I Akty przyjęte na mocy Traktatów WE/Euratom, których publikacja jest obowiązkowa

30.8.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 226/9

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 1001/2007

z dnia 29 sierpnia 2007 r.

zmieniające rozporządzenia (WE) nr 800/1999 i (WE) nr 2090/2002 w odniesieniu do kontroli w ramach refundacji wywozowych do produktów rolnych

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1784/2003 z dnia 29 września 2003 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku zbóż (1), w szczególności jego art. 18 oraz odpowiadające mu przepisy w innych rozporządzeniach w sprawie wspólnej organizacji rynków produktów rolnych,

uwzględniając rozporządzenie Rady (EWG) nr 386/90 z dnia 12 lutego 1990 r. w sprawie monitorowania wywozu produktów rolnych otrzymujących refundacje lub inne kwoty (2), w szczególności jego art. 6,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 800/1999 z dnia 15 kwietnia 1999 r. ustanawiające wspólne szczegółowe zasady stosowania systemu refundacji wywozowych do produktów rolnych (3) w szczególności wymaga przedłożenia dowodów w postaci dokumentów potwierdzających, że produkty, w odniesieniu do których wnioskowano o refundacje wywozowe, zostały rzeczywiście wywiezione w stanie niezmienionym do określonego kraju trzeciego, jeżeli w odniesieniu do tego kraju trzeciego ma zastosowanie refundacja wywozowa zróżnicowana. Procedury dotyczące przedkładania takich dowodów powinny być uproszczone, przy jednoczesnej ochronie interesów finansowych Wspólnoty. Komisja i państwa członkowskie powinny nadzorować stosowanie uproszczonych procedur i podejmować właściwe działania w przypadku nadużyć.

(2)

W praktyce kraje trzecie, dla których stawka refundacji wywozowej do danego produktu jest zróżnicowana poniżej średniej lub na poziomie zerowym, położone są blisko Wspólnoty, podczas gdy stawki refundacji ustala się zwykle na wyższym równym poziomie dla krajów bardziej oddalonych od Wspólnoty. W wielu przypadkach eksporterzy mają trudności z uzyskaniem dowodów przywozu do tych bardziej oddalonych krajów.

(3)

Kraje, dla których ustalono stawki refundacji na wyższych, równych poziomach, można traktować jako „oddaloną strefę refundacji” w odniesieniu do danego produktu. Jednak ze strefy tej należy wyłączyć oddalone kraje, dla których zróżnicowana część refundacji jest niższa od średniej lub równa zeru. Ze strefy tej należy również wyłączyć wszystkie kraje, w odniesieniu do których istnieje rzeczywiste ryzyko zakłóceń na rynku lub sektory we wszystkich krajach, w odniesieniu do których istnieje rzeczywiste ryzyko zakłóceń na rynku.

(4)

W przypadku dokonywania zgłoszenia wywozowego do kraju w oddalonej strefie refundacji, a samego wywozu dokonuje się w kontenerach drogą morską, połączenie komercyjnego zarządzania kontenerami, dokumentacji przewozowej i stosunkowo nieelastycznego środka transportu daje zasadniczo wysoki poziom gwarancji, że produkty zostały wywiezione do określonego kraju trzeciego. W tych okolicznościach dowodem, że produkty zostały przewiezione i rozładowane w kraju znajdującym się w oddalonej strefie refundacji, może być połączenie dokumentu przewozowego do portu kraju przeznaczenia lub portu obsługującego przyległe miejsce przeznaczenia z deklaracją rozładunku.

(5)

Jeżeli handlowy, skomputeryzowany system monitoringu i śledzenia kontenerów danego przewoźnika spełnia normy bezpieczeństwa ustanowione w załączniku I do rozporządzenia Komisji (WE) nr 885/2006 z dnia 21 czerwca 2006 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1290/2005 w zakresie akredytacji agencji płatniczych i innych jednostek, jak również rozliczenia rachunków EFGR i EFRROW (4) i dostarcza jednakowych informacji jak informacje zawarte w dokumentach przewozowych, państwa członkowskie mogą zdecydować o wykorzystaniu tych informacji zamiast dokumentów w formie papierowej jako dowodów dokonania przewozu do kraju przeznaczenia.

(6)

Artykuł 17 rozporządzenia (WE) nr 800/1999 ustanawia odstępstwa w wysokości 2 400 EUR i 12 000 EUR dla zróżnicowanej części refundacji w odniesieniu do bliskich i oddalonych miejsc przeznaczenia. Wydaje się być przydatne ustanowienie nowego odstępstwa w odniesieniu do kontenerowego transportu drogą morską do oddalonych stref refundacji w drodze wymogu przedstawienia dokumentu przewozowego i jednej z deklaracji rozładunku, o których mowa w art. 16 ust. 2 lit. a), b) lub c). Takie odstępstwo może być przyznane tylko, jeżeli są podane informacje na temat rozładunku w porcie położonym w oddalonej strefie refundacji. Aby zapewnić wiarygodność dowodów przedkładanych w ramach takich odstępstw, odstępstw tych należy udzielać w formie zezwoleń, które można cofnąć.

(7)

Aby ograniczyć ryzyko podmiany produktów, wszystkie środki transportu lub opakowania powinny być zapieczętowane poza wyjątkowymi przypadkami, kiedy produkty można zidentyfikować w inny sposób zgodnie z art. 340a i art. 357 rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiającego przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (5). Wymóg ten ustanowiono w art. 7 rozporządzenia Komisji (WE) nr 2090/2002 z dnia 26 listopada 2002 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (EWG) nr 386/90 w sprawie kontroli bezpośrednich przy wywozie produktów rolnych kwalifikujących się do refundacji (6). Ponieważ wymóg ten stanowi część formalności dotyczących zgłoszenia wywozowego i ma charakter ogólny, należy go skreślić z rozporządzenia (WE) nr 2090/2002 i taki sam przepis wprowadzić w rozporządzeniu (WE) nr 800/1999.

(8)

Urząd celny wyjścia potrzebuje informacji zawartej w egzemplarzu kontrolnym T5, czy przedstawione mu produkty kwalifikują się do kontroli podmiany wymaganej zgodnie z art. 10 rozporządzenia (WE) nr 2090/2002. Ponieważ egzemplarz kontrolny T5 może być wykorzystywany w odniesieniu do produktów niekwalifikujących się do kontroli podmiany, w polu 107 egzemplarza kontrolnego T5 powinna być zawarta odpowiednia informacja w przypadku wywozu produktów uprawnionych do refundacji.

(9)	Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenia (WE) nr 800/1999 oraz (WE) nr 2090/2002.

(10)

Przepisy niniejszego rozporządzenia związane z dowodami dotarcia produktów do miejsca przeznaczenia powinny mieć zastosowanie do wniosków o refundację złożonych od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Ponieważ niniejsze rozporządzenie ma na celu uproszczenie zarządzania systemem tak dla podmiotów, jak i dla państw członkowskich, na wniosek eksportera powinno być również możliwe zastosowanie ich w odniesieniu do wniosków o refundację złożonych przed wymienioną datą, pod warunkiem że nie upłynął ostateczny termin przedstawiania dowodu.

(11)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opiniami odnośnych komitetów zarządzających,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W rozporządzeniu (WE) nr 800/1999 wprowadza się następujące zmiany:

w art. 2 ust. 1 dodaje się litery w brzmieniu:

„p)	»oddalona strefa refundacji« oznacza wszystkie miejsca przeznaczenia, w odniesieniu do których ma zastosowanie ta sama zróżnicowana niezerowa część refundacji dla określonego produktu, z wyjątkiem wyłączonych miejsc przeznaczenia dla tego produktu, ustanowionych w załączniku XI;

q)	»kraj przyległy« oznacza kraj trzeci, który nie posiada własnego portu morskiego i który jest obsługiwany przez port morski innego kraju trzeciego.”;

2)	w art. 5 dodaje się ustęp w brzmieniu: „8. Towary, w odniesieniu do których wnioskuje się o refundacje wywozowe, są zapieczętowywane przez urząd celny wywozu lub pod jego kontrolą. Artykuł 340a i art. 357 ust. 2, 3 i 4 rozporządzenia (EWG) nr 2454/93 mają zastosowanie mutatis mutandis.”;

3)	w art. 8 dodaje się akapit w brzmieniu: „W przypadku ubiegania się o refundacje, w polu 107 egzemplarza kontrolnego T5 umieszcza się jeden z zapisów wymienionych w załączniku XII.”;

artykuł 15 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. W terminie 12 miesięcy od daty przyjęcia zgłoszenia wywozowego produkty są:

a)	przywożone w niezmienionym stanie do kraju trzeciego lub jednego z krajów trzecich, do których stosuje się refundacje; lub

b)	rozładowane w niezmienionym stanie w oddalonej strefie refundacji, do której stosuje się refundacje na mocy warunków ustanowionych w art. 17 ust. 1 lit b) i ust. 2.

Jednakże termin ten można przedłużyć zgodnie z art. 49.”;

w art. 16 wprowadza się następujące zmiany:

ustęp 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Dowód dokonania przywozowych formalności celnych jest przedstawiany zgodnie z wyborem eksportera w postaci jednego z następujących dokumentów:

dokumentu celnego, jego kopii lub fotokopii, lub wydruku odpowiednich informacji zarejestrowanych elektronicznie przez właściwe władze celne; zgodność takiej kopii, fotokopii lub wydruku z oryginałem zostaje poświadczona przez:

i)	organ, który zatwierdził oryginał dokumentu lub elektronicznie zarejestrował odpowiednie informacje;

ii)	właściwe służby danego kraju trzeciego;

iii)	właściwe służby państwa członkowskiego w danym kraju trzecim;

iv)	organ zobowiązany do wypłaty refundacji;

świadectwa rozładunku i przywozu sporządzone przez zatwierdzoną spółkę wyspecjalizowaną w płaszczyźnie międzynarodowej w dziedzinie kontroli i nadzoru (zwaną dalej spółką nadzoru) zgodnie z zasadami przewidzianymi w załączniku VI rozdział III, przy wykorzystaniu wzoru określonego w załączniku VII. W danym świadectwie muszą być umieszczone data i numer przywozowego dokumentu celnego.

Na wniosek eksportera agencja płatnicza może uchylić wymóg poświadczenia dokumentów, o którym mowa w ust. 1 lit. a), jeżeli jest w stanie sprawdzić, że dokonano przywozowych formalności celnych poprzez dostęp do informacji zarejestrowanych elektronicznie, przechowywanych przez właściwe organy kraju trzeciego lub w ich imieniu.”;

ustęp 3 otrzymuje brzmienie:

„3. Eksporterzy są zobowiązani do przedstawienia w każdym przypadku kopii lub fotokopii dokumentów przewozowych związanych z przewozem produktów, w odniesieniu do których dokonano zgłoszenia wywozowego.

Na wniosek eksportera, w przypadku kontenerowego transportu drogą morską, państwo członkowskie może zaakceptować informacje jednakowe jak informacje zawarte w dokumentach przewozowych, jeżeli zostały one wygenerowane przez system informacyjny zarządzany przez stronę trzecią odpowiedzialną za przewóz kontenerów do miejsca przeznaczenia, pod warunkiem że wymieniona strona trzecia specjalizuje się w takiej działalności, a bezpieczeństwo systemu informacyjnego jest zatwierdzone przez państwo członkowskie jako spełniające kryteria ustanowione w mającej zastosowanie do danego okresu wersji jednej z międzynarodowo zatwierdzonych norm ustanowionych w pkt 3 lit. B) załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 885/2006 (7).

artykuł 17 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 17

1. Państwa członkowskie mogą zwolnić eksporterów z obowiązku przedstawienia dowodu wymaganego na mocy art. 16 innego niż dokument przewozowy lub jego elektroniczny odpowiednik, o którym mowa w art. 16 ust. 3 w przypadku zgłoszenia wywozowego uprawniającego do refundacji, w przypadku gdy:

zróżnicowana część refundacji nie przekracza:

i)	2 400 EUR, w przypadku gdy kraj trzeci lub terytorium miejsca przeznaczenia są wymienione w załączniku IV;

ii)	12 000 EUR, w przypadku gdy kraj trzeci lub terytorium miejsca przeznaczenia nie są wymienione w załączniku IV; lub

b)	port miejsca przeznaczenia jest położony w oddalonej strefie refundacji w odniesieniu do danego produktu.

2. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 lit. b), stosuje się wyłącznie w przypadku spełnienia następujących warunków:

a)	produkty są przewożone w kontenerach, a przewóz kontenerów do portu rozładunku odbywa się drogą morską;

b)	dokument przewozowy wymienia jako miejsce przeznaczenia kraj wymieniony w zgłoszeniu wywozowym lub port zazwyczaj wykorzystywany do rozładunku produktów przeznaczonych dla kraju przyległego, który jest krajem przeznaczenia wymienionym w zgłoszeniu wywozowym;

c)	dowód rozładunku jest przedstawiony zgodnie z art. 16 ust. 2 lit. a), b) lub c).

Na wniosek eksportera, w przypadku kontenerowego transportu drogą morską, państwo członkowskie może zaakceptować dowód rozładunku, o którym mowa w lit. c) akapit pierwszy, w postaci informacji odpowiadających informacjom zawartym w dokumencie rozładunku, jeżeli zostały one wygenerowane przez system informacyjny zarządzany przez stronę trzecią odpowiedzialną za przewóz kontenerów do miejsca przeznaczenia i ich rozładunek tam, pod warunkiem że wymieniona strona trzecia specjalizuje się w takiej działalności, a bezpieczeństwo systemu informacyjnego jest zatwierdzone przez państwo członkowskie jako spełniające kryteria ustanowione w mającej zastosowanie do danego okresu wersji jednej z międzynarodowo zatwierdzonych norm ustanowionych w pkt 3 lit. B) załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 885/2006.

Dowód rozładunku może być przedstawiony zgodnie z lit. c) akapit pierwszy lub zgodnie z akapitem drugim, przy czym eksporter nie ma obowiązku udowodnienia, że przedsięwziął odpowiednie kroki w celu uzyskania dokumentu, o którym mowa w art. 16 ust. 1 lit. a) lub b).

3. Kwalifikowalność do zwolnienia, o którym mowa w ust. 1 lit. a), jest automatyczna, z wyjątkiem zastosowania ust. 4.

Kwalifikowalność do zwolnienia, o którym mowa w ust. 1 lit. b), przyznaje się na okres trzech lat w drodze pisemnego zezwolenia wydanego przed dokonaniem wywozu na wniosek eksportera. Eksporterzy korzystający z tych zezwoleń powołują się na numer takiego zezwolenia we wniosku o płatność.

4. Jeżeli państwo członkowskie uważa, że produkty, w odniesieniu do których eksporter ubiega się o zwolnienie w ramach niniejszego artykułu, zostały wywiezione do kraju innego niż kraj wymieniony w zgłoszeniu wywozowym, lub do kraju poza właściwą oddaloną strefą refundacji, dla której ustalono refundację, lub że eksporter dokonał sztucznego podziału działań wywozowych w celu skorzystania ze zwolnienia, państwo członkowskie natychmiast cofa danemu eksporterowi kwalifikowalność do jakiegokolwiek zwolnienia w ramach niniejszego artykułu.

Dany eksporter nie może kwalifikować się do żadnych innych zwolnień w ramach niniejszego artykułu przez kolejne dwa lata od daty cofnięcia.

W przypadku cofnięcia kwalifikowalności przestaje obowiązywać uprawnienie do refundacji wywozowej w odniesieniu do danych produktów, a refundację należy zwrócić, chyba że eksporter może dostarczyć dowód wymagany na mocy art. 16 w odniesieniu do tych produktów.

Ponadto przestaje obowiązywać uprawnienie do refundacji wywozowej w odniesieniu do produktów objętych zgłoszeniem wywozowym dokonanym po dacie czynu, który doprowadził do cofnięcia kwalifikowalności, a refundację należy zwrócić, chyba że eksporter może dostarczyć dowód wymagany na mocy art. 16 w odniesieniu do tych produktów.”;

7)	w załączniku IV, tytuł otrzymuje brzmienie:

8)	tekst załącznika do niniejszego rozporządzenia dodaje się jako załączniki XI i XII.

Artykuł 2

Skreśla się art. 7 rozporządzenia (WE) nr 2090/2002.

Artykuł 3

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie trzeciego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Na wniosek eksportera art. 1 ust. 1, 4, 5 i 6 mogą mieć zastosowanie w odniesieniu do wniosków o refundacje złożonych przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, pod warunkiem że nie upłynął termin ustanowiony w ust. 2 lub, w odpowiednim przypadku, ust. 4 art. 49 rozporządzenia (WE) nr 800/1999.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 29 sierpnia 2007 r.

W imieniu Komisji

Mariann FISCHER BOEL

Członek Komisji

(1) Dz.U. L 270 z 21.10.2003, str. 78. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 735/2007 (Dz.U. L 169 z 29.6.2007, str. 6).

(2) Dz.U. L 42 z 16.2.1990, str. 6. Rozporządzenie zmienione rozporządzeniem (WE) nr 163/94 (Dz.U. L 24 z 29.1.1994, str. 2).

(3) Dz.U. L 102 z 17.4.1999, str. 11. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1913/2006 (Dz.U. L 365 z 21.12.2006, str. 52).

(4) Dz.U. L 171 z 23.6.2006, str. 90.

(5) Dz.U. L 253 z 11.10.1993, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 214/2007 (Dz.U. L 62 z 1.3.2007, str. 6).

(6) Dz.U. L 322 z 27.11.2002, str. 4. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1847/2006 (Dz.U. L 355 z 15.12.2006, str. 21).

(7) Dz.U. L 171 z 23.6.2006, str. 90.”;

ZAŁĄCZNIK

„

ZAŁĄCZNIK XI

Produkty i miejsca przeznaczenia wyłączone z oddalonej strefy refundacji

SEKTOR PRODUKTU – WYŁĄCZONE MIEJSCA PRZEZNACZENIA

Cukier (1)

Cukier lub produkty cukrowe objęte kodami CN 1701 11 90, 1701 12 90, 1701 91 00, 1701 99 10, 1701 99 90, 1702 40 10, 1702 60 10, 1702 60 95, 1702 90 30, 1702 90 60, 1702 90 71, 1702 90 99, 2106 90 30, 2106 90 59 – Maroko, Algieria, Turcja, Syria, Liban.

Zboża (1)

CN 1001 – Federacja Rosyjska, Mołdowa, Ukraina, Chorwacja, Bośnia i Hercegowina, Albania, Była Jugosłowiańska Republika Macedonii, Turcja, Syria, Liban, Izrael, Egipt, Libia, Tunezja, Algieria, Maroko, Ceuta, Melilla.

CN 1003 – wszystkie miejsca przeznaczenia.

CN 1004 – Islandia, Federacja Rosyjska.

Ryż (1)

CN 1006 – wszystkie miejsca przeznaczenia.

Mleko i przetwory mleczne (1)

Wszystkie produkty – Maroko, Algieria.

Mleko i przetwory mleczne objęte kodami CN 0401 30; 0402 21; 0402 29; 0402 91; 0402 99; 0403 90; 0404 90; 0405 10; 0405 20; 0405 90 – Kanada, Meksyk, Turcja, Syria, Liban,

0406 – Syria, Liban, Meksyk.

Wołowina i cielęcina

Wszystkie produkty – wszystkie miejsca przeznaczenia,

Wino

Wszystkie produkty – strefy 3 i 4 w załączniku IV do rozporządzenia (WE) nr 883/2001, Maroko, Algieria.

Drób

Mięso drobiowe – wszystkie miejsca przeznaczenia,

Pisklęta jednodniowe objęte kodem CN 0105 11 – Stany Zjednoczone Ameryki, Kanada, Meksyk.

Jaja (1)

Jaja w skorupkach o kodzie ERN 0407 0030 9000 – Japonia, Rosja, Chiny, Tajwan.

Jaja wylęgowe o kodzie ERN 0407 00 11 9000; 0407 00 19 9000 – Stany Zjednoczone Ameryki, Kanada, Meksyk.

ZAŁĄCZNIK XII

Zapisy, o których mowa w art. 8

—	:	w języku bułgarskim	:	Регламент (ЕО) № 800/1999
—	:	w języku hiszpańskim	:	Reglamento (CE) no 800/1999
—	:	w języku czeskim	:	Nařízení (ES) č. 800/1999
—	:	w języku duńskim	:	Forordning (EF) nr. 800/1999
—	:	w języku niemieckim	:	Verordnung (EG) Nr. 800/1999
—	:	w języku estońskim	:	Määrus (EÜ) nr 800/1999
—	:	w języku greckim	:	Κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 800/1999
—	:	w języku angielskim	:	Regulation (EC) No 800/1999
—	:	w języku francuskim	:	Règlement (CE) no 800/1999
—	:	w języku włoskim	:	Regolamento (CE) n. 800/1999
—	:	w języku łotewskim	:	Regula (EK) Nr. 800/1999
—	:	w języku litewskim	:	Reglamentas (EB) Nr. 800/1999
—	:	w języku węgierskim	:	800/1999/EK rendelet
—	:	w języku maltańskim	:	Regolament (KE) Nru 800/1999
—	:	w języku niderlandzkim	:	Verordening (EG) nr. 800/1999
—	:	w języku polskim	:	Rozporządzenie (WE) nr 800/1999
—	:	w języku portugalskim	:	Regulamento (CE) n.o 800/1999
—	:	w języku rumuńskim	:	Regulamentul (CE) nr. 800/1999
—	:	w języku słowackim	:	Nariadenie (ES) č. 800/1999
—	:	w języku słoweńskim	:	Uredba (ES) št. 800/1999
—	:	w języku fińskim	:	Asetus (EY) N:o 800/1999
—	:	w języku szwedzkim	:	Förordning (EG) nr 800/1999

”

(1) Inne niż w postaci towarów niewymienionych w załączniku I zawierających mniej niż 90 % masy danego produktu.

30.8.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 226/15

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 1002/2007

z dnia 29 sierpnia 2007 r.

ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 2184/96 dotyczącego przywozu do Wspólnoty ryżu pochodzącego i sprowadzanego z Egiptu

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 2184/96 z dnia 28 października 1996 r. dotyczące przywozu do Wspólnoty ryżu pochodzącego i sprowadzanego z Egiptu (1), w szczególności jego art. 2,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1785/2003 z dnia 29 września 2003 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku ryżu (2), w szczególności jego art. 10 ust. 2 i art. 13 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 196/97 z dnia 31 stycznia 1997 r. ustanawia szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 2184/96 dotyczącego przywozu do Wspólnoty ryżu pochodzącego i sprowadzanego z Egiptu (3). Od momentu wejścia w życie tego rozporządzenia zostały przyjęte lub zmienione horyzontalne i sektorowe rozporządzenia wykonawcze, tzn. rozporządzenie Komisji (WE) nr 1291/2000 z dnia 9 czerwca 2000 r. ustanawiające wspólne szczegółowe zasady stosowania systemu pozwoleń na wywóz i przywóz oraz świadectw o wcześniejszym ustaleniu refundacji dla produktów rolnych (4), rozporządzenie Komisji (WE) nr 1342/2003 z dnia 28 lipca 2003 r. ustalające specjalne szczegółowe zasady stosowania systemu pozwoleń na przywóz i wywóz zbóż i ryżu (5) oraz rozporządzenie Komisji (WE) nr 1301/2006 z dnia 31 sierpnia 2006 r. ustanawiające wspólne zasady zarządzania kontyngentami taryfowymi na przywóz produktów rolnych, podlegającymi systemowi pozwoleń na przywóz (6), które powinny zostać uwzględnione przy stosowaniu kontyngentu otworzonego na mocy rozporządzenia (WE) nr 196/97.

(2)

Rozporządzenie (WE) nr 1301/2006 określa w szczególności zasady dotyczące wniosków o pozwolenie na przywóz, statusu wnioskodawców oraz wydawania pozwoleń. Rozporządzenie to stosuje się bez uszczerbku dla warunków uzupełniających lub odstępstw ustanowionych w rozporządzeniach sektorowych. Należy zatem w celu jasności dostosować zasady zarządzania wspólnotowymi kontyngentami taryfowymi na przywóz ryżu pochodzącego z Egiptu, przez przyjęcie nowego rozporządzenia i uchylenie rozporządzenia (WE) nr 196/97.

(3)

Artykuł 1 rozporządzenia (WE) nr 2184/96 przewiduje otwarcie kontyngentu taryfowego na rok gospodarczy w wysokości 32 000 ton ryżu objętego kodem CN 1006, pochodzącego z Egiptu. Stosowana jest stawka celna ustanowiona w rozporządzeniu (WE) nr 1785/2003 zgodnie z art. 11–11d, pomniejszona o kwotę w wysokości 25 % wartości tego cła. W związku z możliwością stosowania różnych stawek celnych należy ustalić warunki dla obniżenia stawki celnej o 25 %.

(4)

W trosce o racjonalne zarządzanie wspomnianym kontyngentem należy pozwolić podmiotom gospodarczym na składanie więcej niż jednego wniosku o pozwolenie w okresie obowiązywania kontyngentu taryfowego i tym samym wprowadzić odstępstwo od art. 6 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1301/2006. Z tego samego powodu należy ustanowić szczegółowe zasady mające zastosowanie do sporządzania wniosków o pozwolenia, ich wydawania, okresu ich ważności i przekazywania informacji Komisji oraz odpowiednie środki administracyjne w celu zapewnienia, iż nie została przekroczona wielkość ustalonej kwoty. W każdym przypadku rozporządzenie (WE) nr 1301/2006 ogranicza okres ważności pozwoleń do ostatniego dnia okresu obowiązywania kontyngentu taryfowego. Podobnie w celu poprawy kontroli nad tym kontyngentem oraz uproszczenia zarządzania nim należy ustalić, że składanie wniosków o wydanie pozwoleń na przywóz będzie odbywać się raz w tygodniu, oraz ustalić wysokość zabezpieczenia na poziomie dostosowanym do ponoszonego ryzyka.

(5)

Przepisy mające zastosowanie w odniesieniu do dokumentu przewozowego oraz dowodu preferencyjnego pochodzenia produktu podczas wprowadzania produktu do swobodnego obrotu są określone w protokole IV decyzji Rady 2004/635/WE z dnia 21 kwietnia 2004 r. dotyczącej zawarcia Układu eurośródziemnomorskiego ustanawiającego stowarzyszenie między Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Arabską Republiką Egiptu, z drugiej strony (7). Należy ustanowić szczegółowe zasady stosowania tych przepisów w odniesieniu do przedmiotowego kontyngentu.

(6)	Przepisy te powinny mieć zastosowanie od początku następnego roku gospodarczego, czyli od dnia 1 września 2007 r.

(7)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Zbóż,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

1. Kontyngent taryfowy, o którym mowa w art. 1 rozporządzenia (WE) nr 2184/96, otwiera się w pierwszym dniu każdego roku gospodarczego na ilość 32 000 ton ryżu objętego kodem CN 1006 pochodzącego z Egiptu.

W odniesieniu do tego przywozu stosuje się w zależności od przypadku stawkę celną określoną zgodnie z art. 11, 11a, 11c lub 11d rozporządzenia (WE) nr 1785/2003, pomniejszoną o 25 %.

Kontyngent ma numer porządkowy 09.4094.

2. Rozporządzenia (WE) nr 1291/2000, (WE) nr 1342/2003 i (WE) nr 1301/2006 mają zastosowanie, o ile przepisy niniejszego rozporządzenia nie stanowią inaczej.

Artykuł 2

1. Wniosek o pozwolenie na przywóz dotyczy ilości nie mniejszej niż 100 ton i nie większej niż 1 000 ton.

W każdym wniosku o pozwolenie podaje się ilość w pełnych kilogramach.

2. W drodze odstępstwa od art. 6 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1301/2006 wnioskodawca może złożyć więcej niż jeden wniosek o pozwolenie w okresie obowiązywania kontyngentu. Wnioskodawca może jednak złożyć w tygodniu tylko jeden wniosek o pozwolenie na dany ośmiocyfrowy kod CN.

3. Wnioski o pozwolenie na przywóz składa się do właściwych organów państw członkowskich, najpóźniej w każdy piątek o godz. 13.00 czasu obowiązującego w Brukseli.

Artykuł 3

1. Wniosek o pozwolenie na przywóz i pozwolenie na przywóz zawierają następujące wpisy:

a)	w rubryce 7 i 8 – zapis „Egipt” i zapis „tak” zaznaczony krzyżykiem;

b)	w rubryce 24 – jeden z zapisów znajdujących się w załączniku.

2. W drodze odstępstwa od art. 12 rozporządzenia (WE) nr 1342/957 kwota zabezpieczenia dla pozwoleń na przywóz wynosi 25 % stawki celnej obliczonej zgodnie z art. 11, 11a, 11c lub 11d rozporządzenia (WE) nr 1785/2003, obowiązującej w dniu złożenia wniosku.

Zabezpieczenie nie może być jednak niższe niż – w zależności od przypadku – zabezpieczenie przewidziane odpowiednio w art. 12 lit. a) i art. 12 lit. a) ppkt i) rozporządzenia Komisji (WE) nr 1342/2003.

3. Jeżeli ilości, o które wystąpiono w ciągu tygodnia, przekraczają ilość dostępną w ramach kontyngentu, najpóźniej czwartego dnia roboczego po upływie ostatniego dnia składania wniosków, o którym mowa w art. 2 ust. 3 niniejszego rozporządzenia, Komisja ustala – zgodnie z art. 7 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1301/2006 – współczynnik przydziału dla ilości, o które złożono wnioski w czasie poprzedniego tygodnia, oraz zawiesza składanie nowych wniosków o pozwolenie na przywóz do zakończenia okresu kontyngentowego.

Wnioski złożone w czasie bieżącego tygodnia nie będą przyjmowane.

Państwa członkowskie dopuszczają możliwość wycofania wniosku przez podmiot gospodarczy w terminie dwóch dni roboczych od daty opublikowania rozporządzenia ustalającego współczynnik przydziału, jeżeli ilość, na którą musi być wydane pozwolenie, jest mniejsza niż 20 ton.

4. Pozwolenie na przywóz wydawane jest ósmego dnia roboczego następującego po ostatnim dniu składania wniosków.

W drodze odstępstwa od art. 6 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1342/2003 pozwolenie na przywóz jest ważne od daty jego wydania w rozumieniu art. 23 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1291/2000 do końca następnego miesiąca.

Artykuł 4

Wprowadzenie do swobodnego obrotu w ramach kontyngentów określonych w art. 1 niniejszego rozporządzenia podlega obowiązkowi okazania dokumentu przewozowego oraz dowodu preferencyjnego pochodzenia produktu, wydanych w Egipcie i dotyczących danej przesyłki, zgodnie z postanowieniami protokołu 4 układu eurośródziemnomorskiego.

Artykuł 5

Państwa członkowskie drogą elektroniczną przekazują Komisji:

najpóźniej pierwszego dnia roboczego następującego po ostatnim dniu składania wniosków o pozwolenie, przed godz. 18.00 czasu obowiązującego w Brukseli, informacje dotyczące wniosków o pozwolenie na przywóz, o których mowa w art. 11 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 1301/2006, z podziałem na ośmiocyfrowe kody CN całkowitych ilości objętych tymi wnioskami;

najpóźniej drugiego dnia roboczego po wydaniu pozwoleń na przywóz, informacje dotyczące wydanych wniosków, o których mowa w art. 11 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 1301/2006, z podziałem na ośmiocyfrowe kody CN całkowitych ilości, na które zostały wydane pozwolenia na przywóz, oraz ilości objętych wnioskami o pozwolenie wycofanymi zgodnie z art. 3 ust. 3 akapit trzeci;

najpóźniej ostatniego dnia każdego miesiąca, całkowite ilości faktycznie wprowadzone do swobodnego obrotu w ramach tego kontyngentu w przedostatnim miesiącu, z podziałem na ośmiocyfrowe kody CN. Jeżeli wprowadzenie do swobodnego obrotu nie miało miejsca w jednym z tych dwóch miesięcy, należy przesłać informację „nie dotyczy”. Niemniej jednak informacji takiej nie wymaga się już w trzecim miesiącu następującym po upływie ważności pozwoleń.

Artykuł 6

Uchyla się rozporządzenie (WE) nr 196/97.

Artykuł 7

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 września 2007 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 29 sierpnia 2007 r.

W imieniu Komisji

Mariann FISCHER BOEL

Członek Komisji

(1) Dz.U. L 292 z 15.11.1996, str. 1.

(2) Dz.U. L 270 z 21.10.2003, str. 96. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 797/2006 (Dz.U. L 144 z 31.5.2006, str. 1).

(3) Dz.U. L 31 z 1.2.1997, str. 53. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1996/2006 (Dz.U. L 398 z 30.12.2006, str. 1).

(4) Dz.U. L 152 z 24.6.2000, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1913/2006 (Dz.U. L 365 z 21.12.2006, str. 52).

(5) Dz.U. L 189 z 29.7.2003, str. 12. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1996/2006.

(6) Dz.U. L 238 z 1.9.2006, str. 13. Rozporządzenie zmienione rozporządzeniem (WE) nr 289/2007 (Dz.U. L 78 z 17.3.2007, str. 17).

(7) Dz.U. L 304 z 30.9.2004, str. 38.

ZAŁĄCZNIK

Wpisy, o których mowa w art. 3 ust. 1 lit. b)

—	:	w języku bułgarskim	:	Ставка на мито, намалена с 25 % (Регламент (ЕО) № 1002/2007)
—	:	w języku hiszpańskim	:	Derecho de aduana reducido en un 25 % [Reglamento (CE) no 1002/2007]
—	:	w języku czeskim	:	Clo snížené o 25 % (nařízení (ES) č. 1002/2007)
—	:	w języku duńskim	:	Told nedsat med 25 % (forordning (EF) nr. 1002/2007)
—	:	w języku niemieckim	:	um 25 % ermäßigter Zollsatz (Verordnung (EG) Nr. 1002/2007)
—	:	w języku estońskim	:	25 % võrra vähendatud tollimaks (Määrus (EÜ) nr 1002/2007)
—	:	w języku greckim	:	Δασμός μειωμένος κατά 25 % [Κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 1002/2007]
—	:	w języku angielskim	:	Duty reduced by 25 % (Regulation (EC) No 1002/2007)
—	:	w języku francuskim	:	Droit réduit de 25 % [Règlement (CE) no 1002/2007]
—	:	w języku irlandzkim	:	Laghdú 25 % ar dhleacht (Rialachán (CE) Uimh. 1002/2007)
—	:	w języku włoskim	:	Dazio ridotto del 25 % [regolamento (CE) n. 1002/2007]
—	:	w języku łotewskim	:	Nodoklis, kas samazināts par 25 % (Regula (EK) Nr. 1002/2007)
—	:	w języku litewskim	:	25 % sumažintas muitas (Reglamentas (EB) Nr. 1002/2007)
—	:	w języku węgierskim	:	25 %-kal csökkentett vámtétel (1002/2007/EK rendelet)
—	:	w języku maltańskim	:	Dazju mnaqqas b’25 % (Regolament (KE) Nru 1002/2007)
—	:	w języku niderlandzkim	:	Douanerecht verminderd met 25 % (Verordening (EG) nr. 1002/2007)
—	:	w języku polskim	:	Opłata obniżona o 25 % (rozporządzenie (WE) nr 1002/2007)
—	:	w języku portugalskim	:	Direito reduzido em 25 % [Regulamento (CE) n.o 1002/2007]
—	:	w języku rumuńskim	:	Drept redus cu 25 % [Regulamentul (CE) nr. 1002/2007]
—	:	w języku słowackim	:	Clo znížené o 25 % [nariadenie (ES) č. 1002/2007]
—	:	w języku słoweńskim	:	Znižana dajatev za 25 % (Uredba (ES) št. 1002/2007)
—	:	w języku fińskim	:	Tulli, jota on alennettu 25 % (asetus (EY) N:o 1002/2007)
—	:	w języku szwedzkim	:	Tullsatsen nedsatt med 25 % (förordning (EG) nr 1002/2007).

30.8.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 226/21

DYREKTYWA KOMISJI 2007/54/WE

z dnia 29 sierpnia 2007 r.

zmieniająca dyrektywę Rady 76/768/EWG dotyczącą produktów kosmetycznych w celu dostosowania jej załączników II i III do postępu technicznego

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając dyrektywę Rady 76/768/EWG z dnia 27 lipca 1976 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich dotyczących produktów kosmetycznych (1), w szczególności jej art. 8 ust. 2,

po konsultacji z Komitetem Naukowym ds. Produktów Konsumenckich,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Po opublikowaniu w roku 2001 badania naukowego pod tytułem „Stosowanie trwałych farb do włosów a ryzyko wystąpienia raka pęcherza moczowego” (Use of permanent hair dyes and bladder cancer risk) Komitet Naukowy ds. Produktów Kosmetycznych i Produktów Nieżywnościowych Przeznaczonych dla Konsumentów, zastąpiony przez Komitet Naukowy ds. Produktów Konsumenckich (SCCP) (2) decyzją Komisji 2004/210/WE, stwierdził występowanie potencjalnego ryzyka. Komitet zalecił, aby Komisja podjęła dalsze kroki mające na celu kontrolę stosowania substancji używanych w farbach do włosów.

(2)	Komitet Naukowy ds. Produktów Konsumenckich zalecił ponadto ogólną strategię oceny bezpieczeństwa dla substancji używanych w farbach do włosów, obejmującą wymogi testowania substancji stosowanych w farbach do włosów pod kątem ich ewentualnej genotoksyczności/mutagenności.

(3)

W nawiązaniu do opinii SCCP Komisja wraz z państwami członkowskimi i zainteresowanymi stronami uzgodniła ogólną strategię mającą na celu wprowadzenie regulacji dotyczących substancji używanych w farbach do włosów, w której wymaga się od przemysłu dostarczenia dokumentacji zawierającej dane naukowe dotyczące substancji używanych w farbach do włosów w celu poddania ich ocenie przez SCCP.

(4)	Substancje, dla których nie złożono zaktualizowanej dokumentacji na temat bezpieczeństwa, umożliwiającej odpowiednią ocenę ryzyka, należy uwzględnić w załączniku II.

(5)

Jednakże 4,4′-diaminodifenyloamina i jej sole; 4-dietyloamino-o-toluidyna i jej sole; N,N-dietylo-p-fenylenodiamina i jej sole; N,N-dimetylo-p-fenylenodiamina i jej sole; oraz tolueno-3,4-diamina i jej sole, są obecnie wymienione pod numerami porządkowymi 8 i 9 w załączniku III, część 1; pozycje te mają charakter ogólny. Należy więc w sposób wyraźny wykreślić je z pozycji ogólnych w załączniku III. Właściwe jest w zamian wymienienie ich w załączniku II. Należy zatem odpowiednio zmienić załączniki.

(6)	Należy zatem wprowadzić odpowiednie zmiany do dyrektywy 76/768/EWG.

(7)	Środki przewidziane w niniejszej dyrektywie są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Produktów Kosmetycznych,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

W załącznikach II i III do dyrektywy 76/768/EWG wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem do niniejszej dyrektywy.

Artykuł 2

1. Państwa członkowskie przyjmą i opublikują, najpóźniej do dnia 18 marca 2008 r. przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy. Państwa członkowskie niezwłocznie przekażą Komisji tekst tych przepisów oraz tabelę korelacji pomiędzy tymi przepisami a niniejszą dyrektywą.

Państwa członkowskie zaczną stosować te przepisy od 18 czerwca 2008 r. Przepisy przyjęte przez państwa członkowskie zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odniesienia określane są przez państwa członkowskie.

2. Państwa członkowskie przekażą Komisji tekst głównych przepisów prawa krajowego dotyczących dziedziny objętej niniejszą dyrektywą.

Artykuł 3

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 4

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do państw członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 29 sierpnia 2007 r.

W imieniu Komisji

Günter VERHEUGEN

Wiceprzewodniczący

(1) Dz.U. L 262 z 27.9.1976, str. 169. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą Komisji 2007/22/WE (Dz.U. L 101 z 18.4.2007, str. 11).

(2) Dz.U. L 66 z 4.3.2004, str. 45.

ZAŁĄCZNIK

W dyrektywie 76/768/EWG wprowadza się następujące zmiany:

w załączniku II dodaje się następujące numery referencyjne 1244–1328:

Nr ref.	Nazwa chemiczna/nazwa INCI
„1244	1-metylo-2,4,5-trihydroksybenzen (CAS nr 1124-09-0) i jego sole, w zastosowaniach jako substancja w farbach do włosów
1245	2,6-dihydroksy-4-metylopirydyna (CAS nr 4664-16-8) i jej sole, w zastosowaniach jako substancja w farbach do włosów
1246	5-hydroksy-1,4-benzodioksan (CAS nr 10288-36-5) i jego sole, w zastosowaniach jako substancja w farbach do włosów
1247	3,4-metylenodioksyfenol (CAS nr 533-31-3) i jego sole, w zastosowaniach jako substancja w farbach do włosów
1248	3,4-metylenodioksyanilina (CAS nr 14268-66-7) i jej sole, w zastosowaniach jako substancja w farbach do włosów
1249	Hydroksypirydinon (CAS nr 822-89-9) i jego sole, w zastosowaniach jako substancja w farbach do włosów
1250	3-nitro-4-aminofenoksyetanol (CAS nr 50982-74-6) i jego sole, w zastosowaniach jako substancja w farbach do włosów
1251	2-metoksy-4-nitrofenol (CAS nr 3251-56-7) (4-nitrogwajakol) i jego sole, w zastosowaniach jako substancja w farbach do włosów
1252	C.I. Acid Black 131 (CAS nr 12219-01-1) i jego sole, w zastosowaniach jako substancja w farbach do włosów
1253	1,3,5-trihydroksybenzen (CAS nr 108-73-6) (floroglucynol) i jej sole, w zastosowaniach jako substancja w farbach do włosów
1254	1,2,4-benzenotrioctan (CAS nr 613-03-6) i jego sole, w zastosowaniach jako substancja w farbach do włosów
1255	2,2’-iminobis-etanol, produkty reakcji z epichlorohydryną i 2-nitro-1,4-benzenodiaminą (CAS nr 68478-64-8) (HC Blue nr 5) i jego sole, w zastosowaniach jako substancja w farbach do włosów
1256	N-metylo-1,4-diaminoantrachinon, produkty reakcji z epichlorohydryną i monoetanolaminą (CAS nr 158571-57-4) (HC Blue nr 4) i jego sole, w zastosowaniach jako substancja w farbach do włosów
1257	Kwas 4-aminobenzenosulfonowy (CAS nr 121-57-3) i jego sole, w zastosowaniach jako substancja w farbach do włosów
1258	Kwas 3,3’-(sulfonylobis(2-nitro-4,1-fenyleno)imino)bis(6-(fenyloamino))- benzenosulfonowy, i jego sole, w zastosowaniach jako substancja w farbach do włosów
1259	3(lub 5)-((4-(benzylometyloamino)fenylo)azo)-1,2-(lub 1,4)-dimetylo-1H-1,2,4-triazol i jego sole, w zastosowaniach jako substancja w farbach do włosów
1260	(2,2’-((3-chloro-4-((2,6-dichloro-4-nitrofenylo)azo)fenylo)imino)bisetanol (CAS nr 23355-64-8) (Disperse Brown 1) i jego sole, w zastosowaniach jako substancja w farbach do włosów
1261	2-[[4-[etylo(2-hydroksyetylo)amino]fenylo]azo]-6-metoksy-3-metylo-benzotiazol i jego sole, w zastosowaniach jako substancja w farbach do włosów
1262	2-[(4-chloro-2-nitrofenylo)azo]-N-(2-metoksyfenylo)-3-oksobutanamid (CAS nr 13515-40-7) (Pigment Yellow 73) i jego sole, w zastosowaniach jako substancja w farbach do włosów
1263	2,2’-[(3,3’-dichloro[1,1’-bifenylo]-4,4’-diilo)bis(azo)]bis[3-okso-N-fenylobutanamid] (CAS nr 6358-85-6) (Pigment Yellow 12) i jego sole, w zastosowaniach jako substancja w farbach do włosów
1264	Kwas 2,2’-(1,2-etylenodiyl)bis[5-(4-etoksyfenylo)azo] benzenosulfonowy i jego sole, w zastosowaniach jako substancja w farbach do włosów
1265	2,3-dihydro-2,2-dimetylo-6-[(4-(fenyloazo)-1-naftalenylo)azo]-1H-perimidyna (CAS nr 4197-25-5) (Solvent Black 3) i jej sole, w zastosowaniach jako substancja w farbach do włosów
1266	Kwas 3(lub 5)-[[4-[(7-amino-1-hydroksy-3-sulfoniano-2-naftylo)azo]-1-naftylo]azo] salicylowy i jego sole, w zastosowaniach jako substancja w farbach do włosów
1267	Kwas 7-(benzoiloamino)-4-hydroksy-3-[[4-[(4-sulfofenylo)azo]fenylo]azo]-2-naftalenosulfonowy, i jego sole, w zastosowaniach jako substancja w farbach do włosów
1268	(μ-((7,7’-iminobis(4-hydroksy-3-((2-hydroksy-5-(N-metylosulfamoilo)fenylo)azo)naftaleno-2-sulfoniano))(6-)))dimiedzian(2-) i jego sole, w zastosowaniach jako substancja w farbach do włosów
1269	Kwas 3-[(4-(acetyloamino)fenylo)azo]-4-hydroksy-7-[[[[5-hydroksy-6-(fenyloazo)-7-sulfo-2-naftalentylo]amino]karbonylo]amino]-2-naftalenosulfonowy i jego sole, w zastosowaniach jako substancja w farbach do włosów
1270	Kwas 7,7’-(karbonyldiimino)bis(4-hydroksy-3-[[2-sulfo-4-[(4-sulfofenylo)azo]fenylo]azo]-2-naftalenosulfonowy, (CAS nr 25188-41-4) i jego sole, w zastosowaniach jako substancja w farbach do włosów
1271	N-(4-[bis[4-(dietyloamino)fenylo]metyleno]-2,5-cyckloheksadieno-1-ylideno)-N-etylo-etanoamina i jej sole, w zastosowaniach jako substancja w farbach do włosów
1272	2-[[(4-metoksyfenylo)metylohydrazono]metylo]-1,3,3-trimetylo-3H-indol i jego sole, w zastosowaniach jako substancja w farbach do włosów
1273	2-(2-((2,4-dimetoksyfenylo)amino)etenylo)-1,3,3-trimetylo-3H-indol i jego sole, w zastosowaniach jako substancja w farbach do włosów
1274	Nigrozyna rozpuszczalna w alkoholu (CAS nr 11099-03-9) (Solvent Black 5), w zastosowaniach jako substancja w farbach do włosów
1275	3,7-bis(dietyloamino)-fenoksazyna-5, (CAS nr 47367-75-9) i jej sole, w zastosowaniach jako substancja w farbach do włosów
1276	9-(dimetyloamino)-benzo(a)fenoksazyna-5 i jej sole, w zastosowaniach jako substancja w farbach do włosów
1277	6-amino-2-(2,4-dimetylofenylo)-1H-benz[de]izochinolino-1,3(2H)-dion (CAS nr 2478-20-8) (Solvent Yellow 44) i jego sole, w zastosowaniach jako substancja w farbach do włosów
1278	1-amino-4-[[4-[(dimetyloamino)metylo]fenylo]amino]antrachinon (CAS nr 12217-43-5) i jego sole, w zastosowaniach jako substancja w farbach do włosów
1279	Laccaic Acid (CI Natural Red. 25) (CAS nr 60687-93-6) i jego sole, w zastosowaniach jako substancja w farbach do włosów
1280	Kwas 5-[(2,4-dinitrofenylo)amino]-2-(fenyloamino)-benzenosulfonowy, (CAS nr 15347-52-1) i jego sole, w zastosowaniach jako substancja w farbach do włosów
1281	4-[(4-nitrofenylo)azo]anilina (CAS nr 730-40-5) (Disperse Orange 3) i jej sole, w zastosowaniach jako substancja w farbach do włosów
1282	4-nitro-m-fenylenodiamina (CAS nr 5131-58-8) i jej sole, w zastosowaniach jako substancja w farbach do włosów
1283	1-amino-4-(metyloamino)-antrachinon (CAS nr 1220-94-6) (Disperse Violet 4) i jego sole, w zastosowaniach jako substancja w farbach do włosów
1284	N-metylo-3-nitro-p-fenylenodiamina (CAS nr 2973-21-9) i jej sole, w zastosowaniach jako substancja w farbach do włosów
1285	N1-(2-hydroksyetylo)-4-nitro-o-fenylenodiamina (CAS nr 56932-44-6) (HC Yellow nr 5) i jej sole, w zastosowaniach jako substancja w farbach do włosów
1286	N1-(tris(hydroksymetylo))metylo-4-nitro-1,2-fenylenodiamina (CAS nr 56932-45-7) (HC Yellow nr 3) i jej sole, w zastosowaniach jako substancja w farbach do włosów
1287	2-nitro-N-hydroksyetylo-p-anizydyna (CAS nr 57524-53-5) i jej sole, w zastosowaniach jako substancja w farbach do włosów
1288	N,N’-dimetylo-N-hydroksyetylo-3-nitro-p-fenylenodiamina (CAS nr 10228-03-2) i jej sole, w zastosowaniach jako substancja w farbach do włosów
1289	3-(N-metylo-N-(4-metyloamino-3-nitrofenylo)amino)-propano-1,2-diol (CAS nr 93633-79-5) i jego sole, w zastosowaniach jako substancja w farbach do włosów
1290	Kwas 4-etyloamino-3-nitrobenzoesowy (CAS nr 2788-74-1) (N-etylo-3-nitro PABA) i jego sole, w zastosowaniach jako substancja w farbach do włosów
1291	(8-[(4-amino-2-nitrofenylo)azo]-7-hydroksy-2-naftylo)trimetyloamon i jego sole, z wyjątkiem Basic Red. 118 (CAS 71134-97-9) w formie zanieczyszczenia w Basic Brown 17, w zastosowaniach jako substancja w farbach do włosów
1292	5-((4-(dimetyloamino)fenylo)azo)-1,4-dimetylo-1H-1,2,4-triazol i jego sole, w zastosowaniach jako substancja w farbach do włosów
1293	4-(fenyloazo)-m-fenylenodiamina, (CAS nr 495-54-5) i jej sole, w zastosowaniach jako substancja w farbach do włosów
1294	4-metylo-6-(fenyloazo)-1,3-benzenodiamina i jej sole, w zastosowaniach jako substancja w farbach do włosów
1295	Kwas 5-(acetyloamino)-4-hydroksy-3-((2-metylofenylo)azo)-2,7-naftalenodisulfonowy i jego sole, w zastosowaniach jako substancja w farbach do włosów
1296	4,4’-[(4-metylo-1,3-fenyleno)bis(azo)]bis[6-metylo-1,3-benzenodiamina] (CAS nr 4482-25-1) (Basic Brown 4) i jej sole, w zastosowaniach jako substancja w farbach do włosów
1297	3-[[4-[[diamino(fenyloazo)fenylo]azo]-2-metylofenylo]azo]-N,N,N-trimetylo-benzenoamina i jej sole, w zastosowaniach jako substancja w farbach do włosów
1298	3-[[4-[[diamino(fenyloazo)fenylo]azo]-1-naftalenylo]azo]-N,N,N-trimetylo- benzenoamina, i jej sole, w zastosowaniach jako substancja w farbach do włosów
1299	N-[4-[(4-(dietyloamino)fenylo)fenylometyleno]-2,5-cykloheksadieno-1-ilideno]-N-etylo-etanoamina i jej sole, w zastosowaniach jako substancja w farbach do włosów
1300	1-[(2-hydroksyetylo)amino]-4-(metyloamino)-antrachinon (CAS nr 86722-66-9), jego pochodne i sole, w zastosowaniach jako substancja w farbach do włosów
1301	1,4-diamino-2-metoksy-antrachinon (CAS nr 2872-48-2) (Disperse Red. 11) i jego sole, w zastosowaniach jako substancja w farbach do włosów
1302	1,4-dihydroksy-5,8-bis[(2-hydroksyetylo)amino]antrachinon (CAS nr 3179-90-6) (Disperse Blue 7) i jego sole, w zastosowaniach jako substancja w farbach do włosów
1303	1-[(3-aminopropylo)amino]-4-(metyloamino)antrachinon i jego sole, w zastosowaniach jako substancja w farbach do włosów
1304	N-[6-[(2-chloro-4-hydroksyfenylo)imino]-4-metoksy-3-okso-1,4-cyckloheksadieno-1-ylo]acetamid (CAS nr 66612-11-1) (HC Yellow nr 8) i jego sole, w zastosowaniach jako substancja w farbach do włosów
1305	[6-[[3-chloro-4-(metyloamino)fenylo]imino]-4-metylo-3-oksocykloheksa-1,4-dieno-1-ylo]mocznik (CAS nr 56330-88-2) (HC Red. nr 9) i jego sole, w zastosowaniach jako substancja w farbach do włosów
1306	3,7-bis(dimetyloamino)-fenoksazyna-5 i jej sole, w zastosowaniach jako substancja w farbach do włosów
1307	4,6-bis(2-hydroksyetoksy)-m-fenylenodiamina i jej sole, w zastosowaniach jako substancja w farbach do włosów
1308	5-amino-2,6-dimetoksy-3-hydroksypirydyna (CAS nr 104333-03-1) i jej sole, w zastosowaniach jako substancja w farbach do włosów
1309	4,4’-diaminodifenyloamina (CAS nr 537-65-5) i jej sole, w zastosowaniach jako substancja w farbach do włosów
1310	4-dietyloamino-o-toluidyna (CAS nr 148-71-0) i jej sole, w zastosowaniach jako substancja w farbach do włosów
1311	N,N-dietylo-p-fenylenodiamina (CAS nr 93-05-0) i jej sole, w zastosowaniach jako substancja w farbach do włosów
1312	N,N-dimetylo-p-fenylenodiamina (CAS nr 99-98-9) i jej sole, w zastosowaniach jako substancja w farbach do włosów
1313	3,4-diaminotoluen (CAS nr 496-72-0) i jego sole, w zastosowaniach jako substancja w farbach do włosów
1314	2,4-diamino-5-metylofenoksyetanol (CAS nr 141614-05-3) i jego sole, w zastosowaniach jako substancja w farbach do włosów
1315	6-amino-o-krezol (CAS nr 17672-22-9) i jego sole, w zastosowaniach jako substancja w farbach do włosów
1316	Hydroksyetyloaminometylo-p-aminofenol (CAS nr 110952-46-0) i jego sole, w zastosowaniach jako substancja w farbach do włosów
1317	2-amino-3-nitrofenol (CAS nr 603-85-0) i jego sole, w zastosowaniach jako substancja w farbach do włosów
1318	2-chloro-5-nitro-N-hydroksyetylo-p-fenylenodiamina (CAS nr 50610-28-1) i jej sole, w zastosowaniach jako substancja w farbach do włosów
1319	2-nitro-p-fenylenodiamina (CAS nr 5307-14-2) i jej sole, w zastosowaniach jako substancja w farbach do włosów
1320	Hydroksyetylo-2,6-dinitro-p-anizydyna (CAS nr 122252-11-3) i jej sole, w zastosowaniach jako substancja w farbach do włosów
1321	6-nitro-2,5-pirydynodiamina (CAS nr 69825-83-8) i jej sole, w zastosowaniach jako substancja w farbach do włosów
1322	3,7-diamino-2,8-dimetylo-5-fenylo-fenazyna, i jej sole, w zastosowaniach jako substancja w farbach do włosów
1323	Kwas 3-hydroksy-4-[(2-hydroksynaftylo)azo]-7-nitronaftaleno-1-sulfonowy (CAS nr 16279-54-2) i jego sole, w zastosowaniach jako substancja w farbach do włosów
1324	3-[(2-nitro-4-(trifluorometylo)fenylo)amino]propan-1,2-diol (CAS nr 104333-00-8) (HC Yellow nr 6) i jego sole, w zastosowaniach jako substancja w farbach do włosów
1325	2-[(4-chloro-2-nitrofenylo)amino]etanol (CAS nr 59320-13-7) (HC Yellow nr 12) i jego sole, w zastosowaniach jako substancja w farbach do włosów
1326	3-[[4-[(2-hydroksyetylo)metyloamino]-2-nitrofenylo]amino]-propano-1,2-diol (CAS nr 173994-75-7) i jego sole, w zastosowaniach jako substancja w farbach do włosów
1327	3-[[4-[etylo(2-hydroksyetylo)amino]-2-nitrofenylo]amino]-propano-1,2-diol (CAS nr 114087-41-1) i jego sole, w zastosowaniach jako substancja w farbach do włosów
1328	N-[4-[[4-(dietyloamino)fenylo][4-(etyloamino)-1-naftalentylo]metyleno]-2,5-cykloheksadieno-1-ylideno]-N-etylo-etanoamina, i jej sole, w zastosowaniach jako substancja w farbach do włosów”

w załączniku III wprowadza się następujące zmiany:

w części 1 wprowadza się następujące zmiany:

w kolumnie b pod numerem porządkowym 8, słowa „p-fenylenodiamina, jej N-podstawione pochodne i ich sole; N-podstawione pochodne fenylenodiaminy, z wyjątkiem pochodnych wymienionych w pozostałej części niniejszego załącznika” zastępuje się słowami „p-fenylenodiamina, jej N-podstawione pochodne i ich sole; N-podstawione pochodne fenylenodiaminy, z wyjątkiem pochodnych wymienionych w pozostałej części niniejszego załącznika oraz pod numerami referencyjnymi 1309, 1311 i 1312 w załączniku II”;

ii)

w kolumnie b pod numerem porządkowym 9, słowa „Metylofenylenodiaminy i ich N-podstawione pochodne i ich sole z wyjątkiem substancji nr 364 z załącznika II” zastępuje się słowami „Metylofenylenodiaminy i ich N-podstawione pochodne i ich sole z wyjątkiem substancji pod numerami referencyjnymi 364, 1310 i 1313 w załączniku II”;

b)	w części 2 skreśla się numery referencyjne 1, 2, 8, 13, 15, 30, 41, 43, 45, 46, 51, 52, 53 i 54.

II Akty przyjęte na mocy Traktatów WE/Euratom, których publikacja nie jest obowiązkowa

30.8.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 226/30

ROZPORZĄDZENIE FINANSOWE MAJĄCE ZASTOSOWANIE DO EUROJUST

KOLEGIUM EUROJUST,

uwzględniając decyzję Rady z dnia 28 lutego 2002 r. ustanawiającą Eurojust w celu zintensyfikowania walki z poważną przestępczością, w szczególności jej art. 37,

uwzględniając decyzję Komisji przyznającą wnioskowane przez Eurojust odstępstwa od rozporządzenia Komisji (WE, Euratom) nr 2343/2002 w sprawie ramowego rozporządzenia finansowego dotyczącego organów określonych w artykule 185 rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Eurojust ma osobowość prawną i ponosi pełną odpowiedzialność za sporządzenie i wykonanie swojego budżetu.

(2)	Istnieje konieczność określenia zasad sporządzania i wykonywania budżetu Eurojust, a także zasad regulujących prezentację i kontrolę rozliczeń.

(3)	Istnieje ponadto konieczność określenia uprawnień i zakresu odpowiedzialności Kolegium Eurojustu, intendenta, księgowego, administratora środków zaliczkowych i audytora wewnętrznego.

(4)	Należy ustanowić skuteczne systemy kontroli w celu ochrony interesów finansowych Wspólnoty Europejskiej.

(5)	Zważywszy że Eurojust jest finansowany z subwencji rocznej obciążającej budżet Wspólnoty, harmonogram ustalania budżetu, prezentacji rozliczeń i udzielania absolutorium powinien być dostosowany do równorzędnych przepisów ogólnego rozporządzenia finansowego.

(6)	Z tego samego względu Eurojust musi stosować się do tych samych wymagań co instytucje wspólnotowe w udzielaniu zamówień publicznych i dotacji; w tym przypadku wystarczy odniesienie do odpowiednich przepisów ogólnego rozporządzenia finansowego.

(7)	Rozporządzenie finansowe musi odzwierciedlać specjalne wymagania Eurojustu jako jednostki ds. współpracy sądowej. Powinno ono w pełni uwzględniać sensytywny charakter operacji przeprowadzanych przez Eurojust, w szczególności w odniesieniu do dochodzenia i ścigania.

(8)	Rozporządzenie finansowe mające zastosowanie do budżetu Eurojustu musi być przyjęte jednomyślnie przez Kolegium po konsultacji z Komisją.

(9)	Komisja zgodziła się na rozporządzenie wraz z odstępstwem od ramowego rozporządzenia finansowego,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

TYTUŁ I

PRZEDMIOT

Artykuł 1

Niniejsze rozporządzenie objaśnia główną zasadę i reguły regulujące ustanowienie i wykonanie budżetu Eurojustu.

Artykuł 2

Do celów niniejszego rozporządzenia:

1)	„decyzja o Eurojust” oznacza decyzję Rady 2002/187/WSiSW z dnia 28 lutego 2002 r. ustanawiającą Eurojust w celu zintensyfikowania walki z poważną przestępczością (1);

2)	„Eurojust” oznacza jednostkę ds. współpracy sądowej ustanowioną na mocy decyzji o Eurojust jako organ Unii Europejskiej;

3)	„Kolegium” oznacza jednostkę, o której mowa w art. 10 ust. 1 decyzji o Eurojust;

4)	„dyrektor administracyjny” oznacza osobę, o której mowa w art. 29 i 36 ust. 1 decyzji o Eurojust;

5)	„personel” oznacza dyrektora administracyjnego, a także personel, o którym mowa w art. 30 decyzji o Eurojust;

6)	„budżet” oznacza budżet Eurojust, o którym mowa w art. 34 decyzji o Eurojust;

7)	„władza budżetowa” oznacza Parlament Europejski oraz Radę Unii Europejskiej;

8)	„ogólne rozporządzenie finansowe” oznacza rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 z dnia 25 czerwca 2002 r. w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich (2);

„ramowe rozporządzenie finansowe” oznacza rozporządzenie Komisji (WE, Euratom) nr 2343/2002 z dnia 23 grudnia 2002 r. w sprawie ramowego rozporządzenia finansowego dotyczącego organów określonych w artykule 185 rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich (3);

10)	„przepisy wykonawcze do ogólnego rozporządzenia finansowego” oznaczają szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia (WE, Euratom) nr 1605/2002, które zostały ustanowione w rozporządzeniu Komisji (WE, Euratom) nr 2342/2002 (4);

11)	„przepisy wykonawcze do rozporządzenia finansowego Eurojust” oznaczają przepisy wykonawcze do niniejszego rozporządzenia finansowego;

12)	„zasady finansowe Eurojust” oznaczają decyzję Eurojust, niniejsze rozporządzenie finansowe oraz przepisy wykonawcze do rozporządzenia finansowego Eurojust;

13)	„regulamin pracowniczy” oznacza wszelkie przepisy i zasady mające zastosowanie do urzędników i innych pracowników Wspólnot Europejskich.

TYTUŁ II

ZASADY BUDŻETOWE

Artykuł 3

Ustanowienie i wykonanie budżetu jest zgodne z zasadami jednolitości i rzetelności budżetowej, jednoroczności, równowagi, jednostki rozliczeniowej, uniwersalności, specyfikacji, należytego zarządzania finansami oraz przejrzystości, wymienionymi w niniejszym rozporządzeniu.

ROZDZIAŁ 1

Zasady jednolitości i rzetelności budżetowej

Artykuł 4

Budżet stanowi instrument, który w odniesieniu do każdego roku budżetowego przewiduje i zatwierdza dochody i wydatki uznane za niezbędne dla wykonania decyzji o Eurojust.

Artykuł 5

Budżet obejmuje:

a)	dochód własny obejmujący wszystkie opłaty, należności oraz – bez uszczerbku dla art. 51 – odsetki, które Eurojust może otrzymywać z tytułu usług uzupełniających w stosunku do zadań mu powierzonych, oraz wszelkie inne dochody;

b)	dochód składający się z wszelkich wkładów pieniężnych przyjmujących państw członkowskich;

c)	subwencję przyznaną przez Wspólnoty Europejskie;

d)	dochód przypisany do określonych pozycji wydatków zgodnie z art. 19 ust. 1;

e)	wydatki Eurojust, łącznie z wydatkami administracyjnymi.

Artykuł 6

1. Dochody mogą być pobierane, a wydatki realizowane, jedynie jeśli są one zapisane w pozycji w budżecie.

2. Środki nie mogą zostać wpisane do budżetu, jeśli nie są one przeznaczone na pozycję wydatku uznanego za niezbędny.

3. Żadnych wydatków w wysokości przekraczającej środki zatwierdzone przez budżet nie można rozdysponować ani na nie zezwolić.

ROZDZIAŁ 2

Zasada jednoroczności

Artykuł 7

Środki przewidziane w budżecie zatwierdzane są na jeden rok budżetowy, który trwa od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia.

Artykuł 8

1. Budżet zawiera zróżnicowane i niezróżnicowane środki, które obejmują środki na zobowiązania i środki na płatności.

2. Środki na zobowiązania obejmują całkowity koszt zobowiązań prawnych przewidzianych w budżecie w bieżącym roku budżetowym.

3. Środki na płatności obejmują płatności dokonywane na pokrycie zobowiązań prawnych przewidzianych w budżecie w bieżącym roku budżetowym i/lub we wcześniejszych latach budżetowych.

4. Administracyjne środki są niezróżnicowane. Wydatki administracyjne wynikające z umów obejmujących okresy przekraczające rok budżetowy, zgodnie z lokalną praktyką lub odnoszące się do dostawy sprzętu, pokrywane są z budżetu na rok budżetowy, w którym są dokonywane.

Artykuł 9

1. Dochód Eurojust określony w art. 5 uwzględniany jest w rozliczeniach w danym roku budżetowym na podstawie kwot pobranych w trakcie roku budżetowego.

2. Dochód Eurojust stanowi podstawę równoważnych środków na płatności.

3. Środki zatwierdzone w budżecie na dany rok mogą być wykorzystywane wyłącznie na pokrycie wydatków przeznaczonych na ten rok budżetowy i zrealizowanych w tym roku oraz na pokrycie należności wynikających ze zobowiązań za poprzedni rok budżetowy.

4. Zobowiązania są uwzględniane na rachunkach na podstawie zobowiązań prawnych powstałych do dnia 31 grudnia.

5. Płatności uwzględniane są w rozliczeniach w danym roku budżetowym na podstawie płatności dokonanych przez księgowego najpóźniej do dnia 31 grudnia tego roku.

Artykuł 10

1. Środki, które nie zostały wykorzystane do końca roku budżetowego, na jaki zostały przewidziane, podlegają umorzeniu.

Jednakże mogą one, na podstawie decyzji Kolegium podjętej najpóźniej do dnia 15 lutego, zostać przeniesione jedynie na kolejny rok budżetowy zgodnie z ust. 2–7.

2. Środki odnoszące się do wydatków na pracowników nie mogą zostać przeniesione.

3. Środki na zobowiązania o zróżnicowanym lub niezróżnicowanym przeznaczeniu jeszcze nieprzyznane w chwili zamknięcia roku budżetowego mogą zostać przeniesione w zakresie kwot odpowiadających środkom na zobowiązania, na które większość etapów przygotowawczych procedury przyznawania, która ma być określona w przepisach wykonawczych do rozporządzenia finansowego Eurojust, została zakończona do dnia 31 grudnia; kwoty te mogą wówczas zostać przyznane do dnia 31 marca kolejnego roku.

4. Środki na płatności środków zróżnicowanych mogą zostać przeniesione w zakresie kwot potrzebnych na pokrycie istniejących zobowiązań lub zobowiązań związanych z przeniesionymi środkami na zobowiązania, jeżeli środki przewidziane w odpowiednich pozycjach w budżecie na kolejny rok budżetowy nie pokrywają wymagań. Eurojust wykorzystuje najpierw środki zatwierdzone na bieżący rok budżetowy i nie wykorzystuje środków przeniesionych do chwili, gdy poprzednie zostaną wyczerpane.

5. Środki niezróżnicowane odpowiadające zobowiązaniom należycie zaciągniętymi na koniec roku budżetowego zostają przeniesione automatycznie jedynie na kolejny rok budżetowy.

6. Środki przeniesione, które nie zostały przyznane do dnia 31 marca roku n+1, zostają automatycznie anulowane.

Środki przeniesione w ten sposób są określone na rachunkach.

7. Środki dostępne w dniu 31 grudnia, wynikające z przydzielonego dochodu określonego w art. 19, zostają przeniesione automatycznie.

Dostępne środki odpowiadające przeniesionemu przydzielonemu dochodowi muszą zostać wykorzystane w pierwszej kolejności.

Artykuł 11

Jeżeli środki nie zostały przyznane na skutek całkowitego lub częściowego niewykonania działań, na jakie zostały one przeznaczone, w każdym roku budżetowym następującym po roku, w którym środki zostały przyznane, wymienione środki zostają anulowane.

Artykuł 12

Środki przewidziane w budżecie mogą zostać przyznane z mocą od dnia 1 stycznia, po tym jak budżet staje się ostateczny.

Artykuł 13

1. Od dnia 15 listopada każdego roku stałe wydatki administracyjne mogą być przyznawane z wyprzedzeniem zamiast środków przyznanych przewidzianych na kolejny rok budżetowy. Jednakże takie zobowiązania nie mogą przekraczać jednej czwartej środków na odpowiednią pozycję budżetową na bieżący rok budżetowy. Nie mogą one mieć zastosowania do nowych wydatków, które nie zostały jeszcze zasadniczo zatwierdzone w ostatnim należycie uchwalonym budżecie.

2. Wydatki, które muszą zostać poniesione z wyprzedzeniem, na przykład czynsze, mogą stanowić podstawę do płatności od dnia 1 grudnia w przód i obciążają środki na kolejny rok budżetowy.

Artykuł 14

1. Jeżeli budżet nie został ostatecznie uchwalony na początku roku budżetowego, następujące reguły mają zastosowanie do przyznawania i dokonywania wydatków, które mogły zostać zapisane w określonej pozycji w budżecie jako część wykonania ostatniego należycie uchwalonego budżetu.

2. Zobowiązania mogą być dokonywane według rozdziałów, maksymalnie do jednej czwartej całkowitych środków zatwierdzonych na dany rozdział na poprzedni rok budżetowy, powiększone o jedną dwunastą za każdy miesiąc, który upłynął.

Płatności mogą być dokonywane co miesiąc według rozdziałów, maksymalnie do jednej dwunastej środków zatwierdzonych na dany rozdział na poprzedni rok budżetowy.

Limit środków przewidzianych w raporcie szacunków dochodów i wydatków nie może zostać przekroczony.

3. Na wniosek dyrektora administracyjnego, jeżeli wymaga tego ciągłość działań Eurojust i potrzeby zarządzania, Kolegium może równocześnie zatwierdzić dwie lub więcej dwunastych części, zarówno na zobowiązania, jak i na płatności, przekraczające te udostępniane automatycznie na mocy przepisów ust. 1 i 2.

Dodatkowe dwunaste części zostają zatwierdzone w całości i nie podlegają podziałowi.

ROZDZIAŁ 3

Zasada równowagi

Artykuł 15

1. Dochody budżetowe i środki na płatności muszą się bilansować.

2. Środki na zobowiązania nie mogą przekraczać kwoty subwencji wspólnotowej, powiększonej o dochód własny i wszelkie inne dochody określone w art. 5.

3. Eurojust nie może zaciągać pożyczek.

4. Środki finansowe wypłacone Eurojust stanowią dla jego budżetu subwencję równoważącą, która liczy się jako finansowanie z góry, w rozumieniu art. 81 ust. 1 lit. b) ppkt i) ogólnego rozporządzenia finansowego.

Artykuł 16

1. Jeżeli saldo rachunku wyniku w rozumieniu art. 81 jest dodatnie, zostaje ono spłacone Komisji do wysokości kwoty subwencji wspólnotowej wypłaconej w ciągu roku. Część salda przekraczająca kwotę subwencji wspólnotowej wypłaconej w ciągu roku przewidziana jest w budżecie na kolejny rok budżetowy jako dochód.

Różnica między subwencją wspólnotową przewidzianą w budżecie ogólnym a subwencją faktycznie wypłaconą organowi zostaje anulowana.

2. Jeżeli saldo rachunku wyniku przewidziane w art. 81 jest ujemne, zostaje ono przewidziane w budżecie na kolejny rok budżetowy.

3. Dochód lub środki na płatności są przewidziane w budżecie w trakcie procedury budżetowej poprzez zastosowanie procedury propozycji zmian lub, jeżeli wykonanie budżetu jest w trakcie, poprzez budżet zmieniający.

ROZDZIAŁ 4

Zasada jednostki rozliczeniowej

Artykuł 17

Budżet jest opracowywany i wykonywany w euro, i rozliczenia przedstawiane są w euro.

Jednakże do celów przepływu środków pieniężnych księgowy oraz – w przypadku rachunków zaliczkowych – dysponenci zaliczek są upoważnieni do przeprowadzania operacji w walutach krajowych, jak ustanowiono w przepisach wykonawczych do rozporządzenia finansowego Eurojust.

ROZDZIAŁ 5

Zasada uniwersalności

Artykuł 18

Całkowity dochód pokrywa całkowite środki na płatności z zastrzeżeniem art. 19. Wszystkie dochody i wydatki wpisywane są w całości bez żadnych dostosowań, z zastrzeżeniem art. 21.

Artykuł 19

1. Następujące pozycje dochodu wykorzystywane są do finansowania szczególnych pozycji wydatków:

a)	dochody przeznaczone na szczególne cele, takie jak przychody z fundacji, subwencji, darowizn i spadków;

b)	wkłady na działalność Eurojust od państw członkowskich, państw trzecich lub różnych organów w zakresie, w jakim jest to przewidziane w umowie zawartej między Eurojust a państwami członkowskimi, państwami trzecimi lub danymi organami.

2. Wszystkie pozycje dochodu, w rozumieniu ust. 1, pokrywają wszystkie bezpośrednie i pośrednie wydatki poniesione na daną działalność lub cel.

3. Budżet zawiera pozycje dostosowane do kategorii przypisanego dochodu, określonych w ust. 1, i – tam gdzie to możliwe – wskazuje wysokość kwoty.

Artykuł 20

1. Dyrektor administracyjny może przyjąć przysporzenie uczynione na rzecz Eurojust, takie jak fundacje, subwencje, darowizn i zapisów.

2. Przyjęcie przysporzenia, które może być związane z obciążeniem finansowym, podlega uprzedniemu zatwierdzeniu przez Kolegium, które podejmuje decyzję w terminie dwóch miesięcy od daty złożenia mu takiego wniosku. Jeżeli Kolegium nie podejmie decyzji w tym okresie, przysporzenie uznaje się za przyjęte.

Artykuł 21

1. Przepisy wykonywcze do rozporządzenia finansowego Eurojust określają przypadki, w których pewne kwoty mogą być potrącone od poleceń zapłaty, faktur lub wyciągów, które następnie zostają przekazane do zapłaty kwoty netto.

Potrącenia, zwroty i rabaty na fakturach i poleceniach zapłaty nie są zapisywane jako przychód Eurojust.

2. Koszty towarów, innych produktów lub usług dostarczanych Eurojust pokrywane są z budżetu w pełnej kwocie bez podatku, w przypadku gdy zawierają one podatki zwrócone:

a)	przez państwa członkowskie na podstawie Protokołu w sprawie przywilejów i immunitetów Wspólnot Europejskich; przez państwo przyjmujące na podstawie umowy w sprawie siedziby lub innych odpowiednich umów;

b)	lub przez państwo członkowskie lub państwo trzecie na podstawie innych odpowiednich umów.

Wszelkie podatki krajowe, czasowo ponoszone przez Eurojust na podstawie pierwszego akapitu, zostają wpisane na konto przejściowe do chwili, gdy zostaną zwrócone przez dane państwo.

3. Każde saldo ujemne jest wpisane w budżecie jako wydatek.

4. Dostosowania mogą być dokonywane w odniesieniu do różnic w kursach wymiany występujących przy wykonywaniu budżetu. Ostateczny bilans zysków lub strat zawarty jest w saldzie na dany rok.

ROZDZIAŁ 6

Zasada specyfikacji

Artykuł 22

Całość środków zostaje przyznana na szczególne cele według tytułu i rozdziału; następnie rozdziały są dzielone dalej na artykuły i pozycje.

Artykuł 23

1. Dyrektor administracyjny może dokonywać przeniesień z jednego artykułu do innego w ramach każdego rozdziału.

Dyrektor administracyjny powiadamia Kolegium jak najszybciej o przeniesieniach dokonanych na podstawie akapitu pierwszego.

2. Dyrektor administracyjny może dokonywać przeniesień między tytułami i między rozdziałami w zakresie całkowitego limitu 10 % środków na rok budżetowy. Dyrektor administracyjny jak najszybciej poinformuje Kolegium o dokonanych przeniesieniach między tytułami i rozdziałami. Powyżej limitu 10 % środków może zaproponować Kolegium przeniesienie środków z jednego tytułu do innego lub z jednego rozdziału do innego w ramach jednego tytułu. Kolegium ma jeden miesiąc, w trakcie którego może sprzeciwić się przeniesieniu; po tym terminie przeniesienia uznaje się za przyjęte.

3. Propozycjom dotyczącym przeniesień i przeniesień przeprowadzonych na podstawie niniejszego artykułu towarzyszą właściwe i szczegółowe dokumenty uzupełniające, wskazujące wykonanie środków i szacunków wymagań do końca roku budżetowego, zarówno w odniesieniu do pozycji, które mają być obciążone, jak i tych, z których zaciągane są środki.

Artykuł 24

1. Środki mogą być przeniesione jedynie do pozycji budżetowych, w odniesieniu do których budżet zatwierdził środki lub wprowadził nieznaczny wpis.

2. Środki odpowiadające przyznanemu dochodowi mogą zostać przeniesione wyłącznie w przypadku, gdy wykorzystane są na cele, na które przyznany jest przychód.

ROZDZIAŁ 7

Zasada należytego zarządzania finansami

Artykuł 25

1. Środki budżetowe wykorzystywane są zgodnie z zasadą należytego zarządzania finansami, to znaczy zgodnie z zasadami gospodarności, wydajności i skuteczności.

2. Zasada gospodarności wymaga, aby zasoby wykorzystane przez Eurojust do prowadzenia własnej działalności były udostępniane w odpowiednim czasie, w stosownej ilości i jakości oraz po najkorzystniejszej cenie.

Zasada wydajności związana jest z najkorzystniejszą zależnością między wykorzystanymi zasobami a osiągniętym wynikiem.

Zasada skuteczności związana jest z realizowaniem określonych celów oraz z osiąganiem zaplanowanych skutków.

3. Należy określić sprecyzowane, mierzalne, osiągalne, odpowiednie i określone w czasie cele w odniesieniu do wszystkich sektorów działalności objętych budżetem. Osiąganie tych celów monitorowane jest przez wskaźniki realizacji dotyczące każdego rodzaju działalności, a informacje przekazywane są Kolegium przez dyrektora administracyjnego. Informacje te przekazywane są corocznie, najpóźniej w dokumentach towarzyszących wstępnemu projektowi budżetu.

4. W celu poprawy podejmowania decyzji Eurojust przeprowadza regularnie ocenę ex ante i ex post programów lub działań. Oceny takie mają zastosowanie do wszystkich programów i działań, które pociągają za sobą znaczące wydatki, a wyniki oceny przesyłane są Kolegium.

5. Cele i środki określone w ust. 3 i 4 nie mają zastosowania do prac związanych ze sprawami.

ROZDZIAŁ 8

Zasada przejrzystości

Artykuł 26

1. Budżet jest opracowywany i wykonywany, a rozliczenia są przedstawiane zgodnie z zasadą przejrzystości.

2. Budżet i budżety zmieniające, w kształcie ostatecznie uchwalonym, zostają opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej w terminie dwóch miesięcy od chwili ich uchwalenia.

TYTUŁ III

OPRACOWANIE I STRUKTURA BUDŻETU

ROZDZIAŁ 1

Opracowanie budżetu

Artykuł 27

1. Budżet ustalany jest zgodnie z przepisami decyzji o Eurojust.

2. Dyrektor administracyjny co roku sporządza i przedkłada Kolegium do zatwierdzenia projekt preliminarza dochodów i wydatków Eurojust na następny rok finansowy.

3. Kolegium opracuje preliminarz dochodów i wydatków Eurojust, wraz z ogólnymi wytycznymi stanowiącymi podstawę preliminarza, na podstawie projektu sporządzonego przez dyrektora administracyjnego. Kolegium przesyła Komisji preliminarz i wytyczne najpóźniej do dnia 31 marca.

4. Preliminarz dochodów i wydatków Eurojust obejmuje:

a)	plan zakładowy określający liczbę stałych i tymczasowych etatów zatwierdzonych w ramach limitu środków budżetowych, według stopnia i kategorii;

b)	w przypadku zwiększenia liczby etatów oświadczenie uzasadniające wniosek o nowe etaty;

c)	kwartalne oszacowanie płatności gotówkowych oraz wpływów gotówkowych.

5. Na podstawie preliminarza Komisja proponuje wstępny projekt ogólnego budżetu Unii Europejskiej, kwotę subwencji rocznej i liczbę etatów w pełnym i niepełnym wymiarze godzin oraz przesyła propozycję władzy budżetowej zgodnie z art. 272 Traktatu.

6. Władza budżetowa przyjmuje wykaz etatów Eurojust oraz wszelkie jego późniejsze zmiany zgodnie z art. 32 ust. 1.

7. Przed rozpoczęciem roku budżetowego Kolegium przyjmuje budżet, w tym wykaz etatów w rozumieniu art. 34 ust. 1 zdanie trzecie decyzji o Eurojust, na podstawie subwencji rocznej i liczby etatów zatwierdzonej przez władzę budżetową zgodnie z ust. 6, dostosowując go do różnych wkładów finansowych przyznanych Eurojust i środków z innych źródeł.

Artykuł 28

Wszelkie zmiany budżetu, łącznie z wykazem etatów, są przedmiotem budżetu zmieniającego, uchwalonego za pomocą tej samej procedury co budżet początkowy, zgodnie z przepisami decyzji o Eurojust i art. 27.

ROZDZIAŁ 2

Struktura i przedstawianie budżetu

Artykuł 29

Budżet obejmuje rachunki dochodów i wydatków.

Artykuł 30

W zakresie, w jakim jest to uzasadnione charakterem działalności Eurojust, rachunek wydatków musi być określony na podstawie nomenklatury zawierającej klasyfikację według celu. Nomenklatura ta ustalana jest przez Eurojust i dokonuje wyraźnego rozróżnienia między przyznanymi środkami administracyjnymi i środkami operacyjnymi.

Artykuł 31

Budżet wykazuje:

w przypadku rachunków dochodów:

a)	szacowany dochód Eurojust na dany rok budżetowy;

b)	szacowany dochód za poprzedni rok budżetowy oraz przychód za rok n-2;

c)	właściwe uwagi do każdego wiersza dochodu;

w przypadku rachunków wydatków:

a)	środki na zobowiązania i środki na płatności na dany rok budżetowy;

b)	środki na zobowiązania i środki na płatności za poprzedni rok budżetowy oraz wydatki uznane i wydatki zrealizowane w roku n-2;

c)	podsumowanie sprawozdania z harmonogramu płatności należnych w kolejnych latach budżetowych w celu spełnienia zobowiązań przewidzianych w budżecie we wcześniejszych latach budżetowych;

d)	właściwe uwagi dotyczące każdego podziału.

Artykuł 32

1. Plan zakładowy określony w art. 27 przedstawia, obok liczby etatów zatwierdzonych na rok budżetowy, liczbę etatów zatwierdzonych na rok poprzedni oraz liczbę etatów faktycznie zajmowanych.

Stanowi to bezwzględny limit dla Eurojust; żadne mianowania nie mogą być dokonywane powyżej określonego limitu.

Jednakże z wyjątkiem stopni A*16, A*14, A*15 i A*13 Kolegium może zmodyfikować plan zakładowy o maksymalnie 10 % zatwierdzonych etatów z zastrzeżeniem dwóch warunków:

a)	że wysokość środków osobowych odpowiadających pełnemu rokowi budżetowemu nie jest naruszona;

b)	że limit całkowitej liczby etatów zatwierdzonych przez plan zakładowy nie jest przekroczony.

2. W drodze odstępstwa od ust. 1 akapit drugi, konsekwencje pracy w niepełnym wymiarze godzin zatwierdzonej przez organ właściwy do mianowania, zgodnie z regulaminem pracowniczym, mogą zostać wyrównane przez inne mianowania.

TYTUŁ IV

WYKONANIE BUDŻETU

ROZDZIAŁ 1

Przepisy ogólne

Artykuł 33

Dyrektor administracyjny wykonuje obowiązki intendenta. Realizuje on dochody i wydatki budżetu zgodnie z zasadami finansowymi Eurojust, na własną odpowiedzialność oraz w ramach limitów zatwierdzonych środków.

Artykuł 34

1. Dyrektor administracyjny może przekazywać swoje kompetencje odnośnie do wykonania budżetu pracownikom Eurojust objętym regulaminem pracowniczym zgodnie z warunkami ustanowionymi w zasadach finansowych Eurojust. Osoby upoważnione w ten sposób mogą działać jedynie w granicach wyraźnie przyznanych im kompetencji.

2. Osoba, której przekazano kompetencje, może je subdelegować, jak przewidziano w przepisach wykonawczych do rozporządzenia finansowego Eurojust. Każda subdelegacja kompetencji wymaga wyraźnej zgody dyrektora administracyjnego.

Artykuł 35

1. Żadna z osób biorących udział w decyzjach finansowych, w rozumieniu rozdziału 2 niniejszego tytułu, nie może podejmować środków związanych z wykonaniem budżetu, które prowadziłyby do sprzeczności ich własnych interesów z interesami Eurojust. Jeżeli taki przypadek ma miejsce, dana osoba musi powstrzymać się od podejmowania takich środków i przekazać sprawę właściwemu organowi.

2. Sprzeczność interesów istnieje w przypadku, gdy bezstronne i obiektywne pełnienie funkcji osoby biorącej udział w decyzjach finansowych w zakresie wykonania budżetu lub wewnętrznego audytora jest zagrożone z przyczyn dotyczących rodziny, sfery emocjonalnej, sympatii politycznych lub narodowych, interesu gospodarczego lub wszelkich innych wspólnych interesów z beneficjentem.

3. Właściwa władza, określona w ust. 1, pełni rolę bezpośredniego przełożonego danego pracownika. Jeżeli pracownik jest dyrektorem administracyjnym, Kolegium pełni funkcję właściwego organu.

Artykuł 36

1. Budżet wykonywany jest przez dyrektora administracyjnego w departamentach, które mu podlegają.

2. Zadania związane z fachową wiedzą techniczną oraz zadania administracyjne, zadania przygotowawcze lub pomocnicze niedotyczące sprawowania władzy publicznej ani korzystania z uprawnień uznaniowych mogą zostać powierzone, na podstawie umowy, osobom lub organom zewnętrznym sektora prywatnego, jeżeli zostanie to uznane za niezbędne.

ROZDZIAŁ 2

Podmioty działające w sferze finansów

Sekcja 1 – Zasada rozdzielenia obowiązków

Artykuł 37

Obowiązki intendenta i księgowego są rozdzielone i wzajemnie rozbieżne.

Sekcja 2 – Intendent

Artykuł 38

1. Intendent jest odpowiedzialny za realizację dochodów i wydatków, zgodnie z zasadami należytego zarządzania finansami, oraz za zapewnienie, aby wymagania w zakresie zgodności z prawem i prawidłowości były przestrzegane.

2. W celu realizacji wydatków intendent zaciąga zobowiązania budżetowe i prawne, sprawdza wydatki i zatwierdza płatności oraz przygotowuje preliminarze realizacji środków.

3. Realizacja dochodu obejmuje sporządzanie preliminarzy należności, ustalenie należności do ściągnięcia i wystawienie zlecenia windykacji, a także odstąpienie od ustalonych należności, w odpowiednim przypadku.

4. Intendent wprowadzi minimalne normy określone przepisami wykonawczymi do rozporządzenia finansowego Eurojust. Minimalne normy zostaną sporządzone na podstawie standardów ustanowionych przez Komisję w odniesieniu do jej własnych służb oraz z należytym podejściem do zagrożeń związanych ze środowiskiem zarządzania i charakterem finansowych działań, struktury organizacyjnej i wewnętrznych procedur zarządzania i kontroli odpowiednich do wykonywania swoich obowiązków, wraz z oceną ex post, w odpowiednim przypadku.

Intendent ustanawia w ramach służb funkcję zapewniającą wiedzę fachową i doradztwo, mającą na celu pomoc w zakresie kontroli zagrożenia związanego ze swoją działalnością.

5. Przed zatwierdzeniem operacji aspekty operacyjne i finansowe weryfikowane są przez pracowników innych niż ten, który rozpoczął operację. Rozpoczęcie oraz weryfikacja ex ante i ex post operacji stanowią odrębne funkcje.

6. Intendent przechowuje dokumenty uzupełniające odnoszące się do przeprowadzonych operacji przez okres pięciu lat od dnia podjęcia decyzji udzielającej absolutorium w odniesieniu do wykonania budżetu.

Artykuł 39

1. Rozpoczęcie operacji, o której mowa w art. 38 ust. 5, oznacza wszelkie operacje przygotowawcze do przyjęcia aktów w zakresie wykonania budżetu przez właściwych intendentów, o których mowa w art. 33 i 34.

2. Weryfikacja ex ante operacji, o której mowa w art. 38 ust. 5, oznacza wszelkie kontrole ex ante prowadzone przez właściwego intendenta w celu skontrolowania aspektów operacyjnych i finansowych.

3. Każda operacja podlega przynajmniej jednej weryfikacji ex ante. Celem tej weryfikacji jest ustalenie, czy:

a)	wydatki są prawidłowe i zgodne z odpowiednimi przepisami,

b)	zastosowano zasadę należytego zarządzania finansami, o której mowa w art. 25.

4. Celem weryfikacji dokumentów ex post oraz, w odpowiednim przypadku, weryfikacji na miejscu jest skontrolowanie, czy operacje finansowane z budżetu zostały prawidłowo wykonane, w szczególności, czy kryteria, o których mowa w ust. 3, zostały spełnione. Weryfikacje te mogą być przeprowadzane na podstawie próby przy wykorzystaniu analizy ryzyka.

5. Urzędnicy lub inni pracownicy odpowiedzialni za weryfikacje, o których mowa w ust. 2 i 4, są inni niż ci, którzy wykonują zadania, o których mowa w ust. 1, oraz nie są ich podwładnymi.

6. Wszyscy pracownicy odpowiedzialni za kontrolowanie zarządzania operacjami finansowymi muszą posiadać niezbędne kwalifikacje zawodowe. Przestrzegają oni określonych norm kodeksu postępowania zawodowego przyjętego przez Eurojust i opartego na normach ustanowionych przez Komisję w odniesieniu do jej własnych służb.

Artykuł 40

1. Intendent przedstawia Kolegium sprawozdanie z wykonania swoich obowiązków w postaci rocznego sprawozdania z działalności (zwanego dalej „sprawozdaniem intendenta”), wraz z informacjami dotyczącymi finansowania i zarządzania. Sprawozdanie to wykazuje wyniki działalności poprzez odniesienie do celów ustalonych dla działań niezwiązanych ze sprawami, zagrożeń związanych z tą działalnością, wykorzystania zapewnionych zasobów oraz sposobu funkcjonowania wewnętrznego systemu kontroli. Audytor wewnętrzny w rozumieniu art. 71 uwzględnia roczne sprawozdanie z działalności i wszelkie inne określone informacje.

2. Kolegium najpóźniej do dnia 15 czerwca każdego roku przesyła władzy budżetowej oraz Trybunałowi Obrachunkowemu analizę i ocenę sprawozdania intendenta za poprzedni rok budżetowy. Ta analiza i ocena włączone są do rocznego sprawozdania Eurojust zgodnie z przepisami aktów założycielskich.

Artykuł 41

Każdy pracownik zaangażowany w zarządzanie finansami i kontrolę operacji, który uzna, że decyzja, którą jego przełożony każe mu zastosować lub na którą każe mu przystać, jest nieprawidłowa lub sprzeczna z zasadami należytego zarządzania finansami lub regułami zawodowymi, których ma przestrzegać, powiadamia na piśmie dyrektora administracyjnego, a jeżeli dyrektor nie podejmie działań w odpowiednim czasie – zespół, o którym mowa w art. 47 ust. 4, oraz Kolegium. W przypadku jakiegokolwiek działania niezgodnego z prawem, nadużycia finansowego lub korupcji, które mogą zaszkodzić interesom Wspólnoty, pracownik powiadamia władze i organy wyznaczone przez obowiązujące prawodawstwo.

Artykuł 42

W przypadku gdy kompetencje do wykonania budżetu są przekazywane lub subdelegowane zgodnie z art. 34, art. 38 ust. 1, 2 i 3 stosuje się mutatis mutandis do intendentów delegowanych lub subdelegowanych.

Sekcja 3 – Księgowy

Artykuł 43

1. Kolegium wyznacza księgowego, objętego regulaminem pracowniczym, który w Eurojust jest odpowiedzialny za:

a)	właściwe wykonywanie płatności, realizację dochodu i windykację kwot określonych jako należne;

b)	przygotowanie i prezentację rozliczeń, zgodnie z tytułem VII;

c)	prowadzenie rachunkowości, zgodnie z tytułem VII;

d)	wykonywanie, zgodnie z tytułem VII, zasad i metod rachunkowości oraz planu kont zgodnie z przepisami przyjętymi przez księgowego Komisji;

e)	określanie i sprawdzenie systemów rachunkowości i w miarę potrzeb sprawdzenie systemów określonych przez intendenta w celu dostarczenia i potwierdzenia informacji księgowych;

f)	zarządzanie finansami.

2. Księgowy otrzymuje od intendenta wszelkie informacje, których wiarygodność gwarantuje intendent, niezbędne do sporządzania kont dających rzeczywisty obraz aktywów Eurojust i wykonania budżetu.

3. Z zastrzeżeniem ust. 4 niniejszego artykułu i art. 44 jedynie księgowy jest uprawniony do zarządzania środkami pieniężnymi i innymi aktywami. Jest odpowiedzialny za ich zabezpieczenie.

4. Księgowy może przy wykonywaniu swoich obowiązków przekazać niektóre zadania swoim podwładnym z uwzględnieniem regulaminu pracowniczego. Księgowy poinformuje z wyprzedzeniem intendenta w razie takiego zamierzenia.

5. Dokument delegacji zadań określa zadania powierzone danym osobom oraz ich prawa i obowiązki.

Sekcja 4 – Administrator środków zaliczkowych

Artykuł 44

W celu wypłaty niewielkich kwot i realizacji dochodów, o których mowa w art. 5, można utworzyć konta zaliczkowe, na których zapisy prowadzone są przez księgowego, a za które odpowiadają administratorzy środków zaliczkowych.

Maksymalna kwota każdego wydatku lub dochodu, która może zostać wypłacona przez administratora środków zaliczkowych osobom trzecim, nie może przekroczyć pewnej kwoty, która ma być określona w przepisach wykonawczych do rozporządzenia finansowego Eurojust w odniesieniu do każdego wydatku lub dochodu.

ROZDZIAŁ 3

Odpowiedzialność podmiotów działających w sferze finansów

Sekcja 1 – Zasady ogólne

Artykuł 45

1. Bez uszczerbku dla jakiegokolwiek postępowania dyscyplinarnego, intendent delegowany i subdelegowany może w każdym czasie okresowo lub na stałe zostać pozbawiony swoich uprawnień przez organ, który go wyznaczył.

Intendent może w dowolnym momencie wycofać swoją zgodę na określoną subdelegację.

2. Bez uszczerbku dla jakiegokolwiek postępowania dyscyplinarnego, Kolegium może w dowolnym czasie okresowo lub na stałe zawiesić księgowego w wykonywaniu obowiązków.

Kolegium wyznacza księgowego na okres przejściowy.

3. Bez uszczerbku dla jakiegokolwiek postępowania dyscyplinarnego, księgowy może w dowolnym czasie okresowo lub na stałe zawiesić administratora środków zaliczkowych.

Artykuł 46

1. Przepisy niniejszego rozdziału pozostają bez uszczerbku dla odpowiedzialności karnej, którą mogą ponieść intendent i osoby, o których mowa w art. 45, zgodnie z mającym zastosowanie prawem krajowym oraz z obowiązującymi przepisami dotyczącymi ochrony interesów finansowych Wspólnot oraz zwalczania korupcji urzędników Wspólnot lub urzędników państw członkowskich.

2. Każdy intendent, księgowy lub administrator środków zaliczkowych podlega postępowaniu dyscyplinarnemu oraz obowiązkowi zapłaty odszkodowania zgodnie z postanowieniami zawartymi w regulaminie pracowniczym, bez uszczerbku dla art. 47, 48 i 49. W przypadku jakiegokolwiek działania niezgodnego z prawem, nadużycia finansowego lub korupcji, które mogą zaszkodzić interesom Wspólnoty, sprawa zostanie przedłożona władzom i organom wyznaczonym przez obowiązujące prawodawstwo.

Sekcja 2 – Zasady mające zastosowanie do intendentów delegowanych i subdelegowanych

Artykuł 47

1. Intendent podlega obowiązkowi zapłaty odszkodowania zgodnie z postanowieniami zawartymi w regulaminie pracowniczym, który stwierdza, że od urzędnika można żądać naprawienia, w całości lub w części, szkody poniesionej przez Wspólnoty w wyniku poważnego uchybienia z jego strony w trakcie lub w związku z wykonywaniem swoich obowiązków, w szczególności gdy intendent przy ustalaniu należności do windykacji, wystawianiu zlecenia windykacji, zaciąganiu zobowiązania lub podpisywania zlecenia płatniczego nie przestrzega niniejszego rozporządzenia finansowego oraz przepisów wykonawczych do rozporządzenia finansowego Eurojust.

Stosuje się to również w przypadku zaniechania wystawienia dokumentu ustalającego należności lub zaniechania wystawienia zlecenia windykacji oraz nieuzasadnionej zwłoki w wystawieniu, jak również w przypadku niewystawienia zlecenia płatniczego lub nieuzasadnionej zwłoki w jego wystawieniu, przez co instytucja została narażona na powództwo ze strony osób trzecich.

2. Intendent delegowany lub subdelegowany, który uzna, że decyzja wchodząca w zakres jego obowiązków jest nieprawidłowa lub sprzeczna z zasadami należytego zarządzania finansami, powiadamia na piśmie organ, który przekazał mu uprawnienia. Jeżeli organ, który przekazał uprawnienia, wyda na piśmie uzasadnioną instrukcję intendentowi delegowanemu lub subdelegowanemu, aby podjął daną decyzję, to intendent nie może być pociągnięty do odpowiedzialności.

3. W przypadku delegowania uprawnień intendent pozostaje nadal odpowiedzialny za skuteczność funkcjonowania wprowadzonego wewnętrznego systemu zarządzania i kontroli oraz za wybór intendenta delegowanego.

4. Zespół ustanowiony przez Komisję w celu ustalenia, czy wystąpiła nieprawidłowość finansowa i jakie są jej skutki, jeżeli jakiekolwiek istnieją, zgodnie z art. 66 ust. 4 ogólnego rozporządzenia finansowego, może wykonywać te same uprawnienia w odniesieniu do Eurojust, które wykonuje w odniesieniu do służb Komisji, jeżeli tak zdecyduje Kolegium.

Jeżeli Kolegium nie podejmie takiej decyzji, ustanawia on zespół niezależny funkcjonalnie, wyspecjalizowany w tej dziedzinie.

Na podstawie opinii tego zespołu dyrektor administracyjny podejmuje decyzje o wszczęciu postępowania pociągającego za sobą odpowiedzialność dyscyplinarną lub obowiązek zapłaty odszkodowania. Jeżeli zespół rozpozna problemy systemowe, przesyła sprawozdanie wraz z zaleceniami intendentowi i audytorowi wewnętrznemu Komisji. Jeżeli opinia dotyczy również dyrektora administracyjnego, zespół przesyła ją Kolegium i audytorowi wewnętrznemu Komisji.

5. Każdy pracownik może zostać zobowiązany do zadośćuczynienia, w całości bądź w części, szkody, jaką poniósł Eurojust w wyniku poważnego uchybienia z jego strony w trakcie lub w związku z wykonywaniem swoich obowiązków zgodnie z regulaminem pracowniczym.

Organ właściwy do mianowania podejmuje uzasadnioną decyzję po dopełnieniu formalności określonych w regulaminie pracowniczym z uwzględnieniem spraw dyscyplinarnych.

Sekcja 3 – Zasady mające zastosowanie do księgowych i administratorów środków zaliczkowych

Artykuł 48

Księgowy może podlegać postępowaniu dyscyplinarnemu i obowiązkowi zapłaty odszkodowania, jak ustanowiono w regulaminie pracowniczym, w szczególności w przypadku gdy:

a)	traci lub niszczy środki pieniężne, aktywa i dokumenty znajdujące się w jego posiadaniu lub powoduje przez swoje zaniedbanie ich utratę lub zniszczenie;

b)	zmienia rachunki bankowe lub pocztowe rachunki przelewowe (giro) bez uprzedniego powiadomienia intendenta;

c)	dokonuje windykacji należności lub realizuje płatności w kwotach niezgodnych z figurującymi na odpowiadających im zleceniach windykacji lub zleceniach płatniczych;

d)	nie zdoła zrealizować należnych dochodów.

Artykuł 49

Administrator środków zaliczkowych podlega postępowaniu dyscyplinarnemu i obowiązkowi zapłaty odszkodowania zgodnie z postanowieniami regulaminu pracowniczego, w szczególności w przypadku gdy:

a)	traci lub niszczy środki pieniężne, aktywa i dokumenty znajdujące się w jego posiadaniu lub powoduje przez swoje zaniedbanie ich utratę lub zniszczenie;

b)	nie może dostarczyć właściwych dokumentów towarzyszących odnośnie do dokonanych przez siebie płatności;

c)	dokonuje płatności na rzecz innej osoby niż uprawniony odbiorca płatności;

d)	nie zdoła zrealizować należnych dochodów.

ROZDZIAŁ 4

Operacje po stronie dochodów

Sekcja 1 – Przepisy ogólne

Artykuł 50

Eurojust przedstawia Komisji wnioski dotyczące płatności całości lub części subwencji wspólnotowej, uzupełnione prognozą przepływu środków pieniężnych, zgodnie z warunkami i w odstępach czasowych uzgodnionych z Komisją.

Artykuł 51

Środki finansowe wypłacone Eurojust przez Komisję w formie subwencji są oprocentowane na korzyść budżetu ogólnego.

Sekcja 2 – Prognoza należności

Artykuł 52

Wszelkie środki lub sytuacje, które mogą spowodować lub zmienić kwoty należne Eurojust, podlegają wcześniej prognozie należności dokonywanej przez intendenta.

Sekcja 3 – Ustalenie należności

Artykuł 53

1. Ustalenie należności jest czynnością, dzięki której intendent lub intendent delegowany:

a)	weryfikuje istnienie długu;

b)	określa lub weryfikuje stan faktyczny i kwotę należności;

c)	weryfikuje warunki, na których należność jest wymagalna.

2. Wszelkie należności określone jako pewne, o stałej kwocie i wymagalne, muszą zostać ustalone za pomocą zlecenia windykacji, przekazanego księgowemu, oraz noty debetowej przesłanej dłużnikowi, które są sporządzane i przesyłane przez właściwego intendenta.

3. Bez uszczerbku dla przepisów ustanowionych w mających zastosowanie zasadach, umowie lub porozumieniu, każdy dług niespłacony w wymagalnym terminie, ustanowionym w nocie debetowej, jest oprocentowany zgodnie z przepisami wykonawczymi do ogólnego rozporządzenia finansowego.

4. W należycie uzasadnionych przypadkach niektóre stałe pozycje dochodu mogą być ustalane tymczasowo.

Ustalenie tymczasowe obejmuje uzyskanie kilku poszczególnych kwot, które nie muszą być w związku z tym ustalane indywidualnie.

Przed końcem roku budżetowego intendent zmienia kwoty ustalone tymczasowo w celu zapewnienia, aby odpowiadały one należnościom faktycznie ustalonym.

Sekcja 4 – Zezwolenie na windykację należności

Artykuł 54

Zezwolenie na windykację należności jest czynnością, dzięki której właściwy intendent udziela instrukcji księgowemu, poprzez wystawienie zlecenia windykacji w celu uzyskania należności, które ustalił.

Sekcja 5 – Windykacja

Artykuł 55

1. Kwoty nieprawidłowo wypłacone są zwracane.

2. Księgowy działa na podstawie zleceń windykacji dla kwot należycie ustalonych przez właściwego intendenta. Z należytą starannością zapewnia Eurojust otrzymanie jego dochodu i dopilnowuje przestrzegania jego praw.

3. W przypadku gdy właściwy intendent zamierza odstąpić od windykacji ustalonej należności, zapewnia, że odstąpienie jest właściwe i zgodne z zasadą należytego zarządzania finansami.

Takie odstąpienie dokonywane jest na podstawie decyzji intendenta, która musi zostać uzasadniona. Intendent nie może przekazać uprawnień do podjęcia takiej decyzji.

Decyzja o odstąpieniu określa, jakie działania zostały podjęte w celu zabezpieczenia windykacji, oraz wskazuje względy prawne i faktyczne, na których jest ona oparta.

4. Właściwy intendent anuluje ustaloną należność, gdy wykrycie błędu dotyczącego względów prawnych lub faktycznych ujawnia, że kwota nie została prawidłowo ustalona. Takie anulowanie dokonywane jest na podstawie decyzji właściwego intendenta oraz jest odpowiednio uzasadnione.

5. Właściwy intendent dostosowuje kwotę ustalonego długu w dół lub w górę, gdy ujawnienie błędu dotyczącego faktów pociąga za sobą zmianę kwoty długu, pod warunkiem że korekta ta nie wiąże się z utratą ustalonego uprawnienia Eurojust. Takie dostosowanie dokonywane jest na podstawie decyzji właściwego intendenta oraz jest odpowiednio uzasadnione.

Artykuł 56

1. W momencie faktycznej windykacji należnej kwoty księgowy dokonuje wpisu na rachunkach i powiadamia właściwego intendenta.

2. Wydaje się pokwitowanie w odniesieniu do wszystkich płatności gotówkowych dokonywanych księgowemu.

Artykuł 57

1. Jeżeli nie doszło do faktycznej windykacji w należytym terminie, określonym w nocie debetowej, księgowy powiadamia właściwego intendenta i niezwłocznie wszczyna procedurę windykacji należności, za pomocą sposobów przewidzianych przez prawo łącznie z, tam gdzie jest to stosowne, potrąceniem oraz, jeżeli nie jest możliwe, przymusową windykacją.

2. Księgowy dokonuje windykacji kwoty poprzez potrącenie ich od równoważnych roszczeń, które Eurojust ma wobec dłużnika, który sam ma roszczenia wobec Eurojust, które są bezsporne, o ustalonej wysokości i wymagalne, pod warunkiem że potrącenie jest prawnie możliwe.

Artykuł 58

Księgowy we współpracy z właściwym intendentem może przyznać dodatkowy termin płatności wyłącznie na pisemny wniosek dłużnika, z należnym uzasadnieniem, o ile dwa następujące warunki są spełnione:

a)	dłużnik zobowiązuje się zapłacić odsetki według stawki określonej w przepisach wykonawczych do ogólnego rozporządzenia finansowego za cały przyznany dodatkowy okres, począwszy od dnia, w którym płatność stała się wymagalna;

b)	w celu ochrony praw Eurojust dłużnik dostarcza gwarancję finansową, obejmującą zarówno kwotę główną, jak i odsetki.

Sekcja 6 – Przepis szczególny mający zastosowanie do opłat i należności

Artykuł 59

W przypadku gdy Eurojust pobiera opłaty i należności określone w art. 5 lit. a), całościowy tymczasowy preliminarz takich opłat i należności sporządzany jest na początku każdego roku budżetowego. Ustalenie należności i windykacji zostanie przeprowadzone zgodnie z art. 53 i 58.

ROZDZIAŁ 5

Operacje po stronie wydatków

Artykuł 60

1. Wszystkie zobowiązania dotyczące wydatków są zaciągnięte oraz stwierdza się prawidłowość wszystkich wydatków oraz wszystkie wydatki zostają zatwierdzone i opłacone.

2. Wszystkie zobowiązania dotyczące wydatków poprzedzone są decyzją w sprawie finansowania. Powyższe postanowienie nie ma zastosowania do prac związanych ze sprawami.

3. Program pracy Eurojust jest równoważny do decyzji w sprawie finansowania dotyczącej czynności, które obejmuje, pod warunkiem że jest ona wyraźnie określona oraz że kryteria leżące u jej podstaw są precyzyjnie określone.

4. Środki administracyjne mogą być wykonywane bez wcześniejszej decyzji w sprawie finansowania.

Sekcja 1 – Zaciąganie zobowiązań finansowych

Artykuł 61

1. Zobowiązanie budżetowe jest operacją polegającą na rezerwacji środków niezbędnych do pokrycia kolejnych płatności będących następstwem zobowiązania prawnego.

2. Zobowiązanie prawne jest czynnością, poprzez którą właściwy intendent zaciąga lub ustanawia zobowiązanie, którego skutkiem jest obciążenie budżetu.

3. Zobowiązanie budżetowe ma charakter indywidualny, gdy beneficjent i kwota wydatku jest znana.

4. Zobowiązanie budżetowe ma charakter globalny, gdy przynajmniej jeden z elementów niezbędnych do określenia zobowiązania indywidualnego jest nieznany.

5. Zobowiązanie budżetowe ma charakter tymczasowy, gdy przeznaczone jest na pokrycie zwykłych wydatków administracyjnych, przy czym ani kwota wydatków, ani też finalny beneficjent nie są do końca znane.

Zobowiązanie budżetowe o charakterze tymczasowym wykonywane jest przez zawarcie jednego lub więcej indywidualnych zobowiązań prawnych, stanowiących podstawę uprawnienia do kolejnych płatności lub, w wyjątkowych przypadkach, odnoszących się do wydatków na zarządzanie personelem, bezpośrednio przez dokonanie płatności.

Artykuł 62

1. W odniesieniu do wszelkich środków, które mogą spowodować powstanie wydatków obciążających budżet, właściwy intendent musi najpierw zaciągnąć zobowiązanie budżetowe, zanim zaciągnie zobowiązanie prawne względem osób trzecich.

2. Indywidualne zobowiązania prawne odnoszące się do indywidualnych lub tymczasowych zobowiązań budżetowych zawierane są do dnia 31 grudnia roku n.

Pod koniec okresów określonych w akapicie pierwszym niewykorzystany bilans tych zobowiązań budżetowych zostaje anulowany przez właściwego intendenta.

3. Ostateczny termin realizacji zobowiązań prawnych z tytułu działań trwających dłużej niż jeden rok budżetowy oraz odpowiadających im zobowiązań budżetowych, z wyjątkiem wydatków personalnych, ustala się zgodnie z zasadą należytego zarządzania finansami.

Wszystkie części takich zobowiązań, które nie zostały wykonane w ciągu sześciu miesięcy następujących po tym terminie, zostają umorzone zgodnie z art. 11.

Artykuł 63

Przyjmując zobowiązania budżetowego, właściwy intendent dopilnowuje, aby:

a)	wydatek został zaliczony w ciężar prawidłowej pozycji budżetu;

b)	środki były dostępne;

c)	wydatki były zgodne z zasadami finansowymi Eurojust;

d)	przestrzegana była zasada należytego zarządzania finansami.

Sekcja 2 – Stwierdzanie prawidłowości wydatków

Artykuł 64

Stwierdzanie prawidłowości wydatków jest czynnością polegającą na tym, że właściwy intendent:

a)	weryfikuje istnienie roszczenia wierzyciela;

b)	weryfikuje warunki, na których płatność jest wymagalna;

c)	określa lub weryfikuje stan faktyczny i kwotę roszczenia.

Artykuł 65

1. Stwierdzanie prawidłowości wydatków oparte jest na dokumentach towarzyszących, potwierdzających tytuł wierzyciela do należności, na podstawie oświadczenia o usługach faktycznie zrealizowanych, dostawach faktycznie zrealizowanych lub pracach faktycznie wykonanych lub na podstawie innych dokumentów uzasadniających płatność.

2. Decyzja uzasadniająca wydatki wyrażona jest poprzez podpisanie przez właściwego intendenta dowodu kasowego „zatwierdzono do dokonania płatności”.

3. W systemach nieskomputeryzowanych „zatwierdzono do dokonania płatności” ma formę pieczęci, której towarzyszy podpis właściwego intendenta. W systemach skomputeryzowanych „zatwierdzono do dokonania płatności” ma formę potwierdzenia przy użyciu osobistego hasła właściwego intendenta.

Sekcja 3 – Zatwierdzanie wydatków

Artykuł 66

1. Zatwierdzanie wydatków jest czynnością, która polega na tym, że właściwy intendent poprzez wystawienie zlecenia płatniczego poleca księgowemu dokonanie płatności z tytułu wydatku, którego prawidłowość została przez niego stwierdzona.

2. Zlecenie zapłaty opatrzone jest datą i podpisane przez właściwego intendenta, a następnie przesłane księgowemu. Właściwy intendent przechowuje dokumenty towarzyszące zgodnie z art. 38 ust. 6.

3. W danym przypadku zleceniu zapłaty przesłanemu do księgowego towarzyszy dokument poświadczający, że towary zostały wpisane do wykazów, o których mowa w art. 90 ust. 1.

Sekcja 4 – Realizacja wydatków

Artykuł 67

1. Płatność wykonuje się po przedłożeniu dowodu, że dane działanie jest zgodne z przepisami aktu podstawowego w rozumieniu art. 49 ogólnego rozporządzenia finansowego, umowy lub porozumienia o udzieleniu dotacji oraz obejmuje jedną z następujących operacji:

a)	płatność całej należnej kwoty;

płatność należnej kwoty na jeden z następujących sposobów;

i)	finansowanie z góry, które może być podzielone na kilka płatności;

ii)	jedna lub kilka płatności zaliczkowych;

iii)	płatność salda należnych kwot.

Finansowanie z góry obciąża w całości lub w części płatności zaliczkowe.

Całość finansowania z góry i płatności zaliczkowych obciąża płatność sald.

2. W rachunkach należy dokonać rozróżnienia między różnymi rodzajami płatności, o których mowa w ust. 1, wówczas gdy są dokonywane.

Artykuł 68

Wydatki dokonywane są przez księgowego w granicach dostępnych środków finansowych.

Sekcja 5 – Terminy operacji po stronie wydatków

Artykuł 69

Uzasadnianie, zatwierdzanie i dokonywanie wydatków musi być realizowane w terminie określonym w przepisach wykonawczych do ogólnego rozporządzenia finansowego i zgodnie z nimi.

ROZDZIAŁ 6

Systemy informatyczne

Artykuł 70

W przypadku gdy operacje po stronie dochodów i wydatków są administrowane za pomocą systemów komputerowych, mogą być podpisywane z wykorzystaniem procedur przetworzonych komputerowo lub elektronicznych.

ROZDZIAŁ 7

Audytor wewnętrzny

Artykuł 71

Eurojust posiada stanowisko audytora wewnętrznego. Audytor wewnętrzny będzie wyznaczany i będzie wypełniać swoje obowiązki zgodnie z art. 38 ust. 2 i ust. 3 decyzji o Eurojust.

Artykuł 72

1. Audytor wewnętrzny niezależnie doradza Eurojust w sprawach związanych z zagrożeniem, poprzez wydawanie opinii na temat jakości systemu zarządzania i kontroli oraz przez wydawanie zaleceń mających na celu poprawę warunków wykonywania operacji oraz wspieranie należytego zarządzania finansami.

Jest on odpowiedzialny za:

a)	ocenę stosowności i skuteczności wewnętrznych systemów zarządzania oraz działania służb odnośnie do realizacji programów i działań poprzez odniesienie do związanych z nimi zagrożeń; oraz

b)	ocenę stosowności i jakości wewnętrznych systemów kontroli mających zastosowanie w każdej operacji związanej z wykonaniem budżetu.

2. Audytor wewnętrzny wykonuje swoje obowiązki w odniesieniu do wszystkich działań i służb Eurojust. Korzysta z pełnego i nieograniczonego dostępu do wszystkich informacji potrzebnych do wykonywania swoich obowiązków.

3. Audytor wewnętrzny składa Kolegium i dyrektorowi administracyjnemu sprawozdanie dotyczące wyników swoich badań, ustaleń, zebranych informacji i zaleceń. Zapewniają oni, aby działania podejmowane były zgodnie z zaleceniami wynikającymi z audytów.

4. Audytor wewnętrzny składa Eurojust roczne sprawozdanie z kontroli wewnętrznej, wykazujące między innymi liczbę i rodzaj przeprowadzonych kontroli wewnętrznych, zalecenia i działania podjęte zgodnie z tymi zaleceniami. Takie roczne sprawozdanie przedstawia również wszelkie problemy systemowe ujawnione przez wyspecjalizowany zespół ustanowiony na mocy art. 66 ust. 4 ogólnego rozporządzenia finansowego.

5. Każdego roku Eurojust przesyła organowi udzielającemu absolutorium oraz Komisji sprawozdanie sporządzone przez dyrektora administracyjnego, podsumowujące liczbę i rodzaj kontroli wewnętrznych przeprowadzonych przez audytora wewnętrznego oraz zalecenia i działania podjęte odnośnie do tych zaleceń.

6. Niniejszy artykuł nie ma zastosowania do prac i dokumentów związanych ze sprawami.

Artykuł 73

Odpowiedzialność wewnętrznego audytora za działania podjęte w związku z wykonywaniem obowiązków ustalona jest w przepisach wykonawczych do rozporządzenia finansowego Eurojust zgodnie z art. 87 ogólnego rozporządzenia finansowego.

TYTUŁ V

ZAMÓWIENIA PUBLICZNE

Artykuł 74

1. W zakresie zamówień publicznych zastosowanie mają odpowiednie przepisy ogólnego rozporządzenia finansowego i szczegółowe zasady wykonywania tego rozporządzenia.

2. Bez uszczerbku dla powyższych postanowień, Eurojust będzie uprawniony do dołączenia do lub skorzystania z procedur zamówień podejmowanych przez państwo przyjmujące, organ wspólnotowy lub organizację międzynarodową, pod warunkiem że w ramach procedur zamówienia stosowane będą normy zapewniające gwarancje zgodne z międzynarodowo uznawanymi normami, zwłaszcza w odniesieniu do przejrzystości, braku dyskryminacji i unikaniu konfliktu interesów.

3. Jedynie dyrektor administracyjny jest uprawniony do stwierdzania zgodności gwarancji z międzynarodowo uznawanymi normami.

TYTUŁ VI

DOTACJE PRZYZNAWANE PRZEZ EUROJUST

Artykuł 75

W przypadku gdy Eurojust przyznaje dotacje władzom publicznym na wykonanie zadań Eurojust zgodnie z art. 3 decyzji o Eurojust lub na wykonanie zadań Europejskiej Sieci Sądowej zgodnie z art. 26 ust. 2 lit. b) decyzji o Eurojust, zastosowanie mają odpowiednie przepisy ogólnego rozporządzenia finansowego.

TYTUŁ VII

PRZEDSTAWIANIE RACHUNKÓW I RACHUNKOWOŚĆ

ROZDZIAŁ 1

Przedstawianie rachunków

Artykuł 76

Roczne rachunki Eurojust obejmują:

a)	bilanse finansowe Eurojust;

b)	sprawozdania z wykonania budżetu. Rachunkom Eurojust towarzyszy sprawozdanie w sprawie zarządzania budżetem i finansami w ciągu roku.

Artykuł 77

Rachunki muszą być zgodne z zasadami, dokładne, wyczerpujące i muszą przedstawiać prawidłowo i rzetelnie:

a)	w zakresie bilansów finansowych – aktywa i pasywa, obciążenia i dochody, należności i zobowiązania niewykazane jako aktywa lub pasywa oraz przepływ środków pieniężnych;

b)	w zakresie sprawozdań z wykonania budżetu – operacje po stronie dochodów i wydatków.

Artykuł 78

Bilanse finansowe sporządza się zgodnie z ogólnie przyjętymi podstawowymi zasadami rachunkowości określonymi w przepisach wykonawczych do ogólnego rozporządzenia finansowego, a mianowicie:

a)	kontynuacja działalności;

b)	ostrożność;

c)	jednolite metody rachunkowości;

d)	porównywalność informacji;

e)	istotność;

f)	niestosowanie kompensat;

g)	przewaga stanu faktycznego nad stanem pozornym;

h)	rozliczanie przyszłych okresów.

Artykuł 79

1. Zgodnie z zasadą rozliczania przyszłych okresów bilanse finansowe wykazują rozchody i dochody na rok budżetowy, bez względu na termin zapłaty lub otrzymania kwoty.

2. Wartość aktywów i pasywów ustala się zgodnie z zasadami wyceny określonymi przez metody rachunkowości przewidzianymi w art. 132 ogólnego rozporządzenia finansowego.

Artykuł 80

1. Bilanse finansowe sporządzane w euro obejmują:

bilans i rachunek wyniku ekonomicznego, które przedstawiają aktywa i pasywa, sytuację finansową oraz wynik ekonomiczny na dzień 31 grudnia roku poprzedniego; są one sporządzone zgodnie ze strukturą ustaloną w dyrektywie Rady w sprawie rocznych sprawozdań finansowych niektórych typów spółek, z uwzględnieniem szczególnego charakteru działalności Eurojust;

b)	tabelę przepływu środków pieniężnych, wykazującą kwoty otrzymane i wydatkowane w ciągu roku oraz końcową sytuację finansową;

c)	sprawozdanie dotyczące zmian w kapitale przedstawiające szczegółowo podwyższenia i zmniejszenia w ciągu roku we wszystkich pozycjach kont kapitałowych.

2. Załącznik do bilansów finansowych uzupełnia i objaśnia informacje przedstawione w sprawozdaniach, o których mowa w ust. 1, oraz dostarcza wszelkich dodatkowych informacji zalecanych przez ogólnie przyjętą międzynarodową praktykę rachunkowości, w przypadku gdy takie informacje odnoszą się do działalności Eurojust.

Artykuł 81

Sprawozdania z wykonania budżetu sporządzane w euro obejmują:

a)	budżetowy rachunek wyniku, który przedstawia wszystkie operacje budżetowe po stronie dochodów i wydatków w danym roku; struktura, w jakiej jest prezentowany, jest taka sama jak struktura budżetu;

b)	załącznik do budżetowego rachunku wyniku, który uzupełnia i objaśnia informacje przedstawione w tym rachunku.

Artykuł 82

Księgowy przesyła księgowemu Komisji najpóźniej do dnia 1 marca następnego roku rachunki tymczasowe wraz ze sprawozdaniem z zarządzania budżetem i finansami za dany rok finansowy, tak aby księgowy Komisji mógł sporządzić skonsolidowane rachunki, jak przewidziano w art. 128 ogólnego rozporządzenia finansowego.

Artykuł 83

1. Trybunał Obrachunkowy najpóźniej do dnia 15 czerwca przedstawia uwagi na temat rachunków tymczasowych Eurojust.

2. Po otrzymaniu uwag Trybunału Obrachunkowego dotyczących rachunków tymczasowych Eurojust dyrektor administracyjny sporządza rachunki końcowe Eurojust na własną odpowiedzialność i przesyła je Kolegium, który wyraża opinię w sprawie tych rachunków.

3. Dyrektor administracyjny przesyła rachunki końcowe wraz z opinią Kolegium księgowemu Komisji oraz Trybunałowi Obrachunkowemu, Parlamentowi Europejskiemu i Radzie najpóźniej do dnia 1 lipca następnego roku; wyżej wymienione dokumenty będą przesłane w ciągu dwóch tygodni w przypadku otrzymania uwag Trybunału Obrachunkowego po dniu 15 czerwca.

4. Rachunki końcowe Eurojust zostają opublikowane w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich w dniu 31 października następnego roku budżetowego.

5. Dyrektor administracyjny przesyła Trybunałowi Obrachunkowemu odpowiedź na uwagi w rocznym sprawozdaniu najpóźniej do dnia 30 września.

ROZDZIAŁ 2

Rachunkowość

Sekcja 1 – Przepisy wspólne

Artykuł 84

1. System rachunkowości Eurojust jest systemem służącym do organizacji informacji dotyczących budżetu i finansów w taki sposób, aby dane mogły być wprowadzane, składane i rejestrowane.

2. Konta dzielą się na konta ogólne i budżetowe. Konta te prowadzone są w euro w układzie roku kalendarzowego.

3. Dane liczbowe na kontach ogólnych i budżetowych są przyjmowane z końcem roku budżetowego, tak aby można było przygotować sprawozdania, o których mowa w rozdziale 1.

4. Bez względu na ust. 2 i 3 intendent może prowadzić konta analityczne.

Artykuł 85

Zasady i metody rachunkowości oraz ujednolicony plan kont do zastosowania przez Eurojust przyjmowane są przez księgowego Komisji zgodnie z art. 133 ogólnego rozporządzenia finansowego.

Sekcja 2 – Konta ogólne

Artykuł 86

Na kontach ogólnych księgowane są w porządku chronologicznym i przy wykorzystaniu metody podwójnego zapisu wszelkie zdarzenia i operacje wpływające na sytuację ekonomiczną i finansową oraz aktywa i pasywa Eurojust.

Artykuł 87

1. Ruchy na kontach i salda ujmowane są w księgach rachunkowych.

2. Wszelkie zapisy księgowe, łącznie z wpisami korygującymi na kontach, oparte są na dokumentach towarzyszących, do których się odnoszą.

3. Systemy rachunkowości muszą umożliwiać zachowanie śladu wszystkich zapisów księgowych.

Artykuł 88

Księgowy Eurojust po zamknięciu roku budżetowego i do czasu przedstawienia końcowych rachunków wprowadza wszelkie zapisy korygujące, niepociągające za sobą żadnych wypłat ani wpłat w odniesieniu do tego roku, które są niezbędne do prawdziwego, rzetelnego i zgodnego z zasadami przedstawienia kont.

Sekcja 3 – Konta budżetowe

Artykuł 89

1. Konta budżetowe zapewniają szczegółową rejestrację wykonania budżetu.

2. Do celów ust. 1 konta budżetowe rejestrują wszystkie operacje budżetowe po stronie dochodów i wydatków przewidziane w tytule IV niniejszego rozporządzenia.

ROZDZIAŁ 3

Spis inwentarza

Artykuł 90

1. Eurojust prowadzi spis inwentarza wykazujący w układzie ilościowym i wartościowym stan rzeczowego majątku trwałego, wartości niematerialnych i prawnych oraz aktywów finansowych Eurojust według wzoru opracowanego przez księgowego Komisji.

Eurojust sprawdza, czy zapisy w spisie inwentarza są zgodne ze stanem faktycznym.

2. Sprzedaż majątku ruchomego wymaga zamieszczenia odpowiednich ogłoszeń.

TYTUŁ VIII

KONTROLA ZEWNĘTRZNA I UDZIELENIE ABSOLUTORIUM

ROZDZIAŁ 1

Kontrola zewnętrzna

Artykuł 91

Trybunał Obrachunkowy kontroluje rachunki Eurojust zgodnie z art. 248 Traktatu WE.

Artykuł 92

1. Eurojust przesyła Trybunałowi Obrachunkowemu budżet w formie ostatecznie uchwalonej. Eurojust, tak szybko jak to możliwe, powiadamia Trybunał Obrachunkowy o wszelkich decyzjach i aktach przyjętych na podstawie art. 10, 14, 19 i 23.

2. Eurojust przesyła Trybunałowi Obrachunkowemu wewnętrzne zasady finansowe, które przyjął.

3. Trybunał Obrachunkowy informowany jest o wyznaczeniu intendentów, księgowych i administratorów środków zaliczkowych oraz o decyzjach dotyczących przekazania uprawnień na mocy art. 34, art. 43 ust. 1 i 4 oraz art. 44.

Artykuł 93

Kontrola prowadzona przez Trybunał Obrachunkowy jest regulowana przez art. 139–144 ogólnego rozporządzenia finansowego. Kontrola będzie przeprowadzana w sposób gwarantujący ochronę danych sensytywnych związanych ze sprawami.

ROZDZIAŁ 2

Absolutorium

Artykuł 94

1. Parlament Europejski na zalecenie Rady w terminie do dnia 30 kwietnia roku n+2 udziela dyrektorowi administracyjnemu absolutorium z wykonania budżetu za rok n.

2. Jeżeli termin przewidziany w ust. 1 nie może być dotrzymany, Parlament Europejski lub Rada powiadamia dyrektora administracyjnego o przyczynach opóźnienia.

3. Jeśli Parlament Europejski opóźni wydanie decyzji o udzieleniu absolutorium, dyrektor administracyjny dołoży wszelkich starań w celu jak najszybszego podjęcia środków zmierzających do usunięcia lub ułatwienia usunięcia przeszkód w podjęciu tej decyzji.

Artykuł 95

1. Decyzja o udzieleniu absolutorium obejmuje rachunki wszystkich dochodów i wydatków Eurojust, wynikający z nich bilans oraz aktywa i pasywa Eurojust wykazane w bilansie.

2. W celu udzielenia absolutorium Parlament Europejski, po wykonaniu tych czynności przez Radę, bada rachunki i bilans finansowy Eurojust. Parlament Europejski bada również roczne sprawozdanie Trybunału Obrachunkowego wraz z odpowiedziami dyrektora administracyjnego Eurojust, wszelkie odpowiednie sprawozdania specjalne Trybunału Obrachunkowego odnoszące się do danego roku budżetowego oraz oświadczenie Trybunału Obrachunkowego o wiarygodności oraz zgodność z prawem i prawidłowość operacji leżących u ich podstaw.

3. Dyrektor administracyjny przedkłada Parlamentowi Europejskiemu, na jego wniosek, wszelkie informacje niezbędne do sprawnego zastosowania procedury udzielania absolutorium za dany rok, zgodnie z art. 146 ust. 3 ogólnego rozporządzenia finansowego.

Artykuł 96

1. Dyrektor administracyjny podejmuje wszelkie właściwe działania w celu uwzględnienia uwag towarzyszących decyzjom Parlamentu Europejskiego o absolutorium, jak również komentarzy towarzyszących zaleceniu odnoszącemu się do absolutorium przyjętego przez Radę, z uwzględnieniem zadań Eurojust.

2. Na żądanie Parlamentu Europejskiego lub Rady dyrektor administracyjny składa sprawozdanie co do środków podjętych w kontekście tych uwag i komentarzy. Przesyła on jego odpis Komisji oraz Trybunałowi Obrachunkowemu.

TYTUŁ IX

PRZEPISY PRZEJŚCIOWE I KOŃCOWE

Artykuł 97

1. Artykuły 40 i 72 ust. 5 mają po raz pierwszy zastosowanie od roku budżetowego 2003.

2. Terminy, o których mowa w art. 83, stosuje się po raz pierwszy w odniesieniu do roku budżetowego 2005.

Dla lat wcześniejszych terminy te przedstawiają się następująco:

a)	15 września dla art. 83 ust. 3;

b)	30 listopada dla art. 83 ust. 4;

c)	31 października dla art. 83 ust. 5.

Artykuł 98

Parlament Europejski, Rada i Komisja są uprawnione do uzyskania wszelkich niezbędnych informacji lub wyjaśnień dotyczących spraw budżetowych w dziedzinach podlegających ich kompetencji.

Artykuł 99

Na wniosek dyrektora administracyjnego Kolegium w zakresie, w jakim jest to niezbędne, przyjmuje szczegółowe zasady wykonywania rozporządzenia finansowego Eurojust.

Artykuł 100

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Sporządzono w Hadze, dnia 20 kwietnia 2006 r.

Przewodniczący Kolegium

M. G. KENNEDY

(1) Dz.U. L 63 z 6.3.2002, str. 1. Decyzja ostatnio zmieniona decyzją 2003/659/WSiSW (Dz.U. L 245 z 29.9.2003, str. 44).

(2) Dz.U. L 248 z 16.9.2002, str. 1.

(3) Dz.U. L 357 z 31.12.2002, str. 72.

(4) Dz.U. L 357 z 31.12.2002, str. 1.

		ISSN 1725-5139
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		L 226

Wydanie polskie	Legislacja	Tom 50 30 sierpnia 2007

Spis treści		I Akty przyjęte na mocy Traktatów WE/Euratom, których publikacja jest obowiązkowa	Strona
		ROZPORZĄDZENIA
		Rozporządzenie Komisji (WE) nr 997/2007 z dnia 29 sierpnia 2007 r. ustanawiające standardowe wartości w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw	1
	*	Rozporządzenie Komisji (WE) nr 998/2007 z dnia 28 sierpnia 2007 r. ustanawiające zakaz połowów dorsza w wodach Norwegii obszaru ICES I oraz II przez statki pływające pod banderą Francji	3
	*	Rozporządzenie Komisji (WE) nr 999/2007 z dnia 28 sierpnia 2007 r. ustanawiające zakaz połowów tuńczyka błękitnopłetwego w Oceanie Atlantyckim, na wschód od 45° długości geograficznej zachodniej, oraz w Morzu Śródziemnym przez statki pływające pod banderą Włoch	5
	*	Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1000/2007 z dnia 29 sierpnia 2007 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 831/2002 wykonujące rozporządzenie Rady (WE) nr 322/97 w sprawie statystyki Wspólnoty, dotyczące dostępu do poufnych danych do celów naukowych ( 1 )	7
	*	Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1001/2007 z dnia 29 sierpnia 2007 r. zmieniające rozporządzenia (WE) nr 800/1999 i (WE) nr 2090/2002 w odniesieniu do kontroli w ramach refundacji wywozowych do produktów rolnych	9
	*	Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1002/2007 z dnia 29 sierpnia 2007 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 2184/96 dotyczącego przywozu do Wspólnoty ryżu pochodzącego i sprowadzanego z Egiptu	15
		DYREKTYWY
	*	Dyrektywa Komisji 2007/53/WE z dnia 29 sierpnia 2007 r. zmieniająca dyrektywę Rady 76/768/EWG dotyczącą produktów kosmetycznych w celu dostosowania jej załącznika III ze względu na postęp techniczny ( 1 )	19
	*	Dyrektywa Komisji 2007/54/WE z dnia 29 sierpnia 2007 r. zmieniająca dyrektywę Rady 76/768/EWG dotyczącą produktów kosmetycznych w celu dostosowania jej załączników II i III do postępu technicznego ( 1 )	21

	III Akty przyjęte na mocy Traktatu UE
	AKTY PRZYJĘTE NA MOCY TYTUŁU VI TRAKTATU UE
*	Rozporządzenie finansowe mające zastosowanie do Eurojust	30

(EUR/100 kg)
Kod CN	Kod krajów trzecich (1)	Standardowa wartość w przywozie
0702 00 00	MK	15,7
	TR	85,9
	XS	28,3
	ZZ	43,3
0707 00 05	TR	134,7
0707 00 05	ZZ	134,7
0709 90 70	TR	83,4
0709 90 70	ZZ	83,4
0805 50 10	AR	55,6
	UY	40,4
	ZA	59,1
	ZZ	51,7
0806 10 10	EG	157,6
	TR	94,6
	ZZ	126,1
0808 10 80	AR	52,9
	AU	166,3
	BR	77,5
	CL	82,7
	CN	72,8
	NZ	91,3
	US	99,5
	ZA	87,0
	ZZ	91,3
0808 20 50	AR	46,9
	TR	129,5
	ZA	83,7
	ZZ	86,7
0809 30 10, 0809 30 90	TR	144,4
	US	222,5
	ZZ	183,5
0809 40 05	BA	41,3
	IL	89,0
	MK	44,8
	TR	78,6
	ZZ	63,4

Nr	27
Państwo członkowskie	Francja
Stado	COD/1N2AB.
Gatunek	Dorsz (Gadus morhua)
Obszar	Wody Norwegii obszaru ICES I oraz II
Data	24 lipca 2007

	II Akty przyjęte na mocy Traktatów WE/Euratom, których publikacja nie jest obowiązkowa
	DECYZJE
	Komisja
	2007/593/WE
*	Decyzja Komisji z dnia 27 sierpnia 2007 r. w sprawie przyznania Irlandii i Zjednoczonemu Królestwu dodatkowych dni na morzu na potrzeby pilotażowego projektu zwiększenia danych zgodnie z załącznikiem IIA do rozporządzenia Rady (WE) nr 41/2007 (notyfikowana jako dokument nr C(2007) 3983)	28

Nr	22
Państwo członkowskie	Włochy
Stado	BFT/AE045W
Gatunek	Tuńczyk błękitnopłetwy (Thunnus thynnus)
Obszar	Ocean Atlantycki, na wschód od 45° długości geograficznej zachodniej, oraz Morze Śródziemne
Data	24 lipca 2007 r.