28.1.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 25/1

(1)

W dniu 20 grudnia 1996 r. Rada przyjęła rozporządzenie (WE) nr 2505/96 otwierające i ustalające zarządzanie wspólnotowymi kontyngentami taryfowymi na niektóre produkty rolne i przemysłowe (1). Popyt Wspólnoty w zakresie przedmiotowych produktów powinien być zaspokojony na jak najkorzystniejszych warunkach. Dlatego też powinny zostać otworzone nowe wspólnotowe kontyngenty taryfowe o obniżonej lub zerowej stawce celnej dla właściwych wielkości, a okres obowiązywania niektórych innych kontyngentów powinien zostać przedłużony przy jednoczesnym uniknięciu jakichkolwiek zakłóceń na rynkach tych produktów.

(2)

W związku z tym, że wielkość kontyngentu na niektóre kontyngenty taryfowe Wspólnoty jest niewystarczająca dla zaspokojenia potrzeb przemysłu we Wspólnocie w obecnym okresie obowiązywania kontyngentu, wspomniane wielkości kontyngentu powinny zostać zwiększone ze skutkiem od dnia 1 stycznia 2005 r. oraz dostosowane ze skutkiem od dnia 1 stycznia 2006 r.

(3)

Dalsze przyznawanie w 2006 r. wspólnotowego kontyngentu taryfowego na niektóre produkty, w odniesieniu do których stawki celne zostały zawieszone w 2005 r., nie leży już w interesie Wspólnoty. W związku z tym, produkty te powinny zostać usunięte z tabeli zawartej w załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 2505/96.

(4)

Uwzględniając liczne zmiany, które mają być wprowadzone, cały tekst załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 2505/96 powinien zostać zastąpiony w celu zachowania jasności.

(5)

Rozporządzenie (WE) nr 2505/96 powinno zatem zostać odpowiednio zmienione.

(6)

Z uwagi na znaczenie ekonomiczne niniejszego rozporządzenia konieczne jest powołanie się na pilną potrzebę, przewidzianą w tytule I pkt 3 Protokołu w sprawie roli parlamentów Państw Członkowskich w Unii Europejskiej, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej oraz Traktatów ustanawiających Wspólnoty Europejskie.

(7)

W związku z tym, że załącznik do niniejszego rozporządzenia ma być stosowany od dnia 1 stycznia 2006 r., powinno ono wejść w życie ze skutkiem natychmiastowym,

—

wielkość kontyngentu w przypadku kontyngentu taryfowego 09.2603 ustala się na 3 900 ton przy stawce celnej 0 %,

—

wielkość kontyngentu w przypadku kontyngentu taryfowego 09.2975 ustala się na 540 ton przy stawce celnej 0 %.

—

wielkość kontyngentu w przypadku kontyngentu taryfowego 09.2002 ustala się na 600 ton,

—

wielkość kontyngentu w przypadku kontyngentu taryfowego 09.2003 ustala się na 1 400 000 sztuk,

—

wielkość kontyngentu w przypadku kontyngentu taryfowego 09.2030 ustala się na 300 ton,

—

wielkość kontyngentu w przypadku kontyngentu taryfowego 09.2603 ustala się na 4 500 ton,

—

wielkość kontyngentu w przypadku kontyngentu taryfowego 09.2612 ustala się na 1 500 ton,

—

wielkość kontyngentu w przypadku kontyngentu taryfowego 09.2624 ustala się na 425 ton,

—

wielkość kontyngentu w przypadku kontyngentu taryfowego 09.2837 ustala się na 600 ton,

—

wielkość kontyngentu w przypadku kontyngentu taryfowego 09.2975 ustala się na 600 ton,

—

wielkość kontyngentu w przypadku kontyngentu taryfowego 09.2979 ustala się na 800 000 sztuk.

28.1.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 25/8

(1)

Rozporządzenie (WE) nr 3223/94 przewiduje, w zastosowaniu wyników wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej, kryteria do ustalania przez Komisję standardowych wartości dla przywozu z krajów trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w jego Załączniku.

(2)

W zastosowaniu wyżej wymienionych kryteriów standardowe wartości w przywozie powinny zostać ustalone w wysokościach określonych w Załączniku do niniejszego rozporządzenia,

28.1.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 25/10

(1)

Zgodnie z art. 2 rozporządzenia Komisji (EWG) nr 3149/92 z dnia 29 października 1992 r. ustanawiającego szczegółowe zasady dostaw żywności z zapasów interwencyjnych do wykorzystania przez osoby najbardziej poszkodowane we Wspólnocie (3), w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1819/2005 (4) przyjęto plan dystrybucji zasobów, który zostanie sfinansowany ze środków dostępnych w roku budżetowym 2006. Plan ten określa w szczególności maksymalne zasoby finansowe, oddane do dyspozycji każdego Państwa Członkowskiego wykorzystującego ten środek, do celów realizacji części planu przypadającej na dane Państwo Członkowskie, jak również ilość każdego rodzaju produktu, która ma zostać wycofana z zapasów przechowywanych przez agencje interwencyjne oraz przewiduje udzielanie dotacji na zakup na rynku niektórych produktów.

(2)

Aby uwzględnić szczególne potrzeby Grecji, należy wprowadzić zmiany do rocznego planu na 2006 r. w celu wydania zgody na wycofanie ryżu jako zapłaty zbóż i produktów zbożowych, zgodnie z art. 4 ust. 1 lit. b) akapit czwarty rozporządzenia (EWG) nr 3149/92. Należy zatem odpowiednio dostosować ilość ryżu początkowo przyznaną Grecji zgodnie z załącznikiem I do rozporządzenia (WE) nr 1819/2005.

(3)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 1819/2005.

(4)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią wszystkich właściwych komitetów zarządzających,

1)

część b) zastępuje się tekstem znajdującym się w załączniku I do niniejszego rozporządzenia,

2)

tekst znajdujący się w załączniku II do niniejszego rozporządzenia dodaje się jako część c).

28.1.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 25/12

(1)

Zgodnie z rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1898/2005 z dnia 9 listopada 2005 r. ustanawiającym szczegółowe zasady wprowadzenia w życie rozporządzenia Rady (WE) nr 1255/1999 w odniesieniu do środków w zakresie zbytu śmietany, masła i masła skoncentrowanego na rynku Wspólnoty (2) agencje interwencyjne mogą sprzedawać w drodze przetargu pewne ilości masła pochodzącego ze skupu interwencyjnego, które przechowują, i mogą przyznać pomoc w odniesieniu do śmietany, masła i masła skoncentrowanego. Artykuł 25 wymienionego rozporządzenia przewiduje, że biorąc pod uwagę otrzymane oferty w ramach każdego odrębnego zaproszenia do składania ofert, ustala się minimalną cenę sprzedaży masła oraz maksymalną wysokość pomocy w odniesieniu do śmietany, masła i masła skoncentrowanego. Ustalono dalej, że cena lub pomoc mogą się zmieniać w zależności od planowanego wykorzystania masła, jego zawartości tłuszczu oraz procedury włączania. Wysokość zabezpieczenia przetwórczego, o którym mowa w art. 28 rozporządzenia (WE) nr 1898/2005, ustala się odpowiednio.

(2)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Mleka i Przetworów Mlecznych,

28.1.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 25/14

(1)

Zgodnie z rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1898/2005 z dnia 9 listopada 2005 r. ustanawiającym szczegółowe zasady wprowadzenia w życie rozporządzenia Rady (WE) nr 1255/1999 w odniesieniu do środków w zakresie zbytu śmietany, masła i masła skoncentrowanego na rynku Wspólnoty (2) agencje interwencyjne mogą sprzedawać w drodze przetargu pewne ilości masła pochodzącego ze skupu interwencyjnego, które przechowują, i mogą przyznać pomoc w odniesieniu do śmietany, masła i masła skoncentrowanego. Artykuł 25 wymienionego rozporządzenia przewiduje, że biorąc pod uwagę otrzymane oferty w ramach każdego odrębnego zaproszenia do przetargu, ustala się minimalną cenę sprzedaży masła oraz maksymalną wysokość pomocy w odniesieniu do śmietany, masła i masła skoncentrowanego. Ustalono dalej, że cena lub pomoc mogą się różnić w zależności od planowanego wykorzystania masła, jego zawartości tłuszczu oraz procedury włączania. Wysokość zabezpieczenia przetwórczego, o którym mowa w art. 28 rozporządzenia (WE) nr 1898/2005, ustala się odpowiednio.

(2)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Mleka i Przetworów Mlecznych,

28.1.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 25/16

(1)

Uwzględniając art. 26 rozporządzenia Komisji (WE) nr 2799/1999 z dnia 17 grudnia 1999 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1255/1999 w zakresie przyznawania pomocy w odniesieniu do mleka odtłuszczonego i mleka odtłuszczonego w proszku, przeznaczonych na paszę oraz sprzedaży mleka odtłuszczonego w proszku o takim przeznaczeniu (2), agencje interwencyjne zgłosiły do stałego przetargu pewne ilości odtłuszczonego mleka w proszku będącego w ich posiadaniu.

(2)

Zgodnie z postanowieniami art. 30 wymienionego rozporządzenia, biorąc pod uwagę otrzymane oferty w ramach każdej rundy przetargu, ustala się minimalną cenę sprzedaży lub podejmuje się decyzję o wstrzymaniu przetargu. Kwota gwarancji należytego przetworzenia powinna zostać określona z uwzględnieniem różnicy między ceną rynkową odtłuszczonego mleka w proszku a minimalną ceną sprzedaży.

(3)

Ze względu na otrzymane oferty należy ustalić minimalną cenę sprzedaży w wysokości określonej poniżej i określić w konsekwencji gwarancję należytego przetworzenia.

(4)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Mleka i Przetworów Mlecznych,

28.1.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 25/17

(1)

Zgodnie z art. 47 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1898/2005 z dnia 9 listopada 2005 r. ustanawiającego szczegółowe zasady wprowadzenia w życie rozporządzenia Rady (WE) nr 1255/1999 w odniesieniu do środków w zakresie zbytu śmietany, masła i masła skoncentrowanego na rynku Wspólnoty (2), agencje interwencyjne otwierają stały przetarg na przyznawanie pomocy dla masła skoncentrowanego. Artykuł 54 wymienionego rozporządzenia stanowi, że maksymalną kwotę pomocy ustala się w świetle ofert przetargowych otrzymanych w odpowiedzi na indywidualny przetarg dla masła skoncentrowanego o minimalnej zawartości tłuszczu w wysokości 96 %.

(2)

Należy złożyć zabezpieczenie należytego wykonania umowy, o którym mowa w art. 53 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1898/2005, w celu zapewnienia przejęcia masła skoncentrowanego przez handel detaliczny.

(3)

W świetle otrzymanych ofert przetargowych należy ustalić maksymalną kwotę pomocy na odpowiednim poziomie oraz odpowiednio określić zabezpieczenie należytego wykonania umowy.

(4)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Mleka i Przetworów Mlecznych,

28.1.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 25/18

(1)

Zgodnie z art. 21 rozporządzenia Komisji (WE) nr 214/2001 z dnia 12 stycznia 2001 r. ustanawiającego szczegółowe zasady zastosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1255/1999 w sprawie interwencji na rynku odtłuszczonego mleka (2) agencje interwencyjne oferują do sprzedaży z mocy stałego zaproszenia do przetargu pewne ilości przechowywanego przez nie mleka w proszku.

(2)

Na podstawie ofert przetargowych otrzymanych w odpowiedzi na każde indywidualne zaproszenie do przetargu zostanie ustalona minimalna cena sprzedaży lub zostanie podjęta decyzja o nierozstrzygnięciu przetargu, zgodnie z art. 24a rozporządzenia (WE) nr 214/2001.

(3)

Na podstawie otrzymanych ofert zostanie ustalona minimalna cena sprzedaży.

(4)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Mleka i Przetworów Mlecznych,

28.1.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 25/19

(1)

Ceny reprezentatywne i kwoty dodatkowych należności stosowanych do przywozu cukru białego, cukru surowego i niektórych syropów w odniesieniu do roku gospodarczego 2005/2006 zostały ustalone rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1011/2005 (3). Ceny te i kwoty zostały ostatnio zmienione rozporządzeniem Komisji (WE) nr 111/2006 (4).

(2)

Dane, którymi obecnie dysponuje Komisja, prowadzą do zmiany wymienionych kwot, zgodnie z zasadami i szczegółowymi przepisami wykonawczymi przewidzianymi w rozporządzeniu (WE) nr 1423/95,

28.1.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 25/21

28.1.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 25/24

(1)

Zgodnie z art. 6 ust. 2 dyrektywy 91/414/EWG Hiszpania otrzymała w dniu 7 grudnia 1998 r. wniosek złożony przez SKW Trostberg AG (w imieniu Taskforce SKW Trosberg AG (Degussa AG) i Kyowa Hakko Kogyo Co.Ltd.) dotyczący włączenia substancji czynnej, forchlorfenuronu, do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG. W decyzji Komisji 2000/181/WE (2) potwierdzono kompletność przedłożonej dokumentacji, tzn. uznano, iż zasadniczo spełnia ona wymogi dotyczące danych i informacji przewidziane w załącznikach II i III do dyrektywy 91/414/EWG.

(2)

W dniu 6 października 1997 r. zgodnie z art. 6 ust. 2 dyrektywy 91/414/EWG Królestwo Niderlandów otrzymało od firmy DuPont de Nemours wniosek o włączenie substancji czynnej, indoksakarbu, do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG. W decyzji Komisji 1998/398/WE (3) potwierdzono kompletność przedłożonej dokumentacji, tzn. uznano, iż zasadniczo spełnia ona wymogi dotyczące danych i informacji przewidziane w załącznikach II i III do dyrektywy 91/414/EWG.

(3)

Ocena wpływu wyżej wymienionych substancji czynnych na zdrowie ludzi oraz na środowisko została przeprowadzona dla zastosowań proponowanych przez wnioskujących zgodnie z art. 6 ust. 2 i 4 dyrektywy 91/414/EWG. Wyznaczone Państwa Członkowskie pełniące rolę sprawozdawców przedłożyły Komisji wstępne sprawozdania z oceny substancji w dniu 2 marca 2001 r. (forchlorfenuron) i w dniu 7 lutego 2000 r. (indoksakarb).

(4)

Państwa Członkowskie i Komisja dokonały przeglądu wstępnych sprawozdań z oceny w ramach Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt. Przegląd został zakończony w dniu 23 września 2005 r. przyjęciem sprawozdania Komisji z przeglądu dotyczącego forchlorfenuronu i indoksakarbu.

(5)

Przegląd dotyczący forchlorfenuronu nie dał podstaw do żadnych wątpliwości ani obaw wymagających konsultacji z Komitetem Naukowym ds. Roślin lub z Europejskim Urzędem ds. Bezpieczeństwa Żywności, który przejął rolę wymienionego Komitetu.

(6)

W przypadku indoksakarbu Komitetowi Naukowemu ds. Roślin (SCP) przekazano dwa pytania. Do Komitetu zwrócono się o przedstawienie uwag na temat poziomu niewywołującego widocznych objawów (NOEL) w odniesieniu do czerwonych krwinek u szczurów, oraz na temat odpowiedniej podstawy do określenia ostrej dawki referencyjnej (ARfD) indoksakarbu.

W wydanej opinii (4) Komitet stwierdził, że zaobserwowane zmiany w niektórych właściwościach czerwonych krwinek były generalnie niewielkie i nie towarzyszyła im znaczna retykulocytoza, co generalnie oznacza, że omawiana substancja wywołuje łagodny skutek hemolityczny. Dokładne określenie poziomu niewywołującego widocznych objawów (NOEL) okazało się niemożliwe, jednak Komitet wskazał dawkę, do której obserwowany wpływ nie jest szkodliwy.

Komitet Naukowy ds. Roślin stwierdził ponadto, że za podstawę do określenia ostrej dawki referencyjnej mogą służyć ogólne i nieswoiste objawy toksyczności zaobserwowane w badaniu ostrej neurotoksyczności u szczurów.

(7)

Zalecenia Komitetu Naukowego ds. Roślin zostały wzięte pod uwagę w czasie dalszego przeglądu prowadzonego przez Państwa Członkowskie i Komisję w ramach Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt, i uwzględnione w niniejszej dyrektywie i w sprawozdaniu z przeglądu. W ramach tej oceny określono stosowne właściwości (ostrą dawkę referencyjną (ARfD) i dopuszczalne dzienne pobranie (ADI)) na podstawie poziomów narażenia wskazanych przez Komitet Naukowy ds. Roślin.

(8)

Na podstawie różnych przeprowadzonych badań okazało się, że można oczekiwać, iż środki ochrony roślin zawierające dane substancje czynne zasadniczo spełniają wymogi ustanowione w art. 5 ust. 1 lit. a) i b) oraz art. 5 ust. 3 dyrektywy 91/414/EWG, w szczególności w odniesieniu do zastosowań, które zostały zbadane przez Komisję i wyszczególnione w jej sprawozdaniu z przeglądu. Należy zatem włączyć forchlorfenuron i indoksakarb do załącznika I do tej dyrektywy w celu zapewnienia wszystkim Państwom Członkowskim możliwości przyznawania zezwoleń na środki ochrony roślin zawierające przedmiotowe substancje czynne zgodnie z przepisami powyższej dyrektywy.

(9)

Nie naruszając określonych w dyrektywie 91/414/EWG obowiązków wynikających z włączenia substancji czynnej do załącznika I, Państwa Członkowskie powinny mieć sześć miesięcy od daty włączenia na dokonanie przeglądu istniejących tymczasowych zezwoleń dotyczących środków ochrony roślin zawierających forchlorfenuron lub indoksakarb, w celu spełnienia wymogów ustanowionych w dyrektywie 91/414/EWG, w szczególności jej art. 13, oraz stosownych warunków określonych w załączniku I. Państwa Członkowskie powinny zastąpić istniejące tymczasowe zezwolenia zezwoleniami pełnymi, wprowadzić do nich zmiany lub wycofać je zgodnie z przepisami dyrektywy 91/414/EWG. W drodze odstępstwa od powyższego terminu należy przyznać dłuższy okres na przedłożenie i ocenę pełnej dokumentacji wyszczególnionej w załączniku III dla każdego środka ochrony roślin i każdego zamierzonego zastosowania, zgodnie z jednolitymi zasadami ustanowionymi w dyrektywie 91/414/EWG.

(10)

Włączenie forchlorfenuronu do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG oparte jest na dokumentacji dotyczącej zastosowania tej substancji czynnej na owocach kiwi. Zgłaszający nie dostarczył dotychczas odpowiednich informacji na temat innych zastosowań, i nie wszystkie zagrożenia wynikające z tych zastosowań zostały odpowiednio zidentyfikowane na podstawie kryteriów ustanowionych w załączniku VI do tej dyrektywy. Udzielając zezwoleń na inne zastosowania Państwa Członkowskie powinny wymagać dostarczenia danych i informacji potrzebnych do udowodnienia, że zastosowania te odpowiadają kryteriom dyrektywy 91/414/EWG, w szczególności kryteriom dotyczącym wpływu na zdrowie konsumentów i na środowisko.

(11)

Należy zatem wprowadzić odpowiednie zmiany do dyrektywy 91/414/EWG.

(12)

Środki przewidziane w niniejszej dyrektywie są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

a)

w przypadku środka zawierającego forchlorfenuron lub indoksakarb jako jedyną substancję czynną, w razie potrzeby zmieniają lub wycofują zezwolenie najpóźniej do dnia 30 września 2007 r.; lub

b)

w przypadku środka zawierającego forchlorfenuron lub indoksakarb jako jedną z kilku substancji czynnych, w razie potrzeby zmieniają lub wycofują zezwolenie do dnia 30 września 2007 r. lub w terminie określonym dla takiej zmiany lub wycofania we właściwej dyrektywie lub dyrektywach włączających odpowiednią substancję lub substancje do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG. Obowiązuje data późniejsza.

28.1.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 25/28

(1)

Decyzją Rady 97/787/WE (2) została przewidziana wyjątkowa pomoc finansowa dla Armenii i Gruzji w postaci długoterminowych pożyczek i dotacji.

(2)

Decyzją Rady 2000/244/WE została przewidziana wyjątkowa pomoc finansowa dla Tadżykistanu oraz przedłużony został okres pomocy dla Armenii i Gruzji do roku 2004.

(3)

W przypadku Gruzji cele pomocy nie zostały całkowicie zrealizowane ze względu na niezadowalające nastawienie do polityki gospodarczej w tym kraju przez większą część okresu realizacji.

(4)

Z tego względu tylko 31,5 mln EUR z łącznej kwoty środków przeznaczonych na dotacje dla Gruzji w wysokości 65 mln EUR zostało wyasygnowane i wypłacone.

(5)

Obecne władze Gruzji zaangażowały się w stabilizację ekonomiczną i reformy strukturalne wspierane przez Międzynarodowy Fundusz Walutowy (MFW) poprzez trzyletni plan w ramach Programu redukcji ubóstwa i wspierania rozwoju, który zatwierdzony został dnia 4 czerwca 2004 r. na łączną kwotę 98 mln SDR. Następnie dnia 21 czerwca 2004 r. wierzyciele skupieni w Klubie Paryskim wyrazili zgodę na restrukturyzację oficjalnego długu dwustronnego Gruzji na warunkach zaproponowanych na szczycie w Houston.

(6)

Nowy rząd Gruzji otrzymał również silne poparcie od społeczności międzynarodowej podczas konferencji ofiarodawców zorganizowanej w Brukseli dnia 16 czerwca 2004 r.

(7)

Bank Światowy zatwierdził w czerwcu 2004 r. kredyt na wsparcie reform w wysokości 24 mln USD i będzie kontynuować swoją pomoc dla Gruzji w ramach nowej Strategii partnerstwa dla kraju w postaci Operacji wspierania redukcji ubóstwa.

(8)

Władze Gruzji wyraziły zamiar działania na rzecz wcześniejszej spłaty zadłużenia wobec Wspólnoty w celu poprawy średnioterminowego zadłużenia publicznego.

(9)

Ponieważ stosunki pomiędzy UE a Gruzją rozwijają się w ramach europejskiej polityki sąsiedztwa, która z założenia prowadzić ma do głębszej integracji gospodarczej, za właściwe uznaje się wsparcie rządowego programu reform gospodarczych przez Wspólnotę.

(10)

Udostępnienie kwoty równej niewykorzystanej kwocie dotacji wyjątkowej pomocy finansowej, mającej wesprzeć reformy gospodarcze w tym kraju oraz pomóc w zmniejszeniu zadłużenia zewnętrznego, jest odpowiednim wkładem Wspólnoty w realizację strategii redukcji ubóstwa i pobudzenia rozwoju gospodarczego w Gruzji.

(11)

W celu zagwarantowania skutecznej ochrony finansowych interesów Wspólnoty związanych z niniejszą pomocą makrofinansową konieczne jest zapewnienie przez władze Gruzji podjęcia odpowiednich działań w zakresie zapobiegania i zwalczania nadużyć finansowych, korupcji oraz wszelkich innych nieprawidłowości związanych z pomocą, oraz przeprowadzenia kontroli przez Komisję oraz audytów przez Trybunał Obrachunkowy.

(12)

Służby Komisji wspierane przez należycie umocowanych ekspertów zewnętrznych dokonały operacyjnej oceny obiegu środków finansowych oraz procedur administracyjnych w Ministerstwie Finansów Gruzji oraz Narodowym Banku Gruzji w październiku 2004 r., by stwierdzić obecność struktur gwarantujących należyte zarządzanie finansami.

(13)

Udostępnienie pomocy w postaci dotacji nie narusza uprawnień władzy budżetowej.

(14)

Przed przedłożeniem niniejszego wniosku Komisja odbyła konsultacje z Komitetem Ekonomiczno-Finansowym.

(15)

Dla celów przyjęcia niniejszej decyzji Traktat nie przewiduje innych uprawnień niż te, które określone są w art. 308,

28.1.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 25/31

(1)

Zgodnie z art. 27 ust. 1 dyrektywy 77/388/EWG Rada, stanowiąc jednogłośnie na wniosek Komisji, może upoważnić każde z Państw Członkowskich do wprowadzenia specjalnych środków stanowiących odstępstwo od przepisów powyższej dyrektywy w celu uproszczenia procedury poboru podatków oraz zapobieżenia niektórym rodzajom uchylania się od opodatkowania lub unikania opodatkowania.

(2)

W piśmie zarejestrowanym przez Sekretariat Generalny Komisji w dniu 16 marca 2005 r. Łotwa zwróciła się z wnioskiem o upoważnienie jej do przedłużenia stosowania środka stanowiącego odstępstwo, dotyczącego transakcji związanych z drewnem.

(3)

Zgodnie z art. 27 ust. 2 dyrektywy 77/388/EWG dnia 10 maja 2005 r. Komisja poinformowała listownie inne Państwa Członkowskie o wniosku złożonym przez Łotwę. W piśmie z dnia 31 maja 2005 r. Komisja zawiadomiła Łotwę, że posiada wszystkie informacje, które uznaje za niezbędne w celu rozpatrzenia wniosku.

(4)

Rynek drzewny na Łotwie jest zdominowany przez małe, lokalne przedsiębiorstwa oraz dostawców indywidualnych. Charakter rynku oraz przedsiębiorstw na nim działających powoduje występowanie oszustw podatkowych, których kontrola przez organy podatkowe jest utrudniona. W celu zwalczania tych nadużyć do łotewskiego przepisów w zakresie podatku VAT włączono specjalny przepis, który stanowi, że osobą zobowiązaną do zapłaty podatku jest pod pewnymi warunkami podatnik, na rzecz którego dokonano podlegającej opodatkowaniu dostawy towarów lub usług.

(5)

Artykuł 21 ust. 1 dyrektywy 77/388/EWG w wersji określonej w art. 28g wymienionej dyrektywy stanowi, że w systemie wewnętrznym do zapłacenia podatku zobowiązany jest co do zasady podatnik dokonujący dostawy towarów lub usług. Jednakże na mocy Aktu przystąpienia z 2003 r., a w szczególności rozdziału 7 pkt 1 lit. b) załącznika VIII do niego, Łotwa została na ograniczony okres czasu upoważniona do dalszego stosowania własnej procedury poboru podatku VAT w przypadku transakcji związanych z drewnem.

(6)

Komisja uznaje, że rozwiązanie to umożliwiło Łotwie obniżenie ryzyka związanego z uchylaniem się od podatku VAT i uproszczenie procedury poboru podatku na rynku drewna.

(7)

Odstępstwo nie ma negatywnego wpływu na dochody własne Wspólnoty pochodzące z podatku VAT,