26.4.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 112/1

(1)

Rozporządzenie (WE) nr 3223/94 przewiduje, w zastosowaniu wyników wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej, kryteria do ustalania przez Komisję standardowych wartości dla przywozu z krajów trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w jego Załączniku.

(2)

W zastosowaniu wyżej wymienionych kryteriów standardowe wartości w przywozie powinny zostać ustalone w wysokościach określonych w Załączniku do niniejszego rozporządzenia,

26.4.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 112/3

(1)

Kapusta jest jednym z produktów umieszczonych w wykazie w załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 2200/96, w odniesieniu do których należy przyjąć normy. Rozporządzenie Komisji (EWG) nr 1591/87 z dnia 5 czerwca 1987 r. ustanawiające normy jakości kapusty, kapusty brukselskiej, selera naciowego i szpinaku było kilkakrotnie zmienione (2). Zasady dotyczące kapusty głowiastej, ze względu na jasność, powinny zostać odłączone od zasad dotyczących innych produktów, o których mowa w rozporządzeniu (EWG) nr 1591/87 i przedstawione w osobnym rozporządzeniu.

(2)

W tym celu, a także w interesie zachowania przejrzystości na rynku światowym, należy uwzględnić normę FFV-09 Europejskiej Komisji Gospodarczej Narodów Zjednoczonych (EKG ONZ) dotyczącą kontroli jakości kapusty głowiastej, zaleconą przez Grupę Roboczą ds. Kontroli Jakości Produktów Rolnych EKG ONZ.

(3)

Zestawy zawierające połączenia gatunków kapusty głowiastej stają się coraz bardziej powszechne na rynku. Dlatego należy uściślić przepis dotyczący wprowadzania takich zestawów do obrotu.

(4)

Zastosowanie nowej normy powinno usunąć z rynku produkty o niezadowalającej jakości, zapewnić produkcję zgodną z wymaganiami konsumenta oraz ułatwić handel oparty na zasadach uczciwej konkurencji, pomagając tym samym poprawić rentowność.

(5)

Normy stosuje się na wszystkich etapach obrotu. Na pewien stopień pogorszenia jakości produktów mogą mieć wpływ takie czynniki, jak transport na duże odległości, składowanie ponad określony czas oraz różne procesy, którym są poddawane produkty ze swojej natury wrażliwe na zmiany biologiczne i łatwo psujące się. Tego rodzaju pogorszenie jakości należy brać pod uwagę przy stosowaniu norm na etapach obrotu następujących po ich wysyłce.

(6)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (EWG) nr 1591/87.

(7)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Świeżych Owoców i Warzyw,

a)

nieznaczną utratę świeżości i jędrności;

b)

nieznaczne obniżenie jakości w związku z ich rozwojem i tendencją do psucia się.

1)

tytuł otrzymuje następujące brzmienie:

2)

w art. 1 ust. 1 skreśla się pierwsze tiret;

3)

skreśla się załącznik I.

26.4.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 112/9

(1)

Dyrektywa 2004/38/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie prawa obywateli Unii i członków ich rodzin do swobodnego przemieszczania się i pobytu na terytorium państw członkowskich, zmieniająca rozporządzenie (EWG) nr 1612/68 i uchylająca dyrektywy 64/221/EWG, 68/360/EWG, 72/194/EWG, 73/148/EWG, 75/34/EWG, 75/35/EWG, 90/364/EWG, 90/365/EWG i 93/96/EWG (1) stanowi połączenie w jednolity akt całości prawodawstwa wspólnotowego w dziedzinie swobody przemieszczania się obywateli Unii. W art. 17 dyrektywy zawarto wszystkie istotne przepisy rozporządzenia Komisji (EWG) nr 1251/70 z dnia 29 czerwca 1970 r. dotyczącego prawa pracowników do pozostania na terytorium państwa członkowskiego po ustaniu zatrudnienia w tym państwie (2) z następującą zmianą: beneficjentom, którym przysługuje prawo pobytu, nadano uprzywilejowany status w postaci prawa stałego pobytu.

(2)

Rozporządzenie Komisji (EWG) nr 1251/70 powinno być w związku z tym uchylone,

26.4.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 112/10

(1)

Rozporządzenie Rady (WE) nr 51/2006 z dnia 22 grudnia 2005 r. ustalające wielkości dopuszczalne połowów na 2006 r. i inne związane z nimi warunki dla niektórych zasobów rybnych i grup zasobów rybnych, stosowane na wodach terytorialnych Wspólnoty oraz w odniesieniu do statków wspólnotowych na wodach, na których wymagane są ograniczenia połowowe (3), określa kwoty na rok 2006.

(2)

Według informacji przekazanych Komisji, statki pływające pod banderą państwa członkowskiego określonego w Załączniku do niniejszego rozporządzenia lub zarejestrowane w tym państwie członkowskim, wyczerpały kwotę na połowy zasobu w nim określonego przyznaną na 2006 r.

(3)

Należy zatem zakazać połowów tego rodzaju zasobów oraz jego przechowywania na pokładzie, przeładunku i wyładunku,

26.4.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 112/12

26.4.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 112/13

(1)

Dnia 26 maja 2005 r., w drodze zawiadomienia opublikowanego w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej  (2), Komisja ogłosiła wszczęcie postępowania antydumpingowego dotyczącego przywozu do Wspólnoty alkoholu etylowego, skażonego lub nieskażonego, o objętościowej mocy alkoholu 80 % obj. lub większej, pochodzącego z Gwatemali i Pakistanu, zwykle objętego kodami CN 2207 10 00 i ex 2207 20 00.

(2)

Postępowanie antydumpingowe zostało wszczęte zgodnie z art. 5 rozporządzenia podstawowego w następstwie skargi złożonej w dniu 11 kwietnia 2005 r. przez Komitet Producentów Etanolu Unii Europejskiej („skarżący”) w imieniu producentów reprezentujących znaczną część, w tym przypadku powyżej 30 %, wspólnotowej produkcji alkoholu etylowego.

(3)

Skarga zawierała dowody prima facie wykazujące istnienie dumpingu wymienionego produktu i poniesionej w wyniku tego znaczącej szkody, które zostały uznane za wystarczające do uzasadnienia wszczęcia postępowania.

(4)

Komisja oficjalnie powiadomiła o wszczęciu postępowania producentów eksportujących w Gwatemali i Pakistanie, importerów/przedsiębiorstwa handlowe, zainteresowanych dostawców i użytkowników, przedstawicieli krajów wywozu objętych postępowaniem, skarżącego oraz wszystkich innych znanych producentów wspólnotowych. Zainteresowane strony otrzymały możliwość przedstawienia swoich opinii na piśmie oraz złożenia wniosku o przesłuchanie w terminie określonym w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania; do wszystkich zainteresowanych stron rozesłano kwestionariusze.

(5)

Skarżący oficjalnie wycofał skargę skierowanym do Komisji pismem z dnia 31 stycznia 2006 r. Według skarżącego na wycofanie skargi wpłynęła niedawna znacząca zmiana systemu ogólnych preferencji taryfowych w odniesieniu do alkoholu etylowego pochodzącego z Pakistanu. Skarżący twierdzi, że choć zmiana ta nie wyeliminowała stosowania dumpingu, to przyczyniła się do znacznego ograniczenia dużych, wyrządzających szkodę ilości produktu przywożonego z Pakistanu do Wspólnoty. Ponieważ podstawą danych dotyczących szkody zawartych w skardze był połączony efekt przywozu z Gwatemali i Pakistanu, skarżący uznał, że rozsądnym działaniem w obecnej sytuacji będzie wycofanie skargi w odniesieniu do obu krajów.

(6)

Zgodnie z art. 9 ust. 1 rozporządzenia podstawowego, postępowanie może być zakończone w przypadku wycofania skargi, chyba że jego zakończenie nie byłoby w interesie Wspólnoty.

(7)

Komisja uznała, że obecne postępowanie powinno zostać zakończone, ponieważ dochodzenie nie ujawniło żadnych okoliczności wskazujących, że takie zakończenie nie byłoby w interesie Wspólnoty. Zainteresowane strony zostały odpowiednio poinformowane i umożliwiono im przedstawienie uwag. Nie otrzymano jednak żadnych uwag, które mogłyby wpłynąć na zmianę tej decyzji.

(8)

Dlatego też Komisja stwierdza, iż postępowanie antydumpingowe dotyczące przywozu do Wspólnoty alkoholu etylowego pochodzącego z Gwatemali i Pakistanu powinno zostać zakończone bez nakładania środków antydumpingowych,

26.4.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 112/15

(1)

Artykuł 8 ust. 2 dyrektywy 91/414/EWG stanowi, że państwo członkowskie może, w okresie 12 lat od dnia notyfikacji wymienionej dyrektywy, zezwolić na wprowadzenie do obrotu środków ochrony roślin zawierających substancje czynne niewymienione w załączniku I do tej dyrektywy, a znajdujące się w obrocie dwa lata po notyfikacji przy równoczesnym stopniowym badaniu tych substancji w ramach programu pracy.

(2)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1490/2002 (3) określa szczegółowe zasady wykonania drugiej i trzeciej fazy programu pracy, o którym mowa w art. 8 ust. 2 dyrektywy 91/414/EWG. W odniesieniu do substancji czynnych, w przypadku których strona notyfikująca nie spełni obowiązków wynikających z tych rozporządzeń, nie przeprowadza się żadnych badań kompletności lub oceny dokumentacji. W przypadku metabenzotiazuronu nie przedłożono pełnej dokumentacji w wyznaczonym terminie. W wyniku tego wyżej wspomniana substancja czynna nie powinna być włączona do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG i państwa członkowskie powinny cofnąć wszelkie zezwolenia na środki ochrony roślin zawierające tę substancję.

(3)

W przypadku substancji czynnych, co do których obowiązuje jedynie krótki okres powiadomienia dotyczącego wycofania środków ochrony roślin zawierających takie substancje, uzasadnione jest wyznaczenie dodatkowego okresu na zbycie, składowanie, wprowadzenie do obrotu i zużycie istniejących zapasów nie dłuższego niż dwanaście miesięcy w celu umożliwienia zużycia istniejących zapasów w ciągu nie więcej niż jednego dodatkowego sezonu wegetacyjnego. W przypadkach, gdy ustanowiono dłuższy okres powiadomienia, może on zostać skrócony tak, aby wygasał pod koniec określonego sezonu wegetacyjnego.

(4)

W przypadku metabenzotiazuronu informacje, które zostały przedstawione, a następnie przeanalizowane przez Komisję oraz ekspertów z państw członkowskich, wskazały na potrzebę dalszego stosowania odnośnej substancji. W takich przypadkach należy ustanowić środki przejściowe w celu umożliwienia opracowania substancji zastępczych.

(5)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

a)

zezwolenia na środki ochrony roślin zawierające metabenzotiazuron są wycofane w terminie do dnia 25 października 2006 r.;

b)

żadne zezwolenia na środki ochrony roślin zawierające metabenzotiazuron nie są wydawane lub odnawiane na mocy odstępstwa przewidzianego w art. 8 ust. 2 dyrektywy 91/414/EWG od dnia 26 kwietnia 2006 r.

a)

dalsze użytkowanie dopuszcza się wyłącznie o ile nie ma ono szkodliwych skutków dla zdrowia ludzi lub zwierząt oraz nie ma żadnego niedopuszczalnego wpływu na środowisko naturalne;

b)

odnośne środki ochrony roślin pozostające w obrocie po 25 października 2006 r. mają zmienione oznakowanie celem dostosowania do ograniczonych warunków stosowania;

c)

wprowadzono wszelkie stosowne środki ograniczające ryzyko celem zmniejszenia wszelkiego możliwego ryzyka;

d)

trwają intensywne prace nad poszukiwaniem alternatywnych rozwiązań dla takich zastosowań.

26.4.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 112/18

(1)

W dniu 2 maja 2005 r. Rada przyjęła wspólne działanie 2005/355/WPZiB w sprawie misji doradczej i pomocowej Unii Europejskiej w zakresie reformy sektora bezpieczeństwa Demokratycznej Republiki Konga (DRK) (1) (EUSEC RD Kongo), a następnie, w dniu 1 grudnia 2005 r., przyjęła wspólne działanie 2005/868/WPZiB zmieniające wspólne działanie 2005/355/WPZiB w zakresie ustanowienia projektu wsparcia technicznego dotyczącego usprawnienia łańcucha płatności Ministerstwa Obrony DRK (2).

(2)

Mandat EUSEC RD Kongo wygasa w dniu 2 maja 2006 r.

(3)

Komitet Polityczny i Bezpieczeństwa wyraził zgodę na przedłużenie mandatu EUSEC RD Kongo do końca czerwca 2007 roku oraz na dostosowanie struktury misji w DRK do warunków panujących po etapie przejściowym.

(4)

Wspólne działanie 2005/355/WPZiB powinno zostać odpowiednio zmienione,

1)

artykuł 3 lit. b) otrzymuje brzmienie:

;

2)

datę obowiązywania określoną w art. 15 ust. 1 zastępuje się następującą datą:

„30 czerwca 2007 r.”.

26.4.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 112/19

(1)

Stosownie do rezolucji Rady Bezpieczeństwa Narodów Zjednoczonych (rezolucja RB NZ) 1244 na początku listopada 2005 r. poprzez mianowanie wysłannika ONZ ds. statusu Kosowa, Marttiego Ahtisaariego, uruchomiono proces zmierzający do ustalenia przyszłego statusu Kosowa. Powodzenie tego procesu jest niezbędne nie tylko do zapewnienia mieszkańcom Kosowa jaśniejszych perspektyw, ale także dla ogólnej stabilności w regionie.

(2)

Organizacja Narodów Zjednoczonych będzie nadal w pełni zaangażowana w Kosowie do wygaśnięcia okresu obowiązywania rezolucji RB NZ 1244. ONZ zasygnalizowała jednak, że nie będzie już podejmowała wiodącej roli w Kosowie po ustaleniu jego statusu. UE ma istotny interes w doprowadzeniu do pozytywnego wyniku tego procesu, a także obowiązek przyczynienia się do niego oraz ma środki na ten cel. Prawdopodobne jest, że wkład UE oraz jej partnerów będzie znaczny. UE będzie musiała zatem podjąć istotną rolę w Kosowie, działając w złożonych okolicznościach. Może ona przejąć odpowiedzialność za istotne działania, w szczególności w obszarze przestrzegania prawa i działalności policji.

(3)

Proces stabilizacji i stowarzyszenia (zwany dalej „PSiS”) stanowi ramy strategiczne polityki UE wobec regionu Bałkanów Zachodnich, a instrumenty wchodzące w jego skład są dostępne dla Kosowa i obejmują partnerstwo europejskie, dialog polityczny i techniczny w ramach mechanizmu śledzenia PSiS, dotyczący między innymi standardów praworządności, jak również powiązane wspólnotowe programy pomocowe.

(4)

W czerwcu 2005 r. Rada Europejska podkreśliła, że w perspektywie średniookresowej Kosowo będzie nadal potrzebować międzynarodowej obecności cywilnej i wojskowej dla zapewnienia bezpieczeństwa, w szczególności ochrony mniejszości, wspomagania bieżącego wprowadzania w życie norm oraz sprawowania właściwego nadzoru nad przestrzeganiem postanowień zawartych w umowie o statusie. W tej kwestii Rada Europejska podkreśliła gotowość UE do pełnego uczestnictwa w tym procesie, w ścisłej konsultacji z zainteresowanymi partnerami i organizacjami międzynarodowymi.

(5)

W dniu 7 listopada 2005 r. Rada z zadowoleniem przyjęła obszerne sprawozdanie dotyczące sytuacji w Kosowie, przedstawione przez ambasadora Kaia Eide, i wyraziła swoje pełne poparcie dla wyrażonego przez Sekretarza Generalnego Narodów Zjednoczonych zamiaru rozpoczęcia procesu politycznego mającego doprowadzić do określenia przyszłego statusu Kosowa.

(6)

Z uwagi na możliwość zwiększenia przez UE jej zaangażowania w Kosowie, w dniu 7 listopada 2005 r. Rada zachęciła także Wysokiego Przedstawiciela/Sekretarza Generalnego (zwanego dalej „WP/SG”) oraz Komisję do kontynuacji ich pracy polegającej na określaniu ewentualnej przyszłej roli i wkładu UE, w tym w obszarach związanych z policją, praworządnością i gospodarką, oraz do składania Radzie w najbliższej przyszłości wspólnych wniosków.

(7)

W dniu 6 grudnia 2005 r. WP/SG wraz z Komisją przedłożyli Radzie sprawozdanie zatytułowane „Przyszła rola i wkład UE w Kosowie”. Sprawozdanie przedstawiło zarys przyszłego zaangażowania UE w Kosowie. Podkreśla ono pragnienie możliwie jak największego unormowania stosunków UE z Kosowem poprzez wykorzystanie wszystkich instrumentów dostępnych w ramach PSiS. Dodatkowo podkreśla też potrzebę poczynienia przygotowań do przyszłej misji EPBiO, również poprzez utworzenie i wysłanie regularnego zespołu ds. planowania na tyle wcześnie, aby rozpocząć planowanie zintegrowanej misji UE w zakresie między innymi praworządności i policji.

(8)

W dniu 12 grudnia 2005 r. Rada ponownie potwierdziła swoje pełne poparcie dla procesu politycznego zmierzającego do określenia przyszłego statusu Kosowa oraz dla Marttiego Ahtisaariego. Ponownie potwierdziła również zdecydowany zamiar pełnego uczestnictwa w określaniu statusu Kosowa oraz gotowość do ścisłego włączenia się w negocjacje oraz wprowadzanie w życie przyszłego statusu Kosowa za pośrednictwem przedstawiciela UE odpowiedzialnego za ten proces. Rada po raz kolejny podkreśliła niezwykłą wagę ciągłego wprowadzania w życie standardów, zarówno w chwili obecnej, jak i w przyszłości, w celu wspierania postępów w osiąganiu standardów europejskich. W szczególności tymczasowe instytucje autonomicznej administracji muszą osiągać dalszy postęp w zakresie ochrony mniejszości, pełnego poszanowania zasady praworządności, przejrzystej administracji publicznej wolnej od ingerencji politycznej, klimatu sprzyjającego powrotom uchodźców oraz ochrony zabytków kultury i miejsc kultu religijnego.

(9)

Na posiedzeniu w dniu 12 grudnia 2005 r. Rada także „z zadowoleniem przyjęła wspólne sprawozdanie SG/WP oraz Komisji dotyczące przyszłej roli UE i jej działań w Kosowie. Rada zwróciła się do SG/WP oraz Komisji o dokonywanie dalszej analizy tych zagadnień we współpracy z innymi podmiotami międzynarodowymi, w szczególności w obszarach policji i praworządności (w tym planowania interwencyjnego dla możliwej misji EPBiO), rozwoju gospodarczego i wspomagania europejskiej perspektywy dla Kosowa, oraz utrzymywania aktywnego zaangażowania odpowiednich organów Rady w zapewnianie stałej gotowości UE do pełnienia roli w Kosowie”.

(10)

W dniach od 19 do 27 lutego 2006 r. Rada i Komisja przeprowadziły w Kosowie wspólną misję rozpoznawczą dotyczącą ewentualnego przyszłego zaangażowania EPBiO i Wspólnoty w szerszym zakresie praworządności. Sprawozdanie z misji rozpoznawczej zaleca między innymi utworzenie przez UE zespołu ds. planowania mającego za zadanie zapewnienie, aby podejmowanie decyzji przez UE opierało się na solidnych i dobrze przeanalizowanych podstawach zgodnie z procesem ustalania przyszłego statusu.

(11)

Specjalny Przedstawiciel Sekretarza Generalnego ONZ pan Jessen-Petersen w liście do WP/SG z dnia 4 kwietnia 2006 r. z zadowoleniem odnotował zaangażowanie UE w rozmowy na temat przyszłego międzynarodowego zaangażowania w Kosowie i zachęcił UE do wysłania do Prisztiny zespołu UE ds. planowania dla Kosowa (ZPUE dla Kosowa).

(12)

W trakcie misji rozpoznawczej i innych konsultacji z UE tymczasowe instytucje autonomicznej administracji zaznaczyły, że z zadowoleniem przyjmą zespół UE ds. planowania mający za zadanie dalsze prowadzenie planowania interwencyjnego dla ewentualnej misji EPBiO w zakresie praworządności.

(13)

Utworzenie ZPUE dla Kosowa w żaden sposób nie przesądzi wyniku procesu określania przyszłego statusu ani też przyszłej decyzji UE dotyczącej uruchomienia misji EPBiO w Kosowie.

(14)

Zgodnie z wytycznymi z posiedzenia Rady Europejskiej w Nicei w dniach 7 i 9 grudnia 2000 r., niniejsze wspólne działanie powinno określić rolę SG/WP, zgodnie z art. 18 ust. 3 i art. 26 traktatu.

(15)

Artykuł 14 ust. 1 traktatu wymaga określenia kwoty referencyjnej dla całego okresu wprowadzania w życie wspólnego działania. Wskazanie kwot, które mają być finansowane z budżetu wspólnotowego, obrazuje wolę organu prawodawczego i jest uzależnione od dostępności przydzielonych środków w danym roku budżetowym.

(16)

Należy w jak największym stopniu wykorzystać sprzęt pozostały z innych trwających lub zakończonych działań operacyjnych UE, zwłaszcza misji EUPOL PROXIMA, EUPAT i EUPM, przy uwzględnieniu potrzeb operacyjnych i zasad należytego zarządzania finansami.

(17)

Mandat ZPUE dla Kosowa będzie wykonywany w sytuacji, w której przestrzeganie zasady praworządności nie jest w pełni zagwarantowane, co może zaszkodzić celom wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa określonym w art. 11 traktatu,

—

rozpoczęcie planowania, w tym niezbędnych procesów zamówień w celu zapewnienia niezakłóconego przejścia między niektórymi zadaniami Misji Organizacji Narodów Zjednoczonych w Kosowie (UNMIK) a ewentualną operacją UE zarządzania kryzysem w zakresie praworządności i w innych dziedzinach, jakie może określić Rada w trakcie procesu ustalania przyszłego statusu,

—

udzielanie w miarę potrzeby porad technicznych, aby umożliwić UE udział, wsparcie oraz podtrzymanie dialogu z UNMIK na temat jej planów redukcji i przekazania jej uprawnień instytucjom lokalnym.

1)

Inicjowanie dialogu ze społecznością międzynarodową, instytucjami w Kosowie i zainteresowanymi podmiotami miejscowymi na temat ich poglądów i opinii dotyczących kwestii operacyjnych związanych z przyszłymi ustaleniami.

2)

Uważne śledzenie i analizowanie planowania UNMIK pod koniec jej mandatu oraz czynne doradztwo.

3)

Rozpoczęcie planowania w celu umożliwienia niezakłóconego przeniesienia uprawnień z niektórych zadań UNMIK na przyszłą operację UE w zakresie zarządzania kryzysem w zakresie praworządności i w innych dziedzinach, jakie może określić Rada w trakcie procesu ustalania przyszłego statusu.

4)

Rozpoczęcie prac nad określeniem ewentualnych elementów mandatów, celów, konkretnych zadań i programów oraz zasobów personelu ewentualnej operacji UE zarządzania kryzysem, w tym projektu budżetu, które można później wykorzystywać jako podstawę do podjęcia decyzji przez UE. W tym kontekście ZPUE dla Kosowa rozpoczyna przygotowania do opracowania strategii wycofania.

5)

Opracowywanie i przygotowywanie wszelkich możliwych aspektów wymogów dotyczących zamówień dla ewentualnej operacji UE w zakresie zarządzania kryzysem.

6)

Zapewnienie odpowiedniego wsparcia logistycznego dla ewentualnej operacji UE w zakresie zarządzania kryzysem, również poprzez utworzenie bazy magazynowej umożliwiającej przechowywanie, konserwację i naprawy sprzętu, także przekazanego z innych bieżących lub zakończonych operacji UE w zakresie zarządzania kryzysem, w przypadkach gdy przyczyni się to do ogólnej skuteczności i sprawności ewentualnej operacji UE w zakresie zarządzania kryzysem.

7)

Sporządzanie i przygotowywanie analiz zagrożenia i ryzyka pod kierunkiem Centrum Sytuacyjnego UE (SITCEN) oraz Biura Bezpieczeństwa Rady, dotyczących różnych elementów ewentualnej operacji zarządzania kryzysem oraz opracowywanie orientacyjnego budżetu obejmującego koszty zapewnienia bezpieczeństwa (korzystając z doświadczeń misji OBWE w Kosowie oraz UNMIK).

8)

Przyczynianie się do całościowego i zintegrowanego podejścia UE, z uwzględnieniem pomocy w obszarach policji i sądownictwa udzielanej w ramach PSiS.

9)

W kontekście planowania interwencyjnego ewentualnej operacji zarządzania kryzysem w Kosowie – wymiana, w miarę potrzeby, konkretnej pomocy z operacjami zarządzania kryzysem lub misjami rozpoznawczymi/przygotowawczymi przed rozpoczęciem operacji zarządzania kryzysem. Pomoc ta zostaje wyraźnie uzgodniona przez szefa ZPUE dla Kosowa i jest przewidziana na określony okres.

—

biuro szefa ZPUE dla Kosowa,

—

zespół ds. policji,

—

zespół ds. wymiaru sprawiedliwości,

—

zespół administracyjny.

—

biuro w Prisztinie,

—

biuro koordynacyjne w Brukseli.