ISSN 1725-5139 |
||
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 205 |
|
Wydanie polskie |
Legislacja |
Tom 50 |
Spis treści |
|
I Akty przyjęte na mocy Traktatów WE/Euratom, których publikacja jest obowiązkowa |
Strona |
|
|
ROZPORZĄDZENIA |
|
|
* |
||
|
* |
||
|
|
II Akty przyjęte na mocy Traktatów WE/Euratom, których publikacja nie jest obowiązkowa |
|
|
|
DECYZJE |
|
|
|
Rada |
|
|
|
2007/532/WE |
|
|
* |
||
|
|
III Akty przyjęte na mocy Traktatu UE |
|
|
|
AKTY PRZYJĘTE NA MOCY TYTUŁU VI TRAKTATU UE |
|
|
* |
PL |
Akty, których tytuły wydrukowano zwykłą czcionką, odnoszą się do bieżącego zarządzania sprawami rolnictwa i generalnie zachowują ważność przez określony czas. Tytuły wszystkich innych aktów poprzedza gwiazdka, a drukuje się je czcionką pogrubioną. |
I Akty przyjęte na mocy Traktatów WE/Euratom, których publikacja jest obowiązkowa
ROZPORZĄDZENIA
7.8.2007 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 205/1 |
ROZPORZĄDZENIE RADY (WE) NR 893/2007
z dnia 23 lipca 2007 r.
w sprawie zawarcia Umowy o partnerstwie w sprawie połowów między Wspólnotą Europejską, z jednej strony, a Republiką Kiribati, z drugiej strony
RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 37 w powiązaniu z art. 300 ust. 2 i art. 300 ust. 3 akapit pierwszy,
uwzględniając wniosek Komisji,
uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
Wspólnota wynegocjowała z Republiką Kiribati Umowę o partnerstwie w sprawie połowów przewidującą możliwość prowadzenia przez statki Wspólnoty połowów na wodach objętych zwierzchnictwem i jurysdykcją Kiribati w odniesieniu do rybołówstwa. |
(2) |
W wyniku negocjacji dnia 19 lipca 2006 r. parafowano nową Umowę o partnerstwie w sprawie połowów. |
(3) |
W interesie Wspólnoty leży zatwierdzenie tej Umowy. |
(4) |
Należy określić metodę przydzielania wielkości dopuszczalnych połowów poszczególnym państwom członkowskim, |
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Artykuł 1
Niniejszym zatwierdza się w imieniu Wspólnoty Umowę o partnerstwie w sprawie połowów między Wspólnotą Europejską, z jednej strony, a Republiką Kiribati, z drugiej strony.
Tekst Umowy stanowi załącznik do niniejszego rozporządzenia.
Artykuł 2
Wielkości dopuszczalne połowów, określone w Protokole do Umowy, zostają podzielone między państwami członkowskimi w sposób następujący:
|
Francja: Hiszpania: |
27 % dostępnych licencji 73 % dostępnych licencji |
||
|
Hiszpania: Portugalia: |
6 statków 6 statków |
Jeżeli wnioski o licencje z tych państw członkowskich nie wyczerpują wszystkich wielkości dopuszczalnych połowów ustalonych w Protokole, Komisja może rozpatrzyć wnioski o licencje z jakiegokolwiek innego państwa członkowskiego.
Artykuł 3
Państwa członkowskie, których statki prowadzą połowy na mocy Umowy, o której mowa w art. 1, powiadamiają Komisję o ilościach zasobów każdego rodzaju złowionych w strefie połowowej Kiribati zgodnie rozporządzeniem Komisji (WE) nr 500/2001 z dnia 14 marca 2001 r. w sprawie ustanowienia szczegółowych zasad stosowania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2847/93 w odniesieniu do monitorowania połowów statków rybackich Wspólnoty na wodach państw trzecich i na pełnym morzu (1).
Artykuł 4
Niniejszym upoważnia się Przewodniczącego Rady do wyznaczenia osoby lub osób umocowanych do podpisania Umowy, tak aby stała się ona wiążąca dla Wspólnoty.
Artykuł 5
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie siódmego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
Sporządzono w Brukseli dnia 23 lipca 2007 r.
W imieniu Rady
L. AMADO
Przewodniczący
(1) Dz.U. L 73 z 15.3.2001, str. 8.
UMOWA O PARTNERSTWIE
w sprawie połowów między Wspólnotą Europejską, z jednej strony, a Republiką Kiribati, z drugiej strony
WSPÓLNOTA EUROPEJSKA, zwana dalej „Wspólnotą”,
z jednej strony,
oraz
REPUBLIKA KIRIBATI, zwana dalej „Kiribati”,
z drugiej strony,
zwane dalej „Stronami”,
UWZGLĘDNIAJĄC ścisłą współpracę między Wspólnotą a Kiribati, w szczególności w kontekście Umowy z Kotonu, oraz ich wspólne pragnienie dalszego rozwijania tych stosunków,
UWZGLĘDNIAJĄC pragnienie obu Stron dotyczące wspierania racjonalnej eksploatacji swoich zasobów połowowych w drodze wzmożonej współpracy,
BIORĄC POD UWAGĘ Konwencję Narodów Zjednoczonych o prawie morza oraz Porozumienie Narodów Zjednoczonych w sprawie zasobów rybnych,
UZNAJĄC, że Kiribati wykonuje władzę suwerenną lub jurysdykcję w strefie rozciągającej się do 200 mil morskich, licząc od linii podstawowych zgodnie z Konwencją Narodów Zjednoczonych o prawie morza,
MAJĄC ŚWIADOMOŚĆ znaczenia zasad ustanowionych w Kodeksie postępowania odpowiedzialnego rybołówstwa przyjętym na konferencji FAO w 1995 r.,
ZDECYDOWANE współpracować we wspólnym interesie na rzecz wprowadzenia odpowiedzialnego rybołówstwa w celu zapewnienia długotrwałej ochrony i zrównoważonego wykorzystywania żywych zasobów morskich,
PRZEKONANE, że taka współpraca musi przyjąć formę inicjatyw i środków, które podejmowane wspólnie lub niezależnie przez każdą ze Stron będą się wzajemnie uzupełniać, zapewniając spójność polityk i współdziałanie podejmowanych starań,
ZDECYDOWANE ustanowić w tym celu dialog w celu określenia sektorowej polityki w dziedzinie rybołówstwa, przyjętej przez rząd Kiribati, oraz ustalić stosowne środki gwarantujące skuteczne wdrażanie tej polityki oraz zaangażowanie podmiotów gospodarczych i społeczeństwa w jej realizację,
PRAGNĄC ustanowić zasady i warunki regulujące działalność połowową statków Wspólnoty na wodach Kiribati oraz wsparcie Wspólnoty dla wprowadzenia odpowiedzialnego rybołówstwa na tych wodach,
ZDECYDOWANE nawiązać bliższą współpracę gospodarczą w zakresie rybołówstwa i działań pokrewnych poprzez wprowadzenie i rozwój wspólnych przedsięwzięć, w które zaangażują się przedsiębiorstwa obu Stron,
NINIEJSZYM POSTANAWIAJĄ, CO NASTĘPUJE:
Artykuł 1
Zakres
Niniejsza Umowa ustanawia zasady, przepisy i procedury regulujące:
a) |
gospodarczą, finansową i naukowo-techniczną współpracę w dziedzinie rybołówstwa, mającą na celu wspieranie odpowiedzialnego rybołówstwa w strefach połowowych Kiribati, gwarantującą ochronę i zrównoważone wykorzystywanie zasobów połowowych oraz rozwój sektora rybołówstwa w Kiribati; |
b) |
warunki dostępu wspólnotowych statków rybackich do wód Kiribati; |
c) |
współpracę dotyczącą rozwiązań w zakresie kontroli połowów w obszarach połowowych Kiribati, mających gwarantować spełnienie wyżej opisanych zasad i warunków, skuteczność środków gwarantujących ochronę zasobów rybnych i zarządzanie nimi oraz zwalczanie nielegalnych, niezgłoszonych i nieuregulowanych połowów; |
d) |
współpracę między przedsiębiorstwami w celu rozwoju działalności gospodarczej w sektorze rybołówstwa i działań pokrewnych, we wspólnym interesie Stron. |
Artykuł 2
Definicje
Do celów niniejszej Umowy:
a) |
„organy Kiribati” oznaczają rząd Kiribati; |
b) |
„organy Wspólnoty” oznaczają Komisję Europejską; |
c) |
„wody Kiribati” oznaczają wody podlegające w dziedzinie rybołówstwa zwierzchnictwu lub jurysdykcji Kiribati; |
d) |
„rybołówstwo” oznacza faktyczne łowienie ryb, połowy, odławianie, zabijanie lub pozyskiwanie ryb, lub próby takiego działania, i obejmuje wszelkie inne przedsięwzięcia, co do których można zasadnie zakładać, że mają na celu łowienie ryb, połowy, odławianie, zabijanie lub pozyskiwanie ryb, lub każde działanie wspierające lub przygotowujące którekolwiek z wyżej wymienionych działań; |
e) |
„statek rybacki” oznacza każdy statek wykorzystywany lub przystosowany do wykorzystania w połowach przemysłowych, w tym jednostki pływające, statki pomocnicze, śmigłowce i lekkie samoloty wykorzystywane w operacjach połowowych; |
f) |
„statek wspólnotowy” oznacza statek rybacki pływający pod banderą państwa członkowskiego Wspólnoty i zarejestrowany we Wspólnocie; |
g) |
„wspólne przedsiębiorstwo” oznacza przedsiębiorstwo prowadzące działalność komercyjną związaną z rybołówstwem lub działaniami pokrewnymi, założone w Kiribati przez właścicieli statków lub przedsiębiorstwa krajowe z państw Stron; |
h) |
„Wspólny Komitet” oznacza komitet złożony z przedstawicieli Wspólnoty i Kiribati, którego funkcje opisano w art. 9 niniejszej Umowy; |
i) |
„przeładunek” oznacza transfer części lub całości połowu statku rybackiego na inny statek rybacki w porcie; |
j) |
„armator” oznacza osobę prawnie odpowiedzialną za statek rybacki, pływający pod jej kierunkiem i kontrolą; |
k) |
„marynarze AKP” oznaczają marynarzy będących obywatelami państwa spoza Europy, które jest sygnatariuszem Umowy z Kotonu. W związku z tym marynarz z Kiribati jest marynarzem AKP. |
Artykuł 3
Zasady i cele związane z wprowadzaniem w życie niniejszej Umowy
1. Niniejszym Strony zobowiązują się do wspierania odpowiedzialnego rybołówstwa na wodach Kiribati, opartych na zasadach ustanowionych w kodeksie odpowiedzialnego rybołówstwa przyjętym na konferencji FAO i zasadzie niedyskryminowania różnych flot znajdujących się na tych wodach, bez naruszenia porozumień zawartych pomiędzy krajami rozwijającymi się w ramach jednego regionu geograficznego, włącznie z wzajemnymi umowami połowowymi.
2. Strony podejmują współpracę mającą na celu monitorowanie wyników wykonania sektorowej polityki rybołówstwa przyjętej przez rząd Kiribati i podejmują dialog polityczny dotyczący niezbędnych reform. Strony prowadzą konsultacje w celu ewentualnego przyjęcia środków w tym zakresie.
3. Strony współpracują także w zakresie dokonywania ocen środków, programów i działań realizowanych na podstawie postanowień niniejszej Umowy. Wyniki ocen będą analizowane przez Wspólny Komitet przewidziany w art. 9.
4. Strony zobowiązują się do zagwarantowania, że postanowienia niniejszej Umowy zostaną wprowadzone w życie zgodnie z zasadami ładu gospodarczego i społecznego, z uwzględnieniem stanu zasobów rybnych.
5. Zatrudnienie marynarzy z Kiribati lub marynarzy AKP na statkach wspólnotowych reguluje Deklaracja Międzynarodowej Organizacji Pracy (MOP) w sprawie podstawowych zasad i praw w pracy, której przepisy stosuje się z mocy prawa do umów o pracę oraz ogólnych warunków zatrudnienia. Dotyczy to w szczególności swobody zrzeszania się i skutecznego uznawania prawa do prowadzenia sporów zbiorowych oraz zniesienia dyskryminacji w odniesieniu do zatrudnienia i zawodu.
Artykuł 4
Współpraca naukowa
1. W okresie obowiązywania niniejszej Umowy Wspólnota i Kiribati monitorują stan zasobów w strefie połowowej Kiribati.
2. W oparciu o najlepsze dostępne opinie naukowe Strony prowadzą konsultacje w ramach Wspólnego Komitetu, o którym mowa w art. 9, i — jeżeli jest to konieczne oraz na mocy wspólnego porozumienia — podejmują kroki w celu zapewnienia zrównoważonego zarządzania zasobami połowowymi.
3. Strony prowadzą konsultacje, bezpośrednio lub w ramach zainteresowanych organizacji regionalnych i międzynarodowych, w celu zarządzania żywymi zasobami daleko migrującymi w regionie i ich ochrony oraz współpracy w zakresie badań naukowych.
Artykuł 5
Dostęp statków wspólnotowych do łowisk na wodach Kiribati
1. Kiribati wyraża zgodę na podejmowanie przez statki wspólnotowe działań połowowych w jej strefie połowowej zgodnie z niniejszą Umową oraz Protokołem i załącznikiem do niniejszej Umowy.
2. Działania połowowe regulowane niniejszą Umową podlegają przepisom ustawowym i wykonawczym obowiązującym w Kiribati. Organy Kiribati powiadamiają Wspólnotę o wszelkich zmianach wprowadzanych do wspomnianego ustawodawstwa, jak również o każdym innym ustawodawstwie mogącym wpływać na ustawodawstwo w zakresie rybołówstwa.
3. Kiribati jest odpowiedzialne za skuteczne stosowanie postanowień dotyczących monitorowania połowów przewidzianych w Protokole. Statki wspólnotowe współpracują z organami Kiribati odpowiedzialnymi za takie monitorowanie. Kroki podejmowane przez Kiribati w celu regulacji połowów w interesie ochrony zasobów połowowych są oparte na obiektywnych i naukowych kryteriach oraz na ostrożnym podejściu. Stosuje się je w odniesieniu do statków wspólnotowych, statków Kiribati i innych, bez naruszenia umów zawartych między krajami rozwijającymi się w ramach jednego regionu geograficznego, włączając wzajemne umowy połowowe.
4. Wspólnota zobowiązuje się do podjęcia wszelkich odpowiednich kroków w celu zapewnienia przestrzegania przez jej statki postanowień niniejszej Umowy, jak też ustawodawstwa dotyczącego połowów na wodach, które podlegają jurysdykcji Kiribati.
Artykuł 6
Licencje
1. Statki wspólnotowe mogą dokonywać połowów w strefie połowowej Kiribati, jedynie jeżeli posiadają ważną licencję połowową wydaną na mocy niniejszej Umowy.
2. Procedura uzyskiwania licencji połowowej dla statku, obowiązujące podatki i metoda płatności mające zastosowanie do armatora określone są w załączniku do Protokołu.
Artykuł 7
Rekompensata finansowa
1. Wspólnota, zgodnie z warunkami określonymi w Protokole i załącznikach do niniejszej Umowy, przekazuje rekompensatę finansową na rzecz Kiribati. Wspomniana jednorazowa rekompensata składa się z dwóch powiązanych elementów, a mianowicie:
a) |
dostępu statków wspólnotowych do łowisk Kiribati; oraz |
b) |
wsparcia finansowego Wspólnoty na rzecz wspierania odpowiedzialnego rybołówstwa i zrównoważonego wykorzystania zasobów połowowych na wodach Kiribati. |
2. Część rekompensaty finansowej, o której mowa w powyższym ustępie, jest określana i zarządzana w oparciu o cele, które zostały ustalone za porozumieniem Stron zgodnie z Protokołem i które będą realizowane w ramach sektorowej polityki rybołówstwa opracowanej przez rząd Kiribati zgodnie z rocznym i wieloletnim programem realizacji tej polityki.
3. Rekompensata finansowa wpłacana jest przez Wspólnotę raz na rok zgodnie z zasadami określonymi w Protokole, z zastrzeżeniem postanowień niniejszej Umowy i Protokołu dotyczących ewentualnej zmiany kwoty rekompensaty w następstwie jednej z poniższych sytuacji:
a) |
nadzwyczajnych okoliczności, innych niż przyczyny naturalne, w wyniku których działalność połowowa na wodach terytorialnych Kiribati jest niemożliwa; |
b) |
zmniejszenia wielkości dopuszczalnych połowów przyznanych statkom wspólnotowym na mocy porozumienia Stron w celach związanych z zarządzaniem zasobami, w przypadku gdy w świetle najlepszych dostępnych opinii naukowych jest ono niezbędne dla ochrony i zrównoważonego wykorzystania zasobów; |
c) |
zwiększenia wielkości dopuszczalnych połowów przyznanych statkom wspólnotowym, ustalonego na mocy porozumienia Stron, w przypadku gdy z najlepszych dostępnych opinii naukowych wynika, że stan zasobów na to pozwala; |
d) |
ponownej oceny warunków wsparcia finansowego Wspólnoty na rzecz wdrażania sektorowej polityki rybołówstwa w Kiribati, jeżeli uzasadniają to stwierdzone przez obie Strony wyniki planu rocznego i wieloletniego; |
e) |
rozwiązania niniejszej Umowy zgodnie z jej art. 12; |
f) |
zawieszenia stosowania niniejszej Umowy zgodnie z jej art. 13. |
Artykuł 8
Promowanie współpracy między podmiotami gospodarczymi i w społeczeństwie obywatelskim
1. Strony promują współpracę gospodarczą i naukowo-techniczną w sektorze rybołówstwa i w sektorach pokrewnych. Strony porozumiewają się ze sobą w sprawach związanych z koordynacją różnych działań podejmowanych w tych dziedzinach.
2. Strony zachęcają do wymiany informacji w zakresie technik i sprzętu połowowego, metod konserwacji i przetwarzania przemysłowego produktów rybołówstwa.
3. Strony podejmują starania w celu stworzenia korzystnych warunków dla promowania technicznych, gospodarczych i handlowych relacji między przedsiębiorstwami z krajów Stron, poprzez zachęcanie do stwarzania klimatu przyjaznego dla rozwoju działalności gospodarczej i inwestycji.
4. Obie Strony zobowiązują się do wdrożenia planu działania między podmiotami z Kiribati i podmiotami wspólnotowymi, zmierzającego do zwiększania lokalnych wyładunków ze statków wspólnotowych.
5. W szczególności Strony zachęcają do zakładania wspólnych przedsiębiorstw w ich wspólnym interesie zgodnie z obowiązującymi przepisami ustawodawstwa Kiribati i obowiązującym prawodawstwem wspólnotowym.
Artykuł 9
Wspólny Komitet
1. Wprowadzanie w życie niniejszej Umowy nadzoruje utworzony w tym celu Wspólny Komitet. Wspólny Komitet pełni następujące funkcje:
a) |
kontrola wykonania, interpretacji i stosowania niniejszej Umowy, w szczególności określanie rocznego i wieloletniego planu, o którym mowa w art. 7 ust. 2, i ocena jego wdrożenia; |
b) |
zapewnianie koniecznej współpracy w sprawach leżących we wspólnym interesie Stron, związanych z rybołówstwem; |
c) |
działanie w charakterze forum polubownego rozwiązywania sporów związanych z interpretacją lub stosowaniem niniejszej Umowy; |
d) |
w razie konieczności, ponowna ocena poziomu wielkości dopuszczalnych połowów i związanej z nimi rekompensaty finansowej; |
e) |
wszelkie inne funkcje uzgodnione przez Strony w drodze wzajemnego porozumienia. |
2. Wspólny Komitet zbiera się zasadniczo raz w roku, przemiennie we Wspólnocie i w Kiribati, lub w innym miejscu ustalonym przez Strony, a przewodniczy mu Strona będąca gospodarzem posiedzenia. Na wniosek dowolnej ze Stron Komitet zbiera się na posiedzeniu specjalnym.
Artykuł 10
Obszar geograficzny obowiązywania Umowy
Niniejsza Umowa ma zastosowanie, z jednej strony, do terytoriów, na których ma zastosowanie Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, na warunkach ustanowionych w tym Traktacie oraz, z drugiej strony, do terytorium Kiribati.
Artykuł 11
Okres obowiązywania
Niniejsza Umowa obowiązuje przez sześć lat, począwszy od daty jej wejścia w życie; jeśli żadna ze Stron nie wypowie Umowy zgodnie z art. 12, jest ona przedłużana w sposób automatyczny na kolejne sześcioletnie okresy.
Artykuł 12
Wypowiedzenie
1. Każda ze Stron może wypowiedzieć niniejszą Umowę w przypadku zaistnienia nadzwyczajnych okoliczności, takich jak degradacja zasobów, których dotyczy Umowa, odkrycie zmniejszonego poziomu wykorzystania wielkości dopuszczalnych połowów przyznanych statkom wspólnotowym lub niedotrzymanie przez jedną ze Stron zobowiązań w zakresie zwalczania nielegalnych, niezgłoszonych lub nieuregulowanych połowów.
2. Strona wypowiadająca Umowę powiadamia drugą Stronę o swoim zamiarze wypowiedzenia Umowy na piśmie co najmniej sześć miesięcy przed terminem wygaśnięcia pierwszego lub każdego kolejnego okresu obowiązywania Umowy.
3. Wysłanie powiadomienia, o którym mowa w poprzednim ustępie, oznacza rozpoczęcie konsultacji przez Strony.
4. Kwota rekompensaty finansowej, o której mowa w art. 7, za rok, w którym rozwiązanie Umowy staje się skuteczne, zostanie odpowiednio zmniejszona pro rata temporis.
Artykuł 13
Zawieszenie
1. Stosowanie niniejszej Umowy może zostać zawieszone na wniosek jednej ze Stron w przypadku zaistnienia poważnych sporów dotyczących stosowania postanowień Umowy. Strona, która występuje o zawieszenie stosowania Umowy, powiadamia o swoim zamiarze na piśmie na co najmniej trzy miesiące przed planowanym wejściem w życie zawieszenia. Po otrzymaniu takiego powiadomienia Strony przystępują do konsultacji mających na celu polubowne rozstrzygnięcie sporu.
2. Płatność rekompensaty finansowej, o której mowa w art. 7, zostaje zmniejszona proporcjonalnie i pro rata temporis, odpowiednio do okresu zawieszenia.
Artykuł 14
Protokół i załącznik
Protokół i załącznik stanowią integralną część niniejszej Umowy.
Artykuł 15
Obowiązujące przepisy prawa krajowego
Działalność wspólnotowych statków rybackich, dokonujących połowów na wodach Kiribati, podlega ustawodawstwu obowiązującemu w Kiribati, chyba że niniejsza Umowa, Protokół i załącznik oraz dodatki do niego stanowią inaczej.
Artykuł 16
Klauzula przeglądu
W trzecim roku stosowania niniejszej Umowy Strony mogą dokonać przeglądu postanowień Umowy, a także, jeśli konieczne, dokonać zmian.
Artykuł 17
Uchylenie
Z dniem jej wejścia w życie niniejsza umowa uchyla i zastępuje Umowę między Europejską Wspólnotą Gospodarczą a Republiką Kiribati w sprawie połowów na wodach przybrzeżnych Kiribati z dnia 16 września 2003 r.
Artykuł 18
Wejście w życie
Niniejsza Umowa, sporządzona w dwóch egzemplarzach w językach angielskim, bułgarskim, czeskim, duńskim, estońskim, fińskim, francuskim, greckim, hiszpańskim, litewskim, łotewskim, maltańskim, niderlandzkim, niemieckim, polskim, portugalskim, rumuńskim, słowackim, słoweńskim, szwedzkim, węgierskim i włoskim, przy czym każdy z tych tekstów jest jednakowo autentyczny, wchodzi w życie z dniem wzajemnego przekazania przez Strony powiadomień o zakończeniu odpowiednich procedur.
PROTOKÓŁ
określający wielkości dopuszczalnych połowóworaz rekompensatę finansową przewidziane w umowie między Wspólnotą Europejską a Republiką Kiribati na okres od dnia 16 września 2006 r. do dnia 15 września 2012 r.
Artykuł 1
Okres stosowania i wielkości dopuszczalnych połowów
1. Kiribati, na podstawie art. 6 umowy, przyznaje roczne licencje połowowe wspólnotowym statkom do połowu tuńczyka, zgodnie z limitami ustanowionymi w Porozumieniu z Palau dotyczącym zarządzania połowami prowadzonymi przez sejnery na zachodnim Pacyfiku, zwanym dalej „Porozumieniem z Palau”.
2. Począwszy od dnia 16 września 2006 r. i na okres sześciu lat, wielkości dopuszczalnych połowów przyznane z tytułu art. 5 umowy są następujące:
gatunki daleko migrujące (gatunki wymienione w załączniku I do konwencji Narodów Zjednoczonych z 1982 r.)
— |
sejnery: 4 statki, |
— |
taklowce powierzchniowe: 12 statków. |
3. Począwszy od drugiego roku stosowania niniejszego protokołu i nie naruszając art. 9 lit. d) umowy i art. 4 protokołu, na wniosek Wspólnoty liczba licencji połowowych dla sejnerów przyznanych na mocy art. 1 ust. 2 protokołu może ulec zwiększeniu, o ile pozwolą na to zasoby połowowe oraz zgodnie z rocznymi ograniczeniami na mocy Porozumienia z Palau i właściwą oceną zasobów tuńczyka opartą na obiektywnych i naukowych kryteriach, włączając „Przegląd połowów tuńczyka oraz stan zasobów na zachodnim i środkowym Pacyfiku” publikowany corocznie przez Sekretariat Wspólnoty Pacyfiku.
4. Ustępy 1, 2 i 3 stosowane są z zastrzeżeniem przepisów art. 4 i 5 niniejszego protokołu.
5. Statki wspólnotowe mogą dokonywać połowów na wodach Kiribati, tylko jeżeli posiadają ważną licencję połowową wydaną w ramach niniejszego protokołu i zgodnie z załącznikiem do niniejszego protokołu.
Artykuł 2
Rekompensata finansowa — Warunki płatności
1. Rekompensata finansowa, o której mowa w art. 7 umowy, składa się, z jednej strony, w odniesieniu do okresu określonego w art. 1, z kwoty w wysokości 416 000 EUR rocznie równej tonażowi referencyjnemu w wysokości 6 400 ton rocznie, a z drugiej strony — ze specjalnej kwoty w wysokości 62 400 EUR rocznie przeznaczonej na wsparcie oraz na realizację inicjatyw przyjętych w ramach sektorowej polityki rybołówstwa Kiribati. Ta kwota specjalna stanowi integralną część jednorazowej rekompensaty finansowej określonej w art. 7 umowy.
2. Ustęp 1 stosowany jest z zastrzeżeniem postanowień art. 4, 5 i 7 niniejszego protokołu.
3. W okresie stosowania niniejszego protokołu Wspólnota raz w roku wypłaca sumę kwot określonych w ust. 1, czyli 478 400 EUR.
4. Jeżeli całkowita ilość połowów dokonanych przez statki Wspólnoty na wodach Kiribati przekracza 6 400 ton rocznie, jak przewidziano w art. 2 ust. 1 protokołu, kwota rocznej rekompensaty finansowej w wysokości 416 000 EUR, określona w art. 2 ust. 1 protokołu, zostanie zwiększona o 65 EUR za każdą dodatkową tonę. Jednakże całkowita kwota roczna wypłacana przez Wspólnotę nie może przekraczać podwójnej kwoty wskazanej w ust. 3 (956 800 EUR). Gdy ilość złowiona przez statki Wspólnoty przekracza ilość odpowiadającą podwójnej kwocie całkowitej kwoty rocznej, kwota należna za ilość przekraczającą tę granicę jest wypłacana w roku następnym.
5. Wniesienie rekompensaty finansowej, o której mowa w ust. 1, następuje najpóźniej dnia 30 czerwca 2007 r. w odniesieniu do pierwszego roku i najpóźniej dnia 30 czerwca 2008, 2009, 2010, 2011 i 2012 r. w odniesieniu do kolejnych lat.
6. Z zastrzeżeniem postanowień art. 7, przeznaczenie rekompensaty finansowej podlega wyłącznej kompetencji władz Kiribati.
7. Część rekompensaty finansowej wskazana w art. 7 ust. 1 niniejszego protokołu jest wpłacana na rachunek nr 4 rządu Kiribati w Banku ANZ Kiribati Ltd., w Betio, w Tarawie („Fundusz rozwoju rybołówstwa”) otwarty dla rządu Kiribati przez Ministerstwo Finansów. Pozostała część rekompensaty finansowej jest wpłacana na rachunek nr 1 rządu Kiribati w Banku ANZ w Kiribati Ltd., w Betio, w Tarawie otwarty dla rządu Kiribati przez Ministerstwo Finansów.
8. Rekompensatę finansową dotyczącą środków określonych w art. 5 poprzedniego protokołu, która nie została wypłacona do czasu jego wygaśnięcia, wypłaca się zgodnie z niniejszym protokołem.
Artykuł 3
Współpraca na rzecz odpowiedzialnego rybołówstwa — Coroczne posiedzenie naukowe
1. Strony niniejszym zobowiązują się do wspierania odpowiedzialnego rybołówstwa na wodach terytorialnych Kiribati w oparciu o zasady określone w Kodeksie Odpowiedzialnego Rybołówstwa FAO oraz zasadę niedyskryminowania żadnej z flot łowiących na tych wodach.
2. W okresie obowiązywania niniejszego protokołu organy Wspólnoty i Kiribati monitorują stan zasobów w strefie połowowej Kiribati.
3. Zgodnie z art. 4 umowy Strony konsultują się ze sobą w ramach Wspólnego Komitetu przewidzianego w art. 9 umowy, w oparciu o wnioski z dorocznego posiedzenia członków Porozumienia z Palau oraz o coroczną ocenę zasobów dokonaną przez Sekretariat Wspólnoty Pacyfiku, jeśli stosowne — po posiedzeniu naukowym. Kiribati może przyjąć, w porozumieniu ze Wspólnotą, środki gwarantujące zrównoważone zarządzanie zasobami połowowymi, mające wpływ na działalność statków Wspólnoty.
Artykuł 4
Przegląd wielkości dopuszczalnych połowów za obopólną zgodą
1. Wielkości dopuszczalnych połowów, o których mowa w art. 1, mogą zostać zwiększone za obopólną zgodą, jeżeli wnioski z dorocznego posiedzenia członków Porozumienia z Palau oraz coroczna ocena stanu zasobów dokonana przez Sekretariat Wspólnoty Pacyfiku wskazują, że zwiększenie takie nie naruszy zrównoważonego zarządzania zasobami Kiribati. W takim przypadku rekompensata finansowa, o której mowa w art. 2 ust. 1, zostaje zwiększona proporcjonalnie i pro rata temporis.
Całkowita kwota rekompensaty finansowej wypłacana przez Wspólnotę Europejską nie może przekroczyć dwukrotności kwoty wskazanej w art. 2 ust. 1. Gdy ilość złowiona przez statki Wspólnoty przekracza ilość odpowiadającą podwójnej kwocie całkowitej zmienionej kwoty rocznej, kwota należna za ilość przekraczającą tę granicę zostaje wypłacona w roku następnym.
2. Jeżeli Strony uzgodnią przyjęcie środków zmierzających do redukcji wielkości dopuszczalnych połowów, o których mowa w art. 1, wówczas rekompensata finansowa zostanie obniżona proporcjonalnie i pro rata temporis.
3. Przydzielenie wielkości dopuszczalnych połowów różnym kategoriom statków może również podlegać przeglądowi za obopólną zgodą Stron, z poszanowaniem wszystkich ewentualnych zaleceń ustalonych na posiedzeniu naukowym, o którym mowa w art. 3, w odniesieniu do zarządzania zasobami, na które taki ponowny podział mógłby mieć wpływ. Strony uzgadniają odpowiednie dostosowanie rekompensaty finansowej, jeżeli jest ono uzasadnione ponownym podziałem wielkości dopuszczalnych połowów.
Artykuł 5
Możliwość połowu gatunków innych niż tuńczyk
1. Jeżeli statki Wspólnoty byłyby zainteresowane działalnością połowową niewymienioną w art. 1, Strony konsultują się przed ewentualnym przyznaniem pozwolenia przez władze Kiribati. W stosownych przypadkach Strony uzgadniają warunki stosowane dla tych nowych wielkości dopuszczalnych połowów i, w razie konieczności, wnoszą zmiany do niniejszego protokołu i załącznika do niego.
2. Na wniosek jednej ze Stron Strony przeprowadzają konsultacje i określają, osobno dla każdego przypadku, gatunki, warunki i pozostałe odpowiednie parametry w celu przeprowadzenia zwiadu rybackiego na wodach terytorialnych Kiribati.
3. Strony dokonują zwiadu rybackiego zgodnie z parametrami uzgodnionymi przez obie Strony w porozumieniu administracyjnym, tam gdzie jest to właściwe. Pozwolenia na zwiad rybacki mogą zostać przyznane maksymalnie na okres trzech miesięcy.
4. W przypadku gdy Strony uznają, że zwiad rybacki przyniósł pozytywne wyniki, rząd Kiribati może przydzielić wielkości dopuszczalnych połowów nowych gatunków flocie Wspólnoty, do czasu wygaśnięcia niniejszego protokołu. Rekompensata finansowa, o której mowa w art. 2 ust. 1 niniejszego protokołu, zostanie w związku z tym zwiększona.
Artykuł 6
Zawieszenie i przegląd wnoszenia rekompensaty finansowej z powodu siły wyższej
1. W przypadku gdy nadzwyczajne okoliczności, inne niż zjawiska naturalne, uniemożliwiają prowadzenie działalności połowowej w wyłącznej strefie ekonomicznej (WSE) Kiribati, Wspólnota może zawiesić płatność rekompensaty finansowej, o której mowa w art. 2 ust. 1, w następstwie konsultacji między obiema Stronami w terminie dwóch miesięcy po złożeniu przez jedną ze Stron wniosku, a także pod warunkiem, iż Wspólnota Europejska wywiązała się z wszelkich należnych płatności w chwili zawieszenia.
2. Płatność rekompensaty finansowej jest wznawiana w chwili, gdy Strony stwierdzą zgodnie, po wspólnych konsultacjach, że okoliczności, które były powodem wstrzymania działalności połowowej, już nie występują lub gdy okoliczności pozwalają na ponowne podjęcie działalności połowowej.
3. Ważność licencji przyznanych statkom wspólnotowym na mocy art. 6 Umowy zostaje przedłużona o czas odpowiadający okresowi zawieszenia połowów.
Artykuł 7
Wspieranie odpowiedzialnego rybołówstwa na wodach Kiribati
1. Trzydzieści procent (30 %) całkowitej kwoty rekompensaty finansowej ustalonej w art. 2 przeznacza się co roku na wsparcie i realizowanie inicjatyw podjętych w ramach sektorowej polityki rybołówstwa opracowanej przez rząd Kiribati. W drugim roku odsetek ten wynosi 40 %, a w kolejnych 60 %.
Zarządzanie przez Kiribati tą kwotą oparte jest na ustaleniu przez Strony, za obopólną zgodą, celów do realizacji oraz rocznego i wieloletniego programowania, wiążącego się z tymi celami.
2. Do celów ust. 1, w chwili wejścia w życie protokołu, a nie później niż w trzy miesiące po tej dacie, Wspólnota i Kiribati ustalą w ramach Wspólnego Komitetu przewidzianego w art. 9 umowy, wieloletni program sektorowy oraz szczegółowe zasady wprowadzania go w życie obejmujące w szczególności:
a) |
wytyczne w skali rocznej i wieloletniej, zgodnie z którymi będzie wykorzystana część rekompensaty finansowej, o której mowa w ust. 1, oraz specjalne kwoty przeznaczone na realizację inicjatyw w 2007 r.; |
b) |
roczne i wieloletnie cele prowadzące do wprowadzenia odpowiedzialnego rybołówstwa i zrównoważonych połowów, z uwzględnieniem priorytetów określonych przez Kiribati w krajowej polityce rybackiej i innych politykach związanych z rozwojem odpowiedzialnego rybołówstwa i zrównoważonych połowów oraz mających na nie wpływ; |
c) |
kryteria i procedury, jakie należy stosować w celu przeprowadzenia oceny w skali rocznej. |
3. Wszelkie propozycje zmian w wieloletnim programie sektorowym lub w odniesieniu do wykorzystania specjalnych kwot przeznaczonych na realizację inicjatyw w 2007 r. muszą zostać zatwierdzone przez obie Strony w ramach Wspólnego Komitetu.
4. Co roku Kiribati przeznacza kwotę odpowiadającą procentowi, o którym mowa w ust. 1, na rzecz realizacji programu wieloletniego. W odniesieniu do pierwszego roku obowiązywania protokołu informacja o tym przeznaczeniu musi zostać przekazana Wspólnocie z chwilą przyjęcia wieloletniego programu sektorowego w ramach Wspólnego Komitetu. W każdym kolejnym roku stosowania protokołu informacja o tym przeznaczeniu będzie przekazywana Wspólnocie przez Kiribati najpóźniej dnia 1 marca danego roku.
5. W przypadku gdy roczna ocena wyników wprowadzania w życie wieloletniego programu sektorowego to uzasadnia, Wspólnota Europejska może wnieść o zmianę rekompensaty finansowej, o której mowa w art. 2 ust. 1 protokołu, w celu dostosowania rzeczywistej kwoty środków przeznaczonych na wprowadzanie w życie programu do tych wyników.
Artykuł 8
Spory — Zawieszenie stosowania protokołu
1. Wszelkie spory między Stronami związane z interpretacją niniejszego protokołu lub jego stosowaniem są przedmiotem wzajemnych konsultacji Stron w ramach Wspólnego Komitetu przewidzianego w art. 9 umowy; w razie potrzeby zostaje w tym celu zwołane osobne posiedzenie Komitetu.
2. Bez uszczerbku dla postanowień art. 9, stosowanie protokołu może zostać zawieszone z inicjatywy jednej ze Stron, gdy spór, który zaistniał pomiędzy Stronami, uznaje się za poważny i gdy konsultacje przeprowadzone w ramach Wspólnego Komitetu, zgodnie z ust. 1, nie pozwalają na jego polubowne zakończenie.
3. Zainteresowana Strona zobowiązana jest powiadomić o swoim zamiarze zawieszenia stosowania protokołu w formie pisemnej co najmniej trzy miesiące przed datą, z którą zawieszenie ma wejść w życie.
4. W przypadku zawieszenia Strony nadal prowadzą konsultacje w celu polubownego rozstrzygnięcia sporu. Z chwilą znalezienia takiego rozwiązania wznawiane jest stosowanie protokołu, a kwota rekompensaty finansowej jest zmniejszana proporcjonalnie i pro rata temporis stosownie do okresu, w którym obowiązywanie protokołu było zawieszone.
Artykuł 9
Zawieszenie stosowania protokołu ze względu na brak płatności
Z zastrzeżeniem postanowień art. 6, w przypadku gdy Wspólnota nie dokona płatności przewidzianych w art. 2, stosowanie niniejszego protokołu może zostać zawieszone pod następującymi warunkami:
a) |
właściwe organy Kiribati powiadamiają Komisję Europejską o braku płatności. Komisja we właściwy sposób sprawdza te informacje oraz, jeśli to konieczne, dokonuje płatności w maksymalnym terminie 60 dni roboczych, licząc od daty otrzymania powiadomienia; |
b) |
w przypadku braku płatności lub odpowiedniego uzasadnienia braku płatności w terminie przewidzianym w art. 2 ust. 6 niniejszego protokołu, właściwe organy Kiribati mają prawo zawiesić stosowanie protokołu. O zawieszeniu niezwłocznie informują Komisję Europejską; |
c) |
stosowanie protokołu wznawia się z chwilą dokonania przedmiotowej płatności. |
Artykuł 10
Obowiązujące przepisy prawa krajowego
Działalność statków rybackich Wspólnoty, dokonujących połowów na wodach Kiribati, podlega ustawodawstwu obowiązującemu w Kiribati, chyba że umowa, niniejszy protokół oraz załącznik i dodatki do niego stanowią inaczej.
Artykuł 11
Klauzula przeglądu
W trzecim roku stosowania niniejszego protokołu, załącznika do niego oraz dodatków Strony mogą dokonać przeglądu postanowień protokołu, a także, jeśli konieczne, dokonać zmian.
Artykuł 12
Uchylenie
Niniejszym uchyla się załącznik do Umowy między Europejską Wspólnotą Gospodarczą a Republiką Kiribati w sprawie połowów na wodach przybrzeżnych Kiribati i zastępuje go niniejszym protokołem.
Artykuł 13
Wejście w życie
1. Niniejszy protokół, załącznik do niego i dodatek wchodzą w życie z dniem, w którym Strony poinformują się nawzajem o dopełnieniu procedur niezbędnych dla tego celu.
2. Niniejszy protokół stosuje się od dnia 16 września 2006 r.
ZAŁĄCZNIK
Warunki dokonywania połowów przez statki Wspólnoty w strefie połowowej Kiribati
ROZDZIAŁ I
REJESTRACJA I LICENCJE
SEKCJA 1
Rejestracja
1. Połowy prowadzone przez statki wspólnotowe w strefie połowowej Kiribati podlegają obowiązkowi wydania numeru rejestracyjnego przez właściwy organ Kiribati.
2. Wnioski o rejestrację sporządza się na formularzu przewidzianym do tego celu przez właściwe organy Kiribati ds. rybołówstwa, zgodnie ze wzorem zamieszczonym w dodatku I.
3. Rejestracja jest uzależniona od otrzymania fotografii statku, którego dotyczy wniosek, o rozmiarach 15 na 20 cm oraz zapłaty 600 EUR, wolnych od wszelkich potrąceń, za statek jako opłaty rejestracyjnej płatnej na rachunek nr 1 rządu Kiribati zgodnie z art. 2 ust. 7 protokołu.
SEKCJA 2
Licencje
1. Licencję na prowadzenie połowów w strefie połowowej Kiribati na mocy protokołu określającego wielkości dopuszczalnych połowów oraz rekompensatę finansową przewidziane w Umowie o partnerstwie w sprawie połowów pomiędzy Wspólnotą Europejską a Republiką Kiribati na okres od dnia wejścia w życie tej umowy do dnia 15 września 2012 r. mogą otrzymać tylko kwalifikujące się statki.
2. Aby statek został zakwalifikowany, ani armator, ani kapitan, ani sam statek nie mogą mieć zakazu prowadzenia działalności połowowej na wodach Kiribati. Ich sytuacja w stosunku do administracji Kiribati musi być zgodna z przepisami, w tym znaczeniu, że muszą wywiązać się ze wszystkich wcześniejszych zobowiązań wynikających z prowadzenia przez nich działalności połowowej na wodach Kiribati w ramach umów w sprawie połowów, zawartych ze Wspólnotą.
3. Wszystkie statki ubiegające się o licencję połowową mogą być reprezentowane przez agenta zamieszkałego w Kiribati. Nazwisko i adres agenta są podane we wniosku o licencję. Jednakże wszystkie statki ubiegające się o licencję połowową, które przewidują wyładunek lub przeładunek w porcie Kiribati, muszą być reprezentowane przez agenta zamieszkałego w Kiribati.
4. Właściwe organy Wspólnoty przedkładają ministerstwu Kiribati właściwemu ds. rybołówstwa wniosek dla każdego statku, który chce prowadzić połowy na mocy umowy, w terminie co najmniej 15 dni przed dniem rozpoczęcia wnioskowanego okresu ważności.
5. Wnioski przedkładane są ministerstwu Kiribati właściwemu ds. rybołówstwa na formularzach, których wzór znajduje się w dodatku I.
6. Do każdego wniosku o licencję połowową dołączone są następujące dokumenty:
— |
dowód wniesienia opłaty na okres ważności licencji, |
— |
wszystkie inne dokumenty lub świadectwa wymagane zgodnie z postanowieniami dotyczącymi danego typu statku określonymi w niniejszym protokole. |
7. Opłatę wolną od wszelkich potrąceń należy wnieść na rachunek nr 1 rządu Kiribati zgodnie z art. 2 ust. 7 protokołu.
8. Opłaty zawierają wszystkie podatki krajowe i lokalne. Jednakże wnoszona opłata nie zawiera podatków portowych, opłat za przeładunek i kosztów z tytułu świadczenia usług.
9. Licencje dla wszystkich statków są przyznawane armatorom lub ich agentom, za pośrednictwem Przedstawicielstwa Komisji Europejskiej w Kiribati („przedstawicielstwo”), w terminie 15 dni od otrzymania wszystkich dokumentów, o których mowa powyżej w pkt 6, przez ministerstwo Kiribati właściwe ds. rybołówstwa.
10. W przypadku gdy w chwili podpisania licencji biura przedstawicielstwa są zamknięte, licencja może zostać przesłana bezpośrednio agentowi statku, z kopią dla przedstawicielstwa.
11. Licencje są wydawane dla konkretnego statku i nie podlegają przeniesieniu.
12. Jednakże na wniosek Wspólnoty Europejskiej i w przypadku udowodnionego działania siły wyższej licencja jednego statku może być zastąpiona nową licencją sporządzoną dla innego statku tej samej kategorii co statek, który należy zastąpić, bez konieczności płacenia nowej opłaty. W takim przypadku przy obliczaniu poziomu połowów dla określenia ewentualnej dodatkowej płatności zostanie uwzględniona suma całkowitych połowów tych dwóch statków.
13. Armator statku, który należy zastąpić, lub jego agent zwraca anulowaną licencję właściwemu organowi Kiribati przez przedstawicielstwo.
14. Nowa licencja jest ważna od dnia, w którym armator złożył anulowaną licencję w ministerstwie Kiribati właściwym ds. rybołówstwa. Przedstawicielstwo zostaje poinformowane o przeniesieniu licencji.
15. Licencja musi stale znajdować się na pokładzie statku. Jednakże z chwilą otrzymania przez organy Kiribati wysłanego przez Komisję Europejską powiadomienia o zapłacie zaliczki statek wpisuje się do wykazu statków uprawnionych do połowów, który to wykaz przesyła się organom Kiribati odpowiedzialnym za prowadzanie kontroli w zakresie rybołówstwa. W czasie oczekiwania na nadejście licencji kopię wykazu można otrzymać za pośrednictwem faksu; kopia ta jest przechowywana na pokładzie.
SEKCJA 3
Ważność i opłaty
1. Okres ważności licencji wynosi jeden rok. Licencje są odnawialne.
2. Opłatę ustala się na 35 EUR za tonę złowioną w strefie połowowej Kiribati dla sejnerów do połowów tuńczyka i dla taklowców powierzchniowych.
3. Licencje wydawane są po wpłaceniu, na rzecz właściwych organów krajowych, następujących kwot ryczałtowych:
— |
21 000 EUR za sejner do połowów tuńczyka jako ekwiwalent należności za 600 ton gatunków daleko migrujących i gatunków powiązanych rocznie, |
— |
4 200 EUR za taklowiec powierzchniowy jako ekwiwalent należności za 120 ton gatunków daleko migrujących i gatunków powiązanych rocznie. |
4. Końcowe rozliczenie należności z tytułu roku n zostaje zamknięte przez Komisję Wspólnot Europejskich najpóźniej dnia 30 czerwca roku n + 1, na podstawie deklaracji połowowych sporządzonych przez każdego armatora i potwierdzonych przez naukowe instytuty odpowiedzialne za sprawdzanie danych połowów w państwach członkowskich, takie jak IRD (Institut de Recherche pour le Développement), IE (Instituto Español de Oceanografia) oraz IPIMAR (Instituto Português de Investigação Maritima) oraz przez Sekretariat Wspólnoty Pacyfiku.
5. Rozliczenie takie jest przedstawiane jednocześnie ministerstwu Kiribati właściwemu ds. rybołówstwa oraz armatorom w celu kontroli i zatwierdzenia. Organy Kiribati mogą w oparciu o należycie uzasadnione argumenty i w terminie 30 dni roboczych, licząc od dnia przekazania, zakwestionować rozliczenie. W przypadku sporu zasięga się opinii Wspólnego Komitetu. W przypadku braku uwag w przewidzianym terminie rozliczenie zostaje zaakceptowane.
6. Wszelkie dodatkowe płatności, wolne od wszelkich potrąceń, armatorzy wnoszą na rzecz właściwych organów Kiribati najpóźniej do dnia 30 września kolejnego roku, na rachunek nr 1 rządu Kiribati zgodnie z art. 2 ust. 7 protokołu.
7. Jednakże jeżeli końcowe rozliczenie jest niższe od kwoty zaliczki, o której mowa w pkt 3 niniejszej sekcji, pozostała suma nie jest zwracana armatorowi.
ROZDZIAŁ II
STREFY POŁOWOWE
1. Statki są uprawnione do prowadzenia działalności połowowej w strefie połowowej Kiribati, z wyjątkiem takich obszarów, które są oznaczone jako obszary zamknięte wskazane w tabeli 83005-FLC, zgodnie z zarządzeniem dotyczącym rybołówstwa (rozdział 33) i aktem (deklaracją) dotyczącym strefy morskiej wydanymi przez rząd Kiribati. Kiribati powiadamia Komisję o wszelkich zmianach we wspomnianych strefach połowowych co najmniej na dwa miesiące przed zastosowaniem tych zmian.
2. Niezależnie od przypadku nie są dozwolone połowy w następujących obszarach:
— |
w strefie 12 mil morskich od linii podstawowych, |
— |
w strefie 3 mil morskich od wszelkich zakotwiczonych urządzeń powodujących koncentrację ryb, o których położeniu powiadamia się poprzez współrzędne geograficzne. |
3. W odniesieniu do sejnerów połowy są zakazane w strefie 60 mil morskich od linii podstawowych wysp Tarawa, Kanton oraz Kiritimati.
ROZDZIAŁ III
SYSTEM DEKLARACJI POŁOWOWYCH I DEKLARACJI WYŁADUNKOWYCH
1. Kapitanowie dostarczają dyrektorowi ds. rybołówstwa informacji dotyczących czasu, pozycji, połowu znajdującego się na pokładzie statku posiadającego licencję w sposób opisany w dodatku IV za pośrednictwem faksu lub poczty elektronicznej w następujących przypadkach:
— |
co najmniej 24 godziny przed wejściem do strefy połowowej Kiribati i niezwłocznie po wyjściu ze strefy połowowej, |
— |
w każdy wtorek, w czasie przebywania w strefie połowowej Kiribati, po sprawozdaniu z wejścia lub ostatnim sprawozdaniu tygodniowym, |
— |
co najmniej 48 godzin przed szacowanym czasem wejścia do któregokolwiek portu Kiribati oraz niezwłocznie po wyjściu z portu, |
— |
niezwłocznie po przeładunku połowu do licencjonowanego transportowca — chłodniowca, oraz |
— |
co najmniej 24 godziny przed ponownym uzupełnieniem paliwa od licencjonowanego statku pobierania paliwa. |
Powyższe informacje przekazywane są za pośrednictwem faksu (686) 21120/22287 lub poczty elektronicznej na następujący adres: flue@mfmrd.gov.ki.
2. Statek prowadzący połowy bez powiadomienia dyrektora ds. rybołówstwa uznaje się za nieprzestrzegający ustawodawstwa krajowego Kiribati.
Dla każdego rocznego okresu ważności licencji sporządza się deklaracje połowowe zawierające informacje na temat połowów dokonanych przez dany statek w czasie każdego rejsu w obszarze WCPFC. Nowy rejs rozpoczyna się w momencie każdego przeładunku lub wyładunku połowów w obszarze WCPFC.
3.1. Statki przekazują deklarację połowową na formularzu zgodnym z dziennikiem połowowym, którego wzór znajduje się w dodatku III A i III B. W odniesieniu do okresów, w których statek nie znajdował się na wodach Kiribati, należy wpisać w dzienniku połowowym „Poza WSE Kiribati” lub nazwę odpowiedniej WSE lub innego stosownego państwa nadbrzeżnego w obszarze WCPFC.
4. Do celów niniejszego załącznika czas trwania rejsu statku Wspólnoty na wodach Kiribati określa się w następujący sposób:
— |
bądź jako okres pomiędzy wejściem do strefy połowowej Kiribati a wyjściem z niej, |
— |
bądź jako okres pomiędzy wejściem do strefy połowowej Kiribati a przeładunkiem, |
— |
bądź jako okres pomiędzy wejściem do strefy połowowej Kiribati a wyładunkiem w Kiribati. |
5. Wszystkie statki posiadające zezwolenie na dokonywanie połowów na wodach Kiribati w ramach umowy muszą informować o połowach ministerstwo Kiribati właściwe ds. rybołówstwa, aby organ ten mógł kontrolować złowione ilości, potwierdzone przez odpowiednie instytuty naukowe zgodnie z procedurą, o której mowa w rozdziale I sekcja 3 pkt 4 niniejszego załącznika. Szczegółowe zasady informowania o połowach:
— |
oryginał dziennika połowowego jest przekazywany do lokalnego właściwego organu Kiribati lub listem poleconym bądź kurierem do ministerstwa Kiribati właściwego ds. rybołówstwa w ciągu 45 dni od zakończenia ostatniego rejsu odbytego w danym okresie. Kopie są jednocześnie przesyłane do państwa członkowskiego bandery i do ministerstwa Kiribati właściwego ds. rybołówstwa drogą elektroniczną lub faksem, |
— |
wypełniony czytelnie drukowanymi literami formularz podpisuje kapitan statku lub jego prawny przedstawiciel. |
6. W przypadku nieprzestrzegania postanowień niniejszego rozdziału rząd Kiribati zastrzega sobie prawo do zawieszenia licencji statku naruszającego postanowienia do czasu dopełnienia formalności i do nałożenia kary przewidzianej na mocy przepisów obowiązujących w Kiribati.
7. Dyrektor ds. rybołówstwa i armatorzy zatrzymują kopię wiadomości przesłanej za pośrednictwem faksu lub poczty elektronicznej do czasu uzgodnienia przez obie Strony ostatecznego zestawienia należnych opłat, o których mowa w rozdziale 1.
8. Armatorzy dostarczają kopię potwierdzenia wyładunku po zakończeniu każdego rejsu połowowego, który w całości lub w części miał miejsce w strefie połowowej Kiribati. W przypadku nieprzestrzegania powyższego postanowienia dyrektor ds. rybołówstwa zachowuje prawo do zawieszenia licencji statku naruszającego postanowienia do czasu zakończenia tych formalności oraz do nałożenia kar przewidzianych na mocy prawa krajowego Kiribati.
ROZDZIAŁ IV
ZAMUSTROWANIE MARYNARZY
1. Armatorzy statków do połowów tuńczyka i taklowców powierzchniowych zatrudniają obywateli krajów AKP, w tym obywateli Kiribati, na następujących warunkach i w ramach następujących limitów:
— |
w przypadku floty sejnerów do połowów tuńczyka w sezonie poławiania tuńczyka w strefie połowowej Kiribati co najmniej 6 zamustrowanych marynarzy pochodzi z krajów AKP, |
— |
w przypadku taklowców powierzchniowych w sezonie połowowym w strefie połowowej Kiribati co najmniej 4 zamustrowanych marynarzy pochodzi z krajów AKP. |
2. Armatorzy starają się zatrudniać dodatkowych marynarzy pochodzących z Kiribati.
3. Armatorzy dysponują prawem swobodnego wyboru marynarzy, których zatrudnią na swoich statkach spośród znajdujących się na liście przedłożonej przez właściwe władze zainteresowanych krajów AKP, w tym z Kiribati.
4. W przypadku podpisania umów z obywatelami Kiribati zgodnie z pkt 1 niniejszego artykułu armator statku lub jego agent przekazują do właściwych organów Kiribati nazwiska marynarzy zamustrowanych na danym statku oraz podają ich stanowisko w załodze.
5. W odniesieniu do praw marynarzy zamustrowanych na pokład statków UE obowiązują z mocy prawa przepisy Deklaracji MOP (Międzynarodowej Organizacji Pracy) dotyczącej Podstawowych Zasad i Praw w Pracy. Dotyczy to w szczególności swobody zrzeszania się i skutecznego uznawania prawa do prowadzenia sporów zbiorowych oraz zniesienia dyskryminacji w odniesieniu do zatrudnienia i zawodu.
6. Umowy o pracę z członkami załogi pochodzącymi z Kiribati zgodnie z pkt 1 niniejszego artykułu sporządza się pomiędzy agentem (agentami) armatorów a marynarzami lub związkami zawodowymi lub ich przedstawicielami, po konsultacjach z urzędem morskim Kiribati. Strony umów otrzymują ich kopie. Umowy te zapewniają marynarzom korzystanie z systemu ubezpieczeń społecznych, który jest dla nich obowiązujący, w tym ubezpieczenia na wypadek śmierci, ubezpieczenia chorobowego i wypadkowego.
7. Wynagrodzenie marynarzy pokrywają armatorzy. Wynagrodzenie to jest ustalane przed wydaniem licencji w drodze wzajemnego porozumienia pomiędzy armatorami lub ich agentami a organami zainteresowanego kraju AKP. Jednakże warunki wynagrodzenia lokalnych marynarzy nie mogą być gorsze od warunków wynagrodzenia stosowanych dla załóg z Kiribati, a w żadnym razie nie mogą być gorsze od norm przewidzianych przez MOP.
8. Każdy marynarz zatrudniony przez statek Wspólnoty stawia się przed kapitanem wyznaczonego statku w przeddzień daty zamustrowania. Jeżeli marynarz nie stawi się w terminie i o godzinie przewidzianej na zamustrowanie, armator będzie automatycznie zwolniony z obowiązku zatrudnienia tego marynarza.
9. W przypadku niezamustrowania marynarzy z krajów AKP z przyczyn innych niż ta, o której mowa w poprzednim punkcie, armatorzy statków wspólnotowych zobowiązani są zapłacić, za każdy dzień rejsu połowowego na wodach danego kraju AKP, ryczałtową kwotę w wysokości 20 EUR dziennie. Zapłata tej kwoty ma miejsce najpóźniej w terminie ustalonym w rozdziale I sekcja 2 pkt 6 niniejszego załącznika. Po wejściu do WSE Kiribati armatorzy statków wspólnotowych informują o liczbie marynarzy z krajów AKP na pokładzie.
10. Kwota ta jest wykorzystywana na szkolenia miejscowych marynarzy-rybaków i jest wpłacana na konto wskazane przez organy danego kraju AKP.
ROZDZIAŁ V
ŚRODKI TECHNICZNE
Statki przestrzegają środków i zaleceń przyjętych przez WCPFC dla danego regionu w odniesieniu do narzędzi połowowych, ich specyfikacji technicznych oraz do wszelkich innych środków technicznych stosowanych do prowadzenia przez nie działalności połowowej.
ROZDZIAŁ VI
OBSERWATORZY
1. Z chwilą rejestracji statku wszystkie statki wspólnotowe wnoszą kwotę w wysokości 400 EUR, wolną od wszelkich potrąceń, do „Funduszu Projektu Obserwatorów Rybołówstwa” płatną na rachunek nr 4 rządu Kiribati zgodnie z art. 2 ust. 7 protokołu.
2. Statki posiadające zezwolenie na prowadzenie połowów na wodach Kiribati w ramach umowy zabierają na pokład obserwatorów wyznaczonych przez WCPFC zgodnie z zasadami przedstawionymi poniżej.
— |
Na wniosek WCPFC statki wspólnotowe zabierają na pokład jednego obserwatora wyznaczonego przez tę organizację, którego zadaniem jest sprawdzanie połowów przeprowadzanych na wodach Kiribati. |
— |
WCPFC sporządza wykaz statków, które zostały wyznaczone do zabrania na pokład obserwatorów, a także wykaz obserwatorów wyznaczonych dla danego statku. Wykazy te są stale uaktualniane. Wykazy te przekazywane są Komisji Europejskiej z chwilą sporządzenia, a następnie co trzy miesiące w przypadku ich ewentualnego uaktualnienia. |
— |
WCPFC przekazuje zainteresowanym armatorom lub ich agentom nazwisko obserwatora, który został wyznaczony dla ich statku w chwili wydania licencji lub najpóźniej 15 dni przed przewidywaną datą zamustrowania obserwatora. |
3. Czas obecności obserwatora na pokładzie jest czasem trwania jednego rejsu połowowego. Jednakże na wyraźny wniosek WCPFC ta obecność na pokładzie może zostać rozłożona na kilka rejsów połowowych, w zależności od średniego czasu trwania rejsów połowowych przewidywanych dla danego statku. Wniosek ten składany jest przez WCPFC podczas przekazywania nazwiska obserwatora wyznaczonego do wejścia na pokład danego statku.
4. Warunki przebywania obserwatora na pokładzie ustalane są za obopólną zgodą armatora lub jego agenta i WCPFC.
5. Obserwator wchodzi na pokład w porcie wybranym przez armatora na początku pierwszego rejsu połowowego na wodach Kiribati po przekazaniu wykazu wyznaczonych statków.
6. W terminie dwóch tygodni i z dziesięciodniowym wyprzedzeniem zainteresowani armatorzy przekazują informacje dotyczące dat i portów podregionu, w których zamierzają zabrać obserwatorów na pokład.
7. W przypadku gdy obserwator wchodzi na pokład w porcie znajdującym się poza granicami podregionu, koszty podróży obserwatora pokrywa armator. Jeżeli statek z obserwatorem regionalnym na pokładzie opuszcza wody regionalne, armator podejmuje na swój koszt wszelkie środki mające na celu jak najszybszy powrót obserwatora.
8. W przypadku nieobecności obserwatora w uzgodnionym miejscu i czasie oraz w ciągu następnych dwunastu godzin armator jest automatycznie zwalniany z obowiązku zabrania na pokład tego obserwatora.
9. Obserwator jest traktowany na pokładzie tak jak oficer. Obserwator wykonuje następujące zadania:
— |
obserwuje działalność połowową prowadzoną przez statki, |
— |
sprawdza pozycję statków biorących udział w połowach, |
— |
pobiera próbki biologiczne w ramach programów naukowych, |
— |
sporządza wykaz używanych narzędzi połowowych, |
— |
sprawdza dane dotyczące połowów dokonanych na wodach Kiribati zamieszczone w dzienniku połowowym, |
— |
sprawdza procentowy udział przyłowów i szacuje ilość odrzutów gatunków ryb nadających się do sprzedaży, |
— |
przekazuje raz w tygodniu za pomocą wszystkich możliwych środków dane dotyczące połowów, z podaniem wielkości połowów i przyłowów statku, o ile statek ten prowadzi działalność na wodach Kiribati. |
10. Kapitan podejmuje wszelkie dostępne środki w celu zapewnienia obserwatorowi bezpieczeństwa fizycznego i komfortu psychicznego przy wykonywaniu jego zadań.
11. W miarę możliwości obserwatorowi przysługują wszelkie ułatwienia niezbędne do wykonania zadań. Kapitan zapewnia mu dostęp do wszelkich środków komunikacji niezbędnych do wykonywania jego zadań, do dokumentów związanych bezpośrednio z prowadzeniem działalności połowowej przez statek, a w szczególności do dziennika połowowego i do dziennika nawigacyjnego, a także do części statku, do których dostęp niezbędny jest w celu ułatwienia wykonywania jego zadań.
12. Podczas pobytu na pokładzie obserwator:
— |
podejmuje wszelkie działania, aby warunki jego zaokrętowania i jego obecność na pokładzie statku nie przerywały połowów ani nie utrudniały ich prowadzenia, |
— |
szanuje materiały i sprzęt znajdujące się na pokładzie oraz zachowuje poufność wszelkich dokumentów należących do danego statku. |
13. Po zakończeniu okresu obserwacji a przed opuszczeniem statku obserwator sporządza sprawozdanie z działalności, które przekazywane jest WCPFC, z kopią dla kapitana statku.
14. Armator zapewnia na swój koszt zakwaterowanie i wyżywienie obserwatorów na zasadach stosowanych wobec oficerów z uwzględnieniem praktycznych możliwości statku.
15. Wynagrodzenie i składki na ubezpieczenie społeczne pokrywane są przez WCPFC.
16. Obie Strony będą w możliwie najszybszym terminie prowadzić konsultacje z zainteresowanymi krajami trzecimi na temat określenia systemu obserwatorów regionalnych oraz wyboru właściwej regionalnej organizacji ds. rybołówstwa. W oczekiwaniu na wprowadzenie w życie systemu obserwatorów regionalnych statki posiadające zezwolenie na prowadzenie połowów na wodach Kiribati w ramach umowy zabierają na pokład, w miejsce obserwatorów regionalnych, obserwatorów wyznaczonych przez właściwe organy Kiribati zgodnie z zasadami przyjętymi powyżej.
ROZDZIAŁ VII
KONTROLA
1. Wspólnota Europejska prowadzi aktualny wykaz statków, którym została wydana licencja połowowa zgodnie z postanowieniami niniejszego protokołu. Wykaz ten przekazywany jest organom Kiribati odpowiedzialnym za kontrolę połowów, w chwili jego sporządzenia, a następnie przy każdej aktualizacji.
2. Wejście do obszaru połowowego i wyjście z niego
— |
Statki Wspólnoty z co najmniej trzygodzinnym wyprzedzeniem zawiadamiają właściwe organy Kiribati odpowiedzialne za kontrole połowów o zamiarze wejścia do strefy połowowej Kiribati lub wyjścia z niej zgodnie z opisem w dodatku IV. Podają one również informację dotyczącą ilości całkowitej i gatunków znajdujących się na pokładzie. |
— |
Zawiadamiając o wyjściu, każdy statek podaje również swoją pozycję. Zawiadomienia te wysyłane są przede wszystkim faksem, a w razie braku takiej możliwości — przez radio i pocztę elektroniczną. |
— |
Statek, wobec którego stwierdzono, że prowadzi połowy bez uprzedniego zawiadomienia właściwych organów Kiribati, zostaje uznany za statek, który dokonał naruszenia przepisów. |
— |
Statki otrzymują faksem, telefonicznie lub pocztą elektroniczną informację o wydaniu licencji połowowej. |
3. Procedury kontrolne
— |
Kapitanowie statków Wspólnoty prowadzących działalność połowową na wodach Kiribati umożliwiają i ułatwiają wejście na pokład i przeprowadzenie zadań wszystkim urzędnikom Kiribati odpowiedzialnym za inspekcję i kontrolę działalności połowowej. |
— |
Kontrolerzy pozostają na pokładzie statku wyłącznie przez okres niezbędny do wykonania ich obowiązków. |
— |
Po zakończeniu kontroli kapitan statku otrzymuje odpowiednie świadectwo. |
4. Oznaczenie statków
Statki wspólnotowe posiadają oznaczenia zewnętrzne zgodnie z zasadami FAO.
5. Kontrola drogą satelitarną
Wszystkie statki Wspólnoty prowadzące połowy w ramach niniejszej umowy są przedmiotem monitorowania drogą satelitarną zgodnie z przepisami ujętymi w dodatku V. Postanowienia te wchodzą w życie dziesiątego dnia po powiadomieniu przedstawicielstwa przez rząd Kiribati o rozpoczęciu działalności przez organ odpowiedzialny za satelitarną kontrolę statków rybackich Kiribati.
6. Inspekcja na statku
— |
W czasie nie dłuższym niż 24 godziny właściwe organy Kiribati informują państwo bandery oraz Komisję Europejską o każdym przypadku naruszenia przepisów i nałożenia kar na statki Wspólnoty, jaki miał miejsce na wodach Kiribati. |
— |
Państwo bandery oraz Komisja Europejska otrzymują równocześnie zwięzłe sprawozdanie na temat okoliczności i przyczyn, które doprowadziły do inspekcji, podczas której stwierdzono naruszenie przepisów. |
7. Protokół z inspekcji na statku
— |
Po wprowadzeniu opisu stanu faktycznego do protokołu, sporządzonego przez właściwe organy Kiribati, kapitan statku obowiązany jest podpisać ten dokument. |
— |
Podpisanie protokołu nie pozbawia kapitana jego praw ani środków obrony, jakie może on podjąć w związku z postawionymi mu zarzutami. |
— |
Kapitan zobowiązany jest do doprowadzenia swojego statku do portu wskazanego przez organy Kiribati. W przypadku drobnych uchybień właściwe organy Kiribati mogą pozwolić statkowi na kontynuowanie działalności połowowej. |
8. Rozstrzygnięcie wyników inspekcji
— |
Przed wystąpieniem na drogę prawną podejmowane są kroki w celu rozstrzygnięcia sprawy związanej z potencjalnym naruszeniem prawa na drodze ugodowej. Procedura polubownego rozstrzygania sporu może trwać maksymalnie pięć (5) dni roboczych od dnia wejścia statku do portu po przeprowadzonej inspekcji. |
— |
W przypadku porozumienia Stron kwota kary jest określana zgodnie z ustawodawstwem Kiribati. |
— |
W przypadku gdy sprawa nie może zostać rozstrzygnięta na drodze postępowania ugodowego i musi zostać skierowana na drogę sądową do rozpatrzenia przez właściwy organ sądowy, armator składa, na rachunku wyznaczonym przez właściwe organy Kiribati, gwarancję bankową ustaloną z uwzględnieniem kosztów, jakie pociągnęła za sobą inspekcja, a także kwot kar oraz odszkodowań, jakie są winne osoby odpowiedzialne za naruszenie przepisów. |
— |
Przed zakończeniem postępowania sądowego gwarancja bankowa nie podlega zwrotowi. Gwarancja jest zwalniana, jeżeli postępowanie nie zakończy się skazaniem. Podobnie w przypadku skazania prowadzącego do zapłaty kary niższej od złożonej gwarancji, pozostałe saldo będzie odblokowane przez właściwe organy Kiribati. |
— |
Statek zostaje zwolniony, a załoga dostaje pozwolenie na opuszczenie portu:
|
9. Przeładunki
— |
Każdy statek Wspólnoty zamierzający dokonać przeładunku zasobów złowionych na wodach Kiribati przeprowadza tę czynność w portach Kiribati. |
— |
Armatorzy tych statków są zobowiązani do przekazania właściwym organom Kiribati, z co najmniej czterdziestoośmiogodzinnym wyprzedzeniem, informacji zgodnie z dodatkiem IV. |
— |
Przeładunek uznaje się za wyjście ze strefy połowowej Kiribati. W związku z tym statki są zobowiązane do przekazania swoich dzienników połowowych właściwym organom Kiribati oraz do poinformowania o tym, czy zamierzają kontynuować połowy, czy też opuścić strefę połowową Kiribati, zgodnie z dodatkami III A i III B. |
— |
Przeładunek połowów w strefie połowowej Kiribati lub przeładunek nieuwzględniony powyżej jest zakazany w strefie połowowej Kiribati. Każda osoba naruszająca niniejsze postanowienie naraża się na kary przewidziane przez prawo obowiązujące na Kiribati. |
10. Kapitanowie statków Wspólnoty, uczestniczący w czynnościach wyładunku lub przeładunku w porcie Kiribati, umożliwiają i ułatwiają inspektorom Kiribati kontrolowanie tych czynności. Po zakończeniu kontroli kapitanowi statku wydawana jest kopia sprawozdania z kontroli.
Dodatki
I. |
Formularz wniosku o rejestrację w rejestrze statków rybackich Republiki Kiribati |
II. |
Formularz wniosku o wydanie licencji połowowej |
III A. |
Dziennik połowowy dla sejnerów poławiających na południowym Pacyfiku |
III B. |
Dziennik połowowy dla taklowców poławiających na południowym Pacyfiku |
IV. |
Szczegóły dotyczące sprawozdawczości |
V. |
Protokół VMS |
Dodatek I
Formularz wniosku o rejestrację w rejestrze statków rybackich Republiki Kiribati
Dodatek II
Formularz wniosku o wydanie licencji połowowej
Dodatek III A
Dziennik połowowy dla sejnerów poławiających na południowym Pacyfiku
Dodatek III B
Dziennik połowowy dla taklowców poławiających na południowym Pacyfiku
Dodatek IV
SZCZEGÓŁY DOTYCZĄCE SPRAWOZDAWCZOŚCI
Sprawozdania dla dyrektora ds. rybołówstwa
Tel. (686) 210 99, faks (686) 211 20, e-mail: flue@mfmrd.gov.ki
1. Zgłoszenie wejścia do strefy
24 godziny przed przekroczeniem granic łowiska:
a) |
kod zgłoszenia (ZENT); |
b) |
numer rejestracji lub licencji; |
c) |
sygnał wywoławczy lub kod wywoławczy; |
d) |
data wejścia (DD–MM–RR); |
e) |
czas wejścia (GMT); |
f) |
pozycja przy wejściu; |
g) |
całkowity połów na pokładzie w podziale na masę i gatunki:
Np. ZENT/89TKS-PS001TN/JJAP2/11.10.89/0635Z/0230N;17610E/SK-510:YF-120:OT-10 |
2. Zgłoszenie wyjścia ze strefy
Natychmiast po opuszczeniu granic łowiska:
a) |
kod zgłoszenia (ZDEP); |
b) |
numer rejestracji lub licencji; |
c) |
sygnał wywoławczy lub kod wywoławczy; |
d) |
data wyjścia; |
e) |
czas wyjścia (GMT); |
f) |
pozycja przy wyjściu; |
g) |
połów na pokładzie w podziale na masę i gatunki:
|
h) |
całkowity połów w strefie w podziale na masę i gatunki (jak połów na pokładzie); |
i) |
dni połowowe ogółem (faktyczna liczba dni, w których w strefie miał miejsce zaciąg). Np. ZDEP/89TKS-PS001TN/JJAP2/21.10.89/1045Z/0125S;16730E/SJ-450:YF-190:OT-4/SJ-42:BE-70:OT-1/14 |
3. Cotygodniowe powiadamianie o pozycji i połowach w czasie przebywania w strefie
W każdy wtorek, w czasie przebywania w granicach łowiska, po sprawozdaniu z wejścia lub ostatnim sprawozdaniu tygodniowym:
a) |
kod zgłoszenia (WPCR); |
b) |
numer rejestracji lub licencji; |
c) |
sygnał wywoławczy lub kod wywoławczy; |
d) |
data WPCR (DD:MM:RR); |
e) |
pozycja podczas zgłoszenia; |
f) |
połów od czasu ostatniego zgłoszenia:
|
g) |
dni połowowe od czasu ostatniego zgłoszenia. Np. WPCR/89TKS-PS001TN/JJAP2/11.12.89/0140N;16710W/SJ-23:YF-9:OT-2.0/7 |
4. Wejście do portu, w tym wejście w celu dokonania przeładunku, uzupełnienia zapasów, zejścia załogi na ląd lub w przypadku sytuacji nadzwyczajnej
Co najmniej 48 godzin przed wejściem statku do portu:
a) |
kod zgłoszenia (PENT); |
b) |
numer rejestracji lub licencji; |
c) |
sygnał wywoławczy lub kod wywoławczy; |
d) |
data zgłoszenia (DD–MM–RR); |
e) |
pozycja podczas zgłoszenia; |
f) |
nazwa portu; |
g) |
przewidywany czas przybycia (LST) DDMM:ggmm; |
h) |
połów na pokładzie w podziale na masę i gatunki:
|
i) |
powód wpłynięcia do portu. Np. PENT/89TKS-PS001TN/JJAP2/24.12.89/0130S;17010E/BETIO/26.12:1600L/SJ-562:YF-150:OT-4/TRANSSHIPPING |
5. Wyjście z portu
Natychmiast po opuszczeniu portu:
a) |
kod zgłoszenia (PDEP); |
b) |
numer rejestracji lub licencji; |
c) |
sygnał wywoławczy lub kod wywoławczy; |
d) |
data zgłoszenia (GMT) DD–MM–RR; |
e) |
nazwa portu; |
f) |
data i godzina wyjścia (LST) DD–MM:ggmm |
g) |
połów na pokładzie w podziale na masę i gatunki:
|
h) |
kolejne miejsce docelowe. Np. PDEP/89TKS-PS001TN/JJAP2/30.12.89/BETIO/29.12:1600L/SJ-0.0:YF-0.0:OT-4/FISHING GROUND |
6. Wejście na lub wyjście z obszaru zamkniętego
Co najmniej 12 godzin przed wejściem na obszar zamknięty i natychmiast po wyjściu z niego:
a) |
rodzaj zgłoszenia (ENCA przy wejściu i DECA przy wyjściu); |
b) |
numer rejestracji lub licencji; |
c) |
sygnał wywoławczy lub kod wywoławczy; |
d) |
data ENCA lub DECA; |
e) |
godzina ENCA lub DECA (GMT) DD–MM–RR:ggmm; |
f) |
pozycja ENCA lub DECA (z dokładnością co do jednej minuty łukowej); |
g) |
prędkość i kurs; |
h) |
powód ENCA. Np. ENCA/89TKS-PS001TN/JJAP2/30.12.89:1645Z/0130S;17010E/7:320/ENTER PORT |
7. Ponowne uzupełnienie paliwa
Co najmniej 24 godziny przed ponownym uzupełnieniem paliwa od licencjonowanego zbiornikowca:
a) |
rodzaj zgłoszenia (FUEL); |
b) |
numer rejestracji lub licencji; |
c) |
sygnał wywoławczy lub kod wywoławczy; |
d) |
data zgłoszenia (GMT); |
e) |
pozycja zgłoszenia (z dokładnością co do jednej minuty łukowej); |
f) |
ilość paliwa na pokładzie (kilolitry); |
g) |
szacowana data pobierania paliwa; |
h) |
szacowana pozycja pobierania paliwa; |
i) |
nazwa zbiornikowca. Np. FUEL/89TKS-PS001TN/JJAP2/06.02.90/0130S;17010E/35/08.02.90/0131S;17030E/CHEMSION |
8. Sprawozdanie z pobierania paliwa
Natychmiast po ponownym uzupełnieniu paliwa od licencjonowanego zbiornikowca:
a) |
rodzaj zgłoszenia (BUNK); |
b) |
numer rejestracji lub licencji; |
c) |
sygnał wywoławczy lub kod wywoławczy; |
d) |
data i czas rozpoczęcia pobierania paliwa (GMT) DD–MM–RR:ggmm; |
e) |
pozycja przy rozpoczęciu pobierania paliwa; |
f) |
ilość otrzymanego paliwa w kilolitrach; |
g) |
czas zakończenia pobierania paliwa (GMT); |
h) |
pozycja przy zakończeniu pobierania paliwa; |
i) |
nazwa zbiornikowca. Np. BUNK/89TKS-S001TN/JJAP2/08.02.90:1200Z/0131S;17030E/160/08.02.90:1800Z/0131S;17035E/CRANE PHOENIX |
9. Sprawozdanie z przeładunku
Natychmiast po dokonaniu przeładunku w zatwierdzonym porcie w Kiribati lub na licencjonowany transportowiec:
a) |
rodzaj zgłoszenia (TSHP); |
b) |
numer rejestracji lub licencji; |
c) |
sygnał wywoławczy lub kod wywoławczy; |
d) |
data wyładunku (DD–MM–RR); |
e) |
port wyładunku; |
f) |
przeładowany połów w podziale na masę i gatunki:
|
g) |
nazwa transportowca-chłodniowca; |
h) |
przeznaczenie połowu. Np. TSHP/89TKS-PS001TN/JJAP2/11.12.89/BETIO/SJ-450:YF-150:OT-0.0/JAPANSTAR/PAGO PAGO |
10. Sprawozdanie końcowe
W ciągu 48 godzin po zakończeniu rejsu poprzez dokonanie wyładunku połowu w innych portach rybackich (poza Kiribati), w tym w porcie operacyjnym lub porcie macierzystym:
a) |
rodzaj zgłoszenia (COMP); |
b) |
nazwa statku; |
c) |
numer licencji; |
d) |
sygnał wywoławczy lub kod wywoławczy; |
e) |
data wyładunku (DD–MM–RR); |
f) |
wyładowany połów w podziale na gatunki
|
g) |
nazwa portu. Np. COMP/89TKS-PS001TN/JJAP2/26.12.89/SJ-670:YF-65:OT-0.0/BETIO |
Dodatek V
Protokół (VMS)
Postanowienia dotyczące monitorowania drogą satelitarną statków rybackich Wspólnoty dokonujących połowów w WSE Kiribati
1. Postanowienia niniejszego protokołu uzupełniają Protokół określający wielkości dopuszczalnych połowów oraz rekompensatę finansową przewidziane w Umowie między Wspólnotą Europejską a Republiką Kiribati w sprawie połowów na wodach przybrzeżnych Kiribati na okres od dnia 16 września 2006 r. do dnia 15 września 2012 r. i mają zastosowanie zgodnie z pkt 5 „Rozdziału VII — Kontrola” załącznika do niego.
2. Wszystkie statki rybackie o długości całkowitej powyżej 15 m, dokonujące połowów na mocy umowy w sprawie połowów między Wspólnotą Europejską a Kiribati, są monitorowane drogą satelitarną w czasie dokonywania połowów w WSE Kiribati.
Do celów monitorowania drogą satelitarną organy Kiribati przekażą stronie Wspólnoty dane (długości i szerokości geograficzne) WSE Kiribati.
Organy Kiribati przekażą te informacje w formie elektronicznej, wyrażone w stopniach dziesiętnych (WGS 84).
3. Strony wymieniają informacje o adresach X.25 i specyfikacjach elektronicznego przesyłania danych między ich ośrodkami kontroli zgodnie z warunkami ustalonymi w pkt 5–7. Informacje te obejmują, w miarę możliwości: nazwiska, numery telefonów, teleksów i faksów oraz adresy poczty elektronicznej (Internet lub X.400), które mogą być używane do połączeń ogólnych między ośrodkami kontroli.
4. Pozycja statków ustalana jest z marginesem błędu nie większym niż 500 metrów i przedziałem ufności 99 %.
5. Po wpłynięciu do WSE Kiribati statku dokonującego połowów w ramach umowy i podlegającego monitorowaniu satelitarnemu na mocy prawodawstwa wspólnotowego, ośrodek kontroli państwa bandery niezwłocznie rozpoczyna przesyłanie raportów o pozycji statku do Ośrodka Monitorowania Rybołówstwa Kiribati (FMC), w odstępach nie dłuższych niż 3 godziny (identyfikacja statku, długość, szerokość geograficzna, kurs i prędkość). Te komunikaty są uważane za raporty o pozycji.
6. Komunikaty, o których mowa w pkt 5, są przekazywane drogą elektroniczną w formacie X.25 bez żadnych dodatkowych protokołów. Przesyłanie następuje w czasie rzeczywistym w formacie określonym w tabeli II.
7. W razie awarii lub usterki sprzętu monitorowania satelitarnego zainstalowanego na pokładzie statku połowowego kapitan statku przesyła informacje wymienione w pkt 5 do ośrodka kontroli państwa bandery i do FMC Kiribati we właściwym czasie. W tym przypadku konieczne jest przesyłanie ogólnego raportu o pozycji co osiem godzin. Ten ogólny raport o pozycji zawiera raporty o pozycji, jakie zostały zarejestrowane przez kapitana statku co 3 godziny na warunkach przewidzianych w pkt 5.
Ośrodek kontroli państwa bandery przesyła niezwłocznie te wiadomości do FMC Kiribati. Niesprawny sprzęt powinien zostać naprawiony lub wymieniony najpóźniej w ciągu jednego miesiąca. Po upłynięciu tego terminu przedmiotowy statek musi opuścić WSE Kiribati.
8. Ośrodki kontroli państw bandery nadzorują przemieszczanie się swoich statków na wodach Kiribati. W przypadku gdy statki nie są monitorowane zgodnie z ustalonymi warunkami, FMC Kiribati jest informowane niezwłocznie po stwierdzeniu tego faktu i zastosowanie ma procedura przewidziana w pkt 7.
9. Jeżeli FMC Kiribati ustali, że państwo bandery nie przekazuje informacji wymienionych w pkt 5, właściwe służby Komisji Europejskiej są o tym niezwłocznie informowane.
10. Dane pochodzące z monitorowania przesyłane drugiej Stronie zgodnie z niniejszymi postanowieniami służą wyłącznie celom kontrolowania i monitorowania przez organy Kiribati floty wspólnotowej dokonującej połowów na mocy umowy w sprawie połowów między Wspólnotą Europejską a Kiribati. Dane te pod żadnym warunkiem nie mogą być udostępniane stronom trzecim.
11. Elementy oprogramowania i sprzętu systemu monitorowania satelitarnego są niezawodne i uniemożliwiają wprowadzenie lub wysłanie nieprawdziwych informacji dotyczących położenia oraz nie dają możliwości ich ręcznej zmiany.
System jest całkowicie zautomatyzowany i operacyjny w każdej chwili niezależnie od warunków środowiskowych i klimatycznych. Niszczenie, uszkadzanie, unieruchamianie lub ingerowanie w system monitorowania satelitarnego są zakazane.
Kapitanowie statków gwarantują, że:
— |
dane nie są w żaden sposób zmieniane, |
— |
antena lub anteny podłączone do urządzeń monitorowania satelitarnego nie są w żaden sposób zakłócane, |
— |
nie występują żadne przerwy w zasilaniu urządzeń monitorowania satelitarnego, oraz |
— |
urządzenia monitorowania satelitarnego nie zostały zdemontowane. |
12. Strony postanawiają wymienić na wniosek drugiej strony informacje o sprzęcie używanym do monitorowania satelitarnego w celu upewnienia się, że sprzęt ten spełnia w pełni warunki zawarte w niniejszych postanowieniach.
13. Wszelkie spory dotyczące interpretacji lub stosowania niniejszych postanowień są wyjaśniane w drodze konsultacji pomiędzy Stronami w ramach Wspólnego Komitetu, o którym mowa w art. 9 umowy.
14. Strony, o ile to konieczne, uzgadniają wprowadzenie zmian do tych postanowień.
Przekazywanie komunikatów VMS do Kiribati
Raport o pozycji
Dane |
Kod |
Obowiązkowe/Fakultatywne |
Uwagi |
Początek rejestracji |
SR |
O |
Dane systemowe — wskazują początek rejestracji |
Odbiorca |
AD |
O |
Dane dotyczące komunikatu — odbiorca. Kod ISO Alfa 3 kraju |
Nadawca |
FR |
O |
Dane dotyczące komunikatu — nadawca. Kod ISO Alfa 3 kraju |
Państwo bandery |
FS |
F |
|
Typ komunikatu |
TM |
O |
Dane dotyczące komunikatu — typ komunikatu „POS” |
Radiowy sygnał wywoławczy |
RC |
O |
Dane dotyczące statku — międzynarodowy radiowy sygnał wywoławczy statku |
Wewnętrzny numer referencyjny dla strony umawiającej się |
IR |
F |
Dane dotyczące statku — niepowtarzalny numer strony umawiającej się (kod ISO-3 państwa bandery, po którym następuje numer) |
Zewnętrzny numer rejestracyjny |
XR |
O |
Dane dotyczące statku — numer znajdujący się na burcie statku |
Szerokość |
LA |
O |
Dane dotyczące pozycji statku — pozycja w stopniach i minutach N/S DDMM (WGS-84) |
Długość |
LO |
O |
Dane dotyczące pozycji statku — pozycja w stopniach i minutach E/W DDDMM (WGS-84) |
Kurs |
CO |
O |
Kurs statku w 360° skali |
Prędkość |
SP |
O |
Prędkość statku w dziesiętnych węzła |
Data |
DA |
O |
Dane dotyczące pozycji statku — data zapisu pozycji z określonego UTC (RRRRMMDD) |
Godzina |
TI |
O |
Dane dotyczące pozycji statku — godzina zapisu pozycji z określonego UTC (HHMM) |
Koniec rejestracji |
ER |
O |
Dane systemowe — wskazują koniec rejestracji |
Zestaw znaków: ISO 8859.1
Przesyłanie danych posiada następującą strukturę:
— |
podwójny ukośnik (//) i kod oznaczają początek przesyłania, |
— |
pojedynczy ukośnik (/) oznacza oddzielenie kodu od danych. |
Dane fakultatywne powinny być wprowadzane między początkiem a końcem rejestracji.
Granice WSE Kiribati
Współrzędne WSE
Współrzędne FMC Kiribati
Nazwa FMC:
Tel. VMS:
Faks VMS:
E-mail VMS:
Tel. DSPG:
Faks DSPG:
Adres X25 =
Zgłoszenie wpłynięcia do strefy/opuszczenia strefy:
7.8.2007 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 205/35 |
ROZPORZĄDZENIE RADY (WE) NR 894/2007
z dnia 23 lipca 2007 r.
w sprawie zawarcia Umowy o partnerstwie w sprawie połowów pomiędzy Demokratyczną Republiką Wysp Świętego Tomasza i Książęcej a Wspólnotą Europejską
RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 37 w powiązaniu z art. 300 ust. 2 oraz art. 300 ust. 3 akapit pierwszy,
uwzględniając wniosek Komisji,
uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
Wspólnota i Demokratyczna Republika Wysp Świętego Tomasza i Książęcej wynegocjowały i parafowały umowę o partnerstwie w sprawie połowów przyznającą rybakom ze Wspólnoty wielkości dopuszczalne połowów na wodach, na których władzę suwerenną lub jurysdykcję sprawują Wyspy Świętego Tomasza i Książęca. |
(2) |
W interesie Wspólnoty leży zatwierdzenie wspomnianej umowy. |
(3) |
Należy określić metodę podziału wielkości dopuszczalnych połowów pomiędzy państwa członkowskie, |
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Artykuł 1
Niniejszym zatwierdza się w imieniu Wspólnoty Umowę o partnerstwie w sprawie połowów pomiędzy Demokratyczną Republiką Wysp Świętego Tomasza i Książęcej a Wspólnotą Europejską.
Tekst umowy jest dołączony do niniejszego rozporządzenia.
Artykuł 2
Wielkości dopuszczalne połowów ustalone w protokole do umowy zostają podzielone między państwa członkowskie w sposób następujący:
Kategoria połowów |
Rodzaj statku |
Państwo członkowskie |
Licencje lub kwoty |
Połowy tuńczyka |
Sejnery-zamrażalnie do połowów tuńczyka |
Hiszpania |
13 |
Francja |
12 |
||
Połowy tuńczyka |
Taklowce powierzchniowe |
Hiszpania |
13 |
Portugalia |
5 |
Jeżeli wnioski o licencje z tych państw członkowskich nie wyczerpią wszystkich wielkości dopuszczalnych połowów ustalonych w protokole, Komisja może uwzględnić wnioski o licencje innych państw członkowskich.
Artykuł 3
Państwa członkowskie, których statki dokonują połowów na mocy niniejszej umowy, powiadomią Komisję o ilościach każdego z zasobów złowionych w obszarze połowowym Wysp Świętego Tomasza i Książęcej zgodnie z rozporządzeniem Komisji (WE) nr 500/2001 z dnia 14 marca 2001 r. w sprawie ustanowienia szczegółowych zasad stosowania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2847/93 z dnia 12 października 1993 r. ustanawiające system kontroli mający zastosowanie do wspólnej polityki rybołówstwa (1).
Artykuł 4
Niniejszym upoważnia się Przewodniczącego Rady do wyznaczenia osób umocowanych do podpisania umowy, aby stała się wiążąca dla Wspólnoty.
Artykuł 5
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie siódmego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
Sporządzono w Brukseli dnia 23 lipca 2007 r.
W imieniu Rady
L. AMADO
Przewodniczący
(1) Dz.U. L 73 z 15.3.2001, str. 8.
UMOWA O PARTNERSTWIE
w sprawie połowów pomiędzy Demokratyczną Republiką Wysp Świętego Tomasza i Książęcej a Wspólnotą Europejską
DEMOKRATYCZNA REPUBLIKA WYSP ŚWIĘTEGO TOMASZA I KSIĄŻĘCEJ,
zwana dalej „Wyspami Świętego Tomasza i Książęcą”,
oraz
WSPÓLNOTA EUROPEJSKA,
zwana dalej „Wspólnotą”,
zwane dalej „Stronami”,
UWZGLĘDNIAJĄC ścisłą współpracę między Wspólnotą a Wyspami Świętego Tomasza i Książęcą, w szczególności w kontekście Porozumienia z Kotonu, oraz ich wspólne pragnienie dalszego rozwijania tych stosunków,
UWZGLĘDNIAJĄC pragnienie Stron wspierania racjonalnej eksploatacji zasobów rybnych w drodze współpracy,
BIORĄC POD UWAGĘ Konwencję Narodów Zjednoczonych o prawie morza,
ZDECYDOWANE stosować decyzje i zalecenia wydane przez Międzynarodową Komisję ds. Ochrony Tuńczyka Atlantyckiego, zwaną dalej „ICCAT”,
MAJĄC ŚWIADOMOŚĆ znaczenia zasad ustanowionych w kodeksie postępowania odpowiedzialnego rybołówstwa przyjętego na konferencji FAO w 1995 r.,
ZDECYDOWANE współpracować we wspólnym interesie na rzecz wprowadzenia odpowiedzialnego rybołówstwa w celu zapewnienia długotrwałej ochrony i zrównoważonego wykorzystywania żywych zasobów morskich,
PRZEKONANE, że taka współpraca musi przyjąć formę inicjatyw i środków, które podejmowane wspólnie lub niezależnie przez każdą ze Stron będą się wzajemnie uzupełniać, zapewniając spójność polityk i synergię podejmowanych starań,
ZDECYDOWANE ustanowić w tym celu dialog w celu określenia sektorowej polityki rybackiej przyjętej przez rząd Wysp Świętego Tomasza i Książęcej oraz ustalić stosowne środki gwarantujące skuteczne wdrażanie tej polityki oraz zaangażowanie podmiotów gospodarczych i społeczeństwa w jej realizację,
PRAGNĄC ustanowić zasady i warunki regulujące działalność połowową statków Wspólnoty na wodach Wysp Świętego Tomasza i Książęcej oraz wsparcie Wspólnoty dla wprowadzenia odpowiedzialnego rybołówstwa na tych wodach,
ZDECYDOWANE nawiązać ściślejszą współpracę gospodarczą w zakresie rybołówstwa i działań pokrewnych, poprzez zakładanie i rozwój wspólnych przedsiębiorstw, w które zaangażują się przedsiębiorstwa obu Stron,
UZGADNIAJĄ, CO NASTĘPUJE:
Artykuł 1
Przedmiot
Niniejsza umowa ustanawia zasady, przepisy i procedury regulujące:
— |
gospodarczą, finansową, techniczną i naukową współpracę w dziedzinie rybołówstwa mającą na celu wprowadzenie odpowiedzialnego rybołówstwa w obszarach połowowych Wysp Świętego Tomasza i Książęcej, w celu ochrony i zrównoważonego wykorzystywania zasobów rybnych oraz rozwoju sektora rybołówstwa na Wyspach Świętego Tomasza i Książęcej, |
— |
warunki dostępu wspólnotowych statków rybackich do obszarów połowowych Wysp Świętego Tomasza i Książęcej, |
— |
współpracę dotyczącą rozwiązań w zakresie kontroli połowów w obszarach połowowych Wysp Świętego Tomasza i Książęcej mających gwarantować spełnienie wyżej opisanych warunków, skuteczność środków gwarantujących ochronę zasobów rybnych i zarządzanie nimi oraz zwalczanie nielegalnych, niezgłoszonych i nieuregulowanych połowów, |
— |
partnerstwo pomiędzy przedsiębiorstwami ukierunkowanymi na rozwój działalności gospodarczej w sektorze rybołówstwa i działań pokrewnych, we wspólnym interesie Stron. |
Artykuł 2
Definicje
Do celów niniejszej umowy:
a) |
„organy Wysp Świętego Tomasza i Książęcej” oznaczają rząd Wysp Świętego Tomasza i Książęcej; |
b) |
„organy Wspólnoty” oznaczają Komisję Europejską; |
c) |
„obszar połowowy Wysp Świętego Tomasza i Książęcej” oznacza wody, na których władzę suwerenną lub jurysdykcję w zakresie rybołówstwa sprawują Wyspy Świętego Tomasza i Książęca; |
d) |
„statek rybacki” oznacza każdy statek wyposażony w narzędzia połowowe do handlowej eksploatacji żywych zasobów wodnych; |
e) |
„statek wspólnotowy” oznacza statek rybacki pływający pod banderą państwa członkowskiego i zarejestrowany we Wspólnocie; |
f) |
„wspólny komitet” oznacza komitet złożony z przedstawicieli Wspólnoty i Wysp Świętego Tomasza i Książęcej, którego funkcje opisano w art. 9 niniejszej umowy; |
g) |
„przeładunek” oznacza transfer w porcie lub na morzu części lub całości ładunku ryb ze statku rybackiego na inny statek rybacki; |
h) |
„nadzwyczajne okoliczności” oznaczają okoliczności inne niż przyczyny naturalne, wymykające się spod racjonalnej kontroli jednej ze Stron i uniemożliwiające prowadzenie działalności połowowej na wodach Wysp Świętego Tomasza i Książęcej; |
i) |
„marynarze AKP” oznaczają marynarzy będących obywatelami państwa spoza Europy, które jest sygnatariuszem Porozumienia z Kotonu. W związku z tym marynarz z Wysp Świętego Tomasza i Książęcej jest marynarzem AKP; |
j) |
„przyłowy” oznaczają każdą złowioną ilość gatunków niewymienionych w załączniku I do Konwencji Narodów Zjednoczonych z 1982 r. |
Artykuł 3
Zasady i cele związane z wprowadzaniem w życie niniejszej umowy
1. Niniejszym Strony zobowiązują się do popierania odpowiedzialnego rybołówstwa w obszarach połowowych Wysp Świętego Tomasza i Książęcej, opartego na zasadach niedyskryminowania różnych flot znajdujących się na tych wodach, bez naruszenia umów zawartych pomiędzy krajami rozwijającymi się w ramach jednego regionu geograficznego, włącznie z wzajemnymi umowami połowowymi.
2. Strony współpracują na rzecz wprowadzenia w życie sektorowej polityki rybackiej przyjętej przez rząd Wysp Świętego Tomasza i Książęcej i w tym celu przystąpią do dialogu politycznego dotyczącego koniecznych reform. Strony konsultują się wstępnie w celu przyjęcia ewentualnych środków w tej dziedzinie.
3. Strony współpracują także w zakresie ocen ex ante, bieżących i ex post środków, programów i działań realizowanych na podstawie postanowień niniejszej umowy, prowadzonych wspólnie lub jednostronnie.
4. Strony zobowiązują się do zagwarantowania, że postanowienia niniejszej umowy zostaną wprowadzone w życie zgodnie z zasadami ładu gospodarczego i społecznego oraz przy poszanowaniu stanu zasobów rybnych.
5. W szczególności zatrudnienie marynarzy AKP na statkach wspólnotowych reguluje Deklaracja MOP (Międzynarodowej Organizacji Pracy) dotycząca podstawowych zasad i praw w pracy, której przepisy stosują się z mocy prawa do umów o pracę oraz ogólnych warunków zatrudnienia. Dotyczy to w szczególności swobody zrzeszania się i faktycznego uznawania prawa do zbiorowych negocjacji pracowników oraz zniesienia dyskryminacji w odniesieniu do zatrudnienia i zawodu.
Artykuł 4
Współpraca naukowa
1. W okresie obowiązywania niniejszej umowy Wspólnota i Wyspy Świętego Tomasza i Książęca będą wspólnie monitorować stan zasobów w obszarze połowowym Wysp Świętego Tomasza i Książęcej.
2. Obie Strony, na podstawie zaleceń i uchwał przyjętych przez Międzynarodową Komisję ds. Tuńczyka Atlantyckiego (ICCAT) oraz w świetle najlepszych dostępnych opinii naukowych, przeprowadzają konsultacje w ramach wspólnego komitetu przewidzianego w art. 9 umowy w celu podjęcia, w razie potrzeby, po przeprowadzeniu zebrania naukowego oraz za obopólną zgodą, środków mających na celu zrównoważone zarządzanie zasobami połowowymi, mającymi wpływ na działalność statków Wspólnoty.
3. Strony zobowiązują się do przeprowadzania wzajemnych konsultacji bezpośrednio, w tym na poziomie podregionu w ramach COREP (Regionalny Komitet ds. Rybołówstwa — Zatoka Gwinejska), bądź w ramach właściwych organizacji międzynarodowych, w celu zapewnienia zarządzania żywymi zasobami Atlantyku i ich ochrony oraz współpracy w zakresie związanych z nimi badań naukowych.
Artykuł 5
Dostęp statków wspólnotowych do łowisk na wodach Wysp Świętego Tomasza i Książęcej
1. Wyspy Świętego Tomasza i Książęca zobowiązują się zezwolić statkom wspólnotowym na prowadzenie działalności połowowej w ich obszarze połowowym zgodnie z niniejszą umową oraz protokołem i załącznikiem.
2. Działalność połowowa regulowana postanowieniami niniejszej umowy podlega ustawodawstwu obowiązującemu na Wyspach Świętego Tomasza i Książęcej. Organy Wysp Świętego Tomasza i Książęcej powiadamiają Wspólnotę o wszelkich zmianach wprowadzanych do wspomnianego ustawodawstwa.
3. Wyspy Świętego Tomasza i Książęca zobowiązują się do podjęcia wszelkich odpowiednich kroków w celu zapewnienia skutecznego stosowania postanowień dotyczących kontroli połowów przewidzianych w protokole. Statki wspólnotowe współpracują z władzami Wysp Świętego Tomasza i Książęcej odpowiedzialnymi za prowadzenie takich kontroli.
4. Wspólnota zobowiązuje się do podjęcia wszelkich odpowiednich kroków w celu zapewnienia przestrzegania przez jej statki postanowień niniejszej umowy, jak i ustawodawstwa dotyczącego połowów na wodach, które podlegają jurysdykcji Wysp Świętego Tomasza i Książęcej.
Artykuł 6
Licencje
1. Statki wspólnotowe mogą dokonywać połowów w obszarach połowowych Wysp Świętego Tomasza i Książęcej jedynie, jeżeli posiadają licencję połowową wydaną na mocy niniejszej umowy i dołączonego do niej protokołu.
2. Procedura otrzymywania licencji połowowej dla statku, obowiązujące podatki i metoda płatności mające zastosowanie do armatora określone są w załączniku do protokołu.
Artykuł 7
Rekompensata finansowa
1. Wspólnota, zgodnie z warunkami określonymi w protokole i załączniku do niniejszej umowy, przekazuje rekompensatę finansową na rzecz Wysp Świętego Tomasza i Książęcej. Wspomniana jednorazowa rekompensata określana jest na podstawie dwóch elementów, dotyczących odpowiednio:
a) |
dostępu statków wspólnotowych do obszaru połowowego i zasobów rybnych Wysp Świętego Tomasza i Książęcej; oraz |
b) |
wsparcia finansowego Wspólnoty na rzecz promowania odpowiedzialnego rybołówstwa i zrównoważonego wykorzystania zasobów rybnych na wodach Wysp Świętego Tomasza i Książęcej. |
2. Element rekompensaty finansowej, o której mowa powyżej w ust. 1 lit. a), określa się, mając na uwadze cele związane z sektorową polityką rybacką określone przez rząd Wysp Świętego Tomasza i Książęcej, ustalone za obopólną zgodą Stron zgodnie z postanowieniami protokołu oraz zgodne z rocznym i wieloletnim programem realizacji tej polityki.
3. Rekompensata finansowa wpłacana jest przez Wspólnotę raz na rok zgodnie z zasadami określonymi w protokole, z zastrzeżeniem postanowień niniejszej umowy i protokołu dotyczącego ewentualnej zmiany jej wysokości z powodu:
a) |
nadzwyczajnych okoliczności; |
b) |
redukcji wielkości dopuszczalnych połowów przyznanych statkom wspólnotowym, ustanowionej za obopólną zgodą Stron, w zastosowaniu środków zarządzania odnośnymi zasobami, w przypadku gdy z najlepszych dostępnych danych naukowych wynika, że taka redukcja jest niezbędna dla ochrony i zrównoważonego wykorzystania zasobów; |
c) |
zwiększenia wielkości dopuszczalnych połowów przyznanych statkom wspólnotowym, ustanowionego za obopólną zgodą Stron, w przypadku gdy z najlepszych dostępnych danych naukowych wynika, że stan zasobów na to pozwala; |
d) |
ponownej oceny warunków wsparcia finansowego Wspólnoty na rzecz wdrażania sektorowej polityki rybackiej na Wyspach Świętego Tomasza i Książęcej, jeżeli uzasadniają to stwierdzone przez obie Strony wyniki planu rocznego i wieloletniego; |
e) |
rozwiązania niniejszej umowy zgodnie z jej art. 13; |
f) |
zawieszenia stosowania niniejszej umowy zgodnie z jej art. 12. |
Artykuł 8
Promowanie współpracy na poziomie podmiotów gospodarczych i społeczeństwa
1. Strony promują współpracę gospodarczą, naukową i techniczną w sektorze rybołówstwa i w sektorach pokrewnych. Strony konsultują się nawzajem, aby koordynować różne działania, które mogą być podejmowane w tym zakresie.
2. Strony zobowiązują się do promowania wymiany informacji w zakresie technik i sprzętu połowowego, metod konserwacji i przetwarzania przemysłowego produktów rybołówstwa.
3. Strony podejmują wysiłki w celu stworzenia korzystnych warunków do promowania gospodarczych, handlowych i technicznych więzi pomiędzy przedsiębiorstwami z państw Stron, poprzez sprzyjanie powstawaniu klimatu przyjaznego dla rozwoju przedsiębiorczości i inwestycji.
4. W szczególności Strony zachęcają do zakładania wspólnych przedsiębiorstw w ich wspólnym interesie zgodnie z obowiązującymi przepisami ustawodawstwa Wysp Świętego Tomasza i Książęcej i obowiązującym prawodawstwem wspólnotowym.
Artykuł 9
Wspólny komitet
1. Wprowadzanie w życie niniejszej umowy nadzoruje utworzony w tym celu wspólny komitet. Wspólny komitet pełni następujące funkcje:
a) |
kontrola wykonania, interpretacji i stosowania umowy, w szczególności określanie rocznego i wieloletniego planu, o którym mowa w art. 7 ust. 2, i ocena jego realizacji; |
b) |
zapewnianie koniecznej współpracy w sprawach leżących we wspólnym interesie Stron, w zakresie rybołówstwa, w szczególności analiza danych dotyczących połowów; |
c) |
działanie w charakterze forum w celu polubownego rozwiązywania sporów związanych z interpretacją lub stosowaniem niniejszej umowy; |
d) |
w razie konieczności, ponowna ocena poziomu wielkości dopuszczalnych połowów i związanej z nimi rekompensaty finansowej; |
e) |
wszelkie inne funkcje uzgodnione przez Strony za obopólną zgodą. |
2. Wspólny komitet spotyka się przynajmniej raz w roku, przemiennie we Wspólnocie i na Wyspach Świętego Tomasza i Książęcej, a przewodniczy mu Strona będąca gospodarzem spotkania. Na wniosek jednej ze Stron komitet zbiera się na posiedzeniu specjalnym.
Artykuł 10
Obszar geograficzny obowiązywania umowy
Niniejsza umowa stosuje się, z jednej strony, do terytoriów, na których stosuje się Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską i na warunkach ustanowionych w tym Traktacie oraz, z drugiej strony, do terytorium Wysp Świętego Tomasza i Książęcej.
Artykuł 11
Okres obowiązywania
Niniejsza umowa obowiązuje przez 4 lata, począwszy od daty jej wejścia w życie; jeżeli żadna ze Stron nie wypowie umowy zgodnie z jej art. 13, jest ona przedłużana automatycznie na kolejne czteroletnie okresy.
Artykuł 12
Zawieszenie
1. Stosowanie niniejszej umowy może zostać zawieszone na wniosek jednej ze Stron w przypadku zaistnienia poważnych sporów dotyczących stosowania postanowień umowy. Zawieszenie to podlega powiadomieniu w formie pisemnej o jej zamiarze przez zainteresowaną Stronę, co najmniej trzy miesiące przed datą, z którą to zawieszenie weszłoby w życie. Po otrzymaniu takiego powiadomienia Strony przystępują do rozmów mających na celu polubowne rozstrzygnięcie sporu.
2. Płatność rekompensaty finansowej, o której mowa w art. 7, zostaje zmniejszona proporcjonalnie i pro rata temporis do okresu zawieszenia.
Artykuł 13
Wypowiedzenie
1. Każda ze Stron może wypowiedzieć niniejszą umowę w przypadku zaistnienia poważnych okoliczności, takich jak degradacja zasobów, których dotyczy umowa, stwierdzenie zmniejszonego poziomu wykorzystania wielkości dopuszczalnych połowów przyznanych statkom wspólnotowym lub niedotrzymanie przez Strony zobowiązań w zakresie zwalczania nielegalnych, niezgłoszonych lub nieuregulowanych połowów.
2. Strona wypowiadająca umowę powiadamia drugą Stronę o swoim zamiarze wycofania się z umowy na piśmie co najmniej sześć miesięcy przed terminem wygaśnięcia pierwszego lub każdego kolejnego okresu obowiązywania umowy.
3. Wysłanie powiadomienia, o którym mowa w poprzednim ustępie, oznacza rozpoczęcie konsultacji przez Strony.
4. Płatność rekompensaty finansowej, o której mowa w art. 7, za rok, w którym umowa została wypowiedziana, zostanie zmniejszona proporcjonalnie i pro rata temporis.
Artykuł 14
Protokół i załącznik
Protokół i załącznik stanowią integralną część niniejszej umowy.
Artykuł 15
Obowiązujące przepisy prawa krajowego
Działalność statków rybackich Wspólnoty, dokonujących połowów na wodach Wysp Świętego Tomasza i Książęcej, podlega ustawodawstwu obowiązującemu na Wyspach Świętego Tomasza i Książęcej, chyba że umowa, niniejszy protokół oraz załącznik i dodatki do niego stanowią inaczej.
Artykuł 16
Uchylenie
Z dniem jej wejścia w życie niniejsza umowa uchyla i zastępuje Umowę między Wspólnotą Europejską a Demokratyczną Republiką Wysp Świętego Tomasza i Książęcej w sprawie połowów na wodach przybrzeżnych Wysp Świętego Tomasza i Książęcej, która weszła w życie dnia 25 lutego 1984 r.
Jednakże Protokół określający na okres od dnia 1 czerwca 2006 r. do dnia 31 maja 2010 r. wielkości dopuszczalne połowów i rekompensatę finansową przewidzianą w Umowie między Wspólnotą Europejską a Demokratyczną Republiką Wysp Świętego Tomasza i Książęcej w sprawie połowów na wodach przybrzeżnych Wysp Świętego Tomasza i Książęcej pozostaje w mocy na okres wskazany w jej art. 1 ust. 1 i staje się integralną częścią niniejszej umowy.
Artykuł 17
Wejście w życie
Niniejsza umowa, sporządzona w dwóch egzemplarzach w językach angielskim, czeskim, duńskim, estońskim, fińskim, francuskim, greckim, hiszpańskim, litewskim, łotewskim, maltańskim, niderlandzkim, niemieckim, węgierskim, włoskim, polskim, portugalskim, słowackim, słoweńskim i szwedzkim, przy czym każdy z tych tekstów jest jednakowo autentyczny, wchodzi w życie w dniu, w którym Strony powiadomią się wzajemnie w drodze pisemnej o zakończeniu odpowiednich wewnętrznych procedur przyjęcia.
PROTOKÓŁ
ustanawiający wielkości dopuszczalne połowów i rekompensatę finansową przewidziane w umowie między Demokratyczną Republiką Wysp Świętego Tomasza i Książęcej a Wspólnotą Europejską w sprawie połowów na wodach przybrzeżnych Wysp Świętego Tomasza i Książęcej na okres od dnia 1 czerwca 2006 r. do dnia 31 maja 2010 r.
Artykuł 1
Okres stosowania i wielkości dopuszczalne połowów
1. Począwszy od dnia 1 czerwca 2006 r. i na okres 4 lat, wielkości dopuszczalne połowów przyznane z tytułu art. 5 umowy są następujące:
gatunki daleko migrujące (gatunki wymienione w załączniku 1 do Konwencji Narodów Zjednoczonych z 1982 r.):
— |
sejnery-zamrażalnie do połowu tuńczyków: 25 statków, |
— |
taklowce powierzchniowe: 18 statków. |
2. Ustęp 1 stosowany jest z zastrzeżeniem przepisów art. 4 i 5 niniejszego protokołu.
3. Statki pływające pod banderą państwa członkowskiego Wspólnoty Europejskiej mogą prowadzić działalność połowową w strefie połowowej Wysp Świętego Tomasza i Książęcej, pod warunkiem że posiadają licencję połowową wydaną w ramach niniejszego protokołu i zgodnie ze szczegółowymi zasadami opisanymi w załączniku do niniejszego protokołu.
Artykuł 2
Rekompensata finansowa — szczegółowe zasady płatności
1. Rekompensata finansowa, o której mowa w art. 7 umowy, obejmuje, z jednej strony, w odniesieniu do okresu określonego w art. 1, kwotę w wysokości 552 500 EUR rocznie stanowiącą równoważność tonażu referencyjnego w wysokości 8 500 ton rocznie, a z drugiej strony, specjalną kwotę w wysokości 1 105 000 EUR rocznie przeznaczoną na wsparcie oraz na realizację rybackiej polityki sektorowej Wysp Świętego Tomasza i Książęcej. Ta specjalna kwota stanowi integralną część jednorazowej rekompensaty finansowej określonej w art. 7 umowy.
2. Ustęp 1 stosuje się z zastrzeżeniem przepisów art. 4, 5 i 7 niniejszego protokołu.
3. Łączna suma kwot, o których mowa w ust. 1, czyli 663 000 EUR, jest wypłacana raz do roku przez Wspólnotę przez okres stosowania niniejszego protokołu.
4. Jeżeli całkowita ilość połowów dokonanych przez statki Wspólnoty na wodach Wysp Świętego Tomasza i Książęcej przekroczy 8 500 ton rocznie, wynosząca 552 500 EUR rekompensata finansowa zostanie zwiększona o 65 EUR za każdą dodatkową złowioną tonę. Jednakże całkowita kwota roczna wypłacana przez Wspólnotę nie może przekraczać podwójnej kwoty stanowiącej równoważność tonażu referencyjnego (czyli 1 105 000 EUR). Jeżeli roczna ilość złowiona przez statki Wspólnoty przekroczy ilość odpowiadającą podwojonej całkowitej kwocie rocznej (17 000 ton), kwota należna za ilość przekraczającą ten limit zostanie wypłacona w roku następnym.
5. Wypłacenie rekompensaty finansowej, o której mowa w ust. 1, następuje najpóźniej dnia 15 maja 2007 r. w odniesieniu do pierwszego roku i najpóźniej odpowiednio dnia 31 lipca 2007 r., 2008 r., 2009 r. w odniesieniu do kolejnych lat.
6. Z zastrzeżeniem przepisów art. 6, przeznaczenie tej rekompensaty podlega wyłącznej kompetencji organów Wysp Świętego Tomasza i Książęcej.
7. Rekompensata finansowa jest wpłacana na oddzielne konto Skarbu Państwa Wysp Świętego Tomasza i Książęcej, otworzone w instytucji finansowej wskazanej przez organy Wysp Świętego Tomasza i Książęcej.
Artykuł 3
Współpraca na rzecz odpowiedzialnego rybołówstwa — współpraca naukowa
1. Strony zobowiązują się do promowania odpowiedzialnego rybołówstwa w obszarach połowowych Wysp Świętego Tomasza i Książęcej w oparciu o zasadę niedyskryminowania żadnej z flot łowiących na tych wodach.
2. W okresie obowiązywania niniejszego protokołu Wspólnota i organy Wysp Świętego Tomasza i Książęcej będą wspólnie monitorować stan zasobów w obszarze połowowym Wysp Świętego Tomasza i Książęcej.
3. Strony zobowiązują się do promowania współpracy w zakresie odpowiedzialnego rybołówstwa na poziomie podregionu, w szczególności w ramach COREP.
4. Zgodnie z art. 4 umowy, na podstawie zaleceń i uchwał przyjętych przez Międzynarodową Komisję ds. Ochrony Tuńczyka Atlantyckiego (ICCAT) oraz na podstawie najlepszych dostępnych opinii naukowych, Strony przeprowadzają konsultacje we wspólnym komitecie, o którym mowa w art. 9 umowy, w celu podjęcia, w razie potrzeby po przeprowadzeniu ewentualnie zebrania naukowego na poziomie podregionu oraz za obopólną zgodą, środków mających na celu zrównoważone zarządzanie zasobami rybnymi, wpływających na działalność statków Wspólnoty.
Artykuł 4
Przegląd wielkości dopuszczalnych połowów za obopólną zgodą
1. Wielkości dopuszczalne połowów, o których mowa w art. 1, mogą zostać zwiększone za obopólną zgodą Stron, jeżeli na podstawie wniosków zebrania naukowego, o którym mowa w art. 3 ust. 4, zwiększenie takie nie naruszy zrównoważonego zarządzania zasobami Wysp Świętego Tomasza i Książęcej. W takim przypadku rekompensata finansowa w wysokości 552 500 EUR, o której mowa w art. 2 ust. 1, zostanie zwiększona proporcjonalnie i pro rata temporis. Jednakże całkowita kwota rekompensaty finansowej wypłacanej przez Wspólnotę Europejską i odnosząca się do tonażu referencyjnego nie może przekroczyć dwukrotnej wartości rekompensaty finansowej w wysokości 552 500 EUR. Jeżeli roczna ilość złowiona przez statki Wspólnoty przekroczy dwukrotnie tonaż referencyjny 8 500 ton (czyli wyniesie 17 000 ton), kwota należna za ilość przekraczającą ten limit zostanie wypłacona w roku następnym.
2. Natomiast jeśli Strony uzgodnią przyjęcie środków zmierzających do redukcji wielkości dopuszczalnych połowów, o których mowa w art. 1, wówczas rekompensata finansowa zostanie obniżona proporcjonalnie i pro rata temporis.
3. Przydzielenie wielkości dopuszczalnych połowów różnym kategoriom statków może również podlegać przeglądowi po przeprowadzeniu konsultacji i za obopólną zgodą Stron, z poszanowaniem wszystkich ewentualnych zaleceń ustalonych na zebraniu naukowym, o którym mowa w art. 3, w odniesieniu do zarządzania zasobami, na które taki ponowny przydział mógłby mieć wpływ. Strony są zgodne w sprawie odpowiedniego dostosowania rekompensaty finansowej, jeżeli będzie ono uzasadnione ponownym podziałem wielkości dopuszczalnych połowów.
Artykuł 5
Nowe wielkości dopuszczalne połowów
Jeżeli statki Wspólnoty byłyby zainteresowane działalnością połowową, która nie została wymieniona w art. 1, Wspólnota wystąpi do Wysp Świętego Tomasza i Książęcej o ewentualne zezwolenie dotyczące tej nowej działalności. Jeżeli zajdzie taka potrzeba, Strony uzgodnią warunki stosowane w odniesieniu do wspomnianych nowych wielkości dopuszczalnych połowów i, w razie konieczności, naniosą poprawki w protokole i jego załączniku.
Artykuł 6
Zawieszenie płatności rekompensaty finansowej lub jej zmienienie w razie zaistnienia nieprzewidzianych okoliczności
1. W razie zaistnienia nieprzewidzianych okoliczności, z wyjątkiem zjawisk naturalnych, uniemożliwiających prowadzenie działalności połowowej w wyłącznej strefie ekonomicznej (WSE) Wysp Świętego Tomasza i Książęcej, Wspólnota Europejska może wstrzymać wypłacanie rekompensaty finansowej, o której mowa w art. 2 ust. 1. Decyzja o wstrzymaniu zostanie podjęta po przeprowadzeniu konsultacji pomiędzy Stronami w terminie dwóch miesięcy od przedstawienia wniosku przez jedną ze Stron i pod warunkiem że Wspólnota Europejska wypłaciła wszystkie należne kwoty w momencie zawieszenia płatności.
2. Płatność rekompensaty finansowej wznawia się w chwili, gdy Strony stwierdzą za obopólną zgodą, po wspólnych konsultacjach, że okoliczności, które wywołały wstrzymanie działalności połowowej, już nie występują i/lub gdy okoliczności pozwalają na ponowne podjęcie działalności połowowej.
3. Ważność licencji przyznanych statkom Wspólnoty, zawieszona wraz z zawieszeniem rekompensaty finansowej, zostaje przedłużona o czas odpowiadający okresowi zawieszenia działalności połowowej.
Artykuł 7
Promowanie odpowiedzialnego rybołówstwa na wodach Wysp Świętego Tomasza i Książęcej
1. Pięćdziesiąt procent (czyli 331 500 EUR) całkowitej kwoty rekompensaty finansowej (663 000 EUR) ustalonej w art. 2 przeznacza się co roku na wsparcie i realizowanie inicjatyw podjętych w ramach sektorowej polityki rybackiej określonej przez rząd Wysp Świętego Tomasza i Książęcej.
Zarządzanie przez Wyspy Świętego Tomasza i Książęcą daną kwotą opiera się na określeniu przez obie Strony celów do realizacji oraz związanego z nimi rocznego i wieloletniego planu, zgodnie z poniższym ust. 2, za obopólną zgodą oraz zgodnie z aktualnymi priorytetami polityki rybackiej Wysp Świętego Tomasza i Książęcej, w celu zapewnienia zrównoważonego i odpowiedzialnego zarządzania sektorem.
2. W odpowiedzi na wniosek Wysp Świętego Tomasza i Książęcej oraz do celów wdrożenia postanowień powyższego ustępu, w ramach wspólnego komitetu przewidzianego w art. 9 umowy, z chwilą wejścia w życie protokołu, a najpóźniej trzy miesiące od wejścia w życie niniejszego protokołu, Wspólnota i Wyspy Świętego Tomasza i Książęca uzgadniają wieloletni program sektorowy oraz szczegółowe zasady jego stosowania, w tym w szczególności:
a) |
wytyczne w skali rocznej i wieloletniej, zgodnie z którymi będzie wykorzystana procentowa kwota rekompensaty finansowej, o której mowa powyżej w ust. 1, oraz specjalne kwoty przeznaczone corocznie na przeprowadzenie inicjatyw; |
b) |
cele do osiągnięcia w skali rocznej i wieloletniej, aby osiągnąć, w dalszej perspektywie, zrównoważone i odpowiedzialne rybołówstwo, z uwzględnieniem priorytetów wyrażonych przez Wyspy Świętego Tomasza i Książęcą w ramach krajowej polityki rybackiej lub też innej polityki związanej lub mającej wpływ na promowanie odpowiedzialnego i zrównoważonego rybołówstwa; |
c) |
kryteria i procedury, jakie należy stosować w celu umożliwienia przeprowadzenia oceny wyników w skali rocznej; |
d) |
ewentualną zmianę procentu całkowitej kwoty rekompensaty finansowej, o którym mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, stosowanego w kolejnych latach po upływie pierwszego roku obowiązywania niniejszego protokołu. |
3. Wszelkie zaproponowane zmiany dotyczące wieloletniego programu sektorowego lub wykorzystania specjalnych kwot przeznaczonych na coroczne przeprowadzanie inicjatyw muszą zostać zatwierdzone przez Strony w ramach wspólnego komitetu.
4. Co roku Wyspy Świętego Tomasza i Książęca przeznaczają kwotę odpowiadającą procentowi, o którym mowa w ust. 1, na cele realizacji wieloletniego programu sektorowego. W odniesieniu do pierwszego roku ważności protokołu informacja o tym przeznaczeniu powinna zostać przekazana Wspólnocie z chwilą przyjęcia przez wspólny komitet wieloletniego programu sektorowego. W odniesieniu do każdego kolejnego roku informacja o tym przeznaczeniu powinna zostać przekazana Wspólnocie przez Wyspy Świętego Tomasza i Książęcą najpóźniej do dnia 1 maja roku poprzedniego.
5. W przypadku gdy roczna ocena wyników realizacji wieloletniego programu sektorowego to uzasadnia, Wspólnota Europejska może wystąpić o dodatkowe dostosowanie kwoty rekompensaty finansowej, o której mowa w art. 2 ust. 1 niniejszego protokołu, w celu dostosowania do tych wyników rzeczywistej kwoty środków przeznaczonych na realizację programu.
Artykuł 8
Spory — zawieszenie stosowania protokołu
1. Wszelkie spory między Stronami dotyczące interpretacji postanowień niniejszego protokołu oraz jego stosowania powinny być przedmiotem konsultacji między Stronami w ramach wspólnego komitetu przewidzianego w art. 9 umowy, jeśli to konieczne, zwołanego w trybie nadzwyczajnym.
2. Nie naruszając postanowień art. 9, stosowanie protokołu może zostać zawieszone z inicjatywy jednej ze Stron, gdy spór, który poróżnił Strony, uznaje się za poważny i gdy konsultacje przeprowadzone w ramach wspólnego komitetu, zgodnie z ust. 1, nie pozwalają na jego polubowne zakończenie.
3. Zawieszenie stosowania protokołu podlega powiadomieniu przez zainteresowaną Stronę o jej zamiarze w formie pisemnej, co najmniej trzy miesiące przed datą, z którą to zawieszenie weszłoby w życie.
4. W przypadku zawieszenia Strony nadal prowadzą konsultacje, poszukując polubownego rozwiązania sporu, który je poróżnił. Z chwilą polubownego rozstrzygnięcia sporu wznawia się stosowanie protokołu, a kwota rekompensaty finansowej zmniejszana jest proporcjonalnie i pro rata temporis, w zależności od czasu trwania zawieszenia stosowania protokołu.
Artykuł 9
Zawieszenie stosowania protokołu ze względu na brak płatności
Z zastrzeżeniem postanowień art. 6, w przypadku gdy Wspólnota nie dokona płatności przewidzianych w art. 2, stosowanie niniejszego protokołu może zostać zawieszone pod następującymi warunkami:
a) |
właściwe organy Wysp Świętego Tomasza i Książęcej powiadamiają Komisję Europejską o braku płatności. Komisja we właściwy sposób sprawdza te informacje oraz, w razie konieczności, dokonuje płatności w maksymalnym terminie 60 dni roboczych, licząc od daty otrzymania powiadomienia; |
b) |
w przypadku braku płatności lub odpowiedniego uzasadnienia braku płatności w terminie przewidzianym w art. 2 ust. 5 niniejszego protokołu właściwe organy Wysp Świętego Tomasza i Książęcej mają prawo zawiesić stosowanie protokołu. O zawieszeniu niezwłocznie informują Komisję Europejską; |
c) |
stosowanie protokołu wznawia się z chwilą dokonania przedmiotowej płatności. |
Artykuł 10
Obowiązujące przepisy prawa krajowego
Działalność statków rybackich Wspólnoty, dokonujących połowów na wodach Wysp Świętego Tomasza i Książęcej, podlega ustawodawstwu obowiązującemu na Wyspach Świętego Tomasza i Książęcej, chyba że umowa, niniejszy protokół oraz załącznik i dodatki do niego stanowią inaczej.
Artykuł 11
Uchylenie
Załącznik do Umowy między Europejską Wspólnotą Gospodarczą a Demokratyczną Republiką Wysp Świętego Tomasza i Książęcej w sprawie połowów na wodach przybrzeżnych Demokratycznej Republiki Wysp Świętego Tomasza i Książęcej zostaje uchylony i zastąpiony załącznikiem do niniejszego protokołu.
Artykuł 12
Wejście w życie
1. Niniejszy protokół i załącznik do niego wchodzą w życie z dniem, w którym Strony poinformują się nawzajem o dopełnieniu procedur niezbędnych dla tego celu.
2. Niniejszy protokół i załącznik do niego stosują się od dnia 1 czerwca 2006 r.
ZAŁĄCZNIK
Warunki dokonywania połowów w obszarach połowowych Wysp Świętego Tomasza i Książęcej przez statki Wspólnoty
ROZDZIAŁ I
FORMALNOŚCI OBOWIĄZUJĄCE PRZY SKŁADANIU WNIOSKÓW I WYDAWANIU LICENCJI
SEKCJA 1
Wydawanie licencji
1. Licencję na prowadzenie połowów w obszarze połowowym Wysp Świętego Tomasza i Książęcej mogą otrzymać tylko kwalifikujące się statki.
2. Aby statek został zakwalifikowany, ani armator, ani kapitan, ani sam statek nie mogą mieć zakazu prowadzenia działalności połowowej na wodach Wysp Świętego Tomasza i Książęcej. Ich sytuacja w stosunku do administracji Wysp Świętego Tomasza i Książęcej musi być zgodna z przepisami, w tym znaczeniu, że muszą wywiązać się ze wszystkich wcześniejszych zobowiązań wynikających z prowadzenia przez nich działalności połowowej na wodach Wysp Świętego Tomasza i Książęcej w ramach umów w sprawie połowów zawartych ze Wspólnotą.
3. Właściwe organy Wspólnoty przedkładają (drogą elektroniczną) ministerstwu Wysp Świętego Tomasza i Książęcej odpowiedzialnemu za rybołówstwo wniosek dla każdego statku, który chce prowadzić połowy lub towarzyszyć działalności połowowej na mocy umowy, w terminie co najmniej 15 dni roboczych przed dniem rozpoczęcia okresu ważności, w odniesieniu do którego został złożony wniosek.
4. Wnioski przedkładane są ministerstwu odpowiedzialnemu za rybołówstwo na formularzach, których wzór znajduje się w dodatku I. Organy Wysp Świętego Tomasza i Książęcej podejmują wszelkie niezbędne środki, aby informacje otrzymane w ramach wniosku o licencję były traktowane w sposób poufny. Informacje te będą wykorzystywane wyłącznie w ramach realizacji umowy w sprawie połowów.
5. Do każdego wniosku o licencję połowową dołączone są następujące dokumenty:
— |
dowód wpłaty zaliczki ryczałtowej na okres ważności licencji, |
— |
(wszystkie inne dokumenty lub świadectwa wymagane zgodnie z postanowieniami dotyczącymi danego typu statku określonymi w niniejszym protokole). |
6. Należność wpłaca się na konto wskazane przez organy Wysp Świętego Tomasza i Książęcej zgodnie z art. 2 ust. 7 protokołu.
7. Należności zawierają wszystkie podatki krajowe i lokalne, z wyjątkiem podatków portowych i kosztów z tytułu świadczenia usług.
8. Licencje dla wszystkich statków przyznawane armatorom lub ich przedstawicielom, za pośrednictwem Przedstawicielstwa Komisji Europejskiej w Gabonie, przez ministerstwo odpowiedzialne za rybołówstwo na Wyspach Świętego Tomasza i Książęcej wydawane są w terminie 15 dni roboczych od otrzymania wszystkich dokumentów, o których mowa powyżej w pkt 5.
9. Licencje są wydawane dla konkretnego statku i nie podlegają przeniesieniu.
10. Jednakże na wniosek Wspólnoty Europejskiej i w przypadku udowodnionego działania siły wyższej licencja jednego statku może być zastąpiona nową licencją sporządzoną dla innego statku tej samej kategorii co statek, który należy zastąpić, zgodnie z art. 1 protokołu, bez konieczności płacenia nowej należności. W takim przypadku przy obliczaniu poziomu połowów dla określenia ewentualnej dodatkowej płatności, zostanie uwzględniona suma całkowitych połowów dwóch statków.
11. Armator statku, którego licencja ma być zastąpiona, lub jego przedstawiciel przekazuje unieważnioną licencję ministerstwu Wysp Świętego Tomasza i Książęcej odpowiedzialnemu za rybołówstwo za pośrednictwem Przedstawicielstwa Komisji Europejskiej.
12. Nowa licencja jest ważna od dnia, w którym armator złożył anulowaną licencję w ministerstwie Wysp Świętego Tomasza i Książęcej odpowiedzialnym za rybołówstwo. Przedstawicielstwo Komisji Europejskiej w Gabonie zostaje poinformowane o przeniesieniu licencji.
13. Licencja musi stale znajdować się na pokładzie statku. Wspólnota Europejska posiada aktualny wykaz statków, którym została wydana licencja połowowa zgodnie z postanowieniami niniejszego protokołu. Organy Wysp Świętego Tomasza i Książęcej są powiadamiane o tym wykazie w chwili jego sporządzenia, a następnie za każdym razem, kiedy jest on uaktualniany. Po otrzymaniu projektu wykazu, jak również poinformowaniu o płatności zaliczki skierowanemu przez Komisję do organów Wysp Świętego Tomasza i Książęcej, statek zostaje wpisany przez właściwe organy Wysp Świętego Tomasza i Książęcej do wykazu statków posiadających zezwolenie na dokonywanie połowów, który jest przekazywany organom odpowiedzialnym za kontrolę połowów. W takim przypadku jeden uwierzytelniony odpis tego wykazu może zostać przekazany armatorowi i znajdować się na statku zamiast licencji połowowej, aż do chwili jej wydania.
SEKCJA 2
Warunki licencji — należności i zaliczki
1. Okres ważności licencji wynosi jeden rok. Licencje są odnawialne.
2. Należność ustala się na 35 EUR za tonę złowioną w obszarze połowowym Wysp Świętego Tomasza i Książęcej, dla sejnerów do połowów tuńczyka i dla taklowców powierzchniowych.
3. Licencje wydawane są po wpłaceniu, na rzecz właściwych organów krajowych, następujących kwot ryczałtowych:
— |
5 250 EUR za sejner do połowów tuńczyka jako ekwiwalent należności za 150 ton rocznie, |
— |
1 925 EUR za taklowca powierzchniowego jako ekwiwalent należności za 55 ton rocznie. |
4. Do dnia 15 czerwca każdego roku państwa członkowskie informują Komisję Europejską o tonażu połowów dokonanych w poprzednim roku, potwierdzonym przez instytuty naukowe, o których mowa w pkt 5 poniżej.
5. Końcowe rozliczenie należności z tytułu roku n zostaje zamknięte przez Komisję Europejską najpóźniej dnia 31 lipca roku n + 1, na podstawie deklaracji połowowych sporządzonych przez każdego armatora i potwierdzonych przez naukowe instytuty odpowiedzialne za sprawdzanie danych połowów w państwach członkowskich, takie jak IRD (Institut de Recherche pour le Développement), IEO (Instituto Español de Oceanografia) oraz IPIMAR (Instituto Português de Investigaçao Maritima), za pośrednictwem przedstawicielstwa Komisji Europejskiej.
6. Rozliczenie takie jest przedstawione jednocześnie ministerstwu Wysp Świętego Tomasza i Książęcej odpowiedzialnemu za rybołówstwo oraz armatorom.
7. Każda ewentualna dodatkowa opłata (za połowy przekraczające 150 ton dla sejnerów do połowu tuńczyka oraz 55 ton dla taklowców powierzchniowych) musi zostać uiszczona przez armatorów statków na rzecz właściwych organów Wysp Świętego Tomasza i Książęcej najpóźniej do dnia 31 sierpnia roku n + 1, na konto, o którym mowa w ust. 6 sekcji 1 niniejszego rozdziału, na podstawie kwoty 35 EUR za tonę.
8. Jednakże jeżeli końcowe rozliczenie będzie niższe od kwoty zaliczki wspomnianej w pkt 3 niniejszej sekcji, pozostała suma nie będzie zwracana armatorowi.
ROZDZIAŁ II
OBSZARY POŁOWOWE
1. Statki Wspólnoty będą mogły prowadzić działalność połowową na wodach znajdujących się w odległości 12 mil morskich od linii podstawowych w odniesieniu do sejnerów do połowów tuńczyka oraz taklowców powierzchniowych.
2. Zakazana jest, bez wyjątku, każda działalność połowowa prowadzona w obszarze przeznaczonym do wspólnego wykorzystania przez Wyspy Świętego Tomasza i Książęcą oraz Nigerię, wytyczonym przez współrzędne wymienione w dodatku 3.
ROZDZIAŁ III
SYSTEM DEKLARACJI POłOWOWYCH
1. Do celów niniejszego załącznika czas trwania rejsu połowowego statku Wspólnoty w obszarze połowowym Wysp Świętego Tomasza i Książęcej określa się w następujący sposób:
— |
bądź jako okres pomiędzy wejściem do obszaru połowowego Wysp Świętego Tomasza i Książęcej a wyjściem z niego, |
— |
bądź jako okres pomiędzy wejściem do obszaru połowowego Wysp Świętego Tomasza i Książęcej a przeładunkiem lub/i wyładunkiem na Wyspach Świętego Tomasza i Książęcej. |
2. Wszystkie statki posiadające zezwolenie na dokonywanie połowów na wodach Wysp Świętego Tomasza i Książęcej w ramach umowy muszą informować o połowach ministerstwo Wysp Świętego Tomasza i Książęcej odpowiedzialne za rybołówstwo, aby organ ten mógł kontrolować złowione ilości, potwierdzone przez odpowiednie instytuty naukowe zgodnie z procedurą, o której mowa w rozdziale I sekcja 2 pkt 4 niniejszego załącznika. Szczegółowe zasady informowania o połowach:
2.1. |
Podczas rocznego okresu ważności licencji w rozumieniu sekcji 2 rozdziału I niniejszego załącznika deklaracje obejmują połowy dokonane przez statek w czasie każdego rejsu. Oryginały deklaracji połowowych w formie papierowej przekazywane są do ministerstwa Wysp Świętego Tomasza i Książęcej odpowiedzialnego za rybołówstwo w ciągu 45 dni od zakończenia ostatniego rejsu odbytego we wspomnianym okresie. |
2.2. |
Statki przekazują deklaracje połowowe na formularzu zgodnym z dziennikiem połowowym, którego wzór znajduje się w dodatku 2. W odniesieniu do okresów, w których statek nie znajdował się na wodach Wysp Świętego Tomasza i Książęcej, należy wpisać w dzienniku połowowym „Poza obszarem połowowym Wysp Świętego Tomasza i Książęcej”. |
2.3. |
Wypełniony czytelnie formularz podpisuje kapitan statku lub jego prawny przedstawiciel. |
3. Na wniosek jednej ze Stron może zostać zwołane zebranie wspólnego komitetu mające na celu porównanie danych dotyczących działalności połowowej.
4. W przypadku nieprzestrzegania postanowień niniejszego rozdziału rząd Wysp Świętego Tomasza i Książęcej zastrzega sobie prawo do zawieszenia licencji statku naruszającego postanowienia do czasu dopełnienia formalności i nałożenia na armatora statku kary umownej przewidzianej na mocy przepisów obowiązujących na Wyspach Świętego Tomasza i Książęcej. Komisja Europejska oraz państwo członkowskie bandery są o tym informowane.
ROZDZIAŁ IV
PRZEŁADUNEK
Strony podejmują współpracę w celu poprawy możliwości przeładunku na redach i w portach Wysp Świętego Tomasza i Książęcej.
1. Przeładunki:
Tuńczykowce wspólnotowe, które dobrowolnie dokonują wyładunku w porcie Wysp Świętego Tomasza i Książęcej, korzystają z obniżki należności o 5 EUR za tonę złowioną na wodach Wysp Świętego Tomasza i Książęcej w stosunku do kwoty wskazanej w sekcji 2 ust. 2 rozdział I załącznika.
Ten mechanizm będzie się stosować do każdego statku wspólnotowego do wysokości 50 % końcowego rozliczenia połowów (określonego w rozdziale III załącznika), począwszy od pierwszego roku obowiązywania niniejszego protokołu.
2. Szczegółowe zasady stosowania kontroli przeładowanych ton zostaną określone na pierwszym posiedzeniu wspólnego komitetu.
3. Ocena:
Poziom zachęt finansowych oraz maksymalny procent rozliczenia końcowego są aktualizowane w ramach wspólnego komitetu, zgodnie ze społeczno-ekonomicznym wpływem przeładunków dokonywanych w trakcie danego roku.
ROZDZIAŁ V
ZAMUSTROWANIE MARYNARZY
1. Armatorzy sejnerów do połowów tuńczyka i taklowców powierzchniowych będą odpowiedzialni za zatrudnianie obywateli krajów AKP na następujących warunkach i przy następujących limitach:
— |
w przypadku floty sejnerów do połowów tuńczyka co najmniej 20 % zamustrowanych marynarzy w sezonie poławiania tuńczyka w obszarze połowowym państw trzecich będzie pochodziło z krajów AKP, |
— |
w przypadku floty taklowców powierzchniowych co najmniej 20 % zamustrowanych marynarzy w sezonie połowów w obszarze połowowym państw trzecich będzie pochodziło z krajów AKP. |
2. Armatorzy starają się zatrudniać dodatkowych marynarzy pochodzących z Wysp Świętego Tomasza i Książęcej.
3. W sprawie praw marynarzy zamustrowanych na pokład statków wspólnotowych obowiązują z mocy prawa przepisy Deklaracji MOP (Międzynarodowej Organizacji Pracy) dotyczącej podstawowych zasad i praw w pracy. Dotyczy to w szczególności swobody zrzeszania się i faktycznego uznawania prawa do negocjacji zbiorowych pracowników oraz zniesienia dyskryminacji w odniesieniu do zatrudnienia i zawodu.
4. Umowy o pracę z członkami załogi pochodzącymi z krajów AKP, których kopie otrzymują strony tych umów, sporządzane są pomiędzy przedstawicielem (przedstawicielami) armatorów a marynarzami i/lub związkami zawodowymi lub ich przedstawicielami. Umowy te zapewnią marynarzom korzystanie z systemu ubezpieczeń społecznych, który jest dla nich obowiązujący, w tym ubezpieczenia na wypadek śmierci, ubezpieczenia chorobowego i wypadkowego.
5. Wynagrodzenie marynarzy z krajów AKP pokrywają armatorzy. Wynagrodzenie to jest ustalane w drodze wzajemnego porozumienia pomiędzy armatorami lub ich przedstawicielami a marynarzami i/lub związkami zawodowymi bądź ich przedstawicielami. Jednakże warunki wynagrodzenia marynarzy z krajów AKP nie mogą być gorsze od warunków wynagrodzenia stosowanych dla załóg w ich własnych krajach, a w żadnym razie nie mogą być gorsze od norm przewidzianych przez MOP.
6. Każdy marynarz zatrudniony przez statek Wspólnoty powinien stawić się przed kapitanem wyznaczonego statku w przeddzień daty zaokrętowania. Jeżeli marynarz nie stawi się w terminie i o godzinie przewidzianej na zaokrętowanie, armator będzie automatycznie zwolniony z obowiązku zatrudnienia tego marynarza.
7. W przypadku niezamustrowania marynarzy z krajów AKP z przyczyn innych niż ta, o której mowa w poprzednim punkcie, armatorzy statków wspólnotowych, których to dotyczy, zobowiązani są zapłacić, za każdy dzień rejsu połowowego na wodach Wysp Świętego Tomasza i Książęcej, ryczałtową kwotę w wysokości 20 USD dziennie. Zapłata tej kwoty nastąpi najpóźniej w terminie ustalonym w rozdziale I sekcja 2 pkt 7 niniejszego załącznika.
ROZDZIAŁ VI
ŚRODKI TECHNICZNE
1. Statki przestrzegają środków i zaleceń przyjętych przez ICCAT dla danego regionu w odniesieniu do narzędzi połowowych, ich specyfikacji technicznych oraz do wszelkich innych środków technicznych stosowanych do prowadzenia przez nie działalności połowowej.
2. Sejnery poławiające tuńczyka udostępnią ewentualne przyłowy Dyrekcji Rybołówstwa Wysp Świętego Tomasza i Książęcej, która będzie odpowiedzialna za ich przejęcie i wyładunek.
3. Strony zgadzają się, aby podczas pierwszego posiedzenia wspólnego komitetu, o którym mowa w art. 9 umowy, zatwierdzić za obopólną zgodą system pozwalający na rzeczywiste wdrożenie poprzedniego punktu lub też inne rozwiązanie alternatywne. Z tego względu w ramach wspólnego komitetu analizowane jest każde rozwiązanie, włącznie z możliwością nałożenia na odpowiednie sejnery obowiązku płacenia rocznego wkładu, stanowiącego ekwiwalent części wartości przyłowów, na rzecz funduszu Dyrekcji Rybołówstwa Wysp Świętego Tomasza i Książęcej z przeznaczeniem na wspieranie tradycyjnego łodziowego rybołówstwa przybrzeżnego.
ROZDZIAŁ VII
OBSERWATORZY
1. Statki posiadające zezwolenie na prowadzenie połowów na wodach Wysp Świętego Tomasza i Książęcej w ramach umowy są zobowiązane zabrać na pokład obserwatorów wyznaczonych przez właściwą regionalną organizację ds. rybołówstwa (RFO) zgodnie z zasadami przedstawionymi poniżej.
1.1. |
Na wniosek właściwego organu statki wspólnotowe zabierają na pokład jednego obserwatora przez niego wyznaczonego, którego zadaniem jest sprawdzanie połowów przeprowadzanych na wodach Wysp Świętego Tomasza i Książęcej. |
1.2. |
Właściwy organ sporządza wykaz statków, które zostały wyznaczone do wejścia obserwatorów na pokład, a także wykaz obserwatorów wyznaczonych dla danego statku. Wykazy te są stale uaktualniane. Wykazy te przekazywane są Komisji Europejskiej z chwilą sporządzenia, a następnie co trzy miesiące z chwilą ich ewentualnego uaktualnienia. |
1.3. |
Właściwy organ przekazuje przedmiotowym armatorom lub ich przedstawicielom nazwisko obserwatora, który został wyznaczony dla danego statku w chwili wydania licencji lub najpóźniej 15 dni przed przewidywaną datą wejścia obserwatora na pokład. |
2. Czas obecności obserwatora na pokładzie jest czasem trwania jednego rejsu połowowego. Jednakże na wyraźny wniosek właściwych organów Wysp Świętego Tomasza i Książęcej ta obecność na pokładzie może zostać rozłożona na kilka rejsów połowowych, w zależności od średniego czasu trwania rejsów połowowych przewidywanych dla danego statku. Wniosek ten składany jest przez właściwe organy podczas przekazywania nazwiska obserwatora wyznaczonego do wejścia na pokład danego statku.
3. Warunki przebywania obserwatora na pokładzie ustalane są za obopólną zgodą przez armatora lub jego przedstawiciela i przez właściwe organy.
4. Obserwator wchodzi na pokład w porcie wybranym przez armatora na początku pierwszego rejsu połowowego na wodach Wysp Świętego Tomasza i Książęcej zgodnie z przekazanym wykazem wyznaczonych statków.
5. W terminie dwóch tygodni i z dziesięciodniowym wyprzedzeniem zainteresowani armatorzy przekazują informacje dotyczące dat i portów podregionu, przewidzianych do wejścia obserwatorów na pokład.
6. W przypadku gdy obserwator wchodzi na pokład w kraju znajdującym się poza granicami podregionu, koszty podróży obserwatora pokrywa armator. Jeżeli statek z obserwatorem regionalnym na pokładzie opuszcza regionalny obszar połowowy, armator podejmuje na swój koszt wszelkie środki mające na celu jak najszybszy powrót obserwatora.
7. W przypadku nieobecności obserwatora w uzgodnionym miejscu i czasie oraz w ciągu następnych dwunastu godzin armator zostanie automatycznie zwolniony z obowiązku zabrania na pokład tego obserwatora.
8. Obserwator jest traktowany na pokładzie tak jak oficer. Jeżeli statek prowadzi działalność na wodach Wysp Świętego Tomasza i Książęcej, obserwator wykonuje następujące zadania:
8.1. |
obserwuje działalność połowową prowadzoną przez statki; |
8.2. |
sprawdza pozycję statków biorących udział w połowach; |
8.3. |
pobiera próbki biologiczne w ramach programów naukowych; |
8.4. |
sporządza wykaz używanych narzędzi połowowych; |
8.5. |
sprawdza dane dotyczące połowów dokonanych w obszarze połowowym Wysp Świętego Tomasza i Książęcej zamieszczonych w dzienniku połowowym; |
8.6. |
sprawdza procentowy udział przyłowów i szacuje ilość odrzuconych gatunków ryb nadających się do sprzedaży; |
8.7. |
przekazuje wszelkimi możliwymi sposobami swoim właściwym organom dane dotyczące połowów, w tym wielkość połowów podstawowych i przyłowów na pokładzie. |
9. Kapitan podejmuje wszelkie dostępne środki w celu zapewnienia obserwatorowi bezpieczeństwa fizycznego i komfortu psychicznego przy wykonywaniu jego zadań.
10. Obserwatorowi przysługują wszelkie ułatwienia niezbędne do wykonania zadań. Kapitan zapewnia mu dostęp do wszelkich środków komunikacji niezbędnych do wykonywania jego zadań, do dokumentów związanych bezpośrednio z prowadzeniem działalności połowowej przez statek, a w szczególności do dziennika połowowego i do dziennika nawigacyjnego, a także do części statku, do których dostęp niezbędny jest do ułatwienia wykonywania jego zadań.
11. Podczas pobytu na pokładzie obserwator:
11.1. |
podejmuje wszelkie działania, aby warunki jego zaokrętowania i jego obecność na pokładzie statku nie przerywały połowów ani nie utrudniały ich prowadzenia; |
11.2. |
szanuje materiały i sprzęt znajdujące się na pokładzie oraz zachowuje poufność wszelkich dokumentów należących do danego statku. |
12. Po zakończeniu okresu obserwacji a przed opuszczeniem statku obserwator sporządza sprawozdanie z działalności, które przekazywane jest właściwym organom Wysp Świętego Tomasza i Książęcej, z kopią dla Komisji Europejskiej. Podpisuje je w obecności kapitana, który może dodać do sprawozdania lub zlecić dodanie wszelkich uwag, jakie uzna za stosowne, następnie je podpisując. Kopia sprawozdania przekazywana jest kapitanowi statku w chwili zejścia obserwatora naukowego z pokładu.
13. Armator zapewnia na swój koszt zakwaterowanie i wyżywienie obserwatorów na zasadach stosowanych wobec oficerów z uwzględnieniem praktycznych możliwości statku.
14. Wynagrodzenie i składki na ubezpieczenie społeczne pokrywane są przez właściwe organy.
15. Obie Strony będą w możliwie najszybszym terminie prowadzić konsultacje z zainteresowanymi państwami trzecimi na temat określenia systemu obserwatorów regionalnych oraz wyboru właściwej regionalnej organizacji ds. rybołówstwa. W oczekiwaniu na wprowadzenie w życie systemu obserwatorów regionalnych statki posiadające zezwolenie na prowadzenie połowów na wodach Wysp Świętego Tomasza i Książęcej w ramach umowy zabiorą na pokład, w miejsce obserwatorów regionalnych, obserwatorów wyznaczonych przez właściwe organy Wysp Świętego Tomasza i Książęcej zgodnie z zasadami przyjętymi powyżej.
ROZDZIAŁ VIII
KONTROLA
1. Zgodnie z pkt 13 sekcji 1 rozdziału I niniejszego załącznika Wspólnota Europejska posiada aktualny wykaz statków, którym została wydana licencja połowowa zgodnie z postanowieniami niniejszego protokołu. Wykaz ten przekazywany jest organom Wysp Świętego Tomasza i Książęcej odpowiedzialnym za kontrolę połowów, w chwili jego sporządzenia, a następnie przy każdej aktualizacji.
2. Po otrzymaniu projektu wykazu, jak również poinformowaniu o płatności zaliczki (o której mowa w pkt 3 sekcja 2 rozdział I niniejszego załącznika) skierowanej przez Komisję do władz kraju nadbrzeżnego, statek zostaje wpisany przez właściwe organy Wysp Świętego Tomasza i Książęcej do wykazu statków posiadających zezwolenie na dokonywanie połowów, który jest przekazywany organom odpowiedzialnym za kontrolę połowów. W takim przypadku jeden uwierzytelniony odpis tego wykazu może zostać przekazany armatorowi i znajdować się na statku zamiast licencji połowowej, aż do chwili jej wydania.
3. Wejście do obszaru połowowego i wyjście z niego
3.1. |
Statki Wspólnoty z co najmniej trzygodzinnym wyprzedzeniem zawiadamiają właściwe organy Wysp Świętego Tomasza i Książęcej odpowiedzialne za kontrole połowów o zamiarze wejścia do obszaru połowowego Wysp Świętego Tomasza i Książęcej lub wyjścia z niego, przy czym podają również informację dotyczącą ilości całkowitej i gatunków znajdujących się na pokładzie. |
3.2. |
Zawiadamiając o wyjściu, każdy statek podaje również swoją pozycję. Zawiadomienia te wysyłane są przede wszystkim faksem (+239 222 828) lub e-mailem (dpescas1@cstome.net), a w razie braku takiej możliwości, przez radio (sygnał wywołania: rano 8.00–10.00 – 12.00 Hz, po południu 14.00–17.00 – 8 634 Hz). |
3.3. |
Statek złapany na prowadzeniu połowów bez uprzedniego zawiadomienia właściwych organów Wysp Świętego Tomasza i Książęcej zostaje uznany za statek, który dokonał naruszenia przepisów. |
3.4. |
Numery faksu, telefonu oraz adres poczty elektronicznej podawane są również w chwili wydawania licencji połowowej. |
4. Procedury kontrolne
4.1. |
Kapitanowie statków Wspólnoty prowadzący działalność połowową na wodach Wysp Świętego Tomasza i Książęcej umożliwiają i ułatwiają wejście na pokład i przeprowadzenie zadań wszystkim urzędnikom Wysp Świętego Tomasza i Książęcej odpowiedzialnym za inspekcję i kontrolę działalności połowowej. |
4.2. |
Urzędnicy nie przebywają na pokładzie statku dłużej niż wymagają tego czynności służbowe. |
4.3. |
Po zakończeniu każdej inspekcji i kontroli kapitanowi statku wydawane jest zaświadczenie. |
5. Kontrola drogą satelitarną
5.1. |
Wszystkie statki Wspólnoty prowadzące połowy w ramach tej umowy będą przedmiotem monitorowania satelitarnego zgodnie z przepisami ujętymi w dodatku 4. Postanowienia te wchodzą w życie dziesiątego dnia po powiadomieniu przez rząd Wysp Świętego Tomasza i Książęcej Przedstawicielstwa Komisji Europejskiej w Gabonie o rozpoczęciu działalności przez Centrum Monitorowania Rybołówstwa (CMR) Wysp Świętego Tomasza i Książęcej. |
6. Inspekcja na statku
6.1. |
W czasie nie dłuższym niż 24 godziny właściwe organy Wysp Świętego Tomasza i Książęcej informują państwo bandery oraz Komisję Europejską o każdej inspekcji na statku oraz o każdym zastosowaniu sankcji wobec statku Wspólnoty, jakie miały miejsce na wodach Wysp Świętego Tomasza i Książęcej. |
6.2. |
Państwo bandery oraz Komisja Europejska otrzymują równocześnie zwięzłe sprawozdanie na temat okoliczności i przyczyn, które doprowadziły do inspekcji. |
7. Protokół z inspekcji na statku
7.1. |
Po wprowadzeniu opisu stanu faktycznego do protokołu, sporządzonego przez właściwe organy Wysp Świętego Tomasza i Książęcej, kapitan statku obowiązany jest podpisać ten dokument. |
7.2. |
Podpis ten nie przesądza o prawach i środkach obrony, jakie kapitan może zastosować w celu obrony przed zarzutem naruszenia przepisów. W przypadku odmowy podpisania dokumentu kapitan musi przedstawić na piśmie powody tej odmowy, a inspektor nanieść zapis „odmowa podpisania”. |
7.3. |
Kapitan zobowiązany jest do doprowadzenia swojego statku do portu wskazanego przez organy Wysp Świętego Tomasza i Książęcej. W przypadku niewielkiego wykroczenia właściwe organy Wysp Świętego Tomasza i Książęcej mogą zezwolić statkowi będącemu przedmiotem inspekcji na prowadzenie dalszej działalności połowowej. |
8. Spotkanie mające na celu znalezienie rozwiązania w przypadku inspekcji na statku
8.1. |
Przed rozważeniem ewentualnego podjęcia środków przeciwko kapitanowi lub załodze statku albo jakiegokolwiek innego działania przeciwko ładunkowi lub wyposażeniu statku, poza działaniami mającymi na celu zachowanie dowodów w sprawie podejrzewanego naruszenia, przeprowadza się spotkanie mające na celu znalezienie rozwiązania, w następnym dniu roboczym po otrzymaniu wyżej wymienionych informacji, między Komisją Europejską a właściwymi organami Wysp Świętego Tomasza i Książęcej, przy ewentualnym uczestnictwie przedstawiciela zainteresowanego państwa członkowskiego. |
8.2. |
Na spotkaniu strony wymieniają dokumenty dotyczące sprawy oraz informacje, które mogą pomóc w wyjaśnieniu okoliczności stwierdzonych zdarzeń. Armator lub jego przedstawiciel jest informowany o wyniku tego spotkania, a także o wszelkich środkach, które mogą zostać podjęte w wyniku inspekcji. |
9. Rozstrzygnięcie wyników inspekcji
9.1. |
Przed wszczęciem postępowania sądowego podjęte zostaną próby uregulowania podejrzewanego naruszenia prawa na drodze postępowania ugodowego. Postępowanie to kończy się najpóźniej w terminie trzech dni roboczych po inspekcji. |
9.2. |
W przypadku postępowania ugodowego kwota nałożonej grzywny ustalana jest zgodnie z przepisami obowiązującymi na Wyspach Świętego Tomasza i Książęcej. |
9.3. |
W przypadku gdy sprawa nie może zostać rozstrzygnięta na drodze postępowania ugodowego i gdy jest kontynuowana przed właściwy organ sądowy, armator złoży, w banku wyznaczonym przez właściwe organy Wysp Świętego Tomasza i Książęcej, gwarancję bankową ustaloną z uwzględnieniem kosztów, jakie pociągnęła za sobą inspekcja, a także kwoty grzywien oraz odszkodowań, jakie są winne osoby odpowiedzialne za naruszenie przepisów. |
9.4. |
Przed zakończeniem postępowania sądowego gwarancja bankowa nie podlega zwrotowi. Gwarancja ta zostanie zwolniona, jeżeli postępowanie nie zakończy się skazaniem. Podobnie w przypadku skazania prowadzącego do zapłaty grzywny niższej od złożonej gwarancji pozostałe saldo będzie odblokowane przez właściwe organy Wysp Świętego Tomasza i Książęcej. |
9.5. |
Statek zostaje zwolniony, a jego załodze zezwala się na opuszczenie portu:
|
10. Przeładunki
10.1. |
Każdy statek Wspólnoty zamierzający dokonać przeładunku zasobów złowionych na wodach Wysp Świętego Tomasza i Książęcej przeprowadza tę czynność w porcie lub/i na redzie portów Wysp Świętego Tomasza i Książęcej. |
10.2. |
Armatorzy tych statków powinni przekazać właściwym organom Wysp Świętego Tomasza i Książęcej, z co najmniej dwudziestoczterogodzinnym wyprzedzeniem, następujące informacje:
|
10.3. |
Przeładunek uznaje się za wyjście z obszaru połowowego Wysp Świętego Tomasza i Książęcej. W związku z tym kapitanowie statków muszą przedstawić właściwym organom Wysp Świętego Tomasza i Książęcej deklaracje połowowe i poinformować, czy zamierzają kontynuować połowy, czy też opuścić obszar połowowy Wysp Świętego Tomasza i Książęcej. |
10.4. |
Przeładunek połowów nieuwzględniający punktów wymienionych powyżej jest zakazany w obszarze połowowym Wysp Świętego Tomasza i Książęcej. Każda osoba naruszająca niniejsze postanowienie naraża się na kary przewidziane przez prawo obowiązujące na Wyspach Świętego Tomasza i Książęcej. |
11. Kapitanowie statków Wspólnoty, uczestniczący w czynnościach wyładunku lub przeładunku w porcie Wysp Świętego Tomasza i Książęcej, umożliwiają i ułatwiają kontrolowanie tych czynności przez inspektorów Wysp Świętego Tomasza i Książęcej. Po zakończeniu każdej inspekcji lub kontroli w porcie kapitanowi statku wydawana jest kopia sprawozdania z kontroli lub zaświadczenie.
Dodatki
1. |
Formularz wniosku o licencję połowową |
2. |
Dziennik połowowy ICCAT |
3. |
Współrzędne obszaru, w którym połowy są zakazane |
4. |
Przepisy mające zastosowanie do systemu monitorowania statków drogą satelitarną (VMS) i współrzędne obszaru połowowego Wysp Świętego Tomasza i Książęcej |
Dodatek 1
Dodatek 2
Dziennik połowowy ICCAT dla połowów tuńczyka
Dodatek 3
Szerokość geograficzna |
Długość geograficzna |
||||||
Stopnie |
Minuty |
Sekundy |
Stopnie |
Minuty |
Sekundy |
||
03 |
02 |
22 |
N |
07 |
07 |
31 |
E |
02 |
50 |
00 |
N |
07 |
25 |
52 |
E |
02 |
42 |
38 |
N |
07 |
36 |
25 |
E |
02 |
20 |
59 |
N |
06 |
52 |
45 |
E |
01 |
40 |
12 |
N |
05 |
57 |
54 |
E |
01 |
09 |
17 |
N |
04 |
51 |
38 |
E |
01 |
13 |
15 |
N |
04 |
41 |
27 |
E |
01 |
21 |
29 |
N |
04 |
24 |
14 |
E |
01 |
31 |
39 |
N |
04 |
06 |
55 |
E |
01 |
42 |
50 |
N |
03 |
50 |
23 |
E |
01 |
55 |
18 |
N |
03 |
34 |
33 |
E |
01 |
58 |
53 |
N |
03 |
53 |
40 |
E |
02 |
02 |
59 |
N |
04 |
15 |
11 |
E |
02 |
05 |
10 |
N |
04 |
24 |
56 |
E |
02 |
10 |
44 |
N |
04 |
47 |
58 |
E |
02 |
15 |
53 |
N |
05 |
06 |
03 |
E |
02 |
19 |
30 |
N |
05 |
17 |
11 |
E |
02 |
22 |
49 |
N |
05 |
26 |
57 |
E |
02 |
26 |
21 |
N |
05 |
36 |
20 |
E |
02 |
30 |
08 |
N |
05 |
45 |
22 |
E |
02 |
33 |
37 |
N |
05 |
52 |
58 |
E |
02 |
36 |
38 |
N |
05 |
59 |
00 |
E |
02 |
45 |
18 |
N |
06 |
15 |
57 |
E |
02 |
50 |
18 |
N |
06 |
26 |
41 |
E |
02 |
51 |
29 |
N |
06 |
29 |
27 |
E |
02 |
52 |
23 |
N |
06 |
31 |
46 |
E |
02 |
54 |
46 |
N |
06 |
38 |
07 |
E |
03 |
00 |
24 |
N |
06 |
56 |
58 |
E |
03 |
01 |
19 |
N |
07 |
01 |
07 |
E |
03 |
01 |
27 |
N |
07 |
01 |
46 |
E |
03 |
01 |
44 |
N |
07 |
03 |
07 |
E |
03 |
02 |
22 |
N |
07 |
07 |
31 |
E |
Dodatek 4
Protokół (VMS)
ustalający postanowienia dotyczące monitorowania satelitarnego wspólnotowych statków rybackich prowadzących połowy w wyłącznej strefie ekonomicznej (WSE) Wysp Świętego Tomasza i Książęcej
1. Postanowienia niniejszego protokołu uzupełniają Protokół ustalający wielkości dopuszczalne połowów i rekompensatę finansową przewidziane w Umowie między Wspólnotą Europejską a Demokratyczną Republiką Wysp Świętego Tomasza i Książęcej w sprawie połowów na wodach przybrzeżnych Wysp Świętego Tomasza i Książęcej na okres od dnia 1 czerwca 2006 r. do dnia 31 maja 2010 r. i stosują się zgodnie z pkt 5 „Rozdziału VIII — Kontrola” załącznika do niego.
2. Wszystkie statki rybackie o długości całkowitej powyżej 15 m, dokonujące połowów na mocy umowy w sprawie połowów między Wspólnotą Europejską a Wyspami Świętego Tomasza i Książęcą, będą monitorowane drogą satelitarną w czasie, kiedy będą się znajdowały w WSE Wysp Świętego Tomasza i Książęcej.
Do celów monitorowania satelitarnego organy Wysp Świętego Tomasza i Książęcej przekażą Stronie wspólnotowej dane (długości i szerokości geograficzne) WSE Wysp Świętego Tomasza i Książęcej.
Organy Wysp Świętego Tomasza i Książęcej przekażą te informacje w formie elektronicznej, wyrażone w stopniach dziesiętnych (WGS 84).
3. Strony wymieniają informacje o adresach X.25 i specyfikacjach elektronicznego przesyłania między ich ośrodkami kontroli zgodnie z warunkami ustalonymi w pkt 5 i 7. Informacje te obejmą, w miarę możliwości, nazwiska, numery telefonów, teleksów i faksów oraz adresy poczty elektronicznej (Internet lub X.400), które mogą być używane do połączeń ogólnych między ośrodkami kontroli.
4. Pozycja statków ustalana jest z marginesem błędu nie większym niż 500 metrów i przedziałem ufności 99 %.
5. Po wpłynięciu do WSE Wysp Świętego Tomasza i Książęcej statku dokonującego połowów w ramach umowy i podlegającego monitorowaniu satelitarnemu na mocy prawodawstwa wspólnotowego ośrodek kontroli państwa bandery niezwłocznie rozpocznie przesyłanie raportów o pozycji statku do Ośrodka Monitorowania Rybołówstwa Wysp Świętego Tomasza i Książęcej (FMC), w odstępach nie dłuższych niż 3 godziny (identyfikacja statku, długość, szerokość geograficzna, kurs i prędkość). Te komunikaty będą uważane za raporty o pozycji.
6. Komunikaty, o których mowa w pkt 5, są przekazywane drogą elektroniczną w formacie X.25 lub za pośrednictwem jakichkolwiek innych bezpiecznych protokołów. Przesyłanie będzie następowało w czasie rzeczywistym w formacie określonym w tabeli II.
7. W razie awarii lub usterki sprzętu monitorowania satelitarnego zainstalowanego na pokładzie statku połowowego kapitan statku prześle faksem informacje wymienione w pkt 5 do ośrodka kontroli państwa bandery i do FMC Wysp Świętego Tomasza i Książęcej we właściwym czasie. W tym przypadku konieczne będzie wysyłanie ogólnego raportu o pozycji co 9 godzin. Ten ogólny raport o pozycji będzie zawierał raporty o pozycji, jakie były zarejestrowane przez kapitana statku co 3 godziny na warunkach przewidzianych w pkt 5.
Ośrodek kontroli państwa bandery przesyła niezwłocznie te wiadomości do FMC Wysp Świętego Tomasza i Książęcej. Niesprawny sprzęt powinien zostać naprawiony lub wymieniony najpóźniej w ciągu jednego miesiąca. Po upłynięciu tego terminu przedmiotowy statek będzie musiał opuścić WSE Wysp Świętego Tomasza i Książęcej.
8. Ośrodki kontroli państw bandery będą nadzorowały przemieszczanie się swoich statków na wodach Wysp Świętego Tomasza i Książęcej. W przypadku braku monitorowania zgodnego z niniejszymi warunkami, FMC Wysp Świętego Tomasza i Książęcej zostanie niezwłocznie poinformowane, a po stwierdzeniu faktów zostanie uruchomiona procedura opisana w pkt 7.
9. Jeżeli FMC Wysp Świętego Tomasza i Książęcej ustali, że państwo bandery nie przekazuje informacji wymienionych w pkt 5, właściwe służby Komisji Europejskiej zostaną o tym niezwłocznie poinformowane.
10. Dane pochodzące z monitorowania przesyłane drugiej Stronie zgodnie z niniejszymi postanowieniami służą wyłącznie celom kontrolowania i monitorowania przez organy Wysp Świętego Tomasza i Książęcej floty wspólnotowej dokonującej połowów na mocy umowy w sprawie połowów między Wspólnotą Europejską a Wyspami Świętego Tomasza i Książęcą. Dane te pod żadnym warunkiem nie mogą być udostępniane stronom trzecim.
11. Elementy oprogramowania i sprzętu systemu monitorowania satelitarnego powinny być niezawodne i uniemożliwiać wprowadzenie lub wysłanie nieprawdziwych informacji dotyczących położenia oraz nie dawać możliwości ich ręcznej zmiany.
System powinien być całkowicie zautomatyzowany i operacyjny w każdej chwili, niezależnie od warunków środowiskowych i klimatycznych. Niszczenie, uszkadzanie, unieruchamianie lub ingerowanie w system monitorowania satelitarnego są zakazane.
Kapitanowie statków gwarantują, że:
— |
dane nie zostały w żaden sposób zmienione, |
— |
antena lub anteny podłączone do satelitarnych urządzeń lokacyjnych nie są w żaden sposób zakłócane, |
— |
nie występują żadne przerwy w zasilaniu satelitarnych urządzeń lokacyjnych, |
— |
satelitarne urządzenia lokacyjne nie zostały zdemontowane. |
12. Strony, na wniosek jednej z nich, postanawiają wymienić informacje o sprzęcie używanym do monitorowania satelitarnego w celu upewnienia się, że sprzęt ten spełnia w pełni warunki zawarte w niniejszych postanowieniach.
13. Wszelkie spory dotyczące interpretacji lub stosowania niniejszych postanowień będą wyjaśniane w drodze konsultacji pomiędzy Stronami w ramach wspólnego komitetu, o którym mowa w art. 9 umowy.
14. Strony, o ile to konieczne, uzgodnią wprowadzenie zmian do tych postanowień.
Przekazywanie wiadomości VMS do Wysp Świętego Tomasza i Książęcej
Raport o pozycji
Dane |
Kod |
Obowiązkowe/Fakultatywne |
Uwagi |
Początek rejestracji |
SR |
O |
Dane dotyczące systemu — wskazują początek rejestracji |
Odbiorca |
AD |
O |
Dane dotyczące wiadomości — odbiorca. Kod ISO Alfa 3 kraju |
Nadawca |
FR |
O |
Dane dotyczące wiadomości — nadawca. Kod ISO Alfa 3 kraju |
Państwo bandery |
FS |
F |
|
Typ wiadomości |
TM |
O |
Dane dotyczące wiadomości — typ wiadomości „POS” |
Radiowy sygnał wywoławczy |
RC |
O |
Dane dotyczące statku — międzynarodowy radiowy sygnał wywołania statku |
Wewnętrzny numer referencyjny dla strony umawiającej się |
IR |
F |
Dane dotyczące statku — niepowtarzalny numer strony umawiającej się (kod ISO-3 państwa bandery, po którym następuje numer) |
Zewnętrzny numer rejestracyjny |
XR |
O |
Dane dotyczące statku — numer znajdujący się na burcie statku |
Szerokość |
LA |
O |
Dane dotyczące pozycji statku — pozycja w stopniach i minutach N/S ddd (WGS-84) |
Długość |
LO |
O |
Dane dotyczące pozycji statku — pozycja w stopniach i minutach E/W DDD.ddd (WGS-84) |
Kurs |
CO |
O |
Kurs statku w 360° skali |
Prędkość |
SP |
O |
Prędkość statku w dziesiętnych węzła |
Data |
DA |
O |
Dane dotyczące pozycji statku — data rejestracji pozycji TUC (RRRRMMDD) |
Godzina |
TI |
O |
Dane dotyczące pozycji statku — godzina rejestracji pozycji TUC (HHMM) |
Koniec rejestracji |
ER |
O |
Dane dotyczące systemu — wskazują koniec rejestracji |
Zestaw znaków: ISO 8859.1
Przesyłanie danych posiada następującą strukturę:
— |
podwójny ukośnik (//) i kod oznaczają początek przesyłania, |
— |
pojedynczy ukośnik (/) oznacza oddzielenie kodu od danych. |
Dane fakultatywne powinny być wprowadzane między początkiem a końcem rejestracji.
Granice WSE Wysp Świętego Tomasza i Książęcej
Współrzędne WSE
Współrzędne FMC Wysp Świętego Tomasza i Książęcej
Nazwa FMC:
Telefon VMS:
Faks VMS:
E-mail VMS:
Telefon DSPG:
Faks DSPG:
Adres X25 =
Deklaracja wejścia/wyjścia:
II Akty przyjęte na mocy Traktatów WE/Euratom, których publikacja nie jest obowiązkowa
DECYZJE
Rada
7.8.2007 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 205/59 |
DECYZJA RADY
z dnia 23 lipca 2007 r.
w sprawie zawarcia Porozumienia w formie wymiany listów dotyczącego tymczasowego stosowania Protokołu ustanawiającego wielkości dopuszczalne połowów i rekompensatę finansową przewidziane w Umowie między Demokratyczną Republiką Wysp Świętego Tomasza i Książęcej a Wspólnotą Europejską na okres od dnia 1 czerwca 2006 r. do dnia 31 maja 2010 r.
(2007/532/WE)
RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 300 ust. 2 w powiązaniu z art. 37,
uwzględniając wniosek Komisji,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
Wspólnota i Demokratyczna Republika Wysp Świętego Tomasza i Książęcej wynegocjowały i parafowały umowę o partnerstwie w sprawie połowów przyznającą rybakom ze Wspólnoty wielkości dopuszczalne połowów na wodach należących lub podlegających jurysdykcji Wysp Świętego Tomasza i Książęcej. |
(2) |
Należy zapewnić kontynuowanie działalności połowowej w okresie od dnia wygaśnięcia poprzedniego protokołu ustanawiającego wielkości dopuszczalne połowów na wodach przybrzeżnych Wysp Świętego Tomasza i Książęcej do dnia wejścia w życie protokołu ustalającego wielkości dopuszczalne połowów i rekompensatę finansową przewidziane we wspomnianej umowie o partnerstwie. |
(3) |
W tym celu Wspólnota i Demokratyczna Republika Wysp Świętego Tomasza i Książęcej parafowały porozumienie w formie wymiany listów dotyczące tymczasowego stosowania nowego protokołu. |
(4) |
W interesie Wspólnoty leży zatwierdzenie wspomnianego porozumienia w formie wymiany listów. |
(5) |
Należy określić metodę podziału wielkości dopuszczalnych połowów pomiędzy państwa członkowskie, |
STANOWI, CO NASTĘPUJE:
Artykuł 1
Porozumienie w formie wymiany listów dotyczące tymczasowego stosowania Protokołu ustanawiającego wielkości dopuszczalne połowów i rekompensatę finansową przewidziane w Umowie między Demokratyczną Republiką Wysp Świętego Tomasza i Książęcej a Wspólnotą Europejską na okres od dnia 1 czerwca 2006 r. do dnia 31 maja 2010 r. zostaje zatwierdzone w imieniu Wspólnoty.
Tekst porozumienia w formie wymiany listów jest załączony do niniejszej decyzji.
Artykuł 2
Umowę stosuje się tymczasowo od dnia 1 czerwca 2006 r.
Artykuł 3
Wielkości dopuszczalne połowów ustalone w protokole do umowy o partnerstwie w sprawie połowów zostają podzielone między państwa członkowskie w sposób następujący:
Kategoria połowów |
Rodzaj statku |
Państwo członkowskie |
Licencje lub kwoty |
Połowy tuńczyka |
Sejnery-zamrażalnie do połowów tuńczyka |
Hiszpania |
13 |
Francja |
12 |
||
Połowy tuńczyka |
Taklowce powierzchniowe |
Hiszpania |
13 |
Portugalia |
5 |
Jeżeli wnioski o licencje z tych państw członkowskich nie wyczerpią wszystkich wielkości dopuszczalnych połowów ustalonych w protokole umowy o partnerstwie w sprawie połowów, Komisja może uwzględnić wnioski o licencje innych państw członkowskich.
Artykuł 4
Państwa członkowskie, których statki dokonują połowów na mocy niniejszego porozumienia w formie wymiany listów, powiadamiają Komisję o ilościach każdego z zasobów złowionych w obszarze połowowym Wysp Świętego Tomasza i Książęcej zgodnie z rozporządzeniem Komisji (WE) nr 500/2001 z dnia 14 marca 2001 r. w sprawie ustanowienia szczegółowych zasad stosowania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2847/93 ustanawiające system kontroli mający zastosowanie do wspólnej polityki rybołówstwa (1).
Artykuł 5
Przewodniczący Rady jest upoważniony do wyznaczenia osoby umocowanej do podpisania porozumienia w formie wymiany listów, aby stało się ono wiążące dla Wspólnoty.
Sporządzono w Brukseli dnia 23 lipca 2007 r.
W imieniu Rady
L. AMADO
Przewodniczący
(1) Dz.U. L 73 z 15.3.2001, str. 8.
POROZUMIENIE
w formie wymiany listów dotyczące tymczasowego stosowania Protokołu ustanawiającego wielkości dopuszczalne połowów i rekompensatę finansową przewidziane w Umowie między Demokratyczną Republiką Wysp Świętego Tomasza i Książęcej a Wspólnotą Europejską na okres od dnia 1 czerwca 2006 r. do dnia 31 maja 2010 r.
Szanowny Panie!
Powołując się na protokół parafowany dnia 25 maja 2006 r. ustanawiający wielkości dopuszczalne połowów i rekompensatę finansową na okres od dnia 1 czerwca 2006 r. do dnia 31 maja 2010 r., mam zaszczyt poinformować Pana, że rząd Demokratycznej Republiki Wysp Świętego Tomasza i Książęcej jest gotów stosować tymczasowo protokół od dnia 1 czerwca 2006 r. w oczekiwaniu na jego wejście w życie, zgodnie z jego art. 12, pod warunkiem że Wspólnota Europejska jest gotowa zrobić to samo.
W tym przypadku ustala się, że wniesienie pierwszej raty rekompensaty finansowej ustalonej w art. 2 protokołu musi nastąpić do dnia 15 maja 2007 r.
Będę zobowiązany, jeśli potwierdzi Pan zgodę Wspólnoty Europejskiej na takie tymczasowe stosowanie.
Z wyrazami szacunku,
W imieniu rządu Wysp Świętego Tomasza i Książęcej
Szanowny Panie!
Mam zaszczyt potwierdzić odbiór Pańskiego listu z datą dzisiejszą o następującej treści:
„Powołując się na protokół parafowany dnia 25 maja 2006 r. ustanawiający wielkości dopuszczalne połowów i rekompensatę finansową na okres od dnia 1 czerwca 2006 r. do dnia 31 maja 2010 r., mam zaszczyt poinformować Pana, że rząd Demokratycznej Republiki Wysp Świętego Tomasza i Książęcej jest gotów stosować tymczasowo protokół od dnia 1 czerwca 2006 r. w oczekiwaniu na jego wejście w życie, zgodnie z jego art. 12, pod warunkiem że Wspólnota Europejska jest gotowa zrobić to samo.
W tym przypadku ustala się, że wniesienie pierwszej raty rekompensaty finansowej ustalonej w art. 2 protokołu musi nastąpić do dnia 15 maja 2007 r.”.
Mam zaszczyt potwierdzić zgodę Wspólnoty Europejskiej na takie tymczasowe stosowanie.
Z wyrazami szacunku,
W imieniu Rady Unii Europejskiej
III Akty przyjęte na mocy Traktatu UE
AKTY PRZYJĘTE NA MOCY TYTUŁU VI TRAKTATU UE
7.8.2007 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 205/63 |
DECYZJA RADY 2007/533/WSiSW
z dnia 12 czerwca 2007 r.
w sprawie utworzenia, funkcjonowania i użytkowania Systemu Informacyjnego Schengen drugiej generacji (SIS II)
RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 30 ust. 1 lit. a) i b), art. 31 ust. 1 lit. a) i b) oraz art. 34 ust. 2 lit. c),
uwzględniając wniosek Komisji,
uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego (1),
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
System informacyjny Schengen („SIS”) — ustanowiony na podstawie postanowień tytułu IV Konwencji wykonawczej z dnia 19 czerwca 1990 r. do układu z Schengen z dnia 14 czerwca 1985 r. pomiędzy rządami państw Unii Gospodarczej Beneluksu, Republiki Federalnej Niemiec oraz Republiki Francuskiej w sprawie stopniowego znoszenia kontroli na wspólnych granicach (2) („konwencja z Schengen”), wraz z jego rozszerzoną wersją, SIS 1+, stanowi zasadniczy instrument stosowania postanowień dorobku Schengen, który włączony został w ramy Unii Europejskiej. |
(2) |
Na mocy rozporządzenia Rady (WE) nr 2424/2001 (3) i decyzji Rady 2001/886/WSiSW z dnia 6 grudnia 2001 r. w sprawie rozwoju systemu informacyjnego Schengen drugiej generacji (SIS II) (4) utworzenie SIS drugiej generacji (zwanego dalej „SIS II”) powierzono Komisji. SIS II zastąpi SIS, który został stworzony na mocy konwencji z Schengen. |
(3) |
Niniejsza decyzja stanowi niezbędną podstawę prawną dla systemu SIS II w kwestiach objętych zakresem stosowania Traktatu o Unii Europejskiej („Traktat UE”). Rozporządzenie (WE) nr 1987/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 grudnia 2006 r. w sprawie utworzenia, funkcjonowania i użytkowania Systemu Informacyjnego Schengen drugiej generacji (SIS II) (5) stanowi niezbędną podstawę prawną dla systemu SIS II w kwestiach objętych zakresem stosowania Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską („Traktat WE”). |
(4) |
Fakt, że podstawa prawna SIS II składa się z odrębnych aktów, nie narusza zasady, zgodnie z którą SIS II stanowi i powinien funkcjonować jako jednolity system informacyjny. Niektóre postanowienia tych aktów powinny być zatem identyczne. |
(5) |
SIS II powinien stanowić środek uzupełniający, który przyczyniać się będzie do utrzymania wysokiego poziomu bezpieczeństwa w przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości Unii Europejskiej poprzez wspomaganie współpracy operacyjnej organów policji i organów sądowniczych w sprawach karnych. |
(6) |
Niezbędne jest dokładne określenie przeznaczenia SIS II, jego struktury technicznej i finansowania, ustanowienie zasad jego funkcjonowania i użytkowania oraz określenie zakresów odpowiedzialności, kategorii danych, które będą wprowadzane do systemu, celów, do jakich dane te mają być wprowadzane, kryteriów ich wprowadzania, organów mających prawo dostępu do danych, odesłań do innych wpisów oraz dalszych zasad przetwarzania danych i ochrony danych osobistych. |
(7) |
SIS II ma obejmować system centralny (centralny SIS II) oraz aplikacje krajowe. Wydatki związane z eksploatacją centralnego SIS II i związanej z nim infrastruktury łączności obciążają budżet ogólny Unii Europejskiej. |
(8) |
Należy opracować podręcznik określający szczegółowe zasady wymiany informacji uzupełniających w związku z działaniami, które zgodnie z wpisem należy podjąć. Organy krajowe w każdym państwie członkowskim powinny zapewnić wymianę takich informacji. |
(9) |
Za zarządzanie operacyjne centralnym SIS II i częścią infrastruktury łączności w okresie przejściowym powinna odpowiadać Komisja. Aby jednak zapewnić niezakłócone przejście do SIS II, może ona delegować niektóre lub wszystkie z tych obowiązków dwóm krajowym instytucjom sektora publicznego. W perspektywie długoterminowej, po dokonaniu oceny skutków regulacji, w tym przeprowadzeniu merytorycznej analizy innych opcji pod kątem finansowym, operacyjnym i organizacyjnym oraz po przedłożeniu wniosków legislacyjnych przez Komisję, powinien zostać powołany organ zarządzający, któremu powierzone zostaną te zadania. Okres przejściowy powinien trwać nie dłużej niż pięć lat od daty rozpoczęcia stosowania niniejszej decyzji. |
(10) |
SIS II powinien zawierać wpisy dotyczące osób poszukiwanych w celu aresztowania ich i wydania oraz osób poszukiwanych w celu aresztowania ich i ekstradycji. Celowe jest, aby oprócz wpisów zapewnić wymianę informacji uzupełniających, które są niezbędne w procedurach wydawania osób i ich ekstradycji. W SIS II powinny być w szczególności przetwarzane dane, o których mowa w art. 8 decyzji ramowej Rady 2002/584/WSiSW z dnia 13 czerwca 2002 r. w sprawie europejskiego nakazu aresztowania i procedury wydawania osób między państwami członkowskimi (6). |
(11) |
Powinna istnieć możliwość, by w SIS II umieszczać tłumaczenie danych dodatkowych, które są wprowadzane do celów związanych z wydawaniem osób na podstawie europejskiego nakazu aresztowania i ich ekstradycją. |
(12) |
SIS II powinien zawierać wpisy dotyczące osób zaginionych, by zapewnić im bezpieczeństwo lub wyeliminować zagrożenia, wpisy dotyczące osób, których obecność jest wymagana do celów postępowania sądowego, wpisy dotyczące osób lub przedmiotów dokonywane w celu przeprowadzania kontroli niejawnych lub kontroli szczególnych oraz wpisy dotyczące przedmiotów przeznaczonych do zajęcia lub wykorzystania jako dowód w postępowaniu karnym. |
(13) |
Wpisów nie należy przechowywać w SIS II dłużej, niż jest to konieczne do osiągnięcia celów, w jakich zostały wprowadzone. Obowiązuje ogólna zasada, że wpisy dotyczące osób powinny być automatycznie usuwane z SIS II po upływie trzech lat. Wpisy dotyczące przedmiotów dokonane z myślą o kontrolach niejawnych lub szczególnych powinny być automatycznie usuwane z SIS II po upływie pięciu lat. Wpisy dotyczące przedmiotów przeznaczonych do zajęcia lub wykorzystania jako dowód w postępowaniu karnym powinny być automatycznie usuwane z SIS II po upływie dziesięciu lat. Decyzje o zachowaniu wpisów powinny być podejmowane na podstawie wszechstronnej indywidualnej oceny. Państwa członkowskie powinny w ciągu określonego okresu zweryfikować wpisy dotyczące osób, a ponadto prowadzić statystyki dotyczące liczby wpisów dotyczących osób, których okres przechowywania został przedłużony. |
(14) |
SIS II powinien umożliwiać przetwarzanie danych biometrycznych, aby ułatwić niezawodną identyfikację osób, których dotyczy wpis. Równocześnie SIS II powinien pozwalać na przetwarzanie danych dotyczących osób, których tożsamość jest przedmiotem pomyłki, po to, by uniknąć niedogodności powodowanych błędną identyfikacją tych osób — pod warunkiem zastosowania odpowiednich zabezpieczeń, a zwłaszcza za zgodą danej osoby i przy ścisłym ograniczeniu celów, w których takie dane mogą być zgodnie z prawem przetwarzane. |
(15) |
Państwo członkowskie powinno mieć możliwość umieszenia przy wpisie wskazówki, zwanej znacznikiem, że działanie, które należy podjąć w myśl wpisu, nie będzie podjęte na terytorium tego państwa. W odniesieniu do wpisów mających prowadzić do aresztowania i wydania osób — żaden z przepisów niniejszej decyzji nie powinien być interpretowany jako odstępstwo od przepisów decyzji ramowej 2002/584/WSiSW lub przeszkoda w ich stosowaniu. Decyzja o umieszczeniu przy wpisie znacznika powinna być uzasadniona jedynie tymi powodami odmowy, które zawarte są we wspomnianej decyzji ramowej. |
(16) |
W przypadku umieszczenia znacznika, gdy ustalono miejsce pobytu osoby poszukiwanej w celu aresztowania jej i wydania, o miejscu tym powinien być zawsze powiadamiany organ sądowy wydający nakaz, który może podjąć decyzję o przekazaniu europejskiego nakazu aresztowania właściwemu organowi sądowemu zgodnie z przepisami decyzji ramowej 2002/584/WSiSW. |
(17) |
Państwa członkowskie powinny mieć możliwość tworzenia w SIS II odsyłaczy do innych wpisów. Utworzenie przez państwo członkowskie odsyłacza do co najmniej jednego innego wpisu nie powinno mieć wpływu na działanie, jakie należy podjąć, ani na okres przechowywania tych wpisów, ani też na prawa dostępu do nich. |
(18) |
Dane przetwarzane w SIS II na podstawie niniejszej decyzji nie powinny być przekazywane ani udostępniane krajom trzecim ani organizacjom międzynarodowym. Celowe jest jednak, by zacieśnić współpracę między Unią Europejską a Interpolem przez propagowanie efektywnej wymiany danych paszportowych. W przypadku przekazywania danych osobowych z SIS II Interpolowi powinny być one objęte ochroną o odpowiednim poziomie, zagwarantowaną porozumieniem przewidującym ścisłe zabezpieczenia i warunki. |
(19) |
Wszystkie państwa członkowskie ratyfikowały Konwencję Rady Europy z dnia 28 stycznia 1981 r. o ochronie osób w związku z automatycznym przetwarzaniem danych osobowych. Konwencja ta w pewnych granicach dopuszcza stosowanie wyjątków i ograniczeń w odniesieniu do określonych w niej praw i obowiązków. Dane osobowe przetwarzane w związku z niniejszą decyzją powinny być chronione zgodnie z postanowieniami tej konwencji. W razie potrzeby zasady w niej określone należy uzupełnić lub sprecyzować w niniejszej decyzji. |
(20) |
Przy przetwarzaniu danych osobowych na podstawie niniejszej decyzji przez organy policji powinny być uwzględniane zasady zawarte w rekomendacji R (87) 15 Komitetu Ministrów Rady Europy z dnia 17 września 1987 r. o ochronie danych osobowych wykorzystywanych w sektorze policji. |
(21) |
Komisja przedstawiła Radzie wniosek dotyczący decyzji ramowej Rady w sprawie ochrony danych osobowych przetwarzanych w ramach współpracy policyjnej i sądowej w sprawach karnych, który powinien zostać przyjęty do końca 2006 r. i mieć zastosowanie do danych osobowych przetwarzanych w ramach Systemu Informacyjnego Schengen drugiej generacji oraz związanej z nim wymiany informacji uzupełniających zgodnie z niniejszą decyzją. |
(22) |
Przetwarzanie danych osobowych przez instytucje i organy wspólnotowe, gdy wypełniają one swoje zadania jako podmioty odpowiedzialne za zarządzanie operacyjne systemem SIS II w ramach działań, które w całości lub w części podlegają prawu wspólnotowemu, regulowane jest przepisami rozporządzenia (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2000 r. o ochronie osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje i organy wspólnotowe i o swobodnym przepływie takich danych (7), które dotyczą poufności i bezpieczeństwa przetwarzania danych. Przetwarzanie danych osobowych w SIS II jest częściowo objęte zakresem stosowania prawa wspólnotowego. Aby zasady ochrony podstawowych praw i swobód osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych były stosowane spójnie i jednolicie, należy sprecyzować, że w przypadku przetwarzania przez Komisję danych osobowych na podstawie niniejszej decyzji zastosowanie ma rozporządzenie (WE) nr 45/2001. W razie potrzeby zasady określone w rozporządzeniu (WE) nr 45/2001 powinny zostać uzupełnione lub doprecyzowane w niniejszej decyzji. |
(23) |
Odpowiednie przepisy Regulaminu pracowniczego urzędników Wspólnot Europejskich i Warunki zatrudnienia innych pracowników Wspólnot Europejskich dotyczące poufności powinny mieć zastosowanie do urzędników i innych pracowników, którzy są zatrudnieni i pracują przy SIS II. |
(24) |
Celowe jest, by krajowe organy nadzorcze obserwowały, czy dane są przetwarzane przez państwa członkowskie zgodnie z prawem, oraz by Europejski Inspektor Ochrony Danych — powołany decyzją 2004/55/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 grudnia 2003 r. w sprawie powołania niezależnego organu nadzorczego, o którym mowa w art. 286 Traktatu WE (8) — nadzorował działania instytucji i organów wspólnotowych związane z przetwarzaniem danych osobowych w związku z ograniczonym charakterem zadań wspomnianych instytucji i organów odnoszących się do samych danych. |
(25) |
Zarówno państwa członkowskie, jak i Komisja powinny opracować plan bezpieczeństwa, który w praktyce ułatwi realizację wymogów bezpieczeństwa, oraz powinny ze sobą współpracować, tak aby rozpatrywać kwestie bezpieczeństwa ze wspólnego punktu widzenia. |
(26) |
Postanowienia Konwencji z dnia 26 lipca 1995 r. w sprawie ustanowienia Europejskiego Urzędu Policji (9) (dalej zwanej „konwencją o Europolu”), które dotyczą ochrony danych, mają zastosowanie do przetwarzania danych SIS II przez Europol, w tym również do uprawnień wspólnego organu nadzorczego utworzonego na podstawie konwencji o Europolu w zakresie kontrolowania działalności Europolu; zastosowanie mają także postanowienia dotyczące odpowiedzialności w przypadku niezgodnego z prawem przetwarzania danych osobowych przez Europol. |
(27) |
Przepisy decyzji 2002/187/WSiSW z dnia 28 lutego 2002 r. ustanawiającej Eurojust w celu zintensyfikowania walki z poważną przestępczością (10), które dotyczą ochrony danych, mają zastosowanie do przetwarzania danych SIS II przez Eurojust, obejmuje to także uprawnienia wspólnego organu nadzorczego utworzonego na podstawie wspomnianej decyzji w zakresie monitorowania działań oraz jego odpowiedzialności w razie niezgodnego z prawem przetwarzania danych osobowych przez Eurojust. |
(28) |
W celu zapewnienia przejrzystości Komisja lub, po jego utworzeniu, organ zarządzający powinny sporządzać co dwa lata sprawozdanie na temat technicznych aspektów funkcjonowania centralnego SIS II i infrastruktury łączności, w tym kwestii ich ochrony oraz wymiany informacji uzupełniających. Komisja powinna dokonywać ogólnej oceny co cztery lata. |
(29) |
Niektóre aspekty SIS II — takie jak techniczne zasady wprowadzania danych, w tym danych niezbędnych do dokonania wpisu, aktualizacji, usuwania i przeszukiwania danych, zasady zgodności i ustalania priorytetu wpisów, dodawanie znaczników, odsyłacze do innych wpisów, a także wymiana informacji uzupełniających, z uwagi na ich charakter techniczny, poziom szczegółowości i potrzebę regularnej aktualizacji, nie mogą zostać wyczerpująco ujęte w przepisach niniejszej decyzji. W związku z tym uprawnienia wykonawcze w zakresie tych aspektów powinny zostać przekazane Komisji. Techniczne zasady dotyczące przeszukiwania wpisów powinny uwzględniać sprawne działanie aplikacji krajowych. Po dokonaniu przez Komisję oceny skutków regulacji zostanie podjęta decyzja, na ile działania wykonawcze mogą podlegać gestii stałego organu zarządzającego po jego utworzeniu. |
(30) |
W niniejszej decyzji należy określić procedury przyjmowania środków niezbędnych do wprowadzenia jej w życie. Procedury przyjmowania środków wykonawczych na użytek niniejszej decyzji i rozporządzenia (WE) nr 1987/2006 powinny być takie same. |
(31) |
Przyjęte powinny zostać przepisy przejściowe dotyczące wpisów dokonanych w SIS 1+, które mają zostać przeniesione do SIS II. Dopóki państwa członkowskie nie zbadają zgodności takich wpisów z nowymi ramami prawnymi, powinny nadal obowiązywać przez ograniczony okres czasu niektóre postanowienia dorobku Schengen. Zbadanie zgodności wpisów dotyczących osób powinno mieć rangę priorytetu. Ponadto każda zmiana, uzupełnienie, korekta lub aktualizacja wpisu przeniesionego z SIS 1+ do SIS II oraz każde potwierdzenie przez system istnienia takiego wpisu powinny prowadzić do natychmiastowego zbadania jego zgodności z przepisami niniejszej decyzji. |
(32) |
Konieczne jest ustanowienie przepisów szczególnych w sprawie niewykorzystanej części budżetu przeznaczonego na czynności związane z SIS, która nie stanowi części budżetu ogólnego Unii Europejskiej. |
(33) |
Ponieważ cele planowanego działania, czyli ustanowienie wspólnego systemu informacji i przyjęcie dotyczących go uregulowań, nie mogą zostać osiągnięte w wystarczający sposób przez państwa członkowskie i ze względu na skalę i efekty działania, mogą być skuteczniej osiągnięte na szczeblu Unii Europejskiej, Rada może podjąć działania zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu WE i przywołaną w art. 2 Traktatu UE. Zgodnie z zasadą proporcjonalności, określoną w art. 5 Traktatu WE, niniejsza decyzja nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tych celów. |
(34) |
Niniejsza decyzja nie narusza praw podstawowych i jest zgodna z zasadami uznanymi w szczególności w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej. |
(35) |
Zjednoczone Królestwo uczestniczy w przyjęciu niniejszej decyzji zgodnie z art. 5 Protokołu w sprawie dorobku Schengen włączonego w ramy Unii Europejskiej, załączonego do Traktatu UE i Traktatu WE, oraz zgodnie z art. 8 ust. 2 decyzji Rady 2000/365/WE z dnia 29 maja 2000 r. dotyczącej wniosku Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej o zastosowanie wobec niego niektórych przepisów dorobku Schengen (11). |
(36) |
Irlandia uczestniczy w przyjęciu niniejszej decyzji zgodnie z art. 5 Protokołu w sprawie dorobku Schengen włączonego w ramy Unii Europejskiej, załączonego do Traktatu UE i Traktatu WE, oraz zgodnie z art. 6 ust. 2 decyzji 2002/192/WE z dnia 28 lutego 2002 r. dotyczącej wniosku Irlandii o zastosowanie wobec niej niektórych przepisów dorobku Schengen (12). |
(37) |
Niniejsza decyzja jest stosowana bez uszczerbku dla ustaleń zawartych odpowiednio w decyzji 2000/365/WE oraz w decyzji 2002/192/WE dotyczących częściowego uczestnictwa Zjednoczonego Królestwa i Irlandii w stosowaniu dorobku Schengen. |
(38) |
W odniesieniu do Islandii i Norwegii niniejsza decyzja stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen — w rozumieniu Umowy zawartej przez Radę Unii Europejskiej, Republikę Islandii oraz Królestwo Norwegii dotyczącej włączenia tych dwóch państw we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen (13) — które wchodzą w zakres art. 1 lit. G decyzji Rady 1999/437/WE (14) w sprawie niektórych warunków stosowania tej umowy. |
(39) |
Powinny zostać dokonane ustalenia mające na celu umożliwienie przedstawicielom Islandii i Norwegii włączenia się w prace komitetów wspomagających Komisję w wykonywaniu jej uprawnień wykonawczych. Takie ustalenia stanowiły przedmiot wymiany listów pomiędzy Radą Unii Europejskiej a Republiką Islandii i Królestwem Norwegii w sprawie komitetów wspomagających Komisję Europejską w wykonywaniu jej uprawnień wykonawczych (15), które to listy stanowią załącznik do wspomnianej umowy. |
(40) |
W odniesieniu do Szwajcarii, niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen — w rozumieniu Umowy podpisanej między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską i Konfederacją Szwajcarską dotyczącej włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen — które wchodzą w zakres w art. 1 lit. G decyzji 1999/437/WE w związku z art. 4 ust. 1 decyzji Rady 2004/849/WE (16) oraz art. 4 ust. 1 decyzji 2004/860/WE (17). |
(41) |
Powinny zostać dokonane ustalenia mające na celu umożliwienie przedstawicielom Szwajcarii włączenia się w prace komitetów wspomagających Komisję w wykonywaniu jej uprawnień wykonawczych. Takie ustalenia stanowiły przedmiot wymiany listów między Wspólnotą a Szwajcarią, załączonych do wspomnianej umowy. |
(42) |
Niniejsza decyzja jest aktem, który rozwija dorobek Schengen lub jest w inny sposób z tym dorobkiem związany w rozumieniu art. 3 ust. 2 Aktu przystąpienia z 2003 r. oraz art. 4 ust. 2 Aktu przystąpienia z 2005 r. |
(43) |
Niniejsza decyzja powinna mieć zastosowanie wobec Zjednoczonego Królestwa, Irlandii i Szwajcarii od dnia określonego według procedur, o których mowa w odnośnych aktach dotyczących stosowania prawnego dorobku Schengen wobec tych państw, |
STANOWI, CO NASTĘPUJE:
ROZDZIAŁ I
PRZEPISY OGÓLNE
Artykuł 1
Utworzenie i ogólny cel SIS II
1. Niniejszym utworzony zostaje system informacyjny Schengen drugiej generacji („SIS II”).
2. Zgodnie z niniejszą decyzją celem SIS II jest zapewnienie przy wykorzystaniu z informacji przekazywanych za pośrednictwem tego systemu, wysokiego poziomu bezpieczeństwa w przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości Unii Europejskiej, w tym utrzymywanie bezpieczeństwa publicznego oraz porządku publicznego oraz zagwarantowanie bezpieczeństwa na terytorium państw członkowskich, a także stosowanie postanowień tytułu IV części trzeciej Traktatu WE odnoszących się do przepływu osób na terytorium państw członkowskich.
Artykuł 2
Zakres zastosowania
1. Niniejsza decyzja określa warunki i procedury dokonywania oraz przetwarzania wpisów w SIS II dotyczących osób i przedmiotów oraz wymiany informacji uzupełniających i danych dodatkowych w celach związanych ze współpracą policyjną i sądową w sprawach karnych.
2. Ponadto niniejsza decyzja ustanawia przepisy dotyczące struktury technicznej SIS II, obowiązków państw członkowskich i organu zarządzającego, o którym mowa w art. 15, ogólnego przetwarzania danych, praw osób zainteresowanych oraz odpowiedzialności.
Artykuł 3
Definicje
1. Na użytek niniejszej decyzji stosuje się następujące definicje:
a) |
„wpis” oznacza zbiór danych wprowadzonych do SIS II, umożliwiających właściwym organom zidentyfikowanie osoby lub przedmiotu w związku z konkretnym planowanym działaniem; |
b) |
„informacje uzupełniające” oznaczają informacje, które nie są przechowywane w SIS II, ale są związane z wpisami do SIS II, i które są wymieniane w następujących okolicznościach:
|
c) |
„dane dodatkowe” oznaczają dane związane z wpisami do SIS II, które są przechowywane w SIS II i które są natychmiast dostępne dla właściwych organów, gdy w wyniku poszukiwań prowadzonych w systemie znaleziono w nim osobę, której dane w nim umieszczono; |
d) |
„dane osobowe” oznaczają wszelkie informacje dotyczące zidentyfikowanej lub możliwej do zidentyfikowania osoby fizycznej („osoby, której dotyczą dane”); osoba możliwa do zidentyfikowania to taka osoba, która może zostać zidentyfikowana bezpośrednio lub pośrednio; |
e) |
„przetwarzanie danych osobowych” („przetwarzanie”) oznacza każdą operację lub ciąg operacji dokonywanych na danych osobowych — także metodami automatycznej obróbki danych, takimi jak gromadzenie, zapis, porządkowanie, przechowywanie, dostosowywanie lub przekształcanie, odzyskiwanie, przeglądanie, wykorzystywanie, ujawnianie przez przekazanie, rozpowszechnianie lub udostępnianie w inny sposób, zestawianie lub kompilowanie, blokowanie, usuwanie lub niszczenie. |
2. W przypadku odesłania w niniejszej decyzji do przepisów decyzji ramowej 2002/584/WSiSW uznaje się, że zastosowanie mają także odpowiednie postanowienia umów, które Unia Europejska zawarła z państwami trzecimi na podstawie art. 24 i 38 Traktatu UE w celach związanych z wydawaniem osób na podstawie nakazu aresztowania, które przewidują przekazywanie takiego nakazu aresztowania za pośrednictwem systemu informacyjnego Schengen.
Artykuł 4
Struktura techniczna i sposoby korzystania z SIS II
1. SIS II składa się z:
a) |
systemu centralnego („centralny SIS II”) składającego się z następujących elementów:
|
b) |
systemu krajowego („N.SIS II”) w każdym państwie członkowskim, składającego się z krajowych systemów danych, które łączą się z centralnym SIS II. N.SIS II może zawierać plik danych („kopia krajowa”) zawierający pełną lub częściową kopię bazy danych SIS II; |
c) |
infrastruktury łączności pomiędzy CS-SIS a NI-SIS („infrastruktura łączności”), dzięki której dane SIS II mogą być przekazywane przez przeznaczoną do tego zaszyfrowaną sieć wirtualną i wymieniane między biurami SIRENE, o których mowa w art. 7 ust. 2. |
2. Dane w SIS II wpisuje się, aktualizuje, usuwa i wyszukuje za pośrednictwem poszczególnych systemów N.SIS II. Kopia krajowa jest dostępna w celu prowadzenia automatycznego wyszukiwania na terytorium każdego państwa członkowskiego, które korzysta z takiej kopii. Przeszukiwanie plików danych zawartych w N.SIS II innych państw członkowskich nie jest możliwe.
3. CS-SIS, wykonujący funkcje nadzorcze i administracyjne, mieści się w Strasburgu, we Francji, natomiast rezerwowy CS-SIS, zdolny do zapewnienia wszystkich funkcji głównego CS-SIS w przypadku jego awarii, mieści się w Sankt Johann im Pongau, w Austrii.
4. CS-SIS zapewnia usługi konieczne do wprowadzania i przetwarzania danych SIS II, w tym do prowadzenia wyszukiwań w bazie danych SIS II. CS-SIS zapewnia państwom członkowskim korzystającym z kopii krajowej:
a) |
aktualizację kopii krajowych w trybie bezpośrednim (on-line); |
b) |
synchronizację i spójność kopii krajowych z bazą danych SIS II; |
c) |
czynności związane z inicjalizacją i odtwarzaniem kopii krajowych. |
Artykuł 5
Koszty
1. Koszty budowy, eksploatacji i utrzymania centralnego SIS II oraz infrastruktury łączności są pokrywane z budżetu ogólnego Unii Europejskiej.
2. Koszty te obejmują także koszty prac przeprowadzanych w odniesieniu do CS-SIS, pozwalające zapewniać usługi, o których mowa w art. 4 ust. 4.
3. Koszty budowy, eksploatacji i utrzymania każdego N.SIS II ponosi dane państwo członkowskie.
ROZDZIAŁ II
OBOWIĄZKI PAŃSTW CZŁONKOWSKICH
Artykuł 6
Systemy krajowe
Każde państwo członkowskie odpowiada za budowę, eksploatację i utrzymanie własnego N.SIS II oraz przyłączenie swojego N.SIS II do NI-SIS.
Artykuł 7
Urząd N.SIS II i biuro SIRENE
1. Każde państwo członkowskie wyznacza organ, który na szczeblu centralnym odpowiada za N.SIS II tego państwa („urząd N.SIS II”).
Organ ten odpowiada za sprawne działanie i bezpieczeństwo N.SIS II, zapewnia właściwym organom dostęp do SIS II i stosuje odpowiednie środki, aby zapewnić przestrzeganie przepisów niniejszej decyzji.
Każde państwo członkowskie przekazuje swoje wpisy za pośrednictwem urzędu N.SIS II.
2. Każde państwo członkowskie wyznacza organ („biuro SIRENE”), który zapewnia wymianę wszelkich informacji uzupełniających, o której mowa w art. 8, zgodnie z wytycznymi zawartymi w podręczniku SIRENE.
Powyższe biura koordynują również weryfikację jakości informacji wprowadzanych do SIS II. Aby realizować te cele, biuro SIRENE posiada dostęp do danych przetwarzanych w SIS II.
3. Państwa członkowskie informują organ zarządzający o swoim krajowym urzędzie N.SIS II i biurze SIRENE. Organ zarządzający publikuje wykaz tych urzędów i biur wraz z wykazem, o którym mowa w art. 46 ust. 8.
Artykuł 8
Wymiana informacji uzupełniających
1. Informacje uzupełniające są wymieniane zgodnie z wytycznymi zawartymi w podręczniku SIRENE za pośrednictwem infrastruktury łączności. W przypadku gdy infrastruktura łączności jest niedostępna, państwa członkowskie mogą wykorzystywać inne odpowiednio zabezpieczone środki techniczne do wymiany informacji uzupełniających.
2. Informacje uzupełniające są wykorzystywane wyłącznie do celu, w jakim zostały przekazane.
3. Odpowiedź na wniosek państwa członkowskiego o informacje uzupełniające jest udzielana niezwłocznie.
4. Szczegółowe zasady wymiany informacji uzupełniających są przyjmowane zgodnie z procedurą określoną w art. 67, w formie „podręcznika SIRENE” — bez uszczerbku dla przepisów aktu ustanawiającego organ zarządzający.
Artykuł 9
Zgodność techniczna
1. Aby zapewnić szybki i sprawny przesył danych, każde państwo członkowskie, tworząc własny N.SIS II, przestrzega protokołów i procedur technicznych ustalonych, by zapewnić kompatybilność N.SIS II z CS-SIS. Wspomniane protokoły i procedury techniczne ustalane są zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 67, bez uszczerbku dla przepisów aktu prawnego powołującego organ zarządzający.
2. Jeżeli państwo członkowskie korzysta z kopii krajowej, jest ono zobowiązane zapewnić — korzystając z usług zapewnianych przez CS-SIS — by dane przechowywane w kopii krajowej były dzięki automatycznym aktualizacjom, o których mowa w art. 4 ust. 4, identyczne i spójne względem danych w bazie SIS II oraz by przeszukiwanie kopii krajowej prowadziło do takich samych wyników, jak przeszukiwanie bazy danych SIS II.
Artykuł 10
Bezpieczeństwo — państwa członkowskie
1. W odniesieniu do N.SIS II każde państwo członkowskie podejmuje odpowiednie środki, obejmujące plan bezpieczeństwa, tak aby:
a) |
zapewnić fizyczną ochronę danych, m.in. poprzez sporządzanie planów awaryjnych służących ochronie infrastruktury krytycznej; |
b) |
zapobiec dostępowi osób nieuprawnionych do infrastruktury przetwarzania danych, wykorzystywanej do przetwarzania danych osobowych (kontrola dostępu do infrastruktury); |
c) |
zapobiec nieuprawnionemu odczytywaniu, kopiowaniu, zmienianiu lub usuwaniu nośników danych (kontrola nośników danych); |
d) |
zapobiec nieuprawnionemu wprowadzaniu danych i nieuprawnionemu wglądowi do przechowywanych danych osobowych oraz ich zmienianiu i usuwaniu (kontrola przechowywania); |
e) |
zapobiec wykorzystywaniu systemów zautomatyzowanego przetwarzania danych przez osoby nieuprawnione, korzystające ze sprzętu do przekazywania danych (kontrola użytkowników); |
f) |
zapewnić, by osoby uprawnione do korzystania z systemu zautomatyzowanego przetwarzania danych miały dostęp wyłącznie do danych objętych posiadanym przez siebie upoważnieniem, poprzez osobiste i niepowtarzalne identyfikatory użytkownika oraz poufny tryb dostępu (kontrola dostępu do danych); |
g) |
zapewnić, by wszystkie organy mające prawo do dostępu do SIS II lub do infrastruktury przetwarzania danych stworzyły profile z opisem funkcji i zadań osób, które są uprawnione do dostępu do danych oraz do ich wprowadzania, aktualizowania, usuwania i przeszukiwania, oraz by profile te były niezwłocznie udostępniane krajowym organom nadzorczym, o których mowa w art. 60, na ich wniosek (profile personelu); |
h) |
zapewnić możliwość weryfikacji i stwierdzania, jakim organom można przekazywać dane osobowe za pośrednictwem sprzętu do przekazywania danych (kontrola przekazywania danych); |
i) |
zapewnić następnie możliwość późniejszej weryfikacji i stwierdzenia, które dane osobowe zostały wprowadzone do systemów zautomatyzowanego przetwarzania danych oraz kiedy, przez kogo i w jakim celu dane te zostały wprowadzone (kontrola wprowadzania danych); |
j) |
zapobiec nieuprawnionemu odczytywaniu, kopiowaniu, zmienianiu lub usuwaniu danych osobowych podczas transferu danych osobowych lub podczas przemieszczania nośników danych, w szczególności poprzez zastosowanie odpowiednich technik szyfrowania (kontrola transportu); |
k) |
kontrolować skuteczność środków bezpieczeństwa, o których mowa w niniejszym ustępie i podejmować konieczne działania organizacyjne dotyczące kontroli wewnętrznej w celu zapewnienia przestrzegania niniejszej decyzji (autokontrola). |
2. W odniesieniu do bezpieczeństwa wymiany informacji uzupełniających państwa członkowskie podejmują środki równoważne środkom, o których mowa w ust. 1.
Artykuł 11
Poufność — państwa członkowskie
Każde państwo członkowskie stosuje własne przepisy dotyczące tajemnicy zawodowej lub inne równoważne wymogi poufności wobec wszystkich osób i podmiotów, które muszą operować danymi SIS II i informacjami uzupełniającymi, zgodnie z jego prawem krajowym. Zobowiązanie to obowiązuje także po zakończeniu pełnienia urzędu lub ustaniu zatrudnienia oraz po zakończeniu działalności przez dane podmioty.
Artykuł 12
Prowadzenie rejestrów na szczeblu krajowym
1. Państwa członkowskie niekorzystające z kopii krajowych zapewniają rejestrowanie w N.SIS II wszystkich przypadków, w których uzyskano dostęp do CS-SIS lub dokonano wymiany danych osobowych z CS-SIS — w celu kontrolowania, czy dane wyszukiwanie jest dopuszczalne, monitorowania, czy przetwarzanie danych jest zgodne z prawem, w celu autokontroli oraz zapewnienia prawidłowego działania N.SIS II, a także integralności i bezpieczeństwa danych.
2. Państwa członkowskie korzystające z kopii krajowych zapewniają rejestrowanie wszystkich przypadków, w których uzyskano dostęp do danych SIS II lub dokonano wymiany tych danych, w celach określonych w ust. 1 lit. a). Nie dotyczy to działań, o których mowa w art. 4 ust. 4.
3. Rejestry zawierają w szczególności historię wpisów, datę i godzinę przekazania danych, dane wykorzystane do wyszukiwania, odniesienie do danych przekazanych oraz nazwę właściwego organu i nazwisko osoby odpowiedzialnej za przetwarzanie danych.
4. Rejestry mogą być wykorzystywane wyłącznie do celów określonych w ust. 1 i 2 oraz są usuwane najwcześniej po upływie jednego roku, a najpóźniej po upływie trzech lat od daty ich sporządzenia. Rejestry obejmujące historię wpisów są usuwane po upływie okresu od jednego roku do trzech lat od daty usunięcia wpisów.
5. Rejestry mogą być przechowywane dłużej, jeśli są potrzebne dla celów procedur monitorowania, które już się rozpoczęły.
6. Właściwe organy krajowe odpowiedzialne za kontrolowanie, czy dane wyszukiwanie jest dopuszczalne, monitorowanie dopuszczalności przetwarzania danych, autokontrolę i zapewnianie należytego działania N.SIS II, integralności danych i bezpieczeństwa, muszą w granicach swoich uprawnień i na żądanie mieć dostęp do tych rejestrów do celów wykonywania swoich zadań.
Artykuł 13
Autokontrola
Państwa członkowskie zapewniają, by każdy organ posiadający prawo do dostępu do danych SIS II podejmował konieczne działania w celu zapewnienia zgodności z przepisami niniejszego rozporządzenia i, w razie potrzeby, współpracował z krajowym organem nadzorczym.
Artykuł 14
Szkolenie personelu
Przed otrzymaniem upoważnienia do przetwarzania danych przechowywanych w SIS II posiadający prawo do dostępu do SIS II pracownicy organów zostają odpowiednio przeszkoleni w zakresie bezpieczeństwa danych i zasad ochrony danych oraz są pouczani o związanych z tym przestępstwach i sankcjach.
ROZDZIAŁ III
OBOWIĄZKI ORGANU ZARZĄDZAJĄCEGO
Artykuł 15
Zarządzanie operacyjne
1. Po upływie okresu przejściowego za zarządzanie operacyjne centralnym SIS II odpowiedzialny jest organ zarządzający, finansowany z budżetu ogólnego Unii Europejskiej. Organ zarządzający zapewnia we współpracy z państwami członkowskimi, by w centralnym SIS II były zawsze wykorzystywane najlepsze dostępne rozwiązania techniczne, wybierane na podstawie analizy korzyści i kosztów.
2. Organ zarządzający jest również odpowiedzialny za następujące dziedziny związane z infrastrukturą łączności:
a) |
nadzór; |
b) |
bezpieczeństwo; |
c) |
koordynację stosunków między państwami członkowskimi a dostawcą usług. |
3. Komisja jest odpowiedzialna za realizację wszystkich pozostałych zadań związanych z infrastrukturą łączności, w szczególności za:
a) |
zadania związane z wykonywaniem budżetu; |
b) |
zakupy i odnawianie; |
c) |
kwestie dotyczące umów. |
4. W okresie przejściowym, do czasu podjęcia obowiązków przez organ zarządzający, za zarządzanie operacyjne centralnym SIS II odpowiedzialna jest Komisja. Komisja może powierzyć to zadanie oraz realizację zadań związanych z wykonywaniem budżetu — zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 z dnia 25 czerwca 2002 r. w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich (18) — krajowym organom sektora publicznego, które znajdują się w dwóch różnych państwach.
5. Każdy z krajowych organów sektora publicznego, o których mowa w ust. 4, musi spełniać w szczególności następujące kryteria wyboru:
a) |
musi wykazać długie doświadczenie w eksploatacji wielkoskalowego systemu informatycznego o funkcjach, o których mowa w art. 4 ust. 4; |
b) |
musi posiadać wieloletnią wiedzę fachową na temat wymagań związanych z obsługą i bezpieczeństwem systemu informatycznego o funkcjach porównywalnych z funkcjami, o których mowa w art. 4 ust. 4; |
c) |
musi dysponować wystarczającą liczbą doświadczonych pracowników posiadających kwalifikacje zawodowe i językowe odpowiednie do współpracy w międzynarodowym środowisku, wymagane dla potrzeb SIS II; |
d) |
musi dysponować bezpieczną i opracowaną specjalnie dla jego potrzeb infrastrukturą, zdolną w szczególności wspierać wielkoskalowe systemy informatyczne i zapewniać ich ciągłe działanie; oraz |
e) |
jego otoczenie administracyjne musi umożliwiać właściwe wywiązywanie się z zadań i unikanie konfliktów interesów. |
6. Przed delegowaniem zadań, o których mowa w ust. 4, a po dokonaniu tego — w regularnych odstępach czasowych, Komisja informuje Parlament Europejski i Radę o warunkach, na jakich zadania te zostały delegowane, dokładnym zakresie tych zadań oraz organach, którym zadania te delegowano.
7. Jeżeli w okresie przejściowym Komisja deleguje swoje obowiązki zgodnie z ust. 4, zapewnia ona, by zostały przy tym w pełni zachowane ograniczenia wynikające z systemu instytucjonalnego określonego w Traktacie WE. Komisja zapewnia w szczególności, by delegowanie tych zadań nie wpłynęło niekorzystnie na jakikolwiek system skutecznej kontroli ustanowiony prawem Unii Europejskiej, sprawowanej przez Trybunał Sprawiedliwości, Trybunał Obrachunkowy lub też przez Europejskiego Inspektora Ochrony Danych.
8. Zarządzanie operacyjne centralnym SIS II obejmuje wszystkie zadania niezbędne do tego, by centralny SIS II działał zgodnie z niniejszą decyzją przez 24 godziny na dobę, 7 dni w tygodniu — w szczególności prace konserwacyjne oraz udoskonalenia technologiczne, jakich wymaga sprawne działanie systemu.
Artykuł 16
Bezpieczeństwo
1. Organ zarządzający w odniesieniu do centralnego SIS II a Komisja w odniesieniu do infrastruktury łączności podejmują niezbędne środki, obejmujące plan bezpieczeństwa, aby:
a) |
zapewnić fizyczną ochronę danych, w tym poprzez sporządzenie planów awaryjnych służących ochronie infrastruktury krytycznej; |
b) |
zapobiec dostępowi osób nieuprawnionych do infrastruktury przetwarzania danych, wykorzystywanej do przetwarzania danych osobowych (kontrola dostępu do infrastruktury); |
c) |
zapobiec nieuprawnionemu odczytywaniu, kopiowaniu, zmienianiu lub usuwaniu nośników danych (kontrola nośników danych); |
d) |
zapobiec nieuprawnionemu wprowadzaniu danych i nieuprawnionemu wglądowi do przechowywanych danych osobowych oraz ich zmienianiu i usuwaniu (kontrola przechowywania); |
e) |
zapobiec wykorzystywaniu systemów zautomatyzowanego przetwarzania danych przez osoby nieuprawnione, korzystające ze sprzętu do przekazywania danych (kontrola użytkowników); |
f) |
zapewnić, by osoby uprawnione do korzystania z systemu zautomatyzowanego przetwarzania danych miały dostęp wyłącznie do danych objętych posiadanym przez siebie upoważnieniem, za pomocą osobistych i niepowtarzalnych identyfikatorów użytkownika oraz poufnego trybu dostępu (kontrola dostępu do danych); |
g) |
stworzyć profile z opisem funkcji i zadań osób, które są uprawnione do dostępu do danych lub do infrastruktury przetwarzania danych, i udostępnić te profile bezzwłocznie Europejskiemu Inspektorowi Ochrony Danych, o którym mowa w art. 61, na jego wniosek (profile personelu); |
h) |
zapewnić możliwość weryfikacji i stwierdzania, jakim organom można przekazywać dane osobowe za pośrednictwem sprzętu do przekazywania danych (kontrola przekazywania danych); |
i) |
zapewnić następnie możliwość weryfikacji i stwierdzania, które dane osobowe zostały wprowadzone do zautomatyzowanych systemów przetwarzania danych oraz kiedy i przez kogo zostały one wprowadzone (kontrola wprowadzania danych); |
j) |
zapobiec nieuprawnionemu odczytywaniu, kopiowaniu, zmienianiu lub usuwaniu danych osobowych podczas transferów danych osobowych lub podczas przemieszczania nośników danych, w szczególności poprzez zastosowanie odpowiednich technik szyfrowania (kontrola transportu); |
k) |
kontrolować skuteczność środków bezpieczeństwa, o których mowa w niniejszym ustępie, i podejmować konieczne działania organizacyjne dotyczące kontroli wewnętrznej, tak by spełnić wymogi niniejszej decyzji (autokontrola). |
2. W odniesieniu do bezpieczeństwa wymiany informacji uzupełniających za pomocą infrastruktury łączności organ zarządzający podejmuje środki bezpieczeństwa równoważne środkom, o których mowa w ust. 1.
Artykuł 17
Poufność — organ zarządzający
1. Bez uszczerbku dla art. 17 Regulaminu pracowniczego urzędników Wspólnot Europejskich, organ zarządzający stosuje odpowiednie zasady tajemnicy zawodowej lub inne równoważne wymogi poufności wobec wszystkich swoich pracowników, którzy muszą operować danymi SIS II, na zasadach porównywalnych z zasadami, o których mowa w art. 11 niniejszej decyzji. Zobowiązanie to obowiązuje także po zakończeniu pełnienia urzędu lub ustaniu zatrudnienia lub po zakończeniu ich działalności.
2. W odniesieniu do poufności wymiany informacji uzupełniających za pomocą infrastruktury łączności organ zarządzający podejmuje środki zapewniające poufność równoważne środkom, o których mowa w ust. 1.
Artykuł 18
Prowadzenie rejestrów na szczeblu centralnym
1. Organ zarządzający zapewnia rejestrowanie wszystkich przypadków, w których uzyskano dostęp do danych osobowych CS-SIS lub dokonano wymiany takich danych, do celów, o których mowa w art. 12 ust. 1 i 2.
2. Rejestry zawierają w szczególności historię wpisów, datę i godzinę przekazania danych, dane wykorzystane do wyszukiwania, odniesienie do przekazanych danych oraz nazwę właściwego organu odpowiedzialnego za przetwarzanie danych.
3. Rejestry mogą być wykorzystywane wyłącznie do celu wskazanego w ust. 1 i są usuwane najwcześniej po upływie jednego roku, a najpóźniej po upływie trzech lat od daty ich sporządzenia. Rejestry obejmujące historię wpisów są usuwane po upływie okresu od jednego roku do trzech lat od daty usunięcia wpisów.
4. Rejestry mogą być przechowywane dłużej, jeśli są potrzebne dla celów procedur monitorowania, które już się rozpoczęły.
5. Właściwe organy odpowiedzialne za kontrolowanie, czy dane wyszukiwanie jest dopuszczalne, monitorowanie dopuszczalności przetwarzania danych, autokontrolę i zapewnianie należytego działania N.SIS II, integralności danych i bezpieczeństwa, muszą — w granicach swoich uprawnień — na żądanie mieć dostęp do tych rejestrów, do celów wykonywania swoich zadań.
Artykuł 19
Kampania informacyjna
Komisja — we współpracy z krajowymi organami nadzorczymi i Europejskim Inspektorem Ochrony Danych — dopilnowuje, by uruchomieniu SIS II towarzyszyła kampania informacyjna Komisji, informująca społeczeństwo o celach, przechowywanych danych, organach mających do nich dostęp oraz prawach obywateli. Po utworzeniu organu zarządzającego regularnie powtarza on takie kampanie we współpracy z krajowymi organami nadzorczymi i Europejskim Inspektorem Ochrony Danych. Państwa członkowskie, we współpracy z własnymi krajowymi organami nadzorczymi, opracowują i wprowadzają w życie konieczne strategie działań służące ogólnemu informowaniu społeczeństwa o SIS II.
ROZDZIAŁ IV
KATEGORIE DANYCH I UMIESZCZANIE ZNACZNIKÓW
Artykuł 20
Kategorie danych
1. Bez uszczerbku dla art. 8 ust. 1 ani dla przepisów niniejszej decyzji dotyczących przechowywania danych dodatkowych, SIS II zawiera wyłącznie te kategorie danych dostarczanych przez każde z państw członkowskich, jakich wymagają cele określone w art. 26, 32, 34, 36, 38.
2. Dane te dzielą się na następujące kategorie:
a) |
osoby, w odniesieniu do których został wprowadzony wpis; |
b) |
przedmioty, o których mowa w art. 36 i 38. |
3. Informacje o osobach, w odniesieniu do których dokonano wpisu, nie zawierają innych danych niż:
a) |
nazwisko(-a) i imię (imiona), nazwisko(-a) rodowe, poprzednio używane imiona/nazwiska oraz wszelkie pseudonimy, które mogą być wpisywane oddzielnie; |
b) |
wszelkie szczególne, obiektywne cechy fizyczne niepodlegające zmianom; |
c) |
miejsce i data urodzenia; |
d) |
płeć; |
e) |
fotografie; |
f) |
odciski palców; |
g) |
obywatelstwo(-a); |
h) |
informacja, czy dana osoba jest uzbrojona, agresywna lub czy jest uciekinierem; |
i) |
powód wpisu; |
j) |
organ dokonujący wpisu; |
k) |
odesłanie do decyzji będącej powodem wpisu; |
l) |
działania, jakie należy podjąć; |
m) |
odsyłacz lub odsyłacze do innych wpisów dokonanych w SIS II, określone w art. 52; |
n) |
rodzaj przestępstwa. |
4. Techniczne zasady wpisywania, aktualizowania, usuwania i wyszukiwania danych, o których mowa w ust. 2 i 3, są ustalane zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 67, bez uszczerbku dla przepisów aktu ustanawiającego organ zarządzający.
5. Techniczne zasady konieczne do przeszukiwania danych, o których mowa w ust. 3, są podobne do zasad wyszukiwania w CS-SIS oraz w kopiach krajowych i technicznych, o których mowa w art. 46 ust. 2.
Artykuł 21
Proporcjonalność
Państwo członkowskie dokonujące wpisu decyduje, czy dany przypadek jest na tyle stosowny, odpowiedni i ważny, by uzasadnione było wprowadzenie tego wpisu do SIS II.
Artykuł 22
Szczególne zasady dotyczące fotografii i odcisków palców
Fotografie i odciski palców, o których mowa w art. 20 ust. 3 lit. e) i f), są wykorzystywane pod warunkiem spełnienia następujących wymogów:
a) |
fotografie i odciski palców wprowadzane są dopiero po specjalnej kontroli jakości stwierdzającej, czy spełniają minimalny standard jakości danych. Specyfikacja tej specjalnej kontroli jakości jest ustalana zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 67, bez uszczerbku dla przepisów aktu ustanawiającego organ zarządzający; |
b) |
fotografie i odciski palców wykorzystywane są jedynie w celu potwierdzenia tożsamości osoby, która została znaleziona w trakcie wyszukiwania według danych alfanumerycznych przeprowadzonego w SIS II; |
c) |
jak tylko stanie się to technicznie możliwe, fotografie i odciski palców mogą być także wykorzystywane w celu określenia tożsamości osoby na podstawie znaku biometrycznego. Zanim funkcja ta zostanie wdrożona w SIS II, Komisja przedstawia w sprawozdaniu, czy dostępne i gotowe są niezbędne rozwiązania techniczne; sprawozdanie to konsultowane jest z Parlamentem Europejskim. |
Artykuł 23
Wymóg warunkujący dokonanie wpisu
1. Wpisów na temat osób nie wolno dokonywać, jeżeli brak jest danych, o których mowa w art. 20 ust. 3 lit. a), d) oraz l), a także w odpowiednich przypadkach w art. 20 ust. 3 lit. k).
2. Wprowadzane są również wszystkie pozostałe dane wymienione w art. 20 ust. 3, o ile są dostępne.
Artykuł 24
Przepisy ogólne o umieszczaniu znaczników
1. Jeżeli państwo członkowskie uważa, że wykonanie czynności wymaganych we wpisie dokonanym zgodnie z art. 26, 32 lub 36 jest niezgodne z jego prawem krajowym, jego zobowiązaniami międzynarodowymi lub podstawowymi interesami narodowymi, państwo to może zażądać umieszczenia przy wpisie znacznika wskazującego, że działanie, które należy podjąć na podstawie wpisu, nie będzie podjęte na terytorium tego państwa. Znacznik jest dodawany przez biuro SIRENE państwa członkowskiego, które dokonało wpisu.
2. W celu umożliwienia państwom członkowskim żądania umieszczenia znacznika przy wpisie dokonanym zgodnie z art. 26, wszystkie państwa członkowskie są–w drodze wymiany informacji uzupełniających — automatycznie informowane o każdym nowym wpisie tej kategorii.
3. Jeżeli w szczególnie pilnych i poważnych przypadkach państwo członkowskie dokonujące wpisu zażąda wykonania danego działania, państwo członkowskie wykonujące wpis bada, czy może zezwolić na usunięcie znacznika umieszczonego przy wpisie na jego wniosek. Jeżeli państwo członkowskie wykonujące wpis jest w stanie to uczynić, podejmuje niezbędne kroki, by żądane działania zostały przeprowadzone niezwłocznie.
Artykuł 25
Znaczniki przy wpisach mających prowadzić aresztowania osób w celu ich wydania
1. Jeżeli zastosowanie ma decyzja ramowa 2002/584/WSiSW, znacznik zapobiegający aresztowaniu jest umieszczany przy wpisie mającym doprowadzić do aresztowania i wydania osoby wyłącznie w przypadku, gdy odmowa organu sądowego właściwego według prawa krajowego w sprawach wykonania europejskiego nakazu aresztowania opiera się na podstawie odmowy wykonania oraz gdy zażądano umieszczenia znacznika.
2. O umieszczenie znacznika przy wpisie mającym doprowadzić do aresztowania osoby w celu jej wydania może wystąpić właściwy według prawa krajowego organ sądowy na podstawie ogólnej instrukcji lub w konkretnej sprawie, jeżeli jest oczywiste, że konieczna będzie odmowa wykonania europejskiego nakazu aresztowania.
ROZDZIAŁ V
WPISY DOTYCZĄCE OSÓB POSZUKIWANYCH W CELU ARESZTOWANIA ICH I WYDANIA LUB EKSTRADYCJI
Artykuł 26
Cele i warunki dokonywania wpisów
1. Dane osób poszukiwanych w celu aresztowania ich i wydania na podstawie europejskiego nakazu aresztowania lub osób poszukiwanych w celu aresztowania ich i ekstradycji są wprowadzane na wniosek właściwego organu sądowego państwa członkowskiego wydającego nakaz.
2. Dane osób poszukiwanych w celu aresztowania ich i wydania są wprowadzane również na podstawie nakazów aresztowania wydawanych zgodnie z umowami, które Unia Europejska zawarła z państwami trzecimi na podstawie art. 24 i 38 Traktatu UE w celach związanych z wydawaniem osób na podstawie nakazu aresztowania i które przewidują przekazywanie takiego nakazu aresztowania za pośrednictwem Systemu Informacyjnego Schengen.
Artykuł 27
Dane dodatkowe dotyczące osób poszukiwanych w celu aresztowania ich i wydania
1. Jeżeli osoba jest poszukiwana w celu aresztowania jej i wydania na podstawie europejskiego nakazu aresztowania, państwo członkowskie wydające nakaz wprowadza do SIS II kopię oryginału europejskiego nakazu aresztowania.
2. Państwo członkowskie wydające nakaz może wprowadzić do systemu kopię tłumaczenia europejskiego nakazu aresztowania na co najmniej jeden z języków urzędowych instytucji Unii Europejskiej.
Artykuł 28
Informacje uzupełniające o osobach poszukiwanych w celu aresztowania ich i wydania
Państwo członkowskie, które wprowadziło do SIS II wpis mający doprowadzić do aresztowania i wydania osoby, przekazuje informacje, o których mowa w art. 8 ust. 1 decyzji ramowej 2002/584/WSiSW, wszystkim państwom członkowskim w drodze wymiany informacji uzupełniających.
Artykuł 29
Informacje uzupełniające o osobach poszukiwanych w celu aresztowania ich i ekstradycji
1. Państwo członkowskie, które wprowadziło do SIS II wpis mający doprowadzić do ekstradycji, przekazuje wszystkim państwom członkowskim w drodze wymiany informacji dodatkowych następujące dane:
a) |
organ, który wydał wniosek o aresztowanie; |
b) |
informacja, czy istnieje nakaz aresztowania lub dokument mający identyczny skutek prawny lub podlegający wykonaniu wyrok; |
c) |
kategoria i kwalifikacja prawna przestępstwa; |
d) |
opis okoliczności, w których przestępstwo zostało popełnione, w tym czas, miejsce oraz forma udziału osoby, w odniesieniu do której wpis został wprowadzony, w popełnieniu przestępstwa; |
e) |
w zakresie, w jakim jest to możliwe, konsekwencje popełnienia przestępstwa; |
f) |
wszelkie inne informacje użyteczne lub niezbędne do tego, by wykonać czynności wymagane we wpisie. |
2. Dane, o których mowa w ust. 1, nie są przekazywane, jeżeli dane, o których mowa w art. 27 i 28, zostały już dostarczone i zostały uznane przez dane państwo za wystarczające do tego, by wykonać czynności wymagane we wpisie.
Artykuł 30
Przekształcanie wpisów dotyczących osób poszukiwanych w celu aresztowania ich i wydania lub ekstradycji
Jeżeli aresztowanie nie może dojść do skutku, z uwagi na odmowę przez wezwane państwo członkowskie zgodnie z procedurami dotyczącymi wprowadzania znaczników określonymi w art. 24 lub 25 albo z uwagi na to, iż nie zakończyło się dochodzenie w związku z wpisem wymagającym aresztowania i ekstradycji osoby, wezwane państwo uznaje dany wpis za dotyczący podania miejsca pobytu danej osoby.
Artykuł 31
Wykonanie działania na podstawie wpisu dotyczącego osoby poszukiwanej w celu aresztowania jej i wydania lub ekstradycji
1. W przypadkach, w których ma zastosowanie decyzja ramowa 2002/584/WSiSW, wpis dokonany w SIS II zgodnie z art. 26 w połączeniu z danymi dodatkowymi, o których mowa w art. 27, stanowią europejski nakaz aresztowania wydany zgodnie z decyzją ramową 2002/584/WSiSW i mają taki sam skutek.
2. Jeżeli decyzja ramowa 2002/584/WSiSW nie ma zastosowania, wpis dokonany w SIS II zgodnie z art. 26 i art. 29 ma taki sam skutek prawny, co wniosek o tymczasowe aresztowanie wydany na podstawie art. 16 Europejskiej konwencji o ekstradycji z dnia 13 grudnia 1957 r. lub art. 15 Traktatu o unii Beneluksu dotyczącego ekstradycji i wzajemnej pomocy w sprawach karnych z dnia 27 czerwca 1962 r.
ROZDZIAŁ V
WPISY DOTYCZĄCE OSÓB ZAGINIONYCH
Artykuł 32
Cele i warunki dokonywania wpisów
1. Dane osób zaginionych, które powinny być objęte ochroną lub osób, których miejsce przebywania należy ustalić, są wprowadzane do SIS II na wniosek właściwego organu państwa członkowskiego dokonującego wpisu.
2. Wprowadzane mogą być następujące kategorie osób zaginionych:
a) |
osoby zaginione, które powinny być objęte ochroną:
|
b) |
osoby zaginione, które nie muszą być objęte ochroną. |
3. Ustęp 2 lit. a) ma zastosowanie wyłącznie do osób, które muszą zostać przymusowo umieszczone w odpowiedniej placówce w wyniku decyzji podjętej przez właściwy organ.
4. Ustęp 1, 2 i 3 mają zastosowanie w szczególności do nieletnich.
5. Państwa członkowskie zapewniają, by dane wprowadzane do SIS II wskazywały, do której z kategorii wymienionych w ust. 2 należy dana zaginiona osoba.
Artykuł 33
Wykonanie działań na podstawie wpisu
1. W przypadku odnalezienia osoby, o której mowa w art. 32, właściwe organy powiadamiają, z zastrzeżeniem ust. 2, państwo członkowskie, które dokonało wpisu o miejscu pobytu tej osoby. Organy te, w przypadkach, o których mowa w art. 32 ust. 2 lit. a), mogą umieścić tę osobę w bezpiecznym miejscu, aby uniemożliwić jej kontynuowanie podróży, jeżeli uprawnia je do tego prawo krajowe.
2. Dane odnalezionej pełnoletniej osoby zaginionej mogą być przekazywane między jednostkami innymi niż właściwe organy tylko za zgodą tej osoby. Właściwe organy mogą jednak przekazać informacje o usunięciu wpisu z powodu odnalezienia danej osoby zainteresowanemu, który zgłosił jej zaginięcie.
ROZDZIAŁ VII
WPISY DOTYCZĄCE OSÓB, KTÓRYCH OBECNOŚĆ JEST WYMAGANA DO CELÓW PROCEDURY SĄDOWEJ
Artykuł 34
Cele i warunki dokonywania wpisów
Aby zapewnić informację o miejscu zamieszkania lub pobytu, państwa członkowskie wprowadzają do SIS II na wniosek właściwego organu dane dotyczące:
a) |
świadków; |
b) |
osób wezwanych do stawiennictwa przed organami sądowymi w związku z postępowaniem karnym lub w tym celu poszukiwanych, aby złożyły wyjaśnienia w sprawie czynów, za które są ścigane; |
c) |
osób, którym ma zostać doręczony wyrok sądowy lub inne dokumenty związane z postępowaniem karnym, po to by złożyły wyjaśnienia w sprawie czynów, za które są ścigane; |
d) |
osób, którym ma zostać doręczone wezwanie do stawienia się w celu odbycia kary pozbawienia wolności. |
Artykuł 35
Wykonanie działania na podstawie wpisu
Wymagane informacje są przekazywane w drodze wymiany informacji uzupełniających państwu członkowskiemu, które o nie wystąpiło.
ROZDZIAŁ VIII
WPISY DOTYCZĄCE OSÓB LUB PRZEDMIOTÓW WPROWADZANE W CELU PRZEPROWADZANIA KONTROLI NIEJAWNYCH LUB KONTROLI SZCZEGÓLNYCH
Artykuł 36
Cele i warunki dokonywania wpisów
1. Dane osób lub pojazdów, jednostek pływających, statków powietrznych i kontenerów są wprowadzane zgodnie z prawem krajowym państwa członkowskiego, które dokonuje wpisu, do celów kontroli niejawnych lub kontroli szczególnych zgodnie z art. 37 ust. 4.
2. Wpisu takiego można dokonać w celu ścigania przestępstw oraz zapobiegania zagrożeniom bezpieczeństwa publicznego:
a) |
jeżeli istnieją wyraźne oznaki, że dana osoba ma zamiar popełnić lub popełnia poważne przestępstwo, takie jak przestępstwa, o których mowa w art. 2 ust. 2 decyzji ramowej 2002/584/WSiSW; lub |
b) |
jeżeli ogólna ocena danej osoby, zwłaszcza w świetle wcześniej popełnionych przestępstw, daje powód do przypuszczenia, że osoba ta będzie popełniać także w przyszłości poważne przestępstwa, takie jak przestępstwa, o których mowa w art. 2 ust. 2 decyzji ramowej 2002/584/WSiSW. |
3. Ponadto wpisu można dokonać zgodnie z prawem krajowym na wniosek organów odpowiedzialnych za bezpieczeństwo narodowe, jeżeli istnieją konkretne przesłanki wskazujące, że informacje określone w art. 37 ust. 1 są niezbędne do zapobieżenia poważnemu zagrożeniu stwarzanemu przez daną osobę lub innym poważnym zagrożeniom wewnętrznego i zewnętrznego bezpieczeństwa narodowego. Państwo członkowskie dokonujące wpisu zgodnie z niniejszym ustępem powiadamia o tym pozostałe państwa członkowskie. Każde państwo członkowskie określa, którym organom przekazywane są takie informacje.
4. Wpisy dotyczące pojazdów, jednostek pływających, statków powietrznych i kontenerów mogą być dokonywane, jeżeli istnieją wyraźne oznaki, że są one związane z poważnymi przestępstwami, o których mowa w ust. 2, lub z poważnymi zagrożeniami, o których mowa w ust. 3.
Artykuł 37
Wykonanie działania na podstawie wpisu
1. W celu przeprowadzania kontroli niejawnych lub kontroli szczególnych wszystkie lub niektóre z poniższych informacji są gromadzone i przekazywane organowi dokonującemu wpisu, gdy na obszarze państwa członkowskiego prowadzone są kontrole graniczne lub inne kontrole policyjne i celne:
a) |
fakt odnalezienia osoby lub pojazdu, jednostki pływającej, statku powietrznego lub kontenera, których dotyczy wpis; |
b) |
miejsce, czas lub przyczyny kontroli; |
c) |
trasa i cel podróży; |
d) |
osoby towarzyszące danej osobie lub osoby przewożone pojazdem, jednostką pływającą lub statkiem powietrznym, co do których istnieją uzasadnione podejrzenia, że pozostają one w związku z osobami, których dotyczy wpis; |
e) |
wykorzystane: pojazd, jednostka pływająca, statek powietrzny lub kontener; |
f) |
przewożone przedmioty; |
g) |
okoliczności, w jakich osoba lub pojazd, jednostka pływająca, statek powietrzny lub kontener zostały znalezione. |
2. Informacje określone w ust. 1 są przekazywane w drodze wymiany informacji uzupełniających.
3. W celu uzyskania informacji, o których mowa w ust. 1, państwa członkowskie podejmują niezbędne kroki dla zachowania niejawnego charakteru takiej kontroli.
4. Podczas kontroli szczególnych osoby, pojazdy, jednostki pływające, statki powietrzne, kontenery oraz przewożone przedmioty mogą zostać przeszukane zgodnie z prawem krajowym w celach, o których mowa w art. 36. Jeżeli kontrole szczególne nie są dopuszczalne w świetle prawa państwa członkowskiego, są ona automatycznie zastępowane w tym państwie członkowskim kontrolami niejawnymi.
ROZDZIAŁ IX
WPISY DOTYCZĄCE PRZEDMIOTÓW PRZEZNACZONYCH DO ZAJĘCIA LUB WYKORZYSTANIA JAKO DOWÓD W POSTĘPOWANIU KARNYM
Artykuł 38
Cele i warunki dokonywania wpisów
1. Dane dotyczące przedmiotów poszukiwanych w celu ich zajęcia lub wykorzystania jako dowód w postępowaniu karnym są wprowadzane do SIS II.
2. Wprowadza się następujące kategorie łatwych do zidentyfikowania przedmiotów:
a) |
pojazdy silnikowe o pojemności skokowej przekraczającej 50 cm3, jednostki pływające i statki powietrzne; |
b) |
przyczepy i naczepy o masie własnej przekraczającej 750 kg, przyczepy turystyczne, urządzenia przemysłowe, silniki przyczepne i kontenery; |
c) |
broń palna; |
d) |
blankiety dokumentów urzędowych, które zostały skradzione, przywłaszczone lub utracone; |
e) |
wydane dokumenty tożsamości, takie jak: paszporty, dowody tożsamości, prawa jazdy, dokumenty pobytowe i dokumenty podróży, które zostały skradzione, przywłaszczone, utracone lub unieważnione; |
f) |
dowody rejestracyjne i tablice rejestracyjne pojazdów, które zostały skradzione, przywłaszczone, utracone lub unieważnione; |
g) |
banknoty (o spisanych numerach); |
h) |
papiery wartościowe i środki płatnicze, takie jak: czeki, karty kredytowe, obligacje, akcje i dokumenty potwierdzające udział, które zostały skradzione, przywłaszczone, utracone lub unieważnione. |
3. Techniczne zasady wpisywania, aktualizowania, usuwania i przeszukiwania danych, o których mowa w ust. 2, są określane zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 67, bez uszczerbku dla przepisów aktu ustanawiającego organ zarządzający.
Artykuł 39
Wykonanie działania na podstawie wpisu
1. Jeżeli wyszukiwanie w systemie wykaże istnienie wpisu dotyczącego przedmiotu, który został znaleziony, organ, który stwierdził zgodność wpisu z przedmiotem, zgłasza ten fakt organowi, który dokonał wpisu, tak by ustalić konieczne działania. W tym celu dopuszcza się także przekazywanie danych osobowych zgodnie z niniejszą decyzją.
2. Informacje, o których mowa w ust. 1, są przekazywane w ramach wymiany informacji uzupełniających.
3. Państwo członkowskie, które odnalazło dany przedmiot, podejmuje działania zgodnie z prawem krajowym.
ROZDZIAŁ X
PRAWO DO DOSTĘPU I PRZECHOWYWANIE WPISÓW
Artykuł 40
Organy uprawnione do dostępu do wpisów
1. Dostęp do danych wprowadzonych do SIS II oraz prawo do ich przeszukiwania bezpośrednio lub w kopii danych SIS II są zastrzeżone wyłącznie dla organów odpowiedzialnych za:
a) |
kontrole graniczne, zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 562/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. ustanawiającym wspólnotowy kodeks zasad regulujących przepływ osób przez granice (kodeks graniczny Schengen) (19); |
b) |
inne kontrole policyjne i celne prowadzone na terytorium danego państwa członkowskiego, koordynację takich kontroli przez wyznaczone organy. |
2. Prawo dostępu do danych wprowadzonych do SIS II oraz prawo do bezpośredniego przeszukiwania takich danych mogą być wykonywane również przez krajowe organy sądowe — w tym organy odpowiedzialne za wszczynanie dochodzeń z oskarżenia publicznego w postępowaniu karnym i dochodzeń sądowych przed wniesieniem aktu oskarżenia, w ramach wykonywania zadań określonych przez ustawodawstwo krajowe — a także przez organy pełniące wobec nich funkcje koordynującą.
3. Organy, o których mowa w niniejszym artykule, są uwzględniane w wykazie, o którym mowa w art. 46 ust. 8.
Artykuł 41
Dostęp Europolu do danych zawartych w SIS II
1. W ramach swojego mandatu Europejski Urząd Policji (Europol) ma prawo dostępu do danych wprowadzonych do SIS II zgodnie z art. 26, 36 i 38 oraz do bezpośredniego ich przeszukiwania.
2. Jeżeli podczas przeszukiwania danych Europol stwierdzi istnienie wpisu w SIS II, informuje o tym — metodami określonymi w konwencji o Europolu — państwo członkowskie, które dokonało wpisu.
3. Wykorzystanie informacji uzyskanych w wyniku przeszukiwania danych SIS II wymaga zgody danego państwa członkowskiego. Jeżeli to państwo członkowskie pozwoli na wykorzystanie takich informacji, to posługiwanie się nimi podlega postanowieniom konwencji o Europolu. Europol może przekazać takie informacje państwom trzecim i organom trzecim wyłącznie za zgodą danego państwa członkowskiego.
4. Europol może wystąpić o przekazanie przez dane państwo członkowskie dalszych informacji zgodnie z postanowieniami konwencji o Europolu.
5. Europol:
a) |
prowadzi rejestr wszystkich przypadków uzyskania dostępu i przeprowadzonych przez siebie wyszukiwań, zgodnie z postanowieniami art. 12; |
b) |
bez uszczerbku dla ust. 4 i 5, nie podłącza części SIS II ani też nie przenosi danych, które są w tych częściach zawarte i które zostały mu udostępnione, do jakiegokolwiek komputerowego systemu gromadzenia i przetwarzania danych stosowanego przez Europol lub w tym urzędzie, a także nie pobiera ani nie kopiuje w inny sposób jakichkolwiek części SIS II; |
c) |
ogranicza dostęp do danych wprowadzonych do SIS II w taki sposób, by korzystali z niego tylko specjalnie uprawnieni pracownicy Europolu; |
d) |
przyjmuje i stosuje środki przewidziane w art. 10 i 11; |
e) |
zapewnia wspólnemu organowi nadzorczemu, ustanowionemu na mocy art. 24 konwencji o Europolu, możliwość sprawdzenia, w jaki sposób Europol korzysta z prawa dostępu do danych wprowadzonych do SIS II i ich przeszukiwania. |
Artykuł 42
Dostęp Eurojustu do danych zawartych w SIS II
1. Krajowi przedstawiciele oddelegowani do Eurojustu oraz ich asystenci w ramach swojego mandatu mają prawo do dostępu do danych wprowadzonych do SIS II zgodnie z art. 26, 32, 34 i 38 oraz do przeszukiwania tych danych.
2. Jeżeli podczas przeszukiwania danych oddelegowany do Eurojustu krajowy przedstawiciel stwierdzi istnienie wpisu w SIS II, informuje o tym państwo członkowskie, które dokonało wpisu. Informacje uzyskane w wyniku takiego wyszukiwania mogą być przekazywane państwom trzecim i organom trzecim jedynie za zgodą państwa członkowskiego, które dokonało wpisu.
3. Przepisy niniejszego artykułu nie mogą być interpretowane jako modyfikacja przepisów decyzji 2002/187/WSiSW dotyczących ochrony danych i odpowiedzialności prawnej za wszelkie nieuprawnione lub nieprawidłowe przetwarzanie takich danych przez krajowych przedstawicieli oddelegowanych do Eurojustu lub ich asystentów, ani też jako modyfikacja uprawnień wspólnego organu nadzorczego, ustanowionego na mocy tej decyzji.
4. Każdy przypadek uzyskania dostępu i przeprowadzenia wyszukiwania przez krajowego przedstawiciela oddelegowanego do Eurojustu lub jego asystenta zostaje zarejestrowany zgodnie z art. 12; rejestracji podlega również każde wykorzystanie przez nich danych, do których uzyskali dostęp.
5. Żadne części SIS II nie mogą być podłączane, a zawarte w nich dane, udostępniane krajowym przedstawicielom i ich asystentom, nie mogą być przenoszone, do jakiegokolwiek komputerowego systemu gromadzenia i przetwarzania danych stosowanego przez Eurojust lub w tym urzędzie, nie wolno też pobierać żadnych części SIS II.
6. Dostęp do danych wprowadzonych do SIS II jest zastrzeżony dla krajowych przedstawicieli i ich asystentów i nie może być rozszerzony na pracowników Eurojustu.
7. Przyjmowane i stosowane są środki mające na celu zapewnienie bezpieczeństwa i poufności przewidziane w art. 10 i 11.
Artykuł 43
Zakres dostępu
Użytkownicy, w tym Europol, krajowi przedstawiciele oddelegowani do Eurojustu i ich asystenci mogą mieć dostęp wyłącznie do tych danych, które są im potrzebne do wykonywania ich zadań.
Artykuł 44
Okres przechowywania wpisów dotyczących osób
1. Wpisy dotyczące osób wprowadzane do SIS II zgodnie z niniejszą decyzją są przechowywane wyłącznie przez okres konieczny do osiągnięcia celów, w których zostały wprowadzone.
2. Państwo członkowskie, które dokonało wpisu, w terminie trzech lat od daty jego dokonania w SIS II weryfikuje potrzebę jego zachowania. W przypadku wpisów dotyczących osób, które zostały dokonane zgodnie z art. 36, okres ten wynosi rok.
3. Każde państwo członkowskie ustanawia w stosownych przypadkach krótsze terminy weryfikacji, zgodnie ze swoim prawem krajowym.
4. W trakcie okresu weryfikacji państwo członkowskie dokonujące wpisu może, na podstawie wszechstronnej i indywidualnej oceny, która podlega rejestracji, podjąć decyzję o dłuższym przechowywaniu wpisu, o ile jest to konieczne do celów, w których wpis ten został dokonany. W takim przypadku ust. 2 ma zastosowanie również do przedłużenia okresu przechowywania. Wszelkie informacje o przedłużeniu okresu przechowywania wpisu są przekazywane do CS-SIS.
5. Po upływie okresu weryfikacji, o którym mowa w ust. 2, wpisy usuwane są automatycznie poza przypadkami, gdy państwo członkowskie, które dokonało wpisu, przekazało do CS-SIS informację o przedłużeniu okresu przechowywania wpisu, zgodnie z ust. 4. CS-SIS automatycznie informuje państwa członkowskie z czteromiesięcznym wyprzedzeniem o zaplanowanym usunięciu danych z systemu.
6. Państwa członkowskie przechowują statystyki dotyczące liczby wpisów, których okres przechowywania został przedłużony zgodnie z ust. 4.
Artykuł 45
Okres przechowywania wpisów dotyczących przedmiotów
1. Wpisy dotyczące przedmiotów wprowadzane do SIS II zgodnie z niniejszą decyzją są przechowywane wyłącznie przez okres konieczny do osiągnięcia celów, w których zostały wprowadzone.
2. Wpisy dotyczące przedmiotów wprowadzone zgodnie z art. 36 przechowywane są przez okres nieprzekraczający pięciu lat.
3. Wpisy dotyczące przedmiotów wprowadzone zgodnie z art. 38 przechowywane są przez okres nieprzekraczający dziesięciu lat.
4. Okresy przechowywania danych określone w ust. 2 i 3 mogą być przedłużone, o ile wymagają tego cele, w których dokonano wpisu. W takim przypadku ust. 2 i 3 mają zastosowanie również do przedłużenia okresu przechowywania.
ROZDZIAŁ XI
OGÓLNE ZASADY PRZETWARZANIA DANYCH
Artykuł 46
Przetwarzanie danych SIS II
1. Państwa członkowskie mogą przetwarzać dane określone w art. 20, 26, 32, 34, 36 i 38 wyłącznie w celach, jakie zostały określone dla każdej z kategorii wpisów, o których mowa w tych artykułach.
2. Dane mogą być kopiowane wyłącznie do celów technicznych, pod warunkiem że takie kopiowanie jest niezbędne do przeprowadzenia bezpośredniego wyszukiwania przez organy określone w art. 40. Do takich kopii mają zastosowanie przepisy niniejszej decyzji. Wpisy dokonywane przez jedno państwo członkowskie nie mogą być kopiowane z jego N.SIS II do innych krajowych plików danych.
3. Kopie techniczne, o których mowa w ust. 2, przekształcane w bazy danych istniejące w trybie off-line mogą być przechowywane przez okres nieprzekraczający 48 godzin. Okres ten może zostać przedłużony w sytuacjach awaryjnych do czasu ich ustania.
Państwa członkowskie prowadzą aktualny spis takich kopii, który udostępniają ich krajowemu organowi nadzorczemu i zapewniają, by w odniesieniu do takich kopii stosowane były przepisy niniejszej decyzji, a w szczególności przepisy art. 10.
4. Prawo dostępu do danych przyznaje się wyłącznie w granicach kompetencji organów krajowych, o których mowa w art. 40, właściwie upoważnionym pracownikom.
5. W odniesieniu do wpisów, o których mowa w art. 26, 32, 34, 36 i 38 niniejszej decyzji, każdy przypadek przetwarzania zawartych w nich informacji do celów innych niż te, w których wpisy te zostały dokonane w SIS II, musi być związany z konkretną sprawą i uzasadniony potrzebą, by zapobiec bezpośredniemu poważnemu zagrożeniu porządku publicznego oraz bezpieczeństwa publicznego, poważnymi względami bezpieczeństwa narodowego lub koniecznością zapobieżenia poważnym przestępstwom. W tym celu należy wcześniej uzyskać zgodę państwa członkowskiego dokonującego wpisu.
6. Dane nie mogą być wykorzystywane do celów administracyjnych.
7. Wszelkie przypadki wykorzystywania danych w sposób niezgodny z ust. 1–6 uznaje się zgodnie z prawem krajowym każdego państwa członkowskiego za nadużycie.
8. Każde państwo członkowskie przekazuje organowi zarządzającemu wykaz swoich właściwych organów, które są upoważnione do bezpośredniego wyszukiwania danych zawartych w SIS II zgodnie z niniejszą decyzją, jak również wszelkie zmiany dotyczące tego wykazu. Wykaz ten określa — z wyszczególnieniem dla każdego organu — jakie dane mogą być wyszukiwane i do jakich celów. Organ zarządzający zapewnia coroczne publikowanie wykazu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
9. O ile prawo Unii Europejskiej nie określa szczegółowych przepisów, dane wprowadzane do N.SIS II podlegają prawu każdego państwa członkowskiego.
Artykuł 47
Dane SIS II a pliki krajowe
1. Artykuł 46 ust. 2 nie narusza prawa państwa członkowskiego do przechowywania w swoich plikach krajowych danych SIS II, w związku z którymi podjęto działanie na jego terytorium. Dane takie są przechowywane w plikach krajowych przez okres nie dłuższy niż trzy lata, chyba że przepisy szczegółowe prawa krajowego przewidują dłuższy okres ich przechowywania.
2. Artykuł 46 ust. 2 nie narusza prawa państwa członkowskiego do przechowywania w pliku krajowym danych zawartych w konkretnym wpisie dokonanym w SIS II przez to państwo członkowskie.
Artykuł 48
Informacja w przypadku niewykonania wpisu
Jeśli żądane działanie nie może być wykonane, wezwane państwo członkowskie niezwłocznie informuje o tym państwo członkowskie, które dokonało wpisu.
Artykuł 49
Jakość danych przetwarzanych w SIS II
1. Na państwie członkowskim, które dokonało wpisu, spoczywa obowiązek zapewnienia, by dane były dokładne, aktualne i wprowadzane do SIS II zgodnie z prawem.
2. Do zmiany, uzupełniania, korekty, aktualizacji lub usuwania wprowadzonych danych upoważnione jest wyłącznie państwo członkowskie, które dokonało wpisu.
3. Jeżeli państwo członkowskie, inne niż to, które dokonało wpisu, posiada dowody wskazujące, że element danych jest niezgodny ze stanem faktycznym lub jest przechowywany niezgodnie z prawem, informuje o tym — w drodze wymiany informacji uzupełniających — państwo członkowskie, które dokonało wpisu, możliwie szybko i nie później niż dziesięć dni po stwierdzeniu istnienia takich dowodów. Państwo, które dokonało wpisu, sprawdza te informacje oraz, jeśli to konieczne, niezwłocznie koryguje lub usuwa zakwestionowane dane.
4. Jeżeli państwa członkowskie w ciągu dwóch miesięcy nie są w stanie osiągnąć porozumienia, państwo członkowskie, które nie dokonało wpisu, przekazuje sprawę Europejskiemu Inspektorowi Ochrony Danych, który wraz z zainteresowanymi krajowymi organami nadzorczymi podejmuje działania mediacyjne.
5. Jeżeli dana osoba twierdzi, że nie jest osobą poszukiwaną na podstawie wpisu, państwa członkowskie wymieniają informacje uzupełniające. Jeżeli wynik kontroli potwierdza, że rzeczywiście chodzi o dwie różne osoby, osoba ta zostaje powiadomiona o przepisach art. 51.
6. Jeśli istnieje już wpis w SIS II dotyczący danej osoby, państwo członkowskie, które dokonuje kolejnego wpisu, uzgadnia jego dokonanie z państwem członkowskim, które dokonało wpisu jako pierwsze. Uzgodnień dokonuje się w drodze wymiany informacji uzupełniających.
Artykuł 50
Rozróżnianie osób o podobnych cechach
Jeżeli przy dokonywaniu nowego wpisu stanie się oczywiste, że w SIS II istnieje już osoba z takim samym elementem opisu tożsamości, zastosowanie ma następująca procedura:
a) |
biuro SIRENE zwraca się do organu, który wystosował wniosek o dokonanie wpisu, o wyjaśnienie, czy wpis dotyczy tej samej osoby; |
b) |
jeżeli kontrola potwierdzi, że osoba, której dotyczy nowy wpis, oraz osoba już ujęta w SIS II to rzeczywiście ta sama osoba, biuro SIRENE stosuje procedurę dokonywania wielokrotnych wpisów, o której mowa w art. 49 ust. 6. Jeżeli kontrola wykaże, że chodzi o dwie różne osoby, biuro SIRENE przyjmuje wniosek o dokonanie drugiego wpisu, dodając informacje niezbędne do uniknięcia błędnej identyfikacji. |
Artykuł 51
Dodatkowe dane wprowadzane w celu rozwiązywania problemów związanych z błędną identyfikacją osób
1. Jeżeli istnieje ryzyko pomylenia osoby, której faktycznie dotyczy wpis, z osobą, której tożsamość jest przedmiotem pomyłki, państwo członkowskie, które dokonało wpisu, uzupełnia wpis za zgodą tej drugiej osoby o dane dotyczące tej drugiej osoby w celu uniknięcia negatywnych skutków błędnej identyfikacji.
2. Dane osoby, której tożsamość jest przedmiotem pomyłki, wykorzystywane są wyłącznie w celu:
a) |
umożliwienia właściwym organom odróżnienia osoby, której tożsamość jest przedmiotem pomyłki, od osoby, której faktycznie dotyczy wpis; |
b) |
umożliwienia osobie, której tożsamość jest przedmiotem pomyłki, udowodnienie swojej tożsamości i ustalenie faktu pomylenia tożsamości. |
3. Na użytek niniejszego artykułu jedynie następujące dane mogą być wprowadzane do SIS II i dalej przetwarzane w tym systemie:
a) |
nazwisko(-a) i imię (imiona), nazwisko(-a) rodowe, poprzednio używane imiona/nazwiska oraz wszelkie pseudonimy, wpisane oddzielnie, jeśli to możliwe; |
b) |
wszelkie szczególne obiektywne cechy fizyczne niepodlegające zmianom; |
c) |
miejsce i data urodzenia; |
d) |
płeć; |
e) |
fotografie; |
f) |
odciski palców; |
g) |
obywatelstwo(-a); |
h) |
numer(-y) dokumentu(-ów) tożsamości wraz z datą wydania. |
4. Techniczne zasady wpisywania i dalszego przetwarzania danych, o których mowa w ust. 3, są ustalane zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 67, bez uszczerbku dla przepisów aktu ustanawiającego organ zarządzający.
5. Dane określone w ust. 3 są usuwane w tym samym czasie, co odpowiadający im wpis, lub wcześniej, jeśli dana osoba zwraca się z takim wnioskiem.
6. Prawo dostępu do danych, o których mowa w ust. 3, przysługuje wyłącznie organom posiadającym prawo dostępu do odpowiadającego im wpisu. Mogą one korzystać z niego wyłącznie w celu uniknięcia błędnej identyfikacji.
Artykuł 52
Odsyłacze do innych wpisów
1. Państwo członkowskie może utworzyć odsyłacz do innych wpisów, których dokonuje w SIS II. Celem utworzenia takiego odsyłacza jest ustanowienie związku pomiędzy co najmniej dwoma wpisami.
2. Utworzenie odsyłacza nie wpływa na konkretne działanie, jakie należy podjąć na podstawie każdego z tak połączonych wpisów, ani na okres przechowywania każdego z tak połączonych wpisów.
3. Utworzenie odsyłacza nie wpływa na prawa dostępu przewidziane w niniejszej decyzji. Organy nieposiadające prawa dostępu do niektórych kategorii wpisów nie mogą widzieć odsyłacza do wpisu, do którego nie mają dostępu.
4. Państwo członkowskie tworzy odsyłacz do innych wpisów jedynie wtedy, gdy jest to podyktowane wyraźną potrzebą operacyjną.
5. Państwo członkowskie może tworzyć odsyłacze zgodnie ze swoimi przepisami krajowymi pod warunkiem przestrzegania zasad określonych w niniejszym artykule.
6. Jeżeli państwo członkowskie uzna, że utworzenie przez inne państwo członkowskie odsyłacza do innego wpisu jest niezgodne z jego prawem krajowym lub zobowiązaniami międzynarodowymi, może podjąć niezbędne środki, by uniemożliwić dostęp do tego odsyłacza ze swojego terytorium oraz uniemożliwić dostęp do niego swoim organom znajdującym się poza jego terytorium.
7. Techniczne zasady tworzenia odsyłaczy do innych wpisów są przyjmowane zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 67, bez uszczerbku dla przepisów aktu ustanawiającego organ zarządzający.
Artykuł 53
Cel i okres przechowywania informacji uzupełniających
1. Państwa członkowskie przechowują odniesienia do decyzji, które są podstawą wpisu, w biurze SIRENE w celu ułatwienia wymiany informacji uzupełniających.
2. Dane osobowe przechowywane w aktach biura SIRENE w wyniku wymiany informacji są przechowywane wyłącznie przez okres wymagany do osiągnięcia celów, w których zostały dostarczone. Są one usuwane najpóźniej po upływie roku od momentu usunięcia związanego z nimi wpisu z SIS II.
3. Ustęp 2 nie narusza prawa państwa członkowskiego do przechowywania w plikach krajowych danych dotyczących poszczególnych wpisów, których same dokonały, lub wpisów, w związku z którymi podjęto działania na jego terytorium. Okres przechowywania takich danych we wspomnianych aktach reguluje prawo krajowe.
Artykuł 54
Przekazywanie danych osobowych stronom trzecim
Dane osobowe przetwarzane w SIS II zgodnie z niniejszą decyzją nie są przekazywane ani udostępniane państwom trzecim ani organizacjom międzynarodowym.
Artykuł 55
Wymiana z Interpolem danych na temat skradzionych, przywłaszczonych, utraconych lub unieważnionych paszportów
1. W drodze odstępstwa od art. 54, wprowadzone do SIS II informacje o numerze, kraju wystawienia i typie paszportów skradzionych, przywłaszczonych, utraconych lub unieważnionych mogą być wymieniane z członkami Interpolu poprzez ustanowienie połączenia pomiędzy SIS II a bazą Interpolu zawierającą dane skradzionych lub utraconych dokumentów podróży, o ile zostanie zawarta umowa między Interpolem a Unią Europejską. Umowa ta musi zawierać zastrzeżenie, że przekazanie danych wprowadzonych przez dane państwo członkowskie zależy od zgody tego państwa członkowskiego.
2. Umowa, o której mowa w ust. 1, przewiduje, że wymieniane dane są dostępne wyłącznie dla członków Interpolu z państw, które zapewniają odpowiedni poziom ochrony danych osobowych. Przed zawarciem tej umowy Rada zasięga opinii Komisji co do adekwatności poziomu ochrony danych osobowych oraz poszanowania podstawowych praw i wolności w odniesieniu do automatycznego przetwarzania danych osobowych przez Interpol i przez państwa, które oddelegowały swoich przedstawicieli do Interpolu.
3. Umowa, o której mowa w ust. 1, może także przewidywać dostęp państw członkowskich za pośrednictwem SIS II do danych z bazy Interpolu zawierającej dane skradzionych lub utraconych dokumentów podróży, zgodnie z odpowiednimi przepisami niniejszej decyzji dotyczącymi wpisów do SIS II na temat skradzionych, przywłaszczonych, utraconych lub unieważnionych paszportów.
ROZDZIAŁ XII
OCHRONA DANYCH
Artykuł 56
Przetwarzanie wrażliwych kategorii danych
Zabronione jest przetwarzanie danych należących do kategorii wymienionych w art. 6 zdanie pierwsze Konwencji Rady Europy z dnia 28 stycznia 1981 r. o ochronie osób w związku z automatycznym przetwarzaniem danych osobowych.
Artykuł 57
Zastosowanie konwencji Rady Europy o ochronie danych
Dane osobowe przetwarzane na użytek niniejszej decyzji podlegają ochronie zgodnie z Konwencją Rady Europy z dnia 28 stycznia 1981 r. o ochronie osób w związku z automatycznym przetwarzaniem danych osobowych wraz z jej późniejszymi zmianami.
Artykuł 58
Prawo dostępu do danych, korekty nieścisłości oraz usunięcia danych wprowadzonych niezgodnie z prawem
1. Prawo osób do dostępu do danych, które ich dotyczą, wprowadzonych do SIS II zgodnie z niniejszą decyzją wykonywane jest zgodnie z prawem państwa członkowskiego, wobec którego osoby te powołują się na to prawo.
2. Jeżeli prawo krajowe tak stanowi, krajowy organ nadzorczy decyduje, czy informacje mają być podane do wiadomości oraz zgodnie z jakimi procedurami.
3. Państwo członkowskie, inne niż to, które dokonało wpisu, może przekazać informację dotyczącą takich danych tylko w przypadku, gdy uprzednio umożliwiło państwu członkowskiemu, które dokonało wpisu, zajęcie w tej sprawie stanowiska. Umożliwienie zajęcia stanowiska następuje w drodze wymiany informacji uzupełniających.
4. Informacje nie są przekazywane osobie, której dotyczą dane, jeżeli jest to konieczne do realizacji uprawnionych działań w związku z wpisem lub dla ochrony praw i wolności osób trzecich.
5. Każdy ma prawo do żądania, by dotyczące go dane niezgodne ze stanem faktycznym zostały poprawione, a dotyczące go dane przechowywane z naruszeniem prawa usunięte.
6. Dana osoba informowana jest możliwie szybko, a w każdym razie nie później niż 60 dni od daty złożenia przez nią wniosku o dostęp, lub wcześniej, jeżeli prawo krajowe przewiduje krótszy okres.
7. O działaniach podjętych po skorzystaniu przez daną osobę z prawa do korekty i usunięcia danych jest ona informowana możliwie szybko, a w każdym razie nie później niż trzy miesiące od daty złożenia przez nią wniosku o korektę lub usunięcie danych lub wcześniej, jeżeli prawo krajowe przewiduje krótszy okres.
Artykuł 59
Środki odwoławcze
1. Każdy może wystąpić do sądów lub organów właściwych na mocy prawa krajowego któregokolwiek z państw członkowskich z wnioskiem o dostęp do informacji, skorygowanie, usunięcie lub uzyskanie informacji lub o odszkodowanie w związku z dotyczącym go wpisem.
2. Państwa członkowskie zobowiązują się wzajemnie do wykonywania ostatecznych decyzji wydanych przez sądy lub organy, o których mowa w ust. 1, bez uszczerbku dla przepisów art. 64.
3. Przepisy dotyczące środków odwoławczych, o których mowa w niniejszym artykule, są poddawane ocenie przez Komisję w terminie do dnia 23 sierpnia 2009 r.
Artykuł 60
Nadzór nad N.SIS II
1. Każde państwo członkowskie zapewnia, aby niezależny organ („krajowy organ nadzorczy”) niezależnie nadzorował, czy dane osobowe zawarte w SIS II są przetwarzane na jego terytorium i przekazywane z jego terytorium zgodnie z prawem oraz by nadzorował wymianę i dalsze przetwarzanie informacji uzupełniających.
2. Krajowy organ nadzorczy zapewnia, aby co najmniej co cztery lata przeprowadzany był audyt operacji przetwarzania danych w ramach ich N.SIS II zgodny z międzynarodowymi standardami audytu.
3. Państwa członkowskie zapewniają, by krajowy organ nadzorczy dysponował zasobami wystarczającymi do wykonania zadań powierzonych mu na mocy niniejszej decyzji.
Artykuł 61
Nadzór nad organem zarządzającym
1. Europejski Inspektor Ochrony Danych kontroluje, czy działania organu zarządzającego w zakresie przetwarzania danych wykonywane są zgodnie z niniejszą decyzją. Zastosowanie mają odpowiednio obowiązki i uprawnienia określone w art. 46 i 47 rozporządzenia (WE) nr 45/2001.
2. Europejski Inspektor Ochrony Danych zapewnia, by co najmniej co cztery lata przeprowadzany był audyt działań organu zarządzającego w zakresie przetwarzania danych osobowych zgodny z międzynarodowymi standardami audytu. Sprawozdanie z takiego audytu przesyłane jest Parlamentowi Europejskiemu, Radzie, organowi zarządzającemu, Komisji i krajowym organom nadzorczym. Przed przyjęciem sprawozdania umożliwia się organowi zarządzającemu przedstawienie uwag.
Artykuł 62
Współpraca krajowych organów nadzorczych z Europejskim Inspektorem Ochrony Danych
1. Krajowe organy nadzorcze oraz Europejski Inspektor Ochrony Danych, działając w ramach swoich kompetencji, współpracują czynnie w ramach swoich zadań i zapewniają skoordynowany nadzór nad SIS II.
2. W zależności od potrzeb i w ramach swoich kompetencji obie strony wymieniają istotne informacje, wspomagają się w przeprowadzaniu kontroli i inspekcji, analizują trudności w zakresie wykładni i stosowania niniejszej decyzji, badają problemy związane ze sprawowaniem niezależnego nadzoru lub wykonywaniem praw osób, których dotyczą dane, sporządzają uzgodnione propozycje wspólnych rozwiązań problemów oraz upowszechniają wiedzę o uprawnieniach w zakresie ochrony danych.
3. Krajowe organy nadzorcze oraz Europejski Pełnomocnik ds. Ochrony Danych spotykają się w tym celu przynajmniej dwa razy do roku. Koszty tych spotkań i ich obsługa leżą w gestii Europejskiego Inspektora Ochrony Danych. Podczas pierwszego spotkania zostaje przyjęty regulamin wewnętrzny. Metody dalszych prac określane są wspólnie, zależnie od potrzeb. Wspólne sprawozdanie z działalności jest przesyłane co dwa lata Parlamentowi Europejskiemu, Radzie, Komisji i organowi zarządzającemu.
Artykuł 63
Ochrona danych w okresie przejściowym
Jeżeli w okresie przejściowym Komisja powierza swoje obowiązki innemu organowi lub organom zgodnie z art. 15 ust. 4, zapewnia ona Europejskiemu Inspektorowi Ochrony Danych prawo oraz możliwość pełnego wykonywania jego zadań, w tym przeprowadzania kontroli na miejscu oraz wykonywania wszelkich innych powierzonych mu uprawnień na mocy art. 47 rozporządzenia (WE) nr 45/2001.
ROZDZIAŁ XIII
ODPOWIEDZIALNOŚĆ PRAWNA I SANKCJE
Artykuł 64
Odpowiedzialność
1. Każde państwo członkowskie ponosi odpowiedzialność, zgodnie ze swoim prawem krajowym, za wszelkie szkody wyrządzone danej osobie w związku z użytkowaniem N.SIS II. Przepis ten ma również zastosowanie do szkód wyrządzonych przez państwo członkowskie, które dokonało wpisu, jeżeli państwo to wprowadziło dane niezgodne ze stanem faktycznym lub przechowuje dane w sposób niezgodny z prawem.
2. Jeżeli państwo członkowskie, przeciwko któremu wniesione zostało powództwo, nie jest państwem członkowskim, które dokonało wpisu, to państwo, które dokonało wpisu, jest zobowiązane do zwrotu — na wniosek państwa pozwanego — wypłaconego odszkodowania, chyba że państwo członkowskie domagające się zwrotu korzystało z przedmiotowych danych z naruszeniem niniejszej decyzji.
3. W przypadku naruszenia przez państwo członkowskie swoich obowiązków wynikających z niniejszej decyzji i spowodowania tym samym szkody w SIS II ponosi ono odpowiedzialność za tę szkodę, chyba że organ zarządzający lub inne państwa członkowskie uczestniczące w SIS II nie podjęły rozsądnych kroków, by zapobiec wystąpieniu szkody lub zminimalizować jej rozmiar.
Artykuł 65
Sankcje
Państwa członkowskie zapewniają, aby wszelkie przypadki nadużycia danych wprowadzonych do SIS II lub wymiany informacji uzupełniających z naruszeniem niniejszej decyzji podlegały skutecznym, proporcjonalnym i odstraszającym sankcjom, zgodnie z prawem krajowym.
ROZDZIAŁ XIV
PRZEPISY KOŃCOWE
Artykuł 66
Monitorowanie i statystyka
1. Organ zarządzający zapewnia, by wprowadzono procedury pozwalające kontrolować, na ile SIS II służy swojemu przeznaczeniu — pod kątem wyników, opłacalności, bezpieczeństwa i jakości usług.
2. Do celów prac konserwacyjno-technicznych, przygotowywania sprawozdań i sporządzania statystyk organ zarządzający posiada dostęp do niezbędnych informacji związanych z operacjami przetwarzania danych wykonywanymi w centralnym SIS II.
3. Organ zarządzający publikuje co roku statystyki pokazujące liczbę rekordów przypadających na daną kategorię wpisów, liczbę uzyskanych w systemie potwierdzeń przypadających na daną kategorię wpisów oraz liczbę wejść do SIS II — ogółem oraz w rozbiciu na poszczególne państwa członkowskie.
4. Dwa lata po rozpoczęciu eksploatacji SIS II, a następnie co dwa lata organ zarządzający przedkłada Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie dotyczące technicznej sprawności centralnego SIS II i infrastruktury łączności — w tym ich bezpieczeństwa — oraz dwustronnej i wielostronnej wymiany informacji uzupełniających pomiędzy państwami członkowskimi.
5. Trzy lata po rozpoczęciu eksploatacji SIS II, a następnie co cztery lata Komisja sporządza ogólną ocenę centralnego SIS II oraz dwustronnej i wielostronnej wymiany informacji uzupełniających pomiędzy państwami członkowskimi. W takiej ogólnej ocenie zawierana jest analiza osiągniętych wyników w zestawieniu z celami i określa się, na ile wciąż aktualne są pierwotne przesłanki, w jaki sposób niniejsza decyzja stosowana jest do centralnego SIS II, na ile bezpieczny jest centralny SIS II i jakie będą konsekwencje dla przyszłych operacji. Komisja przekazuje ocenę Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.
6. Państwa członkowskie dostarczają organowi zarządzającemu i Komisji informacji niezbędnych do sporządzania sprawozdań, o których mowa w ust. 3, 4 i 5.
7. Organ zarządzający dostarcza Komisji informacji niezbędnych do sporządzania ogólnych ocen, o których mowa w ust. 5.
Artykuł 67
Komitet regulacyjny
1. W przypadku odesłania do niniejszego artykułu Komisja wspierana jest przez komitet regulacyjny składający się z przedstawicieli państw członkowskich, któremu przewodniczy przedstawiciel Komisji. Przedstawiciel Komisji przedkłada komitetowi projekt dotyczący środków, jakie należy podjąć. Komitet opiniuje projekt w terminie, który może zostać określony przez przewodniczącego, w zależności od pilności sprawy. Opinia ta jest przyjmowana większością głosów określoną w art. 205 ust. 2 Traktatu WE, przewidzianą dla decyzji, które Rada przyjmuje na wniosek Komisji. Głosy przedstawicieli państw członkowskich w komitecie oblicza się w sposób określony w tym artykule. Przewodniczący nie bierze udziału w głosowaniu.
2. Na podstawie propozycji przewodniczącego komitet przyjmuje regulamin, przygotowany w oparciu o standardowy regulamin opublikowany w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
3. Komisja podejmuje zamierzone środki, jeżeli są one zgodne z opinią komitetu. Jeżeli zamierzone środki nie są zgodne z opinią komitetu lub jeżeli opinia nie została wydana, Komisja bezzwłocznie przedstawia Radzie wniosek w sprawie środków, które mają zostać podjęte.
4. W sprawie tego wniosku Rada może stanowić kwalifikowaną większością głosów w terminie dwóch miesięcy od daty jego otrzymania. Jeżeli w tym okresie Rada wyrazi kwalifikowaną większością sprzeciw wobec wniosku, Komisja bada go ponownie. Komisja może przedstawić Radzie zmieniony wniosek, ponownie przedstawić swój wniosek lub przedstawić wniosek w sprawie aktu prawnego. Jeśli w powyższym terminie Rada nie przyjęła proponowanego aktu wykonawczego ani nie wyraziła sprzeciwu wobec wniosku w sprawie środków wykonawczych, Komisja przyjmuje proponowane środki wykonawcze.
5. Komitet, o którym mowa w ust. 1, pełni obowiązki od dnia 23 sierpnia 2007 r.
Artykuł 68
Zmiany w postanowieniach prawnego dorobku Schengen
1. Z dniem, o którym mowa w art. 71 ust. 2, w kwestiach wchodzących w zakres Traktatu UE niniejsze rozporządzenie zastępuje art. 64 i 92–119 konwencji z Schengen, z wyjątkiem art. 102a tej konwencji.
2. Z dniem, o którym mowa w art. 71 ust. 2, w kwestiach objętych zakresem stosowania Traktatu UE niniejsze rozporządzenie zastępuje następujące przepisy dorobku Schengen, mające na celu wprowadzenie w życie powyższych artykułów (20):
a) |
decyzja Komitetu Wykonawczego z dnia 14 grudnia 1993 r. w sprawie rozporządzenia finansowego dotyczącego kosztów budowy i eksploatacji systemu informacyjnego Schengen (C.SIS) (SCH/Com-ex (93) 16); |
b) |
decyzja Komitetu Wykonawczego z dnia 7 października 1997 r. w sprawie rozwoju SIS (SCH/Com-ex (97) 24); |
c) |
decyzja Komitetu Wykonawczego z dnia 15 grudnia 1997 r. zmieniająca rozporządzenie finansowe w sprawie systemu C.SIS (SCH/Com-ex (97) 35); |
d) |
decyzja Komitetu Wykonawczego z dnia 21 kwietnia 1998 r. w sprawie C.SIS dla 15/18 przyłączeń (SCH/Com-ex (98) 11); |
e) |
decyzja Komitetu Wykonawczego z dnia 25 kwietnia 1997 r. w sprawie udzielenia zamówienia na sporządzenie opracowania wstępnego dla SIS II (SCH/Com-ex (97) 2 zm. 2); |
f) |
decyzja Komitetu Wykonawczego z dnia 28 kwietnia 1999 r. w sprawie wydatków na budowę C.SIS (SCH/Com-ex (99) 4); |
g) |
decyzja Komitetu Wykonawczego z dnia 28 kwietnia 1999 r. w sprawie uaktualnienia podręcznika SIRENE (SCH/Com-ex (99) 5); |
h) |
deklaracja Komitetu Wykonawczego z dnia 18 kwietnia 1996 r. definiująca pojęcie cudzoziemca (SCH/Com-ex (96) dekl. 5); |
i) |
deklaracja Komitetu Wykonawczego z dnia 28 kwietnia 1999 r. w sprawie struktury SIS (SCH/Com-ex (99) dekl. 2 zmieniona); |
j) |
Decyzja Komitetu Wykonawczego z dnia 7 października 1997 r. w sprawie udziału Norwegii i Islandii w kosztach budowy i eksploatacji C.SIS (SCH/Com-ex (97) 18). |
3. W kwestiach objętych zakresem stosowania Traktatu UE odesłania do zastąpionych artykułów konwencji z Schengen i odpowiednich przepisów dorobku Schengen mających na celu wykonanie tych artykułów uznaje się za odesłania do niniejszej decyzji.
Artykuł 69
Uchylenie
Z dniem, o którym mowa w art. 71 ust. 2, uchyla się decyzję 2004/201/WSiSW, decyzję 2005/211/WSiSW, decyzję 2005/719/WSiSW, decyzję 2005/727/WSiSW, decyzję 2006/228/WSiSW, decyzję 2006/229/WSiSW i decyzję 2006/631/WSiSW.
Artykuł 70
Okres przejściowy i budżet
1. Wpisy są przenoszone z SIS 1+ do SIS II. Państwa członkowskie zapewniają, traktując priorytetowo wpisy dotyczące osób, by treść wpisów przenoszonych z SIS 1+ do SIS II możliwie szybko i nie później niż w terminie trzech lat od dnia, o którym mowa w art. 71 ust. 2, była zgodna z przepisami niniejszej decyzji. W okresie przejściowym państwa członkowskie mogą nadal stosować postanowienia art. 94, 95, 97–100 konwencji z Schengen do treści wpisów przenoszonych z SIS 1+ do SIS II, z zastrzeżeniem następujących zasad:
a) |
jeżeli nastąpi zmiana, uzupełnienie, korekta lub aktualizacja treści wpisu przeniesionego z SIS 1+ do SIS II, państwa członkowskie zapewniają, by wpis był zgodny z przepisami niniejszej decyzji od momentu jego zmiany, uzupełnienia, korekty lub aktualizacji; |
b) |
jeżeli system potwierdzi istnienie wpisu przeniesionego z SIS 1+ do SIS II, państwa członkowskie sprawdzają natychmiast, czy wpis taki jest zgodny z przepisami niniejszej decyzji, nie opóźniając przy tym podjęcia działań, do których wpis ten obliguje. |
2. Część budżetu pozostała w dniu określonym zgodnie z art. 71 ust. 2, zatwierdzona zgodnie z art. 119 konwencji z Schengen, zostanie zwrócona państwom członkowskim. Kwoty podlegające zwrotowi są obliczane na podstawie wpłat państw członkowskich, według decyzji Komitetu Wykonawczego z dnia 14 grudnia 1993 r. w sprawie rozporządzenia finansowego dotyczącego kosztów budowy i eksploatacji systemu informacyjnego Schengen.
3. W okresie przejściowym, o którym mowa w art. 15 ust. 4, odniesienia do organu zarządzającego w niniejszej decyzji uznaje się za odnoszące się do Komisji.
Artykuł 71
Wejście w życie, stosowanie i przejście z jednego systemu do drugiego
1. Niniejsza decyzja wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
2. Do państw członkowskich uczestniczących w SIS 1+ ma ono zastosowanie począwszy od dat, które zostaną określone przez Radę na podstawie jednomyślnej decyzji jej członków — reprezentantów rządów państw członkowskich uczestniczących w SIS 1+.
3. Daty, o których mowa w ust. 2, są ustalane, gdy:
a) |
zostaną przyjęte niezbędne środki wykonawcze; |
b) |
wszystkie państwa członkowskie w pełni uczestniczące w SIS 1+ poinformują Komisję, że dokonały uzgodnień technicznych i prawnych niezbędnych do przetwarzania danych zawartych w SIS II oraz do wymiany informacji uzupełniających; |
c) |
Komisja ogłosi, że kompleksowe testy przeprowadzane przez Komisję wspólnie z państwami członkowskimi zakończyły się pomyślnie, a organy przygotowawcze Rady dokonają walidacji przedstawionych wyników testów i potwierdzą, że sprawność systemu SIS II jest co najmniej równoważna sprawności osiąganej przez SIS 1+; |
d) |
Komisja dokona niezbędnych uzgodnień technicznych umożliwiających połączenie centralnego SIS II z N.SIS II odnośnych państw członkowskich. |
4. Komisja informuje Parlament Europejski o wynikach testu przeprowadzonego zgodnie z ust. 3 lit. c).
5. Każda decyzja Rady podjęta zgodnie z ust. 2 podlega publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Sporządzono w Luksemburgu dnia 12 czerwca 2007 r.
W imieniu Rady
W. SCHÄUBLE
Przewodniczący
(1) Opinia z dnia 25 października 2006 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym).
(2) Dz.U. L 239 z 22.9.2000, str. 19. Konwencja zmieniona rozporządzeniem (WE) nr 1160/2005 (Dz.U. L 191 z 22.7.2005, str. 18).
(3) Dz.U. L 328 z 13.12.2001, str. 4.
(4) Dz.U. L 328 z 13.12.2001, str. 1.
(5) Dz.U. L 381 z 28.12.2006, str. 4.
(6) Dz.U. L 190 z 18.7.2002, str. 1.
(7) Dz.U. L 8 z 12.1.2001, str. 1.
(8) Dz.U. L 12 z 17.1.2004, str. 47.
(9) Dz.U. C 316 z 27.11.1995, str. 2.
(10) Dz.U. L 63 z 6.3.2002, str. 1.
(11) Dz.U. L 131 z 1.6.2000, str. 43.
(12) Dz.U. L 64 z 7.3.2002, str. 20.
(13) Dz.U. L 176 z 10.7.1999, str. 36.
(14) Dz.U. L 176 z 10.7.1999, str. 31
(15) Dz.U. L 176 z 10.7.1999, str. 53.
(16) Decyzja Rady 2004/849/WE z dnia 25 października 2004 r. w sprawie podpisania w imieniu Unii Europejskiej oraz tymczasowego stosowania niektórych postanowień Umowy między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską i Konfederacją Szwajcarską dotyczącej włączenia tego państwa we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen (Dz.U. L 368 z 15.12.2004, str. 26).
(17) Decyzja Rady 2004/860/WE z dnia 25 października 2004 r. w sprawie podpisania w imieniu Wspólnoty Europejskiej oraz tymczasowego stosowania niektórych postanowień Umowy między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską i Konfederacją Szwajcarską dotyczącej włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen (Dz.U. L 370 z 17.12.2004, str. 78).
(18) Dz.U. L 248 z 16.9.2002, str. 1.
(19) Dz.U. L 105 z 13.4.2006, str. 1.
(20) Dz.U. L 239 z 22.9.2000, str. 439.