ISSN 1977-1002

Dziennik Urzędowy

Unii Europejskiej

C 207
European flag  

Wydanie polskie

Informacje i zawiadomienia

Rocznik 65
23 maja 2022

Spis treści

Strona

 

IV   Informacje

 

INFORMACJE INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ

 

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej

2022/C 207/01

Ostatnie publikacje Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej

1

 

V   Ogłoszenia

 

POSTĘPOWANIA SĄDOWE

 

Trybunał Sprawiedliwości

2022/C 207/02

Sprawa C-132/20: Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 29 marca 2022 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sąd Najwyższy – Polska) – BN, DM, EN/Getin Noble Bank S.A. [Odesłanie prejudycjalne – Dopuszczalność – Artykuł 267 TFUE – Pojęcie sądu – Artykuł 19 ust. 1 TUE – Artykuł 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej – Państwo prawne – Skuteczna ochrona sądowa – Zasada niezawisłości sędziowskiej – Sąd ustanowiony uprzednio na mocy ustawy – Organ sądowy, którego członek został powołany po raz pierwszy do pełnienia urzędu sędziego przez polityczny organ władzy wykonawczej państwa o niedemokratycznym systemie – Sposób działania Krajowej Rady Sądownictwa (Polska) – Niekonstytucyjność ustawy, na podstawie której Rada ta została ukonstytuowana – Możliwość zakwalifikowania tego organu jako bezstronnego i niezawisłego sądu w rozumieniu prawa Unii]

2

2022/C 207/03

Sprawa C-139/20: Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 31 marca 2022 r. – Komisja Europejska/Rzeczpospolita Polska [Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego – Opodatkowanie produktów energetycznych wykorzystywanych przez zakłady energochłonne – Dyrektywa 2003/96/WE – Artykuł 17 ust. 1 lit. b) i art. 17 ust. 4 – Zakłady objęte systemem handlu uprawnieniami do emisji Unii Europejskiej – Zwolnienie z podatku akcyzowego]

3

2022/C 207/04

Sprawa C-472/20: Wyrok Trybunału (szósta izba) z dnia 31 marca 2022 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Fővárosi Törvényszék – Węgry) – Lombard Pénzügyi és Lízing Zrt./PN [Odesłanie prejudycjalne – Ochrona konsumentów – Dyrektywa 93/13/EWG – Nieuczciwe warunki umowne – Umowy kredytu – Kredyt denominowany w walucie obcej spłacany w walucie krajowej – Klauzula umowna obciążająca konsumenta ryzykiem kursowym – Nieuczciwy charakter klauzuli umownej dotyczącej głównego przedmiotu umowy – Skutki – Nieważność umowy – Poważna szkoda po stronie konsumenta – Skuteczność dyrektywy 93/13 – Niewiążąca opinia sądu najwyższego – Możliwość przywrócenia sytuacji prawnej stron do stanu, który istniałaby gdyby umowa nie została zawarta]

3

2022/C 207/05

Sprawa C-687/20: Wyrok Trybunału (ósma izba) z dnia 31 marca 2022 r. – Komisja Europejska/Republika Portugalska [Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego – Środowisko naturalne – Dyrektywa 2002/49/WE – Ocena i zarządzanie poziomem hałasu w środowisku – Aglomeracje, główne drogi i główne drogi kolejowe – Artykuł 7 ust. 2 – Strategiczne mapy hałasu – Artykuł 8 ust. 2 – Plany działania – Artykuł 10 ust. 2 – Załącznik VI – Informacje zawarte w strategicznych mapach hałasu – Streszczenia planów działania – Brak poinformowania Komisji w przewidzianym terminie]

4

2022/C 207/06

Sprawa C-96/21: Wyrok Trybunału (ósma izba) z dnia 31 marca 2022 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Amtsgericht Bremen – Niemcy) – DM/CTS Eventim AG & Co. KGaA [Odesłanie prejudycjalne – Ochrona konsumentów – Dyrektywa 2011/83/UE – Prawo do odstąpienia od umów zawieranych na odległość i umów zawieranych poza lokalem przedsiębiorstwa – Wyjątki od prawa do odstąpienia – Artykuł 16 lit. l) – Świadczenie usług związanych z działalnością w zakresie wypoczynku – Umowa przewidująca konkretny dzień lub okres świadczenia usług – Świadczenie usług w zakresie sprzedaży biletów – Pośrednik działający w imieniu własnym, lecz na rachunek organizatora działalności w zakresie wypoczynku – Ryzyko związane z wykonaniem prawa do odstąpienia]

5

2022/C 207/07

Sprawa C-195/21: Wyrok Trybunału (ósma izba) z dnia 31 marca 2022 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Rayonen sad Lukovit – Bułgaria) – LB/Smetna palata na Republika Bulgaria [Odesłanie prejudycjalne – Udzielanie zamówień publicznych – Dyrektywa 2014/24/UE – Stosowanie do sytuacji o charakterze wyłącznie wewnętrznym – Artykuł 58 ust. 1 i 4 – Kryteria kwalifikacji – Zdolności techniczne i zawodowe oferentów – Ochrona interesów finansowych Unii Europejskiej – Rozporządzenie (WE, Euratom) nr 2988/95 – Artykuł 8 ust. 3 – Środki kontroli – Możliwość różnej oceny postępowania o udzielenie zamówienia publicznego przez organy krajowe chroniące interesy finansowe Unii]

5

2022/C 207/08

Sprawa C-231/21: Wyrok Trybunału (siódma izba) z dnia 31 marca 2022 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Verwaltungsgerichtshof – Austria) – IA/Bundesamt für Fremdenwesen und Asyl [Odesłanie prejudycjalne – Przestrzeń wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości – System dubliński – Rozporządzenie (UE) nr 604/2013 – Artykuł 29 ust. 2 – Przekazanie osoby ubiegającej się o azyl do państwa członkowskiego odpowiedzialnego za rozpatrzenie wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej – Sześciomiesięczny termin na przekazanie – Możliwość przedłużenia tego terminu do maksymalnie jednego roku w przypadku uwięzienia – Pojęcie uwięzienia – Umieszczenie osoby ubiegającej się o azyl pod przymusem na szpitalnym oddziale psychiatrycznym za zgodą sędziego]

6

2022/C 207/09

Sprawa C-287/20: Postanowienie Trybunału (ósma izba) z dnia 10 stycznia 2022 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Amtsgericht Hamburg – Niemcy) – EL, CP/Ryanair DAC [Odesłanie prejudycjalne – Artykuł 99 regulaminu postępowania przed Trybunałem – Transport lotniczy – Rozporządzenie (WE) nr 261/2004 – Atykuł 5 ust. 3 – Wspólne zasady odszkodowania i pomocy dla pasażerów w przypadku odwołania lub dużego opóźnienia lotów – Zwolnienie z obowiązku odszkodowania – Pojęcie nadzwyczajnych okoliczności – Strajk personelu pokładowego i pilotów – Okoliczności wewnętrzne i zewnętrzne względem działalności obsługującego przewoźnika lotniczego – Karta praw podstawowych Unii Europejskiej – Artykuły 12 i 28 – Artykuły 12 i 28 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej – Brak naruszenia swobody zrzeszania i stowarzyszania pracowników oraz prawa do rokowań przewoźnika lotniczego]

7

2022/C 207/10

Sprawa C-467/21: Postanowienie Trybunału (dziesiąta izba) z dnia 16 grudnia 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Consiglio di Stato – Włochy) – Comune di Venezia/Telecom Italia SpA, Infrastrutture Wireless Italiane SpA – Inwit SpA [Odesłanie prejudycjalne – Artykuł 53 § 2 i art. 94 regulaminu postępowania przed Trybunałem – Zbliżanie ustawodawstw – Sieci i usługi łączności elektronicznej – Ograniczenia w lokalizacji anten nadawczych telefonii ruchomej nałożone przez władze lokalne – Brak wystarczających wyjaśnień dotyczących przyczyn uzasadniających potrzebę udzielenia odpowiedzi na pytanie prejudycjalne w celu rozstrzygnięcia sporu w postępowaniu głównym – Oczywista niedopuszczalność]

8

2022/C 207/11

Sprawa C-505/21: Postanowienie Trybunału (dziewiąta izba) z dnia 16 grudnia 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal du travail de Liège – Belgia) – FU/Agence fédérale pour l’Accueil des demandeurs d’asile (Fedasil) [Odesłanie prejudycjalne – Artykuł 53 § 2 regulaminu postępowania przed Trybunałem – Polityka azylowa – Kryteria i mechanizmy określania państwa członkowskiego właściwego dla rozpatrywania wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej – Rozporządzenie (UE) nr 604/2013 (Dublin III) – Artykuł 27 – Środki odwoławcze od decyzji o przekazaniu – Brak związku między wnioskowaną wykładnią prawa Unii a rzeczywistym charakterem lub przedmiotem sporu w postępowaniu głównym – Oczywista niedopuszczalność]

8

2022/C 207/12

Sprawa C-89/22: Postanowienie Prezesa Trybunału z dnia 11 marca 2022 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Amtsgericht Hamburg – Niemcy) – Passengers friend GmbH/British Airways plc [Transport lotniczy – Odszkodowanie dla pasażerów lotniczych w przypadku dużego opóźnienia lotu – Lot łączony podzielony na dwa etapy – Duże opóźnienie w miejscu docelowym powstałe podczas drugiego etapu lotu wykonanego przez nieeuropejskiego przewoźnika lotniczego – Żądanie odszkodowania skierowane do europejskiego przewoźnika lotniczego, który wykonał pierwszy etap lotu]

9

2022/C 207/13

Sprawa C-305/21 P: Odwołanie od wyroku Sądu (siódma izba w składzie powiększonym) wydanego w dniu 3 marca 2021 r. w sprawie T-723/18, Barata/Parlament, wniesione w dniu 12 maja 2021 r. przez João Miguela Baratę

9

2022/C 207/14

Sprawa C-801/21 P: Odwołanie od wyroku Sądu (trzecia izba) wydanego w dniu 6 października 2021 r. w sprawie T-342/20, Indo European Foods/Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej, wniesione w dniu 17 grudnia 2021 r. przez Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej

10

2022/C 207/15

Sprawa C-19/22 P: Odwołanie od wyroku Sądu (piąta izba) wydanego w dniu 10 listopada 2021 r. w sprawie T-443/20, Sanford/EUIPO – Avery Zweckform (Labels), wniesione w dniu 10 stycznia 2022 r. przez Sanford LP

11

2022/C 207/16

Sprawa C-57/22: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Nejvyšší soud České republiky (Republika Czeska) w dniu 28 stycznia 2022 r. – YQ/Ředitelství silnic a dálnic ČR

11

2022/C 207/17

Sprawa C-66/22: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Supremo Tribunal Administrativo (Portugalia) w dniu 2 lutego 2022 r. – Infraestruturas de Portugaal, SA, Futrifer Indústrias Ferroviárias, SA/Toscca Equipamentos de Madeira Lda

12

2022/C 207/18

Sprawa C-88/22 P: Odwołanie od wyroku Sądu (czwarta izba) wydanego w dniu 8 grudnia 2021 r. w sprawie T-71/21, QB/Komisja, wniesione w dniu 8 lutego 2022 r. przez QB

13

2022/C 207/19

Sprawa C-101/22 P: Odwołanie od wyroku Sądu (piąta izba) wydanego w dniu 1 grudnia 2021 r. w sprawie T-546/20, Sopra Steria Benelux i Unisys Belgium/Komisja

14

2022/C 207/20

Sprawa C-105/22: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Naczelny Sąd Administracyjny (Polska) w dniu 15 lutego 2022 – P.M. przeciwko Dyrektorowi lzby Administracji Skarbowej w Warszawie

14

2022/C 207/21

Sprawa C-106/22: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Fővárosi Törvényszék (Węgry) w dniu 15 lutego 2022 r. – Xella Magyarország Építőanyagipari Kft./Innovációs és Technológiai Miniszter

15

2022/C 207/22

Sprawa C-107/22: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Gerechtshof Amsterdam (Niderlandy) w dniu 16 lutego 2022 r. – X BV, Inspecteur van de Belastingdienst/Douane

15

2022/C 207/23

Sprawa C-115/22: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Unabhängige Schiedskommission Wien (Austria) w dniu 17 lutego 2022 r. – E.N.

16

2022/C 207/24

Sprawa C-122/22 P: Odwołanie od wyroku Sądu (siódma izba) wydanego w dniu 8 grudnia 2021 r. w sprawie T-127/21, Dyson i in./Komisja, wniesione w dniu 18 lutego 2022 r. przez Dyson Ltd, Dyson Technology Ltd, Dyson Operations Pte Ltd, Dyson Manufacturing Sdn Bhd, Dyson Spain, SL, Dyson Austria GmbH, Dyson sp. z o.o., Dyson Ireland Ltd, Dyson GmbH, Dyson, Dyson Srl, Dyson Sweden AB, Dyson Denmark ApS, Dyson Finland Oy, Dyson BV

17

2022/C 207/25

Sprawa C-132/22: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale Amministrativo Regionale per il Lazio (Włochy) w dniu 25 lutego 2022 r. – BM, NP/Ministero dell'Istruzione, dell'Università e della Ricerca

18

2022/C 207/26

Sprawa C-143/22: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Conseil d’État (Francja) w dniu 1 marca 2022 r. – Association Avocats pour la défense des droits des étrangers (ADDE) i in./Ministre de l’Intérieur

18

2022/C 207/27

Sprawa C-148/22: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez tribunal du travail de Liège (Belgia) w dniu 2 marca 2022 r. – OP/Commune d’Ans

19

2022/C 207/28

Sprawa C-201/22: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Korkein oikeus (Finlandia) w dniu 15 marca 2022 r. – Kopiosto r.y./Telia Finland Oyj

19

2022/C 207/29

Sprawa C-224/22: Skarga wniesiona w dniu 29 marca 2022 r. – Królestwo Hiszpanii/Rada Unii Europejskiej

20

 

Sąd

2022/C 207/30

Sprawa T-323/17: Wyrok Sądu z dnia 30 marca 2022 r.– Martinair Holland/Komisja [Konkurencja – Porozumienia, decyzje i uzgodnione praktyki – Rynek lotniczego przewozu towarów – Decyzja stwierdzająca naruszenie art. 101 TFUE, art. 53 porozumienia EOG i art. 8 umowy między Wspólnotą a Szwajcarią w sprawie transportu lotniczego – Koordynowanie składników ceny usług lotniczego przewozu towarów (dopłata paliwowa, dopłata z tytułu bezpieczeństwa, wypłata prowizji od dopłat) – Wymiana informacji – Właściwość miejscowa Komisji – Jednolite i ciągłe naruszenie – Równość traktowania – Obowiązek uzasadnienia]

22

2022/C 207/31

Sprawa T-324/17: Wyrok Sądu z dnia 30 marca 2022 r. – SAS Cargo Group i in./Komisja [Konkurencja – Porozumienia, decyzje i uzgodnione praktyki – Rynek lotniczego przewozu towarów – Decyzja stwierdzająca naruszenie art. 101 TFUE, art. 53 porozumienia EOG i art. 8 umowy między Wspólnotą a Szwajcarią w sprawie transportu lotniczego – Koordynowanie składników ceny usług lotniczego przewozu towarów (dopłata paliwowa, dopłata z tytułu bezpieczeństwa, zapłata prowizji od dopłat) – Wymiana informacji – Właściwość miejscowa Komisji – Prawo do obrony – Równość broni – Artykuł 266 TFUE – Przymus państwowy – Jednolite i ciągłe naruszenie – Kwota grzywny – Wartość sprzedaży – Waga naruszenia – Czas trwania uczestnictwa w naruszeniu – Okoliczności łagodzące – Zasadniczo ograniczony udział – Okoliczności łagodzące – Powrót do naruszenia – Nieograniczone prawo orzekania]

23

2022/C 207/32

Sprawa T-325/17: Wyrok Sądu z dnia 30 marca 2022 r. – Koninklijke Luchtvaart Maatschappij/Komisja [Konkurencja – Porozumienia, decyzje i uzgodnione praktyki – Rynek lotniczego przewozu towarów – Decyzja stwierdzająca naruszenie art. 101 TFUE, art. 53 porozumienia EOG i art. 8 umowy między Wspólnotą a Szwajcarią w sprawie transportu lotniczego – Koordynowanie składników ceny usług lotniczego przewozu towarów (dopłata paliwowa, dopłata z tytułu bezpieczeństwa, wypłata prowizji od dopłat) – Wymiana informacji – Właściwość miejscowa Komisji – Jednolite i ciągłe naruszenie – Równość traktowania – Obowiązek uzasadnienia – Kwota grzywny – Wartość sprzedaży – Waga naruszenia – Okoliczności łagodzące – Zachęcanie przez organy władzy publicznej do zachowania antykonkurencyjnego – Proporcjonalność – Nieograniczone prawo orzekania]

24

2022/C 207/33

Sprawa T-326/17: Wyrok Sądu z dnia 30 marca 2022 r. – Air Canada/Komisja [Konkurencja – Porozumienia, decyzje i uzgodnione praktyki – Rynek lotniczego przewozu towarów – Decyzja stwierdzająca naruszenie art. 101 TFUE, art. 53 porozumienia EOG i art. 8 umowy między Wspólnotą a Szwajcarią w sprawie transportu lotniczego – Koordynowanie składników ceny usług lotniczego przewozu towarów (dopłata paliwowa, dopłata z tytułu bezpieczeństwa, zapłata prowizji od dopłat) – Wymiana informacji – Właściwość miejscowa Komisji – Prawo do obrony – Brak nowego pisma w sprawie przedstawienia zarzutów – Jednolite i ciągłe naruszenie – Wycofanie wniosku o złagodzenie kary – Nieograniczone prawo orzekania]

25

2022/C 207/34

Sprawa T-334/17: Wyrok Sądu z dnia 30 marca 2022 r. – Cargolux Airlines/Komisja [Konkurencja – Porozumienia, decyzje i uzgodnione praktyki – Rynek lotniczego przewozu towarów – Decyzja stwierdzająca naruszenie art. 101 TFUE, art. 53 porozumienia EOG i art. 8 umowy między Wspólnotą a Szwajcarią w sprawie transportu lotniczego – Koordynowanie składników ceny usług lotniczego przewozu towarów (dopłata paliwowa, dopłata z tytułu bezpieczeństwa, zapłata prowizji od dopłat) – Wymiana informacji – Właściwość miejscowa Komisji – Prawo do obrony – Brak nowego pisma w sprawie przedstawienia zarzutów – Jednolite i ciągłe naruszenie – Kwota grzywny – Wartość sprzedaży – Waga naruszenia – Czas trwania uczestnictwa w naruszeniu – Kwota dodatkowa – Okoliczności łagodzące – Zachęcanie przez organy władzy publicznej do zachowania antykonkurencyjnego – Pójście w ślad za liderem – Proporcjonalność – Nieograniczone prawo orzekania]

26

2022/C 207/35

Sprawa T-337/12: Wyrok Sądu z dnia 30 marca 2022 r. – Air France-KLM/Komisja [Konkurencja – Porozumienia, decyzje i uzgodnione praktyki – Rynek lotniczego przewozu towarów – Decyzja stwierdzająca naruszenie art. 101 TFUE, art. 53 porozumienia EOG i art. 8 umowy między Wspólnotą a Szwajcarią w sprawie transportu lotniczego – Koordynowanie składników ceny usług lotniczego przewozu towarów (dopłata paliwowa, dopłata z tytułu bezpieczeństwa, zapłata prowizji od dopłat) – Wymiana informacji – Właściwość miejscowa Komisji – Jednolite i ciągłe naruszenie – Możliwość przypisania zachowania noszącego znamiona naruszenia – Warunki przyznania zwolnienia – Równość traktowania – Obowiązek uzasadnienia – Kwota grzywny – Wartość sprzedaży – Waga naruszenia – Czas trwania uczestnictwa w naruszeniu – Okoliczności łagodzące – Zachęta do antykonkurencyjnego zachowania udzielona przez organy władzy publicznej – Proporcjonalność – Nieograniczone prawo orzekania]

27

2022/C 207/36

Sprawa T-338/17: Wyrok Sądu z dnia 30 marca 2022 r. – Air France/Komisja [Konkurencja – Porozumienia, decyzje i uzgodnione praktyki – Rynek lotniczego przewozu towarów – Decyzja stwierdzająca naruszenie art. 101 TFUE, art. 53 porozumienia EOG i art. 8 umowy między Wspólnotą a Szwajcarią w sprawie transportu lotniczego – Koordynowanie składników ceny usług lotniczego przewozu towarów (dopłata paliwowa, dopłata z tytułu bezpieczeństwa, zapłata prowizji od dopłat) – Wymiana informacji – Właściwość miejscowa Komisji – Jednolite i ciągłe naruszenie – Warunki przyznania zwolnienia – Równość traktowania – Obowiązek uzasadnienia – Kwota grzywny – Wartość sprzedaży – Waga naruszenia – Czas trwania uczestnictwa w naruszeniu – Okoliczności łagodzące – Zachęta do antykonkurencyjnego zachowania udzielona przez organy władzy publicznej – Proporcjonalność – Nieograniczone prawo orzekania]

28

2022/C 207/37

Sprawa T-340/17: Wyrok Trybunału z dnia 30 marca 2022 r. – Japan Airlines/Komisja [Konkurencja – Porozumienia, decyzje i uzgodnione praktyki – Rynek lotniczego przewozu towarów – Decyzja stwierdzająca naruszenie art. 101 TFUE, art. 53 porozumienia EOG i art. 8 umowy między Wspólnotą a Szwajcarią w sprawie transportu lotniczego – Koordynowanie składników ceny usług lotniczego przewozu towarów (dopłata paliwowa, dopłata z tytułu bezpieczeństwa, zapłata prowizji od dopłat) – Wymiana informacji – Właściwość miejscowa Komisji – Artykuł 266 TFUE – Przedawnienie – Prawo do obrony – Niedyskryminacja – Jednolite i ciągłe naruszenie – Kwota grzywny – Wartość sprzedaży – Waga naruszenia – Kwota dodatkowa – Okoliczności łagodzące – Zachęta do antykonkurencyjnego zachowania udzielona przez organy władzy publicznej – Zasadniczo ograniczony udział – Proporcjonalność – Nieograniczone prawo orzekania]

28

2022/C 207/38

Sprawa T-341/17: Wyrok Sądu z dnia 30 marca 2022 r. – British Airways/Komisja [Konkurencja – Porozumienia, decyzje i uzgodnione praktyki – Rynek lotniczego przewozu towarów – Decyzja stwierdzająca naruszenie art. 101 TFUE, art. 53 porozumienia EOG i art. 8 umowy między Wspólnotą a Szwajcarią w sprawie transportu lotniczego – Koordynowanie składników ceny usług lotniczego przewozu towarów (dopłata paliwowa, dopłata z tytułu bezpieczeństwa, zapłata prowizji od dopłat) – Wymiana informacji – Właściwość miejscowa Komisji – Obowiązek uzasadnienia – Artykuł 266 TFUE – Przymus państwowy – Jednolite i ciągłe naruszenie – Kwota grzywny – Wartość sprzedaży – Czas trwania uczestnictwa w jednolitym i ciągłym naruszeniu – Okoliczności łagodzące – Zachęcanie przez organy władzy publicznej do zachowania antykonkurencyjnego – Nieograniczone prawo orzekania]

29

2022/C 207/39

Sprawa T-342/17: Wyrok Sądu z dnia 30 marca 2022 r. – Deutsche Lufthansa i in./Komisja [Konkurencja – Porozumienia, decyzje i uzgodnione praktyki – Rynek lotniczego przewozu towarów – Decyzja stwierdzająca naruszenie art. 101 TFUE, art. 53 porozumienia EOG i art. 8 umowy między Wspólnotą a Szwajcarią w sprawie transportu lotniczego – Koordynacja elementów ceny za usługi lotniczego przewozu towarów (dopłata paliwowa, dopłata z tytułu bezpieczeństwa, zapłata prowizji od dopłat) – Wymiana informacji – Właściwość miejscowa Komisji – Obowiązek uzasadnienia – Wpływ na handel między państwami członkowskimi – Przymus państwowy – Jednolite i ciągłe naruszenie]

30

2022/C 207/40

Sprawa T-343/17: Wyrok Sądu z dnia 30 marca 2022 r. – Cathay Pacific Airways/Komisja [Konkurencja – Porozumienia, decyzje i uzgodnione praktyki – Rynek lotniczego przewozu towarów – Decyzja stwierdzająca naruszenie art. 101 TFUE, art. 53 porozumienia EOG i art. 8 umowy między Wspólnotą a Szwajcarią w sprawie transportu lotniczego – Koordynowanie składników ceny usług lotniczego przewozu towarów (dopłata paliwowa, dopłata z tytułu bezpieczeństwa, zapłata prowizji od dopłat) – Wymiana informacji – Właściwość miejscowa Komisji – Prawo do obrony – Przedawnienie – Przymus państwowy – Jednolite i ciągłe naruszenie – Kwota grzywny – Wartość sprzedaży – Waga naruszenia – Okoliczności łagodzące – Zachęcanie przez organy władzy publicznej do zachowania antykonkurencyjnego – Zasadniczo ograniczony udział – Proporcjonalność – Nieograniczone prawo orzekania]

31

2022/C 207/41

Sprawa T-344/17: Wyrok Sądu z dnia 30 marca 2022 r. – Latam Airlines Group i Lan Cargo/Komisja [Konkurencja – Porozumienia, decyzje i uzgodnione praktyki – Rynek lotniczego przewozu towarów – Decyzja stwierdzająca naruszenie art. 101 TFUE, art. 53 porozumienia EOG i art. 8 umowy między Wspólnotą a Szwajcarią w sprawie transportu lotniczego – Koordynowanie składników ceny usług lotniczego przewozu towarów (dopłata paliwowa, dopłata z tytułu bezpieczeństwa, zapłata prowizji od dopłat) – Wymiana informacji – Właściwość miejscowa Komisji – Przedawnienie – Zasada ne bis in idem – Zasada niedyskryminacji – Prawo do obrony – Przymus państwowy – Jednolite i ciągłe naruszenie – Kwota grzywny – Wartość sprzedaży – Waga naruszenia – Okoliczności łagodzące – Zasadniczo ograniczony udział – Proporcjonalność – Nieograniczone prawo orzekania]

32

2022/C 207/42

Sprawa T-350/17: Wyrok Sądu z dnia 30 marca 2022 r. – Singapore Airlines i Singapore Airlines Cargo/Komisja [Konkurencja – Porozumienia, decyzje i uzgodnione praktyki – Rynek lotniczego przewozu towarów – Decyzja stwierdzająca naruszenie art. 101 TFUE, art. 53 porozumienia EOG i art. 8 umowy między Wspólnotą a Szwajcarią w sprawie transportu lotniczego – Koordynowanie składników ceny usług lotniczego przewozu towarów (dopłata paliwowa, dopłata z tytułu bezpieczeństwa, zapłata prowizji od dopłat) – Wymiana informacji – Właściwość miejscowa Komisji – Zasada ne bis in idem – Gwarancje państwowe – Jednolite i ciągłe naruszenie – Kwota grzywny – Wartość sprzedaży – Waga naruszenia – Nieograniczone prawo orzekania]

33

2022/C 207/43

Sprawa T-129/19 RENV: Wyrok Sądu z dnia 23 marca 2022 r. – Necci/Komisja [Służba publiczna – Personel kontraktowy – Zabezpieczenie społeczne – RCAM – Oddalenie wniosku o objęcie ubezpieczeniem w następstwie przeniesienia uprawnień emerytalnych – Warunek związany z co najmniej trzyletnim stażem pracy – Artykuł 95 WZIP – Artykuł 34 ust. 1 karty praw podstawowych – Artykuł 45 TFUE]

33

2022/C 207/44

Sprawa T-291/20: Wyrok Sądu z dnia z dnia 30 marca 2022 r. – Janukowycz/Rada [Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa – Środki ograniczające przyjęte w związku z sytuacją na Ukrainie – Zamrożenie środków finansowych – Wykaz osób, podmiotów i organów, w odniesieniu do których ma zastosowanie zamrożenie środków finansowych i zasobów gospodarczych – Pozostawienie nazwiska skarżącego w wykazie – Spoczywający na Radzie obowiązek zweryfikowania, czy decyzja organu państwa trzeciego została podjęta z poszanowaniem prawa do obrony i prawa do skutecznej ochrony sądowej]

34

2022/C 207/45

Sprawa T-292/20: Wyrok Sądu z dnia z dnia 30 marca 2022 r. – Janukowycz/Rada [Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa – Środki ograniczające przyjęte w związku z sytuacją na Ukrainie – Zamrożenie środków finansowych – Wykaz osób, podmiotów i organów, w odniesieniu do których ma zastosowanie zamrożenie środków finansowych i zasobów gospodarczych – Pozostawienie nazwiska skarżącego w wykazie – Spoczywający na Radzie obowiązek zweryfikowania, czy decyzja organu państwa trzeciego została podjęta z poszanowaniem prawa do obrony i prawa do skutecznej ochrony sądowej]

35

2022/C 207/46

Sprawa T-299/20: Wyrok Sądu z dnia 30 marca 2022 r. – KF/EBI [Służba publiczna – Personel EBI – Skarga na mobbing – Dochodzenie administracyjne – Decyzja oddalająca skargę – Błąd w ocenie – Zasada dobrej administracji – Odpowiedzialność]

36

2022/C 207/47

Sprawa T-720/20: Wyrok Sądu z dnia 30 marca 2022 r. – Perry Street Software/EUIPO – Toolstream (SCRUFFS) [Znak towarowy Unii Europejskiej – Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku – Rejestracja międzynarodowa wskazująca Unię Europejską – Słowny znak towarowy SCRUFFS – Bezwzględne podstawy odmowy rejestracji – Brak charakteru odróżniającego – Artykuł 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 [obecnie art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001] – Charakter opisowy – Artykuł 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia nr 207/2009 [obecnie art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia 2017/1001]]

36

2022/C 207/48

Sprawa T-30/21: Wyrok Sądu z dnia 30 marca 2022 r. – L’Oréal/EUIPO – Debonair Trading Internacional (SO COUTURE) [Znak towarowy Unii Europejskiej – Postępowanie w sprawie sprzeciwu – Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego SO COUTURE – Słowny unijny znak towarowy SO…? – Względne podstawy odmowy rejestracji – Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd – Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 [obecnie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001]]

37

2022/C 207/49

Sprawa T-35/21: Wyrok Sądu z dnia 30 marca 2022 r. – SFD/EUIPO – Allmax Nutrition (ALLNUTRITION DESIGNED FOR MOTIVATION) [Znak towarowy Unii Europejskiej – Postępowanie w sprawie sprzeciwu – Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego ALLNUTRITION DESIGNED FOR MOTIVATION – Wcześniejsze słowne unijne znaki towarowe ALLMAX NUTRITION – Względna podstawa odmowy rejestracji – Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd – Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 [obecnie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001]]

38

2022/C 207/50

Sprawa T-36/21: Wyrok Sądu z dnia 30 marca 2022 r. – PO/Komisja [Służba publiczna – Urzędnicy – Zatrudnienie – Ogłoszenie o konkursie otwartym EPSO/AD/338/17 – Nieumieszczenie na liście rezerwy kadrowej – Artykuł 21 karty praw podstawowych – Artykuł 1d ust. 1 i 4 regulaminu pracowniczego – Racjonalne usprawnienia – Zasada zakazu dyskryminacji ze względu na niepełnosprawność – Dyrektywa 2000/78/WE – Obowiązek uzasadnienia – Obowiązek dbałości – Odpowiedzialność – Szkoda majątkowa i krzywda]

38

2022/C 207/51

Sprawa T-206/21: Wyrok Sądu z dnia 30 marca 2022 r. – Kalita i Haas/EUIPO – Kitzbühel Tourismus (Przedstawienie dwóch zwierząt) [Znak towarowy Unii Europejskiej – Postępowanie w sprawie sprzeciwu – Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego przedstawiającego dwa zwierzęta – Wcześniejszy graficzny unijny znak towarowy przedstawiający jedno zwierzę – Względna podstawa odmowy rejestracji – Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001]

39

2022/C 207/52

Sprawa T-264/21: Wyrok Sądu z dnia 30 marca 2022 r. – Établissement Amra/EUIPO – eXpresio (Kształt buta na resorach) [Znak towarowy Unii Europejskiej – Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku – Trójwymiarowy unijny znak towarowy – Kształt buta na resorach – Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji – Oznaczenie utworzone wyłącznie przez kształt produktu konieczny do uzyskania rezultatu technicznego – Artykuł 7 ust. 1 lit e) ppkt ii) rozporządzenia (UE) 2017/1001 – Obecność elementów słownych – Brak zasadniczych właściwości niemających charakteru funkcjonalnego]

40

2022/C 207/53

Sprawa T-451/21: Wyrok Sądu z dnia 30 marca 2022 r. – Hesse/EUIPO – Wedl & Hofmann (Testa Rossa) [Znak towarowy Unii Europejskiej – Postępowanie w sprawie sprzeciwu – Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego Testa Rossa – Wcześniejszy graficzny unijny znak towarowy TESTA ROSSA – Względna podstawa odmowy rejestracji – Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 [obecnie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001]]

40

2022/C 207/54

Sprawa T-17/21: Postanowienie Sądu z dnia 22 marca 2022 r. – Miquel y Costas & Miquel/EUIPO (Pure Hemp) [Znak towarowy Unii Europejskiej – Uchylenie zaskarżonej decyzji – Następcza bezprzedmiotowość sporu – Umorzenie postępowania]

41

2022/C 207/55

Sprawa T-232/21: Postanowienie Sądu z dnia 18 marca 2022 r. – Saure/Komisja [Skarga o stwierdzenie nieważności – Dostęp do dokumentów – Rozporządzenie (WE) nr 1049/2001 – Korespondencja Komisji dotycząca ilości i terminów dostaw szczepionek przeciw COVID-19 AstraZaneca – Dorozumiana odmowa dostępu – Wyraźna decyzja przyjęta po wniesieniu skargi – Umorzenie postępowania – Wnioski o zezwolenie na dostosowanie żądań – Zawisłość sprawy – Oczywista niedopuszczalność]

41

2022/C 207/56

Sprawa T-431/21: Postanowienie Sądu z dnia 8 marca 2022 r. – UNIS/Komisja [Skarga o stwierdzenie nieważności – Zabezpieczenie społeczne – Organy odpowiedzialne za zarządzanie ustawowymi systemami ubezpieczeń zdrowotnych i emerytalnych – Krajowy zakład ubezpieczeń emerytalnych – Działalność gospodarcza – Akt niepodlegający zaskarżeniu – Niedopuszczalność]

42

2022/C 207/57

Sprawa T-550/21: Postanowienie Sądu z dnia 21 marca 2022 r. – Kalypso Media Group / EUIPO (COMMANDOS) [Znak towarowy Unii Europejskiej – Uchylenie zaskarżonej decyzji – Następcza bezprzedmiotowość sporu – Umorzenie postępowania]

42

2022/C 207/58

Sprawa T-123/22: Skarga wniesiona w dniu 7 marca 2022 r. – Ecocert India/Komisja

43

2022/C 207/59

Sprawa T-156/22: Skarga wniesiona w dniu 23 marca 2022 r. – Hyundai Heavy Industries Holdings/Komisja

44

2022/C 207/60

Sprawa T-157/22: Skarga wniesiona w dniu 22 marca 2022 r. – Dehaen/EUIPO – National Geographic Society (NATIONAL GEOGRAPHIC)

45

2022/C 207/61

Sprawa T-158/22: Skarga wniesiona w dniu 22 marca 2022 r. – Dehaen/EUIPO – National Geographic Society (NATIONAL GEOGRAPHIC)

46

2022/C 207/62

Sprawa T-160/22: Skarga wniesiona w dniu 25 marca 2022 r. – 1906 Collins/EUIPO – Peace United (bâoli BEACH)

47

2022/C 207/63

Sprawa T-163/22: Skarga wniesiona w dniu 28 marca 2022 r. – Transformers Manufacturing Company/EUIPO – H&F (TMC TRANSFORMERS)

47

2022/C 207/64

Sprawa T-167/22: Skarga wniesiona w dniu 28 marca 2022 r. – Transformers Manufacturing Company/EUIPO – H&F (TMC TRANSFORMERS)

48

2022/C 207/65

Sprawa T-168/22: Skarga wniesiona w dniu 30 marca 2022 r. – Foundation for the Protection of the Traditional Cheese of Cyprus named Halloumi/EUIPO – Fontana Food (GRILLOUMI)

49

2022/C 207/66

Sprawa T-170/22: Skarga wniesiona w dniu 31 marca 2022 r. – Telefónica de España/Komisja

50

2022/C 207/67

Sprawa T-171/22: Skarga wniesiona w dniu 31 marca 2022 r. – OR i OS/Komisja

51

2022/C 207/68

Sprawa T-172/22: Skarga wniesiona w dniu 31 marca 2022 r. – Gönenç/EUIPO – Solar (termorad ALUMINIUM PANEL RADIATOR)

52

2022/C 207/69

Sprawa T-174/22: Skarga wniesiona w dniu 4 kwietnia 2022 r. – Novartis/EUIPO – AstraZeneca (BREZTREV)

52

2022/C 207/70

Sprawa T-175/22: Skarga wniesiona w dniu 4 kwietnia 2022 r. – Novartis/EUIPO – AstraZeneca (BREZTRI)

53

2022/C 207/71

Sprawa T-178/22: Skarga wniesiona w dniu 4 kwietnia 2022 r. – FA World Entertainment/EUIPO (FUCKING AWESOME)

54

2022/C 207/72

Sprawa T-179/22: Skarga wniesiona w dniu 5 kwietnia 2022 r. – Farco-Pharma/EUIPO – Infarco (FARCO)

54

2022/C 207/73

Sprawa T-183/22: Skarga wniesiona w dniu 11 kwietnia 2022 r. – Eggers & Franke/EUIPO – E. & J. Gallo Winery (EF)

55

2022/C 207/74

Sprawa T-184/22: Skarga wniesiona w dniu 12 kwietnia 2022 r. – Eggers & Franke / EUIPO – E. & J. Gallo Winery (E & F)

55

PL

 

IV Informacje

INFORMACJE INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej

23.5.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 207/1

Ostatnie publikacje Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej

(2022/C 207/01)

Ostatnia publikacja

Dz.U. C 198 z 16.5.2022

Wcześniejsze publikacje

Dz.U. C 191 z 10.5.2022

Dz.U. C 171 z 25.4.2022

Dz.U. C 165 z 19.4.2022

Dz.U. C 158 z 11.4.2022

Dz.U. C 148 z 4.4.2022

Dz.U. C 138 z 28.3.2022

Teksty te są dostępne na stronie internetowej:

EUR-Lex: http://eur-lex.europa.eu

V Ogłoszenia

POSTĘPOWANIA SĄDOWE

Trybunał Sprawiedliwości

23.5.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 207/2

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 29 marca 2022 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sąd Najwyższy – Polska) – BN, DM, EN/Getin Noble Bank S.A.

(Sprawa C-132/20) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Dopuszczalność - Artykuł 267 TFUE - Pojęcie „sądu” - Artykuł 19 ust. 1 TUE - Artykuł 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej - Państwo prawne - Skuteczna ochrona sądowa - Zasada niezawisłości sędziowskiej - Sąd ustanowiony uprzednio na mocy ustawy - Organ sądowy, którego członek został powołany po raz pierwszy do pełnienia urzędu sędziego przez polityczny organ władzy wykonawczej państwa o niedemokratycznym systemie - Sposób działania Krajowej Rady Sądownictwa (Polska) - Niekonstytucyjność ustawy, na podstawie której Rada ta została ukonstytuowana - Możliwość zakwalifikowania tego organu jako bezstronnego i niezawisłego sądu w rozumieniu prawa Unii)

(2022/C 207/02)

Język postępowania: polski

Sąd odsyłający

Sąd Najwyższy

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: BN, DM, EN

Strona pozwana: Getin Noble Bank S.A.

Przy udziale: Rzecznika Praw Obywatelskich

Sentencja

1)

Artykuł 19 ust. 1 akapit drugi TUE, art. 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej oraz art. 7 ust. 1 i 2 dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. ustanawiającej ogólne warunki ramowe równego traktowania w zakresie zatrudnienia i pracy należy interpretować w ten sposób, że okoliczność, iż sędzia został po raz pierwszy powołany do pełnienia tego urzędu w państwie członkowskim lub po raz kolejny powołany do sądu wyższej instancji na podstawie aktu przyjętego przez organ niedemokratycznego reżimu panującego w tym państwie przed jego przystąpieniem do Unii Europejskiej, w tym także jeżeli podstawą powołania tego sędziego na stanowiska sędziowskie po upadku owego reżimu był między innymi jego staż pracy wypracowany w czasie, gdy reżim ten obowiązywał, lub jeżeli złożył on ślubowanie sędziowskie wyłącznie w momencie, gdy został po raz pierwszy powołany przez organ tego reżimu do pełnienia urzędu sędziego, nie może sama w sobie wzbudzać w przekonaniu jednostek uzasadnionych i poważnych wątpliwości co do niezawisłości i bezstronności tego sędziego ani w rezultacie podważyć w przypadku składu orzekającego, w którym taki sędzia zasiada, jego przymiotu niezawisłego i bezstronnego sądu ustanowionego uprzednio na mocy ustawy.

2)

Artykuł 19 ust. 1 akapit drugi TUE, art. 47 Karty praw podstawowych oraz art. 7 ust. 1 i 2 dyrektywy 93/13 należy interpretować w ten sposób, że nie stoją one na przeszkodzie uznaniu za niezawisły i bezstronny sąd ustanowiony uprzednio na mocy ustawy składu orzekającego sądu państwa członkowskiego, w którym zasiada sędzia, którego pierwsze powołanie do pełnienia urzędu lub kolejne powołania do sądu wyższej instancji nastąpiły albo w wyniku wyłonienia jego kandydatury do powołania do pełnienia urzędu sędziego przez organ ukształtowany na podstawie przepisów ustawowych, które następnie zostały uznane przez sąd konstytucyjny tego państwa członkowskiego za niekonstytucyjne, albo w wyniku wyłonienia jego kandydatury do powołania do pełnienia urzędu sędziego przez organ ukonstytuowany zgodnie z prawem, jednak po przeprowadzeniu postępowania, któremu brakowało transparentności, które nie było jawne i w ramach którego nie przysługiwała droga odwoławcza do sądu, ponieważ tego rodzaju nieprawidłowości nie mają takiego charakteru i wagi, by stworzyć rzeczywiste ryzyko, iż pozostałe władze, w szczególności władza wykonawcza, mogłyby skorzystać z nienależnych im uprawnień dyskrecjonalnych, zagrażając prawidłowości skutku, do którego prowadzi procedura powołania, i wzbudzając w ten sposób w przekonaniu jednostek uzasadnione wątpliwości co do niezawisłości i bezstronności danego sędziego lub danych sędziów.

(1)  Dz.U. C 209 z 22.06.2020.

23.5.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 207/3

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 31 marca 2022 r. – Komisja Europejska/Rzeczpospolita Polska

(Sprawa C-139/20) (1)

(Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego - Opodatkowanie produktów energetycznych wykorzystywanych przez zakłady energochłonne - Dyrektywa 2003/96/WE - Artykuł 17 ust. 1 lit. b) i art. 17 ust. 4 - Zakłady objęte systemem handlu uprawnieniami do emisji Unii Europejskiej - Zwolnienie z podatku akcyzowego)

(2022/C 207/03)

Język postępowania: polski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: początkowo M. Siekierzyńska i A. Armenia, a następnie A. Armenia, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Rzeczpospolita Polska (przedstawiciel: B. Majczyna, pełnomocnik)

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Komisja Europejska zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 201 z 15.6.2020.

23.5.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 207/3

Wyrok Trybunału (szósta izba) z dnia 31 marca 2022 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Fővárosi Törvényszék – Węgry) – Lombard Pénzügyi és Lízing Zrt./PN

(Sprawa C-472/20) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Ochrona konsumentów - Dyrektywa 93/13/EWG - Nieuczciwe warunki umowne - Umowy kredytu - Kredyt denominowany w walucie obcej spłacany w walucie krajowej - Klauzula umowna obciążająca konsumenta ryzykiem kursowym - Nieuczciwy charakter klauzuli umownej dotyczącej głównego przedmiotu umowy - Skutki - Nieważność umowy - Poważna szkoda po stronie konsumenta - Skuteczność dyrektywy 93/13 - Niewiążąca opinia sądu najwyższego - Możliwość przywrócenia sytuacji prawnej stron do stanu, który istniałaby gdyby umowa nie została zawarta)

(2022/C 207/04)

Język postępowania: węgierski

Sąd odsyłający

Fővárosi Törvényszék

Strony w postępowaniu głównym

Strona wnosząca odwołanie: Lombard Pénzügyi és Lízing Zrt.

Druga strona postępowania: PN

Sentencja

1)

Dyrektywę Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich należy interpretować w ten sposób, że skuteczność jej przepisów nie może zostać zapewniona – w braku przepisu prawa krajowego o charakterze dyspozytywnym regulującego taką sytuację – wyłącznie w drodze niewiążącej opinii wydanej przez sąd najwyższy danego państwa członkowskiego, wskazującej sądom niższej instancji podejście, jakie należy przyjąć w celu ustalenia ważności lub skuteczności umowy między stronami, jeżeli umowa taka nie może dalej obowiązywać ze względu na nieuczciwy charakter warunku umownego dotyczącego jej przedmiotu głównego.

2)

Dyrektywę 93/13 należy interpretować w ten sposób, że nie stoi ona na przeszkodzie temu, by właściwy sąd krajowy orzekł o przywróceniu sytuacji prawnej stron umowy kredytu do stanu, w jakim znajdowałyby się, gdyby umowa ta nie została zawarta z tego względu, że warunek tej umowy dotyczący jej głównego przedmiotu powinien zostać uznany na podstawie tej dyrektywy za nieuczciwy, przy czym jeśli przywrócenie takie nie jest możliwe, do tego sądu należy zapewnienie, by konsument znalazł się ostatecznie w sytuacji, w jakiej znajdowałby się, gdyby warunek uznany za nieuczciwy nigdy nie istniał.

(1)  Dz.U. C 423 z 7.12.2020.

23.5.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 207/4

Wyrok Trybunału (ósma izba) z dnia 31 marca 2022 r. – Komisja Europejska/Republika Portugalska

(Sprawa C-687/20) (1)

(Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego - Środowisko naturalne - Dyrektywa 2002/49/WE - Ocena i zarządzanie poziomem hałasu w środowisku - Aglomeracje, główne drogi i główne drogi kolejowe - Artykuł 7 ust. 2 - Strategiczne mapy hałasu - Artykuł 8 ust. 2 - Plany działania - Artykuł 10 ust. 2 - Załącznik VI - Informacje zawarte w strategicznych mapach hałasu - Streszczenia planów działania - Brak poinformowania Komisji w przewidzianym terminie)

(2022/C 207/05)

Język postępowania: portugalski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: M. Noll-Ehlers i G. Braga da Cruz, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Republika Portugalska (przedstawiciele: M. Pimenta, P. Barros da Costa, H. Almeida, J. Reis Silva i L. Inez Fernandes, pełnomocnicy)

Sentencja

1)

Republika Portugalska poprzez, z jednej strony, brak przygotowania strategicznych map hałasu dla pięciu głównych dróg PT_a_rd00410, PT_a_rd00458, PT_a_rd00460, PT_a_rd00462 i PT_a_rd00633, ani planów działania dla aglomeracji Amadora i Porto oraz dla głównych dróg i głównych dróg kolejowych, o których mowa w załączniku do niniejszego wyroku, a z drugiej strony, poprzez brak przekazania Komisji Europejskiej informacji zawartych w tych mapach oraz brak przekazania streszczeń owych planów działania, uchybiła zobowiązaniom ciążącym na niej na mocy art. 7 ust. 2 akapit pierwszy, art. 8 ust. 2 i art. 10 ust. 2 dyrektywy 2002/49/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 25 czerwca 2002 r. odnoszącej się do oceny i zarządzania poziomem hałasu w środowisku w związku z załącznikiem VI do tej dyrektywy.

2)

Republika Portugalska zostaje obciążona kosztami.

(1)  Dz.U. C 62 z 22.2.2021.

23.5.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 207/5

Wyrok Trybunału (ósma izba) z dnia 31 marca 2022 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Amtsgericht Bremen – Niemcy) – DM/CTS Eventim AG & Co. KGaA

(Sprawa C-96/21) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Ochrona konsumentów - Dyrektywa 2011/83/UE - Prawo do odstąpienia od umów zawieranych na odległość i umów zawieranych poza lokalem przedsiębiorstwa - Wyjątki od prawa do odstąpienia - Artykuł 16 lit. l) - Świadczenie usług związanych z działalnością w zakresie wypoczynku - Umowa przewidująca konkretny dzień lub okres świadczenia usług - Świadczenie usług w zakresie sprzedaży biletów - Pośrednik działający w imieniu własnym, lecz na rachunek organizatora działalności w zakresie wypoczynku - Ryzyko związane z wykonaniem prawa do odstąpienia)

(2022/C 207/06)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Amtsgericht Bremen

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: DM

Strona pozwana: CTS Eventim AG & Co. KGaA

Sentencja

Artykuł 16 lit. l) dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/83/UE z dnia 25 października 2011 r. w sprawie praw konsumentów, zmieniającej dyrektywę Rady 93/13/EWG i dyrektywę 1999/44/WE Parlamentu Europejskiego i Rady oraz uchylającej dyrektywę Rady 85/577/EWG i dyrektywę 97/7/WE Parlamentu Europejskiego i Rady należy interpretować w ten sposób, że wyjątek od prawa do odstąpienia od umowy przewidziany w tym przepisie jest skuteczny wobec konsumenta, który zawarł z pośrednikiem działającym w imieniu własnym, lecz na rachunek organizatora działalności w zakresie wypoczynku, umowę na odległość dotyczącą nabycia prawa dostępu do tej działalności, o ile, po pierwsze, wygaśnięcie w drodze odstąpienia od umowy, zgodnie z art. 12 lit. a) tej dyrektywy, obowiązku wykonania owej umowy względem konsumenta naraziłoby organizatora danej działalności na ryzyko związane z rezerwacją zwolnionych w ten sposób zasobów, oraz, po drugie, działalność w zakresie wypoczynku, do której to prawo daje dostęp, jest przewidziana jako mająca się odbyć w konkretnym dniu lub w konkretnym okresie.

(1)  Dz.U. C 138 z 19.4.2021.

23.5.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 207/5

Wyrok Trybunału (ósma izba) z dnia 31 marca 2022 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Rayonen sad Lukovit – Bułgaria) – LB/Smetna palata na Republika Bulgaria

(Sprawa C-195/21) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Udzielanie zamówień publicznych - Dyrektywa 2014/24/UE - Stosowanie do sytuacji o charakterze wyłącznie wewnętrznym - Artykuł 58 ust. 1 i 4 - Kryteria kwalifikacji - Zdolności techniczne i zawodowe oferentów - Ochrona interesów finansowych Unii Europejskiej - Rozporządzenie (WE, Euratom) nr 2988/95 - Artykuł 8 ust. 3 - Środki kontroli - Możliwość różnej oceny postępowania o udzielenie zamówienia publicznego przez organy krajowe chroniące interesy finansowe Unii)

(2022/C 207/07)

Język postępowania: bułgarski

Sąd odsyłający

Rayonen sad Lukovit

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: LB

Strona pozwana: Smetna palata na Republika Bulgaria

Sentencja

1)

Artykuł 58 ust. 1 i 4 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/24/UE z dnia 26 lutego 2014 r. w sprawie zamówień publicznych, uchylającej dyrektywę 2004/18/WE, zmienionej rozporządzeniem delegowanym Komisji (UE) 2017/2365, należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwia się on temu, aby w ramach postępowania o udzielenie zamówienia publicznego instytucja zamawiająca mogła wprowadzić tytułem kryteriów kwalifikacji dotyczących zdolności technicznych i zawodowych wykonawców bardziej rygorystyczne wymogi niż minimalne wymogi ustanowione przez uregulowanie krajowe, o ile takie wymogi będą właściwe dla zagwarantowania, iż kandydat lub oferent będzie posiadał zdolności techniczne i zawodowe konieczne dla zagwarantowania realizacji udzielanego zamówienia, o ile będą one związane z przedmiotem zamówienia oraz o ile będą one do niego proporcjonalne.

2)

Artykuł 8 ust. 3 rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 2988/95 z dnia 18 grudnia 1995 r. w sprawie ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich w związku z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1303/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. ustanawiającym wspólne przepisy dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego, Funduszu Spójności, Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich oraz Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego oraz ustanawiającym przepisy ogólne dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego, Funduszu Spójności i Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego oraz uchylającym rozporządzenie Rady (WE) nr 1083/2006 należy interpretować w ten sposób, że z zastrzeżeniem zasady proporcjonalności nie sprzeciwia się on temu, aby organy krajowe chroniące interesy finansowe Unii oceniały w różny sposób te same okoliczności w postępowaniach o udzielenie zamówienia publicznego.

(1)  Dz.U. C 228 z 14.6.2021.

23.5.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 207/6

Wyrok Trybunału (siódma izba) z dnia 31 marca 2022 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Verwaltungsgerichtshof – Austria) – IA/Bundesamt für Fremdenwesen und Asyl

(Sprawa C-231/21) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Przestrzeń wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości - System dubliński - Rozporządzenie (UE) nr 604/2013 - Artykuł 29 ust. 2 - Przekazanie osoby ubiegającej się o azyl do państwa członkowskiego odpowiedzialnego za rozpatrzenie wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej - Sześciomiesięczny termin na przekazanie - Możliwość przedłużenia tego terminu do maksymalnie jednego roku w przypadku uwięzienia - Pojęcie „uwięzienia” - Umieszczenie osoby ubiegającej się o azyl pod przymusem na szpitalnym oddziale psychiatrycznym za zgodą sędziego)

(2022/C 207/08)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Verwaltungsgerichtshof

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: IA

Druga strona postępowania: Bundesamt für Fremdenwesen und Asyl

Sentencja

Artykuł 29 ust. 2 zdanie drugie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 604/2013 z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie ustanowienia kryteriów i mechanizmów ustalania państwa członkowskiego odpowiedzialnego za rozpatrzenie wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej złożonego w jednym z państw członkowskich przez obywatela państwa trzeciego lub bezpaństwowca należy interpretować w ten sposób, że pojęcie „uwięzienia”, o którym mowa w tym przepisie, nie ma zastosowania do umieszczenia pod przymusem ubiegającej się o azyl osoby na szpitalnym oddziale psychiatrycznym, dozwolonego na mocy orzeczenia sądowego na tej podstawie, że osoba ta ze względu na chorobę psychiczną stanowi znaczące zagrożenie dla siebie samej lub społeczeństwa.

(1)  Dz.U. C 242 z 21.6.2021.

23.5.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 207/7

Postanowienie Trybunału (ósma izba) z dnia 10 stycznia 2022 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Amtsgericht Hamburg – Niemcy) – EL, CP/Ryanair DAC

(Sprawa C-287/20) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Artykuł 99 regulaminu postępowania przed Trybunałem - Transport lotniczy - Rozporządzenie (WE) nr 261/2004 - Atykuł 5 ust. 3 - Wspólne zasady odszkodowania i pomocy dla pasażerów w przypadku odwołania lub dużego opóźnienia lotów - Zwolnienie z obowiązku odszkodowania - Pojęcie „nadzwyczajnych okoliczności” - Strajk personelu pokładowego i pilotów - Okoliczności „wewnętrzne” i „zewnętrzne” względem działalności obsługującego przewoźnika lotniczego - Karta praw podstawowych Unii Europejskiej - Artykuły 12 i 28 - Artykuły 12 i 28 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej - Brak naruszenia swobody zrzeszania i stowarzyszania pracowników oraz prawa do rokowań przewoźnika lotniczego)

(2022/C 207/09)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Amtsgericht Hamburg

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: EL, CP

Strona pozwana: Ryanair DAC

Sentencja

Artykuł 5 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 261/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004 r. ustanawiającego wspólne zasady odszkodowania i pomocy dla pasażerów w przypadku odmowy przyjęcia na pokład albo odwołania lub dużego opóźnienia lotów, uchylającego rozporządzenie (EWG) nr 295/91 należy interpretować w ten sposób, że strajk zwołany przez związek zawodowy personelu pokładowego i pilotów obsługującego przewoźnika lotniczego, mający na celu dochodzenie roszczeń tych pracowników, nie wchodzi w zakres pojęcia „nadzwyczajnych okoliczności” w rozumieniu tego przepisu, przy czym istnienie wcześniejszych rokowań z przedstawicielami pracowników nie ma w tym względzie znaczenia.

(1)  Dz.U. C 279 z 24.8.2020.

23.5.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 207/8

Postanowienie Trybunału (dziesiąta izba) z dnia 16 grudnia 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Consiglio di Stato – Włochy) – Comune di Venezia/Telecom Italia SpA, Infrastrutture Wireless Italiane SpA – Inwit SpA

(Sprawa C-467/21) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Artykuł 53 § 2 i art. 94 regulaminu postępowania przed Trybunałem - Zbliżanie ustawodawstw - Sieci i usługi łączności elektronicznej - Ograniczenia w lokalizacji anten nadawczych telefonii ruchomej nałożone przez władze lokalne - Brak wystarczających wyjaśnień dotyczących przyczyn uzasadniających potrzebę udzielenia odpowiedzi na pytanie prejudycjalne w celu rozstrzygnięcia sporu w postępowaniu głównym - Oczywista niedopuszczalność)

(2022/C 207/10)

Język postępowania: włoski

Sąd odsyłający

Consiglio di Stato

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Comune di Venezia

Druga strona postępowania: Telecom Italia SpA, Infrastrutture Wireless Italiane SpA – Inwit SpA

przy udziale: Regione Veneto

Sentencja

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Consiglio di Stato (radę stanu, Włochy) postanowieniem z dnia 22 lipca 2021 r. jest oczywiście niedopuszczalny.

(1)  Dz.U. C 422 z 18.10.2021.

23.5.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 207/8

Postanowienie Trybunału (dziewiąta izba) z dnia 16 grudnia 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal du travail de Liège – Belgia) – FU/Agence fédérale pour l’Accueil des demandeurs d’asile (Fedasil)

(Sprawa C-505/21) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Artykuł 53 § 2 regulaminu postępowania przed Trybunałem - Polityka azylowa - Kryteria i mechanizmy określania państwa członkowskiego właściwego dla rozpatrywania wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej - Rozporządzenie (UE) nr 604/2013 (Dublin III) - Artykuł 27 - Środki odwoławcze od decyzji o przekazaniu - Brak związku między wnioskowaną wykładnią prawa Unii a rzeczywistym charakterem lub przedmiotem sporu w postępowaniu głównym - Oczywista niedopuszczalność)

(2022/C 207/11)

Język postępowania: francuski

Sąd odsyłający

Tribunal du travail de Liège

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: FU

Strona pozwana: Agence fédérale pour l’Accueil des demandeurs d’asile (Fedasil)

Sentencja

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal du travail de Liège, division d’Arlon (Belgia) postanowieniem z dnia 17 sierpnia 2021 r. jest oczywiście niedopuszczalny.

(1)  Dz.U. C 412 z 11.10.2021.

23.5.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 207/9

Postanowienie Prezesa Trybunału z dnia 11 marca 2022 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Amtsgericht Hamburg – Niemcy) – Passengers friend GmbH/British Airways plc

(Sprawa C-89/22) (1)

(Transport lotniczy - Odszkodowanie dla pasażerów lotniczych w przypadku dużego opóźnienia lotu - Lot łączony podzielony na dwa etapy - Duże opóźnienie w miejscu docelowym powstałe podczas drugiego etapu lotu wykonanego przez nieeuropejskiego przewoźnika lotniczego - Żądanie odszkodowania skierowane do europejskiego przewoźnika lotniczego, który wykonał pierwszy etap lotu)

(2022/C 207/12)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Amtsgericht Hamburg

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: Passengers friend GmbH

Strona pozwana: British Airways plc

Sentencja

Sprawa C-89/22 zostaje wykreślona z rejestru Trybunału.

(1)  Data złożenia: 10.2.2022.

23.5.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 207/9

Odwołanie od wyroku Sądu (siódma izba w składzie powiększonym) wydanego w dniu 3 marca 2021 r. w sprawie T-723/18, Barata/Parlament, wniesione w dniu 12 maja 2021 r. przez João Miguela Baratę

(Sprawa C-305/21 P)

(2022/C 207/13)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnoszący odwołanie: João Miguel Barata (przedstawiciele: adwokaci G. Pandey i D. Rovetta oraz V. Villante, avvocato)

Druga strona postępowania: Parlament Europejski

Postanowieniem z dnia 31 marca 2022 r. Trybunał Sprawiedliwości (ósma izba) w części odrzucił odwołanie jako oczywiście niedopuszczalne oraz w części oddalił je jako oczywiście bezzasadne oraz obciążył João Miguela Baratę własnymi kosztami.

23.5.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 207/10

Odwołanie od wyroku Sądu (trzecia izba) wydanego w dniu 6 października 2021 r. w sprawie T-342/20, Indo European Foods/Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej, wniesione w dniu 17 grudnia 2021 r. przez Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej

(Sprawa C-801/21 P)

(2022/C 207/14)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnoszący odwołanie: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciele: D. Hanf, V. Ruzek, D. Gaja, E. Markakis, pełnomocnicy)

Druga strona postępowania: Indo European Foods Ltd, Hamid Ahmad Chakari

Żądania wnoszącego odwołanie

Wnoszący odwołanie wnosi do Trybunału o:

—

uchylenie w całości zaskarżonego wyroku w sprawie T-342/20;

—

stwierdzenie, że orzekanie w przedmiocie wniesionej do Sądu skargi na decyzję Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO (sprawa R 1079–4) z dnia 2 kwietnia 2020 r. jest bezprzedmiotowe; oraz

—

obciążyć stronę skarżącą w pierwszej instancji kosztami poniesionymi przez EUIPO w ramach niniejszego postępowania odwoławczego i postepowań przed Sądem.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie odwołania wnoszący je EUIPO podnosi jeden zarzut oparty na naruszeniu uznanego w utrwalonym orzecznictwie Trybunału wymogu ciągłości istnienia interesu prawnego, co stanowi kwestię istotną z punktu widzenia jedności, ciągłości i rozwoju prawa Unii.

—

Pierwsze naruszenie prawa polegające na tym, że Sąd naruszył podstawową i autonomiczną przesłankę wszczęcia postępowania sądowego, uznaną w utrwalonym orzecznictwie, dotyczącą ciągłości istnienia interesu prawnego, odmawiając uwzględnienia kwestii, które zaistniały po wydaniu zaskarżonej decyzji z tego tylko powodu, że nie mogłyby one podważyć zgodności z prawem zaskarżonej decyzji. Taka wykładnia nie tylko myli ten wstępny wymóg proceduralny z późniejszą, przeprowadzaną co do istoty, kontrolą zgodności z prawem, ale także pozbawia wymóg ciągłości istnienia interesu prawnego jego własnej i niezależnej funkcji.

—

Drugie naruszenie prawa polegające na tym, że Sąd w konsekwencji nie przeprowadził w odniesieniu do strony skarżącej w pierwszej instancji badania ciągłości istnienia jej interesu prawnego. Koncentrując się na kontroli zgodności z prawem, Sąd pozostawił bez odpowiedzi to pytanie dotyczące wstępnego wymogu proceduralnego: jakie korzyści ze stwierdzenia nieważności zaskarżonej decyzji mogłaby uzyskać strona skarżąca w pierwszej instancji?

—

Trzecie naruszenie prawa polegające na tym, że Sąd nie stwierdził, że strona skarżąca w pierwszej instancji nie wywiązała się z ciążącego na niej obowiązku wykazania ciągłości istnienia jej interesu prawnego po upływie okresu przejściowego. Zważywszy, ze zgłoszony znak towarowy może zostać zarejestrowany dopiero po upływie okresu przejściowego, czyli w chwili, gdy kolidujące ze sobą znaki towarowe nie będą mogły pełnić (i nigdy nie pełniły) jednocześnie swojej podstawowej funkcji (1), EUIPO podnosi, że żaden konflikt ratione temporis ani ratione loci nie może powstać. Wynika z tego, że strona skarżąca w pierwszej instancji nie mogła uzyskać żadnej korzyści z tego postępowania, a tym samym nie mogła wykazać ciągłości istnienia jej interesu prawnego.

—

Czwarte naruszenie prawa polegające na tym, że Sąd ze względu na popełnione błędy naruszył art. 50 ust. 3 TUE, art. 126 i 127 umowy o wystąpieniu (2) oraz art. 72 ust. 6 rozporządzenia (UE) 1001/2017, stanowiące wyraz podstawowej zasady terytorialności, nakładając na EUIPO obowiązek pominięcia w rozpoznawanej sprawie konsekwencji prawnych upływu końca przejściowego.

—

Niniejsze odwołanie podnosi kwestię istotną z punktu widzenia jedności, ciągłości i rozwoju prawa Unii. W zaskarżonym wyroku Sąd zatwierdził wąską interpretację zakresu horyzontalnego wymogu ciągłości istnienia interesu prawnego. Wspomniany wymóg wywodzi się ze wspólnej państwom członkowskim powszechnej teorii prawa procesowego, a wykładnia nadana mu przez sąd Unii może znacząco wpływać na jego stosowanie przez sądy krajowe. Niniejsze odwołanie podnosi również istotną kwestię o charakterze proceduralnym, która nie ogranicza się w żaden sposób do dziedziny prawa własności intelektualnej, a mianowicie problem konsekwencji, jakie należy wywieść z zasady, zgodnie z którą autor aktu, którego nieważność została stwierdzona musi odnieść się do daty jego wydania w celu przyjęcia aktu go zastępującego. Kwestia ustania prawa wcześniejszego w toku postępowania sądowego była przedmiotem wydanych przez Sąd sprzecznych ze sobą orzeczeń, natomiast Trybunał miał sposobność zająć się tą kwestią jedynie pokrótce, w ramach postanowienia z uzasadnieniem. Niniejsze odwołanie porusza wreszcie, w sposób ogólny, zagadnienie konsekwencji w porządku prawnym Unii rzeczywistego wystąpienia z niej Zjednoczonego Królestwa.

(1)  Artykuł 11, art. 51 ust. 1, art. 66 ust. 1 i art. 71 ust. 3 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001 z dnia 14 czerwca 2017 r. w sprawie znaku towarowego Unii Europejskiej (Dz.U. 2017, L 154, s. 1).

(2)  Umowa o wystąpieniu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z Unii Europejskiej i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej (Dz.U. 2019, C 384 I, s. 1).

23.5.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 207/11

Odwołanie od wyroku Sądu (piąta izba) wydanego w dniu 10 listopada 2021 r. w sprawie T-443/20, Sanford/EUIPO – Avery Zweckform (Labels), wniesione w dniu 10 stycznia 2022 r. przez Sanford LP

(Sprawa C-19/22 P)

(2022/C 207/15)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnosząca odwołanie: Sanford LP (przedstawiciel: J. Zecher, Rechtsanwalt)

Pozostali uczestnicy postępowania: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO), Avery Zweckform GmbH

Postanowieniem z dnia 6 kwietnia 2022 r. Trybunał Sprawiedliwości (izba ds. przyjmowania odwołań do rozpoznania) odmówił przyjęcia odwołania do rozpoznania i obciążył Sanford LP jej własnymi kosztami.

23.5.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 207/11

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Nejvyšší soud České republiky (Republika Czeska) w dniu 28 stycznia 2022 r. – YQ/Ředitelství silnic a dálnic ČR

(Sprawa C-57/22)

(2022/C 207/16)

Język postępowania: czeski

Sąd odsyłający

Nejvyšší soud České republiky

Strony w postępowaniu głównym

Wnosząca skargę kasacyjną: YQ

Druga strona postępowania: Ředitelství silnic a dálnic ČR

Pytanie prejudycjalne

Czy art. 7 ust. 1 dyrektywy 2003/88/WE (1) Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 4 listopada 2003 r. dotyczącej niektórych aspektów organizacji czasu pracy należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie orzecznictwu krajowemu, zgodnie z którym pracownikowi zwolnionemu niezgodnie z prawem, a następnie przywróconemu do pracy zgodnie z prawem krajowym, w następstwie stwierdzenia nieważności jego zwolnienia na mocy orzeczenia sądu, nie przysługuje prawo do corocznego płatnego urlopu wypoczynkowego za okres od dnia zwolnienia do dnia przywrócenia do pracy z tego względu, że podczas tego okresu ów pracownik nie świadczył rzeczywiście pracy na rzecz pracodawcy, również w przypadku, gdy zgodnie z prawem krajowym zwolnionemu z naruszeniem prawa pracownikowi, który bez zbędnej zwłoki powiadomił pisemnie pracodawcę o gotowości świadczenia pracy na jego rzecz, przysługuje ekwiwalent pieniężny w wysokości średniego wynagrodzenia od dnia, w którym powiadomił pracodawcę o gotowości świadczenia pracy na jego rzecz, do dnia, w którym pracodawca umożliwił mu kontynuowanie świadczenia pracy lub dnia skutecznego rozwiązania stosunku pracy?

(1)  Dz.U. 2003, L 299, s. 9; wyd. spec. w jęz. polskim, rozdz. 5, t. 4, s. 381

23.5.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 207/12

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Supremo Tribunal Administrativo (Portugalia) w dniu 2 lutego 2022 r. – Infraestruturas de Portugaal, SA, Futrifer Indústrias Ferroviárias, SA/Toscca Equipamentos de Madeira Lda

(Sprawa C-66/22)

(2022/C 207/17)

Język postępowania: portugalski

Sąd odsyłający

Supremo Tribunal Administrativo

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Infraestruturas de Portugaal, SA, Futrifer Indústrias Ferroviárias, SA

Druga strona postępowania: Toscca Equipamentos de Madeira Lda

Pytania prejudycjalne

1)

Czy podstawa wykluczenia przewidziana w art. 57 ust. 4 lit. d) dyrektywy 2014/24/UE (1) jest dziedziną zastrzeżoną dla decyzji instytucji zamawiającej?

2)

Czy ustawodawca krajowy może zastąpić w całości decyzję, którą instytucja zamawiająca powinna wydać zgodnie z art. 57 ust. 4 lit. d) dyrektywy 2014/24/UE, ogólną decyzją (skutkami ogólnej decyzji) urzędu ochrony konkurencji o zastosowaniu dodatkowej kary polegającej na zakazie udziału w postępowaniach o udzielenie zamówienia publicznego przez określony czas, wydaną w kontekście nałożenia grzywny za naruszenie reguł konkurencji?

3)

Czy decyzję instytucji zamawiającej dotyczącą „rzetelności” wykonawcy w świetle przestrzegania (lub nieprzestrzegania) przepisów prawa konkurencji poza konkretnym postępowaniem przetargowym należy rozumieć jako konieczność dokonania uzasadnionej oceny względnej zdolności tego wykonawcy, która stanowi szczególny przejaw prawa do dobrej administracji przewidzianego w art. 41 ust. 2 lit. [c)] Karty praw podstawowych Unii Europejskiej?

4)

Czy rozwiązanie przyjęte w prawie portugalskim poprzez art. 55 ust. 1 lit. f) CCP (2) – które uzależnia wykluczenie wykonawcy z postępowania o udzielenie zamówienia z powodu naruszenia reguł konkurencji popełnionego poza konkretnym postępowaniem o udzielenie zamówienia od decyzji wydanej przez urząd ochrony konkurencji w ramach zastosowania dodatkowej kary polegającej na zakazie ubiegania się o zamówienia publiczne, w którym to postępowaniu sam urząd ochrony konkurencji ocenia w tym kontekście stosowność podjętych środków naprawczych – można uznać za zgodne z prawem Unii, w szczególności z art. 57 ust. 4 lit. d) dyrektywy 2014/24/UE?

5)

Czy rozwiązanie przyjęte w prawie portugalskim poprzez art. 70 ust. 2 lit. g) CCP – które ogranicza możliwość wykluczenia oferty ze względu na istnienie poważnych przesłanek wskazujących na działania, porozumienia, praktyki lub informacje, mogące zakłócić reguły konkurencji, do konkretnego postępowania o udzielenie zamówienia, w którym praktyki te zostały stwierdzone – jest również zgodne z prawem Unii, w szczególności z art. 57 ust. 4 lit. d) dyrektywy 2014/24/UE?

(1)  Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/24/UE z dnia 26 lutego 2014 r. w sprawie zamówień publicznych, uchylająca dyrektywę 2004/18/WE (Dz.U. 2014, L 94, s. 65).

(2)  Código dos Contratos Públicos (kodeks zamówień publicznych).

23.5.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 207/13

Odwołanie od wyroku Sądu (czwarta izba) wydanego w dniu 8 grudnia 2021 r. w sprawie T-71/21, QB/Komisja, wniesione w dniu 8 lutego 2022 r. przez QB

(Sprawa C-88/22 P)

(2022/C 207/18)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnoszący odwołanie: QB (przedstawiciel: R. Wardyn, radca prawny)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Żądania wnoszącego odwołanie

Wnoszący odwołanie wnosi do Trybunału o:

—

uchylenie zaskarżonego wyroku w całości,

a w konsekwencji

—

stwierdzenie nieważności decyzji Komisji Europejskiej z dnia 6 kwietnia 2020 r. i 3 listopada 2020 r.

lub, przy braku takiego rozstrzygnięcia

—

przekazanie sprawy do Sądu celem wydania rozstrzygnięcia, oraz

—

obciążenie Komisji poniesionymi przez nią kosztami oraz kosztami poniesionymi przez wnoszącego odwołanie w obu instancjach.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie odwołania wnoszący odwołanie podnosi jeden zarzut, oparty na naruszeniu art. 4 ust. 1 załącznika VII do regulaminu pracowniczego urzędników i twierdzi, że Sąd:

—

popełnił błąd przy ustaleniu podstawowej działalności zawodowej wnoszącego odwołanie, jako że nie uwzględnił jego pracy świadczonej na rzecz państwa polskiego ani jego statusu sędziego;

—

popełnił błąd określając przesłanki „pracy wykonywanej dla innego państwa”;

—

nie uznał i nie wziął pod uwagę pracy wnoszącego odwołanie świadczonej na rzecz państwa polskiego ani jego statusu sędziego przy badaniu wyjątku dotyczącego „pracy wykonywanej dla innego państwa”.

23.5.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 207/14

Odwołanie od wyroku Sądu (piąta izba) wydanego w dniu 1 grudnia 2021 r. w sprawie T-546/20, Sopra Steria Benelux i Unisys Belgium/Komisja

(Sprawa C-101/22 P)

(2022/C 207/19)

Język postępowania: francuski

Strony

Wnoszący odwołanie: Komisja Europejska (przedstawiciele: L. André, M. Ilkova, O. Verheecke, pełnomocnicy)

Inne strony postępowania: Sopra Steria Benelux, Unisys Belgium

Żądania wnoszącego odwołanie

—

Uchylenie pkt 52–57, 60, 61, 66, 68 i 69 zaskarżonego wyroku;

—

Oddalenie wniosku o stwierdzenie nieważności;

—

Obciążenie Sopra Steria Benelux i Unisys Belgium kosztami niniejszego postępowania przed Trybunałem i postępowania przed Sądem.

Zarzuty i główne argumenty

W swoim odwołaniu Komisja podnosi trzy zarzuty.

Zarzut pierwszy dotyczy naruszenia prawa, jakiego dopuścił się Sąd, uznając pismo stron skarżących w ramach postępowania w pierwszej instancji z dnia 10 lipca 2020 r. za „wyraźny wniosek” o uzyskanie uzasadnienia, które doprowadziło instytucję zamawiającą do nieuznania wybranej oferty za rażąco niską.

Zarzut drugi dotyczy przeinaczenia okoliczności faktycznych poprzez błędną ocenę treści odpowiedzi udzielonej przez Komisję w dniu 20 lipca 2020 r.

Zarzut trzeci dotyczy naruszenia zakresu obowiązku uzasadnienia ciążącego na instytucji zamawiającej na mocy art. 296 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej i art. 170 ust. 3 rozporządzenia finansowego, gdy instytucja zamawiająca uznała, że wybrana oferta nie wydaje się rażąco niska.

23.5.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 207/14

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Naczelny Sąd Administracyjny (Polska) w dniu 15 lutego 2022 – P.M. przeciwko Dyrektorowi lzby Administracji Skarbowej w Warszawie

(Sprawa C-105/22)

(2022/C 207/20)

Język postępowania: polski

Sąd odsyłający

Naczelny Sąd Administracyjny

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: P.M.

Strona pozwana: Dyrektor lzby Administracji Skarbowej w Warszawie

Pytania prejudycjalne

Czy art. 56 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej i zasadę jednofazowości podatku akcyzowego jako podatku od faktycznej konsumpcji oraz zasadę proporcjonalności należy interpretować w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie zastosowaniu przepisu krajowego takiego jak art. 107 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym w zakresie w jakim uniemożliwia on zwrot podatnikowi proporcjonalnie wyliczonej akcyzy z tytułu eksportu zarejestrowanego samochodu osobowego w stosunku do okresu jego użytkowania na terytorium kraju?

23.5.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 207/15

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Fővárosi Törvényszék (Węgry) w dniu 15 lutego 2022 r. – Xella Magyarország Építőanyagipari Kft./Innovációs és Technológiai Miniszter

(Sprawa C-106/22)

(2022/C 207/21)

Język postępowania: węgierski

Sąd odsyłający

Fővárosi Törvényszék

Strony w postępowaniu głównym

Wnioskodawca: Xella Magyarország Építőanyagipari Kft.

Organ administracji, do którego złożono wniosek: Innovációs és Technológiai Miniszter

Pytania prejudycjalne

1)

Czy w świetle motywów 4 i 6 rozporządzenia (UE) 2019/452 ustanawiającego ramy monitorowania bezpośrednich inwestycji zagranicznych w Unii (1) oraz postanowień art. 4 ust. 2 TUE postanowienie art. 65 ust. 1 lit. b) TFUE należy interpretować w ten sposób, że obejmuje ono możliwość wprowadzenia uregulowania takiego jak § 85 a veszélyhelyzet megszűnésével összefüggő átmeneti szabályokról és a járványügyi készültségről szóló 2020. évi LVIII. törvény (ustawy LVIII z 2020 r. w sprawie przepisów przejściowych dotyczących zakończenia stanu alarmowego i kryzysu epidemiologicznego) oraz, w szczególności, takiego jak § 276 pkt 1, § 276 pkt 2 lit. a) i § 283 ust. 1 lit. b) tej ustawy?

2)

W razie udzielania odpowiedzi twierdzącej na pierwsze pytanie prejudycjalne, czy sama okoliczność, że Komisja wszczęła postępowanie w sprawie kontroli koncentracji, skorzystała z przysługujących jej kompetencji oraz zezwoliła na koncentrację w odniesieniu do łańcucha własności zagranicznego inwestora pośredniego, wyłącza możliwość wykonywania uprawnień decyzyjnych na podstawie mającego zastosowanie prawa państwa członkowskiego?

(1)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/452 z dnia 19 marca 2019 r. ustanawiające ramy monitorowania bezpośrednich inwestycji zagranicznych w Unii (Dz.U. 2019, L 79I, s. 1).

23.5.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 207/15

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Gerechtshof Amsterdam (Niderlandy) w dniu 16 lutego 2022 r. – X BV, Inspecteur van de Belastingdienst/Douane

(Sprawa C-107/22)

(2022/C 207/22)

Język postępowania: niderlandzki

Sąd odsyłający

Gerechtshof Amsterdam

Strony w postępowaniu głównym

Strony wnoszące środek odwoławczy: X BV, Inspecteur van de Belastingdienst/Douane

Pytania prejudycjalne

1)

Czy ogólną regułę interpretacji Nomenklatury Scalonej 2a (1) należy interpretować w ten sposób, że ma ona zastosowanie w stosunku do odrębnych części odbiornika satelitarnego, które to części po ich dopuszczeniu do swobodnego obrotu mają zostać zmontowane w kompletny odbiornik satelitarny i które zostały przetransportowane w jednym kontenerze oraz zgłoszone do dopuszczenia do swobodnego obrotu w tym samym dniu, w tej samej placówce celnej, przez tego samego zgłaszającego w jego własnym imieniu i na jego własny rachunek, na podstawie dwóch odrębnych zgłoszeń o dopuszczeniu do swobodnego obrotu, i które w chwili ich dopuszczenia do swobodnego obrotu są własnością dwóch przedsiębiorstw powiązanych?

2)

Jeżeli na pytanie pierwsze zostanie udzielona odpowiedź twierdząca, to czy ogólną regułę interpretacji Nomenklatury Scalonej 2a należy wówczas interpretować w ten sposób, że ma ona również zastosowanie w stosunku do odrębnych części odbiornika satelitarnego, które zostały zgłoszone do dopuszczenia do swobodnego obrotu w tym samym dniu, w tej samej placówce celnej, przez tego samego zgłaszającego w jego własnym imieniu i na jego własny rachunek, co pozostałe części tego samego odbiornika satelitarnego, które zostały zgłoszone w ramach procedury wspólnotowego tranzytu zewnętrznego, podczas gdy części te były w momencie dokonania zgłoszenia własnością dwóch przedsiębiorstw powiązanych i wszystkie te części mają po ich dopuszczeniu do swobodnego obrotu zostać zmontowane w kompletny odbiornik satelitarny?

(1)  Załącznik I do rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej, Dz.U. 1987, L 256, s. 1.

23.5.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 207/16

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Unabhängige Schiedskommission Wien (Austria) w dniu 17 lutego 2022 r. – E.N.

(Sprawa C-115/22)

(2022/C 207/23)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Unabhängige Schiedskommission Wien

Strony w postępowaniu głównym

Wnioskodawczyni: E.N.

Uczestnicy postępowania: Nationale Anti-Doping Agentur Austria GmbH (NADA), Österreichischer Leichtathletikverband (ÖLV), Word Anti-Doping Agency (WADA)

Pytania prejudycjalne

1)

Czy informacja, że określona osoba naruszyła określone przepisy antydopingowe i z powodu tego naruszenia zakazano jej uczestnictwa w zawodach (krajowych i międzynarodowych) stanowi „dane dotyczące zdrowia” w rozumieniu art. 9 rozporządzenia (UE) 2016/679 (1) (zwanego dalej „ogólnym rozporządzeniem o ochronie danych”)?

2)

Czy ogólne rozporządzenie o ochronie danych – w szczególności w świetle jego art. 6 ust. 3 akapit drugi – sprzeciwia się uregulowaniu krajowemu, które przewiduje opublikowanie nazwiska osoby, której dotyczy decyzja wydana przez Unabhängige Schiedskommission (niezależną komisję arbitrażową), okresu dyskwalifikacji i powodów orzeczenia tych środków, przy czym nie ma możliwości wyciągnięcia wniosków co do danych dotyczących zdrowia owej osoby? Czy w tym kontekście ma znaczenie okoliczność, że zgodnie z przepisami krajowymi zaniechanie opublikowania tych informacji wobec społeczeństwa może nastąpić jedynie wtedy, gdy osobą, której to dotyczy, jest sportowiec uprawiający sport rekreacyjnie, osoba małoletnia lub osoba, która przez ujawnienie informacji lub inne wskazówki istotnie przyczyniła się do wykrycia potencjalnych naruszeń przepisów antydopingowych?

3)

Czy ogólne rozporządzenie o ochronie danych – w szczególności w świetle zasad określonych w jego art. 5 ust. 1 lit. a) i c) – wymaga, aby w każdym przypadku przed opublikowaniem dokonywać wyważania z jednej strony interesów osobistych danej osoby naruszonych przez publikację, a z drugiej strony interesu społeczeństwa w uzyskaniu informacji o dopuszczeniu się przez sportowca naruszenia przepisów antydopingowych?

4)

Czy informacja o tym, że określona osoba dopuściła się określonego naruszenia przepisów antydopingowych i z tego powodu zawieszono jej uczestnictwo w zawodach (krajowych i międzynarodowych), stanowi przetwarzanie danych osobowych dotyczących wyroków skazujących oraz czynów zabronionych w rozumieniu art. 10 ogólnego rozporządzenia o ochronie danych?

5)

W przypadku odpowiedzi twierdzącej na pytanie czwarte: czy utworzona na podstawie § 8 Anti-Doping-Bundesgesetz 2021 (austriackiej federalnej ustawy antydopingowej z 2021 r.) Unabhängige Schiedskommission (niezależna komisja arbitrażowa) jest władzą publiczną w rozumieniu art. 10 ogólnego rozporządzenia o ochronie danych?

(1)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) (Dz.U. 2016, L 119, s. 1).

23.5.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 207/17

Odwołanie od wyroku Sądu (siódma izba) wydanego w dniu 8 grudnia 2021 r. w sprawie T-127/21, Dyson i in./Komisja, wniesione w dniu 18 lutego 2022 r. przez Dyson Ltd, Dyson Technology Ltd, Dyson Operations Pte Ltd, Dyson Manufacturing Sdn Bhd, Dyson Spain, SL, Dyson Austria GmbH, Dyson sp. z o.o., Dyson Ireland Ltd, Dyson GmbH, Dyson, Dyson Srl, Dyson Sweden AB, Dyson Denmark ApS, Dyson Finland Oy, Dyson BV

(Sprawa C-122/22 P)

(2022/C 207/24)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnoszący odwołanie: Dyson Ltd, Dyson Technology Ltd, Dyson Operations Pte Ltd, Dyson Manufacturing Sdn Bhd, Dyson Spain, SL, Dyson Austria GmbH, Dyson sp. z o.o., Dyson Ireland Ltd, Dyson GmbH, Dyson, Dyson Srl, Dyson Sweden AB, Dyson Denmark ApS, Dyson Finland Oy, Dyson BV (przedstawiciele: E. Batchelor, T. Selwyn Sharpe i M. Healy, solicitors i avocats)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Żądania wnoszących odwołanie

—

Uchylenie zaskarżonego wyroku w całości;

—

orzeczenie, że Komisja dopuściła się wystarczająco poważnego naruszenia prawa UE i przekazanie skargi o odszkodowanie do ponownego rozpoznania przez Sąd;

—

obciążenie Komisji własnymi kosztami oraz kosztami poniesionymi przez Dysona w związku z postępowaniem odwoławczym oraz postępowaniem przed Sądem.

Zarzuty i główne argumenty

Po pierwsze, Sąd przeinaczył zarzuty prawne Dysona i nie przedstawił uzasadnienia. Zastrzeżenie Dysona odnosiło się jedynie do poważnego i oczywistego błędu Komisji, polegającego na wyborze metody testu, która oczywiście wykraczała poza przysługujący jej zakres uznania, a mianowicie metody zakładającej wykorzystanie podczas testu pustego pojemnika na kurz. Sąd nie ustosunkował się do tego zarzutu;

Po drugie, Sąd błędnie zastosował orzecznictwo dotyczące wystarczająco poważnych naruszeń, nie przyznając decydującego znaczenia płynącego z niego wnioskowi, że Komisja naruszyła nieobjęty zakresem jej uznania wymóg przewidziany w art. 10 dyrektywy 2010/30;

Po trzecie, Sąd błędnie zastosował przepisy prawa dotyczące wystarczająco poważnego naruszenia i błędnie ocenił dowody, uznając, że użyte w dyrektywie 2010/30 określenie „podczas użytkowania” jest źródłem trudności interpretacyjnych;

Po czwarte, Sąd błędnie zastosował przepisy prawa dotyczące wystarczająco poważnego naruszenia, uznając, że użyte w dyrektywie 2010/30 określenie „podczas użytkowania” prowadzi do komplikacji regulacyjnych;

Po piąte, Sąd błędnie zastosował przepisy prawa dotyczące wystarczająco poważnego naruszenia, uznając, że nie został popełniony poważny i oczywisty błąd w związku z naruszeniem przez Komisję podstawowej zasady równego traktowania;

Po szóste, Sąd błędnie zastosował przepisy prawa dotyczące wystarczająco poważnego naruszenia, uznając, że nie został popełniony poważny i oczywisty błąd w związku z naruszeniem przez Komisję zasad dobrej administracji i starannego działania;

Po siódme, Sąd błędnie zastosował przepisy prawa dotyczące wystarczająco poważnego naruszenia, uznając, że nie został popełniony poważny i oczywisty błąd w związku z naruszeniem przez Komisję podstawowej zasady swobodnego prowadzenia działalności gospodarczej.

23.5.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 207/18

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale Amministrativo Regionale per il Lazio (Włochy) w dniu 25 lutego 2022 r. – BM, NP/Ministero dell'Istruzione, dell'Università e della Ricerca

(Sprawa C-132/22)

(2022/C 207/25)

Język postępowania: włoski

Sąd odsyłający

Tribunale Amministrativo Regionale per il Lazio

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: BM, NP

Strona przeciwna: Ministero dell'Istruzione, dell'Università e della Ricerca

Pytanie prejudycjalne

Czy art. 45 ust. 1 i 2 TFUE oraz art. 3 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) nr 492/2011 (1) należy interpretować w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie przepisowi takiemu jak przepis art. 1 ust. 655 ustawy nr 205/2017, zgodnie z którym dla celów udziału w postępowaniu dotyczącym wpisania na listy służące późniejszemu zawieraniu umów o nauczanie na czas nieokreślony i czas określony we włoskich instytucjach AFAM bierze się pod uwagę wyłącznie doświadczenie zawodowe zdobyte przez kandydatów w takich instytucjach krajowych, a nie również w instytucjach tego samego szczebla w innych państwach europejskich, zważywszy na szczególny cel rozpatrywanego postępowania, jakim jest zwalczanie zjawiska krajowej sytuacji niepewności zatrudnienia? W przypadku, gdyby Trybunał Sprawiedliwości nie uznał, że włoskie przepisy są sprzeczne in abstracto z ramami prawnymi Unii, czy środki przewidziane we włoskich przepisach można uznać za proporcjonalne in concreto do wspomnianego zamierzonego celu leżącego w interesie ogólnym?

(1)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 492/2011 z dnia 5 kwietnia 2011 r. w sprawie swobodnego przepływu pracowników wewnątrz Unii (Dz.U. 2011, L 141, s. 1).

23.5.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 207/18

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Conseil d’État (Francja) w dniu 1 marca 2022 r. – Association Avocats pour la défense des droits des étrangers (ADDE) i in./Ministre de l’Intérieur

(Sprawa C-143/22)

(2022/C 207/26)

Język postępowania: francuski

Sąd odsyłający

Conseil d’État

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Association Avocats pour la défense des droits des étrangers (ADDE), Association nationale d'assistance aux frontières pour les étrangers (ANAFE), Association de recherche, de communication et d’action pour l’accès aux traitements (ARCAT), Comité inter-mouvements auprès des évacués (CIMADE), Fédération des associations de solidarité avec tou-te-s les immigré-e-s (FASTI), Groupe d'information et de soutien des immigré.e.s (GISTI), Ligue des droits de l'homme (LDH), Le paria, Syndicat des avocats de France (SAF), SOS – Hépatites Fédération

Strona pozwana: Ministre de l’Intérieur

Pytanie prejudycjalne

Czy w przypadku tymczasowego przywrócenia kontroli na granicach wewnętrznych, na warunkach określonych w rozdziale II tytułu III rozporządzenia (UE) 2016/399 (1), w stosunku do cudzoziemca przybywającego bezpośrednio z państwa będącego stroną układu podpisanego w Schengen w dniu 19 czerwca 1990 r. można wydać decyzję o odmowie wjazdu, w trakcie weryfikacji dokonywanej na wspomnianej granicy, na podstawie art. 14 tego rozporządzenia i bez zastosowania dyrektywy 2008/115/WE (2)?

(1)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/399 z dnia 9 marca 2016 r. w sprawie unijnego kodeksu zasad regulujących przepływ osób przez granice (kodeks graniczny Schengen) (Dz.U. 2016, L 77, s. 1).

(2)  Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/115/WE z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie wspólnych norm i procedur stosowanych przez państwa członkowskie w odniesieniu do powrotów nielegalnie przebywających obywateli państw trzecich (Dz.U. 2008, L 348, s. 98).

23.5.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 207/19

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez tribunal du travail de Liège (Belgia) w dniu 2 marca 2022 r. – OP/Commune d’Ans

(Sprawa C-148/22)

(2022/C 207/27)

Język postępowania: francuski

Sąd odsyłający

Tribunal du travail de Liège

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: OP.

Strona pozwana: Commune d’Ans

Pytania prejudycjalne

1)

Czy art. 2 ust. 2 lit. a) i b) dyrektywy Rady 2000/78/WE z dnia 27 listopada 2000 r. ustanawiającej ogólne warunki ramowe równego traktowania w zakresie zatrudnienia i pracy (1) można interpretować w ten sposób, że upoważnia on administrację publiczną do zorganizowania całkowicie neutralnego środowiska administracyjnego, a tym samym do zakazania noszenia symboli wyrażających przekonania przez wszystkich pracowników, niezależnie od tego, czy mają bezpośredni kontakt z obywatelami?

2)

Czy art. 2 ust. 2 lit. a) i b) dyrektywy Rady 2000/78/WE z dnia 27 listopada 2000 r. ustanawiającej ogólne warunki ramowe równego traktowania w zakresie zatrudnienia i pracy można interpretować w ten sposób, że upoważnia on administrację publiczną do zorganizowania całkowicie neutralnego środowiska administracyjnego, a tym samym do zakazania noszenia symboli wyrażających przekonania przez wszystkich pracowników, niezależnie od tego, czy mają bezpośredni kontakt z obywatelami, nawet jeśli ten neutralny zakaz wydaje się dotyczyć w większości kobiet, a zatem może stanowić ukrytą dyskryminację ze względu na płeć?

(1)  Dz.U. 2000, L 303, s.16.

23.5.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 207/19

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Korkein oikeus (Finlandia) w dniu 15 marca 2022 r. – Kopiosto r.y./Telia Finland Oyj

(Sprawa C-201/22)

(2022/C 207/28)

Język postępowania: fiński

Sąd odsyłający

Korkein oikeus

Strony w postępowaniu głównym

Wnoszący odwołanie: Kopiosto r.y.

Druga strona postępowania: Telia Finland Oyj

Pytania prejudycjalne

1)

Czy w odniesieniu do organizacji udzielającej licencji umownych, które zbiorowo zarządzają prawami własności intelektualnej, legitymacja procesowa przysługująca w celu obrony tych praw, której istnienie stanowi warunek istnienia legitymacji czynnej przysługującej na podstawie art. 4 lit. c) dyrektywy 2004/48 (1), oznacza jedynie ogólną zdolność do bycia stroną w postępowaniu sądowym, czy też wymaga wyraźnie uznanego przez przepisy krajowe prawa do pozywania i bycia pozywanym we własnym imieniu powództwa w celu obrony danych praw?

2)

Czy, dokonując wykładni art. 4 lit. c) dyrektywy 2004/48, wyrażenie „bezpośredni interes w obronie praw autorskich reprezentowanych podmiotów tych praw” należy interpretować w sposób jednolity we wszystkich państwach członkowskich w odniesieniu do przysługującego organizacji zbiorowego zarządzania w rozumieniu art. 3 lit. a) dyrektywy 2014/26/UE (2) prawa do wniesienia we własnym imieniu powództwa w sprawie naruszenia praw autorskich, jeżeli:

(i)

chodzi o korzystanie z utworów, w odniesieniu do których organizacja zbiorowego zarządzania, jako podmiot udzielający licencji umownych w rozumieniu Tekijänoikeuslaki (ustawy o prawie autorskim), jest uprawniona do udzielania rozszerzonych licencji zbiorowych umożliwiających licencjobiorcy korzystanie również z utworów takich twórców z danej branży, którzy nie upoważnili organizacji do zarządzania ich prawami;

(ii)

chodzi o korzystanie z utworów, w odniesieniu do których twórcy upoważnili organizację na podstawie umowy lub pełnomocnictwa do zarządzania ich prawami bez przeniesienia praw autorskich na organizację?

3)

Jeśli przyjęte zostanie założenie, że organizacja zbiorowego zarządzania, jako podmiot udzielający licencji umownych, ma bezpośredni interes we wniesieniu powództwa we własnym imieniu i przysługuje jej legitymacja czynną do tego wniesienia: jakie znaczenie dla oceny ewentualnego przysługiwania tej legitymacji czynnej w świetle art. 17 i 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej ma okoliczność, że organizacja ta, jako podmiot udzielający licencji umownych, reprezentuje również takich twórców, którzy nie upoważnili jej do zarządzania ich prawami oraz że prawo organizacji do wniesienia powództwa w celu obrony praw takich twórców nie jest uregulowane ustawowo?

(1)  Dyrektywa 2004/48/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie egzekwowania praw własności intelektualnej (Dz.U. 2004, L 157, s. 45)

(2)  Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/26/UE z dnia 26 lutego 2014 r. w sprawie zbiorowego zarządzania prawami autorskimi i prawami pokrewnymi oraz udzielania licencji wieloterytorialnych dotyczących praw do utworów muzycznych do korzystania online na rynku wewnętrznym (Dz.U. 2014, L 84, s. 72)

23.5.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 207/20

Skarga wniesiona w dniu 29 marca 2022 r. – Królestwo Hiszpanii/Rada Unii Europejskiej

(Sprawa C-224/22)

(2022/C 207/29)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Królestwo Hiszpanii (przedstawiciel: J. Rodríguez de la Rúa Puig, pełnomocnik)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej

Żądania strony skarżącej

—

stwierdzenie nieważności rozporządzenia Rady (UE) 2022/110 (1) z dnia 27 stycznia 2022 r. w sprawie ustalenia uprawnień do połowów na rok 2022 mających zastosowanie w Morzu Śródziemnym i Morzu Czarnym w odniesieniu do niektórych stad ryb i grup stad ryb w zakresie, w jakim określa (i) maksymalny dopuszczalny nakład połowowy dla taklowców w przypadku morszczuka europejskiego (Merluccius merluccius) i barweny (Mullus barbatus) na Morzu Alborańskim, Balearach, w północnej Hiszpanii i Zatoce Lwiej (podobszary geograficzne 1–2–5–6–7), wskazany w załączniku III pkt c) oraz (ii) maksymalny limit połowowy bladoczerwonej krewetki głębinowej (Aristeus antennatus) na Morzu Alborańskim, Balearach, w północnej Hiszpanii i Zatoce Lwiej (podobszary geograficzne 1–2–5–6–7), wskazany w załączniku III pkt e);

—

obciążenie Rady Unii Europejskiej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zarzut pierwszy:

Określenie maksymalnego dopuszczalnego nakładu połowowego dla taklowców w przypadku morszczuka europejskiego i barweny na podobszarach geograficznych 1, 2, 5, 6 i 7:

1)

nie jest uzasadnione zgodnie z wymogami art. 7 ust. 5 rozporządzenia 2019/1022 (2), ponieważ nie sprecyzowano opinii naukowych wskazujących, że prowadzone są znaczące połowy danego stada;

2)

ewentualnie: (i) jest sprzeczne z art. 7 ust. 5 rozporządzenia 2019/1022, ponieważ przeanalizowane przez Królestwo Hiszpanii opinie naukowe nie wskazują na znaczące połowy danego stada, oraz (ii) jest nieproporcjonalne w zakresie, w jakim jest ewidentnie nieodpowiednie do osiągnięcia celu rozporządzenia 2019/1022, jako że nie spełnia wymogu dotyczącego opinii naukowych i nie jest zgodne ze spójnym rozwojem wspólnej polityki rybołówstwa (WPRyb) w jej potrójnym wymiarze środowiskowym, gospodarczym i społecznym, a ponadto nie jest konieczne, ponieważ istnieją inne alternatywne środki służące osiągnięciu tego celu (okresy zamknięcia połowów i zwiększona selektywność narzędzi połowowych w postaci włoków).

Zarzut drugi:

Określenie szczegółowego maksymalnego limitu połowowego bladoczerwonej krewetki głębinowej na podobszarach geograficznych 1, 2, 5, 6 i 7:

1)

nie jest uzasadnione zgodnie z wymogami art. 7 ust. 3 lit. b) rozporządzenia 2019/1022, ponieważ nie sprecyzowano opinii naukowych wskazujących na konieczność przyjęcia tego środka ochronnego;

2)

ewentualnie: (i) jest sprzeczne z art. 7 ust. 3 lit. b) rozporządzenia 2019/1022, ponieważ zastosowanie tego środka nie jest przewidziane we wspomnianym rozporządzeniu, a przeanalizowane przez Królestwo Hiszpanii opinie naukowe nie wskazują na konieczność przyjęcia takiego środka ochronnego, oraz (ii) jest nieproporcjonalne w zakresie, w jakim jest ewidentnie nieodpowiednie do osiągnięcia celu rozporządzenia 2019/1022, jako że nie spełnia wymogu dotyczącego opinii naukowych i pokrywa się z innymi środkami ochronnymi, a ponadto nie jest konieczne, ponieważ istnieją inne alternatywne środki służące osiągnięciu tego celu (okresy zamknięcia połowów, minimalne rozmiary i zwiększona selektywność narzędzi połowowych w postaci włoków).

(1)  Rozporządzenie Rady (UE) 2022/110 z dnia 27 stycznia 2022 r w sprawie ustalenia uprawnień do połowów na rok 2022 mających zastosowanie w Morzu Śródziemnym i Morzu Czarnym w odniesieniu do niektórych stad ryb i grup stad ryb (Dz.U. 2022, L 21, s. 165).

(2)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1022 z dnia 20 czerwca 2019 r. ustanawiające plan wieloletni połowów eksploatujących stada denne w zachodniej części Morza Śródziemnego i zmieniające rozporządzenie (UE) nr 508/2014 (Dz.U. 2019, L 172, s. 1).

Sąd

23.5.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 207/22

Wyrok Sądu z dnia 30 marca 2022 r.– Martinair Holland/Komisja

(Sprawa T-323/17) (1)

(Konkurencja - Porozumienia, decyzje i uzgodnione praktyki - Rynek lotniczego przewozu towarów - Decyzja stwierdzająca naruszenie art. 101 TFUE, art. 53 porozumienia EOG i art. 8 umowy między Wspólnotą a Szwajcarią w sprawie transportu lotniczego - Koordynowanie składników ceny usług lotniczego przewozu towarów (dopłata paliwowa, dopłata z tytułu bezpieczeństwa, wypłata prowizji od dopłat) - Wymiana informacji - Właściwość miejscowa Komisji - Jednolite i ciągłe naruszenie - Równość traktowania - Obowiązek uzasadnienia)

(2022/C 207/30)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Martinair Holland NV (Haarlemmermeer, Niderlandy) (przedstawiciel: adwokat M. Smeets)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: A. Dawes i C. Vollrath, pełnomocnicy, wspierani przez B. Doherty’ego, barrister)

Przedmiot

Oparte na art. 263 TFUE żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Komisji C(2017) 1742 final z dnia 17 marca 2017 r. dotyczącej postępowania na podstawie art. 101 TFUE, art. 53 Porozumienia EOG oraz art. 8 Umowy między Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie transportu lotniczego (Sprawa AT.39258 – Lotniczy transport towarowy) w zakresie, w jakim dotyczy ona strony skarżącej.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Komisja Europejska zostaje obciążona kosztami postępowania.

3)

Martinair Holland NV pokrywa własne koszty oraz dwie trzecie kosztów poniesionych przez Komisję.

(1)  Dz.U. C 239 z 24.7.2017.

23.5.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 207/23

Wyrok Sądu z dnia 30 marca 2022 r. – SAS Cargo Group i in./Komisja

(Sprawa T-324/17) (1)

(Konkurencja - Porozumienia, decyzje i uzgodnione praktyki - Rynek lotniczego przewozu towarów - Decyzja stwierdzająca naruszenie art. 101 TFUE, art. 53 porozumienia EOG i art. 8 umowy między Wspólnotą a Szwajcarią w sprawie transportu lotniczego - Koordynowanie składników ceny usług lotniczego przewozu towarów (dopłata paliwowa, dopłata z tytułu bezpieczeństwa, zapłata prowizji od dopłat) - Wymiana informacji - Właściwość miejscowa Komisji - Prawo do obrony - Równość broni - Artykuł 266 TFUE - Przymus państwowy - Jednolite i ciągłe naruszenie - Kwota grzywny - Wartość sprzedaży - Waga naruszenia - Czas trwania uczestnictwa w naruszeniu - Okoliczności łagodzące - Zasadniczo ograniczony udział - Okoliczności łagodzące - Powrót do naruszenia - Nieograniczone prawo orzekania)

(2022/C 207/31)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: SAS Cargo Group A/S (Kastrup, Dania), Scandinavian Airlines System Denmark-Norway-Sweden (Sztokholm, Szwecja), SAS AB (Sztokholm) (przedstawiciele: adwokaci B. Creve, M. Kofmann, J. Killick i G. Forwood)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: A. Dawes i C. Vollrath, pełnomocnicy, których wspierał B. Doherty, barrister)

Przedmiot

Oparte na art. 263 TFUE żądanie stwierdzenia, w istocie, nieważności decyzji Komisji C(2017) 1742 final z dnia 17 marca 2017 r. dotyczącej postępowania na podstawie art. 101 TFUE, art. 53 Porozumienia EOG oraz art. 8 Umowy między Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie transportu lotniczego (Sprawa AT.39258 – Lotniczy transport towarowy) w zakresie, w jakim dotyczy ona skarżących, oraz, tytułem ewentualnym, żądanie obniżenia kwoty grzywny, która została na nie nałożona.

Sentencja

1)

Stwierdza się nieważność art. 1 ust. 1 lit. o), p) i q), art. 1 ust. 2 lit. o) i p), art. 1 ust. 3 lit. o) i p) oraz art. 1 ust. 4 lit. o), p) i q) decyzji Komisji C(2017) 1742 final z dnia 17 marca 2017 r. dotyczącej postępowania na podstawie art. 101 TFUE, art. 53 Porozumienia EOG oraz art. 8 umowy między Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie transportu lotniczego (Sprawa AT.39258 – Lotniczy transport towarowy) w zakresie, w jakim uznają one udział SAS AB, SAS Cargo Group A/S i Scandinavian Airlines System Denmark-Norway-Sweden w elemencie składowym jednolitego i ciągłego naruszenia dotyczącym odmowy zapłaty prowizji od dopłat.

2)

Stwierdza się nieważność art. 1 ust. 2 lit. o) i p) w zakresie, w jakim w jakim uznają one naruszenie art. 53 porozumienia EOG@

3)

Stwierdza się nieważność art. 3 litery od) n do r).

4)

Kwota grzywny nałożonej na Scandinavian Airlines System Denmark-Norway-Sweden zostaje ustalona na 7 030 618 EUR, kwota grzywny nałożonej łącznie na SAS Cargo Group i Scandinavian Airlines System Denmark-Norway-Sweden – na 5 937 909 EUR, kwota grzywny nałożonej łącznie na SAS Cargo Group, Scandinavian Airlines System Denmark-Norway-Sweden i SAS – na 6 314 572 EUR, kwota grzywny nałożonej łącznie na SAS Cargo Group i SAS – na 29 045 427 EUR, zaś kwota grzywny nałożonej na SAS Cargo Group – na 21 687 090 EUR.

5)

W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona.

6)

Komisja Europejska pokrywa własne koszty oraz trzy czwarte kosztów poniesionych przez SAS Cargo Group, Scandinavian Airlines System Denmark-Norway-Sweden i SAS.

7)

SAS Cargo Group, Scandinavian Airlines System Denmark-Norway-Sweden i SAS pokrywają jedną czwartą własnych kosztów.

(1)  Dz.U. C 239 z 24.7.2017.

23.5.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 207/24

Wyrok Sądu z dnia 30 marca 2022 r. – Koninklijke Luchtvaart Maatschappij/Komisja

(Sprawa T-325/17) (1)

(Konkurencja - Porozumienia, decyzje i uzgodnione praktyki - Rynek lotniczego przewozu towarów - Decyzja stwierdzająca naruszenie art. 101 TFUE, art. 53 porozumienia EOG i art. 8 umowy między Wspólnotą a Szwajcarią w sprawie transportu lotniczego - Koordynowanie składników ceny usług lotniczego przewozu towarów (dopłata paliwowa, dopłata z tytułu bezpieczeństwa, wypłata prowizji od dopłat) - Wymiana informacji - Właściwość miejscowa Komisji - Jednolite i ciągłe naruszenie - Równość traktowania - Obowiązek uzasadnienia - Kwota grzywny - Wartość sprzedaży - Waga naruszenia - Okoliczności łagodzące - Zachęcanie przez organy władzy publicznej do zachowania antykonkurencyjnego - Proporcjonalność - Nieograniczone prawo orzekania)

(2022/C 207/32)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Koninklijke Luchtvaart Maatschappij NV (Amstelveen, Niderlandy) (przedstawiciel: adwokat M. Smeets)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: A. Dawes i C. Vollrath, pełnomocnicy, wspierani przez B. Doherty’ego, barrister)

Przedmiot

Oparte na art. 263 TFUE żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Komisji C(2017) 1742 final z dnia 17 marca 2017 r. dotyczącej postępowania na podstawie art. 101 TFUE, art. 53 Porozumienia EOG oraz art. 8 Umowy między Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie transportu lotniczego (Sprawa AT.39258 – Lotniczy transport towarowy) w zakresie, w jakim dotyczy ona strony skarżącej oraz tytułem żądania ewentualnego – stwierdzenie częściowej nieważności tej decyzji oraz obniżenie kwoty nałożonej na nią grzywny.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Komisja pokrywa jedną trzecią swoich kosztów

3)

Koninklijke Luchtvaart Maatschappij NV pokrywa własne koszty oraz dwie trzecie kosztów poniesionych przez Komisję.

(1)  Dz.U. C 239 z 24.7.2017

23.5.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 207/25

Wyrok Sądu z dnia 30 marca 2022 r. – Air Canada/Komisja

(Sprawa T-326/17) (1)

(Konkurencja - Porozumienia, decyzje i uzgodnione praktyki - Rynek lotniczego przewozu towarów - Decyzja stwierdzająca naruszenie art. 101 TFUE, art. 53 porozumienia EOG i art. 8 umowy między Wspólnotą a Szwajcarią w sprawie transportu lotniczego - Koordynowanie składników ceny usług lotniczego przewozu towarów (dopłata paliwowa, dopłata z tytułu bezpieczeństwa, zapłata prowizji od dopłat) - Wymiana informacji - Właściwość miejscowa Komisji - Prawo do obrony - Brak nowego pisma w sprawie przedstawienia zarzutów - Jednolite i ciągłe naruszenie - Wycofanie wniosku o złagodzenie kary - Nieograniczone prawo orzekania)

(2022/C 207/33)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Air Canada (Saint-Laurent, Quebec, Kanada) (przedstawiciele: T. Soames, I.Z.-Prodromou-Stamoudi, adwokaci, i J. Joshua, barrister)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: A. Dawes i H. Leupold, pełnomocnicy, wspierani przez G. Peretza, QC)

Przedmiot

Oparte na art. 263 TFUE żądanie zmierzające zasadniczo do stwierdzenia nieważności decyzji Komisji C(2017) 1742 final z dnia 17 marca 2017 r. dotyczącej postępowania na podstawie art. 101 TFUE, art. 53 porozumienia EOG oraz art. 8 umowy między Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie transportu lotniczego (sprawa AT.39258 – Lotniczy przewóz towarów) w zakresie, w jakim dotyczy ona skarżącej, a posiłkowo do uchylenia nałożonej na nią grzywny lub obniżenia jej kwoty.

Sentencja

1)

Stwierdza się nieważność art. 1 ust. 1 lit. a), ust. 2 lit. a), ust. 3 lit. a) i ust. 4 lit. a) decyzji Komisji C(2017) 1742 final z dnia 17 marca 2017 r. dotyczącej postępowania na podstawie art. 101 TFUE, art. 53 porozumienia EOG oraz art. 8 umowy między Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie transportu lotniczego (sprawa AT.39258 – Lotniczy przewóz towarów) w zakresie, w jakim stwierdza się w nim udział Air Canada w elemencie składowym jednolitego i ciągłego naruszenia dotyczącym odmowy zapłaty prowizji od dopłat.

2)

Kwota grzywny nałożonej na Air Canada w art. 3 lit. a) decyzji C(2017) 1742 final zostaje ustalona na 17 952 000 EUR.

3)

W pozostałej części skarga zostaje oddalona.

4)

Komisja Europejska pokrywa własne koszty oraz jedną trzecią kosztów poniesionych przez Air Canada.

5)

Air Canada pokrywa dwie trzecie własnych kosztów.

(1)  Dz.U. C 239 z 24.7.2017.

23.5.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 207/26

Wyrok Sądu z dnia 30 marca 2022 r. – Cargolux Airlines/Komisja

(Sprawa T-334/17) (1)

(Konkurencja - Porozumienia, decyzje i uzgodnione praktyki - Rynek lotniczego przewozu towarów - Decyzja stwierdzająca naruszenie art. 101 TFUE, art. 53 porozumienia EOG i art. 8 umowy między Wspólnotą a Szwajcarią w sprawie transportu lotniczego - Koordynowanie składników ceny usług lotniczego przewozu towarów (dopłata paliwowa, dopłata z tytułu bezpieczeństwa, zapłata prowizji od dopłat) - Wymiana informacji - Właściwość miejscowa Komisji - Prawo do obrony - Brak nowego pisma w sprawie przedstawienia zarzutów - Jednolite i ciągłe naruszenie - Kwota grzywny - Wartość sprzedaży - Waga naruszenia - Czas trwania uczestnictwa w naruszeniu - Kwota dodatkowa - Okoliczności łagodzące - Zachęcanie przez organy władzy publicznej do zachowania antykonkurencyjnego - Pójście w ślad za liderem - Proporcjonalność - Nieograniczone prawo orzekania)

(2022/C 207/34)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Cargolux Airlines International SA (Sandweiler, Luksemburg) (przedstawiciel: E. Aliende Rodríguez, avocate)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: N. Khan i A. Dawes, pełnomocnicy, których wspierał E. MacKenzie, barrister)

Przedmiot

Oparte na art. 263 TFUE żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Komisji C(2017) 1742 final z dnia 17 marca 2017 r. dotyczącej postępowania na podstawie art. 101 TFUE, art. 53 porozumienia EOG oraz art. 8 umowy między Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie transportu lotniczego (sprawa AT.39258 – Lotniczy przewóz towarów) w zakresie, w jakim decyzja ta dotyczy skarżącej, oraz, tytułem żądania ewentualnego, uchylenia nałożonej na nią grzywny lub obniżenia jej kwoty.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Komisja Europejska pokrywa jedną trzecią własnych kosztów.

3)

Cargolux Airlines International SA pokrywa własne koszty oraz dwie trzecie kosztów poniesionych przez Komisję.

(1)  Dz.U. C 239 z 24.7.2017.

23.5.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 207/27

Wyrok Sądu z dnia 30 marca 2022 r. – Air France-KLM/Komisja

(Sprawa T-337/12) (1)

(Konkurencja - Porozumienia, decyzje i uzgodnione praktyki - Rynek lotniczego przewozu towarów - Decyzja stwierdzająca naruszenie art. 101 TFUE, art. 53 porozumienia EOG i art. 8 umowy między Wspólnotą a Szwajcarią w sprawie transportu lotniczego - Koordynowanie składników ceny usług lotniczego przewozu towarów (dopłata paliwowa, dopłata z tytułu bezpieczeństwa, zapłata prowizji od dopłat) - Wymiana informacji - Właściwość miejscowa Komisji - Jednolite i ciągłe naruszenie - Możliwość przypisania zachowania noszącego znamiona naruszenia - Warunki przyznania zwolnienia - Równość traktowania - Obowiązek uzasadnienia - Kwota grzywny - Wartość sprzedaży - Waga naruszenia - Czas trwania uczestnictwa w naruszeniu - Okoliczności łagodzące - Zachęta do antykonkurencyjnego zachowania udzielona przez organy władzy publicznej - Proporcjonalność - Nieograniczone prawo orzekania)

(2022/C 207/35)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Air France-KLM (Paryż, Francja) (przedstawiciele: adwokaci A. Wachsmann, A. de La Cotardière i A.-E. Herrada)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: A. Dawes i C. Giolito, pełnomocnicy, wspierani przez adwokat N. Coutrelis)

Przedmiot

Oparte na art. 263 TFUE żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Komisji C(2017) 1742 final z dnia 17 marca 2017 r. dotyczącej postępowania na podstawie art. 101 TFUE, art. 53 porozumienia EOG oraz art. 8 Umowy między Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie transportu lotniczego (sprawa AT.39258 – Lotniczy przewóz towarów) w zakresie, w jakim decyzja ta dotyczy skarżącej, oraz, tytułem ewentualnym, stwierdzenia częściowej nieważności tej decyzji, a także obniżenia kwoty nałożonych na skarżącą grzywien.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Komisja pokrywa jedną trzecią swoich kosztów.

3)

Spółka Air France KLM pokrywa własne koszty oraz dwie trzecie kosztów Komisji.

(1)  Dz.U. C 256 z 7.8.2017.

23.5.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 207/28

Wyrok Sądu z dnia 30 marca 2022 r. – Air France/Komisja

(Sprawa T-338/17) (1)

(Konkurencja - Porozumienia, decyzje i uzgodnione praktyki - Rynek lotniczego przewozu towarów - Decyzja stwierdzająca naruszenie art. 101 TFUE, art. 53 porozumienia EOG i art. 8 umowy między Wspólnotą a Szwajcarią w sprawie transportu lotniczego - Koordynowanie składników ceny usług lotniczego przewozu towarów (dopłata paliwowa, dopłata z tytułu bezpieczeństwa, zapłata prowizji od dopłat) - Wymiana informacji - Właściwość miejscowa Komisji - Jednolite i ciągłe naruszenie - Warunki przyznania zwolnienia - Równość traktowania - Obowiązek uzasadnienia - Kwota grzywny - Wartość sprzedaży - Waga naruszenia - Czas trwania uczestnictwa w naruszeniu - Okoliczności łagodzące - Zachęta do antykonkurencyjnego zachowania udzielona przez organy władzy publicznej - Proporcjonalność - Nieograniczone prawo orzekania)

(2022/C 207/36)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Société Air France (Tremblay-en-France, Francja) (przedstawiciele: adwokaci A. Wachsmann i A. de La Cotardière)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: A. Dawes i C. Giolito, pełnomocnicy, wspierani przez adwokata N. Coutrelis)

Przedmiot

Oparte na art. 263 TFUE żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Komisji C(2017) 1742 final z dnia 17 marca 2017 r. dotyczącej postępowania na podstawie art. 101 TFUE, art. 53 porozumienia EOG oraz art. 8 umowy między Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie transportu lotniczego (sprawa AT.39258 – Lotniczy przewóz towarów) w zakresie, w jakim dotyczy ona skarżącej, oraz, tytułem ewentualnym, żądanie stwierdzenia nieważności części tej decyzji i obniżenia kwoty nałożonej na skarżącą grzywny.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Komisja Europejska pokrywa jedną trzecią własnych kosztów.

3)

Société Air France pokrywa własne koszty oraz dwie trzecie kosztów Komisji.

(1)  Dz.U. C 277 z 21.8.2017.

23.5.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 207/28

Wyrok Trybunału z dnia 30 marca 2022 r. – Japan Airlines/Komisja

(Sprawa T-340/17) (1)

(Konkurencja - Porozumienia, decyzje i uzgodnione praktyki - Rynek lotniczego przewozu towarów - Decyzja stwierdzająca naruszenie art. 101 TFUE, art. 53 porozumienia EOG i art. 8 umowy między Wspólnotą a Szwajcarią w sprawie transportu lotniczego - Koordynowanie składników ceny usług lotniczego przewozu towarów (dopłata paliwowa, dopłata z tytułu bezpieczeństwa, zapłata prowizji od dopłat) - Wymiana informacji - Właściwość miejscowa Komisji - Artykuł 266 TFUE - Przedawnienie - Prawo do obrony - Niedyskryminacja - Jednolite i ciągłe naruszenie - Kwota grzywny - Wartość sprzedaży - Waga naruszenia - Kwota dodatkowa - Okoliczności łagodzące - Zachęta do antykonkurencyjnego zachowania udzielona przez organy władzy publicznej - Zasadniczo ograniczony udział - Proporcjonalność - Nieograniczone prawo orzekania)

(2022/C 207/37)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Japan Airlines Co. Ltd. (przedstawiciele: adwokaci J.F. Bellis i K. Van Hove i R. Burton, solicitor)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: A. Dawes, G. Koleva i C. Urraca Caviedes, pełnomocnicy, wspierani przez J. Holmesa, QC)

Przedmiot

Oparte na art. 263 TFUE żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Komisji C(2017) 1742 final z dnia 17 marca 2017 r. dotyczącej postępowania na podstawie art. 101 TFUE, art. 53 Porozumienia EOG oraz art. 8 Umowy między Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie transportu lotniczego (sprawa AT.39258 – Lotniczy transport towarowy) w zakresie, w jakim dotyczy ona skarżącej, oraz, tytułem ewentualnym, żądanie obniżenia kwoty grzywny, która została na nią nałożona.

Sentencja

1)

Stwierdza się nieważność art. 1 ust. 1 lit. h) i art. 1 ust. 4 lit. h) decyzji C(2017) 1742 final z dnia 17 marca 2017 r. dotyczącej postępowania na podstawie art. 101 TFUE, art. 53 Porozumienia EOG oraz art. 8 Umowy między Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie transportu lotniczego (Sprawa AT.39258 – Lotniczy transport towarowy).

2)

Kwota grzywny nałożonej na Japan Airlines Co. Ltd w art. 3 lit. h) wspomnianej decyzji zostaje ustalona na 28 875 000 EUR.

3)

W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona.

4)

Japan Airlines pokrywa jedną trzecią własnych kosztów.

5)

Komisja Europejska pokrywa własne koszty oraz dwie trzecie kosztów poniesionych przez Japan Airlines.

(1)  Dz.U. C 239 z 24.7.2017.

23.5.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 207/29

Wyrok Sądu z dnia 30 marca 2022 r. – British Airways/Komisja

(Sprawa T-341/17) (1)

(Konkurencja - Porozumienia, decyzje i uzgodnione praktyki - Rynek lotniczego przewozu towarów - Decyzja stwierdzająca naruszenie art. 101 TFUE, art. 53 porozumienia EOG i art. 8 umowy między Wspólnotą a Szwajcarią w sprawie transportu lotniczego - Koordynowanie składników ceny usług lotniczego przewozu towarów (dopłata paliwowa, dopłata z tytułu bezpieczeństwa, zapłata prowizji od dopłat) - Wymiana informacji - Właściwość miejscowa Komisji - Obowiązek uzasadnienia - Artykuł 266 TFUE - Przymus państwowy - Jednolite i ciągłe naruszenie - Kwota grzywny - Wartość sprzedaży - Czas trwania uczestnictwa w jednolitym i ciągłym naruszeniu - Okoliczności łagodzące - Zachęcanie przez organy władzy publicznej do zachowania antykonkurencyjnego - Nieograniczone prawo orzekania)

(2022/C 207/38)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: British Airways (Harmondsworth, Zjednoczone Królestwo) (przedstawiciele: J. Turner, R. O’Donoghue, QC, i A. Lyle-Smythe, solicitor)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: N. Khan i A. Dawes, pełnomocnicy, których wspierał A. Bates, barrister)

Przedmiot

Oparte na art. 263 TFUE żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Komisji C(2017) 1742 final z dnia 17 marca 2017 r. dotyczącej postępowania na podstawie art. 101 TFUE, art. 53 Porozumienia EOG oraz art. 8 Umowy między Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie transportu lotniczego (Sprawa AT.39258 – Lotniczy transport towarowy) w zakresie, w jakim dotyczy ona skarżącej, oraz, tytułem ewentualnym, obniżenia kwoty grzywny, która została na nią nałożona.

Sentencja

1)

Stwierdza się nieważność art. 1 ust. 1 lit. e), art. 1 ust. 2 lit. e) i art. 1 ust. 3 lit. e) decyzji Komisji C(2017) 1742 final z dnia 17 marca 2017 r. dotyczącej postępowania na podstawie art. 101 TFUE, art. 53 Porozumienia EOG oraz art. 8 umowy między Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie transportu lotniczego (Sprawa AT.39258 – Lotniczy transport towarowy) w zakresie, w jakim uznają one udział British Airways plc w elemencie składowym jednolitego i ciągłego naruszenia dotyczącym odmowy zapłaty prowizji od dopłat.

2)

Stwierdza się nieważność art. 1 ust. 4 lit. e) decyzji C(2017) 1742 final.

3)

Kwota grzywny nałożonej na British Airways w art. 3 lit. e) decyzji C(2017) 1742 final zostaje ustalona na 84 456 000 EUR.

4)

W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona.

5)

Komisja Europejska pokrywa własne koszty oraz jedną trzecią kosztów poniesionych przez British Airways.

6)

British Airways pokrywa dwie trzecie własnych kosztów.

(1)  Dz.U. C 239 z 24.7.2017.

23.5.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 207/30

Wyrok Sądu z dnia 30 marca 2022 r. – Deutsche Lufthansa i in./Komisja

(Sprawa T-342/17) (1)

(Konkurencja - Porozumienia, decyzje i uzgodnione praktyki - Rynek lotniczego przewozu towarów - Decyzja stwierdzająca naruszenie art. 101 TFUE, art. 53 porozumienia EOG i art. 8 umowy między Wspólnotą a Szwajcarią w sprawie transportu lotniczego - Koordynacja elementów ceny za usługi lotniczego przewozu towarów (dopłata paliwowa, dopłata z tytułu bezpieczeństwa, zapłata prowizji od dopłat) - Wymiana informacji - Właściwość miejscowa Komisji - Obowiązek uzasadnienia - Wpływ na handel między państwami członkowskimi - Przymus państwowy - Jednolite i ciągłe naruszenie)

(2022/C 207/39)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Deutsche Lufthansa AG (Kolonia, Niemcy), Lufthansa Cargo AG (Frankfurt nad Menem, Niemcy), Swiss International Air Lines AG (Bazylea, Szwajcaria) (przedstawiciel: adwokat S. Völcker)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: A. Dawes i H. Leupold, pełnomocnicy)

Przedmiot

Oparte na art. 263 TFUE żądanie stwierdzenia nieważności art. 1 decyzji Komisji C(2017) 1742 final z dnia 17 marca 2017 r. dotyczącej postępowania na podstawie art. 101 TFUE, art. 53 porozumienia EOG oraz art. 8 umowy między Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie transportu lotniczego (sprawa AT.39258 – Lotniczy przewóz towarów) w zakresie, w jakim dotyczy on skarżących.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Komisja Europejska pokrywa jedną trzecią własnych kosztów.

3)

Deutsche Lufthansa AG, Lufthansa Cargo AG, Swiss International Air Lines AG pokrywają własne koszty oraz dwie trzecie kosztów poniesionych przez Komisję.

(1)  Dz.U. C 239 z 24.7.2017.

23.5.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 207/31

Wyrok Sądu z dnia 30 marca 2022 r. – Cathay Pacific Airways/Komisja

(Sprawa T-343/17) (1)

(Konkurencja - Porozumienia, decyzje i uzgodnione praktyki - Rynek lotniczego przewozu towarów - Decyzja stwierdzająca naruszenie art. 101 TFUE, art. 53 porozumienia EOG i art. 8 umowy między Wspólnotą a Szwajcarią w sprawie transportu lotniczego - Koordynowanie składników ceny usług lotniczego przewozu towarów (dopłata paliwowa, dopłata z tytułu bezpieczeństwa, zapłata prowizji od dopłat) - Wymiana informacji - Właściwość miejscowa Komisji - Prawo do obrony - Przedawnienie - Przymus państwowy - Jednolite i ciągłe naruszenie - Kwota grzywny - Wartość sprzedaży - Waga naruszenia - Okoliczności łagodzące - Zachęcanie przez organy władzy publicznej do zachowania antykonkurencyjnego - Zasadniczo ograniczony udział - Proporcjonalność - Nieograniczone prawo orzekania)

(2022/C 207/40)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Cathay Pacific Airways Ltd (Hong Kong, Chiny) (przedstawiciele: Kreisberger, QC, N. Grubeck, barrister, M. Reesa, solicitor, i E. Estellon, avocat)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: D. Dawes i C. Urraca Caviedesa, pełnomocnicy, których wspierał J. Holmes, QC)

Przedmiot

Oparte na art. 263 TFUE żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Komisji C(2017) 1742 final z dnia 17 marca 2017 r. dotyczącej postępowania na podstawie art. 101 TFUE, art. 53 porozumienia EOG oraz art. 8 umowy między Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie transportu lotniczego (sprawa AT.39258 – Lotniczy przewóz towarów) w zakresie, w jakim decyzja ta dotyczy skarżącej, oraz, tytułem żądania ewentualnego, obniżenia kwoty nałożonej na nią grzywny.

Sentencja

1)

Stwierdza się nieważność art. 1 ust. 1 lit. g) i ust. 4 lit. g) decyzji Komisji C(2017) 1742 final z dnia 17 marca 2017 r. dotyczącej postępowania na podstawie art. 101 TFUE, art. 53 porozumienia EOG oraz art. 8 umowy między Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie transportu lotniczego (sprawa AT.39258 – Lotniczy przewóz towarów).

2)

Kwota grzywny nałożonej na Cathay Pacific Airways Ltd w art. 3 lit. g) tej decyzji zostaje ustalona na 47 040 000 EUR.

3)

W pozostałej części skarga zostaje oddalona.

4)

Cathay Pacific Airways pokrywa jedną trzecią własnych kosztów.

5)

Komisja Europejska pokrywa własne koszty oraz dwie trzecie kosztów poniesionych przez Cathay Pacific Airways.

(1)  Dz.U. C 239 z 24.7.2017.

23.5.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 207/32

Wyrok Sądu z dnia 30 marca 2022 r. – Latam Airlines Group i Lan Cargo/Komisja

(Sprawa T-344/17) (1)

(Konkurencja - Porozumienia, decyzje i uzgodnione praktyki - Rynek lotniczego przewozu towarów - Decyzja stwierdzająca naruszenie art. 101 TFUE, art. 53 porozumienia EOG i art. 8 umowy między Wspólnotą a Szwajcarią w sprawie transportu lotniczego - Koordynowanie składników ceny usług lotniczego przewozu towarów (dopłata paliwowa, dopłata z tytułu bezpieczeństwa, zapłata prowizji od dopłat) - Wymiana informacji - Właściwość miejscowa Komisji - Przedawnienie - Zasada ne bis in idem - Zasada niedyskryminacji - Prawo do obrony - Przymus państwowy - Jednolite i ciągłe naruszenie - Kwota grzywny - Wartość sprzedaży - Waga naruszenia - Okoliczności łagodzące - Zasadniczo ograniczony udział - Proporcjonalność - Nieograniczone prawo orzekania)

(2022/C 207/41)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Latam Airlines Group SA (Santiago, Chile), Lan Cargo SA (Santiago) (przedstawiciele: B. Hartnett, barrister, O. Geiss i W. Sparks, adwokaci)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: D. Dawes, H. Leupold i G. Koleva, pełnomocnicy, których wspierał G. Peretz, QC)

Przedmiot

Oparte na art. 263 TFUE żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Komisji C(2017) 1742final z dnia 17 marca 2017 r. dotyczącej postępowania na podstawie art. 101 TFUE, art. 53 porozumienia EOG oraz art. 8 umowy między Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie transportu lotniczego (sprawa AT.39258 – Lotniczy przewóz towarów) w zakresie, w jakim dotyczy ona skarżących, oraz, tytułem żądania ewentualnego, obniżenia kwoty nałożonej na nią grzywny.

Sentencja

1)

Stwierdza się nieważność art. 1 ust. 1 lit. i) i j), ust. 3 lit. i) i j) oraz ust. 4 lit. i) i j) decyzji Komisji C(2017) 1742 final wersja ostateczna z dnia 17 marca 2017 r. dotyczącej postępowania na podstawie art. 101 TFUE, art. 53 porozumienia EOG oraz art. 8 umowy między Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie transportu lotniczego (sprawa AT.39258 – Lotniczy przewóz towarów).

2)

Stwierdza się nieważność art.. 1 ust. 2 lit. i) i j) tej decyzji w zakresie, w jakim uwzględniono w nim udział Latam Airlines Group SA i Lan Cargo SA z jednej strony w elemencie składowym jednolitego i ciągłego naruszenia dotyczącego dopłaty z tytułu bezpieczeństwa i odmowy zapłaty prowizji, a z drugiej strony w elemencie składowym jednolitego i ciągłego naruszenia dotyczącego dopłaty paliwowej przed dniem 22 lipca 2005 r.

3)

Stwierdza się nieważność art. 3 lit. i) tej decyzji.

4)

Kwota grzywny nałożonej solidarnie na Latam Airlines Group i Lan Cargo zostaje ustalona na 2 244 000 EUR.

5)

W pozostałej części skarga zostaje oddalona.

6)

Komisja Europejska zostaje obciążona kosztami postepowania.

(1)  Dz.U. C 239 z 24.7.2017.

23.5.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 207/33

Wyrok Sądu z dnia 30 marca 2022 r. – Singapore Airlines i Singapore Airlines Cargo/Komisja

(Sprawa T-350/17) (1)

(Konkurencja - Porozumienia, decyzje i uzgodnione praktyki - Rynek lotniczego przewozu towarów - Decyzja stwierdzająca naruszenie art. 101 TFUE, art. 53 porozumienia EOG i art. 8 umowy między Wspólnotą a Szwajcarią w sprawie transportu lotniczego - Koordynowanie składników ceny usług lotniczego przewozu towarów (dopłata paliwowa, dopłata z tytułu bezpieczeństwa, zapłata prowizji od dopłat) - Wymiana informacji - Właściwość miejscowa Komisji - Zasada ne bis in idem - Gwarancje państwowe - Jednolite i ciągłe naruszenie - Kwota grzywny - Wartość sprzedaży - Waga naruszenia - Nieograniczone prawo orzekania)

(2022/C 207/42)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Singapore Airlines (Singapour, Singapour) i Singapore Airlines Cargo (Singapour) (przedstawiciele: J. Kallaugher, J.P. Poitras, solicitors, oraz adwokat J. Ruiz Calzado)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: A. Dawes i C. Urraca Caviedes, pełnomocnicy, których wspierał C. Brown, barrister)

Przedmiot

Oparte na art. 263 TFUE żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Komisji C(2017) 1742 final z dnia 17 marca 2017 r. dotyczącej postępowania na podstawie art. 101 TFUE, art. 53 Porozumienia EOG oraz art. 8 Umowy między Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie transportu lotniczego (Sprawa AT.39258 – Lotniczy transport towarowy) w zakresie, w jakim dotyczy ona skarżących, oraz, tytułem ewentualnym, żądanie obniżenia kwoty grzywny, która została na nie nałożona.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Komisja Europejska pokrywa jedną trzecią własnych kosztów.

3)

Singapore Airlines i Singapore Airlines Cargo pokrywają własne koszty oraz dwie trzecie kosztów poniesionych przez Komisję.

(1)  Dz.U. C 239 z 24.7.2017.

23.5.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 207/33

Wyrok Sądu z dnia 23 marca 2022 r. – Necci/Komisja

(Sprawa T-129/19 RENV) (1)

(Służba publiczna - Personel kontraktowy - Zabezpieczenie społeczne - RCAM - Oddalenie wniosku o objęcie ubezpieczeniem w następstwie przeniesienia uprawnień emerytalnych - Warunek związany z co najmniej trzyletnim stażem pracy - Artykuł 95 WZIP - Artykuł 34 ust. 1 karty praw podstawowych - Artykuł 45 TFUE)

(2022/C 207/43)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Claudio Necci (Bruksela, Belgia) (przedstawiciel: adwokat S. Orlandi)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: B. Mongin i T. Bohr, pełnomocnicy)

Interwenienci, popierający stronę pozwaną: Parlament Europejski (przedstawiciele: J. Van Pottelberge i I. Terwinghe, pełnomocnicy), Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele: M. Bauer i M. Alver, pełnomocnicy)

Przedmiot

W swojej skardze na podstawie art. 270 TFUE skarżący żąda stwierdzenia nieważności decyzji Komisji Europejskiej z dnia 18 kwietnia 2018 r., mocą której Komisja Europejska oddaliła w sposób dorozumiany jego wniosek z dnia 18 grudnia 2017 r. o objęcie ubezpieczeniem we wspólnym systemie ubezpieczenia zdrowotnego instytucji Wspólnot Europejskich (RCAM).

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Komisja Europejska pokrywa własne koszty postępowania oraz koszty poniesione przez Claudia Necciego związane z postępowaniem odwoławczym przed Trybunałem w sprawie C-202/20 P.

3)

Claudio Necci zostaje obciążony kosztami związanymi z postępowaniem w przedmiocie przekazania sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd (T-129/19 RENV) oraz z pierwotnym postępowaniem przed Sądem w sprawie T-129/19.

4)

Parlament Europejski i Rada Unii Europejskiej pokrywają własne koszty postępowania w sprawie T-129/19 i w niniejszym postępowaniu po przekazaniu sprawy do ponownego rozpoznania.

(1)  Dz.U. C 155 z 6.5.2019.

23.5.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 207/34

Wyrok Sądu z dnia z dnia 30 marca 2022 r. – Janukowycz/Rada

(Sprawa T-291/20) (1)

(Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa - Środki ograniczające przyjęte w związku z sytuacją na Ukrainie - Zamrożenie środków finansowych - Wykaz osób, podmiotów i organów, w odniesieniu do których ma zastosowanie zamrożenie środków finansowych i zasobów gospodarczych - Pozostawienie nazwiska skarżącego w wykazie - Spoczywający na Radzie obowiązek zweryfikowania, czy decyzja organu państwa trzeciego została podjęta z poszanowaniem prawa do obrony i prawa do skutecznej ochrony sądowej)

(2022/C 207/44)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Wiktor Fedorowycz Janukowycz (Rostów nad Donem, Rosja) (przedstawiciele: M. Anderson, solicitor, E. Dean i J. Marjason-Stamp, barristers)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele: T. Haas, P. Mahnič, S. Van Overmeire i A. Boggio-Tomasaz, pełnomocnicy)

Przedmiot

Oparte na art. 263 TFUE żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Rady (WPZiB) 2020/373 z dnia 5 marca 2020 r. zmieniającej decyzję 2014/119/WPZiB w sprawie środków ograniczających skierowanych przeciwko niektórym osobom, podmiotom i organom w związku z sytuacją na Ukrainie (Dz.U. 2020, L 71, s. 10) oraz rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 2020/370 z dnia 5 marca 2020 r. dotyczącego wykonania rozporządzenia (UE) nr 208/2014 w sprawie środków ograniczających skierowanych przeciwko niektórym osobom, podmiotom i organom w związku z sytuacją na Ukrainie (Dz.U. 2020, L 71, s. 1) w zakresie, w jakim na mocy tych aktów nazwisko skarżącego pozostawiono w wykazie osób, podmiotów i organów, do których stosują się te środki ograniczające.

Sentencja

1)

Stwierdza się nieważność decyzji Rady (WPZiB) 2020/373 z dnia 5 marca 2020 r. zmieniającej decyzję 2014/119/WPZiB w sprawie środków ograniczających skierowanych przeciwko niektórym osobom, podmiotom i organom w związku z sytuacją na Ukrainie oraz rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 2020/370 z dnia 5 marca 2020 r. dotyczącego wykonania rozporządzenia (UE) nr 208/2014 w sprawie środków ograniczających skierowanych przeciwko niektórym osobom, podmiotom i organom w związku z sytuacją na Ukrainie w zakresie, w jakim nazwisko Wiktora Fedorowycza Janukowycza zostało pozostawione w wykazie osób, podmiotów i organów, do których stosują się te środki ograniczające.

2)

Rada Unii Europejskiej zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 222 z 6.7.2020.

23.5.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 207/35

Wyrok Sądu z dnia z dnia 30 marca 2022 r. – Janukowycz/Rada

(Sprawa T-292/20) (1)

(Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa - Środki ograniczające przyjęte w związku z sytuacją na Ukrainie - Zamrożenie środków finansowych - Wykaz osób, podmiotów i organów, w odniesieniu do których ma zastosowanie zamrożenie środków finansowych i zasobów gospodarczych - Pozostawienie nazwiska skarżącego w wykazie - Spoczywający na Radzie obowiązek zweryfikowania, czy decyzja organu państwa trzeciego została podjęta z poszanowaniem prawa do obrony i prawa do skutecznej ochrony sądowej)

(2022/C 207/45)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Ołeksandr Wiktorowycz Janukowycz (Petersburg, Rosja) (przedstawiciele: M. Anderson, solicitor, E. Dean i J. Marjason-Stamp, barristers)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele: T. Haas, P. Mahnič, S. Van Overmeire i A. Boggio-Tomasaz, pełnomocnicy)

Przedmiot

Oparte na art. 263 TFUE żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Rady (WPZiB) 2020/373 z dnia 5 marca 2020 r. zmieniającej decyzję 2014/119/WPZiB w sprawie środków ograniczających skierowanych przeciwko niektórym osobom, podmiotom i organom w związku z sytuacją na Ukrainie (Dz.U. 2020, L 71, s. 10) oraz rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 2020/370 z dnia 5 marca 2020 r. dotyczącego wykonania rozporządzenia (UE) nr 208/2014 w sprawie środków ograniczających skierowanych przeciwko niektórym osobom, podmiotom i organom w związku z sytuacją na Ukrainie (Dz.U. 2020, L 71, s. 1) w zakresie, w jakim na mocy tych aktów nazwisko skarżącego pozostawiono w wykazie osób, podmiotów i organów, do których stosują się te środki ograniczające

Sentencja

1)

Stwierdza się nieważność decyzji Rady (WPZiB) 2020/373 z dnia 5 marca 2020 r. zmieniającej decyzję 2014/119/WPZiB w sprawie środków ograniczających skierowanych przeciwko niektórym osobom, podmiotom i organom w związku z sytuacją na Ukrainie oraz rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 2020/370 z dnia 5 marca 2020 r. dotyczącego wykonania rozporządzenia (UE) nr 208/2014 w sprawie środków ograniczających skierowanych przeciwko niektórym osobom, podmiotom i organom w związku z sytuacją na Ukrainie w zakresie, w jakim nazwisko Ołeksandra Wiktorowycza Janukowycza zostało pozostawione w wykazie osób, podmiotów i organów, do których stosują się te środki ograniczające.

2)

Rada Unii Europejskiej zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 222 z 6.7.2020.

23.5.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 207/36

Wyrok Sądu z dnia 30 marca 2022 r. – KF/EBI

(Sprawa T-299/20) (1)

(Służba publiczna - Personel EBI - Skarga na mobbing - Dochodzenie administracyjne - Decyzja oddalająca skargę - Błąd w ocenie - Zasada dobrej administracji - Odpowiedzialność)

(2022/C 207/46)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: KF (przedstawiciele: adwokaci L. Levi i A. Blot)

Strona pozwana: Europejski Bank Inwestycyjny (przedstawiciele: K. Carr i J. Pawlowicz, pełnomocnicy, wspierani przez adwokatów J. Curralla i B. Wägenbaura)

Przedmiot

Skarga na podstawie art. 270 TFUE i art. 50a statutu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, po pierwsze, o stwierdzenie nieważności decyzji EBI z dnia 27 stycznia 2020 r. oddalającej złożoną przez skarżącego skargę o mobbing i, po drugie, o naprawienie szkody, jaką skarżący miał w swej ocenie ponieść i zadośćuczynienie za krzywdę, jakiej miał doznać w związku z tą decyzją.

Sentencja

1)

Stwierdza się nieważność decyzji Prezesa Europejskiego Banku Inwestycyjnego (EBI) z dnia 27 stycznia 2020 r.

2)

EBI zapłaci KF kwotę 3 000 EUR.

3)

Skarga zostaje oddalona w pozostałym zakresie.

4)

EBI, poza własnymi kosztami postępowania, pokryje koszty poniesione przez KF.

(1)  Dz.U. C 262 z 10.8.2020.

23.5.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 207/36

Wyrok Sądu z dnia 30 marca 2022 r. – Perry Street Software/EUIPO – Toolstream (SCRUFFS)

(Sprawa T-720/20) (1)

(Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku - Rejestracja międzynarodowa wskazująca Unię Europejską - Słowny znak towarowy SCRUFFS - Bezwzględne podstawy odmowy rejestracji - Brak charakteru odróżniającego - Artykuł 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 [obecnie art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001] - Charakter opisowy - Artykuł 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia nr 207/2009 [obecnie art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia 2017/1001])

(2022/C 207/47)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Perry Street Software, Inc. (Nowy Jork, Nowy Jork, Stany Zjednoczone) (przedstawiciele: M. Hawkins, solicitor, i adwokat T. Dolde)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciele: J. Ivanauskas i V. Ruzek, pełnomocnicy)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą EUIPO będąca interwenientem przed Sądem: Toolstream Ltd (Yeovil, Zjednoczone Królestwo) (przedstawiciel: J. Hourigan, solicitor)

Przedmiot

Skarga na decyzję Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 29 września 2020 r. (sprawa R 550/2020-4), dotyczącą postępowania w sprawie unieważnienia prawa do znaku między Perry Street Software a Toolstream.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Perry Street Software, Inc. zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 44 z 8.2.2021.

23.5.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 207/37

Wyrok Sądu z dnia 30 marca 2022 r. – L’Oréal/EUIPO – Debonair Trading Internacional (SO COUTURE)

(Sprawa T-30/21) (1)

(Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego SO COUTURE - Słowny unijny znak towarowy SO…? - Względne podstawy odmowy rejestracji - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 [obecnie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001])

(2022/C 207/48)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: L’Oréal (Clichy, Francja) (przedstawiciele: adwokaci M. Treis i E.-M. Strobel)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciel: D. Gája, pełnomocnik)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą EUIPO będąca interwenientem przed Sądem: Debonair Trading Internacional Lda (Funchal, Portugalia) (przedstawiciele: adwokaci J. Quirin i J.-P. Jacquey)

Przedmiot

Skarga na decyzję Drugiej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 3 listopada 2020 r. (sprawa R 158/2016-5), dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Debonair Trading Internacional a L’Oréal.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

L’Oréal zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 128 z 12.4.2021.

23.5.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 207/38

Wyrok Sądu z dnia 30 marca 2022 r. – SFD/EUIPO – Allmax Nutrition (ALLNUTRITION DESIGNED FOR MOTIVATION)

(Sprawa T-35/21) (1)

(Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego ALLNUTRITION DESIGNED FOR MOTIVATION - Wcześniejsze słowne unijne znaki towarowe ALLMAX NUTRITION - Względna podstawa odmowy rejestracji - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 [obecnie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001])

(2022/C 207/49)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: SFD S.A. (Opole, Polska) (przedstawiciel: adwokat T. Grucelski)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciele: J. Ivanauskas i V. Ruzek, pełnomocnik)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą EUIPO będąca interwenientem przed Sądem: Allmax Nutrition Inc. (North York, Ontario, Kanada)

Przedmiot

Skarga na decyzję Drugiej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 28 października 2020 r. (sprawa R 511/2020-2) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Allmax Nutrition a SFD.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

SFD S.A. zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 98 z 22.3.2021.

23.5.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 207/38

Wyrok Sądu z dnia 30 marca 2022 r. – PO/Komisja

(Sprawa T-36/21) (1)

(Służba publiczna - Urzędnicy - Zatrudnienie - Ogłoszenie o konkursie otwartym EPSO/AD/338/17 - Nieumieszczenie na liście rezerwy kadrowej - Artykuł 21 karty praw podstawowych - Artykuł 1d ust. 1 i 4 regulaminu pracowniczego - Racjonalne usprawnienia - Zasada zakazu dyskryminacji ze względu na niepełnosprawność - Dyrektywa 2000/78/WE - Obowiązek uzasadnienia - Obowiązek dbałości - Odpowiedzialność - Szkoda majątkowa i krzywda)

(2022/C 207/50)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: PO (przedstawiciele: adwokaci L. Levi i A. Blot)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: I. Melo Sampaio i D. Milanowska, pełnomocnicy)

Przedmiot

W skardze wniesionej na podstawie art. 270 TFUE skarżący żąda, po pierwsze, stwierdzenia nieważności decyzji komisji konkursowej z dnia 29 kwietnia 2020 r., wydanej po ponownym rozpatrzeniu sprawy, o niewpisaniu jego nazwiska na listę rezerwową konkursu otwartego EPSO/AD/338/17 oraz decyzji organu powołującego z dnia 14 października 2020 r. oddalającej jego zażalenie, a po drugie, naprawienia szkody, jaką miał ponieść w związku z tymi decyzjami.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Każda ze stron pokrywa własne koszty postępowania.

(1)  Dz.U. C 110 z 29.3.2021.

23.5.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 207/39

Wyrok Sądu z dnia 30 marca 2022 r. – Kalita i Haas/EUIPO – Kitzbühel Tourismus (Przedstawienie dwóch zwierząt)

(Sprawa T-206/21) (1)

(Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego przedstawiającego dwa zwierzęta - Wcześniejszy graficzny unijny znak towarowy przedstawiający jedno zwierzę - Względna podstawa odmowy rejestracji - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001)

(2022/C 207/51)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Oliver Kalita (Jochberg, Austria), Christian Haas (Kitzbühel, Austria) (przedstawiciel: adwokat G. Donath)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciele: A. Graul i D. Hanf, pełnomocnicy)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą EUIPO będąca interwenientem przed Sądem: Kitzbühel Tourismus, Körperschaft des öffentlichen Rechts (Kitzbühel) (przedstawiciel: adwokat M. Horak)

Przedmiot

Skarga na decyzję Pierwszej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 2 lutego 2021 r. (sprawa R 863/2020-1) dotycząca postępowania w sprawie sprzeciwu między Kitzbühel Tourismus a O. Kalitą i C. Haasem.

Sentencja

1)

Stwierdza się nieważność decyzji Pierwszej Izby Odwoławczej Urzędu Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej EUIPO z dnia 2 lutego 2021 r. (sprawa R 863/2020-1).

2)

EUIPO pokrywa własne koszty oraz połowę kosztów poniesionych przez Olivera Kalitę i Christiana Haasa.

3)

Kitzbühel Tourismus, Körperschaft des öffentlichen Rechts pokrywa własne koszty oraz połowę kosztów poniesionych przez O. Kalitę i C. Haasa.

(1)  Dz.U. C 217 z 7.6.2021.

23.5.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 207/40

Wyrok Sądu z dnia 30 marca 2022 r. – Établissement Amra/EUIPO – eXpresio (Kształt buta na resorach)

(Sprawa T-264/21) (1)

(Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku - Trójwymiarowy unijny znak towarowy - Kształt buta na resorach - Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji - Oznaczenie utworzone wyłącznie przez kształt produktu konieczny do uzyskania rezultatu technicznego - Artykuł 7 ust. 1 lit e) ppkt ii) rozporządzenia (UE) 2017/1001 - Obecność elementów słownych - Brak zasadniczych właściwości niemających charakteru funkcjonalnego)

(2022/C 207/52)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Établissement Amra (Vaduz, Lichtenstein) (przedstawiciel: M. Gómez Calvo, abogada)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciel: J. Crespo Carrillo, pełnomocnik)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą EUIPO będąca interwenientem przed Sądem: eXpresio, estudio creativo, SL (La Nucía, Hiszpania)

Przedmiot

Skarga na decyzję Pierwszej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 15 marca 2021 r. (sprawa R 1083/2020-1) dotyczącą postępowania w sprawie unieważnienia prawa do znaku między Établissement Amra a eXpresio, estudio creativo.

Sentencja

1)

Stwierdza się nieważność decyzji Pierwszej Izby Odwoławczej Urzędu Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) z dnia 15 marca 2021 r. (sprawa R 1083/2020-1)

2)

EUIPO zostaje obciążone kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 263 z 5.7.2021.

23.5.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 207/40

Wyrok Sądu z dnia 30 marca 2022 r. – Hesse/EUIPO – Wedl & Hofmann (Testa Rossa)

(Sprawa T-451/21) (1)

(Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego Testa Rossa - Wcześniejszy graficzny unijny znak towarowy TESTA ROSSA - Względna podstawa odmowy rejestracji - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 [obecnie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001])

(2022/C 207/53)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Kurt Hesse (Nuremberg, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat M. Krogmann)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciele: M. Eberl i E. Markakis, pełnomocnicy)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą EUIPO będąca interwenientem przed Sądem: Wedl & Hofmann GmbH (Mils/Hall in Tirol, Austria) (przedstawiciel: adwokat T. Raubal)

Przedmiot

Skarga na decyzję Pierwszej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 20 maja 2021 r. (sprawa R 878/2020-1) dotycząca postępowania w sprawie sprzeciwu między Wedl & Hofmann a K. Hesse.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Kurt Hesse zostaje obciążony kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 368 z 13.9.2021.

23.5.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 207/41

Postanowienie Sądu z dnia 22 marca 2022 r. – Miquel y Costas & Miquel/EUIPO (Pure Hemp)

(Sprawa T-17/21) (1)

(Znak towarowy Unii Europejskiej - Uchylenie zaskarżonej decyzji - Następcza bezprzedmiotowość sporu - Umorzenie postępowania)

(2022/C 207/54)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Miquel y Costas & Miquel, SA (Barcelona, Hiszpania) (przedstawiciel: J. Mora Cortés)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciel: J. Crespo Carrillo, pełnomocnik)

Przedmiot

Skarga na decyzję Pierwszej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 21 października 2020 r. (sprawa R 853/2020-1) dotyczącą rejestracji oznaczenia graficznego Pure Hemp jako unijnego znaku towarowego.

Sentencja

1)

Postępowanie w sprawie skargi zostaje umorzone.

2)

Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez Miquel y Costas & Miquel, SA.

(1)  Dz.U. C 72 z 1.3.2021.

23.5.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 207/41

Postanowienie Sądu z dnia 18 marca 2022 r. – Saure/Komisja

(Sprawa T-232/21) (1)

(Skarga o stwierdzenie nieważności - Dostęp do dokumentów - Rozporządzenie (WE) nr 1049/2001 - Korespondencja Komisji dotycząca ilości i terminów dostaw szczepionek przeciw COVID-19 AstraZaneca - Dorozumiana odmowa dostępu - Wyraźna decyzja przyjęta po wniesieniu skargi - Umorzenie postępowania - Wnioski o zezwolenie na dostosowanie żądań - Zawisłość sprawy - Oczywista niedopuszczalność)

(2022/C 207/55)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Hans-Wilhelm Saure (Berlin, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat C. Partsch)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: G. Gattinara, K. Herrmann i A. Spina, pełnomocnicy)

Przedmiot

Skargą wniesioną na podstawie art. 263 TFUE skarżący żąda stwierdzenia nieważności dorozumianej decyzji z dnia 30 kwietnia 2021 r., a także – po dostosowaniu żądań – wyraźnej decyzji z dnia 13 lipca 2021 r., którymi Komisja odrzuciła jego ponowny wniosek o dostęp do pewnych dokumentów

Sentencja

1)

Postępowanie w przedmiocie żądań stwierdzenia nieważności dorozumianej decyzji Komisji Europejskiej z dnia 30 kwietnia 2021 odrzucającej ponowny wniosek o dostęp do pewnych dokumentów zostaje umorzone.

2)

W pozostałym zakresie skarga zostaje odrzucona jako oczywiście niedopuszczalna.

3)

Komisja zostaje obciążona własnymi kosztami i kosztami poniesionymi przez Hansa-Wilhelma Saurego związanymi ze skargą i żądaniem umorzenia postępowania.

4)

Hans-Wilhelm Saure zostaje obciążony własnymi kosztami i kosztami poniesionymi przez Komisję związanymi z wnioskiem o zezwolenie na dostosowanie żądań.

(1)  Dz.U. C 242 z 21.6.2021.

23.5.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 207/42

Postanowienie Sądu z dnia 8 marca 2022 r. – UNIS/Komisja

(Sprawa T-431/21) (1)

(Skarga o stwierdzenie nieważności - Zabezpieczenie społeczne - Organy odpowiedzialne za zarządzanie ustawowymi systemami ubezpieczeń zdrowotnych i emerytalnych - Krajowy zakład ubezpieczeń emerytalnych - Działalność gospodarcza - Akt niepodlegający zaskarżeniu - Niedopuszczalność)

(2022/C 207/56)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Union nationale des indépendants solidaires (UNIS) (Lorient, Francja) (przedstawiciel: adwokat F. Ortega)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: D. Martin, H. van Vliet, T. Baumé i A. Boitos, pełnomocnicy)

Przedmiot

W swojej skardze na podstawie art. 263 TFUE, skarżąca, będąca organizacją zawodową utworzoną zgodnie z prawem francuskim w dniu 21 lutego 2020 r., wnosi o stwierdzenie nieważności pisma Komisji Europejskiej z dnia 18 maja 2021 r., w którym Komisja oświadczyła, że nie jest właściwa do zbadania kwestii podniesionych przez skarżącą w jej skardze administracyjnej z dnia 7 kwietnia 2021 r.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Union nationale des indépendants solidaires (UNIS) pokryje własne koszty postępowania oraz koszty poniesione przez Komisję Europejską.

(1)  Dz.U. C 422 z 18.10.2021.

23.5.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 207/42

Postanowienie Sądu z dnia 21 marca 2022 r. – Kalypso Media Group / EUIPO (COMMANDOS)

(Sprawa T-550/21) (1)

(Znak towarowy Unii Europejskiej - Uchylenie zaskarżonej decyzji - Następcza bezprzedmiotowość sporu - Umorzenie postępowania)

(2022/C 207/57)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Kalypso Media Group GmbH (Worms, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat T. Boddien)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciel: D. Hanf, pełnomocnik).

Przedmiot

Skarga na decyzję Drugiej Drugiej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 6 lipca 2021 r. (sprawa R 1864/2020-2) dotyczącą rejestracji oznaczenia słownego COMMANDOS jako unijnego znaku towarowego.

Sentencja

1)

Postępowanie w sprawie skargi zostaje umorzone.

2)

Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) zostaje obciążony własnymi kosztami oraz kosztami poniesionymi przez Kalypso Media Group GmbH.

(1)  Dz.U. C 431 z 25.10.2021.

23.5.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 207/43

Skarga wniesiona w dniu 7 marca 2022 r. – Ecocert India/Komisja

(Sprawa T-123/22)

(2022/C 207/58)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Ecocert India Pte Ltd (Gurugram, Indie) (przedstawiciele: adwokaci Y. Martinet, D. Todorova i J. Sohm)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności art. 1 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2021/2325 z dnia 16 grudnia 2021 r. ustanawiającego, zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/848, wykaz państw trzecich oraz wykaz organów kontrolnych i jednostek certyfikujących, które zostały uznane na podstawie art. 33 ust. 2 i 3 rozporządzenia Rady (WE) nr 834/2007 do celów przywozu produktów ekologicznych do Unii (1) w związku z pkt 5 załącznika I do tego rozporządzenia w zakresie dotyczącym Indii, ze względu na to, że przepis ten wyklucza Ecocert India Private Limited spośród znajdujących się w dotyczącym Indii wykazie uznanych jednostek certyfikujących, które są uprawnione do przeprowadzania kontroli i wydawania certyfikatów kontroli pozwalających na swobodny obrót w Unii Europejskiej, jako produktami ekologicznymi, produktami przywiezionymi z Indii; oraz

—

obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi cztery zarzuty.

1.

Zarzut pierwszy dotyczący braku uprawnienia pozwanej do usunięcia skarżącej z wykazu uznanych indyjskich jednostek certyfikujących.

—

Na podstawie art. 33 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 834/2007 (2) i art. 7 rozporządzenia (WE) nr 1235/2008 (3) pozwana jest uprawniona do sporządzenia wykazu uznanych krajów trzecich, który znajduje się w załączniku III do rozporządzenia (WE) nr 1235/2008. Niemniej jednak wyłącznie właściwy organ krajowy państwa trzeciego może akredytować lub usuwać z wykazu jednostki certyfikujące. Skarżąca podnosi, że poprzez usunięcie jej z wykazu uznanych jednostek certyfikujących pozwana przekroczyła granice swoich uprawnień i naruszyła art. 33 ust. 2 rozporządzenia nr 834/2007 w związku z art. 7 rozporządzenia nr 1235/2008. Ponadto przepisy, na których pozwana oparła rozporządzenie 2021/2325, mianowicie art. 3 lit. a) rozporządzenia delegowanego Komisji 2021/1342 z dnia 27 maja 2021 r. (4), nie weszły w życie do dnia 1 stycznia 2022 r.

2.

Zarzut drugi dotyczący naruszenia przez pozwaną istotnych wymogów formalnych.

—

Skarżąca podnosi, że postanawiając usunąć ją z wykazu indyjskich jednostek certyfikujących na podstawie wykazu opublikowanego w załączniku III do rozporządzenia Komisji nr 1235/2008 (wykaz uznanych krajów trzecich) pozwana pozbawiła ją wszelkich gwarancji proceduralnych, ponieważ ta podstawa prawna nie daje indywidualnym jednostkom certyfikującym możliwości bycia wysłuchanym przed podjęciem w stosunku do nich niekorzystnej decyzji.

3.

Zarzut trzeci dotyczący błędu w ocenie okoliczności faktycznych i w weryfikacji dowodów oraz błędu pozwanej w ocenie dotyczącej wydania rozporządzenia (UE)2021/2325

—

Część pierwsza zarzutu trzeciego: skarżąca podnosi, że pozwana nie wzięła pod uwagę faktu, że w momencie wystąpienia zdarzenia skarżąca nie wiedziała o stosowaniu tlenku etylenu (EtO) jako fumigantu do zwalczania salmonelli

—

Część druga zarzutu trzeciego: pozwana nie wyciągnęła właściwych wniosków z faktu, że skarżąca podjęła wszystkie niezbędne środki naprawcze.

—

Część trzecia zarzutu trzeciego: zdaniem skarżącej pozwana nie wzięła pod uwagę sankcji zastosowanych przez właściwy organ indyjski APEDA.

4.

Zarzut czwarty dotyczący naruszenia ogólnych zasad prawa dotyczących ochrony uzasadnionych oczekiwań, proporcjonalności i niedyskryminacji.

—

Część pierwsza zarzutu czwartego: naruszenie zasady proporcjonalności, ponieważ, usunięcie skarżącej z wykazu jednostek certyfikujących było nieproporcjonalne w stosunku do stwierdzonych nieprawidłowości i nie uwzględniało przesunięcia w czasie oraz właściwych środków naprawczych.

—

Część druga zarzutu czwartego: naruszenie zasady równego traktowania i zasady niedyskryminacji, ponieważ pozwana postanowiła w sposób dyskryminujący odebrać certyfikat tylko niektórym jednostkom certyfikującym pomimo popełnienia takich samych nieprawidłowości inne jednostki, czym spowodowała nieuczciwą konkurencję pomiędzy zagranicznymi jednostkami certyfikującymi.

—

Część trzecia zarzutu czwartego: naruszenie zasady ochrony uzasadnionych oczekiwań, ponieważ powtarzające się włączanie skarżącej do wykazu jednostek certyfikujących, od 2006 r., stworzyło sytuację mogącą powodować uzasadnione oczekiwania, które zostały naruszone przez pozwaną; niejasny i nieprzewidywalny przepis prawny posłużył za podstawę usunięcia skarżącej z wykazu indyjskich jednostek certyfikujących.

(1)  Dz.U. 2021, L 465, s. 8.

(2)  Rozporządzenie Rady (WE) nr 834/2007 z dnia 28 czerwca 2007 r. w sprawie produkcji ekologicznej i znakowania produktów ekologicznych i uchylające rozporządzenie (EWG) nr 2092/91 (Dz.U. 2007, L 189, s. 1).

(3)  Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1235/2008 z dnia 8 grudnia 2008 r. ustanawiające szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 834/2007 w odniesieniu do ustaleń dotyczących przywozu produktów ekologicznych z krajów trzecich (Dz.U. L 2008 L 334, s. 25).

(4)  Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2021/1342 z dnia 27 maja 2021 r. uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/848 w odniesieniu do przepisów dotyczących informacji, które mają być przekazywane przez państwa trzecie oraz organy kontrolne i jednostki certyfikujące do celów nadzoru nad ich uznawaniem na mocy art. 33 ust. 2 i 3 rozporządzenia Rady (WE) nr 834/2007 w przypadku przywożonych produktów ekologicznych, oraz do przepisów dotyczących środków, jakie należy przyjąć w ramach sprawowania tego nadzoru (Dz.U. 2021, L 292, s. 20).

23.5.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 207/44

Skarga wniesiona w dniu 23 marca 2022 r. – Hyundai Heavy Industries Holdings/Komisja

(Sprawa T-156/22)

(2022/C 207/59)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Hyundai Heavy Industries Holdings Co. Ltd (Seul, Korea Południowa) (przedstawiciele: adwokaci S. Völcker, J. Ruiz Calzado, H. Armengod Suarez, J.B. Douchy, a także D. Little, Solicitor)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności, w całości, decyzji Komisji z dnia 13 stycznia 2022 r. w sprawie M.9343 – Hyundai Heavy Industries Holdings/Daewoo Shipbuilding & Marine Engineering (zwanej dalej „decyzją”);

—

obciążenie Komisji własnymi kosztami oraz kosztami poniesionymi przez stronę skarżącą w związku z niniejszym postępowaniem.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi cztery zarzuty.

1.

Zarzut pierwszy dotyczący naruszeń prawa związanych z próbą wykazania przez Komisję powstania pozycji dominującej na podstawie analizy merytorycznej niezwiązanej z kryterium prawnym, które miało zostać zastosowane w decyzji.

2.

Zarzut drugi dotyczący naruszeń prawa, błędów w ocenie i braku wystarczającego uzasadnienia o odniesieniu do stwierdzenia Komisji, że zakwestionowana transakcja doprowadziłaby do powstania pozycji dominującej, co skutkowałoby znaczącym zakłóceniem rzeczywistej konkurencji na rynku wewnętrznym, jako że instytucja: po pierwsze, powołała się na udział w rynku jako na dowód prima facie powstania pozycji dominującej, pomimo utrzymywania się niskich marż, istnienia strukturalnej nadwyżki zdolności produkcyjnych oraz małej stabilności zamówień; po drugie, nie uwzględniła presji konkurencyjnej wywieranej przez konkurentów oraz błędnie oceniła jej znaczenie; po trzecie, nie uwzględniła oczywistej siły nabywczej klientów na rynku charakteryzującym się nadwyżką zdolności produkcyjnych oraz nieczęstymi i mającymi dużą wartość zamówieniami; po czwarte, nie wykazała, w jaki sposób zakwestionowana transakcja doprowadzi do powstania znaczącego zakłócenia rzeczywistej konkurencji na rynku wewnętrznym; i po piąte, błędnie oceniła spektrum skutków, jakie mogłyby zaistnieć, gdyby zakwestionowana transakcja nie miała miejsca.

3.

Zarzut trzeci dotyczący naruszenia prawa do obrony oraz prawa do dobrej administracji poprzez brak wystosowania przez Komisję uzupełniającego pisma w sprawie przedstawienia zarzutów w celu usunięcia niejasności w odniesieniu do kluczowych aspektów pisma w sprawie przedstawienia zarzutów oraz powołania się na niewymienione w tym piśmie dowody.

4.

Zarzut czwarty dotyczący naruszenia obowiązku staranności polegającego na tym, że w czasie, gdy Komisja przyjmowała decyzję, dowody wskazane w piśmie w sprawie przedstawienia zarzutów były już nieaktualne, oraz na tym, że instytucja ta nie zbadała w sposób staranny i bezstronny najbardziej istotnych okoliczności faktycznych, przesądzając z góry o wyniku zakwestionowanej transakcji.

23.5.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 207/45

Skarga wniesiona w dniu 22 marca 2022 r. – Dehaen/EUIPO – National Geographic Society (NATIONAL GEOGRAPHIC)

(Sprawa T-157/22)

(2022/C 207/60)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Karolien Dehaen (Schilde, Belgia) (przedstawiciele: adwokaci T. van Innis i A. Van der Planken)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: National Geographic Society (Waszyngton, Dystrykt Kolumbii, Stany Zjednoczone)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Właściciel spornego znaku towarowego: Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą

Sporny znak towarowy: Graficzny unijny znak towarowy zawierający elementy słowne „NATIONAL GEOGRAPHIC” – unijny znak towarowy nr 2 148 799

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku

Zaskarżona decyzja: Decyzja Pierwszej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 17 grudnia 2021 r. w sprawie R 972/2020-1

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—

obciążenie EUIPO kosztami postępowania.

Podniesione zarzuty

—

Naruszenie art. 58 ust. 1 lit. a) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001.

23.5.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 207/46

Skarga wniesiona w dniu 22 marca 2022 r. – Dehaen/EUIPO – National Geographic Society (NATIONAL GEOGRAPHIC)

(Sprawa T-158/22)

(2022/C 207/61)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Karolien Dehaen (Schilde, Belgia) (przedstawiciele: adwokaci T. van Innis i A. Van der Planken)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: National Geographic Society (Waszyngton, Dystrykt Kolumbii, Stany Zjednoczone)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Właściciel spornego znaku towarowego: Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą

Sporny znak towarowy: Słowny unijny znak towarowy „NATIONAL GEOGRAPHIC” – unijny znak towarowy nr 9 419 731

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku

Zaskarżona decyzja: Decyzja Pierwszej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 17 grudnia 2021 r. w sprawie R 975/2020-1

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—

obciążenie EUIPO kosztami postępowania.

Podniesione zarzuty

—

Naruszenie art. 58 ust. 1 lit. a) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001.

23.5.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 207/47

Skarga wniesiona w dniu 25 marca 2022 r. – 1906 Collins/EUIPO – Peace United (bâoli BEACH)

(Sprawa T-160/22)

(2022/C 207/62)

Język skargi: francuski

Strony

Strona skarżąca: 1906 Collins LLC (Miami, Floryda, Stany Zjednoczone) (przedstawiciel: adwokat C. Mateu)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Peace United Ltd (Londyn, Zjednoczone Królestwo)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Właściciel spornego znaku towarowego: Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą

Sporny znak towarowy: Graficzny unijny znak towarowy „bâoli BEACH” – unijny znak towarowy nr 16 552 333

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku

Zaskarżona decyzja: Decyzja Drugiej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 20 stycznia 2022 r. w sprawie R 223/2021-2

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—

unieważnienie prawa do unijnego znaku towarowego bâoli BEACH nr 16 552 333 na podstawie art. 59 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/2001;

—

unieważnienie prawa do znaku towarowego nr 16 552 333 z dniem jego zgłoszenia;

—

obciążenie spółki Peace United obowiązkiem zwrotu opłat i kosztów poniesionych przez 1906 COLLINS w ramach niniejszego postępowania, w tym kosztów zasądzonych przez Wydział Unieważnień i Izbę Odwoławczą EUIPO, zgodnie z art. 134 § 1 i art. 190 regulaminu postępowania przed Sądem.

Podniesione zarzuty

—

Naruszenie art. 95 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001;

—

Naruszenie art. 95 ust. 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001;

—

Naruszenie art. 94 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001;

—

Naruszenie art. 59 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001.

23.5.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 207/47

Skarga wniesiona w dniu 28 marca 2022 r. – Transformers Manufacturing Company/EUIPO – H&F (TMC TRANSFORMERS)

(Sprawa T-163/22)

(2022/C 207/63)

Język skargi: włoski

Strony

Strona skarżąca: Transformers Manufacturing Company Pty Ltd (Melbourne, Australia) (przedstawiciel: adwokat F. Caricato)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: H&F Srl (Mediolan, Włochy)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Zgłaszający sporny znak towarowy: Strona skarżąca

Sporny znak towarowy: Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego TMC TRANSFORMERS – zgłoszenie nr 17 262 668

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Piątej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 3 lutego 2022 r. w sprawie R 1211/2021-5

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

tytułem wstępnym i prejudycjalnym, stwierdzenie braku legitymacji H&F Srl i stwierdzenie niedopuszczalności postępowań w pierwszej i drugiej instancji przed EUIPO;

—

zmianę zaskarżonej decyzji, ponieważ jest ona pozbawiona podstaw faktycznych i prawnych oraz uzasadnienia.

—

subsydiarnie, stwierdzenie nieważności i przekazanie do ponownego rozpoznania zaskarżonej decyzji, ponieważ jest ona pozbawiona podstaw faktycznych i prawnych.

—

obciążenie EUIPO i interwenienta kosztami postępowania we wszystkich trzech instancjach.

Podniesione zarzuty

—

Brak legitymacji czynnej po stronie H&F Srl, o czym EUIPO ani nie rozstrzygnęła, ani nie przedstawiła uzasadnienia;

—

Błędna ocena prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd (art. 8 rozporządzenia Rady (WE) 207/2009 co do faktów i co do prawa;

—

Brak uzasadnienia decyzji.

23.5.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 207/48

Skarga wniesiona w dniu 28 marca 2022 r. – Transformers Manufacturing Company/EUIPO – H&F (TMC TRANSFORMERS)

(Sprawa T-167/22)

(2022/C 207/64)

Język skargi: włoski

Strony

Strona skarżąca: Transformers Manufacturing Company Pty Ltd (Melbourne, Australia) (przedstawiciel: adwokat F. Caricato)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: H&F Srl (Mediolan, Włochy)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Zgłaszający sporny znak towarowy: Strona skarżąca

Sporny znak towarowy: Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego TMC TRANSFORMERS – zgłoszenie nr 17 264 664

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Piątej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 14 lutego 2022 r. w sprawie R 1212/2021-5

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

tytułem wstępnym i prejudycjalnym, stwierdzenie braku legitymacji H&F Srl i stwierdzenie niedopuszczalności postępowań w pierwszej i drugiej instancji przed EUIPO;

—

zmianę zaskarżonej decyzji, ponieważ jest ona pozbawiona podstaw faktycznych i prawnych oraz uzasadnienia.

—

subsydiarnie, stwierdzenie nieważności i przekazanie do ponownego rozpoznania zaskarżonej decyzji, ponieważ jest ona pozbawiona podstaw faktycznych i prawnych.

—

obciążenie EUIPO i interwenienta kosztami postępowania we wszystkich trzech instancjach.

Podniesione zarzuty

—

Brak legitymacji czynnej po stronie H&F Srl, o czym EUIPO ani nie rozstrzygnęła, ani nie przedstawiła uzasadnienia;

—

Błędna ocena prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd (art. 8 rozporządzenia Rady (WE) 207/2009 co do faktów i co do prawa;

—

Brak uzasadnienia decyzji.

23.5.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 207/49

Skarga wniesiona w dniu 30 marca 2022 r. – Foundation for the Protection of the Traditional Cheese of Cyprus named Halloumi/EUIPO – Fontana Food (GRILLOUMI)

(Sprawa T-168/22)

(2022/C 207/65)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Foundation for the Protection of the Traditional Cheese of Cyprus named Halloumi (Nikosia, Cypr) (przedstawiciele: S. Malynicz, Barrister-at-law, i adwokat C. Milbradt)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Fontana Food AB (Tyresö, Szwecja)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Zgłaszający sporny znak towarowy: Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą

Sporny znak towarowy: Słowny unijny znak towarowy GRILLOUMI – zgłoszenie nr 15 963 291

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Piątej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 3 stycznia 2022 r. w sprawie R 1612/2021-5

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—

uwzględnienie odwołania złożonego przez skarżącą;

—

obciążenie EUIPO kosztami postępowania.

Podniesione zarzuty

—

Przeprowadzona przez Izbę Odwoławczą analiza charakteru odróżniającego była w istocie błędna;

—

Izba Odwoławcza popełniła błąd, nie stwierdzając istnienia prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd;

—

Izba Odwoławcza popełniła błąd, nie zapewniając skarżącej rzetelnego procesu we wszystkich kwestiach.

23.5.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 207/50

Skarga wniesiona w dniu 31 marca 2022 r. – Telefónica de España/Komisja

(Sprawa T-170/22)

(2022/C 207/66)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Telefónica de España, SA (Madryt, Hiszpania) (przedstawiciele: adwokat F. González Díaz, P. Stuart, Barrister-at-Law i adwokat J. Blanco Carol)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności decyzji Komisji Europejskiej z dnia 21 stycznia 2022 r. dotyczącej ogłoszenia o przetargu DIGIT/A3/PR/2019/RP/010 – Bezpieczna transeuropejska telematyczna sieć komunikacyjna między administracjami (TESTA);

—

przyjęcie jakichkolwiek innych środków, które Sąd uzna za odpowiednie w okolicznościach niniejszej sprawy;

—

a w każdym wypadku obciążenie Komisji kosztami postępowania poniesionymi przez stronę skarżącą w związku z niniejszą skargą.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi sześć zarzutów.

1.

W zarzucie pierwszym strona skarżąca twierdzi, że pozwana dopuściła się naruszenia prawa oraz popełniła błędy co do okoliczności faktycznych i błędy w ocenie, karząc konsorcjum (1) za niedostarczenie informacji, o które nigdy nie proszono w specyfikacji, z naruszeniem zasady przejrzystości.

2.

W zarzucie drugim strona skarżąca podnosi, że pozwana dopuściła się naruszenia prawa oraz popełniła błędy co do okoliczności faktycznych i błędy w ocenie, nie oceniając oferty (2) zgodnie ze specyfikacją, z naruszeniem zasad przejrzystości i pewności prawa.

3.

W zarzucie trzecim strona skarżąca utrzymuje, że pozwana dopuściła się naruszenia prawa oraz popełniła błędy co do okoliczności faktycznych i błędy w ocenie, nie ustalając jasnych i jednoznacznych kryteriów udzielenia zamówienia, oraz nie dostarczając informacji koniecznych do dokonania oceny punktacji oferty, z naruszeniem zasad przejrzystości, pewności prawa i prawa do obrony.

4.

W zarzucie czwartym strona skarżąca twierdzi, że pozwana dopuściła się naruszenia prawa oraz popełniła błędy co do okoliczności faktycznych i błędy w ocenie, nie zwracając się o przedstawienie wyjaśnień, gdy było to możliwe i użyteczne, z naruszeniem zasad dobrej administracji i sprawiedliwości proceduralnej.

5.

W zarzucie piątym strona skarżąca podnosi, że postępowanie o udzielenie zamówienia publicznego jest obarczone szeregiem naruszeń podstawowych zasad prawa Unii Europejskiej.

6.

W zarzucie szóstym strona skarżąca utrzymuje, że pozwana dopuściła się naruszenia prawa, nie przyjmując środków w celu ochrony praw państw członkowskich na podstawie art. 346 TFUE do nieudzielania informacji, których ujawnienie byłoby sprzeczne z podstawowymi interesami ich bezpieczeństwa, jak również naruszyła zasadę równego traktowania.

(1)  „Konsorcjum”, zgodnie z definicją zawartą w skardze, składa się z Telefonica de España, skarżącej oraz dwóch innych podmiotów.

(2)  Przez „ofertę” należy rozumieć ofertę złożoną w postępowaniu przetargowym przez konsorcjum.

23.5.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 207/51

Skarga wniesiona w dniu 31 marca 2022 r. – OR i OS/Komisja

(Sprawa T-171/22)

(2022/C 207/67)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: OR i OS (przedstawiciel: adwokat N. de Montigny)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności decyzji z dnia 12 lipca 2021 r., w której PMO oddalił wniosek skarżących z dnia 18 marca 2021 r., wniesiony na podstawie art. 90 ust. 1 regulaminu, w którym domagali się wypłaty uprawnień emerytalnych zgromadzonych przez ich zmarłego ojca, w ramach systemu emerytalno-rentowego instytucji Unii Europejskiej (zwanego dalej „SERUE”) i uprawnień emerytalnych nabytych przed rozpoczęciem przez niego służby;

—

stwierdzenie, o ile będzie to stanowiło uzupełnienie uzasadnienia, nieważności decyzji z dnia 22 grudnia 2021 r., w której organ powołujący oddalił zażalenie skarżących z dnia 20 września 2021 r.;

—

zasądzenie od strony pozwanej na rzecz skarżących zwrotu kwot w wysokości równej składkom wpłaconym przez zmarłego do SERUE i w wysokości równej jego krajowym uprawnieniom emerytalnym przeniesionym do SERUE;

—

zasądzenie od strony pozwanej odsetek należnych od kwot podlegających zwrotowi, oprocentowanych zgodnie ze stopą procentową Europejskiego Banku Centralnego, podwyższoną o dwa punkty, licząc od daty dokonania przeniesienia oraz składek miesięcznych;

—

obciążenie strony pozwanej kosztami.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strony skarżące podnoszą jeden zarzut dotyczący bezpodstawnego wzbogacenia Unii. Skarżący podkreślają w tym względzie, że ich ojciec przed śmiercią nabył prawo do przeniesienia swoich lat służby uprawniających do emerytury, nabytych w ramach SERUE, jak również tych nabytych w ramach uprawnień do emerytury krajowej i podkreślili że prawo to nie jest ograniczone żadnym terminem zawitym. Skarżący dodają, że ich ojciec przed śmiercią nie osiągnął dziesięciu lat rzeczywistej służby, które umożliwiłoby mu wypłatę emerytury w ramach SERUE, więc pobrane składki stanowią bezpodstawne wzbogacenie Unii.

23.5.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 207/52

Skarga wniesiona w dniu 31 marca 2022 r. – Gönenç/EUIPO – Solar (termorad „ALUMINIUM PANEL RADIATOR”)

(Sprawa T-172/22)

(2022/C 207/68)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Salim Selahaddin Gönenç (Konya, Turcja) (przedstawiciel: adwokat V. Martín Santos)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Solar A/S (Vejen, Dania)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Zgłaszający sporny znak towarowy: Strona skarżąca

Sporny znak towarowy: Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego termorad „ALUMINIUM PANEL RADIATOR” – zgłoszenie nr 18 027 358

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Drugiej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 18 stycznia 2022 r. w sprawie R 770/2021-2

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji tak, aby prawo do unijnego znaku towarowego nr 18 027 358 zostało przyznane w całości;

—

obciążenie interwenienta lub EUIPO kosztami poniesionymi przez wnoszącego odwołanie w związku z niniejszym odwołaniem oraz wszystkimi kosztami postępowania wynikającymi z decyzji EUIPO.

Podniesiony zarzut

—

Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001.

23.5.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 207/52

Skarga wniesiona w dniu 4 kwietnia 2022 r. – Novartis/EUIPO – AstraZeneca (BREZTREV)

(Sprawa T-174/22)

(2022/C 207/69)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Novartis AG (Bazylea, Szwajcaria) (przedstawiciel: adwokat A. Nordemann Schiffel)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: AstraZeneca AB (Södertälje, Szwecja)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Zgłaszający sporny znak towarowy: Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą

Sporny znak towarowy: Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego „BREZTREV” – zgłoszenie nr 18 088 373

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Drugiej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 21 stycznia 2022 r. w sprawie R 738/2021-2

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—

obciążenie EUIPO kosztami postępowania.

Podniesiony zarzut

—

Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001.

23.5.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 207/53

Skarga wniesiona w dniu 4 kwietnia 2022 r. – Novartis/EUIPO – AstraZeneca (BREZTRI)

(Sprawa T-175/22)

(2022/C 207/70)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Novartis AG (Bazylea, Szwajcaria) (przedstawiciel: adwokat A. Nordemann Schiffel)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: AstraZeneca AB (Södertälje, Szwecja)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Właściciel spornego znaku towarowego: Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą

Sporny znak towarowy: Słowny unijny znak towarowy „BREZTRI” – unijny znak towarowy nr 17 816 687

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku

Zaskarżona decyzja: Decyzja Drugiej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 21 stycznia 2022 r. w sprawie R 737/2021-2

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—

obciążenie EUIPO kosztami postępowania.

Podniesione zarzuty

—

Naruszenie art. 27 ust. 3 lit. b) rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2017/1430;

—

Naruszenie art. 60 ust. 1 lit. a) w związku z art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001.

23.5.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 207/54

Skarga wniesiona w dniu 4 kwietnia 2022 r. – FA World Entertainment/EUIPO (FUCKING AWESOME)

(Sprawa T-178/22)

(2022/C 207/71)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: FA World Entertainment Inc. (Los Angeles, Kalifornia, Stany Zjednoczone) (przedstawiciele: adwokaci M. Breuer, I. Dimitrov i C. Tenbrock)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Sporny znak towarowy: Międzynarodowa rejestracja wskazująca Unię Europejską słownego znaku towarowego FUCKING AWESOME – zgłoszenie nr 1 564 573

Zaskarżona decyzja: Decyzja Piątej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 3 lutego 2022 r. w sprawie R 1131/2021-5

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji w zakresie, w jakim oddalono w niej odwołanie wniesione do Izby Odwoławczej, tj. w zakresie, w jakim Izba Odwoławcza przyjęła, że doszło do naruszenia art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001;

—

obciążenie EUIPO kosztami postępowania.

Podniesione zarzuty

—

Naruszenie art. 7 ust. 1 lit. b) w związku z art. 7 ust. 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001;

—

Naruszenie ogólnych zasad pewności prawa, równego traktowania i rzetelnej administracji.

23.5.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 207/54

Skarga wniesiona w dniu 5 kwietnia 2022 r. – Farco-Pharma/EUIPO – Infarco (FARCO)

(Sprawa T-179/22)

(2022/C 207/72)

Język skargi: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Farco-Pharma GmbH (Kolonia, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat V. Schoene)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Infarco, SA (Madryt, Hiszpania)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Zgłaszający sporny znak towarowy: Strona skarżąca

Sporny znak towarowy: Graficzny unijny znak towarowy Farco w kolorach czerwonym, białym i czarnym – zgłoszenie nr 17 838 178

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 17 stycznia 2022 r. w sprawie R 172/2021-4

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji, którą Izba Odwoławcza utrzymała w mocy uwzględnienie sprzeciwu B 3 054 342 wobec graficznego znaku towarowego nr 17 838 178, i przekazanie sprawy EUIPO do ponownego rozpatrzenia.

Podniesione zarzuty

—

Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001.

23.5.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 207/55

Skarga wniesiona w dniu 11 kwietnia 2022 r. – Eggers & Franke/EUIPO – E. & J. Gallo Winery (EF)

(Sprawa T-183/22)

(2022/C 207/73)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Eggers & Franke Holding GmbH (Brema, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci A. Ebert-Weidenfeller i H. Förster)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: E. & J. Gallo Winery (Modesto, Kalifornia, Stany Zjednoczone)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Zgłaszający sporny znak towarowy: Strona skarżąca

Sporny znak towarowy: Graficzny unijny znak towarowy EF – zgłoszenie nr 17 927 894

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Piątej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 4 lutego 2022 r. w sprawie R 729/2021-5

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—

obciążenie EUIPO oraz, w przypadku interwencji, także interwenienta kosztami postępowania.

Podniesione zarzuty

—

Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001.

23.5.2022   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 207/55

Skarga wniesiona w dniu 12 kwietnia 2022 r. – Eggers & Franke / EUIPO – E. & J. Gallo Winery (E & F)

(Sprawa T-184/22)

(2022/C 207/74)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Eggers & Franke Holding GmbH (Brema, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci A. Ebert-Weidenfeller i H. Förster)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: E. & J. Gallo Winery (Modesto, Kalifornia, Stany Zjednoczone)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Zgłaszający sporny znak towarowy: Strona skarżąca

Sporny znak towarowy: Graficzny unijny znak towarowy E & F – zgłoszenie nr 18 037 083

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Piątej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 15 lutego 2022 r. w sprawie R 730/2021-5

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—

obciążenie EUIPO oraz, w przypadku interwencji, także interwenienta kosztami postępowania.

Podniesione zarzuty

—

Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001.