1.12.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 355/1

(1)

Rozporządzenie Rady (EWG) nr 337/75 z dnia 10 lutego 1975 r. ustanawiające Europejskie Centrum Rozwoju Kształcenia Zawodowego (3) zawiera postanowienia dotyczące organizacji Centrum, a zwłaszcza jego zarządu. Przepisy te zmieniano kilka razy po każdym przystąpieniu nowych Państw Członkowskich, gdy do zarządu należało dołączyć nowych członków.

(2)

Ocena zewnętrzna Europejskiego Centrum Rozwoju Kształcenia Zawodowego (dalej zwanego „Centrum”) została przeprowadzona w 2001 r. Odpowiedź Komisji i plan działania uzgodniony przez zarząd na podstawie tej odpowiedzi podkreśla potrzebę dostosowania przepisów rozporządzenia (EWG) nr 337/75 w celu utrzymania sprawności i skuteczności Centrum i jego struktur zarządzania.

(3)

Parlament Europejski wezwał Komisję do sprawdzenia składu i metod pracy zarządów agencji i przedstawienia odpowiednich wniosków.

(4)

Wspólna opinia na temat przyszłego zarządzania i funkcjonowania zarządów Europejskiej Agencji na Rzecz Ochrony Zdrowia i Bezpieczeństwa w Miejscu Pracy, Centrum oraz Europejskiej Fundacji na Rzecz Poprawy Warunków Pracy i Życia została przedstawiona Komisji przez ich zarządy lub rady administracyjne.

(5)

Trójstronne zarządzanie Europejską Agencją Bezpieczeństwa i Higieny Pracy, Centrum oraz Europejską Fundacją na rzecz Poprawy Warunków Życia i Pracy przez przedstawicieli rządów, organizacji pracowniczych i organizacji pracodawców jest niezbędne dla skutecznej działalności tych organów.

(6)

Uczestnictwo partnerów społecznych w zarządzaniu tymi trzema organami Wspólnoty tworzy specyficzną sytuację, która wymaga, aby działali zgodnie ze wspólnymi regułami.

(7)

Istnienie w obrębie trójstronnego zarządu trzech grup wywodzących się z rządów, grona pracodawców i pracowników oraz wyznaczenie koordynatora dla grup pracodawców i pracowników okazało się niezbędne. Układ ten powinien zostać więc sformalizowany i rozszerzony na grupę rządową.

(8)

Utrzymanie zasady trójstronnej reprezentacji z każdego Państwa Członkowskiego zapewnia zaangażowanie wszystkich głównych uczestników oraz uwzględnienie różnorodności systemów i sposobów podejścia, charakteryzujących zagadnienia związane z kształceniem zawodowym.

(9)

Konieczne jest przewidywanie skutków praktycznych dla Centrum, jakie niesie nadchodzące rozszerzenie Unii. Skład i działanie zarządu Centrum należy dostosować tak, aby uwzględnić przystąpienie nowych Państw Członkowskich.

(10)

Biuro, o którym mowa w regulaminie zarządu, musi być wzmocnione w celu zapewnienia ciągłości funkcjonowania Centrum i sprawności w podejmowaniu przez nie decyzji. Skład biura powinien nadal odzwierciedlać trójstronną strukturę zarządu.

(11)

Zgodnie z art. 3 Traktatu, Wspólnota powinna zmierzać do wyeliminowania nierówności i propagowania równości między mężczyznami i kobietami we wszystkich swoich działaniach. Jest więc właściwym umożliwianie zrównoważonej reprezentacji mężczyzn i kobiet w składzie rady zarządzającej i biura.

(12)

W związku z tym rozporządzenie (EWG) nr 337/75 winno być odpowiednio zmienione.

(13)

W celu przyjęcia niniejszego rozporządzenia Traktat nie przewiduje innych kompetencji niż określone w art. 308,

1)

W art. 3 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2.   W celu realizacji swych zadań, Centrum nawiązuje odpowiednie kontakty, w szczególności z wyspecjalizowanymi instytucjami zarówno państwowymi, jak i prywatnymi, krajowymi i międzynarodowymi, z administracją publiczną i instytucjami edukacyjnymi, jak również z organizacjami pracowników i pracodawców. W szczególności, Centrum zapewnia odpowiednią współpracę z Europejską Fundacją Szkoleń, bez uszczerbku dla jego własnych celów.”.

2.

Artykuł 4 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 4

1.   W skład Centrum wchodzi:

2.   W skład rady zarządzającej wchodzą:

Członkowie, o których mowa w ust. 1 lit. a), b) i c), mianowani są przez Radę na podstawie list kandydatów przedłożonych przez Państwa Członkowskie, organizacje pracodawców i organizacje pracownicze.

Komisja sama mianuje swoich przedstawicieli.

Lista członków rady zarządzającej zostanie opublikowana przez Radę w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej i na stronie internetowej Centrum.

3.   Kadencja członków zarządu wynosi trzy lata. Może być ona odnowiona. Po upływie ich kadencji lub w wypadku ich dymisji, członkowie pełnią swoje funkcje do czasu ponownego mianowania lub ich zastąpienia.

4.   Rada zarządzająca wybiera przewodniczącego i trzech wiceprzewodniczących spośród trzech grup, o których mowa w ust. 5 oraz z Komisji, na okres dwóch lat, z możliwością przedłużenia.

5.   Wewnątrz rady zarządzającej przedstawiciele rządów, organizacji pracodawców i organizacji pracowniczych stanowią odrębne grupy. Każda grupa wyznacza koordynatora. Koordynatorzy grup pracowników i pracodawców są przedstawicielami swoich organizacji na szczeblu europejskim i uczestniczą w posiedzeniach zarządu bez prawa głosu.

6.   Przewodniczący zwołuje posiedzenie rady zarządzającej raz w roku. Przewodniczący zwołuje dodatkowe posiedzenia na wniosek przynajmniej jednej trzeciej członków rady zarządzającej.

7.   Decyzje rady zarządzającej są podejmowane bezwzględną większością głosów.

8.   Rada zarządzająca powołuje biuro. W skład biura wchodzi przewodniczący i trzech wiceprzewodniczących rady zarządzającej, jeden koordynator z każdej grupy, o której mowa w ust. 5, oraz jeszcze jeden przedstawiciel służb Komisji.

9.   Państwa Członkowskie, organizacje, o których mowa w ust. 2, Rada, Komisja i rada zarządzająca dołożą starań, każde w zakresie swoich kompetencji, w celu zapewnienia zrównoważonej reprezentacji mężczyzn i kobiet wśród kandydatów oraz osób mianowanych na stanowiska, o których mowa w ust. 2, w wyborach, o których mowa w ust. 4 i wśród osób mianowanych na stanowiska, o którym mowa w ust. 8.

10.   Bez uszczerbku dla obowiązków dyrektora wyszczególnionych w art. 7 i 8, biuro, zgodnie z upoważnieniem rady zarządzającej, monitoruje wykonywanie decyzji zarządu i podejmuje wszelkie działania niezbędne w zarządzaniu Centrum między posiedzeniami rady zarządzającej, z wyjątkiem działań wymienionych w art. 6 ust. 1, art. 8 ust. 1 i art. 11 ust. 1.

11.   O całorocznym planie zebrań biura decyduje zarząd. Przewodniczący zwołuje dodatkowe zebrania biura na wniosek jego członków.

12.   Biuro podejmuje decyzje na podstawie konsensu. Jeżeli nie uda się osiągnąć konsensu, biuro przekazuje sprawę do rady zarządzającej w celu podjęcia decyzji.”.

3)

W art. 7 ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie:

„1.   Dyrektor jest odpowiedzialny za zarządzanie Centrum i wykonuje decyzje rady zarządzającej i biura. Jest on prawnym przedstawicielem Centrum.

2.   Dyrektor przygotowuje i organizuje pracę rady zarządzającej i biura oraz zapewnia obsługę sekretariatu podczas zebrań.”.

4)

W art. 8 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1.   Na podstawie projektu przedłożonego przez dyrektora, rada zarządzająca, w porozumieniu ze służbami Komisji, przyjmuje priorytety średnioterminowe oraz roczny program pracy. Program uwzględnia priorytetowe potrzeby wskazane przez instytucje wspólnotowe.”.

5)

Za każdym razem, gdy w artykułach pojawia się termin „zarząd”, zastępuje go termin „rada zarządzająca”.

1.12.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 355/4

(1)

Po wykonaniu przeglądu dotyczącego wygaśnięcia środków, na mocy rozporządzenia (WE) nr 964/2003 (2) (zwanego dalej „rozporządzeniem pierwotnym”), Rada nałożyła, między innymi, ostateczne cło antydumpingowe w wysokości 58,6 % na przywóz pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej („ChRL”) łączników rur lub przewodów rurowych (innych niż łączniki odlewane, kołnierze i łączniki gwintowane), wykonanych z żeliwa lub stali (z wyłączeniem stali nierdzewnej), o największej średnicy zewnętrznej nieprzekraczającej 609,6 mm, rodzaju stosowanego do spawania doczołowego lub do innych celów, sklasyfikowanych w ramach kodów CN ex 7307 93 11 (kod TARIC 7307931199), ex 7307 93 19 (kod TARIC 7307931999), ex 7307 99 30 (kod TARIC 7307993098) oraz ex 7307 99 90 (kod TARIC 7307999098).

(2)

Komisja uznała za uprawdopodobnione, że środki antydumpingowe na przywóz niektórych łączników rur lub przewodów rurowych pochodzących z ChRL były obchodzone poprzez przeładunek w Indonezji i nieprawdziwą deklarację pochodzenia. Komisja mogła uzyskać wystarczające dowody dla wszczęcia postępowania dotyczącego Indonezji, wskazujące na pochodzenie towarów inne niż z Indonezji, jedynie od organów celnych Państwa Członkowskiego. Dlatego też Komisja postanowiła z własnej inicjatywy wszcząć postępowanie zgodnie z art. 13 rozporządzenia podstawowego.

(3)

Na podstawie dochodzeń przeprowadzonych w 2003 r. przez organy celne jednego z Państw Członkowskich uprawdopodobniono, że w szczególności w odniesieniu do przywozu do tego Państwa Członkowskiego stosowane są praktyki polegające na przywozie towarów zadeklarowanych jako pochodzące z Indonezji, a w rzeczywistości wysyłanych i pochodzących z ChRL. Według danych Eurostatu, przywozy do tego Państwa Członkowskiego deklarowane jako pochodzące z Indonezji stanowiły w 2003 r. dwie trzecie przywozów do Wspólnoty deklarowanych jako pochodzące z Indonezji. Znaczny wzrost poziomu przywozów po nałożeniu środków antydumpingowych na przywóz łączników rur lub przewodów rurowych pochodzących z ChRL stanowi zmianę w strukturze handlu, dla której nie istnieje racjonalna przyczyna ani ekonomiczne uzasadnienie inne niż wprowadzenie ceł antydumpingowych na łączniki rur lub przewodów rurowych pochodzące z ChRL.

(4)

Ponadto wydaje się, że skutki naprawcze obowiązujących ceł antydumpingowych na łączniki rur lub przewodów rurowych pochodzące z ChRL są osłabiane zarówno w zakresie ilości, jak i cen, oraz że łączniki rur lub przewodów rurowych są przywożone po cenach dumpingowych w stosunku do wcześniej ustalonej wartości normalnej tych produktów.

(5)

W związku z powyższym Komisja wszczęła z własnej inicjatywy rozporządzeniem (WE) nr 396/2004 (3) (zwanym dalej „rozporządzeniem wszczynającym”) dochodzenie w sprawie domniemanego obejścia środków antydumpingowych nałożonych na przywóz łączników rur i przewodów rurowych pochodzących z ChRL poprzez przywóz łączników rur i przewodów rurowych wysyłanych z Indonezji, zarówno zadeklarowanych, jak i niezadeklarowanych jako pochodzące z Indonezji oraz, zgodnie z art. 13 ust. 3 oraz art. 14 ust. 5 rozporządzenia podstawowego, nakazała organom celnym rejestrowanie przywozów łączników rur lub przewodów rurowych wysyłanych z Indonezji, zarówno zadeklarowanych, jak i niezadeklarowanych jako pochodzące z Indonezji, objętych kodami CN ex 7307 93 11 (kod TARIC 7307931193), ex 7307 93 19 (kod TARIC 7307931993), ex 7307 99 30 (kod TARIC 7307993093) oraz ex 7307 99 90 (kod TARIC 7307999093) od dnia 4 marca 2004 r. Komisja powiadomiła władze ChRL i Indonezji o wszczęciu dochodzenia.

(6)

Wysłano kwestionariusze do producentów i eksporterów w ChRL (żaden producent w Indonezji nie był znany), jak również do importerów na obszarze Wspólnoty, znanym Komisji z dochodzenia, które doprowadziło do nałożenia obowiązujących obecnie ceł na przywóz łączników rur lub przewodów rurowych pochodzących z ChRL (zwanego dalej „poprzednim dochodzeniem”). Zainteresowanym stronom umożliwiono przedstawienie swojego stanowiska na piśmie i złożenie wniosku o wysłuchanie w terminie wyznaczonym w rozporządzeniu wszczynającym.

(7)

Żaden producent ani eksporter z ChRL nie odpowiedział na kwestionariusz oraz nie zgłosił się, ani nie odpowiedział na kwestionariusz żaden producent lub eksporter z Indonezji. Trzy odpowiedzi na kwestionariusze zostały złożone przez niepowiązanych ze sobą importerów z obszaru Wspólnoty. Jeden z importerów nie podjął dalszej współpracy.

(8)

Okres dochodzenia trwał od 1 stycznia 2003 r. do 31 grudnia 2003 r. Do celów analizy zmiany w strukturze handlu wykorzystano dane z okresu od 2000 r. do okresu dochodzenia.

(9)

W trakcie dochodzenia współpracy nie podjął żaden producent ani eksporter łączników rur lub przewodów rurowych pochodzących z Indonezji. Władze Indonezji nie udzieliły żadnych dodatkowych informacji. Władze Indonezji powiadomiono, że brak współpracy może doprowadzić do zastosowania art. 18 rozporządzenia podstawowego. Trzech niepowiązanych ze sobą importerów złożyło odpowiedź na kwestionariusz. Jeden z importerów, który złożył kwestionariusz, nie podając informacji niezbędnych do ustalenia, czy obchodzenie ma miejsce, nie wyjaśnił tych wątpliwości pomimo skierowania do niego pisma w tej sprawie przez Komisję i w związku z tym uznany został za odmawiającego współpracy. Towary przywożone przez pozostałych dwóch importerów stanowiły 5,5 % całości przywozów deklarowanych jako pochodzące z Indonezji w okresie dochodzenia. Generalnie można więc stwierdzić, producenci nie podjęli współpracy, natomiast współpraca z importerami miała miejsce w bardzo ograniczonym stopniu.

(10)

W trakcie dochodzenia współpracy nie podjął żaden chiński producent ani eksporter łączników rur lub przewodów rurowych.

(11)

Przedsiębiorstwa niewspółpracujące powiadomiono, że brak współpracy może doprowadzić do zastosowania art. 18 rozporządzenia podstawowego.

(12)

Produkt, którego dotyczy domniemane obejście, to żeliwne i stalowe (z wyłączeniem stali nierdzewnej) łączniki rur lub przewodów rurowych (inne niż łączniki odlewane, kołnierze i łączniki gwintowane), o największej średnicy zewnętrznej nieprzekraczającej 609,6 mm, rodzaju stosowanego do spawania doczołowego lub do innych celów, aktualnie sklasyfikowane w ramach kodów CN ex 7307 93 11 (kod TARIC 7307931193), ex 7307 93 19 (kod TARIC 7307931993), ex 7307 99 30 (kod TARIC 7307993093) oraz ex 7307 99 90 (kod TARIC 7307999093).

(13)

W związku z bardzo ograniczonym stopniem współpracy należy uznać łączniki rur lub przewodów rurowych wywożone do Wspólnoty z ChRL oraz wysyłane z Indonezji za mające takie same podstawowe właściwości fizyczne i chemiczne oraz jednakowe zastosowania. Dlatego też są one uważane za produkty podobne w rozumieniu art. 1 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(14)

Jak stwierdzono powyżej, uprawdopodobniono, że zmiana w strukturze handlu wynikała z dokonywania przeładunku oraz nieprawdziwej deklaracji pochodzenia produktów. Przywożone produkty deklarowano jako pochodzące z Indonezji, podczas gdy istnieją dowody, że towary pochodziły z ChRL.

(15)

Ponieważ żadna spółka indonezyjska nie współpracowała w trakcie dochodzenia, skalę wywozu z Indonezji do Wspólnoty musiano ustalić na podstawie dostępnych informacji zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego. Z tego względu, aby ustalić ceny i ilość wywozu z Indonezji do Wspólnoty, użyto danych Eurostatu, stanowiących najodpowiedniejsze źródło informacji w takiej sytuacji.

(16)

Przywóz łączników rur lub przewodów rurowych zadeklarowanych jako pochodzące z Indonezji wzrósł z 0 ton w 2000 r. do 866 ton w okresie dochodzenia. Przywóz z Indonezji rozpoczął się w styczniu 2002 r., w czasie, kiedy poprzednie dochodzenie było w toku. Przywóz łączników rur lub przewodów rurowych z ChRL do Wspólnoty wzrósł z 44 ton w 2000 r. do 287 ton w okresie dochodzenia. Jednakże wzrost przywozu z ChRL należy rozpatrywać w kontekście poziomu wywozu osiągniętego w okresie objętym pierwotnym dochodzeniem (4). Wolumen wywozów chińskich w okresie dochodzenia wynosił mniej niż 10 % wolumenu wywożonego w okresie objętym pierwotnym dochodzeniem. W świetle powyższych ustaleń, przy braku dowodów przeciwnych, stwierdzono, że towary wysyłane z Indonezji kompensowały część wcześniejszych przywozów z ChRL.

(17)

Wobec braku współpracy ze stronami w Indonezji i ChRL oraz dowodów przeciwnych, stwierdza się, że, uwzględniając zbieżność czasową z poprzednim dochodzeniem, które doprowadziło do wprowadzenia obowiązujących środków, zmiana w strukturze handlu wynikała z istnienia cła antydumpingowego, a nie z innej racjonalnej przyczyny lub ekonomicznego uzasadnienia w rozumieniu art. 13 ust. 1 zdanie drugie rozporządzenia podstawowego.

(18)

Stwierdza się zatem, że nie można ustalić innych racjonalnych powodów obserwowanej zmiany w strukturze handlu niż unikanie obowiązujących ceł antydumpingowych na przywóz łączników rur lub przewodów rurowych pochodzących z ChRL.

(19)

Na podstawie przeprowadzonej powyżej analizy przepływów handlowych ustalono, że zmiana w strukturze handlu związana jest z obowiązywaniem ceł antydumpingowych. Przywożone towary deklarowane jako pochodzące z Indonezji były nieobecne na rynku Wspólnoty aż do stycznia 2002 r. Po wspomnianej dacie przywóz towarów deklarowanych jako pochodzące z Indonezji znacznie wzrósł, osiągając poziom 866 ton w okresie dochodzenia. Wolumen ten stanowi 1,7 % zużycia wspólnotowego w okresie objętym poprzednim dochodzeniem.

(20)

Uwzględniając ceny produktów wysyłanych z Indonezji oraz wobec braku współpracy ze strony eksporterów i dowodów przeciwnych, dane Eurostatu wykazały, że przeciętne ceny wywozu z Indonezji w okresie dochodzenia były nawet niższe od przeciętnych cen wywozu ustalonych dla ChRL w toku poprzedniego dochodzenia, i dlatego też niższe od cen przemysłu wspólnotowego. Ustalono, że w okresie dochodzenia przeciętna cena wywozu z Indonezji była o ok. 34 % niższa od przeciętnej ceny wywozu z ChRL.

(21)

W związku z powyższym stwierdzono, że zmiana w przepływach handlowych, wraz z wyjątkowo niskimi cenami wywozu z Indonezji, osłabiła skutki naprawcze środków antydumpingowych w zakresie ilości i cen produktów podobnych.

(22)

Aby ustalić, czy możliwe jest znalezienie dowodów dumpingu w odniesieniu do produktów wywożonych do Wspólnoty z Indonezji w okresie dochodzenia, oparto się na cenach eksportowych ustalonych na podstawie danych Eurostatu zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego.

(23)

Artykuł 13 ust. 1 rozporządzenia podstawowego wymaga dowodów dumpingu w stosunku do wartości normalnych ustalonych wcześniej dla produktów podobnych. W poprzednim dochodzeniu Tajlandia została uznana za odpowiedni kraj o gospodarce rynkowej analogiczny do ChRL dla celów ustalenia wartości normalnej.

(24)

W celu rzetelnego porównania wartości normalnej i ceny eksportowej poczyniono odpowiednie korekty uwzględniające różnice mające wpływ na ceny i porównywalność cen. Korekty te, dotyczące transportu i ubezpieczenia, poczyniono zgodnie z art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego. Z braku innych informacji dotyczących tych czynników wykorzystano dane użyte w poprzednim dochodzeniu.

(25)

Zgodnie z art. 2 ust. 11 oraz art. 2 ust. 12 rozporządzenia podstawowego, porównanie średniej ważonej wartości normalnej ustalonej w trakcie poprzedniego dochodzenia ze średnią ważoną cen eksportowych w okresie dochodzenia, wyrażone jako odsetek wartości cif na granicy Wspólnoty, bez cła, wykazało dumping w zakresie przywozu łączników rur lub przewodów rurowych wysyłanych z Indonezji. Ustalony margines dumpingu, wyrażony jako odsetek wartości cif na granicy Wspólnoty, bez cła, wyniósł 60,5 %.

(26)

W świetle powyższego stwierdzenia obejścia przepisów w rozumieniu art. 13 ust. 1 rozporządzenia podstawowego, obowiązujące środki antydumpingowe na przywóz objętego dochodzeniem produktu pochodzącego z ChRL powinny zostać rozszerzone na ten sam produkt pochodzący z Indonezji, zarówno zadeklarowany, jak i niezadeklarowany jako pochodzący z Indonezji.

(27)

Cłem rozszerzonym powinno być równe cłu określonemu w art. 1 ust. 2 rozporządzenia pierwotnego.

(28)

Zgodnie z art. 13 ust. 3 oraz art. 14 ust. 5 rozporządzenia podstawowego, przewidującego nałożenie wszelkich rozszerzonych środków na rejestrowane przywozy od daty rejestracji, cło antydumpingowe powinno być pobierane od przywozu łączników rur lub przewodów rurowych wysyłanych z Indonezji, które wwieziono do Wspólnoty po poddaniu ich rejestracji wprowadzonej rozporządzeniem wszczynającym.

(29)

Obejście przepisów ma miejsce poza Wspólnotą. Artykuł 13 rozporządzenia podstawowego ma na celu przeciwdziałanie praktykom obchodzenia przepisów bez oddziaływania na podmioty gospodarcze, które mogą udowodnić, że nie biorą udziału w praktykach obchodzenia przepisów, lecz nie zawiera on postanowień szczególnych przewidujących postępowanie wobec producentów, którzy mogliby dowieść, że nie biorą udziału w praktykach obchodzenia przepisów. Dlatego też wydaje się niezbędne stworzenie producentom, którzy nie sprzedawali produktu objętego dochodzeniem na eksport w okresie dochodzenia, ani nie są powiązani z jakimikolwiek eksporterami lub producentami podlegającymi rozszerzonemu cłu antydumpingowemu, możliwości złożenia wniosku o zwolnienie ze środków dotyczących tych przywozów. Producenci chcący złożyć wniosek o zwolnienie z rozszerzonego cła antydumpingowego musieliby wypełnić kwestionariusz, w celu umożliwienia Komisji ustalenia, czy zwolnienie jest zasadne. Zwolnienie takie może zostać udzielone po dokonaniu oceny, na przykład sytuacji rynkowej produktu, którego dotyczą środki, mocy produkcyjnych i stopnia ich wykorzystania, zamówień i sprzedaży oraz prawdopodobieństwa wystąpienia praktyk, niemających racjonalnej przyczyny ani ekonomicznego uzasadnienia, oraz po dokonaniu oceny dowodów dumpingu. Komisja, działając w normalnym trybie, przeprowadza również wizytę weryfikacyjną na miejscu. Wnioski są niezwłocznie przekazane Komisji, wraz z wszelkimi istotnymi informacjami, w szczególności o zmianach w działalności spółki w zakresie produkcji i sprzedaży.

(30)

Importerzy wciąż mogą, zgodnie z art. 13 ust. 4 rozporządzenia podstawowego, korzystać z wyłączenia z zakresu stosowania rejestracji lub środków, jeżeli ich przywóz pochodzi od producentów, którym udzielono zwolnienia.

(31)

Jeżeli zwolnienie zostanie uznane za zasadne, Komisja, po konsultacji z Komitetem Doradczym, powinna zaproponować wprowadzenie odpowiednich zmian do niniejszego rozporządzenia. Następnie wszystkie zwolnienia powinny być poddawane przeglądom w celu zapewnienia zgodności z warunkami, na których zostały udzielone.

(32)

Zainteresowane strony poinformowano o istotnych okolicznościach i względach, na podstawie których Rada zamierza rozszerzyć obowiązujące ostateczne cło antydumpingowe, a także umożliwiono im przedstawienie uwag. Nie wpłynęły żadne uwagi, mogące wpłynąć na zmianę powyższych wniosków,

Komisja Europejska

Dyrekcja Generalna ds. Handlu

Dyrekcja B

J-79 5/16

B-1049 Bruksela

Faks: (32-2) 295 65 05

Teleks: COMEU B 21877.

1.12.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 355/9

(1)

Po wykonaniu przeglądu dotyczącego wygaśnięcia środków Rada nałożyła w drodze rozporządzenia (WE) nr 964/2003 (2) (zwanego dalej „rozporządzeniem pierwotnym”), między innymi ostateczne cło antydumpingowe w wysokości 58,6 % na przywóz łączników rur lub przewodów rurowych (innych niż łączniki odlewane, kołnierze i łączniki gwintowane), żeliwnych lub stalowych (z wyłączeniem stali nierdzewnej), o maksymalnej średnicy zewnętrznej nieprzekraczającej 609,6 mm, w rodzaju stosowanych do spawania doczołowo lub w innych celach, objętych kodami CN ex 7307 93 11 (kod TARIC 7307931199), ex 7307 93 19 (kod TARIC 7307931999), ex 7307 99 30 (kod TARIC 7307993098) oraz ex 7307 99 90 (kod TARIC 7307999098) i pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej („ChRL”).

(2)

W dniu 20 stycznia 2004 r. Komisja otrzymała wniosek zgodnie z art. 13 ust. 3 rozporządzenia podstawowego o przeprowadzenie dochodzenia dotyczącego domniemanego obejścia środków antydumpingowych nałożonych na przywóz łączników rur lub przewodów rurowych pochodzących z ChRL. Wniosek został złożony przez Komitet Ochrony Przemysłu Łączników Stalowych Używanych w Spawaniu Doczołowym w Unii Europejskiej w imieniu czterech producentów z terenu Wspólnoty.

(3)

Wnioskodawca stwierdził, że nastąpiła zmiana w strukturze handlu po nałożeniu środków antydumpingowych na przywóz łączników rur lub przewodów rurowych pochodzących z ChRL, która polegała na znacznym wzroście przywozu tych samych produktów ze Sri Lanki.

(4)

Zmiana w strukturze handlu miała wynikać z przeładunku łączników rur lub przewodów rurowych pochodzących z ChRL w Sri Lance. Stwierdzono ponadto, że nie było innej racjonalnej przyczyny ani ekonomicznego uzasadnienia takiej zmiany, niż istniejące cło antydumpingowe na łączniki rur lub przewodów rurowych pochodzące z ChRL.

(5)

Wnioskodawca stwierdził również, że skutki zaradcze istniejących ceł antydumpingowych na łączniki rur lub przewodów rurowych pochodzących z ChRL zostały osłabione zarówno w odniesieniu do ilości, jak i cen oraz stosowany był dumping w stosunku do normalnych wartości uprzednio ustalonych dla łączników rur lub przewodów rurowych pochodzących z ChRL.

(6)

Komisja wszczęła dochodzenie na mocy rozporządzenia (WE) nr 395/2004 (3) (zwanego dalej „rozporządzeniem wszczynającym”) w sprawie domniemanego obejścia środków antydumpingowych nałożonych na przywóz rur lub łączników rurowych pochodzących z ChRL przez przywóz rur lub łączników rurowych wysyłanych ze Sri Lanki, niezależnie od tego, czy zostały zadeklarowane jako pochodzące ze Sri Lanki czy też nie, oraz, zgodnie z art. 13 ust. 3 i art. 14 ust. 5 rozporządzenia podstawowego, nakazała organom celnym rejestrowanie przywozu łączników rur lub przewodów rurowych wysyłanych ze Sri Lanki, niezależnie od tego, czy pochodzą ze Sri Lanki czy też nie, objętych kodami CN ex 7307 93 11 (kod TARIC 7307931194), ex 7307 93 19 (kod TARIC 7307931994), ex 7307 99 30 (kod TARIC 7307993094) oraz ex 7307 99 90 (kod TARIC 7307999094) od dnia 4 marca 2004 r. Komisja poinformowała władze ChRL i Sri Lanki o wszczęciu dochodzenia.

(7)

Przesłano kwestionariusze producentom/eksporterom w ChRL (nie było znanych producentów w Sri Lance), jak również importerom z terenu Wspólnoty wymienionym we wniosku lub znanym Komisji z dochodzenia, które doprowadziło do nałożenia istniejących środków na przywóz łączników rur lub przewodów rurowych pochodzących z ChRL (zwanego dalej „poprzednim dochodzeniem”). Zainteresowane strony miały możliwość wyrażenia swoich poglądów na piśmie i złożenia wniosku o przesłuchanie w ramach limitu czasowego określonego w rozporządzeniu wszczynającym.

(8)

Żaden producent ani eksporter z ChRL nie przesłał odpowiedzi na kwestionariusz, nie otrzymano również odpowiedzi na kwestionariusz od żadnego z importerów z terenu Wspólnoty. Nie ujawnił się ani nie złożył odpowiedzi na kwestionariusz żaden producent ani eksporter ze Sri Lanki.

(9)

Okres dochodzenia objął okres od 1 stycznia 2003 r. do 31 grudnia 2003 r. (dalej „OD”). Dane od 2000 r. do końca OD zostały wykorzystane do zbadania zmiany struktury handlu.

(10)

Żaden producent ani eksporter łączników rur lub przewodów rurowych pochodzących ze Sri Lanki nie podjął współpracy w ramach dochodzenia. Władze Sri Lanki poinformowały Komisję, że żadna lankijska firma nie jest zarejestrowana jako producent łączników rur lub przewodów rurowych zgodnie z definicją w rozporządzeniu wszczynającym. Jedynymi informacjami uzyskanymi od importerów były stwierdzenia, że nie prowadzą oni przywozu łączników rur lub przewodów rurowych ze Sri Lanki. Wyjaśniono importerom oraz władzom Sri Lanki, że brak współpracy może prowadzić do zastosowania art. 18 rozporządzenia podstawowego. Strony zostały również poinformowane o konsekwencjach braku współpracy.

(11)

Żadni chińscy producenci ani eksporterzy nie podjęli współpracy w ramach dochodzenia.

(12)

Wyjaśniono tym firmom, że brak współpracy mógłby doprowadzić do zastosowania art. 18 rozporządzenia podstawowego. Strony zostały również poinformowane o konsekwencjach braku współpracy.

(13)

Rozpatrywanym produktem, którego dotyczy domniemane obejście środków, są łączniki rur lub przewodów rurowych (inne niż łączniki odlewane, kołnierze i łączniki gwintowane), żeliwne lub stalowe (z wyłączeniem stali nierdzewnej), o maksymalnej średnicy zewnętrznej nieprzekraczającej 609,6 mm, w rodzaju stosowanych do spawania doczołowo lub w innych celach, objętych kodami CN ex 7307 93 11 (kod TARIC 7307931194), ex 7307 93 19 (kod TARIC 7307931994), ex 7307 99 30 (kod TARIC 7307993094) oraz ex 7307 99 90 (kod TARIC 7307999094).

(14)

Wobec braku współpracy ze stronami w Sri Lance oraz biorąc pod uwagę zmianę struktury handlu opisaną w kolejnej sekcji, należy przyjąć, że w związku z brakiem dowodów przeciwnych, łączniki rur lub przewodów rurowych eksportowane do Wspólnoty z ChRL oraz łączniki wysyłane ze Sri Lanki mają te same podstawowe cechy fizyczne i chemiczne oraz te same zastosowania. Są więc one uważane za produkty podobne w rozumieniu art. 1 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(15)

Jak stwierdzono w motywie 4, istnieje domniemanie, że zmiana struktury handlu wynika z przeładunku towarów w Sri Lance.

(16)

Jako że żadna lankijska firma nie podjęła współpracy w ramach dochodzenia, zaistniała konieczność określenia wielkości wywozu towarów ze Sri Lanki do Wspólnoty na podstawie faktów dostępnych zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego. W związku z powyższym wykorzystano dane Eurostatu, będące najwłaściwszymi dostępnymi danymi, w celu ustalenia cen eksportowych i wielkości wywozu ze Sri Lanki do Wspólnoty.

(17)

Przywóz łączników rur i przewodów rurowych ze Sri Lanki wzrósł z 0 ton w 2000 r. do 320 ton w OD. Przywóz ze Sri Lanki rozpoczął się w lipcu 2002 r. w czasie trwania poprzedniego dochodzenia. Przywóz do Wspólnoty łączników rur i przewodów rurowych z ChRL wzrósł z 44 ton w 2000 r. do 287 ton w OD. Jednakże wzrost w wywozie z ChRL należy rozważać z uwzględnieniem poziomu wywozu osiągniętego w rozważanym okresie pierwotnego dochodzenia zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 584/96 (4). Wielkość wywozu z Chin w OD wynosiła mniej niż 10 % wielkości wywozu w rozważanym okresie pierwotnego dochodzenia. W związku z powyższym oraz wobec braku dowodów przeciwnych, stwierdzono, że przywóz ze Sri Lanki wystąpił w miejsce części wcześniejszego przywozu z ChRL.

(18)

Powyższe dane prowadzą do wniosku, że zaistniała wyraźna zmiana w strukturze handlu, która rozpoczęła się wraz z poprzednim dochodzeniem prowadzącym do nałożenia istniejących środków na przywóz rozpatrywanego produktu pochodzącego z ChRL i nasiliła się po nałożeniu tych środków.

(19)

Wobec braku współpracy ze stronami w Sri Lance i ChRL oraz w związku z brakiem dowodów przeciwnych, stwierdza się, że biorąc pod uwagę zbieżność w czasie z poprzednim dochodzeniem prowadzącym do nałożenia istniejących środków, zmiana struktury handlu wynikła z istnienia ceł antydumpingowych nałożonych na przywóz rozpatrywanego produktu pochodzącego z ChRL, a nie w związku z inną racjonalną przyczyną lub ekonomicznym uzasadnieniem w rozumieniu art. 13 ust. 1 rozporządzenia podstawowego.

(20)

Stwierdza się zatem, że nie można było ustalić innych racjonalnych powodów zauważonej zmiany struktury handlu niż unikanie istniejących ceł antydumpingowych na przywóz łączników rur i przewodów rurowych pochodzących z ChRL.

(21)

Opierając się na przeprowadzonej powyżej analizie obrotów handlowych, stwierdzono, że zmiana struktury przywozu do Wspólnoty wiążała się z faktem istnienia środków antydumpingowych. Przywóz na rynek Wspólnoty deklarowany jako pochodzący ze Sri Lanki nie miał miejsca do czerwca 2002 r. Po tej dacie przywóz deklarowany jako pochodzący ze Sri Lanki wzrósł znacząco, osiągając wysokość 302 ton w OD. Wielkość ta stanowi 0,6 % konsumpcji we Wspólnocie w OD w poprzednim dochodzeniu. Należy zwrócić uwagę na fakt, że przywóz rozpatrywanego produktu do Wspólnoty ma wyjątkowo rozdrobnioną strukturę i jest podzielony między wiele różnych krajów eksportujących. W szczególności, w OD przywóz ze Sri Lanki stanowił 2,5 % łącznej wielkości przywozu rozpatrywanego produktu, natomiast przywóz z kraju o najwyższej wielkości przywozu we wspomnianym roku (Republiki Słowackiej) stanowił 12 % łącznej wielkości przywozu. Ponadto Sri Lanka jest dwunastym największym importerem rozpatrywanego produktu do Wspólnoty na liście 36 krajów eksportujących.

(22)

Uwzględniając ceny produktów wysyłanych ze Sri Lanki oraz wobec braku współpracy i dowodów przeciwnych, dane Eurostatu wykazały, że średnie ceny eksportowe w przywozie ze Sri Lanki w OD były niższe niż: i) średnie ceny eksportowe ustalone dla ChRL w poprzednim dochodzeniu; oraz ii) ceny w przemyśle wspólnotowym. Ustalono, że ceny przywozu ze Sri Lanki były niższe o ponad 12 % niż chińskie ceny eksportowe w OD.

(23)

W związku z powyższym stwierdza się, że zmiana w obrotach handlowych w połączeniu z wyjątkowo niskimi cenami wywozu ze Sri Lanki osłabiły skutki zaradcze środków antydumpingowych pod względem ilości i cen produktów podobnych.

(24)

W celu określenia, czy możliwe jest znalezienie dowodów dumpingu względem rozpatrywanego produktu wywożonego do Wspólnoty ze Sri Lanki w OD, wykorzystano ceny eksportowe ustalone na podstawie danych Eurostatu zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego.

(25)

Artykuł 13 ust. 1 rozporządzenia podstawowego wymaga przedstawienia dowodów dumpingu względem normalnych wartości ustalonych wcześniej dla produktów podobnych. W poprzednim dochodzeniu Tajlandię uznano za odpowiedni kraj w warunkach gospodarki rynkowej analogiczny do ChRL na potrzeby ustalenia wartości normalnej.

(26)

W celu zapewnienia porównywalności wartości normalnej z ceną eksportową przewidziano należne dostosowania z uwzględnieniem różnic, które mają wpływ na ceny i porównywalność cen. Dostosowania takie zostały wprowadzone zgodnie z art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego względem transportu i ubezpieczenia. Wobec braku innych informacji związanych z tymi czynnikami, wykorzystano dane zawarte we wniosku.

(27)

Zgodnie z art. 2 ust. 11 i 12 rozporządzenia podstawowego, porównanie średniej ważonej wartości normalnej ustalonej w poprzednim dochodzeniu oraz średniej ważonej cen eksportowych w OD, wyrażone jako odsetek ceny cif na granicy Wspólnoty przed ocleniem, wykazało dumping na przywóz łączników rur i przewodów rurowych wysyłanych ze Sri Lanki. Ustalony margines dumpingu, wyrażony jako odsetek ceny cif na granicy Wspólnoty przed ocleniem, wyniósł 34,3 %.

(28)

W związku z powyższym stwierdzeniem obejścia w rozumieniu art. 13 ust. 1 rozporządzenia podstawowego, istniejące środki antydumpingowe dotyczące przywozu rozpatrywanego produktu pochodzącego z ChRL powinny zostać rozszerzone na ten sam produkt wysyłany ze Sri Lanki, niezależnie od tego, czy został zadeklarowany jako pochodzący ze Sri Lanki czy też nie.

(29)

Rozszerzone cło powinno być równe cłu ustanowionemu w art. 1 ust. 2 rozporządzenia pierwotnego.

(30)

Zgodnie z art. 13 ust. 3 i art. 14 ust. 5 rozporządzenia podstawowego, które stanowią o tym, że rozszerzone środki powinny być stosowane wobec zarejestrowanego przywozu od daty rejestracji, cło antydumpingowe powinno być pobierane od przywozu łączników rur i przewodów rurowych wysyłanych ze Sri Lanki, które zostały przywiezione na teren Wspólnoty w ramach procedury rejestracji nałożonej na mocy art. 2 rozporządzenia wszczynającego.

(31)

Obejście środków ma miejsce poza Wspólnotą. Artykuł 13 rozporządzenia podstawowego ma na celu przeciwdziałanie praktykom związanym z obejściem bez uszczerbku dla podmiotów gospodarczych, które mogą udowodnić, że nie są zaangażowane w tego rodzaju praktyki, jednakże nie zawiera on szczegółowych przepisów dotyczących traktowania producentów, którzy mogą udowodnić brak zaangażowania w praktyki związane z obejściem środków. W związku z powyższym konieczne jest wprowadzenie możliwości przedłożenia wniosku o wyłączenie ze środków dotyczących przywozu dla producentów, którzy nie sprzedawali rozpatrywanego produktu w celu wywozu w OD i nie są powiązani z żadnymi eksporterami ani producentami objętymi rozszerzonym cłem antydumpingowym. Rozpatrywani producenci, którzy rozważaliby złożenie wniosku o wyłączenie z rozszerzonego cła antydumpingowego mieliby wypełnić kwestionariusz celem umożliwienia Komisji stwierdzenia, czy wyłączenie może zostać udzielone. Tego rodzaju wyłączenia można udzielić po dokonaniu oceny, na przykład, sytuacji rynkowej rozpatrywanego produktu, mocy produkcyjnych i stopnia wykorzystania mocy produkcyjnych, zakupów, sprzedaży, prawdopodobieństwa stosowania praktyk, w odniesieniu do których nie ma racjonalnej przyczyny ani ekonomicznego uzasadnienia, oraz dowodów dumpingu. Komisja również przeprowadzałaby wizytę weryfikacyjną na miejscu produkcji. Wniosek należałoby niezwłocznie skierować do Komisji, razem z wszelkimi odnośnymi informacjami, zwłaszcza wszelkimi zmianami w działaniach przedsiębiorstwa związanymi z produkcją i sprzedażą.

(32)

Importerzy wciąż mogliby korzystać z wyłączenia z rejestracji lub środków, jeżeli ich przywozy pochodzą od eksporterów, którym przyznano tego rodzaju wyłączenie oraz zgodnie z art. 13 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(33)

W przypadkach, w których udzielono wyłączenia, Komisja, po konsultacji z Komitetem Doradczym, zaproponuje odpowiednio zmianę niniejszego rozporządzenia. Wszelkie udzielone wyłączenia będą następnie monitorowane celem zapewnienia zgodności z warunkami określonymi we wspomnianym rozporządzeniu.

(34)

Zainteresowane strony zostały poinformowane o istotnych faktach i okolicznościach, na podstawie których Rada zamierzała rozszerzyć obowiązujące ostateczne cło antydumpingowe, i miały możliwość przedstawienia swoich uwag. Nie otrzymano uwag, które mogłyby zmienić wyżej wspomniane wnioski,

Komisja Europejska

Dyrekcja Generalna ds. Handlu

Dyrekcja B

J-79 5/16

B-1049 Brussels

Faks (32-2) 295 65 05

Teleks COMEU B 21877.

1.12.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 355/14

(1)

Rozporządzenie (WE) nr 998/2003 ustanawia wymogi dotyczące zdrowia zwierząt, stosowane do przemieszczania zwierząt domowych o charakterze niehandlowym, oraz zasady stosowane do kontroli takiego przemieszczania. Część C załącznika II do powyższego rozporządzenia zawiera wykaz państw trzecich, w przypadku których stwierdzono, że ryzyko wprowadzenia do Wspólnoty wścieklizny w rezultacie przemieszczania się zwierząt domowych z ich terytoriów jest nie większe niż ryzyko związane z takimi przemieszczeniami pomiędzy Państwami Członkowskimi.

(2)

Na mocy rozporządzenia (WE) nr 998/2003 wykaz państw trzecich miał być sporządzony do dnia 3 lipca 2004 r. Aby zostać umieszczone w wykazie, państwo trzecie musi wykazać swój status w odniesieniu do wścieklizny oraz wykazać, że spełnia pewne warunki dotyczące powiadamiania, monitorowania, służb weterynaryjnych, zapobiegania wściekliźnie i zwalczania jej oraz dotyczące przepisów odnoszących się do obrotu szczepionkami przeciwko wściekliźnie.

(3)

W celu uniknięcia wszelkich niepotrzebnych zakłóceń w przemieszczaniu zwierząt domowych oraz aby dać czas państwom trzecim na dostarczenie, w miarę potrzeby, dodatkowych gwarancji właściwe jest ustanowienie tymczasowego wykazu państw trzecich. Wykaz ten powinien opierać się na danych pochodzących z Międzynarodowego Biura ds. Chorób Epizootycznych (OIE – Światowa Organizacja Zdrowia Zwierząt), na wynikach inspekcji przeprowadzonych przez Biuro Komisji ds. Żywności i Weterynarii w danych państwach trzecich oraz na informacjach zebranych przez Państwa Członkowskie.

(4)

Wykaz ten powinien również opierać się na danych dostarczonych przez Światową Organizację Zdrowia (WHO), Centrum Nadzoru i Badań nad Wścieklizną w Wusterhausen, współpracujące z WHO, oraz na biuletynie dotyczącym występowania wścieklizny Rabies Bulletin.

(5)

Tymczasowy wykaz państw trzecich powinien obejmować państwa, w których nie występuje wścieklizna, i państwa, w przypadku których ryzyko pojawienia się wścieklizny we Wspólnocie na skutek przemieszczenia się zwierząt domowych z ich terytoriów nie jest wyższe niż ryzyko związane z przemieszczeniem pomiędzy Państwami Członkowskimi.

(6)

Zgodnie z wnioskami składanymi przez właściwe władze Federacji Rosyjskiej o umieszczenie Rosji w wykazie w części C załącznika II do rozporządzenia (WE) nr 998/2003 właściwe wydaje się wprowadzenie zmian do tymczasowego wykazu sporządzonego zgodnie z art. 10.

(7)

Dla zachowania przejrzystości prawodawstwa wspólnotowego właściwe jest zastąpienie załącznika II do rozporządzenia (WE) nr 998/2003 w całości.

(8)

W związku z powyższym należy odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 998/2003.

(9)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Pokarmowego i Zdrowia Zwierząt,

1.12.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 355/18

(1)

Rozporządzenie (WE) nr 3223/94 przewiduje, w zastosowaniu wyników wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej, kryteria do ustalania przez Komisję standardowych wartości dla przywozu z krajów trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w jego Załączniku.

(2)

W zastosowaniu wyżej wymienionych kryteriów standardowe wartości w przywozie powinny zostać ustalone w wysokościach określonych w Załączniku do niniejszego rozporządzenia,

1.12.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 355/20

(1)

Artykuł 10 rozporządzenia (WE) nr 1784/2003 przewiduje, że przy przywozie produktów, o których mowa w art. 1 wyżej wymienionego rozporządzenia, pobiera się opłaty celne zgodne ze stawkami Wspólnej Taryfy Celnej. Jednakże w przypadku produktów, o których mowa w ust. 2 tego artykułu, opłaty przywozowe równają się cenie interwencyjnej tych produktów ważnej w czasie przywozu powiększonej o 55 % i pomniejszonej o cenę CIF w przywozie stosowaną do danej wysyłki. Opłaty celne nie mogą jednak przekroczyć stawek Wspólnej Taryfy Celnej.

(2)

Na mocy art. 10 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1784/2003 ceny CIF w przywozie oblicza się na podstawie cen reprezentatywnych dla danego produktu na rynku światowym.

(3)

Rozporządzenie (WE) nr 1249/96 ustala zasady stosowania rozporządzenia (WE) nr 1784/2003 do opłat przywozowych w sektorze zbóż.

(4)

Opłaty przywozowe stosuje się aż do chwili ustalenia i wejścia w życie nowych stawek opłat przywozowych.

(5)

W celu umożliwienia normalnego funkcjonowania systemu opłat przywozowych należy przyjąć jako podstawę ich wyliczenia stawki reprezentatywne dla rynku, stwierdzone w okresie porównawczym.

(6)

Zastosowanie rozporządzenia (WE) nr 1249/96 prowadzi do ustalenia opłat przywozowych w wysokości podanej w załączniku I do niniejszego rozporządzenia,

1.12.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 355/23

(1)

Artykuł 7 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1260/2001 przewiduje możliwość podjęcia decyzji o przyznaniu refundacji produkcyjnych do produktów, o których mowa w art. 1 ust. 1 lit. a) i f) wymienionego rozporządzenia, do syropów, o których mowa w lit. d) wyminionego ustępu, i do chemicznie czystej fruktozy (lewulozy) określonej kodem CN 1702 50 00 jako produktu pośredniego, wykorzystywanych do wytwarzania niektórych produktów przemysłu chemicznego, o ile podlegają one jednej z sytuacji określonych w art. 23 ust. 2 Traktatu.

(2)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1265/2001 z dnia 27 czerwca 2001 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1260/2001 w odniesieniu do przyznawania refundacji produkcyjnych do niektórych produktów cukrowych stosowanych w przemyśle chemicznym (2) przewiduje określenie tych refundacji w oparciu o refundacje ustalone do cukru białego.

(3)

Artykuł 9 rozporządzenia (WE) nr 1265/2001 przewiduje, że refundacja produkcyjna do cukru białego ustalana jest comiesięcznie dla okresów rozpoczynających się pierwszego dnia każdego miesiąca.

(4)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Cukru,

1.12.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 355/24

(1)

Zgodnie z art. 4 rozporządzenia (WE) nr 1051/2001 cena rynku światowego bawełny nieodziarnionej jest ustalana okresowo na podstawie ceny rynku światowego bawełny odziarnionej przy uwzględnieniu historycznych związków między ceną bawełny odziarnionej a wyliczoną ceną bawełny nieodziarnionej. Te historyczne związki zostały ustanowione w art. 2 ust. 2 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1591/2001 z dnia 2 sierpnia 2001 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania systemu pomocy dla bawełny (3). W przypadku gdy cena rynku światowego nie może być ustalona w powyższy sposób, zostaje ona określona na podstawie ostatniej ustalonej ceny.

(2)

Zgodnie z art. 5 rozporządzenia (WE) nr 1051/2001 cena rynku światowego bawełny nieodziarnionej jest ustalana dla produktu odpowiadającego pewnym cechom charakterystycznym i uwzględniając najkorzystniejsze oferty i notowania na rynku światowym pomiędzy tymi, które są uważane za reprezentatywne dla rzeczywistych tendencji rynkowych. Do celów takiego ustalenia ceny uwzględnia się średnią z ofert i notowań otrzymaną na jednej lub więcej giełdach europejskich reprezentatywnych dla produktu dostarczonego na bazie cif do portu wspólnotowego i pochodzącego z różnych krajów dostarczających, uważanych za reprezentatywne dla handlu międzynarodowego. Jednakże aby uwzględnić różnice wynikające z jakości dostarczonego produktu lub z charakteru wspomnianych ofert i notowań, przewidziano dostosowania kryteriów do celów ustalenia ceny rynku światowego bawełny odziarnionej. Dostosowania te są określone w art. 3 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1591/2001.

(3)

Stosowanie wyżej wymienionych kryteriów prowadzi do ustalenia ceny rynku światowego bawełny nieodziarnionej na poziomie wskazanym poniżej,