22.12.2007

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 340/1

---

ROZPORZĄDZENIE RADY (WE, EURATOM) NR 1558/2007

z dnia 17 grudnia 2007 r.

dostosowujące ze skutkiem od dnia 1 lipca 2007 r. wynagrodzenia i emerytury urzędników i innych pracowników Wspólnot Europejskich, a także współczynniki korygujące stosowane w odniesieniu do wynagrodzeń i emerytur

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając Protokół w sprawie przywilejów i immunitetów Wspólnot Europejskich, w szczególności jego art. 13,

uwzględniając Regulamin pracowniczy urzędników i warunki zatrudnienia innych pracowników Wspólnot Europejskich, określone w rozporządzeniu (EWG, Euratom, EWWiS) nr 259/68 (1), w szczególności art. 63, 64, 65 i 82 oraz załączniki VII, XI i XIII wyżej wymienionego regulaminu, a także art. 20 akapit pierwszy, art. 64 i art. 92 warunków zatrudnienia innych pracowników,

uwzględniając wniosek Komisji,

a także mając na uwadze, że w celu zapewnienia, by siła nabywcza uposażeń urzędników i innych pracowników Wspólnoty zmieniała się równolegle z siłą nabywczą uposażeń urzędników krajowych w państwach członkowskich, należy dokonać dostosowania wynagrodzeń i emerytur urzędników i innych pracowników Wspólnot Europejskich w ramach corocznego przeglądu 2007,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Ze skutkiem od dnia 1 lipca 2007 r. w art. 63 akapit drugi regulaminu pracowniczego datę „1 lipca 2006 r.” zastępuje się datą „1 lipca 2007 r.”.

Artykuł 2

Ze skutkiem od dnia 1 lipca 2007 r. tabela miesięcznych uposażeń podstawowych zawarta w art. 66 regulaminu pracowniczego, mająca zastosowanie do obliczania wynagrodzeń i emerytur, otrzymuje brzmienie:

1.7.2007	Stopień
Stopień	1	2	3	4	5
16	15 761,93	16 424,26	17 114,43
15	13 930,91	14 516,30	15 126,30	15 547,14	15 761,93
14	12 312,60	12 829,99	13 369,12	13 741,07	13 930,91
13	10 882,28	11 339,57	11 816,07	12 144,81	12 312,60
12	9 618,12	10 022,29	10 443,43	10 733,99	10 882,28
11	8 500,81	8 858,03	9 230,25	9 487,05	9 618,12
10	7 513,30	7 829,02	8 158,00	8 384,97	8 500,81
9	6 640,50	6 919,54	7 210,31	7 410,91	7 513,30
8	5 869,09	6 115,72	6 372,71	6 550,01	6 640,50
7	5 187,30	5 405,28	5 632,41	5 789,12	5 869,09
6	4 584,71	4 777,36	4 978,11	5 116,61	5 187,30
5	4 052,11	4 222,39	4 399,82	4 522,23	4 584,71
4	3 581,39	3 731,89	3 888,71	3 996,90	4 052,11
3	3 165,35	3 298,37	3 436,97	3 532,59	3 581,39
2	2 797,64	2 915,20	3 037,71	3 122,22	3 165,35
1	2 472,65	2 576,55	2 684,82	2 759,52	2 797,64

Artykuł 3

Ze skutkiem od dnia 1 lipca 2007 r. współczynniki korygujące mające zastosowanie na mocy art. 64 regulaminu pracowniczego do wynagrodzeń urzędników i innych pracowników, wyznaczone są zgodnie z kolumną 2 poniższej tabeli.

Ze skutkiem od dnia 1 stycznia 2008 r. współczynniki korygujące mające zastosowanie, na mocy art. 17 ust. 3 załącznika VII do regulaminu pracowniczego, do transferów dokonywanych przez urzędników i innych pracowników wyznaczone są zgodnie z kolumną 3 poniższej tabeli.

Ze skutkiem od dnia 1 lipca 2007 r. współczynniki korygujące mające zastosowanie do emerytur na mocy art. 20 ust. 2 załącznika XIII do regulaminu pracowniczego, wyznaczone są zgodnie z kolumną 4 poniższej tabeli.

Ze skutkiem od dnia 1 maja 2008 r. współczynniki korygujące, mające zastosowanie do emerytur na mocy art. 20 ust. 2 załącznika XIII do regulaminu pracowniczego, wyznaczone są zgodnie z kolumną 5 poniższej tabeli.

1	2	3	4	5
Państwo/miejscowość	Wynagrodzenie 1.7.2007	Transfer 1.1.2008	Emerytura 1.7.2007	Emerytura 1.5.2008
Bułgaria	65,8	58,0	100,0	100,0
Republika Czeska	81,2	74,7	100,0	100,0
Dania	139,4	135,3	136,1	135,3
Niemcy	99,3	99,7	100,0	100,0
Bonn	98,3
Karlsruhe	96,9
Münich	106,6
Estonia	79,6	77,7	100,0	100,0
Grecja	95,3	93,3	100,0	100,0
Hiszpania	100,4	96,4	100,0	100,0
Francja	117,4	107,3	109,3	107,3
Irlandia	121,8	118,0	118,8	118,0
Włochy	110,6	107,1	107,8	107,1
Varese	98,6
Cypr	89,9	92,0	100,0	100,0
Łotwa	79,3	75,2	100,0	100,0
Litwa	71,3	67,8	100,0	100,0
Węgry	89,8	77,7	100,0	100,0
Malta	84,8	87,0	100,0	100,0
Niderlandy	111,5	103,0	104,7	103,0
Austria	107,8	107,2	107,3	107,2
Polska	80,7	73,0	100,0	100,0
Portugalia	92,2	90,6	100,0	100,0
Rumunia	76,3	70,5	100,0	100,0
Słowenia	88,3	84,1	100,0	100,0
Słowacja	81,3	74,8	100,0	100,0
Finlandia	117,8	114,6	115,2	114,6
Szwecja	117,0	113,7	114,4	113,7
Zjednoczone Królestwo	143,1	119,8	124,5	119,8
Culham	115,9

Artykuł 4

Ze skutkiem od dnia 1 lipca 2007 r. kwota dodatku z tytułu urlopu rodzicielskiego, o którym mowa w art. 42a akapit drugi i trzeci regulaminu pracowniczego, wynosi 849,38 EUR, a w przypadku rodziców samotnie wychowujących dziecko – 1 132,49 EUR.

Artykuł 5

Ze skutkiem od dnia 1 lipca 2007 r. podstawowa kwota dodatku na gospodarstwo domowe, o którym mowa w art. 1 ust. 1 załącznika VII do regulaminu pracowniczego, wynosi 158,86 EUR.

Ze skutkiem od dnia 1 lipca 2007 r. kwota dodatku na dziecko, o którym mowa w art. 2 ust. 1 załącznika VII do regulaminu pracowniczego, wynosi 347,13 EUR.

Ze skutkiem od dnia 1 lipca 2007 r. kwota dodatku edukacyjnego, o którym mowa w art. 3 ust. 1 załącznika VII do regulaminu, wynosi 235,53 EUR.

Ze skutkiem od dnia 1 lipca 2007 r. kwota dodatku edukacyjnego, o którym mowa w art. 3 ust. 2 załącznika VII do regulaminu, wynosi 84,80 EUR.

Ze skutkiem od dnia 1 lipca 2007 r. minimalna kwota dodatku za rozłąkę, o którym mowa w art. 69 regulaminu pracowniczego i w art. 4 ust. 1 akapit drugi załącznika VII do wspomnianego regulaminu, wynosi 470,83 EUR.

Artykuł 6

Ze skutkiem od dnia 1 stycznia 2008 r. dodatek za przejechane kilometry (kwota stanowiąca równowartość kosztów podróży z miejsca zatrudnienia do miejsca pochodzenia), o którym mowa w art. 8 ust. 2 akapit drugi załącznika VII do regulaminu pracowniczego, dostosowuje się w następujący sposób:

0 EUR/kilometr za odcinek od: 0 do 200 km

0,3531 EUR/kilometr za odcinek od: 201 do 1 000 km

0,5884 EUR/kilometr za odcinek od: 1 001 do 2 000 km

0,3531 EUR/kilometr za odcinek od: 2 001 do 3 000 km

0,1177 EUR/kilometr za odcinek od: 3 001 do 4 000 km

0,0567 EUR/kilometr za odcinek od: 4 001 do 10 000 km

0 EUR/kilometr za odcinek dłuższy niż: 10 000 km.

Do dodatku za przejechane kilometry dodaje się niżej podaną dodatkową zryczałtowaną kwotę:

—	176,52 EUR, jeżeli odległość koleją między miejscem zatrudnienia a miejscem pochodzenia zawiera się w przedziale 725–1 450 km,

—	353,02 EUR, jeżeli odległość koleją między miejscem zatrudnienia a miejscem pochodzenia jest równa lub większa niż 1 450 km.

Artykuł 7

Ze skutkiem od dnia 1 lipca 2007 r. kwota dziennej diety służbowej, o której mowa w art. 10 ust. 1 załącznika VII do regulaminu pracowniczego, wynosi:

—	36,48 EUR dla urzędnika uprawnionego do dodatku na gospodarstwo domowe,

—	29,41 EUR dla urzędnika nie mającego prawa do dodatku na gospodarstwo domowe.

Artykuł 8

Ze skutkiem od dnia 1 lipca 2007 r. dolna granica dodatku na zagospodarowanie, o którym mowa w art. 24 ust. 3 warunków zatrudnienia innych pracowników, wynosi:

—	1 038,73 EUR dla pracownika uprawnionego do zasiłku na gospodarstwo domowe,

—	617,64 EUR dla urzędnika nie mającego prawa do zasiłku na gospodarstwo domowe.

Artykuł 9

Ze skutkiem od dnia 1 lipca 2007 r. dolna granica zasiłku dla bezrobotnych, o którym mowa w art. 28a ust. 3 akapit drugi warunków zatrudnienia innych pracowników, wynosi 1 245,73 EUR, górna granica wynosi 2 491,48 EUR, a standardową kwotę zasiłku wynosi 1 132,49 EUR.

Artykuł 10

Ze skutkiem od dnia 1 lipca 2007 r. tabelę miesięcznych uposażeń podstawowych, o której mowa w art. 63 warunków zatrudnienia innych pracowników, zastępuje się poniższą tabelą:

1.7.2007	Stopień
Kategoria	Grupa	1	2	3	4
A	I	6 348,95	7 135,39	7 921,83	8 708,27
	II	4 607,96	5 056,98	5 506,00	5 955,02
	III	3 872,28	4 044,77	4 217,26	4 389,75
B	IV	3 719,83	4 084,00	4 448,17	4 812,34
	V	2 921,86	3 114,47	3 307,08	3 499,69
C	VI	2 778,90	2 942,50	3 106,10	3 269,70
	VII	2 487,22	2 571,85	2 656,48	2 741,11
D	VIII	2 248,06	2 380,46	2 512,86	2 645,26
	IX	2 164,97	2 195,13	2 225,29	2 255,45

Artykuł 11

Ze skutkiem od dnia 1 lipca 2007 r. tabelę miesięcznych uposażeń podstawowych, o której mowa w. art. 93 warunków zatrudnienia innych pracowników, zastępuje się poniższą tabelą:

Grupa funkcji	1.7.2007	Stopień
	Grupa zaszeregowania	1	2	3	4	5	6	7
IV	18	5 433,53	5 546,53	5 661,87	5 779,61	5 899,81	6 022,50	6 147,74
	17	4 802,29	4 902,16	5 004,11	5 108,17	5 214,40	5 322,84	5 433,53
	16	4 244,39	4 332,66	4 422,76	4 514,73	4 608,62	4 704,46	4 802,29
	15	3 751,30	3 829,31	3 908,95	3 990,24	4 073,22	4 157,92	4 244,39
	14	3 315,50	3 384,44	3 454,83	3 526,67	3 600,01	3 674,88	3 751,30
	13	2 930,32	2 991,26	3 053,46	3 116,96	3 181,78	3 247,95	3 315,50
III	12	3 751,25	3 829,25	3 908,88	3 990,16	4 073,14	4 157,84	4 244,30
	11	3 315,47	3 384,41	3 454,79	3 526,63	3 599,97	3 674,83	3 751,25
	10	2 930,32	2 991,25	3 053,45	3 116,95	3 181,77	3 247,93	3 315,47
	9	2 589,91	2 643,76	2 698,74	2 754,86	2 812,14	2 870,62	2 930,32
	8	2 289,04	2 336,64	2 385,23	2 434,83	2 485,46	2 537,15	2 589,91
II	7	2 589,84	2 643,71	2 698,70	2 754,83	2 812,12	2 870,61	2 930,32
	6	2 288,93	2 336,53	2 385,13	2 434,74	2 485,38	2 537,07	2 589,84
	5	2 022,97	2 065,05	2 108,00	2 151,84	2 196,60	2 242,29	2 288,93
	4	1 787,92	1 825,11	1 863,07	1 901,82	1 941,37	1 981,75	2 022,97
I	3	2 202,57	2 248,29	2 294,95	2 342,58	2 391,20	2 440,82	2 491,48
	2	1 947,17	1 987,58	2 028,83	2 070,94	2 113,92	2 157,79	2 202,57
	1	1 721,38	1 757,11	1 793,57	1 830,80	1 868,79	1 907,58	1 947,17

Artykuł 12

Ze skutkiem od dnia 1 lipca 2007 r. dolną granicę dodatku na zagospodarowanie się, o którym mowa w art. 94 warunków zatrudnienia innych pracowników, określa się w wysokości:

—	781,31 EUR dla pracownika uprawnionego do zasiłku na gospodarstwo domowe,

—	463,22 EUR dla urzędnika niemającego prawa do zasiłku na gospodarstwo domowe.

Artykuł 13

Ze skutkiem od dnia 1 lipca 2007 r. dolna granica zasiłku dla bezrobotnych, o którym mowa w art. 96 ust. 3 akapit drugi warunków zatrudnienia innych pracowników, wynosi 934,31 EUR, górna granica wynosi 1 868,61 EUR, a standardowa kwota zasiłku wynosi 849,38 EUR.

Artykuł 14

Ze skutkiem od dnia 1 lipca 2007 r. dodatki za pracę zmianową, przewidziane w art. 1 ust. 1 akapit pierwszy rozporządzenia Rady (EWWiS, EWG, Euratom) nr 300/76 (2), wynoszą 356,04 EUR, 537,38 EUR, 587,56 EUR i 801,03 EUR.

Artykuł 15

Ze skutkiem od dnia 1 lipca 2007 r. w odniesieniu do kwot wymienionych w art. 4 rozporządzenia Rady (EWWiS, EWG, Euratom) nr 260/68 (3) stosuje się współczynnik w wysokości 5,139465.

Artykuł 16

Ze skutkiem od dnia 1 lipca 2007 r. tabela w art. 8 ust. 2 załącznika XIII do regulaminu pracowniczego otrzymuje brzmienie:

1.7.2007	Stopień
Grupa zaszeregowania	1	2	3	4	5	6	7	8
16	15 761,93	16 424,26	17 114,43	17 114,43	17 114,43	17 114,43
15	13 930,91	14 516,30	15 126,30	15 547,14	15 761,93	16 424,26
14	12 312,60	12 829,99	13 369,12	13 741,07	13 930,91	14 516,30	15 126,30	15 761,93
13	10 882,28	11 339,57	11 816,07	12 144,81	12 312,60
12	9 618,12	10 022,29	10 443,43	10 733,99	10 882,28	11 339,57	11 816,07	12 312,60
11	8 500,81	8 858,03	9 230,25	9 487,05	9 618,12	10 022,29	10 443,43	10 882,28
10	7 513,30	7 829,02	8 158,00	8 384,97	8 500,81	8 858,03	9 230,25	9 618,12
9	6 640,50	6 919,54	7 210,31	7 410,91	7 513,30
8	5 869,09	6 115,72	6 372,71	6 550,01	6 640,50	6 919,54	7 210,31	7 513,30
7	5 187,30	5 405,28	5 632,41	5 789,12	5 869,09	6 115,72	6 372,71	6 640,50
6	4 584,71	4 777,36	4 978,11	5 116,61	5 187,30	5 405,28	5 632,41	5 869,09
5	4 052,11	4 222,39	4 399,82	4 522,23	4 584,71	4 777,36	4 978,11	5 187,30
4	3 581,39	3 731,89	3 888,71	3 996,90	4 052,11	4 222,39	4 399,82	4 584,71
3	3 165,35	3 298,37	3 436,97	3 532,59	3 581,39	3 731,89	3 888,71	4 052,11
2	2 797,64	2 915,20	3 037,71	3 122,22	3 165,35	3 298,37	3 436,97	3 581,39
1	2 472,65	2 576,55	2 684,82	2 759,52	2 797,64

Artykuł 17

Ze skutkiem od dnia 1 lipca 2007 r. kwoty dodatku na dziecko pozostające na utrzymaniu, o których mowa w art. 14 akapit pierwszy załącznika XIII do regulaminu pracowniczego, wynoszą:

1.7.2007–31.12.2007	319,27
1.1.2008–31.12.2008	333,19

Artykuł 18

Ze skutkiem od dnia 1 lipca 2007 r. kwoty dodatku edukacyjnego, o których mowa w art. 15 akapit pierwszy załącznika XIII do regulaminu pracowniczego, wynoszą:

1.7.2007–31.8.2007	50,86
1.9.2007–31.8.2008	67,83

Artykuł 19

Ze skutkiem od dnia 1 lipca 2007 r. na potrzeby stosowania art. 18 ust. 1 załącznika XIII do regulaminu pracowniczego kwota stałego dodatku wymieniona w byłym art. 4a załącznika VII do regulaminu pracowniczego obowiązującego przed dniem 1 maja 2004 r. wynosi:

—	122,83 EUR/miesiąc dla urzędników zaklasyfikowanych do grupy zaszeregowania C4 lub C5,

—	188,31 EUR/miesiąc dla urzędników zaklasyfikowanych do grupy zaszeregowania C1, C2 lub C3.

Artykuł 20

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

---

(1)  Dz.U. L 56 z 4.3.1968, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE, Euratom) nr 337/2007 (Dz.U. L 90 z 30.3.2007, str. 1).

(2)  Rozporządzenie Rady (EWWiS, EWG, Euratom) nr 300/76 z dnia 9 lutego 1976 r. określające kategorie urzędników uprawnionych do pobierania dodatków za pracę zmianową oraz stawki i warunki ich przyznawania (Dz.U. L 38 z 13.2.1976, str. 1). Rozporządzenie uzupełnione rozporządzeniem (Euratom, EWWiS, EWG) nr 1307/87 (Dz.U. L 124 z 13.5.1987, str. 6) i ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE, Euratom) nr 1873/2006 (Dz.U. L 360 z 19.12.2006, str. 61).

(3)  Rozporządzenie Rady (EWG, EURATOM, EWWiS) nr 260/68 z dnia 29 lutego 1968 r. ustanawiające warunki i procedurę stosowania podatku na rzecz Wspólnot Europejskich (Dz.U. L 56 z 4.3.1968, str. 8). Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE, Euratom) nr 1750/2002 (Dz.U. L 264 z 2.10.2002, str. 15).

---

22.12.2007

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 340/8

---

ROZPORZĄDZENIE RADY (WE) NR 1559/2007

z dnia 17 grudnia 2007 r.

ustanawiające wieloletni plan odbudowy zasobów tuńczyka błękitnopłetwego we wschodnim Atlantyku i w Morzu Śródziemnym i zmieniające rozporządzenie (WE) nr 520/2007

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 37,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego (1),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Od dnia 14 listopada 1997 r. Wspólnota jest stroną Międzynarodowej konwencji o ochronie tuńczyka atlantyckiego (2).

(2)	Na dorocznym posiedzeniu Międzynarodowej Komisji ds. Ochrony Tuńczyka Atlantyckiego (ICCAT) w listopadzie 2006 r. przyjęto zalecenie 2006[05] dotyczące ustanowienia 15-letniego planu odbudowy zasobów tuńczyka błękitnopłetwego we wschodnim Atlantyku i w Morzu Śródziemnym.

(3)

W celu odbudowania zasobów plan ICCAT w tym zakresie przewiduje stopniowe zmniejszenie poziomu całkowitego dopuszczalnego połowu (TAC) w okresie od 2007 do 2010 r., ograniczenie połowów na określonych obszarach i w określonych okresach, nową minimalną wielkość tuńczyka błękitnopłetwego, środki dotyczące rybołówstwa sportowego i rekreacyjnego, a także środki kontrolne oraz wprowadzenie Systemu Wspólnej Międzynarodowej Kontroli ICCAT w celu zapewnienia skuteczności tego planu.

(4)

W celu spełnienia międzynarodowych zobowiązań wynikających z zalecenia ICCAT plan ICCAT w zakresie odbudowy zasobów tuńczyka błękitnopłetwego we wschodnim Atlantyku i w Morzu Śródziemnym został wprowadzony tymczasowo rozporządzeniem Rady (WE) nr 643/2007 z dnia 11 czerwca 2007 r. zmieniającym rozporządzenie (WE) nr 41/2007 w odniesieniu do zalecanego przez Międzynarodową Komisję ds. Ochrony Tuńczyka Atlantyckiego planu odbudowy zasobów tuńczyka błękitnopłetwego (3), w oczekiwaniu na przyjęcie rozporządzenia wprowadzającego wieloletnie środki na rzecz odbudowy zasobów tuńczyka błękitnopłetwego w 2007 r.

(5)

Należy zatem na stałe wprowadzić plan odbudowy ICCAT za pomocą rozporządzenia ustanawiającego plan odbudowy zgodnie z art. 5 rozporządzenia Rady (WE) nr 2371/2002 z dnia 20 grudnia 2002 r. w sprawie ochrony i zrównoważonej eksploatacji zasobów rybołówstwa w ramach wspólnej polityki rybołówstwa (4), które będzie stosowane od dnia 1 stycznia 2008 r.

(6)	Pewne środki techniczne przyjęte przez ICCAT w odniesieniu do tuńczyka błękitnopłetwego zostały wprowadzone do prawa wspólnotowego jako rozporządzenie (WE) nr 520/2007 z dnia 7 maja 2007 r. ustanawiające środki techniczne dotyczące ochrony niektórych zasobów gatunków masowo migrujących (5).

(7)

Wyłącznie do celów ich finansowania do dnia 31 grudnia 2014 r. środki służące wprowadzeniu planu odbudowy ICCAT przyjęte na mocy tego rozporządzenia oraz środki przyjęte tymczasowo na mocy rozporządzenia (WE) nr 643/2007 powinny zostać uznane za plan odbudowy w rozumieniu art. 5 rozporządzenia (WE) nr 2371/2002 z dniem wejścia w życie rozporządzenia (WE) nr 643/2007.

(8)

Przyjęcie nowych środków technicznych przyjętych przez ICCAT w odniesieniu do tuńczyka błękitnopłetwego, jak również uaktualnienie środków, które obowiązują od czasu przyjęcia wymienionego wyżej rozporządzenia, wymaga wykreślenia pewnych przepisów rozporządzenia (WE) nr 520/2007 oraz zastąpienia ich niniejszym rozporządzeniem,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ I

PRZEPISY OGÓLNE

Artykuł 1

Przedmiot i zakres stosowania

Niniejsze rozporządzenie określa ogólne zasady realizacji przez Wspólnotę wieloletniego planu odbudowy zasobów tuńczyka błękitnopłetwego (Thunnus thynnus) zalecanego przez Międzynarodową Komisję ds. Ochrony Tuńczyka Atlantyckiego (ICCAT). Niniejsze rozporządzenie ma zastosowanie do tuńczyka błękitnopłetwego we wschodnim Atlantyku i w Morzu Śródziemnym.

Celem planu odbudowy jest osiągnięcie biomasy odpowiadającej maksymalnemu zrównoważonemu odłowowi z prawdopodobieństwem przekraczającym 50 %.

Artykuł 2

Definicje

Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:

a)	„CPC” oznacza umawiające się strony Międzynarodowej konwencji o ochronie tuńczyka atlantyckiego oraz współpracujące strony, podmioty lub podmioty rybackie, niebędące umawiającą się stroną;

b)	„statek rybacki” oznacza dowolny statek wykorzystywany lub przeznaczony do wykorzystania w przemysłowej eksploatacji zasobów tuńczyka, w tym statki przetwórnie, statki transportowe, holowniki i statki uczestniczące w przeładunkach;

c)	„wspólna operacja połowowa” oznacza wszelkie operacje wykonywane przez co najmniej dwa statki pływające pod banderami różnych CPC lub różnych państw członkowskich, w przypadku których połowy jednego statku przypisuje się w całości lub w części jednemu lub kilku innym statkom;

d)

„działania transferowe” oznaczają dowolny transfer tuńczyka błękitnopłetwego: (i) ze statku rybackiego do docelowego miejsca tuczu tuńczyków błękitnopłetwych, w tym transfer ryb, które padły lub uciekły w trakcie transportu; (ii) z miejsca hodowli tuńczyków błękitnopłetwych lub z tonara na statek przetwórnię, statek transportowy lub na ląd;

e)	„tonar” oznacza narzędzie połowowe zakotwiczone w dnie i zazwyczaj zawierające skrzydło, które prowadzi ryby do wnętrza pułapki;

f)	„hodowla w sadzach” oznacza, że żywy tuńczyk błękitnopłetwy nie zostaje wciągnięty na pokład i obejmuje zarówno tucz, jak i hodowlę;

g)	„tucz” oznacza trzymanie tuńczyka w sadzu przez krótki okres (zazwyczaj 2–6 miesięcy) zmierzające przede wszystkim do zwiększenia zawartości tłuszczu w rybie;

h)	„hodowla” oznacza trzymanie tuńczyka w sadzu przez okres dłuższy niż rok, zmierzające do zwiększenia całkowitej biomasy;

i)	„przeładunek” oznacza przeładowanie całości lub części ładunku tuńczyka błękitnopłetwego ze statku rybackiego na inny statek rybacki;

j)	„statek przetwórnia” oznacza statek, na którego pokładzie produkty rybołówstwa poddaje się przed ich opakowaniem co najmniej jednej z następujących operacji: filetowaniu lub krojeniu, mrożeniu lub przetworzeniu;

k)	„rybołówstwo sportowe” oznacza połowy nieprzemysłowe, których uczestnicy należą do krajowej organizacji sportowej lub posiadają krajową licencję sportową;

l)	„rybołówstwo rekreacyjne” oznacza połowy nieprzemysłowe, których uczestnicy nie należą do krajowej organizacji sportowej ani nie posiadają krajowej licencji sportowej;

m)	„zadanie II” oznacza zadanie II zgodnie z definicją ICCAT w Podręczniku terenowym w zakresie statystyki i pobierania próbek tuńczyka atlantyckiego i tuńczykopodobnych (wydanie trzecie, ICCAT, 1990 r.);

n)	„statek transportowy” oznacza statek przyjmujący ryby żyjące dziko i transportujący je do miejsc hodowli lub tuczu.

ROZDZIAŁ II

UPRAWNIENIA DO POŁOWÓW

Artykuł 3

Całkowite dopuszczalne połowy (TAC)

TAC, ustalone przez ICCAT dla umawiających się stron w odniesieniu do zasobów tuńczyka błękitnopłetwego we wschodnim Atlantyku i w Morzu Śródziemnym, są następujące:

—	w 2008 r.: 28 500 ton,

—	w 2009 r.: 27 500 ton,

—	w 2010 r.: 25 500 ton.

Jeżeli jednak w ramach ICCAT zostaną ustalone nowe poziomy TAC, wtedy Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną na wniosek Komisji, dostosuje odpowiednio TAC określone w akapicie pierwszym.

Artykuł 4

1.   Każde państwo członkowskie przyjmuje niezbędne środki w celu zagwarantowania, że nakład połowowy jego statków i tonarów jest proporcjonalny do uprawnień do połowów dotyczących tuńczyka błękitnopłetwego dostępnych temu państwu członkowskiemu we wschodnim Atlantyku i w Morzu Śródziemnym.

2.   Każde państwo członkowskie sporządza roczny plan połowowy dla statków i tonarów dokonujących połowów tuńczyka błekitnopłetwego we wschodnim Atlantyku i w Morzu Śródziemnym. Państwa członkowskie, których kwota tuńczyka błękitnopłetwego wynosi mniej niż 5 % kwoty wspólnotowej, mogą przyjąć szczególną metodę zarządzania swoimi kwotami w ich planach połowowych, w których to przypadkach przepisów ust. 3 nie stosuje się.

3.   Roczny plan połowowy:

a)	określa między innymi statki o długości powyżej 24 m wymienione w wykazie, o którym mowa w art. 12 i indywidualne kwoty przyznane tym statkom;

b)	dla statków o długości mniejszej niż 24 metry i tonarów określa co najmniej kwotę przyznaną organizacjom producentów lub grupom statków dokonujących połowów z użyciem podobnych narzędzi połowowych.

4.   Nie później niż 31 stycznia każdego roku roczny plan połowowy przekazywany jest Komisji. Wszelkie późniejsze zmiany rocznego planu połowowego lub zmiany szczególnej metody zarządzania kwotą przez państwo członkowskie są przekazywane Komisji co najmniej 10 dni przed przeprowadzeniem działania odpowiadającego tej zmianie.

5.   Państwo członkowskie bandery podejmuje działania na mocy niniejszego ustępu, w przypadku gdy statek pływający pod jego banderą:

a)	nie spełnił wymogów dotyczących sprawozdawczości, o których mowa w art. 17 ust. 3;

b)	popełnił wykroczenie, o którym mowa w art. 26.

Państwo członkowskie bandery dopilnowuje, by kontrola fizyczna odbywała się w jego portach pod jego nadzorem lub była dokonywana przez inną osobę wyznaczoną przez państwo członkowskie bandery, w przypadku gdy statek nie przebywa w porcie Wspólnoty.

Państwo członkowskie bandery może wymagać, by statek, w stosunku do którego stwierdzono, że kwota indywidualna została wykorzystana, natychmiast skierował się do portu wyznaczonego przez to państwo.

6.   Najpóźniej dnia 31 stycznia państwa członkowskie składają Komisji sprawozdanie z wdrożenia planów połowowych za poprzedni rok. W sprawozdaniach tych uwzględnia się:

a)	liczbę statków faktycznie dokonujących połowów tuńczyka błękitnopłetwego we wschodnim Atlantyku i w Morzu Śródziemnym;

b)	połowy dokonane przez każdy statek; oraz

c)	całkowitą liczbę dni, podczas których każdy statek dokonywał połowów we wschodnim Atlantyku i w Morzu Śródziemnym.

7.   Prywatne uzgodnienia handlowe między obywatelami państwa członkowskiego i CPC, zmierzające do wykorzystania statku rybackiego pływającego pod banderą tego państwa członkowskiego do połowów w ramach kwoty tuńczyka przysługującej CPC, przeprowadza się wyłącznie za zezwoleniem zainteresowanego państwa członkowskiego, które informuje o tym Komisję, oraz za zezwoleniem Komisji ICCAT.

8.   Co roku do dnia 1 marca państwa członkowskie przesyłają Komisji informacje dotyczące wszelkich prywatnych uzgodnień handlowych między swoimi obywatelami i CPC.

9.   Informacja, o której mowa w ust. 8, zawiera następujące elementy:

a)	wykaz wszystkich statków rybackich pływających pod banderą państwa członkowskiego upoważnionych do aktywnej działalności połowowej w myśl prywatnych uzgodnień handlowych;

b)	wewnętrzny numer statku zgodnie z definicją zawartą w załączniku I do rozporządzenia Komisji (WE) nr 26/2004 z dnia 30 grudnia 2003 r. dotyczącego rejestru statków rybackich Wspólnoty (6);

c)	czas obowiązywania prywatnych uzgodnień handlowych;

d)	zgodę państw członkowskich na prywatne uzgodnienia;

e)	nazwę zainteresowanej CPC.

10.   Komisja bezzwłocznie wysyła Sekretariatowi Wykonawczemu ICCAT informacje, o których mowa w ust. 9.

11.   Komisja dokłada starań, by udział procentowy kwoty CPC na tuńczyka błękitnopłetwego, która może zostać wykorzystana do czarteru wspólnotowych statków rybackich zgodnie z art. 8b rozporządzenia Rady (WE) nr 1936/2001 (7), nie przekraczał 60 %, 40 % i 20 % całkowitej kwoty, odpowiednio, w latach 2007, 2008 i 2009.

12.   Czarterowanie wspólnotowych statków rybackich do celów połowów tuńczyka błękitnopłetwego we wschodnim Atlantyku i w Morzu Śródziemnym zostanie zakazane w 2010 r. i w kolejnych latach.

13.   Każde państwo członkowskie dopilnowuje, aby liczba czarterów jego statków rybackich dokonujących połowów tuńczyka błękitnopłetwego i okres czarteru były proporcjonalne do kwoty przyznanej krajowi przeprowadzającemu czarter.

ROZDZIAŁ III

ŚRODKI TECHNICZNE

Artykuł 5

Zamknięty sezon połowowy

1.   Zakazuje się połowów tuńczyka błękitnopłetwego we wschodnim Atlantyku i w Morzu Śródziemnym przez duże statki o długości ponad 24 m, poławiające gatunki pelagiczne taklami oceanicznymi, w okresie od dnia 1 czerwca do dnia 31 grudnia, z wyjątkiem obszaru na zachód od 10°W i na północ od 42°N.

2.   Zakazuje się połowów tuńczyka błękitnopłetwego sejnerami we wschodnim Atlantyku i w Morzu Śródziemnym w okresie od dnia 1 lipca do dnia 31 grudnia.

3.   Zakazuje się połowów tuńczyka błękitnopłetwego statkami do połowu tuńczyków wędami ręcznymi we wschodnim Atlantyku i w Morzu Śródziemnym w okresie od dnia 15 listopada do dnia 15 maja.

4.   Zakazuje się połowów tuńczyka błękitnopłetwego trawlerami do połowów pelagicznych we wschodnim Atlantyku w okresie od dnia 15 listopada do dnia 15 maja.

Artykuł 6

Stosowanie samolotów

Zakazane jest stosowanie samolotów lub helikopterów w celu poszukiwań tuńczyka błękitnopłetwego w obszarze objętym konwencją.

Artykuł 7

Minimalna wielkość

1.   Minimalna wielkość tuńczyka błękitnopłetwego we wschodnim Atlantyku i w Morzu Śródziemnym wynosi 30 kg lub 115 cm.

2.   Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 i bez uszczerbku dla art. 9 minimalna wielkość tuńczyka błękitnopłetwego (Thunnus thynnus) wynosząca 8 kg lub 75 cm ma zastosowanie do następujących tuńczyków błękitnopłetwych:

a)	tuńczyk błękitnopłetwy złowiony we wschodnim Atlantyku przez statki do połowu tuńczyków wędami ręcznymi, statki do połowu wędami holowanymi i trawlery do połowów pelagicznych;

b)	tuńczyk błękitnopłetwy złowiony w Morzu Adriatyckim do celów hodowlanych.

3.   Do celów ust. 2 lit. a) Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną na wniosek Komisji, określa maksymalną liczbę statków do połowu wędami ręcznymi, statków upoważnionych do połowu tuńczyka wędami holowanymi i trawlerów upoważnionych do połowów pelagicznych tuńczyka jako przyłowów. Liczba statków do połowów wędami ręcznymi i statków do połowu wędami holowanymi jest tożsama z liczbą statków wspólnotowych prowadzących ukierunkowane połowy tuńczyka błękitnopłetwego w 2006 r. Liczba trawlerów do połowów pelagicznych jest tożsama z liczbą statków wspólnotowych upoważnionych do połowów tuńczyka błękitnopłetwego jako przyłowów w 2006 r.

4.   Do celów ust. 2 lit. a) Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną na wniosek Komisji, przydziela państwom członkowskim liczbę statków określoną zgodnie z ust. 3.

5.   Do celów ust. 2 lit. a) nie więcej niż 10 % wspólnotowej kwoty tuńczyka błękitnopłetwego o wielkości między 8 kg a 30 kg lub 75 cm a 115 cm przydziela się upoważnionym statkom, o których mowa w ust. 3 i 4, przy czym maksymalnie 200 ton tuńczyka błękitnopłetwego o wadze nie mniejszej niż 6,4 kg lub mierzących 70 cm poławiają statki do połowu tuńczyków wędami ręcznymi o całkowitej długości mniejszej niż 17 m. Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną na wniosek Komisji, decyduje o podziale kwot Wspólnoty wśród państw członkowskich.

6.   Tradycyjnemu łodziowemu rybołówstwu przybrzeżnemu ukierunkowanemu na świeże ryby we wschodnim Atlantyku nie można przydzielić więcej niż 2 % wspólnotowej kwoty tuńczyka błękitnopłetwego o wadze 8–30 kg. Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną na wniosek Komisji, decyduje o podziale kwot Wspólnoty wśród państw członkowskich.

7.   Dodatkowe warunki szczegółowe dla tuńczyka błękitnopłetwego złowionego we wschodnim Atlantyku przez statki do połowu tuńczyków wędami ręcznymi, statki do połowu wędami holowanymi i trawlery do połowów pelagicznych określono w załączniku I.

Artykuł 8

Plan pobierania próbek w odniesieniu do tuńczyka błękitnopłetwego

1.   Każde państwo członkowskie opracowuje program pobierania próbek w celu określenia liczby złowionych tuńczyków błękitnopłetwych w zależności od ich wielkości.

2.   Pobieranie próbek z sadzów w celu oceny wielkości przeprowadza się na 100 sztukach na 100 ton żywych ryb albo na próbce reprezentującej 10 % całkowitej liczby ryb umieszczonych w sadzu. Próbkę wielkościową, na podstawie długości lub wagi, pobiera się podczas odłowu w hodowli oraz z ryb padłych w trakcie transportu, zgodnie z metodą przyjętą przez ICCAT w odniesieniu do zgłaszania danych w ramach zadania II.

3.   Opracowane zostaną uzupełniające metody pobierania próbek dotyczące ryb hodowanych dłużej niż rok.

4.   Próbki pobierane są losowo w czasie odłowu i obejmują wszystkie sadze. Dane w odniesieniu do próbek pobranych w danym roku przekazuje się Komisji do dnia 31 maja następnego roku.

Artykuł 9

Przyłów

1.   Bez uszczerbku dla art. 7 ust. 2 wszystkim statkom rybackim, prowadzącym aktywną działalność połowową lub nie w odniesieniu do tuńczyka błękitnopłetwego, zezwala się na przyłów w maksymalnej wysokości 8 % tuńczyka błękitnopłetwego o wadze 10–30 kg.

2.   Wartości procentowe, o których mowa w ust. 1, oblicza się na podstawie całkowitego przyłowu wyrażonego w liczbie ryb przypadającej na wyładunek całkowitych połowów tuńczyka błękitnopłetwego z tych statków albo na podstawie ekwiwalentu wagi wyrażonego w procentach.

3.   Przyłów odlicza się z kwoty państwa członkowskiego bandery. Zakazuje się odrzutów martwych ryb z przyłowów, o których mowa w ust. 1, gdy otwarte są połowy tuńczyka błękitnopłetwego; odrzuty te odlicza się z kwoty państwa członkowskiego bandery.

4.   Do wyładunków przyłowu tuńczyka błękitnopłetwego stosuje się art. 14 i art. 18 ust. 1.

Artykuł 10

Rybołówstwo rekreacyjne

1.   W ramach rybołówstwa rekreacyjnego zabrania się połowu, zatrzymywania na pokładzie, przeładunku i wyładunku więcej niż jednego osobnika tuńczyka błękitnopłetwego w ciągu danego rejsu morskiego.

2.   Zabrania się wprowadzania do obrotu tuńczyka błękitnopłetwego złowionego w ramach rybołówstwa rekreacyjnego, chyba że służy to celom charytatywnym.

3.   Każde państwo członkowskie odnotowuje dane dotyczące połowów w ramach rybołówstwa rekreacyjnego i przekazuje te dane Komisji. Komisja przekazuje te informacje Stałemu Komitetowi ICCAT ds. Badań Naukowych i Statystyki.

4.   Każde państwo członkowskie przyjmuje niezbędne środki w jak największym stopniu gwarantujące wypuszczanie żywcem tuńczyka błękitnopłetwego, a zwłaszcza młodych osobników, złowionych w ramach rybołówstwa rekreacyjnego.

Artykuł 11

Rybołówstwo sportowe

1.   Każde państwo członkowskie przyjmuje niezbędne środki w celu regulacji rybołówstwa sportowego, zwłaszcza za pomocą upoważnienia do połowów.

2.   Zabrania się wprowadzania do obrotu tuńczyka błękitnopłetwego złowionego w ramach rybackich zawodów sportowych, chyba że służy to celom charytatywnym.

3.   Każde państwo członkowskie odnotowuje dane dotyczące połowów w ramach rybołówstwa sportowego i przekazuje te dane Komisji. Komisja przekazuje te informacje Stałemu Komitetowi ICCAT ds. Badań Naukowych i Statystyki.

4.   Każde państwo członkowskie przyjmuje niezbędne środki w jak największym stopniu gwarantujące wypuszczanie żywcem tuńczyka błękitnopłetwego, a zwłaszcza młodych osobników, złowionych w ramach rybołówstwa sportowego.

ROZDZIAŁ IV

ŚRODKI KONTROLNE

Artykuł 12

Rejestr statków upoważnionych do prowadzenia aktywnej działalności połowowej w odniesieniu do tuńczyka błękitnopłetwego

1.   Do dnia 31 stycznia 2008 r. każde państwo członkowskie prześle Komisji drogą elektroniczną wykaz wszystkich statków rybackich pływających pod jego banderą, które upoważniono do prowadzenia aktywnej działalności połowowej w odniesieniu do tuńczyka błękitnopłetwego we wschodnim Atlantyku i w Morzu Śródziemnym poprzez wydanie im specjalnego zezwolenia połowowego.

2.   Komisja przesyła te informacje Sekretariatowi Wykonawczemu ICCAT, tak aby statki te wprowadzono do prowadzonego przez ICCAT rejestru statków upoważnionych do połowów tuńczyka błękitnopłetwego.

3.   Wspólnotowe statki rybackie, których dotyczy niniejszy artykuł i które nie są wprowadzone do rejestru ICCAT, nie mogą poławiać, zatrzymywać na pokładzie, dokonywać przeładunku, transferu ani wyładunku tuńczyka błękitnopłetwego we wschodnim Atlantyku i w Morzu Śródziemnym.

4.   Przepisy dotyczące licencji połowowych zawarte w art. 8a ust. 2, 4, 6, 7 i 8 rozporządzenia (WE) nr 1936/2001 stosuje się mutatis mutandis.

Artykuł 13

Rejestr tonarów objętych upoważnieniem do połowów tuńczyka błękitnopłetwego

1.   Do dnia 31 stycznia 2008 r. każde państwo członkowskie przesyła Komisji drogą elektroniczną wykaz swoich tonarów upoważnionych do połowów tuńczyka błękitnopłetwego we wschodnim Atlantyku i w Morzu Śródziemnym poprzez wydanie specjalnego zezwolenia połowowego. Wykaz zawiera nazwy tonarów i numer rejestracyjny.

2.   Komisja przesyła wykaz Sekretariatowi Wykonawczemu ICCAT, tak aby tonary te wprowadzono do prowadzonego przez ICCAT rejestru tonarów upoważnionych do połowów tuńczyka błękitnopłetwego.

3.   Wspólnotowe tonary niewprowadzone do rejestru ICCAT nie mogą poławiać, zatrzymywać, dokonywać przeładunku ani wyładunku tuńczyka błękitnopłetwego we wschodnim Atlantyku i w Morzu Śródziemnym.

4.   Artykuł 8a ust. 2, 4, 6, 7 i 8 rozporządzenia (WE) nr 1936/2001 stosuje się mutatis mutandis.

Artykuł 14

Wyznaczone porty

1.   Państwa członkowskie wyznaczają miejsce wykorzystywane do wyładunków lub miejsce w pobliżu brzegu (wyznaczone porty), gdzie zezwala się na operacje wyładunku lub przeładunku tuńczyka błękitnopłetwego.

2.   Państwa członkowskie przekazują Komisji wykaz wyznaczonych portów nie później niż dnia 1 kwietnia każdego roku. Komisja przesyła te informacje do Sekretariatu Wykonawczego ICCAT do dnia 15 kwietnia każdego roku. Wszelkie późniejsze zmiany w wykazie są zgłaszane Komisji co najmniej 15 dni przed wejściem zmiany w życie w celu przekazania ich do Sekretariatu Wykonawczego ICCAT.

3.   Zabrania się wyładunku lub przeładunku ze statków, o których mowa w art. 12, wszelkich ilości tuńczyka błękitnopłetwego złowionego we wschodnim Atlantyku i w Morzu Śródziemnym w miejscach innych niż porty wyznaczone przez CPC i państwa członkowskie zgodnie z ust. 1 i 2.

4.   Niniejszy przepis stosuje się do wyładunków lub przeładunków przez statki do połowu tuńczyków wędami ręcznymi, statki do połowu wędami holowanymi i trawlery do połowów pelagicznych, które złowiły tuńczyka błękitnopłetwego we wschodnim Atlantyku zgodnie z warunkami specjalnymi zawartymi w załączniku I.

Artykuł 15

Wymogi rejestracyjne

1.   Oprócz przestrzegania wymogów art. 6 i 8 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2847/93 z dnia 12 października 1993 r. ustanawiającego system kontroli mający zastosowanie do wspólnej polityki rybołówstwa (8) kapitan wspólnotowego statku rybackiego, o którym mowa w art. 12, w stosownych przypadkach, wprowadza do dziennika połowowego informacje wymienione w załączniku II.

2.   Kapitan statku wspólnotowego, o którym mowa w art. 12, biorący udział we wspólnej operacji połowowej, wprowadza do dziennika połowowego dodatkowe informacje:

a)

jeżeli połów jest wciągany na pokład lub przenoszony do sadzów: — datę i godzinę połowów dokonanych podczas wspólnej operacji połowowej, — lokalizację (długość/szerokość geograficzną) połowów dokonanych podczas wspólnej operacji połowowej, — ilość złowionego tuńczyka błękitnopłetwego wciągniętego na pokład lub przeniesionego do sadzów, — nazwę i międzynarodowy radiowy sygnał wywoławczy statku rybackiego;

b)

dla statków biorących udział we wspólnej operacji połowowej, ale nie biorących udziału w transferze ryb: — datę i godzinę wspólnej operacji połowowej, — lokalizację (długość/szerokość geograficzną) wspólnej operacji połowowej, — informację, że żadnych połowów nie wciągnięto na pokład ani nie przeniesiono do sadzów tego statku, — nazwę i międzynarodowy(-e) radiowy(-e) sygnał(-y) rozpoznawczy(-e) statku(-ów) rybackiego(-ch).

3.   Jeżeli statek dokonujący połowów biorący udział we wspólnej operacji połowowej deklaruje ilość tuńczyka błękitnopłetwego złowionego przy użyciu swoich narzędzi połowowych, kapitan statku zaznacza, dla każdego połowu, w odniesieniu do którego(-ych) statku(-ów) i państwa (państw) bandery liczy się kwotę połowów.

Artykuł 16

Wspólne operacje połowowe

1.   Wszelkie wspólne operacje połowowe dotyczące tuńczyka błękitnopłetwego z udziałem statków pływających pod banderą państwa członkowskiego lub kilku państw członkowskich są dozwolone wyłącznie po wyrażeniu zgody przez zainteresowane państwo lub państwa członkowskie bandery.

2.   W momencie składania wniosku o upoważnienie każde państwo członkowskie podejmuje środki konieczne do uzyskania od swojego statku rybackiego uczestniczącego we wspólnej operacji połowowej szczegółowych informacji dotyczących czasu trwania wspólnej operacji, tożsamości biorących w niej udział operatorów oraz klucza przydziału dokonanych połowów pomiędzy statki.

3.   Każde państwo członkowskie przekazuje Komisji informacje, o których mowa w ust. 2. Komisja niezwłocznie przekazuje te informacje do Sekretariatu ICCAT.

Artykuł 17

Raporty połowowe

1.   Kapitan statku rybackiego dokonującego połowów, o których mowa w art. 12, przesyła właściwym organom swojego państwa członkowskiego bandery raport połowowy określający ilości tuńczyka błękitnopłetwego złowionego przez swój statek, włącznie z operacjami połowowymi o wyniku zerowym.

2.   Raport połowowy przekazuje się po raz pierwszy najpóźniej przed upływem dziesięciu dni po wejściu na obszar wschodniego Atlantyku bądź Morza Śródziemnego lub po rozpoczęciu rejsu połowowego. W przypadku wspólnych operacji połowowych kapitan statku dokonującego połowów wskazuje dla każdego połowu statek lub statki, dla którego(-ych) odlicza się połowy z kwoty państw(-a) bandery.

3.   Od dnia 1 czerwca każdego roku kapitan statku rybackiego co 5 dni przekazuje raport połowowy dotyczący ilości tuńczyka błękitnopłetwego, włącznie z operacjami połowowymi o wyniku zerowym.

4.   Każde państwo członkowskie przekazuje Komisji drogą elektroniczną lub inną otrzymane raporty połowowe. Komisja niezwłocznie przekazuje te informacje do Sekretariatu ICCAT.

5.   Do piętnastego dnia każdego miesiąca państwa członkowskie informują Komisję, w formie umożliwiającej komputerowe odczytanie, o ilościach tuńczyka błękitnopłetwego złowionego we wschodnim Atlantyku i w Morzu Śródziemnym, które zostały wyładowane, przeładowane, umieszczone w tonarach lub w sadzach w poprzednim miesiącu przez statki pływające pod ich banderami. Komisja niezwłocznie przekazuje te informacje do Sekretariatu ICCAT.

Artykuł 18

Wyładunek

1.   Na zasadzie odstępstwa od art. 7 rozporządzenia (EWG) nr 2847/93 kapitan statku wspólnotowego, o którym mowa w art. 12 niniejszego rozporządzenia, lub jego przedstawiciel przekazuje właściwemu organowi państwa członkowskiego (w tym państwa członkowskiego bandery) lub CPC, z której portów lub urządzeń wyładunkowych zamierza skorzystać, co najmniej na cztery godziny przed przewidywaną godziną przybycia do portu, następujące dane:

a)	przewidywany czas przybycia;

b)	szacunkowa ilość tuńczyka błękitnopłetwego zatrzymana na pokładzie;

c)	informacje dotyczące obszaru, na którym dokonano połowów.

2.   W przypadku wyładunku w wyznaczonym porcie państwa członkowskiego innego niż państwo członkowskie bandery odpowiedni organ tego państwa członkowskiego przesyła organowi bandery statku w ciągu 48 godzin od zakończenia wyładunku dane dotyczące wyładunku.

3.   Przepis ten nie ma zastosowania do wyładunków dokonywanych przez statki do połowu wędami ręcznymi, statki do połowu wędami holowanymi i trawlery do połowów pelagicznych, które złowiły tuńczyka błękitnopłetwego we wschodnim Atlantyku.

Artykuł 19

Przeładunek

1.   Na zasadzie odstępstwa od art. 11 rozporządzenia (EWG) nr 2847/93 przeładunek na morzu tuńczyka błękitnopłetwego we wschodnim Atlantyku i w Morzu Śródziemnym jest zakazany, z wyjątkiem dużych statków rybackich łowiących tuńczyka błękitnopłetwego taklami oceanicznymi działającymi zgodnie z zaleceniem ICCAT nr 2005[06] ustanawiającym program przeładunków dla dużych statków rybackich łowiących tuńczyka błękitnopłetwego taklami oceanicznymi, ze zmianami.

2.   Przed wejściem do dowolnego portu, co najmniej 48 godzin przed przewidywaną godziną przybycia, kapitan statku, na który dokonuje się przeładunku (statku dokonującego połowów lub statku przetwórni), lub jego przedstawiciel przekazuje właściwym organom państwa członkowskiego, z którego portu chce skorzystać, następujące dane:

a)	przewidywany czas przybycia;

b)	szacunkowa ilość tuńczyka błękitnopłetwego zatrzymana na pokładzie;

c)	informacja dotycząca obszarów geograficznych, na których złowiono tuńczyka błękitnopłetwego, którego ma dotyczyć przeładunek;

d)	nazwa statku dokonującego połowów, który dostarcza tuńczyka błękitnopłetwego i jego numer w prowadzonym przez ICCAT rejestrze statków rybackich upoważnionych do połowów tuńczyka błękitnopłetwego;

e)	nazwa statku rybackiego, na który dokonuje się przeładunku, i jego numer w prowadzonym przez ICCAT rejestrze statków rybackich upoważnionych do połowów tuńczyka błękitnopłetwego;

f)	tonaż przeładowywanego tuńczyka błękitnopłetwego.

3.   Statkom rybackim dokonującym połowów nie zezwala się na przeładunek, chyba że uzyskały wcześniej upoważnienie od swojego państwa bandery.

4.   Przed rozpoczęciem przeładunku kapitan statku dokonującego połowów informuje swoje państwo bandery o:

a)	ilościach przeładowywanego tuńczyka błękitnopłetwego;

b)	dacie i porcie przeładunku;

c)	nazwie, numerze rejestracyjnym i banderze statku, na który dokonuje się przeładunku, i jego numerze w prowadzonym przez ICCAT rejestrze statków rybackich upoważnionych do połowów tuńczyka błękitnopłetwego;

d)	obszarze geograficznym, na którym dokonano połowów tuńczyka.

5.   Właściwy organ państwa członkowskiego, w którego porcie dokonuje się przeładunku:

a)	przeprowadza inspekcję statku, na który dokonuje się przeładunku i sprawdza towar oraz dokumentację związaną z operacją przeładunku;

b)	przesyła dane dotyczące przeładunku organowi państwa bandery statku dokonującego połowów w ciągu 48 godzin od zakończenia przeładunku.

6.   Kapitan statku wspólnotowego, o którym mowa w art. 12, wypełnia deklarację przeładunkową ICCAT i przekazuje ją właściwym organom państwa członkowskiego, pod którego banderą pływa. Deklarację przekazuje się nie później niż 15 dni po dacie przeładunku w porcie, zgodnie ze wzorem przedstawionym w załączniku III.

Artykuł 20

Operacje umieszczania w sadzach

1.   Państwo członkowskie, którego jurysdykcji podlega miejsce tuczu lub hodowli tuńczyka błękitnopłetwego, w ciągu tygodnia po zakończeniu umieszczania w sadzach przedkłada państwu członkowskiemu lub CPC, którego(-j) statki złowiły tuńczyka, oraz Komisji raport z umieszczania w sadzach, zatwierdzony przez obserwatora. Komisja niezwłocznie przekazuje te informacje do Sekretariatu ICCAT. Raport ten zawiera informacje ujęte w deklaracji umieszczania w sadzach, o której mowa w art. 4b rozporządzenia (WE) nr 1936/2001.

2.   Jeżeli miejsca tuczu lub hodowli są położone na pełnym morzu, do państw członkowskich, w których siedzibę mają osoby fizyczne lub prawne odpowiedzialne za miejsca tuczu lub hodowli, ust. 1 stosuje się mutatis mutandis.

3.   Przed dokonaniem jakiegokolwiek transferu do sadzów właściwy organ państwa członkowskiego, w którym znajduje się miejsce tuczu lub hodowli, informuje państwo członkowskie bandery lub CPC bandery statku dokonującego połowów o transferze do sadzów danych ilości ryb złowionych przez statki rybackie pływające pod jego banderą.

Państwo członkowskie bandery statku dokonującego połowów zwraca się do właściwego organu państwa członkowskiego, w którym prowadzony jest tucz lub hodowla, o przejęcie połowów i wypuszczenie ryb do morza, jeżeli po otrzymaniu tej informacji uzna, że:

a)	statek rybacki, który zadeklarował połów ryb, nie posiadał wystarczającej indywidualnej kwoty tuńczyka błękitnopłetwego umieszczonego w sadzach;

b)	ilość ryb nie została właściwie zgłoszona i nie uwzględniono jej przy obliczaniu wszelkich kwot, które mogą mieć zastosowanie; lub

c)	statek rybacki, który zadeklarował połów ryb, nie posiada zezwolenia na prowadzenie połowów tuńczyka błękitnopłetwego.

4.   Kapitan wspólnotowego statku rybackiego wypełnia deklarację transferu ICCAT i przekazuje ją państwu członkowskiemu bandery lub CPC bandery nie później niż 15 dni po dacie transferu na holowniki lub do sadzów, zgodnie ze wzorem przedstawionym w załączniku III. Deklarację transferu dołącza się w czasie transferu ryb przy transporcie do sadzów.

Artykuł 21

Działania związane z tonarami

1.   Po zakończeniu każdej operacji połowowej w tonarach odnotowuje się połowy dokonane z użyciem tonarów i przekazuje się w raporcie połowowym drogą elektroniczną lub w inny sposób właściwemu organowi państwa członkowskiego, w którym znajduje się tonar, w ciągu 48 godzin po zakończeniu każdej operacji połowowej.

2.   Każde państwo członkowskie przekazuje Komisji drogą elektroniczną otrzymane raporty połowowe. Komisja niezwłocznie przekazuje te informacje Sekretariatowi ICCAT.

Artykuł 22

Kontrola w porcie lub w miejscu hodowli

1.   Państwa członkowskie przyjmują niezbędne środki gwarantujące przeprowadzanie kontroli w porcie w stosunku do wszystkich statków figurujących w prowadzonym przez ICCAT rejestrze statków upoważnionych do połowów tuńczyka błękitnopłetwego, wchodzących do wyznaczonego portu w celu wyładunku lub przeładunku tuńczyka błękitnopłetwego złowionego we wschodnim Atlantyku i w Morzu Śródziemnym.

2.   Państwa członkowskie przyjmują niezbędne środki zmierzające do kontroli wszystkich operacji umieszczania tuńczyków w sadzach, w miejscach gdzie odbywa się tucz lub hodowla pod ich jurysdykcją.

3.   Jeżeli miejsca tuczu lub hodowli są położone na pełnym morzu, do państw członkowskich, w których siedzibę mają osoby fizyczne lub prawne odpowiedzialne za tucz lub hodowlę, ust. 2 stosuje się mutatis mutandis.

Artykuł 23

Kontrola krzyżowa

1.   Państwa członkowskie sprawdzają, w tym przy użyciu danych VMS (satelitarnego systemu monitorowania statków), przedkładanie dzienników połowowych i odpowiednie informacje odnotowane w dziennikach połowowych swoich statków, w dokumentacji transferowej/przeładunkowej i dokumentacji połowowej.

2.   Państwa członkowskie prowadzą administracyjne kontrole krzyżowe wszystkich wyładunków, wszystkich przeładunków bądź operacji umieszczania w sadzach, porównując ilości w podziale na gatunki podane w dziennikach połowowych statków lub ilości w podziale na gatunki podane w deklaracji przeładunkowej oraz ilości podane w deklaracji wyładunkowej lub deklaracji dotyczącej umieszczania w sadzach z wszelkimi innymi odpowiednimi dokumentami, takimi jak faktura lub dokumenty sprzedaży.

Artykuł 24

System Wspólnej Międzynarodowej Kontroli ICCAT

1.   We Wspólnocie stosuje się System Wspólnej Międzynarodowej Kontroli ICCAT przyjęty przez ICCAT na jej czwartym zwykłym posiedzeniu (Madryt, listopad 1975 r.) i przedstawiony w załączniku IV do niniejszego rozporządzenia.

2.   Państwa członkowskie, których statki rybackie są upoważnione do prowadzenia połowów tuńczyka błękitnopłetwego we wschodnim Atlantyku i w Morzu Śródziemnym, wyznaczają inspektorów i prowadzą inspekcje na morzu w ramach systemu.

3.   Komisja lub mianowany przez nią organ mogą wyznaczyć inspektorów wspólnotowych na potrzeby systemu.

4.   Komisja lub mianowany przez nią organ koordynują działania w zakresie nadzoru i inspekcji w imieniu Wspólnoty. W porozumieniu z zainteresowanymi państwami członkowskimi Komisja może sporządzić w tym celu programy wspólnych inspekcji, które umożliwią Wspólnocie wywiązanie się z zobowiązań podjętych w ramach systemu. Państwa członkowskie, których statki prowadzą połowy tuńczyka błękitnopłetwego, przyjmują środki konieczne do ułatwienia realizacji tych programów, szczególnie w odniesieniu do wymaganych zasobów ludzkich i materialnych oraz odnośnie do okresów i stref wykorzystywania tych zasobów.

5.   Państwa członkowskie informują Komisję do dnia 1 kwietnia każdego roku o nazwiskach inspektorów, których zamierzają wyznaczyć na potrzeby systemu w roku następnym, oraz o nazwach statków, które mają być wyznaczone w tym samym celu. Korzystając z tych informacji, Komisja we współpracy z państwami członkowskimi opracowuje coroczny plan uczestnictwa Wspólnoty w systemie, który następnie przesyła do Sekretariatu ICCAT i do państw członkowskich.

Artykuł 25

Program obserwatorów

1.   Każde państwo członkowskie zapewnia obecność obserwatorów na swoich statkach rybackich o długości większej niż 15 m, co najmniej w stosunku do:

a)	20 % czynnych sejnerów. W przypadku wspólnych operacji połowowych obserwator jest obecny podczas operacji połowowej;

b)	20 % czynnych trawlerów do połowów pelagicznych;

c)	20 % czynnych statków do połowu taklami oceanicznymi;

d)	20 % czynnych statków do połowu tuńczyków wędami ręcznymi;

e)	100 % w trakcie odławiania z tonarów.

Zadania obserwatorów polegają w szczególności na:

a)	monitorowaniu przestrzegania przez statek niniejszego rozporządzenia;

b)	odnotowywaniu i składaniu raportów z działalności połowowej;

c)	obserwacji i szacowaniu połowów i weryfikacji wpisów do dziennika połowowego;

d)	obserwacji i odnotowywania statków, które mogą prowadzić połowy niezgodnie ze środkami ochronnymi ICCAT.

Ponadto obserwator prowadzi pracę naukowo-badawczą, taką jak gromadzenie w ramach zadania II danych określonych przez ICCAT, jeżeli wymaga tego ICCAT, na podstawie instrukcji Stałego Komitetu ICCAT ds. Badań Naukowych i Statystyki.

2.   Każde państwo członkowskie, którego jurysdykcji podlega miejsce tuczu lub hodowli tuńczyka błękitnopłetwego, zapewnia obecność obserwatorów podczas wszystkich operacji transferu tuńczyka błękitnopłetwego do sadzów i wszystkich odłowów ryb z miejsca hodowli.

Zadania obserwatorów polegają w szczególności na:

a)	obserwacji i monitorowaniu zgodności działań hodowlanych zgodnie z art. 4a, 4b i 4c rozporządzenia (WE) nr 1936/2001;

b)	zatwierdzaniu raportu z umieszczania w sadzach, o którym mowa w art. 20 niniejszego rozporządzenia;

c)	prowadzeniu pracy naukowo-badawczej, np. gromadzeniu próbek, zgodnie z wymogami ICCAT na podstawie instrukcji Stałego Komitetu ICCAT ds. Badań Naukowych i Statystyki.

Artykuł 26

Egzekwowanie

1.   Państwa członkowskie przyjmują środki egzekwowania przepisów wobec statku rybackiego pływającego pod ich banderą, w przypadku którego stwierdzono, zgodnie z prawem krajowym, że nie przestrzega przepisów art. 4, 5, 7, 14, 15, 16, 17 i 19. Środki mogą w szczególności obejmować, w zależności od wagi naruszenia przepisów oraz zgodnie z przepisami prawa krajowego:

a)	nałożenie grzywny;

b)	zatrzymanie nielegalnych narzędzi połowowych oraz połowów;

c)	zarekwirowanie statku;

d)	zawieszenie lub wycofanie zezwolenia na dokonywanie połowów;

e)	zmniejszenie lub odebranie kwoty połowowej, w odpowiednich przypadkach.

2.   Każde państwo członkowskie, którego jurysdykcji podlega hodowla tuńczyka błękitnopłetwego, przyjmuje środki egzekwowania przepisów wobec hodowli, odnośnie do której stwierdzono, zgodnie z prawem krajowym, że nie przestrzega przepisów art. 20 i 25 ust. 2 niniejszego rozporządzenia oraz art. 4a, 4b i 4c rozporządzenia (WE) nr 1936/2001. Środki mogą w szczególności obejmować, w zależności od wagi naruszenia przepisów oraz zgodnie z przepisami prawa krajowego:

a)	nałożenie grzywny;

b)	zawieszenie lub wycofanie z rejestru miejsc tuczu tuńczyków;

c)	zakaz umieszczania w sadzach lub wprowadzania do obrotu tuńczyka błękitnopłetwego.

Artykuł 27

Środki dotyczące wprowadzania do obrotu

1.   Zakazuje się handlu wewnętrznego, wyładunków, przywozu, wywozu, umieszczania w sadzach w celach hodowlanych lub w celu tuczenia, ponownego wywozu i przeładunków gatunków tuńczyka błękitnopłetwego (Thunnus thynnus) pochodzącego ze wschodniego Atlantyku i z Morza Śródziemnego, którym nie towarzyszy dokładna, pełna i zatwierdzona dokumentacja wymagana na mocy niniejszego rozporządzenia.

2.   Zakazuje się handlu wewnętrznego, przywozu, wyładunków, umieszczania w sadzach w celach hodowlanych i w celu tuczenia, przetwarzania, wywozu, ponownego wywozu i przeładunków gatunków tuńczyka błękitnopłetwego (Thunnus thynnus) pochodzącego ze wschodniego Atlantyku i z Morza Śródziemnego złowionych przez statki rybackie, których państwo bandery nie posiada kwoty, limitu połowowego lub przydziału nakładu połowowego w odniesieniu do tuńczyka błękitnopłetwego pochodzącego ze wschodniego Atlantyku i z Morza Śródziemnego, na mocy środków zarządzania i ochrony ICCAT, lub kiedy wielkości dopuszczalne połowów państwa bandery są wyczerpane. Na podstawie informacji otrzymanych przez Sekretariat ICCAT Komisja informuje wszystkie państwa członkowskie o tym, że kwota przysługująca CPC została wyczerpana.

3.   Zakazuje się handlu wewnętrznego, przywozu, wyładunków, przetwarzania i wywozu z miejsc hodowli lub tuczu, które nie spełniają wymogów Zalecenia 2006 [07] ICCAT dotyczącego hodowli tuńczyka błękitnopłetwego.

Artykuł 28

Współczynniki przeliczeniowe

Do obliczania ekwiwalentu wagi przetworzonego tuńczyka błękitnopłetwego stosuje się współczynniki przeliczeniowe przyjęte przez Stały Komitet ICCAT ds. Badań Naukowych i Statystyki.

Artykuł 29

Finansowanie

Do celów art. 21 lit. a) ppkt (i) rozporządzenia Rady (WE) nr 1198/2006 z dnia 27 lipca 2006 r. w sprawie Europejskiego Funduszu Rybackiego (9) i do dnia 31 grudnia 2014 r. wieloletni plan odbudowy tuńczyka błękitnopłetwego we wschodnim Atlantyku i w Morzu Śródziemnym jest uznawany za plan odbudowy w rozumieniu art. 5 rozporządzenia (WE) nr 2371/2002.

ROZDZIAŁ V

POSTANOWIENIA KOŃCOWE

Artykuł 30

Zmiany w rozporządzeniu (WE) nr 520/2007

W rozporządzeniu (WE) nr 520/2007 wprowadza się następujące zmiany:

1)	skreśla się art. 6 i 11;

2)	w załączniku IV skreśla się pozycję dotyczącą tuńczyka błękitnopłetwego.

Artykuł 31

Wejście w życie i stosowanie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie trzeciego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 2008 r.

Artykuł 29 stosuje się jednak od dnia 13 czerwca 2007 r.

---

(1)  Opinia z dnia 15 listopada 2007 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym).

(2)  Dz.U. L 162 z 18.6.1986, str. 33.

(3)  Dz.U. L 151 z 13.6.2007, str. 1.

(4)  Dz.U. L 358 z 31.12.2002, str. 59. Rozporządzenie zmienione rozporządzeniem (WE) nr 865/2007 (Dz.U. L 192 z 24.7.2007, str. 1).

(5)  Dz.U. L 123 z 12.5.2007, str. 3.

(6)  Dz.U. L 5 z 9.1.2004, str. 25. Rozporządzenie zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1799/2006 (Dz.U. L 341 z 7.12.2006, str. 26).

(7)  Dz.U. L 263 z 3.10.2001, str. 1. Rozporządzenie zmienione rozporządzeniem (WE) nr 869/2004 (Dz.U. L 162 z 30.4.2004, str. 8).

(8)  Dz.U. L 261 z 20.10.1993, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1098/2007 (Dz.U. L 248 z 22.9.2007, str. 1).

(9)  Dz.U. L 223 z 15.8.2006, str. 1.

---

---

---

---

---

22.12.2007

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 340/25

---

ROZPORZĄDZENIE RADY (WE) NR 1560/2007

z dnia 17 grudnia 2007 r.

zmieniające rozporządzenie (WE) nr 21/2004 w odniesieniu do daty wprowadzenia elektronicznej identyfikacji owiec i kóz

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 37,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego (1),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Rozporządzenie Rady (WE) nr 21/2004 z dnia 17 grudnia 2003 r. ustanawiające system identyfikacji i rejestrowania owiec i kóz (2) przewiduje, że każde państwo członkowskie ustanowi system identyfikacji i rejestracji owiec i kóz zgodnie z przepisami tego rozporządzenia.

(2)	Rozporządzenie to przewiduje również, że od dnia 1 stycznia 2008 r. oznakowanie elektroniczne stanie się obowiązkowe dla wszystkich zwierząt urodzonych po tej dacie.

(3)

Ponadto rozporządzenie to przewiduje, że Komisja przedstawi Radzie do dnia 30 czerwca 2006 r. sprawozdanie z wprowadzenia w życie systemu identyfikacji elektronicznej wraz z odpowiednimi wnioskami, o których Rada stanowi, potwierdzając lub zmieniając, w razie konieczności, datę wprowadzenia obowiązkowego stosowania tego systemu, oraz aktualizując, w razie konieczności, techniczne aspekty dotyczące wprowadzania identyfikacji elektronicznej.

(4)

W podsumowaniu sprawozdania Komisji stwierdza się, że niemożliwe jest uzasadnienie daty 1 stycznia 2008 r. jako daty wprowadzenia obowiązkowej identyfikacji elektronicznej. Właściwa jest zatem zmiana tej daty poprzez przesunięcie jej na 31 grudnia 2009 r. w celu umożliwienia państwom członkowskim podjęcia środków niezbędnych dla prawidłowego wdrożenia systemu, z uwzględnieniem jego wpływu na gospodarkę w chwili obecnej i w przyszłości.

(5)

Pewna liczba państw członkowskich opracowała już technologię konieczną do wprowadzenia identyfikacji elektronicznej i zdobyła istotne doświadczenia w jej wdrażaniu. Nie należy im uniemożliwiać wprowadzania jej na poziomie krajowym, jeżeli uznają to za stosowne. Ich doświadczenie dostarczy Komisji i innym państwom członkowskim dalszych wartościowych informacji na temat technicznych konsekwencji identyfikacji elektronicznej i jej skutków.

(6)

Uwzględniając znaczenie gospodarcze niniejszego rozporządzenia, konieczne jest powołanie się na pilną potrzebę, o której mowa w pkt I.3 Protokołu w sprawie roli parlamentów państw członkowskich w Unii Europejskiej, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej, Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską i Traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Energii Atomowej.

(7)	W związku z tym, że niniejsze rozporządzenie ma być stosowane od dnia 1 stycznia 2008 r., powinno ono wejść w życie niezwłocznie.

(8)	Rozporządzenie (WE) nr 21/2004 powinno zatem zostać odpowiednio zmienione,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W rozporządzeniu (WE) nr 21/2004 wprowadza się następujące zmiany:

1)	w art. 9 ust. 3 akapit pierwszy otrzymuje brzmienie: „3.   Od dnia 31 grudnia 2009 r. oznakowanie elektroniczne zgodnie ze wskazówkami wymienionymi w ust. 1 i zgodnie z odpowiednimi przepisami części A załącznika staną się obowiązkowe dla wszystkich zwierząt.”;

2)	artykuł 9 ust. 4 otrzymuje brzmienie: „4.   Przed dniem 31 grudnia 2009 r. państwa członkowskie mogą wprowadzić obowiązkowe stosowanie identyfikacji elektronicznej dla zwierząt urodzonych na ich terytorium.”.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

---

(1)  Opinia z dnia 13 grudnia 2007 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym).

(2)  Dz.U. L 5 z 9.1.2004, str. 8. Rozporządzenie zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1791/2006 (Dz.U. L 363 z 20.12.2006, str. 1).

---

22.12.2007

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 340/27

---

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 1561/2007

z dnia 21 grudnia 2007 r.

ustanawiające standardowe wartości w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Komisji (WE) nr 3223/94 z dnia 21 grudnia 1994 r. w sprawie szczegółowych zasad stosowania ustaleń dotyczących przywozu owoców i warzyw (1), w szczególności jego art. 4 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Rozporządzenie (WE) nr 3223/94 przewiduje, w zastosowaniu wyników wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej, kryteria do ustalania przez Komisję standardowych wartości dla przywozu z krajów trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w jego Załączniku.

(2)	W zastosowaniu wyżej wymienionych kryteriów standardowe wartości w przywozie powinny zostać ustalone w wysokościach określonych w Załączniku do niniejszego rozporządzenia,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Standardowe wartości w przywozie, o których mowa w rozporządzeniu (WE) nr 3223/94, ustalone są zgodnie z tabelą zamieszczoną w Załączniku.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 22 grudnia 2007 r.

---

(1)  Dz.U. L 337 z 24.12.1994, str. 66. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 756/2007 (Dz.U. L 172 z 30.6.2007, str. 41).

---

---

22.12.2007

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 340/29

---

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 1562/2007

z dnia 21 grudnia 2007 r.

ustalające należności przywozowe w sektorze zbóż stosowane od dnia 1 stycznia 2008 r.

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1784/2003 z dnia 29 września 2003 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku zbóż (1),

uwzględniając rozporządzenie Komisji (WE) nr 1249/96 z dnia 28 czerwca 1996 r. w sprawie zasad stosowania (należności przywozowe w sektorze zbóż) rozporządzenia Rady (EWG) nr 1766/92 (2), w szczególności jego art. 2 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Artykuł 10 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1784/2003 przewiduje, że należność przywozowa na produkty objęte kodami CN 1001 10 00, 1001 90 91, ex 1001 90 99 (pszenica zwyczajna wysokiej jakości), 1002, ex 1005 inne niż ziarna hybrydowe oraz ex 1007 inne niż hybrydy siewne, jest równa cenie interwencyjnej obowiązującej w odniesieniu do takich produktów podczas przywozu, powiększonej o 55 % i zmniejszonej o cenę przywozową cif stosowaną wobec danej dostawy. Jednak należność ta nie może przekraczać stawki celnej we Wspólnej Taryfie Celnej.

(2)	Artykuł 10 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1784/2003 stanowi, że do celów obliczenia należności przywozowej określonej w ust. 2 wspomnianego artykułu, dla danych produktów regularnie ustala się reprezentatywne ceny przywozowe cif.

(3)

Zgodnie z art. 2 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1249/96, ceną do obliczania należności przywozowej produktów objętych kodami CN 1001 10 00, 1001 90 91, ex 1001 90 99 (pszenica zwyczajna wysokiej jakości), 1002 00, 1005 10 90, 1005 90 00 i 1007 00 90 jest dzienna reprezentatywna cena importowa cif ustalona w sposób określony w art. 4.

(4)	Należy ustalić należności przywozowe na okres od dnia 1 stycznia 2008 r. mające zastosowanie do czasu wejścia w życie nowych ustaleń,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Od dnia 1 stycznia 2008 r. w załączniku I do niniejszego rozporządzenia, na podstawie elementów znajdujących się w załączniku II, ustala się należności przywozowe w sektorze zbóż, o których mowa w art. 10 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1784/2003.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2008 r.

---

(1)  Dz.U. L 270 z 21.10.2003, str. 78. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 735/2007 (Dz.U. L 169 z 29.6.2007, str. 6). Rozporządzenie (WE) nr 1784/2003 zastępuje się rozporządzeniem (WE) nr 1234/2007 (Dz.U. L 299 z 16.11.2007, str. 1) od dnia 1 lipca 2008 r.

(2)  Dz.U. L 161 z 29.6.1996, str. 125. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1816/2005 (Dz.U. L 292 z 8.11.2005, str. 5).

---

---

---

22.12.2007

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 340/32

---

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 1563/2007

z dnia 21 grudnia 2007 r.

otwierające wspólnotowe kontyngenty taryfowe na 2008 r. na przywóz owiec, kóz, mięsa baraniego i koziego

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 2529/2001 z dnia 19 grudnia 2001 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku mięsa baraniego i koziego (1), w szczególności jego art. 16 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Należy otworzyć wspólnotowe kontyngenty taryfowe na mięso baranie i kozie na rok 2008. Należności celne i ilości, o których mowa w rozporządzeniu (WE) nr 2529/2001, należy ustalić zgodnie z poszczególnymi umowami międzynarodowymi obowiązującymi w roku 2008.

(2)

Rozporządzenie Rady (WE) nr 312/2003 z dnia 18 lutego 2003 r. w sprawie wykonania dla Wspólnoty przepisów dotyczących taryfy celnej ustanowionych w Układzie ustanawiającym stowarzyszenie między Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi z jednej strony, a Republiką Chile, z drugiej strony (2), przewiduje dodatkowy dwustronny kontyngent taryfowy w wysokości 2 000 ton, zwiększany co roku o 10 %, otwarty dla produktu objętego kodem 0204 od dnia 1 lutego 2003 r. Należy zatem dodać 200 dodatkowych ton do kontyngentu w ramach GATT/WTO dla Chile i w roku 2008 nadal zarządzać obydwoma kontyngentami w identyczny sposób.

(3)

Porozumienie w formie wymiany listów pomiędzy Wspólnotą Europejską a Republiką Islandii w sprawie preferencji w handlu produktami rolnymi przyznanych na podstawie art. 19 Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym (3), zatwierdzone decyzją Rady 2007/138/WE (4), przewiduje przyznanie dodatkowego rocznego kontyngentu taryfowego dla Islandii na ilość 500 ton (masa tuszy) świeżego, schłodzonego, mrożonego lub wędzonego mięsa baraniego. Należy zatem odpowiednio dostosować ilości dostępne dla Islandii.

(4)

Niektóre kontyngenty ustala się na okres od dnia 1 lipca danego roku do dnia 30 czerwca roku następnego. Ponieważ zgodnie z niniejszym rozporządzeniem przywozem zarządza się w ramach roku kalendarzowego, w przypadku przedmiotowych kontyngentów ilości określone dla roku 2008 stanowią sumę połowy ilości ustalonych na okres od dnia 1 lipca 2007 r. do dnia 30 czerwca 2008 r. i połowy ilości ustalonych na okres od 1 lipca 2008 r. do 30 czerwca 2009 r.

(5)	Należy ustalić ekwiwalent wagowy tusz w celu zapewnienia prawidłowego funkcjonowania wspólnotowych kontyngentów taryfowych. Ponadto w związku z tym, że niektóre kontyngenty taryfowe przewidują możliwość przywozu żywych zwierząt lub ich mięsa, należy stosować współczynnik konwersji.

(6)

W drodze odstępstwa od rozporządzenia Komisji (WE) nr 1439/95 z dnia 26 czerwca 1995 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (EWG) nr 3013/89 w odniesieniu do przywozu i wywozu produktów sektora mięsa baraniego i koziego (5) kontyngentami na produkty z mięsa baraniego i koziego należy zarządzać zgodnie z przepisami art. 16 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 2529/2001. Należy tego dokonać zgodnie z art. 308a, art. 308b i art. 308c ust. l rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiającego przepisy w zakresie wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (6).

(7)

Kontyngenty taryfowe w ramach niniejszego rozporządzenia powinny być początkowo traktowane jako niekrytyczne w rozumieniu art. 308c rozporządzenia (EWG) nr 2454/93 przy zastosowaniu zarządzania zgodnie z zasadą „kto pierwszy, ten lepszy”. Należy zatem zezwolić organom celnym na zniesienie wymogu złożenia zabezpieczenia w odniesieniu do towarów początkowo przywożonych w ramach niniejszych kontyngentów zgodnie z art. 308c ust. l i art. 248 ust. 4 rozporządzenia (EWG) nr 2454/93. Z uwagi na specyfikę przechodzenia z jednego systemu zarządzania do drugiego nie stosuje się art. 308c ust. 2 i 3 tego rozporządzenia.

(8)	Należy sprecyzować, jaki dowód potwierdzający pochodzenie produktów powinny przedstawić podmioty gospodarcze, aby skorzystać z kontyngentów taryfowych według zasady „kto pierwszy ten lepszy”.

(9)

Organom celnym w momencie zgłaszania przez podmioty gospodarcze produktów na bazie mięsa baraniego w celu przywozu trudno jest ustalić, czy produkty te pochodzą z owiec domowych czy owiec innego pochodzenia, co jest podstawą do stosowania różnych stawek celnych. W związku z tym stosowne jest zapewnienie, aby dowód pochodzenia zawierał takie wyjaśnienie.

(10)

Zgodnie z rozdziałem II dyrektywy Rady nr 2002/99/WE z dnia 16 grudnia 2002 r. ustanawiającej przepisy sanitarne regulujące produkcję, przetwarzanie, dystrybucję oraz wprowadzanie produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi (7) oraz z dyrektywą Rady 97/78/WE z dnia 18 grudnia 1997 r. ustanawiającą zasady regulujące organizację kontroli weterynaryjnej produktów wprowadzanych do Wspólnoty z państw trzecich (8), przywóz może być dopuszczony tylko w przypadku produktów spełniających wymagania obowiązujących obecnie w państwach Wspólnoty zasad weterynaryjnych i certyfikacji.

(11)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Owiec i Kóz,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Niniejsze rozporządzenie otwiera wspólnotowe kontyngenty taryfowe na przywóz owiec, kóz, mięsa baraniego i koziego na okres od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia 2008 r.

Artykuł 2

Należności celne mające zastosowanie do produktów objętych kontyngentami, o których mowa w art. 1, kody CN, kraje pochodzenia w podziale na grupy oraz numery porządkowe są określone w załączniku.

Artykuł 3

1.   Wyrażone w ekwiwalentach wagowych tusz ilości produktów przywożonych w ramach kontyngentów, o których mowa w art. 1, są określone w załączniku.

2.   Dla obliczania ilości wyrażonych za pomocą „ekwiwalentów wagowych tusz” określonych w ust. 1 masę netto produktów z mięsa baraniego i koziego należy pomnożyć przez następujące współczynniki:

a)	w przypadku zwierząt żywych: 0,47;

b)	w przypadku mięsa z jagniąt i z koźląt bez kości: 1,67;

c)	w przypadku baraniny bez kości, mięsa koziego bez kości innego niż z koźląt oraz dowolnej mieszaniny tych mięs: 1,81;

d)	w przypadku produktów z kośćmi: 1,00.

„Koźlę” oznacza kozę w wieku do jednego roku.

Artykuł 4

W drodze odstępstwa od tytułu II część A i B rozporządzenia (WE) nr 1439/95 w okresie od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia 2008 r. kontyngentami taryfowymi określonymi w załączniku do niniejszego rozporządzenia zarządza się na zasadzie „kto pierwszy, ten lepszy” zgodnie z art. 308a, 308b i 308c ust. 1 rozporządzenia (EWG) nr 2454/93. Nie stosuje się art. 308c ust. 2 i 3 tego rozporządzenia. Nie są wymagane pozwolenia na przywóz.

Artykuł 5

1.   Aby skorzystać z kontyngentów taryfowych określonych w załączniku, należy przedstawić organom celnym Wspólnoty ważny dowód pochodzenia wydany przez właściwy urząd w danym kraju trzecim wraz ze zgłoszeniem celnym o dopuszczenie do swobodnego obrotu.

Pochodzenie produktów objętych kontyngentami taryfowymi innymi niż te wynikające z umów w sprawie taryf preferencyjnych określa się zgodnie z przepisami obowiązującymi we Wspólnocie.

2.   Dowodem pochodzenia, o którym mowa w ust. 1, jest:

a)	w przypadku kontyngentu taryfowego stanowiącego część umowy w sprawie preferencyjnej stawki celnej – dowód pochodzenia określony w tej umowie;

b)

w przypadku pozostałych kontyngentów taryfowych – dowód pochodzenia ustalony zgodnie z art. 47 rozporządzenia (EWG) nr 2454/93 oraz zawierający, oprócz elementów przewidzianych w tym artykule, następujące dane: — kod CN (przynajmniej cztery pierwsze cyfry), — numer lub numery porządkowe danego kontyngentu taryfowego, — całkowitą wagę netto dla kategorii współczynnika zgodnie z art. 3 ust. 2 niniejszego rozporządzenia.

c)	w przypadku kraju, którego kontyngenty wchodzą w zakres lit. a) oraz b) i zostały połączone – dowód, o którym mowa w lit. a).

W przypadku gdy dowód pochodzenia, o którym mowa w lit. b), jest przedstawiany jako dokument towarzyszący tylko jednemu zgłoszeniu o dopuszczenie do obrotu, może on zawierać kilka numerów porządkowych. W każdym innym przypadku dowód powinien zawierać tylko jeden numer porządkowy.

Artykuł 6

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 2008 r.

---

(1)  Dz.U. L 341 z 22.12.2001, str. 3. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1913/2005 (Dz.U. L 307 z 25.11.2005, str. 2).

(2)  Dz.U. L 46 z 20.2.2003, str. 1. Rozporządzenie zmienione rozporządzeniem Komisji (WE) nr 305/2005 (Dz.U. L 52 z 25.2.2005, str. 6).

(3)  Dz.U. L 61 z 28.2.2007, str. 29.

(4)  Dz.U. L 61 z 28.2.2007, str. 28.

(5)  Dz.U. L 143 z 27.6.1995, str. 7. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 272/2001 (Dz.U. L 41 z 10.2.2001, str. 3).

(6)  Dz.U. L 253 z 11.10.1993, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 214/2007 (Dz.U. L 62 z 1.3.2007, str. 6).

(7)  Dz.U. L 18 z 23.1.2003, str. 11.

(8)  Dz.U. L 24 z 30.1.1998, str. 9. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą Rady 2006/104/WE (Dz.U. L 363 z 20.12.2006, str. 352).

---

---

22.12.2007

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 340/36

---

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 1564/2007

z dnia 21 grudnia 2007 r.

zmieniające rozporządzenie (WE) nr 979/2007 otwierające i ustalające zarządzanie kontyngentem taryfowym na przywóz wieprzowiny pochodzącej z Kanady

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (EWG) nr 2759/75 z dnia 29 października 1975 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku wieprzowiny (1), w szczególności jego art. 11 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Artykuł 4 ust. 1 rozporządzenia Komisji (WE) nr 979/2007 (2) stanowi, że w chwili składania pierwszego wniosku na dany podokres obowiązywania kontyngentu taryfowego wnioskodawcy wykazują, że w każdym okresie określonym w tym artykule dokonali przywozu lub wywozu co najmniej 50 ton produktów wymienionych w art. 1 rozporządzenia (EWG) nr 2759/75.

(2)

Okazuje się konieczne wyjaśnienie, że dowód poświadczający doświadczenie danego podmiotu gospodarczego powinien być załączony do pierwszego wniosku odnoszącego się do danego okresu obowiązywania kontyngentu rocznego. W związku z tym, że pierwszy wniosek może się odnosić do któregokolwiek z czterech podokresów obowiązywania kontyngentu rocznego, jeżeli podmiot gospodarczy składa wniosek obejmujący kilka podokresów, odnośny dowód wymagany jest tylko raz.

(3)	Należy odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 979/2007.

(4)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Wieprzowiny,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Artykuł 4 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 979/2007 otrzymuje następujące brzmienie:

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie trzeciego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

---

(1)  Dz.U. L 282 z 1.11.1975, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1913/2005 (Dz.U. L 307 z 25.11.2005, str. 2).

(2)  Dz.U. L 217 z 22.8.2007, str. 12.

---

22.12.2007

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 340/37

---

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 1565/2007

z dnia 21 grudnia 2007 r.

zmieniające rozporządzenie (WE) nr 2535/2001 ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1255/1999 w odniesieniu do ustaleń dotyczących przywozu mleka i przetworów mlecznych i otwarcia kontyngentów taryfowych

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1255/1999 z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku mleka i przetworów mlecznych (1), w szczególności jego art. 26 ust. 3 lit. a) i art. 29 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Umowa między Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie handlu produktami rolnymi (2), zatwierdzona decyzją Rady i Komisji 2002/309/WE, Euratom (3), przewiduje pełną liberalizację dwustronnego handlu serami od dnia 1 czerwca 2007 r., po upływie pięcioletniego okresu przejściowego.

(2)

W związku z powyższym rozporządzenie Komisji (WE) nr 2535/2001 z dnia 14 grudnia 2001 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Komisji (WE) nr 1255/1999 odnośnie do ustaleń dotyczących przywozu mleka i przetworów mlecznych i otwarcia kontyngentów taryfowych (4), zmienione rozporządzeniem (WE) nr 487/2007 (5) nie przewidywało już kontyngentów przywozowych i należności przywozowych na ser pochodzący ze Szwajcarii. W tych okolicznościach i w świetle elastycznego podejścia w zakresie wymagania pozwolenia na przywóz wprowadzonego art. 26 ust. 3 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 1255/1999 zmienionego rozporządzeniem (WE) nr 1152/2007 (6) właściwe jest zniesienie obowiązku przedstawienia pozwolenia na przywóz dla wszystkich przywozów sera ze Szwajcarii.

(3)

Artykuł 19a rozporządzenia (WE) nr 2535/2001 przewiduje zarządzanie przywozem przetworów mlecznych na zasadzie „kto pierwszy, ten lepszy”, zgodnie z art. 308a–308c rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiającego przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (7). Ten system zarządzania i przewidziane w nim procedury sprawiają, iż stosowanie pozwoleń na przywóz jest zbędne i obowiązek ich przedstawiania powinien w związku z tym zostać zniesiony.

(4)

Niektóre pozwolenia na przywóz sera pochodzącego ze Szwajcarii i przetworów mlecznych w ramach kontyngentów zarządzanych na zasadzie „kto pierwszy, ten lepszy” zgodnie z rozdziałem Ia rozporządzenia (WE) nr 2535/2001 będą nadal ważne po dniu 1 stycznia 2008 r. Zobowiązania podjęte w związku z tymi pozwoleniami muszą zostać spełnione, gdyż w przeciwnym razie przepadłoby złożone zabezpieczenie. W związku z faktem, że od tej daty taki przywóz może odbywać się bez pozwolenia oraz bez związanych z nim opłat, importerzy posiadający takie pozwolenia, które nie zostały do tej daty w pełni wykorzystane, powinni mieć możliwość wystąpienia o zwrot złożonych zabezpieczeń i otrzymania ich zwrotu.

(5)

Porozumienie w formie wymiany listów między Wspólnotą Europejską a Nową Zelandią na podstawie art. XXVIII GATT 1994 dotyczące zmiany kontyngentu taryfowego WTO na masło pochodzące z Nowej Zelandii przewidzianego na liście koncesyjnej CXL załączonej do GATT 1994 (8), zatwierdzone decyzją Rady 2007/867/WE z dnia 20 grudnia 2007 r. (9), wprowadza zmiany w kontyngencie taryfowym na masło przewidzianym na liście koncesyjnej WE CXL przyjętej podczas wielostronnych negocjacji handlowych podczas Rundy Urugwajskiej. Należy zatem odpowiednio dostosować załącznik III.A do rozporządzenia (WE) nr 2535/2001.

(6)

Załączniki IV i V do rozporządzenia (WE) nr 2535/2001 przewidują bardzo skomplikowany mechanizm i pracochłonną procedurę kontroli przestrzegania przepisów w zakresie zawartości tłuszczu zarówno w Nowej Zelandii, jak i we Wspólnocie. Nowy opis kontyngentu, rozszerzający zakres dozwolonej zawartości tłuszczu z 80–82 % do 80–85 %, umożliwia uproszczenie procedur kontroli, w szczególności przez zniesienie wykładni wyników kontroli zawartości tłuszczu w oparciu o typowe odchylenie w standardowych warunkach wytwarzania. Uproszczenie takie prowadzi również do znacznego zmniejszenia obciążenia administracyjnego oraz kosztów dla obu stron i ułatwia dostęp do kontyngentu dla eksporterów i importerów.

(7)

Artykuł 33 ust. 1 lit. d) rozporządzenia (WE) nr 2535/2001 stanowi, że organ wydający świadectwo w Nowej Zelandii wydaje świadectwo IMA 1, zanim produkt objęty świadectwem opuści terytorium kraju wydania. Masło objęte rokiem kontyngentowym 2008 może być wysyłane w Nowej Zelandii od listopada 2007 r. Ponieważ stosowanie nowych przepisów rozporządzenia (WE) nr 2535/2001 zmienionego niniejszym rozporządzeniem w odniesieniu do takich wysyłek nie jest możliwe, a właściwe wdrożenie nowych przepisów wymaga trochę czasu, art. 33 ust. 1 lit. d) rozporządzenia (WE) nr 2535/2001 nie powinien mieć zastosowania w okresie od dnia 1 listopada 2007 r. do dnia 31 stycznia 2008 r.

(8)	Jednocześnie należy zaktualizować w załączniku XII do rozporządzenia (WE) nr 2535/2001 niektóre informacje dotyczące organu wydającego świadectwa w Nowej Zelandii.

(9)	Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 2535/2001.

(10)

Decyzja Komisji 2001/651/WE (10) ustanowiła typowe odchylenie, w standardowych warunkach wytwarzania, zawartości tłuszczu w maśle przywożonym z Nowej Zelandii w celu ułatwienia kontroli zgodnie z załącznikiem IV do rozporządzenia (WE) nr 2535/2001. Zgodnie z nowymi ustaleniami przewidującymi rozszerzenie opisu kontyngentu o masło niesolone możliwe jest zniesienie wykładni wyników kontroli i tym samym skomplikowanej procedury typowego odchylenia w standardowych warunkach wytwarzania. W związku z powyższym decyzja 2001/651/WE przestała być aktualna i należy ją uchylić.

(11)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Mleka i Przetworów Mlecznych,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W rozporządzeniu (WE) nr 2535/2001 wprowadza się następujące zmiany:

1)	artykuł 2 otrzymuje brzmienie: „Artykuł 2 Bez uszczerbku dla tytułu II rozporządzenia (WE) nr 1291/2000 i o ile przepisy niniejszego rozporządzenia nie stanowią inaczej, cały przywóz przetworów mlecznych podlega okazaniu pozwolenia na przywóz.”;

2)	w art. 19a wprowadza się następujące zmiany: a) ustęp 2 otrzymuje brzmienie: „2.   Przywóz na podstawie kontyngentów określonych w ust. 1 nie podlega obowiązkowi przedstawienia pozwolenia na przywóz.”; b) skreśla się ust. 3;

3)	w art. 20 wprowadza się następujące zmiany: a) w ust. 1 lit. d) otrzymuje brzmienie: „d) załącznik 2 do Umowy między Wspólnotą Europejską a Szwajcarią w sprawie handlu produktami rolnymi.”; b) skreśla się ust. 3;

4)

po art. 22 dodaje się rozdział w brzmieniu: „ROZDZIAŁ IIa PRZYWÓZ NIEPODLEGAJĄCY KONTYNGENTOM BEZ PRZEDSTAWIANIA POZWOLENIA NA PRZYWÓZ Artykuł 22a 1.   Niniejszy artykuł stosuje się do preferencyjnego przywozu określonego w art. 3 Umowy między Wspólnotą Europejską a Szwajcarią w sprawie handlu produktami rolnymi. 2.   Wszystkie produkty objęte kodem CN 0406 pochodzące ze Szwajcarii są zwolnione z należności celnych oraz z obowiązku przedstawienia pozwolenia na przywóz. 3.   Zwolnienie z należności celnych stosuje się tylko po okazaniu deklaracji dopuszczenia do swobodnego obrotu wraz z dowodem pochodzenia wydanym zgodnie z protokołem 3 do Umowy między Europejską Wspólnotą Gospodarczą a Konfederacją Szwajcarii podpisanej w Brukseli dnia 22 lipca 1972 r.”;

5)	skreśla się art. 38;

6)	w art. 40 ust. 1 skreśla się akapit drugi, trzeci i czwarty;

7)	część D załącznika II zostaje zastąpiona tekstem w załączniku I do niniejszego rozporządzenia;

8)	załącznik III.A zastępuje się tekstem w załączniku II do niniejszego rozporządzenia;

9)	w załączniku IV wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem III do niniejszego rozporządzenia;

10)	załącznik V zastępuje się tekstem w załączniku IV do niniejszego rozporządzenia;

11)

w załączniku VIII pkt 2 akapit pierwszy otrzymuje brzmienie: „Organy wydające świadectwa IMA 1 mogą unieważnić świadectwo albo jego część, jeżeli ilość, którą obejmuje, jest uszkodzona lub nie nadaje się do sprzedaży ze względu na okoliczności, na które eksporter nie ma wpływu. W przypadku gdy uszkodzona lub nienadająca się do sprzedaży jest część ilości, można wydać świadectwo zastępcze na pozostałą część. W przypadku masła nowozelandzkiego określonego w załączniku III(A) wykorzystuje się w tym celu wykaz identyfikacyjny oryginalnego produktu. Świadectwo zastępcze jest ważne tylko do tego samego dnia co oryginał. W tym wypadku pole 17 świadectwa zastępczego IMA 1 powinno zawierać wyrażenie »ważny do 00.00.0000«”;

12)	załącznik X zmienia się zgodnie z załącznikiem V do niniejszego rozporządzenia;

13)

w załączniku XII informacje dotyczące Nowej Zelandii otrzymują brzmienie: „Nowa Zelandia ex 0405 10 11 ex 0405 10 19 ex 0405 10 30 ex 0406 90 01 ex 0406 90 21 Masło Masło Masło Ser do przetworzenia Cheddar New Zealand Food Safety Authority Telecom Towers, 86 Jervois Quay, PO Box 2835 Wellington New Zealand Tel. (64-4) 894 2500 Faks (64-4) 894 2501”

Artykuł 2

Na wniosek zainteresowanych stron złożone zabezpieczenia na wydawanie pozwoleń na przywóz są zwalniane pod następującym warunkami:

a)	pozwolenia zostały wydane na przywóz na podstawie kontyngentów określonych w rozdziale Ia lub pozwolenia zostały wydane na przywóz produktów objętych kodem CN 0406 pochodzących ze Szwajcarii;

b)	ważność pozwoleń nie wygasła przed dniem 1 stycznia 2008 r.;

c)	do dnia 1 stycznia 2008 r. pozwolenia zostały wykorzystane tylko częściowo lub nie zostały wykorzystane wcale.

Artykuł 3

W drodze odstępstwa od art. 34 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 2535/2535, art. 33 ust. 1 lit. d) tego rozporządzenia nie ma zastosowania od dnia 1 listopada 2007 r. do dnia 31 stycznia 2008 r. w odniesieniu do przywozów związanych z rokiem kontyngentowym 2008.

Artykuł 4

Uchyla się decyzję 2001/651/WE.

Artykuł 5

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie trzeciego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 2008 r. Jednakże art. 3 stosuje się od dnia 1 listopada 2007 r.

---

(1)  Dz.U. L 160 z 26.6.1999, str. 48. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1913/2005 (Dz.U. L 307 z 25.11.2005, str. 2). Rozporządzenie (WE) nr 1255/1999 zastępuje się rozporządzeniem (WE) nr 1234/2007 (Dz.U. L 299 z 16.11.2007, str. 1) od dnia 1 lipca 2008 r.

(2)  Dz.U. L 114 z 30.4.2002, str. 132.

(3)  Dz.U. L 114 z 30.4.2002, str. 1.

(4)  Dz.U. L 341 z 22.12.2001, str. 29. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1324/2007 (Dz.U. L 294 z 13.11.2007, str. 14).

(5)  Dz.U. L 114 z 1.5.2007, str. 8.

(6)  Dz.U. L 258 z 4.10.2007, str. 3.

(7)  Dz.U. L 253 z 11.10.1993, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 214/2007 (Dz.U. L 62 z 1.3.2007, str. 6).

(8)  Patrz: str. 95 niniejszego Dziennika Urzędowego.

(9)  Patrz: str. 95 niniejszego Dziennika Urzędowego.

(10)  Dz.U. L 229 z 25.8.2001, str. 24. Decyzja ostatnio zmieniona decyzją 2004/584/WE (Dz.U. L 255 z 31.7.2004, str. 41).

---

---

---

---

---

---

22.12.2007

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 340/46

---

ROZPORZĄDZENIE RADY (WE) NR 1566/2007

z dnia 21 grudnia 2007 r.

ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1966/2006 w sprawie elektronicznej rejestracji i raportowania działalności połowowej oraz w sprawie środków teledetekcji

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1966/2006 z dnia 21 grudnia 2006 r. w sprawie elektronicznej rejestracji i raportowania działalności połowowej oraz w sprawie środków teledetekcji (1), w szczególności jego art. 5,

a także biorąc pod uwagę, co następuje:

(1)

Artykuł 22 ust. 1 lit. c) rozporządzenia Rady (WE) nr 2371/2002 (2) stanowi, że działalność w ramach wspólnej polityki rybackiej jest zabroniona w przypadku gdy kapitan nie rejestruje i nie przekazuje niezwłocznie informacji dotyczących działalności połowowej, w tym wyładunków i przeładunków, i gdy kopie rejestru nie są udostępniane władzom.

(2)

Zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 1966/2006, obowiązek elektronicznej rejestracji i przekazywania danych z dziennika połowowego, deklaracji wyładunkowej i deklaracji przeładunkowej dotyczy kapitanów statków rybackich Wspólnoty o długości całkowitej przekraczającej 24 metry w terminie 24 miesięcy od wejścia w życie przepisów wykonawczych, oraz kapitanów statków rybackich Wspólnoty o długości całkowitej przekraczającej 15 metrów w terminie 42 miesięcy od wejścia w życie przepisów wykonawczych.

(3)	Codzienne raportowanie działalności połowowej stwarza potencjał dla znaczącego zwiększenia skuteczności i efektywności monitorowania, kontroli i nadzoru na morzu i na lądzie.

(4)	Artykuł 6 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2847/93 z dnia 12 października 1993 r. ustanawiającego system kontroli mający zastosowanie do wspólnej polityki rybołówstwa (3) stanowi, że kapitanowie statków rybackich Wspólnoty obowiązani są prowadzić dziennik połowowy rejestrujący ich działania.

(5)

Artykuł 8 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2847/93 stanowi, że kapitan każdego ze statków rybackich Wspólnoty o całkowitej długości równej lub przekraczającej 10 metrów, bądź jego przedstawiciel, po każdym rejsie, w ciągu 48 godzin od wyładunku, przedkłada deklarację właściwym organom państwa członkowskiego, w którym ma miejsce wyładunek.

(6)

Artykuł 9 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2847/93 stanowi, że przy pierwszej sprzedaży ośrodki aukcyjne lub inne upoważnione przez państwa członkowskie instytucje bądź osoby, które są odpowiedzialne za wprowadzenie na rynek po raz pierwszy produktów rybołówstwa przedkładają kartę sprzedaży właściwym organom państwa członkowskiego, na którego terytorium następuje pierwsze wprowadzenie do obrotu.

(7)

Artykuł 9 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2847/93 stanowi również, że w przypadku gdy pierwsze wprowadzenie do obrotu produktów rybołówstwa nie następuje w państwie członkowskim, w którym miał miejsce wyładunek, państwo członkowskie odpowiedzialne za monitorowanie wprowadzenia po raz pierwszy do obrotu zapewnia przekazanie kopii karty sprzedaży możliwie jak najszybciej organom odpowiedzialnym za monitorowanie wyładunku danych produktów.

(8)	Artykuł 19 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2847/93 nakłada na państwa członkowskie obowiązek opracowania komputerowych baz danych i ustanowienia systemu zatwierdzania, obejmującego w szczególności kontrole krzyżowe i weryfikację danych.

(9)	Artykuły 19b i 19e rozporządzenia Rady (EWG) nr 2847/93 nakładają na kapitanów statków rybackich Wspólnoty obowiązek sporządzania raportów dotyczących nakładu połowowego i odnotowywania ich w swoim dzienniku połowowym.

(10)

Artykuł 5 rozporządzenia Rady (WE) nr 2347/2002 (4) nakłada na kapitana statku rybackiego Wspólnoty, posiadającego pozwolenie na połowy dalekomorskie, obowiązek zapisywania w dzienniku połowowym, lub na formularzu dostarczonym przez państwo członkowskie bandery, informacji dotyczących parametrów narzędzi połowowych oraz działań połowowych.

(11)

Rozporządzenie Rady (WE) nr 768/2005 z dnia 26 kwietnia 2005 r. ustanawiające Wspólnotową Agencję Kontroli Rybołówstwa oraz zmieniające rozporządzenie (EWG) nr 2847/93 ustanawiające system kontroli mający zastosowanie do wspólnej polityki rybołówstwa (5) przewiduje realizację wspólnych planów rozmieszczenia.

(12)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Rybołówstwa i Akwakultury,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ I

PRZEPISY OGÓLNE

Artykuł 1

Zakres

1.   Niniejsze rozporządzenie stosuje się do:

a)	statków rybackich Wspólnoty o długości całkowitej przekraczającej 24 metry, od dnia 1 stycznia 2010 r.;

b)	statków rybackich Wspólnoty o długości całkowitej przekraczającej 15 metrów, od dnia 1 lipca 2011 r.;

c)

zarejestrowanych nabywców, zarejestrowanych aukcji lub innych upoważnionych przez państwa członkowskie podmiotów bądź osób, które są odpowiedzialne za pierwszą sprzedaż produktów rybołówstwa, osiągających roczny obrót finansowy z tytułu pierwszej sprzedaży produktów rybołówstwa powyżej 400 000 EUR, od dnia 1 stycznia 2009 r.

2.   Bez uszczerbku dla ust. 1 lit. a) niniejsze rozporządzenie stosuje się od daty przypadającej przed dniem 1 stycznia 2010 r. do statków rybackich Wspólnoty pływających pod banderą danego państwa członkowskiego o długości całkowitej przekraczającej 24 metry, jeżeli to państwo tak postanowi.

3.   Bez uszczerbku dla ust. 1 lit. b) niniejsze rozporządzenie stosuje się od daty przypadającej przed dniem 1 lipca 2011 r. do statków rybackich Wspólnoty pływających pod banderą danego państwa członkowskiego o długości całkowitej przekraczającej 15 metrów, jeżeli to państwo tak postanowi

4.   Bez uszczerbku dla dat ustanowionych w ust. 1 lit a) i ust. 1 lit. b) państwo członkowskie może podjąć decyzję o zastosowaniu niniejszego rozporządzenia do statków o długości do 15 metrów pływających pod jego banderą w terminie poprzedzającym te daty, zgodnie z art. 3 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1966/2006.

5.   Państwa członkowskie mogą zawierać umowy dwustronne dotyczące stosowania systemów elektronicznego raportowania na statkach pływających pod ich banderą na wodach znajdujących się pod ich zwierzchnictwem lub jurysdykcją pod warunkiem że statki te przestrzegają wszystkich przepisów określonych w niniejszym rozporządzeniu.

6.   Niniejsze rozporządzenie stosuje się do statków rybackich Wspólnoty niezależnie od wód ani portów, w których prowadzą operacje połowowe.

7.   Niniejsze rozporządzenie nie ma zastosowania do statków rybackich Wspólnoty wykorzystywanych wyłącznie do eksploatacji zasobów akwakultury.

Artykuł 2

Wykaz operatorów i statków

1.   Każde państwo członkowskie tworzy wykaz zarejestrowanych nabywców, zarejestrowanych aukcji lub innych podmiotów bądź osób przez nie upoważnionych, które są odpowiedzialne za pierwszą sprzedaż produktów rybołówstwa, osiągających roczny obrót finansowy produktami rybołówstwa powyżej 400 000 EUR Pierwszym rokiem referencyjnym jest rok 2007, a wykaz aktualizuje się dnia 1 stycznia bieżącego roku (rok n) na podstawie rocznego obrotu finansowego produktami rybołówstwa przekraczającego 400 000 EUR w roku n–2. Wykaz ten jest publikowany na oficjalnej stronie internetowej państwa członkowskiego.

2.   Każde państwo członkowskie tworzy i okresowo aktualizuje wykazy statków rybackich Wspólnoty pływających pod jego banderą, do których stosuje się przepisy niniejszego rozporządzenia, zgodnie z art. 1 ust. 2, 3, 4 i 5. Wykazy te są publikowane na oficjalnej stronie internetowej państwa członkowskiego i mają format uzgodniony w drodze konsultacji pomiędzy państwami członkowskimi a Komisją.

Artykuł 3

Definicje

Dla celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:

a)	„operacja połowowa” oznacza wszelkie działania związane z poszukiwaniem ryb, zarzucaniem, wydawaniem i wybieraniem narzędzia połowowego oraz usuwaniem jakiegokolwiek połowu z narzędzia połowowego;

b)	„wspólny plan rozmieszczenia” oznacza plan ustalający procedury operacyjne w odniesieniu do rozmieszczenia dostępnych środków kontroli i inspekcji.

ROZDZIAŁ II

TRANSMISJA ELEKTRONICZNA

Artykuł 4

Informacje, do przekazania których zobowiązani są kapitanowie statków lub ich przedstawiciele

1.   Kapitanowie statków rybackich Wspólnoty przekazują dane z dziennika połowowego i deklaracji przeładunkowej drogą elektroniczną właściwym organom państwa członkowskiego bandery.

2.   Kapitanowie statków rybackich Wspólnoty lub ich przedstawiciele przekazują dane z deklaracji wyładunkowej droga elektroniczną właściwym organom państwa bandery.

3.   W przypadku gdy statek rybacki Wspólnoty dokonuje wyładunku połowu w państwie członkowskim innym niż państwo członkowskie bandery, właściwe organy państwa członkowskiego bandery niezwłocznie po otrzymaniu przekazują dane z deklaracji wyładunkowej drogą elektroniczną właściwym organom państwa członkowskiego, w którym dokonano wyładunku połowu.

4.   Jeżeli wymagają tego przepisy wspólnotowe, kapitanowie statków rybackich Wspólnoty przekazują właściwym organom państwa członkowskiego bandery drogą elektroniczną uprzednie powiadomienie o wejściu do portu, w czasie, w jakim jego przekazanie jest wymagane.

5.   W przypadku gdy statek rybacki Wspólnoty zamierza wejść do portu w państwie członkowskim innym niż państwo członkowskie bandery, właściwe organy państwa członkowskiego bandery niezwłocznie po otrzymaniu przekazują drogą elektroniczną uprzednie powiadomienie, o którym mowa w ust. 4, właściwym organom nadbrzeżnego państwa członkowskiego.

Artykuł 5

Informacje, do których przekazania zobowiązane są podmioty lub osoby odpowiedzialne za pierwszą sprzedaż lub przejęcie

1.   Zarejestrowani nabywcy, zarejestrowane aukcje lub inne podmioty bądź osoby upoważnione przez państwa członkowskie, które są odpowiedzialne za pierwszą sprzedaż produktów rybołówstwa, przekazują drogą elektroniczną właściwym organom państwa członkowskiego, na którego terytorium następuje pierwsza sprzedaż, informacje, których odnotowanie w karcie sprzedaży jest obowiązkowe.

2.   W przypadku gdy pierwsze wprowadzenie do obrotu ma miejsce w państwie członkowskim innym niż państwo członkowskie bandery, właściwe organy państwa członkowskiego, w którym ma miejsce pierwsze wprowadzenie do obrotu, zapewniają przekazanie właściwym organom państwa członkowskiego bandery kopii danych z karty sprzedaży drogą elektroniczną po otrzymaniu stosownych informacji.

3.   W przypadku gdy pierwsze wprowadzenie do obrotu produktów rybołówstwa nie ma miejsca w państwie członkowskim, w którym produkty zostały wyładowane, państwo członkowskie, w którym ma miejsce pierwsze wprowadzenie do obrotu, zapewnia niezwłoczne przekazanie drogą elektroniczną kopii danych z karty sprzedaży, po otrzymaniu stosownych informacji, następującym organom:

a)	właściwym organom państwa członkowskiego, w którym dokonano wyładunku produktów rybołówstwa; oraz

b)	właściwym organom państwa członkowskiego bandery statku, który dokonał wyładunku produktów rybołówstwa.

4.   Posiadacz deklaracji przejęcia przekazuje drogą elektroniczną informacje, których odnotowanie w deklaracji przejęcia jest obowiązkowe, właściwym organom państwa członkowskiego, na którego terytorium przejęcie jest faktycznie dokonane.

Artykuł 6

Częstotliwość transmisji

1.   Kapitan przekazuje informacje z elektronicznego dziennika połowowego właściwym organom państwa członkowskiego bandery przynajmniej raz dziennie, nie później niż do godziny 24.00, nawet jeżeli nie dokonano żadnego połowu. Kapitan wysyła takie dane również:

a)	na wniosek właściwych organów państwa członkowskiego bandery;

b)	niezwłocznie po zakończeniu ostatniej operacji połowowej;

c)	przed wejściem do portu;

d)	w czasie każdej inspekcji na morzu;

e)	w czasie wydarzeń określonych w aktach prawnych Wspólnoty lub przez państwo bandery.

2.   Kapitan może przekazywać korekty do elektronicznego dziennika połowowego oraz deklaracji przeładunkowej do czasu ostatniej transmisji, dokonanej pod koniec rejsu połowowego i przed wejściem do portu. Korekty są łatwe do zidentyfikowania. Wszelkie oryginalne dane z elektronicznego dziennika połowowego oraz korekty tych danych są przechowywane przez właściwe organy państwa członkowskiego bandery.

3.   Kapitan lub jego przedstawiciele przekazują deklarację wyładunkową drogą elektroniczną niezwłocznie po sporządzeniu deklaracji wyładunkowej.

4.   Kapitan statku przekazującego i statku odbierającego przeładunek przekazuje dane dotyczące przeładunku drogą elektroniczną niezwłocznie po przeładunku.

5.   Kapitan zatrzymuje na statku rybackim kopię informacji, o których mowa w ust. 1, przez cały okres rejsu połowowego do czasu przekazania deklaracji wyładunkowej.

Artykuł 7

Format przekazywania danych ze statku właściwym organom jego państwa bandery

Każde państwo członkowskie określa format przekazywania danych ze statków pływających pod jego banderą właściwym organom.

Artykuł 8

Komunikaty zwrotne

Państwa członkowskie gwarantują, że do statków pływających pod ich banderą nadawane są komunikaty zwrotne odnośnie do każdej transmisji danych z dziennika połowowego oraz dotyczących przeładunku i wyładunku. Komunikat zwrotny zawiera potwierdzenie odbioru.

ROZDZIAŁ III

ZWOLNIENIA

Artykuł 9

Zwolnienia

1.   Państwo członkowskie może zwolnić kapitanów statków pływających pod ich banderą z obowiązków określonych w art. 4 ust. 1 w przypadku gdy odbywają oni 24-godzinne lub krótsze rejsy połowowe na wodach podlegających jego zwierzchnictwu lub jurysdykcji, pod warunkiem że nie dokonują oni wyładunku połowu poza terytorium państwa członkowskiego bandery.

2.   Kapitanowie statków rybackich Wspólnoty są zwolnieni z obowiązku wypełniania dziennika połowowego oraz deklaracji wyładunkowych i przeładunkowych w formie papierowej.

3.   Kapitanowie statków Wspólnoty, lub ich przedstawiciele, którzy dokonują wyładunku połowu w państwie członkowskim innym niż państwo członkowskie bandery, są zwolnieni z wymogu przedkładania papierowej deklaracji wyładunkowej nadbrzeżnemu państwu członkowskiemu.

4.   Państwa członkowskie mogą zawierać porozumienia dwustronne w sprawie systemów raportowania elektronicznego na statkach pływających pod ich banderą na wodach podlegających ich zwierzchnictwu lub jurysdykcji. Statki objęte zakresem takich porozumień są zwolnione z obowiązku prowadzenia papierowego dziennika połowowego na tych wodach.

5.   Kapitanowie statków Wspólnoty, którzy odnotowują w swoich elektronicznych dziennikach połowowych informacje dotyczące nakładu połowowego, zgodnie z wymogiem art. 19b rozporządzenia (EWG) nr 2847/93, są zwolnieni z obowiązku przekazywania raportów dotyczących nakładu połowowego za pośrednictwem teleksu, VMS, faksu, telefonu lub radia.

ROZDZIAŁ IV

DZIAŁANIE SYSTEMÓW ELEKTRONICZNEJ REJESTRACJI I ELEKTRONICZNEGO RAPORTOWANIA

Artykuł 10

Przepisy w przypadku awarii technicznej lub niedziałania systemów elektronicznej rejestracji i elektronicznego raportowania

1.   W przypadku awarii technicznej lub niedziałania systemu elektronicznej rejestracji i elektronicznego raportowania, kapitan lub właściciel statku lub ich przedstawiciel przekazuje dane z dziennika połowowego, deklaracji wyładunkowej i przeładunkowej właściwym organom państwa członkowskiego bandery w sposób określony przez państwo członkowskie bandery, codziennie i nie później niż do godziny 24.00, nawet jeżeli nie dokonano żadnego połowu:

a)	na wniosek właściwych organów państwa członkowskiego bandery;

b)	niezwłocznie po zakończeniu ostatniej operacji połowowej;

c)	przed wejściem do portu;

d)	w czasie każdej inspekcji na morzu;

e)	w czasie wydarzeń określonych w aktach prawnych Wspólnoty lub przez państwo bandery.

2.   Właściwe organy państwa członkowskiego bandery dokonują aktualizacji elektronicznego dziennika połowowego niezwłocznie po otrzymaniu danych określonych w ust. 1.

3.   Statek rybacki Wspólnoty, w przypadku awarii technicznej lub niedziałania ego systemu elektronicznej rejestracji i elektronicznego raportowania, nie może opuścić portu przed przywróceniem działania systemu w stopniu zadowalającym właściwe organy państwa członkowskiego bandery lub przed uzyskaniem zezwolenia na opuszczenie portu, wydanego przez właściwe organy państwa członkowskiego bandery. Państwo członkowskie bandery niezwłocznie powiadamia nadbrzeżne państwo członkowskie o wydaniu zezwolenia statkowi pływającemu pod jego banderą na opuszczenie portu nadbrzeżnego państwa członkowskiego.

Artykuł 11

Nieotrzymanie danych

1.   W przypadku gdy właściwe organy państwa członkowskiego bandery nie otrzymały transmisji danych zgodnie z art. 4 ust. 1 i 2, możliwie jak najszybciej powiadamiają o powyższym kapitana lub właściciela statku, bądź ich przedstawiciela. Jeżeli w odniesieniu do danego statku sytuacja taka wystąpi częściej niż trzy razy w okresie jednego roku, państwo członkowskie bandery gwarantuje, że przedmiotowy system elektronicznego raportowania zostanie poddany kontroli. Zainteresowane państwo członkowskie bada sprawę w celu ustalenia przyczyn, dla których dane nie zostały otrzymane.

2.   W przypadku gdy właściwe organy państwa członkowskiego bandery nie otrzymały transmisji danych zgodnie z art. 4 ust. 1 i 2, a ostatnim położeniem otrzymanym za pośrednictwem systemu monitorowania statków było położenie na wodach nadbrzeżnego państwa członkowskiego, możliwie jak najszybciej powiadamiają o powyższym właściwe organy tego nadbrzeżnego państwa członkowskiego.

3.   Kapitan lub właściciel statku lub ich przedstawiciel przesyła właściwym organom państwa członkowskiego bandery wszystkie dane, co do których otrzymano powiadomienia zgodnie z ust. 1, niezwłocznie po otrzymaniu takiego powiadomienia.

Artykuł 12

Brak dostępu do danych

1.   Jeżeli właściwe organy nadbrzeżnego państwa członkowskiego zaobserwują statek pływający pod banderą innego państwa członkowskiego na swoich wodach, i nie mogą uzyskać dostępu do danych zgodnie z art. 15, zwracają się do właściwych organów państwa członkowskiego bandery o zapewnienie dostępu.

2.   Jeżeli dostęp, o którym mowa w ust. 1, nie zostanie zapewniony w ciągu czterech godzin od złożenia tego wniosku, nadbrzeżne państwo członkowskie powiadamia państwo członkowskie bandery. Po otrzymaniu powiadomienia państwo członkowskie bandery niezwłocznie przesyła dane nadbrzeżnemu państwu członkowskiemu dowolną dostępną drogą elektroniczną.

3.   Jeżeli nadbrzeżne państwo członkowskie nie otrzyma danych, o których mowa w ust. 2, kapitan lub właściciel statku lub ich przedstawiciel przesyła na żądanie dane oraz kopię komunikatu zwrotnego, o którym mowa w art. 8, właściwym organom nadbrzeżnego państwa członkowskiego dowolną dostępną drogą elektroniczną.

4.   Jeżeli kapitan lub właściciel statku lub ich przedstawiciel nie może przedstawić właściwym organom nadbrzeżnego państwa członkowskiego kopii komunikatu zwrotnego, o którym mowa w art. 8, działalność połowowa danego statku na wodach nadbrzeżnego państwa członkowskiego zostaje zabroniona do czasu przedstawienia kopii komunikatu zwrotnego lub informacji, o których mowa w art. 6 ust. 1, wymienionym organom przez kapitana lub jego przedstawiciela.

Artykuł 13

Dane dotyczące działania systemu elektronicznego raportowania

1.   Państwa członkowskie prowadzą bazy danych dotyczące działania ich systemu elektronicznego raportowania. Bazy danych zawierają przynajmniej następujące informacje:

a)	wykaz statków rybackich pływających pod ich banderą, których systemy elektronicznego raportowania uległy awarii technicznej lub przestały działać;

b)	liczba transmisji danych z elektronicznego dziennika połowowego, otrzymanych w ciągu jednego dnia, oraz przeciętna liczba otrzymanych transmisji w odniesieniu do jednego statku, w podziale na państwa członkowskie bandery;

c)	liczba otrzymanych transmisji dotyczących deklaracji wyładunkowych, deklaracji przeładunkowych, deklaracji przejęcia i kart sprzedaży, w podziale na państwa bandery.

2.   Podsumowanie informacji na temat działania systemów elektronicznego raportowania państw członkowskich jest przesyłane Komisji na jej wniosek w formacie i w odstępach czasu, które zostaną określone po konsultacjach pomiędzy państwami członkowskimi i Komisją.

ROZDZIAŁ V

WYMIANA DANYCH I DOSTĘP DO DANYCH

Artykuł 14

Format wymiany informacji pomiędzy państwami członkowskimi

1.   Wymiana informacji między państwami członkowskimi dokonywana jest przy zastosowaniu formatu określonego w załączniku, opartego na rozszerzalnym języku znaczników (XML).

2.   Korekty do informacji, o których mowa w ust. 1, są wyraźnie określane.

3.   Jeżeli państwo członkowskie otrzyma informacje elektroniczne z innego państwa członkowskiego, zapewnia nadanie komunikatu zwrotnego do właściwych organów tego państwa członkowskiego. Komunikat zwrotny zawiera potwierdzenie odbioru.

4.   Elementy danych w załączniku, które kapitanowie obowiązkowo odnotowują w swoich dziennikach połowowych zgodnie z przepisami wspólnotowymi, są również obowiązkowe w przypadku wymian miedzy państwami członkowskimi.

Artykuł 15

Dostęp do danych

1.   Państwo członkowskie bandery gwarantuje, że nadbrzeżne państwo członkowskie ma w czasie rzeczywistym dostęp za pośrednictwem Internetu do danych z elektronicznego dziennika połowowego i deklaracji wyładunkowej statku pływającego pod jego banderą w czasie prowadzenia operacji połowowych na wodach podlegających zwierzchnictwu i jurysdykcji nadbrzeżnego państwa członkowskiego.

2.   Dane, o których mowa w ust. 1, obejmują co najmniej dane zgromadzone od ostatniego wyjścia z portu do czasu zakończenia wyładunku. Dane z rejsów połowowych z ostatnich 12 miesięcy są udostępniane na żądanie.

3.   Kapitan statku rybackiego Wspólnoty ma bezpieczny dostęp do informacji z własnego elektronicznego dziennika połowowego znajdujących się w bazie danych państwa członkowskiego bandery 24 godziny na dobę i siedem dni w tygodniu.

4.   Nadbrzeżne państwo członkowskie udziela dostępu za pośrednictwem Internetu do swojej bazy danych z dziennika połowowego statkowi patrolowemu rybołówstwa należącemu do innego państwa członkowskiego w związku ze wspólnym planem rozmieszczenia.

Artykuł 16

Wymiana danych pomiędzy państwami członkowskimi

1.   Dostęp do danych, o których mowa w art. 15 ust. 1, będzie umożliwiony za pośrednictwem bezpiecznego łącza internetowego przez 24 godziny na dobę i 7 dni w tygodniu.

2.   Państwa członkowskie wymieniają stosowne informacje techniczne w celu zapewnienia wzajemnego dostępu do elektronicznych dzienników połowowych.

3.   Państwa członkowskie:

a)	zapewniają bezpieczne przechowywanie danych otrzymanych zgodnie z niniejszym rozporządzeniem w skomputeryzowanych bazach danych i podejmują wszystkie niezbędne środki zmierzające do zagwarantowania, że dane te traktuje się jako poufne;

b)	podejmują wszystkie niezbędne środki techniczne zmierzające do ochrony tych danych przed przypadkowym lub zamierzonym usunięciem, przypadkową utratą, uszkodzeniem, rozpowszechnieniem lub udostępnieniem nieupoważnionym osobom.

Artykuł 17

Jeden organ

1.   W każdym z państw członkowskich jeden organ jest odpowiedzialny za przekazywanie, odbieranie, organizację i przetwarzanie wszelkich danych objętych niniejszym rozporządzeniem.

2.   Państwa członkowskie dokonują wymiany wykazów i danych kontaktowych organów określonych w ust. 1, jak również informują o powyższych Komisję.

3.   Wszelkie zmiany informacji określonych w ust. 1 i 2 są niezwłocznie przekazywane Komisji i innym państwom członkowskim.

ROZDZIAŁ VI

PRZEPISY KOŃCOWE

Artykuł 18

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dnia 1 stycznia 2008 r.

---

(1)  Dz.U. L 409 z 30.12.2006, str. 1; sprostowanie w Dz.U. L 36 z 8.2.2007, str. 3.

(2)  Dz.U. L 358 z 31.12.2002, str. 59. Rozporządzenie zmienione rozporządzeniem (WE) nr 865/2007 (Dz.U. L 192 z 24.7.2007, str. 1).

(3)  Dz.U. L 261 z 20.10.1993, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1967/2006 (Dz.U. L 409 z 30.12.2006, srt. 11; sprostowanie w Dz.U. L 36 z 8.2.2007, str. 6).

(4)  Dz.U. L 351 z 28.12.2002, str. 6. Rozporządzenie zmienione rozporządzeniem (WE) nr 2269/2004 (Dz.U. L 396 z 31.12.2004, str. 1).

(5)  Dz.U. L 128 z 21.5.2005, str. 1.

---

---

22.12.2007

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 340/58

---

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 1567/2007

z dnia 21 grudnia 2007 r.

w sprawie ustalenia limitu ilościowego wywozu izoglukozy pozakwotowej na okres do końca roku gospodarczego 2007/2008

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 318/2006 z dnia 20 lutego 2006 r. w sprawie wspólnej organizacji rynków w sektorze cukru (1), w szczególności jego art. 12 lit. d),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Rozporządzenie (WE) nr 318/2006 ustanawia zasady wspólnej organizacji rynków w sektorze cukru. Zgodnie z art. 12 lit. d) rozporządzenia (WE) nr 318/2006 izoglukoza wyprodukowana w ilości przekraczającej kwotę, o której mowa w art. 7 tego rozporządzenia, może zostać wywieziona wyłącznie w ramach określonego limitu ilościowego.

(2)

W przypadku niektórych wspólnotowych producentów izoglukozy wywóz ze Wspólnoty stanowi znaczącą część ich działalności gospodarczej; posiadają oni również tradycyjne rynki zbytu poza terytorium Wspólnoty. Wywóz izoglukozy na te rynki może być opłacalny również w przypadku odmowy przyznania refundacji wywozowych. W tym celu należy określić limit ilościowy dla wywozu pozakwotowej izoglukozy, tak aby zainteresowani producenci wspólnotowi byli w stanie nadal zaopatrywać swoje tradycyjne rynki.

(3)	Szacuje się, że ustalenie limitu ilościowego wywozu izoglukozy pozakwotowej w wysokości 40 000 t suchej masy na okres do końca roku gospodarczego 2007/2008, tj. do dnia 30 września 2008 r., odpowiadałoby popytowi rynkowemu.

(4)

Celem zapewnienia prawidłowego rozpatrzenia wniosków, uniknięcia spekulacji i umożliwienia skutecznej kontroli należy ustalić szczegółowe zasady składania wniosków o pozwolenia. Takie zasady powinny opierać się na procedurach ustanowionych w obowiązującym prawodawstwie, przy uwzględnieniu odpowiednich zmian odzwierciedlających specyficzne potrzeby tego sektora.

(5)

W celu zminimalizowania ryzyka nadużyć oraz zapobieżenia wszelkim wykroczeniom związanych z ewentualnym ponownym przywozem lub ponownym wprowadzeniem na rynek Wspólnoty przedmiotowej izoglukozy należy wyłączyć z wykazu dozwolonych krajów przeznaczenia dla wywozu izoglukozy pozakwotowej niektóre z państw Bałkanów Zachodnich. Niemniej jednak ze względu na ograniczone ryzyko nadużyć należy objąć zwolnieniem z takiego wyłączenia te z państw wspomnianego regionu, których organy zobowiązane są do wystawienia świadectw wywozowych celem potwierdzenia pochodzenia cukru lub wyrobów z izoglukozy przeznaczonych na wywóz do Wspólnoty.

(6)

Celem zapewnienia spójności z obowiązującymi przepisami mającymi zastosowanie do wywozu w sektorze cukru zgodnie z rozporządzeniem Komisji (WE) nr 900/2006 z dnia 27 lipca 2007 r. dotyczącym stałego przetargu na ustalenie refundacji wywozowych na cukier biały w odniesieniu do roku gospodarczego 2007/2008 (2) oraz zgodnie z rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1060/2007 z dnia 14 września 2007 r. otwierającym przetarg stały na odsprzedaż cukru znajdującego się w posiadaniu agencji interwencyjnych w Belgii, Republice Czeskiej, Hiszpanii, Irlandii, Włoszech, na Węgrzech, w Słowacji i Szwecji z przeznaczeniem na wywóz (3), należy również zakazać wywozu izoglukozy pozakwotowej do niektórych bliskich miejsc przeznaczenia.

(7)

W celu zmniejszenia ryzyka ponownego przywozu do Wspólnoty, a szczególnie dla zapewnienia przestrzegania przepisów szczegółowych dotyczących towarów powracających, o których mowa w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającym Wspólnotowy Kodeks Celny (4) oraz w rozporządzeniu Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiającym przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (5), należy zobowiązać państwa członkowskie do podjęcia wszelkich niezbędnych środków kontroli.

(8)

Niezależnie od przepisów rozporządzenia Komisji (WE) nr 951/2006 z dnia 30 czerwca 2006 r. ustanawiającego szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 318/2006 w odniesieniu do handlu z państwami trzecimi w sektorze cukru (6) należy ustanowić kolejne przepisy wykonawcze dotyczące dysponowania limitem ilościowym określonym w niniejszym rozporządzeniu, a w szczególności w odniesieniu do warunków składania wniosków o pozwolenia na wywóz.

(9)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Cukru,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Ustalenie limitu ilościowego wywozu izoglukozy pozakwotowej

1.   Do końca roku gospodarczego 2007/2008, tj. do dnia 30 września 2008 r., limit ilościowy, o którym mowa w art. 12 lit. d) rozporządzenia (WE) nr 318/2006, wyniesie 40 000 t suchej masy w odniesieniu do wywozu bez refundacji izoglukozy pozakwotowej objętej następującymi kodami CN: 1702 40 10, 1702 60 10 i 1702 90 30.

2.   Wywóz w ramach tego limitu ilościowego określonego w ust. 1 jest dozwolony w przypadku wszystkich miejsc przeznaczenia, z wyjątkiem:

a)	krajów trzecich: Andory, Albanii, Bośni i Hercegowiny, Byłej Jugosłowiańskiej Republiki Macedonii, Stolicy Apostolskiej (Państwa Watykańskiego), Liechtensteinu, Czarnogóry oraz San Marino;

b)	terytoriów państw członkowskich, które nie stanowią części obszaru celnego Wspólnoty: Ceuty, Melilli, gmin Livigno oraz Campione d’Italia, Wysp Owczych, Grenlandii, wyspy Helgoland oraz obszarów Cypru, nad którymi rząd Republiki Cypryjskiej nie sprawuje faktycznej kontroli;

c)	terytoriów europejskich, za których stosunki zewnętrzne odpowiedzialne jest państwo członkowskie i które nie stanowią części obszaru celnego Wspólnoty: Gibraltaru.

3.   Wywóz produktów, o których mowa w ust. 1, jest dozwolony wyłącznie, jeżeli spełniają one następujące warunki:

a)	są uzyskane poprzez izomeryzację glukozy;

b)	zawierają wagowo w stanie suchym co najmniej 41 % fruktozy;

c)	całkowita zawartość wagowa wielocukrów i oligosacharydów włącznie z zawartością di- i trisacharydów w stanie suchym nie przekracza 8,5 %.

Zawartość suchej masy izoglukozy ustalana jest na podstawie gęstości roztworu rozcieńczonego w proporcji wagowej 1:1 lub, w przypadku produktów o bardzo wysokiej konsystencji, poprzez suszenie.

Artykuł 2

Pozwolenia na wywóz

1.   Ilości wywiezione w ramach limitu ilościowego określonego w art. 1 ust. 1 niniejszego rozporządzenia objęte są wymogiem przedstawienia pozwolenia na wywóz, zgodnie z przepisami rozporządzenia Komisji (WE) nr 1291/2000 (7), rozporządzenia (WE) nr 951/2006 (8) oraz z przepisami art. 19 rozporządzenia Komisji (WE) nr 967/2006, o ile przepisy niniejszego rozporządzenia nie stanowią inaczej.

2.   W drodze odstępstwa od art. 9 rozporządzenia (WE) nr 1291/2000 prawa wynikające z pozwoleń na wywóz nie podlegają przeniesieniu.

Artykuł 3

Wniosek o pozwolenie na wywóz

1.   Wnioski o pozwolenie na wywóz w odniesieniu do limitu ilościowego określonego w art. 1 ust. 1 niniejszego rozporządzenia mogą być składane wyłącznie przez producentów izoglukozy zatwierdzonych zgodnie z art. 17 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 i którym przyznano kwotę izoglukozy na rok gospodarczy 2007/2008 zgodnie z art. 7 wspomnianego rozporządzenia.

2.   Wnioski o pozwolenia na wywóz przedkłada się właściwym organom państwa członkowskiego, w którym danemu wnioskodawcy przyznano kwotę izoglukozy.

3.   Wnioski o pozwolenia na wywóz składa się w dniach roboczych kolejnych tygodni, począwszy od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia aż do czasu zawieszenia wydawania pozwoleń zgodnie z art. 8.

4.   Wnioskodawcy mogą składać tylko jeden wniosek w każdym okresie tygodniowym, o którym mowa w ust. 3.

5.   Ilość objęta każdym wnioskiem o pozwolenie na wywóz nie może przekraczać 5 000 ton.

6.   Wnioskowi towarzyszy dokument potwierdzający wniesienie zabezpieczenia, o którym mowa w art. 4.

7.   Wniosek o pozwolenie na wywóz oraz pozwolenie zawierają następujący wpis w rubryce 20:

„izoglukoza pozakwotowa przeznaczona na wywóz bez refundacji”.

Artykuł 4

Zabezpieczenie pozwolenia na wywóz

1.   W drodze odstępstwa od art. 12 ust. 1 lit. b) tiret czwarte rozporządzenia (WE) nr 951/2006 wnioskodawca składa zabezpieczenie w wysokości 110 EUR na tonę izoglukozy w postaci suchej masy netto.

2.   Zabezpieczenie, o którym mowa w ust. 1, może zostać złożone według wyboru wnioskodawcy w gotówce lub w postaci gwarancji udzielonej przez instytucję spełniającą kryteria określone przez państwo członkowskie, w którym złożono wniosek o pozwolenie.

3.   Zabezpieczenie, o którym mowa w ust. 1, zostaje zwolnione zgodnie z art. 35 rozporządzenia (WE) nr 1291/2000:

a)	w odniesieniu do ilości, w stosunku do których wnioskodawca spełnił wynikający z pozwoleń wydanych zgodnie z art. 6 niniejszego rozporządzenia obowiązek wywozu w rozumieniu art. 31 lit. b) oraz art. 32 ust. 1 lit. b) ppkt (i) rozporządzenia (WE) nr 1291/2000; oraz

b)

w odniesieniu do których wnioskodawca w sposób zadowalający właściwe organy państwa członkowskiego, w którym wydano pozwolenie, udokumentował dokonanie przywozowych formalności celnych wywozu w rozumieniu art. 16 rozporządzenia Komisji (WE) nr 800/1999 (9) w odniesieniu do przedmiotowych ilości izoglukozy.

4.   Dokumenty, o których mowa w ust. 3, przedkłada się w ciągu 12 miesięcy od daty przyjęcia zgłoszenia wywozowego.

Artykuł 5

Informacje przekazywane przez państwa członkowskie

1.   Nie później niż w pierwszy dzień roboczy każdego tygodnia państwa członkowskie powiadamiają Komisję o ilościach izoglukozy objętych złożonymi w poprzednim tygodniu wnioskami o pozwolenia na wywóz.

Informacje o ilościach objętych wnioskami podawane są w rozbiciu na ośmiocyfrowe kody CN. Państwa członkowskie informują również Komisję w przypadku, gdy nie złożono żadnych wniosków o pozwolenie na wywóz.

Niniejszy ustęp stosuje się wyłącznie do państw członkowskich, dla których ustalono kwotę izoglukozy na rok gospodarczy 2007/2008 zgodnie z załącznikiem III i/lub pkt II załącznika IV do rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

2.   Co tydzień Komisja dokonuje obliczenia łącznej ilości, której dotyczyły złożone wnioski o pozwolenie na wywóz.

Artykuł 6

Wydawanie i termin ważności pozwoleń

1.   Pozwolenia wydawane są trzeciego dnia roboczego następującego po dniu powiadomienia, o którym mowa w art. 5 ust. 1, w zależności od przypadku z uwzględnieniem ustalonej przez Komisję zgodnie z art. 8 wielkości procentowej zatwierdzenia.

2.   Pierwszego dnia roboczego każdego tygodnia państwa członkowskie powiadamiają Komisję o ilościach izoglukozy objętych wydanymi w poprzednim tygodniu pozwoleniami na wywóz.

3.   Pozwolenia na wywóz wydane w odniesieniu do limitu ilościowego ustalonego w art. 1 ust. 1 są ważne od faktycznego dnia wydania do końca trzeciego miesiąca następującego po miesiącu wydania, lecz najpóźniej do dnia 30 września 2008 r.

4.   Państwa członkowskie prowadzą ewidencję ilości izoglukozy rzeczywiście wywiezionych na podstawie pozwoleń na wywóz.

5.   Państwa członkowskie powiadamiają Komisję przed końcem każdego miesiąca o ilościach izoglukozy rzeczywiście wywiezionych ciągu poprzedniego miesiąca.

6.   Ustępy 2, 4 i 5 niniejszego artykułu stosuje się wyłącznie do państw członkowskich, dla których ustalono kwotę izoglukozy na rok gospodarczy 2007/2008 zgodnie z załącznikiem III i/lub pkt II załącznika IV do rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

Artykuł 7

Sposoby przekazywania informacji

Informacje, o których mowa w art. 5 ust. 1, art. 6 ust. 2 i 5, przekazuje się drogą elektroniczną zgodnie z formularzami udostępnionymi państwom członkowskim przez Komisję.

Artykuł 8

Zawieszenie wydawania pozwoleń na wywóz

W przypadku gdy wnioski o pozwolenia na wywóz obejmują ilości przekraczające limit ilościowy ustalony w art. 1 ust. 1 niniejszego rozporządzenia na przedmiotowy okres, stosuje się przepisy art. 9 rozporządzenia (WE) nr 951/2006 z uwzględnieniem niezbędnych zmian.

Artykuł 9

Kontrole

Państwa członkowskie podejmują wszelkie konieczne działania w celu ustanowienia odpowiednich kontroli niezbędnych dla zapewnienia przestrzegania szczegółowych przepisów dotyczących towarów powracających ustanowionych w rozdziale 2 tytułu VI rozporządzenia (EWG) nr 2913/92 oraz w tytule I części III rozporządzenia (EWG) nr 2454/93 oraz dla zapobieżenia praktykom obchodzenia postanowień umów preferencyjnych z krajami trzecimi.

Artykuł 10

Wejście w życie i zastosowanie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

---

(1)  Dz.U. L 58 z 28.2.2006, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1260/2007 (Dz.U. L 283 z 27.10.2007, str. 1).

(2)  Dz.U. L 196 z 28.7.2007, str. 26.

(3)  Dz.U. L 242 z 15.9.2007, str. 8.

(4)  Dz.U. L 302 z 19.10.1992, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1791/2006 (Dz.U. L 363 z 20.12.2006, str. 1).

(5)  Dz.U. L 253 z 11.10.1993, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 214/2007 (Dz.U. L 62 z 1.3.2007, str. 6).

(6)  Dz.U. L 178 z 1.7.2006, str. 24. Rozporządzenie zmienione rozporządzeniem (WE) nr 2031/2006 (Dz.U. L 414 z 30.12.2006, str. 43).

(7)  Dz.U. L 152 z 24.6.2000, str. 1.

(8)  Dz.U. L 176 z 30.6.2006, str. 22.

(9)  Dz.U. L 102 z 17.4.1999, str. 11.

---