12.11.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 336/1

(1)

Obowiązującymi obecnie środkami odnośnie do przywozu na teren Wspólnoty niektórych wag elektronicznych („REWS”) pochodzących z Tajwanu są ostateczne cła antydumpingowe nałożone rozporządzeniem (WE) nr 2605/2000 (2). Na mocy tego rozporządzenia cła antydumpingowe zostały również nałożone na przywóz REWS z Chińskiej Republiki Ludowej i Republiki Korei. Istnieją także obowiązujące środki antydumpingowe dotyczące REWS pochodzących z Japonii i Singapuru (3).

(2)

Po nałożeniu ostatecznych ceł antydumpingowych na przywóz REWS pochodzących z Tajwanu, do Komisji wpłynął wniosek przedsiębiorcy tajwańskiego Charder Electronic Co., Ltd. (zwanego dalej „Charder”) o wszczęcie przeglądu rozporządzenia (WE) nr 2605/2000 dla nowych eksporterów, na mocy art. 11 ust. 4 rozporządzenia podstawowego. Przedsiębiorca ten podnosił, że nie jest powiązany z żadnym z tajwańskich producentów będących jednocześnie eksporterami podlegających obowiązującym środkom antydumpingowym w odniesieniu do REWS. Ponadto Charder podnosił, że nie eksportował REWS na teren Wspólnoty w pierwotnym okresie dochodzenia (tj. w okresie od 1 września 1998 r. do 31 sierpnia 1999 r.), ale rozpoczął eksport REWS do Wspólnoty w okresie późniejszym.

(3)

Komisja przeanalizowała dowody dostarczone przez Charder i uznała je za wystarczającą podstawę do wszczęcia przeglądu zgodnie z art. 11 ust. 4 rozporządzenia podstawowego. Po konsultacji z Komitetem Doradczym i po wyrażeniu opinii przez zainteresowaną branżę przemysłu wspólnotowego, Komisja wszczęła rozporządzeniem (WE) nr 2034/2003 (4) przegląd rozporządzenia (WE) nr 2605/2000 w odniesieniu do Charder i rozpoczęła dochodzenie w tej sprawie.

(4)

Zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 2034/2003 wszczynającym przegląd, cło antydumpingowe w wysokości 13,4 % nałożone rozporządzeniem (WE) nr 2605/2000 na przywóz REWS produkowanych przez Charder zostało uchylone. Jednocześnie, na mocy art. 14 ust. 5 rozporządzenia podstawowego, polecono organom celnym podjęcie odpowiednich kroków w celu rejestracji takich przywozów.

(5)

Produkt objęty obecnym przeglądem jest to ten sam produkt, którego dotyczyło pierwotne dochodzenie, tj. są to pochodzące z Tajwanu wagi elektroniczne używane w handlu detalicznym, o maksymalnej nośności do 30 kg, z cyfrowym wyświetlaczem, wskazującym masę, cenę jednostkową i cenę do zapłaty (niezależnie od tego czy są wyposażone w urządzenie pozwalające na wydruk tych danych), objęte kodem CN ex 8423 81 50 (kod TARIC 8423815010).

(6)

Komisja oficjalnie zawiadomiła Charder i przedstawicieli kraju eksportującego o wszczęciu przeglądu. Stronom zainteresowanym dano możliwość wyrażenia opinii na piśmie i ustnie.

(7)

Komisja przesłała również Charder kwestionariusz i otrzymała odpowiedź w wyznaczonym terminie. Komisja zgromadziła i zweryfikowała wszelkie informacje, uznane przez nią za niezbędne do stwierdzenia dumpingu, a w zakładach Charder oraz przedsiębiorcy wspólnotowego importującego produkty wytwarzane przez Charder (zwanego dalej „importerem”) przeprowadzono wizyty weryfikacyjne.

(8)

Dochodzenie w sprawie dumpingu obejmowało okres od 1 października 2002 r. do 30 września 2003 r. (zwany dalej „okresem dochodzenia”).

(9)

Dochodzenie potwierdziło, że w pierwotnym okresie dochodzenia Charder nie eksportował rozpatrywanego produktu.

(10)

Ponadto Charder wykazał, że nie jest powiązany z żadnym eksporterem ani producentem na Tajwanie objętym środkami antydumpingowymi nałożonymi na przywóz REWS pochodzących z Tajwanu.

(11)

Jednakże art. 11 ust. 4 rozporządzenia podstawowego wymaga również, aby nowy eksporter faktycznie eksportował rozpatrywany produkt na teren Wspólnoty po pierwotnym okresie dochodzenia lub wykazania przez niego, że podjął nieodwołalne zobowiązanie umowne do wywozu znacznej ilości rozpatrywanego produktu na teren Wspólnoty. Pod tym względem ustalono, że stan produktów wytwarzanych i eksportowanych na teren Wspólnoty przez Charder w trakcie okresu dochodzenia, zgłoszonych jako produkty rozpatrywane, nie pozwalał na ich sprzedaż użytkownikom końcowym. Chociaż Charder oraz importer zadeklarowali te właśnie produkty jako produkty rozpatrywane, zostały one uznane za produkty niedokończone o innych właściwościach fizycznych niż produkt rozpatrywany. Produkty niedokończone były w dalszym etapie wykorzystywane przez importera do wytworzenia produktu gotowego – wag elektronicznych. Ponadto należy również zauważyć, że w okresie dochodzenia nie prowadzono sprzedaży gotowych wag. Z uwagi na to, importowanych produktów nie można zaliczyć do produktów rozpatrywanych. Co więcej, Charder nie wykazał, że podjął nieodwołalne zobowiązanie umowne do wywozu znacznej ilości rozpatrywanego produktu na teren Wspólnoty.

(12)

Z powyższych względów uznaje się, że Charder nie był w stanie wykazać, że spełnia kryteria, które pozwalałyby na uznanie go za nowego eksportera w rozumieniu art. 11 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(13)

W świetle wyników dochodzenia należy zakończyć przegląd bez zmiany wysokości cła mającego zastosowanie do Charder, które powinno zostać utrzymane na poziomie ostatecznej, ogólnokrajowej stawki celnej, ustalonej w efekcie pierwotnego dochodzenia, tj. 13,4 %.

(14)

W świetle powyższych ustaleń, cło antydumpingowe mające zastosowanie do Charder zostanie nałożone z mocą wsteczną na przywóz rozpatrywanego produktu, poddanego rejestracji zgodnie z art. 3 rozporządzenia (WE) nr 2034/2003.

(15)

Wszystkie zainteresowane strony zostały zawiadomione o wszelkich istotnych faktach i okolicznościach stanowiących podstawę zamiaru zakończenia obecnego przeglądu oraz wstecznego zastosowania cła antydumpingowego wobec przywozów podlegających rejestracji. W stosunku do ujawnionych faktów i okoliczności nie zgłoszono żadnych zastrzeżeń.

(16)

Dlatego też niniejszy przegląd powinien zostać zakończony bez wprowadzania zmian do rozporządzenia (WE) nr 2605/2000,

12.11.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 336/4

(1)

Na mocy rozporządzenia (WE) nr 988/2004 (2) (zwanego dalej „rozporządzeniem tymczasowym”) Komisja nałożyła tymczasowe cła antydumpingowe na przywóz sklejki z drewna okoumé, zdefiniowanej jako sklejka złożona wyłącznie z płatów z drewna o grubości nieprzekraczającej 6 mm, z przynajmniej jednym płatem wierzchnim z drewna okoumé, objętej kodem CN ex 4412 13 10, pochodzącej z Chińskiej Republiki Ludowej („ChRL”).

(2)

Przypomina się, że dochodzenie w sprawie dumpingu i szkody obejmowało okres od 1 lipca 2002 r. do 30 czerwca 2003 r. (zwany dalej „okresem dochodzenia”). Badanie tendencji w ramach analizy szkody obejmowało okres od 1 stycznia 1999 r. do zakończenia okresu dochodzenia (zwany dalej „rozpatrywanym okresem”).

(3)

Po nałożeniu tymczasowego cła antydumpingowego na przywóz sklejki z drewna okoumé pochodzącej z ChRL, niektóre zainteresowane strony wniosły pisemne uwagi. Stronom, które o to wnioskowały, umożliwiono także złożenie wyjaśnień ustnych.

(4)

Komisja prowadziła działania mające na celu uzyskanie i weryfikację wszystkich informacji, jakie uznała za konieczne w celu poczynienia ostatecznych ustaleń. Po nałożeniu środków tymczasowych dokonano wizyty weryfikacyjnej na miejscu w siedzibie Ekol Kontraplak, Taskopru, w Turcji, ze względu na fakt, że Turcja została uznana za ewentualne państwo odpowiednie dla celów ustalenia wartości normalnej.

(5)

Wszystkie strony poinformowano o najistotniejszych faktach i okolicznościach, na podstawie których miało zostać przygotowane zalecenie dotyczące nałożenia ostatecznych ceł antydumpingowych oraz ostatecznego poboru kwot zabezpieczonych z tytułu ceł tymczasowych. Wyznaczono także termin składania oświadczeń dotyczących tych faktów i okoliczności.

(6)

Rozpatrzono uwagi wniesione przez strony zarówno w formie ustnej, jak i pisemnej i w odpowiednich przypadkach zmodyfikowano ustalenia.

(7)

Rozpatrywanym produktem jest sklejka z drewna okoumé, złożona wyłącznie z płatów z drewna, z których każdy nie przekracza 6 mm grubości, z przynajmniej jednym płatem wierzchnim z drewna okoumé, pochodząca z ChRL, obecnie sklasyfikowana w ramach kodu CN ex 4412 13 10. Definicja ta obejmuje zarówno sklejkę wykonaną wyłącznie z drewna okoumé (zwana dalej „sklejką wyłącznie z drewna okoumé”) oraz sklejkę z jedną lub dwiema wierzchnimi warstwami wykonanymi z drewna okoumé (zwana dalej „sklejką z wierzchnią warstwą okoumé”), natomiast wewnętrznymi warstwami z drewna innego gatunku.

(8)

Kilku importerów podniosło argument, że sklejka wyłącznie z drewna okoumé oraz sklejka z wierzchnią warstwą okoumé nie mogą być uznane za ten sam produkt, gdyż skład warstw wewnętrznych ma istotny wpływ na właściwości sklejki. Ponadto argumentowano, że produkty te różnią się znacznie pod względem ceny i zastosowania.

(9)

Od początku dochodzenia uznawano, że sklejka z drewna okoumé jest produkowana w wielu różnych typach oraz posiada cały szereg zastosowań w budownictwie, meblarstwie, transporcie oraz innych branżach. Niektóre zastosowania wymagają określonych typów sklejki z drewna okoumé, natomiast w innych przypadkach różne typy sklejek można stosować wymiennie. Najistotniejszą właściwością drewna okoumé jest jednak możliwość pocięcia go na dużego rozmiaru forniry bez sęków i skaz, dzięki czemu sklejka może posiadać dobre wykończenie oraz jednolitą i gładką powierzchnię. Oznacza to, że główną właściwością sklejki z drewna okoumé, stanowiącą o jej wyjątkowości w porównaniu z innymi rodzajami sklejek, jest wygląd jej wierzchnich warstw.

(10)

Warstwy wewnętrzne sklejki mogą być wykonane z różnych gatunków drewna tropikalnego lub pochodzącego z klimatu umiarkowanego. W przypadku produkcji sklejki wykonanej w całości z drewna tropikalnego producenci sklejki z drewna okoumé stosują drewno okoumé jako warstwy wewnętrzne, nie ze względu na szczególne właściwości drewna okoumé w porównaniu z innymi gatunkami drewna tropikalnego, lecz ze względu na naturalne procesy zachodzące w trakcie produkcji. Rodzaj lub rodzaje drewna stosowane do warstw wewnętrznych mają oczywisty wpływ na koszt produktu finalnego, jego właściwości oraz zastosowanie do określonych celów. Jednakże w kontekście dochodzenia uznano, że kwestię tę można potraktować także poprzez rozróżnienie różnych typów produktu, tak aby przy rozstrzyganiu o dumpingu i szkodzie porównywane były wyłącznie identyczne rodzaje sklejki. System określania kodu produktu zastosowany w dochodzeniu rozróżnia między innymi sklejkę wykonaną wyłącznie z drewna okoumé od sklejki z wierzchnią warstwą okoumé. Zatem twierdzenie, że sklejka wykonana wyłącznie z drewna okoumé i sklejka z wierzchnią warstwą okoumé nie mogą być uznawane za ten sam produkt, zostało odrzucone.

(11)

W rozporządzeniu tymczasowym postanowiono wyłączyć powleczoną sklejkę z drewna okoumé z dochodzenia z przyczyn określonych w motywie (19) rozporządzenia tymczasowego. Powleczona sklejka z drewna okoumé to sklejka z wierzchnią warstwą z drewna okoumé lub wykonana wyłącznie z drewna okoumé i powleczona innym materiałem. Przemysł wspólnotowy podniósł argument, że produkty te nie powinny zostać wyłączone, gdyż stanowią one część tego samego rynku, podobnie jak pozostałe produkty z drewna okoumé. Jednak powłoka na powierzchni drewna sprawia, że wspomniana wyżej zasadnicza właściwość sklejki z drewna okoumé, tzn. wygląd zewnętrzny, staje się mniej ważna. Powleczona sklejka z drewna okoumé nie posiada zatem tych samych właściwości fizycznych i technicznych co rozpatrywany produkt. Ponadto powleczona sklejka z drewna okoumé ma zwykle, w przeciwieństwie do rozpatrywanego produktu, jedno zastosowanie, mianowicie do szalunków betonowych. Zatem i ten argument należy oddalić.

(12)

Przy braku innych uwag niniejszym potwierdza się ostateczną definicję rozpatrywanego produktu określoną w motywach (18) i (19) rozporządzenia tymczasowego.

(13)

Niektóre strony podniosły argumenty, że istnieje szereg różnic pomiędzy rozpatrywanym produktem produkowanym w ChRL a produktem produkowanym i sprzedawanym przez przemysł wspólnotowy na terenie Wspólnoty, zatem produkty te nie mogą być rozpatrywane jako podobne w rozumieniu art. 1 ust. 4 rozporządzenia podstawowego. W szczególności twierdzono, że:

(14)

Jeśli chodzi o trzy pierwsze właściwości, o których mowa w motywie (13) lit. a) – c) powyżej, dochodzenie wykazało, że zarówno chińscy producenci będący jednocześnie eksporterami, jak i przemysł wspólnotowy sprzedają sklejkę wykonaną wyłącznie z drewna okoumé oraz sklejkę z wierzchnią warstwą z drewna okoumé, o klasie do wykorzystania zarówno w pomieszczeniach, jak i na zewnątrz, a także o różnych wymiarach paneli. Ponieważ właściwości te są zwykle opisane w dokumentacji handlowej, włączono je do numerów kontrolnych produktu (ang. product control number - PCN) w celu obliczenia marginesu dumpingu oraz szkody. Zatem jeśli chodzi o te właściwości, wzięto pod uwagę wszelkie różnice i porównanie dotyczyło wyłącznie produktów podobnych.

(15)

Czwarta właściwość określona w motywie (13) lit. d) nie została włączona do kodów PCN, gdyż nie występuje w większości dokumentów handlowych udostępnionych Komisji w dochodzeniu. Na podstawie transakcji, w których została określona jakość i klasa warstw zewnętrznych, ustalono, że chińscy producenci będący jednocześnie eksporterami, a także przemysł wspólnotowy, sprzedawali produkty różnej klasy i nie wydaje się, że klasy produktu podobnego sprzedawanego przez przemysł wspólnotowy są zasadniczo wyższej jakości niż w przypadku produktów chińskich producentów będących jednocześnie eksporterami.

(16)

Ostatnie trzy właściwości, o których mowa w motywie (13) lit. e) – g), także nie zostały włączone do kodów PCN, gdyż nie pojawiają się w większości danych dotyczących transakcji. Uznano jednak, że większość produktów wywożonych z ChRL ma warstwy wierzchnie cieńsze niż wspólnotowy produkt podobny. Podobnie różnice jakościowe kleju oraz warstw wewnętrznych, chociaż mają różny zakres, można zasadniczo uogólnić do stwierdzenia, że mają one znaczenie w oczach ewentualnych nabywców i nie należy ich pomijać. W odniesieniu do tych różnic wprowadzono zatem korekty w obliczeniach marginesów podcięcia cenowego i szkody, zgodnie z treścią motywu (80) rozporządzenia tymczasowego.

(17)

Należy także zauważyć, że różnice jakościowe nie są na tyle istotne, aby nabywcy mogli odnieść wrażenie, że wywożony z ChRL rozpatrywany produkt jest zupełnie innym produktem. Natomiast dochodzenie ujawniło konkretne przypadki zastępowania na rynku wspólnotowym produktów przemysłu wspólnotowego produktami przywożonymi z Chin, nabywanymi przez niektórych odbiorców.

(18)

W związku z powyższym stwierdza się, że wnioskowane różnice pomiędzy rozpatrywanym produktem produkowanym i sprzedawanym na terenie Wspólnoty przez przemysł wspólnotowy, w zakresie, w jakim zostały one opisane, wzięto w pełni pod uwagę poprzez włączenie ich do kodu PCN lub poprzez wprowadzenie odpowiednich korekt. Ponieważ różnice te w żadnym razie nie zmieniają faktu, że rozpatrywany produkt oraz produkt wytwarzany i sprzedawany na terenie Wspólnoty przez przemysł wspólnotowy posiadają te same podstawowe właściwości i przeznaczenia, zaś stwierdzenie, że produkt rozpatrywany i produkt produkowany i sprzedawany na terenie Wspólnoty nie są podobne, należy odrzucić.

(19)

Przy braku innych uwag dotyczących produktu podobnego niniejszym potwierdza się ustalenia zawarte w motywie (20) rozporządzenia tymczasowego.

(20)

Jeden producent będący jednocześnie eksporterem, któremu nie przyznano traktowania na warunkach gospodarki rynkowej, podniósł, że Komisja nie uwzględniła jego uwag wniesionych po ujawnieniu ustaleń Komisji. Jego argumenty zostały rozpatrzone i odniesiono się do nich w motywach (29)–(32) rozporządzenia tymczasowego. W związku z powyższym twierdzenie to zostało odrzucone.

(21)

Inny producent będący jednocześnie eksporterem, z którego strony stwierdzono brak współpracy, twierdził, że współpracował z Komisją. Należy pamiętać, że na ten sam argument, już wcześniej podnoszony przez tego przedsiębiorcę po ujawnieniu ustaleń Komisji dotyczących traktowania na zasadach gospodarki rynkowej, udzielono odpowiedzi w motywach (33)–(35) rozporządzenia tymczasowego. Zatem twierdzenie to zostało odrzucone.

(22)

W obliczu braku innych uwag niniejszym potwierdza się ustalenia zawarte w motywach (21)–(35) rozporządzenia tymczasowego w odniesieniu do traktowania na zasadach gospodarki rynkowej.

(23)

W związku z brakiem jakichkolwiek uwag niniejszym potwierdza się ustalenia zawarte w motywach (36)–(40) rozporządzenia tymczasowego w odniesieniu do indywidualnego traktowania.

(24)

Jeden ze współpracujących producentów będących jednocześnie eksporterami stwierdził, że jego koszty zakupu forniru z drewna topoli, zgodnie z wyjaśnieniami w motywie (49) rozporządzenia tymczasowego, zostały wyliczone nieprawidłowo oraz że należałoby odliczyć od kosztów rzekomą ulgę podatkową uzyskaną przy zakupie tych fornirów. Tego rodzaju żądanie, ze względu na jego charakter, winno zostać odpowiednio udokumentowane poprzez przedstawienie dowodów w odpowiednim terminie. Jednakże przedsiębiorca nie był w stanie dostarczyć odpowiednich dowodów potwierdzających fakt zwrotu kwoty VAT, choć został o to poproszony podczas dochodzenia w jego siedzibie. W związku z powyższym żądanie to należało odrzucić.

(25)

Należy pamiętać, że po opublikowaniu rozporządzenia tymczasowego wprowadzono niewielkie korekty spowodowane błędami popełnionymi podczas obliczeń stopy zysku dla trzech współpracujących producentów będących jednocześnie eksporterami, którzy byli traktowani na zasadach gospodarki rynkowej. To doprowadziło do niewielkich zmian w ustalonych dla nich wartościach normalnych.

(26)

W obliczu braku innych uwag niniejszym potwierdza się ustalenia zawarte w motywach (41)–(51) rozporządzenia tymczasowego w odniesieniu do tymczasowych ustaleń dotyczących wartości normalnej dla trzech współpracujących producentów traktowanych na zasadach gospodarki rynkowej.

(27)

Tymczasowo, w celu ustalenia wartości normalnej dla ChRL, jako analogiczny kraj trzeci o gospodarce rynkowej wybrano Maroko. Jak zaznaczono w motywie (56) rozporządzenia tymczasowego, wyborowi temu sprzeciwiło się trzech producentów będących jednocześnie eksporterami.

(28)

Dochodzenie Komisji wykazało, że na rynku marokańskim istnieje tylko jeden producent, a ponadto obowiązuje tam wysokie cło przywozowe. Postanowiono zatem zbadać możliwość wyboru innego kraju analogicznego. Jako potencjalny kraj analogiczny przewidziano Turcję, gdzie na współpracę z Komisją zgodę wyraził jeden producent.

(29)

Po opublikowaniu rozporządzenia tymczasowego od kilku importerów oraz chińskich producentów będących jednocześnie eksporterami wpłynęły dalsze uwagi dotyczące wyboru Maroka. Twierdzili oni, że wybór Maroka na analogiczny kraj trzeci o gospodarce rynkowej był niewłaściwy ze względu na rzekomą różnicę w jakości sklejki z drewna okoumé produkowanej przez chińskich i marokańskich producentów.

(30)

Stwierdzono, że na rynku tureckim nie występuje wysokie cło, a sklejkę z drewna okoumé produkuje tam kilku konkurujących ze sobą przedsiębiorców. Ponadto dochodzenie potwierdziło, że sprzedaż realizowana przez tureckiego producenta współpracującego jest znaczna oraz reprezentatywna, jeśli chodzi o ustalenie wartości normalnej dla chińskiego wywozu rozpatrywanego produktu. W związku z powyższym zdecydowano o wyborze Turcji na kraj analogiczny.

(31)

Aby ustalić, czy sprzedaż na tureckim rynku produktów porównywalnych do produktów sprzedawanych przez chińskich producentów będących jednocześnie eksporterami do Wspólnoty odbywa się w ramach zwykłego obrotu handlowego, porównano krajową cenę sprzedaży z kosztem produkcji (tzn. kosztem wytworzenia zwiększonym o koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne). Ponieważ przeważająca większość typów sprzedawanych na rynku krajowym odbywała się w ramach zwykłego obrotu handlowego, wartość normalna została ustalona w oparciu o cenę krajową porównywalnych typów produktu.

(32)

Dokonano korekty wartości normalnej z tytułu różnic we właściwościach fizycznych, zgodnie z art. 2 ust. 10 lit. a) rozporządzenia podstawowego, aby uwzględnić różnice w typach kleju stosowanego w produktach porównywalnych sprzedawanych w Turcji oraz w produkcie rozpatrywanym.

(33)

Wobec braku jakichkolwiek uwag niniejszym potwierdza się tymczasowe ustalenia dotyczące ceny eksportowej, zawarte w motywach (60) i (61) rozporządzenia tymczasowego. Jeśli chodzi o ustalenie ceny eksportowej dla eksporterów niewspółpracujących, dokonano następującej zmiany: zamiast zastosować jako podstawę ograniczoną wielkość sprzedaży jak dla współpracującego producenta będącego jednocześnie eksporterem, nietraktowanego na zasadach gospodarki rynkowej, zastosowano ogólną wielkość sprzedaży sklejki z wierzchnią warstwą drewna okoumé, gdyż – zgodnie z dostępnymi informacjami – wielkość ta była bardziej reprezentatywna dla większości wywozów z Chin.

(34)

Jeden producent będący jednocześnie eksporterem podnosił, że koszty transportu zostały odliczone w niewłaściwy sposób od wartości sprzedaży zrealizowanej na bazie FOB. Jednak korekta ta została wprowadzona dopiero po przeliczeniu na bazę CIF ogólnej wartości sprzedaży, zgodnie z metodą uzgodnioną z przedsiębiorcą. Powyższe twierdzenie należało więc odrzucić.

(35)

Jeden producent będący jednocześnie eksporterem zgłosił zarzuty wobec korekty, jakiej poddano jego cenę eksportową, w celu uwzględnienia odroczonego rabatu, jaki producent ten udzielił jednemu ze swoich kontrahentów, jak to opisano w motywie (63) rozporządzenia tymczasowego. Eksporter ten stwierdził, że rabat ten już uwzględniono w cenach zgłoszonych przez przedsiębiorcę. Jednak nie był on w stanie wykazać tego w dochodzeniu. Argument powyższy należało więc odrzucić.

(36)

Jeden producent będący jednocześnie eksporterem stwierdził, że prowadzi sprzedaż rozpatrywanego produktu różnym kategoriom odbiorców w zależności od tego, czy są one przeznaczone na eksport czy na rynek krajowy, i przedstawione przez niego dane wykazywały stałe różnice cenowe pomiędzy różnymi kategoriami odbiorców. Wnioskował on, aby uwzględnić to przy obliczaniu dumpingu i wprowadzić korektę jego ceny eksportowej ze względu na poziom obrotu, zgodnie z art. 2 ust. 10 lit. d) rozporządzenia podstawowego. Choć żądanie to uznano za uzasadnione, poziom wnioskowanej przez eksportera korekty oparto na pojedynczym przykładzie, zatem nie uznano go za reprezentatywny. Po analizie danych cenowych zatwierdzono i zastosowano odpowiedni poziom korekty ceny eksportowej.

(37)

Zgodnie z poniższym uznano niektóre wnioski oraz wprowadzono poprawki w metodach obliczeniowych, zwłaszcza w odniesieniu do wyboru kraju analogicznego, ustalono ostatecznie marginesy dumpingu i wyrażono je jako następujące wartości procentowe ceny CIF na granicy Wspólnoty przed ocleniem:

(38)

Wobec braku innych uwag niniejszym potwierdza się metodę obliczenia ogólnokrajowego marginesu dumpingu, zgodnie z motywami (67)–(69) rozporządzenia tymczasowego. Ze względu na fakt przyjęcia Turcji jako kraju analogicznego, jak wyjaśniono w powyższych motywach (27)–(32), nowy ogólnokrajowy poziom dumpingu ustalono na 66,7 % ceny CIF na granicy Wspólnoty przed ocleniem.

(39)

Wobec braku jakichkolwiek uwag niniejszym potwierdza się tymczasowe ustalenia dotyczące przemysłu wspólnotowego, zgodnie z motywami (70)–(72) rozporządzenia tymczasowego.

(40)

Wobec braku jakichkolwiek uwag niniejszym potwierdza się tymczasowe ustalenia dotyczące konsumpcji we Wspólnocie, zgodnie z motywami (74)–(75) rozporządzenia tymczasowego.

(41)

Dla celów analizy podcięcia cenowego, w rozporządzeniu tymczasowym cenę CIF na granicy Wspólnoty dla współpracujących producentów będących jednocześnie eksporterami podwyższono o 10 %. Korekta ta ma uwzględnić ogólnie uznawaną, lecz trudną do określenia, różnicę w jakości pomiędzy wspólnotową a chińską sklejką z drewna okoumé. Korektę tę ustalono w sposób następujący. Dostępne Komisji informacje na temat ofert chińskich producentów dotyczących rozpatrywanego produktu o grubości 1 mm lub 0,6 mm wskazują, że różnica w grubości mogłaby stanowić o różnicy cenowej wynoszącej od 3,5 % do 5,5 %. Wobec braku innych informacji można przyjąć, że pozostałe aspekty jakościowe, o których mowa w motywie (16), to znaczy jakość kleju oraz warstw wewnętrznych, mogłyby mieć wpływ porównywalny do wpływu grubości. Zatem łączny wpływ różnic jakościowych mógłby odpowiadać różnicy cenowej wynoszącej od 10 % do 15 %. Należy przypomnieć, że nie ma możliwości zweryfikowania powyższych różnic jakościowych w oparciu o konkretne transakcje i najwyraźniej nie występują one dla całości wywozu z ChRL w okresie dochodzenia. Natomiast dochodzenie ujawniło, że chińscy producenci będący jednocześnie eksporterami oferują produkty o różnej i zmieniającej się jakości i właściwościach.

(42)

Jeden z importerów stwierdził, że należałoby przyjąć korektę wynoszącą nie 10 %, a 25 %, jednak nie dostarczył obiektywnego uzasadnienia powyższej wartości. W tych okolicznościach wydaje się, że nie ma podstaw do zmiany podejścia przyjętego w rozporządzeniu tymczasowym.

(43)

Wobec braku innych uwag niniejszym potwierdza się wnioski sformułowane w motywach (76)–(81) rozporządzenia tymczasowego.

(44)

Dwóch producentów będących jednocześnie eksporterami zakwestionowało szkodliwy wpływ przywozu, wskazując na fakt utrzymywania się cen raczej na stałym poziomie jedynie z minimalnym wzrostem nominalnie o 3 %, lub też małymi spadkami realnymi w rozpatrywanym okresie. Należy przypomnieć, że średnie ceny wykazane w motywie (91) rozporządzenia tymczasowego dotyczą szeregu różnych typów produktu, przy czym skutki przywozów z Chin dotyczyły w największym stopniu najtańszych typów produktu. Nawet gdyby ceny najtańszych produktów spadły w danym okresie, gdyż ich udział w asortymencie wyrobów zostałby ograniczony, to ogólna cena za metr sześcienny niekoniecznie musiałaby ulec obniżeniu. Na zmiany w asortymencie wyrobów producentów wspólnotowych wskazywano już w motywie (91) rozporządzenia tymczasowego. Ponadto w momencie nagłego wzrostu przywozu z Chin na rynek wspólnotowy przemysł wspólnotowy był w fazie podnoszenia się po załamaniu na rynku, charakteryzującego się relatywnie niską marżą sprzedaży. W takich warunkach przemysł wspólnotowy nie był w stanie skutecznie stawić czoła konkurencji poprzez obniżenie cen i dlatego większość szkód spowodowanych przywozem dotyczyło ilości sprzedaży, jak to wyjaśniono w motywach (85)–(90) rozporządzenia tymczasowego. W związku z tym powyższe twierdzenie należy odrzucić.

(45)

Wobec braku innych uwag niniejszym potwierdza się wnioski sformułowane w motywach (82)–(99) rozporządzenia tymczasowego.

(46)

Wobec braku innych uwag w sprawie ustaleń dotyczących szkody niniejszym potwierdza się wnioski sformułowane w motywach (100)–(102) rozporządzenia tymczasowego.

(47)

Dwóch eksporterów podniosło argument, że wzrost średnich kosztów jednostkowych dla przemysłu wspólnotowego w rozpatrywanym okresie stanowił istotny czynnik powodujący spadek rentowności w przemyśle wspólnotowym, co podważa istnienie związku przyczynowego pomiędzy dumpingiem a szkodą. W motywie (113) rozporządzenia tymczasowego zauważono, że zmiana kosztów, jaka dotyczyła badanych producentów wspólnotowych, nie pozostawała w oderwaniu od zmian ogólnych kosztów i cen na terenie Wspólnoty. Tego rodzaju wzrost kosztów, na przykład kosztów surowców, nie stanowi czynnika zewnętrznego, z którym przemysł mógłby uporać się w normalnych warunkach gospodarczych, a w szczególności przy braku silnej presji cenowej ze strony produktów będących przedmiotem dumpingu. Ponadto przynajmniej część obserwowanego wzrostu średnich kosztów można przypisać niskiemu wykorzystaniu posiadanych zdolności produkcyjnych oraz przerzuceniu się na droższe typy produktu, co z kolei ma związek z konkurencją ze strony dumpingowego przywozu. W związku z powyższym argument ten nie może zostać przyjęty.

(48)

Jeśli chodzi o ewentualne skutki przywozu pochodzącego z państw trzecich, z wyjątkiem ChRL, w motywie (109) rozporządzenia tymczasowego zauważono, że średnie ceny innych dużych eksporterów, takich jak Gabon czy Maroko, są o około 50 % wyższe niż ceny chińskie i dlatego nie można ich brać pod uwagę jako czynnika decydującego o szkodzie dla przemysłu wspólnotowego. Jeden importer wskazał, że wywóz z tych dwóch państw dotyczył zawsze lub prawie zawsze sklejki wyłącznie z drewna okoumé, podczas gdy większość wywozu z ChRL dotyczyła sklejki z wierzchnią warstwą z drewna okoumé, która jest oczywiście tańsza. Choć uwaga ta może być słuszna, różnica cenowa między cenami sklejki wyłącznie z drewna okoumé a sklejki z wierzchnią warstwą z drewna okoumé, która, jak wykazało dochodzenie, wynosiła około 15 %, nie stanowiła wyżej wspomnianej 50 % różnicy cenowej. Ponadto aktualne pozostaje ustalenie zawarte w rozporządzeniu tymczasowym, że udziały tych państw w rynku są o wiele mniejsze niż udział ChRL oraz że wielkości i ceny wywozu w rozpatrywanym okresie utrzymywały się na stabilnym poziomie. Zatem powyższa uwaga nie podważa wniosku, że przywóz z państw trzecich nie wpłynął na presję konkurencyjną wywieraną na przemysł wspólnotowy w takim zakresie, jak w przypadku przywozu z ChRL, a zatem nie był to czynnik decydujący o szkodliwej sytuacji w przemyśle wspólnotowym.

(49)

Ci sami eksporterzy argumentowali, że spadek wyników eksportowych w przemyśle wspólnotowym, o którym mowa w motywie (111) rozporządzenia tymczasowego, nie był nieznaczny i wraz z innymi czynnikami, które nie były związane z chińskim wywozem, mógł przyczynić się do pogorszenia sytuacji finansowej przemysłu wspólnotowego. Choć wywóz realizowany przez przemysł wspólnotowy rzeczywiście spadł o prawie 2 000 ton przez okres trzech i pół roku, to, jak wskazano w motywie (111) rozporządzenia tymczasowego, spadek ten nie może być porównywany z wpływem wywozu z Chin na rynek wspólnotowy, który w okresie dwóch i pół roku, od roku 2 000 do okresu dochodzenia, osiągnął poziom 80 000 ton. Zatem i ten argument został odrzucony.

(50)

Wobec braku innych uwag w sprawie związku przyczynowego niniejszym potwierdza się ustalenia i wnioski sformułowane w motywach (103)–(117) rozporządzenia tymczasowego.

(51)

Dwóch eksporterów argumentowało, że Komisja, w swojej ocenie interesu Wspólnoty, nie dostarczyła analizy ekonomicznej wpływu środków na użytkowników, handlowców oraz konsumentów. Należy w pierwszej kolejności podkreślić, że eksporterzy nie mogą zajmować stanowiska w kontekście badania interesu Wspólnoty. Mimo to, jeśli chodzi o stronę merytoryczną tego argumentu, należy przypomnieć, że w dochodzeniu nie współpracowali ani też nie występowali w trakcie postępowania żadni użytkownicy, handlowcy ani konsumenci, a zatem Wspólnota nie dysponuje żadnymi konkretnymi informacjami umożliwiającymi określenie tego wpływu. Ten argument zatem nie może zostać przyjęty.

(52)

Ponadto jeden importer podnosił, że ogólnokrajowe cło wynoszące 48,5 % miało charakter odstraszający i że ograniczona liczba dostawców produktów z drewna okoumé w Europie doprowadzi do braku konkurencji w Europie, co będzie ze szkodą dla przemysłu wykorzystującego te produkty. Jak zauważono w motywie (125) rozporządzenia tymczasowego, środki antydumpingowe mają jedynie przywrócić równe warunki konkurencji na tym rynku, a nie pozbawiać tej możliwości, przy czym jest ona zachowana, gdyż oprócz Chin istnieje jeszcze szereg innych krajów będących eksporterami. W związku z powyższym argument ten należy odrzucić.

(53)

Wobec braku dalszych nowych informacji wniesionych w sprawie interesu Wspólnoty, niniejszym potwierdza się ustalenia i wnioski sformułowane w motywach (118)–(127) rozporządzenia tymczasowego.

(54)

Wobec braku jakichkolwiek uwag niniejszym potwierdza się metodę zastosowaną przy ustalaniu poziomu usunięcia szkody, opisaną w motywach (128)–(132) rozporządzenia tymczasowego.

(55)

Na podstawie tej metody obliczono poziom usunięcia szkody w celu ustalenia poziomu ostatecznych środków, jakie mają zostać nałożone.

(56)

W związku z powyższym oraz zgodnie z art. 9 ust. 4 rozporządzenia podstawowego, należy nałożyć cło antydumpingowe na poziomie ustalonych marginesów dumpingu, gdyż dla wszystkich rozpatrywanych producentów będących jednocześnie eksporterami marginesy szkody okazały się wyższe niż marginesy dumpingu.

(57)

W związku z powyższym ustala się następujące cła ostateczne:

(58)

Wyszczególnione w niniejszym rozporządzeniu stawki ceł antydumpingowych dla poszczególnych przedsiębiorców określono na podstawie ustaleń obecnego dochodzenia. Odzwierciedlają one zatem sytuację dla tych przedsiębiorców ustaloną w trakcie dochodzenia. Te stawki celne (w przeciwieństwie do cła ogólnokrajowego stosowanego dla „pozostałych przedsiębiorców”) stosuje się wyłącznie do przywozu produktów pochodzących z rozpatrywanego państwa oraz produkowanych przez przedsiębiorców będących wymienionymi podmiotami prawnymi. Przywożone produkty produkowane przez innych przedsiębiorców, niewymienionych z nazwy oraz adresu w treści niniejszego rozporządzenia, w tym także jednostki powiązane wymienionych z nazwy przedsiębiorców, nie są objęte tymi stawkami i podlegają stawkom ceł stosowanym dla „pozostałych przedsiębiorców”.

(59)

Wszelkie wnioski o zastosowanie tych indywidualnych stawek ceł antydumpingowych przewidzianych dla poszczególnych przedsiębiorców (np. po zmianie nazwy podmiotu lub utworzeniu nowej jednostki produkcyjnej lub sprzedaży) należy niezwłocznie kierować do Komisji (3) wraz ze wszystkimi odpowiednimi informacjami, w szczególności dotyczącymi wszelkich zmian w zakresie działań produkcyjnych przedsiębiorcy, sprzedaży krajowej i eksportowej związanej na przykład ze zmianą nazwy lub zmianami jednostek produkcyjnych lub sprzedaży. Rozporządzenie zostanie odpowiednio zmienione w drodze aktualizacji listy przedsiębiorców korzystających z indywidualnych stawek celnych.

(60)

W celu maksymalnego ograniczenia ryzyka obchodzenia przepisów, mając na względzie znaczny poziom braku współpracy (80 %) oraz wysokie różnice w kwotach cła, uznaje się potrzebę wprowadzenia postanowień szczegółowych zapewniających właściwe stosowanie cła antydumpingowego.

(61)

Postanowienia szczegółowe obejmują obowiązek przedkładania organom celnym Państw Członkowskich ważnych faktur spełniających wymagania określone w załączniku do rozporządzenia. Jedynie przywozy, którym towarzyszy taka faktura, są zgłaszane ze wskazaniem obowiązujących dodatkowych kodów Taric danego producenta. Przywóz niepotwierdzony taką fakturą podlega pozostałemu cłu antydumpingowemu dotyczącemu wszystkich innych eksporterów. Do rozpatrywanych przedsiębiorców zwrócono się także o składanie regularnych sprawozdań do Komisji w celu zapewnienia odpowiednich dalszych działań w zakresie sprzedaży sklejki z drewna okoumé do Wspólnoty. W przypadku braku takich sprawozdań lub gdy ujawnią one, że środki nie eliminują skutków szkodliwego dumpingu, może wystąpić konieczność wszczęcia przeglądu okresowego zgodnie z art. 11 ust. 3 rozporządzenia podstawowego. W przeglądzie takim można, między innymi, zbadać zasadność rezygnacji z indywidualnych stawek celnych i wprowadzenia stawki ogólnokrajowej.

(62)

W konsekwencji nałożenia antydumpingowych środków tymczasowych, i zgodnie z art. 8 ust. 1 rozporządzenia podstawowego, jeden współpracujący producent będący jednocześnie eksporterem wyraził wolę złożenia zobowiązania. Niemniej jednak, minimalne ceny eksportowe, jakie spółka gotowa była zaoferować na niektóre produkty, były na poziomie nieeliminującym szkodliwych skutków dumpingu. Zatem tej propozycji nie można było zaakceptować.

(63)

Ze względu na wysokość stwierdzonych marginesów dumpingu oraz biorąc pod uwagę poziom szkody dla przemysłu wspólnotowego, stwierdza się konieczność ostatecznego pobrania kwot zabezpieczonych z tytułu tymczasowego cła antydumpingowego, nałożonego tymczasowym rozporządzeniem, tzn. rozporządzeniem (WE) nr 988/2004, do wysokości cła ostatecznie nałożonego niniejszym rozporządzeniem, jeśli kwota ta jest równa lub niższa niż kwota cła tymczasowego. W przypadku ceł ostatecznych wyższych niż cła tymczasowe ostatecznie pobrane powinny zostać kwoty zabezpieczone jako cła tymczasowe.

(64)

Zgodnie z motywem (11) powleczona sklejka z drewna okoumé jest wyłączona z zakresu dochodzenia. Ze względu na fakt, iż art. 1 ust. 1 rozporządzenia tymczasowego nie przewiduje takiego wyłączenia, wszelkie kwoty zabezpieczone z tytułu tego typu produktu zostają zwolnione,

12.11.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 336/13

(1)

Rozporządzenie (WE) nr 3223/94 przewiduje, w zastosowaniu wyników wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej, kryteria do ustalania przez Komisję standardowych wartości dla przywozu z krajów trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w jego Załączniku.

(2)

W zastosowaniu wyżej wymienionych kryteriów standardowe wartości w przywozie powinny zostać ustalone w wysokościach określonych w Załączniku do niniejszego rozporządzenia,

12.11.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 336/15

(1)

Artykuł 5 Umowy między Europejską Wspólnotą Gospodarczą i Chińską Republiką Ludową w sprawie handlu wyrobami włókienniczymi, parafowanej 9 grudnia 1988 r. i zatwierdzonej decyzją Rady nr 90/647/EWG (2), ostatnio zmienionej i poszerzonej porozumieniem w formie wymiany listów, parafowanym 19 maja 2000 r. i zatwierdzonym decyzją Rady nr 2000/787/WE (3), stanowi, że możliwe jest dokonywanie przesunięć między latami kontyngentowymi. O tych zasadach elastyczności poinformowano Organ Monitorowania Rynku Tekstyliów Światowej Organizacji Handlu po przystąpieniu Chin do tej organizacji.

(2)

Dnia 2 sierpnia 2004 r. Chińska Republika Ludowa złożyła wniosek o przesunięcia ilości z roku kontyngentowego 2003 na rok kontyngentowy 2004.

(3)

Przesunięcia wnioskowane przez Chińską Republikę Ludową wchodzą w zakres zasad elastyczności, o których mowa w art. 5 Umowy pomiędzy Europejską Wspólnotą Gospodarczą i Chińską Republiką Ludową w sprawie handlu wyrobami włókienniczymi, parafowanej 9 grudnia 1988 r., zgodnie z załącznikiem VIII kolumna 9 do rozporządzenia Rady (EWG) nr 3030/93.

(4)

Właściwym jest pozytywne rozpatrzenie wniosku, w ramach dostępnych ilości.

(5)

Wskazane jest, aby niniejsze rozporządzenie weszło w życie nastepnego dnia po jego opublikowaniu w celu umożliwienia zainteresowanym stronom skorzystania z niego możliwie najszybciej.

(6)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Wyrobów Włókienniczych ustanowionego na mocy art. 17 rozporządzenia (EWG) nr 3030/93,

12.11.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 336/18

(1)

Zgodnie z informacjami przekazanymi przez Państwa Członkowskie, zgodnie z art. 9 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 896/2001, ogólna wartość wnioskowanych przydziałów wynosi 4 941 057,500 t. dla wszystkich nietradycyjnych podmiotów gospodarczych A/B 479 315,000 t dla wszystkich nietradycyjnych podmiotów gospodarczych C.

(2)

Należy zatem ustalić wartości procentowe, jakie mają być stosowane w celu określenia przydziałów dla nietradycyjnych podmiotów gospodarczych na rok 2005 w ramach kontyngentów taryfowych A/B i C.

(3)

Przepisy niniejszego rozporządzenia muszą niezwłocznie wejść w życie, aby zapewnić odpowiedni okres podmiotom gospodarczym na składanie wniosków o pozwolenia na pierwszy kwartał 2005 r.,

a)

dla każdego nietradycyjnego podmiotu gospodarczego A/B: 9,12780 %,

b)

dla każdego nietradycyjnego podmiotu gospodarczego C: 17,21206 %.

12.11.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 336/19

(1)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1422/95 z dnia 23 czerwca 1995 r. ustanawiające szczegółowe przepisy wykonawcze dotyczące przywozu melasy w sektorze cukru i zmieniające rozporządzenie (EWG) nr 785/68 (2), przewiduje, że cenę importową CIF melasy, ustaloną zgodnie z rozporządzeniem Komisji (EWG) nr 785/68 (3), uważa się za „cenę reprezentatywną”. Uważa się, że ta cena została ustalona dla jakości standardowej określonej w art. 1 rozporządzenia (EWG) nr 785/68.

(2)

Dla celów ustalania cen reprezentatywnych, należy wziąć pod uwagę wszelkie informacje przewidziane w art. 3 rozporządzenia (EWG) nr 785/68, z wyjątkiem przypadków przewidzianych w art. 4 wymienionego rozporządzenia, oraz, w przypadku gdy ma to zastosowanie, dla celów takiego ustalenia można zastosować metodę przewidzianą w art. 7 rozporządzenia (EWG) nr 785/68.

(3)

Dla celów dostosowania cen, nieodnoszącego się do jakości standardowej, należy, w zależności od jakości oferowanej melasy, zwiększyć lub zmniejszyć ceny w zależności od wyników otrzymanych w zastosowaniu art. 6 rozporządzenia (EWG) nr 785/68.

(4)

Kiedy istnieje różnica między ceną spustową dla rozpatrywanego produktu a ceną reprezentatywną, należy ustalić dodatkowe należności przywozowe zgodnie z warunkami przewidzianymi w art. 3 rozporządzenia (WE) nr 1422/95. W przypadku zawieszenia stosowania należności przywozowych w zastosowaniu art. 5 rozporządzenia nr 1422/95, należy ustalić szczególne kwoty dla tych należności.

(5)

Należy ustalić ceny reprezentatywne i dodatkowe należności celne w odniesieniu do przywozu rozpatrywanych produktów, zgodnie z art. 1 ust. 2 i art. 3 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1422/95.

(6)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Cukru,

12.11.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 336/21

(1)

Zgodnie z art. 27 rozporządzenia (WE) nr 1260/2001, różnica między notowaniami lub cenami na rynku światowym produktów, o których mowa w art. 1 ust. 1 lit. a) wymienionego rozporządzenia a cenami tych produktów we Wspólnocie może być pokryta przez refundacje wywozowe.

(2)

Zgodnie z przepisami rozporządzenia (WE) nr 1260/2001, refundacje do cukrów białego i surowego, niedenaturowanych i wywiezionych w stanie nieprzetworzonym muszą zostać ustalone przy uwzględnieniu sytuacji na rynku wspólnotowym i rynku światowym cukru, i w szczególności elementów kalkulacji cen i kosztów, o których mowa w art. 28 wymienionego rozporządzenia. Zgodnie z tym samym artykułem, należy również uwzględnić gospodarcze aspekty proponowanego wywozu.

(3)

W odniesieniu do cukru surowego, refundację należy ustalić dla jakości standardowej, która jest określona w załączniku I, pkt II rozporządzenia (WE) nr 1260/2001. Wymieniona refundacja jest ponadto ustalana zgodnie z art. 28 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1260/2001. Cukier krystaliczny został określony w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 2135/95 z dnia 7 września 1995 r. ustanawiającym szczegółowe zasady stosowania przyznawania refundacji wywozowych w sektorze cukru (2). Kwotę tak obliczonej refundacji w odniesieniu do cukrów aromatyzowanych lub zawierających substancje barwiące należy zastosować do ich zawartości sacharozy, zatem należy ją ustalać w odniesieniu na 1 % tej zawartości.

(4)

W przypadkach szczególnych kwota refundacji może być ustalona w instrumentach prawnych innego typu.

(5)

Refundację należy ustalać co dwa tygodnie. Można ją zmieniać w tym odstępie czasowym.

(6)

Art. 27 ust. 5 akapit pierwszy rozporządzenia (WE) nr 1260/2001 przewiduje, że sytuacja na rynku światowym lub specyficzne wymagania pewnych rynków mogą uczynić koniecznym zróżnicowanie refundacji do produktów określonych w art. 1 wymienionego rozporządzenia w zależności od ich miejsca przeznaczenia.

(7)

Znaczący i szybki wzrost preferencyjnego przywozu cukru pochodzącego z zachodnich krajów bałkańskich od początku 2001 r., oraz wywozu cukru ze Wspólnoty do tych krajów wydaje się być istotnie sztuczny.

(8)

Aby uniknąć wszelkiego nadużycia w związku z ponownym przywozem do Wspólnoty produktów w sektorze cukru, dla których przyznano refundację wywozową, należy nie ustalać refundacji do produktów, o których mowa w niniejszym rozporządzeniu w odniesieniu do wszystkich zachodnich krajów bałkańskich.

(9)

Biorąc pod uwagę te informacje i aktualną sytuację na rynkach w sektorze cukru, a w szczególności notowania lub ceny cukru we Wspólnocie i na rynku światowym, należy ustalić refundację w odpowiedniej wysokości.

(10)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Cukru,

12.11.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 336/23

(1)

Zgodnie z rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1327/2004 z dnia 19 lipca 2004 r. w sprawie stałego przetargu ustalającego opłaty wyrównawcze i/lub refundacje wywozowe do cukru białego na rok gospodarczy 2004/2005 (2) przystępuje się do przetargów częściowych w sprawie wywozu wspomnianego cukru do niektórych państw trzecich.

(2)

Zgodnie z art. 9 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1327/2004, jeżeli właściwe, ustala się maksymalną kwotę refundacji wywozowej dla rozpatrywanego przetargu częściowego, biorąc pod uwagę w szczególności sytuację i przewidywany rozwój rynku cukru we Wspólnocie i na rynku światowym.

(3)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Cukru,

12.11.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 336/24

(1)

Zgodnie z art. 31 rozporządzenia (WE) nr 1255/1999 różnica między cenami w handlu międzynarodowym produktów określonych w art. 1 wymienionego rozporządzenia a cenami tych produktów we Wspólnocie może być pokryta przez refundacje wywozowe w ramach ograniczeń wynikających z porozumień zawartych zgodnie z art. 300 Traktatu.

(2)

Zgodnie z postanowieniami rozporządzenia (WE) nr 1255/1999 refundacje do produktów określonych w art. 1 wymienionego rozporządzenia, wywiezionych w stanie naturalnym, powinny zostać ustalone, uwzględniając:

(3)

Zgodnie z art. 31 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 1255/1999 ceny we Wspólnocie ustalane są z uwzględnieniem obecnych cen, które są najkorzystniejsze w odniesieniu do wywozu, a ceny w handlu międzynarodowym ustalane są z uwzględnieniem w szczególności:

(4)

Według art. 31 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1255/1999 sytuacja na rynku światowym lub specyficzne wymagania pewnych rynków mogą uczynić koniecznym zróżnicowanie refundacji do produktów określonych w art. 1 wymienionego rozporządzenia w zależności od miejsca przeznaczenia.

(5)

Artykuł 31 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1255/1999 przewiduje, że lista produktów, do których udziela się refundacji wywozowej, i wysokość tej refundacji są ustalane nie rzadziej niż raz na cztery tygodnie. Wysokość refundacji może jednak być utrzymana na tym samym poziomie przez ponad cztery tygodnie.

(6)

Zgodnie z art. 16 rozporządzenia Komisji (WE) nr 174/1999 z dnia 26 stycznia 1999 r. ustanawiającego specjalne szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (EWG) nr 804/68 w odniesieniu do pozwoleń na wywóz i refundacji wywozowych do mleka i przetworów mlecznych (2), refundacja przyznana na przetwory mleczne z dodatkiem cukru odpowiada sumie dwóch składników; celem pierwszego jest uwzględnienie ilości produktu mlecznego, wyliczany jest on przez pomnożenie podstawowej stawki refundacji przez zawartość produktu mlecznego w całym produkcie; celem drugiego jest uwzględnienie ilości dodanej sacharozy, wyliczany jest on przez pomnożenie zawartości sacharozy w całym produkcie przez podstawową stawkę refundacji obowiązującą w dniu wywozu produktów, o których mowa w art. 1 ust. 1 lit. d) rozporządzenia Rady (WE) nr 1260/2001 z dnia 19 czerwca 2001 r. w sprawie wspólnej organizacji rynków w sektorze cukru (3). Niemniej jednak ten ostatni składnik jest uwzględniany, wyłącznie w przypadku gdy sacharoza dodana do produktu została wytworzona z cukru z buraków lub trzciny ze zbiorów pochodzących z obszaru Wspólnoty.

(7)

Rozporządzenie Komisji (EWG) nr 896/84 (4), przewiduje uzupełniające przepisy w odniesieniu do przyznawania refundacji w trakcie przechodzenia z jednego roku gospodarczego na drugi. Te postanowienia przewidują możliwość zróżnicowania refundacji w zależności od daty wytworzenia przetworów.

(8)

W celu wyliczenia wysokości refundacji do serów topionych należy przewidzieć, że w przypadku gdy została dodana kazeina i/lub kazeiniany, nie należy uwzględniać tej ilości.

(9)

Zastosowanie tych zasad do aktualnej sytuacji rynkowej na rynku mleka i przetworów mlecznych, a w szczególności do cen tych przetworów we Wspólnocie i na rynku światowym prowadzi do ustalenia refundacji do tych przetworów w wysokości określonej w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

(10)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Mleka i Przetworów Mlecznych,