16.3.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 69/1

(1)

Rozporządzenie (WE) nr 3223/94 przewiduje, w zastosowaniu wyników wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej, kryteria do ustalania przez Komisję standardowych wartości dla przywozu z krajów trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w jego Załączniku.

(2)

W zastosowaniu wyżej wymienionych kryteriów standardowe wartości w przywozie powinny zostać ustalone w wysokościach określonych w Załączniku do niniejszego rozporządzenia,

16.3.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 69/3

(1)

Rozporządzenie (WE) 998/2003 ustanawia wykaz państw trzecich oraz terytoriów, z których przemieszczanie się zwierząt domowych do Wspólnoty może być dopuszczone pod warunkiem, że spełnione są pewne wymogi.

(2)

Tymczasowy wykaz państw trzecich został ustanowiony na mocy rozporządzenia (WE) 998/2003, zmienionego rozporządzeniem (WE) 592/2004 (2). Wykaz ten obejmuje państwa i terytoria, w których nie występuje wścieklizna i państwa, w przypadku których ryzyko pojawienia się wścieklizny we Wspólnocie na skutek przemieszczania zwierząt domowych z terytoriów tych krajów nie jest wyższe, niż ryzyko związane z przemieszczaniem zwierząt domowych pomiędzy Państwami Członkowskimi.

(3)

Z informacji dostarczonych przez Tajwan wynika, że na Tajwanie nie występuje wścieklizna oraz że ryzyko pojawienia się wścieklizny we Wspólnocie na skutek przemieszczania zwierząt domowych z Tajwanu nie jest wyższe niż ryzyko związane z przemieszczaniem zwierząt domowych pomiędzy Państwami Członkowskimi. Tajwan należy zatem włączyć do wykazu państw i terytoriów określonych w rozporządzeniu (WE) nr 998/2003.

(4)

W trosce o zachowanie jasności, należy zastąpić w całości powyższy wykaz państw i terytoriów.

(5)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 998/2003.

(6)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Pokarmowego i Zdrowia Zwierząt,

16.3.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 69/6

(1)

Dnia 17 czerwca 2004 r. Komisja ogłosiła w zawiadomieniu opublikowanym w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej  (2) wszczęcie postępowania antydumpingowego dotyczącego przywozu niektórych wykończonych tkanin odzieżowych z włókien poliestrowych („FPFAF”) pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej („ChRL” lub „państwo objęte postępowaniem”) do Wspólnoty.

(2)

Postępowanie zostało wszczęte w wyniku skargi złożonej przez AIUFFASS („skarżący”), spółkę powiązaną z Euratex, w imieniu siedmiu indywidualnych producentów, których produkcja stanowi większą część unijnej produkcji produktu objętego postępowaniem, tj. w tym przypadku 26 % produkcji wspólnotowej. Skarga zawierała dowody na to, że produkt objęty postępowaniem jest przedmiotem dumpingu oraz że stosowany dumping spowodował istotną szkodę, co uznano za wystarczające uzasadnienie wszczęcia postępowania.

(3)

Komisja oficjalnie poinformowała o wszczęciu postępowania skarżącego, producentów eksportujących, importerów, dostawców oraz użytkowników, a także zrzeszenia użytkowników, o których wiadomo, że są zainteresowane, a także przedstawicieli ChRL. Zainteresowanym stronom umożliwiono przedstawienie swoich opinii na piśmie oraz złożenie wniosku o wysłuchanie w terminie określonym w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania.

(4)

Skarżący producenci, inni współpracujący producenci ze Wspólnoty, producenci eksportujący, importerzy, dostawcy, użytkownicy oraz ich odpowiednie zrzeszenia wyrazili swoje opinie. Wysłuchano wszystkie zainteresowane strony, które o to wystąpiły i wykazały, że powinny zostać wysłuchane.

(5)

Komisja wysłała kwestionariusze wszystkim znanym jej zainteresowanym stronom oraz wszystkim innym spółkom, które zgłosiły się w terminie wyznaczonym w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania. Otrzymano odpowiedzi od sześciu z siedmiu producentów ze Wspólnoty wymienionych w skardze (jedna spółka nie była w stanie w pełni współpracować z powodu upadłości), jednego innego producenta ze Wspólnoty, jednego dostawcy, jednego niepowiązanego importera i dziewięciu niepowiązanych użytkowników we Wspólnocie.

(6)

Aby pozwolić producentom eksportującym w ChRL na złożenie wniosku o traktowanie na zasadach rynkowych („MET”) lub o traktowanie indywidualne („IT”), gdyby o to wystąpili, Komisja wysłała formularze wniosku MET i IT wszystkim jej znanym zainteresowanym spółkom chińskim oraz wszystkim innym spółkom, które zgłosiły się w terminie wyznaczonym w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania. Z wnioskiem o MET wystąpiło 49 spółek, zgodnie z art. 2 ust. 7 rozporządzenia podstawowego, a 7 spółek wystąpiło tylko o IT.

(7)

Ze względu na dużą liczbę producentów eksportujących, importerów i producentów ze Wspólnoty Komisja poinformowała w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania, że może zastosować kontrolę wyrywkową przy określaniu dumpingu i szkody, zgodnie z art. 17 rozporządzenia podstawowego. Aby umożliwić Komisji podjęcie decyzji, czy kontrola wyrywkowa jest konieczna, a jeśli tak, dokonanie wyboru próby, poproszono wszystkich producentów eksportujących, importerów i producentów ze Wspólnoty o zgłoszenie się do Komisji i dostarczenie podstawowych informacji dotyczących ich działalności związanej z produktem objętym postępowaniem, prowadzonej w okresie objętym dochodzeniem (od dnia 1 kwietnia 2003 r. do dnia 31 marca 2004 r.), określonych w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania. Po przeanalizowaniu dostarczonych informacji zadecydowano, że kontrola wyrywkowa jest potrzebna jedynie w przypadku eksporterów. Kryterium decydującym o wyborze próby była największa reprezentatywna wielkość eksportu, którą można zbadać w rozsądnym zakresie w określonym terminie. Próba składa się z 8 największych chińskich producentów eksportujących (oraz ich stron powiązanych), których produkcja stanowi ponad 50 % wielkości eksportu stron współpracujących do Wspólnoty.

(8)

Komisja pozyskała i zweryfikowała wszystkie informacje uznane za konieczne do tymczasowego określenia dumpingu, wynikającej szkody oraz interesu wspólnotowego. Wizyt weryfikujących dokonano w siedzibach współpracujących producentów wspólnotowych oraz następujących spółek:

(9)

Biorąc pod uwagę potrzebę ustalania wartości normalnej dla producentów eksportujących w ChRL, którzy nie mogą uzyskać MET, przeprowadzono kontrolę w siedzibie podanej poniżej spółki w celu ustalenia wartości normalnej na podstawie danych z państwa analogicznego, w tym przypadku Turcji:

(10)

Dochodzenie w sprawie dumpingu i szkody objęło okres od dnia 1 kwietnia 2003 r. do dnia 31 marca 2004 r. („OOD”). Badanie trendów istotnych dla oceny szkody objęło okres od dnia 1 stycznia 2000 r. do końca okresu objętego dochodzeniem („okres objęty postępowaniem”).

(11)

Produkt objęty postępowaniem to wykończone tkaniny odzieżowe z włókien poliestrowych („FPFAF”), które są tkaninami z przędzy z włókna syntetycznego z zawartością co najmniej 85 % wagowo włókna poliestrowego teksturowanego lub nieteksturowanego, barwionego lub z nadrukiem. Zwykle ma on zastosowanie w produkcji odzieży, tj. między innymi, w podpinkach, kurtkach, odzieży sportowej, kombinezonach narciarskich, bieliźnie i galanterii.

(12)

Produkt objęty postępowaniem jest wytwarzany metodą tkania przędzy z włókna poliestrowego (wcześniej niebarwionej), a następnie nadrukowywany lub barwiony w celu uzyskania specyficznego wzoru lub koloru. Różni się on w ten sposób od tkaniny bielonej lub niebielonej z przędzy z włókna syntetycznego, która jest produktem wytwarzanym po utkaniu, ale przed barwieniem, i stanowi surowiec dla produktu objętego postępowaniem. Różni się także od tkanin z włókna poliestrowego, przy wyrobie których wcześniej barwiona przędza jest wplatana w tkaninę, a deseń tworzy się przez wyplatanie wzoru. Ten drugi produkt ma inne podstawowe właściwości fizyczne i chemiczne, gdyż użyty surowiec (wcześniej barwiona przędza) jest inny, a deseń otrzymuje się przez tkanie, a nie przez nadruk lub barwienie. Ponadto ten rodzaj wykończonej tkaniny zwykle jest używany w obiciach mebli, podczas gdy produkt objęty postępowaniem ma zastosowanie prawie wyłącznie do produkcji odzieży.

(13)

Dochodzenie wykazało, że wszystkie typy produktu objętego postępowaniem, określone w motywie 11, pomimo różnic w zakresie szeregu czynników, jak np. barwa, rozmiar przędzy i wykończenie, posiadają te same podstawowe właściwości fizyczne i chemiczne oraz zastosowanie. W związku z powyższym, a także do celów toczącego się postępowania antydumpingowego, wszystkie typy produktu uznano za jeden produkt. Produkt objęty postępowaniem jest sklasyfikowany pod kodami CN 5407 52 00, 5407 54 00, 5407 61 30, 5407 61 90 i ex 5407 69 90.

(14)

Nie wykazano żadnych różnic między produktem objętym postępowaniem a FPFAF produkowanym i sprzedawanym na rynku wewnętrznym w ChRL i Turcji, które służyły jako kraj analogiczny w celu ustalenia wartości normalnej w odniesieniu do niektórych przywozów z ChRL. W rzeczywistości oba produkty mają te same właściwości fizyczne i chemiczne oraz zastosowanie.

(15)

Podobnie, nie wykazano żadnych różnic między produktem objętym postępowaniem a FPFAF produkowanym przez przemysł wspólnotowy i sprzedawanym na rynku wspólnotowym. Oba produkty mają te same właściwości fizyczne i chemiczne oraz zastosowanie.

(16)

W związku z powyższym, produkty te tymczasowo uważa się za produkty podobne w rozumieniu art. 1 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(17)

Zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. b) rozporządzenia podstawowego w dochodzeniach antydumpingowych dotyczących przywozów pochodzących z ChRL wartość normalna zostanie ustalona zgodnie z art. 2 ust. 1–6 rozporządzenia podstawowego dla producentów, co do których stwierdzono, że spełniają kryteria określone w art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego.

(18)

Zwięźle, i wyłącznie w celu łatwiejszego dokonywania odniesień, poniżej streszczono kryteria MET:

(19)

W obecnym dochodzeniu zgłosiło się 49 producentów eksportujących w ChRL, którzy wystąpili o MET zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego. Przeanalizowano każdy wniosek MET. Ze względu na dużą liczbę zainteresowanych spółek dochodzenia na miejscu przeprowadzono jedynie w siedzibach ośmiu spółek (patrz: motyw 7). W przypadku pozostałych spółek Komisja przeprowadziła szczegółową analizę wszystkich dostarczonych informacji w swojej siedzibie, a następnie prowadziła intensywną wymianę korespondencji z zainteresowanymi spółkami, wskazując na brakujące lub niejasne elementy w ich wnioskach. W przypadku gdy spółka zależna lub inna spółka powiązana z wnioskodawcą w Chińskiej Republice Ludowej jest producentem i/lub eksporterem produktu objętego postępowaniem, do wypełnienia formularza wniosku MET wzywano także stronę powiązaną. W istocie, MET można przyznać wyłącznie w przypadku, gdy wszystkie spółki powiązane spełniają określone powyżej kryteria.

(20)

W odniesieniu do spółek, w których przypadku przeprowadzono dochodzenie na miejscu, dochodzenia wykazały, że z ośmiu chińskich producentów eksportujących trzy spełniają wszystkie kryteria wymagane dla przyznania MET (patrz: lista spółek w motywie 23). Pozostałe pięć wniosków trzeba było odrzucić. Poniższa tabela zawiera kryteria niespełnione przez pięciu producentów eksportujących.

(21)

W odniesieniu do pozostałych 41 spółek analizy przeprowadzone indywidualnie dla każdego z nich wykazały, że 19 spółkom nie można przyznać MET, gdyż w sposób oczywisty nie spełniają one kryteriów określonych w art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego. Stwierdzono, że 10 spośród wspomnianych 19 spółek nie współpracowało wystarczająco w dochodzeniu, gdyż nie dostarczyło, na żądanie, wymaganych informacji. Rzeczywiście, nawet po wystosowaniu upomnienia, spółki te nie wykazały w sposób wystarczający, że one same lub spółki z nimi powiązane prowadzące produkcję/sprzedaż produktu objętego postępowaniem, spełniają odpowiednie kryteria MET. Dziewięć innych spółek spośród wspomnianych 19 nie spełniło kryteriów określonych w poniższej tabeli. Pozostałe 22 spółki udowodniły, że spełniają pięć odnośnych kryteriów MET.

(22)

Poniższa tabela zawiera podsumowanie sytuacji każdej ze spółek, której nie przyznano MET, według każdego z pięciu kryteriów określonych w art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego:

(23)

Na tej podstawie MET przyznano następującym producentom eksportującym w ChRL:

(24)

Zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. a) w danym przypadku wprowadza się ogólnokrajowe cło dla krajów, do których zastosowanie ma art. 2 ust. 7, z wyjątkiem przypadków, gdy spółki mogą wykazać, że spełniają wszystkie kryteria wymagane do przyznania indywidualnego traktowania, określone w art. 9 ust. 5 rozporządzenia podstawowego.

(25)

Producenci eksportujący, którzy wystąpili z wnioskiem o MET, występowali również o indywidualne traktowanie na wypadek nieprzyznania im MET. Ponadto siedmiu innych producentów eksportujących wystąpiło tylko o traktowanie indywidualne.

(26)

Po pierwsze, w odniesieniu do spółek, które złożyły wnioski o MET, lecz go nie otrzymały, ustalono, że 13 spółek spełnia wszystkie wymogi dla IT określone w art. 9 ust. 5 rozporządzenia podstawowego. Jeśli chodzi o inne spółki, dziesięć z nich nie współpracowało w stopniu wystarczającym do przyznania MET, a ich poziom współpracy był na tyle niski, że nawet nie przedłożyły dostatecznych dowodów uzasadniających swe wnioski o IT. Jednej ze spółek nie można było przyznać IT, gdyż nie potrafiła ona odpowiednio i wystarczająco wykazać, że jej ceny eksportowe oraz ilości towarów na wywóz, jak również warunki sprzedaży są określane swobodnie. Rzeczywiście, w przypadku większości sprzedaży na wywóz nie można było zweryfikować klienta końcowego lub płatności za towary, a spółka nie potrafiła udzielić wystarczających wyjaśnień, aby rozwiać poważne wątpliwości co do tego, czy w tych okolicznościach państwo nie ingeruje w ustalanie cen przez spółkę.

(27)

Po drugie ustalono, że z siedmiu spółek, które wystąpiły wyłącznie o IT, pięć spełnia wymogi określone w art. 9 ust. 5 rozporządzenia podstawowego. Pozostałe dwie spółki nie potrafiły wystarczająco wykazać, że ich ceny eksportowe oraz ilości towarów na wywóz, jak również warunki sprzedaży są określane swobodnie, bez ingerencji państwa. Rzeczywiście, obie spółki nie dostarczyły, na żądanie, wymaganych informacji, a mianowicie ich statutów obowiązujących w ciągu całego OOD, a jedna z nich okazała się być spółką z własnością państwa w trakcie większej części OOD.

(28)

W związku z powyższym stwierdzono, że IT należy przyznać następującym 18 spółkom:

(29)

Należy przypomnieć, że ze względu na dużą liczbę spółek uczestniczących w postępowaniu postanowiono zastosować przepisy o kontroli wyrywkowej. W tym celu, w porozumieniu z władzami chińskimi, wybrano próbę ośmiu spółek o największej wielkości wywozu do UE.

(30)

Przeprowadzone w związku z tym późniejsze analizy wykazały, że na osiem pierwotnie wybranych spółek MET można przyznać trzem, a IT czterem zainteresowanym spółkom. W związku z powyższym przepisy dotyczące kontroli wyrywkowej zastosowano na tej właśnie podstawie.

(31)

W odniesieniu do ustalenia wartości normalnej Komisja najpierw ustaliła dla każdego producenta eksportującego, czy jego całkowita sprzedaż krajowa FPFAF jest reprezentatywna w porównaniu z jego całkowitą sprzedażą na wywóz do Wspólnoty. Zgodnie z art. 2 ust. 2 rozporządzenia podstawowego sprzedaż krajową uznano za reprezentatywną, jeśli całkowita wielkość takiej sprzedaży stanowi przynajmniej 5 % jego całkowitej wielkości sprzedaży na wywóz do Wspólnoty.

(32)

W przypadku producentów eksportujących mających łącznie reprezentatywną sprzedaż krajową Komisja ustaliła następnie typy FPFAF sprzedawanego na rynku krajowym, które były identyczne lub bezpośrednio porównywalne z typami tego produktu sprzedawanymi na wywóz do Wspólnoty.

(33)

W przypadku każdego z tych typów ustalono, czy sprzedaż krajowa była wystarczająco reprezentatywna dla celów określonych w art. 2 ust. 2 rozporządzenia podstawowego. Sprzedaż krajową określonego typu uznano za wystarczająco reprezentatywną, gdy całkowita wielkość sprzedaży krajowej tego typu podczas OD stanowiła 5 % lub więcej całkowitej wielkości sprzedaży porównywalnego typu wywożonego do Wspólnoty.

(34)

Następnie zbadano, czy można uznać, że sprzedaż krajowa każdego typu produktu objętego postępowaniem była dokonywana w ramach zwykłego obrotu handlowego, ustalając proporcję zyskownej sprzedaży omawianego typu niezależnym klientom.

(35)

W przypadku gdy wielkość sprzedaży typu FPFAF sprzedawanego w cenie netto równej lub przekraczającej koszt wytworzenia stanowiła ponad 80 % całkowitej wielkości sprzedaży tego typu i gdy średnia ważona cena tego typu produktu była równa lub przekraczała koszt wytwarzania, wartość normalna opierała się na rzeczywistej cenie krajowej obliczonej jako średnia ważona cen całej sprzedaży krajowej tego typu produktu dokonanej podczas OD, niezależnie od tego, czy sprzedaż ta przynosiła zysk czy nie.

(36)

W przypadku gdy wielkość przynoszącej zysk sprzedaży typu FPFAF stanowiła 80 % lub mniej całkowitej wielkości sprzedaży tego typu produktu lub gdy średnia ważona cena tego typu produktu była poniżej kosztu wytworzenia, wartość normalna opierała się na rzeczywistej cenie krajowej obliczonej jako średnia ważona przynoszącej zysk sprzedaży wyłącznie tego typu produktu, pod warunkiem że sprzedaż ta stanowiła 10 % lub więcej całkowitej wielkości sprzedaży tego typu produktu.

(37)

Wreszcie, w przypadku gdy wielkość przynoszącej zysk sprzedaży jakiegokolwiek typu FPFAF stanowiła mniej niż 10 % całkowitej wielkości sprzedaży tego typu produktu, uznano, że ten konkretny typ produktu był sprzedawany w niewystarczających ilościach, aby cena krajowa dawała odpowiednią podstawę do ustalenia wartości normalnej.

(38)

W przypadku gdy nie można było zastosować cen krajowych konkretnego typu produktu sprzedawanego przez producenta eksportującego, preferowano stosowanie konstruowanej wartości normalnej zamiast cen krajowych innych producentów eksportujących. Ze względu na wielość i różnorodność typów i czynników (jak np. rodzaj włókna, rozmiar przędzy, wykończenie tkanin) wpływających na ceny stosowanie cen krajowych lub cen innego producenta eksportującego oznaczałoby w tym przypadku konieczność licznych korekt, z których większość musiałaby się opierać na szacunkach. W związku z powyższym uznano, że bardziej odpowiednią metodą jest skonstruowanie normalnej wartości dla każdego producenta eksportującego.

(39)

W związku z powyższym, zgodnie z art. 2 ust. 3 rozporządzenia podstawowego, wartość normalna została skonstruowana na podstawie własnego kosztu wytworzenia wywożonego typu produktu każdego eksportera, skorygowanego w miarę potrzeby, zwiększonego o rozsądną kwotę kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych („SG&A”) i marży zysku. W tym celu Komisja zbadała, czy poniesione SG&A i zysk zrealizowany przez każdego z omawianych producentów eksportujących stanowiły wiarygodne dane.

(40)

Rzeczywiste krajowe koszty SG&A uznano za wiarygodne w przypadkach, gdy całkowitą wielkość sprzedaży krajowej danej spółki można było uznać za reprezentatywną w porównaniu z wielkością sprzedaży do Wspólnoty. Krajowa marża zysku była ustalana na podstawie sprzedaży krajowej tych typów produktów, które sprzedawano w ramach zwykłego obrotu handlowego. W tym celu zastosowano metodologię określoną w motywie 34. W przypadku gdy nie spełniono tych kryteriów, zastosowano średnią ważoną kosztów SG&A i/lub marży zysku innych spółek, których sprzedaż reprezentatywna dokonywana była w państwie objętym postępowaniem w ramach zwykłego obrotu handlowego.

(41)

Dwie spółki miały łączną sprzedaż reprezentatywną, ale ustalono, że tylko niektóre typy produktu objętego postępowaniem, które wywożono, były sprzedawane na rynku krajowym lub na rynku krajowym w ramach zwykłego obrotu handlowego. W przypadku pozostałych typów FPFAF wywożonych przez tę spółkę wartość normalna musiała być konstruowana przy zastosowaniu metodologii wyjaśnionej w motywach od 38 do 40.

(42)

W przypadku jednej spółki ustalono, że łączna sprzedaż krajowa FPFAF nie ma charakteru reprezentatywnego, w związku z tym wartość normalna musiała być konstruowana przy zastosowaniu metodologii wyjaśnionej w motywach od 38 do 40.

(43)

Należy zauważyć, że w przypadku dwóch spółek kontrola ujawniła, że w kosztach wytworzenia wykazanych przez spółki nie uwzględniono w sposób prawidłowy wszystkich odpowiednich elementów kosztów, a zatem należy dokonać stosownych korekt.

(44)

Zgodnie z art. 2 ust. 7 rozporządzenia podstawowego dla spółek, którym nie przyznano MET, normalną wartość ustalono na podstawie cen lub wartości konstruowanej w państwie analogicznym.

(45)

W zawiadomieniu o wszczęciu postępowania Komisja wyraziła swój zamiar wykorzystania Meksyku jako państwa analogicznego, do celów ustalenia wartości normalnej dla ChRL. Zainteresowane strony zaproszono do wyrażenia swoich opinii na temat tego wyboru.

(46)

Kilku producentów eksportujących w ChRL, którym nie przyznano MET, sprzeciwiło się temu wyborowi. Jako główny argument wskazano, że Meksyk nie jest właściwym państwem analogicznym ze względu na małą wielkość produkcji i niewielką liczbę producentów w porównaniu z Chinami. Do wszystkich znanych producentów eksportujących w Meksyku przesłano kwestionariusze, lecz nie otrzymano żadnych odpowiedzi. Dlatego też Meksyku nie można było wybrać jako państwa analogicznego.

(47)

W związku z powyższym służby Komisji rozważały rozwiązania alternatywne. Stwierdzono, że za właściwe państwo analogiczne można uznać Turcję. Rzeczywiście, dochodzenie wykazało, że Turcja jest rynkiem konkurencyjnym dla produktu objętego postępowaniem, gdyż posiada różnych producentów krajowych o różnych rozmiarach produkcji oraz znaczący przywóz z państw trzecich. Stwierdzono, że producenci krajowi wytwarzają podobne typy produktów co w ChRL i stosują podobne metody produkcji. Dlatego rynek turecki uznano za wystarczająco reprezentatywny dla celów ustalenia wartości normalnej.

(48)

Skontaktowano się ze wszystkimi znanymi producentami eksportującymi w Turcji i jedna spółka zgodziła się na współpracę. Producentowi temu wysłano kwestionariusz, a dane przedstawione w odpowiedzi zostały zweryfikowane na miejscu.

(49)

Zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego dla producentów eksportujących, którym nie przyznano MET, wartość normalną ustalono na podstawie zweryfikowanych informacji otrzymanych od producenta w państwie analogicznym, tj. na podstawie cen zapłaconych lub należnych na krajowym rynku Turcji za typy produktów, które uznano za wytworzone w ramach zwykłego obrotu handlowego, zgodnie z metodologią określoną w motywie 35. W przypadkach, gdy było to konieczne, ceny te skorygowano, aby zapewnić rzetelne porównanie z takimi samymi typami produktu wywożonego do Wspólnoty przez producentów chińskich objętych postępowaniem.

(50)

W rezultacie wartość normalną ustalono jako średnią ważoną cenę sprzedaży krajowej klientom niepowiązanym przez współpracującego producenta w Turcji.

(51)

We wszystkich przypadkach, gdy produkt objęty postępowaniem wywożono do niezależnych klientów we Wspólnocie, cenę eksportową ustalano zgodnie z art. 2 ust. 8 rozporządzenia podstawowego, a mianowicie na podstawie cen eksportowych rzeczywiście zapłaconych lub należnych.

(52)

W przypadku przedsiębiorstw, którym przyznano IT, produkt objęty postępowaniem wywożono bezpośrednio do niepowiązanych klientów we Wspólnocie, dlatego też cenę eksportową obliczono zgodnie z metodologią określoną w motywie 51 powyżej.

(53)

Wartość normalną i ceny eksportowe porównano na bazie ex-works. Aby zapewnić rzetelne porównanie między wartością normalną a ceną eksportową, wzięto pod uwagę, w formie dostosowań, różnice wpływające na ceny i porównywalność cen zgodnie z art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego. We wszystkich przypadkach, gdzie uznano je za uzasadnione, właściwe i poparte zweryfikowanymi dowodami, dokonano odpowiednich dostosowań uwzględniających koszty transportu i ubezpieczenia, kredytu, prowizji i opłat bankowych. Dostosowań dokonano również w przypadkach, gdy sprzedaż na wywóz realizowano za pośrednictwem spółki powiązanej mającej siedzibę w państwie innym niż państwo objęte postępowaniem lub Wspólnota, zgodnie z art. 2 ust. 10 lit. i) rozporządzenia podstawowego.

(54)

Stwierdzono, że podatek VAT z tytułu sprzedaży na wywóz jest zwracany w niższej wysokości niż w przypadku sprzedaży krajowej. W celu uwzględnienia tej rozbieżności dostosowano ceny eksportowe na podstawie różnicy w wysokości zwróconego podatku VAT pomiędzy sprzedażą eksportową a krajową, tj. 2 % w 2003 r. i 4 % w 2004 r.

(55)

Zgodnie z art. 2 ust. 11 rozporządzenia podstawowego dla trzech spółek, którym w wyniku kontroli na miejscu przyznano MET i które objęto próbą, dokonano porównania średniej ważonej wartości normalnej każdego typu produktu objętego postępowaniem wywożonego do Wspólnoty ze średnią ważoną ceną eksportową takiego samego typu produktu objętego postępowaniem. Wspomniane trzy spółki były ze sobą powiązane, dlatego tymczasowy margines dumpingu wyrażony jako procent ceny importowej cif na granicy Wspólnoty został obliczony jako średnia ważona marginesów dumpingu trzech współpracujących producentów, zgodnie ze wspólnotową polityką dotyczącą powiązanych producentów eksportujących.

(56)

Dla pozostałych 22 spółek, którym przyznano MET, ale nie wybrano ich do próby, ustalono tymczasowy margines dumpingu na poziomie średniego ważonego marginesu dumpingu tymczasowo ustalonego dla stron objętych próbą, którym przyznano MET.

(57)

Zgodnie z art. 2 ust. 11 rozporządzenia podstawowego dla czterech spółek objętych kontrolą wyrywkową, którym przyznano IT, dokonano porównania średniej ważonej wartości normalnej ustalonej dla państwa analogicznego ze średnią ważoną ceną eksportową do Wspólnoty. W przypadku pozostałych 14 spółek, którym przyznano IT, ale nie objęto ich próbą, ustalono tymczasowy margines dumpingu na poziomie średniego ważonego marginesu dumpingu tymczasowo ustalonego dla stron objętych próbą, którym przyznano IT.

(58)

Na tej podstawie ustalono następujące tymczasowe ważone średnie marginesy dumpingu, wyrażone jako procent ceny cif na granicy Wspólnoty przed ocleniem:

(59)

Aby obliczyć ogólnokrajowy margines dumpingu mający zastosowanie do wszystkich pozostałych producentów eksportujących w ChRL, Komisja najpierw określiła poziom współpracy. Dokonano porównania pomiędzy całkowitym przywozem produktu objętego postępowaniem pochodzącego z ChRL, obliczonym na podstawie danych Eurostat, a rzeczywistymi odpowiedziami udzielonymi w kwestionariuszu przez eksporterów w ChRL. Na tej podstawie i przy uwzględnieniu rozczłonkowania, które charakteryzuje strukturę branży eksportującej, ustalono, że poziom współpracy był wysoki, tj. 77 % całkowitego wywozu chińskiego do Wspólnoty.

(60)

Następnie obliczono margines dumpingu przez porównanie ceny wynikającej z dodania średniej ważonej ceny eksportowej zgłoszonej przez eksportera współpracującego, któremu nie przyznano MET ani IT, i ceny eksportowej otrzymanej z Eurostat ze średnią ważoną wartością normalną ustaloną dla kraju analogicznego dla porównywalnych typów produktu. Przy braku większej ilości informacji na temat cen eksportowych wykorzystanie Eurostat jako dostępnych danych, zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego, było konieczne dla ustalenia ogólnokrajowego cła.

(61)

Na tej podstawie ogólnokrajowy poziom dumpingu tymczasowo ustalono na poziomie 109,3 % ceny cif na granicy Wspólnoty.

(62)

W okresie objętym dochodzeniem podobny produkt był wytwarzany przez:

(63)

Produkcja wszystkich powyższych spółek stanowi całkowitą wspólnotową produkcję FPFAF, szacowaną na około 330 mln metrów bieżących.

(64)

Łączna produkcja siedmiu producentów ze Wspólnoty, którzy w pełni współpracowali w dochodzeniu, wynosiła 97 mln metrów bieżących w okresie objętym dochodzeniem lub około 30 % szacowanej całkowitej produkcji FPFAF we Wspólnocie. A zatem siedmiu producentów ze Wspólnoty, którzy w pełni współpracowali, tymczasowo uznano za stanowiących przemysł Wspólnotowy w rozumieniu art. 4 ust. 1 i art. 5 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(65)

Rzeczywistą konsumpcję FPFAF we Wspólnocie ustalono na podstawie:

(66)

W okresie objętym postępowaniem wspólnotowa konsumpcja FPFAF utrzymywała się na stosunkowo stałym poziomie. Po dużym wzroście do 754 mln metrów bieżących w 2001 r., w ciągu OOD wspólnotowa konsumpcja FPFAF osiągnęła poziom 732,34 mln metrów bieżących, czyli spadła o 0,92 % w stosunku do poziomu konsumpcji na początku okresu objętego postępowaniem. Niewielki spadek konsumpcji FPFAF nastąpił w wyniku rosnącego przywozu gotowej odzieży, gdyż produkcja odzieży w coraz większym stopniu przenosi się poza Wspólnotę. To doprowadziło do stabilizacji na poziomie produkcji odzieży we Wspólnocie, pomimo rosnącej konsumpcji gotowej odzieży.

(67)

Poniżej przedstawiono ewolucję przywozu z ChRL pod względem wielkości i udziału w rynku:

(68)

W trakcie okresu objętego postępowaniem przywóz z ChRL stale wrastał ze 134 mln metrów bieżących w 2000 r. do 287 mln metrów bieżących w OD, tj. o 114 %. Udział konsumpcji wspólnotowej w rynku tych produktów wzrósł z 18,2 % w 2000 r. do 36,4 % w 2002 r., aby w okresie objętym dochodzeniem osiągnąć poziom 39,3 %.

(69)

W latach 2000–2001 średnie ceny importowej cif z ChRL nieznacznie wzrosły, a w 2002 r. obniżyły się o 8 punktów procentowych. W 2003 r. nastąpił jeszcze większy spadek (12 punktów), a tendencja zniżkowa utrzymywała się w okresie objętym dochodzeniem. W ciągu całego okresu dochodzenia odnotowano spadek tych cen o 23 punkty procentowe.

(70)

Na potrzeby analizy procesu redukcji cen porównano ceny FPFAF sprzedanych przez przemysł wspólnotowy z cenami importowymi z ChRL do Wspólnoty w OD, na podstawie średniej ważonej cen według typu produktu. Porównania tego dokonano po odliczeniu rabatów i zniżek. Ceny przemysłu wspólnotowego dostosowano do cen ex-works, ceny importowe zaś ustalono jako ceny cif na granicy Wspólnoty, powiększone o cło, z dostosowaniem uwzględniającym wielkość obrotów handlowych i koszty manipulacyjne, na podstawie informacji zebranych w toku dochodzenia, w szczególności od współpracujących niepowiązanych importerów.

(71)

Porównanie wykazało, że w trakcie OOD FPFAF pochodzące z ChRL sprzedawano na terytorium Wspólnoty po cenach redukujących ceny przemysłu wspólnotowego, jeśli wyrażono je jako procent tych ostatnich, o 8,8 %–51,1 %. Ponadto ceny uległy spadkowi, gdyż cena otrzymana przez przemysł wspólnotowy nie pokryła kosztów produkcji poniesionych przez producentów.

(72)

Zgodnie z art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego analiza oddziaływania przywozu dumpingowego na przemysł wspólnotowy objęła ocenę wszystkich czynników i wskaźników gospodarczych mających wpływ na stan przemysłu od 2000 r. (rok bazowy) do OOD.

(73)

Przedstawione poniżej dane dotyczące przemysłu wspólnotowego przedstawiają zbiorcze informacje od siedmiu współpracujących producentów wspólnotowych.

(74)

Zdolność produkcyjną ustalono na podstawie teoretycznej maksymalnej godzinnej produkcji uzyskanej z zainstalowanych maszyn, pomnożonej przez roczną teoretyczną liczbę godzin pracy, z uwzględnieniem konserwacji, napraw oraz innych podobnych przerw w produkcji.

(75)

Jak ukazuje powyższa tabela, w okresie objętym postępowaniem produkcja spadła o 21 %, pomimo dość stabilnej konsumpcji wspólnotowej (ogólny spadek o 1 %). W tym samym okresie zdolność produkcyjna zmniejszyła się o 9 %. Pomimo spadku zdolności produkcyjnej wykorzystanie zdolności produkcyjnej wykazuje jeszcze bardziej zniżkową tendencję – w OOD wskaźnik wykorzystania zdolności produkcyjnej wyniósł 56 %, osiem punktów procentowych poniżej poziomu odnotowanego na początku okresu.

(76)

Poniższe dane liczbowe prezentują wielkość zapasów na koniec każdego okresu.

(77)

Poziom zapasów w wartościach bezwzględnych wykazuje pewne wahania, ale ogólnie zmniejszył się między 2000 r. i OOD. Niemniej jednak, jako odsetek produkcji, zapasy w rzeczywistości wzrosły z 13,6 % w 2000 r. do 14,9 % w 2003 r. i 15,8 % w ODD. To odzwierciedla rosnący poziom zapasów utrzymywanych przez przemysł wspólnotowy w stosunku do poziomu produkcji.

(78)

Poniższe dane liczbowe prezentują sprzedaż przemysłu wspólnotowego niezależnym klientom we Wspólnocie.

(79)

Wielkość sprzedaży przemysłu wspólnotowego stale się zmniejsza. W okresie objętym postępowaniem zmniejszyła się ona o 21 %. Spadek wielkości sprzedaży należy postrzegać w świetle wzrostu przywozu z Chin w tym samym okresie, który zwiększył się o 114 %.

(80)

W latach 2000–2001 udział przemysłu wspólnotowego w rynku spadł z 12,3 % do 10,5 % pomimo wzrostu konsumpcji we Wspólnocie o 2 %. Pomiędzy rokiem 2001 i OOD udział przemysłu wspólnotowego w rynku nadal spadał, aż do poziomu 9,8 %.

(81)

W latach 2000–2001 średnie ceny sprzedaży przemysłu wspólnotowego wzrosły o 7 % i od tamtej pory utrzymywały się na stosunkowo stałym poziomie przy wahaniach rzędu 1,36 EUR–1,40 EUR. Wzrost cen w latach 2000–2001 był wynikiem zmiany w asortymencie produktu, gdyż przemysł wspólnotowy coraz bardziej koncentrował się na produktach o wyższej specyfikacji, bardziej zaawansowanych technologicznie, produktach, których koszty są wyższe, ale ich wartość dodana również jest wyższa. Niemniej wzrost ten był mniejszy niż można było oczekiwać, zważywszy na wzrost jakości i specyfikacji oraz wynikające z niego wyższe koszty. Następnie, przemysł wspólnotowy kontynuował unowocześnianie swojego asortymentu produktu, jeszcze bardziej oscylując w stronę bardziej zaawansowanych produktów o wyższej wartości dodanej, które powodują wzrost ceny. Jednakże przemysł wspólnotowy nie mógł nakładać wyższych cen pomimo wyższej jakości i specyfikacji sprzedawanych towarów. Podczas OOD ceny ponownie spadły do poziomu z 2001 r.

(82)

W ciągu całego okresu odnotowano ujemny wzrost w odniesieniu do produkcji, wielkości sprzedaży i udziału w rynku. Przyniosło to ujemne wyniki finansowe.

(83)

Zastosowana poniżej koncepcja zysku to zysk przed opodatkowaniem, który w przypadku „Rentowności sprzedaży WE” stanowi zysk wygenerowany ze sprzedaży FPFAF na rynku wspólnotowym, jednakże w przypadku „Zwrotu z inwestycji” i „Przepływów pieniężnych” stanowi on zysk wygenerowany na poziomie przedsiębiorstwa, który stanowi najwęższą grupę produktów obejmujących produkty tego rodzaju, w przypadku których można dostarczyć niezbędne informacje zgodnie z art. 3 ust. 8 rozporządzenia podstawowego.

(84)

Zwrot z inwestycji obliczono na podstawie zwrotu z aktywów netto, gdyż zwrot z aktywów netto uważa się za bardziej odpowiedni dla analizy tej tendencji.

(85)

Jak zauważono powyżej, w okresie objętym postępowaniem średnia cena jednostkowa przemysłu wspólnotowego wzrosła ogólnie o 7 % z powodu zmiany w asortymencie produktu. Niemniej, rentowność sprzedaży WE spadła z 1,2 % w 2000 r. do – 4 % w 2003 r. i – 3,9 % w OOD. To odzwierciedla fakt, że pomimo kroków, jakie przemysł wspólnotowy podjął w celu odejścia od produktów podstawowych w kierunku produktów bardziej zaawansowanych, chcąc zachować rentowność, w istocie zaczął przynosić straty.

(86)

Zwrot z inwestycji wykazuje taką samą tendencję ogólną, jak rentowność. W okresie objętym postępowaniem spadł z – 5,6 % do – 24,2 %. Należy zauważyć, że ten wskaźnik odnosi się do całości działalności tych spółek, gdyż przydzielenie inwestycji do produktu objętego postępowaniem było niemożliwe.

(87)

Przepływy pieniężne od 2000 r. do 2002 r. zmniejszyły się o 11 %, zanim nastąpił ich wzrost o 6 % od 2002 r. do OOD. W okresie objętym postępowaniem przepływy pieniężne spadły o 6 %.

(88)

W 2001 r. poziom inwestycji wzrósł o 76 %, ale następnie spadł o 63 % w 2002 r. przed powrotem do poprzedniego poziomu (około 7,1 mln EUR) w 2003 r. i OOD. Znaczny wzrost w 2001 r. i spadek w 2002 r. był raczej skutkiem daty zaksięgowania tych inwestycji, a nie zmiany strategii inwestycyjnej w tych latach.

(89)

Pomimo napotkanych trudności przemysł wspólnotowy kontynuował nowe inwestycje. Jednakże nie były one ukierunkowane na zwiększenie zdolności produkcyjnej, ale raczej na zapewnienie, aby przemysł ten posiadał w pełni nowoczesny park maszynowy, który może wytwarzać produkt o stałym, wysokim poziomie jakości, przy jednoczesnej redukcji kosztów dzięki bardziej efektywnemu wykorzystaniu energii, wody i innych zasobów oraz przy wysokim poziomie automatyzacji.

(90)

Przedział czasu pomiędzy podjęciem decyzji o inwestowaniu w projekty na większą skalę a chwilą ukończenia realizacji tej inwestycji w stanie gotowym do użytkowania wynosi w przybliżeniu dwa lata. To częściowo tłumaczy, dlaczego w okresie objętym postępowaniem utrzymywano poziom inwestycji pomimo pogarszających się wyników finansowych.

(91)

Przemysł wspólnotowy w większości składa się z małych i średnich przedsiębiorstw. W rezultacie w okresie objętym postępowaniem zdolność przemysłu wspólnotowego do pozyskiwania kapitału była do pewnego stopnia zredukowana, zwłaszcza pod koniec tego okresu, gdy rentowność osiągnęła wartość ujemną.

(92)

Jak wskazano powyżej, w okresie objętym postępowaniem przemysł wspólnotowy zredukował swoją produkcję o 21 %. W wyniku tej redukcji, jak również na skutek inwestycji w systemy zautomatyzowane, przemysł ten zmuszony był także zredukować swoją siłę roboczą. Liczba pracowników stopniowo spadała z 928 w 2000 r. do 790 w OOD, co oznacza zmniejszenie o 15 %. W tym samym czasie w wyniku redukcji liczby pracowników koszty zatrudnienia spadły z 35,3 mln EUR w 2000 r. do 32,2 mln EUR w OOD, co stanowi redukcję o 9 %.

(93)

Pomimo tej redukcji siły roboczej i wzrostu automatyzacji produktywność rzeczywiście spadła, gdyż, w następstwie zmniejszenia wielkości sprzedaży, przemysł wspólnotowy był zmuszony zredukować produkcję. W rezultacie nie wykorzystano do pewnego stopnia korzyści z inwestycji w nowy park maszynowy.

(94)

Biorąc pod uwagę wielkość i ceny przywozu dumpingowego, wpływ rzeczywistych marginesów dumpingu nie może być uznany za nieistotny.

(95)

Sytuacja nie wymagała od przemysłu wspólnotowego naprawiania poniesionych w przeszłości skutków szkodliwego dumpingu.

(96)

Praktycznie wszystkie wskaźniki ekonomiczne wykazywały ogólnie negatywną tendencję w okresie objętym postępowaniem. Wielkość produkcji spadła o 21 %, zdolność produkcyjna o 9 %, wykorzystanie zdolności produkcyjnej zaś o 12,5 %. Podczas gdy zapasy spadły w wartościach bezwzględnych, wzrosły jako odsetek produkcji. Wielkość sprzedaży WE spadła o 20 %, udział w rynku zaś o 21 %. Chociaż ceny ogólnie wzrosły o 7 %, nie wystarczyło to do odzwierciedlenia zmiany w asortymencie produktu, gdyż przemysł wspólnotowy coraz bardziej oscylował w kierunku bardziej zaawansowanych produktów, czego konsekwencją były wyższe koszty. Odzwierciedleniem trudnej sytuacji, w jakiej znalazł się przemysł wspólnotowy, był spadek produktywności z 1,2 % w 2000 r. do poziomu strat w wysokości – 3,9 % w OOD. Zwrot z aktywów także wykazywał coraz bardziej ujemne wartości, a przepływy pieniężne uległy zmniejszeniu. Doszło do spadku zatrudnienia i płac, gdyż zredukowano liczbę pracowników, aby obniżyć koszty w związku ze spadkiem produkcji, sprzedaży i produktywności. Produktywność także spadła, gdyż redukcja produkcji uniemożliwiła realizację korzyści wynikających ze zmniejszenia liczby pracowników i płynne kontynuowanie inwestycji w nowoczesne zakłady i maszyny.

(97)

Pomimo że przemysł wspólnotowy zdołał jak dotąd utrzymać dobry poziom inwestycji, ponosi on coraz większe straty, co negatywnie wpływa na jego zdolność do pozyskiwania kapitału. Dlatego nie można oczekiwać, że przedsiębiorstwa będą zdolne kontynuować inwestycje na tym poziomie, jeśli ich sytuacji finansowa nie ulegnie poprawie.

(98)

W związku z powyższym tymczasowo stwierdza się, że przemysł wspólnotowy poniósł istotną szkodę w rozumieniu art. 3 rozporządzenia podstawowego.

(99)

Zgodnie z art. 3 ust. 6 rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała, czy przywóz dumpingowy z państwa objętego postępowaniem przyczynił się do istotnej szkody poniesionej przez przemysł wspólnotowy. Zgodnie z art. 3 ust. 7 rozporządzenia podstawowego Komisja przeanalizowała także pozostałe znane czynniki, które mogły spowodować szkodę dla przemysłu wspólnotowego, aby upewnić się, że ewentualnej szkody spowodowanej przez inne czynniki nie przypisano niesłusznie przywozowi dumpingowemu.

(100)

W okresie objętym postępowaniem ilość FPFAF pochodzących z ChRL znacznie się zwiększyła. Jak widać na tabeli w motywie 67, przywóz z ChRL wzrósł z około 135 mln metrów bieżących w 2000 r. do poziomu 288 mln metrów bieżących w OOD, tj. o 114 %. W rezultacie udział w rynku przywozu FPFAF z ChRL zwiększył się ponad dwukrotnie, z 18,2 % do 39,3 %.

(101)

Jak ustalono w motywie 67 powyżej, przywóz z ChRL zredukował średnią cenę sprzedaży przemysłu wspólnotowego o znaczną kwotę, z marginesem dumpingu od 8,8 do 51,1 %. Z powodu presji cenowej spowodowanej przywozem objętym postępowaniem przemysł wspólnotowy nie mógł zwiększyć swoich cen, aby odzwierciedlić wyższą wartość dodaną wynikającą ze specyfikacji asortymentu produktu sprzedawanego przez przemysł wspólnotowy.

(102)

Znaczący wzrost wielkości przywozu z ChRL, a także wzrost jego udziału w rynku między 2000 r. a OOD, po cenach o wiele niższych od oferowanych przez przemysł wspólnotowy, zbiegł się w czasie z pogorszeniem sytuacji przemysłu wspólnotowego w ciągu tego samego okresu, jak ukazuje tendencja prawie wszystkich wskaźników wykazujących szkodę. Przemysł wspólnotowy zmuszony był do dostosowania cen, usiłując utrzymać udział w rynku, a tym samym produkcję. Jednak ponieważ ceny były zbyt niskie, aby pokryć zmienne koszty, przemysł wspólnotowy zmuszony był zrezygnować z utrzymania udziału w rynku, aby uniknąć poniesienia jeszcze większych strat.

(103)

W związku z powyższym tymczasowo stwierdza się, że presja wywierana przez przywóz objęty postępowaniem, dokonywany po niskich cenach dumpingowych, w której wyniku nastąpiło znaczące zwiększenie wielkości tego przywozu i jego udziału w rynku, począwszy od 2000 r., odegrała decydującą rolę jako czynnik powodujący obniżkę i zamrożenie cen przemysłu wspólnotowego oraz utratę jego udziału w rynku, a w konsekwencji – pogorszenie sytuacji finansowej.

(104)

Przywóz z państw trzecich nieobjętych niniejszym dochodzeniem wykazywał w okresie objętym postępowaniem następującą tendencję:

(105)

Po wzroście wielkości przywozu w latach 2001 i 2002 całkowity przywóz ze wszystkich innych państw w okresie objętym postępowaniem spadł łącznie o 14 %. Podobnie, mimo iż udział w rynku wszystkich innych państw początkowo wzrósł w 2001 r. do 38,4 %, od tamtej pory spadł do 31,1 %. A zatem przywóz ze wszystkich innych państw stracił zarówno wielkość, jak i udział w rynku, podczas gdy w tym samym czasie wielkość przywozu z ChRL i jego udział w rynku uległy zwiększeniu. Ceny przywozu ze wszystkich innych państw stale przewyższały ceny ChRL.

(106)

W związku z powyższym tymczasowo stwierdza się, że przywóz FPFAF z krajów innych niż ChRL nie przyczynił się do szkody poniesionej przez przemysł wspólnotowy.

(107)

Jak wspomniano w motywie 66, konsumpcja FPFAF we Wspólnocie w okresie objętym postępowaniem spadła o mniej niż 1 %. Gdyby przemysł wspólnotowy był w stanie utrzymać swój udział w rynku, poniósłby w wyniku tego spadku konsumpcji stratę w wielkości sprzedaży w WE w wysokości jedynie 900 000 metrów bieżących. Jednakże rzeczywisty spadek wielkości sprzedaży w WE wyniósł 19 000 000 metrów bieżących, czyli ponad 21 razy więcej. W związku z powyższym wstępnie uznano, że model konsumpcji nie stanowił istotnej przyczyny żadnej szkody poniesionej przez przemysł wspólnotowy.

(108)

Pomimo ograniczonej ilości informacji na temat wyników działalności innych producentów wspólnotowych, w świetle faktu, że dwunastu producentów poparło skargę oraz uwzględniając ogólne informacje rynkowe dotyczące tego sektora, istnieją racjonalne powody, by przypuszczać, że tych dwunastu producentów także poniosło istotną szkodę na skutek dumpingowego przywozu. W braku jakichkolwiek danych wskazujących na to, że ich sytuacja jest inna niż sytuacja przemysłu wspólnotowego, nie można uznać innych producentów wspólnotowych za przyczynę szkody dla przemysłu wspólnotowego.

(109)

W okresie objętym postępowaniem miał miejsce znaczny wzrost wielkości i udziału w rynku przywozu pochodzącego z ChRL, który także spowodował znaczną redukcję cen przemysłu wspólnotowego, co uderzająco zbiegło się w czasie z pogorszeniem sytuacji przemysłu wspólnotowego.

(110)

Nie przedstawiono ani nie wykryto żadnych innych czynników, które mogłyby wywrzeć znaczący negatywny wpływ na sytuację przemysłu wspólnotowego.

(111)

Na podstawie powyższej analizy, która we właściwy sposób wyodrębniła i oddzieliła skutki wszystkich znanych czynników mających wpływ na sytuację przemysłu wspólnotowego od szkodliwych skutków przywozu dumpingowego, stwierdza się tymczasowo, że przywóz z ChRL spowodował istotną szkodę dla Wspólnoty w rozumieniu art. 3 ust. 6 rozporządzenia podstawowego.

(112)

Sprawdzono, czy pomimo sformułowania wniosku o szkodliwym dumpingu istniały jakiekolwiek niepodważalne powody, aby stwierdzić, że przyjęcie odpowiednich środków antydumpingowych w tym konkretnym przypadku nie leży w interesie Wspólnoty. W tym celu, i zgodnie z art. 21 ust. 1 rozporządzenia podstawowego, interes Wspólnoty określono na podstawie oceny wszystkich zaangażowanych interesów, tj. interesu przemysłu wspólnotowego, innych producentów wspólnotowych, importerów/przedsiębiorców, jak również użytkowników i dostawców surowców dla produktu objętego postępowaniem.

(113)

Komisja rozesłała kwestionariusze do importerów/przedsiębiorców, dostawców surowców, użytkowników przemysłowych, jak również do różnych stowarzyszeń użytkowników. Odpowiedzi merytorycznych udzielił tylko jeden dostawca i jeden importer/użytkownik.

(114)

Należy przypomnieć, że w pełni współpracujący przemysł wspólnotowy składa się z 7 producentów, którzy bezpośrednio zatrudniają około 1 800 pracowników, z których 790 pracowało przy produkcji i sprzedaży FPFAF w trakcie OOD. Ich produkcję szacuje się na około 30 % całkowitej produkcji Wspólnoty.

(115)

Oczekuje się, że nałożenie środków przywróci uczciwą konkurencję na rynku i zapobiegnie kolejnym szkodom dla przemysłu wspólnotowego. Przemysł wspólnotowy powinien wtedy być w stanie zwiększyć swoją sprzedaż i udział w rynku i odzyskać rentowność. To powinno doprowadzić do ogólnej poprawy sytuacji finansowej przemysłu wspólnotowego.

(116)

Z drugiej strony uważa się, że jeśli nie zostaną nałożone środki antydumpingowe na przywóz FPFAF z ChRL, sytuacja przemysłu wspólnotowego pogorszy się na skutek wzrostu przywozu po cenach dumpingowych z ChRL prowadzącego do zwiększenia strat finansowych. Przy braku środków eliminujących szkodliwy dumping, rentowność przemysłu zostanie zagrożona, i istotnie, jeden ze skarżących już stał się niewypłacalny.

(117)

W odniesieniu do innych producentów wspólnotowych część z nich wyraziła swoje poparcie dla skargi, a żaden z nich nie zgłosił sprzeciwu. W związku z powyższym możemy tymczasowo stwierdzić, że środki antydumpingowe nie będą sprzeczne z ich interesem.

(118)

W związku z powyższym tymczasowo stwierdza się, że nałożenie środków antydumpingowych umożliwi przemysłowi wspólnotowemu naprawienie szkód spowodowanych szkodliwym dumpingiem i będzie leżało w interesie przemysłu wspólnotowego.

(119)

Tylko jeden importer zgłosił się do Komisji. Importer ten stwierdził, że zakupił FPFAF od ChRL ze względu na jego inną konstrukcję i niższe ceny, ale nie wyraził opinii na temat ewentualnego nałożenia środków. Jednakże importer ten, reprezentujący nieznaczną część przywozu z Chin, nie udzielił uzasadnionej odpowiedzi na kwestionariusz. Żaden z przedsiębiorców nie zgłosił się do Komisji.

(120)

W związku z powyższym w odniesieniu do importerów i przedsiębiorców niemożliwe było dokonanie prawidłowej oceny ewentualnych skutków przyjęcia lub nieprzyjęcia środków. Należy także przypomnieć, że celem środków antydumpingowych nie jest zapobieganie przywozowi, lecz zapewnienie, aby przywóz ten nie był dokonywany po szkodliwych cenach dumpingowych. Ponieważ przywóz do Wspólnoty towarów po uczciwych cenach nadal będzie dozwolony, a przywóz z państw trzecich także będzie kontynuowany, przewiduje się, że nawet jeśli zostaną nałożone środki antydumpingowe przeciwko dumpingowemu przywozowi, nie będą miały one istotnego wpływu na tradycyjną działalność handlową importerów. Brak uwag ze strony importerów niepowiązanych potwierdza słuszność tego wniosku.

(121)

W związku z powyższym tymczasowo stwierdza się, że nałożenie środków nie będzie miało istotnego znaczenia dla importerów.

(122)

Należy przypomnieć, że niektórzy producenci wspólnotowi otrzymują swoje surowce od spółek należących do tej samej grupy (producenci zintegrowani). Inni polegają na dostawcach niezależnych od producentów wspólnotowych.

(123)

Skarga przemysłu wspólnotowego została poparta przez International Rayon and Synthetic Fibres Committee, stowarzyszenie reprezentujące producentów włókien, w tym przędzy z włókien poliestrowych, surowca do produkcji FPFAF. Podkreślili oni, że sprzedaż przędzy producentom FPFAF we Wspólnocie stanowi 25 % całkowitej produkcji ich członków, a zatem ma dla nich ogromne znaczenie.

(124)

Ponadto do Komisji zgłosił się jeden indywidualny dostawca surowca dla przemysłu wspólnotowego. Argumentował, że jeśli pozwoli się na kontynuację dumpingowego przywozu z ChRL, wpłynie to negatywnie na jego zdolność do dalszego inwestowania.

(125)

Uwzględniając powyższe argumenty, tymczasowo stwierdza się, że nałożenie środków na FPFAF z ChRL nie jest sprzeczne z interesem dostawców surowców.

(126)

Głównym użytkownikiem FPFAF jest przemysł odzieżowy. W zależności od dokładnej specyfikacji, produkt ten jest używany do produkcji podpinek, bielizny nocnej i damskiej, a także odzieży sportowej, roboczej i zwierzchniej. Czasami wykorzystuje się go do pewnego stopnia w wytwarzaniu takich artykułów, jak foteliki samochodowe dla dzieci, siedzenia przesuwane itp.

(127)

Otrzymano dziewięć odpowiedzi na pytania kwestionariusza od użytkowników FPFAF. Z tej liczby tylko jeden użytkownik obecnie przywozi częściowo FPFAF z ChRL. Argumentował on, że ceny nakładane przez przemysł wspólnotowy są wyższe i nie powinno się nakładać środków, gdyż to zwiększy jego koszty i zmniejszy konkurencyjność jego produktów, zwłaszcza w porównaniu z przywozem odzieży z ChRL. Jako kolejny argument użytkownik ten podał, że ponieważ pozyskuje on FPFAF zarówno ze Wspólnoty, jak i z ChRL, wzrost jego kosztów prowadzący do utraty konkurencyjności wpłynie negatywnie nie tylko na jego przedsiębiorstwo, ale także na przemysł wspólnotowy, od którego on także kupuje produkt. Inni użytkownicy zauważyli, że nałożenie ceł prawdopodobnie doprowadzi do wzrostu kosztów przywożonego produktu, ale wzrost ten nie będzie miał na nich bezpośredniego wpływu.

(128)

Mając na względzie zgłoszone uwagi, uznano, że jakikolwiek wzrost kosztów nie będzie miał istotnego znaczenia dla użytkowników. Ponadto należy przypomnieć, że nadal dozwolony jest przywóz z ChRL na rynek Wspólnoty, ale po uczciwych cenach i pod warunkiem, że dostępne będą także inne niedumpingowe źródła. W świetle powyższego tymczasowo stwierdza się, że tymczasowe środki nałożone na ChRL nie będą miały istotnego wpływu na interes użytkowników.

(129)

Nałożenie środków leży w interesie przemysłu wspólnotowego, innych producentów ze Wspólnoty oraz dostawców dla przemysłu wspólnotowego. Umożliwi ono przemysłowi wspólnotowemu zwiększenie produkcji, sprzedaży i udziału w rynku oraz odzyskanie rentowności. Jeśli środki nie zostaną nałożone, przemysł wspólnotowy może ponieść znaczne straty na skutek dalszego spadku sprzedaży i ciągłej obniżki cen na rynku wspólnotowym, co doprowadzi do dalszej utraty udziału w rynku w stosunku do zwiększonego przywozu z ChRL oraz jeszcze większego pogorszenia w zakresie cen sprzedaży, gdyż przedsiębiorcy wspólnotowi będą usiłować spowolnić tempo spadku ich udziału w rynku. Wspomniane negatywne skutki dla przemysłu wspólnotowego wywrą z kolei negatywny wpływ na dostawców dla przemysłu wspólnotowego, których dotknie także spadek popytu, zmuszając ich do obniżenia produkcji.

(130)

Mimo oczekiwań, iż środki spowodują wzrost cen przywozu, importerzy nie wyrazili zaniepokojenia ewentualnym ich wprowadzeniem. Uznano zatem, że nałożenie środków nie będzie miało dla nich istotnego znaczenia. W odniesieniu do użytkowników stwierdzono, że nałożenie środków nie będzie miało istotnego wpływu na ich marżę zysku lub, w konsekwencji, na ich działalność, zważywszy na alternatywne źródła dostaw i fakt, że zdecydowana większość użytkowników nie zareagowała.

(131)

Po wyważeniu interesów różnych zainteresowanych stron Komisja tymczasowo stwierdza, że nie istnieją ważne powody przemawiające przeciwko nałożeniu tymczasowych środków antydumpingowych na przywóz FPFAF pochodzących z ChRL.

(132)

W świetle tymczasowych wniosków dotyczących dumpingu, szkody, związku przyczynowego i interesu Wspólnoty, należy nałożyć tymczasowe środki antydumpingowe w celu zapobieżenia dalszym szkodom dla przemysłu wspólnotowego spowodowanym przez przywóz dumpingowy.

(133)

W celu ustalenia poziomu tymczasowych środków uwzględniono ustalony margines dumpingu oraz kwotę cła niezbędną do usunięcia szkody, jaką ponosi przemysł wspólnotowy.

(134)

Środki tymczasowe należy nałożyć na poziomie wystarczającym do usunięcia szkody spowodowanej tym przywozem bez przekroczenia ustalonego marginesu dumpingu. Obliczając kwotę cła niezbędnego do usunięcia skutków szkodliwego dumpingu, uznano, że środki powinny umożliwić przemysłowi wspólnotowemu pokrycie jego kosztów produkcji i otrzymanie łącznego zysku przed opodatkowaniem, jaki przemysł tego typu mógłby osiągnąć na sprzedaży podobnego produktu we Wspólnocie w sektorze działającym w normalnych warunkach konkurencji, tj. przy braku przywozu dumpingowego. Przy tych obliczeniach zastosowano marżę zysku przed opodatkowaniem w wysokości 8 % obrotu (tj. 5,7 mln EUR), która odpowiada zyskowi osiągniętemu przez przemysł wspólnotowy w latach 1998 i 1999, zanim wywóz chiński stał się problemem. Na tej podstawie obliczono cenę nieszkodliwą dla produktu podobnego dla przemysłu wspólnotowego, dodając wyżej wymienioną marżę zysku w wysokości 8 % do kosztu produkcji.

(135)

Następnie poprzez porównanie średniej ważonej ceny importowej, ustalonej na potrzeby obliczeń poziomu redukcji cen ze średnią ceną nieszkodliwą, określono konieczną podwyżkę cen. Wszelkie różnice wynikające z tego porównania wyrażono następnie jako procent średniej wartości importowej cif.

(136)

W świetle powyższego uznaje się, że zgodnie z art. 7 ust. 2 rozporządzenia podstawowego należy nałożyć tymczasowe cła antydumpingowe na poziomie najniższego dumpingu i najniższych marginesów szkody.

(137)

Wyszczególnione w niniejszym rozporządzeniu stawki ceł antydumpingowych dla poszczególnych spółek określono na podstawie ustaleń w niniejszym dochodzeniu. Odzwierciedlają więc one sytuację tych spółek ustaloną w toku dochodzenia. Wspomniane stawki celne (w przeciwieństwie do cła ogólnokrajowego stosowanego dla „wszystkich innych spółek”) stosuje się więc wyłącznie do przywozu produktów pochodzących z państwa objętego postępowaniem, produkowanych przez spółki będące wymienionymi podmiotami prawnymi. Przywożone produkty produkowane przez jakiekolwiek inne przedsiębiorstwo, niewymienione z nazwy oraz adresu w części normatywnej niniejszego rozporządzenia, w tym także przez podmioty powiązane z wymienionymi z nazwy spółkami, nie są objęte tymi stawkami i podlegają stawce celnej stosowanej dla „wszystkich innych spółek”.

(138)

Wszelkie wnioski o zastosowanie tych indywidualnych stawek ceł antydumpingowych przewidzianych (np. po zmianie nazwy podmiotu lub utworzeniu nowego podmiotu produkującego lub sprzedającego) należy niezwłocznie kierować do Komisji (3) wraz ze wszystkimi odpowiednimi informacjami, dotyczącymi w szczególności wszelkich zmian w przedmiocie działalności produkcyjnej spółki, sprzedaży krajowej i na wywóz związanych na przykład ze zmianą firmy lub zmianami firmy podmiotów produkujących lub sprzedających. W razie konieczności rozporządzenie zostanie odpowiednio zmienione w drodze aktualizacji listy przedsiębiorstw korzystających z indywidualnych stawek celnych.

(139)

Proponowane cła antydumpingowe:

(140)

W interesie właściwego zarządzania należy wyznaczyć okres, w którym zainteresowane strony, które zgłosiły się w terminie określonym w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania, będą mogły przedstawić swoje opinie na piśmie oraz wystąpić z wnioskiem o wysłuchanie. Ponadto należy stwierdzić, że ustalenia dotyczące nałożenia ceł poczynione na potrzeby niniejszego rozporządzenia mają charakter tymczasowy i może zaistnieć konieczność ich ponownego rozważenia dla celów zastosowania ceł ostatecznych.

Komisja Europejska

Dyrekcja Generalna ds. Handlu

Dyrekcja B

Biuro J-79 5/16

B-1049 Bruksela.

16.3.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 69/34

(1)

Artykuł 10 rozporządzenia (WE) nr 1784/2003 przewiduje, że przy przywozie produktów, o których mowa w art. 1 wyżej wymienionego rozporządzenia, pobiera się opłaty celne zgodne ze stawkami Wspólnej Taryfy Celnej. Jednakże w przypadku produktów, o których mowa w ust. 2 tego artykułu, opłaty przywozowe równają się cenie interwencyjnej tych produktów ważnej w czasie przywozu powiększonej o 55 % i pomniejszonej o cenę CIF w przywozie stosowaną do danej wysyłki. Opłaty celne nie mogą jednak przekroczyć stawek Wspólnej Taryfy Celnej.

(2)

Na mocy art. 10 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1784/2003 ceny CIF w przywozie oblicza się na podstawie cen reprezentatywnych dla danego produktu na rynku światowym.

(3)

Rozporządzenie (WE) nr 1249/96 ustala zasady stosowania rozporządzenia (WE) nr 1784/2003 do opłat przywozowych w sektorze zbóż.

(4)

Opłaty przywozowe stosuje się aż do chwili ustalenia i wejścia w życie nowych stawek opłat przywozowych.

(5)

W celu umożliwienia normalnego funkcjonowania systemu opłat przywozowych należy przyjąć jako podstawę ich wyliczenia stawki reprezentatywne dla rynku, stwierdzone w okresie porównawczym.

(6)

Zastosowanie rozporządzenia (WE) nr 1249/96 prowadzi do ustalenia opłat przywozowych w wysokości podanej w załączniku I do niniejszego rozporządzenia,

16.3.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 69/37

(1)

W dniu 22 stycznia 2002 r. (1) Rada przyjęła decyzję dotyczącą mianowania członków i zastępców członków Komitetu Regionów,

(2)

Siedem stanowisk członków Komitetu Regionów zostało zwolnionych w wyniku wygaśnięcia kadencji Jeana-Pierre’a BAZINA (Jean-Pierre BAZIN) (FR), Marca BELLETA (Marc BELLET) (FR), Yannicka BODINA (Yannick BODIN) (FR), Mireille KERBAOL (FR), Roberta SAVY’EGO (Robert SAVY) (FR) i Jacques’a VALADE’A (Jacques VALADE) (FR), o czym Rada została powiadomiona w dniu 9 kwietnia 2004 r. oraz Valéry’ego GISCARDA d’ESTAINGA (Valéry GISCARD d’ESTAING), o czym Rada została powiadomiona w dniu 7 sierpnia 2004 r.

Jedno stanowisko członka Komitetu Regionów zostało zwolnione z powodu śmierci Claude’a GIRARDA (Claude GIRARD) (FR), o czym Rada została powiadomiona w dniu 9 kwietnia 2004 r.

Dwa stanowiska członków Komitetu Regionów zostały zwolnione w wyniku złożenia rezygnacji przez Philippe’a RICHERTA (Philippe RICHERT) (FR), o czym Rada została powiadomiona w dniu 11 listopada 2004 r. oraz przez Augustina BONREPAUX (Augustin BONREPAUX) (FR), o czym Rada została powiadomiona w dniu 22 grudnia 2004 r.

Trzy stanowiska zastępców członków Komitetu Regionów zostały zwolnione w wyniku wygaśnięcia kadencji Nicole GUILHAUDIN (FR), Alaina PERELLE’A (Alain PERELLE) (FR) oraz Marie-Françoise JACQ (FR), o czym Rada została powiadomiona w dniu 9 kwietnia 2004 r.

Trzy stanowiska zastępców członków Komitetu Regionów zostały zwolnione w wyniku złożenia rezygnacji ze stanowiska przez Claudy’ego LEBRETONA (Claudy LEBRETON) (FR), o czym Rada została powiadomiona w dniu 13 października 2004 r., przez Mireille LACOMBE (FR), o czym Rada została powiadomiona w dniu 22 grudnia 2004 r. oraz przez Ambroise’a GUELLECA (Ambroise GUELLEC) (FR), o czym Rada została powiadomiona w dniu 19 stycznia 2005 r.

a)

na stanowiska członków Komitetu Regionów:

b)

na stanowiska zastępców członków Komitetu Regionów:

16.3.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 69/39

(1)

Decyzja Komisji 2003/828/WE z dnia 25 listopada 2003 r. w sprawie stref ochrony i nadzoru w odniesieniu do choroby niebieskiego języka (2) została przyjęta w związku z sytuacją panującą w regionach Wspólnoty dotkniętych epidemią tej choroby. Decyzja ta wytycza strefy ochrony i nadzoru („strefy zamknięte”) odpowiadające szczególnym sytuacjom epidemiologicznym i zgodnie z dyrektywą 2000/75/WE ustanawia warunki, na jakich dopuszcza się zwolnienia z zakazu opuszczania dla niektórych rodzajów przemieszczania zwierząt, ich nasienia, komórek jajowych i zarodków z tych stref i poprzez nie.

(2)

Zimowa pogoda w częściach regionów Wspólnoty dotkniętych chorobą niebieskiego języka spowodowała ustanie aktywności nosiciela, a co za tym idzie, także rozprzestrzeniania się wirusa choroby niebieskiego języka.

(3)

Właściwe jest zatem ustalenie przepisów dopuszczających zwolnienia z zakazu opuszczania zwierząt w określonych częściach stref zamkniętych w okresach, kiedy istnieje pewność co do nierozprzestrzeniania się wirusa lub braku nosicieli.

(4)

Jeśli od ustania aktywności nosiciela upłynął okres czasu dłuższy niż okres serokonwersji, zwierzęta seronegatywne mogą być przemieszczane przy dopuszczalnym poziomie ryzyka ze stref zamkniętych, ponieważ nie są one lub nie mogą zostać zarażone. Seropozytywne, ale wirusologicznie negatywne (PCR negatywne) zwierzęta mogą również być przemieszczane, ponieważ nie stwierdzono i nie można będzie stwierdzić obecności wirusa we krwi.

(5)

Zwierzęta urodzone po ustaniu aktywności nosiciela nie mogą być zarażone, mogą więc być bez ryzyka przemieszczane ze strefy zamkniętej przy braku aktywności nosiciela.

(6)

Ponieważ możliwość śledzenia przemieszczania tych zwierząt musi podlegać ścisłym kontrolom, przemieszczenia te powinny być ograniczone do krajowych przemieszczeń do gospodarstw rolnych, które są zarejestrowane przez władze właściwe dla gospodarstwa docelowego.

(7)

Ponadto wszystkie te przemieszczenia muszą zostać wstrzymane, gdy nosiciel uaktywni się ponownie na epidemiologicznie istotnych obszarach wspomnianych stref zamkniętych.

(8)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Pokarmowego i Zdrowia Zwierząt,

a)

ustęp 1 otrzymuje brzmienie:

„1.   Nie naruszając ust. 3a, krajowe wysyłki zwierząt, ich nasienia, komórek jajowych i zarodków ze strefy zamkniętej określonej w załączniku I są zwolnione z zakazu opuszczania tylko w przypadku, gdy zwierzęta, ich nasienie, komórki jajowe i zarodki spełniają warunki określone w załączniku II lub, w przypadku Hiszpanii, Francji, Włoch i Portugalii, gdy spełniają warunki ust. 2 lub, w przypadku Grecji, warunki ust. 3.”;

b)

po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu:

„3a.   Jeśli na epidemiologicznie istotnym obszarze strefy zamkniętej określonej w załączniku I minęło więcej niż 40 dni od momentu ustania aktywności nosiciela, właściwe władze mogą udzielić zwolnienia od zakazu opuszczania w odniesieniu do wysyłek krajowych niżej wymienionych zwierząt:

Właściwe władze udzielają zwolnienia przewidzianego w niniejszym ustępie tylko w okresie, w którym nosiciel nie jest aktywny.

Jeśli w ramach programu kontroli epidemiologicznej zgodnie z art. 9 ust. 1 lit. b) dyrektywy 2000/75/WE zostanie stwierdzona ponowna aktywność nosiciela w odpowiedniej strefie zamkniętej, właściwe władze mają obowiązek zapewnić, że zwolnienie to nie będzie miało już zastosowania.”

16.3.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 69/41

(1)

Decyzja Komisji 91/270/EWG z dnia 14 maja 1991 r. ustalająca wykaz państw trzecich, z których Państwa Członkowskie zezwalają na przywóz zarodków bydła domowego (2) stanowi, że Państwa Członkowskie mogą dokonywać przywozu zarodków bydła domowego jedynie z państw trzecich wymienionych w załączniku do tej decyzji.

(2)

Dyrektywa 89/556/EWG przewiduje sporządzenie wykazu zespołów pobierania i wytwarzania zarodków bydlęcych, posiadających zezwolenie na pobieranie, preparowanie lub przechowywanie w państwach trzecich zarodków bydlęcych przeznaczonych dla Wspólnoty. Decyzja Komisji 92/452/EWG z dnia 30 lipca 1992 r. ustanawiająca wykazy zespołów pobierania zarodków, zatwierdzonych w państwach trzecich do wywozu do Wspólnoty zarodków bydlęcych (3) ustanawia ten wykaz.

(3)

Decyzja Komisji 92/471/EWG z dnia 2 września 1992 r. dotycząca warunków zdrowotnych zwierząt i świadectw weterynaryjnych przy przywozie zarodków bydlęcych z państw trzecich (4), stanowi, że Państwa Członkowskie mogą zezwolić wyłącznie na przywóz zarodków bydlęcych odpowiadających gwarancjom określonym w świadectwach zdrowia zwierząt zamieszczonych w załącznikach do tej decyzji. Załączniki te zawierają również wykazy państw trzecich zatwierdzonych do stosowania świadectw weterynaryjnych określonych w tej decyzji.

(4)

Dyrektywa 89/556/EWG stanowi, że zarodków bydlęcych nie należy przesyłać z jednego Państwa Członkowskiego do drugiego, chyba że zostały otrzymane w wyniku sztucznego zapłodnienia lub zapłodnienia in vitro nasieniem reproduktora dawcy, który w czasie pobrania nasienia znajdował się w punkcie pobierania zatwierdzonym przez właściwe władze do celów pobierania, preparowania i przechowywania nasienia lub nasieniem przywiezionym zgodnie z dyrektywą Rady 88/407/EWG z dnia 14 czerwca 1988 r. ustanawiającą warunki zdrowotne zwierząt wymagane w handlu wewnątrzwspólnotowym oraz w przywozie zamrożonego nasienia bydła domowego (5).

(5)

Międzynarodowe Stowarzyszenie Transferu Embrionów (IETS) oceniło ryzyko przeniesienia niektórych chorób zakaźnych za pośrednictwem zarodków jako nieznaczne, pod warunkiem właściwego obchodzenia się z zarodkami w okresie między pobraniem i transferem. Niemniej w interesie zdrowia zwierząt należy podjąć stosowne uprzednie środki bezpieczeństwa w odniesieniu do nasienia stosowanego do zapłodnienia.

(6)

Wymagania Wspólnoty w zakresie przywozu zarodków bydlęcych powinny być co najmniej równie rygorystyczne jak wymagania obowiązujące w wewnątrzwspólnotowym handlu zarodkami bydlęcymi, w szczególności w odniesieniu do nasienia stosowanego do zapłodnienia. Wskutek stosowania nowych, bardziej rygorystycznych wymagań określonych w decyzji 92/471/EWG, zmienionej decyzją 2004/786/WE, pojawiły się problemy w handlu.

(7)

W wyniku tych problemów eksporterzy i importerzy zażądali okresu przejściowego w celu dostosowania się do nowych, bardziej rygorystycznych wymagań dotyczących nasienia bydlęcego stosowanego do zapładniania oocytów w celu wywozu zarodków do Wspólnoty. Należy zatem zezwolić, przez pewien okres oraz pod pewnymi warunkami, na przywóz zarodków bydlęcych pobranych lub wytworzonych na warunkach określonych w załączniku III do niniejszej decyzji.

(8)

W interesie przejrzystości prawodawstwa wspólnotowego należy zatem uchylić decyzje 91/270/EWG i 92/471/EWG oraz zastąpić je niniejszą decyzją.

(9)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Pokarmowego i Zdrowia Zwierząt,

a)

dodatkowe gwarancje określone we wzorze świadectwa weterynaryjnego zamieszczonym w załączniku III; a także

b)

następujące warunki:

16.3.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 69/50

(1)

W Arabii Saudyjskiej w imieniu Komisji przeprowadzono inspekcję w celu sprawdzenia warunków, w jakich produkty rybołówstwa są produkowane, przechowywane i wysyłane do Wspólnoty.

(2)

Wymogi ustawodawstwa Arabii Saudyjskiej w zakresie kontroli zdrowotnej oraz monitorowania produktów rybołówstwa można uznać za równoważne z wymogami ustanowionymi w dyrektywie 91/493/EWG.

(3)

Szczególnie „Dyrekcja Generalna ds. Laboratoriów Kontroli Jakości (GDQCL)” jest w stanie skutecznie kontrolować wykonywanie obowiązujących przepisów.

(4)

GDQCL udzieliła oficjalnego zapewnienia w kwestii zgodności z normami kontroli zdrowotnej oraz monitorowania produktów rybołówstwa określonymi w rozdziale V Załącznika do dyrektywy 91/493/EWG oraz w odniesieniu do spełniania wymogów higieny równoważnych wymogom ustanowionym przez tę dyrektywę.

(5)

Właściwym jest ustanowienie szczegółowych przepisów dotyczących produktów rybołówstwa przywożonych do Wspólnoty z Arabii Saudyjskiej zgodnie z dyrektywą 91/493/EWG.

(6)

Konieczne jest również sporządzenie wykazu zakładów, które otrzymały zezwolenie, statków przetwórni lub chłodni składowych oraz wykazu statków zamrażalni wyposażonych zgodnie z wymogami dyrektywy Rady 92/48/EWG z dnia 16 czerwca 1992 r. ustanawiającej minimalne zasady higieny mające zastosowanie do produktów rybołówstwa otrzymanych na pokładzie niektórych statków zgodnie z art. 3 ust. 1 lit.a) pkt i) dyrektywy 91/493/EWG (2). Wykazy te należy sporządzić na podstawie komunikatu przekazanego Komisji przez GDQCL.

(7)

Właściwym jest stosowanie niniejszej decyzji 3 dni po jej opublikowaniu przewidzianym w koniecznym okresie przejściowym.

(8)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Pokarmowego i Zdrowia Zwierząt,

16.3.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 69/55

(1)

Decyzja Komisji 97/296/WE z dnia 22 kwietnia 1997 r. ustalająca wykaz państw trzecich, z których dopuszcza się przywóz produktów rybołówstwa przeznaczonych do spożycia przez ludzi (2) ustala wykaz państw i terytoriów, z których dozwolony jest przywóz produktów rybołówstwa przeznaczonych do spożycia przez ludzi. Część I Załącznika do niniejszej decyzji ustala wykaz państw i terytoriów objętych szczególną decyzją na mocy dyrektywy Rady 91/493/EWG z dnia 22 lipca 1991 r. ustanawiającej warunki zdrowotne dotyczące produkcji i wprowadzania do obrotu produktów rybołówstwa (3), a część II tego Załącznika ustala wykaz państw i terytoriów spełniających warunki określone w art. 2 ust. 2 decyzji 95/408/WE.

(2)

Decyzja Komisji 2005/218/WE (4), ustala szczególne warunki przywozu produktów rybołówstwa z Arabii Saudyjskiej. Wymienione państwo należy zatem włączyć do wykazu w części I Załącznika do decyzji 97/296/WE.

(3)

W celu zachowania przejrzystości należy w całości zastąpić omawiane wykazy.

(4)

Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję 97/296/WE.

(5)

Niniejszą decyzję stosuje się od tego samego dnia co decyzję 2005/218/WE dotyczącą przywozów produktów rybołówstwa z Arabii Saudyjskiej.

(6)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Pokarmowego i Zdrowia Zwierząt,

16.3.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 69/59

(1)

Dnia 27 grudnia 2001 r. Rada przyjęła wspólne stanowisko 2001/931/WPZiB w sprawie zastosowania szczególnych środków w celu zwalczania terroryzmu (1).

(2)

Dnia 17 maja 2004 r. Rada przyjęła wspólne stanowisko 2004/500/WPZiB (2) aktualizujące wspólne stanowisko 2001/931/WPZiB.

(3)

Wspólne stanowisko 2001/931/WPZiB przewiduje kontrolę w regularnych odstępach czasu.

(4)

Konieczna jest aktualizacja załącznika do wspólnego stanowiska 2001/931/WPZiB i uchylenie wspólnego stanowiska 2004/500/WPZiB.

(5)

Lista została opracowana zgodnie z kryteriami, ustanowionymi w art. 1 ust. 4 wspólnego stanowiska 2001/931/WPZiB,

16.3.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 69/64

(1)

Dnia 2 kwietnia 2004 r. Rada przyjęła decyzję 2004/306/WE wykonującą art. 2 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 2580/2001 w sprawie szczególnych środków restrykcyjnych skierowanych przeciwko niektórym osobom i podmiotom mających na celu zwalczanie terroryzmu i uchylającą decyzję 2003/902/WE (2).

(2)

Wskazane jest przyjęcie zaktualizowanej listy osób, grup i podmiotów, do których stosuje się rozporządzenie (WE) nr 2580/2001,

1.

OSOBY