11.8.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 209/1

ROZPORZĄDZENIE RADY (WE) NR1290/2005

z dnia 21 czerwca 2005 r.

w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 37 ustęp 2 akapit trzeci,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego (1),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Wspólna polityka rolna obejmuje szereg środków, w tym również środków na rzecz rozwoju obszarów wiejskich. Konieczne staje się zapewnienie ich finansowania w celu realizacji założeń wspólnej polityki rolnej. Biorąc pod uwagę, że środki te posiadają wspólne elementy różniące się jednak od siebie pod pewnymi względami, ich finansowanie należy ująć w ramy prawne pozwalające, w określonych przypadkach, na ich specyficzne traktowanie. W celu uwzględnienia tych różnic konieczne staje się utworzenie dwóch europejskich funduszy rolniczych: Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji (zwanego dalej „EFRG”) mającego na celu finansowanie środków rynkowych i pozostałych środków oraz Europejskiego Funduszu Rolniczego Rozwoju Obszarów Wiejskich (zwanego dalej „EFRROW”) mającego na celu finansowanie programów rozwoju obszarów wiejskich.

(2)

Budżet wspólnotowy powinien finansować wydatki na wspólną politykę rolną, w tym wydatki na rozwój obszarów wiejskich za pośrednictwem obydwu wyżej wymienionych funduszy, na zasadzie centralizacji albo poprzez podział zarządzania między Państwa Członkowskie i Wspólnotę, zgodnie z art. 53 rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 z dnia 25 czerwca 2002 r. w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich (2). Należy w sposób wyczerpujący określić działania, które mogą być finansowane z obydwu wyżej wymienionych funduszy.

(3)

Jeżeli w trakcie rozliczania rachunków Komisja nie ma wystarczającej pewności, czy kontrole krajowe są odpowiednie i przejrzyste, i czy agencje płatnicze dokonują weryfikacji legalności i dopuszczalności deklaracji o wydatkach przez nie realizowanych, nie jest ona w stanie określić w rozsądnym terminie całkowitej kwoty wydatków, która ma zostać przypisana europejskim funduszom rolniczym. Biorąc powyższe pod uwagę, należy przewidzieć stworzenie przepisów dotyczących akredytowania przez Państwa Członkowskie agencji płatniczych, wprowadzenia przez nie procedur umożliwiających otrzymywanie niezbędnych poświadczeń wiarygodności rachunków i certyfikacji systemów zarządzania i kontroli, jak również rozliczeń rocznych przez niezależne jednostki.

(4)

W celu zapewnienia spójności między normami wymaganymi dla akredytacji w poszczególnych Państwach Członkowskich, Komisja powinna udzielić wskazówek odnoszących się do kryteriów, które mają być zastosowane. Ponadto w celu zapewnienia przejrzystości kontroli krajowych, w szczególności w zakresie procedur dotyczących zezwoleń, zatwierdzenia i wypłaty środków, należy w danym przypadku ograniczyć liczbę organów i jednostek, którym przydzielono te funkcje, biorąc pod uwagę przepisy konstytucyjne każdego z Państw Członkowskich.

(5)

Jeżeli Państwo Członkowskie akredytuje więcej niż jedną agencję płatniczą, ważne jest, aby wyznaczyło jedną jednostkę koordynującą, zapewniającą spójność zarządzania funduszami, odpowiadającą za kontakty między Komisją a poszczególnymi akredytowanymi agencjami płatniczymi i czuwającą nad szybkim przekazywaniem każdej żądanej przez Komisję informacji dotyczącej działalności poszczególnych agencji płatniczych.

(6)

W celu zapewnienia harmonijnej współpracy między Komisją a Państwami Członkowskimi w dziedzinie finansowania wydatków na wspólną politykę rolną, a w szczególności, w celu umożliwienia Komisji ścisłego monitorowania zarządzania finansami przez Państwa Członkowskie i rozliczania rachunków akredytowanych agencji płatniczych, konieczne jest, aby Państwa Członkowskie przekazywały Komisji pewne informacje lub zachowywały je do jej dyspozycji. W tym celu należy jak najpełniej wykorzystać technologie informacyjne.

(7)

Do opracowywania informacji przeznaczonych dla Komisji oraz do tego, aby Komisja miała pełny i natychmiastowy dostęp do danych związanych z wydatkami przedstawianych zarówno w formie papierowej, jak i elektronicznej, powinny zostać ustalone zasady przedstawiania i przekazywania danych oraz tryb i odpowiednie terminy ich przekazywania.

(8)

Finansowanie środków i działań wymaganych przez wspólną politykę rolną jest częściowo realizowane w ramach podziału zarządzania. W celu zapewnienia właściwego zarządzania finansowego funduszami wspólnotowymi, Komisja powinna wykonywać działania zmierzające do sprawowania kontroli nad właściwym zarządzaniem funduszami przez organy Państw Członkowskich odpowiedzialne za wypłacanie środków. Należy zdefiniować charakter kontroli, które miałyby być wykonywane przez Komisję, i dokładnie określić warunki umożliwiające Komisji przyjęcie odpowiedzialności w zakresie wykonywania budżetu, jak również jasno przedstawić obowiązki współpracy nałożone na Państwa Członkowskie.

(9)

Jedynie agencje płatnicze akredytowane przez Państwa Członkowskie stanowią rozsądną gwarancję tego, że przeprowadzono niezbędną kontrolę przed przyznaniem beneficjentom środków z pomocy wspólnotowej. Dlatego też należy uściślić, że wyłącznie wydatki realizowane przez akredytowane agencje płatnicze mogą być zwracane z budżetu wspólnotowego.

(10)

Ważne jest, aby środki finansowe, niezbędne do pokrycia wydatków dokonanych przez akredytowane agencje w ramach EFRG, były przekazywane do dyspozycji Państw Członkowskich przez Komisję w formie zwrotów na podstawie zaksięgowanych wydatków dokonanych przez te agencje. W oczekiwaniu na zwroty w formie płatności miesięcznych Państwa Członkowskie powinny zgromadzić niezbędne środki w zależności od potrzeb ich akredytowanych agencji płatniczych. Państwa Członkowskie oraz beneficjenci zaangażowani w realizację wspólnej polityki rolnej pokrywają wszelkie poniesione przez nich koszty zatrudnienia oraz koszty administracyjne.

(11)

Ważne jest, aby pomoc wspólnotowa była wypłacana beneficjentom w ustalonym terminie w celu skutecznego jej wykorzystania. Nieprzestrzeganie przez Państwa Członkowskie terminów płatności ustalonych w ustawodawstwie wspólnotowym może tworzyć poważne problemy dla beneficjentów i stanowić zagrożenie dla zasady jednoroczności budżetu wspólnotowego. Dlatego też wydatki dokonane poza terminami płatności powinny zostać wyłączone z finansowania wspólnotowego. W celu poszanowania zasady proporcjonalności Komisja powinna móc ustalać przepisy określające wyjątki od tej ogólnej zasady.

(12)

Konieczne jest stworzenie procedury administracyjnej umożliwiającej Komisji podjęcie decyzji o zredukowaniu lub czasowym zawieszeniu płatności miesięcznych, w przypadku gdy informacja przekazana przez Państwa Członkowskie nie pozwala Komisji uzyskać potwierdzenia, że zostały dochowane obowiązujące zasady wspólnotowe oraz ujawnia wyraźne nadużycie funduszy wspólnotowych. W dokładnie określonych przypadkach zredukowanie lub zawieszenie powinno być również możliwe bez odwoływania się do tej procedury. W obydwu przypadkach Komisja powinna informować o tym fakcie dane Państwo Członkowskie, wyjaśniając, że wszystkie decyzje o zredukowaniu lub zawieszeniu płatności miesięcznych zostały podjęte bez naruszenia decyzji, które będą podjęte w momencie rozliczania rachunków.

(13)

W ramach przestrzegania dyscypliny budżetowej niezbędne jest zdefiniowanie pułapu rocznego wydatków finansowanych przez EFRG, biorąc pod uwagę kwoty maksymalne ustalone dla tego funduszu w perspektywach finansowych, kwoty ustalone przez Komisję z zastosowaniem art. 10 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 1782/2003 z dnia 29 września 2003 r. ustanawiającego wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego w ramach wspólnej polityki rolnej i ustanawiającego określone systemy wsparcia dla rolników (3), jak również kwoty ustalone w art. 143d oraz art. 143e wspomnianego rozporządzenia.

(14)

Dyscyplina budżetowa nakazuje również, aby roczny pułap wydatków finansowanych przez EFRG był przestrzegany w każdych okolicznościach i na każdym etapie procedury budżetowej i wykonywania budżetu. W tym celu konieczne jest, aby krajowy pułap płatności bezpośrednich realizowany przez Państwo Członkowskie, skorygowany zgodnie z art. 10 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003, był uważany za pułap finansowy dla bezpośrednich płatności dla danego Państwa Członkowskiego i aby zwroty tych płatności nie przekraczały wspomnianego pułapu. Ponadto dyscyplina budżetowa nakazuje, aby wszystkie środki ustawodawcze wnioskowane przez Komisję lub przyjęte przez Radę lub Komisję w ramach wspólnej polityki rolnej i budżetu EFRG nie przekraczały rocznego pułapu wydatków finansowanych przez ten fundusz. Podobnie, należy przyznać Komisji prawo do ustalania dostosowań, o których mowa w art. 11 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003, jeżeli Rada nie ustali ich przed dniem 30 czerwca roku kalendarzowego, do którego stosują się powyższe dostosowania.

(15)

Środki podjęte w celu określenia udziału finansowego EFRG oraz EFRROW, odnoszące się do kalkulacji pułapów finansowych, nie wpływają na kompetencje wyznaczonej przez Traktat władzy budżetowej. W związku z tym środki te powinny opierać się na kwotach referencyjnych ustalonych zgodnie z porozumieniem międzyinstytucjonalnym z dnia 6 maja 1999 r. między Parlamentem Europejskim, Radą oraz Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej i poprawy procedury budżetowej (4)(zwanym dalej „porozumieniem międzyinstytucjonalnym”) i perspektywą finansową przedstawioną w załączniku I do wymienionego porozumienia.

(16)

Dyscyplina budżetowa pociąga również za sobą stałe kontrolowanie średniookresowej sytuacji budżetowej. Dlatego też w trakcie przedkładania wstępnego projektu budżetu na dany rok ważne jest, aby Komisja przedstawiła swoje prognozy i analizę Parlamentowi Europejskiemu i Radzie oraz aby w razie konieczności zaproponowała Radzie podjęcie odpowiednich środków. Ponadto konieczne jest, aby Komisja używała w pełni i w każdym momencie swoich kompetencji zarządczych w celu zapewnienia przestrzegania pułapu rocznego oraz aby w razie konieczności zaproponowała Radzie przeprowadzenie odpowiednich działań mających na celu poprawienie sytuacji budżetowej. Jeżeli pod koniec roku budżetowego wnioski o zwrot przedstawione przez Państwa Członkowskie uniemożliwiałyby przestrzeganie pułapu rocznego, Komisja powinna mieć prawo podjęcia środków zapewniających, z jednej strony, tymczasowy podział dostępnych środków budżetowych pomiędzy Państwa Członkowskie proporcjonalnie do ich wniosków o zaległą wypłatę, z drugiej zaś, zachowanie pułapu ustalonego na dany rok. Należałoby przyjąć, że płatności na dany rok są realizowane w następnym roku budżetowym, oraz ostatecznie ustalić całkowitą kwotę finansowania wspólnotowego przysługującą Państwu Członkowskiemu, jak również wyrównanie między Państwami Członkowskimi w celu zachowania ustalonej kwoty.

(17)

W chwili wykonywania budżetu Komisja powinna wdrożyć comiesięczny system wczesnego ostrzegania i monitorowania wydatków rolnych w celu zapewnienia jak najszybszego reagowania w przypadku pojawienia się ryzyka przekroczenia pułapu rocznego, podjęcia odpowiednich środków w ramach przyznanych jej kompetencji zarządczych oraz, gdyby działania te okazały się niewystarczające, zaproponowania Radzie wprowadzenia w życie innych środków w jak najkrótszym czasie. W celu uzyskania jak najlepszych efektów, system ten powinien umożliwić dokonywanie zestawień rzeczywistych wydatków i wydatków szacunkowych sporządzonych na podstawie wydatków z poprzednich lat. Komisja powinna przekazać Parlamentowi Europejskiemu i Radzie comiesięczne sprawozdanie zestawiające zmiany wydatków dokonanych do dnia sporządzenia sprawozdania z wydatkami szacunkowymi, jak również ocenę prognozowanego wykonania budżetu do końca roku budżetowego.

(18)	Ważne jest, aby kurs wymiany walut stosowany przez Komisję przy tworzeniu dokumentów budżetowych przekazywanych Radzie, z uwzględnieniem okresu upływającego między sporządzeniem dokumentów a ich przekazaniem przez Komisję, odzwierciedlał najnowsze dostępne dane.

(19)

Programy rozwoju obszarów wiejskich są finansowane z budżetu wspólnotowego na podstawie zobowiązań w ratach rocznych. W celu umożliwienia Państwom Członkowskim korzystania z przewidzianych funduszy wspólnotowych od momentu wdrożenia programów rozwoju obszarów wiejskich należy je udostępnić Państwom Członkowskim. Dlatego też konieczne jest ustanowienie finansowania wstępnego mającego zapewnić regularny przepływ środków umożliwiający odpowiednią realizację płatności na rzecz beneficjentów oraz ustalenie ograniczeń takiego działania.

(20)	Oprócz finansowania wstępnego, wśród płatności Komisji dla akredytowanych agencji płatniczych należy wyróżnić płatności pośrednie oraz płatność salda, ustalając warunki ich wypłaty.

(21)	Mając na względzie ochronę interesów finansowych Wspólnoty, Komisja powinna mieć możliwość zawieszenia lub ograniczenia płatności pośrednich w przypadku niezgodności wydatków. W tym celu powinna zostać stworzona procedura pozwalająca Państwom Członkowskim na uzasadnienie ich wydatków.

(22)	Zasada automatycznego zwolnienia powinna pociągać za sobą przyspieszenie wdrażania programów i właściwe zarządzanie finansowe.

(23)

W celu ustanowienia finansowego powiązania między akredytowanymi agencjami płatniczymi a budżetem wspólnotowym, Komisja powinna przeprowadzać coroczne rozliczenie rachunków tych agencji. Decyzja o rozliczaniu rachunków powinna dotyczyć kompletności, dokładności i prawdziwości przekazanych rozliczeń, natomiast nie powinna dotyczyć zgodności wydatków z ustawodawstwem wspólnotowym.

(24)

Ważne jest, aby Komisja, odpowiedzialna za właściwe stosowanie prawodawstwa wspólnotowego zgodnie z art. 211 Traktatu, podejmowała decyzje w kwestii zgodności wydatków dokonanych przez Państwa Członkowskie z ustawodawstem wspólnotowym. Należy przyznać Państwom Członkowskim prawo do uzasadniania swoich decyzji związanych z płatnościami i do korzystania z postępowania pojednawczego w przypadku braku zgody między nimi a Komisją. W celu udzielenia Państwom Członkowskim gwarancji prawnych i finansowych dotyczących wydatków dokonanych w przeszłości, należy wyznaczyć maksymalny okres, w którym Komisja może dokonywać oceny, czy nieprzestrzeganie zasad pociąga za sobą skutki finansowe.

(25)

Mając na uwadze ochronę interesów budżetu wspólnotowego, należy przyjąć, że Państwa Członkowskie podejmują środki w celu upewnienia się, czy operacje finansowane przez fundusze rzeczywiście mają miejsce i są poprawnie wykonywane. Konieczne jest również, aby Państwa Członkowskie zapobiegały i należycie traktowały każdą nieprawidłowość popełnioną przez beneficjentów.

(26)

W przypadku odzyskiwania kwot wypłaconych przez EFRG odzyskane kwoty powinny zostać zwrócone do funduszu, jeżeli wydatki nie są zgodne z ustawodawstwem wspólnotowym i jeżeli nie są w żaden sposób uzasadnione. W przypadku gdy zostały popełnione nieprawidłowości i gdy nie została odzyskana pełna kwota, należy przewidzieć stworzenie systemu odpowiedzialności finansowej. W tym celu należy stworzyć procedurę pozwalającą Komisji chronić interesy budżetu wspólnotowego poprzez podejmowanie decyzji o obciążeniu danego Państwa Członkowskiego częścią kwot, które zostały utracone w wyniku nieprawidłowości i które nie zostały odzyskane w rozsądnym terminie. W pewnych przypadkach wystąpienia zaniedbań ze strony danego Państwa Członkowskiego powinno być uzasadnione jego obciążenie całością kwoty. Jednakże z zastrzeżeniem wywiązywania się ze zobowiązań nałożonych na Państwa Członkowskie z tytułu ich wewnętrznych procedur, obciążenia finansowe należy rozdzielać w równomierny sposób pomiędzy Wspólnotę a Państwo Członkowskie.

(27)

Procedury windykacji stosowane przez Państwa Członkowskie mogą opóźniać odzyskiwanie środków o wiele lat, bez pewności co do ich skuteczności. Koszty stosowania powyższych procedur mogą również być nieproporcjonalne w stosunku do kwot odzyskanych lub możliwych do odzyskania. W związku z tym w pewnych przypadkach Państwa Członkowskie powinny mieć prawo wstrzymania procedur windykacji.

(28)

W odniesieniu do EFRROW, kwoty odzyskane lub anulowane wskutek nieprawidłowości powinny pozostawać do dyspozycji programów rozwoju obszarów wiejskich zatwierdzonych w danym Państwie Członkowskim, skoro zostały one temu Państwu przyznane. Mając na uwadze ochronę interesów budżetu wspólnotowego, należy przewidzieć odpowiednie przepisy dla przypadków, gdy dane Państwo Członkowskie po wykryciu nieprawidłowości nie podejmie niezbędnych środków.

(29)

W celu umożliwienia ponownego wykorzystania funduszy w ramach EFRG i EFRROW, powinny zostać ustalone zasady przyznawania kwot odzyskanych przez Państwa Członkowskie w ramach sprawdzania zgodności rozliczeń oraz procedur związanych ze stwierdzonymi nieprawidłowościami i zaniedbaniami; zasady te powinny być również ustalone w odniesieniu do dodatkowych opłat wyrównawczych w sektorze produkcji mleka i przetworów mlecznych.

(30)

W celu spełnienia przez Komisję obowiązku sprawdzania istnienia i właściwego funkcjonowania systemów zarządzania i kontroli wydatków wspólnotowych w Państwach Członkowskich, niezależnie od kontroli przeprowadzanych przez Państwa Członkowskie, należy stworzyć możliwość dokonywania weryfikacji przez osoby uprawnione przez Komisję, jak również przyznać Komisji prawo zwracania się o wsparcie do Państw Członkowskich.

(31)

Konieczne jest jak najszersze zastosowanie technologii informatycznych w celu opracowania informacji, które mają być przekazywane Komisji. W czasie kontroli ważne jest, aby Komisja posiadała pełny i natychmiastowy dostęp do danych związanych z wydatkami, zarówno w formie papierowej, jak i elektronicznej.

(32)

Należy wyznaczyć datę ostatnich płatności dla programów rozwoju obszarów wiejskich przyjętych na okres 2000—2006 i finansowanych przez Europejski Fundusz Orientacji i Gwarancji Rolnej (zwany dalej „EFOGR”) — Sekcja Gwarancji. W celu umożliwienia Państwom Członkowskim otrzymania zwrotu płatności zrealizowanych po tej dacie, należy przewidzieć szczególne środki przejściowe. Środki te powinny jednocześnie zawierać przepisy odnoszące się do odzyskiwania zaliczek wypłaconych przez Komisję na podstawie art. 5 ust. 1 akapit drugi rozporządzenia Rady (WE) nr 1258/1999 z 17 maja 1999 r. w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej (5), jak również do kwot, które były przedmiotem dobrowolnego różnicowania, o którym mowa w art. 4 i 5 rozporządzenia Rady (WE) nr 1259/1999 z 17 maja 1999 r. ustanawiającego wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego w ramach wspólnej polityki rolnej (6).

(33)

Należy wyznaczyć datę, od której Komisja może automatycznie zwolnić kwoty przyznane lecz niewydatkowane w ramach programów rozwoju obszarów wiejskich finansowanych przez EFOGR — Sekcja Gwarancji, jeżeli do tej daty Komisja nie otrzyma niezbędnych dokumentów związanych z zakończeniem działań. Należy określić dokumenty niezbędne dla Komisji w celu ustalenia, czy działania zostały zakończone.

(34)	Kierowanie funduszami powierza się Komisji, przewidując ścisłą współpracę między Państwami Członkowskimi a Komisją w ramach Komitetu ds. Funduszy Rolniczych.

(35)	Wielkość finansowania wspólnotowego wymaga systematycznego otrzymywania przez Parlament Europejski i Radę informacji w formie sprawozdań finansowych.

(36)	Biorąc pod uwagę, że w ramach stosowania systemów kontroli krajowych i sprawdzania zgodności rozliczeń mogą być przekazywane dane osobowe lub tajemnice handlowe, zarówno Państwa Członkowskie, jak i Komisja powinny zapewnić poufność informacji otrzymywanych w tym zakresie.

(37)	W celu zapewnienia właściwego zarządzania finansowego budżetem wspólnotowym, w poszanowaniu zasad równości, zarówno na poziomie Państw Członkowskich, jak i samych rolników, powinny zostać precyzyjnie określone reguły zastosowania euro.

(38)

Należy uchylić rozporządzenie Rady nr 25 w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej (7), rozporządzenie Rady (WE) nr 723/97 z 22 kwietnia 1997 r. w sprawie wykonania programów działania Państw Członkowskich dotyczących kontroli wydatków Sekcji Gwarancji EFOGR (8), jak również rozporządzenie (WE) nr 1258/1999. Należy również uchylić niektóre artykuły rozporządzenia Rady (EWG) nr 595/91 z 4 marca 1991 r. dotyczące nieprawidłowości i odzyskiwania kwot niesłusznie wypłaconych w związku z finansowaniem wspólnej polityki rolnej oraz organizacji systemu informacyjnego w tej dziedzinie (9), biorąc pod uwagę, że niniejsze rozporządzenie przewiduje odpowiadające im przepisy.

(39)

Należy podjąć środki niezbędne do wprowadzenia w życie niniejszego rozporządzenia zgodnie z decyzją Rady 1999/468/EC z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (10) oraz rozróżnić wśród nich środki, do których ma zastosowanie procedura komitetów zarządzających oraz komitetów doradczych, przy czym procedura komitetów doradczych jest, w określonych przypadkach i w trosce o wyższą skuteczność, najbardziej właściwa.

(40)

Zastąpienie przepisów uchylonych rozporządzeń przepisami niniejszego rozporządzenia może powodować pewne praktyczne i specyficzne problemy, w szczególności problemy związane z przejściem do nowych warunków, których nie obejmuje niniejsze rozporządzenie. W celu przeciwstawienia się tej ewentualności, należy umożliwić Komisji podejmowanie niezbędnych i należycie uzasadnionych środków. Środki te powinny móc stanowić odstępstwo od przepisów niniejszego rozporządzenia, jednakże wyłącznie w razie konieczności i w ograniczonym okresie.

(41)

Ze względu na to, że okres planowania programów rozwoju obszarów wiejskich finansowanych na podstawie niniejszego rozporządzenia rozpoczyna się w dniu 1 stycznia 2007 r., niniejsze rozporządzenie powinno mieć zastosowanie, poczynając od wspomnianej daty. Jednakże ważne jest, aby niektóre z przepisów miały zastosowanie od daty wcześniejszej.

(42)	Uwzględniając opinię Trybunału Obrachunkowego (11),

(43)	Uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (12),

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

TYTUŁ I

PRZEPISY OGÓLNE

Artykuł 1

Przedmiot i zakres zastosowania

Niniejsze rozporządzenie określa szczegółowe warunki i zasady mające zastosowanie do finansowania wydatków ponoszonych w ramach wspólnej polityki rolnej, w tym wydatków na rozwój obszarów wiejskich.

Artykuł 2

Fundusze finansowania wydatków rolnych

1. W celu realizacji określonych Traktatem założeń wspólnej polityki rolnej oraz zapewnienia finansowania poszczególnych środków tej polityki, w tym środków na rzecz rozwoju obszarów wiejskich, ustanawia się:

a)	Europejski Fundusz Rolniczy Gwarancji, zwany dalej „EFRG”;

b)	Europejski Fundusz Rolniczy Rozwoju Obszarów Wiejskich, zwany dalej „EFRROW”.

2. EFRG i EFRROW stanowią część budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich.

Artykuł 3

Wydatki EFRG

1. EFGR finansuje, na zasadzie podziału zarządzania między Państwa Członkowskie i Wspólnotę, następujące wydatki dokonywane zgodnie z prawem wspólnotowym:

a)	refundacje w przypadku wywozu produktów rolnych do państw trzecich;

b)	interwencje w zakresie regulacji rynków rolnych;

c)	płatności bezpośrednie dla rolników przewidziane w ramach wspólnej polityki rolnej;

wkład finansowy Wspólnoty w działania informacyjno-promocyjne na rzecz produktów rolnych na rynku wewnętrznym Wspólnoty i w państwach trzecich, których realizacja odbywa się za pośrednictwem Państw Członkowskich na podstawie innych programów niż te, o których mowa w art. 4, wyznaczonych przez Komisję.

2. EFRG finansuje w sposób scentralizowany następujące wydatki dokonywane zgodnie z prawem wspólnotowym:

wkład finansowy Wspólnoty w poszczególne działania weterynaryjne, w działania kontrolne w dziedzinie weterynarii, w dziedzinie środków spożywczych i pasz zwierzęcych, w programach zwalczania i kontroli chorób zwierzęcych (środki weterynaryjne), jak również w działaniach z zakresu ochrony fitosanitarnej;

b)	promocję produktów rolnych, realizowaną bezpośrednio przez Komisję lub za pośrednictwem organizacji międzynarodowych;

c)	środki przyjęte zgodnie z ustawodawstwem wspólnotowym dla zapewnienia zachowania, opisu, gromadzenia i wykorzystywania zasobów genetycznych w rolnictwie;

d)	wprowadzanie i utrzymywanie systemów informacyjnych rachunkowości rolniczej;

e)	system badań rolnych, w tym również badań w zakresie struktury gospodarstw rolnych;

f)	wydatki związane z rynkami rybołówstwa.

Artykuł 4

Wydatki EFRROW

Na zasadzie podziału zarządzania między Państwa Członkowskie i Wspólnotę, EFRROW ponosi ciężar wkładu finansowego Wspólnoty w programy rozwoju obszarów wiejskich wdrażanych zgodnie z ustawodawstwem wspólnotowym dotyczącym wsparcia rozwoju obszarów wiejskich udzielanego za pomocą EFRROW.

Artykuł 5

Finansowanie innych programów, w tym pomocy technicznej

EFRG i EFRROW, w zakresie, w jakim ich to dotyczy, mogą finansować, w sposób scentralizowany, z inicjatywy Komisji lub na jej rzecz, działania: przygotowawcze, monitorowania, wspierania administracyjnego i technicznego, oceny, audytu i kontroli niezbędne do wprowadzenia w życie wspólnej polityki rolnej, w tym rozwoju obszarów wiejskich. Działania te obejmują przede wszystkim:

a)	konieczne działania z zakresu analizy, zarządzania, monitorowania, wymiany informacji oraz wprowadzenia w życie wspólnej polityki rolnej, jak również te odnoszące się do wdrażania systemów kontroli oraz pomocy technicznej i administracyjnej;

b)	działania konieczne do utrzymania i rozwoju sposobów i środków technicznych przekazu informacji, wzajemnej komunikacji, monitorowania i kontroli zarządzania finansowego funduszami wykorzystywanymi do finansowania wspólnej polityki rolnej;

c)	działania informacyjne na temat wspólnej polityki rolnej, podejmowane z inicjatywy Komisji;

d)	badanie wspólnej polityki rolnej i ocena działań finansowanych przez EFRG i EFRROW, w tym doskonalenie metod oceny i wymiana informacji na temat stosowanych w tej dziedzinie praktyk;

w stosownych przypadkach — agencje wykonawcze ustanowione zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 58/2003 z 19 grudnia 2002 r. ustanawiającym statut agencji wykonawczych, którym zostaną powierzone niektóre zadania w zakresie zarządzania programami wspólnotowymi (13), działające w ramach wspólnej polityki rolnej;

f)	działania dotyczące rozpowszechniania, zwiększania świadomości, promowania współpracy oraz wymiany doświadczeń na poziomie Wspólnoty, przeprowadzane w ramach rozwoju obszarów wiejskich, w tym zaangażowanie zainteresowanych podmiotów we współpracę.

Artykuł 6

Akredytacja i cofnięcie akredytacji agencjom płatniczym i jednostkom koordynującym

1. Agencjami płatniczymi są służby lub organy Państw Członkowskich, które w zakresie dokonywanych przez siebie płatności oraz przekazywania i przechowywania informacji oferują wystarczająco wysokie gwarancje, aby:

a)	kwalifikowalność wniosków oraz, w przypadku rozwoju obszarów wiejskich, procedura przyznawania pomocy, jak również zgodność wniosków z zasadami wspólnotowymi, podlegały kontroli przed poleceniem wypłaty środków;

b)	dokonane płatności podlegały księgowaniu w sposób dokładny i wyczerpujący;

c)	podejmowane były kontrole przewidziane w ustawodawstwie wspólnotowym;

d)	wymagane dokumenty były przedkładane w wyznaczonych terminach w formie przewidzianej przez zasady wspólnotowe;

e)	dokumenty były dostępne i przechowywane w sposób zapewniający ich kompletność, ważność i czytelność pomimo upływu czasu, również w przypadku dokumentów elektronicznych w rozumieniu zasad wspólnotowych.

Z wyjątkiem wypłat pomocy wspólnotowej, wykonywanie tych zadań może być delegowane.

2. Państwa Członkowskie akredytują jako agencje płatnicze te służby lub organy, które spełniają warunki przewidziane w ust. 1.

Każde z Państw Członkowskich ogranicza, uwzględniając swoje przepisy konstytucyjne i strukturę instytucjonalną, liczbę akredytowanych agencji płatniczych do niezbędnego minimum, tak aby wydatki, o których mowa w art. 3 ust. 1 i w art. 4, były dokonywane we właściwych warunkach administracyjnych i księgowych.

3. W przypadku akredytowania więcej niż jednej agencji płatniczej Państwo Członkowskie przekazuje Komisji szczegółowe informacje na temat służby lub organu, której powierza wykonanie następujących zadań:

a)	zbieranie informacji przeznaczonych do dyspozycji Komisji i przekazywanie ich Komisji;

b)	promowanie harmonijnego stosowania zasad wspólnotowych.

Służba ta lub organ, zwana dalej „jednostką koordynującą”, podlega specjalnej akredytacji ze strony Państw Członkowskich w zakresie przetwarzania informacji finansowych, o których mowa w lit. a).

4. W przypadku gdy jeden lub kilka warunków przewidzianych w ust. 1 nie jest spełniony lub nie jest już spełniany przez akredytowaną agencję płatniczą, Państwo Członkowskie cofa akredytację, chyba że agencja płatnicza wykona, w terminie wyznaczonym w zależności od wagi problemu, konieczne działania dostosowujące.

Artykuł 7

Jednostki certyfikujące

Jednostką certyfikującą jest podmiot prawa publicznego lub prawa prywatnego wyznaczony przez Państwo Członkowskie, odpowiedzialny za zatwierdzanie rachunków akredytowanych agencji płatniczych w zakresie ich prawdziwości, kompletności i dokładności, biorąc pod uwagę wprowadzony system zarządzania i kontroli.

Artykuł 8

Przekazywanie informacji i dostęp do dokumentów

1. Poza przepisami przewidzianymi w rozporządzeniach sektorowych Państwa Członkowskie przekazują Komisji następujące informacje, oświadczenia i dokumenty:

w przypadku akredytowanych agencji płatniczych i akredytowanych jednostek koordynujących:

i)	dokument ich akredytacji;

ii)	ich funkcję (akredytowana agencja płatnicza lub akredytowana jednostka koordynująca);

iii)	w stosownym przypadku — cofnięcie ich akredytacji.

w przypadku jednostek certyfikujących:

i)	ich nazwy;

ii)	ich dane identyfikacyjne.

w przypadku działań związanych z operacjami finansowanymi przez EFRG i EFRROW:

i)	deklaracje wydatków, które mają także charakter wniosku o przyznanie płatności, poświadczone przez akredytowaną agencję płatniczą lub akredytowaną jednostkę koordynującą, wraz z wymaganymi informacjami;

ii)	przewidywane zapotrzebowanie na środki finansowe w odniesieniu do EFRG, a w odniesieniu do EFRROW aktualizację przewidywanych deklaracji wydatków, które będą przedstawione w trakcie roku oraz przewidywane deklaracje wydatków na następny rok budżetowy;

iii)

sprawozdania roczne akredytowanych agencji płatniczych, uzupełnione o poświadczenie wiarygodności rachunków podpisane przez kierującego agencją płatniczą, wraz z informacjami niezbędnymi do ich rozliczenia, jak również sprawozdanie certyfikacyjne sporządzone przez jednostkę certyfikującą, o której mowa w art. 7.

Sprawozdania roczne akredytowanych agencji płatniczych dotyczące wydatków dokonanych ze środków EFRROW przekazuje się w ramach każdego z programów.

2. Akredytowane agencje płatnicze przechowują dokumenty potwierdzające dokonane płatności oraz dokumenty związane z przeprowadzeniem kontroli administracyjnych i kontroli fizycznych wymaganych ustawodawstwem wspólnotowym oraz udostępniają Komisji powyższe dokumenty i informacje.

W przypadku gdy dokumenty te są przechowywane przez organ działający w imieniu agencji płatniczej, odpowiedzialny za zatwierdzanie wydatków, organ ten przekazuje akredytowanej agencji płatniczej sprawozdania dotyczące liczby przeprowadzonych weryfikacji, ich przedmiotu oraz działań podjętych na podstawie ich wyników.

Artykuł 9

Ochrona interesów finansowych Wspólnoty i zabezpieczenia związane z zarządzaniem funduszami wspólnotowymi

1. Państwa Członkowskie:

przyjmują, w ramach wspólnej polityki rolnej, wszystkie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne, jak również podejmują wszelkie inne środki konieczne do zapewnienia skutecznej ochrony interesów finansowych Wspólnoty, w szczególności w celu:

i)	upewnienia się co do prawdziwości i prawidłowości operacji finansowanych przez EFRG i EFRROW;

ii)	zapobiegania nieprawidłowościom i ich ściganiu;

iii)	odzyskiwania kwot utraconych na skutek nieprawidłowości lub zaniedbań;

b)	ustanawiają skuteczny system zarządzania i kontroli, obejmujący zatwierdzanie sprawozdań oraz poświadczenie wiarygodności rachunków poparte podpisem kierującego akredytowaną agencją płatniczą.

2. Komisja czuwa, aby Państwa Członkowskie sprawdzały legalność i prawidłowość wydatków, o których mowa w art. 3 ust. 1 i art. 4, jak również przestrzegały zasad właściwego zarządzania finansowego, i z tego tytułu przeprowadza następujące działania i kontrole:

a)	upewnia się co do istnienia i właściwego funkcjonowania w Państwach Członkowskich systemów zarządzania i kontroli;

b)	redukuje lub zawiesza całość lub część płatności pośrednich i stosuje wymagane korekty finansowe, w szczególności w przypadku niewydolności systemów zarządzania i kontroli;

c)	zapewnia zwrot finansowania wstępnego i dokonuje w razie konieczności automatycznego zwolnienia zobowiązań budżetowych.

3. Państwa Członkowskie informują Komisję o przepisach przyjętych i środkach podjętych na podstawie ust. 1 oraz, w zakresie programów rozwoju obszarów wiejskich, o środkach podjętych w celu zarządzania i kontroli zgodnie z ustawodawstwem wspólnotowym dotyczącym wsparcia rozwoju obszarów wiejskich udzielanego za pomocą EFRROW w celu ochrony interesów finansowych Wspólnoty.

Artykuł 10

Dopuszczalność płatności dokonywanych przez agencje płatnicze

Wydatki, o których mowa w art. 3 ust. 1 i w art. 4, mogą podlegać finansowaniu wspólnotowemu wyłącznie wtedy, gdy zostały dokonane przez akredytowane agencje płatnicze, wskazane przez Państwa Członkowskie.

Artykuł 11

Płatność w pełnej wysokości na rzecz beneficjentów

O ile przepisy przewidziane przez ustawodawstwo wspólnotowe nie stanowią inaczej, płatności związanych z finansowaniem przewidzianym na mocy niniejszego rozporządzenia lub z kwotami odnoszącymi się do publicznego udziału finansowego w programach rozwoju obszarów wiejskich dokonuje się w pełnej wysokości na rzecz beneficjentów.

TYTUŁ II

EFRG

ROZDZIAŁ 1

Finansowanie wspólnotowe

Artykuł 12

Pułap budżetowy

1. Roczny pułap wydatków EFRG składa się z kwot maksymalnych, ustalonych dla tego funduszu przez wieloletnie ramy finansowe przewidziane w porozumieniu międzyinstytucjonalnym, pomniejszonych o kwoty, o których mowa w ust. 2.

2. Komisja ustala kwoty, które zgodnie z art. 10 ust. 2, art.143d i 143e rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 zostają przekazane do dyspozycji EFRROW.

3. Komisja ustala, na podstawie danych, o których mowa w ust. 1 i 2, saldo netto dostępne na wydatki EFRG.

Artykuł 13

Koszty administracyjne i koszty zatrudnienia

EFRG nie pokrywa wydatków związanych z kosztami administracyjnymi i kosztami zatrudnienia, poniesionych przez Państwa Członkowskie i przez beneficjentów ubiegających się o środki z EFRG.

Artykuł 14

Płatności miesięczne

1. Środki niezbędne do finansowania wydatków, o których mowa w art. 3 ust. 1, zostają przekazane przez Komisję do dyspozycji Państw Członkowskich w formie miesięcznych zwrotów, zwanych dalej „płatnościami miesięcznymi”, na podstawie wydatków dokonanych przez akredytowane agencje płatnicze wdanym okresie referencyjnym.

2. Do momentu przekazania przez Komisję płatności miesięcznych, Państwa Członkowskie gromadzą środki niezbędne do dokonania wydatków w zależności od potrzeb ich akredytowanych agencji płatniczych.

Artykuł 15

Warunki wypłacania płatności miesięcznych

1. Komisja realizuje płatności miesięczne, bez uszczerbku dla decyzji, o których mowa w art. 30 i 31, z tytułu wydatków dokonywanych przez akredytowane agencje płatnicze Państw Członkowskich w miesiącu referencyjnym.

2. Komisja decyduje, zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 41 ust. 3, o dokonywanych przez nią płatnościach miesięcznych, na podstawie deklaracji wydatków Państw Członkowskich oraz dostarczonych zgodnie z art. 8 ust. 1 informacji, uwzględniając zastosowane redukcje i zawieszenia zgodnie z art. 17.

3. Przekazanie płatności miesięcznych na rzecz Państwa Członkowskiego odbywa się najpóźniej trzeciego dnia roboczego drugiego miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano wydatków.

4. Wydatki Państw Członkowskich dokonane w okresie od dnia 1 do dnia 15 października są przypisane do miesiąca października. Wydatki dokonane w okresie od dnia 16 do dnia 31 października są przypisane do miesiąca listopada.

5. Komisja może zadecydować o płatnościach dodatkowych lub potrąceniach. W takim przypadku Komitet ds. Funduszy Rolniczych jest o tym informowany podczas następnego posiedzenia.

Artykuł 16

Przestrzeganie terminów płatności

W przypadku gdy ustawodawstwo wspólnotowe przewiduje terminy płatności, przekroczenie tych terminów przez agencje płatnicze skutkuje tym, że płatności nie kwalifikują się do finansowania wspólnotowego, z wyjątkiem przypadków, warunków i ograniczeń określonych zgodnie z zasadą proporcjonalności.

Artykuł 17

Redukcja i zawieszenie płatności miesięcznych

1. Jeżeli zadeklarowane wydatki lub informacje, o których mowa w art. 15 ust. 2, nie pozwalają Komisji ustalić, czy środki z funduszy są użyte zgodnie z obowiązującymi zasadami wspólnotowymi, Komisja żąda od danego Państwa Członkowskiego dostarczenia dodatkowych informacji w terminie, który ustala w zależności od wagi problemu, a który zasadniczo nie może być krótszy niż trzydzieści dni.

Przy braku odpowiedzi ze strony Państwa Członkowskiego na żądanie Komisji, o którym mowa w akapicie pierwszym, lub w przypadku odpowiedzi uznanej za niewystarczającą lub pozwalającą wnioskować, że zostały naruszone obowiązujące zasady wspólnotowe lub że doszło do nadużycia środków wspólnotowych, Komisja może czasowo zredukować lub zawiesić płatności miesięczne na rzecz Państwa Członkowskiego. Komisja informuje Państwo Członkowskie o dokonaniu zawieszenia lub zredukowania płatności miesięcznych.

2. Jeżeli deklaracje lub informacje opisane w art. 15 ust. 2 pozwalają Komisji stwierdzić, że doszło do przekroczenia pułapu finansowego ustalonego ustawodawstwem wspólnotowym lub do wyraźnego naruszenia obowiązujących zasad wspólnotowych, Komisja może zastosować redukcje lub zawieszenia, o których mowa w ust. 1 akapit drugi, po umożliwieniu Państwu Członkowskiemu przedstawienia swoich uwag.

3. Redukcje i zawieszenia stosuje się z poszanowaniem zasady proporcjonalności, w ramach decyzji dotyczącej płatności miesięcznych, o której mowa w art. 15 ust. 2, bez uszczerbku dla decyzji, o których mowa w art. 30 i 31.

ROZDZIAŁ 2

Dyscyplina budżetowa

Artykuł 18

Przestrzeganie pułapu finansowego

1. Na żadnym z etapów procedury budżetowej i wykonywania budżetu środki przeznaczone na wydatki z EFRG nie mogą przekroczyć salda netto, o którym mowa w art. 12 ust. 3.

Wszelkie akty prawne wnioskowane przez Komisję lub przyjęte przez Radę lub Komisję, mające wpływ na budżet EFRG, przestrzegają salda netto opisanego w art. 12 ust. 3.

2. Jeżeli dla danego Państwa Członkowskiego ustawodawstwo wspólnotowe przewiduje pułap finansowy wydatków rolnych w euro, odnoszące się do niego wydatki zostają Państwu Członkowskiemu zwrócone w ramach tego pułapu ustalonego w euro, w razie konieczności dostosowane do konsekwencji ewentualnego zastosowania art. 11 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003.

3. Przyjmuje się, że krajowe pułapy płatności bezpośrednich ustalone przez ustawodawstwo wspólnotowe, w tym pułapy ustanowione w art. 41 ust. 1 i art. 71d rozporządzenia (WE) nr 1782/2003, skorygowane o stawki procentowe oraz wyrównania przewidziane w art. 10 ust. 1 i art. 11 ust. 1 wspomnianego rozporządzenia, są pułapami finansowymi w EUR.

4. Jeżeli do dnia 30 czerwca danego roku Rada nie ustaliła wyrównań, o których mowa w art. 11 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003, Komisja ustali te wyrównania zgodnie z procedurą określoną w art. 41 ust. 3 niniejszego rozporządzenia i niezwłocznie poinformuje o nich Radę.

5. Najpóźniej w dniu 1 grudnia, na wniosek Komisji oparty na nowych informacjach znajdujących się w jej posiadaniu, Rada może dostosować wysokość wyrównań dopłat bezpośrednich ustalonych zgodnie z art. 11 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003.

Artykuł 19

Procedura dyscypliny budżetowej

1. Komisja przedkłada Parlamentowi Europejskiemu i Radzie, w tym samym czasie co wstępny projekt budżetu na rok budżetowy N, swoje prognozy na lata budżetowe N — 1, N i N + 1. Przedstawia ona jednocześnie analizę różnic stwierdzonych między prognozami początkowymi a rzeczywistymi wydatkami w latach N — 2 i N — 3.

2. Jeżeli podczas ustanawiania wstępnego projektu budżetu na rok budżetowy N okaże się, że istnieje ryzyko przekroczenia salda netto, o którym mowa w art. 12 ust. 3 na rok budżetowy N, uwzględniając margines przewidziany w art. 11 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003, Komisja proponuje Radzie podjęcie niezbędnych środków, w szczególności środków wymaganych na mocy art. 11 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003.

3. W każdej chwili gdy Komisja uzna, że istnieje ryzyko przekroczenia salda netto, o którym mowa w art. 12 ust. 3 oraz że w ramach swoich kompetencji zarządczych nie jest w stanie podjąć wystarczających środków w celu poprawienia sytuacji, wnioskuje ona do Rady o podjęcie innych środków gwarantujących nienaruszalność wyżej wymienionego salda.

Rada stanowi o tych środkach zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 37 Traktatu, w terminie dwóch miesięcy od otrzymania wniosku Komisji. Parlament Europejski wydaje opinię na ten temat w takim terminie, aby Rada mogła się z nią zaznajomić i stanowić w wyznaczonym czasie.

4. Jeżeli na koniec roku budżetowego N wnioski Państw Członkowskich o zwrot przekroczą lub prawdopodobnie przekroczą saldo netto ustalone zgodnie z art. 12 ust. 3, Komisja:

a)	bierze wyżej wymienione wnioski pod uwagę proporcjonalnie do wniosków przedstawionych przez Państwa Członkowskie oraz ustala wstępnie w granicach dostępnego budżetu kwotę płatności na dany miesiąc;

b)	określa, dla wszystkich Państw Członkowskich, najpóźniej w dniu 28 lutego następnego roku, ich sytuację w odniesieniu do finansowania wspólnotowego w poprzednim roku budżetowym;

c)	określa, zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 41 ust. 3, łączną kwotę finansowania wspólnotowego dla poszczególnych Państw Członkowskich, na podstawie jednolitej stawki finansowania wspólnotowego, w ramach wydatków budżetowych na płatności miesięczne;

d)	dokonuje ewentualnego wyrównania kwot należnych Państwom Członkowskim najpóźniej podczas przekazywania płatności miesięcznych za miesiąc marzec roku budżetowego N + 1.

Artykuł 20

System wczesnego ostrzegania

Aby nie dopuścić do przekroczenia pułapu budżetowego, Komisja wdraża system wczesnego ostrzegania i monitorowania miesięcznego wydatków EFRG.

W tym celu, przed początkiem każdego roku budżetowego, Komisja definiuje profile wydatków miesięcznych, opierając się, jeżeli to konieczne, na średniej miesięcznych wydatków z trzech poprzednich lat.

Komisja przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie comiesięczne sprawozdanie, analizujące zmiany w dokonanych wydatkach w stosunku do profili oraz oceniające prognozowane wykonanie budżetu w bieżącym roku.

Artykuł 21

Referencyjny kurs wymiany walut

1. Przy przyjmowaniu wstępnego projektu budżetu lub poprawki do wstępnego projektu budżetu dotyczącego wydatków rolnych w celu ustalenia założeń budżetowych EFRG, Komisja stosuje średni kurs wymiany euro do dolara amerykańskiego zanotowany na rynku w ostatnim kwartale zakończonym co najmniej dwadzieścia dni przed przyjęciem przez Komisję dokumentu budżetowego.0

2. Przy przyjmowaniu wstępnego projektu budżetu korygującego i dodatkowego czy też poprawek do wymienionego budżetu oraz w przypadku gdy dokumenty te dotyczą środków związanych z działaniami, o których mowa w art. 3 ust. 1 lit. a) i b), Komisja stosuje:

z jednej strony, rzeczywisty średni kurs wymiany euro do dolara amerykańskiego zanotowany na rynku od dnia 1 sierpnia poprzedniego roku do końca ostatniego kwartału zakończonego co najmniej dwadzieścia dni przed przyjęciem przez Komisję dokumentu budżetowego, a najpóźniej w dniu 31 lipca bieżącego roku;

b)	z drugiej strony, jako prognozę na pozostałą część roku budżetowego, wyżej wymieniony rzeczywisty średni kurs wymiany walut zanotowany na rynku w czasie ostatniego kwartału zakończonego co najmniej dwadzieścia dni przed przyjęciem przez Komisję dokumentu budżetowego.

TYTUŁ III

EFRROW

ROZDZIAŁ 1

Sposoby finansowania

Artykuł 22

Udział finansowy EFRROW

Udział finansowy EFRROW w wydatkach związanych z programami rozwoju obszarów wiejskich jest ustalany dla każdego programu według pułapów ustanowionych ustawodawstwem wspólnotowym dotyczącym wsparcia rozwoju obszarów wiejskich udzielanego za pomocą EFRROW, powiększonych o kwoty ustalane przez Komisję zgodnie z art. 12 ust. 2 niniejszego rozporządzenia.

Wydatki finansowane na mocy niniejszego rozporządzenia nie mogą być przedmiotem żadnego innego finansowania z budżetu Wspólnoty.

Artykuł 23

Zobowiązania budżetowe

Zobowiązania budżetowe Wspólnoty związane z programami rozwoju obszarów wiejskich (zwane dalej „zobowiązaniami budżetowymi”) są realizowane w ratach rocznych, w okresie między dniem 1 stycznia 2007 r. a dniem 31 grudnia 2013 r.

Decyzja Komisji przyjmująca każdy program rozwoju obszarów wiejskich przedstawiony przez Państwo Członkowskie ma charakter decyzji w sprawie finansowania w rozumieniu art. 75 ust. 2 rozporządzenia (WE, Euratom) nr 1605/2002 i stanowi w rozumieniu tego rozporządzenia, po jej przekazaniu zainteresowanemu Państwu Członkowskiemu, zobowiązanie prawne.

Dla każdego programu zobowiązanie budżetowe odnoszące się do pierwszej raty następuje po przyjęciu tego programu przez Komisję. Zobowiązania budżetowe odnoszące się do kolejnych rat są realizowane przez Komisję na podstawie decyzji wymienionej w akapicie drugim, przed dniem 1 maja każdego roku.

ROZDZIAŁ 2

Zarządzanie finansami

Artykuł 24

Przepisy wspólne dotyczące płatności

1. Komisja dokonuje wypłaty wkładu EFRROW zgodnie ze zobowiązaniami budżetowymi.

2. Komisja oddaje Państwom Członkowskim do dyspozycji środki niezbędne dla pokrycia wydatków wymienionych w art. 4 w postaci finansowania wstępnego, płatności pośrednich oraz płatności salda. Środki te są wypłacane na warunkach określonych w art. 25, 26, 27 i 28.

3. Płatności są przydzielane do najwcześniejszego otwartego zobowiązania budżetowego.

4. Łączna kwota finansowania wstępnego i płatności pośrednich wynosi maksymalnie 95 % udziału EFRROW w każdym programie rozwoju obszarów wiejskich.

Artykuł 25

Wypłata finansowania wstępnego

1. Komisja, po przyjęciu programu rozwoju obszarów wiejskich, dokonuje przekazania Państwu Członkowskiemu pojedynczej wstępnej płatności dla danego programu. Wymienione finansowanie wstępne stanowi 7 % wkładu EFRROW w dany program. Może ono być rozdzielone na dwa lata budżetowe, w zależności od środków dostępnych w budżecie.

2. W przypadku gdy w terminie 24 miesięcy od przekazania pierwszej raty finansowania wstępnego nie wpłynie żadna deklaracja wydatków w ramach programu rozwoju obszarów wiejskich, dokonywany jest zwrot do Komisji całości kwoty wypłaconej tytułem finansowania wstępnego.

3. Odsetki od kwoty finansowania wstępnego są przekazywane na rzecz danego programu rozwoju obszarów wiejskich i odejmowane od kwoty wydatków publicznych wymienionej w deklaracji końcowej wydatków.

4. Kwota przekazana tytułem finansowania wstępnego jest rozliczana w momencie zamykania programu rozwoju obszarów wiejskich.

Artykuł 26

Wypłata płatności pośrednich

1. Płatności pośrednie są dokonywane w ramach każdego programu rozwoju obszarów wiejskich. Ich wyliczenie następuje przez zastosowanie współczynnika współfinansowania do każdego priorytetu w ramach wydatków publicznych zatwierdzonych dla danego priorytetu.

2. Komisja dokonuje płatności pośrednich, z zastrzeżeniem dostępności środków w budżecie, w celu zwrotu wydatków poniesionych przez akredytowane agencje płatnicze na realizację działań.

3. Komisja dokonuje każdej płatności pośredniej pod warunkiem spełnienia następujących obowiązków:

a)	przekazania Komisji deklaracji wydatków, podpisanej przez akredytowaną agencję płatniczą, zgodnie z art. 8 ust. 1 lit. c);

b)	przestrzegania całkowitej kwoty wkładu EFRROW przyznanej dla każdego z priorytetów dla całego okresu objętego danym programem;

c)	przekazania Komisji ostatniego rocznego sprawozdania dotyczącego wykonania danego programu rozwoju obszarów wiejskich.

4. Komisja powiadamia niezwłocznie akredytowaną agencję płatniczą oraz jednostkę koordynującą, jeżeli taka została wyznaczona, o braku spełnienia jednego z warunków przewidzianych w ust. 3 oraz o wynikającej z tego niedopuszczalności deklaracji wydatków.

5. Komisja dokonuje płatności pośredniej w terminie nieprzekraczającym 45 dni od daty rejestracji deklaracji wydatków spełniającej warunki określone w ust. 3, bez uszczerbku dla decyzji, o których mowa w art. 30 i 31.

6. Akredytowane agencje płatnicze sporządzają i przekazują Komisji, za pośrednictwem jednostki koordynującej lub, w przypadku gdy nie została ona wyznaczona, bezpośrednio, deklaracje wydatków pośrednich odnoszących się do programów rozwoju obszarów wiejskich, w terminach określonych przez Komisję. Deklaracje te odnoszą się do wydatków dokonanych przez agencję płatniczą w każdym okresie, którego dotyczą.

Deklaracje wydatków pośrednich dotyczące wydatków dokonanych po dniu 16 października są księgowane w budżecie na rok następny.

Artykuł 27

Zawieszanie i redukcja płatności pośrednich

1. Płatności pośrednie są dokonywane na warunkach określonych w art. 81 rozporządzenia (WE, Euratom) nr 1605/2002, na podstawie deklaracji wydatków oraz informacji finansowych dostarczonych przez Państwa Członkowskie.

2. Jeżeli przekazane przez Państwo Członkowskie deklaracje wydatków lub informacje nie pozwalają stwierdzić, że deklaracja wydatków jest zgodna z obowiązującymi zasadami wspólnotowymi, żąda się od tego Państwa Członkowskiego przedstawienia informacji uzupełniających w terminie ustalanym w zależności od wagi problemu, który zasadniczo nie może być krótszy niż trzydzieści dni.

3. W przypadku braku odpowiedzi Państwa Członkowskiego na żądanie wymienione w ust. 2 lub w przypadku odpowiedzi uznanej za niewyczerpującą lub pozwalającą stwierdzić, że nie przestrzegano rozporządzenia lub nieprawidłowo wykorzystano fundusze wspólnotowe, Komisja może zredukować lub czasowo zawiesić płatności pośrednie na rzecz Państwa Członkowskiego. Komisja powiadamia o tym fakcie Państwo Członkowskie.

4. Zawieszenia płatności lub redukcji w odliczeniach płatności pośrednich, o których mowa w art. 26 dokonuje się z poszanowaniem zasady proporcjonalności i bez uszczerbku dla decyzji, o których mowa w art. 30 i 31.

Artykuł 28

Wypłaty salda i zamknięcie programu

1. Z zastrzeżeniem dostępności środków w budżecie, Komisja dokonuje płatności salda po otrzymaniu ostatniego rocznego sprawozdania dotyczącego wykonania programu rozwoju obszarów wiejskich, na podstawie: współczynnika współfinansowania dla każdego z priorytetów, sprawozdania finansowego z ostatniego roku budżetowego realizowania danego programu rozwoju obszarów wiejskich oraz związanej z nim decyzji w sprawie rozliczeń. Wymienione sprawozdania są przedstawiane Komisji najpóźniej w dniu 30 czerwca 2016 r. i odnoszą się do wydatków dokonanych przez akredytowaną agencję płatniczą do dnia 31 grudnia 2015 r.

2. Płatność salda następuje najpóźniej w terminie sześciu miesięcy od otrzymania informacji oraz dokumentów wymienionych w ust. 1. Pozostające po dokonaniu płatności salda przyznane kwoty są zwalniane przez Komisję najpóźniej w terminie sześciu miesięcy, bez uszczerbku dla przepisów art. 29 ust. 6.

3. Nieprzekazanie Komisji najpóźniej w dniu 30 czerwca 2016 r. ostatniego rocznego sprawozdania z wykonania budżetu wraz dokumentami niezbędnymi dla dokonania rozliczenia rachunków z ostatniego roku realizacji programu pociąga za sobą automatyczne zwolnienie salda zgodnie z art. 29.

Artykuł 29

Automatyczne zwolnienie zobowiązania

1. Komisja automatycznie zwalnia część zobowiązania budżetowego dotyczącego programu rozwoju obszarów wiejskich niewykorzystaną dla płatności finansowania wstępnego lub płatności pośrednich, lub dla której najpóźniej w dniu 31 grudnia drugiego roku następującego po roku, w którym podjęto zobowiązanie budżetowe, do Komisji nie wpłynęła żadna deklaracja wydatków spełniająca warunki określone w art. 26 ust. 3.

2. Część zobowiązań budżetowych, nadal otwartych w dniu 31 grudnia 2015 r., które nie stały się przedmiotem deklaracji wydatków najpóźniej w dniu 30 czerwca 2016 r., jest przedmiotem automatycznego zwolnienia.

3. Jeżeli zezwolenie na pomoc lub program pomocowy wymaga wydania przez Komisję decyzji późniejszej w stosunku do decyzji zatwierdzającej program rozwoju obszarów wiejskich, termin automatycznego zwolnienia biegnie od dnia wydania późniejszej decyzji. Kwoty, których dotyczy to odstępstwo, są ustalane na podstawie harmonogramu przedstawionego przez Państwo Członkowskie.

4. W przypadku postępowania sądowego lub odwoławczego postępowania administracyjnego mającego skutek zawieszający, bieg terminu, o którym mowa w ust. 1 lub 2, z upływem którego następuje automatyczne zwolnienie zostaje zawieszony dla kwoty odpowiadającej danym operacjom na czas trwania wymienionego postępowania sądowego lub odwoławczego postępowania administracyjnego, pod warunkiem że Komisja otrzyma od Państwa Członkowskiego najpóźniej w dniu 31 grudnia roku N + 2 zawierającą uzasadnienie informację na ten temat.

5. Obliczając kwoty automatycznie zwolnione, nie bierze się pod uwagę:

a)	części zobowiązań budżetowych, które są przedmiotem deklaracji wydatków, ale których zwrot jest przedmiotem redukcji lub zawieszenia przez Komisję na dzień 31 grudnia roku N + 2;

części zobowiązań budżetowych, które nie mogły stać się przedmiotem wypłaty ze strony agencji płatniczej z powodu siły wyższej i której brak ma istotne skutki dla realizacji programu rozwoju obszarów wiejskich. Władze krajowe powołujące się na siłę wyższą są zobowiązane do udowodnienia jej bezpośrednich konsekwencji dla realizacji całości lub części programu.

6. Komisja powiadamia w odpowiednim czasie Państwo Członkowskie i zainteresowane władze o istnieniu ryzyka zastosowania automatycznego zwolnienia. Komisja powiadamia Państwo Członkowskie i zainteresowane władze o kwocie automatycznego zwolnienia wynikającej z posiadanych przez nią informacji. Państwo Członkowskie dysponuje terminem dwóch miesięcy od daty otrzymania tej informacji na wyrażenie swojej zgody na wymienioną kwotę lub na przedstawienie swych uwag. Komisja dokonuje automatycznego zwolnienia najpóźniej w terminie dziewięciu miesięcy od upływu ostatecznych terminów przewidzianych w ust. 1 — 4.

7. W przypadku zastosowania automatycznego zwolnienia, udział EFRROW w danym programie rozwoju obszarów wiejskich zostaje zmniejszony dla danego roku o kwotę automatycznego zwolnienia. Państwo Członkowskie przedstawia skorygowany plan finansowania w celu podzielenia kwoty zmniejszenia między priorytety programu. W przypadku jego braku Komisja dokonuje proporcjonalnego zmniejszenia kwot przyznanych dla każdego priorytetu.

8. Jeżeli niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie po dniu 1 stycznia 2007 r., termin, po którego upłynięciu może nastąpić pierwsze automatyczne zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, zostaje przedłużony dla pierwszego zobowiązania o liczbę miesięcy między dniem 1 stycznia 2007 r. a datą przyjęcia przez Komisję danego programu rozwoju obszarów wiejskich.

TYTUŁ IV

ROZLICZENIE RACHUNKÓW I NADZÓR KOMISJI

ROZDZIAŁ 1

Rozliczenie

Artykuł 30

Rozliczenie rachunków

1. Przed dniem 30 kwietnia roku następującego po danym roku budżetowym, zgodnie z procedurą określoną w art. 41 ust. 3, Komisja podejmuje decyzję w sprawie rozliczenia rachunków akredytowanych agencji płatniczych, na podstawie przekazanych informacji zgodnie z art. 8 ust. 1 lit. c) pkt iii).

2. Decyzja w sprawie rozliczenia rachunków dotyczy kompletności, dokładności i prawdziwości przedłożonych rocznych sprawozdań finansowych. Decyzja jest podejmowana bez uszczerbku dla decyzji podjętych później na mocy art. 31.

Artykuł 31

Rozliczenie zgodności

1. Komisja decyduje o kwotach podlegających wyłączeniu z finansowania Wspólnoty, jeżeli stwierdzi, że wydatki określone w art. 3 ust. 1 i art. 4 nie zostały dokonane zgodnie z zasadami wspólnotowymi, według procedury, o której mowa w art. 41 ust. 3.

2. Komisja dokonuje oszacowania kwot podlegających wyłączeniu z uwzględnieniem w szczególności stwierdzonego stopnia niezgodności. Komisja uwzględnia naturę i wagę naruszenia oraz stratę finansową poniesioną przez Wspólnotę.

3. Przed podjęciem każdej decyzji o odmowie finansowania, wyniki kontroli Komisji oraz odpowiedzi zainteresowanego Państwa Członkowskiego są przedmiotem pisemnych zawiadomień, w następstwie których obie strony próbują osiągnąć porozumienie w sprawie środków, które mają zostać podjęte.

W przypadku gdy porozumienie nie zostało osiągnięte, Państwo Członkowskie może zwrócić się o rozpoczęcie procedury mającej na celu pogodzenie stanowisk stron w terminie czterech miesięcy; jej wyniki są przedmiotem sprawozdania przekazywanego Komisji i rozpatrywanego przez nią przed podjęciem ewentualnej decyzji o odmowie finansowania.

4. Odmowa finansowania nie może dotyczyć:

a)	wydatków określonych w art. 3 ust. 1, dokonanych więcej niż dwadzieścia cztery miesiące przed pisemnym zawiadomieniem zainteresowanego Państwa Członkowskiego przez Komisję o wynikach kontroli;

wydatków związanych ze środkami wieloletnimi stanowiącymi część wydatków określonych w art. 3 ust. 1, lub programów określonych w art. 4, dla których ostatnie nałożone na beneficjenta zobowiązanie nastąpiło więcej niż dwadzieścia cztery miesiące przed pisemnym zawiadomieniem zainteresowanego Państwa Członkowskiego przez Komisję o wynikach kontroli;

wydatków związanych ze środkami przewidzianymi w programach określonych w art. 4, innych niż te, o których mowa w lit. b), dla których ostatnia płatność lub, w zależności od przypadku, płatność salda przez agencję płatniczą nastąpiła więcej niż dwadzieścia cztery miesiące przed pisemnym zawiadomieniem zainteresowanego Państwa Członkowskiego przez Komisję o wynikach kontroli.

5. Ustępu 4 nie stosuje się do konsekwencji finansowych:

a)	nieprawidłowości określonych w art. 32 i 33;

b)	związanych z krajowymi programami pomocowymi lub z naruszeniami, w stosunku do których została wszczęta procedura określona w art. 88 Traktatu lub w art. 226 Traktatu.

ROZDZIAŁ 2

Nieprawidłowości

Artykuł 32

Przepisy szczególne dotyczące EFRG

1. Kwoty odzyskane w wyniku nieprawidłowości lub zaniedbań, wraz z odsetkami, są przekazywane agencjom płatniczym i księgowane przez nie jako dochody przyznane w ramach EFRG w miesiącu ich rzeczywistego wpływu.

2. W przypadku zwrotu do budżetu wspólnotowego Państwo Członkowskie może zatrzymać 20 % odpowiednich kwot tytułem ryczałtowego zwrotu kosztów windykacji, z wyjątkiem kwot dotyczących nieprawidłowości lub zaniedbań, które można przypisać władzom administracyjnym lub innym organom zainteresowanego Państwa Członkowskiego.

3. Przy przekazywaniu rocznych sprawozdań finansowych, przewidzianym w art. 8 ust. 1 lit. c) pkt iii) Państwa Członkowskie przesyłają Komisji skrócone zestawienie procedur windykacji wszczętych w wyniku nieprawidłowości, dołączając zestawienie kwot jeszcze nieodzyskanych, w podziale według postępowania administracyjnego lub sądowego oraz według roku odpowiadającego pierwszemu administracyjnemu lub sądowemu ustaleniu nieprawidłowości.

Państwa Członkowskie udostępniają Komisji szczegółowe zestawienie indywidualnych procedur windykacji, jak również kwot indywidualnych jeszcze nieodzyskanych.

4. Po przeprowadzeniu procedury przewidzianej w art. 31 ust. 3, Komisja może zdecydować o obciążeniu Państwa Członkowskiego kwotami do odzyskania:

a)	jeżeli Państwo Członkowskie nie wszczęło wszystkich postępowań administracyjnych lub sądowych przewidzianych ustawodawstwem krajowym i wspólnotowym w celu windykacji w roku następującym po pierwszym ustaleniu administracyjnym lub sądowym;

jeżeli pierwsze ustalenie administracyjne lub sądowe nie zostało dokonane lub zostało dokonane z opóźnieniem mogącym udaremnić odzyskanie lub gdy nieprawidłowość nie została ujęta w skróconym zestawieniu, określonym w ust. 3 akapit pierwszy, w roku dokonania pierwszego ustalenia administracyjnego lub sądowego.

5. Jeżeli odzyskanie nie nastąpiło w terminie czterech lat od daty pierwszego ustalenia administracyjnego lub sądowego lub w terminie ośmiu lat, w przypadku gdy odzyskanie jest przedmiotem postępowania przed sądami krajowymi, konsekwencje finansowe nieodzyskania ponosi w 50 % zainteresowane Państwo Członkowskie oraz w 50 % budżet wspólnotowy.

Zainteresowane Państwo Członkowskie wskazuje osobno w skróconym zestawieniu określonym w ust. 3 akapit pierwszy kwoty, które nie zostały odzyskane w terminach przewidzianych w akapicie pierwszym niniejszego ustępu.

Podział obciążenia finansowego wynikającego z nieodzyskania, zgodnie z akapitem pierwszym, nie narusza obowiązku zainteresowanego Państwa Członkowskiego kontynuowania procedur windykacji, przy zastosowaniu art. 9 ust. 1 niniejszego rozporządzenia. Kwoty odzyskane w ten sposób są w 50 % przeznaczane na rzecz EFRG, po zastosowaniu potrącenia przewidzianego w ust. 2.

Gdy w ramach procedury windykacji brak nieprawidłowości zostanie stwierdzony aktem administracyjnym lub sądowym o charakterze ostatecznym, obciążenia finansowe ponoszone przez Państwo Członkowskie na mocy akapitu pierwszego deklarowane są wobec EFRG jako wydatek.

Jednakże jeżeli z przyczyn niezależnych od danego Państwa Członkowskiego, odzyskanie nie mogło nastąpić w terminach określonych w akapicie pierwszym i jeżeli kwota, która ma zostać odzyskana, przekracza 1 milion EUR, Komisja może, na wniosek Państwa Członkowskiego, przedłużyć te terminy o nie więcej niż 50 % długości terminów początkowych.

6. W uzasadnionych przypadkach Państwa Członkowskie mogą zdecydować o niekontynuowaniu windykacji. Wymieniona decyzja może zostać podjęta jedynie w następujących przypadkach:

a)	gdy łączna kwota poniesionych i przewidywanych kosztów windykacji przewyższa kwotę do odzyskania;

b)	gdy odzyskanie okazuje się niemożliwe w związku z niewypłacalnością dłużnika lub osób odpowiedzialnych prawnie za nieprawidłowości, stwierdzoną i uznaną zgodnie z prawem krajowym zainteresowanego Państwa Członkowskiego.

Zainteresowane Państwo Członkowskie wskazuje osobno, w skróconym zestawieniu określonym w ust. 3 akapit pierwszy, kwoty, co do których zdecydowało o niekontynuowaniu procedur windykacji, oraz przedstawia uzasadnienie swojej decyzji.

7. Konsekwencje finansowe obciążające Państwo Członkowskie, wynikające z zastosowania ust. 5, są ujmowane przez zainteresowane Państwo Członkowskie w rocznych sprawozdaniach finansowych przekazywanych Komisji zgodnie z art. 8 ust. 1 lit. c) pkt iii). Komisja sprawdza prawidłowość ich zastosowania oraz, w stosownym przypadku, dokonuje niezbędnych zmian przy wydawaniu decyzji przewidzianej w art. 30 ust. 1.

8. Po przeprowadzeniu procedury przewidzianej w art. 31 ust. 3, Komisja może zdecydować o wyłączeniu z finansowania wspólnotowego kwot obciążających budżet Wspólnoty w następujących przypadkach:

a)	na mocy ust. 5 i 6, jeżeli stwierdzi, że nieprawidłowości w windykacji lub jej brak wynikają z nieprawidłowości lub zaniedbań władz administracyjnych, służb lub organów Państwa Członkowskiego;

b)	na mocy ust. 6, jeżeli oceni, że uzasadnienie przedstawione przez Państwo Członkowskie nie jest wystarczające, by uzasadnić decyzję o wstrzymaniu procedury windykacji.

Artykuł 33

Przepisy szczególne dotyczące EFRROW

1. Państwa Członkowskie dokonują wyrównań finansowych, wynikających z nieprawidłowości i zaniedbań stwierdzonych w działaniach lub programach rozwoju obszarów wiejskich, przez całkowite lub częściowe anulowanie danego finansowania wspólnotowego. Państwa Członkowskie biorą pod uwagę naturę i wagę stwierdzonych nieprawidłowości, jak również rozmiar straty finansowej poniesionej przez EFRROW.

2. Jeżeli środki wspólnotowe zostały już wypłacone beneficjentowi, są one odzyskiwane przez akredytowaną agencję płatniczą zgodnie z jej własnymi procedurami windykacji, i ponownie wykorzystywane zgodnie z ust. 3 lit. c).

3. Państwa Członkowskie dokonują wyrównań finansowych oraz ponownie wykorzystują fundusze z zastrzeżeniem następujących warunków:

a)	w momencie stwierdzenia nieprawidłowości Państwa Członkowskie rozszerzają prowadzone przez nie dochodzenia na wszystkie działania, które mogły zostać dotknięte tymi nieprawidłowościami;

b)	Państwa Członkowskie zawiadamiają Komisję o wyrównaniach;

anulowane kwoty finansowania wspólnotowego i kwoty odzyskane, jak również związane z nimi odsetki są ponownie przypisane do danego programu. Jednakże fundusze wspólnotowe anulowane lub odzyskane mogą być ponownie wykorzystane przez Państwo Członkowskie jedynie dla działań przewidzianych w tym samym programie rozwoju obszarów wiejskich i pod warunkiem że kwoty te nie zostaną ponownie przeznaczone na działania, które były przedmiotem wyrównania finansowego.

4. W trakcie przewidzianego w art. 8 ust. 1 lit. c) pkt iii) przedkładania rocznych sprawozdań finansowych Państwa Członkowskie przekazują Komisji skrócone zestawienie procedur windykacji wszczętych w wyniku nieprawidłowości, dołączając zestawienie kwot jeszcze nieodzyskanych w podziale według postępowania administracyjnego lub sądowego oraz według roku odpowiadającemu pierwszemu administracyjnemu lub sądowemu ustaleniu nieprawidłowości.

Państwa Członkowskie informują Komisję o sposobie, w jaki zdecydowały lub zamierzają ponownie wykorzystać wycofane fundusze oraz, w razie konieczności, dokonać modyfikacji planu finansowania danego programu rozwoju obszarów wiejskich.

5. Po przeprowadzeniu procedury określonej w art. 31 ust. 3 Komisja może zdecydować o obciążeniu Państwa Członkowskiego kwotami do odzyskania:

a)	jeżeli Państwo Członkowskie nie wszczęło wszystkich postępowań administracyjnych lub sądowych przewidzianych ustawodawstwem krajowym i wspólnotowym dla odzyskiwania funduszy wypłaconych beneficjentom w roku następującym po pierwszym ustaleniu administracyjnym lub sądowym;

b)	jeżeli Państwo Członkowskie nie przestrzegało ciążących na nim zobowiązań zgodnie z ust. 2 lit. a) i c).

6. Jeżeli odzyskanie określone w ust. 2 zostało dokonane po zamknięciu programu rozwoju obszarów wiejskich, Państwo Członkowskie dokonuje zwrotu odzyskanych kwot do budżetu Wspólnoty.

7. Państwo Członkowskie może zdecydować o wstrzymaniu procedury windykacji po zakończeniu programu rozwoju obszarów wiejskich, na warunkach przewidzianych w art. 32 ust. 6.

8. Jeżeli odzyskanie nie nastąpiło przed zamknięciem programu rozwoju obszarów wiejskich, konsekwencje finansowe nieodzyskania są ponoszone w 50 % przez zainteresowane Państwo Członkowskie oraz w 50 % przez budżet wspólnotowy i uwzględnione na koniec terminu czterech lat od daty pierwszego ustalenia administracyjnego lub sądowego lub na koniec terminu ośmiu lat, w przypadku gdy odzyskanie jest przedmiotem postępowania przed sądami krajowymi albo w chwili zamknięcia programu, jeżeli powyższe terminy wygasają przed jego zamknięciem.

Jednakże jeżeli z przyczyn niezależnych od danego Państwa Członkowskiego odzyskanie nie mogło nastąpić w terminach określonych w akapicie pierwszym i jeżeli kwota, która ma zostać odzyskana, przekracza 1 milion EUR, Komisja może, na wniosek Państwa Członkowskiego, przedłużyć te terminy o nie więcej niż 50 % długości terminów początkowych.

9. W przypadkach określonych w ust. 8 kwoty odnoszące się do 50 % udziału ponoszonego przez Państwo Członkowskie dane Państwo przekazuje do budżetu Wspólnoty.

10. Jeżeli Komisja dokonuje wyrównania finansowego, wyrównanie to nie narusza obowiązku Państwa Członkowskiego windykacji kwot wypłaconych tytułem jego własnego udziału finansowego na mocy art. 14 rozporządzenia Rady (WE) nr 659/1999 z 22 marca 1999 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania art. 93 Traktatu WE (14).

Artykuł 34

Przeznaczenie dochodów pochodzących od Państw Członkowskich

1. Za dochody przekazane w rozumieniu art. 18 rozporządzenia (WE, Euratom) nr 1605/2002 uznaje się:

a)	kwoty, które zgodnie z art. 31, 32 i 33 niniejszego rozporządzenia powinny zostać przekazane do budżetu Wspólnoty, wraz z odsetkami;

b)	kwoty otrzymane lub odzyskane zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 1788/2003 z dnia 29 września 2003 r. ustanawiającym opłatę wyrównawczą w sektorze mleka i przetworów mlecznych (15).

2. Kwoty określone w ust. 1 lit. a) i b) są przekazywane do budżetu Wspólnoty oraz, w przypadku ich ponownego wykorzystania, wykorzystywane wyłącznie do finansowania odpowiednio wydatków EFRG lub EFRROW.

Artykuł 35

Definicja ustalenia administracyjnego lub sądowego

Do celów niniejszego rozdziału pierwsze ustalenie administracyjne lub sądowe stanowi pierwsza pisemna ocena dokonana przez właściwy organ administracyjny lub sądowy stwierdzająca, na podstawie konkretnych faktów, istnienie nieprawidłowości, bez uszczerbku dla możliwości poddania tego stwierdzenia sprawdzeniu lub późniejszemu wycofaniu w wyniku rozwoju przebiegu postępowania administracyjnego lub sądowego.

ROZDZIAŁ 3

Nadzór Komisji

Artykuł 36

Dostęp do informacji

1. Państwa Członkowskie udostępniają Komisji wszystkie informacje niezbędne dla właściwego funkcjonowania EFRG i EFRROW oraz podejmują wszelkie właściwe środki w celu ułatwienia kontroli, które Komisja może uznać za konieczne w ramach zarządzania finansowaniem wspólnotowym, łącznie z kontrolami na miejscu.

2. Państwa Członkowskie przekazują, na żądanie Komisji, przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne, które zostały przyjęte w celu zastosowania aktów prawnych Wspólnoty dotyczących wspólnej polityki rolnej, w takim stopniu, w jakim akty te mają konsekwencje finansowe dla EFRG lub EFRROW.

3. Państwa Członkowskie udostępniają Komisji wszelkie informacje dotyczące stwierdzonych nieprawidłowości, zgodnie z art. 32 i 33, jak również informacje dotyczące działań podjętych w celu odzyskania kwot niesłusznie wypłaconych, w wyniku wymienionych nieprawidłowości.

Artykuł 37

Kontrole na miejscu

1. Bez uszczerbku dla kontroli przeprowadzanych przez Państwa Członkowskie zgodnie z krajowymi przepisami ustawowymi, wykonawczymi i administracyjnymi, a także bez uszczerbku dla postanowień art. 248 Traktatu lub wszelkich kontroli przeprowadzanej na podstawie art. 279 Traktatu, Komisja może organizować kontrole na miejscu w celu sprawdzenia w szczególności:

a)	zgodności praktyk administracyjnych z zasadami wspólnotowymi;

b)	istnienia niezbędnych dokumentów dowodowych i ich zgodności z działaniami finansowanymi przez EFRG lub EFRROW;

c)	warunków, w jakich są przeprowadzane i kontrolowane transakcje finansowane przez EFRG lub EFRROW.

Osoby upoważnione przez Komisję do przeprowadzania kontroli na miejscu lub przedstawiciele Komisji działający w ramach udzielonych im kompetencji mają dostęp do ksiąg i wszystkich innych dokumentów, w tym dokumentów i ich metadanych, związanych z wydatkami finansowanymi przez EFRG lub EFRROW, łącznie z informacjami sporządzonymi lub otrzymanymi i przechowywanymi w postaci elektronicznej.

Uprawnienie do przeprowadzania kontroli, o których mowa powyżej, nie ma wpływu na stosowanie przepisów krajowych, które zastrzegają dokonywanie niektórych aktów przez funkcjonariuszy wyznaczonych w szczególny sposób przez prawo krajowe. Osoby upoważnione przez Komisję nie biorą udziału w szczególności w dokonywaniu rewizji domowych lub w formalnych przesłuchaniach osób przeprowadzanych w ramach przepisów krajowych Państwa Członkowskiego. Mają one jednakże dostęp do wszystkich informacji uzyskanych w ten sposób.

2. W odpowiednim czasie przed przeprowadzeniem kontroli Komisja powiadamia zainteresowane Państwo Członkowskie lub Państwo Członkowskie, na którego terenie kontrola ma się odbyć. Przedstawiciele zainteresowanego Państwa Członkowskiego mogą brać udział w tej kontroli.

Na żądanie Komisji i za zgodą Państwa Członkowskiego kontrole dodatkowe lub dochodzenia dotyczące działalności określonych w niniejszym rozporządzeniu są dokonywane przez właściwe organy tego Państwa Członkowskiego. Przedstawiciele Komisji lub osoby upoważnione przez Komisję mogą uczestniczyć w tej kontroli.

W celu ulepszenia kontroli Komisja może, za zgodą zainteresowanych Państw Członkowskich, włączyć organy administracyjne wymienionych Państw Członkowskich do niektórych kontroli lub niektórych dochodzeń.

TYTUŁ V

PRZEPISY PRZEJŚCIOWE I KOŃCOWE

Artykuł 38

Wydatki EFOGR — Sekcja Gwarancji, z wyjątkiem wydatków na rozwój obszarów wiejskich

1. EFOGR — Sekcja Gwarancji finansuje wydatki dokonywane przez Państwa Członkowskie zgodnie z art. 2 i art. 3 ust. 2 i 3 rozporządzenia (WE) nr 1258/1999 do dnia 15 października 2006 r.

2. Do wydatków dokonywanych przez Państwa Członkowskie po dniu 16 października 2006 r. stosuje się zasady określone w niniejszym rozporządzeniu.

Artykuł 39

Wydatki na rozwój obszarów wiejskich EFOGR — Sekcja Gwarancji

1. Dla Państw Członkowskich będących członkami Unii Europejskiej przed dniem 1 maja 2004 r. stosuje się następujące zasady dotyczące programów rozwoju obszarów wiejskich realizowanych w latach 2000 — 2006, finansowanych przez EFOGR — Sekcja Gwarancji, zgodnie z art. 3 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1258/1999:

wypłaty na rzecz beneficjentów wstrzymuje się najpóźniej w dniu 15 października 2006 r., a związane z nimi wydatki Państw Członkowskich Komisja zwraca najpóźniej na podstawie deklaracji wydatków z października 2006 r. Jednakże Komisja może, w uzasadnionych wypadkach i zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 41 ust. 2, udzielić zgody na wypłaty do dnia 31 grudnia 2006 r. pod warunkiem zwrotu do EFRG identycznych kwot ze środków wypłaconych Państwom Członkowskim jako zaliczki na czas realizacji programów zgodnie z art. 5 ust. 1 akapit drugi rozporządzenia (WE) nr 1258/1999;

b)	zaliczki przyznane Państwom Członkowskim na czas realizacji programów zgodnie z art. 5 ust. 1 akapit drugi rozporządzenia (WE) nr 1258/1999 odliczają one od wydatków finansowanych przez EFRG najpóźniej wraz z deklaracją wydatków z grudnia 2006 r.;

na żądanie Państw Członkowskich wydatki poniesione przez akredytowane agencje płatnicze w okresie od dnia 16 października do dnia 31 grudnia 2006 r., z wyjątkiem wydatków zatwierdzonych zgodnie z lit. a) zdanie drugie, są uwzględniane w budżecie EFRROW tytułem planowania rozwoju obszarów wiejskich w latach 2007 — 2013;

środki finansowe dostępne w Państwie Członkowskim w dniu 1 stycznia 2007 r., w następstwie redukcji lub unieważnienia kwot płatności dokonanych dobrowolnie przez to Państwo Członkowskie lub w ramach sankcji zgodnie z art. 3, 4 i 5 rozporządzenia (WE) nr 1259/1999, są wykorzystywane przez to Państwo Członkowskie na finansowanie środków rozwoju obszarów wiejskich, o którym mowa w art. 4 niniejszego rozporządzenia;

e)	jeżeli Państwa Członkowskie nie wykorzystają środków finansowych określonych w lit. d) w terminie ustalonym zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 41 ust. 2, odpowiadające im kwoty są zwracane do budżetu EFRG.

2. Dla Państw Członkowskich, które przystąpiły do Unii Europejskiej w dniu 1 maja 2004 r., kwoty przyznane na finansowanie działań na rzecz rozwoju obszarów wiejskich zgodnie z art. 3 ust. 1 decyzją Komisji podjętą między dniem 1 stycznia 2004 r. a dniem 31 grudnia 2006 r., dla których dokumenty niezbędne do zakończenia działań nie zostały przekazane Komisji do końca terminu przyznanego na przekazanie sprawozdania końcowego, podlegają automatycznemu zwolnieniu przez Komisję najpóźniej w dniu 31 grudnia 2010 r. i pociągają za sobą zwrot przez Państwa Członkowskie kwot niesłusznie otrzymanych.

3. Kwoty związane z działaniami lub programami będącymi przedmiotem postępowania sądowego lub postępowania administracyjnego, które zgodnie z ustawodawstwem krajowym mają skutek zawieszający, są wyłączone z obliczania kwoty automatycznego zwolnienia przewidzianego w ust. 1 i 2.

Artykuł 40

Wydatki EFOGR — Sekcja Orientacji

1. Kwoty przyznane na finansowanie działań związanych z rozwojem obszarów wiejskich przez EFOGR — Sekcja Orientacji na mocy decyzji Komisji przyjętej między dniem 1 stycznia 2000 r. a dniem 31 grudnia 2006 r., dla których dokumenty niezbędne do zakończenia działań nie zostały przekazane Komisji do końca terminu przyznanego na przekazanie sprawozdania końcowego, podlegają automatycznemu zwolnieniu przez Komisję najpóźniej w dniu 31 grudnia 2010 r. i pociągają za sobą zwrot przez Państwa Członkowskie kwot niesłusznie otrzymanych. Dokumentami niezbędnymi dla zakończenia działań są deklaracja wydatków dotycząca płatności salda, sprawozdanie końcowe z wykonania oraz deklaracja, o której mowa w art. 38 ust. 1 lit. f) rozporządzenia Rady (WE) nr 1260/1999 z dnia 21 czerwca 1999 r. ustanawiającego przepisy ogólne w sprawie funduszy strukturalnych (16).

2. Kwoty związane z działaniami lub programami będącymi przedmiotem postępowania sądowego lub postępowania administracyjnego, które zgodnie z ustawodawstwem krajowym mają skutek zawieszający, są wyłączone z obliczania kwoty automatycznego anulowania przewidzianego w ust. 1.

Artykuł 41

Komitet ds. Funduszy

1. Komisji jest wspierana przez Komitet ds. Funduszy Rolniczych (zwany dalej „Komitetem”).

2. W przypadku odwołania do niniejszego ustępu, mają zastosowanie art. 4 i 7 decyzji 1999/468/WE.

Okres przewidziany w art. 4 ust. 3 decyzji 1999/468/WE wynosi jeden miesiąc.

3. W przypadku odwołania się do niniejszego ustępu, mają zastosowanie art. 3 i 7 decyzji 1999/468/WE.

4. Komitet przyjmuje swój regulamin wewnętrzny.

Artykuł 42

Zasady stosowania

Komisja ustanawia zasady stosowania niniejszego rozporządzenia zgodnie z procedurą określoną w art. 41 ust. 2. Komisja ustanawia, stosując niniejsze rozporządzenie, w szczególności jego art. 6, 7, 8, 9, 16, 26, 28, 31, 32, 33, 34, 37 i 48:

1.	warunki mające zastosowanie do akredytacji agencji płatniczych oraz jednostek certyfikujących, jak również do szczegółowej akredytacji jednostek koordynujących, ich odpowiednich funkcji, wymaganych informacji oraz warunków udostępniania i przekazywania tych informacji Komisji;

2.	warunki, które muszą być spełnione przy delegowaniu zadań agencji płatniczych;

3.	dopuszczalne standardy procedur certyfikacyjnych, rodzaj i zasięg tych procedur oraz terminy, w jakich mają się odbywać;

4.	warunki przeprowadzania procedur automatycznego zwolnienia, sprawdzania zgodności rozliczeń oraz rozliczania rachunków;

5.	warunki otrzymywania i przyznawania dochodów pochodzących z Państw Członkowskich;

6.	ogólne zasady przeprowadzania kontroli na miejscu;

formę, treść, częstotliwość, terminy i warunki przekazywania Komisji lub oddawania do dyspozycji Komisji:

—	deklaracji wydatków oraz wykazów przewidywanych wydatków jak również ich aktualizacji,

—	poświadczenia wiarygodności oraz rocznych rachunków agencji płatniczych,

—	sprawozdań certyfikacyjnych rachunków,

—	danych identyfikacyjnych akredytowanych agencji płatniczych, jednostek koordynujących i jednostek certyfikujących,

—	warunków przyjmowania i dokonywania płatności wydatków finansowanych z tytułu EFRG i EFRROW,

—	zawiadomień o wyrównaniach finansowych dokonywanych przez Państwa Członkowskie w ramach działań lub programów rozwoju obszarów wiejskich oraz skróconych sprawozdań na temat procedur windykacji wszczętych przez Państwa Członkowskie na skutek nieprawidłowości,

—	informacji dotyczących środków podjętych przy zastosowaniu art. 9;

8.	zasad dotyczących przechowywania dokumentów i informacji;

9.	środków przejściowych koniecznych do wprowadzenia w życie niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 43

Roczne sprawozdanie finansowe

Przed dniem 1 września każdego roku następującego po roku budżetowym Komisja sporządza sprawozdanie finansowe z zarządzania EFRG i EFRROW w poprzednim roku budżetowym i przekazuje je Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

Artykuł 44

Poufność

Państwa Członkowskie i Komisja podejmują wszelkie środki niezbędne w celu zapewnienia poufności informacji przekazywanych lub otrzymywanych w ramach działań kontrolnych i rozliczania rachunków, prowadzonych na mocy niniejszego rozporządzenia.

Zasady określone w art. 8 rozporządzenia Rady (Euratom, WE) nr 2185/96 z dnia 11 listopada 1996 r. w sprawie kontroli na miejscu oraz inspekcji przeprowadzanych przez Komisję w celu ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich przed nadużyciami finansowymi i innymi nieprawidłowościami (17) stosuje się do wyżej wymienionych informacji.

Artykuł 45

Stosowanie euro

1. Kwoty wymienione w decyzjach Komisji przyjmujących programy rozwoju obszarów wiejskich, kwoty zobowiązań oraz płatności Komisji, jak również kwoty poświadczonych lub zatwierdzonych wydatków oraz deklaracje wydatków Państw Członkowskich są wyrażane i wypłacane w euro.

2. Jeżeli bezpośrednia płatność przewidziana rozporządzeniem (WE) nr 1782/2003 zostaje dokonana na rzecz beneficjenta w walucie innej niż euro, Państwa Członkowskie dokonują przeliczenia na walutę krajową kwoty pomocy wyrażoną w euro na podstawie ostatniego kursu wymiany walut ustalonego przez Europejski Bank Centralny przed dniem 1 października roku, dla którego pomoc została przyznana.

3. W przypadku gdy ust. 2 ma zastosowanie, Komisja dokonuje zwrotu Państwom Członkowskim kwot wypłaconych beneficjentom na podstawie deklaracji wydatków sporządzanej przez Państwa Członkowskie. W celu sporządzenia deklaracji wydatków Państwa Członkowskie stosują ten sam kurs wymiany walut, który został zastosowany przy wypłacie beneficjentowi.

Artykuł 46

Zmiany w rozporządzeniu (EWG) nr 595/91

W rozporządzeniu (EWG) nr 595/91 wprowadza się następujące zmiany:

1.	w art. 5 skreśla się ust. 2;

2.	w art. 7 skreśla się ust. 1.

Artykuł 47

Uchylenia

1. Rozporządzenie nr 25, rozporządzenie (WE) nr 723/97 i rozporządzenie (WE) nr 1258/1999 tracą moc.

Jednakże rozporządzenie (WE) nr 1258/1999 ma nadal zastosowanie do dnia 15 października 2006 r. w odniesieniu do wydatków dokonywanych przez Państwa Członkowskie oraz do dnia 31 grudnia 2006 r. w odniesieniu do wydatków dokonywanych przez Komisję.

2. Odniesienia do uchylonych rozporządzeń uznaje się za odniesienia do niniejszego rozporządzenia i odczytuje zgodnie z tabelą korelacji zamieszczoną w Załączniku.

Artykuł 48

Środki przejściowe

W celu wprowadzenia w życie niniejszego rozporządzenia Komisja przyjmuje środki jednocześnie niezbędne i należycie uzasadnione, służące rozwiązaniu, w nagłych przypadkach, problemów praktycznych i konkretnych, w szczególności problemów związanych z przejściem od przepisów rozporządzeń nr 25, (WE) nr 723/97 i (WE) nr 1258/1999 do niniejszego rozporządzenia. Środki te mogą stanowić odstępstwo od niektórych części niniejszego rozporządzenia, ale jedynie w ściśle koniecznym zakresie i okresie.

Artykuł 49

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie siódmego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 2007 r., z wyjątkiem art. 18 ust. 4 i 5, które stosuje się od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia bez uszczerbku dla art. 47.

Jednakże następujące przepisy stosuje się od dnia 16 października 2006 r.:

—	art. 30 i 31 dla wydatków dokonanych od dnia 16 października 2006 r.,

—	art. 32 dla przypadków określonych w ramach art. 3 rozporządzenia (EWG) nr 595/91, dla których w dniu 16 października 2006 r. nie nastąpiło jeszcze pełne odzyskanie środków,

—	art. 38, 39, 41, 44 i 45 dla wydatków zgłoszonych w roku 2006 w ramach roku budżetowego 2007.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Luksemburgu, dnia 21 czerwca 2005 r.

W imieniu Rady

F. BODEN

Przewodniczący

(1) Opinia z dnia 26 maja 2005 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym).

(2) Dz.U. L 248 z 16.9.2002, str. 1.

(3) Dz.U. L 270 z 21.10.2003, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem Komisji (WE) nr 118/2005 (Dz.U. L 24 z 27.1.2005, str. 15).

(4) Dz.U. C 172 z 18.6.1999, str. 1. Porozumienie międzyinstytucjonalne ostatnio zmienione decyzją 2003/429/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 147 z 14.6.2003, str. 25).

(5) Dz.U. L 160 z 26.6.1999, str. 103.

(6) Dz.U. L 160 z 26.6.1999. str. 113.

(7) Dz.U. L 30 z 20.4.1962, str. 991. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (EWG) nr 728/70 (Dz.U. L 94 z 28.4.1970, str. 9).

(8) Dz.U. L 108 z 25.4.1997, str. 6. Rozporządzenie zmienione rozporządzeniem (WE) nr 2136/2001 (Dz.U. L 288 z 1.11.2001, str. 1).

(9) Dz.U. L 67 z 14.3.1991, str. 11.

(10) Dz.U. L 184 z 17.7.1999, str. 23.

(11) Dz.U. C 121 z 20.5.2005, str. 1.

(12) Opinia z dnia 9 lutego 2005 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym).

(13) Dz.U. L 11 z 16.1.2003, str. 1.

(14) Dz.U. L 83 z 27.3.1999, str. 1. Rozporządzenie zmienione Aktem Przystąpienia z 2003 roku.

(15) Dz.U. L 270 z 21.10.2003, str. 123. Rozporządzenie zmienione rozporządzeniem (WE) nr 2217/2004 (Dz.U. L 375 z 23.12.2004, str. 1).

(16) Dz.U. L 161 z 26.6.1999, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 173/2005 (Dz.U. L 29 z 2.2.2005, str. 3).

(17) Dz.U. L 292 z 15.11.1996, str. 2.

ZAŁĄCZNIK

Tabela korelacji

Rozporządzenie (EWG) nr 25	Niniejsze rozporządzenie
Artykuł 1	Artykuł 2 ust. 2
Artykuł 2 — 8	—

Rozporządzenie (EWG) nr 595/91

Niniejsze rozporządzenie

Artykuł 5 ust. 2

Artykuł 32 ust. 3

Artykuł 8

Artykuł 7 ust. 1

Artykuł 32 ust. 2

Rozporządzenie (WE) nr 723/97	Niniejsze rozporządzenie
Artykuł 1 — 3	—
Artykuł 4 ust. 1 i 2	—
Artykuł 4 ust. 3	Artykuł 5 ust. 1 lit. b)
Artykuł 5 — 9	—

Rozporządzenie (WE) nr 1258/1999	Niniejsze rozporządzenie
Artykuł 1 ust. 1, akapit pierwszy	Artykuł 2 ust. 2
Artykuł 1 ust. 2 lit. a)	Artykuł 3 ust. 1 lit. a)
Artykuł 1 ust. 2 lit. b)	Artykuł 3 ust. 1 lit. b)
Artykuł 1 ust. 2 lit. c)	Artykuł 4
Artykuł 1 ust. 2 lit. d)	Artykuł 3 ust. 2 lit. a)
Artykuł 1 ust. 2 lit. e)	Artykuł 3 ust. 1 lit. d) Artykuł 5 ust. 1 lit. c) Artykuł 5 ust. 1 lit. d)
Artykuł 1 ust. 3	Artykuł 4
Artykuł 1 ust. 4	Artykuł 13
Artykuł 2 ust. 1 i 2	Artykuł 3
Artykuł 2 ust. 3	Artykuł 42
Artykuł 3 ust. 1	Artykuł 4
Artykuł 3 ust. 2	Artykuł 3 ust. 2 lit. a)
Artykuł 3 ust. 3	Artykuł 5
Artykuł 3 ust. 4	Artykuł 42
Artykuł 4 ust. 1 lit. a)	Artykuł 8 ust. 1 lit. a) Artykuł 8 ust. 1 lit. b)
Artykuł 4 ust. 2	Artykuł 6 ust. 1
Artykuł 4 ust. 3	Artykuł 8 ust. 2
Artykuł 4 ust. 4	Artykuł 10
Artykuł 4 ust. 5	Artykuł 6 ust. 2
Artykuł 4 ust. 6	Artykuł 8 ust. 1 lit. a)
Artykuł 4 ust. 7	Artykuł 6 ust. 3
Artykuł 4 ust. 8	Artykuł 42
Artykuł 5 ust. 1 akapit pierwszy	Artykuł 14 ust. 1
Artykuł 5 ust. 1 akapit drugi	Artykuł 25 ust. 1
Artykuł 5 ust. 2	Artykuł 14 ust. 2
Artykuł 5 ust. 3	Artykuł 42
Artykuł 6 ust. 1	Artykuł 8 ust. 1 lit. c)
Artykuł 6 ust. 2	Artykuł 42
Artykuł 7 ust. 1	Artykuł 15 ust. 2
Artykuł 7 ust. 2 akapit pierwszy	Artykuł 15 ust. 2
Artykuł 7 ust. 2 akapit drugi	Artykuł 15 ust. 3 i 4
Artykuł 7 ust. 2 akapit trzeci	Artykuł 15 ust. 5
Artykuł 7 ust. 3 akapit pierwszy	Artykuł 30 ust. 1
Artykuł 7 ust. 3 akapit drugi	Artykuł 30 ust. 2
Artykuł 7 ust. 4 akapit pierwszy	Artykuł 31 ust. 1
Artykuł 7 ust. 4 akapit drugi	Artykuł 31 ust. 3 akapit pierwszy
Artykuł 7 ust. 4 akapit trzeci	Artykuł 31 ust. 3 akapit drugi
Artykuł 7 ust. 4 akapit czwarty	Artykuł 31 ust. 2
Artykuł 7 ust. 4 akapit piąty	Artykuł 31 ust. 4
Artykuł 7 ust. 4 akapit szósty	Artykuł 31 ust. 5
Artykuł 7 ust. 5	Artykuł 42
Artykuł 8 ust.1 akapit pierwszy	Artykuł 9 ust. 1
Artykuł 8 ust. 1 akapit drugi	Artykuł 9 ust. 3
Artykuł 8 ust. 2	Artykuł 32 ust. 1 i 8
Artykuł 8 ust. 3	Artykuł 42
Artykuł 9 ust. 1 akapit pierwszy	Artykuł 36 ust. 1
Artykuł 9 ust. 1 akapit drugi	Artykuł 36 ust. 2
Artykuł 9 ust. 2	Artykuł 37 ust. 1
Artykuł 9 ust. 3	Artykuł 42
Artykuł 10	Artykuł 43
Artykuł 11 — 15	Artykuł 41
Artykuł 16	Artykuł 41
Artykuł 17	—
Artykuł 18	Artykuł 48
Artykuł 19	-
Artykuł 20	Artykuł 49

11.8.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 209/26

DECYZJA RADY

z dnia 21 czerwca 2005 r.

dotycząca podpisania w imieniu Wspólnoty Europejskiej Umowy zmieniającej Umowę o partnerstwie między członkami grupy państw Afryki, Karaibów i Pacyfiku, z jednej strony, a Wspólnotą Europejską i jej Państwami Członkowskimi, z drugiej strony, podpisaną w Kotonu dnia 23 czerwca 2000 r.

(2005/599/WE)

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 310 w związku z art. 300 ust. 2 akapit pierwszy, zdanie drugie,

uwzględniając wniosek Komisji,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Decyzją z dnia 27 kwietnia 2004 r. Rada upoważniła Komisję do podjęcia negocjacji z państwami AKP w celu uzgodnienia zmian w Umowie o partnerstwie między członkami grupy państw Afryki, Karaibów i Pacyfiku, z jednej strony, a Wspólnotą Europejską i jej Państwami Członkowskimi, z drugiej strony, podpisanej w Kotonu dnia 23 czerwca 2000 r. (1)(zwanej dalej „Umową z Kotonu”). Negocjacje zakończyły się w lutym 2005 r.

(2)	Umowa o zmieniająca Umowę z Kotonu powinna zostać w związku z tym podpisana w imieniu Wspólnoty Europejskiej,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Niniejszym zatwierdza się w imieniu Wspólnoty, z zastrzeżeniem decyzji Rady w sprawie zawarcia tej Umowy, podpisanie Umowy zmieniającej Umowę o partnerstwie między członkami grupy państw Afryki, Karaibów i Pacyfiku, z jednej strony a Wspólnotą Europejską i jej Państwami Członkowskimi z drugiej strony, podpisaną w Kotonu dnia 23 czerwca 2000 r., wraz z załączonymi do Aktu Końcowego deklaracjami sporządzonymi jednostronnie przez Wspólnotę lub wspólnie z innymi Stronami.

Teksty Umowy oraz Aktu Końcowego są załączone do niniejszej decyzji.

Artykuł 2

Przewodniczący Rady zostaje niniejszym upoważniony do wyznaczenia osoby lub osób umocowanych do podpisania Umowy w imieniu Wspólnoty z zastrzeżeniem jej zawarcia.

Sporządzono w Luksemburgu, dnia 21 czerwca 2005 r.

W imieniu Rady

F. BODEN

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 317 z 15.12.2000, str. 3. Umowa sprostowana w Dz.U. L 385 z 29.12.2004, str. 88.

UMOWA

zmieniająca Umowę o partnerstwie między członkami grupy państw Afryki, Karaibów i Pacyfiku, z jednej strony, a Wspólnotą Europejską i jej Państwami Członkowskimi, z drugiej strony, podpisaną w Kotonu dnia 23 czerwca 2000 r.

JEGO KRÓLEWSKA MOŚĆ KRÓL BELGÓW,

PREZYDENT REPUBLIKI CZESKIEJ,

JEJ KRÓLEWSKA MOŚĆ KRÓLOWA DANII,

PREZYDENT REPUBLIKI FEDERALNEJ NIEMIEC,

PREZYDENT REPUBLIKI ESTOŃSKIEJ,

PREZYDENT REPUBLIKI GRECKIEJ,

JEGO KRÓLEWSKA MOŚĆ KRÓL HISZPANII,

PREZYDENT REPUBLIKI FRANCUSKIEJ,

PREZYDENT IRLANDII,

PREZYDENT REPUBLIKI WŁOSKIEJ,

PREZYDENT REPUBLIKI CYPRYJSKIEJ,

PREZYDENT REPUBLIKI ŁOTEWSKIEJ,

PREZYDENT REPUBLIKI LITEWSKIEJ,

JEGO KRÓLEWSKA WYSOKOŚĆ WIELKI KSIĄŻĘ LUKSEMBURGA,

PREZYDENT REPUBLIKI WĘGIERSKIEJ,

PREZYDENT REPUBLIKI MALTY,

JEJ KRÓLEWSKA MOŚĆ KRÓLOWA NIDERLANDÓW,

PREZYDENT REPUBLIKI AUSTRII,

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ,

PREZYDENT REPUBLIKI PORTUGALSKIEJ,

PREZYDENT REPUBLIKI SŁOWENII,

PREZYDENT REPUBLIKI SŁOWACKIEJ,

PREZYDENT REPUBLIKI FINLANDII,

RZĄD KRÓLESTWA SZWECJI,

JEJ KRÓLEWSKA MOŚĆ KRÓLOWA ZJEDNOCZONEGO KRÓLESTWA WIELKIEJ BRYTANII I IRLANDII PÓŁNOCNEJ,

Umawiające się Strony Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, zwaną dalej „Wspólnotą”, Państwa należące do Wspólnoty, zwane dalej „Państwami Członkowskimi”,

oraz

WSPÓLNOTA EUROPEJSKA,

z jednej strony, oraz

PREZYDENT REPUBLIKI ANGOLI,

JEJ KRÓLEWSKA MOŚĆ KRÓLOWA ANTIGUI I BARBUDY,

SZEF PAŃSTWA WSPÓLNOTY BAHAMÓW,

SZEF PAŃSTWA BARBADOS,

JEJ KRÓLEWSKA MOŚĆ KRÓLOWA BELIZE,

PREZYDENT REPUBLIKI BENINU,

PREZYDENT REPUBLIKI BOTSWANY,

PREZYDENT BURKINY FASO,

PREZYDENT REPUBLIKI BURUNDI,

PREZYDENT REPUBLIKI KAMERUNU,

PREZYDENT REPUBLIKI ZIELONEGO PRZYLĄDKA,

PREZYDENT REPUBLIKI ŚRODKOWOAFRYKAŃSKIEJ,

PREZYDENT FEDERALNEJ ISLAMSKIEJ REPUBLIKI KOMORÓW,

PREZYDENT DEMOKRATYCZNEJ REPUBLIKI KONGA,

PREZYDENT REPUBLIKI KONGA,

RZĄD WYSP COOKA,

PREZYDENT REPUBLIKI WYBRZEŻA KOŚCI SŁONIOWEJ,

PREZYDENT REPUBLIKI DŻIBUTI,

RZĄD WSPÓLNOTY DOMINIKI,

PREZYDENT REPUBLIKI DOMINIKAŃSKIEJ,

PREZYDENT PAŃSTWA ERYTREI,

PREZYDENT FEDERALNEJ DEMOKRATYCZNEJ REPUBLIKI ETIOPII,

PREZYDENT REPUBLIKI WYSP FIDŻI,

PREZYDENT REPUBLIKI GABOŃSKIEJ,

PREZYDENT ORAZ SZEF PAŃSTWA REPUBLIKI GAMBII,

PREZYDENT REPUBLIKI GHANY,

JEJ KRÓLEWSKA MOŚĆ KRÓLOWA GRENADY,

PREZYDENT REPUBLIKI GWINEI,

PREZYDENT REPUBLIKI GWINEI BISSAU,

PREZYDENT REPUBLIKI GWINEI RÓWNIKOWEJ,

PREZYDENT KOOPERACYJNEJ REPUBLIKI GUJANY,

PREZYDENT REPUBLIKI HAITI,

SZEF PAŃSTWA JAMAJKA,

PREZYDENT REPUBLIKI KENII,

PREZYDENT REPUBLIKI KIRIBATI,

JEGO KRÓLEWSKA MOŚĆ KRÓL KRÓLESTWA LESOTHO,

PREZYDENT REPUBLIKI LIBERII,

PREZYDENT REPUBLIKI MADAGASKARU,

PREZYDENT REPUBLIKI MALAWI,

PREZYDENT REPUBLIKI MALI,

RZĄD REPUBLIKI WYSP MARSHALLA,

PREZYDENT MAURETAŃSKIEJ REPUBLIKI ISLAMSKIEJ,

PREZYDENT REPUBLIKI MAURITIUSU,

RZĄD SFEDEROWANYCH STANÓW MIKRONEZJI,

PREZYDENT REPUBLIKI MOZAMBIKU,

PREZYDENT REPUBLIKI NAMIBII,

RZĄD REPUBLIKI NAURU,

PREZYDENT REPUBLIKI NIGRU,

PREZYDENT FEDERALNEJ REPUBLIKI NIGERII,

RZĄD NIUE,

RZĄD REPUBLIKI PALAU,

JEJ KRÓLEWSKA MOŚĆ KRÓLOWA PAPUI-NOWEJ GWINEI,

PREZYDENT REPUBLIKI RUANDYJSKIEJ,

JEJ KRÓLEWSKA MOŚĆ KRÓLOWA FEDERACJI SAINT KITTS I NEVIS,

JEJ KRÓLEWSKA MOŚĆ KRÓLOWA SAINT LUCIA,

JEJ KRÓLEWSKA MOŚĆ KRÓLOWA SAINT VINCENT I GRENADYNÓW,

SZEF PAŃSTWA NIEZALEŻNEGO PAŃSTWA SAMOA,

PREZYDENT DEMOKRATYCZNEJ REPUBLIKI WYSP ŚWIĘTEGO TOMASZA I KSIĄŻĘCEJ,

PREZYDENT REPUBLIKI SENEGALU,

PREZYDENT REPUBLIKI SESZELI,

PREZYDENT REPUBLIKI SIERRA LEONE,

JEJ KRÓLEWSKA MOŚĆ KRÓLOWA WYSP SALOMONA,

PREZYDENT REPUBLIKI POŁUDNIOWEJ AFRYKI,

PREZYDENT REPUBLIKI SUDANU,

PREZYDENT REPUBLIKI SURINAMU,

JEGO KRÓLEWSKA MOŚĆ KRÓL KRÓLESTWA SUAZI,

PREZYDENT ZJEDNOCZONEJ REPUBLIKI TANZANII,

PREZYDENT REPUBLIKI CZADU,

PREZYDENT REPUBLIKI TOGIJSKIEJ,

JEGO KRÓLEWSKA MOŚĆ KRÓL TONGA TAUFA'AHAU TUPOU IV,

PREZYDENT REPUBLIKI TRYNIDADU I TOBAGO,

JEJ KRÓLEWSKA MOŚĆ KRÓLOWA TUVALU,

PREZYDENT REPUBLIKI UGANDY,

RZĄD REPUBLIKI VANUATU,

PREZYDENT REPUBLIKI ZAMBII,

RZĄD REPUBLIKI ZIMBABWE,

które to państwa są zwane dalej „państwami AKP”,

z drugiej strony,

UWZGLĘDNIAJĄC Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, z jednej strony, i Porozumienie z Georgetown ustanawiające grupę Państw Afryki, Karaibów i Pacyfiku (AKP), z drugiej strony,

UWZGLĘDNIAJĄC Umowę o partnerstwie między członkami grupy państw Afryki, Karaibów i Pacyfiku, z jednej strony, a Wspólnotą Europejską i jej Państwami Członkowskimi, z drugiej strony, podpisaną w Kotonu dnia 23 czerwca 2000 roku (zwaną dalej „Umową z Kotonu”),

UWZGLĘDNIAJĄC, że artykuł 95 ustęp 1 Umowy z Kotonu stanowi, iż została ona zawarta na okres dwudziestu lat rozpoczynający się 1 marca 2000 roku,

UWZGLĘDNIAJĄC, że artykuł 95 ustęp 3 akapit drugi Umowy z Kotonu stanowi, iż nie później niż dziesięć miesięcy przed upływem każdego z pięcioletnich okresów obowiązywania umowy Strony prowadzą negocjację w celu rozważenia możliwych zmian postanowień Umowy z Kotonu,

JEGO KRÓLEWSKA MOŚĆ KRÓL BELGÓW,

PREZYDENT REPUBLIKI CZESKIEJ,

JEJ KRÓLEWSKA MOŚĆ KRÓLOWA DANII,

PREZYDENT REPUBLIKI FEDERALNEJ NIEMIEC,

PREZYDENT REPUBLIKI ESTOŃSKIEJ,

PREZYDENT REPUBLIKI GRECKIEJ,

JEGO KRÓLEWSKA MOŚĆ KRÓL HISZPANII,

PREZYDENT REPUBLIKI FRANCUSKIEJ,

PREZYDENT IRLANDII,

PREZYDENT REPUBLIKI WŁOSKIEJ,

PREZYDENT REPUBLIKI CYPRYJSKIEJ,

PREZYDENT REPUBLIKI ŁOTEWSKIEJ,

PREZYDENT REPUBLIKI LITEWSKIEJ,

JEGO KRÓLEWSKA WYSOKOŚĆ WIELKI KSIĄŻĘ LUKSEMBURGA,

PREZYDENT REPUBLIKI WĘGIERSKIEJ,

PREZYDENT REPUBLIKI MALTY,

JEJ KRÓLEWSKA MOŚĆ KRÓLOWA NIDERLANDÓW,

PREZYDENT REPUBLIKI AUSTRII,

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ,

PREZYDENT REPUBLIKI PORTUGALSKIEJ,

PREZYDENT REPUBLIKI SŁOWENII,

PREZYDENT REPUBLIKI SŁOWACKIEJ,

PREZYDENT REPUBLIKI FINLANDII,

RZĄD KRÓLESTWA SZWECJI,

JEJ KRÓLEWSKA MOŚĆ KRÓLOWA ZJEDNOCZONEGO KRÓLESTWA WIELKIEJ BRYTANII I IRLANDII PÓŁNOCNEJ,

WSPÓLNOTA EUROPEJSKA,

PREZYDENT REPUBLIKI ANGOLI,

JEJ KRÓLEWSKA MOŚĆ KRÓLOWA ANTIGUI I BARBUDY,

SZEF PAŃSTWA WSPÓLNOTY BAHAMÓW,

SZEF PAŃSTWA BARBADOS,

JEJ KRÓLEWSKA MOŚĆ KRÓLOWA BELIZE,

PREZYDENT REPUBLIKI BENINU,

PREZYDENT REPUBLIKI BOTSWANY,

PREZYDENT BURKINY FASO,

PREZYDENT REPUBLIKI BURUNDI,

PREZYDENT REPUBLIKI KAMERUNU,

PREZYDENT REPUBLIKI ZIELONEGO PRZYLĄDKA,

PREZYDENT REPUBLIKI ŚRODKOWOAFRYKAŃSKIEJ,

PREZYDENT FEDERALNEJ ISLAMSKIEJ REPUBLIKI KOMORÓW,

PREZYDENT DEMOKRATYCZNEJ REPUBLIKI KONGA,

PREZYDENT REPUBLIKI KONGA,

RZĄD WYSP COOKA,

PREZYDENT REPUBLIKI WYBRZEŻA KOŚCI SŁONIOWEJ,

PREZYDENT REPUBLIKI DŻIBUTI,

RZĄD WSPÓLNOTY DOMINIKI,

PREZYDENT REPUBLIKI DOMINIKAŃSKIEJ,

PREZYDENT PAŃSTWA ERYTREI,

PREZYDENT FEDERALNEJ DEMOKRATYCZNEJ REPUBLIKI ETIOPII,

PREZYDENT REPUBLIKI WYSP FIDŻI,

PREZYDENT REPUBLIKI GABOŃSKIEJ,

PREZYDENT ORAZ SZEF PAŃSTWA REPUBLIKI GAMBII,

PREZYDENT REPUBLIKI GHANY,

JEJ KRÓLEWSKA MOŚĆ KRÓLOWA GRENADY,

PREZYDENT REPUBLIKI GWINEI,

PREZYDENT REPUBLIKI GWINEI BISSAU,

PREZYDENT REPUBLIKI GWINEI RÓWNIKOWEJ,

PREZYDENT KOOPERACYJNEJ REPUBLIKI GUJANY,

PREZYDENT REPUBLIKI HAITI,

SZEF PAŃSTWA JAMAJKA,

PREZYDENT REPUBLIKI KENII,

PREZYDENT REPUBLIKI KIRIBATI,

JEGO KRÓLEWSKA MOŚĆ KRÓL KRÓLESTWA LESOTHO,

PREZYDENT REPUBLIKI LIBERII,

PREZYDENT REPUBLIKI MADAGASKARU,

PREZYDENT REPUBLIKI MALAWI,

PREZYDENT REPUBLIKI MALI,

RZĄD REPUBLIKI WYSP MARSHALLA,

PREZYDENT MAURETAŃSKIEJ REPUBLIKI ISLAMSKIEJ,

PREZYDENT REPUBLIKI MAURITIUSU,

RZĄD SFEDEROWANYCH STANÓW MIKRONEZJI,

PREZYDENT REPUBLIKI MOZAMBIKU,

PREZYDENT REPUBLIKI NAMIBII,

RZĄD REPUBLIKI NAURU,

PREZYDENT REPUBLIKI NIGRU,

PREZYDENT FEDERALNEJ REPUBLIKI NIGERII,

RZĄD NIUE,

RZĄD REPUBLIKI PALAU,

JEJ KRÓLEWSKA MOŚĆ KRÓLOWA PAPUI-NOWEJ GWINEI,

PREZYDENT REPUBLIKI RUANDYJSKIEJ,

JEJ KRÓLEWSKA MOŚĆ KRÓLOWA FEDERACJI SAINT KITTS I NEVIS,

JEJ KRÓLEWSKA MOŚĆ KRÓLOWA SAINT LUCIA,

JEJ KRÓLEWSKA MOŚĆ KRÓLOWA SAINT VINCENT I GRENADYNÓW,

SZEF PAŃSTWA NIEZALEŻNEGO PAŃSTWA SAMOA,

PREZYDENT DEMOKRATYCZNEJ REPUBLIKI WYSP ŚWIĘTEGO TOMASZA I KSIĄŻĘCEJ,

PREZYDENT REPUBLIKI SENEGALU,

PREZYDENT REPUBLIKI SESZELI,

PREZYDENT REPUBLIKI SIERRA LEONE,

JEJ KRÓLEWSKA MOŚĆ KRÓLOWA WYSP SALOMONA,

PREZYDENT REPUBLIKI POŁUDNIOWEJ AFRYKI,

PREZYDENT REPUBLIKI SUDANU,

PREZYDENT REPUBLIKI SURINAMU,

JEGO KRÓLEWSKA MOŚĆ KRÓL KRÓLESTWA SUAZI,

PREZYDENT ZJEDNOCZONEJ REPUBLIKI TANZANII,

PREZYDENT REPUBLIKI CZADU,

PREZYDENT REPUBLIKI TOGIJSKIEJ,

JEGO KRÓLEWSKA MOŚĆ KRÓL TONGA TAUFA'AHAU TUPOU IV,

PREZYDENT REPUBLIKI TRYNIDADU I TOBAGO,

JEJ KRÓLEWSKA MOŚĆ KRÓLOWA TUVALU,

PREZYDENT REPUBLIKI UGANDY,

RZĄD REPUBLIKI VANUATU,

PREZYDENT REPUBLIKI ZAMBII,

RZĄD REPUBLIKI ZIMBABWE,

UZGODNILI, CO NASTĘPUJE:

Artykuł

Zgodnie z procedurą określoną w jej artykule 95 ustęp 3, w Umowie z Kotonu wprowadza się następujące zmiany:

A. PREAMBUŁA

Po motywie ósmym, rozpoczynającym się słowami „UWZGLĘDNIAJĄC Konwencję Rady Europy o ochronie praw człowieka…” dodaje się następujące motywy:

„POTWIERDZAJĄC, że najpoważniejsze przestępstwa mające znaczenie dla społeczności międzynarodowej nie mogą pozostać bezkarne i że ich efektywne ściganie musi zostać zapewnione poprzez podjęcie środków na poziomie krajowym oraz usprawnienie współpracy na poziomie globalnym;

UWZGLĘDNIAJĄC fakt, że ustanowienie i skuteczne działanie Międzynarodowego Trybunału Karnego stanowi ważny krok w rozwoju pokoju i międzynarodowego wymiaru sprawiedliwości;”.

Motyw dziesiąty, rozpoczynający się słowami „UWZGLĘDNIAJĄC cele i zasady rozwoju…” otrzymuje brzmienie:

„UWZGLĘDNIAJĄC Milenijne Cele Rozwoju, wynikające z Deklaracji Milenijnej przyjętej przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych w 2000 roku, w szczególności zwalczanie skrajnego ubóstwa i głodu oraz cele i zasady rozwoju uzgodnione na konferencjach Narodów Zjednoczonych, które tworzą jasną wizję i muszą stanowić podwaliny współpracy AKP-UE w ramach niniejszej Umowy;”.

B. PRZEPISY UMOWY Z KOTONU

W artykule 4 część początkowa otrzymuje brzmienie:

„Państwa AKP określają zasady, strategie oraz modele rozwoju ich systemów gospodarczych i społeczeństw przy zachowaniu pełnej suwerenności. Wraz ze Wspólnotą ustanawiają pogramy współpracy przewidziane w niniejszej Umowie. Strony uznają jednakże uzupełniającą rolę uczestników partnerstwa o charakterze niepaństwowym oraz zdecentralizowanych władz lokalnych i ich możliwości w zakresie przyczyniania się do procesu rozwoju. W tym celu, tam gdzie sytuacja tego wymaga oraz na warunkach ustanowionych w niniejszej Umowie, uczestnicy partnerstwa o charakterze niepaństwowym oraz zdecentralizowane władze lokalne:”.

W artykule 8 wprowadza się następujące zmiany:

ustęp 2 otrzymuje brzmienie:

„2.

Celem tego dialogu jest wymiana informacji sprzyjających wzajemnemu zrozumieniu oraz ułatwiających ustanowienie uzgodnionych priorytetów i wspólnych porządków, w szczególności przez wykorzystanie powiązań istniejących między różnymi aspektami stosunków między Stronami oraz różnymi dziedzinami współpracy ustanowionej w niniejszej Umowie. Dialog ten ułatwia prowadzenie między Stronami konsultacji na forach międzynarodowych. Cele dialogu obejmują również zapobieganie zaistniałym sytuacjom, w których jedna ze Stron może uznać za konieczne odwołanie się do stosowania procedur konsultacyjnych przewidzianych w artykułach 96 i 97.”;

ustęp 6 otrzymuje brzmienie:

„6.

Dialog jest prowadzony w sposób elastyczny. W zależności od potrzeby dialog ma charakter formalny lub nieformalny i jest prowadzony w ramach instytucjonalnych i poza nimi, w tym w ramach grupy AKP i Wspólnego Zgromadzenia Parlamentarnego, we właściwej formie oraz na odpowiednim poziomie, w tym na poziomie regionalnym, lokalnym lub krajowym.”;

dodaje się następujący ustęp:

„6a.

W stosownych przypadkach oraz w celu uniknięcia sytuacji, w których jedna ze Stron mogłaby uznać za konieczne zastosowanie procedury konsultacyjnej przewidzianej w artykule 96, dialog dotyczący elementów zasadniczych powinien być systematyczny i sformalizowany zgodnie z zasadami określonymi w załączniku VII.”.

3.	Tytuł artykułu 9 otrzymuje brzmienie: „Elementy zasadnicze dotyczące praw człowieka, zasad demokratycznych oraz państwa prawnego, i element podstawowy dotyczący dobrych rządów”.

W artykule 11 wprowadza się następujące zmiany:

dodaje się następujący ustęp:

„3a.	Strony zobowiązują się również do współpracy w zakresie zapobiegania działalności najemników zgodnie ze swoimi zobowiązaniami wynikającymi z konwencji i instrumentów międzynarodowych oraz zgodnie ze swoimi odpowiednimi przepisami ustawowymi i wykonawczymi.”;

dodaje się następujący ustęp:

„6.

W ramach wspierania umacniania pokoju i międzynarodowego wymiaru sprawiedliwości Strony potwierdzają swoją gotowość do:

—	wymiany doświadczeń dotyczących przyjęcia zmian w przepisach wymaganych w celu ratyfikacji i wprowadzenia w życie Statutu Rzymskiego Międzynarodowego Trybunału Karnego; oraz

—	walki z przestępczością międzynarodową zgodnie z prawem międzynarodowym, z należytym uwzględnieniem Statutu Rzymskiego.

Strony podejmą starania mające na celu ratyfikację i wprowadzenie w życie Statutu Rzymskiego i instrumentów pokrewnych.”.

Dodaje się następujące artykuły:

„Artykuł 11a

Walka z terroryzmem

Strony ponownie kategorycznie potępiają wszelkie akty terroryzmu i zobowiązują się do zwalczania terroryzmu poprzez współpracę międzynarodową, zgodnie z Kartą Narodów Zjednoczonych i prawem międzynarodowym, mającymi zastosowanie konwencjami oraz instrumentami w szczególności poprzez pełne wykonanie rezolucji Rady Bezpieczeństwa Narodów Zjednoczonych 1373 (2001) i 1456 (2003) oraz innych odpowiednich rezolucji Narodów Zjednoczonych. W tym celu Strony zgadzają się prowadzić:

—	wymianę informacji o grupach terrorystycznych i ich siatkach wsparcia; oraz

—	wymianę poglądów na temat środków i metod przeciwdziałania aktom terroryzmu, w tym w dziedzinie techniki i szkoleń oraz doświadczeń z zakresu zapobiegania terroryzmowi.

Artykuł 11b

Współpraca w zakresie przeciwdziałania rozprzestrzenianiu broni masowego rażenia

1. Strony uznają, że rozprzestrzenianie broni masowego rażenia oraz środków jej przenoszenia, zarówno wśród podmiotów państwowych, jak i niepaństwowych, stanowi jedno z największych niebezpieczeństw dla stabilności międzynarodowej i bezpieczeństwa.

W związku z powyższym Strony zgadzają się współpracować i przyczyniać się do przeciwdziałania rozprzestrzenianiu broni masowego rażenia oraz środków jej przenoszenia poprzez pełne przestrzeganie i wprowadzenie w życie na szczeblu krajowym istniejących zobowiązań wynikających z traktatów i umów międzynarodowych o rozbrojeniu i nierozprzestrzenianiu broni masowego rażenia oraz innych mających zastosowanie zobowiązań międzynarodowych.

Strony zgadzają się, że niniejsze postanowienie stanowi zasadniczy element niniejszej Umowy.

2. Ponadto Strony zgadzają się współpracować i przyczyniać się do realizacji celu, jakim jest przeciwdziałanie rozprzestrzenianiu broni masowego rażenia poprzez:

—	podjęcie kroków prowadzących odpowiednio do podpisania i ratyfikowania wszystkich pozostałych właściwych instrumentów międzynarodowych lub przystąpienia do nich oraz do ich pełnego wykonania,

—

ustanowienie skutecznego krajowego systemu kontroli wywozu oraz kontrolowanie wywozu i tranzytu towarów mających związek z bronią masowego rażenia, w tym kontrolowanie wykorzystywania technologii podwójnego zastosowania, a także ustanowienie skutecznych sankcji w przypadku naruszenia kontroli wywozu.

Pomoc finansowa i techniczna w dziedzinie współpracy w przeciwdziałaniu rozprzestrzenianiu broni masowego rażenia finansowana będzie poprzez odrębne instrumenty, inne niż instrumenty przeznaczone na finansowanie współpracy AKP-WE.

3. Strony zgadzają się na ustanowienie regularnego dialogu politycznego, towarzyszącego współpracy w tej dziedzinie i konsolidującego ją.

4. Jeżeli, po przeprowadzeniu wzmocnionego dialogu politycznego, jedna ze Stron, opierając się na informacjach pochodzących w szczególności ze sprawozdań Międzynarodowej Agencji Energii Atomowej (IAEA), Organizacji ds. Zakazu Broni Chemicznej (OPCW) lub innych właściwych instytucji wielostronnych, uznaje, że Strona przeciwna nie wypełnia zobowiązań wynikających z ustępu 1, wówczas, z wyjątkiem nagłych przypadków, przedstawia tej Stronie oraz Radom Ministrów AKP i UE, odpowiednie informacje niezbędne do dokładnego zbadania sytuacji w celu znalezienia rozwiązania zadowalającego Strony. W tym celu zaprasza Stronę przeciwną do podjęcia konsultacji, które koncentrują się na podjętych środkach lub na środkach, które dana Strona powinna podjąć w celu zaradzenia tej sytuacji.

5. Konsultacje są prowadzone na szczeblu i w formie, które uznaje się za najwłaściwsze dla znalezienia rozwiązania.

Konsultacje rozpoczynają się nie później niż 30 dni po zaproszeniu do udziału w nich, a czas ich trwania jest ustalany wspólnie w zależności od charakteru i powagi naruszenia. W żadnym przypadku dialog w ramach procedury konsultacyjnej nie trwa dłużej niż 120 dni.

6. W przypadku gdy konsultacje nie doprowadzą do rozwiązania zadowalającego obie Strony, jeżeli odmówiono udziału w konsultacjach lub w nagłych przypadkach, mogą zostać przyjęte odpowiednie środki. Środki te zostają odwołane z chwilą ustania przyczyny ich przyjęcia.”.

W artykule 23 dodaje się następujący punkt:

„l)	promowanie tradycyjnej wiedzy.”.

W artykule 25 ustęp 1 litera d) otrzymuje brzmienie:

„d)

wspieranie walki z:

—	HIV/AIDS, przy zapewnieniu ochrony zdrowia seksualnego i reprodukcyjnego oraz praw kobiet;

—	innymi chorobami mającymi związek z ubóstwem, w szczególności z malarią i gruźlicą;”.

W artykule 26 wprowadza się następujące zmiany:

litery c) i d) otrzymują brzmienie:

„c)	pomaganie instytucjom wywodzącym się ze społeczności lokalnych w zapewnianiu dzieciom możliwości rozwijania ich potencjału fizycznego, psychologicznego, społecznego i gospodarczego;

d)	reintegrację w społeczeństwie dzieci będących ofiarami sytuacji kryzysowych poprzez programy resocjalizacyjne; oraz”;

dodaje się następującą literę:

„e)	promowanie aktywnego uczestnictwa młodych obywateli w życiu publicznym oraz wspieranie wymiany studentów i współdziałania między organizacjami młodzieżowymi AKP i UE.”.

W artykule 28 część początkowa otrzymuje brzmienie:

„Współpraca służy skutecznej pomocy w osiąganiu celów i priorytetów, które wyznaczyły sobie państwa AKP w zakresie współpracy i integracji regionalnej i lokalnej, w tym współpracy pomiędzy regionami i pomiędzy państwami AKP. Współpraca regionalna może również obejmować kraje rozwijające się nienależące do AKP, a także kraje i terytoria zamorskie (KTZ) oraz regiony peryferyjne. W tym kontekście wsparcie współpracy ma na celu:”.

10.

Artykuł 29 litera a) punkt i) otrzymuje brzmienie:

„i)	instytucji i organizacji integracji regionalnej powołanych przez państwa AKP oraz z udziałem państw AKP, które wspierają współpracę i integrację regionalną; oraz”.

11.

Artykuł 30 ustęp 2 otrzymuje brzmienie:

„2.	Strony w ramach współpracy wspierają również plany i inicjatywy współpracy między państwami AKP i wewnątrz państw AKP, w tym plany i inicjatywy z udziałem krajów rozwijających się nienależących do AKP.”.

12.

W artykule 43 ustęp 4 dodaje się następujące tiret:

„—	rozwój oraz zachęcanie do korzystania z treści lokalnych dla potrzeb technologii informacyjnych i komunikacyjnych.”.

13.

Artykuł 58 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 58

Uprawnienia do finansowania

1. Do wsparcia finansowego udzielonego na mocy niniejszej Umowy uprawnione są wymienione jednostki i organy:

a)	państwa AKP;

b)	organy regionalne i międzypaństwowe, do których należy jedno lub więcej państw AKP, w tym organy z udziałem państw nie będących członkami AKP, i które zostały upoważnione przez te państwa AKP; oraz

c)	wspólne organy ustanowione przez państwa AKP i Wspólnotę w celu osiągnięcia niektórych szczególnych celów.

2. Z zastrzeżeniem uzyskania zgody zainteresowanego państwa lub państw AKP, do wsparcia finansowego uprawnione są również podmioty wymienione poniżej:

a)	państwowe lub półpaństwowe agencje krajowe lub regionalne oraz departamenty państw AKP, w tym parlamenty, w szczególności, ich instytucje finansowe i banki rozwoju;

b)	przedsiębiorstwa, spółki i inne organizacje prywatne oraz prywatne podmioty gospodarcze z państw AKP;

c)	przedsiębiorstwa Państwa Członkowskiego Wspólnoty w celu umożliwienia im, przy wniesieniu przez nich własnego wkładu, realizację projektów produkcyjnych na terytorium państwa AKP;

d)	pośrednicy finansowi AKP lub Wspólnoty zapewniający, promujący i finansujący inwestycje prywatne w państwach AKP; oraz

e)	zdecentralizowane władze lokalne państw AKP i Wspólnoty; oraz

f)	kraje rozwijające się nienależące do grupy AKP, jeżeli uczestniczą we wspólnych inicjatywach lub organizacjach regionalnych z udziałem państw AKP.

3. Podmioty niepaństwowe o charakterze lokalnym z państw AKP i Wspólnoty uprawnione są do wsparcia finansowego przewidzianego w niniejszej Umowie, zgodnie z zasadami uzgodnionymi w krajowych i regionalnych programach orientacyjnych.”.

14.

Artykuł 68 ustępy 2 i 3 otrzymują brzmienie:

„2.	Celem wsparcia w przypadkach przejściowych wahań przychodów z wywozu jest zabezpieczenie reform i polityk społeczno-gospodarczych, które mogłyby ucierpieć wskutek spadku zysku oraz zaradzenie ujemnym skutkom braku stabilności w przychodach z wywozu, w szczególności w rolnictwie i górnictwie.

Przy przydzielaniu środków w roku ich stosowania uwzględnia się skrajną zależność systemów gospodarczych państw AKP od wywozu, w szczególności w rolnictwie i górnictwie. W tym kontekście najmniej rozwinięte, śródlądowe i wyspiarskie państwa AKP oraz państwa AKP, które znajdują się w sytuacji pokonfliktowej lub po katastrofie naturalnej są traktowane w sposób bardziej uprzywilejowany.”.

15.

Artykuł 89 ustęp 1 otrzymuje brzmienie:

„1.

Prowadzone będą określone działania mające na celu wspieranie wyspiarskich państw AKP w ich dążeniach do przezwyciężenia ich narastających problemów wywołanych nowymi, poważnymi wyzwaniami gospodarczymi, społecznymi i ekologicznymi. Działania te będą miały na celu wspieranie realizacji priorytetów małych, wyspiarskich krajów rozwijających się w zakresie zrównoważonego rozwoju, jednocześnie promując zharmonizowane podejście do wzrostu gospodarczego i rozwoju ludzkiego.”.

16.

W artykule 96 wprowadza się następujące zmiany:

dodaje się następujący ustęp:

„1a.	Obie Strony zgadzają się wyczerpać, z wyjątkiem nagłych przypadków, wszystkie możliwości dialogu zgodnie z artykułem 8 przed rozpoczęciem konsultacji, o których mowa w ustępie 2 litera a) niniejszego artykułu.”;

w ustępie 2 litera a) otrzymuje brzmienie:

„a)

Jeśli mimo prowadzonego dialogu politycznego na temat zasadniczych elementów, zgodnie z artykułem 8 i ustępem 1a niniejszego artykułu, Strona uznaje, że Strona przeciwna nie wypełnia zobowiązań dotyczących poszanowania praw człowieka, zasad demokratycznych i państwa prawnego określonych w artykule 9 ustęp 2, z wyjątkiem nagłych przypadków, przedstawia Stronie przeciwnej oraz Radzie Ministrów właściwe informacje niezbędne do dokładnego zbadania sytuacji w celu znalezienia rozwiązania zadowalającego Strony. W tym celu zaprasza Stronę przeciwną do podjęcia konsultacji, które koncentrują się na przyjętych środkach lub środkach, które Strona zainteresowana powinna podjąć w celu zaradzenia sytuacji zgodnie z załącznikiem VII.

Konsultacje są prowadzone na szczeblu i w formie, które uznaje się za najbardziej właściwe dla znalezienia rozwiązania.

Konsultacje rozpoczynają się nie później niż 30 dni po zaproszeniu do udziału w nich i trwają przez okres wspólnie ustalony, w zależności od charakteru i powagi naruszenia. W żadnym przypadku dialog w ramach procedury konsultacyjnej nie powinien trwać dłużej niż 120 dni.

Jeśli konsultacje nie doprowadzą do rozwiązania zadowalającego obie Strony, jeśli odmówiono udziału w konsultacjach lub w nagłych przypadkach, mogą zostać przyjęte odpowiednie środki. Środki te są odwoływane z chwilą ustania przyczyny ich przyjęcia.”.

17.

Artykuł 97 ustęp 2 otrzymuje brzmienie:

„2.	W takich przypadkach każda Strona może zaprosić Stronę przeciwną do udziału w konsultacjach. Konsultacje takie rozpoczynają się nie później niż 30 dni od zaproszenia, a dialog w ramach procedury konsultacyjnej nie trwa dłużej niż 120 dni.”.

18.

Artykuł 100 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 100

Status tekstów

Protokoły i załączniki do niniejszej Umowy stanowią jej integralną część. Załączniki Ia, II, III, IV i VI mogą zostać poddane weryfikacji, przeglądowi lub zostać zmienione przez Radę Ministrów w oparciu o zalecenie Komitetu do spraw Współpracy Finansowej na Rzecz Rozwoju AKP-WE.

Niniejsza Umowa, sporządzona w dwóch egzemplarzach w języku angielskim, czeskim, duńskim, estońskim, fińskim, francuskim, greckim, hiszpańskim, litewskim, łotewskim, maltańskim, niderlandzkim, niemieckim, polskim, portugalskim, słowackim, słoweńskim, szwedzkim, węgierskim i włoskim, przy czym wszystkie teksty są równie autentyczne, zostaje złożona w archiwach Sekretariatu Generalnego Rady Unii Europejskiej oraz w sekretariacie generalnym państw AKP, które przekazują jej uwierzytelniony odpis rządowi każdego z Państw Sygnatariuszy.”.

C. ZAŁĄCZNIKI

W załączniku I dodaje się następujący punkt:

„9.	W drodze odstępstwa od artykułu 58 niniejszej Umowy kwota 90 milionów EUR zostaje przeniesiona do funduszu wewnętrznego AKP w ramach 9 EFR. Kwota ta może zostać przeznaczona na finansowanie decentralizacji w okresie 2006 — 2007 i jest zarządzana bezpośrednio przez Komisję.”

Dodaje się następujący załącznik:

„ZAŁĄCZNIK Ia

Wieloletnie ramy finansowe współpracy na podstawie niniejszej Umowy

1.	Dla celów określonych w niniejszej umowie i w okresie od dnia 1 marca 2005 roku wieloletnie ramy finansowe współpracy obejmują zobowiązania od dnia 1 stycznia 2008 roku na okres pięciu lub sześciu lat.

W tym nowym okresie Unia Europejska utrzymuje swoje wydatki na pomoc dla państw AKP co najmniej na poziomie równym poziomowi 9. EFR, bez uwzględnienia przeniesionych kwot; kwota ta jest powiększana, w oparciu o oszacowanie Wspólnoty, o skutki inflacji, wzrostu w Unii Europejskiej oraz rozszerzenia o 10 nowych Państw Członkowskich w 2004 roku.

3.	O wszelkich niezbędnych zmianach w wieloletnich ramach finansowych lub odpowiednich częściach niniejszej Umowy decyduje Rada Ministrów w drodze odstępstwa od artykułu 95 niniejszej Umowy.”.

W załączniku II wprowadza się następujące zmiany:

w artykule 2 wprowadza się następujące zmiany:

ustęp 7 otrzymuje brzmienie:

„7.

Kredytów zwyczajnych można udzielać na zasadach i warunkach koncesyjnych w następujących przypadkach:

przy projektach infrastrukturalnych w najmniej rozwiniętych krajach lub w krajach znajdujących się w sytuacji pokonfliktowej oraz po klęskach żywiołowych — innych niż wymienione w literze aa) — które stanowią warunki wstępne rozwoju sektora prywatnego. W takich przypadkach stopa procentowa kredytu zostanie obniżona o 3 %;

aa)

przy projektach infrastrukturalnych podmiotów publicznych zarządzanych zgodnie z zasadami rynkowymi, które stanowią warunki wstępne rozwoju sektora prywatnego w krajach objętych restrykcyjnymi warunkami udzielania pożyczek zgodnie z inicjatywą redukcji zadłużenia poważnie zadłużonych krajów ubogich (HIPC) lub w ramach innych programów redukcji zadłużenia, ustalonych na szczeblu międzynarodowym. W takich przypadkach bank podejmuje starania w kierunku zmniejszenia średniego kosztu finansowania poprzez odpowiednie współfinansowanie z pozostałymi kredytodawcami. Jeżeli zostanie to uznane za niemożliwe, stopa oprocentowania kredytu może zostać zredukowana o taką kwotę, jaka jest niezbędna do zachowania zgodności z poziomem wynikającym z inicjatywy HIPC lub z nowych programów redukcji zadłużenia, ustalonych na szczeblu międzynarodowym;

przy projektach obejmujących działania restrukturyzacyjne realizowane w ramach prywatyzacji lub projektach przynoszących konkretne i łatwo dostrzegalne korzyści społeczne lub środowiskowe. W takich przypadkach kredyty można rozszerzyć o dopłatę do oprocentowania, której kwota i forma są ustalane w odniesieniu do szczególnego charakteru projektu. Jednakże dopłata do oprocentowania nie będzie wyższa niż 3 %.

Ostateczna stopa procentowa kredytów objętych przepisami litery a) lub b) nie może być jednakże w żadnym przypadku niższa niż 50 % stopy referencyjnej.”;

ii)

ustęp 9 otrzymuje brzmienie:

„9.	Dopłaty do oprocentowania mogą być kapitalizowane lub wykorzystywane w formie dotacji. Do 10 % budżetu na dopłaty do oprocentowania może zostać wykorzystane w celu wsparcia pomocy technicznej związanej z projektami w krajach AKP.”;

w artykule 3 wprowadza się następujące zmiany:

ustęp 1 otrzymuje brzmienie:

„1.

Instrument inwestycyjny funkcjonuje we wszystkich sektorach gospodarki oraz wspiera inwestycje przedsiębiorstw prywatnych i podmiotów sektora państwowego prowadzących działalność gospodarczą, w tym inwestycje w przynoszącą dochody infrastrukturę ekonomiczną i technologiczną o znaczeniu zasadniczym dla sektora prywatnego. Instrument inwestycyjny:

a)	jest zarządzany jako fundusz odnawialny i zabezpieczony finansowo. Operacje z instrumentu są realizowane na zasadach i warunkach rynkowych i nie powodują zakłóceń na rynkach lokalnych, ani przemieszczania prywatnych środków finansowych;

b)	wspiera sektor finansowy AKP oraz powoduje uwalnianie i mobilizowanie długoterminowych środków lokalnych oraz zachęca prywatnych inwestorów i kredytodawców zagranicznych do brania udziału w projektach realizowanych w państwach AKP;

c)	ponosi część ryzyka związanego z projektami, które finansuje. Stabilność finansowa instrumentu inwestycyjnego jest gwarantowana poprzez skład portfela jako całości, a nie przez poszczególne interwencje; oraz

d)	dąży do przekazywania funduszy przez krajowe i regionalne instytucje AKP oraz programy promujące rozwój małych i średnich przedsiębiorstw (MŚP).”;

ii)

dodaje się następujący ustęp:

„1a.

Bank otrzymuje wynagrodzenie za koszty poniesione w związku z zarządzaniem instrumentem inwestycyjnym. W ciągu dwóch pierwszych lat po wejściu w życie drugiego protokołu finansowego wynagrodzenie to wynosi w skali roku do 2 % kwoty początkowego funduszu instrumentu inwestycyjnego. W okresie późniejszym wynagrodzenie banku obejmuje stały składnik 0,5 % kwoty początkowego funduszu w skali roku oraz zmienny składnik w wysokości, w skali roku, do 1,5 % portfela instrumentu inwestycyjnego zainwestowanego w projekty w krajach AKP. Wynagrodzenie jest finansowane z instrumentu inwestycyjnego.”;

artykuł 5 litera b) otrzymuje brzmienie:

„b)

w przypadku pożyczek zwyczajnych oraz finansowania kapitału ryzyka małych i średnich przedsiębiorstw (MŚP), zgodnie z zasadą ogólną, ryzyko walutowe ponoszą wspólnie z jednej strony Wspólnota, z drugiej zaś inne zaangażowane Strony. Na ogół wszystkie zaangażowane Strony powinny ponosić równe ryzyko walutowe; oraz”;

dodaje się następujące artykuły:

„Artykuł 6a

Roczne sprawozdanie dotyczące instrumentu inwestycyjnego

Przedstawiciele Państw Członkowskich UE odpowiedzialni za instrument inwestycyjny, przedstawiciele państw AKP oraz Europejski Bank Inwestycyjny, Komisja Europejska, Sekretariat Rady UE oraz Sekretariat AKP spotykają się corocznie w celu omówienia działań, wyników oraz zagadnień politycznych związanych z instrumentem inwestycyjnym.

Artykuł 6b

Przegląd wyników instrumentu inwestycyjnego

Ogólne wyniki instrumentu inwestycyjnego podlegają wspólnemu przeglądowi w połowie i na koniec okresu objętego protokołem finansowym. Przegląd taki może obejmować zalecenia dotyczące usprawnienia wykonania instrumentu.”.

W załączniku IV wprowadza się następujące zmiany:

w artykule 3 wprowadza się następujące zmiany:

w ustępie 1 litera a) otrzymuje brzmienie:

„a)

potrzeby są oceniane na podstawie kryteriów dotyczących dochodu na mieszkańca, liczby ludności, wskaźników socjalnych oraz poziomu zadłużenia, strat przychodów z wywozu i zależności od przychodów z wywozu, w szczególności z sektorów rolnictwa i górnictwa. Najmniej rozwiniętym państwom AKP przyznaje się szczególne traktowanie, w należytym stopniu uwzględnia się szczególnie trudną sytuację państw śródlądowych i wyspiarskich. Ponadto uwzględnia się trudności państw znajdujących się w sytuacjach pokonfliktowych i sytuacjach katastrof naturalnych; oraz”;

ii)

dodaje się następujący ustęp:

„5.	Bez uszczerbku dla przepisów artykułu 5 ustęp 7 dotyczących przeglądów, Wspólnota może zwiększyć przydział dla danego państwa, przy uwzględnianiu szczególnych potrzeb lub wyjątkowych wyników.”;

w artykule 4 wprowadza się następujące zmiany:

ustęp 1 otrzymuje brzmienie:

„1.

Po otrzymaniu informacji określonych powyżej każde państwo AKP sporządza i przedkłada Wspólnocie wstępny program orientacyjny opracowany w oparciu o cele i priorytety rozwoju tego państwa wyrażone w SWK oraz zgodny z nimi. Wstępny projekt orientacyjny obejmuje:

a)	główny sektor, sektory lub dziedziny, na których powinno koncentrować się wsparcie;

b)	najwłaściwsze środki i działania służące osiągnięciu celów w głównym sektorze lub sektorach i dziedzinach;

c)	środki zarezerwowane na programy i projekty poza głównym sektorem lub sektorami lub szczegółowe projekty takich działań, a także wskazanie środków przeznaczonych na każdy z tych elementów;

d)	wskazanie rodzaju uczestników o charakterze niepaństwowym uprawnionych do finansowania zgodnie z kryteriami ustalonymi przez Radę Ministrów, środków przydzielonych uczestnikom o charakterze niepaństwowym i rodzaju wspieranej działalności, które powinny mieć charakter niezarobkowy;

e)	propozycje dotyczące programów i projektów regionalnych;

f)	rezerwę na ubezpieczenie od możliwych roszczeń oraz na pokrycie wzrostu kosztów i nieprzewidzianych wydatków.”;

ii)

ustęp 3 otrzymuje brzmienie:

„3.

Wstępny program orientacyjny stanowi przedmiot wymiany poglądów między zainteresowanym państwem AKP a Wspólnotą. Program orientacyjny jest przyjmowany na mocy wspólnego porozumienia przez Komisję, w imieniu Wspólnoty i zainteresowanego państwa AKP. Z chwilą przyjęcia jest wiążący zarówno dla Wspólnoty jak i tego państwa. Program orientacyjny jest załączony do SWK i obejmuje ponadto:

a)	szczególne i jasno określone działania, w szczególności te, które mogą zostać zrealizowane przed kolejną oceną;

b)	harmonogram realizacji i oceny programu orientacyjnego, w tym zobowiązań i wypłaty środków;

c)	parametry i kryteria oceny.”;

iii)

dodaje się następujący ustęp:

„5.

W przypadku wystąpienia sytuacji kryzysowej w państwie AKP w wyniku wojny, innego konfliktu lub też nadzwyczajnych okoliczności o podobnym skutku, które nie pozwalają krajowemu urzędnikowi zatwierdzającemu na wykonywanie swoich obowiązków, Komisja może samodzielnie wykorzystywać środki przydzielone danemu Państwu i zarządzać nimi, zgodnie z artykułem 3 na rzecz wspierania szczególnych celów. Te szczególne cele mogą dotyczyć polityki na rzecz budowania pokoju, zarządzania konfliktami i rozwiązywania ich, wsparcia w sytuacjach pokonfliktowych, w tym tworzenia instytucji i działalności w zakresie rozwoju ekonomicznego i społecznego, przy szczególnym uwzględnieniu potrzeb ludności najbardziej poszkodowanej. Gdy organy właściwe w sprawach zarządzaniu współpracą odzyskają zdolność działania, Komisja i zainteresowane państwo AKP przywracają stosowanie normalnych procedur wykonywania i zarządzania.”;

w artykule 5 wprowadza się następujące zmiany:

i)	wyrazy „przewodniczący delegacji” zastępuje się w całym tym artykule wyrazem „Komisja” w odpowiednim przypadku;

ii)

w ustępie 4 litera b) otrzymuje brzmienie:

„b)	programów i projektów spoza głównego sektora lub sektorów;”;

iii)

ustęp 7 otrzymuje brzmienie:

„7.	Po zakończeniu ocen w połowie okresu i ocen końcowych Komisja w imieniu Wspólnoty może zdecydować o zmianie przydziału środków w świetle bieżących potrzeb i wyników danego państwa AKP.”;

artykuł 6 ustęp 1 otrzymuje brzmienie:

„1.

Współpraca regionalna obejmuje działania, które dotyczą i są korzystne dla:

a)	dwóch lub wielu, albo wszystkich państw AKP, a także krajów rozwijających się spoza AKP, które uczestniczą w tych działaniach, lub

b)	organu regionalnego, którego członkami są przynajmniej dwa państwa AKP, również gdy jego członkami są państwa spoza AKP.”;

artykuł 9 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 9

Przydział środków

1. Na początku okresu objętego Protokołem finansowym, Wspólnota określa dla każdego regionu środki, z których może on skorzystać w okresie pięcioletnim. Orientacyjny przydział środków opiera się na szacowanych potrzebach i postępie oraz szansach w procesie współpracy i integracji regionalnej. Aby osiągnąć właściwą skalę oraz zwiększyć skuteczność, fundusze regionalne i krajowe mogą być łączone w zakresie finansowania działań regionalnych o zróżnicowanym składniku krajowym.

2. Bez uszczerbku dla przepisów artykułu 11 dotyczących oceny, Wspólnota może zwiększyć przydział dla danego państwa przy uwzględnieniu nowych potrzeb lub wyjątkowych wyników.”;

artykuł 10 ustęp 1 litera c) otrzymuje brzmienie:

„c)	programy i projekty umożliwiające osiągnięcie tych celów na tyle, na ile zostały one jasno określone, a także określenie środków przeznaczanych dla każdego z tych elementów i harmonogram ich realizacji.”;

artykuł 12 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 12

Współpraca między państwami AKP

1. Na początku okresu objętego Protokołem finansowym Wspólnota przyznaje Radzie Ministrów AKP część funduszy przeznaczonych na współpracę regionalną, które należy zarezerwować na działania obejmujące kilka państw AKP lub wszystkie te państwa. Działania takie mogą wykraczać poza koncepcję położenia geograficznego.

2. Przy uwzględnieniu nowych potrzeb związanych z poprawą wpływu działań w ramach współpracy między państwami AKP, Wspólnota może zwiększyć przydział na współpracę między państwami AKP.”;

artykuł 13 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 13

Wnioski o finansowanie

1. Wnioski o finansowanie programów regionalnych są przedkładane przez:

a)	upoważniony organ lub upoważnioną organizację regionalną; lub

b)	upoważniony organ, organizację subregionalną lub państwo AKP leżące w danym regionie na etapie programowania, pod warunkiem że działanie zostało przewidziane w RPO.

2. Wnioski dotyczące programów współpracy między państwami AKP są przedkładane przez:

a)	przynajmniej trzy upoważnione organy lub organizacje regionalne, działające w różnych regionach geograficznych lub co najmniej dwa państwa AKP z każdego z tych trzech regionów; lub

b)	Radę Ministrów AKP lub Komitet Ambasadorów AKP; lub

c)	organizacje międzynarodowe, takie jak Unia Afrykańska, realizujące działania przyczyniające się do osiągania celów współpracy i integracji regionalnej pod warunkiem ich uprzedniego zatwierdzenia przez Komitetu Ambasadorów AKP.”;

artykuł 14 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 14

Procedury realizacji

1. [skreślony]

2. [skreślony]

3. Przy uwzględnieniu celów i nieodłącznych cech współpracy regionalnej, w tym współpracy między państwami AKP, działania podejmowane w tej dziedzinie są regulowane, w odpowiednich przypadkach, procedurami ustalonymi do celów współpracy finansowej na rzecz rozwoju.

4. Z zastrzeżeniem przepisów ustępów 3 i 4, w odniesieniu do wszelkich programów i projektów regionalnych finansowanych ze środków Funduszu:

zawierane jest pomiędzy Komisją a jednym z organów określonych w artykule 13 porozumienie finansowe zgodnie z artykułem 17; w takich przypadkach zainteresowany organ wyznacza regionalnego urzędnika zatwierdzającego, którego zadania odpowiadają odpowiednio zadaniom krajowego urzędnika zatwierdzającego;

b)	albo pomiędzy Komisją a jednym z organów określonych w artykule 13 zawierana jest umowa w sprawie dotacji, o której mowa w artykule 19a, w zależności od charakteru działania oraz jeśli odpowiedzialny za realizację programu lub projektu jest zainteresowany organ, inny niż państwo AKP.

5. Programy i projekty finansowane ze środków Funduszu, w odniesieniu do których zostały przedstawione wnioski o finansowanie przez organizacje międzynarodowe, zgodnie z artykułem 13 ustęp 2 litera c), wymagają sporządzenia umowy w sprawie dotacji.

6. Programy i projekty finansowane ze środków Funduszu, w odniesieniu do których wnioski o finansowanie zostały przedstawione przez Radę Ministrów AKP lub Komitet Ambasadorów AKP są realizowane przez Sekretariat AKP — tym przypadku porozumienie finansowe jest zawierane między Komisją a Sekretariatem, zgodnie z artykułem 17 — lub przez Komisję, w zależności od charakteru środka.”;

j)	tytuł rozdziału 3 otrzymuje brzmienie: „OCENA I FINANSOWANIE”;

artykuł 15 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 15

Definiowanie, przygotowanie i ocena programów oraz projektów

1. Programy i projekty przedstawione przez dane państwo AKP podlegają wspólnej ocenie. Komitet do spraw Współpracy Finansowej na Rzecz Rozwoju AKP-WE opracowuje ogólne wytyczne i kryteria oceny programów i projektów. Te programy i projekty z zasady są wieloletnie i mogą składać się z zespołów działań o ograniczonej skali, dotyczących szczególnej dziedziny.

2. Dokumentacja programów lub projektów przygotowana i przedłożona do finansowania musi zawierać wszystkie informacje niezbędne do przeprowadzenia oceny programów lub projektów albo, jeśli nie określono w pełni takich programów i projektów, dokumentacja musi dostarczać ogólny opis niezbędny do przeprowadzenia ich oceny.

3. Ocena programów i projektów uwzględnia w należytym stopniu wymogi dotyczące krajowych zasobów ludzkich oraz zapewnia strategię sprzyjającą rozwojowi takich zasobów. Bierze również pod uwagę szczególne właściwości i trudności każdego państwa AKP.

4. Programy i projekty, które mają być realizowane przez uczestników niepaństwowych, uprawnionych zgodnie z niniejszym porozumieniem, mogą być przedmiotem oceny dokonywanej wyłącznie przez Komisję i stanowić podstawę zawarcia umowy o dotację między Komisją a uczestnikami niepaństwowymi, zgodnie z artykułem 19a. Ocena jest zgodna z artykułem 41 litera d) dotyczącym rodzajów podmiotów, ich uprawnień i rodzaju wspieranej działalności. Komisja za pośrednictwem przewodniczącego delegacji powiadamia krajowego urzędnika zatwierdzającego o w ten sposób przyznanych dotacjach.”;

artykuł 16 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 16

Propozycja finansowania i decyzja o finansowaniu

1. Wnioski wypływające z oceny są podsumowywane w ostatecznej wersji propozycji finansowania sporządzonej przez Komisję, w ścisłej współpracy z zainteresowanym państwem AKP.

2. [skreślony]

3. [skreślony]

4. Komisja w imieniu Wspólnoty przekazuje swoją decyzję o finansowaniu zainteresowanemu państwu AKP w terminie 90 dni od dnia sporządzenia ostatecznej wersji propozycji finansowania.

5. W przypadku gdy Komisja w imieniu Wspólnoty nie przyjmie propozycji finansowania, zainteresowane państwo AKP jest niezwłocznie informowane o powodach takiej decyzji. W takim przypadku w terminie 60 dni od przekazania decyzji przedstawiciele państwa AKP mogą wnioskować o:

a)	przekazanie sprawy Komitetowi do spraw Współpracy Finansowej na Rzecz Rozwoju AKP-WE powołanemu na mocy niniejszej Umowy; lub

b)	złożenie wyjaśnień przed przedstawicielami Wspólnoty.

6. Po złożeniu stosownych wyjaśnień ostateczną decyzję o przyjęciu lub odrzuceniu propozycji finansowania podejmuje w imieniu Wspólnoty Komisja. Przed podjęciem decyzji zainteresowane państwo AKP może przekazać Komisji wszelkie dane niezbędne do uzupełnienia informacji, którymi ona dysponuje.”;

artykuł 17 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 17

Porozumienie finansowe

1. Z wyjątkiem przypadków, w których niniejsza Umowa stanowi inaczej, w przypadku każdego programu lub projektu finansowanego z Funduszu, między Komisją a zainteresowanym państwem AKP zawierane jest porozumienie finansowe.

2. Porozumienie finansowe jest zawierane między Komisją a zainteresowanym państwem AKP w terminie 60 dni od wydania decyzji Komisji w imieniu Wspólnoty. Porozumienie finansowe:

a)	określa w szczególności szczegóły dotyczące wkładu finansowego Wspólnoty, ustalenia i warunki finansowania, ogólne i szczególne postanowienia dotyczące danego programu lub projektu; oraz

b)	zawiera odpowiednie postanowienia dotyczące środków na pokrycie wzrostu kosztów i nadzwyczajnych wydatków.

3. Wszelkie niewykorzystane salda po zamknięciu rachunków programów i projektów są przyznawane zainteresowanemu państwu lub państwom AKP.”;

artykuł 18 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 18

Przekroczenia kosztów

1. Jeśli okaże się, że może nastąpić przekroczenie dostępnych na podstawie porozumienia finansowego środków, krajowy urzędnik zatwierdzający powiadamia o tym Komisję i zwraca się do niej o wyrażenie uprzedniej zgody na zastosowanie środków, które krajowy urzędnik zatwierdzający zamierza podjąć w celu pokrycia wykraczających poza dostępne finansowanie kosztów, polegających na zmniejszeniu skali programu lub projektu albo na skorzystaniu ze środków krajowych lub innych środków niepochodzących ze Wspólnoty.

2. Jeśli niemożliwe jest ograniczenie skali programu lub projektu albo pokrycie wykraczających poza dostępne finansowanie kosztów z innych środków, Komisja w imieniu Wspólnoty, na uzasadniony wniosek krajowego urzędnika zatwierdzającego, może podjąć decyzję o finansowaniu dodatkowym z krajowego programu orientacyjnego.”;

artykuł 19 otrzymuje następujące brzmienie:

„Artykuł 19

Finansowanie wsteczne

1. Aby zapewnić wczesne rozpoczęcie projektu, uniknąć przerw w realizacji kolejnych projektów i zapobiec opóźnieniom, po zakończeniu oceny projektu, a przed podjęciem decyzji o finansowaniu, państwa AKP mogą wstępnie sfinansować działania związane z uruchomieniem programów, prace wstępne i sezonowe, zamówienia na sprzęt o długim okresie dostawy, a także niektóre działania w toku. Wydatki takie muszą być zgodne z procedurami przewidzianymi w Umowie.

2. Wszelkiego rodzaju wydatki, o których mowa w ustępie 1 jest zaznaczane w propozycji finansowania i nie przesądza o decyzji o finansowaniu wydawanej przez Komisję w imieniu Wspólnoty.

3. Wydatki poniesione przez państwo AKP zgodnie z niniejszym artykułem, z chwilą podpisania porozumienia finansowego oraz w ramach programu lub projektu, są finansowane wstecznie.”;

p)	tytuł rozdziału 4 otrzymuje brzmienie: „REALIZACJA”;

dodaje się następujące artykuły:

„Artykuł 19a

Środki realizacji

1. W przypadkach gdy za wykonanie finansowe odpowiedzialna jest Komisja, programy i projekty finansowane z zasobów Funduszu są zasadniczo realizowane przy zastosowaniu następujących środków:

a)	udzielanie zamówień publicznych;

b)	przyznawanie dotacji;

c)	wykonanie poprzez bezpośrednią robociznę;

d)	wypłaty bezpośrednie w charakterze wsparcia budżetowego, wsparcia dla programów sektorowych, wsparcia w redukcji zadłużenia, a także pomocy w przypadku krótkotrwałych fluktuacji przychodów z wywozu.

2. W kontekście niniejszego załącznik zamówienia są umowami odpłatnymi, zawieranymi na piśmie w celu uzyskania, w zamian za określoną cenę, dostawy rzeczy ruchomych, wykonania robót lub świadczenia usług.

3. Dotacje w znaczeniu niniejszego załącznika są bezpośrednimi wpłatami pieniężnymi, mającymi charakter darowizny na sfinansowanie:

a)	działania mającego wspierać realizację jednego z celów niniejszej Umowy, programu lub projektu przyjętego zgodnie z jej przepisami; albo

b)	funkcjonowania organu działającego na rzecz realizacji takiego celu.

Dotacje są przedmiotem umowy zawieranej w formie pisemnej.

Artykuł 19b

Przetargi z klauzulą zawieszającą

W celu zagwarantowania szybkiego rozpoczęcia realizacji projektów, państwa AKP, w należycie uzasadnionych przypadkach i w porozumieniu z Komisją, po zakończeniu oceny projektu, ale przed podjęciem decyzji o finansowaniu, mogą ogłosić przetarg dotyczący wszystkich rodzajów zamówień, z klauzulą zawieszającą. Postanowienie to należy zawrzeć w propozycji finansowania.”;

artykuł 20 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 20

Uprawnienie do uczestnictwa

Z wyjątkiem przypadków, w których zgodnie z artykułem 22 przysługuje prawo odstępstwa oraz bez uszczerbku dla przepisów artykułu 26:

1)	uczestnictwo w procedurach przetargowych i w procedurach przyznawania dotacji finansowanych z zasobów Funduszu jest otwarte dla wszelkich osób fizycznych i prawnych z państw AKP i Państw Członkowskich Wspólnoty;

dostawy lub materiały nabywane w ramach umowy finansowanej ze środków Funduszu powinny pochodzić z państwa uprawnionego do udziału zgodnie z punktem 1). W tym kontekście pojęcie ‘produkty pochodzące’ jest określane zgodnie ze stosownymi umowami międzynarodowymi, a dostawy pochodzące ze Wspólnoty obejmują dostawy pochodzące z krajów, terytoriów i departamentów zamorskich;

3)	uczestnictwo w procedurach przetargowych i w procedurach przyznawania dotacji finansowanych z zasobów Funduszu jest otwarte dla organizacji międzynarodowych;

jeżeli finansowanie dotyczy operacji realizowanej przez organizację międzynarodową, uczestnictwo w procedurach przetargowych i w procedurach przyznawania dotacji jest otwarte dla wszelkich osób fizycznych i prawnych, które są uprawnione do uczestnictwa zgodnie z punktem 1), a także dla wszelkich osób fizycznych i prawnych, które są uprawnione na mocy regulaminu danej organizacji, przy czym należy zapewnić równorzędne traktowanie wszystkich darczyńców. Takie same zasady mają zastosowanie do dostaw i do materiałów;

jeżeli finansowanie dotyczy operacji realizowanej w ramach inicjatywy regionalnej, uczestnictwo w procedurach przetargowych i w procedurach przyznawania dotacji jest otwarte dla wszelkich osób fizycznych i prawnych, które są uprawnione do uczestnictwa zgodnie z punktem 1), a także dla wszelkich osób fizycznych i prawnych państwa uczestniczącego w danej inicjatywie. Takie same zasady mają zastosowanie do dostaw i do materiałów;

jeżeli finansowanie dotyczy operacji współfinansowanej wraz z państwem trzecim, uczestnictwo w procedurach przetargowych i w procedurach przyznawania dotacji jest otwarte dla wszelkich osób fizycznych i prawnych, które są uprawnione do uczestnictwa zgodnie z punktem 1), a także dla wszelkich osób fizycznych i prawnych, które są uprawnione na zgodnie z regulacjami danego państwa trzeciego. Takie same zasady mają zastosowanie do dostaw i do materiałów.”;

artykuł 22 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 22

Odstępstwa

1. W wyjątkowych, należycie uzasadnionych przypadkach osoby fizyczne lub prawne z państw trzecich, nieuprawnione do uczestnictwa zgodnie z artykułem 20 mogą uzyskać zgodę na uczestnictwo w procedurach przetargowych i w procedurach przyznawania dotacji finansowanych przez Wspólnotę, na podstawie uzasadnionego wniosku zainteresowanych państw AKP. W każdym przypadku zainteresowane państwa AKP dostarczają Komisji informacji niezbędnych do podjęcia decyzji w sprawie takiego odstępstwa, ze szczególnym uwzględnieniem:

a)	położenia geograficznego zainteresowanego państwa AKP;

b)	konkurencyjności wykonawców, dostawców i konsultantów z Państw Członkowskich i państw AKP;

c)	potrzeby uniknięcia nadmiernego zwiększenia kosztów wykonania zamówienia;

d)	problemów związanych z transportem lub opóźnień związanych z terminami dostaw lub innych podobnych problemów;

e)	technologii najwłaściwszej i najlepiej dostosowanej do warunków lokalnych;

f)	pilnych przypadków;

g)	dostępności towarów i usług na danych rynkach.

2. Do projektów finansowanych poprzez instrument inwestycyjny zastosowanie mają zasady udzielania zamówień przez Bank.”;

artykuł 24 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 24

Bezpośrednia robocizna

1. W przypadku operacji wykonywanych poprzez bezpośrednią robociznę, programy i projekty są realizowane za pośrednictwem agencji lub departamentów publicznych lub półpublicznych zainteresowanego Państwa lub Państw, albo osoby prawnej odpowiedzialnej za realizację operacji.

2. Wspólnota uczestniczy w kosztach zaangażowanego departamentu, zapewniając mu potrzebny sprzęt, materiały lub środki umożliwiające mu zaangażowanie niezbędnego personelu dodatkowego, obejmującego biegłych z zainteresowanych lub innych państw AKP. Udział Wspólnoty pokrywa wyłącznie koszty środków uzupełniających oraz wydatki tymczasowe związane z realizacją działań ściśle związanych z danych programów i projektów.

3. Prognozy programów obejmujących operacje wykonywane poprzez bezpośrednią robociznę powinny być zgodne z przepisami wspólnotowymi, procedurami i standardowymi dokumentami określonymi przez Komisję, które obowiązują w chwili przyjęcia danych prognoz programów.”;

artykuł 26 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 26

Preferencje

1. Przyjmuje się środki zachęcające osoby fizyczne i prawne z państw AKP do możliwie najszerszego udziału w realizacji zamówień finansowanych przez Fundusz, w celu optymalizacji środków materialnych i zasobów ludzkich tych państw. W związku z tym:

w przypadku zamówień na roboty o wartości mniejszej niż 5 000 000 EUR przy porównywaniu ofert o równorzędnym standardzie gospodarczym, technicznym i administracyjnym oferenci z państw AKP uzyskują preferencję cenową w wysokości 10 %, pod warunkiem że przynajmniej jedna czwarta kapitału akcyjnego i personelu zarządzającego pochodzi z jednego lub kilku państw AKP;

w przypadku zamówień na dostawy, bez względu na wartość dostaw, oferenci z państw AKP oferujący dostawy pochodzące z państw AKP, stanowiące przynajmniej 50 % wartości zamówienia przy porównywaniu ofert o równorzędnym standardzie gospodarczym, technicznym i administracyjnym uzyskują preferencję cenową w wysokości 15 %;

w odniesieniu do zamówień na usługi, przy porównaniu ofert o równorzędnym standardzie gospodarczym i technicznym, przyznaje się preferencję:

i)	biegłym, instytucjom, biurom analiz lub przedsiębiorstwom konsultacyjnym z państw AKP posiadającym odpowiednie kwalifikacje;

ii)	ofertom przedłożonym przez przedsiębiorstwa AKP działające samodzielnie lub należące do konsorcjum z partnerami europejskimi; oraz

iii)	ofertom przedstawionym przez oferentów europejskich zatrudniających podwykonawców lub biegłych z państw AKP;

d)	w przypadku gdy przewiduje się podwykonawstwo wybrany oferent zwraca szczególną uwagę na osoby fizyczne, spółki i przedsiębiorstwa z państw AKP zdolne do wykonania zamówienia na podobnych warunkach; oraz

podczas zaproszenia do składania ofert państwo AKP może zaproponować, aby potencjalni oferenci skorzystali ze wsparcia przedsiębiorstw, biegłych lub konsultantów z innych państw AKP, wybranych w drodze wzajemnego porozumienia. Współpraca ta może przybrać formę wspólnego przedsięwzięcia, podwykonawstwa lub szkolenia pracowników podczas pracy.

2. W przypadku złożenia dwóch ofert uznanych zgodnie z określonymi powyżej kryteriami za równoważne preferencja jest przyznawana:

a)	ofercie przedstawionej przez oferenta z państwa AKP; lub

jeżeli brak takiej oferty:

i)	ofercie, która umożliwia najlepsze wykorzystanie zasobów fizycznych i zasobów ludzkich państw AKP,

ii)	ofercie, która daje największe możliwości zlecania podwykonawstwa spółkom, przedsiębiorstwom lub osobom fizycznym z państw AKP, lub

iii)	konsorcjum osób fizycznych, przedsiębiorstw lub spółek z państw AKP i Wspólnoty.”;

v)	tytuł rozdziału 6 otrzymuje brzmienie: „ZARZĄDZANIE ŚRODKAMI FUNDUSZU I PODMIOTY WYKONAWCZE”;

artykuł 34 otrzymuje następujące brzmienie:

„Artykuł 34

Komisja

1. Komisja zapewnia wykonanie finansowe operacji realizowanych ze środków Funduszu, z wyjątkiem instrumentu inwestycyjnego i dopłat do oprocentowania, przy wykorzystaniu następujących głównych metod zarządzania:

a)	zarządzanie scentralizowane;

b)	zarządzanie zdecentralizowane.

2. Komisja zarządza środkami Funduszu co do zasady w sposób zdecentralizowany.

W takim przypadku odpowiedzialność za zadania wykonawcze jest przejmowana przez państwa AKP zgodnie z artykułem 35.

3. Aby zapewnić wykonanie finansowe środków Funduszu Komisja deleguje uprawnienia wykonawcze do swoich służb. Komisja powiadamia państwa AKP i Komitet do spraw Współpracy Finansowej na Rzecz Rozwoju AKP-WE o takim przekazaniu uprawnień.”;

artykuł 35 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 35

Krajowy urzędnik zatwierdzający

1. Rząd każdego z państw AKP mianuje krajowego urzędnika zatwierdzającego do reprezentowania państwa we wszystkich działaniach finansowanych ze środków Funduszu, zarządzanych przez Komisję oraz Bank. Krajowy urzędnik zatwierdzający wyznacza jednego lub kilku zastępców, którzy zastępują go w razie niemożności sprawowania przez niego tej funkcji oraz informuje Komisję o wyznaczonych osobach. W przypadkach, gdy spełnione są warunki w zakresie zdolności instytucjonalnej oraz należytego zarządzania finansami, krajowy urzędnik zatwierdzający może delegować swoje uprawnienia w zakresie realizacji danych programów i projektów na jednostkę odpowiedzialną w ramach administracji krajowej. Krajowy urzędnik zatwierdzający informuje Komisję o takim delegowaniu uprawnień.

W przypadku gdy Komisja uzyska informacje o problemach w wykonaniu procedur w zakresie zarządzania środkami Funduszu, podejmuje wraz z krajowym urzędnikiem zatwierdzającym wszelkie niezbędne środki w celu naprawienia sytuacji, oraz podejmuje wszelkie właściwe kroki.

Krajowy urzędnik zarządzający ponosi odpowiedzialność finansową wyłącznie za zadania powierzone mu do wykonania.

W przypadkach zdecentralizowanego zarządzania środkami Funduszu, i z zastrzeżeniem dodatkowych uprawnień, jakie mogą zostać mu przyznane przez Komisję, krajowy urzędnik zatwierdzający:

a)	jest odpowiedzialny za koordynację, programowanie, regularny monitoring i oceny roczne, oceny w połowie okresu i na jego koniec, w zakresie realizacji współpracy, a także za koordynację z darczyńcami;

b)	w ścisłej współpracy z Komisją odpowiada za przygotowanie, przedkładanie oraz ocenę programów i projektów;

c)	przygotowuje dokumentację przetargową, a w razie potrzeby dokumenty konkursowe;

d)	przed ogłaszaniem przetargów oraz, w odpowiednich przypadkach, konkursów, przedstawia Komisji dokumentację przetargową oraz, w odpowiednich przypadkach, dokumenty konkursowe;

e)	w ścisłej współpracy z Komisją publikuje ogłoszenia o przetargach oraz, w odpowiednich przypadkach, konkursach;

f)	przyjmuje oferty, oraz w odpowiednich przypadkach zgłoszenia konkursowe i przekazuje kopie ofert Komisji; przewodniczy otwarciu ofert oraz ich ocenie w okresie ważności ofert, uwzględniając czas wymagany dla zatwierdzenia umowy;

g)	zaprasza Komisję do udziału w otwarciu ofert oraz, w odpowiednich przypadkach, zgłoszeń konkursowych oraz przekazuje Komisji wynik oceny ofert i zgłoszeń konkursowych w celu zatwierdzenia propozycji przyznania zamówień i udzielenia dotacji;

h)	przedstawia umowy i prognozy programów wraz z aneksami do zatwierdzenia przez Komisję;

i)	podpisuje zatwierdzone przez Komisję umowy i aneksy do nich;

j)	uwalnia i zatwierdza wydatki w granicach przydzielonych mu środków;

k)	w trakcie działań wykonawczych, dokonuje wszelkich ustaleń dostosowawczych, niezbędnych do zapewnienia właściwej z ekonomicznego i technicznego punktu widzenia realizacji zatwierdzonych programów i projektów.

2. Podczas wykonywania działań i z zastrzeżeniem wymogu powiadomienia Komisji podejmuje decyzje w sprawie:

a)	dostosowań technicznych i zmian dotyczących szczegółów programów i projektów, o ile nie mają one wpływu na przyjęte rozwiązanie techniczne i pozostają w granicach rezerw na dostosowania przewidzianych w porozumieniu finansowym;

b)	zmian miejsca realizacji programów lub projektów złożonych, jeśli jest to uzasadnione względami technicznymi, gospodarczymi lub społecznymi;

c)	nałożenia lub zwolnienia z kar za opóźnienia;

d)	działań prowadzących do zwolnienia poręczeń;

e)	nabycia na rynku lokalnym towarów bez względu na ich pochodzenie;

f)	wykorzystania sprzętu oraz maszyn budowlanych niepochodzących z Państw Członkowskich lub państw AKP, pod warunkiem że w Państwach Członkowskich lub w państwach AKP nie produkuje się podobnego sprzętu lub maszyn;

g)	podwykonawstwa;

ostatecznego zatwierdzenia, pod warunkiem że Komisja jest obecna przy zatwierdzeniu wstępnym, zatwierdza właściwe plany oraz w miarę potrzeb jest obecny przy zatwierdzeniu ostatecznym, w szczególności jeśli zakres zastrzeżeń odnotowanych podczas wstępnego zatwierdzenia wymaga przeprowadzenia zasadniczych prac dodatkowych; oraz

i)	zatrudnienia konsultantów i biegłych w dziedzinie innego typu pomocy technicznej.”;

artykuł 36 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 36

Przewodniczący delegacji

1. W każdym państwie AKP lub ugrupowaniu regionalnym, które wyraźnie tego zażąda, Komisję reprezentuje delegacja podlegająca przewodniczącemu delegacji, za zgodą zainteresowanego państwa lub państw AKP. Jeżeli przewodniczący delegacji zostaje mianowany do reprezentowania Komisji w kilku państwach AKP, należy podjąć właściwe środki. Przewodniczący delegacji reprezentuje Komisję w całym zakresie jej właściwości oraz we wszelkich jej działaniach.

2. Przewodniczący delegacji jest główną osobą kontaktową dla państw AKP i organów uprawnionych do wsparcia finansowego zgodnie z Umową. Współdziała on i pracuje w ścisłej współpracy z krajowym urzędnikiem zatwierdzającym.

3. Przewodniczący delegacji otrzymuje instrukcje i uprawnienia niezbędne do ułatwiania i przyspieszania wszelkich operacji finansowanych na podstawie Umowy.

4. Przewodniczący delegacji regularnie powiadamia władze krajowe o działaniach wspólnotowych, które mogą bezpośrednio dotyczyć współpracy między Wspólnotą i państwami AKP.”;

artykuł 37 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 37

Płatności

1. W celu dokonywania płatności w walutach krajowych państw AKP, w państwach AKP mogą być otwierane przez Komisję oraz w jej imieniu rachunki prowadzone w walutach Państw Członkowskich lub w EUR, w krajowej, publicznej lub półpublicznej instytucji finansowej wybranej na mocy porozumienia między państwem AKP i Komisją. Instytucja ta wykonuje zadania krajowej agencji rozliczeniowej.

2. Krajowa agencja rozliczeniowa nie pobiera za świadczone usługi żadnego wynagrodzenia, ani nie płaci odsetek od zdeponowanych środków. Komisja zasila rachunki lokalne w walucie jednego z Państw Członkowskich lub w euro, w oparciu o prognozy przyszłych potrzeb gotówkowych przygotowane z wyprzedzeniem, w celu uniknięcia konieczności wstępnego finansowania przez państwa AKP oraz w celu zapobieżenia opóźnieniom w wypłatach.

3. [skreślony]

4. Płatności są realizowane przez Komisję zgodnie z regułami ustalonymi przez Wspólnotę i Komisję, w odpowiednich przypadkach po uwolnieniu i zatwierdzeniu wydatków przez krajowego urzędnika zatwierdzającego.

5. [skreślony]

6. Procedurę uwolnienia, zatwierdzenia i wypłaty wydatków należy zakończyć w terminie 90 dni od dnia, z którym płatność staje się wymagalna. Krajowy urzędnik zatwierdzający sporządza i dostarcza przewodniczącemu delegacji zatwierdzenie płatności nie później niż 45 dni przed dniem jej wymagalności.

7. Roszczenia wynikające z opóźnienia dokonania płatności pokrywa zainteresowane państwo lub państwa AKP oraz Komisja ze środków własnych w tej części opóźnienia, za które odpowiada każda ze stron, zgodnie z powyższymi procedurami.”.

Dodaje się następujący załącznik:

„ZAŁĄCZNIK VII

Dialog polityczny dotyczący praw człowieka, zasad demokratycznych oraz państwa prawnego

Artykuł 1

Cele

1. Konsultacje przewidziane w artykule 96 ustęp 2 litera a) odbywają się, z wyjątkiem nagłych przypadków, po przeprowadzeniu wyczerpującego dialogu politycznego przewidzianego w artykule 8 i w artykule 9 ustęp 4 niniejszej Umowy.

2. Obie Strony powinny prowadzić taki dialog polityczny w duchu niniejszej Umowy i mając na uwadze wytyczne z zakresu dialogu politycznego AKP-UE ustalone przez Radę Ministrów.

3. Dialog polityczny stanowi proces, który powinien promować wzmacnianie stosunków pomiędzy AKP a EU oraz przyczyniać się do realizacji celów partnerstwa.

Artykuł 2

Wzmożony dialog polityczny przed konsultacjami na podstawie artykułu 96 Umowy

1. Dialog polityczny dotyczący praw człowieka, zasad demokratycznych oraz państwa prawnego prowadzony jest zgodnie z artykułem 8 oraz artykułem 9 ustęp 4 Umowy oraz w ramach parametrów określonych zgodnie ze standardami i normami międzynarodowymi. W ramach tego dialogu Strony mogą uzgodnić wspólne plany działań i priorytety.

2. Strony mogą wspólnie opracowywać i uzgadniać szczególne kryteria odniesienia i cele w zakresie praw człowieka, zasad demokratycznych i państwa prawnego w ramach parametrów określonych zgodnie ze standardami i normami międzynarodowymi, z uwzględnieniem szczególnych uwarunkowań danego państwa AKP. Kryteria odniesienia to mechanizmy służące osiąganiu celów poprzez ustanawianie celów pośrednich oraz ram czasowych osiągnięcia ich.

3. Dialog polityczny określony w ustępach 1 i 2 jest prowadzony w sposób systematyczny i sformalizowany; przed rozpoczęciem konsultacji na podstawie artykułu 96 Umowy wyczerpuje się wszystkie dostępne w ramach dialogu możliwości.

4. Z wyjątkiem nagłych przypadków określonych w artykule 96 ustęp 2 litera b) Umowy, w razie uporczywego niewywiązywania się ze zobowiązań podjętych przez jedną ze Stron w trakcie wcześniejszego dialogu lub niepodjęcia przez nią dialogu w dobrej wierze, konsultacje, o których mowa w artykule 96 mogą rozpocząć się bez poprzedzającego je wzmożonego dialogu politycznego.

5. Dialog polityczny prowadzony na podstawie artykułu 8 Umowy jest również wykorzystywany w stosunkach między Stronami w celu wsparcia krajów objętych właściwymi środkami na mocy artykułu 96 Umowy w celu normalizacji stosunków pomiędzy nimi.

Artykuł 3

Dodatkowe zasady dotyczące konsultacji na podstawie artykułu 96 Umowy

1. Strony podejmują starania, by podczas konsultacji na podstawie artykułu 96 Umowy były reprezentowane na takim samym szczeblu.

2. Strony zobowiązują się do przejrzystego współdziałania przed, w trakcie i po formalnych konsultacjach, z uwzględnieniem szczególnych kryteriów odniesienia oraz celów, o których mowa w artykule 2 ustęp 2 niniejszego załącznika.

3. Strony stosują 30-dniowy okres powiadomienia zgodnie z artykułem 96 ustęp 2 niniejszej Umowy w celu umożliwienia skutecznego przygotowania się Stron a także przeprowadzenia pogłębionych konsultacji w ramach grupy AKP oraz między Wspólnotą i jej Państwami Członkowskimi. Podczas procesu konsultacyjnego Strony powinny przyjąć elastyczne ramy czasowe, jednocześnie biorąc pod uwagę, że nagłe przypadki, określone w artykule 96 ustęp 2 litera b) Umowy oraz artykule 2 ustęp 4 niniejszego załącznika mogą wymagać natychmiastowej reakcji.

4. Strony uznają rolę grupy AKP w dialogu politycznym, którego szczegóły zostaną ustalone przez grupę AKP, i o których powiadomi ona Wspólnotę Europejską oraz jej Państwa Członkowskie.

5. Strony uznają potrzebę zorganizowanych i ciągłych konsultacji na podstawie artykułu 96 Umowy. Rada Ministrów może w tym celu określić dalsze szczegóły.”.

W DOWÓD CZEGO niżej podpisani pełnomocnicy złożyli swoje podpisy pod niniejszą Umową.

AKT KOŃCOWY

JEGO KRÓLEWSKIEJ MOŚCI KRÓLA BELGÓW,

PREZYDENTA REPUBLIKI CZESKIEJ,

JEJ KRÓLEWSKIEJ MOŚCI KRÓLOWEJ DANII,

PREZYDENTA REPUBLIKI FEDERALNEJ NIEMIEC,

PREZYDENTA REPUBLIKI ESTOŃSKIEJ,

PREZYDENTA REPUBLIKI GRECKIEJ,

JEGO KRÓLEWSKIEJ MOŚCI KRÓLA HISZPANII,

PREZYDENTA REPUBLIKI FRANCUSKIEJ,

PREZYDENTA IRLANDII,

PREZYDENTA REPUBLIKI WŁOSKIEJ,

PREZYDENTA REPUBLIKI CYPRYJSKIEJ,

PREZYDENTA REPUBLIKI ŁOTEWSKIEJ,

PREZYDENTA REPUBLIKI LITEWSKIEJ,

JEGO KRÓLEWSKIEJ WYSOKOŚCI WIELKIEGO KSIĘCIA LUKSEMBURGA,

PREZYDENTA REPUBLIKI WĘGIERSKIEJ,

PREZYDENTA REPUBLIKI MALTY,

JEJ KRÓLEWSKIEJ MOŚCI KRÓLOWEJ NIDERLANDÓW,

PREZYDENTA REPUBLIKI AUSTRII,

PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ,

PREZYDENTA REPUBLIKI PORTUGALSKIEJ,

PREZYDENTA REPUBLIKI SŁOWENII,

PREZYDENTA REPUBLIKI SŁOWACKIEJ,

PREZYDENTA REPUBLIKI FINLANDII,

RZĄDU KRÓLESTWA SZWECJI,

JEJ KRÓLEWSKIEJ MOŚCI KRÓLOWEJ ZJEDNOCZONEGO KRÓLESTWA WIELKIEJ BRYTANII I IRLANDII PÓŁNOCNEJ,

WSPÓLNOTY EUROPEJSKIEJ,

z jednej strony, oraz

PREZYDENTA REPUBLIKI ANGOLI,

JEJ KRÓLEWSKIEJ MOŚCI KRÓLOWEJ ANTIGUI I BARBUDY,

SZEFA PAŃSTWA WSPÓLNOTY BAHAMÓW,

SZEFA PAŃSTWA BARBADOS,

JEJ KRÓLEWSKIEJ MOŚCI KRÓLOWEJ BELIZE,

PREZYDENTA REPUBLIKI BENINU,

PREZYDENTA REPUBLIKI BOTSWANY,

PREZYDENTA BURKINY FASO,

PREZYDENTA REPUBLIKI BURUNDI,

PREZYDENTA REPUBLIKI KAMERUNU,

PREZYDENTA REPUBLIKI ZIELONEGO PRZYLĄDKA,

PREZYDENTA REPUBLIKI ŚRODKOWOAFRYKAŃSKIEJ,

PREZYDENTA FEDERALNEJ ISLAMSKIEJ REPUBLIKI KOMORÓW,

PREZYDENTA DEMOKRATYCZNEJ REPUBLIKI KONGA,

PREZYDENTA REPUBLIKI KONGA,

RZĄDU WYSP COOKA,

PREZYDENTA REPUBLIKI WYBRZEŻA KOŚCI SŁONIOWEJ,

PREZYDENTA REPUBLIKI DŻIBUTI,

RZĄDU WSPÓLNOTY DOMINIKI,

PREZYDENTA REPUBLIKI DOMINIKAŃSKIEJ,

PREZYDENTA PAŃSTWA ERYTREI,

PREZYDENTA FEDERALNEJ DEMOKRATYCZNEJ REPUBLIKI ETIOPII,

PREZYDENTA REPUBLIKI WYSP FIDŻI,

PREZYDENTA REPUBLIKI GABOŃSKIEJ,

PREZYDENTA ORAZ SZEFA PAŃSTWA REPUBLIKI GAMBII,

PREZYDENTA REPUBLIKI GHANY,

JEJ KRÓLEWSKIEJ MOŚCI KRÓLOWEJ GRENADY,

PREZYDENTA REPUBLIKI GWINEI,

PREZYDENTA REPUBLIKI GWINEI BISSAU,

PREZYDENTA REPUBLIKI GWINEI RÓWNIKOWEJ,

PREZYDENTA KOOPERACYJNEJ REPUBLIKI GUJANY,

PREZYDENTA REPUBLIKI HAITI,

SZEFA PAŃSTWA JAMAJKA,

PREZYDENTA REPUBLIKI KENII,

PREZYDENTA REPUBLIKI KIRIBATI,

JEGO KRÓLEWSKIEJ MOŚCI KRÓLA KRÓLESTWA LESOTHO,

PREZYDENTA REPUBLIKI LIBERII,

PREZYDENTA REPUBLIKI MADAGASKARU,

PREZYDENTA REPUBLIKI MALAWI,

PREZYDENTA REPUBLIKI MALI,

RZĄDU REPUBLIKI WYSP MARSHALLA,

PREZYDENTA MAURETAŃSKIEJ REPUBLIKI ISLAMSKIEJ,

PREZYDENTA REPUBLIKI MAURITIUSU,

RZĄDU SFEDEROWANYCH STANÓW MIKRONEZJI,

PREZYDENTA REPUBLIKI MOZAMBIKU,

PREZYDENTA REPUBLIKI NAMIBII,

RZĄDU REPUBLIKI NAURU,

PREZYDENTA REPUBLIKI NIGRU,

PREZYDENTA FEDERALNEJ REPUBLIKI NIGERII,

RZĄDU NIUE,

RZĄDU REPUBLIKI PALAU,

JEJ KRÓLEWSKIEJ MOŚCI KRÓLOWEJ PAPUI-NOWEJ GWINEI,

PREZYDENTA REPUBLIKI RUANDYJSKIEJ,

JEJ KRÓLEWSKIEJ MOŚCI KRÓLOWEJ FEDERACJI SAINT KITTS I NEVIS,

JEJ KRÓLEWSKIEJ MOŚCI KRÓLOWEJ SAINT LUCIA,

JEJ KRÓLEWSKIEJ MOŚCI KRÓLOWEJ SAINT VINCENT I GRENADYNÓW,

SZEFA PAŃSTWA NIEZALEŻNEGO PAŃSTWA SAMOA,

PREZYDENTA DEMOKRATYCZNEJ REPUBLIKI WYSP ŚWIĘTEGO TOMASZA I KSIĄŻĘCEJ,

PREZYDENTA REPUBLIKI SENEGALU,

PREZYDENTA REPUBLIKI SESZELI,

PREZYDENTA REPUBLIKI SIERRA LEONE,

JEJ KRÓLEWSKIEJ MOŚCI KRÓLOWEJ WYSP SALOMONA,

PREZYDENTA REPUBLIKI POŁUDNIOWEJ AFRYKI,

PREZYDENTA REPUBLIKI SUDANU,

PREZYDENTA REPUBLIKI SURINAMU,

JEGO KRÓLEWSKIEJ MOŚCI KRÓLA KRÓLESTWA SUAZI,

PREZYDENTA ZJEDNOCZONEJ REPUBLIKI TANZANII,

PREZYDENTA REPUBLIKI CZADU,

PREZYDENTA REPUBLIKI TOGIJSKIEJ,

JEGO KRÓLEWSKIIEJ MOŚCI KRÓLA TONGA TAUFA'AHAU TUPOU IV,

PREZYDENTA REPUBLIKI TRYNIDADU I TOBAGO,

JEJ KRÓLEWSKIEJ MOŚCI KRÓLOWEJ TUVALU,

PREZYDENTA REPUBLIKI UGANDY,

RZĄDU REPUBLIKI VANUATU,

PREZYDENTA REPUBLIKI ZAMBII,

RZĄDU REPUBLIKI ZIMBABWE,

z drugiej strony,

zebrani w Luksemburgu dnia dwudziestego piątego czerwca roku dwutysięcznego piątego z okazji podpisania Umowy zmieniającej Umowę z Kotonu między członkami grupy państw Afryki, Karaibów i Pacyfiku, z jednej strony, a Wspólnotą Europejską i jej Państwami Członkowskimi, z drugiej strony, podpisaną w Kotonu dnia 23 czerwca 2000 roku,

przy podpisaniu tej Umowy przyjęli następujące deklaracje załączone do niniejszego Aktu Końcowego:

Deklaracja I Wspólna deklaracja w sprawie artykułu 8 Umowy z Kotonu

Deklaracja II Wspólna deklaracja w sprawie artykułu 68 Umowy z Kotonu

Deklaracja III Wspólna deklaracja w sprawie załącznika Ia

Deklaracja IV Wspólna deklaracja w sprawie artykułu 3 ustęp 5 załącznika IV

Deklaracja V Wspólna deklaracja w sprawie artykułu 9 ustęp 2 załącznika IV

Deklaracja VI Wspólna deklaracja w sprawie artykułu 12 ustęp 2 załącznika IV

Deklaracja VII Wspólna deklaracja w sprawie artykułu 13 załącznika IV

Deklaracja VIII Wspólna deklaracja w sprawie artykułu 19a załącznika IV

Deklaracja IX Wspólna deklaracja w sprawie artykułu 24 ustęp 3 załącznika IV

Deklaracja X Wspólna deklaracja w sprawie artykułu 2 załącznika VII

Deklaracja XI Deklaracja Wspólnoty w sprawie artykułu 4 oraz artykułu 58 ustęp 2 Umowy z Kotonu

Deklaracja XII Deklaracja Wspólnoty w sprawie artykułu 11a Umowy z Kotonu

Deklaracja XIII Deklaracja Wspólnoty w sprawie artykułu 11b ustęp 2 Umowy z Kotonu

Deklaracja XIV Deklaracja Wspólnoty w sprawie artykułów 28, 29, 30 i 58 Umowy z Kotonu oraz w sprawie artykułu 6 załącznika IV

Deklaracja XV Deklaracja Unii Europejskiej w sprawie załącznika Ia

Deklaracja XVI Deklaracja Wspólnoty w sprawie artykułu 4 ustęp 3, artykułu 5 ustęp 7, artykułu 16 ustęp 3 i 4 oraz artykułu 17 ustęp 2 załącznika IV

Deklaracja XVII Deklaracja Wspólnoty w sprawie artykułu 4 ustęp 5 załącznika IV

Deklaracja XVIII Deklaracja Wspólnoty w sprawie artykułu 20 załącznika IV

Deklaracja XIX Deklaracja Wspólnoty w sprawie artykułów 34, 35 i 36 załącznika IV

Deklaracja XX Deklaracja Wspólnoty w sprawie artykułu 3 załącznika VII.

DEKLARACJA I

Wspólna deklaracja w sprawie artykułu 8 Umowy z Kotonu

W odniesieniu do dialogu na poziomie krajowym i regionalnym, dla celów artykułu 8 Umowy z Kotonu, „grupa AKP” oznacza Trójkę Komitetu Ambasadorów AKP (KA) oraz przewodniczącego Podkomitetu AKP ds. Politycznych, Społecznych, Humanitarnych i Kulturalnych (PSHCA); Wspólne Zgromadzenie Parlamentarne (WZP) oznacza obu przewodniczących WZP AKP-UE lub osoby przez nich wyznaczone.

DEKLARACJA II

Wspólna deklaracja w sprawie artykułu 68 Umowy z Kotonu

Rada Ministrów AKP-WE zbada przy zastosowaniu przepisów artykułu 100 Umowy z Kotonu wnioski zgłoszone ze strony AKP dotyczące załącznika II do Umowy z Kotonu w sprawie przejściowych wahań przychodów z wywozu (FLEX).

DEKLARACJA III

Wspólna deklaracja w sprawie załącznika Ia

W przypadku gdy Umowa zmieniająca Umowę z Kotonu nie wejdzie w życie do dnia 1 stycznia 2008 roku, współpraca jest finansowana z kwot przeniesionych 9. EFR oraz z poprzednich EFR.

DEKLARACJA IV

Wspólna deklaracja w sprawie artykułu 3 ustęp 5 załącznika IV

Dla celów artykułu 3 ustęp 5 załącznika IV „szczególne potrzeby” są potrzebami, które mogą wynikać z wyjątkowych lub nieprzewidzianych okoliczności, jak np. sytuacje pokryzysowe. „Wyjątkowe wyniki” dotyczą sytuacji, w której, poza oceną w połowie okresu i po jego zakończeniu, przydział dla danego kraju został całkowicie wykorzystany i dodatkowe finansowanie z krajowego programu orientacyjnego może zostać przyjęte w oparciu o skuteczną politykę zmniejszania ubóstwa i należyte zarządzanie finansami.

DEKLARACJA V

Wspólna deklaracja w sprawie artykułu 9 ustęp 2 załącznika IV

Dla potrzeb artykułu 9 ustęp 2 załącznika IV „nowe potrzeby” są potrzebami, które mogą wynikać z wyjątkowych lub nieprzewidzianych okoliczności, jak np. sytuacje pokryzysowe; „wyjątkowe wyniki” dotyczą sytuacji, w której, poza oceną w połowie okresu i po jego zakończeniu, przydział dla danego regionu zostaje całkowicie wykorzystany i dodatkowe finansowanie z regionalnego programu orientacyjnego może zostać przyjęte w oparciu o skuteczną politykę integracji regionalnej i należyte zarządzanie finansami.

DEKLARACJA VI

Wspólna deklaracja w sprawie artykułu 12 ustęp 2 załącznika IV

Dla potrzeb artykułu 12 ustęp 2 załącznika IV „nowe potrzeby” są potrzebami, które mogą wynikać z wyjątkowych lub nieprzewidzianych sytuacji, jak np. nowe zobowiązania w ramach inicjatyw międzynarodowych lub konieczność sprostania wspólnym wyzwaniom państw AKP.

DEKLARACJA VII

Wspólna deklaracja w sprawie artykułu 13 załącznika IV

Ze względu na szczególne położenie geograficzne regionów Karaibów i Pacyfiku Rada Ministrów AKP lub Komitet Ambasadorów AKP mogą, w odstępstwie od artykułu 13 ustępu 2 litera a) przedstawić wniosek o szczególne finansowanie dotyczące jednego z tych regionów.

DEKLARACJA VIII

Wspólna deklaracja w sprawie artykułu 19a załącznika IV

Zgodnie z artykułem 100 Umowy z Kotonu Rada Ministrów zbada przepisy załącznika IV dotyczącego zawierania i wykonywania umów w celu przyjęcia ich przed wejściem w życie Umowy zmieniającej Umowę z Kotonu.

DEKLARACJA IX

Wspólna deklaracja w sprawie artykułu 24 ustęp 3 załącznika IV

W przypadku modyfikacji przepisów wspólnotowych, o których mowa w artykule 24 ustęp 3, będą odbywać się uprzednie konsultacje z państwami AKP.

DEKLARACJA X

Wspólna deklaracja w sprawie artykułu 2 załącznika VII

Standardy i normy międzynarodowe stanowią instrumenty, o których mowa w preambule do Umowy z Kotonu.

DEKLARACJA XI

Deklaracja Wspólnoty w sprawie artykułu 4 oraz artykułu 58 ustęp 2 Umowy z Kotonu

Dla celów artykułu 4 oraz artykułu 58 ustęp 2 termin „zdecentralizowane władze lokalne” obejmuje wszystkie poziomy decentralizacji, w tym „collectivités locales”.

DEKLARACJA XII

Deklaracja Wspólnoty w sprawie artykułu 11a Umowy z Kotonu

Pomoc finansowa i techniczna w zakresie współpracy w zwalczaniu terroryzmu będzie finansowana z innych środków niż przeznaczone na finansowanie współpracy AKP-WE w zakresie rozwoju.

DEKLARACJA XIII

Deklaracja Wspólnoty w sprawie artykułu 11b ustęp 2 Umowy z Kotonu

Przyjmuje się, że środki określone w artykule 11b ustęp 2 Umowy z Kotonu zostaną przyjęte w dostosowanych ramach czasowych uwzględniających ograniczenia właściwe dla każdego kraju.

DEKLARACJA XIV

Deklaracja Wspólnoty w sprawie artykułów 28, 29, 30 i 58 Umowy z Kotonu oraz w sprawie artykułu 6 załącznika IV

Wprowadzenie w życie tych postanowień dotyczących współpracy regionalnej z udziałem krajów nienależących do AKP jest uzależnione od wprowadzenia w życie równoważnych przepisów w ramach instrumentów finansowych Wspólnoty dotyczących współpracy z innymi krajami i regionami świata. Wspólnota poinformuje grupę AKP o wejściu w życie takich równoważnych przepisów.

DEKLARACJA XV

Deklaracja Unii Europejskiej w sprawie załącznika Ia

1.	Unia Europejska zobowiązuje się zaproponować w najwcześniejszym możliwym terminie, o ile będzie to w ogóle możliwe przed wrześniem 2005 roku, dokładną kwotę dla wieloletnich ram finansowych współpracy na podstawie Umowy zmieniającej Umowę z Kotonu oraz okres ich obowiązywania.

Minimalne wydatki na pomoc, o których mowa w ustępie 2 załącznika Ia są gwarantowane, nie naruszając możliwości zakwalifikowania się przez kraje AKP do otrzymania dodatkowych środków z innych instrumentów finansowych, które już istnieją lub potencjalnie mogą zostać utworzone jako wsparcie działań w dziedzinach takich, jak pomoc humanitarna w sytuacjach nadzwyczajnych, bezpieczeństwo żywności, choroby związane z ubóstwem, wsparcie wykonania umów o partnerstwie gospodarczym, wsparcie środków przewidzianych w związku z reformą rynku cukru oraz działań na rzecz pokoju i stabilności.

3.	Ostateczny termin przydziału funduszy 9. EFR, ustalony na 31 grudnia 2007 roku, może w razie potrzeby zostać zmieniony.

DEKLARACJA XVI

Deklaracja Wspólnoty w sprawie artykułu 4 ustęp 3, artykułu 5 ustęp 7, artykułu 16 ustęp 5 i 6 oraz artykułu 17 ustęp 2 załącznika IV

Przepisy te nie naruszają roli Państw Członkowskich w procesie podejmowania decyzji.

DEKLARACJA XVII

Deklaracja Wspólnoty w sprawie artykułu 4 ustęp 5 załącznika IV

Przepis artykułu 4 ustęp 5 załącznika IV oraz przywrócenie stosowania normalnych ustaleń w zakresie zarządzania będą wprowadzone w życie za pomocą decyzji Rady przyjętej na podstawie wniosku Komisji. O decyzji tej państwa grupy AKP zostaną poinformowane w należyty sposób.

DEKLARACJA XVIII

Deklaracja Wspólnoty w sprawie artykułu 20 załącznika IV

Przepisy artykułu 20 załącznika IV są stosowane zgodnie z zasadą wzajemności wobec innych darczyńców.

DEKLARACJA XIX

Deklaracja Wspólnoty w sprawie artykułów 34, 35 i 36 załącznika IV

Odpowiednie szczegółowe zakresy odpowiedzialności pracowników odpowiedzialnych za zarządzanie i wykonanie środków Funduszu są określone w podręczniku procedur, który będzie przedmiotem konsultacji z państwami AKP, zgodnie z artykułem 12 Umowy z Kotonu. Podręcznik zostanie udostępniony państwom AKP z chwilą wejścia w życie Umowy zmieniającej Umowę z Kotonu. Wszelkie zmiany podręcznika będą podlegały tej samej procedurze.

DEKLARACJA XX

Deklaracja Wspólnoty w sprawie artykułu 3 załącznika VII

W odniesieniu do zasad przewidzianych w artykule 3 załącznika VII, stanowisko zajmowane przez Radę Unii Europejskiej w ramach Rady Ministrów będzie oparte na wniosku Komisji.

		ISSN 1725-5139
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		L 209

Wydanie polskie	Legislacja	Tom 48 11 sierpnia 2005

Spis treści		I Akty, których publikacja jest obowiązkowa	Strona
	*	Rozporządzenie Rady (WE) nr 1290/2005 z dnia 21 czerwca 2005 r. w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej	1

	II Akty, których publikacja nie jest obowiązkowa
	Rada
*	Decyzja Rady z dnia 21 czerwca 2005 r. dotycząca podpisania w imieniu Wspólnoty Europejskiej Umowy zmieniającej Umowę o partnerstwie między członkami grupy państw Afryki, Karaibów i Pacyfiku, z jednej strony, a Wspólnotą Europejską i jej Państwami Członkowskimi, z drugiej strony, podpisaną w Kotonu dnia 23 czerwca 2000 r.	26
	Umowa zmieniająca Umowę o partnerstwie między członkami grupy państw Afryki, Karaibów i Pacyfiku, z jednej strony, a Wspólnotą Europejską i jej Państwami Członkowskimi, z drugiej strony, podpisaną w Kotonu dnia 23 czerwca 2000 r.	27
	Akt końcowy	54