15.6.2007

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 155/1

---

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 655/2007

z dnia 14 czerwca 2007 r.

ustanawiające standardowe wartości w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Komisji (WE) nr 3223/94 z dnia 21 grudnia 1994 r. w sprawie szczegółowych zasad stosowania ustaleń dotyczących przywozu owoców i warzyw (1), w szczególności jego art. 4 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Rozporządzenie (WE) nr 3223/94 przewiduje, w zastosowaniu wyników wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej, kryteria do ustalania przez Komisję standardowych wartości dla przywozu z krajów trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w jego Załączniku.

(2)	W zastosowaniu wyżej wymienionych kryteriów standardowe wartości w przywozie powinny zostać ustalone w wysokościach określonych w Załączniku do niniejszego rozporządzenia,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Standardowe wartości w przywozie, o których mowa w rozporządzeniu (WE) nr 3223/94, ustalone są zgodnie z tabelą zamieszczoną w Załączniku.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 15 czerwca 2007 r.

---

(1)  Dz.U. L 337 z 24.12.1994, str. 66. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 386/2005 (Dz.U. L 62 z 9.3.2005, str. 3).

---

---

15.6.2007

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 155/3

---

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 656/2007

z dnia 14 czerwca 2007 r.

zmieniające rozporządzenie (WE) nr 586/2001 w sprawie wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 1165/98 dotyczącego krótkoterminowej statystyki w zakresie definicji Głównych Grup Przemysłowych

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1165/98 z dnia 19 maja 1998 r. dotyczące krótkoterminowych statystyk (1), w szczególności jego art. 3 oraz art. 17 lit. c),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Definicja Głównych Grup Przemysłowych ustanowiona w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 586/2001 (2) opiera się na statystycznej klasyfikacji działalności gospodarczej we Wspólnocie Europejskiej (NACE) (3).

(2)	Nowa wersja klasyfikacji NACE (NACE Rev. 2) została wprowadzona rozporządzeniem (WE) nr 1893/2006, które stanowi również, że krótkoterminowe statystyki, do których odnosi się rozporządzenie (WE) nr 1165/98, mają być przygotowywane przy użyciu NACE Rev. 2 od dnia 1 stycznia 2009 r.

(3)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Programów Statystycznych,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W rozporządzeniu (WE) nr 586/2001 wprowadza się następujące zmiany:

1)	w art. 1 i 2 wszystkie odesłania do „NACE Rev. 1” zastępuje się odesłaniami do „NACE Rev. 2”;

2)	w art. 3 wyrażenie „nie później niż trzy miesiące po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia” zastępuje się wyrażeniem „od dnia 1 stycznia 2009 r.”;

3)	załącznik zastępuje się tekstem znajdującym się w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 2009 r.

---

(1)  Dz.U. L 162 z 5.6.1998, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1893/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 393 z 30.12.2006, str. 1).

(2)  Dz.U. L 86 z 27.3.2001, str. 11.

(3)  Dz.U. L 293 z 24.10.1990, str. 1.

---

---

15.6.2007

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 155/7

---

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 657/2007

z dnia 14 czerwca 2007 r.

w sprawie wykonania rozporządzenia (WE) nr 1165/98 dotyczącego krótkoterminowych statystyk w zakresie ustanowienia europejskich systemów doboru prób

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1165/98 z dnia 19 maja 1998 r. dotyczące krótkoterminowych statystyk (1), w szczególności jego art. 17 lit. j),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Rozporządzenie (WE) nr 1165/98 ustanowiło wspólne ramy tworzenia krótkoterminowych statystyk Wspólnoty dotyczących cyklu koniunkturalnego.

(2)

Rozporządzenie (WE) nr 1158/2005 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 lipca 2005 r. zmieniające rozporządzenie Rady (WE) nr 1165/98 dotyczące krótkoterminowych statystyk (2) zobowiązało państwa członkowskie do przedstawiania nowego wskaźnika (ceny importowe w sektorze przemysłu) oraz do przekazywania danych dotyczących wskaźników niekrajowych z podziałem na strefę euro i strefę, która nie przyjęła euro. Mogło to spowodować konieczność ponoszenia znacznych kosztów przez krajowe systemy statystyczne.

(3)

Rozporządzenie (WE) nr 1158/2005 wprowadziło możliwość ustanowienia europejskich systemów doboru prób w celu obniżenia kosztów ponoszonych przez krajowe systemy statystyczne, a także w celu zapewnienia spełnienia europejskich wymogów w zakresie danych oraz umożliwienia Komisji (Eurostatowi) tworzenia wiarygodnych szacunków na poziomie europejskim w zakresie wskaźników, o których mowa.

(4)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Programu Statystycznego,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Dopuszcza się stosowanie europejskich systemów doboru prób przy zestawianiu statystyk uwzględniających podział na strefę euro i strefę, która nie przyjęła euro, w odniesieniu do następujących trzech zmiennych, określonych w załączniku A do rozporządzenia (WE) nr 1165/98:

Zmienna	Nazwa
132	Nowe zamówienia niekrajowe
312	Ceny produkcji rynku niekrajowego
340	Ceny importowe

Artykuł 2

Państwa członkowskie uczestniczące w europejskich systemach doboru prób, o których mowa w art. 1, przekazują Komisji (Eurostatowi) dane dotyczące co najmniej działalności ujętych w NACE Rev. 1.1 w odniesieniu do zmiennych nr 132 i 312 oraz produktów ujętych w CPA w odniesieniu do zmiennej nr 340, określonych w załączniku.

Artykuł 3

Państwa członkowskie uczestniczące w europejskim systemie doboru prób w odniesieniu do zmiennej nr 340 mogą ograniczyć zakres danych przekazywanych w odniesieniu do tej zmiennej do przywozu produktów z krajów nienależących do strefy euro.

Artykuł 4

Warunki stosowania europejskich systemów doboru prób, określone w załączniku, mogą być dostosowywane do zmian roku bazowego lub systemu klasyfikacji, bądź też do istotnych zmian strukturalnych w strefie euro.

Artykuł 5

Każdy nowy członek strefy euro może w momencie przystąpienia do niej przystąpić do dowolnego spośród europejskich systemów doboru prób, o których mowa w art. 1. Komisja, po konsultacji z państwem członkowskim, którego sprawa dotyczy, określi obszary działalności według NACE oraz produkty według CPA, w odniesieniu do których należy przekazać dane, w celu umożliwienia temu państwu członkowskiemu wypełnienia przepisów rozporządzenia (WE) nr 1165/98 w ramach europejskich systemów doboru prób.

Artykuł 6

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

---

(1)  Dz.U. L 162 z 5.6.1998, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1893/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 393 z 30.12.2006, str. 1).

(2)  Dz.U. L 191 z 22.7.2005, str. 1.

---

---

15.6.2007

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 155/10

---

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 658/2007

z dnia 14 czerwca 2007 r.

dotyczące kar finansowych nakładanych za naruszenie pewnych obowiązków w związku z pozwoleniami na dopuszczenie do obrotu wydawanymi na mocy rozporządzenia (WE) nr 726/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 726/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r. ustanawiające wspólnotowe procedury wydawania pozwoleń dla produktów leczniczych stosowanych u ludzi i do celów weterynaryjnych i nadzoru nad nimi oraz ustanawiające Europejską Agencję Leków (1), w szczególności jego art. 84 ust. 3 akapit pierwszy,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

W celu zapewnienia egzekwowania pewnych obowiązków związanych z pozwoleniami na dopuszczenie produktów leczniczych do obrotu, wydawanymi zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 726/2004, w art. 84 tego rozporządzenia upoważniono Komisję do nakładania kar finansowych na wniosek Europejskiej Agencji Leków na posiadaczy pozwoleń na dopuszczenie do obrotu.

(2)

Ewentualne stosowanie kar finansowych powinno być konsekwencją tych naruszeń obowiązków określonych w związku z pozwoleniami na dopuszczenie do obrotu, udzielonymi zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 726/2004, które dotyczą treści pozwolenia na dopuszczenie do obrotu oraz wymogów obowiązujących po wprowadzeniu do obrotu, a związanych z pozwoleniem, w tym wymogów prawa wspólnotowego odnoszących się do nadzoru nad bezpieczeństwem farmakoterapii i nadzoru rynkowego.

(3)

Ponadto, w świetle przepisów art. 84 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 726/2004, na mocy którego państwa członkowskie ustalają kary stosowane za naruszenie przepisów tego rozporządzenia lub rozporządzeń przyjętych zgodnie z nim oraz podejmują niezbędne środki w celu wprowadzenia ich w życie, działanie na poziomie Wspólnoty należy podejmować jedynie w przypadkach, w których w grę wchodzą interesy Wspólnoty. Prowadzi to do zapewnienia skutecznego egzekwowania rozporządzenia (WE) nr 726/2004 poprzez odpowiednie zarządzanie zasobami dostępnymi na poziomie Wspólnoty oraz na szczeblu krajowym.

(4)

Zastosowanie systemu równoległych uprawnień w odniesieniu do sprawowanego przez Wspólnotę i państwa członkowskie nadzoru i egzekwowania przepisów w związku z wydawaniem pozwoleń na dopuszczenie do obrotu zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 726/2004 oznacza, że skuteczne egzekwowanie przepisów tego rozporządzenia jest możliwe jedynie w ramach ścisłej współpracy pomiędzy państwami członkowskimi, Agencją oraz Komisją zgodnie z art. 10 Traktatu. W tym celu konieczne jest stworzenie mechanizmów służących konsultacji i współpracy pomiędzy tymi podmiotami.

(5)

W ramach wszczynania i prowadzenia postępowań w sprawie naruszenia przepisów oraz w celu ustalenia wysokości kar finansowych Agencja i Komisja powinny uwzględniać wszelkie postępowania prowadzone przez dane państwo członkowskie przeciwko danemu posiadaczowi pozwolenia na dopuszczenie do obrotu w oparciu o tę samą podstawę prawną i te same fakty.

(6)

Aby zapewnić sprawne prowadzenie dochodzeń dotyczących domniemanych naruszeń, Agencja i Komisja powinny zwrócić się do właściwych organów państw członkowskich, wyznaczonych jako organy sprawujące nadzór nad produktami leczniczymi dopuszczonymi do obrotu w drodze procedury scentralizowanej na mocy rozporządzenia (WE) nr 726/2004, w celu przeprowadzenia odpowiednich działań dochodzeniowych oraz uzyskania informacji dotyczących naruszeń, objętych zakresem niniejszego rozporządzenia. W tym celu organy sprawujące nadzór powinny prowadzić działania kontrolne i nadzorcze będące w ich kompetencjach zgodnie z przepisami rozporządzenia (WE) nr 726/2004, dyrektywy 2001/82/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 listopada 2001 w sprawie wspólnotowego kodeksu odnoszącego się do weterynaryjnych produktów leczniczych (2) i dyrektywy 2001/83/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 listopada 2001 w sprawie wspólnotowego kodeksu odnoszącego się do produktów leczniczych stosowanych u ludzi (3) oraz ich przepisami wykonawczymi.

(7)

Przestrzeganie obowiązków związanych z pozwoleniami na dopuszczenie do obrotu, udzielonymi zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 726/2004, objętych zakresem niniejszego rozporządzenia, powinno być egzekwowane za pomocą dwóch rodzajów kar finansowych: grzywien i okresowych kar pieniężnych. Należy określić maksymalne kwoty w ramach obu kategorii kar.

(8)

Decyzję o wszczęciu postępowania w sprawie naruszenia w ramach niniejszego rozporządzenia powinna podejmować Agencja, informując o tym uprzednio Komisję i państwa członkowskie. W toku dochodzenia Agencja powinna być upoważniona do żądania dostarczenia wszelkich informacji koniecznych do wykrycia naruszenia, a także do tego, aby oczekiwać współpracy ze strony właściwych organów krajowych. W toku dochodzeń w sprawie naruszenia Agencja może korzystać z wszelkich uprawnień nadzorczych powierzonych jej na mocy prawa wspólnotowego w zakresie pozwoleń na dopuszczenie produktów leczniczych do obrotu, wydanych zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 726/2004.

(9)

Decyzje Komisji o nałożeniu kar powinny być wydawane na podstawie dochodzeń przeprowadzonych przez Agencję, uwag zgłoszonych przez posiadacza pozwolenia, wobec którego toczy się postępowanie w sprawie naruszenia przepisów, a także, w uzasadnionych przypadkach, innych dostarczonych informacji. Na etapie podejmowania decyzji w ramach postępowania w sprawie naruszenia przepisów Komisja może korzystać z wszelkich uprawnień nadzorczych powierzonych jej na mocy prawa wspólnotowego w zakresie pozwoleń na dopuszczenie produktów leczniczych do obrotu, wydanych zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 726/2004.

(10)	Decyzje o nałożeniu kar powinny opierać się wyłącznie na zastrzeżeniach, do których posiadacz pozwolenia na dopuszczenie do obrotu miał możliwość się odnieść.

(11)	Nakładane kary powinny być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające oraz powinny uwzględniać okoliczności poszczególnych przypadków.

(12)

Właściwe wydaje się ustalenie szczególnej procedury w odniesieniu do przypadków, w których Komisja zamierza nałożyć na posiadacza pozwolenia na dopuszczenie do obrotu, wobec którego toczy się postępowanie o naruszenie przepisów, grzywnę za niedostarczenie wymaganych informacji na żądanie Agencji lub Komisji.

(13)

W toku postępowania w sprawie naruszenia Agencja i Komisja są zobowiązane zapewnić poszanowanie prawa do obrony oraz zasady poufności zgodnie z ogólnymi przepisami prawa, a także przestrzeganie orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich. W szczególności posiadacz pozwolenia na dopuszczenie do obrotu, wobec którego toczy się postępowanie w sprawie naruszenia przepisów, powinien mieć prawo do bycia wysłuchanym przez Agencję na etapie dochodzenia oraz przez Komisję po przedstawieniu mu zarzutów, a także powinien mieć dostęp do akt zebranych przez Agencję i Komisję. Jakkolwiek Komisja powinna mieć prawo do zobowiązania posiadacza pozwolenia do przedstawienia niezbędnych informacji i dokumentów dotyczących domniemanego naruszenia, należy również respektować ustanowione przez Trybunał Sprawiedliwości prawo posiadacza do milczenia w przypadku, gdy byłby on zmuszony do udzielenia odpowiedzi, które oznaczałyby z jego strony przyznanie się do istnienia naruszenia.

(14)	W celu zagwarantowania pewności prawnej w toku postępowania w sprawie naruszenia przepisów, konieczne jest ustanowienie szczegółowych zasad obliczania terminów oraz okresów przedawnienia w odniesieniu do nakładania i egzekwowania kar.

(15)	Decyzje o nałożeniu kar powinny być egzekwowane zgodnie z art. 256 Traktatu i podlegają kontroli Trybunału Sprawiedliwości.

(16)	Niniejsze rozporządzenie respektuje podstawowe prawa i uznaje zasady przyjęte w szczególności w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej.

(17)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Produktów Leczniczych Stosowanych u Ludzi oraz Stałego Komitetu ds. Weterynaryjnych Produktów Leczniczych,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ I

PRZEPISY OGÓLNE

Artykuł 1

Przedmiot i zakres

Niniejsze rozporządzenie ustanawia przepisy dotyczące stosowania kar finansowych wobec posiadaczy pozwoleń na dopuszczenie do obrotu, udzielonych zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 726/2004, w odniesieniu do naruszeń następujących obowiązków, w przypadkach kiedy dane naruszenie może mieć istotne konsekwencje dla zdrowia publicznego we Wspólnocie lub kiedy ma wymiar wspólnotowy w wyniku wystąpienia lub spowodowania konsekwencji w więcej niż jednym państwie członkowskim, bądź też kiedy wchodzą w grę interesy Wspólnoty:

1)

wymóg kompletności i rzetelności informacji i dokumentów zawartych we wniosku o pozwolenie na dopuszczenie do obrotu, składanym zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 726/2004, oraz wszelkich innych dokumentów i danych przedstawianych Europejskiej Agencji Leków ustanowionej tym rozporządzeniem, dalej zwanej „Agencją”, w odpowiedzi na wymogi ustanowione w tym rozporządzeniu;

2)	warunki lub ograniczenia zawarte w pozwoleniu na dopuszczenie do obrotu, dotyczące udostępniania lub stosowania danego produktu leczniczego, o których mowa w art. 9 ust. 4 lit. b), art. 10 ust. 1 akapit drugi, art. 34 ust. 4 lit. c) oraz art. 35 ust. 1 akapit drugi rozporządzenia (WE) nr 726/2004;

3)	warunki lub ograniczenia zawarte w pozwoleniu na dopuszczenie do obrotu, dotyczące bezpiecznego i skutecznego używania danego produktu leczniczego, o których mowa w art. 9 ust. 4 lit. c), art. 10 ust. 1, art. 34 ust. 4 lit. d) oraz art. 35 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 726/2004;

4)

obowiązek wprowadzania do warunków pozwolenia na dopuszczenie do obrotu wszelkich zmian niezbędnych dla uwzględnienia postępu technicznego i naukowego oraz dla umożliwienia produkcji i kontroli produktów leczniczych według powszechnie akceptowanych metod naukowych, zgodnie z art. 16 ust. 1 i art. 41 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 726/2004;

5)

obowiązek dostarczania wszelkich nowych informacji, które mogą pociągać za sobą zmianę warunków pozwolenia na dopuszczenie do obrotu, zawiadamiania o wszelkich zakazach lub ograniczeniach nałożonych przez właściwe organy każdego kraju, w którym dany produkt leczniczy został wprowadzony do obrotu, lub dostarczania wszelkich informacji, które mogą mieć wpływ na ocenę korzyści i ryzyka wynikającego ze stosowania danego produktu, zgodnie z art. 16 ust. 2 i art. 41 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 726/2004;

6)	obowiązek dostarczania, na żądanie Agencji, wszelkich danych wskazujących na to, że bilans korzyści i ryzyka pozostaje korzystny, zgodnie z art. 16 ust. 2 lub art. 41 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 726/2004;

7)	obowiązek, o którym mowa w art. 41 ust. 2 i ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 726/2004, dotyczący wykrywania pozostałości weterynaryjnych produktów leczniczych;

8)	obowiązek zachowania zgodności produktów wprowadzanych na rynek z treścią streszczenia charakterystyki produktu oraz etykiety i instrukcji produktu, określoną w pozwoleniu na dopuszczenie do obrotu;

9)	szczególne obowiązki, o których mowa w art. 14 ust. 7 rozporządzenia (WE) nr 726/2004 lub w jakichkolwiek innych przepisach przyjętych na jego podstawie;

10)	szczególne procedury, o których mowa w art. 14 ust. 8 i art. 39 ust. 7 rozporządzenia (WE) nr 726/2004;

11)

obowiązek, o którym mowa w art. 13 ust. 4 lub art. 38 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 726/2004, dotyczący poinformowania Agencji o datach rzeczywistego wprowadzenia danego produktu do obrotu oraz o dacie zaprzestania wprowadzania produktu do obrotu, a także dostarczenia Agencji danych dotyczących wielkości sprzedaży produktu i ilości recept na produkt;

12)	obowiązek, o którym mowa w art. 23 lub art. 48 rozporządzenia (WE) nr 726/2004, dotyczący obecności odpowiednio wykwalifikowanej osoby odpowiedzialnej za nadzór nad bezpieczeństwem farmakoterapii;

13)

obowiązek, o którym mowa w art. 24 ust. 1 lub art. 49 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 726/2004, dotyczący rejestrowania wszelkich prawdopodobnych poważnych działań niepożądanych, a także, w przypadku weterynaryjnych produktów leczniczych, działań niepożądanych dla człowieka, oraz informowania o tych skutkach;

14)

obowiązek, o którym mowa w art. 24 ust. 2 lub art. 49 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 726/2004, dotyczący informowania o wszelkich prawdopodobnych niespodziewanych poważnych działaniach niepożądanych, prawdopodobnym przeniesieniu czynników zakaźnych, a także, w przypadku weterynaryjnych produktów leczniczych, działaniach niepożądanych dla człowieka;

15)	obowiązek, o którym mowa w art. 24 ust. 3 lub art. 49 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 726/2004, dotyczący szczegółowego rejestrowania wszelkich prawdopodobnych działań niepożądanych oraz przekazywania tych zarejestrowanych danych w formie okresowych uaktualnianych sprawozdań o bezpieczeństwie;

16)	wymóg związany z przekazywaniem opinii publicznej informacji o obawach dotyczących bezpieczeństwa farmakoterapii, o którym mowa w art. 24 ust. 5 lub art. 49 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 726/2004;

17)	obowiązek, o którym mowa w art. 26 akapit czwarty i w art. 51 akapit czwarty rozporządzenia (WE) nr 726/2004, dotyczący gromadzenia i oceny szczególnych danych dotyczących nadzoru nad bezpieczeństwem farmakoterapii.

Artykuł 2

Komplementarność postępowań

W ramach wszczynania i prowadzenia przewidzianych w rozdziale II postępowań w sprawie naruszenia przepisów Agencja i Komisja uwzględniają wszelkie postępowania w sprawie naruszenia przepisów, prowadzone przez dane państwo członkowskie przeciwko temu samemu posiadaczowi pozwolenia w oparciu o tę samą podstawę prawną i te same fakty.

Artykuł 3

Współpraca z właściwymi organami państw członkowskich

1.   Właściwe organy państw członkowskich współpracują z Agencją i Komisją w celu umożliwienia im wykonywania ich obowiązków zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.

2.   Informacje przekazane przez właściwe organy krajowe w odpowiedzi na żądanie Agencji lub Komisji zgodnie z niniejszym rozporządzeniem są wykorzystywane przez Agencję i Komisję jedynie w następujących celach:

a)	jako dowody na potrzeby stosowania niniejszego rozporządzenia;

b)	w celu wykonania zadań powierzonych Agencji i Komisji na potrzeby wydawania pozwoleń na produkty lecznicze i nadzoru nad nimi na mocy rozporządzenia (WE) nr 726/2004.

Artykuł 4

Ciężar dowodu

We wszelkich postępowaniach w sprawie naruszenia na mocy niniejszego rozporządzenia obowiązek udowodnienia naruszenia spoczywa na Komisji.

ROZDZIAŁ II

POSTĘPOWANIE W SPRAWIE NARUSZENIA

SEKCJA 1

Dochodzenie

Podsekcja 1

Wszczęcie postępowania

Artykuł 5

Wszczęcie postępowania w sprawie naruszenia przepisów

1.   Agencja może wszcząć postępowanie w sprawie naruszenia przepisów z własnej inicjatywy lub na wniosek Komisji lub państwa członkowskiego.

Agencja informuje Komisję o zamiarze wszczęcia postępowania w sprawie naruszenia przepisów.

2.   Agencja wszczyna postępowanie w sprawie naruszenia przepisów dopiero po poinformowaniu państw członkowskich.

Artykuł 6

Wniosek o udzielenie informacji

Przed wszczęciem postępowania w sprawie naruszenia przepisów Agencja może zwrócić się do danego posiadacza pozwolenia na dopuszczenie do obrotu o przedstawienie wszelkich informacji mających związek z domniemanym naruszeniem.

Agencja określa cel wniosku, zaznaczając, że jego podstawą jest niniejsze rozporządzenie, oraz określa termin dostarczenia odpowiedzi przez posiadacza pozwolenia na dopuszczenie do obrotu, wynoszący co najmniej cztery tygodnie.

W sytuacji, kiedy wniosek ten jest odpowiedzią na wniosek złożony przez państwo członkowskie na mocy art. 5 ust. 1, Agencja informuje o tym dane państwo członkowskie.

Artykuł 7

Powiadomienie

O wszczęciu postępowania w sprawie naruszenia przepisów Agencja powiadamia na piśmie danego posiadacza pozwolenia na dopuszczenie do obrotu, państwa członkowskie oraz Komisję.

Treść powiadomienia zawiera zarzuty wobec danego posiadacza pozwolenia na dopuszczenie do obrotu wraz ze wskazaniem przepisu, którego naruszenie zarzuca się posiadaczowi, a także dowody będące podstawą zarzutów.

Agencja powiadamia danego posiadacza pozwolenia na dopuszczenie do obrotu o możliwości nałożenia grzywny lub okresowej kary pieniężnej.

Podsekcja 2

Środki dochodzeniowe

Artykuł 8

Wnioski ze strony Agencji

1.   Agencja może zażądać od posiadacza pozwolenia na dopuszczenie do obrotu przedstawienia ustnych lub pisemnych wyjaśnień, szczegółowych informacji lub dokumentów.

Żądania takie należy kierować na piśmie do posiadacza pozwolenia na dopuszczenie do obrotu. Agencja określa w nich podstawę prawną i cel żądania oraz termin przedstawienia informacji (nie krótszy niż cztery tygodnie), a także informuje posiadacza pozwolenia na dopuszczenie do obrotu o grzywnach przewidzianych w art. 19 ust. 1 lit. a) i b) za niespełnienie żądania lub przedstawienie informacji nierzetelnych lub wprowadzających w błąd.

2.   Agencja może zwrócić się do właściwych organów krajowych o współpracę w dochodzeniu poprzez:

a)	wykonanie zadań powierzonych organom sprawującym nadzór zgodnie z art. 19 ust. 1 i art. 44 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 726/2004;

b)	przeprowadzenie kontroli lub zastosowanie innych środków nadzoru zgodnie z art. od 111 do 115 dyrektywy 2001/83/WE lub art. 80, 81 i 82 dyrektywy 2001/82/WE.

Wnioski są kierowane na piśmie i określają podstawę prawną i cel wniosku. Termin udzielenia odpowiedzi lub przeprowadzenia danego działania dochodzeniowego określa się w drodze uzgodnienia pomiędzy Agencją a właściwym organem krajowym, do którego kierowany jest wniosek, z uwzględnieniem szczególnych okoliczności danego przypadku.

3.   Agencja może zwracać się do wszelkich osób fizycznych i prawnych o udzielenie informacji związanych z domniemanym naruszeniem obowiązków.

Wnioski są kierowane na piśmie i określają podstawę prawną i cel wniosku, a także termin przedstawienia informacji, który wynosi nie mniej niż cztery tygodnie.

Artykuł 9

Prawo do bycia wysłuchanym

Przed przyjęciem sprawozdania przewidzianego w art. 10 Agencja wzywa danego posiadacza pozwolenia na dopuszczenie do obrotu do przedstawienia uwag na piśmie.

Wezwanie to kierowane jest na piśmie z określeniem terminu przedstawienia uwag, który powinien wynosić co najmniej cztery tygodnie.

Podsekcja 3

Sprawozdanie

Artykuł 10

Treść i terminy

1.   Agencja przedstawia Komisji, państwom członkowskim oraz danemu posiadaczowi pozwolenia na dopuszczenie do obrotu sprawozdanie zawierające podsumowanie ustaleń dokonanych w toku dochodzenia przeprowadzonego zgodnie z niniejszą sekcją.

2.   W przypadku gdy Agencja uzna, że dany posiadacz pozwolenia na dopuszczenie do obrotu dopuścił się naruszenia, o którym mowa w art. 1, sprawozdanie zawiera również ocenę okoliczności danego przypadku zgodnie z kryteriami określonymi w art. 18 ust. 2, a także wniosek do Komisji o zastosowanie kar finansowych.

3.   Agencja przyjmuje sprawozdanie najpóźniej 18 miesięcy od momentu zawiadomienia o wszczęciu postępowania zgodnie z art. 7 lub rok po dokonaniu przez Komisję zawiadomienia o zwrocie akt zgodnie z art. 15.

SEKCJA 2

Etap podejmowania decyzji

Podsekcja 1

Procedura

Artykuł 11

Przedstawienie zarzutów

1.   Jeśli, na wniosek Agencji złożony zgodnie z art. 10 ust. 2, Komisja postanowi o kontynuowaniu postępowania w sprawie naruszenia przepisów, przedstawia ona posiadaczowi pozwolenia na dopuszczenie do obrotu pismo zawierające:

a)	zarzuty wobec danego posiadacza pozwolenia na dopuszczenie do obrotu, w tym dokładne określenie przepisu, którego naruszenie zarzuca się posiadaczowi, oraz dowody będące podstawą zarzutów;

b)	informację o możliwości nałożenia grzywny lub okresowych kar pieniężnych.

2.   Jeśli w terminie 18 miesięcy od otrzymania wniosku Agencji Komisja nie przedstawi zarzutów, przedstawia ona wyjaśnienie posiadaczowi pozwolenia na dopuszczenie do obrotu.

Artykuł 12

Prawo do odpowiedzi

1.   Przedstawiając zarzuty, Komisja ustala termin, w którym posiadacz pozwolenia na dopuszczenie do obrotu może przedstawić Komisji na piśmie swoje uwagi dotyczące zarzutów.

Termin, o którym mowa, wynosi co najmniej cztery tygodnie.

Komisja nie jest zobowiązana do uwzględniania pisemnych uwag otrzymanych po upływie tego terminu.

2.   Posiadacz pozwolenia na dopuszczenie do obrotu może dołączyć do swoich uwag oświadczenia innych osób, potwierdzające którykolwiek aspekt przedstawionych uwag.

Artykuł 13

Przesłuchanie ustne

1.   O ile posiadacz pozwolenia na dopuszczenie do obrotu zwróci się z taką prośbą w przedstawionych pisemnych uwagach, Komisja umożliwia mu rozwinięcie argumentów podczas przesłuchania ustnego.

Datę przesłuchania ustala Komisja.

2.   W razie konieczności Komisja może zaprosić do uczestnictwa w przesłuchaniu właściwe organy krajowe lub wszelkie inne osoby.

3.   Przesłuchania ustne są niejawne. Każda osoba może być przesłuchiwana oddzielnie lub w obecności innych osób zaproszonych do stawienia się, z uwzględnieniem uzasadnionego interesu danego posiadacza pozwolenia na dopuszczenie do obrotu oraz innych osób w zakresie ochrony ich tajemnic handlowych i innych poufnych informacji.

Artykuł 14

Żądania udzielenia informacji

1.   Po otrzymaniu od Agencji wniosku złożonego zgodnie z art. 10 ust. 2, a przed podjęciem decyzji, o której mowa w art. 16, Komisja może w każdym czasie zażądać od posiadacza pozwolenia na dopuszczenie do obrotu przedstawienia pisemnych lub ustnych wyjaśnień, szczegółowych informacji lub dokumentów dotyczących zarzucanego mu naruszenia obowiązków.

Żądania takie należy kierować na piśmie do danego posiadacza pozwolenia na dopuszczenie do obrotu. Komisja określa w nich podstawę prawną i cel złożonego żądania oraz termin przedstawienia informacji (nie krótszy niż cztery tygodnie), a także informuje posiadacza pozwolenia na dopuszczenie do obrotu o grzywnach przewidzianych w art. 19 ust. 1 lit. c) i d) za niespełnienie żądania lub przedstawienie informacji nierzetelnych lub wprowadzających w błąd.

2.   Komisja może zwracać się do Agencji, właściwych organów krajowych lub wszelkich osób fizycznych i prawnych o udzielenie informacji związanych z domniemanym naruszeniem obowiązków.

Wnioski są kierowane na piśmie i określają podstawę prawną i cel wniosku. W przypadku kierowania wniosku do Agencji lub właściwego organu krajowego Komisja ustala termin przedstawienia informacji po konsultacji z Agencją lub właściwym organem krajowym, do którego kierowany jest wniosek, uwzględniając szczególne okoliczności danego przypadku. W przypadku kierowania wniosku do innych osób fizycznych lub prawnych Komisja ustala termin przedstawienia informacji, wynoszący co najmniej cztery tygodnie.

Artykuł 15

Nowy okres dochodzenia

1.   Jeśli po uwzględnieniu sprawozdania Agencji, uwag posiadacza pozwolenia na dopuszczenie do obrotu oraz ewentualnych innych przedstawionych jej informacji Komisja uzna, że do dalszego prowadzenia postępowania niezbędne są dodatkowe informacje, może ona zwrócić akta do Agencji i wyznaczyć nowy okres dochodzenia.

Komisja wyraźnie wskazuje Agencji aspekty wymagające dalszego zbadania oraz w uzasadnionych przypadkach proponuje środki dochodzeniowe możliwe do zastosowania w tym celu.

2.   Do nowego okresu dochodzenia stosuje się przepisy sekcji 1 podsekcja 2 i 3.

Podsekcja 2

Decyzja i kary finansowe

Artykuł 16

Formy i maksymalne kwoty kar finansowych

1.   Jeśli w wyniku procedury przewidzianej w podsekcji 1 Komisja uzna, że posiadacz pozwolenia na dopuszczenie do obrotu popełnił, umyślnie lub wskutek zaniedbania, naruszenie, o którym mowa w art. 1, może ona przyjąć decyzję o nałożeniu grzywny nieprzekraczającej 5 % obrotu zrealizowanego przez danego posiadacza na rynku wspólnotowym w poprzednim roku obrotowym.

2.   Jeśli dany posiadacz pozwolenia na dopuszczenie do obrotu nie zaprzestał naruszenia, Komisja na mocy decyzji, o której mowa w ust. 1, może nałożyć okresową karę pieniężną w dziennej wysokości nieprzekraczającej 2,5 % średniego dziennego obrotu zrealizowanego przez danego posiadacza na rynku wspólnotowym w poprzednim roku obrotowym.

Okresowe kary pieniężne mogą być nałożone na okres biegnący od daty powiadomienia o tej decyzji do zaprzestania naruszenia.

3.   Dla celów ust. 1 i 2 poprzedni rok obrotowy oznacza rok obrotowy poprzedzający datę podjęcia decyzji, o której mowa w ust. 1.

Artykuł 17

Decyzja

1.   Decyzja, o której mowa w art. 16, opiera się wyłącznie na podstawach, do których posiadacz pozwolenia na dopuszczenie do obrotu miał możliwość się odnieść.

2.   Komisja informuje posiadacza pozwolenia na dopuszczenie do obrotu o przysługujących mu środkach prawnych.

3.   O podjęciu decyzji Komisja informuje Agencję i państwa członkowskie.

4.   Przy publikowaniu szczegółów decyzji zgodnie z art. 84 ust. 3 akapit drugi rozporządzenia (WE) nr 726/2004 Komisja uwzględnia uzasadniony interes posiadaczy pozwoleń na dopuszczenie do obrotu oraz innych osób w zakresie ochrony ich tajemnic handlowych.

Artykuł 18

Zasady stosowania kar finansowych i określania ich wysokości

1.   Przy ustalaniu konieczności nałożenia kary finansowej oraz określaniu jej odpowiedniej wysokości Komisja kieruje się zasadami efektywności, proporcjonalności oraz funkcji odstraszającej.

2.   W każdym wypadku Komisja rozważa następujące okoliczności, o ile wchodzą one w grę:

a)

stopień, w jakim naruszenie jest poważne, oraz jego skutki, a w szczególności: i) sposób, w jaki naruszenie wpływa negatywnie na prawa, bezpieczeństwo lub dobro pacjentów; ii) skutki naruszenia dla zdrowia i dobrostanu zwierząt oraz jego wpływ na właścicieli zwierząt; iii) kwestię, czy naruszenie powoduje lub mogłoby spowodować zagrożenie dla zdrowia publicznego, zdrowia zwierząt lub środowiska naturalnego; iv) stopień szkodliwości naruszenia w stosunku do zdrowia publicznego, zdrowia zwierząt i środowiska naturalnego;

b)

dobrą wiarę posiadacza pozwolenia na dopuszczenie do obrotu w zakresie interpretacji i wypełnienia obowiązków związanych z pozwoleniami na dopuszczenie do obrotu, wydanymi zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 726/2004, bądź też dowody umyślnego wprowadzania w błąd ze strony posiadacza pozwolenia na dopuszczenie do obrotu;

c)

stopień zaangażowania i współpracy wykazany przez posiadacza pozwolenia na dopuszczenie do obrotu w toku wykrywania naruszenia i stosowania działań naprawczych lub w toku postępowania w sprawie naruszenia przepisów, bądź też prowadzone przez posiadacza pozwolenia na dopuszczenie do obrotu działania utrudniające wykrycie naruszenia i prowadzenie postępowania w sprawie naruszenia przepisów lub niepodporządkowanie się z jego strony żądaniom wysuwanym przez Agencję, Komisję lub właściwe organy krajowe w toku stosowania niniejszego rozporządzenia;

d)	wysokość obrotów w handlu danym produktem leczniczym;

e)	konieczność przyjęcia przez Komisję tymczasowych środków lub podjęcia przez państwo członkowskie pilnych działań zgodnie z art. 20 lub art. 45 rozporządzenia (WE) nr 726/2004 w wyniku naruszenia;

f)	powtarzanie się, częstotliwość lub czas trwania naruszenia popełnionego przez danego posiadacza pozwolenia na dopuszczenie do obrotu;

g)	uprzednie sankcje, w tym kary, nałożone na tego samego posiadacza pozwolenia na dopuszczenie do obrotu.

3.   Przy ustalaniu wysokości kary finansowej Komisja bierze pod uwagę wszelkie kary nałożone wcześniej na danego posiadacza pozwolenia na dopuszczenie do obrotu na poziomie krajowym w oparciu o tę samą podstawę prawną i te same fakty.

SEKCJA 3

Brak współpracy

Artykuł 19

Kary finansowe

1.   Komisja może w drodze decyzji nałożyć na posiadaczy pozwolenia na dopuszczenie do obrotu grzywny w wysokości nieprzekraczającej 0,5 % obrotów zrealizowanych na rynku wspólnotowym w poprzednim roku obrotowym, jeżeli posiadacze ci, umyślnie lub w wyniku zaniedbania:

a)	nie stosują się do środków dochodzeniowych przyjętych zgodnie z art. 8 ust. 1;

b)	udzielają informacji nierzetelnych lub wprowadzających w błąd w odpowiedzi na środki dochodzeniowe przyjęte zgodnie z art. 8 ust. 1;

c)	nie spełniają żądania o przedstawienie informacji zgodnie z art. 14;

d)	udzielają informacji nierzetelnych lub wprowadzających w błąd w odpowiedzi na żądanie wysunięte zgodnie z art. 14.

2.   Jeśli dany posiadacz pozwolenia na dopuszczenie do obrotu nie zaprzestał uchylania się od współpracy, Komisja na mocy decyzji, o której mowa w ust. 1, może nałożyć okresową karę pieniężną w dziennej wysokości nieprzekraczającej 0,5 % średniego dziennego obrotu zrealizowanego przez danego posiadacza na rynku wspólnotowym w poprzednim roku obrotowym.

Okresowe kary pieniężne mogą być nałożone na okres biegnący od daty powiadomienia o tej decyzji do zaprzestania uchylania się od współpracy.

3.   Dla celów ust. 1 i 2 poprzedni rok obrotowy oznacza rok obrotowy poprzedzający datę podjęcia decyzji, o której mowa w ust. 1.

Artykuł 20

Procedura

Jeśli Komisja zamierza przyjąć decyzję, o której mowa w art. 19 ust. 1, uprzednio powiadamia o tym posiadacza pozwolenia na dopuszczenie do obrotu, określając termin, w którym posiadacz pozwolenia na dopuszczenie do obrotu może przedstawić Komisji na piśmie swoje uwagi. Termin, o którym mowa, wynosi co najmniej cztery tygodnie.

Komisja nie jest zobowiązana do uwzględniania pisemnych uwag otrzymanych po upływie tego terminu.

ROZDZIAŁ III

DOSTĘP DO AKT, ZASTĘPSTWO PRAWNE, POUFNOŚĆ, PRZEPISY DOTYCZĄCE TERMINÓW

Artykuł 21

Dostęp do akt

Po otrzymaniu powiadomienia zgodnie z art. 7 posiadacz pozwolenia na dopuszczenie do obrotu ma prawo dostępu, na własne żądanie, do dokumentów i innych materiałów zebranych przez Agencję i Komisję i stanowiących dowody domniemanego naruszenia.

Dokumenty otrzymane w drodze dostępu do tych akt mogą być wykorzystywane jedynie do celów postępowań sądowych lub administracyjnych w zakresie stosowania niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 22

Zastępstwo prawne

Posiadacz pozwolenia na dopuszczenie do obrotu ma prawo do zastępstwa prawnego w czasie postępowania w sprawie naruszenia przepisów.

Artykuł 23

Poufność i tajemnica zawodowa

1.   Bez uszczerbku dla wymiany i wykorzystywania informacji przewidzianego w art. 3, postępowanie w sprawie naruszenia przepisów prowadzone jest w zgodzie z zasadami poufności i tajemnicy zawodowej. Agencja i Komisja oraz ich urzędnicy, pracownicy i inne osoby pracujące pod ich nadzorem są zobowiązane do nieujawniania informacji uzyskanych lub wymienianych zgodnie z niniejszym rozporządzeniem oraz informacji objętych obowiązkiem zachowania tajemnicy zawodowej i poufności.

2.   Bez uszczerbku dla prawa dostępu do akt, posiadacz pozwolenia na dopuszczenie do obrotu nie ma dostępu do tajemnic handlowych, informacji poufnych ani dokumentów wewnętrznych będących w posiadaniu Agencji, Komisji lub państwa członkowskiego.

3.   Wszelkie osoby przedstawiające informacje lub uwagi zgodnie z art. 8, 9, 12, lub 14 wyraźnie wskazują z odpowiednim uzasadnieniem materiał uznany za poufny oraz przedstawiają osobną wersję nieobjętą klauzulą poufności w terminie ustalonym przez Agencję lub Komisję.

4.   Bez uszczerbku dla ust. 3, Agencja lub Komisja mogą żądać od osób przedstawiających informacje lub uwagi zgodnie z niniejszym rozporządzeniem określenia dokumentów lub części dokumentów, które w opinii tych osób zawierają tajemnice handlowe lub inne informacje poufne do nich należące.

Agencja i Komisja mogą również żądać od posiadaczy pozwoleń na dopuszczenie do obrotu oraz innych osób określenia części sprawozdania Agencji, pisma zawierającego zarzuty lub decyzji przyjętej przez Komisję, która w opinii tych posiadaczy zawiera tajemnice handlowe.

Agencja i Komisja mogą określić termin, w którym posiadacz pozwolenia na dopuszczenie do obrotu oraz inne osoby powinny:

a)	uzasadnić żądanie poufności w odniesieniu do każdego pojedynczego dokumentu lub jego części;

b)	dostarczyć Komisji jawną wersję dokumentów, z której zostały usunięte poufne fragmenty;

c)	dostarczyć zwięzły opis każdej usuniętej informacji.

Termin, o którym mowa w akapicie trzecim, wynosi co najmniej dwa tygodnie.

5.   Jeśli posiadacz pozwolenia na dopuszczenie do obrotu lub inne osoby nie podporządkują się przepisom ust. 3 i 4, Komisja może przyjąć, że informacje i uwagi, o których mowa, nie zawierają informacji poufnych.

Artykuł 24

Stosowanie terminów

1.   Terminy określone w niniejszym rozporządzeniu biegną od dnia następującego po otrzymaniu korespondencji lub jej osobistym dostarczeniu.

W przypadku korespondencji pochodzącej od posiadacza pozwolenia na dopuszczenie do obrotu, na potrzeby odpowiednich terminów wystarczające jest wysłanie tej korespondencji przesyłką poleconą przed upływem odpowiedniego terminu.

2.   Jeśli dany termin upływa w sobotę, niedzielę lub dzień wolny od pracy, zostaje on przedłużony do końca następnego dnia roboczego.

3.   Określając terminy przewidziane w art. 6, art. 8 ust. 1, art. 12 ust. 1 i art. 14 ust. 1, Agencja, oraz w odpowiednich przypadkach Komisja, uwzględnia zarówno czas potrzebny do przygotowania korespondencji, jak i pilność sprawy.

4.   We właściwych przypadkach, na uzasadniony wniosek złożony przed upływem pierwotnie wyznaczonego terminu, terminy mogą być przedłużane.

Artykuł 25

Okresy przedawnienia dla nakładania kar finansowych

1.   Prawo Komisji do podjęcia decyzji o nałożeniu kary finansowej zgodnie z art. 16 wygasa po pięciu latach.

W przypadku kar finansowych przewidzianych w art. 19 prawo Komisji do przyjęcia decyzji o nałożeniu takiej kary wygasa po trzech latach.

Bieg przedawnienia rozpoczyna się od dnia, w którym popełniono naruszenie. Jednakże w przypadku ciągłych lub powtarzających się naruszeń bieg przedawnienia rozpoczyna się od dnia zaniechania naruszenia.

2.   Wszelkie działanie podjęte przez Agencję lub Komisję na potrzeby dochodzenia lub postępowania w sprawie naruszenia przerywa okres przedawnienia, o którym mowa w ust. 1. Przerwanie okresu przedawnienia następuje w dniu powiadomienia posiadacza pozwolenia na dopuszczenie do obrotu o podjętym działaniu.

3.   Po każdym przerwaniu przedawnienia biegnie ono na nowo. Jednakże okres przedawnienia wygasa najpóźniej w dniu, w którym upływa okres równy dwukrotnemu okresowi przedawnienia, a Komisja nie nałożyła dotąd kary finansowej. Okres ten zostaje przedłużony o czas, w którym przedawnienie zostało zawieszone zgodnie z ust. 4.

4.   Okres przedawnienia na potrzeby nałożenia kar zostaje zawieszony na okres, w którym decyzja Komisji jest przedmiotem postępowania toczącego się przed Trybunałem Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich.

Artykuł 26

Okresy przedawnienia dla egzekwowania kar finansowych

1.   Prawo do wszczęcia procedury windykacji wygasa po upływie roku od czasu uprawomocnienia się decyzji podjętej zgodnie z art. 16 lub art. 19.

2.   Okres przedawnienia dla egzekwowania kar finansowych zostaje przerwany w momencie podjęcia przez Komisję lub państwo członkowskie działające na wniosek Komisji jakiegokolwiek działania w celu wyegzekwowania zapłacenia kary.

3.   Po każdym przerwaniu przedawnienia biegnie ono na nowo.

4.   Bieg przedawnienia dla egzekwowania kar finansowych ulega zawieszeniu na okres:

a)	przyznanego czasu na zapłatę;

b)	zawieszenia egzekucji płatności na podstawie decyzji Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich.

ROZDZIAŁ IV

PRZEPISY KOŃCOWE

Artykuł 27

Przepis przejściowy

W przypadku naruszeń, które rozpoczęły się przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia, ma ono zastosowanie do części naruszenia, które następuje po jego wejściu w życie.

Artykuł 28

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

---

(1)  Dz.U. L 136 z 30.4.2004, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1901/2006 (Dz.U. L 378 z 27.12.2006, str. 1).

(2)  Dz.U. L 311 z 28.11.2001, str. 1. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 2004/28/WE (Dz.U. L 136 z 30.4.2004, str. 58).

(3)  Dz.U. L 311 z 28.11.2001, str. 67. Dyrektywa ostatnio zmieniona rozporządzeniem (WE) nr 1901/2006.

---

15.6.2007

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 155/20

---

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 659/2007

z dnia 14 czerwca 2007 r.

otwierające i ustalające zarządzanie kontyngentami taryfowymi na przywóz byków, krów i jałówek niektórych ras alpejskich i górskich, przeznaczonych do celów innych niż ubój

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1254/1999 z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku wołowiny i cielęciny (1), w szczególności jego art. 32 ust. 1 akapit pierwszy,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	W ramach Światowej Organizacji Handlu Wspólnota zobowiązała się do otwarcia rocznych kontyngentów taryfowych na przywóz byków, krów i jałówek niektórych ras alpejskich i górskich, przeznaczonych do celów innych niż ubój.

(2)	Konieczne jest ustanowienie szczegółowych zasad otwierania tych kontyngentów taryfowych na przywóz oraz zarządzania nimi w okresie od dnia 1 lipca danego roku do dnia 30 czerwca roku następnego.

(3)

Zgodnie z art. 29 ust. 1 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1254/1999 przywóz na terytorium Wspólnoty powinien odbywać się na podstawie pozwoleń na przywóz. Jednakże zgodnie z art. 6 ust. 3 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1301/2006 z dnia 31 sierpnia 2006 r. ustanawiającym wspólne zasady zarządzania kontyngentami taryfowymi na przywóz produktów rolnych, podlegającymi systemowi pozwoleń na przywóz (2) zarządzanie kontyngentami taryfowymi na przywóz powinno odbywać się dwuetapowo: po pierwsze, należy przyznać uprawnienia do przywozu, a następnie wydać pozwolenia na przywóz. W ten sposób podmioty gospodarcze, które uzyskały uprawnienia do przywozu, powinny mieć możliwość zadecydowania, w okresie obowiązywania kontyngentu taryfowego na przywóz, w którym momencie ubiegać się o pozwolenia na przywóz, biorąc pod uwagę swój rzeczywisty obrót handlowy. W każdym przypadku rozporządzenie (WE) nr 1301/2006 ogranicza okres ważności pozwoleń do ostatniego dnia okresu obowiązywania danego kontyngentu taryfowego na przywóz.

(4)

Konieczne jest ustanowienie zasad dotyczących składania wniosków oraz informacji, które należy podać we wnioskach i w pozwoleniach, tam gdzie to konieczne jako uzupełnienie lub w drodze odstępstwa od niektórych przepisów rozporządzenia Komisji (WE) nr 1445/95 z dnia 26 czerwca 1995 r. w sprawie zasad stosowania pozwoleń na przywóz i na wywóz w sektorze wołowiny i cielęciny oraz uchylającego rozporządzenie (EWG) nr 2377/80 (3) oraz przepisów rozporządzenia Komisji (WE) nr 1291/2000 z dnia 9 czerwca 2000 r. ustanawiającego wspólne szczegółowe zasady stosowania systemu pozwoleń na wywóz i przywóz oraz świadectw o wcześniejszym ustaleniu refundacji dla produktów rolnych (4).

(5)

Rozporządzenie (WE) nr 1301/2006 ustanawia w szczególności szczegółowe przepisy dotyczące wniosków o uprawnienia do przywozu, statusu wnioskodawców oraz wydawania pozwoleń na przywóz. Przepisy tego rozporządzenia powinny mieć zastosowanie, od dnia 1 lipca 2007 r., do pozwoleń na przywóz wydanych na mocy niniejszego rozporządzenia, bez uszczerbku dla dodatkowych warunków ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu.

(6)

Aby zapobiec spekulacji, ilości do wykorzystania w ramach kontyngentów taryfowych na przywóz powinny zostać udostępnione podmiotom, które mogą wykazać, że rzeczywiście zajmują się przywozem z krajów trzecich na dużą skalę. Mając to na uwadze, jak również w celu zapewnienia skutecznego zarządzania odnośne przedsiębiorstwa handlowe powinny podlegać wymogowi przywozu co najmniej 25 zwierząt w każdym z dwóch okresów referencyjnych, o których mowa w art. 5 rozporządzenia (WE) nr 1301/2006, zważywszy na fakt, że partię 25 zwierząt można uznać za partię opłacalną z handlowego punktu widzenia. Ponadto ze względów administracyjnych należy zezwolić państwom członkowskim na akceptowanie poświadczonych kopii dokumentów będących dowodem prowadzenia wymiany handlowej z krajami trzecimi.

(7)	Należy również ustalić zabezpieczenie z tytułu uprawnień do przywozu. Pozwolenia na przywóz powinny być nieprzenoszalne i powinny być one wydawane przedsiębiorstwom handlowym wyłącznie dla ilości, w odniesieniu do których przedsiębiorstwom tym przyznano uprawnienia do przywozu.

(8)

W celu nałożenia na podmioty obowiązku ubiegania się o pozwolenia na przywóz dla wszystkich przyznanych uprawnień do przywozu należy ustalić, że złożenie wniosku o pozwolenie w odniesieniu do przyznanych ilości stanowi, w przypadku zabezpieczenia z tytułu uprawnień do przywozu, podstawowy wymóg w rozumieniu rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2220/85 z dnia 22 lipca 1985 r. ustanawiającego wspólne szczegółowe zasady stosowania systemu zabezpieczeń w odniesieniu do produktów rolnych (5).

(9)

Artykuł 82 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (6) przewiduje dozór celny w odniesieniu do towarów dopuszczonych do swobodnego obrotu przy obniżonej stawce celnej z uwagi na ich ostateczne przeznaczenie. Zwierzęta przywożone w ramach przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu kontyngentów taryfowych na przywóz należy przez pewien okres objąć monitorowaniem celem zagwarantowania, że w tym czasie nie zostaną one poddane ubojowi.

(10)	W tym celu należy wnieść zabezpieczenie, którego kwota powinna obejmować różnicę między cłem wynikającym ze Wspólnej Taryfy Celnej a obniżoną stawką celną obowiązującą w dniu dopuszczenia zwierząt do swobodnego obrotu.

(11)

W celu zapewnienia jasności rozporządzenie Komisji (WE) nr 1081/1999 z dnia 26 maja 1999 r. otwierające i ustalające zarządzanie kontyngentami taryfowymi na przywóz byków, krów i jałówek niektórych ras alpejskich i górskich, przeznaczonych do innych celów niż ubój, uchylające rozporządzenie (WE) nr 1012/98 oraz zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1143/98 (7) należy zatem uchylić i zastąpić nowym rozporządzeniem od dnia 1 lipca 2007 r.

(12)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Wołowiny i Cielęciny,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Niniejszym otwiera się kontyngenty taryfowe na przywóz byków, krów i jałówek niektórych ras alpejskich i górskich, przeznaczonych do celów innych niż ubój, o których mowa w załączniku I, na okres od dnia 1 lipca danego roku do dnia 30 czerwca roku następnego („okresy obowiązywania kontyngentu taryfowego na przywóz”).

Kontyngenty taryfowe noszą numery porządkowe 09.4196 i 09.4197.

Artykuł 2

1.   Dla celów niniejszego rozporządzenia zwierzęta, o których mowa w art. 1, uważa się za przeznaczone do innych celów niż ubój, jeśli nie zostaną one poddane ubojowi w okresie czterech miesięcy od dnia przyjęcia zgłoszenia o dopuszczeniu do swobodnego obrotu.

Odstępstwa mogą być udzielane w przypadku należycie dowiedzionego działania siły wyższej.

2.   Celem uzyskania dostępu do kontyngentu taryfowego na przywóz objętego numerem porządkowym 09.4197 należy przedłożyć następujące dokumenty:

a)	w odniesieniu do byków: świadectwo rodowodowe,

b)	w odniesieniu do krów i jałówek: świadectwo rodowodowe lub świadectwo rejestracji w księdze zarodowej potwierdzające czystość rasy.

Artykuł 3

1.   Kontyngenty taryfowe na przywóz, o których mowa w załączniku I, są zarządzane poprzez przyznanie, po pierwsze, uprawnień do przywozu, a następnie wydanie pozwoleń na przywóz.

2.   O ile niniejsze rozporządzenie nie stanowi inaczej, stosuje się rozporządzenia (WE) nr 1445/95, (WE) nr 1291/2000 i (WE) nr 1301/2006.

Artykuł 4

1.   Do celów stosowania art. 5 rozporządzenia (WE) nr 1301/2006 wnioskodawcy wykazują, że podczas każdego z dwóch okresów referencyjnych, o których mowa w tym artykule, dokonali przywozu co najmniej 25 zwierząt objętych kodem CN 0102 90.

Państwa członkowskie mogą zaakceptować jako dowód prowadzenia handlu z krajami trzecimi kopie dokumentów, o których mowa w art. 5 akapit drugi rozporządzenia (WE) nr 1301/2006, należycie poświadczone przez organ wydający.

2.   Spółka utworzona poprzez połączenie spółek, z których każda wykazuje przywozy referencyjne zgodne z minimalną ilością, o której mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, może wykorzystać te przywozy referencyjne jako dowód prowadzenia handlu.

Artykuł 5

1.   Wnioski o uprawnienia do przywozu składane są najpóźniej do godziny 13.00 czasu brukselskiego dnia 20 czerwca roku poprzedzającego dany okres obowiązywania kontyngentu taryfowego na przywóz.

2.   Zabezpieczenie w wysokości 3 EUR za sztukę bydła, związane z uprawnieniami do przywozu, wnoszone jest do właściwego organu wraz z wnioskiem o przyznanie uprawnień do przywozu.

3.   Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o całkowitej ilości, o którą złożono wnioski w przypadku każdego numeru porządkowego, nie później niż do godz. 16.00 czasu brukselskiego piątego dnia roboczego następującego po upływie terminu składania wniosków, o którym mowa w ust. 1.

Artykuł 6

1.   Uprawnienia do przywozu przyznaje się od siódmego do najpóźniej szesnastego dnia roboczego następującego po upływie terminu składania powiadomień, o którym mowa w art. 5 ust. 3.

2.   Jeżeli zastosowanie współczynnika przydziału, o którym mowa w art. 7 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1301/2006, doprowadzi do przydziału mniejszej ilości uprawnień do przywozu niż ilości, w odniesieniu do których złożono wnioski, zabezpieczenie wniesione zgodnie z art. 5 ust. 2 niniejszego rozporządzenia jest bezzwłocznie zwracane w odpowiedniej proporcji.

Artykuł 7

1.   Dopuszczenie do swobodnego obrotu ilości przyznanych w ramach kontyngentów, o których mowa w załączniku I, wymaga okazania pozwolenia na przywóz.

2.   Wnioski o pozwolenie na przywóz obejmują całkowitą przyznaną ilość. Ten obowiązek stanowi podstawowy wymóg w rozumieniu art. 20 ust. 2 rozporządzenia (EWG) nr 2220/85.

Artykuł 8

1.   Wnioski o pozwolenie na przywóz są składane wyłącznie w państwie członkowskim, w którym wnioskodawca ubiegał się o i uzyskał uprawnienia do przywozu w ramach kontyngentów, o których mowa w załączniku I.

Każdorazowe wydanie pozwolenia na przywóz powoduje analogiczne ograniczenie uzyskanych uprawnień do przywozu oraz bezzwłoczny zwrot, w odpowiedniej proporcji, zabezpieczenia wniesionego zgodnie z art. 5 ust. 2.

2.   Pozwolenia na przywóz wydaje się na nazwę podmiotu gospodarczego, który uzyskał uprawnienia do przywozu.

3.   Wnioski o pozwolenie na przywóz oraz pozwolenia na przywóz zawierają następujące wpisy:

a)	w polu 8 – kraj pochodzenia;

b)	w polu 16 – jeden lub kilka kodów CN wymienionych w załączniku I;

c)	w polu 20 – numer porządkowy kontyngentu oraz jedną z adnotacji określonych w załączniku II.

Artykuł 9

W drodze odstępstwa od przepisów art. 9 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1291/2000, prawa wynikające z pozwoleń na przywóz wydanych na mocy niniejszego rozporządzenia są nieprzenoszalne.

Artykuł 10

1.   Przywożone zwierzęta monitoruje się zgodnie z art. 82 rozporządzenia (EWG) nr 2913/92 celem zagwarantowania, że nie zostaną one poddane ubojowi w okresie czterech miesięcy od dnia ich dopuszczenia do swobodnego obrotu.

2.   W celu zapewnienia wywiązania się z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, polegającego na niepoddawaniu zwierząt ubojowi oraz w celu zagwarantowania wpływu niezapłaconych opłat celnych w sytuacji, gdy obowiązek ten nie jest przestrzegany, importerzy wnoszą zabezpieczenie właściwym organom celnym. Kwota zabezpieczenia jest równa różnicy między opłatami celnymi określonymi we Wspólnej Taryfie Celnej oraz cłami, o których mowa w załączniku I, obowiązującymi w dniu dopuszczenia danych zwierząt do swobodnego obrotu.

3.   Zabezpieczenia przewidziane w ust. 2 są zwalniane natychmiast po przedstawieniu zainteresowanym organom celnym dowodu potwierdzającego, że zwierzęta:

a)	nie zostały poddane ubojowi w okresie czterech miesięcy od dnia dopuszczenia ich do swobodnego obrotu; lub

b)	zostały w tym okresie poddane ubojowi z powodu działania siły wyższej lub z przyczyn sanitarnych lub jeśli padły na skutek choroby lub wypadku.

Artykuł 11

Rozporządzenie (WE) nr 1081/1999 traci moc.

Artykuł 12

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie trzeciego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Jednakże art. 11 stosuje się od dnia 1 lipca 2007 r.

---

(1)  Dz.U. L 160 z 26.6.1999, str. 21. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1913/2005 (Dz.U. L 307 z 25.11.2005, str. 2).

(2)  Dz.U. L 238 z 1.9.2006, str. 13. Rozporządzenie zmienione rozporządzeniem (WE) nr 289/2007 (Dz.U. L 78 z 17.3.2007, str. 17).

(3)  Dz.U. L 143 z 27.6.1995, str. 35. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 586/2007 (Dz.U. L 139 z 31.5.2007, str. 5).

(4)  Dz.U. L 152 z 24.6.2000, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1913/2006 (Dz.U. L 365 z 21.12.2006, str. 52).

(5)  Dz.U. L 205 z 3.8.1985, str. 5. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1913/2006.

(6)  Dz.U. L 302 z 19.10.1992, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1791/2006 (Dz.U. L 363 z 20.12.2006, str. 1).

(7)  Dz.U. L 131 z 27.5.1999, str. 15. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1965/2006 (Dz.U. L 408 z 30.12.2006, str. 26. Sprostowanie w Dz.U. L 47 z 16.2.2007, str. 21).

---

---

---

15.6.2007

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 155/26

---

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 660/2007

z dnia 14 czerwca 2007 r.

ustalające refundacje wywozowe w odniesieniu do mleka i przetworów mlecznych

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1255/1999 z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku mleka i przetworów mlecznych (1), w szczególności jego art. 31 ust. 3,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Artykuł 31 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1255/1999 stanowi, że różnica między cenami produktów wyszczególnionych w art. 1 tego rozporządzenia na rynku światowym a cenami tych produktów wewnątrz Wspólnoty może zostać objęta refundacją wywozową.

(2)	Biorąc pod uwagę aktualną sytuację rynku mleka i przetworów mlecznych, refundacje wywozowe nie powinny zostać udzielone.

(3)	Komitet Zarządzający ds. Mleka i Przetworów Mlecznych nie wydał opinii w terminie wyznaczonym przez jego przewodniczącego,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Zgodnie z art. 31 rozporządzenia (WE) nr 1255/1999 refundacje wywozowe nie są udzielane w odniesieniu do produktów określonych w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 15 czerwca 2007 r.

---

(1)  Dz.U. L 160 z 26.6.1999, str. 48. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1913/2005 (Dz.U. L 307 z 25.11.2005, str. 2).

---

---

15.6.2007

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 155/30

---

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 661/2007

z dnia 14 czerwca 2007 r.

w sprawie nieprzyznania refundacji wywozowych do masła w ramach stałego zaproszenia do składania ofert przetargowych przewidzianego w rozporządzeniu (WE) nr 581/2004

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1255/99 z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku mleka i przetworów mlecznych (1), w szczególności jego art. 31 ust. 3 akapit trzeci,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Rozporządzenie Komisji (WE) nr 581/2004 z dnia 26 marca 2004 r. w sprawie stałego zaproszenia do składania ofert przetargowych odnośnie do refundacji wywozowych do niektórych rodzajów masła (2) przewiduje otwarcie stałego przetargu.

(2)

Zgodnie z art. 5 rozporządzenia Komisji (WE) nr 580/2004 z dnia 26 marca 2004 r. ustanawiającego procedurę przetargową dotyczącą refundacji wywozowych do niektórych przetworów mlecznych (3), oraz po dokonaniu analizy ofert przedstawionych w odpowiedzi na ten przetarg, stosowne jest nieprzyznanie żadnych refundacji w okresie przetargowym kończącym się dnia 12 czerwca 2007 r.

(3)	Komitet Zarządzający ds. Mleka i Przetworów Mlecznych nie wydał opinii w terminie wyznaczonym przez jego przewodniczącego,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W ramach stałego przetargu otwartego rozporządzeniem (WE) nr 581/2004 nie przewiduje się w okresie przetargowym kończącym się dnia 12 czerwca 2007 r. żadnej refundacji do produktów i krajów przeznaczenia wymienionych w art. 1 ust. 1 wspomnianego rozporządzenia.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 15 czerwca 2007 r.

---

(1)  Dz.U. L 160 z 26.6.1999, str. 48. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1913/2005 (Dz.U. L 307 z 25.11.2005, str. 2).

(2)  Dz.U. L 90 z 27.3.2004, str. 64. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 276/2007 (Dz.U. L 76 z 16.3.2007, str. 16).

(3)  Dz.U. L 90 z 27.3.2004, str. 58. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 128/2007 (Dz.U. L 41 z 13.2.2007, str. 6).

---

15.6.2007

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 155/31

---

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 662/2007

z dnia 14 czerwca 2007 r.

ustalające refundacje wywozowe dla cukru białego i cukru surowego wywożonych w stanie nieprzetworzonym

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 318/2006 z dnia 20 lutego 2006 r. w sprawie wspólnej organizacji rynków w sektorze cukru (1), w szczególności jego art. 33 ust. 2 akapit drugi,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Artykuł 32 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 stanowi, że różnica między cenami na rynku światowym na produkty wyszczególnione w art. 1 ust. 1 lit. b) tego rozporządzenia a cenami na te produkty na rynku wspólnotowym może być objęta refundacją wywozową.

(2)	Biorąc pod uwagę aktualną sytuację na rynku cukru, refundacje wywozowe powinny być ustalone zgodnie z zasadami i niektórymi kryteriami przewidzianymi w art. 32 i 33 rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

(3)	Artykuł 33 ust. 2 akapit pierwszy rozporządzenia (WE) nr 318/2006 stanowi, że ze względu na sytuację na rynku światowym lub szczególne wymagania niektórych rynków może zaistnieć konieczność zróżnicowania refundacji w zależności od miejsca przeznaczenia.

(4)	Refundacją mogą być objęte jedynie te produkty, które są dopuszczone do swobodnego przepływu wewnątrz Wspólnoty i które spełniają wymogi rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

(5)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Cukru,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Refundacje wywozowe przewidziane w art. 32 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 przyznaje się w odniesieniu do produktów i ilości określonych w Załączniku do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 15 czerwca 2007 r.

---

(1)  Dz.U. L 58 z 28.2.2006, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem Komisji (WE) nr 247/2007 (Dz.U. L 69 z 9.3.2007, str. 3).

---

---

15.6.2007

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 155/33

---

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 663/2007

z dnia 14 czerwca 2007 r.

ustalające maksymalną refundację wywozową dla cukru białego w ramach stałego przetargu przewidzianego na mocy rozporządzenia (WE) nr 958/2006

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 318/2006 z dnia 20 lutego 2006 r. w sprawie wspólnej organizacji rynków w sektorze cukru (1), w szczególności jego art. 33 ust. 2 akapit drugi oraz akapit trzeci lit. b),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Rozporządzenie Komisji (WE) nr 958/2006 z dnia 28 czerwca 2006 r. w sprawie stałego przetargu w celu ustalenia refundacji wywozowej na cukier biały w roku gospodarczym 2006/2007 (2) wymaga, by ogłaszano częściowe przetargi.

(2)	Zgodnie z art. 8 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 958/2006 oraz po dokonaniu analizy ofert przedstawionych w odpowiedzi na przetarg częściowy, zakończony w dniu 14 czerwca 2007 r., właściwym będzie ustalenie maksymalnych refundacji wywozowych dla tego przetargu.

(3)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Cukru,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Dla częściowego przetargu, który zakończył się w dniu 14 czerwca 2007 r., maksymalna refundacja wywozowa dla produktu wymienionego w art. 1 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 958/2006 wynosi 38,778 EUR/100 kg.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 15 czerwca 2007 r.

---

(1)  Dz.U. L 58 z 28.2.2006, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem Komisji (WE) nr 247/2007 (Dz.U. L 69 z 9.3.2007, str. 3).

(2)  Dz.U. L 175 z 29.6.2006, str. 49. Rozporządzenie zmienione rozporządzeniem (WE) nr 203/2007 (Dz.U. L 61 z 28.2.2007, str. 3).

---

15.6.2007

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 155/34

---

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 664/2007

z dnia 14 czerwca 2007 r.

ustalające maksymalną refundację wywozową dla cukru białego w ramach stałego przetargu przewidzianego na mocy rozporządzenia (WE) nr 38/2007

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 318/2006 z dnia 20 lutego 2006 r. w sprawie wspólnej organizacji rynków w sektorze cukru (1), w szczególności jego art. 33 ust. 2 akapit drugi oraz akapit trzeci lit. b),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 38/2007 z dnia 17 stycznia 2007 r. otwierające przetarg stały na odsprzedaż cukru znajdującego się w posiadaniu agencji interwencyjnych w Belgii, Republice Czeskiej, Hiszpanii, Irlandii, Włoszech, na Węgrzech, w Polsce, Słowacji i Szwecji z przeznaczeniem na wywóz (2) wymaga, by ogłaszano częściowe przetargi.

(2)	Zgodnie z art. 4 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 38/2007 oraz po dokonaniu analizy ofert przedstawionych w odpowiedzi na przetarg częściowy, zakończony w dniu 13 czerwca 2007 r., właściwe będzie ustalenie maksymalnych refundacji wywozowych dla tego przetargu.

(3)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Cukru,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Dla częściowego przetargu, który zakończył się w dniu 13 czerwca 2007 r., maksymalna refundacja wywozowa dla produktu wymienionego w art. 1 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 38/2007 wynosi 435,00 EUR/tonę.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 15 czerwca 2007 r.

---

(1)  Dz.U. L 58 z 28.2.2006, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem Komisji (WE) nr 247/2007 (Dz.U. L 69 z 9.3.2007, str. 3).

(2)  Dz.U. L 11 z 18.1.2007, str. 4. Rozporządzenie zmienione rozporządzeniem (WE) nr 203/2007 (Dz.U. L 61 z 28.2.2006, str. 3).

---

15.6.2007

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 155/35

---

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 665/2007

z dnia 14 czerwca 2007 r.

zmieniające stawki refundacji do niektórych przetworów mlecznych, wywożonych jako towary nieobjęte załącznikiem I do Traktatu

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1255/1999 z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku mleka i przetworów mlecznych (1), a w szczególności jego art. 31 ust. 3,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Stawki refundacji stosowane od dnia 25 maja 2007 r. do produktów wymienionych w Załączniku, wywożonych jako towary nieobjęte załącznikiem I do Traktatu, zostały ustalone rozporządzeniem Komisji (WE) nr 570/2007 (2).

(2)	Z zastosowania reguł i kryteriów zawartych w rozporządzeniu (WE) nr 570/2007 do informacji posiadanych przez Komisję wynika, iż obecnie stosowane stawki refundacji wywozowych powinny zostać zmienione zgodnie z załącznikiem do niniejszego rozporządzenia,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Stawki refundacji określone w rozporządzeniu (WE) nr 570/2007 zostają zmienione zgodnie z załącznikiem do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 15 czerwca 2007 r.

---

(1)  Dz.U. L 160 z 26.6.1999, str. 48. Rozporządzenie zmienione ostatnio rozporządzeniem (WE) nr 1913/2005 (Dz.U. L 307 z 25.11.2005, str. 2).

(2)  Dz.U. L 133 z 25.5.2007, str. 18.

---

---

15.6.2007

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 155/37

---

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 666/2007

z dnia 14 czerwca 2007 r.

zmieniające stawki refundacji do niektórych produktów z sektora cukru, wywożonych jako towary nieobjęte załącznikiem I do Traktatu

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 318/2006 z dnia 20 lutego 2006 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku cukru (1), w szczególności jego art. 33 ust. 2 lit. a) oraz ust. 4,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Stawki refundacji stosowane od dnia 25 maja 2007 r. do produktów wymienionych w Załączniku, wywożonych jako towary nieobjęte załącznikiem I do Traktatu, zostały ustalone rozporządzeniem Komisji (WE) nr 571/2007 (2).

(2)	Z zastosowania reguł i kryteriów zawartych w rozporządzeniu (WE) nr 571/2007 do informacji posiadanych przez Komisję wynika, iż obecnie stosowane stawki refundacji wywozowych powinny zostać zmienione zgodnie z Załącznikiem do niniejszego rozporządzenia,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Stawki refundacji określone w rozporządzeniu (WE) nr 571/2007 zostają zmienione zgodnie z Załącznikiem do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 15 czerwca 2007 r.

---

(1)  Dz.U. L 58 z 28.2.2006, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem Komisji (WE) nr 247/2007 (Dz.U. L 69 z 9.3.2007, str. 3).

(2)  Dz.U. L 133 z 25.5.2007, str. 21.

---

---

15.6.2007

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 155/39

---

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 667/2007

z dnia 14 czerwca 2007 r.

ustalające stawki refundacji do niektórych produktów zbożowych i ryżu wywożonych jako towary nieobjęte załącznikiem I do Traktatu

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

Uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1784/2003 z dnia 29 września 2003 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku zbóż (1), w szczególności jego art. 13 ust. 3,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1785/2003 z dnia 29 września 2003 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku ryżu (2), w szczególności jego art. 14 ust. 3,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Artykuł 13 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1784/2003 oraz art. 14 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1785/2003 stanowią, że różnica między notowaniami lub cenami produktów wymienionych w art. 1 każdego z tych rozporządzeń na rynku światowym a cenami wewnątrz Wspólnoty może zostać pokryta refundacją wywozową.

(2)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1043/2005 z dnia 30 czerwca 2005 r. wdrażające rozporządzenie Rady (WE) nr 3448/93 w odniesieniu do systemu przyznawania refundacji wywozowych do niektórych produktów rolnych wywożonych jako towary nieobjęte załącznikiem I do Traktatu oraz kryteria ustalania wysokości sum takich refundacji (3), określa produkty, dla których należy ustalić stawkę refundacji stosowaną w przypadku, jeśli produkty te są wywożone jako towary wymienione odpowiednio w załączniku III do rozporządzenia (WE) nr 1784/2003 lub w załączniku IV do rozporządzenia (WE) nr 1785/2003.

(3)	Zgodnie z art. 14 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1043/2005, stawkę refundacji na 100 kilogramów każdego z omawianych produktów podstawowych ustala się co miesiąc.

(4)

Ustalenie z wyprzedzeniem wysokich stawek refundacji może zagrozić zobowiązaniom podjętym w odniesieniu do refundacji, które mogą zostać przyznane do wywozów produktów rolnych należących do towarów nieobjętych załącznikiem I do Traktatu. W takich sytuacjach, niezbędne jest zatem podjęcie środków ostrożności, nie stanowiąc jednak przeszkody dla zawierania umów długoterminowych. Ustalenie specjalnej stawki refundacji dla celów ustalenia refundacji z wyprzedzeniem jest środkiem, który pozwala na osiągnięcie tych różnych celów.

(5)

Uwzględniając porozumienie pomiędzy Wspólnotą Europejską a Stanami Zjednoczonymi Ameryki w sprawie wywozów produktów z ciasta makaronowego ze Wspólnoty do Stanów Zjednoczonych, przyjęte decyzją Rady 87/482/EWG (4), niezbędne jest zróżnicowanie refundacji do produktów objętych kodami CN 1902 11 00 i 1902 19 ze względu na ich miejsce przeznaczenia.

(6)

Zgodnie z art. 15 ust. 2 i 3 rozporządzenia (WE) nr 1043/2005, należy ustalić obniżoną stawkę refundacji wywozowej, uwzględniając wysokość mającej zastosowanie refundacji wywozowej, zgodnie z rozporządzeniem Komisji (EWG) nr 1722/93 (5), dla rozpatrywanych produktów podstawowych, stosowaną w zakładanym okresie wytworzenia towarów.

(7)

Napoje alkoholowe uważane są za mniej wrażliwe na cenę zbóż stosowanych do produkcji tych napojów. Niemniej jednak, Protokół 19 do Aktu Przystąpienia Zjednoczonego Królestwa, Irlandii i Danii stanowi, że należy uchwalić środki niezbędne w celu ułatwienia stosowania zbóż wspólnotowych do produkcji napojów alkoholowych pozyskiwanych ze zbóż. Konieczne jest zatem dostosowanie stawki refundacji stosowanej odpowiednio do zbóż wywożonych jako napoje alkoholowe.

(8)	Komitet Zarządzający ds. Zbóż nie wydał opinii w terminie wyznaczonym przez jego przewodniczącego,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Stawki refundacji stosowane do produktów podstawowych wymienionych w załączniku A do rozporządzenia (WE) nr 1043/2005 i w art. 1 rozporządzenia (WE) nr 1784/2003 lub w art. 1 rozporządzenia (WE) nr 1785/2003 i wywożonych jako towary wymienione odpowiednio w załączniku III do rozporządzenia (WE) nr 1784/2003 lub w załączniku IV do rozporządzenia (WE) nr 1785/2003, ustala się na poziomie podanym w Załączniku do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 15 czerwca 2007 r.

---

(1)  Dz.U. L 270 z 21.10.2003, str. 78. Rozporządzenie zmienione rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1154/2005 (Dz.U. L 187 z 19.7.2005, str. 11).

(2)  Dz.U. L 270 z 21.10.2003, str. 96. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem Komisji (WE) nr 797/2006 (Dz.U. L 144 z 31.5.2006, str. 1).

(3)  Dz.U. L 172 z 5.7.2005, str. 24. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 447/2007 (Dz.U. L 106 z 24.4.2007, str. 31).

(4)  Dz.U. L 275 z 29.9.1987, str. 36.

(5)  Dz.U. L 159 z 1.7.1993, str. 112. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1584/2004 (Dz.U. L 280 z 31.8.2004, str. 11).

---

---

15.6.2007

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 155/43

---

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 668/2007

z dnia 14 czerwca 2007 r.

ustanawiające refundacje wywozowe dla syropów i niektórych innych produktów w sektorze cukru wywożonych w stanie nieprzetworzonym

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 318/2006 z dnia 20 lutego 2006 r. w sprawie wspólnej organizacji rynków w sektorze cukru (1), w szczególności jego art. 33 ust. 2 akapit drugi,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Artykuł 32 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 stanowi, że różnica między cenami na rynku światowym na produkty wyszczególnione w art. 1 ust. 1 lit. c), d) i g) tego rozporządzenia a cenami na te produkty na rynku wspólnotowym może być objęta refundacją wywozową.

(2)	Biorąc pod uwagę aktualną sytuację na rynku cukru, refundacje wywozowe powinny być ustalone zgodnie z zasadami i kryteriami przewidzianymi w art. 32 i 33 rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

(3)	Artykuł 33 ust. 2 akapit drugi rozporządzenia (WE) nr 318/2006 stanowi, że ze względu na sytuację na rynku światowym lub szczególne wymagania niektórych rynków może zaistnieć konieczność zróżnicowania refundacji w zależności od miejsca przeznaczenia.

(4)

Refundacją mogą być objęte jedynie te produkty, które są dopuszczone do swobodnego przepływu wewnątrz Wspólnoty i które spełniają wymogi rozporządzenia Komisji (WE) nr 951/2006 z dnia 30 czerwca 2006 r. ustalającego szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia (WE) nr 318/2006 w odniesieniu do handlu z państwami trzecimi w sektorze cukru (2).

(5)

Refundacje wywozowe mogą zostać ustalone w celu zmniejszenia luki konkurencyjnej między wywozem Wspólnoty a wywozem państw trzecich. Wywóz wspólnotowy do niektórych bliskich miejsc przeznaczenia i do państw trzecich, przyznający produktom wspólnotowym preferencyjne traktowanie w przywozie, ma obecnie korzystną pozycję konkurencyjną. Refundacje wywozowe do tych miejsc przeznaczenia powinny być zatem zniesione.

(6)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Cukru,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

1.   Refundacje wywozowe przewidziane w art. 32 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 przyznaje się w odniesieniu do produktów i ilości określonych w Załączniku do niniejszego rozporządzenia, z zastrzeżeniem warunków, o których mowa w ust. 2 niniejszego artykułu.

2.   Produkty kwalifikujące się do objęcia refundacją na mocy ust. 1 muszą spełniać wymogi określone w art. 3 i 4 rozporządzenia (WE) nr 951/2006.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 15 czerwca 2007 r.

---

(1)  Dz.U. L 58 z 28.2.2006, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem Komisji (WE) nr 247/2007 (Dz.U. L 69 z 9.3.2007, str. 3).

(2)  Dz.U. L 178 z 1.7.2006, str. 24. Rozporządzenie zmienione rozporządzeniem (WE) nr 2031/2006 (Dz.U. L 414 z 30.12.2006, str. 43).

---

---

15.6.2007

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 155/45

---

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 669/2007

z dnia 14 czerwca 2007 r.

zmieniające rozporządzenie (WE) nr 195/2007 otwierające skup masła w niektórych państwach członkowskich na okres od dnia 1 marca do dnia 31 sierpnia 2007 r.

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1255/1999 z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku mleka i przetworów mlecznych (1),

uwzględniając rozporządzenie Komisji (WE) nr 2771/1999 z dnia 16 grudnia 1999 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania przepisów rozporządzenia Rady (WE) nr 1255/1999 w odniesieniu do interwencji na rynku masła i śmietany (2), w szczególności jego art. 2,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Rozporządzenie Komisji (WE) nr 195/2007 (3) ustanawia wykaz państw członkowskich, w których został otwarty skup masła, zgodnie z art. 6 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1255/1999.

(2)

Na podstawie najnowszych informacji przekazanych przez Portugalię, Komisja zaobserwowała, że ceny rynkowe masła były równe lub wyższe niż 92 % ceny interwencyjnej w ciągu dwóch następujących po sobie tygodni. Zatem w Portugalii skup interwencyjny powinien zostać zawieszony, i Portugalię należy usunąć z wykazu ustanowionego w rozporządzeniu (WE) nr 195/2007.

(3)	Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 195/2007,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Artykuł 1 rozporządzenia (WE) nr 195/2007 otrzymuje następujące brzmienie:

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 15 czerwca 2007 r.

---

(1)  Dz.U. L 160 z 26.6.1999, str. 48. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1913/2005 (Dz.U. L 307 z 25.11.2005, str. 2).

(2)  Dz.U. L 333 z 24.12.1999, str. 11. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 2107/2005 (Dz.U. L 337 z 22.12.2005, str. 20).

(3)  Dz.U. L 59 z 27.2.2007, str. 62. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 354/2007 (Dz.U. L 90 z 30.3.2007, str. 47).

---

15.6.2007

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 155/46

---

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 670/2007

z dnia 14 czerwca 2007 r.

ustalające refundacje wywozowe dla produktów przetworzonych na bazie zbóż i ryżu

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1784/2003 z dnia 29 września 2003 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku zbóż (1), w szczególności jego art. 13 ust. 3,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1785/2003 z dnia 29 września 2003 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku ryżu (2), w szczególności jego art. 14 ust. 3,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	W myśl art. 13 rozporządzenia Rady (WE) nr 1784/2003 i art. 14 rozporządzenia (WE) nr 1785/2003, różnica między notowaniami lub cenami na rynku światowym produktów, o których mowa w art. 1 tych rozporządzeń, a cenami tych produktów we Wspólnocie może być pokryta przez refundacje wywozowe.

(2)

Na mocy art. 14 rozporządzenia (WE) nr 1785/2003 refundacje powinny być ustalane z uwzględnieniem, z jednej strony, istniejącej sytuacji i przyszłych tendencji pod względem cen i dostępności zbóż, ryżu i ryżu łamanego na rynku Wspólnoty, a z drugiej – cen zbóż, ryżu, ryżu łamanego i produktów sektora zbożowego na rynku światowym. Na mocy tych samych artykułów należy także zapewnić na rynku zbożowym i ryżowym równowagę i naturalny rozwój cen i handlu, a ponadto uwzględniać ekonomiczne aspekty przewidywanych wywozów oraz potrzebę unikania zakłóceń na rynku Wspólnoty.

(3)	Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1518/95 (3) w sprawie systemu przywozu i wywozu produktów przetworzonych na bazie zbóż i ryżu, określiło w art. 2 szczególne kryteria, jakie należy uwzględnić przy wyliczaniu refundacji dla tych produktów.

(4)

Należy różnicować refundacje dla niektórych produktów przetworzonych w zależności od zawartości w tych produktach popiołów, surowego błonnika, łusek, białka, tłuszczu lub skrobi, ponieważ zawartość ta jest szczególnie znaczącym wskaźnikiem ilości produktu podstawowego rzeczywiście obecnego w produkcie przetworzonym.

(5)

Jeśli chodzi o maniok i inne korzenie oraz bulwy roślin tropikalnych, jak również wytworzone z nich mąki, ekonomiczny aspekt ich wywozu, jaki można przewidywać, biorąc przede wszystkim pod uwagę charakter i pochodzenie tych produktów, nie uzasadnia aktualnie potrzeby ustalania refundacji wywozowej. W odniesieniu do niektórych produktów przetworzonych na bazie zbóż, niewielkie znaczenie udziału Wspólnoty w handlu światowym nie wymaga aktualnie ustalania refundacji wywozowej.

(6)	Sytuacja na rynku światowym lub szczególne wymagania niektórych rynków mogą spowodować konieczność zróżnicowania refundacji w odniesieniu do niektórych produktów, w zależności od ich miejsca przeznaczenia.

(7)	Refundację należy ustalać raz na miesiąc. W tym odstępie czasu może ona zostać zmieniona.

(8)	Niektóre produkty przetworzone na bazie kukurydzy mogą być poddane obróbce termicznej, która stwarza ryzyko przyznania refundacji nieodpowiadającej jakości produktu. Należy uściślić, że produkty te, zawierające wstępnie żelatynizowaną skrobię, nie mogą korzystać z refundacji wywozowej.

(9)	Komitet Zarządzający ds. Zbóż nie wydał opinii w terminie wyznaczonym przez jego przewodniczącego,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Refundacje wywozowe dla produktów, o których mowa w art. 1 rozporządzenia (WE) nr 1518/95, ustala się w wysokości podanej w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 15 czerwca 2007 r.

---

(1)  Dz.U. L 270 z 21.10.2003, str. 78. Rozporządzenie zmienione rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1154/2005 (Dz.U. L 187 z 19.7.2005, str. 11).

(2)  Dz.U. L 270 z 21.10.2003, str. 96. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1549/2004 (Dz.U. L 280 z 31.8.2004, str. 13).

(3)  Dz.U. L 147 z 30.6.1995, str. 55. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 2993/95 (Dz.U. L 312 z 23.12.1995, str. 25).

---

---

15.6.2007

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 155/49

---

DYREKTYWA KOMISJI 2007/34/WE

z dnia 14 czerwca 2007 r.

zmieniająca dyrektywę Rady 70/157/EWG odnoszącą się do dopuszczalnego poziomu hałasu i układu wydechowego pojazdów silnikowych w celu jej dostosowania do postępu technicznego

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając dyrektywę Rady 70/156/EWG z dnia 6 lutego 1970 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do homologacji typu pojazdów silnikowych i ich przyczep (1), w szczególności jej art. 13 ust. 2 tiret drugie,

uwzględniając dyrektywę Rady 70/157/EWG z dnia 6 lutego 1970 r. odnoszącą się do dopuszczalnego poziomu hałasu i układu wydechowego pojazdów silnikowych (2), w szczególności jej art. 3,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Dyrektywa 70/157/EWG jest jedną ze szczegółowych dyrektyw w zakresie wspólnotowej procedury homologacji typu ustanowionej dyrektywą 70/156/EWG. Zatem przepisy dyrektywy 70/156/EWG odnoszące się do układów, części i oddzielnych zespołów technicznych w pojazdach mają zastosowanie do dyrektywy 70/157/EWG.

(2)

Od wejścia w życie dyrektywy 70/157/EWG dopuszczalny poziom hałasu wytwarzanego przez pojazdy silnikowe został kilkakrotnie obniżony, ostatnio w 1995 r. Ostatnie obniżenie dopuszczalnego poziomu hałasu nie dało zamierzonych efektów, a dalsze badania wykazały, że metoda pomiaru nie odzwierciedla już realnych warunków podczas prowadzenia pojazdów. Należy zatem wprowadzić nowy cykl testowania i zmienić warunki jazdy, w jakich przeprowadza się badania poziomu hałasu w taki sposób, aby lepiej odzwierciedlały one rzeczywisty sposób prowadzenia pojazdów. Nowy cykl testowania określono w serii zmian nr 02 regulaminu EKG ONZ nr 51 (3).

(3)

W okresie przejściowym do celów homologacji typu pojazdów należy przeprowadzać zarówno obecnie obowiązujący, jak i nowy test, a ich wyniki należy przekazywać Komisji. Dzięki temu Komisja uzyska dane niezbędne do ustanowienia odpowiednich dopuszczalnych wartości na potrzeby nowej metody pomiaru, która zastąpi obowiązujący protokół testowy. Obecna metoda powinna być w dalszym ciągu wymagana do otrzymania homologacji typu, a nowa metoda powinna być wykorzystywana do celów monitoringu. Po zakończeniu okresu przejściowego protokół testowy w formie odpowiadającej nowemu testowi powinien być jedynym pomiarem wymaganym w celu otrzymania homologacji typu.

(4)

W celu uwzględnienia ostatnich zmian regulaminów EKG ONZ nr 51 i 59, do których Wspólnota już zdążyła przystąpić, należy dostosować dyrektywę 70/157/EWG do postępu technicznego poprzez uzgodnienie jej przepisów z wymogami technicznymi określonymi we wspomnianych regulaminach. Szczególne znaczenie ma przejęcie obowiązkowej procedury monitorowania emisji hałasu pojazdów silnikowych określonej w regulaminie EKG ONZ nr 51 na potrzeby homologacji typu WE. W przeciwnym razie dyrektywa byłaby opóźniona w stosunku do regulaminu pod względem dostosowania do postępu technicznego.

(5)

Na mocy art. 3 dyrektywy 70/157/EWG środki określone w niniejszej dyrektywie nie mają wpływu na wymogi określone w ppkt 5.2.2.1 i 5.2.2.5 załącznika I do dyrektywy 70/157/EWG. W związku z nową strukturą załączników należy dostosować numerację i odesłania określone w powyższych punktach. Aby zapewnić powiązania z innymi przepisami wspólnotowego prawodawstwa, należy również opracować tabelę korelacji między obecną a nową numeracją.

(6)	Środki przewidziane w niniejszej dyrektywie są zgodne z opinią Komitetu ds. Dostosowania do Postępu Technicznego,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

1.   W dyrektywie 70/157/EWG wprowadza się następujące zmiany:

a)	załącznik I zastępuje się tekstem znajdującym się w załączniku I do niniejszej dyrektywy;

b)	załącznik II zastępuje się tekstem znajdującym się w załączniku II do niniejszej dyrektywy;

c)	załącznik III zastępuje się tekstem znajdującym się w załączniku III do niniejszej dyrektywy;

d)	skreśla się załącznik IV.

2.   Odesłania do ppkt 5.2.2.1 i 5.2.2.5 załącznika I do dyrektywy 70/157/EWG interpretuje się jako odesłania do ppkt 2.1 i 2.2 załącznika I, zastąpionych niniejszą dyrektywą.

Artykuł 2

Z mocą od dnia 6 lipca 2008 r. do dnia 6 lipca 2010 r. pojazd, który ma otrzymać homologację, podlega testowi określonemu w załączniku 10 do regulaminu EKG ONZ nr 51 wyłącznie do celów monitoringu. Wyniki testu dołącza się do dokumentów określonych w dodatku 1 i 2 do załącznika I do dyrektywy 70/157/EWG zmienionej niniejszą dyrektywą, zgodnie z załącznikiem 9 do regulaminu EKG ONZ nr 51. Państwo członkowskie, którego to dotyczy, przesyła powyższe dokumenty informacyjne Komisji. Zgodnie z niniejszą dyrektywą obowiązki te nie dotyczą przypadków przedłużenia istniejących homologacji. Do celów omawianej procedury monitorowania typu pojazdu nie uznaje się za nowy, jeżeli pojazd różni się tylko w odniesieniu do ust. 2.2.1 i 2.2.2 regulaminu EKG ONZ nr 51.

Artykuł 3

1.   Państwa członkowskie przyjmują i publikują najpóźniej do dnia 5 lipca 2008 r. przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do spełnienia wymagań niniejszej dyrektywy. Państwa członkowskie niezwłocznie przekazują Komisji tekst tych przepisów oraz tabelę korelacji pomiędzy tymi przepisami a niniejszą dyrektywą.

Państwa członkowskie stosują wymienione przepisy od dnia 6 lipca 2008 r.

Przepisy przyjęte przez państwa członkowskie zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Sposób dokonania takiego odniesienia określają państwa członkowskie.

2.   Państwa członkowskie przekazują Komisji teksty podstawowych przepisów prawa krajowego przyjętych w dziedzinie objętej niniejszą dyrektywą.

Artykuł 4

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 5

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do państw członkowskich.

---

(1)  Dz.U. L 42 z 23.2.1970, str. 1. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 2006/96/WE (Dz.U. L 363 z 20.12.2006, str. 81).

(2)  Dz.U. L 42 z 23.2.1970, str. 16. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 2006/96/WE.

(3)  Dz.U. L 137 z 30.5.2007, str. 68.

---

---

---

---