I Akty przyjęte na mocy Traktatów WE/Euratom, których publikacja jest obowiązkowa

28.10.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 283/5

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 1056/2008

z dnia 27 października 2008 r.

zmieniające rozporządzenie (WE) nr 2042/2003 w sprawie ciągłej zdatności do lotu statków powietrznych oraz wyrobów lotniczych, części i wyposażenia, a także w sprawie zatwierdzania organizacji i personelu zaangażowanego w takie zadania

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 80 ust. 2,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 216/2008 z dnia 20 lutego 2008 r. w sprawie wspólnych zasad w zakresie lotnictwa cywilnego i utworzenia Europejskiej Agencji Bezpieczeństwa Lotniczego oraz uchylające dyrektywę Rady 91/670/EWG, rozporządzenie (WE) nr 1592/2002 i dyrektywę 2004/36/WE (1), w szczególności jego art. 5 ust. 5,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Zgodnie z art. 7 ust. 6 rozporządzenia Komisji (WE) nr 2042/2003 z dnia 20 listopada 2003 r. w sprawie ciągłej zdatności do lotu statków powietrznych oraz wyrobów lotniczych, części i wyposażenia, a także w sprawie zatwierdzania organizacji i personelu zaangażowanego w takie zadania (2), Europejska Agencja Bezpieczeństwa Lotniczego (zwana dalej „Agencją”) dokonała oceny skutków wynikających ze stosowania przepisów załącznika I (część M) do tego rozporządzenia.

(2)

Agencja ustaliła, że obecne przepisy załącznika I (część M) do rozporządzenia (WE) nr 2042/2003 są zbyt rygorystyczne w stosunku do statków powietrznych nieeksploatowanych w lotniczych przewozach handlowych, a w szczególności do statków powietrznych niezaliczonych do kategorii „złożonych statków powietrznych z napędem silnikowym”.

(3)

Ze względu na upływ terminu, w którym państwa członkowskie miały możliwość stosowania odstępstwa w stosunku do statków powietrznych nieeksploatowanych w lotniczych przewozach handlowych, zgodnie z art. 7 ust. 3 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 2042/2003, i które to odstępstwo większość państw członkowskich stosowała, od dnia 28 września 2008 r. przepisy załącznika I (część M) będą obowiązywały w pełnym zakresie we wszystkich państwach członkowskich, chyba że w odpowiednim czasie zostaną przyjęte zmiany.

(4)	Agencja zaleciła wprowadzenie istotnych poprawek do rozporządzenia Komisji (WE) nr 2042/2003, w szczególności do załącznika I (część M), w celu dostosowania obowiązujących wymogów do złożoności różnych kategorii statków powietrznych i rodzajów eksploatacji bez uszczerbku dla poziomu bezpieczeństwa.

(5)

W celu umożliwienia właściwym organom państw członkowskich i zainteresowanym stronom zapoznania się w odpowiednim zakresie z nowymi wymogami części M oraz dostosowania się do nich, państwa członkowskie powinny mieć możliwość odroczenia stosowania części M w stosunku do statków powietrznych nieeksploatowanych w lotniczych przewozach handlowych przez kolejny rok lub kolejne dwa lata, w zależności od przepisów.

(6)	W związku z powyższym należy odpowiednio zmienić rozporządzenie Komisji (WE) nr 2042/2003.

(7)	Przepisy niniejszego rozporządzenia uwzględniają komunikat Komisji z dnia 11 stycznia 2008 r.„Plan działań na rzecz stabilnej przyszłości lotnictwa ogólnego i korporacyjnego” (3).

(8)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu oparte są na opinii wydanej przez Agencję zgodnie z art. 17 ust. 2 lit. b) i art. 19 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 216/2008.

(9)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią komitetu ustanowionego artykułem 65 rozporządzenia (WE) nr 216/2008,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W rozporządzeniu (WE) nr 2042/2003 wprowadza się następujące zmiany:

w art. 2 dodaje się lit. k) i l):

„k)

»statek powietrzny ELA1« oznacza europejski lekki statek powietrzny:

(i)	samolot, szybowiec lub motoszybowiec o maksymalnej masie startowej poniżej 1 000 kg, który nie jest sklasyfikowany jako złożony statek powietrzny z napędem silnikowym;

(ii)	balon o maksymalnej nominalnej ilości gazu wznoszącego lub ogrzanego powietrza nie większej niż 3 400 m3 w przypadku balonów na ogrzane powietrze, 1 050 m3 w przypadku balonów gazowych, 300 m3 w przypadku balonów gazowych na uwięzi;

(iii)

sterowiec zaprojektowany dla nie więcej niż dwóch pasażerów i o maksymalnej nominalnej ilości gazu wznoszącego lub ogrzanego powietrza nie większej niż 2 500 m3 w przypadku sterowców na ogrzane powietrze i 1 000 m3 w przypadku sterowców gazowych;

»statek powietrzny LSA« oznacza lekki samolot sportowy o następującej charakterystyce:

(i)	maksymalna masa startowa nie większa niż 600 kg;

(ii)	maksymalna prędkość przeciągnięcia w konfiguracji do lądowania (VS0) nie większa niż 45 węzłów prędkości CAS (CAS – prędkość po uwzględnieniu poprawki na konfigurację samolotu) przy maksymalnej certyfikowanej masie startowej statku powietrznego i najbardziej krytycznym położeniu środka ciężkości;

(iii)

maksymalna liczba miejsc nie większa niż dla dwóch osób, łącznie z pilotem;

(iv)	jeden silnik nieturbinowy wyposażony w śmigło;

(v)	kabina nieciśnieniowa.”;

w art. 3 dodaje się ust. 4 w brzmieniu:

„4. W przypadku statku powietrznego nieeksploatowanego w lotniczych przewozach handlowych, poświadczenie przeglądu zdatności do lotu lub dokument równoważny wystawiony zgodnie z wymogami państwa członkowskiego i ważny w dniu 28 września 2008 r. zachowuje ważność do swojej daty wygaśnięcia lub do dnia 28 września 2009 r., w zależności od tego, która data będzie wcześniejsza. Po upływie ważności tego poświadczenia, właściwy organ może ponownie wystawić lub raz przedłużyć o jeden rok termin ważności poświadczenia przeglądu zdatności do lotu lub dokumentu równoważnego, o ile jest to dopuszczalne w ramach wymagań państwa członkowskiego. Po kolejnym wygaśnięciu, właściwy organ może kolejny raz wystawić poświadczenie przeglądu zdatności do lotu lub dokument równoważny, bądź przedłużyć termin jego ważności o jeden rok, o ile jest to dopuszczalne w ramach wymagań państwa członkowskiego. Kolejne wznowienie lub przedłużenie terminu ważności nie jest dopuszczalne. Jeśli przepisy niniejszego punktu miały zastosowanie, w razie przekazania rejestracji statku powietrznego w ramach UE, wystawia się nowe poświadczenie przeglądu zdatności do lotu zgodnie z przepisami pkt M.A. 904.”;

w art. 4 dodaje się ust. 4 w brzmieniu:

„4. Poświadczenia obsługi i autoryzowane poświadczenia obłsugi wydane przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia przez organizację obsługową zatwierdzoną zgodnie z wymogami państwa członkowskiego, uznaje się za równoważne z dokumentami wymaganymi zgodnie z odpowiednio przepisami pkt M.A.801 i M.A.802.”;

artykuł 5 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Personel poświadczający zostaje uprawniony zgodnie z przepisami załącznika III, z wyjątkiem przypadków przewidzianych w przepisach pkt M.A.606 lit. h), M.A.607 lit. b), M.A. 801 lit. d) i pkt M.A.803 załącznika I oraz przepisach pkt 145.A.30 lit. j) załącznika II (część 145) i dodatku IV do tego załącznika.”;

w art. 7 wprowadza się następujące zmiany:

ustęp 2 otrzymuje brzmienie:

„2. W drodze odstępstwa od ust. 1:

a)	przepisy załącznika I, z wyjątkiem pkt M.A.201 lit. h) ppkt 2 i M.A.708 lit. c) mają zastosowanie, począwszy od dnia 28 września 2005 r.;

b)	przepisy pkt M.A.201 lit. f) załącznika I mają zastosowanie do statków powietrznych nieeksploatowanych w lotniczych przewozach handlowych użytkowanych przez przewoźników z kraju trzeciego, począwszy od dnia 28 września 2009 r.”;

w ust. 3 wprowadza się następujące zmiany:

(i)

litera a) otrzymuje brzmienie:

„a)	przepisów załącznika I w odniesieniu do statków powietrznych nieeksploatowanych w lotniczych przewozach handlowych, do dnia 28 września 2009 r.”;

(ii)

dodaje się lit. g) w brzmieniu:

„g)

w odniesieniu do statków powietrznych nieeksploatowanych w lotniczych przewozach handlowych innych niż duże statki powietrzne, obowiązku zgodności z załącznikiem III (część 66) w następujących przepisach, do dnia 28 września 2010 r.:

—	M.A.606 lit. g) i M.A.801 lit. b) ppkt 2 załącznika I (część M),

—	145.A.30 lit. g) i h) załącznika II (część 145).”;

6)	w załączniku I i II wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 27 października 2008 r.

W imieniu Komisji

Antonio TAJANI

Wiceprzewodniczący

(1) Dz.U. L 79 z 19.3.2008, s. 1.

(2) Dz.U. L 315 z 28.11.2003, s. 1.

(3) COM(2007) 869 wersja ostateczna.

ZAŁĄCZNIK

W załączniku I (część M) do rozporządzenia (WE) nr 2042/2003 wprowadza się następujące zmiany:

w pkt M.1 ust. 4 dodaje się ppkt (iii):

„(iii)

w drodze odstępstwa od przepisów pkt 4 ppkt (i), w przypadku gdy ciągłą zdatnością do lotu statku powietrznego nieeksploatowanego w lotniczych przewozach handlowych zarządza organizacja zarządzania ciągłą zdatnością do lotu, uprawniona na podstawie sekcji A podsekcja G niniejszego załącznika (część M), niepozostająca pod nadzorem państwa członkowskiego rejestracji i jedynie pod warunkiem dokonania uzgodnień z państwem członkowskim rejestracji przed udzieleniem zezwolenia na program obsługi technicznej:

a)	organ wyznaczony przez państwo członkowskie odpowiedzialne za nadzór nad instytucją zarządzającą ciągłą zdatnością do lotu; lub

b)	Agencja, jeśli instytucja zarządzająca ciągłą zdatnością do lotu mieści się w państwie trzecim.”;

w pkt M.A.201 lit. e) otrzymuje brzmienie:

„e)

w celu wypełnienia obowiązków nałożonych przepisami lit. a),

(i)

właściciel statku powietrznego może zlecić zadania związane z zapewnieniem ciągłej zdatności do lotu instytucji zarządzającej ciągłą zdatnością do lotu, uprawnionej na podstawie sekcji A podsekcja G niniejszego załącznika (część M). W takim przypadku instytucja zarządzająca ciągłą zdatnością do lotu przyjmuje na siebie odpowiedzialność za prawidłową realizację tych zadań;

(ii)

właściciel, który na własną odpowiedzialność postanawia zarządzać ciągłą zdatnością do lotu, bez zawierania umowy zgodnie z dodatkiem I, może mimo tego zawrzeć z instytucją zarządzającą ciągłą zdatnością do lotu, uprawnioną na podstawie sekcji A podsekcja G niniejszego załącznika (część M), ograniczoną umowę na opracowanie programu obsługi technicznej i jego zatwierdzenie zgodnie z pkt M.A.302. W takim przypadku ograniczona umowa przenosi odpowiedzialność za opracowanie i zatwierdzenie programu obsługi technicznej na instytucję zarządzającą ciągłą zdatnością do lotu, z którą zawarto tę umowę.”;

3)	w pkt M.A.201 lit. i) zdanie wprowadzające otrzymuje brzmienie: „Jeżeli państwo członkowskie żąda od przewoźnika posiadania certyfikatu w związku z jego działalnością handlową, inną niż lotnicze przewozy handlowe, przewoźnik ten:”;

w pkt M.A.202 lit. a) otrzymuje brzmienie:

„a)

Każda osoba lub organizacja odpowiedzialna na podstawie pkt M.A.201 informuje właściwy organ wyznaczony przez państwo rejestracji, instytucję odpowiedzialną za projekt typu lub dodatkowy projekt typu oraz, w razie konieczności, państwo członkowskie przewoźnika o wystąpieniu takiego stanu statku powietrznego lub jego podzespołu, który zagraża bezpieczeństwu lotu.”;

punkt M.A.302 otrzymuje brzmienie:

„M.A.302 Program obsługi technicznej statków powietrznych

a)	Każdy statek powietrzny jest objęty obsługą techniczną zgodnie z programem obsługi technicznej.

b)	Program obsługi technicznej statków powietrznych i wszelkie jego dalsze zmiany są zatwierdzane przez właściwy organ.

W przypadku gdy ciągłą zdatnością do lotu statków powietrznych zarządza instytucja zarządzająca ciągłą zdatnością do lotu zgodnie z sekcją A podsekcja G niniejszego załącznika (część M), program obsługi technicznej statków powietrznych i zmiany do niego mogą zostać zatwierdzone w drodze procedury pośredniego zatwierdzenia.

(i)	W takim przypadku instytucja zarządzająca ciągłą zdatnością do lotu ustanawia procedurę pośredniego zatwierdzenia jako część charakterystyki zarządzania ciągłą zdatnością do lotu, a właściwy organ odpowiedzialny za instytucję zarządzającą ciągłą zdatnością do lotu zatwierdza tę procedurę.

(ii)

Instytucja zarządzająca ciągłą zdatnością do lotu nie stosuje procedury pośredniego zatwierdzania, gdy instytucja ta nie podlega nadzorowi państwa członkowskiego rejestracji, chyba że zawarta została umowa zgodnie z pkt M.1 ust. 4 ppkt (ii) lub (iii), w zależności od przypadku, przenosząca odpowiedzialność za zatwierdzenie programu obsługi technicznej na właściwy organ odpowiedzialny za instytucję zarządzającą ciągłą zdatnością do lotu.

Program obsługi technicznej musi wykazywać zgodność z:

(i)	instrukcjami wydanymi przez właściwy organ;

(ii)

instrukcjami w zakresie ciągłej zdatności do lotu wydanymi przez posiadaczy certyfikatu typu, ograniczonego certyfikatu typu, uzupełniającego certyfikatu typu, zatwierdzenia projektu poważnej zmiany, autoryzacji ETSO lub jakiegokolwiek innego stosownego zatwierdzenia wydanego zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1702/2003 i załącznikiem do niego (część 21);

(iii)

dodatkowymi lub alternatywnymi instrukcjami zaproponowanymi przez właściciela lub instytucję zarządzającą ciągłą zdatnością do lotu, po ich zatwierdzeniu zgodnie z pkt M.A.302, z wyjątkiem przerw wynikających z zadań związanych z bezpieczeństwem, o których mowa w lit. e), które mogą się zwiększać, pod warunkiem przeprowadzenia odpowiednich okresowych ocen zgodnie z lit. g) oraz tylko pod warunkiem bezpośredniego zatwierdzenia zgodnie z pkt M.A.302 lit. b).

e)	Program obsługi technicznej statków powietrznych zawiera informacje szczegółowe na temat całości obsługi technicznej, którą należy przeprowadzić, w tym częstotliwości, włącznie ze specjalnymi zadaniami związanymi z typem i szczególnym rodzajem eksploatacji.

f)	Dla dużych statków powietrznych, gdy program obsługi technicznej opiera się na procedurze grupy nadzoru obsługi lub na monitorowaniu stanu, program obsługi statków powietrznych obejmuje program niezawodności.

Program obsługi technicznej statków powietrznych podlega okresowym ocenom i, jeśli to konieczne, są w nim wprowadzane zmiany. Oceny te gwarantują, że program jest stale aktualny, jeśli chodzi o doświadczenie eksploatacyjne i instrukcje właściwego organu, równocześnie uwzględniając nowe i/lub zmienione instrukcje obsługi technicznej ogłaszane przez posiadaczy certyfikatu typu i uzupełniającego certyfikatu typu oraz wszelkie pozostałe instytucje, które publikują takie dane zgodnie z załącznikiem (część 21) do rozporządzenia (WE) nr 1702/2003”;

w pkt M.A.305 lit. b) otrzymuje brzmienie:

„b)

Dokumentacja zdatności do lotu statku powietrznego zawiera informacje o:

1.	dzienniku pokładowym statku powietrznego, rejestrze pracy silników lub kartach rejestracyjnych zespołów silnikowych, rejestrze pracy śmigieł i kartach rejestrujących dla wszystkich urządzeń o ograniczonej żywotności, w zależności od przypadku; oraz

2.	dzienniku technicznym przewoźnika, jeśli pkt M.A.306 tak stanowi dla lotniczych przewozów handlowych lub państwo członkowskie dla działalności handlowej innej niż lotnicze przewozy handlowe.”;

7)	w pkt M.A.403 lit. b) wyrazy „zgodnie z przepisami pkt M.A.801 lit. b) pkt 1, pkt M.A.801 lit. b) pkt 2 lub części 145” zastępuje się wyrazami „zgodnie z pkt M.A.801 lit. b) ppkt 1, M.A.801 lit. b) ppkt 2, M.A.801 lit. c), M.A.801 lit. d) lub załącznikiem II (część 145)”;

8)	w pkt M.A.501 lit. a) wyrazy „ustalono inaczej w przepisach części 145 i podsekcji F” zastępuje się wyrazami „ustalono inaczej w załączniku (część 21) do rozporządzenia (WE) nr 1702/2003, załączniku II (część 145) lub sekcji A podsekcja F załącznika I do niniejszego rozporządzenia”;

punkt M.A.502 otrzymuje brzmienie:

„M.A.502 Obsługa techniczna podzespołu

a)	Obsługa techniczna podzespołów prowadzona jest przez organizacje obsługowe odpowiednio zatwierdzone zgodnie z przepisami sekcji A podsekcja F niniejszego załącznika (część M) lub załącznika II (część 145).

W drodze odstępstwa od lit. a) obsługa techniczna podzespołu zgodnie z danymi obsługi technicznej statku powietrznego lub, jeśli właściwy organ wyraził zgodę, zgodnie z danymi obsługi technicznej podzespołów, może być wykonana przez organizację posiadającą kategorię klasy A, zatwierdzoną zgodnie z sekcją A podsekcja F niniejszego załącznika (część M) lub załącznikiem II (część 145), a także przez personel certyfikujący, o którym mowa w pkt M.A.801 lit. b) ppkt 2, jedynie w przypadku gdy podzespoły te zamontowane są w statku powietrznym. Niemniej jednak instytucja ta lub personel certyfikujący mogą tymczasowo wymontować dany podzespół na potrzeby obsługi technicznej, w celu uzyskania łatwiejszego dostępu do niego, z wyjątkiem przypadków, gdy jego wymontowanie powoduje konieczność dodatkowej obsługi technicznej niekwalifikującej się w kontekście przepisów niniejszej litery. Obsługa techniczna podzespołów przeprowadzana zgodnie z niniejszą literą nie uprawnia do wydania formularza 1 EASA i podlega wymogom dopuszczenia statku powietrznego, o których mowa w pkt M.A.801.

W drodze odstępstwa od lit. a) obsługa techniczna silnika/pomocniczego zespołu zasilającego (APU) zgodnie z danymi obsługi technicznej silnika/APU lub, jeśli właściwy organ wyraził zgodę, zgodnie z danymi obsługi technicznej podzespołów, może być wykonana przez instytucję posiadającą kategorię klasy B, zatwierdzoną zgodnie z sekcją A podsekcja F niniejszego załącznika (część M) lub załącznikiem II (część 145), jedynie w przypadku gdy podzespoły te zamontowane są w silniku/APU. Niemniej jednak instytucja posiadająca kategorię klasy B może tymczasowo wymontować dany podzespół na potrzeby obsługi technicznej, w celu uzyskania łatwiejszego dostępu do niego, z wyjątkiem przypadków, gdy jego wymontowanie powoduje konieczność dodatkowej obsługi technicznej niekwalifikującej się w kontekście przepisów niniejszej litery.

W drodze odstępstwa od lit. a) i pkt M.A.801 lit. b) ppkt 2 obsługa techniczna zamontowanego podzespołu lub podzespołu tymczasowo wymontowanego ze statku powietrznego ELA1 niewykorzystywanego w lotniczych przewozach handlowych i przeprowadzana zgodnie z danymi obsługi technicznej podzespołów, może być przeprowadzana przez personel certyfikujący, o którym mowa w pkt M.A.801 lit. b) ppkt 2, z wyjątkiem:

1.	przeglądu podzespołów innych niż silniki i śmigła; oraz

2.	przeglądu silników i śmigieł dla statków powietrznych innych niż CS-VLA, CS-22 i LSA.

Obsługa techniczna podzespołów przeprowadzana zgodnie z lit. d) nie uprawnia do wydania formularza 1 EASA i podlega wymogom dopuszczenia statku powietrznego, o których mowa w pkt M.A.801.”;

10)

punkt M.A.503 otrzymuje brzmienie:

„M.A.503 Podzespoły o ograniczonej żywotności

Podzespoły o ograniczonej żywotności nie mogą być montowane po upływie zatwierdzonego okresu zdatności do użytku, określonego w zatwierdzonym programie obsługi technicznej i dyrektyw zdatności do lotu, z wyjątkiem przepisów pkt M.A.504 lit. c).”;

11)

w pkt M.A.504 lit. b) otrzymuje brzmienie:

„b)

Podzespoły niezdatne do użytku są identyfikowane i magazynowane w bezpiecznym miejscu pod kontrolą uprawnionej organizacji obsługowej do czasu podjęcia decyzji w sprawie przyszłego statusu takiego podzespołu. Niemniej jednak dla statków powietrznych niewykorzystywanych w lotniczych przewozach handlowych innych niż duże statki powietrzne, osoba lub organizacja, która uznała podzespół za niezdatny do użytku, może przekazać pieczę nad nim, po uznaniu go za niezdatny do użytku, właścicielowi statku powietrznego, pod warunkiem że informacja o tym znajdzie się w dzienniku pokładowym statku powietrznego lub rejestrze pracy silnika lub rejestrze pracy podzespołu.”;

12)

punkt M.A.601 otrzymuje brzmienie:

„M.A.601 Zakres

Niniejsza podsekcja ustanawia wymagania, jakie winna spełnić instytucja w celu zakwalifikowania się do otrzymania zatwierdzenia bądź uzyskania jego przedłużenia na obsługę techniczną statków powietrznych i podzespołów niewymienionych w pkt M.A.201 lit. g).”;

13)

w pkt M.A.604 lit. a) ppkt 5 i 6 otrzymują brzmienie:

„5.	wykaz personelu certyfikującego wraz z posiadanym przez niego zakresem zatwierdzenia; oraz

6.	wykaz obiektów, gdzie prowadzona jest obsługa techniczna, wraz z ich ogólnym opisem;”;

14)

w pkt M.A.606 dodaje się lit. h) w brzmieniu:

„h)

W drodze odstępstwa od lit. g) instytucja może wykorzystać personel certyfikujący, którego kwalifikacje są zgodne z poniższymi przepisami, świadcząc wsparcie w zakresie obsługi technicznej dla przewoźników prowadzących działalność handlową, pod warunkiem zatwierdzenia odpowiednich procedur jako części podręcznika instytucji:

W przypadku powtarzającej się dyrektywy zdatności do lotu przed lotem, która stanowi w szczególności, że członkowie załogi statków powietrznych mogą wykonać tego rodzaju dyrektywę zdatności do lotu, instytucja może wydać ograniczone zezwolenie dotyczące personelu certyfikującego dla kapitana statku powietrznego na podstawie licencji posiadanych przez członków załogi statku powietrznego, pod warunkiem że instytucja sprawdza, czy zostało przeprowadzone wystarczające szkolenie praktyczne w celu upewnienia się, że osoba ta może wykonać dyrektywę zdatności do lotu zgodnie z wymaganymi normami;

W przypadku statku powietrznego eksploatowanego poza miejscem wsparcia, instytucja może wydać ograniczone zezwolenie dotyczące personelu certyfikującego dla kapitana statku powietrznego na podstawie licencji posiadanych przez członków załogi statku powietrznego, pod warunkiem że instytucja sprawdza, czy zostało przeprowadzone wystarczające szkolenie praktyczne w celu upewnienia się, że osoba ta może wykonać zadanie zgodnie z wymaganymi normami.”;

15)

punkt M.A.601 otrzymuje brzmienie:

„M.A.607 Personel certyfikujący

W uzupełnieniu do przepisów pkt M.A.606 lit. g) personel certyfikujący może wykonywać swoje obowiązki tylko wówczas, gdy instytucja zagwarantowała, że:

1.	personel certyfikujący może wykazać, że spełnia wymagania pkt 66.A.20 lit. b) załącznika III (część 66), z wyjątkiem przypadku, kiedy załącznik III (część 66) odnosi się do regulacji państwa członkowskiego i wówczas personel certyfikujący wykazuje, że spełnia wymagania tych regulacji; oraz

2.	personel certyfikujący ma właściwy poziom wiedzy na temat odpowiednich statków powietrznych i/lub podzespołów, które ma obsługiwać, oraz związanych z tym procedur instytucji.

W następujących nieprzewidzianych przypadkach, gdy statek powietrzny zepsuł się w miejscu innym niż główna baza i nie ma dostępu do personelu certyfikującego, instytucja, z którą podpisana jest umowa na obsługę techniczną, może wystawić jednorazowe upoważnienie do certyfikacji:

1.	jednemu z pracowników mającemu uprawnienia na typ statku powietrznego o podobnej technologii, konstrukcji i systemach; lub

jakiejkolwiek osobie posiadającej nie mniej niż trzy lata doświadczenia w czynnościach związanych z obsługą oraz ważną licencję obsługi statków powietrznych ICAO odpowiadającą rodzajowi statku powietrznego wymagającego certyfikacji, pod warunkiem że w miejscu tym nie znajduje się żadna instytucja należycie zatwierdzona na mocy niniejszej części, a związana umową instytucja otrzymuje i zachowuje dokumenty potwierdzające doświadczenia i licencję takiej osoby.

Wszystkie takie przypadki muszą zostać zgłoszone właściwemu organowi w ciągu siedmiu dni od daty wystawienia takiego upoważnienia do certyfikacji. Uprawniona organizacja obsługowa, wystawiająca jednorazowe upoważnienie do certyfikacji, zapewnia powtórne sprawdzenie tak przeprowadzonej obsługi technicznej, która może mieć wpływ na bezpieczeństwo lotu.

Uprawniona organizacja obsługowa rejestruje wszelkie informacje szczegółowe dotyczące personelu certyfikującego i prowadzi na bieżąco wykaz całego personelu certyfikującego, z uwzględnieniem posiadanego przez niego zakresu zatwierdzenia jako część podręcznika instytucji zgodnie z pkt M.A.604 lit. a) ppkt 5.”;

16)

w pkt M.A.608 lit. a) ppkt 1 otrzymuje brzmienie:

„1.	ma wyposażenie i narzędzia określone w danych dotyczących obsługi technicznej określonych w pkt M.A.609 lub sprawdzone zamienniki wymienione w podręczniku organizacji obsługowej, niezbędne do wykonania bieżącej obsługi w ramach posiadanego zezwolenia; oraz”;

17)	punkt M.A.610 otrzymuje brzmienie: „M.A.610 Zlecenia na prace związane z obsługą techniczną Przed rozpoczęciem obsługi technicznej instytucja i instytucja zlecająca obsługę techniczną potwierdzają pisemne zlecenie w celu wyraźnego ustalenia zakresu obsługi technicznej, jaka ma być wykonana.”;

18)

w pkt M.A.613 lit. a) otrzymuje brzmienie:

„a)

Po zakończeniu całości wymaganej obsługi technicznej podzespołu zgodnie z niniejszą podsekcją wystawiany jest certyfikat dopuszczenia podzespołu do eksploatacji zgodnie z pkt M.A.802. Wystawiany jest formularz 1 EASA, z wyjątkiem podzespołów podlegających obsłudze technicznej zgodnie z przepisami M.A.502 lit. b) i pkt M.A.502 lit. d) oraz podzespołów wytwarzanych zgodnie z przepisami pkt M.A.603 lit. b).”;

19)

punkt M.A.615 otrzymuje brzmienie:

„M.A.615 Uprawnienia organizacji

Organizacja obsługowa, zatwierdzona zgodnie z sekcją A podsekcja F niniejszego załącznika (część M), może:

a)	prowadzić obsługę techniczną statku powietrznego i/lub podzespołu, na który posiada zezwolenie, w miejscu określonym w certyfikacie zatwierdzającym i w podręczniku organizacji obsługowej;

b)	dokonywać uzgodnień w sprawie wykonania usług specjalistycznych w innej instytucji posiadającej odpowiednie kwalifikacje i pod kontrolą organizacji obsługowej, zgodnie z procedurami ustanowionymi jako część podręcznika organizacji obsługowej bezpośrednio zatwierdzonego przez właściwy organ;

prowadzić obsługę wszelkich statków powietrznych i/lub podzespołów, na które posiada zezwolenie, w każdym miejscu, pod warunkiem że potrzeba takiej obsługi wynika z niezdatności do lotu statku powietrznego lub z konieczności wykonania doraźnej obsługi, zgodnie z warunkami określonymi w podręczniku organizacji obsługowej;

d)	wydawać poświadczenia obsługi po zakończeniu obsługi technicznej, zgodnie z pkt M.A.612 lub pkt M.A.613.”;

20)

punkt M.A.703 otrzymuje brzmienie:

(i)

litera a) otrzymuje brzmienie:

„a)	Udzielenie zatwierdzenia jest potwierdzane przez właściwy organ wydaniem certyfikatu zawartego w dodatku VI.”;

(ii)

dodaje się lit. c) w brzmieniu:

„c)	W charakterystyce zarządzania ciągłą zdatnością do lotu jest określony, zgodnie z pkt M.A.704, zakres prac koniecznych do uzyskania zatwierdzenia.”;

21)

punkt M.A.704 otrzymuje brzmienie:

(i)

litera a) ppkt 3 otrzymuje brzmienie:

„3.	tytuł(-y) i nazwisko(-a) osoby(osób) określonej(-ych) w pkt M.A.706 lit. a), pkt M.A.706 lit. c), pkt M.A.706 lit. d) oraz pkt M.A.706 lit. i);”;

(ii)

w lit. a) dodaje się ppkt 9 w brzmieniu:

„9.	wykaz zatwierdzonych programów obsługi technicznej lub, dla statków powietrznych nieeksploatowanych w lotniczych przewozach handlowych, wykaz »rodzajowych« i »bazowych« programów obsługi technicznej”;

(iii)

lit. c) otrzymuje następujące brzmienie:

„c)

Z zastrzeżeniem lit. b) drobne zmiany charakterystyki mogą być zatwierdzane pośrednio w drodze procedury pośredniego zatwierdzania. Procedura pośredniego zatwierdzania określa dopuszczalne drobne zmiany i jest ustanawiana przez instytucję zarządzającą ciągłą zdatnością do lotu jako część charakterystyki, a następnie zatwierdzana przez właściwy organ odpowiedzialny za instytucję zarządzającą ciągłą zdatnością do lotu.”;

22)

w pkt M.A.706 dodaje się lit. i) i j) w brzmieniu:

„i)	Instytucje przedłużające poświadczenie przeglądu zdatności do lotu, zgodnie z pkt M.A.711 lit. a) ppkt 4 i M.A.901 lit. f), mianują osoby upoważnione do tego, podlegające zatwierdzeniu przez właściwy organ.

j)	Instytucja określa i aktualizuje w charakterystyce zarządzania ciągłą zdatnością do lotu tytuł(-y) i nazwisko(-a) osoby(osób) określonej(-ych) w pkt M.A.706 lit. a), pkt M.A.706 lit. c), pkt M.A.706 lit. d) oraz pkt M.A.706 lit. i);”;

23)

w pkt M.A.707 lit. a) otrzymuje brzmienie:

„a)

Aby uzyskać zezwolenie na przeprowadzanie przeglądów zdatności do lotu, uprawniona instytucja zarządzająca ciągłą zdatnością do lotu musi posiadać odpowiedni personel ds. przeglądu zdatności do lotu w celu wydawania poświadczeń przeglądu zdatności do lotu lub zaleceń określonych w sekcji A podsekcja I.

a.	mają co najmniej pięć lat doświadczenia w zapewnianiu ciągłej zdatności do lotu; oraz

posiadają odpowiednią licencję określoną w załączniku III (część 66) lub kwalifikacje w zakresie obsługi technicznej uznane przez państwo członkowskie i właściwe dla danej kategorii statków powietrznych (gdy załącznik III (część 66) odnosi się do regulacji krajowych) bądź odpowiedni stopień lotniczy lub równoważny; oraz

c.	posiadają formalne przeszkolenie w zakresie technicznej obsługi lotniczej; oraz

d.	zajmują w uprawnionej instytucji pozycje wiążące się z właściwymi obowiązkami;

e.	niezależnie od lit. a–d wymóg określony w pkt M.A.707 lit. a) ppkt 1 lit. b może zostać zastąpiony przez wymóg posiadania pięciu lat doświadczenia w zapewnianiu ciągłej zdatności do lotu poza doświadczeniem już wymaganym zgodnie z pkt M.A.707 lit. a) ppkt 1 lit. a.

W przypadku statków powietrznych nieeksploatowanych w lotniczych przewozach handlowych o maksymalnej masie startowej poniżej 2 730 kg, oraz balonów, członkowie personelu:

a.	mają co najmniej trzy lata doświadczenia w zapewnianiu ciągłej zdatności do lotu; oraz

c.	posiadają odpowiednie przeszkolenie w zakresie technicznej obsługi lotniczej; oraz

d.	zajmują w uprawnionej instytucji pozycje wiążące się z właściwymi obowiązkami;

e.	niezależnie od lit. a–d wymóg podany w pkt M.A.707 lit. a) ppkt 2 lit. b. może zostać zastąpiony przez wymóg posiadania czterech lat doświadczenia w zapewnianiu ciągłej zdatności do lotu poza doświadczeniem już wymaganym zgodnie z pkt M.A.707 lit. a) ppkt 2 lit. a.”;

24)

w pkt M.A.708 lit. b) ppkt 2 otrzymuje brzmienie:

„2.

przedstawia program obsługi technicznej statku powietrznego i jego zmiany właściwemu organowi do zatwierdzenia (chyba że dany statek jest objęty procedurą zatwierdzenia pośredniego zgodnie z pkt M.A.302 lit. c)) i dostarcza kopię programu właścicielowi statku powietrznego nieeksploatowanego w lotniczych przewozach handlowych;”;

25)

punkt M.A.709 otrzymuje brzmienie:

„M.A.709 Dokumentacja

Wykonując zadania zapewniania ciągłej zdatności do lotu wymienione w pkt M.A.708, uprawniona instytucja zarządzająca ciągłą zdatnością do lotu przechowuje i wykorzystuje aktualne dane dotyczące obsługi technicznej określone w pkt M.A.401. Dane te może dostarczyć właściciel lub przewoźnik, pod warunkiem zawarcia odpowiedniej umowy z takim właścicielem lub przewoźnikiem. W takim przypadku instytucja zarządzająca ciągłą zdatnością do lotu musi przechowywać te dane jedynie przez okres obowiązywania umowy, z wyjątkiem przypadków określonych w pkt M.A.714.

W przypadku statku powietrznego nieeksploatowanego w lotniczych przewozach handlowych, aby umożliwić początkowe zatwierdzenie i/lub rozszerzenie zakresu zatwierdzenia bez zawartych umów, o których mowa w dodatku I do niniejszego załącznika (część M), instytucja zarządzająca ciągłą zdatnością do lotu może opracować »bazowe« i/lub »rodzajowe« programy obsługi technicznej. Te »bazowe« i/lub »rodzajowe« programy obsługi technicznej nie wykluczają jednak konieczności ustanowienia stosownego programu obsługi technicznej statków powietrznych zgodnie z pkt M.A.302, w odpowiednim czasie przed skorzystaniem z praw, o których mowa w pkt M.A.711.”;

26)

punkt M.A.711 otrzymuje brzmienie:

„M.A.711 Prawa instytucji

Instytucja zarządzająca obsługą techniczną, zatwierdzona zgodnie z sekcją A podsekcja G niniejszego załącznika (część M), może:

1.	zarządzać ciągłą zdatnością do lotu statków powietrznych eksploatowanych w lotniczych przewozach niehandlowych, wymienionych w certyfikacie zatwierdzającym;

2.	zarządzać ciągłą zdatnością do lotu statków powietrznych eksploatowanych w lotniczych przewozach handlowych w przypadku gdy zostaną one wymienione zarówno w certyfikacie zatwierdzającym, jak i w certyfikacie przewoźnika lotniczego;

3.	organizować przeprowadzenie zadań związanych z ciągłą zdatnością do lotu wspólnie z inną instytucją będącą podwykonawcą, która działa zgodnie z jej systemem zapewniania jakości, wymienioną w certyfikacie zatwierdzającym;

4.	przedłużyć, na warunkach określonych w pkt M.A.901 lit. f), ważność poświadczenie przeglądu zdatności do lotu wydanego przez właściwy organ lub przez inną instytucję zarządzającą ciągłą zdatnością do lotu zatwierdzoną zgodnie z sekcją A podsekcja G niniejszego załącznika (część M);

Uprawniona instytucja zarządzająca ciągłą zdatnością do lotu zarejestrowana w jednym z państw członkowskich może zostać dodatkowo upoważniona do przeprowadzania przeglądu zdatności do lotu określonych w pkt M.A.710; oraz

1.	wystawiania związanego z tym poświadczenia przeglądu zdatności do lotu i przedłużania w odpowiednim czasie jego ważności zgodnie z warunkami pkt M.A.901 lit. c) ppkt 2 lub pkt M.A.901 lit. e) ppkt 2; oraz

2.	wydawania zaleceń w sprawie przeglądu zdatności do lotu właściwemu organowi w państwie członkowskim rejestracji.”;

27)

w pkt M.A.712 lit. f) otrzymuje brzmienie:

„f)

W przypadku małej instytucji, która nie zarządza ciągłą zdatnością do lotu statków powietrznych eksploatowanych w lotniczych przewozach handlowych, system jakości może być zastąpiony regularnymi przeglądami instytucji, pod warunkiem zatwierdzenia przez właściwy organ, chyba że instytucja wystawia poświadczenia przeglądu zdatności do lotu dla statków powietrznych o maksymalnej masie startowej powyżej 2 730 kg innych niż balony. W przypadku braku systemu jakości instytucja nie zleca zadań z zakresu zarządzania ciągłą zdatnością do lotu innym instytucjom.”;

28)

w pkt M.A.714 lit. b) otrzymuje brzmienie:

„b)

Jeśli instytucja zarządzająca ciągłą zdatnością do lotu ma prawa określone w pkt M.A.711 lit. b), przechowuje kopie wszystkich wydanych lub, we właściwych przypadkach, przedłużonych poświadczeń przeglądu zdatności do lotu i zaleceń wraz ze wszystkimi towarzyszącymi dokumentami. Ponadto instytucja przechowuje kopię poświadczenia przeglądu zdatności do lotu, który przedłużyła na podstawie praw, o których mowa w pkt M.A.711 lit. a) ppkt 4.”;

29)

punkt M.A.801 otrzymuje brzmienie:

„M.A.801 Poświadczenie obsługi statku powietrznego

a)	Z wyjątkiem statków powietrznych dopuszczonych do eksploatacji przez organizację obsługową zatwierdzoną zgodnie z załącznikiem II (część 145), wydawane jest poświadczenie obsługi zgodnie z niniejszą podsekcją.

Nie dopuszcza się do eksploatacji żadnego statku powietrznego bez poświadczenia obsługi wydanego, po zakończeniu obsługi technicznej, w ramach której stwierdzono, że całość wymaganej obsługi technicznej została przeprowadzona prawidłowo, przez:

1.	odpowiedni personel certyfikujący w imieniu organizacji obsługowej zatwierdzonej zgodnie z sekcją A podsekcja F niniejszego załącznika (część M); lub

2.	personel certyfikujący zgodnie z wymogami załącznika III (część 66), z wyjątkiem kompleksowych zadań obsługi technicznej wymienionych w dodatku VII do niniejszego załącznika, do których stosuje się pkt 1; lub

3.	pilota-właściciela zgodnie z pkt M.A.803;

W drodze odstępstwa od przepisów pkt M.A.801 lit. b) ppkt 2, w przypadku statków powietrznych ELA1 nieeksploatowanych w lotniczych przewozach handlowych kompleksowe zadania obsługi technicznej statków powietrznych wymienione w dodatku VII mogą być wykonane przez personel certyfikujący określony w pkt M.A.801 lit. b) ppkt 2.

W drodze odstępstwa od przepisów pkt M.A.801 lit. b), w przypadku nieprzewidzianych okoliczności, gdy statek powietrzny zepsuł się w miejscu, gdzie brak jest organizacji obsługowej zatwierdzonej zgodnie z niniejszym załącznikiem lub załącznikiem II (część 145), lub właściwego personelu certyfikującego, właściciel może upoważnić dowolną osobę, posiadającą co najmniej 3 lata odpowiedniego doświadczenia w zakresie obsługi technicznej i właściwe kwalifikacje, do przeprowadzenia obsługi technicznej zgodnie z normami ustalonymi w podsekcji D niniejszego załącznika i do dopuszczenia statku powietrznego do eksploatacji. W takim przypadku właściciel:

1.	uzyskuje szczegółowe dane dotyczące wszelkich wykonanych prac oraz kwalifikacji osoby wystawiającej poświadczenie i przechowuje te dane w dokumentacji statku powietrznego; oraz

zapewnia powtórne sprawdzenie i zatwierdzenie wszelkiej tego rodzaju obsługi technicznej przez posiadającą odpowiednie zezwolenie osobę określoną w pkt M.A.801 lit. b) bądź instytucję zatwierdzoną zgodnie z sekcją A podsekcja F niniejszego załącznika (część M), lub załącznikiem II (część 145), jak najszybciej, lecz w terminie nieprzekraczającym 7 dni; oraz

3.	powiadamia instytucję odpowiedzialną za zarządzanie ciągłą zdatnością do lotu statku powietrznego, jeżeli zawarł umowę zgodnie z pkt M.A.201 lit. e), lub – w razie braku tego rodzaju umowy – właściwy organ, w terminie 7 dni od wystawienia tego rodzaju upoważnienia do certyfikacji.

e)	W przypadku dopuszczenia do eksploatacji na podstawie pkt M.A.801 lit. b) ppkt 2 lub pkt M.A.801 lit. c), w wykonywaniu zadań obsługi technicznej personel certyfikujący może wspomagać jedna osoba lub więcej pod jego bezpośrednią i stałą kontrolą.

Poświadczenie obsługi zawiera przynajmniej następujące informacje:

1.	podstawowe dane na temat przeprowadzonej obsługi technicznej; oraz

2.	datę zakończenia obsługi technicznej; oraz

dane identyfikacyjne instytucji i/lub osoby wystawiającej dopuszczenie do eksploatacji, zawierające:

(i)	numer referencyjny zezwolenia organizacji obsługowej zatwierdzonej zgodnie z sekcją A podsekcja F niniejszego załącznika (część M) oraz personelu certyfikującego, który wystawia taki certyfikat; lub

(ii)	w przypadku poświadczenia obsługi określonego w pkt M.A.801 lit. b) ppkt 2 lub pkt M.A.801 lit. c), dane identyfikacyjne i, gdzie stosowne, numer licencji personelu certyfikującego, który wystawia taki certyfikat;

4.	ograniczenia zdatności do lotu lub ograniczenia eksploatacyjne, jeśli występują.

W drodze odstępstwa od przepisów lit. b) i niezależnie od przepisów lit. h), w przypadku braku możliwości zakończenia wymaganej obsługi technicznej można wydać poświadczenie obsługi w ramach ograniczeń zatwierdzonych dla statku powietrznego. Fakt ten, wraz z wszelkimi stosownymi ograniczeniami zdatności do lotu lub ograniczeniami eksploatacyjnymi jest rejestrowany w poświadczeniu obsługi statku powietrznego przed wydaniem takiego certyfikatu, jako część informacji wymagana na podstawie lit. f) ppkt 4.

h)	Poświadczenie obsługi nie jest wydawane w przypadku istnienia jakiegokolwiek wiadomego braku zgodności, który zagraża bezpieczeństwu lotu.”;

30)

punkt M.A.802 otrzymuje brzmienie:

„M.A.802 Certyfikat dopuszczenia podzespołu do eksploatacji

a)	Certyfikat dopuszczenia do eksploatacji jest wydawany każdorazowo po zakończeniu obsługi technicznej podzespołu statku powietrznego zgodnie z pkt M.A.502.

Autoryzowany certyfikat dopuszczenia do eksploatacji, określany jako formularz 1 EASA, stanowi certyfikat zezwolenia na dopuszczenie podzespołu do eksploatacji, z wyjątkiem przypadku, gdy tego rodzaju obsługa techniczna podzespołów statku powietrznego została przeprowadzona zgodnie z pkt M.A.502 lit. b) lub pkt M.A.502 lit. d) i wówczas obsługa techniczna podlega procedurom dopuszczania do eksploatacji statku powietrznego zgodnie z pkt M.A.801.”;

31)

punkt M.A.803 otrzymuje brzmienie:

„M.A.803 Upoważnienie pilota-właściciela

Aby kwalifikować się jako pilot-właściciel, dana osoba musi:

1.	posiadać ważną licencję pilota (lub dokument równoważny), wystawioną lub zatwierdzoną przez państwo członkowskie na statki powietrzne odpowiedniego typu lub klasy; oraz

posiadać statek powietrzny, jako wyłączny właściciel lub współwłaściciel; właściciel musi być:

(i)	jedną z osób fizycznych wskazanych w dokumencie rejestracyjnym; lub

(ii)

członkiem podmiotu prawnego prowadzącego działalność rekreacyjną o charakterze niekomercyjnym, w przypadku gdy ten podmiot prawny jest wyszczególniony w dokumencie rejestracyjnym jako właściciel lub użytkownik oraz gdy dana osoba bezpośrednio uczestniczy w procesie podejmowania decyzji przez dany podmiot prawny i jest przez niego wyznaczona do przeprowadzania obsługi technicznej pilota-właściciela.

W odniesieniu do każdego prywatnie eksploatowanego silnikowego statku powietrznego o prostej konstrukcji i maksymalnej masie startowej nie większej niż 2 730 kg, szybowca, motoszybowca lub balonu, pilot-właściciel może wystawić poświadczenie obsługi po przeprowadzeniu ograniczonej obsługi technicznej pilota-właściciela określonej w dodatku VIII.

c)	Zakres ograniczonej obsługi technicznej pilota-właściciela określony jest w programie obsługi technicznej statku powietrznego, o którym mowa w pkt M.A.302.

Poświadczenie obsługi należy wpisać do dziennika pokładowego. Musi on zawierać podstawowe szczegółowe informacje na temat przeprowadzonej obsługi technicznej, dane dotyczące obsługi technicznej, datę jej zakończenia oraz tożsamość, podpis i numer licencji pilota-właściciela wystawiającego taki certyfikat.”;

32)

punkt M.A.901 otrzymuje brzmienie:

„M.A.901 Przegląd zdatności do lotu statku powietrznego

W celu zagwarantowania ważności poświadczenia zdatności do lotu statku powietrznego przeprowadza się okresowy przegląd zdatności do lotu statku powietrznego i dokumentacji ciągłej zdatności do lotu.

a)	Poświadczenie przeglądu zdatności do lotu jest wydawane zgodnie z dodatkiem III (formularz 15a lub 15b EASA) po pomyślnym zakończeniu przeglądu zdatności do lotu. Poświadczenie przeglądu zdatności do lotu jest ważne jeden rok.

Statek powietrzny w kontrolowanym środowisku oznacza statek powietrzny: (i) stale zarządzany w okresie poprzedzających 12 miesięcy przez jedną uprawnioną instytucję zarządzającą zdatnością do lotu, zatwierdzoną zgodnie z sekcją A podsekcja G niniejszego załącznika (część M); i (ii) objęty w okresie poprzedzających 12 miesięcy obsługą techniczną prowadzoną przez organizację obsługową zatwierdzoną zgodnie z sekcją A podsekcja F niniejszego załącznika (część M) lub załącznikiem II (część 145). Obejmuje to zadania związane z obsługą techniczną określone w pkt M.A.803 lit. b) prowadzone i zatwierdzone zgodnie z pkt M.A.801 lit. b) ppkt 2 lub pkt M.A.801 lit. b) ppkt 3.

W przypadku wszystkich statków powietrznych eksploatowanych w lotniczych przewozach handlowych oraz statków powietrznych o maksymalnej masie startowej powyżej 2 730 kg, z wyjątkiem balonów, pozostających w kontrolowanym środowisku, instytucja, o której mowa w lit. b), zarządzająca ciągłą zdatnością do lotu statku powietrznego, może, mając odpowiednie uprawnienia i pod warunkiem spełnienia wymogów lit. k):

1.	wystawić poświadczenie przeglądu zdatności do lotu zgodnie z pkt M.A.710; oraz

2.	dla wydanego przez siebie poświadczenia przeglądu zdatności do lotu, w przypadku gdy statek powietrzny pozostawał w kontrolowanym środowisku, przedłużyć dwukrotnie ważność poświadczenia przeglądu zdatności do lotu, każdorazowo na okres jednego roku.

W przypadku wszystkich statków powietrznych eksploatowanych w lotniczych przewozach handlowych, oraz statków powietrznych o maksymalnej masie startowej powyżej 2 730 kg, z wyjątkiem balonów, (i) niepozostających w kontrolowanym środowisku; lub (ii) zarządzanych przez instytucję zarządzającą ciągłą zdatnością do lotu, która nie ma prawa przeprowadzać przeglądu zdatności do lotu, poświadczenie przeglądu zdatności do lotu jest wystawiane przez właściwy organ po wydaniu pozytywnej opinii na podstawie zalecenia wydanego przez instytucję zarządzającą ciągłą zdatnością do lotu odpowiednio zatwierdzoną na podstawie sekcji A podsekcja G niniejszego załącznika (część M), przesłanego wraz z wnioskiem właściciela lub użytkownika. To zalecenie opiera się na przeglądzie zdatności do lotu przeprowadzonej zgodnie z pkt M.A.710.

W przypadku statków powietrznych o maksymalnej masie startowej nie większej niż 2 730 kg, nieeksploatowanych w lotniczych przewozach handlowych, oraz balonów, każda instytucja zarządzająca ciągłą zdatnością do lotu zatwierdzona na podstawie sekcji A podsekcja G niniejszego załącznika (część M) i wyznaczona przez właściciela lub użytkownika, może, mając odpowiednie uprawnienia i pod warunkiem spełnienia wymogów lit. k):

1.	wystawić poświadczenie przeglądu zdatności do lotu zgodnie z pkt M.A.710; oraz

2.	dla wydanego przez siebie poświadczenia przeglądu zdatności do lotu, w przypadku gdy statek powietrzny pozostawał w kontrolowanym środowisku pod jej nadzorem, przedłużyć dwukrotnie ważność poświadczenia przeglądu zdatności do lotu, każdorazowo na okres jednego roku.

W drodze odstępstwa od przepisów pkt M.A.901 lit. c) ppkt 2 i pkt M.A.901 lit. e) ppkt 2, w przypadku statków powietrznych pozostających w kontrolowanym środowisku, instytucja, o której mowa w lit. b), zarządzająca ciągłą zdatnością do lotu statków powietrznych, pod warunkiem spełnienia wymogów lit. k), może przedłużyć dwukrotnie, każdorazowo na okres jednego roku, ważność poświadczenia przeglądu zdatności do lotu, wydanego przez właściwy organ lub przez inną instytucję zarządzającą ciągłą zdatnością do lotu, zatwierdzoną zgodnie z sekcją A podsekcja G niniejszego załącznika (część M).

W drodze odstępstwa od przepisów pkt M.A.901 lit. e) i pkt M.A.901 lit. i) ppkt 2, w przypadku statków powietrznych ELA1 nieeksploatowanych w lotniczych przewozach handlowych i niepodlegających przepisom pkt M.A.201 lit. i), poświadczenie przeglądu zdatności do lotu może być również wystawiane przez właściwy organ po wydaniu pozytywnej opinii na podstawie zalecenia wydanego przez personel certyfikujący, formalnie zatwierdzony przez właściwy organ i spełniający wymogi załącznika III (część 66), jak również wymogi określone w pkt M.A.707 lit. a) ppkt 2 lit. a), przesłanego wraz z wnioskiem właściciela lub użytkownika. Zalecenie to opiera się na przeglądzie zdatności do lotu przeprowadzonej zgodnie z pkt M.A.710 i nie jest wydawane na dłużej niż dwa kolejne lata.

h)	W każdym przypadku, gdy okoliczności wskazują na istnienie potencjalnego zagrożenia bezpieczeństwa, właściwy organ dokonuje przeglądu zdatności do lotu i samodzielnie wystawia poświadczenie przeglądu zdatności do lotu.

Poza okolicznościami wskazanymi w przepisach lit. h), właściwy organ może również przeprowadzić przegląd zdatności do lotu i samodzielnie wystawić poświadczenie przeglądu zdatności do lotu w następujących przypadkach:

1.	dla statków powietrznych nieeksploatowanych w lotniczych przewozach handlowych w sytuacji, gdy statek jest zarządzany przez instytucję zarządzającą ciągłą zdatnością do lotu, zatwierdzoną zgodnie z sekcją A podsekcja G niniejszego załącznika (część M) mieszczącą się w kraju trzecim;

2.	dla wszystkich balonów i wszelkich pozostałych statków powietrznych o maksymalnej masie startowej nie większej niż 2 730 kg, jeśli właściciel wystąpi z takim wnioskiem.

W przypadku gdy właściwy organ przeprowadza przegląd zdatności do lotu i/lub samodzielnie wystawia poświadczenie przeglądu zdatności do lotu, właściciel lub użytkownik zapewnia właściwemu organowi:

1.	dokumentację wymaganą przez ten organ; oraz

2.	odpowiednie zakwaterowanie w stosownej lokalizacji dla jego personelu; oraz

3.	w miarę potrzeb wsparcie personelu posiadającego odpowiednie kwalifikacje zgodnie z załącznikiem III (część 66) lub równorzędnego z personelem określonym w 145.A.30 lit. j) ppkt 1 i 2 załącznika II (część 145).

k)	Poświadczenie przeglądu zdatności do lotu nie może być wydane lub przedłużone, jeżeli istnieją dowody lub powody, aby sądzić, że statek powietrzny jest niesprawny.”;

33)

w pkt M.A.904 lit. a) i b) otrzymują brzmienie:

„a)

W przypadku wprowadzania do rejestru państwa członkowskiego statku powietrznego z kraju trzeciego, wnioskodawca:

1.	występuje do państwa członkowskiego rejestracji o wydanie nowego poświadczenia przeglądu zdatności do lotu zgodnie z załącznikiem (część 21) do rozporządzenia (WE) nr 1702/2003; oraz

2.	dla innych niż nowe statków powietrznych zapewnia pomyślne przeprowadzenie przeglądu zdatności do lotu zgodnie z pkt M.A.901; oraz

3.	zapewnia przeprowadzenie całości obsługi technicznej w celu uzyskania zgodności z zatwierdzonym programem obsługi technicznej zgodnie z pkt M.A.302.

b)	Po stwierdzeniu, że statek powietrzny spełnia odpowiednie wymagania, instytucja zarządzająca ciągłą zdatnością do lotu przesyła, w stosownych przypadkach, udokumentowane zalecenie państwu członkowskiemu rejestracji w celu wydania poświadczenia przeglądu zdatności do lotu.”;

34)

w pkt M.B.301 wprowadza się następujące zmiany:

(i)	w lit. b) „M.A.302 lit. e)” zastępuje się „pkt M.A.302 lit. c)”;

(ii)	w lit. d) „M.A.302 lit. c) i d)” zastępuje się „pkt M.A.302 lit. d), e) i f)”;

35)	w pkt M.B.302 „art. 10 ust. 3” zastępuje się „art. 14 ust. 4”;

36)

w pkt M.B.303 lit. a) otrzymuje brzmienie:

„a)	Właściwy organ opracowuje program przeglądów w celu monitorowania stanu zdatności do lotu floty statków powietrznych znajdujących się w jego rejestrze.”;

37)

w pkt M.B.303 dodaje się lit. i) w brzmieniu:

„i)	W celu ułatwienia podjęcia odpowiednich działań w zakresie egzekwowania przepisów, właściwe organy wymieniają informacje na temat niezgodności stwierdzonych zgodnie z przepisami lit. h).”;

38)

punkt M.B.606 otrzymuje brzmienie:

„M.B.606 Zmiany

a)	Właściwy organ dostosowuje się do odpowiednich elementów procesu wstępnego zatwierdzenia w odniesieniu do wszelkich zmian w instytucji zgłoszonych zgodnie z pkt M.A.617.

b)	Właściwy organ może narzucić warunki, zgodnie z którymi uprawniona organizacja obsługowa może działać w trakcie tych zmian, o ile nie ustali, że zezwolenie powinno zostać zawieszone ze względu na charakter lub zakres zmian.

W przypadku każdej zmiany w podręczniku organizacji obsługowej:

1.	W przypadku bezpośredniego zatwierdzania zmian zgodnie z pkt M.A.604 lit. b), właściwy organ sprawdza, czy procedury określone w podręczniku są zgodne z przepisami niniejszego załącznika (część M), zanim uprawniona organizacja zostanie formalnie powiadomiona o zatwierdzeniu.

2.	W przypadku procedury pośredniego zatwierdzania zmian zgodnie z pkt M.A.604 lit. c), właściwy organ zapewnia: (i) niewielki zakres zmian; oraz (ii) odpowiednią kontrolę nad zatwierdzaniem wszelkich takich zmian, tak, aby nadal spełniały one wymogi niniejszego załącznika (część M).”;

39)

punkt M.B.706 otrzymuje brzmienie:

„M.B.706 Zmiany

a)	Właściwy organ dostosowuje się do odpowiednich elementów procesu wstępnego zatwierdzenia w odniesieniu do wszelkich zmian w instytucji zgłoszonych zgodnie z pkt M.A.713.

b)	Właściwy organ może narzucić warunki, zgodnie z którymi uprawniona instytucja zarządzająca ciągłą zdatnością do lotu może działać w trakcie tych zmian, o ile nie ustali, że zezwolenie powinno zostać zawieszone ze względu na charakter lub zakres zmian.

W przypadku każdej zmiany w charakterystyce zarządzania ciągłą zdatnością do lotu:

1.	W przypadku bezpośredniego zatwierdzania zmian zgodnie z pkt M.A.704 lit. b), właściwy organ sprawdza, czy procedury określone w charakterystyce są zgodne z przepisami niniejszego załącznika (część M), zanim uprawniona instytucja zostanie formalnie powiadomiona o zatwierdzeniu.

2.	W przypadku procedury pośredniego zatwierdzania zmian zgodnie z pkt M.A.704 lit. c), właściwy organ zapewnia: (i) niewielki zakres zmian; oraz (ii) odpowiednią kontrolę nad zatwierdzaniem wszelkich takich zmian, tak, aby nadal spełniały one wymogi niniejszego załącznika (część M).”;

40)	w pkt M.B.901 „M.A.902 lit. d)” zastępuje się „pkt M.A.901”;

41)

punkt M.B.902 otrzymuje brzmienie:

„M.B.902 Przegląd zdatności do lotu przez właściwy organ

a)	W przypadku gdy właściwy organ przeprowadza przegląd zdatności do lotu i wydaje poświadczenie przeglądu zdatności do lotu na formularzu 15a EASA (dodatek III), przeprowadza on przegląd zdatności do lotu zgodnie z przepisami pkt M.A.710.

Właściwy organ posiada odpowiedni personel ds. przeglądu zdatności do lotu w celu przeprowadzania przeglądów zdatności do lotu.

a.	mają co najmniej pięć lat doświadczenia w zapewnianiu ciągłej zdatności do lotu; oraz

c.	posiadają formalne przeszkolenie w zakresie technicznej obsługi lotniczej; oraz

d.	zajmują stanowiska wiążące się z właściwymi obowiązkami.

Niezależnie od lit. a)–d) wymóg określony w pkt M.B.902 lit. b) ppkt 1 lit. b. może zostać zastąpiony przez wymóg posiadania pięciu lat doświadczenia w zapewnianiu ciągłej zdatności do lotu poza doświadczeniem już wymaganym zgodnie z pkt M.B.902 lit. b) ppkt 1 lit. a.

W przypadku statków powietrznych nieeksploatowanych w lotniczych przewozach handlowych o maksymalnej masie startowej poniżej 2 730 kg, oraz balonów, członkowie personelu:

a.	mają co najmniej trzy lata doświadczenia w zapewnianiu ciągłej zdatności do lotu; oraz

c.	posiadają odpowiednie przeszkolenie w zakresie technicznej obsługi lotniczej; oraz

d.	zajmują stanowiska wiążące się z właściwymi obowiązkami.

Niezależnie od lit. a–d wymóg podany w pkt M.B.902 lit. b) ppkt 2 lit. b. może zostać zastąpiony przez wymóg posiadania czterech lat doświadczenia w zapewnianiu ciągłej zdatności do lotu poza doświadczeniem już wymaganym zgodnie z pkt M.B.902 lit. b) ppkt 2 lit. a.

c)	Właściwy organ przechowuje kartoteki całego personelu zajmującego się przeglądami zdatności do lotu, obejmujące szczegółowe informacje o odpowiednich kwalifikacjach i skrócony opis zdobytego doświadczenia w zakresie zarządzania ciągłą zdatnością do lotu oraz odbytych szkoleń.

d)	Właściwy organ ma dostęp do odpowiednich danych określonych w pkt M.A.305, M.A.306 i M.A.401 podczas przeprowadzania przeglądu zdatności do lotu.

e)	Członkowie personelu, którzy przeprowadzają przegląd zdatności do lotu, wystawiają formularz 15a po pomyślnym zakończeniu przeglądu zdatności do lotu.”;

42)

w dodatku I „Umowa w sprawie zapewniania ciągłej zdatności do lotu” pkt 5.1 i 5.2 otrzymują brzmienie:

„5.1.

Obowiązki uprawnionej instytucji:

1.	zapewnienie, że dany typ statku powietrznego wchodzi w zakres jego zatwierdzenia;

przestrzeganie warunków służących zachowaniu ciągłej zdatności do lotu statku powietrznego, wymienionych poniżej:

a)	opracowanie programu obsługi technicznej dla statku powietrznego, obejmującego opracowany program niezawodności, w stosownych przypadkach;

b)	określenie (w programie obsługi technicznej) zadań obsługi technicznej, które może wykonać pilot-właściciel zgodnie z pkt M.A.803 lit. c);

c)	zorganizowanie procesu zatwierdzenia programu obsługi technicznej statku powietrznego;

d)	po jego zatwierdzeniu przesłanie kopii programu obsługi technicznej statku powietrznego właścicielowi;

e)	zorganizowanie inspekcji pomostowej z wykorzystaniem poprzedniego programu obsługi technicznej statku;

f)	zorganizowanie prowadzenia całości obsługi technicznej przez uprawnioną organizację obsługową;

g)	podjęcie kroków w celu zastosowania wszystkich odpowiednich dyrektyw zdatności do lotu;

h)	zorganizowanie dokonania napraw przez uprawnioną organizację obsługową wszystkich usterek wykrytych podczas planowej obsługi technicznej, przeglądu zdatności do lotu lub usterek zgłoszonych przez właściciela;

i)	koordynowanie wykonania regularnej obsługi technicznej, stosowania dyrektyw zdatności do lotu, wymiany części o ograniczonej żywotności, oraz wymagań w zakresie kontroli podzespołów;

j)	każdorazowe informowanie właściciela o przekazaniu statku powietrznego do uprawnionej organizacji obsługowej;

k)	zarządzanie całą dokumentacją techniczną;

l)	archiwizowanie całości dokumentacji technicznej;

3.	zorganizowanie procesu zatwierdzenia wszelkich modyfikacji statku powietrznego, zgodnie z załącznikiem (część 21) do rozporządzenia (WE) nr 1702/2003, przed ich wprowadzeniem w życie;

4.	zorganizowanie procesu zatwierdzenia wszelkich napraw statku powietrznego, zgodnie z załącznikiem (część 21) do rozporządzenia (WE) nr 1702/2003, przed ich wykonaniem;

5.	informowanie właściwego organu państwa członkowskiego rejestracji w każdym przypadku, gdy statek powietrzny nie został przekazany do uprawnionej organizacji obsługowej przez właściciela, jak wymaga tego uprawniona instytucja;

6.	informowanie właściwego organu państwa członkowskiego rejestracji w każdym przypadku, gdy niniejsze umowa nie jest przestrzegana;

7.	w miarę potrzeb przeprowadzanie przeglądu zdatności do lotu statku powietrznego i wystawianie poświadczenia przeglądu zdatności do lotu lub wydawanie zalecenia właściwemu organowi państwa członkowskiego rejestracji;

8.	przekazywanie w ciągu 10 dni kopii każdego wystawionego lub przedłużonego poświadczenia przeglądu zdatności do lotu do właściwego organu państwa członkowskiego rejestracji;

9.	sporządzanie sprawozdań na temat wszelkich zdarzeń nakazanych stosownymi regulacjami;

10.	informowanie właściwego organu państwa członkowskiego rejestracji, w każdym przypadku gdy niniejsza umowa została wypowiedziana przez którąkolwiek ze stron.

5.2.

Obowiązki właściciela:

1.	posiadanie ogólnej wiedzy na temat zatwierdzonego programu obsługi technicznej;

2.	posiadanie ogólnej wiedzy na temat przepisów niniejszego załącznika (część M);

3.	przekazywanie statku powietrznego do uprawnionej organizacji obsługowej uzgodnionej z uprawnioną instytucją w planowanym terminie wyznaczonym na wniosek uprawnionej instytucji;

4.	wykonywanie modyfikacji wyłącznie po konsultacji z uprawnioną instytucją;

5.	informowanie uprawnionej instytucji o wszystkich czynnościach obsługi technicznej przeprowadzonych na wyjątkowych zasadach bez wiedzy i kontroli uprawnionej organizacji;

6.	zgłaszanie, za pośrednictwem dziennika pokładowego, uprawnionej instytucji wszystkich usterek wykrytych podczas eksploatacji;

7.	informowanie właściwego organu państwa członkowskiego rejestracji w każdym przypadku, gdy niniejsza umowa została wypowiedziana przez którąkolwiek ze stron;

8.	każdorazowe informowanie właściwego organu państwa członkowskiego rejestracji i uprawnioną instytucję o sprzedaży statku powietrznego;

9.	sporządzanie sprawozdań o wszelkich zdarzeniach, nakazanych przez odpowiednie regulacje;

10.	regularne informowanie uprawnionej instytucji o wylatanych przez statek powietrzny godzinach oraz przekazywanie wszelkich pozostałych danych dotyczących wykorzystania statku powietrznego, zgodnie z ustaleniami z uprawnioną instytucją;

11.

wprowadzanie poświadczenia obsługi do dzienników pokładowych w sposób określony w pkt M.A.803. lit. d) w przypadku wykonywania obsługi technicznej pilota-właściciela bez wykraczania poza wykaz zadań obsługi technicznej podany w zatwierdzonym programie obsługi technicznej określonym w pkt 803 lit. c);

12.	informowanie uprawnionej instytucji zarządzającej ciągłą zdatnością do lotu odpowiedzialnej za zarządzanie ciągłą zdatnością do lotu statku powietrznego nie później niż 30 dni po zakończeniu wszelkich zadań obsługi technicznej pilota-właściciela zgodnie z pkt M.A.305 lit. a).”;

43)

Dodatek II sekcja 2 „WYPEŁNIANIE POŚWIADCZENIA OBSŁUGI PRZEZ WYSTAWCĘ” otrzymuje brzmienie:

w polu 13, akapit czwarty tiret ósme otrzymuje brzmienie:

„–	Deklaracja certyfikatu dopuszczenia podzespołu do eksploatacji, o której mowa w pkt M.A.613,”;

pole 19 otrzymuje brzmienie:

„Pole 19 W przypadku całości obsługi technicznej wykonywanej przez organizację obsługową upoważnioną zgodnie z sekcją A podsekcja F załącznika I (część M) do rozporządzenia (WE) nr 2042/2003 należy zaznaczyć pole »zgodnie z innym przepisem określonym w polu 13« i potwierdzić deklarację poświadczenia obsługi w polu 13.

W polu 13 dodaje się deklarację certyfikatu dopuszczenia podzespołu do eksploatacji, o której mowa w pkt M.A.613:

„Zaświadcza się, że, o ile nie określono inaczej w tym polu, prace wymienione w polu 12 i opisane w tym polu zostały przeprowadzone zgodnie z wymogami sekcji A podsekcja F załącznika I (część M) do rozporządzenia (WE) nr 2042/2003 i w odniesieniu do tych prac uznaje się, że element ten może być dopuszczony do eksploatacji. NIE JEST TO DOPUSZCZENIE DO EKSPLOATACJI NA PODSTAWIE ZAŁĄCZNIKA II (CZĘŚĆ 145) DO ROZPORZĄDZENIA (WE) NR 2042/2003.”.

Stwierdzenie zawarte w certyfikacie „o ile nie określono inaczej w tym polu” odnosi się do następujących sytuacji:

(i)gdy obsługa techniczna nie mogła zostać zakończona;(ii)gdy obsługa techniczna odbiegała od normy wymaganej przepisami niniejszego załącznika (część M);(iii)gdy obsługa techniczna została przeprowadzona zgodnie z wymaganiami nieujętymi w niniejszym załączniku (część M). W tym przypadku w polu 13 należy podać konkretny przepis krajowy.

Pole 13 określa, który z tych przypadków lub ich kombinacja wystąpiła.”;

44)	Dodatek III otrzymuje brzmienie: „Dodatek III Poświadczenia przeglądów zdatności do lotu

45)

W dodatku IV punkty 4 i 5 otrzymują brzmienie:

„4.

Zaszeregowanie w kategorii klasy A oznacza, że organizacja obsługowa, zatwierdzona zgodnie z sekcją A podsekcja F niniejszego załącznika (część M), może prowadzić obsługę techniczną statku powietrznego, a także jego podzespołów (w tym silnika/pomocniczych zespołów silnikowych (APU)) zgodnie z danymi dotyczącymi obsługi technicznej statku powietrznego, lub, za zgodą właściwego organu, zgodnie z danymi dotyczącymi obsługi technicznej podzespołów, jednak wyłącznie wtedy, gdy takie podzespoły są zainstalowane w statku powietrznym. Niemniej jednak taka posiadająca kategorię A uprawniona organizacja obsługowa może tymczasowo wymontować ten podzespół na czas obsługi technicznej, aby ułatwić do niego dostęp, z wyjątkiem przypadku, gdy tego rodzaju demontaż powoduje konieczność dodatkowej obsługi technicznej niekwalifikującej się w kontekście przepisów niniejszego podpunktu. Podlega to procedurze kontrolnej ujętej w charakterystyce organizacji obsługowej akceptowanych przez państwo członkowskie. Sekcja dotycząca ograniczeń określa zakres takiej obsługi technicznej, wskazując tym samym zakres pozwolenia.

Zaszeregowanie w kategorii klasy B oznacza, że organizacja obsługowa, zatwierdzona zgodnie z sekcją A podsekcja F niniejszego załącznika (część M), może prowadzić obsługę techniczną niezamontowanego silnika i/lub APU, a także podzespołów silnika i/lub APU zgodnie z danymi dotyczącymi obsługi technicznej silnika i/lub APU lub, za zgodą właściwego organu, zgodnie z danymi dotyczącymi obsługi technicznej podzespołów, jednak wyłącznie wtedy, gdy takie podzespoły są zamontowane w silniku i/lub APU. Niemniej jednak taka posiadająca kategorię B uprawniona organizacja obsługowa może tymczasowo wymontować ten podzespół na czas obsługi technicznej, aby ułatwić do niego dostęp, z wyjątkiem przypadku, gdy tego rodzaju demontaż powoduje konieczność dodatkowej obsługi technicznej niekwalifikującej się w kontekście przepisów niniejszego podpunktu. Sekcja dotycząca ograniczeń określa zakres takiej obsługi technicznej, wskazując tym samym zakres pozwolenia. Organizacja obsługowa zatwierdzona zgodnie z sekcją A podsekcja F niniejszego załącznika (część M) zaszeregowana w kategorii klasy B może także wykonywać obsługę techniczną zamontowanego silnika w trakcie obsługi technicznej »hangarowej« i »liniowej«, z zastrzeżeniem procedury kontrolnej ujętej w charakterystyce organizacji obsługowej. Zakres prac zawarty w charakterystyce organizacji obsługowej odzwierciedla takie czynności w przypadku uzyskania pozwolenia od państwa członkowskiego.”;

46)	Dodatek VI otrzymuje brzmienie: „Dodatek VI Certyfikat zatwierdzający dla instytucji zarządzającej ciągłą zdatnością do lotu, o której mowa w załączniku I (część M) podsekcja G

47)

Dodatek VII otrzymuje brzmienie:

a)	pierwsze zdanie otrzymuje brzmienie: „Następujące elementy składają się na zadania kompleksowej obsługi technicznej określonej w pkt M.A.502 lit. d) ppkt 3, pkt M.A.801 lit. b) ppkt 2 i pkt M.A.801 lit. c):”;

dodaje się ppkt 3, 4 i 5 w brzmieniu:

„3.

Wykonanie następującej obsługi technicznej silnika tłokowego:

demontaż i ponowny montaż silnika tłokowego inny niż: (i) w celu uzyskania dostępu do zespołów tłoków/cylindrów; lub (ii) w celu usunięcia osłony tylnych akcesoriów, umożliwiającego skontrolowanie i/lub wymianę zespołów pompy olejowej w przypadku gdy tego rodzaju czynności nie są związane z demontażem i ponownym zamontowaniem kół zębatych wewnętrznych;

b)	demontaż i ponowny montaż przekładni redukcyjnych;

c)	spawanie i lutowanie twardych złączy inne niż drobne naprawy spawalnicze jednostek układu wydechowego przeprowadzane przez spawacza posiadającego odpowiednie uprawnienia lub zezwolenia, lecz z wyłączeniem wymiany podzespołów;

d)	czynności zakłócające działanie poszczególnych części jednostek dostarczanych jako jednostki poddane próbie hamowania, z wyjątkiem przypadku wymiany lub regulacji elementów normalnie wymienialnych lub podlegających regulacji w ramach obsługi.

Wyważanie śmigła, z wyjątkiem:

a)	równoważenia statycznego do celów certyfikacji, w przypadku gdy jest ono wymagane w podręczniku obsługi technicznej;

b)	równoważenia dynamicznego na zamontowanych śmigłach, przy pomocy urządzeń elektronicznych służących do równoważenia w przypadku gdy jest to dozwolone w podręczniku obsługi technicznej lub w innych zatwierdzonych danych dotyczących zdatności do lotu.

Każde dodatkowe zadanie, które wymaga:

a)	specjalistycznego oprzyrządowania, wyposażenia lub obiektów; lub

b)	szerokich procedur koordynacyjnych z uwagi na wydłużony czas wykonywania zadań i konieczność zaangażowania kilku osób.”;

48)

Dodatek VIII otrzymuje brzmienie:

„Dodatek VIII

Ograniczona obsługa techniczna pilota-właściciela

Przed przystąpieniem do wykonywania zadania w ramach obsługi technicznej pilota-właściciela należy przestrzegać następujących zasad podstawowych, niezależnie od wymagań określonych w załączniku I (część M):

Kompetencje i zakres obowiązków

1.	Pilot-właściciel jest zawsze odpowiedzialny za całość obsługi technicznej, którą wykonuje.

Przed przystąpieniem do wykonywania zadań w ramach obsługi technicznej pilota-właściciela, pilot-właściciel musi upewnić się, że posiada kompetencje do wykonania danego zadania. Do obowiązków pilotów-właścicieli należy zapoznanie się ze standardowymi praktykami obsługi technicznej posiadanych przez nich statków powietrznych oraz z programem obsługi technicznej tych statków. Jeżeli pilot-właściciel nie jest przygotowany do wykonania danego zadania, pilot-właściciel nie może go wykonać.

Pilot-właściciel (lub instytucja, z którą zawarł umowę, o której mowa w sekcji A podsekcja G niniejszego załącznika) odpowiada za ustalenie zadań pilota-właściciela zgodnie z niniejszymi zasadami podstawowymi w zakresie programu obsługi technicznej i za zapewnienie, że dokument ten jest systematycznie aktualizowany.

4.	Zatwierdzenie programu obsługi technicznej musi być dokonane zgodnie z pkt M.A.302.

Zadania

Pilot-właściciel może przeprowadzać proste inspekcje wizualne lub proste czynności w celu sprawdzenia ogólnego stanu i oczywistych uszkodzeń oraz prawidłowego działania płatowca, silników, układów i podzespołów.

Pilot-właściciel nie wykonuje zadań obsługi technicznej, jeżeli zadanie:

1.	ma decydujący wpływ na bezpieczeństwo, a nieprawidłowe wykonanie tego zadania radykalnie wpłynie na zdatność statku powietrznego do lotu lub jest zadaniem obsługi technicznej szczególnie wrażliwym z punktu widzenia bezpieczeństwa lotu zgodnie z pkt M.A.402 lit. a); i/lub

2.	wymaga demontażu głównych podzespołów lub głównego zespołu; i/lub

3.	jest wykonywane zgodnie z dyrektywą zdatności do lotu lub z pozycją ograniczeń zdatności do lotu, o ile nie jest wyraźnie dozwolone w tej dyrektywie lub w tej pozycji; i/lub

4.	wymaga stosowania specjalnych narzędzi, narzędzi kalibrowanych (z wyjątkiem klucza dynamometrycznego i zagniataka); i/lub

5.	wymaga stosowania urządzeń testujących lub przeprowadzania specjalnych badań (np. badania nieniszczące, testy systemu lub kontrole operacyjne automatycznego i elektronicznego wyposażenia pokładowego); i/lub

6.	polega na nieplanowanych badaniach specjalnych (np. badanie trudnego lądowania); i/lub

7.	rzutuje na układy o decydującym znaczeniu dla lotów według wskazań przyrządów (lotów IFR); i/lub

8.	znajduje się w wykazie w dodatku VII lub jest zadaniem związanym z obsługą techniczną podzespołów zgodnie z pkt M.A.502.

Wyżej wymienione kryteria od 1 do 8 nie mogą stracić priorytetowego charakteru w stosunku do mniej restrykcyjnych instrukcji wydanych zgodnie z »programem obsługi technicznej określonym w pkt M.A.302 lit. d)«.

Każde zadanie wymienione w instrukcji użytkowania w locie jako przygotowujące statek powietrzny do lotu (przykład: montaż skrzydeł szybowca lub kontrola przed startem) uznaje się za zadanie pilota, a nie uznaje się za zadanie obsługi pilota-właściciela i dlatego nie wymaga ono poświadczenia obsługi.

Wykonywanie zadań obsługi technicznej pilota-właściciela i dokumentacja

Dane dotyczące obsługi technicznej określone w pkt M.A.401 muszą być zawsze dostępne podczas prowadzenia obsługi technicznej pilota-właściciela i muszą być przestrzegane. Szczegółowe dane dotyczące informacji ujętych w przewodniku obsługi technicznej pilota-właściciela muszą być uwzględnione w poświadczeniu obsługi zgodnie z pkt M.A.803 lit. d).

Pilot-właściciel musi poinformować uprawnioną instytucję zarządzającą ciągłą zdatnością do lotu odpowiedzialną za zarządzanie ciągłą zdatnością do lotu statku powietrznego (w stosownych przypadkach) nie później niż w ciągu 30 dni po zakończeniu wykonywania zadania obsługi technicznej pilota-właściciela zgodnie z pkt M.A.305 lit. a).”.

Załącznik II (część 145) do rozporządzenia (WE) nr 2042/2003 otrzymuje brzmienie:

w pkt 145.A.50, lit. a) otrzymuje brzmienie:

„a)

Poświadczenie obsługi jest wystawiane przez właściwie upoważniony personel certyfikujący w imieniu organizacji, po dokonaniu weryfikacji właściwego wykonania przez organizację wszystkich zleconych czynności związanych z obsługą, zgodnie z procedurami określonymi w pkt 145.A.70, przy uwzględnieniu dostępności i użycia danych dotyczących obsługi określonych w pkt 145.A.45, oraz po stwierdzeniu braku niezgodności, które zagrażają bezpieczeństwu lotu.”;

w dodatku II „System uznawania i ratingu organizacji” pkt 4 i 5 otrzymują brzmienie:

„4.

Zaszeregowanie w kategorii klasy A oznacza, że organizacja obsługowa, zatwierdzona zgodnie z załącznikiem II (część 145), może prowadzić obsługę techniczną statku powietrznego, a także jego podzespołów (w tym silnika i/lub pomocniczych zespołów silnikowych (APU)) zgodnie z danymi dotyczącymi obsługi technicznej statku powietrznego lub, za zgodą właściwego organu, zgodnie z danymi dotyczącymi obsługi technicznej podzespołów, jednak wyłącznie wtedy, gdy takie podzespoły są zainstalowane w statku powietrznym. Niemniej jednak taka posiadająca kategorię klasy A organizacja obsługowa, zatwierdzona zgodnie z załącznikiem II (część 145), może tymczasowo wymontować podzespół na czas obsługi technicznej, aby ułatwić do niego dostęp, z wyjątkiem przypadku, gdy tego rodzaju demontaż powoduje konieczność dodatkowej obsługi technicznej niekwalifikującej się w kontekście przepisów niniejszego ustępu. Podlega to procedurze kontrolnej ujętej w charakterystyce organizacji obsługowej akceptowanych przez państwo członkowskie. Sekcja dotycząca ograniczeń określa zakres takiej obsługi technicznej, wskazując tym samym zakres pozwolenia.

Zaszeregowanie w kategorii klasy B oznacza, że uprawniona organizacja obsługowa może prowadzić obsługę techniczną niezamontowanego silnika i/lub APU, a także podzespołów silnika i/lub APU zgodnie z danymi dotyczącymi obsługi technicznej silnika i/lub APU lub za zgodą właściwego organu, zgodnie z danymi dotyczącymi obsługi technicznej podzespołów, jednak wyłącznie wtedy, gdy takie podzespoły są zamontowane w silniku i/lub APU. Niemniej jednak taka posiadająca kategorię klasy B organizacja obsługowa, zatwierdzona zgodnie z załącznikiem II (część 145), może tymczasowo wymontować podzespół na czas obsługi technicznej, aby ułatwić do niego dostęp, z wyjątkiem przypadku, gdy tego rodzaju demontaż powoduje konieczność dodatkowej obsługi technicznej niekwalifikującej się w kontekście przepisów niniejszego ustępu. Sekcja dotycząca ograniczeń określa zakres takiej obsługi technicznej, wskazując tym samym zakres pozwolenia. Organizacja obsługowa zatwierdzona zgodnie z załącznikiem II (część 145), zaszeregowana w kategorii klasy B, może także wykonywać obsługę techniczną zamontowanego silnika w trakcie obsługi technicznej »hangarowej« i »liniowej«, z zastrzeżeniem procedury kontrolnej ujętej w charakterystyce organizacji obsługowej. Zakres prac zawarty w opisie organizacji obsługowej odzwierciedla takie czynności w przypadku uzyskania pozwolenia od państwa członkowskiego.”.

28.10.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 283/36

DYREKTYWA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY 2008/94/WE

z dnia 22 października 2008 r.

w sprawie ochrony pracowników na wypadek niewypłacalności pracodawcy

(Wersja skodyfikowana)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 137 ust. 2,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (1),

po konsultacji z Komitetem Regionów,

stanowiąc zgodnie z procedurą określoną w art. 251 Traktatu (2),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Dyrektywa Rady 80/987/EWG z dnia 20 października 1980 r. w sprawie ochrony pracowników na wypadek niewypłacalności ich pracodawcy (3) została kilkakrotnie znacząco zmieniona (4). Dla zapewnienia jasności i zrozumiałości powinna zostać sporządzona jej wersja ujednolicona.

(2)

Wspólnotowa karta podstawowych praw socjalnych pracowników przyjęta dnia 9 grudnia 1989 r. stanowi w pkt 7, że wprowadzenie rynku wewnętrznego musi prowadzić do poprawy warunków życia i pracy pracowników we Wspólnocie oraz że ta poprawa musi obejmować, w miarę potrzeb, rozwój niektórych aspektów przepisów dotyczących zatrudnienia, takich jak procedury zwolnień grupowych, oraz przepisy dotyczące upadłości.

(3)

Konieczne jest zapewnienie ochrony pracowników w przypadku niewypłacalności pracodawcy oraz w celu zapewnienia pracownikom minimalnego stopnia ochrony w szczególności dla zagwarantowania zaspokojenia roszczeń, biorąc pod uwagę konieczność zrównoważonego rozwoju gospodarczego i społecznego we Wspólnocie. W tym celu państwa członkowskie powinny ustanowić instytucję, która gwarantuje płatność kwoty pozostającej do spłaty zainteresowanym pracownikom.

(4)

W celu zapewnienia równej ochrony zainteresowanym pracownikom należy zdefiniować pojęcie niewypłacalności w świetle tendencji ustawodawczych w państwach członkowskich i także objąć tym pojęciem procedurę upadłościową inną niż likwidacja. W tym kontekście państwa członkowskie, w celu ustalenia odpowiedzialności instytucji gwarancyjnej, powinny móc postanowić, że w przypadku gdy wystąpienie niewypłacalności prowadzi do kilku postępowań upadłościowych, sytuacja ta będzie traktowana jakby chodziło tylko o jedno postępowanie.

(5)

Należy zapewnić, aby pracownicy określeni w dyrektywie Rady 97/81/WE z dnia 15 grudnia 1997 r. dotyczącej zbiorowego porozumienia ramowego dotyczącego pracy w niepełnym wymiarze godzin zawartego przez UNICE, CEEP i ETUC (5), dyrektywie Rady 1999/70/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. dotyczącej zbiorowego porozumienia ramowego dotyczącego pracy na czas określony zawartego przez ETUC, UNICE i CEEP (6) i dyrektywie Rady 91/383/EWG z dnia 25 czerwca 1991 r. uzupełniającej środki mające wspierać poprawę bezpieczeństwa i zdrowia w pracy pracowników pozostających w stosunku pracy na czas określony lub w czasowym stosunku pracy (7) nie byli wyłączeni z zakresu stosowania niniejszej dyrektywy.

(6)

W celu zapewnienia pewności prawnej dla pracowników na wypadek niewypłacalności przedsiębiorstw prowadzących działalność w kilku państwach członkowskich i wzmocnienia praw pracowników zgodnie z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich, należy wprowadzić przepisy stanowiące wyraźnie, która instytucja jest w takich przypadkach właściwa do wypłaty należności z tytułu niezaspokojonych roszczeń pracowników, oraz stawiające jako cel współpracy między właściwymi organami administracyjnymi państw członkowskich jak najwcześniejszą wypłatę należności z tytułu niezaspokojonych roszczeń pracowników. Ponadto niezbędne jest zapewnienie odpowiedniego stosowania przepisów w tej dziedzinie poprzez ustanowienie współpracy między właściwymi organami administracyjnymi w państwach członkowskich.

(7)	Państwa członkowskie mogą określać granice odpowiedzialności instytucji gwarancyjnych, które powinny być zgodne ze społecznym celem dyrektywy i które mogą uwzględniać różne poziomy roszczeń.

(8)

W celu ułatwienia określenia procedury upadłościowej, w szczególności w przypadkach transgranicznych, należy zobowiązać państwa członkowskie do powiadamiania Komisji i innych państw członkowskich o rodzajach procedur upadłościowych, które stanowią przesłankę do interwencji ze strony instytucji gwarancyjnych.

(9)

Ze względu na fakt, iż cel działań przewidzianych przez niniejszą dyrektywę nie może być osiągnięty w wystarczający sposób przez państwa członkowskie, a tym samym może on zostać lepiej osiągnięty na poziomie wspólnotowym, Wspólnota może podjąć działania, zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule niniejsza dyrektywa nie wykracza poza to, co jest niezbędne do osiągnięcia tego celu.

(10)	Komisja powinna przedstawić Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie w sprawie wykonania i stosowania niniejszej dyrektywy, w szczególności w zakresie nowych form zatrudnienia pojawiających się w państwach członkowskich.

(11)	Niniejsza dyrektywa nie powinna naruszać zobowiązań państw członkowskich odnoszących się do terminów przeniesienia do prawa krajowego i stosowania dyrektyw określonych w załączniku I część C,

PRZYJMUJĄ NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

ROZDZIAŁ I

ZAKRES STOSOWANIA I DEFINICJE

Artykuł 1

1. Niniejsza dyrektywa ma zastosowanie do roszczeń pracowników wynikających z umów o pracę lub stosunku pracy i istniejących wobec pracodawców, którzy są niewypłacalni w rozumieniu art. 2 ust. 1.

2. Państwa członkowskie mogą, wyjątkowo, wyłączyć roszczenia niektórych kategorii pracowników z zakresu stosowania niniejszej dyrektywy, z uwagi na istnienie innych form gwarancji, po stwierdzeniu, że zapewniają one zainteresowanym osobom stopień ochrony równoważny temu, jaki wynika z niniejszej dyrektywy.

3. W przypadkach gdy takie przepisy już się stosuje w ustawodawstwie krajowym, państwa członkowskie mogą nadal wyłączać z zakresu niniejszej dyrektywy:

a)	pomoc domową zatrudnioną przez osobę fizyczną;

b)	rybaków pracujących na zasadzie udziału w zyskach z połowów.

Artykuł 2

1. Do celów niniejszej dyrektywy pracodawcę uważa się za niewypłacalnego, jeżeli zgłoszony został wniosek o otwarcie postępowania zbiorowego w oparciu o niewypłacalność pracodawcy, przewidzianego w przepisach ustawowych, wykonawczych i administracyjnych państwa członkowskiego, obejmującego częściowe lub całkowite zajęcie majątku pracodawcy oraz wyznaczenie syndyka lub osoby wykonującej podobne zadanie, a organ, który jest właściwy na mocy wyżej wymienionych przepisów:

a)	zadecydował o wszczęciu postępowania; lub

b)	stwierdził definitywne zamknięcie przedsiębiorstwa lub zakładu pracodawcy, jak również, że majątek nie jest wystarczający, by wszczynanie postępowania było uzasadnione.

2. Niniejsza dyrektywa nie wpływa na przepisy prawa krajowego dotyczące definicji pojęć „pracownik”, „pracodawca”, „wynagrodzenie”, „prawo nabyte” i „prawo do nabycia uprawnień do świadczeń w przyszłości”.

Jednakże państwom członkowskim nie wolno wyłączyć z zakresu niniejszej dyrektywy:

a)	pracowników zatrudnionych w niepełnym wymiarze godzin w rozumieniu dyrektywy 97/81/WE;

b)	pracowników zatrudnionych w oparciu o umowę na czas określony w rozumieniu dyrektywy 1999/70/WE;

c)	pracowników o czasowym stosunku pracy w rozumieniu art. 1 ust. 2 dyrektywy 91/383/EWG.

3. Państwa członkowskie nie mogą ustanowić minimalnego czasu trwania umowy o pracę lub stosunku pracy w celu kwalifikacji pracowników do zgłaszania roszczeń na podstawie niniejszej dyrektywy.

4. Niniejsza dyrektywa nie wyklucza rozszerzenia przez państwa członkowskie ochrony pracowników na inne sytuacje związane z niewypłacalnością, na przykład trwałe faktyczne wstrzymanie płatności, które zostały stwierdzone na podstawie postępowań przewidzianych w przepisach prawa krajowego, innych niż postępowania określone w ust. 1.

Jednakże takie procedury nie tworzą obowiązku gwarancyjnego dla instytucji innych państw członkowskich w przypadkach określonych w rozdziale IV.

ROZDZIAŁ II

PRZEPISY DOTYCZĄCE INSTYTUCJI GWARANCYJNYCH

Artykuł 3

Państwa członkowskie podejmują środki niezbędne, aby instytucje gwarancyjne zapewniły, z zastrzeżeniem art. 4, wypłatę należności z tytułu niezaspokojonych roszczeń pracowników, wynikających z umowy o pracę lub stosunku pracy, włączając w to, jeśli stanowi tak prawo krajowe, wypłatę odprawy w związku z ustaniem stosunku pracy.

Roszczenia przejmowane przez instytucję gwarancyjną to roszczenia z tytułu niewypłaconego wynagrodzenia za okres poprzedzający określony dzień ustalony przez państwa członkowskie lub, jeśli ma to zastosowanie, następujący po tym dniu.

Artykuł 4

1. Państwa członkowskie są uprawnione do ograniczania odpowiedzialności instytucji gwarancyjnych określonych w art. 3.

2. Jeżeli państwa członkowskie korzystają z prawa określonego w ust. 1, wskazują długość okresu, za który niezaspokojone roszczenia są zaspokajane przez instytucję gwarancyjną. Jednakże nie może to być okres krótszy niż okres obejmujący wynagrodzenie za trzy ostatnie miesiące stosunku pracy przed lub po dniu określonym w art. 3 akapit drugi.

Państwa członkowskie mogą włączyć ten minimalny trzymiesięczny okres do okresu referencyjnego trwającego nie mniej niż sześć miesięcy.

Państwa członkowskie ustanawiające okres referencyjny trwający nie mniej niż 18 miesięcy mogą ograniczyć okres, za który niezaspokojone roszczenia są zaspokajane przez instytucję gwarancyjną, do ośmiu tygodni. W takim przypadku do wyliczenia minimalnego okresu stosuje się te okresy, które są najbardziej korzystne dla pracownika.

3. Państwa członkowskie mogą ustalić pułapy wypłat dokonywanych przez instytucje gwarancyjne. Pułapy te nie mogą być ustalane poniżej poziomu zgodnego z celem społecznym niniejszej dyrektywy.

Jeśli państwa członkowskie korzystają z tej możliwości, powiadamiają Komisję o metodach, według których pułap został ustalony.

Artykuł 5

Państwa członkowskie ustalają szczegółowe zasady organizacji, finansowania i funkcjonowania instytucji gwarancyjnych, w szczególności przestrzegając następujących zasad:

a)	majątek instytucji jest niezależny od majątku pracodawców i nie może być zajęty w ramach postępowania upadłościowego;

b)	pracodawcy biorą udział w finansowaniu, chyba że jest ono w całości zapewnione przez organy publiczne;

c)	zobowiązania płatnicze instytucji istnieją niezależnie od wykonywania obowiązków udziału w finansowaniu.

ROZDZIAŁ III

PRZEPISY DOTYCZĄCE ZABEZPIECZENIA SPOŁECZNEGO

Artykuł 6

Państwa członkowskie mogą zastrzec, że art. 3, 4 i 5 nie mają zastosowania do składek wymaganych z tytułu krajowych ustawowych systemów zabezpieczenia społecznego lub z tytułu dodatkowych zakładowych i międzyzakładowych programów emerytalnych istniejących odrębnie od krajowych ustawowych systemów zabezpieczenia społecznego.

Artykuł 7

Państwa członkowskie podejmują środki niezbędne dla zapewnienia, aby niezapłacenie przez pracodawcę instytucjom ubezpieczeniowym obowiązkowych składek wymaganych z tytułu krajowych ustawowych systemów zabezpieczenia społecznego, przed wystąpieniem niewypłacalności pracodawcy, nie wpływało niekorzystnie na prawo pracowników do świadczeń wypłacanych przez te instytucje ubezpieczeniowe, w zakresie, w jakim składki przypadające na pracownika zostały potrącone z wypłaconego mu wynagrodzenia.

Artykuł 8

Państwa członkowskie zapewniają podjęcie środków koniecznych dla ochrony interesów pracowników i osób, które opuściły przedsiębiorstwo lub zakład pracodawcy przed dniem zaistnienia niewypłacalności pracodawcy, w zakresie nabytych przez nich praw do świadczeń emerytalnych lub praw do nabycia uprawnień do tych świadczeń w przyszłości, w tym świadczeń dla osób w razie śmierci żywiciela, przysługujących im z tytułu uczestnictwa w dodatkowych zakładowych lub międzyzakładowych programach emerytalnych istniejących poza krajowymi ustawowymi systemami zabezpieczenia społecznego.

ROZDZIAŁ IV

PRZEPISY DOTYCZĄCE PRZYPADKÓW TRANSGRANICZNYCH

Artykuł 9

1. Jeżeli przedsiębiorstwo prowadzące działalność na terytorium co najmniej dwóch państw członkowskich jest niewypłacalne w rozumieniu art. 2 ust. l, instytucją odpowiedzialną za zaspokajanie niezaspokojonych roszczeń pracowników jest instytucja w tym państwie członkowskim, na którego terytorium zwykle wykonują lub wykonywali oni swoją pracę.

2. Zakres praw pracowniczych określany jest przez prawo regulujące działalność właściwej instytucji gwarancyjnej.

3. Państwa członkowskie podejmują środki niezbędne w celu zapewnienia, aby w przypadkach określonych w ust. 1 niniejszego artykułu decyzje podejmowane w zakresie postępowania upadłościowego określonego w art. 2 ust. 1, o którego wszczęcie został złożony wniosek w innym państwie członkowskim, były brane pod uwagę przy stwierdzaniu niewypłacalności w rozumieniu niniejszej dyrektywy.

Artykuł 10

1. Do celów wykonania art. 9 państwa członkowskie przyjmują przepisy dotyczące wymiany istotnych informacji między właściwymi organami administracyjnymi lub instytucjami gwarancyjnymi określonymi w art. 3 akapit pierwszy, umożliwiając w szczególności powiadamianie właściwej instytucji gwarancyjnej o niezaspokojonych roszczeniach pracowników.

2. Państwa członkowskie powiadamiają Komisję i inne państwa członkowskie o danych kontaktowych swoich właściwych organów administracyjnych lub instytucji gwarancyjnych. Komisja udostępnia publicznie te informacje.

ROZDZIAŁ V

PRZEPISY OGÓLNE I KOŃCOWE

Artykuł 11

Niniejsza dyrektywa nie narusza prawa państw członkowskich do stosowania lub wprowadzenia przepisów ustawowych, wykonawczych bądź administracyjnych korzystniejszych dla pracowników.

Wykonanie niniejszej dyrektywy w żadnych okolicznościach nie może stanowić uzasadnienia dla regresji w stosunku do obecnej sytuacji w państwach członkowskich ani w stosunku do ogólnego poziomu ochrony pracowników w obszarze, do którego ma ona zastosowanie.

Artykuł 12

Niniejsza dyrektywa nie narusza prawa państw członkowskich:

a)	do podjęcia środków koniecznych w celu uniknięcia nadużyć;

do wyłączenia lub ograniczenia odpowiedzialności finansowej z art. 3 lub zobowiązania gwarancyjnego z art. 7, jeśli okazuje się, że wykonanie zobowiązania nie jest uzasadnione z racji istnienia szczególnych związków między pracownikiem a pracodawcą i wspólnych interesów wyrażających się w sprzecznych z prawem porozumieniach między nimi;

do wyłączenia lub ograniczenia odpowiedzialności finansowej określonej w art. 3 albo zobowiązania gwarancyjnego określonego w art. 7 w przypadkach, gdy pracownik, sam lub wraz ze swoimi bliskimi krewnymi, był właścicielem zasadniczej części przedsiębiorstwa lub zakładu pracodawcy i miał znaczący wpływ na jej działalność.

Artykuł 13

Państwa członkowskie powiadamiają Komisję i inne państwa członkowskie o rodzajach krajowych postępowań upadłościowych objętych zakresem niniejszej dyrektywy oraz o wszystkich odnoszących się do nich zmianach.

Komisja publikuje te powiadomienia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 14

Państwa członkowskie przekazują Komisji teksty przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych przyjętych przez nie w dziedzinie objętej niniejszą dyrektywą.

Artykuł 15

Najpóźniej do dnia 8 października 2010 r. Komisja przedłoży Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie w sprawie wykonania i stosowania w państwach członkowskich art. 1–4, art. 9 i 10, art. 11 akapit drugi, art. 12 lit. c) oraz art. 13 i 14.

Artykuł 16

Dyrektywa 80/987/EWG, zmieniona aktami wymienionymi w załączniku I, traci moc, bez naruszenia zobowiązań państw członkowskich odnoszących się do terminów przeniesienia do prawa krajowego i rozpoczęcia stosowania dyrektyw określonych w załączniku I część C.

Odesłania do uchylonej dyrektywy traktuje się jako odesłania do niniejszej dyrektywy, zgodnie z tabelą korelacji w załączniku II.

Artykuł 17

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 18

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do państw członkowskich.

Sporządzono w Strasburgu, dnia 22 października 2008 r.

W imieniu Parlamentu Europejskiego

H.-G. PÖTTERING

Przewodniczący

W imieniu Rady

J.-P. JOUYET

Przewodniczący

(1) Dz.U. C 161 z 13.7.2007, s. 75.

(2) Opinia Parlamentu Europejskiego z dnia 19 czerwca 2007 r. (Dz.U. C 146 E z 12.6.2008, s. 71) i decyzja Rady z dnia 25 września 2008 r.

(3) Dz.U. L 283 z 28.10.1980, s. 23.

(4) Zob. załącznik I części A i B.

(5) Dz.U. L 14 z 20.1.1998, s. 9.

(6) Dz.U. L 175 z 10.7.1999, s. 43.

(7) Dz.U. L 206 z 29.7.1991, s. 19.

ZAŁĄCZNIK I

CZĘŚĆ A

Uchylona dyrektywa i jej kolejne zmiany

(o których mowa w art. 16)

Dyrektywa Rady 80/987/EWG	(Dz.U. L 283 z 28.10.1980, s. 23)
Dyrektywa Rady 87/164/EWG	(Dz.U. L 66 z 11.3.1987, s. 11)
Dyrektywa 2002/74/WE Parlamentu Europejskiego i Rady	(Dz.U. L 270 z 8.10.2002, s. 10)

CZĘŚĆ B

Nieuchylony akt zmieniający

(o którym mowa w art. 16)

Akt przystąpienia z 1994 r.

CZĘŚĆ C

Terminy przeniesienia do prawa krajowego i rozpoczęcia stosowania

(o których mowa w art. 16)

Dyrektywa	Termin przeniesienia	Data rozpoczęcia stosowania
80/987/EWG	23 października 1983 r.
87/164/EWG		1 stycznia 1986 r.
2002/74/WE	7 października 2005 r.

ZAŁĄCZNIK II

Tabela korelacji

Dyrektywa 80/987/EWG	Niniejsza dyrektywa
Artykuł 1	Artykuł 1
Artykuł 2	Artykuł 2
Artykuł 3	Artykuł 3
Artykuł 4	Artykuł 4
Artykuł 5	Artykuł 5
Artykuł 6	Artykuł 6
Artykuł 7	Artykuł 7
Artykuł 8	Artykuł 8
Artykuł 8a	Artykuł 9
Artykuł 8b	Artykuł 10
Artykuł 9	Artykuł 11
Artykuł 10	Artykuł 12
Artykuł 10a	Artykuł 13
Artykuł 11 ust. 1	—
Artykuł 11 ust. 2	Artykuł 14
Artykuł 12	—
—	Artykuł 15
—	Artykuł 16
—	Artykuł 17
Artykuł 13	Artykuł 18
—	Załącznik I
—	Załącznik II

II Akty przyjęte na mocy Traktatów WE/Euratom, których publikacja nie jest obowiązkowa

28.10.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 283/49

DECYZJA KOMISJI

z dnia 22 października 2008 r.

zmieniająca decyzję 2007/777/WE w odniesieniu do przywozu niektórych produktów mięsnych z Nowej Kaledonii do Wspólnoty

(notyfikowana jako dokument nr C(2008) 6050)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

(2008/817/WE)

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając dyrektywę Rady 92/118/EWG z dnia 17 grudnia 1992 r. ustanawiającą warunki zdrowotne zwierząt i zdrowia publicznego regulujące handel i przywóz do Wspólnoty produktów nieobjętych wyżej wymienionymi warunkami ustanowionymi w szczególnych zasadach wspólnotowych określonych w załączniku A pkt I do dyrektywy 89/662/EWG oraz w zakresie czynników chorobotwórczych do dyrektywy 90/425/EWG (1), w szczególności jej art. 10 ust. 2 lit. a),

uwzględniając dyrektywę Rady 2002/99/WE z dnia 16 grudnia 2002 r. ustanawiającą przepisy sanitarne regulujące produkcję, przetwarzanie, dystrybucję oraz wprowadzanie produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi (2), w szczególności zdanie wprowadzające jej art. 8, jej art. 8 ust. 1 akapit pierwszy i jej art. 8 ust. 4,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Decyzja Komisji 2007/777/WE z dnia 29 listopada 2007 r. ustanawiająca warunki zdrowia zwierząt i zdrowia publicznego oraz wzory świadectw na przywóz z krajów trzecich niektórych produktów mięsnych oraz przetworzonych żołądków, pęcherzy i jelit do spożycia przez ludzi i uchylająca decyzję 2005/432/WE (3) określa zasady przywozu do Wspólnoty przesyłek zawierających niektóre produkty mięsne do spożycia przez ludzi. Część 2 załącznika II do tej decyzji zawiera wykazy krajów trzecich i ich części, z których przywóz tych produktów ma zostać dozwolony. Decyzja ta określa też wzory świadectw oraz zasady obróbki wymaganej dla tych produktów.

(2)	Nowa Kaledonia wystąpiła o zezwolenie na przywóz do Wspólnoty produktów mięsnych przygotowanych z bydła gospodarskiego i niektórych zwierząt dzikich oraz z niektórych części tych zwierząt.

(3)	Komisja przeprowadziła audyt Nowej Kaledonii, który wykazał, że właściwy organ weterynaryjny tego kraju trzeciego udzielił odpowiednich gwarancji w zakresie zgodności z prawodawstwem wspólnotowym, zgodnie z art. 8 ust. 1 akapit pierwszy dyrektywy 2002/99/WE.

(4)

Właściwe jest zatem zezwolenie na przywóz do Wspólnoty z Nowej Kaledonii produktów mięsnych przygotowanych z bydła gospodarskiego i niektórych zwierząt dzikich oraz z niektórych części tych zwierząt przy zastosowaniu wobec tych produktów, ze względów dotyczących zdrowia zwierząt, niespecyficznego procesu obróbki określonego w części 4 załącznika II do decyzji 2007/777/WE.

(5)	Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję 2007/777/WE.

(6)	Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Część 2 załącznika II do decyzji 2007/777/WE zastępuje się tekstem załącznika do niniejszej decyzji.

Artykuł 2

Niniejsza decyzja skierowana jest do państw członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 22 października 2008 r.

W imieniu Komisji

Androulla VASSILIOU

Członek Komisji

(1) Dz.U. L 62 z 15.3.1993, s. 49.

(2) Dz.U. L 18 z 23.1.2003, s. 11.

(3) Dz.U. L 312 z 30.11.2007, s. 49.

ZAŁĄCZNIK

„CZĘŚĆ 2

Kraje trzecie lub ich części, z których dozwolony jest przywóz produktów mięsnych oraz przetworzonych żołądków, pęcherzy i jelit do UE

(interpretacja kodów zastosowanych w tabeli zamieszczona jest w części 4 niniejszego załącznika).

Kod ISO

Kraj pochodzenia lub jego część

1.	Bydło gospodarskie

2.	Parzystokopytne zwierzęta dzikie utrzymywane w warunkach fermowych (z wyłączeniem świń)

Owce/kozy gospodarskie

1.	Świnie gospodarskie

2.	Parzystokopytne zwierzęta dzikie utrzymywane w warunkach fermowych (świnie)

Gospodarskie zwierzęta nieparzystokopytne

Drób

2.	Dzikie ptactwo utrzymywane w warunkach fermowych (z wyjątkiem ptaków bezgrzebieniowych)

Ptaki bezgrzebieniowe utrzymywane w warunkach fermowych

Króliki gospodarskie i zwierzęta zającowate utrzymywane w warunkach fermowych

Parzystokopytne zwierzęta łowne

(z wyjątkiem świń)

Dzikie świnie

Dzikie zwierzęta nieparzystokopytne

Dzikie zającowate

(króliki i zające)

Dzikie ptactwo łowne

Ssaki łowne lądowe

(z wyjątkiem kopytnych, nieparzystokopytnych i zającowatych)

Argentyna AR

XXX

Argentyna AR-1 (1)

XXX

Argentyna AR-2 (1)

A (2)

XXX

Australia

XXX

Bahrajn

XXX

Brazylia

XXX

Brazylia BR-1

XXX

Brazylia BR-2

XXX

Brazylia BR-3

XXX

Botswana

XXX

Białoruś

XXX

Kanada

XXX

Szwajcaria (3)

Chile

XXX

Chiny

XXX

Chiny CN-1

XXX

Kolumbia

XXX

Etiopia

XXX

Grenlandia

XXX

Hongkong

XXX

Chorwacja

XXX

Izrael

XXX

Indie

XXX

Islandia

XXX

Kenia

XXX

Korea Południowa

XXX

Maroko

XXX

Czarnogóra

XXX

Madagaskar

XXX

Była Jugosłowiańska Republika Macedonii (4)

XXX

Mauritius

XXX

Meksyk

XXX

Malezja MY

XXX

Malezja MY-1

XXX

Namibia (1)

XXX

Nowa Kaledonia

XXX

Nowa Zelandia

XXX

Paragwaj

XXX

Serbia (5)

XXX

Rosja

XXX

Singapur

XXX

Suazi

XXX

Tajlandia

XXX

Tunezja

XXX

Turcja

XXX

Ukraina

XXX

Stany Zjednoczone

XXX

Urugwaj

XXX

Republika Południowej Afryki (1)

XXX

Zimbabwe (1)

XXX

XXX	Nie ustanowiono świadectwa, a produkty mięsne oraz przetworzone żołądki, pęcherze i jelita zawierające mięso tego gatunku nie są dopuszczone.”

(1) Zob. część 3 niniejszego załącznika odnośnie do minimalnych wymogów dotyczących obróbki, stosowanych dla pasteryzowanych produktów mięsnych i mięsa suszonego w paskach.

(2) Dotyczy produktów mięsnych oraz przetworzonych żołądków, pęcherzy i jelit przygotowywanych ze świeżego mięsa otrzymanego ze zwierząt ubitych po dniu 1 marca 2002 r.

(3) Zgodnie z Umową między Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie handlu produktami rolnymi.

(4) Była Jugosłowiańska Republika Macedonii; tymczasowy kod, niemający wpływu na ostateczną nazwę kraju, która zostanie uzgodniona po zakończeniu trwających obecnie negocjacji na forum Organizacji Narodów Zjednoczonych.

(5) Z wyjątkiem Kosowa, zgodnie z rezolucją Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 1244 z dnia 10 czerwca 1999 r.

XXX	Nie ustanowiono świadectwa, a produkty mięsne oraz przetworzone żołądki, pęcherze i jelita zawierające mięso tego gatunku nie są dopuszczone.”

		ISSN 1725-5139
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		L 283

Wydanie polskie	Legislacja	Tom 51 28 października 2008

Spis treści		I Akty przyjęte na mocy Traktatów WE/Euratom, których publikacja jest obowiązkowa	Strona
		ROZPORZĄDZENIA
		Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1054/2008 z dnia 27 października 2008 r. ustanawiające standardowe wartości celne w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw	1
	*	Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1055/2008 z dnia 27 października 2008 r. w sprawie wykonania rozporządzenia (WE) nr 184/2005 Parlamentu Europejskiego i Rady w zakresie kryteriów jakości i sprawozdawczości jakościowej w dziedzinie statystyki bilansu płatniczego	3
	*	Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1056/2008 z dnia 27 października 2008 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 2042/2003 w sprawie ciągłej zdatności do lotu statków powietrznych oraz wyrobów lotniczych, części i wyposażenia, a także w sprawie zatwierdzania organizacji i personelu zaangażowanego w takie zadania ( 1 )	5
	*	Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1057/2008 z dnia 27 października 2008 r. zmieniające dodatek II do załącznika do rozporządzenia (WE) nr 1702/2003 dotyczący poświadczenia przeglądu zdatności do lotu (Formularz 15a EASA) ( 1 )	30
	*	Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1058/2008 z dnia 27 października 2008 r. cofające rejestrację zarejestrowanej w rejestrze chronionych nazw pochodzenia i chronionych oznaczeń geograficznych nazwy (Arroz del Delta del Ebro (ChOG))	32
	*	Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1059/2008 z dnia 27 października 2008 r. rejestrujące w rejestrze chronionych nazw pochodzenia i chronionych oznaczeń geograficznych nazwę (Arroz del Delta del Ebro lub Arròs del Delta de l’Ebre (ChNP))	34
		DYREKTYWY
	*	Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/94/WE z dnia 22 października 2008 r. w sprawie ochrony pracowników na wypadek niewypłacalności pracodawcy (Wersja skodyfikowana) ( 1 )	36

(EUR/100 kg)
Kod CN	Kod krajów trzecich (1)	Standardowa stawka celna w przywozie
0702 00 00	IL	106,4
	MA	44,4
	MK	35,9
	TR	70,0
	ZZ	64,2
0707 00 05	JO	162,5
	TR	131,2
	ZZ	146,9
0709 90 70	TR	134,0
0709 90 70	ZZ	134,0
0805 50 10	AR	108,8
	MA	95,3
	TR	96,6
	ZA	85,2
	ZZ	96,5
0806 10 10	BR	231,8
	TR	117,8
	US	240,8
	ZZ	196,8
0808 10 80	CA	96,2
	CN	90,8
	MK	37,6
	NZ	74,2
	US	144,3
	ZA	88,8
	ZZ	88,7
0808 20 50	CL	60,3
	CN	64,9
	TR	125,5
	ZA	94,6
	ZZ	86,3

	II Akty przyjęte na mocy Traktatów WE/Euratom, których publikacja nie jest obowiązkowa
	DECYZJE
	Komisja
	2008/815/WE
*	Decyzja Komisji z dnia 20 października 2008 r. zatwierdzająca niektóre krajowe programy zwalczania salmonelli w stadach brojlerów gatunku Gallus gallus (notyfikowana jako dokument nr C(2008) 5699) ( 1 )	43
	2008/816/WE
*	Decyzja Komisji z dnia 20 października 2008 r. zmieniająca decyzję 2003/467/WE w odniesieniu do uznania niektórych regionów administracyjnych Polski za oficjalnie wolne od enzootycznej białaczki bydła (notyfikowana jako dokument nr C(2008) 5987) ( 1 )	46
	2008/817/WE
*	Decyzja Komisji z dnia 22 października 2008 r. zmieniająca decyzję 2007/777/WE w odniesieniu do przywozu niektórych produktów mięsnych z Nowej Kaledonii do Wspólnoty (notyfikowana jako dokument nr C(2008) 6050) ( 1 )	49


	*	Nota do czytelnika (patrz: wewnętrzna tylna strona okładki)	s3