Brak sprzeciwu wobec zgłoszonej koncentracji

(Sprawa M.9851 – Naturgy/Sonatrach/BlackRock/Medgaz)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

(2020/C 211/01)

W dniu 17 czerwca 2020 r. Komisja podjęła decyzję o niewyrażaniu sprzeciwu wobec powyższej zgłoszonej koncentracji i uznaniu jej za zgodną z rynkiem wewnętrznym. Decyzja ta została oparta na art. 6 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Rady (WE) nr 139/2004 (1). Pełny tekst decyzji dostępny jest wyłącznie w języku angielskim i zostanie podany do wiadomości publicznej po uprzednim usunięciu ewentualnych informacji stanowiących tajemnicę handlową. Tekst zostanie udostępniony:

—

w dziale dotyczącym połączeń przedsiębiorstw na stronie internetowej Komisji poświęconej konkurencji (http://ec.europa.eu/competition/mergers/cases/). Powyższa strona została wyposażona w różne funkcje pomagające odnaleźć konkretną decyzję w sprawie połączenia, w tym indeksy wyszukiwania według nazwy przedsiębiorstwa, numeru sprawy, daty i sektora,

—	w formie elektronicznej na stronie internetowej EUR-Lex (http://eur-lex.europa.eu/homepage.html?locale=pl) jako dokument nr 32020M9851. Strona EUR-Lex zapewnia internetowy dostęp do europejskiego prawa.

---

(1)  Dz.U. L 24 z 29.1.2004, s. 1.

Powiadomienie dotyczące stosowalności art. 34 dyrektywy 2014/25/UE

Zawieszenie biegu terminu przyjęcia aktów wykonawczych

(2020/C 211/02)

W dniu 19 września 2019 r. Komisja otrzymała wniosek zgodnie z art. 35 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/25/UE (1). Pierwszym dniem roboczym następującym po wpłynięciu wniosku był 20 września 2019 r., a pierwotny termin przysługujący Komisji na rozpatrzenie przedmiotowego wniosku wynosił 90 dni roboczych.

Przedmiotowy wniosek, złożony przez Slovenske železnice – Freight Transport d.o.o., dotyczy kolejowych przewozów towarowych. Stosowne powiadomienie opublikowano w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej C 53 z dnia 17 lutego 2020 r. na stronie 10.

Zgodnie z pkt 2 w załączniku IV do dyrektywy 2014/25/UE Komisja może zobowiązać dane państwo członkowskie, dany podmiot zamawiający, właściwy niezależny organ krajowy lub każdy inny właściwy organ krajowy do udzielenia wszelkich niezbędnych informacji lub uzupełnienia bądź doprecyzowania przedstawionych informacji w odpowiednim terminie. W dniu 16 grudnia 2019 r. Komisja zwróciła się do organów krajowych o udzielenie dodatkowych informacji najpóźniej do dnia 6 stycznia. W dniu 6 grudnia 2019 r. Komisja zwróciła się do przedsiębiorstwa Slovenske železnice – Freight Transport d.o.o o dodatkowe informacje, które otrzymała w dniu 16 grudnia 2019 r. Przedsiębiorstwo Slovenske železnice – Freight Transport d.o.o złożyło dodatkowe oświadczenie w dniu 31 stycznia 2020 r.

W przypadku opóźnienia w przekazaniu informacji lub przekazania niepełnych informacji bieg pierwotnego terminu zawiesza się na okres między upływem terminu określonego w żądaniu udzielenia informacji a otrzymaniem pełnych i prawidłowych informacji.

Oficjalny termin upłynie zatem po 22 dniach roboczych od otrzymania pełnych i prawidłowych informacji.

---

(1)  Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/25/UE z dnia 26 lutego 2014 r. w sprawie udzielania zamówień przez podmioty działające w sektorach gospodarki wodnej, energetyki, transportu i usług pocztowych, uchylająca dyrektywę 2004/17/WE (Dz.U. L 94 z 28.3.2014, s. 243).

Powiadomienie o wniosku dotyczącym stosowalności art. 34 dyrektywy 2014/25/UE – Koniec zawieszenia biegu terminu przyjęcia aktów wykonawczych

(2020/C 211/03)

Dnia 1 marca 2018 r. do Komisji wpłynął wniosek złożony na podstawie art. 35 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/25/UE (1).

Przedmiotowy wniosek, przedłożony przez Finavia Oyj, dotyczy działalności związanej z udostępnianiem pomieszczeń komercyjnych na potrzeby podmiotów gospodarczych świadczących usługi komercyjne (sprzedaż bezcłowa, sprzedaż detaliczna, sprzedaż artykułów żywnościowych i napojów oraz świadczenie innych usług pasażerskich) na rzecz pasażerów lotniczych w terminalach portu lotniczego w Helsinkach w Finlandii. Stosowne powiadomienia zostały opublikowane w Dz.U. C 114 z dnia 28 marca 2018 r. na stronie 21, oraz w Dz.U. C 359 z dnia 5 października 2018 r. na stronie 9 oraz w Dz.U. C 48 z dnia 12 lutego 2020 r. na stronie 25.

W dniu 5 października 2018 r. Komisja zwróciła się do wnioskodawcy o udzielenie dodatkowych informacji najpóźniej do dnia 9 października 2018 r. Jak ogłoszono w zawiadomieniu opublikowanym w Dz.U. C 48 z dnia 12 lutego 2020 r. na stronie 9, ostateczny termin został przedłużony o 52 dni robocze, licząc od daty otrzymania pełnych i prawidłowych informacji. Informacje otrzymano w dniu 22 kwietnia 2020 r.

Ostateczny termin upływa zatem w dniu 8 lipca 2020 r.

---

(1)  Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/25/UE z dnia 26 lutego 2014 r. w sprawie udzielania zamówień przez podmioty działające w sektorach gospodarki wodnej, energetyki, transportu i usług pocztowych, uchylająca dyrektywę 2004/17/WE (Dz.U. L 94 z 28.3.2014, s. 243).

Kursy walutowe euro (1)

24 czerwca 2020 r.

(2020/C 211/04)

1 euro =

	Waluta	Kurs wymiany
USD	Dolar amerykański	1,1280
JPY	Jen	120,30
DKK	Korona duńska	7,4530
GBP	Funt szterling	0,90343
SEK	Korona szwedzka	10,5145
CHF	Frank szwajcarski	1,0679
ISK	Korona islandzka	157,10
NOK	Korona norweska	10,7958
BGN	Lew	1,9558
CZK	Korona czeska	26,733
HUF	Forint węgierski	351,58
PLN	Złoty polski	4,4480
RON	Lej rumuński	4,8433
TRY	Lir turecki	7,7322
AUD	Dolar australijski	1,6342
CAD	Dolar kanadyjski	1,5331
HKD	Dolar Hongkongu	8,7421
NZD	Dolar nowozelandzki	1,7552
SGD	Dolar singapurski	1,5668
KRW	Won	1 356,39
ZAR	Rand	19,5264
CNY	Yuan renminbi	7,9772
HRK	Kuna chorwacka	7,5745
IDR	Rupia indonezyjska	15 982,07
MYR	Ringgit malezyjski	4,8194
PHP	Peso filipińskie	56,453
RUB	Rubel rosyjski	78,0079
THB	Bat tajlandzki	34,788
BRL	Real	5,8422
MXN	Peso meksykańskie	25,4773
INR	Rupia indyjska	85,3285

---

(1)  Źródło: referencyjny kurs wymiany walut opublikowany przez EBC.

Okresowa aktualizacja współczynników korygujących mających zastosowanie do wynagrodzeń urzędników, pracowników zatrudnionych na czas określony oraz pracowników kontraktowych Unii Europejskiej pełniących służbę w państwach trzecich (1)

(2020/C 211/05)

SIERPIEŃ 2019 R.

Miejsce zatrudnienia	Parytet gospodarczy sierpień 2019 r.	Kurs wymiany sierpień 2019 r.  (*1)	Współczynnik korygujący sierpień 2019 r.  (*2)
Armenia	387,9	529 640	73,2
Gambia	37,84	56,5100	67,0
Kuwejt	0,3001	0,33914	88,5
Liberia	2 474	1,11540	221,8
Sudan Południowy	438,0	177 359	247,0
Sudan	38,01	50,6134	75,1

WRZESIEŃ 2019 R.

Miejsce zatrudnienia	Parytet gospodarczy wrzesień 2019 r.	Kurs wymiany wrzesień 2019 r.  (*3)	Współczynnik korygujący wrzesień 2019 r.  (*4)
Angola	423,9	402 673	105,3
Argentyna	25,80	61,2171	42,1
Bośnia i Hercegowina	1 134	1,95583	58,0
Haiti	86,78	103 328	84,0
Pakistan	83,22	174 645	47,7
Sudan	40,08	50,0367	80,1
Uzbekistan	4 939	10 378,8	47,6

PAŹDZIERNIK 2019 R.

Miejsce zatrudnienia	Parytet gospodarczy październik 2019 r.	Kurs wymiany październik 2019 r.  (*5)	Współczynnik korygujący październik 2019 r.  (*6)
Argentyna	28,24	62,1874	45,4
Chile	620,9	789 420	78,7
Komory	390,4	491 968	79,4
Demokratyczna Republika Konga	2 091	1 823,49	114,7
Mauretania	30,80	40,4400	76,2
Macedonia Północna	30,02	61,4942	48,8
Sudan Południowy	523,7	174,817	299,6
Tadżykistan	6,197	10,5914	58,5
Stany Zjednoczone	1,049	1,09350	95,9
Uzbekistan	5 191	10 305,7	50,4

LISTOPAD 2019 R.

Miejsce zatrudnienia	Parytet gospodarczy listopad 2019 r.	Kurs wymiany listopad 2019 r.  (*7)	Współczynnik korygujący listopad 2019 r.  (*8)
Argentyna	29,76	66,6249	44,7
Kamerun	589,9	655 957	89,9
Erytrea	21,46	16,9636	126,5
Laos	8 074	9 804,00	82,4
Nowa Zelandia	1 537	1,75040	87,8
Pakistan	87,89	172 795	50,9
Sudan	42,43	49,8029	85,2
Turcja	3 534	6,36150	55,6

GRUDZIEŃ 2019 R.

Miejsce zatrudnienia	Parytet gospodarczy grudzień 2019 r.	Kurs wymiany grudzień 2019 r.  (*9)	Współczynnik korygujący grudzień 2019 r.  (*10)
Argentyna	31,51	65,7109	48,0
Belize	1 889	2,20100	85,8
Etiopia	32,05	33,7176	95,1
Haiti	91,57	100 837	90,8
Japonia	132,7	120 500	110,1
Maroko	8 216	10,6290	77,3
Sudan Południowy	361,9	176 065	205,5
Togo	557,8	655 957	85,0
Turkmenistan	4 705	3,85175	122,2
Uzbekistan	5 579	10 448,9	53,4
Wietnam	17 674	25 531,6	69,2

STYCZEŃ 2020 R.

Miejsce zatrudnienia	Parytet gospodarczy styczeń 2020 r.	Kurs wymiany styczeń 2020 r.  (*11)	Współczynnik korygujący styczeń 2020 r.  (*12)
Albania	72,44	121 610	59,6
Angola	446,6	534 597	83,5
Argentyna	33,22	67,0109	49,6
Bośnia i Hercegowina	1 075	1,95583	55,0
Chile	588,1	835 438	70,4
Komory	412,2	491 968	83,8
Demokratyczna Republika Konga	2 217	1 863,40	119,0
Egipt	15,41	17,7967	86,6
Liban	1 760	1 686,74	104,3
Czarnogóra	0 5890	1,00000	58,9
Nigeria	323,0	405 126	79,7
Macedonia Północna	28,22	61,4932	45,9
Sudan	45,28	49,9763	90,6
Tadżykistan	6 559	10,8310	60,6

---

(1)  Zgodnie ze sprawozdaniem Eurostatu z dnia 12 maja 2020 r. w sprawie okresowej aktualizacji współczynników korygujących mających zastosowanie do wynagrodzeń urzędników, pracowników zatrudnionych na czas określony oraz pracowników kontraktowych Unii Europejskiej pełniących służbę w pozaunijnych delegaturach UE zgodnie z art. 64 oraz załącznikami X i XI regulaminu pracowniczego urzędników Unii Europejskiej i warunków zatrudnienia innych pracowników Unii Europejskiej.

Więcej informacji można znaleźć na stronie internetowej Eurostatu (http://ec.europa.eu/eurostat > „Data” > „Database” > „Economy and finance” > „Prices” > „Correction coefficients”).

(*1)  1 EUR = x jednostek waluty krajowej.

(*2)  Bruksela i Luksemburg = 100.

(*3)  1 EUR = x jednostek waluty krajowej (w przypadku Liberii – USD)

(*4)  Bruksela i Luksemburg = 100.

(*5)  1 EUR = x jednostek waluty krajowej.

(*6)  Bruksela i Luksemburg = 100.

(*7)  1 EUR = x jednostek waluty krajowej (w przypadku Zimbabwe – USD)

(*8)  Bruksela i Luksemburg = 100.

(*9)  1 EUR = x jednostek waluty krajowej (w przypadku Timoru Wschodniego i Zimbabwe – USD)

(*10)  Bruksela i Luksemburg = 100.

(*11)  1 EUR = x jednostek waluty krajowej (w przypadku Liberii – USD)

(*12)  Bruksela i Luksemburg = 100.

Aktualizacja współczynników korygujących stosowanych od dnia 1 lutego 2020 r. do wynagrodzeń urzędników i innych pracowników Unii Europejskiej (1)

(2020/C 211/06)

Miejsce zatrudnienia		Współczynnik korygujący mający zastosowanie do wynagrodzeń
UK	Londyn	104,7

---

(1)  Zgodnie ze sprawozdaniem Eurostatu z dnia 12 maja 2020 r. w sprawie okresowej aktualizacji współczynników korygujących mających zastosowanie do wynagrodzeń urzędników, pracowników zatrudnionych na czas określony oraz pracowników kontraktowych Unii Europejskiej pełniących służbę w pozaunijnych delegaturach UE zgodnie z art. 64 oraz załącznikami X i XI regulaminu pracowniczego urzędników Unii Europejskiej i warunków zatrudnienia innych pracowników Unii Europejskiej.

Więcej informacji można znaleźć na stronie internetowej Eurostatu (http://ec.europa.eu/eurostat > „Data” > „Database” > „Economy and finance” > „Prices” > „Correction coefficients”).

Okresowa aktualizacja współczynników korygujących stosowanych od dnia 1 stycznia 2020 r. do wynagrodzeń i emerytur urzędników i innych pracowników Unii Europejskiej (1)

(2020/C 211/07)

Miejsce zatrudnienia		Współczynnik korygujący mający zastosowanie do wynagrodzeń
PL	Warszawa	73,6

---

(1)  Zgodnie ze sprawozdaniem Eurostatu z dnia 19 maja 2020 r. w sprawie okresowej aktualizacji wynagrodzeń i emerytur urzędników UE zgodnie z art. 64 i 65 oraz z załącznikiem XI do regulaminu pracowniczego urzędników Unii Europejskiej i warunkami zatrudnienia innych pracowników Unii Europejskiej.

Więcej informacji można znaleźć na stronie internetowej Eurostatu (http://ec.europa.eu/eurostat > „Data” > „Database” > „Economy and finance” > „Prices” > „Correction coefficients”).

Zawiadomienie Komisji w sprawie bieżących stóp procentowych od zwracanej pomocy państwa oraz stóp referencyjnych/dyskontowych obowiązujących od dnia 1 lipca 2020 r.

(Opublikowano zgodnie z art. 10 rozporządzenia Komisji (WE) nr 794/2004 z dnia 21 kwietnia 2004 r. (Dz.U. L 140 z 30.4.2004, s. 1))

(2020/C 211/08)

Stopy bazowe obliczono zgodnie z komunikatem Komisji w sprawie zmiany metody ustalania stóp referencyjnych i dyskontowych (Dz.U. C 14 z 19.1.2008, s. 6). W zależności od zastosowania stopy referencyjnej, nadal należy dodawać odpowiednie marże, tak jak określono w komunikacie. W przypadku stosowania stopy referencyjnej jako stopy dyskontowej oznacza to, że do stopy bazowej należy dodać marżę 100 punktów bazowych. Rozporządzenie Komisji (WE) nr 271/2008 z dnia 30 stycznia 2008 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 794/2004 przewiduje, że o ile odrębna decyzja nie stanowi inaczej, także stopę od zwracanej pomocy oblicza się, dodając 100 punktów bazowych do stopy bazowej.

Zmienione stopy zaznaczono pogrubioną czcionką.

Poprzednia tabela została opublikowana w Dz.U. C 171 z 19.5.2020, s. 6.

Od	Do	AT	BE	BG	CY	CZ	DE	DK	EE	EL	ES	FI	FR	HR	HU	IE	IT	LT	LU	LV	MT	NL	PL	PT	RO	SE	SI	SK	UK
1.7.2020	…	-0,15	-0,15	0,00	-0,15	1,13	-0,15	0,14	-0,15	-0,15	-0,15	-0,15	-0,15	0,26	0,93	-0,15	-0,15	-0,15	-0,15	-0,15	-0,15	-0,15	0,98	-0,15	3,21	0,32	-0,15	-0,15	0,75
1.6.2020	30.6.2020	-0,22	-0,22	0,00	-0,22	1,77	-0,22	0,05	-0,22	-0,22	-0,22	-0,22	-0,22	0,26	0,78	-0,22	-0,22	-0,22	-0,22	-0,22	-0,22	-0,22	1,35	-0,22	3,21	0,32	-0,22	-0,22	0,94
1.5.2020	31.5.2020	-0,31	-0,31	0,00	-0,31	2,25	-0,31	-0,05	-0,31	-0,31	-0,31	-0,31	-0,31	0,26	0,52	-0,31	-0,31	-0,31	-0,31	-0,31	-0,31	-0,31	1,84	-0,31	3,21	0,26	-0,31	-0,31	0,94
1.4.2020	30.4.2020	-0,31	-0,31	0,00	-0,31	2,25	-0,31	-0,05	-0,31	-0,31	-0,31	-0,31	-0,31	0,26	0,40	-0,31	-0,31	-0,31	-0,31	-0,31	-0,31	-0,31	1,84	-0,31	3,21	0,26	-0,31	-0,31	0,94
1.3.2020	31.3.2020	-0,31	-0,31	0,00	-0,31	2,25	-0,31	-0,05	-0,31	-0,31	-0,31	-0,31	-0,31	0,26	0,30	-0,31	-0,31	-0,31	-0,31	-0,31	-0,31	-0,31	1,84	-0,31	3,21	0,26	-0,31	-0,31	0,94
1.2.2020	29.2.2020	-0,31	-0,31	0,00	-0,31	2,25	-0,31	-0,07	-0,31	-0,31	-0,31	-0,31	-0,31	0,26	0,30	-0,31	-0,31	-0,31	-0,31	-0,31	-0,31	-0,31	1,84	-0,31	3,21	0,18	-0,31	-0,31	0,94
1.1.2020	31.1.2020	-0,31	-0,31	0,00	-0,31	2,25	-0,31	-0,12	-0,31	-0,31	-0,31	-0,31	-0,31	0,26	0,30	-0,31	-0,31	-0,31	-0,31	-0,31	-0,31	-0,31	1,84	-0,31	3,21	0,11	-0,31	-0,31	0,94

Noty wyjaśniające do Nomenklatury scalonej Unii Europejskiej

(2020/C 211/09)

Zgodnie z art. 9 ust. 1 lit. a) rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 (1)(1) w Notach wyjaśniających do Nomenklatury scalonej Unii Europejskiej (2) wprowadza się następujące zmiany:

Na stronie 112, pkt 4) noty wyjaśniającej do podpozycji CN „ 2403 99 90 Pozostały ” otrzymuje brzmienie:

---

(1)  Rozporządzenie Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz.U. L 256 z 7.9.1987, s. 1).

(2)  Dz.U. C 119 z 29.3.2019, s. 1.

OGŁOSZENIE O KONKURSIE OTWARTYM

(2020/C 211/10)

Europejski Urząd Doboru Kadr (EPSO) organizuje następujący konkurs otwarty:

EPSO/AST-SC/10/20 – PRACOWNICY SEKRETARIATU (SC 1/SC 2)

Ogłoszenie o konkursie jest opublikowane w 24 językach w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej C 211 A z dnia 25 czerwca 2020 r.

Informacje na ten temat można uzyskać na stronie EPSO: https://epso.europa.eu/home_pl.

Zgłoszenie zamiaru koncentracji

(Sprawa M.9856 – M&G Investment Management/Baring Asset Management/Tunstall Group Holdings)

Sprawa, która może kwalifikować się do rozpatrzenia w ramach procedury uproszczonej

(2020/C 211/11)

(2020/C…/…)

---

(1)  Dz.U. L 24 z 29.1.2004, s. 1 („rozporządzenie w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw”).

(2)  Dz.U. C 366 z 14.12.2013, s. 5.

Publikacja wniosku o zatwierdzenie zmiany w specyfikacji produktu, która nie jest zmianą nieznaczną, zgodnie z art. 50 ust. 2 lit. a) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 w sprawie systemów jakości produktów rolnych i środków spożywczych

(2020/C 211/12)

Niniejsza publikacja uprawnia do zgłoszenia sprzeciwu wobec wniosku w sprawie zmian zgodnie z art. 51 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 (1) w terminie trzech miesięcy od daty niniejszej publikacji.

WNIOSEK O ZATWIERDZENIE ZMIANY W SPECYFIKACJI PRODUKTU OZNACZONEGO CHRONIONĄ NAZWĄ POCHODZENIA/CHRONIONYM OZNACZENIEM GEOGRAFICZNYM, GDY ZMIANA TA NIE JEST NIEZNACZNA

Wniosek o zatwierdzenie zmian zgodnie z art. 53 ust. 2 akapit pierwszy rozporządzenia (UE) nr 1151/2012

„SAINTE-MAURE DE TOURAINE”

Nr UE: PDO-FR-0133-AM03 – 30.1.2019

ChNP (X)ChOG ( )

1.   Grupa składająca wniosek i mająca uzasadniony interes

Comité interprofessionnel du Sainte-Maure de Touraine (Międzybranżowa Komisja ds. sera „Sainte-Maure de Touraine”)

Urząd gminy Sainte-Maure-de-Touraine

37800 Sainte-Maure-de-Touraine

FRANCJA

Adres pocztowy:

38 rue Augustin Fresnel, BP 50139

37171 Chambray-les-Tours Cedex

FRANCJA

Tel. +33 247483764

Faks +33 247276649

E-mail: aoc@cda37.fr

W skład grupy wchodzą producenci i przetwórcy, w związku z czym ma ona uzasadniony interes w złożeniu wniosku o zmianę.

2.   Państwo członkowskie lub Państwo Trzecie

Francja

3.   Punkt w specyfikacji produktu, którego dotyczą zmiany

☐	Nazwa produktu

☒	Opis produktu

☒	Obszar geograficzny

☒	Dowód pochodzenia

☒	Metoda produkcji

☒

Związek

☒	Etykietowanie

☒	Inne (dane kontaktowe organów kontroli, wymogi krajowe)

4.   Rodzaj zmian

☐ Zmiana specyfikacji zarejestrowanego produktu oznaczonego ChNP lub ChOG, niekwalifikująca się do uznania za nieznaczną zgodnie z art. 53 ust. 2 akapit trzeci rozporządzenia (UE) nr 1151/2012.

☒ Zmiana specyfikacji zarejestrowanego produktu oznaczonego ChNP lub ChOG, dla których jednolity dokument (lub dokument mu równoważny) nie został opublikowany, niekwalifikująca się do uznania za nieznaczną zgodnie z art. 53 ust. 2 akapit trzeci rozporządzenia (UE) nr 1151/2012.

5.   Zmiany

Opis produktu:

W specyfikacji produktu zdanie:

otrzymuje brzmienie:

Dodaje się, że należy stosować mleko surowe. Surowe mleko kozie jest bowiem rzeczywiście wykorzystywane w serowarstwie przez producentów, co pozwala zachować nieodłączne właściwości mleka, zwłaszcza organoleptyczne, a także jego pierwotną florę, i dzięki temu wzmocnić związek z obszarem geograficznym.

Usuwa się określenie „niegotowana” w odniesieniu do masy sera, ponieważ jego zastosowanie w celu opisania tego rodzaju sera jest niewłaściwe.

Część elementów znajdujących się w punkcie dotyczącym metody produkcji dodaje się do punktu dotyczącego opisu produktu, ponieważ uzupełniają ten opis: przedmiotowy ser otrzymywany jest w drodze koagulacji, przede wszystkim kwasowej, z niewielkim dodatkiem podpuszczki, a odsączanie skrzepu przebiega samoistnie.

Aby uczynić kontrolę produktu bardziej obiektywną, dodaje się, że na powierzchni sera jest widoczna pleśń.

W specyfikacji produktu dodaje się akapit w brzmieniu:

Dodaje się opis właściwości organoleptycznych, aby lepiej scharakteryzować ser.

W specyfikacji produktu zdanie:

otrzymuje brzmienie:

Dodaje się określenie dotyczące wyglądu przy krojeniu („zwięzła”), aby opisać tę ważną cechę produktu, która ma związek z bezpośrednim umieszczaniem skrzepu w formie.

Zawartość tłuszczu zostaje wyrażona w inny sposób (jako masa na 100 gramów sera po całkowitym osuszeniu) bez zmiany samej wartości.

W specyfikacji produktu zdanie:

otrzymuje brzmienie:

Usuwa się określenie „wydłużona” dotyczące kształtu sera, ponieważ wydaje się ono zbędne ze względu na fakt, że kształt sera opisano już jako kształt kłody. Zamiast średniej masy sera (250 gramów) przy opuszczeniu suszarni wskazuje się zawartość suchej masy w jednym serze (co najmniej 100 gramów), aby lepiej opisać produkt. Ze względu na mleczny charakter sera (duża wilgotność po zakończeniu suszenia) i jego wydłużony kształt (wysoki stosunek powierzchni do objętości) ser bowiem szybko wysycha po opuszczeniu suszarni, może więc szybko tracić na masie przed wprowadzeniem do obrotu na rynku konsumenckim.

Zmianę tę wprowadza się również w pkt 3.2 jednolitego dokumentu.

W specyfikacji produktu z punktu dotyczącego opisu produktu usuwa się zdanie:

i przenosi do punktu dotyczącego metody produkcji.

W specyfikacji produktu z punktu dotyczącego opisu produktu usuwa się zdanie:

i przenosi do punktu dotyczącego elementów świadczących o pochodzeniu produktu z obszaru geograficznego.

W pkt 3.2 jednolitego dokumentu zdanie:

otrzymuje brzmienie:

Obszar geograficzny:

W punkcie specyfikacji produktu dotyczącym opisu obszaru geograficznego zawarto wykaz gmin, dzięki czemu opis jest dokładniejszy. Granice obszaru geograficznego pozostają niezmienione.

Zmianę tę wprowadza się również w pkt 4 jednolitego dokumentu.

Elementy świadczące o pochodzeniu produktu z obszaru geograficznego:

W specyfikacji produktu dodaje się punkty w brzmieniu:

Dodaje się obowiązki podmiotów gospodarczych w zakresie składania deklaracji. Zmiany te są związane ze zmianami w krajowych przepisach ustawowych i wykonawczych. W szczególności przewidziano identyfikację podmiotów gospodarczych na potrzeby wydawania im upoważnień, w których uznaje się ich zdolność do spełnienia wymogów określonych w specyfikacji produktu, jak również deklaracje niezbędne do zapewnienia identyfikowalności i przeprowadzania kontroli produktów przeznaczonych do wprowadzenia do obrotu pod nazwą pochodzenia.

W specyfikacji produktu zdanie (które zostaje przeniesione do punktu dotyczącego etykietowania):

otrzymuje brzmienie:

Opis zbożowej słomki zostaje przeniesiony do punktu dotyczącego etykietowania. Dodaje się opis oznaczenia identyfikacyjnego nanoszonego na słomkę, która stanowi element tożsamości produktu, aby ułatwić identyfikowalność produktu. Ponadto dodaje się zasady dotyczące dystrybucji i odbierania wspomnianych słomek, aby umożliwić pozyskanie tych słomek każdemu uprawnionemu podmiotowi gospodarczemu. Podmioty gospodarcze otrzymują słomki od grupy, która przydziela je na podstawie ilości mleka przeznaczonej do produkcji sera „Sainte-Maure de Touraine”, a w razie wycofania zezwolenia grupa odbiera te słomki.

W pkt 3.2 jednolitego dokumentu dodaje się zdanie w brzmieniu:

W specyfikacji produktu dodaje się akapit w brzmieniu:

Dodaje się zasady kontroli produktów, aby opisać wspomniany istotny element kontroli.

Metoda produkcji:

Ponieważ w specyfikacji produktu zarejestrowanej zgodnie z rozporządzeniami (WE) nr 1107/96 i (WE) nr 828/2003 nie przewidziano żadnej zasady dotyczącej produkcji mleka, zasady te określono zgodnie z aktualnymi praktykami producentów.

W specyfikacji produktu dodaje się akapit w brzmieniu:

Dodaje się wykaz dozwolonych ras kóz, ponieważ rasy te od dawna są dostosowane do warunków panujących na obszarze geograficznym. Dopuszcza odsezonowanie cyklu rujowego kóz, ponieważ pozwala to na ujednolicenie produkcji mleka w okresie produkcji. Aby ułatwić kontrolę, dodaje się, że w pogłowiu kóz mlecznych w stadzie uwzględnia się kozy, które okociły się co najmniej raz.

W specyfikacji produktu dodaje się akapit w brzmieniu:

Dodaje się element dotyczący pochodzenia całkowitej rocznej dawki pokarmowej na kozę mleczną, aby zacieśnić związek produktu z obszarem geograficznym.

W specyfikacji produktu dodaje się akapit:

Dodaje się minimalną powierzchnię paszową (dostępną w gospodarstwie lub odpowiadającą ilości nabytej paszy), aby zapewnić zróżnicowanie roślin spożywanych przez kozy. Dodaje się skład tej powierzchni, aby zwiększyć zróżnicowanie florystyczne paszy zielonej.

W specyfikacji produktu dodaje się akapit w brzmieniu:

Dodaje się, że pasze zielone muszą pochodzić wyłącznie z obszaru geograficznego, aby wzmocnić związek produktu z tym obszarem. Dodaje się również zasady dotyczące zadawania zielonki, aby zapewnić zróżnicowanie rocznej dawki pokarmowej kóz.

Ponadto dodaje się wykaz dozwolonych pasz zielonych, aby doprecyzować jakie rodzaje pasz zielonych można zadawać kozom.

W specyfikacji produktu dodaje się akapit w brzmieniu:

Dodaje się wykaz dozwolonych pasz uzupełniających, aby określić rodzaje pasz, które można zadawać kozom.

W pkt 3.3 jednolitego dokumentu dodaje się zdania w brzmieniu:

Uzupełniono opis zasad dotyczących procesów technicznych w serowarstwie, aby wzmocnić stosowane obecnie praktyki, które umożliwiają produkcję sera „Sainte-Maure de Touraine”.

W specyfikacji produktu dodaje się akapit w brzmieniu:

Dodaje się, że do produkcji wykorzystuje się mleko surowe (zgodnie z punktem dotyczącym opisu produktu) pochodzące z udoju, który przeprowadzono maksymalnie 48 godzin przed odbiorem mleka – celem tej zmiany jest zachowanie jakości surowca i ograniczenie rozwoju mikroorganizmów psychrotroficznych, które ograniczają rozwój naturalnej flory mlekowej. Aby zachować właściwości mleka wykorzystywanego do produkcji, dodaje się zakaz zagęszczania mleka poprzez częściowe usunięcie wody przed koagulacją.

Ponadto dodaje się, że przed dodaniem podpuszczki mleko dojrzewa, co sprawia, że lepiej nadaje się ono do produkcji serów, i umożliwia uwydatnienie jego potencjału aromatycznego.

Co więcej, dodaje się skład flory umożliwiającej dojrzewanie lub rozwijającej się na powierzchni sera, aby uregulować praktyki i zachować zgodność z opisem produktu; dodaje się również zakaz dodawania substancji zakwaszających lub aromatycznych, aby nie pogarszać właściwości organoleptycznych produktu.

W specyfikacji produktu dodaje się akapit w brzmieniu:

Aby uwzględnić właściwości produktu, dodano, że skrzep uzyskuje się w oparciu o bakterie mezofilne. Ponadto uregulowano parametry dotyczące etapów zaprawiania mleka podpuszczką i koagulacji zgodnie z praktykami stosowanymi przez podmioty gospodarcze, aby wzmocnić kwasowy charakter skrzepu.

W specyfikacji produktu zdania:

otrzymują brzmienie:

Wprowadza się przepis stanowiący, że dozwolone jest krojenie oraz odseparowanie serwatki unoszącej się na powierzchni przed umieszczeniem w formie, zgodnie z praktykami stosowanymi przez podmioty gospodarcze. Zakaz dotyczący techniki wstępnego odsączania oraz zakaz przedłużania przechowywania skrzepu formułuje się w jaśniejszy sposób, niż ma to miejsce w obowiązującej specyfikacji produktu. Wprowadza się również zakaz przedłużania przechowywania serów w atmosferze modyfikowanej w celu promowania tradycyjnej metody produkcji. Dodaje się także przepisy dotyczące etapu umieszczania w formie: umieszczanie w formie przeprowadza się w kilku etapach, za pomocą pojedynczej formy lub multiform z nakładką rozdzielającą, zgodnie w aktualną praktyką.

Wprowadza się przepis, zgodnie z którym odsączanie odbywa się bez wywierania nacisku na skrzep i którego celem jest bardziej szczegółowe opisanie tego etapu, na którym do odsączania musi dochodzić samoistnie. Określono również minimalny czas trwania w celu bardziej szczegółowego opisania procesu odsączania.

Dodatkowo mało precyzyjny opis kształtu formy (zwężająca się kłoda) znajdujący się w punkcie dotyczącym opisu produktu uzupełniono o wymiary formy.

W specyfikacji produktu zdania:

„Sery soli się delikatnie na powierzchni. Powierzchnia serów jest posypana sproszkowanym węglem drzewnym. Wewnątrz masy, wzdłuż osi sera, umieszcza się zbożową słomkę”

otrzymują brzmienie:

—	„Wyjmowanie z formy i solenie Cała zewnętrzna powierzchnia serów jest posypywana solą i popiołem.

—	Umieszczanie słomek Wyżłobioną słomkę zbożową wprowadza się w chwili wyjmowania z formy lub jeszcze w formie. Umieszcza się ją wewnątrz masy, wzdłuż osi sera”.

Wprowadza się warunki dotyczące etapów posypywania popiołem i solenia w celu ich lepszego określenia. Ponadto usuwa się nakaz stosowania sproszkowanego węgla drzewnego z jednej strony ze względu na to, że określenie „węgiel drzewny” jest już nieodpowiednie (chodzi o węgiel roślinny), a z drugiej strony ze względu na to, że obecnie dostępny jest preparat soli z popiołem przygotowany na bazie mieszanki soli i węgla roślinnego. Dodatkowo usuwa się wyraz „delikatnie” ze względu na jego nieprecyzyjność. W celu lepszego opisania praktyki podmiotów gospodarczych dodaje się również etap wprowadzania słomki do sera.

W specyfikacji produktu zdanie:

otrzymuje brzmienie:

Obowiązek przeprowadzenia dojrzewania na obszarze geograficznym przenosi się do punktu dotyczącego obszaru geograficznego. Aby odzwierciedlić dostosowanie praktyk podmiotów gospodarczych do potrzeb produktu, zmienia się dozwolony zakres temperatury dojrzewania (6–16 °C zamiast 10–15 °C) oraz minimalny poziom wilgotności powietrza (co najmniej 75 % zamiast co najmniej 90 %). Ponadto wprowadza się przepis, zgodnie z którym po zakończeniu dojrzewania na całej powierzchni serów znajduje się dobrze wykształcona skórka z widoczną gołym okiem powierzchniową pleśnią, zgodnie z punktem dotyczącym opisu produktu.

Wprowadza się również przepis, zgodnie z którym w celu zachowania właściwości organoleptycznych serów zabrania się przechowywania świeżych serów oraz serów w trakcie dojrzewania w atmosferze modyfikowanej.

Związek

Jeżeli chodzi o punkt specyfikacji produktu dotyczący związku z obszarem geograficznym, zostaje on w całości przeredagowany w celu lepszego podkreślenia związku sera „Sainte-Maure de Touraine” z jego obszarem geograficznym, jednak bez zmiany istoty tego związku. W opisie tym podkreślono zwłaszcza warunki produkcji mleka pozwalające uzyskać mleko surowe nadające się do przetworzenia na ser, który to proces wymaga szczególnych umiejętności, a także warunki dojrzewania sera. W punkcie „Specyfika obszaru geograficznego” opisano czynniki naturalne charakteryzujące obszar geograficzny oraz czynnik ludzki, podsumowując aspekt historyczny i zwracając uwagę na szczególne umiejętności. W punkcie „Specyfika produktu” podkreślono niektóre elementy wprowadzone do opisu produktu. Ponadto w punkcie „Związek przyczynowy” wyjaśniono współzależności między czynnikami naturalnymi, czynnikiem ludzkim oraz produktem.

Zmiany te wprowadza się również w pkt 5 jednolitego dokumentu.

Szczegółowe elementy dotyczące etykietowania

W specyfikacji produktu akapit:

otrzymuje brzmienie:

Aktualizuje się punkt dotyczący etykietowania, z jednej strony aby uwzględnić zmiany przepisów krajowych i europejskich, a z drugiej strony aby doprecyzować, jakie nazwy lub określenia można umieszczać na etykietach. W ramach obowiązujących przepisów możliwe jest stosowanie waloryzujących określeń „produkcja wiejska” lub „ser wiejski”.

W specyfikacji produktu z punktu dotyczącego etykietowania usuwa się zdanie:

i przenosi je do punktu dotyczącego elementów świadczących o pochodzeniu produktu z obszaru geograficznego.

W pkt 3.6 jednolitego dokumentu

akapit:

otrzymuje brzmienie:

Inne zmiany

Zaktualizowano adres właściwego organu państwa członkowskiego w specyfikacji produktu.

W punkcie specyfikacji produktu zawierającym odniesienia do organów kontrolnych zaktualizowano nazwę i dane kontaktowe oficjalnych organów kontrolnych. Punkt ten zawiera dane kontaktowe właściwych organów kontroli na szczeblu krajowym we Francji: Krajowego Instytutu ds. Pochodzenia i Jakości (Institut national de l’origine et de la qualité [INAO]) oraz Dyrekcji Generalnej ds. Konkurencji, Konsumpcji i Walki z Nadużyciami (Direction générale de la concurrence, de la consommation et de la répression des fraudes [DGCCRF]). Dodaje się informację o tym, że nazwa i dane kontaktowe jednostki certyfikującej są dostępne na stronie internetowej INAO oraz w bazie danych Komisji Europejskiej.

W punkcie specyfikacji produktu dotyczącym wymogów krajowych dodaje się tabelę przedstawiającą główne punkty podlegające kontroli oraz metodę ich oceny.

JEDNOLITY DOKUMENT

„SAINTE-MAURE DE TOURAINE”

Nr UE: PDO-FR-0133-AM03 – 30.1.2019

ChNP (X) ChOG ( )

1.   Nazwa lub nazwy

„Sainte-Maure de Touraine”

2.   Państwo członkowskie lub Państwo Trzecie

Francja

3.   Opis produktu rolnego lub środka spożywczego

3.1.   Typ produktu

Klasa 1.3. Sery

3.2.   Opis produktu, do którego odnosi się nazwa podana w pkt 1

Ser „Sainte-Maure de Touraine” jest serem produkowanym wyłącznie z pełnego i surowego mleka koziego. Jest to ser miękki otrzymywany w drodze koagulacji, przede wszystkim kwasowej, z niewielkim dodatkiem podpuszczki, którego skrzep odsącza się samoistnie.

Jeżeli chodzi o wygląd zewnętrzny, na powierzchni sera znajduje się widoczna pleśń, a skórka jest posypana popiołem.

Ser jest mleczny w smaku, bez przesadnej słoności ani kwasowości, oraz charakteryzuje się aromatami suszonych owoców i nutami roślinnymi, np. siana. Ma on aksamitną, a nawet lekko wilgotną konsystencję, przy czym w miarę dojrzewania staje się bardziej suchy, a niekiedy również kruchy.

W przekroju masa sera jest zwięzła, biała lub barwy kości słoniowej oraz posiada jednolitą i gładką konsystencję.

Ser ma kształt zwężającej się kłody. Całkowita sucha masa wynosi co najmniej 100 g na ser.

Minimalna zawartość tłuszczu w suchej masie wynosi 45 %.

Każdy ser „Sainte-Maure de Touraine” przebija się zbożową słomką, na której wyżłobione zostają co najmniej nazwa pochodzenia i kod identyfikacyjny danego zakładu.

3.3.   Pasza (wyłącznie w odniesieniu do produktów pochodzenia zwierzęcego) i surowce (wyłącznie w odniesieniu do produktów przetworzonych)

Kozy mleczne należą do następujących ras: rasy alpejskiej, rasy saaneńskiej, rasy poitouskiej oraz krzyżówek tych ras.

Co najmniej 825 kg suchej masy w całkowitej rocznej dawce pokarmowej każdej kozy mlecznej (tj. 75 %) pochodzi z obszaru geograficznego. Niektóre pasze nie muszą pochodzić z obszaru geograficznego z uwagi na ich niedostępność na tym obszarze (np. odwodniona lucerna).

Powierzchnia paszowa wynosi co najmniej 1 000 m2 na kozę mleczną. Powierzchnia ta obejmuje powierzchnię gospodarstwa lub powierzchnię odpowiadającą ilości nabytej paszy.

Roczna ilość paszy zielonej na kozę mleczną odpowiada co najmniej 550 kg suchej masy. Pasza zielona pochodzi wyłącznie z obszaru geograficznego. Rośliny te skarmiane są jako rośliny świeże, kiszonki lub siano. Limit ilości kiszonek wynosi 365 kg suchej masy na kozę. Ilość tego rodzaju paszy nie może przekraczać 1 kg suchej masy dziennie na kozę mleczną. Kiszonki skarmia się z sianem, z zielonką lub podczas wypasu.

Dopuszczone pasze wymieniono w wykazie pozytywnym.

Pasza uzupełniająca stanowi maksymalnie 50 % paszy kóz mlecznych, czyli ich sucha masa nie przekracza 550 kg.

Dopuszczone pasze uzupełniające wymieniono w wykazie pozytywnym.

3.4.   Poszczególne etapy produkcji, które muszą odbywać się na wyznaczonym obszarze geograficznym

Produkcja mleka, wytwarzanie i dojrzewanie serów odbywają się na obszarze geograficznym określonym w pkt 4.

3.5.   Szczegółowe zasady dotyczące krojenia, tarcia, pakowania itp. produktu, do którego odnosi się zarejestrowana nazwa

—

3.6.   Szczegółowe zasady dotyczące etykietowania produktu, do którego odnosi się zarejestrowana nazwa

Poza napisami, które należy obowiązkowo umieścić na etykiecie zgodnie z przepisami dotyczącymi etykietowania i prezentacji środków spożywczych, sery opatrzone nazwą pochodzenia „Sainte-Maure de Touraine” wprowadza się do obrotu opatrzone indywidualną etykietą zawierającą nazwę pochodzenia „Sainte-Maure de Touraine” oraz symbol ChNP Unii Europejskiej umieszczone w tym samym polu widzenia.

Poza określeniami, których umieszczenie jest wymagane na mocy odpowiednich przepisów w przypadku wszystkich serów, zabrania się zamieszczania jakichkolwiek określeń lub innych nazw towarzyszących nazwie pochodzenia na etykiecie, w reklamach, na fakturach oraz w dokumentach handlowych z wyjątkiem nazw marek lub znaków towarowych.

4.   Zwięzłe określenie obszaru geograficznego

Produkcja mleka, wytwarzanie i dojrzewanie odbywają się na obszarze geograficznym obejmującym następujące gminy w departamentach Indre (36), Indre-et-Loire (37), Loir-et-Cher (41) i Vienne (86):

w departamencie Indre (36): Argy, Arpheuilles, Azay-le-Ferron, Buzançais, La Chapelle Orthemale, Châtillon-sur-Indre, Chezelles, Cléré-du-Bois, Clion, Écueillé, Faverolles, Fléré-la-Rivière, Fontgombault, Fontguenand, Frédille, Gehée, Heugnes, Jeu-Maloches, Langé, Lingé, Luçay-le-Mâle, Lurais, Lureuil, Lye, Martizay, Méobecq, Mérigny, Mézières-en-Brenne, Murs, Néons-sur-Creuse, Neuillay-les-Bois, Obterre, Palluau-sur-Indre, Paulnay, Pellevoisin, Préaux, Preuilly-la-Ville, Saint-Cyran-du-Jambot, Saint-Genou, Saint-Lactencin, Saint-Médard, Saint-Michel-en-Brenne, Sainte-Gemme, Saulnay, Sauzelles, Selles-sur-Nahon, Sougé, Tournon-Saint-Martin, Le Tranger, Valençay, Vendoeuvres, La Vernelle, Veuil, Vicq-sur-Nahon, Villedieu-sur-Indre, Villegouin, Villentrois, Villiers;

całe terytorium departamentu Indre-et-Loire (37);

w departamencie Loir-et-Cher (41): Ambly, Angé, Artins, Authon, Averdon, Champigny-en-Beauce, La Chapelle-Vendômoise, Châteauvieux, Châtillon-sur-Cher, Chaumont-sur-Loire, Chémery, Chissay-en-Touraine, Choussy, Couddes, Couffy, Couture-sur-Loir, Crucheray, Les Essarts, Faverolles-sur-Cher, Françay, Gombergean, Les Hayes, Herbault, Houssay, Huisseau-en-Beauce, Lancè, Lancôme, Landes-le-Gaulois, Lavardin, Mareuil-sur-Cher, Méhers, Mesland, Meusnes, Monteaux, Monthou-sur-Cher, Montoire-sur-le-Loir, Montrichard Val de Cher, Montrouveau, Nourray, Noyers-sur-Cher, Pontlevoy, Pouillé, Prunay-Cassereau, Rilly-sur-Loire, Les Roches-l’Évêque, Saint-Aignan, Saint-Amand-Longpré, Saint-Arnoult, Saint-Cyr-du-Gault, Saint-Etienne-des-Guérets, Saint-Georges-sur-Cher, Saint-Gourgon, Saint-Julien-de-Chédon, Saint-Martin-des-Bois, Saint-Rimay, Saint-Romain-sur-Cher, Santenay, Sasnières, Seigy, Ternay, Thenay, Thésée, Tréhet, Troo, Valencisse, Vallières-les-Grandes, Valloire-sur-Loire, Veuzin-sur-Loire, Villavard, Villechauve, Villedieu-le-Château, Villefrancoeur, Villeporcher;

w departamencie Vienne (86): Antran, Basses, Berthegon, Beuxes, Bournand, Buxeuil, Ceaux-en-Loudun, Chenevelles, Coussay-les-Bois, Dangé-Saint-Romain, Ingrandes, Leigné-les-Bois, Leigné-sur-Usseau, Lésigny, Leugny, Loudun, Mairé, Messemé, Mondion, Nueil-sous-Faye, Les Ormes, Oyré, Pleumartin, Port-de-Piles, Pouant, Prinçay, La Roche-Posay, Roiffé, Saint-Christophe, Saint-Gervais-les-Trois-Clochers, Saint-Rémy-sur-Creuse, Sammarçolles, Sérigny, Usseau, Vaux-sur-Vienne, Vellèches, Vézières, Vicq-sur-Gartempe.

5.   Związek z obszarem geograficznym

Ser objęty nazwą „Sainte-Maure de Touraine” jest serem z mleka koziego, którego główne charakterystyczne właściwości obejmują kształt przypominający kłodę, przez którą przechodzi zbożowa słomka, aromaty suszonych owoców oraz nuty roślinne przywodzące na myśli np. siano, a także aksamitną konsystencję, która w miarę dojrzewania staje się bardziej krucha. Właściwości te wynikają z wiedzy fachowej dotyczącej zarówno chowu kóz żywionych paszami produkowanymi wyłącznie na obszarze geograficznym, jak i sposobu produkcji (skrzep o kwasowym charakterze, długie odsączanie, posypywanie popiołem i solenie powierzchni po wyjęciu z formy) oraz dojrzewania, co umożliwia rozwinięcie się charakterystycznej dojrzałej flory.

Obszar geograficzny „Sainte-Maure de Touraine” znajduje się w południowo-zachodniej części Basenu Paryskiego i obejmuje dawną prowincję Turenię. Przecinająca obszar ze wschodu na zachód rzeka Loara oraz jej dopływy silnie wpływają na lokalny krajobraz.

Krajobraz złożony z otwartych płaskowyżów, na których dominuje uprawa zbóż, występuje naprzemiennie z bardziej zadrzewionymi dolinami, w których rozwinęło się bardziej wyspecjalizowane rolnictwo i konkretne rodzaje produkcji (uprawa winorośli, uprawa drzew i krzewów ozdobnych, chów, ogrodnictwo). Na płaskowyżach występują również gleby gliniaste i gliniasto-wapienne.

Klimat o wpływach oceanicznych, charakteryzujący się ciepłymi zimami i latami, umożliwia uprawę licznych roślin pastewnych oraz zbóż niezbędnych do żywienia zwierząt. Wspomniany wpływ oceaniczny – który maleje bardzo stopniowo w miarę przesuwania się na wschód wzdłuż linii Loary – sprawia, że na całym obszarze utrzymuje się stosunkowo jednolity klimat.

Do połowy XX wieku na przedmiotowym obszarze nie występowały stada kóz. Jedynie najuboższe gospodarstwa na wsi posiadały od jednej do trzech kóz. Chowem kóz zajmowały się babki (lub najmłodsze córki, którym babki przekazały swoje umiejętności), których zadaniem było dbanie o zwierzęta, żywienie ich, dojenie oraz wytwarzanie sera. Mleko stanowiące surowiec jest to mleko surowe i pełne, które wykorzystuje się bezpośrednio po dojeniu. Pojemność formy na ser objęty nazwą „Sainte-Maure de Touraine” odpowiada dziennej ilości mleka produkowanego przez jedną kozę, tj. około 2,5 litra mleka na ser. Ponieważ nie funkcjonowały zakłady serowarskie, odpowiednie czynności odbywały się w kuchniach, a sery schły przy kominku. Wprowadzenie zbożowej słomki wzdłuż osi sera umożliwiło łatwiejsze obchodzenie się z produktem, którego przypominający kłodę kształt powodował łamliwy, a manipulowanie nim sprawiało trudności.

Dzisiejsze techniki produkcji wywodzą się z tej tradycji. Ser otrzymuje się w drodze koagulacji kwasowej pełnego i surowego mleka, z niewielkim dodatkiem podpuszczki. Skrzep umieszcza się w formach w kształcie zwężającej się kłody.

Ser „Sainte-Maure de Touraine” jest serem produkowanym z pełnego i surowego mleka koziego, lekko zaprawionego podpuszczką, i uzyskiwanym ze skrzepu o kwasowym charakterze. Ser ten wyróżnia się następującymi cechami:

—	charakterystycznym kształtem przypominającym zwężającą się kłodę,

—	gładką, zwięzłą, jednolitą masą o barwie od białej po barwę kości słoniowej,

—	aksamitną konsystencją, która w miarę dojrzewania staje się bardziej sucha i krucha,

—	powierzchnią, na której po trwającym 10 dni okresie dojrzewania występuje dobrze wykształcona skórka z widoczną gołym okiem powierzchniową pleśnią,

—	zbożową słomką umieszczoną wzdłuż osi sera,

—	mlecznym smakiem oraz aromatami suszonych owoców i nutami roślinnymi.

Ten ser z koziego mleka zaczęto produkować w tych częściach Turenii, gdzie gleby były najuboższe.

Fakt, że na obszarze geograficznym występują gleby gliniaste i gliniasto-wapienne sprzyjające uprawie roślin pastewnych oraz zbóż, umożliwił wykorzystanie rolnicze tych najmniej żyznych terenów dzięki rozpoczęciu – na początku na ograniczoną skalę – chowu kóz, których mleko przeznaczano do produkcji sera, początkowo spożywanego wyłącznie przez producenta i jego rodzinę.

Charakterystyczny kształt sera „Sainte-Maure de Touraine” wynika ze stosowanej formy, którą początkowo wytwarzano z plecionej wikliny. Pojemność formy odpowiada dziennej ilości mleka produkowanego przez jedną kozę. Wprowadzenie zbożowej słomki wzdłuż osi sera miało początkowo zastosowanie praktyczne i ułatwiało manipulowanie produktem, którego przypominający kłodę kształt i masa o niekiedy kruchej konsystencji sprawiały, że ser był łamliwy, a manipulowanie nim sprawiało trudności; zbożowa słomka stała się następnie elementem rozpoznawalnym przez konsumentów.

Stosowanie podłużnej formy i właściwości wynikające z koagulacji kwasowej w połączeniu z wolnym odsączaniem – dostosowanym do rytmu pracy w gospodarstwie rolnym – oraz posypywaniem powierzchni popiołem i solą po wyjęciu sera z formy sprawiają, że sery mają dobrą konsystencję, gładką masę oraz stosunek powierzchni do objętości, który umożliwia rozwinięcie się dojrzałej flory charakterystycznej dla serów objętych nazwą „Sainte-Maure de Touraine” i nadającej im typowe właściwości smakowe i aromatyczne.

Odesłanie do publikacji specyfikacji

(art. 6 ust. 1 akapit drugi niniejszego rozporządzenia)

https://info.agriculture.gouv.fr/gedei/site/bo-agri/document_administratif-90fe0542-fca1-4d57-af8c-1d9c5d0b6ed4

---

(1)  Dz.U. L 343 z 14.12.2012, s. 1.

Publikacja wniosku o rejestrację nazwy zgodnie z art. 50 ust. 2 lit. a) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 w sprawie systemów jakości produktów rolnych i środków spożywczych

(2020/C 211/13)

Niniejsza publikacja uprawnia do zgłoszenia sprzeciwu wobec wniosku zgodnie z art. 51 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 (1) w terminie trzech miesięcy od daty niniejszej publikacji.

JEDNOLITY DOKUMENT

„Aceite de Ibiza”/„Oli d’Eivissa”

Nr UE: PGI-ES-02459 – 27.5.2019

ChNP ( ) ChOG (X)

1.   Nazwa lub nazwy

„Aceite de Ibiza”/„Oli d’Eivissa”

2.   Państwo członkowskie lub Państwo Trzecie

Hiszpania

3.   Opis produktu rolnego lub środka spożywczego

3.1.   Typ produktu

Klasa 1.5. Oleje i tłuszcze (masło, margaryna, oleje itp.)

3.2.   Opis produktu, do którego odnosi się nazwa podana w pkt 1

Oliwa z oliwek najwyższej jakości z pierwszego tłoczenia uzyskiwana wyłącznie z owoców oliwki europejskiej (Olea europaea, L.) poprzez procesy mechaniczne. Jest to oliwa o smaku zielonych oliwek, o średniej do dużej intensywności. W smaku pojawia się gorycz i pikantność o lekkiej do średniej intensywności.

Oliwę „Aceite de Ibiza”/„Oli d’Eivissa” produkuje się z odmian arbequina, picual i koroneiki, stosowanych jako jedyne odmiany w składzie lub w mieszankach, przy czym odmiany te muszą łącznie stanowić co najmniej 90 % wszystkich odmian wykorzystanych do produkcji oliwy. Pozostałe 10 % mogą stanowić inne odmiany wpisane do rejestru odmian handlowych.

Właściwości fizykochemiczne

—	kwasowość (wyrażona jako kwas oleinowy): nie więcej niż 0,5 %,

—	liczba nadtlenkowa: < 12 miliekwiwalentów O2/kg,

—	K 232 ≤ 2,00,

—	K 270 ≤ 0,16,

—	polifenole ≥ 200 mg/kg oliwy z oliwek.

Właściwości organoleptyczne

Zakres mediany	Co najmniej	Kwasowość
Smak zielonych oliwek	≥ 3	≤ 7
Gorycz	≥ 1,5	≤ 4
Pikantność	≥ 2	≤ 5
Równowaga	Mediana współczynników goryczy lub pikantności przekracza medianę współczynnika owocowego smaku o maksymalnie dwa punkty.

3.3.   Pasza (wyłącznie w odniesieniu do produktów pochodzenia zwierzęcego) i surowce (wyłącznie w odniesieniu do produktów przetworzonych)

—

3.4.   Poszczególne etapy produkcji, które muszą odbywać się na wyznaczonym obszarze geograficznym

Wszystkie etapy produkcji oliwy „Aceite de Ibiza”/„Oli d’Eivissa” – od uprawy oliwek do przetworzenia i pakowania – odbywają się na wyspie Ibiza (w języku katalońskim Eivissa).

3.5.   Szczegółowe zasady dotyczące krojenia, tarcia, pakowania itp. produktu, do którego odnosi się zarejestrowana nazwa

Oliwę „Aceite de Ibiza”/„Oli d’Eivissa” wprowadza się do obrotu w butelkach z ciemnego szkła, w pojemnikach z powlekanego metalu lub w innych pojemnikach nieprzepuszczających światła. Maksymalna pojemność pojemnika wynosi pięć litrów.

Aby zachować właściwości oliwy „Aceite de Ibiza”/„Oli d’Eivissa”, jej pakowanie musi koniecznie odbywać się na obszarze produkcji, w tych samych zakładach, w których jest ona produkowana.

Warunki panujące na Ibizie, tj. duże nasłonecznienie, stosunkowo wysokie temperatury i duża wilgotność powietrza, mogą niekorzystnie wpływać na jakość oliwy z oliwek. W związku z tym oraz w świetle doświadczenia producentów pakowanie oliwy „Aceite de Ibiza”/„Oli d’Eivissa” odbywa się tradycyjnie w tych samych zakładach, w których została ona wyprodukowana, i nie można przewozić produktu luzem między różnymi zakładami.

Producenci są świadomi, że sposób manipulowania oliwą „Aceite de Ibiza”/„Oli d’Eivissa” i jej pakowania ma decydujący wpływ na jakość produktu końcowego oraz że jeżeli czynności w tym zakresie nie są ograniczone lub przeprowadzane we właściwy sposób, mogą niewątpliwie przyczynić się do strat jakościowych i ilościowych w zakresie właściwości aromatycznych produktu końcowego.

Należy również mieć na uwadze fakt, że Ibiza jest wyspą, tj. jest odizolowana od kontynentu europejskiego, i że pociąga to za sobą konieczność długiego transportu drogą morską. Transport oliwy z oliwek „Aceite de Ibiza”/„Oli d’Eivissa” w cysternach oznaczałby konieczność jest przelewania i narażenia na większy wpływ powietrza, co zwiększyłoby ryzyko pogorszenia właściwości produktu, w szczególności tych zapachowych i smakowych. Z tej przyczyny nie zezwala się na transport oliwy „Aceite de Ibiza”/„Oli d’Eivissa” luzem.

Nie zezwala się na podział towaru na mniejsze porcje i jego ponowne pakowanie.

3.6.   Szczegółowe zasady dotyczące etykietowania produktu, do którego odnosi się zarejestrowana nazwa

Chronione oznaczenie geograficzne „Aceite de Ibiza”/„Oli d’Eivissa” umieszcza się w głównej części pola widzenia na etykiecie w sposób widoczny i odróżniający się od pozostałych napisów. Jest to największy napis w polu widzenia i nie może mu towarzyszyć żadne inne sformułowanie. Nazwę „Aceite de Ibiza”/„Oli d’Eivissa” uzupełnia się napisem „Indication d’origine protégée” (chronione oznaczenie geograficzne).

Na etykiecie należy wskazać rok produkcji oliwy i kod alfanumeryczny wraz z odpowiednim numerem, aby ułatwić kontrolę identyfikowalności produktu.

Zabrania się umieszczania jakichkolwiek określeń obok chronionego oznaczenia geograficznego „Aceite de Ibiza”/„Oli d’Eivissa”. Określenia fakultatywne są zgodne z prawdą i możliwe do skontrolowania. Dopuszcza się wskazanie nazw odmian, o ile oliwa pochodzi w 100 % ze wskazanej odmiany lub wskazanych odmian.

Dopuszcza się wskazanie nazw gospodarstw, nazw działek lub nazw posiadłości, pod warunkiem że oliwa została wyprodukowana wyłącznie z oliwek zebranych w gajach oliwnych, które znajdują się we wskazanych miejscach.

Dodatkowe określenia napisane są czcionką w rozmiarze (pod względem wysokości i szerokości) równej połowie rozmiaru czcionki, którą napisane jest ChOG, lub od niej mniejszej.

4.   Zwięzłe określenie obszaru geograficznego

Obszar geograficzny pokrywa się z terytorium Ibizy, która należy do Wspólnoty Autonomicznej Balearów.

Ibiza położona jest w miejscu o szerokości geograficznej północnej 38° 58′ 48″ i o długości geograficznej wschodniej 1° 25′ 48″ na Morzu Śródziemnym, między przylądkiem Nao (prowincja Alicante) a Majorką.

5.   Związek z obszarem geograficznym

Związek ze środowiskiem opiera się na podwyższonej zawartości polifenoli, wyraźnej goryczy i pikantności oraz renomie produktu.

Wapienne gleby i duże nasłonecznienie (ponad 2 700 godzin nasłonecznienia rocznie) sprzyjają wysokiej zawartości składników aromatycznych. Na zawartość polifenoli wpływa korzystnie położenie działek na niewielkiej wysokości nad poziomem morza, a w przypadku niektórych działek – na jego poziomie.

Duże nasłonecznienie i klimat śródziemnomorski, który panuje na Ibizie, tworzą warunki sprzyjające uprawie drzew oliwnych, a w szczególności fotosyntezie i gromadzeniu się biomasy w organach roślin. Wiosna charakteryzuje się łagodnymi temperaturami (średnia temperatura wynosi 19 °C) i silnym nasłonecznieniem, co pozytywnie wpływa na kwitnienie i zapylanie. Latem temperatury są wysokie (średnia temperatura wynosi 26 °C) i często świeci słońce, sprzyjając szybkiemu dojrzewaniu owoców, co z kolei umożliwia rozpoczęcie zbiorów we wrześniu, dzięki czemu Ibiza jest jednym z miejsc w Europie, w których zbiór oliwek rozpoczyna się najwcześniej. Ponadto brak okresów przymrozków ułatwia produkcję oliwek najwyższej jakości, co pozwala na uzyskanie doskonałych oliw o stałych właściwościach i wysokiej zawartości polifenoli.

Letnie upały i nasłonecznienie oraz bardzo niskie opady (średnia 34 mm) sprawiają, że drzewa oliwne narażone są na okresy niedoboru wody, co skutkuje zwiększeniem zawartości polifenoli (średnia zawartość wynosi 292 mg/kg) oraz wzmacnia gorycz i pikantność. Zawartość polifenoli w oliwie „Aceite de Ibiza”/„Oli d’Eivissa” jest istotnie wyższa niż w przypadku innych oliw, w których taka zawartość wynosi 150–180 mg/kg.

Zbiera się oliwki zielone, o niewielkim wybarwieniu, co nadaje szczególne właściwości oliwie „Aceite de Ibiza”/„Oli d’Eivissa” i przyczynia się do jej aromatu zielonych owoców i zawartości polifenoli. Taki sposób zbiorów skutkuje niską wydajnością przetwarzania oliwek w oliwę, ale sprzyja osiągnięciu charakterystycznych cech produktu.

Niewielka odległość gajów oliwnych od tłoczni oliwy i szybkie rozdrabnianie zielonych oliwek w niskiej temperaturze pozwalają na uzyskanie oliw o niskiej kwasowości i niskiej zawartości nadtlenku wodoru, co skutkuje niską liczbą nadtlenkową i niskim wskaźnikiem K232.

Doskonałe warunki przechowywania, których celem jest uniknięcie kontaktu z powietrzem i światłem, oraz pakowanie na wyznaczonym obszarze produkcji umożliwiają uzyskanie oliw o stałych właściwościach i niskiej liczbie nadtlenkowej oraz niskiej zawartości dienów i trienów sprzężonych.

Doświadczenie i wiedza fachowa rolników i pracowników tłoczni mają decydujące znaczenie dla uzyskania właściwości chemicznych i organoleptycznych oliwy „Aceite de Ibiza”/„Oli d’Eivissa”. Dzięki swojemu doświadczeniu rolnicy mogą wybrać gęstość obsady w zależności od cech agronomicznych działek; to samo dotyczy praktyk upraw, a w szczególności prowadzenia drzew i ich cięcia. Uzyskanie właściwości charakterystycznych dla oliwy „Aceite de Ibiza”/„Oli d’Eivissa”, a w szczególności wysokiej zawartości polifenoli, aromatu zielonych owoców oraz wyraźnej goryczy i pikantności, zależy przede wszystkim od okresu zbiorów, który rolnicy określają dla każdej działki, a nawet dla każdego drzewa, na podstawie swojego doświadczenia i wiedzy fachowej.

Za zachowanie szczególnych cech charakterystycznych, które oliwki nadają oliwie „Aceite de Ibiza”/„Oli d’Eivissa”, odpowiadają pracownicy tłoczni, którzy ustalają temperaturę i czas tłoczenia dla każdej partii oliwek na podstawie swojego doświadczenia i obserwacji właściwości oliwek.

Doskonałą renomę oliwy „Aceite de Ibiza”/„Oli d’Eivissa” potwierdzają dokumenty historyczne. W tym kontekście José Vargas wskazał w swoim dziele pt. „Descripciones de las Islas Pithiusas y Baleares” (1787): „Zbiory na Ibizie odbywają się rzeczywiście […]. Ze względu na swoją jakość oliwa należy do najlepszych hiszpańskich oliw: z uwagi na dużą wielkość produkcji powinna stanowić odrębną gałąź handlu na wyspie”. W publikacji „Reales Ordinacions de la isla y real fuerza de Iviza” (1751) oliwę „Aceite de Ibiza” określa się mianem preciosísimo („wyśmienita”) i porównuje do najlepszych oliw: „hiszpańską oliwę z oliwek należy uznać za najlepszą i może z nią konkurować wyłącznie oliwa z Ibizy”.

Renoma ta nie zmieniła się przez wieki, a obecnie oliwa „Aceite de Ibiza”/„Oli d’Eivissa” jest jeszcze bardziej niż kiedykolwiek ceniona przez konsumentów, ekspertów, kucharzy i restauratorów.

Wynikające z prawa Unii ograniczenia w stosowaniu nazw geograficznych przy wprowadzaniu oliwy z oliwek do obrotu sprawiły, że wykorzystywanie nazw „Aceite de Ibiza”/„Oli d’Eivissa” jest skomplikowane, a podmioty są narażone na kary gospodarcze. Utrzymano jednak korzystanie z tych nazw oraz umieszczanie mapy Ibizy na etykiecie, dokumentach handlowych, kartach analizy i stronach internetowych.

Jeżeli chodzi o renomę oliwy „Aceite de Ibiza”/„Oli d’Eivissa”, należy wskazać, że jakość tego produktu uznali tak wybitni szefowie kuchni jak Jean-Louis Neichel i María José San Román (2018). Różni eksperci podkreślają jakość i charakterystyczne właściwości oliwy „Aceite de Ibiza”/„Oli d’Eivissa”. Ismael Diaz Yubero, członek Królewskiej Akademii Gastronomii i laureat krajowej nagrody gastronomicznej w 2013 r., stwierdził również, że „oliwa »Aceite de Ibiza«/»Oli d’Eivissa« posiada charakter niezbędny do uznania produktu za wyjątkowy i zasługuje na wyższą cenę z uwagi na swoje szczególne właściwości”.

Renomę oliwy „Aceite de Ibiza”/„Oli d’Eivissa” uznano w wielu referencyjnych publikacjach. W publikacji pt. „Conèixer i gaudir dels aliments de les Illes Balears” (2002) oliwę „Aceite de Ibiza”/„Oli d’Eivissa” wymieniono wśród najbardziej tradycyjnych produktów spożywczych Balearów. W 2007 r. Uniwersytet Balearów umieścił oliwę „Aceite de Ibiza”/„Oli d’Eivissa” w wykazie tradycyjnych produktów spożywczych Balearów charakterystycznych dla basenu Morza Śródziemnego. W 2018 r. rząd Balearów wpisał oliwę „Aceite de Ibiza”/„Oli d’Eivissa” do katalogu tradycyjnych produktów spożywczych Balearów.

Od 2014 r. na Ibizie organizowane jest wydarzenie „Ruta de l’Oli d’Eivissa” i Dni Gastronomii EIVISSA-SABOR. W dokumentach informacyjnych dotyczących tych wydarzeń oliwę „Aceite de Ibiza”/„Oli d’Eivissa” wymienia się w przepisach kulinarnych lub w prezentacjach tradycyjnych produktów wyspy. O produkcie tym wspomina się również w przewodnikach turystycznych, np. w przewodniku internetowym www.ibizaspain.es, a jego właściwości smakowe doceniono poprzez przyznanie nagrody „Mejor pa amb oli d’Eivissa”.

Odesłanie do publikacji specyfikacji

(art. 6 ust. 1 akapit drugi niniejszego rozporządzenia)

Pełny tekst specyfikacji produktu jest dostępny na stronie internetowej:

http://www.caib.es/sites/qualitatagroalimentaria/es/aceite_de_ibiza/

---

(1)  Dz.U. L 343 z 14.12.2012, s. 1.