1.12.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 314/1

(1)

Rozporządzenie (WE) nr 3223/94 przewiduje, w zastosowaniu wyników wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej, kryteria do ustalania przez Komisję standardowych wartości dla przywozu z krajów trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w jego Załączniku.

(2)

W zastosowaniu wyżej wymienionych kryteriów standardowe wartości w przywozie powinny zostać ustalone w wysokościach określonych w Załączniku do niniejszego rozporządzenia,

1.12.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 314/3

(1)

Artykuł 10 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1784/2003 przewiduje, że należność przywozowa na produkty objęte kodami CN 1001 10 00, 1001 90 91, ex 1001 90 99 (pszenica zwyczajna wysokiej jakości), 1002, ex 1005 inne niż ziarna hybrydowe oraz ex 1007 inne niż hybrydy siewne, jest równa cenie interwencyjnej obowiązującej w odniesieniu do takich produktów podczas przywozu, powiększonej o 55 % i zmniejszonej o cenę przywozową cif stosowaną wobec danej dostawy. Jednak należność ta nie może przekraczać stawki celnej we Wspólnej Taryfie Celnej.

(2)

Artykuł 10 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1784/2003 stanowi, że do celów obliczenia należności przywozowej określonej w ust. 2 wspomnianego artykułu, dla danych produktów regularnie ustala się reprezentatywne ceny przywozowe cif.

(3)

Zgodnie z art. 2 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1249/96, ceną do obliczania należności przywozowej produktów objętych kodami CN 1001 10 00, 1001 90 91, ex 1001 90 99 (pszenica zwyczajna wysokiej jakości), 1002 00, 1005 10 90, 1005 90 00 i 1007 00 90 jest dzienna reprezentatywna cena importowa cif ustalona w sposób określony w art. 4.

(4)

Należy ustalić należności przywozowe na okres od dnia 1 grudnia 2007 r. mające zastosowanie do czasu wejścia w życie nowych ustaleń,

1.12.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 314/6

(1)

Artykuł 89 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 ustanawia maksymalną powierzchnię gwarantowaną, wynoszącą 2 000 000 ha, kwalifikującą się do przyznania pomocy z tytułu roślin energetycznych ustanowioną w art. 88 tego rozporządzenia. Ustęp 2 tego artykułu stanowi, że w przypadku gdy powierzchnia obszaru, dla którego wnioskowana jest pomoc, przekroczy maksymalną powierzchnię gwarantowaną, powierzchnia obszaru przypadająca na rolnika, dla której wnioskowana jest pomoc, jest proporcjonalnie zmniejszana w danym roku.

(2)

Na mocy art. 4 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1973/2004 z dnia 29 października 2004 r. dotyczącego ustanowienia szczegółowych zasad zastosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1782/2003 w sprawie systemów wsparcia przewidzianych w tytułach IV i IVa tego rozporządzenia oraz wykorzystania gruntów zarezerwowanych do produkcji surowców (2) współczynnik redukcji powierzchni ustala się przed przyznaniem płatności rolnikom i najpóźniej do dnia 31 stycznia następnego roku, na podstawie danych przekazanych zgodnie z przepisami art. 3 ust. 1 lit. b) wspomnianego rozporządzenia.

(3)

Zgodnie z art. 3 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 1973/2004 państwa członkowskie przekazały Komisji dane dotyczące całkowitej powierzchni, dla której pomoc z tytułu upraw energetycznych, przewidziana w art. 88 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003, została określona na 2007 r. W oparciu o te dane ustalono, że całkowita powierzchnia na 2007 r. wynosiła 2 843 450 ha.

(4)

Jako że wyżej wymieniona liczba 2 843 450 ha jest wyższa od maksymalnej powierzchni gwarantowanej, kwalifikującej się do przyznania pomocy i wynoszącej 2 000 000 ha, należy ustalić współczynnik redukcji powierzchni przypadającej na rolnika, dla której wnioskowana jest pomoc na 2007 r.

(5)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Płatności Bezpośrednich,

1.12.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 314/7

(1)

Rozporządzenie Rady (WE) nr 41/2007 z dnia 21 grudnia 2006 r. ustalające wielkości dopuszczalnych połowów na 2007 r. i związane z nimi warunki dla pewnych zasobów rybnych i grup zasobów rybnych, stosowane na wodach terytorialnych Wspólnoty oraz w odniesieniu do statków wspólnotowych na wodach, na których wymagane są ograniczenia połowowe (3), określa kwoty na rok 2007.

(2)

Według informacji przekazanych Komisji, statki pływające pod banderą państwa członkowskiego określonego w załączniku do niniejszego rozporządzenia lub zarejestrowane w tym państwie członkowskim wyczerpały kwotę na połowy stada w nim określonego przyznaną na 2007 r.

(3)

Należy zatem zakazać połowów, przechowywania na statku, przeładunku i wyładunku ryb pochodzących z tego stada,

1.12.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 314/9

(1)

W decyzji Rady 2001/792/WE, Euratom z dnia 23 października 2001 r. ustanawiającej mechanizm wspólnotowy ułatwiający wzmocnioną współpracę w interwencjach wspierających ochronę ludności (3) (zwany dalej „mechanizmem”) należy wprowadzić szereg zasadniczych zmian w celu nadania działaniom Unii Europejskiej podejmowanym w reakcji na sytuację nadzwyczajną większą spójność i skuteczność. W celu zachowania jasności decyzja ta powinna zostać przekształcona.

(2)

W ostatnich latach odnotowano znaczny wzrost częstotliwości i intensywności klęsk żywiołowych i katastrof spowodowanych przez człowieka, skutkujących stratami w ludziach i w mieniu, w tym dziedzictwie kulturowym, zniszczeniami infrastruktury społecznej i gospodarczej oraz degradacją środowiska.

(3)

Działanie Wspólnoty w celu wykonania rezolucji Rady i przedstawicieli rządów państw członkowskich zebranych w Radzie z dnia 8 lipca 1991 r. w sprawie poprawy wzajemnej pomocy między państwami członkowskimi w przypadku naturalnej lub technologicznej katastrofy (4) przyczyniło się do ochrony ludzi, środowiska i mienia. Konwencja Europejskiej Komisji Gospodarczej ONZ z dnia 17 marca 1992 r. w sprawie transgranicznych skutków awarii przemysłowych, przyjęta przez Wspólnotę decyzją Rady 98/685/WE (5), przyczyniła się do dalszej poprawy w zakresie zapobiegania katastrofom przemysłowym i zarządzania ich skutkami.

(4)

Ogólnym celem mechanizmu jest zapewnienie – na wniosek – wsparcia w przypadku poważnych sytuacji nadzwyczajnych oraz ułatwienie lepszej koordynacji interwencji pomocowych podejmowanych przez państwa członkowskie i Wspólnotę, z uwzględnieniem szczególnych potrzeb odizolowanych, najbardziej oddalonych i innych regionów lub wysp na terenie Wspólnoty. W ciągu ostatnich lat znacząco wzrosła liczba państw zwracających się o pomoc w ramach mechanizmu ochrony ludności. W celu zapewnienia bardziej skutecznych i widocznych przejawów europejskiej solidarności oraz umożliwienia tworzenia zdolności szybkiego reagowania na poziomie europejskim w oparciu o moduły ochrony ludności z państw członkowskich, zgodnie z wezwaniem Rady Europejskiej, która odbyła się w dniach 16–17 czerwca 2005 r., oraz Parlamentu Europejskiego, zawartym w jego rezolucji z dnia 13 stycznia 2005 r. dotyczącej katastrofy tsunami, należy wzmocnić ten mechanizm.

(5)

Mechanizm uwzględniałby należycie właściwe prawodawstwo wspólnotowe oraz zobowiązania międzynarodowe. W związku z tym niniejsza decyzja nie powinna mieć wpływu na wzajemne prawa i obowiązki państw członkowskich wynikające z umów dwustronnych lub wielostronnych odnoszących się do spraw objętych niniejszą decyzją.

(6)

Mechanizm ten powinien ułatwiać reakcję w zakresie ochrony ludności w obliczu poważnych sytuacji nadzwyczajnych wszelkiego rodzaju, które mają miejsca na terytorium Wspólnoty lub poza nim, w tym klęsk żywiołowych i katastrof spowodowanych przez człowieka, ataków terrorystycznych oraz awarii technicznych, radiologicznych i katastrof ekologicznych, w tym przypadkowego zanieczyszczenia mórz. Wszystkie wymienione sytuacje mogą wymagać pomocy w zakresie ochrony ludności w celu uzupełnienia zdolności reagowania dotkniętego państwa.

(7)

Zapobieganie ma istotne znaczenie dla ochrony przed naturalnymi, technologicznymi i ekologicznymi katastrofami i wymagałoby rozważenia podjęcia dalszych działań. Działając na rzecz dalszego tworzenia systemów wykrywania i wczesnego reagowania, Wspólnota powinna wspierać państwa członkowskie w ograniczeniu do minimum czasu reakcji na katastrofy oraz ostrzeganiu o nich obywateli UE. Systemy te powinny również uwzględniać i wykorzystywać istniejące źródła informacji.

(8)

Na poziomie państw członkowskich i Wspólnoty wymagane jest podjęcie działań przygotowawczych w celu umożliwienia interwencyjnym zespołom wsparcia szybkiej mobilizacji w sytuacji krytycznej i, wraz z wymaganą elastycznością, koordynacji, a także w celu zapewnienia, za pomocą programu szkoleniowego, możliwości skutecznego działania i uzupełniania się, odpowiednio, zespołów oceniających lub koordynacyjnych, zespołów interwencyjnych i innych niezbędnych środków.

(9)

Inne środki przygotowawcze obejmują zbieranie informacji odnoszących się do niezbędnych zasobów medycznych i zachęcanie do posługiwania się nowymi technologiami. Informacje te dotyczą zasobów medycznych, które państwa członkowskie mogłyby na zasadzie dobrowolności udostępnić do celów ochrony zdrowia publicznego po otrzymaniu wniosku o interwencję w ramach mechanizmu. Zgodnie z art. 296 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską żadne państwo członkowskie nie ma obowiązku udzielania informacji, których ujawnienie uznaje za sprzeczne z podstawowymi interesami jego bezpieczeństwa.

(10)

Aby przyczynić się do budowania zdolności szybkiego reagowania w dziedzinie ochrony ludności, należy rozważyć stworzenie dodatkowych modułów interwencyjnych do celów pomocy w zakresie ochrony ludności, łączących w sobie zasoby co najmniej jednego państwa członkowskiego; należy dążyć to pełnej interoperacyjności tych modułów. Moduły są organizowane na poziomie państw członkowskich i podlegałyby ich kierownictwu i dowództwu.

(11)

W przypadku poważnej sytuacji nadzwyczajnej wewnątrz Wspólnoty lub bezpośredniej groźby jej wystąpienia, która powoduje lub może powodować skutki transgraniczne lub która może pociągać za sobą wezwanie o pomoc ze strony co najmniej jednego państwa członkowskiego, istnieje potrzeba odpowiedniego powiadomienia za pomocą określonego, niezawodnego wspólnego systemu łączności i informacji w sytuacjach nadzwyczajnych.

(12)

Mechanizm powinien umożliwiać mobilizację i ułatwiać koordynację interwencji wspierającej w celu zapewnienia w pierwszej kolejności ochrony ludności, ale także środowiska i mienia, w tym dziedzictwa kulturowego, a tym samym zmniejszyć liczbę ofiar śmiertelnych, rannych, strat materialnych, ekonomicznych oraz szkód wyrządzonych środowisku, a także ukazać osiągnięcie celów społecznej spójności i solidarności. Wzmocniona współpraca w formie interwencji polegających na niesieniu pomocy w zakresie ochrony ludności powinna być oparta na wspólnotowej strukturze ochrony ludności, złożonej z centrum monitorowania i informacji oraz wspólnego systemu łączności i informacji w sytuacjach nadzwyczajnych, którym to centrum i systemem zarządzałaby Komisja, oraz z punktów kontaktowych w państwach członkowskich. System ten powinien zapewniać także ramy dla gromadzenia zweryfikowanych informacji dotyczących sytuacji nadzwyczajnych, przekazywania tych informacji państwom członkowskim i dzielenia się doświadczeniami uzyskanymi podczas interwencji.

(13)

Punkty kontaktowe w państwach członkowskich powinny mieć możliwość dostarczania informacji o dostępności pomocy w zakresie ochrony ludności, o jaką zwracają się dotknięte państwa, w tym również informacji na temat dostępnych zasobów i zdolności wojskowych.

(14)

W celu wspierania rozwoju zdolności szybkiego reagowania na poziomie Wspólnoty istnieje potrzeba zwiększenia dostępności odpowiednich środków transportowych. Wspólnota powinna wspierać i uzupełniać starania państw członkowskich, ułatwiając wspólne korzystanie ze środków transportowych państw członkowskich i, w razie potrzeby, wnosząc wkład w finansowanie dodatkowych środków transportowych.

(15)

W odniesieniu do interwencji wspierających ochronę ludności poza Wspólnotą opisywany mechanizm powinien ułatwiać i wspierać działania podjęte przez Wspólnotę i państwa członkowskie. Interwencje wspierające poza terytorium Wspólnoty mogą być prowadzone samodzielnie albo poprzez udział w operacji przeprowadzanej przez organizację międzynarodową. W związku z ostatnim przypadkiem Wspólnota powinna rozwijać stosunki z odpowiednimi organizacjami międzynarodowymi.

(16)

Organizacja Narodów Zjednoczonych, o ile bierze udział w niesieniu pomocy, odgrywa rolę ogólnego koordynatora operacji mających na celu niesienie pomocy w sytuacjach wyjątkowych, prowadzonych w państwach trzecich. Pomoc w zakresie ochrony ludności udzielana w ramach opisywanego mechanizmu powinna być koordynowana z ONZ oraz innymi odpowiednimi podmiotami międzynarodowymi, tak aby maksymalnie wykorzystać dostępne zasoby oraz uniknąć wszelkiego zbędnego powielania działań. Udoskonalenie koordynacji działań wspierających ochronę ludności prowadzonych w ramach mechanizmu stanowi warunek niezbędny do wspierania ogólnych wysiłków na rzecz koordynacji oraz zapewnienia wszechstronnego europejskiego udziału w światowych wysiłkach na rzecz niesienia pomocy w sytuacjach wyjątkowych. W obliczu poważnych sytuacji nadzwyczajnych, kiedy pomoc udzielana jest zarówno w ramach mechanizmu, jak i na mocy rozporządzenia Rady (WE) nr 1257/96 z dnia 20 czerwca 1996 r. dotyczącego pomocy humanitarnej (6), Komisja powinna zapewnić skuteczność, spójność i komplementarność reakcji Wspólnoty jako całości.

(17)

Mechanizm mógłby także stanowić narzędzie ułatwiające i wspierające zarządzanie kryzysowe zgodnie ze wspólną deklaracją Rady i Komisji z dnia 29 września 2003 r. w sprawie wykorzystywania wspólnotowego mechanizmu ochrony ludności w zarządzaniu kryzysowym, o którym mowa w tytule V Traktatu o Unii Europejskiej. Niniejsza decyzja nie narusza kompetencji i roli prezydencji w zarządzaniu kryzysowym na mocy wspomnianego tytułu.

(18)

Mechanizm mógłby zostać również wykorzystany do zwiększenia pomocy konsularnej udzielanej obywatelom UE w przypadku poważnych sytuacji nadzwyczajnych w państwach trzecich w odniesieniu do działań służących ochronie ludności, jeżeli z takim wnioskiem wystąpią organy konsularne danych państw członkowskich.

(19)

W przypadku gdy za stosowne zostanie uznane wykorzystanie zasobów i zdolności wojskowych, współpraca z wojskiem będzie przebiegać zgodnie z warunkami, procedurami i kryteriami ustalonymi przez Radę lub jej właściwe organy i dotyczącymi udostępniania na potrzeby mechanizmu zasobów i zdolności wojskowych odpowiednich do ochrony ludności cywilnej.

(20)

Wykorzystanie zasobów i zdolności wojskowych powinno być również zgodne z zasadami określonymi w odpowiednich wytycznych Organizacji Narodów Zjednoczonych.

(21)

Uczestnictwo krajów kandydujących oraz współpraca z innymi państwami trzecimi oraz z organizacjami międzynarodowymi i regionalnymi powinny być możliwe.

(22)

Środki niezbędne do wykonania niniejszej decyzji powinny zostać przyjęte zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (7).

(23)

Cel niniejszej decyzji, a mianowicie ułatwienie wzmocnionej współpracy między Wspólnotą a państwami członkowskimi w zakresie działań wspierających ochronę ludności w przypadku poważnych sytuacji nadzwyczajnych lub bezpośredniej groźby ich wystąpienia, nie może zostać w wystarczającym stopniu osiągnięty przez państwa członkowskie i w związku z tym, ze względu na skalę lub skutki proponowanego działania, może on zostać osiągnięty w lepszy sposób na poziomie Wspólnoty.

Jeżeli poważna sytuacja nadzwyczajna paraliżuje zdolność do reagowania dotkniętego nią państwa członkowskiego, państwo to powinno mieć możliwość odwołania się do mechanizmu w celu uzupełnienia jego własnych zasobów ochrony ludności. Wspólnota może zatem podjąć środki zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule niniejsza decyzja nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tego celu.

(24)

Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską i Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Energii Atomowej nie zawierają innych uprawnień do przyjęcia niniejszej decyzji niż te zawarte, odpowiednio, w art. 308 i 203,

1)

wyznaczenie zespołów interwencyjnych i innego wsparcia interwencyjnego dostępnego w państwach członkowskich w razie interwencji wspierających w przypadku wystąpienia sytuacji nadzwyczajnych;

2)

stworzenie i wykonanie programu szkoleniowego dla zespołów interwencyjnych i innego rodzaju wsparcia interwencyjnego, a także dla ekspertów mających wejść w skład zespołów odpowiedzialnych za ocenę lub koordynację (zwanych dalej „zespołami odpowiedzialnymi za ocenę lub koordynację”);

3)

warsztaty, seminaria i projekty pilotażowe na temat zasadniczych aspektów interwencji;

4)

utworzenie i wysłanie zespołów odpowiedzialnych za ocenę lub koordynację;

5)

ustanowienie centrum monitorowania i informacji (MIC), dostępnego i zdolnego do natychmiastowej reakcji przez całą dobę, a także służącego państwom członkowskim i Komisji do celów mechanizmu, oraz zarządzanie tym centrum;

6)

utworzenie wspólnego systemu łączności i informacji w sytuacjach nadzwyczajnych (CECIS) w celu umożliwienia komunikacji pomiędzy MIC a punktami kontaktowymi w państwach członkowskich i dzielenia się przez nie informacjami, oraz zarządzanie nim;

7)

uczestnictwo w tworzeniu systemów wykrywania i wczesnego ostrzegania przed katastrofami mogącymi dotknąć terytorium państw członkowskich w celu umożliwienia państwom członkowskim i Wspólnocie szybkiego reagowania, a także przyczynienie się do powstania tych systemów przez analizy i oceny zapotrzebowania na te systemy i możliwości ich wykonania oraz przez działania sprzyjające wzajemnym powiązaniom między tymi systemami i ich połączeniu z MIC i systemem CECIS. Systemy takie uwzględniają i wykorzystują istniejące źródła informacji, monitorowania i wykrywania;

8)

wspieranie państw członkowskich w uzyskiwaniu dostępu do sprzętu i środków transportowych przez:

9)

uzupełnienie transportu dostarczonego przez państwa członkowskie dodatkowymi środkami transportowymi, koniecznymi do zapewnienia możliwości szybkiego reagowania w przypadku poważnej sytuacji nadzwyczajnej;

10)

zwiększenie pomocy konsularnej udzielanej obywatelom UE w razie poważnych sytuacji nadzwyczajnych w państwach trzecich w odniesieniu do działań służących ochronie ludności, jeżeli z wnioskiem takim wystąpią organy konsularne danych państw członkowskich;

11)

inne działania wspomagające i uzupełniające niezbędne w ramach mechanizmu, wymienione w art. 4 decyzji Rady 2007/162/WE, Euratom z dnia 5 marca 2007 r. ustanawiającej instrument finansowy ochrony ludności (8).

1)

„poważna sytuacja nadzwyczajna” oznacza dowolną sytuację, która ma lub może mieć niekorzystny wpływ na ludzi, mienie lub środowisko i której następstwem może być prośba o wsparcie w ramach mechanizmu;

2)

„reagowanie” oznacza wszelkie działania podejmowane w ramach mechanizmu w trakcie poważnej sytuacji nadzwyczajnej lub po jej zaistnieniu w celu usunięcia jej bezpośrednich następstw;

3)

„gotowość” oznacza stan gotowości i zdolności ludzi i środków materialnych w celu zapewnienia skutecznego szybkiego reagowania na sytuację nadzwyczajną w wyniku podjętych uprzednio działań;

4)

„wczesne ostrzeganie” oznacza dostarczanie w porę użytecznych informacji, które umożliwiają podjęcie działań w celu uniknięcia zagrożenia lub jego ograniczenia i zapewnienia gotowości do skutecznego reagowania;

5)

„moduł” oznacza samowystarczalną i samodzielną procedurę wykorzystania zasobów państw członkowskich, dostosowaną do wykonania wcześniej określonych zadań lub służącą zaspokojeniu wcześniej określonych potrzeb, lub mobilny zespół reagowania operacyjnego państw członkowskich; obejmuje on zarówno zasoby ludzkie, jak i materialne i można go określić w kategoriach zdolności do działania lub wykonywania zadania(-ń), którego(-ych) jest w stanie się podjąć.

a)

składają się z zasobów co najmniej jednego państwa stosującego mechanizm;

b)

są w stanie wykonywać zadania w dziedzinach objętych reakcją;

c)

są w stanie wykonywać swoje zadania zgodnie z uznanymi wytycznymi międzynarodowymi, a zatem mogą:

d)

są interoperacyjne z innymi modułami;

e)

zostały przeszkolone i przeszły ćwiczenia w dziedzinie interoperacyjności, o której mowa w lit. a) i d);

f)

podlegają zwierzchnictwu osoby odpowiedzialnej za ich działania;

g)

są w stanie zapewnić pomoc innym organom UE lub instytucjom międzynarodowym, a zwłaszcza Organizacji Narodów Zjednoczonych.

1)

ustanawia MIC i nim zarządza;

2)

ustanawia CECIS i nim zarządza;

3)

uczestniczy w tworzeniu systemów wykrywania i wczesnego ostrzegania przed katastrofami określonymi w art. 2 pkt 7;

4)

zapewnia możliwość mobilizacji i wysłania, tak szybko jak to jest możliwe, małych zespołów ekspertów odpowiedzialnych za:

5)

tworzy program szkoleniowy, mając na względzie poprawę koordynacji ochrony ludności poprzez zapewnienie spójności i komplementarności zespołów interwencyjnych i modułów, o których mowa w art. 4 ust. 1, lub innego wsparcia interwencyjnego, o którym mowa w art. 4 ust. 4, oraz poprzez podwyższanie kompetencji ekspertów, o których mowa w art. 4 ust. 2. Program zawiera połączone kursy i ćwiczenia oraz system wymiany, za pomocą którego poszczególne osoby mogą być kierowane do zespołów w innych państwach członkowskich;

6)

w przypadku poważnych sytuacji nadzwyczajnych gromadzi i kompiluje informacje na temat możliwości produkcyjnych państw członkowskich w zakresie surowic i szczepionek lub innych niezbędnych zasobów medycznych, a także na temat zapasów tych zasobów, które mogłyby być dostępne do celów interwencji;

7)

tworzy program doświadczeń zebranych z przeprowadzonych interwencji w ramach mechanizmu i przekazuje te doświadczenia poprzez system informacyjny;

8)

stymuluje i wspiera wprowadzanie i wykorzystanie nowych technologii do celów mechanizmu;

9)

podejmuje środki wymienione w art. 2 pkt 8 i 9;

10)

tworzy zdolność do dostarczania podstawowego wsparcia logistycznego dla ekspertów w dziedzinie oceny lub koordynacji;

11)

podejmuje wszelkie inne działania wspomagające lub uzupełniające, jakie są konieczne w ramach mechanizmu, wymienione w art. 4 decyzji 2007/162/WE, Euratom.

a)

przekazuje wniosek do punktów kontaktowych, w innych państwach członkowskich;

b)

ułatwia mobilizację zespołów, ekspertów, modułów i innego wsparcia interwencyjnego;

c)

zbiera zweryfikowane informacje na temat sytuacji nadzwyczajnej i rozsyła je do państw członkowskich.

a)

ocenia stosowność ewentualnego skorzystania z mechanizmu dla ułatwienia i wsparcia zarządzania kryzysowego;

b)

o ile uzna to za konieczne, nawiązuje stosunki na szczeblu politycznym z państwem trzecim, w którym wystąpiła sytuacja nadzwyczajna, i współpracuje z tym państwem we wszystkich fazach tej sytuacji w zakresie ogólnych politycznych i strategicznych ram interwencji wspierającej.

a)

utrzymywaniu stałej łączności z punktami kontaktowymi państw członkowskich w celu zapewnienia skuteczności i spójności udziału Unii Europejskiej w ochronie ludności za pomocą mechanizmu w ramach ogólnych działań pomocowych, a w szczególności na:

b)

utrzymywaniu kontaktu z państwem trzecim, w którym wystąpiła sytuacja nadzwyczajna, w zakresie szczegółów technicznych, takich jak dokładne potrzeby, aprobowanie ofert oraz praktyczne uzgodnienia dotyczące przyjmowania i rozprowadzania pomocy na szczeblu lokalnym;

c)

utrzymywaniu kontaktu lub współpracowaniu z Biurem Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. Koordynacji Pomocy Humanitarnej (UN OCHA), o ile bierze ono udział w świadczeniu pomocy, oraz z innymi właściwymi podmiotami uczestniczącymi w ogólnych działaniach pomocowych w celu uzyskania jak największej synergii działań, szukania sposobów ich wzajemnego uzupełniania, zapobiegania ich powielaniu i powstawaniu luk;

d)

utrzymywaniu kontaktu ze wszystkimi właściwymi podmiotami, zwłaszcza w końcowej fazie interwencji wspierającej podejmowanej w ramach mechanizmu w celu ułatwienia sprawnego przekazania obowiązków.

a)

wszystkie państwa członkowskie udzielające pomocy w zakresie ochrony ludności, o której mowa w ust. 1, w odpowiedzi na wniosek przekazany za pośrednictwem MIC na bieżąco przekazują MIC pełne informacje o swoich działaniach; oraz

b)

zespoły i moduły państw członkowskich uczestniczące w interwencji prowadzonej w ramach mechanizmu i znajdujące się na miejscu zdarzeń utrzymują stały ścisły kontakt ze znajdującymi się na miejscu zespołami MIC ds. koordynacji lub oceny.

1)

zasobów dostępnych do interwencji wspierającej określonych w art. 4;

2)

MIC określonego w art. 2 pkt 5;

3)

CECIS określonego w art. 2 pkt 6;

4)

zespołów odpowiedzialnych za ocenę lub koordynację określonych w art. 2 pkt 4, w tym kryteriów wyboru ekspertów;

5)

programu szkoleniowego określonego w art. 2 pkt 2;

6)

modułów określonych w art. 4 ust. 3,

7)

systemów wykrywania i wczesnego ostrzegania określonych w art. 2 pkt 7,

8)

informacji w zakresie zasobów medycznych określonych w art. 5 pkt 6;

9)

interwencji wewnątrz Wspólnoty, określonych w art. 7, jak również interwencji poza Wspólnotą określonych w art. 8.

1.12.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 314/20

(1)

W decyzji Rady nr 2003/17/WE (5) określono, że limitowane czasowo inspekcje polowe przeprowadzane w niektórych krajach trzecich na uprawach nasiennych roślin uprawnych niektórych gatunków są uznawane za równoważne z inspekcjami polowymi przeprowadzanymi zgodnie z przepisami wspólnotowymi, a materiał siewny niektórych gatunków produkowany w tych krajach jest uważany za równoważny z materiałem siewnym produkowanym zgodnie z przepisami wspólnotowymi.

(2)

Stwierdzono, że wspomniane inspekcje polowe w krajach trzecich nadal dają te same gwarancje, co inspekcje przeprowadzane przez państwa członkowskie. W związku z powyższym te inspekcje polowe powinny w dalszym ciągu być uznawane za równoważne.

(3)

Ponieważ decyzja 2003/17/WE wygaśnie w dniu 31 grudnia 2007 r., należy przedłużyć okres, w którym zgodnie z tą decyzją uznawana jest równoważność. Pożądane jest ograniczenie tego okresu do pięciu lat.

(4)

Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję 2003/17/WE,

1.12.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 314/21

(1)

Travelport LLC, spółka zależna należąca do Blackstone Group („Blackstone”, Stany Zjednoczone), obsługuje Galileo – globalny system dystrybucji („GSD”) oraz Gulliver’s Travel Associates. Ponadto Travelport prowadzi wiele internetowych biur podróży i stron internetowych poświęconych podróżowaniu, między innymi ebookers, Orbitz, Cheaptickets, Octopus Travel, HotelClub i RatesToGo.

(2)

Worldspan Technologies Inc. („Worldspan”) zapewnia dystrybucję usług turystycznych za pośrednictwem GSD Worldspan. Przedsiębiorstwo to świadczy usługi GSD na rzecz internetowych, a ostatnio również tradycyjnych biur podróży, przede wszystkim z sektora rekreacji. Ponadto Worldspan świadczy usługi informatyczne dla przewoźników lotniczych (np. wewnętrzne systemy rezerwacji i usługi w zakresie technologii obsługi lotów).

(3)

Wskutek tej transakcji, na podstawie wniosku o odesłanie sprawy na mocy art. 4 ust. 5 rozporządzenia Rady (WE) nr 139/2004 („rozporządzenie w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw”), Travelport przejmuje w rozumieniu art. 3 ust. 1 lit. b) rozporządzenia w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw całkowitą kontrolę nad przedsiębiorstwem Worldspan Technologies Inc. w drodze zakupu akcji.

(4)

Badanie rynku przeprowadzone przez Komisję wykazało, że proponowana koncentracja nie budzi obaw o naruszenie zasad konkurencji, w wyniku którego w znacznym stopniu utrudniona zostałaby skuteczna konkurencja na wspólnym rynku lub jego znaczącej części.

(5)

W poprzednich sprawach Komisja zdefiniowała GSD jako narzędzie dostarczane biurom podróży („BP”) w celu umożliwienia im uzyskiwania informacji i dokonywania rezerwacji związanych z dostawcami usług turystycznych („DUT”), tj. przewoźnikami lotniczymi, hotelami oraz wypożyczalniami samochodów, które z kolei dostarczają do GSD dane o oferowanych przez siebie produktach.

(6)

Rynek produktowy, na który ma wpływ ta transakcja, jest zdefiniowany w decyzji jako rynek elektronicznej dystrybucji produktów i usług turystycznych za pośrednictwem GSD. Rynek ten ma dwojaki charakter, z dwiema odrębnymi kategoriami klientów. Dostawcy GSD działają jako pośrednicy, z jednej strony umożliwiając DUT (znajdującym się wyżej w łańcuchu dostaw niż dostawcy GSD) dystrybuowanie ich produktów i usług turystycznych do BP, a ostatecznie do końcowych odbiorców, a z drugiej strony umożliwiając BP (znajdującym się niżej w łańcuchu dostaw niż dostawcy GSD) dostęp do produktów i usług turystycznych dla końcowych odbiorców i ich rezerwację. Szczegółowe badanie potwierdziło taką charakterystykę rynku produktowego.

(7)

Komisja oceniła, czy – zgodnie z tym, co twierdzi strona notyfikująca – na przedmiotowy rynek produktowy składają się nie tylko sami dostawcy GSD, ale również inne technologie, dzięki którym można ominąć dostawców GSD i nie korzystać z ich usług. Do alternatyw tych należą: (i) metawyszukiwarki; (ii) łącza bezpośrednie; (iii) tzw. nowe podmioty GSD („NGSD”); oraz (iv) witryny „dostawca.com” („supplier.com”).

(8)

W decyzji odrzucono możliwość zaliczenia pierwszych trzech wymienionych kategorii do przedmiotowego rynku produktowego, ponieważ szczegółowe badanie jasno wykazało, że nie stanowią faktycznego substytutu GSD lub ich obecność w EOG i/lub oddziaływanie na EOG są bardzo ograniczone. W celu ustalenia, czy usługi świadczone przez witryny „dostawca.com” mogą zastąpić usługi GSD i wchodzą w skład tego samego rynku produktowego, przeprowadzono kompleksową ocenę obejmującą obie strony rynku.

(9)

W górnej części rynku (upstream market) witryny „dostawca.com” pozwalają DUT znacznie ograniczyć średnie i krańcowe koszty dystrybucji, ponieważ w ostatecznym rachunku pozwalają zaoszczędzić na opłacie rezerwacyjnej naliczanej przez GSD oraz ewentualnej prowizji od rezerwacji uiszczanej na rzecz BP dokonujących rezerwacji w GSD.

(10)

Konwencjonalni przewoźnicy lotniczy są zatem w stanie lepiej konkurować z tanimi przewoźnikami lotniczymi („TPL”), dla których głównym kanałem są witryny „dostawca.com”. Dodatkowym bodźcem zachęcającym DUT do wspierania witryn „dostawca.com” jest fakt, że porównywanie cen pomiędzy różnymi DUT przez użytkowników końcowych staje się trudniejsze, ponieważ konieczne jest ich sprawdzenie na poszczególnych stronach internetowych. Wyjaśnia to częściowo rozwój witryn „dostawca.com” w ostatnich latach. Według danych IATA w 2005 r. średnio 25 % wszystkich rezerwacji dokonanych u 20 największych przewoźników lotniczych w EOG stanowiły rezerwacje bezpośrednie (w porównaniu z 20 % w 2004 r. i 16 % w 2003 r.).

(11)

Szczegółowe badanie wykazało, że stopień, w jakim DUT są w stanie zmniejszyć liczbę rezerwacji dokonywanych u dostawców GSD na korzyść swoich witryn „dostawca.com”, jest bardzo zróżnicowany, w zależności od modelu działalności wybranego przez DUT. Zależy on również od wielkości i profilu zachowań ich bazy klientów, która jest w pewnym stopniu uzależniona od dystrybucji produktów i usług turystycznych przez GSD.

(12)

W dolnej części rynku (downstream market), dokonując rezerwacji za pośrednictwem GSD, BP otrzymują znaczne zachęty finansowe od dostawców GSD i ewentualne prowizje od rezerwacji uiszczane przez DUT. BP nie uzyskałyby tych przychodów, gdyby dokonywały rezerwacji przez witryny „dostawca.com”. Aby zrekompensować sobie utratę tych przychodów, BP musiałyby obciążać użytkownika końcowego opłatami manipulacyjnymi (co z kolei zachęca użytkownika końcowego do samodzielnej rezerwacji biletów przez witrynę „dostawca.com” zamiast rezerwacji przez BP, co jeszcze bardziej ograniczy przychody BP). Komisja stwierdza zatem w niniejszej decyzji, że BP mają silną motywację do dalszego korzystania z usług GSD i niezastępowania rezerwacji przez GSD rezerwacjami przez witryny „dostawca.com”. Szczegółowe badanie przeprowadzone przez Komisję potwierdziło również, że BP uważają, iż korzystanie z usług witryn „dostawca.com” jest kłopotliwe i brak mu różnorodności asortymentowej i możliwości porównywania cen oferowanych przez GSD.

(13)

Uwzględniając fakt, że substytucja w górnej części rynku jest tylko częściowa, co pozostawia znaczną liczbę rezerwacji do dyspozycji dostawców GSD, oraz fakt, że substytucja w dolnej części rynku jest bardzo ograniczona, w decyzji stwierdzono, że witryn „dostawca.com” nie należy zaliczać do właściwego rynku produktowego, w którym działają dostawcy GSD.

(14)

Komisja zdaje sobie jednak sprawę z tego, że szybkie upowszechnienie witryn „dostawca.com” ma wpływ na warunki konkurencji na rynku usług GSD i ogranicza działania rynkowe połączonych przedsiębiorstw.

(15)

Decyzja określa zasięg geograficzny górnej części rynku jako cały EOG. Globalne porozumienia pomiędzy DUT a GSD zazwyczaj przewidują odrębne regionalne ustalenia cenowe dla EOG, Stanów Zjednoczonych i innych części świata. Opłaty rezerwacyjne uiszczane przez DUT za rezerwacje dokonane w GSD są znacznie wyższe w EOG niż w Stanach Zjednoczonych. Ponadto rynek EOG jest uregulowany przez unijny kodeks postępowania, natomiast rynek Stanów Zjednoczonych został w 2006 r. uwolniony. Co więcej, udziały poszczególnych dostawców GSD w rynkach poszczególnych regionów i krajów są istotnie zróżnicowane. Komisja stwierdza zatem w swojej decyzji, że warunki konkurencji w EOG i w Stanach Zjednoczonych istotnie się od siebie różnią.

(16)

Decyzja określa dolną część rynku jako rynek o zasięgu krajowym, ponieważ dostawcy GSD w poszczególnych państwach członkowskich istotnie się od siebie różnią. Jest to zgodne z wcześniejszymi decyzjami Komisji i zostało potwierdzone przez badanie rynku. Prawie wszystkie BP – a często również internetowe BP – nadal działają tylko w jednym kraju, z wyjątkiem kilku BP, które prowadzą działalność w całej Europie (lub na całym świecie). Wysokość opłat abonamentowych za korzystanie z GSD uiszczanych przez BP oraz otrzymywanych przez nie zachęt finansowych również różni się w poszczególnych krajach EOG. Ponadto Amadeus i Galileo otworzyły krajowe punkty handlowo-usługowe w prawie wszystkich państwach członkowskich EOG, aby móc lepiej obsługiwać konkretne rynki krajowe.

(17)

Komisja stwierdziła w swojej decyzji z dnia 3 maja 2007 r., że zgłoszona koncentracja wzbudza poważne wątpliwości co do jej zgodności ze wspólnym rynkiem oraz z funkcjonowaniem Porozumienia EOG. Komisja wszczęła zatem postępowanie na mocy art. 6 ust. 1 lit. c) rozporządzenia w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw.

(18)

W decyzji wydanej na mocy art. 6 ust. 1 lit. c) argumentowano, że transakcja może teoretycznie prowadzić zarówno do efektów nieskoordynowanych, jak i skoordynowanych. Odnośnie do efektów nieskoordynowanych, Komisja wskazała trzy teorie szkód, które prima facie uznała za przekonujące. Obok oceny ryzyka wystąpienia efektów skoordynowanych, Komisja ukierunkowała szczegółowe badanie efektów nieskoordynowanych na ocenę:

(19)

Na początkowym etapie badania zgłoszono obawy, że przedsiębiorstwo Galileo/Worldspan byłoby w stanie wykorzystać swoją siłę rynkową po połączeniu przeciwko BP w dolnej części wielu rynków krajowych, aby zwiększyć swoją siłę przetargową w stosunku do DUT działających w górnej części rynku EOG. Taką możliwość wykorzystania siły rynkowej można nazwać „pionowymi efektami międzyrynkowymi”. Takie efekty można opisać w następujący sposób.

(20)

Po połączeniu przedsiębiorstwo Galileo/Worldspan uzyska duży udział w rynku, przy znaczących przyrostach w dolnej części rynku w Irlandii, w Zjednoczonym Królestwie, we Włoszech, w Niderlandach, na Węgrzech i w Belgii (patrz: poniższa sekcja dotycząca dolnej części rynku).

(21)

Jeżeli DUT jest szczególnie zainteresowany posiadaniem rozległej sieci dystrybucji w państwie członkowskim, w którym połączone przedsiębiorstwa będą posiadać rozwiniętą sieć BP, Galileo/Worldspan mógłby wykorzystać swoje udziały w dolnej części rynku tego państwa członkowskiego w celu uzyskania koncesji od DUT podczas negocjacji w sprawie ogólnoświatowego porozumienia. Innymi słowy, siła przetargowa połączonego przedsiębiorstwa względem DUT może dać mu w rezultacie większą siłę rynkową niż sugerowałby jego udział w górnej części rynku EOG [20–30 %]. Taka siła przetargowa mogłaby prawdopodobnie umożliwić połączonym podmiotom jednostronne podwyżki cen po ich połączeniu.

(22)

Rynek usług GSD charakteryzuje się platformą, w której po jednej stronie występuje zjawisko multi-homing, zaś po drugiej stronie – single-homing. DUT zazwyczaj wykorzystują multi-homing, ponieważ muszą dystrybuować swoje produkty i usługi przez wszystkie cztery GSD, aby uzyskać pożądany poziom pokrycia rynku, natomiast większość BP wykorzystuje single-homing, ponieważ w większości przypadków wystarcza jeden GSD, by zapewnić im niezbędne produkty i usługi DUT.

(23)

Dopóki BP wykorzystują single-homing, dostawcy GSD mają wyłączny dostęp do BP należących do ich sieci BP. Każdy dostawca GSD ma w pewnym stopniu pozycję monopolisty w stosunku do DUT, którzy muszą dotrzeć do BP podłączonych wyłącznie do jednego systemu GSD. Taka pozycja monopolisty pozwala dostawcy GSD dyktować wyższe ceny dla DUT. Te „renty monopolowe” pobrane od DUT są w znacznym stopniu wykorzystywane na pokrycie zachęt finansowych na rzecz BP.

(24)

Komisja stwierdziła jednak, że wzajemne relacje przetargowe pomiędzy dostawcami GSD a klientami po obu stronach rynku zaczęły ulegać zmianom. DUT i BP zwiększyły ostatnio swoją siłę przetargową wobec dostawców GSD. Takie zmiany względnej siły przetargowej wynikają z (i) konsolidacji wśród BP; (ii) wprowadzenia bezpośrednich rezerwacji przez witryny „dostawca.com”; oraz (iii) dopłat pobieranych przez DUT.

(25)

Poza groźbą wstrzymania sprzedaży produktów i usług turystycznych przez witryny „dostawca.com”, DUT opracowali nowe narzędzie wywierania nacisku na GSD. Obciążając BP dopłatami lub grożąc wprowadzeniem takich dopłat, DUT mogą wywrzeć wpływ na wykorzystanie danego GSD i sprawić, że straci klientów na korzyść witryn „dostawca.com” lub innego GSD.

(26)

Z następujących przyczyn mało prawdopodobne jest, by ograniczenie liczby dostawców GSD doprowadziło do podwyżek cen wskutek „pionowych efektów międzyrynkowych”.

(27)

Po stronie DUT szczegółowe badanie potwierdza, że DUT są w stanie zmusić dostawców GSD do obniżki cen w zamian za udostępnienie pełnego asortymentu lub ewentualnie w celu uniknięcia obciążenia dopłatami związanych z nimi umownie BP. W szczególności przewoźnicy lotniczy stworzyli szereg instrumentów przetargowych (zwłaszcza, między innymi, witryny „dostawca.com”), które pozwalają im zachować część ze swojej nadwyżki z negocjacji z dostawcami GSD. Nawet w sytuacji, w której pozostanie tylko trzech dostawców GSD, żaden z nich nie będzie w stanie podnieść cen, gdyż DUT utrzymają wystarczającą siłę przetargową, opierającą się na (i) możliwości pozyskiwania rezerwacji przez witryny „dostawca.com”; (ii) dopłatach, którymi obciążane są BP; (iii) znajomości marki na rynku macierzystym (rynkach macierzystych); oraz (iv) możliwości wprowadzenia nowych instrumentów przetargowych w przyszłości. Komisja stwierdza zatem, że ograniczenie liczby dostawców z czterech do trzech nie zwiększa prawdopodobieństwa jednostronnych podwyżek cen wskutek „pionowych efektów międzyrynkowych”.

(28)

Wniosek ten dotyczy również innych DUT, takich jak wypożyczalnie samochodów i sieci hoteli.

(29)

Po stronie BP liczba dostępnych dla nich platform GSD pozostanie wystarczająca, a koszty zmiany platformy nie stanowią przeszkody nie do pokonania na drodze do wyboru innego dostawcy GSD. Fakt, iż dostawcy GSD muszą stworzyć i utrzymać wystarczająco rozległą sieć BP, aby kreować popyt po stronie DUT, stawia BP na korzystnej pozycji przetargowej względem dostawców GSD, nawet jeżeli jeden z nich zostanie wyeliminowany.

(30)

Komisja stwierdza w swojej decyzji, że te elementy (skuteczna siła przetargowa DUT oraz obecność lub możliwość opracowania nowych instrumentów przetargowych) stanowią wystarczającą przeciwwagę dla potencjalnie szkodliwych skutków połączenia przedsiębiorstw, jeżeli chodzi o ograniczenie liczby dostawców GSD z czterech do trzech, a także ewentualne wystąpienie pionowych efektów międzyrynkowych.

(31)

Druga teoria szkody badana przez Komisję wiąże się z działalnością przedsiębiorstwa Worldspan w EOG jako „przedsiębiorstwa niezależnego cenowo”, ustalającego niższe ceny niż konkurencja (Galileo, Sabre i Amadeus). W trakcie badania rynku wyrażano obawy, że po ustaniu konkurencji pomiędzy łączącymi się przedsiębiorstwami ceny Worldspan zostaną podwyższone i zrównane z cenami pobieranymi przez Galileo.

(32)

Szczegółowe badanie przeprowadzone przez Komisję dowodzi jednak, że nie można potwierdzić tej teorii szkody. Aby udowodnić, że połączenie przedsiębiorstw mogłoby doprowadzić do znacznych podwyżek cen przez Worldspan po połączeniu przedsiębiorstw, należałoby wykazać, że ceny pobierane przez Worldspan przed połączeniem są znacznie niższe niż ceny konkurentów, a w szczególności Galileo, oraz że strony łączące się miałyby motywację do podwyżki cen przez Worldspan po połączeniu przedsiębiorstw i możliwość dokonania takiej podwyżki.

(33)

Strona notyfikująca przedstawiła porównanie najbardziej podstawowych typów rezerwacji łączących się stron za 2006 r.: „Active Net Segment” Galileo oraz „Full Service” Worldspan. Dowodzi ono, że cennik Worldspan jest tak naprawdę […] niż cennik Galileo dla […] rodzajów rezerwacji typu „Full Service”. Ponadto, jeżeli obliczyć średnią ważoną opłat naliczanych przez Worldspan w poszczególnych kategoriach rezerwacji dla wszystkich rezerwacji według względnej wagi każdej z czterech kategorii cennikowych Worldspan na poziomie funkcjonalności „Full Service”, wynik wynosi […] USD, natomiast cena dla „Active Net Segment” Galileo w 2006 r. wynosiła […] USD.

(34)

Komisja stwierdza zatem w swojej decyzji, że w większości przypadków Worldspan nie jest dla DUT najtańszym dostawcą GSD. Ogólnie rzecz biorąc, na rynku zawsze istnieje tańsza alternatywa niż Worldspan.

(35)

Innym powodem, dla którego, według strony notyfikującej, przedsiębiorstwa Worldspan nie można zakwalifikować do „przedsiębiorstw niezależnych cenowo”, jest fakt, iż jego domniemana polityka niskich cen nie pozwoliła mu znacznie zwiększyć swojej obecności na rynku. Strona notyfikująca utrzymuje, że wręcz przeciwnie – udział firmy Worldspan w rynku EOG, od ponad pięciu lat będącej najmniejszym GSD w EOG, nie wykazał żadnych oznak wzrostu.

(36)

Zmiany udziału Worldspan w rynku w latach 2003–2006 wykazują spadek o [0–5 %] w górnej części rynku (EOG). Odnośnie do dolnej części rynku, udział Worldspan w rynku pozostał stosunkowo stabilny, z rocznymi średnimi wzrostami/spadkami wynoszącymi około [0–5 %] lub mniej, z wyjątkiem Węgier, gdzie w latach 2004–2005 nastąpił wzrost. Wbrew temu, czego można by oczekiwać po przedsiębiorstwie uznawanym za niezależne cenowo, udział Worldspan w rynku nie wykazuje ogólnych oznak wzrostu.

(37)

Ponadto według strony notyfikującej przedsiębiorstwa Worldspan nie można uznać za przedsiębiorstwo niezależne cenowo w EOG, ponieważ raczej odwzorowuje ceny innych przedsiębiorstw niż samodzielnie wyznacza poziom cen. Strona notyfikująca odwołuje się między innymi do faktu, że inne GSD jako pierwsze w EOG zawarły umowy typu full-content z pięcioma największymi przewoźnikami lotniczymi z EOG. Potwierdza to szczegółowe badanie.

(38)

Strona notyfikująca uważa, że możliwość podwyżki cen przez Worldspan po połączeniu przedsiębiorstw jest dodatkowo ograniczona przez fakt, że Galileo i Worldspan nie są dla siebie najbliższymi konkurentami na rynku EOG.

(39)

Szczegółowe badanie potwierdza, że DUT uważają ogólnie przedsiębiorstwo Galileo za lepsze w segmencie podróży służbowych, natomiast Worldspan jest lepszy w segmencie podróży rekreacyjnych i internetowych BP. W dolnej części rynku większość BP uważa przedsiębiorstwo Amadeus za najbliższego konkurenta zarówno Galileo, jak i Worldspan.

(40)

Fakt, że łączące się strony nie są swoimi najbliższymi konkurentami ogranicza ich motywację do podwyższenia cen przez Worldspan po połączeniu przedsiębiorstw. Ponadto zmniejszające się jeszcze przed połączeniem przedsiębiorstw marże obu stron wskazują na to, że możliwość podwyżek po połączeniu przedsiębiorstw jest ograniczona.

(41)

Prawdopodobieństwo podwyżki cen po połączeniu przedsiębiorstw jest jeszcze mniejsze ze względu na fakt, że taka podwyżka cen mogłaby spowodować wycofanie ofert przez DUT z GSD prowadzonego przez Worldspan lub obciążenie dopłatami BP korzystających z Worldspan przez DUT.

(42)

Podsumowując, szczegółowe postępowanie wyjaśniające przeprowadzone przez Komisję wskazuje na to, że nie ma wystarczających dowodów pozwalających na stwierdzenie, że Worldspan pobiera niższe opłaty niż jego konkurenci oraz że mógłby działać jako przedsiębiorstwo niezależne cenowo. W rezultacie w decyzji stwierdza się, że jest mało prawdopodobne, by przedmiotowa transakcja doprowadziła do podwyżki cen Worldspan.

(43)

Odnośnie do dolnej części rynku, transakcja dałaby nowemu podmiotowi duże udziały w rynkach (ponad 40 %) sześciu państw członkowskich, przy ich znacznym wzroście. W tych sześciu państwach członkowskich udział w rynku w 2006 r. wynosił pomiędzy [40–50 %] a [70–80 %].

(44)

Wielkość łącznych udziałów w rynku w tych sześciu państwach członkowskich mogłaby potencjalnie pozwolić stronom po ich połączeniu na działania niezależne od konkurencji i klientów oraz na wykorzystywanie ich stosunków handlowych z BP.

(45)

Szczegółowe badanie wykazuje jednak, że połączenie przedsiębiorstw nie pozwoli im na wywieranie nacisków rynkowych na BP na tych rynkach krajowych, na których transakcja doprowadzi do dużych łącznych udziałów w rynku.

(46)

Strona notyfikująca utrzymuje, że Galileo stracił znaczną część udziału w rynku we wszystkich państwach członkowskich, w których dawniej miał spory udział ze względu na historyczne powiązania z przewoźnikami krajowymi.

(47)

Spadek udziału Galileo w rynku dowodziłby, zdaniem strony notyfikującej, że ponadprzeciętny udział Galileo w rynku nie odzwierciedla jego siły rynkowej. Jest mało prawdopodobne, by przedmiotowa transakcja odwróciła spadkowy trend udziału Galileo w rynku, szczególnie z uwagi na marginalną rolę Worldspan na szczeblu EOG oraz jego udokumentowaną niezdolność do poprawy swojej pozycji rynkowej na rynku EOG na przestrzeni lat.

(48)

Szczegółowe badanie potwierdziło występowanie spadkowego trendu udziału Galileo w rynku oraz marginalną rolę odgrywaną przez Worldspan na szczeblu EOG.

(49)

BP są ogólnie odbiorcami netto, ponieważ zachęty finansowe otrzymywane przez nie od GSD przekraczają wysokość opłat abonamentowych uiszczanych na rzecz GSD. W ciągu ostatnich pięciu lat zachęty finansowe systematycznie rosły, również w tych państwach członkowskich, w których strony mają duże udziały w rynku (powyżej 40 %). Szczegółowe badanie wykazało, że w okresie 2003–2006 przychody BP ogólnie wzrosły, a ewolucja ich marży brutto jest pozytywna.

(50)

Zmiany te podkreślają znaczenie BP dla GSD i odzwierciedlają powszechny pogląd wśród respondentów szczegółowego badania, iż konkurencja pomiędzy GSD w dolnej części rynku jest silna.

(51)

Kolejną przyczyną, dla której mało prawdopodobne jest, by wskutek transakcji wzrosły ceny w dolnej części rynku, jest fakt, potwierdzony przez szczegółowe badanie, że koszty zmiany GSD nie stanowią przeszkody nie do pokonania.

(52)

Chociaż trudno jest skwantyfikować koszty zmiany GSD, zarówno pod względem czasu, jak i koniecznych szkoleń, a także z punktu widzenia konsekwencji finansowych, ze szczegółowego badania można wyciągnąć pewne ogólne wnioski. Niewielkie BP potrzebują jednego lub kilku tygodni na zmianę GSD; potrzeby szkoleniowe nie są znaczne, a zmiana nie ma negatywnego wpływu na ich produktywność. Jednak duże BP oceniają, że na zmianę GSD potrzebują około 12 miesięcy i znacznych nakładów finansowych (ponad 1 milion EUR). Również potrzeby szkoleniowe są większe. W szczególnych przypadkach (np. ze względu na techniczne aspekty zmiany), koszty finansowe, a także potrzebny nakład czasu mogą być nawet większe.

(53)

Chociaż szczegółowe badanie potwierdziło, że ze zmianą GSD związane są koszty, wykazało również, że nie powstrzymały one w przeszłości większych zmian. W okresie od 2003 do 2006 r. wiele BP przestawiło się z Galileo na Amadeusa. Ponadto Worldspan stracił w tym okresie dwóch dużych klientów: […] i […].

(54)

Nawet jeżeli zmiana GSD wiąże się z kosztami, wydaje się mało prawdopodobne, by transakcja wzbudziła obawy o naruszenie zasad konkurencji ze względu na duży łączny udział stron w dolnej części rynku. Jest tak ze względu na (i) spadek łącznego udziału stron w rynku; (ii) zaciętą konkurencję między GSD, nawet na rynkach krajowych, w których mają duże udziały w dolnej części rynku, czego dowodzi stopniowy wzrost wielkości zachęt wypłacanych BP na takich rynkach krajowych; oraz (iii) ogólnie pozytywne opinie BP w sprawie połączenia, które opierają się na ich przekonaniu, że dzięki połączeniu powstanie dobra alternatywa dla Amadeusa.

(55)

Komisja stwierdza zatem w swojej decyzji, że jest mało prawdopodobne, by połączenie przedsiębiorstw pociągnęło za sobą nieskoordynowane efekty w dolnych częściach rynków.

(56)

Ponadto w ramach szczegółowego śledztwa przeanalizowano dokładniej możliwość wystąpienia efektów skoordynowanych, zarówno w górnej, jak i w dolnej części rynku GSD.

(57)

Ogólnie rzecz biorąc, im mniej złożone i bardziej stabilne jest otoczenie ekonomiczne, tym łatwiej jest przedsiębiorstwom dojść do porozumienia w sprawie warunków koordynacji. W tym kontekście zmienny popyt, znaczny rozwój wewnętrzny niektórych firm obecnych na rynku lub częste pojawianie się na rynku nowych firm mogą wskazywać na to, że sytuacja nie jest na tyle stabilna, by istniało prawdopodobieństwo koordynacji.

(58)

Chociaż w ciągu ostatnich pięciu lat na rynku GSD nie pojawił się żaden istotny nowy podmiot, to zmiany udziałów w rynku przez ostatnich pięć lat potwierdzają, że otoczenie ekonomiczne, w którym konkurują ze sobą GSD w EOG, uległo istotnym zmianom.

(59)

Ponadto należy uwzględnić rozwój witryn „dostawca.com” w ciągu ostatnich pięciu lat jako czynnik destabilizujący, utrudniający spełnienie warunków koordynacji na rynku GSD. Badanie rynku potwierdziło również, że większość przewoźników lotniczych przewiduje dalszy wzrost sprzedaży bezpośredniej przez witryny „dostawca.com”. W przypadku wypożyczalni samochodów i hoteli dystrybucja produktów i usług turystycznych za pośrednictwem GSD stanowi stosunkowo niewielką część rezerwacji.

(60)

Jeżeli nawet powyższe okoliczności nie wykluczają całkowicie możliwości spełnienia warunków koordynacji pomiędzy pozostałymi trzema GSD w górnej części rynku, Komisja stwierdza w swojej decyzji, że okoliczności te sprawiłyby, że taka koordynacja stałaby się trudniejsza, a zatem mało prawdopodobna.

(61)

Jedynie wiarygodna groźba podjęcia w porę należytych działań odwetowych zniechęca przedsiębiorstwa do nieprzestrzegania warunków koordynacji. Wymaga to na tyle dużej przejrzystości rynków, by przedsiębiorstwa koordynujące mogły w wystarczającym stopniu monitorować przestrzeganie warunków przez inne przedsiębiorstwa.

(62)

Chociaż usługi oferowane przez GSD mają raczej jednorodny charakter, struktura cen i asortyment produktów oferowany przez wszystkie GSD są skomplikowane. Obecnie GSD stosują w EOG jednocześnie kilka rodzajów umów, tj. standardowe umowy uczestnictwa przewoźników (Participating Carrier Agreements, PCA) oraz umowy typu full-content, czasem uzupełnione przez umowy typu opt-in. Różnice zarówno pomiędzy strukturami cen, jak i asortymentem produktów oraz ich różnorodność sprawiają, że trwała koordynacja jest niemożliwa. Fakt, że GSD regularnie zmieniają oferowany asortyment i strukturę cen, jeszcze bardziej ogranicza przejrzystość rynku.

(63)

Chociaż z badania rynku wynikałoby, że umowy pomiędzy GSD a wypożyczalniami samochodów i hotelami mają mniej skomplikowaną strukturę, nadal nie zapewniają one takiego poziomu przejrzystości, który umożliwiałby koordynację.

(64)

Szereg respondentów badania rynku zwróciło uwagę na występowanie w umowach zawartych przez nich z GSD tzw. klauzul „najwyższego uprzywilejowania” („KNU”). Zastosowanie tych klauzul mogłoby zwiększyć przejrzystość cen. Badanie rynku potwierdziło jednak, że w większości przypadków klauzule najwyższego uprzywilejowania są związane z obowiązkiem zapewnienia przez DUT identycznych ofert dla wszystkich GSD, a zatem są jedynie odzwierciedleniem obowiązków określonych w kodeksie postępowania.

(65)

Z uwagi na cechy właściwych rynków, a w szczególności ich ograniczoną przejrzystość, Komisja uznaje w swojej decyzji, że skuteczne monitorowanie nieprzestrzegania warunków skoordynowanego działania sprawiłoby trudność trzem pozostałym GSD.

(66)

Koordynacja nie jest trwała, o ile skutki odstępstwa nie są na tyle poważne, by przekonać przedsiębiorstwa koordynujące, że w ich najlepszym interesie leży przestrzeganie warunków koordynacji.

(67)

Natychmiastowe działania odwetowe polegające na obniżeniu opłat, którymi GSD obciążają DUT, byłyby nieskuteczne wobec GSD naruszających warunki koordynacji, ponieważ nie skłaniałyby DUT do zmiany GSD, zważywszy, że potrzebne im są usługi wszystkich czterech GSD.

(68)

Praktyczniejszym środkiem odwetowym byłoby zaoferowanie przez GSD pewnym ważniejszym BP korzystającym z usług GSD naruszających warunki koordynacji większych zachęt finansowych lub bezpośrednich płatności ryczałtowych, aby skłonić je do rezygnacji z usług GSD naruszających warunki koordynacji na rzecz innych GSD. Chociaż wprowadzenie takich środków byłoby możliwe, byłaby to kosztowna strategia, ponieważ zachęty finansowe oferowane BP musiałyby być na tyle duże, by skłonić BP do zmiany GSD.

(69)

Komisja stwierdza zatem w swojej decyzji, że nie można wykluczyć działań odwetowych w postaci wyższych zachęt finansowych dla BP.

(70)

Aby koordynacja się powiodła, działania przedsiębiorstw niebiorących udziału w koordynacji i ewentualnych konkurentów, a także klientów, nie powinny zagrażać osiągnięcia spodziewanych wyników koordynacji.

(71)

W przedmiotowym przypadku na rynku zdają się występować istotne ograniczenia konkurencji, które utrudniłyby wszelkie próby koordynacji. Ograniczenia te wynikałyby głównie z możliwości wycofania swojej oferty przez DUT i udostępnienia tej oferty wyłącznie przez bezpośredni kanał dystrybucji, taki jak „dostawca.com”. Ponadto koordynacja prowadząca do podwyżki cen może skłonić DUT w EOG do większych inwestycji w kanały stanowiące alternatywę dla GSD, jak na przykład NGSD i kanały bezpośrednie.

(72)

Z uwagi na powyżej opisane okoliczności oraz na fakt, że kryteria, które należy spełnić, aby wykazać, że efekty są skoordynowane, to kryteria łączne, jest mało prawdopodobne, by połączenie przedsiębiorstw wywołało na rynku unijnym efekty skoordynowane w zakresie świadczenia usług GSD na rzecz DUT.

(73)

Problem koordynacji mógłby w zasadzie wystąpić również w dolnej części rynku, która obejmuje relacje pomiędzy GSD a BP. Dolne ogniwa rynku w EOG charakteryzują się istotnym zróżnicowaniem udziału czterech GSD w rynkach poszczególnych krajów.

(74)

Konkurencja pomiędzy GSD w dolnych ogniwach rynku jest silna i nie wykazuje oznak skoordynowanego działania. W ciągu ostatnich […] lat Galileo i Worldspan straciły […] udziału w rynku na rzecz Amadeusa. Ponadto badanie rynku potwierdza, że konkurencja pomiędzy GSD o umowy z BP jest obecnie intensywna, co ma swoje odbicie w wyższych zachętach finansowych wypłacanych BP przez GSD przez ostatnich pięć lat.

(75)

Powyższe fakty sugerują, że pozycje rynkowe łączących się przedsiębiorstw w większości z dolnych ogniw rynku są stosunkowo niestabilne, co utrudniłoby osiągnięcie porozumienia w sprawie warunków koordynacji.

(76)

Warunki umów z BP są, ogólnie rzecz biorąc, mało przejrzyste, ponieważ są ustalane w drodze indywidualnych negocjacji pomiędzy BP a GSD. GSD nie mają wglądu do skomplikowanych warunków oferowanych przez konkurencyjne GSD. Chociaż ceny mogą być w pewnym stopniu znane w wyniku ewentualnej wymiany informacji pomiędzy BP a GSD w kontekście negocjowania umów, fakt, iż większość umów jest negocjowanych indywidualnie, mógłby w istotny sposób ograniczyć stopień przejrzystości, który mógłby z tego wynikać. Możliwości skutecznego monitorowania działań skoordynowanych wydawałyby się więc bardzo ograniczone, ponieważ wymagałoby to monitorowania ofert, funkcjonalności, usług, pomocy finansowej, premii oraz innych warunków oferowanych przez każdy GSD poszczególnym biurom podróży.

(77)

Z uwagi na ograniczoną przejrzystość w dolnej części rynku Komisja stwierdza w swojej decyzji, że skuteczne monitorowanie nieprzestrzegania warunków skoordynowanego działania sprawiłoby trudność trzem pozostałym GSD.

(78)

Możliwe do zastosowania mechanizmy odstraszające to w zasadzie te same mechanizmy, co mechanizmy omawiane w odniesieniu do górnej części rynku.

(79)

W przypadku działań skoordynowanych nie istnieje zbyt wiele gotowych alternatyw, ku którym mogłyby się zwrócić BP. Wykorzystanie witryn „dostawca.com” jest dla BP zbyt uciążliwe, a alternatywy dla GSD nie są obecnie wystarczająco rozwinięte w EOG.

(80)

Z uwagi na fakt, że kryteria, które należy spełnić, aby wykazać, że efekty są skoordynowane, to kryteria łączne, Komisja stwierdza w swojej decyzji, że również w dolnej części rynku jest mało prawdopodobne, by połączenie przedsiębiorstw wywołało efekty skoordynowane.

(81)

Komisja stwierdza w swojej decyzji, że proponowana koncentracja nie budzi obaw o naruszenie zasad konkurencji, w wyniku którego w znacznym stopniu utrudniona zostałaby skuteczna konkurencja na wspólnym rynku lub jego znaczącej części. Komisja zamierza zatem uznać koncentrację za zgodną ze wspólnym rynkiem oraz z funkcjonowaniem Porozumienia EOG, zgodnie z art. 8. ust. 1 rozporządzenia w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw oraz art. 57 Porozumienia EOG.

1.12.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 314/29

(1)

Decyzja 90/424/EWG ustanawia procedury określające wkład finansowy Wspólnoty w zakresie programów zwalczania, kontroli i monitorowania chorób zwierząt i chorób odzwierzęcych.

(2)

Ponadto w art. 24 ust. 1 decyzji 90/424/EWG przewidziano wprowadzenie wspólnotowego środka finansowego na pokrycie wydatków poniesionych przez państwa członkowskie na finansowanie krajowych programów zwalczania, kontroli i monitorowania chorób zwierząt i chorób odzwierzęcych wymienionych we wspomnianej decyzji.

(3)

Decyzja Rady 2006/965/WE z dnia 19 grudnia 2006 r. zmieniająca decyzję 90/424/EWG w sprawie wydatków w dziedzinie weterynarii (2) zastąpiła art. 24 wspomnianej decyzji nowym przepisem. W decyzji 2006/965/WE przewidziano środki przejściowe stanowiące, że programy w zakresie enzootycznej białaczki bydła oraz choroby Aujeszky’ego mogą być w dalszym ciągu finansowane do dnia 31 grudnia 2010 r.

(4)

Decyzja Rady 90/638/EWG z dnia 27 listopada 1990 r. ustanawiająca wspólnotowe kryteria zwalczania oraz monitorowania niektórych chorób zwierząt (3) stanowi, że programy przedstawione Komisji przez państwa członkowskie mogą zostać zatwierdzone, zgodnie ze środkami przewidzianymi w art. 24 ust. 1 decyzji 90/424/EWG, pod warunkiem spełnienia kryteriów określonych w załącznikach do decyzji 90/638/EWG.

(5)

Rozporządzenie (WE) nr 999/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 maja 2001 r. ustanawiające zasady dotyczące zapobiegania, kontroli i zwalczania niektórych przenośnych gąbczastych encefalopatii (4), przewiduje przeprowadzenie przez państwa członkowskie corocznych programów monitorowania przenośnych gąbczastych encefalopatii (TSE) u bydła, owiec i kóz.

(6)

Dyrektywa Rady 2005/94/WE (5) w sprawie wspólnotowych środków zwalczania grypy ptaków również przewiduje programy nadzoru realizowane przez państwa członkowskie w odniesieniu do drobiu i dzikiego ptactwa w celu wzbogacenia wiedzy, między innymi na podstawie regularnie uaktualnianej oceny ryzyka, na temat zagrożeń pochodzących od dzikich ptaków i związanych z wszelkimi występującymi u ptaków wirusami grypy pochodzącymi od ptaków. Wspomniane roczne programy oraz ich finansowanie również powinny zostać zatwierdzone.

(7)

Niektóre państwa członkowskie przedstawiły Komisji roczne programy zwalczania, kontroli i monitorowania chorób zwierząt, programy kontroli mające na celu zapobieganie chorobom odzwierzęcym oraz roczne programy zwalczania i monitorowania niektórych TSE, na realizację których chciałyby otrzymać wkład finansowy Wspólnoty.

(8)

Niektóre państwa członkowskie przedstawiły również Komisji wieloletnie programy zwalczania, kontroli i monitorowania chorób zwierząt, na realizację których chciałyby otrzymać wkład finansowy Wspólnoty. Zobowiązania dotyczące wydatków na programy wieloletnie są przyjmowane zgodnie z art. 76 ust. 3 rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 z dnia 25 czerwca 2002 r. w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich (6). W przypadku programów wieloletnich pierwsze zobowiązanie budżetowe zostaje podjęte po ich zatwierdzeniu. Każde kolejne zobowiązanie zostaje podjęte przez Komisję na podstawie decyzji o przyznaniu wkładu, o której mowa w art. 24 ust. 5 decyzji 90/424/EWG.

(9)

Komisja dokonała oceny rocznych i wieloletnich programów przedstawionych przez państwa członkowskie zarówno z weterynaryjnego, jak i finansowego punktu widzenia, i stwierdziła, że programy te są zgodne ze wspólnotowym prawodawstwem weterynaryjnym, a zwłaszcza z kryteriami określonymi w decyzji 90/638/EWG.

(10)

Ze względu na znaczenie tych programów dla osiągnięcia celów Wspólnoty w dziedzinie zdrowia publicznego i zdrowia zwierząt, jak również ze względu na obowiązek stosowania we wszystkich państwach członkowskich programów w zakresie TSE i ptasiej grypy, właściwe jest ustalenie odpowiedniej stawki wkładu finansowego Wspólnoty w celu zwrócenia kosztów, które zainteresowane państwa członkowskie poniosą w związku ze środkami wspomnianymi w niniejszej decyzji do kwoty maksymalnej dla każdego programu.

(11)

W celu usprawnienia zarządzania, skuteczniejszego wykorzystania funduszy wspólnotowych i większej przejrzystości, w stosownych przypadkach konieczne jest również ustalenie dla każdego programu maksymalnych kwot, które mają być zwrócone państwom członkowskim z tytułu poniesienia niektórych kosztów, związanych np. z badaniami zastosowanymi w państwach członkowskich i wypłatami odszkodowań dla właścicieli za straty poniesione w związku z ubojem lub wybiciem zwierząt.

(12)

Na mocy rozporządzenia Rady (WE) nr 1290/2005 z dnia 21 czerwca 2005 r. w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej (7), programy zwalczania i kontroli chorób zwierząt mają być finansowane w ramach Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji. Do celów kontroli finansowej stosuje się przepisy art. 9, 36 i 37 wspomnianego rozporządzenia.

(13)

Wkład finansowy Wspólnoty powinno się przyznawać pod warunkiem, że planowane działania prowadzone są w sposób skuteczny i że właściwe organy dostarczają wszelkich niezbędnych informacji w terminach określonych w niniejszej decyzji. W szczególności właściwe wydaje się zobowiązanie do częstszego przedkładania pośrednich sprawozdań technicznych w celu oceny efektywności realizacji zatwierdzonych programów.

(14)

Mając na względzie skuteczność administracyjną, wszelkie wydatki przedłożone do zwrotu w ramach wkładu finansowego Wspólnoty powinny być wyrażone w euro. Zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1290/2005, kursem wymiany walut dla wydatków w walucie innej niż euro powinien być najbardziej aktualny kurs wymiany walut ustalony przez Europejski Bank Centralny przed pierwszym dniem miesiąca, w którym dane państwo członkowskie przedkłada swój wniosek.

(15)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

a)

1 200 000 EUR dla Irlandii;

b)

4 400 000 EUR dla Hiszpanii;

c)

2 100 000 EUR dla Włoch;

d)

153 000 EUR dla Cypru;

e)

1 900 000 EUR dla Portugalii;

f)

1 200 000 EUR dla Zjednoczonego Królestwa.

a)

za wykonanie testu z różem bengalskim

0,2 EUR za jeden test;

b)

za wykonanie odczynu aglutynacji probówkowej

0,2 EUR za jeden test;

c)

za wykonanie odczynu wiązania dopełniacza

0,4 EUR za jeden test;

d)

za wykonanie testu ELISA

1 EUR za jeden test.

a)

24 000 EUR dla Estonii;

b)

6 100 000 EUR dla Hiszpanii;

c)

2 700 000 EUR dla Włoch;

d)

1 100 000 EUR dla Polski;

e)

347 000 EUR dla Portugalii.

a)

za wykonanie próby tuberkulinowej

1 EUR za jeden test;

b)

za wykonanie badania interferonu gamma

5 EUR za jeden test.

a)

5 600 000 EUR dla Hiszpanii;

b)

2 800 000 EUR dla Włoch;

c)

93 000 EUR dla Cypru;

d)

1 100 000 EUR dla Portugalii.

a)

za wykonanie testu z różem bengalskim

0,2 EUR za jeden test;

b)

za wykonanie odczynu wiązania dopełniacza

0,4 EUR za jeden test.

a)

377 000 EUR dla Belgii;

b)

5 400 EUR dla Bułgarii;

c)

3 100 000 EUR dla Niemiec;

d)

100 000 EUR dla Grecji;

e)

4 100 000 EUR dla Hiszpanii;

f)

351 000 EUR dla Francji;

g)

1 300 000 EUR dla Włoch;

h)

70 000 EUR dla Luksemburga;

i)

527 000 EUR dla Niderlandów;

j)

245 000 EUR dla Austrii;

k)

1 004 000 EUR dla Portugalii;

l)

43 000 EUR dla Rumunii;

m)

61 000 EUR dla Słowenii.

a)

550 000 EUR dla Belgii;

b)

10 000 EUR dla Bułgarii;

c)

200 000 EUR dla Republiki Czeskiej;

d)

75 000 EUR dla Danii;

e)

600 000 EUR dla Niemiec;

f)

120 000 EUR dla Irlandii;

g)

150 000 EUR dla Grecji;

h)

800 000 EUR dla Hiszpanii;

i)

500 000 EUR dla Francji;

j)

470 000 EUR dla Włoch;

k)

45 000 EUR dla Cypru;

l)

60 000 EUR dla Łotwy;

m)

400 000 EUR dla Węgier;

n)

1 300 000 EUR dla Niderlandów;

o)

50 000 EUR dla Austrii;

p)

2 000 000 EUR dla Polski;

q)

600 000 EUR dla Portugalii;

r)

400 000 EUR dla Rumunii;

s)

275 000 EUR dla Słowacji.

a)

za przeprowadzenie badania bakteriologicznego (posiew)

5,0 EUR za jeden test;

b)

za zakup jednej dawki szczepionki

0,05 EUR za dawkę;

c)

za określenie serotypu odpowiednich izolatów Salmonella spp.

20,0 EUR za jeden test.

a)

750 000 EUR dla Belgii;

b)

20 000 EUR dla Bułgarii;

c)

1 000 000 EUR dla Republiki Czeskiej;

d)

2 000 000 EUR dla Niemiec;

e)

20 000 EUR dla Estonii;

f)

500 000 EUR dla Grecji;

g)

3 500 000 EUR dla Hiszpanii;

h)

2 500 000 EUR dla Francji;

i)

1 000 000 EUR dla Włoch;

j)

80 000 EUR dla Cypru;

k)

300 000 EUR dla Łotwy;

l)

10 000 EUR dla Luksemburga;

m)

2 000 000 EUR dla Węgier;

n)

2 000 000 EUR dla Niderlandów;

o)

1 000 000 EUR dla Austrii;

p)

2 000 000 EUR dla Polski;

q)

1 000 000 EUR dla Portugalii;

r)

500 000 EUR dla Rumunii;

s)

1 000 000 EUR dla Słowacji;

t)

80 000 EUR dla Zjednoczonego Królestwa.

a)

za przeprowadzenie badania bakteriologicznego (posiew)

5,0 EUR za jeden test;

b)

za zakup jednej dawki szczepionki

0,05 EUR za jednądawkę;

c)

za określenie serotypu odpowiednich izolatów Salmonella spp.

20,0 EUR za jeden test.

a)

klasycznego pomoru świń przedstawione przez Bułgarię, Niemcy, Francję, Luksemburg, Rumunię, Słowenię i Słowację niniejszym zatwierdza się na okres od 1 stycznia 2008 r. do 31 grudnia 2008 r.

b)

klasycznego pomoru świń i afrykańskiego pomoru świń przedstawione przez Włochy niniejszym zatwierdza się na okres od 1 stycznia 2008 r. do 31 grudnia 2008 r.

a)

400 000 EUR dla Bułgarii;

b)

1 000 000 EUR dla Niemiec;

c)

650 000 EUR dla Francji;

d)

100 000 EUR dla Włoch;

e)

15 000 EUR dla Luksemburga;

f)

2 500 000 EUR dla Rumunii;

g)

40 000 EUR dla Słowenii;

h)

525 000 EUR dla Słowacji.

a)

127 000 EUR dla Belgii;

b)

76 000 EUR dla Bułgarii;

c)

65 000 EUR dla Republiki Czeskiej;

d)

202 000 EUR dla Danii;

e)

580 000 EUR dla Niemiec;

f)

8 000 EUR dla Estonii;

g)

58 000 EUR dla Irlandii;

h)

72 000 EUR dla Grecji;

i)

306 000 EUR dla Hiszpanii;

j)

155 000 EUR dla Francji;

k)

380 000 EUR dla Włoch;

l)

15 000 EUR dla Cypru;

m)

33 000 EUR dla Łotwy;

n)

43 000 EUR dla Litwy;

o)

12 000 EUR dla Luksemburga;

p)

184 000 EUR dla Węgier;

q)

444 000 EUR dla Niderlandów;

r)

55 000 EUR dla Austrii;

s)

81 000 EUR dla Polski;

t)

165 000 EUR dla Portugalii;

u)

465 000 EUR dla Rumunii;

v)

43 000 EUR dla Słowenii;

w)

50 000 EUR dla Słowacji;

x)

35 000 EUR dla Finlandii;

y)

290 000 EUR dla Szwecji;

z)

400 000 EUR dla Zjednoczonego Królestwa.

a)

test ELISA:

1 EUR za test;

b)

test immunodyfuzji w żelu agarowym:

1,2 EUR za test;

c)

test zahamowania hemaglutynacji (HI) na obecność H5/H7:

12 EUR za test;

d)

test izolacji wirusa:

30 EUR za test;

e)

test PCR:

15 EUR za test;

f)

pobieranie próbek od dzikiego ptactwa

20 EUR od sztuki.

a)

1 950 000 EUR dla Belgii;

b)

850 000 EUR dla Bułgarii;

c)

950 000 EUR dla Republiki Czeskiej;

d)

1 600 000 EUR dla Danii;

e)

9 500 000 EUR dla Niemiec;

f)

250 000 EUR dla Estonii;

g)

5 000 000 EUR dla Irlandii;

h)

950 000 EUR dla Grecji;

i)

4 700 000 EUR dla Hiszpanii;

j)

14 750 000 EUR dla Francji;

k)

3 050 000 EUR dla Włoch;

l)

250 000 EUR dla Cypru;

m)

300 000 EUR dla Łotwy;

n)

550 000 EUR dla Litwy;

o)

150 000 EUR dla Luksemburga;

p)

700 000 EUR dla Węgier;

q)

37 000 EUR dla Malty;

r)

3 150 000 EUR dla Niderlandów;

s)

1 250 000 EUR dla Austrii;

t)

3 250 000 EUR dla Polski;

u)

1 250 000 EUR dla Portugalii;

v)

7 500 EUR dla Rumunii;

w)

200 000 EUR dla Słowenii;

x)

750 000 EUR dla Słowacji;

y)

650 000 EUR dla Finlandii;

z)

1 150 000 EUR dla Szwecji;

za)

5 300 000 EUR dla Zjednoczonego Królestwa.

a)

5 EUR za test w przypadku testów wykonanych u bydła, o którym mowa w załączniku III do rozporządzenia (WE) nr 999/2001;

b)

30 EUR za test w przypadku testów wykonanych u owiec i kóz, o których mowa w załączniku III do rozporządzenia (WE) nr 999/2001;

c)

50 EUR za test w przypadku testów wykonanych u zwierzyny płowej, o której mowa w załączniku III do rozporządzenia (WE) nr 999/2001;

d)

175 EUR za test, w przypadku wstępnych molekularnych badań odróżniających wykonanych zgodnie z ustaleniami rozdziału C pkt 3.2 lit. c) ppkt i) załącznika X do rozporządzenia (WE) nr 999/2001.

a)

50 000 EUR dla Belgii;

b)

50 000 EUR dla Bułgarii;

c)

150 000 EUR dla Republiki Czeskiej;

d)

50 000 EUR dla Danii;

e)

145 000 EUR dla Niemiec;

f)

50 000 EUR dla Estonii;

g)

430 000 EUR dla Irlandii;

h)

50 000 EUR dla Grecji;

i)

500 000 EUR dla Hiszpanii;

j)

100 000 EUR dla Francji;

k)

150 000 EUR dla Włoch;

l)

50 000 EUR dla Luksemburga;

m)

50 000 EUR dla Niderlandów;

n)

50 000 EUR dla Austrii;

o)

100 000 EUR dla Polski;

p)

232 000 EUR dla Portugalii;

q)

10 000 EUR dla Słowenii;

r)

125 000 EUR dla Słowacji;

s)

25 000 EUR dla Finlandii;

t)

176 000 EUR dla Zjednoczonego Królestwa.

a)

66 000 EUR dla Belgii;

b)

26 000 EUR dla Bułgarii;

c)

88 000 EUR dla Republiki Czeskiej;

d)

204 000 EUR dla Danii;

e)

1 000 000 EUR dla Niemiec;

f)

12 100 EUR dla Estonii;

g)

550 000 EUR dla Irlandii;

h)

700 000 EUR dla Grecji;

i)

3 800 000 EUR dla Hiszpanii;

j)

3 000 000 EUR dla Francji;

k)

1 500 000 EUR dla Włoch;

l)

1 100 000 EUR dla Cypru;

m)

1 100 EUR dla Łotwy;

n)

3 000 EUR dla Litwy;

o)

27 000 EUR dla Luksemburga;

p)

343 000 EUR dla Węgier;

q)

258 000 EUR dla Niderlandów;

r)

26 000 EUR dla Austrii;

s)

35 000 EUR dla Portugalii;

t)

881 000 EUR dla Rumunii;

u)

61 000 EUR dla Słowenii;

v)

302 000 EUR dla Słowacji;

w)

201 000 EUR dla Finlandii;

x)

4 000 000 EUR dla Zjednoczonego Królestwa.

a)

700 000 EUR dla Bułgarii;

b)

700 000 EUR dla Litwy;

c)

1 500 000 EUR dla Węgier;

d)

290 000 EUR dla Austrii;

e)

3 900 000 EUR dla Polski;

f)

2 500 000 EUR dla Rumunii;

g)

575 000 EUR dla Słowacji.

a)

za wykonanie testu ELISA

8 EUR za jeden test;

b)

za wykonanie badania na wykrycietetracykliny w szlifach kostnych

8 EUR za jedno badanie.

a)

15 000 EUR dla Estonii;

b)

200 000 EUR dla Litwy;

c)

800 000 EUR dla Polski.

a)

za wykonanie testu ELISA

0,5 EUR za jeden test;

b)

za wykonanie testu immunodyfuzji w żelu agarowym

0,5 EUR za jeden test.

a)

450 000 EUR dla Hiszpanii;

b)

60 000 EUR dla Węgier;

c)

5 000 000 EUR dla Polski.

a)

1 stycznia 2008 r. do 31 grudnia 2009 r. dla Republiki Czeskiej i Niemiec;

b)

1 stycznia 2008 r. do 31 grudnia 2010 r. dla Łotwy i Finlandii;

c)

1 stycznia 2008 r. do 31 grudnia 2011 r. dla Estonii;

d)

1 stycznia 2008 r. do 31 grudnia 2012 r. dla Słowenii.

a)

za wykonanie testu ELISA

8 EUR za jeden test;

b)

za wykonanie badania na wykrycie tetracykliny w szlifach kostnych

8 EUR za jedno badanie.

a)

1 000 000 EUR dla Republiki Czeskiej;

b)

800 000 EUR dla Niemiec;

c)

4 750 000 EUR dla Estonii;

d)

3 700 000 EUR dla Łotwy;

e)

1 750 000 EUR dla Słowenii;

f)

300 000 EUR dla Finlandii.

a)

500 000 EUR dla Republiki Czeskiej;

b)

475 000 EUR dla Niemiec;

c)

1 000 000 EUR dla Estonii;

d)

1 200 000 EUR dla Łotwy;

e)

350 000 EUR dla Słowenii;

f)

100 000 EUR dla Finlandii.

a)

za wykonanie testu ELISA

0,5 EUR za jeden test;

b)

za wykonanie testu immunodyfuzji w żelu agarowym

0,5 EUR za jeden test.

a)

2 000 000 EUR dla Włoch;

b)

170 000 EUR dla Łotwy;

c)

1 000 000 EUR dla Portugalii.

a)

400 000 EUR dla Włoch;

b)

60 000 EUR dla Łotwy;

c)

300 000 EUR dla Portugalii.

a)

w przypadku bydła, do maksymalnej kwoty wynoszącej

375 EUR od sztuki;

b)

w przypadku owiec i kóz, do maksymalnej kwoty wynoszącej

50 EUR od sztuki;

c)

w przypadku ptactwa hodowlanego z gatunku Gallus gallus, do maksymalnej kwoty wynoszącej

3,5 EUR od sztuki;

d)

w przypadku niosek z gatunku Gallus gallus, do maksymalnej kwoty wynoszącej

1,5 EUR od sztuki.

a)

realizują programy zgodnie ze stosownymi przepisami prawa wspólnotowego, w tym z zasadami konkurencji i udzielania zamówień publicznych;

b)

wprowadzą w życie, najpóźniej do dnia 1 stycznia 2008 r., przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do realizacji programów, o których mowa w art. 1–18;

c)

przekażą Komisji, najpóźniej do dnia 1 czerwca 2008 r., pośrednie sprawozdania techniczne i finansowe w sprawie programów, o których mowa w art. 1–18, zgodnie z art. 24 ust. 7 lit. a) decyzji 90/424/EWG;

d)

w przypadku programów, o których mowa w art. 9, za pośrednictwem systemu internetowego Komisji raz na trzy miesiące przekażą Komisji pozytywne i negatywne wyniki badań, uzyskane w trakcie nadzoru drobiu i dzikiego ptactwa; sprawozdanie to musi być przekazane w terminie czterech tygodni po zakończeniu miesiąca objętego sprawozdaniem;

e)

w przypadku programów, o których mowa w art. 10–12, przekażą Komisji comiesięczne sprawozdanie na temat wyników realizacji programu monitorowania TSE; sprawozdanie to musi być przekazane w ciągu czterech tygodni od zakończenia miesiąca objętego sprawozdaniem;

f)

w przypadku programów, o których mowa w art. 1–18, przekażą Komisji sprawozdanie końcowe, zgodnie z art. 24 ust. 7 lit. b) decyzji 90/424/EWG, najpóźniej do dnia 30 kwietnia 2009 r., na temat technicznego wykonania programu wraz z dowodami uzasadniającymi koszty poniesione przez państwo członkowskie oraz wynikami osiągniętymi w okresie od 1 stycznia 2008 r. do 31 grudnia 2008 r.;

g)

w przypadku programów, o których mowa w art. 1–18, zrealizują program w sposób skuteczny;

h)

w przypadku programów, o których mowa w art. 1–18, nie przedłożą kolejnych wniosków o inne rodzaje wkładu Wspólnoty na rzecz wspomnianych środków, i nie przedkładały takich wniosków w terminie wcześniejszym.