22.11.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 322/1

(1)

Rozporządzenie (WE) nr 3223/94 przewiduje, w zastosowaniu wyników wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej, kryteria do ustalania przez Komisję standardowych wartości dla przywozu z krajów trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w jego Załączniku.

(2)

W zastosowaniu wyżej wymienionych kryteriów standardowe wartości w przywozie powinny zostać ustalone w wysokościach określonych w Załączniku do niniejszego rozporządzenia,

22.11.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 322/3

(1)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 2497/96 (8) ustanawia procedury stosowania w sektorze mięsa drobiowego uzgodnień przewidzianych w Układzie o Stowarzyszeniu i Umowie przejściowej między Wspólnotą Europejską a Państwem Izrael.

(2)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1396/98 (9) ustanawia procedury stosowania w sektorze mięsa drobiowego rozporządzenia Rady (WE) nr 779/98.

(3)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 701/2003 (10) ustanawia szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia (WE) nr 2286/2002 w odniesieniu do uzgodnień stosowanych w przywozie niektórych produktów drobiowych i jajecznych pochodzących z państw Afryki, Karaibów i Pacyfiku (państw AKP).

(4)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 593/2004 (11) otwiera i ustala zarządzanie kwotami taryfowymi w sektorze jaj i albumin jaj.

(5)

Wszystkie te rozporządzenia przewidują, że wnioski o wydanie pozwolenia na przywóz mogą być składane wyłącznie w ciągu pierwszych siedmiu dni miesiąca poprzedzającego określony okres, na który otwiera się kontyngent. Ze względu na przystąpienie Bułgarii i Rumunii do Unii Europejskiej w dniu 1 stycznia 2007 r. należy przewidzieć inny termin składania wniosków w odniesieniu do wniosków o wydanie pozwolenia na przywóz na pierwszy kwartał roku 2007.

(6)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1431/94 z dnia 22 czerwca 1994 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania uzgodnień dotyczących przywozu w sektorze mięsa drobiowego, przewidzianych w rozporządzeniu Rady (WE) nr 774/94 otwierającym i ustalającym zarządzanie niektórymi wspólnotowymi kontyngentami taryfowymi na mięso drobiowe i niektóre inne produkty rolne (12) zostało już zmienione ze względu na przystąpienie Bułgarii i Rumunii do Unii Europejskiej w dniu 1 stycznia 2007 r. Artykuł 4 ust. 1 akapit drugi wspomnianego rozporządzenia przewiduje, że w odniesieniu do okresu od dnia 1 stycznia do dnia 31 marca 2007 r. wnioski mogą być składane tylko przez pierwszych siedem dni roboczych stycznia 2007 r. Ze względów administracyjnych należy wydłużyć ten okres do piętnastu pierwszych dni stycznia 2007 r. W trosce o zharmonizowanie tego kontyngentu z innymi kontyngentami przywozowymi tego samego sektora należy przewidzieć taki sam okres na składanie wniosków na pierwszy kwartał 2007 r.

(7)

Należy zatem zmienić rozporządzenia (WE) nr 1431/94, (WE) nr 2497/96, (WE) nr 1396/98, (WE) nr 701/2003 i (WE) nr 593/2004.

(8)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Mięsa Drobiowego i Jaj,

22.11.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 322/5

(1)

W celu zapewnienia podmiotom gospodarczym jasności, długoterminowej przewidywalności gospodarczej oraz pewności prawnej Strony postanowiły skonsolidować w dwustronnej umowie o wolnym handlu pozostałe preferencje taryfowe przyznane Chile w ramach wspólnotowego planu ogólnych preferencji taryfowych (GSP) i nieuwzględnione do tej pory w koncesjach taryfowych Wspólnoty wymienionych w załączniku I do Układu stowarzyszeniowego.

(2)

Artykuł 60 ust. 5 Układu stowarzyszeniowego upoważnia Radę Stowarzyszenia do podejmowania decyzji w celu szybszego obniżenia ceł niż jest to przewidziane w art. 65, 68 i 71 lub polepszenia w inny sposób warunków dostępu obowiązujących na mocy tych artykułów.

(3)

Niniejsza decyzja zastępuje warunki określone w art. 65, 68 i 71 dla odpowiednich produktów.

(4)

Należy zapewnić płynne przejście z planu GSP na preferencyjny system dwustronnej wymiany handlowej ustanowiony Układem stowarzyszeniowym, umożliwiając składanie przez pewien czas dowodów pochodzenia w ramach GSP (świadectwo pochodzenia na formularzu A lub deklaracja na fakturze),

i)

dowód pochodzenia zostanie złożony w okresie czterech miesięcy od daty wejścia w życie niniejszej decyzji;

ii)

dowód pochodzenia oraz dokumenty przewozowe zostały wystawione nie później niż w dniu poprzedzającym wejście w życie niniejszej decyzji;

iii)

dowód pochodzenia zostanie przedstawiony przy przywozie do Wspólnoty Europejskiej w związku z korzystaniem z preferencji taryfowych przyznanych uprzednio w ramach planu GSP, skonsolidowanych niniejszą decyzją.

22.11.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 322/20

(1)

Niniejsza decyzja była skierowana do spółek: Degussa AG, Röhm GmbH & Co. KG, Para-Chemie GmbH, Altuglas International SA, Altumax Europe SAS, Arkema SA, Elf Aquitaine SA, Total SA, ICI PLC, Lucite International Ltd i Lucite International UK Ltd, Quinn Barlo Ltd, Quinn Plastics NV oraz Quinn Plastics GmbH.

(2)

W okresie od 23 stycznia 1997 r. do 12 września 2002 r. wyżej wymienionych 14 podmiotów prawnych (należących do 5 przedsiębiorstw, wśród których kilka to podmioty prawne obciążone odpowiedzialnością jako spółki nadrzędne) dopuściło się pojedynczego i długotrwałego naruszenia art. 81 traktatu WE i art. 53 Porozumienia EOG w sektorze metakrylanów, na terytorium EOG, odnośnie do następujących trzech produktów:

(3)

Naruszenie charakteryzowało się przede wszystkim dyskusjami konkurentów dotyczącymi cen, uzgadnianiem, egzekwowaniem i monitorowaniem porozumień cenowych w formie wprowadzania podwyżek cen, albo przynajmniej stabilizacji cen aktualnie obowiązujących; dyskutowaniem nad przeniesieniem dodatkowych kosztów na konsumentów; wymianą ważnych informacji handlowych i poufnych informacji dotyczących rynku i/lub odpowiednich informacji na temat spółek; uczestnictwem w regularnych spotkaniach oraz utrzymywaniem innych kontaktów w celu dokonywania uzgodnień dotyczących powyższych ograniczeń i monitorowania ich stosowania w obrębie EOG.

(4)

Mieszanki PMMA do formowania, twarde płyty z PMMA i wyroby sanitarne z PMMA wchodzą w zakres łańcucha produkcyjnego, w którym monomery metakrylanu (MMA) są punktem wyjścia i stanowią podstawowy surowiec do wyrobu tych trzech produktów z PMMA. Chociaż te różnią się od siebie właściwościami fizycznymi i chemicznymi, można je traktować jako grupę jednorodnych produktów z uwagi na wspólny surowiec stosowany do ich produkcji.

(5)

Postępowanie wykazało, że kartel obejmował cały obszar EOG. W 2000 r. wartość rynkowa EOG dla wszystkich trzech produktów z PMMA wynosiła w przybliżeniu 665 mln EUR za około 255 000 ton.

(6)

W grudniu 2002 r., niemiecka spółka Degussa AG poinformowała Komisję o istnieniu kartelu w sektorze metakrylanów i wyraziła gotowość współpracy z Komisją w ramach obwieszczenia o łagodzeniu sankcji z 2002 r. Degussa przedłożyła Komisji materiał dowodowy, który umożliwił przeprowadzenie kontroli w marcu 2003 r. w siedzibach spółek Atofina, Barlo, Lucite i Degussa.

(7)

Po kontrolach, spółki Atofina, Lucite i ICI złożyły wnioski o zmniejszenie wysokości grzywien. Spółkom Atofina i Lucite przyznano takie zmniejszenie. Ponadto spółce Lucite udzielono zwolnienia z grzywny w odniesieniu do części okresu jej udziału w kartelu. Wniosek spółki ICI został odrzucony, ponieważ nie zwiększyła ona wartości dowodów będących już w posiadaniu Komisji.

(8)

Pisemne zgłoszenie zastrzeżeń zostało skierowane do 20 podmiotów prawnych należących do 7 przedsiębiorstw. Przesłuchanie ustne, w którym uczestniczyli wszyscy adresaci, odbyło się w dniach 15–16 grudnia 2005 r.

(9)

Jakkolwiek istnieją przesłanki świadczące o tym, że pierwsze kontakty o charakterze antykonkurencyjnym między producentami trzech produktów z PMMA miały miejsce już w połowie lat 80., Komisja za początkową datę przyjmuje termin spotkania w dniu 23 stycznia 1997 r., ponieważ jest to pierwsze spotkanie o charakterze antykonkurencyjnym, na potwierdzenie którego Komisja posiada dowody od więcej niż jednego z jego uczestników. Podczas tego spotkania przedstawiciele spółek Atofina, Degussa i ICI dyskutowali nad niezadowalającą sytuacją w zakresie zysków z tytułu mieszanek PMMA do formowania i twardych płyt z PMMA oraz nad możliwościami dalszej koordynacji zachowań rynkowych przez konkurentów, związania większą dyscypliną menedżerów ds. sprzedaży, w celu bardziej rygorystycznego stosowania ustaleń zawartych we wcześniejszych porozumieniach.

(10)

Z ogólnej struktury porozumień antykonkurencyjnych odnośnie do produktów z PMMA wynika, że mogą one być traktowane jako pojedyncze naruszenie polegające na tym, że konkurenci dyskutowali nad cenami, uzgadniali, egzekwowali i monitorowali porozumienia cenowe, dyskutowali nad przeniesieniem dodatkowych kosztów na konsumentów, wymieniali ważne informacje handlowe i poufne informacje dotyczące rynku i/lub odpowiednie informacje dotyczące spółek.

(11)

Uwzględniając wagę naruszenia, jego wpływ na rynek i zasięg geograficzny, należy je zakwalifikować jako bardzo poważne.

(12)

Ponieważ istniały znaczne różnice między udziałem w naruszeniu każdego z przedsiębiorstw pod względem obrotów w skartelizowanym sektorze, zastosowano zróżnicowane traktowanie (według grup), w celu uwzględnienia udziału w naruszeniu każdego z nich: takie podejście ma na celu zróżnicowanie stopnia, w jakim każde z przedsiębiorstw wyrządziło szkodę konkurencji.

(13)

Przedsiębiorstwa zostały podzielone na trzy kategorie w zależności od wysokości całkowitych obrotów tymi trzema produktami uzyskanych na terytorium EOG w 2000 r. – ostatnim roku naruszenia, w którym większość przedsiębiorstw będących adresatami niniejszej decyzji aktywnie uczestniczyła w kartelu.

(14)

Spółki Degussa i Atofina, które osiągnęły obroty w wysokości odpowiednio 216 i 188 mln EUR zostały zaliczone do pierwszej kategorii. Spółka Lucite z obrotami na poziomie 105,98 mln EUR jest trzecim największym producentem i znalazła się w drugiej kategorii. Spółka ICI, która nie mogła dostarczyć danych liczbowych dotyczących wysokości obrotów swojego przedsiębiorstwa ICI Acrylics, została umieszczona w drugiej kategorii wraz ze spółką Lucite, ponieważ sprzedaż ICI Acrylics spółce Lucite pozwala na wyciągnięcie wniosku, że dane liczbowe ICI Acrylics dotyczące wielkości obrotów byłyby na poziomie podanych przez spółkę Lucite. Spółka Quinn Barlo z obrotami wynoszącymi 66,37 mln EUR z tytułu twardych płyt z PMMA została jako jedyna zakwalifikowana do kategorii trzeciej. Nie udowodniono, że spółka Barlo brała udział w jakichkolwiek kontaktach polegających na zmowie, dotyczących mieszanek PMMA przeznaczonych do formowania czy wyrobów sanitarnych z PMMA, ponieważ nie wiedziała ona i mogła w zasadzie nie posiadać informacji o całym systemie antykonkurencyjnych porozumień. W rezultacie, biorąc pod uwagę stan faktyczny w niniejszej sprawie, zastosowano 25 % obniżenie podstawowej kwoty grzywny, wyliczonej dla spółki Barlo.

(15)

W celu ustalenia kwot grzywny na poziomie zapewniającym odpowiedni skutek odstraszający Komisja uznaje za stosowne zastosowanie mnożnika w odniesieniu do kwot nałożonych grzywien. Komisja stwierdza, że w 2005 r., ostatnim roku obrotowym poprzedzającym niniejszą decyzję, całkowite obroty przedsiębiorstw wynosiły: Degussa AG - 11,750 mln EUR; Total S.A. – 143,168 mln EUR i ICI PLC – 8,490 mln EUR.

(16)

W związku z tym, zgodnie z poprzednimi decyzjami, Komisja uważa za stosowne pomnożyć kwotę grzywny dla spółek Total/Atofina, Degussa i ICI.

(17)

Indywidualne mnożniki zostały również zastosowane w zależności od czasu udziału każdego podmiotu prawnego w naruszeniu.

(18)

W czasie, gdy miało miejsce naruszenie, spółki Degussa, Atofina i ICI były już adresatami poprzednich decyzji Komisji zakazujących uczestnictwa w działalności karteli (1). Stanowi to uzasadnienie dla zwiększenia podstawowej kwoty grzywny, która ma zostać nałożona na te przedsiębiorstwa.

(19)

Kilka przedsiębiorstw zwróciło się o uwzględnienie niektórych lub wszystkich z następujących okoliczności łagodzących: wczesne zaniechanie naruszenia, niewielka/bierna rola naruszenia, brak faktycznego stosowania praktyk, wprowadzenie w życie programów zgodności, brak korzyści, kryzys w sektorze MMA. Ich wnioski zostały odrzucone jako nieuzasadnione, oprócz wniosku spółki Quinn Barlo powołującej się na swoją niewielką/bierną rolę w naruszeniu. Podstawowa kwota grzywny dla Quinn Barlo została z tego tytułu zmniejszona o 50 %.

(20)

Wnioski dotyczące zastosowania okoliczności łagodzących na podstawie współpracy poza obwieszczeniem o łagodzeniu sankcji z 2002 r. (Leniency Notice) zostały odrzucone, ponieważ nie zaistniały żadne szczególne okoliczności, które uzasadniałyby zastosowanie takiego środka. W rzeczywistości, całokształt współpracy wszystkich spółek został oceniony wyłącznie na podstawie obwieszczenia o łagodzeniu sankcji z 2002 r.

(21)

Spółka Degussa w dniu 20 grudnia 2002 r. jako pierwsza poinformowała Komisję o istnieniu kartelu. W dniu 27 stycznia 2003 r. Komisja przyznała spółce Degussa warunkowe zwolnienie z grzywny, zgodnie z ust. 15 obwieszczenia o łagodzeniu sankcji. Spółka Degussa w pełni i sprawnie współpracowała z Komisją w toku całej procedury administracyjnej i przedłożyła Komisji wszelkie dostępne sobie dowody dotyczące podejrzewanego naruszenia. Spółka Degussa wycofała się z podejrzewanego naruszenia nie później niż w czasie, gdy dostarczyła dowody na podstawie obwieszczenia o łagodzeniu sankcji i nie podjęła żadnych działań mających na celu zmuszenie pozostałych przedsiębiorstw do udziału w naruszeniu. Dlatego też, spółka Degussa kwalifikuje się do całkowitego zwolnienia z grzywny.

(22)

Spółka Atofina była pierwszym przedsiębiorstwem, które spełniło wymogi określone w ust. 21 obwieszczenia o łagodzeniu sankcji, ponieważ dostarczyła Komisji dowodów, które w istotny sposób przyczyniły się do zwiększenia wartości dowodów będących już w posiadaniu Komisji i, zgodnie z informacjami posiadanymi przez Komisję, zaprzestała uczestnictwa w naruszeniu najpóźniej z chwilą przedstawienia dokumentów. Dlatego też kwalifikuje się ona, na podstawie ust. 23 lit. b), tiret pierwsze, do zmniejszenia kwoty grzywny o 30 % – 50 %, która w przeciwnym razie zostałaby nałożona. Spółce Atofina przyznano zmniejszenie kwoty grzywny o 40 %.

(23)

Spółka Lucite była drugim przedsiębiorstwem, które spełniło wymogi określone w ust. 21 obwieszczenia o łagodzeniu sankcji jak wyżej wyjaśniono i dlatego też spółka Lucite kwalifikuje się, na podstawie ust. 23 lit. b), drugie tiret obwieszczenia o łagodzeniu sankcji do uzyskania obniżenia kwoty grzywny o 20 % do 30 %. Spółce Lucite przyznano zmniejszenie kwoty grzywny o 30 %.

(24)

Dowody przedstawione przez spółkę Lucite (potwierdzone następnie przez spółki Degussa i Atofina) umożliwiły Komisji ustalić, że kartel funkcjonował od 28 lutego 2001 do 12 września 2002 r. Zgodnie z ust. 23 obwieszczenia o łagodzeniu sankcji, ten okres naruszenia dotyczył faktów wcześniej nieznanych Komisji, które miały bezpośredni wpływ na czas trwania podejrzewanego kartelu. Dlatego dowody te nie zostały wykorzystane przeciwko spółce Lucite do celów ustalenia grzywny.

(25)

Spółka ICI złożyła wniosek o złagodzenie sankcji w dniu 18 października 2004 r., po otrzymaniu przez Komisję wniosków o złagodzenie sankcji od spółek Degussa (20 grudnia 2002 r.), Atofina (3 kwietnia 2003 r.) i Lucite (11 lipca 2003 r.).

(26)

Zgodnie z obwieszczeniem o łagodzeniu sankcji, Komisja zbadała wniosek przedłożony przez spółkę ICI w kolejności wynikającej z porządku chronologicznego, w którym zostały złożone wszystkie wnioski, w celu oceny, czy zawarte w nich informacje zwiększają w istotny sposób, w rozumieniu ust. 21, wartość dowodów. Na podstawie tych kryteriów Komisja poinformowała spółkę ICI, że dowody przedstawione przez nią nie zwiększają w istotny sposób wartości dowodów w rozumieniu obwieszczenia o łagodzeniu sankcji.

(27)

W świetle informacji dostarczonych przez przedsiębiorstwa w ich odpowiedziach na oficjalne zarzuty i podczas przesłuchania ustnego, Komisja postanowiła po pierwsze odrzucić zarzuty przeciwko wszystkim przedsiębiorstwom, w odniesieniu do części naruszenia dotyczącego MMA, po drugie odrzucić zarzuty przeciwko spółkom BASF AG, Repsol YPF SA, Repsol Quimica SA, Repsol Brønderslev A/S i Repsol Polivar SpA również w odniesieniu do mieszanki PMMA do formowania, twardych płyt z PMMA i wyrobów sanitarnych z PMMA, po trzecie odrzucić zarzuty przeciwko spółkom Quinn Barlo Ltd, Quinn Plastics NV, Quinn Plastics GmbH, Quinn Plastics SA w odniesieniu do mieszanki PMMA do formowania i wreszcie odrzucić zarzuty przeciwko spółkom Quinn Plastics SA w odniesieniu do twardych płyt z PMMA.

(28)

Adresatami niniejszej decyzji są niżej wymienione spółki uczestniczące w naruszeniu w następujących okresach:

(29)

Na podstawie powyższych motywów, zostały nałożone następujące grzywny:

(30)

Wyżej wymienionym przedsiębiorstwom nakazano niezwłocznie przerwać naruszenie przepisów, o których mowa w motywie 3, jeśli dotychczas tego nie uczyniły, i powstrzymać się od ponownego podejmowania czynów lub zachowań opisanych w motywie 3, oraz od wszelkich czynów i zachowań o tym samym bądź równoważnym celu lub skutku.

W odniesieniu do spółki Degussa: Decyzja Komisji z dnia 23 listopada 1984 r. odnosząca się do procedury przewidzianej w art. 85 traktatu EWG (IV/30.907 – Produkty z nadtlenu, Dz.U. L 35 z 7.2.1985, str. 1); Decyzja Komisji z dnia 23 kwietnia 1986 r. odnosząca się do procedury przewidzianej w art. 85 traktatu EWG (IV/31.149 – Polipropylen, Dz.U. L 230 z 18.8.1986, str. 1).

W odniesieniu do spółki Atofina: Decyzja Komisji z dnia 23 listopada 1984 r. odnosząca się do procedury przewidzianej w art. 85 traktatu EWG (IV/30.907 – Produkty z nadtlenu, Dz.U. L 35 z 7.2.1985, str. 1); Decyzja Komisji z dnia 23 kwietnia 1986 r. odnosząca się do procedury przewidzianej w art. 85 traktatu EWG (IV/31.149 – Polipropylen, Dz.U. L 230 z 18.8.1986, str. 1) i Decyzja Komisji z dnia 27 lipca 1994 r. odnosząca się do procedury przewidzianej w art. 85 traktatu EWG (IV/31.865 – PCV II, Dz.U. L 239 z 14.9.1994, str. 14).

W odniesieniu do spółki ICI: Decyzja Komisji z dnia 23 kwietnia 1986 r. odnosząca się do procedury przewidzianej w art. 85 traktatu EWG (IV/31.149 – Polipropylen, Dz.U. L 230 z 18.8.1986, str. 1); Decyzja Komisji z dnia 27 lipca 1994 r. odnosząca się do procedury przewidzianej w art. 85 traktatu EWG (IV/31.865 – PCV II, Dz.U. L 239 z 14.9.1994, str. 14).

22.11.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 322/24

(1)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 466/2001 z dnia 8 marca 2001 r. ustalające najwyższe dopuszczalne poziomy dla niektórych zanieczyszczeń w środkach spożywczych (1) ustanawia maksymalne poziomy dioksyn w środkach spożywczych i dla sumy dioksyn i dioksynopochodnych polichlorowanych bifenyli (PBC) w środkach spożywczych.

(2)

Konieczne jest uzyskanie rzetelnych danych na obszarze całej Wspólnoty Europejskiej, dotyczących obecności dioksyn, furanów i dioksynopochodnych PCB w jak najszerszej gamie środków spożywczych, aby uzyskać jasny obraz tendencji czasowych występowania tych substancji w tle w środkach spożywczych.

(3)

Zalecenie Komisji 2006/88/WE z dnia 6 lutego 2006 r. w sprawie ograniczenia obecności dioksyn, furanów i polichlorowanych bifenyli (PCB) w paszach i środkach spożywczych (2) zaleca państwom członkowskim przeprowadzenie wyrywkowego monitorowania na obecność dioksyn i dioksynopochodnych PCB oraz, w miarę możliwości, niedioksynopochodnych PCB w środkach spożywczych zgodnie z zaleceniem Komisji 2004/705/WE (3).

(4)

W zaleceniu 2004/705/WE państwom członkowskim zaleca się zachowanie minimalnej częstotliwości pobierania próbek poddawanych analizie co roku w przypadku różnych kategorii środków spożywczych oraz format przedstawiania wyników monitoringu na obecność w tle dioksyn, furanów i dioksynopochodnych PCB w środkach spożywczych. Dla nowych państw członkowskich, które przystąpiły do Wspólnoty Europejskiej w dniu 1 maja 2004 r., przewidziano w nim ustalenia przejściowe.

(5)

Należy zmienić obecny program monitorowania w świetle nabytych doświadczeń. Zalecenie 2004/705/WE należy zatem zastąpić nowym zaleceniem.

(6)

Istotne jest, aby dane gromadzone na mocy niniejszego zalecenia były regularnie przedstawiane Komisji. Komisja zapewni skompilowanie danych w formie bazy danych. Stosowne jest, aby przedstawiać również dane z ostatnich lat, uzyskane dzięki wykorzystaniu metody analitycznej zgodnej z wymogami ustanowionymi w dyrektywie Komisji 2002/69/WE z dnia 30 lipca 2002 r. ustanawiającej metody pobierania próbek i metody analizy do celów urzędowej kontroli dioksyn i oznaczania dioksynopodobnych polichlorowanych bifenyli (PCB) w środkach spożywczych (4) oraz odzwierciedlające poziomy tła,

22.11.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 322/32

(1)

W dniu 15 lipca 2006 r. Rada Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych („RB ONZ”) przyjęła rezolucję nr 1695 (2006), w której potępiła kilkukrotne wystrzelenie przez Koreańską Republikę Ludowo-Demokratyczną („KRLD”) w dniu 5 lipca 2006 r. rakiet balistycznych.

(2)

W dniu 14 października 2006 r. Rada Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych przyjęła rezolucję nr 1718 (2006), w której potępiła próbę jądrową przeprowadzoną przez KRLD w dniu 9 października 2006 r., i wyraziła najgłębsze zaniepokojenie zagrożeniem, które stanowi ta próba dla Układu o nierozprzestrzenianiu broni jądrowej oraz dla międzynarodowych wysiłków mających na celu wzmocnienie światowego systemu nierozprzestrzeniania broni jądrowej, a także groźbą, którą stwarza ona dla pokoju i stabilności w regionie i poza nim. Rada Bezpieczeństwa ONZ stwierdziła zatem, że istnieje wyraźne zagrożenie dla pokoju i bezpieczeństwa międzynarodowego.

(3)

W dniu 17 października 2006 r. Rada Unii Europejskiej zdecydowanie potępiła próbę jądrową, jaką przeprowadziła KRLD, i zaapelowała, aby KRLD niezwłocznie powróciła do rozmów sześciostronnych, zrezygnowała ze wszystkich rodzajów broni jądrowej, zarzuciła prowadzone programy jądrowe oraz by wywiązała się ze zobowiązań wynikających z Układu o nierozprzestrzenianiu broni jądrowej, w tym by poddała kontroli Międzynarodowej Agencji Energii Atomowej (MAEA) wszystkie działania związane z wykorzystaniem energii jądrowej. Rada oświadczyła również, że w pełni wprowadzi w życie postanowienia wszystkich odpowiednich rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ, a zwłaszcza rezolucji nr 1695 (2006) i rezolucji nr 1718 (2006).

(4)

Rezolucja RB ONZ nr 1718 (2006) zakazuje bezpośredniego lub pośredniego dostarczania, sprzedaży lub przekazywania do KRLD przez obywateli państw członkowskich lub z terytoriów państw członkowskich, lub przy użyciu statków pływających pod ich banderą lub ich statków powietrznych niektórych rodzajów broni konwencjonalnej zdefiniowanych dla potrzeb rejestru broni konwencjonalnej ONZ lub pokrewnych zapasów materiałowych, w tym części zapasowych lub produktów określonych przez Radę Bezpieczeństwa lub komitet ustanowiony zgodnie z postanowieniami pkt 12 rezolucji RB ONZ nr 1718 (2006) (zwany dalej „komitetem”). Rada uważa za właściwe, aby zakaz ten obejmował również inne rodzaje broni konwencjonalnej, w tym co najmniej wszystkie towary i technologie wymienione we wspólnym wykazie sprzętu wojskowego Unii Europejskiej.

(5)

Rezolucja RB ONZ nr 1718 (2006) zakazuje również bezpośredniego lub pośredniego dostarczania, sprzedaży lub przekazywania do KRLD przez obywateli państw członkowskich, z terytoriów państw członkowskich lub przy użyciu statków pływających pod ich banderą lub ich statków powietrznych produktów wymienionych w odpowiednich dokumentach ONZ, w szczególności produktów znajdujących się w wykazach grupy dostawców jądrowych (NSG) i reżimu kontroli technologii rakietowych (MTCR) oraz innych materiałów, sprzętu, towarów i technologii mających związek z programami jądrowymi, programami dotyczącymi rakiet balistycznych lub z innymi programami broni masowego rażenia.

(6)

Rezolucja RB ONZ nr 1718 (2006) zakazuje również zapewniania szkoleń technicznych, usług i pomocy w odniesieniu do produktów, o których mowa w motywach 4 i 5, który to zakaz powinien również obejmować finansowanie lub pomoc finansową.

(7)

Rezolucja RB ONZ nr 1718 (2006) zakazuje również nabywania od KRLD produktów, o których mowa w motywach 4 i 5.

(8)

Rezolucja RB ONZ nr 1718 (2006) zakazuje również dostarczania, sprzedaży lub przekazywania towarów luksusowych do KRLD.

(9)

Rezolucja RB ONZ nr 1718 (2006) nakłada też środki zapobiegające wjazdowi do państw członkowskich lub przejazdowi przez ich terytorium osób wskazanych przez komitet lub przez Radę Bezpieczeństwa jako odpowiedzialne za politykę KRLD (w tym jej wspieranie lub promowanie) w odniesieniu do programów KRLD dotyczących broni jądrowej, rakiet balistycznych i innej broni masowego rażenia, a także członków rodzin tych osób.

(10)

Ponadto rezolucja RB ONZ nr 1718 (2006) nakazuje zamrożenie funduszy, innych aktywów finansowych i zasobów gospodarczych posiadanych lub kontrolowanych, bezpośrednio lub pośrednio, przez osoby lub podmioty wskazane przez komitet lub przez Radę Bezpieczeństwa jako zaangażowane we wspieranie lub dostarczające wsparcia, w tym przez stosowanie innych niedozwolonych środków, programom KRLD dotyczącym broni jądrowej, innym programom dotyczącym broni masowego rażenia oraz programom dotyczącym rakiet balistycznych lub przez osoby lub podmioty działające w ich imieniu lub pod ich kierunkiem; wprowadza on także obowiązek nieudostępniania tym osobom lub podmiotom lub na rzecz tych osób lub podmiotów jakichkolwiek funduszy, aktywów finansowych lub zasobów gospodarczych.

(11)

Niniejsze wspólne stanowisko może zostać zmienione, jeżeli Rada uzna za właściwe zastosowanie środków ograniczających do dodatkowych osób, podmiotów lub produktów lub do innych kategorii osób, podmiotów lub produktów.

(12)

Wprowadzenie pewnych środków wymaga działania Wspólnoty,

a)

broni i wszelkiego rodzaju pokrewnych zasobów materiałowych, w tym broni i amunicji, pojazdów wojskowych i sprzętu wojskowego, sprzętu paramilitarnego i części zapasowych do wyżej wymienionych produktów, z wyjątkiem pojazdów niebojowych, które zostały wyprodukowane lub wyposażone w materiały w celu zapewnienia ochrony przed pociskami balistycznymi i które przeznaczone są wyłącznie do wykorzystania w KRLD dla celów obronnych przez personel UE i jej państw członkowskich;

b)

wszelkich produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii określonych przez Radę Bezpieczeństwa lub komitet zgodnie z pkt 8 lit a) ppkt (ii) rezolucji RB ONZ nr 1718 (2006), które mogłyby posłużyć do programów KRLD dotyczących broni jądrowej, rakiet balistycznych lub innej broni masowego rażenia.

a)

bezpośrednie lub pośrednie zapewnianie szkoleń technicznych, doradztwa, usług, pomocy lub pośrednictwa związanych z produktami i technologią, o których mowa w ust. 1, oraz z dostarczaniem, wytwarzaniem, konserwacją i z wykorzystaniem tych produktów – jakiejkolwiek osobie, podmiotowi lub organowi w KRLD lub do użytku na terytorium tego państwa;

b)

bezpośrednie lub pośrednie finansowanie lub zapewnianie pomocy finansowej związanej z produktami i technologią, o których mowa w ust. 1, w tym w szczególności dotacji, pożyczek i ubezpieczenia kredytów wywozowych na wszelkiego rodzaju sprzedaż, dostarczanie, przekazywanie lub wywóz tych produktów lub też na zapewnianie związanych z powyższymi działaniami szkoleń technicznych, doradztwa, usług, pomocy lub pośrednictwa – jakiejkolwiek osobie, podmiotowi lub organowi w KRLD lub do użytku na terytorium tego państwa;

c)

świadome lub celowe uczestniczenie w działaniach, których celem lub skutkiem jest obejście zakazów, o których mowa w lit. a) i b).

a)

konieczne do zaspokojenia podstawowych potrzeb, w tym płatności za artykuły spożywcze, wynajem lub kredyt hipoteczny, leki i leczenie, podatki, składki ubezpieczeniowe i opłaty na rzecz przedsiębiorstw użyteczności publicznej;

b)

przeznaczone wyłącznie na pokrycie uzasadnionych kosztów honorariów oraz zwrot wydatków poniesionych w związku z korzystaniem z usług prawniczych; lub

c)

przeznaczone wyłącznie na pokrycie opłat lub należności za usługi, zgodnie z przepisami prawa krajowego, związanych z rutynowym przechowywaniem i utrzymaniem zamrożonych funduszy i zasobów gospodarczych;

a)

konieczne do pokrycia nadzwyczajnych wydatków, po powiadomieniu komitetu przez zainteresowane państwo członkowskie i po uzyskaniu jego zgody; lub

b)

przedmiotem zastawu sądowego, administracyjnego lub arbitrażowego albo orzeczenia, w którym to przypadku fundusze i zasoby gospodarcze mogą być wykorzystane do zaspokojenia roszczeń zabezpieczonych takim zastawem lub do wykonania orzeczenia po powiadomieniu komitetu przez zainteresowane państwo członkowskie, z zastrzeżeniem że zastaw ten został ustanowiony lub orzeczenie zostało wydane przed datą przyjęcia rezolucji RB ONZ nr 1718 (2006) i zastaw ten nie został ustanowiony ani orzeczenie nie zostało wydane na rzecz osoby lub podmiotu, o których mowa w ust. 1.

a)

odsetek lub innych dochodów z tych rachunków; ani

b)

płatności należnych z tytułu kontraktów, umów lub zobowiązań zawartych lub powstałych przed dniem 14 października 2006 r.;