1.11.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 302/1

(1)

W następstwie rozszerzenia Unii Europejskiej w dniu 1 maja 2004 r. Wspólnota i Szwajcaria postanowiły dostosować koncesje taryfowe ustanowione w zawartej w dniu 21 czerwca 1999 r. Umowie pomiędzy Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską dotyczącej handlu produktami rolnymi (1) (zwanej dalej „umową”), która weszła w życie w dniu 1 czerwca 2002 r. W szczególności postanowiły wprowadzić zmiany do załączników 1 i 2 do umowy, w których wymienia się koncesje, w celu rozszerzenia obowiązującego wspólnotowego kontyngentu bezcłowego o nowy produkt, cykorię warzywną (cykorię brukselską) kod CN 0705 21 00.

(2)

Do czasu dokonania formalnej zmiany Wspólnota i Szwajcaria postanowiły umożliwić stosowanie dostosowanych koncesji na zasadach autonomicznych i przejściowych od dnia 1 maja 2004 r.

(3)

W celu zapewnienia dostępności kontyngentu na produkty objęte kodem CN 0705 21 00 od dnia 1 maja 2004 r. nowa autonomiczna wspólnotowa taryfa celna ograniczona do tych produktów została przyjęta na okres przejściowy rozporządzeniem Rady (WE) nr 7/2005 z dnia 13 grudnia 2004 r. przyjmującym autonomiczne i przejściowe środki w celu otwarcia wspólnotowego kontyngentu taryfowego na niektóre produkty rolne pochodzące ze Szwajcarii (2).

(4)

Załącznik 2 do umowy, dostosowany decyzją nr 3/2005 Wspólnego Komitetu ds. Rolnictwa ustanowionego na mocy Umowy między Wspólnotą Europejską i Konfederacją Szwajcarską w sprawie handlu produktami rolnymi z dnia 19 grudnia 2005 r. dotyczącą dostosowania, w związku z rozszerzeniem Unii Europejskiej, załączników 1 i 2 (3), ustanawia rozszerzone kontyngenty taryfowe obejmujące produkty o kodzie CN 0705 21 00.

(5)

Załącznik 2 do umowy jest wdrażany rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1630/2006 z dnia 31 października 2006 r. zmieniającym rozporządzenie (WE) nr 933/2002 otwierające i ustanawiające zarządzanie kontyngentami taryfowymi na niektóre produkty rolne pochodzące ze Szwajcarii (4) z dniem 1 września 2006 r.

(6)

Rozporządzenie (WE) nr 7/2005 powinno zatem zostać uchylone z tą samą datą,

1.11.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 302/3

(1)

Rozporządzenie (WE) nr 3223/94 przewiduje, w zastosowaniu wyników wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej, kryteria do ustalania przez Komisję standardowych wartości dla przywozu z krajów trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w jego Załączniku.

(2)

W zastosowaniu wyżej wymienionych kryteriów standardowe wartości w przywozie powinny zostać ustalone w wysokościach określonych w Załączniku do niniejszego rozporządzenia,

1.11.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 302/5

(1)

Ceny reprezentatywne i kwoty dodatkowych należności stosowanych do przywozu cukru białego, cukru surowego i niektórych syropów w odniesieniu do roku gospodarczego 2006/2007 zostały ustalone rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1002/2006 (3). Te ceny i kwoty zostały ostatnio zmienione rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1571/2006 (4).

(2)

Dane, którymi obecnie dysponuje Komisja, prowadzą do zmiany wymienionych kwot, zgodnie z zasadami i szczegółowymi przepisami wykonawczymi przewidzianymi w rozporządzeniu (WE) nr 951/2006,

1.11.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 302/7

(1)

Artykuł 10 rozporządzenia (WE) nr 1784/2003 przewiduje, że przy przywozie produktów, o których mowa w art. 1 wyżej wymienionego rozporządzenia, pobiera się opłaty celne zgodne ze stawkami Wspólnej Taryfy Celnej. Jednakże w przypadku produktów, o których mowa w ust. 2 tego artykułu, opłaty przywozowe równają się cenie interwencyjnej tych produktów ważnej w czasie przywozu powiększonej o 55 % i pomniejszonej o cenę CIF w przywozie stosowaną do danej wysyłki. Opłaty celne nie mogą jednak przekroczyć stawek Wspólnej Taryfy Celnej.

(2)

Na mocy art. 10 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1784/2003 ceny CIF w przywozie oblicza się na podstawie cen reprezentatywnych dla danego produktu na rynku światowym.

(3)

Rozporządzenie (WE) nr 1249/96 ustala zasady stosowania rozporządzenia (WE) nr 1784/2003 do opłat przywozowych w sektorze zbóż.

(4)

Opłaty przywozowe stosuje się aż do chwili ustalenia i wejścia w życie nowych stawek opłat przywozowych.

(5)

W celu umożliwienia normalnego funkcjonowania systemu opłat przywozowych należy przyjąć jako podstawę ich wyliczenia stawki reprezentatywne dla rynku, stwierdzone w okresie porównawczym.

(6)

Zastosowanie rozporządzenia (WE) nr 1249/96 prowadzi do ustalenia opłat przywozowych w wysokości podanej w załączniku I do niniejszego rozporządzenia,

1.11.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 302/10

(1)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 794/2004 z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 659/1999 ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania art. 93 Traktatu WE (2) określa kompletny standardowy formularz notyfikacyjny o pomocy państwa.

(2)

W związku z przyjęciem przez Komisję nowych wytycznych dotyczących pomocy regionalnej na okres 2007–2013 (3) konieczne jest wprowadzenie zmian pewnych części wymienionego formularza.

(3)

Rozporządzenie (WE) nr 794/2004 powinno zatem zostać odpowiednio zmienione,

1.11.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 302/29

(1)

Rozporządzenie (WE) nr 994/98 upoważnia Komisję do stwierdzenia zgodnie z art. 87 Traktatu, że pod pewnymi warunkami pomoc, która jest zgodna z mapą pomocy regionalnej zatwierdzoną przez Komisję dla każdego państwa członkowskiego, jest zgodna ze wspólnym rynkiem i nie podlega obowiązkowi zgłoszenia, o którym mowa w art. 88 ust. 3 Traktatu.

(2)

Komisja stosowała art. 87 i 88 Traktatu w odniesieniu do programów regionalnej pomocy inwestycyjnej w regionach objętych pomocą w licznych decyzjach, a także określiła swoją politykę w tym zakresie przede wszystkim w Wytycznych w sprawie krajowej pomocy regionalnej na lata 2007–2013 (3) oraz w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 70/2001 z dnia 12 stycznia 2001 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw (4). W świetle dużego doświadczenia Komisji w zakresie stosowania przepisów art. 87 i 88 Traktatu w odniesieniu do regionalnej pomocy inwestycyjnej oraz w świetle wytycznych w sprawie krajowej pomocy regionalnej wydanych przez Komisję na podstawie przytoczonych przepisów właściwe jest, aby dla zapewnienia skutecznego nadzoru oraz uproszczenia procedur administracyjnych bez osłabienia procesu monitorowania ze strony Komisji, Komisja wykorzystała uprawnienia przyznane jej rozporządzeniem (WE) nr 994/98.

(3)

Reagując na problemy istniejące w regionach znajdujących się w niekorzystnym położeniu, krajowa pomoc regionalna promuje gospodarczą, społeczną i terytorialną spójność państw członkowskich oraz Wspólnoty jako całości. Celem krajowej regionalnej pomocy inwestycyjnej jest pomoc w rozwoju regionów znajdujących się w najbardziej niekorzystnym położeniu poprzez wspieranie inwestycji i tworzenie miejsc pracy w kontekście zrównoważonego rozwoju. Promuje ona rozwój, racjonalizację, modernizację i dywersyfikację działalności gospodarczej przedsiębiorstw działających w mniej uprzywilejowanych regionach, zwłaszcza poprzez zachęcanie firm do tworzenia tam nowych zakładów.

(4)

W celu określenia, czy pomoc jest zgodna ze wspólnym rynkiem na mocy niniejszego rozporządzenia, konieczne jest uwzględnienie intensywności pomocy, a więc kwoty pomocy wyrażonej jako ekwiwalent dotacji. Obliczenie ekwiwalentu dotacji pomocy płatnej w kilku ratach wymaga zastosowania rynkowych stóp procentowych obowiązujących w chwili przyznania dotacji. Mając na względzie jednolite, przejrzyste i proste stosowanie zasad pomocy państwa, za rynkowe stopy procentowe stosowane do celów niniejszego rozporządzenia powinny być uważane stopy referencyjne, które są okresowo ustalane przez Komisję na podstawie obiektywnych kryteriów i publikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej oraz w Internecie.

(5)

W celu zapewnienia przejrzystości i skutecznego monitorowania niniejsze rozporządzenie winno być stosowane wyłącznie w odniesieniu do przejrzystych programów regionalnej pomocy inwestycyjnej. Są to takie programy pomocy regionalnej, w przypadku których możliwe jest dokładne wyliczenie ekwiwalentu dotacji brutto jako odsetka wydatków kwalifikowanych ex ante bez potrzeby przeprowadzania oceny ryzyka (na przykład dotacje, subsydia na spłatę odsetek oraz ograniczone pułapem środki fiskalne). Programy obejmujące pożyczki ze środków publicznych powinny być uważane za przejrzyste, pod warunkiem że są one poręczone zwyczajnym zabezpieczeniem i nie wiążą się z nadmiernym ryzykiem i w związku z tym nie uznaje się ich za zawierające element gwarancji państwa. Z zasady programy pomocy zawierające gwarancje państwa bądź programy obejmujące pożyczki ze środków publicznych zawierające element gwarancji nie powinny być uznawane za przejrzyste. Jednak takie programy pomocy powinny być uznawane za przejrzyste, jeśli przed realizacją programu pomocy metodologia użyta do obliczenia intensywności pomocy w postaci gwarancji państwa została zaakceptowana przez Komisję w następstwie zgłoszenia do Komisji po przyjęciu niniejszego rozporządzenia. Metodologia ta zostanie poddana ocenie przez Komisję zgodnie z obwieszczeniem Komisji w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE do pomocy państwowej w formie gwarancji (5). Za przejrzystą pomoc nie powinno uznawać się zaangażowania kapitałowego państwa oraz pomocy obejmującej środki w zakresie kapitału podwyższonego ryzyka. Nieprzejrzyste programy pomocy regionalnej powinny zawsze być zgłaszane Komisji. Zgłoszenia nieprzejrzystych programów pomocy regionalnej oceniane będą przez Komisję przede wszystkim w świetle kryteriów określonych w Wytycznych w sprawie krajowej pomocy regionalnej na lata 2007–2013.

(6)

Niniejsze rozporządzenie powinno mieć zastosowanie także do pomocy ad hoc, która oznacza pomoc indywidualną, która nie jest przyznana w oparciu o program pomocy, jeśli pomoc ad hoc wykorzystywana jest jako uzupełnienie pomocy przyznanej w oparciu o przejrzysty program regionalnej pomocy inwestycyjnej, a udział pomocy ad hoc nie przekracza 50 % całkowitej kwoty pomocy, jaka ma zostać przyznana na daną inwestycję. Należy przypomnieć, że indywidualna pomoc w formie dotacji dla małych i średnich przedsiębiorstw przyznana poza jakimkolwiek programem pomocy zgodnie z art. 3 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 70/2001 jest zgodna ze wspólnym rynkiem w rozumieniu art. 87 ust. 3 Traktatu i jest wyłączona z obowiązku zgłoszenia określonego w art. 88 ust. 3 Traktatu.

(7)

Wszelka pomoc, która spełnia wszystkie wymogi niniejszego rozporządzenia, winna być wyłączona z obowiązku zgłoszenia. Programy pomocy regionalnej objęte wyłączeniem na mocy niniejszego rozporządzenia winny zawierać bezpośrednie odniesienie do tego rozporządzenia.

(8)

Niniejsze rozporządzenie nie powinno być stosowane w odniesieniu do określonych sektorów, wobec których stosuje się odrębne przepisy. Pomoc przyznawana w tych sektorach podlega obowiązkowi uprzedniego zgłoszenia Komisji zgodnie z art. 88 ust. 3 Traktatu. Dotyczy to górnictwa węgla, hutnictwa żelaza i stali, przemysłu włókien syntetycznych, budownictwa okrętowego, rybołówstwa i akwakultury. W rolnictwie rozporządzenia nie powinno stosować się do działalności związanej z produkcją pierwotną produktów rolnych wymienionych w załączniku I do Traktatu. Powinno się je natomiast stosować wobec przetwórstwa produktów rolnych i obrotu nimi, z wyjątkiem wytwarzania produktów mających imitować lub zastępować mleko i przetwory mleczne, o których mowa w art. 3 ust. 2 rozporządzenia Rady (EWG) nr 1898/87 z dnia 2 lipca 1987 r. w sprawie ochrony oznaczeń stosowanych w obrocie mlekiem i przetworami mlecznymi (6). W tym kontekście wykonywane w gospodarstwach czynności niezbędne do przygotowania produktu do pierwszej sprzedaży, jak również pierwsza sprzedaż podmiotom zajmującym się odsprzedażą lub przetwórstwem nie powinny być uważane za przetwórstwo produktów i obrót nimi. Niniejsze rozporządzenie powinno zapewnić, że zawsze będą mogły być osiągnięte intensywności pomocy na rzecz przedsiębiorstw przetwórstwa produktów rolnych i obrotu nimi, zgodnie z art. 28 ust. 3 rozporządzenia Rady (WE) nr 1698/2005 z dnia 20 września 2005 w sprawie wsparcia rozwoju obszarów wiejskich przez Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) (7).

(9)

Komisja w sposób konsekwentny odnosi się mniej przychylnie do pomocy przeznaczonej dla konkretnych sektorów. Z tego względu programy pomocy, które dotyczą konkretnych sektorów działalności gospodarczej w obszarze produkcji bądź usług, nie powinny podlegać wyłączeniu z obowiązku zgłoszenia przewidzianego niniejszym rozporządzeniem. Jednakże programów regionalnej pomocy inwestycyjnej dotyczących działalności turystycznej nie należy traktować jako ukierunkowanych na konkretne sektory i należy je wyłączyć z obowiązku zgłoszenia, o którym mowa w art. 88 ust. 3 Traktatu, jeśli przyznana pomoc spełnia wszystkie warunki określone w niniejszym rozporządzeniu.

(10)

Pomoc dla małych i średnich przedsiębiorstw na usługi doradcze i inne, przyznana zgodnie z art. 5 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 70/2001, jest zgodna ze wspólnym rynkiem w rozumieniu art. 87 ust. 3 Traktatu i jest wyłączona z obowiązku zgłoszenia określonego w art. 88 ust. 3 Traktatu. Dlatego pomoc taka nie powinna być objęta zakresem niniejszego rozporządzenia.

(11)

Zgodnie z ustaloną praktyką Komisji oraz w celu lepszego zapewnienia proporcjonalności pomocy i ograniczenia jej do niezbędnej kwoty, progi należy określić w postaci intensywności pomocy w odniesieniu do grupy kosztów kwalifikujących się do pomocy, a nie w postaci maksymalnych kwot pomocy.

(12)

Właściwe jest ustanowienie dalszych warunków, które powinny zostać spełnione przez wszystkie programy pomocy i pomoc indywidualną wyłączone niniejszym rozporządzeniem. Uwzględniając art. 87 ust. 3 lit. c) Traktatu, pomoc nie powinna skutkować wyłącznie ciągłą lub okresową obniżką kosztów operacyjnych, które zwykle musi ponieść beneficjent, i powinna być proporcjonalna do trudności, jakie należy pokonać w celu zapewnienia korzyści społeczno-ekonomicznych uznawanych za leżące w interesie Wspólnoty. Słuszne jest zatem ograniczenie zakresu stosowania rozporządzenia do pomocy regionalnej przyznawanej na inwestycje początkowe w rozumieniu niniejszego rozporządzenia. Regionalne programy pomocy przewidujące pomoc operacyjną nadal podlegają obowiązkowi zgłoszenia, o którym mowa w art. 88 ust. 3 Traktatu. Pomoc dla nowo założonych małych przedsiębiorstw, inna niż pomoc inwestycyjna i w zakresie doradztwa, także podlega obowiązkowi zgłoszenia, o którym mowa w art. 88 ust. 3 Traktatu.

(13)

Komisja musi zapewnić, aby zatwierdzona pomoc nie zmieniała warunków wymiany handlowej w sposób niezgodny z ogólnym interesem, jednak pomoc inwestycyjna przyznana na rzecz beneficjenta, na którym ciąży obowiązek zwrotu pomocy wynikający z wcześniejszej decyzji Komisji uznającej pomoc za niezgodną z prawem oraz ze wspólnym rynkiem, winna zostać wyłączona z zakresu niniejszego rozporządzenia. Zatem pomoc taka nadal podlega obowiązkowi zgłoszenia, o którym mowa w art. 88 ust. 3 Traktatu.

(14)

Aby uniknąć przedkładania aspektu kapitałowego inwestycji nad aspekt siły roboczej, należy ustanowić przepisy dotyczące możliwości mierzenia wielkości pomocy na inwestycje albo na podstawie kosztów inwestycji, albo na podstawie kosztów nowych miejsc pracy bezpośrednio związanych z realizacją projektu inwestycyjnego.

(15)

Duże kwoty pomocy powinny nadal podlegać indywidualnej ocenie ze strony Komisji przed ich uruchomieniem. W związku z tym kwoty pomocy przekraczające określony próg przyznane pojedynczemu przedsiębiorstwu lub zakładowi w oparciu o istniejący program pomocy powinny zostać wykluczone z wyłączenia przewidzianego w niniejszym rozporządzeniu i powinny nadal podlegać obowiązkowi zgłoszenia, o którym mowa w art. 88 ust. 3 Traktatu. Dla uniknięcia sytuacji, w której duży projekt inwestycyjny zostałby sztucznie podzielony na podprojekty, by ominąć w ten sposób postanowienia niniejszych wytycznych, duży projekt inwestycyjny należy uznać za jednostkowy projekt inwestycyjny, jeżeli inwestycja początkowa podjęta przez jedną lub kilka firm, na przestrzeni trzech lat, składa się ze środków trwałych połączonych w sposób ekonomicznie niepodzielny. W ramach oceny, czy inwestycja początkowa jest ekonomicznie niepodzielna, Komisja weźmie pod uwagę powiązania techniczne, funkcjonalne i strategiczne oraz bezpośrednią bliskość geograficzną. Niepodzielność ekonomiczna będzie oceniania niezależnie od prawa własności. Oznacza to, że dla ustalenia, czy duży projekt inwestycyjny stanowi jednostkowy projekt inwestycyjny, zastosowana zostanie ta sama procedura oceny niezależnie od tego, czy projekt jest realizowany przez jedno przedsiębiorstwo, kilka przedsiębiorstw dzielących się kosztami inwestycji, czy kilka przedsiębiorstw ponoszących koszty odrębnych inwestycji w ramach tego samego projektu inwestycyjnego (np. w przypadku spółki stanowiącej wspólne przedsiębiorstwo (ang. joint venture)).

(16)

Istotne jest zagwarantowanie, aby pomoc regionalna stanowiła rzeczywistą zachętę oraz wspierała inwestycje, których w przeciwnym razie nie dokonałoby w regionach objętych pomocą, i aby stanowiła bodziec do podejmowania nowych rodzajów działalności. Przed rozpoczęciem realizacji prac nad projektem objętym pomocą właściwe władze powinny zatem potwierdzić na piśmie, że projekt prima facie spełnia warunki kwalifikowalności. Za potwierdzenie „na piśmie” uznaje się również komunikację za pośrednictwem faksu bądź poczty elektronicznej.

(17)

W związku ze specyfiką pomocy regionalnej niniejsze rozporządzenie nie powinno wyłączać pomocy, która jest skumulowana z inną pomocą państwa, w tym pomocy udzielanej przez władze krajowe, regionalne i lokalne lub przyznanej przy wsparciu Wspólnoty, w odniesieniu do tych samych kosztów kwalifikowanych, gdy skumulowana kwota przekracza próg ustalony w niniejszym rozporządzeniu. Regionalnej pomocy inwestycyjnej objętej wyłączeniem na mocy niniejszego rozporządzenia nie należy kumulować z pomocą de minimis w rozumieniu rozporządzenia Komisji (WE) nr 69/2001 z dnia 12 stycznia 2001 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy w ramach zasady de minimis  (8) w odniesieniu do tych samych kosztów kwalifikowanych, jeżeli taka kumulacja skutkowałaby intensywnością pomocy przekraczającą intensywność określoną niniejszym rozporządzeniem.

(18)

Niniejsze rozporządzenie nie powinno mieć zastosowania do pomocy na działalność związaną z eksportem do krajów trzecich lub państw członkowskich, a mianowicie pomocy związanej bezpośrednio z ilością wywożonych produktów, z tworzeniem i funkcjonowaniem sieci dystrybucyjnej lub z innymi wydatkami bieżącymi związanymi z prowadzeniem działalności eksportowej, oraz do pomocy uzależnionej od wykorzystywania towarów krajowych uprzywilejowanych względem towarów przywożonych.

(19)

W celu zapewnienia przejrzystości oraz efektywnego monitorowania zgodnie z art. 3 rozporządzenia (WE) nr 994/98 właściwe jest ustalenie standardowego formularza, według którego państwa członkowskie powinny dostarczać Komisji informacji podsumowujących zawsze, gdy na mocy niniejszego rozporządzenia realizowany jest program pomocy z zamiarem publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej bądź gdy przyznana została pomoc ad hoc. Z tego samego powodu właściwe jest określenie zasad dotyczących dokumentacji, którą państwa członkowskie powinny prowadzić w odniesieniu do programów pomocy wyłączonych niniejszym rozporządzeniem. W celu ułatwienia procedury administracyjnej oraz uwzględniając szeroki dostęp do niezbędnej technologii, informacje zbiorcze należy przekazywać w formie elektronicznej. W celu zwiększenia przejrzystości pomocy regionalnej w rozszerzonej Wspólnocie państwa członkowskie winny publikować program pomocy w pełnym brzmieniu oraz informować Komisję o adresie internetowym, pod którym zamieszczono publikację.

(20)

W świetle doświadczenia Komisji w tej dziedzinie, a w szczególności częstotliwości, z jaką powszechnie niezbędne jest korygowanie polityki pomocy państwa, właściwe jest ograniczenie okresu stosowania niniejszego rozporządzenia.

(21)

Niniejsze rozporządzenie pozostaje bez uszczerbku dla zobowiązań państwa członkowskiego w zakresie zgłaszania indywidualnych środków pomocy zgodnie ze zobowiązaniami przyjętymi w kontekście innych instrumentów pomocy państwa, a w szczególności zobowiązania dotyczącego zgłaszania Komisji pomocy na rzecz przedsiębiorstwa otrzymującego pomoc na ratowanie i restrukturyzację w rozumieniu Wytycznych wspólnotowych dotyczących pomocy państwa w celu ratowania i restrukturyzacji zagrożonych przedsiębiorstw (9) lub informowania jej o takiej pomocy,

a)

sektorze rybołówstwa i akwakultury;

b)

sektorze budownictwa okrętowego;

c)

sektorze węgla;

d)

sektorze stali;

e)

sektorze włókien syntetycznych.

a)

pomocy udzielanej na działalność związaną z eksportem do krajów trzecich lub państw członkowskich, a mianowicie pomocy związanej bezpośrednio z ilością wywożonych produktów, z tworzeniem i funkcjonowaniem sieci dystrybucyjnej lub z innymi wydatkami bieżącymi związanymi z prowadzeniem działalności eksportowej;

b)

pomocy uzależnionej od wykorzystywania towarów krajowych uprzywilejowanych względem towarów przywożonych.

a)

„pomoc” oznacza wszelkie środki spełniające kryteria ustanowione w art. 87 ust. 1 Traktatu;

b)

„małe i średnie przedsiębiorstwa” oznaczają przedsiębiorstwa, których definicja znajduje się w załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 70/2001;

c)

„inwestycja początkowa” oznacza:

d)

„pomoc ad hoc” oznacza pomoc indywidualną, która nie jest przyznawana w oparciu o program pomocy;

e)

„aktywa materialne” oznaczają aktywa w postaci gruntów, budynków oraz zakładu/urządzeń;

f)

„aktywa niematerialne i prawne” oznaczają aktywa związane z transferem technologii poprzez nabycie praw patentowych, licencji, know-how lub nieopatentowanej wiedzy technicznej;

g)

„duży projekt inwestycyjny” oznacza inwestycję początkową w środki trwałe o kwalifikowanych wydatkach przekraczających 50 mln EUR, obliczonych na podstawie cen i kursów wymiany z dnia przyznania pomocy; dla uniknięcia sytuacji, w której duży projekt inwestycyjny zostałby sztucznie podzielony na podprojekty, by ominąć w ten sposób postanowienia niniejszych wytycznych, duży projekt inwestycyjny należy uznać za jednostkowy projekt inwestycyjny, jeżeli inwestycja początkowa podjęta przez jedną lub kilka firm, na przestrzeni trzech lat, składa się ze środków trwałych połączonych w sposób ekonomicznie niepodzielny;

h)

„intensywność pomocy wyrażona jako ekwiwalent dotacji brutto (EDB)” oznacza zaktualizowaną wartość pomocy wyrażoną jako procent zaktualizowanej wartości kosztów kwalifikowanych;

i)

„przejrzyste programy regionalnej pomocy inwestycyjnej” oznaczają programy regionalnej pomocy inwestycyjnej, w przypadku których możliwe jest dokładne wyliczenie ekwiwalentu dotacji brutto jako odsetka wydatków kwalifikowanych ex ante bez potrzeby przeprowadzania oceny ryzyka (na przykład programy obejmujące dotacje, subsydia na spłatę odsetek, ograniczone pułapem środki fiskalne);

j)

„rozpoczęcie prac” oznacza podjęcie prac budowlanych lub pierwszego prawnie wiążącego zobowiązania do zamówienia urządzeń, z wyłączeniem wstępnych studiów wykonalności;

k)

„tworzenie miejsc pracy” oznacza wzrost netto liczby pracowników wyrażony w rocznych jednostkach roboczych (RJR) bezpośrednio zatrudnionych w danym zakładzie w stosunku do średniej z poprzednich 12 miesięcy; RJR oznacza liczbę osób zatrudnionych w pełnym wymiarze czasu w jednym roku, na pół etatu oraz do pracy sezonowej będących ułamkiem RJR;

l)

„koszty wynagrodzenia” oznaczają wszelkie koszty, jakie beneficjent pomocy faktycznie ponosi z tytułu zatrudnienia, na które składają się wynagrodzenie brutto przed opodatkowaniem oraz obowiązkowe składki, takie jak na ubezpieczenie społeczne;

m)

„miejsca pracy stworzone bezpośrednio w wyniku realizacji projektu inwestycyjnego” oznaczają miejsca pracy związane z działalnością, której dotyczy inwestycja, i stworzone w ciągu trzech lat od jej zakończenia, w tym także miejsca pracy stworzone w związku ze wzrostem stopnia wykorzystania zdolności produkcyjnych stworzonych wskutek inwestycji;

n)

„produkt rolny” oznacza:

o)

„produkty mające imitować lub zastępować mleko i przetwory mleczne” oznaczają produkty, które mogłyby zostać uznane za mleko i/lub przetwory mleczne, ale których skład różni się od takich produktów, ponieważ zawierają one tłuszcz i białko niepochodzące z mleka, zawierając lub nie zawierając przy tym białka pochodzącego z mleka („produkty inne niż przetwory mleczne”, o których mowa w art. 3 ust. 2 rozporządzenia (EGW) nr 1898/87);

p)

„przetwarzanie produktów rolnych” oznacza czynności dokonywane na produkcie rolnym, których produkt końcowy jest również produktem rolnym, z wyjątkiem wykonywanych w gospodarstwach czynności niezbędnych do przygotowania produktów zwierzęcych lub roślinnych do pierwszej sprzedaży;

q)

„wprowadzanie produktu rolnego do obrotu” oznacza posiadanie lub wystawianie produktu w celu sprzedaży, oferowanie go na sprzedaż, sprzedaż, dostawę lub każdy inny sposób wprowadzania produktu na rynek, z wyjątkiem jego pierwszej sprzedaży przez producenta surowców na rzecz podmiotów zajmujących się odsprzedażą lub przetwórstwem i czynności przygotowujących produkt do pierwszej sprzedaży; sprzedaż produktu przez producenta surowców konsumentowi końcowemu uznaje się jedynie za wprowadzanie do obrotu produktów rolnych, jeśli następuje w odpowiednio wydzielonym do tego celu miejscu;

r)

„działalność turystyczna” obejmuje następujące obszary działalności gospodarczej zgodnie z klasyfikacją NACE Rev. 1.1 (11):

a)

każda pomoc przyznana w ramach takiego programu pomocy spełnia wszystkie warunki określone w niniejszym rozporządzeniu;

b)

program zawiera bezpośrednie odesłanie do niniejszego rozporządzenia, poprzez zacytowanie jego tytułu oraz odesłania do publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

a)

pomoc przyznaje się w regionach kwalifikujących się do pomocy regionalnej zgodnie z mapą pomocy regionalnej zatwierdzoną dla danego państwa członkowskiego na lata 2007–2013; oraz

b)

intensywność pomocy wyrażona jako ekwiwalent dotacji brutto nie przekracza pułapu pomocy regionalnej obowiązującego w chwili przyznawania pomocy dla regionu, w którym następuje inwestycja, zgodnie z mapą pomocy regionalnej zatwierdzoną dla danego państwa członkowskiego na lata 2007–2013.

a)

inwestycja musi być utrzymana w regionie otrzymującym pomoc przez okres co najmniej pięciu lat lub – w przypadku małych i średnich przedsiębiorstw (MŚP) – trzech lat od momentu, gdy cała inwestycja zostanie ukończona;

b)

aktywa niematerialne i prawne, aby kwalifikować się do pomocy, muszą:

c)

w przypadkach, w których pomoc obliczona jest na podstawie kosztów inwestycji w aktywa materialne oraz aktywa niematerialne i prawne lub kosztów nabycia w przypadku przejęć, beneficjent musi wnieść wkład własny pochodzący ze środków własnych lub z zewnętrznych źródeł finansowania, w formie pozbawionej znamion pomocy publicznej, odpowiadający co najmniej 25 % kosztów kwalifikowanych. Jednak w przypadku, gdy maksymalna intensywność pomocy zatwierdzona w ramach krajowej mapy pomocy regionalnej dla danego państwa członkowskiego, zwiększona zgodnie z ust. 1 akapit drugi, jeśli dotyczy, przekracza 75 %, odpowiednio obniżony zostaje wkład finansowy beneficjenta.

a)

miejsca pracy stworzone są bezpośrednio w wyniku realizacji projektu inwestycyjnego;

b)

stworzenie miejsc pracy musi nastąpić w ciągu trzech lat od zakończenia inwestycji i każde miejsce pracy jest utrzymywane przez okres co najmniej pięciu lat lub trzech lat w przypadku małych i średnich przedsiębiorstw.

a)

50 % wartości inwestycji kwalifikującej się do objęcia pomocą w regionach kwalifikujących się do pomocy na mocy art. 87 ust. 3 lit. a) Traktatu oraz 40 % wartości inwestycji kwalifikującej się do objęcia pomocą w innych regionach kwalifikujących się do pomocy regionalnej zgodnie z mapą pomocy regionalnej zatwierdzoną dla danego państwa członkowskiego na lata 2007–2013, jeśli beneficjent zalicza się do kategorii małych lub średnich przedsiębiorstw;

b)

25 % wartości inwestycji kwalifikującej się do objęcia pomocą w regionach kwalifikujących się do pomocy na mocy art. 87 ust. 3 lit. a) Traktatu oraz 20 % wartości inwestycji kwalifikującej się do objęcia pomocą w innych regionach kwalifikujących się do pomocy regionalnej zgodnie z mapą pomocy regionalnej zatwierdzoną dla danego państwa członkowskiego na lata 2007–2013, jeśli beneficjent zatrudnia mniej niż 750 osób, i jego obroty, obliczone zgodnie z zaleceniem Komisji 2003/361/WE (12), wynoszą mniej niż 200 mln EUR oraz jeśli beneficjent ten spełnia wszystkie inne warunki wspomnianego zalecenia.

a)

nieprzejrzyste programy regionalnej pomocy inwestycyjnej;

b)

programy pomocy regionalnej dla konkretnych sektorów działalności gospodarczej w obszarze produkcji bądź usług. Programy regionalnej pomocy inwestycyjnej dotyczące działalności turystycznej nie są przy tym traktowane jako ukierunkowane na konkretne sektory;

c)

programy pomocy regionalnej, które przewidują pomoc operacyjną;

d)

programy pomocy regionalnej, które przewidują pomoc inną niż inwestycyjna bądź w zakresie doradztwa dla nowo utworzonych małych przedsiębiorstw;

e)

pomoc regionalna przyznana na rzecz dużych projektów inwestycyjnych na podstawie istniejących programów pomocy, jeśli całkowita kwota pomocy ze wszystkich źródeł przekracza 75 % maksymalnej kwoty pomocy, jaką można przeznaczyć na inwestycję o wydatkach kwalifikowanych w wysokości 100 mln EUR przy zastosowaniu standardowych pułapów pomocy obowiązujących dla dużych przedsiębiorstw w zatwierdzonej mapie pomocy regionalnej w dniu przyznania pomocy;

f)

pomoc regionalna ad hoc inna niż ta wyłączona zgodnie z art. 3 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 70/2001 i art. 3 ust. 3 niniejszego rozporządzenia;

g)

pomoc inwestycyjna na rzecz beneficjenta, na którym ciąży obowiązek zwrotu pomocy wynikający z wcześniejszej decyzji Komisji uznającej pomoc za niezgodną z prawem oraz ze wspólnym rynkiem.

1.11.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 302/41

(1)

Dyrektywa Rady 93/119/WE w sprawie ochrony zwierząt (3) określa pojęcia uboju i zabijania.

(2)

Artykuły 4 i 7 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1010/2006 (4) nie precyzują, że „zabijanie” zwierząt musi być również tak jak ubój uznawane za nadzwyczajny środek wsparcia rynku.

(3)

Zważywszy, z jednej strony, na fakt, że państwa członkowskie nie miały czasu na uwzględnienie pojęcia „zabijania” w swoich ustawodawstwach krajowych i z drugiej strony, biorąc pod uwagę ostatnią zmianę rozporządzenia (WE) nr 1010/2006, niektóre państwa członkowskie mogą mieć trudności z dokonywaniem płatności na rzecz beneficjentów nadzwyczajnych środków wsparcia rynku w terminie ustalonym w art. 10 wspomnianego rozporządzenia, tzn. do dnia 31 grudnia 2006 r. Dlatego też termin dokonywania płatności powinien zostać przedłużony.

(4)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 1010/2006.

(5)

Przepisy art. 14 rozporządzenia (EWG) nr 2771/75 i art. 14 rozporządzenia (EWG) nr 2777/75 przewidujące przyjęcie przedmiotowych środków obowiązują od dnia 11 maja 2006 r. Należy zatem także przewidzieć stosowanie niniejszego rozporządzenia od tego dnia.

(6)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Mięsa Drobiowego i Jaj,

1)

w art. 4 wprowadza się następujące zmiany:

2)

artykuł 7 otrzymuje następujące brzmienie:

„Artykuł 7

1.   Przedwczesny ubój i przedwczesne zabijanie młodych »kur niosek« uznaje się za nadzwyczajne środki wsparcia rynku zgodnie z art. 14 rozporządzenia (EWG) nr 2777/75.

2.   Rekompensata za ubój i zabijanie przewidziane w ust. 1 przyznawana jest każdemu zainteresowanemu państwu członkowskiemu, w granicach maksymalnej liczby ptaków określonej w załączniku VII i w okresie ustalonym we wspomnianym załączniku.

Maksymalna kwota rekompensaty jest ustalona ryczałtowo w wysokości 3,2 EUR za młodą »kurę nioskę«.”;

3)

w art. 10 datę „31 grudnia 2006 r.” zastępuje się datą „31 marca 2007 r.”.

1.11.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 302/43

(1)

W związku z rozszerzeniem Unii Europejskiej w dniu 1 maja 2004 r. Wspólnota Europejska i Szwajcaria podjęły decyzję o dostosowaniu koncesji taryfowych ustanowionych w umowie zawartej dnia 21 czerwca 1999 r. pomiędzy Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie handlu produktami rolnymi (2), dalej zwanej „umową”, która weszła w życie dnia 1 czerwca 2002 r. W szczególności podjęto decyzję o wprowadzeniu poprawek do załączników 1 i 2 do umowy, w których wymienia się koncesje, w celu rozszerzenia obowiązującego wspólnotowego kontyngentu bezcłowego o nowy produkt, cykorię warzywną (cykorię brukselską), kod CN 0705 21 00.

(2)

Do czasu formalnej zmiany Wspólnota i Szwajcaria postanowiły umożliwić stosowanie tych koncesji na niezależnych i przejściowych warunkach, począwszy od dnia 1 maja 2004 r.

(3)

Aby umożliwić zwiększenie kontyngentu na produkty objęte kodem CN 0705 21 00 od dnia 1 maja 2004 r., niezależna wspólnotowa taryfa celna ograniczona do tych produktów została ustanowiona na okres przejściowy na mocy rozporządzenia Rady (WE) nr 7/2005 z dnia 13 grudnia 2004 r. przyjmującego autonomiczne i przejściowe środki w celu otwarcia wspólnotowego kontyngentu taryfowego na niektóre produkty rolne pochodzące ze Szwajcarii (3).

(4)

Załącznik 2 do umowy, zmienionej decyzją 3/2005 Wspólnego Komitetu ds. Rolnictwa ustanowionego na podstawie zawartej dnia 19 grudnia 2005 r. umowy pomiędzy Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarii w sprawie handlu produktami rolnymi, dotyczącą dostosowania, w związku z rozszerzeniem Unii Europejskiej, załączników 1 i 2 (4) określa rozszerzone kontyngenty taryfowe obejmujące produkty o kodzie CN 0705 21 00.

(5)

Konieczne zatem jest dostosowanie odpowiednich przepisów wykonawczych. Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie Komisji (WE) nr 933/2002 (5).

(6)

Rozporządzenie (WE) nr 7/2005 zostaje uchylone z dniem 1 września 2006 r. rozporządzeniem (WE) nr 1623/2006 (6). Niniejsze rozporządzenie powinno zatem być stosowane od tego samego dnia.

(7)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Kodeksu Celnego,

1.11.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 302/45

(1)

Rozporządzenie Rady (WE) nr 51/2006 z dnia 22 grudnia 2005 r. ustalające wielkości dopuszczalne połowów na 2006 r. i związane z nimi warunki dla niektórych zasobów rybnych i grup zasobów rybnych, stosowane na wodach terytorialnych Wspólnoty oraz w odniesieniu do statków wspólnotowych na wodach, na których wymagane są ograniczenia połowowe (3), określa kwoty na rok 2006.

(2)

Według informacji przekazanych Komisji, statki pływające pod banderą państwa członkowskiego określonego w Załączniku do niniejszego rozporządzenia lub zarejestrowane w tym państwie członkowskim, wyczerpały kwotę na połowy zasobu w nim określonego przyznaną na 2006 r.

(3)

Należy zatem zakazać połowów tego rodzaju zasobów oraz jego przechowywania na pokładzie, przeładunku i wyładunku,

1.11.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 302/47

(1)

Zgodnie z decyzją Komisji 2004/4/WE (2) wprowadzanie do Wspólnoty bulw Solanum tuberosum L. pochodzących z Egiptu jest z zasady zakazane. Jednakże w sezonie przywozowym 2005/2006 zezwala się na wprowadzanie do Wspólnoty tych bulw z „obszarów wolnych od szkodników” pod określonymi warunkami.

(2)

W sezonie przywozowym 2005/2006 odnotowano niewielką liczbę przypadków wykrycia Pseudomonas solanacearum (Smith) Smith.

(3)

Egipt przedstawił sprawozdanie na temat przyczyn stwierdzonych przypadków. W sprawozdaniu tym są szczegółowo opisane surowsze środki, które zostały podjęte przez Egipt w odniesieniu do obszarów wolnych od szkodników i eksporterów zaangażowanych we wspomniane przypadki. Niektóre obszary zostały usunięte z wykazu obszarów wolnych od szkodników w sezonie przywozowym 2006/2007. Dwóch zaangażowanych we wspomniane przypadki eksporterów dostało oficjalne ostrzeżenie, a jednemu eksporterowi zakazano wywozu w sezonie 2006/2007.

(4)

W świetle informacji dostarczonej przez Egipt Komisja ustaliła, że nie występuje ryzyko rozprzestrzenienia się Pseudomonas solanacearum (Smith) Smith wraz z wprowadzeniem do Wspólnoty bulw Solanum tuberosum L. z obszarów wolnych od szkodników w Egipcie, pod warunkiem że zostaną spełnione szczególne warunki.

(5)

W związku z tym należy zezwolić na wprowadzenie do Wspólnoty bulw Solanum tuberosum L., pochodzących z obszarów wolnych od szkodników w Egipcie, dla sezonu przywozowego 2006/2007.

(6)

Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję 2004/4/WE.

(7)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Zdrowia Roślin,

1)

w art. 2 wprowadza się następujące zmiany:

2)

w art. 3 „sezonu przywozowego 2005/2006” zastępuje się „sezonu przywozowego, o którym mowa w art. 1 ust. 2”;

3)

w art. 4 datę „30 sierpnia 2006 r.” zastępuje się datą „31 sierpnia 2007 r.”;

4)

w art. 7 datę „30 września 2006 r.” zastępuje się datą „30 września 2007 r.”;

5)

w Załączniku wprowadza się następujące zmiany:

1.11.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 302/49

(1)

Zgodnie z przepisami dyrektywy 2000/29/WE kłody dębowe (Quercus L.) z korą, pochodzące ze Stanów Zjednoczonych Ameryki, zasadniczo nie mogą być wprowadzane do Wspólnoty z powodu ryzyka wprowadzenia Ceratocystis fagacearum (Bretz) Hunt, powodującego usychanie dębu.

(2)

Decyzja Komisji 2005/359/WE z dnia 29 kwietnia 2005 r. ustanawiająca odstępstwo od niektórych przepisów dyrektywy Rady 2000/29/WE w odniesieniu do kłód dębowych (Quercus L.) z korą pochodzących ze Stanów Zjednoczonych Ameryki (2) zezwala na przywóz takich kłód pochodzących ze Stanów Zjednoczonych pod pewnymi warunkami.

(3)

Artykuł 3 ust. 1 decyzji 2005/359/WE zezwala na rozładunek tylko w portach wymienionych w załączniku II do tej decyzji. Stosowne jest dodanie do listy portów w załączniku II portów Ryga i Koper, zgodnie z wnioskiem odpowiednio Łotwy i Słowenii, oraz skreślenie portu Lauterborg, zgodnie z wnioskiem Francji, po konsultacji z innymi państwami członkowskimi, jak określono w art. 3 ust. 2 wyżej wymienionej decyzji.

(4)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Zdrowia Roślin,