4.9.2019

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 299/2

Kursy walutowe euro (1)

3 września 2019 r.

(2019/C 299/03)

1 euro =

	Waluta	Kurs wymiany
USD	Dolar amerykański	1,0937
JPY	Jen	116,05
DKK	Korona duńska	7,4566
GBP	Funt szterling	0,90885
SEK	Korona szwedzka	10,8128
CHF	Frank szwajcarski	1,0829
ISK	Korona islandzka	139,90
NOK	Korona norweska	10,0190
BGN	Lew	1,9558
CZK	Korona czeska	25,885
HUF	Forint węgierski	330,68
PLN	Złoty polski	4,3663
RON	Lej rumuński	4,7292
TRY	Lir turecki	6,2937
AUD	Dolar australijski	1,6247
CAD	Dolar kanadyjski	1,4627
HKD	Dolar Hongkongu	8,5788
NZD	Dolar nowozelandzki	1,7385
SGD	Dolar singapurski	1,5237
KRW	Won	1 328,80
ZAR	Rand	16,5525
CNY	Yuan renminbi	7,8513
HRK	Kuna chorwacka	7,4055
IDR	Rupia indonezyjska	15 558,00
MYR	Ringgit malezyjski	4,6162
PHP	Peso filipińskie	57,190
RUB	Rubel rosyjski	73,2576
THB	Bat tajlandzki	33,548
BRL	Real	4,5684
MXN	Peso meksykańskie	21,9477
INR	Rupia indyjska	79,1970

(1) Źródło: referencyjny kurs wymiany walut opublikowany przez EBC.

4.9.2019

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 299/4

Sprawozdanie końcowe urzędnika przeprowadzającego spotkanie wyjaśniające (1)

Sprawa AT.39398 – Visa MIF

(2019/C 299/05)

Wprowadzenie

Sprawa AT.39398 dotyczy wielostronnych opłat interchange stosowanych w przypadku niektórych płatności kartą debetową i kredytową w systemie płatności kartą znanym pod nazwą marki „VISA” (lub jej wariantów) (2).

Niniejsze sprawozdanie odnosi się do projektu decyzji w sprawie zobowiązań zgodnie z art. 9 rozporządzenia Rady (WE) nr 1/2003 (3) („projekt decyzji”) dotyczącej niektórych wielostronnych opłat interchange stanowiących przedmiot sprawy AT.39398, zwanych „międzyregionalnymi wielostronnymi opłatami interchange” (4). Projekt decyzji skierowany jest do Visa Inc. i Visa International Service Association (łącznie „Visa”).

Międzyregionalne wielostronne opłaty interchange opisano w projekcie decyzji jako opłaty mające „zastosowanie w przypadku transakcji międzyregionalnych realizowanych w oparciu o kartę dokonywanych u akceptanta na terenie [Europejskiego Obszaru Gospodarczego (EOG)] przy użyciu kart debetowych i kredytowych wydanych przez wydawcę z siedzibą poza EOG” (5).

Wcześniejsze czynności podjęte w sprawie AT.39398 dotyczącej przedsiębiorstwa Visa Europe Limited

Sprawa AT.39398 rozpoczęła się postępowaniem wszczętym w dniu 28 listopada 2006 r. z inicjatywy własnej Komisji. W dniu 6 marca 2008 r. Komisja wszczęła postępowanie do celów art. 2 ust. 1 rozporządzenia Komisji (WE) nr 773/2004 (6) w odniesieniu do „domniemanych praktyk” stosowanych przez przedsiębiorstwo Visa, w szczególności Visa Europe Limited („Visa Europe”), oraz do uzgodnionych wielostronnie wewnątrzregionalnych opłat interchange stosowanych w odniesieniu do niektórych transakcji w EOG.

W dniu 3 kwietnia 2009 r. Komisja przyjęła pisemne zgłoszenie zastrzeżeń w tej sprawie („pisemne zgłoszenie zastrzeżeń z kwietnia 2009 r.”). Adresatami pisemnego zgłoszenia zastrzeżeń z kwietnia 2009 r. były Visa Europe i Visa. W dniu 3 kwietnia 2009 r. DG ds. Konkurencji przekazała przedsiębiorstwu Visa Europe pisemne zgłoszenie zastrzeżeń z kwietnia 2009 r. Visa Europe wskazała następnie niektóre sekcje z pisemnego zgłoszenia zastrzeżeń z kwietnia 2009 r. jako poufne w odniesieniu do przedsiębiorstwa Visa.

W dniu 15 czerwca 2009 r. EuroCommerce złożyło skargę, w której zarzuciło przedsiębiorstwu Visa Europe domniemane naruszenie art. 81 WE w związku z m.in. wewnątrzregionalnymi wielostronnymi opłatami interchange stosowanymi przez to przedsiębiorstwo w odniesieniu do transakcji przy użyciu kart biznesowych i kart dla konsumentów.

Decyzją z dnia 8 grudnia 2010 r. Komisja, zgodnie z art. 9 rozporządzenia nr 1/2003, nałożyła na przedsiębiorstwo Visa Europe pewne zobowiązania w odniesieniu do wewnątrzregionalnych i niektórych krajowych (7) wielostronnych opłat interchange (8). Zobowiązania te („zobowiązania z 2010 r.) odnosiły się do części zastrzeżeń zawartych w pisemnych zgłoszeniu zastrzeżeń dotyczącym przedsiębiorstwa Visa Europe. W lipcu 2012 r. Komisja odrzuciła skargę EuroCommerce w części, która dotyczyła kwestii uwzględnionych w zobowiązaniach z 2010 r.

W dniu 30 lipca 2012 r. Komisja przyjęła w tej sprawie uzupełniające pisemne zgłoszenie zastrzeżeń skierowane do przedsiębiorstwa Visa Europe.

Decyzją z 26 lutego 2014 r. Komisja nadała moc wiążącą niektórym zobowiązaniom przedsiębiorstwa Visa Europe dotyczącym w szczególności (i) transakcji przeprowadzanych z udziałem akceptantów znajdujących się w EOG przy użyciu kart Visa dla konsumentów wydanych w państwach objętych działalnością przedsiębiorstwa Visa Europe nienależących do EOG oraz (ii) pewnych dodatkowych zasad dotyczących „transgranicznego świadczenia usług acquiringu” („zobowiązania z 2014 r.”) (9). W tej decyzji Komisja stwierdziła, że nie ma już dalszych podstaw do podejmowania działań przeciwko przedsiębiorstwu Visa Europe. Przed tą decyzją EuroCommerce wycofało swoją skargę w części, która dotyczyła zobowiązań z 2014 r.

10.

W czerwcu 2016 r. przedsiębiorstwo Visa Inc. przejęło kontrolę nad przedsiębiorstwem Visa Europe.

Postępowanie dotyczące przedsiębiorstwa Visa

Pisemne zgłoszenia zastrzeżeń

11.

W dniu 25 maja 2009 Komisja wysłała Visie zredagowaną wersję pisemnego zgłoszenia zastrzeżeń z kwietnia 2009 r. („zredagowana wersja pisemnego zgłoszenia zastrzeżeń z 2009 r.”). Wersja ta nie zawierała niektórych sekcji z pisemnego zgłoszenia zastrzeżeń z kwietnia 2009 r., które według wcześniejszego stanowiska przedsiębiorstwa Visa Europe były poufne w odniesieniu do Visy (10).

12.

W dniu 5 marca 2013 r. Komisja przyjęła zredagowaną wersję pisemnego zgłoszenia zastrzeżeń w odniesieniu do przedsiębiorstwa Visa Europe. Wersja ta nie zawierała niektórych informacji, w odniesieniu do uwzględnienia których przedsiębiorstwo Visa Europe wyraziło zastrzeżenia zgodnie z art. 8 decyzji 2011/695/UE. Decyzją z dnia 22 stycznia 2013 r. odrzuciłem wcześniej te zastrzeżenia. W związku z tym, że przedsiębiorstwo Visa Europe nie wniosło sprawy o anulowanie tej decyzji w przewidzianym terminie, w dniu 23 kwietnia 2013 r. Komisja przyjęła wersję pisemnego zgłoszenia zastrzeżeń dotyczącego przedsiębiorstwa Visa Europe, z którego usunięto mniej informacji. Ta w mniejszym stopniu zredagowana wersja („uzupełniające pisemne zgłoszenie zastrzeżeń z 2013 r.) zawiera informacje, których ujawnienie zostało zatwierdzone moją decyzją z dnia 22 stycznia 2013 r.

13.

W dniu 24 kwietnia 2013 r. DG ds. Konkurencji wysłała przedsiębiorstwu Visa uzupełniające pisemne zgłoszenie zastrzeżeń z 2013 r. W uzupełniającym pisemnym zgłoszeniu zastrzeżeń z 2013 r. nie przedstawiono zastrzeżeń wobec niektórych wielostronnych opłat interchange dotyczących kart debetowych dla konsumentów objętych zobowiązaniami z 2010 r. Wykraczało ono poza zredagowane pisemne zgłoszenie zastrzeżeń z 2009 r. w zakresie, w jakim dodało zastrzeżenia dotyczące międzyregionalnych wielostronnych opłat interchange stosowanych przez Visę.

14.

W dniu 3 sierpnia 2017 r. Komisja przyjęła kolejne uzupełniające pisemne zgłoszenie zastrzeżeń skierowane do przedsiębiorstwa Visa („uzupełniające pisemne zgłoszenie zastrzeżeń z 2017 r.”). Celem uzupełniającego pisemnego zgłoszenia zastrzeżeń z 2017 r. było uzupełnienie, zmiana i doprecyzowanie zastrzeżeń zgłoszonych Visie w zredagowanym pisemnym zgłoszeniu zastrzeżeń z 2009 r. i uzupełniającym pisemnym zgłoszeniem zastrzeżeń z 2013 r. W szczególności w uzupełniającym pisemnym zgłoszeniu zastrzeżeń z 2017 r. dodano zastrzeżenia dotyczące międzyregionalnych wielostronnych opłat interchange za karty debetowe i uwzględniono przejęcie przedsiębiorstwa Visa Europe przez Visa Inc. w 2016 r.

Dostęp przedsiębiorstwa Visa do akt

15.

Po otrzymaniu zredagowanego pisemnego zgłoszenia zastrzeżeń z 2009 r. przedsiębiorstwo Visa sprawdziło wykaz dostępnych dokumentów zawartych w aktach postępowania Komisji. W dniu 18 czerwca 2009 r. poinformowało DG ds. Konkurencji o swojej decyzji o niewnioskowaniu o dostęp do akt.

16.

Po uzupełniającym pisemnym zgłoszeniu zastrzeżeń z 2013 r. DG ds. Konkurencji dostarczyła przedsiębiorstwu Visa dokumenty na płytach CD-ROM kilkukrotnie w okresie od maja 2013 r. do czerwca 2014 r. włącznie. Po wymianie korespondencji i dyskusji DG ds. Konkurencji i Visa zgodziły się, że dalsze dostępne akta zostaną udostępnione zewnętrznym doradcom Visy jako część procedury biura danych w dwóch etapach. Pierwszy etap miał umożliwić zewnętrznym prawnikom Visy zidentyfikowanie dokumentów, odnośnie do których chcieli się oni zwrócić o dalszy dostęp. Było to objęte ograniczeniami. Drugi etap, w którym zewnętrzni doradcy prawni i ekonomiczni mieli dostęp do dokumentów wybranych na pierwszym etapie, był przewidziany jako bardziej szczegółowy niż pierwszy.

17.

Pierwszy etap procedury biura danych zakończył się opublikowaniem przez DG ds. Konkurencji w dniu 25 i 30 kwietnia 2014 r. sprawozdania z procedury biura danych przygotowanego przez zewnętrznych prawników Visy. W dniach 7 i 22 maja 2014 r. przedsiębiorstwo Visa złożyło wniosek o udostępnienie niektórych dokumentów poza procedurą biura danych.

18.

W odniesieniu do jednej kategorii tych dokumentów, tj. materiałów dotyczących badania z 2010 r. na temat usług acquiringu, Visa, tytułem żądania ewentualnego, zwróciła się z wnioskiem o udostępnienie jej doradcom prawnym i ekonomicznym całości materiałów dotyczących tego badania w ramach drugiego etapu procedury biura danych. W dniu 3 lipca 2014 r. DG ds. Konkurencji odrzuciła wniosek o dalszy dostęp poza biurem danych do dokumentów dotyczących badania z 2010 r. na temat usług acquiringu, nie zajmując jasnego stanowiska w sprawie alternatywnego wniosku Visy. W dniu 15 lipca 2014 r. Visa poruszyła ze mną tę kwestię. Po moim ponagleniu DG ds. Konkurencji zasadniczo przyjęła wspomniany alternatywny wniosek z dnia 1 sierpnia 2014 r., umożliwiając Visie dostęp w ramach drugiego etapu procedury biura danych do pełnej, choć anonimowej bazy odpowiedzi udzielonych w ramach badania z 2010 r. na temat usług acquiringu. Pismem z dnia 11 września 2014 r. Visa potwierdziła, że to alternatywne rozwiązanie rozwiązało kwestie związane z tą kategorią dokumentów. W 2015 r. rozpoczęła się odpowiednia procedura biura danych.

19.

W odniesieniu do innej kategorii dokumentów – dokumentów otrzymanych przez Komisję od przedsiębiorstwa Visa Europe – Visa zaproponowała w lipcu 2013 r., aby DG ds. Konkurencji zbadała możliwość zastosowania procedury wynegocjowanego ujawnienia informacji jako alternatywy dla procedury biura danych, której zasady są – zdaniem Visy – zbyt restrykcyjne. Negocjacje między przedsiębiorstwami Visa i Visa Europe dotyczące szczegółów procedury wynegocjowanego dostępu w odniesieniu do niektórych dokumentów były kontynuowane do kwietnia 2015 r.

20.

Ani przedsiębiorstwo Visa Europe, ani przedsiębiorstwo Visa nie podejmowało ze mną kwestii procedury wynegocjowanego ujawnienia informacji ani też kwestii dotyczących innych kategorii dokumentów, do których chciały uzyskać dalszy dostęp. Kwestią dostępu do akt zajmowała się nadal DG ds. Konkurencji.

21.

W piśmie skierowanym do Visy z dnia 8 lutego 2016 r. DG ds. Konkurencji wskazała, że planowane było wydanie nowego dokumentu i że po jego wydaniu Visa otrzymałaby dalszy dostęp do akt do daty nowego dokumentu. W następstwie uzupełniającego pisemnego zgłoszenia zastrzeżeń z 2017 r. DG ds. Konkurencji dała Visie dostęp do części akt postępowania wyjaśniającego Komisji za pośrednictwem DVD. Od 2 października 2017 r. Visa miała dostęp do określonych materiałów dzięki procedurze biura danych. Jako że na tym etapie przejęcie przedsiębiorstwa Visa Europe przez przedsiębiorstwo Visa doszło do skutku, nie było potrzeby stosowania ustaleń dotyczących wynegocjowanego dostępu z 2015 r. w odniesieniu do dokumentów przedsiębiorstwa Visa Europe. Nie otrzymałem żadnych wniosków dotyczących dostępu do akt w następstwie uzupełniającego pisemnego zgłoszenia zastrzeżeń z 2017 r.

Terminy na udzielanie odpowiedzi na zredagowane pisemne zgłoszenie zastrzeżeń z 2009 r., uzupełniające pisemne zgłoszenie zastrzeżeń z 2013 r. i uzupełniające pisemne zgłoszenie zastrzeżeń z 2017 r.

22.

Visa odpowiedziała na utajnione pisemne zgłoszenie zastrzeżeń z 2009 r. w dniu 30 lipca 2009 r. – w terminie na udzielenie pisemnej odpowiedzi wyznaczonym przez DG ds. Konkurencji. DG ds. Konkurencji wstępnie wyznaczyła Visie termin na udzielenie odpowiedzi na uzupełniające pisemne zgłoszenie zastrzeżeń z 2013 r., który wynosił zasadniczo osiem tygodni od otrzymania udostępnionych akt na płycie CD-ROM. W lipcu 2015 r. DG ds. Konkurencji przekazała Visie w nieformalny sposób informację, że nie oczekuje, że w najbliższej przyszłości Visa odpowie na piśmie na uzupełniające pisemne zgłoszenie zastrzeżeń z 2013 r. w najbliższej przyszłości. W piśmie DG ds. Konkurencji do Visy z dnia 8 lutego 2016 r. stwierdzono, że Visa nie musi odpowiadać na uzupełniające pisemne zgłoszenie zastrzeżeń z 2013 r. Visa odpowiedziała na piśmie na uzupełniające pisemne zgłoszenie zastrzeżeń z 2017 r. w dniu 20 listopada 2017 r. – w terminie wyznaczonym przez DG ds. Konkurencji.

Zainteresowane osoby trzecie

23.

W 2009 r. MasterCard Incorporated, MasterCard International Incorporated i MasterCard Europe (łącznie „MasterCard”), jak również pięć innych podmiotów dopuszczono do sprawy AT.39398 jako zainteresowane osoby trzecie.

24.

Do czasu udzielenia przez Visę odpowiedzi na piśmie na uzupełniające pisemne zgłoszenie zastrzeżeń z 2017 r. tylko przedsiębiorstwo MasterCard z sześciu zainteresowanych osób trzecich wyraźnie zasygnalizowało zainteresowanie trwającym postępowaniem dotyczącym Visy w sprawie AT.39398 w następstwie zobowiązań z 2010 r. i z 2014 r. (11). W następstwie mojej sugestii w grudniu 2017 r. DG ds. Konkurencji skontaktowała się z pozostałymi pięcioma zainteresowanymi osobami trzecimi. Cztery z nich zasadniczo potwierdziły, że nadal są zainteresowane sprawą AT.39398 w odniesieniu do postępowań dotyczących Visy. W związku z brakiem odpowiedzi na przesłane wielokrotnie zapytania, piątej osobie trzeciej, w odróżnieniu do pozostałych czterech, nie zaoferowano możliwości przedstawienia opinii, zgodnie z art. 13 rozporządzenia nr 773/2004, na temat zaktualizowanego opisu charakteru i przedmiotu postępowania w sprawie AT.39398 (tj. na temat niepoufnego streszczenia uzupełniającego zgłoszenia zastrzeżeń z 2017 r.). Dwie ze wspomnianych czterech zainteresowanych osób trzecich nie skorzystały z tej możliwości.

25.

W styczniu 2018 r. otrzymałem i zaakceptowałem kolejny wniosek o bycie wysłuchanym jako zainteresowana osoba trzecia. W lutym 2018 r. podmiot, który zwrócił się z tym wnioskiem, przedstawił pisemne uwagi dotyczące niepoufnego streszczenia uzupełniającego pisemnego zgłoszenia zastrzeżeń z 2017 r.

26.

Zaprosiłem Mastercard do udziału w złożeniu ustnych wyjaśnień na spotkaniu wyjaśniającym (zob. pkt 27 poniżej), nie uznałem jednak za właściwe, do celów art. 6 ust. 2 decyzji 2011/695/UE, zaproszenie innych zainteresowanych stron trzecich.

Złożenie ustnych wyjaśnień na spotkaniu wyjaśniającym

27.

Visa przedstawiła swoje argumenty podczas złożenia ustnych wyjaśnień na spotkaniu wyjaśniającym w dniach 27 i 28 lutego 2018 r., które trwało ponad półtora dnia. Wzięły w nim udział również przedsiębiorstwo Mastercard i stowarzyszenie EuroCommerce (zob. pkt 30 i 31 poniżej).

Procedura dotycząca zobowiązań

28.

W dniu 26 listopada 2018 r. Visa przedstawiła Komisji swoje zobowiązania („zobowiązania”) zgodnie z art. 9 rozporządzenia nr 1/2003.

29.

W dniu 5 grudnia 2018 r., zgodnie z art. 27 ust. 4 rozporządzenia nr 1/2003, Komisja opublikowała w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej zawiadomienie, w którym streszczono przedmiotową sprawę, podsumowano zobowiązania oraz wezwano do przedstawienia w ciągu jednego miesiąca uwag w odpowiedzi na zaproponowane zobowiązania (12). W dniu 29 stycznia 2019 r. Komisja poinformowała Visę o uwagach przedstawionych przez osoby trzecie w odpowiedzi na opublikowane zawiadomienie.

EuroCommerce jako strona skarżąca w postępowaniu dotyczącym Visy

30.

W dniu 12 września 2013 r. stowarzyszenie EuroCommerce zwróciło się do DG ds. Konkurencji z wnioskiem o uznanie go za „formalną stronę skarżącą w trwającym postępowaniu przeciwko [Visie]”. DG ds. Konkurencji odpowiedziała pismem z dnia 19 grudnia 2013 r., potwierdzając, że EuroCommerce będzie traktowane jako takie.

31.

Pismem z dnia 6 marca 2019 r. EuroCommerce wycofało swoją skargę w części, której zasadniczo dotyczy projekt decyzji.

Uwagi podsumowujące

32.

W projekcie decyzji stwierdzono, że w świetle przedstawionych zobowiązań Komisja uważa, że nie ma już żadnych podstaw do podejmowania działań i że postępowanie powinno zostać zamknięte, bez naruszenia przepisów art. 9 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1/2003.

33.

Ogólnie uważam, że przestrzegano skutecznego wykonywania praw procesowych.

Bruksela, dnia 11 kwietnia 2019 r.

Wouter WILS

(1) Na podstawie art. 16 i 17 decyzji Przewodniczącego Komisji Europejskiej 2011/695/UE z dnia 13 października 2011 r. w sprawie funkcji i zakresu uprawnień urzędnika przeprowadzającego spotkanie wyjaśniające w niektórych postępowaniach z zakresu konkurencji (Dz.U. L 275 z 20.10.2011, s. 29) („decyzja 2011/695/UE”).

(2) W „czterostronnym” systemie płatności, takim jak przedmiotowy system, stronami biorącymi udział w każdym zakupie dokonanym kartą płatniczą są, poza właścicielem/licencjodawcą systemu: 1) posiadacz karty; 2) instytucja finansowa, która wydała kartę (zwana „wydawcą karty”); 3) akceptant; i 4) instytucja finansowa świadcząca akceptantowi usługi umożliwiające mu akceptowanie karty jako środka służącego rozliczeniu danej transakcji (zwana „agentem rozliczeniowym”). Wielostronne opłaty interchange są to kwoty, które w odniesieniu do transakcji rozliczanych za pomocą płatności kartą w takim systemie, są zazwyczaj należne wydawcy karty od agenta rozliczeniowego w związku z brakiem alternatywnej umowy „interchange” zawartej dwustronnie pomiędzy wydawcą karty a agentem rozliczeniowym w odniesieniu do danego typu karty i danej transakcji. Wielostronne opłaty interchange są zasadniczo wyrażone jako procent wartości nominalnej powiązanej płatności kartą.

(3) Rozporządzenie Rady (WE) nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 Traktatu (Dz.U. L 1 z 4.1.2003, s. 1) („rozporządzenie nr 1/2003”).

(4) Inne aspekty sprawy AT.39398 zostały uwzględnione w dwóch decyzjach Komisji przyjętych zgodnie z art. 9 rozporządzenia nr 1/2003 odpowiednio w 2010 r. i 2014 r. Zob. pkt 7 i 9 poniżej.

(5) Zob. przypis 2 krótko wyjaśniający terminy „wielostronne opłaty interchange”, „akceptant” i „agent rozliczeniowy”.

(6) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 773/2004 z dnia 7 kwietnia 2004 r. odnoszące się do prowadzenia przez Komisję postępowań na podstawie art. 81 i art. 82 Traktatu WE (Dz.U. L 123 z 27.4.2004, s. 18) („rozporządzenie nr 773/2004”).

(7) Krajowe wielostronne opłaty interchange to standardowe opłaty interchange, w przypadku których zarówno wydawca karty, jak i agent rozliczeniowy znajdują się w tym samym państwie.

(8) Streszczenie tej decyzji zostało opublikowane w Dz.U. C 79 z 12.3.2011, s. 8. Zob. również sprawozdanie końcowe urzędnika przeprowadzającego spotkanie wyjaśniające z dnia 26 listopada 2010 r. (Dz.U. C 79 z 12.3.2011, s. 6).

(9) Streszczenie tej decyzji zostało opublikowane w Dz.U. C 147 z 16.5.2014, s. 7. Zob. również sprawozdanie końcowe urzędnika przeprowadzającego spotkanie wyjaśniające z dnia 19 lutego 2014 r. (Dz.U. C 147 z 16.5.2014, s. 5).

(10) Zob. pkt 5 powyżej.

(11) W dniu 13 sierpnia 2015 r. przedsiębiorstwo MasterCard zwróciło się z wnioskiem o uznanie go za zainteresowaną osobę trzecią w postępowaniach dotyczących Visy i jej międzyregionalnych wielostronnych opłat interchange, w zakresie, w jakim nie zostało dotychczas za taką osobę uznane. W wiadomości e-mail z dnia 14 sierpnia 2015 r. stwierdziłem, że w każdym przypadku przedsiębiorstwo Mastercard było wystarczająco zainteresowane w rozumieniu art. 13 rozporządzenia nr 773/2004 i art. 5 decyzji 2011/695/UE, aby mogło zostać uznane za zainteresowaną osobę trzecią w postępowaniu dotyczącym Visy w kontekście sprawy AT.39398.

(12) Komunikat Komisji opublikowany na podstawie art. 27 ust. 4 rozporządzenia Rady (WE) nr 1/2003 w sprawie AT.39398 – Visa MIF (Dz.U. C 438 z 5.12.2018, s. 8).

4.9.2019

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 299/8

Streszczenie decyzji Komisji

z dnia 29 kwietnia 2019 r.

dotyczącej postępowania przewidzianego w art. 101 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej oraz w art. 53 Porozumienia EOG

(Sprawa AT.39398 – Visa MIF)

(notyfikowana jako dokument numer C(2019) 3034 final)

(Jedynie tekst w języku angielskim jest autentyczny)

(2019/C 299/06)

W dniu 29 kwietnia 2019 r. Komisja przyjęła decyzję dotyczącą postępowania przewidzianego w art. 101 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej oraz w art. 53 Porozumienia EOG. Zgodnie z przepisami art. 30 rozporządzenia Rady (WE) nr 1/2003 (1) Komisja podaje niniejszym do wiadomości nazwy stron oraz zasadniczą treść decyzji, uwzględniając jednak uzasadnione prawo przedsiębiorstw lub związków przedsiębiorstw do ochrony ich tajemnic handlowych.

1. WPROWADZENIE

(1)

Decyzja nadaje prawnie wiążącą moc zobowiązaniom zaproponowanym przez Visa Inc. i Visa International Service Association („Visa International”) (łącznie „Visa”) zgodnie z art. 9 rozporządzenia Rady (WE) nr 1/2003 („rozporządzenie nr 1/2003”) w ramach postępowania przewidzianego w art. 101 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej („Traktat”) oraz w art. 53 Porozumienia EOG.

(2)

Decyzja dotyczy zasad o międzyregionalnych wielostronnych opłatach interchange mających zastosowanie w przypadku transakcji międzyregionalnych realizowanych w oparciu o kartę dokonywanych u akceptanta na terenie EOG przy użyciu kart debetowych i kredytowych wydanych przez wydawcę z siedzibą poza EOG.

2. OPIS SPRAWY

2.1. Procedura

(3)

W dniu 6 marca 2008 r. Komisja wszczęła formalne postępowanie w celu przyjęcia decyzji na podstawie rozdziału III rozporządzenia (WE) nr 1/2003. W dniu 3 kwietnia 2009 r. Komisja przyjęła pisemne zgłoszenie zastrzeżeń, w dniu 23 kwietnia 2013 r. uzupełniające pisemne zgłoszenie zastrzeżeń i w dniu 3 sierpnia 2017 r. kolejne uzupełniające pisemne zgłoszenie zastrzeżeń, w którym przedstawiła swoje zastrzeżenia w zakresie konkurencji w odniesieniu do międzyregionalnych wielostronnych opłat interchange stosowanych przez Visę. Pisemne zgłoszenie zastrzeżeń i uzupełniające pisemne zgłoszenie zastrzeżeń stanowią wstępną ocenę w rozumieniu art. 9 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1/2003.

(4)

W dniu 20 listopada 2017 r. Visa udzieliła odpowiedzi na uzupełniające pisemne zgłoszenie zastrzeżeń na piśmie. W dniach 27 i 28 lutego 2018 r. na spotkaniu wyjaśniającym odbyło się złożenie ustnych wyjaśnień.

(5)

W dniu 26 listopada 2018 r. Visa przedstawiła Komisji zobowiązania („zobowiązania”).

(6)

W dniu 5 grudnia 2018 r. na mocy art. 27 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1/2003 w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej Komisja opublikowała zawiadomienie zawierające streszczenie sprawy i zobowiązań oraz wezwanie zainteresowanych osób trzecich do przedstawienia uwag na ich temat w terminie jednego miesiąca od daty publikacji zawiadomienia („zawiadomienie w związku z testem rynkowym przewidziane w art. 27 ust. 4”).

(7)

W dniu 29 stycznia 2019 r. Komisja poinformowała Visę o uwagach przedstawionych przez zainteresowane osoby trzecie w odpowiedzi na opublikowanie zawiadomienia w związku z testem rynkowym przewidzianego w art. 27 ust. 4.

2.2. Zidentyfikowane przez komisję problemy w zakresie konkurencji

(8)

Visa określa warunki międzyregionalnych wielostronnych opłat interchange mających zastosowanie w przypadku transakcji międzyregionalnych dokonywanych u akceptanta na terenie EOG przy użyciu kart debetowych i kredytowych wydanych przez wydawcę z siedzibą poza EOG. W przypadku transakcji międzyregionalnych wydawca karty (bank posiadacza karty) i agent rozliczeniowy (bank akceptanta) mogą ustalać opłaty interchange w umowach dwustronnych (również, w przypadku gdy wydawca ma siedzibę w państwie poza EOG, a akceptant ma siedzibę na terytorium EOG). Visa stwierdziła jednak, że międzyregionalne umowy dwustronne są rzadkością.

(9)

W pisemnym zgłoszeniu zastrzeżeń i w uzupełniającym pisemnym zgłoszeniu zastrzeżeń Komisja wyraziła wstępną opinię, że Visa, jako reprezentant związku przedsiębiorstw, naruszyła art. 101 ust. 1 Traktatu i art. 53 ust. 1 Porozumienia EOG przez wspólne ustanowienie zasad dotyczących wielostronnych opłat interchange mających zastosowanie do transakcji międzyregionalnych realizowanych w oparciu o kartę dokonywanych u akceptanta na terenie EOG przy użyciu kart debetowych i kredytowych wydanych przez wydawcę z siedzibą poza EOG. Transakcje te obejmują transakcje z fizyczną obecnością karty (transakcje w sklepie, kiedy posiadacz karty jest obecny) oraz transakcje bez fizycznej obecności karty (transakcje online, kiedy numer karty i dane uwierzytelniające są przekazywane przez internet, pocztą lub telefonicznie).

(10)

W pisemnym zgłoszeniu zastrzeżeń i uzupełniającym pisemnym zgłoszeniu zastrzeżeń Komisja wyraziła wstępną opinię, że zasady Visy dotyczące międzyregionalnych wielostronnych opłat interchange stanowią decyzję związku przedsiębiorstw, której celem i skutkiem jest odczuwalne ograniczenie konkurencji na rynku transakcji kartami płatniczymi w ramach acquiringu w EOG.

(11)

W pisemnym zgłoszeniu zastrzeżeń i uzupełniającym pisemnym zgłoszeniu zastrzeżeń Komisja doszła do wstępnego wniosku, że zasady Visy dotyczące międzyregionalnych wielostronnych opłat interchange są równoznaczne z porozumieniami horyzontalnymi dotyczącymi ustalania cen. Międzyregionalne wielostronne opłaty interchange warunkują ważną część składową ceny uiszczanej przez akceptantów za usługi acquiringu w postaci tzw. opłaty akceptanta. Komisja doszła do wstępnego wniosku, że ograniczenie konkurencji w zakresie ceny wynika z samej treści zasad Visy dotyczących międzyregionalnych wielostronnych opłat interchange. Komisja doszła również do wstępnego wniosku, że celem zasad Visy dotyczących międzyregionalnych wielostronnych opłat interchange jest ustalenie części składowej ceny stosowanej wobec akceptantów oraz ograniczenie konkurencji na korzyść Visy i jej członków/licencjobiorców, a przede wszystkim wydawców. Tego typu ustalanie cen jest ze względu na swoją naturę szkodliwe dla konkurencji oraz cechuje się, samo w sobie, wystarczającym stopniem szkodliwości, aby uznać, że stanowi ono ograniczenie konkurencji ze względu na cel.

(12)

W pisemnym zgłoszeniu zastrzeżeń i uzupełniającym pisemnym zgłoszeniu zastrzeżeń Komisja doszła również do wstępnego wniosku, że zasady Visy dotyczące międzyregionalnych wielostronnych opłat interchange mają wpływ na ograniczenie konkurencji na rynku acquiringu transakcji kartami płatniczymi w EOG. Według pisemnego zgłoszenia zastrzeżeń i uzupełniającego pisemnego zgłoszenia zastrzeżeń Komisji międzyregionalne wielostronne opłaty interchange stosowane przez Visę mają zastosowanie do prawie wszystkich międzyregionalnych transakcji dokonywanych przez akceptantów w EOG. Stanowią one istotny element ceny pobieranej od akceptantów za usługi acquiringu w postaci opłaty akceptanta i tym samym ograniczają możliwości obniżania i różnicowania wysokości opłat akceptanta nakładanych przez agentów rozliczeniowych, co oznacza, że agenci rozliczeniowi przerzucają opłaty interchange na akceptantów. W związku z tym międzyregionalne wielostronne opłaty interchange mają bezpośredni wpływ na ceny przez podnoszenie opłat akceptanta.

(13)

W pisemnym zgłoszeniu zastrzeżeń i uzupełniającym pisemnym zgłoszeniu zastrzeżeń Komisja doszła do wstępnego wniosku, że ograniczający cel i skutek zasad Visy dotyczących międzyregionalnych wielostronnych opłat interchange wydaje się dodatkowo wzmocniony przez następujące czynniki, m.in. przez: konkurencję międzysystemową, która prowadzi do wysokich wielostronnych opłat interchange (im wyższa jest wielostronna opłata interchange stosowana przez Visę, tym bardziej atrakcyjne jest dla wydawcy wydawanie kart Visa), brak presji wywieranej przez agentów rozliczeniowych na obniżenie wielostronnych opłat interchange oraz brak równoważącej siły przetargowej akceptantów w zakresie ograniczania poziomu wielostronnej opłaty interchange. W odniesieniu do agentów rozliczeniowych Komisja wyraziła wstępną opinię, że wielostronne opłaty interchange wydają się nie mieć na nich wpływu, ponieważ mają one równe zastosowanie do wszystkich agentów rozliczeniowych, co pozwala im przerzucić na akceptantów wspólne koszty wielostronnych opłat interchange.

(14)

W pisemnym zgłoszeniu zastrzeżeń i uzupełniającym pisemnym zgłoszeniu zastrzeżeń Komisja wyraziła wstępna opinię, że zasady Visy dotyczące międzyregionalnych wielostronnych opłat interchange nie są obiektywnie konieczne.

2.3. Zobowiązania

(15)

Poniżej przedstawiono najważniejsze elementy zobowiązań zaproponowanych przez Visę w dniu 26 listopada 2018 r.

(16)

Sześć miesięcy od daty otrzymania formalnego powiadomienia o tej decyzji Visa zobowiązuje się do ograniczenia wielostronnych opłat interchange w odniesieniu do wszystkich transakcji płatniczych realizowanych w oparciu o kartę dla konsumentów w następujący sposób:

a)	ograniczenia międzyregionalnych debetowych wielostronnych opłat interchange w odniesieniu do międzyregionalnych transakcji z fizyczną obecnością karty do 0,2 %; oraz

b)	ograniczenia międzyregionalnych kredytowych wielostronnych opłat interchange w odniesieniu do międzyregionalnych transakcji z fizyczną obecnością karty do 0,3 %; oraz

c)	ograniczenia międzyregionalnych debetowych wielostronnych opłat interchange w odniesieniu do międzyregionalnych transakcji bez fizycznej obecności karty do 1,15 %; oraz

d)	międzyregionalnych kredytowych wielostronnych opłat interchange w odniesieniu do międzyregionalnych transakcji bez fizycznej obecności karty do 1,50 %.

(17)

Najpóźniej w ciągu 12 dni roboczych od powiadomienia o tej decyzji Visa poinformuje każdego agenta rozliczeniowego międzyregionalnych transakcji Visa oraz zleci każdemu agentowi rozliczeniowemu szybkie poinformowanie z kolei swoich akceptantów o: (i) przyjęciu zobowiązań oraz (ii) ograniczeniu wysokości międzyregionalnych wielostronnych opłat interchange w odniesieniu do wszystkich przyszłych międzyregionalnych transakcji przy użyciu kart debetowych i kredytowych w okresie obowiązywania zobowiązań.

(18)

Najpóźniej w ciągu 12 dni roboczych od dnia powiadomienia o tej decyzji Visa opublikuje na stronie Visa Europe wyraźnie widoczne i łatwo dostępne informacje na temat wszystkich międzyregionalnych debetowych i kredytowych wielostronnych opłat interchange mających zastosowanie do międzyregionalnych transakcji z fizyczną obecnością karty i bez fizycznej obecności karty, które są przedmiotem podjętych zobowiązań. Obowiązek ciąży na Visie przez cały okres trwania zobowiązań.

(19)

Visa nie będzie obchodzić lub usiłować obchodzić zobowiązań ani bezpośrednio ani pośrednio przez jakiekolwiek działanie lub zaniechanie. W szczególności od momentu powiadomienia o tej decyzji Visa powstrzyma się od wszelkich praktyk mających cel lub skutek równoważny z międzyregionalnymi wielostronnymi opłatami interchange. Obejmuje to w szczególności – lecz nie wyłącznie – wprowadzanie programów lub nowych zasad, w ramach których Visa przenosi opłaty za uczestnictwo w systemie lub inne opłaty pobierane od agentów rozliczeniowych na terenie EOG na wydawców spoza EOG.

(20)

Z zastrzeżeniem nieobchodzenia przyjętych zobowiązań, Visa może przyjąć odpowiednie środki ochrony konsumenta, mające zagwarantować, że konsumenci nie odczują negatywnych skutków zmian w międzyregionalnych wielostronnych opłatach interchange w szczególności w odniesieniu do takich kwestii jak nadużycia, przewalutowania, zwroty i obciążenia zwrotne.

(21)

Visa wyznaczy pełnomocnika ds. monitorowania, który będzie kontrolował wywiązywanie się Visy z zobowiązań. Komisja jest upoważniona do przyjęcia lub odrzucenia kandydatury pełnomocnika ds. monitorowania, zanim zostanie on mianowany.

(22)

Zobowiązania pozostaną w mocy przez okres pięciu lat i sześciu miesięcy od powiadomienia Visy o tej decyzji.

3. WNIOSEK

(23)

Zobowiązania stanowią adekwatną odpowiedź na problemy wskazane w pisemnym zgłoszeniu zastrzeżeń i uzupełniających pisemnych zgłoszeniach zastrzeżeń.

(24)

W przypadku każdego typu międzyregionalnej transakcji (transakcji z fizyczną obecnością karty, transakcji bez fizycznej obecności karty, debetowej i kredytowej) pułapy wielostronnej opłaty interchange zaproponowane przez Visę nie wydają się przewyższać wymogów testu obojętności akceptanta (2). Z dowodów zawartych w aktach wynika, że w przypadku międzyregionalnych transakcji z fizyczną obecnością karty wielostronna opłata interchange wynosząca za transakcję kartą debetową 0,2 %, a za transakcję kartą kredytową 0,3 % może sprawić, że akceptanci, zasadniczo, nie będą mieli preferencji co do akceptowania płatności gotówkowych i płatności kartą. W przypadku międzyregionalnych transakcji bez fizycznej obecności karty z dowodów zawartych w aktach wynika, że wielostronna opłata interchange wynosząca za transakcję kartą debetową 1,15 %, a za transakcję kartą kredytową 1,5 % sprawi, że akceptanci, zasadniczo, nie będą mieli preferencji co do przelewu bankowego innego niż w SEPA lub przekazu pieniądza elektronicznego i płatności kartą.

(25)

W związku z tym zobowiązania mogą skutecznie zaradzić na wstępnie zidentyfikowane przez Komisję problemy w zakresie konkurencji, ponieważ zapewniają akceptantom, a ostatecznie – konsumentom, bezpośrednie i wymierne korzyści w postaci znacznie niższych niż obowiązujące obecnie wielostronnych opłat interchange.

(26)

Zobowiązania zawierają rygorystyczną klauzulę o nieobchodzeniu przyjętych zobowiązań, która zabrania Visie angażowania się w jakiekolwiek działania, które bezpośrednio lub pośrednio, przez działanie lub zaniechanie, mają cel lub skutek równoważny z międzyregionalnymi wielostronnymi opłatami interchange. Zakaz ten obejmuje m.in. wprowadzenie opłat, które są pod względem prawnym i ekonomicznym równoważne międzyregionalnym wielostronnym opłatom interchange. Rozwiązanie to jest podobne do rozwiązania przyjętego na potrzeby zobowiązań Visy z 2010 r. i 2014 r. Podobnie jak w przypadku wcześniejszych zobowiązań, nowe opłaty lub wyższe opłaty za uczestnictwo w systemie równoważne międzyregionalnym wielostronnym opłatom interchange są objęte klauzulą o nieobchodzeniu zobowiązań.

(27)

Zawarte w zobowiązaniach definicje „instrumentu płatniczego opartego na karcie” oraz „transakcji z fizyczną obecnością karty” wykluczają manipulacje, w których system kart płatniczych może zmienić definicje transakcji z fizyczną obecnością karty i bez fizycznej obecności karty, ponieważ wyraźnie określają, na jakich warunkach realizowane są transakcje z fizyczną obecnością karty. Gdyby taka manipulacja miała jednak miejsce, zostałaby uznana za naruszenie i obejście zobowiązań.

(28)

Komisja uważa, że okres pięciu lat i sześciu miesięcy zobowiązań jest wystarczający, aby adekwatnie zaradzić problemom wskazanym w pisemnym zgłoszeniu zastrzeżeń i uzupełniających pisemnych zgłoszeniach zastrzeżeń. Biorąc pod uwagę fakt, że zobowiązania przewidują sześciomiesięczny okres wdrażania, ostateczny czas trwania zobowiązań wyniesie pięć lat.

(29)

Komisja uważa, że w świetle przedstawionych zobowiązań nie ma już żadnych podstaw do podejmowania działań i że, nie naruszając przepisów art. 9 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1/2003, postępowanie powinno zostać zamknięte.

(30)

Komisja zachowuje pełną swobodę w kwestii wszczęcia i prowadzenia postępowania zgodnie z art. 101 Traktatu i art. 53 Porozumienia EOG w odniesieniu do praktyk, które nie są przedmiotem niniejszej decyzji.

(1) Dz.U. L 1 z 4.1.2003, s. 1.

(2) Analizując poziomy wielostronnych opłat interchange, należy uwzględnić test obojętności akceptanta, metodologię pierwotnie przedstawioną w literaturze ekonomicznej a później rozwiniętą przez Komisję w celu oceny skutecznych opłat interchange. Komisja wykorzystuje tę metodologię jako poziom referencyjny bądź wskaźnik zastępczy pozwalający ocenić zgodność z art. 101 ust. 3 Traktatu, aby zapewnić, że przyjmowanie płatności kartą jest korzystne dla akceptantów.

4.9.2019

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 299/14

Zgłoszenie zamiaru koncentracji

(Sprawa M.9496 – Ardian France/Staci)

Sprawa, która może kwalifikować się do rozpatrzenia w ramach procedury uproszczonej

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

(2019/C 299/08)

W dniu 27 sierpnia 2019 r., zgodnie z art. 4 rozporządzenia Rady (WE) nr 139/2004 (1), Komisja otrzymała zgłoszenie planowanej koncentracji.

Zgłoszenie to dotyczy następujących przedsiębiorstw:

—	Ardian France SA („Ardian”, Francja),

—	Grupa Staci („Staci”, Francja), kontrolowana przez Compagnie Benelux Participations SA („Cobepa”, Belgia).

Ardian przejmuje, w rozumieniu art. 3 ust. 1 lit. b) rozporządzenia w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw, wyłączną kontrolę nad całym przedsiębiorstwem Staci.

Koncentracja dokonywana jest w drodze zakupu udziałów/akcji.

Przedmiotem działalności gospodarczej przedsiębiorstw biorących udział w koncentracji jest:

— w przypadku przedsiębiorstwa Ardian: niezależna prywatna spółka inwestycyjna, która zarządza aktywami w Europie, Ameryce Północnej i Azji oraz prowadzi doradztwo w tym zakresie. Ardian nie posiada udziałów w spółkach inwestycyjnych prowadzących działalność w sektorze usług logistycznych,

— w przypadku przedsiębiorstwa Staci: działalność w sektorze logistyki; specjalista w sektorze logistyki detalicznej, w szczególności w obszarze (i) logistyki produktów marketingowych oraz (ii) logistyki detalicznej produktów rynkowych. Staci świadczy usługi logistyczne w Niemczech, Belgii, Hiszpanii, Francji, we Włoszech, w Niderlandach, Zjednoczonym Królestwie i Stanach Zjednoczonych.

Po wstępnej analizie Komisja Europejska uznała, że zgłoszona koncentracja może wchodzić w zakres rozporządzenia w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw. Jednocześnie Komisja Europejska zastrzega sobie prawo do podjęcia ostatecznej decyzji w tej kwestii.

Należy zauważyć, iż zgodnie z zawiadomieniem Komisji Europejskiej w sprawie uproszczonej procedury rozpatrywania niektórych koncentracji na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 139/2004 (2) sprawa ta może kwalifikować się do rozpatrzenia w ramach procedury określonej w tym zawiadomieniu.

Komisja zwraca się do zainteresowanych osób trzecich o zgłaszanie ewentualnych uwag na temat planowanej koncentracji.

Komisja Europejska musi otrzymać takie uwagi w nieprzekraczalnym terminie dziesięciu dni od daty niniejszej publikacji. Należy zawsze podawać następujący numer referencyjny:

M.9496 – Ardian France/Staci

Uwagi można przesyłać do Komisji pocztą, pocztą elektroniczną lub faksem. Należy stosować następujące dane kontaktowe:

E-mail: COMP-MERGER-REGISTRY@ec.europa.eu

Faks +32 22964301

Adres pocztowy:

European Commission

Directorate-General for Competition

Merger Registry

1049 Bruxelles/Brussel

BELGIQUE/BELGIË

(1) Dz.U. L 24 z 29.1.2004, s. 1 (rozporządzenie w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw).

(2) Dz.U. C 366 z 14.12.2013, s. 5.

		ISSN 1977-1002
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		C 299

Wydanie polskie	Informacje i zawiadomienia	Rocznik 62 4 września 2019

Spis treśći		Strona
	II Komunikaty
	KOMUNIKATY INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ
	Komisja Europejska
2019/C 299/01	Brak sprzeciwu wobec zgłoszonej koncentracji (Sprawa M.9398 – Centerbridge Partners/Amtrust Corporate Member) ( 1 )	1
2019/C 299/02	Brak sprzeciwu wobec zgłoszonej koncentracji (Sprawa M.9469 – ISQ/Domidep) ( 1 )	1

	V Ogłoszenia
	POSTĘPOWANIA ZWIĄZANE Z REALIZACJĄ POLITYKI KONKURENCJI
	Komisja Europejska
2019/C 299/07	Zgłoszenie zamiaru koncentracji (Sprawa M.9458 – CBRE/Telford Homes) – Sprawa, która może kwalifikować się do rozpatrzenia w ramach procedury uproszczonej ( 1 )	12
2019/C 299/08	Zgłoszenie zamiaru koncentracji (Sprawa M.9496 – Ardian France/Staci) – Sprawa, która może kwalifikować się do rozpatrzenia w ramach procedury uproszczonej ( 1 )	14

	IV Informacje
	INFORMACJE INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ
	Komisja Europejska
2019/C 299/03	Kursy walutowe euro	2
2019/C 299/04	Opinia Komitetu Doradczego ds. Praktyk Ograniczających Konkurencję i Pozycji Dominujących na posiedzeniu w dniu 9 kwietnia 2019 r. dotycząca projektu decyzji w sprawie AT.39398 – Visa MIF – Sprawozdawca: Finlandia	3
2019/C 299/05	Sprawozdanie końcowe urzędnika przeprowadzającego spotkanie wyjaśniające – Sprawa AT.39398 – Visa MIF	4
2019/C 299/06	Streszczenie decyzji Komisji z dnia 29 kwietnia 2019 r. dotyczącej postępowania przewidzianego w art. 101 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej oraz w art. 53 Porozumienia EOG (Sprawa AT.39398 – Visa MIF) (notyfikowana jako dokument numer C(2019) 3034 final)	8