8.10.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 311/1

(1)

Rozporządzeniem (WE) nr 1312/98 (2) Rada wprowadziła ostateczne środki antydumpingowe na przywóz lin z włókien syntetycznych (LWS) pochodzących z Indii.

(2)

Po opublikowaniu zawiadomienia o zbliżającym się wygaśnięciu (3) obowiązujących środków antydumpingowych do Komisji wpłynął wniosek o dokonanie przeglądu związanego z wygaśnięciem środków od Komitetu Łącznikowego Zrzeszenia Producentów Sznurka i Sieci UE (EUROCORD) w imieniu dziesięciu producentów, których łączna produkcja stanowi znaczną część (53 %) całkowitej wspólnotowej produkcji lin z włókien syntetycznych. We wniosku stwierdzono, że w razie wygaśnięcia środków istnieje prawdopodobieństwo ponownego wystąpienia szkodliwego dumpingu przywozu pochodzącego z Indii.

(3)

Po konsultacji z Komitetem Doradczym oraz stwierdzeniu, że istnieją wystarczające dowody do wszczęcia postępowania przeglądowego, Komisja wszczęła postępowanie wyjaśniające (4) zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego.

(4)

Postępowanie wyjaśniające prawdopodobieństwo utrzymywania się lub ponownego wystąpienia dumpingu objęło okres od 1 lipca 2002 r. do 30 czerwca 2003 r. („OPW”). Analizę tendencji istotnych do oceny prawdopodobieństwa utrzymywania się lub ponownego wystąpienia szkody przeprowadzono w okresie od 1 stycznia 2000 r. do końca OPW („analizowany okres”).

(5)

Komisja oficjalnie powiadomiła o wszczęciu postępowania przeglądowego wnioskujących producentów wspólnotowych, pozostałych producentów wspólnotowych, eksporterów oraz producentów będących jednocześnie eksporterami w Indiach, importerów/przedsiębiorców, użytkowników oraz dostawców surowców, którzy byli zainteresowani.

(6)

Komisja zażądała informacji od wszystkich wyżej wymienionych stron oraz od tych stron, które zgłosiły się w terminie wyznaczonym w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania. Komisja umożliwiła również stronom bezpośrednio zainteresowanym przedstawienie swoich stanowisk na piśmie i wnioskowanie o przesłuchanie.

(7)

W szczególności Komisja przesłała kwestionariusze wszystkim zainteresowanym stronom, tj. 4 producentom będącym jednocześnie eksporterami z siedzibą w Indiach, 6 niepowiązanym importerom/przedsiębiorcom w UE, 11 dostawcom surowców w UE oraz 23 użytkownikom w UE. Od tych zainteresowanych stron nie otrzymano żadnych odpowiedzi na kwestionariusze.

(8)

Ponadto Komisja przesłała kwestionariusze 5 firmom przemysłu wspólnotowego, które wybrano jako reprezentatywną grupę producentów wspólnotowych popierających wniosek o przegląd związany z wygaśnięciem środków; zażądano również informacji od 11 producentów wspólnotowych, którzy nie wnieśli skargi. Wszystkie 5 badanych firm odpowiedziało na kwestionariusz, natomiast nie otrzymano odpowiedzi od żadnego z producentów, którzy nie wnieśli skargi.

(9)

Komisja przeprowadziła dalsze badania i weryfikację wszystkich informacji uznanych za niezbędne do celów określenia prawdopodobieństwa utrzymywania się lub ponownego wystąpienia dumpingu i szkody oraz do określenia interesu wspólnotowego. Komisja odbyła wizyty weryfikacyjne na terenie zakładów następujących producentów:

(10)

Przedmiotowy produkt to taki sam produkt, który objęty był postępowaniem wyjaśniającym prowadzącym do wprowadzenia obecnie obowiązujących środków w odniesieniu do lin z włókien syntetycznych z Indii („podstawowe postępowanie wyjaśniające”) i jest zdefiniowany w następujący sposób: szpagat, powrozy, liny i linki, także plecione lub oplatane, także impregnowane, powlekane, pokryte lub otulone gumą lub tworzywem sztucznym, z polietylenu lub polipropylenu, inne niż szpagat do wiązania lub belowania, o masie liniowej powyżej 50 000 decyteksów (5 g/m), jak również z pozostałych włókien syntetycznych, z nylonu lub innych poliamidów lub poliestrów, o masie liniowej powyżej 50 000 decyteksów (5 g/m). Produkt ten klasyfikowany jest obecnie według kodów CN 5607 49 11, 5607 49 19, 5607 50 11 oraz 5607 50 19. Przedmiotowy produkt ma szeroką gamę zastosowań okrętowych i przemysłowych, w szczególności przy przewozach morskich (szczególnie przy cumowaniu) oraz w sektorze rybołówstwa.

(11)

Jak wykazano w poprzednim postępowaniu oraz potwierdzono w bieżącym postępowaniu przedmiotowy produkt i liny z włókien syntetycznych produkowane i sprzedawane przez indyjskich producentów będących jednocześnie eksporterami na ich rynku krajowym oraz te produkowane i sprzedawane przez producentów wspólnotowych na terenie Wspólnoty są pod każdym względem identyczne, a zatem mają te same podstawowe właściwości fizykochemiczne. Zatem w rozumieniu art. 1 ust. 4 rozporządzenia podstawowego uważa się je za produkty podobne.

(12)

Jedna ze stron zainteresowanych twierdziła, że syntetyczne liny włókienne produkowane i sprzedawane przez indyjskich producentów będących jednocześnie eksporterami oraz liny produkowane przez producentów wspólnotowych nie są identyczne pod każdym względem, jako że pomiędzy tymi dwoma typami produktów istnieją pewne różnice w jakości.

(13)

Fakt, iż przedmiotowy produkt przywożony z Indii wykazuje pewne różnice jakościowe w stosunku do produktu wytwarzanego przez przemysł wspólnotowy nie wyklucza, że przedmioty mogą być uważane za „podobne”, o ile mają te same podstawowe właściwości fizyczne, techniczne oraz chemiczne lub są bardzo do siebie podobne.

(14)

Ponadto w bieżącym postępowaniu oraz w postępowaniu, które doprowadziło do wprowadzenia obecnie stosowanych środków stwierdzono, że liny z włókien syntetycznych produkowane przez podmioty przemysłu wspólnotowego oraz liny, które mogą być przedmiotem wywozu z Indii są konkurencyjne w stosunku do siebie. Argument zostaje zatem odrzucony.

(15)

Zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego zbadano, czy wygaśnięcie środków może doprowadzić do ponownego wystąpienia dumpingu. Z powodu braku współpracy ze strony któregokolwiek z indyjskich producentów będącego jednocześnie eksporterem, analiza ta musiała zostać oparta na informacjach posiadanych przez Komisję z innych źródeł.

(16)

Spośród czterech indyjskich producentów będących jednocześnie eksporterami wymienionych we wniosku o przegląd związany z wygaśnięciem środków, jeden stwierdził na początku postępowania wyjaśniającego, że nie wywoził przedmiotowego produktu do Wspólnoty w OPW. Służby Komisji poinformowały firmę, że mimo to powinna dostarczyć pozostałych informacji wymaganych kwestionariuszem, jednakże firma odmówiła. Inna firma również twierdziła, że w OPW nie dokonywała żadnych wywozów do Wspólnoty, lecz odpowiedzi tej udzieliła po upływie terminu przesyłania odpowiedzi na kwestionariusz. Kolejna firma stwierdziła, że w OPW nie dokonywała wywozów do Wspólnoty, a ponadto zakończyła działalność, więc nie może odpowiedzieć na kwestionariusz. Wszystkie rzeczone firmy należycie poinformowano, że brak współpracy z ich strony może doprowadzić do tego, że ustaleń dokona się na postawie dostępnych faktów zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego.

(17)

Biorąc pod uwagę fakt, że żaden z indyjskich producentów będących jednocześnie eksporterami nie odpowiedział na kwestionariusz służb Komisji, wykorzystano, zgodnie z przepisami art. 18 rozporządzenia podstawowego, dostępne fakty, w tym dane dostarczone przez przemysł wspólnotowy we wniosku o przegląd związany z wygaśnięciem środków.

(18)

Przywóz przedmiotowego produktu z Indii spadł do niewielkiego poziomu po wprowadzeniu ceł antydumpingowych w 1998 r. W OPW przywóz ten wyniósł mniej niż 20 ton rocznie, tj. mniej niż 0,1 % zużycia wspólnotowego.

(19)

Przy braku istotnego wywozu na rynek wspólnotowy zbadano, w jaki sposób będzie dalej przebiegał przywóz LWS z Indii w przypadku zezwolenia na wygaśnięcie środków. Analiza ta objęła zarówno ceny, jak i wielkość wywozu.

(20)

Przypomina się, że podczas podstawowego postępowania wyjaśniającego ustanowiono margines dumpingu w wysokości 53,0 % dla firmy współpracującej oraz 82,0 % dla pozostałych producentów będących jednocześnie eksporterami. Eliminacja takich poziomów dumpingu wymagałaby zatem znacznego zwiększenia cen eksportowych lub obniżenia normalnej wartości w okresie od momentu wprowadzenia pierwotnych środków.

(21)

Normalne wartości w podstawowym postępowaniu wyjaśniającym były w większości oparte na cenach krajowych na rynku indyjskim, według informacji współpracującej firmy. Informacje zawarte we wniosku o przegląd związany z wygaśnięciem środków wskazują, iż ceny te spadły o 10 % do 20 % w ciągu pięciu lat po postępowaniu podstawowym. Stwierdza się zatem, iż z powodu braku współpracy ze strony indyjskich eksporterów przedmiotowego produktu w ciągu pięciu lat po postępowaniu podstawowym doszło również do zmniejszenia normalnej wartości w podobnym stopniu.

(22)

Według indyjskich statystyk wywozowych średnie ceny wywozów indyjskich do wszystkich krajów w przypadku dwóch przedmiotowych grup produktów, tj. tych sklasyfikowanych zgodnie z kodem CN 5607 49 i 5607 50, spadły odpowiednio o 46 % i 51 % w okresie 1997/98 do 2002/2003. Podobne spadki cen można było zaobserwować w tym okresie na każdym z głównych rynków wywozów indyjskich, tj. Norwegii oraz Stanów Zjednoczonych, analizowanych osobno. Te spadki cen są bardziej wyraziste niż spadki normalnych wartości, jak wspomniano w akapicie 21, a zatem prawdopodobieństwo odwrócenia jakichkolwiek praktyk dumpingowych w okresie postępowania podstawowego jest raczej znikome. Ponadto normalna wartość indyjska niektórych typów przedmiotowego produktu w OPW była wyższa niż ceny na rynku UE w tym okresie. Istnieje zatem prawdopodobieństwo, iż w razie wznowienia wywozu przez eksporterów indyjskich do UE, wywożony towar byłby wyceniony poniżej normalnej wartości, tj. po cenach dumpingowych, przynajmniej jeśli chodzi o niektóre typy przedmiotowego produktu.

(23)

Bardziej szczegółowe obliczenia zgodnie z kodem taryfowym, dostarczone przez przemysł wspólnotowy dla wywozu indyjskiego do Stanów Zjednoczonych i Norwegii w OPW uwzględniają różnice w cenach i normalnych wartościach pomiędzy różnymi typami lin z włókien syntetycznych. Obliczenia te wskazują, że wywóz indyjski do państw trzecich jest nadal przywozem dumpingowym o marginesach pomiędzy 53,4 % a 222,2 %.

(24)

W obliczu braku wywozu i współpracy ze strony indyjskich eksporterów przedmiotowego produktu w postępowaniu nie ustalono poziomu dumpingu w OPW. Jednakże na podstawie istotnego spadku indyjskich cen eksportowych do innych państw trzecich w okresie pięciu lat po postępowaniu podstawowym w połączeniu z mniejszym spadkiem cen krajowych w tym samym okresie uważa się, że poziom dumpingu przedmiotowego produktu do Wspólnoty w OPW prawdopodobnie byłby na wyższym poziomie niż w postępowaniu podstawowym.

(25)

Ogólnie rzecz biorąc wywóz indyjski do innych krajów zwiększył się w ciągu pięciu lat od postępowania podstawowego. Według indyjskich statystyk wywozowych wielkość wywozu produktów klasyfikowanych w podpozycjach CN 5607 49 i 5607 50, z których większość zawiera przedmiotowy produkt wzrosła o 104 % w okresie 1997/98 do 2002/2003.

(26)

Obserwowane ceny eksportowe z Indii na rynki eksportowe państw trzecich są o 17 % do 61 % niższe niż ceny w sektorze wspólnotowym. Sugeruje to, że eksporterzy wspólnotowi mieliby potencjalnie dużą zachętę do tego, by przekierować wywóz na rynek wspólnotowy w razie zezwolenia na wygaśnięcie środków.

(27)

Jeśli chodzi o zdolność produkcyjną, wydaje się, że jedyny producent będący jednocześnie eksporterem, który współpracował w postępowaniu podstawowym tylko nieznacznie zwiększył zdolność produkcyjną w ciągu ostatnich pięciu lat. Jednakże publicznie dostępne informacje wskazują, iż niektórzy z pozostałych głównych producentów w Indiach zwiększyli swoją zdolność produkcyjną w większym wymiarze lub planują to zrobić w niedalekiej przyszłości. We wniosku o przegląd związany z wygaśnięciem środków przemysł wspólnotowy szacuje, że całkowita zdolność produkcyjna producentów indyjskich wynosi ponad 110 000 ton, co znacznie przekracza obecny poziom produkcji około 40 000 ton i stanowi około 275 % zużycia wspólnotowego. W obliczu braku współpracy ze strony producentów indyjskich i bardziej wiarygodnych informacji, wskazywałoby to, iż istnieje duża nadwyżka zdolności produkcyjnej, wskazująca na prawdopodobieństwo wznowienia eksportu do Wspólnoty w przypadku wygaśnięcia środków.

(28)

Komisja nie miała żadnych informacji na temat niedawnych lub planowanych inwestycji eksporterów indyjskich, które miałyby związek ze zdolnością produkcyjną.

(29)

Przemysł wspólnotowy utrzymuje, że w czasie gdy doszło do wstrzymania wywozu produktów objętych środkami, występujących w pozycji kodu CN 5607 („Szpagat, powrozy, liny lub linki …”), nastąpiło znaczne zwiększenie wywozu produktów z pozycji CN 5609 („Wyroby z … szpagatu, powrozów, lin i linek …”) z 200 ton do 800 ton od roku 1997 do 2002, natomiast ich średnia cena spadła z 2,51 EUR do 1,58 EUR za tonę. Wywożone artykuły klasyfikowane w pozycji 5609 produkowane są przez ten sam sektor i mogą być bardzo podobne do produktów objętych środkami, do takiego stopnia, że powoduje to problemy z klasyfikacją celną i kontrolą. Kwestia ta została poruszona w Komisji Europejskiej oraz krajowych władzach celnych Włoch oraz Wielkiej Brytanii. W wyniku tego potwierdzono niektóre przypadki nieprawidłowej klasyfikacji, a administracja celna UE podjęła kroki mające na celu uniknięcie ewentualnego obejścia istniejących środków antydumpingowych.

(30)

Niezależnie od rzekomego obejścia środków, można uznać, iż zachowanie to wskazuje, że indyjscy producenci wywożący mają istotny interes w wejściu na rynek wspólnotowy.

(31)

Fakty, z których mogła korzystać Komisja w obliczu braku współpracy ze strony indyjskich producentów będących jednocześnie eksporterami wskazują, że wywóz do państw trzecich nadal dokonywany jest po cenach dumpingowych, przy marginesie dumpingu na wyższym poziomie niż margines ustalony w postępowaniu podstawowym. Fakt, że średnie ceny eksportowe spadały szybciej niż wartości normalne wskazuje, że eksporterzy indyjscy nie zaprzestali zachowania dumpingowego po 1997 roku, przeciwnie, zaznaczyli je wyraźniej na rynkach państw trzecich.

(32)

Pewne fakty wskazują na prawdopodobieństwo, iż producenci indyjscy, którzy utrzymują interesy strategiczne na rynku europejskim, przy dużej ilości wolnych mocy produkcyjnych wznowiliby wywóz do Wspólnoty w znacznych ilościach w razie wygaśnięcia środków. Biorąc pod uwagę dostępne dane na temat zachowania cenowego eksporterów indyjskich na rynkach państw trzecich, spadku normalnej wartości oraz faktu, że normalna wartość pewnych typów przedmiotowego produktu jest wyższa niż ceny na rynku UE, jest wielce prawdopodobne, iż wznowienie wywozu dokonywane byłoby po cenach dumpingowych. Stwierdza się zatem, że wygaśnięcie środków może doprowadzić do ponownego wystąpienia wywozu dumpingowego.

(33)

W postępowaniu współpracowało dziesięciu producentów wspólnotowych, w imieniu których Eurocord złożyło wniosek o przegląd związany z wygaśnięciem środków. W toku postępowania stało się jasne, że dane dostarczone przez jednego z producentów wspólnotowych były niewiarygodne i firmę uznano za odmawiającą współpracy zgodnie z art. 18 ust. 1 rozporządzenia podstawowego. W konsekwencji tego producenta wspólnotowego wyłączono z definicji przemysłu wspólnotowego. Łączna produkcja pozostałych dziewięciu firm stanowi 53 % produkcji wspólnotowej LWS w OPW, a zatem stanowią one przemysł wspólnotowy w rozumieniu art. 4 ust. 1 oraz art. 5 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(34)

Z uwagi na to, że duża liczba producentów wspólnotowych poparła wniosek o przegląd związany z wygaśnięciem środków oraz zgodnie z art. 17 rozporządzenia podstawowego Komisja podjęła decyzję o przeprowadzeniu postępowania wyjaśniającego na podstawie grupy producentów wspólnotowych. Grupę tę wybrano na podstawie największej reprezentatywnej produkcji oraz wielkości sprzedaży, którą można było należycie sprawdzić w dostępnym okresie czasu.

(35)

Jak już wspomniano w akapicie 8, do badanej grupy wybrano wstępnie pięć firm, w oparciu o produkcję i wielkości sprzedaży przedstawione po wszczęciu postępowania. Z powodów wymienionych w akapicie 33, jednego producenta wspólnotowego, którego nie uznano za część przemysłu wspólnotowego, trzeba również było wyłączyć z badanej grupy. Produkcja i sprzedaż pozostałych czterech firm wybranych do kontroli wyrywkowej stanowi łącznie 66 % produkcji oraz 62 % sprzedaży przemysłu wspólnotowego złożonego z dziewięciu skarżących firm, jak wskazano w akapicie 33. Ostateczna grupa wybrana do kontroli wyrywkowej składała się z następujących firm, z których wszystkie mają siedziby w Portugalii:

(36)

W poprzednim postępowaniu wyjaśniającym grupa wybrana do kontroli wyrywkowej, która również została ustanowiona na podstawie produkcji i wielkości sprzedaży, składała się z ośmiu firm. Z wyjątkiem Cerfil, wszystkie wyżej wymienione firmy tworzyły część grupy badanej w poprzednim postępowaniu.

(37)

Prawdopodobne zużycie LWS we Wspólnocie zostało ustalone na podstawie wolumenów sprzedaży przemysłu wspólnotowego oraz innych producentów wspólnotowych na rynku wspólnotowym, jak również przywozu z Indii oraz innych państw trzecich do Wspólnoty, w oparciu o dane Eurostat.

(38)

Od roku 2000 do OPW prawdopodobne zużycie wspólnotowe spadło o 9,4 % z 39 825 ton w 2000 r. do 36 093 ton w OPW. Jeden z głównych powodów spadku zużycia wiąże się ze spadkiem popytu na LWS w sektorze sieci rybackich, co wynika ze zmniejszenia kontyngentów połowowych we Wspólnocie. Kontyngenty te były stopniowo redukowane w analizowanym okresie od około 4,99 mln ton w 2000 r. do 4,12 mln ton w 2003 r., tj. o prawie 17,4 %.

(39)

Po wprowadzeniu środków w 1998 r. przywóz pochodzący z Indii zmniejszył się znacznie i pozostawał na podobnym bardzo niewielkim poziomie przez cały analizowany okres, przy udziale rynkowym poniżej 0,1 %.

(40)

Przywóz z innych państw trzecich zwiększył się w analizowanym okresie o 44 % (tj. z 8 280 ton w 2000 r. do 11 893 ton w OPW). Stanowi to zwiększenie udziału rynkowego z 20,8 % w 2000 r. do 33,0 % w OPW. Najważniejsze kraje wywożące w OPW to kraje przystępujące: Czechy, Polska, Węgry, a po nich Chińska Republika Ludowa oraz Tunezja. Średnie ceny z wyżej wymienionych krajów spadły z 3,3 EUR/kg do 2,8 EUR/kg w analizowanym okresie.

(41)

Od czasu podstawowego postępowania wyjaśniającego kilka firm, które wniosły skargę, całkowicie zaprzestało prowadzenia działalności i zamknęło zakłady, np. Ostend Stores (Belgia), Brindon Marine (Wielka Brytania), Irish Ropes (Irlandia), Lima (Portugalia) oraz Carlmark (Szwecja).

(42)

Wszystkie wskaźniki szkody wymienione w art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego zostały przeanalizowane pod względem firm wybranych do kontroli wyrywkowej. Ponadto niektóre wskaźniki szkody (tj. produkcja, sprzedaż, udział rynkowy, zatrudnienie i wydajność) zostały również przeanalizowane pod względem przemysłu wspólnotowego, a nie tylko pod względem czterech firm wybranych do kontroli wyrywkowej.

(43)

W ślad za spadkiem zużycia wspólnotowego, w analizowanym okresie nastąpił spadek wielkości sprzedaży przemysłu wspólnotowego na rynku wspólnotowym, choć nie w takim stopniu. Zużycie we Wspólnocie spadło o 9,4 %, natomiast wielkość sprzedaży przemysłu wspólnotowego zmniejszyła się z 16 587 ton w 2000 r. do 15 457 ton w OPW, tj. o 6,8 %.

(44)

Produkcja produktu podobnego przez przemysł wspólnotowy zmniejszyła się w analizowanym okresie o 3,9 % z 18 782 ton w 2000 r. do 18 053 ton w OPW.

(45)

Biorąc pod uwagę fakt, że spadek zużycia we Wspólnocie był bardziej wyrazisty niż spadek sprzedaży przemysłu wspólnotowego w okresie od 2000 r. do OPW, udział rynkowy przemysłu wspólnotowego nieznacznie zwiększył się, z 41,6 % w 2000 r. do 42,8 % w OPW.

(46)

Sytuacja z zatrudnieniem w przemyśle wspólnotowym pogorszyła się w analizowanym okresie, jako że w roku 2000 zatrudnionych było 1 076 osób, w porównaniu z 992 osobami w OPW. Jednakże jednocześnie wydajność, mierzona jako produkcja rocznie na pracownika, wzrosła z 17 454 kg do 18 194 kg w tym samym okresie.

(47)

Zdolność produkcyjna pozostawała na niezmienionym poziomie w analizowanym okresie, natomiast wielkość produkcji firm wybranych do badania wyrywkowego zmniejszyła się nieznacznie o 1,7 % z 12 136 ton w 2000 r. do 11 928 ton w OPW, prowadząc do niewielkiego spadku wykorzystania zdolności produkcyjnej z 87 % w 2000 r. do 85 % w OPW.

(48)

Jeśli chodzi o zapasy, producenci LWS zasadniczo utrzymują zapasy na poziomie poniżej 10 % wolumenu produkcji, jako że większość produkcji realizowana jest na zamówienie. Niemniej jednak, w analizowanym okresie, średnie zapasy wykazywały trend negatywny, wzrastając o 18 % z 853 ton w 2000 r. do 1 007 ton w OPW.

(49)

Wielkość sprzedaży spadła o 7,5 % z 10 484 ton w 2000 r. do 9 699 ton w OPW. Jednakże tak jak w przypadku Wspólnoty jako całości, udział rynkowy firm wybranych do badania wyrywkowego zwiększył się, wzrastając nieznacznie z 26,3 % w 2000 r. do 26,9 % w OPW.

(50)

Średnie ceny produktu podobnego sprzedawanego we Wspólnocie pozostały na poziomie niezmienionym 2,2 EUR/kg przez cały analizowany okres. Pomimo stałego poziomu cen, marża zysku przed opodatkowaniem spadła znacznie z 9,8 % obrotu w 2000 r. do 0,7 % w OPW, głównie na skutek zwiększenia średnich kosztów.

(51)

Główne czynniki, które doprowadziły do braku wzrostu cen, to z jednej strony gorsza sytuacja jeśli chodzi o popyt, a z drugiej strony brak możliwości, na skutek poważnej konkurencji na rynku, podnoszenia poziomu cen do poziomu przed zastosowaniem środków w 1998 roku, kiedy to doszło do szkodliwego dumpingu z Indii.

(52)

Pomimo negatywnych zmian wyżej wymienionych wskaźników szkody, wskaźnik inwestycji zwiększył się z 809 432 EUR w 2000 r. do 1 768 029 EUR w OPW, tj. o 118,4 %. Firmy poddane badaniu wyrywkowemu nie zgłaszały żadnych trudności w zdobywaniu nowego kapitału.

(53)

Zgodnie z ujemną tendencją rentowności, zwrot z inwestycji zmniejszył się z 12 % w 2000 r. do 3 % w OPW.

(54)

Wśród charakterystycznych cech tego sektora jest intensywność kapitału oraz wynikające z tego duże kwoty amortyzacji, które wywierają bezpośredni wpływ na przepływ środków pieniężnych. W analizowanym okresie przepływ środków pieniężnych był dodatni, choć zmniejszył się z 4,66 mln EUR w 2000 r. do 2,32 mln EUR w OPW.

(55)

Jak pokazała analiza przemysłu wspólnotowego jako całości, sytuacja zatrudnienia również uległa pogorszeniu w przypadku czterech firm poddanych badaniu wyrywkowemu. Zatrudnienie spadło o 7,1 % z 747 zatrudnionych w 2000 r. do 694 w OPW. Wydajność na pracownika wzrosła o 5,8 % w analizowanym okresie. Poprawę wydajności należy postrzegać jako wynik inwestycji w nowoczesne urządzenia do produkcji lin w analizowanym okresie.

(56)

Choć liczba pracowników w firmach poddanych badaniu wyrywkowemu zmniejszyła się w okresie od 2000 r. do OPW, całkowite koszty robocizny rozwinęły się w przeciwnym kierunku, wzrastając z 4,49 mln EUR do 4,84 mln EUR, tj. o 7,8 %.

(57)

Ze względu na fakt, że przywóz przedmiotowego produktu z Indii w OPW był niewielki, nie można było określić żadnego marginesu dumpingu.

(58)

Dokonano analizy, czy przemysł wspólnotowy nadal jest w procesie powrotu do normy od skutków dumpingu z przeszłości. Stwierdzono, że z uwagi na różne ujemne wskaźniki ekonomiczne przeanalizowane w odniesieniu do przemysłu wspólnotowego jako całości oraz producentów wspólnotowych poddanych badaniu wyrywkowemu, prawdopodobne jest, że sytuacja przemysłu wspólnotowego, choć częściowo uległa poprawie, jednak jeszcze nie całkiem powróciła do normy po szkodliwych skutkach dumpingu z przeszłości.

(59)

Pomimo stosowania skutecznych ceł antydumpingowych w stosunku do przywozu z Indii, przemysł wspólnotowy nadal znajduje się w niepewnej sytuacji, choć niektóre wskaźniki wskazują na poprawę w porównaniu z pierwotnymi ostatecznymi ustaleniami (tj. rentownością), a inne pokazują znaczną dodatnią poprawę (tj. udział rynkowy, inwestycje oraz wydajność).

(60)

Z wyjątkiem udziału rynkowego i inwestycji, które zwiększyły się, oraz zdolności produkcyjnej, średnich cen i możliwości podwyższania kapitału, które pozostały na niezmienionym poziomie, wszystkie inne wskaźniki szkody wykazały zmianę ujemną. Czynniki te, które przeanalizowano zarówno dla całego przemysłu wspólnotowego, jak i dla firm poddanych badaniu wyrywkowemu, wykazują podobne tendencje.

(61)

Niekorzystnej sytuacji przemysłu opisanej powyżej nie można, w obliczu stosowania skutecznych ceł, przypisać przywozowi z Indii. Zamiast tego, powód słabej sytuacji finansowej przemysłu wspólnotowego można przypisać i) malejącemu popytowi wynikającemu głównie z redukcji europejskiej floty rybackiej oraz zmniejszenia kontyngentów połowowych, ii) znacznemu zwiększeniu przywozu oraz udziału rynkowego krajów innych niż Indie (głównie krajów przystępujących) z jednoczesną stratą w wielkości sprzedaży przemysłu wspólnotowego, iii) cenom, które nigdy nie osiągnęły poziomu sprzed dumpingu na skutek dużej konkurencji na rynku wynikającej ze zwiększenia przywozu z krajów innych niż Indie oraz iv) tendencji spadkowej w gospodarce jako całości począwszy od roku 2001.

(62)

Z drugiej strony stwierdzono, że rentowność przemysłu wspólnotowego wykazywała znacznie mniej korzystną tendencję w analizowanym okresie w czasie postępowania podstawowego (tj. od stycznia 1993 r. do maja 1997 r.) niż w okresie analizowanym w tym przeglądzie. Wskazuje to na stosunkową poprawę sytuacji przemysłu wspólnotowego po nałożeniu ceł.

(63)

Jeśli chodzi o rentowność przemysłu wspólnotowego jako całości, ważnym elementem są inwestycje. Inwestycje wzrosły ponad dwukrotnie w okresie analizowanym, wskazując, że przemysł nadal uważa się za rentowny. Ponadto lepsza wydajność oraz zwiększony udział rynkowy przemysłu wspólnotowego pokazują, że pomimo zaciętej konkurencji wymuszanej przez inne państwa trzecie, przemysł wspólnotowy zdołał nie tylko utrzymać, ale również nieznacznie umocnić pozycję na rynku wspólnotowym.

(64)

Jeśli chodzi o prawdopodobny wpływ wygaśnięcia stosowanych środków na sytuację przemysłu wspólnotowego, wzięto pod uwagę kilka czynników zgodnie z elementami podsumowanymi w akapitach 31 i 32.

(65)

Jak już wskazano, w razie wygaśnięcia środków antydumpingowych doszłoby do ponownego wystąpienia dumpingu w przypadku przywozu przedmiotowego produktu z Indii. W szczególności istnieją wyraźne oznaki, iż w przypadku wygaśnięcia środków antydumpingowych wielkość przywozu dumpingowego do Wspólnoty uległaby znacznemu zwiększeniu na skutek dużej nadwyżki zdolności produkcyjnej indyjskich producentów. Jak wyjaśniono w akapicie 27 indyjscy producenci będący jednocześnie eksporterami posiadają nadwyżkę zdolności produkcyjnej w wysokości około 70 000 ton, tj. prawie dwa razy więcej niż wielkość rynku wspólnotowego w OPW (36 093 ton).

(66)

Analiza wywozu dokonana po rzekomo dumpingowych cenach przez indyjskich eksporterów do państw trzecich (Stanów Zjednoczonych oraz Norwegii) daje wyraźne oznaki, iż cena wywozu indyjskiego, w razie wznowienia do Wspólnoty, doprowadziłaby do zaniżenia cen przemysłu wspólnotowego. Faktycznie, zgodnie z oficjalnymi statystykami handlowymi w Stanach Zjednoczonych i Norwegii, średnia ważona cena wywozowa przedmiotowego produktu wyniosła 1,73 EUR/kg w przypadku wywozu do Stanów Zjednoczonych oraz 1,70 EUR/kg w przypadku wywozu do Norwegii. Te średnie ceny doprowadziłyby do obniżenia średnich cen przemysłu wspólnotowego dla produktu podobnego odpowiednio o 21 % oraz 22 %.

(67)

Przemysł wspólnotowy nadal znajduje się w trudnej sytuacji, szczególnie jeśli chodzi o jego rentowność, która uległa znacznej poprawie tuż po wprowadzeniu rozważanych środków, jednakże później uległa jeszcze większemu pogorszeniu ze względu na przyczyny wyjaśnione w akapicie 51.

(68)

Wobec powyższego stwierdza się, że w przypadku wygaśnięcia środków istnieje prawdopodobieństwo ponownego wystąpienia szkody ze strony wznowionego przywozu przedmiotowego produktu z Indii.

(69)

Zgodnie z art. 21 rozporządzenia podstawowego zbadano, czy przedłużenie istniejących środków antydumpingowych byłoby sprzeczne z interesem Wspólnoty jako całości. Analizę tę oparto na zbadaniu interesu różnych zainteresowanych stron, tj. przemysłu wspólnotowego, pozostałych producentów wspólnotowych, importerów/przedsiębiorców, jak również użytkowników i dostawców surowców do przedmiotowego produktu.

(70)

Należy przypomnieć, że w poprzednim postępowaniu wyjaśniającym uznano, że przyjęcie środków nie jest sprzeczne z interesem Wspólnoty. Obecny przegląd umożliwia zatem dokonanie analizy, czy po wprowadzeniu środków, interes Wspólnoty znalazł się pod negatywnym wpływem tych środków.

(71)

Na tej podstawie sprawdzono, czy pomimo prawdopodobieństwa ponownego wystąpienia powodującego szkodę dumpingu w przypadku wygaśnięcia środków, istnieją ważne powody, które doprowadziłyby do stwierdzenia, że utrzymywanie istniejących środków nie leży w interesie Wspólnoty w tym konkretnym przypadku.

(72)

Pomimo negatywnej zmiany sytuacji finansowej przemysłu wspólnotowego w analizowanym okresie, przemysł ten jest strukturalnie rentowny, jako że był w stanie utrzymać swój znaczny udział rynkowy. Ponadto przemysł wspólnotowy uważa się za rentowny, co pokazał znaczny wzrost inwestycji w analizowanym okresie. Biorąc pod uwagę wnioski na temat sytuacji przemysłu wspólnotowego podane w akapitach 59 do 61, szczególnie jeśli chodzi o nadzwyczaj niski poziom rentowności przemysłu, a zgodnie z argumentami przedstawionymi w sekcji G, uważa się, iż przy braku środków istnieje prawdopodobieństwo, iż przemysł wspólnotowy doświadczy pogorszenia sytuacji finansowej. Biorąc pod uwagę spodziewaną wielkość i ceny przywozu przedmiotowego produktu z Indii po wygaśnięciu środków, przemysł wspólnotowy byłby narażony na kolejne ryzyko, powodując zmniejszenie udziału rynkowego, prowadząc do obniżenia cen i wywołując zmiany rentowności zbliżone do ujemnych poziomów stwierdzonych w analizowanym okresie w postępowaniu podstawowym. Zatem stwierdza się, że utrzymywanie istniejących środków nie byłoby sprzeczne z interesem przemysłu wspólnotowego.

(73)

Komisja zażądała informacji od 11 producentów wspólnotowych, którzy nie wnieśli skargi. Nie otrzymano żadnych odpowiedzi na kwestionariusze.

(74)

Biorąc pod uwagę prawdopodobne ilości i ceny przedmiotowego produktu, który byłby wywożony z Indii do Wspólnoty w razie wygaśnięcia środków, producenci przedmiotowego produktu, którzy nie wnieśli skargi, również doświadczyliby zmniejszenia udziału rynkowego i pogorszenia sytuacji.

(75)

W tych okolicznościach i w obliczu braku przeciwnych oznak stwierdza się, iż dalsze stosowanie środków nie wpłynęłoby negatywnie na producentów wspólnotowych niewnoszących skargi.

(76)

Komisja przesłała kwestionariusze 6 niepowiązanym importerom/przedsiębiorcom i 11 dostawcom surowców.

(77)

Tylko jeden z sześciu niepowiązanych importerów/przedsiębiorców, których zakupy przedmiotowego produktu w OPW stanowiły 0,07 % zużycia wspólnotowego, przedstawił pewne argumenty przeciw dalszemu stosowaniu ceł. Jednakże firma ta nie dostarczyła żadnych informacji ani dowodów związanych z wpływem wprowadzenia stosowanych środków na jej działalność ani nie oceniła odpowiednio, w jakim stopniu dalsze stosowanie ceł byłoby szkodliwe dla jej pozycji jako importera. Pozostałych 5 niepowiązanych importerów nie przedstawiło żadnych uwag ani informacji.

(78)

Z drugiej strony, jeden dostawca surowców wyraźnie opowiedział się za dalszym stosowaniem środków.

(79)

W takich okolicznościach stwierdza się, iż kontynuowanie środków nie wpłynęłoby negatywnie na niepowiązanych importerów/przedsiębiorców ani dostawców surowców.

(80)

Komisja przesłała kwestionariusze 23 użytkownikom przedmiotowego produktu, głównie z sektorów rybołówstwa i żeglugi morskiej. Żaden z użytkowników nie przesłał kompletnych odpowiedzi na kwestionariusz. Jeden z użytkowników opowiedział się przeciwko dalszemu stosowaniu środków, ale nie uzasadnił dalej swego stanowiska.

(81)

Na skutek prawie całkowitego braku współpracy ze strony użytkowników oraz ze względu na fakt, iż wpływ ceł jest niewielki w porównaniu z kosztami ponoszonymi przez sektor użytkowników (tj. amortyzacja statków, paliwo, ubezpieczenia, robocizna i utrzymanie), stwierdza się, iż dalsze stosowanie środków nie będzie miało negatywnego wpływu na takich użytkowników.

(82)

Można oczekiwać, że dalsze stosowanie środków będzie pomagało przemysłowi wspólnotowemu w poprawie rentowności, co będzie miało korzystny wpływ na warunki konkurencji na rynku wspólnotowym oraz ograniczenie zagrożenia dalszymi zamknięciami zakładów i redukcją zatrudnienia. Oczekuje się również, iż korzystne skutki pomogą producentom wspólnotowym wykorzystać w pełni korzyści z inwestycji dokonywanych w ostatnich latach, nadal opracowywać nowe produkty nowoczesnej technologii do nowych, specjalistycznych zastosowań.

(83)

Biorąc pod uwagę powyższe wnioski na temat wpływu dalszego stosowania środków na różnych uczestników rynku wspólnotowego, stwierdza się, iż dalsze stosowanie środków nie jest sprzeczne z interesem Wspólnoty.

(84)

Wszystkie zainteresowane strony poinformowano o istotnych faktach i rozważaniach, na podstawie których zamierza się zalecić utrzymanie istniejących środków w obecnej formie. Dano im również pewien okres czasu na zgłoszenie uwag po ujawnieniu tych informacji, jednakże żadna ze stron nie zgłosiła uwag, które uzasadniałyby zmianę powyższych ustaleń.

(85)

W powyższego wynika, że zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego, środki antydumpingowe wprowadzone mocą rozporządzenia (WE) nr 1312/98 należy utrzymać,

—

Garware Wall Ropes Ltd.: 53,0 % (kod dodatkowy TARIC 8755),

—

innych producentów: 82,0 % (kod dodatkowy TARIC 8900).

8.10.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 311/10

(1)

Rozporządzenie (WE) nr 3223/94 przewiduje, w zastosowaniu wyników wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej, kryteria do ustalania przez Komisję standardowych wartości dla przywozu z krajów trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w jego Załączniku.

(2)

W zastosowaniu wyżej wymienionych kryteriów standardowe wartości w przywozie powinny zostać ustalone w wysokościach określonych w Załączniku do niniejszego rozporządzenia,

8.10.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 311/12

(1)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1422/95 z dnia 23 czerwca 1995 r. ustanawiające szczegółowe przepisy wykonawcze dotyczące przywozu melasy w sektorze cukru i zmieniające rozporządzenie (EWG) nr 785/68 (2), przewiduje, że cenę importową CIF melasy, ustaloną zgodnie z rozporządzeniem Komisji (EWG) nr 785/68 (3), uważa się za „cenę reprezentatywną”. Uważa się, że ta cena została ustalona dla jakości standardowej określonej w art. 1 rozporządzenia (EWG) nr 785/68.

(2)

Dla celów ustalania cen reprezentatywnych, należy wziąć pod uwagę wszelkie informacje przewidziane w art. 3 rozporządzenia (EWG) nr 785/68, z wyjątkiem przypadków przewidzianych w art. 4 wymienionego rozporządzenia, oraz, w przypadku gdy ma to zastosowanie, dla celów takiego ustalenia można zastosować metodę przewidzianą w art. 7 rozporządzenia (EWG) nr 785/68.

(3)

Dla celów dostosowania cen, nieodnoszącego się do jakości standardowej, należy, w zależności od jakości oferowanej melasy, zwiększyć lub zmniejszyć ceny w zależności od wyników otrzymanych w zastosowaniu art. 6 rozporządzenia (EWG) nr 785/68.

(4)

Kiedy istnieje różnica między ceną spustową dla rozpatrywanego produktu a ceną reprezentatywną, należy ustalić dodatkowe należności przywozowe zgodnie z warunkami przewidzianymi w art. 3 rozporządzenia (WE) nr 1422/95. W przypadku zawieszenia stosowania należności przywozowych w zastosowaniu art. 5 rozporządzenia nr 1422/95, należy ustalić szczególne kwoty dla tych należności.

(5)

Należy ustalić ceny reprezentatywne i dodatkowe należności celne w odniesieniu do przywozu rozpatrywanych produktów, zgodnie z art. 1 ust. 2 i art. 3 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1422/95.

(6)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Cukru,

8.10.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 311/14

(1)

Zgodnie z art. 27 rozporządzenia (WE) nr 1260/2001, różnica między notowaniami lub cenami na rynku światowym produktów, o których mowa w art. 1 ust. 1 lit. a) wymienionego rozporządzenia a cenami tych produktów we Wspólnocie może być pokryta przez refundacje wywozowe.

(2)

Zgodnie z przepisami rozporządzenia (WE) nr 1260/2001, refundacje do cukrów białego i surowego, niedenaturowanych i wywiezionych w stanie nieprzetworzonym muszą zostać ustalone przy uwzględnieniu sytuacji na rynku wspólnotowym i rynku światowym cukru, i w szczególności elementów kalkulacji cen i kosztów, o których mowa w art. 28 wymienionego rozporządzenia. Zgodnie z tym samym artykułem, należy również uwzględnić gospodarcze aspekty proponowanego wywozu.

(3)

W odniesieniu do cukru surowego, refundację należy ustalić dla jakości standardowej, która jest określona w załączniku I, pkt II rozporządzenia (WE) nr 1260/2001. Wymieniona refundacja jest ponadto ustalana zgodnie z art. 28 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1260/2001. Cukier krystaliczny został określony w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 2135/95 z dnia 7 września 1995 r. ustanawiającym szczegółowe zasady stosowania przyznawania refundacji wywozowych w sektorze cukru (2). Kwotę tak obliczonej refundacji w odniesieniu do cukrów aromatyzowanych lub zawierających substancje barwiące należy zastosować do ich zawartości sacharozy, zatem należy ją ustalać w odniesieniu na 1 % tej zawartości.

(4)

W przypadkach szczególnych kwota refundacji może być ustalona w instrumentach prawnych innego typu.

(5)

Refundację należy ustalać co dwa tygodnie. Można ją zmieniać w tym odstępie czasowym.

(6)

Art. 27 ust. 5 akapit pierwszy rozporządzenia (WE) nr 1260/2001 przewiduje, że sytuacja na rynku światowym lub specyficzne wymagania pewnych rynków mogą uczynić koniecznym zróżnicowanie refundacji do produktów określonych w art. 1 wymienionego rozporządzenia w zależności od ich miejsca przeznaczenia.

(7)

Znaczący i szybki wzrost preferencyjnego przywozu cukru pochodzącego z zachodnich krajów bałkańskich od początku 2001 r., oraz wywozu cukru ze Wspólnoty do tych krajów wydaje się być istotnie sztuczny.

(8)

Aby uniknąć wszelkiego nadużycia w związku z ponownym przywozem do Wspólnoty produktów w sektorze cukru, dla których przyznano refundację wywozową, należy nie ustalać refundacji do produktów, o których mowa w niniejszym rozporządzeniu w odniesieniu do wszystkich zachodnich krajów bałkańskich.

(9)

Biorąc pod uwagę te informacje i aktualną sytuację na rynkach w sektorze cukru, a w szczególności notowania lub ceny cukru we Wspólnocie i na rynku światowym, należy ustalić refundację w odpowiedniej wysokości.

(10)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Cukru,

8.10.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 311/16

(1)

Zgodnie z rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1327/2004 z dnia 19 lipca 2004 r. w sprawie stałego przetargu ustalającego opłaty wyrównawcze i/lub refundacje wywozowe do cukru białego na rok gospodarczy 2004/2005 (2) przystępuje się do przetargów częściowych w sprawie wywozu wspomnianego cukru do niektórych państw trzecich.

(2)

Zgodnie z art. 9 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1327/2004, jeżeli właściwe, ustala się maksymalną kwotę refundacji wywozowej dla rozpatrywanego przetargu częściowego, biorąc pod uwagę w szczególności sytuację i przewidywany rozwój rynku cukru we Wspólnocie i na rynku światowym.

(3)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Cukru,

8.10.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 311/17

(1)

W przypadku gdy pozwolenia na przywóz używane są do określenia stawki preferencyjnej na przywóz w ramach kontyngentów taryfowych, może pojawić się ryzyko oszustwa polegające na korzystaniu ze sfałszowanych pozwoleń, szczególnie w przypadkach, w których istnieje duża różnica pomiędzy stawką pełną i stawką zredukowaną lub zerową. Aby zapobiec ryzyku oszustwa, należy stworzyć mechanizm kontroli autentyczności przedstawianych pozwoleń.

(2)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie Komisji (WE) nr 1291/2000 (2).

(3)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opiniami wszystkich odpowiednich komitetów zarządzających,

8.10.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 311/18

(1)

Artykuł 1 ust. 1 rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2235/92 (2) przewiduje, że pomoc przyznawana do przetworów mlecznych wytwarzanych ze świeżego mleka krowiego na Wyspach Kanaryjskich, przeznaczonego do spożycia przez ludzi, jest wypłacana do granicy 44 000 ton pełnego mleka krowiego przez okres dwunastu miesięcy.

(2)

Z ostatniej oceny dostarczonej przez władze Hiszpanii wynika, że granica spożycia wynosząca 44 000 ton zostanie prawdopodobnie przekroczona w najbliższej przyszłości. Z tego względu granica powinna zostać zwiększona do 50 000 ton.

(3)

W związku z powyższym rozporządzenie (EWG) nr 2235/92 powinno zostać odpowiednio zmienione.

(4)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Mleka i Przetworów Mlecznych,

8.10.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 311/19

(1)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 565/2002 (1) ustanowiło sposób zarządzania kontyngentami taryfowymi na czosnek przywożony z krajów trzecich i wprowadziło system świadectw pochodzenia.

(2)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 228/2004 z dnia 3 lutego 2004 r. ustanawiające środki przejściowe stosowane do rozporządzenia (WE) nr 565/2002 w następstwie przystąpienia Republiki Czeskiej, Estonii, Cypru, Łotwy, Litwy, Węgier, Malty, Polski, Słowenii i Słowacji (2) wprowadziło środki umożliwiające importerom wymienionych państw korzystanie z systemu przewidzianego w rozporządzeniu (WE) nr 565/2002. Środki te miały na celu wprowadzenie rozróżnienia między tradycyjnymi i nowymi importerami w nowych Państwach Członkowskich i dostosowanie pojęcia ilości referencyjnej, tak aby mogli oni korzystać z wymienionego systemu.

(3)

W celu zapewnienia ciągłości zaopatrzenia rynku rozszerzonej Wspólnoty, biorąc pod uwagę warunki ekonomiczne zaopatrzenia istniejące w nowych Państwach Członkowskich przed ich przystąpieniem, należy otworzyć tymczasowo nowy autonomiczny kontyngent taryfowy na przywóz świeżego lub zamrożonego czosnku, objętego kodami CN 0703 20 00. Wymieniony nowy kontyngent taryfowy jest uzupełnieniem kontyngentu otwartego rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1077/2004 z dnia 7 czerwca 2004 r. otwierającym i ustalającym zarządzanie niezależnym kontyngentem taryfowym na czosnek (3).

(4)

Nowy kontyngent powinien zostać otwarty na okres przejściowy i nie przesądzać o wyniku toczących się negocjacji w ramach Światowej Organizacji Handlu (WTO) w następstwie przystąpienia nowych członków.

(5)

Komitet Zarządzający ds. Świeżych Owoców i Warzyw nie wydał opinii w terminie ustalonym przez jego przewodniczącego,

—

70 % dla importerów tradycyjnych;

—

30 % dla nowych importerów.

8.10.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 311/23

(1)

Zgodnie z dyrektywą 91/414/EWG, Komisja ma rozpocząć program prac mających na celu stopniowe badanie substancji czynnych znajdujących się w obrocie dwa lata po notyfikacji wspomnianej dyrektywy.

(2)

Trzeci etap programu prac jest przewidziany w rozporządzeniach Komisji (WE) nr 451/2000 (2) i (WE) nr 1490/2002 (3).

(3)

Artykuł 10 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1490/2002 odnosi się do możliwości przydzielenia niektórych substancji innemu Państwu Członkowskiemu, jeśli Państwo Członkowskie sprawozdawca nie jest w stanie dotrzymać terminu przedłożenia do Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności projektu sprawozdania z oceny.

(4)

Francja poinformowała Komisję, że nie będzie w stanie przedłożyć projektu sprawozdania z oceny dla substancji teflubenzuron w terminie określonym w art. 10 ust. 1 wspomnianego rozporządzenia. Zjednoczone Królestwo wyraziło gotowość zostania Państwem Członkowskim sprawozdawcą dla tej substancji czynnej. Nowe Państwo Członkowskie sprawozdawca powinno mieć wystarczający okres czasu na przygotowanie projektu sprawozdania z oceny, a następnie omawiana substancja powinna zostać przeniesiona z części A do części B załącznika I.

(5)

W związku z powyższym rozporządzenie (WE) nr 1490/2002 powinno zostać odpowiednio zmienione.

(6)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Pokarmowego i Zdrowia Zwierząt,

1)

W części A skreśla się pozycję dotyczącą teflubenzuronu.

2)

W części B dodaje się nastepującą pozycję, zgodnie z kolejnością alfabetyczą:

„Teflubenzuron – Zjednoczone Królestwo – BAS-BE”.

8.10.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 311/24

(1)

Rozporządzenie Rady (WE) nr 2287/2003 z dnia 19 grudnia 2003 r. ustalające wielkości dopuszczalne połowów na 2004 r. i inne związane z nimi warunki dla niektórych zasobów rybnych i grup zasobów rybnych, stosowane na wodach terytorialnych Wspólnoty oraz, w odniesieniu do statków wspólnotowych, na wodach gdzie wymagane są ograniczenia połowowe, przewiduje kwoty na połowy gładzicy na rok 2004 (2).

(2)

W celu zapewnienia przestrzegania przepisów dotyczących ograniczeń ilościowych połowów niektórych gatunków objętych kwotami, niezbędne jest określenie przez Komisję daty wykorzystania przyznanej kwoty przez statki pływające pod banderą Państwa Członkowskiego.

(3)

Według informacji przekazanych Komisji, połowy gładzicy w wodach obszaru ICES VII a, dokonane przez statki pływające pod banderą belgijską lub statki zarejestrowane w Belgii, osiągnęły kwotę przyznaną na rok 2004. Belgia zakazała połowów tego gatunku od dnia 1 września 2004 r. Należy zatem utrzymać tę datę,

8.10.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 311/25

(1)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1502/2004 (2) przewiduje wstrzymanie połowu gładzicy w wodach obszaru CIEM VII f, g przez statki pływające pod banderą Belgii lub zarejestrowane w Belgii.

(2)

W następstwie przesunięcia możliwości połowowych kwota dostępna dla Belgii nie została wykorzystana. Połowy gładzicy w wodach obszaru CIEM VII f, g, dokonywane przez statki pływające pod banderą belgijską lub zarejestrowane w Belgii, powinny zatem być dozwolone. Należy zatem uchylić rozporządzenie Komisji (WE) nr 1502/2004,

8.10.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 311/26

(1)

Przetarg na refundację wywozową dla owsa wyprodukowanego w Finlandii i Szwecji z przeznaczeniem na wywóz z Finlandii i Szwecji do wszystkich krajów trzecich z wyłączeniem Bułgarii, Norwegii, Rumunii i Szwajcarii został ogłoszony na mocy rozporządzenia Komisji (WE) nr 1565/2004.

(2)

Biorąc pod uwagę w szczególności czynniki, o których mowa w art. 1 rozporządzenia (WE) nr 1501/95, nie jest wskazane ustalenie maksymalnej wysokości refundacji.

(3)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Zbóż,

8.10.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 311/27

(1)

Istotne elementy, wymienione w art. 9 Umowy o partnerstwie AKP-WE, zostały pogwałcone poprzez wojskowy zamach stanu w Gwinei-Bissau z 14 września 2003 r., potępiony przez Unię Europejską w jej deklaracji z 18 września 2003 r.;

(2)

Zgodnie z art. 96 Umowy o partnerstwie AKP-WE 19 stycznia 2004 r. miały miejsce konsultacje z krajami AKP i Republiką Gwinei-Bissau, podczas których władze Gwinei-Bissau podjęły szczególne zobowiązania, mające rozwiązać problemy wskazane przez Unię Europejską, które to zobowiązania miały zostać wprowadzone w życie podczas trzymiesięcznego okresu intensywnego dialogu.

(3)

Po upływie tego okresu należy stwierdzić, że wyżej wymienione zobowiązania dały początek konkretnym inicjatywom dotyczącym istotnych elementów Umowy o partnerstwie AKP-WE; jednakże pewne istotne środki, w szczególności w odniesieniu do konsolidacji finansów publicznych, w dalszym ciągu nie zostały odpowiednio wprowadzone w życie,

8.10.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 311/30

(1)

Na podstawie decyzji 2001/131/WE (3) dostarczanie pomocy finansowej dla Haiti zostało częściowo wstrzymane, co uznaje się za „odpowiedni środek” zgodnie z art. 96 ust. 2 lit. c) Umowy o partnerstwie AKP-WE.

(2)

Decyzja 2003/916/WE traci moc z dniem 31 grudnia 2004 r., a przegląd środków wymagany jest w terminie sześciu miesięcy.

(3)

Dnia 12 maja 2004 r. miały miejsce rozmowy pomiędzy Komisją Europejską a tymczasowym premierem Haiti, celem podsumowania politycznego programu Rządu Tymczasowego pod kątem przywracania w pełni demokratycznych i konstytucyjnych rządów, w tym kalendarza wyborczego, z należytym poszanowaniem praw człowieka i podstawowych swobód.

(4)

Listem z 25 maja 2004 r. tymczasowy premier Haiti potwierdził konkretne zobowiązania Rządu Tymczasowego Haiti do przestrzegania istotnych elementów art. 9 Umowy o partnerstwie AKP-WE, w szczególności w odniesieniu do sytuacji praw człowieka, zasad demokratycznych i państwa prawa w celu przywrócenia w kraju w pełni konstytucyjnych i demokratycznych rządów,

1)

W art. 3 ust. 2 i 3 datę „31 grudnia 2004 r.” zastępuje się datą „31 grudnia 2005 r.”.

2)

Załącznik zastępuje się tekstem znajdującym się w Załączniku do niniejszej decyzji.

8.10.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 311/32

(1)

Ustęp 6 lit. a) załącznika V do rozporządzenia (WE) nr 2287/2003 określa liczbę dni, w których niektóre wspólnotowe statki rybackie mogą być nieobecne w porcie na obszarach geograficznych określonych w ust. 2 tego załącznika od 1 lutego 2004 r. do 31 grudnia 2004 r.

(2)

Ustęp 6 lit. c) tego załącznika daje Komisji możliwość przyznawania dodatkowej liczby dni nieobecności w porcie w przypadku posiadania na pokładzie narzędzi określonych w ust. 4 załącznika, na podstawie osiągniętych wyników programów wycofania z eksploatacji od 1 stycznia 2002 r. dla statków rybackich, których dotyczą postanowienia tego załącznika.

(3)

Dania i Zjednoczone Królestwo przedłożyły dane dotyczące wycofania z eksploatacji w 2002 r. i 2003 r. statków rybackich wyposażonych we włoki denne, okrężnice lub podobne ciągnione narzędzia połowowe o rozmiarze oczek sieci większym lub równym 100 mm z wyjątkiem włoków ramowych.

(4)

Zjednoczone Królestwo przedłożyło dane o wycofaniu z eksploatacji w 2002 r. i 2003 r. statków rybackich przewożących na pokładzie włoki ramowe o rozmiarze oczek większym lub równym 80 mm.

(5)

W świetle przedłożonych danych należy przyznać Danii i Zjednoczonemu Królestwu dodatkową liczbę dni dla statków rybackich przewożących na pokładzie sprzęt rybacki wymieniony w ust. 4 lit. a) i b) załącznika V do rozporządzenia (WE) nr 2287/2003,

a)

Dania: trzy dni;

b)

Zjednoczone Królestwo: pięć dni.