4.12.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 359/1

(1)

Nadużycia finansowe w Unii Europejskiej mają poważne konsekwencje dla budżetów krajowych i mogą prowadzić do zakłóceń konkurencji w przepływie wyrobów objętych podatkiem akcyzowym. Mają zatem wpływ na działanie rynku wewnętrznego.

(2)

Ścisła współpraca jest pożądana między władzami administracyjnymi Państw Członkowskich odpowiedzialnymi za wprowadzenie w życie środków przyjętych w tym zakresie w celu zwalczania nadużyć finansowych.

(3)

Dlatego też określenie zasad, na podstawie których władze administracyjne Państw Członkowskich muszą udzielić sobie wzajemnej pomocy i współpracować z Komisją, jest kluczowe dla zapewnienia prawidłowego stosowania zasad odnoszących się do przepływu wyrobów objętych podatkiem akcyzowym oraz pobierania podatków akcyzowych.

(4)

Wzajemna pomoc i współpraca administracyjna w dziedzinie podatków akcyzowych są uregulowane w dyrektywie Rady 77/799/EWG z 19 grudnia 1977 r. dotyczącej wzajemnej pomocy właściwych władz Państw Członkowskich w dziedzinie podatków bezpośrednich, niektórych podatków akcyzowych oraz opodatkowania składek ubezpieczeniowych (3). Wzajemna pomoc i współpraca administracyjna w dziedzinie podatku od wartości dodanej (VAT) są uregulowane rozporządzeniem (WE) nr 1798/2003 (4).

(5)

Chociaż ten instrument prawny okazał się skuteczny, nie będzie wystarczający, aby sprostać nowej konieczności współpracy administracyjnej wynikającej z zacieśniania się integracji gospodarczej w ramach rynku wewnętrznego.

(6)

Dyrektywa Rady 92/12/EWG z dnia 25 lutego 1992 r. w sprawie ogólnych warunków dotyczących wyrobów objętych podatkiem akcyzowym, ich przechowywania, przemieszczania oraz kontrolowania (5) wprowadziła również kilka instrumentów wymiany informacji. Odnośne do procedury powinny zostać określone w ogólnych ramach prawnych współpracy administracyjnej w dziedzinie podatków akcyzowych.

(7)

Potrzebne są również bardziej jasne i wiążące zasady współpracy między Państwami Członkowskimi, ponieważ prawa i obowiązki wszystkich zainteresowanych stron nie są dostatecznie określone.

(8)

Brakuje bezpośrednich kontaktów między lokalnymi lub krajowymi agencjami zwalczającymi nadużycia finansowe, ponieważ standardową praktyką jest przekazywanie informacji między centralnymi biurami łącznikowymi. Prowadzi to do nieefektywności, niewystarczającego wykorzystania uzgodnień dotyczących współpracy administracyjnej oraz nadmiernych opóźnień w przekazywaniu informacji. Dlatego w celu poprawy i usprawnienia współpracy należy stworzyć przepisy umożliwiające bardziej bezpośrednie kontakty między jednostkami administracyjnymi.

(9)

Również potrzebna jest bliższa współpraca, ponieważ, za wyjątkiem kontroli przepływu na mocy art. 15b dyrektywy 92/12/EWG, tylko w niewielu przypadkach dokonuje się automatycznej lub spontanicznej wymiany informacji między Państwami Członkowskimi. Wymiana informacji między władzami krajowymi oraz między tymi władzami a Komisją musi być intensywniejsza i szybsza, jeśli zwalczanie nadużyć finansowych ma być skuteczne.

(10)

Dlatego też potrzebny jest szczególny instrument w dziedzinie podatków akcyzowych w celu włączenia przepisów dyrektywy 77/799/EWG do tej dziedziny. Ten instrument powinien również objąć obszary, w których można poprawić współpracę między Państwami Członkowskimi, wprowadzając i usprawniając systemy przekazywania informacji o przepływie wyrobów objętych podatkiem akcyzowym. Ten instrument pozostaje bez uszczerbku dla stosowania Konwencji z 18 grudnia 1997 r. w sprawie pomocy wzajemnej i współpracy między administracjami (6).

(11)

Niniejsze rozporządzenie nie powinno ograniczać stosowania innych wspólnotowych środków zwalczania nadużyć finansowych w dziedzinie podatków akcyzowych.

(12)

Niniejsze rozporządzenie zawiera i określa uzgodnienia ułatwiające współpracę administracyjną między Państwami Członkowskimi zawarte w dyrektywie 92/12/EWG (te uzgodnienia zawierają rejestr zainteresowanych podmiotów gospodarczych i miejsc oraz system kontroli przepływu). Niniejsze rozporządzenie wprowadza również system wczesnego ostrzegania między Państwami Członkowskimi.

(13)

Do celów niniejszego rozporządzenia właściwe jest ograniczenie niektórych praw i obowiązków ustanowionych dyrektywą 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 października 1995 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych (7) w celu zabezpieczenia interesów określonych w art. 13 ust. 1 lit. e) dyrektywy, o której mowa powyżej.

(14)

Środki niezbędne do wykonania niniejszego rozporządzenia powinny zostać przyjęte zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (8).

(15)

W związku z tym, iż cel niniejszego rozporządzenia, mianowicie uproszczenie i wzmocnienie współpracy administracyjnej między Państwami Członkowskimi, nie może być osiągnięty przez Państwa Członkowskie działające samodzielnie, a może ze względu na wymóg jednolitości i skuteczności być lepiej osiągnięty na poziomie Wspólnoty, Wspólnota może przyjmować środki, zgodnie z zasadą pomocniczości, określoną w art. 5 Traktatu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności, określoną w tym artykule, niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to co jest konieczne dla osiągnięcia tego celu.

(16)

Niniejsze rozporządzenie szanuje prawa podstawowe i przestrzega zasad uznanych w Karcie Praw Podstawowych Unii Europejskiej,

1)

„właściwa władza” oznacza władzę wyznaczoną zgodnie z art. 3 ust. 1;

2)

„organ wnioskujący” oznacza centralne biuro łącznikowe Państwa Członkowskiego lub jakikolwiek łącznikowy organ administracyjny lub właściwego urzędnika tego Państwa Członkowskiego, które składa wniosek o udzielenie pomocy w imieniu właściwej władzy;

3)

„organ współpracujący” oznacza centralne biuro łącznikowe Państwa Członkowskiego lub jakikolwiek łącznikowy organ administracyjny lub właściwego urzędnika tego Państwa Członkowskiego, które otrzymuje wniosek o udzielenie pomocy w imieniu właściwej władzy;

4)

„centralne biuro łącznikowe” oznacza biuro wyznaczone na mocy art. 3 ust. 3, którego głównym obowiązkiem są kontakty z innymi Państwami Członkowskimi w dziedzinie współpracy administracyjnej;

5)

„wydział łącznikowy” oznacza każde biuro inne niż centralne biuro łącznikowe posiadające szczególną właściwość terytorialną lub wyspecjalizowaną właściwość rzeczową wyznaczone przez właściwą władzę na mocy art. 3 ust. 4 do bezpośredniej wymiany informacji na podstawie niniejszego rozporządzenia;

6)

„właściwy urzędnik” oznacza każdego urzędnika, który dokonuje bezpośredniej wymiany informacji na podstawie niniejszego rozporządzenia, do której to wymiany został upoważniony na mocy art. 3 ust. 5;

7)

„urząd akcyzowy” oznacza każdy urząd, w którym mogą zostać dokonane niektóre formalności określone przepisami dotyczącymi podatku akcyzowego.

8)

„nieregularna wymiana automatyczna” oznacza systematyczne przekazywanie z góry określonych informacji, bez uprzedniego wniosku, innemu Państwu Członkowskiemu, jeśli i z chwilą, gdy informacja taka staje się dostępna;

9)

„regularna wymiana automatyczna” oznacza systematyczne przekazywanie określonych z góry informacji, bez uprzedniego wniosku, innemu Państwu Członkowskiemu, w ustalonych z góry, regularnych odstępach czasu;

10)

„wymiana spontaniczna” oznacza nieregularne przekazywanie informacji bez uprzedniego wniosku innemu Państwu Członkowskiemu;

11)

„skomputeryzowany system” oznacza skomputeryzowany system kontrolowania przepływu towarów objętych podatkiem akcyzowym ustanowionym decyzją nr 1152/2003/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 czerwca 2003 r. (9);

12)

„osoba” oznacza:

13)

„drogą elektroniczną” oznacza przy użyciu sprzętu elektronicznego do przetwarzania (w tym kompresji cyfrowej) oraz przechowywania danych, z wykorzystaniem transmisji kablowej, radiowej, technologii światłowodowych oraz innych środków elektromagnetycznych;

14)

„numer identyfikacyjny” oznacza numer przewidziany w art. 22 ust. 2 lit. a) niniejszego rozporządzenia;

15)

„numer identyfikacyjny VAT” oznacza numer przewidziany w art. 22 ust. 1 lit. c)–e) szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (10);

16)

„wewnątrzwspólnotowy przepływ wyrobów objętych podatkiem akcyzowym” oznacza przepływ między dwoma lub więcej Państwami Członkowskimi wyrobów objętych podatkiem akcyzowym w ramach procedury zawieszenia poboru akcyzy w rozumieniu tytułu III dyrektywy 92/12/EWG lub wyrobów objętych podatkiem akcyzowym dopuszczonych do konsumpcji w rozumieniu art. 7–10 dyrektywy 92/12/EWG;

17)

„postępowanie administracyjne” oznacza wszelkie kontrole, postępowania wyjaśniające oraz inne działania podejmowane przez urzędników lub właściwe władze podczas wykonywania ich obowiązków w związku z zapewnieniem właściwego stosowania ustawodawstwa dotyczącego podatku akcyzowego;

18)

„sieć CCN/CSI” oznacza wspólną platformę opartą na wspólnej sieci łączności (CCN) oraz wspólnym systemie połączeń (CSI), opracowaną przez Wspólnotę do zapewnienia wszystkich transmisji drogą elektroniczną między właściwymi władzami w obszarze ceł i podatków;

19)

„podatki akcyzowe” oznacza podatki, które są przedmiotem prawodawstwa wspólnotowego w dziedzinie akcyzy i obejmuje podatki od wyrobów energetycznych i energii elektrycznej zgodnie z dyrektywą 2003/96/WE (11);

20)

„administracyjny dokument towarzyszący” oznacza dokument określony w art. 18 ust. 1 dyrektywy 92/12/EWG;

21)

„uproszczony dokument towarzyszący” oznacza dokument określony w art. 7 ust. 4 dyrektywy 92/12/EWG.

a)

wymiana danych przechowywanych w rejestrze elektronicznym przewidziana w art. 22;

b)

system wczesnego ostrzegania przewidziany w art. 23;

c)

wnioski o dokonanie weryfikacji skierowane do lub przez inne Państwa Członkowskie przewidziane w art. 24.

1)

jeśli w innym Państwie Członkowskim wystąpiła nieprawidłowość lub naruszenie ustawodawstwa o podatkach akcyzowych albo zachodzi podejrzenie ich wystąpienia;

2)

jeśli nieprawidłowość lub naruszenie ustawodawstwa o podatkach akcyzowych, które nastąpiło lub podejrzewa się jego nastąpienie na terytorium jednego Państwa Członkowskiego, może wywołać skutki w innym Państwie Członkowskim;

3)

jeśli w innym Państwie Członkowskim występuje ryzyko nadużyć finansowych lub utraty podatku akcyzowego.

1)

dokładne kategorie wymienianych informacji;

2)

częstotliwość takiej wymiany;

3)

praktyczne uzgodnienia dotyczące wymiany informacji.

a)

rejestr osób będących uprawnionymi właścicielami składu lub zarejestrowanymi handlowcami do celów podatku akcyzowego w rozumieniu art. 4 lit. a) i d) dyrektywy 92/12/EWG;

b)

rejestr miejsc będących składami podatkowymi.

a)

numer identyfikacyjny nadany przez właściwą władzę osobie lub miejscu;

b)

nazwisko lub nazwę oraz adres osoby lub miejsca;

c)

kategorię i nomenklaturę scaloną odnoszącą się do wyrobów akcyzowych, które mogą być przechowywane lub otrzymane przez daną osobę lub w danych miejscach;

d)

wskazanie centralnego biura łącznikowego lub urzędu akcyzowego, od którego można uzyskać dalsze informacje;

e)

datę wydania, zmiany i, w danym przypadku, wygaśnięcia ważności upoważnienia dla uprawnionego właściciela składu lub dla zarejestrowanego handlowca;

f)

informacje wymagane do identyfikacji osób, które przyjęły obowiązki w rozumieniu art. 15 ust. 3 dyrektywy 92/12/EWG;

g)

informacje wymagane do identyfikacji osób nieregularnie zaangażowanych w przepływ wyrobów objętych podatkiem akcyzowym, o ile takie informacje są dostępne;

a)

liczba oraz charakter wniosków o udzielenie informacji złożonych przez organ wnioskujący w określonym czasie nie powoduje nałożenia nieproporcjonalnych obciążeń administracyjnych na organ współpracujący;

b)

organ wnioskujący wyczerpał zwyczajowe źródła informacji, których mógł użyć w danych okolicznościach do uzyskania informacji, których wniosek dotyczy, bez podejmowania ryzyka narażenia się na niepowodzenie w osiągnięciu pożądanego celu.

a)

zapewnić skuteczną koordynację wewnętrzną między właściwymi władzami określonymi w art. 3;

b)

ustanowić bezpośrednią współpracę między władzami upoważnionymi do celów takiej koordynacji;

c)

zapewnić sprawne funkcjonowanie systemu wymiany informacji przewidzianego w niniejszym rozporządzeniu.

4.12.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 359/11

(1)

W styczniu 1997 r., rozporządzenie Rady (WE) nr 119/97 (2) nałożyło ostateczne cło antydumpingowe na przywóz niektórych kołowych mechanizmów segregatorowych („KMS”) pochodzących, inter alia, z Chińskiej Republiki Ludowej („ChRL” lub „państwo będące przedmiotem sprawy”). Ostateczna stawka celna mająca zastosowanie do stawki netto, cena franco granica Wspólnoty przed ocleniem, wynosiła 32,5 % dla World Wide Stationery Mfg („WWS”), spółki, której przyznano indywidualne traktowanie oraz 39,4 % dla wszystkich pozostałych przedsiębiorstw w ChRL. Te stawki celne miały zastosowanie dla KMS innych niż z 17 lub 23 pierścieniami (kody TARIC 8305100011, 8305100012 oraz 8305100019), a KMS z 17 i 23 pierścieniami (kody TARIC 8305100021, 8305100022 oraz 8305100029) podlegały opłacie celnej równej różnicy pomiędzy minimalną ceną importową („MCI”) 325 EUR za 1 000 sztuk i ceną franco granica Wspólnoty, przed ocleniem ilekroć ta ostatnia była niższa od MCI.

(2)

We wrześniu 2000 r., w odpowiedzi na wniosek w sprawie rozpoczęcia przeglądu przeciwko absorpcji dotyczącego wyżej wymienionych środków, złożony zgodnie z art. 12 rozporządzenia podstawowego, stawki celne mające zastosowanie do KMS innymi niż z 17 lub 23 pierścieniami (kody TARIC 8305100011, 8305100012 oraz 8305100019) zostały podniesione rozporządzeniem Rady (WE) nr 2100/2000 (3) do 51,2 % dla WWS i do 78,8 % dla wszystkich pozostałych spółek w ChRL.

(3)

Od czerwca 2002 r. na przywóz KMS pochodzących z Indonezji obowiązują środki antydumpingowe i wyrównawcze. Środki te, które nie podlegają obecnemu przeglądowi, zostały nałożone rozporządzeniem Rady (WE) nr 976/2002 oraz rozporządzeniem Rady (WE) nr 977/2002 z 4 czerwca 2002 r. (4).

(4)

W następstwie dochodzenia w sprawie domniemanego obchodzenia środków antydumpingowych nałożonych rozporządzeniem Rady (WE) nr 119/97, przez przywozy KMS z Wietnamu, rozporządzeniem Rady (WE) nr 1208/2004 (5) omawiane środki rozszerzono na przywozy dostarczane z Wietnamu.

(5)

Dochodzenie w sprawie domniemanego obchodzenia środków antydumpingowych nałożonych rozporządzeniem Rady (WE) nr 119/97, przez przywozy KMS z Tajlandii, bez względu na to, czy deklarowane jako pochodzące z Tajlandii, czy nie, zostało wszczęte w kwietniu 2004 r. (6).

(6)

Obydwa dochodzenia wymienione w dwóch powyższych punktach były prowadzone niezależnie od bieżącego dochodzenia.

(7)

W następstwie publikacji zawiadomienia w sprawie zbliżającego się upływu terminu obowiązywania środków antydumpingowych na przywóz niektórych KMS pochodzących z ChRL (7), 23 października 2001 r., Komisja otrzymała wniosek o przegląd tych środków zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego.

(8)

Wniosek został złożony przez dwóch producentów wspólnotowych, Koloman Handler AG i Krause Ringbuchtechnik GmbH („wnioskodawcy”), reprezentujący większość łącznej wspólnotowej produkcji KMS. Wniosek opierał się na tym, że upłynięcie terminu obowiązywania środków mogoby doprowadzić do zwiększenia wielkości szkodliwych dumpingowych przywozów pochodzących z ChRL.

(9)

Ustaliwszy po konsultacji z Komitetem Doradczym, że istnieją dowody wystarczające do wszczęcia przeglądu na mocy art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego, Komisja wszczęła przegląd (8).

(10)

Komisja oficjalnie powiadomiła producentów eksportujących, importerów, jak i zainteresowanych użytkowników, przedstawicieli państwa eksportującego, wnioskujących producentów Wspólnoty oraz innego znanego producenta wspólnotowego, o wszczęciu przeglądu wygaśnięcia. Zainteresowane strony otrzymały możliwość przedstawienia swoich poglądów na piśmie i zwrócenia się z prośbą o możliwość ustnego wyjaśnienia w terminie ustalonym w zawiadomieniu inicjującym.

(11)

Wszystkie strony, które zwróciły się z prośbą o możliwość ustnego wyjaśnienia w wyżej określonym terminie, i które wykazały istnienie szczególnych powodów, dla których powinny być wysłuchane, otrzymały możliwość złożenia wyjaśnień.

(12)

Wszystkim stronom, które zostały oficjalnie powiadomione o wszczęciu przeglądu oraz tym, którzy zwrócili się o to w wyznaczonym w zawiadomieniu inicjacyjnym terminie, wysłano kwestionariusze. Dodatkowo, skontaktowano się z jednym producentem z Indii (państwo w podobnej sytuacji) i wysłano do niego kwestionariusz.

(13)

Otrzymano odpowiedź na kwestionariusz od dwóch wnioskujących producentów wspólnotowych oraz od jednego producenta eksportującego w kraju będącym przedmiotem sprawy, jak również od jednego producenta w państwie w podobnej sytuacji i od dwóch niezwiązanych ze sobą importerów weź terytorium Wspólnoty.

(14)

Wszystkie zainteresowane strony zostały poinformowane o istotnych faktach i rozważaniach, na podstawie których zamierzano wydać zalecenie o narzuceniu ostatecznych ceí antydumpingowych. Przyznano im okres, w ramach którego mogły się ustosunkować. Przeanalizowano uwagi zgłoszone przez strony i w odpowiednich przypadkach zmodyfikowano ustalenia.

(15)

Poszukiwano i zweryfikowano wszelkie informacje uznane za niezbędne do określenia prawdopodobieństwa kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu i szkody oraz interesu Wspólnoty, Inspekcje weryfikacyjne przeprowadzono w siedzibach następujących spółek:

(16)

Dochodzenie w sprawie prawdopodobieństwa kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu objęło okres od 1 stycznia 2001 r. do 31 grudnia 2001 r. („okres objęty dochodzeniem” lub „OOD”). Badanie tendencji istotnych dla oceny prawdopodobieństwa kontynuacji lub ponownego wystąpienia szkody objęło okres od 1 stycznia 1998 r. do końca OOD („rozpatrywany okres”).

(17)

Produkt będący przedmiotem sprawy jest taki sam jak produkt w pierwotnym dochodzeniu, tzn. niektóre kołowe mechanizmy segregatorowe składające się z dwóch prostokątnych arkuszy stalowych lub drutów z co najmniej czterema przymocowanymi półpierścieniami z drutu stalowego, które są połączone pokrywą stalową. Mogą one być otwierane zarówno poprzez rozciąganie półpierścieni lub użycie małego stalowego mechanizmu spustowego przymocowanego do KMS. Pierścienie mogą mieć różne kształty, przy czym najczęściej są okrągłe lub w kształcie litery D. KMS są obecnie klasyfikowane w ramach kodu CN ex 8305 10 00 (kody TARIC 8305100011, 8305100012 oraz 8305100019 dla mechanizmów innych niż te z 17 lub 23 pierścieniami, i kody TARIC 8305100021, 8305100022 oraz 8305100029 dla mechanizmów z 17 i 23 pierścieniami). Mechanizmy dźwigniowe („LAM”) sklasyfikowane w ramach tego samego kodu CN, nie są objęte niniejszym dochodzeniem.

(18)

KMS są wykorzystywane do wytwarzania papierowych, kartonowych i powlekanych folią plastikową biurowych segregatorów oraz segregatorów prezentacyjnych i innych.

(19)

Sprzedano dużą ilość różnych rodzajów KMS we Wspólnocie w OOD. Różnice między tymi rodzajami były określone szerokością podstawy, rodzajem mechanizmu, liczbą pierścieni, systemem otwierania, nominalną pojemnością papieru, średnicą pierścienia, kształtem pierścieni, długością i rozmieszczeniem pierścieni. Uwzględniając fakt, że wszystkie rodzaje mają wspólną charakterystykę fizyczną i techniczną oraz w pewnym zakresie są wymienne, przyjęto, że wszystkie KMS stanowią jeden produkt na potrzeby bieżącego dochodzenia.

(20)

Dochodzenie ujawniło, że KMS wyprodukowane i sprzedawane na rynku krajowym w państwie w podobnej sytuacji (Indie) oraz KMS eksportowane do Wspólnoty z ChRL mają wspólną charakterystykę fizyczną i techniczną oraz to samo przeznaczenie.

(21)

Dochodzenie ujawniło również, że nie ma różnicy w charakterystyce fizycznej technicznej oraz przeznaczeniu między KMS przywożonymi do Wspólnoty z ChRL i KMS produkowanym przez przemysł wspólnotowy i sprzedawany na rynku wspólnotowym.

(22)

Dlatego stwierdzono, że KMS produkowane i sprzedawane na rynku krajowym w państwie podobnym, KMS z ChRL eksportowane do Wspólnoty i KMS produkowane i sprzedawane przez przemysł wspólnotowy na rynku wspólnotowym są produktami podobnymi w rozumieniu art. 1 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(23)

Zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego, zbadano, czy istnieje prawdopodobieństwo, że wygaśnięcie istniejących środków będzie prowadzić do kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu.

(24)

Z trzech chińskich producentów eksporterów, wspomnianych w skardze, jedynie współpracowało przedsiębiorstwo WWS, któremu przyznano indywidualne traktowanie zarówno w pierwotnym, jak i dochodzeniu przeciwko absorpcji. Dwa pozostałe przedsiębiorstwa eksportujące oświadczyły, że w OOD nie eksportowały produktu będącego przedmiotem sprawy do Wspólnoty. Niemniej jednak, okazało się, że jedno z tych przedsiębiorstw jest zamieszane w praktyki związane z obchodzeniem środków prawnych przez Tajlandię, w której to sprawie dochodzenie było prowadzone przez Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) (patrz motywy (42) i (43)).

(25)

Wielkość sprzedaży eksportowej jedynego współpracującego przedsiębiorstwa, według danych Urzędu Statystycznego Wspólnot Europejskich (Eurostat), równała się w OOD całemu przywozowi z ChRL. Wielkość ta reprezentowała 1,9 % całkowitej konsumpcji Wspólnoty, w porównaniu z 45 % całkowitej konsumpcji Wspólnoty w OOD pierwotnego dochodzenia, tj. od 1 października 1994 r. do 30 września 1995 r.

(26)

W stosunku do dochodzenia pierwotnego, zmieniono jedynie wybór państwa w podobnej sytuacji, natomiast metodologia obliczenia marginesu dumpingu pozostała taka sama.

(27)

W związku z tym, że ChRL jest gospodarką przekształceń w okresie transformacji, normalna wartość była ustalana na podstawie informacji uzyskanych w odpowiednim państwie trzecim o gospodarce rynkowej („państwo w podobnej sytuacji”) wybranym zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego.

(28)

W dochodzeniu pierwotnym, na państwo w podobnej sytuacji wybrano Malezję. Ze względu na to, iż produkcja w Malezji została wstrzymana i przeniesiona między innymi do Indii, wybrano inne państwo reprezentatywne. We wniosku o przeprowadzenie przeglądu, dla ustalenia normalnej wartości na państwo w podobnej sytuacji zaproponowano Indie. Wybór ten nie był kwestionowany. Stwierdzono również, że przyczyny wyboru Indii, tj. rozmiar rynku krajowego, otwartość rynku i stopień dostępu do surowców podstawowych, zapewniają warunki normalnej konkurencji. Indyjski producent, z którym się skontaktowano, zgodził się na współpracę i dysponował reprezentatywną sprzedażą krajową. Przedsiębiorstwo to było powiązane ze współpracującym chińskim producentem eksportującym, ale nie stwierdzono żadnych powodów, żeby uznać, że będzie to miało wpływ na określenie normalnej wartości. Zatem, zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego, na potrzeby ustalenia normalnej wartości, Indie uznano za odpowiednie państwo w podobnej sytuacji.

(29)

Stwierdzono, że sprzedaż krajowa produktu podobnego w państwie w podobnej sytuacji była w OOD opłacalna i reprezentatywna. Dlatego wartość normalną oparto na cenach faktycznie zapłaconych lub należnych od niezależnych klientów w zwykłym obrocie handlowym w państwie w podobnej sytuacji, tj. w Indiach.

(30)

Jako że rozpatrywany produkt był eksportowany do niezależnych klientów we Wspólnocie, cena eksportowa była ustalona zgodnie z art. 2 ust. 8 rozporządzenia podstawowego, tj. na podstawie cen faktycznie zapłaconych lub należna.

(31)

W celu zapewnienia obiektywnego porównania i zgodnie z art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego, uwzględnia się, w formie dostosowania, różnice w odniesieniu do krajowych kosztów przewozu, bonifikat i odroczonych rabatów, przeładunku i załadunku, transportu i kosztów kredytu, prowizji i ubezpieczenia, które wpłynęły na ceny oraz ich porównywalność.

(32)

W tym względzie, należy jednak zauważyć, że w następstwie nałożenia środków antydumpingowych, gwałtownie zmalała ilość i różnorodność rodzajów KMS eksportowanych do Wspólnoty. Zatem rodzaje produktu podobnego sprzedawanego na rynku krajowym państwa w podobnej sytuacji w OOD, były porównywalne zaledwie z 10 % rodzajami bezpośrednio eksportowanymi z ChRL przez jedynego współpracującego producenta eksportującego. Natomiast, w dochodzeniu pierwotnym, porównanie opierało się na 75 % całkowitej wielkości sprzedaży. Faktycznie, większość bezpośredniego eksportu z ChRL w OOD w bieżącym dochodzeniu dotyczyła segmentów niszowych, takich jak 17 i 23 pierścieniowe mechanizmy objęte MCI.

(33)

Zgodnie z art. 2 ust. 11 podstawowego rozporządzenia, średnią ważoną normalnej wartości porównano ze średnią ważoną ceny eksportowej, na tym samym poziomie obrotu. Porównanie wykazało brak dumpingu.

(34)

W odniesieniu do praktyk dumpingowych, nie stwierdzono dumpingu w przypadku WWS, tj. współpracującego chińskiego producenta eksportującego. Jednak wielkość sprzedaży eksportowej WWS bezpośrednio do Wspólnoty w OOD w bieżącym dochodzeniu była znacząco mniejsza od stwierdzonej w pierwotnym dochodzeniu. Bezpośredni wywóz z ChRL przez WWS również skupiał się na górnej granicy zakresu KMS, w szczególności modelach z 17 i 23 pierścieniami, które podlegają ocleniu w formie MCI (patrz motyw (32) powyżej). Oznacza to zatem, że nie zapłacono prawie żadnych ceł antydumpingowych za te przywozy. Nie można porównywać tego wyniku z marginesem dumpingu obliczonym w pierwotnym postępowaniu wyjaśniającym, ponieważ nie można było obliczyć marginesu dumpingu dla modeli KMS podlegających cłu antydumpingowemu, które były modelami sprzedawanymi w większości na rynku wspólnotowym, i które nie były bezpośrednio wywożone z ChRL w OOD w bieżącym dochodzeniu. Ponadto, jeśli chodzi o wielkość sprzedaży porównanie mogło być dokonane jedynie między sprzedażą produktu podobnego sprzedawanego na rynku krajowym państwa w podobnej sytuacji i modelami stanowiącymi 10 % sprzedaży z ChRL do Wspólnoty. W związku z powyższym stwierdzono, że nie można dojść do jednoznacznego wniosku odnośnie kontynuacji dumpingu.

(35)

Przy braku jednoznacznego wniosku odnośnie kontynuacji dumpingu, zbadano kwestię prawdopodobieństwa ponownego wystąpienia dumpingu.

(36)

W tym względzie, przeanalizowano następujące elementy: (a) wolna zdolność produkcyjna i inwestycje chińskich producentów eksportujących; (b) zachowanie na rynkach państw trzecich chińskich producentów eksportujących współpracujących; (c) strukturę wielkości i cen wywozu produktu będącego przedmiotem sprawy do państw trzecich przez przedsiębiorstwa niewspółpracujące.

(37)

Warto pamiętać o tym, że przy braku współpracy ze strony producentów eksportujących innych niż WWS, informacje o produkcji w ChRL, zdolności produkcyjnej i sprzedaży na rynku chińskim nie były dostępne, poza tymi, których dostarczył producent współpracujący.

(38)

Zdolność produkcyjna przedsiębiorstwa współpracującego pozostawała na stabilnym poziomie od 1999 r. do OOD. Jednak, jako że między 1999 r. a OOD produkcja produktu, który jest przedmiotem sprawy, spadła o 28 %, prawdopodobnie współpracujący producent eksportujący dysponuje znaczną niewykorzystaną zdolnością produkcyjną, wynoszącą jedną trzecią całkowitej zdolności. W związku z tym, ten producent mógłby szybko zwiększyć produkcję i skierować ją na dowolny rynek eksportowy, w tym rynek wspólnotowy, gdyby zezwolono na wygaśnięcie środków. Należy również zauważyć, że niewykorzystana zdolność produkcyjna jedynego współpracującego producenta eksportującego może sprostać, w przybliżeniu, połowie konsumpcji Wspólnoty. Można również w sposób odpowiedzialny przyjąć, że inni producenci chińscy również dysponują znaczną wolną zdolnością produkcyjną, jako że całkowity eksport chiński spadł i nie dysponujemy informacjami świadczącymi o spadku zdolności produkcyjnej w ChRL.

(39)

Zauważono, że przedsiębiorstwo współpracujące utrzymało wysoki poziom inwestycji w maszyny i wyposażenie od roku 1999 do OOD choć w stopniu malejącym.

(40)

Wielkość sprzedaży eksportowej do państw trzecich (z wyłączeniem Wspólnoty) przedsiębiorstwa współpracującego spadła, od 2000 r. do OOD o 8 %. W tym samym okresie, średnia cena eksportowa do państw trzecich spadła o 12 %.

(41)

W odniesieniu do przedsiębiorstw, które nie współpracowały w bieżącym dochodzeniu, ustalenia oparto na faktach dostępnych zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego. W związku z brakiem współpracy, w celu ustalenia wielkości i cen chińskiego wywozu do innych państw, skonsultowano dane statystyczne USA i Chin. Nawet jeśli bezwzględna wielkość chińskiego wywozu różni się w zależności od źródła informacji, obie statystyki potwierdzają, że w okresie od 1999 roku do OOD, na całym świecie odnotowano znaczny spadek w wywozie KMS z Chin. Zgodnie z chińskimi danymi statystycznymi, wielkość KMS wywiezionych w 1999 r. na rynek światowy wyniosła około 662 milionów sztuk i w OOD spadła do 523 milionów sztuk. W tym samym czasie, średnia cena eksportowa, pomimo że obejmowała różne rodzaje produktów o szeroko zróżnicowanych cenach, utrzymała się w zasadzie na tym samym poziomie. Jak wspomniano w motywie (38), przy braku informacji o hipotetycznym spadku zdolności produkcyjnej chińskich producentów eksportujących niewspółpracujących, producenci ci prawdopodobnie nadal dysponują niewykorzystanymi zdolnościami produkcyjnymi. W tych okolicznościach, rozsądnie byłoby wziąć pod uwagę to, że gdyby zezwolono na wygaśnięcie środków antydumpingowych, rynek wspólnotowy byłby bardzo atrakcyjnym celem dla wspomnianych chińskich eksporterów, którzy ponownie podjęliby się wywozu w znacznych ilościach na rynek wspólnotowy.

(42)

Ponadto, należy zauważyć, że OLAF przeprowadził dochodzenie w celu ustalenia, czy przywożone KMS zadeklarowane jako pochodzące z Tajlandii rzeczywiście pochodzą z tego kraju lub jak się domniemuje, faktycznie pochodzą z ChRL.

(43)

Dochodzenie prowadzone przez OLAF i zainteresowane Państwa Członkowskie wykazało, że KMS nie pochodzą z Tajlandii. Dalej prowadzone dochodzenia wykazały, że większa część tego przepływu towarów była niepreferencyjnego pochodzenia chińskiego i tym samym podlegała antydumpingowym opłatom celnym.

(44)

W tym względzie, należy zauważyć, że rodzaje produktów wywożonych za pośrednictwem Tajlandii obejmowały modele KMS najchętniej kupowane na rynku wspólnotowym w OOD, a nie modele z 17 i 23 pierścieniami, sprzedawane bezpośrednio z ChRL. Pozwoliło to na dokonanie porównania stosując modele najchętniej kupowane na rynku wspólnotowym. Porównanie, jako takie, zostało dokonane pomiędzy KMS wywożonymi do Wspólnoty z Tajlandii i porównywalnymi rodzajami produktów sprzedawanymi na rynku krajowym państwa w podobnej sytuacji. Do wyniku należy podchodzić z ostrożnością, ponieważ w związku z brakiem wyników pełnego dochodzenia w sprawie przywozu KMS z Tajlandii, obliczenie może być oparte tylko na ofercie cenowej FOB Bangkok dostarczonej przez przemysł wspólnotowy dla rodzajów produktów przywożonych z Tajlandii do Wspólnoty w OOD oraz po jego zakończeniu. Jednakże, okazało się, że obliczenie wykazało, że ceny eksportowe KMS wywożonego z Tajlandii były niższe od cen na krajowym rynku indyjskim i tym samym nie można wykluczyć, że te KMS były sprzedawane do Wspólnoty po cenach dumpingowych.

(45)

Ponadto, należy pamiętać, że w październiku 2000 r., w następstwie dochodzenia pierwotnego, które nałożyło na WWS opłatę celną w wysokości 32,5 %, oraz 39,4% na wszystkie inne przedsiębiorstwa chińskie, dochodzenie przeciwko absorpcji doprowadziło do wzrostu stawki celnej do 51,2 % dla WWS i 78,8 % dla wszystkich innych przedsiębiorstw.

(46)

Żadne państwo trzecie nie stosuje handlowych środków ochronnych przed przywozem KMS z ChRL.

(47)

Dochodzenie wykazało, że zarówno producent eksportujący współpracujący, jak i najprawdopodobniej dwaj inni producenci chińscy eksportujący dysponują znaczną wolną zdolnością produkcyjną ze względu na znaczący spadek w wywozie w okresie od 1999 r. do OOD. Ponadto, niewykorzystana zdolność produkcyjna jedynego producenta eksportującego współpracującego jest w stanie sprostać, w przybliżeniu, połowie konsumpcji wspólnotowej.

(48)

Widoczna konsumpcja wspólnotowa w OOD wyniosła około 270 milionów sztuk, z których zaledwie 5 milionów sztuk zadeklarowano jako pochodzące z ChRL. W OOD dochodzenia pierwotnego (od 1 października 1994 r. do 30 września 1995 r.) chińscy producenci eksportujący wywieźli do Wspólnoty 126 milionów sztuk. Zatem, gdyby zezwolono na wygaśnięcie środków antydumpingowych i z uwagi na wolną zdolność chińskich producentów eksportujących, przywóz z ChRL na rynek wspólnotowy mógłby prawdopodobnie ponownie powrócić do znaczących ilości. Ponadto, do nacisków na wywożenie wywieranych na chińskie przedsiębiorstwa w związku z ich ogromną wolną zdolnością, wywozy te będą najprawdopodobniej po cenach dumpingowych. Rzeczywiście, pomimo że porównanie w przypadku współpracującego przedsiębiorstwa nie wykazało dumpingu, oparte było na małej próbce nieporównywalnej z obliczeniem dumpingu w dochodzeniu pierwotnym. Z drugiej strony, jedno z chińskich przedsiębiorstw, które nie współpracowało w obecnym dochodzeniu, eksportowało KMS na rynek wspólnotowy przez powiązane przedsiębiorstwo mające siedzibę w Tajlandii. Obliczenia wykazały możliwość, że taka sprzedaż odbywała się po cenach dumpingowych. Stąd nie można wykluczyć, że praktyki dumpingowe są kontynuowane zaledwie rok po dochodzeniu przeciwko absorpcji.

(49)

W oparciu o wymienione ustalenia i wydarzenia, jest prawdopodobne, że w przypadku wznowienia przez chińskich eksporterów wywozu do WE, wywóz ten będzie odbywał się po cenach poniżej normalnej wartości. W związku z tym, musimy oczekiwać, że przy braku obecnie pobieranych opłat celnych, powtórzy się dumping z Chin.

(50)

W OOP, następujący producenci produkowali KMS na terytorium Wspólnoty:

(51)

Dwaj pierwsi producenci są wnioskodawcami i współpracowali w dochodzeniu. Współpracujący producenci wspólnotowi reprezentują ponad 90 % łącznej produkcji wspólnotowej KMS w OOD. Dlatego też uważano, że ci producenci reprezentują przemysł wspólnotowy w rozumieniu art. 4 ust. 1 i 5 ust. 4 rozporządzenia podstawowego. Zwani są dalej „przemysłem wspólnotowym”. Po OOD, te dwa przedsiębiorstwa stały sie częścią tej samej grupy przedsiębiorstw, ale ich produkcja pozostała we Wspólnocie. Ta grupa przedsiębiorstw nie jest powiązana z chińskimi producentami eksportującymi.

(52)

Odpowiedzi współpracujących producentów wspólnotowych na kwestionariusz wykorzystano do ustalenia sprzedaży przemysłu wspólnotowego KMS na rynku wspólnotowym. Skorzystano również z innych dostępnych informacji do ustalenia sprzedaży producenta wspólnotowego nie mieszczącego się w definicji przemysłu wspólnotowego.

(53)

W OOD dla przywozu pochodzącego z ChRL oraz przywozu zadeklarowanego jako pochodzącego z Tajlandii, korzystano z wielkości podanych przez Eurostat z wyjątkiem danych dotyczących przywozu zadeklarowanego jako pochodzącego z ChRL, w przypadku którego korzystano z informacji dostarczonych przez chińskiego producenta eksportującego współpracującego.

(54)

Co do przywozu pochodzącego z innych państw trzecich, liczby dotyczące przywozu pochodzącego z Indii i Indonezji, z wyłączeniem tych, które dotyczą OOD, zostały pozyskane z postępowania antydumpingowego dotyczącego tych dwóch państw. Skorzystano z informacji przekazanych przez Eurostat do obliczenia wielkości przywozu, które nie były podane w odpowiedziach na kwestionariusz lub w poprzednich postępowaniach. Dla przywozów z Węgier oraz państw wspomnianych w tym motywie, skorzystano z informacji dostarczonych przez Eurostat. Należy również zauważyć, że dane przekazane przez Eurostat musiały być przeliczone z ton na sztuki.

(55)

Na tej podstawie stwierdza się, że obserwowana konsumpcja we Wspólnocie spadła o 9 % podczas rozpatrywanego okresu, z 297 milionów sztuk (liczby zaokrąglono do miliona) w 1998 r. do 270 milionów sztuk w OOD. Liczby za lata 1999 i 2000 wynosiły odpowiednio 306 oraz 316 milionów sztuk.

(56)

Przywozy deklarowane jako pochodzące z ChRL gwałtownie spadły, z 44 milionów sztuk w 1998 r. do 24 milionów sztuk w 1999 r., do 10 milionów sztuk w 2000 r. i do 5 milionów sztuk w OOD. Udział w rynku przywozów deklarowanych jako pochodzące z ChRL spadał w każdym roku rozpatrywanego okresu, z 14,8 % w 1998 r. do 7,8 % w 1999 r., do 3 % w 2000 r. i do 1,9 % w OOD.

(57)

Średnia cena przywozu deklarowanego jako pochodzącego z ChRL wzrosła o 96 % między 1998 r. (141 EUR) i OOD (278 EUR). Tendencja rosnąca cen przywozu deklarowanego jako pochodzącego z ChRL odzwierciedla bardziej rosnącą masę droższych rodzajów produktu zależnych od MCI (KMS z 17 i 23 pierścieniami) niż rzeczywisty wzrost cen.

(58)

Powyżej wspomniano w stwierdzeniach w oparciu o ustalenia dochodzenia prowadzonego przez OLAF, że istotna część przywozu deklarowanego jako pochodzącego z Tajlandii była w rzeczywistości pochodzenia chińskiego. Przywóz deklarowany jako pochodzący z Tajlandii wzrósł z miliona sztuk w 1998 r. do 16 milionów sztuk w 1999 r., do 17 milionów sztuk w 2000 r. i do 20 milionów sztuk w OOD. Udział w rynku przywozu deklarowanego jako pochodzącego z Tajlandii wzrósł w każdym roku rozpatrywanego okresu z 0,3 % w 1998 r. do 5,2 % w 1999 r., do 5,3 % w 2000 r. i do 7,4 % w OOD. Średnia cena przywozu deklarowanego jako pochodzącego z Tajlandii spadła o 9 % w tym okresie, ze 100 EUR do 91 EUR. Bardziej szczegółowe dostępne informacje o cenach dla przywozu deklarowanego jako pochodzącego z Tajlandii dotyczą cen odsprzedaży europejskiego dystrybutora KMS wywożonych za pośrednictwem Tajlandii. Stwierdzono, że te ceny odsprzedaży wynosiły średnio około 12 % poniżej cen sprzedaży przemysłu wspólnotowego.

(59)

Produkcja przemysłu wspólnotowego spadła o 17 % w rozpatrywanym okresie ze 100 (wskaźnik) w 1998 r. do 91 w 1999 r., do 89 w 2000 r. i do 83 w OOD. Decyzja przedsiębiorstwa Koloman Handler AG o przeniesieniu w 2000 r. części produkcji na Węgry była przyczyną spadku produkcji w tamtym roku. W OOD, przedsiębiorstwo Koloman Handler AG wystąpiło z wnioskiemo ogłoszenie upadłości, i w drugiej połowie 2001 r., produkcja przedsiębiorstwa znacznie spadła.

(60)

Zdolność produkcyjna przemysłu wspólnotowego w rozpatrywanym okresie spadła o 7 %. W 1999 r. wzrosła do 107 (wskaźnik), a następnie w 2000 r., w wyniku decyzji przedsiębiorstwa Koloman Handler AG o przeniesieniu części produkcji na Węgry, spadła do 93. Zdolność produkcyjna ustabilizowała się w OOD.

(61)

Wykorzystanie mocy produkcyjnych spadło z powyżej 80 % w 1998 r. do 70-75 % w 1999 r., następnie wzrosło do 76-80 % w 2000 r. i ponownie spadło do 70-75 % w OOD.

(62)

Poziom zapasów końcowych Wspólnoty spadł w rozpatrywanym okresie o 37 %, zmniejszając się każdego roku tego okresu. Główny czynnik, który przyczynił się do tego spadku, to spadek produkcji przedsiębiorstwa Koloman Handler AG po zgłoszeniu upadłości. Okres, podczas którego zapasy były przechowywane przed sprzedażą został skrócony w rozpatrywanym okresie o 10 dni,

(63)

Sprzedaż przemysłu wspólnotowego na rynku wspólnotowym spadła o 8 % w rozpatrywanym okresie, z 119 milionów sztuk w 1998 r. do 109 milionów sztuk w OOD. Sprzedaż spadła również w 1999 r. do 115 milionów sztuk i w 2000 r. pozostała prawie na tym samym poziomie.

(64)

Udział w rynku przemysłu wspólnotowego nieznacznie wzrósł w rozpatrywanym okresie, z 40,1 % w 1998 r. do 40,4 % w OOD, chociaż znacząco spadł, w latach 1999 i 2000, odpowiednio do 37,6 % i 36,2 %.

(65)

Podczas gdy konsumpcja Wspólnoty spadła o 9 % w rozpatrywanym okresie, wielkość sprzedaży przemysłu wspólnotowego spadła o 8 %. Z drugiej strony, łączna wielkość przywozu zadeklarowanego jako pochodzącego z ChRL i Tajlandii spadła w rozpatrywanym okresie o 44 %. Zatem, przemysł wspólnotowy nieznacznie zwiększył swój udział w rynku, natomiast przywóz zadeklarowany jako pochodzący z ChRL utracił udział w rynku, a przywóz zadeklarowany jako pochodzący z Tajlandii zwiększył udział w rynku.

(66)

Średnia ważona cena sprzedaży KMS sprzedawanych przez przemysł wspólnotowy na rynku wspólnotowym spadła każdego roku rozpatrywanego okresu, od 206 EUR za tysiąc sztuk w 1998 r. do 190 EUR w 1999 r., do 177 EUR w 2000 r. oraz do 174 EUR w OOD, tj. o 16 % w rozpatrywanym okresie. Środki antydumpingowe nałożone na przywóz z Indonezji były przedsięwzięte dopiero w czerwcu 2002 r., tj. nie można wykluczyć, że dumpingowy KMS z Indonezji mógł wywrzeć wpływ na kształtowanie się ceny w rozpatrywanym okresie.

(67)

Cena sprzedaży podstawowych surowców (taśma stalowa, drut stalowy) nie wpisała się w tendencję spadkową. Z drugiej strony, jednostkowe koszty pracy, które wynoszą ponad dwie piąte całkowitego kosztu jednostkowego, znacząco spadły w rozpatrywanym okresie.

(68)

Jako że wpływ określonych pozycji, które nie odzwierciedlają regularnych wyników działalności (szczególnie amortyzacja wartości firmy po przejęciu), był znaczący, uważano, że dla oceny rentowności przemysłu wspólnotowego, marża zysku z działalności operacyjnej bez uwzględnienia amortyzacji wartości firmy jest lepszym wskaźnikiem niż marża zysku przed opodatkowaniem. Przemysł wspólnotowy konsekwentnie odnotowywał słabą marżę zysku z działalności operacyjnej ze sprzedaży we Wspólnocie dla klientów nie związanych. Rentowność poprawiła się z 0-3 % w 1998 r. do 3,1 %-6 % w 1999 r., a następnie w 2000 r. spadła gwałtownie do poziomu między 0 % i -3 %, i była poniżej -3 % w OOD. Ten ujemny wynik działalności z pewnością przyczynił się do tego, że dwa przedsiębiorstwa zostały postawione w stan upadłości: Koloman Handler AG w lipcu 2001 r. i Krause Ringbuchtechnik GmbH w kwietniu 2002 r. (tj. wkrótce po zakończeniu OOD).

(69)

Analiza inwestycji była skoncentrowana na inwestowaniu w fabryki i sprzęt, które to inwestycje reprezentowały ponad 90 % ogółu inwestycji w OOD. Nie brano pod uwagę inwestycji w wartość firmy, ponieważ od kilku lat nie odzwierciedlały one regularnego wyniku przemysłu wspólnotowego, ponieważ takie inwestycje były wynikiem przejęcia, które było zdarzeniem jednorazowym. W rozpatrywanym okresie inwestycje w fabryki i sprzęt spadły o 65 %. W 1999 r. spadły do 52 (wskaźnik), do 48 w 2000 r. i do 35 w OOD.

(70)

Zdolność przemysłu wspólnotowego do podwyższania kapitału była utrudniona ze względu na stale słabą rentowność.

(71)

Gdy w 2000 r. kapitał własny miał wartość ujemną i obaj producenci wspólnotowi zostali kolejno postawieni w stan upadłości, całkowity zwrot z inwestycji („ROTA”) został zastosowany do obliczenia zwrotu z inwestycji. Całkowity zwrot z inwestycji był stabilny w 1998 r., a w 1999 r. między 0 i 3 %, potem w 2000 r. gwałtownie spadł do poziomu między 0 % i -5 %, i w OOD był poniżej -10 %.

(72)

Analiza uproszczonego przepływu pieniężnego netto z działalności operacyjnej, tj. zysku z działalności operacyjnej plus amortyzacja (wyłączając amortyzację wartości firmy), wykazuje, że istniejąca tendencja przypomina tendencję marży zysku z działalności operacyjnej. W 1998 r., przepływy pieniężne wzrosły ze 100 (wskaźnik) do 126 w 1999 r., i następnie w 2000 r. gwałtownie spadły do 62 i do -65 w okresie OOD.

(73)

Zatrudnienie (w pełnym wymiarze) spadło w każdym roku rozpatrywanego okresu, od 100 (wskaźnik) w 1998 r. do 86 w 1999 r., do 82 w 2000 r. oraz do 77 w OOD.

(74)

Wydajność mierzona w tysiącach sztuk na zatrudnionego, poprawiła się o 8 % w rozpatrywanym okresie, podczas gdy koszty pracy na jednostkę produkcji, mierzone w EUR na kg, spadły w tym samym okresie o 12 %.

(75)

Nie stwierdzono faktycznego dumpingu w OOD dla przywozu deklarowanego jako pochodzący z ChRL, ponieważ ustalenia dotyczące tego przywozu odnoszą się do małej i niereprezentatywnej grupy KMS. Ponadto, nie można było ostatecznie ustalić rzeczywistego dumpingu dla przywozu deklarowanego jako pochodzącego z Tajlandii z uwagi na brak dochodzenia w sprawie dumpingu (dochodzenie prowadzone przez OLAF dotyczyło ustalenia pochodzenia i nie odnosiło się do kwestii dumpingu). Zatem nie było możliwe ustalenie wniosku na temat rzeczywistej wielkości marginesu dumpingu.

(76)

W rozpatrywanym okresie przemysł wspólnotowy nadal znajdował się w niepewnej sytuacji. Odzwierciedleniem tej sytuacji była spadająca rentowność (lub innymi słowy rosnące straty po 1999 r.) mniejszych wielkości sprzedaży przy malejących cenach jednostkowych.

(77)

Niepewna sytuacja przemysłu wspólnotowego w OOD była spowodowana różnymi przeszłymi zdarzenia, takimi jak: (i) dumping przywozów z ChRL do czasu nałożenia środków w styczniu 1997 r.; (ii) absorpcja tych środków, zgodnie z ustaleniami, w październiku 2000 r.; (iii) dumping przywozów z Indonezji do czasu nałożenia środków antydumpingowych w czerwcu 2002 r.; (iv) obchodzenie środków prawnych przez Tajlandię (dochodzenie prowadzone przez OLAF). Ponadto, w następstwie dochodzenia w sprawie obchodzenia środków prawnych, środki antydumpingowe nałożone rozporządzeniem Rady (WE) nr 119/97 zostały rozciągnięte na przywozy wywożone z Wietnamu (patrz motyw (4)). To pokazuje, że podczas rozpatrywanego okresu, przemysł wspólnotowy zawsze ponosił szkody spowodowane dumpingiem i nie miał możliwości powrócenia do normy. Spadek w konsumpcji na rynku wspólnotowym był ograniczony i nie może tym samym sobie szukać wyjaśnienia niepewnej sytuacji przemysłu wspólnotowego.

(78)

W OOD w dochodzeniu pierwotnym (tj. w okresie między 1 października 1994 r. i 30 września 1995 r.), chińscy producenci eksportujący sprzedali na rynku wspólnotowym 126 milionów sztuk (sprzedaż przedsiębiorstwa WWS obliczono na ponad dwie piąte tej wielkości). W 2001 r., w OOD w bieżącym dochodzeniu, sprzedali 5 milionów sztuk o deklarowanym pochodzeniu z ChRL. Fakt, że w ChRL istnieją znaczące wolne moce produkcyjne (podczas gdy chiński wywóz do państw trzecich maleje w zakresie wielkości) oraz że zachowanie chińskich producentów eksportujących konsekwentnie wskazuje na ich gotowość do sprzedaży po cenach dumpingowych i szkodliwych w celu pozyskania udziału w rynku, wyraźnie wskazuje na to, że gdyby wygasły środki antydumpingowe, istnieje możliwość, że ponownie będzie miał miejsce szkodliwy dumping przez przywóz z ChRL.

(79)

Wspólnota jest jedynym rynkiem, na którym chińscy producenci eksportujący nadal mogliby zwiększyć udział w rynku, ponieważ pozostałe rynki są już zaopatrywane przez chińskich producentów lub producentów z państw trzecich kontrolowanych przez chińskich producentów. Obecność przemysłu wspólnotowego nie jest znacząca na najważniejszych rynkach poza Wspólnotą, gdzie prawie wszystkie sprzedawane KMS są produkowane w ChRL lub przez przedsiębiorstwa kontrolowane przez chińskich producentów eksportujących. Presja cenowa wywierana przez przywóz będący przedmiotem sprawy, prawdopodobnie by znacząco wzrosła, gdyby zezwolono na wygaśnięcie istniejących środków, co zasugerowano w analizie dochodzenia przeciwko absorpcji. Gdyby WWS mogło absorbować znaczną część swojej 32,5 % antydumpingowej opłaty celnej, a pozostałe chińskie przedsiębiorstwa postąpiłyby tak samo ze swoją 39,4 % stawką celną, najprawdopodobniej w przypadku braku środków antydumpingowych, byłyby w stanie zwiększyć swoją silną presję na obniżenie ceny KMS sprzedawanych we Wspólnocie.

(80)

Należy pamiętać, że w rozpatrywanym okresie średnia cena KMS deklarowanych jako pochodzących z Tajlandii spadła o 9 %, a porównanie między średnią ceną sprzedaży europejskiego dystrybutora KMS deklarowanych jako pochodzących z Tajlandii a średnią ważoną ceną sprzedaży przemysłu wspólnotowego wykazało, że pierwsza z tych dwóch cen była niższa o około 12 % od drugiej.

(81)

W odniesieniu do przywozu z pozostałych państw trzecich, Węgry są częścią Wspólnoty od 1 maja 2004 r. Co się tyczy Indii i Indonezji, producenci eksportujący w tych państwach są kontrolowani przez chińskich producentów eksportujących. Jeśli wygasną środki dotyczące przywozu pochodzącego z ChRL, motywacja do wywożenia KMS do Wspólnoty z Indii i Indonezji osłabnie, ponieważ jest prawdopodobne, że w tym przypadku nastąpi wyraźny wzrost przywozów dumpingowych bezpośrednio z ChRL.

(82)

Uwzględniając już niepewną sytuację przemysłu wspólnotowego, wyżej wspomniany istotny wzrost przywozu z ChRL po cenach dumpingowych, w powiązaniu z rzeczywistym zaniżaniem cen, miałby bez wątpienia poważne konsekwencje dla przemysłu wspólnotowego. Również ze względu na doświadczenie dotyczące minionych postępowań antydumpingowych i antysubsydyjnych w sprawie KMS, wygaśnięcie środków dotyczących przywozu KMS z ChRL, z całym prawdopodobieństwem, prowadziłoby do dalszego i rzeczywistego pogorszenia sytuacji przemysłu wspólnotowego.

(83)

W oparciu o powyższe, jest prawdopodobne że wygaśnięcie środków antydumpingowych dotyczących przywozu KMS z ChRL spowoduje gwałtowny wzrost w wielkości tego przywozu do Wspólnoty, w powiązaniu ze znacznym spadkiem cen sprzedaży. Należy zauważyć, że większość produktów na rynku KMS jest w dużym stopniu w jednym standardzie, a konkurencja odbywa się głównie na poziomie cenowym.

(84)

W tej sytuacji, uwzględniając ustalenia odnośnie sytuacji rynku wspólnotowego, jest prawdopodobne, że wzrost w wielkości przywozu po niskich, dumpingowych cenach obniży ceny przemysłu wspólnotowego. To z kolei będzie prowadzić do dalszego pogorszenia finansowej sytuacji przemysłu wspólnotowego. Konsekwencją dla przemysłu wspólnotowego byłoby prawdopodobnie upadłość i zamknięcie pozostałego zakładu.

(85)

Wygaśnięcie środków mogłoby usunąć najważniejszą barierę uniemożliwiającą chińskim producentom eksportującym sprzedaż na rynku wspólnotowym po szkodliwych cenach dumpingowych.

(86)

Zatem, stwierdza się, że istnieje duże prawdopodobieństwo ponownego wystąpienia szkody spowodowanej dumpingowymi przywozami z ChRL.

(87)

Zbadano, czy istnieją ważne przyczyny, które mogą prowadzić do wniosku, że odnowienie obowiązujących środków antydumpingowych nie leży w interesie wspólnotowym. W tym celu i zgodnie z art. 21 podstawowego rozporządzenia, w oparciu o wszystkie dostarczone dowody, poddano rozważaniom oddziaływanie odnowienia środków na wszystkie strony biorące udział w dochodzeniu oraz konsekwencje wygaśnięcia tych środków.

(88)

Dla oceny oddziaływania potencjalnego utrzymania środków, wszystkie zainteresowane strony otrzymały możliwość przekazania opinii zgodnie z art. 21 ust. 2 podstawowego rozporządzenia. Na kwestionariusz odpowiedzieli jedynie współpracujący producenci wspólnotowi i dwóch importerów nie związanych ze sobą. Trzech użytkowników przedstawiło swoje uwagi, ale nie odpowiedzieli na kwestionariusz i nie dostarczyli żadnych dowodów na poparcie swoich uwag.

(89)

Art. 21 ust. 7 rozporządzenia podstawowego stanowi, że rozpatrywane będą jedynie informacje, którym towarzyszą dowody potwierdzające ich prawdziwość. W tej sytuacji, nie można było sformułować wniosku na podstawie komentarzy użytkowników sugerujących, że utrzymanie środków antydumpingowe nie jest w interesie Wspólnoty, ponieważ komentarze te nie zostały niczym poparte.

(90)

W odniesieniu do skutków środków antydumpingowych nałożonych wcześniej, wystąpił gwałtowny spadek przywozu zadeklarowanego jako pochodzącego z ChRL, szczególnie po zaostrzeniu środków w następstwie ustaleń w sprawie absorpcji, w powiązaniu z gwałtownym wzrostem przywozu pochodzącego lub zadeklarowanese jako pochodzącese z państw trzecich.

(91)

Grupa przedsiębiorstw, do której należą wnioskujący, jest jedynym producentem wspólnotowym KMS o znaczącej produkcji. Stoją one w obliczu trudnego otoczenia, w którym zagrożeniem jest przywóz z państw trzecich charakteryzujący się szkodliwymi zaniżonymi cenami, często dumpingowymi i subsydiowanymi. Przedsiębiorstwa zrestrukturyzowały działalność po postawieniu w stan upadłości, ale nie było to wystarczające do uniknięcia dalszych postępowań upadłościowych w ostatnim kwartale roku 2003. Przemysł wspólnotowy czyni wysiłki w celu stworzenia silnego przedsiębiorstwa będącego w stanie konkurować z chińskimi producentami eksportującymi na rynku światowym. Wygaśnięcie środków antydumpingowych dla przywozów z ChRL mogłoby poważnie osłabić ten plan, ponieważ chińscy producenci eksportujący wykazali w przeszłości, że dla pozyskania udziału w rynku, będą forsować obniżenie cen do poziomów dumpingowych. Uwzględniając fakt, że skutki zastosowanych środków zostały częściowo osłabione przez praktyki absorpcji i przez przywóz dumpingowy lub subsydiowany KMS z Indonezji, potencjalne wygaśnięcie tych środków najprawdopodobniej spowoduje, że obecne wysiłki restrukturyzacyjne przemysłu wspólnotowego nie będą możliwe do zrealizowania.

(92)

Przemysł wspólnotowy ma długą tradycję, ale jest bardzo prawdopodobne, że przestanie istnieć, jeśli obecne starania restrukturyzacyjne nie powiodą się. W styczniu 1998 r. przedsiębiorstwo Robert Krause GmbH & Co. KG złożyło wniosek o ogłoszenie upadłości. Jego następca, przedsiębiorstwo Krause Ringbuchtechnik GmbH, której właścicielem od czerwca 1998 r. jest przedsiębiorstwo Wilhelm vom Hoffe Drahtwerke GmbH, złożył wniosek o ogłoszenie upadłości w kwietniu 2002 r. Po nabyciu majątku i przejęciu personelu ostatniego przedsiębiorstwa, Ringbuchtechnik Produktionsgesellschaft GmbH, prawdopodobnie nie wznowi produkcji po złożeniu wniosku o wszczęcie postępowania upadłościowego. SX Bürowaren Produktions- und Handels GmbH kontynuuje tradycję firmy Koloman Handler AG. Kolejne postępowanie upadłościowe będzie prawdopodobnie oznaczało koniec przemysłu wspólnotowego. Skoro przemysł wspólnotowy zakończy wytwarzanie KMS, to zmarnują się umiejętności gromadzone od ponad wieku jak i miejsca pracy.

(93)

Odnowienie środków najprawdopodobniej umożliwiłoby przemysłowi wspólnotowemu zwiększenie udziału w rynku, równocześnie zmniejszając jednostkowe koszty wytwarzania i zwiększając rentowność. Ceny prawdopodobnie nie uległyby znacznym zmianom, ale wielkość sprzedaży by istotnie wzrosła. Restrukturyzacja przemysłu wspólnotowego ma wzmocnić jego konkurencyjność, pozwalając na lepsze planowanie rodzajów KMS, które będą produkowane, zwiększając potencjał negocjacyjny w stosunku do dostawców i usprawniając sprzedaż. Wszystkie te środki mogłyby przyczynić się do redukcji kosztów. Przemysł wspólnotowy ma zdolność funkcjonowania, gdyż nawet po kilku postępowaniach upadłościowych jest w stanie zaopatrzyć istotną część rynku wspólnotowego, a w szczególności w połączeniu z miejscem produkcji zlokalizowanym na Węgrzech, które z dniem 1 maja 2004 r. staną się częścią produkcji wspólnotowej.

(94)

Przejęcie przez SX Bürowaren Produktions- und Handels GmbH przedsiębiorstwa Bensons, od wielu lat handlującego produktami KMS z przedsiębiorstwami mającymi siedzibę w Niderlandach, Singapurze, Zjednoczonym Królestwie i USA, wyraźnie wskazuje na dążenie przemysłu wspólnotowego do zwiększenia dostępu do rynku światowego i powagę starań restrukturyzacyjnych przemysłu wspólnotowego.

(95)

Po ujawnieniu tej informacji podniesiono dwie główne kwestie. Po pierwsze, możliwość nadużywania pozycji dominującej przez przemysł wspólnotowy. W tym względzie, Komisja nie posiad informacji o jakiejkolwiek procedurze antymonopolowej dotyczącej przedsiębiorstw będących przedmiotem sprawy.

(96)

Po drugie, istniało domniemanie, że przemysł wspólnotowy jest obecnie związany z chińskim eksporterem oraz że Bensons, importer, który jest obecnie częścią przemysłowej grupy wspólnotowej, jest wyłącznym dystrybutorem produktów sprzedawanych przez WWS, chińskiego eksportera, który zarazem kontroluje produkcję w Indiach.

(97)

Stwierdzono istnienie umowy na dostawy między Bensons i WWS, która początkowo przewidywała przeniesienie praw własności intelektualnej z WWS do Bensons i przeniesienie części udziałów Bensons do WWS. Jednak nie doszło do realizacji wspomnianych ustaleń. Umowa na dostawy nie przewiduje wyłączności między Bensons i WWS, ale stanowi, że Bensons otrzymuje pierwszeństwo jako wyłączny dystrybutor, w przypadku, gdy dany dostawca zaprzestanie swojej działalności. Zatem, domniemane powiązania nie mogą być potwierdzone.

(98)

W sierpniu 2002 r. SX Bürowaren Produktions- und Handels GmbH pozyskał jedynie dwóch współpracujących importerów niezależnych, tym samym wiążąc się z przemysłem wspólnotowym po OOD. Zazwyczaj, zdarzenia po OOD nie są brane pod uwagę. Jednak, ponieważ to przejęcie jest istotnym i trwałym zdarzeniem, w tym szczególnym przypadku powinno zostać wzięte pod uwagę. Interes tych importerów jest taki sam jak interes przemysłu wspólnotowego, ponieważ są przedsiębiorstwami związanymi ze sobą.

(99)

Żaden inny niezwiązany importer nie współpracował w dochodzeniu. Sugeruje to, że pomimo zastosowania środków, pozostali niezwiązani importerzy odczuli oddziaływania tych środków.

(100)

W dochodzeniu nie współpracował żaden użytkownik. Sugeruje to, że chociaż środki były zastosowane, użytkownicy nie odczuli w znaczący sposób tych środków. Zatem, jest mało prawdopodobne, aby sytuacja użytkowników pogorszyła się w wyniku utrzymania środków antydumpingowych.

(101)

W rozpatrywanym okresie, niektórzy wytwórcy bindownic zmniejszyli produkcję lub zamknęli zakłady na terytorium Wspólnoty. W niektórych przypadkach, zdolność produkcyjna została przeniesiona lub rozszerzona poza Wspólnotę, głównie do krajów Europy Wschodniej. Przyczyny tej decyzji użytkowników były głównie motywowane niskimi kosztami pracy i bliskim położeniem tych państw w stosunku do rynku wspólnotowego, w powiązaniu z perspektywą, że w dniu 1 maja 2004 r. kraje te staną się członkami Unii Europejskiej. Ceny KMS sprzedawanych przez przemysł wspólnotowy podążały za tendencją spadkową, a przywóz KMS o niskiej cenie, wysyłanego z Indii, Indonezji i Tajlandii nie podlegającego cłu antydumpingowemu, był dostępny w rozpatrywanym okresie.

(102)

Należy podkreślić, że gdyby przemysł wspólnotowy załamał się, użytkownicy staliby się prawie całkowicie zależni od przywozu z ChRL i/lub przywozu z chińskich spółek zależnych w innych państwach. W takiej sytuacji, chińscy producenci eksportujący byliby zachęceni do znacznego podwyższenia cen na rynkach poza ChRL, co mogłoby poważnie naruszyć konkurencyjność przemysłów użytkowników. Przemysł wspólnotowy nie jest zainteresowany polityką cenową, która przyczyniłaby się do zamknięcia wspólnotowych producentów bindownic, gdyż konkurując poza Wspólnotą z chińskimi producentami eksportującymi i ich spółkami zależnymi, przemysł wspólnotowy byłby w znacznie słabszej pozycji.

(103)

Gdyby środki zostały odnowione, pojawiłyby się alternatywne źródła zaopatrzenia. Warto zauważyć, że obecne środki antydumpingowe nie pociągają za sobą żadnego niedoboru KMS przywożonych na rynek wspólnotowy.

(104)

Dostawcy drutu stalowego i taśm stalowych sprzedają niewielki procent swojej produkcji przemysłowi wspólnotowemu i nie są dotknięci efektem tego postępowania. Żaden z nich nie ogłosił się stroną zainteresowaną.

(105)

W odniesieniu do skutków możliwego wygaśnięcia środków dotyczących konkurencji we Wspólnocie, należy zauważyć, że na świecie jest zaledwie kilku producentów KMS i są tą głównie przedsiębiorstwa chińskie albo są kontrolowani przez chińskich producentów eksportujących. Zniknięcie pozostałych kilku producentów niekontrolowanych przez chińskie spółki miałoby negatywny wpływ na konkurencję we Wspólnocie.

(106)

Biorąc pod uwagę powyższe czynniki i rozważania, postanawia się, że nie ma ważnych powodów, dla których nie powinno się utrzymać bieżących środków antydumpingowych.

(107)

Wobec powyższego, uznaje się, że zgodnie z art. 11 ust. 2 i art. 11 ust. 6 rozporządzenia podstawowego, środki antydumpingowe na przywóz KMS z ChRL nałożone rozporządzeniem Rady (WE) nr 119/97, ostatnio zmienionym rozporządzeniem Rady (WE) nr 2100/2000, należy utrzymać.

(108)

Ze względu na długi czas trwania dochodzenia, uznaje się za stosowne ograniczenie środków do czterech lat,

a)

dla mechanizmów z 17 i 23 pierścieniami (kody TARIC 8305100021, 8305100022 oraz 8305100029), kwota opłaty celnej będzie równa różnicy pomiędzy minimalną ceną importową w wysokości 325 EUR za 1 000 sztuk i wartością netto, cena franco granica Wspólnoty przed ocleniem;

b)

dla mechanizmów innych niż z 17 lub 23 pierścieniami (kody TARIC 8305100011, 8305100012 oraz 8305100019).

4.12.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 359/23

(1)

Rozporządzenie (WE) nr 3223/94 przewiduje, w zastosowaniu wyników wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej, kryteria do ustalania przez Komisję standardowych wartości dla przywozu z krajów trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w jego Załączniku.

(2)

W zastosowaniu wyżej wymienionych kryteriów standardowe wartości w przywozie powinny zostać ustalone w wysokościach określonych w Załączniku do niniejszego rozporządzenia,

4.12.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 359/25

(1)

Artykuł 3 rozporządzenia (WE) nr 2003/2003 stanowi, że nawóz należący do typu nawozów ujętych w załączniku I i spełniający wymagania ustanowione w wymienionym rozporządzeniu może być oznakowany jako „NAWÓZ WE”.

(2)

Wśród nawozów fosforowych wymienionych w tabeli A2 załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 2003/2003 figuruje superfosfat potrójny (TSP), a jednym z kryteriów służących do jego oznaczania jest „fosfor w przeliczeniu na P2O5 rozpuszczalny w obojętnym roztworze cytrynianu amonu, w tym co najmniej 93 % deklarowanej zawartości P2O5 rozpuszczalne w wodzie”.

(3)

Im wyższy jest stopień rozpuszczalności w wodzie nawozu typu superfosfat potrójny, tym większa jest jego efektywność agronomiczna. W przeszłości gleba w Europie wykazywała niedobór fosforu, a w celu uzupełnienia tego niedoboru uzasadniona była wysoka wartość minimalna rozpuszczalności w wodzie na poziomie 93 %.

(4)

Aktualnie sytuacja jest inna – wiele rodzajów gleby nie wykazuje już niedoboru fosforu i chociaż nadal istnieją warunki glebowe lub uprawy, dla których pożądane jest stosowanie superfosfatów potrójnych, u których co najmniej 93 % deklarowanej zawartości jest rozpuszczalne w wodzie, w przypadku większości podłoży i upraw w Europie równie skuteczne jest stosowanie superfosfatów potrójnych, dla których wartość ta wynosi 85 %.

(5)

Użytkownicy superfosfatów potrójnych powinni mieć zatem możliwość wyboru pomiędzy TSP o minimalnej rozpuszczalności w wodzie na poziomie 85% lub TSP, dla którego wartość ta jest wyższa, kierując się wymogami związanymi z lokalnymi warunkami glebowymi oraz z uprawami. Należy odpowiednio zmienić wpis dotyczący TSP w tabeli A2 załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 2003/2003.

(6)

Sól sodową EDDHSA i jej produkty kondensacji (EDDHSA) stosuje się przede wszystkim w Hiszpanii, Francji i Włoszech od piętnastu lat jako organiczny czynnik chelatujący mikroskładniki pokarmowe. Z doświadczenia wynika, że są one skutecznymi czynnikami nawożącymi i nie stanowią zagrożenia dla środowiska.

(7)

Żelaza chelatowanego przy zastosowaniu EDDHSA używa się przede wszystkim do uzupełniania niedoborów żelaza i zwalczania chlorozy wywołanej jego brakiem. Jest ono zalecane dla wielu różnych gatunków roślin, zwłaszcza drzew owocowych, takich jak owoce cytrusowe, morela, awokado, śliwka i brzoskwinia; stosuje się je także do upraw winogron, niewielkich krzewów i truskawek.

(8)

Wyeliminowanie chlorozy wywołanej brakiem żelaza i jej objawów zapewnia zielone liście, właściwy wzrost i owocowanie.

(9)

Jeżeli chodzi o wpływ na glebę i środowisko, EDDHSA podlega w glebie procesowi degradacji chemicznej, który przebiega stosunkowo powoli, lecz w jego wyniku nie powstają żadne substancje niebezpieczne. Nie powoduje również żadnych problemów z zasoleniem gleby.

(10)

Należy zatem dodać EDDHSA do listy dopuszczonych organicznych czynników chelatujących mikroskładniki pokarmowe przedstawionej w załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 2003/2003.

(11)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 2003/2003.

(12)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią komitetu ustanowionego w art. 32 rozporządzenia (WE) nr 2003/2003,

4.12.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 359/28

(1)

Uwzględniając nowe informacje oraz postęp techniczny, o których poinformował Zespół ds. Oceny Technologicznej i Ekonomicznej w swoim sprawozdaniu z postępu prac z kwietnia 2000 r. (2) w sprawie substancji kontrolowanych stosowanych jako czynniki ułatwiające procesy chemiczne, do załącznika VI do rozporządzenia (WE) nr 2037/2000 należy wprowadzić zmiany w wyniku decyzji X/14 (3) oraz decyzji XV/6 (4), przyjętych odpowiednio podczas dziesiątego (1998) i piętnastego (2003) spotkania stron Protokołu montrealskiego.

(2)

Konkretniej, decyzja XV/6 dodaje czynnik ułatwiający procesy chemiczne – tetrachlorek węgla – do produkcji cyclodime (rozpuszczalnika) i skreśla zastosowanie CFC-113 jako czynnika ułatwiającego procesy chemiczne w produkcji vinorelbine (produkt farmaceutyczny) oraz zastosowanie tetrachlorku węgla jako czynnika ułatwiającego procesy chemiczne w produkcji tralomethrine (środek owadobójczy).

(3)

Należy odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 2037/2000.

(4)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu powołanego na mocy art. 18 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 2037/2000.

4.12.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 359/30

(1)

Aby skutecznie zwalczać nadużycia finansowe w dziedzinie podatków akcyzowych, potrzebna jest oparta na wspólnych zasadach bliższa współpraca pomiędzy wspólnotowymi władzami podatkowymi oraz między tymi władzami a Komisją.

(2)

Rozporządzenie (WE) nr 2073/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 listopada 2004 r. w sprawie współpracy administracyjnej w dziedzinie podatków akcyzowych (3) zawiera wszystkie przepisy, mające ułatwić współpracę administracyjną w dziedzinie podatków akcyzowych zawarte w dyrektywach 77/799/EWG (4) oraz 92/12/EWG (5), za wyjątkiem wzajemnej pomocy przewidzianej w dyrektywie Rady 76/308/EWG z dnia 15 marca 1976 r. w sprawie wzajemnej pomocy przy dochodzeniu roszczeń odnoszących się do niektórych opłat, ceł, podatków i innych środków (6).

(3)

Direktywa 2004/56/EG (7) zmieniająca dyrektywę 77/799/EWG nakłada na Państwa Członkowskie obowiązek wprowadzenia w życie przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych niezbędnych do jej wykonania przed 1 stycznia 2005 r. Te przepisy mają zastosowanie w dziedzinie podatków bezpośrednich, niektórych podatków akcyzowych oraz opodatkowania składek ubezpieczeniowych. Z uwagi na to, że dyrektywa 77/799/EWG nie będzie miała zastosowania do podatków akcyzowych, od 1 lipca 2005 r., zgodnie z niniejszą dyrektywą, nie jest właściwe nakładanie na Państwo Członkowskie obowiązku przyjęcia przepisów, które w krótkim czasie przestaną obowiązywać. Dlatego też konieczne jest zezwolenie Państwom Członkowskim na nieprzyjęcie przepisów dotyczących podatków akcyzowych koniecznych do osiągnięcia zgodności z dyrektywą 2004/56/WE dotyczącą podatków akcyzowych, bez uszczerbku dla obowiązku przyjęcia takich przepisów w w odniesieniu do innych podatków, do których ma zastosowanie dyrektywa 77/799/WE.

(4)

Dyrektywy 77/799/EWG oraz 92/12/EWG powinny zostać odpowiednio zmienione,

1)

Tytuł otrzymuje brzmienie:

2)

W art. 1 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1.   Zgodnie z przepisami niniejszej dyrektywy, właściwe władze Państw Członkowskich udzielają sobie wszelkich informacji, które mogą im umożliwić dokonanie prawidłowego naliczenia podatków od dochodu i kapitału oraz wszelkich informacji dotyczących ustanowienia podatków od składek ubezpieczeniowych określonych w art. 3 tiret szóste dyrektywy Rady 76/308/EWG z dnia 15 marca 1976 r. w sprawie wzajemnej pomocy przy dochodzeniu roszczeń odnoszących się do niektórych opłat, ceł, podatków i innych środków (8).”.

1)

skreśla się art. 15a;

2)

skreśla się art. 15b;

3)

skreśla się art. 19 ust. 6.

4.12.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 359/32

(1)

Dnia 16 października 2001 r. Rada upoważniła Komisję do rozpoczęcia negocjacji stosownej umowy z Księstwem Andory zapewniającej przyjęcie przez to Księstwo środków równoważnych do tych, jakie będą stosowane wewnątrz Wspólnoty, w celu zapewnienia efektywnego opodatkowania dochodów z oszczędności w formie wypłacanych odsetek.

(2)

Tekst Umowy będącej wynikiem tych negocjacji jest zgodny z wytycznymi negocjacyjnymi przyjętymi przez Radę. Tekstowi Umowy towarzyszy Deklaracja Intencji między Wspólnotą Europejską i jej Państwami Członkowskimi z jednej strony, a Księstwem Andory z drugiej.

(3)

Z zastrzeżeniem przyjęcia w późniejszym terminie decyzji dotyczącej zawarcia Umowy, wymagane jest podpisanie tych dwóch dokumentów, które zostały parafowane dnia 1 lipca 2004 r., jak też zatwierdzenie przez Radę Deklaracji Intencji,

4.12.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 359/54

(1)

W dniu 22 stycznia 2002 r. Rada przyjęła decyzję w sprawie mianowania członków i zastępców członków Komitetu Regionów (1).

(2)

Jedno stanowisko zastępcy członka Komitetu Regionów zwolniło się w związku z wygaśnięciem mandatu Pana Alejandra FONT de MORA y TURÓN, o czym Rada została poinformowana w dniu 26 października 2004 r.,

4.12.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 359/55

(1)

Rada w rozporządzeniu (WE) nr 2164/98 (2) nałożyła ostateczne cło wyrównawcze na przywóz niektórych antybiotyków o szerokim spektrum działania, a mianowicie na trójwodzian amoksycyliny, trójwodzian ampicyliny, cefaleksynę, nieoferowane w mierzalnych dawkach, bądź w formach lub opakowaniach przeznaczonych do sprzedaży detalicznej („rozpatrywany produkt”) odpowiadające kodom CN ex 2941 10 10, ex 2941 10 20 oraz ex 2941 90 00, pochodzące z Indii. Środki przyjęły formę cła ad valorem na poziomie od 0 % do 12 % dla eksporterów indywidualnych, ze stawką w wysokości 14,6 % dla eksporterów niewspółpracujących.

(2)

W następstwie nałożenia ostatecznych środków Komisja otrzymała wniosek o rozpoczęcie przyspieszonego przeglądu rozporządzenia Rady (WE) nr 2164/98 zgodnie z art. 20 rozporządzenia podstawowego, złożony przez indyjskiego producenta rozpatrywanego produktu, Nestor Pharmaceuticals Limited („wnioskodawca”). Wnioskodawca twierdził, że nie jest powiązany z żadnym innym eksporterem rozpatrywanego produktu w Indiach. Ponadto zapewnił, że nie wywoził rozpatrywanego produktu w czasie pierwotnego okresu objętego dochodzeniem (tj. od 1 lipca 1996 r. do 30 czerwca 1997 r.), ale wywoził go do Wspólnoty w późniejszym okresie. Na podstawie powyższego złożył on wniosek o ustanowienie dla niego indywidualnej stawki celnej, w sytuacji gdyby subsydiowanie produktu zostało stwierdzone.

(3)

Komisja zbadała dowody przedstawione przez wnioskodawcę i uznała je za wystarczające do rozpoczęcia przeglądu zgodnie z przepisami art. 20 rozporządzenia podstawowego. Po konsultacji z Komitetem Doradczym oraz po umożliwieniu przedstawienia uwag przez odpowiedni przemysł wspólnotowy, Komisja wszczęła przyspieszony przegląd rozporządzenia Rady (WE) nr 2164/98 w odniesieniu do wnioskodawcy, publikując zawiadomienie w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej  (3).

(4)

Produkt poddany przeglądowi jest tym samym, o którym mowa w rozporządzeniu Rady (WE) nr 2164/98.

(5)

Dochodzenie dotyczące subsydiowania objęło okres od 1 kwietnia 2002 r. do 31 marca 2003 r. („okres objęty dochodzeniem przeglądowym”).

(6)

Komisja oficjalnie powiadomiła wnioskodawcę oraz rząd Indii („GOI”) o wszczęciu dochodzenia. Ponadto inne zainteresowane podmioty otrzymały możliwość przedstawienia na piśmie swoich uwag oraz wniosków o przesłuchanie. Komisja nie otrzymała jednak żadnych uwag ani wniosków o przesłuchanie.

(7)

Komisja przesłała wnioskodawcy kwestionariusz i otrzymała wyczerpującą odpowiedź w ustalonym terminie. Komisja zgromadziła i zweryfikowała wszelkie informacje uznane za niezbędne dla celów dochodzenia oraz przeprowadziła wizytę weryfikacyjną na terenie firmy wnioskodawcy w New Delhi i w Hyderabad.

(8)

Ponieważ wnioskodawca nie złożył wniosku o przegląd ustaleń dotyczących szkody, niniejszy przegląd został ograniczony do subsydiowania.

(9)

Komisja zbadała te same programy subsydiowania, które były analizowane w pierwotnym dochodzeniu, jak również czy wnioskodawca skorzystał z jakichkolwiek innych programów lub otrzymał subsydium ad hoc w odniesieniu do rozpatrywanego produktu.

(10)

Wnioskodawca w sposób zadowalający wykazał brak bezpośredniego lub pośredniego powiązania z jakimkolwiek z indyjskich producentów-eksporterów podlegającym obowiązującym środkom wyrównawczym dotyczącym rozpatrywanego produktu.

(11)

Dochodzenie potwierdziło, że wnioskodawca nie wywoził rozpatrywanego produktu w pierwotnym okresie objetym dochodzeniem, tj. od 1 lipca 1996 r. do 30 czerwca 1997 r. oraz że rozpoczął wywóz do Wspólnoty po tym okresie.

Ponadto wnioskodawca podczas pierwotnego okresu objętego dochodzeniem nie był indywidualnie przesłuchiwany z przyczyn innych niż odmowa współpracy z Komisją.

W związku z powyższym wnioskodawca powinien być uznawany za nowego eksportera. Komisja, zgodnie z art. 20 rozporządzenia podstawowego, zbadała możliwość ustalenia indywidualnej stawki cła wyrównawczego w odniesieniu do wnioskodawcy.

(12)

Na podstawie informacji zawartych w odpowiedzi wnioskodawcy na kwestionariusz Komisji oraz zgromadzonych następnie podczas dochodzenia, przebadano następujące programy:

(13)

Ustalono, że wnioskodawca czerpał korzyści z DEPBS po dokonaniu wywozu. Szczegółowy opis programu zawiera ust. 4.3 dokumentu „Polityka wywozowo-przywozowa 2002–2007” („EXIM-policy 02-07”) oraz rozdział 4 uzupełniającego Podręcznika procedur, tom I, 2002-2007 („HOP I 02-07”) (4). Założenia polityki wywozowo-przywozowej 2002–2007 zostały przygotowane w oparciu o Ustawę o handlu zagranicznym (Rozwój i regulacja) z 1992 r. (nr 22 z 1992 r.).

(14)

Każdy producent-eksporter lub kupiec-eksporter jest uprawniony do korzystania z tego programu. Może on ubiegać się o środki w ramach DEPBS, obliczane jako procent wartości wywiezionych wyrobów gotowych. Władze indyjskie ustaliły stawki DEPBS dla większości produktów, w tym dla rozpatrywanego produktu, w oparciu o Standardowe normy nakładów i wyników („SION”) uwzględniające domniemaną zawartość przywozu w nakładach na wywożony produkt oraz wpływ pobieranych ceł na ten domniemany przywóz, niezależnie od tego, czy cła przywozowe zostały rzeczywiście zapłacone czy nie.

(15)

Aby kwalifikować się do wsparcia w ramach programu, firma musi dokonywać wywozu towarów. W momencie transakcji wywozowej eksporter musi przedstawić władzom Indii oświadczenie o dokonywaniu wywozu w ramach programu DEPBS. Przed wywozem indyjskie władze celne wystawiają wywozowy list przewozowy umożliwiający wywóz towarów. List ten określa między innymi wysokość środków, które zostaną przyznane w ramach DEPBS dla tej transakcji. W tym momencie firma zna kwotę, jaką otrzyma. Po wystawieniu listu przewozowego przez władze celne, rząd Indii nie może odmówić przyznania środków w ramach DEPBS. Stawka DEPBS, odpowiednia do obliczenia wyskości przyznanych środków, jest stawką obowiązującą w dniu złożenia deklaracji wywozowej. Zatem późniejsze zmiany poziomu korzyści nie są możliwe.

(16)

Stwierdzono również, że zgodnie z indyjskimi standardami rachunkowości, środki otrzymane z DEPBS mogą być księgowane zgodnie z zasadą memoriałową jako przychód na rachunku z działalności operacyjnej, po wywiązaniu się z obowiązku wywozowego.

(17)

Środki te mogą być przeznaczone na zapłatę ceł związanych z późniejszym przywozem jakichkolwiek towarów, w stosunku do których nie istnieją ograniczenia przywozowe, za wyjątkiem dóbr inwestycyjnych. Przywiezione towary, za które cło zostało opłacone z tych środków, mogą być sprzedawane na rynku krajowym (podlegając podatkowi od sprzedaży) lub wykorzystane w inny sposób.

Środki z DEPBS są zbywalne bez ograniczeń i ważne w okresie 12 miesięcy od daty przyznania.

(18)

Wniosek o przyznanie środków z DEPBS może obejmować do 25 transakcji wywozowych, a gdy jest wypełniany w formie elektronicznej, ich nieograniczoną ilość. Nie istnieją de facto ściśle określone terminy składania wniosków, ponieważ terminy o których mowa w rozdziale 4.47 HOP I 02-07, są obliczane zawsze od momentu ostatniej transakcji wywozowej wymienionej w danym wniosku.

(19)

Najważniejsze cechy DEPBS nie uległy zmianie od czasu pierwotnego dochodzenia. Program dotyczy subsydiów, których wysokość jest prawnie uzależniona od wielkości wywozu. W związku z tym, jak ustalono podczas pierwotnego dochodzenia na podstawie art. 3 ust. 4 lit. a) rozporządzenia podstawowego, mają one charakter szczególny i wyrównawczy.

(20)

W pierwotnym dochodzeniu wartość subsydiów w ramach DEPBS obliczono w oparciu o najlepsze dostępne dane, zgodnie z art. 28 ust. 1 rozporządzenia podstawowego, i z czasem stawka DEPBS była traktowana jako stopa subsydiowania. Biorąc pod uwagę współpracę wnioskodawcy, co traktowane jest jako zmiana okoliczności w rozumieniu art. 22 ust. 4 rozporządzenia podstawowego, powyższa metodologia nie powinna być stosowana na jego niekorzyść.

(21)

Zgodnie z art. 2 ust. 2 i art. 5 rozporządzenia podstawowego, wysokość subsydiów wyrównawczych została obliczona w odniesieniu do potwierdzonych korzyści przyznanych beneficjentowi w trakcie okresu objętego dochodzeniem. Uznano, że korzyść jest przyznawana beneficjentowi w momencie zawarcia transakcji wywozowej podlegającej programowi, o którym mowa. W tym momencie rząd Indii może zrezygnować z pobierania ceł, co jest traktowane jako wsparcie finansowe w rozumieniu art. 2 ust. 1 lit. a) ppkt ii) rozporządzenia podstawowego. Zgodnie z tym, o czym mowa w motywie 15, gdy tylko władze celne wystawią list przewozowy określający m.in. wysokość środków przyznanych w ramach DEPBS w odniesieniu do tej konkretnej transakcji, rząd nie może już decydować o przyznaniu subsydium lub nie, ani o jego wysokości. W tym samym motywie stwierdza się również, że jakiekolwiek zmiany stawek DEPBS, mające miejsce między rzeczywistym wywozem a wydaniem licencji DEPBS, nie mają skutków wstecznych w odniesieniu do przyznanego poziomu korzyści. Ponadto, zgodnie z motywem 16, firmy według indyjskich standardów rachunkowości, mogą księgować środki z DEPBS na zasadzie memoriałowej, jako przychód uzyskany w momencie zawarcia transakcji wywozowej. Wreszcie, uwzględniając że firma jest świadoma otrzymania w przyszłości środków z DEPBS i otrzymuje rzeczywiście świadczenia z innych programów, znajduje się ona w korzystniejszej sytuacji konkurencyjnej, ponieważ dzięki subsydiom może oferować niższe ceny.

(22)

Uzasadnieniem dla nałożenia cła wyrównawczego jest przeciwdziałanie nieuczciwym praktykom handlowym wynikającym z nielegalnych korzyści konkurencyjnych. W świetle powyższego, za właściwe uznaje się dokonanie wyceny korzyści DEPBS, jako sumy środków przyznanych na wszystkie transakcje dokonane w ramach tego programu w trakcie okresu objętego dochodzeniem. Zgodnie z art. 7 ust. 1 lit. a) rozporządzenia podstawowego, odjęto poniesione koszty niezbędne dla uzyskania subsydium.

(23)

Wnioskodawca domagał się, by jedynie środki z DEPBS odnoszące się do transakcji wywozowych rozpatrywanego produktu były brane pod uwagę przy ustalaniu wysokości limitu subsydiów w obecnym postępowaniu. Jednakże, zgodnie z DEPBS, nie ma obowiązku wykorzystania środków pochodzących z tego programu wyłącznie na bezcłowy przywóz surowców stosowanych do produkcji danego wyrobu. Wręcz przeciwnie, środki z DEPBS są zbywane bez ograniczeń, a nawet mogą być sprzedane i wykorzystane na przywóz jakichkolwiek towarów, w stosunku do których nie istnieją ograniczenia przywozowe (surowce używane do produkcji rozpatrywanego produktu należą do tej kategorii), za wyjątkiem dóbr inwestycyjnych. Dlatego też z rozpatrywanym produktem można powiązać wszystkie środki otrzymane w ramach DEPBS.

(24)

Ponadto wnioskodawca domagał się, by przy ustalaniu wysokości subsydium podatek od sprzedaży płatny w związku z przesunięciem środków z DEPBS był potraktowany jako wydatek i został odjęty. Jednakże podatek od sprzedaży nie stanowi kosztów koniecznych poniesionych, by kwalifikować się do subsydium lub by je otrzymać w rozumieniu art. 7 ust. 1 lit. a) rozporządzenia podstawowego. Podatek od sprzedaży jest jedynie skutkiem decyzji czysto handlowej dotyczącej zbycia praw otrzymanych w ramach DEPBS, zamiast przeznaczyć je na wyrównanie należności celnych dotyczących późniejszego przywozu, które nie podlegają podatkowi od sprzedaży. Natomiast opłaty za złożenie wniosku o przyznanie środków w ramach DEPBS zostały uznane za konieczne i odjęte.

(25)

Całkowita kwota subsydium (licznik) została rozdzielona pomiędzy całkowitą sprzedaż wywozową mającą miejsce w trakcie okresu objętego postępowaniem przeglądowym (mianownik), zgodnie z art. 7 ust. 2 rozporządzenia podstawowego, jako że subsydia nie były przyznane w odniesieniu do ilości przetworzonych, wyprodukowanych, wywiezionych lub przetransportowanych. Dla wnioskodawcy limit subsydiów w ramach tego programu został ustalony na poziomie 3,3 %.

(26)

Ustalono, że wnioskodawca uzyskał korzyści z częściowych zwolnień z podatku dochodowego od zysków ze sprzedaży eksportowej, w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym. Podstawą prawną dla tego typu zwolnień jest sekcja 80HHC ustawy o podatku dochodowym z 1961 r.

(27)

Sekcja 80HHC ustawy o podatku dochodowym z 1961 r. została uchylona, począwszy od roku podatkowego 2005–2006 (tj. od roku budżetowego trwającego od 1 kwietnia 2004 r. do 31 marca 2005 r.). W związku z powyższym, program ten nie przyniesie żadnych korzyści wnioskodawcy po 31 marca 2004 r., tak więc zgodnie z art. 15 ust. 1 rozporządzenia podstawowego, względem wnioskodawcy nie będą ustalane środki wyrównawcze.

(28)

Stwierdzono, że wnioskodawca nie czerpał korzyści w ramach PBS, który został zniesiony w dniu 1 kwietnia 1997 r. i zastąpiony następnie przez DEPBS.

(29)

Ustalono, że wnioskodawca nie dokonał przywozu dóbr inwestycyjnych w ramach EPCGS i w związku z tym nie zwrócił się o przyznanie pomocy z tego programu.

(30)

Ustalono, że wnioskodawca nie prowadził działalności w ramach EPZ, ani nie działał w ramach programu EOU i w związku z tym nie zwrócił się o przyznanie pomocy z tych programów.

(31)

Ustalono, że wnioskodawca otrzymał korzyści z tego programu w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym. Szczegółowy opis programu zawierają ust. 4.1.1–4.1.7 EXIM-policy 02-07 oraz rozdziały 4.1–4.30 HOP I 02-07.

(32)

Producenci-eksporterzy i kupcy-eksporterzy powiązani z producentami wspierającymi mają prawo starać się o pomoc w ramach tego programu.

(33)

ALS zezwala na bezcłowy przywóz surowców, które mają być wykorzystane do wytworzenia towaru wywozowego. W celu umożliwienia przeprowadzenia kontroli przez władze Indii, eksporter jest prawnie zobowiązany do prowadzenia w określonej formie „odpowiedniej i zgodnej z prawdą dokumentacji dotyczącej zużycia i przeznaczenia towarów przywiezionych w ramach każdego zezwolenia” (rozdział 4.30 i załącznik 18 HOP I 02-07), tj. rejestru rzeczywistego zużycia. Zarówno ulgi przywozowe, jak i obowiązek wywozowy są określone wielkościowo i wartościowo przez rząd Indii i zaznaczone na zezwoleniu. Ponadto w momencie dokonywania przywozu i wywozu dane transakcje muszą być udokumentowane na zezwoleniu przez urzędników państwowych. Wielkość dopuszczalnego przywozu w ramach tego programu jest określana przez rząd Indii w oparciu o standardowe normy, tj. o SION odzwierciedlające rzekomo możliwie najbardziej wydajne wykorzystanie surowców do produkcji ilości referencyjnej danego produktu wywozowego. Normy SION istnieją dla większości produktów, w tym dla rozpatrywanego produktu, i zostały zamieszczone w HOP I 02-07. Przywożone surowce nie są zbywalne i muszą być wykorzystane do wytworzenia produktu wywozowego. Obowiązek wywozowy należy wypełnić w wyznaczonym terminie (18 miesięcy, z możliwością dwukrotnego przedłużenia o 6 miesięcy).

(34)

Podczas dochodzenia przeglądowego ustalono, że bezcłowy przywóz surowców przez wnioskodawcę w ramach tego programu, zgodny z ulgą przywozową wyliczoną w oparciu o normy SION, przekroczył ilość surowców potrzebnych do wytworzenia ilości referencyjnej produktu wywozowego. W przypadku danego produktu normy SION okazały się nie być wystarczająco precyzyjne. Ponadto rejestr rzeczywistego zużycia prowadzony przez wnioskodawcę nie odpowiadał rzeczywistemu zużyciu. Wykazywał on w nim w sposób niewłaściwy wielkość zużycia według bardziej korzystnych norm SION ustalonych przez rząd Indii, chociaż w rzeczywistości było ono niższe. Ani wnioskodawca, ani rząd Indii nie byli w stanie wykazać, iż zwolnienie z cła przywozowego nie prowadziło do nadmiernego umarzania.

(35)

Zwolnienie z ceł przywozowych stanowi subsydium w znaczeniu art. 2 ust. 1 lit. a) ppkt ii) i art. 2 ust. 2 rozporządzenia podstawowego, tj. jest to wsparcie finansowe rządu Indii, który przyznaje korzyści wnioskodawcy. Dodatkowo, ALS są prawnie uzależnione od wielkości wywozu i w związku z tym powinny mieć charakter szczególny i wyrównawczy zgodnie z art. 3 ust. 4 lit. a) rozporządzenia podstawowego.

(36)

Program ten nie może być uznawany za dozwolony system ceł zwrotnych albo system substytucji ceł zwrotnych w znaczeniu art. 2 ust. 1 lit. a) ppkt ii) rozporządzenia podstawowego. Nie odpowiada on ścisłym zasadom określonym w załączniku I ppkt i), w załączniku II (definicja oraz zasady systemu ceł zwrotnych) oraz w załączniku III (definicja i zasady systemu substytucji ceł zwrotnych) do rozporządzenia podstawowego. Rząd Indii nie zastosował skutecznie systemu ani procedury kontroli mającej na celu sprawdzenie, czy i w jakim zakresie nakłady są wykorzystywane do wytworzenia produktu wywożonego (załącznik II część II pkt 4 rozporządzenia podstawowego, a w przypadku systemu substytucji ceł zwrotnych, załącznik III część II pkt 2 rozporządzenia podstawowego). Normy SION w odniesieniu do rozpatrywanego produktu nie były wystarczająco precyzyjne i w związku z tym nie mogą być uznawane za system kontroli dla rzeczywistego zużycia. Skuteczna kontrola na podstawie właściwie prowadzonego rejestru rzeczywistego zużycia nie miała miejsca. Ponadto rząd Indii nie przeprowadził ani głębszej analizy w oparciu o rzeczywiste nakłady, chociaż byłoby to wymagane przy braku skutecznie stosowanego systemu weryfikacji (załącznik II część II pkt 5 i załącznik III część II pkt 3 do rozporządzenia podstawowego), ani nie wykazał, że nadmierne umorzenia miały miejsce.

(37)

Po ujawnieniu tych danych wnioskodawca twierdził, że ALS był dozwolonym systemem ceł zwrotnych lub sybstytucji ceł zwrotnych. Argumentował, nie przedstawiając nowego materiału dowodowego ani nie uzasadniając żądań, że rząd Indii przeprowadził odpowiednią weryfikację zgodnie z rozporządzeniem podstawowym. W tym celu odniósł się do następujących dostępnych rządowi środków kontroli: rzekomo precyzyjnych norm SION dotyczących rozpatrywanego produktu, informacji ilościowych o przywożonych nakładach i produktach wywożonych w oparciu o informacje z dokumentów przywozowych i wywozowych (wywozowe dokumenty przewozowe, potwierdzenie przywozu), prowadzony przez władze celne rejestr przywozów i wywozów dokonanych w ramach ALS, rejestr rzeczywistego zużycia (patrz: motyw 33 powyżej), rejestr uprawnień celnych („DEECB”) oraz dodatkowe mechanizmy weryfikacyjne stosowane przez władze Indii w kontekście stosowania podatku akcyzowego (tj. zapewnienie, by żadnych środków z programu wsparcia dotyczącego podatku akcyzowego na środki produkcji („CENVAT”) nie żądano bezprawnie w odniesieniu do bezcłowych przywozów w ramach ALS). Argumentował także, że Komisja musiałaby zmierzyć, w jakim stopniu normy SION są nieprecyzyjne. Dodatkowo utrzymywał on, że nie jest konieczne, by system weryfikacji oceniał w przypadku każdej wysyłki związek pomiędzy przywożonymi surowcami a końcowym produktem, by być zgodnym z rozporządzeniem podstawowym. Wreszcie wnioskodawca twierdził, że Komisja jest związana wynikami poprzednich dochodzeń i nie może zastosować nowych środków wyrównawczych w stosunku do istniejących zezwoleń.

(38)

Stanowisko wnioskodawcy przedstawione w motywie 37 nie zmienia wniosków Komisji w odniesieniu do ALS. Wnioskodawca nie zaprzeczył, jakoby w obecnym przypadku rząd Indii nieskutecznie weryfikował rzeczywiste zużycie. W trakcie dochodzenia stwierdzono, w oparciu o dane dotyczące rzeczywistego zużycia dostarczone przez wnioskodawcę, że normy SION w odniesieniu do rozpatrywanego produktu nie były wystarczająco precyzyjne (patrz: motyw 34). Wnioskodawca jest świadomy tego faktu i potwierdził to zespołowi weryfikującemu podczas dochodzenia. Do zadań Komisji nie należy dokładne określanie nieprecyzyjności norm SION. Neguje ona jedynie w oparciu o dostateczne dowody ich rzekomą precyzję. Ponadto wnioskodawca nie dostarczył żadnych dowodów na to, że prowadził rejestr albo inną dokumentację dla celów weryfikacji ALS przez rząd Indii, która odzwierciedlałaby rzeczywiste zużycie, tj. nie jedynie zużycie wynikające z normy. Rząd Indii polegał na nieprecyzyjnych normach, przeprowadzając weryfikację zużycia surowców do produkcji na wywóz. Komisja uznaje za to za niewystarczające do spełnienia wymagań skutecznego systemu weryfikacji zgodnie z załącznikami II i III do rozporządzenia podstawowego.

(39)

Wnioskodawca nie udowodnił, że kontrole dotyczące akcyzy związane z CENVAT dostarczyły informacji na temat związków pomiędzy nakładami a produktami przeznaczonymi do wywozu. W związku z powyższym, kontrole takie nie są uznawane przez Komisję za część systemu weryfikacyjnego, zgodnie z załącznikami II i III do rozporządzenia podstawowego. Ponadto DEECB został zniesiony przez EXIM-policy 02-07 i dlatego nie może już dłużej, w przeciwieństwie do tego, co twierdzi wnioskodawca, stanowić odpowiedniego elementu weryfikacyjnego. Nie zostało również dowiedzione, jakoby w DEECB wnioskodawca rejestrował dane dotyczące rzeczywistego zużycia. Nie zostały przedstawione żadne materiały dowodowe, że w jakikolwiek inny sposób system był skutecznie stosowany przez rząd Indii w celu ustalenia dostatecznie precyzyjnych związków pomiędzy nakładami a produktami przeznaczonymi do wywozu, tj. w inny sposób niż w oparciu o mało precyzyjne normy. W tym kontekście należy odnotować, że w rzeczywistości system weryfikacji powinien opierać się o dane na temat każdej wysyłki, by odzwierciedlać normy ustalone w EXIM-policy 02-07, o czym mowa w motywie 33. Jedynie taka norma pozwoliłaby władzom kontrolującym sprawdzenie, czy ścisłe zasady systemów ceł zwrotnych lub substytucji ceł zwrotnych są spełnione. Należy przypomnieć, że zgodnie z załącznikiem I ppkt i) rozporządzenia podstawowego, system substytucji ceł zwrotnych jest dozwolony tylko w szczególnych przypadkach i m.in. jedynie w okresie dwóch lat pomiędzy przywozem substytutów nakładów a wywozem towarów.

(40)

Wreszcie, Komisja nie jest związana żadnym z wcześniejszych twierdzeń dotyczących ALS. Program nigdy nie był analizowany w oparciu o fakty podobne do tych z obecnego dochodzenia, w szczególności w zakresie braku precyzji norm SION w odniesieniu do rozpatrywanego produktu.

(41)

W związku z powyższym, przy braku dozwolonego systemu ceł zwrotnych lub substytucji ceł zwrotnych oraz jako że system weryfikacji nie jest skutecznie stosowany do zamierzonego celu, korzyścią wyrównawczą jest umorzenie całości ceł przywozowych zwykle wymaganych od przywozu.

(42)

Wysokość subsydiów została obliczona w oparciu o wielkość niepobranych ceł przywozowych (cła podstawowe oraz szczególne cła dodatkowe) dla surowców przywożonych w ramach ALS dotyczących rozpatrywanego produktu w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym, pomniejszoną o konieczne opłaty poniesione dla otrzymania subsydiów zgodnie z art. 7 ust. 1 lit. a) rozporządzenia podstawowego (licznik). Kwota ta została rozdzielona pomiędzy przychód z dokonanego wywozu rozpatrywanego produktu podczas okresu objętego postępowaniem przeglądowym, zgodnie z art. 7 ust. 2 rozporządzenia podstawowego (mianownik), jako że subsydia nie były przyznane w odniesieniu do ilości przetworzonych, wyprodukowanych lub przetransportowanych. Na tej podstawie wysokość subsydium została wyznaczona na poziomie 22 %.

(43)

Biorąc pod uwagę ustalenia dotyczące omówionych powyżej programów, dla wnioskodawcy określono następujące wysokości subsydiów wyrównawczych:

(44)

Zgodnie z art. 15 ust. 1 rozporządzenia podstawowego, wysokość cła wyrównawczego powinna być niższa niż całkowita wysokość subsydiów wyrównawczych, jeżeli takie niższe cło skutecznie usuwa szkody ponoszone przez przemysł wspólnotowy. W pierwotnym dochodzeniu przeciętny poziom usuwający szkodę został określony na poziomie 14,6 %. Wnioskodawca nie wnosił o przegląd ustaleń dotyczących szkody. W związku z tym, pierwotnie ustalony poziom usuwający szkodę stanowi przy obecnym przeglądzie wartość graniczną dla wysokości cła wyrównawczego.

(45)

Na podstawie ustaleń poczynionych w trakcie dochodzenia przeglądowego, stwierdza się, że przywóz na teren Wspólnoty rozpatrywanego produktu, produkowanego i wywożonego przez wnioskodawcę, należy kontynuować, a produkt powinien podlegać cłu wyrównawczemu, którego stawka odpowiadać będzie poziomowi usuwającemu szkodę, określonemu w pierwotnym dochodzeniu.

(46)

Biorąc pod uwagę, że stawka celna, o której mowa, dotyczy już wszystkich firm niewymienionych z nazwy w art. 1 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 2164/98, rozporządzenie to nie powinno być zmieniane. Przyspieszony przegląd dotyczący wnioskodawcy powinien zatem zostać zakończony.

(47)

Wnioskodawca oraz rząd Indii zostały poinformowane o istotnych faktach i ustaleniach, w oparciu o które zaproponowano zakończenie przyspieszonego przeglądu, i miały stosowną ilość czasu na zgłoszenie uwag. Rząd Indii nie poczynił żadnych uwag, natomiast uwagi wnioskodawcy w odniesieniu do konieczności ujawnienia, dotyczące jedynie ALS, zostały wzięte pod uwagę i ujęte w motywach 37–40,

4.12.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 359/61

(1)

Na skutek wybuchu klasycznego pomoru świń w niektórych Państwach Członkowskich przyjęto decyzję Komisji 2003/526/WE z dnia 18 lipca 2003 r. dotyczącą środków ochronnych odnoszących się do klasycznego pomoru świń w niektórych Państwach Członkowskich (2). Decyzja ta ustanowiła pewne dodatkowe środki kontroli dotyczące tej choroby.

(2)

Sytuacja związana z występowaniem klasycznego pomoru świń w Północnej Nadrenii-Westfalii (Niemcy) uległa znacznej poprawie. Dlatego też środki przyjęte na mocy decyzji 2003/526/WE w odniesieniu do Północnej Nadrenii-Westfalii powinny przestać obowiązywać.

(3)

Na Słowacji wykryto ostatnio przypadek klasycznego pomoru świń u dzikich świń na obszarze Veľký Krtíš, gdzie przedtem choroba ta nie występowała.

(4)

W związku z tym decyzję 2003/526/WE należy zmienić w taki sposób, aby uwzględnić sytuację epidemiologiczną w tym Państwie Członkowskim. W świetle ogólnej sytuacji związanej z występowaniem tej choroby we Francji, Niemczech i Luksemburgu, należy wydłużyć czas obowiązywania decyzji 2003/526/WE.

(5)

W związku z powyższym należy odpowiednio zmienić dyrektywę 2003/526/WE.

(6)

Środki, o których mowa w niniejszej decyzji, są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Pokarmowego i Zdrowia Zwierząt,

1)

w art. 11 datę „31 października 2004 r.” zastępuje się datą „30 kwietnia 2005 r.”;

2)

w Załączniku do decyzji 2003/526/WE wprowadza się następujące zmiany:

4.12.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 359/62

(1)

W 2002 r. potwierdzono wystąpienie klasycznego pomoru świń u dzikich świń w departamentach Moselle i Meurthe-et-Moselle we Francji. W tym czasie tylko obszar Thionville w północnej części departamentu Moselle dotknięty był tą chorobą. Obecnie wydaje się, że na obszarze, o którym mowa, władze mają kontrolę nad tą chorobą.

(2)

Decyzją Komisji 2002/656/WE (2) zatwierdzono przedstawiony przez Francję plan zwalczania klasycznego pomoru świń u świń dzikich w departamentach Moselle i Meurthe-et-Moselle.

(3)

Ponadto Francja wdrożyła intensywny program badania klasycznego pomoru świń u świń dzikich w departamentach Ardennes, Meurthe-et-Moselle, Moselle i Bas-Rhin, graniczących z Belgią, Niemcami i Luksemburgiem. Program ten jest nadal realizowany.

(4)

Wystąpienie klasycznego pomoru świń potwierdzono później również u dzikich świń w rejonie Bas-Rhin, a następnie choroba ta rozprzestrzeniła się w północno-wschodniej części departamentu Moselle i w Północnych Wogezach. Ustalono, że drugą epidemię wywołał inny szczep wirusa, a choroba rozwijała się w inny sposób niż jej odmiana występująca na obszarze Thionville.

(5)

W związku z tym Francja przedstawiła do zatwierdzenia plan zwalczania klasycznego pomoru świń u świń dzikich w Północnych Wogezach. Ponadto, ponieważ to Państwo Członkowskie zamierza wprowadzić szczepienie dzikich świń na wspomnianym obszarze, przedstawiło ono również do zatwierdzenia plan szczepień interwencyjnych.

(6)

Władze Francji zezwoliły na stosowanie szczepionek atenuowanych złożonych z żywych bakterii przeciwko klasycznemu pomorowi świń (szczep C), w celu uodpornienia dzikich świń; szczepionkę podaje się w postaci doustnej przynęty.

(7)

Przedstawione przez Francję plany zwalczania klasycznego pomoru świń u dzikich świń i szczepień interwencyjnych tych świń w Północnych Wogezach zbadano i stwierdzono, że są zgodne z dyrektywą 2001/89/WE.

(8)

Dla celów przejrzystości w niniejszej decyzji należy określić obszary geograficzne, na których plany zwalczania klasycznego pomoru świń i szczepień interwencyjnych mają zostać zrealizowane.

(9)

Środki, o których mowa w niniejszej decyzji, są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Pokarmowego i Zdrowia Zwierząt,

4.12.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 359/65

(1)

Nadmierne i niekontrolowane gromadzenie oraz rozpowszechnianie ręcznej broni strzeleckiej i broni lekkiej stanowią zagrożenie dla pokoju i bezpieczeństwa oraz zmniejszają perspektywy trwałego rozwoju; dotyczy to w szczególności Afryki Zachodniej;

(2)

W dążeniu do celów określonych w art. 1 wspólnego działania 2002/589/WPZiB Unia Europejska zamierza działać w ramach właściwych organizacji międzynarodowych, aby wspierać środki służące budowaniu zaufania. W tym znaczeniu, niniejsza decyzja przeznaczona jest do wykonania tego wspólnego działania;

(3)

Unia Europejska uważa, że wkład finansowy oraz pomoc techniczna przyczyniłyby się do skonsolidowania inicjatywy Wspólnoty Gospodarczej Państw Afryki Zachodniej (CEDEAO) w zakresie ręcznej broni strzeleckiej i broni lekkiej,

(4)

Unia Europejska ma w związku z tym zamiar udzielić pomocy finansowej i technicznej Wspólnocie Gospodarczej Państw Afryki Zachodniej zgodnie z tytułem II wspólnego działania 2002/589/WPZiB,