29.6.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 169/1

(1)

Rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 (1) ustanowiono nomenklaturę towarów, zwaną dalej „Nomenklaturą Scaloną” i określono konwencyjne stawki celne wspólnej taryfy celnej.

(2)

Decyzją 2007/444/WE z dnia 22 lutego 2007 r. dotyczącą zawarcia umowy między Wspólnotą Europejską a rządem Kanady w sprawie zakończenia negocjacji w ramach art. XXIV ust. 6 GATT (2), Rada zatwierdziła w imieniu Wspólnoty umowę w celu zamknięcia negocjacji rozpoczętych na podstawie art. XXIV ust. 6 GATT 1994.

(3)

Rozporządzenie (EWG) nr 2658/87 powinno być zatem odpowiednio zmienione i uzupełnione,

29.6.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 169/5

(1)

Dla działań interwencyjnych, dla których nie została określona kwota jednostkowa w ramach wspólnej organizacji rynku, podstawowe zasady mające zastosowanie do finansowania wspólnotowego są takie jak w rozporządzeniu (EWG) nr 1883/78 (2), w szczególności w odniesieniu do metody ustalania kwot, które mają być finansowane, finansowania wydatków wynikających z uruchamiania funduszy niezbędnych dla skupu interwencyjnego, wyceny zapasów, które mają być przeniesione z jednego roku na inny rok, oraz finansowania wydatków wynikających ze składowania.

(2)

Artykuł 5 rozporządzenia (EWG) nr 1883/78 przewiduje, że kwoty odsetek ponoszonych przez państwa członkowskie w trakcie uruchamiania funduszy wykorzystywanych na publiczny skup interwencyjny produktów mają być finansowane przez Wspólnotę według jednolitej stopy procentowej.

(3)

Może okazać się, że zakup produktów rolnych w ramach publicznego skupu interwencyjnego w niektórych państwach członkowskich może być finansowany wyłącznie według stóp procentowych, które są znacznie wyższe niż jednolita stopa procentowa.

(4)

W przypadkach gdy średnia stopa procentowa w ciągu trzeciego miesiąca następującego po zakończeniu okresu referencyjnego wykorzystanego przy ustalaniu jednolitej stopy procentowej ponad dwukrotnie przewyższa jednolitą stopę procentową w danym państwie członkowskim, należy ustanowić przepisy mające na celu zastosowanie w takich sytuacjach mechanizmu korygującego. Ta średnia stopa procentowa powinna być jednak częściowo pokrywana przez dane państwo członkowskie, tak aby zachęcić je do poszukiwania najmniej kosztownej metody finansowania.

(5)

Rozporządzenie (EWG) nr 1883/78 powinno zatem zostać odpowiednio zmienione.

(6)

Niniejsza zmiana reguł powinna być wprowadzona na lata budżetowe 2007 i 2008 oraz powinna być stosowana od początku bieżącego roku budżetowego,

29.6.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 169/6

(1)

Środki dotyczące wspólnej organizacji rynku zbóż przyjęte na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1784/2003 (2) obejmują system interwencji na rynku wewnętrznym, którego celem jest przede wszystkim stabilizacja rynku i zapewnienie odpowiedniego poziomu życia ludności wiejskiej prowadzącej działalność w tym sektorze.

(2)

Stosowanie tego systemu w ciągu ostatnich dwóch lat gospodarczych doprowadziło do stworzenia ogromnych zapasów kukurydzy, których zbyt na rynku wspólnotowym i międzynarodowym okazuje się być wyjątkowo trudny ze względu na ich umiejscowienie. Ponadto kukurydza jest zbożem, które ciężko się przechowuje i którego zbyt, ze względu na stopniowo obniżającą się wraz z czasem przechowywania jakość zboża, staje się trudniejszy, im dłużej się je przechowuje.

(3)

Z końcem tego okresu zauważono również, że system interwencji, jaki zastosowano, nie pozwala osiągnąć postawionych mu celów, w szczególności w odniesieniu do sytuacji producentów kukurydzy w niektórych regionach Wspólnoty. W rzeczywistości w tych regionach system ten stał się alternatywą dla bezpośredniego zbytu produktów na rynku, mimo że cena jaką w rzeczywistości producenci otrzymywali za zebraną kukurydzę była niższa od ceny interwencyjnej.

(4)

W takich okolicznościach system interwencji w odniesieniu do kukurydzy nie odgrywa roli, dla której został stworzony, oraz dodatkowo utrudnia zorientowanie produkcji na potrzeby rynku.

(5)

Utrzymanie systemu interwencji w jego obecnym stanie może prowadzić do kolejnego wzrostu zapasów interwencyjnych kukurydzy, nie dając przy tym żadnych korzyści zainteresowanym producentom.

(6)

Niezbędne jest zatem przyjęcie właściwych środków, aby zagwarantować prawidłowe funkcjonowanie wspólnotowego rynku zbóż. W tym celu najbardziej adekwatnym środkiem, biorąc pod uwagę wyżej wymienione kwestie oraz inne możliwości zbytu dostępne na rynku dla producentów, wydawałoby się ustalenie pułapu ilości kukurydzy kwalifikującej się do interwencji w maksymalnej ogólnej ilości wynoszącej dla Wspólnoty 1 500 000 ton w roku gospodarczym 2007/2008 i 700 000 ton 2008/2009 w roku gospodarczym oraz zmniejszenie tej ilości do 0 ton od roku gospodarczego 2009/2010.

(7)

Rozporządzenie (WE) nr 1784/2003 powinno zatem zostać odpowiednio zmienione,

29.6.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 169/8

(1)

Rozporządzenie (WE) nr 3223/94 przewiduje, w zastosowaniu wyników wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej, kryteria do ustalania przez Komisję standardowych wartości dla przywozu z krajów trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w jego Załączniku.

(2)

W zastosowaniu wyżej wymienionych kryteriów standardowe wartości w przywozie powinny zostać ustalone w wysokościach określonych w Załączniku do niniejszego rozporządzenia,

29.6.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 169/10

(1)

Dyrektywa 91/414/EWG stanowi, że włączenie substancji czynnej do załącznika I może być na wniosek odnowione raz lub kilka razy na okresy nieprzekraczające łącznie 10 lat.

(2)

Komisja otrzymała wniosek o odnowienie od niektórych producentów dla 7 substancji czynnych włączonych po raz pierwszy do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG.

(3)

Należy ustanowić procedurę, zgodnie z którą zainteresowani producenci będą mieli prawo informować Komisję o zamiarze włączenia substancji czynnej do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG.

(4)

Producenci mający zamiar odnowić włączenie substancji czynnych objętych niniejszym rozporządzeniem powinni mieć obowiązek zgłoszenia tego do właściwego państwa członkowskiego pełniącego rolę sprawozdawcy.

(5)

Komisja powinna opublikować nazwy i adresy producentów, których zgłoszenie uznano za dopuszczalne w celu zadbania, by mógły być nawiązane kontakty do celów składania wspólnej dokumentacji.

(6)

Należy określić związek między producentami, państwami członkowskimi, Europejskim Urzędem ds. Bezpieczeństwa Żywności, zwanym dalej „Urzędem”, a Komisją oraz obowiązki wszystkich stron przy wdrażaniu procedury.

(7)

Przy dokonywaniu oceny należy wziąć pod uwagę informacje techniczne i naukowe dotyczące substancji czynnej, w szczególności w odniesieniu do potencjalnie niebezpiecznych skutków tej substancji lub jej pozostałości, dostarczone w odpowiednich terminach przez jakiekolwiek inne zainteresowane strony.

(8)

Przedłożone informacje powinny zawierać wszelkie nowe dane dotyczące substancji czynnej i nowe oceny ryzyka, aby uwzględnić zmiany w wymaganiach odnośnie do danych określonych w załącznikach II i III do dyrektywy 91/414/EWG i wszelkie zmiany w wiedzy naukowej lub technicznej od chwili pierwszego włączenia substancji czynnej do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG, jak określają to wytyczne od służb Komisji i odpowiednie opinie Stałego Komitetu ds. Zdrowia Roślin lub Urzędu. Przedłożony zakres zastosowań powinien odzwierciedlać zakres reprezentatywnych zastosowań. Producent musi wykazać na podstawie przedłożonych danych, że dla jednego lub więcej preparatów mogą być spełnione wymogi dyrektywy 91/414/EWG w odniesieniu do kryteriów określonych w art. 5 tej dyrektywy.

(9)

Należy ustalić, że państwo członkowskie pełniące rolę sprawozdawcy przesyła sprawozdania z oceny do Urzędu i Komisji tak szybko, jak to możliwe.

(10)

Sprawozdania z oceny przygotowane przez państwa członkowskie pełniące funkcję sprawozdawców mogą być poddawane, w razie potrzeby, przed ich przedłożeniem Stałemu Komitetowi ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt, wstępnemu badaniu przez ekspertów z innych państw członkowskich, w ramach programu koordynowanego przez Urząd.

(11)

Zasady ochrony danych na podstawie art. 13 dyrektywy 91/414/EWG mają na celu zachęcenie zgłaszających do zebrania szczegółowych badań wymaganych na podstawie załączników II i III do tej dyrektywy. Jednakże zakres ochrony danych nie powinien być sztucznie rozszerzany przez sporządzanie nowych badań, które nie są niezbędne dla podjęcia decyzji o odnowieniu włączenia substancji czynnej. W tym celu zgłaszający powinni jasno określić, które badania są nowe w porównaniu z pierwotną dokumentacją wykorzystywaną do pierwszego włączenia substancji do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG.

(12)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt.

a)

„producent” oznacza osobę, która sama wytwarza substancję czynną lub która zleca taką produkcję innej stronie lub osobie wyznaczonej przez niego na wyłącznego przedstawiciela w celu spełnienia wymogów niniejszego rozporządzenia;

b)

„Komitet” oznacza Stały Komitet ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt określony w art. 19 dyrektywy 91/414/EWG;

c)

„Zgłaszający” posiada znaczenie nadane w art. 4 ust. 1 niniejszego rozporządzenia;

d)

„pierwotna dokumentacja” w odniesieniu do substancji czynnej oznacza dokumentację, w oparciu o którą włączono substancję czynną do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG.

a)

egzemplarz zgłoszenia, a w przypadku wspólnego wniosku zgodnie z art. 4 ust. 2 imię i nazwisko osoby wyznaczonej przez zainteresowanych producentów jako osoby odpowiedzialnej za wspólną dokumentację oraz przetwarzanie dokumentacji zgodnie z niniejszym rozporządzeniem;

b)

nowe dane dotyczące substancji czynnej w porównaniu z pierwotną dokumentacją i nowe oceny ryzyka, aby odzwierciedlić zmiany w wymaganiach dotyczących danych określonych w załącznikach II i III do dyrektywy 91/414/EWG lub wszelkie zmiany w wiedzy naukowej lub technicznej od chwili pierwszego włączenia substancji czynnej do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG;

c)

listę kontrolną wykazującą, że dokumentacja jest kompletna i wskazującą, które z zawartych danych są nowe.

a)

projekt dyrektywy mającej na celu włączenie substancji czynnej do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG, określający, w stosownym przypadku, warunki i ograniczenia takiego włączenia, w tym jego termin; lub

b)

projekt decyzji skierowanej do państw członkowskich mającej na celu cofnięcie zezwolenia dla środków ochrony roślin zawierających daną substancję czynną, na mocy której nie odnawia się włączenia tej substancji czynnej do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG, z podaniem powodów takiego niewłączenia.

a)

wymagają uiszczenia opłaty odpowiadającej możliwie jak najbardziej poniesionym przez nich kosztom przeprowadzania wszelkich procedur związanych z oceną każdej przedłożonej dokumentacji, zarówno przedstawionej przez jednego zgłaszającego, jak i wspólnie przez kilku zainteresowanych zgłaszających;

b)

dbają, by kwota opłaty określana była w sposób przejrzysty pod względem jej odpowiadania rzeczywistym kosztom badań i czynności administracyjnych związanych z rozpatrywaniem zgłoszeń i dokumentacji; jednakże w celu obliczenia całkowitej opłaty państwa członkowskie mogą przewidzieć stałą skalę opłat opartą na kosztach średnich;

c)

dbają, by opłata była pobierana zgodnie z instrukcjami udzielanymi przez organy w każdym państwie członkowskim wymienione w załączniku II oraz by dochód z tej opłaty był wykorzystywany wyłącznie na pokrycie kosztów rzeczywiście ponoszonych przez państwa członkowskie pełniące role sprawozdawcy i współsprawozdawcy przy ocenie i czynnościach administracyjnych związanych ze zgłoszeniami oraz dokumentacjami, w odniesieniu do których to państwo członkowskie jest sprawozdawcą lub współsprawozdawcą, lub w celu finansowania ogólnych działań służących wypełnieniu ich zobowiązań jako państw członkowskich pełniących rolę sprawozdawcy lub współsprawozdawcy.

29.6.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 169/19

(1)

Artykuł 12 rozporządzenia Komisji (WE) nr 950/2006 z dnia 28 czerwca 2006 r. ustanawiającego szczegółowe zasady przywozu i rafinacji produktów cukrowniczych w latach gospodarczych 2006/2007, 2007/2008 i 2008/2009 zgodnie z niektórymi kontyngentami taryfowymi i umowami preferencyjnymi (2) określa szczegółowe zasady ustanawiania zobowiązań dostawy przy zerowej stawce celnej produktów objętych kodem CN 1701, wyrażonych w ekwiwalencie cukru białego, w przypadku przywozów z krajów, które są sygnatariuszami protokołu AKP i umowy z Indiami.

(2)

Ilości na okres dostaw 2006/2007 określono w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 81/2007 z dnia 29 stycznia 2007 r. ustanawiającym zobowiązania dostawy cukru trzcinowego, który zostanie przywieziony w ramach protokołu AKP oraz umowy z Indiami, na okres dostaw 2006/2007 (3).

(3)

Artykuł 7 ust. 1 i 2 protokołu AKP przewiduje zasady postępowania w przypadku niewywiązania się przez kraj AKP z dostawy uzgodnionej ilości.

(4)

Właściwe organy Kongo, Wybrzeża Kości Słoniowej, Kenii, Madagaskaru oraz Trinidadu i Tobago poinformowały Komisję, że nie będą one w stanie dostarczyć całej uzgodnionej ilości i nie chcą skorzystać z dodatkowego okresu dostawy.

(5)

Po konsultacji z przedmiotowymi krajami AKP należy dokonać ponownego przydziału niedostarczonej ilości w celu jej dostarczenia w trakcie okresu dostaw 2006/2007.

(6)

Należy zatem uchylić rozporządzenie (WE) nr 81/2007 oraz dostosować ilości zobowiązań dostawy na okres 2006/2007 zgodnie z art. 12 ust. 1 i 2 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 950/2006.

(7)

Artykuł 14 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 950/2006 przewiduje, że ust. 1 tego artykułu nie stosuje się do ilości ponownie przydzielonej zgodnie z art. 7 ust. 1 lub 2 protokołu AKP. Ilość ponownie przydzielona zgodnie z tym rozporządzeniem powinna być zatem przywożona przed dniem 30 czerwca 2007 r. Jednakże z uwagi na późne podjęcie decyzji o ponownym przydziale oraz czas potrzebny na złożenie wniosku o pozwolenia na przywóz nie będzie możliwe zachowanie odnośnego terminu. Dlatego też art. 14 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 950/2006 powinien mieć również zastosowanie do ilości ponownie przydzielonej zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.

(8)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Cukru,

29.6.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 169/22

(1)

Artykuł 1 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 określa rok gospodarczy dla produktów cukrowych jako okres trwający od dnia 1 października do dnia 30 września. Jednakże rok gospodarczy 2006/2007 rozpoczyna się dnia 1 lipca 2006 r. i kończy się dnia 30 września 2007 r. Rok ten trwa zatem 15 miesięcy, a nie tak jak w przypadku normalnego roku 12 miesięcy.

(2)

Zważywszy na czas trwania roku gospodarczego 2006/2007, art. 9 ust. 2 rozporządzenia Komisji (WE) nr 493/2006 (2) przewiduje kwotę przejściową izoglukozy w celu zagwarantowania przydziału odpowiadającego przydziałowi w poprzednim roku.

(3)

Niektóre państwa członkowskie przydzielają kwoty cukru przedsiębiorstwom specjalizującym się w produkcji cukru poprzez ekstrakcję z melasy. Stanowi ona, tak jak w przypadku izoglukozy, regularną produkcję prowadzoną w ciągu całego roku gospodarczego. Jednakże ilość przydzielona na rok gospodarczy 2006/2007 jest zgodnie z art. 7 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 równa ilości przydzielonej na rok gospodarczy 2005/2006. W celu sprawiedliwego traktowania producentów izoglukozy również tym przedsiębiorstwom należy przydzielić kwotę przejściową, uwzględniając czas trwania roku gospodarczego 2006/2007.

(4)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 493/2006.

(5)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Cukru,

1)

dodaje się ust. 3a w brzmieniu:

„3a.   W roku gospodarczym 2006/2007 państwa członkowskie przydzielają wszystkim przedsiębiorstwom, którym przyznano kwotę cukru w ramach wspomnianego roku gospodarczego zgodnie z art. 7 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 i które wykorzystały tę kwotę wyłącznie na wyprodukowanie cukru poprzez ekstrakcję z melasy, kwotę przejściową równą 25 % wspomnianej kwoty. Ta kwota przejściowa może być wykorzystana tylko na produkcję cukru poprzez ekstrakcję z melasy.”;

2)

w ust. 4 słowa wprowadzające otrzymują brzmienie:

„Kwoty przejściowe określone w ust. 1, 2 i 3a:”;

3)

ustęp 6 zastępuje się ust. 6 i 7 w brzmieniu:

„6.   Państwa członkowskie informują Komisję:

7.   Państwa członkowskie wprowadzają w życie system kontroli i podejmują wszelkie niezbędne działania mające na celu sprawdzenie produktów określonych w ust. 1, 2, 3 i 3a, w szczególności pod względem zgodności cukru z burakami cukrowymi zasianymi przed dniem 1 stycznia 2006 r.

Państwa członkowskie informują Komisję przed dniem 31 grudnia 2007 r., o środkach kontroli, które zostały podjęte, i o ich wynikach.”;

29.6.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 169/24

(1)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1994/2006 (2) przewiduje otwarcie wspólnotowych kontyngentów taryfowych w odniesieniu do owiec, kóz, mięsa baraniego i koziego na okres od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia 2007 r.

(2)

Porozumienie w formie wymiany listów pomiędzy Wspólnotą Europejską a Republiką Islandii w sprawie dodatkowych preferencji w handlu produktami rolnymi przyznanych na podstawie art. 19 Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym (3) zatwierdzone decyzją Rady 2007/138/WE (4) przewiduje przyznanie dodatkowych rocznych kontyngentów taryfowych dla Islandii w ilości 500 ton (waga tuszy) świeżego, schłodzonego, mrożonego lub wędzonego mięsa baraniego. Ponieważ jednak porozumienie stosuje się od dnia 1 marca 2007 r., należy odpowiednio dostosować roczny kontyngent na 2007 r.

(3)

Porozumienie określa, że kontyngent taryfowy w odniesieniu do 2007 r. należy otworzyć dnia 1 lipca na okres 9 miesięcy. Niniejsze rozporządzenie powinno być zatem stosowane od dnia 1 lipca 2007 r.

(4)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 1994/2006.

(5)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Mięsa Baraniego i Koziego,

29.6.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 169/27

(1)

Artykuł 31 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1255/1999 przewiduje, że różnice między cenami produktów objętych art. 1 lit. a), b), c), d), e) i g) tego rozporządzenia na światowym rynku a cenami we Wspólnocie mogą być pokryte refundacją wywozową.

(2)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1043/2005 z dnia 30 czerwca 2005 r. w sprawie wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 3448/93 w odniesieniu do systemu przyznawania refundacji wywozowych dla niektórych produktów rolnych wywożonych w postaci towarów nieobjętych załącznikiem I do Traktatu oraz kryteriów dla ustalania wysokości kwot takich refundacji (2) określa produkty, w stosunku do których ustala się stawkę refundacji, którą stosuje się dla tych produktów wywożonych jako towary objęte załącznikiem II do rozporządzenia (WE) nr 1255/1999.

(3)

Zgodnie z art. 14 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1043/2005 stawkę refundacji na 100 kilogramów danych produktów podstawowych ustala się co miesiąc.

(4)

Jednakże w przypadku niektórych przetworów mlecznych wywożonych jako towary nieobjęte załącznikiem I do Traktatu istnieje niebezpieczeństwo naruszenia podjętych zobowiązań dotyczących wcześniejszego ustalania wysokich stawek refundacji. Dlatego konieczne jest podjęcie stosownych środków ostrożności, aby zapobiec takiemu niebezpieczeństwu nie wykluczając przy tym zawierania długoterminowych kontraktów. Ustanowienie konkretnych stawek na wcześniejsze ustalanie refundacji dotyczących tych produktów powinno umożliwić osiągnięcie tych dwóch celów.

(5)

Artykuł 15 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1043/2005 przewiduje, że przy ustalaniu stawek refundacji należy uwzględnić w stosownych przypadkach refundacje produkcyjne, pomoc finansową oraz inne środki o skutku równoważnym, stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich zgodnie z rozporządzeniem w sprawie wspólnej organizacji rynku danego produktu w odniesieniu do produktów podstawowych objętych załącznikiem I do rozporządzenia (WE) nr 1043/2005 lub do produktów powiązanych.

(6)

Artykuł 12 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1255/1999 przewiduje wypłatę pomocy w odniesieniu do mleka odtłuszczonego przetworzonego na kazeinę wyprodukowanego na terenie Wspólnoty, pod warunkiem że wymienione mleko i wyprodukowana z niego kazeina spełniają odpowiednie standardy.

(7)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1898/2005 z dnia 9 listopada 2005 r. ustanawiające szczegółowe zasady wprowadzenia w życie rozporządzenia Rady (WE) nr 1255/1999 w odniesieniu do środków w zakresie zbytu śmietanki, masła i masła skoncentrowanego na rynku Wspólnoty (3) przewiduje, że masło i śmietana po obniżonych cenach powinny być udostępnione dla przemysłu produkującego niektóre towary.

(8)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Mleka i Przetworów Mlecznych,

29.6.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 169/30

(1)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 581/2004 z dnia 26 marca 2004 r. w sprawie stałego zaproszenia do składania ofert przetargowych odnośnie do refundacji wywozowych do niektórych rodzajów masła (2) przewiduje otwarcie stałego przetargu.

(2)

Zgodnie z art. 5 rozporządzenia Komisji (WE) nr 580/2004 z dnia 26 marca 2004 r. ustanawiającego procedurę przetargową dotyczącą refundacji wywozowych do niektórych przetworów mlecznych (3), oraz po dokonaniu analizy ofert przedstawionych w odpowiedzi na ten przetarg, stosowne jest nieprzyznanie żadnych refundacji w okresie przetargowym kończącym się dnia 26 czerwca 2007 r.

(3)

Komitet Zarządzający ds. Mleka i Przetworów Mlecznych nie wydał opinii w terminie wyznaczonym przez jego przewodniczącego,

29.6.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 169/31

(1)

Artykuł 32 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 stanowi, że różnica między cenami na rynku światowym na produkty wyszczególnione w art. 1 ust. 1 lit. b) tego rozporządzenia a cenami na te produkty na rynku wspólnotowym może być objęta refundacją wywozową.

(2)

Biorąc pod uwagę aktualną sytuację na rynku cukru, refundacje wywozowe powinny być ustalone zgodnie z zasadami i niektórymi kryteriami przewidzianymi w art. 32 i 33 rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

(3)

Artykuł 33 ust. 2 akapit pierwszy rozporządzenia (WE) nr 318/2006 stanowi, że ze względu na sytuację na rynku światowym lub szczególne wymagania niektórych rynków może zaistnieć konieczność zróżnicowania refundacji w zależności od miejsca przeznaczenia.

(4)

Refundacją mogą być objęte jedynie te produkty, które są dopuszczone do swobodnego przepływu wewnątrz Wspólnoty i które spełniają wymogi rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

(5)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Cukru,

29.6.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 169/33

(1)

Artykuł 32 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 stanowi, że różnica między cenami na rynku światowym na produkty wyszczególnione w art. 1 ust. 1 lit. c), d) i g) tego rozporządzenia a cenami na te produkty na rynku wspólnotowym może być objęta refundacją wywozową.

(2)

Biorąc pod uwagę aktualną sytuację na rynku cukru, refundacje wywozowe powinny być ustalone zgodnie z zasadami i kryteriami przewidzianymi w art. 32 i 33 rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

(3)

Artykuł 33 ust. 2 akapit drugi rozporządzenia (WE) nr 318/2006 stanowi, że ze względu na sytuację na rynku światowym lub szczególne wymagania niektórych rynków może zaistnieć konieczność zróżnicowania refundacji w zależności od miejsca przeznaczenia.

(4)

Refundacją mogą być objęte jedynie te produkty, które są dopuszczone do swobodnego przepływu wewnątrz Wspólnoty i które spełniają wymogi rozporządzenia Komisji (WE) nr 951/2006 z dnia 30 czerwca 2006 r. ustalającego szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia (WE) nr 318/2006 w odniesieniu do handlu z państwami trzecimi w sektorze cukru (2).

(5)

Refundacje wywozowe mogą zostać ustalone w celu zmniejszenia luki konkurencyjnej między wywozem Wspólnoty a wywozem państw trzecich. Wywóz wspólnotowy do niektórych bliskich miejsc przeznaczenia i do państw trzecich, przyznający produktom wspólnotowym preferencyjne traktowanie w przywozie, ma obecnie korzystną pozycję konkurencyjną. Refundacje wywozowe do tych miejsc przeznaczenia powinny być zatem zniesione.

(6)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Cukru,

29.6.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 169/35

(1)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 958/2006 z dnia 28 czerwca 2006 r. w sprawie stałego przetargu w celu ustalenia refundacji wywozowej na cukier biały w roku gospodarczym 2006/2007 (2) wymaga, by ogłaszano częściowe przetargi.

(2)

Zgodnie z art. 8 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 958/2006 oraz po dokonaniu analizy ofert przedstawionych w odpowiedzi na przetarg częściowy, zakończony w dniu 28 czerwca 2007 r., właściwym będzie ustalenie maksymalnych refundacji wywozowych dla tego przetargu.

(3)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Cukru,

29.6.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 169/36

(1)

W myśl art. 13 rozporządzenia Rady (WE) nr 1784/2003 i art. 14 rozporządzenia (WE) nr 1785/2003, różnica między notowaniami lub cenami na rynku światowym produktów, o których mowa w art. 1 tych rozporządzeń, a cenami tych produktów we Wspólnocie może być pokryta przez refundacje wywozowe.

(2)

Na mocy art. 14 rozporządzenia (WE) nr 1785/2003 refundacje powinny być ustalane z uwzględnieniem, z jednej strony, istniejącej sytuacji i przyszłych tendencji pod względem cen i dostępności zbóż, ryżu i ryżu łamanego na rynku Wspólnoty, a z drugiej – cen zbóż, ryżu, ryżu łamanego i produktów sektora zbożowego na rynku światowym. Na mocy tych samych artykułów należy także zapewnić na rynku zbożowym i ryżowym równowagę i naturalny rozwój cen i handlu, a ponadto uwzględniać ekonomiczne aspekty przewidywanych wywozów oraz potrzebę unikania zakłóceń na rynku Wspólnoty.

(3)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1518/95 (3) w sprawie systemu przywozu i wywozu produktów przetworzonych na bazie zbóż i ryżu, określiło w art. 2 szczególne kryteria, jakie należy uwzględnić przy wyliczaniu refundacji dla tych produktów.

(4)

Należy różnicować refundacje dla niektórych produktów przetworzonych w zależności od zawartości w tych produktach popiołów, surowego błonnika, łusek, białka, tłuszczu lub skrobi, ponieważ zawartość ta jest szczególnie znaczącym wskaźnikiem ilości produktu podstawowego rzeczywiście obecnego w produkcie przetworzonym.

(5)

Jeśli chodzi o maniok i inne korzenie oraz bulwy roślin tropikalnych, jak również wytworzone z nich mąki, ekonomiczny aspekt ich wywozu, jaki można przewidywać, biorąc przede wszystkim pod uwagę charakter i pochodzenie tych produktów, nie uzasadnia aktualnie potrzeby ustalania refundacji wywozowej. W odniesieniu do niektórych produktów przetworzonych na bazie zbóż, niewielkie znaczenie udziału Wspólnoty w handlu światowym nie wymaga aktualnie ustalania refundacji wywozowej.

(6)

Sytuacja na rynku światowym lub szczególne wymagania niektórych rynków mogą spowodować konieczność zróżnicowania refundacji w odniesieniu do niektórych produktów, w zależności od ich miejsca przeznaczenia.

(7)

Refundację należy ustalać raz na miesiąc. W tym odstępie czasu może ona zostać zmieniona.

(8)

Niektóre produkty przetworzone na bazie kukurydzy mogą być poddane obróbce termicznej, która stwarza ryzyko przyznania refundacji nieodpowiadającej jakości produktu. Należy uściślić, że produkty te, zawierające wstępnie żelatynizowaną skrobię, nie mogą korzystać z refundacji wywozowej.

(9)

Komitet Zarządzający ds. Zbóż nie wydał opinii w terminie wyznaczonym przez jego przewodniczącego,

29.6.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 169/39

(1)

W myśl art. 13 rozporządzenia (WE) nr 1784/2003 różnica między notowaniami lub cenami produktów, o których mowa w art. 1 wyżej wymienionego rozporządzenia, na rynku światowym a cenami tych produktów we Wspólnocie może być pokryta refundacją wywozową.

(2)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1517/95 z dnia 29 czerwca 1995 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia (WE) nr 1784/2003 w odniesieniu do ustaleń dotyczących wywozu i przywozu mieszanek paszowych pochodzenia zbożowego oraz zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1162/95 ustanawiające specjalne szczegółowe zasady stosowania systemu pozwoleń na przywóz i wywóz w sektorze zbóż i ryżu (2) określiło w art. 2 szczególne kryteria, jakie należy uwzględnić przy wyliczaniu refundacji do tych produktów.

(3)

Przy wyliczaniu należy także uwzględnić zawartość produktów zbożowych. Dla uproszczenia, refundacja powinna być wypłacana do dwóch kategorii „produktów zbożowych”, a więc po pierwsze – kukurydzy, zboża najpowszechniej używanego do produkcji mieszanek paszowych wywożonych, i produktów na bazie kukurydzy, a po drugie – „innych zbóż”, które są produktami zbożowymi kwalifikującymi się do przyznania refundacji, z wyłączeniem kukurydzy i produktów na bazie kukurydzy. Refundacja powinna być przyznana ze względu na ilość produktu zbożowego zawartego w mieszance paszowej.

(4)

Ponadto kwota refundacji powinna także uwzględniać możliwości i warunki sprzedaży tych produktów na rynku światowym, potrzebę uniknięcia zakłóceń na rynku wspólnotowym i ekonomiczny aspekt wywozu.

(5)

Obecna sytuacja na rynku zbóż, a w szczególności perspektywy zaopatrzenia, uzasadniają zniesienie wszelkich refundacji dotyczących wywozu.

(6)

Komitet Zarządzający ds. Zbóż nie wydał opinii w terminie wyznaczonym przez jego przewodniczącego,

29.6.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 169/41

(1)

Rozporządzenie Komisji (EWG) nr 1722/93 z dnia 30 czerwca 1993 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzeń Rady (EWG) nr 1766/82 i (EWG) nr 1418/76 dotyczące refundacji produkcyjnych w sektorach zbóż i ryżu, odpowiednio (2), określiło warunki przyznawania refundacji produkcyjnych. Podstawa wyliczenia została określona w art. 3 tego rozporządzenia. Tak wyliczona refundacja, zróżnicowana, w razie potrzeby, dla skrobi ziemniaczanej, powinna być ustalana raz w miesiącu i może być zmieniana, jeśli ceny kukurydzy i/lub pszenicy ulegną znaczącej zmianie.

(2)

W celu określenia dokładnej kwoty do wypłaty przy wyliczaniu ustalanych przez niniejsze rozporządzenie refundacji produkcyjnych należy użyć współczynników podanych w załączniku II do rozporządzenia (EWG) nr 1722/93.

(3)

Komitet Zarządzający ds. Zbóż nie wydał opinii w terminie wyznaczonym przez jego przewodniczącego,

a)

0,00 EUR/t dla skrobi kukurydzianej, pszennej i jęczmiennej;

b)

0,00 EUR/t dla skrobi ziemniaczanej.

29.6.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 169/42

(1)

Artykuł 13 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1784/2003 oraz art. 14 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1785/2003 stanowią, że różnica między notowaniami lub cenami produktów wymienionych w art. 1 każdego z tych rozporządzeń na rynku światowym a cenami wewnątrz Wspólnoty może zostać pokryta refundacją wywozową.

(2)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1043/2005 z dnia 30 czerwca 2005 r. wdrażające rozporządzenie Rady (WE) nr 3448/93 w odniesieniu do systemu przyznawania refundacji wywozowych do niektórych produktów rolnych wywożonych jako towary nieobjęte załącznikiem I do Traktatu oraz kryteria ustalania wysokości sum takich refundacji (3), określa produkty, dla których należy ustalić stawkę refundacji stosowaną w przypadku, jeśli produkty te są wywożone jako towary wymienione odpowiednio w załączniku III do rozporządzenia (WE) nr 1784/2003 lub w załączniku IV do rozporządzenia (WE) nr 1785/2003.

(3)

Zgodnie z art. 14 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1043/2005, stawkę refundacji na 100 kilogramów każdego z omawianych produktów podstawowych ustala się co miesiąc.

(4)

Ustalenie z wyprzedzeniem wysokich stawek refundacji może zagrozić zobowiązaniom podjętym w odniesieniu do refundacji, które mogą zostać przyznane do wywozów produktów rolnych należących do towarów nieobjętych załącznikiem I do Traktatu. W takich sytuacjach, niezbędne jest zatem podjęcie środków ostrożności, nie stanowiąc jednak przeszkody dla zawierania umów długoterminowych. Ustalenie specjalnej stawki refundacji dla celów ustalenia refundacji z wyprzedzeniem jest środkiem, który pozwala na osiągnięcie tych różnych celów.

(5)

Uwzględniając porozumienie pomiędzy Wspólnotą Europejską a Stanami Zjednoczonymi Ameryki w sprawie wywozów produktów z ciasta makaronowego ze Wspólnoty do Stanów Zjednoczonych, przyjęte decyzją Rady 87/482/EWG (4), niezbędne jest zróżnicowanie refundacji do produktów objętych kodami CN 1902 11 00 i 1902 19 ze względu na ich miejsce przeznaczenia.

(6)

Zgodnie z art. 15 ust. 2 i 3 rozporządzenia (WE) nr 1043/2005, należy ustalić obniżoną stawkę refundacji wywozowej, uwzględniając wysokość mającej zastosowanie refundacji wywozowej, zgodnie z rozporządzeniem Komisji (EWG) nr 1722/93 (5), dla rozpatrywanych produktów podstawowych, stosowaną w zakładanym okresie wytworzenia towarów.

(7)

Napoje alkoholowe uważane są za mniej wrażliwe na cenę zbóż stosowanych do produkcji tych napojów. Niemniej jednak, Protokół 19 do Aktu Przystąpienia Zjednoczonego Królestwa, Irlandii i Danii stanowi, że należy uchwalić środki niezbędne w celu ułatwienia stosowania zbóż wspólnotowych do produkcji napojów alkoholowych pozyskiwanych ze zbóż. Konieczne jest zatem dostosowanie stawki refundacji stosowanej odpowiednio do zbóż wywożonych jako napoje alkoholowe.

(8)

Komitet Zarządzający ds. Zbóż nie wydał opinii w terminie wyznaczonym przez jego przewodniczącego,

29.6.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 169/46

(1)

Obliczenia, o których mowa w art. 5 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 950/2006, wykazały, że ilości cukru są jeszcze dostępne w ramach zobowiązań do dostawy cukru preferencyjnego, ustalonych na mocy art. 12 rozporządzenia (WE) nr 950/2006, o numerach porządkowych 09.4332, 09.4335, 09.4336, 09.4338, 09.4341, 09.4343, 09.4346 i 09.4351.

(2)

W tych okolicznościach Komisja musi zaznaczyć, że dane limity nie zostały wykorzystane,

29.6.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 169/47

(1)

Artykuł 33 ust. 1 i 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 stanowi, iż różnica między cenami na rynku światowym produktów wymienionych w art. 1 ust. 1 lit. b), c), d) i g) tego rozporządzenia a cenami wewnątrz Wspólnoty może zostać pokryta refundacją wywozową, gdy produkty te są wywożone jako towary wymienione w załączniku VII do wymienionego rozporządzenia.

(2)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1043/2005 z dnia 30 czerwca 2005 r. w sprawie wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 3448/93 w odniesieniu do systemu przyznawania refundacji wywozowych dla niektórych produktów rolnych wywożonych w postaci towarów nieobjętych załącznikiem I do Traktatu oraz kryteriów dla ustalania wysokości kwot takich refundacji (2) określa produkty, dla których należy ustalić stawkę refundacji, stosowaną w przypadku, gdy produkty te są wywożone jako towary wymienione w załączniku VII do rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

(3)

Zgodnie z art. 14 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1043/2005 stawkę refundacji ustala się co miesiąc na 100 kg każdego z rozpatrywanych produktów podstawowych.

(4)

Artykuł 33 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 stanowi, że refundacja wywozowa do produktu będącego składnikiem towaru nie może być wyższa niż ta obowiązująca w stosunku do tego samego produktu wywożonego bez dalszego przetwarzania.

(5)

Zważywszy na fakt, iż obecnie niemożliwe jest określenie sytuacji na rynku w ciągu kilku następnych miesięcy, refundacje, o których mowa w niniejszym rozporządzeniu, mogą być ustalone z wyprzedzeniem.

(6)

Ustalenie z wyprzedzeniem wysokich stawek refundacji może zagrozić zobowiązaniom podjętym w odniesieniu do refundacji, które mogą zostać przyznane do wywozów produktów rolnych należących do towarów nieobjętych załącznikiem I do Traktatu. W takich sytuacjach niezbędne jest zatem zastosowanie środków ostrożności, nie stanowiąc jednak przeszkody dla zawierania umów długoterminowych. Ustalenie określonej stawki refundacji dla celów ustalenia refundacji z wyprzedzeniem jest środkiem, który pozwala na osiągnięcie tych różnych celów.

(7)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Cukru,

29.6.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 169/49

(1)

Na mocy dyrektywy Komisji 2001/32/WE (2) niektóre państwa członkowskie lub niektóre obszary w państwach członkowskich uznano za strefy chronione w odniesieniu do niektórych organizmów szkodliwych.

(2)

Danię uznano za strefę chronioną w odniesieniu do Cryphonectria parasitica (Murrill) Barr. W oparciu o wyniki stosownych badań przeprowadzonych w Danii, Dania przedłożyła informacje wskazujące, iż odpowiednia ochrona fitosanitarna Danii przed Cryphonectria parasitica (Murrill) Barr nie wymaga utrzymywania statusu Danii jako strefy chronionej przed tym organizmem, oraz zwróciła się z wnioskiem o zniesienie jej statusu strefy chronionej przed Cryphonectria parasitica (Murrill) Barr. Nie należy zatem dłużej uznawać Danii za strefę chronioną w odniesieniu do tego szkodliwego organizmu.

(3)

Na podstawie informacji przedstawionych przez Republikę Czeską, Francję i Włochy, Republika Czeska, regiony Szampania-Ardeny, Lotaryngia i Alzacja we Francji oraz region Basilicata we Włoszech powinny zostać uznane za strefy chronione w odniesieniu do mikoplazmy żółknięcia dorée winorośli z powodu nieobecności tego czynnika chorobotwórczego na wymienionych terytoriach.

(4)

Dyrektywa 2001/32/WE powinna zatem zostać odpowiednio zmieniona.

(5)

Środki przewidziane w niniejszej dyrektywie są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Zdrowia Roślin,

1)

w lit. c) pkt 1 skreśla się „Dania”;

2)

dodaje się lit. d) pkt 4 w brzmieniu:

29.6.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 169/51

(1)

Dyrektywa 2000/29/WE wyszczególnia organizmy szkodliwe dla roślin lub produktów roślinnych i ustanawia pewne środki ochronne przeciwko ich wprowadzaniu do państw członkowskich z innych państw członkowskich lub z państw trzecich. Ponadto stanowi ona o uznawaniu stref chronionych na terytorium Wspólnoty.

(2)

Danię uznano za strefę chronioną w odniesieniu do Cryphonectria parasitica (Murrill) Barr. Dania przedłożyła, w oparciu o wyniki stosownych badań przeprowadzonych w Danii, informacje wykazujące, że dla zapewnienia odpowiedniej ochrony fitosanitarnej przed Cryphonectria parasitica (Murrill) Barr na terytorium tego państwa utrzymywanie nadanego Danii statusu strefy chronionej w odniesieniu do tego organizmu nie jest konieczne i wystąpiła o zniesienie nadanego jej statusu strefy chronionej w odniesieniu do Cryphonectria parasitica (Murrill) Barr. Nie należy zatem dłużej uznawać Danii za strefę chronioną w odniesieniu do tego szkodliwego organizmu.

(3)

Na podstawie informacji przedłożonych przez Republikę Czeską, Francję i Włochy, odpowiednio: Republika Czeska, regiony Szampania-Ardeny, Lotaryngia i Alzacja we Francji oraz region Basilicata we Włoszech powinny zostać uznane za strefy chronione w odniesieniu do mikoplazmy żółknięcia dorée winorośli z powodu nieobecności tego czynnika chorobotwórczego na wymienionych terytoriach. Dlatego też należy ustanowić szczególne wymogi w odniesieniu do wprowadzania materiału rozmnożeniowego winorośli na teren stosownych stref chronionych i do przemieszczania go w ich obrębie.

(4)

Dlatego załączniki II, IV oraz V do dyrektywy 2000/29/WE powinny zostać odpowiednio zmienione.

(5)

Środki przewidziane w niniejszej dyrektywie są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Zdrowia Roślin,

29.6.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 169/53

(1)

W dniu 22 marca 2004 r. Rada upoważniła Komisję do rozpoczęcia negocjacji z niektórymi innymi członkami WTO na mocy art. XXIV ust. 6 Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu (GATT) 1994, w związku z procesem przystąpienia do Unii Europejskiej Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej.

(2)

Negocjacje były prowadzone przez Komisję po konsultacji z Komitetem ustanowionym na mocy art. 133 Traktatu oraz w ramach wytycznych negocjacyjnych wydanych przez Radę.

(3)

Komisja zakończyła negocjowanie umowy między Wspólnotą Europejską a rządem Kanady w sprawie zakończenia negocjacji w ramach art. XXIV ust. 6 GATT. Umowa powinna zostać zatwierdzona.

(4)

Środki niezbędne do wykonania niniejszej decyzji powinny zostać przyjęte zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 ustanawiającą procedury wykonywania uprawnień wykonawczych powierzonych Komisji (1),

29.6.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 169/58

(1)

W dniu 29 maja 2006 r. Rada przyjęła decyzję 2006/379/WE wykonującą art. 2 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 2580/2001 w sprawie szczególnych środków ograniczających skierowanych przeciwko niektórym osobom i podmiotom mających na celu zwalczanie terroryzmu (2) oraz uaktualniającą wykaz osób i podmiotów, do których ma zastosowanie to rozporządzenie.

(2)

W dniu 21 grudnia 2006 r. Rada przyjęła decyzję 2006/1008/WE wykonującą art. 2 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 2580/2001 w sprawie szczególnych środków restrykcyjnych skierowanych przeciwko niektórym osobom i podmiotom mających na celu zwalczanie terroryzmu (3), dodającą pewne osoby, grupy i podmioty do wykazu osób i podmiotów, do których ma zastosowanie to rozporządzenie.

(3)

Rada przekazała wszystkim osobom, grupom i podmiotom, co do których było to praktycznie możliwe, uzasadnienie przyczyn, z których zostały umieszczone w wykazie stanowiącym część decyzji 2006/379/WE i 2006/1008/WE, wszystkim tym osobom, grupom i podmiotom, w przypadku których było to możliwe.

(4)

Za pomocą zawiadomienia opublikowanego w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej z dnia 25 kwietnia 2007 r. (4) Rada poinformowała osoby, grupy i podmioty wymienione w decyzjach 2006/379/WE i 2006/1008/WE, że zamierza utrzymać w wykazie nazwiska tych osób oraz nazwy tych grup i podmiotów. Rada poinformowała również zainteresowane osoby, grupy i podmioty, że możliwe jest zwrócenie się do Rady o uzasadnienie przyczyn umieszczenia ich w wykazie (o ile informacja ta nie została im wcześniej przekazana).

(5)

Rada przeprowadziła całościowy przegląd wykazu osób, grup i podmiotów, do których ma zastosowanie rozporządzenie (WE) nr 2580/2001, wymagany na mocy art. 2 ust. 3 tego rozporządzenia. Podczas przeglądu Rada uwzględniła uwagi i dokumenty przedłożone jej przez niektóre z zainteresowanych osób, grup i podmiotów.

(6)

W wyniku tego przeglądu Rada ustaliła, że osoby, grupy i podmioty wymienione w załączniku do niniejszej decyzji uczestniczyły w aktach terrorystycznych w rozumieniu art. 1 ust. 2 i 3 wspólnego stanowiska Rady 2001/931/WPZiB z dnia 27 grudnia 2001 r. w sprawie zastosowania szczególnych środków w celu zwalczania terroryzmu (5), że została w stosunku do nich podjęta decyzja przez właściwy organ w rozumieniu art. 1 ust. 4 tego wspólnego stanowiska i że w związku z tym powinny one nadal podlegać szczególnym środkom ograniczającym przewidzianym w rozporządzeniu (WE) nr 2580/2001.

(7)

Wykaz osób, grup i podmiotów, do których ma zastosowanie rozporządzenie (WE) 2580/2001, należy odpowiednio zaktualizować,

29.6.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 169/63

(1)

Wspólnota Europejska określiła cele w dziedzinie energii, do których należy zwiększenie zabezpieczenia dostaw oraz osiągnięcie zrównoważonej produkcji i zrównoważonego zużycia energii, łącznie z redukcją emisji gazów cieplarnianych powstających w wyniku zużywania energii, a polityka Wspólnoty Europejskiej w dziedzinie biopaliw dąży do osiągnięcia obu tych celów.

(2)

W ramach podjętej przez nią współpracy z międzynarodowymi partnerami Komisja jest aktywnie zaangażowana w dialog na temat energii i inne formy współpracy w zakresie energii.

(3)

Brazylia zainicjowała Międzynarodowe Forum Biopaliw, aby promować międzynarodowy rynek zrównoważonych biopaliw oraz prowadzić wymianę doświadczeń i stworzyć ściślejszą współpracę w zakresie norm i kodów ułatwiających handel biopaliwami, a także wzmocnić współpracę w zakresie badań. Międzynarodowe Forum Biopaliw będzie liczyło na pierwszym etapie sześciu uczestników (rządy Brazylii, Stanów Zjednoczonych, Indii, Chin, Południowej Afryki i Komisję Europejską).

(4)

W piśmie do przewodniczącego Komisji, z dnia 10 lipca 2006 r., prezydent Brazylii wezwał Komisję do udziału w Międzynarodowym Forum Biopaliw.

(5)

Dzięki udziałowi w forum Komisja będzie mogła w lepszy sposób koordynować odpowiednie działania, w tym badania, z działaniami prowadzonymi przez rozwinięte kraje i kraje rozwijające się.

(6)

Międzynarodowe Forum Biopaliw nie uruchamia własnych projektów i nie wymaga wkładu finansowego do wspólnych budżetów,

29.6.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 169/64

(1)

Zgodnie z art. 6 ust. 9 dyrektywy 94/55/WE państwa członkowskie muszą z wyprzedzeniem powiadomić Komisję o swoich odstępstwach, po raz pierwszy najpóźniej do dnia 31 grudnia 2002 r. lub w terminie dwóch lat od ostatniej daty zastosowania zmienionych wersji załączników do tej dyrektywy.

(2)

Decyzją 2005/263/WE z dnia 4 marca 2005 r. upoważniającą państwa członkowskie do przyjęcia niektórych odstępstw w odniesieniu do transportu drogowego towarów niebezpiecznych na mocy dyrektywy 94/55/WE (2) Komisja upoważniła państwa członkowskie do przyjęcia odstępstw wymienionych w załącznikach I i II do tej decyzji.

(3)

Dyrektywa Komisji 2006/89/WE zmieniła po raz szósty załączniki A i B do dyrektywy 94/55/WE. Na mocy wspomnianej dyrektywy państwa członkowskie mają obowiązek wprowadzenia w życie ustawodawstwa krajowego najpóźniej do dnia 1 lipca 2007 r., ponieważ data ostatniego zastosowania, o której mowa w art. 6 ust. 9 dyrektywy 94/55/WE, to dzień 30 czerwca 2007 r.

(4)

Dania, Finlandia, Irlandia, Portugalia i Zjednoczone Królestwo do dnia 31 grudnia 2006 r. powiadomiły Komisję o chęci przyjęcia nowych odstępstw i wprowadzenia zmian do istniejących odstępstw w załącznikach I i II do decyzji 2005/263/WE. Komisja przeanalizowała te powiadomienia pod względem ich zgodności z warunkami określonymi w art. 6 ust. 9 dyrektywy 94/55/WE i zatwierdziła je. Zainteresowane państwa członkowskie powinny zatem zostać upoważnione do przyjęcia przedmiotowych odstępstw.

(5)

Konieczne jest zatem wprowadzenie zmian do załączników do decyzji 2005/263/WE.

(6)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Komitetu ds. Transportu Towarów Niebezpiecznych, ustanowionego na podstawie art. 9 dyrektywy 94/55/WE,

1)

w załączniku I wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem I do niniejszej decyzji;

2)

w załączniku II wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem II do niniejszej decyzji.