29.12.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 384/1

(1)

Rozporządzenie Rady (WE) nr 1782/2003 z dnia 29 września 2003 r. ustanawiające wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego w ramach wspólnej polityki rolnej i ustanawiające określone systemy wsparcia dla rolników (1) zmieniło między innymi przepisy dotyczące pułapów pomocy z tytułu nasion w związku z przystąpieniem nowych państw w 2004 r. oraz wprowadziło systemy bezpośredniego wsparcia dla rolników w sektorze cukru. Rozporządzenie Rady (WE) nr 318/2006 z dnia 20 lutego 2006 r. w sprawie wspólnej organizacji rynków w sektorze cukru (2) wprowadziło wspólne zasady dotyczące wspólnej organizacji rynków w sektorze cukru w odniesieniu do roku gospodarczego 2006/2007. Rozporządzenie (WE) nr 320/2006 (3) ustanowiło tymczasowy system restrukturyzacji przemysłu cukrowniczego we Wspólnocie.

(2)

Wspomniane ogólne zasady i środki powinny zostać dostosowane tak, aby mogły one zostać wdrożone w Bułgarii i Rumunii od daty przystąpienia tych krajów do Unii Europejskiej.

(3)

W celu umożliwienia Bułgarii i Rumunii korzystania ze środków wsparcia w sektorze cukru, przewidzianych na mocy rozporządzenia (WE) nr 1782/2003, właściwa jest zmiana krajowych pułapów dla Bułgarii i Rumunii z uwzględnieniem dodatkowej kwoty pomocy. Aby zapewnić Bułgarii i Rumunii możliwość przyznania płatności bezpośrednich z tytułu cukru w formie oddzielnej płatności bezpośredniej, właściwa jest zmiana krajowych pułapów kwot referencyjnych w odniesieniu do cukru. W celu zastosowania w Bułgarii i Rumunii przepisów dotyczących oddzielnych płatności z tytułu cukru właściwe jest odpowiednie dostosowanie okresów ich wdrażania.

(4)

W celu umożliwienia Bułgarii i Rumunii włączenia pomocy z tytułu nasion do systemów wsparcia przewidzianych w rozporządzeniu (WE) nr 1782/2003 właściwe jest dodanie Bułgarii i Rumunii do wykazu krajów, których dotyczy ten środek.

(5)

Zarówno Akt Przystąpienia z 2005 r., jak i niniejsze rozporządzenie zmieniają rozporządzenie (WE) nr 1782/2003 i zmiany te powinny wejść w życie tego samego dnia. W celu zapewnienia pewności prawnej powinien zostać określony porządek stosowania tych zmian.

(6)

W celu zastosowania w Bułgarii i Rumunii mechanizmów dotyczących systemu kwot produkcyjnych dla cukru, izoglukozy i syropu inulinowego oraz tradycyjnego zapotrzebowania na cukier do rafinacji, przewidzianych w rozporządzeniu (WE) nr 318/2006, oba kraje powinny zostać dodane do wykazu krajów korzystających z tych środków. W rozporządzeniu tym powinny zostać wprowadzone kolejne dostosowania w celu uwzględnienia szczególnej sytuacji Bułgarii i Rumunii.

(7)

W celu umożliwienia podmiotom gospodarczym w Bułgarii i Rumunii udziału w systemie restrukturyzacji określonym w rozporządzeniu (WE) nr 320/2006 istnieje potrzeba dostosowania tego rozporządzenia.

(8)

Rozporządzenia (WE) nr 1782/2003, (WE) nr 318/2006 oraz (WE) nr 320/2006 powinny w związku z tym zostać odpowiednio zmienione,

1)

w art. 71c po ustępie pierwszym dodaje się ustęp w brzmieniu:

„W przypadku Bułgarii i Rumunii harmonogram przyrostów przewidziany na mocy art. 143a ma zastosowanie do cukru i cykorii.”;

2)

w art. 143ba wprowadza się następujące zmiany:

3)

załączniki VII, VIIIa i XIa zostają zmienione zgodnie z załącznikiem I do niniejszego rozporządzenia.

1)

w art. 7 ust. 2 dodaje się następujący akapit:

„Do celów niniejszego ustępu w przypadku Bułgarii i Rumunii uwzględnia się rok gospodarczy 2006/2007.”;

2)

artykuł 9 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1.   W roku gospodarczym 2006/2007 do całkowitej kwoty izoglukozy określonej w załączniku III dodaje się kwotę izoglukozy w wysokości 100 000 ton. Dla każdego z lat gospodarczych 2007/2008 i 2008/2009 do kwoty z poprzedniego roku gospodarczego dodaje się kolejną kwotę izoglukozy w wysokości 100 000 ton. Wzrost ten nie dotyczy Bułgarii i Rumunii.

Dla każdego z lat gospodarczych 2007/2008 i 2008/2009 do kwoty z poprzedniego roku gospodarczego dodaje się kolejną kwotę izoglukozy w wysokości 11 045 ton dla Bułgarii i 1 966 ton dla Rumunii.

Państwa członkowskie przydzielają dodatkowe kwoty przedsiębiorstwom proporcjonalnie do kwot izoglukozy przydzielonych zgodnie z art. 7 ust. 2.”;

3)

artykuł 29 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1.   Niezależnie od przepisów art. 19 ust. 1, tradycyjne zapotrzebowanie na cukier do rafinacji ustala się dla Wspólnoty na 2 324 735 ton na rok gospodarczy, wyrażone w cukrze białym.

W latach gospodarczych 2006/2007, 2007/2008 i 2008/2009 tradycyjne zapotrzebowanie rozdziela w następujący sposób:

4)

załącznik III zastępuje się tekstem znajdującym się w załączniku II do niniejszego rozporządzenia.

29.12.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 384/8

(1)

Rozporządzenie (WE) nr 1782/2003 (1) ustanawia wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego w ramach wspólnej polityki rolnej oraz określone systemy wsparcia dla rolników.

(2)

Artykuł 42 ust. 8 i art. 71d ust. 6 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 zakazują przenoszenia uprawnień ustanowionych przy wykorzystaniu rezerwy krajowej z wyjątkiem przypadku przekazania w drodze dziedziczenia. W przypadku połączeń lub podziałów należy zezwolić, aby rolnicy mogli przenieść uprawnienia do płatności przyznane z rezerwy krajowej na nowopowstałe gospodarstwo lub gospodarstwa.

(3)

Z doświadczenia wynika, że w przypadku niepowiązanego z produkcją wsparcia dochodów zasady regulujące kwalifikowalność obszarów wiejskich mogą być proste. W szczególności stosowne jest uproszczenie zasad stosowanych w ramach systemu jednolitych płatności w odniesieniu do obszarów wiejskich obsadzonych drzewami oliwkowymi.

(4)

Na Malcie większość hodowców w sektorze wołowiny i cielęciny nie dysponuje gruntem. W tych szczególnych okolicznościach zastosowanie szczególnych warunków określonych w art. 71m rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 mogłoby stworzyć poważne trudności dla trwałego rozwoju sektora wołowiny i cielęciny oraz nadmierne obciążenie administracyjne. Właściwe jest zatem zapewnienie tym hodowcom na Malcie uproszczonych warunków płatności w ramach systemu jednolitych płatności.

(5)

W chwili obecnej te spośród państw członkowskich obejmujących Republikę Czeską, Estonię, Cypr, Łotwę, Litwę, Węgry, Maltę, Polskę, Słowenię i Słowację („nowe państwa członkowskie”), które stosują system jednolitych płatności obszarowych, nie są objęte pomocą Wspólnoty dla upraw energetycznych. Przegląd systemu dotyczącego upraw roślin energetycznych zgodnie z art. 92 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 pokazuje, że właściwe jest rozszerzenie pomocy z tytułu uprawy roślin energetycznych na wszystkie państwa członkowskie na takich samych warunkach, począwszy od 2007 r. Z tego względu należy proporcjonalnie zwiększyć maksymalną powierzchnię gwarantowaną, harmonogram przyrostów określony przy okazji wprowadzania systemu wsparcia w nowych państwach członkowskich nie powinien być stosowany w odniesieniu do systemu upraw roślin energetycznych, a zasady dotyczące systemu jednolitych płatności obszarowych powinny ulec zmianie.

(6)

Aby nadać większe znaczenie trwałym uprawom roślin energetycznych oraz dostarczyć bodźca, który spowoduje wzrost produkcji tych roślin, państwa członkowskie powinny mieć możliwość przydzielania pomocy krajowej w wysokości do 50 % kosztów związanych z założeniem upraw trwałych na obszarach będących przedmiotem wniosku o przyznanie pomocy z tytułu upraw roślin energetycznych.

(7)

Producenci buraków cukrowych i trzciny cukrowej z nowych państw członkowskich korzystają od momentu przystąpienia z podtrzymywania cen na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1260/2001 z dnia 19 czerwca 2001 r. w sprawie wspólnej organizacji rynków w sektorze cukru (2). Z tego powodu pomoc Wspólnoty dla producentów buraków cukrowych i trzciny cukrowej określona w rozdziale 10f rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 nie powinna podlegać stosowaniu harmonogramu przyrostów określonych w art. 143a tego rozporządzenia ze skutkiem od daty złożenia wniosku o przyznanie pomocy producentom buraków cukrowych i trzciny cukrowej. Właściwe jest również wyjaśnienie warunków zastosowania tej pomocy i obliczania wysokości płatności przysługujących tym producentom.

(8)

Doświadczenie wskazuje, że system jednolitych płatności obszarowych jest skutecznym i prostym systemem udzielania rolnikom wsparcia dochodów niepowiązanego z produkcją. W celu uproszczenia za właściwe uznaje się zezwolenie nowym państwom członkowskim na dalsze stosowanie go do końca 2010 r. Nie uznaje się jednak za stosowne przedłużanie poza 2008 r. zwolnienia z obowiązku wprowadzenia wymogów w zakresie zarządzania w ramach wzajemnej zgodności, którym to zwolnieniem objęto państwa członkowskie stosujące system jednolitych płatności obszarowych. Aby zapewnić spójność niektórych środków służących rozwojowi obszarów wiejskich z konsekwencjami nieprzedłużenia tego zwolnienia, należy uwzględnić je w art. 51 rozporządzenia (WE) nr 1698/2005 (3).

(9)

W normalnych okolicznościach rolnicy mogą ustalić między sobą warunki, na jakich przekazywane jest gospodarstwo (lub jego część), które skorzystało z oddzielnej płatności z tytułu cukru. Jednak w przypadku dziedziczenia uznaje się za stosowne przyjęcie przepisów przewidujących przydzielenie spadkobiercy oddzielnej płatności z tytułu cukru.

(10)

Akt Przystąpienia z 2005 r. oraz niniejsze rozporządzenie zmieniają rozporządzenie (WE) nr 1782/2003 i zmiany te powinny wejść w życie tego samego dnia. W celu zapewnienia pewności prawnej powinien zostać określony porządek stosowania tych zmian

(11)

Rozporządzenie (WE) nr 1782/2003 oraz rozporządzenie (WE) nr 1698/2005 powinny zostać odpowiednio zmienione.

(12)

Rozporządzenie Rady (WE) nr 247/2006 z dnia 30 stycznia 2006 r. w sprawie szczególnych działań w dziedzinie rolnictwa na rzecz regionów peryferyjnych Unii Europejskiej (4) zmieniło załącznik I do rozporządzenia (WE) nr 1782/2003. Na skutek pomyłki zapisy, w których mowa o oliwie z oliwek oraz o chmielu, nie uwzględniają zmian wprowadzonych do tego załącznika rozporządzeniem Komisji (WE) nr 2183/2005 z dnia 22 grudnia 2005 r. zmieniającym rozporządzenie Rady (WE) nr 1782/2003 i ustanawiającym wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego w ramach wspólnej polityki rolnej i ustanawiającym określone systemy wsparcia dla rolników oraz zmieniającym rozporządzenie (WE) nr 795/2004 ustanawiające szczegółowe zasady w celu wdrożenia systemu jednolitych płatności określonego w rozporządzeniu Rady (WE) nr 1782/2003. Załącznik I do rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 powinien w związku z tym zostać odpowiednio zmieniony ze skutkiem od dnia rozpoczęcia stosowania rozporządzenia (WE) nr 2183/2005,

1)

w art. 20 wprowadza się następujące zmiany:

2)

w art. 22 ust. 1 tiret drugie otrzymuje brzmienie:

3)

w art. 42 ust. 8 akapit pierwszy otrzymuje brzmienie:

„Z wyjątkiem przypadku przekazania w drodze faktycznego lub przewidywanego dziedziczenia i w przypadku połączeń lub podziałów oraz w drodze odstępstwa od art. 46, uprawnienia ustanowione przy wykorzystaniu rezerwy krajowej nie mogą zostać przeniesione przez okres pięciu lat, począwszy od ich przyznania. W przypadku połączeń lub podziałów rolnik lub rolnicy zarządzający nowym gospodarstwem lub nowymi gospodarstwami zatrzymują uprawnienia przyznane pierwotnie przy wykorzystaniu rezerwy krajowej przez okres pozostały z pierwotnego okresu pięcioletniego.”;

4)

w art. 44 ust. 2 akapit drugi otrzymuje brzmienie:

„»Kwalifikujący się hektar« oznacza również powierzchnie obsadzone chmielem lub podlegające zobowiązaniu odłogowania tymczasowego, lub też powierzchnie obsadzone drzewkami oliwnymi.”;

5)

w art. 51 lit. a) otrzymuje brzmienie:

6)

w art. 56 ust. 4 otrzymuje brzmienie:

„4.   Państwa członkowskie są uprawnione do wypłaty krajowej pomocy do wysokości 50 % kosztów związanych z założeniem upraw trwałych przeznaczonych do produkcji biomasy na gruntach odłogowanych.”;

7)

w art. 60 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1.   W przypadku gdy państwo członkowskie korzysta z możliwości przewidzianej w art. 59, rolnicy mogą, na zasadzie odstępstwa od przepisów art. 51 lit. b) i c) oraz zgodnie z przepisami niniejszego artykułu, wykorzystywać również działki zgłoszone zgodnie z art. 44 ust. 3 do produkcji produktów, o których mowa w art. 1 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 2200/96 lub w art. 1 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 2201/96, oraz ziemniaków innych niż ziemniaki przeznaczone do produkcji skrobi ziemniaczanej, w odniesieniu do których pomoc przyznawana jest na mocy art. 93 niniejszego rozporządzenia, z wyjątkiem upraw określonych w art. 51 lit. a).”;

8)

w art. 71d ust. 6 akapit pierwszy otrzymuje brzmienie:

„6.   Z wyjątkiem przypadku przekazania w drodze faktycznego lub przewidywanego dziedziczenia i w przypadku połączeń lub podziałów oraz zastosowania ust. 3, a także w drodze odstępstwa od przepisów art. 46, uprawnienia ustanowione przy wykorzystaniu rezerwy krajowej nie mogą zostać przeniesione przez okres pięciu lat, począwszy od ich przyznania. W przypadku połączeń lub podziałów rolnik lub rolnicy zarządzający nowym gospodarstwem lub nowymi gospodarstwami zatrzymują uprawnienia przyznane pierwotnie przy wykorzystaniu rezerwy krajowej przez okres pozostały z pierwotnego okresu pięcioletniego.”;

9)

artykuł 71g ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1.   Rolnicy mogą, na zasadzie odstępstwa od art. 51 lit. b) i c) oraz zgodnie z niniejszym artykułem, wykorzystywać również działki zgłoszone zgodnie z art. 44 ust. 3 do produkcji produktów, o których mowa w art. 1 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 2200/96 lub w art. 1 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 2201/96, oraz ziemniaków innych niż ziemniaki przeznaczone do produkcji skrobi ziemniaczanej, w odniesieniu do których pomoc jest przyznawana na mocy art. 93 niniejszego rozporządzenia, z wyjątkiem upraw określonych w art. 51 lit. a).”;

10)

w art. 71m dodaje się następujący akapit:

„Do Malty nie ma jednak zastosowania ustęp drugi, a odstępstwo przewidziane w akapicie pierwszym stosuje się bez wymogu utrzymania przez rolnika co najmniej 50 % działalności rolniczej wykonywanej przed przejściem do jednolitego systemu płatności i wyrażonej w dużych jednostkach przeliczeniowych.”;

11)

w art. 88 dodaje się następujący akapit:

„Do pomocy przyznawanej z tytułu upraw roślin energetycznych we Wspólnocie w stanie na dzień 1 stycznia 2007 r. nie mają zastosowania art. 143a i 143c.”;

12)

artykuł 89 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1.   Niniejszym ustanawia się maksymalną powierzchnię gwarantowaną, wynoszącą 2 000 000 ha, dla której można przyznać pomoc.”;

13)

dodaje się artykuł w brzmieniu:

„Artykuł 90a

Pomoc krajowa

Upoważnia się państwa członkowskie do wypłacania pomocy krajowej w wysokości do 50 % kosztów związanych z założeniem trwałych upraw na obszarach będących przedmiotem wniosku o przyznanie pomocy z tytułu upraw roślin energetycznych.”;

14)

artykuł 110q ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1.   Pomoc wspólnotowa jest udzielana producentom buraków cukrowych i trzciny cukrowej w państwach członkowskich, które udzieliły pomocy restrukturyzacyjnej przewidzianej w art. 3 rozporządzenia (WE) nr 320/2006 w odniesieniu do co najmniej 50 % kwoty cukru określonej w dniu 20 lutego 2006 r. w załączniku III do rozporządzenia (WE) nr 318/2006.”;

15)

artykuł 110s otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 110s

Kwota pomocy

Pomoc udzielana jest od tony białego cukru standardowej jakości. Kwota pomocy jest równa połowie kwoty uzyskanej w wyniku podzielenia kwoty pułapu dla danego państwa członkowskiego na dany rok, o której mowa w ppkt 2 pkt K załącznika VII, przez całkowitą wysokość kwoty cukru i syropu inulinowego określoną w dniu 20 lutego 2006 r. w załączniku III do rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

Artykuły 143a i 143c nie mają zastosowania do pomocy dla producentów buraków cukrowych i trzciny cukrowej.”;

16)

w art. 143b wprowadza się następujące zmiany:

17)

w art. 143ba wprowadza się następujące zmiany:

18)

w załączniku I wprowadza się następujące zmiany:

29.12.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 384/13

(1)

Aktualny system dotyczący sektora bananów został określony w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 404/93 z dnia 13 lutego 1993 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku bananów (1). Program pomocy skierowany do producentów bananów opiera się na zasadach, które w przypadku innych wspólnych organizacji rynku w znacznej mierze zreformowano. Aby skuteczniej zapewnić społeczności rolniczej odpowiedni standard życia w regionach, w których produkowane są banany, lepiej ukierunkować środki w celu ułatwienia zorientowania producentów na rynek, ustabilizować wydatki, zapewnić przestrzeganie międzynarodowych zobowiązań Wspólnoty, odpowiednio uwzględnić szczególne cechy regionów produkcyjnych i ułatwić zarządzanie systemem, a także zharmonizować system z głównymi zasadami reformowanych wspólnych organizacji rynku, konieczna jest zmiana systemu.

(2)

Zmiany powinny uwzględniać rozwój oraz potencjalny rozwój systemu przywozu do Wspólnoty bananów wyprodukowanych w krajach trzecich, w szczególności przejście z systemu kontyngentów taryfowych na obecny system wyłącznie taryfowy, obejmujący jedynie preferencyjny kontyngent na banany wyprodukowane w krajach AKP.

(3)

Banany stanowią jedną z głównych upraw rolnych w niektórych najbardziej oddalonych regionach Unii, zwłaszcza we francuskich departamentach zamorskich Gwadelupy i Martyniki, na Azorach, Maderze i Wyspach Kanaryjskich. Produkcja bananów jest utrudniona przede wszystkim ze względu na oddalenie, charakter wyspiarski, niewielkie rozmiary oraz trudną topografię tych regionów. Lokalna produkcja bananów stanowi główny element równowagi środowiskowej, społecznej i ekonomicznej obszarów wiejskich w tych regionach.

(4)

Powinno zostać uwzględnione znaczenie społeczno-gospodarcze sektora bananów w najbardziej oddalonych regionach, jak również wkład tego sektora w zapewnienie spójności gospodarczej i społecznej, dzięki dochodom i zatrudnieniu, jakie sektor ten oferuje, wielokierunkowej działalności gospodarczej w tym sektorze i zachowaniu równowagi w dziedzinie krajobrazu, która sprzyja rozwojowi turystyki.

(5)

Obecny wspólnotowy system pomocy wyrównawczej dla sektora bananów, o którym mowa w tytule III rozporządzenia (EWG) nr 404/93, nie uwzględnia właściwie lokalnej specyfiki produkcji w każdym z tych najbardziej oddalonych regionów. Należy zatem ustanowić przepisy w celu zaprzestania wypłat istniejącej pomocy wyrównawczej w odniesieniu do bananów w tych regionach, co pozwoli na włączenie produkcji bananów do programów wsparcia. Właściwe jest zatem szukanie lepszego instrumentu wsparcia produkcji bananów w tych regionach.

(6)

Tytuł III rozporządzenia Rady (WE) nr 247/2006 z dnia 30 stycznia 2006 r. w sprawie szczególnych działań w dziedzinie rolnictwa na rzecz regionów peryferyjnych Unii Europejskiej (2) przewiduje ustanowienie wspólnotowych programów wsparcia dla najbardziej oddalonych regionów uwzględniających szczególne środki mające na celu wsparcie lokalnej produkcji rolnej. Wspomniane rozporządzenie przewiduje dokonanie przeglądu do dnia 31 grudnia 2009 r. Jeśli nastąpiłyby istotne zmiany warunków ekonomicznych mających wpływ na środki do życia mieszkańców regionów najbardziej oddalonych, Komisja powinna przedstawić swoje sprawozdanie wcześniej. Instrument ten wydaje się najlepiej dostosowany do wsparcia produkcji bananów w każdym omawianym regionie poprzez zapewnienie elastyczności oraz decentralizacji mechanizmów w celu wsparcia produkcji bananów. Możliwość włączenia pomocy dla sektora bananów do wspomnianych programów wsparcia powinno zwiększyć spójność strategii pomocy dla produkcji rolnej w tych regionach.

(7)

Na mocy tytułu III rozporządzenia (WE) nr 247/2006 przydział środków z budżetu powinien zostać odpowiednio zwiększony. Do rozporządzenia tego powinny zostać wprowadzone zmiany o charakterze technicznym w celu ułatwienia przejścia pomiędzy systemem określonym w rozporządzeniu (EWG) nr 404/93 a systemem przewidzianym w niniejszym rozporządzeniu. W szczególności powinny zostać przyjęte przepisy dotyczące zmiany istniejących wspólnotowych programów pomocy. W celu zapewnienia odpowiedniego przejścia zmiany te powinny mieć zastosowanie od daty rozpoczęcia stosowania niniejszego rozporządzenia.

(8)

Ponieważ produkcja bananów we Wspólnocie, poza najbardziej oddalonymi regionami, stanowi niewielką część produkcji całkowitej Wspólnoty, nie wydaje się konieczne kontynuowanie szczególnego programu pomocy dla sektora bananów.

(9)

Rozporządzenie Rady (WE) nr 1782/2003 z dnia 29 września 2003 r. ustanawiające wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego w ramach wspólnej polityki rolnej i ustanawiające określone systemy wsparcia dla rolników (3) przewiduje system wsparcia dochodów dla każdego gospodarstwa oddzielonych od produkcji (system dalej zwany „systemem jednolitej płatności”). Wspomniany system powstał w celu umożliwienia przejścia od wsparcia produkcji do wsparcia producenta.

(10)

Podczas przechodzenia do pomocy dla producentów kluczową rolę mogą odegrać działania w zakresie informacji i infrastruktury, ukierunkowane na rozwój obszarów wiejskich; w tym względzie należy mieć na celu dostosowanie produkcji i zbytu bananów do różnych norm jakości i produkcji, dotyczących np. produktów ekologicznych lub odmian lokalnych. Banany mogą być sprzedawane jako szczególny produkt lokalny w ramach turystyki istniejącej w tych regionach, tworząc przywiązanie konsumentów do tych bananów jako rozpoznawalnych produktów.

(11)

W celu zapewnienia spójności właściwe jest zlikwidowanie istniejącego systemu pomocy wyrównawczej dla sektora bananów oraz włączenie bananów do systemu jednolitej płatności. W tym celu konieczne jest umieszczenie pomocy wyrównawczej dla sektora bananów w wykazie płatności bezpośrednich związanych z systemem jednolitej płatności, o którym mowa w rozporządzeniu (WE) nr 1782/2003. Należy również ustanowić przepisy dotyczące określenia przez państwa członkowskie kwot referencyjnych oraz liczby hektarów kwalifikujących się do dopłat w ramach systemu jednolitej płatności w oparciu o okres reprezentatywny dla rynku bananów oraz w oparciu o odpowiednie obiektywne i niedyskryminacyjne kryteria. Nie należy wykluczać obszarów obsadzonych bananowcami, które uważa się za uprawy stałe. Należy odpowiednio zmienić pułapy krajowe. Należy również ustanowić przepisy w celu umożliwienia Komisji przyjęcia szczegółowych zasad oraz wszelkich niezbędnych środków przejściowych.

(12)

Tytuł II rozporządzenia (EWG) nr 404/93 przewiduje organizacje producentów i mechanizmy koncentracji. W odniesieniu do organizacji producentów, celem istniejącego systemu było utworzenie takich organizacji, aby możliwie jak najwięcej producentów zostało ich członkami oraz ograniczenie wypłat pomocy wyrównawczej do producentów będących członkami uznanych organizacji producentów.

(13)

Pierwszy cel został osiągnięty – znaczna większość producentów Wspólnoty należy obecnie do organizacji producentów. Drugi cel jest już nieaktualny, ponieważ system pomocy wyrównawczej zostanie zlikwidowany. Zatem nie ma już konieczności utrzymywania przepisów wspólnotowych dotyczących organizacji producentów, co pozwoli państwom członkowskim na przyjęcie, w razie potrzeby, przepisów odpowiadających specyficznym sytuacjom na ich terytorium.

(14)

Należy zatem zlikwidować system przewidujący wsparcie na rzecz utworzenia organizacji producentów oraz związaną z nimi działalność administracyjną. Jednak dla zachowania pewności prawnej oraz ochrony uzasadnionych oczekiwań należy ustanowić przepisy dla zapewnienia ciągłego wypłacania takiego wsparcia uznanym ostatnio organizacjom producentów, już z tego wsparcia korzystającym.

(15)

Przepisy rozporządzenia (EWG) nr 404/93 zezwalające na uznawanie i działanie grup obejmujących jedną lub więcej rodzajów działalności gospodarczej związanych z produkcją, obrotem lub przetwarzaniem bananów, nie znalazły praktycznego zastosowania. Wspomniane przepisy należy zatem uchylić.

(16)

W świetle zmian dokonanych w systemie dotyczącym bananów nie jest już niezbędny odrębny Komitet Zarządzający ds. Bananów. Powinien on zostać zastąpiony w odpowiednich przypadkach przez Komitet Zarządzający ds. Świeżych Owoców i Warzyw ustanowiony w rozporządzeniu Rady (WE) nr 2200/96 z dnia 28 października 1996 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku owoców i warzyw (4).

(17)

W celu zapewnienia jasności należy uchylić przepisy rozporządzenia (EWG) nr 404/93, które stały się nieaktualne.

(18)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenia (EWG) nr 404/93, (WE) nr 1782/2003 i (WE) nr 247/2006.

(19)

Należy ustanowić przepisy w celu umożliwienia Komisji przyjęcia wszelkich szczegółowych zasad wprowadzania zmian przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu oraz środków przejściowych niezbędnych do ułatwienia przejścia od uregulowań dotychczasowych do uregulowań wynikających z niniejszego rozporządzenia.

(20)

Akt Przystąpienia Bułgarii i Rumunii (zwany dalej „Aktem Przystąpienia z 2005 r.”), niniejsze rozporządzenie oraz rozporządzenie (WE) nr 2011/2006 (5) (cukier i nasiona) zmieniają rozporządzenie (WE) nr 1782/2003; zmiany te powinny wejść w życie tego samego dnia. W celu zapewnienia pewności prawnej powinien zostać określony porządek stosowania tych zmian.

(21)

Aby niepotrzebnie nie przedłużać obecnego systemu pomocy dla sektora bananów oraz w celu zapewnienia prostego i skutecznego zarządzania, zmiany dotyczące bananów, przewidziane w niniejszym rozporządzeniu, powinny mieć zastosowanie możliwie jak najszybciej, czyli począwszy od roku gospodarczego 2007,

1)

skreśla się tytuł II i III, art. 16–20, art. 21 ust. 2, art. 25 oraz art. 30–32;

2)

w art. 27 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1.   Komisję wspiera Komitet Zarządzający ds. Świeżych Owoców i Warzyw, o którym mowa w art. 46 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 2200/96.

Odniesienia do Komitetu Zarządzającego ds. Bananów traktuje się jako odniesienia do komitetu, o którym mowa w akapicie pierwszym.”;

3)

artykuł 29 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 29

Państwa członkowskie przekazują Komisji informacje wymagane do wdrożenia niniejszego rozporządzenia.”;

4)

dodaje się artykuł w brzmieniu:

„Artykuł 29a

Szczegółowe zasady stosowania niniejszego rozporządzenia przyjmuje się zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 27 ust. 2.”.

1)

w art. 33 ust. 1 lit. a) otrzymuje brzmienie:

2)

w art. 37 ust. 1 dodaje się akapit w brzmieniu:

„Kwota referencyjna dotycząca bananów jest obliczana i dostosowywana zgodnie z pkt L załącznika VII.”;

3)

w art. 40 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2.   Jeżeli cały okres referencyjny został dotknięty działaniem siły wyższej lub nadzwyczajnych okoliczności, państwo członkowskie oblicza kwotę referencyjną na podstawie okresu 1997–1999 lub w przypadku buraków cukrowych, trzciny cukrowej oraz cykorii, na podstawie najbliższego roku gospodarczego przed rozpoczęciem okresu reprezentatywnego, wybranego zgodnie z pkt K załącznika VII, lub w przypadku bananów na podstawie najbliższego roku gospodarczego przed rozpoczęciem okresu reprezentatywnego, wybranego zgodnie z pkt L załącznika VII. W takim przypadku przepisy ust. 1 stosuje się odpowiednio.”;

4)

w art. 43 ust. 2 lit. a) otrzymuje brzmienie:

5)

w art. 44 ust. 2 akapit drugi po słowach „lub podlegające zobowiązaniu odłogowania tymczasowego” dodaje się wyrażenie „ lub powierzchnie upraw bananowców,”;

6)

w art. 51 lit. a) po słowie „chmielem” dodaje się na końcu słowa „lub bananowcami”;

7)

w art. 145 po lit. d)b) dodaje się literę w brzmieniu:

8)

artykuł 155 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 155

Inne przepisy przejściowe

Dalsze środki mające na celu ułatwienie przejścia od uregulowań przewidzianych w rozporządzeniach, o których mowa w art. 152 i 153, oraz w rozporządzeniu (WE) nr 1260/2001 oraz w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 404/93 (6) do uregulowań przewidzianych na mocy niniejszego rozporządzenia, w szczególności uregulowań dotyczących stosowania art. 4 i 5 oraz załącznika do rozporządzenia (WE) nr 1259/1999 i art. 6 rozporządzenia (WE) nr 1251/1999, oraz z przepisów dotyczących planów poprawy, o których mowa w rozporządzeniu (EWG) nr 1035/72 na przepisy określone w art. 83–87 niniejszego rozporządzenia, mogą zostać przyjęte zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 144 ust. 2 niniejszego rozporządzenia. Rozporządzenia i artykuły, o których mowa w art. 152 i 153, nadal obowiązują dla potrzeb ustanowienia kwot referencyjnych, o których mowa w załączniku VII.

9)

załączniki zmienia się zgodnie z załącznikiem do niniejszego rozporządzenia.

1)

w art. 23 wprowadza się następujące zmiany:

2)

dodaje się artykuł w brzmieniu:

„Artykuł 24a

1.   Do dnia 15 marca 2007 r. państwa członkowskie przedstawiają Komisji projekt zmian ich programu całościowego w celu uwzględnienia zmian wprowadzonych rozporządzeniem (WE) nr 2011/2006 (9).

2.   Komisja ocenia proponowane zmiany i decyduje o ich zatwierdzeniu w terminie czterech miesięcy od ich przedstawienia, zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 26 ust. 2.

3.   W drodze odstępstwa od art. 24 ust. 3, zmiany te mają zastosowanie od dnia 1 stycznia 2007 r.

3)

w art. 28 ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3.   W terminie do dnia 31 grudnia 2009 r., a następnie co pięć lat Komisja przedstawia Parlamentowi Europejskiemu oraz Radzie sprawozdanie ogólne obrazujące wpływ działań przeprowadzonych na mocy niniejszego rozporządzenia, w tym w sektorze bananów, uzupełnione w razie konieczności o odpowiednie wnioski.”;

4)

w art. 30 dodaje się akapit w brzmieniu:

„Zgodnie z tą procedurą Komisja może również podjąć środki w celu uproszczenia przejścia z uregulowań przewidzianych w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 404/93 (10) na uregulowania ustanowione w niniejszym rozporządzeniu.

—

państwa członkowskie w dalszym ciągu stosują art. 5, 6 oraz art. 25 ust. 2 rozporządzenia (EWG) nr 404/93 do organizacji producentów, które zostały uznane nie później niż dnia 31 grudnia 2006 r. oraz którym pomoc została wypłacona na mocy art. 6 ust. 2 tego rozporządzenia przed wspomnianym dniem, oraz

—

artykuł 12 tego rozporządzenia ma nadal zastosowanie w odniesieniu do systemu pomocy wyrównawczej na rok 2006.

29.12.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 384/20

(1)

W dniu 20 grudnia 1996 r. Rada przyjęła rozporządzenie (WE) nr 2505/96 (1). W związku z tym, że wspólnotowy popyt na określone produkty ma zostać zaspokojony na jak najbardziej korzystnych warunkach, konieczne jest przedłużenie lub skorygowanie niektórych istniejących kontyngentów taryfowych oraz otwarcie nowych wspólnotowych kontyngentów taryfowych z zastosowaniem obniżonych lub zerowych stawek celnych dla właściwych wielkości, bez zakłócenia rynków tych produktów.

(2)

W związku z tym, że wielkość jednego z kontyngentów taryfowych Wspólnoty jest niewystarczająca, aby zaspokoić potrzeby przemysłu wspólnotowego w obecnym okresie obowiązywania kontyngentu, powinna ona zostać zwiększona ze skutkiem od dnia 1 stycznia 2007 r.

(3)

Dalsze udzielanie wspólnotowych kontyngentów taryfowych w 2007 r. na niektóre wyroby, na które cła zawieszono w 2006 r., nie leży już w interesie Wspólnoty. Wyroby te powinny zatem zostać usunięte z tabeli w załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 2505/96.

(4)

Z uwagi na dużą ilość zmian, których należy dokonać, w celu zachowania przejrzystości należy zastąpić cały tekst załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 2505/96.

(5)

Rozporządzenie (WE) nr 2505/96 powinno zatem zostać odpowiednio zmienione.

(6)

Z uwagi na znaczenie ekonomiczne niniejszego rozporządzenia, konieczne jest powołanie się na pilną potrzebę, przewidzianą w Tytule I pkt 3 Protokołu w sprawie roli parlamentów państw członkowskich w Unii Europejskiej, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej oraz Traktatów ustanawiających Wspólnoty Europejskie.

(7)

W związku z tym, że niniejsze rozporządzenie ma być stosowane od dnia 1 stycznia 2007 r., powinno ono wejść w życie niezwłocznie,

—

wielkość kontyngentu taryfowego dla numeru porządkowego 09.2002 ustala się na 1 000 ton,

—

wielkość kontyngentu taryfowego dla numeru porządkowego 09.2030 ustala się na 1 000 ton,

—

wielkość kontyngentu taryfowego dla numeru porządkowego 09.2612 ustala się na 1 900 ton,

—

wielkość kontyngentu taryfowego dla numeru porządkowego 09.2620 ustala się na 1 000 000 sztuk,

—

wielkość kontyngentu taryfowego dla numeru porządkowego 09.2727 ustala się na 15 000 ton.

29.12.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 384/28

(1)

Zgodnie z art. 4 rozporządzenia (WE) nr 2371/2002, Rada, uwzględniając między innymi dostępne informacje naukowe, ustanawia środki niezbędne do zapewnienia dostępu do wód i zasobów oraz zrównoważone prowadzenie działalności połowowej.

(2)

Zgodnie z art. 20 rozporządzenia (WE) nr 2371/2002, na Radzie spoczywa obowiązek ustanowienia wielkości dopuszczalnych połowów dla poszczególnych łowisk lub grup łowisk i ich podziału według określonych kryteriów.

(3)

Najnowsza opinia naukowa wydana przez Międzynarodową Radę Badań Morza (ICES) w sprawie niektórych zasobów ryb głębinowych wskazuje, że połowy tych zasobów są niezrównoważone i w celu zapewnienia ich zrównoważenia należałoby zmniejszyć wielkości dopuszczalne połowów tych zasobów.

(4)

Ponadto ICES wskazuje, że stopień eksploatacji gardłosza atlantyckiego w obszarze VII ICES jest stanowczo za duży. Informacje naukowe wskazują przy tym, że populacja gardłosza atlantyckiego w obszarze VI jest poważnie przetrzebiona, oraz że odkryto obszary, gdzie występują wrażliwe skupiska tego gatunku. W związku z powyższym stosowne jest wprowadzenie zakazu połowów gardłosza atlantyckiego na tych obszarach.

(5)

W celu skutecznego zarządzania kwotami należy ustanowić szczególne warunki działań połowowych.

(6)

Zgodnie z art. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 847/96 z dnia 6 maja 1996 r. wprowadzającego dodatkowe, ustalane z roku na rok, warunki zarządzania ogólnym dopuszczalnym połowem (TAC) i kwotami (2), konieczne jest określenie zasobów objętych różnymi środkami określonymi w tym rozporządzeniu.

(7)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu powinny być ustanowione w odniesieniu do stref ICES określonych w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 3880/91 z dnia 17 grudnia 1991 r. w sprawie przekazywania przez państwa członkowskie prowadzące połowy na północno-wschodnim Atlantyku danych statystycznych dotyczących połowów nominalnych (3) oraz w odniesieniu do stref CECAF (Komitetu ds. Rybołówstwa na Środkowym i Wschodnim Atlantyku) określonych w rozporządzeniu Rady (WE) nr 2597/95 z dnia 23 października 1995 r. w sprawie przekazywania przez państwa członkowskie prowadzące połowy na niektórych obszarach, innych niż północny Atlantyk, danych statystycznych dotyczących połowów nominalnych (4).

(8)

Wielkości dopuszczalne połowów powinny być wykorzystywane zgodnie z prawodawstwem wspólnotowym w tej dziedzinie, w szczególności z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2807/83 z dnia 22 września 1983 r. ustanawiającym szczegółowe zasady zapisu informacji dotyczących połowów dokonywanych przez państwa członkowskie (5), rozporządzeniem Komisji (EWG) nr 1381/87 z dnia 20 maja 1987 r. ustanawiającym szczegółowe zasady dotyczące oznakowania i dokumentacji statków rybackich (6), rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2847/93 z dnia 12 października 1993 r. ustanawiającym system kontroli mający zastosowanie do wspólnej polityki rybołówstwa (7), rozporządzeniem Rady (WE) nr 1627/94 z dnia 27 czerwca 1994 r. ustanawiającym ogólne przepisy dotyczące specjalnych zezwoleń połowowych (8), rozporządzeniem Rady (WE) nr 850/98 z dnia 30 marca 1998 r. w sprawie zachowania zasobów połowowych poprzez środki techniczne dla ochrony niedojrzałych organizmów morskich (9), rozporządzeniem Rady (WE) nr 2347/2002 z dnia 16 grudnia 2002 r. ustanawiającym szczególne wymagania dostępu oraz warunki z tym związane mające zastosowanie do połowów zasobów głębokowodnych (10) oraz rozporządzeniem Rady (WE) nr 2187/2005 z dnia 21 grudnia 2005 r. w sprawie zachowania zasobów połowowych w wodach Morza Bałtyckiego, cieśnin Bełt i Sund poprzez zastosowanie środków technicznych oraz zmieniającym rozporządzenie (WE) nr 1434/98 i uchylającym rozporządzenie (WE) nr 88/98 (11),

a)

wymian dokonywanych na podstawie art. 20 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 2371/2002;

b)

ponownych podziałów dokonywanych na podstawie art. 21 ust. 4 i art. 32 ust. 2 rozporządzenia (EWG) nr 2847/93 oraz art. 23 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 2371/2002;

c)

dodatkowych wyładunków dozwolonych na podstawie art. 3 rozporządzenia (WE) nr 847/96;

d)

ilości zatrzymanych na podstawie art. 4 rozporządzenia (WE) nr 847/96;

e)

potrąceń dokonywanych na podstawie art. 5 rozporządzenia (WE) nr 847/96 oraz art. 23 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 2371/2002.

a)

obszar morski ograniczony loksodromami kolejno łączącymi się w następujących pozycjach:

b)

obszar morski ograniczony loksodromami kolejno łączącymi się w następujących pozycjach:

c)

obszar morski ograniczony loksodromami kolejno łączącymi się w następujących pozycjach:

a)

wszystkie narzędzia połowowe są przymocowane i przechowywane w czasie tranzytu zgodnie z warunkami ustanowionymi w art. 20 ust. 1 rozporządzenia (EWG) nr 2847/93;

b)

średnia prędkość w czasie tranzytu jest nie mniejsza niż 8 węzłów.