I Akty przyjęte na mocy Traktatów WE/Euratom, których publikacja jest obowiązkowa

24.2.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 57/1

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 187/2007

z dnia 23 lutego 2007 r.

ustanawiające standardowe wartości w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Komisji (WE) nr 3223/94 z dnia 21 grudnia 1994 r. w sprawie szczegółowych zasad stosowania ustaleń dotyczących przywozu owoców i warzyw (1), w szczególności jego art. 4 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Rozporządzenie (WE) nr 3223/94 przewiduje, w zastosowaniu wyników wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej, kryteria do ustalania przez Komisję standardowych wartości dla przywozu z krajów trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w jego Załączniku.

(2)	W zastosowaniu wyżej wymienionych kryteriów standardowe wartości w przywozie powinny zostać ustalone w wysokościach określonych w Załączniku do niniejszego rozporządzenia,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Standardowe wartości w przywozie, o których mowa w rozporządzeniu (WE) nr 3223/94, ustalone są zgodnie z tabelą zamieszczoną w Załączniku.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 24 lutego 2007 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 23 lutego 2007 r.

W imieniu Komisji

Jean-Luc DEMARTY

Dyrektor Generalny ds. Rolnictwa i Rozwoju Obszarów Wiejskich

(1) Dz.U. L 337 z 24.12.1994, str. 66. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 386/2005 (Dz.U. L 62 z 9.3.2005, str. 3).

ZAŁĄCZNIK

do rozporządzenia Komisji z dnia 23 lutego 2007 r. ustanawiającego standardowe wartości w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw

(EUR/100 kg)
Kod CN	Kod krajów trzecich (1)	Standardowa wartość w przywozie
0702 00 00	IL	124,2
	JO	96,5
	MA	65,2
	TN	148,3
	TR	155,0
	ZZ	117,8
0707 00 05	JO	178,3
	MA	206,0
	TR	175,4
	ZZ	186,6
0709 90 70	MA	41,6
	TR	116,5
	ZZ	79,1
0805 10 20	CU	37,4
	EG	50,1
	IL	57,8
	MA	44,6
	TN	50,5
	TR	65,3
	ZZ	51,0
0805 20 10	IL	105,5
	MA	94,8
	ZZ	100,2
0805 20 30, 0805 20 50, 0805 20 70, 0805 20 90	AR	112,1
	IL	71,3
	MA	132,8
	PK	58,0
	TR	68,5
	ZZ	88,5
0805 50 10	EG	63,5
	TR	55,7
	ZZ	59,6
0808 10 80	AR	90,7
	CA	95,4
	CN	95,5
	US	114,8
	ZZ	99,1
0808 20 50	AR	80,9
	CL	78,4
	CN	66,5
	US	96,9
	ZA	108,5
	ZZ	86,2

(1) Nomenklatura krajów ustalona w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1833/2006 (Dz.U. L 354 z 14.12.2006, str. 19). Kod „ZZ” odpowiada „innym pochodzeniom”.

24.2.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 57/3

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 188/2007

z dnia 23 lutego 2007 r.

w sprawie zezwolenia na nowe zastosowanie drożdży gatunku Saccharomyces cerevisiae (Biosaf SC 47) jako dodatku do pasz

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 1831/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 września 2003 r. w sprawie dodatków stosowanych w żywieniu zwierząt (1), w szczególności jego art. 9 ust. 2,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Rozporządzenie (WE) nr 1831/2003 przewiduje wydawanie zezwoleń na stosowanie dodatków w żywieniu zwierząt oraz określa podstawy i procedury wydawania takich zezwoleń.

(2)	Zgodnie z art. 7 rozporządzenia (WE) nr 1831/2003 złożony został wniosek o zezwolenie na preparat określony w załączniku. Wnioskowi towarzyszyły dane szczegółowe oraz dokumenty wymagane w art. 7 ust. 3 tego rozporządzenia.

(3)	Wniosek dotyczy dopuszczenia nowego zastosowania preparatu drożdży gatunku Saccharomyces cerevisiae (NCYC Sc 47) (Biosaf SC 47) jako dodatku do pasz dla kóz mlecznych i owiec mlecznych, celem sklasyfikowania go w kategorii „dodatki zootechniczne”.

(4)

Metoda analizy zawarta we wniosku o zezwolenie zgodnie z art. 7 ust. 3 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 1831/2003 dotyczy określania substancji czynnej dodatku paszowego w paszy. Dlatego metody analizy, o której mowa w załączniku do niniejszego rozporządzenia, nie należy uważać za wspólnotową metodę analizy w rozumieniu art. 11 rozporządzenia (WE) nr 882/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie kontroli urzędowych przeprowadzanych w celu sprawdzenia zgodności z prawem paszowym i żywnościowym oraz regułami dotyczącymi zdrowia zwierząt i dobrostanu zwierząt (2).

(5)

Stosowanie preparatu drożdży gatunku Saccharomyces cerevisiae (NCYC Sc 47) u bydła tucznego zostało dopuszczone rozporządzeniem Komisji (WE) nr 316/2003 z dnia 19 lutego 2003 r. dotyczącym stałego zezwolenia na dodatki paszowe oraz tymczasowego zezwolenia na nowe zastosowanie już dopuszczonych dodatków paszowych (3), u prosiąt (odstawionych od maciory) rozporządzeniem Komisji (WE) nr 2148/2004 z dnia 16 grudnia 2004 r. w sprawie stałego i tymczasowego dopuszczenia niektórych dodatków oraz dopuszczenia nowych zastosowań dodatku już dopuszczonego do użycia w paszach (4), u macior natomiast rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1288/2004 z dnia 20 grudnia 2004 r. w sprawie stałego dopuszczenia niektórych dodatków oraz tymczasowego dopuszczenia nowego zastosowania dodatku już dopuszczonego do użycia w paszach (5), u królików tucznych – rozporządzeniem Komisji (WE) nr 600/2005 z dnia 18 kwietnia 2005 r. w sprawie ponownego dopuszczenia do użytku na okres dziesięciu lat kokcydiostatyku jako dodatku paszowego, tymczasowego dopuszczenia do użytku jednego dodatku paszowego oraz stałego dopuszczenia do użytku niektórych dodatków paszowych (6), u krów mlecznych – rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1811/2005 z dnia 4 listopada 2005 r. w sprawie stałego i tymczasowego dopuszczenia niektórych dodatków paszowych oraz tymczasowego dopuszczenia nowych zastosowań dodatku już dopuszczonego do użycia w paszach (7), u jagniąt tucznych zaś – rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1447/2006 z dnia 29 września 2006 r. dotyczącym dopuszczenia drożdży gatunku Saccharomyces cerevisiae (Biosaf SC 47) jako dodatku do pasz (8).

(6)

Na poparcie wniosku o zezwolenie na stosowanie u kóz mlecznych i owiec mlecznych przedstawiono nowe dane. Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności („Urząd”) stwierdził w opinii z dnia 12 lipca 2006 r., że preparat drożdży gatunku Saccharomyces cerevisiae (NCYC Sc 47) nie wywiera negatywnego oddziaływania na zdrowie zwierząt, człowieka ani na środowisko naturalne (9). Ponadto stwierdzono, że preparat drożdży gatunku Saccharomyces cerevisiae (NCYC Sc 47) nie wywołuje żadnego innego zagrożenia, które zgodnie z art. 5 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1831/2003 wykluczałoby wydanie zezwolenia. W świetle tej opinii stosowanie wymienionego preparatu może znacząco zwiększyć mleczność kóz i owiec mlecznych. Zdaniem Urzędu nie ma potrzeby wprowadzania konkretnych wymogów dotyczących monitorowania rynku po wprowadzeniu preparatu do obrotu. W opinii tej poddano również weryfikacji sprawozdanie z metody analizy dodatku paszowego w paszy, przedłożone przez wspólnotowe laboratorium referencyjne określone w rozporządzeniu (WE) nr 1831/2003. Ocena preparatu pokazuje, że warunki zezwolenia przewidziane w art. 5 rozporządzenia (WE) nr 1831/2003 zostały spełnione. W związku z tym należy dopuścić stosowanie preparatu, jak określono w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

(7)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Pokarmowego i Zdrowia Zwierząt,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Udziela się zezwolenia na stosowanie preparatu wyszczególnionego w załączniku, należącego do kategorii dodatków „dodatki zootechniczne” i sklasyfikowanego w grupie funkcjonalnej „stabilizatory flory jelitowej” jako dodatku w żywieniu zwierząt przy zachowaniu warunków określonych w załączniku.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 23 lutego 2007 r.

W imieniu Komisji

Markos KYPRIANOU

Członek Komisji

(1) Dz.U. L 268 z 18.10.2003, str. 29. Rozporządzenie zmienione rozporządzeniem Komisji (WE) nr 378/2005 (Dz.U. L 59 z 5.3.2005, str. 8).

(2) Dz.U. L 165 z 30.4.2004, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem Rady (WE) nr 1791/2006 (Dz.U. L 363 z 20.12.2006, str. 1).

(3) Dz.U. L 46 z 20.2.2003, str. 15.

(4) Dz.U. L 370 z 17.12.2004, str. 24. Rozporządzenie zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1980/2005 (Dz.U. L 318 z 6.12.2005, str. 3).

(5) Dz.U. L 243 z 15.7.2004, str. 10. Rozporządzenie zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1812/2005 (Dz.U. L 291 z 5.11.2005, str. 18).

(6) Dz.U. L 99 z 19.4.2005, str. 5. Rozporządzenie zmienione rozporządzeniem (WE) nr 2028/2006 (Dz.U. L 414 z 30.12.2006, str. 26).

(7) Dz.U. L 291 z 5.11.2005, str. 12.

(8) Dz.U. L 271 z 30.9.2006, str. 28.

(9) Opinia Panelu Naukowego ds. Dodatków Paszowych oraz Środków lub Substancji Wykorzystywanych w Paszach dla Zwierząt dotycząca bezpieczeństwa i skuteczności produktu „Biosaf Sc 47”, preparatu Saccharomyces cerevisiae stosowanego jako dodatek paszowy dla małych przeżuwaczy mlecznych. Opinia z dnia 12 lipca 2006 r., Dziennik EFSA (2006) 379, str. 1.

ZAŁĄCZNIK

Numer identyfikacyjny dodatku

Nazwisko/nazwa posiadacza zezwolenia

Dodatek

(nazwa handlowa)

Skład, wzór chemiczny, opis, metoda analityczna

Gatunek lub kategoria zwierzęcia

Maksymalny wiek

Minimalna zawartość

Maksymalna zawartość

Inne postanowienia

Data ważności zezwolenia

CFU/kg mieszanki paszowej pełnoporcjowej o wilgotności 12 %

Kategoria dodatków zootechnicznych. Grupa funkcjonalna: stabilizatory flory jelitowej.

4b1702

Société Industrielle Lesaffre

Saccharomyces cerevisiae

NCYC Sc 47

(Biosaf Sc 47)

Skład dodatku

Preparat Saccharomyces cerevisiae pn. NCYC Sc 47 zawierający przynajmniej 5 × 109 CFU/g

Charakterystyka substancji czynnej

drożdże gatunku Saccharomyces cerevisiae (NCYC Sc 47)

Metoda analityczna (1)

Metoda płytek lanych z użyciem agaru z chloramfenikolem i ekstraktem drożdżowym oparta na metodzie ISO 7954

Reakcja łańcucha polimerazowego (PCR)

Mleczne kozy i owce

—

7 × 108

7,5 × 109

W instrukcjach stosowania dodatku i premiksu wskazać temperaturę przechowywania, dopuszczalny czas przechowywania oraz stabilność granulacji.

Zalecane dawkowanie:

—	U kóz mlecznych: 3 × 109 CFU na sztukę dziennie.

—	Owce maciorki: 2 × 109 CFU na sztukę dziennie

16.3.2017

(1) Szczegóły dotyczące metod analitycznych można uzyskać pod następującym adresem laboratorium referencyjnego Wspólnoty: www.irmm.jrc.be/html/crlfaa/

24.2.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 57/6

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 189/2007

z dnia 23 lutego 2007 r.

zawieszające stosowanie ceł przywozowych na pewne ilości cukru przemysłowego w roku gospodarczym 2006/2007

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 318/2006 z dnia 20 lutego 2006 r. w sprawie wspólnej organizacji rynków w sektorze cukru (1), w szczególności jego art. 40 ust. 1 lit. c) i lit. e) pkt i),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Artykuł 26 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 przewiduje, że w celu zagwarantowania zaopatrzenia potrzebnego do wytwarzania produktów określonych w art. 13 ust. 2 tego rozporządzenia, Komisja może zawiesić, w całości lub częściowo, stosowanie ceł przywozowych dla pewnych ilości cukru.

(2)	Aby zagwarantować zaopatrzenie potrzebne do wytwarzania produktów określonych w art. 13 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, w interesie Wspólnoty leży całkowite zawieszenie w roku gospodarczym 2006/2007 ceł przywozowych na cukier przemysłowy przeznaczony do wytwarzania tych produktów.

(3)

Przepisy rozporządzenia Komisji (WE) nr 1301/2006 z dnia 31 sierpnia 2006 r. ustanawiającego wspólne zasady zarządzania kontyngentami taryfowymi na przywóz produktów rolnych, podlegającymi systemowi pozwoleń na przywóz (2) stosuje się bez uszczerbku dla dodatkowych warunków lub odstępstw, które mogłyby być ustanowione w rozporządzeniach sektorowych. W szczególności, aby zapewnić stałe zaopatrzenie na rynku wspólnotowym, należy utrzymać okresowość składania wniosków przewidzianą w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 950/2006 z dnia 28 czerwca 2006 r. ustanawiającym szczegółowe zasady przywozu i rafinacji produktów cukrowniczych w latach gospodarczych 2006/2007, 2007/2008 i 2008/2009 zgodnie z niektórymi kontyngentami taryfowymi i umowami preferencyjnymi (3) i w związku z tym wprowadzić odstępstwo od art. 6 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1301/2006.

(4)

Aby ułatwić zarządzanie oraz zapewnić monitorowanie i kontrolę przywożonych ilości, okres ważności pozwoleń na przywóz cukru objętego zawieszeniem stosowania ceł przywozowych powinien zostać ograniczony do końca roku gospodarczego 2006/2007, a wydawanie pozwoleń zastrzeżone dla odbiorców cukru przemysłowego. Odbiorcy ci niekoniecznie prowadzą wymianę z państwami trzecimi, dlatego też należy wprowadzić odstępstwo od art. 5 rozporządzenia (WE) nr 1301/2006.

(5)

Przepisy dotyczące zarządzania surowcem przemysłowym i obowiązki przedsiębiorstw przetwarzających określone w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 967/2006 ustanawiającym szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 318/2006 w odniesieniu do pozakwotowej produkcji cukru (4) należy stosować do ilości przywożonych w ramach niniejszego rozporządzenia.

(6)	Komitet Zarządzający ds. Cukru nie wydał opinii w terminie ustalonym przez jego przewodniczącego,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Zawieszenie ceł przywozowych

1. Zawiesza się stosowanie ceł przywozowych w roku gospodarczym 2006/2007 na cukier biały objęty kodem CN 1701 99 10 dla ilości 200 000 ton.

2. Cukier przywożony w ramach niniejszego rozporządzenia wykorzystuje się bezpośrednio do wytwarzania produktów, o których mowa w załączniku do rozporządzenia (WE) nr 967/2006.

Artykuł 2

Pozwolenia na przywóz

1. Zasady dotyczące pozwoleń na przywóz ustanowione w rozporządzeniu (WE) nr 950/2006 oraz przepisy rozporządzenia (WE) nr 1301/2006 stosuje się do przywozu cukru dokonywanego w ramach niniejszego rozporządzenia, o ile przepisy niniejszego rozporządzenia nie stanowią inaczej.

Jednakże pozwolenia na przywóz ważne są do końca drugiego miesiąca następującego po ich faktycznym wydaniu w rozumieniu art. 23 ust. 2 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1291/2000 (5) i nie później niż do dnia 30 września 2007 r.

2. W drodze odstępstwa od art. 5 rozporządzenia (WE) nr 1301/2006 wniosek o pozwolenie na przywóz ilości cukru, o których mowa w art. 1 ust. 1 może być złożony tylko przez przedsiębiorstwo przetwarzające w rozumieniu art. 2 lit. d) rozporządzenia (WE) nr 967/2006.

3. W drodze odstępstwa od art. 6 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1301/2006, wnioski o pozwolenie na przywóz składa się każdego tygodnia, od poniedziałku do piątku, począwszy od daty, o której mowa w art. 4 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 950/2006 i do momentu przerwania wydawania pozwoleń, o którym mowa w art. 5 ust 3 akapit drugi. Wnioskodawca może złożyć tylko jeden wniosek o pozwolenie w tygodniu.

Artykuł 3

Stosowanie rozporządzenia (WE) nr 967/2006

Do ilości cukru przywożonego w ramach niniejszego rozporządzenia stosuje się art. 11, 12 i 13 rozporządzenia (WE) nr 967/2006.

Artykuł 4

Obowiązki przedsiębiorstwa przetwarzającego

1. Przedsiębiorstwo przetwarzające przedstawia właściwym organom państwa członkowskiego dowód na wykorzystanie ilości przywożonych w ramach niniejszego rozporządzenia do wytworzenia produktów, o których mowa w art. 1 ust. 2 i zgodnie z zatwierdzeniem, o którym mowa w art. 5 rozporządzenia (WE) nr 967/2006. Dowód ten obejmuje przede wszystkim wpis do rejestrów ilości danych produktów, który następuje automatycznie w trakcie lub po zakończeniu procesu produkcji.

2. Jeśli przedsiębiorstwo przetwarzające nie przedstawiło dowodu, o którym mowa w ust. 1, przed końcem trzeciego miesiąca następującego po przywozie, płaci ono za każdy dzień zwłoki kwotę w wysokości 5 EUR za tonę danej przywożonej ilości.

3. Jeśli przedsiębiorstwo przetwarzające nie przedstawiło dowodu, o którym mowa w ust. 1, przed końcem piątego miesiąca następującego po przywozie, dana ilość uznawana jest za zawyżoną do celów zastosowania art. 13 rozporządzenia (WE) nr 967/2006.

Artykuł 5

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie trzeciego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 23 lutego 2007 r.

W imieniu Komisji

Mariann FISCHER BOEL

Członek Komisji

(1) Dz.U. L 58 z 28.2.2006, str. 1. Rozporządzenie zmienione rozporządzeniem Komisji (WE) nr 2011/2006 (Dz.U. L 384 z 29.12.2006, str. 1).

(2) Dz.U. L 238 z 1.9.2006, str. 13.

(3) Dz.U. L 178 z 1.7.2006, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1913/2006 (Dz.U. L 414 z 30.12.2006, str. 43).

(4) Dz.U. L 176 z 30.6.2006, str. 22. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1913/2006 (Dz.U. L 365 z 21.12.2006, str. 52).

(5) Dz.U. L 152 z 24.6.2000, str. 1.

II Akty przyjęte na mocy Traktatów WE/Euratom, których publikacja nie jest obowiązkowa

24.2.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 57/10

DECYZJA RADY

z dnia 30 stycznia 2007 r.

w sprawie przedłużenia okresu stosowania decyzji 2000/91/WE upoważniającej Królestwo Danii i Królestwo Szwecji do wprowadzenia środka stanowiącego odstępstwo od art. 17 szóstej dyrektywy Rady (77/388/EWG) w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych

(2007/132/WE)

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając dyrektywę Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (1), w szczególności jej art. 395 ust. 1,

uwzględniając wniosek Komisji,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

W pismach, które wpłynęły do Sekretariatu Generalnego Komisji w dniu 22 marca 2006 r., Dania i Szwecja wystąpiły z wnioskami o przedłużenie okresu stosowania odstępstwa przyznanego obu krajom decyzją Rady 2000/91/WE z dnia 24 stycznia 2000 r. upoważniającą Królestwo Danii i Królestwo Szwecji do wprowadzenia środka stanowiącego odstępstwo od art. 17 szóstej dyrektywy Rady (77/388/EWG) w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych (2).

(2)

Zgodnie z art. 27 ust. 2 szóstej dyrektywy Rady (77/388/EWG) z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (3) pismem z dnia 4 października 2006 r. Komisja poinformowała pozostałe państwa członkowskie o wnioskach złożonych przez Danię i Szwecję. Pismem z dnia 5 października 2006 r. Komisja zawiadomiła Danię i Szwecję, że posiada wszystkie informacje, które uznaje za niezbędne w celu rozpatrzenia wniosków.

(3)

Wnioski te dotyczą zasad odzyskiwania podatku od wartości dodanej (zwanego dalej „podatkiem VAT”) związanego z opłatami za korzystanie ze stałego połączenia między Danią i Szwecją przez cieśninę Öresund. Zgodnie z przepisami VAT dotyczącymi miejsca świadczenia usług związanych z nieruchomościami, część podatku VAT związanego z opłatami za korzystanie z tego połączenia przypada na Danię, a część na Szwecję.

(4)

W drodze odstępstwa od przepisów art. 17 dyrektywy 77/388/EWG, w brzmieniu określonym w art. 28f tej dyrektywy, zgodnie z którymi podatnicy muszą skorzystać z prawa do odliczenia lub zwrotu podatku VAT w tym państwie członkowskim, w którym podatek został zapłacony, Dania i Szwecja zostały upoważnione do dnia 31 grudnia 2006 r. do wprowadzenia środka specjalnego umożliwiającego podatnikom odzyskanie podatku VAT od organów skarbowych tylko jednego z tych państw.

(5)

Ponieważ nie było możliwe przyjęcie przepisów na podstawie przedstawionego przez Komisję wniosku w sprawie dyrektywy Rady zmieniającej dyrektywę 77/388/EWG w odniesieniu do przepisów określających prawo do odliczenia VAT na podstawie art. 17 ust. 6 akapit pierwszy dyrektywy 77/388/EWG oraz biorąc pod uwagę, że sytuacja prawna oraz stan faktyczny uzasadniające udzielenie upoważnienia przyznanego decyzją 2000/91/WE nie uległy zmianie, okres obowiązywania upoważnienia powinien zostać przedłużony na nowy okres czasu.

(6)	Dyrektywa 77/388/EWG została przekształcona i uchylona przez dyrektywę 2006/112/WE. Odesłania do przepisów tej pierwszej są uznawane za odesłania do tej drugiej.

(7)	Odstępstwo nie ma negatywnego wpływu na zasoby własne Wspólnoty z tytułu podatku VAT.

(8)

Mając na uwadze pilność sprawy, w celu uniknięcia luki prawnej, konieczne jest przyznanie wyjątku sześciotygodniowemu okresowi wspomnianemu w pkt I ust. 3 Protokołu w sprawie roli parlamentów narodowych w Unii Europejskiej, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i Traktatów ustanawiających Wspólnoty Europejskie,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Artykuł 2 decyzji 2000/91/WE otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 2

Niniejsze upoważnienie wygasa dnia 31 grudnia 2013 r.”.

Artykuł 2

Niniejszą decyzję stosuje się od dnia 1 stycznia 2007 r.

Artykuł 3

Niniejsza decyzja skierowana jest do Królestwa Danii i do Królestwa Szwecji.

Sporządzono w Brukseli, dnia 30 stycznia 2007 r.

W imieniu Rady

P. STEINBRÜCK

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 347 z 11.12.2006, str. 1. Dyrektywa zmieniona dyrektywą 2006/138/WE (Dz.U. L 384 z 29.12.2006, str. 92).

(2) Dz.U. L 28 z 3.2.2000, str. 38. Decyzja ostatnio zmieniona decyzją 2003/65/WE (Dz.U. L 25 z 30.1.2003, str. 40).

(3) Dz.U. L 145 z 13.6.1977, str. 1. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 2006/98/WE (Dz.U. L 363 z 20.12.2006, str. 129).

24.2.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 57/12

DECYZJA RADY

z dnia 30 stycznia 2007 r.

upoważniająca Estonię, Słowenię, Szwecję i Zjednoczone Królestwo do wprowadzenia specjalnego środka stanowiącego odstępstwo od art. 167 dyrektywy Rady 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej

(2007/133/WE)

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając dyrektywę Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (1), w szczególności jej art. 395 ust. 1,

uwzględniając wniosek Komisji,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Zgodnie z art. 27 szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (2) Zjednoczone Królestwo zostało upoważnione decyzją 97/375/WE (3), w drodze odstępstwa od art. 17 ust. 1 wspomnianej dyrektywy oraz celem zapewnienia podatnikom możliwości rozliczania podatku na podstawie środków zapłaconych i otrzymanych (metodą kasową), do zawieszenia prawa do odliczenia naliczonego podatku VAT przez podatników, którzy na podstawie art. 10 ust. 2 akapit trzeci tiret drugie wspomnianej dyrektywy rozliczają się z należnego podatku VAT od realizowanych przez nich dostaw po otrzymaniu zapłaty od klienta, do czasu zapłacenia dostawcy kwoty naliczonego podatku VAT.

(2)

W piśmie, które wpłynęło do Sekretariatu Generalnego Komisji w dniu 26 stycznia 2006 r., Zjednoczone Królestwo wystąpiło z wnioskiem o przedłużenie o trzy lata tego odstępstwa. Zjednoczone Królestwo wystąpiło także o podwyższenie maksymalnej wysokości obrotu uprawniającej do korzystania z metody kasowej z 660 000 GBP do 1 350 000 GBP.

(3)

W piśmie, które wpłynęło do Sekretariatu Generalnego Komisji w dniu 31 sierpnia 2006 r., Estonia wystąpiła z wnioskiem o przyznanie odstępstwa od art. 17 ust. 1 dyrektywy 77/388/EWG, zgodnie z którym podatnik mógłby odliczyć podatek VAT dopiero po zapłaceniu dostawcy. Zawieszenie możliwości odliczenia podatku dotyczyć będzie tylko metody kasowej, zgodnie z którą podatnicy rozliczają się z należnego podatku VAT od realizowanych przez nich dostaw po otrzymaniu zapłaty od klienta, na podstawie art. 10 ust. 2 akapit trzeci tiret drugie wspomnianej dyrektywy. Estonia wystąpiła z wnioskiem, aby możliwość stosowania metody kasowej była ograniczona do podatników uważanych zgodnie z prawem estońskim za osoby samodzielnie prowadzące działalność gospodarczą.

(4)

W piśmie, które wpłynęło do Sekretariatu Generalnego Komisji w dniu 27 czerwca 2006 r., Słowenia wystąpiła z wnioskiem o przyznanie odstępstwa od art. 17 ust. 1 dyrektywy 77/388/EWG, zgodnie z którym podatnik mógłby odliczyć podatek VAT dopiero po zapłaceniu dostawcy. Zawieszenie możliwości odliczenia podatku dotyczyć będzie tylko metody kasowej, zgodnie z którą podatnicy rozliczają się z należnego podatku VAT od realizowanych przez nich dostaw po otrzymaniu zapłaty od klienta, na podstawie art. 10 ust. 2 akapit trzeci tiret drugie wspomnianej dyrektywy. Słowenia wystąpiła o ustalenie maksymalnej wysokości obrotu uprawniającej do korzystania z metody kasowej na poziomie 208 646 EUR.

(5)

W piśmie, które wpłynęło do Sekretariatu Generalnego Komisji w dniu 6 kwietnia 2006 r., Szwecja wystąpiła z wnioskiem o przyznanie odstępstwa od art. 17 ust. 1 dyrektywy 77/388/EWG, zgodnie z którym podatnik mógłby odliczyć podatek VAT dopiero po zapłaceniu dostawcy. Zawieszenie możliwości odliczenia podatku dotyczyć będzie tylko metody kasowej, zgodnie z którą podatnicy rozliczają się z należnego podatku VAT od realizowanych przez nich dostaw po otrzymaniu zapłaty od klienta, na podstawie art. 10 ust. 2 akapit trzeci tiret drugie wspomnianej dyrektywy. Szwecja wystąpiła o ustalenie maksymalnej wysokości obrotu uprawniającej do korzystania z metody kasowej na poziomie 3 000 000 SEK.

(6)

Zgodnie z art. 27 ust. 2 dyrektywy 77/388/EWG pismem z dnia 6 października 2006 r. Komisja poinformowała pozostałe państwa członkowskie o wniosku złożonym przez Estonię, pismem z dnia 6 października 2006 r. – o wniosku złożonym przez Słowenię, pismem z dnia 4 października 2006 r. – o wniosku złożonym przez Szwecję oraz pismem z dnia 6 października 2006 r. – o wniosku złożonym przez Zjednoczone Królestwo. Pismem z dnia 6 października 2006 r. Komisja powiadomiła Szwecję, a pismami z dnia 9 października 2006 r. powiadomiła Estonię, Słowenię i Zjednoczone Królestwo, że posiada wszystkie informacje, które uważa za niezbędne w celu rozpatrzenia złożonych wniosków.

(7)	Dyrektywa 77/388/EWG została przekształcona i uchylona przez dyrektywę 2006/112/WE. Odesłania do przepisów tej pierwszej są uznawane za odesłania do tej drugiej.

(8)

Metoda kasowa stanowi uproszczenie dla małych i średnich podmiotów gospodarczych. W Zjednoczonym Królestwie podniesienie maksymalnej wysokości obrotu uprawniającej do posługiwania się metodą kasową umożliwi korzystanie z niej większej liczbie przedsiębiorstw. W wyniku podniesienia progu obrotów prawo do stosowania metody kasowej uzyskałoby dodatkowe 57 000 podmiotów. W przypadku Estonii przyznanie odstępstwa umożliwi skorzystanie z metody kasowej 5 700 podmiotom. W przypadku Słowenii metodę kasową będzie mogło wybrać 62 000 podmiotów. W przypadku Szwecji metoda kasowa będzie dostępna dla 630 000 podmiotów.

(9)	Przyznanie odstępstw Estonii, Słowenii, Szwecji i Zjednoczonemu Królestwu jest dopuszczalne ze względu na odsetek podmiotów gospodarczych uprawnionych do skorzystania z uproszczonej formy rozliczania podatku oraz ze względu na ograniczony okres obowiązywania odstępstwa.

(10)

Jako iż podatnicy, którzy stosowali alternatywną formę rozliczania podatku w przeszłości, powinni mieć możliwość dalszego nieprzerwanego korzystania z niej, upoważnienie przyznane Zjednoczonemu Królestwu powinno być stosowane od dnia wygaśnięcia decyzji 97/375/WE. Państwa członkowskie, których to dotyczy, powinny mieć możliwość udostępnienia alternatywnej formy rozliczania podatku od dnia 1 stycznia 2007 r., również ze względu na fakt, iż pozwoliłoby to większej liczbie podatników przyjąć formę rozliczania podatku od początku ich roku księgowego.

(11)	Rozpatrywane odstępstwo nie ma wpływu na ogólną wysokość dochodów podatkowych państw członkowskich uzyskiwanych na etapie konsumpcji końcowej, a w rezultacie nie ma negatywnego wpływu na zasoby własne Wspólnot Europejskich pochodzące z podatku VAT.

(12)

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

W drodze odstępstwa od art. 167 dyrektywy Rady 2006/112/WE, niniejszym upoważnia się Estonię, Słowenię, Szwecję i Zjednoczone Królestwo do zawieszenia prawa do odliczenia naliczonego podatku VAT przez podatników, o których mowa w akapicie drugim, do czasu zapłacenia dostawcy kwoty podatku naliczonego.

Dotyczy to podatników korzystających z formy opodatkowania przewidującej rozliczanie się z należnego podatku VAT od realizowanych przez nich dostaw po otrzymaniu zapłaty od klienta. Warunkiem jest osiąganie przez nich rocznego obrotu nieprzekraczającego 208 646 EUR w przypadku Słowenii, 3 000 000 SEK w przypadku Szwecji oraz 1 350 000 GBP w przypadku Zjednoczonego Królestwa lub – w przypadku Estonii – zarejestrowanie w formie jednoosobowej działalności gospodarczej.

Artykuł 2

Uchyla się niniejszym decyzję 97/375/WE.

Artykuł 3

Niniejszą decyzję stosuje się od dnia 1 stycznia 2007 r. do dnia 31 grudnia 2009 r.

Artykuł 4

Niniejsza decyzja skierowana jest do Republiki Estońskiej, Republiki Słowenii, Królestwa Szwecji oraz do Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej.

Sporządzono w Brukseli, dnia 30 stycznia 2007 r.

W imieniu Rady

P. STEINBRÜCK

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 347 z 11.12.2006, str. 1. Dyrektywa zmieniona dyrektywą 2006/138/WE (Dz.U. L 384 z 29.12.2006, str. 92).

(2) Dz.U. L 145 z 13.6.1977, str. 1. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 2006/98/WE (Dz.U. L 363 z 20.12.2006, str. 129).

(3) Dz.U. L 158 z 17.6.1997, str. 43. Decyzja ostatnio zmieniona decyzją 2003/909/WE (Dz.U. L 342 z 30.12.2003, str. 49).

24.2.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 57/14

DECYZJA KOMISJI

z dnia 2 lutego 2007 r.

ustanawiająca Europejską Radę ds. Badań Naukowych

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

(2007/134/WE)

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając decyzję nr 1982/2006/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2006 r. dotyczącą siódmego programu ramowego Wspólnoty Europejskiej w zakresie badań, rozwoju technologicznego i demonstracji (2007–2013) (1), w szczególności jej art. 2 i 3,

uwzględniając decyzję Rady 2006/972/WE z dnia 19 grudnia 2006 r. dotyczącą programu szczegółowego „Pomysły” wdrażającego siódmy program ramowy Wspólnoty Europejskiej w zakresie badań, rozwoju technologicznego i demonstracji (2), w szczególności jej art. 4 ust. 2 i 3,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Zgodnie z siódmym programem ramowym celem programu szczegółowego „Pomysły” jest udzielanie wsparcia dla pionierskich badań inspirowanych przez naukowców we wszystkich dziedzinach nauki i inżynierii w zakresie wybranych przez nich zagadnień.

(2)	Decyzja 2006/972/WE przewiduje, że Komisja powinna ustanowić Europejską Radę ds. Badań Naukowych (zwaną dalej „ERBN”), która powinna realizować program szczegółowy „Pomysły”.

(3)	Zgodnie z art. 4 ust. 3 decyzji 2006/972/WE w skład ERBN powinna wchodzić niezależna rada naukowa (zwana dalej „radą naukową”), której działanie ma wspomagać specjalna jednostka ds. realizacji.

(4)

Rada naukowa powinna składać się z uznanych naukowców, inżynierów i uczonych powoływanych przez Komisję i działających we własnym imieniu, niezależnie od jakichkolwiek zewnętrznych wpływów. Powinna ona działać zgodnie z mandatem przewidzianym w art. 5 decyzji 2006/972/WE i wyłącznie na rzecz osiągnięcia celów naukowych, technologicznych i edukacyjnych programu szczegółowego „Pomysły”.

(5)

Rada naukowa powinna niezależnie wybrać sekretarza generalnego, który będzie działał na mocy udzielonego przez nią upoważnienia. Sekretarz generalny będzie między innymi wspierał radę naukową w zapewnieniu jej skutecznych kontaktów ze specjalną jednostką ds. realizacji i z Komisją, a także w monitorowaniu skutecznego wdrożenia jej strategii i stanowisk przez specjalną jednostkę ds. realizacji.

(6)	Rada naukowa powinna działać zgodnie z zasadami jakości pracy naukowej, niezależności, efektywności i przejrzystości. Komisja powinna pełnić rolę gwaranta niezależności i integralności rady naukowej oraz zapewniać jej właściwe funkcjonowanie.

(7)	Należy przewidzieć zasady ujawniania informacji przez członków rady naukowej bez uszczerbku dla przepisów dotyczących bezpieczeństwa załączonych do regulaminu wewnętrznego Komisji decyzją 2001/844/WE, EWWiS, Euratom (3).

(8)

Dane osobowe dotyczące członków rady naukowej powinny być przetwarzane zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2000 r. o ochronie osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje i organy wspólnotowe i o swobodnym przepływie takich danych (4).

(9)

W celu wyznaczenia członków założycieli rady naukowej powołano niezależny komitet roboczy wysokiego szczebla. Po szeroko zakrojonych konsultacjach prowadzonych w środowisku naukowców i uczonych komitet ten przedstawił zalecenia dotyczące, po pierwsze, czynników i kryteriów, które należy uwzględnić przy mianowaniu członków rady naukowej, a po drugie – zalecenia dotyczące samych członków założycieli.

(10)

Należy utworzyć specjalną jednostkę ds. realizacji w postaci agencji wykonawczej, która zostanie powołana odrębnym aktem zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 58/2003 z dnia 19 grudnia 2002 r. ustanawiającym statut agencji wykonawczych, którym zostaną powierzone niektóre zadania w zakresie zarządzania programami wspólnotowymi (5).

(11)	Do czasu ustanowienia agencji wykonawczej i osiągnięcia przez nią operacyjności jej zadania wykonawcze powinny być realizowane przez specjalne służby Komisji.

(12)	Wpływ niniejszej decyzji na budżet zostanie uwzględniony w decyzji w sprawie finansowania w ramach programu szczegółowego „Pomysły” oraz w ocenie skutków finansowych regulacji, dołączonej do wniosku Komisji w sprawie powołania zewnętrznej jednostki,

STANOWI, CO NASTĘPUJE:

ROZDZIAŁ 1

EUROPEJSKA RADA DS. BADAŃ NAUKOWYCH

Artykuł 1

Ustanowienie

Niniejszym zostaje ustanowiona Europejska Rada ds. Badań Naukowych na okres od dnia wejścia w życie niniejszej decyzji do dnia 31 grudnia 2013 r. w celu realizacji programu szczegółowego „Pomysły”. W jej skład wchodzi rada naukowa oraz specjalna jednostka ds. realizacji, jak określono poniżej.

ROZDZIAŁ 2

RADA NAUKOWA

Artykuł 2

Ustanowienie

Niniejszym zostaje utworzona rada naukowa.

Artykuł 3

Zadania

1. Radzie naukowej powierzone zostają zadania przewidziane w art. 5 ust. 3 decyzji 2006/972/WE.

2. Rada naukowa między innymi ustala ogólną strategię naukową, jest w pełni upoważniona do decydowania o rodzaju badań, które będą finansowane zgodnie z art. 6 ust. 6 decyzji 2006/972/WE, i pełni rolę gwaranta jakości działań z naukowego punktu widzenia. Do jej zadań należy w szczególności ustalanie rocznego programu pracy, ustanowienie procedury wzajemnej weryfikacji, a także monitorowanie i kontrola jakości wdrożenia programu szczegółowego „Pomysły”, bez naruszania odpowiedzialności Komisji.

Artykuł 4

Członkowie

1. Rada naukowa składa się z co najwyżej 22 członków.

2. Rada naukowa składa się z przedstawicieli europejskiego środowiska naukowego cieszących się najwyższym uznaniem i posiadających odpowiednią wiedzę zapewniającą różnorodność obszarów badawczych, którzy będą działali we własnym imieniu, niezależnie od politycznych lub innych interesów.

3. Niniejszym mianuje się członków założycieli rady naukowej, wymienionych w załączniku II, którzy zostali wyznaczeni na podstawie czynników i kryteriów określonych w załączniku I.

4. Przyszłych członków mianuje Komisja na podstawie czynników i kryteriów określonych w załączniku I po przeprowadzeniu niezależnej i przejrzystej procedury ich wyznaczenia uzgodnionej z radą naukową, włączając w to konsultacje ze środowiskiem naukowym oraz sprawozdanie dla Parlamentu i Rady. Mianowania przyszłych członków publikowane są zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 45/2001.

5. Członkowie wykonują swoje zadania niezależnie od wpływów zewnętrznych. W odpowiednim czasie informują oni Komisję o wszelkich konfliktach interesów, które mogłyby podważyć ich obiektywność.

6. Członkowie powoływani są na czteroletnią kadencję, z możliwością jednokrotnego przedłużenia na podstawie systemu rotacyjnego, który zapewni ciągłość prac rady naukowej. Członkowie mogą być jednak powoływani na okres krótszy niż maksymalna kadencja, aby umożliwić etapową rotację członków. Członkowie zachowują swoją funkcję do czasu zastąpienia ich przez inną osobę lub do czasu wygaśnięcia ich kadencji.

7. Po złożeniu rezygnacji przez członka lub po wygaśnięciu niepodlegającej przedłużeniu kadencji Komisja powołuje nowego członka.

8. W wyjątkowych okolicznościach w celu zachowania integralności i/lub ciągłości rady naukowej Komisja może zakończyć z własnej inicjatywy kadencję członka.

9. Członkowie rady naukowej nie otrzymują wynagrodzenia za wykonywane prace.

Artykuł 5

Zasady i metody

1. Rada naukowa działa w sposób autonomiczny i niezależny.

2. W odpowiednich sytuacjach rada naukowa prowadzi konsultacje z przedstawicielami środowiska naukowców, inżynierów i uczonych.

3. Rada naukowa działa wyłącznie na rzecz osiągnięcia celów naukowych, technologicznych i edukacyjnych programu szczegółowego „Pomysły”. Działa ona etycznie i rzetelnie, wykonuje swoją pracę wydajnie i z zachowaniem możliwie jak największej przejrzystości.

4. Rada naukowa odpowiada przed Komisją, utrzymuje stały bezpośredni kontakt z Komisją i ze specjalną jednostką ds. realizacji oraz podejmuje wszelkie niezbędne w tym celu działania.

5. Jeżeli zdaniem Komisji lub przewodniczącego rady naukowej informacje uzyskane podczas wykonywania zadań są związane ze sprawami poufnymi, nie są one ujawniane.

6. Komisja przekazuje informacje i pomoc niezbędne do pracy rady naukowej, umożliwiając jej działanie w sposób autonomiczny i niezależny.

7. Rada naukowa przekazuje regularne sprawozdania Komisji oraz dostarcza informacji i pomocy niezbędnej do realizacji spoczywających na Komisji obowiązków w zakresie sprawozdawczości (sprawozdanie roczne, roczne sprawozdanie z działalności).

Artykuł 6

Działanie

1. Rada naukowa wybiera spośród swych członków przewodniczącego i dwóch wiceprzewodniczących, którzy zgodnie z regulaminem wewnętrznym rady reprezentują ją, kierują nią i pomagają jej w organizacji prac, łącznie z przygotowaniem porządku dziennego i dokumentów na jej posiedzenia.

2. Przewodniczący i wiceprzewodniczący rady naukowej mogą również posiadać odpowiednio tytuły przewodniczącego i wiceprzewodniczącego Europejskiej Rady ds. Badań Naukowych.

3. Rada naukowa przyjmuje swój regulamin wewnętrzny, zawierający szczegółowe postanowienia dotyczące wyborów określonych w ust. 1, a także kodeksu postępowania obejmującego rozwiązywanie potencjalnych konfliktów interesów.

4. Rada naukowa odbywa posiedzenia plenarne tak często, jak wymagają tego jej prace.

5. Przewodniczący rady naukowej może zdecydować o zorganizowaniu posiedzeń utajnionych.

Artykuł 7

Sekretarz generalny ERBN

1. Rada naukowa wybiera niezależnie sekretarza generalnego, który działa na podstawie udzielonego mu przez nią upoważnienia. Sekretarz generalny będzie między innymi wspierał radę naukową w zapewnieniu jej skutecznych kontaktów z Komisją i ze specjalną jednostką ds. realizacji.

2. Zadania sekretarza generalnego określa rada naukowa. Zadania te obejmują monitorowanie skutecznej realizacji strategii i stanowisk przyjętych przez radę naukową realizowanych przez specjalną jednostkę ds. realizacji.

3. Wsparcie w zakresie powołania i działalności sekretarza generalnego zapewniane jest w ramach programu szczegółowego „Pomysły”.

4. Kadencja sekretarza generalnego nie przekracza 30 miesięcy, z możliwością jednokrotnego przedłużenia.

Artykuł 8

Koszty posiedzeń

1. Komisja zwraca członkom rady naukowej koszty podróży oraz, o ile właściwe, koszty utrzymania poniesione w związku z jej działalnością, zgodnie z przepisami Komisji dotyczącymi zwrotu kosztów poniesionych przez ekspertów zewnętrznych. Po uprzednim zatwierdzeniu przez Komisję koszty podróży i utrzymania związane z innymi posiedzeniami koniecznymi do prowadzenia prac rady naukowej również mogą być pokrywane przez Komisję; dotyczy to spotkań członków rady naukowej z zewnętrznymi ekspertami i zainteresowanymi stronami.

2. Koszty posiedzeń zwracane są na podstawie rocznego wniosku rady naukowej, bez naruszania odpowiedzialności Komisji.

ROZDZIAŁ 3

Artykuł 9

Specjalna jednostka ds. realizacji

Specjalna jednostka ds. realizacji powoływana jest jako struktura zewnętrzna; do czasu jej powołania i osiągnięcia przez nią operacyjności jej zadania wykonawcze realizowane są przez specjalne służby Komisji.

ROZDZIAŁ 4

POSTANOWIENIA OGÓLNE

Artykuł 10

Wejście w życie

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

Sporządzono w Brukseli, dnia 2 lutego 2007 r.

W imieniu Komisji

Janez POTOČNIK

Członek Komisji

(1) Dz.U. L 412 z 30.12.2006, str. 1.

(2) Dz.U. L 400 z 30.12.2006, str. 224.

(3) Dz.U. L 317 z 3.12.2001, str. 1. Decyzja ostatnio zmieniona decyzją 2006/548/WE, Euratom (Dz.U. L 215 z 5.8.2006, str. 38).

(4) Dz.U. L 8 z 12.1.2001, str. 1.

(5) Dz.U. L 11 z 16.1.2003, str. 1.

ZAŁĄCZNIK I

Czynniki i kryteria wskazywania członków rady naukowej.

Skład rady naukowej musi pokazywać, że rada na odegrać wiodącą rolę w dziedzinie nauki, ciesząc się autorytetem i zachowując całkowitą niezależność, łącząc wiedzę i doświadczenie z wizją i wyobraźnią. Wiarygodność rady naukowej będzie opierała się na równowadze zalet kobiet i mężczyzn wchodzących w jej skład, a wspólnie członkowie rady powinni odzwierciedlać pełen przekrój środowiska naukowego w Europie. Każdy z członków rady naukowej musi cieszyć się niekwestionowanym uznaniem jako lider badań naukowych i być znanym ze swej niezależności i zaangażowania w badania. Członkowie muszą mieć trwającą lub niedawno zakończoną praktykę badawczą i być liderami w dziedzinie nauki na szczeblu europejskim lub światowym. Należy również uwzględnić młodszych liderów kolejnego pokolenia.

Członkowie muszą reprezentować szeroki zakres dyscyplin badawczych, obejmujących nauki ścisłe i inżynierię oraz nauki społeczne i humanistyczne. Nie powinni jednak być uważani za przedstawicieli konkretnej dyscypliny lub określonej linii badawczej i sami również nie powinni postrzegać siebie w ten sposób; powinni posiadać szeroką wizję odzwierciedlającą zrozumienie istotnych przemian w pracach badawczych, w tym także w badaniach interdyscyplinarnych i wielodyscyplinarnych, oraz potrzebę badań na szczeblu europejskim.

Oprócz renomy zdobytej w pracy naukowej i badawczej członkowie powinni wspólnie wnieść do rady szerszy zakres doświadczeń zdobytych nie tylko w Europie, ale także w innych częściach świata, w których prowadzone są intensywne prace badawcze. Doświadczenie może obejmować takie obszary, jak: wsparcie i promocja badań podstawowych, organizacja badań, zarządzanie nimi i transfer wiedzy na uczelniach, akademiach i w przemyśle, zrozumienie krajowej i międzynarodowej działalności badawczej, właściwe programy finansowania badań oraz szerszy kontekst polityczny, w którym funkcjonuje Europejska Rada ds. Badań Naukowych.

Członkowie powinni reprezentować różne grupy środowiska naukowego oraz szereg instytucji naukowych prowadzących badania; wśród członków powinny znajdować się osoby posiadające doświadczenie zdobyte na przykład na uczelniach, w instytutach badawczych, akademiach, organach finansujących oraz podczas badań dla przedsiębiorstw i przemysłu. Wśród członków powinny znaleźć się osoby posiadające doświadczenie zdobyte w więcej niż jednym kraju, a niektórzy powinni pochodzić ze środowiska naukowego spoza Europy.

ZAŁĄCZNIK II

Wykaz 22 członków założycieli rady naukowej

Dr Claudio BORDIGNON, Instytut Naukowy San Raffaele, Mediolan

Prof. Manuel CASTELLS, Otwarty Uniwersytet Katalonii

Prof. Paul J. CRUTZEN, Instytut Chemii im. Maksa Plancka, Moguncja

Prof. Mathias DEWATRIPONT, Université Libre w Brukseli

Dr Daniel ESTEVE, CEA Saclay

Prof. Pavel EXNER, Instytut im. Dopplera, Praga

Prof. Hans-Joachim FREUND, Instytut im. Fritza Habera, Berlin

Prof. Wendy HALL, Uniwersytet Southampton

Prof. Carl-Henrik HELDIN, Instytut Badań nad Rakiem im. Ludwiga

Prof. Fotis C. KAFATOS, Imperial College, Londyn

Prof. Michał KLEIBER, Polska Akademia Nauk

Prof. Norbert KROO, Węgierska Akademia Nauk

Prof. Maria Teresa V.T. LAGO, Uniwersytet Porto

Dr Oscar MARIN PARRA, Instituto de Neurociencias de Alicante

Prof. Lord MAY, Uniwersytet Oksfordzki

Prof. Helga NOWOTNY, Wissenschaftszentrum, Wiedeń

Prof. Christiane NÜSSLEIN-VOLHARD, Instytut Biologii Rozwojowej im. Maksa Plancka, Tybinga

Prof. Leena PELTONEN-PALOTIE, Uniwersytet Helsiński oraz Krajowy Instytut Zdrowia Publicznego

Prof. Alain PEYRAUBE, CNRS, Paryż

Dr Jens R. ROSTRUP-NIELSEN, Haldor Topsoe A/S

Prof. Salvatore SETTIS, Scuola Normale Superiore, Piza

Prof. Rolf M. ZINKERNAGEL, Uniwersytet Zuryski

24.2.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 57/20

DECYZJA KOMISJI

z dnia 23 lutego 2007 r.

zmieniająca decyzję 2003/135/WE w odniesieniu do zmiany planów zwalczania klasycznego pomoru świń u dzikich świń i szczepień interwencyjnych dzikich świń przeciw klasycznemu pomorowi świń w niektórych regionach kraju federalnego Nadrenia-Palatynat (Niemcy)

(notyfikowana jako dokument nr C(2007) 527)

(Jedynie teksty w językach niemieckim i francuskim są autentyczne)

(2007/135/WE)

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając dyrektywę Rady 2001/89/WE z dnia 23 października 2001 r. w sprawie wspólnotowych środków zwalczania klasycznego pomoru świń (1), w szczególności jej art. 16 ust. 1 i art. 20 ust. 2,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Decyzja Komisji 2003/135/WE z dnia 27 lutego 2003 r. w sprawie zatwierdzenia planów zwalczania klasycznego pomoru świń i szczepień interwencyjnych dzikich świń przeciwko klasycznemu pomorowi świń w Niemczech, w krajach związkowych Dolnej Saksonii, Nadrenii Północnej-Westfalii, Nadrenii-Palatynatu i Saary (2), została przyjęta jako jeden ze środków zwalczania klasycznego pomoru świń.

(2)	Władze niemieckie poinformowały Komisję o sytuacji dotyczącej rozwoju choroby w ostatnim czasie u dzikich świń w niektórych regionach Nadrenii-Palatynatu graniczących z regionem Nadrenii Północnej-Westfalii.

(3)	Władze niemieckie i francuskie poinformowały Komisję o sytuacji dotyczącej rozwoju choroby w ostatnim czasie u dzikich świń w niektórych regionach Nadrenii-Palatynatu oraz w regionach graniczących we Francji.

(4)	Informacje wskazują na to, iż w niektórych regionach terytorium Niemiec klasyczny pomór świń u dzikich świń został skutecznie zwalczony oraz że w tych regionach nie ma już konieczności szczepienia dzikich świń ani stosowania planu zwalczania.

(5)	Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję 2003/135/WE.

(6)	Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Załącznik do decyzji 2003/135/WE zastępuje się tekstem załącznika do niniejszej decyzji.

Artykuł 2

Niniejsza decyzja skierowana jest do Republiki Federalnej Niemiec oraz do Republiki Francuskiej.

Sporządzono w Brukseli, dnia 23 lutego 2007 r.

W imieniu Komisji

Markos KYPRIANOU

Członek Komisji

(1) Dz.U. L 316 z 1.12.2001, str. 5. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 2006/104/WE (Dz.U. L 363 z 20.12.2006, str. 352).

(2) Dz.U. L 53 z 28.2.2003, str. 47. Decyzja ostatnio zmieniona decyzją 2006/285/WE (Dz.U. L 104 z 13.4.2006, str. 51).

ZAŁĄCZNIK

„ZAŁĄCZNIK

1. OBSZARY, NA KTÓRYCH STOSUJE SIĘ PLANY ZWALCZANIA

A. W kraju związkowym Nadrenia-Palatynat

W części »Eifel«:

a)	w okręgu Ahrweiler: gminy Adenau i Altenahr;

w okręgu Daun: gminy Obere Kyll i Hillesheim, w gminie Daun miejscowości Betteldorf, Dockweiler, Dreis-Brück, Hinterweiler i Kirchweiler, w gminie Kelberg miejscowości Beinhausen, Bereborn, Bodenbach, Bongard, Borler, Boxberg, Brücktal, Drees, Gelenberg, Kelberg, Kirsbach, Mannebach, Neichen, Nitz, Reimerath i Welcherath, w gminie Gerolstein miejscowości Berlingen, Duppach, Hohenfels-Essingen, Kalenborn-Scheuern, Neroth, Pelm i Rockeskyll oraz miasto Gerolstein;

c)	w okręgu Bitburg-Prüm: w gminie Prüm miejscowości Büdesheim, Kleinlangenfeld, Neuendorf, Olzheim, Roth bei Prüm, Schwirzheim i Weinsheim.

W części »Pfalz«:

a)	miasto Pirmasens;

w okręgu Südwestpfalz: gminy Pirmasens-Land, Thaleischweiler-Fröschen, Dahner Felsenland, Hauenstein z wyłączeniem eksklawy Wilgartswiesen, miejscowości Herschberg, Schauerberg, Schmitshausen, Weselberg, Wallhalben, Knopp-Labach, Hettenhausen, Saalstadt, Hermersberg, Höheinöd, Donsieders, Clausen, Rodalben, Münchweiler a. d. Rodalb, Merzalben, Waldfischbach-Burgalben;

w okręgu Südliche Weinstraße: gminy Annweiler am Trifels z wyłączeniem eksklawy, południowo-zachodnia eksklawa Landau in der Pfalz, Rinnthal, Wernersberg, Völkersweiler, Gossersweiler-Stein, Oberschlettenbach, Vorderweidenthal, Silz, Münchweiler am Klingbach, Klingenmünster, Gleiszellen-Gleishorbach, Pleisweiler-Oberhofen, Bad Bergzabern, Birkenhördt, Böllenborn, Dörrenbach, Oberotterbach, Schweigen-Rechtenbach, Schweighofen, Ilbesheim bei Landau in der Pfalz, Leinsweiler, Eschbach, Waldhambach, Waldrohrbach.

B. W kraju związkowym Nadrenia Północna-Westfalia

a)	miasto Aachen: na południe od autostrad A4, A544 i drogi krajowej B1;

b)	miasto Bonn: na południe od drogi krajowej 56 i autostrady A565 (z Bonn-Endenich do Bonn-Poppelsdorf) i na południowy zachód od drogi krajowej 9;

c)	w okręgu Aachen: miasta Monschau i Stolberg, gminy Simmerath i Roetgen;

d)	w okręgu Düren: miasta Heimbach i Nideggen, gminy Hürtgenwald i Langerwehe;

w okręgu Euskirchen: miasta Bad Münstereifel, Mechernich, Schleiden oraz miejscowości Billig, Euenheim, Euskirchen, Flamersheim, Kirchheim, Kuchenheim, Kreuzweingarten, Niederkastenholz, Palmersheim, Rheder, Roitzheim, Schweinheim, Stotzheim, Wißkirchen (w mieście Euskirchen), gminy Blankenheim, Dahlem, Hellenthal, Kall i Nettersheim;

f)	w okręgu Rhein-Sieg: miasta Meckenheim i Rheinbach, gmina Wachtberg, miejscowości Witterschlick, Volmershofen, Heidgen (w gminie Alfter) oraz miejscowości Buschhoven, Morenhoven, Miel i Odendorf (w gminie Swisttal).

2. OBSZARY, NA KTÓRYCH STOSUJE SIĘ SZCZEPIENIA INTERWENCYJNE

A. W kraju związkowym Nadrenia-Palatynat

W części »Eifel«:

a)	w okręgu Ahrweiler: gminy Adenau i Altenahr;

w okręgu Daun: gminy Obere Kyll I Hillesheim, w gminie Daun miejscowości Betteldorf, Dockweiler, Dreis-Brück, Hinterweiler i Kirchweiler, w gminie Kelberg miejscowości Beinhausen, Bereborn, Bodenbach, Bongard, Borler, Boxberg, Brücktal, Drees, Gelenberg, Kelberg, Kirsbach, Mannebach, Neichen, Nitz, Reimerath i Welcherath, w gminie Gerolstein miejscowości Berlingen, Duppach, Hohenfels-Essingen, Kalenborn-Scheuern, Neroth, Pelm i Rockeskyll oraz miasto Gerolstein;

c)	w okręgu Bitburg-Prüm: w gminie Prüm miejscowości Büdesheim, Kleinlangenfeld, Neuendorf, Olzheim, Roth bei Prüm, Schwirzheim i Weinsheim.

W części »Pfalz«:

a)	miasto Pirmasens;

B. W kraju związkowym Nadrenia Północna-Westfalia

a)	miasto Aachen: na południe od autostrad A4, A544 i drogi krajowej B1;

b)	miasto Bonn: na południe od drogi krajowej 56 i autostrady A565 (z Bonn-Endenich do Bonn-Poppelsdorf) i na południowy zachód od drogi krajowej 9;

c)	w okręgu Aachen: miasta Monschau i Stolberg, gminy Simmerath i Roetgen;

d)	w okręgu Düren: miasta Heimbach i Nideggen, gminy Hürtgenwald i Langerwehe;

f)	w okręgu Rhein-Sieg: miasta Meckenheim i Rheinbach, gmina Wachtberg, miejscowości Witterschlick, Volmershofen, Heidgen (w gminie Alfter) oraz miejscowości Buschhoven, Morenhoven, Miel i Odendorf (w gminie Swisttal).”.

24.2.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 57/23

DECYZJA KOMISJI

z dnia 23 lutego 2007 r.

ustanawiająca środki przejściowe dla systemu identyfikacji i rejestrowania owiec i kóz w Bułgarii, zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 21/2004

(notyfikowana jako dokument nr C(2007) 533)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

(2007/136/WE)

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając Traktat o Przystąpieniu Bułgarii i Rumunii, w szczególności jego art. 4 ust. 3,

uwzględniając Akt Przystąpienia Bułgarii i Rumunii, w szczególności jego art. 42,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Rozporządzenie Rady (WE) nr 21/2004 z dnia 17 grudnia 2003 r. ustanawiające system identyfikacji i rejestrowania owiec i kóz oraz zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1782/2003 i dyrektywy 92/102/EWG i 64/432/EWG (1) określa zasady ustanawiania systemów identyfikacji i rejestracji owiec i kóz. Stanowi ono, że wszystkie zwierzęta urodzone w Bułgarii po dniu 1 stycznia 2007 r. muszą być identyfikowane za pomocą kolczyka oraz drugiego znaku noszącego ten sam osobny kod, który widnieje na kolczyku, w terminie nieprzekraczającym sześciu miesięcy oraz w każdym przypadku zanim opuszczą one gospodarstwo urodzenia.

(2)

Bułgaria przystąpiła do Wspólnoty dnia 1 stycznia 2007 r. W piśmie z dnia 17 listopada 2006 r. Bułgaria zwróciła się o przyznanie na okres jednego roku środków przejściowych dotyczących identyfikacji owiec i kóz, w trakcie którego zwierzęta powinny być znakowane wyłącznie pojedynczym kolczykiem, z wyjątkiem zwierząt wprowadzanych do handlu wewnątrzwspólnotowego lub przeznaczonych do wywozu do krajów trzecich. Zwierzęta takie powinny być identyfikowane zgodnie z zasadami wspólnotowymi, z wyjątkiem tego, że środki identyfikacji przewidziane w rozporządzeniu (WE) nr 21/2004 mogą być stosowane w gospodarstwie innym niż gospodarstwo urodzenia, o którym mowa w art. 4 ust. 1 wspomnianego rozporządzenia.

(3)	W celu ułatwienia przejścia z systemu obecnie obowiązującego w Bułgarii na system wynikający ze stosowania rozporządzenia (WE) nr 21/2004 należy ustanowić środki przejściowe dotyczące identyfikacji owiec i kóz w Bułgarii.

(4)	Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Przedmiot

Niniejsza decyzja ma zastosowanie w odniesieniu do wszelkich zwierząt z gatunku owiec lub kóz hodowanych w gospodarstwach znajdujących się w Bułgarii („zwierzęta”).

Artykuł 2

Identyfikacja zwierząt w Bułgarii

Wszystkie zwierzęta hodowane w gospodarstwie są identyfikowane, zanim opuszczą gospodarstwo urodzenia lub w ciągu dziewięciu miesięcy od daty urodzenia, w zależności od tego, która data jest wcześniejsza, przynajmniej jednym kolczykiem, na którym widnieje kod osobny dla każdego zwierzęcia, zgodnie z przepisami krajowymi.

Artykuł 3

Identyfikacja zwierząt przeznaczonych do handlu wewnątrzwspólnotowego lub na wywóz do krajów trzecich

W stosownych przypadkach wszystkie zwierzęta przeznaczone do handlu wewnątrzwspólnotowego lub na wywóz do krajów trzecich są identyfikowane zgodnie z odpowiednimi przepisami rozporządzenia (WE) nr 21/2004, oprócz kolczyków stosowanych zgodnie z art. 2 niniejszej decyzji.

W drodze odstępstwa od art. 4 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 21/2004, środki identyfikacji wymienione w tym przepisie mogą być stosowane w gospodarstwie pochodzenia, zgodnie z art. 2 lit. b) pkt 8 dyrektywy Rady 91/68/EWG (2).

Artykuł 4

Wymóg dotyczący dokumentu przewozowego

Dokumenty dotyczące przewozów, o których mowa w art. 3 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 21/2004, zawierają osobne dla każdego zwierzęcia kody przewidziane w art. 2 i 3 niniejszej decyzji.

Artykuł 5

Stosowanie

Niniejszą decyzję stosuje się od dnia wejścia w życie Aktu Przystąpienia do dnia 31 grudnia 2007 r.

Artykuł 6

Adresat

Niniejsza decyzja skierowana jest do państw członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 23 lutego 2007 r.

W imieniu Komisji

Markos KYPRIANOU

Członek Komisji

(1) Dz.U. L 5 z 9.1.2004, str. 8. Rozporządzenie zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1791/2006 (Dz.U. L 363 z 20.12.2006, str. 1).

(2) Dz.U. L 46 z 19.2.1991, str. 19.

24.2.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 57/25

DECYZJA KOMISJI

z dnia 23 lutego 2007 r.

zmieniająca decyzję 2006/805/WE w odniesieniu do środków zwalczania klasycznego pomoru świń w Niemczech

(notyfikowana jako dokument nr C(2007) 535)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

(2007/137/WE)

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając dyrektywę Rady 90/425/EWG z dnia 26 czerwca 1990 r. dotyczącą kontroli weterynaryjnych i zootechnicznych mających zastosowanie w handlu wewnątrzwspólnotowym niektórymi żywymi zwierzętami i produktami w perspektywie wprowadzenia rynku wewnętrznego (1), w szczególności jej art. 10 ust. 4,

uwzględniając dyrektywę Rady 89/662/EWG z dnia 11 grudnia 1989 r. dotyczącą kontroli weterynaryjnych w handlu wewnątrzwspólnotowym w perspektywie wprowadzenia rynku wewnętrznego (2), w szczególności jej art. 9 ust. 4,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Na skutek wystąpienia w niektórych państwach członkowskich przypadków klasycznego pomoru świń przyjęto decyzję Komisji 2006/805/WE z dnia 24 listopada 2006 r. w sprawie środków kontroli w zakresie zdrowia zwierząt w odniesieniu do klasycznego pomoru świń w niektórych państwach członkowskich (3). Decyzja ta ustanawia środki zwalczania klasycznego pomoru świń na obszarach tych państw członkowskich.

(2)	Niemcy poinformowały Komisję, że sytuacja związana z występowaniem tej choroby na niektórych obszarach kraju związkowego Nadrenia-Palatynat uległa znacznej poprawie. Środki dotyczące tych obszarów, przewidziane w decyzji 2006/805/WE, nie powinny zatem dalej obowiązywać.

(3)	Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję 2006/805/WE.

(4)	Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Załącznik do decyzji 2006/805/WE zastępuje się tekstem załącznika do niniejszej decyzji.

Artykuł 2

Niniejsza decyzja skierowana jest do państw członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 23 lutego 2007 r.

W imieniu Komisji

Markos KYPRIANOU

Członek Komisji

(1) Dz.U. L 224 z 18.8.1990, str. 29. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 2002/33/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 315 z 19.11.2002, str. 14).

(2) Dz.U. L 395 z 30.12.1989, str. 13. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 2004/41/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 157 z 30.4.2004, str. 33).

(3) Dz.U. L 329 z 25.11.2006, str. 67.

ZAŁĄCZNIK

„ZAŁĄCZNIK

CZĘŚĆ I

1. Niemcy

A. Nadrenia-Palatynat

a)	w okręgu Ahrweiler: gminy Adenau i Ahrweiler;

w okręgu Daun: gminy Obere Kyll i Hillesheim; w gminie Daun miejscowości Betteldorf, Dockweiler, Dreis-Brück, Hinterweiler i Kirchweiler; w gminie Kelberg miejscowości Beinhausen, Bereborn, Bodenbach, Bongard, Borler, Boxberg, Brücktal, Drees, Gelenberg, Kelberg, Kirsbach, Mannebach, Neichen, Nitz, Reimerath i Welcherath; w gminie Gerolstein miejscowości Berlingen, Duppach, Hohenfels-Essingen, Kalenborn-Scheuern, Neroth, Pelm i Rockeskyll oraz miasto Gerolstein;

c)	w okręgu Bitburg-Prüm: w gminie Prüm miejscowości Büdesheim, Kleinlangenfeld, Neuendorf, Olzheim, Roth bei Prüm, Schwirzheim i Weinsheim.

B. Nadrenia Północna-Westfalia

w okręgu Euskirchen: miasta Bad Münstereifel, Mechernich, Schleiden oraz miejscowości Billig, Euenheim, Euskirchen, Flamersheim, Kirchheim, Kuchenheim, Kreuzweingarten, Niederkastenholz, Palmersheim, Rheder, Roitzheim, Schweinheim, Stotzheim, Wißkirchen (w mieście Euskirchen) oraz gminy Blankenheim, Dahlem, Hellenthal, Kall i Nettersheim;

b)	w okręgu Rhein-Sieg: miasta Meckenheim i Rheinbach, gmina Wachtberg, miejscowości Witterschlick, Volmershofen, Heidgen (w gminie Alfter) oraz miejscowości Buschhoven, Morenhoven, Miel i Odendorf (w gminie Swisttal);

c)	miasto Aachen: na południe od autostrad A4, A544 i drogi krajowej B1;

d)	miasto Bonn: na południe od drogi krajowej 56 i autostrady A565 (z Bonn-Endenich do Bonn-Poppelsdorf) i na południowy zachód od drogi krajowej 9;

e)	w okręgu Aachen: miasta Monschau i Stolberg oraz gminy Simmerath i Roetgen;

f)	w okręgu Düren: miasta Heimbach i Nideggen oraz gminy Hürtgenwald i Langerwehe.

2. Francja

Obszar departamentów Bas-Rhin i Moselle położony na zachód od rzeki Ren i kanału Marna–Ren, na północ od autostrady A4, na wschód od rzeki Saary i na południe od granicy z Niemcami, jak również gminy Holtzheim, Lingolsheim i Eckbolsheim.

CZĘŚĆ II

1. Słowacja

Obszary okręgowych urzędów ds. weterynaryjnych i żywieniowych (DVFA) Trenčín (w tym okręgi Trenčín i Bánovce nad Bebravou), Prievidza (w tym okręgi Prievidza i Partizánske), Púchov (w tym jedynie okręg Ilava), Žiar nad Hronom (w tym okręgi Žiar nad Hronom, Žarnovica i Banská Štiavnica), Zvolen (w tym okręgi Zvolen, Krupina i Detva), Lučenec (w tym okręg Lučenec i Poltár) oraz Veľký Krtíš.

CZĘŚĆ III

1. Bułgaria

Całe terytorium Bułgarii.”

24.2.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 57/27

Sprostowanie do Rozporządzenia Komisji (WE) nr 175/2007 z dnia 22 lutego 2007 r. ustanawiającego refandcje wywozowe dla syropów i niektórych innych produktów w sektorze cukru wywożonych w stanie nieprzetworzonym

( Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej L 55 z dnia 23 lutego 2007 r. )

Strona 12, załacznik otrzymuje brzmienie:

„ZAŁĄCZNIK

Refundacje wywozowe dla syropów i niektórych innych produktów w sektorze cukru wywożonych w stanie nieprzetworzonym obowiązujące od dnia 23 lutego 2007 r. (1)

Kod produktu

Miejsce przeznaczenia

Jednostka miary

Wysokość refundacji

1702 40 10 9100

S00

EUR/100 kg suchej masy

18,13

1702 60 10 9000

S00

EUR/100 kg suchej masy

18,13

1702 60 95 9000

S00

EUR/1 % sacharozy × 100 kg produktu netto

0,1813

1702 90 30 9000

S00

EUR/100 kg suchej masy

18,13

1702 90 60 9000

S00

EUR/1 % sacharozy × 100 kg produktu netto

0,1813

1702 90 71 9000

S00

EUR/1 % sacharozy × 100 kg produktu netto

0,1813

1702 90 99 9900

S00

EUR/1 % sacharozy × 100 kg produktu netto

0,1813 (2)

2106 90 30 9000

S00

EUR/100 kg suchej masy

18,13

2106 90 59 9000

S00

EUR/1 % sacharozy × 100 kg produktu netto

0,1813

NB: Miejsca przeznaczenia są określone w następujący sposób:

S00

Wszystkie miejsca przeznaczenia z wyjątkiem: Albanii, Chorwacji, Bośni i Hercegowiny, Serbii, Czarnogóry, Kosowa, Byłej Jugosłowiańskiej Republiki Macedonii, Andory, Gibraltaru, Ceuty, Melilli, Stolicy Apostolskiej (Watykanu), Lichtensteinu, gmin Livigno oraz Campione d’Italia, wyspy Helgoland, Grenlandii, Wysp Owczych oraz obszarów Cypru, nad którymi Rząd Republiki Cypryjskiej nie sprawuje faktycznej kontroli.

(1) Ilości określone w niniejszym Załączniku nie mają zastosowania, począwszy od dnia 1 lutego 2005 r. zgodnie z decyzją Rady 2005/45/WE z dnia 22 grudnia 2004 r. w sprawie zawarcia i tymczasowego stosowania Umowy pomiędzy Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską zmieniającej Umowę pomiędzy Europejską Wspólnotą Gospodarczą a Konfederacją Szwajcarską z dnia 22 lipca 1972 r. odnośnie do przepisów znajdujących zastosowanie do przetworzonych produktów rolnych (Dz.U. L 23 z 26.1.2005, str. 17).

(2) Kwota podstawowa nie ma zastosowania do produktu określonego w pkt 2 Załącznika do rozporządzenia Komisji (EWG) nr 3513/92 (Dz.U. L 355 z 5.12.1992, str. 12).”

		ISSN 1725-5139
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		L 57

Wydanie polskie	Legislacja	Tom 50 24 lutego 2007

Spis treści		I Akty przyjęte na mocy Traktatów WE/Euratom, których publikacja jest obowiązkowa	Strona
		ROZPORZĄDZENIA
		Rozporządzenie Komisji (WE) nr 187/2007 z dnia 23 lutego 2007 r. ustanawiające standardowe wartości w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw	1
	*	Rozporządzenie Komisji (WE) nr 188/2007 z dnia 23 lutego 2007 r. w sprawie zezwolenia na nowe zastosowanie drożdży gatunku Saccharomyces cerevisiae (Biosaf SC 47) jako dodatku do pasz ( 1 )	3
	*	Rozporządzenie Komisji (WE) nr 189/2007 z dnia 23 lutego 2007 r. zawieszające stosowanie ceł przywozowych na pewne ilości cukru przemysłowego w roku gospodarczym 2006/2007	6
	*	Rozporządzenie Komisji (WE) nr 190/2007 z dnia 23 lutego 2007 r. uchylające rozporządzenie (WE) nr 1819/2004 wprowadzające odstępstwo od rozporządzenia (WE) nr 1342/2003 dotyczące terminu potrzebnego na rozpatrzenie wniosku przed wydaniem niektórych pozwoleń na wywóz zbóż, ryżu i produktów zbożowych	8
		Rozporządzenie Komisji (WE) nr 191/2007 z dnia 23 lutego 2007 r. w sprawie wydawania pozwoleń na wywóz w systemie B w sektorze owoców i warzyw (cytryny)	9

	Sprostowania
	Sprostowanie do Rozporządzenia Komisji (WE) nr 175/2007 z dnia 22 lutego 2007 r. ustanawiającego refandcje wywozowe dla syropów i niektórych innych produktów w sektorze cukru wywożonych w stanie nieprzetworzonym (Dz.U. L 55 z 23.2.2007)	27
	Sprostowanie do rozporządzenia Komisji (WE) nr 177/2007 z dnia 22 lutego 2007 r. ustalające refundacje wywozowe dla produktów przetworzonych na bazie zbóż i ryżu (Dz.U. L 55 z 23.2.2007)	28
*	Sprostowanie do decyzji Rady 2006/969/WE z dnia 18 grudnia 2006 r. dotyczącej siódmego programu ramowego Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej (Euratom) w zakresie działań badawczych i szkoleniowych w dziedzinie jądrowej (2007–2011) (Dz.U. L 391 z 30.12.2006)	28

	II Akty przyjęte na mocy Traktatów WE/Euratom, których publikacja nie jest obowiązkowa
	DECYZJE
	Rada
	2007/132/WE
*	Decyzja Rady z dnia 30 stycznia 2007 r. w sprawie przedłużenia okresu stosowania decyzji 2000/91/WE upoważniającej Królestwo Danii i Królestwo Szwecji do wprowadzenia środka stanowiącego odstępstwo od art. 17 szóstej dyrektywy Rady (77/388/EWG) w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych	10
	2007/133/WE
*	Decyzja Rady z dnia 30 stycznia 2007 r. upoważniająca Estonię, Słowenię, Szwecję i Zjednoczone Królestwo do wprowadzenia specjalnego środka stanowiącego odstępstwo od art. 167 dyrektywy Rady 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej	12
	Komisja
	2007/134/WE
*	Decyzja Komisji z dnia 2 lutego 2007 r. ustanawiająca Europejską Radę ds. Badań Naukowych ( 1 )	14
	2007/135/WE
*	Decyzja Komisji z dnia 23 lutego 2007 r. zmieniająca decyzję 2003/135/WE w odniesieniu do zmiany planów zwalczania klasycznego pomoru świń u dzikich świń i szczepień interwencyjnych dzikich świń przeciw klasycznemu pomorowi świń w niektórych regionach kraju federalnego Nadrenia-Palatynat (Niemcy) (notyfikowana jako dokument nr C(2007) 527)	20
	2007/136/WE
*	Decyzja Komisji z dnia 23 lutego 2007 r. ustanawiająca środki przejściowe dla systemu identyfikacji i rejestrowania owiec i kóz w Bułgarii, zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 21/2004 (notyfikowana jako dokument nr C(2007) 533) ( 1 )	23
	2007/137/WE
*	Decyzja Komisji z dnia 23 lutego 2007 r. zmieniająca decyzję 2006/805/WE w odniesieniu do środków zwalczania klasycznego pomoru świń w Niemczech (notyfikowana jako dokument nr C(2007) 535) ( 1 )	25