4.6.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 141/1

(1)

Artykuł 54 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 z dnia 25 czerwca 2002 r. w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich (2) („rozporządzenie finansowe”) pozwala na wykonywanie budżetu Wspólnoty poprzez scentralizowane zarządzanie pośrednie oraz określa szczególne warunki dotyczące wykonywania budżetu.

(2)

W dziedzinie pomocy przedakcesyjnej scentralizowane zarządzanie pośrednie w postaci określonej w art. 54 ust. 2 lit. c) rozporządzenia finansowego okazało się w przeszłości cennym narzędziem, szczególnie w zakresie działalności Biura Wymiany Informacji i Pomocy Technicznej (TAIEX).

(3)

W ciągu ostatnich lat Turcja była głównym podmiotem korzystającym z TAIEX, dlatego też powinna zostać zachowana możliwość korzystania przez nią tego z instrumentu także zgodnie z zasadami określonymi w rozporządzeniu finansowym.

(4)

W dziedzinie pomocy przedakcesyjnej ważne jest zachowanie ujednoliconego podejścia, dlatego też powinno zostać użyte takie samo sformułowanie jak to przewidziane w rozporządzeniach (EWG) nr 3906/89 (Phare) oraz (WE) nr 2666/2000 (CARDS) (3) oraz (WE) nr 2666/2000 (CARDS) (4).

(5)

Rozporządzenie Rady (WE) nr 2500/2001 z dnia 17 grudnia 2001 r. dotyczące przedakcesyjnej pomocy finansowej dla Turcji (5) należy odpowiednio zmienić,

4.6.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 141/3

(1)

Mechanizm określony w art. 1 ust. 4 rozporządzenia Rady (WE) nr 539/2001 (2) okazał się nieodpowiedni dla sprostania sytuacjom braku wzajemności, w których państwo trzecie, wymienione w załączniku II do tego rozporządzenia, to znaczy państwo trzecie, którego obywatele są zwolnieni z obowiązku wizowego, utrzymuje lub wprowadza obowiązek wizowy w stosunku do obywateli jednego lub kilku Państw Członkowskich. Solidarność z Państwami Członkowskimi, które doświadczają sytuacji braku wzajemności, wymaga dostosowania istniejącego mechanizmu w taki sposób, aby był on skuteczny.

(2)

Z uwagi na powagę sytuacji braku wzajemności istotne jest, by była ona bezwarunkowo zgłaszana przez dane Państwo lub Państwa Członkowskie. W celu zapewnienia zniesienia przez dane państwo trzecie obowiązku wizowego w stosunku do obywateli danych Państw Członkowskich powinien zostać określony mechanizm łączący środki na różnych poziomach i o różnej intensywności, które mogą być podjęte w krótkim czasie. Komisja powinna więc niezwłocznie podjąć kroki w stosunku do państwa trzeciego, składać sprawozdanie Radzie i być w stanie w każdej chwili zaproponować Radzie podjęcie tymczasowej decyzji o przywróceniu obowiązku wizowego w stosunku do obywateli danego państwa trzeciego. Odwołanie się do takiej decyzji tymczasowej nie powinno stanowić przeszkody dla możliwości przeniesienia wpisu danego państwa trzeciego do załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 539/2001. Powinna zostać również ustalona zależność czasowa pomiędzy wejściem w życie środka tymczasowego a wnioskiem o przeniesienie wpisu państwa do załącznika I.

(3)

Decyzja państwa trzeciego o zniesieniu lub o ponownym zniesieniu obowiązku wizowego w stosunku do obywateli jednego lub kilku Państw Członkowskich powinna powodować automatyczne ustanie tymczasowego przywrócenia obowiązku wizowego, który został wprowadzony decyzją Rady.

(4)

Celem zmienionego mechanizmu solidarności jest osiągnięcie pełnej wzajemności w odniesieniu do wszystkich Państw Członkowskich oraz stworzenie skutecznego i przejrzystego mechanizmu zapewniającego taką wzajemność.

(5)

Rozporządzenie (WE) nr 539/2001 powinno zatem zostać odpowiednio zmienione.

(6)

Należy dokonać ustaleń przejściowych na wypadek, gdy z chwilą wejścia w życie niniejszego rozporządzenia Państwa Członkowskie podlegają obowiązkowi wizowemu nałożonemu przez państwa trzecie wymienione w załączniku II do rozporządzenia (WE) nr 539/2001.

(7)

W odniesieniu do Islandii i Norwegii niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Umowy zawartej przez Radę Unii Europejskiej i Republikę Islandii oraz Królestwo Norwegii dotyczącej włączenia tych dwóch państw we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen (3), które wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 lit. B decyzji Rady 1999/437/WE z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie niektórych warunków stosowania tej Umowy (4).

(8)

Zjednoczone Królestwo i Irlandia nie są związane rozporządzeniem (WE) nr 539/2001. Nie uczestniczą one zatem w przyjęciu niniejszego rozporządzenia i nie są nim związane ani nie podlegają jego stosowaniu.

(9)

W odniesieniu do Szwajcarii niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Umowy podpisanej między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską i Konfederacją Szwajcarską dotyczącą włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen (5), które wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 lit. B decyzji Rady 1999/437/WE w związku z art. 4 ust. 1 decyzji Rady 2004/849/WE (6) oraz art. 4 ust. 1 decyzji Rady 2004/860/WE (7),

1)

ustęp 4 otrzymuje brzmienie:

„4.   W przypadku wprowadzenia przez państwo trzecie wymienione w załączniku II obowiązku wizowego wobec Państwa Członkowskiego zastosowanie mają następujące przepisy:

2)

dodaje się ust. 5 w brzmieniu:

„5.   Tak długo, jak zachodzi brak wzajemności w zakresie zwolnienia z obowiązku wizowego pomiędzy którymkolwiek z państw trzecich wymienionych w załączniku II a którymkolwiek z Państw Członkowskich, Komisja przedkłada sprawozdanie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie przed dniem 1 lipca każdego roku parzystego na temat sytuacji braku wzajemności i, w razie potrzeby, przedkłada odpowiednie wnioski.”.

4.6.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 141/6

(1)

Rozporządzenie (WE) nr 3223/94 przewiduje, w zastosowaniu wyników wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej, kryteria do ustalania przez Komisję standardowych wartości dla przywozu z krajów trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w jego Załączniku.

(2)

W zastosowaniu wyżej wymienionych kryteriów standardowe wartości w przywozie powinny zostać ustalone w wysokościach określonych w Załączniku do niniejszego rozporządzenia,

4.6.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 141/8

(1)

Załącznik I do rozporządzenia (WE) nr 881/2002 zawiera wykaz osób, grup i podmiotów, w stosunku do których stosuje się zamrożenie funduszy oraz zasobów gospodarczych na mocy tego rozporządzenia.

(2)

W dniu 1 czerwca 2005 r., Komitet ds. Sankcji Rady Bezpieczeństwa ONZ postanowił zmienić wykaz osób, grup i podmiotów, względem których należy stosować zamrożenie funduszy i zasobów gospodarczych. Należy zatem odpowiednio zmienić załącznik I.

(3)

W celu zapewnienia skuteczności środków przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu musi ono wejść w życie w trybie natychmiastowym,

4.6.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 141/10

(1)

Następujące istniejące substancje czynne zostały włączone do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG: hydrazyd kwasu maleinowego na podstawie dyrektywy Komisji 2003/31/WE (4); propyzamid na podstawie dyrektywy Komisji 2003/39/WE (5); a także mekoprop i mekoprop-P na podstawie dyrektywy Komisji 2003/70/WE (6).

(2)

Nowe substancje czynne, tj. izoksaflutol, trifloksystrobina, karfentrazon etylowy i fenamidon zostały włączone do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG na podstawie dyrektywy Komisji 2003/68/WE (7).

(3)

Włączenie do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG rozpatrywanych substancji czynnych opierało się na ocenie przedłożonych informacji dotyczących proponowanego stosowania. Informacje związane ze stosowaniem zostały przedłożone przez niektóre Państwa Członkowskie zgodnie z art. 4 ust. 1 lit. f) dyrektywy 91/414/EWG. Dostępne informacje zostały przeanalizowane i są wystarczające do ustalenia niektórych najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości (NDPP).

(4)

W przypadku gdy nie istnieje wspólnotowy ani tymczasowy NDPP, Państwa Członkowskie mają ustanowić krajowy tymczasowy NDPP zgodnie z art. 4 ust. 1 lit. f) dyrektywy 91/414/EWG, zanim możliwe będzie wydanie zezwolenia na środki ochrony roślin zawierające wspomniane substancje czynne.

(5)

Wspólnotowe NDPP oraz poziomy zalecane w Codex Alimentarius są ustalane i oceniane z zastosowaniem podobnych procedur. W kodeksie tym znajduje się ograniczona ilość NDPP dla hydrazydu kwasu maleinowego. W dyrektywie 90/642/EWG zawarto już wspólnotowe NDPP dla hydrazydu kwasu maleinowego (dyrektywa Rady 1993/58/EWG) (8) oraz w dyrektywach 86/362/EWG i 90/642/EWG dla propyzamidu (dyrektywa Rady 1996/32/WE (9) i 1996/33/WE (10)). Uwzględniono je przy ustalaniu rozpatrywanych NDPP za pomocą modyfikacji w treści niniejszej dyrektywy. NDPP zawarte w Kodeksie, które będą zalecane do wycofania w najbliższej przyszłości, nie zostały uwzględnione. NDPP w oparciu o Kodeks zostały ocenione w świetle ryzyka dla konsumentów. W oparciu o analizy dostępne Komisji nie ustanowiono żadnego ryzyka podczas stosowania toksykologicznych punktów końcowych.

(6)

W odniesieniu do włączenia do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG rozpatrywanych substancji czynnych, odpowiednie oceny techniczne i naukowe zostały sfinalizowane w formie sprawozdań z przeglądów Komisji. Sprawozdania z oceny dla wspomnianych substancji zostały sfinalizowane w dniach wspomnianych w dyrektywach Komisji cytowanych w motywach 1 i 2. Sprawozdania te przyczyniły się do ustalenia dopuszczalnej dziennej dawki (ADI) oraz, jeżeli to konieczne, granicznej dawki referencyjnej (ARfD) dla rozpatrywanych substancji. Narażenie konsumentów na działanie artykułów żywnościowych poddawanych obróbce z zastosowaniem rozpatrywanych substancji czynnych zostało ocenione zgodnie z procedurami wspólnotowymi. Uwzględniono również wytyczne opublikowane przez Światową Organizację Zdrowia (11) a także opinię Komitetu Naukowego ds. Roślin (12) w sprawie przyjętej metodologii. Wyciągnięto wniosek, że zaproponowane NDDP nie będą prowadzić do tych ADI i ARfD, których poziom został przekroczony.

(7)

W celu zapewnienia, że konsument jest odpowiednio chroniony przed działaniem pozostałości w wyniku nieupoważnionego stosowania środków ochrony roślin, należy ustalić tymczasowe NDDP dla odpowiednich połączeń produktów/pestycydów w pobliżu dolnej granicy ustaleń analitycznych.

(8)

Ustalenie na poziomie Wspólnoty tymczasowych NDDP nie zwalnia Państw Członkowskich z ustanowienia tymczasowych NDDP dla rozpatrywanych substancji, zgodnie z art. 4 ust. 1 lit. f) dyrektywy 91/414/EWG oraz jej załącznika VI. Uznaje się, że okres czterech lat jest wystarczający do tego, aby zezwolić na dalsze stosowanie rozpatrywanej substancji czynnej. Tymczasowe NDDP powinny stać się wtedy ostateczne.

(9)

Dlatego konieczne jest dodanie lub zastąpienie wszystkich pozostałości pestycydów wynikających ze stosowania wspomnianych środków ochrony roślin w załącznikach do dyrektyw 86/362/EWG i 90/642/EWG, tak aby zezwolić na właściwy nadzór i kontrolę zakazu ich stosowania oraz w celu ochrony konsumenta. Jeżeli w załącznikach do tych dyrektyw NDDP zostały one uprzednio określone, należy je odpowiednio zmienić. Jeżeli NDDP nie zostały określone do tej pory, należy je ustalić po raz pierwszy.

(10)

Dlatego należy odpowiednio zmienić dyrektywy 86/362/EWG i 90/642/EWG.

(11)

Środki podane w niniejszej dyrektywie są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Pokarmowego i Zdrowia Zwierząt,

a)

w części A załącznika II dodaje się najwyższe dopuszczalne poziomy pozostałości pestycydów dla izoksaflutolu, trifloksystrobiny, karfentrazonu etylowego, mekopropu, mekopropu-P, hydrazydu kwasu maleinowego i fenamidonu, jak wskazano w załączniku I do niniejszej dyrektywy;

b)

w części A załącznika II zastępuje się najwyższe dopuszczalne poziomy pozostałości pestycydów dla propyzamidu poziomami wskazanymi w załączniku II do niniejszej dyrektywy.

a)

w załączniku II dodaje się najwyższe dopuszczalne poziomy pozostałości pestycydów dla izoksaflutolu, trifloksystrobiny, karfentrazonu etylowego, mekopropu, mekopropu-p i fenamidonu, jak wskazano w załączniku III do niniejszej dyrektywy;

b)

w załączniku II zastępuje się najwyższe dopuszczalne poziomy pozostałości pestycydów dla propyzamidu i hydrazydu kwasu maleinowego poziomami wskazanymi w załączniku IV do niniejszej dyrektywy.

4.6.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 141/24

(1)

Decyzja Komisji 2004/696/WE z dnia 14 października 2004 r. w sprawie wykazu programów zwalczania i monitorowania niektórych TSE kwalifikujących się do udziału finansowego Wspólnoty w 2005 r. (2) określa wykaz tych programów oraz proponowany udział i kwotę wkładu dla każdego programu.

(2)

Decyzja Komisji 2004/863/WE z dnia 30 listopada 2004 r. zatwierdza programy zwalczania i monitorowania TSE na rok 2005 niektórych Państw Członkowskich oraz ustala wysokość wkładu finansowego Wspólnoty (3).

(3)

W dniu 28 stycznia 2005 r. panel naukowy Wspólnoty, któremu przewodniczyło laboratorium referencyjne Wspólnoty zajmujące się TSE (CRL), potwierdził wykrycie gąbczastej encefalopatii bydła (BSE) u kozy poddanej ubojowi we Francji. Był to pierwszy przypadek zarażenia chorobą BSE małego przeżuwacza w warunkach naturalnych.

(4)

W swoim oświadczeniu z dnia 28 stycznia 2005 r. Panel Naukowy ds. Zagrożeń Biologicznych Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA) podkreślił, iż zasięg tego pojedynczego przypadku zarażenia kozy chorobą BSE we Francji powinien zostać poddany ocenie. Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności wskazał, iż dla przeprowadzenia tej oceny istotne będą wyniki wzmocnionych kontroli przypadków TSE u kóz.

(5)

W odpowiedzi na wspomniane oświadczenie, rozporządzenie (WE) nr 999/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 maja 2001 r. ustanawiające przepisy dotyczące zapobiegania, kontroli i zwalczania niektórych pasażowalnych encefalopatii gąbczastych (4), zmienione rozporządzeniem Komisji (WE) nr 214/2005 (5), wprowadziło od dnia 11 lutego 2005 r. nowy program monitorowania TSE u kóz. Zgodnie z nowym programem monitorowania liczba zdrowych kóz poddanych ubojowi i kóz, które padły w gospodarstwie, które mają być poddane badaniu, została znacznie zwiększona.

(6)

W związku ze specyfiką sektora mięsa koziego, ograniczoną wartością do celów uboju kóz powyżej 18 miesiąca życia, oraz ze względu na znaczenie skutecznego wprowadzania w życie wzmocnionego monitorowania w celu oceny występowania BSE u kóz właściwe jest zwiększenie wysokości stawki zwracanej Państwom Członkowskim przez Wspólnotę za przeprowadzone badanie do maksymalnej kwoty 30 EUR za szybki test przeprowadzony na kozach.

(7)

Ponadto, rozporządzenie (WE) 999/2001, zmienione rozporządzeniem Komisji (WE) nr 36/2005 (6), nakłada obowiązek przeprowadzania systematycznych badań mających na celu odróżnienie BSE od trzęsawki we wszystkich przypadkach TSE wykrytych u owiec i kóz od dnia 14 stycznia 2005 r. Ten środek należy uważać za kwalifikujący się do wkładu finansowego Wspólnoty w ramach programów monitorowania i zwalczania TSE w Państwach Członkowskich.

(8)

Ze względu na znaczenie oceny występowania BSE u małych przeżuwaczy dla osiągnięcia celów Wspólnoty w dziedzinie zdrowia publicznego i zdrowia zwierząt właściwy jest zwrot 100 % kosztów poniesionych przez Państwa Członkowskie na wstępne badania molekularne w celu odróżnienia BSE od trzęsawki.

(9)

Konieczne jest zatem dokonanie przeglądu maksymalnej kwoty wkładu Wspólnoty do każdego programu, zgodnie z decyzjami 2004/696/WE i 2004/863/WE.

(10)

Decyzja 2004/863/WE określa warunki wkładu finansowego Wspólnoty, w tym przekazywanie Komisji przez zainteresowane Państwa Członkowskie comiesięcznego sprawozdania dotyczącego postępów programu monitorowania TSE oraz poniesionych kosztów. Załącznik do decyzji określa koszty kwalifikujące się do zwrotu. Załącznik ten powinien zostać odpowiednio zmieniony, aby uwzględniał zmiany załączników III i X do rozporządzenia (WE) nr 999/2001, wprowadzone rozporządzeniami (WE) nr 36/2005 i nr 214/2005.

(11)

Należy zatem odpowiednio zmienić decyzje 2004/696/WE i 2004/863/WE.

(12)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Pokarmowego i Zdrowia Zwierząt,

1)

w art. 1 ust. 2 kwota „3 550 000 EUR” zostaje zastąpiona kwotą „3 586 000 EUR”;

2)

w art. 2 ust. 2 kwota „1 700 000 EUR” zostaje zastąpiona kwotą „1 736 000 EUR”;

3)

w art. 3 ust. 2 kwota „2 375 000 EUR” zostaje zastąpiona kwotą „2 426 000 EUR”;

4)

w art. 4 ust. 2 kwota „15 020 000 EUR” zostaje zastąpiona kwotą „15 170 000 EUR”;

5)

w art. 5 ust. 2 kwota „290 000 EUR” zostaje zastąpiona kwotą „294 000 EUR”;

6)

w art. 6 ust. 2 kwota „585 000 EUR” zostaje zastąpiona kwotą „1 487 000 EUR”;

7)

w art. 7 ust. 2 kwota „4 780 000 EUR” zostaje zastąpiona kwotą „8 846 000 EUR”;

8)

w art. 8 ust. 2 kwota „24 045 000 EUR” zostaje zastąpiona kwotą „29 755 000 EUR”;

9)

w art. 9 ust. 2 kwota „6 170 000 EUR” zostaje zastąpiona kwotą „6 172 000 EUR”;

10)

w art. 10 ust. 2 kwota „6 660 000 EUR” zostaje zastąpiona kwotą „8 677 000 EUR”;

11)

W art. 11 ust. 2 kwota „85 000 EUR” zostaje zastąpiona kwotą „353 000 EUR”;

12)

w art. 12 ust. 2 kwota „835 000 EUR” zostaje zastąpiona kwotą „836 000 EUR”;

13)

w art. 13 ust. 2 kwota „145 000 EUR” zostaje zastąpiona kwotą „155 000 EUR”;

14)

w art. 14 ust. 2 kwota „1 085 000 EUR” zostaje zastąpiona kwotą „1 184 000 EUR”;

15)

w art. 15 ust. 2 kwota „35 000 EUR” zostaje zastąpiona kwotą „36 000 EUR”;

16)

w art. 16 ust. 2 kwota „4 270 000 EUR” zostaje zastąpiona kwotą „4 510 000 EUR”;

17)

w art. 17 ust. 2 kwota „1 920 000 EUR” zostaje zastąpiona kwotą „2 076 000 EUR”;

18)

w art. 18 ust. 2 kwota „1 135 000 EUR” zostaje zastąpiona kwotą „1 480 000 EUR”;

19)

w art. 19 ust. 2 kwota „435 000 EUR” zostaje zastąpiona kwotą „444 000 EUR”;

20)

w art. 20 ust. 2 kwota „1 160 000 EUR” zostaje zastąpiona kwotą „1 170 000 EUR”;

21)

w art. 21 ust. 2 kwota „305 000 EUR” zostaje zastąpiona kwotą „313 000 EUR”;

22)

w art. 22 ust. 2 kwota „5 570 000 EUR” zostaje zastąpiona kwotą „5 690 000 EUR”;

23)

artykuł 23 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 23

Wkład finansowy Wspólnoty przeznaczony na programy monitorowania TSE określone w art. 1–22 stanowi 100 % kosztów poniesionych przez zainteresowane Państwa Członkowskie za wykonane testy (nie wliczając podatku VAT), z zastrzeżeniem:

24)

załącznik zastępuje się załącznikiem II do niniejszej decyzji.

4.6.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 141/29

(1)

Decyzja Komisji 2003/634/WE (2) zatwierdza i wymienia programy przedłożone przez różne Państwa Członkowskie. Programy te mają na celu umożliwienie Państwu Członkowskiemu wszczęcie procedur w odniesieniu do strefy lub hodowli znajdującej się w strefie niezatwierdzonej w celu nadania jej statusu strefy lub hodowli zatwierdzonej w strefie niezatwierdzonej, w odniesieniu do jednej lub więcej chorób ryb: wirusowej posocznicy krwotocznej (VHS) oraz zakaźnej martwicy układu krwiotwórczego ryb łososiowatych (IHN).

(2)

W piśmie z dnia 23 września 2004 r. Włochy złożyły wniosek o zatwierdzenie programu, który ma być zastosowany w „Zona valle di Tosi”. Stwierdzono, że przedłożony wniosek jest zgodny z art. 10 dyrektywy 91/67/EWG i w związku z tym program należy zatwierdzić.

(3)

Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję 2003/634/WE.

(4)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Pokarmowego i Zdrowia Zwierząt,

4.6.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 141/30

(1)

Tytuł I rozporządzenia (WE) nr 1760/2000 Parlamentu Europejskiego i Rady (2) ustanawia system identyfikacji i rejestracji bydła.

(2)

Decyzja Komisji 2004/588/WE (3) uznaje w pełni operacyjny charakter maltańskiej bazy danych bydła.

(3)

Zgodnie z dyrektywą 93/24/EWG Państwa Członkowskie mogą, na swój wniosek, zostać upoważnione do korzystania z administracyjnych źródeł informacji zamiast z badań statystycznych dotyczących pogłowia bydła, pod warunkiem że spełniają wymogi określone w wyżej wspomnianej dyrektywie.

(4)

W celu uzasadnienia swojego wniosku z dnia 11 marca 2005 r. Malta przekazała dokumentację techniczną dotyczącą struktury i aktualizacji bazy danych określonej w tytule I rozporządzenia (WE) nr 1760/2000, jak również metod obliczania informacji statystycznych.

(5)

W szczególności Malta zaproponowała metody obliczeniowe umożliwiające uzyskanie informacji statystycznych dla kategorii określonych w art. 3 ust. 1 dyrektywy 93/24/EWG, które nie są bezpośrednio dostępne w bazie danych określonej w tytule I rozporządzenia (WE) nr 1760/2000. Malta powinna podjąć wszelkie właściwe środki w celu upewnienia się, że metody te zapewniają precyzyjność danych statystycznych.

(6)

Z badania dokumentacji technicznej przekazanej przez władze maltańskie wynika, że wniosek powinien zostać przyjęty.

(7)

Niniejsza decyzja jest zgodna z opinią Stałego Komitetu ds. Statystyk Rolniczych ustanowionego decyzją Rady 72/279/EWG (4),

4.6.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 141/31