA oraz zyski musiały zatem zostać określone w oparciu o inną rozsądną podstawę zgodnie z art. 2 ust. 6 lit. c) rozporządzenia podstawowego.

(69)

W obecnym przypadku uznano, iż w celu skonstruowania normalnej wartości przedmiotowego współpracującego eksportera, któremu przyznano MET, można użyć średnią ważoną kosztów SOiA w OD oraz rozsądny zysk w wysokości 6,5 % ustalony na podstawie danych przemysłu wspólnotowego. Powyższy rozsądny zysk nie przekraczał zysku osiągniętego przez drugiego współpracującego producenta eksportującego, któremu przyznano MET, ze sprzedaży produktu podobnego na rynku krajowym w OD.

(70)

Zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego w gospodarkach będących w okresie transformacji wartość normalną dla producentów eksportujących, którym nie przyznano MET, ustala się na podstawie ceny lub wartości skonstruowanej w kraju trzecim o gospodarce rynkowej („kraj analogiczny”).

(71)

W zawiadomieniu o wszczęciu postępowania jako kraj analogiczny dla celów ustalenia wartości normalnej dla ChRL wskazano Brazylię. Komisja skontaktowała się ze znanymi przedsiębiorstwami w Brazylii i rozesłała kwestionariusze w celu zebrania danych niezbędnych do ustalenia wartości normalnej. Producenci z Brazylii nie współpracowali jednak w postępowaniu.

(72)

Komisja kontynuowała podjęcie prób współpracy z innymi potencjalnymi krajami analogicznymi. Podjęto próby współpracy z producentami zlokalizowanymi w takich krajach o gospodarce rynkowej, jak Argentyna, Kanada, Chile, Indie, Indonezja, Izrael, Malezja, Nowa Zelandia, Tajwan i Tajlandia. Jednak żaden z producentów w tych krajach nie wykazał chęci współpracy.

(73)

Ponieważ producenci z krajów trzecich o gospodarce rynkowej nie wykazywali chęci współpracy, Komisja zbadała inne możliwe rozsądne podstawy określenia wartości normalnej w ChRL. Zbadano, czy zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego nie można wykorzystać cen świec stosowanych przez eksporterów z krajów trzecich na rynek wspólnotowy jako podstawy do skonstruowania wartości normalnej. Stwierdzono jednak, że kody CN, w ramach których przywożone są świece z krajów trzecich, nie są wystarczająco specyficzne w opisie i nie pozwalają na sprawiedliwe i właściwe porównanie z typami świec wywożonymi przez współpracujących eksporterów w ChRL. Uznano zatem, że informacje te są niewiarygodne i niereprezentatywne, a także że nie jest rozsądnie ustalenie wartości normalnej w ChRL na tej postawie.

(74)

W związku z powyższym postanowiono wstępnie, że używanie cen rzeczywiście zapłaconych lub należnych za produkt podobny we Wspólnocie, zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego, stanowi rozsądną podstawę ustalenia wartości normalnej w ChRL.

(75)

Uznano, że wielkość sprzedaży krajowej producentów wspólnotowych objętych definicją przemysłu wspólnotowego jest reprezentatywna w porównaniu z wielkością wywozu świec do Wspólnoty przez współpracujących producentów eksportujących, objętych próbą, którym nie przyznano MET.

(76)

Ceny sprzedaży producentów wspólnotowych zostały zatem odpowiednio dostosowane, aby zapewnić rozsądną marżę zysku, jak przewidziano w art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego. Jako rozsądną marżę zysku przyjęto 6,5 %. Marża ta została ustalona na podstawie średniej ważonej zysku osiąganego przez producentów wspólnotowych objętych próbą, w pierwszych dwóch latach okresu badanego, w którym na warunki rynkowe nie wpływał, w znacznym zakresie, przywóz z ChRL.

(77)

Ceny sprzedaży eksportowej ustalono zatem na podstawie cen rzeczywiście zapłaconych lub należnych za produkt podobny zgodnie z art. 2 ust. 8 rozporządzenia podstawowego.

(78)

W wypadku sprzedaży do Wspólnoty za pośrednictwem powiązanych przedsiębiorstw handlowych mających siedzibę we Wspólnocie, ceny eksportowe zostały ustalone na podstawie ceny odsprzedaży produktu pierwszym niezależnym klientom we Wspólnocie, zgodnie z art. 2 ust. 9 rozporządzenia podstawowego. W przypadku sprzedaży za pośrednictwem powiązanych przedsiębiorstw handlowych mających siedzibę poza Wspólnotą, cena eksportowa została ustalona na podstawie ceny odsprzedaży pierwszym niezależnym klientom we Wspólnocie.

(79)

Porównanie wartości normalnej z ceną eksportową zostało dokonane na podstawie ceny ex-works.

(80)

Aby zapewnić rzetelne porównanie między wartością normalną a ceną eksportową, wzięto pod uwagę, w formie dostosowań, różnice wpływające na ceny i porównywalność cen zgodnie z art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego.

(81)

Na tej podstawie, tam gdzie miało to zastosowanie i było uzasadnione, uwzględniono koszty transportu, przewozu drogą morską i ubezpieczenia, koszty przeładunku, załadunku, koszty dodatkowe, koszty pakowania, koszty kredytu i prowizji.

(82)

W odniesieniu do sprzedaży dokonywanej za pośrednictwem powiązanych przedsiębiorstw handlowych spoza Wspólnoty, w przypadku gdy to przedsiębiorstwo handlowe wykazało, iż pełni funkcje podobne do przedstawiciela pracującego na zasadzie prowizji, dokonano dostosowania zgodnie z art. 2 ust. 10 lit. i) rozporządzenia podstawowego. Dostosowanie to było oparte o rzeczywiste koszty SOiA poniesione przez powiązane przedsiębiorstwa handlowe oraz o marżę zysku ustaloną na podstawie danych otrzymanych od niepowiązanych przedsiębiorstw handlowych we Wspólnocie.

(83)

Tam, gdzie miało to zastosowanie, wzięto pod uwagę cenę eksportową przedmiotowych współpracujących eksporterów, aby odzwierciedlić różnicę między zapłaconym a zwróconym podatkiem VAT na produkcję i wywóz świec w OD.

(84)

W przypadku przedsiębiorstw, którym przyznano MET lub IT, średnią ważoną wartość normalną każdego typu produktu objętego postępowaniem wywożonego do Wspólnoty porównano ze średnią ważoną ceną eksportową odpowiadającego typu produktu objętego postępowaniem, zgodnie z art. 2 ust. 11 i 12 rozporządzenia podstawowego.

(85)

Na tej podstawie tymczasowe średnie ważone marginesy dumpingu wyrażone jako odsetek ceny CIF na granicy Wspólnoty przed ocleniem, są następujące:

(86)

Średni ważony margines dumpingu współpracujących eksporterów niewłączonych do próby został obliczony zgodnie z przepisami art. 9 ust. 6 rozporządzenia podstawowego. Margines ten został ustalony na podstawie marginesu ustalonego dla producentów eksportujących, objętych próbą, nie uwzględniając producentów eksportujących wykazujących zerowy margines dumpingu, oraz marginesu przedsiębiorstwa, do którego zastosowanie ma art. 18 rozporządzenia podstawowego. Na tej podstawie margines dumpingu obliczony dla przedsiębiorstw współpracujących niewłączonych do próby ustalono na 26,2 %.

(87)

W odniesieniu do wszystkich innych eksporterów w ChRL Komisja ustaliła najpierw poziom współpracy. Dokonano porównania pomiędzy całkowitą wielkością wywozu wskazaną w odpowiedziach na kontrolę wyrywkową otrzymanych od wszystkich współpracujących producentów eksportujących a łączną wielkością przywozu z ChRL, obliczoną zgodnie ze statystykami przywozu Eurostatu. Odsetek współpracy wynosił 46 %. Na tej podstawie poziom współpracy uznano za niski. Uznano zatem za właściwe ustalenie marginesu dumpingu dla niewspółpracujących producentów eksportujących na poziomie wyższym niż najwyższy poziom dumpingu ustalony dla współpracujących producentów eksportujących. Na podstawie dostępnych informacji można uznać, że niski poziom współpracy mógł wynikać z faktu, iż niewspółpracujący producenci eksportujący w ChRL na ogół dopuszczają się dumpingu na wyższym poziomie niż którykolwiek ze współpracujących eksporterów w OD. Margines dumpingu ustalono zatem na poziomie odpowiadającym najwyższemu marginesowi dumpingu i szkody ustalonym dla reprezentatywnych typów produktu.

(88)

Na tej podstawie ogólnokrajowy margines dumpingu został wstępnie ustalony na poziomie 66,1 % ceny CIF na granicy Wspólnoty przed ocleniem.

(89)

Tę stawkę zastosowano również dla producenta eksportującego, dla którego dokonano ustaleń na podstawie dostępnych faktów, jak wyjaśniono w motywie (51) powyżej.

(90)

W celu ustalenia całkowitej produkcji wspólnotowej wykorzystano wszystkie dostępne informacje, w tym informacje dostarczone przez skarżącego oraz dane zebrane od producentów wspólnotowych przed rozpoczęciem dochodzenia oraz po nim.

(91)

W oparciu o te dane ustalono, że produkcja wspólnotowa wynosi około 390 000 ton w OD. Wielkość ta obejmuje ewentualną produkcję producentów, którzy milczeli podczas dochodzenia, oraz producentów, którzy pozostawali neutralni odnośnie do wszczęcia dochodzenia. Producenci ci stanowią około 23 % całkowitej produkcji wspólnotowej. Wielkość ta obejmuje również producentów, którzy sprzeciwiali się wszczęciu postępowania. Producenci ci stanowią około 17 % produkcji wspólnotowej.

(92)

Dochodzenie wykazało, że producenci wspólnotowi, którzy poparli skargę i zgodzili się współpracować w dochodzeniu, stanowią około 60 % całkowitej produkcji wspólnotowej w OD. Dlatego też uważa się, że ci producenci stanowią przemysł wspólnotowy w znaczeniu art. 4 ust. 1 i art. 5 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(93)

Konsumpcję we Wspólnocie ustalono na podstawie wielkości sprzedaży przemysłu wspólnotowego na rynku wspólnotowym powiększonej o wielkość przywozu z ChRL i innych krajów trzecich, zgodnie z danymi Eurostatu. Kształtowała się ona następująco:

Tabela 1

(94)

Ogólnie, wielkość konsumpcji we Wspólnocie wzrosła w badanym okresie o 13 %. Wzrost ten został przerwany przez okresowy spadek w wysokości 5 % między 2005 a 2006 r., po czym nastąpił ponowny wzrost konsumpcji o 11 % w OD. Spadek konsumpcji w 2006 r. można częściowo przypisać znacznemu wzrostowi ceny zakupu głównego surowca stosowanego do produkcji świec, parafiny, jak wyjaśniono w motywie (122) poniżej.

(95)

Jak wspomniano w motywie (15) powyżej, dochodzenie wykazało, że w statystykach przywozu Eurostatu wyróżnia się trzy główne kody CN, w ramach których zgłaszane są świece:

(96)

Zaobserwowano, że niektórzy producenci eksportujący w ChRL zgłaszali zestawy zawierające świece, ale także inne elementy, jak ceramika, szkło, tkaniny i podobne elementy dekoracyjne, w ramach kategorii 2.

(97)

Stosując kontrolę wyrywkową w celu ustalenia dumpingu Komisja bada zwykle, czy obecne są dowody świadczące o tym, że wszystkie przedsiębiorstwa, które nie zostały objęte próbą, stosowały skuteczny dumping swoich produktów na rynku wspólnotowym w OD, czy nie.

(98)

Aby zbadać tę kwestię Komisja ustaliła ceny eksportowe stosowane przez współpracujących producentów eksportujących, niewłączonych do próby, oraz ceny eksportowe niewspółpracujących eksporterów na podstawie danych Eurostatu, odpowiedzi na kwestionariusze producentów eksportujących w ChRL objętych próbą oraz formularzy kontroli wyrywkowej dostarczonych przez wszystkie współpracujące przedsiębiorstwa w ChRL. Równolegle uznano, że przez dodanie średniego marginesu dumpingu ustalonego na podstawie danych od producentów eksportujących, objętych próbą, do średniej ceny eksportowej ustalonej dla producentów eksportujących, objętych próbą, w stosunku do których stwierdzono stosowanie dumpingu, ustalony zostanie poziom niedumpingowych cen eksportowych. Ceny eksportowe ustalone dla producentów eksportujących, nieobjętych próbą, zostały następnie porównane z niedumpingowymi cenami eksportowymi.

(99)

Porównanie cen wykazało, że zarówno (i) współpracujący producenci eksportujący, którzy nie zostali włączeni do próby, jak i (ii) eksporterzy, którzy nie współpracowali w dochodzeniu, stosowali średnie ceny eksportowe, które we wszystkich przypadkach był niższe niż średnie ceny niedumpingowe. Na tej podstawie uznano, że wszystkie przedsiębiorstwa, które nie zostały objęte próbą, mianowicie przedsiębiorstwa współpracujące i niewspółpracujące, stosowały skuteczny dumping swoich produktów na rynku wspólnotowym.

(100)

Należy zauważyć, że wykazano, iż jeden producent eksportujący w ChRL, włączony do próby, nie stosował dumpingu swoich produktów na rynku wspólnotowym. W związku z tym prowadzony przez niego wywóz należy wyłączyć z analizy dotyczącej kształtowania się przywozu po cenach dumpingowych na rynek Wspólnoty. Jednak w celu uniknięcia wszelkiej ewentualnej możliwości wyjawienia poufnych danych odnoszących się do przedmiotowego producenta, dla zachowania poufności uznano, że dostępne dane, takie jak dane Eurostatu, nie będą przedstawiane publicznie, za wyjątkiem danych dotyczących eksportera, który nie stosował dumpingu na rynku wspólnotowym.

(101)

Pierwsza tabela poniżej zawiera zatem wszystkie dane dotyczące przywozu świec pochodzących z ChRL, a druga pokazuje zindeksowane dane dotyczące przywozu po cenach dumpingowych na rynek wspólnotowy w badanym okresie.

Tabela 2a

(102)

W sumie wielkość przywozu z ChRL wzrosła znacząco z 147 530 ton w 2004 r. do 199 112 ton w OD, tj. o 35 % lub o ponad 51 000 ton w badanym okresie. Wzrost odpowiadającego udziału w rynku (+5,6 punktu procentowego) był mniej znaczący z powodu wzrostu konsumpcji we Wspólnocie.

(103)

Zgodnie z uwagą w motywie (96) powyżej, dochodzenie wykazało, że na średnią cenę przywozu z ChRL oraz obserwowane tendencje wpływ miał do pewnego stopnia fakt, że niektóre produkty zgłaszane jako świece obejmowały wartość zestawu zawierającego ceramikę, szkło, karton lub inne materiały opakowaniowe.

Tabela 2b

(104)

Wielkość przywozu po cenach dumpingowych z ChRL również znacznie wzrosła w badanym okresie o 36 %. Wzrost odpowiadającego udziału w rynku był mniej znaczący z powodu wzrostu konsumpcji we Wspólnocie. Dane Eurostatu pokazują, że wielkość sprzedaży przywozu po cenach dumpingowych, a tym samym udział w rynku, zostały uzyskane głównie w ramach pierwszego kodu CN, który obejmuje kluczowy produkt przemysłu wspólnotowego i który stanowi znaczny udział wywozu z ChRL. Ponadto ustalono, że pomimo ogólnego spadku konsumpcji w okresie pomiędzy 2005 a 2006 r. przywóz nie stracił praktycznie w ogóle swojego udziału w rynku.

(105)

Średnie ceny przywozu po cenach dumpingowych z ChRL wykazały wzrost o 10 % w badanym okresie, jednak nadal były to ceny dumpingowe, średnio 38 %, w OD. Średnia cena przywozu po cenach dumpingowych wzrosła o ponad 3 % między 2006 r. a OD oraz, jak wyjaśniono poniżej, podcinała ceny przemysłu wspólnotowego w tym okresie.

(106)

W celu przeanalizowania podcięcia cenowego porównano średnie ważone ceny sprzedaży według typu produktu wytwarzanego przez przemysł wspólnotowy dla klientów niepowiązanych na rynku Wspólnoty, dostosowane do poziomu ex-works, do odpowiadających średnich ważonych cen rozpatrywanego przywozu dla pierwszego niepowiązanego klienta, ustalonych na podstawie CIF z odpowiednią korektą uwzględniającą koszty ponoszone po przywozie.

(107)

Na podstawie powyższej metodyki różnica między powyższymi cenami, wyrażona jako procent średniej ważonej ceny przemysłu wspólnotowego (ex-works), wykazała margines podcięcia cenowego w wysokości średnio 9 %.

(108)

Wykazano również, że podcięcie cenowe produktu kluczowego przemysłu wspólnotowego było wyższe w porównaniu z podcięciem obliczonym dla innych typów świec i wynosiło 12,1 %. Jest to dalszym dowodem na presję cenową wywieraną na przemysł wspólnotowy przez niskie ceny przywozu po cenach dumpingowych w OD.

(109)

Zgodnie z art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego badanie wpływu przywozu po cenach dumpingowych na przemysł wspólnotowy zawierało ocenę wszystkich wskaźników ekonomicznych istotnych dla oceny stanu przemysłu wspólnotowego od 2004 r. do końca OD.

(110)

Jak wspomniano w motywie (31) powyżej, w związku z dużą liczbą producentów popierających skargę, zdecydowano się na zastosowanie kontroli wyrywkowej dla celów dochodzenia o powstałej szkodzie. Początkowo rozważano objęcie próbą ośmiu producentów lub grup producentów, w oparciu o kryterium największej produkcji, zgodnie z art. 17 ust. 1 rozporządzenia podstawowego. Jeden z producentów wspólnotowych zmagał się jednak z poważnymi trudnościami finansowymi a dwóch innych, pomimo iż w pełni poparło skargę, nie było w stanie zaoferować pełnej współpracy w dochodzeniu. Wielkość produkcji pozostałych pięciu producentów lub grup producentów wynosiła w OD 44 % całkowitej produkcji przedsiębiorstw współpracujących. Zostali oni uznani za wystarczająco reprezentatywnych do celów kontroli wyrywkowej.

(111)

Praktyka Komisji nakazuje, w wypadku stosowania kontroli wyrywkowej w kontekście dochodzenia w sprawie szkody, ustalenie wskaźników szkody częściowo na podstawie objętych próbą producentów i częściowo na podstawie danych odnoszących się do wszystkich producentów objętych definicją przemysłu wspólnotowego. Czynniki i wskaźniki gospodarcze związane z wynikami osiąganymi przez przedsiębiorstwo, takie jak ceny, wynagrodzenie, rentowność, przepływy pieniężne, inwestycje i zwrot z inwestycji oraz zdolność do pozyskania kapitału zostały ustalone na podstawie informacji otrzymanych od przedsiębiorstw objętych próbą. Czynniki ilościowe, takie jak produkcja, moce produkcyjne i wykorzystanie mocy produkcyjnych, wydajność, wielkość sprzedaży i udział w rynku, zapasy, zatrudnienie, wzrost oraz skala marginesu dumpingu zostały ustalone na poziomie przemysłu wspólnotowego jako całości.

(112)

Dochodzenie wykazało, że jednym z podstawowych produktów przemysłu wspólnotowego są tak zwane świeczki do podgrzewania. Stanowią one około 50 % produkcji producentów objętych definicją przemysłu wspólnotowego.

(113)

Jak pokazuje powyższa tabela, produkcja przemysłu wspólnotowego w badanym okresie lekko wzrosła, o 2 %. Trend spadkowy wielkości produkcji o 8 % zaobserwowany w latach 2005–2006 uległ odwróceniu w OD, przy jednoczesnym wzroście konsumpcji wspólnotowej o 11 %. Moce produkcyjne przemysłu wspólnotowego stale wzrastały, osiągając około 300 000 ton w OD, ale wykorzystanie dostępnych mocy produkcyjnych w OD było niższe. Biorąc pod uwagę fakt, że produkcja w tym przemyśle rozkłada się raczej sezonowo, niemożliwe było pełne wykorzystanie mocy produkcyjnych w ciągu roku; wykorzystanie mocy produkcyjnych w 76 % w OD było jednak stosunkowo niskie w porównaniu z poziomami osiągniętymi w 2004 i 2005 r.

(114)

Wielkość osiągniętej przez przemysł wspólnotowy sprzedaży produktu objętego postępowaniem na rzecz niezależnych klientów, głównie dużych detalistów i dystrybutorów, na rynku wspólnotowym wzrosła o 3 % w OD w porównaniu z 2004 r. Wielkość sprzedaży spadła o 5 % między 2005 i 2006 r., pokrywając się z raczej słabym poziomem konsumpcji w 2006 r., ale zaczęła wzrastać w OD, równolegle ze wzrostem konsumpcji wspólnotowej.

(115)

Zaobserwowano jednak, że przemysł wspólnotowy nie nadążał w pełni za wzrostem konsumpcji wspólnotowej (o 13 %) w badanym okresie, a zwłaszcza w latach 2005–2006, kiedy rynek odnotował wzrost o 11 %. Udział w rynku zmniejszył się w konsekwencji o 3,7 punktu procentowego, z 39,8 % do 36,1 % podczas OD.

(116)

Średnie ceny sprzedaży ex-works na rzecz niepowiązanych klientów na rynku wspólnotowym spadły w badanym okresie o 9 %. Spadek ten następował stopniowo w badanym okresie.

Tabela 5

(117)

Powyższa tabela pokazuje, że ceny przemysłu wspólnotowego również spadły w okresie od 2006 r. do OD, pomimo wzrastającego popytu na rynku wspólnotowym.

(118)

Poziom zapasów na koniec roku, który stanowi średnio około 25 % produkcji, można by uważać za wysoki w badanym okresie.

Tabela 6

(119)

Wysoki poziom zapasów można jednak wytłumaczyć sezonowym charakterem produktu objętego postępowaniem, faktem, że typy świec produkowane przez przemysł wspólnotowy są głównie typami standardowymi, oraz szeroką gamą istniejących produktów, które powinny być dostępne dla klientów. Poziom zapasów był nawet wyższy w 2005 r., kiedy, z powodu niekorzystnego rozwoju wielkości sprzedaży w porównaniu do 2004 r., zgromadzono większe zapasy w ciągu roku. Spowolnienie sprzedaży do końca 2005 r. doprowadziło w konsekwencji do wysokich poziomów zapasów. Nie uważa się jednak, że w niniejszym przypadku zapasy są istotnym wskaźnikiem szkody.

(120)

Stosunkowo wysoki poziom zatrudnienia w 2005 r. był przede wszystkim spowodowany zatrudnieniem pracowników na czas określony, co podyktowane było zwiększonym popytem w tym roku. Zatrudnienie jednak radykalnie spadło począwszy od 2006 r. oraz pod koniec OD, osiągając poziom o 13 % niższy niż w 2004 r. Wzrost średnich kosztów pracy był ograniczony do 9 % w badanym okresie.

(121)

Zwiększenie siły roboczej spowodował lekki spadek wydajności w 2005 r., lecz przeprowadzone w 2006 r. zwolnienia umożliwiły wzrost wydajności, pomimo spadku wielkości produkcji o 8 % między 2005 i 2006 r. Połączenie wielkości produkcji i zwiększonej sprzedaży, a szczególnie niższego poziomu zatrudnienia, wyjaśnia 23 % wzrost wydajności w OD, w porównaniu z 2004 r.

(122)

Należy zauważyć, że surowce, głównie parafina, stanowią około 50 % kosztu produkcji. Powyższa tabela pokazuje, że koszt produkcji pozostawał stabilny w badanym okresie, z wyjątkiem roku 2006. Odnotowany w 2006 r. wzrost tłumaczy się znacznym wzrostem cen parafiny w latach 2005–2006. Przemysł wspólnotowy zareagował na ten nagły wzrost cen parafiny zastąpieniem, tam, gdzie to technicznie możliwe, parafiny stearyną. Ceny stearyny były rzeczywiście bardziej stabilne do 2006 r. i były niższe od cen parafiny nawet w OD.

(123)

Dochodzenie wykazało ponadto, że przemysł wspólnotowy zracjonalizował swą produkcję, która częściowo została przeniesiona do państw członkowskich Wspólnoty Europejskiej i tym samym musiał drastycznie zmniejszyć zatrudnienie, zwłaszcza począwszy od 2006 r., aby zredukować koszty.

(124)

Połączenie tych wszystkich czynników doprowadziło do sytuacji, w której przemysł wspólnotowy był w stanie utrzymywać swe koszty produkcji w OD na poziomie porównywalnym z poziomem z 2004 r.

(125)

Rentowność przemysłu wspólnotowego ustalono wyrażając zysk netto przed opodatkowaniem ze sprzedaży produktu podobnego jako odsetek obrotów tej sprzedaży. W badanym okresie rentowność przemysłu wspólnotowego spadła z poziomu zysku wynoszącego 6,9 % w 2004 r. do poziomu strat wynoszącego – 0,6 % w OD. Rentowność przemysłu wspólnotowego w 2004 i 2005 r. była dobra, zaś sytuacja uległa drastycznemu pogorszeniu w 2006 r. z powodu połączenia takich czynników, jak wzrost kosztów produkcji i spadek cen sprzedaży. Pomimo dalszego spadku cen sprzedaży w OD, zmniejszenie kosztów produkcji umożliwiło osiągnięcie wyników zbliżonych do progu rentowności w tym okresie.

(126)

Tendencja wykazywana przez przepływy pieniężne, które są wskaźnikiem zdolności przemysłu do samofinansowania swej działalności, odzwierciedla w dużej mierze kształtowanie się rentowności. Pomimo powrotu korzystnych tendencji w przepływach pieniężnych w OD, sytuowały się one na dużo niższym poziomie niż w 2004 i 2005 r. Te same obserwacje można poczynić na temat zwrotu z inwestycji, który był ujemny zarówno w 2006 r. jak i w OD.

(127)

Pomimo trudnej sytuacji przemysł wspólnotowy nadal dokonywał inwestycji w badanym okresie. Fakt ten sugeruje, że przemysł nie jest gotowy do zaniechania produkcji, lecz nadal uważa sektor za rentowny. Poziom inwestycji ilustruje fakt, iż sektor posiada zdolność do pozyskania niezbędnego kapitału.

(128)

Sprzedaż przemysłu wspólnotowego na rynek wspólnotowy między 2004 r. a OD wzrosła o 3 %, ale przemysł wspólnotowy nie mógł w pełni nadążyć za rozwojem konsumpcji wspólnotowej, która osiągnęła 13 %. W rezultacie udział w rynku spadł o prawie 3,7 punktu procentowego.

(129)

Wykazano, że jeden z objętych próbą producentów eksportujących w ChRL, reprezentujący ograniczoną wielkość wywozu do Wspólnoty, nie stosował dumpingu swoich produktów na rynku wspólnotowym. W przypadku wszystkich pozostałych producentów eksportujących marginesy dumpingu, o których mowa w motywie (84) do (89), w widoczny sposób przewyższają poziom de minimis. Jak wyjaśniono powyżej w motywie (99), uważa się, że wszyscy pozostali producenci eksportujący w ChRL, nieobjęci próbą, współpracujący lub nie, stosowali dumping na rynku wspólnotowym. Jeżeli uwzględni się wielkość i cenę przywozu po cenach dumpingowych, wpływu rzeczywistego marginesu dumpingu – ustalonego średnio na 48 % – nie można uznać za nieistotny.

(130)

Uważa się, że w badanym okresie wyniki przemysłu wspólnotowego polepszyły się, jeśli chodzi o niektóre wskaźniki ilościowe, takie jak produkcja (+ 2 %), moce produkcyjne (+ 8 %), rentowność (+ 23 %) i wielkość sprzedaży (+ 3 %).

(131)

Wszystkie wskaźniki powiązane z sytuacją finansową przemysłu wspólnotowego uległy jednak znacznemu pogorszeniu w badanym okresie. Niezależnie od zdolności przemysłu wspólnotowego do pozyskania kapitału na inwestycje, zwrot z inwestycji był ujemny w OD, a przepływy pieniężne zmniejszyły się w badanym okresie o 81 %. Średnie ceny sprzedaży spadły o 9 %, a rentowność spadła z poziomu wynoszącego prawie 6,9 % w 2004 r. do poziomu strat wynoszącego – 0,6 % w OD.

(132)

Ponadto większość wskaźników szkody dotyczących przemysłu wspólnotowego również kształtowały się niekorzystnie w badanym okresie: wykorzystanie mocy produkcyjnych spadło o 4 %, zapasy zwiększyły się o 7 %, a zatrudnienie spadło o 13 %. Udział przemysłu wspólnotowego w rynku również się zmniejszył – z 39,8 % w 2004 r. do 36,1 %, czyli o 3,7 punktu procentowego. Przemysł wspólnotowy nie mógł skorzystać ze wzrostu rynku o 13 %, gdyż był w stanie zwiększyć wielkość swej sprzedaży jedynie o 3 %.

(133)

Analiza kosztów, w tym kosztów surowców, wykazała, że pomimo znacznego wzrostu cen głównych surowców, przemysł wspólnotowy potrafił utrzymać koszty jednostkowe w OD na poziomie z lat 2004–2005. Pomimo 11 % wzrostu popytu między 2006 r. a OD, ceny sprzedaży spadły jednak o 3 %, a zatrudnienie drastycznie zmalało. Rentowność wciąż była ujemna w OD.

(134)

W związku z powyższym można uznać, że przemysł wspólnotowy poniósł istotną szkodę w rozumieniu art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego.

(135)

Zgodnie z art. 3 ust. 6 i 7 rozporządzenia podstawowego zbadano, czy przywóz po cenach dumpingowych świec pochodzących z ChRL wyrządził szkodę przemysłowi wspólnotowemu w takim stopniu, iż można ją sklasyfikować jako istotną. Oprócz przywozu po cenach dumpingowych zbadano również inne znane czynniki, które w tym samym czasie mogły działać na szkodę przemysłu wspólnotowego, aby sprawdzić, czy nie przypisano przywozowi po cenach dumpingowych ewentualnej szkody spowodowanej tymi innymi czynnikami.

(136)

Dochodzenie wykazało, że świece wywożone z ChRL do Wspólnoty były sprzedawane po cenach w znaczącym stopniu dumpingowych na rynku Wspólnoty w OD. Jak wspomniano w motywie (129) powyżej, uważa się, że współpracujący producenci eksportujący w ChRL sprzedawali produkt objęty postępowaniem ze średnim marginesem dumpingu wynoszącym 26,2 %. Należy również podkreślić, że około 55 % eksporterów chińskich nie współpracowało w dochodzeniu. Istnieją dowody świadczące o tym, że eksporterzy ci stosowali dumping w większym stopniu niż eksporterzy współpracujący w dochodzeniu.

(137)

Wielkość przywozu po cenach dumpingowych wzrosła o 36 % na rynku wspólnotowym w badanym okresie. Wzrost ten dokonał się po cenach w znaczącym stopniu dumpingowych, niższych średnio o 9 % od cen stosowanych przez przemysł wspólnotowy w OD. Jak wyjaśniono w motywie (108) powyżej, dochodzenie wykazało, iż podcięcie cenowe dokonane przez przywóz po cenach dumpingowych było nawet większe, mianowicie o 12,1 % w kluczowym segmencie rynku przemysłu wspólnotowego. Zgodnie z tym udział w rynku eksporterów stosujących przywóz po cenach dumpingowych wzrósł z 27,5 % do około 33 %, czyli o ponad 5 punktów procentowych w OD.

(138)

Statystyki Eurostatu dotyczące przywozu pokazują, iż przywóz po cenach dumpingowych wzrósł znacznie bardziej w kategoriach, które zawierają kluczowe produkty produkowane i sprzedawane przez przemysł wspólnotowy. Przywóz po cenach dumpingowych w tym segmencie rynku wzrósł o 46 % – udział w rynku przywozu po cenach dumpingowych w tym segmencie wzrósł w tym okresie o około 3,5 punktu procentowego. Zmiany te należy rozpatrywać w świetle ogólnego znacznego podcięcia cenowego oraz presji cenowej wywieranej przez przywóz po cenach dumpingowych na rynek wspólnotowy.

(139)

Jednocześnie wielkość sprzedaży przemysłu wspólnotowego wzrosła jedynie o 3 %, pomimo ogólnego wzrostu konsumpcji o 13 %. W związku z tym udział w rynku przemysłu wspólnotowego zmniejszył się w badanym okresie z 39,8 % do 36,1 %, co stanowi stratę udziału w rynku w wysokości 3,7 punktu procentowego.

(140)

Zauważono również, iż w 2006 r. wyniki przemysłu wspólnotowego były wyjątkowo niekorzystne, jako że przemysł poniósł znaczne straty w porównaniu z 2005 r. Sytuacja ta zbiegła się w czasie z ciągłą obecnością dużych ilości przywozu po niskich cenach z ChRL na rynku Wspólnoty i z 5 % spadkiem konsumpcji we Wspólnocie. Ogólna wielkość sprzedaży Wspólnoty zmniejszała się w tym samym tempie, co przywóz po cenach dumpingowych, podczas gdy ceny przemysłu wspólnotowego spadły o 5 %, aby nadążyć za poziomem cen przywozu po cenach dumpingowych.

(141)

Wynika z tego, że konsumpcja wzrosła o 11 % w okresie od 2006 r. do końca OD. Przemysłowi wspólnotowemu udało się zwiększyć wielkość swej sprzedaży o 8 %, ale przywóz po cenach dumpingowych zwiększył się, ogólnie, o wiele bardziej (+ 18 %). Ceny przywozu po cenach dumpingowych spadły jednocześnie o ponad 3 %. Przemysł wspólnotowy nie mógł skorzystać ze wzrostu rynku ani ze zmniejszonych kosztów produkcji. Zamiast tego musiał on podążać za tendencją spadkową cen sprzedaży i zmniejszyć swe ceny o 2,5 % w OD, co zwiększyło straty poniesione w 2006 r.

(142)

Uważa się, że stała presja wywierana przez niskie ceny przywozu po cenach dumpingowych na rynek wspólnotowy nie umożliwiła przemysłowi wspólnotowemu ustalenia swych cen sprzedaży zgodnie z kosztami w OD. Tłumaczy to straty w udziale w rynku, niski poziom cen sprzedaży i ujemną tendencję rentowności osiągnięte przez przemysł wspólnotowy w tym okresie. W związku z tym uznano wstępnie, że gwałtowny wzrost taniego przywozu po cenach dumpingowych z ChRL miał znaczny negatywny wpływ na sytuację gospodarczą przemysłu wspólnotowego w OD.

(143)

Tak jak wspomniano w motywie (94) powyżej, konsumpcja wspólnotowa świec spadła o 13 % między 2004 r. a OD. Umożliwiło to przemysłowi wspólnotowemu działanie na rozwijającym się rynku, dlatego też nie można uznać, że istotna szkoda poniesiona przez przemysł wspólnotowy jest konsekwencją rozwoju konsumpcji na rynku wspólnotowym.

(144)

Dochodzenie wykazało, że przywóz, wobec którego nie stwierdzono stosowania dumpingu, był sprzedawany na rynku wspólnotowym po stosunkowo wysokich cenach. W związku z tym uznano, że przywóz ten nie przyczynił się do niskiego poziomu cen sprzedaży i do szkody poniesionej przez przemysł wspólnotowy.

(145)

Tendencje w wielkości przywozu i w cenach z innych krajów trzecich między rokiem 2004 a OD wyglądały następująco:

Tabela 10

(146)

Wielkość przywozu z krajów trzecich nieobjętych dochodzeniem wzrosła o 7 % w badanym okresie, lecz utrzymała się na nieznacznym poziomie w OD. Najprawdopodobniej w grę wchodziły przede wszystkim drogie produkty niszowe importowane zwłaszcza ze Stanów Zjednoczonych Ameryki (USA). Fakt, iż wzrost konsumpcji wspólnotowej był bardziej widoczny doprowadził do utraty udziałów w rynku o 0,2 punktu procentowego w OD. Ceny tego przywozu, które były stosunkowo wysokie w badanym okresie, wzrosły o 21 % w tym okresie.

(147)

Na podstawie powyższego stwierdzono wstępnie, że przywóz ten nie miał wpływu na istotną szkodę poniesioną przez przemysł wspólnotowy.

(148)

Tak jak sugerowano w motywie (92) powyżej, dostępne informacje o rynku świec we Wspólnocie wskazują, że producenci reprezentujący około 40 % produkcji wspólnotowej nie są objęci definicją przemysłu wspólnotowego w niniejszym dochodzeniu.

(149)

Niektórzy producenci wspólnotowi, reprezentujący około 17 % produkcji wspólnotowej, sprzeciwili się wszczęciu dochodzenia, gdyż większość z nich dokonywała przywozu stosunkowo dużych ilości świec z ChRL. Wpływ dokonywanego przez nich przywozu z ChRL został wzięty pod uwagę w analizie skutków przywozu po cenach dumpingowych z ChRL w motywach (136) do (142) powyżej. Pozostali producenci wspólnotowi, reprezentujący 23 % produkcji wspólnotowej, nie wypowiedzieli się lub pozostawali neutralni w kwestii wszczęcia dochodzenia.

(150)

Analiza danych dotyczących rynku wspólnotowego sugeruje, że wszyscy pozostali producenci wspólnotowi nie zdobyli, ale utracili udział w rynku, przy sprzedaży swej własnej produkcji w badanym okresie. Dochodzenie nie wskazało na żaden szczególny problem dotyczący konkurencji między producentami wspólnotowymi, w przypadku ich własnej produkcji świec, ani jakichkolwiek czynników zniekształcających handel, które mogłyby wyjaśnić istotną szkodę poniesioną przez przemysł wspólnotowy.

(151)

W związku z powyższym postanowiono wstępnie, że producenci nieobjęci definicją przemysłu wspólnotowego nie przyczynili się do szkody poniesionej przez przemysł wspólnotowy.

(152)

Na podstawie danych Eurostatu i odpowiedzi na kwestionariusz producentów wspólnotowych objętych próbą wynika, że całkowity wywóz świec poza Wspólnotę dokonywany przez producentów wspólnotowych wzrósł o 10 % w badanym okresie, mianowicie z 47 701 ton w 2004 r. do 52 565 ton w OD. Głównymi rynkami wywozu są Norwegia, Szwajcaria i USA, gdzie poziom cen jest zazwyczaj stosunkowo wysoki. Dochodzenie wykazało, że przemysłowi wspólnotowemu udało się zwiększyć swój wywóz do krajów trzecich, zwłaszcza w latach 2005–2006, kiedy konsumpcja we Wspólnocie spadła o 5 %. Te zasadniczo dobre wyniki eksportowe były szczególnie korzystne w OD.

(153)

W świetle powyższego uważa się, że wyniki eksportowe przemysłu wspólnotowego nie przyczyniły się do szkody poniesionej przez ten przemysł w OD.

(154)

Niektóre zainteresowane strony twierdziły, iż przywóz świec z ChRL przez przemysł wspólnotowy był źródłem szkody powstałej z winy własnej.

(155)

Dochodzenie wykazało, że niektórzy producenci objęci definicją przemysłu wspólnotowego dokonywali przywozu świec pochodzących z ChRL, aby uzupełnić swój asortyment produktów. Dokonane w OD zakupy okazały się jednak niewielkie – mniejsze niż 5 % – w porównaniu do wielkości sprzedaży producentów wspólnotowych objętych postępowaniem.

(156)

Na podstawie powyższego uznano wstępnie, że przywóz produktu objętego postępowaniem dokonywany przez przemysł wspólnotowy z ChRL nie przyczynił się do istotnej szkody poniesionej przez ten przemysł w OD.

(157)

Niektóre z zainteresowanych stron przypisały mniejsze wykorzystanie mocy produkcyjnych oraz straty w udziale w rynku poniesione przez przemysł wspólnotowy faktowi, iż przeniósł on część swej produkcji do innych państw członkowskich we Wspólnocie, zwłaszcza w 2006 r. Strony te uznały ponadto, że spadek cen sprzedaży spowodowany jest warunkami konkurencji panującymi w tych państwach członkowskich, w których, jak się wydaje, istnieje więcej presji na ceny sprzedaży.

(158)

Dochodzenie wykazało, że moce produkcyjne Wspólnoty nie zmalały, lecz stałe rosły – o 8 % w badanym okresie. Okazało się ponadto, że największy wzrost mocy produkcyjnych zaobserwowano począwszy od 2006 r. i w OD. Okazało się również, że wielkość zarówno produkcji, jak i sprzedaży przemysłu wspólnotowego wzrosła o 8 % między 2006 r. a OD. Tym samym twierdzeniu temu zaprzeczają ustalenia dochodzenia, które wykazało wzrost mocy produkcyjnych, produkcji i zapasów. Tak jak wskazano w motywie (115) powyżej, straty udziału w rynku poniesione przez przemysł wspólnotowy spowodowane były faktem, iż przemysł wspólnotowy nie mógł w pełni skorzystać ze wzrostu rynku w tym okresie.

(159)

W powyższych motywach (122) do (124) wykazano również, że działania restrukturyzacyjne podjęte przez przemysł wspólnotowy szczególnie w 2006 r. doprowadziły do znacznego obniżenia (o 14 %) średnich kosztów produkcji, zwłaszcza w OD. Żaden element dochodzenia nie wskazuje na fakt, że przemysł wspólnotowy znacznie zmienił skład swych klientów we Wspólnocie, jak utrzymywały zainteresowane strony. Uważa się raczej, że presja cenowa wywierana przez niskie ceny przywozu po cenach dumpingowych z ChRL doprowadziła do niskiego poziomu cen świec na rynku wspólnotowym.

(160)

Na podstawie powyższego dochodzenie nie wskazało na związek między przeniesieniem produkcji przez przemysł wspólnotowy a istotną szkodą poniesioną przez ten przemysł w OD.

(161)

Niektóre strony twierdziły, że szkoda poniesiona przez przemysł wspólnotowy była spowodowana wzrostem cen podstawowego surowca, mianowicie parafiny, na rynku wspólnotowym. Powoływały się one przede wszystkim na pisemne zgłoszenie zastrzeżeń przez Dyrekcję Generalną ds. Konkurencji Komisji Europejskiej (DG ds. Konkurencji), w którym utrzymywano, że kartel europejskich producentów parafiny istniał do początku 2005 r. W związku z tym strony zwróciły się do Komisji o dokładne zbadanie faktów i zwrócenie uwagi na każdy nowy element związany z wpływem kartelu na sytuację gospodarczą przemysłu wspólnotowego.

(162)

Dochodzenie wykazało, że wzrost cen parafiny miał nie tylko wpływ na rynek wspólnotowy, lecz również na inne rynki na świecie, jako że cena parafiny, pochodnej ropy naftowej, jest ściśle związana z kształtowaniem się cen ropy naftowej.

(163)

Tak jak to wyjaśniono w motywach (122) do (124) powyżej, przemysłowi wspólnotowemu udało się utrzymać kontrolę nad swymi kosztami w OD. Na wzrost cen parafiny odpowiedziano zastąpieniem parafiny stearyną. Przemysł wspólnotowy zracjonalizował również swą produkcję i doprowadził do znacznej redukcji swych kosztów, które w OD utrzymywały się na poziomie porównywalnym z poziomem z lat 2004 i 2005.

(164)

DG ds. Konkurencji przeprowadziła dochodzenie w sprawie domniemanego istnienia kartelu niektórych producentów parafiny, głównego surowca dla przemysłu świec we Wspólnocie, i oficjalnie opublikowała swe ustalenia na początku października 2008 r.

(165)

Pierwsza analiza tych ustaleń w związku z obecnym dochodzeniem antydumpingowym wskazuje, że około jedna trzecia zaopatrzenia przemysłu wspólnotowego w parafinę w OD, zwłaszcza w 2007 r., pochodziła z przedsiębiorstw należących do kartelu. Dane zweryfikowane w tym okresie wskazują, iż średnia cena parafiny nabywanej od przedsiębiorstw należących do kartelu sytuuje się w widełkach cenowych parafiny nabywanej od innych dostawców we Wspólnocie. Należy również zauważyć, że ceny parafiny nabywanej przez przemysł wspólnotowy okazały się porównywalne do cen parafiny w ChRL. Informacje o tych cenach to jedyne informacje dostępne o cenach spoza UE na tym etapie dochodzenia.

(166)

DG ds. Konkurencji rozpoczęła swoje dochodzenie na początku kwietnia 2005 r., a badany okres dla celów niniejszego dochodzenia objął niewiele ponad rok, podczas którego stwierdzono istnienie kartelu. Można by w związku z tym utrzymywać, że rok 2004 nie jest odpowiedni lub reprezentacyjny dla analizy szkody i związku przyczynowego z powodu istnienia kartelu w owym roku.

(167)

Stwierdziwszy, iż hipoteza, według której kartel przestał istnieć kiedy rozpoczęło się dochodzenie DG ds. Konkurencji, tj. na początku 2005 r., jest do przyjęcia; porównano tendencje dotyczące sytuacji gospodarczej przemysłu wspólnotowego podczas istnienia kartelu, tj. w 2004 r., i po zakończeniu jego istnienia, tj. w 2005 r. Porównanie to wskazuje, że tendencje dotyczące obrazu szkody przemysłu wspólnotowego pozostają mniej więcej takie same. Uwzględnienie rozwoju wskaźników szkody między 2005 r. a OD nie zmieniłoby obrazu szkody ani wniosków przedstawionych w motywach (130) do (134) powyżej.

(168)

W związku z tym, na podstawie obecnie dostępnych informacji, wydaje się, że wzrost kosztów surowca i istnienie kartelu nie mogło mieć istotnego wpływu na sytuację gospodarczą przemysłu wspólnotowego, która została przeanalizowana dogłębnie od 2004 r. do końca 2007 r.

(169)

Możliwy wpływ kartelu na rynek wspólnotowy będzie mimo to przedmiotem dalszej analizy w dalszym ciągu dochodzenia.

(170)

Powyższa analiza wykazała istnienie znacznego wzrostu wielkości i udziału w rynku taniego przywozu po cenach dumpingowych pochodzącego z ChRL między 2004 r. a OD. Stwierdzono ponadto, że przywozu dokonywano po cenach w znaczącym stopniu dumpingowych, które były o wiele niższe od cen stosowanych przez przemysł wspólnotowy na rynku wspólnotowym dla podobnych typów produktów.

(171)

Wzrost w wielkości i udziale w rynku taniego przywozu po cenach dumpingowych z ChRL zbiegł się w czasie z ogólnym wzrostem popytu we Wspólnocie, a także z niekorzystnym kształtowaniem się cen sprzedaży, znacznym spadkiem w udziale w rynku przemysłu wspólnotowego oraz pogorszeniem się głównych wskaźników związanych z sytuacją gospodarczą tego przemysłu w OD. Przemysł wspólnotowy poniósł znaczne straty w 2006 r. i nadal był deficytowy w OD.

(172)

Analiza pozostałych znanych czynników, które mogły spowodować szkodę przemysłu wspólnotowego, wykazała, że żaden z nich nie mógł mieć znacznego niekorzystnego wpływu na ten przemysł, zwłaszcza w OD.

(173)

W oparciu o powyższą analizę, która we właściwy sposób wyodrębniła i oddzieliła skutki wszystkich znanych czynników mających wpływ na sytuację przemysłu wspólnotowego od szkodliwych skutków przywozu po cenach dumpingowych, uznaje się wstępnie, że przywóz z ChRL spowodował istotną szkodę dla przemysłu wspólnotowego w rozumieniu art. 3 ust. 6 rozporządzenia podstawowego.

(174)

Zgodnie z art. 21 rozporządzenia podstawowego zbadano, czy pomimo sformułowania wniosku o wystąpieniu dumpingu wyrządzającego szkodę istniały jakiekolwiek istotne powody, aby stwierdzić, że przyjęcie tymczasowych środków antydumpingowych w tym konkretnym przypadku nie leży w interesie Wspólnoty. Interes Wspólnoty określono na podstawie analizy wszystkich zaangażowanych interesów, włącznie z interesem przemysłu wspólnotowego, dostawców surowców, importerów oraz konsumentów produktu objętego postępowaniem.

(175)

Przemysł wspólnotowy składa się z wielu małych i średnich producentów umiejscowionych we Wspólnocie, zatrudniających bezpośrednio około 5 000 osób i nabywających większość surowców od dostawców wspólnotowych. Oznacza to, że istnieje wiele przedsiębiorstw we Wspólnocie, które zależą od tego przemysłu. Sytuacja ta rozszerza wpływ gospodarczy przemysłu produkującego świece, a zwłaszcza jego wpływ na zatrudnienie we Wspólnocie.

(176)

Przemysł wspólnotowy czynił starania, aby pozyskać kapitał i zainwestować w modernizację i automatyzację procesu produkcji, tak aby pozostać konkurencyjnym. Zauważono również, że zostały podjęte znaczne wysiłki w celu restrukturyzacji produkcji i redukcji kosztów. Działania te wskazują, że przemysł jest rentowny i nie jest gotowy do zaprzestania produkcji.

(177)

Uważa się, że nienałożenie tymczasowych środków antydumpingowych doprowadziłoby do dalszego pogorszenia sytuacji gospodarczej przemysłu wspólnotowego, czyli podważyłoby wysiłki podjęte w ostatnich latach, a zwłaszcza inwestycje. W perspektywie krótkoterminowej oznaczałoby to zamykanie przedsiębiorstw, nie tylko w przemyśle produkującym świece, ale również najprawdopodobniej w gałęziach przemysłu będących poprzednim ogniwem łańcucha produkcyjnego, oraz związane z tym straty w zatrudnieniu we Wspólnocie.

(178)

Oczekuje się, że w następstwie nałożenia tymczasowych ceł antydumpingowych poziom cen świec na rynku wspólnotowym wzrośnie i umożliwi przywrócenie rentowności przemysłu wspólnotowego. Wzrost cen o 7 % byłby wystarczający, aby umożliwić przemysłowi szybkie osiągnięcie zadowalającego poziomu rentowności. Proponowane środki najprawdopodobniej umożliwiłyby przemysłowi wspólnotowemu odzyskanie przynajmniej części udziału w rynku straconego w badanym okresie i miałyby dalszy pozytywny wpływ na jego sytuację gospodarczą i rentowność.

(179)

Otrzymano sześć odpowiedzi na kwestionariusz od importerów, z których tylko dwie można uważać za przydatne dla celów analizy dotyczącej interesu Wspólnoty.

(180)

Dwaj importerzy, którzy przedłożyli konstruktywne odpowiedzi i współpracowali w dochodzeniu, byli przeciwko nałożeniu środków antydumpingowych. Na importerów tych przypada około 3 % łącznego przywozu świec z ChRL do Wspólnoty i około 1 % konsumpcji wspólnotowej świec w OD. Obroty w handlu świecami odpowiadają 3,4 % działalności tych przedsiębiorstw.

(181)

Stwierdzono, że marża zysku brutto osiągnięta przez tych importerów ze sprzedaży świec z ChRL w OD wynosiła między 15 a 25 % w OD, jako że były one głównie sprzedawane dystrybutorom na rynku wspólnotowym. Bezpośredni wpływ wprowadzenia tymczasowych środków antydumpingowych może jednak mieć znaczenie dla tych dwóch współpracujących importerów, jeśli nie będą oni mogli przenieść ewentualnych skutków wprowadzenia tych środków na swoich klientów. Dochodzenie wykazało, że ceny świec dla dużych klientów, takich jak dystrybutorzy, były stosunkowo zaniżone w OD, ale że detaliści uzyskiwali spore marże zysku brutto, nawet na sprzedaży produktów podstawowych. W związku z tym uważa się, że przynajmniej część podwyżki cen nabycia spowodowanej wprowadzeniem środków antydumpingowych mogłaby zostać przeniesiona na różne ogniwa sieci dystrybucji, aż do poziomu detalistów.

(182)

Biorąc pod uwagę fakt, że sprzedaż świec stanowi mały udział w obrotach importerów współpracujących, tj. tylko 3,4 %, i że istnieje prawdopodobieństwo, że importerzy byliby w stanie przenieść przynajmniej część wzrostu cen na dalsze ogniwa łańcucha dystrybucji, uznaje się wstępnie, że wpływ tymczasowych środków na ich sytuację finansową nie będzie znaczący.

(183)

Duże grupy detalistów, które dokonały przywozu dużych ilości świec w OD albo nie zaoferowały współpracy, albo przedstawiły odpowiedzi, które nie były konstruktywne dla analizy interesu Wspólnoty. Dlatego dokładna ocena pełnego wpływu proponowanych środków antydumpingowych na rentowność tych grup, na podstawie zweryfikowanych danych, nie była możliwa.

(184)

Pomimo braku współpracy z ich strony Komisja poszukiwała publicznie dostępnych informacji o cenach detalicznych świec, a zwłaszcza świeczek do podgrzewania, i dokonała oceny możliwego wpływu na detalistów wprowadzenia tymczasowych środków antydumpingowych. Świeczki do podgrzewania stanowiły duży udział zarówno wywozu z ChRL, jak i sprzedaży przemysłu wspólnotowego w OD. W związku z tym porównano średnie cła płacone za przywóz świec importowanych z ChRL oraz możliwy wzrost cen świeczek do podgrzewania produkowanych przez przemysł wspólnotowy.

(185)

Na podstawie ogólnie dostępnych informacji stwierdzono, że duzi detaliści osiągają w handlu świecami spore marże zysku brutto, wynoszące kilkaset procent. Praktycznie rzecz biorąc oznacza to, że dla paczki zwykłych świec sprzedanej konsumentowi po indeksowanej cenie detalicznej wynoszącej 100, marża zysku brutto detalistów mogłaby wynieść nawet 70. Na podstawie zweryfikowanych danych indeksowana cena dla tej samej paczki importowanej z ChRL wynosiłaby 30, a nałożenie tymczasowych środków antydumpingowych doprowadziłoby do cła indeksowanego wynoszącego 4, biorąc pod uwagę odpowiedni udział w rynku przywozu po cenach dumpingowych.

(186)

Gdyby duzi detaliści dokonali zakupu tej samej paczki świec bezpośrednio od przemysłu wspólnotowego, ich marża zysku brutto pozostałaby na wysokim poziomie, nawet gdyby wzrost cen, o którym mowa w motywie (178) powyżej, doszedł do skutku. Cena nabycia paczki w formie indeksowanej wynosiłaby około 35 dla detalistów.

(187)

Analiza ta prowadzi do wniosku, że ewentualny wpływ tymczasowych środków na przedsiębiorstwa detaliczne byłby bardzo ograniczony. Wydaje się, że przedsiębiorstwa mogłyby nawet wchłonąć większość proponowanych środków, bez przenoszenia ich na konsumentów i bez znaczącego wpływu na ich marżę zysku.

(188)

Na podstawie powyższego stwierdzono zatem wstępnie, że wpływ środków antydumpingowych, jeśli zostaną one wprowadzone, najprawdopodobniej nie będzie miał istotnego znaczenia dla importerów.

(189)

Pomimo iż świece są typowym produktem konsumpcyjnym, żadne ze stowarzyszeń reprezentujących interesy konsumentów nie współpracowało w dochodzeniu. Potencjalny wpływ tymczasowych środków antydumpingowych na konsumentów we Wspólnocie został jednak zbadany w świetle danych zebranych dla dużych grup sprzedawców detalicznych we Wspólnocie.

(190)

Tak jak wyjaśniono w motywach (185) i (186), detaliści, a zwłaszcza duże grupy detalistów, osiągają marże zysku brutto na tak wysokim poziomie, że powinni oni być w stanie wchłonąć tymczasowe środki antydumpingowe bez podwyższania cen dla konsumentów.

(191)

W tych okolicznościach uznaje się wstępnie, że wpływ na konsumentów nie powinien być istotny.

(192)

Zgłosił się jeden dostawca parafiny i odpowiedział na kwestionariusz przeznaczony dla dostawców surowców używanych do produkcji świec. Przypomina się, że parafina może stanowić do 50 % kosztów produkcji produktu objętego postępowaniem.

(193)

Tak jak wspomniano w motywie (175) powyżej, przyszła sytuacja przemysłu wspólnotowego może pozytywnie wpłynąć na dostawców surowców. Uznaje się wstępnie, że nałożenie środków antydumpingowych nie jest sprzeczne z interesem dostawców surowców.

(194)

Odnośnie do rynku wspólnotowego, jeśli zostaną nałożone środki antydumpingowe, chińscy producenci eksportujący, których dotyczy postępowanie, mający silną pozycją rynkową, będą prawdopodobnie nadal prowadzić sprzedaż swoich produktów, chociaż już po cenach niedumpingowych. Biorąc pod uwagę dużą liczbę producentów ze Wspólnoty i z Chin, jest również prawdopodobne, że na rynku wspólnotowym utrzyma się wystarczająca liczba konkurentów. Dlatego prawdopodobne jest, że importerzy, czy to handlowcy, czy dystrybutorzy, czy detaliści, a więc również konsumenci, będą nadal mieć wybór między różnymi dostawcami świec.

(195)

Jeśli nie nałożono by jednak żadnych środków, przyszłość przemysłu wspólnotowego, w którego posiadaniu jest znaczna część rynku, byłaby zagrożona w perspektywie krótko- i średnioterminowej. Pozwolenie na przywóz po cenach dumpingowych z ChRL na rynek wspólnotowy bez korekty skutków zniekształcających handel doprowadziłoby do zniknięcia wielu producentów wspólnotowych i spowodowałoby mniejszy wybór dla różnych podmiotów, zmniejszoną konkurencję i znaczne obniżenie ilości miejsc pracy na rynku wspólnotowym.

(196)

W związku z powyższym stwierdza się wstępnie, że w obecnym przypadku nie istnieją istotne powody przemawiające przeciwko nałożeniu tymczasowych środków antydumpingowych.

(197)

Biorąc pod uwagę wnioski dotyczące dumpingu, szkody, związku przyczynowego i interesu Wspólnoty, należy wprowadzić tymczasowe środki antydumpingowe, aby zapobiec dalszemu wyrządzaniu szkody przemysłowi wspólnotowemu przez przywóz dumpingowy.

(198)

W celu ustalenia poziomu opłat celnych uwzględniono poziom ustalonych marginesów dumpingu oraz kwotę opłat celnych niezbędnych do usunięcia szkody, jaką ponosi przemysł wspólnotowy.

(199)

Na podstawie danych pochodzących z dochodzenia uważa się, że zysk, który mógłby zostać osiągnięty w przypadku nieistnienia przywozu po cenach dumpingowych, powinien opierać się na latach 2004 i 2005, w których przemysł wspólnotowy był w stanie osiągnąć rentowność i kiedy przywóz z Chin był obecny w mniejszym stopniu na rynku wspólnotowym. Uważa się wobec tego, że za właściwe minimum zysku, którego przemysł wspólnotowy mógłby się spodziewać przy braku szkodliwego dumpingu, uznać można marżę zysku w wysokości 6,5 % obrotów. Niezbędną podwyżkę cen ustalono następnie na podstawie porównania, w podziale na typy produktów, średniej ważonej ceny importowej producentów eksportujących objętych próbą w ChRL, z niewyrządzającą szkody ceną typów produktów sprzedawanych przez przemysł wspólnotowy na rynku wspólnotowym w OD. Cenę niewyrządzającą szkody ustalono przez dodanie kosztu produkcji przemysłu wspólnotowego do wyżej wspomnianej marży zysku w wysokości 6,5 %. Wszelkie różnice wynikające z tego porównania zostały następnie wyrażone w postaci odsetek wartości importowej CIF porównywanych typów.

(200)

W związku z powyższym uznaje się, że zgodnie z art. 7 ust. 2 rozporządzenia podstawowego należy nałożyć tymczasowe cła antydumpingowe na przywóz pochodzący z ChRL na poziomie niższych marginesów dumpingu i szkody, zgodnie z zasadą niższego cła.

(201)

Indywidualne stawki cła antydumpingowego określone w niniejszym rozporządzeniu zostały określone na podstawie ustaleń niniejszego dochodzenia. Odzwierciedlają one zatem sytuację ustaloną podczas dochodzenia, dotyczącą tych przedsiębiorstw. Wspomniane stawki celne (w odróżnieniu od ogólnokrajowego cła stosowanego do „wszystkich innych przedsiębiorstw”) mają wyłącznie zastosowanie do przywozu produktów pochodzących z kraju, którego dotyczy postępowanie, i wyprodukowanych przez dane przedsiębiorstwa, tj. przez konkretne wymienione podmioty prawne. Przywożone produkty wytworzone przez inne przedsiębiorstwa, których nazwa i adres nie zostały wymienione w części normatywnej niniejszego rozporządzenia, łącznie z podmiotami powiązanymi z przedsiębiorstwami konkretnie wymienionymi, nie mogą korzystać z tych stawek i do ich produktów stosowane są stawki dla „wszystkich innych przedsiębiorstw”.

(202)

Margines dumpingu i szkody został ustalony następująco:

(203)

Uwzględniając fakt, że bardzo często świece przywożone są w zestawach zawierających świeczniki, świeczniki proste i inne elementy, uznano za stosowne określenie ceł w postaci stałych kwot na podstawie zawartości paliwa w świecach, włącznie z knotem, gdyż z tego powodu ta forma środka wydawała się dostosowana do produktu objętego postępowaniem.

(204)

Powyższe tymczasowe ustalenia zostaną ujawnione wszystkim zainteresowanym stronom, którym zapewniona zostanie możliwość przedstawienia swojego stanowiska na piśmie oraz możliwość złożenia wniosku o przesłuchanie. Ich uwagi zostaną przeanalizowane oraz, o ile będą uzasadnione, zostaną wzięte pod uwagę przed podjęciem jakichkolwiek ostatecznych ustaleń. Dla celów sformułowania ostatecznych wniosków może zaistnieć konieczność ponownego rozpatrzenia tymczasowych ustaleń,

a)

ich paliwo zawiera ponad 500 ppm toluenu;

b)

ich paliwo zawiera ponad 100 ppm benzenu;

c)

posiadają knot o średnicy co najmniej 5 mm;

d)

są indywidualnie pakowane w plastikowy pojemnik o pionowych ściankach o wysokości co najmniej 5 cm.

15.11.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 306/47

(1)

Rozporządzeniem Komisji (WE) nr 474/2006 z dnia 22 marca 2006 r. ustanowiono wspólnotowy wykaz przewoźników lotniczych podlegających zakazowi wykonywania przewozów w ramach Wspólnoty, określonemu w rozdziale II rozporządzenia (WE) nr 2111/2005 (2).

(2)

Zgodnie z art. 4 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 2111/2005 niektóre państwa członkowskie przekazały Komisji informacje, które są istotne w kontekście uaktualnienia wspólnotowego wykazu. Istotne informacje przekazały także kraje trzecie. Na tej podstawie należy uaktualnić wspólnotowy wykaz.

(3)

Komisja poinformowała wszystkich zainteresowanych przewoźników lotniczych, bezpośrednio lub, gdy było to niemożliwe, poprzez organy odpowiedzialne za nadzór regulacyjny nad nimi, podając istotne fakty i względy stanowiące podstawę decyzji o nałożeniu zakazu wykonywania przewozów w ramach Wspólnoty lub o zmianie warunków zakazu wykonywania przewozów nałożonego na przewoźnika lotniczego ujętego w wykazie wspólnotowym.

(4)

Komisja umożliwiła zainteresowanym przewoźnikom lotniczym zapoznanie się z dokumentacją przekazaną przez państwa członkowskie, zgłoszenie Komisji swoich uwag na piśmie oraz w formie ustnej prezentacji, w terminie 10 dni roboczych, a także zgłoszenie uwag Komitetowi ds. Bezpieczeństwa Lotniczego ustanowionemu na mocy rozporządzenia Rady (EWG) nr 3922/91 z dnia 16 grudnia 1991 r. w sprawie harmonizacji wymagań technicznych i procedur administracyjnych w dziedzinie lotnictwa cywilnego (3).

(5)

Komisja, a także w określonych przypadkach niektóre państwa członkowskie, przeprowadziły konsultacje z organami odpowiedzialnymi za nadzór regulacyjny nad zainteresowanymi przewoźnikami lotniczymi.

(6)

W związku z tym należy odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 474/2006.

(7)

W związku z informacjami wynikającymi z kontroli na ziemi SAFA, przeprowadzonych w statkach powietrznych należących do kilku wspólnotowych przewoźników lotniczych, a także z inspekcji i audytów przeprowadzonych w określonych obszarach przez ich krajowe urzędy lotnictwa cywilnego, wobec następujących przewoźników ich krajowe urzędy lotnictwa cywilnego odpowiedzialne za nadzór zastosowały środki prawne: właściwy organ Niemiec, pomimo iż był zadowolony z działań naprawczych wdrożonych przez przewoźnika MSR Flug Charter GmbH, podjął decyzję o zawieszeniu z dniem 31 października 2008 r. jego koncesji, po tym jak przewoźnik ten wystąpił o ogłoszenie upadłości i zaistniało niebezpieczeństwo wystąpienia trudności ze spełnieniem przez niego wymogów bezpieczeństwa; właściwy organ Portugalii zawiesił z dniem 10 października 2008 r. AOC przewoźnika Luzair, w oczekiwaniu na ponowną certyfikację w pełni zgodną z obowiązującymi przepisami Wspólnoty; właściwy organ Hiszpanii rozpoczął w dniu 28 października 2008 r. procedurę mającą na celu zawieszenie AOC przewoźnika Bravo Airlines; właściwy organ Grecji zawiesił z dniem 24 października 2008 r. na okres trzech miesięcy AOC przewoźnika Hellenic Imperial Airways. Przewoźnik ten poprosił o możliwość wystąpienia przed Komitetem ds. Bezpieczeństwa Lotniczego, co nastąpiło w dniu 3 listopada 2008 r.

(8)

W związku z przyjęciem rozporządzenia (WE) nr 715/2008 Komisja otrzymała nowe informacje potwierdzające występowanie w ramach INAVIC systemowych uchybień w zakresie bezpieczeństwa. Dnia 1 października 2008 r. ICAO opublikowało sprawozdanie końcowe z kontroli w Angoli prowadzonej w dniach od 26 listopada do 5 grudnia 2007 r. w ramach globalnego programu kontroli nadzoru nad bezpieczeństwem (USOAP). Sprawozdanie zawiera także uwagi kontrolowanego organu oraz działania naprawcze przedstawione organizacji ICAO w celu usunięcia uchybień. Liczba uchybień w poszczególnych obszarach objętych załącznikami do Konwencji chicagowskiej nr 1, 6, 8 i 13 wynosi czterdzieści sześć (46). Uchybienia te wskazują na ogromny brak skuteczności we wdrażaniu norm i zalecanych praktyk (SARP) ICAO w odniesieniu do wszystkich ośmiu krytycznych elementów systemu nadzoru nad bezpieczeństwem. W szczególności krytyczne elementy, w przypadku których przepisy nie zostały wdrożone w ponad 80 %, to pierwotne prawodawstwo dotyczące lotnictwa (84 %), szczegółowe rozporządzenia dotyczące eksploatacji (89 %), kwalifikacje i przeszkolenie personelu technicznego (81 %), obowiązki w zakresie licencjonowania i certyfikacji (81 %), obowiązki w zakresie nadzoru (80 %) oraz rozwiązywanie kwestii bezpieczeństwa (100 %). Ponadto ICAO wyraziło poważne zastrzeżenia co do bezpieczeństwa w obszarze certyfikacji eksploatacji statków powietrznych i nadzoru, zastanawiając się, czy, nawet po przedłożeniu planu działań naprawczych i wdrożeniu środków przez INAVIC, „przewoźnicy lotniczy obsługujący międzynarodowe połączenia będą w stanie wykazać zgodność z normami ustalonymi przez INAVIC w celu spełnienia postanowień załącznika 6 ICAO”. W dniu opublikowania sprawozdania 50 % działań naprawczych powinno było zostać już zrealizowanych.

(9)

Sytuację tę potwierdza sprawozdanie zespołu ekspertów Komisji i państw członkowskich, którzy odbyli misję informacyjną w Angoli w dniach od 18 do 22 lutego 2008 r. Sprawozdanie z kontroli USOAP potwierdza, że obecnie wszyscy przewoźnicy z Angoli posiadają certyfikaty przewoźnika lotniczego (AOC) niezgodne z załącznikiem 6 Konwencji chicagowskiej. Nie przewiduje się sfinalizowania certyfikacji tych przewoźników, zgodnie z przedstawionym organizacji ICAO planem działań naprawczych, przed dniem 31 maja 2009 r.

(10)

W dniu 6 października 2008 r., zgodnie z art. 7 rozporządzenia (WE) nr 2111/2005 Komisja wystosowała pismo do właściwego organu Angoli, w którym organowi temu i każdej linii lotniczej, której koncesję wydano w Angoli, umożliwiono zapoznanie się z odpowiednią dokumentacją, zanim podjęta zostanie decyzja. Ponadto każda z tych linii lotniczych została równocześnie poproszona o przedstawienie swoich uwag na piśmie i/lub w formie ustnej prezentacji Komisji oraz Komitetowi ds. Bezpieczeństwa Lotniczego.

(11)

Komisja docenia wysiłki INAVIC, jeśli chodzi o stopniową realizację działań naprawczych zaproponowanych przez ICAO. Jednak do czasu otrzymania dowodów potwierdzających skuteczną realizację planu działań naprawczych, w szczególności w odniesieniu do ponownej certyfikacji przewoźników lotniczych zgodnie z załącznikiem 6 Konwencji chicagowskiej, Komisja, w oparciu o wspólne kryteria, uważa, że wszyscy przewoźnicy certyfikowani w Angoli powinni podlegać zakazowi wykonywania przewozów i zostać w związku z tym wpisani do załącznika A. Komisja niezwłocznie skontaktuje się w tej sprawie z organami Angoli.

(12)

Istnieją potwierdzone dowody braku dostatecznych możliwości zajęcia się uchybieniami w zakresie bezpieczeństwa przez organy odpowiedzialne za nadzór nad przewoźnikami lotniczymi certyfikowanymi w Królestwie Kambodży, jak wykazała kontrola USOAP, przeprowadzona przez ICAO w listopadzie i grudniu 2007 r., w trakcie której stwierdzono szereg przypadków braku zgodności z międzynarodowymi normami. Ponadto ICAO zgłosiło wszystkim umawiającym się stronom poważne zastrzeżenia co do możliwości wypełniania zadań związanych z nadzorem nad bezpieczeństwem lotniczym przez urząd lotnictwa cywilnego Kambodży. W związku z tym, zgodnie z motywem 35 rozporządzenia (WE) nr 715/2008, w dniu 3 października 2008 r. Komisja wezwała właściwy organ Kambodży (SSCA) i wszystkich przewoźników certyfikowanych w Kambodży do terminowego przedstawienia wszystkich istotnych informacji dotyczących realizacji działań naprawczych odnoszących się do uchybień w zakresie bezpieczeństwa stwierdzonych przez ICAO, a w szczególności do ponownej certyfikacji linii lotniczych.

(13)

SSCA poinformował Komisję o cofnięciu AOC następującym przewoźnikom lotniczym: Sarika Air Services, Royal Air Services, Royal Khmer Airlines i Imtrec Aviation. Ponadto zawieszono do dnia 12 kwietnia 2009 r. AOC dla PMT Air z powodu braku zgodności z kambodżańskimi przepisami dotyczącymi lotnictwa cywilnego.

(14)

Jednak nadal występują zastrzeżenia w zakresie bezpieczeństwa odnośnie do przewoźnika Siem Reap Airways International. AOC tego przewoźnika jest nadal ważne bez żadnych ograniczeń geograficznych, natomiast uzyskano dowody, że przewoźnik ten nie spełnia wymogów kambodżańskich przepisów dotyczących lotnictwa cywilnego ani wymogów ICAO. W związku z tym, w oparciu o wspólne kryteria, ocenia się, że przewoźnik ten powinien podlegać zakazowi wykonywania przewozów i zostać wpisany do załącznika A. Komisja jest gotowa udzielić pomocy technicznej właściwym organom Królestwa Kambodży i na najbliższym posiedzeniu Komitetu ds. Bezpieczeństwa Lotniczego ponownie przeanalizuje sytuację tego przewoźnika w zakresie bezpieczeństwa na podstawie dokumentacji przedłożonej przez właściwe organy Królestwa Kambodży.

(15)

Istnieją potwierdzone dowody poważnych uchybień w zakresie bezpieczeństwa po stronie wszystkich przewoźników lotniczych certyfikowanych w Republice Filipin oraz braku dostatecznych możliwości zajęcia się uchybieniami w zakresie bezpieczeństwa przez organy odpowiedzialne za nadzór nad przewoźnikami lotniczymi certyfikowanymi na Filipinach, jak wskazuje utrzymanie obniżonego ratingu bezpieczeństwa tego kraju na poziomie kategorii drugiej przez Federalną Administrację Lotnictwa Cywilnego Stanów Zjednoczonych (FAA) w swoim programie IASA, ponieważ Republika Filipin nie spełnia międzynarodowych norm bezpieczeństwa ICAO.

(16)

Dnia 13 października 2008 r. właściwe organy Filipin przedstawiły Komisji szczegółowy plan działań naprawczych w zakresie bezpieczeństwa filipińskiego lotnictwa cywilnego, który, po jego wdrożeniu, pozwoli Filipinom wykazać trwałą zgodność z normami ICAO, zarówno w odniesieniu do systemu nadzoru, jak i działalności przewoźników lotniczych, którym organ ten wydał koncesje. Zgodnie z tym planem około połowy działań naprawczych ma zostać zakończonych do dnia 31 grudnia 2008 r., a pozostałe do dnia 31 marca 2009 r.

(17)

W ramach USOAP właściwe organy Filipin wystąpiły do ICAO o przesunięcie na październik 2009 r. szczegółowej kontroli krajowego urzędu transportu lotniczego, pierwotnie planowanej na listopad 2008 r.

(18)

Na początku 2009 r. Komisja Europejska zamierza przeprowadzić, przy pomocy państw członkowskich, ocenę bezpieczeństwa właściwych organów Filipin, obejmującą także sprawdzenie realizacji wyżej wymienionego planu działań naprawczych, aby zdecydować o właściwych metodach działania na najbliższym posiedzeniu Komitetu ds. Bezpieczeństwa Lotniczego.

(19)

Właściwe organy Gwinei Równikowej przekazały Komisji informacje o wydaniu certyfikatu przewoźnika lotniczego następującym przewoźnikom lotniczym: EGAMS i Star Equatorial Airlines. Ponieważ powyższe organy wykazały brak możliwości sprawowania stosownego nadzoru bezpieczeństwa nad przewoźnikami przez nie certyfikowanymi, wymienieni dwaj przewoźnicy powinni zostać ujęci w załączniku A.

(20)

Organy Republiki Kirgiskiej przekazały Komisji dowody na wycofanie certyfikatów przewoźnika lotniczego następujących przewoźników: Asia Alpha Airways, Artik Avia, Esen Air, Kyrgyzstan Airlines i Osh Avia. Jako że przewoźnicy ci w konsekwencji zaprzestali prowadzenia działalności, należy wykreślić ich z załącznika A.

(21)

Właściwe organy Sierra Leone przekazały Komisji dowody potwierdzające wycofanie AOC przewoźnikowi Bellview Airlines (SL). Ponieważ przewoźnik ten zaprzestał działalności, powinien zostać wykreślony z załącznika A.

(22)

W związku z przyjęciem rozporządzenia (WE) nr 715/2008 Komisja otrzymała informację od właściwych organów Republiki Jemenu oraz od przewoźnika Yemenia, że plan działań naprawczych został omówiony i zweryfikowany z Airbusem, który przeprowadził kontrolę przewoźnika w zakresie obsługi technicznej i eksploatacji. Dnia 17 września 2008 r. Komisja otrzymała wyniki tych rozmów.

(23)

Komisja uważne przygląda się kwestii bezpieczeństwa tego przewoźnika i uważa, że wyniki kontroli na ziemi, przeprowadzone w odniesieniu do statków powietrznych eksploatowanych przez Yemenia na trasach do Wspólnoty w okresie po przyjęciu rozporządzenia (WE) nr 715/2008, potwierdzają konsekwentną realizację przez przewoźnika planu działań naprawczych w zakresie obsługi technicznej i dyscypliny eksploatacyjnej, aby zapobiec ponownemu wystąpieniu istotnych uchybień w zakresie bezpieczeństwa. W związku z kontrolami na ziemi statków powietrznych Yemenia, w wyniku których stwierdzono poważne uchybienia, w dniu 15 października Komisja wysłuchała stanowiska przewoźnika oraz otrzymała od niego dokumenty potwierdzające, że przewoźnik odpowiednio zareagował oraz terminowo i skutecznie usunął uchybienia. Dlatego też, na podstawie tych informacji, Komisja uważa, że nie jest konieczne podejmowanie dalszych działań. Państwa członkowskie będą regularnie sprawdzać skuteczność przestrzegania odpowiednich norm bezpieczeństwa w drodze priorytetowych kontroli na ziemi dotyczących statków powietrznych tego przewoźnika, zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 351/2008.

(24)

Przewoźnik Nouvelle Air Affaires Gabon poprosił o możliwość wystąpienia w formie ustnej prezentacji przed Komitetem ds. Bezpieczeństwa Lotniczego, co nastąpiło dnia 3 listopada 2008 r. Komisja przyjęła do wiadomości, że linia ta przeprowadziła reorganizację i rozpoczęła szereg działań naprawczych w celu ostatecznego wykazania zgodności z międzynarodowymi normami bezpieczeństwa lotniczego. Jednak przewoźnik nie przedstawił udokumentowanych dowodów, iż plan działań naprawczych został zatwierdzony przez właściwe organy Gabonu i zweryfikowana została jego realizacja.