14.2.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 42/1

(1)

Szczególne położenie geograficzne regionów peryferyjnych w stosunku do źródeł zaopatrzenia w podstawowe produkty przeznaczone do konsumpcji lub do przetworzenia, lub stanowiące środki produkcji rolnej powoduje zwiększenie kosztów ich transportu. Ponadto obiektywne czynniki wynikające z wyspiarskiego charakteru i oddalenia stanowią dodatkowe utrudnienia dla podmiotów gospodarczych i producentów z regionów peryferyjnych, ograniczając poważnie ich działalność. W niektórych przypadkach sytuacja geograficzna, w jakiej działają podmioty gospodarcze i producenci, ma charakter podwójnie wyspiarski. Ograniczenia te można złagodzić poprzez obniżenie cen wspomnianych podstawowych produktów. Dlatego aby zagwarantować zaopatrzenie regionów peryferyjnych i złagodzić wysokie koszty transportu wynikające z oddalenia, wyspiarskiego charakteru i peryferyjnego położenia, należy wprowadzić przepisy szczególne w sprawie dostaw.

(2)

W tym celu, na zasadzie odstępstwa od art. 23 Traktatu, przywóz niektórych produktów rolnych z państw trzecich należy zwolnić z obowiązujących ceł przywozowych. Aby uwzględnić ich pochodzenie oraz procedury celne, jakimi są one objęte na mocy przepisów prawa wspólnotowego, produkty podlegające na obszarze celnym Wspólnoty procedurom uszlachetniania czynnego lub składu celnego należy traktować jak produkty wwożone bezpośrednio i w ten sposób objąć je korzyściami wynikającymi z przepisów szczególnych w sprawie dostaw.

(3)

Aby osiągnąć cel, jakim jest obniżenie cen w regionach peryferyjnych oraz złagodzenie dodatkowych kosztów wynikających z oddalenia, wyspiarskiego charakteru i peryferyjnego położenia przy równoczesnym utrzymaniu konkurencyjności produktów Wspólnoty, należy przyznać pomoc dla dostaw produktów wspólnotowych do tych regionów. Pomoc ta powinna uwzględniać dodatkowe koszty transportu do regionów peryferyjnych oraz ceny stosowane przy wywozie do państw trzecich, a w przypadku środków produkcji rolnej lub produktów przeznaczonych do przetworzenia – dodatkowe koszty wynikające z wyspiarskiego charakteru i peryferyjnego położenia.

(4)

Biorąc pod uwagę, że ilości objęte przepisami szczególnymi w sprawie dostaw są ograniczone do potrzeb regionów peryferyjnych, wspomniany system nie wywiera ujemnego wpływu na prawidłowe funkcjonowanie rynku wewnętrznego. Korzyści gospodarcze wynikające z przepisów szczególnych w sprawie dostaw nie powinny jednak wywoływać zakłóceń w handlu omawianymi produktami. Należy w związku z tym zakazać wysyłania lub wywozu tych produktów z regionów peryferyjnych. Niemniej należy zezwolić na wysyłkę lub wywóz tych produktów, o ile następuje zwrot korzyści uzyskanych na podstawie przepisów szczególnych w sprawie dostaw lub, w przypadku produktów przetworzonych, w celu umożliwienia regionalnej wymiany handlowej lub wymiany między oboma peryferyjnymi regionami Portugalii. Należy również wziąć pod uwagę tradycyjną wymianę handlową wszystkich regionów peryferyjnych z państwami trzecimi i, co za tym idzie, zezwolić we wszystkich tych regionach na wywóz produktów przetworzonych odpowiadający wywozowi tradycyjnemu. Powyższe ograniczenie nie obowiązuje również w odniesieniu do tradycyjnych wysyłek produktów przetworzonych. W trosce o jasność należy ustalić okres referencyjny pozwalający określić ilości produktów tradycyjnie wywożonych lub wysyłanych.

(5)

Jednakże należy podjąć stosowne działania pozwalające na niezbędną restrukturyzację sektora przetwórstwa cukru na Azorach. W działaniach tych należy uwzględnić fakt, że przetrwanie sektora cukrowniczego na Azorach wymaga utrzymania pewnego poziomu produkcji i przetwórstwa. Ponadto w ramach niniejszego rozporządzenia Portugalia będzie miała możliwość wspierania lokalnej produkcji buraka cukrowego. W tej sytuacji tylko wyjątkowo należy zezwolić, by wysyłki cukru z Azorów do pozostałych części Wspólnoty przez okres ograniczony do czterech lat przewyższały poziom tradycyjnej wymiany handlowej, na zasadzie progresywnie zmniejszających się limitów rocznych. Ponieważ ponowne wysyłki będą dozwolone w kwotach proporcjonalnych do – i ograniczonych do – ilości absolutnie koniecznych dla zapewnienia przetrwania lokalnej produkcji cukru i jego przetwórstwa, tymczasowe wysyłanie cukru z Azorów nie wpłynie negatywnie na rynek wewnętrzny Wspólnoty.

(6)

Zaopatrywanie Azorów, Madery oraz Wysp Kanaryjskich w cukier C powinno nadal podlegać przepisom Komisji w zakresie zwolnień z ceł przywozowych, przewidzianych w rozporządzeniu Komisji (EWG) nr 2177/92 z dnia 30 lipca 1992 r. ustanawiającym szczegółowe zasady stosowania szczególnych uzgodnień w sprawie dostaw cukru na Azory, Maderę i Wyspy Kanaryjskie w odniesieniu do rolniczych kursów przeliczeniowych w sektorze cukru (4), w okresie przewidzianym w art. 10 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 1260/2001 z dnia 19 czerwca 2001 r. w sprawie wspólnej organizacji rynków w sektorze cukru (5).

(7)

Zaopatrywanie Wysp Kanaryjskich w przetwory mleczne o kodach CN 1901 90 99 i CN 2106 90 92, przeznaczone do przetworzenia przemysłowego, odbywało się dotychczas na mocy przepisów szczególnych w sprawie dostaw. Należy zezwolić na dalsze dostarczanie tych produktów w okresie przejściowym, dopóki nie nastąpi restrukturyzacja przemysłu lokalnego.

(8)

Aby osiągnąć cele proponowanych rozwiązań dotyczących dostaw, korzyści gospodarcze wynikające z przepisów szczególnych w sprawie dostaw powinny się przekładać na poziom kosztów produkcji i powodować obniżenie cen aż do etapu odbiorcy końcowego. W związku z tym ich przyznawanie należy uzależnić od ich rzeczywistego wpływu i wdrożyć niezbędne kontrole.

(9)

Polityka Wspólnoty na rzecz produkcji lokalnej w regionach peryferyjnych dotyczyła wielu produktów i obejmowała wiele działań wspierających ich wytwarzanie, wprowadzanie do obrotu oraz przetwarzanie. Środki te okazały się skuteczne i dzięki nim działalność rolnicza jest kontynuowana i rozwijana. Wspólnota jest zobowiązana nadal wspierać te kierunki produkcji, gdyż stanowią zasadniczy czynnik równowagi ekologicznej, społecznej i gospodarczej regionów peryferyjnych. Doświadczenie pokazało, że tak jak w przypadku polityki rozwoju obszarów wiejskich zacieśnienie partnerstwa z organami lokalnymi może pozwolić na skuteczniejsze zaradzenie specyficznym problemom tych regionów. Należy zatem nadal wspierać produkcję lokalną za pośrednictwem programów ogólnych ustanawianych na najbardziej właściwym szczeblu geograficznym i przekazywanych przez państwa członkowskie Komisji do zatwierdzenia.

(10)

Dla zapewnienia lepszej realizacji celów, jakimi są rozwój lokalnej produkcji rolnej i zaopatrzenie w produkty rolne, szczeble ustanawiania programów zaopatrzenia tych regionów należy ujednolicić, a partnerskie stosunki między Komisją a państwami członkowskimi powinny stać się regułą. Właściwe jest zatem, aby program zaopatrzenia był opracowywany przez organy wyznaczone przez państwo członkowskie i przedstawiany przez to państwo Komisji do zatwierdzenia.

(11)

Należy zachęcać producentów rolnych z regionów peryferyjnych, by dostarczali produkty wysokiej jakości i wspomagać wprowadzanie tych produktów do obrotu. Pomocne w tym celu może być używanie znaku graficznego ustanowionego przez Wspólnotę.

(12)

Rozporządzenie Rady (WE) nr 1257/1999 z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie wsparcia rozwoju obszarów wiejskich z Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej (EFOGR) (6) określa środki na rzecz rozwoju obszarów wiejskich mogące być przedmiotem wsparcia wspólnotowego oraz warunki otrzymania takiego wsparcia. Struktura niektórych gospodarstw rolnych lub przedsiębiorstw przetwórczych i handlowych mających siedzibę w regionach peryferyjnych wykazuje wiele niedoskonałości i boryka się ze specyficznymi problemami. W związku z tym w przypadku niektórych rodzajów inwestycji należy zapewnić możliwość odstępstwa od przepisów ograniczających przyznawanie niektórych rodzajów pomocy o charakterze strukturalnym określonych w rozporządzeniu (WE) nr 1257/1999.

(13)

Artykuł 29 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1257/1999 ogranicza przyznawanie wsparcia dla leśnictwa do lasów i obszarów leśnych znajdujących się w posiadaniu właścicieli prywatnych, ich stowarzyszeń, gmin lub stowarzyszeń gmin. Część lasów i obszarów leśnych na terytorium regionów peryferyjnych stanowi własność organów publicznych innych niż gminy. W tej sytuacji należy przewidzieć uelastycznienie warunków określonych w wymienionym artykule.

(14)

Artykuł 24 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1257/1999 oraz załącznik do niego określają maksymalne kwoty roczne przysługujące z tytułu wspólnotowej pomocy rolnośrodowiskowej. Mając na uwadze specyficzną sytuację ekologiczną niektórych bardzo wrażliwych obszarów pastwisk na Azorach oraz zachowanie krajobrazu i tradycyjnych cech gruntów rolnych, w szczególności uprawy tarasowej na Maderze, należy dla niektórych określonych działań zwiększyć te kwoty – maksymalnie dwukrotnie.

(15)

Aby złagodzić szczególne ograniczenia produkcji rolnej w regionach peryferyjnych, wynikające z oddalenia, wyspiarskiego charakteru, peryferyjnego położenia, niewielkich rozmiarów, górzystego terenu, klimatu i zależności gospodarczej od niewielkiej liczby produktów, można dokonać odstępstwa od konsekwentnej polityki Komisji zabraniającej pomocy państwowej w sektorze produkcji, przetwórstwa i sprzedaży produktów rolnych, określonej w załączniku I do Traktatu.

(16)

Uprawy rolne w regionach peryferyjnych są pod względem fitosanitarnym narażone na szczególne trudności wynikające z warunków klimatycznych oraz niewystarczającej ilości środków dotychczas zastosowanych tam do walki z chorobami roślin. Ważne jest zatem wdrożenie programów walki z organizmami szkodliwymi, z wykorzystaniem m.in. metod biologicznych, oraz określenie udziału finansowego Wspólnoty w realizacji tych programów.

(17)

Utrzymanie winnic, stanowiących najbardziej rozpowszechnioną uprawę na Maderze i Wyspach Kanaryjskich oraz mających również duże znaczenie dla Azorów, jest imperatywem gospodarczym i ekologicznym. Aby produkcji tamtejszej zapewnić większe wsparcie, regiony te nie powinny podlegać ani dopłatom za odłogowanie, ani mechanizmom rynkowym, z jednym wyjątkiem: na Wyspach Kanaryjskich powinna istnieć możliwość zastosowania destylacji interwencyjnej w przypadku wyjątkowego zakłócenia rynku w wyniku problemów związanych z jakością. Podobnie jeśli chodzi o problemy techniczne i społeczno-gospodarcze: uniemożliwiły one pełne i terminowe przekształcenie obszarów winnic obsadzonych na Maderze i Azorach hybrydowymi szczepami winorośli zabronionymi w ramach wspólnej organizacji rynku wina. Wino produkowane przez te winnice przeznaczone jest wyłącznie do tradycyjnego spożycia lokalnego. Dodatkowy termin pozwoli na przekształcenie tych winnic przy jednoczesnym zachowaniu regionalnej struktury gospodarczej, ściśle uzależnionej od uprawy winorośli. Portugalia powinna corocznie powiadamiać Komisję o postępach w przekształcaniu wspomnianych obszarów.

(18)

Restrukturyzacja sektora mlecznego na Azorach nie została jeszcze zakończona. Mając na uwadze wysoki stopień uzależnienia Azorów od produkcji mleka, połączony z innymi ograniczeniami związanymi z ich peryferyjnym położeniem oraz z brakiem opłacalnej produkcji alternatywnej, odstępstwo od niektórych przepisów rozporządzenia Rady (WE) nr 1788/2003 z dnia 29 września 2003 r. ustanawiającego opłatę wyrównawczą w sektorze mleka i produktów mleczarskich (7), wprowadzone art. 23 rozporządzenia Rady (WE) nr 1453/2001 z dnia 28 czerwca 2001 r. wprowadzającego szczególne środki dla niektórych produktów rolnych z Azorów i Madery (Poseima) (8) i przedłużone rozporządzeniem Rady (WE) nr 55/2004 (9) powinno być potwierdzone w odniesieniu do zastosowania opłaty wyrównawczej w sektorze mleka i przetworów mlecznych na Azorach.

(19)

Wsparcie na rzecz produkcji mleka krowiego na Maderze okazało się niewystarczające dla utrzymania równowagi między zaopatrzeniem miejscowym i z zewnątrz – zwłaszcza ze względu na poważne problemy strukturalne, z którymi boryka się ten sektor, i jego niską zdolność adaptacji do nowych warunków gospodarczych. W konsekwencji należy utrzymać zezwolenie na produkcję regenerowanego mleka UHT z mleka w proszku pochodzenia wspólnotowego w celu pełniejszego zaspokojenia potrzeb konsumpcji lokalnej.

(20)

Aby utrzymać lokalną produkcję, konieczne są zachęty i dlatego uzasadnione jest niestosowanie rozporządzenia (WE) nr 1788/2003 w odniesieniu do francuskich departamentów zamorskich i Madery. Limit takiego wyłączenia dla Madery powinien być ustalony na poziomie 4 000 ton, co odpowiada obecnej produkcji wynoszącej 2 000 ton i potencjalnemu zwiększeniu produkcji ocenianemu obecnie na maksymalnie 2 000 ton.

(21)

Należy wspierać tradycyjną działalność w zakresie hodowli zwierząt. W celu zaspokojenia potrzeb konsumpcji lokalnej we francuskich departamentach zamorskich i na Maderze, należy zezwolić na wolny od opłat celnych przywóz opasów z państw trzecich – pod pewnymi warunkami i do wysokości maksymalnego limitu rocznego. Należy przedłużyć możliwość, stworzoną dla Portugalii rozporządzeniem Rady (WE) nr 1782/2003 z dnia 29 września 2003 r. ustanawiającym wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego w ramach wspólnej polityki rolnej i ustanawiającym określone systemy wsparcia dla rolników (10), polegającą na przenoszeniu uprawnień do premii za krowy mamki z części kontynentalnej na Azory i dostosować to narzędzie do nowych rozwiązań wspierania regionów peryferyjnych.

(22)

Uprawa tytoniu ma duże historyczne znaczenie dla Wysp Kanaryjskich. Z gospodarczego punktu widzenia przetwórstwo tytoniu wciąż stanowi jeden z głównych rodzajów działalności przemysłowej regionu. Ze społecznego punktu widzenia stwarza ono ogromne zapotrzebowanie na siłę roboczą i jest przedmiotem działalności drobnych gospodarstw. Uprawa ta nie jest jednak wystarczająco dochodowa i grozi jej zanik. Faktycznie w chwili obecnej produkcja tytoniu ograniczona jest do niewielkiego obszaru wyspy La Palma, gdzie używany jest on do rzemieślniczego wyrobu cygar. Należy zatem zezwolić Hiszpanii na dalsze udzielanie pomocy, uzupełniającej pomoc wspólnotową, tak by umożliwić zachowanie tej tradycyjnej uprawy oraz zależnej od niej działalności rzemieślniczej. Ponadto aby utrzymać przemysłową produkcję wyrobów tytoniowych, należy utrzymać zwolnienie z opłat celnych surowca tytoniowego i tytoniu przemysłowego wwożonych na Wyspy Kanaryjskie w granicy limitu rocznego 20 000 ton, rozumianego jako ekwiwalent tytoniu odżyłowanego.

(23)

Wprowadzenie w życie niniejszego rozporządzenia nie powinno powodować uszczerbku dla poziomu szczególnego wsparcia, z którego dotychczas korzystały regiony peryferyjne. Dlatego aby zrealizować niezbędne działania, państwa członkowskie powinny dysponować kwotami odpowiadającymi wsparciu, które już zostało przyznane przez Wspólnotę na mocy rozporządzenia Rady (WE) nr 1452/2001 z dnia 28 czerwca 2001 r. wprowadzającego szczególne środki dla niektórych produktów rolnych z francuskich departamentów zamorskich, (Poseidom) (11), rozporządzenia Rady (WE) nr 1453/2001 oraz rozporządzenia Rady (WE) nr 1454/2001 z dnia 28 czerwca 2001 r. wprowadzającego szczególne środki dla niektórych produktów rolnych z Wysp Kanaryjskich (Poseican) (12), oraz kwotami przyznanymi hodowcom mającym swoją siedzibę w tych regionach na mocy rozporządzenia Rady (WE) nr 1254/1999 z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku wołowiny i cielęciny (13), rozporządzenia Rady (WE) nr 2529/2001 z dnia 19 grudnia 2001 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku mięsa baraniego i koziego (14), rozporządzenia Rady (WE) nr 1784/2003 z dnia 29 września 2003 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku zbóż (15), i kwotami przyznanymi na dostawy ryżu do francuskiego departamentu zamorskiego Réunion na mocy art. 5 rozporządzenia Rady (WE) nr 1785/2003 z dnia 29 września 2003 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku ryżu (16). Nowy system wspierania produkcji rolnej w regionach peryferyjnych, ustanowiony niniejszym rozporządzeniem, powinien zostać skoordynowany ze wsparciem na rzecz tych samych kierunków produkcji obowiązującym na pozostałym obszarze Wspólnoty.

(24)

Należy uchylić rozporządzenia (WE) nr 1452/2001, (WE) nr 1453/2001 i (WE) nr 1454/2001. Należy również dokonać zmian w rozporządzeniu (WE) nr 1782/2003 oraz w rozporządzeniu (WE) nr 1785/2003 w celu skoordynowania odpowiednich systemów.

(25)

Środki niezbędne do wprowadzenia w życie niniejszego rozporządzenia powinny zostać przyjęte zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (17).

(26)

Stosowanie programów przewidzianych niniejszym rozporządzeniem należy rozpocząć z chwilą, gdy Komisja notyfikuje ich zatwierdzenie. Aby programy te mogły zostać wtedy uruchomione, należy pozwolić państwom członkowskim i Komisji podjąć wszelkie kroki przygotowawcze pomiędzy datą wejścia w życie niniejszego rozporządzenia a datą uruchomienia programów,

a)

specyficzne potrzeby regionów peryferyjnych oraz, w przypadku produktów przeznaczonych do przetworzenia lub dostarczanych jako środki produkcji rolnej, przyjęte wymogi jakościowe;

b)

wymianę handlową z resztą obszaru Wspólnoty;

c)

gospodarczy aspekt przewidzianej pomocy.

a)

są wywożone do państw trzecich lub wysyłane do reszty obszaru Wspólnoty w granicy limitów ilościowych odpowiadających wysyłkom tradycyjnym i tradycyjnemu wywozowi. Komisja określa te ilości zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 26 ust. 2, w oparciu o średnią wysyłek lub wywozu w latach 1989, 1990 i 1991,

b)

są wywożone do państw trzecich w ramach regionalnej wymiany handlowej z zachowaniem miejsc przeznaczenia i warunków określonych zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 26 ust. 2,

c)

są wysyłane z Azorów na Maderę i odwrotnie;

d)

są wysyłane z Madery na Wyspy Kanaryjskie i odwrotnie.

—

:

w roku 2006

:

3 000 ton,

—

:

w roku 2007

:

2 285 ton,

—

:

w roku 2008

:

1 570 ton,

—

:

w roku 2009

:

855 ton.

a)

dodatkowe wsparcie na rzecz systemów premii lub pomocy ustanowionych w ramach wspólnej organizacji jakiegokolwiek rynku, o ile nie zajdą wyjątkowe, obiektywnie uzasadnione okoliczności;

b)

wsparcie na rzecz projektów badawczych, działań je wspierających lub działań podlegających finansowaniu wspólnotowemu na mocy decyzji Rady 90/424/EWG z dnia 26 czerwca 1990 r. w sprawie wydatków w dziedzinie weterynarii (19),

c)

wsparcie na rzecz działań, do których ma zastosowanie rozporządzenie (WE) nr 1257/1999 oraz rozporządzenie Rady (WE) nr 1698/2005 z dnia 20 września 2005 r. w sprawie wsparcia rozwoju obszarów wiejskich przez Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) (20).

a)

ilościowy opis stanu produkcji rolnej danego rodzaju w danym momencie, uwzględniający dostępne wyniki ocen oraz ilustrujący rozbieżności, braki i potencjalne możliwości rozwoju, uruchomione środki finansowe oraz zasadnicze rezultaty działań podjętych na mocy rozporządzeń (WE) nr 1452/2001, (WE) nr 1453/2001 oraz (WE) nr 1454/2001;

b)

opis proponowanej strategii działania, przyjęte priorytety i cele ilościowe, jak również ocenę spodziewanych skutków gospodarczych, ekologicznych i społecznych, m.in. w dziedzinie zatrudnienia;

c)

opis zamierzonych działań, zwłaszcza systemów pomocy służących wprowadzeniu w życie programu i ewentualnie informacje o potrzebach w zakresie badań, projektów pokazowych, szkoleń lub pomocy technicznej w związku z przygotowaniem, wdrażaniem i dostosowywaniem danych środków;

d)

harmonogram wprowadzania tych środków w życie oraz ogólne orientacyjne zestawienie finansowe środków, które mają zostać uruchomione;

e)

dowód na wzajemną zgodność i spójność różnych środków objętych programami, jak również zdefiniowane kryteria i wskaźniki ilościowe służące monitorowaniu i ocenie;

f)

działania podjęte w celu skutecznego i odpowiedniego wdrożenia programów – m.in. w zakresie kampanii informacyjnej, monitorowania i oceny – oraz określone wskaźniki ilościowe służące ocenie, a także przepisy dotyczące kontroli i kar;

g)

wskazanie właściwych organów i jednostek odpowiedzialnych za wprowadzenie w życie programu, jak również wskazanie odnośnych, wyznaczonych na odpowiednich szczeblach, organów i powiązanych z nimi jednostek, a także partnerów społeczno-ekonomicznych wraz z wynikami przeprowadzonych konsultacji.

a)

CN 2401; oraz

b)

następujących pozycji:

—

:

dla francuskich departamentów zamorskich

:

84,7 milionów EUR,

—

:

dla Azorów i Madery

:

77,3 milionów EUR,

—

:

dla Wysp Kanaryjskich

:

127,3 milionów EUR.

—

:

dla francuskich departamentów zamorskich

:

20,7 milionów EUR,

—

:

dla Azorów i Madery

:

17,7 milionów EUR,

—

:

dla Wysp Kanaryjskich

:

72,7 milionów EUR.

—

okoliczności, w jakich Państwa Członkowskie mogą zmieniać ilości i pułapy pomocy na rzecz zaopatrzenia, jak i działania wspierające i przeznaczenie środków przydzielonych na wsparcie produkcji lokalnej,

—

przepisy określające minimalną charakterystykę kontroli i kar, jakie mają być stosowane przez państwa członkowskie,

—

określenie środków i kwot kwalifikujących się na mocy art. 23 ust. 1 na przeprowadzenie badań, projektów pokazowych, szkoleń lub dostarczenie pomocy technicznej, o których mowa w art. 12 lit. c) oraz maksymalny poziom finansowania takich środków wyrażony jako odsetek całkowitej kwoty każdego programu.

1)

w art. 70 wprowadza się następujące zmiany:

2)

artykuł 71 ust. 2 akapit pierwszy otrzymuje następujące brzmienie:

„2.   Bez uszczerbku dla przepisów art. 70 ust. 2 niniejszego rozporządzenia, w okresie przejściowym dane państwo członkowskie stosuje płatności bezpośrednie, o których mowa w załączniku VI, na warunkach określonych, odpowiednio, w tytule IV rozdziały 3, 6 i 7–13 niniejszego rozporządzenia oraz w art. 6 rozporządzenia (EWG) nr 2019/93, w ramach pułapów budżetowych odpowiadających składowej tych płatności bezpośrednich w pułapie krajowym, o którym mowa w art. 41 niniejszego rozporządzenia, ustalonym zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 144 ust. 2 niniejszego rozporządzenia.”;

3)

W załącznikach I i VI wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem II do niniejszego rozporządzenia.

1)

skreśla się art. 5;

2)

w art. 11 skreśla się ust. 3.

14.2.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 42/20

(1)

Rozporządzenie (WE) nr 3223/94 przewiduje, w zastosowaniu wyników wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej, kryteria do ustalania przez Komisję standardowych wartości dla przywozu z krajów trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w jego Załączniku.

(2)

W zastosowaniu wyżej wymienionych kryteriów standardowe wartości w przywozie powinny zostać ustalone w wysokościach określonych w Załączniku do niniejszego rozporządzenia,

14.2.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 42/22

(1)

Artykuł 13 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1831/2003 przewiduje możliwość zmiany warunków zezwolenia na dodatek na wniosek posiadacza zezwolenia.

(2)

Rozporządzeniem Komisji (WE) nr 2430/1999 (2) stosowanie dodatku bromowodór halofuginonu 6 g/kg („Stenorol”) należącego do grupy „Kokcydiostatyki i inne środki farmaceutyczne” zostało dopuszczone na 10 lat dla kurcząt odchowywanych na nioski. Zezwolenie było połączone z osobą odpowiedzialną za wprowadzanie dodatku do obrotu.

(3)

Rozporządzeniem Komisji (WE) nr 937/2001 (3) stosowanie dodatku salinomycyna – sól sodowa 120 g/kg („Sacox 120”) należącego do grupy „Kokcydiostatyki i inne środki farmaceutyczne” zostało dopuszczone na 10 lat dla królików przeznaczonych do tuczu. Zezwolenie było połączone z osobą odpowiedzialną za wprowadzanie dodatku do obrotu.

(4)

Rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1852/2003 (4) stosowanie dodatku salinomycyna – sól sodowa 120 g/kg („Sacox 120 microGranulate”) należącego do grupy „Kokcydiostatyki i inne środki farmaceutyczne” zostało dopuszczone na 10 lat dla kurcząt odchowywanych na nioski. Zezwolenie było połączone z osobą odpowiedzialną za wprowadzanie dodatku do obrotu.

(5)

Rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1463/2004 (5) stosowanie dodatku salinomycyna – sól sodowa 120 g/kg („Sacox 120 microGranulate”) należącego do grupy „Kokcydiostatyki i inne środki farmaceutyczne” zostało dopuszczone na 10 lat dla kurcząt przeznaczonych do tuczu. Zezwolenie było połączone z osobą odpowiedzialną za wprowadzanie dodatku do obrotu i zamieniało poprzednie zezwolenie na ten dodatek, które nie było połączone z żadną konkretną osobą.

(6)

Posiadacze zezwoleń, Hoechst Roussel Vet GmbH and Intervet International bv, złożyli wnioski na mocy art. 13 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1831/2003 proponując zmianę nazwiska osoby odpowiedzialnej za wprowadzanie do obrotu dodatków, o których mowa w motywach 2–5. Wraz z wnioskiem zostały przedłożone dane świadczące o tym, że z mocą od dnia 1 sierpnia 2005 r. prawa do obrotu tymi dodatkami zostały przekazane Huvepharma nv.

(7)

Przepisanie zezwolenia na dodatek połączonego z osobą odpowiedzialną za wprowadzanie go do obrotu na inną osobę stanowi procedurę czysto administracyjną i nie wymaga przeprowadzenia ponownej oceny dodatków. Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności został powiadomiony o wniosku.

(8)

Aby umożliwić Huvepharma nv korzystanie ze swoich praw własności, konieczne jest dokonanie odpowiedniej zmiany nazwiska osoby odpowiedzialnej za wprowadzanie dodatków do obrotu.

(9)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenia (WE) nr 2430/1999, (WE) nr 937/2001, (WE) nr 1852/2003 i (WE) nr 1463/2004.

(10)

Należy przewidzieć okres przejściowy, w którym istniejące zapasy będą mogły zostać zużyte.

(11)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

14.2.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 42/24

(1)

Załącznik I do rozporządzenia (WE) nr 560/2005 wymienia osoby fizyczne i prawne oraz jednostki objęte zamrożeniem funduszy i środków ekonomicznych zgodnie z tym rozporządzeniem.

(2)

Dnia 7 lutego 2006 r. Komitet ds. Sankcji Rady Bezpieczeństwa ONZ podjął decyzję dotyczącą pierwszej listy trzech osób fizycznych, względem których należy stosować zamrożenie funduszy i zasobów gospodarczych. Należy zatem odpowiednio zmienić załącznik I.

(3)

W celu zapewnienia, że środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są skuteczne, musi ono wejść w życie w trybie natychmiastowym,

14.2.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 42/26

(1)

Zalecenie Komisji 2002/201/WE z dnia 4 marca 2002 r. w sprawie ograniczenia obecności dioksyn, furanów i PCB w paszach i środkach spożywczych (1) stanowi część ogólnej strategii ograniczenia obecności dioksyn, furanów i polichlorowanych bifenyli (PCB) w środowisku, paszach i środkach spożywczych. Jego celem jest zalecenie progów podejmowania działań oraz, z biegiem czasu, poziomów docelowych dla paszy i żywności.

(2)

Z toksykologicznego punktu widzenia wszelkie ustalane poziomy powinny dotyczyć dioksyn i dioksynopodobnych PCB, jednak rozporządzeniem Komisji (WE) nr 466/2001 z dnia 8 marca 2001 r., ustalającym najwyższe dopuszczalne poziomy dla niektórych zanieczyszczeń w środkach spożywczych (2), najwyższe dopuszczalne poziomy ustalono jedynie dla dioksyn, a nie dla dioksynopodobnych PCB, ponieważ dostępne dane dotyczące obecności dioksynopodobnych PCB były wówczas bardzo ograniczone. Podobnie, dyrektywą 2002/32/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 maja 2002 r. w sprawie niepożądanych substancji w paszach zwierzęcych (3), najwyższe dopuszczalne poziomy w paszach w 2001 r. ustalono jedynie dla dioksyn, a nie dla dioksynopodobnych PCB.

(3)

Zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 466/2001 Komisja miała po raz pierwszy dokonać przeglądu przepisów dotyczących dioksyn w żywności do dnia 31 grudnia 2004 r. w świetle nowych danych dotyczących obecności dioksyn i dioksynopodobnych PCB, w szczególności w celu włączenia dioksynopodobnych PCB do poziomów, jakie mają zostać ustalone. Dyrektywa 2002/32/WE zawiera podobną klauzulę dotyczącą przeglądu w odniesieniu do dioksyn w paszach.

(4)

W międzyczasie udostępniono więcej danych na temat obecności dioksynopodobnych PCB w paszy i żywności. Skutkiem tego ustalono najwyższe dopuszczalne poziomy sumy dioksyn i dioksynopodobnych PCB wyrażonej w równoważnikach toksyczności Światowej Organizacji Zdrowia (WHO), przy zastosowaniu WHO-TEF, gdyż jest to najbardziej odpowiednie podejście z toksykologicznego punktu widzenia. W celu zapewnienia płynnego przejścia do nowych zasad, w okresie przejściowym oprócz nowo ustalonych poziomów sumy dioksyn i dioksynopodobnych PCB nadal powinno się stosować dotychczas obowiązujące poziomy dioksyn.

(5)

W celu stymulowania proaktywnego podejścia do zmniejszenia obecności dioksyn i dioksynopodobnych PCB w żywności i paszy, w zaleceniu 2002/201/WE określono progi podejmowania działań w doniesieniu do dioksyn. Te progi podejmowania działań są narzędziem dla właściwych władz i podmiotów gospodarczych umożliwiającym wyodrębnienie przypadków wymagających zidentyfikowania źródła zanieczyszczeń i podjęcia odpowiednich działań, aby je zredukować lub zlikwidować. Ponieważ źródła dioksyn i dioksynopodobnych PCB są różne, należy ustalić odrębne progi podejmowania działań z jednej strony dla dioksyn, a z drugiej strony dla dioksynopodobnych PCB. Należy zatem zastąpić rozporządzenie Komisji 2002/201/WE nowym rozporządzeniem.

(6)

Ponadto należy okresowo dostosowywać progi podejmowania działań do tendencji spadkowej w zakresie obecności dioksyn i dioksynopodobnych PCB i kontynuować aktywne podejście celem stopniowego zmniejszania ich obecności w paszach i środkach spożywczych.

(7)

Dyrektywa 2002/32/EC przewiduje możliwość ustalenia progów podejmowania działań. W związku z tym właściwe jest przeniesienie progów podejmowania działań dla dioksyn i dioksynopodobnych PCB w paszach do dyrektywy 2002/32/WE.

(8)

Poziomy docelowe wskazują poziom zanieczyszczeń w paszy i żywności, jaki należy osiągnąć w celu ostatecznego zmniejszenia narażenia większej części populacji Wspólnoty do dopuszczalnej dawki tygodniowej (TWI) dla dioksyn i dioksynopodobnych PCB ustalonej przez Komitet Naukowy ds. Żywności (SCF). Poziomy docelowe należy ustalić w świetle dokładniejszych danych na temat wpływu środków ochrony środowiska i działań ukierunkowanych na źródło zanieczyszczeń na poziomie paszy i środków spożywczych na zmniejszenie obecności dioksyn i dioksynopodobnych PCB w różnych materiałach paszowych, paszach i środkach spożywczych. Ze względu na fakt, że określenie tych docelowych poziomów wymaga rozważenia wielu różnych czynników, ich ustalenie należy odłożyć do końca roku 2008.

(1)

Państwom członkowskim przeprowadzenie, proporcjonalnie do ich produkcji, zużycia i spożycia materiałów paszowych, paszy i środków spożywczych, wyrywkowego monitorowania na obecność dioksyn i dioksynopodobnych PCB oraz, w miarę możliwości, niedioksynopodobnych PCB w materiałach paszowych, paszy i środkach spożywczych. Monitorowanie to należy prowadzić zgodnie z zaleceniem Komisji 2004/704/WE z dnia 11 października 2004 r. w sprawie monitorowania poziomu tła dioksyn i dioksynopochodnych polichlorowanych bifenyli (PCB) w paszach (4) i zaleceniem Komisji 2004/705/WE z dnia 11 października 2004 r. w sprawie monitorowania poziomu tła dioksyn i dioksynopochodnych polichlorowanych bifenyli (PCB) w środkach spożywczych (5).

(2)

Państwom członkowskim, w przypadku niezgodności z przepisami dyrektywy 2002/32/WE i rozporządzeniem (WE) nr 466/2001, oraz (z zastrzeżeniem pkt 3) w przypadku wykrycia poziomów dioksyn oraz/lub dioksynopodobnych PCB przekraczających progi podejmowania działań określone w załączniku II do dyrektywy 2002/32/WE w odniesieniu do pasz:

(3)

Państwom członkowskim, w których poziom tła dioksyn i dioksynopodobnych PCB jest szczególnie wysoki, ustalenie krajowych progów podejmowania działań dla krajowej produkcji materiałów paszowych, pasz i środków spożywczych na takim poziomie, aby dla około 5 % otrzymanych wyników monitorowania, o którym mowa w pkt 1, przeprowadzane było badanie w celu zidentyfikowania źródła zanieczyszczenia.

(4)

Państwom członkowskim poinformowanie Komisji i pozostałych państw członkowskich o swoich ustaleniach, wynikach badań i działaniach podjętych w celu zredukowania lub zlikwidowania źródła zanieczyszczenia.

(5)

Państwom członkowskim przekazywanie informacji, o których mowa w pkt 4, najpóźniej do dnia 31 marca każdego roku dla środków spożywczych, a dla pasz w ramach rocznego sprawozdania składanego Komisji zgodnie z art. 22 ust. 2 dyrektywy Rady 95/53/WE (6). W przypadku gdy informacja dotyczy bezpośrednio pozostałych państw członkowskich, powinna być ona przekazana niezwłocznie. Po wykonaniu wieloletniego krajowego planu kontroli, o którym mowa w art. 41 i 42 rozporządzenia (WE) nr 882/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie kontroli urzędowych przeprowadzanych w celu sprawdzenia zgodności z prawem paszowym i żywnościowym oraz regułami dotyczącymi zdrowia zwierząt i dobrostanu zwierząt (7), informacje mogą być przekazywane w ramach rocznego sprawozdania składanego Komisji zgodnie z art. 44 rozporządzenia (WE) nr 882/2004.

Niniejszym uchyla się zalecenie Komisji 2002/201/WE, z mocą od dnia 14 listopada 2006 r.

14.2.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 42/29

(1)

Artykuł 110 rozporządzenia (WE, Euratom) nr 1605/2002 przewiduje, że przyznanie dotacji następuje w ramach rocznych programów publikowanych na początku roku.

(2)

Zgodnie z art. 166 rozporządzenia (WE, Euratom) nr 2342/2002, roczny program prac na dotacje określa akt podstawowy, cele, harmonogram zaproszeń do składania ofert wraz z szacowaną kwotą i oczekiwanymi wynikami.

(3)

Zgodnie z art. 15 ust. 2 decyzji Komisji z dnia 15 marca 2005 r. w sprawie przepisów wewnętrznych dotyczących wdrażania budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich (sekcja Komisji), decyzja o przyjęciu rocznego programu prac, do której odnosi się art. 110 rozporządzenia finansowego może być uznana za decyzję w sprawie finansowania w rozumieniu art. 75 rozporządzenia finansowego, pod warunkiem, że stanowi ona wystarczająco szczegółowe ramy.

(4)

Artykuł 8 decyzji 1786/2002/WE przewiduje przyjęcie przez Komisję rocznego planu pracy dotyczącego wykonania programu oraz określającego priorytety i działania, których podjęcie jest konieczne, w tym przydział zasobów.

(5)

Należy zatem przyjąć plan prac na 2006 r.

(6)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z wydaną opinią Komitetu Programowego.

(7)

Zgodnie z art. 6 decyzji Komisji nr 2004/858/WE z dnia 15 grudnia 2004 r., Agencja wykonawcza programu zdrowia publicznego otrzymuje dotację ujętą w ogólnym budżecie Unii Europejskiej,

14.2.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 42/46

(1)

Ptasia grypa jest zakaźną chorobą wirusową drobiu i ptaków, powodującą śmiertelność i zaburzenia, które w krótkim czasie mogą osiągnąć rozmiary epidemii i spowodować poważne zagrożenie dla zdrowia zwierząt i ludzi oraz znacznie obniżyć opłacalność hodowli drobiu. Istnieje niebezpieczeństwo rozprzestrzenienia się czynnika chorobotwórczego z dzikiego ptactwa na ptaki domowe, w szczególności drób, oraz rozprzestrzenienia się z jednego państwa członkowskiego na inne państwa członkowskie i państwa trzecie za pośrednictwem międzynarodowego handlu żywymi ptakami lub otrzymanymi z nich produktami.

(2)

Włochy powiadomiły Komisję o izolacji szczepu wirusa ptasiej grypy H5 pobranego z chorego osobnika wśród dzikiego ptactwa. W oczekiwaniu na określenie typu neuraminidazy (N) i wskaźnika zjadliwości, obraz kliniczny i okoliczności epidemiologiczne budzą podejrzenie wystąpienia wysoce zjadliwej grypy ptaków wywołanej wirusem grypy A podtyp H5N1.

(3)

Włochy niezwłocznie zastosowały niektóre środki przewidziane w ramach dyrektywy Rady 92/40/EWG z dnia 19 maja 1992 r. wprowadzającej wspólnotowe środki zwalczania influenzy drobiu (4).

(4)

Zważywszy na ryzyko rozprzestrzeniania się choroby, należy zastosować tymczasowe środki ochronne w celu uwzględnienia szczególnych rodzajów ryzyka na różnych obszarach.

(5)

Dla zachowania spójności, należy do celów niniejszej decyzji zastosować niektóre definicje przewidziane w dyrektywie Rady 2005/94/WE z dnia 20 grudnia 2005 r. w sprawie wspólnotowych środków zwalczania grypy ptaków i uchylającej dyrektywę 92/40/EWG (5), dyrektywie Rady 90/539/EWG z dnia 15 października 1990 r. w sprawie warunków zdrowotnych zwierząt, regulujących handel wewnątrzwspólnotowy i przywóz z państw trzecich drobiu i jaj wylęgowych (6), rozporządzeniu (WE) nr 853/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustanawiającym szczególne przepisy dotyczące higieny w odniesieniu do żywności pochodzenia zwierzęcego (7), rozporządzeniu (WE) nr 998/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 maja 2003 r. w sprawie wymogów dotyczących zdrowia zwierząt, stosowanych do przemieszczania zwierząt domowych o charakterze niehandlowym, i zmieniającym dyrektywę Rady 92/65/EWG (8).

(6)

Wokół miejsca wykrycia choroby u dzikiego ptactwa należy ustanowić strefy ochrony i nadzoru. Strefy te należy ograniczyć do środków niezbędnych do zapobieżenia przenoszeniu wirusa na stada drobiu przeznaczone do celów handlowych i niehandlowych.

(7)

Należy kontrolować i ograniczać przemieszczanie w szczególności żywych ptaków i jaj wylęgowych, jednocześnie zezwalając pod pewnymi warunkami na kontrolowaną wysyłkę z tych stref takich ptaków oraz produktów pochodzących od ptaków.

(8)

Niezależnie od określonego statusu ryzyka na obszarze, gdzie podejrzewa się lub potwierdzono występowanie wysoce zjadliwej grypy ptaków u dzikiego ptactwa, w strefach ochrony i nadzoru należy wprowadzić środki określone w decyzji Komisji 2005/734/WE z dnia 19 października 2005 r. ustanawiającej środki bezpieczeństwa biologicznego w celu zmniejszenia ryzyka przeniesienia wysoce zjadliwej grypy ptaków spowodowanej przez wirus grypy A podtyp H5N1 z ptaków dziko żyjących na drób i inne ptaki żyjące w niewoli oraz przewidującej system wczesnego wykrywania na obszarach szczególnego ryzyka (9).

(9)

Rozporządzenie (WE) nr 1774/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 3 października 2002 r. ustanawiające przepisy sanitarne dotyczące produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi (10) zezwala na wprowadzanie na rynek szerokiej gamy produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego, takich jak żelatyna do użytku technicznego, preparaty do użytku farmaceutycznego i innych, pochodzących z obszarów Wspólnoty objętych ograniczeniami dotyczącymi zdrowia zwierząt, ponieważ produkty te uznaje się za bezpieczne z uwagi na specjalne warunki produkcji, przetwarzania i wykorzystania, które skutecznie unieszkodliwiają możliwe czynniki chorobotwórcze lub wykluczają kontakt ze zwierzętami podatnymi na chorobę. Należy więc zezwolić na przewożenie ze stref ochrony nieprzetworzonej zużytej ściółki lub nawozu przeznaczonych do przetworzenia zgodnie z powyższym rozporządzeniem, oraz produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego spełniających warunki określone w tym rozporządzeniu.

(10)

Dyrektywa Rady 92/65/EWG z dnia 13 lipca 1992 r. ustanawiająca wymagania dotyczące zdrowia zwierząt regulujące handel i przywóz do Wspólnoty zwierząt, nasienia, komórek jajowych i zarodków nieobjętych wymaganiami dotyczącymi zdrowia zwierząt ustanowionymi w szczególnych zasadach Wspólnoty określonych w załączniku A pkt I do dyrektywy 90/425/EWG (11) przewiduje powołanie zatwierdzonych jednostek, instytutów i ośrodków oraz wzór świadectwa, które towarzyszy zwierzętom lub ich gametom w przypadku handlu między tego rodzaju zatwierdzonymi jednostkami, instytutami lub ośrodkami znajdującymi się w różnych państwach członkowskich. Dla ptaków przewożonych z lub do jednostek, instytutów i ośrodków zatwierdzonych zgodnie ze wspomnianą dyrektywą przewiduje się odstępstwo od ograniczeń przewozowych.

(11)

Przewożenie jaj wylęgowych ze stref ochrony powinno być dozwolone na określonych warunkach. Zezwala się na wysyłkę jaj wylęgowych do innych krajów w szczególności z zastrzeżeniem spełnienia warunków określonych w dyrektywie 2005/94/WE. W takich przypadkach świadectwa zdrowia zwierząt zgodne z dyrektywą 90/539/EWG powinny zawierać odesłanie do niniejszej decyzji.

(12)

Wysyłka mięsa, mięsa mielonego, przetworów mięsnych i produktów mięsnych ze stref ochrony powinna być dozwolona na określonych warunkach, w szczególności z zastrzeżeniem spełnienia określonych wymogów rozporządzenia (WE) nr 853/2004 oraz rozporządzenia (WE) nr 854/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustanawiającego szczególne przepisy dotyczące organizacji urzędowych kontroli w odniesieniu do produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi (12).

(13)

Dyrektywa Rady 2002/99/WE z dnia 16 grudnia 2002 r. ustanawiająca przepisy sanitarne regulujące produkcję, przetwarzanie, dystrybucję oraz wprowadzanie produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi (13) ustanawia wykaz zabiegów mających na celu wyeliminowanie zagrożeń dla zdrowia, jakie stanowi mięso pochodzące z obszarów objętych ograniczeniami i przewiduje możliwość stworzenia specjalnego znaku jakości zdrowotnej oraz znaku jakości zdrowotnej wymaganego w przypadku mięsa niedopuszczonego do wprowadzenia do obrotu ze względu na zdrowie zwierząt. Należy zezwolić na wysyłkę ze stref ochrony mięsa posiadającego znak jakości zdrowotnej przewidziany w tej dyrektywie oraz produktów mięsnych poddanych obróbce określonej w tej dyrektywie.

(14)

W oczekiwaniu na posiedzenie Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt oraz we współpracy z zainteresowanym państwem członkowskim Komisja powinna podjąć tymczasowe środki ochronne w odniesieniu do wysoce zjadliwej grypy ptaków u dzikiego ptactwa.

(15)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji zostaną poddane analizie podczas następnego spotkania Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

a)

„jaja wylęgowe” oznaczają jaja w rozumieniu art. 2 ust. 2 dyrektywy 90/539/EWG;

b)

„dzikie ptactwo łowne” oznacza zwierzęta łowne w rozumieniu pkt 1.5. tiret drugie oraz pkt 1.7. załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 853/2004;

c)

„inne ptaki żyjące w niewoli” oznaczają ptaki w rozumieniu art. 2 pkt 6 dyrektywy 2005/94/WE, w tym:

a)

strefę ochrony o promieniu co najmniej 3 kilometrów, oraz

b)

strefę nadzoru o promieniu co najmniej 10 kilometrów, w tym także strefa ochrony.

a)

identyfikacja wszystkich gospodarstw wewnątrz tej strefy;

b)

okresowe i udokumentowane kontrole we wszystkich gospodarstwach handlowych, w tym badanie kliniczne drobiu oraz, w razie konieczności, zbieranie próbek do badań laboratoryjnych;

c)

stosowanie odpowiednich środków bezpieczeństwa biologicznego w gospodarstwach, w tym dezynfekcja przy wejściach do i wyjściach z gospodarstwa, chów drobiu w pomieszczeniu lub w miejscach, gdzie można zapobiec bezpośredniemu lub pośredniemu kontaktowi z innym drobiem i ptakami żyjącymi w niewoli;

d)

stosowanie środków bezpieczeństwa biologicznego określonych w decyzji 2005/734/WE;

e)

kontrola przemieszczania produktów drobiowych zgodnie z art. 9;

f)

czynne monitorowanie choroby u populacji dzikiego ptactwa, zwłaszcza ptactwa wodnego, w razie konieczności przy współpracy z myśliwymi i obserwatorami ptaków, których poinformowano o środkach ochrony przed zakażeniem wirusem i rozprzestrzenianiem się wirusa na podatne zwierzęta;

g)

kampanie mające na celu zwiększanie świadomości na temat choroby wśród właścicieli, myśliwych i obserwatorów ptaków.

a)

usuwania drobiu i innych ptaków żyjących w niewoli z gospodarstw, w których są hodowane;

b)

spędzania drobiu i innych ptaków żyjących w niewoli na targach, rynkach, pokazach lub innych skupiskach;

c)

przewożenia drobiu i innych ptaków żyjących w niewoli przez tę strefę, z wyjątkiem tranzytu drogami głównymi lub koleją, oraz przewożenia do bezpośredniego uboju w ubojni;

d)

wysyłania z tej strefy jaj wylęgowych;

e)

wysyłania z tej strefy świeżego mięsa, mięsa mielonego, przetworów mięsnych i produktów mięsnych z drobiu, innych ptaków żyjących w niewoli i dzikich ptaków łownych;

f)

przewożenia lub rozprzestrzeniania zużytej ściółki lub nawozu pochodzących z gospodarstw znajdujących się w strefie poza tę strefę, z wyjątkiem przewożenia do obróbki zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1774/2002;

g)

polowania na dzikie ptactwo.

a)

identyfikacja wszystkich gospodarstw znajdujących się wewnątrz tej strefy;

b)

stosowanie odpowiednich środków bezpieczeństwa biologicznego w gospodarstwach, w tym stosowanie odpowiednich środków dezynfekcji przy wejściach do i wyjściach z gospodarstwa;

c)

stosowanie środków bezpieczeństwa biologicznego określonych w decyzji 2005/734/WE;

d)

kontrola przemieszczania drobiu i innych ptaków żyjących w niewoli oraz jaj wylęgowych wewnątrz strefy.

a)

przemieszczania drobiu i innych ptaków żyjących w niewoli poza strefę przez 15 dni po jej ustanowieniu;

b)

spędzania drobiu i innych ptaków na targach, rynkach, pokazach lub innych skupiskach;

c)

polowania na dzikie ptactwo.

a)

drobiu przeznaczonego do natychmiastowego uboju, w tym kur niosek, do ubojni znajdującej się w strefie ochrony lub nadzoru lub, jeśli jest to niemożliwe, do ubojni wyznaczonej przez właściwy organ weterynaryjny znajdującej się poza strefami;

b)

jednodniowych kurcząt ze strefy ochrony do gospodarstw objętych urzędową kontrolą na terytorium Włoch, w których nie występuje inny drób lub ptaki żyjące w niewoli, poza ptakami domowymi wymienionymi w art. 1 ust. 2 lit. c) pkt i), oddzielonymi od drobiu;

c)

jednodniowych kurcząt ze strefy nadzoru do gospodarstw objętych urzędową kontrolą, znajdujących się na terytorium Włoch;

d)

młodych niosek i indyków przeznaczonych do tuczu ze strefy nadzoru do gospodarstw objętych urzędową kontrolą, znajdujących się na terytorium Włoch;

e)

ptaków domowych wymienionych w art. 1 ust. 2 lit. c) pkt i) do miejsc znajdujących się na terytorium Włoch, w których nie hoduje się drobiu, w przypadku gdy przesyłka zawiera pięć lub mniej ptaków w klatkach, nie uchybiając przepisom krajowym, o których mowa w art. 1 akapit trzeci dyrektywy 92/65/EWG;

f)

ptaków, o których mowa w art. 1 ust. 2) lit. c pkt ii), pochodzących z oraz przeznaczonych dla jednostek, instytutów i ośrodków zatwierdzonych zgodnie z art. 13 dyrektywy 92/65/EWG.

a)

przewóz jaj wylęgowych ze strefy ochrony do wyznaczonej wylęgarni znajdującej się na terytorium Włoch;

b)

wysyłkę jaj wylęgowych ze strefy ochrony do wylęgarni znajdujących się poza terytorium Włoch pod warunkiem, że:

a)

świeżego mięsa drobiowego, w tym mięsa z drobiu bezgrzebieniowego, pochodzącego ze strefy lub spoza niej, produkowanego zgodnie z wymogami załącznika II oraz sekcji II i III załącznika III do rozporządzenia (WE) nr 853/2004 oraz kontrolowanego zgodnie z wymogami sekcji I, II, III i rozdziałami V i VII sekcji IV załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 854/2004;

b)

mięsa mielonego, przetworów mięsnych i produktów mięsnych zawierających mięso, o którym mowa w lit. a) produkowanych zgodnie z wymogami sekcji V i VII załącznika III do rozporządzenia (WE) nr 853/2004;

c)

świeżego mięsa dzikich ptaków łownych pochodzących z tej strefy, o ile mięso to posiada znak jakości zdrowotnej określony w załączniku II do dyrektywy 2002/99/WE i jest przeznaczone do przewozu do zakładu w celu poddania obróbce wymaganej w przypadku ptasiej grypy, zgodnie z załącznikiem III do dyrektywy;

d)

produktów mięsnych wytworzonych z mięsa dzikich ptaków łownych poddanych obróbce wymaganej w przypadku ptasiej grypy, zgodnie z załącznikiem III do dyrektywy 2002/99/WE;

e)

świeżego mięsa dzikich ptaków łownych pochodzących spoza strefy ochrony oraz produkowanego w zakładach znajdujących się w strefie ochrony zgodnie z sekcją IV załącznika III do rozporządzenia (WE) nr 853/2004 oraz kontrolowanego zgodnie z rozdziałem VIII sekcji IV załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 854/2004;

f)

mięsa mielonego, przetworów mięsnych i produktów mięsnych zawierających mięso, o którym mowa w pkt. e) produkowanych w zakładach na terenie strefy ochrony zgodnie z sekcjami V i VI załącznika III do rozporządzenia (WE) nr 853/2004.

a)

produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego spełniających warunki określone w rozdziale II sekcja A, rozdziale III sekcja B, rozdziale IV sekcja A, rozdziale VI sekcje A i B, rozdziale VII sekcja A, rozdziale VIII sekcja A, rozdziale IX sekcja A i rozdziale X sekcja A załącznika VII oraz w rozdziale II sekcja B i rozdziale III część II sekcja A załącznika VIII do rozporządzenia (WE) nr 1774/2002;

b)

nieprzetworzonych piór lub części piór zgodnie z rozdziałem VIII sekcja A pkt 1 ppkt a) załącznika VIII do rozporządzenia (WE) nr 1774/2002, wyprodukowanych z drobiu pochodzącego spoza strefy ochrony;

c)

przetworzonych piór lub części piór poddanych obróbce strumieniem pary lub z zastosowaniem innej metody zapewniającej wyeliminowanie czynników chorobotwórczych;

d)

produktów otrzymanych z drobiu lub innych ptaków żyjących w niewoli, które zgodnie z prawodawstwem wspólnotowym nie podlegają żadnym warunkom zdrowotnym dotyczącym zwierząt, ani nie są objęte żadnym zakazem lub ograniczeniem mającym związek ze zdrowiem zwierząt, w tym produktów wymienionych w rozdziale VII sekcja A pkt 1 ppkt a) załącznika VIII do rozporządzenia (WE) nr 1774/2002.

14.2.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 42/52

(1)

Ptasia grypa jest zakaźną chorobą wirusową drobiu i ptaków, powodującą śmiertelność i zaburzenia, które w krótkim czasie mogą osiągnąć rozmiary epidemii i spowodować poważne zagrożenie dla zdrowia zwierząt i ludzi oraz znacznie obniżyć opłacalność hodowli drobiu. Istnieje niebezpieczeństwo rozprzestrzenienia się czynnika chorobotwórczego z dzikiego ptactwa na ptaki domowe, w szczególności drób, oraz rozprzestrzenienia się z jednego państwa członkowskiego na inne państwa członkowskie i państwa trzecie za pośrednictwem międzynarodowego handlu żywymi ptakami lub otrzymanymi z nich produktami.

(2)

Słowenia powiadomiła Komisję o izolacji szczepu wirusa ptasiej grypy H5 pobranego z chorego osobnika wśród dzikiego ptactwa. W oczekiwaniu na określenie typu neuraminidazy (N) i wskaźnika zjadliwości, obraz kliniczny i okoliczności epidemiologiczne budzą podejrzenie wystąpienia wysoce zjadliwej grypy ptaków wywołanej wirusem grypy A podtyp H5N1.

(3)

Słowenia niezwłocznie zastosowała niektóre środki przewidziane w ramach dyrektywy Rady 92/40/EWG z dnia 19 maja 1992 r. wprowadzającej wspólnotowe środki zwalczania influenzy drobiu (4).

(4)

Zważywszy na ryzyko rozprzestrzeniania się choroby, należy zastosować tymczasowe środki ochronne w celu uwzględnienia szczególnych rodzajów ryzyka na różnych obszarach.

(5)

Dla zachowania spójności, należy do celów niniejszej decyzji zastosować niektóre definicje przewidziane w dyrektywie Rady 2005/94/WE z dnia 20 grudnia 2005 r. w sprawie wspólnotowych środków zwalczania grypy ptaków i uchylającej dyrektywę 92/40/EWG (5), dyrektywie Rady 90/539/EWG z dnia 15 października 1990 r. w sprawie warunków zdrowotnych zwierząt, regulujących handel wewnątrzwspólnotowy i przywóz z państw trzecich drobiu i jaj wylęgowych (6) , rozporządzeniu (WE) nr 853/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustanawiającym szczególne przepisy dotyczące higieny w odniesieniu do żywności pochodzenia zwierzęcego (7), rozporządzeniu (WE) nr 998/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 maja 2003 r. w sprawie wymogów dotyczących zdrowia zwierząt, stosowanych do przemieszczania zwierząt domowych o charakterze niehandlowym, i zmieniającym dyrektywę Rady 92/65/EWG (8).

(6)

Wokół miejsca wykrycia choroby u dzikiego ptactwa należy ustanowić strefy ochrony i nadzoru. Strefy te należy ograniczyć do środków niezbędnych do zapobieżenia przenoszeniu wirusa na stada drobiu przeznaczone do celów handlowych i niehandlowych.

(7)

Należy kontrolować i ograniczać przemieszczanie w szczególności żywych ptaków i jaj wylęgowych, jednocześnie zezwalając pod pewnymi warunkami na kontrolowaną wysyłkę z tych stref takich ptaków oraz produktów pochodzących od ptaków.

(8)

Niezależnie od określonego statusu ryzyka na obszarze, gdzie podejrzewa się lub potwierdzono występowanie wysoce zjadliwej grypy ptaków u dzikiego ptactwa, w strefach ochrony i nadzoru należy wprowadzić środki określone w decyzji Komisji 2005/734/WE z dnia 19 października 2005 r. ustanawiającej środki bezpieczeństwa biologicznego w celu zmniejszenia ryzyka przeniesienia wysoce zjadliwej grypy ptaków spowodowanej przez wirus grypy A podtyp H5N1 z ptaków dziko żyjących na drób i inne ptaki żyjące w niewoli oraz przewidującej system wczesnego wykrywania na obszarach szczególnego ryzyka (9).

(9)

Rozporządzenie (WE) nr 1774/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 3 października 2002 r. ustanawiające przepisy sanitarne dotyczące produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi (10) zezwala na wprowadzanie na rynek szerokiej gamy produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego, takich jak żelatyna do użytku technicznego, preparaty do użytku farmaceutycznego i innych, pochodzących z obszarów Wspólnoty objętych ograniczeniami dotyczącymi zdrowia zwierząt, ponieważ produkty te uznaje się za bezpieczne z uwagi na specjalne warunki produkcji, przetwarzania i wykorzystania, które skutecznie unieszkodliwiają możliwe czynniki chorobotwórcze lub wykluczają kontakt ze zwierzętami podatnymi na chorobę. Należy więc zezwolić na przewożenie ze stref ochrony nieprzetworzonej zużytej ściółki lub nawozu przeznaczonych do przetworzenia zgodnie z powyższym rozporządzeniem, oraz produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego spełniających warunki określone w tym rozporządzeniu.

(10)

Dyrektywa Rady 92/65/EWG z dnia 13 lipca 1992 r. ustanawiająca wymagania dotyczące zdrowia zwierząt regulujące handel i przywóz do Wspólnoty zwierząt, nasienia, komórek jajowych i zarodków nieobjętych wymaganiami dotyczącymi zdrowia zwierząt ustanowionymi w szczególnych zasadach Wspólnoty określonych w załączniku A pkt I do dyrektywy 90/425/EWG (11) przewiduje powołanie zatwierdzonych jednostek, instytutów i ośrodków oraz wzór świadectwa, które towarzyszy zwierzętom lub ich gametom w przypadku handlu między tego rodzaju zatwierdzonymi jednostkami, instytutami lub ośrodkami znajdującymi się w różnych państwach członkowskich. Dla ptaków przewożonych z lub do jednostek, instytutów i ośrodków zatwierdzonych zgodnie ze wspomnianą dyrektywą przewiduje się odstępstwo od ograniczeń przewozowych.

(11)

Przewożenie jaj wylęgowych ze stref ochrony powinno być dozwolone na określonych warunkach. Zezwala się na wysyłkę jaj wylęgowych do innych krajów w szczególności z zastrzeżeniem spełnienia warunków określonych w dyrektywie 2005/94/WE. W takich przypadkach świadectwa zdrowia zwierząt zgodne z dyrektywą 90/539/EWG powinny zawierać odesłanie do niniejszej decyzji.

(12)

Wysyłka mięsa, mięsa mielonego, przetworów mięsnych i produktów mięsnych ze stref ochrony powinna być dozwolona na określonych warunkach, w szczególności z zastrzeżeniem spełnienia określonych wymogów rozporządzenia (WE) nr 853/2004 oraz rozporządzenia (WE) nr 854/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustanawiającego szczególne przepisy dotyczące organizacji urzędowych kontroli w odniesieniu do produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi (12).

(13)

Dyrektywa Rady 2002/99/WE z dnia 16 grudnia 2002 r. ustanawiająca przepisy sanitarne regulujące produkcję, przetwarzanie, dystrybucję oraz wprowadzanie produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi (13) ustanawia wykaz zabiegów mających na celu wyeliminowanie zagrożeń dla zdrowia, jakie stanowi mięso pochodzące z obszarów objętych ograniczeniami i przewiduje możliwość stworzenia specjalnego znaku jakości zdrowotnej oraz znaku jakości zdrowotnej wymaganego w przypadku mięsa niedopuszczonego do wprowadzenia do obrotu ze względu na zdrowie zwierząt. Należy zezwolić na wysyłkę ze stref ochrony mięsa posiadającego znak jakości zdrowotnej przewidziany w tej dyrektywie oraz produktów mięsnych poddanych obróbce określonej w tej dyrektywie.

(14)

W oczekiwaniu na posiedzenie Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt oraz we współpracy z zainteresowanym państwem członkowskim Komisja powinna podjąć tymczasowe środki ochronne w odniesieniu do wysoce zjadliwej grypy ptaków u dzikiego ptactwa.

(15)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji zostaną poddane analizie podczas następnego spotkania Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

a)

„jaja wylęgowe” oznaczają jaja w rozumieniu art. 2 ust. 2 dyrektywy 90/539/EWG;

b)

„dzikie ptactwo łowne” oznacza zwierzęta łowne w rozumieniu pkt 1.5 tiret drugie oraz pkt 1.7 załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 853/2004;

c)

„inne ptaki żyjące w niewoli” oznaczają ptaki w rozumieniu art. 2 pkt 6 dyrektywy 2005/94/WE, w tym:

a)

strefę ochrony o promieniu co najmniej 3 kilometrów, oraz

b)

strefę nadzoru o promieniu co najmniej 10 kilometrów, w tym także strefa ochrony.

a)

identyfikacja wszystkich gospodarstw wewnątrz tej strefy;

b)

okresowe i udokumentowane kontrole we wszystkich gospodarstwach handlowych, w tym badanie kliniczne drobiu oraz, w razie konieczności, zbieranie próbek do badań laboratoryjnych;

c)

stosowanie odpowiednich środków bezpieczeństwa biologicznego w gospodarstwach, w tym dezynfekcja przy wejściach do i wyjściach z gospodarstwa, chów drobiu w pomieszczeniu lub w miejscach, gdzie można zapobiec bezpośredniemu lub pośredniemu kontaktowi z innym drobiem i ptakami żyjącymi w niewoli;

d)

stosowanie środków bezpieczeństwa biologicznego określonych w decyzji 2005/734/WE;

e)

kontrola przemieszczania produktów drobiowych zgodnie z art. 9;

f)

czynne monitorowanie choroby u populacji dzikiego ptactwa, zwłaszcza ptactwa wodnego, w razie konieczności przy współpracy z myśliwymi i obserwatorami ptaków, których poinformowano o środkach ochrony przed zakażeniem wirusem i rozprzestrzenianiem się wirusa na podatne zwierzęta;

g)

kampanie mające na celu zwiększanie świadomości na temat choroby wśród właścicieli, myśliwych i obserwatorów ptaków.

a)

usuwania drobiu i innych ptaków żyjących w niewoli z gospodarstw, w których są hodowane;

b)

spędzania drobiu i innych ptaków żyjących w niewoli na targach, rynkach, pokazach lub innych skupiskach;

c)

przewożenia drobiu i innych ptaków żyjących w niewoli przez tę strefę, z wyjątkiem tranzytu drogami głównymi lub koleją, oraz przewożenia do bezpośredniego uboju w ubojni;

d)

wysyłania z tej strefy jaj wylęgowych;

e)

wysyłania z tej strefy świeżego mięsa, mięsa mielonego, przetworów mięsnych i produktów mięsnych z drobiu, innych ptaków żyjących w niewoli i dzikich ptaków łownych;

f)

przewożenia lub rozprzestrzeniania zużytej ściółki lub nawozu pochodzących z gospodarstw znajdujących się w strefie poza tę strefę, z wyjątkiem przewożenia do obróbki zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1774/2002;

g)

polowania na dzikie ptactwo.

a)

identyfikacja wszystkich gospodarstw znajdujących się wewnątrz tej strefy;

b)

stosowanie odpowiednich środków bezpieczeństwa biologicznego w gospodarstwach, w tym stosowanie odpowiednich środków dezynfekcji przy wejściach do i wyjściach z gospodarstwa;

c)

stosowanie środków bezpieczeństwa biologicznego określonych w decyzji 2005/734/WE;

d)

kontrola przemieszczania drobiu i innych ptaków żyjących w niewoli oraz jaj wylęgowych wewnątrz strefy.

a)

przemieszczania drobiu i innych ptaków żyjących w niewoli poza strefę przez 15 dni po jej ustanowieniu;

b)

spędzania drobiu i innych ptaków na targach, rynkach, pokazach lub innych skupiskach;

c)

polowania na dzikie ptactwo.

a)

drobiu przeznaczonego do natychmiastowego uboju, w tym kur niosek, do ubojni znajdującej się w strefie ochrony lub nadzoru lub, jeśli jest to niemożliwe, do ubojni wyznaczonej przez właściwy organ weterynaryjny znajdującej się poza strefami;

b)

jednodniowych kurcząt ze strefy ochrony do gospodarstw objętych urzędową kontrolą na terytorium Słowenii, w których nie występuje inny drób lub ptaki żyjące w niewoli, poza ptakami domowymi wymienionymi w art. 1 ust. 2 lit. c) pkt i), oddzielonymi od drobiu;

c)

jednodniowych kurcząt ze strefy nadzoru do gospodarstw objętych urzędową kontrolą, znajdujących się na terytorium Słowenii;

d)

młodych niosek i indyków przeznaczonych do tuczu ze strefy nadzoru do gospodarstw objętych urzędową kontrolą, znajdujących się na terytorium Słowenii;

e)

ptaków domowych wymienionych w art. 1 ust. 2 lit. c) pkt i) do miejsc znajdujących się na terytorium Słowenii, w których nie hoduje się drobiu, w przypadku gdy przesyłka zawiera pięć lub mniej ptaków w klatkach, nie uchybiając przepisom krajowym, o których mowa w art. 1 akapit trzeci dyrektywy 92/65/EWG;

f)

ptaków, o których mowa w art. 1 ust. 2) lit. c pkt ii), pochodzących z oraz przeznaczonych dla jednostek, instytutów i ośrodków zatwierdzonych zgodnie z art. 13 dyrektywy 92/65/EWG.

a)

przewóz jaj wylęgowych ze strefy ochrony do wyznaczonej wylęgarni znajdującej się na terytorium Słowenii;

b)

wysyłkę jaj wylęgowych ze strefy ochrony do wylęgarni znajdujących się poza terytorium Słowenii pod warunkiem, że:

a)

świeżego mięsa drobiowego, w tym mięsa z drobiu bezgrzebieniowego, pochodzącego ze strefy lub spoza niej, produkowanego zgodnie z wymogami załącznika II oraz sekcji II i III załącznika III do rozporządzenia (WE) nr 853/2004 oraz kontrolowanego zgodnie z wymogami sekcji I, II, III i rozdziałami V i VII sekcji IV załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 854/2004;

b)

mięsa mielonego, przetworów mięsnych i produktów mięsnych zawierających mięso, o którym mowa w lit. a) produkowanych zgodnie z wymogami sekcji V i VII załącznika III do rozporządzenia (WE) nr 853/2004;

c)

świeżego mięsa dzikich ptaków łownych pochodzących z tej strefy, o ile mięso to posiada znak jakości zdrowotnej określony w załączniku II do dyrektywy 2002/99/WE i jest przeznaczone do przewozu do zakładu w celu poddania obróbce wymaganej w przypadku ptasiej grypy, zgodnie z załącznikiem III do dyrektywy;

d)

produktów mięsnych wytworzonych z mięsa dzikich ptaków łownych poddanych obróbce wymaganej w przypadku ptasiej grypy, zgodnie z załącznikiem III do dyrektywy 2002/99/WE;

e)

świeżego mięsa dzikich ptaków łownych pochodzących spoza strefy ochrony oraz produkowanego w zakładach znajdujących się w strefie ochrony zgodnie z sekcją IV załącznika III do rozporządzenia (WE) nr 853/2004 oraz kontrolowanego zgodnie z rozdziałem VIII sekcji IV załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 854/2004;

f)

mięsa mielonego, przetworów mięsnych i produktów mięsnych zawierających mięso, o którym mowa w pkt. e) produkowanych w zakładach na terenie strefy ochrony zgodnie z sekcjami V i VI załącznika III do rozporządzenia (WE) nr 853/2004.

a)

produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego spełniających warunki określone w rozdziale II sekcja A, rozdziale III sekcja B, rozdziale IV sekcja A, rozdziale VI sekcje A i B, rozdziale VII sekcja A, rozdziale VIII sekcja A, rozdziale IX sekcja A i rozdziale X sekcja A załącznika VII oraz w rozdziale II sekcja B i rozdziale III część II sekcja A załącznika VIII do rozporządzenia (WE) nr 1774/2002;

b)

nieprzetworzonych piór lub części piór zgodnie z rozdziałem VIII sekcja A pkt 1 ppkt a) załącznika VIII do rozporządzenia (WE) nr 1774/2002, wyprodukowanych z drobiu pochodzącego spoza strefy ochrony;

c)

przetworzonych piór lub części piór poddanych obróbce strumieniem pary lub z zastosowaniem innej metody zapewniającej wyeliminowanie czynników chorobotwórczych;

d)

produktów otrzymanych z drobiu lub innych ptaków żyjących w niewoli, które zgodnie z prawodawstwem wspólnotowym nie podlegają żadnym warunkom zdrowotnym dotyczącym zwierząt, ani nie są objęte żadnym zakazem lub ograniczeniem mającym związek ze zdrowiem zwierząt, w tym produktów wymienionych w rozdziale VII sekcja A pkt 1 ppkt a) załącznika VIII do rozporządzenia (WE) nr 1774/2002.