Ostatnie publikacje Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej

(2020/C 329/01)

Ostatnia publikacja

Dz.U. C 320 z 28.9.2020

Wcześniejsze publikacje

Dz.U. C 313 z 21.9.2020

Dz.U. C 304 z 14.9.2020

Dz.U. C 297 z 7.9.2020

Dz.U. C 287 z 31.8.2020

Dz.U. C 279 z 24.8.2020

Dz.U. C 271 z 17.8.2020

Teksty te są dostępne na stronie internetowej:

EUR-Lex: http://eur-lex.europa.eu

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 11 czerwca 2020 r. – Komisja Europejska / Danilo Di Bernardo

(Sprawa C-114/19 P) (1)

(Odwołanie - Służba publiczna - Konkurs otwarty - Niedopuszczenie do egzaminów - Możliwość uzupełnienia przed sądem uzasadnienia decyzji o niedopuszczeniu do egzaminów przez administrację - Przesłanki - Wyjątkowe przypadki - Pojęcie „braku uzasadnienia”)

(2020/C 329/02)

Język postępowania: francuski

Strony

Wnoszący odwołanie: Komisja Europejska (przedstawiciele: B. Mongin i G. Gattinara, pełnomocnicy)

Druga strona postępowania Danilo Di Bernardo (przedstawiciele: S. Orlandi i T. Martin, avocats)

Sentencja

1)	Odwołanie zostaje oddalone.

2)	Komisja Europejska zostaje obciążona kosztami postępowania.

---

(1)  Dz.U. C 164 z 13.5.2019.

Postanowienie Trybunału (dziesiąta izba) z dnia 2 lipca 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Verwaltungsgericht Wien – Austria) – Postępowanie zainicjowane przez S.A.D. Maler und Anstreicher OG

(Sprawa C-256/19) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Artykuł 53 § 2 regulaminu postępowania przed Trybunałem - Artykuł 19 ust. 1 akapit drugi TUE - Skuteczna ochrona sądowa w dziedzinach objętych prawem Unii - Zasada niezawisłości sędziowskiej - Artykuł 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej - Właściwość Trybunału - Artykuł 267 TFUE - Dopuszczalność - Przepisy krajowe dotyczące przydzielania spraw w sądzie - Środek prawny - Wykładnia niezbędna do wydania wyroku przez sąd odsyłający - Oczywista niedopuszczalność)

(2020/C 329/03)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Verwaltungsgericht Wien

Strona w postępowaniu głównym

S.A.D. Maler und Anstreicher OG

przy udziale: Magistrat der Stadt Wien, Bauarbeiter Urlaubs- und Abfertigungskasse

Sentencja

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Verwaltungsgericht Wien (sąd administracyjny w Wiedniu, Austria) postanowieniem z dnia 27 lutego 2019 r. jest niedopuszczalny.

---

(1)  Dz.U. C 213 z 24.6.2019.

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Krajský súd Prešov (Słowacja) w dniu 5 maja 2020 r. – Prima banka Slovensko a.s. / HD

(Sprawa C-192/20)

(2020/C 329/04)

Język postępowania: słowacki

Sąd odsyłający

Krajský súd Prešov

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: Prima banka Slovensko a.s.

Strona pozwana: HD

Pytania prejudycjalne

1)

Czy dyrektywę 93/13 w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich (1), w szczególności jej art. 6 ust. 1 i art. 7 ust. 1, w związku z wykładnią nadaną wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawach połączonych C-96/16 i C-94/17 (ECLI:EU:C:2018:643) należy interpretować w ten sposób, że stoi ona na przeszkodzie uregulowaniu takiemu jak ochronny przepis ramowy § 54 ust. 1 Občiansky zákonník (kodeksu cywilnego), który nie zezwala na umowne pogorszenie sytuacji konsumenta względem uregulowania ustawowego przewidującego w razie zwłoki konsumenta w spłacie kredytu następujące prawa kredytodawcy: — prawo kredytodawcy do odsetek za zwłokę w wysokości ograniczonej według rozporządzenia rządu; — prawo kredytodawcy do innych sankcji, które kredytodawca może zastosować wobec konsumenta, a które wraz z odsetkami za zwłokę są ograniczone do wysokości kwoty głównej pozostałego do spłaty kredytu; — prawo kredytodawcy do odszkodowania, w razie gdy szkoda poniesiona przez kredytodawcę jest wyższa od odsetek za zwłokę, i to do odszkodowania w nieograniczonym zakresie według rzeczywistego uszczerbku.

2)

W razie udzielenia odpowiedzi twierdzącej na pytanie pierwsze: czy wysoki poziom ochrony praw konsumentów na podstawie art. 38 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej oraz art. 4 ust. 2 i art. 169 ust. 1 TFUE stoją na przeszkodzie temu, aby konsument zapłacił za zwłokę w wykonaniu zobowiązań umownych ryczałtowe koszty kredytodawcy, a nie równowartość rzeczywistej szkody poniesionej przez kredytodawcę, nawet jeśli rzeczywista szkoda jest niższa od kosztów ryczałtowych?

---

(1)  Dyrektywa Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich (Dz.U. 1993, L 95, s. 29).

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Lietuvos Aukščiausiasis Teismas (Litwa) w dniu 2 lipca 2020 r. – „Sanresa” UAB / Aplinkos apsaugos departamentas prie Aplinkos ministerijos

(Sprawa C-295/20)

(2020/C 329/05)

Język postępowania: litewski

Sąd odsyłający

Lietuvos Aukščiausiasis Teismas

Strony w postępowaniu głównym

Strona wnosząca skargę kasacyjną:„Sanresa” UAB

Druga strona postępowania: Aplinkos apsaugos departamentas prie Aplinkos ministerijos

Pytania prejudycjalne

1)

Czy art. 18 ust. 2, art. 56 ust. 1 akapit pierwszy lit. b) i akapit drugi, art. 58 ust. 1 akapit pierwszy lit. a) i ust. 2 akapit drugi dyrektywy 2014/24 (1) oraz art. 3–6 i inne przepisy rozporządzenia nr 1013/2006 (2) (rozpatrywane łącznie lub osobno, przy czym bez ograniczenia do tych przepisów) należy interpretować w ten sposób, że wydaną wykonawcy zgodę, która jest niezbędna do przemieszczania odpadów z jednego państwa członkowskiego Unii Europejskiej do drugiego, należy kwalifikować jako wymóg dotyczący wykonania zamówienia na usługi, a nie jako wymóg dotyczący prawa do wykonywania działalności?

2)

Jeżeli wspomnianą zgodę na przemieszczanie odpadów należy uznać za kryterium wyboru usługodawcy (kompetencja do wykonywania danej działalności zawodowej), to czy zasady przejrzystości i uczciwej konkurencji ustanowione w art. 18 ust. 1 akapity pierwszy i drugi dyrektywy 2014/24, art. 58 ust. 1 akapit pierwszy lit. a) i ust. 2 akapit drugi tej dyrektywy, swobodny przepływ osób, towarów i usług zagwarantowany w art. 26 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej oraz art. 7–9 rozporządzenia nr 1013/2006 (rozpatrywane łącznie lub osobno, przy czym bez ograniczenia do tych przepisów) należy interpretować i stosować w taki sposób, że zasady dotyczące zamówienia publicznego na usługi gospodarowania odpadami, w szczególności te dotyczące ostatecznych terminów składania ofert, muszą stwarzać krajowym lub zagranicznym usługodawcom, którzy ubiegają się o transport odpadów przez granice państw członkowskich Unii Europejskiej, warunki umożliwiające nieograniczony udział w takich postępowaniach o udzielenie zamówienia poprzez zapewnienie im między innymi możliwości przedłożenia wspomnianej zgody w przypadku, gdy została ona udzielona w terminie późniejszym niż ostateczny termin składania ofert?

3)

Jeżeli wspomnianą zgodę na przemieszczanie odpadów należy – stosownie do art. 49 dyrektywy 2014/24 i pkt 17 części C załącznika V do owej dyrektywy, a także jej art. 70 – uznać za wymóg dotyczący wykonania zamówienia publicznego, to czy zasady udzielania zamówień publicznych ustanowione w art. 18 tej dyrektywy oraz ogólną procedurę udzielania zamówień publicznych przewidzianą w art. 56 tejże dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że w postępowaniach o udzielenie zamówienia publicznego nie można odrzucić oferty uczestnika, który nie przedłożył owej zgody?

4)

Czy art. 18, art. 56 ust. 1 akapit pierwszy lit. b), art. 58 ust. 1 akapit pierwszy lit. a) i ust. 2 dyrektywy 2014/24 należy interpretować w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie uregulowaniu krajowemu, zgodnie z którym instytucje zamawiające są uprawnione do określenia z wyprzedzeniem w dokumentacji przetargowej procedury oceny ofert, w ramach której prawo usługodawców do wykonywania działalności (kompetencja do wykonywania danej działalności zawodowej) jest weryfikowane częściowo lub nie jest weryfikowane w ogóle, mimo że posiadanie tego prawa stanowi warunek konieczny dla wykonania zamówienia publicznego zgodnie z prawem, a instytucje zamawiające mogą być zawczasu świadome konieczności jego posiadania?

5)

Czy art. 18 i art. 42 ust. 1 akapit pierwszy dyrektywy 2014/24, a także art. 2 pkt 35, art. 5 i art. 17 rozporządzenia nr 1013/2006 oraz inne przepisy tego rozporządzenia należy interpretować w ten sposób, że w przypadku zamówienia na usługi gospodarowania odpadami instytucje zamawiające mogą zgodnie z prawem udzielić zamówienia na tego rodzaju usługi jedynie wtedy, gdy w dokumentacji przetargowej jasno i precyzyjnie określą one ilość i skład odpadów oraz inne istotne warunki wykonania zamówienia (na przykład dotyczące opakowania)?

---

(1)  Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/24/UE z dnia 26 lutego 2014 r. w sprawie zamówień publicznych, uchylająca dyrektywę 2004/18/WE (Dz.U. 2014, L 94, s. 65).

(2)  Rozporządzenie (WE) nr 1013/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 czerwca 2006 r. w sprawie przemieszczania odpadów (Dz.U. 2006, L 190, s. 1).

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sąd Rejonowy w Opatowie (Polska) w dniu 8 lipca 2020 r. – Ultimo Portfolio Investment (Luxembourg) S.A. przeciwko KM

(Sprawa C-303/20)

(2020/C 329/06)

Język postępowania: polski

Sąd odsyłający

Sąd Rejonowy w Opatowie

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Ultimo Portfolio Investment (Luxembourg) S.A.

Strona pozwana: KM

Pytanie prejudycjalne

Czy sankcja odpowiedzialności za wykroczenie przewidziana w art. 138c § 1 polskiego Kodeksu wykroczeń za niedopełnienie obowiązku oceny zdolności kredytowej konsumenta przewidzianego w art. 8 ust. 1 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/48/WE z 23 kwietnia 2008 r. w sprawie umów o kredyt konsumencki oraz uchylającej dyrektywę Rady 87/102/EWG (1) stanowi właściwą i wystarczającą realizację wymogu ustanowienia w prawie krajowym skutecznych, proporcjonalnych i odstraszających sankcji za naruszenie przez kredytodawcę obowiązku oceny zdolności kredytowej konsumenta nałożonego na państwo członkowskie w art. 23 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/48/WE z 23 kwietnia 2008 r. w sprawie umów o kredyt konsumencki oraz uchylającej dyrektywę Rady 87/102/EWG?

---

(1)  Dz. U. 2008, L 133 s. 66—92

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez la Administratīvā apgabaltiesa (Łotwa) w dniu 22 lipca 2020 r. – SIA „MONO” / Valsts ieņēmumu dienests

(Sprawa C-326/20)

(2020/C 329/07)

Język postępowania: łotewski

Sąd odsyłający

Administratīvā apgabalties

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: SIA „MONO”

Druga strona postępowania: Valsts ieņēmumu dienests

Pytania prejudycjalne

1)

Czy art. 12 ust. 1 dyrektywy Rady 2008/118/WE z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie ogólnych zasad dotyczących podatku akcyzowego, uchylającej dyrektywę 92/12/EWG (1), należy interpretować w ten sposób, że wyroby akcyzowe przeznaczone do wykorzystania w kontekście stosunków dyplomatycznych i konsularnych są zwolnione z tego podatku, pod warunkiem że za te wyroby przewidziano zapłatę w formie bezgotówkowej, że zapłata ta została faktycznie dokonana oraz że zapłaty na rzecz dostawcy dokonali rzeczywiści odbiorcy tych towarów?

2)

Czy art. 12 ust. 2 dyrektywy Rady 2008/118/WE z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie ogólnych zasad dotyczących podatku akcyzowego, uchylającej dyrektywę 92/12/EWG, należy interpretować w ten sposób, że państwa członkowskie mogą określać warunki i ograniczenia, które w kontekście stosunków dyplomatycznych i konsularnych uzależniają zwolnienie wyrobów akcyzowych z tego podatku od spełnienia warunku, że nabywca tych towarów faktycznie zapłacił za nie w formie bezgotówkowej?

---

(1)  Dz.U. 2009, L 9, s. 12

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Consiglio di Stato (Włochy) w dniu 22 lipca 2020 r. – Roma Multiservizi spa, Rekeep spa / Roma Capitale, Autorità Garante della Concorrenza e del Mercato

(Sprawa C-332/20)

(2020/C 329/08)

Język postępowania: włoski

Sąd odsyłający

Consiglio di Stato

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Roma Multiservizi spa, Rekeep spa

Strona przeciwna: Roma Capitale, Autorità Garante della Concorrenza e del Mercato

Pytania prejudycjalne

1)

Czy jest zgodne z prawem Unii Europejskiej i z prawidłową wykładnią motywów 14 i 32, jak i z art. 12 i 18 dyrektywy 24/2014/UE (1) i 30 dyrektywy 23/2014/UE (2), także z odniesieniem do art. 107 TFUE aby, celem określenia minimalnego 30 % limitu udziału wspólnika prywatnego w mającej powstać spółce mieszanej publiczno-prywatnej, co stanowi limit uznany przez ustawodawcę krajowego za adekwatny w zastosowaniu zasad prawa Unii Europejskiej ustalonych w tym zakresie przez orzecznictwo wspólnotowe, konieczne było wzięcie pod uwagę jedynie formalnego/wynikającego z dokumentacji składu wyżej wymienionego wspólnika, czy też administracja, która ogłasza postępowanie przetargowe, może – lub raczej musi – uwzględnić jej pośredni udział w konkurującym wspólniku prywatnym?

2)

W przypadku udzielenia odpowiedzi twierdzącej na powyższe pytanie, czy jest spójne i zgodne z zasadami prawa Unii Europejskiej, a w szczególności z zasadą konkurencji, proporcjonalności i adekwatności, aby administracja ogłaszająca postępowanie przetargowe mogła wykluczyć z przetargu konkurującego wspólnika prywatnego, którego rzeczywisty udział w mającej powstać mieszanej spółce publiczno-prywatnej, w wyniku stwierdzonego bezpośredniego lub pośredniego udziału publicznego, jest w rzeczywistości mniejszy niż 30 %?

---

(1)  Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/24/UE z dnia 26 lutego 2014 r. w sprawie zamówień publicznych, uchylająca dyrektywę 2004/18/WE (Dz.U. 2014. L 94, s. 65).

(2)  Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/23/UE z dnia 26 lutego 2014 r. w sprawie udzielania koncesji (Dz.U. 2014, L 94, s. 1).

Skarga wniesiona w dniu 27 lipca 2020 r. – Komisja Europejska / Republika Portugalska

(Sprawa C-345/20)

(2020/C 329/09)

Język postępowania: portugalski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: W. Mölls i C. Vrignon, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Republika Portugalska

Żądania strony skarżącej

Komisja wnosi do Trybunału o:

—

stwierdzenie, że nie doprowadzając do połączenia krajowego rejestru elektronicznego z nową wersją europejskiego rejestru przewoźników drogowych (ERRU), Republika Portugalska uchybiła zobowiązaniom ciążącym na niej na mocy art. 3 i 4 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2016/480 z dnia 1 kwietnia 2016 r. ustanawiającego wspólne zasady dotyczące połączenia krajowych rejestrów elektronicznych przedsiębiorców transportu drogowego i uchylającego rozporządzenie (UE) nr 1213/2010 (1).

—	obciążenie Republiki Portugalskiej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Połączneie krajowych rejestrów elektronicznych z nową wersją ERRU, do czego państwa członkowskie miały doprowadzić zgodnie z procedurami i wymogami technicznymi przewidzianymi rozporządzeniem wykonawczym (UE) 2016/480, zgodnie z art. 3 akapit pierwszy tego rozporządzenia, powinna była zostać zakończona najpóźniej do dnia 30 stycznia 2019 r.

---

(1)  Dz.U. 2016, L 87, s. 4

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Corte costituzionale (Włochy) w dniu 30 lipca 2020 r. – O.D., R.I.H.V., B.O., F.G., M.K.F.B., E.S., N.P., S.E.A. / Istituto nazionale della previdenza sociale (INPS)

(Sprawa C-350/20)

(2020/C 329/10)

Język postępowania: włoski

Sąd odsyłający

Corte costituzionale

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: O.D., R.I.H.V., B.O., F.G., M.K.F.B., E.S., N.P., S.E.A.

Druga strona postępowania: Istituto nazionale della previdenza sociale (INPS)

Pytanie prejudycjalne

Czy art. 34 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej (karty), ogłoszonej w Nicei w dniu 7 grudnia 2000 r. i zmienionej w Strasburgu w dniu 12 grudnia 2007 r., należy interpretować w ten sposób, że obejmuje on swoim zakresem stosowania zasiłek z tytułu urodzenia dziecka i zasiłek macierzyński na podstawie art. 3 ust. 1 lit. b) i j) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883/2004 (1) z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego, o którym mowa w art. 12 ust. 1 lit. e) dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/98/UE (2) z dnia 13 grudnia 2011 r. w sprawie procedury jednego wniosku o jedno zezwolenie, i czy w związku z tym prawo Unii należy interpretować w ten sposób, że stoi ono na przeszkodzie przepisom krajowym, które nie rozszerzają ww. świadczeń, już przyznanych cudzoziemcom posiadającym zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego UE, na cudzoziemców posiadających jedno zezwolenie, o którym mowa w tej samej dyrektywie?

---

(1)  Dz.U. 2004, L 166, s. 1.

(2)  Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/98/UE z dnia 13 grudnia 2011 r. w sprawie procedury jednego wniosku o jedno zezwolenie dla obywateli państw trzecich na pobyt i pracę na terytorium państwa członkowskiego oraz w sprawie wspólnego zbioru praw dla pracowników z państw trzecich przebywających legalnie w państwie członkowskim (Dz.U. 2011, L 343, s. 1).

Odwołanie od wyroku Sądu (czwarta izba) wydanego w dniu 28 maja 2020 r. w sprawie T-574/18, Agrochem-Maks/Komisja, wniesione w dniu 7 sierpnia 2020 r. przez Agrochem-Maks d.o.o.

(Sprawa C-374/20 P)

(2020/C 329/11)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnosząca odwołanie: Agrochem-Maks d.o.o. (przedstawiciele: adwokaci S. Pappas i A. Pappas)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska, Królestwo Szwecji

Żądania wnoszącej odwołanie

Wnosząca odwołanie wnosi do Trybunału o:

—	uchylenie zaskarżonego wyroku;

—	przekazanie sprawy Sądowi do ponownego rozpoznania;

—	obciążenie Komisji jej własnymi kosztami oraz kosztami poniesionymi przez wnoszącą odwołanie w niniejszym postępowaniu.

Zarzuty i główne argumenty

Sąd błędnie zinterpretował wymogi proceduralne dotyczące żądań udzielenia dodatkowych informacji w ramach odnowienia zatwierdzenia substancji czynnej oraz błędnie zastosował te wymogi.

Sąd dopuścił się naruszenia prawa, stwierdzając, że zastrzeżenie (dotyczące siedmiu niesfinalizowanych punktów), iż istnienie niespójności między oceną EFSA a oceną państwa członkowskiego pełniącego rolę sprawozdawcy wymaga pogłębionego uzasadnienia tej kwestii, należy oddalić jako bezzasadne w odniesieniu do czwartego punktu oraz jako nieskuteczne w odniesieniu do pozostałych punktów.

Sąd dopuścił się naruszenia prawa, nie biorąc pod uwagę wszystkich istotnych okoliczności w celu zbadania uzasadnionych oczekiwań wnoszącej odwołanie.

Sąd błędnie zakwalifikował okoliczności faktyczne oraz naruszył art. 6 lit. f) rozporządzenia (WE) nr 1107/2009 (1), pkt 2.2 załącznika II do tego rozporządzenia i zasadę proporcjonalności.

Sąd dopuścił się naruszenia prawa, dokonując błędnej wykładni zasady ostrożności i błędnie stosując tę zasadę.

---

(1)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1107/2009 z dnia 21 października 2009 r. dotyczące wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin i uchylające dyrektywy Rady 79/117/EWG i 91/414/EWG (Dz.U. 2009, L 309, s. 1).

Postanowienie Prezesa Trybunału z dnia 29 czerwca 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Fővárosi Törvényszék (dawniej Fővárosi Közigazgatási és Munkaügyi Bíróság) – Węgry) – KD / Bevándorlási és Menekültügyi Hivatal

(Sprawa C-67/19) (1)

(2020/C 329/12)

Język postępowania: węgierski

Prezes Trybunału zarządził wykreślenie sprawy.

---

(1)  Dz.U. C 139 z 15.4.2019.

Postanowienie Prezesa Trybunału z dnia 6 lipca 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landgericht Saarbrücken – Niemcy) – SM / Sparkasse Saarbrücken

(Sprawa C-209/19) (1)

(2020/C 329/13)

Język postępowania: niemiecki

Prezes Trybunału zarządził wykreślenie sprawy.

---

(1)  Dz.U. C 206 z 17.6.2019.

Postanowienie Prezesa Trybunału z dnia 26 czerwca 2020 r. [wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Fővárosi Törvényszék (dawniej Fővárosi Közigazgatási és Munkaügyi Bíróság) – Węgry] – TN / Országos Idegenrendészeti Főigazgatóság, dawniej Bevándorlási és Menekültügyi Hivatal

(Sprawa C-210/19) (1)

(2020/C 329/14)

Język postępowania: węgierski

Prezes Trybunału zarządził wykreślenie sprawy.

---

(1)  Dz.U. C 182 z 27.5.2019.

Postanowienie Prezesa Trybunału z dnia 29 lipca 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal Superior de Justicia de Castilla-La Mancha – Hiszpania) – PO / Subdelegación del Gobierno en Ciudad Real

(Sprawa C-531/19) (1)

(2020/C 329/15)

Język postępowania: hiszpański

Prezes Trybunału zarządził wykreślenie sprawy.

---

(1)  Dz.U. C 372 z 4.11.2019.

Postanowienie Prezesa Trybunału z dnia 24 lipca 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal Superior de Justicia de Castilla-La Mancha – Hiszpania) – RQ / Subdelegación del Gobierno en Ciudad Real

(Sprawa C-533/19) (1)

(2020/C 329/16)

Język postępowania: hiszpański

Prezes Trybunału zarządził wykreślenie sprawy.

---

(1)  Dz.U. C 372 z 4.11.2019.

Postanowienie Prezesa Trybunału z dnia 24 lipca 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal Superior de Justicia de Castilla-La Mancha – Hiszpania) – SR / Subdelegación del Gobierno en Ciudad Real

(Sprawa C-534/19) (1)

(2020/C 329/17)

Język postępowania: hiszpański

Prezes Trybunału zarządził wykreślenie sprawy.

---

(1)  Dz.U. C 372 z 4.11.2019.

Postanowienie Prezesa Trybunału z dnia 16 lipca 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal Superior de Justicia de Castilla-La Mancha – Hiszpania) – DX / Subdelegación del Gobierno en Toledo

(SprawaC-549/19) (1)

(2020/C 329/18)

Język postępowania: hiszpański

Prezes Trybunału zarządził wykreślenie sprawy.

---

(1)  Dz.U. C 372 z 4.11.2019.

Postanowienie Prezesa ósmej izby Trybunału z dnia 25 czerwca 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Juzgado de lo Mercantil no 3 de Valencia – Hiszpania) – GT / Air Nostrum Líneas Aéreas del Mediterráneo SA

(Sprawa C-560/19) (1)

(2020/C 329/19)

Język postępowania: hiszpański

Prezes ósmej izby zarządził wykreślenie sprawy.

---

(1)  Dz.U. C 372 z 4.11.2019.

Postanowienie Prezesa Trybunału z dnia 17 lipca 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal Superior de Justicia de Castilla-La Mancha – Hiszpania) – LP / Subdelegación del Gobierno en Toledo

(Sprawa C-567/19) (1)

(2020/C 329/20)

Język postępowania: hiszpański

Prezes Trybunału zarządził wykreślenie sprawy.

---

(1)  Dz.U. C 372 z 4.11.2019.

Postanowienie Prezesa Trybunału z dnia 26 czerwca 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Fővárosi Törvényszék (dawniej Fővárosi Közigazgatási és Munkaügyi Bíróság) – Węgry) – NJ / Országos Idegenrendészeti Főigazgatóság

(Sprawa C-740/19) (1)

(2020/C 329/21)

Język postępowania: węgierski

Prezes Trybunału zarządził wykreślenie sprawy.

---

(1)  Dz.U. C 95 z 23.3.2020.

Postanowienie Prezesa Trybunału z dnia 15 lipca 2020 r. (wnioski o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożone przez Landgericht Gera – Niemcy) – DS (C-808/19), ER (C-809/19) / Volkswagen AG

(Sprawy połączone C-808/19 i C-809/19) (1)

(2020/C 329/22)

Język postępowania: niemiecki

Prezes Trybunału zarządził wykreślenie spraw.

---

(1)  Dz.U. C 45 z 10.2.2020.

Postanowienie Prezesa Trybunału z dnia 8 lipca 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Verwaltungsgericht Darmstadt – Niemcy) – EP / Kreis Groß-Gerau

(Sprawa C-905/19) (1)

(2020/C 329/23)

Język postępowania: niemiecki

Prezes Trybunału zarządził wykreślenie sprawy.

---

(1)  Dz.U. C 77 z 9.3.2020.

Postanowienie Prezesa Trybunału z dnia 15 lipca 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Audiencia Provincial de Alicante – Hiszpania) – Bankia SA / SI

(Sprawa C-31/20) (1)

(2020/C 329/24)

Język postępowania: hiszpański

Prezes Trybunału zarządził wykreślenie sprawy.

---

(1)  Dz.U. C 161 z 11.5.2020.

Postanowienie Prezesa Trybunału z dnia 6 lipca 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Consiglio di Stato – Włochy) – Autorità di Regolazione per Energia Reti e Ambiente (ARERA) / PC, RE

(Sprawa C-44/20) (1)

(2020/C 329/25)

Język postępowania: włoski

Prezes Trybunału zarządził wykreślenie sprawy.

---

(1)  Dz.U. C 161 z 11.5.2020.

Postanowienie Prezesa Trybunału z dnia 9 lipca 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bezirksgericht Schwechat – Austria) – JU / Air France Direktion für Österreich

(Sprawa C-93/20) (1)

(2020/C 329/26)

Język postępowania: niemiecki

Prezes Trybunału zarządził wykreślenie sprawy.

---

(1)  Dz.U. C 201 z 15.6.2020.

Postanowienie Prezesa Trybunału z dnia 30 lipca 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sąd Rejonowy w Gliwicach – Polska) – D. Spółka Akcyjna / W. Zrt

(Sprawa C-127/20) (1)

(2020/C 329/27)

Język postępowania: polski

Prezes Trybunału zarządził wykreślenie sprawy.

---

(1)  Dz.U. C 209 z 22.6.2020

Postanowienie Prezesa Trybunału z dnia 30 czerwca 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Hoge Raad der Nederlanden – Niderlandy) – European Pallet Association eV / PHZ BV

(Sprawa C-133/20) (1)

(2020/C 329/28)

Język postępowania: niderlandzki

Prezes Trybunału zarządził wykreślenie sprawy.

---

(1)  Dz.U. C 209 z 22.6.2020.

Postanowienie Prezesa Trybunału z dnia 10 lipca 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landgericht Stuttgart – Niemcy) – O. / P. AG

(Sprawa C-138/20) (1)

(2020/C 329/29)

Język postępowania: niemiecki

Prezes Trybunału zarządził wykreślenie sprawy.

---

(1)  Dz.U. C 262 z 10.8.2020.

Wyrok Sądu z dnia 8 lipca 2020 r. – Jiangsu Seraphim Solar System / Komisja

(Sprawa T-110/17) (1)

(Dumping - Przywóz modułów fotowoltaicznych z krzemu krystalicznego i głównych komponentów (ogniw) pochodzących lub wysyłanych z Chin - Zobowiązania - Dopuszczalność - Rozporządzenie wykonawcze (UE) 2016/2146 - Unieważnienie faktur w ramach zobowiązania - Stosowanie w czasie nowych przepisów)

(2020/C 329/30)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Jiangsu Seraphim Solar System Co. Ltd (Changzhou, Chiny) (przedstawiciel: adwokat Y. Melin)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: N. Kuplewatzky i T. Maxian Rusche, pełnomocnicy)

Interwenient popierający stronę pozwaną: Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele: H. Marcos Fraile, pełnomocnik, wspierana przez adwokat N. Tuominen).

Przedmiot

Żądanie oparte na art. 263 TFUE i zmierzające do stwierdzenia częściowej nieważności rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2016/2146 z dnia 7 grudnia 2016 r. w sprawie wycofania przyjęcia zobowiązania w odniesieniu do dwóch producentów eksportujących zgodnie z decyzją wykonawczą 2013/707/UE potwierdzającą przyjęcie zobowiązania złożonego w związku z postępowaniem antydumpingowym i postępowaniem antysubsydyjnym dotyczącym przywozu modułów fotowoltaicznych z krzemu krystalicznego i głównych komponentów (tj. ogniw) pochodzących lub wysyłanych z Chińskiej Republiki Ludowej na okres obowiązywania środków ostatecznych (Dz.U. 2016, L 333, s. 4) w zakresie, w jakim dotyczy ono skarżącej.

Sentencja

1)

Stwierdza się nieważność art. 2 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2016/2146 z dnia 7 grudnia 2016 r. w sprawie wycofania przyjęcia zobowiązania w odniesieniu do dwóch producentów eksportujących zgodnie z decyzją wykonawczą 2013/707/UE potwierdzającą przyjęcie zobowiązania złożonego w związku z postępowaniem antydumpingowym i postępowaniem antysubsydyjnym dotyczącym przywozu modułów fotowoltaicznych z krzemu krystalicznego i głównych komponentów (tj. ogniw) pochodzących lub wysyłanych z Chińskiej Republiki Ludowej na okres obowiązywania środków ostatecznych w zakresie, w jakim dotyczy on Jiangsu Seraphim Solar System Co. Ltd.

2)	Komisja Europejska pokrywa, poza własnymi kosztami, koszty poniesione przez Jiangsu Seraphim Solar System.

3)	Rada Unii Europejskiej pokrywa własne koszty.

---

(1)  Dz.U. C 121 z 18.4.2017.

Wyrok Sądu z dnia 8 lipca 2020 r. – CA Consumer Finance / EBC

(Sprawa T-578/18) (1)

(Polityka gospodarcza i pieniężna - Nadzór ostrożnościowy nad instytucjami kredytowymi - Artykuł 18 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1024/2013 - Administracyjna sankcja pieniężna nałożona przez EBC na instytucję kredytową - Artykuł 26 ust. 3 akapit pierwszy rozporządzenia (UE) nr 575/2013 - Ciągłe naruszenie wymogów w zakresie funduszy własnych - Naruszenie przez niedbalstwo - Prawo do obrony - Wysokość sankcji - Obowiązek uzasadnienia)

(2020/C 329/31)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: CA Consumer Finance (Massy, Francja) (przedstawiciele: adwokaci A. Champsaur i A. Delors)

Strona przeciwna: Europejski Bank Centralny (przedstawiciele: C. Hernández Saseta, A. Pizzolla i D. Segoin, pełnomocnicy)

Przedmiot

Oparte na art. 263 TFUE żądanie stwierdzenia nieważności decyzji ECB/SSM/2018-FRCAG-77 z dnia 16 lipca 2018 r., wydanej przez EBC na podstawie art. 18 ust. 1 rozporządzenia Rady (UE) nr 1024/2013 z dnia 15 października 2013 r. powierzającego Europejskiemu Bankowi Centralnemu szczególne zadania w odniesieniu do polityki związanej z nadzorem ostrożnościowym nad instytucjami kredytowymi (Dz.U. 2013, L 287, s. 63), nakładającej na skarżącą administracyjną sankcję pieniężną w wysokości 200 000 EUR z powodu ciągłego naruszenia wymogów w zakresie funduszy własnych przewidzianych w art. 26 ust. 3 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie wymogów ostrożnościowych dla instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych, zmieniającego rozporządzenie (UE) nr 648/2012 (Dz.U. 2013, L 176, s. 1; sprostowania: Dz.U. 2013, L 208, s. 68; Dz.U. 2013, L 321, s. 6)

Sentencja

1)	Stwierdza się nieważność decyzji ECB/SSM/2018-FRCAG-77 Europejskiego Banku Centralnego (EBC) z dnia 16 lipca 2018 r. w zakresie, w jakim nakłada na CA Consumer Finance administracyjną sankcję pieniężną w wysokości 200 000 EUR.

2)	W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona.

3)	CA Consumer Finance pokrywa własne koszty.

4)	EBC pokrywa własne koszty.

---

(1)  Dz.U. C 436 z 3.12.2018.

Wyrok Sądu z dnia 8 lipca 2020 r. – Dinamo / EUIPO (Favorit)

(Sprawa T-729/19) (1)

(Znak towarowy Unii Europejskiej - Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego Favorit - Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji - Brak charakteru odróżniającego - Artykuł 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001)

(2020/C 329/32)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Dinamo GmbH (Bazylea, Szwajcaria) (przedstawiciel: adwokat C. Weil)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciel: A. Söder, pełnomocnik)

Przedmiot

Skarga na decyzję Drugiej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 18 września 2019 r. (sprawa R 985/2019-2) dotyczącą zgłoszenia do rejestracji oznaczenia słownego Favorit jako unijnego znaku towarowego.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Dinamo GmbH zostaje obciążona kosztami postępowania.

---

(1)  Dz.U. C 423 z 16.12.2019.

Postanowienie Prezesa Sądu z dnia 30 czerwca 2020 r. – Tartu Agro / Komisja

(Sprawa T-150/20)

(Postępowanie w przedmiocie środka tymczasowego - Pomoc państwa - Decyzja stwierdzająca niezgodność pomocy z rynkiem wewnętrznym i nakazująca jej odzyskanie - Wniosek o zawieszenie wykonania - Brak pilnego charakteru)

(2020/C 329/33)

Język postępowania: estoński

Strony

Strona skarżąca: Tartu Agro AS (Tartu, Estonia) (przedstawiciele: T. Järviste, T. Kaurov, M. Valberg i M. Peetsalu, adwokaci)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: V. Bottka i E. Randvere, pełnomocnicy)

Przedmiot

Oparte na art. 278 i 279 TFUE żądanie zawieszenia wykonania decyzji Komisji C(2020) 252 final z dnia 24 stycznia 2020 r. dotyczącej pomocy państwa SA.39182 (2017/C) (ex 2017/NN) (ex 2014/CP) przyznanej skarżącej przez Republikę Estonii.

Sentencja

1)	Wniosek w przedmiocie środków tymczasowych zostaje oddalony.

2)	Postanowienie z dnia 30 marca 2020 r., Tartu Agro/Komisja (T-150/20 R), zostaje uchylone.

3)	Rozstrzygnięcie o kosztach nastąpi w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie.

Skarga wniesiona w dniu 16 lipca 2020 r. – ZU / Komisja

(Sprawa T-462/20)

(2020/C 329/34)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: ZU (przedstawiciel: adwokat C. Bernard-Glanz)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji odmownej organu powołującego z dnia 5 września 2019 r. w sprawie udzielenia informacji istotnych dla obrony strony skarżącej oraz decyzji z dnia 6 kwietnia 2020 r. oddalającej jej zażalenie;

—	zasądzenie od strony pozwanej zapłaty kwoty 50 000 EUR tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę wraz z ustawowymi odsetkami do czasu całkowitej zapłaty; oraz

—	obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi dwa zarzuty.

1.	Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia prawa strony skarżącej do obrony i jej prawa do skutecznego środka prawnego

2.	Zarzut drugi dotyczący tego, że organ powołujący popełnił oczywisty błąd w ocenie przedmiotu zażalenia, pomijając kluczowy zarzut i wykazując brak uwzględnienia prawdopodobieństwa/zmiany sytuacji prawnej skarżącego.

Skarga wniesiona w dniu 4 sierpnia 2020 r. – Rezon / EUIPO (imot.bg)

(Sprawa T-487/20)

(2020/C 329/35)

Język postępowania: bułgarski

Strony

Strona skarżąca: Rezon OOD (Sofia, Bułgaria) (przedstawiciel: adwokat M. Jordanowa-Charizanowa)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Sporny znak towarowy: Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego „imot. bg” – zgłoszenie nr 18 001 398

Zaskarżona decyzja: Decyzja Pierwszej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 2 czerwca 2020 r. w sprawie R 2270/2019-1

Żądanie

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji i nakazanie rejestracji rozpatrywanego znaku towarowego;

—	obciążenie strony pozwanej kosztami niniejszego postępowania i postępowania przed Izbą Odwoławczą.

Podniesione zarzuty

—	Naruszenie art. 7 ust. 1 lit. b) i c) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001;

—	Naruszenie art. 94 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001.

Skarga wniesiona w dniu 2 sierpnia 2020 r. – CH i CN / Parlament

(Sprawa T-490/20)

(2020/C 329/36)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: CH i CN (przedstawiciel: adwokat C. Bernard-Glanz)

Strona pozwana: Parlament Europejski

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	uznanie skargi za dopuszczalną;

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonych decyzji z tego względu, że nie zawierają one ostatecznego stanowiska w przedmiocie prawdziwości zgłoszonych przypadków molestowania psychicznego;

—	obciążenie pozwanego kwotą 5 000 EUR na rzecz każdego ze skarżących, ex aequo et bono, tytułem naprawienia krzywdy wyrządzonej przekroczeniem rozsądnego terminu, powiększoną o odsetki za zwłokę należne do dnia pełnej zapłaty;

—

obciążenie pozwanego kwotą 100 000 EUR na rzecz każdego ze skarżących, ex aequo et bono, tytułem naprawienia krzywdy wyrządzonej brakiem zajęcia ostatecznego stanowiska w przedmiocie prawdziwości zgłoszonych przypadków molestowania psychicznego, powiększoną o odsetki za zwłokę należne do dnia pełnej zapłaty;

—	obciążenie pozwanego kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi na decyzje Parlamentu z dnia 13 września 2019 r., w których organ tej instytucji uprawniony do zawierania umów o pracę, w odpowiedzi na ich wniosek o wsparcie, nie zajął ostatecznego stanowiska w przedmiocie prawdziwości zgłoszonych przypadków molestowania psychicznego, skarżący podnoszą dwa zarzuty.

1.

Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia obowiązku udzielenia wsparcia i naruszenia art. 24 regulaminu pracowniczego urzędników Unii Europejskiej (zwanego dalej „regulaminem pracowniczym”) z tego względu, że nie zajmując ostatecznego stanowiska w przedmiocie istnienia zgłoszonych przypadków molestowania psychicznego, organ Parlamentu uprawniony do zawierania umów o pracę uchylił ciążącemu na nim obowiązkowi w zakresie udzielenia takiego wsparcia.

2.

Zarzut drugi dotyczący uchybienia obowiązkowi staranności, zasadzie dobrej administracji, prawu do godności, oraz uchybienia art. 1 i 31 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej z tego względu, że nie zajmując ostatecznego stanowiska w przedmiocie istnienia zgłoszonych przypadków molestowania psychicznego, organ Parlamentu uprawniony do zawierania umów o pracę uchybił zasadzie dobrej administracji i obowiązkowi staranności, naruszając w ten sposób prawo skarżących do godności.

Skarga wniesiona w dniu 3 sierpnia 2020 r. – CRII-GEN i in./Komisja

(Sprawa T-496/20)

(2020/C 329/37)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Comité de recherche et d’information indépendantes sur le génie génétique (CRII-GEN) (Paryż, Francja) i sześć innych skarżących (przedstawiciel: adwokat C. Lepage)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Skarżące wnoszą do Sądu o:

—	uznanie dopuszczalności niniejszej skargi;

—	stwierdzenie nieważności spornej decyzji;

—	obciążenie Komisji Europejskiej całością kosztów postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi na decyzję Komisji z dnia 17 czerwca 2020 r. oddalającą odwołanie wniesione przez skarżące w celu cofnięcia zatwierdzenia udzielonego dla glifosatu skarżące podnoszą jeden zarzut, oparty na niezastosowaniu zasady ostrożności. Zdaniem skarżących zasada ostrożności uzasadnia bowiem podjęcie środków ograniczających w odniesieniu do zezwolenia na glifosat, prowadząc tym samym do przeglądu lub nawet cofnięcia tego zezwolenia. W tym względzie podnoszą one, że niezliczone badania wskazują na ryzyko, iż glifosat i produkty pochodne są rakotwórcze, a ponadto zaburzają gospodarkę hormonalną. Poza tym stopniowo wykazywany związek między pestycydami zanieczyszczającymi powietrze a Covid-19 wymaga koniecznie przeglądu zezwolenia na glifosat w świetle tych nowych okoliczności.

Skarga wniesiona w dniu 10 sierpnia 2020 r. – Selmikeit & Giczella / EUIPO – Boehmert & Boehmert (HALLOWIENER)

(Sprawa T-500/20)

(2020/C 329/38)

Język skargi: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Selmikeit & Giczella GmbH (Osterode, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat S. Keute)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Boehmert & Boehmert Anwaltspartnerschaft mbB – Patentanwälte Rechtsanwälte (Brema, Niemcy)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Właściciel spornego znaku towarowego: Strona skarżąca

Sporny znak towarowy: Słowny unijny znak towarowy „HALLOWIENER” – unijny znak towarowy nr 9 369 489

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie stwierdzenia wygaśnięcia prawa do znaku

Zaskarżona decyzja: Decyzja Pierwszej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 27 maja 2020 r. w sprawie R 1893/2019-1

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji i oddalenie wniosku o stwierdzenie wygaśnięcia zakwestionowanego znaku towarowego 9 369 489 HALLOWIENER.

Podniesione zarzuty

—	Naruszenie art. 58 ust. 1 lit. a) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001.

Skarga wniesiona w dniu 10 sierpnia 2020 r. – Munich/EUIPO – Tone Watch (MUNICH10A.T.M.)

(Sprawa T-502/20)

(2020/C 329/39)

Język skargi: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Munich, SL (La Torre de Claramunt, Hiszpania) (przedstawiciel: M. Guix Vilanova, abogada)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Tone Watch, SL (Madryt, Hiszpania)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Właściciel spornego znaku towarowego: Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą

Sporny znak towarowy: Słowny znak towarowy MUNICH10A.T.M. – unijny znak towarowy nr 10 727 899

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku

Zaskarżona decyzja: Decyzja Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 25 marca 2020 r. w sprawie R 2472/2018-4

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

Stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji i unieważnienie prawa do wspólnotowego znaku towarowego MUNICH10A.T.M. nr 10 727 899, którego właścicielem jest Importaciones Issar, SL, w odniesieniu do towarów należących do klasy 9 (okulary przeciwsłoneczne), 14 (przyrządy zegarmistrzowskie i chronometryczne, koperty zegarków) i 35 (sprzedaż hurtowa, detaliczna i za pośrednictwem światowych sieci informatycznych w zakresie okularów przeciwsłonecznych, metali szlachetnych i ich stopów, wyrobów jubilerskich, sztucznej biżuterii, przyrządów zegarmistrzowskich i chronometrycznych) klasyfikacji nicejskiej, utrzymując w mocy wspomnianą decyzję w zakresie, w jakim unieważniono w niej prawo do znaku w odniesieniu do usług należących do klasy 35 (reklama; zarządzanie w działalności handlowej; administrowanie działalności handlowej; prace biurowe), uwzględniając odwołanie wzajemne i unieważniając prawo do znaku w odniesieniu do towarów należących do klasy 14, a mianowicie metali szlachetnych i ich stopów, wyrobów z metali szlachetnych lub pokrywanych nimi, nie ujętych w innych klasach, a także klasy 35, a mianowicie wynajmu dystrybutorów automatycznych, i obciążenie EUIPO kosztami postępowania.

Podniesione zarzuty

—	W zaskarżonej decyzji nie uwzględniono renomy wcześniejszych znaków towarowych posiadających wspólny element „MUNICH” i błędnie stwierdzono, że art. 8 ust. 5 rozporządzenia 2017/1001 nie ma zastosowania w niniejszej sprawie;

—	Istnieje prawdopodobieństwo wprowadzenia odbiorców w błąd w wypadku kolidujących ze sobą znaków towarowych;

—

Dokonana w zaskarżonej decyzji wykładnia skutkująca odrzuceniem odwołania wzajemnego skarżącej, ze względu na to, że nie zostało zawarte w odrębnym dokumencie, stanowi bardzo rygorystyczny i nadmierny wymóg formalny, mając na względzie, że można jasno i wyraźnie je wyodrębnić i zrozumieć, iż wniesiono to odwołanie wzajemne, co uniemożliwia skarżącej wykonanie przysługującego jej prawa do obrony.

Skarga wniesiona w dniu 10 sierpnia 2020 r. – T i D Kontrolni sistemi / EUIPO – Sigmatron (Aparaty i urządzenia do sygnalizacji)

(Sprawa T-503/20)

(2020/C 329/40)

Język skargi: bułgarski

Strony

Strona skarżąca: T i D Kontrolni sistemi EOOD (Warna, Bułgaria) (przedstawiciel: adwokat P. Pripyrżenski)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Sigmatron EOOD (Sofia, Bułgaria)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Właściciel spornego wzoru przemysłowego: Strona skarżąca

Sporny wzór przemysłowy: wspólnotowy wzór przemysłowy nr 3065887–0001 (Aparaty i urządzenia do sygnalizacji)

Zaskarżona decyzja: Decyzja Trzeciej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 30 kwietnia 2020 r. w sprawie R 956/2019-3

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—	obciążenie Sigmatron EOOD kosztami poniesionymi przez stronę skarżącą w postępowaniach, w łącznej kwocie 4 700 EUR, zgodnie z załączonym do skargi wykazem kosztów.

Podniesione zarzuty

—	Naruszenie art. 28 ust. 1 i art. 30 ust. 1 rozporządzenia 2245/2002 i art. 52 rozporządzenia nr 6/2002;

—	Naruszenie art. 6 ust. 1 lit. b) w związku z art. 25 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 6/2002 oraz utrwalonego orzecznictwa EUIPO dotyczącego stosowania tych przepisów.

Skarga wniesiona w dniu 6 sierpnia 2020 r. – Colombani / ESDZ

(Sprawa T-507/20)

(2020/C 329/41)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Jean-Marc Colombani (Bruksela, Belgia) (przedstawiciel: adwokat N. de Montigny)

Strona pozwana: Europejska Służba Działań Zewnętrznych

Żądania

Skarżący wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności decyzji odmownej ESDZ w sprawie wniosku o wykonanie wyroku wydanego w sprawie T-372/18, spisanej ponownie w piśmie X w dniu 23 marca 2020 r., oraz w razie potrzeby decyzji ESDZ oddalającej zażalenie R/195/20 ponawiające wniosek o wykonanie wyroku wydanego w sprawie T-372/18, spisanej ponownie w piśmie Y w dniu 30 lipca 2020 r.;

—

stwierdzenie nieważności decyzji ESDZ o odrzuceniu jego kandydatury na stanowisko kierownika delegatury UE w Korei, doręczonej pismem z dnia 29 października 2019 r., podpisanej przez dyrektor zasobów ludzkich, ze względu na to, że ESDZ odmówiła jej uzasadnienia, a po drugie, decyzji odmownej w sprawie wniosku o dostęp do dokumentów, doręczonej wiadomością elektroniczną sekretariatu komitetu doradczego ds. powołań (CCN) ESDZ w dniu 24 stycznia 2020 r.;

—

stwierdzenie nieważności, po pierwsze, decyzji organu powołującego ESDZ z dnia 27 listopada 2019 r. o niewybraniu go na stanowisko kierownika delegatury UE w Uzbekistanie oraz na stanowisko kierownika delegatury UE w Północnej Macedonii, a po drugie, odmownej decyzji z dnia 21 lutego 2020 r. w sprawie wniosku o dostęp do dokumentów;

—	zasądzenie od pozwanej na rzecz skarżącego odszkodowania za szkodę majątkową, w kwocie 3 500 EUR, i krzywdę psychiczną, w symbolicznej wysokości 1 EUR;

—	obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi skarżący podnosi sześć zarzutów. Trzy pierwsze z nich dotyczą niewykonania wyroku w sprawie T-372/18, Colombani/ESDZ, a dalsze trzy – decyzji o odrzuceniu jego kandydatury i decyzji nieuwzględniających jego wniosków o dostęp do dokumentów.

1.	Zarzut pierwszy, dotyczący naruszenia art. 266 TFUE i zawinionego działania administracji.

2.	Zarzut drugi, dotyczący naruszenia zasad równego traktowania i niedyskryminacji.

3.	Zarzut trzeci, dotyczący braku neutralności, bezstronności, niezależności i słuszności.

4.	Zarzut czwarty, dotyczący naruszenia obowiązku uzasadnienia.

5.	Zarzut piąty, dotyczący naruszenia prawa przy wykładni pojęcia danych osobowych i wykładni rozporządzeń nr 2018/1725 i nr 1049/2001, braku wykładni art. 6 załącznika III do regulaminu pracowniczego urzędników Unii Europejskiej zgodnej z przepisami wspomnianych rozporządzeń.

6.

Zarzut szósty, dotyczący naruszenia art. 52 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, ze względu na to, że ograniczenie prawa dostępu do informacji narusza zasady dobrej administracji, prawa do rzetelnego procesu, równości broni, prawa do skutecznego środka prawnego oraz uniemożliwia jakąkolwiek kontrolę sądową spornych aktów.

Skarga wniesiona w dniu 14 sierpnia 2020 r. – Fachverband Spielhallen i LM / Komisja

(Sprawa T-510/20)

(2020/C 329/42)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Fachverband Spielhallen eV (Berlin, Niemcy) i LM (przedstawiciel: A. Bartosch i R. Schmidt, Rechtsanwälte)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji w zakresie, w jakim pozwana ostatecznie odrzuciła skargę administracyjną skarżących w odniesieniu do środka 3, czyli ulga polegająca na obniżeniu kwoty podatku od działalności gospodarczej i podatku dochodowego od osób fizycznych względnie podatku dochodowego od osób prawnych w następstwie odliczenia od podstawy opodatkowania dla tych podatków w kraju związkowym Nordrhein-Westfalen (NRW) kwot uiszczonych w ramach odprowadzenia zysków na podstawie § 14 SpielbankG NRW i tym samym odmówiła wszczęcie formalnego postępowania sprawdzającego odnośnie do tego środka;

—	obciążenie pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Niniejsza skarga ma na celu stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C(2019)8819 final z dnia 9 grudnia 2019 r. w sprawie pomocy państwa SA.44944 (2019/C ex 2016/FC) – Opodatkowanie kasyn w Niemczech i pomoc państwa SA.53552 (2019/C ex 2019/FC) – Domniemana gwarancja dla podmiotów prowadzących kasyna w Niemczech (Wirtschaftlichkeitsgarantie) – Niemcy.

Skarga opiera się na jedynym zarzucie, w drodze którego dochodzi się naruszenia praw proceduralnych skarżących w związku z odmową wszczęcia przez Komisję formalnego postępowania sprawdzającego również w odniesieniu do środka 3. Zarzut ten podzielony jest na cztery części:

—	Nieuwzględnienie wymogów wynikających z orzecznictwa sądów Unii przy zakwalifikowaniu odprowadzenia zysków zgodnie z § 14 SpielbankG NRW w dawnym brzmieniu jako podatku – stworzenie niewłaściwej przesłanki kontroli.

—	Niedokonanie subsumcji wykorzystanie odprowadzenia zgodnie z § 14 SpielbankG NRW w dawnym brzmieniu jako podatku zgodnie z odpowiednimi przepisami prawa niemieckiego.

—	Nieodpowiedni charakter argumentów przytoczonych przez pozwaną na poparcie podatkowego charakteru odprowadzenia zysków.

—	Rozróżnienie między ogólnymi i szczególnymi podatkami od przychodu – odwrócenie zasady – reguła-wyjątek.

Skarga wniesiona w dniu 17 sierpnia 2020 r. – Puma / EUIPO – Caterpillar (SPEEDCAT)

(Sprawa T-515/20)

(2020/C 329/43)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Puma SE (Herzogenaurach, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci M. Schunke i P. Trieb)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Caterpillar Inc. (Peoria, Illinois, Stany Zjednoczone)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Zgłaszający sporny znak towarowy: Strona skarżąca

Sporny znak towarowy: Słowny unijny znak towarowy „SPEEDCAT” – zgłoszenie nr 16 703 225

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Drugiej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 9 czerwca 2020 r. w sprawie R 1016/2019-2

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—	obciążenie EUIPO kosztami postępowania, w tym kosztami poniesionymi przed Izbą Odwoławczą.

Podniesione zarzuty

—	Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001;

—	Naruszenie art. 8 ust. 5 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001.

Skarga wniesiona w dniu 8 sierpnia 2020 r. –Bonicelli / Wspólne Przedsięwzięcie Fusion for Energy

(Sprawa T-520/20)

(2020/C 329/44)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Tullio Bonicelli (Badalona, Hiszpania) (przedstawiciel: adwokat N. Lhoëst)

Strona pozwana: Europejskie Wspólne Przedsięwzięcie na rzecz Realizacji Programu ITER i Rozwoju Energii Termojądrowej

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji Fusion for Energy z dnia 24 października 2019 r., ogłoszonej tego samego dnia, zawierającej listę członków personelu awansowanych w postepowaniu w sprawie awansu 2019, w zakresie w jakim nie zawierała ona nazwiska T. Bonicellego;

—	w razie potrzeby stwierdzenie nieważności decyzji Fusion for Energy z dnia 8 maja 2020 r. oddalającej zażalenie T. Bonicellego z dnia 22 stycznia 2020 r. na listę członków personelu awansowanych w postepowaniu w sprawie awansu 2019;

—	obciążenie Fusion for Energy kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi skarżący podnosi pięć zarzutów.

1.

Zarzut pierwszy, dotyczący nadużycia władzy oraz naruszenia zasady dobrej administracji. Skarżący podnosi w tym zakresie, że pozwana notorycznie odmawia awansowania urzędników do grupy zaszeregowania AD 14 i uważa, że ta odmowa znacznie wykracza poza uznanie przysługujące organowi powołującemu w postępowaniu w sprawie awansu.

2.

Zarzut drugi, dotyczący naruszenia art. 45 regulaminu pracowniczego urzędników Unii Europejskiej (zwanego dalej „regulaminem pracowniczym”) i oczywistego błędu w ocenie. Skarżący podnosi, że pozwana nie wykazała przeprowadzenia oceny jego osiągnięć i ich porównania z innymi urzędnikami w grupie zaszeregowania AD 13.

3.

Zarzut trzeci, dotyczący dyskryminacji skarżącego, który jako kierownik wydziału nie podlega korzystnym przepisom art. 30 ust. 8 i 9 załącznika XIII do regulaminu pracowniczego, a w dodatku cierpi z powodu odmowy awansowania przez pozwaną jakichkolwiek urzędników do grupy zaszeregowania AD 14. W ten sposób niektórzy urzędnicy mający równą grupę zaszeregowania ze skarżącym, lecz niebędący kierownikami wydziału, mogą otrzymywać wyższe wynagrodzenie.

4.

Zarzut czwarty, dotyczący naruszenia zasady ekspektatywy rozwoju kariery zawodowej. Skarżący wskazuje w tym względzie na swe znakomite sprawozdania z oceny, osiągnięcia utrzymujące się stale na wysokim poziomie, obowiązki wiążące się z dużą odpowiedzialnością, posługiwanie się przez niego w pracy wieloma językami, staż w grupie zaszeregowania oraz propozycję przełożonego, by przyznano mu awans w postępowaniu w sprawie awansu 2019, a także podobną rekomendację wspólnego komitetu ds. awansów.

5.	Zarzut piąty, dotyczący braku uzasadnienia. Skarżący uważa w szczególności, że uzasadnienie oddalenia jego zażalenia przez organ powołujący nie zawiera konkretnych informacji dotyczących jego przypadku, co jest równoznaczne z całkowitym brakiem uzasadnienia.

Skarga wniesiona w dniu 19 sierpnia 2020 r. – Aldi / EUIPO (CUCINA)

(Sprawa T-527/20)

(2020/C 329/45)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Aldi GmbH & Co. KG (Mülheim an der Ruhr, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci N. Lützenrath, C. Fürsen i M. Minkner)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Sporny znak towarowy: Graficzny unijny znak towarowy CUCINA – zgłoszenie nr 18 135 080

Zaskarżona decyzja: Decyzja Drugiej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 19 czerwca 2020 r. w sprawie R 463/2020-2

Żądanie

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—	obciążenie EUIPO kosztami postępowania.

Podniesione zarzuty

—	Naruszenie art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001;

—	Naruszenie art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001.

Skarga wniesiona w dniu 21 sierpnia 2020 r. – Interfloat i GMB / Komisja

(Sprawa T-530/20)

(2020/C 329/46)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Interfloat Corp. (Ruggell, Liechtenstein) i GMB Glasmanufaktur Brandenburg GmbH (Tschernitz, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci U. Karpenstein i R. Sangi)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C(2020) 3287 final z dnia 26 maja 2020 r. dotyczącej działań SA.39990 (2016/C) (ex 2016/NN) (ex 2014/FC) (ex 2014/CP) wdrożonych przez Belgię na rzecz Ducatt NV i

—	obciążenie pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi jeden zarzut.

Komisja nie powinna była umarzać formalnego postępowania wyjaśniającego wszczętego w wyniku skargi wniesionej przez skarżących. Rozporządzenie Rady (UE) 2015/1589 (1) („rozporządzenie w sprawie pomocy państwa”) przewiduje specjalną i wyczerpująco uregulowaną procedurę formalnego postępowania wyjaśniającego dla zakończenia formalnego postępowania wyjaśniającego. Wymaga ona w szczególności, aby formalne postępowanie wyjaśniające zostało zakończone jedną z czterech form decyzji wymienionych wyczerpująco w art. 9. Umorzenie formalnego postępowania wyjaśniającego przewidziane jest tylko wtedy, gdy zainteresowane państwo członkowskie wycofa swoje zgłoszenie (art. 10). Zaskarżoną decyzją Komisja naruszyła brzmienie, systematykę i cel art. 108 ust. 2 TFUE oraz rozporządzenia w sprawie pomocy państwa a tym samym prawa procesowe skarżących w formalnym postępowaniu wyjaśniającym. Faktycznie brak jest wystarczającego uzasadnienia dla umorzenia postępowania.

---

(1)  Rozporządzenie Rady (UE) 2015/1589 z dnia 13 lipca 2015 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania art. 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (Dz.U. 2015, L 248, s. 9).