23.12.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 375/1

(1)

Ze względu na położenie geograficzne Kleinwalsertal (gmina Mittelberg) oraz gminy Jungholz, które znajdują się na terytorium Austrii a dostępne są wyłącznie drogą prowadzącą z Niemiec, mleko ich producentów było dostarczane niemieckim nabywcom.

(2)

Od chwili gdy rozporządzenie Rady (EWG) nr 804/68 z dnia 27 czerwca 1968 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku mleka i przetworów mlecznych (2), zmienione rozporządzeniem (EWG) nr 856/84 (3), wprowadziło wspólnotowy systemu kwoty mlecznej, mleko wprowadzane do obrotu przez wymienionych producentów było brane pod uwagę podczas ustalania niemieckich ilości referencyjnych w odniesieniu do mleka.

(3)

Rozporządzenie Rady (WE) nr 1782/2003 (4) wprowadziło bezpośrednią płatność w sektorze mleczarskim począwszy od roku kalendarzowego 2004. Wymienione płatności są oparte na indywidualnych ilościach referencyjnych zainteresowanych producentów, które są zarządzane przez Niemcy, podczas gdy zgodnie z wymienionym rozporządzeniem, płatności dotyczące premii mlecznej powinny być dokonywane przez władze austriackie w ramach limitu ich krajowej ilości referencyjnej dla dwunastomiesięcznego okresu 1999/2000 ustalonego w załączniku I do rozporządzenia Rady (EWG) nr 3950/92 z dnia 28 września 1992 r. ustanawiającego dodatkową opłatę wyrównawczą w sektorze mleka i przetworów mlecznych (5) oraz w ramach limitu pułapów budżetowych przewidzianych w art. 96 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003. Zarówno ilość referencyjna jak i pułapy zostały obliczone dla Austrii bez uwzględnienia indywidualnych ilości referencyjnych dla Kleinwalsertal (gmina Mittelberg) oraz gminy Jungholz.

(4)

Artykuł 47 ust. 2 rozporządzenia (WE) 1782/2003 zapewnia włączenie płatności mlecznych do jednolitego systemu płatności przewidzianego w wymienionym rozporządzeniu w 2007 r. Artykuł 62 tego samego rozporządzenia zezwala jednakże Państwom Członkowskim na przewidywanie włączenia takich płatności od 2005 r. Włączenie premii mlecznej jest spodziewane w Niemczech od 2005 r., podczas gdy w Austrii będzie ono miało miejsce w późniejszym okresie.

(5)

Aby umożliwić praktyczne i poprawne zarządzanie premią mleczną oraz zapewnić włączenie jej do systemu jednolitej płatności, rozporządzenie Rady (WE) nr 1782/2003 powinno zostać zmienione w taki sposób aby ilości referencyjne oraz pułapy budżetowe dla Niemiec i Austrii, określone w art. 95 ust. 4 oraz 96 ust. 2, uwzględniały ilości referencyjne dla mleka producentów z zainteresowanych regionów. W konsekwencji należy również wprowadzić zmiany w załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 1788/2003 z dnia 29 września 2003 r. ustanawiające opłatę wyrównawczą w sektorze mleka i przetworów mlecznych w celu przeliczenia referencyjnych ilości zainteresowanych producentów na austriackie ilości referencyjne począwszy do roku 2004/05 odnoszącego się do kwoty mlecznej.

(6)

W odniesieniu do płatności należnych w 2004 r., biorąc pod uwagę, iż data składania wniosków już upłynęła, właściwym jest ustanowienie odstępstwa od art. 2 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 umożliwiając Niemcom wypłatę premii dla rolników znajdujących się w austriackim Kleinwalsertal (gmina Mittelberg) oraz w gminie Jungholz,

1)

W art. 95 ust. 4 dodaje się drugi akapit:

„Jednakże dla Niemiec i Austrii pułap ustalony na podstawie ilości referencyjnych dla dwunastomiesięcznego okresu 1999/2000, wynosi odpowiednio 27 863 827,288 i 2 750 389,712 ton.”

2)

Artykuł 96 ust. 2 otrzymuje niniejszym brzmienie:

a)

Artykuł 1 stosuje się od 1 stycznia 2005 r.;

b)

Artykuł 2 stosuje się od 1 kwietnia 2004 r.;

c)

Artykuł 3 stosuje się od 1 stycznia 2004 r.

23.12.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 375/4

(1)

Rozporządzenie (WE) nr 3223/94 przewiduje, w zastosowaniu wyników wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej, kryteria do ustalania przez Komisję standardowych wartości dla przywozu z krajów trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w jego Załączniku.

(2)

W zastosowaniu wyżej wymienionych kryteriów standardowe wartości w przywozie powinny zostać ustalone w wysokościach określonych w Załączniku do niniejszego rozporządzenia,

23.12.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 375/6

(1)

Przetarg dotyczący dopłat do wywozu ryżu do Réunion został otwarty rozporządzeniem Komisji (WE) nr 2033/2004 (3).

(2)

Zgodnie z postanowieniami art. 9 rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2692/89, na podstawie złożonych ofert Komisja może, zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 26 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1785/2003, podjąć decyzję o zaniechaniu przetargu.

(3)

Biorąc w szczególności pod uwagę kryteria przewidziane w art. 2 i 3 rozporządzenia (EWG) nr 2692/89, nie należy przystępować do ustalania maksymalnej dopłaty.

(4)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Zbóż,

23.12.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 375/7

(1)

Artykuł 9 rozporządzenia (WE) nr 1159/2003 przewiduje szczegółowe zasady dotyczące ustalenia zobowiązań dostawy, po zerowej stawce celnej, produktów oznaczonych kodem CN 1701, wyrażonych jako ekwiwalent cukru białego i pochodzących z krajów, które podpisały Protokół AKP i Umowę z Indiami.

(2)

Artykuł 16 rozporządzenia (WE) nr 1159/2003 przewiduje szczegółowe zasady dotyczące ustalenia kontyngentów taryfowych, po zerowej stawce celnej, w odniesieniu do produktów oznaczonych kodem CN 1701 11 10, wyrażonych jako ekwiwalent cukru białego i pochodzących z krajów, które podpisały Protokół AKP i Umowę z Indiami.

(3)

Artykuł 22 rozporządzenia (WE) nr 1159/2003 otwiera kontyngenty taryfowe, po stawce celnej 98 EUR za tonę, produktów oznaczonych kodem CN 1701 11 10, pochodzących z Brazylii, Kuby i innych państw trzecich.

(4)

W okresie od 13 do 17 grudnia 2004 r., zgodnie z art. 5 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1159/2003, zostały przedłożone właściwym władzom wnioski o pozwolenie na przywóz dla ilości całkowitej przekraczającej ilość przewidzianą w zobowiązaniu dostawy dla danego kraju, ustaloną na mocy art. 9 rozporządzenia (WE) nr 1159/2003 odnośnie do cukru preferencyjnego z AKP-Indii.

(5)

W tych okolicznościach Komisja powinna ustalić współczynnik redukcyjny umożliwiający wydawanie pozwoleń proporcjonalnie do dostępnej ilości oraz zaznaczyć, jeżeli odpowiedni limit został wykorzystany,

23.12.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 375/9

(1)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1847/2004 (2) otwiera procedurę przyznawania pozwoleń na wywóz serów do Stanów Zjednoczonych Ameryki w 2005 r. w ramach niektórych kontyngentów GATT.

(2)

Artykuł 20 ust. 3 rozporządzenia Komisji (WE) nr 174/1999 z dnia 26 stycznia 1999 r. ustanawiającego specjalne szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (EWG) nr 804/68 w odniesieniu do pozwoleń na wywóz i refundacji wywozowych do mleka i przetworów mlecznych (3) określa kryteria stosowane w przyznawaniu pozwoleń tymczasowych, jeżeli wnioski o przyznanie pozwolenia dotyczą ilości produktów przekraczających jeden z odpowiednich kontyngentów na dany rok. Artykuł 20 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 174/1999 ustanawia również środki przejściowe dotyczące tych kryteriów na rok 2005 w związku z rozszerzeniem Wspólnoty w dniu 1 maja 2004 r.

(3)

Zapotrzebowanie na pozwolenia na wywóz w odniesieniu do niektórych kontyngentów i grup produktów wykazuje stały przyrost i często zdecydowanie przekracza dostępne ilości. Może to prowadzić do znacznego obniżenia ilości przydzielanej wnioskodawcy, ograniczając w ten sposób skuteczność systemu. Ponadto jeżeli ilości przydzielane każdemu podmiotowi są małe, doświadczenie wykazało, że istnieje ryzyko, że w takich okolicznościach podmiot może nie dopełnić obowiązku wywozu, co wiąże się z utratą zabezpieczenia.

(4)

W celu zaradzenia takiej sytuacji, właściwe jest zastosowanie połączenia trzech kryteriów, o których mowa w pierwszym akapicie art. 20 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 174/1999, biorąc pod uwagę ustanowione środki przejściowe. Zgodnie z lit. a) i b) tego akapitu, pozwolenia powinny być przyznawane na zasadach preferencyjnych wnioskodawcom, którzy wcześniej prowadzili wymianę handlową ze Stanami Zjednoczonymi Ameryki, których wyznaczonymi importerami są spółki zależne i którzy w przeszłości dokonali wywozu określonej ilości tego produktu do danego miejsca przeznaczenia. Ponadto należy zastosować współczynnik redukcji zgodnie z lit. c) tego akapitu.

(5)

W przypadku grup produktów i kontyngentów, dla których złożone wnioski dotyczą ilości mniejszych niż dostępne, właściwym jest, zgodnie z art. 20 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 174/1999, przydzielenie pozostałych ilości wnioskodawcom, proporcjonalnie do tych, o które się ubiegali. Przydział dalszych ilości powinien być uzależniony od złożenia wniosku oraz wpłaty zabezpieczenia przez zainteresowany podmiot.

(6)

Biorąc pod uwagę ograniczenie czasowe we wdrożeniu tej procedury, jak określono w rozporządzeniu (WE) nr 1874/2004, niniejsze rozporządzenie należy zacząć stosować możliwie jak najszybciej.

(7)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Mleka i Przetworów Mlecznych,

—

wnioskodawców, którzy wykazują wywóz rozpatrywanych produktów do Stanów Zjednoczonych Ameryki w przynajmniej jednym roku w ciągu trzech poprzednich lat i których wskazanymi importerami są spółki zależne, lub

—

wnioskodawców, których wyznaczeni importerzy są uważani za spółki zależne zgodnie art. 20 ust. 3 akapit drugi lit. b) rozporządzenia (WE) nr 174/1999.

—

wnioskodawców innych niż ci, o których mowa w akapicie pierwszym, którzy wykazują wywóz rozpatrywanych produktów do Stanów Zjednoczonych Ameryki w każdym roku w ciągu trzech poprzednich lat, lub

—

wnioskodawców, od których nie wymaga się udokumentowania transakcji dokonanych w przeszłości, zgodnie z art. 20 ust. 3 akapit drugi lit. a) rozporządzenia (WE) nr 174/1999.

23.12.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 375/12

(1)

W celu stopniowego ustanowienia przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości, Traktat przewiduje środki, które należy przyjąć w dziedzinach azylu, imigracji i ochrony praw obywateli państw trzecich.

(2)

Traktat przewiduje, że Rada przyjmuje środki dotyczące polityki imigracyjnej odnoszące się do warunków wjazdu i pobytu oraz norm dotyczących procedur wydawania przez Państwa Członkowskie długoterminowych wiz i dokumentów pobytowych.

(3)

Rada Europejska na specjalnym posiedzeniu w Tampere w dniach 15-16 października 1999 r. uznała potrzebę zbliżenia ustawodawstw krajowych w zakresie warunków przyjmowania i pobytu obywateli państw trzecich i zwróciła się do Rady o szybkie przyjęcie decyzji w oparciu o wnioski Komisji.

(4)

Niniejsza dyrektywa respektuje prawa podstawowe i przestrzega zasad uznanych przez Kartę Praw Podstawowych Unii Europejskiej.

(5)

Państwa Członkowskie powinny wprowadzić w życie przepisy niniejszej dyrektywy bez dyskryminacji ze względu na płeć, rasę, kolor skóry, pochodzenie etniczne lub społeczne, cechy genetyczne, język, religię lub światopogląd, opinie polityczne lub wszelkie inne, przynależność do mniejszości narodowej, majątek, urodzenie, niepełnosprawność, wiek lub orientację seksualną.

(6)

Jednym z celów działania Wspólnoty w dziedzinie edukacji jest promowanie Europy jako całości jako uznanego światowego centrum w zakresie studiów wyższych i szkolenia zawodowego. Wspieranie gotowości obywateli państw trzecich do przyjazdu na terytorium Wspólnoty w celu odbywania studiów jest kluczowym elementem tej strategii. Zbliżenie ustawodawstw krajowych Państw Członkowskich w zakresie warunków wjazdu i pobytu jest jej częścią.

(7)

Migracja w celach określonych w niniejszej dyrektywie, mająca z definicji charakter tymczasowy i niezależny od sytuacji rynkowej w kraju przyjmującym, jest korzystne zarówno dla zainteresowanych migrantów i ich kraju pochodzenia, jak i przyjmującego Państwa Członkowskiego oraz pomaga wspierać lepsze wzajemne zrozumienie między kulturami.

(8)

Termin „przyjmowanie” obejmuje wjazd i pobyt obywateli państw trzecich w celach określonych w niniejszej dyrektywie.

(9)

Nowe przepisy wspólnotowe opierają się na definicjach pojęć: student, stażysta, instytucja edukacyjna i wolontariusz, które są już stosowane w prawie wspólnotowym, w szczególności w różnych programach wspólnotowych mających na celu wspieranie mobilności określonych osób (Sokrates, Wolontariat Europejski itp.).

(10)

Państwa Członkowskie powinny, zgodnie z ich przepisami krajowymi, określić czas trwania i inne warunki dotyczące kursów przygotowawczych dla studentów objętych niniejszą dyrektywą.

(11)

Obywatele państw trzecich należący do kategorii stażystów nie pobierających wynagrodzenia i wolontariuszy, którzy, z racji wykonywanych działań lub rodzaju otrzymywanego zwrotu kosztów lub wynagrodzenia, są uznawani zgodnie z przepisami krajowymi za pracowników, nie są objęci niniejszą dyrektywą. Państwa Członkowskie decydują o przyjmowaniu obywateli państw trzecich, którzy zamierzają odbywać specjalistyczne studia medyczne.

(12)

Dowód przyjęcia studenta do instytucji szkolnictwa wyższego może stanowić, między innymi list lub zaświadczenie potwierdzające wpisanie takiej osoby na listę studentów.

(13)

Przy ocenie dysponowania wystarczającymi środkami mogą być uwzględniane stypendia.

(14)

Odmowa przyjęcia danej osoby w celach określonych w niniejszej dyrektywie może nastąpić z uzasadnionych powodów. W szczególności można odmówić przyjęcia danego obywatela państwa trzeciego, jeżeli, na podstawie oceny okoliczności Państwo Członkowskie uzna, że taki obywatel stanowi potencjalne zagrożenie dla porządku publicznego lub bezpieczeństwa publicznego. Zagrożenie porządku publicznego może obejmować skazanie za popełnienie poważnego przestępstwa. W tym kontekście należy zwrócić uwagę, że zagrożenie porządku publicznego i bezpieczeństwa publicznego obejmuje także przypadki, gdy obywatel państwa trzeciego należy lub należał do organizacji wspierającej terroryzm, wspiera lub wspierał taką organizację, bądź ma lub miał poglądy ekstremistyczne.

(15)

W przypadku wątpliwości co do powodów złożenia wniosku o przyjęcie, Państwa Członkowskie powinny być uprawnione do żądania przedstawienia wszelkich dowodów niezbędnych do dokonania oceny jego spójności, w szczególności na podstawie kierunku studiów wybranego przez wnioskodawcę, w celu przeciwdziałania nadużywaniu i niewłaściwemu stosowaniu procedury określonej w niniejszej dyrektywie.

(16)

Należy ułatwić mobilność studentów będących obywatelami państw trzecich studiujących w kilku Państwach Członkowskich, jak również przyjmowanie obywateli państw trzecich uczestniczących w programach wspólnotowych, aby wspierać mobilność w celach określonych w niniejszej dyrektywie do Wspólnoty jako obszaru docelowego oraz w jej obrębie.

(17)

Aby zezwolić na pierwszy wjazd na ich terytorium, Państwa Członkowskie powinny mieć możliwość wydania czasowego dokumentu pobytowego lub wizy, jeżeli dane państwo wydaje dokumenty pobytowe wyłącznie na swoim terytorium.

(18)

W celu umożliwienia studentom będącym obywatelami państw trzecich pokrycia części kosztów studiów, powinni oni mieć dostęp do rynku pracy na warunkach określonych w niniejszej dyrektywie. Zasada dostępu studentów do rynku pracy na warunkach określonych w niniejszej dyrektywie powinna mieć charakter zasady ogólnej; jednakże, w wyjątkowych okolicznościach, Państwa Członkowskie powinny mieć możliwość uwzględnienia sytuacji na ich krajowych rynkach pracy.

(19)

Pojęcie uprzedniego zezwolenia obejmuje przyznawanie pozwoleń na pracę studentom, którzy pragną prowadzić działalność zarobkową.

(20)

Niniejsza dyrektywa nie ma wpływu na przepisy krajowe w zakresie pracy w niepełnym wymiarze.

(21)

Należy opracować przepis dotyczący przyspieszonych procedur przyjmowania obywateli państw trzecich w celu odbywania studiów lub procedur związanych z programami wymiany młodzieży szkolnej prowadzonymi przez uznane organizacje w Państwach Członkowskich.

(22)

Każde Państwo Członkowskie powinno zapewnić publiczne udostępnianie, zwłaszcza przez Internet, możliwie najpełniejszego zestawu regularnie aktualizowanych informacji dotyczących instytucji określonych w niniejszej dyrektywie, kierunków studiów, na które przyjmowani są obywatele państw trzecich oraz warunków i procedur wjazdu i pobytu na terytorium tego państwa w tych celach.

(23)

Niniejsza dyrektywa nie powinna mieć żadnego wpływu na stosowanie rozporządzenia Rady (WE) nr 1030/2002 z dnia 13 czerwca 2002 r. ustanawiającego jednolity wzór dokumentów pobytowych dla obywateli państw trzecich (4).

(24)

Ponieważ cel niniejszej dyrektywy, jakim jest określenie warunków przyjmowania obywateli państw trzecich w celu odbywania studiów, udziału w wymianie młodzieży szkolnej, szkoleniu bez wynagrodzenia lub wolontariacie, nie może być osiągnięty w sposób wystarczający przez Państwa Członkowskie, natomiast z uwagi na rozmiary lub skutki możliwe jest lepsze jego osiągnięcie na poziomie Wspólnoty, Wspólnota może podjąć działania zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule, niniejsza dyrektywa nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tego celu.

(25)

Zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu w sprawie stanowiska Zjednoczonego Królestwa i Irlandii, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i do Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, oraz bez uszczerbku dla art. 4 tego Protokołu, te Państwa Członkowskie nie uczestniczą w przyjęciu niniejszej dyrektywy i nie są nią związane ani jej nie stosują.

(26)

Zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu w sprawie stanowiska Danii, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i do Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, Dania nie uczestniczy w przyjęciu niniejszej dyrektywy i nie jest nią związana ani jej nie stosuje.

a)

warunków przyjmowania obywateli państw trzecich na terytorium Państw Członkowskich na okres przekraczający trzy miesiące w celu odbywania studiów, udziału w wymianie młodzieży szkolnej, szkoleniu bez wynagrodzenia lub wolontariacie.

b)

zasad dotyczących procedur przyjmowania obywateli państw trzecich w tych celach na terytorium Państw Członkowskich.

a)

„obywatel państwa trzeciego” oznacza każdą osobę, która nie jest obywatelem Unii Europejskiej w rozumieniu art. 17 ust. 1 Traktatu;

b)

„student” oznacza obywatela państwa trzeciego przyjętego do instytucji szkolnictwa wyższego i przyjętego na terytorium Państwa Członkowskiego w celu odbywania studiów w pełnym wymiarze, traktowanych jako jego główne zajęcie, prowadzących do zdobycia wyższego wykształcenia uznawanego przez Państwo Członkowskie, w tym uzyskania dyplomów, świadectw lub stopnia doktora w instytucjach szkolnictwa wyższego, co może obejmować kursy przygotowawcze przed podjęciem takich studiów zgodnie z jego ustawodawstwem krajowym;

c)

„uczeń” oznacza obywatela państwa trzeciego przyjętego na terytorium Państwa Członkowskiego w celu uczestnictwa w uznanym programie szkolnictwa średniego w ramach programu wymiany prowadzonego przez organizację uznaną w tym celu przez Państwo Członkowskie zgodnie z jego przepisami krajowymi lub praktyką administracyjną;

d)

„stażysta nie pobierający wynagrodzenia” oznacza obywatela państwa trzeciego przyjętego na terytorium Państwa Członkowskiego na czas trwania szkolenia bez wynagrodzenia, zgodnie z jego przepisami krajowymi;

e)

„instytucja” oznacza publiczną lub prywatną instytucję uznaną przez przyjmujące Państwo Członkowskie i/lub której kierunki studiów są uznawane zgodnie z jego przepisami krajowymi lub praktyką administracyjną w celach określonych w niniejszej dyrektywie;

f)

„program wolontariatu” oznacza program działań w ramach praktycznej solidarności, oparty na programie państwa lub Wspólnoty, służący interesowi ogólnemu.

g)

„dokument pobytowy” oznacza zezwolenie wydane przez organy Państwa Członkowskiego pozwalające obywatelowi państwa trzeciego na legalny pobyt na terytorium tego państwa, zgodnie z przepisami art. 1 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 1030/2002.

a)

obywateli państw trzecich przebywających w Państwie Członkowskim w związku z ubieganiem się o status uchodźcy lub w ramach uzupełniających form ochrony, jak również w ramach programów ochrony czasowej;

b)

obywateli państw trzecich, których wydalenie zostało zawieszone z przyczyn faktycznych lub prawnych;

c)

obywateli państw trzecich, którzy są członkami rodzin obywateli Unii, którzy skorzystali ze swobody przepływu osób we Wspólnocie;

d)

obywateli państw trzecich korzystających w Państwie Członkowskim ze statusu rezydenta długoterminowego zgodnie z dyrektywą Rady 2003/109/WE z dnia 25 listopada 2003 r. dotyczącą statusu obywateli państw trzecich będących rezydentami długoterminowymi (5) oraz korzystających ze swojego prawa do zamieszkiwania w innym Państwie Członkowskim w celu podjęcia studiów lub odbycia kształcenia zawodowego;

e)

obywatele państw trzecich uznawani zgodnie z przepisami krajowymi zainteresowanego Państwa Członkowskiego za pracowników lub za osoby prowadzące działalność na własny rachunek.

a)

dwustronnych lub wielostronnych umów między Wspólnotą lub Wspólnotą i jej Państwami Członkowskimi a jednym lub kilkoma państwami trzecimi; lub

b)

dwustronnych lub wielostronnych umów między jednym lub kilkoma Państwami Członkowskimi a jednym lub kilkoma państwami trzecimi.

a)

przedstawić ważny dokument podróży określony w przepisach krajowych. Państwa Członkowskie mogą wymagać, aby okres ważności dokumentu podróży obejmował co najmniej okres planowanego pobytu;

b)

jeśli zgodnie z prawem krajowym przyjmującego Państwa Członkowskiego osoba ta jest małoletnia, powinna przedstawić zgodę rodziców na planowany pobyt;

c)

posiadać ubezpieczenie na wypadek choroby w zakresie wszystkich ryzyk zwyczajowo objętych ubezpieczeniem obywateli danego Państwa Członkowskiego;

d)

nie być uznany za osobę stanowiącą zagrożenie dla porządku publicznego, bezpieczeństwa publicznego lub zdrowia publicznego;

e)

przedstawić na żądanie Państwa Członkowskiego dowód wniesienia opłaty za rozpatrzenie wniosku zgodnie z art. 20.

a)

być przyjęty przez instytucje szkolnictwa wyższego w celu odbycia studiów;

b)

przedstawić żądane przez Państwo Członkowskie dowody wskazujące, że w czasie swojego pobytu będzie posiadać wystarczające środki na pokrycie kosztów utrzymania, studiów i podróży powrotnej. Państwa Członkowskie ogłaszają wysokość minimalnej kwoty miesięcznej wymaganej do celu niniejszego przepisu, bez uszczerbku dla indywidualnego badania każdego przypadku;

c)

przedstawić na żądanie Państwa Członkowskiego dowód wystarczającej znajomości języka, w którym będzie odbywał studia;

d)

przedstawić na żądanie Państwa Członkowskiego dowód wniesienia opłat pobieranych przez instytucję edukacyjną.

a)

spełnia on warunki określone w art. 6 i 7 w odniesieniu do tego Państwa Członkowskiego; oraz

b)

przesłał, wraz ze swoim wnioskiem o przyjęcie, pełną dokumentację przebiegu swoich studiów oraz dowód, że studia, które chce odbyć, rzeczywiście uzupełniają te, które już ukończył; oraz

c)

uczestniczy we wspólnotowym lub dwustronnym programie wymiany lub został przyjęty przez Państwo Członkowskie jako student na czas nie krótszy niż dwa lata.

a)

osiągnąć wiek minimalny, ale nie przekraczać wieku maksymalnego określonego przez zainteresowane Państwo Członkowskie;

b)

przedstawić dowód przyjęcia do instytucji szkolnictwa średniego;

c)

przedstawić dowód uczestnictwa w uznanym programie wymiany młodzieży szkolnej prowadzonym przez organizację uznaną w tym celu przez dane Państwo Członkowskie zgodnie z jego przepisami krajowymi lub praktyką administracyjną;

d)

przedstawić dowód, że organizacja wymiany młodzieży szkolnej przyjmuje za niego odpowiedzialność przez cały okres jego obecności na terytorium danego Państwa Członkowskiego, w szczególności w zakresie utrzymania, nauki, opieki zdrowotnej i kosztów podróży powrotnej;

e)

podczas swojego pobytu zamieszkiwać u rodziny spełniającej warunki określone przez dane Państwo Członkowskie i wybranej zgodnie z zasadami programu wymiany młodzieży szkolnej, w której uczeń uczestniczy.

a)

podpisać umowę w sprawie stażu, zatwierdzoną o ile to konieczne przez właściwy organ danego Państwa Członkowskiego zgodnie z jego przepisami krajowymi lub praktyką administracyjną, dotyczącą odbycia stażu bez wynagrodzenia w przedsiębiorstwie sektora publicznego lub prywatnego lub w instytucji szkolenia zawodowego uznanej przez Państwo Członkowskie zgodnie z jego przepisami krajowymi lub praktyką administracyjną;

b)

przedstawić dowody wymagane przez Państwo Członkowskie wskazujące, że w czasie swojego pobytu będzie posiadać wystarczające środki na pokrycie kosztów utrzymania, szkolenia i podróży powrotnej. Państwa Członkowskie ogłaszają wysokość minimalnej kwoty miesięcznej wymaganej do celów niniejszego przepisu, bez uszczerbku dla indywidualnego badania każdego przypadku;

c)

ukończyć, jeśli wymaga tego Państwo Członkowskie, kurs językowy w podstawowym zakresie umożliwiającym nabycie wiedzy koniecznej do odbycia stażu.

a)

osiągnąć wiek minimalny, ale nie przekraczać wieku maksymalnego określonego przez dane Państwo Członkowskie;

b)

przedstawić umowę z organizacją odpowiedzialną w danym Państwie Członkowskim za program wolontariatu, w którym uczestniczy, wraz z opisem zadań, warunków nadzorowania wykonywania tych zadań, swoich godzin pracy, dostępnych środków na pokrycie kosztów podróży, utrzymania i zakwaterowania oraz kieszonkowego w czasie swojego pobytu oraz, w odpowiednim przypadku, szkoleń, jakie przejdzie w ramach pomocy w wykonaniu swoich zadań;

c)

przedstawić dowód, że organizacja odpowiedzialna za program wolontariatu, w którym uczestniczy, opłaciła ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej i przyjmuje pełną odpowiedzialność za niego przez cały okres jego pobytu, w szczególności w zakresie utrzymania, opieki zdrowotnej i kosztów podróży powrotnej;

d)

oraz, jeśli przyjmujące Państwo Członkowskie wyraźnie tego wymaga, ukończy podstawowy kurs wprowadzający do języka, historii oraz instytucji politycznych i społecznych tego Państwa Członkowskiego.

a)

nie przestrzega ograniczeń dostępu do działalności zarobkowej zgodnie z art. 17;

b)

nie czyni zadowalających postępów w studiach zgodnie z ustawodawstwem krajowym lub praktyką administracyjną.

23.12.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 375/19

(1)

W kwietniu 1993 r. Rada przyjęła decyzję upoważniającą Komisję do prowadzenia w imieniu Wspólnoty negocjacji dotyczących umowy o współpracy celnej z Kanadą, Hongkongiem, Japonią, Koreą i Stanami Zjednoczonymi, której zakres został w maju 1997 r. rozszerzony na Państwa Członkowskie ASEAN (Stowarzyszenia Narodów Azji Południowo-Wschodniej) i Chiny.

(2)

Należy zatwierdzić Umowę między Wspólnotą Europejską a rządem Chińskiej Republiki Ludowej o współpracy i wzajemnej pomocy administracyjnej w sprawach celnych,

23.12.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 375/27

(1)

Wspólnota jest Stroną Konwencji o rybołówstwie i ochronie żywych zasobów w Morzu Bałtyckim i Bełtach (2) (zwaną dalej „Konwencją Gdańską”).

(2)

Artykuł XIX Konwencji Gdańskiej przewiduje możliwość wypowiedzenia konwencji przez Umawiającą się Stronę.

(3)

Estonia, Łotwa. Litwa i Polska są zobowiązane do podjęcia kroków koniecznych do wypowiedzenia Konwencji Gdańskiej z dniem 1 maja 2004 r. lub w możliwie najszybszym terminie po tej dacie zgodnie z art. 6 ust. 12 Aktu Przystąpienia z 2003 r.

(4)

Po dokonaniu wypowiedzenia przez te nowe Państwa Członkowskie, Wspólnota i Federacja Rosyjska pozostaną jedynymi Stronami Konwencji Gdańskiej a około 95 % obszaru objętego konwencją będą stanowić wody Wspólnoty.

(5)

Utrzymywanie międzynarodowej organizacji rybołówstwa w celu zarządzania rybołówstwem na wodach, które leżą w całości w jurysdykcji jedynie dwóch Stron, byłoby niewspółmierne i nieefektywne. W świetle powyższego Wspólnota powinna wypowiedzieć Konwencję Gdańską,

23.12.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 375/28

(1)

Dnia 6 grudnia 2001 r.Conseil Interprofessionnel du vin de Bordeaux (CIVB) złożyła skargę zgodnie z art. 4 rozporządzenia Rady (WE) nr 3286/94 (zwanego dalej „rozporządzeniem”).

(2)

CIVB twierdziła, że sprzedaż win Bordeaux i Médoc ze Wspólnoty do Kanady napotyka szereg przeszkód w handlu w rozumieniu art. 2 ust. 1 wymienionego wyżej rozporządzenia, tzn. „praktyki handlowe przyjęte lub utrzymywane przez państwo trzecie, w stosunku do której zasady handlu międzynarodowego ustanawiają prawo do wszczęcia postępowania”.

(3)

Rzekoma przeszkoda w handlu wynikała z poprawki C-57 do kanadyjskiej ustawy o znakach handlowych, która pozbawiła oznaczeń geograficznych Bordeaux i Médoc standardowej ochrony zgodnej z wymogami ochrony ustanowionymi na mocy Porozumienia Światowej Organizacji Handlu (WTO) w sprawie handlowych aspektów praw własności intelektualnej (TRIPS) dla oznaczeń geograficznych win.

(4)

Komisja uznała, że skarga zawiera fakty wystarczające do wszczęcia procedury kontrolnej. Stosowne zawiadomienie opublikowano w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich  (3).

(5)

Dochodzenie potwierdziło zasadność zawartego w skardze twierdzenia, że poprawka C-57 do kanadyjskiej ustawy o znakach handlowych narusza art. 23.1 i 23.2 jak również art. 24.3 (tak zwaną klauzulę „martwego punktu”) porozumienia TRIPS i że przepisy art. 24.6 tego porozumienia nie mogą stanowić uzasadnienia dla takich naruszeń przepisów.

(6)

W toku procedury kontrolnej stwierdzono również, że poprawka C-57 stwarza zagrożenie powstania niekorzystnych skutków w handlu dla podmiotu wnoszącego skargę w rozumieniu art. 2 ust. 4 i art. 10 ust. 4 rozporządzenia.

(7)

Dnia 12 lutego 2003 r. Komitet Doradczy ustanowiony wymienionym rozporządzeniem rozpatrzył sprawozdanie końcowe z procedury kontrolnej.

(8)

Dnia 24 kwietnia 2003 r. Komisja zainicjowała zawarcie dwustronnego porozumienia z Kanadą w sprawie handlu winem i napojami spirytusowymi, które, wchodząc w życie, definitywnie usunęłoby nazwy wymienione w Kanadzie jako „nazwy własne”, w tym „Bordeaux”, „Médoc” i „Medoc”.

(9)

Dnia 9 lipca 2003 r. Komisja postanowiła zawiesić (4) procedurę kontrolną mając na względzie jej jak najszybsze zakończenie bezpośrednio po usunięciu przez Kanadę wspomnianych nazw z listy nazw własnych wprowadzonej poprawką C-57.

(10)

Dnia 30 lipca 2003 r. Rada poparła w imieniu Wspólnoty Europejskiej zawarcie dwustronnego porozumienia z Kanadą w sprawie handlu winem i napojami spirytusowymi (5). Dnia 1 czerwca 2004 r. wspomniane porozumienie dwustronne weszło w życie (6).

(11)

Poprzez wprowadzenie akapitów korygujących 3 i 4 do sekcji 11.18 ustawy o znakach handlowych (7) Kanada usunęła Bordeaux, Médoc i Medoc z listy nazw własnych wprowadzonej poprawką C-57.

(12)

Właściwym jest zakończenie procedury kontrolnej,

23.12.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 375/30

(1)

Na mocy decyzji Komisji 2004/614/WE z dnia 24 sierpnia 2004 w sprawie środków ochronnych odnoszących się do wysoce chorobotwórczej ptasiej grypy w Republice Południowej Afryki (3) Komisja przyjęła środki ochronne w związku z ptasią grypą w stadach ptactwa bezgrzebieniowego w Afryce Południowej.

(2)

Od likwidacji ptactwa bezgrzebieniowego i dezynfekcji zakażonych gospodarstw powinno upłynąć co najmniej sześć miesięcy, zanim możliwe będzie wydanie zezwolenia na wznowienie przywozu mięsa i jaj ptactwa bezgrzebieniowego z Afryki Południowej do Wspólnoty. Ze względu na opisaną sytuację należy przedłużyć stosowanie przyjętych już środków ochronnych.

(3)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Pokarmowego i Zdrowia Zwierząt,

23.12.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 375/31

(1)

Na Łotwie dostępna ilość materiału siewnego ozimych odmian żyta (Secale cereale) odpowiadającego krajowym warunkom klimatycznym i spełniającego wymogi dotyczące obecności szkodliwego organizmu Claviceps purpurea zawarte w dyrektywie 66/402/EWG, jest zbyt mała i dlatego niewystarczająca by zaspokoić potrzeby tego Państwa Członkowskiego.

(2)

Nie jest możliwe zaspokojenie popytu na materiał siewny tych gatunków w sposób zadowalający materiałem siewnym z innych Państw Członkowskich lub z państw trzecich, spełniającym wszystkie wymagania ustanowione w dyrektywie 66/402/EWG.

(3)

W związku z tym należy upoważnić Łotwę do zezwalania na obrót materiałem siewnym tego gatunku przy zastosowaniu mniej rygorystycznych wymagań przez okres upływający z dniem 30 listopada 2004 r.

(4)

Ponadto, inne Państwa Członkowskie, niezależnie od tego czy nasiona zostały zebrane w jednym z Państw Członkowskich czy w państwie trzecim objętym decyzją Rady 2003/17/WE z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie równoważności inspekcji polowych stosowanych w państwach trzecich w uprawach nasiennych roślin uprawnych oraz w sprawie równoważności materiału siewnego wyprodukowanego w państwach trzecich (2), które są w stanie zaopatrywać Łotwę w materiał siewny tych gatunków, powinny zostać upoważnione do zezwalania na obrót takim materiałem siewnym.

(5)

Łotwa powinna działać jako koordynator w celu zapewnienia, by całkowita ilość materiału siewnego objęta zezwoleniami zgodnie z niniejszą decyzją nie przekraczała maksymalnej ilości przewidzianej w niniejszej decyzji.

(6)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Nasion i Materiału Rozmnożeniowego dla Rolnictwa, Ogrodnictwa i Leśnictwa,

a)

maksymalna liczba sclerotia lub fragmentów sclerotia Claviceps purpurea w próbie o wadze 500 g nasion kategorii „elitarny materiał siewny” lub „kwalifikowany materiał siewny” wynosi 15;

b)

etykieta urzędowa podaje liczbę sclerotia lub fragmentów sclerotia Claviceps purpurea stwierdzoną na podstawie badania urzędowego przeprowadzonego zgodnie z art. 2 ust. 1.pkt E lit. d) dyrektywy 66/402/EWG;

c)

nasiona zostały uprzednio wprowadzone do obrotu zgodnie z art. 2 niniejszej decyzji.

a)

istnieją dostateczne dowody by wątpić, że dostawca jest w stanie wprowadzić do obrotu ilość materiału siewnego objętą jego wnioskiem o zezwolenie, lub

b)

całkowita ilość objęta zezwoleniem na wprowadzenie do obrotu zgodnie z przedmiotowym odstępstwem przekroczyłaby ilość maksymalną wymienioną w Załączniku.

23.12.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 375/33

(1)

W Danii dostępna ilość materiału siewnego odmian pszenicy ozimej (Triticum aestivum) odpowiadającego krajowym warunkom klimatycznym i spełniającego wymogi dotyczące siły kiełkowania zawarte w dyrektywie 66/402/EWG, jest zbyt mała i dlatego niewystarczająca by zaspokoić potrzeby tego Państwa Członkowskiego.

(2)

Nie jest możliwe zaspokojenie popytu na materiał siewny tych gatunków w sposób zadowalający materiałem siewnym z innych Państw Członkowskich lub z państw trzecich, spełniającym wszystkie wymagania ustanowione w dyrektywie 66/402/EWG.

(3)

W związku z tym należy upoważnić Danię do zezwalania na obrót materiałem siewnym tego gatunku przy zastosowaniu mniej rygorystycznych wymagań przez okres upływający z dniem 30 listopada 2004 r.

(4)

Ponadto, inne Państwa Członkowskie, niezależnie od tego czy nasiona zostały zebrane w jednym z Państw Członkowskich, czy w państwie trzecim objętym decyzją Rady 2003/17/WE z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie równoważności inspekcji polowych stosowanych w państwach trzecich w uprawach nasiennych roślin uprawnych oraz w sprawie równoważności materiału siewnego wyprodukowanego w państwach trzecich (2), które są w stanie zaopatrywać Danię w materiał siewny tych gatunków, powinny zostać upoważnione do zezwalania na obrót takim materiałem siewnym.

(5)

Dania powinna działać jako koordynator w celu zapewnienia, by całkowita ilość materiału siewnego objęta zezwoleniami zgodnie niniejszą decyzja nie przekraczała maksymalnej ilości przewidzianej w niniejszej decyzji.

(6)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Nasion i Materiału Rozmnożeniowego dla Rolnictwa, Ogrodnictwa i Leśnictwa,

a)

zdolność kiełkowania wynosi co najmniej 75 % czystych nasion;

b)

etykieta urzędowa podaje kiełkowanie stwierdzone na podstawie badania urzędowego przeprowadzonego zgodnie z art. 2 pkt F lit. d) oraz art. 2 pkt G lit. d) dyrektywy 66/402/EWG;

c)

nasiona zostały uprzednio wprowadzone do obrotu zgodnie z art. 2 niniejszej decyzji.

a)

istnieją dostateczne dowody by wątpić, że dostawca jest w stanie wprowadzić do obrotu ilość materiału siewnego objętą jego wnioskiem o zezwolenie; lub

b)

całkowita ilość objęta zezwoleniem na wprowadzenie do obrotu zgodnie z przedmiotowym odstępstwem przekroczyłaby ilość maksymalną wymienioną w Załączniku.