1.3.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 62/1

(1)

Rozporządzenie (WE) nr 3223/94 przewiduje, w zastosowaniu wyników wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej, kryteria do ustalania przez Komisję standardowych wartości dla przywozu z krajów trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w jego Załączniku.

(2)

W zastosowaniu wyżej wymienionych kryteriów standardowe wartości w przywozie powinny zostać ustalone w wysokościach określonych w Załączniku do niniejszego rozporządzenia,

1.3.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 62/3

(1)

Artykuł 10 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1784/2003 przewiduje, że należność przywozowa na produkty objęte kodami CN 1001 10 00, 1001 90 91, ex 1001 90 99 (pszenica zwyczajna wysokiej jakości), 1002, ex 1005 inne niż ziarna hybrydowe oraz ex 1007 inne niż hybrydy siewne, jest równa cenie interwencyjnej obowiązującej w odniesieniu do takich produktów podczas przywozu, powiększonej o 55 % i zmniejszonej o cenę przywozową cif stosowaną wobec danej dostawy. Jednak należność ta nie może przekraczać stawki celnej we Wspólnej Taryfie Celnej.

(2)

Artykuł 10 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1784/2003 stanowi, że do celów obliczenia należności przywozowej określonej w ust. 2 wspomnianego artykułu, dla danych produktów regularnie ustala się reprezentatywne ceny przywozowe cif.

(3)

Zgodnie z art. 2 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1249/96, ceną do obliczania należności przywozowej produktów objętych kodami CN 1001 10 00, 1001 90 91, ex 1001 90 99 (pszenica zwyczajna wysokiej jakości), 1002 00, 1005 10 90, 1005 90 00 i 1007 00 90 jest dzienna reprezentatywna cena importowa cif ustalona w sposób określony w art. 4.

(4)

Należy ustalić należności przywozowe na okres od dnia 1 marca 2007 r. mające zastosowanie do czasu wejścia w życie nowych ustaleń,

1.3.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 62/6

(1)

Rozporządzenie Komisji (EWG) nr 2454/93 (2) ustanawia system zarządzania kontyngentami taryfowymi. W celu zmniejszenia obciążeń i kosztów administracyjnych związanych z przywozem oraz zapewnienia równego traktowania ustalono, że w pewnych sytuacjach kontyngenty taryfowe należy uważać za krytyczne. Doświadczenie w stosowaniu systemu i lepsze wykorzystanie elektronicznej wymiany danych pomiędzy państwami członkowskimi i Komisją pokazało, że kryteria uznawania kontyngentów za krytyczne mogą być złagodzone bez ryzyka dla środków własnych Wspólnoty. W związku z powyższym kontyngent taryfowy należy uznać za krytyczny w przypadku, gdy zostało wykorzystane 90 % pierwotnej wielkości kontyngentu, zamiast 75 % stosowanych w obecnym systemie.

(2)

Znacznie zwiększyła się potrzeba nadzorowania towarów w celu uzyskania danych dotyczących przywozu i wywozu. W związku z tym w ramach nadzoru towarów państwa członkowskie powinny przekazywać Komisji, częściej niż w przypadku obecnego systemu, dane dotyczące zgłoszeń celnych o dopuszczenie do swobodnego obrotu oraz zgłoszeń wywozowych. W przypadku gdy takie dane nie są dostępne lub są tylko częściowo dostępne w dniu dokonania zgłoszenia celnego w ramach procedury uproszczonej, powinny one zostać przekazane w późniejszym terminie.

(3)

W związku z tym należy odpowiednio zmienić rozporządzenie (EWG) nr 2454/93.

(4)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Kodeksu Celnego,

1)

w art. 308a ust. 10 zapis „10 ECU” otrzymuje brzmienie „10 euro”;

2)

w art. 308c wprowadza się następujące zmiany:

3)

artykuł 308d otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 308d

1.   W przypadku gdy wymagany jest nadzór Wspólnoty, państwa członkowskie dostarczają Komisji co najmniej raz w tygodniu dane ze zgłoszeń celnych o dopuszczenie do swobodnego obrotu oraz zgłoszeń wywozowych.

Państwa członkowskie współpracują z Komisją w celu określenia danych wymaganych ze zgłoszeń celnych o dopuszczenie do swobodnego obrotu oraz ze zgłoszeń wywozowych.

2.   Dane przekazane przez poszczególne państwa członkowskie na podstawie ust. 1 są traktowane jako poufne.

Jednakże upoważnieni użytkownicy we wszystkich państwach członkowskich mają dostęp do zagregowanych danych każdego państwa członkowskiego.

Państwa członkowskie współpracują z Komisją w celu określenia praktycznych ustaleń dotyczących autoryzowanego dostępu do zagregowanych danych.

3.   W odniesieniu do niektórych towarów nadzór traktowany jest jako poufny.

4.   W przypadku gdy dane określone w ust. 1 niniejszego artykułu nie są dostępne z powodu stosowania procedur uproszczonych, o których mowa w art. 253–267 oraz art. 280–289, państwa członkowskie przekazują Komisji dane dostępne w dniu przyjęcia zgłoszenia kompletnego lub uzupełniającego.”.

1.3.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 62/8

(1)

Rozporządzenie (WE) nr 1177/2003 ustanowiło wspólne ramy dla systematycznego tworzenia statystyk Wspólnoty w zakresie dochodów i warunków życia, zawierających porównywalne i aktualne dane przekrojowe oraz dane dotyczące zmian w czasie w zakresie dochodów oraz poziomu i rozmieszczenia ubóstwa oraz wykluczenia społecznego na szczeblu krajowym i na poziomie Unii Europejskiej.

(2)

Zgodnie z art. 15 ust. 2 lit. f) rozporządzenia (WE) nr 1177/2003 niezbędne jest wprowadzenie środków wykonawczych umożliwiających coroczne uwzględnienie w części przekrojowej EU-SILC wykazu dodatkowych obszarów tematycznych i zmiennych docelowych. Dla 2008 roku należy stworzyć wykaz dodatkowych zmiennych obowiązkowych, który będzie włączony do modułu dotyczącego nadmiernego zadłużenia i wykluczenia finansowego. Wykaz powinien zawierać kody i definicje zmiennych.

(3)

Rozwiązania przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Programu Statystycznego,

1.3.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 62/16

(1)

Na podstawie art. 3 ust. 3 rozporządzenia podstawowego Komisja otrzymała wniosek o wszczęcie dochodzenia w sprawie możliwego obchodzenia środków antydumpingowych wprowadzonych względem przywozu niektórych systemów elektrod grafitowych pochodzących z Indii.

(2)

Wniosek został złożony w dniu 15 stycznia 2007 r. przez Europejskie Stowarzyszenie Węgla i Grafitu (ECGA) w imieniu wspólnotowych producentów niektórych systemów elektrod grafitowych.

(3)

Produktami, których dotyczy możliwe obchodzenie środków, są elektrody grafitowe w rodzaju stosowanych w piecach elektrycznych, o pozornym ciężarze właściwym 1,65 g/cm3 lub większym oraz o oporności elektrycznej 6.0 μΩ.m lub mniejszej, objęte kodem CN ex 8545 11 00 (kod Taric 8545110010), oraz złączki stosowane do takich elektrod, objęte kodem ex 8545 90 90 (kod Taric 8545909010), przywożone razem lub osobno i pochodzące z Indii („produkt objęty postępowaniem”). Kody te podane są jedynie w celach informacyjnych.

(4)

Produktem objętym dochodzeniem są pręty ze sztucznego grafitu o średnicy 75 mm lub szersze pochodzące z Indii („produkt objęty dochodzeniem”), zwykle zgłaszane w ramach kodu CN ex 3801 10 00 (kod TARIC 3801100010). Powyższy kod CN podany jest jedynie dla celów informacyjnych. Produkt objęty dochodzeniem jest produktem pośrednim używanym do produkcji produktu objętego postępowaniem i posiada cechy uznane za charakterystyczne dla tego ostatniego.

(5)

Środkami obecnie obowiązującymi, które być może są obchodzone, są środki antydumpingowe nałożone rozporządzeniem Rady (WE) nr 1629/2004 (2).

(6)

Wniosek zawiera wystarczające dowody prima facie na to, że środki antydumpingowe wprowadzone względem przywozu produktu objętego postępowaniem są obchodzone poprzez przywóz produktu objętego dochodzeniem.

(7)

Przedstawione dowody są następujące:

(8)

W związku z powyższym Komisja stwierdziła, iż istnieją wystarczające dowody uzasadniające wszczęcie dochodzenia zgodnie z art. 13 rozporządzenia podstawowego oraz poddanie rejestracji przywozu produktu objętego dochodzeniem, zgodnie z art. 14 ust. 5 rozporządzenia podstawowego.

(9)

W celu uzyskania informacji uznanych za niezbędne dla dochodzenia Komisja prześle kwestionariusze do eksporterów/producentów oraz zrzeszeń eksporterów/producentów w Indiach, do importerów oraz zrzeszeń importerów we Wspólnocie, którzy współpracowali podczas dochodzenia prowadzącego, do przyjęcia obowiązujących środków, oraz do władz Indii. Informacje, jeżeli jest to stosowne, mogą pochodzić również od przemysłu wspólnotowego.

(10)

W każdym przypadku wszystkie zainteresowane strony powinny niezwłocznie skontaktować się z Komisją, lecz nie później niż w terminie określonym w art. 3 niniejszego rozporządzenia, aby dowiedzieć się, czy zostały wymienione we wniosku i, jeżeli to konieczne, zwrócić się z wnioskiem o przesłanie kwestionariusza w terminie ustalonym w art. 3 ust. 1 niniejszego rozporządzenia, mając na uwadze fakt, że termin ustalony w art. 3 ust. 2 niniejszego rozporządzenia ma zastosowanie do wszystkich zainteresowanych stron.

(11)

Władze Indii zostaną powiadomione o wszczęciu dochodzenia i otrzymają kopię wniosku.

(12)

Niniejszym wzywa się wszystkie zainteresowane strony do przedstawienia swoich opinii na piśmie oraz do dostarczenia dowodów potwierdzających. Ponadto Komisja może przesłuchać zainteresowane strony, pod warunkiem że zwrócą się one z pisemnym wnioskiem o przesłuchanie, wskazując szczególne powody, dla których powinny zostać wysłuchane.

(13)

Zgodnie z art. 13 ust. 4 rozporządzenia podstawowego przywóz produktu objętego dochodzeniem może zostać zwolniony z rejestracji lub ze stosowania środków, jeżeli nie stanowi on obejścia środków.

(14)

Ponieważ możliwe obchodzenie środków antydumpingowych ma miejsce na terytorium Wspólnoty, zwolnienia mogą zostać przyznane, zgodnie z art. 13 ust. 4 rozporządzenia podstawowego, importerom produktu objętego dochodzeniem, którzy wykażą, iż nie są powiązani z producentami podlegającymi wymienionym środkom. Importerzy zainteresowani otrzymaniem zwolnienia powinni przedłożyć wniosek należycie poparty dowodami w terminie wskazanym w art. 3 ust. 3 niniejszego rozporządzenia.

(15)

Zgodnie z art. 14 ust. 5 rozporządzenia podstawowego, jeżeli w wyniku dochodzenia ustalone zostanie obchodzenie środków, przywóz produktu objętego dochodzeniem powinien zostać poddany rejestracji, aby zagwarantować, by cła antydumpingowe mogły być pobierane w odpowiedniej wysokości z mocą wsteczną od daty rejestracji takiego przywozu z Indii.

(16)

W interesie dobrego zarządzania należy określić terminy, w których:

(17)

Należy zwrócić uwagę na fakt, iż korzystanie z większości praw proceduralnych ustanowionych w rozporządzeniu podstawowym jest uwarunkowane zgłoszeniem się przez stronę w terminie wskazanym w art. 3 niniejszego rozporządzenia.

(18)

W przypadkach, w których zainteresowana strona odmawia dostępu do niezbędnych informacji, nie dostarcza ich w określonych terminach albo znacznie utrudnia dochodzenie, istnieje możliwość dokonania ustaleń tymczasowych lub końcowych, potwierdzających lub zaprzeczających, na podstawie dostępnych faktów, zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego.

(19)

W przypadku ustalenia, że zainteresowana strona dostarczyła nieprawdziwych lub wprowadzających w błąd informacji, informacje te nie są brane pod uwagę, a ustalenia mogą być dokonywane na podstawie dostępnych faktów. Jeżeli zainteresowana strona nie współpracuje lub współpracuje jedynie częściowo i z tego względu ustalenia opierają się na dostępnych faktach zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego, wynik dla wymienionej strony może być mniej korzystny niż w przypadku, gdyby strona ta współpracowała,

European Commission

Directorate General for Trade

Directorate H

Office: J-79 5/16

1049 Brussels

Belgia

Faks: (32-2) 295 65 05

1.3.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 62/19

(1)

Na podstawie art. 23 ust. 2 rozporządzenia podstawowego Komisja otrzymała wniosek o wszczęcie dochodzenia w sprawie możliwego obchodzenia środków wyrównawczych wprowadzonych względem przywozu niektórych systemów elektrod grafitowych pochodzących z Indii.

(2)

Wniosek został złożony w dniu 15 stycznia 2007 r. przez Europejskie Stowarzyszenie Węgla i Grafitu (ECGA) w imieniu wspólnotowych producentów niektórych systemów elektrod grafitowych.

(3)

Produktami, których dotyczy możliwe obchodzenie środków, są elektrody grafitowe w rodzaju stosowanych w piecach elektrycznych, o pozornym ciężarze właściwym 1,65 g/cm3 lub większym oraz o oporności elektrycznej 6.0 μΩ.m lub mniejszej, objęte kodem CN ex 8545 11 00 (kod Taric 8545110010) oraz złączki stosowane do takich elektrod, objęte kodem CN ex 8545 90 90 (kod Taric 8545909010), przywożone razem lub osobno i pochodzące z Indii („produkt objęty postępowaniem”). Powyższe kody podane są jedynie do celów informacyjnych.

(4)

Produktem objętym dochodzeniem jest sztuczny grafit w postaci prętów o średnicy co najmniej 75 mm pochodzący z Indii („produkt objęty dochodzeniem”) zwykle zgłaszany w ramach kodu CN ex 3801 10 00 (kod TARIC 3801100010). Powyższy kod CN podany jest jedynie do celów informacyjnych. Produkt objęty dochodzeniem jest produktem pośrednim używanym do produkcji produktu objętego postępowaniem i posiada cechy uznane za charakterystyczne dla tego ostatniego.

(5)

Obecnie obowiązującymi i prawdopodobnie obchodzonymi środkami są środki wyrównawcze wprowadzone na mocy rozporządzenia Rady (WE) nr 1628/2004 (2).

(6)

Wniosek zawiera wystarczające dowody prima facie na to, że środki wyrównawcze wprowadzone względem przywozu produktu objętego postępowaniem są obchodzone poprzez przywóz produktu objętego dochodzeniem.

(7)

Przedstawione dowody są następujące:

(8)

W związku z powyższym Komisja stwierdziła, iż istnieją wystarczające dowody uzasadniające wszczęcie dochodzenia zgodnie z art. 23 rozporządzenia podstawowego oraz poddanie rejestracji przywozu produktu objętego dochodzeniem, zgodnie z art. 24 ust. 5 rozporządzenia podstawowego.

(9)

W celu uzyskania informacji uznanych za niezbędne dla dochodzenia Komisja prześle kwestionariusze do eksporterów/producentów oraz zrzeszeń eksporterów/producentów w Indiach, do importerów oraz zrzeszeń importerów we Wspólnocie, którzy współpracowali podczas dochodzenia prowadzącego do przyjęcia obowiązujących środków oraz do władz Indii. Informacje, jeżeli jest to stosowne, mogą pochodzić również od przemysłu wspólnotowego.

(10)

W każdym przypadku wszystkie zainteresowane strony powinny niezwłocznie skontaktować się z Komisją, lecz nie później niż w terminie określonym w art. 3 niniejszego rozporządzenia, aby dowiedzieć się, czy zostały wymienione we wniosku, i, jeżeli to konieczne, zwrócić się z wnioskiem o przesłanie kwestionariusza w terminie ustalonym w art. 3 ust. 1 niniejszego rozporządzenia, mając na uwadze fakt, że termin ustalony w art. 3 ust. 2 niniejszego rozporządzenia ma zastosowanie do wszystkich zainteresowanych stron.

(11)

Władze Indii zostaną powiadomione o wszczęciu dochodzenia i otrzymają kopię wniosku.

(12)

Niniejszym wzywa się wszystkie zainteresowane strony do przedstawienia swoich opinii na piśmie oraz do dostarczenia dowodów potwierdzających. Ponadto Komisja może przesłuchać zainteresowane strony, pod warunkiem że zwrócą się one z pisemnym wnioskiem o przesłuchanie, wskazując szczególne powody, dla których powinny zostać wysłuchane.

(13)

Zgodnie z art. 23 ust. 3 rozporządzenia podstawowego przywóz produktu objętego dochodzeniem może zostać zwolniony z podlegania rejestracji lub środkom, jeżeli nie stanowi on obejścia środków.

(14)

Ponieważ możliwe obchodzenie środków antydumpingowych ma miejsce na terytorium Wspólnoty, zwolnienia mogą zostać przyznane, zgodnie z art. 23 ust. 3 rozporządzenia podstawowego, importerom produktu objętego dochodzeniem, którzy wykażą, iż nie są powiązani z producentami podlegającymi wymienionym środkom. Importerzy zainteresowani otrzymaniem zwolnienia powinni przedłożyć wniosek należycie poparty dowodami w terminie wskazanym w art. 3 ust. 3 niniejszego rozporządzenia.

(15)

Zgodnie z art. 24 ust. 5 rozporządzenia podstawowego, jeżeli w wyniku dochodzenia ustalone zostanie obchodzenie środków, przywóz produktu objętego dochodzeniem powinien zostać poddany rejestracji, aby zagwarantować, by cła mogły być pobierane w odpowiedniej wysokości z mocą wsteczną od daty rejestracji takiego przywozu z Indii.

(16)

W interesie dobrego zarządzania należy określić terminy, w których:

(17)

Należy zwrócić uwagę na fakt, iż korzystanie z większości praw proceduralnych ustanowionych w rozporządzeniu podstawowym jest uwarunkowane zgłoszeniem się przez stronę w terminie wskazanym w art. 3 niniejszego rozporządzenia.

(18)

W przypadkach, w których zainteresowana strona odmawia dostępu lub nie dostarcza niezbędnych informacji w odpowiednim terminie lub znacznie utrudnia dochodzenie, istnieje możliwość dokonania ustaleń tymczasowych lub końcowych, potwierdzających lub zaprzeczających, na podstawie dostępnych faktów, zgodnie z art. 28 rozporządzenia podstawowego.

(19)

W przypadku ustalenia, że zainteresowana strona dostarczyła nieprawdziwych lub wprowadzających w błąd informacji, informacje te nie są brane pod uwagę, a ustalenia mogą być dokonywane na podstawie dostępnych faktów. Jeżeli zainteresowana strona nie współpracuje lub współpracuje jedynie częściowo i z tego względu ustalenia opierają się na dostępnych faktach zgodnie z art. 28 rozporządzenia podstawowego, wynik może być mniej korzystny dla wymienionej strony, niż w przypadku gdyby strona ta współpracowała,

European Commission

Directorate General for Trade

Directorate H

J-79 5/16

B-1049 Brussels

Faks: (32-2) 295 65 05

1.3.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 62/22

(1)

Porozumienie w formie wymiany listów między Wspólnotą Europejską a Republiką Argentyńską dotyczące zmiany koncesji w harmonogramach Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii oraz Republiki Słowackiej w trakcie ich przystąpienia do Wspólnoty Europejskiej (2), zatwierdzone decyzją Rady 2006/930/WE (3), przewiduje otwarcie kontyngentów taryfowych na wina.

(2)

Rozporządzenie Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiające przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (4) skodyfikowało zasady zarządzania kontyngentami taryfowymi przeznaczonymi do stosowania zgodnie z porządkiem chronologicznym dat zgłoszeń celnych.

(3)

Zgodnie ze zobowiązaniami podjętymi przez Wspólnotę na mocy porozumienia w formie wymiany listów niniejsze rozporządzenie powinno obowiązywać od dnia 1 stycznia 2007 r.

(4)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Wina,

a)

kontyngent taryfowy 20 000 hl (erga omnes) na wino (numery pozycji taryfowych 2204 29 65 i 2204 29 75) ze stawką celną w ramach kontyngentu w wysokości 8 EUR/hl (numer porządkowy 09.0095);

b)

kontyngent taryfowy 40 000 hl (erga omnes) na wino (numery pozycji taryfowych 2204 21 79 i 2204 21 80) ze stawką celną w ramach kontyngentu w wysokości 10 EUR/hl (numer porządkowy 09.0097).

1.3.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 62/23

(1)

Artykuł 30 dyrektywy 2004/17/WE stanowi, że zamówienia mające na celu umożliwienie prowadzenia jednego z rodzajów działalności, których dotyczy ta dyrektywa, nie podlegają tej dyrektywie, jeżeli w państwie członkowskim, w którym ta działalność jest wykonywana, bezpośrednio podlega ona konkurencji na rynkach, do których dostęp nie jest ograniczony. Bezpośrednie podleganie konkurencji ocenia się na podstawie obiektywnych kryteriów, uwzględniających specyfikę danego sektora. Dostęp do rynku uznaje się za nieograniczony wówczas, kiedy dane państwo członkowskie wdrożyło i zastosowało właściwe wspólnotowe akty prawne otwierające dany sektor lub jego część.

(2)

Akty te wymienione są w załączniku XI do dyrektywy 2004/17/WE; w odniesieniu do sektora energii elektrycznej w załączniku tym wymienia się dyrektywę 96/92/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 19 grudnia 1996 r. dotyczącą wspólnych zasad rynku wewnętrznego energii elektrycznej (2). Dyrektywa 96/92/WE została zastąpiona dyrektywą 2003/54/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 czerwca 2003 r. dotyczącą wspólnych zasad rynku wewnętrznego energii elektrycznej i uchylającą dyrektywę 96/92/WE (3), która wymaga jeszcze większego otwarcia rynku. W odniesieniu do sektora gazu załącznik XI przywołuje dyrektywę 98/30/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 czerwca 1998 r. dotyczącą wspólnych zasad w odniesieniu do rynku wewnętrznego gazu ziemnego (4). Dyrektywa 98/30/WE została zastąpiona dyrektywą 2003/55/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 czerwca 2003 r. dotyczącą wspólnych zasad rynku wewnętrznego gazu ziemnego i uchylającą dyrektywę 98/30/WE (5), która wymaga jeszcze większego otwarcia rynku.

(3)

Zgodnie z art. 62 ust. 2 pkt 2 dyrektywy 2004/17/WE, tytułu III tej dyrektywy, określającego reguły dotyczące konkursów na usługi, nie stosuje się do konkursów organizowanych w danym państwie członkowskim w celu wykonywania działalności, w odniesieniu do której na mocy decyzji Komisji stosuje się art. 30 ust. 1 lub w odniesieniu do której uznano, że ustęp ten ma zastosowanie na mocy art. 30 ust. 4 akapit drugi lub trzeci lub art. 30 ust. 5 akapit czwarty.

(4)

Wniosek złożony przez Zjednoczone Królestwo dotyczy dostaw hurtowych i detalicznych energii elektrycznej i gazu w Anglii, Szkocji i Walii. Mimo iż istnieją pewne podobieństwa, to ze względu na cechy charakterystyczne produktów, w szczególności ograniczoną możliwość ich wzajemnego zastępowania, należy uznać, że istnieją dwa różne rynki produktów, jeden dla gazu, a drugi dla energii elektrycznej, a nie jeden rynek „energii”.

(5)

Ze względu na zintegrowanie rynków energii elektrycznej trzech obszarów geograficznych objętych wnioskiem oraz ograniczoną zdolność przesyłową (6) połączeń między sieciami Zjednoczonego Królestwa a sieciami w innych częściach Wspólnoty, Anglię, Szkocję i Walię należy uznać za rynek energii elektrycznej właściwy do celów oceny warunków określonych w art. 30 ust. 1 dyrektywy 2004/17/WE. W odniesieniu do gazu również należy stwierdzić, że pod względem geograficznym Wielka Brytania jest właściwym rynkiem, ponieważ, jak zauważa Brytyjski Urząd ds. Uczciwego Handlu, „stanowi ona granicę systemu handlu gazem: mimo iż handluje się gazem z kontynentalną Europą poprzez gazociąg międzysystemowy Bacton-Zeebrugge, przesyłane ilości gazu są stosunkowo niewielkie”. Dotyczy to również handlu gazem między Wielką Brytanią i Irlandią Północną (nieobjętą niniejszą decyzją) a Republiką Irlandii. Wniosek taki jest zgodny z ustaleniami zawartymi w komunikacie Komisji do Rady i Parlamentu Europejskiego: „Sprawozdanie z postępów w tworzeniu wewnętrznego rynku gazu ziemnego i energii elektrycznej” (7), zwanym dalej „sprawozdaniem z 2005 r.”, stwierdzającymi że „z ekonomicznego punktu widzenia […] rynki energii elektrycznej i gazu w UE nadal mają charakter krajowy”.

(6)

Powyższą ocenę oraz wszelkie pozostałe oceny zawarte w niniejszej decyzji formułuje się wyłącznie na użytek dyrektywy 2004/17/WE i bez uszczerbku dla stosowania zasad konkurencji.

(7)

W odniesieniu do energii elektrycznej Zjednoczone Królestwo wdrożyło i stosuje nie tylko dyrektywę 96/92/WE, lecz także dyrektywę 2003/54/WE. W odniesieniu do gazu Zjednoczone Królestwo również wdrożyło nie tylko dyrektywę 98/30/WE, lecz także dyrektywę 2003/55/WE. W związku z powyższym, zgodnie z art. 30 ust. 3 akapit pierwszy, dostęp do rynku energii elektrycznej i gazu należy uznać za nieograniczony.

(8)

Bezpośrednie podleganie konkurencji należy oceniać na podstawie różnych wskaźników, z których żaden sam w sobie nie ma znaczenia decydującego. W sprawozdaniu z 2005 r. Komisja zawarła stwierdzenie, że „wiele krajowych rynków charakteryzuje wysoki stopień koncentracji w sektorze energetycznym, utrudniający powstanie rzeczywistej konkurencji” (8). W związku z tym uznaje się, że „jednym ze wskaźników poziomu konkurencji na rynkach krajowych jest łączny udział w rynku trzech największych producentów (energii elektrycznej) oraz hurtowych dostawców (gazu)” (9). Według najnowszych dostępnych danych łączny udział w rynku trzech największych producentów energii elektrycznej wynosi 39 % (10), natomiast łączny udział w rynku trzech największych hurtowych dostawców gazu wynosi 36 % (11). W obu przypadkach stanowi to zadowalająco niski poziom, który należy uznać za oznakę bezpośredniego podlegania konkurencji.

(9)

Stopień płynności jest dobrym wskaźnikiem konkurencji, jako że płynność na rynkach hurtowych ma znaczny wpływ na warunki konkurencji w sektorze dostaw energii elektrycznej i gazu. Hurtowy rynek energii elektrycznej w Zjednoczonym Królestwie jest rynkiem handlu dwustronnego wykorzystującym pośredników. Istnieje kilka giełd energii, ale UKPX jest największa. Niektóre główne podmioty działające na rynku hurtowym są właścicielami mocy produkcyjnych, przy czym 70 % mocy produkcyjnej jest rozdzielone miedzy osiem przedsiębiorstw. W przypadku Zjednoczonego Królestwa płynność w przypadku handlu energią jest trzykrotnie wyższa od zużycia (12). Taki stopień płynności powinien zostać uznany za zadowalający, tj. może on stanowić wskaźnik dobrze funkcjonującego i konkurencyjnego rynku hurtowego. W odniesieniu do sektora gazu płynność handlową również należy uznać za zadowalającą, ponieważ jest ona dwu- do trzykrotnie wyższa od całkowitego zużycia (13). Również w sektorze detalicznym występuje wystarczająca liczba podmiotów; na rynku krajowym działa sześciu głównych dostawców, a dodatkowe przedsiębiorstwa są zaangażowane w sektorze dużych odbiorców (14). Rynek gazu także charakteryzuje się wystarczającą liczbą aktywnych podmiotów i można go określić następująco: „Konkurencja na rynku gazu [w Zjednoczonym Królestwie] jest znaczna, przy czym na rynku hurtowym działa około 10 przedsiębiorstw. Tak jak w przypadku energii elektrycznej, udział w większej części krajowego rynku dostaw przypada na sześć przedsiębiorstw, z których pięć to nowi uczestnicy na rynku dostaw gazu. Więksi odbiorcy dokonują zakupu bezpośrednio z rynku hurtowego, obejmującego także wiele głównych spółek naftowych” (15). Czynniki te należy zatem uznać za oznakę bezpośredniego podlegania konkurencji.

(10)

Funkcjonowanie rynkowych mechanizmów bilansowania należy również uznać za wskaźnik, nie tylko w odniesieniu do produkcji, lecz również w odniesieniu do rynków hurtowych i detalicznych. W istocie „każdy uczestnik rynku, który nie jest w stanie łatwo dostosować swojego portfela działalności wytwórczej do cech swoich odbiorców, może być narażony na skutki różnicy między stosowaną przez OSP (operatora systemu przesyłowego) ceną rozliczeniową odchyleń a ceną, po której OSP ponownie skupi nadwyżkę wytworzonej energii. Ceny te mogą być narzucone OSP bezpośrednio przez regulatora lub kształtować się w oparciu o mechanizm rynkowy, w którym cena ustalana jest na podstawie zgłaszanych przez różnych wytwórców ofert przyrostowych lub redukcyjnych […]; podstawową trudnością dla małego uczestnika rynku jest ryzyko dużej rozpiętości między ceną kupna od OSP a ceną odsprzedaży. Sytuacja taka występuje w szeregu państw członkowskich i prawdopodobny jest jej negatywny wpływ na rozwój konkurencji. Duża rozpiętość cenowa może być wskaźnikiem niewystarczającego poziomu konkurencji w obszarze rynkowych mechanizmów bilansowania, gdzie rynek może być zdominowany przez tylko jednego czy dwóch dużych wytwórców. Trudności takie nasilają się tam, gdzie użytkownicy sieci nie są w stanie skorygować swojej sytuacji w czasie zbliżonym do rzeczywistego” (16). Od czasu wprowadzenia mechanizmu BETTA (British Electricity Trading and Transmission Arrangements) istnieje zintegrowany rynkowy mechanizm bilansujący dla Anglii, Szkocji i Walii. Ponadto z uwagi na główne cechy tego mechanizmu (ustalanie cen na zasadach rynkowych, półgodzinne zamknięcia okresu zgłoszeń ofert oraz stosunkowo niska rozpiętość cenowa) należy przyjąć go za wskaźnik bezpośredniego podlegania konkurencji. Podobnie w przypadku gazu ceny bilansowania ustalane są na podstawie mechanizmu rynkowego stosowanego przez OSP. Odchylenia są korygowane codziennie i zazwyczaj nie występuje znaczna różnica między ceną zakupu i odsprzedaży. Ten niedyskryminacyjny mechanizm nie stanowi bariery dla dostawców.

(11)

Ze względu na charakterystykę omawianych produktów (energii elektrycznej i gazu) oraz małą dostępność lub całkowity brak odpowiednich produktów lub usług zastępczych w ocenie konkurencyjności rynków energii elektrycznej i gazu większego znaczenia nabiera konkurencja cenowa i kształtowanie cen. Wskaźnikiem istnienia rzeczywistej konkurencji cenowej jest liczba odbiorców zmieniających dostawcę; czynnik ten jest także pośrednio „naturalnym wskaźnikiem skuteczności funkcjonowania konkurencji. Jeśli niewielu klientów decyduje się na zmianę, prawdopodobnie istnieje problem w funkcjonowaniu rynku, nawet jeśli weźmie się pod uwagę korzyści płynące z możliwości renegocjacji umów z dotychczasowym, dobrze znanym dostawcą” (17). Ponadto „istnienie regulowanych cen dla odbiorcy końcowego jest bez wątpienia kluczowym wyznacznikiem zachowań odbiorców […]. Mimo że zachowanie regulacji może być uzasadnione w okresie przejściowym, w miarę narastania potrzeb inwestycyjnych w coraz większym stopniu powodować będzie ono wzrost zakłóceń” (18).

(12)

W Zjednoczonym Królestwie odsetek odbiorców zmieniających dostawcę dla trzech kategorii odbiorców energii elektrycznej – tj. dużych i bardzo dużych zakładów przemysłowych, małych i średnich zakładów przemysłowych i przedsiębiorstw oraz bardzo małych przedsiębiorstw i odbiorców detalicznych – przekracza 70 % dla pierwszych dwóch grup i jest bliski 50 % dla ostatniej kategorii (19), przy czym regulację cen energii elektrycznej dla odbiorców końcowych zniesiono w 2002 r. (20). W odniesieniu do gazu, odsetek odbiorców zmieniających dostawcę dla trzech kategorii odbiorców – tj. dużych i bardzo dużych zakładów przemysłowych (łącznie z elektrowniami), małych i średnich zakładów przemysłowych i przedsiębiorstw oraz bardzo małych przedsiębiorstw i odbiorców detalicznych – przekracza 70 % dla pierwszych dwóch grup i jest bliski 50 % dla ostatniej kategorii (21). Regulację cen dla odbiorców końcowych zniesiono w 2002 r. Zatem sytuacja w Zjednoczonym Królestwie pod względem zmiany dostawców oraz regulacji cen dla odbiorcy końcowego jest zadowalająca i należy traktować ją jako wskaźnik świadczący o bezpośrednim podleganiu konkurencji.

(13)

Biorąc pod uwagę te wskaźniki oraz ogólną sytuację w sektorze w Anglii, Szkocji i Walii – zwłaszcza pod względem stopnia oddzielenia sieci od wytwarzania/podaży oraz skutecznej regulacji dostępu do sieci – której obraz można uzyskać na podstawie informacji przedłożonych przez Zjednoczone Królestwo, sprawozdania z 2005 r., załącznika technicznego do tego sprawozdania oraz sprawozdania wstępnego, należy uznać, że w odniesieniu do dostaw energii elektrycznej i gazu w Anglii, Szkocji i Walii spełniony został warunek bezpośredniego poddania konkurencji określony w art. 30 ust. 1 dyrektywy 2004/17/WE. Jak wskazano w motywie 7, za spełniony należy uznać także dalszy warunek swobodnego dostępu do działalności. W związku z tym nie należy stosować dyrektywy 2004/17/WE w odniesieniu do udzielania przez podmioty zamawiające zamówień mających umożliwić dostawy energii elektrycznej i/lub gazu na wymienionych obszarach geograficznych; dyrektywy tej nie należy stosować także w odniesieniu do organizowania przez podmioty zamawiające konkursów na prowadzenie takiej działalności na tych obszarach. Należy zauważyć, że zamówienia udzielane na inne rodzaje działalności, jak np. dystrybucja energii elektrycznej i gazu w dalszym ciągu podlegają przepisom dyrektywy 2004/17/WE.

(14)

Niniejsza decyzja odnosi się do stanu prawnego i faktycznego z listopada 2006 r., ustalonego na podstawie informacji przedłożonych przez Zjednoczone Królestwo oraz wynikających ze sprawozdania z 2005 r., a także z załącznika technicznego do tego sprawozdania. Decyzja ta może ulec zmianie, jeżeli nastąpią istotne zmiany stanu prawnego i faktycznego, które spowodują, że warunki stosowania art. 30 ust. 1 dyrektywy 2004/17/WE nie będą już spełnione.

(15)

Środki określone w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Komitetu Doradczego ds. Zamówień Publicznych,

1.3.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 62/27

(1)

W przypadku wystąpienia niektórych chorób zwierząt lub podejrzenia wystąpienia takich chorób Komisja ma za zadanie zapewnienie pomocy państwom członkowskim oraz państwom trzecim poprzez dostarczenie im specjalistycznej wiedzy doświadczonych ekspertów z zakresu epidemiologii weterynaryjnej. W ramach Rady ds. Rolnictwa i Rybołówstwa również poruszono kwestię dostępności specjalistycznej wiedzy weterynaryjnej.

(2)

Komisja powinna mieć zapewniony natychmiastowy dostęp do solidnej wiedzy specjalistycznej z zakresu weterynarii, aby mogła wypełniać swoje zadania, w szczególności w przypadku poważnego wystąpienia wspomnianych chorób zwierząt.

(3)

Wyspecjalizowany zespół ekspertów, jak np. Interwencyjny Zespół Weterynaryjny Wspólnoty, którego członkowie są dostępni na wniosek Komisji, dostarcza wiedzy specjalistycznej i wsparcia bardziej skutecznie. Należy ustanowić taki zespół oraz określić jego rolę i zadania.

(4)

Aby Interwencyjny Zespół Weterynaryjny Wspólnoty mógł zapewnić Komisji techniczną pomoc weterynaryjną, jego członkowie mogą być wysyłani do zainteresowanych państw członkowskich lub państw trzecich. W takim przypadku członkowie powinni współpracować z właściwymi organami zainteresowanych państw członkowskich lub państw trzecich.

(5)

Interwencyjny Zespół Weterynaryjny Wspólnoty powinien pracować, jeśli zaistnieje potrzeba, w ścisłej współpracy z innymi międzynarodowymi grupami ekspertów, jak np. Europejskie Centrum Zapobiegania i Kontroli Chorób (ECDC), Światowa Organizacja Zdrowia Zwierząt (OIE), Organizacja Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa (FAO) oraz Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) w celu zagwarantowania, że wiedza specjalistyczna jest stosowana w najefektywniejszy sposób,

a)

pomoc naukową, techniczną i administracyjną na miejscu w zakresie nadzoru, monitorowania, kontroli i zwalczania chorób w ścisłej współpracy z właściwymi organami państw członkowskich lub państw trzecich, w których wystąpiła choroba lub jej podejrzenie;

b)

szczególne opinie naukowe dotyczące właściwych metod diagnostycznych, badań epidemiologicznych we współpracy z odpowiednim wspólnotowym laboratorium referencyjnym wymienionym w załączniku VII do rozporządzenia (WE) nr 882/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady (2) oraz, w razie potrzeby, z innymi laboratoriami referencyjnymi;

c)

szczególną pomoc w celu zapewnienia koordynacji służb weterynaryjnych państw członkowskich i państw trzecich i odpowiedniego wspólnotowego laboratorium referencyjnego wymienionego w załączniku VII do rozporządzenia (WE) nr 882/2004 oraz, w razie potrzeby, innych laboratoriów referencyjnych.

a)

są w pełni dyspozycyjni na żądanie Komisji;

b)

nie ujawniają informacji zdobytych w wyniku pracy zespołu, jeśli zostaną poinformowani, że są to informacje poufne.