27.11.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 352/1

(1)

Rada Europejska na posiedzeniu w Berlinie w marcu 1999 r. przedstawiła liczne wnioski odnoszące się do systemu środków własnych Wspólnot, w wyniku których przyjęto decyzję 2000/597/WE, Euratom.

(2)

Na mocy art. 2 ust. 3 i art. 10 ust. 2 lit. c) decyzji 2000/597/WE, Euratom, odsetek zatrzymywany przez Państwa Członkowskie jako koszty poboru powinien zostać ustalony na poziomie 25 % kwot określonych w art. 2 ust. 1 lit. a) i b) tej decyzji, które są ustalane po dniu 31 grudnia 2000 r., z wyjątkiem tych kwot, które zgodnie z przepisami dotyczącymi środków własnych, powinny były zostać przekazane Wspólnotom przed dniem 28 lutego 2001 r., a do których nadal stosuje się stawkę 10 %.

(3)

Rada Europejska na posiedzeniu w Berlinie postanowiła, że rozdzielając obciążenie finansowe ponoszone w celu korekty nierównowagi budżetowej na rzecz Zjednoczonego Królestwa przez pozostałe Państwa Członkowskie, udziały Austrii, Niemiec, Niderlandów i Szwecji powinny być skorygowane, tak aby ich wkłady finansowe były ograniczone do jednej czwartej ich normalnych wkładów.

(4)

Zgodnie z postanowieniami Traktatu Amsterdamskiego i jego protokołów 4 i 5, Dania, Zjednoczone Królestwo i Irlandia nie muszą uczestniczyć w środkach określonych w Tytule IV Traktatu WE i wobec tego nie są zobowiązane do ponoszenia obciążeń finansowych wynikających z podjętych środków, poza kosztami administracyjnymi. Mogą one w związku z tym uzyskać korektę środków własnych wpłaconych za każdy rok, w którym nie uczestniczą w powyższych środkach.

(5)

Z uwagi na to, iż Państwa Członkowskie są w równym stopniu zobowiązane do zapłaty odsetek w przypadku opóźnienia w zaksięgowaniu środków własnych na rachunkach oraz z uwagi na występujące obecnie trudności przy określaniu wysokości stosowanych w takich przypadkach stóp procentowych, co w praktyce prowadzi do trudnych do uzasadnienia różnic między stopami procentowymi, o których informują Państwa Członkowskie uczestniczące w unii gospodarczej i monetarnej, stopa referencyjna dla tych Państw powinna zostać ujednolicona na podstawie stopy procentowej przyjmowanej przez Europejski Bank Centralny przy jego operacjach refinansowych, która jest porównywalna do stóp proponowanych jako stopy referencyjne dla Państw Członkowskich spoza strefy euro.

(6)

System podwójnego księgowania wprowadzony w roku 1989 został ustanowiony w celu rozróżnienia między należnościami uiszczonymi i jeszcze niezapłaconymi. System ten jedynie częściowo osiągnął swoje cele w zakresie mechanizmu wykorzystywanego do wypłaty pozycji z rachunku odrębnego. Kontrole Europejskiego Trybunału Obrachunkowego oraz Komisji ujawniły powtarzające się nieścisłości w prowadzeniu rachunku odrębnego, które sprawiają, że nie odzwierciedla on faktycznego stanu ściągniętych kwot. Z odrębnego rachunku należy usunąć kwoty, których uzyskanie jest mało prawdopodobne do końca danego okresu, a których zatrzymanie zafałszowuje wysokość salda. Dodatkowo, z punktu widzenia opłacalności, Państwa Członkowskie nie będą już ponosić kosztów administracyjnych związanych z kontrolą tych kwot.

(7)

Komisja powinna ściśle współpracować z Państwami Członkowskimi. W szczególności, powinna mieć możliwość przekazania swoich uwag danemu Państwu Członkowskiemu.

(8)

Z uwagi na potrzebę znalezienia tymczasowego rozwiązania niektórych trudności administracyjnych, celowe jest przyjęcie określonych uregulowań przejściowych.

(9)

Na wniosek Trybunału Obrachunkowego i w celu zapewnienia, by rachunek odrębny lepiej przedstawiał faktyczną sytuację budżetową, Państwa Członkowskie powinny przesłać Komisji, wraz z ostatnim sprawozdaniem kwartalnym za dany rok, szacunkowe obliczenie całkowitej kwoty należności na rachunku odrębnym, których uzyskanie jest mało prawdopodobne.

(10)

Zgodnie z art. 2 ust. 7 decyzji 2000/597/WE, Euratom dla celów stosowania niniejszej decyzji „PNB” oznacza DNB za dany rok w cenach rynkowych, jak określiła to Komisja przy zastosowaniu ESA 95 zgodnie z rozporządzeniem (EWG) nr 2223/96 z dnia 25 czerwca 1996 r. w sprawie europejskiego systemu rachunków narodowych i regionalnych we Wspólnocie (4). Dodatkowo, rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 1287/2003 (5) z dnia 15 lipca 2003 r. określa zasady harmonizacji dochodu narodowego brutto w cenach rynkowych.

(11)

Zgodnie decyzją Rady 2000/597/WE, Euratom, Komisja, przed 1 stycznia 2006 r. dokona ogólnego przeglądu systemu środków własnych. W nowych propozycjach wysuwanych przez Komisję na podstawie tego przeglądu należy w zwrócić szczególną uwagę na postanowienia art. 2 ust.3, art. 4 i 5 tej decyzji.

(12)

W związku z tym rozporządzenie (WE, Euratom) nr 1150/2000 (6) powinno zostać odpowiednio zmienione,

1)

w art. 1, art. 2 i art. 5:

2)

w art. 6:

3)

artykuł 7 otrzymuje następujące brzmienie:

„Artykuł 7

Po dniu 31 grudnia trzeciego roku następującego po danym roku, nie dokonuje się dalszych korekt sumy z miesięcznych sprawozdań przekazanych przez Państwa Członkowskie zgodnie z art. 6 ust. 4 lit. a) za dany rok, z wyjątkiem przypadków zgłoszonych przed tym dniem przez Komisję lub zainteresowane Państwo Członkowskie.”

4)

w art. 9:

5)

w art. 10:

6)

dodaje się następujący artykuł:

„Artykuł 10a

1.   Jeżeli, stosownie do postanowień Traktatu Amsterdamskiego i jego protokołów 4 i 5, Państwo Członkowskie nie uczestniczy w finansowaniu szczególnego działania lub polityki Unii, jest ono uprawnione do, obliczonej zgodnie z postanowieniami ust. 2, korekty kwoty, jaką wpłaciło w środkach własnych za każdy rok, w którym nie uczestniczyło w finansowaniu. Korekty tej dokonuje się tylko jeden raz i jest ona ostateczna w przypadku późniejszej modyfikacji wysokości DNB.

2.   Komisja oblicza korektę w ciągu roku następującego po danym roku finansowym, równocześnie z ustalaniem sald DNB przewidzianym w art. 10 niniejszego rozporządzenia.

Obliczenia dokonuje się na podstawie następujących wielkości związanych z danym rokiem finansowym:

Korekta ta jest równa iloczynowi całkowitej kwoty wydatków, o których mowa, za wyjątkiem wydatków finansowanych przez uczestniczące państwa trzecie oraz wyrażonego procentowo stosunku PNB Państwa Członkowskiego uprawnionego do korekty do PNB wszystkich Państw Członkowskich. Korekta jest finansowana przez uczestniczące Państwa Członkowskie według skali ustalonej na podstawie stosunku ich odpowiednich PNB do PNB wszystkich uczestniczących Państw Członkowskich. Do celów obliczania korekty, kwoty przelicza się z waluty krajowej na euro według kursu wymiany z ostatniego dnia notowania w roku kalendarzowym poprzedzającym dany rok budżetowy.

Korekta nie podlega zmianom w przypadku późniejszej modyfikacji wysokości PNB.

3.   Komisja w odpowiednim czasie powiadamia Państwa Członkowskie o wysokościach korekt tak, aby mogły one zapisać je na dobro rachunku określonego w art. 9 ust. 1 niniejszego rozporządzenia, w pierwszym dniu roboczym grudnia.”;

7)

artykuł 11 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 11

1.   Wszelkie opóźnienie w dokonaniu zapisu na rachunku określonym w art. 9 ust. 1, prowadzi do zapłaty odsetek przez dane Państwo Członkowskie.

2.   W przypadku Państw Członkowskich należących do unii gospodarczej i walutowej, stopa odsetek jest równa stopie procentowej publikowanej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej serii C, którą Europejski Bank Centralny stosował do swoich operacji refinansowych w pierwszym dniu miesiąca wymagalności, powiększonej o dwa punkty procentowe.

Stopa ta wzrasta o 0,25 punktu procentowego za każdy miesiąc opóźnienia. Podwyższoną stopę stosuje się w stosunku do całego okresu opóźnienia.

3.   W przypadku Państw Członkowskich nienależących do unii gospodarczej i walutowej, stopa odsetek jest równa stopie procentowej stosowanej przez banki centralne do operacji refinansowych w pierwszym dniu danego miesiąca, powiększonej o dwa punkty procentowe, lub, w stosunku do Państw Członkowskich, dla których stopa banku centralnego nie jest dostępna, stopa najbliższa jej równowartości, stosowana w pierwszym dniu danego miesiąca na rynku pieniężnym tego Państwa Członkowskiego, powiększona o dwa punkty procentowe. Stopa ta będzie podwyższana o 0,25 punktu procentowego za każdy miesiąc opóźnienia. Podwyższoną stopę procentową stosuje się w stosunku do całego okresu opóźnienia.

4.   Postanowienia art. 9 ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio do spłaty odsetek, o których mowa w ust. 1.”;

8)

artykuł 12 ust. 5 otrzymuje następujące brzmienie:

„5.   Państwa Członkowskie lub organ przez nie wyznaczony zgodnie z art. 9 ust. 1, wykonują polecenie zapłaty Komisji tak szybko jak to możliwe, najpóźniej jednak w ciągu pięciu dni roboczych od ich otrzymania oraz przesyłają Komisji, w odpowiedni sposób, najlepiej drogą elektroniczną, wyciąg z rachunku najpóźniej w ciągu trzech dni roboczych od zakończenia każdej transakcji. Jednakże w przypadku transakcji przepływów gotówkowych Państwa Członkowskie wykonują polecenia zapłaty w terminie wymaganym przez Komisję.”;

9)

skreśla się tytuł V;

10)

oznaczenie tytułu VI otrzymuje następujące brzmienie:

„Procedura stosowania art. 7 decyzji 2000/597/WE, Euratom”

11)

artykuł 15 otrzymuje następujące brzmienie:

„Artykuł 15

Do celów stosowania art. 7 decyzji 2000/597/WE, Euratom, saldo danego roku budżetowego składa się z różnicy między:

12)

w art. 16:

Akapit drugi otrzymuje następujące brzmienie:

„2.   Wszelkie znaczące różnice w stosunku do pierwotnych szacunków mogą spowodować przedłożenie listu w sprawie poprawek do wstępnego projektu budżetu na następny rok budżetowy lub do budżetu zmieniającego na bieżący rok budżetowy.”;

13)

w art. 17:

14)

w art. 18 ust. 1 odniesienie do „decyzji 94/728/WE, Euratom” zastępuje się zwrotem „decyzji 2000/597/WE, Euratom”;

15)

w art. 21 ust. 1 lit. c) otrzymuje następujące brzmienie:

16)

dodaje się tytuł IX o następującym brzmieniu:

„TYTUŁ IX

Przepisy przejściowe

Artykuł 21a

Stopa procentowa przewidziana w art. 11 niniejszego rozporządzenia obowiązuje nadal przy obliczaniu odsetek od opóźnionych płatności, gdy termin wymagalności przypada przed końcem miesiąca, w którym wchodzi w życie rozporządzenie Rady (WE) nr 2028/2004 z dnia 16 listopada 2004 r. zmieniające rozporządzenie (WE, Euratom) nr 1150/2000 wykonujące decyzję 94/728/WE, Euratom w sprawie systemu środków własnych Wspólnot (11).

17)

obecny Tytuł IX staje się Tytułem X.

27.11.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 352/8

(1)

Rozporządzenie (WE) nr 3223/94 przewiduje, w zastosowaniu wyników wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej, kryteria do ustalania przez Komisję standardowych wartości dla przywozu z krajów trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w jego Załączniku.

(2)

W zastosowaniu wyżej wymienionych kryteriów standardowe wartości w przywozie powinny zostać ustalone w wysokościach określonych w Załączniku do niniejszego rozporządzenia,

27.11.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 352/10

(1)

Pismem z dnia 12 lutego 2003 r. (A/31217, 14 lutego 2003 r.) władze włoskie zgłosiły zgodnie, z art. 88 ust. 3 Traktatu tryb dopłat zawierający pilne postanowienia w dziedzinie zatrudnienia. Działanie wdrożone przed wstępnym zatwierdzeniem przez Komisję zostało wpisane do rejestru dopłat bezprawnych pod numerem NN 7/03.

(2)

W piśmie z dnia 12 marca 2003 r. Komisja zażądała dodatkowych informacji. Władze włoskie poprosiły o przedłużenie ustalonego terminu, na co Komisja wyraziła zgodę, następnie Włochy przesłały Komisji dodatkowe informacje w piśmie z dnia 20 maja 2003 r.

(3)

W piśmie z dnia 16 października 2003 r. Komisja powiadomiła Włochy o swej decyzji o wszczęciu postępowania przewidzianego w art. 88 ust. 2 Traktatu WE w zakresie trybu dopłat. Decyzja Komisji o wszczęciu postępowania została opublikowana w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej  (2). Komisja zwróciła się do zainteresowanych o przesłanie uwag na temat trybu dopłat będącego przedmiotem decyzji. Komisja nie otrzymała żadnych uwag ze strony zainteresowanych.

(4)

Włochy przesłały swoje uwagi w piśmie z dnia 22 grudnia 2003 r. Komisja poprosiła o dodatkowe wyjaśnienia pismem z dnia 19 stycznia 2004 r. na które władze włoskie odpowiedziały pismem z dnia 11 lutego 2004 r.

(5)

Tryb dopłat został opracowany w celu zachowania miejsc pracy w przedsiębiorstwach znajdujących się w trudnej sytuacji finansowej, podlegających procedurom zarządu nadzwyczajnego oraz zatrudniających ponad 1 000 pracowników.

(6)

Podstawą prawną regulującą kwestię dopłat jest rozporządzenie z mocą ustawy z dnia 14 lutego 2003 r. nr 23, zmienione w ustawę nr 81 z dnia 17 kwietnia 2003 roku.

(7)

Beneficjentami omawianych dopłat są nabywcy przedsiębiorstw posiadających wymienione wyżej cechy (przedsiębiorstw znajdujących się w trudnej sytuacji finansowej, podlegających procedurom zarządu nadzwyczajnego oraz zatrudniających ponad 1 000 pracowników).

(8)

W przypadku, gdy takie przedsiębiorstwa przejmowane są przez osoby trzecie, dopłaty przyznawane są nowym nabywcom, którzy wyrażają gotowość przejęcia pracowników zbywanego przedsiębiorstwa, z limitem 550 pracowników. Za każdego przeniesionego pracownika nabywca otrzymuje:

Dopłaty te to środki przyznawane na mocy ustawy nr 223/1991 pracodawcom, którzy przyjmują do pracy pracowników zatrudnionych na zasadzie mobilności, to znaczy pracowników, z którymi ustał stosunek pracy z powodu kryzysu strukturalnego oraz pod warunkiem, iż spełnione są ściśle określone wymogi.

Na podstawie dokonanego zgłoszenia trybu dopłat nabywcom, którzy wyrażą gotowość zatrudnienia pracowników zbywanych przedsiębiorstw, to znaczy pracowników nie pozostających w mobilności, przy zachowaniu limitu 550 pracowników, przyznawane są dopłaty.

Dopłaty przyznawane są na maksymalnie 550 przeniesionych pracowników, o ile spełnione są dwa warunki: i) przeniesienie pracowników przewidziane jest w układach zbiorowych pracy zawartych z Ministerstwem Pracy przed 30 kwietnia 2003 r., ii) nabywcy i zbywanego przedsiębiorstwa nie mogą łączyć stosunki własności ani też stosunek kontroli bądź zależności.

(9)

Tryb stosuje się w przypadku operacji, w których przeniesienie pracowników zostało zatwierdzone na mocy zbiorowych układów pracy zawartych z Ministerstwem Pracy przed 30 kwietnia 2003 r.. Wysokość dopłat na rok 2003 wynosiła 9,5 mln euro.

(10)

W decyzji o wszczęciu formalnego postępowania wyjaśniającego zgodnie z art. 88 ust. 2 Traktatu Komisja uznała, że działanie stanowi pomoc państwa w rozumieniu art. 87 ust. 1 Traktatu WE. Działanie powyższe jest zatem zasadniczo zabronione i może być uznane za zgodne z zasadami rynku wspólnotowego jedynie wówczas, gdy dopłata obejmuje jedno z odstępstw przewidzianych w Traktacie.

(11)

Ponieważ omawiane działanie ma chronić miejsca pracy i prowadzi do nabywania przedsiębiorstw znajdujących się w trudnej sytuacji, Komisja zbadała jego zgodność z wytycznymi wspólnotowymi w sprawie pomocy państwa w ratowaniu i restrukturyzacji przedsiębiorstw znajdujących się w trudnej sytuacji (zwanymi dalej „wspólnotowymi wytycznymi w sprawie pomocy państwa w ratowaniu i restrukturyzacji”) (3), zgodnie z rozporządzeniem Komisji (WE) nr 2204/2002 o zastosowaniu art. 87 i 88 Traktatu WE do pomocy państwa w dziedzinie zatrudnienia (4) i zgodnie z wytycznymi w sprawie pomocy państwa na cele regionalne (5) Komisja wyraziła wątpliwości co do zgodności dopłat z zasadami wspólnego rynku w świetle wszystkich powołanych aktów prawnych.

(12)

Komisja wyraziła wątpliwości, czy omawiane działanie stanowi istotnie tryb pomocy na rzecz ogółu beneficjentów, czy też chodzi o działanie przeznaczone dla ściśle określonych beneficjentów, biorąc pod uwagę krótki czas trwania zgłoszonego trybu dopłat (rozporządzenie z mocą ustawy weszło w życie 14 lutego 2003 r., a termin nabycia przedsiębiorstwa i zawarcia z ministerstwem porozumienia o przeniesieniu pracowników wyznaczono na 30 kwietnia 2003 r.).

(13)

Komisja zauważyła ponadto, że gdyby Włochy uznały, iż zgłoszony tryb dopłat stanowi w istocie zgłoszenie indywidualne dopłaty na restrukturyzację pojedynczego przedsiębiorstwa znajdującego się w trudnej sytuacji, działanie to musiałoby być zgłoszone jako takie. W takim wypadku należałoby wyjaśnić, czy przedsiębiorstwo znajdujące się w trudnej sytuacji finansowej będzie rzeczywistym beneficjentem dopłaty. Ponadto do zgłoszenia indywidualnego powinno się załączyć plan restrukturyzacji, której celem jest odzyskanie rentowności ekonomicznej i finansowej przedsiębiorstwa; zgłoszenie takie musiałoby także spełniać wszystkie warunki określone w wytycznych w sprawie pomocy państwa w ratowaniu i restrukturyzacji.

(14)

Włochy przesłały swoje uwagi w piśmie z dnia 22 grudnia 2003 r. Władze włoskie wskazały, że przez cały okres obowiązywania trybu dopłat tylko jedno przedsiębiorstwo zostało zbyte w sposób określony w trybie: była to spółka Ocean SpA, mająca siedzibę w Verolanuova (Brescia), sprzedana spółce Brandt Italia SpA. Według władz włoskich, Brandt nabyła Ocean SpA za cenę rynkową, nie czerpiąc z tego tytułu żadnych bezpośrednich korzyści ekonomicznych w ramach omawianego trybu.

(15)

Ponadto władze włoskie oświadczyły, że:

(16)

W piśmie z dnia 11 lutego 2004 r. Włochy wskazały, że wysokość dopłaty przyznanej spółce Brandt Italia w ramach trybu dopłat wynosiła w tym dniu 3 197 982,20 euro, a wypłata rozpoczęła się w marcu 2003 r.

(17)

Aby dokonać oceny, czy działanie stanowi dopłatę w myśl art. 87 ust. 1 Traktatu należy określić, czy przynosi ono korzyści tylko niektórym przedsiębiorstwom, czy dopłata przyznawana jest ze środków państwowych, czy działanie narusza zasady konkurencji i czy może mieć wpływ na wymianę handlową prowadzoną w ramach Wspólnoty.

(18)

Pierwszym warunkiem zastosowania art. 87 ust. 1 jest okoliczność, że działanie przynosi korzyści niektórym przedsiębiorstwom. Należy zatem określić, czy działanie przynosi beneficjentom takie korzyści ekonomiczne, jakich nie mogliby uzyskać w normalnych warunkach rynkowych, albo czy pozwala ono beneficjentom na uniknięcie kosztów i zobowiązań, które zazwyczaj mają wpływ na wyniki bilansowe przedsiębiorstwa oraz czy takie korzyści przyznaje się konkretnym przedsiębiorstwom.

Omawiany tryb dopłat przewiduje, że przyznaje się dopłaty oraz zmniejsza obciążenia socjalne nabywcom przedsiębiorstw znajdujących się w trudnej sytuacji finansowej, podlegających procedurom zarządu nadzwyczajnego oraz zatrudniającym co najmniej 1 000 pracowników. A zatem określona jest korzyść ekonomiczna, jaką uzyskuje nabywca, który otrzymuje dopłatę bezzwrotną na każdego pracownika „przeniesionego”, ponadto uzyskuje na okres 18 miesięcy zmniejszenie wysokości obciążeń socjalnych, które normalnie ponosi pracodawca.

Komisja uważa, że omawiane działanie może przynosić korzyści ekonomiczne także przedsiębiorstwom podlegającym zarządowi nadzwyczajnemu. Tak więc kto będzie faktycznym beneficjentem dopłaty zależy od całego szeregu czynników, które nie zostały jasno określone przez władze włoskie (czy przedsiębiorstwo znajdujące się w trudnej sytuacji jest przedsiębiorstwem czynnym, czy przedmiotem sprzedaży są aktywa przedsiębiorstwa czy też jego udziały, czy nabywca nie jest w żaden sposób związany z przedsiębiorstwem znajdującym się w trudnej sytuacji finansowej, jaki jest tryb ustalania ceny sprzedaży, itp.).

Komisja uznaje, że na podstawie omawianego trybu dopłat, korzyści ekonomiczne uzyskuje szczególna kategoria beneficjentów, to znaczy:

W oparciu o powyższe uwagi Komisja uznaje, że omawiane działanie nie ma charakteru ogólnego, lecz przynosi korzyści ekonomiczne niektórym przedsiębiorstwom, redukując normalne koszty i wzmacniając pozycję finansową tych przedsiębiorstw w stosunku do konkurentów, którzy nie korzystają z takich środków. Powyższe stwierdzenie potwierdza fakt, iż działanie zostało zastosowane tylko w jednym przypadku.

(19)

Drugim warunkiem stosowania art. 87 ust. 1 jest okoliczność, że dopłata udzielana jest ze środków państwowych. W przedstawionych okolicznościach wykazano, że angażowane są środki państwowe, ponieważ z jednej strony działanie finansowane jest ze środków publicznych w formie bezzwrotnej dopłaty, z drugiej zaś strony państwo zrzeka się pewnej części należnych mu zgodnie z prawem kwot z tytułu obciążeń socjalnych.

(20)

Zgodnie z trzecim i czwartym warunkiem zastosowania art. 87 ust. 1 Traktatu działanie musi naruszać zasady lub zagrażać naruszeniem zasad konkurencji i wpływać na wymianę handlową w ramach Wspólnoty. Omawiany tryb dopłat zagraża naruszeniem zasad konkurencji, ponieważ umacnia pozycję finansową pewnych przedsiębiorstw w stosunku do ich konkurentów. W szczególny sposób działanie to zagraża naruszeniem zasad konkurencji oraz wpływa na wymianę handlową w ramach Wspólnoty, jeżeli beneficjenci będą konkurować z produktami pochodzącymi z innych Państw Członkowskich, chociaż sami nie eksportują swej produkcji. Jeżeli przedsiębiorstwa otrzymujące dopłaty nie eksportują, zyskuje na tym produkcja krajowa, ponieważ zmniejszają się możliwości eksportu na dany rynek krajowy przez przedsiębiorstwa innych Państw Członkowskich. (6).

(21)

Z przedstawionych wyżej powodów omawiane działanie jest zasadniczo zakazane w myśl art. 87 ust. 1 Traktatu i należy je uznać za zgodne ze wspólnym rynkiem tylko w przypadkach, gdy istnieje możliwość zastosowania jednego z przewidzianych Traktatem odstępstw.

(22)

Ponieważ działanie stanowi pomoc państwa, Komisja żałuje, że władze włoskie nie dotrzymały ciążącego na nich obowiązku określonego w art. 88 ust. 3 Traktatu i rozpoczęły realizację postanowienia przed zatwierdzeniem go przez Komisję.

(23)

Po stwierdzeniu, iż omawiane działanie ma charakter pomocy państwa w myśl art. 87 ust. 1 Traktatu Komisja zbadała, czy można je uznać za zgodne z zasadami wspólnego rynku na mocy art. 87 ust. 2 i 3 Traktatu.

(24)

Komisja uznaje, że dopłata nie jest objęta odstępstwem, określonym w art. 87 ust. 2 Traktatu, ponieważ nie stanowi dopłaty o charakterze socjalnym w myśl art. 87 ust. 2 lit. a) ani dopłaty przeznaczonej na zapobieganie szkodom powstałym wskutek klęsk żywiołowych lub innych nadzwyczajnych wydarzeń, w myśl art. 87 ust. 2 lit. b), nie wchodzi także w zakres art. 87 ust. 2, lit. c). Najwidoczniej nie można również stosować odstępstw określonych w art. 87 ust. 3 lit. b) i d).

(25)

Opierając się na art. 87 ust. 3 lit. a) i c), Komisja zdefiniowała swoją politykę wobec niektórych kategorii dopłat w określonych rozporządzeniach, innych aktach prawnych i normach w sprawie zwolnień. Omawiana dopłata ma służyć zachowaniu miejsc pracy i dotyczy zbywania przedsiębiorstw znajdujących się w trudnej sytuacji, może zatem wchodzić w zakres trzech konkretnych aktów prawa wtórnego. Następnie Komisja zbadała zgodność omawianej dopłaty z wytycznymi w sprawie pomocy państwa w ratowaniu i restrukturyzacji, z rozporządzeniem (WE) nr 2204/2002 i wreszcie z wytycznymi w sprawie pomocy państwa na cele regionalne. W świetle wymienionych trzech dyscyplin wątpliwości wyrażone przez Komisję w odniesieniu do zgodności trybu dopłat z zasadami wspólnego rynku zostały potwierdzone.

(26)

Ponieważ zgłoszony tryb dopłat dotyczy sprzedaży przedsiębiorstw znajdujących się w trudnej sytuacji finansowej, władze włoskie powołały się (na potrzeby dokonania własnej oceny) na wytyczne wspólnotowe w sprawie pomocy państwa na ratowanie i restrukturyzację. Komisja zbadała, czy tryb dopłat można oceniać w oparciu o te wytyczne. Wytyczne wspólnotowe w sprawie pomocy na ratowanie i restrukturyzację dopuszczają:

Władze włoskie zgłosiły tryb pomocy, który obejmuje wszystkie przedsiębiorstwa, każdej wielkości. Ponadto biorąc pod uwagę, że tryb dotyczy sprzedaży przedsiębiorstw zatrudniających więcej niż 1 000 pracowników, zainteresowanie wyrażają przede wszystkim duże przedsiębiorstwa (7). A zatem tryb dopłat w obecnej formie nie może być uznany za zgodny ze wspólnym rynkiem w oparciu o wytyczne w sprawie ratowania i restrukturyzacji.

(27)

W decyzji w sprawie wszczęcia postępowania Komisja wskazała, że w przypadku gdyby Włochy miały uznać, że tryb dopłat w istocie stanowi indywidualną pomoc na restrukturyzację pojedynczego przedsiębiorstwa znajdującego się w trudnej sytuacji, wówczas działanie powinno być zgłoszone jako takie. W takim przypadku należałoby wyjaśnić, czy przedsiębiorstwo znajdujące się w trudnej sytuacji będzie rzeczywistym beneficjentem dopłaty. Ponadto do zgłoszenia indywidualnego należałoby dołączyć plan restrukturyzacji opracowany w celu przywrócenia rentowności ekonomiczno-finansowej przedsiębiorstwa, a zgłoszenie powinno spełniać wszystkie warunki określone w powołanych wytycznych.

(28)

Władze włoskie wskazały, że istotnie przez cały czas trwania trybu dopłat dokonano tylko jednej operacji sprzedaży w oparciu o ten tryb. Tym niemniej władze włoskie nadal określały działanie jako tryb dopłat i nie dostarczyły Komisji żadnej informacji, która pozwoliłaby je ocenić jako zgłoszenie indywidualne dopłaty na restrukturyzację pojedynczego przedsiębiorstwa znajdującego się w trudnej sytuacji. A zatem Komisja nie może oceniać indywidualnego przypadku sprzedaży spółki Ocean SpA spółce Brandt Italia w sposób autonomiczny.

(29)

Celem zgłoszonego trybu dopłat jest zachowanie miejsc pracy. Władze włoskie powołują się w tej kwestii nie tylko na wytyczne w sprawie pomocy na ratowanie i restrukturyzację, lecz także na rozporządzenie (WE) nr 2204/2002. W związku z tym w opinii władz włoskich:

(30)

Jeżeli chodzi o punkt pierwszy, Komisja uznaje, że działanie nie ma charakteru ogólnego z powodów wskazanych już w niniejszej decyzji, w części dotyczącej istnienia dopłaty.

(31)

Jeżeli chodzi o punkt drugi, omawiane działanie nie zmienia innych trybów, takich jak tryb „Cassa integrazione, guadagni straordinaria” lub zatrudnienia na zasadzie mobilności. Ale jest to działanie tymczasowe, którego celem jest doraźne działanie w szczególnej sytuacji i jedynie w odniesieniu do operacji dokonanych na przestrzeni trzech miesięcy. A zatem nie można porównywać tego działania z trybami, takimi jak tryb „Cassa integrazione, guadagni straordinaria” lub zatrudnienia na zasadzie mobilności, których Komisja nigdy nie oceniała w oparciu o przepisy w sprawie pomocy państwa.

(32)

Jeżeli chodzi o trzeci wymieniony punkt, Komisja stwierdza, iż zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 2204/2002, dopłaty na tworzenie nowych miejsc pracy na obszarach pozbawionych pomocy dozwolone są jedynie wobec małych i średnich przedsiębiorstw. Natomiast zgłoszony tryb dopłat stosowany jest na całym terytorium kraju i stosowany wobec wszystkich przedsiębiorstw, niezależnie od ich wielkości. Ponadto, jako że działanie dotyczy zbywania przedsiębiorstw zatrudniających co najmniej 1 000 pracowników, występują elementy przemawiające za tym, że interesuje ono przede wszystkim duże przedsiębiorstwa.

(33)

Biorąc pod uwagę powyższe, zgłoszonego działania nie można uznać za zgodne z zasadami wspólnego rynku, według rozporządzenia (WE) nr 2204/2002.

(34)

Komisja dokonała także oceny, czy tryb można byłoby rozpatrywać na podstawie wytycznych w sprawie pomocy państwa na cele regionalne (8). W oparciu o te wytyczne i pod warunkiem, że spełnione będą określone wymogi, można umieścić dopłaty na utrzymanie zatrudnienia w definicji pomocy operacyjnej. Można także dopuścić dopłaty na inwestycje w kapitale stałym, realizowane poprzez nabywanie firmy zamkniętej, lub firmy, która zostałaby zamknięta, gdyby nie została kupiona.

(35)

Omawiany tryb nie wchodzi jednak w zakres stosowania wytycznych w sprawie pomocy państwa na cele regionalne, jako że stosuje się go w odniesieniu do całego terytorium kraju. Ponadto jedyny przypadek zastosowania trybu dotyczy spółki położonej w Verolanuova (Brescia), czyli na obszarze, na którym nie dopuszcza się odstępstw określonych w art. 87 ust. 3 lit. a) i c) Traktatu. A zatem zgłoszone działanie nie może być uznane za zgodne z zasadami wspólnego rynku w oparciu o wytyczne w sprawie pomocy państwa na cele regionalne.

(36)

I wreszcie, zgłoszone działanie jest niezgodne z zasadami wspólnego rynku, ponieważ nie zawiera żadnego przepisu w sprawie kumulacji dopłat uzyskiwanych z różnych źródeł.

(37)

Komisja stwierdza, że badane działanie stanowi pomoc państwa w myśl art. 87 ust. 1 Traktatu. Włochy bezprawnie zrealizowały omawiane dopłaty, z naruszeniem art. 88 ust. 3 Traktatu. Na podstawie przeprowadzonej powyżej analizy Komisja uznaje, że dopłaty są niezgodne ze wspólnym rynkiem w świetle wytycznych o pomocy na ratowanie i restrukturyzację, rozporządzenia (WE) nr 2204/2002 oraz wytycznych w sprawie pomocy państwa na cele regionalne.

(38)

Niniejsza decyzja dotyczy trybu dopłat i odnośnych przypadków zastosowania i należy ją wprowadzić w życie niezwłocznie, ze szczególnym uwzględnieniem zwrotu poszczególnych dopłat przyznanych bezprawnie. Decyzja nie przesądza o możliwości uznania w przyszłości przez Komisję poszczególnych dopłat przyznanych w ramach trybu za całkowicie lub częściowo zgodne, w zależności od ich specyficznych cech i parametrów,

27.11.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 352/17

27.11.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 352/18

27.11.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 352/s3