I Akty przyjęte na mocy Traktatów WE/Euratom, których publikacja jest obowiązkowa

13.7.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 183/5

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) nr 816/2007

z dnia 12 lipca 2007 r.

otwierające roczne kontyngenty taryfowe na przywóz z Turcji niektórych towarów pochodzących z przetwórstwa produktów rolnych, objętych rozporządzeniem Rady (WE) nr 3448/93

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 3448/93 z dnia 6 grudnia 1993 r. ustanawiające zasady handlu mające zastosowanie do niektórych towarów pochodzących z przetwórstwa produktów rolnych (1), w szczególności jego art. 7 ust. 2,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Decyzja nr 1/95 Rady Stowarzyszenia WE-Turcja (2) w sprawie wprowadzenia ostatniej fazy unii celnej. W sekcji V przyjęto ustalenia handlowe dotyczące przetworzonych produktów rolnych.

(2)	Decyzja nr 1/97 Rady Stowarzyszenia WE-Turcja (3) ustanawia ustalenia dotyczące niektórych przetworzonych produktów rolnych.

(3)

Decyzja nr 1/2007 Rady Stowarzyszenia WE-Turcja (4) ustanawia nowe, poprawione zasady handlu dotyczące niektórych przetworzonych produktów rolnych w celu pogłębienia i poszerzenia unii celnej oraz poprawy konwergencji gospodarczej w wyniku rozszerzenia Wspólnoty w dniu 1 maja 2004 r. Wspomniane poprawione zasady obejmują koncesje w formie bezcłowych kontyngentów taryfowych. W przypadku przywozu towarów nieobjętych kontyngentami nadal mają zastosowanie obowiązujące obecnie przepisy dotyczące handlu.

(4)

Rozporządzenie Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiające przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (5) określa zasady zarządzania kontyngentami taryfowymi. Należy zapewnić zarządzanie kontyngentami taryfowymi otwartymi na mocy niniejszego rozporządzenia zgodnie tymi zasadami.

(5)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 2026/2005 z dnia 13 grudnia 2005 r. otwierające kontyngenty taryfowe na 2006 r. i kolejne lata na przywóz do Wspólnoty Europejskiej niektórych towarów z Turcji pochodzących z przetwórstwa produktów rolnych objętych rozporządzeniem Rady (WE) nr 3448/93 (6) powinno zostać uchylone. Wielkość przywozu w ramach tego rozporządzenia pomiędzy 1 stycznia 2007 r. a datą uchylenia należy odjąć od wielkości zawartej w odpowiednim nowym kontyngencie.

(6)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. zagadnień horyzontalnych dotyczących handlu przetworzonymi produktami rolnymi, niewymienionymi w załączniku I,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Wspólnotowe kontyngenty taryfowe na przywóz z Turcji do Wspólnoty Europejskiej towarów wymienionych w załączniku zostają otwarte na okres od dnia 1 stycznia do 31 grudnia każdego roku, począwszy od 2007 r., na warunkach przedstawionych w załączniku.

Warunkiem korzystania z kontyngentów taryfowych jest przedstawienie świadectwa przewozowego A.TR. zgodnie z decyzją Wspólnego Komitetu Współpracy Celnej WE-Turcja nr 1/2006.

Artykuł 2

Wspólnotowe kontyngenty taryfowe określone w art. 1 zarządzane są przez Komisję zgodnie z art. 308a, 308b i 308c rozporządzenia (EWG) nr 2454/93.

Artykuł 3

Rozporządzenie (WE) nr 2026/2005 uchyla się w dniu wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Wielkość kontyngentu taryfowego o numerze porządkowym 09.0232 pomniejsza się o wielkość przywozu makaronu dokonanego w ramach rozporządzenia (WE) nr 2026/2005 (numer porządkowy 09.0205) pomiędzy 1 stycznia 2007 r. a datą wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 4

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem jego publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 2007 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 12 lipca 2007 r.

W imieniu Komisji

Günter VERHEUGEN

Wiceprzewodniczący

(1) Dz.U. L 318 z 20.12.1993, str. 18. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 2580/2000 (Dz.U. L 298 z 25.11.2000, str. 5).

(2) Dz.U. L 35 z 13.2.1996, str. 1.

(3) Dz.U. L 126 z 17.5.1997, str. 26.

(4) Dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym.

(5) Dz.U. L 253 z 11.10.1993, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 214/2007 (Dz.U. L 62 z 1.3.2007, str. 6).

(6) Dz.U. L 327 z 14.12.2005, str. 3.

ZAŁĄCZNIK

Bezcłowe kontyngenty taryfowe mające zastosowanie do przywozu do UE przetworzonych produktów rolnych z Turcji

Numer porządkowy	Kod CN	Opis produktu	Roczny bezcłowy kontyngent taryfowy (w tonach netto)
	(1)	(2)	(3)
09.0228	1704	Produkty cukiernicze (łącznie z białą czekoladą), niezawierające kakao:	5 000
	1704 10	– Guma do żucia, nawet pokryta cukrem:
		– – Zawierająca mniej niż 60 % masy sacharozy (włącznie z cukrem inwertowanym wyrażonym jako sacharoza):
	1704 10 11	– – – Guma w paskach
	1704 10 19	– – – Pozostałe
		– – Zawierająca 60 % masy sacharozy lub więcej (włącznie z cukrem inwertowanym wyrażonym jako sacharoza):
	1704 10 91	– – – Guma w paskach
	1704 10 99	– – – Pozostałe
09.0229	1704 90	– Pozostałe:	10 000
	1704 90 30	– – Biała czekolada
		– – Pozostały:
	1704 90 51	– – – Pasty, włącznie z marcepanem, w bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto 1 kg lub większej
	1704 90 55	– – – Pastylki od bólu gardła i dropsy od kaszlu
	1704 90 61	– – – Wyroby pokryte cukrem
		– – – Pozostałe:
	1704 90 65	– – – – Wyroby żelowe i galaretki, włącznie z pastami owocowymi, w postaci wyrobów cukierniczych
	1704 90 71	– – – – Cukierki z masy gotowanej, nawet nadziewane
	1704 90 75	– – – – Toffi, karmelki i podobne cukierki
		– – – – Pozostałe:
	1704 90 81	– – – – – Tabletki prasowane
	ex 1704 90 99	– – – – – Pozostałe:
		– – – – – – Zawierająca mniej niż 70 % masy sacharozy (włącznie z cukrem inwertowanym wyrażonym jako sacharoza)
		– – – – – – Zawierająca 70 % masy sacharozy lub więcej (włącznie z cukrem inwertowanym wyrażonym jako sacharoza)
		– – – – – – – Halva i lokoum
09.0230	1806	Czekolada i pozostałe przetwory spożywcze zawierające kakao:	5 000
	1806 10	– Proszek kakaowy zawierający dodatek cukru lub innego środka słodzącego:
	1806 10 20	– – Zawierający 5 % masy lub więcej, ale mniej niż 65 % masy, sacharozy (włącznie z cukrem inwertowanym wyrażonym jako sacharoza) lub izoglukozy wyrażonej jako sacharoza
	1806 20	– Pozostałe przetwory w blokach, tabliczkach lub batonach, o masie większej niż 2 kg, lub w płynie, paście, proszku, granulkach lub w innej postaci, w pojemnikach lub w bezpośrednich opakowaniach, o zawartości przekraczającej 2 kg:
	1806 20 10	– – Zawierające 31 % masy lub więcej masła kakaowego lub zawierające 31 % masy lub więcej masła kakaowego i tłuszczu mleka łącznie
	1806 20 30	– – Zawierające 25 % masy lub więcej, ale mniej niż 31 % masy masła kakaowego i tłuszczu z mleka łącznie
		– – Pozostałe:
	1806 20 50	– – – Zawierające 18 % masy lub więcej masła kakaowego
	1806 20 70	– – – Okruchy czekolady mlecznej
	ex 1806 20 80	– – – Polewa czekoladowa smakowa
		– – – – Zawierająca mniej niż 70 % masy sacharozy (włącznie z cukrem inwertowanym wyrażonym jako sacharoza)
	ex 1806 20 95	– – – Pozostałe:
		– – – – Zawierające mniej niż 70 % masy sacharozy (włącznie z cukrem inwertowanym wyrażonym jako sacharoza)
		– Pozostałe, w blokach, tabliczkach lub batonach:
	1806 31 00	– – Nadziewane
	1806 32	– – Bez nadzienia
	1806 32 10	– – – Z dodatkami zbóż, owoców lub orzechów
	1806 32 90	– – – Pozostałe
	1806 90	– Pozostałe:
		– – Czekolada i wyroby czekoladowe:
		– – – Czekolady (w tym nadziewane):
	1806 90 11	– – – – Zawierające alkohol
	1806 90 19	– – – – Pozostałe
		– – – Pozostałe:
	1806 90 31	– – – – Z nadzieniem
	1806 90 39	– – – – Bez nadzienia
	1806 90 50	– – Wyroby cukiernicze i ich namiastki wykonane z substytutów cukru, zawierające kakao
	1806 90 60	– – Wyroby do smarowania zawierające kakao
	1806 90 70	– – Przetwory zawierające kakao do sporządzania napojów
	ex 1806 90 90	– – Pozostałe:
		– – – Zawierające mniej niż 70 % masy sacharozy (włącznie z cukrem inwertowanym wyrażonym jako sacharoza)
09.0231	1901	Ekstrakt słodowy; przetwory spożywcze z mąki, kasz, mączki, skrobi lub z ekstraktu słodowego, niezawierające kakao lub zawierające mniej niż 40 % masy kakao, obliczone w stosunku do całkowicie odtłuszczonej bazy, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone; przetwory spożywcze z towarów objętych pozycjami 0401–0404, niezawierające kakao lub zawierające w masie mniej niż 5 % kakao, obliczonych według całkowicie odtłuszczonej bazy, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone:	900
09.0231	1901 20 00	– Mieszaniny i ciasta, do wytworzenia wyrobów piekarniczych objętych pozycją 1905	900
09.0232	1902	Makarony, nawet gotowane lub nadziewane (mięsem lub innymi substancjami) lub przygotowane inaczej, takie jak spaghetti, rurki, nitki, lasagne, gnocchi, ravioli, cannelloni; kuskus, nawet przygotowany:	20 000
		– Makarony niegotowane, nienadziewane ani nieprzygotowane inaczej:
	1902 11 00	– – Zawierające jaja
	1902 19	– – Pozostałe:
	1902 19 10	– – – Niezawierające mąki lub mączki, ze zwykłej pszenicy
	1902 19 90	– – – Pozostałe
	1902 20	– Makaron nadziewany, w tym ugotowany czy przygotowany w inny sposób lub nie:
		– – Pozostałe:
	1902 20 91	– – – Gotowane
	1902 20 99	– – – Pozostałe
	1902 30	– Pozostałe makarony:
	1902 30 10	– – Suszone
	1902 30 90	– – Pozostałe
	1902 40	– Kuskus:
	1902 40 10	– – Nieprzygotowany
	1902 40 90	– – Pozostałe
09.0233	1904	Przetwory spożywcze otrzymane przez spęcznianie lub prażenie zbóż lub produktów zbożowych (na przykład płatki kukurydziane); zboża (inne niż kukurydza) w postaci ziarna lub w postaci płatków, lub inaczej przetworzonego ziarna (z wyjątkiem mąki, kasz i mączki), wstępnie obgotowane lub inaczej przygotowane, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone:	500
	1904 10	– Przetwory spożywcze otrzymane przez spęcznianie lub prażenie zbóż, lub produktów zbożowych:
	1904 10 10	– – Otrzymane z kukurydzy
	1904 10 30	– – Otrzymane z ryżu
	1904 10 90	– – Pozostałe
09.0234	1904 20	– Przetwory spożywcze otrzymane z nieprażonych płatków zbożowych lub z mieszaniny nieprażonych płatków zbożowych i prażonych płatków zbożowych lub zbóż spęcznionych:	100
	1904 20 10	– – Preparaty typu müsli bazujące na nieprażonych płatkach zbożowych
		– – Pozostałe:
	1904 20 91	– – – Otrzymane z kukurydzy
	1904 20 95	– – – Otrzymane z ryżu
	1904 20 99	– – – Pozostałe
09.0235	1904 30 00	Pszenica spęczniana	10 000
09.0236	1904 90	– Pozostałe:	2 500
	1904 90 10	– – Ryż
	1904 90 80	– – Pozostałe
09.0237	1905	Chleb, wyroby piekarnicze, ciasta, herbatniki i pozostałe wyroby piekarnicze, nawet zawierające kakao; opłatki sakralne, puste kapsułki stosowane do celów farmaceutycznych, wafle wytłaczane, papier ryżowy i podobne produkty:	10 000
		– Słodkie herbatniki; wafle i opłatki:
	1905 31	– – Słodkie herbatniki:
		– – – Całkowicie lub częściowo pokryte lub powleczone czekoladą lub innymi przetworami zawierającymi kakao:
	1905 31 11	– – – – W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 85 g
	1905 31 19	– – – – Pozostałe
		– – – Pozostałe:
	1905 31 30	– – – – Zawierające 8 % masy tłuszczu mleka lub więcej
		– – – – Pozostałe:
	1905 31 91	– – – – – Herbatniki kanapkowe
	1905 31 99	– – – – – Pozostałe
09.0238	1905 32	– – Gofry i wafle:	3 000
	1905 32 05	– – – O zawartości wody przekraczającej 10 % masy
		– – – Pozostałe:
		– – – – Całkowicie lub częściowo pokryte lub powleczone czekoladą lub innymi przetworami zawierającymi kakao:
	1905 32 11	– – – – – W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 85 g
	1905 32 19	– – – – – Pozostałe
		– – – – Pozostałe:
	1905 32 91	– – – – – Solone, nawet z nadzieniem
	1905 32 99	– – – – – Pozostałe
09.0239	1905 40	– Sucharki, tosty z chleba i podobne tosty:	120
	1905 40 10	– – Sucharki
	1905 40 90	– – Pozostałe
09.0240	1905 90	– Pozostałe:	10 000
	1905 90 10	– – Mace
	1905 90 20	– – Opłatki sakralne, puste kapsułki stosowane do celów farmaceutycznych, wafle wytłaczane, papier ryżowy i podobne wyroby
		– – Pozostałe:
	1905 90 30	– – – Chleb, bułki, niezawierające dodatku miodu, jajek, sera lub owoców, a zawierające w suchej masie nie więcej niż 5 % masy cukru i nie więcej niż 5 % masy tłuszczu
	1905 90 45	– – – Herbatniki
	1905 90 55	– – – Produkty wytłaczane lub ekspandowane, pikantne lub solone
		– – – Pozostałe:
	1905 90 60	– – – – Z dodatkiem środka słodzącego
09.0242	2106	Przetwory spożywcze, gdzie indziej niewymienione ani nieujęte:	4 000
	2106 10	– Koncentraty białkowe oraz upostaciowane substancje białkowe:
	2106 10 80	– – Pozostałe
	2106 90	– Pozostałe:
	2106 90 98	– – – Pozostałe

II Akty przyjęte na mocy Traktatów WE/Euratom, których publikacja nie jest obowiązkowa

13.7.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 183/27

DECYZJA KOMISJI

z dnia 24 stycznia 2007 r.

dotycząca środków pomocy państwa C 38/2005 (ex NN 52/2004) wdrożonych przez Niemcy na rzecz grupy Biria

(notyfikowana jako dokument nr C(2007) 130)

(Jedynie tekst w języku niemieckim jest autentyczny)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

(2007/492/WE)

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 88 ust. 2 akapit pierwszy,

uwzględniając Porozumienie o Europejskim Obszarze Gospodarczym, w szczególności jego art. 62 ust. 1 lit. a),

po wezwaniu zainteresowanych stron do przedstawienia uwag zgodnie z wymienionymi artykułami (1) i po uwzględnieniu tych uwag,

a także mając na uwadze, co następuje:

I. PROCEDURA

(1)	W pismach z dnia 23 stycznia 2002 r. oraz 20 sierpnia 2002 r. do Komisji wpłynęła skarga dotycząca pomocy państwa w postaci gwarancji państwowych na rzecz grupy Biria.

(2)

Po wymianie korespondencji między Komisją a Niemcami Niemcy poinformowały Komisję pismem z dnia 24 stycznia 2003 r., zarejestrowanym dnia 28 stycznia 2003 r., że planowane udzielenie gwarancji, które zostało uzależnione od zezwolenia Komisji, zostało wycofane. Składający skargę został o tym powiadomiony w piśmie z dnia 17 lutego 2003 r.

(3)

W piśmie z dnia 1 lipca 2003 r., zarejestrowanym dnia 9 lipca 2003 r., oraz w piśmie z dnia 8 sierpnia 2003 r., zarejestrowanym dnia 5 września 2003 r., składający skargę przekazał dodatkowe informacje dotyczące innej gwarancji państwa na rzecz grupy Biria oraz w sprawie udziałów publicznych w przedsiębiorstwach grupy.

(4)

Komisja pismem z 9 września 2003 r. zwróciła się o przekazanie informacji, których Niemcy udzieliły w piśmie z 14 października 2003 r., zarejestrowanym 16 października 2003 r. Komisja w dniu 9 grudnia 2003 r. zażądała dodatkowych informacji, których Niemcy udzieliły w piśmie z 19 marca 2004 r., zarejestrowanym tego samego dnia.

(5)

Dnia 18 października 2004 r. Komisja wydała nakaz udzielenia informacji, ponieważ miała wątpliwości co do tego, czy środki pomocy przyznane grupie Biria są zgodne z programami, na podstawie których je rzekomo przyznano. W odpowiedzi na nakaz udzielenia informacji Niemcy przedstawiły dodatkowe informacje w piśmie z dnia 31 stycznia 2005 r., które zostało zarejestrowane tego samego dnia.

(6)

W dniu 20 października 2005 r. Komisja wszczęła formalne postępowanie wyjaśniające w odniesieniu do trzech domniemanych środków pomocy. W tej samej decyzji stwierdziła ona, że kilka innych środków pomocy, które przyznano rzekomo niezgodnie z prawem, albo nie stanowi pomocy, albo zostało udzielonych na podstawie i zgodnie z zatwierdzonymi programami. Odnośna decyzja Komisji została opublikowana w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (2). Komisja zaprosiła wszystkie zainteresowane strony do zgłaszania uwag w sprawie ewentualnych środków pomocy. Uwagi zostały przekazane przez stronę zainteresowaną, która pragnęła pozostać anonimowa, w piśmie z dnia 27 stycznia 2006 r., zarejestrowanym dnia 30 stycznia 2006 r., przez Prophete GmbH & Co. KG, z siedzibą w Rheda-Wiedenbrück, oraz Pantherwerke AG, z siedzibą w Löhne, w piśmie z dnia 6 lutego 2006 r., zarejestrowanym w tym samym dniu, a także przez Vaterland-Werke GmbH & Co. KG, z siedzibą w Neuenrade, w piśmie z dnia 6 lutego 2006 r., zarejestrowanym tego samego dnia, oraz w piśmie z dnia 27 lutego 2006 r., również zarejestrowanym tego samego dnia.

(7)	Uwagi te przedłożone zostały Niemcom w pismach z dnia 6 lutego 2006 r. i 2 marca 2006 r. Niemcy udzieliły odpowiedzi w piśmie z dnia 5 kwietnia 2006 r., zarejestrowanym dnia 7 kwietnia 2006 r., oraz w piśmie z dnia 12 maja 2006 r., zarejestrowanym tego samego dnia.

(8)	Niemcy przekazały swoje uwagi dotyczące wszczęcia formalnego postępowania wyjaśniającego w piśmie z dnia 23 stycznia 2006 r., zarejestrowanym tego samego dnia.

(9)

Komisja w piśmie z dnia 6 lutego 2006 r. poprosiła o udzielenie informacji uzupełniających, na które Niemcy udzieliły odpowiedzi w piśmie z dnia 5 kwietnia 2006 r., zarejestrowanym 7 kwietnia 2006 r. Komisja w dniu 19 lipca 2006 r. przesłała kolejną prośbę o dodatkowe informacje, na które Niemcy odpowiedziały pismem z dnia 25 września 2006 r., zarejestrowanym dnia 26 września 2006 r.

II. OPIS SZCZEGÓŁOWY

2.1. Beneficjent

(10)	Grupa Biria prowadzi działalność w zakresie produkcji i wprowadzania do obrotu rowerów. Jej spółka matka, Biria AG, mieści się w Neukirch w Saksonii, czyli na obszarze objętym pomocą zgodnie z art. 87 ust. 3 lit. a) Traktatu WE.

(11)

W roku 2003 grupa osiągnęła obroty w wysokości 93,2 mln EUR (2002: 83,8 mln EUR) i wypracowała zysk w kwocie 3,7 mln EUR (2002: straty w wysokości 5,8 mln EUR). W roku 2003 w grupie zatrudnionych było 415 osób (2002: 490 zatrudnionych) i tym samym należy ją zakwalifikować jako duże przedsiębiorstwo.

(12)

Spółka matka, Biria AG, została utworzona w 2003 r. wskutek połączenia (starej) spółki Biria z jedną z jej spółek zależnych, Sachsen Zweirad GmbH. Równocześnie zmieniono nazwę firmy z Sachsen Zweirad GmbH na Biria GmbH. W kwietniu 2005 r. Biria GmbH została przekształcona w Biria AG. W roku 2003 Biria GmbH (obecnie Biria AG) wypracowała obrót roczny w wysokości 55,7 mln EUR oraz osiągnęła zysk w wysokości 3,6 mln EUR Jedynym właścicielem Biria AG jest pan Mehdi Biria.

(13)	Oprócz spółki matki najważniejszymi spółkami wchodzącymi w skład grupy są: Bike Systems GmbH & Co Thüringer Zweiradwerk KG („Bike Systems”) – to przedsiębiorstwo należy do Biria poprzez spółkę zależną Bike Systems Betriebs- und Beteiligungsgesellschaft mbH („BSBG”) – oraz Checker Pig GmbH.

(14)

Bike Systems ma siedzibę w Nordhausen w Turyngii, na obszarze objętym pomocą zgodnie z art. 87 ust. 3 lit. a) Traktatu WE. W roku 2003 spółka Bike Systems osiągnęła obroty w wysokości 6,1 mln EUR i wykazała straty w wysokości 0,6 mln EUR Zatrudniała wówczas 157 pracowników. Bike Systems produkuje wyłącznie rowery dla spółki-matki BSBG („umowa o produkcję za wynagrodzeniem”). BSBG jest odpowiedzialna za sprzedaż tych rowerów.

(15)	Checker Pig GmbH ma siedzibę w Dreźnie w Saksonii, na obszarze objętym pomocą zgodnie z art. 87 ust. 3 lit. a) Traktatu WE. W roku 2003 spółka Checker Pig GmbH osiągnęła obroty w wysokości 6,9 mln EUR i wykazała straty w wysokości 0,4 mln EUR Zatrudniała 43 pracowników.

(16)

W dniu 7 listopada 2005 r. Biria AG sprzedała większość wartości majątkowych dwóm przedsiębiorstwom należącym do grupy Lone Star, prywatnemu funduszowi inwestycyjnemu. Nieruchomości pozostały w posiadaniu Biria AG i są przez nią wynajmowane grupie Lone Star. Cena sprzedaży wartości majątkowych wyniosła 11,5 mln EUR Wartość rynkowa rzeczonych wartości majątkowych została wyceniona przez niezależnego biegłego na 10,7 mln EUR Przedsiębiorstwo/przedsiębiorstwa grupy Lone Star obecnie najwyraźniej prowadzą działalność pod nazwą Biria GmbH.

(17)

Według informacji Niemiec sprzedaż nastąpiła w ramach jawnego, przejrzystego i bezwarunkowego przetargu. Przetarg ten został ogłoszony w Internecie oraz w kilku mediach drukowanych. Dla udziałów nowego inwestora przewidziano kilka opcji: nabycie wartości majątkowych (asset-deal), nabycie wszystkich wartości majątkowych en bloc lub też kupno udziałów. Lone Star ostatecznie objęła wartości majątkowe w ramach transakcji asset-deal.

(18)	Zgodnie z informacją podaną przez Niemcy sprzedaż przedsiębiorstwa została rozpoczęta jeszcze przed podjęciem przez Komisję decyzji z dnia 20 października 2005 r. o wszczęciu formalnego postępowania wyjaśniającego. Pierwszy termin składania ofert upływał z dniem 4 października 2005 r.

2.2. Środki finansowe

(19)

Środek 1: w marcu 2001 r. gbb Beteiligungs-AG („gbb”), spółka zależna Deutsche Ausgleichsbank (bank dotujący federacji), wniosła do Bike Systems cichy wkład w wysokości 2 070 732 EUR z okresem ważności do końca 2010 r. Według Niemiec wniesienie udziałów nastąpiło zgodnie z zasadami rynkowymi i nie stanowi wobec tego pomocy państwa.

(20)

Środek 2: w dniu 20 marca 2003 r. kraj związkowy Saksonia przyznał gwarancję w wysokości 80 % na kredyt operacyjny wynoszący 5,6 mln EUR na rzecz Sachsen Zweirad GmbH, której termin obowiązywania upływał pierwotnie z końcem 2008 r. Gwarancja ta została w styczniu 2004 r. zwrócona i zastąpiona gwarancją na rzecz Biria GmbH (patrz: środek 3). Gwarancję przyznano na podstawie dyrektywy Wolnego Kraju Związkowego Saksonia (3) w sprawie gwarancji, programu pomocy zatwierdzonego przez Komisję.

(21)

Środek 3: w dniu 9 grudnia 2003 r. kraj związkowy Saksonia przyznał gwarancję w wysokości 80 % na kredyt operacyjny wynoszący 24 875 000 EUR na rzecz Biria GmbH (obecnie Biria AG) w celu sfinansowania zaplanowanego zwiększenia obrotów oraz ukierunkowania na nowo koncepcji finansowania grupy. Na kredyt składa się kwota 8 mln EUR na kredyt operacyjny, 7,45 mln EUR stanowiących krótkoterminową linię kredytową na rachunku bieżącym oraz kwota 9,425 mln EUR przeznaczona na sezonową linię kredytową. Gwarancję przyznano na podstawie dyrektywy Wolnego Kraju Związkowego Saksonia w sprawie gwarancji, programu pomocy, na który Komisja udzieliła zgody. Gwarancji udzielono pod warunkiem, że zostanie zwrócona gwarancja wydana na rzecz Sachsen Zweirad GmbH (środek 2). Gwarancja ta zaczęła obowiązywać dopiero w dniu 5 stycznia 2004 r., po zwróceniu gwarancji dla Sachsen Zweirad.

III. PRZYCZYNY WSZCZĘCIA FORMALNEGO POSTĘPOWANIA WYJAŚNIAJĄCEGO

(22)

Komisja wszczęła formalne postępowanie wyjaśniające, ponieważ miała wątpliwości co do stwierdzenia Niemiec, że cichy udział został objęty zgodnie z zasadami rynkowymi. Zdaniem Komisji w związku z przyjęciem planu upadłości Bike Systems była akurat wyprowadzana ze stanu upadłości, tak więc przyszłe perspektywy przedsiębiorstwa były niepewne. Zgodnie z tym należało je w ówczesnym czasie traktować jak przedsiębiorstwo znajdujące się w trudnej sytuacji. Komisja podawała w wątpliwość fakt, że wynagrodzenie wobec istniejącego ryzyka było stosowne oraz że cichy udział został objęty zgodnie z zasadami rynkowymi. Jeśli chodzi o możliwe wyłączenia na podstawie art. 87 ust. 2 oraz ust. 3 Traktatu WE, Komisja nie posiadała żadnych informacji, czy zostały spełnione warunki zawarte w wytycznych Wspólnoty w sprawie pomocy państwa dla celów ratowania i restrukturyzacji firm znajdujących się w trudnej sytuacji (4) (zwanych dalej „wytycznymi Wspólnoty”).

(23)

Kolejnym powodem, dla którego wszczęta została formalna procedura wyjaśniająca, był wstępny wniosek Komisji, iż nie zostały spełnione warunki programu pomocy, na podstawie którego rzekomo udzielone zostały gwarancje na rzecz Sachsen Zweirad GmbH i Biria GmbH, a tym samym gwarancje nie były objęte tym programem pomocy. Zdaniem Komisji w momencie przyznania gwarancji Sachsen Zweirad GmbH i Biria GmbH były przedsiębiorstwami znajdującymi się w trudnej sytuacji. Poza tym Sachsen Zweirad GmbH i Biria GmbH są dużymi przedsiębiorstwami, a więc przyznanie im gwarancji również zgodnie z tym programem pomocy podlega indywidualnemu zgłoszeniu w Komisji. Ze względu na ewentualne zastosowanie wyłączeń na podstawie art. 87 ust. 2 oraz ust. 3 Traktatu WE Komisja wyraziła wątpliwości, czy zostały spełnione warunki zawarte we wytycznych Wspólnoty.

IV. UWAGI ZAINTERESOWANYCH STRON

(24)	Komisja otrzymała uwagi od zainteresowanej strony, która pragnęła pozostać anonimowa, a także od firm Prophete GmbH & Co. KG i Pantherwerke AG oraz od Vaterland-Werke GmbH & Co. KG.

4.1. Uwagi konkurencyjnego przedsiębiorstwa, które pragnęło pozostać anonimowe

(25)

Ustosunkowując się do kwestii wszczęcia formalnego postępowania wyjaśniającego, konkurent, który pragnie pozostać anonimowy, dowodzi, że Biria AG dzięki gwarancji państwa w wysokości 24,5 mln EUR mogła sprzedawać rowery odbiorcom konkurenta po cenach poniżej kosztów produkcji, mimo że konkurent dysponuje najbardziej ekonomicznym zakładem produkcyjnym w Niemczech.

(26)	Ponadto Biria AG w roku 2003 mogła wykazać tylko zyski, ponieważ instytucje bankowe zrezygnowały z należności wynoszących 8,567 mln EUR W kolejnych latach 2004 i 2005 Biria AG wygenerowała ponownie straty.

(27)

Konkurent wskazuje ponadto na fakt, że Biria została sprzedana firmie Lone Star w ramach transakcji asset-deals. W związku z tym Sachsen-LB i Mittelständische Beteiligungsgesellschaft prawdopodobnie zrezygnowały ze znacznej części swoich wierzytelności. Wszystkie wartości majątkowe starej Biria AG przejęła nowa Biria GmbH należąca do grupy Lone Star.

4.2. Prophete GmbH & Co. KG i Pantherwerke AG

(28)

Ustosunkowując się do kwestii wszczęcia formalnego postępowania wyjaśniającego, Prophete GmbH & Co. KG i Pantherwerke AG (zwane dalej „Prophete i Pantherwerke”) wyjaśniają, że Biria ze względu na pomoc państwa mogła sprzedawać po cenach, które w normalnych warunkach byłyby nie do utrzymania. Obie firmy są konkurentami Biria, a tym samym pomoc uderza w nie bezpośrednio.

(29)	Grupa Biria jest największym producentem rowerów w Niemczech, a jej produkcja to około 700 000 rowerów rocznie. Przedsiębiorstwa grupy Biria reprezentowane są w dwóch segmentach rynku rowerowego, handlu niebranżowym i branżowym handlu hurtowym.

(30)

Segment niebranżowy obejmuje cały handel detaliczny poprzez większe sieci detaliczne oraz sprzedaż wysyłkową. Rowery w tym segmencie kosztują zazwyczaj od 100 do 199 EUR Według oceny Prophete i Pantherwerke na rynku tym sprzedawanych jest ok. 1,5 mln rowerów, a udział w tym segmencie firmy Biria ze sprzedażą 650 000 rowerów wynosi ok. 50 %.

(31)

Także w branżowym handlu hurtowym grupa Biria według Prophete i Pantherwerke posiada dominującą pozycję. Wolumen handlu w tym segmencie rynku to 150 000 do 200 000 rowerów. W branżowym handlu hurtowym ceny osiągają poziom do 400 EUR. W tym segmencie bezpośrednim konkurentem Biria jest firma Pantherwerke.

(32)

Prophete i Pantherwerke od lat stwierdzają, że oferta cenowa grupy Biria jest ciągle niższa niż ta, którą oferują inni producenci. Różnicy tej nie można wytłumaczyć względami ekonomicznymi, ponieważ grupa Biria ze względu na dominującą pozycję na rynku wprawdzie osiąga wyższą sprzedaż, ale ta jednak nie przekłada się na korzystniejsze warunki. Prophete i Pantherwerke przypuszczają, że ze względu na niskie ceny sprzedaży przez grupę Biria przedsiębiorstwo to w ostatnich latach poniosło znaczne straty.

(33)	W odniesieniu do cichego udziału, Prophete i Pantherwerke podają w wątpliwość, czy prywatny inwestor w obliczu sytuacji ekonomicznej Bike Systems, w jakiej spółka ta się znajdowała w roku 2001, zdecydowałby się na objęcie takiego udziału.

(34)

Przyznanie obu gwarancji na rzecz Sachsen Zweirad GmbH i Biria w latach 2003 i 2004 Prophete i Pantherwerke uważają za niezgodne z przepisami Wspólnoty dotyczącymi pomocy państwa. Prophete i Pantherwerke są zdania, że przedsiębiorstwa będące beneficjentami tej pomocy w momencie jej przyznania znajdowały się w trudnej sytuacji. Nowe przedsiębiorstwo Biria należy traktować jako następcę prawnego obu poprzednich przedsiębiorstw, z których się wywodzi. Bilans otwarcia nowoutworzonego przedsiębiorstwa nie jest miarodajny.

(35)	Przyznanie obu gwarancji naruszyło zasadę jednorazowej pomocy, bowiem działalność gospodarczą przedsiębiorstw grupy Biria można było utrzymać tylko dzięki kolejnemu wsparciu ze strony państwa.

(36)

Nie zastosowano żadnych środków wyrównawczych, które zminimalizowałyby niepożądany wpływ udzielonej pomocy na konkurentów. Zaniechano ograniczenia obecności grupy Biria na rynku. Wprost przeciwnie, koncepcja tej grupy polegała na dalszym rozszerzaniu jej działalności poprzez prowadzenie agresywnej polityki cenowej. Na swojej stronie internetowej Biria zapowiedziała zwiększenie sprzedaży w porównaniu z rokiem 2004 i ogłosiła, że w roku 2005 zamierza sprzedać 850 000 rowerów. Ponadto Prophete i Pantherwerke wskazują na doniesienie prasowe, według którego właściciel Biria AG miał dokonać sprzedaży przedsiębiorstwa na rzecz prywatnego funduszu inwestycyjnego Lone Star.

4.3. Vaterland-Werke GmbH & Co. KG

(37)

Ustosunkowując się do kwestii wszczęcia formalnego postępowania wyjaśniającego, Vaterland-Werke GmbH & Co. KG (Vaterland-Werke) dowodzi, że grupa Biria z roczną produkcją od 700 000 do 800 000 rowerów jest największym producentem w Niemczech. Porównywalną wielkość osiąga tylko firma MIFA Mitteldeutsche Fahrradwerke, której produkcja wynosi 700 000 rowerów rocznie; inni producenci osiągają tylko wielkość produkcji od 400 000 do 250 000 rowerów.

(38)

Zarówno Vaterland-Werke, jak i Biria reprezentowane są w segmencie rynku obejmującym handel niebranżowy, w którym działają także większe sieci detaliczne i duże firmy wysyłkowe. W tym segmencie panuje bardzo ożywiona konkurencja, a Biria jest znana ze swych agresywnych działań konkurencyjnych polegających na stosowaniu cen poniżej kosztów produkcji. Zachowanie takie możliwe jest tylko w przypadku istnienia zewnętrznych źródeł finansowania, a w przypadku Biria jest to pomoc państwa. Zagraża to egzystencji wszystkich mniejszych konkurentów, którzy nie otrzymują takiego wsparcia w postaci pomocy państwa. Szczególnie dotyczy to spółki Vaterland-Werke, a jej wolne zdolności produkcyjne nie mogą zostać wykorzystane przez uzyskiwanie innych zamówień. Ponieważ rynek wykazuje nadmiar zdolności produkcyjnych, każde ich zwiększenie przez jednego producenta za pomocą subwencji ze strony państwa działa na niekorzyść konkurentów.

(39)	Odnośnie do cichego udziału Vaterland-Werke podaje w wątpliwość, czy prywatny inwestor w obliczu sytuacji ekonomicznej Bike Systems, w jakiej spółka ta się znajdowała w roku 2001, zdecydował się na objęcie takiego udziału.

(40)

Przyznanie obu gwarancji na rzecz Sachsen Zweirad GmbH i Biria w latach 2003 i 2004 Vaterland-Werke uważa za niezgodne z przepisami Wspólnoty dotyczącymi pomocy państwa. Przedsiębiorstwa będące beneficjentami tej pomocy w momencie jej przyznania znajdowały się w trudnej sytuacji. Nowe przedsiębiorstwo Biria należy traktować jako następcę prawnego obu poprzednich przedsiębiorstw, z których się wywodzi. Bilans otwarcia nowoutworzonego przedsiębiorstwa nie jest miarodajny.

(41)	Przyznanie obu gwarancji naruszyło zasadę jednorazowej pomocy, bowiem działalność gospodarczą przedsiębiorstw grupy Biria można było utrzymać tylko dzięki kolejnemu wsparciu ze strony państwa.

(42)

Nie zastosowano żadnych środków wyrównawczych, które by zminimalizowały niepożądany wpływ udzielonej pomocy na konkurentów. Zaniechano ograniczenia obecności grupy Biria na rynku. Wprost przeciwnie, koncepcja tej grupy polegała na dalszym rozszerzaniu jej działalności poprzez prowadzenie agresywnej polityki cenowej. Na swojej stronie internetowej Biria zapowiedziała zwiększenie sprzedaży w porównaniu z rokiem 2004 i ogłosiła, że w roku 2005 zamierza sprzedać 850 000 rowerów. Ponadto Vaterland-Werke wskazuje na doniesienie prasowe, według którego właściciel Biria AG miał dokonać sprzedaży przedsiębiorstwa na rzecz prywatnego funduszu inwestycyjnego Lone Star.

V. STANOWISKO NIEMIEC

(43)

Ustosunkowując się do kwestii wszczęcia formalnego postępowania wyjaśniającego, Niemcy reprezentują pogląd, że objęcie cichego udziału przez gbb nastąpiło zgodnie z zasadami rynkowymi. Niemcy zgadzają się z opinią Komisji, że z cichym udziałem związane jest wyższe ryzyko niż w przypadku zwyczajnej pożyczki. Warunki cichego udziału zostały jednakże sformułowane w taki sposób, że zostały dotrzymane postanowienia zawarte w obwieszczeniu Komisji w sprawie metody określania stóp referencyjnych i dyskontowych (5). Zgodnie z tym obwieszczeniem stopa referencyjna stanowi dolny punkt interwencji, który może zostać podniesiony w sytuacjach związanych ze szczególnym ryzykiem. W takich przypadkach premia może stanowić do 400 punktów bazowych lub więcej.

(44)

Wynagrodzenie za wniesienie cichego udziału wynosi według informacji Niemiec 12,25 % (8,75 % wynagrodzenie stałe i 3,5 % wynagrodzenie uzależnione od realizacji zysków). Tak więc wynagrodzenie przewyższa o 600 punktów bazowych stopę referencyjną Komisji, której wartość wynosi 6,33 %. Tym samym gbb uwzględniło fakt, że przedsiębiorstwo znajdowało się w fazie restrukturyzacji, a ryzyko związane z cichym udziałem było wyższe ze względu na reorganizację przedsiębiorstwa oraz brak zabezpieczeń. To dodatkowe ryzyko zostało uwzględnione poprzez zwiększenie narzutu o 200 punktów bazowych.

(45)

Ponadto decyzja o objęciu cichego udziału została podjęta na podstawie prognozy, zgodnie z którą obroty przedsiębiorstwa miały się zwiększyć z 0,89 mln EUR w roku 2001 do 3,38 mln EUR w roku 2003. Niemcy wyciągają z tego wniosek, że uzgodnione wynagrodzenie za cichy udział w wysokości 12,25 % we właściwy sposób uwzględniało ryzyko z nim związane. Niemcy są zdania, iż nie ma znaczenia fakt, że część wynagrodzenia jest zmienna, gdyż jest to przyjęte w przypadku cichych udziałów oraz zgodne z postępowaniem inwestora opierającego swoje działania na zasadach gospodarki rynkowej.

(46)

Odnośnie do gwarancji dla Sachsen Zweirad GmbH Niemcy twierdzą, że w momencie jej przyznawania przedsiębiorstwo nie znajdowało się w trudnej sytuacji oraz że nie wykazywało żadnych cech typowych dla przedsiębiorstwa w trudnej sytuacji wymienionych w wytycznych Wspólnoty. Między innymi przedsiębiorstwo w roku 2003 (do momentu połączenia z przedsiębiorstwem Biria, co miało miejsce w październiku) dysponowało dodatnim kapitałem własnym w wysokości 404 mln EUR oraz wypracowało zysk wynoszący 2,1 mln EUR. Dzięki podjęciu działań konsolidacyjnych i korzystniejszej sytuacji rynkowej sytuacja ekonomiczna przedsiębiorstwa w roku 2003 w porównaniu z latami 2001/2002 uległa poprawie.

(47)

Przedsiębiorstwo miało wprawdzie trudności z utrzymaniem płynności finansowej, ale nie były one „poważne”. Nie istniało niebezpieczeństwo, że prywatne instytucje finansowe nie przedłużą udzielonych kredytów. Również płacenie wysokich odsetek wbrew twierdzeniu Komisji nie prowadziło do problemów z wypłacalnością.

(48)

W odniesieniu do gwarancji dla Biria GmbH (obecnie Biria AG) Niemcy twierdzą, że została ona przyznana w oparciu o nową koncepcję opracowaną przez grupę Biria, która zakładała powiązanie organizacyjne grupy oraz koncentrację zakupów, odpowiedzialności za produkcję oraz dystrybucji w firmie Biria GmbH. Oprócz zapotrzebowania na środki finansowe w celu zwiększenia obrotów koncepcja ta uwzględniała również nowe zasady całościowego finansowania grupy.

(49)

Zdaniem Niemiec Biria GmbH (obecnie Biria AG) w momencie przyznawania gwarancji nie było przedsiębiorstwem znajdującym się w trudnej sytuacji. W związku z tym należy dokonać rozróżnienia między starą a nową firmą Biria AG. Nowe przedsiębiorstwo należałoby zakwalifikować jako znajdujące się w trudnej sytuacji, o ile przejęłoby w spadku trudności starej firmy (o ile ta znajdowałaby się w trudnej sytuacji). Ale w przypadku nowej Biria AG sytuacja taka nie miała miejsca. Nowa Biria AG powstała w wyniku fuzji starej Biria AG z Sachsen Zweirad GmbH. Sachsen Zweirad GmbH, która w żadnej mierze nie znajdowała się w trudnej sytuacji, dominowała pod względem ekonomicznym przy połączeniu przedsiębiorstw. Dlatego też nie można zakładać automatycznie, że nowa Biria AG znajdowała się w trudnej sytuacji. Nawet gdyby sytuacja starej Biria AG była trudna, połączenie z Sachsen Zweirad GmbH spowodowałoby, że nowa Biria AG nie znalazłaby się automatycznie w trudnej sytuacji.

(50)

Ponadto Niemcy wskazały na fakt, iż wycofanie się prywatnych instytucji finansowych z finansowania przedsiębiorstwa polegało na strategicznej reorganizacji banku wynikającej z fuzji. Obie pozostałe instytucje finansowe zakończyły swoje zaangażowanie w tym samym momencie, co bank prywatny. Nie można z tego jednak wyciągać wniosku o utracie zaufania, ponieważ jedna z tych instytucji finansowych nadal współfinansowała dwa pojedyncze projekty.

(51)	Niemcy wskazały na fakt, że połączenie Sachsen Zweirad GmbH z Biria AG nie miało również na celu obejścia przepisów dotyczących pomocy i zakwalifikowania przedsiębiorstwa jako znajdującego się w trudnej sytuacji, natomiast była skutkiem nowej koncepcji grupy.

(52)

Ustosunkowując się do uwag konkurenta, który pragnął pozostać anonimowy, Niemcy wyjaśniają, że nie można porównywać danych liczbowych dotyczących struktury kosztów konkurenta i firmy Biria. Obroty konkurenta wzrosły, natomiast sprzedaż grupy Biria uległa obniżeniu. Równocześnie wskaźnik EBITDA (zysk przedsiębiorstwa przed potrąceniem odsetek od zaciągniętych kredytów, podatków i amortyzacji) u konkurenta uległ równocześnie zmniejszeniu, natomiast w grupie Biria utrzymał się na stałym poziomie. Z powyższego wynika, że to nie Biria sprzedaje po cenach dumpingowych, ale raczej konkurent stosuje bardziej agresywną politykę cenową niż grupa Biria.

(53)

Szkody gospodarcze, jakie rzekomo poniósł konkurent wskutek działań grupy Biria, nie zostały ani poparte faktami, ani przedstawione w sposób, który wskazywałby na ich związek z tą działalnością. Poza tym na rynku, na którym panuje konkurencja, zdarza się, że konkurent oferuje niższe ceny niż inne przedsiębiorstwo.

(54)	W nawiązaniu do wspomnianej przez konkurenta sprzedaży wartości majątkowych grupy Biria grupie Lone Star Niemcy przedstawiły szczegóły dotyczące samego przebiegu sprzedaży oraz uregulowania należności wierzycieli prywatnych i publicznych.

(55)

Ustosunkowując się do uwag Prophete, Pantherwerke oraz Vaterland-Werke Niemcy wskazują na fakt, że rynek rowerów jest podzielony na trzy segmenty, a nie na dwa, jak twierdzą wyżej wspomniane firmy. Te trzy segmenty to handel branżowy, handel wysyłkowy oraz handel w dużych sklepach samoobsługowych. Biria ma silną pozycję w segmencie sprzedaży wysyłkowej, którą jednakże zawdzięcza w mniejszym stopniu agresywnej polityce cenowej, a raczej dostawom just-in-time. Natomiast w segmencie sklepów samoobsługowych wiodącym oferentem jest MIFA AG, a udział Biria w tym segmencie wynosi mniej niż 10 %.

(56)

Niemcy nie zgadzają się z twierdzeniem Vaterland-Werke, iż Biria planuje rozszerzenie działalności handlowej poprzez prowadzenie agresywnej polityki cenowej i powołują się na dane przedłożone już w trakcie postępowania. Niemcy wyjaśniają, że Biria AG w roku 2003 wyprodukowała 670 000 rowerów i od tego momentu jej produkcja maleje.

VI. OCENA

6.1. Beneficjent

(57)

Pomoc została przyznana Sachsen Zweirad GmbH oraz Biria GmbH (obecnie Biria AG), a także Bike Systems, spółce zależnej od Biria GmbH. W dniu 7 listopada 2005 r. Biria AG zbyła większość swych wartości majątkowych na rzecz grupy Lone Star, prywatnego funduszu inwestycyjnego. Komisja stwierdza na podstawie przedłożonych informacji, ze sprzedaż poprzedził nieograniczony, przejrzysty i bezwarunkowy przetarg. Według informacji podanych przez Niemcy wartość sprzedaży składników majątkowych została określona przez biegłego na 10,7 mln EUR. Cena 11,5 mln EUR zapłacona przez grupę Lone Star była więc wyższa od ceny szacunkowej.

(58)

W oparciu o posiadane informacje Komisja dochodzi do wniosku, że brak jest podstaw do twierdzenia, iż grupa Lone Star dzięki udzielonej pomocy została w jakikolwiek sposób uprzywilejowana, a tym tym samym by grupa Lone Star była bezpośrednim lub pośrednim beneficjentem pomocy udzielonej na rzecz Biria GmbH (obecnie Biria AG) i Bike Systems.

6.2. Rzekoma zgodność środka z zasadami rynkowymi

(59)

Zdaniem Niemiec objęcie cichego udziału przez gbb w Bike Systems (środek 1) nastąpiło zgodnie z zasadami rynkowymi. Ryzyko związane z objęciem cichego środka jest porównywalne z pożyczkami obarczonymi najwyższym ryzykiem, a tym samym należy go traktować jak pożyczkę wysokiego ryzyka. W przypadku upadłości lub likwidacji cichy udział jest zwracany dopiero po zaspokojeniu wszystkich innych zobowiązań. Ryzyko związane z cichym udziałem przewyższa tym samym ryzyko, jakim jest obarczona zwykła pożyczka bankowa przeznaczona na inwestycję, która zwykle jest zabezpieczana na warunkach określonych przez bank i znajduje odzwierciedlenie w stopie referencyjnej ustalonej przez Komisję. Wynagrodzenie, jakie zapewnia cichy udział, powinno więc wyraźnie przewyższać stopę referencyjną Komisji.

(60)	Stopa referencyjna Komisji w momencie wnoszenia cichego udziału wynosiła 6,33 %. Cichy udział zapewniał stałe wynagrodzenie w wysokości 8,75 % oraz wynagrodzenie zmienne w wysokości 3,5 %, które zależało od realizacji zysków. Uzgodnione wynagrodzenie przewyższa zatem stopę referencyjną Komisji.

(61)

Jednakże względem firmy Bike Systems wskutek przyjęcia planu naprawczego zamknięte zostało właśnie prowadzone w stosunku do niej postępowanie w sprawie niewypłacalności. Jej widoki na przyszłość były niepewne, ponieważ restrukturyzacji zakładu dokonano tylko w ograniczonym zakresie. Według danych bilansowych za rok 2001 przedsiębiorstwo ponosiło same straty. Kapitał własny był nadal ujemny, chociaż dzięki cichym rezerwom nie spowodowało to upadłości. Bike Systems w tamtym momencie należy w związku z tym uznać za przedsiębiorstwo znajdujące się w trudnej sytuacji.

(62)	Komisja w związku z tym jest zdania, że wynagrodzenie nie było stosowne do ryzyka, zaś wniesienie cichego udziału nie było zgodne z zasadami rynkowymi. Dlatego też udział ten spowodował, że firmie Bike Systems przyznano korzyść, jakiej to przedsiębiorstwo nie uzyskałoby na rynku.

6.3. Pomoc rzekomo zgodna z zatwierdzonym programem pomocy

(63)

Gwarancja dla Sachsen Zweirad GmbH na kredyt operacyjny w wysokości 5,6 mln EUR (środek 2) oraz gwarancja dla Biria GmbH (obecnie Biria AG) na kredyt operacyjny w wysokości 24,875 mln EUR (środek 3) zostały udzielone na podstawie dyrektywy Wolnego Kraju Związkowego Saksonia w sprawie gwarancji. Według tego zatwierdzonego programu pomocy dopuszczalne są gwarancje pożyczek przekraczających kwotę 5 mln DEM (2,6 mln EUR), z przeznaczeniem na finansowanie nowych inwestycji, a także, w wyjątkowych przypadkach, na dodatkowe finansowanie inwestycji i pozyskanie środków obrotowych dla przedsiębiorstw będących w dobrej kondycji. W wyjątkowych przypadkach dopuszczalne jest również finansowanie konsolidacji i restrukturyzacji. Udzielenie dużemu przedsiębiorstwu gwarancji na restrukturyzację podlega jednakże indywidualnemu zgłoszeniu w Komisji.

(64)

Zdaniem Niemiec spełnione zostały warunki pomocy, tak więc gwarancje są zgodne z programem. Niemcy są zdania, że Sachsen Zweirad GmbH i Biria GmbH (obecnie Biria AG) w momencie przyznawania gwarancji nie znajdowały się w trudnej sytuacji. Gwarancji udzielono w celu zabezpieczenia kredytu operacyjnego, co zgodnie z programem pomocy jest dopuszczalne.

(65)

Komisja podaje w wątpliwość zgodność gwarancji z programem pomocy, na podstawie którego rzekomo zostały udzielone. Wbrew twierdzeniu Niemiec Komisja, jak dokładniej wyjaśniono poniżej, wyraża pogląd, że w przypadku Sachsen Zweirad GmbH w momencie przyznawania gwarancji w marcu 2003 r. chodziło o przedsiębiorstwo znajdujące się w trudnej sytuacji; także Biria GmbH w momencie przyznawania gwarancji w grudniu 2003 r. była przedsiębiorstwem w trudnej sytuacji. Udzielenie gwarancji na restrukturyzację przedsiębiorstwa znajdującego się w trudnej sytuacji podlega indywidualnemu zgłoszeniu Komisji.

(66)

Zdaniem Niemiec Sachsen Zweirad GmbH nie wykazywała żadnych typowych cech przedsiębiorstwa znajdującego się w trudnej sytuacji w rozumieniu wytycznych Wspólnoty (6). Komisja wskazuje na fakt, że wymienione w pkt 6 wspólnotowych wytycznych typowe oznaki przedsiębiorstwa znajdującego się w trudnej sytuacji mają wyłącznie służyć jako punkt odniesienia, czy dane przedsiębiorstwo powinno zostać uznane za znajdujące się w trudnej sytuacji, a nie być traktowane jak warunki, które muszą zostać spełnione łącznie. Sachsen Zweirad GmbH w roku 2001 w przypadku wyniku finansowego brutto na działalności gospodarczej wykazała stratę w wysokości 1 274 000 EUR, a w roku 2002 w wysokości 733 000 EUR. Straty te zostały przejęte przez spółkę matkę Biria stosownie do umowy o odprowadzaniu zysku. Obroty w roku 2002 w porównaniu z rokiem 2001 spadły.

(67)

Zgodnie ze sprawozdaniem rocznym z działalności spółka Sachsen Zweirad GmbH zetknęła się również z problemem płynności finansowej. I tak w sprawozdaniu rocznym z działalności przedsiębiorstwa wyraźnie wskazano, że sytuacja związana z płynnością finansową wskutek wysokich kosztów związanych z udzieleniem krótkoterminowych kredytów na zapasy towarów oraz wzrost w obrębie grupy była napięta. Według sprawozdania dalszy byt przedsiębiorstwa można było zapewnić wyłącznie w sytuacji, gdyby banki były skłonne utrzymać istniejące linie kredytowe lub dokonać ich restrukturyzacji.

(68)

Niebezpieczeństwo, że prywatne instytucje finansowe nie przedłużą udzielonych kredytów, zdaniem Niemiec nigdy nie istniało. Nie zmienia to jednak niczego w twierdzeniu, że sytuacja związana z płynnością finansową przedsiębiorstwa była napięta. Według rocznego sprawozdania z działalności w przypadku większości kredytów ich pozostały czas spłaty był krótszy niż pięć lat, co wcale nie jest sytuacją optymalną dla finansowania działalności przedsiębiorstwa i oznacza dla niego zwiększone ryzyko. Krótkoterminowość kredytów prowadziła oprócz tego do konieczności płacenia wysokich odsetek (chociaż w roku 2002 były one trochę niższe niż w 2001), co dodatkowo obciążało płynność finansową przedsiębiorstwa.

(69)

Dlatego Komisja dochodzi do wniosku, że Sachsen Zweirad GmbH w momencie przyznawania gwarancji należy traktować jak przedsiębiorstwo znajdujące się w trudnej sytuacji, zaś gwarancję zgodnie z powyższym jako gwarancję na restrukturyzację. Ponieważ udzielenie dużemu przedsiębiorstwu takiej gwarancji podlega indywidualnemu zgłoszeniu Komisji, nie zostały spełnione warunki zatwierdzonego przez Komisję programu pomocy, na podstawie którego gwarancja ta rzekomo została udzielona, a więc gwarancja tym samym nie podlegała zasadom programu pomocy.

(70)	Biria GmbH (obecnie Biria AG) powstała z mocą z dniem 1 października 2003 w wyniku fuzji Biria AG (starej) ze spółką zależną Sachsen Zweirad GmbH.

(71)

Zdaniem Niemiec Biria GmbH (obecnie Biria AG) należy wyraźnie odróżniać od Biria AG (starej) i od Sachsen Zweirad GmbH, ponieważ wskutek połączenia powstało całkiem nowe przedsiębiorstwo. Dlatego kwestię, czy przedsiębiorstwo to w momencie przyznawania gwarancji w dniu 9 grudnia 2004 r. znajdowało się w trudnej sytuacji, należy oceniać na podstawie bilansu otwarcia nowo powstałego w wyniku fuzji przedsiębiorstwa. Bilans otwarcia pokazuje, że Biria GmbH nie może być uważana za przedsiębiorstwo znajdujące się w trudnej sytuacji.

(72)

Komisja nie podziela tej argumentacji. Nowo powstałe w wyniku połączenia przedsiębiorstwo Biria GmbH nie może być postrzegane w oddzieleniu od wcześniej istniejących przedsiębiorstw Biria AG i Sachsen Zweirad GmbH, ponieważ powstało wskutek ich połączenia. W przeciwnym razie łatwo byłoby obejść zakwalifikowanie przedsiębiorstwa jako znajdującego się w trudnej sytuacji poprzez dokonywanie połączenia podmiotów gospodarczych lub zakładanie nowych przedsiębiorstw. Ówczesna Biria AG w roku 2002 również wykazała straty i miała także problemy z płynnością finansową, podobnie jak Sachsen Zweirad GmbH. Biria GmbH przejęła wszystkie długi i zobowiązania firmy Biria AG (starej) i Sachsen Zweirad GmbH. Biria GmbH posiada ponadto te same składniki majątkowe i prowadzi taką samą działalność, jak Biria AG (stara) i Sachsen Zweirad GmbH. Dlatego Komisja jest zdania, że Biria GmbH przejęła trudną sytuację firm Biria AG (starej) i Sachsen Zweirad GmbH.

(73)

Sachsen Zweirad GmbH według opinii Niemiec przy dokonywaniu połączenia była firmą dominującą pod względem gospodarczym. Sachsen Zweirad GmbH nie znajdowała się w trudnej sytuacji, dlatego nie należy automatycznie zakładać, że nowa firma Biria AG przeżywała trudności. Wbrew twierdzeniu Niemiec, Komisja jest całkowicie przekonana, że Sachsen Zweirad GmbH była przedsiębiorstwem znajdującym się w trudnej sytuacji. Nowa Biria GmbH „odziedziczyła” zatem również trudną sytuację Sachsen Zweirad GmbH.

(74)

Zgodnie ze sprawozdaniem rocznym z działalności za rok 2003 w roku 2003 kontynuowana była restrukturyzacja i reorganizacja grupy Biria. Proces ten rozpoczął się już w roku 2002 i uwzględniał nowy tryb finansowania grupy. Na podstawie gwarancji udzielonej przez kraj związkowy Saksonia dla pożyczki w wysokości 24,875 mln EUR grupa Biria opracowała nową koncepcję krótkoterminowego finansowania swojej działalności. Nowa koncepcja finansowania przewidywała również znaczące dostosowanie stóp procentowych, a tym samym obniżenie wysokiego obciążenia odsetkami.

(75)

Równocześnie dokonano reorganizacji grupy banków: trzy banki wyraziły gotowość zrzeczenia się należności w wysokości 8 567 000 EUR – to wydaje się być znacznie więcej niż 50 % ich należności – w zamian za niezwłoczną spłatę należności pozostałych. Zatem pożyczka, która jest pokryta gwarancją w wysokości 80 % środka 3, składa się z 8 mln EUR na kredyt operacyjny, 7,45 mln EUR stanowiących krótkoterminową linię kredytową na rachunku bieżącym oraz z kwoty 9,425 mln EUR przeznaczonej na sezonową linię kredytową.

(76)

Biria GmbH (obecnie Biria AG) miała w momencie przyznawania gwarancji poważne problemy z płynnością finansową i w związku z tym była przedsiębiorstwem znajdującym się w trudnej sytuacji. Ocena ta jest oparta na fakcie, że trzy banki wycofały się z finansowania działalności Biria, a nawet były skłonne zrzec się większości swoich należności, o ile pozostała część należności zostanie niezwłocznie wykupiona. Wynika z tego, że banki miały poważne wątpliwości, czy firma Biria jest w stanie obsługiwać swoje długi i czy należy ją traktować jak przedsiębiorstwo rentowne.

(77)

Niemcy w odpowiedzi stwierdzają, że banki wycofały się z finansowania wyłącznie z powodu nowego ukierunkowania swojej strategii handlowej. Komisja stwierdza, że banki zrezygnowały prawdopodobnie z około 50 % niespłaconych wierzytelności. Już sam ten fakt, nawet jeśli banki wycofały się z finansowania w związku ze swoją nową strategią działalności, świadczy o tym, że banki uważały pełny zwrot udzielonych pożyczek za bardzo mało prawdopodobny.

(78)

Dlatego Komisja dochodzi do wniosku, że Biria GmbH w momencie przyznawania gwarancji należy traktować jak przedsiębiorstwo znajdujące się w trudnej sytuacji, zaś gwarancje zgodnie z tym jako gwarancje na restrukturyzację. Ponieważ udzielenie dużemu przedsiębiorstwu takiej gwarancji podlega indywidualnemu zgłoszeniu Komisji, nie zostały spełnione warunki zatwierdzonego przez Komisję programu pomocy, na podstawie którego gwarancja ta rzekomo została udzielona, a więc gwarancja tym samym nie podpada pod zasady programu pomocy.

6.4. Pomoc państwa w rozumieniu art. 87 ust. 1 Traktatu WE

(79)

Według art. 87 Traktatu WE wszelka pomoc przyznawana przez państwo członkowskie lub przy użyciu zasobów państwowych w jakiejkolwiek formie, która zakłóca lub grozi zakłóceniem konkurencji poprzez sprzyjanie niektórym przedsiębiorstwom lub produkcji niektórych towarów, jest niezgodna ze wspólnym rynkiem w zakresie, w jakim wpływa na wymianę handlową między państwami członkowskimi. Zgodnie ze stałym orzecznictwem sądów Wspólnoty Europejskiej kryterium wpływania na wymianę handlową jest spełnione, o ile uprzywilejowane przedsiębiorstwo wykonuje działalność gospodarczą stanowiącą przedmiot handlu między państwami członkowskimi.

(80)

Cichy udział (środek 1) został wniesiony przez gbb. Według informacji udzielonych przez Niemcy udziały zostały nabyte w ramach własnego programu gbb, a więc nie obejmował on państwowych środków wsparcia. Komisja stwierdza jednakże, że gbb w momencie nabycia udziałów była w pełni kontrolowana przez Deutsche Ausgleichsbank, państwowy niemiecki bank dotujący, będący instytucją prawa publicznego, którego zadaniem jest wspieranie gospodarki niemieckiej w interesie publicznym. Ponadto gbb otrzymuje zlecenia dotyczące udzielania wsparcia. Tak więc gbb był np. odpowiedzialny za Fundusz Konsolidacji i Rozwoju Niemiec Wschodnich, którego zadanie polegało na zapewnianiu kapitału własnego dla małych i średnich przedsiębiorstw w Niemczech Wschodnich w celu wzmocnienia ich wyposażenia w kapitał własny. Dlatego Komisja uważa, że środek ten należy przypisać państwu. Jak wyjaśniono w motywach 59–62, dzięki temu środkowi również spółce Bike Systems przyznana została korzyść, jakiej przedsiębiorstwo to nie uzyskałoby to na rynku.

(81)

Środki 2 i 3 wymienione jako gwarancje zostały udzielone przez kraj związkowy Saksonia, a tym samym udzielono ich ze środków państwowych, stąd należy je przypisać państwu. Gwarancje te stanowią korzyść dla Sachsen Zweirad GmbH i Biria GmbH (obecnie Biria AG), bowiem oba te przedsiębiorstwa na rynku nie uzyskałyby tych gwarancji na takich samych warunkach.

(82)

Zarówno Bike Systems, jak i Sachsen Zweirad GmbH i Biria GmbH zajmują się produkcją rowerów. Ponieważ produkt ten stanowi przedmiot handlu transgranicznego, środki grożą zakłóceniem konkurencji i wpływają na handel między państwami członkowskimi. Z tego powodu Komisja dochodzi do wniosku, iż cichy udział oraz obie gwarancje stanowią pomoc państwa w rozumieniu art. 87 ust. 1 Traktatu WE, zaś obie gwarancje zostały udzielone niezgodnie z zatwierdzonym programem pomocy. Środki 1, 2 i 3 stanowią zatem nową pomoc i jako takie należy je odpowiednio ocenić.

(83)

Element pomocy w przypadku cichego udziału zdaniem Komisji wynika z różnicy pomiędzy wynagrodzeniem, jakie Bike Systems musiałaby zapłacić za cichy udział na wolnym rynku, a rzeczywiście zapłaconym wynagrodzeniem. Ponieważ Bike Systems w momencie wniesienia cichego udziału znajdowała się w trudnej sytuacji, a związane z nim ryzyko było wysokie, element pomocy może sięgać nawet 100 % cichego udziału, ponieważ żaden inwestor działający na zasadach gospodarki rynkowej nie zdecydowałby się na wniesienie takiego wkładu (por. pkt 3.2 obwieszczenia Komisji w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE do pomocy państwowej w formie gwarancji (7)).

(84)

Według obwieszczenia Komisji w sprawie metody określania stóp referencyjnych i dyskontowych (8) stopy odniesienia powinny odzwierciedlać średni poziom stóp procentowych stosowany w różnych państwach członkowskich dla kredytów średnio- i długoterminowych, zabezpieczonych w sposób normalny. Ustalona w ten sposób stopa odniesienia stanowi dolny punkt interwencji, który może zostać podniesiony w sytuacjach obarczonych szczególnym ryzykiem (np. w przypadku przedsiębiorstwa znajdującego się w trudnej sytuacji, lub gdy nie zostało zapewnione zabezpieczenie normalnie wymagane przez banki). W takich przypadkach premia może stanowić do 400 punktów bazowych lub więcej. Cichy udział nie jest pożyczką, ale może być porównywany z pożyczkami obarczonymi szczególnym ryzykiem, ponieważ w przypadku upadłości jest wierzytelnością niższego rzędu po wszystkich innych wierzytelnościach, wliczając w to pożyczki mające dalszą kolejność spłaty.

(85)

Jak już wyjaśniono w motywie 61, sytuacja firmy Bike Systems, w stosunku do której właśnie zamknięte zostało postępowanie upadłościowe, musi być uważana za niepewną. Jej prognozy na przyszłość były wątpliwe, ponieważ restrukturyzacja nastąpiła tylko w ograniczonym zakresie. Zgodnie z motywem 61 przedsiębiorstwo to należy traktować jako znajdujące się w trudnej sytuacji. Poza tym na cichy udział nie udzielono żadnych zabezpieczeń, co zwiększa ryzyko nieściągalności wierzytelności. Dodatkowo oprócz braku zabezpieczeń cichy udział w przypadku upadłości jest w stosunku do innych pożyczek wypłacany w dalszej kolejności, co dodatkowo zwiększa ryzyko nieściągalności wierzytelności.

(86)

Dlatego Komisja w tym przypadku jest zdania, że Bike Systems będąca przedsiębiorstwem znajdującym się w trudnej sytuacji, powinna zapłacić odsetki równe przynajmniej stopie procentowej plus premia wynosząca 400 punktów bazowych jako przedsiębiorstwo znajdujące się w trudnej sytuacji oraz kolejny narzut wynoszący 400 punktów bazowych z powodu braku zabezpieczeń. Ponadto Komisja uważa za odpowiedni narzut wynoszący kolejne 200 punktów bazowych za dalszą kolejność spłaty cichego udziału w przypadku upadłości. Jest to zgodne z informacjami zawartymi w obwieszczeniu Komisji w sprawie metody określania stóp referencyjnych i dyskontowych, zgodnie z którymi w przypadkach szczególnego ryzyka, jak np. w przypadku przedsiębiorstw znajdujących się w trudnej sytuacji lub w razie braku zabezpieczeń normalnie wymaganych przez banki, premia może stanowić 400 punktów bazowych lub więcej. Element pomocy odpowiada zatem różnicy pomiędzy stopą odniesienia po doliczeniu 1 000 punktów bazowych a rzeczywistym wynagrodzeniem z tytułu cichego udziału.

(87)

Przy obliczaniu elementu pomocy wynagrodzenie zmienne w wysokości 3,5 % można uwzględnić tylko częściowo, ponieważ było ono uzależnione od zysku. Sytuacja przedsiębiorstwa była jednak zła, a widoki na osiągnięcie zysku niepewne. Z tego powodu Komisja uważa za uzasadnione, żeby wynagrodzenie zmienne uwzględnić tylko w połowie, tzn. w wysokości 1,75 %. Dlatego jako wynagrodzenie rzeczywiste, które należy wziąć pod uwagę przy obliczaniu elementu pomocy, powinno się uwzględnić stałą stopę wynoszącą 8,75 % oraz połowę wynagrodzenia zmiennego wynoszącego 3,5 %, co łącznie daje 10,5 %. Element pomocy odpowiada w związku z tym różnicy pomiędzy stopą odniesienia po doliczeniu 1 000 punktów bazowych, a wynagrodzeniem w wysokości 10,5 %.

(88)

Dzięki gwarancjom wymienionym jako środek 1 i 2, Sachsen Zweirad GmbH i Biria GmbH mogły uzyskać dla swoich pożyczek korzystniejsze warunki finansowe niż te, które uzyskuje się zwykle na rynkach finansowych. Element pomocy w przypadku gwarancji dla środka 2 oraz gwarancji dla środka 3 odpowiada różnicy pomiędzy oprocentowaniem, które Sachsen Zweirad GmbH i Biria GmbH musiałyby zapłacić za pożyczki udzielone na warunkach rynkowych (tzn. bez gwarancji), a oprocentowaniem, z jakim objęta poręczeniem pożyczka rzeczywiście została udzielona. Różnica ta mogła być równa premii, jakiej działający na zasadach rynkowych poręczyciel żądałby za udzielenie gwarancji. Ponieważ Sachsen Zweirad GmbH i Biria GmbH w momencie przyznawania im pożyczek znajdowały się w trudnej sytuacji, element pomocy mógł wynieść do 100 % gwarancji, bowiem żaden kredytodawca w ogóle nie udzieliłby im pożyczek bez poręczeń (9).

(89)

Według obwieszczenia Komisji w sprawie metody określania stóp referencyjnych i dyskontowych (10) stopy odniesienia powinny odzwierciedlać średni poziom stóp procentowych stosowany w różnych państwach członkowskich dla kredytów średnio- i długoterminowych, zabezpieczonych w sposób normalny. Ustalona w ten sposób stopa odniesienia – jak czytamy dalej – stanowi dolny punkt interwencji, który może zostać podniesiony w sytuacjach związanych ze szczególnym ryzykiem (np. w przypadku przedsiębiorstwa znajdującego się w trudnej sytuacji lub jeżeli nie zostało zapewnione zabezpieczenie normalnie wymagane przez banki). W takich przypadkach premia może stanowić do 400 punktów bazowych lub więcej.

(90)

Jak już wyjaśniono w motywach 66–79, w przypadku Sachsen Zweirad GmbH i Biria GmbH w momencie udzielania gwarancji chodziło o przedsiębiorstwa znajdujące się w trudnej sytuacji. Z udzieleniem pożyczki i gwarancji dla firmy Sachsen Zweirad GmbH ze względu na zaoferowanie szczególnie skromnych zabezpieczeń związane było dodatkowe ryzyko. Gwarancja dla pożyczki na rzecz Sachsen Zweirad GmbH była zabezpieczona jedynie solidarnym poręczeniem przedsiębiorstw należących do grupy. Ekonomiczna wartość takich solidarnych gwarancji bardzo niska.

(91)

Dlatego Komisja wyraża pogląd, że Sachsen Zweirad GmbH w tym przypadku bez gwarancji musiałaby zapłacić wynagrodzenie przynajmniej w wysokości stopy odniesienia plus premia wynosząca 400 punktów bazowych jako przedsiębiorstwo znajdujące się w trudnej sytuacji, oraz kolejny narzut wynoszący 400 punktów bazowych z powodu bardzo niskich zabezpieczeń. Element pomocy odpowiada zatem różnicy pomiędzy stopą odniesienia po doliczeniu 800 punktów bazowych a rzeczywistym oprocentowaniem, z którym gwarantowana pożyczka została udzielona.

(92)

Odnośnie do pożyczki i gwarancji dla Biria GmbH, zabezpieczenia miały w tym przypadku wyższą wartość ekonomiczną od zabezpieczeń udzielonych Sachsen Zweirad GmbH. Mimo to zabezpieczenia te były nadal mniejsze niż zabezpieczenia normalnie wymagane. Gwarancja dla Biria GmbH jest zabezpieczona ustanowieniem długu gruntowego z pierwszeństwem zaspokojenia na majątku Bike Systems GmbH w wysokości 15 mln EUR. Jednakże ten dług gruntowy ma dalszą kolejność zaspokojenia po innej pożyczce wynoszącej 2 mln EUR. Dług gruntowy z pierwszeństwem zaspokojenia pokrywał zatem jedynie niewiele ponad 50 % całej kwoty pożyczek. Kolejne zabezpieczenia – długi gruntowe, cesje wierzytelności, przeniesienie w celu zabezpieczenia własności towarów znajdujących się w posiadaniu przedsiębiorstw grupy oraz gwarancja solidarna właściciela Biria GmbH – miały niższą wartość ekonomiczną.

(93)

W związku z powyższym Komisja jest zdania, że Biria GmbH w tym przypadku musiałaby zapłacić wynagrodzenie przynajmniej w wysokości stopy odniesienia plus premia wynosząca 400 punktów bazowych jako przedsiębiorstwo znajdujące się w trudnej sytuacji oraz kolejny narzut wynoszący 300 punktów bazowych z powodu niskich zabezpieczeń (w porównaniu do narzutu wynoszącego 400 punktów bazowych za gwarancję dla Sachsen Zweirad GmbH z powodu bardzo niskich zabezpieczeń). Element pomocy odpowiada zatem różnicy pomiędzy stopą odniesienia po doliczeniu 700 punktów bazowych a rzeczywistym oprocentowaniem, z którym gwarantowana pożyczka została udzielona.

6.5. Wyłączenia na podstawie art. 87 ust. 2 i 3 Traktatu WE

(94)	Artykuł 87 ust. 2 i 3 Traktatu WE przewidują wyjątki od ogólnego zakazu pomocy wyrażonego w ust. 1 tego artykułu.

(95)

Wyłączenia przewidziane w art. 87 ust. 2 Traktatu WE nie mają w tym przypadku zastosowania, bowiem środki pomocy ani nie mają charakteru socjalnego, ani nie zostały przyznane indywidualnym konsumentom; nie mają na celu naprawienia szkód spowodowanych klęskami żywiołowymi lub innymi zdarzeniami nadzwyczajnymi ani nie zostały przyznane gospodarce niektórych regionów Republiki Federalnej Niemiec dotkniętych podziałem Niemiec.

(96)

Również postanowienia dotyczące wyłączeń zawarte w art. 87 ust. 3 lit. b) i lit. d) Traktatu WE nie mają tutaj zastosowania. Dotyczą one pomocy przeznaczonej na wspieranie realizacji ważnych projektów stanowiących przedmiot wspólnego zainteresowania lub na wspieranie kultury i zachowanie dziedzictwa kulturowego.

(97)	Tym samym pozostają jeszcze tylko postanowienia dotyczące wyłączeń ujęte w art. 87 ust. 3 lit. a) i lit. c) Traktatu WE oraz w opartych na nich postanowieniach wytycznych Wspólnoty.

(98)

Na wstępie Komisja stwierdza, że Bike Systems zgodnie z art. 87 ust. 3 lit. a) Traktatu WE ma swą siedzibę w regionie objętym pomocą kwalifikującym się do pomocy regionalnej. Jednakże Niemcy mimo wątpliwości wyrażonych przez Komisję podczas wszczęcia formalnego postępowania wyjaśniającego nie dostarczyły żadnych informacji, że spełnione są warunki udzielania pomocy regionalnej określone w wytycznych w sprawie krajowej pomocy regionalnej (11).

(99)

Kolejne postanowienia dotyczące wyłączeń zawarte są w wytycznych Wspólnoty. Ponieważ pomoc została udzielona w marcu 2001 r., zastosowanie miały wytyczne Wspólnoty z dnia 9 października 1999 (12). Komisja nie posiada żadnych informacji, że pomoc udzielona na podstawie wytycznych Wspólnoty może zostać uznana za zgodną z Traktatem WE. Udzielenie pomocy na restrukturyzację w wytycznych Wspólnoty uzależnione jest od przeprowadzenia skutecznego planu restrukturyzacji, przy czym należy unikać niepożądanych zakłóceń konkurencji, a pomoc powinna być ograniczona do ścisłego minimum. Niemcy, mimo wątpliwości wyrażonych przez Komisję podczas wszczęcia formalnego postępowania wyjaśniającego, nie dostarczyły żadnych informacji, według których warunki te zostały spełnione. W związku z tym Komisja dochodzi do wniosku, że nie zostały spełnione warunki zawarte w wytycznych Wspólnoty.

(100)

Poza tym w odniesieniu do środka nie mają zastosowania żadne z pozostałych wytycznych Wspólnoty i rozporządzeń w sprawie pomocy m.in. w zakresie badań i rozwoju, środowiska, małych i średnich przedsiębiorstw, zatrudnienia i wykształcenia lub kapitału podwyższonego ryzyka. Ponieważ środek nie jest przeznaczony na żaden cel pozostający we wspólnym interesie, stanowi on pomoc dla przedsiębiorstwa niezgodną z postanowieniami Traktatu WE.

(101)

Komisja stwierdza, że Sachsen Zweirad GmbH i Biria GmbH zgodnie z art. 87 ust. 3 lit. a) Traktatu WE mają siedziby w regionie objętym pomocą. Jednakże postanowienia dotyczące wyłączeń zawarte w art. 87 ust. 3 lit. c) Traktatu WE nie mają tu zastosowania, ponieważ Sachsen Zweirad GmbH i Biria GmbH były przedsiębiorstwami znajdującymi się w trudnej sytuacji, a środki pomocowe nie były skierowane na rozwój gospodarczy określonego regionu.

(102)

Komisja dochodzi do wniosku, że zastosowanie mogłyby tu mieć tylko wytyczne Wspólnoty dotyczące pomocy państwa na rzecz wspomagania i restrukturyzacji przedsiębiorstw znajdujących się w trudnej sytuacji. Ponieważ pomoc została przyznana w marcu i grudniu, zastosowanie mają wytyczne Wspólnoty z dnia 9 października 1999 r. (13).

(103)

Udzielenie pomocy jest uzależnione od realizacji planu restrukturyzacji, którego czas trwania powinien być w miarę możliwości jak najkrótszy i który powinien umożliwić długotrwałe przywrócenie dobrej kondycji przedsiębiorstwa w dłuższej perspektywie czasowej, w oparciu o realistyczne wytyczne dotyczące warunków przyszłej działalności. Jednakże Niemcy, mimo wątpliwości wyrażonych przez Komisję podczas wszczęcia formalnego postępowania wyjaśniającego, nie dostarczyły żadnych informacji, według których gwarancje zostały udzielone na podstawie skutecznego planu restrukturyzacji, który przywróciłby dobrą kondycję grupy.

(104)

Ponadto powinny zostać podjęte kroki na rzecz złagodzenia, w zakresie, w jakim jest to możliwe, skutków pomocy niekorzystnych dla konkurentów. Zwykle oznacza to ograniczenie obecności przedsiębiorstwa na jego rynku lub rynkach po zakończeniu fazy restrukturyzacji. Komisja nie posiada informacji na temat odnośnego rynku i udziału grupy Biria w odnośnym rynku. Również brak jest informacji na temat jakichkolwiek działań wyrównawczych w celu ograniczenia obecności przedsiębiorstwa na rynku. Raczej wydaje się, że grupa Biria poprzez przejęcie Checker Pig i Bike Systems w roku 2001 rozszerzyła swą działalność.

(105)

Kwota i natężenie pomocy powinny być ograniczone do ścisłego minimum niezbędnego do umożliwienia restrukturyzacji w zależności od środków finansowych będących w dyspozycji przedsiębiorstwa i jego akcjonariuszy. Ponadto korzystający z pomocy powinien przyczynić się znacząco do planu restrukturyzacji na zasadzie wyłożenia własnych środków lub poprzez finansowanie zewnętrzne. Ponieważ pomoc nie została przyznana na podstawie planu restrukturyzacji, Komisja nie posiada żadnych informacji na temat wkładu korzystającego z pomocy, ani o tym, czy pomoc była ograniczona do niezbędnego minimum.

(106)

Zgodnie z wytycznymi Wspólnoty pomoc na rzecz restrukturyzacji powinna być udzielana tylko jeden raz. Jeżeli przedsiębiorstwo w przeszłości otrzymało już pomoc na restrukturyzację i znajduje się w fazie restrukturyzacji krócej niż 10 lat, Komisja z reguły wyraża zgodę na udzielenie kolejnej pomocy na rzecz restrukturyzacji tylko w przypadku zaistnienia nadzwyczajnych i niedających się przewidzieć okoliczności.

(107)

Sachsen Zweirad GmbH w kwietniu 1996 r. i w marcu 1998 r. otrzymała pomoc na rzecz restrukturyzacji na podstawie zatwierdzonego programu pomocy w postaci objęcia udziału przez publiczny fundusz inwestycyjny w wysokości 1 278 200 EUR Ponieważ od zakończenia fazy restrukturyzacji w stosunku do Sachsen Zweirad GmbH upłynęło mniej niż 10 lat, a Komisji nie są znane jakiekolwiek nadzwyczajne i nie dające się przewidzieć okoliczności, przy przyznawaniu obu gwarancji nie została dotrzymana zasada jednorazowej pomocy.

(108)

W związku z powyższym Komisja dochodzi do wniosku, że warunki wytycznych Wspólnoty nie zostały spełnione.

(109)

Ponadto w odniesieniu do środków 2 i 3 nie mają zastosowania żadne z pozostałych wytycznych Wspólnoty i rozporządzeń w sprawie pomocy m.in. w zakresie badań i rozwoju, środowiska, małych i średnich przedsiębiorstw, zatrudnienia i wykształcenia lub kapitału podwyższonego ryzyka. Ponieważ środek nie jest przeznaczony na żaden cel pozostający we wspólnym interesie, stanowi on pomoc dla przedsiębiorstwa niezgodną z postanowieniami Traktatu WE.

VII. WNIOSKI KOŃCOWE

(110)

Dlatego Komisja dochodzi do wniosku, że udział gbb w Bike Systems w wysokości 2 070 732 EUR, 80 % gwarancji na pożyczkę dla Sachsen Zweirad GmbH w wysokości 5,6 mln EUR oraz 80 % gwarancji na pożyczkę dla Biria GmbH (obecnie Biria AG) w wysokości 24 875 000 EUR stanowią pomoc państwa i nie spełniają warunków koniecznych do uznania ich za zgodne ze wspólnym rynkiem,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Pomoc państwa udzielona przez Niemcy firmom Bike Systems GmbH & Co. Thüringer Zweiradwerk KG, Sachsen Zweirad GmbH i Biria GmbH (obecnie Biria AG) nie jest zgodna ze wspólnym rynkiem. Pomoc ta obejmowała następujące środki:

środek 1: Cichy udział w Bike Systems GmbH & Co. Thüringer Zweiradwerk KG w wysokości 2 070 732 EUR. Element pomocy odpowiada różnicy pomiędzy stopą odniesienia po doliczeniu 1 000 punktów bazowych a rzeczywistym wynagrodzeniem z tytułu cichego udziału (oprocentowanie stałe plus 50 % wynagrodzenia zmiennego);

b)	środek 2: gwarancja w wysokości 4 480 000 EUR na rzecz Sachsen Zweirad GmbH. Element pomocy odpowiada zatem różnicy pomiędzy stopą odniesienia po doliczeniu 800 punktów bazowych a rzeczywistym oprocentowaniem, za które gwarantowana pożyczka została udzielona;

c)	środek 3: gwarancja w wysokości 19 900 000 EUR na rzecz Biria GmbH (obecnie Biria AG). Element pomocy odpowiada zatem różnicy pomiędzy stopą odniesienia z doliczeniem 700 punktów bazowych a rzeczywistym oprocentowaniem, za które gwarantowana pożyczka została udzielona.

Artykuł 2

1. Niemcy podejmą wszelkie konieczne kroki w celu odzyskania od beneficjenta pomocy wymienionej w art. 1, udzielonej niezgodnie z prawem.

2. Cichy udział oraz gwarancja dla Biria GmbH (obecnie Biria AG) zostaną zakończone w ciągu dwóch miesięcy od ogłoszenia niniejszej decyzji.

3. Odzyskanie udzielonej pomocy odbędzie się niezwłocznie zgodnie z krajowymi procedurami, o ile umożliwiają one natychmiastowe, faktyczne wykonanie decyzji.

4. Pomoc podlegająca zwrotowi obejmuje odsetki od chwili, w której niezgodna z prawem pomoc została oddana do dyspozycji beneficjentów do chwili jej faktycznego zwrotu.

5. Odsetki zostaną naliczone w oparciu o rozdział V rozporządzenia Komisji (WE) nr 794/2004 (14).

Artykuł 3

W terminie dwóch miesięcy od daty ogłoszenia niniejszej decyzji Niemcy poinformują Komisję o krokach podjętych lub planowanych w celu wykonania decyzji. Należy się przy tym posłużyć zamieszczonym w załączeniu kwestionariuszem. W tym samym terminie Niemcy przedłożą wszelkie dokumenty potwierdzające wszczęcie postępowań przeciwko beneficjentom o odzyskanie udzielonej niezgodnej z prawem pomocy.

Artykuł 4

Niniejsza decyzja skierowana jest do Republiki Federalnej Niemiec.

Sporządzono w Brukseli, dnia 24 stycznia 2007 r.

W imieniu Komisji

Neelie KROES

Członek Komisji

(1) Dz.U. C 2 z 5.1.2006, str. 14.

(2) Patrz: przypis 1.

(3) M 73/1993 Bürgschaftsrichtlinie des Freistaats Sachsen, SG(93) D/9273 z 7.6.1993.

(4) Dz.U. C 288 z 9.10.1999, str. 2.

(5) Dz.U. C 273 z 9.9.1997, str. 3.

(6) Patrz: przypis 4.

(7) Dz.U. C 71 z 11.3.2000, str. 14.

(8) Patrz: przypis 5.

(9) Patrz: przypis 7.

(10) Patrz: przypis 5.

(11) Dz.U. C 74 z 10.3.1998, str. 9.

(12) Patrz: przypis 4.

(13) Patrz: przypis 4.

(14) Dz.U. L 140 z 30.4.2004, str. 1.

ZAŁĄCZNIK

Informacje dotyczące wykonania decyzji Komisji C(2007) 130

1. Obliczenie kwoty, którą należy odzyskać

1.1. Proszę podać następujące szczegółowe dane dotyczące wysokości kwoty pomocy udzielonej beneficjentowi niezgodnie z prawem.

Data wypłaty (1)	Kwota pomocy (2)	Waluta	Beneficjent

Uwagi:

1.2. Proszę szczegółowo wyjaśnić, jak obliczane są odsetki, które należy zapłacić od pomocy podlegającej zwrotowi.

2. Kroki podjęte lub planowane w celu odzyskania pomocy

2.1. Proszę podać szczegóły dotyczące planowanych lub już podjętych kroków w celu bezpośredniego i skutecznego odzyskania pomocy. Proszę również wyjaśnić, jakie alternatywne środki istnieją w prawie krajowym w celu odzyskania pomocy. Proszę podać podstawę prawną dla wszczętych/planowanych działań.

2.2. Proszę podać termin, do którego pomoc przypuszczalnie zostanie w całości zwrócona.

3. Pomoc już odzyskana

3.1. Proszę podać następujące szczegóły dotyczące kwot pomocy, które już zostały odzyskane od beneficjenta:

Data (3)	Kwota zwrócona	Waluta	Beneficjent

3.2. Proszę załączyć dowody na dokonanie zwrotu kwot wymienionych w tabeli w pkt 3.1.

(1) Data przekazania pomocy lub poszczególnych rat pomocy do dyspozycji beneficjenta (jeżeli środek składa się z kilku rat i wynagrodzeń, należy korzystać z osobnych wierszy).

(2) Kwota pomocy udzielonej beneficjentowi (ekwiwalent pomocy brutto).

(3) Data zwrotu pomocy.

13.7.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 183/41

DECYZJA KOMISJI

z dnia 7 lutego 2007 r.

w sprawie programu pomocy, jaki Włochy zamierzają wprowadzić na mocy ustawy Regionu Sycylii nr 17/2004 (art. 60), N. C 34/2005 (ex N 113/2005)

(notyfikowana jako dokument nr C(2007) 284)

(Jedynie tekst w języku włoskim jest autentyczny)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

(2007/493/WE)

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 88 ust. 2 akapit pierwszy,

uwzględniając Porozumienie o Europejskim Obszarze Gospodarczym, w szczególności jego art. 62 ust. 1 lit. a),

po wezwaniu zainteresowanych stron do przedstawienia uwag zgodnie z przywołanymi artykułami (1) i uwzględniając przekazane uwagi,

a także mając na uwadze, co następuje:

I. PROCEDURA

(1)	Pismem z dnia 9 marca 2005 r., zgodnie z art. 88 ust. 3 Traktatu WE, władze włoskie powiadomiły Komisję o środku pomocy, przewidzianym w art. 60 ustawy regionalnej nr 17/2004 wprowadzającym przepisy programowe i finansowe na rok 2005.

(2)	W pismach z dnia 29 marca 2005 r. i 10 czerwca 2005 r. Komisja poprosiła o dodatkowe informacje na temat zgłoszonego środka.

(3)	Władze włoskie odpowiedziały pismem z dnia 18 maja 2005 r. – po otrzymaniu ponaglenia od Komisji z dnia 27 kwietnia 2005 r. – oraz pismami z dnia 12 lipca 2005 r. i z dnia 14 lipca 2005 r.

(4)	W piśmie z dnia 21 września 2005 r. Komisja poinformowała władze włoskie o decyzji o wszczęciu postępowania, o którym mowa w art. 88 ust. 2 Traktatu WE, w sprawie wymienionego środka.

(5)	Decyzja Komisji o wszczęciu postępowania została opublikowana w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (2). Komisja wezwała zainteresowane strony do przedstawienia uwag dotyczących programu pomocy.

(6)	Komisja nie otrzymała żadnych uwag.

(7)

W piśmie z dnia 10 listopada 2005 r., zarejestrowanym w Komisji w dniu 15 listopada 2005 r., władze włoskie złożyły wniosek o zawieszenie postępowania do czasu wydania przez Trybunał Sprawiedliwości wyroku w sprawie C-475/2003 dotyczącej zgodności podatku regionalnego od działalności produkcyjnej (IRAP) z art. 33 ust. 1 szóstej dyrektywy nr 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (3). Wniosek został ostatecznie potwierdzony pismem z dnia 2 sierpnia 2006 r. wydanym w odpowiedzi na wniosek z dnia 11 lipca 2006 r. Dnia 3 października 2006 r. Trybunał uznał, że podatek IRAP jest zgodny z treścią art. 33 ust. 1 dyrektywy nr 77/388/EWG (4).

(8)

Pismem z dnia 8 maja 2006 r., zarejestrowanym w Komisji w dniu 11 maja 2006 r., władze włoskie powiadomiły Komisję o wprowadzeniu poprawki do art. 60 ustawy regionalnej nr 17/2004, oświadczając, że omawiany środek pomocy podlega rozporządzeniu Komisji (WE) nr 69/2001 dnia 12 stycznia 2001 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy w ramach zasady de minimis (5) nie tylko do czasu zatwierdzenia programu przez Komisję, ale również „w przypadku podjęcia przez Komisję negatywnej decyzji”.

II. OPIS ŚRODKÓW POMOCY

II.1. Cel zastosowania środków

(9)

Według władz włoskich celem środka pomocy jest zachęcanie do tworzenia nowych przedsiębiorstw i zmniejszenie różnic pomiędzy przedsiębiorstwami działającymi na Sycylii a przedsiębiorstwami usytuowanymi w innych regionach Włoch, w których poziom życia jest nienormalnie niski lub w których istnieje poważny stan niedostatecznego zatrudnienia w myśl art. 87 ust. 3 lit. a) Traktatu WE.

(10)	Ponadto celem analizowanego środka byłoby zwiększenie perspektyw inwestycyjnych na Sycylii poprzez polepszenie standardów bezpieczeństwa i zapobieganie przestępczości.

II.2. Podstawa prawna środka pomocy

(11)	Artykuł 60 ust. 1 ustawy regionalnej nr 17/2004 przewiduje obniżenie stawki podatku IRAP o 1 % w roku 2005, 0,75 % w 2006 r. oraz 0,5 % w 2007 r. dla spółdzielni (a dokładnie „società cooperative a mutualità prevalente”) (6), zgodnie z definicją we włoskim kodeksie cywilnym.

(12)

Artykuł 60 ust. 2 ustawy regionalnej nr 17/2004 rozszerza zakres tego zapisu na prywatne firmy ochroniarskie, zgodnie z definicją w dekrecie królewskim nr 773 z dnia 18 czerwca 1931 r., określającym warunki, na jakich instytucje i osoby prywatne mogą uzyskać zezwolenie prefekta na świadczenie usług ochroniarskich lub dozoru mienia ruchomego lub nieruchomego oraz prywatnych usług detektywistycznych (7).

(13)	Władze regionalne Sycylii zadecydowały o obniżeniu podatku IRAP zgodnie ze swoimi uprawnieniami w zakresie dostosowywania stawek podatku IRAP, przysługującymi wszystkim regionom Włoch na mocy prawa krajowego (8).

II.3. Źródło finansowania pomocy

(14)	Władze włoskie szacują, że wpływ omawianego art. 60 na budżet wyniesie ok. 2 mln EUR w całym okresie od 2005 do 2007 r.

II.4. Kumululacja pomocy

(15)	Kumulacja omawianego środka pomocy z innymi lokalnymi, regionalnymi, krajowymi i unijnymi programami pomocy w celu pokrycia tych samych kosztów kwalifikowanych jest zabroniona.

II.5. Czas trwania pomocy

(16)

Ustawa regionalna nr 17/2004 weszła w życie w dniu 29 grudnia 2004 r., ale art. 60 stanowi, że program pomocy jest realizowany na mocy rozporządzenia w sprawie pomocy de minimis do czasu zatwierdzenia go przez Komisję Europejską. W piśmie z dnia 16 maja 2006 r. władze włoskie uzasadniły, że program pomocy będzie realizowany na mocy rozporządzenia w sprawie pomocy de minimis również w przypadku przyjęcia przez Komisję negatywnej decyzji.

(17)	Program obejmuje trzy lata podatkowe od 2005 do 2007 r.

III. UZASADNIENIE WSZCZĘCIA POSTĘPOWANIA

(18)

W piśmie z dnia 21 września 2005 r. Komisja potwierdziła, że zgłoszony program pomocy stanowi pomoc państwa w rozumieniu art. 87 ust. 1 Traktatu, ponieważ wiąże się z użyciem zasobów państwowych, jest selektywny – jest przeznaczony dla wybranych sektorów i/lub kategorii przedsiębiorstw, przynosi korzyści tym przedsiębiorstwom niedostępne innym przedsiębiorstwom świadczącym te same usługi – a także może zakłócać konkurencję oraz wymianę handlową na poziomie wspólnotowym.

(19)	Jedną z przyczyn wszczęcia postępowania była niemożność wykluczenia przez Komisję wpływu pomocy na handel wewnątrzwspólnotowy sprzecznego ze wspólnym interesem, szczególnie biorąc pod uwagę, że w myśl programu beneficjenci nie są zobowiązani do zrekompensowania takich zakłóceń.

(20)

Komisja wyraziła również wątpliwość, czy zgłoszony program pomocy spełnia warunki, o których mowa w wytycznych w sprawie krajowej pomocy regionalnej (9) (zwanych dalej wytycznymi). W istocie, zgodnie ze zgłoszeniem, środek pomocy przeznaczony byłby na działanie sycylijskich spółdzielni oraz firm ochroniarskich.

(21)

Zgodnie z pkt 4.15 wytycznych pomoc operacyjna może być udzielona, jeżeli przyczynia się do rozwoju regionalnego oraz jest to uzasadnione ze względu na charakter takiej pomocy, której poziom musi być proporcjonalny do niedogodności, które ma niwelować. Komisja wyraziła w tym kontekście wątpliwość co do uzasadnienia władz włoskich dotyczącego przyznania pomocy operacyjnej, w którym przywołują one potencjalne niedogodności oraz ich znaczenie.

(22)

Komisja wyraziła wątpliwości co do zgodności działań ze wspólnym rynkiem pomocy operacyjnej, o której mowa w art. 60 ust. 1 ustawy regionalnej nr 17/2004, ze względu na jej wkład w tworzenie nowych przedsiębiorstw i zmniejszanie różnic między przedsiębiorstwami sycylijskimi i przedsiębiorstwami w innych regionach Włoch. W tym kontekście Komisja stwierdziła, że związek pomiędzy obniżeniem podatku IRAP dla wszystkich spółdzielni a powstawaniem nowych przedsiębiorstw na terenie Sycylii nie jest jasny, a władze włoskie nie złożyły w tej kwestii żadnych wyjaśnień.

(23)

W zgłoszeniu władze włoskie podały, że przedsiębiorstwa sycylijskie znajdują się pod względem strukturalnym w niekorzystnej sytuacji, ponieważ Sycylia jest najbardziej oddalonym regionem wyspiarskim, bardzo oddalonym od „kontynentalnych ośrodków gospodarczych”. W tym aspekcie Komisja zwróciła uwagę, że za regiony najbardziej oddalone uznawane są te uwzględnione w kompletnym wykazie w deklaracji 26 w sprawie najbardziej odległych regionów Wspólnoty, dołączonej do Traktatu o Unii Europejskiej (10). Ponadto nie wydaje się, aby pomoc miała rozwiązywać problemy związane z wyspiarskim charakterem Sycylii, ponieważ nie czyni żadnego odniesienia do dodatkowych kosztów wynikających z takiego położenia geograficznego, takich jak koszty transportu.

(24)

Dodatkowo władze włoskie utrzymują, że przewaga mikroprzedsiębiorstw wiąże się z wyższymi kosztami operacyjnymi i zwiększonym zapotrzebowaniem na siłę roboczą; koszty pracy i zadłużenia stanowią sporą część podstawy podatku IRAP, sprawiając, że sycylijskie przedsiębiorstwa znajdują się w niekorzystnej sytuacji. Komisja stwierdziła, że nawet gdyby problem sycylijskiej gospodarki spowodowany był przewagą mikroprzedsiębiorstw na rynku i wiążącymi się z tym konsekwencjami, ogólne zmniejszenie podatku IRAP dla spółdzielni niezależnie od ich rozmiarów nie stanowiłoby żadnego rozwiązania, ponieważ nie byłoby skierowane do mikroprzedsiębiorstw. Pomoc nie powinna być także przyznana samym tylko mikrospółdzielniom.

(25)

Komisja podkreśliła również, że różnice pomiędzy efektywnymi stawkami podatkowymi, wskazanymi przez władze włoskie, dotyczą wszystkich typów podatków i są ich nieodłączną cechą. Nie wydaje się jednak, by był to wystarczający powód, aby państwo udzielało zróżnicowanej pomocy w zależności od typu przedsiębiorstwa, a w analizowanym przypadku władze włoskie nie przedstawiły konkretnych dowodów na nadmierne obciążenie spółdzielni wskutek wysokich efektywnych stawek podatku IRAP.

(26)

Ponadto Komisja wyraziła wątpliwości co do solidności danych wykorzystanych przez władze włoskie w celu dowiedzenia, że „normalne” przedsiębiorstwo sycylijskie o obrotach rocznych poniżej 10 mln EUR, zatrudniające mniej niż dziesięciu pracowników, działające w sektorach przemysłowym (z wyłączeniem przedsiębiorstw sektora chemicznego i petrochemicznego), informatycznym i turystyczno-hotelarskim, płaci większy podatek IRAP niż „normalne” i porównywalne przedsiębiorstwo lombardzkie. W rzeczywistości, jako że art. 60 ust. 1 ustawy regionalnej nr 17/2004 przyznaje prawo do pomocy spółdzielniom niezależnie od ich wielkości i sektora, korzystanie tylko z danych dotyczących przedsiębiorstw o obrotach rocznych poniżej 10 mln EUR, zatrudniających mniej niż dziesięciu pracowników, działających w sektorze przemysłowym (z wyłączeniem przedsiębiorstw sektora chemicznego i petrochemicznego), nie jest wystarczające, aby wykazać proporcjonalność omawianego środka pomocy.

(27)	Pozostałe wątpliwości dotyczyły informacji dostarczonych przez władze włoskie w celu wykazania zgodności pomocy operacyjnej w rozumieniu art. 60 ust. 2 ustawy regionalnej nr 17/2004 ze wspólnym rynkiem.

(28)

W zgłoszeniu władze włoskie stwierdziły, że art. 60 ust. 2 ustawy regionalnej nr 17/2004 przyczyniłby się do zwiększenia perspektyw inwestycyjnych na Sycylii poprzez polepszenie standardów bezpieczeństwa i zapobieganie przestępczości. Władze włoskie podkreśliły, że przeciętna sycylijska firma ochroniarska uiszcza wyższy podatek IRAP w porównaniu do przeciętnej firmy działającej w innym regionie, zarówno ponieważ stosunek kosztów pracy do wartości netto produkcji dla sycylijskiej firmy ochroniarskiej jest średnio wyższy niż w przypadku firm działających w innych regionach, jak i z powodu nieelastyczności sycylijskiego rynku pracy charakteryzującego się niską fluktuacją pracowników.

(29)

Biorąc pod uwagę ten aspekt, niewystarczające według Komisji jest wyjaśnienie istnienia związku między przepisami art. 60 ust. 2 ustawy regionalnej nr 17/2004 a zwiększeniem perspektyw inwestycyjnych na Sycylii poprzez polepszenie standardów bezpieczeństwa oraz powodów istnienia wyższych kosztów dla sycylijskich firm ochroniarskich w porównaniu z firmami działającymi w innych regionach. Względem rynków pracy innych regionów sycylijski rynek pracy nie wydaje się przejawiać cech, które mogłyby usprawiedliwiać wyższe płace w tym sektorze.

(30)

Ponadto Komisja ma wątpliwości, czy powinno się brać pod uwagę argumenty przytoczone przez władze włoskie, na podstawie których prefekt może nakładać ograniczenia na ceny usług w tym sektorze (tzw. tariffe di legalità), jak również argumenty dotyczące konieczności wynagradzania profesjonalizmu pracowników tego sektora. Komisja uważa, że argumenty te nie wyjaśniają wpływu różnic wynikających z tariffe di legalità na wzrost kosztów pracy na Sycylii.

(31)

Komisja wyjaśniła zatem, że uznaje za niezbędną głębszą analizę tej kwestii, która obejmie także ewentualne uwagi sformułowane przez zainteresowane osoby trzecie. Dopiero po rozważeniu uwag osób trzecich Komisja może zdecydować, czy środek pomocy zaproponowany przez władze włoskie wywiera negatywny wpływ na wymianę handlową w stopniu sprzecznym ze wspólnym interesem.

IV. UWAGI PRZESŁANE PRZEZ WŁADZE WŁOSKIE

(32)	Komisja nie otrzymała żadnych uwag od władz włoskich ani od osób trzecich, które rozwiewałyby wątpliwości wyrażone w chwili wszczęcia formalnego postępowania.

V. OCENA ŚRODKÓW POMOCY

V.1. Legalność

(33)	Powiadamiając o programie pomocy obejmującym klauzulę zawieszającą i realizując go w oczekiwaniu na zatwierdzenie przez Komisję na mocy rozporządzenia w sprawie pomocy de minimis, władze włoskie spełniły wymogi proceduralne, o których mowa w art. 88 ust. 3 Traktatu WE.

V.2. Charakter pomocy otrzymywanej od państwa

(34)	Komisja uważa, że omawiany środek pomocy stanowi pomoc państwa w rozumieniu art. 87 ust. 1 Traktatu WE z następujących powodów:

V.2.1. Użycie zasobów państwowych

(35)	Środek niesie ze sobą konieczność użycia zasobów państwowych w formie rezygnacji Regionu Sycylii z dochodu z podatków w kwocie odpowiadającej zmniejszonemu obciążeniu podatkowemu beneficjenta.

V.2.2. Korzyść gospodarcza

(36)	Środek przynosi beneficjentowi korzyść gospodarczą będącą skutkiem zmniejszenia efektywnego obciążenia podatkowego, co z kolei przekłada się na korzyść finansową w związku z mniejszym podatkiem, dostępną dla przedsiębiorstw od razu w latach, w których stosowana jest taka obniżka podatku.

V.2.3. Selektywny charakter pomocy ze względu na faworyzowanie „wybranych przedsiębiorstw lub rodzajów produkcji”

(37)

Ustawa krajowa o podatku IRAP stanowi, że wszystkie regiony są uprawnione do podwyższania lub obniżania podstawowej stawki podatku wynoszącej 4,25 % maksymalnie o jeden punkt procentowy w górę lub w dół; odzwierciedla to więc system podatkowy stosowany w sposób symetryczny, zgodnie z którym wszystkie regiony posiadają prawną i faktyczną podstawę do podwyższenia lub obniżenia stawki podatku, co samo w sobie nie oznacza pomocy państwa.

(38)

W przeszłości Komisja zdecydowała (11), że te ograniczone uprawnienia w zakresie dostosowywania stawki podatku są z natury symetryczne, pod warunkiem że poszczególne regiony nie skorzystają z prawa zastosowania, w ramach przysługującego im marginesu uznaniowości, zróżnicowanych stawek podatków dla poszczególnych sektorów lub podatników, i nie stanowią pomocy państwa. Wnioskowi temu nie zaprzeczył wyrok w sprawie C-88/2003 (Azzorre) (12).

(39)

Jednak w analizowanym zgłoszeniu Region Sycylii nie ograniczył się do marginesu uznaniowości określonego w przepisach krajowych, ale skorzystał ze swoich uprawnień w celu ustalenia zróżnicowanych stawek podatku dla określonych sektorów i podatników, niższych od normalnej stawki podatku stosowanej w regionie. W istocie:

a)	artykuł 60 ust. 1 ustawy regionalnej nr 17/2004 przynosi korzyść wyłącznie sycylijskim spółdzielniom, przez co wyklucza z grona potencjalnych beneficjentów przedsiębiorstwa sycylijskie działające w dowolnym sektorze, które nie są spółdzielniami;

artykuł 60 ust. 2 ustawy regionalnej nr 17/2004 stanowi korzyść, ponieważ faworyzuje działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług ochroniarskich. Po drugie, firmy ochroniarskie świadczą następujące usługi: i) czasowy depozyt wartościowych przedmiotów, transport i eskortowanie dóbr i osób; ii) ochrona własności; iii) zarządzanie specjalnymi systemami archiwizacji oraz iv) produkcja urządzeń ochrony i systemów bezpieczeństwa. Zdaniem Komisji część tych usług może być świadczona przez firmy, które nie są prywatnymi firmami ochroniarskimi w rozumieniu obowiązujących przepisów krajowych (dekret królewski nr 773/1931).

V.2.4. Zakłócenie konkurencji

(40)	Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem (13), wystarczy, że adresat pomocy konkuruje na rynku otwartym dla konkurencji z innymi przedsiębiorstwami, aby zaistniało ryzyko zakłócenia konkurencji wskutek wprowadzenia środków pomocy.

(41)	Zdaniem Komisji środki, o których mowa w art. 60 ust. 1 i 2 ustawy regionalnej nr 17/2004, zdają się zakłócać konkurencję i wpływać na wymianę handlową pomiędzy państwami członkowskimi, ponieważ w efekcie odciążają beneficjentów od obowiązku, któremu w innym przypadku by podlegali.

(42)

W tym przypadku, zgodnie z informacjami przekazanymi przez władze włoskie, beneficjentami są spółdzielnie (art. 60 ust. 1 ustawy regionalnej nr 17/2004) dowolnej wielkości, działające we wszystkich sektorach. Jako że na rynku otwartym dla konkurencji spółdzielnie konkurują z innymi przedsiębiorstwami, art. 60 ust. 1 ustawy regionalnej nr 17/2004, zgodnie z utrwalonym orzecznictwem, może zakłócać konkurencję i wpływać na wymianę handlową między państwami członkowskimi. Analogicznie, zdaniem Komisji, środek pomocy, o którym mowa w art. 60 ust. 2 ustawy regionalnej nr 17/2004 zakłóca konkurencję i wpływa handlową między państwami członkowskimi.

(43)	W związku z powyższym Komisja stwierdza, że zaproponowany program pomocy stanowi pomoc państwa.

V.3. Zgodność ze wspólnym rynkiem

(44)

Jako że środek stanowi pomoc państwa w rozumieniu art. 87 ust. 1, konieczne jest określenie jego zgodności ze wspólnym rynkiem w świetle odstępstw, o których mowa w art. 87 ust. 2 i 3 Traktatu. Odstępstwa przewidziane w art. 87 ust. 2 Traktatu dotyczące pomocy o charakterze socjalnym, udzielanej pojedynczym konsumentom, pomocy mającej na celu naprawienie szkód spowodowanych klęskami żywiołowymi lub innymi zdarzeniami nadzwyczajnymi oraz pomocy przyznawanej gospodarce niektórych regionów Republiki Federalnej Niemiec nie mają zastosowania w tym przypadku. W kontekście art. 87 ust. 3 lit. b) Traktatu zaproponowany środek nie może być uznany za ważny projekt stanowiący przedmiot wspólnego europejskiego zainteresowania ani za mający na celu zaradzenie poważnym zaburzeniom we włoskiej gospodarce. Nie może on również skorzystać z odstępstwa, o którym mowa w art. 87 ust. 3 lit. c) Traktatu, w myśl którego dopuszcza się pomoc przeznaczona na ułatwianie rozwoju niektórych rodzajów działalności lub niektórych regionów, o ile nie zmienia ona warunków wymiany handlowej w zakresie sprzecznym ze wspólnym interesem. Pomoc nie jest również przeznaczona na wspieranie kultury i zachowanie dziedzictwa kulturowego, o czym mowa w art. 87 ust. 3 lit. d) Traktatu.

(45)	Zgodnie z art. 87 ust. 3 lit. a) dozwolona jest pomoc przeznaczona na sprzyjanie rozwojowi regionów, w których poziom życia jest nienormalnie niski, lub regionów, w których istnieje poważny stan niedostatecznego zatrudnienia. Sycylia jest regionem, który może skorzystać z tego odstępstwa.

(46)

Podejmując decyzję o wszczęciu formalnego postępowania wyjaśniającego, Komisja wyjaśniła powody, podsumowane w pkt 18–31 niniejszej decyzji, które wywołały jej wątpliwości co do możliwości objęcia zaproponowanego środka odstępstwem przewidzianym w art. 87 ust. 3 lit. a) Traktatu. Wobec braku uwag ze strony Włoch i osób trzecich Komisja może jedynie uznać, że powyższe wątpliwości znalazły swoje potwierdzenie.

VI. WNIOSKI

(47)

Komisja stwierdza zatem, że zgłoszony środek, opisany w pkt 11–17, jest niezgodny ze wspólnym rynkiem, nie wchodzi również w zakres żadnego z odstępstw przewidzianych w Traktacie WE, należy zatem zakazać jego stosowania. Według władz włoskich pomoc nie została dotychczas udzielona, tak więc nie zachodzi potrzeba podejmowania żadnych działań naprawczych,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Program pomocy, jaki Włochy zamierzają wprowadzić na mocy art. 60 ustawy regionalnej nr 17/2004, stanowi pomoc państwa.

Program pomocy, o którym mowa w ust. 1, jest niezgodny ze wspólnym rynkiem, wobec czego nie może zostać wprowadzony.

Artykuł 2

W terminie dwóch miesięcy od powiadomienia o niniejszej decyzji Włochy poinformują Komisję o środkach podjętych w celu zapewnienia zgodności z zawartymi w niej przepisami.

Artykuł 3

Niniejsza decyzja skierowana jest do Włoch.

Sporządzono w Brukseli, dnia 7 lutego 2007 r.

W imieniu Komisji

Neelie KROES

Członek Komisji

(1) Dz.U. C 82 z 5.4.2006, str. 71.

(2) Patrz: przypis 1.

(3) Dz.U. L 145 z 13.6.1977, str. 1.

(4) Wyrok Trybunału Wspólnot Europejskich z dnia 3 października 2006 r.Banca popolare di Cremona Soc.coop.arl przeciwko Agenzia Entrate Ufficio Cremona, dotychczas niepublikowany.

(5) Dz.U. L 10 z 13.1.2001, str. 30.

(6) Tytuł VI księgi V kodeksu cywilnego, w formie zmienionej art. 8 dekretu z mocą ustawy nr 6/2003 z dnia 17 stycznia 2003 r.

(7) Tytuł IV dekretu królewskiego nr 773 z dnia 18 czerwca 1931 r. z późniejszymi zmianami. Prefekt może odmówić wydania licencji, powołując się na liczbę i znaczenie istniejących już podmiotów.

(8) Dekret z mocą ustawy nr 446 o IRAP z dnia 15 grudnia 1997 r.

(9) Dz.U. C 74 z 10.3.1998, str. 9.

(10) Przypis 27 wytycznych (patrz: przypis 9).

(11) Decyzja Komisji C(2005) 4675 z dnia 7 grudnia 2005 r. – Sprawa dotycząca pomocy państwa nr 198/05 – „Pomoc podatkowa na tworzenie miejsc pracy w obszarach objętych pomocą, obniżenie podatku IRAP – ustawa nr 80/2005, art. 11”. Przypadki, wobec których Komisja nie zgłaszała sprzeciwu (Dz.U. C 42 z 18.2.2006, str. 3).

(12) Wyrok Trybunału z dnia 6 września 2006 r. – Republika Portugalska przeciwko Wspólnotom Europejskim, dotychczas niepublikowany.

(13) Sprawa T-214/95 Het Vlaamse Gewest przeciwko Komisji, Rec. 1998, II-717.

13.7.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 183/46

DECYZJA KOMISJI

z dnia 7 marca 2007 r.

w sprawie pomocy państwa C 41/2004 (ex N 221/2004) – Portugalia – Pomoc inwestycyjna na rzecz ORFAMA, Organização Fabril de Malhas S.A.

(notyfikowana jako dokument nr C(2007) 638)

(Jedynie tekst w języku portugalskim jest autentyczny)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

(2007/494/WE)

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 88 ust. 2 akapit pierwszy,

uwzględniając Porozumienie o Europejskim Obszarze Gospodarczym, w szczególności jego art. 62 ust. 1 lit. a),

po wezwaniu zainteresowanych stron do przedstawienia uwag zgodnie z przywołanymi artykułami (1), oraz uwzględniając te uwagi,

a także mając na uwadze, co następuje:

I. PROCEDURA

(1)

Pismem z dnia 5 maja 2004 r. (zarejestrowanym w Komisji dnia 19 maja 2004 r.), Portugalia powiadomiła Komisję o swoim zamiarze udzielenia pomocy spółce ORFAMA, Organização Fabril de Malhas SA (zwanej dalej „ORFAMA”) w celu dofinansowania inwestycji, jaką spółka ta miała zrealizować w Polsce. Komisja poprosiła o dodatkowe informacje pismem z dnia 15 lipca 2004 r., na co Portugalia odpowiedziała pismem z dnia 30 września 2004 r. (zarejestrowanym w Komisji dnia 5 października 2004 r.).

(2)	Pismem z dnia 6 grudnia 2004 r. Komisja poinformowała Portugalię o swojej decyzji w sprawie wszczęcia procedury przewidzianej w art. 88 ust. 2 Traktatu WE w odniesieniu do przedmiotowej pomocy.

(3)	Pismem z dnia 4 lutego 2005 r. (zarejestrowanym w Komisji dnia 9 lutego 2005 r.), władze portugalskie przedłożyły swoje uwagi w ramach wspomnianej wyżej procedury.

(4)	Decyzja Komisji w sprawie wszczęcia procedury została opublikowana w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (2). Komisja zaprosiła zainteresowane strony trzecie do przedstawienia swoich uwag. Żadnych uwag nie przedłożono.

II. SZCZEGÓŁOWY OPIS ŚRODKA POMOCY

(5)

ORFAMA jest producentem odzieży z dzianiny z siedzibą w Bradze, która stanowi region objęty postanowieniami art. 87 ust. 3 lit. a) Traktatu WE. Przedsiębiorstwo utworzone w 1970 roku zatrudnia 655 pracowników, a jego roczne obroty wynoszą około 25 mln EUR Posiada 45 % udziałów innego producenta odzieży, firmy „Marrantex”. ORFAMA sprzedaje większość swoich produktów w Unii Europejskiej (50 %), Stanach Zjednoczonych i Kanadzie (38 %) oraz Japonii (5 %) (3).

(6)	Projekt dotyczy nabycia dwóch przedsiębiorstw z branży tekstylnej, Archimode SP oraz Wartatex SP, mieszczących się w Łodzi, w Polsce. Obie firmy prowadzą działalność w zakresie produkcji odzieży.

(7)

ORFAMA rozpoczęła współpracę z firmami polskimi w 1995 r. na zasadzie zlecania podwykonawstwa, a produkty wytwarzane przez te przedsiębiorstwa stanowią około 30 % obrotów ORFAMA. Następnie zdecydowała się na nabycie obu polskich przedsiębiorstw w celu skonsolidowania swojej obecności w Polsce oraz na rynkach wschodnioeuropejskich.

(8)

Władze portugalskie podkreśliły, że ORFAMA utrzyma swoje moce przerobowe aktualnie zlokalizowane w Portugalii bez jakiegokolwiek przenoszenia działalności do Polski. Celem projektu jest zwiększenie produkcji, zwolnienie mocy przerobowych w Portugalii w celu wytwarzania produktów o większej wartości dodanej oraz uzyskanie dostępu do rynków Niemiec i Europy Wschodniej.

(9)

Władze portugalskie są zdania, że projekt wzmocni konkurencyjność przemysłu tekstylnego Unii Europejskiej, jako że zarówno ORFAMA, jak i przedsiębiorstwa polskie stają w obliczu problemu rosnącej konkurencji ze strony państw azjatyckich, szczególnie Chin. Projekt został zrealizowany w grudniu 1999 r.

(10)	Nakłady inwestycyjne na nabycie obu przedsiębiorstw wyniosły 9 217 516 EUR, zaś proporcje przedstawiały się następująco: 8 900 205 na nabycie Archimode oraz 317 311 EUR na nabycie Wartatex. ORFAMA sfinansowała 97 % inwestycji z kredytów bankowych, a pozostałą część ze środków własnych.

(11)	Portugalia zamierza udzielić firmie ORFAMA ulgi podatkowej w wysokości 921 752 EUR, odpowiadającej 10 % ogółu kwalifikowalnych kosztów inwestycji związanych z omawianym projektem.

(12)	Środek został zgłoszony w ramach portugalskiego programu wspierania modernizacji oraz internacjonalizacji podmiotów gospodarczych (4). W ramach tego programu pomoc udzielaną dużym przedsiębiorstwom należy zgłaszać indywidualnie dla każdego przypadku.

(13)

Władze portugalskie wyjaśniły, że wniosek o udzielenie pomocy został złożony dnia 31 marca 2000 r. Projekt został zrealizowany na krótko przed tą datą ze względów strategicznych, w oparciu o założenie, że będzie kwalifikował się do uzyskania pomocy na podstawie odpowiedniego ustawodawstwa portugalskiego. Ze względu na opóźnienia wynikłe z przyczyn wewnętrznych władze portugalskie zgłosiły pomoc dopiero w styczniu 2004 r.

III. POWODY WSZCZĘCIA PROCEDURY

(14)

W decyzji w sprawie wszczęcia procedury dotyczącej przedmiotowej sprawy, Komisja stwierdziła, że przebada środek pomocy pod kątem odstępstwa przewidzianego w art. 87 ust. 3 lit. c) Traktatu WE w celu ustalenia, czy można było uznać, że pomoc wspierała rozwój niektórych działań gospodarczych bez wpływania na warunki wymiany handlowej w zakresie sprzecznym ze wspólnym interesem.

(15)

Podobnie Komisja stwierdziła, że przebada ten środek na podstawie kryteriów zazwyczaj stosowanych w przypadku oceny pomocy udzielanej dużym przedsiębiorstwom na rzecz projektów dotyczących bezpośrednich inwestycji zagranicznych, poprzez porównanie z analogicznymi przypadkami pomocy udzielanej na sfinansowanie inwestycji poza UE. W ten sposób środek został zgłoszony w ramach portugalskiego programu wspierania internacjonalizacji firm portugalskich. Należy zauważyć, że podczas realizacji projektu oraz w chwili przedkładania wniosku Polska nie była jeszcze członkiem Unii Europejskiej. W związku z powyższym inwestycja kwalifikowała się do uznania za bezpośrednią inwestycję zagraniczną podlegającą odpowiedniemu trybowi udzielania pomocy obowiązującemu w Portugalii.

(16)

W przypadkach tego rodzaju Komisja zazwyczaj rozważa korzyści płynące z zastosowania środka pod kątem jego wkładu w zwiększenie konkurencyjności międzynarodowej odpowiedniego sektora przemysłu Unii Europejskiej, w porównaniu z ewentualnymi negatywnymi skutkami dla Wspólnoty, takimi jak ryzyko przeniesienia działalności i ewentualny niekorzystny wpływ na poziom zatrudnienia. Jednocześnie Komisja rozważa konieczność pomocy, z uwzględnieniem ryzyka właściwego dla danego projektu w przedmiotowym kraju, jak również w świetle potrzeb i braków danego MŚP. Inne kryterium dotyczy ewentualnego pozytywnego wpływu na sytuację w regionie. Wreszcie Komisja wyłącza możliwość wszelkiej pomocy dla działań gospodarczych związanych z wywozem.

(17)

W tym kontekście Komisja stwierdziła, iż ze względu na fakt, iż inwestycja miała miejsce w państwie członkowskim Unii Europejskiej, istnieje prawdopodobieństwo, że wpływ udzielonej pomocy na rynek wspólnotowy będzie większy niż w przypadku udzielenia pomocy na rzecz projektu realizowanego w państwie trzecim.

(18)	Komisja zastanawiała się również, jaki będzie wpływ pomocy na zatrudnienie oraz na inne czynniki w regionach objętych pomocą lub w odpowiednich sektorach przemysłu obu państw członkowskich, i czy temu samemu projektowi zostanie przyznana pomoc ze strony Polski.

(19)

Pojawiły się również wątpliwości dotyczące konieczności udzielenia takiej pomocy i/lub tego, czy stanowiła ona zachętę do realizacji inwestycji przez wnioskodawcę, zwłaszcza że projekt zakończono, zanim ORFAMA złożyła wniosek o udzielenie pomocy państwa. Wreszcie Komisja zakwestionowała także możliwość uznania projektu za „inwestycję początkową” w rozumieniu wytycznych w sprawie krajowej pomocy regionalnej (5). Komisja wezwała Portugalię do przedłożenia uwag oraz wszelkich informacji uzupełniających umożliwiających właściwą ocenę w tym przypadku.

IV. UWAGI PRZEDSTAWIONE PRZEZ WŁADZE PORTUGALSKIE

(20)

Władze portugalskie podkreśliły, że inwestycja miała miejsce na terenie Unii Europejskiej i przyczyniła się do wzmocnienia więzi gospodarczych z rynkami Europy Wschodniej. Władze portugalskie stwierdziły, że ORFAMA, Archimode i Wartatex zlokalizowane są w regionach o wysokiej stopie bezrobocia. W sektorze tekstylnym pracuje 331 000 osób w Polsce i 95 446 w Portugalii. Stopa bezrobocia w sektorze spadła w Portugalii o 15 punktów procentowych w latach 2000–2003. W związku z tym Portugalia uznała, że inwestycja spółki ORFAMA przyczyniła się do utrzymania zatrudnienia zarówno w państwie pochodzenia, jak i w państwie przyjmującym, co miało pozytywny wpływ na sytuację w omawianych regionach.

(21)

Władze portugalskie stwierdziły, że pomoc była konieczna z uwagi na fakt, że była to pierwsza bezpośrednia inwestycja zagraniczna spółki ORFAMA, wymagająca znacznych nakładów finansowych w kwocie 9 217 516 EUR, z której to kwoty 8 978 362 pochodziło z kredytów bankowych, zaś reszta z funduszy własnych spółki. Pomoc państwa zrekompensowałaby spółce ORFAMA poniesione nakłady.

(22)

Projekt ma jednocześnie na celu modernizację produkcji oraz technologii informatycznych w przedsiębiorstwach polskich w celu zwiększenia wydajności, podniesienia jakości produktów oraz efektywniejszego wykorzystania energii. Przedsiębiorstwo zamierza dokonać wymiany parku maszynowego. W opinii władz portugalskich projekt w ten sposób przyczynia się do rozwoju działań gospodarczych w rozumieniu art. 87 ust. 3 lit. c) Traktatu WE.

(23)

Wreszcie Portugalia argumentowała, że udzielona pomoc nie będzie miała negatywnego wpływu na wewnątrzwspólnotową wymianę handlową. Przedmiotowa inwestycja stanowi jedynie konsolidację już istniejących relacji handlowych poprzez przejście od stosunku zleceniodawca-podwykonawca do nabycia przedsiębiorstwa na własność. Na poparcie tej argumentacji władze portugalskie przedstawiły dane statystyczne, zgodnie z którymi w okresie pomiędzy rokiem 1999 (w którym zrealizowano inwestycję) a rokiem 2003 sprzedaż ORFAMA w Polsce utrzymywała się na stabilnym poziomie. W tym samym okresie zanotowano spadek ogólnej sprzedaży ORFAMA w Unii Europejskiej.

(24)	W omawianym okresie odnotowano również spadek wywozu przedmiotowych produktów z Polski do UE.

(25)	W przedmiotowej sprawie osoby trzecie nie przedłożyły żadnych uwag.

V. OCENA ŚRODKA POMOCY

(26)

Zgodnie z postanowieniami art. 87 ust. 1 Traktatu WE, „wszelka pomoc przyznawana przez państwo członkowskie lub przy użyciu zasobów państwowych w jakiejkolwiek formie, która zakłóca lub grozi zakłóceniem konkurencji poprzez sprzyjanie niektórym przedsiębiorstwom lub produkcji niektórych towarów, jest niezgodna ze wspólnym rynkiem w zakresie, w jakim wpływa na wymianę handlową między państwami członkowskimi”.

(27)

Komisja w swojej decyzji z dnia 6 grudnia 2004 r. stwierdziła, że przedmiotowa pomoc wchodzi w zakres stosowania postanowień art. 87 ust. 1 Traktatu WE z następujących względów: wspierając ORFAMA w realizacji inwestycji w Polsce, zgłoszony środek sprzyja określonemu przedsiębiorstwu lub produkcji określonych towarów; w przedmiotowym sektorze w UE (tekstylnym) istnieje wymiana handlowa o istotnym znaczeniu, na którą przedmiotowa pomoc może niekorzystnie wpłynąć, powodując zakłócenie konkurencji; pomoc jest finansowana z zasobów państwowych. Władze portugalskie nie zgłosiły żadnych uwag dotyczących tych wniosków, w związku z czym uznaje się je za potwierdzone.

(28)

Komisja stwierdziła, że oceni zgodność pomocy z Traktatem WE pod kątem odstępstwa określonego w art. 87 ust. 3 lit. c) tego Traktatu, zgodnie z którym dopuszcza się udzielenie pomocy, jeśli jest ona „przeznaczona na ułatwianie rozwoju niektórych działań gospodarczych lub niektórych regionów gospodarczych, o ile nie zmienia warunków wymiany handlowej w zakresie sprzecznym ze wspólnym interesem”. W związku z tym zadaniem Komisji jest ustalenie, czy pomoc będzie przyczyniać się do rozwoju produkcji odzieży z dzianiny i/lub innych działań gospodarczych w Unii Europejskiej bez wywierania negatywnego wpływu na warunki wymiany handlowej pomiędzy państwami członkowskimi.

(29)

W decyzji w sprawie wszczęcia procedury Komisja stwierdziła również, że uwzględni szereg kryteriów zastosowanych we wcześniejszych przypadkach udzielenia pomocy dużym przedsiębiorstwom w projektach związanych z bezpośrednimi inwestycjami zagranicznymi (patrz pkt 16 powyżej), mających na celu uzyskanie równowagi pomiędzy korzyściami płynącymi z zastosowania środka w zakresie jego wkładu w zwiększenie międzynarodowej konkurencyjności danej branży przemysłu UE (tzn. konieczność pomocy ze względu na ryzyko właściwe dla projektu w kraju realizacji inwestycji) a ewentualnymi skutkami negatywnymi dla rynku UE.

(30)

Zgodnie z ogólną zasadą prawną w zakresie pomocy państwa, aby taka pomoc mogła być zgodna ze wspólnym rynkiem, należy dowieść, że prowadzi do rozwoju dodatkowej działalności beneficjenta, który nie mógłby nastąpić bez takiej pomocy. W przeciwnym wypadku pomoc ograniczałaby się do zakłócania konkurencji bez jakichkolwiek pozytywnych skutków kompensujących.

(31)	Już w decyzji w sprawie wszczęcia procedury Komisja wyraziła wątpliwości co do konieczności udzielenia pomocy spółce ORFAMA na realizację przedmiotowej inwestycji.

(32)

Zgodnie z dostępnymi informacjami ORFAMA jest producentem o solidnej pozycji na rynku UE, wytwarzającym artykuły dla znanych marek, a także pod własną marką. Władze portugalskie argumentowały, że chodziło o pierwszą bezpośrednią inwestycję zagraniczną ORFAMA oraz że projekt niósł ze sobą ryzyko związane z zarówno z aspektami strukturalnymi i koniunkturalnymi rynku polskiego (w szczególności z faktem, że Polska znajdowała się wówczas w toku negocjacji w sprawie przystąpienia do Unii Europejskiej), jak i czynnikami strukturalnymi dotyczącymi samego inwestora oraz gospodarki jego kraju pochodzenia. Jednakże Portugalia nie sprecyzowała, na czym polegały wymienione rodzaje ryzyka.

(33)

Władze portugalskie uznały, że pomoc była konieczna ze względu na fakt, iż chodziło o pierwszy projekt bezpośredniej inwestycji zagranicznej spółki ORFAMA. Jednakże Komisja zwraca w tym kontekście uwagę na fakt, że stosunki handlowe pomiędzy ORFAMA a Archimode oraz Wartatex miały swój początek w latach 90, kiedy to ORFAMA rozpoczęła produkcję odzieży w systemie zlecania podwykonawstwa wspomnianym firmom. W 1995 r. dwa wspomniane przedsiębiorstwa polskie zapewniały już 30 % obrotów spółki ORFAMA. Można zatem stwierdzić, że ORFAMA dobrze zapoznała się z funkcjonowaniem tych przedsiębiorstw, zanim przystąpiła do realizacji projektu i miała już, w związku z powyższym, doświadczenie zarówno na rynku polskim, jak i międzynarodowym. W ten sposób beneficjent pomocy już wcześniej częściowo osiągnął założony cel, jakim było zwiększenie produkcji i uzyskanie dostępu do rynku polskiego oraz rynków w krajach sąsiadujących, zanim dokonał zakupu wspomnianych przedsiębiorstw i zanim złożył wniosek o pomoc. Portugalia wydaje się potwierdzać to ustalenie, stwierdzając w powiadomieniu, że decyzja firmy ORFAMA dotycząca inwestycji w Polsce częściowo związana była z posiadaną przez firmę wiedzą na temat rynku polskiego oraz nabywanych przedsiębiorstw, co ograniczało ryzyko związane z inwestycją. W związku z tym Komisja uznaje, że przedmiotowa inwestycja stanowiła przede wszystkim operację finansową związaną z nabyciem wspomnianych przedsiębiorstw polskich w ramach istniejących stosunków handlowych, nie zaś w ramach pierwszej istotnej inwestycji zagranicznej (6).

(34)

Jednocześnie Komisja podkreśla, że ORFAMA zwróciła się o udzielenie pomocy dopiero po zakończeniu realizacji projektu, nie spełniając w ten sposób kryterium „zachęty”, zazwyczaj wymaganego na mocy przepisów wspólnotowych dotyczących krajowej pomocy regionalnej (7). Z drugiej strony, Komisja stwierdza, że prawdopodobnie ORFAMA była w stanie sfinansować inwestycję ze środków własnych oraz z kredytów komercyjnych, które uzyskała przed złożeniem wniosku o przyznanie pomocy państwa.

(35)	Mając powyższe na uwadze, Komisja stwierdziła, że Portugalia nie udowodniła konieczności udzielenia proponowanej pomocy w celu skompensowania jakiegokolwiek ryzyka właściwego dla projektu.

(36)	Komisja udowodniła w poprzednich podobnych przypadkach, że pomoc na rzecz bezpośredniej inwestycji zagranicznej ma tendencję do wzmacniania ogólnej sytuacji finansowej i strategicznej beneficjenta, wpływając w ten sposób na jego pozycję wobec konkurentów na rynku UE (8).

(37)

W tym zakresie Portugalia argumentowała, że celem inwestycji jest umożliwienie spółce ORFAMA rozszerzenia produkcji, która w Portugalii osiągnęła już wartości maksymalne, oraz zwiększenie wydajności przez skorzystanie z niższych kosztów oraz wykwalifikowanej i młodszej siły roboczej w Polsce. Dlatego też według władz portugalskich projekt ten przyczyni się jednocześnie do wzmocnienia omawianego sektora przemysłu europejskiego, zwiększając podaż produktów pochodzących z UE oraz promując marki z Unii Europejskiej, w kontekście rosnącej konkurencji ze strony towarów importowanych. Dla Portugalii udzielanie pomocy przedsiębiorstwom takim jak ORFAMA (i pośrednio Archimode i Wartatex) jest czynnikiem fundamentalnym umożliwiającym zagwarantowanie konkurencyjności branży tekstylnej Unii Europejskiej na rynku UE oraz na rynkach międzynarodowych.

(38)

Tym niemniej Komisja podkreśla, że omawiana inwestycja ma miejsce w kraju (Polska), który w międzyczasie stał się członkiem UE. Pomoc będzie miała wpływ na cały sektor (tekstylny), który obecnie stał się przedmiotem istotnych nacisków od czasu liberalizacji przywozu w styczniu 2005 r. Inne przedsiębiorstwa z UE mogą być zainteresowane reorganizacją swojej działalności w sposób podobny do spółki ORFAMA i w tym kontekście pomoc dawałaby spółce ORFAMA przewagę w stosunku do firm, które nie są beneficjentami tego rodzaju pomocy.

(39)

Jednocześnie Portugalia stwierdziła, że pomoc będzie korzystna dla sytuacji zatrudnienia w regionach, których inwestycja dotyczy, zarówno w Portugalii, jak i w Polsce (chodzi tu odpowiednio o regiony miast Braga i Łódź), a są to regiony o wysokiej stopie bezrobocia (patrz pkt 20), jednak nie sprecyzowała, w jaki sposób pomoc mogłaby wpłynąć na poziom zatrudnienia w omawianych regionach.

(40)

Wreszcie Komisja uważa, że nawet jeśli inwestycja spółki ORFAMA miałaby korzystny wpływ na omawiane regiony (czego nie udowodniono), wpływu tego nie można zasadniczo przypisywać zastosowanemu środkowi pomocy, ponieważ, jak wyjaśniono powyżej, pomoc ta nie ma w ogóle charakteru „zachęty”, jako że projekt został zakończony, zanim ORFAMA złożyła wniosek o pomoc, a zatem pomoc taka nie była konieczna do realizacji inwestycji.

(41)

Dokonując oceny zgodności środków pomocy ze wspólnym rynkiem, Komisja uważnie rozpatruje równowagę pomiędzy jej skutkami negatywnymi i pozytywnymi oraz określa, czy korzyści dla Wspólnoty przewyższają efekty niekorzystne w zakresie konkurencji i wymiany handlowej na rynku wspólnotowym. W świetle wyżej przedstawionych rozważań Komisja nie jest przekonana, że przyznanie pomocy spółce ORFAMA w celu wsparcia jej inwestycji w Polsce przyczyni się do poprawy konkurencyjności tego sektora w skali Europy, czy też będzie mieć pozytywny wpływ na rozwój regionów, których dotyczy. Wręcz przeciwnie, pomoc ta wzmocniłaby prawdopodobnie pozycję beneficjenta na niekorzyść konkurentów, którzy nie mają takiego przywileju, na rynku charakteryzującym się intensywną konkurencją oraz intensywną wymianą handlową. Dlatego też Komisja uważa, że pomoc państwa nie będzie mieć dla Wspólnoty żadnych skutków pozytywnych przewyższających jej niekorzystny wpływ na konkurencję i wymianę handlową na rynku Wspólnoty.

VI. WNIOSEK

(42)

Mając powyższe na uwadze, Komisja stwierdza, że władze portugalskie nie udowodniły konieczności zastosowania środka pomocy w celu realizacji omawianej inwestycji przez ORFAMA. Zatem rola pomocy ograniczyłaby się do zakłócenia konkurencji na wspólnym rynku, bez przyczynienia się do rozwinięcia dodatkowych działań gospodarczych przez beneficjenta. Na tej podstawie nie można uważać, że pomoc ułatwia rozwój jakiegokolwiek działania gospodarczego zgodnie z postanowieniami art. 87, ust. 3 lit. c) Traktatu WE bez wywierania niekorzystnego wpływu na warunki wymiany handlowej w sposób sprzeczny ze wspólnym interesem, wobec czego pomoc ta jest niezgodna ze wspólnym rynkiem,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Ulga podatkowa w wysokości 921 752 EUR, zaoferowana przez Portugalię na rzecz spółki ORFAMA, Organização Fabril de Malhas S.A., w związku z jej inwestycją w Polsce, jest niezgodna ze wspólnym rynkiem, jako że nie spełnia kryteriów określonych w art. 87 ust. 3, lit. c) Traktatu WE i w związku z tym nie należy jej przyznawać.

Artykuł 2

Niniejsza decyzja skierowana jest do Republiki Portugalii.

Sporządzono w Brukseli, dnia 7 marca 2007 r.

W imieniu Komisji

Neelie KROES

Członek Komisji

(1) Dz.U. C 14 z 20.1.2005, str. 2.

(2) Patrz: przypis 1.

(3) Wszystkie dane pochodzą z powiadomienia.

(4) N 96/99, Dz.U. C 375 z 24.12.1999, str. 4.

(5) Patrz: pkt 4.4 „Wytycznych w sprawie krajowej pomocy regionalnej”, Dz.U. C 74 z 10.3.1998, str. 9. Zgodnie z przywołanymi wytycznymi przez inwestycję początkową rozumie się zainwestowanie kapitału trwałego w utworzenie nowego zakładu, rozbudowę istniejącego zakładu bądź rozpoczęcie działalności, która wiąże się z zasadniczą zmianą produktu lub procesu produkcyjnego w istniejącym zakładzie (poprzez racjonalizację, dywersyfikację bądź modernizację). Inwestycja początkowa zdefiniowana jest na podstawie ogółu wydatków kwalifikowalnych (grunt, budynki i urządzenia/maszyny, wartości niematerialne i prawne i/lub koszty osobowe).

(6) Pojęcie podobne do stosowanego w pkt 4.4 „Wytycznych w sprawie krajowej pomocy regionalnej”, w którym mowa o „inwestycji początkowej”, patrz: przypis 5.

(7) Patrz: pkt 4.2 „Wytycznych w sprawie krajowej pomocy regionalnej”, który stanowi, że wniosek o przyznanie pomocy musi zostać złożony przed rozpoczęciem prac nad danym projektem w celu zagwarantowania niezbędnej „zachęty”; patrz: przypis 5.

(8) Patrz: decyzja Komisji nr 1999/365/WE w sprawie C 77/97 (przedsiębiorstwo austriackie LiftGmbH – Doppelmayr), Dz.U. L 142 z 5.6.1999, str. 32.

13.7.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 183/51

DECYZJA RADY 2005/495/WPZiB

z dnia 11 października 2005 r.

dotycząca zawarcia Porozumienia w formie wymiany listów między Unią Europejską a Brunei, Singapurem, Malezją, Tajlandią i Filipinami w sprawie ich udziału w Misji Obserwacyjnej Unii Europejskiej w Acehu (Indonezja) (Misja Obserwacyjna w Acehu (Aceh Monitoring Mission – AMM))

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 24,

uwzględniając zalecenie Prezydencji,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	W dniu 9 września 2005 r. Rada przyjęła wspólne działanie 2005/643/WPZiB (1) w sprawie Misji Obserwacyjnej Unii Europejskiej w Acehu (Indonezja) (Aceh Monitoring Mission – AMM).

(2)	Artykuł 10 ust. 4 wspólnego działania przewiduje, że szczegółowe uzgodnienia dotyczące udziału państw trzecich są przedmiotem umowy, zgodnie z art. 24 Traktatu o Unii Europejskiej.

(3)

W dniu 13 września 2004 r. Rada upoważniła Prezydencję, wspieraną w razie potrzeby przez Sekretarza Generalnego/Wysokiego Przedstawiciela – na wypadek przyszłych cywilnych operacji zarządzania kryzysami prowadzonych przez UE – do rozpoczęcia z państwami trzecimi negocjacji zmierzających do zawarcia umowy w oparciu o wzór umowy między Unią Europejską a państwem trzecim w sprawie udziału państwa trzeciego w cywilnej operacji zarządzania kryzysem prowadzonej przez Unię Europejską. Na tej podstawie Prezydencja wynegocjowała Porozumienie w formie wymiany listów z Brunei, Singapurem, Malezją, Tajlandią i Filipinami w sprawie udziału tych państw w Misji Obserwacyjnej Unii Europejskiej w Acehu (Indonezja) (Misja Obserwacyjna w Acehu – AMM).

(4)	Porozumienie w formie wymiany listów powinno zostać zatwierdzone,

STANOWI, CO NASTĘPUJE:

Artykuł 1

Niniejszym zatwierdza się w imieniu Unii Europejskiej Porozumienie w formie wymiany listów między Unią Europejską a Brunei, Singapurem, Malezją, Tajlandią i Filipinami w sprawie udziału tych państw w Misji Obserwacyjnej Unii Europejskiej w Acehu (Indonezja) (Misja Obserwacyjna w Acehu – AMM).

Artykuł 2

Przewodniczący Rady zostaje niniejszym upoważniony do wyznaczenia osoby umocowanej do podpisania porozumienia w formie wymiany listów, tak aby stało się ono wiążące dla Unii Europejskiej.

Artykuł 3

Niniejsza decyzja staje się skuteczna z dniem jej przyjęcia.

Artykuł 4

Niniejsza decyzja zostaje opublikowana w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Sporządzono w Luksemburgu, dnia 11 października 2005 r.

W imieniu Rady

G. BROWN

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 234 z 10.9.2005, str. 13. Wspólne działanie zmienione wspólnym działaniem 2006/607/WPZiB (Dz.U. L 246 z 8.9.2006, str. 16).

TŁUMACZENIE

POROZUMIENIE

w formie wymiany listów między Unią Europejską a Państwem Brunei Darussalam w sprawie udziału Państwa Brunei Darussalam w Misji Obserwacyjnej Unii Europejskiej w Acehu (Indonezja) (Misja Obserwacyjna w Acehu (Aceh Monitoring Mission – AMM))

Dżakarta, dnia 26 października 2005 r.

Ekscelencjo,

Protokół ustaleń (Memorandum of Understanding – MoU) między rządem Indonezji (Government of Indonesia – GoI) a Ruchem Wyzwolenia Aceh (GAM), podpisany w Helsinkach w dniu 15 sierpnia 2005 r., przewiduje między innymi ustanowienie przez Unię Europejską i uczestniczące kraje ASEAN Misji Obserwacyjnej w Acehu (AMM) (Indonezja). Protokół ustaleń przewiduje również, że między rządem Indonezji i Unią Europejską (UE) dokonane zostaną ustalenia dotyczące statusu, przywilejów i immunitetów AMM i jej członków.

W związku z powyższym mam zaszczyt zaproponować postanowienia zawarte w załączniku do niniejszego listu, które miałyby zastosowanie do udziału Pana kraju w AMM oraz do skierowanego przez Pana kraj personelu, którego status, przywileje i immunitety są zawarte w umowie między rządem Indonezji, UE a uczestniczącymi krajami ASEAN.

Byłbym wdzięczny, gdyby mógł Pan potwierdzić swoją akceptację postanowień zawartych w załączniku, a także potwierdzić, że jest zrozumiałym, iż niniejszy list oraz załącznik do niego wraz z Pana odpowiedzią stanowią prawnie wiążące porozumienie między UE a rządem Państwa Brunei Darussalam, które wchodzi w życie z dniem podpisania Pana odpowiedzi i pozostaje w mocy przez okres uczestnictwa Pana kraju w AMM.

Proszę przyjąć wyrazy mojego najwyższego szacunku.

ZAŁĄCZNIK I

1.	Zgodnie z postanowieniami Protokołu ustaleń Państwo Brunei Darussalam bierze udział w AMM zgodnie z następującymi postanowieniami i wszelkimi wymaganymi zasadami wykonawczymi, bez uszczerbku dla autonomii podejmowania decyzji przez Unię Europejską.

Udział UE jest oparty na wspólnym działaniu przyjętym przez Radę w dniu 9 września 2005 r. w sprawie Misji Obserwacyjnej Unii Europejskiej w Acehu (Indonezja) (Misja Obserwacyjna w Acehu – AMM). Państwo Brunei Darussalam włącza się do wspólnego działania w zakresie, w jakim dotyczy ono jego udziału oraz udziału jego personelu w AMM, z zastrzeżeniem postanowień określonych w niniejszym załączniku.

3.	Decyzja w sprawie zakończenia udziału UE w AMM jest podejmowana przez Radę Unii Europejskiej po konsultacji z Państwem Brunei Darussalam oraz pod warunkiem, że w dniu podjęcia tej decyzji Państwo Brunei Darussalam bierze jeszcze udział w AMM.

Państwo Brunei Darussalam zapewnia, że jego personel biorący udział w AMM wykonuje swoją misję zgodnie:

—	ze stosownymi postanowieniami wspólnego działania przyjętego przez Radę Unii Europejskiej w dniu 9 września 2005 r. i ewentualnymi późniejszymi zmianami,

—	z planem operacyjnym (OPLAN) zatwierdzonym przez Radę Unii Europejskiej w dniu 9 września 2005 r.,

—	z zasadami wykonawczymi na mocy niniejszego porozumienia.

5.	Personel oddelegowany przez Państwo Brunei Darussalam do AMM wykonuje swoje obowiązki i postępuje, mając na uwadze wyłącznie interesy AMM.

6.	Państwo Brunei Darussalam informuje we właściwym czasie szefa misji AMM o wszelkich zmianach związanych ze swoim udziałem w AMM.

Personel oddelegowany do AMM przechodzi na początku misji badania lekarskie i szczepienia oraz uzyskuje zaświadczenie lekarskie stwierdzające zdolność do pełnienia obowiązków, wystawione przez właściwy organ Państwa Brunei Darussalam. Personel oddelegowany do AMM przedstawia kopię tego zaświadczenia.

8.	Status personelu AMM, w tym personelu przydzielonego do AMM przez Państwo Brunei Darussalam podlega umowie w sprawie statusu, przywilejów i immunitetów AMM zawartej między GoI, Unią Europejską a uczestniczącymi krajami ASEAN.

9.	Bez uszczerbku dla umowy w sprawie statusu misji, o której mowa w sekcji 8, Państwo Brunei Darussalam sprawuje jurysdykcję nad swoim personelem biorącym udział w AMM.

10.

Zgodnie z prawem krajowym i z zastrzeżeniem wszelkich immunitetów nadanych na mocy umowy w sprawie statusu, przywilejów i immunitetów AMM, Państwo Brunei Darussalam jest odpowiedzialne za regulowanie wszelkich roszczeń związanych z udziałem w AMM wysuniętych przez któregokolwiek członka swojego personelu lub dotyczących go. Państwo Brunei Darussalam jest odpowiedzialne za wszczynanie postępowania, w szczególności sądowego lub dyscyplinarnego, przeciwko któremukolwiek członkowi swojego personelu, zgodnie z własnymi przepisami ustawodawczymi i wykonawczymi.

11.

Państwo Brunei Darussalam zobowiązuje się do złożenia, na zasadzie wzajemności, deklaracji w sprawie odstąpienia od roszczeń w stosunku do któregokolwiek z państw biorących udział w AMM oraz do uczynienia tego w momencie podpisania niniejszej wymiany listów. Wzór takiej deklaracji jest zawarty w załączniku II.

12.

Unia Europejska gwarantuje, że należące do niej państwa członkowskie złożą, na zasadzie wzajemności, deklaracje w sprawie odstąpienia od roszczeń dotyczących brania udziału w AMM przez Państwo Brunei Darussalam oraz że uczynią to w momencie podpisania niniejszej wymiany listów. Wzór takiej deklaracji jest zawarty w załączniku II.

13.	Zasady dotyczące wymiany i bezpieczeństwa informacji niejawnych są zawarte w załączniku III. Dalsze wytyczne mogą zostać wydane przez właściwe władze, w tym przez szefa misji AMM.

14.	Cały personel biorący udział w AMM podlega w pełni swoim władzom krajowym.

15.	Władze krajowe dokonują przeniesienia kontroli operacyjnej na szefa misji AMM, który sprawuje tę kontrolę poprzez hierarchiczną strukturę podporządkowania i kontroli.

16.	Szef misji kieruje AMM i odpowiada za bieżące zarządzanie nią.

17.	Zgodnie z instrumentem prawnym, o którym mowa w sekcji 2, Państwo Brunei Darussalam ma takie same prawa i obowiązki w odniesieniu do bieżącego zarządzania operacją jak państwa członkowskie Unii Europejskiej biorące udział w AMM.

18.	Szef misji AMM jest odpowiedzialny za nadzór dyscyplinarny nad personelem AMM. W razie potrzeby odpowiedni organ krajowy wszczyna postępowanie dyscyplinarne.

19.	W celu reprezentowania swojego narodowego kontyngentu w AMM Państwo Brunei Darussalam wyznacza Punkt Kontaktowy Kontyngentu Narodowego (National Contingent Point of Contact – NPC). W sprawach krajowych NPC podlega szefowi misji AMM oraz jest odpowiedzialny za bieżącą dyscyplinę kontyngentu.

20.	Państwo Brunei Darussalam przyjmuje na siebie wszelkie koszty związane z jego udziałem w misji.

21.	Państwo Brunei Darussalam nie bierze udziału w finansowaniu budżetu operacyjnego AMM.

22.

W przypadku śmierci, uszkodzenia ciała, utraty lub szkody wyrządzonej osobom fizycznym lub prawnym z państwa, w którym prowadzona jest misja, Państwo Brunei Darussalam, gdy została ustalona jego odpowiedzialność, wypłaca odszkodowanie na warunkach przewidzianych w umowie w sprawie statusu, przywilejów i immunitetów AMM, o której mowa w sekcji 8.

23.

Wszelkie niezbędne ustalenia techniczne i administracyjne służące wykonaniu niniejszego porozumienia są dokonywane między Sekretarzem Generalnym Rady Unii Europejskiej/Wysokim Przedstawicielem ds. Wspólnej Polityki Zagranicznej i Bezpieczeństwa lub szefem misji i odpowiednimi organami Państwa Brunei Darussalam.

24.	Każda ze stron ma prawo do rozwiązania niniejszego porozumienia poprzez złożenie pisemnego wypowiedzenia z jednomiesięcznym wyprzedzeniem.

25.	Spory dotyczące interpretacji lub stosowania niniejszego porozumienia są rozstrzygane na drodze dyplomatycznej między stronami.

ZAŁĄCZNIK II

Teksty wzajemnych deklaracji, o których mowa w sekcjach 11 i 12

Tekst dla państw członkowskich UE:

„Państwa członkowskie UE, stosujące wspólne działanie przyjęte przez Radę Unii Europejskiej w dniu 9 września 2005 r. w sprawie Misji Obserwacyjnej UE w Acehu (Misja Obserwacyjna w Acehu – AMM), dołożą starań, w zakresie, w jakim zezwalają na to ich wewnętrzne systemy prawne, by w miarę możliwości odstąpić od roszczeń w stosunku do Państwa Brunei Darussalam dotyczących uszkodzenia ciała lub śmierci członka ich personelu bądź szkody lub utraty jakiegokolwiek należącego do nich mienia używanego przez AMM, jeżeli takie uszkodzenie ciała, śmierć, szkoda lub utrata:

—	zostały spowodowane przez personel pochodzący z Państwa Brunei Darussalam podczas wykonywania jego obowiązków związanych z AMM, z wyjątkiem przypadków poważnego zaniedbania lub działania umyślnego, lub

—	wynikły z użycia jakiegokolwiek mienia należącego do Państwa Brunei Darussalam, pod warunkiem że mienie to zostało użyte w związku z operacją oraz z wyjątkiem przypadków poważnego zaniedbania lub działania umyślnego personelu AMM pochodzącego z Państwa Brunei Darussalam i używającego tego mienia.”

Tekst dla Państwa Brunei Darussalam:

„Państwo Brunei Darussalam, biorące udział w AMM, o której mowa w ustępie 5.3 MoU i we wspólnym działaniu przyjętym przez Radę Unii Europejskiej w dniu 9 września 2005 r. w sprawie Misji Obserwacyjnej Unii Europejskiej w Acehu (Misja Obserwacyjna w Acehu – AMM), dołoży starań, w zakresie, w jakim zezwala na to jego wewnętrzny system prawny, by w miarę możliwości odstąpić od roszczeń w stosunku do któregokolwiek innego państwa biorącego udział w AMM dotyczących uszkodzenia ciała lub śmierci członka jego personelu bądź szkody lub utraty jakiegokolwiek należącego do niego mienia używanego przez AMM, jeżeli takie uszkodzenie ciała, śmierć, szkoda lub utrata:

—	zostały spowodowane przez personel podczas wykonywania jego obowiązków związanych z AMM, z wyjątkiem przypadków poważnego zaniedbania lub działania umyślnego, lub

—	wynikły z użycia jakiegokolwiek mienia należącego do państw biorących udział w AMM, pod warunkiem, że mienie to zostało użyte w związku z misją oraz z wyjątkiem przypadków poważnego zaniedbania lub działania umyślnego personelu AMM używającego tego mienia.”

ZAŁĄCZNIK III

Zasady dotyczące wymiany i bezpieczeństwa informacji niejawnych

W celu ustanowienia ram dla wymiany między Unią Europejską a Państwem Brunei Darussalam informacji niejawnych do poziomu klauzuli RESTRICTED (RESTREINT UE), istotnych w kontekście AMM, zastosowanie będą miały następujące zasady.

Państwo Brunei Darussalam zagwarantuje, że wobec informacji niejawnych UE (tzn. wszelkich informacji (czyli wiedzy, która może być przekazywana w jakiejkolwiek formie) lub materiałów uznanych za wymagające ochrony przed nieuprawnionym ujawnieniem i które zostały oznaczone jako takie poprzez umieszczenie klauzuli tajności) udostępnionych mu utrzymana zostanie klauzula tajności nadana im przez UE oraz że będzie chronić takie informacje zgodnie z następującymi zasadami, na podstawie przepisów Rady dotyczących bezpieczeństwa (1), w szczególności:

—	Państwo Brunei Darussalam nie będzie używać udostępnionych mu informacji niejawnych UE do celów innych niż cele, w jakich te informacje niejawne UE zostały udostępnione Państwu Brunei Darussalam i innych niż cele ustalone przez wytwórcę,

—	Państwo Brunei Darussalam nie ujawni takich informacji stronom trzecim bez uprzedniej zgody ze strony UE,

—	Państwo Brunei Darussalam zagwarantuje, że dostęp do udostępnionych mu informacji niejawnych UE będzie dozwolony wyłącznie zgodnie z zasadą ograniczonego dostępu,

—

Państwo Brunei Darussalam zagwarantuje, że przed uzyskaniem dostępu do informacji niejawnych UE wszystkie podmioty występujące o uzyskanie dostępu do takich informacji zostaną poinformowane na temat wymagań przepisów dotyczących ochrony bezpieczeństwa, jak również zapewni, że spełniają one wymagania tych przepisów właściwych ze względu na poziom klauzuli informacji, do których mają mieć dostęp,

—

uwzględniając poziom klauzuli informacji niejawnych UE, informacje takie będą przesyłane do Państwa Brunei Darussalam pocztą dyplomatyczną, pocztą wojskową, pocztą spełniającą odpowiednie wymogi bezpieczeństwa, bezpiecznymi sieciami telekomunikacyjnymi lub doręczane osobiście. Państwo Brunei Darussalam poda z wyprzedzeniem Sekretariatowi Generalnemu Rady UE nazwę i adres organu odpowiedzialnego za bezpieczeństwo informacji niejawnych oraz dokładne adresy, na które należy przekazywać informacje i dokumenty,

—

Państwo Brunei Darussalam zagwarantuje, że wszelkie siedziby, strefy, budynki, biura, pomieszczenia, systemy łączności i informacji itp., w których przechowywane są lub przetwarzane informacje i dokumenty niejawne UE, podlegają ochronie dzięki zastosowaniu właściwych środków bezpieczeństwa fizycznego,

—

Państwo Brunei Darussalam zagwarantuje, że udostępnione mu dokumenty niejawne UE są wpisywane, z chwilą ich otrzymania, do specjalnego rejestru. Państwo Brunei Darussalam zagwarantuje, że zarówno udostępnione mu kopie dokumentów niejawnych UE, które mogą być sporządzone przez organ otrzymujący, jak również numeracja tych dokumentów, informacje o ich dystrybucji i zniszczeniu są wpisywane do tego specjalnego rejestru,

—

Państwo Brunei Darussalam powiadomi Sekretariat Generalny Rady UE o każdym przypadku narażenia na szwank bezpieczeństwa udostępnionych mu informacji niejawnych UE. W takim przypadku zostanie wszczęte dochodzenie przez Państwo Brunei Darussalam, które zastosuje również odpowiednie środki w celu zapobieżenia powtórnemu wystąpieniu podobnych sytuacji.

Dla celów niniejszych zasad informacje niejawne udostępnione Unii Europejskiej przez Państwo Brunei Darussalam będą traktowane jak gdyby były informacjami niejawnymi UE i będzie im przyznawany równoważny stopień ochrony.

Po wygaśnięciu lub rozwiązaniu niniejszego porozumienia wszelkie informacje niejawne lub dostarczone bądź wymienione w związku z nim materiały są nadal chronione zgodnie z postanowieniami zawartymi w niniejszym dokumencie.

Jakarta, 9 February 2006

Your Excellency,

I refer to your letter dated 26 October 2006 proposing the provisions which will apply to the personnel deployed by Brunei Darussalam related to the status, privileges and immunities of the Aceh Monitoring Mission (AMM) and its members, which are set out in the Annexes to this letter.

I have the honour to confirm the acceptance by the Government of Brunei Darussalam of the provisions set out in the said Annexes. I have the further honour to confirm that the above letter and this letter hereby constitutes an agreement between the Government of Brunei Darussalam and the European Union on the status, privileges and immunities of the AMM, which shall enter into force on the date of this letter. The agreement shall remain in force for the duration of Brunei Darussalam's participation in the AMM.

Brunei Darussalam participating in the AMM as referred to in paragraph 5.3 of the MoU and in the Joint Action adopted by the Council of the European Union on 9 September 2006 on the European Union Monitoring Mission in Aceh (Aceh Monitoring Mission — AMM) will endeavour, insofar as its internal legal systems so permits, to waive as far as possible claims against any other State participating in the AMM for injury, death of its personnel, or damage to, or loss of any assets owned by itself and used by the AMM if such injury, death or loss:

—	was caused by personnel in the execution of their duties in connection with the AMM, except in case of gross negligence or willful misconduct, or

—	arose from the use of any assets owned by States participating in the AMM, provided that the assets were used in connection with the mission and except in case of gross negligence or willful misconduct of AMM personnel using those assets.

Please, accept. Excellency, the assurances of my highest consideration.

ABU BAKAR HAJI DONGLAH

Charge d'Affaires a.i.

(1) Dz.U. L 101 z 11.4.2001, str. 1. Dokument załączony do niniejszego listu.

TŁUMACZENIE

POROZUMIENIE

w formie wymiany listów między Unią Europejską a Republiką Singapuru w sprawie udziału Republiki Singapuru w Misji Obserwacyjnej Unii Europejskiej w Acehu (Indonezja) (Misja Obserwacyjna w Acehu (Aceh Monitoring Mission – AMM))

Dżakarta, dnia 26 października 2005 r.

Ekscelencjo,

Byłbym wdzięczny, gdyby mógł Pan potwierdzić swoją akceptację postanowień zawartych w załączniku, a także potwierdzić, że jest zrozumiałym, iż niniejszy list oraz załącznik do niego wraz z Pana odpowiedzią stanowią prawnie wiążące porozumienie między UE a rządem Republiki Singapuru, które wchodzi w życie z dniem podpisania Pana odpowiedzi i pozostaje w mocy przez okres uczestnictwa Pana kraju w AMM.

Proszę przyjąć wyrazy mojego najwyższego szacunku.

ZAŁĄCZNIK I

1.	Zgodnie z postanowieniami Protokołu ustaleń Republika Singapuru bierze udział w AMM zgodnie z następującymi postanowieniami i wszelkimi wymaganymi zasadami wykonawczymi, bez uszczerbku dla autonomii podejmowania decyzji przez Unię Europejską.

Udział UE jest oparty na wspólnym działaniu przyjętym przez Radę w dniu 9 września 2005 r. w sprawie Misji Obserwacyjnej Unii Europejskiej w Acehu (Indonezja) (Misja Obserwacyjna w Acehu – AMM). Republika Singapuru włącza się do wspólnego działania w zakresie, w jakim dotyczy ono jego udziału oraz udziału jego personelu w AMM, z zastrzeżeniem postanowień określonych w niniejszym załączniku.

3.	Decyzja w sprawie zakończenia udziału UE w AMM jest podejmowana przez Radę Unii Europejskiej po konsultacji z Republiką Singapuru oraz pod warunkiem, że w dniu podjęcia tej decyzji Republika Singapuru bierze jeszcze udział w AMM.

Republika Singapuru zapewnia, że jej personel biorący udział w AMM wykonuje swoją misję zgodnie:

—	ze stosownymi postanowieniami wspólnego działania przyjętego przez Radę Unii Europejskiej w dniu 9 września 2005 r. i ewentualnymi późniejszymi zmianami,

—	z planem operacyjnym (OPLAN) zatwierdzonym przez Radę Unii Europejskiej w dniu 9 września 2005 r.,

—	z zasadami wykonawczymi na mocy niniejszego porozumienia.

5.	Personel oddelegowany przez Republikę Singapuru do AMM wykonuje swoje obowiązki i postępuje, mając na uwadze wyłącznie interesy AMM.

6.	Republika Singapuru informuje we właściwym czasie szefa misji AMM o wszelkich zmianach związanych ze swoim udziałem w AMM.

7.	Personel oddelegowany do AMM przechodzi na początku misji badania lekarskie i szczepienia oraz uzyskuje zaświadczenie lekarskie stwierdzające zdolność do pełnienia obowiązków, wystawione przez właściwy organ Republiki Singapuru. Personel oddelegowany do AMM przedstawia kopię tego zaświadczenia.

8.	Status personelu AMM, w tym personelu przydzielonego do AMM przez Republikę Singapuru podlega umowie w sprawie statusu, przywilejów i immunitetów AMM zawartej między GoI, Unią Europejską a uczestniczącymi krajami ASEAN.

9.	Bez uszczerbku dla umowy w sprawie statusu misji, o której mowa w sekcji 8, Republika Singapuru sprawuje jurysdykcję nad swoim personelem biorącym udział w AMM.

10.

Zgodnie z prawem krajowym i z zastrzeżeniem wszelkich immunitetów nadanych na mocy umowy w sprawie statusu, przywilejów i immunitetów AMM, Republika Singapuru jest odpowiedzialna za regulowanie wszelkich roszczeń związanych z udziałem w AMM wysuniętych przez któregokolwiek członka swojego personelu lub dotyczących go. Republiki Singapuru jest odpowiedzialna za wszczynanie postępowania, w szczególności sądowego lub dyscyplinarnego, przeciwko któremukolwiek członkowi swojego personelu, zgodnie z własnymi przepisami ustawodawczymi i wykonawczymi.

11.

Republika Singapuru zobowiązuje się do złożenia, na zasadzie wzajemności, deklaracji w sprawie odstąpienia od roszczeń w stosunku do któregokolwiek z państw biorących udział w AMM oraz do uczynienia tego w momencie podpisania niniejszej wymiany listów. Wzór takiej deklaracji jest zawarty w załączniku II.

12.

Unia Europejska gwarantuje, że należące do niej państwa członkowskie złożą, na zasadzie wzajemności, deklaracje w sprawie odstąpienia od roszczeń dotyczących brania udziału w AMM przez Republikę Singapuru oraz że uczynią to w momencie podpisania niniejszej wymiany listów. Wzór takiej deklaracji jest zawarty w załączniku II.

13.	Zasady dotyczące wymiany i bezpieczeństwa informacji niejawnych są zawarte w załączniku III. Dalsze wytyczne mogą zostać wydane przez właściwe władze, w tym przez szefa misji AMM.

14.	Cały personel biorący udział w AMM podlega w pełni swoim władzom krajowym.

15.	Władze krajowe dokonują przeniesienia kontroli operacyjnej na szefa misji AMM, który sprawuje tę kontrolę poprzez hierarchiczną strukturę podporządkowania i kontroli.

16.	Szef misji kieruje AMM i odpowiada za bieżące zarządzanie nią.

17.	Zgodnie z instrumentem prawnym, o którym mowa w sekcji 2, Republiki Singapuru ma takie same prawa i obowiązki w odniesieniu do bieżącego zarządzania operacją jak państwa członkowskie Unii Europejskiej biorące udział w AMM.

18.	Szef misji AMM jest odpowiedzialny za nadzór dyscyplinarny nad personelem AMM. W razie potrzeby odpowiedni organ krajowy wszczyna postępowanie dyscyplinarne.

19.	W celu reprezentowania swojego narodowego kontyngentu w AMM Republika Singapuru wyznacza Punkt Kontaktowy Kontyngentu Narodowego (National Contingent Point of Contact – NPC). W sprawach krajowych NPC podlega szefowi misji AMM oraz jest odpowiedzialny za bieżącą dyscyplinę kontyngentu.

20.	Republika Singapuru przyjmuje na siebie wszelkie koszty związane z jej udziałem w misji.

21.	Republika Singapuru nie bierze udziału w finansowaniu budżetu operacyjnego AMM.

22.

W przypadku śmierci, uszkodzenia ciała, utraty lub szkody wyrządzonej osobom fizycznym lub prawnym z państwa, w którym prowadzona jest misja, Republika Singapuru, gdy została ustalona jej odpowiedzialność, wypłaca odszkodowanie na warunkach przewidzianych w umowie w sprawie statusu, przywilejów i immunitetów AMM, o której mowa w sekcji 8.

23.

24.	Każda ze stron ma prawo do rozwiązania niniejszego porozumienia poprzez złożenie pisemnego wypowiedzenia z jednomiesięcznym wyprzedzeniem.

25.	Spory dotyczące interpretacji lub stosowania niniejszego porozumienia są rozstrzygane na drodze dyplomatycznej między stronami.

ZAŁĄCZNIK II

Teksty wzajemnych deklaracji, o których mowa w sekcjach 11 i 12

Tekst dla państw członkowskich UE:

„Państwa członkowskie UE, stosujące wspólne działanie przyjęte przez Radę Unii Europejskiej w dniu 9 września 2005 r. w sprawie Misji Obserwacyjnej UE w Acehu (Misja Obserwacyjna w Acehu – AMM), dołożą starań, w zakresie, w jakim zezwalają na to ich wewnętrzne systemy prawne, by w miarę możliwości odstąpić od roszczeń w stosunku do Republiki Singapuru dotyczących uszkodzenia ciała lub śmierci członka ich personelu bądź szkody lub utraty jakiegokolwiek należącego do nich mienia używanego przez AMM, jeżeli takie uszkodzenie ciała, śmierć, szkoda lub utrata:

—	zostały spowodowane przez personel pochodzący z Republiki Singapuru podczas wykonywania jego obowiązków związanych z AMM, z wyjątkiem przypadków poważnego zaniedbania lub działania umyślnego, lub

—	wynikły z użycia jakiegokolwiek mienia należącego do Republiki Singapuru, pod warunkiem, że mienie to zostało użyte w związku z operacją oraz z wyjątkiem przypadków poważnego zaniedbania lub działania umyślnego personelu AMM pochodzącego z Republiki Singapuru i używającego tego mienia.”

Tekst dla Republiki Singapuru:

„Republika Singapuru, biorąc udział w AMM, o której mowa w ustępie 5.3 MoU i we wspólnym działaniu przyjętym przez Radę Unii Europejskiej w dniu 9 września 2005 r. w sprawie Misji Obserwacyjnej Unii Europejskiej w Acehu (Misja Obserwacyjna w Acehu – AMM), dołoży starań, w zakresie, w jakim zezwala na to jej wewnętrzny system prawny, by w miarę możliwości odstąpić od roszczeń w stosunku do któregokolwiek innego państwa biorącego udział w AMM dotyczących uszkodzenia ciała lub śmierci członka jego personelu bądź szkody lub utraty jakiegokolwiek należącego do niej mienia używanego przez AMM, jeżeli takie uszkodzenie ciała, śmierć, szkoda lub utrata:

—	zostały spowodowane przez personel podczas wykonywania jego obowiązków związanych z AMM, z wyjątkiem przypadków poważnego zaniedbania lub działania umyślnego, lub

—	wynikły z użycia jakiegokolwiek mienia należącego do państw biorących udział w AMM, pod warunkiem że mienie to zostało użyte w związku z misją oraz z wyjątkiem przypadków poważnego zaniedbania lub działania umyślnego personelu AMM używającego tego mienia.”

ZAŁĄCZNIK III

Zasady dotyczące wymiany i bezpieczeństwa informacji niejawnych

W celu ustanowienia ram dla wymiany między Unią Europejską a Republiką Singapuru informacji niejawnych do poziomu klauzuli RESTRICTED (RESTREINT UE), istotnych w kontekście AMM, zastosowanie będą miały następujące zasady.

Republika Singapuru zagwarantuje, że wobec informacji niejawnych UE (tzn. wszelkich informacji (czyli wiedzy, która może być przekazywana w jakiejkolwiek formie) lub materiałów uznanych za wymagające ochrony przed nieuprawnionym ujawnieniem i które zostały oznaczone jako takie poprzez umieszczenie klauzuli tajności) udostępnionych jej utrzymana zostanie klauzula tajności nadana im przez UE oraz że będzie chronić takie informacje zgodnie z następującymi zasadami, na podstawie przepisów Rady dotyczących bezpieczeństwa (1), w szczególności:

—	Republika Singapuru nie będzie używać udostępnionych jej informacji niejawnych UE do celów innych niż cele, w jakich te informacje niejawne UE zostały udostępnione Republice Singapuru i innych niż cele ustalone przez wytwórcę,

—	Republika Singapuru nie ujawni takich informacji stronom trzecim bez uprzedniej zgody ze strony UE,

—	Republika Singapuru zagwarantuje, że dostęp do udostępnionych jej informacji niejawnych UE będzie dozwolony wyłącznie zgodnie z zasadą ograniczonego dostępu,

—

Republika Singapuru zagwarantuje, że przed uzyskaniem dostępu do informacji niejawnych UE wszystkie podmioty występujące o uzyskanie dostępu do takich informacji zostaną poinformowane na temat wymagań przepisów dotyczących ochrony bezpieczeństwa, jak również zapewni, że spełniają one wymagania tych przepisów właściwych ze względu na poziom klauzuli informacji, do których mają mieć dostęp,

—

uwzględniając poziom klauzuli informacji niejawnych UE, informacje takie będą przesyłane do Republiki Singapuru pocztą dyplomatyczną, pocztą wojskową, pocztą spełniającą odpowiednie wymogi bezpieczeństwa, bezpiecznymi sieciami telekomunikacyjnymi lub doręczane osobiście. Republika Singapuru poda z wyprzedzeniem Sekretariatowi Generalnemu Rady UE nazwę i adres organu odpowiedzialnego za bezpieczeństwo informacji niejawnych oraz dokładne adresy, na które należy przekazywać informacje i dokumenty,

—	Republika Singapuru zagwarantuje, że wszelkie siedziby, strefy, budynki, biura, pomieszczenia, systemy łączności i informacji itp., w których przechowywane są lub przetwarzane informacje i dokumenty niejawne UE, podlegają ochronie dzięki zastosowaniu właściwych środków bezpieczeństwa fizycznego,

—

Republika Singapuru zagwarantuje, że udostępnione jej dokumenty niejawne UE są wpisywane, z chwilą ich otrzymania, do specjalnego rejestru. Republika Singapuru zagwarantuje, że zarówno udostępnione jej kopie dokumentów niejawnych UE, które mogą być sporządzone przez organ otrzymujący, jak również numeracja tych dokumentów, informacje o ich dystrybucji i zniszczeniu są wpisywane do tego specjalnego rejestru,

—

Republika Singapuru powiadomi Sekretariat Generalny Rady UE o każdym przypadku narażenia na szwank bezpieczeństwa udostępnionych jej informacji niejawnych UE. W takim przypadku zostanie wszczęte dochodzenie przez Republikę Singapuru, która zastosuje również odpowiednie środki w celu zapobieżenia powtórnemu wystąpieniu podobnych sytuacji.

Dla celów niniejszych zasad informacje niejawne udostępnione Unii Europejskiej przez Republikę Singapuru będą traktowane jak gdyby były informacjami niejawnymi UE i będzie im przyznawany równoważny stopień ochrony.

Jakarta, 9 February 2006

Your Excellency

I write to you in your capacity as the European Union President in Indonesia. With reference to your predecessor H.E. Mr Charles Humphrey's letter of 26 October 2005, I have the honour, on behalf of the Government of Singapore, to confirm our acceptance of the provisions set out in the Annexes to that letter.

We also confirm that this reply, together with Mr Humphrey's letter and its Annexes, shall constitute a legally binding agreement between the EU and our country, which shall enter into force on the day of signature of this letter. We would also like to record our understanding that, specifically, Annex II to Mr Humphrey's letter constitutes the binding reciprocal declarations envisaged by paragraphs 11 and 12 of Annex I to his letter.

Please accept, Excellency, the assurances of my highest consideration.

EDWARD LEE

Ambassador

(1) Dz.U. L 101 z 11.4.2001, str. 1. Dokument załączony do niniejszego listu.

TŁUMACZENIE

POROZUMIENIE

w formie wymiany listów między Unią Europejską a Malezją w sprawie udziału Malezji w Misji Obserwacyjnej Unii Europejskiej w Acehu (Indonezja) (Misja Obserwacyjna w Acehu (Aceh Monitoring Mission – AMM))

Dżakarta, dnia 26 października 2005 r.

Ekscelencjo,

Byłbym wdzięczny, gdyby mógł Pan potwierdzić swoją akceptację postanowień zawartych w załączniku, a także potwierdzić, że jest zrozumiałym, iż niniejszy list oraz załącznik do niego wraz z Pana odpowiedzią stanowią prawnie wiążące porozumienie między UE a rządem Malezji, które wchodzi w życie z dniem podpisania Pana odpowiedzi i pozostaje w mocy przez okres uczestnictwa Pana kraju w AMM.

Proszę przyjąć wyrazy mojego najwyższego szacunku.

ZAŁĄCZNIK I

1.	Zgodnie z postanowieniami Protokołu ustaleń Malezja bierze udział w AMM zgodnie z następującymi postanowieniami i wszelkimi wymaganymi zasadami wykonawczymi, bez uszczerbku dla autonomii podejmowania decyzji przez Unię Europejską.

Udział UE jest oparty na wspólnym działaniu przyjętym przez Radę w dniu 9 września 2005 r. w sprawie Misji Obserwacyjnej Unii Europejskiej w Acehu (Indonezja) (Misja Obserwacyjna w Acehu – AMM). Malezja włącza się do wspólnego działania w zakresie, w jakim dotyczy ono jego udziału oraz udziału jego personelu w AMM, z zastrzeżeniem postanowień określonych w niniejszym załączniku.

3.	Decyzja w sprawie zakończenia udziału UE w AMM jest podejmowana przez Radę Unii Europejskiej po konsultacji z Malezją oraz pod warunkiem, że w dniu podjęcia tej decyzji Malezja bierze jeszcze udział w AMM.

Malezja zapewnia, że jej personel biorący udział w AMM wykonuje swoją misję zgodnie:

—	ze stosownymi postanowieniami wspólnego działania przyjętego przez Radę Unii Europejskiej w dniu 9 września 2005 r. i ewentualnymi późniejszymi zmianami,

—	z planem operacyjnym (OPLAN) zatwierdzonym przez Radę Unii Europejskiej w dniu 9 września 2005 r.,

—	z zasadami wykonawczymi na mocy niniejszego porozumienia.

5.	Personel oddelegowany przez Malezję do AMM wykonuje swoje obowiązki i postępuje, mając na uwadze wyłącznie interesy AMM.

6.	Malezja informuje we właściwym czasie szefa misji AMM o wszelkich zmianach związanych ze swoim udziałem w AMM.

7.	Personel oddelegowany do AMM przechodzi na początku misji badania lekarskie i szczepienia oraz uzyskuje zaświadczenie lekarskie stwierdzające zdolność do pełnienia obowiązków, wystawione przez właściwy organ Malezji. Personel oddelegowany do AMM przedstawia kopię tego zaświadczenia.

8.	Status personelu AMM, w tym personelu przydzielonego do AMM przez Malezję, podlega umowie w sprawie statusu, przywilejów i immunitetów AMM zawartej między GoI, Unią Europejską a uczestniczącymi krajami ASEAN.

9.	Bez uszczerbku dla umowy w sprawie statusu misji, o której mowa w sekcji 8, Malezja sprawuje jurysdykcję nad swoim personelem biorącym udział w AMM.

10.

Zgodnie z prawem krajowym i z zastrzeżeniem wszelkich immunitetów nadanych na mocy umowy w sprawie statusu, przywilejów i immunitetów AMM, Malezja jest odpowiedzialna za regulowanie wszelkich roszczeń związanych z udziałem w AMM wysuniętych przez któregokolwiek członka swojego personelu lub dotyczących go. Malezji jest odpowiedzialna za wszczynanie postępowania, w szczególności sądowego lub dyscyplinarnego, przeciwko któremukolwiek członkowi swojego personelu, zgodnie z własnymi przepisami ustawodawczymi i wykonawczymi.

11.	Malezja zobowiązuje się do złożenia, na zasadzie wzajemności, deklaracji w sprawie odstąpienia od roszczeń w stosunku do któregokolwiek z państw biorących udział w AMM oraz do uczynienia tego w momencie podpisania niniejszej wymiany listów. Wzór takiej deklaracji jest zawarty w załączniku II.

12.

Unia Europejska gwarantuje, że należące do niej państwa członkowskie złożą, na zasadzie wzajemności, deklaracje w sprawie odstąpienia od roszczeń dotyczących brania udziału w AMM przez Malezję oraz że uczynią to w momencie podpisania niniejszej wymiany listów. Wzór takiej deklaracji jest zawarty w załączniku II.

13.	Zasady dotyczące wymiany i bezpieczeństwa informacji niejawnych są zawarte w załączniku III. Dalsze wytyczne mogą zostać wydane przez właściwe władze, w tym przez szefa misji AMM.

14.	Cały personel biorący udział w AMM podlega w pełni swoim władzom krajowym.

15.	Władze krajowe dokonują przeniesienia kontroli operacyjnej na szefa misji AMM, który sprawuje tę kontrolę poprzez hierarchiczną strukturę podporządkowania i kontroli.

16.	Szef misji kieruje AMM i odpowiada za bieżące zarządzanie nią.

17.	Zgodnie z instrumentem prawnym, o którym mowa w sekcji 2, Malezja ma takie same prawa i obowiązki w odniesieniu do bieżącego zarządzania operacją jak państwa członkowskie Unii Europejskiej biorące udział w AMM.

18.	Szef misji AMM jest odpowiedzialny za nadzór dyscyplinarny nad personelem AMM. W razie potrzeby odpowiedni organ krajowy wszczyna postępowanie dyscyplinarne.

19.	W celu reprezentowania swojego narodowego kontyngentu w AMM Malezja wyznacza Punkt Kontaktowy Kontyngentu Narodowego (National Contingent Point of Contact – NPC). W sprawach krajowych NPC podlega szefowi misji AMM oraz jest odpowiedzialny za bieżącą dyscyplinę kontyngentu.

20.	Malezja przyjmuje na siebie wszelkie koszty związane z jej udziałem w misji.

21.	Malezja nie bierze udziału w finansowaniu budżetu operacyjnego AMM.

22.

W przypadku śmierci, uszkodzenia ciała, utraty lub szkody wyrządzonej osobom fizycznym lub prawnym z państwa, w którym prowadzona jest misja, Malezja, gdy została ustalona jej odpowiedzialność, wypłaca odszkodowanie na warunkach przewidzianych w umowie w sprawie statusu, przywilejów i immunitetów AMM, o której mowa w sekcji 8.

23.	Wszelkie niezbędne ustalenia techniczne i administracyjne służące wykonaniu niniejszego porozumienia są dokonywane między Sekretarzem Generalnym Rady Unii Europejskiej/Wysokim Przedstawicielem ds. Wspólnej Polityki Zagranicznej i Bezpieczeństwa lub szefem misji i odpowiednimi organami Malezji.

24.	Każda ze stron ma prawo do rozwiązania niniejszego porozumienia poprzez złożenie pisemnego wypowiedzenia z jednomiesięcznym wyprzedzeniem.

25.	Spory dotyczące interpretacji lub stosowania niniejszego porozumienia są rozstrzygane na drodze dyplomatycznej między stronami.

ZAŁĄCZNIK II

Teksty wzajemnych deklaracji, o których mowa w sekcjach 11 i 12

Tekst dla państw członkowskich UE:

„Państwa członkowskie UE, stosujące wspólne działanie przyjęte przez Radę Unii Europejskiej w dniu 9 września 2005 r. w sprawie Misji Obserwacyjnej UE w Acehu (Misja Obserwacyjna w Acehu – AMM), dołożą starań, w zakresie, w jakim zezwalają na to ich wewnętrzne systemy prawne, by w miarę możliwości odstąpić od roszczeń w stosunku do Malezji dotyczących uszkodzenia ciała lub śmierci członka ich personelu bądź szkody lub utraty jakiegokolwiek należącego do nich mienia używanego przez AMM, jeżeli takie uszkodzenie ciała, śmierć, szkoda lub utrata:

—	zostały spowodowane przez personel pochodzący z Malezji podczas wykonywania jego obowiązków związanych z AMM, z wyjątkiem przypadków poważnego zaniedbania lub działania umyślnego, lub

—	wynikły z użycia jakiegokolwiek mienia należącego do Malezji, pod warunkiem, że mienie to zostało użyte w związku z operacją oraz z wyjątkiem przypadków poważnego zaniedbania lub działania umyślnego personelu AMM pochodzącego z Malezji i używającego tego mienia.”

Tekst dla Malezji:

„Malezja, biorąc udział w AMM, o której mowa w ustępie 5.3 MoU i we wspólnym działaniu przyjętym przez Radę Unii Europejskiej w dniu 9 września 2005 r. w sprawie Misji Obserwacyjnej Unii Europejskiej w Acehu (Misja Obserwacyjna w Acehu – AMM), dołoży starań, w zakresie, w jakim zezwala na to jej wewnętrzny system prawny, by w miarę możliwości odstąpić od roszczeń w stosunku do któregokolwiek innego państwa biorącego udział w AMM dotyczących uszkodzenia ciała lub śmierci członka jego personelu bądź szkody lub utraty jakiegokolwiek należącego do niej mienia używanego przez AMM, jeżeli takie uszkodzenie ciała, śmierć, szkoda lub utrata:

—	zostały spowodowane przez personel podczas wykonywania jego obowiązków związanych z AMM, z wyjątkiem przypadków poważnego zaniedbania lub działania umyślnego, lub

—	wynikły z użycia jakiegokolwiek mienia należącego do państw biorących udział w AMM, pod warunkiem, że mienie to zostało użyte w związku z misją oraz z wyjątkiem przypadków poważnego zaniedbania lub działania umyślnego personelu AMM używającego tego mienia.”

ZAŁĄCZNIK III

Zasady dotyczące wymiany i bezpieczeństwa informacji niejawnych

W celu ustanowienia ram dla wymiany między Unią Europejską a Malezją informacji niejawnych do poziomu klauzuli RESTRICTED (RESTREINT UE), istotnych w kontekście AMM, zastosowanie będą miały następujące zasady.

Malezja zagwarantuje, że wobec informacji niejawnych UE (tzn. wszelkich informacji (czyli wiedzy, która może być przekazywana w jakiejkolwiek formie) lub materiałów uznanych za wymagające ochrony przed nieuprawnionym ujawnieniem i które zostały oznaczone jako takie poprzez umieszczenie klauzuli tajności) udostępnionych jej utrzymana zostanie klauzula tajności nadana im przez UE oraz że będzie chronić takie informacje zgodnie z następującymi zasadami, na podstawie przepisów Rady dotyczących bezpieczeństwa (1), w szczególności:

—	Malezja nie będzie używać udostępnionych jej informacji niejawnych UE do celów innych niż cele, w jakich te informacje niejawne UE zostały udostępnione Malezji i innych niż cele ustalone przez wytwórcę,

—	Malezja nie ujawni takich informacji stronom trzecim bez uprzedniej zgody ze strony UE,

—	Malezja zagwarantuje, że dostęp do udostępnionych jej informacji niejawnych UE będzie dozwolony wyłącznie zgodnie z zasadą ograniczonego dostępu,

—

Malezja zagwarantuje, że przed uzyskaniem dostępu do informacji niejawnych UE wszystkie podmioty występujące o uzyskanie dostępu do takich informacji zostaną poinformowane na temat wymagań przepisów dotyczących ochrony bezpieczeństwa, jak również zapewni, że spełniają one wymagania tych przepisów właściwych ze względu na poziom klauzuli informacji, do których mają mieć dostęp,

—

uwzględniając poziom klauzuli informacji niejawnych UE, informacje takie będą przesyłane do Malezji pocztą dyplomatyczną, pocztą wojskową, pocztą spełniającą odpowiednie wymogi bezpieczeństwa, bezpiecznymi sieciami telekomunikacyjnymi lub doręczane osobiście. Malezja poda z wyprzedzeniem Sekretariatowi Generalnemu Rady UE nazwę i adres organu odpowiedzialnego za bezpieczeństwo informacji niejawnych oraz dokładne adresy, na które należy przekazywać informacje i dokumenty,

—	Malezja zagwarantuje, że wszelkie siedziby, strefy, budynki, biura, pomieszczenia, systemy łączności i informacji itp., w których przechowywane są lub przetwarzane informacje i dokumenty niejawne UE, podlegają ochronie dzięki zastosowaniu właściwych środków bezpieczeństwa fizycznego,

—

Malezja zagwarantuje, że udostępnione jej dokumenty niejawne UE są wpisywane, z chwilą ich otrzymania, do specjalnego rejestru. Malezja zagwarantuje, że zarówno udostępnione jej kopie dokumentów niejawnych UE, które mogą być sporządzone przez organ otrzymujący, jak również numeracja tych dokumentów, informacje o ich dystrybucji i zniszczeniu są wpisywane do tego specjalnego rejestru,

—

Malezja powiadomi Sekretariat Generalny Rady UE o każdym przypadku narażenia na szwank bezpieczeństwa udostępnionych jej informacji niejawnych UE. W takim przypadku zostanie wszczęte dochodzenie przez Malezję, która zastosuje również odpowiednie środki w celu zapobieżenia powtórnemu wystąpieniu podobnych sytuacji.

Dla celów niniejszych zasad informacje niejawne udostępnione Unii Europejskiej przez Malezję będą traktowane jak gdyby były informacjami niejawnymi UE i będzie im przyznawany równoważny stopień ochrony.

Po wygaśnięciu lub rozwiązaniu niniejszego porozumienia, wszelkie informacje niejawne lub dostarczone bądź wymienione w związku z nim materiały są nadal chronione zgodnie z postanowieniami zawartymi w niniejszym dokumencie.

Jakarta, 23 December 2005

Your Excellency,

I have the honour to refer to the abovementioned subject.

Firstly, I would like to express my appreciation to your letter dated 26 October 2005 regarding the participation of Malaysia in the Aceh Monitoring Mission (AMM) which was established after the signing of the Memorandum of Understanding (MoU) between the Government of Indonesia and the Free Aceh Movement (GAM) in Helsinki on 15 August 2005.

I have the honour to confirm, on behalf of the Government of Malaysia, its acceptance of the provisions set out in the Annexes as attached in your letter. I have further the honour to confirm that this letter, together with your letter and its Annexes, shall constitute a legally binding agreement, between the Government of Malaysia and the European Union, which shall enter into force on the date of this letter, and shall remain in force for the duration of Malaysia's participation in the AMM.

Please accept, Excellency, the assurances of my highest consideration.

(DATO’ ZAINAL ABSDIN ZAIN)

Ambassador of Malaysia to the Republic of Indonesia

(1) Dz.U. L 101 z 11.4.2001, str. 1. Dokument załączony do niniejszego listu.

TŁUMACZENIE

POROZUMIENIE

w formie wymiany listów między Unią Europejską a Królestwem Tajlandii w sprawie udziału Królestwa Tajlandii w Misji Obserwacyjnej Unii Europejskiej w Acehu (Indonezja) (Misja Obserwacyjna w Acehu (Aceh Monitoring Mission – AMM))

Dżakarta, dnia 26 października 2005 r.

Ekscelencjo,

Byłbym wdzięczny, gdyby mógł Pan potwierdzić swoją akceptację postanowień zawartych w załączniku, a także potwierdzić, że jest zrozumiałym, iż niniejszy list oraz załącznik do niego wraz z Pana odpowiedzią stanowią prawnie wiążące porozumienie między UE a rządem Królestwa Tajlandii, które wchodzi w życie z dniem podpisania Pana odpowiedzi i pozostaje w mocy przez okres uczestnictwa Pana kraju w AMM.

Proszę przyjąć wyrazy mojego najwyższego szacunku.

ZAŁĄCZNIK I

1.	Zgodnie z postanowieniami Protokołu ustaleń Królestwo Tajlandii bierze udział w AMM zgodnie z następującymi postanowieniami i wszelkimi wymaganymi zasadami wykonawczymi, bez uszczerbku dla autonomii podejmowania decyzji przez Unię Europejską.

Udział UE jest oparty na wspólnym działaniu przyjętym przez Radę w dniu 9 września 2005 r. w sprawie Misji Obserwacyjnej Unii Europejskiej w Acehu (Indonezja) (Misja Obserwacyjna w Acehu – AMM). Królestwo Tajlandii włącza się do wspólnego działania w zakresie, w jakim dotyczy ono jego udziału oraz udziału jego personelu w AMM, z zastrzeżeniem postanowień określonych w niniejszym załączniku.

3.	Decyzja w sprawie zakończenia udziału UE w AMM jest podejmowana przez Radę Unii Europejskiej po konsultacji z Królestwem Tajlandii oraz pod warunkiem, że w dniu podjęcia tej decyzji Królestwo Tajlandii bierze jeszcze udział w AMM.

Królestwo Tajlandii zapewnia, że jego personel biorący udział w AMM wykonuje swoją misję zgodnie:

—	ze stosownymi postanowieniami wspólnego działania przyjętego przez Radę Unii Europejskiej w dniu 9 września 2005 r. i ewentualnymi późniejszymi zmianami,

—	z planem operacyjnym (OPLAN) zatwierdzonym przez Radę Unii Europejskiej w dniu 9 września 2005 r.,

—	z zasadami wykonawczymi na mocy niniejszego porozumienia.

5.	Personel oddelegowany przez Królestwo Tajlandii do AMM wykonuje swoje obowiązki i postępuje, mając na uwadze wyłącznie interesy AMM.

6.	Królestwo Tajlandii informuje we właściwym czasie szefa misji AMM o wszelkich zmianach związanych ze swoim udziałem w AMM.

7.	Personel oddelegowany do AMM przechodzi na początku misji badania lekarskie i szczepienia oraz uzyskuje zaświadczenie lekarskie stwierdzające zdolność do pełnienia obowiązków, wystawione przez właściwy organ Królestwa Tajlandii. Personel oddelegowany do AMM przedstawia kopię tego zaświadczenia.

8.	Status personelu AMM, w tym personelu przydzielonego do AMM przez Królestwo Tajlandii podlega umowie w sprawie statusu, przywilejów i immunitetów AMM zawartej między GoI, Unią Europejską a uczestniczącymi krajami ASEAN.

9.	Bez uszczerbku dla umowy w sprawie statusu misji, o której mowa w sekcji 8, Królestwo Tajlandii sprawuje jurysdykcję nad swoim personelem biorącym udział w AMM.

10.

Zgodnie z prawem krajowym i z zastrzeżeniem wszelkich immunitetów nadanych na mocy umowy w sprawie statusu, przywilejów i immunitetów AMM, Królestwo Tajlandii jest odpowiedzialne za regulowanie wszelkich roszczeń związanych z udziałem w AMM wysuniętych przez któregokolwiek członka swojego personelu lub dotyczących go. Królestwo Tajlandii jest odpowiedzialne za wszczynanie postępowania, w szczególności sądowego lub dyscyplinarnego, przeciwko któremukolwiek członkowi swojego personelu, zgodnie z własnymi przepisami ustawodawczymi i wykonawczymi.

11.

Królestwo Tajlandii zobowiązuje się do złożenia, na zasadzie wzajemności, deklaracji w sprawie odstąpienia od roszczeń w stosunku do któregokolwiek z państw biorących udział w AMM oraz do uczynienia tego w momencie podpisania niniejszej wymiany listów. Wzór takiej deklaracji jest zawarty w załączniku II.

12.

Unia Europejska gwarantuje, że należące do niej państwa członkowskie złożą, na zasadzie wzajemności, deklaracje w sprawie odstąpienia od roszczeń dotyczących brania udziału w AMM przez Królestwo Tajlandii oraz że uczynią to w momencie podpisania niniejszej wymiany listów. Wzór takiej deklaracji jest zawarty w załączniku II.

13.	Zasady dotyczące wymiany i bezpieczeństwa informacji niejawnych są zawarte w załączniku III. Dalsze wytyczne mogą zostać wydane przez właściwe władze, w tym przez szefa misji AMM.

14.	Cały personel biorący udział w AMM podlega w pełni swoim władzom krajowym.

15.	Władze krajowe dokonują przeniesienia kontroli operacyjnej na szefa misji AMM, który sprawuje tę kontrolę poprzez hierarchiczną strukturę podporządkowania i kontroli.

16.	Szef misji kieruje AMM i odpowiada za bieżące zarządzanie nią.

17.	Zgodnie z instrumentem prawnym, o którym mowa w sekcji 2, Królestwo Tajlandii ma takie same prawa i obowiązki w odniesieniu do bieżącego zarządzania operacją jak państwa członkowskie Unii Europejskiej biorące udział w AMM.

18.	Szef misji AMM jest odpowiedzialny za nadzór dyscyplinarny nad personelem AMM. W razie potrzeby odpowiedni organ krajowy wszczyna postępowanie dyscyplinarne.

19.	W celu reprezentowania swojego narodowego kontyngentu w AMM, Królestwo Tajlandii wyznacza Punkt Kontaktowy Kontyngentu Narodowego (National Contingent Point of Contact – NPC). W sprawach krajowych NPC podlega szefowi misji AMM oraz jest odpowiedzialny za bieżącą dyscyplinę kontyngentu.

20.	Królestwo Tajlandii przyjmuje na siebie wszelkie koszty związane z jego udziałem w misji.

21.	Królestwo Tajlandii nie bierze udziału w finansowaniu budżetu operacyjnego AMM.

22.

W przypadku śmierci, uszkodzenia ciała, utraty lub szkody wyrządzonej osobom fizycznym lub prawnym z państwa, w którym prowadzona jest misja, Królestwo Tajlandii, gdy została ustalona jego odpowiedzialność, wypłaca odszkodowanie na warunkach przewidzianych w umowie w sprawie statusu, przywilejów i immunitetów AMM, o której mowa w sekcji 8.

23.

24.	Każda ze stron ma prawo do rozwiązania niniejszego porozumienia poprzez złożenie pisemnego wypowiedzenia z jednomiesięcznym wyprzedzeniem.

25.	Spory dotyczące interpretacji lub stosowania niniejszego porozumienia są rozstrzygane na drodze dyplomatycznej między stronami.

ZAŁĄCZNIK II

Teksty wzajemnych deklaracji, o których mowa w sekcjach 11 i 12

Tekst dla państw członkowskich UE:

„Państwa członkowskie UE, stosujące wspólne działanie przyjęte przez Radę Unii Europejskiej w dniu 9 września 2005 r. w sprawie Misji Obserwacyjnej UE w Acehu (Misja Obserwacyjna w Acehu – AMM), dołożą starań, w zakresie, w jakim zezwalają na to ich wewnętrzne systemy prawne, by w miarę możliwości odstąpić od roszczeń w stosunku do Królestwa Tajlandii dotyczących uszkodzenia ciała lub śmierci członka ich personelu bądź szkody lub utraty jakiegokolwiek należącego do nich mienia używanego przez AMM, jeżeli takie uszkodzenie ciała, śmierć, szkoda lub utrata:

—	zostały spowodowane przez personel pochodzący z Królestwa Tajlandii podczas wykonywania jego obowiązków związanych z AMM, z wyjątkiem przypadków poważnego zaniedbania lub działania umyślnego, lub

—	wynikły z użycia jakiegokolwiek mienia należącego do Królestwa Tajlandii, pod warunkiem że mienie to zostało użyte w związku z operacją oraz z wyjątkiem przypadków poważnego zaniedbania lub działania umyślnego personelu AMM pochodzącego z Królestwa Tajlandii i używającego tego mienia.”

Tekst dla Królestwa Tajlandii:

„Królestwo Tajlandii, biorące udział w AMM, o której mowa w ustępie 5.3 MoU i we wspólnym działaniu przyjętym przez Radę Unii Europejskiej w dniu 9 września 2005 r. w sprawie Misji Obserwacyjnej Unii Europejskiej w Acehu (Misja Obserwacyjna w Acehu – AMM), dołoży starań, w zakresie, w jakim zezwala na to jego wewnętrzny system prawny, by w miarę możliwości odstąpić od roszczeń w stosunku do któregokolwiek innego państwa biorącego udział w AMM dotyczących uszkodzenia ciała lub śmierci członka jego personelu bądź szkody lub utraty jakiegokolwiek należącego do niego mienia używanego przez AMM, jeżeli takie uszkodzenie ciała, śmierć, szkoda lub utrata:

—	zostały spowodowane przez personel podczas wykonywania jego obowiązków związanych z AMM, z wyjątkiem przypadków poważnego zaniedbania lub działania umyślnego, lub

—	wynikły z użycia jakiegokolwiek mienia należącego do państw biorących udział w AMM, pod warunkiem, że mienie to zostało użyte w związku z misją oraz z wyjątkiem przypadków poważnego zaniedbania lub działania umyślnego personelu AMM używającego tego mienia.”

ZAŁĄCZNIK III

Zasady dotyczące wymiany i bezpieczeństwa informacji niejawnych

W celu ustanowienia ram dla wymiany między Unią Europejską a Królestwem Tajlandii informacji niejawnych do poziomu klauzuli RESTRICTED (RESTREINT UE), istotnych w kontekście AMM, zastosowanie będą miały następujące zasady.

Królestwo Tajlandii zagwarantuje, że wobec informacji niejawnych UE (tzn. wszelkich informacji (czyli wiedzy, która może być przekazywana w jakiejkolwiek formie) lub materiałów uznanych za wymagające ochrony przed nieuprawnionym ujawnieniem i które zostały oznaczone jako takie poprzez umieszczenie klauzuli tajności) udostępnionych mu utrzymana zostanie klauzula tajności nadana im przez UE oraz że będzie chronić takie informacje zgodnie z następującymi zasadami, na podstawie przepisów Rady dotyczących bezpieczeństwa (1), w szczególności:

—	Królestwo Tajlandii nie będzie używać udostępnionych mu informacji niejawnych UE do celów innych niż cele, w jakich te informacje niejawne UE zostały udostępnione Królestwu Tajlandii i innych niż cele ustalone przez wytwórcę,

—	Królestwo Tajlandii nie ujawni takich informacji stronom trzecim bez uprzedniej zgody ze strony UE,

—	Królestwo Tajlandii zagwarantuje, że dostęp do udostępnionych mu informacji niejawnych UE będzie dozwolony wyłącznie zgodnie z zasadą ograniczonego dostępu,

—

Królestwo Tajlandii zagwarantuje, że przed uzyskaniem dostępu do informacji niejawnych UE wszystkie podmioty występujące o uzyskanie dostępu do takich informacji zostaną poinformowane na temat wymagań przepisów dotyczących ochrony bezpieczeństwa, jak również zapewni, że spełniają one wymagania tych przepisów właściwych ze względu na poziom klauzuli informacji, do których mają mieć dostęp,

—

uwzględniając poziom klauzuli informacji niejawnych UE, informacje takie będą przesyłane do Królestwa Tajlandii pocztą dyplomatyczną, pocztą wojskową, pocztą spełniającą odpowiednie wymogi bezpieczeństwa, bezpiecznymi sieciami telekomunikacyjnymi lub doręczane osobiście. Królestwo Tajlandii poda z wyprzedzeniem Sekretariatowi Generalnemu Rady UE nazwę i adres organu odpowiedzialnego za bezpieczeństwo informacji niejawnych oraz dokładne adresy, na które należy przekazywać informacje i dokumenty,

—	Królestwo Tajlandii zagwarantuje, że wszelkie siedziby, strefy, budynki, biura, pomieszczenia, systemy łączności i informacji itp., w których przechowywane są lub przetwarzane informacje i dokumenty niejawne UE, podlegają ochronie dzięki zastosowaniu właściwych środków bezpieczeństwa fizycznego,

—

Królestwo Tajlandii zagwarantuje, że udostępnione mu dokumenty niejawne UE są wpisywane, z chwilą ich otrzymania, do specjalnego rejestru. Królestwo Tajlandii zagwarantuje, że zarówno udostępnione mu kopie dokumentów niejawnych UE, które mogą być sporządzone przez organ otrzymujący, jak również numeracja tych dokumentów, informacje o ich dystrybucji i zniszczeniu są wpisywane do tego specjalnego rejestru,

—

Królestwo Tajlandii powiadomi Sekretariat Generalny Rady UE o każdym przypadku narażenia na szwank bezpieczeństwa udostępnionych mu informacji niejawnych UE. W takim przypadku zostanie wszczęte dochodzenie przez Królestwo Tajlandii, które zastosuje również odpowiednie środki w celu zapobieżenia powtórnemu wystąpieniu podobnych sytuacji.

Dla celów niniejszych zasad informacje niejawne udostępnione Unii Europejskiej przez Królestwo Tajlandii będą traktowane jak gdyby były informacjami niejawnymi UE i będzie im przyznawany równoważny stopień ochrony.

Jakarta, 9 December 2005

Your Excellency,

I have the honour to refer to your letter of 26 October 2005, together with its Annex, which reads as follows:

‘The Memorandum of Understanding (MoU) between the Government of Indonesia (GoI) and the Free Aceh Movement (GAM) signed at Helsinki on 15 August 2005, provides inter alia for the establishment by the European Union and ASEAN Contributing Countries of an Aceh Monitoring Mission (AMM) in Aceh (Indonesia). This MoU also provides that the status, privileges and immunities of the AMM and its members will be agreed between the GoI and the European Union (EU).

Accordingly, I have the honour to propose, in the Annex to this letter, the provisions which would apply to the participation of your country in the AMM, and the personnel deployed by your country, the status, privileges and immunities of which are set out in the agreement between the GoI, the EU and the ASEAN Contributing Countries.

I would be grateful if you could confirm your acceptance of the provisions set out in the Annex, and also confirm your understanding that this letter and its Annex, together with your reply, shall constitute a legally binding agreement between the EU and the Government of the Kingdom of Thailand, which shall enter into force on the day of signature of your reply, and shall remain in force for the duration of your country's participation in the AMM.

Please accept, Excellency, the assurances of my highest consideration.’

In reply, I have the honour to confirm, on behalf of the Government of the Kingdom of Thailand, its acceptance of the provisions set out in the Annex, and also confirm its understanding that this letter, together with your letter and its Annex, under reply, shall constitute a legally binding agreement between the Government of the Kingdom of Thailand and the EU, which shall enter into force on the date of this letter.

Accept, Excellency, the renewed assurances of my highest consideration.

(ATCHARA SERIPUTRA)

Ambassador Extraordinary and Plenipotentiary of the Kingdom of Thailand to the Republic of Indonesia

(1) Dz.U. L 101 z 11.4.2001, str. 1. Dokument załączony do niniejszego listu.

TŁUMACZENIE

POROZUMIENIE

w formie wymiany listów między Unią Europejską a Republiką Filipin w sprawie udziału Republiki Filipin w Misji Obserwacyjnej Unii Europejskiej w Acehu (Indonezja) (Misja Obserwacyjna w Acehu (Aceh Monitoring Mission – AMM))

Dżakarta, dnia 26 października 2005 r.

Ekscelencjo,

Byłbym wdzięczny, gdyby mógł Pan potwierdzić swoją akceptację postanowień zawartych w załączniku, a także potwierdzić, że jest zrozumiałym, iż niniejszy list oraz załącznik do niego wraz z Pana odpowiedzią stanowią prawnie wiążące porozumienie między UE a rządem Republiki Filipin, które wchodzi w życie z dniem podpisania Pana odpowiedzi i pozostaje w mocy przez okres uczestnictwa Pana kraju w AMM.

Proszę przyjąć wyrazy mojego najwyższego szacunku.

ZAŁĄCZNIK I

1.	Zgodnie z postanowieniami Protokołu ustaleń Republika Filipin bierze udział w AMM zgodnie z następującymi postanowieniami i wszelkimi wymaganymi zasadami wykonawczymi, bez uszczerbku dla autonomii podejmowania decyzji przez Unię Europejską.

Udział UE jest oparty na wspólnym działaniu przyjętym przez Radę w dniu 9 września 2005 r. w sprawie Misji Obserwacyjnej Unii Europejskiej w Acehu (Indonezja) (Misja Obserwacyjna w Acehu – AMM). Republika Filipin włącza się do wspólnego działania w zakresie, w jakim dotyczy ono jego udziału oraz udziału jego personelu w AMM, z zastrzeżeniem postanowień określonych w niniejszym załączniku.

3.	Decyzja w sprawie zakończenia udziału UE w AMM jest podejmowana przez Radę Unii Europejskiej po konsultacji z Republiką Filipin oraz pod warunkiem, że w dniu podjęcia tej decyzji Republika Filipin bierze jeszcze udział w AMM.

Republika Filipin zapewnia, że jej personel biorący udział w AMM wykonuje swoją misję zgodnie:

—	ze stosownymi postanowieniami wspólnego działania przyjętego przez Radę Unii Europejskiej w dniu 9 września 2005 r. i ewentualnymi późniejszymi zmianami,

—	z planem operacyjnym (OPLAN) zatwierdzonym przez Radę Unii Europejskiej w dniu 9 września 2005 r.,

—	z zasadami wykonawczymi na mocy niniejszego porozumienia.

5.	Personel oddelegowany przez Republikę Filipin do AMM wykonuje swoje obowiązki i postępuje, mając na uwadze wyłącznie interesy AMM.

6.	Republika Filipin informuje we właściwym czasie szefa misji AMM o wszelkich zmianach związanych ze swoim udziałem w AMM.

7.	Personel oddelegowany do AMM przechodzi na początku misji badania lekarskie i szczepienia oraz uzyskuje zaświadczenie lekarskie stwierdzające zdolność do pełnienia obowiązków, wystawione przez właściwy organ Republiki Filipin. Personel oddelegowany do AMM przedstawia kopię tego zaświadczenia.

8.	Status personelu AMM, w tym personelu przydzielonego do AMM przez Republikę Filipin podlega umowie w sprawie statusu, przywilejów i immunitetów AMM zawartej między GoI, Unią Europejską a uczestniczącymi krajami ASEAN.

9.	Bez uszczerbku dla umowy w sprawie statusu misji, o której mowa w sekcji 8, Republika Filipin sprawuje jurysdykcję nad swoim personelem biorącym udział w AMM.

10.

Zgodnie z prawem krajowym i z zastrzeżeniem wszelkich immunitetów nadanych na mocy umowy w sprawie statusu, przywilejów i immunitetów AMM, Republika Filipin jest odpowiedzialna za regulowanie wszelkich roszczeń związanych z udziałem w AMM wysuniętych przez któregokolwiek członka swojego personelu lub dotyczących go. Republiki Filipin jest odpowiedzialna za wszczynanie postępowania, w szczególności sądowego lub dyscyplinarnego, przeciwko któremukolwiek członkowi swojego personelu, zgodnie z własnymi przepisami ustawodawczymi i wykonawczymi.

11.

Republika Filipin zobowiązuje się do złożenia, na zasadzie wzajemności, deklaracji w sprawie odstąpienia od roszczeń w stosunku do któregokolwiek z państw biorących udział w AMM oraz do uczynienia tego w momencie podpisania niniejszej wymiany listów. Wzór takiej deklaracji jest zawarty w załączniku II.

12.

Unia Europejska gwarantuje, że należące do niej państwa członkowskie złożą, na zasadzie wzajemności, deklaracje w sprawie odstąpienia od roszczeń dotyczących brania udziału w AMM przez Republikę Filipin oraz że uczynią to w momencie podpisania niniejszej wymiany listów. Wzór takiej deklaracji jest zawarty w załączniku II.

13.	Zasady dotyczące wymiany i bezpieczeństwa informacji niejawnych są zawarte w załączniku III. Dalsze wytyczne mogą zostać wydane przez właściwe władze, w tym przez szefa misji AMM.

14.	Cały personel biorący udział w AMM podlega w pełni swoim władzom krajowym.

15.	Władze krajowe dokonują przeniesienia kontroli operacyjnej na szefa misji AMM, który sprawuje tę kontrolę poprzez hierarchiczną strukturę podporządkowania i kontroli.

16.	Szef misji kieruje AMM i odpowiada za bieżące zarządzanie nią.

17.	Zgodnie z instrumentem prawnym, o którym mowa w sekcji 2, Republiki Filipin ma takie same prawa i obowiązki w odniesieniu do bieżącego zarządzania operacją jak państwa członkowskie Unii Europejskiej biorące udział w AMM.

18.	Szef misji AMM jest odpowiedzialny za nadzór dyscyplinarny nad personelem AMM. W razie potrzeby odpowiedni organ krajowy wszczyna postępowanie dyscyplinarne.

19.	W celu reprezentowania swojego narodowego kontyngentu w AMM, Republika Filipin wyznacza Punkt Kontaktowy Kontyngentu Narodowego (National Contingent Point of Contact – NPC). W sprawach krajowych NPC podlega szefowi misji AMM oraz jest odpowiedzialny za bieżącą dyscyplinę kontyngentu.

20.	Republika Filipin przyjmuje na siebie wszelkie koszty związane z jej udziałem w misji.

21.	Republika Filipin nie bierze udziału w finansowaniu budżetu operacyjnego AMM.

22.

W przypadku śmierci, uszkodzenia ciała, utraty lub szkody wyrządzonej osobom fizycznym lub prawnym z państwa, w którym prowadzona jest misja, Republika Filipin, gdy została ustalona jej odpowiedzialność, wypłaca odszkodowanie na warunkach przewidzianych w umowie w sprawie statusu, przywilejów i immunitetów AMM, o której mowa w sekcji 8.

23.

24.	Każda ze stron ma prawo do rozwiązania niniejszego porozumienia poprzez złożenie pisemnego wypowiedzenia z jednomiesięcznym wyprzedzeniem.

25.	Spory dotyczące interpretacji lub stosowania niniejszego porozumienia są rozstrzygane na drodze dyplomatycznej między stronami.

ZAŁĄCZNIK II

Teksty wzajemnych deklaracji, o których mowa w sekcjach 11 i 12

Tekst dla państw członkowskich UE:

„Państwa członkowskie UE, stosujące wspólne działanie przyjęte przez Radę Unii Europejskiej w dniu 9 września 2005 r. w sprawie Misji Obserwacyjnej UE w Acehu (Misja Obserwacyjna w Acehu – AMM), dołożą starań, w zakresie, w jakim zezwalają na to ich wewnętrzne systemy prawne, by w miarę możliwości odstąpić od roszczeń w stosunku do Republiki Filipin dotyczących uszkodzenia ciała lub śmierci członka ich personelu bądź szkody lub utraty jakiegokolwiek należącego do nich mienia używanego przez AMM, jeżeli takie uszkodzenie ciała, śmierć, szkoda lub utrata:

—	zostały spowodowane przez personel pochodzący z Republiki Filipin podczas wykonywania jego obowiązków związanych z AMM, z wyjątkiem przypadków poważnego zaniedbania lub działania umyślnego, lub

—	wynikły z użycia jakiegokolwiek mienia należącego do Republiki Filipin, pod warunkiem że mienie to zostało użyte w związku z operacją oraz z wyjątkiem przypadków poważnego zaniedbania lub działania umyślnego personelu AMM pochodzącego z Republiki Filipin i używającego tego mienia.”

Tekst dla Republiki Filipin:

„Republika Filipin, biorąc udział w AMM, o której mowa w ustępie 5.3 MoU i we wspólnym działaniu przyjętym przez Radę Unii Europejskiej w dniu 9 września 2005 r. w sprawie Misji Obserwacyjnej Unii Europejskiej w Acehu (Misja Obserwacyjna w Acehu – AMM), dołoży starań, w zakresie, w jakim zezwala na to jej wewnętrzny system prawny, by w miarę możliwości odstąpić od roszczeń w stosunku do któregokolwiek innego państwa biorącego udział w AMM dotyczących uszkodzenia ciała lub śmierci członka jego personelu bądź szkody lub utraty jakiegokolwiek należącego do niej mienia używanego przez AMM, jeżeli takie uszkodzenie ciała, śmierć, szkoda lub utrata:

—	zostały spowodowane przez personel podczas wykonywania jego obowiązków związanych z AMM, z wyjątkiem przypadków poważnego zaniedbania lub działania umyślnego, lub

—	wynikły z użycia jakiegokolwiek mienia należącego do państw biorących udział w AMM, pod warunkiem, że mienie to zostało użyte w związku z misją oraz z wyjątkiem przypadków poważnego zaniedbania lub działania umyślnego personelu AMM używającego tego mienia.”

ZAŁĄCZNIK III

Zasady dotyczące wymiany i bezpieczeństwa informacji niejawnych

W celu ustanowienia ram dla wymiany między Unią Europejską a Republiką Filipin informacji niejawnych do poziomu klauzuli RESTRICTED (RESTREINT UE), istotnych w kontekście AMM, zastosowanie będą miały następujące zasady.

Republika Filipin zagwarantuje, że wobec informacji niejawnych UE (tzn. wszelkich informacji (czyli wiedzy, która może być przekazywana w jakiejkolwiek formie) lub materiałów uznanych za wymagające ochrony przed nieuprawnionym ujawnieniem i które zostały oznaczone jako takie poprzez umieszczenie klauzuli tajności) udostępnionych jej utrzymana zostanie klauzula tajności nadana im przez UE oraz że będzie chronić takie informacje zgodnie z następującymi zasadami, na podstawie przepisów Rady dotyczących bezpieczeństwa (1), w szczególności:

—	Republika Filipin nie będzie używać udostępnionych jej informacji niejawnych UE do celów innych niż cele, w jakich te informacje niejawne UE zostały udostępnione Republice Filipin i innych niż cele ustalone przez wytwórcę,

—	Republika Filipin nie ujawni takich informacji stronom trzecim bez uprzedniej zgody ze strony UE,

—	Republika Filipin zagwarantuje, że dostęp do udostępnionych jej informacji niejawnych UE będzie dozwolony wyłącznie zgodnie z zasadą ograniczonego dostępu,

—

Republika Filipin zagwarantuje, że przed uzyskaniem dostępu do informacji niejawnych UE wszystkie podmioty występujące o uzyskanie dostępu do takich informacji zostaną poinformowane na temat wymagań przepisów dotyczących ochrony bezpieczeństwa, jak również zapewni, że spełniają one wymagania tych przepisów właściwych ze względu na poziom klauzuli informacji, do których mają mieć dostęp,

—

uwzględniając poziom klauzuli informacji niejawnych UE, informacje takie będą przesyłane do Republiki Filipin pocztą dyplomatyczną, pocztą wojskową, pocztą spełniającą odpowiednie wymogi bezpieczeństwa, bezpiecznymi sieciami telekomunikacyjnymi lub doręczane osobiście. Republika Filipin poda z wyprzedzeniem Sekretariatowi Generalnemu Rady UE nazwę i adres organu odpowiedzialnego za bezpieczeństwo informacji niejawnych oraz dokładne adresy, na które należy przekazywać informacje i dokumenty,

—	Republika Filipin zagwarantuje, że wszelkie siedziby, strefy, budynki, biura, pomieszczenia, systemy łączności i informacji itp., w których przechowywane są lub przetwarzane informacje i dokumenty niejawne UE, podlegają ochronie dzięki zastosowaniu właściwych środków bezpieczeństwa fizycznego,

—

Republika Filipin zagwarantuje, że udostępnione jej dokumenty niejawne UE są wpisywane, z chwilą ich otrzymania, do specjalnego rejestru. Republika Filipin zagwarantuje, że zarówno udostępnione jej kopie dokumentów niejawnych UE, które mogą być sporządzone przez organ otrzymujący, jak również numeracja tych dokumentów, informacje o ich dystrybucji i zniszczeniu są wpisywane do tego specjalnego rejestru,

—

Republika Filipin powiadomi Sekretariat Generalny Rady UE o każdym przypadku narażenia na szwank bezpieczeństwa udostępnionych jej informacji niejawnych UE. W takim przypadku zostanie wszczęte dochodzenie przez Republikę Filipin, która zastosuje również odpowiednie środki w celu zapobieżenia powtórnemu wystąpieniu podobnych sytuacji.

Dla celów niniejszych zasad informacje niejawne udostępnione Unii Europejskiej przez Republikę Filipin będą traktowane jak gdyby były informacjami niejawnymi UE i będzie im przyznawany równoważny stopień ochrony.

Jakarta, 17 January 2006

Your Excellency,

I have the honor to refer to the letter of your predecessor as representative of the President of the Council of the European Union, H.E. Charles Humfrey, CMG, dated 26 October 2005, together with its Annex, which read as follows:

‘The Memorandum of Understanding (MoU) between the Government of Indonesia (GoI) and the Free Aceh Movement (GAM) signed at Helsinki on 15 August 2005, provides inter alia for the establishment by the European Union and ASEAN Contributing Countries of an Aceh Monitoring Mission (AMM) in Aceh, (Indonesia). This MoU also provides that the status, privileges and immunities of the AMM and its members will be agreed between the GoI and the European Union.

Accordingly, I have the honour to propose, in the Annex to this letter, the provisions which would apply to the participation of your country in the AMM, and the personnel deployed by your country, the status, privileges and immunities of which are set out in the agreement in the GoI, the EU and the ASEAN Contributing Countries.

I would be grateful if you could confirm your acceptance of the provisions set out in the Annex, and also confirm your understanding that this letter and its Annex, together with your reply, shall constitute a legally binding agreement between the EU and the Government of the Republic of the Philippines, which shall enter into force on the day of signature of your reply, and shall remain in force for the duration of your country's participation in the AMM.

Please accept, Excellency, the assurances of my highest consideration.’

In reply to this letter dated 26 October 2005, together with its Annex, I have the honor to confirm, on behalf of the Government of the Republic of the Philippines, its acceptance of the provisions set out in the Annex, and also confirm its understanding that this letter, shall constitute a legally binding agreement between the Government of the Republic of the Philippines and the European Union, which shall enter into force on the date of this letter.

Accept, Excellency, the renewed assurances of my highest consideration.

SHULAN O. PRIMAVERA

Ambassador Extraordinary and Plenipotentiary of the Republic of the Philippines

(1) D.U. L 101 z 11.4.2001, str. 1. Dokument załączony do niniejszego listu.

		ISSN 1725-5139
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		L 183

Wydanie polskie	Legislacja	Tom 50 13 lipca 2007

Spis treści		I Akty przyjęte na mocy Traktatów WE/Euratom, których publikacja jest obowiązkowa	Strona
		ROZPORZĄDZENIA
		Rozporządzenie Komisji (WE) nr 814/2007 z dnia 12 lipca 2007 r. ustanawiające standardowe wartości w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw	1
	*	Rozporządzenie Komisji (WE) nr 815/2007 z dnia 12 lipca 2007 r. rejestrujące w rejestrze chronionych nazw pochodzenia i chronionych oznaczeń geograficznych nazwę Εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο Τροιζηνία (Exeretiko partheno eleolado Trizinia) (ChNP)	3
	*	Rozporządzenie Komisji (WE) nr 816/2007 z dnia 12 lipca 2007 r. otwierające roczne kontyngenty taryfowe na przywóz z Turcji niektórych towarów pochodzących z przetwórstwa produktów rolnych, objętych rozporządzeniem Rady (WE) nr 3448/93	5
		Rozporządzenie Komisji (WE) nr 817/2007 z dnia 12 lipca 2007 r. w sprawie nieprzyznania refundacji wywozowych do masła w ramach stałego zaproszenia do składania ofert przetargowych przewidzianego w rozporządzeniu (WE) nr 581/2004	12
		Rozporządzenie Komisji (WE) nr 818/2007 z dnia 12 lipca 2007 r. ustalające ostateczną stawkę refundacji wywozowych i wartość procentową wydawania pozwoleń na wywóz w systemie B w sektorze owoców i warzyw (pomidory, pomarańcze, cytryny oraz jabłka)	13
		Rozporządzenie Komisji (WE) nr 819/2007 z dnia 12 lipca 2007 r. w sprawie wydawania pozwoleń na wywóz w systemie A3 w sektorze owoców i warzyw (pomidory, pomarańcze, cytryny, winogrona stołowe, jabłka i brzoskwinie)	15
		Rozporządzenie Komisji (WE) nr 820/2007 z dnia 12 lipca 2007 r. ustalające refundacje wywozowe dla cukru białego i cukru surowego wywożonych w stanie nieprzetworzonym	17
		Rozporządzenie Komisji (WE) nr 821/2007 z dnia 12 lipca 2007 r. ustalające maksymalną refundację wywozową dla cukru białego w ramach stałego przetargu przewidzianego na mocy rozporządzenia (WE) nr 958/2006	19
		Rozporządzenie Komisji (WE) nr 822/2007 z dnia 12 lipca 2007 r. ustalające maksymalną refundację wywozową dla cukru białego w ramach stałego przetargu przewidzianego na mocy rozporządzenia (WE) nr 38/2007	20
	*	Rozporządzenie Komisji (WE) nr 823/2007 z dnia 12 lipca 2007 r. ustanawiające zakaz połowów widłaków w obszarach ICES VIII i IX (wody Wspólnoty oraz wody nieznajdujące się w obszarze zwierzchnictwa lub jurysdykcji krajów trzecich) przez statki pływające pod banderą Francji	21

	III Akty przyjęte na mocy Traktatu UE
	AKTY PRZYJĘTE NA MOCY TYTUŁU V TRAKTATU UE
*	Decyzja Rady 2005/495/WPZiB z dnia 11 października 2005 r. dotycząca zawarcia Porozumienia w formie wymiany listów między Unią Europejską a Brunei, Singapurem, Malezją, Tajlandią i Filipinami w sprawie ich udziału w Misji Obserwacyjnej Unii Europejskiej w Acehu (Indonezja) (Misja Obserwacyjna w Acehu (Aceh Monitoring Mission – AMM))	51
	Porozumienie w formie wymiany listów między Unią Europejską a Państwem Brunei Darussalam w sprawie udziału Państwa Brunei Darussalam w Misji Obserwacyjnej Unii Europejskiej w Acehu (Indonezja) (Misja Obserwacyjna w Acehu (Aceh Monitoring Mission – AMM))	52
	Porozumienie w formie wymiany listów między Unią Europejską a Republiką Singapuru w sprawie udziału Republiki Singapuru w Misji Obserwacyjnej Unii Europejskiej w Acehu (Indonezja) (Misja Obserwacyjna w Acehu (Aceh Monitoring Mission – AMM))	58
	Porozumienie w formie wymiany listów między Unią Europejską a Malezją w sprawie udziału Malezji w Misji Obserwacyjnej Unii Europejskiej w Acehu (Indonezja) (Misja Obserwacyjna w Acehu (Aceh Monitoring Mission – AMM))	64
	Porozumienie w formie wymiany listów między Unią Europejską a Królestwem Tajlandii w sprawie udziału Królestwa Tajlandii w Misji Obserwacyjnej Unii Europejskiej w Acehu (Indonezja) (Misja Obserwacyjna w Acehu (Aceh Monitoring Mission – AMM))	70
	Porozumienie w formie wymiany listów między Unią Europejską a Republiką Filipin w sprawie udziału Republiki Filipin w Misji Obserwacyjnej Unii Europejskiej w Acehu (Indonezja) (Misja Obserwacyjna w Acehu (Aceh Monitoring Mission – AMM))	76

(EUR/100 kg)
Kod CN	Kod krajów trzecich (1)	Standardowa wartość w przywozie
0702 00 00	MK	48,1
	TR	83,4
	XS	23,6
	ZZ	51,7
0707 00 05	TR	108,0
0707 00 05	ZZ	108,0
0709 90 70	TR	87,6
0709 90 70	ZZ	87,6
0805 50 10	AR	54,6
	UY	71,5
	ZA	55,4
	ZZ	60,5
0808 10 80	AR	86,8
	BR	83,3
	CL	95,4
	CN	104,9
	NZ	97,9
	US	104,5
	UY	60,7
	ZA	88,4
	ZZ	90,2
0808 20 50	AR	78,2
	CL	87,7
	CN	59,8
	NZ	144,9
	ZA	114,1
	ZZ	96,9
0809 10 00	TR	202,1
0809 10 00	ZZ	202,1
0809 20 95	TR	284,1
	US	501,5
	ZZ	392,8
0809 30 10, 0809 30 90	TR	129,4
0809 30 10, 0809 30 90	ZZ	129,4
0809 40 05	IL	128,3
0809 40 05	ZZ	128,3

nr	19
Państwo członkowskie	FRANCJA
Stado	GFB/89-
Gatunek	Widłaki (Phycis blennoides)
Obszar	Wody Wspólnoty oraz wody nieznajdujące się w obszarze zwierzchnictwa lub jurysdykcji krajów trzecich w obszarach VIII oraz IX
Data	17.6.2007

	II Akty przyjęte na mocy Traktatów WE/Euratom, których publikacja nie jest obowiązkowa
	DECYZJE
	Rada
	2007/490/WE
*	Decyzja Rady z dnia 5 czerwca 2007 r. uchylająca decyzję 2003/89/WE w sprawie istnienia nadmiernego deficytu w Niemczech	23
	2007/491/WE
*	Decyzja Rady z dnia 10 lipca 2007 r. w sprawie wytycznych dla państw członkowskich w dziedzinie polityki zatrudnienia	25
	Komisja
	2007/492/WE
*	Decyzja Komisji z dnia 24 stycznia 2007 r. dotycząca środków pomocy państwa C 38/2005 (ex NN 52/2004) wdrożonych przez Niemcy na rzecz grupy Biria (notyfikowana jako dokument nr C(2007) 130) ( 1 )	27
	2007/493/WE
*	Decyzja Komisji z dnia 7 lutego 2007 r. w sprawie programu pomocy, jaki Włochy zamierzają wprowadzić na mocy ustawy Regionu Sycylii nr 17/2004 (art. 60), N. C 34/2005 (ex N 113/2005) (notyfikowana jako dokument nr C(2007) 284) ( 1 )	41
	2007/494/WE
*	Decyzja Komisji z dnia 7 marca 2007 r. w sprawie pomocy państwa C 41/2004 (ex N 221/2004) – Portugalia – Pomoc inwestycyjna na rzecz ORFAMA, Organização Fabril de Malhas S.A. (notyfikowana jako dokument nr C(2007) 638) ( 1 )	46

Produkt	Stawka refundacji (EUR/t netto)	Wartość procentowa wydawania wnioskowanych ilości
Pomidory	20	100 %
Pomarańcze	28	100 %
Cytryny	50	100 %
Jabłka	22	100 %

Produkt	Maksymalna stawka refundacji (EUR/t netto)	Wartość procentowa przyznawania wnioskowanych ilości na poziomie maksymalnej stawki refundacji
Pomidory	30	100 %
Pomarańcze	—	100 %
Cytryny	60	100 %
Winogrona stołowe	23	100 %
Jabłka	35	100 %
Brzoskwinie	20	100 %