20.3.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 79/1

(1)

Rozporządzenie (WE) nr 3223/94 przewiduje, w zastosowaniu wyników wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej, kryteria do ustalania przez Komisję standardowych wartości dla przywozu z krajów trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w jego Załączniku.

(2)

W zastosowaniu wyżej wymienionych kryteriów standardowe wartości w przywozie powinny zostać ustalone w wysokościach określonych w Załączniku do niniejszego rozporządzenia,

20.3.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 79/3

(1)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1623/2000 z dnia 25 lipca 2000 r. ustanawiające szczegółowe zasady wykonywania rozporządzenia (WE) nr 1493/1999 w sprawie wspólnej organizacji rynku wina w odniesieniu do mechanizmów rynkowych (2) ustanawia, między innymi, szczegółowe zasady dotyczące zbywania zapasów alkoholu uzyskanego z destylacji na mocy art. 35, 36 i 39 rozporządzenia Rady (EWG) nr 822/87 z dnia 16 marca 1987 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku wina (3) oraz na mocy art. 27, 28 i 30 rozporządzenia (WE) nr 1493/1999 i będącego w posiadaniu agencji interwencyjnych.

(2)

Zgodnie z art. 92 rozporządzenia (WE) nr 1623/2000 procedura przetargowa sprzedaży alkoholu winnego, przeznaczonego wyłącznie do wykorzystania w sektorze paliwowym we Wspólnocie jako bioetanol, powinna być otwarta w celu redukowania zapasów alkoholu winnego pochodzenia wspólnotowego oraz w celu zapewnienia ciągłości dostaw zakładom zatwierdzonym na mocy art. 92 rozporządzenia (WE) nr 1623/2000.

(3)

Od dnia 1 stycznia 1999 r. oraz zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 2799/98 z dnia 15 grudnia 1998 r. ustanawiającym porozumienia agromonetarne dotyczące euro (4) cena sprzedaży oraz zabezpieczenia muszą być wyrażane w euro, a wypłaty dokonywane w euro.

(4)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Wina,

a)

partia nr 96/2007 WE obejmująca 50 000 hektolitrów alkoholu w przeliczeniu na 100 % obj.;

b)

partia nr 97/2007 WE obejmująca 50 000 hektolitrów alkoholu w przeliczeniu na 100 % obj.;

c)

partia nr 98/2007 WE obejmująca 50 000 hektolitrów alkoholu w przeliczeniu na 100 % obj.;

d)

partia nr 99/2007 WE obejmująca 50 000 hektolitrów alkoholu w przeliczeniu na 100 % obj.;

e)

partia nr 100/2007 WE obejmująca 50 000 hektolitrów alkoholu w przeliczeniu na 100 % obj.;

f)

partia nr 101/2007 WE obejmująca 50 000 hektolitrów alkoholu w przeliczeniu na 100 % obj.;

g)

partia nr 102/2007 WE obejmująca 50 000 hektolitrów alkoholu w przeliczeniu na 100 % obj.;

h)

partia nr 103/2007 WE obejmująca 50 000 hektolitrów alkoholu w przeliczeniu na 100 % obj.;

i)

partia nr 104/2007 WE obejmująca 50 000 hektolitrów alkoholu w przeliczeniu na 100 % obj.;

j)

partia nr 105/2007 WE obejmująca 50 000 hektolitrów alkoholu w przeliczeniu na 100 % obj.;

k)

partia nr 106/2007 WE obejmująca 50 000 hektolitrów alkoholu w przeliczeniu na 100 % obj.;

l)

partia nr 107/2007 WE obejmująca 50 000 hektolitrów alkoholu w przeliczeniu na 100 % obj.;

m)

partia nr 108/2007 WE obejmująca 53 380,74 hektolitrów alkoholu w przeliczeniu na 100 % obj.

a)

zaświadczenie o złożeniu wadium na rzecz danej agencji interwencyjnej posiadającej alkohol, o którym mowa, wynoszącym 4 EUR za hektolitr alkoholu w przeliczeniu na 100 % obj.;

b)

nazwa i adres oferenta, numer referencyjny ogłoszenia o przetargu oraz oferowana cena, wyrażona w EUR za hektolitr alkoholu w przeliczeniu na 100 % obj.;

c)

zobowiązanie oferenta do przestrzegania wszystkich przepisów stosowanych w odniesieniu do danej procedury przetargowej;

d)

oświadczenie oferenta, w którym:

a)

zastosować, mutatis mutandis, przepisy art. 102 rozporządzenia (WE) nr 1623/2000;

b)

przeprowadzić kontrole próbek za pomocą jądrowego rezonansu magnetycznego w celu sprawdzenia właściwości alkoholu w momencie jego końcowego wykorzystania.

20.3.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 79/11

(1)

Dyrektywa 85/611/EWG zawiera kilka, częściowo wzajemnie powiązanych, definicji dotyczących aktywów mogących stanowić przedmiot inwestycji przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe (zwanych dalej „UCITS”), takich jak definicja „zbywalnych papierów wartościowych” oraz definicja „instrumentów rynku pieniężnego”.

(2)

Od chwili przyjęcia dyrektywy 85/611/EWG znacznie wzrosła różnorodność instrumentów finansowych dostępnych na rynkach finansowych, powodując brak pewności przy określaniu, czy pewne kategorie instrumentów finansowych są objęte tymi definicjami. Brak pewności przy stosowaniu definicji prowadzi do rozbieżnych interpretacji dyrektywy.

(3)

W celu zapewnienia jednolitego stosowania dyrektywy 85/611/EWG i ułatwienia państwom członkowskim wypracowania wspólnego podejścia w kwestii aktywów, które mogą być nabywane przez UCITS, a także celem zapewnienia, że definicje są rozumiane zgodnie z podstawowymi zasadami dyrektywy 85/611/EWG, takimi jak dywersyfikacja i ograniczanie ryzyka, a także zdolności UCITS do umarzania swoich jednostek na żądanie posiadaczy jednostek uczestnictwa oraz do obliczania wartości netto swoich jednostek zawsze, kiedy jednostka jest emitowana lub umarzana, konieczne jest zagwarantowanie właściwym organom i uczestnikom rynku większej pewności w tym zakresie. Większa pewność ułatwi również lepsze funkcjonowanie procedury notyfikacyjnej dla transgranicznego obrotu produktów UCITS.

(4)

Wyjaśnienia przedstawione w niniejszej dyrektywie nie stanowią same w sobie żadnych nowych zobowiązań w zakresie działań lub wewnętrznych procedur właściwych organów bądź uczestników rynku. Celem tych wyjaśnień jest nie tyle ustanowienie wyczerpującej listy instrumentów i transakcji finansowych, co objaśnienie podstawowych kryteriów pomocnych przy ocenie, czy dany rodzaj instrumentów finansowych jest objęty określonymi definicjami.

(5)

Kwestia, czy aktywa mogą stanowić przedmiot inwestycji UCITS, musi być oceniana nie tylko na podstawie tego, czy są one objęte definicjami objaśnionymi w niniejszym tekście, ale także z uwzględnieniem innych wymogów dyrektywy 85/611/EWG. Właściwe organy krajowe mogą współpracować w ramach Komitetu Europejskich Organów Nadzoru Papierów Wartościowych (CESR) w celu wypracowania wspólnego podejścia do praktycznego stosowania na co dzień tych objaśnień w ramach ich obowiązków nadzorczych, szczególnie w związku z innymi zadaniami ustanowionymi w dyrektywie 85/611/EWG, takimi jak procedury kontroli lub zarządzania ryzykiem, a także w celu zapewnienia sprawnego funkcjonowania wspólnotowego „paszportu” dla produktów UCITS.

(6)

Dyrektywa 85/611/EWG definiuje zbywalne papiery wartościowe jedynie z formalnoprawnego punktu widzenia. W związku z tym definicja zbywalnych papierów wartościowych może być stosowana do szeregu produktów finansowych o różnych cechach i różnych poziomach płynności. Dla wszystkich tych produktów finansowych należy zapewnić zgodność między definicją zbywalnych papierów wartościowych a innymi przepisami dyrektywy.

(7)

Fundusze zamknięte stanowią rodzaj aktywów, który w dyrektywie 85/611/EWG nie został jednoznacznie określony jako mogący stanowić przedmiot inwestycji UCITS. Jednakże jednostki funduszy zamkniętych są często traktowane jak zbywalne papiery wartościowe, a ich dopuszczenie do obrotu na rynku regulowanym często daje podstawy do takiego traktowania. Jest zatem konieczne zagwarantowanie uczestnikom rynku i właściwym organom pewności co do tego, czy jednostki funduszy zamkniętych są objęte definicją zbywalnych papierów wartościowych. Właściwe organy krajowe mogą współpracować w ramach CESR w celu wypracowania wspólnego podejścia do praktycznego stosowania na co dzień kryteriów dotyczących funduszy zamkniętych, w szczególności w zakresie przestrzegania minimalnych głównych standardów w odniesieniu do nadzoru właścicielskiego.

(8)

Większa pewność prawna jest również konieczna w odniesieniu do klasyfikowania jako zbywalne papiery wartościowe tych instrumentów finansowych, które są powiązane z wynikami uzyskiwanymi przez inne aktywa, w tym aktywa niewymienione w dyrektywie 85/611/EWG, lub które są zabezpieczone tego rodzaju aktywami. Należy wyjaśnić, że jeżeli powiązanie z instrumentem bazowym lub z innym składnikiem instrumentu finansowego wytwarza część składową, która musi zostać uznana za wbudowany instrument pochodny, to instrument finansowy należy do podkategorii zbywalnych papierów wartościowych z wbudowanym instrumentem pochodnym. W konsekwencji tego kryteria stosowane w odniesieniu do instrumentów pochodnych zgodnie z dyrektywą 85/611/EWG muszą być stosowane w odniesieniu do tej części składowej.

(9)

Aby definicja instrumentów rynku pieniężnego ustanowiona w dyrektywie 85/611/EWG obejmowała dany instrument finansowy, musi on spełniać określone kryteria, w szczególności musi normalnie znajdować się w obrocie na rynku pieniężnym, musi być płynny oraz posiadać wartość, którą można dokładnie określić w dowolnym momencie. Należy zapewnić jednolite stosowanie tych kryteriów, uwzględniając pewne praktyki rynkowe. Jest również konieczne wyjaśnienie, że kryteria muszą być rozumiane w sposób zgodny z innymi zasadami dyrektywy 85/611/EWG. Definicja instrumentów rynku pieniężnego powinna objąć instrumenty finansowe, które nie są dopuszczone do obrotu na rynku regulowanym lub nie są przedmiotem obrotu na tym rynku i dla których dyrektywa 85/611/EWG przewiduje dodatkowe kryteria oprócz ogólnych kryteriów dla instrumentów rynku pieniężnego. Należy zatem wyjaśnić również i te kryteria w świetle wymogów ochrony inwestorów oraz biorąc pod uwagę zasady dyrektywy, takie jak płynność portfela papierów wartościowych, wynikające z art. 37 tej dyrektywy.

(10)

Zgodnie z dyrektywą 85/611/EWG pochodne instrumenty finansowe należy uznać za płynne aktywa finansowe, jeżeli spełniają one kryteria ustanowione we wspomnianej dyrektywie. Należy zapewnić jednolite stosowanie tych kryteriów, a także wyjaśnić, że muszą być one rozumiane w sposób zgodny z innymi przepisami dyrektywy. Konieczne jest również wyjaśnienie, że jeżeli kredytowe instrumenty pochodne spełniają te kryteria, to w rozumieniu dyrektywy 85/611/EWG są one pochodnymi instrumentami finansowymi i dlatego mogą zostać uznane za płynne aktywa finansowe.

(11)

Potrzeba wyjaśnienia jest szczególnie nagląca w przypadku instrumentów pochodnych na indeksy finansowe. Szereg indeksów finansowych jest obecnie wykorzystywanych jako instrumenty bazowe dla instrumentów pochodnych. Indeksy te mogą różnić się pod względem składu oraz wagi poszczególnych składników. We wszystkich przypadkach konieczne jest zapewnienie, by UCITS mogły wypełniać swoje zobowiązania w odniesieniu do płynności portfela, wynikające z art. 37 dyrektywy 85/611/EWG, i zobowiązania w odniesieniu do obliczania wartości aktywów netto oraz zagwarantowanie, że cechy instrumentu bazowego nie wpływają niekorzystnie na te zobowiązania. Należy wyjaśnić, że instrumenty pochodne na indeksy finansowe o wystarczająco zróżnicowanym składzie, przedstawiające odpowiedni wzorzec dla rynku, do którego się odnoszą, oraz w przypadku, których zapewnione są odpowiednie informacje na temat składu i obliczania indeksu, należą do kategorii instrumentów pochodnych uznawanych za płynne aktywa finansowe. Właściwe organy krajowe mogą współpracować w ramach CESR w celu wypracowania wspólnego podejścia do praktycznego stosowania na co dzień kryteriów dotyczących indeksów, które opierają się na niewymienionych bezpośrednio w dyrektywie rodzajach aktywów.

(12)

Dyrektywa 85/611/EWG za osobną podkategorię uznaje zbywalne papiery wartościowe i instrumenty rynku pieniężnego z wbudowanym instrumentem pochodnym. Wbudowanie instrumentu pochodnego jako części zbywalnych papierów wartościowych lub instrumentów rynku pieniężnego nie przekształca całego instrumentu finansowego w pochodny instrument finansowy niepodlegający definicji zbywalnych papierów wartościowych lub instrumentów rynku pieniężnego. Konieczne jest zatem wyjaśnienie, kiedy pochodny instrument finansowy może być uważany za wbudowany w inny instrument. Wbudowanie instrumentu pochodnego jako części zbywalnych papierów wartościowych lub instrumentów rynku pieniężnego powoduje dodatkowo ryzyko omijania przepisów dyrektywy 85/611/EWG dotyczących instrumentów pochodnych. Z tego powodu dyrektywa wymaga zidentyfikowania wbudowanego instrumentu pochodnego oraz przestrzegania tych przepisów. W związku z powstawaniem nowych instrumentów finansowych zidentyfikowanie wbudowanego instrumentu pochodnego nie zawsze jest sprawą oczywistą. Aby uzyskać większą pewność w tym zakresie, należy ustalić kryteria pozwalające na identyfikowanie tego typu instrumentów.

(13)

Zgodnie z dyrektywą 85/611/EWG metody i instrumenty związane ze zbywalnymi papierami wartościowymi lub instrumentami rynku pieniężnego, wykorzystywane w celu sprawnego zarządzania portfelem papierów wartościowych, nie są objęte definicjami zbywalnych papierów wartościowych i instrumentów rynku pieniężnego. Celem precyzyjniejszego określenia zakresu tych definicji konieczne jest ustalenie kryteriów określających, jakie transakcje należą do tych metod i instrumentów. Należy również pamiętać, że te metody i instrumenty muszą być rozumiane w sposób zgodny z innymi zobowiązaniami UCITS, szczególnie odnośnie do ich profilu ryzyka. Oznacza to, że muszą być one zgodne z określonymi w dyrektywie 85/611/EWG zasadami zarządzania ryzykiem i dywersyfikacji ryzyka oraz z ograniczeniami dotyczącymi krótkiej sprzedaży i zaciągania pożyczek.

(14)

Dyrektywa 85/611/EWG ustanawia kryteria definiowania UCITS odzwierciedlających skład indeksów akcji lub papierów dłużnych. Spełniające te kryteria UCITS są traktowane bardziej elastycznie względem limitów inwestowania w zbywalne papiery wartościowe lub instrumenty rynku pieniężnego jednego emitenta. Należy zatem doprowadzić do jednoznacznego rozumienia tych kryteriów oraz zapewnić ich jednolite stosowanie we wszystkich państwach członkowskich. Oznacza to, że należy dokładniej wyjaśnić, kiedy UCITS mogą być uważane za UCITS odzwierciedlające skład indeksu, tak by zapewnić większą pewność odnośnie do kryteriów uzasadniających preferencyjne traktowanie UCITS odzwierciedlających skład indeksu.

(15)

W kwestiach technicznych zasięgnięto opinii Komitetu Europejskich Organów Nadzoru Papierów Wartościowych.

(16)

Środki przewidziane w niniejszej dyrektywie są zgodne z opinią Europejskiego Komitetu Papierów Wartościowych,

1)

zbywalne papiery wartościowe, określone w art. 1 ust. 8 dyrektywy 85/611/EWG;

2)

instrumenty rynku pieniężnego, określone w art. 1 ust. 9 dyrektywy 85/611/EWG;

3)

płynne aktywa finansowe, o których mowa w definicji UCITS zapisanej w art. 1 ust. 2 dyrektywy 85/611/EWG, w stosunku do pochodnych instrumentów finansowych;

4)

zbywalne papiery wartościowe i instrumenty rynku pieniężnego z wbudowanymi instrumentami pochodnymi, o których mowa w art. 21 ust. 3 akapit czwarty dyrektywy 85/611/EWG;

5)

metody i instrumenty wykorzystywane w celu sprawnego zarządzania portfelem papierów wartościowych, o których mowa w art. 21 ust. 2 dyrektywy 85/611/EWG;

6)

UCITS odzwierciedlające skład indeksu, o których mowa w art. 22a ust. 1 dyrektywy 85/611/EWG.

a)

potencjalna strata, którą UCITS może ponieść w wyniku ich posiadania, jest ograniczona do zapłaconej za nie kwoty;

b)

ich płynność nie ogranicza zdolności UCITS do spełniania przepisów art. 37 dyrektywy 85/611/EWG;

c)

ich wiarygodna wycena jest możliwa w następujący sposób:

d)

odpowiednie informacje na ich temat są dostępne w następujący sposób:

e)

są zbywalne;

f)

ich nabycie jest zgodne z celami inwestycyjnymi lub polityką inwestycyjną UCITS na podstawie dyrektywy 85/611/EWG;

g)

ich ryzyko jest właściwie uwzględniane przez proces zarządzania ryzykiem UCITS.

a)

jednostki funduszy zamkniętych utworzonych jako fundusze inwestycyjne lub fundusze powiernicze, jeśli spełniają następujące kryteria:

b)

jednostki funduszy zamkniętych utworzonych na mocy prawa zobowiązań, jeśli spełniają następujące kryteria:

c)

instrumenty finansowe spełniające następujące kryteria:

a)

instrumentów finansowych dopuszczonych do obrotu lub będących przedmiotem obrotu na rynku regulowanym zgodnie z art. 19 ust. 1 lit. a), b) i c) dyrektywy 85/611/EWG;

b)

instrumentów finansowych niedopuszczonych do obrotu.

a)

w momencie emisji ich termin płatności nie przekracza 397 dni włącznie;

b)

okres pozostający do terminu ich płatności nie przekracza 397 dni włącznie;

c)

co najmniej raz na 397 dni podlegają regularnej korekcie rentowności zgodnie z sytuacją na rynku pieniężnym;

d)

ich profil ryzyka, łącznie z ryzykiem kredytowym i stopy procentowej, odpowiada profilowi ryzyka instrumentów finansowych o terminie płatności określonym w lit. a) lub b) lub podlegających korekcie rentowności jak określono w lit. c).

a)

dają one UCITS możliwość obliczenia wartości netto aktywów zgodnie z wartością na jaką instrument finansowy znajdujących się w portfelu mógłby zostać wymieniony w wyniku niezależnej transakcji rynkowej między dobrze poinformowanymi i zainteresowanymi niepowiązanymi stronami;

b)

ich podstawą są dane rynkowe lub modele wyceny, w tym systemy oparte na kosztach zamortyzowanych.

a)

spełniają jedno z kryteriów ustanowionych w art. 3 ust. 2 oraz wszystkie kryteria ustanowione w art. 4 ust. 1 i 2 niniejszej dyrektywy;

b)

dostępne są odpowiednie informacje na ich temat, w tym informacje umożliwiające właściwą ocenę ryzyka kredytowego związanego z inwestycjami w takie instrumenty, z uwzględnieniem ust. 2, 3 i 4 niniejszego artykułu;

c)

są zbywalne bez ograniczeń.

a)

informacje zarówno o emisji lub programie emisji, jak i o sytuacji prawnej i finansowej emitenta przed emisją instrumentu rynku pieniężnego;

b)

aktualizacje informacji określonych w lit. a), dokonywane w sposób regularny oraz zawsze, gdy ma miejsce znaczące wydarzenie;

c)

weryfikacja informacji określonych w lit. a), dokonywana przez odpowiednio wykwalifikowane osoby trzecie, które nie podlegają instrukcjom emitenta;

d)

dostępne wiarygodne dane statystyczne dotyczące emisji lub programu emisji.

a)

informacje o emisji lub programie emisji albo informacje o sytuacji prawnej i finansowej emitenta przed emisją instrumentu rynku pieniężnego;

b)

aktualizacje informacji określonych w lit. a), dokonywane w sposób regularny oraz zawsze, gdy ma miejsce znaczące wydarzenie;

c)

dostępne wiarygodne dane statystyczne dotyczące emisji lub programu emisji bądź innych danych umożliwiających właściwą ocenę ryzyka kredytowego związanego z inwestycjami w takie instrumenty.

1)

posiada swoją siedzibę na terenie Europejskiego Obszaru Gospodarczego;

2)

posiada swoją siedzibę w państwie OECD należącym do Grupy Dziesięciu;

3)

posiada ocenę wiarygodności kredytowej przynajmniej na poziomie inwestycyjnym (investment grade);

4)

na podstawie dogłębnej analizy emitenta można wykazać, że reguły ostrożności stosowane w stosunku do niego są przynajmniej tak rygorystyczne, jak te ustanowione przez prawo wspólnotowe.

a)

opierają się one na przynajmniej jednym z następujących instrumentów bazowych:

b)

w przypadku pozagiełdowych instrumentów pochodnych (instrumenty OTC) spełniają one kryteria ustanowione w art. 19 ust. 1 lit. g) tiret drugie i trzecie dyrektywy 85/611/EWG.

a)

pozwalają na przeniesienie ryzyka kredytowego aktywów określonych w ust. 1 lit. a) niniejszego artykułu niezależnie od innego ryzyka związanego z tymi aktywami;

b)

nie prowadzą do dostarczenia lub przeniesienia, również w postaci gotówki, aktywów innych niż te, o których mowa w art. 19 ust. 1 i 2 dyrektywy 85/611/EWG;

c)

spełniają kryteria dla instrumentów OTC ustanowione w art. 19 ust. 1 lit. g) tiret drugie i trzecie dyrektywy 85/611/EWG oraz w ust. 3 i 4 niniejszego artykułu;

d)

związane z nimi ryzyko jest właściwie uwzględniane przez proces zarządzania ryzykiem UCITS albo przez wewnętrzne mechanizmy kontroli UCITS w przypadku zagrożenia asymetrią informacji między UCITS i kontrahentem, wynikającą z potencjalnego dostępu kontrahenta do niepodanych do publicznej wiadomości informacji na temat przedsiębiorstw, których aktywa używane są jako instrumenty bazowe przez kredytowe instrumenty pochodne.

a)

podstawą wyceny jest wiarygodna i aktualna wartość rynkowa instrumentu, a jeśli taka wartość jest niedostępna, model wyceny przy zastosowaniu odpowiedniej uznanej metodologii;

b)

sprawdzenie wyceny dokonywane jest przez jeden z następujących podmiotów:

a)

są wystarczająco zdywersyfikowane, poprzez spełnienie następujących kryteriów:

b)

przedstawiają odpowiedni wzorzec dla rynku, do którego się odnoszą, poprzez spełnienie następujących kryteriów:

c)

są w odpowiedni sposób publikowane, poprzez spełnienie następujących kryteriów:

a)

dzięki temu składnikowi niektóre lub wszystkie przepływy środków pieniężnych, które w innych okolicznościach byłyby wymagane przez zbywalne papiery wartościowe funkcjonujące jako umowa zasadnicza, mogą być zmienione zgodnie z określoną stopą procentową, ceną instrumentu finansowego, kursem walutowym, indeksem cen lub stóp, ratingiem lub indeksem kredytowym bądź zgodnie z inną zmienną i w konsekwencji tego zmieniają się w sposób podobny do samodzielnie występujących instrumentów pochodnych;

b)

jego ekonomiczne cechy i ryzyko nie są ściśle związane z ekonomicznymi cechami i ryzykiem umowy zasadniczej;

c)

ma znaczący wpływ na profil ryzyka oraz wycenę zbywalnych papierów wartościowych.

a)

są ekonomicznie właściwe, gdyż ich stosowanie jest opłacalne;

b)

są wprowadzone dla osiągnięcia co najmniej jednego z następujących celów:

c)

ich ryzyko jest właściwie uwzględniane przez proces zarządzania ryzykiem UCITS.

a)

jest publicznie dostępny;

b)

podmiot oferujący indeks jest niezależny od UCITS odzwierciedlających skład indeksu.

20.3.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 79/20

(1)

Aby opracować SIS II, należy określić specyfikacje techniczne dotyczące sieci informatycznej i jej części składowych oraz konkretne wymogi sieciowe.

(2)

Powinno się wprowadzić odpowiednie ustalenia, dotyczące w szczególności cech jednorodnego interfejsu krajowego zlokalizowanego w państwach członkowskich, które obowiązywałyby Komisję i państwa członkowskie.

(3)

Niniejsza decyzja pozostaje bez uszczerbku dla przyjęcia w przyszłości innych decyzji Komisji odnoszących się do stworzenia SIS II, w szczególności zaś dotyczących dopracowania wymogów bezpieczeństwa.

(4)

Rozwój SIS II regulują zarówno przepisy rozporządzenia Rady (WE) nr 2424/2001, jak i decyzji Rady 2001/886/WSiSW (2). Aby zagwarantować, że tworzenie całego SIS II będzie przebiegać w ramach jednego procesu wdrażania, przepisy niniejszej decyzji powinny stanowić odbicie przepisów decyzji Komisji ustanawiającej wymogi sieciowe dla SIS II, która ma zostać przyjęta na podstawie decyzji 2001/886/WSiSW.

(5)

Zgodnie z decyzją Rady 2000/365/WE z dnia 29 maja 2000 r. dotyczącą wniosku Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej o zastosowanie wobec niego niektórych przepisów dorobku Schengen (3) Zjednoczone Królestwo nie uczestniczyło w przyjęciu rozporządzenia (WE) nr 2424/2001, nie jest nim związane ani nie podlega jego stosowaniu, ponieważ stanowi ono element dorobku Schengen. Niniejsza decyzja Komisji nie jest zatem skierowana do Zjednoczonego Królestwa.

(6)

Zgodnie z decyzją Rady 2002/192/WE z dnia 28 lutego 2002 r. dotyczącą wniosku Irlandii o zastosowanie wobec niej niektórych przepisów dorobku Schengen (4) Irlandia nie uczestniczyła w przyjęciu rozporządzenia (WE) nr 2424/2001, nie jest nim związana ani nie podlega jego stosowaniu, ponieważ stanowi ono element dorobku Schengen. Niniejsza decyzja Komisji nie jest zatem skierowana do Irlandii.

(7)

Zgodnie z art. 5 Protokołu w sprawie stanowiska Danii załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską Dania postanowiła wdrożyć rozporządzenie (WE) nr 2424/2001 do prawa duńskiego. Rozporządzenie (WE) nr 2424/2001 jest zatem dla Danii wiążące w kontekście prawa międzynarodowego.

(8)

W odniesieniu do Islandii i Norwegii rozporządzenie (WE) nr 2424/2001 i decyzja 2001/886/WSiSW stanowią rozwinięcie dorobku Schengen w rozumieniu Układu zawartego przez Radę Unii Europejskiej i Republikę Islandii oraz Królestwo Norwegii dotyczącego włączenia tych dwóch państw we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen (5), które wchodzą w zakres obszaru określonego w art. 1 lit. B decyzji Rady 1999/437/WE z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie niektórych warunków stosowania Układu zawartego przez Radę Unii Europejskiej i Republikę Islandii oraz Królestwo Norwegii dotyczącego włączenia tych dwóch państw we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen (6).

(9)

W odniesieniu do Szwajcarii rozporządzenie (WE) nr 2424/2001 i decyzja 2001/886/WSiSW stanowią rozszerzenie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Umowy podpisanej przez Unię Europejską, Wspólnotę Europejską i Konfederację Szwajcarską dotyczącej włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen, które mieszczą się w obszarze określonym w art. 4 ust. 1 decyzji Rady w sprawie podpisania w imieniu Unii Europejskiej oraz tymczasowego stosowania niektórych przepisów tej umowy.

(10)

Niniejsza decyzja stanowi akt oparty na dorobku Schengen lub jest z nim w inny sposób powiązana w rozumieniu art. 3 ust. 1 Aktu Przystąpienia.

(11)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią komitetu powołanego na mocy art. 6 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 2424/2001,

20.3.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 79/29

(1)

Aby opracować SIS II, należy określić specyfikacje techniczne dotyczące sieci informatycznej i jej części składowych oraz konkretne wymogi sieciowe.

(2)

Powinno się wprowadzić odpowiednie ustalenia, dotyczące w szczególności cech jednorodnego interfejsu krajowego zlokalizowanego w państwach członkowskich, które obowiązywałyby Komisję i państwa członkowskie.

(3)

Niniejsza decyzja pozostaje bez uszczerbku dla przyjęcia w przyszłości innych decyzji Komisji odnoszących się do stworzenia SIS II, w szczególności zaś dotyczących dopracowania wymogów bezpieczeństwa.

(4)

Rozwój SIS II regulują zarówno przepisy rozporządzenia Rady (WE) nr 2424/2001 (2), jak i decyzji 2001/886/WSiSW. Aby zagwarantować, że tworzenie całego SIS II będzie przebiegać w ramach jednego procesu wdrażania, przepisy niniejszej decyzji powinny stanowić odbicie przepisów decyzji Komisji ustanawiającej wymogi sieciowe dla SIS II, która ma zostać przyjęta na podstawie rozporządzenia (WE) nr 2424/2001.

(5)

Niniejsza decyzja ma zastosowanie do Zjednoczonego Królestwa zgodnie z art. 5 Protokołu włączającego dorobek Schengen w ramy prawne Unii Europejskiej, załączonego do Traktatu UE i Traktatu WE, oraz art. 8 ust. 2 decyzji Rady 2000/365/WE z dnia 29 maja 2000 r. dotyczącej wniosku Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej o zastosowanie wobec niego niektórych przepisów dorobku Schengen (3).

(6)

Niniejsza decyzja ma zastosowanie do Irlandii zgodnie z art. 5 Protokołu włączającego dorobek Schengen w ramy prawne Unii Europejskiej, załączonego do Traktatu UE i Traktatu WE, oraz art. 5 ust. 1 i art. 6 ust. 2 decyzji Rady 2002/192/WE z dnia 28 lutego 2002 r. dotyczącej wniosku Irlandii o zastosowanie wobec niej niektórych przepisów dorobku Schengen (4).

(7)

W odniesieniu do Islandii i Norwegii niniejsza decyzja stanowi rozwinięcie dorobku Schengen w rozumieniu Umowy zawartej przez Radę Unii Europejskiej i Republikę Islandii oraz Królestwo Norwegii dotyczącej włączenia tych dwóch państw we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen, które wchodzą w zakres obszaru określonego w art. 1 lit. G decyzji Rady 1999/437/WE (5) w sprawie niektórych warunków stosowania tej umowy.

(8)

W odniesieniu do Szwajcarii niniejsza decyzja stanowi rozszerzenie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Umowy podpisanej przez Unię Europejską, Wspólnotę Europejską i Konfederację Szwajcarską dotyczącej włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen, które mieszczą się w obszarze określonym w art. 1 lit. G decyzji Rady 1999/437/WE rozumianym w powiązaniu z art. 4 ust. 1 decyzji Rady 2004/849/WE (6) w sprawie podpisania w imieniu Unii Europejskiej oraz tymczasowego stosowania niektórych przepisów tej umowy.

(9)

Niniejsza decyzja stanowi akt oparty na dorobku Schengen lub jest z nim w inny sposób powiązana w rozumieniu art. 3 ust. 1 Aktu Przystąpienia.

(10)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią komitetu powołanego na mocy art. 5 ust. 1 decyzji 2001/886/WSiSW,

20.3.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 79/38

(1)

Artykuł 3 ust. 1 lit. c) Traktatu nakłada na Wspólnotę i państwa członkowskie zadanie likwidacji przeszkód w zakresie swobodnego przepływu osób i usług. Dla obywateli państw członkowskich swobodny przepływ oznacza w szczególności możliwość wykonywania zawodu, jako osoba prowadząca działalność na własny rachunek lub jako pracownik najemny, w państwie członkowskim innym niż to, w którym uzyskali oni kwalifikacje zawodowe. Ponadto art. 47 Traktatu ma na celu zapewnienie swobodnego przepływu w pełni wykwalifikowanych pracowników w obszarze zawodów regulowanych w odniesieniu do kwalifikacji.

(2)

Dyrektywa 2005/36/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 września 2005 r. w sprawie uznawania kwalifikacji zawodowych (1) została przyjęta w celu zapewnienia swobodnego przepływu w pełni wykwalifikowanych pracowników w obszarze, w którym dostęp do wykonywania zawodu jest przez państwa członkowskie regulowany w odniesieniu do kwalifikacji. Dyrektywa ta konsoliduje piętnaście obowiązujących dyrektyw i ma na celu uproszczenie istniejących systemów uznawania oraz dalsze ułatwianie czasowego świadczenia usług. W celu wykonania tej dyrektywy i rozwoju rynku wewnętrznego, na którym zawody są regulowane w odniesieniu do kwalifikacji, Komisja może potrzebować wsparcia ekspertów z organu doradczego.

(3)

Należy zatem ustanowić grupę ekspertów w dziedzinie uznawania kwalifikacji zawodowych oraz określić jej zadania i strukturę.

(4)

Grupa ekspertów powinna pomagać w rozwijaniu rynku wewnętrznego w obszarze, w którym dostęp do wykonywania zawodu jest regulowany w odniesieniu do kwalifikacji.

(5)

W skład grupy koordynatorów ds. uznawania kwalifikacji zawodowych powinni wchodzić krajowi koordynatorzy wyznaczeni przez państwa członkowskie zgodnie z dyrektywą 2005/36/WE. Zgodnie z tą dyrektywą zakres kompetencji tych koordynatorów obejmuje promowanie jednolitego stosowania wspomnianej dyrektywy i zbieranie wszystkich informacji związanych z jej stosowaniem.

(6)

Bez uszczerbku dla przepisów Komisji dotyczących bezpieczeństwa, zawartych w załączniku do decyzji Komisji 2001/844/WE, EWWiS, Euratom (2), należy ustanowić zasady dotyczące ujawniania informacji przez członków grupy.

(7)

Dane osobowe członków grupy ekspertów powinny być przetwarzane zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2000 r. o ochronie osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje i organy wspólnotowe i o swobodnym przepływie takich danych (3),

a)

nawiązanie współpracy między władzami państw członkowskich a Komisją w kwestiach związanych z uznawaniem kwalifikacji zawodowych;

b)

nadzorowanie rozwoju działań mających wpływ na zawody regulowane w odniesieniu do kwalifikacji;

c)

ułatwienie wprowadzenia w życie dyrektywy 2005/36/WE, w szczególności poprzez przygotowanie dokumentów stanowiących przedmiot wspólnego zainteresowania, takich jak wytyczne wyjaśniające;

d)

doprowadzenie do wymiany doświadczeń i dobrych praktyk w obszarach, o których mowa w poprzednich punktach.

20.3.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 79/40

(1)

W dniu 10 kwietnia 2006 r. Rada przyjęła wspólne stanowisko 2006/276/WPZiB dotyczące środków ograniczających skierowanych przeciwko niektórym urzędnikom z Białorusi (1). Środki te wygasają dnia 10 kwietnia 2007 r.

(2)

Ze względu na sytuację na Białorusi obowiązywanie wspólnego stanowiska 2006/276/WPZiB powinno zostać przedłużone na okres kolejnych 12 miesięcy,

20.3.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 79/41