—

uwzględniając swoje poprzednie rezolucje w sprawie Ukrainy, Republiki Mołdawii i Gruzji,

—

uwzględniając art. 49 Traktatu o Unii Europejskiej (TUE),

—

uwzględniając wnioski o członkostwo w UE złożone przez Ukrainę, Republikę Mołdawii i Gruzję,

—

uwzględniając konkluzje Rady Europejskiej w sprawie Ukrainy z 30 maja 2022 r.,

—

uwzględniając deklarację wersalską z 10 i 11 marca 2022 r.,

—

uwzględniając opinie Komisji z 17 czerwca 2022 r. w sprawie wniosków o członkostwo w UE złożonych przez Ukrainę (COM(2022)0407), Republikę Mołdawii (COM(2022)0406) i Gruzję (COM(2022)0405),

—

uwzględniając wspólne oświadczenie przywódców grup politycznych skierowane do szefów państw i rządów w perspektywie posiedzenia Rady Europejskiej 23 i 24 czerwca 2022 r.,

—

uwzględniając art. 132 ust. 2 i 4 Regulaminu,

A.

mając na uwadze, że od 24 lutego 2022 r. Federacja Rosyjska prowadzi niesprowokowaną, nieuzasadnioną i nielegalną wojnę napastniczą przeciwko Ukrainie; mając na uwadze, że Ukraina złożyła wniosek o przystąpienie do Unii Europejskiej 28 lutego 2022 r., a Republika Mołdawii i Gruzja uczyniły to 3 marca 2022 r.;

B.

mając na uwadze, że wnioski te złożono w kontekście rosyjskiej agresji wojskowej na Ukrainę, która jest prowadzona na bezprecedensową skalę we współczesnej historii Europy i podczas której dochodzi do zbrodni wojennych mogących stanowić ludobójstwo ludności ukraińskiej, a także w kontekście trwającej okupacji części terytoriów Gruzji i Mołdawii; mając na uwadze, że Ukraina broni europejskiego porządku bezpieczeństwa i zasad, na których się on opiera, takich jak akt końcowy z Helsinek i Paryska karta dla nowej Europy;

C.

mając na uwadze, że zgodnie z art. 49 TUE „[k]ażde państwo europejskie, które szanuje wartości, o których mowa w artykule 2, i zobowiązuje się je wspierać, może złożyć wniosek o członkostwo w Unii”;

D.

mając na uwadze, że nie ma przyspieszonej procedury przystępowania do UE, oraz mając na uwadze, że przystąpienie pozostaje opartym na osiągnięciach i ustrukturyzowanym procesem, który wymaga spełnienia kryteriów członkostwa w UE i zależy od skutecznego wdrożenia reform i transpozycji dorobku prawnego UE;

E.

mając na uwadze, że Rada wyjątkowo szybko zwróciła się do Komisji o przedstawienie opinii w sprawie wniosków Ukrainy, Republiki Mołdawii i Gruzji o członkostwo w UE;

F.

mając na uwadze, że w deklaracji wersalskiej z 10 i 11 marca 2022 r. Rada Europejska uznała europejskie aspiracje i europejski wybór Ukrainy;

G.

mając na uwadze, że obywatele Ukrainy, Republiki Mołdawii i Gruzji od lat konsekwentnie wykazują niezachwiane poparcie dla europejskiego kursu ich krajów, przyjmując europejskie zasady i wartości; mając na uwadze, że podobne aspiracje do życia w wolnym, suwerennym i demokratycznym kraju wyraża większość ludności białoruskiej, która sprzeciwia się popieranemu przez Rosję reżimowi Łukaszenki;

H.

mając na uwadze, że rozwój sytuacji w przeszłości pokazał, iż brak rozszerzenia wiąże się z ogromnymi kosztami strategicznymi i może zagrażać bezpieczeństwu i stabilności na naszym kontynencie;

I.

mając na uwadze, że stosunki UE z Ukrainą, Republiką Mołdawii i Gruzją opierają się na ambitnych układach o stowarzyszeniu oraz pogłębionych i kompleksowych strefach wolnego handlu, co tworzy warunki sprzyjające stowarzyszeniu politycznemu, zbliżeniu przepisów i integracji gospodarczej, które są kluczowymi elementami przyszłego procesu akcesyjnego; mając na uwadze, że nie wdrożono jeszcze w pełni układów o stowarzyszeniu oraz pogłębionych i kompleksowych stref wolnego handlu;

J.

mając na uwadze, że Ukraina, Republika Mołdawii i Gruzja przedłożyły oba kwestionariusze dotyczące przystąpienia do UE w rekordowym czasie, co nie tylko świadczy o ich wielkim zaangażowaniu na rzecz wartości UE, ale także potwierdza ich dużą zdolność i wolę osiągnięcia tych celów;

K.

mając na uwadze, że 17 czerwca 2022 r. Komisja opublikowała opinie w sprawie tych trzech wniosków i zaleciła Radzie, żeby potwierdziła perspektywy Ukrainy, Republiki Mołdawii i Gruzji na członkostwo w UE;

L.

mając na uwadze, że w opiniach Komisja zaleciła przyznanie Ukrainie i Republice Mołdawii statusu kraju kandydującego przy założeniu, że podjęte zostaną pewne reformy, np. w dziedzinie praworządności i walki z korupcją; mając na uwadze, że w przypadku Gruzji Komisja zaleciła przyznanie statusu kraju kandydującego dopiero po podjęciu wskazanych działań priorytetowych;

M.

mając na uwadze, że przyznanie statusu kraju kandydującego stanowiłoby wyraźny sygnał nadziei i solidarności dla obywateli tych trzech krajów oraz pokazałoby, że Unia Europejska jest zdecydowana sprostać obecnym wyzwaniom i zachować wierność swojej wizji przyszłości;

1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

8.

9.

10.

11.

12.

13.

14.

15.

16.

—

uwzględniając projekt decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu, na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady, produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną kukurydzę DP4114 × MON 810 × MIR604 × NK603 oraz rodzaje genetycznie zmodyfikowanej kukurydzy łączące dwie lub trzy modyfikacje DP4114, MON 810, MIR604 i NK603, produktów składających się z wymienionych rodzajów genetycznie zmodyfikowanej kukurydzy lub z niej wyprodukowanych (D081155/01,

—

uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 września 2003 r. w sprawie genetycznie zmodyfikowanej żywności i paszy (1), w szczególności jego art. 7 ust. 3 i art. 19 ust. 3,

—

uwzględniając fakt, że Stały Komitet ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz, o którym mowa w art. 35 rozporządzenia (WE) nr 1829/2003, nie wydał opinii w wyniku głosowania 16 maja 2022 r.,

—

uwzględniając art. 11 i 13 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiającego przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję (2),

—

uwzględniając opinię Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA) z 26 stycznia 2022 r., opublikowaną 7 marca 2022 r. (3),

—

uwzględniając swoje wcześniejsze rezolucje zawierające sprzeciw wobec zatwierdzania organizmów zmodyfikowanych genetycznie (GMO) (4),

—

uwzględniając art. 112 ust. 2 i 3 Regulaminu,

—

uwzględniając projekt rezolucji Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności,

A.

mając na uwadze, że 2 maja 2018 r. firma Pioneer Overseas Corporation z siedzibą w Belgii złożyła w imieniu Pioneer Hi-Bred International, Inc. z siedzibą w Stanach Zjednoczonych wniosek o wydanie zezwolenia na wprowadzenie do obrotu żywności, składników żywności i pasz zawierających genetycznie zmodyfikowaną kukurydzę DP4114 × MON 810 × MIR604 × NK603 („genetycznie zmodyfikowana kukurydza”), składających się z niej lub z niej wyprodukowanych, zgodnie z art. 5 i 17 rozporządzenia (WE) nr 1829/2003; mając na uwadze, że wniosek ten dotyczył również wprowadzenia do obrotu produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną kukurydzę lub składających się z niej do zastosowań innych niż żywność i pasza, z wyjątkiem uprawy;

B.

mając na uwadze, że wniosek ten dotyczył ponadto wprowadzenia do obrotu produktów zawierających dziesięć subkombinacji pojedynczych modyfikacji genetycznych stanowiących genetycznie zmodyfikowaną kukurydzę, składających się z nich lub z nich wyprodukowanych;

C.

mając na uwadze, że subkombinacja MON 810 × NK603 została już zatwierdzona decyzją wykonawczą Komisji (UE) 2018/2045 (5); mając na uwadze, że w związku z tym projekt decyzji wykonawczej dotyczy genetycznie zmodyfikowanej kukurydzy i pozostałych dziewięciu subkombinacji objętych wnioskiem (6);

D.

mając na uwadze, że EFSA wydał 26 stycznia 2022 r. pozytywną opinię w sprawie zezwolenia dotyczącego genetycznie zmodyfikowanej kukurydzy i opublikował ją 7 marca 2022 r.;

E.

mając na uwadze, że genetycznie zmodyfikowaną kukurydzę wyprodukowano w drodze konwencjonalnego krzyżowania w celu połączenia czterech pojedynczych modyfikacji genetycznych: DP4114, MON 810, MIR604 i NK603; mając na uwadze, że genetycznie zmodyfikowana kukurydza nadaje tolerancję na dwa herbicydy (glufosynat i glifosat) i produkuje pięć białek owadobójczych (7) („toksyny Bt”);

F.

mając na uwadze, że wnioskodawca nie przedstawił żadnych danych doświadczalnych dotyczących dziewięciu subkombinacji, które nie zostały wcześniej ocenione przez EFSA (8); mając na uwadze, że mimo braku danych doświadczalnych EFSA stwierdził, iż subkombinacje te nie budzą obaw co do bezpieczeństwa;

G.

mając na uwadze, że na mocy rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 503/2013 (9) wymagana jest ocena, czy oczekiwane praktyki rolnicze mają wpływ na wyniki badanych punktów końcowych; mając na uwadze, że zgodnie z tym rozporządzeniem wykonawczym ma to szczególne znaczenie w przypadku roślin tolerujących herbicydy;

H.

mając na uwadze, że według licznych badań uprawa genetycznie zmodyfikowanych roślin tolerujących herbicydy prowadzi do częstszego stosowania herbicydów uzupełniających, co w dużej mierze spowodowane jest pojawieniem się chwastów odpornych na herbicydy (10); mając na uwadze, że w konsekwencji należy się spodziewać stosowania w uprawie genetycznie zmodyfikowanej kukurydzy większych i częstych dawek herbicydów na bazie glifosatu i glufosynatu, a tym samym obecności w zbiorach większej ilości pozostałości i produktów rozpadu tych substancji („metabolity”);

I.

mając na uwadze, że glufosynat zaliczono do substancji działających szkodliwie na rozrodczość (1B), spełnia on zatem kryteria graniczne określone w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1107/2009 (11); mając na uwadze, że zezwolenie na stosowanie glufosynatu w Unii wygasło 31 lipca 2018 r. (12);

J.

mając na uwadze, że EFSA stwierdził w listopadzie 2015 r., iż jest mało prawdopodobne, aby glifosat był rakotwórczy, a Europejska Agencja Chemikaliów uznała w marcu 2017 r., że nie ma podstaw, by zaliczyć go do substancji rakotwórczych; mając na uwadze, że z kolei Międzynarodowa Agencja Badań nad Rakiem, tj. wyspecjalizowana agencja Światowej Organizacji Zdrowia ds. badań nad rakiem, w 2015 r. zaliczyła glifosat do substancji prawdopodobnie rakotwórczych dla ludzi; mając na uwadze, że szereg innych najnowszych zrecenzowanych badań naukowych potwierdza możliwe działanie rakotwórcze glifosatu (13);

K.

mając na uwadze, że uznaje się, iż ocena pozostałości herbicydów i ich metabolitów na roślinach zmodyfikowanych genetycznie nie wchodzi w zakres kompetencji panelu EFSA ds. organizmów modyfikowanych genetycznie („panel EFSA ds. GMO”), w związku z czym procedura wydawania zezwoleń na GMO nie obejmuje takiej oceny; mając na uwadze, że to podejście jest problematyczne, gdyż sama modyfikacja genetyczna może wpływać na sposób, w jaki dana roślina genetycznie zmodyfikowana rozkłada herbicydy uzupełniające, oraz na skład, a tym samym toksyczność metabolitów (14);

L.

mając na uwadze, że toksyczność toksyn Bt oceniono na podstawie badań żywieniowych, z wykorzystaniem wyłącznie wyizolowanych białek Bt wytwarzanych przez bakterie; mając na uwadze, że do badań toksykologicznych prowadzonych na wyizolowanych białkach nie można przywiązywać dużej wagi, gdyż toksyny Bt w roślinach uprawnych zmodyfikowanych genetycznie, takich jak kukurydza, bawełna i soja, są z natury bardziej toksyczne niż wyizolowane toksyny Bt; mając na uwadze, że wynika to stąd, iż inhibitory proteazy (PI) obecne w tkankach roślinnych mogą zwiększać toksyczność toksyn Bt, opóźniając ich rozpad; mając na uwadze, że występowanie tego zjawiska udowodniono w wielu badaniach, w tym w badaniu przeprowadzonym trzydzieści lat temu dla przedsiębiorstwa Monsanto, w którym wykazano, że nawet skrajnie niski poziom inhibitorów proteazy zwiększa toksyczność toksyn Bt aż dwudziestokrotnie (15);

M.

mając na uwadze, że w ocenach ryzyka EFSA nie uwzględniono tej zwiększonej toksyczności, mimo iż jest ona istotna w przypadku wszystkich roślin Bt, dla których wydano zezwolenie na przywóz lub uprawę w Unii; mając na uwadze, że nie można zatem wykluczyć, że ludzie i zwierzęta, którzy spożywają żywność i paszę zawierającą toksyny Bt, narażeni są na ryzyko wynikające z tej zwiększonej toksyczności spowodowanej interakcją między inhibitorami proteazy a toksynami Bt;

N.

mając na uwadze, że w szeregu badań zaobserwowano, iż skutki uboczne powstałe w wyniku narażenia na toksyny Bt mogą wpływać na układ odpornościowy, oraz zauważono, że niektóre toksyny Bt mogą wykazywać właściwości adiuwantów (16), co oznacza, że mogą nasilać alergenność innych białek, z którymi wchodzą w styczność;

O.

mając na uwadze, że w jednym z badań naukowych wykazano, iż toksyczność toksyn Bt może również wzrosnąć wskutek interakcji z pozostałościami po opryskach herbicydami oraz że potrzebne są dalsze badania nad efektami skojarzonymi złożonych modyfikacji genetycznych (uprawy GMO, które zostały zmodyfikowane tak, aby były odporne na herbicydy i wytwarzały insektycydy w postaci toksyn Bt) (17); mając jednak na uwadze, że uznaje się, iż ocena ewentualnych interakcji pozostałości herbicydów i ich metabolitów z toksynami Bt nie wchodzi w zakres kompetencji panelu EFSA ds. GMO, w związku z czym nie dokonuje się jej podczas oceny ryzyka;

P.

mając na uwadze, że w przeciwieństwie do środków owadobójczych, których stosowanie powoduje narażenie w czasie oprysku i przez ograniczony czas po oprysku, uprawa zmodyfikowanych genetycznie roślin Bt oznacza ciągłe narażenie organizmów zwalczanych i innych niż zwalczane na toksyny Bt;

Q.

mając na uwadze, że nie można już uznawać za prawidłowe założenia, iż toksyny Bt wykazują jeden specyficzny dla danego celu zwalczania sposób działania, i nie można wykluczyć wpływu na organizmy inne niż zwalczane (18); mając na uwadze doniesienia o różnorodnych skutkach dotykających coraz większą liczbę organizmów innych niż zwalczane; mając na uwadze, że w niedawnym przeglądzie wymieniono 39 recenzowanych publikacji, w których odnotowano istotny niekorzystny wpływ toksyn Bt na wiele gatunków „spoza obszaru działania” (19);

R.

mając na uwadze, że podczas trzymiesięcznego okresu konsultacji państwa członkowskie zgłosiły EFSA wiele krytycznych uwag (20);

S.

mając na uwadze, że w szczegółowej analizie przeprowadzonej przez jedną z niezależnych organizacji badawczych stwierdzono między innymi, że nie można uznać, iż opinia EFSA w sprawie wniosku o zezwolenie na genetycznie zmodyfikowaną kukurydzę spełnia wymogi oceny potencjalnych efektów synergicznych lub antagonistycznych wynikających z połączenia modyfikacji genetycznych w odniesieniu do toksykologii oraz że w związku z tym ocena toksykologiczna przeprowadzona przez EFSA jest niedopuszczalna (21);

T.

mając na uwadze, że w sprawozdaniu specjalnej sprawozdawczyni Organizacji Narodów Zjednoczonych (ONZ) ds. prawa do żywności z 2017 r. stwierdzono, że szczególnie w krajach rozwijających się niebezpieczne pestycydy mają katastrofalne skutki dla zdrowia (22); mając na uwadze, że cel zrównoważonego rozwoju ONZ 3.9 zakłada znaczne zmniejszenie do 2030 r. liczby zgonów i chorób spowodowanych niebezpiecznymi chemikaliami oraz zanieczyszczeniem i skażeniem powietrza, wody i gleby (23); mając na uwadze, że zezwolenie na przywóz genetycznie zmodyfikowanej kukurydzy zwiększyłoby popyt na tę roślinę uprawną, która wymaga ochrony przy pomocy herbicydów na bazie glufosynatu i glifosatu, co zwiększa narażenie pracowników i środowiska w państwach trzecich; mając na uwadze, że ryzyko zwiększonego narażenia pracowników i środowiska jest szczególnie niepokojące w przypadku zmodyfikowanych genetycznie upraw odpornych na herbicydy, gdyż w uprawach tych stosuje się większe ilości takich środków;

U.

mając na uwadze, że według recenzowanego badania opublikowanego w 2020 r. Roundup, jeden z najczęściej stosowanych na świecie herbicydów na bazie glifosatu, może powodować utratę bioróżnorodności, czyniąc ekosystemy bardziej podatnymi na zanieczyszczenia i zmiany klimatu (24);

V.

mając na uwadze, że Unia jest stroną Konwencji ONZ o różnorodności biologicznej, w myśl której strony ponoszą odpowiedzialność za zapewnienie, aby działalność w ramach ich jurysdykcji lub pod ich kontrolą nie powodowała szkody w środowisku innych państw (25);

W.

mając na uwadze, że zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1829/2003 genetycznie zmodyfikowana żywność lub pasza nie może wywierać szkodliwego wpływu na zdrowie ludzi i zwierząt ani na środowisko naturalne, a przy sporządzaniu decyzji Komisja musi brać pod uwagę wszelkie istotne przepisy prawa Unii oraz inne uzasadnione czynniki istotne dla sprawy; mając na uwadze, że takie uzasadnione czynniki powinny obejmować zobowiązania Unii wynikające z celów zrównoważonego rozwoju ONZ, porozumienia klimatycznego z Paryża i CBD ONZ;

X.

mając na uwadze, że Stały Komitet ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz, o którym mowa w art. 35 rozporządzenia (WE) nr 1829/2003, nie wydał opinii w wyniku głosowania 16 maja 2022 r., co oznacza, że kwalifikowana większość państw członkowskich nie poparła wydania zezwolenia;

Y.

mając na uwadze, że Komisja przyznaje, iż sytuacja, w której nadal wydaje ona zezwolenia na wprowadzanie GMO bez uzyskania poparcia kwalifikowanej większości państw członkowskich, jest problematyczna, oraz że sytuacja taka jest wyjątkiem, jeśli chodzi ogólnie o wydawanie zezwoleń na wprowadzanie produktów, ale stała się normą w procesie podejmowania decyzji o zezwoleniu na wprowadzenie genetycznie zmodyfikowanej żywności i paszy;

Z.

mając na uwadze, że w trakcie ósmej kadencji Parlament przyjął łącznie 36 rezolucji, w których sprzeciwił się wprowadzeniu do obrotu GMO: do zastosowania w żywności i paszy (33 rezolucje) oraz do uprawy w Unii (trzy rezolucje); mając na uwadze, że w dziewiątej kadencji Parlament Europejski przyjął już 27 sprzeciwów wobec wprowadzania GMO do obrotu; mając na uwadze, że nie uzyskano poparcia kwalifikowanej większości państw członkowskich dla zezwolenia na wprowadzenie żadnego z tych GMO; mając na uwadze, że powody, dla których państwa członkowskie nie popierają zezwoleń, obejmują brak poszanowania zasady ostrożności w procesie wydawania zezwoleń oraz obawy naukowe związane z oceną ryzyka;

AA.

mając na uwadze, że Komisja nadal wydaje zezwolenia na GMO, mimo że sama stwierdziła niedemokratyczność tego procesu, a także mimo braku poparcia ze strony państw członkowskich i mimo zastrzeżeń Parlamentu;

AB.

mając na uwadze, że żadna zmiana w prawie nie jest konieczna, by Komisja mogła nie zatwierdzić GMO, jeżeli w komitecie odwoławczym kwalifikowana większość państw członkowskich nie opowie się za zatwierdzeniem (26);

1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

8.

9.

10.

11.

—

rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 10 października 2019 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu, na podstawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1829/2003, produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną kukurydzę MZHG0JG (SYN-ØØØJG-2), składających się z niej lub z niej wyprodukowanych (Dz.U. C 202 z 28.5.2021, s. 11),

—

rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 10 października 2019 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji dotyczącej odnowienia zezwolenia na wprowadzenie do obrotu, na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1829/2003, produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną soję A2704-12 (ACS-GMØØ5-3), składających się z niej lub z niej wyprodukowanych (Dz.U. C 202 z 28.5.2021, s. 15),

—

rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 10 października 2019 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu, na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady, produktów zawierających zmodyfikowaną genetycznie kukurydzę MON 89034 × 1507 × MON 88017 × 59122 × DAS-40278-9 oraz rodzaje zmodyfikowanej genetycznie kukurydzy łączące dwie, trzy lub cztery modyfikacje MON 89034, 1507, MON 88017, 59122 i DAS-40278-9 i produktów składających się z wymienionych rodzajów zmodyfikowanej genetycznie kukurydzy lub z niej wyprodukowanych (Dz.U. C 202 z 28.5.2021, s. 20),

—

rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 14 listopada 2019 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji dotyczącej odnowienia zezwolenia na wprowadzenie do obrotu, na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1829/2003, produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną bawełnę LLCotton25 (ACS-GHØØ1-3), składających się z niej lub z niej wyprodukowanych (Dz.U. C 208 z 1.6.2021, s. 2),

—

rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 14 listopada 2019 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji dotyczącej odnowienia zezwolenia na wprowadzenie do obrotu, na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1829/2003, produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną soję MON 89788 (MON-89788-1), składających się z niej lub z niej wyprodukowanych (Dz.U. C 208 z 1.6.2021, s. 7),

—

rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 14 listopada 2019 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną kukurydzę MON 89034 × 1507 × NK603 × DAS-40278-9 oraz subkombinacje MON 89034 × NK603 × DAS-40278-9, 1507 × NK603 × DAS-40278-9 i NK603 × DAS-40278-9, składających się z niej lub z niej wyprodukowanych (Dz.U. C 208 z 1.6.2021, s. 12),

—

rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 14 listopada 2019 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu, na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady, produktów zawierających zmodyfikowaną genetycznie kukurydzę Bt11 × MIR162 × MIR604 × 1507 × 5307 × GA21 oraz rodzaje zmodyfikowanej genetycznie kukurydzy łączące dwie, trzy, cztery lub pięć modyfikacji Bt11, MIR162, MIR604, 1507, 5307 i GA21 i produktów składających się z wymienionych rodzajów zmodyfikowanej genetycznie kukurydzy lub z niej wyprodukowanych (Dz.U. C 208 z 1.6.2021, s. 18),

—

rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 14 maja 2020 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu na mocy rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną soję MON 87708 × MON 89788 × A5547-127, składających się z niej lub z niej wyprodukowanych (Dz.U. C 323 z 11.8.2021, s. 7),

—

rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 11 listopada 2020 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną kukurydzę MON 87427 × MON 89034 × MIR162 × NK603 oraz genetycznie zmodyfikowaną kukurydzę łączącą dwie, trzy lub cztery modyfikacje MON 87427, MON 89034, MIR162 i NK603, składających się z tych odmian kukurydzy lub z nich wyprodukowanych oraz uchylającej decyzję wykonawczą Komisji (UE) 2018/1111 na mocy rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady Dz.U.C 415 z 13.10.2021, s. 2),

—

rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 11 listopada 2020 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu, na podstawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1829/2003, produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną soję SYHT0H2 (SYN-ØØØH2-5), składających się z niej lub z niej wyprodukowanych (Dz.U. C 415 z 13.10.2021, s. 8),

—

rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 11 listopada 2020 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu, na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady, produktów zawierających zmodyfikowaną genetycznie kukurydzę MON 87427 × MON 87460 × MON 89034 × MIR162 × NK603 oraz rodzaje zmodyfikowanej genetycznie kukurydzy łączące dwie, trzy lub cztery modyfikacje MON 87427, MON 87460, MON 89034, MIR162 i NK603 i produktów składających się z wymienionych rodzajów zmodyfikowanej genetycznie kukurydzy lub z niej wyprodukowanych (Dz.U. C 415 z 13.10.2021, s. 15),

—

rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 17 grudnia 2020 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1829/2003 produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną soję MON 87751 × MON 87701 × MON 87708 × MON 89788, składających się z niej lub z niej wyprodukowanych (Dz.U. C 445 z 29.10.2021, s. 36),

—

rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 17 grudnia 2020 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu, na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady, produktów zawierających zmodyfikowaną genetycznie kukurydzę MON 87427 × MON 89034 × MIR162 × MON 87411 oraz rodzaje zmodyfikowanej genetycznie kukurydzy łączące dwie lub trzy modyfikacje MON 87427, MON 89034, MIR162 i MON 87411 i produktów składających się z wymienionych rodzajów zmodyfikowanej genetycznie kukurydzy lub z niej wyprodukowanych (Dz.U. C 445 z 29.10.2021, s. 43),

—

rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 17 grudnia 2020 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji dotyczącej odnowienia zezwolenia na wprowadzenie do obrotu, na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1829/2003, produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną kukurydzę MIR604 (SYN-IR6Ø4-5), składających się z niej lub z niej wyprodukowanych (Dz.U. C 445 z 29.10.2021, s. 49),

—

rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 17 grudnia 2020 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji dotyczącej odnowienia zezwolenia na wprowadzenie do obrotu, na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1829/2003, produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną kukurydzę MON 88017 (MON-88Ø17-3), składających się z niej lub z niej wyprodukowanych (Dz.U. C 445 z 29.10.2021, s. 56),

—

rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 17 grudnia 2020 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji dotyczącej odnowienia zezwolenia na wprowadzenie do obrotu, na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1829/2003, produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną kukurydzę MON 89034 (MON-89Ø34-3), składających się z niej lub z niej wyprodukowanych (Dz.U. C 445 z 29.10.2021, s. 63),

—

rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 11 marca 2021 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną bawełnę GHB614 × T304-40 × GHB119, składających się z niej lub z niej wyprodukowanych, na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1829/2003 (Dz.U. C 474 z 24.11.2021, s. 66),

—

rezolucja z dnia 11 marca 2021 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu na mocy rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną bawełnę MZIR098 (SYN-ØØØ98-3), składających się z niej lub z niej wyprodukowanych (Dz.U. C 474 z 24.11.2021, s. 74),

—

rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 7 lipca 2021 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1829/2003 produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną soję DAS-81419-2, składających się z niej lub z niej wyprodukowanych (Dz.U. C 99 z 1.3.2022, s. 45),

—

rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 7 lipca 2021 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu na mocy rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną soję DAS-81419-2 × DAS–44406–6, składających się z niej lub z niej wyprodukowanych (Dz.U. C 99 z 1.3.2022, s. 52),

—

rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 7 lipca 2021 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu, na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady, produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną kukurydzę 1507 × MIR162 × MON810 × NK603 oraz rodzaje genetycznie zmodyfikowanej kukurydzy łączące dwie lub trzy modyfikacje 1507, MIR162, MON810 i NK603, produktów składających się z wymienionych rodzajów genetycznie zmodyfikowanej kukurydzy lub z niej wyprodukowanych (Dz.U. C 99 z 1.3.2022, s. 59),

—

rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 7 lipca 2021 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji dotyczącej odnowienia zezwolenia na wprowadzenie do obrotu, na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1829/2003, produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną kukurydzę Bt 11 (SYN-BTØ11-1), składających się z niej lub z niej wyprodukowanych (Dz.U. C 99 z 1.3.2022, s. 66),

—

rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 15 lutego 2022 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu na mocy rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną soję GMB151 × BCS-GM151-6, składających się z niej lub z niej wyprodukowanych (Teksty przyjęte, P9_TA(2022)0024),

—

rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 15 lutego 2022 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji dotyczącej odnowienia zezwolenia na wprowadzenie do obrotu, na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1829/2003, produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną soję A2704-12 (BCS-GHØØ2-5), składających się z niej lub z niej wyprodukowanych (Teksty przyjęte, P9_TA(2022)0025),

—

rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 9 marca 2022 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną bawełnę GHB811 × BCS-GH811-4 × GHB119, składających się z niej lub z niej wyprodukowanych, na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1829/2003(Teksty przyjęte, P9_TA(2022)0062),

—

rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 9 marca 2022 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną kukurydzę MON 73496 (DP-Ø73496-4), składających się z niej lub z niej wyprodukowanych, na mocy rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady (Teksty przyjęte, P9_TA(2022)0063),

—

rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 6 kwietnia 2022 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu na mocy rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną soję MON 87769 × MON 89788, składających się z niej lub z niej wyprodukowanych (Teksty przyjęte, P9_TA(2022)0115).

—

uwzględniając decyzję wykonawczą Komisji (UE) 2022/797 z dnia 19 maja 2022 r. zezwalającą na wprowadzenie do obrotu na podstawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1829/2003 produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną kukurydzę NK603 × T25 × DAS-40278-9 oraz subkombinację T25 × DAS-40278-9, składających się z niej lub z niej wyprodukowanych (D080148/03 (1),

—

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1829/2003 z dnia 22 września 2003 r. w sprawie genetycznie zmodyfikowanej żywności i paszy (2), w szczególności jego art. 7 ust. 3 i art. 19 ust. 3,

—

uwzględniając głosowanie Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz, o którym mowa w art. 35 rozporządzenia (WE) nr 1829/2003, w dniu 1 kwietnia 2022 r., w wyniku którego nie wydano opinii, oraz głosowanie komitetu odwoławczego w dniu 26 kwietnia 2022 r., w wyniku którego również nie wydano opinii,

—

uwzględniając art. 11 i 13 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiającego przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję (3),

—

uwzględniając opinię Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA) z dnia 29 października 2021 r., opublikowaną 13 grudnia 2021 r. (4),

—

uwzględniając swoje wcześniejsze rezolucje zawierające sprzeciw wobec zezwoleń na wprowadzanie organizmów zmodyfikowanych genetycznie (GMO) (5),

—

uwzględniając art. 112 ust. 2 i 3 Regulaminu,

—

uwzględniając projekt rezolucji Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności,

A.

mając na uwadze, że 12 grudnia 2019 r. przedsiębiorstwo Pioneer Overseas Corporation złożyło zgodnie z art. 5 i 17 rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 wniosek o wprowadzenie do obrotu żywności, składników żywności i paszy zawierających zmodyfikowaną genetycznie kukurydzę NK603 × T25 × DAS-40278-9 („kukurydza poddana modyfikacji genetycznej”) oraz produktów składających się z niej lub z niej wyprodukowanych; mając na uwadze, że wniosek ten odnosił się również do wprowadzenia do obrotu produktów zawierających lub mających w swoim składzie kukurydzę zmodyfikowaną genetycznie do zastosowań innych niż żywność i pasza, z wyjątkiem uprawy;

B.

mając na uwadze, że EFSA wydał 29 października 2021 r. pozytywną opinię w sprawie zezwolenia dotyczącego genetycznie zmodyfikowanej kukurydzy i opublikował ją 13 grudnia 2021 r.;

C.

mając na uwadze, że potrójnie zmodyfikowaną kukurydzę zawierającą złożone modyfikacje genetyczne wyprodukowano w drodze konwencjonalnego krzyżowania w celu połączenia trzech pojedynczych modyfikacji genetycznych: NK603, nadającej tolerancję na herbicydy zawierające glifosat; T25, nadającej tolerancję na herbicydy zawierające glufosynat amonowy oraz DAS-40278-9, która katalizuje rozkład ogólnej klasy herbicydów znanych jako aryloksyfenoksypropioniany (AOPP) i nadaje tolerancję na herbicydy zawierające 2,4-D (6);

D.

mając na uwadze, że subkombinacja NK603 x T25 i subkombinacja NK603 x DAS-40278-9 zostały wcześniej ocenione przez EFSA; mając na uwadze, że wnioskodawca nie przedstawił żadnych danych doświadczalnych dotyczących subkombinacji DAS-40278-9 x T25, która nie została wcześniej oceniona przez EFSA; mając na uwadze, że mimo to EFSA stwierdził, iż subkombinacja ta nie budzi obaw co do bezpieczeństwa;

E.

mając na uwadze, że rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 503/2013 (7) wymaga oceny, czy oczekiwane praktyki rolnicze mają wpływ na wyniki badanych punktów końcowych; mając na uwadze, że zgodnie z tym rozporządzeniem wykonawczym ma to szczególne znaczenie dla roślin tolerujących herbicydy;

F.

mając na uwadze, że według licznych badań uprawa roślin genetycznie zmodyfikowanych tolerujących herbicydy prowadzi do częstszego stosowania herbicydów uzupełniających, co w dużej mierze spowodowane jest pojawieniem się chwastów odpornych na herbicydy (8); mając na uwadze, że należy się w związku z tym spodziewać stosowania w uprawie genetycznie zmodyfikowanej kukurydzy większych i częstych dawek herbicydów na bazie glifosatu, glufosynatu, aryloksyfenoksypropionianu i 2,4-D, a tym samym obecności w zbiorach większej ilości jego pozostałości i produktów rozpadu („metabolity”);

G.

mając na uwadze, że glufosynat zaliczono do substancji działających szkodliwie na rozrodczość (1B), spełnia on zatem kryteria graniczne określone w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1107/2009 (9); mając na uwadze, że zezwolenie na stosowanie glufosynatu w Unii wygasło 31 lipca 2018 r. (10);

H.

mając na uwadze, że EFSA stwierdził w listopadzie 2015 r., iż jest mało prawdopodobne, aby glifosat był rakotwórczy, a Europejska Agencja Chemikaliów uznała w marcu 2017 r., że nie ma podstaw, by zaliczyć go do substancji rakotwórczych; mając na uwadze, że z kolei Międzynarodowa Agencja Badań nad Rakiem, wyspecjalizowana agencja Światowej Organizacji Zdrowia ds. badań nad rakiem, w 2015 r. zaliczyła glifosat do substancji prawdopodobnie rakotwórczych dla ludzi; mając na uwadze, że szereg innych najnowszych zrecenzowanych badań naukowych potwierdza możliwe działanie rakotwórcze glifosatu (11);

I.

mając na uwadze, że zrecenzowany artykuł jednego z ekspertów, który zajmuje się rozwojem zmodyfikowanych genetycznie roślin, stawia pod znakiem zapytania bezpieczeństwo upraw zmodyfikowanych genetycznie tolerujących 2,4-D ze względu na cytotoksyczne produkty jego rozpadu (12);

J.

mając na uwadze, że ocenę pozostałości herbicydów i metabolitów znalezionych na roślinach zmodyfikowanych genetycznie uznaje się za niewchodzącą w zakres kompetencji panelu EFSA ds. organizmów modyfikowanych genetycznie, w związku z czym nie dokonuje się jej w ramach procedury zatwierdzania GMO; mając na uwadze, że to podejście jest problematyczne, gdyż sama modyfikacja genetyczna może wpływać na sposób, w jaki dana roślina genetycznie zmodyfikowana rozkłada herbicydy uzupełniające, oraz na skład, a tym samym toksyczność metabolitów (13);

K.

mając na uwadze, że podczas trzymiesięcznego okresu konsultacji państwa członkowskie zgłosiły EFSA wiele krytycznych uwag (14); mając na uwadze, że owe krytyczne uwagi obejmują fakt, że nie można wykluczyć interakcji między herbicydami, ich pozostałościami i metabolitami stosowanymi w genetycznie zmodyfikowanej kukurydzy, a ów chemiczny koktajl nigdy wcześniej nie był badany pod kątem toksykologicznym i może mieć wpływ na zdrowie ludzi i zwierząt oraz na środowisko, a także mając na uwadze, że w zmodyfikowanej genetycznie kukurydzy istnieje wektorowy gen beta-laktamazy (bla), który jest genem oporności na antybiotyki inaktywującym bardzo ważne penicyliny;

L.

mając na uwadze, że choć według właściwego organu państwa członkowskiego (15) wnioskodawca twierdzi, że informacje naukowe zawarte we wniosku są poufne, jest to sprzeczne z konwencją z Aarhus, która ustanawia prawo społeczeństwa do dostępu do informacji o środowisku;

M.

mając na uwadze, że w sprawozdaniu specjalnej sprawozdawczyni Organizacji Narodów Zjednoczonych (ONZ) ds. prawa do żywności z 2017 r. stwierdzono, że szczególnie w krajach rozwijających się niebezpieczne pestycydy mają katastrofalne skutki dla zdrowia (16); mając na uwadze, że cel zrównoważonego rozwoju ONZ 3.9 zakłada znaczne zmniejszenie do 2030 r. liczby zgonów i chorób spowodowanych niebezpiecznymi chemikaliami oraz zanieczyszczeniem i skażeniem powietrza, wody i gleby (17); mając na uwadze, że zezwolenie na przywóz genetycznie zmodyfikowanej kukurydzy zwiększyłoby popyt na tę roślinę uprawną, która wymaga ochrony przy pomocy glufosynatu, glifosatu, aryloksyfenoksypropionianu i herbicydów 2,4-D, co zwiększa narażenie pracowników i środowiska w państwach trzecich; mając na uwadze, że ryzyko zwiększonego narażenia pracowników i środowiska jest szczególnie niepokojące w przypadku zmodyfikowanych genetycznie upraw odpornych na herbicydy, gdyż w uprawach tych stosuje się większe ilości takich środków;

N.

mając na uwadze, że według recenzowanego badania opublikowanego w 2020 r. Roundup, jeden z najczęściej stosowanych na świecie herbicydów na bazie glifosatu, może powodować utratę bioróżnorodności, czyniąc ekosystemy bardziej podatnymi na zanieczyszczenia i zmiany klimatu (18);

O.

mając na uwadze, że Unia jest stroną Konwencji ONZ o różnorodności biologicznej, w myśl której strony ponoszą odpowiedzialność za zapewnienie, aby działalność w ramach ich jurysdykcji lub pod ich kontrolą nie powodowała szkody w środowisku innych państw (19);

P.

mając na uwadze, że zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1829/2003 genetycznie zmodyfikowana żywność lub pasza nie może wywierać szkodliwego wpływu na zdrowie ludzi i zwierząt ani na środowisko naturalne, a przy sporządzaniu decyzji Komisja musi brać pod uwagę wszelkie istotne przepisy prawa Unii oraz inne uzasadnione czynniki istotne dla sprawy; mając na uwadze, że takie uzasadnione czynniki powinny obejmować zobowiązania Unii wynikające z celów zrównoważonego rozwoju ONZ, porozumienia klimatycznego z Paryża i Konwencji ONZ o różnorodności biologicznej;

Q.

mając na uwadze, że Stały Komitet ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz nie wydał opinii, co oznacza, że zezwolenie nie uzyskało poparcia kwalifikowanej większości państw członkowskich; mając na uwadze, że 26 kwietnia 2022 r. komitet odwoławczy, o którym mowa w art. 6 rozporządzenia (UE) nr 182/2011, ponownie nie wydał opinii; mając na uwadze, że 14 państw członkowskich głosowało przeciw (co stanowi 35,72 % ludności UE), trzy państwa członkowskie wstrzymały się od głosu (co stanowi 34,53 % ludności), a tylko 10 państw członkowskich głosowało za (co stanowi 29,75 % ludności);

R.

mając na uwadze, że Komisja przyznaje, iż sytuacja, w której nadal wydaje ona zezwolenia na wprowadzanie GMO bez uzyskania poparcia kwalifikowanej większości państw członkowskich, jest problematyczna, oraz że sytuacja taka jest wyjątkiem, jeśli chodzi ogólnie o wydawanie zezwoleń na wprowadzanie produktów, ale stała się normą w procesie podejmowania decyzji o zezwoleniu na wprowadzenie genetycznie zmodyfikowanej żywności i paszy;

S.

mając na uwadze, że w trakcie ósmej kadencji Parlament przyjął łącznie 36 rezolucji, w których sprzeciwił się wprowadzeniu do obrotu GMO: do zastosowania w żywności i paszy (33 rezolucje) oraz do uprawy w Unii (trzy rezolucje); mając na uwadze, że w dziewiątej kadencji Parlament Europejski przyjął już 27 sprzeciwów wobec wprowadzania GMO do obrotu; mając na uwadze, że nie uzyskano poparcia kwalifikowanej większości państw członkowskich dla zezwolenia na wprowadzenie żadnego z tych GMO; mając na uwadze, że powody, dla których państwa członkowskie nie popierają zezwoleń, obejmują brak poszanowania zasady ostrożności w procesie wydawania zezwoleń oraz obawy naukowe związane z oceną ryzyka;

T.

mając na uwadze, że Komisja nadal wydaje zezwolenia na GMO, mimo że sama stwierdziła niedemokratyczność tego procesu, a także mimo braku poparcia ze strony państw członkowskich i mimo sprzeciwu Parlamentu;

U.

mając na uwadze, że żadna zmiana w prawie nie jest konieczna, by Komisja mogła nie zatwierdzić GMO, jeżeli w komitecie odwoławczym kwalifikowana większość państw członkowskich nie opowie się za zatwierdzeniem (20);

1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

8.

—

rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 10 października 2019 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu, na podstawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1829/2003, produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną kukurydzę MZHG0JG (SYN-ØØØJG-2), składających się z niej lub z niej wyprodukowanych (Dz.U. C 202 z 28.5.2021, s. 11);

—

rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 10 października 2019 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji dotyczącej odnowienia zezwolenia na wprowadzenie do obrotu, na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1829/2003, produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną soję A2704-12 (ACS-GMØØ5-3), składających się z niej lub z niej wyprodukowanych (Dz.U. C 202 z 28.5.2021, s. 15);

—

rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 10 października 2019 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu, na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady, produktów zawierających zmodyfikowaną genetycznie kukurydzę MON 89034 × 1507 × MON 88017 × 59122 × DAS-40278-9 oraz rodzaje zmodyfikowanej genetycznie kukurydzy łączące dwie, trzy lub cztery modyfikacje MON 89034, 1507, MON 88017, 59122 i DAS-40278-9 i produktów składających się z wymienionych rodzajów zmodyfikowanej genetycznie kukurydzy lub z niej wyprodukowanych (Dz.U. C 202 z 28.5.2021, s. 20);

—

rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 14 listopada 2019 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji dotyczącej odnowienia zezwolenia na wprowadzenie do obrotu, na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1829/2003, produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną bawełnę LLCotton25 (ACS-GHØØ1-3), składających się z niej lub z niej wyprodukowanych (Dz.U. C 208 z 1.6.2021, s. 2);

—

rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 14 listopada 2019 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji dotyczącej odnowienia zezwolenia na wprowadzenie do obrotu, na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1829/2003, produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną soję MON 89788 (MON-89788-1), składających się z niej lub z niej wyprodukowanych (Dz.U. C 208 z 1.6.2021, s. 7).

—

rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 14 listopada 2019 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną kukurydzę MON 89034 × 1507 × NK603 × DAS-40278-9 oraz subkombinacje MON 89034 × NK603 × DAS-40278-9, 1507 × NK603 × DAS-40278-9 i NK603 × DAS-40278-9, składających się z niej lub z niej wyprodukowanych (Dz.U. C 208 z 1.6.2021, s. 12).

—

rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 14 listopada 2019 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu, na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady, produktów zawierających zmodyfikowaną genetycznie kukurydzę Bt11 × MIR162 × MIR604 × 1507 × 5307 × GA21 oraz rodzaje zmodyfikowanej genetycznie kukurydzy łączące dwie, trzy, cztery lub pięć modyfikacji Bt11, MIR162, MIR604, 1507, 5307 i GA21 i produktów składających się z wymienionych rodzajów zmodyfikowanej genetycznie kukurydzy lub z niej wyprodukowanych (Dz.U. C 208 z 1.6.2021, s. 18).

—

rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 14 maja 2020 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu na mocy rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną soję MON 87708 × MON 89788 × A5547-127, składających się z niej lub z niej wyprodukowanych (Dz.U. C 323 z 11.8.2021, s. 7);

—

rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 11 listopada 2020 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną kukurydzę MON 87427 × MON 89034 × MIR162 × NK603 oraz genetycznie zmodyfikowaną kukurydzę łączącą dwie, trzy lub cztery modyfikacje MON 87427, MON 89034, MIR162 i NK603, składających się z tych odmian kukurydzy lub z nich wyprodukowanych oraz uchylającej decyzję wykonawczą Komisji (UE) 2018/1111 na mocy rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. C 415 z 13.10.2021, s. 2);

—

rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 11 listopada 2020 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu, na podstawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1829/2003, produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną soję SYHT0H2 (SYN-ØØØH2-5), składających się z niej lub z niej wyprodukowanych (Dz.U. C 415 z 13.10.2021, s. 8);

—

rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 11 listopada 2020 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu, na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady, produktów zawierających zmodyfikowaną genetycznie kukurydzę MON 87427 × MON 87460 × MON 89034 × MIR162 × NK603 oraz rodzaje zmodyfikowanej genetycznie kukurydzy łączące dwie, trzy lub cztery modyfikacje MON 87427, MON 87460, MON 89034, MIR162 i NK603 i produktów składających się z wymienionych rodzajów zmodyfikowanej genetycznie kukurydzy lub z niej wyprodukowanych (Dz.U. C 415 z 13.10.2021, s. 15);

—

rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 17 grudnia 2020 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1829/2003 produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną soję MON 87751 × MON 87701 × MON 87708 × MON 89788, składających się z niej lub z niej wyprodukowanych (Dz.U. C 445 z 29.10.2021, s. 36);

—

rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 17 grudnia 2020 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu, na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady, produktów zawierających zmodyfikowaną genetycznie kukurydzę MON 87427 × MON 89034 × MIR162 × MON 87411 oraz rodzaje zmodyfikowanej genetycznie kukurydzy łączące dwie lub trzy modyfikacje MON 87427, MON 89034, MIR162 i MON 87411 i produktów składających się z wymienionych rodzajów zmodyfikowanej genetycznie kukurydzy lub z niej wyprodukowanych (Dz.U. C 445 z 29.10.2021, s. 43);

—

rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 17 grudnia 2020 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji dotyczącej odnowienia zezwolenia na wprowadzenie do obrotu, na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1829/2003, produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną kukurydzę MIR604 (SYN-IR6Ø4-5), składających się z niej lub z niej wyprodukowanych (Dz.U. C 445 z 29.10.2021, s. 49);

—

rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 17 grudnia 2020 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji dotyczącej odnowienia zezwolenia na wprowadzenie do obrotu, na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1829/2003, produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną kukurydzę MON 88017 (MON-88Ø17-3), składających się z niej lub z niej wyprodukowanych (Dz.U. C 445 z 29.10.2021, s. 56);

—

rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 17 grudnia 2020 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji dotyczącej odnowienia zezwolenia na wprowadzenie do obrotu, na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1829/2003, produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną kukurydzę MON 89034 (MON-89Ø34-3), składających się z niej lub z niej wyprodukowanych (Dz.U. C 445 z 29.10.2021, s. 63);

—

rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 11 marca 2021 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną bawełnę GHB614 × T304-40 × GHB119, składających się z niej lub z niej wyprodukowanych, na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1829/2003 (Dz.U. C 474 z 24.11.2021, s. 66);

—

rezolucja z dnia 11 marca 2021 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1829/2003 produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną bawełnę MZIR098 (SYN-ØØØ98-3), składających się z niej lub z niej wyprodukowanych (Dz.U. C 474 z 24.11.2021, s. 74);

—

rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 7 lipca 2021 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1829/2003 produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną soję DAS-81419-2, składających się z niej lub z niej wyprodukowanych (Dz.U. C 99 z 1.3.2022, s. 45);

—

rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 7 lipca 2021 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu na mocy rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną soję DAS-81419-2 × DAS–44406–6, składających się z niej lub z niej wyprodukowanych (Dz.U. C 99 z 1.3.2022, s. 52);

—

rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 7 lipca 2021 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu, na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady, produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną kukurydzę 1507 × MIR162 × MON810 × NK603 oraz rodzaje genetycznie zmodyfikowanej kukurydzy łączące dwie lub trzy modyfikacje 1507, MIR162, MON810 i NK603, produktów składających się z wymienionych rodzajów genetycznie zmodyfikowanej kukurydzy lub z niej wyprodukowanych (Dz.U. C 99 z 1.3.2022, s. 59);

—

rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 7 lipca 2021 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji dotyczącej odnowienia zezwolenia na wprowadzenie do obrotu, na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1829/2003, produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną kukurydzę Bt 11 (SYN-BTØ11-1), składających się z niej lub z niej wyprodukowanych (Dz.U. C 99 z 1.3.2022, s. 66);

—

rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 15 lutego 2022 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu, na podstawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1829/2003, produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną soję GMB151 (BCS-GM151-6), składających się z niej lub z niej wyprodukowanych (teksty przyjęte, P9_TA(2022)0024);

—

rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 15 lutego 2022 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji dotyczącej odnowienia zezwolenia na wprowadzenie do obrotu, na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady, produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną bawełnę GHB614 (BCS-GHØØ2-5), składających się z niej lub z niej wyprodukowanych (teksty przyjęte, P9_TA(2022)0025);

—

rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 9 marca 2022 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną bawełnę GHB811 (BCS-GH811-4), składających się z niej lub z niej wyprodukowanych, na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1829/2003 (teksty przyjęte, P9_TA(2022)0062);

—

rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 9 marca 2022 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną kukurydzę MON 73496 (DP-Ø73496-4), składających się z niej lub z niej wyprodukowanych, na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1829/2003 (teksty przyjęte, P9_TA(2022)0063);

—

rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 6 kwietnia 2022 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1829/2003 produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną soję MON 87769 × MON 89788, składających się z niej lub z niej wyprodukowanych (teksty przyjęte, P9_TA(2022)0115).

—

uwzględniając art. 227 Traktatu o Unii Europejskiej,

—

uwzględniając art. 4, 191, 230 i 258 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

—

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 995/2010 z dnia 20 października 2010 r. ustanawiające obowiązki podmiotów wprowadzających do obrotu drewno i produkty z drewna (1) (unijne rozporządzenie w sprawie drewna),

—

uwzględniając dyrektywę Rady 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory (2),

—

uwzględniając dyrektywę 2001/42/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 czerwca 2001 r. w sprawie oceny wpływu niektórych planów i programów na środowisko (3),

—

uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 1367/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 września 2006 r. w sprawie zastosowania postanowień Konwencji z Aarhus o dostępie do informacji, udziale społeczeństwa w podejmowaniu decyzji oraz dostępie do sprawiedliwości w sprawach dotyczących środowiska do instytucji i organów Wspólnoty (4) (rozporządzenie w sprawie konwencji z Aarhus),

—

uwzględniając postępowanie w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego INFR(2020)2033 zawarte w cyklu Komisji dotyczącym uchybienia zobowiązaniom z dnia 12 lutego 2020 r.,

—

uwzględniając komunikat Komisji z dnia 20 maja 2020 r. zatytułowany „Unijna strategia na rzecz bioróżnorodności 2030 – Przywracanie przyrody do naszego życia” (COM(2020)0380),

—

uwzględniając komunikat Komisji z dnia 16 lipca 2021 r. pt. „Nowa strategia leśna UE 2030” (COM(2021)0572),

—

uwzględniając wniosek Komisji z dnia 17 listopada 2021 r. dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie udostępniania na rynku unijnym i wywozu z Unii niektórych towarów i produktów związanych z wylesianiem i degradacją lasów oraz uchylenia rozporządzenia (UE) nr 995/2010 (COM(2021)0706), w celu ograniczenia wylesiania i degradacji lasów w wyniku działań UE,

—

uwzględniając wniosek Komisji z dnia 15 grudnia 2021 r. dotyczący dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie ochrony środowiska poprzez prawo karne i zastępujący dyrektywę 2008/99/WE (COM(2021)0851) oraz towarzyszący mu komunikat (COM(2021)0814),

—

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/1767 z dnia 6 października 2021 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1367/2006 w sprawie zastosowania postanowień Konwencji z Aarhus o dostępie do informacji, udziale społeczeństwa w podejmowaniu decyzji oraz dostępie do sprawiedliwości w sprawach dotyczących środowiska do instytucji i organów Wspólnoty (5),

—

uwzględniając skierowane do Komisji pytanie dotyczące nielegalnego pozyskiwania drewna w UE (O-000020/2022 – B9-0016/2022),

—

uwzględniając art. 136 ust. 5 i art. 132 ust. 2 Regulaminu,

—

uwzględniając projekt rezolucji Komisji Petycji,

A.

mając na uwadze, że Komisja Petycji otrzymała petycje nr 0289/2015, 0625/2018, 1248/2019, 0408/2020, 0722/2020 i 1056/2021, w których wyrażono obawy dotyczące zwiększonego nielegalnego pozyskiwania drewna w UE oraz konkretnych przypadków tego procederu naruszających prawodawstwo UE w zakresie ochrony środowiska w niektórych państwach członkowskich, w tym we wszystkich pozostałych jeszcze w Europie lasach pierwotnych i starodrzewach, oraz wezwano do wprowadzenia środków zapobiegawczych w celu zmniejszenia ryzyka i skali szkód w środowisku oraz zagrożeń dla życia i dobrostanu ludzi;

B.

mając na uwadze, że nielegalne pozyskiwanie drewna jest działalnością budzącą poważne obawy, która prowadzi do szkód w środowisku, utraty różnorodności i degradacji ekosystemu, pustynnienia i erozji gleby powodujących klęski żywiołowe, takie jak osuwiska, oraz doprowadziła do zniszczenia lub naruszenia kilku obszarów Natura 2000 oraz lasów pierwotnych i starodrzewów; mając na uwadze, że nielegalne pozyskiwanie drewna może prowadzić do wyginięcia chronionych gatunków i konkretnych siedlisk różnych gatunków roślin i zwierząt, ponieważ osoby zaangażowane w nielegalną działalność zwykle nie przestrzegają przepisów chroniących cenne zasoby leśne;

C.

mając na uwadze, że według szacunków Europolu przestępstwa przeciwko środowisku są tak intratne jak handel narkotykami, ale wiążą się z o wiele niższym ryzykiem wykrycia i ukarania (6);

D.

mając na uwadze, że nielegalne pozyskiwanie drewna jest głównym czynnikiem degradacji lasów, wylesiania i zmiany klimatu przyczyniającym się do pogorszenia jakości powietrza; mając na uwadze, że nielegalne pozyskiwanie drewna stanowi od 15 % do 30 % międzynarodowej produkcji drewna i ma dalsze konsekwencje dla środowiska, społeczeństwa i gospodarki; mając na uwadze, że nielegalne pozyskiwanie drewna pozostaje w dużej mierze niewykryte, przez co utrudnia wysiłki UE na rzecz osiągnięcia celów Europejskiego Zielonego Ładu, europejskiego prawa klimatycznego oraz strategii na rzecz bioróżnorodności; mając na uwadze, że nielegalne pozyskiwanie drewna bardzo często ma miejsce w lasach w UE, które mają najwyższą jakość i są najlepiej zachowane;

E.

mając na uwadze, że produkty nielegalnego pozyskiwania drewna są sprzedawane w UE jako drewno certyfikowane (7); mając na uwadze, że główne istniejące systemy certyfikacji nie są w stanie w pełni spełnić wymogów obowiązującego prawodawstwa; mając na uwadze, że główne systemy ocenione w sprawozdaniu Komisji z lipca 2021 r. w sprawie systemów certyfikacji i weryfikacji w sektorze leśnym zawierają luki w definicjach legalności, a ich wymogi prawne mają ograniczony zakres lub niejednoznaczny charakter; mając na uwadze, że chociaż zapewniają one systematyczne podejście do przenoszenia roszczeń w całym łańcuchu dostaw, w większości przypadków nie przewidują systematycznej możliwości weryfikacji – w czasie rzeczywistym lub w inny sposób – transakcji dotyczących wolumenu, gatunków i jakości między podmiotami, co sprawia, że systemy są podatne na manipulacje i oszustwa; mając na uwadze, że wszystkie główne systemy certyfikacji mają trudności przy wykrywaniu i skutecznym rozwiązywaniu problemów związanych z korupcją, istniejące systemy wykrywania przypadków korupcji są stosunkowo ograniczone i w niewielkim stopniu uwzględniają ryzyko oszustwa (8);

F.

mając na uwadze, że lasy są pochłaniaczami dwutlenku węgla, które pomagają w walce ze zmianą klimatu;

G.

mając na uwadze, że nielegalne pozyskiwanie drewna ma poważne negatywne skutki społeczno-gospodarcze, gdyż lokalne i odpowiedzialne społeczności pozbawia się środków do życia ekonomicznego ze względu na nielegalny obrót nielegalnie wyciętym drewnem, co z kolei sprzyja przestępczości i ma szkodliwy wpływ na zrównoważony rozwój lokalny i legalne przedsiębiorstwa; mając na uwadze, że nielegalne pozyskiwanie drewna często łączy się z uchylaniem się od opodatkowania, które pozwala nielegalnym przedsiębiorstwom zajmującym się pozyskiwaniem drewna obniżać wartość rynkową produktów leśnych, co prowadzi do naruszenia równowagi rynkowej i nieuczciwej konkurencji; mając na uwadze, że nielegalne pozyskiwanie drewna generuje straty w dochodach państwa w postaci utraconych podatków i ceł oraz przyczynia się do wzrostu kosztów zarządzania lasami i kosztów transakcyjnych; mając na uwadze, że drewno jest często pozyskiwane w jednym państwie członkowskim, lecz sprzedawane w innym; mając na uwadze, że większość nielegalnego drewna jest sprzedawana i wykorzystywana jako legalnie pozyskane drewno;

H.

mając na uwadze, że brakuje spójnych, zharmonizowanych i porównywalnych danych dla pozyskiwania drewna w UE, a także wspólnej definicji nielegalnego pozyskiwania drewna;

I.

mając na uwadze, że w niektórych przypadkach nielegalne przedsiębiorstwa zajmujące się pozyskiwaniem drewna stosują przemoc wobec leśników, strażników, organów ścigania, działaczy na rzecz ochrony środowiska i dziennikarzy śledczych, co według doniesień doprowadziło do śmierci co najmniej sześciu osób oraz licznych przypadków przemocy i napastowania w stosunku do osób odpowiedzialnych za ochronę lasów;

J.

mając na uwadze, że pojawiają się problemy wynikające z braku uznanej na arenie międzynarodowej definicji działań objętych pojęciem „nielegalnego pozyskiwania drewna”; mając na uwadze, że ten brak precyzji stanowi poważną lukę prawną;

K.

mając na uwadze, że korupcja i oszustwa to główne czynniki sprzyjające nielegalnemu pozyskiwaniu drewna, co prowadzi do niedostatecznego egzekwowania prawa i bezkarności; mając na uwadze, że powoduje to również nasilenie różnych działań przestępczych, takich jak finansowanie konfliktów i pranie brudnych pieniędzy; mając na uwadze, że konieczne są działania UE, aby powstrzymać nielegalne pozyskiwanie drewna i wylesianie oraz ograniczyć handel nielegalnie pozyskiwanym drewnem i produktami z drewna.

L.

mając na uwadze, że według Eurojustu przestępstwa przeciwko środowisku stały się czwartym najbardziej rozpowszechnionym rodzajem działalności przestępczej na szczeblu międzynarodowym;

M.

mając na uwadze, że rozporządzenie UE w sprawie drewna określa zasady wprowadzania na rynek drewna i produktów z drewna i powinno zapobiegać nielegalnemu pozyskiwaniu drewna; mając na uwadze, że Komisja zamierza uchylić rozporządzenie UE w sprawie drewna za pomocą wniosku dotyczącego rozporządzenia w sprawie udostępniania na rynku unijnym i wywozu z Unii niektórych towarów i produktów związanych z wylesianiem i degradacją lasów; mając na uwadze, że Unia Europejska powinna wspierać państwa członkowskie, którym brakuje skutecznego zarządzania lasami, w zwalczaniu przestępczości i przestępczości zorganizowanej żerującej na lasach oraz propagować ochronę środowiska, w tym ochronę lasów i zrównoważoną gospodarkę leśną zgodnie z dyrektywą 2008/99/WE z dnia 19 listopada 2008 r. w sprawie ochrony środowiska poprzez prawo karne (9) oraz zgodnie z celami Europejskiego Zielonego Ładu, strategii na rzecz bioróżnorodności, planu działania „Zero zanieczyszczeń” i planu działania na rzecz gospodarki o obiegu zamkniętym;

N.

mając na uwadze, że nielegalna działalność prowadzi do niezrównoważonych praktyk, obniża wartość lasów i powoduje deprecjację poszczególnych środowiskowych, gospodarczych i społecznych funkcji lasów, prowadząc tym samym wprost do wylesiania i degradacji lasów;

O.

mając na uwadze, że nielegalne pozyskiwanie drewna wiąże się z łamaniem praw człowieka i przemocą, a także z przestępstwami związanymi z oszustwami i korupcją, takimi jak pranie brudnych pieniędzy i uchylanie się od płacenia podatków;

P.

mając na uwadze, że toczy się kilka postępowań przeciwko państwom członkowskim w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego w związku z domniemanym niewdrożeniem prawodawstwa UE w tym zakresie;

Q.

mając na uwadze, że w ramach Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) i innych funduszy zarządzanych przez państwa członkowskie właściciele lasów kwalifikują się obecnie do rekompensaty za usługi leśno-środowiskowe i klimatyczne oraz za wsparcie na rzecz zachowania, odbudowy i ochrony lasów, a także do rekompensaty za obszary leśne Natura 2000 i za utrzymanie oraz działania poprawiające odporność ekosystemów leśnych i ich wartość środowiskową;

R.

mając na uwadze, że plany urządzenia lasu przyjęte przez państwa członkowskie powinny odpowiadać środkom koniecznym do ochrony i przywrócenia różnorodności biologicznej w lasach oraz powinny być udostępniane obywatelom; zauważa, że nie we wszystkich planach zarządzania obszarami Natura 2000 uznano wyraźną wartość lasów pierwotnych i starodrzewów oraz że środki ochrony lasów ściśle chronionych nie wykluczają całkowicie pozyskiwania drewna, który to proceder może być niezgodny z długoterminową ochroną lasów pierwotnych i starodrzewów;

1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

8.

9.

10.

11.

12.

13.

14.

15.

16.

17.

18.

19.

20.

21.

22.

23.

24.

25.

26.

27.

28.

29.

30.

31.

32.

33.

34.

35.

36.

37.

38.

39.

40.

41.

42.

43.

44.

45.

46.

47.

—

uwzględniając rezolucję ONZ zatytułowaną „Przekształcamy nasz świat – agenda na rzecz zrównoważonego rozwoju 2030”, przyjętą 25 września 2015 r. w Nowym Jorku podczas szczytu ONZ w sprawie zrównoważonego rozwoju (Agenda 2030),

—

uwzględniając dokument roboczy służb Komisji z 18 listopada 2020 r. zatytułowany „Delivering on the UN’s Sustainable Development Goals – A comprehensive approach” [„Realizacja celów zrównoważonego rozwoju ONZ – podejście kompleksowe”] (SWD(2020)0400 final),

—

uwzględniając publikację Departamentu Spraw Gospodarczych i Społecznych ONZ z 2022 roku pt. „SDG Good Practices – A compilation of success stories and lessons in SDG implementation – Second Edition” [„Dobre praktyki w obszarze realizacji celów zrównoważonego rozwoju – kompilacja sukcesów i wniosków z wdrażania tych celów – wydanie drugie”],

—

uwzględniając sprawozdanie ONZ na temat zrównoważonego rozwoju na świecie z 2019 r.,

—

uwzględniając wspólny komunikat Komisji i Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa z 17 lutego 2021 r. w sprawie zwiększenia wkładu UE w multilateralizm oparty na zasadach (JOIN(2021)0003),

—

uwzględniając wspólne oświadczenie Rady i przedstawicieli rządów państw członkowskich zebranych w Radzie, Parlamentu oraz Komisji z 30 czerwca 2017 r. dotyczące nowego konsensusu europejskiego w sprawie rozwoju pt. „Nasz świat, nasza godność, nasza przyszłość” (1),

—

uwzględniając dokument roboczy służb Komisji z 28 stycznia 2019 r. zatytułowany „EU Report on Policy Coherence for Development” [„Sprawozdanie UE w sprawie spójności polityki na rzecz rozwoju”] (SWD(2019)0020),

—

uwzględniając ramowe konwencje Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu (UNFCCC) oraz o różnorodności biologicznej,

—

uwzględniając porozumienie przyjęte 12 grudnia 2015 r. na 21. Konferencji Stron UNFCCC (COP21) w Paryżu (porozumienie paryskie),

—

uwzględniając fakt, że 6 marca 2015 r. Łotwa i Komisja Europejska przedłożyły UNFCCC w imieniu UE i jej państw członkowskich planowane, ustalone na szczeblu krajowym wkłady UE i jej państw członkowskich,

—

uwzględniając fakt, że 17 grudnia 2020 r. Niemcy i Komisja Europejska przedłożyły UNFCCC w imieniu UE i jej państw członkowskich aktualizację ustalonych na szczeblu krajowym wkładów UE i jej państw członkowskich,

—

uwzględniając trzecią Międzynarodową Konferencję w sprawie Finansowania Rozwoju, która odbyła się w dniach 13–16 lipca 2015 r. w Addis Abebie,

—

uwzględniając wspólne oświadczenie Rady i przedstawicieli rządów państw członkowskich zebranych w Radzie, Parlamentu oraz Komisji z 30 czerwca 2017 r. dotyczące nowego konsensusu europejskiego w sprawie rozwoju pt. „Nasz świat, nasza godność, nasza przyszłość” (2),

—

uwzględniając programy prac Komisji na 2020 r. (COM(2020)0037), 2021 r. (COM(2020)0690) i 2022 r.(COM(2021)0645) oraz zawarte w nich odniesienia do celów zrównoważonego rozwoju,

—

uwzględniając włączenie celów zrównoważonego rozwoju do ram lepszego stanowienia prawa, w tym komunikat Komisji z 29 kwietnia 2021 r. zatytułowany „Lepsze stanowienie prawa: połączenie sił na rzecz stanowienia lepszego prawa” (COM(2021)0219), dokument roboczy służb Komisji z 3 listopada 2021 r. zatytułowany „Wytyczne dotyczące lepszego stanowienia prawa” (SWD(2021)0305) oraz powiązany zestaw instrumentów z listopada 2021 r., w tym nowy instrument #19 dotyczący celów zrównoważonego rozwoju,

—

uwzględniając specjalne sprawozdanie Programu Narodów Zjednoczonych ds. Rozwoju z 2022 r. zatytułowane „New threats to human security in the Anthropocene Demanding greater solidarity” [„Nowe zagrożenia dla bezpieczeństwa ludzi w antropocenie: konieczność zapewnienia większej solidarności”],

—

uwzględniając sprawozdanie specjalne Międzyrządowego Zespołu ds. Zmian Klimatu (IPCC) na temat oceanów i kriosfery w warunkach zmiany klimatu z 2019 r.,

—

uwzględniając szóste sprawozdanie oceniające IPCC z 28 lutego 2022 r. zatytułowane „Climate change 2022: Impacts, Adaptation and Vulnerability” [„Zmiana klimatu 2022: Wpływ, adaptacja i podatność”],

—

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/947 z dnia 9 czerwca 2021 r. ustanawiające Instrument Sąsiedztwa oraz Współpracy Międzynarodowej i Rozwojowej – Globalny Wymiar Europy, zmieniające i uchylające decyzję Parlamentu Europejskiego i Rady nr 466/2014/UE oraz uchylające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1601 i rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 480/2009 (3),

—

uwzględniając ramy z Sendai dotyczące ograniczania ryzyka klęsk żywiołowych w latach 2015–2030, przyjęte 18 marca 2015 r. przez państwa członkowskie ONZ podczas trzeciej światowej konferencji ONZ w sprawie zmniejszania ryzyka związanego z klęskami żywiołowymi,

—

uwzględniając swoją rezolucję z 24 marca 2022 r. w sprawie pilnej potrzeby przyjęcia unijnego planu działania, by zapewnić bezpieczeństwo żywnościowe w Unii i poza jej terytorium w związku z rosyjską inwazją na Ukrainę (4),

—

uwzględniając raport Sekretarza Generalnego ONZ pt. „Nasza wspólna agenda” przedstawiony Zgromadzeniu Ogólnemu ONZ i zatwierdzony rezolucją Zgromadzenia Ogólnego ONZ 76/6 z 15 listopada 2021 r.,

—

uwzględniając swoją rezolucję z 21 stycznia 2021 r. w sprawie perspektywy płci w okresie kryzysu związanego z COVID-19 oraz w okresie pokryzysowym (5),

—

uwzględniając swoją rezolucję z 14 marca 2019 r. w sprawie rocznego sprawozdania strategicznego w sprawie wdrażania i realizacji celów zrównoważonego rozwoju (6),

—

uwzględniając swoją rezolucję z 25 listopada 2014 r. w sprawie UE i globalnych ram rozwoju po roku 2015 (7),

—

uwzględniając konkluzje Rady z 10 grudnia 2019 r. zatytułowane „Building a sustainable Europe by 2030 – Progress thus far and next steps” [„Budowanie zrównoważonej Europy do 2030 r. – dotychczasowe postępy i kolejne kroki”],

—

uwzględniając konkluzje Rady z 18 października 2018 r.,

—

uwzględniając konkluzje Rady z 20 czerwca 2017 r. pt. „Zrównoważona przyszłość Europy: działania UE w związku z programem działań na rzecz zrównoważonego rozwoju do roku 2030”,

—

uwzględniając swoją rezolucję z 6 lipca 2017 r. w sprawie działań UE na rzecz zrównoważonego rozwoju (8),

—

uwzględniając swoją rezolucję z 9 czerwca 2021 r. w sprawie unijnej strategii na rzecz bioróżnorodności 2030 – przywracanie przyrody do naszego życia (9),

—

uwzględniając konkluzje Rady z 9 kwietnia 2019 r. zatytułowane „Z myślą o sprawieniu, by do roku 2030 Unia stała się jeszcze bardziej zrównoważona”,

—

uwzględniając swoją rezolucję z 12 maja 2016 r. w sprawie działań następczych i przeglądu programu działań do roku 2030 (10),

—

uwzględniając sprawozdanie Komisji z oceny 7. programu działań w zakresie środowiska z 15 maja 2019 r. (COM(2019)0233),

—

uwzględniając wniosek Komisji dotyczący decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie ogólnego unijnego programu działań w zakresie środowiska do 2030 r. (COM(2020)0652),

—

uwzględniając sprawozdanie Europejskiej Agencji Środowiska z 2019 r. zatytułowane „Środowisko Europy 2020 – stan i prognozy: wiedza na rzecz transformacji w kierunku zrównoważonej Europy”,

—

uwzględniając sprawozdanie monitorujące Eurostatu z 2021 r. na temat postępów w kierunku celów zrównoważonego rozwoju w kontekście UE,

—

uwzględniając swoją rezolucję z 11 marca 2021 r. w sprawie europejskiego semestru na rzecz koordynacji polityki gospodarczej – roczna strategia zrównoważonego wzrostu gospodarczego na 2021 r. (11),

—

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego z dnia 19 września 2018 r. zatytułowaną „Odpowiednie wskaźniki do oceny celów zrównoważonego rozwoju – wkład społeczeństwa obywatelskiego” (12),

—

uwzględniając sprawozdanie na temat zrównoważonego rozwoju za rok 2021 z 14 czerwca 2021 r. zatytułowane „The Decade of Action for the Sustainable Development Goals” [„Dekada Działań na rzecz celów zrównoważonego rozwoju”],

—

uwzględniając konkluzje Rady z 22 czerwca 2021 r. zatytułowane „Kompleksowe podejście do przyspieszenia wdrażania oenzetowskiej agendy na rzecz zrównoważonego rozwoju 2030 – lepsze odbudowanie po kryzysie związanym z COVID-19”,

—

uwzględniając sprawozdanie specjalne 26/2020 Europejskiego Trybunału Obrachunkowego zatytułowane „Środowisko morskie – ochrona przewidziana przez UE jest szeroko zakrojona, lecz powierzchowna”,

—

uwzględniając przygotowany przez Komisję dokument otwierający debatę z 30 stycznia 2019 r. zatytułowany „W kierunku zrównoważonej Europy 2030” (COM(2019)0022), w szczególności załącznik III do niego – Podsumowanie wkładu platformy zainteresowanych stron poświęconej celom zrównoważonego rozwoju w dokument otwierający debatę „W kierunku zrównoważonej Europy 2030”,

—

uwzględniając art. 54 Regulaminu,

—

uwzględniając wspólne obrady Komisji Rozwoju oraz Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności, zgodnie z art. 58 Regulaminu,

—

uwzględniając pismo Komisji Kultury i Edukacji,

—

uwzględniając sprawozdanie Komisji Rozwoju oraz Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności (A9-0174/2022),

A.

mając na uwadze, że na szczeblu europejskim i międzynarodowym sprawiedliwości klimatycznej nie osiągnie się bez rozwoju, który będzie inkluzywny i zrównoważony pod względem środowiskowym, społecznym i gospodarczym; mając na uwadze, że osiągnięcie celów zrównoważonego rozwoju jest zatem zasadniczym warunkiem wstępnym osiągnięcia sprawiedliwej i uczciwej transformacji zgodnie z porozumieniem paryskim i Europejskim Zielonym Ładem;

B.

mając na uwadze, że skutki pandemii COVID-19 nie są jeszcze w pełni znane, ale spowodowały już znaczny regres w realizacji celów zrównoważonego rozwoju, zwłaszcza w krajach globalnego Południa, w których systemy opieki zdrowotnej są słabe, a wskaźniki wyszczepienia pozostają bardzo niskie, a także doprowadziły do pogłębienia nierówności i ubóstwa; mając na uwadze, że według sprawozdania ONZ na temat finansowania zrównoważonego rozwoju z 2021 r. pandemia COVID-19 może doprowadzić do „straconej dekady” dla zrównoważonego rozwoju; mając na uwadze, że szczególnie ucierpiały kraje najsłabiej rozwinięte ze względu na ich podatność na wstrząsy zewnętrzne; mając na uwadze, że zdrowe środowisko jest podstawowym filarem zrównoważonego rozwoju; mając na uwadze, że według szacunków wskaźnik rozwoju społecznego w 2020 r. ulegnie „gwałtownemu i bezprecedensowemu spadkowi” po raz pierwszy od 30 lat, odkąd oblicza się jego wartość; mając na uwadze, że wskaźnik skrajnego ubóstwa wzrósł w 2020 r. po raz pierwszy od 20 lat; mając na uwadze, że z drugiej strony okres po pandemii COVID-19 stanowi istotną szansę na przekształcenie naszych społeczeństw, aby spełnić aspiracje określone w celach zrównoważonego rozwoju; mając na uwadze, że przed pandemią COVID-19 szacowana roczna luka finansowa na świecie, tj. różnica między finansowaniem a potrzebami związanymi z realizacją celów zrównoważonego rozwoju, wynosiła 2,5 bln USD; mając na uwadze, że według jednego z szacunków na początku 2021 r. niepewność gospodarcza i związany z pandemią niedobór wydatków na odbudowę w krajach rozwijających się zwiększył tę lukę o 50 % do 3,7 bln USD; mając na uwadze, że nowa Komisja Specjalna ds. Pandemii COVID-19: wyciągnięte wnioski i zalecenia na przyszłość mogłaby zbadać wpływ pandemii na cele zrównoważonego rozwoju;

C.

mając na uwadze, że według sprawozdania ONZ na temat zrównoważonego rozwoju na świecie z 2019 r. oraz według wskaźnika realizacji celów zrównoważonego rozwoju (Indeksu SDG) za 2020 r. opracowanego przez oenzetowską Sieć Rozwiązań na rzecz Zrównoważonego Rozwoju (SDSN) żaden kraj europejski nie jest na dobrej drodze do osiągnięcia wszystkich celów zrównoważonego rozwoju do 2030 r.; mając na uwadze, że według europejskiego sprawozdania na temat zrównoważonego rozwoju z 2021 r. w roku 2020 po raz pierwszy od przyjęcia celów zrównoważonego rozwoju nie wzrosła średnia wartość Indeksu SDG; mając na uwadze, że według Europejskiej Komisji Gospodarczej ONZ Europa jest na dobrej drodze do osiągnięcia zaledwie 26 – czyli 15 % – spośród 169 celów; mając na uwadze, że według opracowanego przez SDSN Indeksu SDG za 2021 r. państwa OECD są najbliższe realizacji celów Agendy 2030, ale generują największe negatywne skutki uboczne, co osłabia zdolność innych krajów do realizacji ich celów;

D.

mając na uwadze, że nowe realia geopolityczne i humanitarne narzucone przez nielegalną inwazję Rosji i wojnę w Ukrainie mają ogromny wpływ na osiągnięcie celów zrównoważonego rozwoju na świecie, zwłaszcza w odniesieniu do walki z nierównościami, ubóstwem i głodem, i mogą utrudnić realizację tych celów do 2030 r.; mając na uwadze, że pilnie potrzebny jest nowy impuls polityczny do osiągnięcia celów zrównoważonego rozwoju, aby uwzględnić skutki COVID-19 i globalne konsekwencje rosyjskiej inwazji na Ukrainę; mając na uwadze, że w tym kontekście istnieje potrzeba finansowania odnawialnych źródeł energii, aby zapewnić zgodność z celami Agendy 2030 i uniknąć w przyszłości globalnej presji finansowej w sektorze energetycznym;

E.

mając na uwadze, że jak określono w art. 208 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, UE jest zobowiązana uwzględniać cele współpracy na rzecz rozwoju we wszystkich realizowanych przez nią wewnętrznych i zewnętrznych strategiach politycznych, które mogą mieć wpływ na kraje rozwijające się; mając na uwadze, że osiągnięcie spójności we wszystkich obszarach polityki UE ma kluczowe znaczenie dla osiągnięcia celów zrównoważonego rozwoju; mając na uwadze, że spójność polityki na rzecz zrównoważonego rozwoju jest podejściem służącym całościowej integracji różnych wymiarów zrównoważonego rozwoju na wszystkich etapach kształtowania polityki i stanowi kluczowy element wysiłków UE na rzecz wdrożenia Agendy 2030; mając na uwadze, że Komisja w dokumencie roboczym swoich służb z 18 listopada 2021 r. zatytułowanym „Delivering on the UN’s Sustainable Development Goals – A comprehensive approach” [„Realizacja celów zrównoważonego rozwoju ONZ – podejście kompleksowe”] zobowiązała się przyjąć koordynowane przez przewodniczącą Ursulę von der Leyen podejście obejmujące całą administrację rządową, jeśli chodzi o wdrażanie celów zrównoważonego rozwoju; mając na uwadze, że przejście na gospodarkę dobrobytu, która daje planecie więcej niż sama bierze, przewidziane w ósmym unijnym programie działań w zakresie środowiska i zapisane w jej celach priorytetowych na lata 2030 i 2050, będzie wymagało od UE opracowania bardziej całościowego podejścia do kształtowania polityki;

F.

mając na uwadze, że Parlament, Rada Unii Europejskiej i Rada Europejska wielokrotnie od czasu przyjęcia Agendy 2030 na rzecz zrównoważonego rozwoju w 2015 r. wzywały Komisję do przyjęcia nadrzędnej strategii mającej na celu pełne wdrożenie celów zrównoważonego rozwoju;

G.

mając na uwadze silną współzależność między kryzysami sanitarnymi a kryzysami środowiskowymi i kryzysami klimatycznymi; mając na uwadze, że tego rodzaju kryzysy będą narastać w nadchodzących latach, w szczególności z uwagi na zmianę klimatu i utratę różnorodności biologicznej;

H.

mając na uwadze, że zdolność do pozyskiwania danych na potrzeby wskaźników dotyczących celów zrównoważonego rozwoju jest w wielu krajach rozwijających się ograniczona, co może poważnie utrudnić ocenę postępów;

I.

mając na uwadze, że przepaść między najbogatszymi a najbiedniejszymi ludźmi i krajami stale się pogłębia; mając na uwadze, że zmniejszanie nierówności (cel zrównoważonego rozwoju nr 10) ma strategiczne znaczenie i powinno być centralnym elementem wspólnych wysiłków na rzecz realizacji Agendy 2030;

J.

mając na uwadze, że cele zrównoważonego rozwoju obejmują wszystkie najważniejsze problemy, przed którymi stoi ludzkość, i nie są związane wyłącznie z polityką rozwojową, ale dotyczą także szerszej polityki publicznej na szczeblu europejskim;

K.

mając na uwadze, że zobowiązując się do realizacji Agendy na rzecz zrównoważonego rozwoju 2030, UE uznała, że godność jednostki ma podstawowe znaczenie oraz że cele i zadania Agendy powinny zostać osiągnięte przez wszystkie narody, wszystkich ludzi i wszystkie segmenty społeczeństwa;

L.

mając na uwadze, że Parlament Europejski oraz parlamenty narodowe są również odpowiedzialne za zapewnienie włączenia zrównoważonego rozwoju do głównego nurtu swoich procedur w celu rozbicia skostniałych struktur;

M.

mając na uwadze, że kwestie, których dotyczą cele zrównoważonego rozwoju, to rosnące nierówności, zmiana klimatu, utrata różnorodności biologicznej i rosnąca produkcja odpadów; mając na uwadze, że wszystkie te kwestie są kluczowe dla warunków życia ludzi;

N.

mając na uwadze, że unijna wielostronna platforma wysokiego szczebla ds. realizacji celów zrównoważonego rozwoju, która działała w latach 2017–2019, została utworzona w celu wspierania Komisji i doradzania jej, a także stanowiła forum wymiany doświadczeń i najlepszych praktyk między sektorami oraz na szczeblu lokalnym, regionalnym, krajowym i unijnym, skupiając zainteresowane strony ze społeczeństwa obywatelskiego, organizacji pozarządowych, sektora prywatnego i korporacyjnego;

O.

mając na uwadze, że w świetle powyższego europejska strategia zarządzania uwzględniająca cele zrównoważonego rozwoju w ramach podejścia przekrojowego pozwoliłaby na większą spójność i skuteczność polityk publicznych; mając na uwadze, że na przykład cel nr 14 („Życie pod wodą”), który dotyczy ochrony oceanów, mórz i zasobów morskich oraz wykorzystywania ich w sposób zrównoważony, powinien być realizowany w ramach zintegrowanej polityki morskiej;

P.

mając na uwadze, że globalne postępy w realizacji celów zrównoważonego rozwoju są słabo znane ze względu na niewystarczające możliwości monitorowania, zwłaszcza w krajach rozwijających się;

Q.

mając na uwadze, że pandemia COVID-19 znacznie zaostrzyła istniejące problemy związane z zadłużeniem w krajach rozwijających się, co dodatkowo utrudniło starania na rzecz mobilizacji dochodów wystarczających do osiągnięcia celów zrównoważonego rozwoju; mając na uwadze, że w związku z tym pilnie wymagane są dodatkowe wysiłki w celu zapewnienia ulg w spłacie zadłużenia, aby zapobiec powszechnej niewypłacalności w krajach rozwijających się oraz ułatwić inwestycje w odbudowę i cele zrównoważonego rozwoju;

R.

mając na uwadze, że zgodnie z szóstym sprawozdaniem IPCC z 2022 r. zmiana klimatu zmniejszyła bezpieczeństwo żywnościowe i wodne, utrudniając osiągnięcie celów zrównoważonego rozwoju;

S.

mając na uwadze, że cele zrównoważonego rozwoju mają wymiar niższy niż krajowy oraz lokalny;

T.

mając na uwadze, że oceany są ogromnymi rezerwuarami różnorodności biologicznej i głównym regulatorem globalnego klimatu; mając na uwadze, że ich ochrona ma decydujące znaczenie dla zrównoważonego rozwoju, przyczynia się do eliminacji ubóstwa oraz zapewnia miliardom ludzi zrównoważone źródła utrzymania i bezpieczeństwo żywnościowe;

U.

mając na uwadze, że cele zrównoważonego rozwoju są uniwersalne i niepodzielne; mając na uwadze, że są one wspólne dla wszystkich podmiotów, w tym sektora publicznego i prywatnego, społeczeństwa obywatelskiego i partnerów społecznych, oraz że mają do nich zastosowanie;

V.

mając na uwadze, że 17 celów zrównoważonego rozwoju wraz z ich odpowiednimi 169 zadaniami i towarzyszącymi im wskaźnikami stanowi jedyne globalnie podzielane i politycznie uzgodnione ramy dla polityk opartych na dowodach;

1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

8.

9.

zwraca się do przewodniczących Parlamentu, Komisji i Rady, by uzupełnili tę strategię międzyinstytucjonalnym oświadczeniem odnawiającym zaangażowanie UE w realizację Agendy 2030; podkreśla, że strategia ta powinna zostać opublikowana najpóźniej do czerwca 2023 r., tak aby UE mogła odegrać wiodącą rolę w ożywieniu Agendy 2030 na szczycie poświęconym celom zrównoważonego rozwoju, który odbędzie się we wrześniu 2023 r.; podkreśla, że strategia ta powinna podlegać regularnemu przeglądowi i powinny jej towarzyszyć środki naprawcze w obszarach, w których postępy uznano za wstrzymane lub niewystarczające;

10.

11.

12.

13.

14.

15.

16.

17.

18.

19.

20.

21.

22.

23.

24.

25.

26.

27.

28.

29.

30.

31.

32.

33.

34.

35.

36.

37.

38.

39.

40.

41.

42.

43.

44.

45.

46.

47.

48.

49.

50.

51.

52.

53.

54.

55.

56.

57.

58.

59.

—

uwzględniając art. 175 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE),

—

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/241 z dnia 12 lutego 2021 r. ustanawiające Instrument na rzecz Odbudowy i Zwiększania Odporności (rozporządzenie w sprawie RRF) (1),

—

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) 2020/2092 z 16 grudnia 2020 r. w sprawie ogólnego systemu warunkowości służącego ochronie budżetu Unii (2) (rozporządzenie w sprawie warunkowości w zakresie praworządności),

—

uwzględniając swoją rezolucję z dnia 20 maja 2021 r. w sprawie prawa Parlamentu do informacji na temat bieżącej oceny krajowych planów odbudowy i zwiększania odporności (3),

—

uwzględniając swoją rezolucję z 10 czerwca 2021 r. dotyczącą opinii Parlamentu w sprawie prowadzonej obecnie przez Komisję i Radę oceny krajowych planów odbudowy i zwiększania odporności (4),

—

uwzględniając swoje rezolucje z dnia 7 kwietnia 2022 r. w sprawie konkluzji z posiedzenia Rady Europejskiej w dniach 24–25 marca 2022 r., dotyczących m.in. ostatnich wydarzeń związanych z wojną w Ukrainie oraz sankcji UE wobec Rosji i ich stosowania (5), a także z dnia 19 maja 2022 r. w sprawie skutków społecznych i gospodarczych dla UE związanych z rosyjską wojną w Ukrainie – zwiększanie zdolności UE do działania (6),

—

uwzględniając swoją rezolucję z dnia 9 czerwca 2022 r. w sprawie praworządności i ewentualnego zatwierdzenia polskiego krajowego planu odbudowy (RRF) (7),

—

uwzględniając rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2021/2106 z dnia 28 września 2021 r. w sprawie uzupełnienia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/241 ustanawiającego Instrument na rzecz Odbudowy i Zwiększania Odporności przez określenie wspólnych wskaźników oraz szczegółowych elementów tabeli wyników w zakresie odbudowy i zwiększania odporności (8),

—

uwzględniając rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2021/2105 z dnia 28 września 2021 r. w sprawie uzupełnienia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/241 ustanawiającego Instrument na rzecz Odbudowy i Zwiększania Odporności przez określenie metodyki sprawozdawczości w zakresie wydatków socjalnych (9),

—

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego z dnia 20 października 2021 r. dotyczącą rocznej strategii zrównoważonego wzrostu gospodarczego na rok 2021 (10),

—

uwzględniając komunikat Komisji z 24 listopada 2021 r. pt. „Roczna analiza zrównoważonego wzrostu gospodarczego na 2022 r.” (COM(2021)0740),

—

uwzględniając komunikat Komisji z dnia 24 listopada 2021 r. pt. „Ogólna ocena projektów planów budżetowych na 2022 r.” (COM(2021)0900),

—

uwzględniając dokument roboczy służb Komisji z dnia 24 listopada 2021 r. zatytułowany „Analysis of the euro area economy” [Analiza gospodarki strefy euro], towarzyszący dokumentowi „Recommendation for a Council Recommendation on the economic policy of the euro area” [Zalecenie dotyczące zalecenia Rady w sprawie polityki gospodarczej strefy euro] (SWD(2021)0362),

—

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Regionów z dnia 1 grudnia 2021 r. w sprawie wdrażania Instrumentu na rzecz Odbudowy i Zwiększania Odporności (11),

—

uwzględniając pierwsze sprawozdanie roczne Komisji z wdrażania Instrumentu na rzecz Odbudowy i Zwiększania Odporności (COM(2022)0075), opublikowane 1 marca 2022 r.,

—

uwzględniając komunikat Komisji z 8 marca 2022 r. pt. „RePowerEU: wspólne europejskie działania w kierunku bezpiecznej i zrównoważonej energii po przystępnej cenie” (COM(2022)0108),

—

uwzględniając wspólną analizę Europejskiego Komitetu Regionów i Rady Gmin i Regionów Europy (CEMR) dotyczącą zaangażowania gmin, miast i regionów w przygotowanie krajowych planów odbudowy i zwiększania odporności, a także wyniki ich ukierunkowanych konsultacji z dnia 27 kwietnia 2022 r. zatytułowanych „Wdrażanie Instrumentu na rzecz Odbudowy i Zwiększania Odporności: perspektywa władz lokalnych i regionalnych”;

—

uwzględniając swoje rezolucje z dnia 10 marca 2022 r. w sprawie praworządności i konsekwencji wyroku TSUE (12) oraz z dnia 5 maja 2022 r. w sprawie trwających wysłuchań na mocy art. 7 ust. 1 Traktatu o Unii Europejskiej (TUE) dotyczących Polski i Węgier (13),

—

uwzględniając tabelę wyników w zakresie odbudowy i zwiększania odporności oraz jej analizy tematyczne, a także prezentacje dla Parlamentu (14),

—

uwzględniając zawiadomienie Komisji z 12 lutego 2021 r. zatytułowane „Wytyczne techniczne dotyczące stosowania zasady »nie czyń poważnych szkód« na podstawie rozporządzenia ustanawiającego Instrument na rzecz Odbudowy i Zwiększania Odporności” (C(2021)1054),

—

uwzględniając analizy i briefingi swoich służb ds. analiz na temat RRF (15),

—

uwzględniając art. 54 Regulaminu, a także art. 1 ust. 1 lit. e) decyzji Konferencji Przewodniczących z dnia 12 grudnia 2002 r. w sprawie procedury udzielania zgody na sporządzenie sprawozdań z własnej inicjatywy i załącznik 3 do tej decyzji,

—

uwzględniając opinie Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych, Komisji Kontroli Budżetowej oraz Komisji Kultury i Edukacji,

—

uwzględniając pisma Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności, Komisji Handlu Międzynarodowego oraz Komisji Spraw Konstytucyjnych,

—

uwzględniając sprawozdanie Komisji Budżetowej i Komisji Gospodarczej i Monetarnej (A9-0171/2022),

A.

mając na uwadze, że Instrument na rzecz Odbudowy i Zwiększania Odporności (RRF) stanowi główny element pakietu stymulacyjnego Next Generation EU (NGEU);

B.

mając na uwadze, że 672,5 mld EUR w formie dotacji i pożyczek udostępnia się na sfinansowanie środków krajowych mających na celu złagodzenie gospodarczych i społecznych skutków pandemii COVID-19 (zwanej dalej „pandemią”); mając na uwadze, że Parlament początkowo opowiadał się za wyższym udziałem dotacji w RRF;

C.

mając na uwadze, że środki udostępniane w ramach RRF zapewniają wsparcie w kluczowych obszarach polityki, takich jak zielona transformacja, transformacja cyfrowa, spójność gospodarcza, społeczna i terytorialna, odporność instytucjonalna i gotowość na wypadek sytuacji kryzysowej, a także obszar związany z dziećmi i młodzieżą, w tym edukację i umiejętności;

D.

mając na uwadze, że w rezultacie inwazji Rosji na Ukrainę, do której doszło 24 lutego 2022 r., UE nałożyła sankcje gospodarcze na niespotykaną wcześniej skalę; mając na uwadze, że konflikt wywołany przez Rosję doprowadził do sytuacji, w której znaczna liczba obywateli ukraińskich zdecydowała się opuścić terytorium Ukrainy w celu przedostania się na terytorium UE i osiedlenia się na tym terytorium; mając na uwadze, że inwazja militarna spowoduje konsekwencje gospodarcze i społeczne na całym kontynencie europejskim, w szczególności w krajach Europy Wschodniej, także w związku z pilną potrzebą zmniejszenia zależności energetycznej od importowanych paliw kopalnych;

E.

mając na uwadze, że UE ma trudności z dostępem do niektórych kluczowych surowców, co może mieć konsekwencje dla realizacji RRF;

F.

mając na uwadze, że pandemia wywarła niszczący wpływ na sytuację gospodarczą i społeczną ludzi i przedsiębiorstw w Europie; mając na uwadze, że w czasie pandemii gospodarka UE znacznie się skurczyła; mając na uwadze, że przedsiębiorstwa UE, a w szczególności małe i średnie przedsiębiorstwa (MŚP), zostały dotknięte pandemią z negatywnymi skutkami dla wzrostu i konkurencyjności UE, jak również dla ich produktywności i zdolności do tworzenia miejsc pracy; mając na uwadze, że jednolity rynek UE jest główną siłą napędową wzrostu w UE i należy go wzmocnić oraz chronić przed negatywnymi skutkami pandemii, a jednocześnie wspierać inwestycje w badania naukowe i innowacje; mając na uwadze, że w niektórych krajach podczas pandemii ponownie odnotowano ponadprzeciętny wzrost bezrobocia; mając na uwadze, że na wzrost ubóstwa bardziej narażone są kobiety, młodzież, osoby starsze, osoby z niepełnosprawnościami i duże rodziny; mając na uwadze, że podczas pandemii sektor ochrony zdrowia UE został doprowadzony do granic wytrzymałości, a jego odporność została poddana poważnemu testowi i naruszona; mając na uwadze, że wskaźnik bezrobocia wśród młodzieży jest nadal wyższy niż ogólna stopa bezrobocia; mając na uwadze, że młodzież jest bardziej narażona na ubóstwo i wykluczenie społeczne, a także na znaczne ryzyko w dostępie do wysokiej jakości miejsc pracy;

G.

mając na uwadze nieustanny rozwój umiejętności cyfrowych, a także rozwój umiejętności, które mają potencjał gospodarczy, takich jak umiejętności ekologiczne lub umiejętności w zakresie przedsiębiorczości, ma kluczowe znaczenie dla konkurencyjnego, zdrowego, sprzyjającego włączeniu społecznemu i ukierunkowanego na przyszłość europejskiego rynku pracy i powinno zapewnić każdemu Europejczykowi dostęp do wysokiej jakości zatrudnienia i możliwości w tej dziedzinie; mając na uwadze, że dotyczy to również kształcenia zawodowego oraz umiejętności zawodowych i życiowych; mając na uwadze, że UE musi przezwyciężyć wszelkie niedopasowanie umiejętności, aby skutecznie wykorzystać swój kapitał ludzki; mając na uwadze, że odpowiednia infrastruktura cyfrowa i szkolenie w zakresie umiejętności cyfrowych powinny być dostępne dla wszystkich, aby uniknąć pogłębiania się występujących wśród poszczególnych osób różnic pod względem umiejętności cyfrowych i zapewnić wszystkim równe szanse w systemie edukacji i na rynku pracy;

H.

mając na uwadze, że aby krajowe plany odbudowy i zwiększania odporności kwalifikowały się do finansowania, muszą uwzględniać reformy i inwestycje, które wchodzą w zakres sześciu filarów rozporządzenia w sprawie RRF oraz są zgodne z jego ogólnymi i szczegółowymi celami, zasadami horyzontalnymi i 11 kryteriami oceny określonymi w rozporządzeniu w sprawie RRF;

I.

mając na uwadze, że dialog między instytucjami Unii a państwami członkowskimi i przejrzystość w ramach relacji między instytucjami Unii a państwami członkowskimi ma fundamentalne znaczenie dla optymalnego wdrożenia RRF;

J.

mając na uwadze, że Komisja, która ponosi odpowiedzialność za monitorowanie wdrażania RRF, musi regularnie informować Parlament o statusie oceny krajowych planów odbudowy i zwiększania odporności oraz o tym, w jaki sposób wartości docelowe i kamienie milowe zostały zrealizowane przez państwa członkowskie, uwzględniając ich wkład w postępy na rzecz osiągnięcia celów ekologicznych i cyfrowych; mając na uwadze, że Komisja jest zobowiązana do uwzględniania opinii Parlamentu;

K.

mając na uwadze, że państwa członkowskie muszą ustanowić i utrzymywać solidne systemy kontroli oraz przeprowadzać niezbędne audyty, aby zapewnić ochronę interesów finansowych Unii przez cały cykl życia RRF;

L.

mając na uwadze, że roczne sprawozdania Komisji na temat praworządności służą określeniu wyzwań związanych z praworządnością i pomagają państwom członkowskim w znalezieniu rozwiązań przy wsparciu Komisji i innych państw członkowskich;

M.

mając na uwadze, że w rozporządzeniu każdemu państwu członkowskiemu zapewniono możliwość złożenia uzasadnionego wniosku o zmianę swojego krajowego planu odbudowy i zwiększania odporności w okresie wdrażania, jeżeli uzasadniają to obiektywne okoliczności;

N.

mając na uwadze, że kontrola demokratyczna i nadzór parlamentarny nad procesem wdrażania RRF jest możliwy wyłącznie przy pełnym zaangażowaniu Parlamentu i braniu pod uwagę wszystkich jego zaleceń na wszystkich etapach, a także mając na uwadze fakt, że Parlament będzie w dalszym ciągu sprawował nadzór nad wdrażaniem RRF;

O.

mając na uwadze, że Komisja przedstawi Parlamentowi i Radzie sprawozdanie z przeglądu wdrażania RRF do 31 lipca 2022 r.;

1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

8.

9.

10.

11.

12.

13.

14.

15.

16.

17.

18.

19.

20.

21.

22.

23.

24.

25.

26.

27.

28.

29.

30.

31.

32.

33.

34.

35.

36.

37.

38.

39.

40.

41.

42.

43.

44.

45.

46.

47.

48.

49.

50.

51.

52.

53.

54.

55.

56.

57.

58.

59.

60.

61.

62.

63.

64.

65.

66.

67.

68.

69.

70.

71.

72.

73.

74.

75.

76.

77.

78.

79.

80.

81.

82.

83.

84.

85.

86.

87.

88.

89.

90.

91.

92.

93.

94.

95.

96.

97.

98.

99.

100.

101.

102.

103.

104.

105.

106.

107.

108.

—

uwzględniając art. 6, 10, 165 i 166 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

—

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1288/2013 z dnia 11 grudnia 2013 r. ustanawiające „Erasmus+”: unijny program na rzecz kształcenia, szkolenia, młodzieży i sportu oraz uchylające decyzje nr 1719/2006/WE, 1720/2006/WE i 1298/2008/WE (1),

—

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/817 z dnia 20 maja 2021 r. ustanawiające „Erasmus+”: unijny program na rzecz kształcenia i szkolenia, młodzieży i sportu oraz uchylającego rozporządzenie (UE) nr 1288/2013 (2),

—

uwzględniając sprawozdanie Komisji z 31 stycznia 2018 r. pt. „Ocena śródokresowa programu Erasmus+ (2014–2020)” (COM(2018)0050),

—

uwzględniając komunikat Komisji z 14 listopada 2017 r. zatytułowany „Wzmocnienie tożsamości europejskiej dzięki edukacji i kulturze – Wkład Komisji Europejskiej w spotkanie przywódców w Göteborgu w dniu 17 listopada 2017 r.” (COM(2017)0673),

—

uwzględniając międzyinstytucjonalną proklamację Europejskiego filaru praw socjalnych (3),

—

uwzględniając komunikat Komisji z 12 listopada 2020 r. pt. „Unia równości: strategia na rzecz równości osób LGBTIQ na lata 2020–2025” (COM(2020)0698), która opiera się na konkluzjach Rady z dnia 16 czerwca 2016 r. w sprawie równości osób LGBTI,

—

uwzględniając komunikat Komisji z 18 września 2020 r. pt. „Unia równości – unijny plan działania przeciwko rasizmowi na lata 2020–2025” (COM(2020)0565), którego celem jest aktualizacja dyrektywy Rady 2000/43/WE z dnia 29 czerwca 2000 r. wprowadzającej w życie zasady równego traktowania osób bez względu na pochodzenie rasowe lub etniczne (4) (dyrektywa w sprawie równości rasowej),

—

uwzględniając swoją rezolucję z 15 września 2020 r. w sprawie skutecznych środków ekologizacji programów Erasmus+ i Kreatywna Europa oraz Europejskiego Korpusu Solidarności (5),

—

uwzględniając art. 54 Regulaminu oraz art. 1 ust. 1 lit. e) i załącznik 3 do decyzji Konferencji Przewodniczących z 12 grudnia 2002 r. dotyczącej procedury udzielania zgody na sporządzenie sprawozdań z własnej inicjatywy,

—

uwzględniając opinię przedstawioną przez Komisję Petycji,

—

uwzględniając sprawozdanie Komisji Kultury i Edukacji (A9-0158/2022),

A.

mając na uwadze, że mobilność jest niezwykle ważnym elementem cyfrowego uczenia się i uczenia się opartego na kontakcie bezpośrednim; mając na uwadze, że zapewnianie wszystkim równych szans sprzyjających włączeniu społecznemu jest i musi pozostać nieodłącznym elementem podstawowych wartości Unii Europejskiej, a także że osoby ze wszystkich środowisk i warstw społecznych muszą mieć możliwość pełnego i równego korzystania z programu Erasmus+; mając na uwadze, że program Erasmus+ przynosi korzyści nie tylko jego uczestnikom, lecz także wszystkim społecznościom i społeczeństwom, a także wdraża cel zrównoważonego rozwoju ONZ nr 4; mając na uwadze, że prowadzi to do powstania bardziej demokratycznych, silniejszych, spójniejszych i odporniejszych społeczeństw;

B.

mając na uwadze, że rozporządzenie w sprawie programu Erasmus+ w latach 2014–2020 kładzie szczególny nacisk na promowanie włączenia społecznego i na uczestnictwo osób o specjalnych potrzebach lub o mniejszych szansach, zgodnie z definicją zawartą w „Strategii na rzecz włączenia społecznego i różnorodności Erasmus+”, obejmującą osoby z niepełnosprawnościami, problemami zdrowotnymi, trudnościami w nauce, doświadczające różnic kulturowych oraz borykające się z barierami ekonomicznymi, geograficznymi i społecznymi; mając na uwadze, że obecny program Erasmus+ (2021–2027) jest również ściśle powiązany z transformacją ekologiczną i cyfrową;

C.

mając na uwadze, że pandemia COVID-19 wywarła poważny wpływ na cały sektor edukacji, jeszcze bardziej pogłębiając istniejące nierówności w dostępie do edukacji i uwypuklając potrzebę utrzymania środków włączenia społecznego w ramach programu Erasmus+ oraz wprowadzenia wszelkich niezbędnych usprawnień;

D.

mając na uwadze, że na szczeblu europejskim nie ustanowiono zharmonizowanej i obowiązkowej strategii na rzecz włączenia społecznego dla programu Erasmus+ na lata 2014–2020 oraz mając na uwadze, że brak takiej strategii ograniczył skuteczność środków włączenia społecznego w ramach programu;

E.

mając na uwadze, że mobilność fizyczna umożliwia głębsze poznanie innych kultur i optymalną interakcję z nimi, oraz mając na uwadze, że wirtualne kontakty i uczenie się stanowią cenne uzupełnienie mobilności fizycznej, ale nie zapewniają takiej samej jakości doświadczeń ani takich samych korzyści;

F.

mając na uwadze, że pandemia przyspieszyła transformację cyfrową i uwydatniła znaczenie posiadania dobrych umiejętności cyfrowych; podkreśla, że Erasmus+ może znacząco przyczynić się do podnoszenia i zmiany kwalifikacji cyfrowych;

G.

mając na uwadze, że doświadczenie w zakresie mobilności oferowane w ramach programu Erasmus+ może znacząco zmienić życie uczestników i mieć pozytywny wpływ na ich umiejętności komunikacyjne, pewność siebie, otwartość, krytyczne myślenie, rozwój osobisty i zawodowy, szanse na zatrudnienie i dobrostan, a także pomóc im zrozumieć korzyści płynące ze zjednoczonej Europy poprzez zapewnienie możliwości uczenia się sprzyjającego włączeniu społecznemu, które wzbogaci ich życie i pozwowi doświadczyć dziedzictwa językowego i kulturowego Europy, a zarazem zdobyć wiedzę przydatną przez całe życie;

H.

mając na uwadze, że w ocenie śródokresowej programu Erasmus+ w latach 2014–2020 opublikowanej przez Komisję w 2018 r. podkreślono konieczność dotarcia do większej liczby osób o mniejszych szansach i mniejszych organizacji we wszystkich regionach;

1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

8.

9.

10.

11.

12.

13.

14.

15.

16.

17.

18.

19.

20.

21.

22.

23.

24.

25.

26.

27.

28.

29.

30.

31.

32.

33.

34.

35.

36.

—

uwzględniając Układ o stabilizacji i stowarzyszeniu między Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Czarnogóry, z drugiej strony (1), który wszedł w życie 1 maja 2010 r.,

—

uwzględniając wniosek Czarnogóry o członkostwo w Unii Europejskiej złożony 15 grudnia 2008 r.,

—

uwzględniając opinię Komisji z dnia 9 listopada 2010 r. w sprawie wniosku Czarnogóry o członkostwo w Unii Europejskiej (COM(2010)0670), decyzję Rady Europejskiej z posiedzenia w dniach 16–17 grudnia 2010 r. o przyznaniu Czarnogórze statusu kraju kandydującego oraz decyzję Rady Europejskiej z dnia 29 czerwca 2012 r. o otwarciu negocjacji akcesyjnych z Czarnogórą,

—

uwzględniając przystąpienie Czarnogóry do NATO 5 czerwca 2017 r.,

—

uwzględniając konkluzje prezydencji z posiedzenia Rady Europejskiej w Salonikach 19–20 czerwca 2003 r.,

—

uwzględniając Deklarację z Sofii przyjętą 17 maja 2018 r. podczas szczytu UE–Bałkany Zachodnie i dołączony do niej Program działań priorytetowych z Sofii,

—

uwzględniając deklarację z Zagrzebia przyjętą 6 maja 2020 r. podczas szczytu UE–Bałkany Zachodnie,

—

uwzględniając deklarację z Brda przyjętą 6 października 2021 r. podczas szczytu UE–Bałkany Zachodnie,

—

uwzględniając szczyt w Sofii, który odbył się 10 listopada 2020 r., deklarację przywódców Bałkanów Zachodnich w sprawie wspólnego rynku regionalnego z 9 listopada 2020 r. oraz deklarację z Sofii w sprawie zielonego programu działań dla Bałkanów Zachodnich z 10 listopada 2020 r.,

—

uwzględniając proces berliński zapoczątkowany 28 sierpnia 2014 r.,

—

uwzględniając komunikat Komisji z dnia 5 lutego 2020 r. pt. „Usprawnienie procesu akcesyjnego – wiarygodna perspektywa członkostwa w UE dla państw regionu Bałkanów Zachodnich” (COM(2020)0057),

—

uwzględniając komunikat Komisji z dnia 6 października 2020 r. pt. „Plan gospodarczo-inwestycyjny dla Bałkanów Zachodnich” (COM(2020)0641),

—

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/1529 z dnia 15 września 2021 r. ustanawiające Instrument Pomocy Przedakcesyjnej (IPA III) (2),

—

uwzględniając sprawozdanie specjalne Europejskiego Trybunału Obrachunkowego 01/2022 z 10 stycznia 2022 r. pt. „Wsparcie UE na rzecz praworządności na Bałkanach Zachodnich – pomimo poczynionych wysiłków wciąż występują zasadnicze problemy”,

—

uwzględniając komunikat Komisji z dnia 19 października 2021 r. pt. „Komunikat w sprawie polityki rozszerzenia UE w 2021 r.” (COM(2021)0644) oraz towarzyszący mu dokument roboczy służb Komisji pt. „Sprawozdanie dotyczące Czarnogóry za rok 2021” (SWD(2021)0293),

—

uwzględniając przegląd i krajową ocenę programu reform gospodarczych Czarnogóry dokonane przez Komisję w lipcu 2021 r.,