27.12.2006

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 374/1

---

DYREKTYWA 2006/93/WE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

z dnia 12 grudnia 2006 r.

w sprawie określenia zasad wykonywania operacji przez samoloty objęte częścią II rozdział 3 tom 1 załącznika 16 do Konwencji o międzynarodowym lotnictwie cywilnym, wydanie 2 (1988 rok)

(tekst ujednolicony)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 80 ust.2,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (1),

po konsultacji z Komitetem Regionów,

stanowiąc zgodnie z procedurą określoną w art. 251 Traktatu (2),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Dyrektywa Rady 92/14/EWG z dnia 2 marca 1992 w sprawie limitów operacyjnych statków powietrznych objętych częścią II rozdział 2 tom 1 załącznika 16 do Konwencji o międzynarodowym lotnictwie cywilnym, wydanie 2 (1988) (3) została kilkakrotnie znacząco zmieniona (4). Dla zapewnienia jasności i zrozumiałości dyrektywa ta powinna zostać ujednolicona.

(2)	Wprowadzenie norm emisji hałasu dla cywilnych poddźwiękowych samolotów odrzutowych ma znaczące konsekwencje dla zapewnienia usług transportu lotniczego, szczególnie tam, gdzie takie normy ograniczają okres użytkowania samolotów eksploatowanych przez przedsiębiorstwa lotnicze.

(3)

Dyrektywą Rady 89/629/EWG z dnia 4 grudnia 1989 r. w sprawie ograniczenia emisji hałasu z cywilnych poddźwiękowych samolotów odrzutowych (5) ograniczono dokonywanie wpisów do rejestrów cywilnych statków powietrznych państw członkowskich samolotów, które spełniają jedynie normy określone w części II rozdział 2 tom 1 załącznika 16 do Konwencji o międzynarodowym lotnictwie cywilnym, wydanie 2 (1988 r.). Dyrektywa ta stanowi, że ograniczenie wpisu jest tylko pierwszym etapem.

(4)	Wskutek wzrastającego zagęszczenia ruchu w portach lotniczych Wspólnoty niezbędne jest zapewnienie jak najlepszego wykorzystania istniejącej infrastruktury. Będzie to możliwe jedynie wtedy, gdy eksploatowane będą samoloty możliwe do zaakceptowania z punktu widzenia ochrony środowiska.

(5)

Prace podjęte przez Wspólnotę we współpracy z innymi organizacjami międzynarodowymi wskazują, że środki ograniczające wykonywanie operacji przez samoloty nie spełniające norm określonych w rozdziale 3 załącznika 16, muszą stanowić następny krok po zasadzie nie wpisywania do rejestru, jeśli ma to odnieść skutek korzystny dla środowiska.

(6)	W tym celu powinny być wprowadzone w racjonalnym przedziale czasowym wspólne zasady w celu zapewnienia ujednoliconych w całej Wspólnocie działań, uzupełniających istniejące zasady. Jest to szczególnie ważne w świetle najnowszej tendencji do dalszej liberalizacji europejskiego ruchu lotniczego.

(7)	Hałas samolotów należy zmniejszać, uwzględniając aspekty środowiskowe, możliwości techniczne i skutki ekonomiczne.

(8)	Właściwe jest określenie zasad wykonywania operacji przez cywilne odrzutowe samoloty poddźwiękowe, wpisane do rejestrów państw członkowskich i spełniające normy określone w rozdziale 3 załącznika 16.

(9)	Państwa członkowskie powinny przyjąć przepisy dotyczące sankcji mających zastosowanie w przypadku naruszeń przepisów krajowych przyjętych z zastosowaniem niniejszej dyrektywy. Sankcje te powinny być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające.

(10)	Niniejsza dyrektywa nie powinna naruszać zobowiązań państw członkowskich odnoszących się do terminów transpozycji do prawa krajowego dyrektyw określonych w załączniku I, część B,

PRZYJMUJĄ NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

1.   Celem niniejszej dyrektywy jest określenie zasad wykonywania operacji przez cywilne poddźwiękowe samoloty odrzutowe, określone w art. 2.

2.   Dyrektywę niniejszą stosuje się do samolotów posiadających maksymalną masę startową 34 000 kg lub większą lub mieszczących, zgodnie z certyfikatem typu samolotu, więcej niż dziewiętnaście miejsc pasażerskich, z wyłączeniem miejsc przeznaczonych wyłącznie dla załogi.

Artykuł 2

1.   Państwa członkowskie zapewniają, że wszystkie cywilne poddźwiękowe samoloty odrzutowe, wykonujące operacje z portów lotniczych usytuowanych na ich terytoriach, spełniają normy określone w części II rozdział 3 tom 1 załącznika 16 do Konwencji o międzynarodowym lotnictwie cywilnym, wydanie drugie (1988 rok).

2.   Terytorium, określone w ust. 1, nie obejmuje departamentów zamorskich, określonych w art. 299 ust. 2 Traktatu.

Artykuł 3

1.   Państwa członkowskie mogą przyznać odstępstwo od art. 2 dla samolotów o znaczeniu historycznym.

2.   Każde państwo członkowskie, przyznające odstępstwa na podstawie ust. 1, informuje właściwe organy innych państw członkowskich oraz Komisję o tym fakcie i o podstawie swojej decyzji.

3.   Każde państwo członkowskie uznaje odstępstwo przyznane przez inne państwo członkowskie w odniesieniu do samolotów znajdujących się w rejestrze tego ostatniego.

4.   W indywidualnych przypadkach państwa członkowskie mogą zezwolić na czasowe korzystanie z portów lotniczych, położonych na ich terytorium, przez samoloty, które nie mogą być eksploatowane w oparciu o pozostałe przepisy niniejszej dyrektywy. Wyłączenia te powinny być ograniczone do:

a)	samolotów, których operacje mają charakter na tyle wyjątkowy, że odmówienie czasowego wyłączenia byłoby nieuzasadnione;

b)	samolotów wykonujących loty niezarobkowe w celu przebudowy, naprawy lub obsługi.

Artykuł 4

Państwa członkowskie przekażą Komisji teksty przepisów prawa krajowego, które przyjęły w dziedzinie objętej niniejszą dyrektywą.

Artykuł 5

Państwa członkowskie ustanawiają zasady dotyczące sankcji mających zastosowanie w przypadku naruszenia przepisów krajowych przyjętych zgodnie z niniejszą dyrektywą i podejmują wszelkie niezbędne środki w celu zapewnienia ich wprowadzenia w życie. Przewidziane sankcje są skuteczne, proporcjonalne i odstraszające. Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o tych przepisach, a także powiadamiają ją niezwłocznie o wszelkich kolejnych dotyczących ich zmianach.

Artykuł 6

1.   Dyrektywa 92/14/EWG zostaje niniejszym uchylona, bez uszczerbku dla zobowiązań państw członkowskich odnoszących się do terminów transpozycji do prawa krajowego dyrektyw określonych w załączniku I część B.

2.   Odesłania do uchylonej dyrektywy należy odczytywać jako odesłania do niniejszej dyrektywy, zgodnie z tabelą korelacji w załączniku II.

Artykuł 7

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 8

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do państw członkowskich.

---

(1)  Dz.U. C 108 z 30.4.2004, str. 55.

(2)  Opinia Parlamentu Europejskiego z dnia 10 lutego 2004 r. (Dz.U. C 97 E z 22.4.2004, str. 67) oraz decyzja Rady z dnia 14 listopada 2006 r.

(3)  Dz.U. L 76 z 23.3.1992, str. 21. Dyrektywa ostatnio zmieniona rozporządzeniem Komisji (WE) nr 991/2001 (Dz.U. L 138 z 22.5.2001, str. 12).

(4)  Patrz: załącznik I, część A.

(5)  Dz.U. L 363 z 13.12.1989, str. 27.

---

---

---

27.12.2006

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 374/5

---

DYREKTYWA 2006/94/WE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

z dnia 12 grudnia 2006 r.

w sprawie ustanowienia wspólnych reguł dla niektórych rodzajów drogowego przewozu rzeczy

(tekst ujednolicony)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 71 ust. 1,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (1),

po konsultacji z Komitetem Regionów,

stanowiąc zgodnie z procedurą określoną w art. 251 Traktatu (2),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Pierwsza dyrektywa Rady z dnia 23 lipca 1962 r. w sprawie ustanowienia niektórych wspólnych zasad dla transportu międzynarodowego (zarobkowy transport drogowy rzeczy) (3) została kilkakrotnie znacząco zmieniona (4). Dla zapewnienia jasności i zrozumiałości powinna ona zostać ujednolicona.

(2)

Wspólna polityka transportowa wymaga między innymi ustanowienia wspólnych zasad dla międzynarodowego transportu drogowego rzeczy wykonywanego z lub na terytorium państwa członkowskiego lub tranzytu przez jedno lub więcej państw członkowskich. Zasady te powinny zostać ustanowione w sposób pozwalający na przyczynienie się do dobrego funkcjonowania rynku wewnętrznego w dziedzinie transportu.

(3)	Należy zapewnić stopniowe rozszerzanie się międzynarodowego transportu drogowego rzeczy, mając na uwadze wymogi rozwoju w zakresie handlu i przepływu towarów we Wspólnocie.

(4)

Niektóre rodzaje przewozu są zwolnione z wszelkich systemów kontyngentów i zezwoleń przewozowych. W ramach nowej organizacji rynku wprowadzonej rozporządzeniem Rady (EWG) nr 881/92 z dnia 26 marca 1992 r. w sprawie dostępu do rynku drogowych przewozów rzeczy we Wspólnocie, na lub z terytorium Państwa Członkowskiego lub w tranzycie przez jedno lub więcej Państw Członkowskich (5), dla niektórych rodzajów transportu, ze względu na ich szczególny charakter, należy utrzymać system zwolnień z zezwolenia wspólnotowego oraz z jakichkolwiek innych zezwoleń przewozowych.

(5)	Niniejsza dyrektywa nie powinna naruszać zobowiązań państw członkowskich odnoszących się do terminów przeniesienia do prawa krajowego i stosowania dyrektyw określonych w załączniku II, część B,

PRZYJMUJĄ NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

1.   Na warunkach ustanowionych w ust. 2, państwa członkowskie liberalizują rodzaje międzynarodowych zarobkowych przewozów drogowych rzeczy oraz prowadzonych na własny rachunek, wymienione w załączniku I, w przypadku, gdy taki przewóz jest dokonywany na lub z ich terytorium albo w tranzycie przez ich terytorium.

2.   Rodzaje przewozu oraz przejazdy bez ładunku dokonywane w powiązaniu z przewozami wymienionymi w załączniku I są zwolnione z zezwolenia wspólnotowego oraz wszelkich zezwoleń przewozowych.

Artykuł 2

Niniejsza dyrektywa nie zmienia warunków, na podstawie których państwa członkowskie zezwalają swoim obywatelom na prowadzenie działalności, o której mowa w niniejszej dyrektywie.

Artykuł 3

Pierwsza dyrektywa Rady z dnia 23 lipca 1962 r. w sprawie ustanowienia wspólnych reguł dla niektórych rodzajów drogowego przewozu rzeczy zostaje niniejszym uchylona, bez uszczerbku dla zobowiązań państw członkowskich odnoszących się do terminów przeniesienia do prawa krajowego i stosowania dyrektyw określonych w załączniku II, część B.

Odesłania do uchylonej dyrektywy należy odczytywać jako odesłania do niniejszej dyrektywy, zgodnie z tabelą korelacji w załączniku III.

Artykuł 4

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 5

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do państw członkowskich.

---

(1)  Dz.U. C 241 z 28.9.2004, str. 19.

(2)  Opinia Parlamentu Europejskiego z dnia 21 kwietnia 2004 r. (Dz.U. C 104 E z 30.4.2004, str. 545) oraz decyzja Rady z dnia 14 listopada 2006 r.

(3)  Dz.U. L 70 z 6.8.1962, str. 2005/62. Dyrektywa ostatnio zmieniona rozporządzeniem (EWG) nr 881/92 (Dz.U. L 95 z 9.4.1992, str. 1).

(4)  Zob. załącznik II, część A.

(5)  Dz.U. L 95 z 9.4.1992, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione Aktem Przystąpienia z 2003 r.

---

---

---

---

27.12.2006

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 374/10

---

DYREKTYWA 2006/95/WE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

z dnia 12 grudnia 2006 r.

w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do sprzętu elektrycznego przewidzianego do stosowania w określonych granicach napięcia

(tekst ujednolicony)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 95,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (1),

stanowiąc zgodnie z procedurą określoną w art. 251 Traktatu (2),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Dyrektywa Rady 73/23/EWG z dnia 19 lutego 1973 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do wyposażenia elektrycznego przewidzianego do stosowania w niektórych granicach napięcia (3) została znacząco zmieniona (4). Dla zapewnienia jasności i zrozumiałości dyrektywa ta powinna zostać ujednolicona.

(2)	Przepisy prawne obowiązujące w państwach członkowskich i mające na celu zapewnienie bezpieczeństwa podczas użytkowania sprzętu elektrycznego w określonych granicach napięcia mogą się od siebie różnić, utrudniając tym samym wymianę handlową.

(3)	W niektórych państwach członkowskich, na mocy przepisów bezwzględnie obowiązujących, środki bezpieczeństwa w odniesieniu do sprzętu elektrycznego przybierają formę środków zapobiegawczych i represyjnych.

(4)	Aby osiągnąć ten sam cel, w innych państwach członkowskich przepisy bezpieczeństwa przewidują odwołanie się do norm technicznych ustanowionych przez organizacje normalizacyjne. System taki daje możliwość szybkiego dostosowania się do postępu technicznego bez pomijania wymagań bezpieczeństwa.

(5)

Niektóre państwa członkowskie przeprowadzają postępowanie administracyjne w celu zatwierdzenia norm. Takie zatwierdzenie w żaden sposób nie narusza treści technicznej norm, ani nie ogranicza warunków ich stosowania. Z punktu widzenia Wspólnoty, takie zatwierdzenie nie może zmienić skutków wynikających z norm zharmonizowanych i opublikowanych.

(6)

Swobodny przepływ sprzętu elektrycznego we Wspólnocie nastąpi wówczas, gdy będzie on spełniać wymagania bezpieczeństwa uznawane przez wszystkie państwa członkowskie. Bez względu na zastosowanie innych form dowodu, dowód zgodności z tymi wymaganiami może zostać ustalony poprzez odniesienie do norm zharmonizowanych, które te wymagania zawierają. Wspomniane normy zharmonizowane powinny zostać ustanowione na mocy wspólnego porozumienia jednostek, które zostaną notyfikowane przez każde państwo członkowskie pozostałym państwom członkowskim i Komisji, oraz powinny zostać podane do publicznej wiadomości w jak najszerszym zakresie. Na użytek handlu, taka harmonizacja powinna wyeliminować wszystkie niedogodności wynikające z różnic między normami krajowymi.

(7)

Bez uszczerbku dla zastosowania jakiejkolwiek innej formy dowodu, zgodność sprzętu elektrycznego z wymaganiami norm zharmonizowanych można domniemywać na podstawie naniesienia lub wydania przez właściwe organizacje znaków czy certyfikatów, albo, w przypadku ich braku, na podstawie deklaracji zgodności producenta. Aby ułatwić zniesienie barier handlowych, państwa członkowskie powinny uznać takie znaki, certyfikaty lub deklaracje za elementy dowodu. Z myślą o tym, wspomniane znaki czy certyfikaty powinny zostać podane do publicznej wiadomości, w szczególności przez opublikowanie ich w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

(8)

Jako środek przejściowy, swobodny przepływ sprzętu elektrycznego, dla którego nie zostały jeszcze ustanowione normy zharmonizowane, można osiągnąć stosując przepisy bezpieczeństwa lub normy już ustanowione przez inne organizacje międzynarodowe albo przez jedną z organizacji ustanawiających normy zharmonizowane.

(9)	Swobodny przepływ sprzętu elektrycznego jest możliwy nawet wówczas, gdy dany sprzęt nie spełnia wymagań bezpieczeństwa. W celu zminimalizowania powstałego w związku z tym zagrożenia pożądane jest ustanowienie stosownych przepisów.

(10)	Decyzja Rady 93/465/EWG (5) określa moduły dotyczące różnych faz procedur oceny zgodności przeznaczone do stosowania w dyrektywach harmonizacji technicznej.

(11)	Możliwość wyboru procedur nie powinna powodować obniżenia poziomu bezpieczeństwa sprzętu elektrycznego ustanowionego już w całej Wspólnocie.

(12)	Niniejsza dyrektywa nie powinna naruszać zobowiązań państw członkowskich odnoszących się do terminów przeniesienia do prawa krajowego i stosowania dyrektyw określonych w załączniku V, część B,

PRZYJMUJĄ NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

Do celów niniejszej dyrektywy „sprzęt elektryczny” oznacza każdy sprzęt przeznaczony do użytku przy napięciu z zakresów między 50 V a 1 000 V prądu przemiennego oraz między 75 V a 1 500 V prądu stałego, z wyjątkiem sprzętu i zjawisk wyszczególnionych w załączniku II.

Artykuł 2

1.   Państwa członkowskie podejmują wszelkie właściwe środki w celu zapewnienia, że sprzęt elektryczny może być wprowadzony na rynek tylko wówczas, gdy po skonstruowaniu go zgodnie z zasadami dobrej praktyki inżynierskiej w zakresie zagadnień bezpieczeństwa obowiązujących na terenie Wspólnoty nie zagraża bezpieczeństwu osób, zwierząt domowych i mienia, po tym jak został właściwie zainstalowany, jest utrzymywany i użytkowany zgodnie z przeznaczeniem.

2.   Podstawowe elementy założeń związanych z bezpieczeństwem, o których mowa w ust. 1, są wymienione w załączniku I.

Artykuł 3

Państwa członkowskie podejmują wszelkie właściwe środki aby zapewnić, że jeżeli sprzęt elektryczny ze swej natury spełnia wymagania przepisów art. 2, z uwzględnieniem warunków ustanowionych w art. 5, 6, 7 lub 8, wówczas swobodny przepływ sprzętu elektrycznego w obrębie Wspólnoty nie zostanie utrudniony ze względów związanych z bezpieczeństwem.

Artykuł 4

W odniesieniu do sprzętu elektrycznego, państwa członkowskie zapewniają, że jednostki odpowiedzialne za dostarczanie energii elektrycznej nie będą stawiały surowszych wymagań dotyczących przyłączania do sieci zasilającej lub dostarczania energii elektrycznej do użytkowników, niż wymagania określone w art. 2.

Artykuł 5

Państwa członkowskie podejmują wszelkie stosowne środki w celu zapewnienia, że sprzęt elektryczny spełniający wymagania bezpieczeństwa norm zharmonizowanych zostanie uznany przez właściwe organy administracyjne za zgodny z przepisami art. 2 w celu wprowadzenia na rynek oraz w celu swobodnego przepływu, o których mowa odpowiednio w art. 2 i 3.

Normy są uznane za zharmonizowane, jeżeli zostały sformułowane na zasadzie wspólnego porozumienia jednostek notyfikowanych przez państwa członkowskie zgodnie z art. 11 ust. 1 lit. a) i opublikowane zgodnie z procedurami krajowymi. Normy są aktualizowane stosownie do postępu technicznego i rozwoju dobrej praktyki inżynierskiej w zakresie zagadnień bezpieczeństwa.

Do celów informacyjnych, wykaz norm zharmonizowanych oraz ich odnośników zostaje opublikowany w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 6

1.   Jeśli normy zharmonizowane określone w art. 5 nie zostały jeszcze opracowane i opublikowane, wówczas, w celu wprowadzenia na rynek czy w celu swobodnego przepływu, o których mowa odpowiednio w art. 2 i 3, państwa członkowskie podejmują wszelkie stosowne środki w celu zapewnienia, że ich właściwe organy administracyjne również uznają za zgodny z przepisami art. 2 sprzęt elektryczny, odpowiadający przepisom bezpieczeństwa Międzynarodowej Komisji ds. Przepisów Dotyczących Zatwierdzenia Sprzętu Elektrycznego (CEE) lub Międzynarodowej Komisji Elektrotechnicznej (IEC), w odniesieniu do których została zastosowana procedura publikacji ustanowiona w ust. 2 i 3.

2.   Komisja powiadamia państwa członkowskie o przepisach bezpieczeństwa, o których mowa w ust. 1, z chwilą wejścia w życie niniejszej dyrektywy, a następnie z chwilą ich publikacji. Po konsultacji z państwami członkowskimi Komisja wskazuje przepisy, a w szczególności warianty, których publikacje rekomenduje.

3.   W ciągu trzech miesięcy państwa członkowskie powiadamiają Komisję o takich zastrzeżeniach, jakie mogą mieć w odniesieniu do zgłoszonych w ten sposób przepisów, ze wskazaniem podstaw bezpieczeństwa, ze względu na które przepisy nie powinny zostać uznane.

Do celów informacyjnych, przepisy bezpieczeństwa, w stosunku do których nie zostaną wniesione żadne zastrzeżenia, zostają opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 7

Jeżeli nie istnieją jeszcze normy zharmonizowane w rozumieniu art. 5 lub przepisy bezpieczeństwa opublikowane zgodnie z art. 6, wówczas państwa członkowskie podejmują wszelkie stosowne środki dla zapewnienia, że w celu wprowadzenia na rynek czy w celu swobodnego przepływu, o których mowa odpowiednio w art. 2 i 3, ich właściwe organy administracyjne również uznają za zgodny z przepisami art. 2 sprzęt elektryczny wyprodukowany zgodnie z przepisami bezpieczeństwa norm obowiązujących w państwie członkowskim produkcji, jeżeli zapewni to poziom bezpieczeństwa równy temu, który obowiązuje na ich własnych terytoriach.

Artykuł 8

1.   Przed wprowadzeniem na rynek, na sprzęcie elektrycznym musi zostać umieszczone oznakowanie CE przewidziane w art. 10, które wskazuje na jego zgodność z przepisami niniejszej dyrektywy, łącznie z procedurą oceny zgodności opisaną w załączniku IV.

2.   W przypadku wystąpienia zastrzeżeń, producent lub importer może przedstawić sprawozdanie, sporządzone przez jednostkę notyfikowaną zgodnie z art. 11 ust. 1 lit. b), dotyczące zgodności sprzętu elektrycznego z przepisami art. 2.

3.   W przypadku gdy sprzęt elektryczny podlega przepisom innych dyrektyw dotyczących innych aspektów, a które także przewidują wymóg umieszczenia oznakowania CE, oznakowanie to wskazuje, że istnieje domniemanie spełniania przez przedmiotowy sprzęt przepisów zawartych w tych innych dyrektywach.

Jednakże, jeżeli co najmniej jedna z tych dyrektyw pozwala producentowi w okresie przejściowym na wybór regulacji, oznakowanie CE wskazuje zgodność z przepisami tylko dyrektyw zastosowanych przez producenta. W takim przypadku muszą zostać podane szczegółowe dane o zastosowanych dyrektywach, zgodnie z ich publikacją w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, w dokumentacji, uwagach lub instrukcjach wymaganych przez te dyrektywy i towarzyszących sprzętowi elektrycznemu.

Artykuł 9

1.   Jeżeli ze względów bezpieczeństwa państwo członkowskie zabroni wprowadzenia na rynek danego sprzętu elektrycznego lub ograniczy jego swobodny przepływ, wówczas niezwłocznie informuje o tym inne zainteresowane państwa członkowskie oraz Komisję, wskazując podstawy takiej decyzji, w szczególności zaznaczając, czy:

a)	niezgodność z art. 2 wynika z braków w zharmonizowanych normach, o których mowa w art. 5, przepisach, o których mowa w art. 6, lub normach, o których mowa w art. 7;

b)	niezgodność z art. 2 wynika z niewłaściwego stosowania takich norm lub publikacji, lub z nieprzestrzegania dobrej praktyki inżynierskiej, o której mowa w tym artykule.

2.   Jeżeli inne państwa członkowskie wniosą zastrzeżenia dotyczące decyzji, o której mowa w ust. 1, wówczas Komisja niezwłocznie konsultuje się z zainteresowanymi państwami członkowskimi.

3.   Jeżeli porozumienie nie zostanie osiągnięte w ciągu trzech miesięcy od daty przekazania informacji, zgodnie z ust. 1, wówczas Komisja uzyskuje opinię jednej z jednostek notyfikowanych zgodnie z art. 11 ust. 1 lit. b), której statutowa siedziba znajduje się poza terytorium zainteresowanych państw członkowskich oraz która w żaden sposób nie była związana z procedurą określoną w art. 8. Opinia ta określa zakres niezgodności z przepisami art. 2.

4.   Komisja ogłasza opinię jednostki, o której mowa w ust. 3, wszystkim państwom członkowskim, które przez okres jednego miesiąca mogą zgłaszać swoje uwagi do Komisji. W tym samym czasie Komisja zapoznaje się z uwagami zainteresowanych stron dotyczącymi tej opinii.

5.   Jeżeli zachodzi taka potrzeba, Komisja po zapoznaniu się z tymi uwagami formułuje odpowiednie zalecenia lub opinie.

Artykuł 10

1.   Oznakowanie CE, o którym mowa w załączniku III, umieszczane jest przez producenta lub jego upoważnionego przedstawiciela ustanowionego we Wspólnocie na sprzęcie elektrycznym lub, jeśli nie jest to możliwe, na opakowaniu, na instrukcji obsługi lub na karcie gwarancyjnej, w sposób widoczny, czytelny i nieusuwalny.

2.   Zakazuje się umieszczania na sprzęcie elektrycznym oznakowań, które mogłyby wprowadzać w błąd osoby trzecie co do oznakowania CE pod względem znaczenia i formy. Jednakże wszelkie inne oznakowania mogą być umieszczane na sprzęcie elektrycznym, jego opakowaniach, instrukcjach obsługi lub kartach gwarancyjnych, pod warunkiem że nie zmniejszają widoczności i czytelności oznakowania CE.

3.   Bez uszczerbku dla art. 9:

a)

w przypadku gdy państwo członkowskie stwierdza, że oznakowanie CE zostało umieszczone bezpodstawnie, producent lub jego upoważniony przedstawiciel ustanowiony we Wspólnocie jest zobowiązany doprowadzić sprzęt elektryczny do zgodności w zakresie przepisów dotyczących oznakowania CE oraz zaprzestać naruszania prawa na warunkach określonych przez państwo członkowskie;

b)	w przypadku dalszego braku zgodności państwo członkowskie podejmuje wszelkie właściwe środki w celu ograniczenia lub zakazu wprowadzania na rynek przedmiotowego sprzętu elektrycznego lub zapewnienia wycofania go z rynku zgodnie z art. 9.

Artykuł 11

Każde państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie oraz Komisję o:

a)	jednostkach, o których mowa w art. 5 akapit drugi;

b)	jednostkach, które mogą sporządzić sprawozdanie zgodnie z art. 8 ust. 2 lub wydać opinię zgodnie z art. 9;

c)	numerze referencyjnym publikacji, o którym mowa w art. 5 akapit drugi.

Każde państwo członkowskie powiadamia pozostałe państwa członkowskie oraz Komisję o każdej zmianie powyższych danych.

Artykuł 12

Niniejsza dyrektywa nie ma zastosowania do sprzętu elektrycznego przeznaczonego na wywóz do państw trzecich.

Artykuł 13

Państwa członkowskie przekazują Komisji teksty podstawowych przepisów prawa krajowego przyjętych na podstawie niniejszej dyrektywy.

Artykuł 14

Dyrektywa 73/23/EWG zostaje niniejszym uchylona, bez uszczerbku dla zobowiązań państw członkowskich odnoszących się do terminów przeniesienia do prawa krajowego i stosowania dyrektyw określonych w załączniku V, część B.

Odesłania do uchylonej dyrektywy należy odczytywać jako odesłania do niniejszej dyrektywy, zgodnie z tabelą korelacji w załączniku VI.

Artykuł 15

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 16

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do państw członkowskich.

---

(1)  Dz.U. C 10 z 14.1.2004, str. 6.

(2)  Opinia Parlamentu Europejskiego z dnia 21 października 2003 r. (Dz.U. C 82 E z 1.4.2004, str. 68) oraz decyzja Rady z dnia 14 listopada 2006 r.

(3)  Dz.U. L 77 z 26.3.1973, str. 29. Dyrektywa zmieniona dyrektywą 93/68/EWG (Dz.U. L 220 z 30.8.1993, str. 1).

(4)  Zob. załącznik V, część A.

(5)  Decyzja Rady 93/465/EWG z dnia 22 lipca 1993 r. dotycząca modułów stosowanych w różnych fazach procedur oceny zgodności oraz zasad umieszczania i używania oznakowania zgodności CE, które mają być stosowane w dyrektywach harmonizacji technicznej (Dz.U. L 220 z 30.8.1993, str. 23).

---

---

---

---

---

---

---