(1)

Niniejsze rozporządzenie ma na celu zapewnienie sprawnego funkcjonowania jednolitego rynku cyfrowego w otwartym i demokratycznym społeczeństwie poprzez przeciwdziałanie wykorzystywaniu usług hostingowych do celów terrorystycznych oraz przyczynianie się do poprawy bezpieczeństwa publicznego w całej Unii. Należy poprawić funkcjonowanie jednolitego rynku cyfrowego poprzez zwiększenie pewności prawa dla dostawców usług hostingowych i zwiększenie zaufania użytkowników do środowiska internetowego, a także wzmocnienie gwarancji dotyczących wolności wypowiedzi, w tym wolności otrzymywania i przekazywania informacji i idei w otwartym i demokratycznym społeczeństwie oraz wolności i pluralizmu mediów.

(2)

Środki regulacyjne mające przeciwdziałać rozpowszechnianiu w internecie treści o charakterze terrorystycznym powinny zostać uzupełnione strategiami państw członkowskich dotyczącymi walki z terroryzmem, obejmującymi między innymi wzmacnianie umiejętności korzystania z mediów i umiejętności krytycznego myślenia, przedstawianie alternatywnych narracji lub kontrnarracji i inne inicjatywy służące zmniejszeniu wpływu umieszczanych w internecie treści o charakterze terrorystycznym i podatności na te treści, a także inwestycje w pracę społeczną, inicjatywy na rzecz deradykalizacji i kontakty z zainteresowanymi społecznościami, w celu wypracowania trwałego zapobiegania radykalizacji w społeczeństwie.

(3)

Przeciwdziałanie treściom o charakterze terrorystycznym w internecie to element szerszego problemu dotyczącego treści nielegalnych w internecie, wymaga połączenia środków o charakterze prawodawczym, nieprawodawczym i środków dobrowolnych, opartych na współpracy między organami a dostawcami usług hostingowych, w sposób, który w pełni szanuje prawa podstawowe.

(4)

Dostawcy usług hostingowych działający w internecie odgrywają zasadniczą rolę w gospodarce cyfrowej, łącząc przedsiębiorstwa i obywateli, a także ułatwiając publiczną debatę oraz dystrybucję i otrzymywanie informacji, opinii i idei, co znacząco przyczynia się do innowacji, wzrostu gospodarczego i tworzenia miejsc pracy w Unii. Usługi dostawców usług hostingowych są jednak w niektórych przypadkach wykorzystywane przez osoby trzecie w celu prowadzenia nielegalnej działalności w internecie. Szczególnie niepokojące jest wykorzystywanie tych usług przez grupy terrorystyczne i ich zwolenników do rozpowszechniania w internecie treści o charakterze terrorystycznym w celu szerzenia ich przesłania, w celu radykalizacji i rekrutacji zwolenników oraz w celu ułatwiania działalności terrorystycznej i kierowania nią.

(5)

Chociaż obecność treści o charakterze terrorystycznym w internecie jest tylko jednym z czynników radykalizacji osób, okazała się ona katalizatorem tej radykalizacji, która może prowadzić do aktów terrorystycznych, a zatem ma poważne negatywne konsekwencje dla użytkowników, obywateli i ogółu społeczeństwa, a także dla dostawców usług hostingowych w internecie, u których zamieszczane są tego rodzaju treści, ponieważ podważa zaufanie ich użytkowników i szkodzi ich modelom biznesowym. Dostawcy usług hostingowych, ze względu na ich kluczową rolę oraz technologiczne środki i zdolności związane ze świadczonymi przez nich usługami, mają szczególne obowiązki wobec społeczeństwa w zakresie ochrony swoich usług przed wykorzystaniem przez terrorystów i udzielania pomocy w przeciwdziałaniu rozpowszechniania w internecie, za pośrednictwem ich usług, treści o charakterze terrorystycznym, z jednoczesnym uwzględnieniem podstawowego znaczenia wolności wypowiedzi, w tym wolności otrzymywania i przekazywania informacji i idei w otwartym i demokratycznym społeczeństwie.

(6)

Wysiłki na poziomie Unii w celu zwalczania treści o charakterze terrorystycznym w internecie zainicjowano w 2015 r. poprzez ustanowienie ram dobrowolnej współpracy między państwami członkowskimi a dostawcami usług hostingowych. Wysiłki te należy uzupełnić jasnymi ramami prawnymi, aby w dalszym stopniu ograniczyć dostępność w internecie treści o charakterze terrorystycznym i odpowiednio rozwiązać ten szybko ewoluujący problem. Te ramy prawne mają opierać się na dobrowolnych wysiłkach, które zostały wzmocnione zaleceniem Komisji (UE) 2018/334 (3), i stanowią odpowiedź na wezwania Parlamentu Europejskiego do wzmocnienia środków przeciwdziałania nielegalnym i szkodliwym treściom w internecie, zgodnie z ramami horyzontalnymi ustanowionymi w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady 2000/31/WE (4), a także na wezwania Rady Europejskiej do usprawnienia wykrywania i usuwania treści w internecie, które podżegają do aktów terrorystycznych.

(7)

Niniejsze rozporządzenie nie powinno mieć wpływu na stosowanie dyrektywy 2000/31/WE. W szczególności środki podjęte przez dostawcę usług hostingowych zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, w tym środki szczególne, nie powinny same w sobie prowadzić do utraty przez tego dostawcę usług hostingowych możliwości skorzystania ze zwolnienia od odpowiedzialności przewidzianego w tej dyrektywie. Ponadto niniejsze rozporządzenie nie ma wpływu na uprawnienia organów i sądów krajowych do ustalenia odpowiedzialności dostawców usług hostingowych w przypadku, gdy nie zostały spełnione warunki zwolnienia od odpowiedzialności określone w tej dyrektywie.

(8)

W przypadku konfliktu między niniejszym rozporządzeniem a dyrektywą 2010/13/UE (5) w zakresie przepisów dotyczących audiowizualnych usług medialnych zdefiniowanych w art. 1 pkt 1 lit. a) tej dyrektywy pierwszeństwo powinna mieć dyrektywa 2010/13/UE. Obowiązki wynikające z niniejszego rozporządzenia, w szczególności obowiązki dotyczące dostawców platformy udostępniania wideo, powinny pozostać bez zmian.

(9)

W niniejszym rozporządzeniu należy ustanowić przepisy mające na celu przeciwdziałanie wykorzystywaniu usług hostingowych do rozpowszechniania w internecie treści o charakterze terrorystycznym, aby zagwarantować sprawne funkcjonowanie rynku wewnętrznego. Przepisy te powinny zapewniać pełne poszanowanie praw podstawowych chronionych w Unii, a w szczególności praw gwarantowanych w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej (zwanej dalej „Kartą”).

(10)

Niniejsze rozporządzenie ma przyczyniać się do ochrony bezpieczeństwa publicznego, a jednocześnie mają w nim zostać ustanowione odpowiednie i solidne gwarancje zapewniające ochronę praw podstawowych, w tym prawa do poszanowania życia prywatnego, ochrony danych osobowych, wolności wypowiedzi, w tym wolności otrzymywania i przekazywania informacji, wolności prowadzenia działalności gospodarczej oraz prawa do skutecznego środka prawnego . Ponadto zakazana jest wszelka dyskryminacja. Właściwe organy i dostawcy usług hostingowych powinni przyjmować wyłącznie środki, które są konieczne, odpowiednie i proporcjonalne w społeczeństwie demokratycznym, biorąc pod uwagę szczególne znaczenie, jakie przyznano wolności wypowiedzi i informacji oraz wolności i pluralizmowi mediów, które są podstawowymi fundamentami pluralistycznego społeczeństwa demokratycznego oraz wartościami, na których opiera się Unia. Środki , które mają wpływ na wolność wypowiedzi i informacji, powinny być ściśle ukierunkowane na przeciwdziałanie rozpowszechnianiu w internecie treści o charakterze terrorystycznym, przy poszanowaniu prawa do zgodnego z prawem otrzymywania i przekazywania informacji, z uwzględnieniem centralnej roli dostawców usług hostingowych w ułatwianiu debaty publicznej oraz w rozpowszechnianiu i pozyskiwaniu faktów, opinii i idei zgodnie z prawem. Skuteczne środki internetowe służące przeciwdziałaniu treściom o charakterze terrorystycznym w internecie oraz ochrona wolności wypowiedzi i informacji nie stanowią sprzecznych celów, lecz uzupełniają się i wzajemnie się wzmacniają.

(11)

W celu zapewnienia jasności w odniesieniu do działań, które zarówno dostawcy usług hostingowych, jak i właściwe organy mają podejmować, aby przeciwdziałać rozpowszechnianiu w internecie treści o charakterze terrorystycznym, należy ustanowić w niniejszym rozporządzeniu, w celach zapobiegawczych, definicję pojęcia „treści o charakterze terrorystycznym”, która powinna być spójna z definicjami odpowiednich przestępstw zawartymi w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/541 (6). Z uwagi na potrzebę przeciwdziałania najbardziej szkodliwej propagandzie terrorystycznej w internecie definicja ta powinna obejmować materiały, które podżegają lub nakłaniają kogoś do popełniania przestępstw terrorystycznych lub do przyczynienia się do ich popełniania, materiały, które nakłaniają kogoś do uczestniczenia w działaniach grupy terrorystycznej lub które pochwalają działalność terrorystyczną, w tym poprzez rozpowszechnianie materiałów przedstawiających atak terrorystyczny. Definicja ta powinna także obejmować materiały, które udzielają instruktażu w zakresie wytwarzania lub stosowania materiałów wybuchowych, broni palnej lub innych rodzajów broni lub trujących lub niebezpiecznych substancji, jak również substancji chemicznych, biologicznych, radiologicznych i jądrowych (CBRJ), lub instruktażu w zakresie innych szczególnych metod lub technik, w tym w zakresie wyboru celów, w celu popełniania przestępstw terrorystycznych lub przyczynienia się do ich popełniania. Materiały takie obejmują tekst, obrazy, nagrania dźwiękowe i nagrania wideo, a także transmisje na żywo przestępstw terrorystycznych, które stwarzają niebezpieczeństwo popełnienia kolejnych takich przestępstw. Oceniając, czy materiały stanowią treści o charakterze terrorystycznym w rozumieniu niniejszego rozporządzenia, właściwe organy oraz dostawcy usług hostingowych powinni uwzględniać takie czynniki, jak charakter i treść komunikatów, kontekst, w jakim komunikaty te zostały przedstawione, oraz to, w jakim stopniu mogą one spowodować szkodliwe skutki dla bezpieczeństwa i ochrony osób. Ważny czynnik w tej ocenie stanowi fakt, że dany materiał został wyprodukowany przez osobę, grupę lub podmiot umieszczone w unijnym wykazie osób, grup i podmiotów uczestniczących w aktach terrorystycznych i podlegających środkom ograniczającym, że można go przypisać takiej osobie, grupie lub podmiotowi lub że jest on rozpowszechniany w imieniu takiej osoby, grupy lub podmiotu.

(12)

Materiały rozpowszechniane w celach edukacyjnych, dziennikarskich, artystycznych lub badawczych lub w celu zwiększenia świadomości z myślą o przeciwdziałaniu działalności terrorystycznej nie powinny być uznawane za treści o charakterze terrorystycznym. Ustalając, czy dany materiał dostarczony przez dostawcę treści stanowi „treści o charakterze terrorystycznym” zdefiniowane w niniejszym rozporządzeniu, należy uwzględnić w szczególności prawo do wolność wypowiedzi i informacji, w tym wolność i pluralizm mediów, oraz wolność sztuk i nauk. W szczególności w przypadku gdy dostawca treści ponosi odpowiedzialność redakcyjną, decyzje o usunięciu rozpowszechnionego materiału powinny uwzględniać standardy dziennikarskie ustanowione w przepisach dotyczących prasy lub mediów zgodnie z prawem Unii, w tym Kartą. Ponadto wyrażanie w ramach debaty publicznej radykalnych, polemicznych lub kontrowersyjnych poglądów na drażliwe kwestie polityczne nie powinno być uznawane za treści o charakterze terrorystycznym.

(13)

Aby w skuteczny sposób przeciwdziałać rozpowszechnianiu w internecie treści o charakterze terrorystycznym, a jednocześnie zapewniać poszanowanie życia prywatnego osób, niniejsze rozporządzenie powinno mieć zastosowanie do dostawców usług społeczeństwa informacyjnego, którzy przechowują i publicznie rozpowszechniają informacje i materiały dostarczone przez użytkownika usługi na jego wniosek, nawet jeżeli przechowywanie i publiczne rozpowszechnianie takich informacji i materiałów ma charakter czysto techniczny, automatyczny i bierny. Pojęcie „przechowywania” należy rozumieć jako przechowywanie danych w pamięci fizycznego lub wirtualnego serwera. Dostawcy usług „zwykłego przekazu” lub „cachingu” oraz innych usług świadczonych w innych warstwach infrastruktury internetowej, które nie obejmują przechowywania, takie jak rejestry i rejestratorzy, a także dostawcy usług DNS (system nazw domen), usług płatniczych lub usług ochrony przed atakami typu DDoS (rozproszony atak typu „odmowa usługi”) nie powinni zatem być objęci zakresem stosowania niniejszego rozporządzenia.

(14)

Pojęcie „publicznego rozpowszechniania” powinno obejmować udostępnianie informacji potencjalnie nieograniczonej liczbie osób, mianowicie zapewnienie ogółowi użytkowników łatwego dostępu do informacji bez konieczności podejmowania dalszych działań przez dostawcę treści, niezależnie od tego, czy osoby te rzeczywiście korzystają z dostępu do tych informacji. W związku z tym w przypadku gdy dostęp do informacji wymaga rejestracji lub dopuszczenia do udziału w grupie użytkowników, informacje te należy uznawać za publicznie rozpowszechniane jedynie wtedy, gdy użytkownicy poszukujący dostępu do informacji są automatycznie rejestrowani lub dopuszczani do udziału w grupie użytkowników bez konieczności podejmowania decyzji lub dokonywania wyboru przez człowieka co do tego, komu przyznać taki dostęp. Usługi łączności interpersonalnej zdefiniowane w art. 2 pkt 5 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1972 (7), takie jak usługi poczty elektronicznej lub przesyłania wiadomości prywatnych, nie powinny być objęte zakresem stosowania niniejszego rozporządzenia. Należy uznać, że informacje są przechowywane i publicznie rozpowszechniane w rozumieniu niniejszego rozporządzenia tylko wtedy, gdy takie działania są wykonywane na bezpośredni wniosek dostawcy treści. W związku z tym dostawcy usług takich jak infrastruktura w chmurze – które są świadczone na wniosek stron innych niż dostawcy treści i przynoszą korzyści dostawcom treści jedynie pośrednio – nie powinni być objęci zakresem stosowania niniejszego rozporządzenia. Zakresem stosowania niniejszego rozporządzenia powinni być objęci na przykład dostawcy usług w zakresie mediów społecznościowych, usług wymiany materiałów wideo, obrazów i plików audio, a także usług wymiany plików i innych usług w chmurze, pod warunkiem, że usługi te są wykorzystywane do publicznego udostępniania przechowywanych informacji na bezpośredni wniosek dostawcy treści. Jeżeli dostawca usług hostingowych świadczy kilka rodzajów usług, niniejsze rozporządzenie powinno być stosowane wyłącznie do tych usług, które wchodzą w zakres jego stosowania.

(15)

Treści o charakterze terrorystycznym są często publicznie rozpowszechniane za pośrednictwem usług świadczonych przez dostawców usług hostingowych mających jednostkę organizacyjną w państwach trzecich. Aby chronić użytkowników w Unii i zapewnić, by wszyscy dostawcy usług hostingowych działający na jednolitym rynku cyfrowym podlegali tym samym wymogom, niniejsze rozporządzenie powinno mieć zastosowanie do wszystkich dostawców odpowiednich usług oferowanych w Unii, niezależnie od państwa, w którym mają oni główną jednostkę organizacyjną. Należy uznać, że dany dostawca usług hostingowych oferuje usługi w Unii, jeżeli umożliwia on osobom fizycznym lub prawnym w co najmniej jednym państwie członkowskim korzystanie z jego usług i którego łączy z tym państwem członkowskim istotny związek.

(16)

Uznaje się, że istotny związek z Unią istnieje, jeżeli dostawca usług hostingowych ma jednostkę organizacyjną w Unii, z jego usług korzysta znaczna liczba użytkowników w co najmniej jednym państwie członkowskim lub jeżeli jego działalność jest kierowana do co najmniej jednego państwa członkowskiego. To, czy działalność jest kierowana do co najmniej jednego państwa członkowskiego, należy ustalić na podstawie wszelkich istotnych okoliczności, w tym takich czynników, jak posługiwanie się językiem lub walutą, które są powszechnie używane w danym państwie członkowskim, lub możliwość składania zamówień na towary lub usługi z takiego państwa członkowskiego. Takie kierowanie działalności można również stwierdzić na podstawie dostępności aplikacji w danym krajowym sklepie z aplikacjami, z obecności reklam na rynku lokalnym lub z posługiwania się w reklamach językiem powszechnie używanym w danym państwie członkowskim, lub z zarządzania relacjami z klientem polegającego np. na obsłudze klientów w języku powszechnie używanym w tym państwie członkowskim. W przypadku gdy dostawca usług hostingowych kieruje swoją działalność do co najmniej jednego państwa członkowskiego, jak określono w art. 17 ust. 1 lit. c) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1215/2012 (8), należy również założyć istnienie istotnego związku. Dostępność strony internetowej dostawcy usług hostingowych, adresu poczty elektronicznej lub innych danych kontaktowych w co najmniej jednym państwie członkowskim nie powinna sama w sobie, w oderwaniu od innych czynników, być wystarczająca, aby stanowić istotny związek. Ponadto świadczenie usługi mające na celu jedynie przestrzeganie zakazu dyskryminacji ustanowionego w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/302 (9) nie powinno stanowić wyłącznie z tego powodu istotnego związku z Unią.

(17)

Należy zharmonizować, po przeprowadzeniu oceny przez właściwe organy, procedurę i obowiązki wynikające z nakazów usunięcia zobowiązujących dostawców usług hostingowych do usunięcia treści o charakterze terrorystycznym lub uniemożliwienia do nich dostępu. Biorąc pod uwagę prędkość, z jaką treści o charakterze terrorystycznym są rozpowszechniane za pośrednictwem usług internetowych, na dostawców usług hostingowych powinien zostać nałożony obowiązek zapewnienia usunięcia treści o charakterze terrorystycznym zidentyfikowanych w nakazie usunięcia lub uniemożliwienia dostępu do takich treści we wszystkich państwach członkowskich w ciągu jednej godziny od otrzymania nakazu usunięcia. Z wyjątkiem należycie uzasadnionych przypadków wyjątkowych właściwy organ powinien udzielić dostawcy usług hostingowych informacji o procedurach i mających zastosowanie terminach z co najmniej 12-godzinnym wyprzedzeniem przed wydaniem wobec tego dostawcy usług hostingowych po raz pierwszy nakazu usunięcia. Należycie uzasadnione przypadki wyjątkowe mają miejsce, gdy usunięcie lub uniemożliwienie dostępu do treści o charakterze terrorystycznym po upływie jednej godziny od otrzymania nakazu usunięcia skutkowałyby poważną szkodą, na przykład w sytuacji bezpośredniego zagrożenia życia lub integralności cielesnej osoby, lub gdy taka treść przedstawia na żywo wydarzenia, których skutkiem jest szkoda stanowiąca zagrożenie życia lub integralności cielesnej osoby. Właściwy organ powinien ustalić, czy przypadki stanowią przypadki wyjątkowe i należycie uzasadnić swoją decyzję w nakazie usunięcia. Jeżeli dostawca usług hostingowych nie jest w stanie wykonać nakazu usunięcia w ciągu godziny od jego otrzymania ze względu na siłę wyższą lub faktyczną niemożliwość, w tym z dających się obiektywnie uzasadnić przyczyn technicznych lub operacyjnych, powinien jak najszybciej poinformować o tym właściwy organ wydający i wykonać nakaz usunięcia, gdy tylko sytuacja zostanie naprawiona.

(18)

Nakaz usunięcia powinien zawierać uzasadnienie dotyczące uznania materiału, który ma zostać usunięty lub dostęp do którego ma zostać uniemożliwiony, za treści o charakterze terrorystycznym i powinien zawierać informacje wystarczające do zlokalizowania tych treści, poprzez wskazanie dokładnego adresu URL i, w razie potrzeby, wszelkich innych dodatkowych informacji, takich jak zrzut ekranu zawierający dane treści. Uzasadnienie to powinno umożliwiać dostawcy usług hostingowych i, w związku z tym, dostawcy treści, skuteczne skorzystanie z przysługującego im prawa do środka zaskarżenia. W przedstawionym uzasadnieniu nie należy zamieszczać informacji szczególnie chronionych, które mogłyby narazić na szwank trwające postępowania.

(19)

Właściwy organ powinien przekazać nakaz usunięcia bezpośrednio punktowi kontaktowemu wyznaczonemu lub ustanowionemu przez dostawcę usług hostingowych do celów niniejszego rozporządzenia za pomocą dowolnego środka elektronicznego dającego możliwość sporządzenia pisemnego potwierdzenia na warunkach, które umożliwiają dostawcy usług hostingowych ustalenie autentyczności nakazu, w tym dokładności daty i godziny jego wysłania i otrzymania, np. za pomocą zabezpieczonej poczty elektronicznej lub platform lub innych zabezpieczonych kanałów, w tym udostępnionych przez dostawcę usług hostingowych, zgodnie z przepisami prawa Unii dotyczącymi ochrony danych osobowych. Spełnienie tego wymogu powinno być możliwe poprzez skorzystanie z, między innymi, kwalifikowanych usług rejestrowanego doręczenia elektronicznego zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 910/2014 (10). Jeżeli główna jednostka organizacyjna dostawcy usług hostingowych lub miejsce pobytu lub siedziba jego przedstawiciela prawnego znajdują się w państwie członkowskim innym niż państwo członkowskie właściwego organu wydającego, kopię nakazu usunięcia należy przekazać jednocześnie właściwemu organowi tego państwa członkowskiego.

(20)

Właściwy organ państwa członkowskiego, w którym dostawca usług hostingowych ma główną jednostkę organizacyjną lub w którym jego przedstawiciel prawny ma miejsce pobytu lub siedzibę, powinien móc zweryfikować nakaz usunięcia wydany przez właściwe organy innego państwa członkowskiego, by sprawdzić, czy nakaz ten w poważny lub oczywisty sposób nie narusza niniejszego rozporządzenia lub praw podstawowych zapisanych w Karcie. Zarówno dostawca treści, jak i dostawca usług hostingowych powinni mieć prawo wystąpienia z wnioskiem o przeprowadzenie takiej weryfikacji przez właściwy organ w państwie członkowskim, w którym dostawca usług hostingowych ma główną jednostkę organizacyjną lub w którym jego przedstawiciel prawny ma miejsce pobytu lub siedzibę. W przypadku wystąpienia z takim wnioskiem, właściwy organ powinien podjąć decyzję stwierdzającą, czy przedmiotowy nakaz usunięcia stanowi takie naruszenie. Jeżeli w decyzji tej stwierdzono takie naruszenie, nakaz usunięcia powinien przestać wywoływać skutki prawne. Przedmiotowa weryfikacja powinna zostać przeprowadzona szybko, aby zapewnić jak najszybsze przywrócenie treści błędnie usuniętych lub do których dostęp został uniemożliwiony.

(21)

Dostawcy usług hostingowych narażeni na treści o charakterze terrorystycznym, którzy stosują warunki umowne, powinni umieścić w tych warunkach postanowienia mające przeciwdziałać wykorzystywaniu ich usług do publicznego rozpowszechniania takich treści. Powinni oni stosować te postanowienia z zachowaniem należytej staranności, w sposób przejrzysty, proporcjonalny i niedyskryminacyjny.

(22)

Ze względu na skalę problemu i tempo niezbędne do skutecznego identyfikowania i usuwania treści o charakterze terrorystycznym istotnym elementem w zwalczaniu tych treści w internecie są skuteczne i proporcjonalne środki szczególne. W celu zmniejszenia dostępności treści o charakterze terrorystycznym w ramach świadczonych przez siebie usług dostawcy usług hostingowych narażeni na takie treści powinni wdrożyć środki szczególne, uwzględniając ryzyko i poziom narażenia na treści o charakterze terrorystycznym, a także wpływ na prawa osób trzecich oraz interes publiczny w zakresie informacji. Dostawcy usług hostingowych powinni ustalić, jakie odpowiednie, skuteczne i proporcjonalne środki szczególne powinny zostać wdrożone, by identyfikować i usuwać treści o charakterze terrorystycznym. Środki szczególne mogą obejmować odpowiednie techniczne lub operacyjne środki lub zdolności, takie jak personel lub środki techniczne, do celów identyfikowania i niezwłocznego usuwania treści o charakterze terrorystycznym lub uniemożliwiania dostępu do nich, mechanizmy umożliwiające użytkownikom zgłaszanie lub sygnalizowanie domniemanych treści o charakterze terrorystycznym lub inne środki, które dostawca usług hostingowych uzna za odpowiednie i skuteczne w celu przeciwdziałania dostępności, w ramach jego usług, treści o charakterze terrorystycznym.

(23)

Przy wdrażaniu środków szczególnych dostawcy usług hostingowych powinni zapewnić zachowanie prawa użytkowników do wolności wypowiedzi i informacji, a także do wolności i pluralizmu mediów podlegających ochronie na mocy Karty. Oprócz wymogów określonych w prawie, w tym w przepisach dotyczących ochrony danych osobowych, dostawcy usług hostingowych powinni działać z należytą starannością i wdrażać zabezpieczenia, w stosownych przypadkach, w tym nadzór i weryfikacje dokonywane przez człowieka, aby uniknąć niezamierzonych lub błędnych decyzji prowadzących do usunięcia lub uniemożliwienia dostępu do treści, które nie są treściami o charakterze terrorystycznym.

(24)

Dostawca usług hostingowych powinien informować właściwy organ o wdrożonych środkach szczególnych, aby umożliwić temu organowi ustalenie, czy środki te są skuteczne i proporcjonalne oraz czy, w razie wykorzystywania środków automatycznych, dostawca usług hostingowych posiada niezbędne zasoby na potrzeby nadzoru i weryfikacji dokonywanych przez człowieka. Oceniając skuteczność i proporcjonalność środków, właściwe organy powinny uwzględnić odpowiednie parametry, w tym liczbę nakazów usunięcia wydanych wobec dostawcy usług hostingowych, rozmiary i zdolność ekonomiczną dostawcy usług hostingowych oraz wpływ jego usług na rozpowszechnianie treści o charakterze terrorystycznym, na przykład na podstawie liczby użytkowników w Unii, a także zabezpieczenia wprowadzone w celu przeciwdziałania wykorzystywaniu jego usług do rozpowszechniania w internecie treści o charakterze terrorystycznym.

(25)

Jeżeli właściwy organ uzna, że wdrożone środki szczególne są niewystarczające, by przeciwdziałać ryzykom, powinien mieć możliwość zażądania przyjęcia dodatkowych odpowiednich, skutecznych i proporcjonalnych środków szczególnych. Żądanie wprowadzenia takich dodatkowych środków szczególnych nie powinno prowadzić do nałożenia ogólnego obowiązku w zakresie nadzoru ani aktywnego poszukiwania faktów w rozumieniu art. 15 ust. 1 dyrektywy 2000/31/WE, ani obowiązku stosowania zautomatyzowanych narzędzi. Jednakże dostawcy usług hostingowych powinni móc stosować zautomatyzowane narzędzia, jeżeli uznają to za stosowne i konieczne do skutecznego przeciwdziałania wykorzystywaniu ich usług do rozpowszechniania w internecie treści o charakterze terrorystycznym.

(26)

Obowiązek dostawców usług hostingowych w zakresie zachowywania usuniętych treści i powiązanych z nimi danych powinien być ustanowiony do celów szczególnych i ograniczony do niezbędnego okresu. Istnieje potrzeba rozszerzenia wymogu w zakresie zachowywania na powiązane dane w takim zakresie, w jakim tego rodzaju dane zostałyby utracone w wyniku usunięcia przedmiotowych treści o charakterze terrorystycznym. Powiązane dane mogą obejmować dane takie jak dane abonenta, w szczególności dane odnoszące się do tożsamości dostawcy treści, a także dane dotyczące dostępu, w tym dane o dacie i godzinie skorzystania z usługi przez dostawcę treści i o logowaniu do usługi i wylogowaniu się z niej, wraz z adresem IP przydzielonym dostawcy treści przez dostawcę usług dostępu do internetu.

(27)

Obowiązek zachowywania treści do celów kontroli w postępowaniach administracyjnych lub sądowych jest konieczny i uzasadniony ze względu na potrzebę zapewnienia dostawcom treści, których treści zostały usunięte lub do których dostęp został uniemożliwiony, skutecznych środków prawnych, jak również w celu zapewnienia możliwości przywrócenia tych treści, w zależności od wyniku tych postępowań. Obowiązek zachowywania materiałów do celów postępowania przygotowawczego lub ścigania jest uzasadniony i konieczny ze względu na wartość, jaką materiały te mogłyby mieć do celów udaremniania działalności terrorystycznej lub zapobiegania jej. Z tego powodu zachowywanie usuniętych treści o charakterze terrorystycznym do celów zapobiegania przestępstwom terrorystycznym, ich wykrywania, prowadzenia postepowań przygotowawczych w ich sprawie i ich ścigania powinno być również uznane za uzasadnione. Treści o charakterze terrorystycznym i powiązane z nimi dane powinny być przechowywane jedynie przez okres niezbędny do sprawdzenia przez organy ścigania tych treści o charakterze terrorystycznym i podjęcia decyzji, czy będą one potrzebne do tych celów. Do celów zapobiegania przestępstwom terrorystycznym, ich wykrywania, prowadzenia postępowań przygotowawczych w ich sprawie i ich ścigania wymagane zachowywanie danych powinno być ograniczone do danych, które mogą mieć związek z przestępstwami terrorystycznymi, i w związku z tym mogłyby przyczynić się do ścigania przestępstw terrorystycznych lub do zapobiegania poważnym zagrożeniom bezpieczeństwa publicznego. W przypadku gdy dostawcy usług hostingowych usuwają materiały lub uniemożliwiają dostęp do nich, w szczególności za pomocą własnych środków szczególnych, powinni oni natychmiast informować właściwe organy o treściach zawierających informacje, które wiążą się z bezpośrednim zagrożeniem życia lub podejrzeniem popełnienia przestępstwa terrorystycznego.

(28)

W celu zapewnienia proporcjonalności okres zachowywania powinien być ograniczony do sześciu miesięcy, aby dać dostawcom treści wystarczająco dużo czasu na wszczęcie kontroli w postępowaniach administracyjnych lub sądowych oraz aby umożliwić organom ścigania dostęp do odpowiednich danych na potrzeby prowadzenia postępowań przygotowawczych w sprawie przestępstw terrorystycznych i ich ścigania. Jednakże, na wniosek właściwego organu lub sądu, powinno być możliwe przedłużenie tego okresu o niezbędny okres, w przypadku gdy postępowania te nie zakończyły się w okresie sześciu miesięcy. Okres zachowywania powinien być wystarczający, aby organy ścigania mogły zachować niezbędne materiały w związku z postępowaniem przygotowawczym i ściganiem, zapewniając jednocześnie równowagę w zakresie praw podstawowych.

(29)

Niniejsze rozporządzenie nie powinno mieć wpływu na gwarancje procesowe ani środki procesowe w postępowaniu przygotowawczym dotyczące dostępu do treści i powiązanych danych zachowanych do celów prowadzenia postępowań przygotowawczych w sprawie przestępstw terrorystycznych i ich ścigania na podstawie prawa Unii lub prawa krajowego.

(30)

Przejrzystość zasad dostawców usług hostingowych dotyczących treści o charakterze terrorystycznym ma zasadnicze znaczenie dla zwiększenia ich odpowiedzialności wobec użytkowników oraz podniesienia zaufania obywateli do jednolitego rynku cyfrowego. Dostawcy usług hostingowych, którzy w danym roku kalendarzowym podjęli działania na podstawie niniejszego rozporządzenia lub zostali zobowiązani do podjęcia takich działań, powinni udostępniać publicznie roczne sprawozdania z przejrzystości zawierające informacje o działaniach podjętych w związku z identyfikacją i usuwaniem treści o charakterze terrorystycznym.

(31)

Właściwe organy powinny publikować roczne sprawozdania z przejrzystości zawierające informacje o liczbie nakazów usunięcia, liczbie przypadków, w których nakaz nie został wykonany, liczbie decyzji dotyczących środków szczególnych, liczbie przypadków poddanych kontroli w postępowaniu administracyjnym lub sądowym oraz liczbie decyzji w sprawie nałożenia kar.

(32)

Prawo do skutecznego środka prawnego jest zapisane w art. 19 Traktatu o Unii Europejskiej (TUE) i w art. 47 Karty. Każda osoba fizyczna lub prawna ma prawo do skutecznego środka prawnego przed właściwym sądem krajowym przeciwko środkom podjętym na podstawie niniejszego rozporządzenia, które mogą negatywnie wpłynąć na prawa tej osoby. Prawo to powinno obejmować w szczególności możliwość skutecznego zaskarżenia przez dostawców usług hostingowych i dostawców treści nakazów usunięcia lub wszelkich decyzji podjętych w wyniku weryfikacji nakazów usunięcia na podstawie niniejszego rozporządzenia przed sądem państwa członkowskiego, którego właściwy organ wydał nakaz usunięcia lub podjął decyzję, oraz możliwość skutecznego zaskarżenia przez dostawców usług hostingowych decyzji dotyczącej środków szczególnych lub kar przed sądem państwa członkowskiego, którego właściwy organ podjął taką decyzję.

(33)

Procedury rozpatrywania skarg stanowią niezbędną gwarancję na wypadek błędnego usunięcia treści w internecie lub uniemożliwiania dostępu do nich, w przypadku gdy treści te są chronione w ramach wolności wypowiedzi i informacji. W związku z tym dostawcy usług hostingowych powinni ustanowić przyjazne dla użytkownika mechanizmy rozpatrywania skarg oraz zapewnić, by skargi były rozpatrywane bez zbędnej zwłoki i z zachowaniem pełnej przejrzystości wobec dostawcy treści. Nakazanie dostawcy usług hostingowych przywrócenia treści, które zostały błędnie usunięte lub do których dostęp został uniemożliwiony, nie powinno mieć wpływu na możliwość egzekwowania przez dostawcę usług hostingowych własnych warunków umownych.

(34)

Skuteczna ochrona prawna zgodnie z art. 19 TUE i art. 47 Karty wymaga, aby dostawcy treści byli w stanie ustalić powody, dla których dostarczone przez nich treści zostały usunięte lub do których dostęp został uniemożliwiony. W tym celu dostawca usług hostingowych powinien udostępnić dostawcy treści informacje dotyczące zaskarżania usunięcia lub uniemożliwienia dostępu. W zależności od okoliczności dostawcy usług hostingowych mogą zastąpić treści, które zostały usunięte lub do których dostęp został uniemożliwiony, komunikatem wskazującym, że treści te zostały usunięte lub dostęp do nich został uniemożliwiony zgodnie z niniejszym rozporządzeniem. Bardziej szczegółowe informacje na temat powodów usunięcia lub uniemożliwienia dostępu oraz środków prawnych wobec usunięcia lub uniemożliwienia dostępu powinny być udzielane na żądanie dostawcy treści. W przypadku gdy właściwe organy postanowią, że ze względu na bezpieczeństwo publiczne, w tym w kontekście prowadzonego postępowania przygotowawczego, bezpośrednie powiadomienie dostawcy treści o usunięciu lub uniemożliwieniu dostępu jest niewłaściwe lub przynosi efekty odwrotne do zamierzonych, powinny poinformować o tym dostawcę usług hostingowych.

(35)

Do celów niniejszego rozporządzenia państwa członkowskie powinny wyznaczyć właściwe organy. Powyższe nie oznacza koniecznie ustanowienia nowego organu; powinno być możliwe powierzenie zadań przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu istniejącemu organowi. Niniejsze rozporządzenie powinno wymagać wyznaczenia organów właściwych do wydawania nakazów usunięcia, ich weryfikacji oraz nadzorowania środków szczególnych i nakładania kar, podczas gdy państwa członkowskie powinny mieć możliwość decydowania o liczbie właściwych organów, które mają zostać wyznaczone, i o tym, czy mają to być organy administracyjne, organy ścigania czy organy sądowe. Państwa członkowskie powinny zapewnić, by właściwe organy wypełniały swoje zadania w sposób obiektywny i niedyskryminacyjny oraz by nie zwracały się o instrukcje do żadnego innego organu ani nie przyjmowały od niego instrukcji w związku z wykonywaniem zadań powierzonych im na podstawie niniejszego rozporządzenia. Nie powinno to wykluczać sprawowania nadzoru zgodnie z krajowym prawem konstytucyjnym. Państwa członkowskie powinny powiadomić Komisję o właściwych organach wyznaczonych na mocy niniejszego rozporządzenia, a Komisja powinna opublikować w internecie wykaz właściwych organów. Taki wykaz internetowy powinien być łatwo dostępny, tak by dostawcy usług hostingowych mogli szybko weryfikować autentyczność nakazów usunięcia.

(36)

W celu uniknięcia powielania wysiłków i ewentualnych konfliktów w zakresie prowadzenia postępowań przygotowawczych, a także w celu ograniczenia do minimum obciążeń spoczywających na dostawcach usług hostingowych, właściwe organy powinny wymieniać się informacjami, koordynować swoje działania i współpracować ze sobą, w stosownych przypadkach włączając w te działania Europol, przed wydaniem nakazów usunięcia. Podejmując decyzję w sprawie wydania nakazu usunięcia, właściwy organ powinien należycie uwzględnić powiadomienia o konflikcie w zakresie prowadzenia postępowań przygotowawczych (unikanie konfliktu). Jeżeli właściwy organ został poinformowany przez właściwy organ innego państwa członkowskiego o istnieniu nakazu usunięcia, nie powinien on wydawać nakazu usunięcia w tej samej sprawie. Przy wdrażaniu przepisów niniejszego rozporządzenia wsparcie mógłby zapewnić Europol, zgodnie ze swoim obecnym mandatem i obowiązującymi ramami prawnymi.

(37)

W celu zapewnienia skutecznego i wystarczająco spójnego wdrażania środków szczególnych podjętych przez dostawców usług hostingowych właściwe organy powinny koordynować swoje działania i współpracować ze sobą w zakresie wymiany informacji z dostawcami usług hostingowych na temat nakazów usunięcia oraz określania, wdrażania i oceny środków szczególnych. Taka koordynacja i współpraca są konieczne również w związku z innymi środkami mającymi na celu wykonywanie niniejszego rozporządzenia, w tym w odniesieniu do przyjmowania przepisów dotyczących kar i ich nakładania. Komisja powinna ułatwiać taką koordynację i współpracę.

(38)

Ważne jest, aby właściwy organ państwa członkowskiego odpowiedzialnego za nakładanie kar był w pełni poinformowany o wydaniu nakazów usunięcia oraz o późniejszej wymianie informacji między dostawcą usług hostingowych a właściwymi organami w innych państwach członkowskich. W tym celu państwa członkowskie powinny zapewnić odpowiednie i bezpieczne kanały i mechanizmy komunikacji umożliwiające terminową wymianę istotnych informacji.

(39)

Aby ułatwić szybką wymianę informacji między właściwymi organami, jak również z dostawcami usług hostingowych, oraz aby uniknąć powielania wysiłków, należy zachęcać państwa członkowskie do korzystania ze specjalnych narzędzi opracowanych przez Europol, takich jak obecna aplikacja zarządzania zgłoszeniami podejrzanych treści w internecie lub narzędzi, które ją zastąpią.

(40)

Zgłoszenia dokonywane przez państwa członkowskie i Europol okazują się być skutecznym i szybkim sposobem zwiększania świadomości dostawców usług hostingowych na temat konkretnych treści dostępnych za pośrednictwem ich usług, umożliwiającym im podejmowanie szybkich działań. Takie zgłoszenia, które są mechanizmem powiadamiania dostawców usług hostingowych o informacjach, które mogłyby zostać uznane za treści o charakterze terrorystycznym, na potrzeby dobrowolnego rozważenia przez dostawcę zgodności tych treści z jego własnymi warunkami umownymi, powinny pozostać dostępne jako uzupełnienie nakazów usunięcia. Ostateczna decyzja dotycząca tego, czy usunąć treści z powodu braku zgodności z warunkami umownymi dostawcy usług hostingowych, pozostaje w jego gestii. Niniejsze rozporządzenie nie powinno mieć wpływu na mandat Europolu określony w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/7941 (11). W związku z tym żadnego z przepisów niniejszego rozporządzenia nie należy rozumieć jako uniemożliwiającego państwom członkowskim i Europolowi wykorzystywania zgłoszeń jako instrumentu służącego do przeciwdziałania treściom o charakterze terrorystycznym w internecie.

(41)

Ze względu na szczególnie poważne skutki niektórych treści o charakterze terrorystycznym w internecie dostawcy usług hostingowych powinni natychmiast informować odpowiednie organy zainteresowanego państwa członkowskiego lub właściwe organy państwa członkowskiego, w którym mają jednostkę organizacyjną lub swojego przedstawiciela prawnego, o treściach o charakterze terrorystycznym, które wiążą się z bezpośrednim zagrożeniem życia lub podejrzeniem popełnienia przestępstwa terrorystycznego. W celu zapewnienia proporcjonalności obowiązek ten powinien zostać ograniczony do przestępstw terrorystycznych zdefiniowanych w art. 3 ust. 1 dyrektywy (UE) 2017/541. Ten obowiązek informowania nie powinien oznaczać obowiązku dostawców usług hostingowych do aktywnego poszukiwania dowodów takiego bezpośredniego zagrożenia życia lub podejrzenia popełnienia przestępstwa terrorystycznego. Przez zainteresowane państwo członkowskie należy rozumieć państwo członkowskie, które ma jurysdykcję w zakresie prowadzenia postepowań przygotowawczych w sprawie tych przestępstw terrorystycznych i ich ścigania w oparciu o obywatelstwo sprawcy lub potencjalnej ofiary przestępstwa lub o miejsce będące celem aktu terrorystycznego. W przypadku wątpliwości dostawcy usług hostingowych powinni przekazywać informacje Europolowi, który powinien zapewnić odpowiednie dalsze działania zgodnie ze swoim mandatem, w tym przekazywać dalej te informacje odpowiednim organom krajowym. Właściwe organy państw członkowskich powinny być uprawnione do korzystania z takich informacji w celu podejmowania środków postępowania przygotowawczego, dostępnych na podstawie prawa Unii lub prawa krajowego.

(42)

Dostawcy usług hostingowych powinni wyznaczyć lub ustanowić punkty kontaktowe w celu ułatwienia niezwłocznego zajmowania się nakazami usunięcia. Punkt kontaktowy służy jedynie celom operacyjnym. Punkt kontaktowy powinien obejmować wyspecjalizowane środki, wewnętrzne lub zlecone usługodawcom zewnętrznym, umożliwiające elektroniczne przyjmowanie nakazów usunięcia oraz środki techniczne lub kadrowe umożliwiające ich niezwłoczne przetwarzanie. Nie jest niezbędne, aby punkt kontaktowy znajdował się w Unii. Dostawca usług hostingowych powinien mieć swobodę skorzystania z istniejącego punktu kontaktowego do celów niniejszego rozporządzenia, pod warunkiem że ten punkt kontaktowy jest w stanie wykonywać zadania przewidziane w niniejszym rozporządzeniu. W celu zapewnienia usuwania treści o charakterze terrorystycznym lub uniemożliwienia dostępu do nich w ciągu jednej godziny od otrzymania nakazu usunięcia, punkt kontaktowy dostawców usług hostingowych narażonych na treści o charakterze terrorystycznym powinien być nieustannie dostępny. Informacje na temat punktu kontaktowego powinny zawierać informacje o języku, w którym można się do niego zwracać. Aby ułatwić komunikację między dostawcami usług hostingowych a właściwymi organami, dostawców usług hostingowych zachęca się do umożliwienia komunikacji w jednym z języków urzędowych instytucji Unii, w którym dostępne są ich warunki umowne.

(43)

Z braku ogólnego wymogu, by dostawcy usług hostingowych zapewniali fizyczną obecność na terytorium Unii, należy zapewnić jasność co do tego, któremu państwu członkowskiemu przysługuje jurysdykcja w stosunku do dostawcy usług hostingowych oferującego usługi w Unii. Co do zasady dostawca usług hostingowych podlega jurysdykcji państwa członkowskiego, w którym ma główną jednostkę organizacyjną lub w którym jego przedstawiciel prawny ma miejsce pobytu lub siedzibę. Powyższe powinno pozostawać bez uszczerbku dla przepisów dotyczących właściwości, które ustanowiono do celów wydawania nakazów usunięcia oraz decyzji wynikających z weryfikacji nakazów usunięcia na podstawie niniejszego rozporządzenia. W przypadku dostawców usług hostingowych, którzy nie mają jednostki organizacyjnej w Unii i nie wyznaczyli przedstawiciela prawnego, jurysdykcję powinno mieć jednak każde państwo członkowskie, a tym samym możliwość nakładania kar, pod warunkiem przestrzegania zasady ne bis in idem.

(44)

Dostawcy usług hostingowych, którzy nie mają jednostki organizacyjnej w Unii, powinni wyznaczyć na piśmie przedstawiciela prawnego w celu zapewnienia wypełniania i egzekwowania obowiązków wynikających z niniejszego rozporządzenia. Dostawcy usług hostingowych powinni móc wyznaczyć, do celów niniejszego rozporządzenia, przedstawiciela prawnego już wyznaczonego do innych celów, pod warunkiem że ten przedstawiciel prawny jest w stanie wykonywać zadania przewidziane w niniejszym rozporządzeniu. Przedstawiciel prawny powinien być uprawniony do działania w imieniu dostawcy usług hostingowych.

(45)

Kary są niezbędne do zapewnienia skutecznego wykonywania niniejszego rozporządzenia przez dostawców usług hostingowych. Państwa członkowskie powinny przyjąć przepisy dotyczące kar – które mogą mieć charakter administracyjny lub karny – w tym, w stosownych przypadkach, wytyczne w sprawie nakładania kar pieniężnych. Nieprzestrzeganie przepisów w poszczególnych przypadkach może być karane przy jednoczesnym przestrzeganiu zasady ne bis in idem i zasady proporcjonalności oraz zapewnieniu, by kary takie odzwierciedlały systematyczne niewypełnianie obowiązków. Kary mogą mieć różną formę, w tym oficjalne ostrzeżenia w przypadku drobnych naruszeń lub kary pieniężne w przypadku poważniejszych lub systematycznych naruszeń. Szczególnie surowe kary powinno nakładać się w przypadku, gdy dostawca usług hostingowych systematycznie lub uporczywie nie wypełnia obowiązków w zakresie usuwania treści o charakterze terrorystycznym lub uniemożliwiania dostępu do nich w ciągu jednej godziny od otrzymania nakazu usunięcia. Aby zapewnić pewność prawa, w niniejszym rozporządzeniu należy określić, jakie naruszenia podlegają karom oraz okoliczności, które są istotne dla określania rodzaju i poziomu takich kar. Przy ustalaniu, czy należy nałożyć kary pieniężne, należy odpowiednio uwzględnić zasoby finansowe dostawcy usług hostingowych. Ponadto właściwy organ powinien wziąć pod uwagę, czy dostawca usług hostingowych jest przedsiębiorstwem typu start-up lub należy do kategorii mikro-, małych lub średnich przedsiębiorstw jak zdefiniowano w zaleceniu Komisji 2003/361/WE (12). Pod uwagę należy wziąć dodatkowe okoliczności, takie jak to, czy zachowanie dostawcy usług hostingowych było obiektywnie nierozważne lub naganne, lub czy naruszenie zostało popełnione w wyniku zaniedbania lub umyślnie. Państwa członkowskie powinny zapewnić, aby kary nałożone za naruszenie niniejszego rozporządzenia nie zachęcały do usuwania materiałów, które nie są treściami o charakterze terrorystycznym.

(46)

Stosowanie standardowych wzorów ułatwia współpracę i wymianę informacji między właściwymi organami i dostawcami usług hostingowych, co umożliwia im szybszą i skuteczniejszą komunikację. Szczególnie ważne jest zapewnienie niezwłocznego działania po otrzymaniu nakazu usunięcia. Wzory obniżają koszty tłumaczenia i przyczyniają się do zapewnienia wyższego standardu procesu. Wzory dotyczące informacji zwrotnych umożliwiają znormalizowaną wymianę informacji i mają szczególne znaczenie w przypadku, gdy dostawcy usług hostingowych nie są w stanie wykonać nakazów usunięcia. Uwierzytelnione kanały przekazywania informacji mogą zagwarantować autentyczność nakazu usunięcia, w tym dokładność daty i godziny wysłania i otrzymania nakazu.

(47)

W celu umożliwienia, w razie potrzeby, szybkiej zmiany treści wzorów, które mają być stosowane do celów niniejszego rozporządzenia, należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjmowania aktów zgodnie z art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej w odniesieniu do dokonywania zmian załączników do niniejszego rozporządzenia. Aby móc uwzględnić rozwój technologii i powiązanych z nią ram prawnych, Komisja powinna być również uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych w celu uzupełnienia niniejszego rozporządzenia o wymogi techniczne dotyczące środków elektronicznych, które mają być stosowane przez właściwe organy do przekazywania nakazów usunięcia. Szczególnie ważne jest, aby w czasie prac przygotowawczych Komisja prowadziła stosowne konsultacje, w tym na szczeblu ekspertów, oraz aby konsultacje te prowadzone były zgodnie z zasadami określonymi w Porozumieniu międzyinstytucjonalnym z dnia 13 kwietnia 2016 r. w sprawie lepszego stanowienia prawa (13). W szczególności, aby zapewnić równy udział w przygotowywaniu aktów delegowanych, Parlament Europejskiego i Rada otrzymują wszelkie dokumenty w tym samym czasie co eksperci państw członkowskich, a eksperci tych instytucji mogą systematycznie brać udział w posiedzeniach grup eksperckich Komisji zajmujących się przygotowaniem aktów delegowanych.

(48)

Państwa członkowskie powinny gromadzić informacje na temat wykonywania niniejszego rozporządzenia. Państwa członkowskie powinny móc korzystać ze sprawozdań z przejrzystości przygotowywanych przez dostawców usług hostingowych i w razie konieczności uzupełniania je bardziej szczegółowymi informacjami, takimi jak własne sprawozdania z przejrzystości przygotowywane zgodnie z niniejszym rozporządzeniem. Na potrzeby oceny wykonywania niniejszego rozporządzenia powinien zostać opracowany szczegółowy program monitorowania wyników, rezultatów i skutków niniejszego rozporządzenia.

(49)

W oparciu o ustalenia i wnioski zawarte w sprawozdaniu z wdrażania oraz wyniki monitorowania Komisja powinna przeprowadzić ocenę niniejszego rozporządzenia w terminie trzech lat od dnia jego wejścia w życie. Ocena ta powinna opierać się na kryteriach skuteczności, konieczności, efektywności, proporcjonalności, adekwatności, spójności i unijnej wartości dodanej. W jej ramach należy ocenić funkcjonowanie poszczególnych środków operacyjnych i technicznych przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu, w tym skuteczność środków mających na celu poprawę wykrywania, identyfikacji i usuwania w internecie treści o charakterze terrorystycznym, skuteczność mechanizmów zabezpieczających oraz skutki dla potencjalnie zagrożonych praw podstawowych, takich jak wolność wypowiedzi i informacji, w tym wolność i pluralizm mediów, wolność prowadzenia działalności gospodarczej, prawo do prywatności i ochrony danych osobowych. Komisja powinna również ocenić wpływ na potencjalnie zagrożone interesy osób trzecich.

(50)

Ponieważ cel niniejszego rozporządzenia, a mianowicie zapewnienie sprawnego funkcjonowania jednolitego rynku cyfrowego poprzez przeciwdziałanie rozpowszechnianiu w internecie treści o charakterze terrorystycznym, nie może zostać osiągnięty w sposób wystarczający przez państwa członkowskie, natomiast ze względu na rozmiary i skutki możliwe jest jego lepsze osiągnięcie na poziomie Unii, może ona podjąć działania zgodne z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 TUE. Zgodnie z zasadą proporcjonalności, określoną w tym artykule, niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tego celu,

1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

8.

9.

10.

11.

12.

13.

14.

15.

16.

17.

18.

19.

20.