w sprawie przystąpienia przez Wspólnotę Europejską do Konwencji o zabezpieczeniach międzynarodowych na wyposażeniu ruchomym oraz jej Protokołu dotyczącego zagadnień właściwych dla sprzętu lotniczego przyjętych wspólnie w Kapsztadzie w dniu 16 listopada 2001 r.

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 61 lit. c)

uwzględniając wniosek Komisji, uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego (1),

1. Konwencja o zabezpieczeniach międzynarodowych na wyposażeniu ruchomym (zwana dalej „konwencją kapsztadzką”) oraz Protokół dotyczący zagadnień właściwych dla sprzętu lotniczego (zwany dalej „protokołem lotniczym”), przyjęte wspólnie w Kapsztadzie w dniu 16 listopada 2001 r., zostają niniejszym zatwierdzone w imieniu Wspólnoty Europejskiej.

Teksty konwencji kapsztadzkiej i protokołu lotniczego zostały dołączone do niniejszej decyzji.

2. W niniejszej decyzji „państwo członkowskie” oznacza wszystkie państwa członkowskie z wyjątkiem Danii.

Przewodniczący Rady zostaje niniejszym upoważniony do wyznaczenia osoby lub osób upoważnionych do złożenia w imieniu Wspólnoty dokumentów, o których mowa w art. 47 ust. 4 konwencji kapsztadzkiej i art. XXVI ust. 4 protokołu lotniczego.

1. W momencie przystąpienia do konwencji kapsztadzkiej Wspólnota składa oświadczenia określone w pkt I załączników I i II.

2. W momencie przystąpienia do protokołu lotniczego Wspólnota składa oświadczenia określone w pkt II załączników I i II.

(1) Opinia z dnia 18 grudnia 2008 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym).

TŁUMACZENIE

KONWENCJA

o zabezpieczeniach międzynarodowych na wyposażeniu ruchomym

PAŃSTWA STRONY NINIEJSZEJ KONWENCJI,

ŚWIADOME potrzeby nabywania i używania wyposażenia ruchomego o znacznej wartości lub szczególnym znaczeniu gospodarczym oraz potrzeby skutecznego ułatwienia finansowania zakupu i używania takiego wyposażenia,

UZNAJĄC zalety, jakie przedstawiają w tym kontekście finansowanie i najem zabezpieczone aktywami oraz pragnąc ułatwić zawieranie tego rodzaju transakcji przez poddanie ich jasnym regułom,

ŚWIADOME potrzeby zapewnienia powszechnie uznawanych i chronionych zabezpieczeń dotyczących takiego wyposażenia,

PRAGNĄC zapewnić istotne i wzajemne korzyści gospodarcze wszystkim zainteresowanym stronom,

UWAŻAJĄC, że wspomniane reguły muszą odzwierciedlać zasady leżące u podstaw zabezpieczonego aktywami finansowania i najmu oraz sprzyjać autonomii stron, niezbędnej w takich transakcjach,

ŚWIADOME potrzeby ustanowienia ram prawnych dla międzynarodowych zabezpieczeń na takim wyposażeniu i stworzenia w tym celu międzynarodowego systemu rejestracji dla ochrony tych zabezpieczeń,

UWZGLĘDNIAJĄC cele i zasady ogłoszone w obowiązujących konwencjach dotyczących takiego wyposażenia,

UZGODNIŁY następujące postanowienia:

ROZDZIAŁ I

ZAKRES ZASTOSOWANIA I POSTANOWIENIA OGÓLNE

Artykuł 1

Definicje

Jeżeli z kontekstu nie wynika inaczej, poniższe terminy są używane w niniejszej Konwencji w następującym znaczeniu:

a)	„umowa” oznacza umowę o ustanowieniu zabezpieczenia rzeczowego, umowę z zastrzeżeniem własności lub umowę najmu;

b)	„cesja” oznacza umowę, na mocy której cesjonariusz otrzymuje, jako zabezpieczenie lub w innej formie, zabezpieczone prawa, bez przeniesienia właściwego zabezpieczenia międzynarodowego lub z jego przeniesieniem;

c)	„prawa zabezpieczone” oznaczają wszystkie prawa do płatności lub innego świadczenia ze strony dłużnika na podstawie umowy, zabezpieczone przedmiotem lub z nim związane;

d)	„wszczęcie postępowania upadłościowego” oznacza datę, z którą, zgodnie z właściwym prawem upadłościowym, postępowanie upadłościowe uznaje się za rozpoczęte;

e)	„kupujący warunkowy” oznacza kupującego na podstawie umowy z zastrzeżeniem własności;

f)	„sprzedawca warunkowy” oznacza sprzedawcę na podstawie umowy z zastrzeżeniem własności;

g)	„umowa sprzedaży” oznacza umowę sprzedaży, przez którą sprzedawca sprzedaje przedmiot kupującemu i która nie jest umową określoną w powyższej literze a);

h)	„sąd” oznacza sąd powszechny, administracyjny lub polubowny ustanowiony przez Umawiające się Państwo;

i)	„wierzyciel” oznacza osobę, na rzecz której ustanowiono zabezpieczenie (przyjmującego zabezpieczenie) na podstawie umowy o ustanowieniu zabezpieczenia, sprzedawcę warunkowego na podstawie umowy z zastrzeżeniem własności lub wynajmującego na podstawie umowy najmu;

„dłużnik” oznacza osobę ustanawiającą zabezpieczenie (ustanawiającego zabezpieczenie) na podstawie umowy o ustanowienia zabezpieczenia, kupującego warunkowego na podstawie umowy z zastrzeżeniem własności lub najemcę na podstawie umowy najmu albo osobę, której prawo rzeczowe na przedmiocie zostało obciążone pozaumownym prawem lub zabezpieczeniem podlegającym wpisaniu do rejestru;

k)	„zarządca” oznacza osobę upoważnioną do zarządzania reorganizacją lub likwidacją, w tym osobę upoważnioną do tego tymczasowo i obejmuje także dłużnika będącego posiadaczem przedmiotu, jeżeli zezwala na to właściwe prawo upadłościowe;

l)	„postępowanie upadłościowe” oznacza ogłoszenie upadłości, likwidację lub inne zbiorowe postępowanie sądowe lub administracyjne, w tym postępowania przejściowe, w których majątek i działalność dłużnika podlegają kontroli lub nadzorowi sądu w celu reorganizacji lub likwidacji;

„osoby zainteresowane” oznaczają:

(i)

dłużnika;

(ii)	każdą osobę, która w celu zabezpieczenia wykonania zobowiązania na rzecz wierzyciela daje lub ustanawia poręczenie lub gwarancję na żądanie lub akredytywę stand-by albo inną formę zabezpieczenia kredytu;

(iii)

każdą osobę, której przysługują prawa na przedmiocie lub do przedmiotu;

„umowa wewnętrzna” oznacza umowę należącą do jednego z rodzajów wyszczególnionych w artykule 2 ustęp 2 litery a)–c), jeżeli centrum głównych interesów wszystkich stron takiej umowy oraz właściwy przedmiot (określony w Protokole) znajdują się w tym samym Umawiającym się Państwie w momencie zawarcia umowy lub jeżeli zabezpieczenie ustanowione na mocy umowy zostało wpisane do rejestru krajowego tego Umawiającego się Państwa, a państwo to złożyło oświadczenie na mocy artykułu 50 ustęp 1;

o)	„zabezpieczenie międzynarodowe” oznacza zabezpieczenie przysługujące wierzycielowi, do którego stosuje się artykuł 2;

p)	„rejestr międzynarodowy” oznacza międzynarodowy system rejestracji ustanowiony na potrzeby niniejszej Konwencji lub Protokołu;

q)	„umowa najmu” oznacza umowę, przez którą jedna osoba (wynajmujący) przekazuje innej osobie (najemcy) prawo do posiadania lub kontrolowania przedmiotu (z opcją jego zakupu lub bez tej opcji) w zamian za czynsz lub inne wynagrodzenie pieniężne;

r)	„zabezpieczenie krajowe” oznacza zabezpieczenie przysługujące wierzycielowi na przedmiocie, ustanowione wskutek umowy wewnętrznej objętej zakresem oświadczenia złożonego na mocy artykułu 50 ustęp 1;

„pozaumowne prawo lub zabezpieczenie” oznacza prawo lub zabezpieczenie ustanowione z mocy prawa Umawiającego się Państwa, które złożyło oświadczenie na podstawie artykułu 39, w celu zabezpieczenia wykonania zobowiązania, w tym zobowiązania wobec państwa, jednostki państwowej lub organizacji międzyrządowej lub prywatnej;

t)	„zgłoszenie zabezpieczenia krajowego” oznacza zgłoszenie o ustanowieniu zabezpieczenia krajowego, które zostało wpisane lub ma być wpisane do rejestru międzynarodowego;

u)	„przedmiot” oznacza przedmiot należący do jednej z kategorii, do których stosuje się artykuł 2;

v)	„wcześniejsze prawo lub zabezpieczenie” oznacza prawo lub zabezpieczenie wszelkiego rodzaju na przedmiocie lub do przedmiotu, ustanowione lub powstałe przed datą wejścia w życie niniejszej Konwencji, określoną w artykule 60 ustęp 2 litera a);

w)	„świadczenia odszkodowawcze” oznaczają świadczenia pieniężne lub niepieniężne z tytułu całkowitej lub częściowej utraty lub zniszczenia przedmiotu albo jego całkowitej lub częściowej konfiskaty, wywłaszczenia lub rekwizycji;

x)	„przyszła cesja” oznacza cesję, która ma zostać dokonana w przyszłości, po wystąpieniu określonego zdarzenia, niezależnie od tego, czy jego wystąpienie jest pewne;

„przyszłe zabezpieczenie międzynarodowe” oznacza zabezpieczenie, które ma zostać ustanowione lub przewidziane w przyszłości na przedmiocie jako zabezpieczenie międzynarodowe, po wystąpieniu określonego zdarzenia (takiego jak na przykład uzyskanie przez dłużnika określonego prawa na przedmiocie), niezależnie od tego, czy jego wystąpienie jest pewne;

z)	„przyszła sprzedaż” oznacza sprzedaż, która ma zostać dokonana w przyszłości, po wystąpieniu określonego zdarzenia, niezależnie od tego, czy jego wystąpienie jest pewne;

aa)	„Protokół” oznacza, w odniesieniu do kategorii przedmiotów i zabezpieczonych praw, do których stosuje się niniejszą Konwencję, Protokół dotyczący tej kategorii przedmiotów i praw powiązanych;

bb)	„wpisany do rejestru” oznacza wpisany do rejestru międzynarodowego na podstawie rozdziału V;

cc)	„zabezpieczenie wpisane do rejestru” oznacza zabezpieczenie międzynarodowe, prawo lub zabezpieczenie pozaumowne podlegające wpisaniu do rejestru lub zabezpieczenie krajowe określone w zgłoszeniu zabezpieczenia krajowego, wpisane do rejestru na podstawie rozdziału V;

dd)	„prawo lub zabezpieczenie pozaumowne podlegające wpisaniu do rejestru” oznacza prawo lub zabezpieczenie pozaumowne, które może być wpisane do rejestru na podstawie oświadczenia złożonego na podstawie artykułu 40;

ee)	„Rejestrator” oznacza, w odniesieniu do Protokołu, osobę lub organ wyznaczony w tym Protokole lub powołany na podstawie artykułu 17 ustęp 2 litera b);

ff)	„regulamin” oznacza regulamin ustanowiony lub zatwierdzony przez Organ Nadzoru na podstawie Protokołu;

gg)	„sprzedaż” oznacza przeniesienie własności przedmiotu na podstawie umowy sprzedaży;

hh)	„zabezpieczone zobowiązanie” oznacza zobowiązanie zabezpieczone zabezpieczeniem;

ii)

„umowa o ustanowieniu zabezpieczenia” oznacza umowę, przez którą ustanawiający zabezpieczenie ustanawia lub zgadza się ustanowić na rzecz przyjmującego zabezpieczenie określone zabezpieczenie (w tym prawo własności) na przedmiocie, celem zabezpieczenia wykonania istniejącego lub przyszłego zobowiązania ustanawiającego zabezpieczenie lub osoby trzeciej;

jj)	„zabezpieczenie” oznacza zabezpieczenie ustanowione umową o ustanowieniu zabezpieczenia;

kk)	„Organ Nadzoru” oznacza, w odniesieniu do Protokołu, Organ Nadzoru, o którym mowa w artykule 17 ustęp 1;

ll)	„umowa z zastrzeżeniem własności” oznacza umowę sprzedaży przedmiotu, zgodnie z którą własność przedmiotu przechodzi na kupującego dopiero po spełnieniu warunku lub warunków określonych w umowie;

mm)

„zabezpieczenie niewpisane do rejestru” oznacza umowne zabezpieczenie lub pozaumowne prawo lub zabezpieczenie (inne niż zabezpieczenie, do którego stosuje się artykuł 39), które nie zostało wpisane do rejestru, niezależnie od tego, czy podlega ono wpisaniu do rejestru na podstawie niniejszej Konwencji; oraz

nn)	„pismo” oznacza utrwalenie informacji (w tym informacji przekazanych w drodze teletransmisji), w formie materialnej lub innej formie, które można później odtworzyć w formie materialnej i przy których odpowiednimi środkami zaznaczono, że dana osoba zatwierdziła utrwalone informacje.

Artykuł 2

Zabezpieczenie międzynarodowe

1. Niniejsza Konwencja przewiduje system regulujący ustanawianie i skutki zabezpieczeń międzynarodowych na niektórych kategoriach wyposażenia ruchomego i zabezpieczonych prawach.

2. Do celów niniejszej Konwencji zabezpieczenie międzynarodowe na wyposażeniu ruchomym to zabezpieczenie ustanowione na podstawie artykułu 7, na przedmiocie dającym się jednoznacznie zidentyfikować i należącym do jednej z kategorii takich przedmiotów wyszczególnionych w ustępie 3 oraz oznaczonych w Protokole:

a)	ustanowione przez ustanawiającego zabezpieczenie na podstawie umowy o ustanowieniu zabezpieczenia rzeczowego;

b)	przysługujące osobie będącej sprzedawcą warunkowym na podstawie umowy z zastrzeżeniem własności; lub

c)	przysługujące osobie będącej wynajmującym na podstawie umowy najmu. Zabezpieczenie przewidziane w literze a) nie może równocześnie być zabezpieczeniem, o którym mowa w literach b) lub c).

3. Kategorie, o których mowa w ustępach poprzedzających, są następujące:

a)	płatowce, silniki lotnicze i śmigłowce;

b)	tabor kolejowy; oraz

c)	sprzęt kosmiczny.

4. Prawo właściwe określa, czy zabezpieczenie w rozumieniu ustępu 2 należy do zabezpieczeń, o których mowa w literze a), b) czy c) tego ustępu.

5. Zabezpieczenie międzynarodowe na przedmiocie rozciąga się na świadczenia odszkodowawcze związane z tym przedmiotem.

Artykuł 3

Zakres zastosowania

1. Niniejszą Konwencję stosuje się, jeżeli w momencie zawierania umowy ustanawiającej lub przewidującej zabezpieczenie międzynarodowe dłużnik znajduje się w Umawiającym się Państwie.

2. Fakt, że wierzyciel znajduje się państwie niebędącym Umawiającym się Państwem, nie wpływa na stosowanie niniejszej Konwencji.

Artykuł 4

Miejsce, w którym znajduje się dłużnik

1. Do celów artykułu 3 ustęp 1 dłużnik znajduje się w Umawiającym się Państwie:

a)	zgodnie z którego prawem został utworzony lub ustanowiony;

b)	w którym posiada siedzibę;

c)	w którym znajduje się jego ośrodek zarządzający; lub

d)	w którym ma miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

2. Zawarte w literze d) ustępu poprzedzającego odniesienie do miejsca prowadzenia działalności gospodarczej przez dłużnika oznacza, jeżeli ma on więcej niż jedno takie miejsce, główne miejsce prowadzenia działalności gospodarczej lub, jeżeli nie ma on takiego miejsca, zwykłe miejsce pobytu.

Artykuł 5

Wykładnia i prawo właściwe

1. Przy dokonywaniu wykładni niniejszej Konwencji należy uwzględnić jej cele, określone w preambule, jej międzynarodowy charakter oraz potrzebę promowania jednolitego i przewidywalnego jej stosowania.

2. Zagadnienia dotyczące kwestii uregulowanych w niniejszej Konwencji, które nie zostały wyraźnie w niej rozstrzygnięte, są rozstrzygane zgodnie z ogólnymi zasadami, na których opiera się Konwencja lub – w braku takich zasad – zgodnie z prawem właściwym.

3. Odniesienia do prawa właściwego dotyczą przepisów prawa krajowego obowiązujących na mocy norm międzynarodowego prawa prywatnego państwa, do którego sądu wniesiono sprawę.

4. Jeżeli państwo składa się z wielu jednostek terytorialnych, z których każda posiada własne przepisy dotyczące kwestii wymagającej rozstrzygnięcia, i jeżeli nie oznaczono właściwej jednostki terytorialnej, prawo tego państwa określa jednostkę terytorialną, której przepisy znajdą zastosowanie. Jeżeli brakuje przepisów określających taką jednostkę, stosuje się prawo jednostki terytorialnej, z którą dana sprawa jest najściślej powiązana.

Artykuł 6

Stosunek Konwencji do Protokołu

1. Konwencja i Protokół są traktowane jako jedno porozumienie i podlegają takiej samej wykładni.

2. W przypadku niezgodności między Konwencją i Protokołem pierwszeństwo mają postanowienia Protokołu.

ROZDZIAŁ II

USTANOWIENIE ZABEZPIECZENIA MIĘDZYNARODOWEGO

Artykuł 7

Wymogi formalne

Zabezpieczenie zostaje ustanowione jako zabezpieczenie międzynarodowe przewidziane w niniejszej Konwencji, jeżeli umowa ustanawiająca lub przewidująca zabezpieczenie:

a)	jest na piśmie;

b)	dotyczy przedmiotu, którym ustanawiający zabezpieczenie, sprzedawca warunkowy lub wynajmujący mogą dysponować;

c)	umożliwia identyfikację przedmiotu zgodnie z Protokołem; oraz

d)	w przypadku umowy o ustanowieniu zabezpieczenia rzeczowego umożliwia określenie zabezpieczonych zobowiązań bez potrzeby określania kwoty lub maksymalnej kwoty objętej zabezpieczeniem.

ROZDZIAŁ III

ŚRODKI ZARADCZE W PRZYPADKU NARUSZENIA

Artykuł 8

Środki zaradcze przysługujące przyjmującemu zabezpieczenie

1. W przypadku naruszenia przewidzianego w artykule 11 przyjmujący zabezpieczenie może, w zakresie, w jakim ustanawiający zabezpieczenie wyraził na to wcześniej zgodę i z zastrzeżeniem ewentualnych oświadczeń, złożonych przez Umawiające się Państwo na podstawie artykułu 54, skorzystać z jednego lub większej liczby następujących środków zaradczych:

a)	zająć przedmiot, na którym przysługuje mu zabezpieczenie, lub przejąć nad nim kontrolę;

b)	sprzedać taki przedmiot lub wynająć go;

c)	pobierać lub odbierać wszystkie pożytki i inne dochody wynikające z zarządzania takim przedmiotem lub z używania go.

2. Przyjmujący zabezpieczenie może zamiast tego wystąpić do sądu o wydanie orzeczenia zezwalającego na czynności, o których mowa w ustępie poprzedzającym, lub nakazującego ich wykonanie.

3. Wszelkie środki zaradcze określone w literach a), b) lub c) ustępu 1 lub w artykule 13 stosowane są zgodnie z zasadą racjonalnego przedsiębiorcy. Uznaje się, że środek zaradczy został zastosowany w sposób zgodny z zasadą racjonalnego przedsiębiorcy, jeżeli został zastosowany zgodnie z postanowieniem umowy o ustanowieniu zabezpieczenia rzeczowego, chyba że takie postanowienie jest oczywiście nieracjonalne.

4. Przyjmujący zabezpieczenie, proponujący sprzedaż lub wynajem przedmiotu na podstawie ustępu 1, zawiadamia o propozycji sprzedaży lub najmu z odpowiednim wyprzedzeniem i na piśmie:

a)	osoby zainteresowane określone w artykule 1 litera m) podpunkty (i) i (iii); oraz

b)	osoby zainteresowane określone w artykule 1 litera m) podpunkt (iii), które odpowiednio wcześnie przed sprzedażą lub wynajęciem zawiadomiły przyjmującego zabezpieczenie o swoich prawach.

5. Wszelkie sumy pobrane lub otrzymane przez przyjmującego zabezpieczenie w wyniku zastosowania jednego ze środków zaradczych określonych w ustępach 1 lub 2 zaliczane są na poczet kwoty zabezpieczonych zobowiązań.

6. Jeżeli sumy pobrane lub otrzymane przez przyjmującego zabezpieczenie w wyniku zastosowania jednego ze środków określonych w ustępach 1 lub 2 przekraczają kwotę zabezpieczoną zabezpieczeniem rzeczowym oraz wszelkie racjonalne koszty poniesione przy stosowaniu takiego środka, przyjmujący zabezpieczenie rozdziela tę nadwyżkę między posiadaczy zabezpieczeń z dalszą kolejnością zaspokojenia, które zostały wpisane do rejestru lub o których przyjmujący zabezpieczenie otrzymał zawiadomienie, stosownie do kolejności zaspokojenia, oraz wypłaca pozostałą kwotę ustanawiającemu zabezpieczenie, chyba że sąd zarządzi inaczej.

Artykuł 9

Zaspokojenie świadczenia przez przekazanie przedmiotu; zwolnienie

1. W każdym czasie w przypadku niewykonania w rozumieniu artykułu 11 przyjmujący zabezpieczenie oraz wszystkie osoby zainteresowane mogą uzgodnić, że własność przedmiotu, na którym ustanowiono zabezpieczenie (oraz inne prawa ustanawiającego zabezpieczenie na tym przedmiocie), przechodzi na poczet zaspokojenia zabezpieczonych zobowiązań.

2. Na wniosek przyjmującego zabezpieczenie sąd może orzec, że własność przedmiotu, na którym ustanowiono zabezpieczenie (lub inne prawa ustanawiającego zabezpieczenie na tym przedmiocie), przechodzi na przyjmującego zabezpieczenie na poczet zaspokojenia zabezpieczonych zobowiązań.

3. Sąd uwzględnia wniosek złożony na podstawie ustępu poprzedzającego jedynie wtedy, gdy kwota zabezpieczonych zobowiązań podlegających zaspokojeniu przez takie przeniesienie własności odpowiada wartości przedmiotu, przy uwzględnieniu wszelkich płatności należnych przyjmującemu zabezpieczenie i osobom zainteresowanym.

4. W okresie między wystąpieniem niewykonania przewidzianego w artykule 11 a sprzedażą przedmiotu, na którym ustanowiono zabezpieczenie, albo wydaniem przez sąd orzeczenia przewidzianego w ustępie 2, ustanawiający zabezpieczenie lub osoba zainteresowana mogą zwolnić przedmiot z zabezpieczenia przez zapłatę całości zabezpieczonej kwoty, przy czym zobowiązani oni są przestrzegać warunków umowy najmu zawartej przez przyjmującego zabezpieczenie na podstawie artykułu 8 ustęp 1 litera b) lub na mocy orzeczenia sądu na podstawie artykułu 8 ustęp 2. Jeżeli po takim niewykonaniu osoba zainteresowana niebędąca dłużnikiem wpłaci w całości zabezpieczoną kwotę, osoba ta wstępuje w prawa przyjmującego zabezpieczenie.

5. Własność oraz wszelkie inne prawa ustanawiającego zabezpieczenie, przenoszone przez sprzedaż na podstawie artykułu 8 ustęp 1 litera b) lub na podstawie ustępów 1 lub 2 niniejszego artykułu, nie są obciążone żadnymi innymi prawami lub zabezpieczeniami, w stosunku do których zabezpieczenie rzeczowe na rzecz przyjmującego zabezpieczenie ma pierwszeństwo na podstawie artykułu 29.

Artykuł 10

Środki zaradcze przysługujące sprzedawcy warunkowemu lub wynajmującemu

W przypadku niewykonania umowy z zastrzeżeniem własności lub umowy najmu przewidzianego w artykule 11 warunkowy sprzedawca lub wynajmujący, stosownie do okoliczności danego przypadku, może:

a)	z zastrzeżeniem treści ewentualnych oświadczeń złożonych przez Umawiające się Państwo na podstawie artykułu 54, rozwiązać umowę i zająć przedmioty, których umowa dotyczy lub przejąć nad nimi kontrolę; lub

b)	wystąpić do sądu z wnioskiem o wydanie orzeczenia zezwalającego na te czynności lub nakazującego ich wykonanie.

Artykuł 11

Znaczenie „niewykonania”

1. Dłużnik i wierzyciel mogą w każdym czasie uzgodnić na piśmie zdarzenia, które stanowią niewykonanie lub z innej przyczyny umożliwiają skorzystanie z praw i środków zaradczych określonych w artykułach 8–10 i 13.

2. W przypadku braku takiego uzgodnienia do celów artykułów 8–10 i 13 „niewykonanie” oznacza uchybienie, które zasadniczo pozbawia wierzyciela tego, czego mógł się spodziewać na podstawie umowy.

Artykuł 12

Dodatkowe środki zaradcze

Możliwe jest korzystanie z wszelkich dodatkowych środków zaradczych, na jakie zezwala właściwe prawo, w tym środków zaradczych uzgodnionych przez strony, o ile są one zgodne z bezwzględnie obowiązującymi postanowieniami niniejszego rozdziału określonymi w artykule 15.

Artykuł 13

Środki zabezpieczające orzekane przed ostatecznym rozstrzygnięciem

1. Z zastrzeżeniem treści oświadczeń na podstawie artykułu 55, Umawiające się Państwo zapewnia, aby wierzyciel, który przedłoży dowód niewykonania ze strony dłużnika, mógł, do czasu ostatecznego rozstrzygnięcia w sprawie jego roszczenia i w zakresie, w jakim zgodził się na to dłużnik, uzyskać od sądu szybki środek zabezpieczający w formie jednego lub większej liczby poniższych orzeczeń, stosownie do wniosku wierzyciela:

a)	nakaz zachowania przedmiotu i jego wartości;

b)	przejęcie posiadania przedmiotu lub kontroli lub pieczy nad przedmiotem;

c)	unieruchomienie przedmiotu; oraz

d)	wynajęcie lub, z wyłączeniem przedmiotów, wobec których zastosowano litery a)–c), przekazanie zarządzania przedmiotem i dochodów, które przynosi.

2. Wydając orzeczenia przewidziane w ustępie poprzedzającym, sąd może określić takie warunki, jakie uzna za konieczne do ochrony osób zainteresowanych, na wypadek gdyby:

a)	wykonując orzeczenie o udzieleniu takiego środka zabezpieczającego, wierzyciel nie wypełnił zobowiązań wobec dłużnika wynikających z niniejszej Konwencji lub Protokołu; lub

b)	przy ostatecznym rozstrzygnięciu wierzyciel nie był w stanie w całości lub w części udowodnić swojego roszczenia.

3. Przed wydaniem orzeczeń przewidzianych w ustępie 1 sąd może żądać zawiadomienia o wniosku wszystkich osób zainteresowanych.

4. Żadne z postanowień niniejszego artykułu nie uchybia stosowaniu artykułu 8 ustęp 3 ani nie ogranicza możliwości korzystania z innych tymczasowych środków zabezpieczających niż określone w ustępie 1.

Artykuł 14

Wymogi proceduralne

Z zastrzeżeniem artykułu 54 ustęp 2 wszelkie środki zaradcze przewidziane w niniejszym rozdziale stosowane są zgodnie z procedurą przepisaną prawem miejsca, w którym dany środek ma być zastosowany.

Artykuł 15

Derogacja

We wzajemnych stosunkach dwie lub większa liczba stron, o których mowa w niniejszym rozdziale, może w każdym czasie odstąpić na piśmie od stosowania postanowień niniejszego rozdziału lub nadać im odmienny skutek, z wyjątkiem postanowień artykułu 8 ustępy 3–6, artykułu 9 ustępy 3 i 4, artykułu 13 ustęp 2 oraz artykułu 14.

ROZDZIAŁ IV

MIĘDZYNARODOWY SYSTEM REJESTRACJI

Artykuł 16

Rejestr międzynarodowy

1. Ustanawia się rejestr międzynarodowy, w którym wpisywane są:

a)	zabezpieczenia międzynarodowe, przyszłe zabezpieczenia międzynarodowe oraz pozaumowne prawa i zabezpieczenia podlegające wpisaniu do rejestru;

b)	cesje i przyszłe cesje zabezpieczeń międzynarodowych;

c)	nabycie zabezpieczeń międzynarodowych w drodze subrogacji legalnej lub umownej na mocy prawa właściwego;

d)	zawiadomienia o zabezpieczeniach krajowych; oraz

e)	umowy o podporządkowaniu zabezpieczeń, o których mowa w literach poprzedzających.

2. Dla różnych kategorii przedmiotów i zabezpieczonych praw można tworzyć różne rejestry międzynarodowe.

3. Do celów niniejszego rozdziału i rozdziału V termin „wpis do rejestru” obejmuje, w odpowiednich przypadkach, zmianę, przedłużenie lub usunięcie dokonanego wpisu.

Artykuł 17

Organ Nadzoru i Rejestrator

1. Ustanawia się Organ Nadzoru przewidziany w Protokole.

2. Organ Nadzoru:

a)	ustanawia rejestr międzynarodowy lub zapewnia jego ustanowienie;

b)	z zastrzeżeniem odmiennych postanowień Protokołu powołuje i odwołuje Rejestratora;

c)	zapewnia, by w przypadku zmiany Rejestratora wszelkie prawa wymagane do ciągłego, skutecznego funkcjonowania rejestru międzynarodowego zostały przejęte przez nowego Rejestratora lub mogły mu zostać przekazane;

d)	po konsultacji z Umawiającymi się Państwami ustanawia lub zatwierdza regulamin oraz zapewnia jego publikację, zgodnie z protokołem dotyczącym funkcjonowania rejestru międzynarodowego;

e)	ustanawia procedury administracyjne umożliwiające wnoszenie skarg dotyczących funkcjonowania rejestru międzynarodowego do Organu Nadzoru;

f)	nadzoruje Rejestratora i funkcjonowanie rejestru międzynarodowego;

g)	na wniosek Rejestratora przekazuje Rejestratorowi wytyczne, jakie Organ Nadzoru uzna za odpowiednie;

h)	określa i okresowo weryfikuje strukturę opłat pobieranych za korzystanie z usług rejestru międzynarodowego;

i)	wykonuje wszystkie działania niezbędne do zapewnienia skutecznego funkcjonowania elektronicznego systemu rejestracji na podstawie przekazywanych zawiadomień w celu realizacji celów niniejszej Konwencji i Protokołu; oraz

j)	przesyła Umawiającym się Państwom okresowe sprawozdanie z wypełniania obowiązków powierzonych mu w niniejszej Konwencji i w Protokole.

3. Organ Nadzoru może zawrzeć każdą umowę niezbędną do wykonywania jego funkcji, w tym umowy, o których mowa w artykule 27 ustęp 3.

4. Organowi Nadzoru przysługują wszystkie prawa do baz danych i archiwów rejestru międzynarodowego.

5. Rejestrator zapewnia skuteczne funkcjonowanie rejestru międzynarodowego oraz pełni funkcje powierzone mu w niniejszej Konwencji oraz w Protokole i regulaminie.

ROZDZIAŁ V

POZOSTAŁE SPRAWY ZWIĄZANE Z REJESTRACJĄ

Artykuł 18

Wymogi związane z rejestracją

1. Protokół i regulamin określają wymogi, w tym kryteria identyfikacji przedmiotu:

a)	do dokonania wpisu do rejestru (przy czym zgoda osób, których zgoda jest wymagana na podstawie artykułu 20, może być przekazana drogą elektroniczną);

b)	do wyszukiwania i wydawania zaświadczeń o wynikach wyszukiwania oraz, z zastrzeżeniem treści niniejszej i poprzedniej litery;

c)	do zapewnienia poufności informacji i dokumentów rejestru międzynarodowego, innych niż informacje i dokumenty dotyczące wpisu do rejestru.

2. Rejestrator nie ma obowiązku badania, czy zgoda na wpis do rejestru wymagana na podstawie artykułu 20 została rzeczywiście udzielona lub czy jest ważna.

3. Jeżeli zabezpieczenie wpisane do rejestru jako przyszłe zabezpieczenie międzynarodowe staje się zabezpieczeniem międzynarodowym, nie ma potrzeby dokonywania kolejnego wpisu, o ile informacje podane przy wpisie do rejestru wystarczają odo wpisania danego zabezpieczenia międzynarodowego.

4. Rejestrator zapewnia wprowadzanie wpisów bazy danych rejestru międzynarodowego oraz możliwość ich wyszukiwania w kolejności chronologicznej, odpowiadającej dacie otrzymania – data i godzina otrzymania odnotowywane są w aktach.

5. Protokół może przewidywać, że Umawiające się Państwo może wyznaczyć jednostkę lub jednostki na swoim terytorium pełniące rolę punktu lub punktów dostępu, za pośrednictwem których informacje niezbędne do wpisu do rejestru są lub mogą być przekazywane do rejestru międzynarodowego. Umawiające się Państwo, które wyznacza takie jednostki, określa ewentualne wymogi, które muszą zostać spełnione, aby takie informacje zostały przekazane do rejestru międzynarodowego.

Artykuł 19

Ważność i data wpisu do rejestru

1. Ważny jest wyłącznie wpis do rejestru dokonany zgodnie z artykułem 20.

2. Wpis do rejestru, jeżeli jest ważny, uważa się za dokonany po wprowadzeniu wymaganych informacji do bazy danych rejestru międzynarodowego w formie umożliwiającej ich późniejsze wyszukanie.

3. Wpis do rejestru uznaje się za możliwy do wyszukiwania do celów ustępu poprzedzającego, jeżeli:

a)	został oznaczony w rejestrze międzynarodowym kolejno przydzielaną sygnaturą; oraz

b)	informacje dotyczące wpisu do rejestru, w tym sygnatura, są przechowywane w trwałej formie i można do nich uzyskać dostęp w rejestrze międzynarodowym.

4. Jeżeli zabezpieczenie wpisane do rejestru jako przyszłe zabezpieczenie międzynarodowe staje się zabezpieczeniem międzynarodowym, jest ono traktowane jako wpisane do rejestru od daty wpisu przyszłego zabezpieczenia międzynarodowego, o ile wpis do rejestru był ważny bezpośrednio przed datą ustanowienia zabezpieczenia międzynarodowego, zgodnie z artykułem 7.

5. Postanowienia ustępu poprzedzającego stosuje się, z odpowiednimi zmianami, do wpisu do rejestru przyszłej cesji zabezpieczenia międzynarodowego.

6. Wyszukiwanie wpisów w rejestrze międzynarodowym odbywa się na podstawie kryteriów określonych w Protokole.

Artykuł 20

Zgoda na wpis do rejestru

1. Zabezpieczenie międzynarodowe, przyszłe zabezpieczenie międzynarodowe lub cesja albo przyszła cesja zabezpieczenia międzynarodowego mogą zostać wpisane do rejestru, a wszelkie takie wpisy mogą być zmieniane lub przedłużane przed ich wygaśnięciem przez każdą ze stron, za pisemną zgodą drugiej strony.

2. Podporządkowanie jednego zabezpieczenia międzynarodowego wobec innego zabezpieczenia międzynarodowego może zostać wpisane do rejestru przez osobę, której zabezpieczenie zostało podporządkowane lub za pisemną zgodą tej osoby, udzieloną w każdym czasie.

3. Wpis do rejestru może zostać uchylony przez osobę, na rzecz której został dokonany, lub za pisemną zgodą tej osoby.

4. Nabycie zabezpieczenia międzynarodowego w drodze subrogacji legalnej lub umownej może zostać wpisane do rejestru przez wstępującego w prawa.

5. Pozaumowne prawa lub zabezpieczenia podlegające wpisaniu do rejestru mogą zostać wpisane przez osobę, której przysługują.

6. Zgłoszenie zabezpieczenia krajowego może zostać wpisane do rejestru przez osobę, której zabezpieczenie to przysługuje.

Artykuł 21

Okres ważności wpisu

Wpis zabezpieczenia międzynarodowego do rejestru jest ważny do czasu usunięcia wpisu lub upływu okresu określonego we wpisie.

Artykuł 22

Wyszukiwanie

1. Każda osoba może, w trybie określonym w Protokole i regulaminie, wyszukiwać za pośrednictwem środków elektronicznych w rejestrze międzynarodowym informacje dotyczące zabezpieczeń lub przyszłych zabezpieczeń międzynarodowych wpisanych do tego rejestru lub wnioskować o przeprowadzenie takiego wyszukiwania.

2. Rejestrator wydaje na wniosek i za pośrednictwem środków elektronicznych, w trybie określonym w Protokole i regulaminie, zaświadczenie o wynikach wyszukiwania dotyczących dowolnego przedmiotu, w którym:

a)	podaje wszystkie informacje na temat tego przedmiotu wpisane do rejestru, z oznaczaniem daty i godziny wpisania takich informacji; lub

b)	stwierdza, że w rejestrze międzynarodowym nie ma żadnych informacji na temat tego przedmiotu.

3. W zaświadczeniu o wynikach wyszukiwania wydanym na podstawie ustępu poprzedzającego stwierdza się, że wierzyciel oznaczony w informacjach rejestracyjnych uzyskał lub zamierza uzyskać zabezpieczenie międzynarodowe na przedmiocie, ale nie podaje się przy tym informacji, czy wpis dotyczy zabezpieczenia międzynarodowego czy przyszłego zabezpieczenia międzynarodowego, nawet jeśli można to ustalić na podstawie właściwych informacji rejestracyjnych.

Artykuł 23

Wykaz oświadczeń i zgłoszonych pozaumownych praw lub zabezpieczeń

Rejestrator prowadzi wykaz oświadczeń, zawiadomień o wycofaniu oświadczenia oraz kategorii pozaumownych praw lub zabezpieczeń zgłoszonych Rejestratorowi przez Depozytariusza jako przedłożone przez Umawiające się Państwa zgodnie z artykułem 39 i 40 wraz z datą każdego takiego oświadczenia lub zawiadomienia o wycofaniu oświadczenia. Wykaz ten jest utrwalany i udostępniany do wyszukiwania według nazwy oświadczającego państwa; wykaz jest udostępniany zgodnie z Protokołem i regulaminem każdej osobie, która o to wystąpi.

Artykuł 24

Wartość dowodowa zaświadczeń

Dokument przedkładany w formie przepisanej w regulaminie jako zaświadczenie wydane z rejestru międzynarodowego stanowi dowód prima facie:

a)	tego, że został wydany z rejestru międzynarodowego; oraz

b)	tego, co zostało w nim poświadczone, w tym daty i godziny rejestracji.

Artykuł 25

Usunięcie wpisu do rejestru

1. W przypadku wykonania zobowiązań zabezpieczonych zabezpieczeniem wpisanym do rejestru lub zobowiązań, z tytułu których przysługuje pozaumowne prawo lub zabezpieczenie, lub jeżeli warunki przeniesienia własności na podstawie mowy z zastrzeżeniem własności wpisanej do rejestru zostały spełnione, posiadacz takiego zabezpieczenia występuje bez nieuzasadnionej zwłoki o usunięcie wpisu na pisemny wniosek dłużnika przesłany na adres określony we wpisie lub otrzymany pod tym adresem.

2. Jeżeli przyszłe zabezpieczenie międzynarodowe lub przyszłą cesję zabezpieczenia międzynarodowego wpisano do rejestru, przyszły wierzyciel lub cesjonariusz występuje bez nieuzasadnionej zwłoki o usunięcie wpisu, na pisemny wniosek przyszłego dłużnika lub cedenta przesłany na adres określony we wpisie lub otrzymany pod tym adresem, zanim przyszły wierzyciel lub cesjonariusz spełnił świadczenie lub zobowiązał się do jego spełnienia.

3. W przypadku wykonania zobowiązań zabezpieczonych zabezpieczeniem krajowym, określonym w zgłoszeniu zabezpieczenia krajowego wpisanym do rejestru, posiadacz takiego zabezpieczenia występuje bez nieuzasadnionej zwłoki o usuniecie właściwego wpisu na pisemny wniosek dłużnika przesłany na adres określony we wpisie lub otrzymany pod tym adresem.

4. Jeżeli wpis do rejestru nie powinien był zostać dokonany lub jest nieprawidłowy, osoba, na której rzecz wpisu dokonano, występuje bez nieuzasadnionej zwłoki o usunięcie wpisu na pisemny wniosek dłużnika przesłany na adres określony we wpisie lub otrzymany pod tym adresem.

Artykuł 26

Dostęp do międzynarodowych urządzeń rejestracyjnych

Żadnej osobie nie można odmówić dostępu do urządzeń rejestracyjnych i wyszukiwawczych rejestru międzynarodowego, chyba że nie dopełni ona procedur przepisanych w niniejszym rozdziale.

ROZDZIAŁ VI

PRZYWILEJE I IMMUNITETY ORGANU NADZORU I REJESTRATORA

Artykuł 27

Osobowość prawna; immunitet

1. Organ Nadzoru uzyskuje międzynarodową osobowość prawną, chyba że już wcześniej ją posiadał.

2. Organ Nadzoru, jego kadra kierownicza i pracownicy korzystają z immunitetów prawnych i administracyjnych określonych w Protokole.

a)	Organ Nadzoru korzysta ze zwolnień podatkowych oraz innych przywilejów przyznanych w porozumieniu z państwem przyjmującym.
b)	Do celów niniejszego ustępu „państwem przyjmującym” jest państwo, w którym znajduje się siedziba Organu Nadzoru.

4. Majątek, dokumenty, bazy danych i archiwa rejestru międzynarodowego są nietykalne i nie podlegają zajęciu ani innym procedurom prawnym lub administracyjnym.

5. Do celów wszelkich roszczeń przeciwko Rejestratorowi na podstawie artykułu 28 ustęp 1 lub artykułu 44 powód ma prawo dostępu do informacji i dokumentów potrzebnych do dochodzenia roszczenia.

6. Organ Nadzoru może zrzec się nietykalności i immunitetu przyznanych w ustępie 4.

ROZDZIAŁ VII

ODPOWIEDZIALNOŚC REJESTRATORA

Artykuł 28

Odpowiedzialność i gwarancje finansowe

1. Rejestrator odpowiada za wypłatę odszkodowania za szkody poniesione przez osoby bezpośrednio w wyniku błędu lub zaniechania Rejestratora, jego kadry kierowniczej lub pracowników lub niewłaściwego funkcjonowania międzynarodowego systemu rejestracji, chyba że to niewłaściwe funkcjonowanie zostało spowodowane zdarzeniem niemożliwym do uniknięcia, któremu nie można było zapobiec poprzez wykorzystanie najlepszych z obecnie stosowanych praktyk w dziedzinie projektowania i obsługi rejestrów elektronicznych, w tym w dziedzinie tworzenia kopii zapasowych oraz bezpieczeństwa systemów i ich funkcjonowania w ramach sieci.

2. Rejestrator nie ponosi odpowiedzialności na podstawie ustępu poprzedzającego za błędy faktyczne zawarte w informacjach rejestracyjnych, które otrzymał lub przekazał w formie, w jakiej te informacje otrzymał, ani za fakty i okoliczności, które zaistniały przed otrzymaniem informacji rejestracyjnych w rejestrze międzynarodowym i za które Rejestrator, jego kadra kierownicza i pracownicy nie ponoszą odpowiedzialności.

3. Jeżeli poszkodowany przyczynił się do powstania lub zwiększenia szkody, odszkodowanie na podstawie ustępu 1 może zostać odpowiednio zmniejszone.

4. Rejestrator zawiera umowę ubezpieczenia lub gwarancji finansowej obejmującą odpowiedzialność, o której mowa w niniejszym artykule, w zakresie określonym przez Organ Nadzoru zgodnie z Protokołem.

ROZDZIAŁ VIII

SKUTECZNOŚĆ ZABEZPIECZENIA MIĘDZYNARODOWEGO WOBEC OSÓB TRZECICH

Artykuł 29

Pierwszeństwo konkurencyjnych zabezpieczeń

1. Zabezpieczenie wpisane do rejestru ma pierwszeństwo przed każdym innym zabezpieczeniem później wpisanym do rejestru i przed zabezpieczeniem niewpisanym do rejestru.

2. Pierwszeństwo wcześniej wpisanego zabezpieczenia na podstawie ustępu poprzedzającego obowiązuje:

a)	nawet jeśli wcześniej wpisane zabezpieczenie zostało uzyskane lub wpisane do rejestru ze świadomością istnienia innego zabezpieczenia; oraz

b)	nawet w odniesieniu do świadczenia przekazanego przez posiadacza wcześniej wpisanego zabezpieczenia z taką świadomością.

3. Kupujący przedmiot uzyskuje prawa do tego przedmiotu:

a)	obciążone zabezpieczeniami wpisanymi do rejestru w momencie nabycia tych praw; oraz

b)	wolne od wszelkich zabezpieczeń niewpisanych do rejestru, nawet jeśli o nich wie.

4. Kupujący warunkowy lub najemca nabywa prawa do przedmiotu:

a)	obciążone zabezpieczeniami wpisanymi do rejestru przed wpisaniem międzynarodowego zabezpieczenia przysługującego sprzedawcy warunkowemu lub wynajmującemu; oraz

b)	wolne od wszelkich zabezpieczeń, które nie zostały dotychczas w ten sposób wpisane, nawet jeśli o nich wie.

5. Osoby, którym przysługują konkurencyjne zabezpieczenia lub prawa, mogą ustalić inne pierwszeństwo tych praw na mocy umowy, jednak cesjonariusz podporządkowanego zabezpieczenia nie jest związany umową o podporządkowaniu tego zabezpieczenia, chyba że w momencie cesji podporządkowanie wynikające z tej umowy było wpisane do rejestru.

6. Wszelkie pierwszeństwo dla zabezpieczenia na przedmiocie wynikające z niniejszego artykułu rozciąga się na świadczenia odszkodowawcze.

7. Niniejsza Konwencja:

a)	nie wpływa na prawa osoby na rzeczy, innej niż przedmiot, posiadanej przed jej połączeniem z przedmiotem, jeżeli zgodnie z właściwym prawem prawa te nadal istnieją po połączeniu; oraz

b)	nie stanowi przeszkody dla tworzenia praw na rzeczy, innej niż przedmiot, która została wcześniej połączona z przedmiotem, jeżeli zgodnie z prawem właściwym doszło do powstania tych praw.

Artykuł 30

Skutki upadłości

1. W postępowaniu upadłościowym zabezpieczenie międzynarodowe jest skuteczne przeciwko dłużnikowi, jeżeli przed wszczęciem postępowania upadłościowego zabezpieczenie to zostało wpisane do rejestru zgodnie z niniejszą Konwencją.

2. Postanowienia niniejszego artykułu nie ograniczają skuteczności zabezpieczenia międzynarodowego w postępowaniu upadłościowym, jeżeli dane zabezpieczenie jest skuteczne na mocy prawa właściwego.

3. Postanowienia niniejszego artykułu nie wpływają na:

a)	przepisy stosowane w postępowaniu upadłościowym dotyczące nieważności umowy ze względu na to, że prowadzi ona do faworyzowania niektórych wierzycieli lub rozporządzenie dokonane na szkodę wierzycieli; lub

b)	przepisy proceduralne dotyczące egzekucji praw do majątku będącego pod kontrolą lub nadzorem zarządcy.

ROZDZIAŁ IX

CESJA PRAW ZABEZPIECZONYCH ORAZ ZABEZPIECZEŃ MIĘDZYNARODOWYCH; PRAWA ZWIĄZANE Z SUBROGACJĄ

Artykuł 31

Skutki cesji

1. Jeżeli strony nie uzgodniły inaczej, wskutek cesji zabezpieczonych praw dokonanej zgodnie z artykułem 32, na cesjonariusza przechodzi także:

a)	powiązane zabezpieczenie międzynarodowe; oraz

b)	wszystkie prawa i pierwszeństwo przysługujące cedentowi na mocy niniejszej Konwencji.

2. Postanowienia niniejszej Konwencji nie stanowią przeszkody dla częściowej cesji zabezpieczonych praw przysługujących cedentowi. W przypadku takiej częściowej cesji cedent i cesjonariusz mogą uzgodnić przypadające im prawa dotyczące odpowiedniego zabezpieczenia międzynarodowego przekazanego na podstawie ustępu poprzedzającego, przy czym nie może to doprowadzić do pogorszenia sytuacji dłużnika bez jego zgody.

3. Z zastrzeżeniem ustępu 4 prawo właściwe określa zarzuty i prawo potrącenia przysługujące dłużnikowi wobec cesjonariusza.

4. Dłużnik może w każdym czasie w drodze umowy na piśmie zrzec się wszelkich zarzutów i prawa potrącenia, o których mowa w ustępie poprzedzającym, z wyjątkiem zarzutów wynikających z nieuczciwego postępowania cesjonariusza.

5. W przypadku cesji z tytułu zabezpieczenia przekazane zabezpieczone prawa wracają do cedenta, w zakresie, w jakim nadal istnieją po wygaśnięciu zobowiązań zabezpieczonych cesją.

Artykuł 32

Formalne wymogi cesji

1. Umowa o cesji zabezpieczonych praw przenosi odpowiednie zabezpieczenie międzynarodowe wyłącznie w przypadku, gdy:

a)	została zawarta na piśmie;

b)	umożliwia ustalenie zabezpieczonych praw na podstawie kontraktu, z którego wynikają; oraz

c)	w przypadku cesji z tytułu zabezpieczenia umożliwia ustalenie wierzytelności zabezpieczonych cesją zgodnie z Protokołem, ale bez potrzeby oznaczenia zabezpieczonej sumy lub sumy maksymalnej.

2. Cesja zabezpieczenia międzynarodowego ustanowionego na podstawie umowy o ustanowieniu zabezpieczenia lub przewidzianego w takiej umowie jest ważna tylko w przypadku całkowitej lub częściowej cesji powiązanych zabezpieczonych praw.

3. Niniejszej Konwencji nie stosuje się do cesji zabezpieczonych praw, która nie skutkuje przeniesieniem odpowiedniego zabezpieczenia międzynarodowego.

Artykuł 33

Obowiązki dłużnika wobec cesjonariusza

1. Jeżeli zabezpieczone prawa i odpowiednie zabezpieczenie międzynarodowe zostały przeniesione zgodnie z artykułami 31 i 32, cesja jest skuteczna wobec dłużnika w zakresie tych praw oraz zabezpieczenia i dłużnik jest zobowiązany do dokonania płatności lub spełnienia innego świadczenia wobec cesjonariusza, jednak wyłącznie w przypadku, gdy:

a)	dłużnik został zawiadomiony o cesji na piśmie przez cedenta lub na podstawie upoważnienia cedenta; oraz

b)	w zawiadomieniu określono przeniesione zabezpieczone prawa.

2. Płatność lub wykonanie świadczenia przez dłużnika zgodnie z ustępem poprzedzającym powodują wygaśnięcie zobowiązania, niezależnie od innych form zapłaty lub świadczenia powodujących wygaśnięcie zobowiązania.

3. Postanowienia niniejszego artykułu nie wpływają na pierwszeństwo konkurencyjnych cesji.

Artykuł 34

Środki zaradcze w przypadku niewykonania cesji z tytułu zabezpieczenia

W przypadku niewykonania przez cedenta obowiązków wynikających z cesji zabezpieczonych praw i odpowiednich zabezpieczeń międzynarodowych artykuły 8, 9 oraz 11–14 stosuje się do stosunków między cedentem i cesjonariuszem (oraz w odniesieniu do zabezpieczonych praw, o ile postanowienia te mogą być stosowane wobec majątku niematerialnego), tak jak gdyby odniesienia do:

a)	zabezpieczonej wierzytelności i zabezpieczenia międzynarodowego były odniesieniami do zobowiązania zabezpieczonego przez cesję zabezpieczonych praw oraz odpowiednie zabezpieczenie międzynarodowe i zabezpieczenie rzeczowe ustanowione przez tą cesję;

b)	przyjmującego zabezpieczenie lub wierzyciela były odniesieniami do cesjonariusza, a odniesienia do ustanawiającego zabezpieczenie lub dłużnika były odniesieniami do cedenta;

c)	posiadacza zabezpieczenia międzynarodowego były odniesieniami do cesjonariusza; oraz

d)	do przedmiotu były odniesieniami do przeniesionych zabezpieczonych praw i odpowiedniego zabezpieczenia międzynarodowego.

Artykuł 35

Pierwszeństwo konkurencyjnych cesji

1. W przypadku konkurencyjnych cesji zabezpieczonych praw, jeżeli co najmniej jedna cesja obejmuje odpowiednie zabezpieczenie międzynarodowe i została wpisana do rejestru, postanowienia artykułu 29 stosuje się tak jak gdyby odniesienia do zabezpieczenia wpisanego do rejestru były odniesieniami do cesji zabezpieczonych praw i odpowiedniego zabezpieczenia wpisanego do rejestru, a odniesienia do zabezpieczenia wpisanego lub niewpisanego do rejestru były odniesieniami do cesji wpisanej lub niewpisanej do rejestru.

2. Artykuł 30 stosuje się do cesji zabezpieczonych praw tak jak gdyby odniesienia do zabezpieczenia międzynarodowego były odniesieniami do cesji zabezpieczonych praw i odpowiedniego zabezpieczenia międzynarodowego.

Artykuł 36

Pierwszeństwo cesjonariusza w zakresie zabezpieczonych praw

1. Cesjonariusz zabezpieczonych praw oraz odpowiedniego zabezpieczenia międzynarodowego, których cesja została wpisana do rejestru, ma pierwszeństwo na podstawie artykułu 35 ustęp 1 przed innym cesjonariuszem zabezpieczonych praw wyłącznie:

a)	wtedy, gdy w kontrakcie, z którego wynikają zabezpieczone prawa stwierdzono, że zostały one zabezpieczone przedmiotem lub są z nim związane; oraz

b)	w takim zakresie, w jakim zabezpieczone prawa są związane z przedmiotem.

2. W rozumieniu litery b) ustępu poprzedzającego zabezpieczone prawa są związane z przedmiotem, o ile dotyczą prawa do zapłaty lub świadczenia w odniesieniu do:

a)	wcześniej przekazanej kwoty, wykorzystanej na zakup przedmiotu;

b)	wcześniej przekazanej kwoty, wykorzystanej na zakup przedmiotu, na którym cedent miał inne zabezpieczenie międzynarodowe, jeżeli cedent przeniósł to zabezpieczenie na cesjonariusza, a cesja ta została wpisana do rejestru;

c)	ceny należnej za przedmiot;

d)	czynszu należnego za przedmiot; lub

e)	innych zobowiązań wynikających z umowy, o której mowa w ustępach poprzedzających.

3. We wszystkich pozostałych przypadkach pierwszeństwo konkurencyjnych cesji zabezpieczonych praw określa właściwe prawo.

Artykuł 37

Skutki upadłości cedenta

Postanowienia artykułu 30 stosuje się do postępowania upadłościowego wobec cedenta tak jak gdyby odniesienia do dłużnika były odniesieniami do cedenta.

Artykuł 38

Subrogacja

1. Z zastrzeżeniem ustępu 2 postanowienia niniejszej Konwencji pozostają bez uszczerbku dla nabycia zabezpieczonych praw i odpowiedniego zabezpieczenia międzynarodowego w drodze subrogacji legalnej lub umownej na podstawie prawa właściwego.

2. Posiadacz zabezpieczenia przewidzianego w ustępie poprzedzającym oraz posiadacze innych, konkurencyjnych zabezpieczeń mogą ustalić na piśmie inne pierwszeństwo tych zabezpieczeń, jednak cesjonariusz podporządkowanego zabezpieczenia nie jest związany umową o podporządkowaniu tego zabezpieczenia, chyba że w momencie cesji podporządkowanie wynikające z tej umowy było wpisane do rejestru.

ROZDZIAŁ X

PRAWA LUB ZABEZPIECZENIA BĘDĄCE PRZEDMIOTEM OŚWIADCZEŃ UMAWIAJĄCYCH SIĘ STRON

Artykuł 39

Prawa mające pierwszeństwo bez wpisania do rejestru

1. Umawiające się Państwo może w każdym czasie w oświadczeniu złożonym Depozytariuszowi Protokołu wskazać, ogólnie lub konkretnie:

te kategorie pozaumownych praw lub zabezpieczeń (innych niż prawa lub zabezpieczenia, do których stosuje się artykuł 40), które zgodnie z prawem tego Państwa mają pierwszeństwo przed zabezpieczeniem na przedmiocie równe pierwszeństwu posiadacza zabezpieczenia międzynarodowego wpisanego do rejestru i które ma pierwszeństwo przed zabezpieczeniem międzynarodowym wpisanym do rejestru, w postępowaniu upadłościowym i poza nim;

że postanowienia niniejszej Konwencji pozostają bez uszczerbku dla prawa państwa lub jednostki państwowej, organizacji międzyrządowej lub innego prywatnego dostawcy usług publicznych do zajęcia lub zatrzymania przedmiotu na podstawie przepisów tego państwa na poczet kwot należnych takiej jednostce, organizacji lub dostawcy bezpośrednio związanych z takimi usługami w odniesieniu do tego lub innego przedmiotu.

2. W oświadczeniu wydanym na podstawie ustępu poprzedzającego można wskazać, że dotyczy ono także kategorii stworzonych po złożeniu tego oświadczenia.

3. Pozaumowne prawo lub zabezpieczenie ma pierwszeństwo przed zabezpieczeniem międzynarodowym, tylko jeżeli należy do kategorii, której dotyczy oświadczenie złożone przed wpisaniem danego zabezpieczenia międzynarodowego do rejestru.

4. Niezależnie od postanowień ustępu poprzedzającego Umawiające się Państwo może przy ratyfikacji, przyjęciu lub zatwierdzeniu Protokołu albo przystąpieniu do niego oświadczyć, że prawo lub zabezpieczenie należące do kategorii, której dotyczy oświadczenie złożone na podstawie litery a) w ustępie 1, ma pierwszeństwo przed zabezpieczeniem międzynarodowym wpisanym do rejestru przed datą takiej ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia lub takiego przystąpienia.

Artykuł 40

Pozaumowne prawa lub zabezpieczenia podlegające wpisaniu do rejestru

Umawiające się Państwo może w każdym czasie, w oświadczeniu złożonym Depozytariuszowi Protokołu, wyszczególnić kategorie pozaumownych praw lub zabezpieczeń podlegających wpisaniu do rejestru na podstawie niniejszej Konwencji, w odniesieniu do każdej kategorii przedmiotu, tak jak gdyby te prawa lub zabezpieczenia stanowiły zabezpieczenie międzynarodowe i które będą w ten sposób traktowane. Oświadczenie to może być w każdym czasie zmienione.

ROZDZIAŁ XI

ZASTOSOWANIE KONWENCJI DO SPRZEDAŻY

Artykuł 41

Sprzedaż i przyszła sprzedaż

Niniejszą Konwencję stosuje się do sprzedaży lub przyszłej sprzedaży przedmiotu zgodnie z postanowieniami Protokołu wraz z późniejszymi zmianami.

ROZDZIAŁ XII

JURYSDYKCJA

Artykuł 42

Wybór jurysdykcji

1. Z zastrzeżeniem artykułów 43 i 44 sądy Umawiającego się Państwa wybranego przez strony umowy są właściwe do rozstrzygania wszelkich sporów dotyczących roszczeń na podstawie niniejszej Konwencji, niezależnie od tego, czy istnieje łącznik dotyczący stron lub umowy. Jurysdykcja ta ma charakter wyłączny, chyba że strony uzgodniły inaczej.

2. Umowy takie zawierane są na piśmie lub w inny sposób zgodnie z formalnymi wymogami przewidzianymi w prawie wybranej jurysdykcji.

Artykuł 43

Jurysdykcja na podstawie artykułu 13

1. Sądy Umawiającego się Państwa wybrane przez strony oraz sądy Umawiającego się Państwa, na którego terytorium znajduje się przedmiot, są właściwe do udzielenia środków zabezpieczających przewidzianych w artykule 13 ustęp 1 litera a), b) i c) i ustęp 4 w odniesieniu do tego przedmiotu.

2. Jurysdykcja w zakresie udzielenia środka zabezpieczającego przewidzianego w artykule 13 ustęp 1) litera d) lub innego tymczasowego środka zabezpieczającego na mocy artykułu 13 ustęp 4 może być wykonywana przez:

a)	sądy wybrane przez strony; lub

b)	sądy Umawiającego się Państwa, na którego terytorium znajduje się dłużnik, przy czym środek ten, zgodnie z warunkami orzeczenia o udzieleniu tego środka, może zostać wykonany wyłącznie na terytorium tego Umawiającego się Państwa.

3. Sądowi przysługuje jurysdykcja na mocy ustępów poprzedzających, nawet jeśli ostateczne rozstrzygnięcie sporu dotyczącego roszczenia, o którym mowa w artykule 13 ustęp 1, nastąpi lub może nastąpić w sądzie innego Umawiającego się Państwa lub w drodze arbitrażu.

Artykuł 44

Jurysdykcja do orzekania środków przeciwko Rejestratorowi

1. Sądy miejsca, w którym znajduje się główny ośrodek zarządzania Rejestratora, mają wyłączną jurysdykcję do zasądzania odszkodowania od Rejestratora oraz orzekania środków przeciwko niemu.

2. Jeżeli osoba nie odpowiedziała na wezwanie na podstawie artykułu 25 oraz przestała istnieć lub nie można jej odnaleźć w celu wydania przeciwko niej orzeczenia z nakazem usunięcia wpisu, sądy, o których mowa w ustępie poprzedzającym, mają wyłączną jurysdykcję do rozstrzygania wniosków dłużnika lub przyszłego dłużnika i do wydawania wobec Rejestratora orzeczeń nakazujących usunięcie wpisu.

3. Jeżeli osoba nie wykonała orzeczenia sądu, któremu przysługuje jurysdykcja na mocy niniejszej Konwencji, lub, w przypadku zabezpieczenia krajowego, orzeczenia sądu właściwej jurysdykcji nakazującego tej osobie doprowadzenie do zmiany lub usunięcia wpisu, sądy, o których mowa w ustępie 1, mogą nakazać Rejestratorowi podjęcie odpowiednich środków w celu wykonania tego orzeczenia.

4. Z zastrzeżeniem odmiennych postanowień w ustępach poprzedzających, żaden sąd nie może wydawać orzeczeń przeciwko Rejestratorowi lub orzeczeń mających mieć skutek wiążący wobec niego.

Artykuł 45

Jurysdykcja w zakresie postępowań upadłościowych

Postanowienia niniejszego rozdziału nie mają zastosowania do postępowań upadłościowych.

ROZDZIAŁ XIII

STOSUNEK DO INNYCH KONWENCJI

Artykuł 45a

Stosunek do Konwencji Organizacji Narodów Zjednoczonych o przelewie wierzytelności w handlu międzynarodowym

Niniejsza Konwencja ma pierwszeństwo przez Konwencją Organizacji Narodów Zjednoczonych w sprawie przelewu wierzytelności w handlu międzynarodowym, otwartą do podpisu w Nowym Jorku w dniu 12 grudnia 2001 r., w zakresie, w jakim dotyczy ona przelewu wierzytelności stanowiących zabezpieczone prawa związane z międzynarodowymi zabezpieczeniami na sprzęcie lotniczym, taborze kolejowym i sprzęcie kosmicznym.

Artykuł 46

Stosunek do konwencji UNIDROIT o międzynarodowym leasingu finansowanym

Protokół może określić stosunek niniejszej Konwencji do konwencji UNIDROIT o międzynarodowym leasingu finansowanym, podpisanej w Ottawie w dniu 28 maja 1988 r.

ROZDZIAŁ XIV

POSTANOWIENIA KOŃCOWE

Artykuł 47

Podpisanie, ratyfikacja, przyjęcie, zatwierdzenie lub przystąpienie

1. Niniejsza Konwencja zostaje otwarta do podpisu w Kapsztadzie w dniu 16 listopada 2001 r. przez państwa uczestniczące w konferencji dyplomatycznej zwołanej w celu przyjęcia konwencji o wyposażeniu ruchomym oraz protokołu lotniczego w Kapsztadzie w dniach 29 października–16 listopada 2001 r. Po dniu 16 listopada 2001 r. Konwencja będzie otwarta do podpisu dla wszystkich państw w siedzibie Międzynarodowego Instytutu Unifikacji Prawa Prywatnego (UNIDROIT) w Rzymie, do czasu wejścia Konwencji w życie zgodnie z artykułem 49.

2. Niniejsza Konwencja podlega ratyfikacji, przyjęciu lub zatwierdzeniu przez państwa, które ją podpisały.

3. Każde państwo, które nie podpisało niniejszej Konwencji, może do niej przystąpić w każdym czasie.

4. Ratyfikacja, przyjęcie, zatwierdzenie lub przystąpienie następuje poprzez złożenie w tym celu formalnego dokumentu u Depozytariusza.

Artykuł 48

Regionalne organizacje integracji gospodarczej

1. Niniejszą Konwencję może również podpisać, przyjąć, zatwierdzić lub przystąpić do niej regionalna organizacja integracji gospodarczej, złożona z suwerennych państw i posiadająca kompetencje w zakresie określonych spraw uregulowanych w niniejszej Konwencji. W takim przypadku regionalna organizacja integracji gospodarczej ma prawa i obowiązki Umawiającego się Państwa, o ile organizacja ta ma kompetencje w zakresie spraw uregulowanych w niniejszej Konwencji. W przypadkach, w których przy stosowaniu niniejszej Konwencji znaczenie ma liczba Umawiających się Państw, regionalna organizacja integracji gospodarczej nie jest liczona jako Umawiające się Państwo obok jej państw członkowskich będących Umawiającymi się Państwami.

2. Regionalna organizacja integracji gospodarczej w momencie podpisania, przyjęcia lub zatwierdzenia Konwencji albo przystąpienia do niej składa Depozytariuszowi oświadczenie określające sprawy regulowane przez niniejszą Konwencję, w odniesieniu do których państwa członkowskie tej organizacje przekazały jej swoje kompetencje. Regionalna organizacja integracji gospodarczej szybko notyfikuje Depozytariuszowi wszelkie zmiany w podziale kompetencji określonych w oświadczeniu złożonym na podstawie niniejszego ustępu, w tym wszelkie nowe przypadki przeniesienia kompetencji.

3. Wszelkie odniesienia do „Umawiającego się Państwa” lub „Umawiających się Państw” lub „Państwa Strony” lub „Państw Stron” w niniejszej Konwencji dotyczą również regionalnej organizacji integracji gospodarczej, w przypadkach, w których wymaga tego kontekst odniesienia.

Artykuł 49

Wejście w życie

1. Niniejsza Konwencja wchodzi w życie pierwszego dnia miesiąca następującego po upływie trzech miesięcy od daty złożenia trzeciego dokumentu ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia, jednak wyłącznie w odniesieniu do kategorii przedmiotów, do których stosuje się Protokół:

a)	od daty wejścia w życie tego Protokołu;

b)	na warunkach tego Protokołu; oraz

c)	między Państwami Stronami niniejszej Konwencji i tego Protokołu.

2. W odniesieniu do pozostałych państw niniejsza Konwencja wchodzi w życie pierwszego dnia miesiąca następującego po upływie trzech miesięcy od daty złożenia ich dokumentu ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia, jednak wyłącznie w odniesieniu do kategorii przedmiotów, do których stosuje się Protokół oraz, w odniesieniu do tego Protokołu, z zastrzeżeniem wymogów określonych w literach a), b) i c) ustępu poprzedzającego.

Artykuł 50

Umowy wewnętrzne

1. Umawiające się Państwo może w momencie ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia Protokołu albo przystąpienia do niego oświadczyć, że niniejsza Konwencja nie ma zastosowania w odniesieniu do tego państwa do umów będących umowami wewnętrznymi, dotyczących wszystkich rodzajów przedmiotów lub części z nich.

2. Niezależnie od ustępu poprzedzającego postanowienia artykułu 8 ustęp 4, artykułu 9 ustęp 1, artykułu 16, rozdziału V i artykułu 29 oraz inne postanowienia niniejszej Konwencji dotyczące zabezpieczeń wpisanych do rejestru stosuje się do umowy wewnętrznej.

3. Jeżeli do rejestru międzynarodowego wpisano zawiadomienie o zabezpieczeniu krajowym, fakt, że zabezpieczenie to zostało przekazane innej osobie w drodze cesji lub subrogacji na mocy właściwego prawa, nie ma wpływu na pierwszeństwo posiadacza takiego zabezpieczenia, przewidziane w artykule 29.

Artykuł 51

Przyszłe protokoły

1. Depozytariusz może tworzyć grupy robocze we współpracy z takimi właściwymi organizacjami pozarządowymi, jakie Depozytariusz uzna za odpowiednie, w celu oceny możliwości rozszerzenia zakresu zastosowania niniejszej Konwencji poprzez jeden lub większą liczbę protokołów, na przedmioty dowolnej kategorii wyposażenia ruchomego o znacznej wartości, inne niż kategorie, o których mowa w artykule 2 ustęp 3, których każdy element jest jednoznacznie identyfikowalny, oraz zabezpieczonych praw dotyczących takich przedmiotów.

2. Depozytariusz przekazuje tekst wstępnego projektu protokołu dotyczącego kategorii przedmiotów przygotowanego przez taką grupę roboczą wszystkim Państwom Stronom niniejszej Konwencji, wszystkim państwom członkowskim Depozytariusza, państwom członkowskim Organizacji Narodów Zjednoczonych nie będącym członkami Depozytariusza oraz właściwym organizacjom międzyrządowym, zwracając się do tych państw i organizacji o udział w międzyrządowych negocjacjach w celu opracowania projektu protokołu na podstawie takiego wstępnego projektu.

3. Depozytariusz przekazuje tekst wszelkich wstępnych projektów protokołów przygotowanych przez taką grupę roboczą również takim właściwym organizacjom pozarządowym, jakie uzna za stosowne. Organizacje te są wkrótce po tym proszone o przedłożenie Depozytariuszowi uwag na temat tekstu wstępnego projektu protokołu oraz udział w opracowywaniu projektu protokołu w charakterze obserwatorów.

4. Kiedy właściwe organy Depozytariusza uznają, że projekt protokołu jest gotowy do przyjęcia, Depozytariusz zwołuje konferencję dyplomatyczną w celu przyjęcia protokołu.

5. Po przyjęciu takiego protokołu niniejszą Konwencję stosuje się do kategorii przedmiotów objętej tym protokołem, z zastrzeżeniem ustępu 6.

6. Artykuł 45a niniejszej Konwencji stosuje się do takiego protokołu, tylko jeżeli zostało to wyraźnie przewidziane w tym protokole.

Artykuł 52

Jednostki terytorialne

1. Jeżeli Umawiające się Państwo składa się jednostek terytorialnych, w których obowiązują różne systemy prawne w zakresie spraw regulowanych przez niniejszą Konwencję, może ono, w momencie ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia, oświadczyć, że niniejszą Konwencję stosuje się do wszystkich tych jednostek terytorialnych lub tylko do jednej albo większej liczby tych jednostek; Państwo to może zmienić swoje oświadczenie w każdym czasie, przedkładając inne oświadczenie.

2. W oświadczeniu takim należy wyraźnie określić, do których jednostek terytorialnych stosuje się niniejszą Konwencję.

3. Jeżeli Umawiające się Państwo nie złożyło oświadczenia na podstawie ustępu 1, niniejszą Konwencję stosuje się do wszystkich jednostek terytorialnych tego państwa.

4. Jeżeli Umawiające się Państwo stosuje niniejszą Konwencji do jednej lub większej liczby swoich jednostek terytorialnych, oświadczenia dozwolone na podstawie niniejszej Konwencji mogą być złożone w odniesieniu do każdej takiej jednostki terytorialnej, a oświadczenia złożone w odniesieniu do jednej jednostki terytorialnej mogą być różne od oświadczeń złożonych w odniesieniu do innej jednostki terytorialnej.

5. Jeżeli na mocy oświadczenia złożonego na podstawie ustępu 1 niniejszą Konwencję stosuje się do jednego lub większej liczby jednostek terytorialnych Umawiającego się Państwa:

uznaje się, że dłużnik przebywa w Umawiającym się Państwie, tylko jeżeli został ustanowiony lub utworzony na mocy prawa obowiązującego w jednostce terytorialnej, do której stosuje się niniejszą Konwencję lub posiada swoją siedzibę, główny ośrodek zarządzania, miejsce prowadzenia działalności gospodarczej lub zwykłe miejsce pobytu w jednostce terytorialnej, do której stosuje się niniejszą Konwencję;

b)	wszelkie odniesienia do miejsca, w którym znajduje się przedmiot w Umawiającym się Państwie, dotyczą miejsca, w którym znajduje się przedmiot w jednostce terytorialnej, do której stosuje się niniejszą Konwencję; oraz

c)	wszelkie odniesienia do organów administracyjnych w tym Umawiającym się Państwie rozumiane są jako odniesienia do organów administracyjnych mających jurysdykcję w jednostce terytorialnej, do której stosuje się niniejszą Konwencję.

Artykuł 53

Określenie sądów

Umawiające się Państwo może w momencie ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia Protokołu albo przystąpienia do niego określić „sąd” lub „sądy” właściwe w rozumieniu artykułu 1 rozdziału XII niniejszej Konwencji.

Artykuł 54

Oświadczenia dotyczące środków zaradczych

1. Umawiające się Państwo może w momencie ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia Protokołu albo przystąpienia do niego oświadczyć, że w czasie, w którym przedmiot, na którym ustanowiono zabezpieczenie, znajduje się na jego terytorium lub jest kontrolowany z tego terytorium, przyjmujący zabezpieczenie nie wynajmie przedmiotu na tym terytorium.

2. Umawiające się Państwo może w momencie ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia Protokołu albo przystąpienia do niego określić, czy środek zaradczy przysługujący wierzycielowi na podstawie postanowienia niniejszej Konwencji, który nie został w niej określony jako wymagający wystąpienia z wnioskiem do sądu, może być wykonywany tylko za zezwoleniem sądu.

Artykuł 55

Oświadczenia dotyczące tymczasowych środków zabezpieczających

Umawiające się Państwo może w momencie ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia Protokołu albo przystąpienia do niego oświadczyć, że nie będzie stosowało postanowień artykułu 13 lub artykułu 43, lub obu tych artykułów, w całości lub w części. W oświadczeniu należy określić warunki, na jakich stosowany będzie właściwy artykuł, jeżeli będzie on stosowany częściowo, lub też jakie inne tymczasowe środków zabezpieczające będą stosowane.

Artykuł 56

Zastrzeżenia i oświadczenia

1. Do Konwencji nie można wnosić żadnych zastrzeżeń oprócz zastrzeżeń, na które zezwalają artykuły 39, 40, 50, 52, 53, 54, 55, 57, 58 i 60, zgodnie z zawartymi w nich postanowieniami.

2. Wszelkie oświadczenia lub późniejsze oświadczenia oraz przypadki wycofania oświadczenia na mocy niniejszej Konwencji są notyfikowane na piśmie Depozytariuszowi.

Artykuł 57

Późniejsze oświadczenia

1. Państwo Strona może złożyć późniejsze oświadczenie, inne niż oświadczenie, na które zezwala artykuł 60 w każdym czasie po dacie wejścia w życie niniejszej Konwencji, przez notyfikację Depozytariuszowi.

2. Takie późniejsze oświadczenie jest skuteczne od pierwszego dnia miesiąca następującego po upływie sześciu miesięcy od daty otrzymania notyfikacji przez depozytariusza. Jeżeli w notyfikacji określono, że oświadczenie stanie się skuteczne po dłuższym okresie, staje się ono skuteczne po upływie tego okresu po otrzymaniu notyfikacji przez Depozytariusza.

3. Niezależnie od ustępów poprzedzających, w odniesieniu do wszelkich praw i zabezpieczeń powstałych przed datą skuteczności późniejszych oświadczeń niniejszą Konwencję stosuje się tak, jak gdyby nie złożono żadnych późniejszych oświadczeń.

Artykuł 58

Wycofanie oświadczeń

1. Każde Państwo Strona, które na mocy niniejszej Konwencji złożyło oświadczenie inne niż oświadczenie, na jakie zezwala artykułu 60, może wycofać to oświadczenie w każdym czasie przez notyfikację Depozytariuszowi. Takie wycofanie jest skuteczne od pierwszego dnia miesiąca następującego po upływie sześciu miesięcy od daty otrzymania notyfikacji przez Depozytariusza.

2. Niezależnie od ustępów poprzedzających, w odniesieniu do wszelkich praw i zabezpieczeń powstałych przed datą skuteczności wycofania niniejszą Konwencję stosuje się tak, jak gdyby nie wycofano żadnego oświadczenia.

Artykuł 59

Wypowiedzenie

1. Każde Państwo Strona może wypowiedzieć niniejszą Konwencję przez pisemną notyfikację Depozytariuszowi.

2. Takie wypowiedzenie jest skuteczne od pierwszego dnia miesiąca następującego po upływie sześciu miesięcy od daty otrzymania notyfikacji przez Depozytariusza.

3. Niezależnie od ustępów poprzedzających, w odniesieniu do wszelkich praw i zabezpieczeń powstałych przed datą skuteczności wypowiedzenia niniejszą Konwencję stosuje się tak, jak gdyby nie została ona wypowiedziana.

Artykuł 60

Postanowienia przejściowe

1. O ile Umawiające się Państwo nie złożyło innego oświadczenia, niniejszej Konwencji nie stosuje się do wcześniej powstałych praw lub zabezpieczeń; takie prawo lub zabezpieczenie zachowują pierwszeństwo przewidziane we właściwym prawie przed datą wejścia w życie niniejszej Konwencji.

2. W rozumieniu artykułu 1 litera v) oraz dla ustalenia pierwszeństwa na mocy niniejszej Konwencji:

a)	„data wejścia w życie niniejszej Konwencji” oznacza, w odniesieniu do dłużnika, datę, w której niniejsza Konwencja weszła w życie, lub datę, w której państwo, w którym znajduje się dłużnik, stało się jednym z Umawiających się Państw, w zależności od tego, która z tych dat jest późniejsza; oraz

dłużnik znajduje się państwie, w którym znajduje się jego główny ośrodek zarządzający, lub, jeżeli nie ma ośrodka zarządzającego, jego miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, lub, jeżeli ma więcej niż jedno takie miejsce, główne miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, lub, jeżeli nie ma takiego miejsca, miejsce zwykłego pobytu.

3. Umawiające się Państwo może w oświadczeniu na mocy ustępu 1 określić datę, nie wcześniejszą niż trzy lata po dacie, w którym oświadczenie staje się skuteczne, z którą niniejsza Konwencja i Protokół zaczną obowiązywać, do celu ustalenia pierwszeństwa, w tym ochrony wszelkich istniejących praw pierwszeństwa, w stosunku do wcześniej istniejących praw lub zabezpieczeń wynikających z umowy zawartej w czasie, w którym dłużnik znajdował się w państwie, o którym mowa w literze b) ustępu poprzedzającego, jednak tylko w zakresie i trybie określonych w oświadczeniu tego Umawiającego się Państwa.

Artykuł 61

Konferencje przeglądowe, poprawki i kwestie powiązane

1. Depozytariusz przygotowuje, każdego roku lub w innych terminach, jeśli wymagają tego okoliczności, sprawozdania dla Państw Stron z praktycznego funkcjonowania międzynarodowego sytemu ustanowionego w niniejszej Konwencji. Przy przygotowywaniu takich sprawozdań Depozytariusz uwzględnia sprawozdania Organu Nadzoru dotyczące funkcjonowania międzynarodowego systemu rejestracji.

2. Na wniosek co najmniej dwudziestu pięciu procent Państw Stron Depozytariusz zwołuje co pewien czas konferencje przeglądowe, w konsultacji z Organem Nadzoru, w celu rozważenia:

a)	praktycznego funkcjonowania niniejszej Konwencji oraz jej skuteczności w zakresie ułatwiania zabezpieczonego aktywami finansowania i najmu przedmiotów objętych jej postanowieniami;

b)	wykładni sądowej postanowień niniejszej Konwencji oraz stosowania postanowień niniejszej Konwencji i regulaminu;

c)	funkcjonowania międzynarodowego systemu rejestracji, wyników uzyskiwanych przez Rejestratora oraz nadzoru nad nim sprawowanego przez Organ Nadzoru, przy uwzględnieniu sprawozdań Organu Nadzoru; oraz

d)	potrzeby wprowadzenia poprawek do niniejszej Konwencji lub ustaleń dotyczących rejestru międzynarodowego.

3. Z zastrzeżeniem ustępu 4 wszelkie poprawki do niniejszej Konwencji zatwierdzane są większością co najmniej dwóch trzecich Państw Stron uczestniczących w konferencji, o której mowa w ustępie poprzedzającym, a następnie wchodzą w życie w odniesieniu do państw, które ratyfikowały, przyjęły lub zatwierdziły taką poprawkę po tym jak zostaną ratyfikowane, przyjęte lub zatwierdzone przez trzy państwa, zgodnie z postanowieniami artykułu 49 dotyczącymi wejścia w życie Konwencji.

4. Jeżeli poprawka zaproponowana do niniejszej Konwencji ma dotyczyć więcej niż jednej kategorii wyposażenia, podlega ona zatwierdzeniu także przez większość co najmniej dwóch trzecich Państw Stron każdego protokołu, uczestniczących w konferencji, o której mowa w ustępie 2.

Artykuł 62

Depozytariusz i jego funkcje

1. Dokumenty ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia składane są w Międzynarodowym Instytucie Unifikacji Prawa Prywatnego (UNIDROIT), który zostaje niniejszym wyznaczony na Depozytariusza.

2. Depozytariusz:

informuje wszystkie Umawiające się Państwa o:

(i)	każdym nowym podpisie lub złożeniu dokumentu ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia, z oznaczeniem daty, w której to nastąpiło;

(ii)	dacie wejścia w życie niniejszej Konwencji;

(iii)

każdym oświadczeniu złożonym zgodnie z Konwencją, z oznaczeniem daty tego oświadczenia;

(iv)	wycofaniu lub zmianie każdego oświadczenia, z oznaczeniem daty, w której to nastąpiło; oraz

(v)	notyfikacjach wypowiedzenia niniejszej Konwencji, z oznaczeniem daty, w której wypowiedzenie nastąpiło, i daty, z którą staje się skuteczne;

b)	przekazuje uwierzytelnione odpisy niniejszej Konwencji wszystkim Umawiającym się Państwom;

przekazuje Organowi Nadzoru i Rejestratorowi odpis każdego dokumentu ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia, z oznaczeniem daty ich złożenia; wszystkie oświadczenia lub zawiadomienia o wycofaniu oświadczenia lub jego zmianie oraz wszystkie zawiadomienia o wypowiedzeniu, z oznaczeniem daty ich notyfikacji, tak by informacje zawarte w tych dokumentach były łatwo i w pełni dostępne; oraz

d)	spełnia inne funkcje zwyczajowo pełnione przez depozytariuszy.

NA DOWÓD CZEGO niżej podpisani, należycie umocowani Pełnomocnicy podpisali niniejszą Konwencję.

SPORZĄDZONO w Kapsztadzie w dniu szesnastym listopada dwa tysiące pierwszego roku, w jednym oryginale w języku angielskim, arabskim, chińskim, francuskim, hiszpańskim i rosyjskim, przy czym wszystkie teksty uznawane są za równie autentyczne po dokonaniu przez Wspólny Sekretariat Konferencji, z upoważnienia Przewodniczącego Konferencji, weryfikacji wzajemnej zgodności tych tekstów, w terminie dziewięćdziesięciu dni od daty niniejszej Konwencji.

PROTOKÓŁ

do Konwencji o zabezpieczeniach międzynarodowych na wyposażeniu ruchomym dotyczący zagadnień właściwych dla sprzętu lotniczego

PAŃSTWA STRONY NINIEJSZEGO PROTOKOŁU,

UZNAJĄC potrzebę wprowadzenia w życie Konwencji o zabezpieczeniach międzynarodowych na wyposażeniu ruchomym (zwanej dalej „Konwencją”) w zakresie dotyczącym sprzętu lotniczego, w świetle celów określonych w preambule do Konwencji,

ŚWIADOME konieczności dostosowania Konwencji ze względu na szczególne potrzeby związane z finansowaniem transakcji lotniczych oraz rozszerzenia zakresu zastosowania Konwencji na umowy sprzedaży sprzętu lotniczego,

UWZGLĘDNIAJĄC zasady i cele Konwencji o międzynarodowym lotnictwie cywilnym podpisanej w Chicago w dniu 7 grudnia 1944 r.,

UZGODNIŁY następujące postanowienia dotyczące sprzętu lotniczego:

ROZDZIAŁ I

ZAKRES ZASTOSOWANIA I POSTANOWIENIA OGÓLNE

Artykuł I

Definicje

1. Jeżeli z kontekstu nie wynika inaczej, terminy używane w niniejszym Protokole mają znaczenie określone w Konwencji.

2. W niniejszym Protokole następujące terminy stosowane są w znaczeniu określonym poniżej:

a)	„statek powietrzny” oznacza statek powietrzny zdefiniowany do celów konwencji chicagowskiej, czyli płatowce z zainstalowanymi w nich silnikami lotniczymi lub śmigłowce;

„silniki lotnicze” oznaczają silniki lotnicze (inne niż wykorzystywane przez wojsko, służby celne lub policję) z napędem odrzutowym, turbinowym lub tłokowym oraz:

(i)	w przypadku silników lotniczych z napędem odrzutowym, silniki o sile ciągu co najmniej 1 750 funtów lub wartości równoważnej; oraz

(ii)

w przypadku silników lotniczych z napędem turbinowym lub tłokowym, silniki o mocy startowej wynoszącej co najmniej 550 KM lub wartości równoważnej, wraz z wszystkimi modułami i innymi zainstalowanymi, wbudowanymi lub dołączonymi akcesoriami, częściami i wyposażeniem oraz wszelkimi danymi, podręcznikami i rejestrami ich dotyczącymi;

c)	„przedmioty lotnicze” oznaczają płatowce, silniki lotnicze i śmigłowce;

d)	„rejestr statków powietrznych” oznacza rejestr prowadzony przez państwo lub wspólną organizację rejestracji znaków do celów konwencji chicagowskiej;

„płatowce” oznaczają płatowce (inne niż używane przez wojsko, służby celne lub policję), którym, po zainstalowaniu w nich właściwych silników lotniczych, właściwy urząd lotniczy nadał certyfikat typu na transport:

(i)	co najmniej ośmiu (8) osób, włączając załogę; lub

(ii)	ładunków o wadze powyżej 2 750 kg, łącznie z wszystkimi zainstalowanymi, wbudowanymi lub dołączonymi akcesoriami, częściami i wyposażeniem (innym niż silniki lotnicze) oraz wszystkimi danymi, podręcznikami i rejestrami ich dotyczącymi;

f)	„osoba upoważniona” oznacza osobę, o której mowa w artykule XIII ustęp 3;

g)	„konwencja chicagowska” oznacza Konwencję o międzynarodowym lotnictwie cywilnym, podpisaną w Chicago w dniu 7 grudnia 1944 r. z późniejszymi zmianami oraz z załącznikami do tej konwencji;

„wspólny organ rejestracji znaków” oznacza organ prowadzący rejestr zgodnie z artykułem 77 konwencji chicagowskiej, wprowadzonym w życie przez rezolucję przyjętą w dniu 14 grudnia 1967 r. przez Radę Międzynarodowej Organizacji Lotnictwa Cywilnego w sprawie przynależności państwowej i rejestracji statków powietrznych eksploatowanych przez międzynarodowe agencje operacyjne;

i)	„wyrejestrowanie statku powietrznego” oznacza wykreślenie statku powietrznego z jego rejestru statków powietrznych zgodnie z konwencją chicagowską;

j)	„umowa gwarancyjna” oznacza umowę, na mocy której osoba staje się gwarantem;

k)	„gwarant” oznacza osobę, która w celu zapewnienia wykonania zobowiązań na rzecz wierzyciela zabezpieczonego na mocy umowy o ustanowieniu zabezpieczenia lub innej umowy daje lub ustanawia zabezpieczenie lub gwarancję na żądanie lub akredytywę stand-by lub inną formę zabezpieczenia wierzytelności;

„śmigłowiec” oznacza statek powietrzny cięższy od powietrza (inny niż używane przez wojsko, służby celne lub policję), wytwarzający siłę nośną głównie w wyniku oddziaływania powietrza z jednym lub większą liczbą wirników o osiach zasadniczo pionowych, któremu właściwy urząd lotniczy nadał certyfikat typu na przewóz:

(i)	co najmniej pięciu (5) osób, włączając załogę; lub

(ii)	ładunków o wadze powyżej 450 kg, łącznie z wszystkimi zainstalowanymi, wbudowanymi lub dołączonymi akcesoriami, częściami i wyposażeniem (w tym wirnikami) oraz wszystkimi danymi, podręcznikami i rejestrami ich dotyczącymi;

„stan niewypłacalności” oznacza:

(i)	wszczęcie postępowania upadłościowego; lub

(ii)	oświadczenie dłużnika o zamiarze wstrzymania lub faktyczne wstrzymanie spłaty zobowiązań, jeżeli zgodnie z przepisami lub wskutek działania państwa wierzyciel nie może skorzystać z prawa do wszczęcia postępowania upadłościowego wobec dłużnika lub prawo to zostało zawieszone;

„podstawowa jurysdykcja w sprawach upadłościowych” oznacza Umawiające się Państwo, w którym znajduje się ośrodek głównych interesów dłużnika, za które do tych celów uznaje się miejsce siedziby dłużnika lub, jeżeli nie posiada on siedziby, miejsce, w którym dłużnik został ustanowiony lub utworzony, chyba że wykazano inaczej;

o)	„organ rejestracyjny” oznacza organ krajowy lub organ rejestracji znaków wspólnych, prowadzący rejestr statków powietrznych w Umawiającym się Państwie i odpowiedzialny za rejestrowanie i wyrejestrowywanie statków powietrznych zgodnie z konwencją chicagowską; oraz

p)	„państwo rejestracji” oznacza, w odniesieniu do statku powietrznego, państwo, do którego rejestru krajowego wpisany jest statek powietrzny, lub państwo, w którym znajduje się organ rejestracji znaków wspólnych prowadzący rejestr statków powietrznych.

Artykuł II

Stosowanie Konwencji wobec przedmiotów lotniczych

1. Konwencję stosuje się do przedmiotów lotniczych zgodnie z postanowieniami niniejszego Protokołu.

2. Konwencja i niniejszy Protokół nazywane są Konwencją o zabezpieczeniach międzynarodowych na wyposażeniu ruchomym, kiedy są stosowane wobec przedmiotów lotniczych.

Artykuł III

Zastosowanie Konwencji do sprzedaży

Następujące postanowienia Konwencji stosuje się tak, jak gdyby odniesienia do umowy o ustanowieniu lub zapewnieniu zabezpieczenia międzynarodowego były odniesieniami do umowy sprzedaży, a odniesienia do zabezpieczenia międzynarodowego, przyszłego zabezpieczenia międzynarodowego, dłużnika i wierzyciela były odniesieniami, odpowiednio, do sprzedaży, przyszłej sprzedaży, sprzedawcy i kupującego:

—	artykuły 3 i 4,

—	artykuł 16 ustęp 1 litera a),

—	artykuł 19 ustęp 4,

—	artykuł 20 ustęp 1 (w odniesieniu do rejestracji umowy sprzedaży lub przyszłej sprzedaży),

—	artykuł 25 ustęp 2 (w odniesieniu do przyszłej sprzedaży), oraz

—	artykuł 30.

Obok tego do umów sprzedaży i przyszłej sprzedaży stosuje się ogólne postanowienia artykułu 1, artykułu 5, rozdziałów IV–VII, artykułu 29 (poza ustępem 3 tego artykułu, który zostaje zastąpiony artykułem XIV ustęp 1 i 2), rozdziału X, rozdziału XII (poza artykułem 43), rozdziału XIII i rozdziału XIV (poza artykułem 60).

Artykuł IV

Zakres zastosowania

1. Bez uszczerbku dla artykułu 3 ustęp 1 Konwencji, Konwencję stosuje się także do śmigłowca oraz płatowca należącego do statku powietrznego, zarejestrowanych w rejestrze statków powietrznych Umawiającego się Państwa, które jest państwem rejestracji, a jeżeli wpis do rejestru nastąpił na podstawie umowy o rejestracji statku powietrznego, uznaje się, że nastąpił on z datą zawarcia tej umowy.

2. Do celów definicji „umowy wewnętrznej” w artykule 1 Konwencji:

a)	płatowiec znajduje się w państwie rejestracji statku powietrznego, którego jest częścią;

b)	silnik lotniczy znajduje się w państwie rejestracji statku powietrznego, w którym został zainstalowany, lub, jeżeli nie został on zainstalowany w statku powietrznym, tam gdzie się faktycznie znajduje; oraz

c)	śmigłowiec znajduje się państwie rejestracji w momencie zawierania umowy o ustanowieniu lub zapewnieniu zabezpieczenia.

3. Strony mogą uzgodnić na piśmie, że wyłączają stosowanie artykułu XI oraz że we wzajemnych stosunkach wprowadzą odstępstwa od postanowień niniejszego Protokołu lub przyznają im inny skutek, co nie dotyczy artykułu IX ustęp 2–4.

Artykuł V

Wymogi formalne, skutki i rejestracja umów sprzedaży

1. Do celów niniejszego Protokołu za umowę sprzedaży uznaje się umowę:

a)	zawartą na piśmie;

b)	dotyczącą przedmiotu lotniczego, którym sprzedawca może dysponować; oraz

c)	umożliwiającą identyfikację przedmiotu lotniczego zgodnie z niniejszym Protokołem.

2. Umowa sprzedaży przenosi zabezpieczenie przysługujące sprzedawcy na przedmiocie lotniczym na kupującego zgodnie z warunkami tej umowy.

3. Rejestracja umowy sprzedaży jest ważna przez czas nieograniczony. Rejestracja przyszłej sprzedaży pozostaje ważna do czasu usunięcia wpisu lub upływu okresu określonego we wpisie, jeżeli taki okres został podany.

Artykuł VI

Uprawnienia pełnomocnika

Osoba może zawrzeć umowę sprzedaży oraz wpisać do rejestru zabezpieczenie międzynarodowe na przedmiocie lotniczym lub sprzedaż tego przedmiotu występując jako agent, powiernik lub inny przedstawiciel. W takim przypadku osoba ta może dochodzić praw i zabezpieczeń przewidzianych w Konwencji.

Artykuł VII

Opis przedmiotów lotniczych

Opis przedmiotu lotniczego zawierający numer fabryczny, nazwę producenta oraz oznaczenie modelu jest niezbędny i wystarczający do identyfikacji przedmiotu do celów artykułu 7 litera c) Konwencji oraz artykułu V ustęp 1 litera c) niniejszego Protokołu.

Artykuł VIII

Wybór prawa

1. Niniejszy artykuł stosuje się wyłącznie w przypadku, gdy Umawiające się Państwo złożyło oświadczenie na mocy artykułu XXX ustęp 1.

2. Strony umowy sprzedaży lub innej umowy lub powiązanej umowy gwarancyjnej lub umowy o podporządkowaniu mogą uzgodnić prawo regulujące, w całości lub w części, ich prawa i obowiązki umowne.

3. Jeśli strony nie uzgodnią inaczej, zawarte w ustępie poprzedzającym odniesienie do prawa wybranego przez strony dotyczy krajowych przepisów prawnych wybranego państwa lub, jeżeli państwo to składa się z wielu jednostek terytorialnych, do prawa wewnętrznego wybranej jednostki terytorialnej.

ROZDZIAŁ II

ŚRODKI ZARADCZE W PRZYPADKU NIEWYKONANIA, PIERWSZEŃSTWO I CESJE

Artykuł IX

Zmiana postanowień dotyczących środków zaradczych w przypadku niewykonania

1. Obok środków zaradczych określonych w rozdziale III Konwencji wierzyciel może, o ile dłużnik wcześniej się na to zgodził i w okolicznościach określonych w tym rozdziale:

a)	doprowadzić do usunięcia wpisu statku powietrznego z rejestru; oraz

b)	doprowadzić do wywozu i fizycznego przeniesienia przedmiotu lotniczego z terytorium, na którym się znajduje.

2. Wierzyciel nie może zastosować środków zaradczych określonych w ustępie poprzedzającym bez uzyskania uprzedniej pisemnej zgody osoby, której przysługuje zarejestrowane zabezpieczenie z pierwszeństwem wobec zabezpieczenia wierzyciela.

3. Artykułu 8 ustęp 3 Konwencji nie stosuje się do przedmiotów lotniczych. Wszelkie środki zaradcze przewidziane w Konwencji w odniesieniu do przedmiotu lotniczego stosowane są zgodnie z zasadą racjonalnego przedsiębiorcy. Uznaje się, że środek zaradczy został zastosowany w sposób zgodny z zasadą racjonalnego przedsiębiorcy, jeżeli został zastosowany zgodnie z postanowieniem umowy, chyba że takie postanowienie jest oczywiście nieracjonalne.

4. Uznaje się, że zawiadomienie zainteresowanych osób na piśmie o propozycji sprzedaży lub wynajęcia z wyprzedzeniem dziesięciu dni roboczych oznacza spełnienie wymogu „zawiadomienia z odpowiednim wyprzedzeniem” określonego w artykule 8 ustęp 4 Konwencji. Powyższe postanowienie nie stanowi przeszkody dla ustalenia przez przyjmującego zabezpieczenie oraz przyjmującego zabezpieczenie lub gwaranta, że zawiadomienia dokonuje się z większym wyprzedzeniem.

5. Z zastrzeżeniem wszelkich obowiązujących przepisów i regulacji dotyczących bezpieczeństwa ruchu lotniczego organ rejestracyjny w Umawiającym się Państwie pozytywnie rozpatruje wniosek o usunięcie wpisu z rejestru i wywóz, jeżeli:

a)	wniosek został odpowiednio złożony przez osobę upoważnioną na mocy wpisanego, nieodwołalnego upoważnienia do złożenia wniosku o usunięcie wpisu z rejestru i zezwolenie na wywóz; oraz

na ewentualne żądanie organu rejestracyjnego osoba upoważniona wykaże przed tym organem, że wszystkie zabezpieczenia wpisane do rejestru z pierwszeństwem wobec zabezpieczenia wierzyciela, na którego rzecz upoważnienie zostało wydane, zostały uchylone lub że posiadacze takich zabezpieczeń zgodzili się na usunięcie wpisu z rejestru i wywóz.

6. Przyjmujący zabezpieczenie, proponujący usunięcie wpisu z rejestru i wywiezienie statku powietrznego na mocy ustępu 1 w inny sposób niż na podstawie orzeczenia sądu, informuje o propozycji usunięcia wpisu i wywiezienia na piśmie i z odpowiednim wyprzedzeniem:

a)	osoby zainteresowane określone w artykule 1 litera m) podpunkty (i) i (ii) Konwencji; oraz

b)	osoby zainteresowane określone w artykule 1 litera m) podpunkt (iii) Konwencji, które odpowiednio wcześnie przed usunięciem wpisu lub wywiezieniem zawiadomiły przyjmującego zabezpieczenie o swoich prawach.

Artykuł X

Zmiana postanowień dotyczących środków tymczasowych orzekanych przed ostatecznym rozstrzygnięciem

1. Niniejszy artykuł stosuje się tylko w przypadku, gdy Umawiające się Państwo złożyło oświadczenie na mocy artykułu XXX ustęp 2 i w zakresie określonym w tym oświadczeniu.

2. W rozumieniu artykułu 13 ustęp 1 Konwencji „szybko” w kontekście uzyskania środka zabezpieczającego oznacza uzyskanie go w terminie tylu dni roboczych od złożenia wniosku o uzyskanie tego środka, ile zostało podane w oświadczeniu złożonym przez Umawiającego się Państwo, w którym złożono wniosek.

3. Artykuł 13 ustęp 1 Konwencji stosuje się z dodaniem następujących postanowień bezpośrednio po literze d):

„e)	jeżeli w dowolnym momencie dłużnik i wierzyciel wyraźnie tak uzgodnią, sprzedaż przedmiotu i przekazanie dochodów z tej sprzedaży”, a artykuł 43 ustęp 2 stosuje się z dodaniem po słowach „artykuł 13 ustęp 1 litera d)” słów „i e)”.

4. Prawo własności lub inne prawo dłużnika przenoszone przez sprzedaż przewidzianą w ustępie poprzedzającym nie są obciążone żadnymi innymi zabezpieczeniami i innymi prawami, wobec których zabezpieczenie międzynarodowe wierzyciela ma pierwszeństwo na mocy postanowień artykułu 29 Konwencji.

5. Wierzyciel i dłużnik oraz inne osoby zainteresowane mogą uzgodnić na piśmie, że nie będą stosować artykułu 13 ustęp 2 Konwencji.

6. W odniesieniu do środków zaradczych w artykule IX ustęp 1:

organ rejestracyjny i inne organy administracyjne, stosownie do okoliczności, zapewniają możliwość skorzystania z tych środków w Umawiającym się Państwie nie później niż po upływie pięciu dni roboczych od daty, w której wierzyciel zawiadomił te organy, że taki środek zaradczy został przyznany lub, w przypadku gdy środek zaradczy został przyznany przez sąd zagraniczny, że został uznany przez sąd Umawiającego się Państwa oraz że wierzyciel jest uprawniony do uzyskania tych środków zgodnie z Konwencją; oraz

b)	właściwe organy szybko podejmują współpracę z wierzycielem i pomagają mu w wykonaniu takich środków zaradczych zgodnie z obowiązującymi przepisami i regulacjami w dziedzinie bezpieczeństwa ruchu lotniczego.

7. Ustępy 2 i 6 nie mają wpływu na obowiązujące przepisy i regulacje w dziedzinie bezpieczeństwa ruchu lotniczego.

Artykuł XI

Środki zaradcze w przypadku upadłości

1. Niniejszy artykuł stosuje się wyłącznie w przypadku, gdy Umawiające się Państwo będące podstawową jurysdykcją w sprawach upadłościowych złożyło oświadczenie na mocy artykułu XXX ustęp 3.

2. Po wystąpieniu stanu niewypłacalności i z zastrzeżeniem ustępu 7 zarządca lub dłużnik, stosownie do okoliczności, przekazuje posiadanie przedmiotu lotniczego wierzycielowi nie później niż z datą:

a)	w której zakończył się okres oczekiwania; oraz

b)	w której wierzyciel byłby uprawniony do posiadania przedmiotu lotniczego, gdyby niniejszy artykuł nie podlegał zastosowaniu.

3. Do celów niniejszego artykułu „okres oczekiwania” oznacza okres wyznaczony w oświadczeniu Umawiającego się Państwa będącego podstawową jurysdykcją w sprawach upadłościowych.

4. Zawarte w niniejszym artykule odniesienia do „zarządcy” dotyczą stosunków wynikających z pełnionej funkcji, a nie jego stosunków osobistych.

5. Do czasu, w którym wierzyciel uzyska możliwość objęcia przedmiotu lotniczego w posiadanie na mocy ustępu 2:

a)	zarządca lub dłużnik, stosownie do okoliczności, zachowują ten przedmiot i utrzymują go w stanie niepogorszonym zgodnie z umową; oraz

b)	wierzyciel może wystąpić o wszelkie inne tymczasowe środki zabezpieczające przewidziane w prawie właściwym.

6. Postanowienia litery a) ustępu poprzedzającego nie stanowią przeszkody dla używania statku powietrznego zgodnie z zasadami służącymi zachowaniu przedmiotu lotniczego i utrzymaniu go w stanie niepogorszonym.

7. Zarządca lub dłużnik, stosownie do okoliczności, mogą zachować przedmiot lotniczy w posiadaniu, jeżeli do daty określonej w ustępie 2 usunęli wszelkie niewykonanie związane z wszczęciem postępowania upadłościowego oraz podjęli się wykonania wszystkich przyszłych zobowiązań zgodnie z umową. W przypadku niewypełnienia takich przyszłych zobowiązań drugiego okresu oczekiwania nie stosuje się.

8. W odniesieniu do środków zaradczych w artykule IX ustęp 1:

właściwy organ rejestracyjny i organy administracyjne, stosownie do okoliczności, zapewniają możliwość skorzystania z tych środków w Umawiającym się Państwie nie później niż po upływie pięciu dni roboczych od daty, w której wierzyciel zawiadomił takie organy, że jest uprawniony do uzyskania tych środków zgodnie z Konwencją; oraz

b)	właściwe organy szybko podejmują współpracę z wierzycielem i pomagają mu w wykonaniu takich środków zaradczych zgodnie z obowiązującymi przepisami i regulacjami w dziedzinie bezpieczeństwa ruchu lotniczego.

9. Po dacie określonej w ustępie 2 nie można przeszkodzić w wykonaniu środków zaradczych, na które zezwala Konwencja lub niniejszy Protokół, ani opóźnić ich wykonania.

10. Żadne ze zobowiązań dłużnika wynikających z umowy nie może zostać zmienione bez zgody wierzyciela.

11. Żadne z postanowień ustępu poprzedzającego nie jest interpretowane jako ograniczające wynikające z prawa właściwego uprawnienie zarządcy do rozwiązania umowy.

12. Żadne prawa lub zabezpieczenia, z wyjątkiem pozaumownych praw i zabezpieczeń należących do kategorii objętych treścią oświadczenia złożonego na podstawie artykułu 39 ustęp 1, nie mają w postępowaniu upadłościowym pierwszeństwa przez zabezpieczeniami wpisanymi do rejestru.

13. Konwencję, zmienioną przez artykuł IX niniejszego Protokołu, stosuje się do wykonywania wszelkich środków zaradczych na podstawie tego artykułu.

2. Po wystąpieniu stanu niewypłacalności zarządca lub dłużnik, stosownie do okoliczności, na wniosek wierzyciela zawiadamia go, w terminie określonym w oświadczeniu Umawiającego się Państwa złożonym na podstawie artykułu XXX ustęp 3, czy:

a)	usunie wszelkie niewykonanie, inne niż niewykonanie związane ze wszczęciem postępowania upadłościowego, oraz podejmie się wykonania wszystkich przyszłych zobowiązań wynikających z umowy oraz związanej z nią dokumentacji umownej; lub

b)	zapewni wierzycielowi możliwość objęcia w posiadanie przedmiotu lotniczego zgodnie z prawem właściwym.

3. Prawo właściwe, o którym mowa w literze b) ustępu poprzedzającego, może upoważniać sąd do nakazania podjęcia innego dodatkowego środka lub dostarczania dodatkowej gwarancji.

4. Wierzyciel wykazuje swoje roszczenia oraz przedstawia dowód, że przysługujące mu zabezpieczenie międzynarodowe zostało wpisane do rejestru.

5. Jeżeli zarządca lub dłużnik, stosownie do okoliczności, nie zawiadomi wierzyciela zgodnie z ustępem 2 lub jeżeli zarządca lub dłużnik oświadczył, że zapewni wierzycielowi możliwość objęcia przedmiotu lotniczego w posiadanie, ale tego nie uczynił, sąd może zezwolić wierzycielowi na wzięcie przedmiotu lotniczego w posiadanie na warunkach ustalonych przez sąd oraz może nakazać podjęcie innego dodatkowego środka lub dostarczenia dodatkowej gwarancji.

6. Przedmiot lotniczy nie może zostać sprzedany do czasu wydania przez sąd orzeczenia w sprawie roszczenia i zabezpieczenia międzynarodowego.

Artykuł XII

Pomoc w przypadku upadłości

1. Niniejszy artykuł stosuje się wyłącznie w przypadku, gdy Umawiające się Państwo złożyło oświadczenie na mocy artykułu XXX ustęp 1.

2. Sądy Umawiającego się Państwa, w którym znajduje się przedmiot lotniczy, zgodnie z prawem Umawiającego się Państwa współpracują w możliwie najszerszym zakresie z sądami zagranicznymi i zarządcami zagranicznymi przy stosowaniu postanowień artykułu XI.

Artykuł XIII

Upoważnienie do złożenia wniosku o usunięcie wpisu z rejestru i zezwolenie na wywóz

1. Niniejszy artykuł stosuje się wyłącznie w przypadku, gdy Umawiające się Państwo złożyło oświadczenie na mocy artykułu XXX ustęp 1.

2. Jeżeli dłużnik wydał nieodwołalne upoważnienie do złożenia wniosku o usunięcie wpisu z rejestru i zezwolenie na wywóz zasadniczo zgodnie z formularzem załączonym do niniejszego Protokołu oraz zgłosił takie upoważnienie do rejestru prowadzonego przez organu rejestracyjny, jest ono wpisywane do tego rejestru.

3. Osoba, na rzecz której wydano upoważnienie („osoba upoważniona”), lub inna osoba, formalnie wyznaczona w tym celu przez osobę upoważnioną, są jedynymi osobami, które mogą wykonać środki zaradcze określone w artykule IX ustęp 1, przy czym mogą wykonać te środki tylko zgodnie z treścią upoważnienia oraz obowiązującymi przepisami i regulacjami w dziedzinie bezpieczeństwa ruchu lotniczego. Dłużnik nie może odwołać takiego upoważnienia bez pisemnej zgody osoby upoważnionej. Na wniosek osoby upoważnionej organ rejestracyjny usuwa upoważnienie z rejestru.

4. Organ rejestracyjny i inne organy administracyjne w Umawiających się Państwach nawiązują szybko współprace z osobą upoważnioną i pomagają jej w wykonywaniu środków zaradczych określonych w artykule IX.

Artykuł XIV

Zmiana postanowień dotyczących pierwszeństwa

1. Kupujący przedmiot lotniczy na podstawie sprzedaży wpisanej do rejestru nabywa prawo do tego przedmiotu nieobciążone żadnymi prawami później wpisanymi do rejestru ani żadnymi prawami niewpisanymi do rejestru, nawet jeśli kupujący wiedział o prawie niewpisanym do rejestru.

2. Kupujący przedmiot lotniczy nabywa prawo do tego przedmiotu obciążone prawami wpisanymi do rejestru w momencie nabycia.

3. Zainstalowanie silnika lotniczego lub usunięcie go ze statku powietrznego nie wpływa na prawo własności lub inne prawa do silnika lotniczego lub zabezpieczenia na tym silniku.

4. Artykuł 29 ustęp 7 Konwencji stosuje się do rzeczy innej niż przedmiot, zainstalowanej w płatowcu, silniku lotniczym lub śmigłowcu.

Artykuł XV

Zmiana postanowień dotyczących cesji

Artykuł 33 ustęp 1 Konwencji stosuje się z dodaniem następujących postanowień bezpośrednio po literze b):

„oraz c) dłużnik wyraził zgodę na piśmie, niezależnie od tego, czy zgoda została udzielona przed cesją oraz czy określono cesjonariusza.”.

Artykuł XVI

Postanowienia dotyczące dłużnika

1. W przypadku braku naruszenia w rozumieniu artykułu 11 Konwencji dłużnikowi przysługuje prawo spokojnego posiadania i używania przedmiotu zgodnie z umową, skuteczne wobec:

a)	wierzyciela i posiadaczy zabezpieczeń, od których dłużnik jest uwolniony na mocy artykułu 29 ustęp 4 Konwencji, lub, jako kupujący, na mocy artykułu XIV ustęp 1 niniejszego Protokołu, chyba że i w takim zakresie w jakim dłużnik zgodził się na inne zasady; oraz

b)	posiadaczy zabezpieczeń obciążających prawa i zabezpieczenia dłużnika na mocy artykułu 29 ustęp 4 Konwencji lub, jako kupujący, na mocy artykułu XIV ustęp 2 niniejszego Protokołu, ale tylko w takim zakresie, na jaki ewentualnie zgodził się taki posiadacz.

2. Żadne z postanowień Konwencji lub niniejszego Protokołu nie ogranicza odpowiedzialności wierzyciela za wszelkie niewykonanie umowy wynikające z prawa właściwego, w zakresie, w jakim umowa dotyczy przedmiotu lotniczego.

ROZDZIAŁ III

POSTANOWIENIA DOTYCZĄCE SYSTEMU REJESTRACJI ZABEZPIECZEŃ MIĘDZYNARODOWYCH NA PRZEDMIOTACH LOTNICZYCH

Artykuł XVII

Organ Nadzoru i Rejestrator

1. Organem Nadzoru jest podmiot międzynarodowy wyznaczony w rezolucji przyjętej przez konferencję dyplomatyczną zwołaną w celu przyjęcia konwencji o wyposażeniu ruchomym oraz protokołu lotniczego.

2. Jeżeli podmiot międzynarodowy, o którym mowa w ustępie poprzedzającym, nie może lub nie chce pełnić roli Organu Nadzoru, zwołuje się konferencję Państw Sygnatariuszy i Umawiających się Państw w celu wyznaczenia innego organu nadzoru.

3. Organ nadzoru, jego kadra kierownicza i pracownicy korzystają z immunitetu od postępowań sądowych i administracyjnych zgodnie ze stosowanymi wobec nich regulacjami, jako podmiot międzynarodowy lub z innego tytułu.

4. Organ Nadzoru może ustanowić komisję ekspertów spośród osób zaproponowanych przez Państwa Sygnatariuszy i Umawiające się Państwa, mających niezbędne kwalifikacje i doświadczenie, oraz powierzyć im zadanie wspierania Organu Nadzoru w wykonywaniu jego funkcji.

5. Pierwszy Rejestrator prowadzi rejestr międzynarodowy przez okres pięciu lat od daty wejścia w życie niniejszego Protokołu. Po upływie tego okresu Rejestrator jest powoływany lub ponownie powoływany co pięć lat przez Organ Nadzoru.

Artykuł XVIII

Pierwszy regulamin

Pierwszy regulamin ustanawia Organ Nadzoru, tak by zaczął on obowiązywać od daty wejścia w życie niniejszego Protokołu.

Artykuł XIX

Wyznaczone punkty dostępu

1. Z zastrzeżeniem ustępu 2 Umawiające się Państwo może w każdym czasie wyznaczyć jednostkę lub jednostki na swoim terytorium, pełniące rolę punktu lub punktów dostępu, za pośrednictwem których informacje niezbędne do dokonania wpisu do rejestru innego niż wpis zgłoszenia zabezpieczenia krajowego albo prawa lub zabezpieczenia na mocy artykułu 40, w obu przypadkach wynikających z przepisów innego państwa, są lub mogą być przekazywane do rejestru międzynarodowego.

2. Umawiające się Państwo, które dokonało wyznaczenia na podstawie ustępu poprzedzającego, może zezwolić na korzystanie z wyznaczonych punktów dostępu w przypadku informacji niezbędnych do wpisów dotyczących silników lotniczych, ale nie może narzucić takiego obowiązku.

Artykuł XX

Dodatkowe zmiany w postanowieniach dotyczących rejestru

1. Do celów artykułu 19 ustęp 6 Konwencji kryteria wyszukiwania przedmiotu lotniczego stanowią: nazwa producenta, numer fabryczny i oznaczenie modelu oraz informacje dodatkowe potrzebne do indywidualizacji przedmiotu. Takie informacje dodatkowe określa regulamin.

2. Do celów artykułu 25 ustęp 2 Konwencji oraz w okolicznościach tam opisanych posiadacz przyszłego zabezpieczenia międzynarodowego wpisanego do rejestru lub przyszłej cesji zabezpieczenia międzynarodowego wpisanej do rejestru albo osoba, na rzecz której wpisano do rejestru przyszłą sprzedaż, podejmują wszelkie środki jakimi dysponują w celu zapewnienia usunięcia wpisu do rejestru nie później niż pięć dni roboczych po otrzymaniu wniosku opisanego w tym ustępie.

3. Opłaty, o których mowa w artykule 17 ustęp 2 litera h) Konwencji, ustalane są w taki sposób, by pokryły racjonalne koszty ustanowienia, prowadzenia i reglamentacji rejestru międzynarodowego oraz racjonalne wydatki Organu Nadzoru związane z wykonywaniem funkcji, uprawnień i obowiązków wymienionych w artykule 17 ustęp 2 Konwencji.

4. Rejestrator obsługuje centralne funkcje rejestru międzynarodowego i zarządza nimi w trybie całodobowym. Poszczególne punkty dostępu obsługiwane są co najmniej w ciągu godzin pracy obowiązujących na danym terytorium.

5. Kwota ubezpieczenia lub gwarancji finansowej, o których mowa w artykule 28 ustęp 4 Konwencji, wynosi, w odniesieniu do każdego wypadku, nie mniej niż maksymalną wartość przedmiotu lotniczego określoną przez Organ Nadzoru.

6. Żadne z postanowień Konwencji nie stanowi przeszkody dla zawarcia przez Rejestratora umowy ubezpieczenia lub uzyskania gwarancji finansowej obejmujących wypadki, za które Rejestrator nie ponosi odpowiedzialności na podstawie artykułu 28 Konwencji.

ROZDZIAŁ IV

JURYSDYKCJA

Artykuł XXI

Zmiana postanowień dotyczących jurysdykcji

Do celów artykułu 43 Konwencji oraz z zastrzeżeniem artykułu 42 Konwencji sąd Umawiającego się Państwa ma jurysdykcję także wtedy, gdy przedmiotem jest śmigłowiec lub płatowiec należący do statku powietrznego, dla którego to państwo jest państwem rejestracji.

Artykuł XXII

Zrzeczenie się immunitetu jurysdykcyjnego

1. Z zastrzeżeniem ustępu 2 zrzeczenie się immunitetu jurysdykcyjnego wobec sądów określonych w artykule 42 lub 43 Konwencji lub odnoszącego się do wykonywania praw i zabezpieczeń dotyczących przedmiotu lotniczego na podstawie Konwencji jest wiążące oraz, jeżeli spełniono pozostałe warunki dla takiej jurysdykcji lub wykonania, skutecznie umożliwia sprawowanie jurysdykcji oraz wykonanie, stosownie do okoliczności danego przypadku.

2. Zrzeczenie na podstawie ustępu poprzedzającego musi być dokonane na piśmie oraz zawierać opis przedmiotu lotniczego.

ROZDZIAŁ V

STOSUNEK DO INNYCH KONWENCJI

Artykuł XXIII

Stosunek do Konwencji o międzynarodowym uznawania praw do statku powietrznego

W stosunku do Umawiającej się Strony, będącej stroną Konwencji o międzynarodowym uznawaniu praw do statku powietrznego podpisanej w Genewie w dniu 19 czerwca 1948 r., Konwencja zastępuje postanowienia tej konwencji w zakresie dotyczącym statków powietrznych, zdefiniowanych w niniejszym Protokole, oraz przedmiotów lotniczych. Jednakże w odniesieniu do praw i zabezpieczeń, których niniejsza Konwencja nie obejmuje ani na które nie ma wpływu, konwencja genewska nie jest zastępowana.

Artykuł XXIV

Stosunek do Konwencji o ujednostajnieniu niektórych prawideł, dotyczących zajęcia zabezpieczającego statków powietrznych

1. W stosunku do Umawiającej się Strony, będącej stroną Konwencji o ujednostajnieniu niektórych prawideł, dotyczących zajęcia zabezpieczającego statków powietrznych podpisanej w Rzymie w dniu 29 maja 1933 r., Konwencja zastępuje postanowienia tej konwencji w zakresie dotyczącym statków powietrznych, zdefiniowanych w niniejszym Protokole.

2. Umawiająca się Strona, będąca stroną powyższej konwencji, może oświadczyć w momencie ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia niniejszego Protokołu albo przystąpienia do niego, że nie będzie stosować niniejszego artykułu.

Artykuł XXV

Stosunek do konwencji UNIDROIT o międzynarodowym leasingu finansowanym

Konwencja zastępuje konwencję UNIDROIT o międzynarodowym leasingu finansowanym podpisaną w Ottawie w dniu 28 maja 1988 r., w zakresie dotyczącym przedmiotów lotniczych.

ROZDZIAŁ VI

POSTANOWIENIA KOŃCOWE

Artykuł XXVI

Podpisanie, ratyfikacja, przyjęcie, zatwierdzenie lub przystąpienie

1. Niniejszy Protokół zostaje otwarty do podpisu w Kapsztadzie w dniu 16 listopada 2001 r. przez państwa uczestniczące w konferencji dyplomatycznej zwołanej w celu przyjęcia konwencji o wyposażeniu ruchomym oraz protokołu lotniczego w Kapsztadzie w dniach 29 października– 16 listopada 2001 r. Po dniu 16 listopada 2001 r. Protokół będzie otwarty do podpisu dla wszystkich państw w siedzibie Międzynarodowego Instytutu Unifikacji Prawa Prywatnego (UNIDROIT) w Rzymie, do czasu wejścia Protokołu w życie zgodnie z artykułem XXVIII.

2. Niniejszy Protokół podlega ratyfikacji, przyjęciu lub zatwierdzeniu przez państwa, które go podpisały.

3. Każde państwo, które nie podpisało niniejszego Protokołu, może do niego przystąpić w każdym czasie.

4. Ratyfikacja, przyjęcie, zatwierdzenie lub przystąpienie następuje poprzez złożenie w tym celu formalnego dokumentu u Depozytariusza.

5. Państwo nie może stać się stroną niniejszego Protokołu, jeżeli nie jest lub nie stanie się także stroną Konwencji.

Artykuł XXVII

Regionalne organizacje integracji gospodarczej

1. Niniejszy Protokół może również podpisać, przyjąć, zatwierdzić lub przystąpić do niego regionalna organizacja integracji gospodarczej złożona z suwerennych państw i posiadająca kompetencje w zakresie określonych spraw uregulowanych w niniejszym Protokole. W takim przypadku regionalna organizacja integracji gospodarczej ma prawa i obowiązki Umawiającego się Państwa, o ile organizacja ta ma kompetencje w zakresie spraw uregulowanych w niniejszym Protokole. W przypadkach, w których przy stosowaniu niniejszego Protokołu znaczenie ma liczba Umawiających się Państw, regionalna organizacja integracji gospodarczej nie jest liczona jako Umawiające się Państwo obok jej państw członkowskich będących Umawiającymi się Państwami.

2. Regionalna organizacja integracji gospodarczej w momencie podpisania, przyjęcia lub zatwierdzenia Protokołu albo przystąpienia do niego składa Depozytariuszowi oświadczenie określające sprawy regulowane przez niniejszą Konwencję, w odniesieniu do których państwa członkowskie tej organizacji przekazały jej swoje kompetencje. Regionalna organizacja integracji gospodarczej szybko notyfikuje Depozytariuszowi wszelkie zmiany w podziale kompetencji określonych w oświadczeniu złożonym na podstawie niniejszego ustępu, w tym wszelkie nowe przypadki przeniesienia kompetencji.

3. Wszelkie odniesienia do „Umawiającego się Państwa” lub „Umawiających się Państw” lub „Państwa Strony” lub „Państw Stron” w niniejszym Protokole dotyczą również regionalnej organizacji integracji gospodarczej, w przypadkach, w których wymaga tego kontekst odniesienia.

Artykuł XXVIII

Wejście w życie

1. Niniejszy Protokół wchodzi w życie pierwszego dnia miesiąca następującego po upływie trzech miesięcy od daty złożenia ósmego dokumentu ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia, między państwami, które złożyły takie dokumenty.

2. W przypadku pozostałych państw niniejszy Protokół wchodzi w życie pierwszego dnia miesiąca następującego po upływie trzech miesięcy od daty złożenia trzeciego dokumentu ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia.

Artykuł XXIX

Jednostki terytorialne

1. Jeżeli Umawiające się Państwo składa się jednostek terytorialnych, w których obowiązują różne systemy prawne w zakresie spraw regulowanych przez niniejszą Konwencję, może ono w momencie ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia oświadczyć, że niniejszy Protokół ma być stosowany do wszystkich tych jednostek terytorialnych lub tylko do jednej albo większej liczby tych jednostek oraz może zmienić swoje oświadczenie w każdym czasie, przedkładając inne oświadczenie.

2. W oświadczeniu takim należy wyraźnie określić, do których jednostek terytorialnych stosuje się niniejszy Protokół.

3. Jeżeli Umawiające się Państwo nie złożyło oświadczenia na podstawie ustępu 1, niniejszy Protokół stosuje się do wszystkich jednostek terytorialnych tego państwa.

4. Jeżeli Umawiające się Państwo stosuje niniejszy Protokół do jednej lub większej liczby swoich jednostek terytorialnych, oświadczenia dozwolone na podstawie niniejszego Protokołu mogą być złożone w odniesieniu do każdej takiej jednostki terytorialnej, a oświadczenia złożone w odniesieniu do jednej jednostki terytorialnej mogą być różne od oświadczeń złożonych w odniesieniu do innej jednostki terytorialnej.

5. Jeżeli na mocy oświadczenia złożonego na podstawie ustępu 1 niniejszy Protokół stosuje się do jednej lub większej liczby jednostek terytorialnych Umawiającego się Państwa:

uznaje się, że dłużnik przebywa w Umawiającym się Państwie, tylko jeżeli został ustanowiony lub utworzony na mocy prawa obowiązującego w jednostce terytorialnej, do której stosuje się Konwencję i niniejszy Protokół, lub posiada swoją siedzibę, główny ośrodek zarządzania, miejsce prowadzenia działalności gospodarczej lub zwykłe miejsce pobytu w jednostce terytorialnej, do której stosuje się Konwencję i niniejszy Protokół;

b)	wszelkie odniesienia do miejsca, w którym znajduje się przedmiot w Umawiającym się Państwie, dotyczą miejsca, w którym znajduje się przedmiot w jednostce terytorialnej, do której stosuje się Konwencję i niniejszy Protokół; oraz

wszelkie odniesienia do organów administracyjnych w tym Umawiającym się Państwie rozumiane są jako odniesienia do organów administracyjnych mających jurysdykcję w jednostce terytorialnej, do której stosuje się Konwencję i niniejszy Protokół, a wszelkie odniesienia do rejestru krajowego lub organu rejestracyjnego w tym Umawiającym się Państwie rozumiane są jako odniesienia do obowiązującego rejestru statków powietrznych lub organu rejestracyjnego mającego jurysdykcję w jednostce terytorialnej lub jednostkach terytorialnych, do których stosuje się Konwencję i niniejszy Protokół.

Artykuł XXX

Oświadczenia dotyczące niektórych postanowień

1. Umawiające się Państwo może w momencie ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia Protokołu albo przystąpienia do niego oświadczyć, że będzie stosować jeden lub więcej z następujących artykułów niniejszego Protokołu: artykuł VIII, XII i XIII.

2. Umawiające się Państwo może w momencie ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia Protokołu albo przystąpienia do niego oświadczyć, że będzie stosowało artykuł X niniejszego Protokołu, w całości lub w części. W przypadku złożenia takiego oświadczenia w odniesieniu do artykułu X ustęp 2 Umawiające się Państwo określa okres czasu, przewidziany w tym postanowieniu.

3. Umawiające się Państwo może w momencie ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia Protokołu albo przystąpienia do niego oświadczyć, że będzie stosować w całości wariant A lub wariant B z artykułu XI oraz, w takim przypadku, określa ewentualne rodzaje postępowań upadłościowych, do których stosować będzie wariant A, oraz ewentualne rodzaje postępowań upadłościowych, do których stosować będzie wariant B. Umawiające się Państwo, składające oświadczenie na podstawie niniejszego ustępu, określa okres, który należy określić zgodnie z artykułem XI.

4. Sądy Umawiających się Państw stosują artykuł XI zgodnie z oświadczeniem złożonym przez Umawiające się Państwo będące podstawową jurysdykcją w sprawach upadłościowych.

5. Umawiające się Państwo może w momencie ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia Protokołu albo przystąpienia do niego oświadczyć, że nie będzie stosowało postanowień artykułu XXI, w całości lub w części. W oświadczeniu należy określić warunki, na jakich stosowany będzie właściwy artykuł, jeżeli będzie on stosowany częściowo, lub też jakie inne formy tymczasowych środków zabezpieczających będą stosowane.

Artykuł XXXI

Oświadczenia na podstawie Konwencji

Oświadczenia złożone na podstawie Konwencji, w tym oświadczenia złożone na podstawie artykułów 39, 40, 50, 53, 54, 55, 57, 58 i 60 Konwencji, uznaje się za złożone także na podstawie niniejszego Protokołu, chyba że zastrzeżono inaczej.

Artykuł XXXII

Zastrzeżenia i oświadczenia

1. Do niniejszego Protokołu nie można wnieść żadnych zastrzeżeń, można natomiast złożyć oświadczenia, na które zezwalają artykuły XXIV, XXIX, XXX, XXXI, XXXIII i XXXIV, zgodnie z zawartymi w nich postanowieniami.

2. Wszelkie oświadczenia lub późniejsze oświadczenia oraz przypadki wycofania oświadczenia na mocy niniejszego Protokołu są notyfikowane na piśmie Depozytariuszowi.

Artykuł XXXIII

Późniejsze oświadczenia

1. Państwo Strona może złożyć późniejsze oświadczenie, inne niż oświadczenie złożone zgodnie z artykułem XXXI na podstawie artykułu 60 Konwencji, w każdym czasie po dacie wejścia w życie niniejszego Protokołu, przez notyfikację Depozytariuszowi.

2. Takie późniejsze oświadczenie jest skuteczne od pierwszego dnia miesiąca następującego po upływie sześciu miesięcy od daty otrzymania notyfikacji przez Depozytariusza.

Jeżeli w notyfikacji określono, że oświadczenie stanie się skuteczne po dłuższym okresie, staje się ono skuteczne po upływie tego dłuższego okresu, po otrzymaniu notyfikacji przez Depozytariusza.

3. Niezależnie od ustępów poprzedzających, niniejszy Protokół stosuje się nadal tak, jak gdyby nie złożono żadnych oświadczeń w odniesieniu do wszelkich praw i zabezpieczeń powstałych przed datą skuteczności takiego późniejszego oświadczenia.

Artykuł XXXIV

Wycofanie oświadczeń

1. Każde Państwo Strona, które złożyło oświadczenie na mocy niniejszego Protokołu, inne niż oświadczenie złożone zgodnie z artykułem XXXI na podstawie artykułu 60 Konwencji, może wycofać to oświadczenie w każdym czasie, przez notyfikację Depozytariuszowi. Takie wycofanie jest skuteczne od pierwszego dnia miesiąca następującego po upływie sześciu miesięcy od daty otrzymania notyfikacji przez Depozytariusza.

2. Niezależnie od ustępów poprzedzających niniejszy Protokół stosuje się nadal tak, jak gdyby nie wycofano żadnego oświadczenia w odniesieniu do wszelkich praw i zabezpieczeń powstałych przed datą skuteczności takiego wycofania.

Artykuł XXXV

Wypowiedzenie

1. Każde Państwo Strona może wypowiedzieć niniejszy Protokół przez pisemną notyfikację Depozytariuszowi.

2. Takie wypowiedzenie jest skuteczne od pierwszego dnia miesiąca następującego po upływie dwunastu miesięcy od daty otrzymania notyfikacji przez Depozytariusza.

3. Niezależnie od ustępów poprzedzających niniejszy Protokół stosuje się nadal tak, jak gdyby Konwencji nie wypowiedziano w odniesieniu do wszelkich praw i zabezpieczeń powstałych przed datą skuteczności takiego wypowiedzenia.

Artykuł XXXVI

Konferencje przeglądowe, poprawki i kwestie powiązane

1. Depozytariusz w konsultacji z Organem Nadzoru przygotowuje każdego roku lub w innych terminach, jeśli wymagają tego okoliczności, sprawozdania dla Państw Stron z praktycznego funkcjonowania międzynarodowego sytemu ustanowionego w niniejszej Konwencji zmienionej przez niniejszy Protokół. Przy przygotowywaniu takich sprawozdań Depozytariusz uwzględnia sprawozdania Organu Nadzoru dotyczące funkcjonowania międzynarodowego systemu rejestracji.

2. Na wniosek co najmniej dwudziestu pięciu procent Państw Stron Depozytariusz zwołuje co pewien czas konferencje przeglądowe, w konsultacji z Organem Nadzoru, w celu rozważenia:

a)	praktycznego funkcjonowania Konwencji zmienionej niniejszym Protokołem oraz jej skuteczności w zakresie ułatwiania zabezpieczonego aktywami finansowania lub najmu przedmiotów objętych jej postanowieniami;

b)	wykładni sądowej postanowień niniejszego Protokołu oraz stosowania niniejszego Protokołu i regulaminu;

c)	funkcjonowania międzynarodowego systemu rejestracji, wyników uzyskiwanych przez Rejestratora oraz nadzoru nad nim sprawowanego przez Organ Nadzoru, przy uwzględnieniu sprawozdań Organu Nadzoru; oraz

d)	potrzeby wprowadzenia poprawek do niniejszego Protokołu lub ustaleń dotyczących rejestru międzynarodowego.

3. Wszelkie poprawki do niniejszego Protokołu zatwierdzane są większością co najmniej dwóch trzecich Państw Stron uczestniczących w konferencji, o której mowa w ustępie poprzedzającym, a następnie wchodzą w życie w odniesieniu do państw, które ratyfikowały, przyjęły lub zatwierdziły taką poprawkę, po tym, jak zostaną ratyfikowane, przyjęte lub zatwierdzone przez osiem państw, zgodnie z postanowieniami artykułu XXVIII dotyczącymi wejścia w życie Protokołu.

Artykuł XXXVII

Depozytariusz i jego funkcje

2. Depozytariusz:

informuje wszystkie Umawiające się Państwa o:

(i)	każdym nowym podpisie lub złożeniu dokumentu ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia, z oznaczeniem daty, w której to nastąpiło;

(ii)	dacie wejścia w życie niniejszego Protokołu;

(iii)

każdym oświadczeniu złożonym zgodnie z Protokołem, z oznaczeniem daty tego oświadczenia;

(iv)	wycofaniu lub zmianie każdego oświadczenia, z oznaczeniem daty, w której to nastąpiło; oraz

(v)	notyfikowaniu wypowiedzenia niniejszego Protokołu, z oznaczeniem daty, w której wypowiedzenie nastąpiło, i daty, z którą staje się skuteczne;

b)	przekazuje uwierzytelnione odpisy niniejszego Protokołu wszystkim Umawiającym się Państwom;

przekazuje Organowi Nadzoru i Rejestratorowi odpis każdego dokumentu ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia, z oznaczeniem daty ich złożenia; wszystkie oświadczenia lub notyfikacje o wycofaniu oświadczenia lub jego zmianie oraz wszystkie notyfikacje o wypowiedzeniu, z oznaczeniem daty ich notyfikacji, tak by informacje zawarte w tych dokumentach były łatwo i w pełni dostępne; oraz

d)	spełnia inne funkcje zwyczajowo pełnione przez depozytariuszy.

NA DOWÓD CZEGO niżej podpisani, należycie umocowani Pełnomocnicy podpisali niniejszy Protokół.

ZAŁĄCZNIK

FORMULARZ NIEODWOŁALNEGO UPOWAŻNIENIA DO ZŁOŻENIA WNIOSKU O WYREJESTROWANIE I ZEZWOLENIE NA WYWÓZ