2.6.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 139/1

(1)

Zgodnie z decyzją nr 210/97/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 19 grudnia 1996 r. przyjmującą program działań dla ceł we Wspólnocie (Cła 2000) (2) wspólnotowy system tranzytowy został skomputeryzowany. System funkcjonuje w pełni w Państwach Członkowskich od 1 lipca 2003 r., okazał się on być pewny i spełniający oczekiwania zarówno organów administracji celnej, jak i podmiotów gospodarczych.

(2)

W tych okolicznościach ekonomicznie nieuzasadnione jest dalsze zezwalanie na dopełnienie formalności z wykorzystaniem sporządzonego ręcznie zgłoszenia tranzytowego, którego użycie powoduje, że organy celne są zmuszone do ręcznego wprowadzania danych zawartych w zgłoszeniu do systemu komputerowego. W związku z tym zasadniczo wszystkie zgłoszenia tranzytowe powinny być składane przy wykorzystaniu techniki elektronicznego przetwarzania danych.

(3)

Złożenie ręcznie sporządzonych zgłoszeń tranzytowych powinno być możliwe jedynie w wyjątkowych przypadkach, w celu umożliwienia podmiotom gospodarczym przeprowadzenia operacji tranzytowych, gdy skomputeryzowany system tranzytowy organów celnych lub aplikacja głównego zobowiązanego nie działa.

(4)

W celu umożliwienia podróżnym przeprowadzenia operacji tranzytowych organy celne powinny zezwolić na użycie ręcznie sporządzonych zgłoszeń tranzytowych w przypadkach, gdy podróżni nie mają bezpośredniego dostępu do skomputeryzowanego systemu tranzytowego.

(5)

Ponieważ niektóre Państwa Członkowskie muszą opracować oraz wprowadzić niezbędne narzędzia i połączenia, aby umożliwić wszystkim podmiotom gospodarczym podłączenie się do skomputeryzowanego systemu tranzytowego, należy przewidzieć okres przejściowy, w którym możliwe będzie składanie sporządzanych ręcznie zgłoszeń tranzytowych.

(6)

Z wyjątkiem przypadków, gdy skomputeryzowany system tranzytowy organów celnych lub aplikacja głównego zobowiązanego nie działa, organy celne przyjmujące sporządzone ręcznie zgłoszenia tranzytowe powinny zagwarantować wymianę danych tranzytowych z organami celnymi stosującymi techniki informatyczne oraz sieci komputerowe.

(7)

Wobec braku opinii Komitetu Kodeksu Celnego, Rada decyduje o przyjęciu koniecznych środków.

(8)

W związku z tym należy odpowiednio zmienić rozporządzenie Komisji (EWG) nr 2454/93 (3),

1)

artykuł 353 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 353

1.   Zgłoszenia tranzytowe są zgodne ze układem oraz szczegółowym wytycznymi zawartymi w załączniku 37a i są składane w urzędzie celnym wyjścia przy wykorzystaniu techniki przetwarzania danych.

2.   Organy celne w następujących przypadkach przyjmują zgłoszenie tranzytowe sporządzone ręcznie zgodnie z procedurą określoną w drodze porozumienia pomiędzy organami celnymi, na formularzu zgodnym z wzorem określonym w załączniku 31:

3.   Złożenie sporządzonego ręcznie zgłoszenia tranzytowego zgodnie z ust. 2 lit b) wymaga zgody organu celnego.

4.   W przypadku gdy towary są przewożone przez podróżnych, którzy nie mają bezpośredniego dostępu do systemu komputerowego organów celnych, a zatem nie mają możliwości złożenia w urzędzie celnym wyjścia zgłoszenia tranzytowego przy zastosowaniu techniki przetwarzania danych, organy celne zezwalają podróżnemu na złożenie zgłoszenia tranzytowego sporządzonego ręcznie na formularzu zgodnym z wzorem określonym w załączniku 31.

W takim przypadku organy celne zapewniają wymianę danych dotyczących tranzytu z organami celnymi wykorzystującymi technologie informatyczne i sieci komputerowe.”;

2)

skreśla się art. 354.

2.6.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 139/3

(1)

Wspólne stanowisko 2004/31/WPZiB (2) przewiduje embargo na wywóz broni, amunicji i sprzętu wojskowego do Sudanu, w tym zakaz dostarczania technicznej i finansowej pomocy związanej z działaniami zbrojnymi w Sudanie. Zakaz dostarczania technicznej i finansowej pomocy związanej z działaniami zbrojnymi został wprowadzony w życie rozporządzeniem Rady (WE) nr 131/2004 z dnia 26 stycznia 2004 r. dotyczącym niektórych środków ograniczających w odniesieniu do Sudanu (3).

(2)

W świetle ostatnich wydarzeń w Sudanie, w szczególności nieustannego naruszania przez wszystkie strony konfliktu w Darfurze porozumienia o zawieszeniu broni podpisanego w dniu 8 kwietnia 2004 r. w Ndżamenie i protokołów z Abudży podpisanych w dniu 9 listopada 2004 r., a także w świetle niedotrzymania przez rząd Sudanu i siły rebeliantów oraz inne grupy zbrojne w Darfurze swoich zobowiązań i niespełnienia żądań Rady Bezpieczeństwa, Rada Bezpieczeństwa ONZ przyjęła w dniu 29 marca 2005 r. rezolucję 1591 (2005), zwaną dalej „UNSCR 1591/2005”, nakładającą między innymi embargo na broń oraz zakaz dostarczania związanej z tym pomocy, na wszystkie strony porozumienia o zawieszeniu broni z Ndżameny oraz wszystkie inne walczące strony w Darfurze. UNSCR 1591 (2005) przewiduje pewne wyłączenia z embarga.

(3)

Wspólne stanowisko 2005/411/WPZiB potwierdza embargo i zakaz zawarte we wspólnym stanowisku 2004/31/WPZiB oraz przewiduje dodatkowe wyłączenia z embarga na broń i zakazu dostarczania pomocy, które dotyczą wszystkich osób i podmiotów w Sudanie, w celu dostosowania wykazu wyłączeń do UNSCR 1591 (2005). Ponieważ wspomniane wyłączenie ma zastosowanie do zakazu określonej pomocy finansowej i technicznej, należy odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 131/2004.

(4)

Dodatkowe wyłączenie powinno mieć skutek wsteczny od daty przyjęcia UNSCR 1591 (2005),

2.6.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 139/5

(1)

Rozporządzenie (WE) nr 3223/94 przewiduje, w zastosowaniu wyników wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej, kryteria do ustalania przez Komisję standardowych wartości dla przywozu z krajów trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w jego Załączniku.

(2)

W zastosowaniu wyżej wymienionych kryteriów standardowe wartości w przywozie powinny zostać ustalone w wysokościach określonych w Załączniku do niniejszego rozporządzenia,

2.6.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 139/7

(1)

Artykuł 173 do 177 rozporządzenia (EWG) nr 2454/93 przewidują, że Komisja okresowo ustala wartości jednostkowe dla produktów wskazanych w klasyfikacji w załączniku 26 do tego rozporządzenia.

(2)

Stosowanie zasad i kryteriów określonych w wyżej wymienionych artykułach do elementów przekazanych Komisji zgodnie z art. 173 ust. 2 rozporządzenia (EWG) nr 2454/93 prowadzi do ustanowienia wartości jednostkowych określonych w Załączniku do niniejszego rozporządzenia w stosunku do produktów, o których mowa,

2.6.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 139/13

(1)

Artykuł 9 rozporządzenia (WE) nr 1159/2003 przewiduje szczegółowe zasady dotyczące ustalenia zobowiązań dostawy, po zerowej stawce celnej, produktów oznaczonych kodem CN 1701, wyrażonych jako ekwiwalent cukru białego i pochodzących z krajów, które podpisały Protokół AKP i Umowę z Indiami.

(2)

Na podstawie dokumentacji przewidzianej w art. 5 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1159/2003 okazało się, że dostępne są jeszcze ilości cukru dla zobowiązań do dostawy cukru preferencyjnego pochodzącego z Wybrzeża Kości Słoniowej na okres dostawy 2004/2005, odnośnie do których limity zostały już wykorzystane.

(3)

W tych warunkach Komisja musi zaznaczyć, iż wspomniane limity należy uważać za niewykorzystane,

2.6.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 139/14

(1)

Ceny reprezentatywne i kwoty dodatkowych należności stosowanych do przywozu cukru białego, cukru surowego i niektórych syropów w odniesieniu do roku gospodarczego 2004/2005 zostały ustalone rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1210/2004 (3). Te ceny i należności zostały ostatnio zmienione rozporządzeniem Komisji (WE) nr 292/2005 (4).

(2)

Dane, którymi obecnie dysponuje Komisja, prowadzą do zmiany wymienionych kwot, zgodnie z zasadami i szczegółowymi przepisami wykonawczymi przewidzianymi w rozporządzeniu (WE) nr 1423/95,

2.6.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 139/16

(1)

Decyzja Komisji nr 2003/804/WE (2) ustanawia tymczasową listę państw trzecich, na podstawie której Państwa Członkowskie posiadają pozwolenie umożliwiające przywóz żywych mięczaków, ich jaj i gamet w celu ich dalszego wzrostu, tuczenia, przenoszenia lub konsumpcji we Wspólnocie oraz wzorcowe certyfikaty niezbędne do wysyłki takich produktów.

(2)

Kanada, Chorwacja, Maroko, Nowa Zelandia, Tunezja, Turcja i Stany Zjednoczone zostały ujęte na tej tymczasowej liście w oparciu o bieżący handel z Państwami Członkowskimi w oczekiwaniu na przeprowadzoną przez Wspólnotę ocenę gwarancji, których mogą udzielić te państwa trzecie w odniesieniu do chorób mięczaków.

(3)

Gwarancje zdrowia zwierząt dostarczone przez Maroko, Nową Zelandię, Tunezję i Turcję zostały ocenione przez Komisję i uznane za niezgodne ze wszystkimi wymaganiami ustanowionymi dyrektywą 91/67/EWG i dyrektywą Rady 95/70/WE z dnia 22 grudnia 1995 r. wprowadzającą minimalne wspólnotowe środki zwalczania niektórych chorób małży dwuskorupowych (3).

(4)

Kanada i Nowa Zelandia poinformowały Komisję, że obecnie nie są zainteresowane wywozem do Wspólnoty żywych mięczaków w celu ich dalszego wzrostu, tuczenia lub przenoszenia.

(5)

Stany Zjednoczone zgłosiły swój program świadectw wywozowych dla obszarów produkcyjnych mięczaków. Program ten został oceniony przez Komisję i uznano, że zapewnia on gwarancje konieczne do wywozu żywych mięczaków w celu ich dalszego wzrostu, tuczenia lub przenoszenia we Wspólnocie.

(6)

Chorwacja nie ma pozwolenia na wywóz żywych mięczaków przeznaczonych do spożycia przez ludzi zgodnie z decyzją Komisji 97/20/WE z dnia 17 grudnia 1996 r. ustanawiającą wykaz państw trzecich spełniających warunki równoważności dotyczące produkcji i wprowadzania do obrotu małży, szkarłupni, osłonic i ślimaków morskich (4). Zgodnie z decyzją 2003/804/WE przywóz mięczaków z tego kraju nie powinien być zatem dozwolony.

(7)

Właściwym jest również uproszczenie tabeli w załączniku I do decyzji 2003/804/WE.

(8)

Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję 2003/804/WE.

(9)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Pokarmowego i Zdrowia Zwierząt,

2.6.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 139/19

(1)

Artykuł 12 ust. 9 rozporządzenia Rady (EWG) nr 404/93 stanowi, że Państwo Członkowskie może wprowadzić środki przejściowe polegające na wyłączeniu z pomocy wyrównawczej produktów wprowadzanych do obrotu pochodzących z nowych plantacji bananów, jeśli według Państwa Członkowskiego stanowi to ryzyko dla zrównoważonego rozwoju stref produkcyjnych, a szczególnie dla ochrony środowiska, gleby i charakterystycznych elementów krajobrazu.

(2)

Decyzją 2002/414/WE (2) Komisja zezwoliła Hiszpanii na wprowadzenie na okres trzech lat środka tymczasowego polegającego na wyłączeniu z pomocy wyrównawczej produktów wprowadzanych do obrotu pochodzących z nowych plantacji bananów posadzonych od dnia 1 czerwca 2002 r.

(3)

W dniu 15 kwietnia 2005 r. Hiszpania złożyła w Komisji wniosek o zezwolenie na przedłużenie o okres następnych trzech lat środka wyłączenia z pomocy wyrównawczej na Wyspach Kanaryjskich produktów wprowadzonych na rynek, pochodzących z nowych plantacji bananów posadzonych po dniu 1 czerwca 2002 r. Prośbę motywuje potrzebą umocnienia pozytywnych skutków stosowania środka wprowadzonego w czerwcu 2002 r., w szczególności zniechęcających do tworzenia nowych plantacji poza tradycyjnymi strefami produkcji w celu ochrony środowiska, szczególnie w odniesieniu do wykorzystania zasobów wodnych, w celu utrzymania stabilności gleby i równowagi społeczno-gospodarczej, jak również zachowania charakterystycznych elementów krajobrazu.

(4)

Po zbadaniu złożonego przez Hiszpanię wniosku o zezwolenie na przedłużenie o okres trzech lat środka polegającego na wyłączeniu z pomocy wyrównawczej, można stwierdzić jego zgodność z celem i postanowieniami art. 12 ust. 9 rozporządzenia (EWG) nr 404/93. Należy zatem wniosek ten przyjąć.

(5)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Bananów,

2.6.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 139/20

(1)

Urząd Nadzoru EFTA powinien podejmować stopniowe działania w kierunku wypracowania systemu, który pozwoli na oszacowanie rzeczywistego narażenia na obecność danego pestycydu w diecie. W celu umożliwienia dokonania rzeczywistych ocen dane dotyczące monitorowania pozostałości pestycydów powinny być dostępne w odniesieniu do wielu produktów spożywczych, które stanowią główne składniki diety europejskiej. Ogólnie znany jest fakt, że ok. 20–30 produktów spożywczych stanowi główne składniki diety europejskiej. Mając na uwadze zasoby dostępne na poziomie krajowym dla monitorowania pozostałości pestycydów, Państwa EFTA są w stanie rocznie analizować jedynie próbki ośmiu produktów w ramach skoordynowanego programu monitorowania. Obserwuje się zmiany w wykorzystywaniu pestycydów w okresach trzyletnich. A zatem ogólnie każdy pestycyd powinien być monitorowany w 20–30 produktach spożywczych w cyklach trzyletnich.

(2)

Pozostałości wszystkich pestycydów objętych niniejszym zaleceniem powinny być monitorowane w 2004 r., ponieważ pozwoli to wykorzystać te dane w celu oszacowania rzeczywistego narażenia na ich obecność w diecie.

Konieczne jest systematyczne statystyczne podejście do liczby próbek, które mają być pobrane podczas każdego działania dotyczącego skoordynowanego monitorowania. Takie podejście określone zostało przez Komisję w Codex Alimentarius (3). W oparciu o dwumianowy rozkład prawdopodobieństwa można obliczyć, że przebadanie 650 próbek daje pewność większą niż 99 % wykrycia jednej próbki zawierającej pozostałości pestycydu przekraczające limit oznaczenia (LOD), podczas gdy mniej niż 1 % produktów pochodzenia roślinnego zawiera pozostałości przekraczające poziom LOD. Wymienione próbki powinny być pobierane na terytorium całego EOG. W odniesieniu do Państw EFTA zaleca się pobieranie co najmniej 12 próbek dla danego produktu na rok, stosownie do liczby ludności i konsumentów.

(3)

Nowe wytyczne dotyczące procedur kontroli jakości dla analizy pozostałości pestycydów zostały opublikowane przez Komisję Europejską (4). Wytyczne te powinny być wdrożone przez laboratoria analityczne Państw EFTA na tyle, na ile tylko jest to możliwe, i powinny podlegać stałemu przeglądowi, biorąc pod uwagę doświadczenia zdobyte w programach monitorowania.

(4)

Artykuł 4 ust. 2 lit. a) dyrektywy 90/642/EWG i art. 7 ust. 2 lit. a) dyrektywy 86/362/EWG wymagają, aby Państwa EFTA określiły kryteria stosowane podczas sporządzania ich krajowych programów inspekcji. Informacja taka musi zawierać: i) kryteria stosowane w określaniu liczby próbek do pobrania i analiz do przeprowadzenia, stosowane poziomy raportowania oraz kryteria, według których te poziomy zostały ustalone; ii) szczegóły akredytacji laboratoriów przeprowadzających analizy, zgodnie z aktem prawnym określonym w pkt 54n rozdziału XII załącznika II do Porozumienia EOG (dyrektywa Rady 93/99/EWG z dnia 29 października 1993 r. w sprawie dodatkowych środków urzędowej kontroli środków spożywczych (5); iii) liczbę i rodzaj stwierdzonych naruszeń oraz podjęte działania.

(5)

Informacje na temat wyników programów monitorowania nadają się najlepiej do przetwarzania, przechowywania i przekazywania metodami elektronicznymi/informatycznymi. Zostały utworzone formaty w celu dostarczania danych przy użyciu poczty elektronicznej z Państw Członkowskich WE do Komisji. Państwa EFTA mogą wykorzystać taki sam format i powinny zatem być w stanie przesłać ich sprawozdania do Urzędu Nadzoru EFTA w formacie standardowym. Dalszy najbardziej skuteczny rozwój takiego standardowego formatu będzie podejmowany w ramach rozwoju wytycznych Komisji,

1)

Pobieranie i analizowanie próbek w odniesieniu do kombinacji pozostałości pestycydów i produktów określonych w załączniku do niniejszego zalecenia, na podstawie co najmniej 12 próbek każdego produktu, odzwierciedlających odpowiednio udział krajowy, EOG oraz państw trzecich w rynku Państwa EFTA.

W przypadku pestycydów stwarzających duże ryzyko, np. OP-estrów, endosulfanu i N-metylokarbaminianów, wybrane próbki produktów: jabłek, pomidorów, sałaty, pora i kapusty głowiastej powinny również podlegać oddzielnym analizom poszczególnych jednostek w drugiej próbce laboratoryjnej, w przypadku gdy takie pestycydy zostały wykryte, a w szczególności jeżeli są produktami pochodzącymi od jednego producenta. Liczba jednostek powinna być zgodna z aktem prawnym określonym w pkt 54zz rozdziału XII załącznika II do Porozumienia EOG (dyrektywa Komisji 2002/63/WE z dnia 11 lipca 2002 r. ustanawiająca wspólnotowe metody pobierania próbek do celów urzędowej kontroli pozostałości pestycydów w produktach pochodzenia roślinnego i zwierzęcego oraz na ich powierzchni oraz uchylająca dyrektywę 79/700/EWG) (6).

Należy pobrać dwie próbki. Jeśli pierwsza próbka laboratoryjna zawiera wykrywalną pozostałość badanego pestycydu, jednostki drugiej próbki powinny być analizowane pojedynczo.

2)

Złożenie sprawozdań na temat wyników analizy badanych próbek w odniesieniu do kombinacji pozostałości pestycydów i produktów wymienionych w załączniku do niniejszego zalecenia najpóźniej do dnia 31 sierpnia 2005 r., ze wskazaniem:

Sprawozdanie powinno być sporządzone w formacie, włączając format elektroniczny, zgodnym ze wskazówkami (7) dla Państw EFTA w odniesieniu do wprowadzenia w życie zaleceń dotyczących skoordynowanych programów monitorowania.

3)

Przesyłanie Urzędowi Nadzoru EFTA i Państwom EFTA, najpóźniej do dnia 31 sierpnia 2004 r., wszystkich informacji zgodnie z wymogami art. 7 ust. 3 dyrektywy 86/362/EWG i art. 4 ust. 3 dyrektywy 90/642/EWG dotyczących działań związanych z monitorowaniem w 2003 r. w celu zapewnienia, przynajmniej w oparciu o próbki kontrolne, zgodności z najwyższymi dopuszczalnymi poziomami pozostałości pestycydów, włączając:

4)

Przesłanie Urzędowi Nadzoru EFTA, najpóźniej do dnia 30 września 2004 r., planowanego krajowego programu monitorowania najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości pestycydów ustalonych przez dyrektywy 90/642/EWG i 86/362/EWG dla roku 2005, włączając informacje na temat:

2.6.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 139/25

(1)

W dniu 9 stycznia 2004 r. Rada przyjęła wspólne stanowisko 2004/31/WPZiB (1) dotyczące nałożenia na Sudan embarga na broń, amunicję i sprzęt wojskowy.

(2)

W dniu 10 czerwca 2004 r. Rada przyjęła wspólne stanowisko 2004/510/WPZiB zmieniające wspólne stanowisko 2004/31/WPZiB w celu wprowadzenia zwolnień z embarga dla Komisji ds. Zawieszenia Broni pod przewodnictwem Unii Afrykańskiej.

(3)

Rada uznaje za stosowne utrzymanie embarga na broń przeciwko Sudanowi. Celem polityki Unii Europejskiej w tym zakresie jest wspieranie trwałego pokoju i pojednania w Sudanie.

(4)

W dniu 30 lipca 2004 r. Rada Bezpieczeństwa Narodów Zjednoczonych przyjęła rezolucję 1556 (2004), zwaną dalej „UNSCR 1556 (2004)”, nakładającą embargo na broń na wszelkie osoby i podmioty pozarządowe, w tym Dżandżawid, działające w prowincjach Darfur Północny, Darfur Południowy oraz Darfur Zachodni.

(5)

W dniu 29 marca 2005 r. Rada Bezpieczeństwa Narodów Zjednoczonych przyjęła rezolucję 1591 (2005), zwaną dalej „UNSCR 1591 (2005)”, nakładającą środki uniemożliwiające wjazd na lub tranzyt przez terytoria Państw Członkowskich wszystkich osób wskazanych przez Komitet ustanowiony na mocy ustępu 3 tej rezolucji (zwany dalej „Komitetem”).

(6)

UNSCR 1591 (2005) nakazuje również zamrożenie wszystkich funduszy, aktywów finansowych i zasobów gospodarczych, które bezpośrednio lub pośrednio stanowią własność lub są we władaniu osób wskazanych przez Komitet lub podmiotów należących lub kontrolowanych bezpośrednio lub pośrednio przez te osoby lub inne osoby działające w ich imieniu lub pod ich kierownictwem.

(7)

UNSCR 1591 (2005) potwierdza ponadto środki nałożone przez UNSCR 1556 (2004) i przewiduje, że środki te mają także zastosowanie do wszystkich stron porozumienia o zawieszeniu broni z Ndżameny oraz innych stron konfliktu w prowincjach Darfur Północny, Darfur Południowy oraz Darfur Zachodni.

(8)

Ustęp 4 UNSCR 1591(2005) przewiduje, że środki dotyczące wjazdu na terytoria Państw Członkowskich lub tranzytu przez te terytoria oraz środki dotyczące zamrożenia funduszy, aktywów finansowych i zasobów gospodarczych wchodzą w życie z dniem 28 kwietnia 2005 r., chyba że przed upływem tego terminu Rada Bezpieczeństwa uzna, że strony konfliktu w Darfurze wywiązały się ze wszystkich swoich zobowiązań i spełniły wszystkie żądania Rady Bezpieczeństwa, o których mowa w UNSCR 1556 (2004) oraz rezolucjach 1564 (2004) i 1574 (2004), oraz podjęły natychmiastowe kroki w celu wywiązania się ze zobowiązań wynikających z porozumienia o zawieszeniu broni z Ndżameny oraz protokołów z Abudży, w tym powiadomienia o pozycjach wojsk, w celu ułatwienia niesienia pomocy humanitarnej oraz w celu podjęcia pełnej współpracy z misją Unii Afrykańskiej.

(9)

Należy połączyć w ramach jednego aktu prawnego środki nałożone na mocy wspólnego stanowiska 2004/31/WPZiB oraz środki, które mają zostać nałożone zgodnie z UNSCR 1591 (2005).

(10)

W związku z tym wspólne stanowisko 2004/31/WPZiB powinno zostać uchylone.

(11)

Wprowadzenie w życie niektórych środków wymaga działania Wspólnoty,

a)

konieczne do pokrycia podstawowych wydatków, w tym płatności za środki żywnościowe, czynszu lub kredytu hipotecznego, płatności za lekarstwa i leczenie, podatków, składek ubezpieczeniowych i opłat na rzecz przedsiębiorstw użyteczności publicznej;

b)

przeznaczone wyłącznie na pokrycie rozsądnych kosztów honorariów oraz zwrotów wydatków poniesionych w związku ze świadczeniem usług prawniczych;

c)

przeznaczone wyłącznie na pokrycie opłat i należności za usługi związane z rutynowym przechowywaniem lub utrzymaniem zamrożonych funduszy, innych aktywów finansowych i zasobów gospodarczych, zgodnie z przepisami krajowymi,

d)

konieczne do pokrycia nadzwyczajnych wydatków, po powiadomieniu przez zainteresowane Państwo Członkowskie Komitetu i po uzyskaniu jego zgody;

e)

przedmiotem zastawu sądowego, administracyjnego lub arbitrażowego albo orzeczenia, w którym to przypadku fundusze, inne środki finansowe i zasoby gospodarcze, po powiadomieniu Komitetu przez zainteresowane Państwo Członkowskie, mogą być wykorzystane do zaspokojenia roszczeń zabezpieczonych takim zastawem lub do wykonania orzeczenia, z zastrzeżeniem, że zastaw ten został ustanowiony lub orzeczenie zostało wydane przed datą przyjęcia UNSCR 1591 (2005) i zastaw ten nie został ustanowiony ani orzeczenie nie zostało wydane na rzecz osoby lub podmiotu, o których mowa w niniejszym artykule.

a)

odsetki lub inne dochody należne na tych rachunkach; lub

b)

płatności należne z tytułu umów, porozumień lub zobowiązań, które zostały zawarte lub powstały przed dniem, w którym rachunki te zaczęły podlegać środkom ograniczającym,

a)

przyznawania, sprzedaży, świadczenia lub przekazywania pomocy technicznej, usług pośrednictwa oraz innych usług związanych z działalnością wojskową oraz zaopatrywaniem, produkcją, utrzymaniem i użyciem uzbrojenia oraz pokrewnego sprzętu wszystkich rodzajów, łącznie z bronią, amunicją, pojazdami wojskowymi i wyposażeniem, wyposażeniem paramilitarnym i częściami zamiennymi do wyżej wymienionych, bezpośrednio lub pośrednio osobom, podmiotom lub organizacjom w Sudanie lub do użytku na jego terytorium;

b)

zapewniania finansowania lub pomocy finansowej związanej z działaniami wojskowymi, w tym w szczególności dotacji, pożyczek i ubezpieczenia kredytów wywozowych w odniesieniu do sprzedaży, dostaw, przekazania lub wywozu uzbrojenia i sprzętu pokrewnego lub też jakiegokolwiek przyznania, sprzedaży, dostarczania lub przekazania związanej z tym pomocy technicznej, usług pośrednictwa i innych usług, bezpośrednio lub pośrednio, osobom, podmiotom lub organizacjom w Sudanie lub do użytku na jego terytorium.

a)

sprzedaży, dostawy, przekazania lub wywozu nieśmiercionośnego wyposażenia wojskowego przeznaczonego wyłącznie do celów humanitarnych, do nadzorowania przestrzegania praw człowieka lub do celów ochronnych, lub na rzecz programów ONZ, Unii Afrykańskiej, UE i Wspólnoty dotyczących budowy instytucji, lub sprzętu przeznaczonego do operacji zarządzania kryzysowego prowadzonych przez UE, ONZ i Unię Afrykańską;

b)

szkolenia technicznego i pomocy związanej z takim wyposażeniem,

c)

sprzedaży, dostawy, przekazywania lub wywozu wyposażenia i sprzętu przeznaczonego do użycia w ramach operacji rozminowywania;

d)

pomocy i dostaw przewidzianych jako wsparcie dla realizacji całościowego porozumienia pokojowego;

2.6.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 139/29