22.2.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 51/1

(1)

W dniu 31 października 2005 r. Rada Bezpieczeństwa ONZ przyjęła rezolucję nr 1636 (2005) uwzględniającą wnioski przedstawione w sprawozdaniu międzynarodowej komisji śledczej dotyczące zamachu bombowego w Bejrucie w Libanie z dnia 14 lutego 2005 r., w wyniku którego śmierć poniosły 23 osoby, w tym były premier Libanu Rafik Hariri, a kilkadziesiąt osób odniosło rany.

(2)

Rada Bezpieczeństwa z głębokim niepokojem przyjęła do wiadomości wniosek międzynarodowej komisji śledczej, że istnieją zgodne dowody wskazujące na udział w tym akcie terrorystycznym urzędników zarówno libańskich, jak i syryjskich, i na mocy rozdziału VII Karty Narodów Zjednoczonych postanowiła, na zasadzie pomocy w dochodzeniu i bez uszczerbku dla ostatecznych ustaleń sądu co do winy lub niewinności którejkolwiek z osób, nałożyć środki przeciwko wszystkim osobom podejrzanym o udział w zaplanowaniu, sfinansowaniu, zorganizowaniu i przeprowadzeniu wspomnianego zamachu.

(3)

Wspólne stanowisko 2005/888/WPZiB przewiduje wprowadzenie środków określonych w rezolucji nr 1636 (2005) Rady Bezpieczeństwa ONZ, a w szczególności zamrożenie funduszy i zasobów gospodarczych należących do osób zgłoszonych przez komitet Rady Bezpieczeństwa ustanowiony w pkt 3 lit. b) rezolucji nr 1636 (2005) jako podejrzane o udział w zaplanowaniu, sfinansowaniu, zorganizowaniu lub dokonaniu w dniu 14 lutego 2005 r. zabójstwa byłego premiera Libanu Rafika Haririego i innych osób.

(4)

Ponieważ środki te wchodzą w zakres zastosowania Traktatu WE, do ich wdrożenia we Wspólnocie niezbędny jest akt prawa wspólnotowego, głównie w celu zapewnienia ich jednolitego stosowania przez wszystkie podmioty gospodarcze we wszystkich Państwach Członkowskich.

(5)

Ze względów praktycznych Komisja powinna być uprawniona do zmiany załączników do niniejszego rozporządzenia na podstawie notyfikacji lub informacji uzyskanych odpowiednio od właściwego komitetu ds. sankcji i Państw Członkowskich.

(6)

Państwa Członkowskie powinny ustalić, jakie sankcje należy zastosować w przypadku naruszenia przepisów niniejszego rozporządzenia. Przewidziane sankcje muszą być proporcjonalne, skuteczne i odstraszające.

(7)

W celu zapewnienia skuteczności środków przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu powinno ono wejść w życie w dniu jego publikacji;

1)

„Komitet ds. Sankcji” oznacza Komitet Rady Bezpieczeństwa ONZ, który został ustanowiony na mocy pkt 3 lit. b) rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 1636 (2005);

2)

„fundusze” oznaczają aktywa finansowe i wszelkiego rodzaju korzyści, w tym między innymi:

3)

„zamrożenie funduszy” oznacza uniemożliwienie jakichkolwiek przepływów, przeniesienia, zmian, używania lub dostępu do lub korzystania z funduszy w jakikolwiek sposób, który prowadziłby do zmiany ich wielkości, kwoty, lokalizacji, własności, posiadania, charakteru, przeznaczenia lub innej zmiany, która umożliwiałaby korzystanie z funduszy, w tym zarządzanie portfelem,

4)

„zasoby gospodarcze” oznaczają wszelkiego rodzaju aktywa, zarówno materialne i niematerialne, ruchome i nieruchome, które nie są funduszami, lecz które mogą służyć do pozyskiwania funduszy, towarów lub usług,

5)

„zamrożenie zasobów gospodarczych” oznacza uniemożliwienie wykorzystywania zasobów gospodarczych do pozyskiwania funduszy, towarów lub usług w jakikolwiek sposób, między innymi poprzez sprzedaż, wynajem lub zastaw,

6)

„terytorium Wspólnoty” oznacza terytorium Państw Członkowskich, do których ma zastosowanie Traktat WE, na warunkach ustanowionych w Traktacie.

a)

konieczne do pokrycia podstawowych wydatków, w tym płatności za środki spożywcze, wynajem lub kredyt hipoteczny, leki i leczenie, podatki, składki ubezpieczeniowe i opłaty na rzecz przedsiębiorstw użyteczności publicznej,

b)

przeznaczone wyłącznie na pokrycie uzasadnionych kosztów honorariów oraz zwrotów wydatków poniesionych w związku z zapewnianiem usług prawniczych; lub

c)

przeznaczone wyłącznie na pokrycie opłat i należności za usługi polegające na zwykłym przechowywaniu lub utrzymywaniu zamrożonych funduszy lub zasobów gospodarczych,

a)

bezzwłocznie przekazują wszelkie informacje, które mogłyby ułatwić stosowanie niniejszego rozporządzenia, takie jak rachunki i kwoty zamrożone zgodnie z art. 2, organom Państw Członkowskich wymienionym w załączniku II, właściwym ze względu na miejsce zamieszkania lub siedzibę oraz, bezpośrednio lub za pośrednictwem tych właściwych organów, Komisji;

b)

współpracują z właściwymi organami wymienionymi w załączniku II w zakresie wszelkiej weryfikacji tych informacji.

a)

zmiany załącznika I na podstawie ustaleń dokonanych przez Komitet ds. Sankcji; i

b)

zmiany załącznika II na podstawie informacji dostarczanych przez Państwa Członkowskie.

a)

na terytorium Wspólnoty, włącznie z jej przestrzenią powietrzną;

b)

na pokładzie wszystkich samolotów lub statków podlegających jurysdykcji Państw Członkowskich;

c)

do każdego obywatela Państwa Członkowskiego przebywającego na terytorium Wspólnoty lub poza nim;

d)

do wszelkich osób prawnych, podmiotów lub organów zarejestrowanych lub utworzonych na mocy prawa Państw Członkowskich;

e)

do wszelkich osób prawnych, podmiotów lub organów w odniesieniu do wszelkich rodzajów działalności gospodarczej prowadzonej, w całości lub częściowo, na terytorium Wspólnoty.

22.2.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 51/9

(1)

Rozporządzenie (WE) nr 3223/94 przewiduje, w zastosowaniu wyników wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej, kryteria do ustalania przez Komisję standardowych wartości dla przywozu z krajów trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w jego Załączniku.

(2)

W zastosowaniu wyżej wymienionych kryteriów standardowe wartości w przywozie powinny zostać ustalone w wysokościach określonych w Załączniku do niniejszego rozporządzenia,

22.2.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 51/11

(1)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 80/2006 (2) otworzyło przetarg stały na odsprzedaż na rynku wspólnotowym żyta znajdującego się w posiadaniu niemieckiej agencji interwencyjnej.

(2)

Z uwagi na potrzeby rynków oraz na ilości, którymi dysponuje niemiecka agencja interwencyjna, Niemcy poinformowały Komisję o zamiarze zwiększenia za pośrednictwem swojej agencji interwencyjnej ilości wystawionej do przetargu o 50 000 ton. Uwzględniając sytuację na rynku, należy pozytywnie rozpatrzyć wniosek złożony przez Niemcy.

(3)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 80/2006.

(4)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Zbóż,

22.2.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 51/12

(1)

Należy przyznać możliwość stosowania stawki obniżonej podatku od wartości dodanej dostawom energii cieplnej za pomocą sieci ciepłowniczych, podobnie jak ma to miejsce w przypadku dostaw gazu ziemnego i energii elektrycznej, dla których możliwość stosowania stawki obniżonej przewidziano już w szóstej dyrektywie Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (3).

(2)

W celu lepszej oceny oddziaływania stawek obniżonych niezbędne jest przygotowanie przez Komisję sprawozdania oceniającego oddziaływanie stawek obniżonych stosowanych do usług świadczonych lokalnie, w szczególności w zakresie tworzenia nowych miejsc pracy, wzrostu gospodarczego i prawidłowego funkcjonowania rynku wewnętrznego.

(3)

Należy zatem przedłużyć do 31 grudnia 2010 r. stosowanie stawek obniżonych do usług pracochłonnych. Należy również przewidzieć możliwość udziału w tym systemie dla wszystkich państw członkowskich na jednakowych warunkach.

(4)

Jest zatem konieczne, aby państwa członkowskie, które chciałyby skorzystać po raz pierwszy z możliwości przewidzianej w art. 28 ust. 6 dyrektywy 77/388/EWG, jak również te państwa, które pragną wprowadzić zmiany do wykazu usług, do których zastosowały one ten przepis w przeszłości, zwróciły się do Komisji ze stosownym wnioskiem i dostarczyły jej użytecznych danych w celu dokonania oceny. Taka wstępna ocena przygotowana przez Komisję nie wydaje się konieczna, w przypadku gdy państwa członkowskie korzystały z upoważnienia w przeszłości i przedłożyły Komisji sprawozdanie na ten temat.

(5)

W celu zapewnienia ciągłości prawnej niniejsza dyrektywa powinna obowiązywać od dnia 1 stycznia 2006 r.

(6)

Wykonanie niniejszej dyrektywy nie wiąże się z żadnymi zmianami w przepisach prawnych państw członkowskich,

1)

w art. 12 wprowadza się następujące zmiany:

2)

w art. 28 ust. 6 wprowadza się następujące zmiany:

22.2.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 51/14

(1)

Artykuł 104 Traktatu określa procedurę mającą zastosowanie w przypadku istnienia nadmiernego deficytu w celu zapewnienia, by państwa członkowskie unikały nadmiernego deficytu budżetowego lub ograniczyły istniejący nadmierny deficyt.

(2)

Zgodnie z pkt 5 Protokołu w sprawie niektórych postanowień dotyczących Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, określony w art. 104 ust. 1 Traktatu obowiązek unikania nadmiernego deficytu budżetowego nie ma zastosowania do Zjednoczonego Królestwa, chyba że będzie ono uczestniczyło w trzecim etapie unii gospodarczej i walutowej. W trakcie drugiego jej etapu, zgodnie z art. 116 ust. 4 Traktatu, Zjednoczone Królestwo zobowiązane jest podejmować wysiłki w celu uniknięcia nadmiernych deficytów budżetowych.

(3)

Pakt na rzecz stabilności i wzrostu opiera się na dążeniu do zdrowych finansów państwa jako środka służącego tworzeniu warunków do zapewnienia stabilności cen oraz silnego, trwałego wzrostu sprzyjającego tworzeniu nowych miejsc pracy.

(4)

Procedura nadmiernego deficytu określona w art. 104 Traktatu oraz wyjaśniona w rozporządzeniu Rady (WE) nr 1467/97 z dnia 7 lipca 1997 r. w sprawie przyspieszenia i wyjaśnienia procedury nadmiernego deficytu (1), które jest częścią Paktu na rzecz stabilności i wzrostu, przewiduje podjęcie decyzji w sprawie istnienia nadmiernego deficytu. Dołączony do Traktatu Protokół w sprawie procedury dotyczącej nadmiernego deficytu zawiera dalsze przepisy odnoszące się do wdrażania procedury nadmiernego deficytu. Rozporządzenie Rady (WE) nr 3605/93 (2) określa szczegółowe zasady i definicje w zakresie stosowania przepisów wspomnianego protokołu.

(5)

Artykuł 104 ust. 5 Traktatu nakłada na Komisję obowiązek skierowania opinii do Rady w przypadku uznania przez Komisję, że w państwie członkowskim istnieje nadmierny deficyt lub że taki deficyt może wystąpić. Uwzględniając sprawozdanie Komisji zgodnie z art. 104 ust. 3 Traktatu oraz mając na uwadze opinię wydaną przez Komitet Ekonomiczno-Finansowy zgodnie z art. 104 ust. 4, prognozę służb Komisji z jesieni 2005 r. oraz sprawozdanie przedbudżetowe Zjednoczonego Królestwa z grudnia 2005 r., Komisja uznała, że w Zjednoczonym Królestwie istnieje nadmierny deficyt. W związku z tym w dniu 11 stycznia 2006 r. Komisja skierowała do Rady taką opinię w sprawie Zjednoczonego Królestwa.

(6)

Artykuł 104 ust. 6 Traktatu stanowi, że Rada po dokonaniu ogólnej oceny, a przed podjęciem decyzji, czy istnieje nadmierny deficyt, zobowiązana jest rozważyć wszelkie uwagi zgłoszone przez dane państwo członkowskie. W przypadku Zjednoczonego Królestwa ogólna ocena prowadzi do następujących wniosków.

(7)

W okresie następującym po umorzeniu w maju 1998 r. poprzedniej procedury nadmiernego deficytu dotyczącej Zjednoczonego Królestwa, saldo sektora instytucji rządowych i samorządowych w Zjednoczonym Królestwie, które pod koniec lat dziewięćdziesiątych cechowała znaczna nadwyżka, przekształciło się w deficyt wynoszący 3,2 % PKB w roku budżetowym 2003/04 (3). Taki rozwój sytuacji był równoznaczny ze zmianą strukturalnego salda fiskalnego o około 4 punkty procentowe PKB w okresie od 1999/2000 do 2003/04. W tych latach wskaźnik wydatków sektora instytucji rządowych i samorządowych wzrósł z poziomu poniżej 40 % do około 43 % PKB. W tym samym okresie nakłady rządu na środki trwałe wzrosły z 1,2 % do 1,6 % PKB, a wskaźnik długu publicznego brutto spadł do wartości 37,6 % PKB w 2002/03, ale od tego czasu wzrasta. Taki rozwój sytuacji w połączeniu ze zmianami wysokości stóp procentowych doprowadził do spadku wartości płatności z tytułu odsetek z 2,9 % do 2,0 % PKB w tym okresie.

(8)

W roku budżetowym 2004/05, zgodnie z danymi zgłoszonymi w sierpniu 2005 r. przez Zjednoczone Królestwo w związku z procedurą nadmiernego deficytu, deficyt sektora instytucji rządowych i samorządowych utrzymywał się na poziomie 3,2 % PKB, po raz kolejny przekraczając zawartą w Traktacie wartość odniesienia wynoszącą 3 % PKB, ale był do niej zbliżony. Przekroczenie wartości odniesienia wynoszącej 3 % PKB nie było wyjątkowe. W szczególności nie wynikało ono z nadzwyczajnego zdarzenia pozostającego poza kontrolą władz Zjednoczonego Królestwa, ani też ze znacznego pogorszenia koniunktury gospodarczej. Szacuje się, że wzrost o 3,2 % w 2004 r. przekroczył wartość potencjalną, podobnie jak wzrost w roku budżetowym 2004/05. Szacuje się, że luka podażowa w 2004 r. miała wartość dodatnią, co sugeruje, że deficyt budżetowy był w zasadzie deficytem strukturalnym. Zatem nie można uznać, że przekroczenie przez deficyt wartości odniesienia wynika ze znacznego pogorszenia koniunktury gospodarczej. Na podstawie opracowanych jesienią 2005 r. prognoz służb Komisji nie można uznać przekroczenia wartości odniesienia wynoszącej 3 % PKB za tymczasowe. W latach 2004 i 2005 tworzenie trwałego kapitału brutto sektora instytucji rządowych i samorządowych stale wzrastało, dochodząc do 1,8 % PKB, a według sprawozdania przedbudżetowego Zjednoczonego Królestwa ma osiągnąć 2,2 % w roku budżetowym 2006/07 i 2,3 % w roku budżetowym 2007/08. Zakładając, że polityka podatkowa Zjednoczonego Królestwa prowadzona będzie zgodnie z dotychczasowymi zapowiedziami, w omawianych prognozach przewidywano, że deficyt wzrośnie do poziomu nieznacznie poniżej 31/2 % PKB w roku budżetowym 2005/06 i utrzyma się na poziomie powyżej 3 % PKB w roku budżetowym 2006/07. Zgodnie z tymi prognozami przekroczenie wartości odniesienia nie może być uznane za wyjątkowe ani za tymczasowe w rozumieniu Traktatu oraz Paktu na rzecz stabilności i wzrostu, chociaż deficyt zbliżony jest do wartości odniesienia. Po publikacji jesiennej prognozy służb Komisji Zjednoczone Królestwo ogłosiło decyzje dotyczące polityki w sprawozdaniu przedbudżetowym przedstawionym parlamentowi w dniu 5 grudnia. Dla władz Zjednoczonego Królestwa wyrażone w kwotach netto koszty tych środków, w porównaniu do kosztów bazowych ogłoszonej polityki (uwzględnionych w jesiennej prognozie służb Komisji), oznaczają rozluźnienie polityki o 0,1 punktu procentowego PKB w bieżącym roku budżetowym oraz zacieśnienie polityki o 0,1 punktu procentowego PKB w roku budżetowym 2006/2007. W porównaniu z sytuacją w razie zachowania dotychczasowej polityki, sprawozdanie przedbudżetowe przewiduje na rok budżetowy 2007/08 zacieśnienie o 0,2 punktu procentowego PKB, które ma być stałe. W sprawozdaniu przedbudżetowym władze Zjednoczonego Królestwa przewidują, że deficyt w roku budżetowym 2006/07 będzie niższy niż 3 % i że w roku budżetowym 2007/08 spadnie do 2,4 %. Biorąc pod uwagę wyżej wymienione środki – z których wszystkie to środki strukturalne – ocena Komisji pozostaje niezmieniona i zgodnie z nią deficyt w roku budżetowym 2006/07 wyniesie około 3,1 % PKB i w dalszym ciągu będzie przekraczał 3 % PKB, w związku z czym nie ma on charakteru tymczasowego. Oznacza to, że zapisany w Traktacie wymóg dotyczący kryterium deficytu nie jest spełniony.

(9)

Dla odmiany wskaźnik zadłużenia sektora instytucji rządowych i samorządowych utrzymuje się na poziomie znacznie poniżej wartości odniesienia wynoszącej 60 % (dane z sierpnia zgłoszone w związku z procedurą nadmiernego deficytu zawierają wskaźnik równy 40,8 % PKB w roku budżetowym 2004/05) chociaż, biorąc pod uwagę skalę rzeczywistego i prognozowanego deficytu pierwotnego, zauważyć można tendencję wzrostową. W jesiennej prognozie Komisji szacuje się, że wskaźnik zadłużenia wyniesie około 441/2 % PKB w roku budżetowym 2007/08. Oznacza to, że zapisany w Traktacie wymóg dotyczący kryterium zadłużenia jest spełniony z dużym marginesem.

(10)

Zgodnie z art. 2 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1467/97 w decyzji Rady o istnieniu nadmiernego deficytu zgodnie z art. 104 ust. 6 „istotne czynniki” można uwzględnić jedynie w przypadku gdy w całości spełniony jest podwójny warunek przewidujący, że deficyt zbliżony jest do wartości odniesienia i że przekroczenie wartości odniesienia ma charakter tymczasowy. W przypadku Zjednoczonego Królestwa ten podwójny warunek nie jest spełniony. W związku z tym w niniejszej decyzji nie uwzględniono innych istotnych czynników,

22.2.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 51/17

(1)

Zgodnie z art. 27 ust. 1 dyrektywy 77/388/EWG Rada, stanowiąc jednogłośnie na wniosek Komisji, może upoważnić każde z państw członkowskich do wprowadzenia specjalnych środków stanowiących odstępstwo od tej dyrektywy, w celu uproszczenia procedury poboru podatku od wartości dodanej (VAT) lub zapobieżenia niektórym rodzajom oszustw podatkowych lub omijania opodatkowania.

(2)

W piśmie, które wpłynęło do Sekretariatu Generalnego Komisji w dniu 25 października 2005 r. Królestwo Niderlandów (zwane dalej Niderlandami) wystąpiło z wnioskiem o przedłużenie obowiązywania decyzji Rady 98/161/WE z dnia 16 lutego 1998 r. upoważniającej Niderlandy do zastosowania środka stanowiącego odstępstwo od art. 2 i art. 28a ust. 1 szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych (2).

(3)

W piśmie, które wpłynęło do Sekretariatu Generalnego Komisji w dniu 3 sierpnia 2005 r. Królestwo Hiszpanii (zwane dalej Hiszpanią) wystąpiło z wnioskiem o przedłużenie obowiązywania decyzji Rady 2004/228/WE z dnia 26 lutego 2004 r. upoważniającej Hiszpanię do zastosowania środka stanowiącego odstępstwo od art. 21 szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych (3).

(4)

W piśmie, które wpłynęło do Sekretariatu Generalnego Komisji w dniu 26 września 2005 r. Republika Włoch (zwana dalej Włochami) wystąpiła z wnioskiem o przedłużenie obowiązywania decyzji Rady 2004/295/WE z dnia 22 marca 2004 r. upoważniającej Włochy do zastosowania środka stanowiącego odstępstwo od art. 21 szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych (4).

(5)

Zgodnie z art. 27 ust. 2 dyrektywy 77/388/EWG Komisja poinformowała inne państwa członkowskie o wspomnianych powyżej wnioskach. W pismach z dnia 27 października 2005 r., 7 września 2005 r. oraz z 25 października 2005 r. Komisja poinformowała, odpowiednio, Niderlandy, Hiszpanię i Włochy o tym, iż posiada wszelkie informacje niezbędne do rozpatrzenia poszczególnych wniosków.

(6)

Decyzja 98/161/WE upoważniła Niderlandy do stosowania do dnia 31 grudnia 1999 r. niektórych środków zapobiegających uchylaniu się od płacenia podatku z tytułu dostaw i wewnątrzwspólnotowego nabywania materiałów używanych i odpadowych. Decyzja Rady 2000/435/WE (5) przedłużyła datę wygaśnięcia decyzji 98/161/WE do dnia 31 grudnia 2003 r. Następnie wydano decyzję Rady 2004/514/WE (6), która ponownie przedłużyła obowiązywanie upoważnienia udzielonego na mocy decyzji 98/161/WE do dnia wejścia w życie specjalnego systemu stosowania podatku VAT do sektora recyklingu odpadów lub do dnia 31 grudnia 2005 r., w zależności od tego, które z tych dwóch zdarzeń nastąpi wcześniej.

(7)

Decyzja 2004/228/WE upoważniła Hiszpanię do zastosowania środka zapobiegającego uchylaniu się od płacenia podatku VAT w sektorze recyklingu odpadów. Decyzja ta wygasa w dniu wejścia życie specjalnego systemu stosowania podatku VAT do sektora recyklingu odpadów lub do dnia 31 grudnia 2005 r., w zależności od tego, które z tych dwóch zdarzeń nastąpi wcześniej.

(8)

Decyzja 2004/295/WE upoważniła Włochy do zastosowania środka zapobiegającego uchylaniu się od płacenia podatku VAT w sektorze recyklingu odpadów. Decyzja ta wygasa w dniu wejścia życie specjalnego systemu stosowania podatku VAT do sektora recyklingu odpadów lub do dnia 31 grudnia 2005 r., w zależności od tego, które z tych dwóch zdarzeń nastąpi wcześniej.

(9)

Środki są proporcjonalne do wyznaczonych celów, ponieważ ich zastosowanie ma dotyczyć szczególnych rodzajów dostaw, w odniesieniu do których istnieje znaczące ryzyko uchylania się od płacenia podatku.

(10)

Przesłanki prawne i faktyczne uzasadniające zastosowanie wspomnianych specjalnych środków nie uległy zmianie i nadal istnieją. Jednakże w dniu 16 marca 2005 r. Komisja przedłożyła wniosek dotyczący dyrektywy Rady zmieniającej dyrektywę 77/388/EWG w odniesieniu do niektórych środków w celu uproszczenia procedury obciążania podatkiem od wartości dodanej i pomocy w zapobieganiu uchylaniu się od płacenia podatków i unikaniu zobowiązań podatkowych i uchylającej niektóre decyzje przyznające odstępstwa. Proponowana dyrektywa, o ile zostanie przyjęta, uprawni państwa członkowskie do uczynienia podatnikiem odbiorcę niektórych towarów i usług w sektorze odpadów.

(11)

W związku z powyższym należy przedłużyć obowiązywanie decyzji 98/161/WE, 2004/228/WE oraz 2004/295/WE do dnia 31 grudnia 2009 r. lub do dnia wejścia w życie specjalnego systemu stosowania podatku VAT do sektora recyklingu odpadów, zmieniającego dyrektywę 77/388/EWG, w zależności od tego, które z tych dwóch zdarzeń nastąpi wcześniej.

(12)

Przedłużenie tego odstępstwa nie pociąga za sobą negatywnych skutków dla środków własnych Wspólnoty pochodzących z podatku VAT, jak również nie wywiera żadnego wpływu na kwotę podatków VAT pobieraną na etapie ostatecznej konsumpcji.

(13)

W celu zapewnienia ciągłości prawnej niniejszą decyzję stosuje się od dnia 1 stycznia 2006 r.,

22.2.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 51/19

(1)

Na mocy decyzji 96/411/WE Komisja corocznie określa plan działania technicznego dla statystyk rolnych.

(2)

Na mocy decyzji 96/411/WE Wspólnota wnosi wkład do kosztów poniesionych przez Państwa Członkowskie w przystosowaniach krajowych systemów statystyk rolnych, bądź do kosztów na prace przygotowawcze związane z nowymi lub wzrastającymi potrzebami, które są częścią planu działania technicznego.

(3)

Konieczne jest usprawnienie i rozwinięcie informacji statystycznych na temat rozwoju obszarów wiejskich w celu wdrożenia związanych z tym polityk wspólnotowych. Stanowi to główny obszar rocznego planu działania.

(4)

Istnieje potrzeba ujednolicenia systemu statystyk rolnych i kontynuacji prac wspieranych w ramach poprzednich planów działania w zakresie rejestrów gospodarstw rolnych i małych gospodarstw.

(5)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Statystyk Rolnych,

22.2.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 51/21

(1)

Dyrektywa 2001/109/WE ustanawiająca wykaz gatunków, które mają być objęte badaniami w państwach członkowskich jest wdrażana za pomocą decyzji Komisji 2002/38/WE z dnia 27 grudnia 2001 r. określającej parametry badania oraz ustanawiającej zasady kodowania i standardy transkrypcji, w formacie pozwalającym na komputerowe przetwarzanie, danych z badań plantacji niektórych gatunków drzew owocowych (2), w szczególności jej art. 1 ust. 2 akapit trzeci, art. 2 ust. 2 i art. 4 ust. 2,

(2)

W wyniku przystąpienia nowych państw członkowskich niezbędne jest dostosowanie odpowiednich załączników do dyrektywy 2001/109/WE i do decyzji 2002/38/WE.

(3)

Dlatego dyrektywa 2001/109/WE i decyzja 2002/38/WE powinny zostać odpowiednio zmienione.

(4)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Statystyk Rolniczych ustanowionego decyzją Rady 72/279/EWG (3),

22.2.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 51/27

(1)

Rozporządzenie (WE) nr 1774/2002 ustanawia przepisy sanitarne dotyczące produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi. Uwzględniając ścisły charakter tych przepisów, wprowadzono środki przejściowe.

(2)

Decyzja Komisji 2003/329/WE z dnia 12 maja 2003 r. w sprawie przejściowych środków na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1774/2002 w odniesieniu do procesu obróbki termicznej nawozu naturalnego (2) daje przemysłowi czas na dostosowanie i opracowanie alternatywnego procesu obróbki termicznej nawozu naturalnego do dnia 31 grudnia 2005 r.

(3)

W dniu 7 września 2005 r. została przyjęta opinia EFSA w sprawie bezpieczeństwa biologicznego termicznej obróbki nawozu naturalnego. Na podstawie tej opinii Komisja proponuje obecnie wprowadzenie zmian w odpowiednim rozdziale załącznika VIII do rozporządzenia (WE) nr 1774/2002. W oczekiwaniu na zastosowanie nowych środków, państwa członkowskie i podmioty gospodarcze złożyły wniosek do Komisji o przedłużenie ważności środków przejściowych określonych w decyzji 2003/329/WE w celu uniknięcia zakłóceń w handlu.

(4)

Ważność środków przejściowych przewidzianych w decyzji 2003/329/WE zostanie zatem przedłużona po raz ostatni o dodatkowy okres, aby umożliwić państwom członkowskim na zezwolenie podmiotom na dalsze stosowanie przepisów krajowych w odniesieniu do obróbki termicznej nawozu naturalnego, do czasu wprowadzenia w życie zmienionych wymogów załącznika VIII do rozporządzenia (WE) nr 1774/2002.

(5)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

22.2.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 51/28