Ostatnie publikacje Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej

(2019/C 280/01)

Ostatnia publikacja

Dz.U. C 270 z 12.8.2019

Wcześniejsze publikacje

Dz.U. C 263 z 5.8.2019

Dz.U. C 255 z 29.7.2019

Dz.U. C 246 z 22.7.2019

Dz.U. C 238 z 15.7.2019

Dz.U. C 230 z 8.7.2019

Dz.U. C 220 z 1.7.2019

Teksty te są dostępne na stronie internetowej:

EUR-Lex: http://eur-lex.europa.eu

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 24 czerwca 2019 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Rechtbank Amsterdam — Niderlandy) — Wykonanie europejskiego nakazu aresztowania wydanego przeciwko Danielowi Adamowi Popławskiemu

(Sprawa C-573/17) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Współpraca wymiarów sprawiedliwości w sprawach karnych - Europejski nakaz aresztowania - Decyzje ramowe - Brak bezpośredniej skuteczności - Pierwszeństwo prawa Unii - Konsekwencje - Decyzja ramowa 2002/584/WSiSW - Artykuł 4 pkt 6 - Decyzja ramowa 2008/909/WSiSW - Artykuł 28 ust. 2 - Oświadczenie państwa członkowskiego pozwalające mu na dalsze stosowanie istniejących instrumentów prawnych dotyczących przekazywania osób skazanych, mających zastosowanie przed dniem 5 grudnia 2011 r. - Opóźnione złożenie oświadczenia - Konsekwencje)

(2019/C 280/02)

Język postępowania: niderlandzki

Sąd odsyłający

Rechtbank Amsterdam

Strony w postępowaniu głównym

Daniel Adam Popławski

przy udziale: Openbaar Ministerie

Sentencja

1)

Artykuł 28 ust. 2 decyzji ramowej Rady 2008/909/WSiSW z dnia 27 listopada 2008 r. o stosowaniu zasady wzajemnego uznawania do wyroków skazujących na karę pozbawienia wolności lub inny środek polegający na pozbawieniu wolności — w celu wykonania tych wyroków w Unii Europejskiej należy interpretować w ten sposób, że oświadczenie złożone przez państwo członkowskie na podstawie tego przepisu, po przyjęciu rzeczonej decyzji ramowej, nie może wywierać skutków prawnych.

2)

Zasadę pierwszeństwa prawa Unii należy interpretować w ten sposób, że nie nakłada ona na sąd krajowy obowiązku odstąpienia od stosowania przepisu prawa krajowego niezgodnego z przepisami decyzji ramowej, takiej jak decyzje ramowe rozpatrywane w postępowaniu głównym, których skutki prawne są utrzymane zgodnie z art. 9 Protokołu (nr 36) w sprawie postanowień przejściowych, załączonego do traktatów, z uwagi na to, iż przepisy te nie wywierają bezpośredniego skutku. Organy państw członkowskich, w tym sądy, są jednak zobowiązane do dokonywania wykładni prawa krajowego w możliwie największym zakresie zgodnej z prawem Unii, umożliwiającej osiągnięcie rezultatu zgodnego z celem wyznaczonym w danej decyzji ramowej.

---

(1)  Dz.U. C 412 z 4.12.2017.

Wyrok Trybunału (szósta izba) z dnia 27 czerwca 2019 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Grondwettelijk Hof — Belgia) — Belgisch Syndicaat van Chiropraxie, Bart Vandendries i in./Ministerraad

(Sprawa C-597/17) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Podatki - Wspólny system podatku od wartości dodanej (VAT) - Dyrektywa 2006/112/WE - Artykuł 132 ust. 1 lit. c) - Zwolnienia - Zawody medyczne i paramedyczne - Chiropraktyka i osteopatia - Artykuł 98 - Punkty 3 i 4 załącznika III - Produkty lecznicze i wyroby medyczne - Obniżona stawka - Świadczenie usług w ramach zabiegów lub leczenia o charakterze terapeutycznym - Stawka podstawowa - Świadczenie usług w ramach zabiegów lub leczenia o charakterze estetycznym - Zasada neutralności podatkowej - Utrzymanie skutków uregulowania krajowego sprzecznego z prawem Unii)

(2019/C 280/03)

Język postępowania: niderlandzki

Sąd odsyłający

Grondwettelijk Hof

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Belgisch Syndicaat van Chiropraxie, Bart Vandendries, Belgische Unie van Osteopaten i in, Plast.Surg. i in., Belgian Society for Private Clinics i in.

Strona przeciwna: Ministerraad

Sentencja

1)

Artykuł 132 ust. 1 lit. c) dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że nie zastrzega on stosowania przewidzianego w nim zwolnienia do świadczeń wykonywanych przez osoby wykonujące zawód medyczny lub paramedyczny regulowany przez prawo danego państwa członkowskiego.

2)

Artykuł 98 dyrektywy 2006/112 w związku z pkt 3 i 4 załącznika III do tej dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwia się on uregulowaniu krajowemu, które traktuje w sposób odmienny z jednej strony produkty lecznicze i wyroby medyczne dostarczane w ramach zabiegów lub leczenia o charakterze terapeutycznym, a z drugiej strony produkty lecznicze i wyroby medyczne dostarczane w ramach zabiegów lub leczenia o charakterze wyłącznie estetycznym, wyłączając te ostatnie z korzystania z obniżonej stawki podatku od wartości dodanej (VAT), która ma zastosowanie do pierwszych.

3)

W okolicznościach takich jak omawiane w postępowaniu głównym sąd krajowy nie może skorzystać z przepisu krajowego upoważniającego go do tymczasowego utrzymania niektórych skutków przepisów krajowych uznanych za sprzeczne z dyrektywą 2006/112 do czasu dostosowania ich do tej dyrektywy z jednej strony w celu ograniczenia zagrożeń dla pewności prawa wynikających z retroaktywnego skutku tego stwierdzenia, a z drugiej strony w celu uniknięcia zastosowania systemu krajowego poprzedzającego owe sprzeczne ze wspomnianą dyrektywą przepisy.

---

(1)  Dz.U. C 427 z 26.11.2018.

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 26 czerwca 2019 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Nederlandstalige rechtbank van eerste aanleg Brussel — Belgia) — Lies Craeynest i in./Brussels Hoofdstedelijk Gewest, Brussels Instituut voor Milieubeheer

(Sprawa C-723/17) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Dyrektywa 2008/50/WE - Artykuły 6, 7, 13 i 23 - Załącznik III - Ocena jakości powietrza - Kryteria pozwalające na stwierdzenie przekroczenia dopuszczalnych wartości dwutlenku azotu - Pomiary dokonywane w stałych punktach pomiarowych - Wybór odpowiednich miejsc - Interpretacja wartości uzyskanych z pomiarów w punktach pomiarowych - Zobowiązania państw członkowskich - Kontrola sądowa - Stopień kontroli - Uprawnienie do skierowania nakazu)

(2019/C 280/04)

Język postępowania: niderlandzki

Sąd odsyłający

Nederlandstalige rechtbank van eerste aanleg Brussel

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Lies Craeynest, Cristina Lopez Devaux, Frédéric Mertens, Stefan Vandermeulen, Karin De Schepper, Clientearth VZW

Strona pozwana: Brussels Hoofdstedelijk Gewest, Brussels Instituut voor Milieubeheer

przy udziale: Belgische Staat

Sentencja

1)

Artykuł 4 ust. 3 TUE i art. 19 ust. 1 akapit drugi TUE w związku z art. 288 akapit trzeci TFUE oraz art. 6 i 7 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/50/WE z dnia 21 maja 2008 r. w sprawie jakości powietrza i czystszego powietrza dla Europy należy interpretować w ten sposób, że do sądu krajowego rozpatrującego wniosek jednostek, na które ma bezpośrednio wpływ przekroczenie wartości dopuszczalnych określonych w art. 13 ust. 1 tej dyrektywy, należy sprawdzenie, czy punkty pomiarowe znajdujące się w danej strefie zostały rozmieszczone zgodnie z kryteriami określonymi w pkt 1 lit. a) sekcji B załącznika III do wspomnianej dyrektywy; jeśli tak nie jest, to sąd ten może stosować wobec właściwych organów krajowych wszelkie niezbędne środki, takie jak nakaz, o ile jest on przewidziany w prawie krajowym, w celu zapewnienia, aby punkty pomiarowe zostały umieszczone z poszanowaniem tych kryteriów.

2)

Artykuł 13 ust. 1 i art. 23 ust. 1 dyrektywy 2008/50 należy interpretować w ten sposób, że do celów stwierdzenia przekroczenia określonej w załączniku XI do tej dyrektywy wartości dopuszczalnej dla średniej obliczanej w okresie roku kalendarzowego wystarczy, by poziom zanieczyszczeń wyższy od tej wartości został stwierdzony w jednym punkcie pomiarowym.

---

(1)  Dz.U. C 104 z 19.3.2018.

Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 26 czerwca 2019 r. — Komisja Europejska/Republika Grecka

(Sprawa C-729/17) (1)

(Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego - Artykuł 258 TFUE - Artykuł 49 TFUE - Dyrektywa 2006/123/WE - Artykuł 15 ust. 2 i 3 - Dyrektywa 2005/36/WE - Artykuły 13, 14 i 50 oraz załącznik VII - Swoboda przedsiębiorczości - Uznawanie kwalifikacji zawodowych - Krajowe przepisy dotyczące usługodawców kształcących mediatorów)

(2019/C 280/05)

Język postępowania: grecki

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: H. Tserepa-Lacombe i H. Støvlbæk, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Republika Grecka (przedstawiciele: M. Tassopoulou, D. Tsagkaraki i Ch. Machairas, pełnomocnicy)

Sentencja

1)

— Ograniczając formę prawną instytucji kształcących mediatorów do spółek o celu niezarobkowym, które muszą zostać utworzone wspólnie z co najmniej jednej greckiej izby adwokackiej i z co najmniej jednej greckiej izby zawodowej, Republika Grecka uchybiła zobowiązaniom ciążącym na niej na mocy art. 15 ust. 2 lit. b) i c) oraz art. 15 ust. 3 dyrektywy 2006/123/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 grudnia 2006 r. dotyczącej usług na rynku wewnętrznym; — uzależniając procedurę uznawania kwalifikacji akademickich od dodatkowych wymogów dotyczących treści wymaganych świadectw oraz od środków wyrównawczych bez uprzedniej oceny ewentualnego istnienia istotnych różnic w stosunku do kształcenia krajowego oraz utrzymując w mocy dyskryminacyjne przepisy zobowiązujące osoby, które ubiegają się o akredytację mediatora, posiadające dokument licencyjny uzyskany za granicą lub wydany przez instytucję kształcącą uznaną za granicą po ukończeniu kształcenia w Grecji, do wykazania się doświadczeniem nabytym w co najmniej trzech postępowaniach mediacyjnych, Republika Grecka uchybiła zobowiązaniom ciążącym na niej na mocy art. 13 i 14, art. 50 ust. 1 oraz załącznika VII do dyrektywy 2005/36/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 września 2005 r. w sprawie uznawania kwalifikacji zawodowych, zmienionej dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/55/UE z dnia 20 listopada 2013 r.

2)	Republika Grecka zostaje obciążona kosztami postępowania.

---

(1)  Dz.U. C 83 z 5.3.2018.

Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 26 czerwca 2019 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Juge de paix du troisième canton de Charleroi — Belgia) — André Moens/Ryanair Ltd

(Sprawa C-159/18) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Transport lotniczy - Rozporządzenie (WE) nr 261/2004 - Artykuł 5 ust. 3 - Odszkodowanie dla pasażerów w przypadku odmowy przyjęcia na pokład albo odwołania lub dużego opóźnienia lotów - Zakres - Zwolnienie z obowiązku odszkodowania - Pojęcie „nadzwyczajnych okoliczności” - Obecność paliwa na pasie startowym na lotnisku)

(2019/C 280/06)

Język postępowania: francuski

Sąd odsyłający

Juge de paix du troisième canton de Charleroi

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: André Moens

Strona pozwana: Ryanair Ltd

Sentencja

1)

Artykuł 5 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 261/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004 r. ustanawiającego wspólne zasady odszkodowania i pomocy dla pasażerów w przypadku odmowy przyjęcia na pokład albo odwołania lub dużego opóźnienia lotów, uchylającego rozporządzenie (EWG) nr 295/91, w związku z jego motywami 14 i 15 należy interpretować w ten sposób, że obecność paliwa na jednym z pasów startowych lotniska, która doprowadziła do jego zamknięcia, a w konsekwencji do dużego opóźnienia lotu z lub do tego lotniska, jest objęta pojęciem „nadzwyczajnych okoliczności” w rozumieniu tego przepisu, jeżeli paliwo to nie pochodzi ze statku powietrznego przewoźnika obsługującego ten lot.

2)

Artykuł 5 ust. 3 rozporządzenia nr 261/2004 w związku z jego motywami 14 i 15 należy interpretować w ten sposób, że obecność paliwa na pasie startowym na lotnisku powodująca jego zamknięcie, w odniesieniu do której został wykazany jej charakter „nadzwyczajnej okoliczności”, należy uznać za okoliczność, której nie można było uniknąć pomimo podjęcia wszystkich rozsądnych środków w rozumieniu tego przepisu.

---

(1)  Dz.U. C 166 z 14.5.2018.

Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 26 czerwca 2019 r. — Republika Włoska/Komisja Europejska

(Sprawa C-247/18 P) (1)

(Odwołanie - Europejski Fundusz Społeczny (EFS) - Program operacyjny objęty celem nr 1 dla regionu Sycylii (2000 - 2006) - Zmniejszenie pierwotnie przyznanej pomocy finansowej - Rozporządzenie (WE) nr 1260/1999 - Artykuł 39 - Uprawnienia do dokonywania kontroli - Niezbędne weryfikacje - Korekty finansowe - Obliczanie - Metoda obliczania przez ekstrapolację)

(2019/C 280/07)

Język postępowania: włoski

Strony

Wnoszący odwołanie: Republika Włoska (przedstawiciele: G. Palmieri, pełnomocnik, P. Gentili, avvocato dello Stato)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska (przedstawiciele: P. Arenas i F. Tomat, pełnomocnicy)

Sentencja

1)	Odwołanie zostaje oddalone.

2)	Republika Włoska zostaje obciążona, poza własnymi kosztami, kosztami poniesionymi przez Komisję Europejską.

---

(1)  Dz.U. C 182 z 28.5.2018.

Wyrok Trybunału (siódma izba) z dnia 27 czerwca 2019 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Consiglio di Stato — Włochy) — Azienda Agricola Barausse Antonio e Gabriele — Società semplice/Agenzia per le Erogazioni in Agricoltura (AGEA)

(Sprawa C-348/18) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Dodatkowa opłata wyrównawcza w sektorze mleka i przetworów mlecznych - Rozporządzenie (EWG) nr 3950/92 - Artykuł 2 ust. 1 akapit drugi - Ustalenie wkładu producentów w zapłatę należnej dodatkowej opłaty wyrównawczej - Ponowne przydzielenie niewykorzystanych ilości referencyjnych - Środek krajowy ponownie przydzielający niewykorzystane ilości na podstawie obiektywnych kryteriów pierwszeństwa)

(2019/C 280/08)

Język postępowania: włoski

Sąd odsyłający

Consiglio di Stato

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Azienda Agricola Barausse Antonio e Gabriele — Società semplice

Strona pozwana: Agenzia per le Erogazioni in Agricoltura (AGEA)

przy udziale: Comitato Spontaneo Produttori Latte (COSPLAT), Società Agricola Galleana — Società semplice, VS i in.

Sentencja

Artykuł 2 ust. 1 akapit drugi rozporządzenia Rady (EWG) nr 3950/92 z dnia 28 grudnia 1992 r. ustanawiającego dodatkową opłatę wyrównawczą w sektorze mleka i przetworów mlecznych, zmienionego rozporządzeniem Rady (WE) nr 1256/1999 z dnia 17 maja 1999 r., powinien być interpretowany w ten sposób, że w przypadku gdy państwo członkowskie postanowi dokonać ponownego przydziału niewykorzystanych ilości referencyjnych, tego ponownego przydziału na rzecz producentów, którzy przekroczyli swoje ilości referencyjne, należy dokonać proporcjonalnie do ilości referencyjnej każdego producenta.

---

(1)  Dz.U. C 394 z 20.8.2018.

Wyrok Trybunału (ósma izba) z dnia 26 czerwca 2019 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Višje sodišče v Mariboru — Słowenia) — Aleš Kuhar, Jožef Kuhar/Addiko Bank d.d.

(Sprawa C-407/18) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Nieuczciwe warunki w umowach konsumenckich - Dyrektywa 93/13/EWG - Postępowanie egzekucyjne w przedmiocie wierzytelności hipotecznej - Akt notarialny stanowiący podstawę do bezpośredniego wszczęcia egzekucji - Sądowa kontrola nieuczciwych warunków umowy - Zawieszenie egzekucji - Brak właściwości sądu, do którego skierowano wniosek o wszczęcie egzekucji - Ochrona konsumenta - Zasada skuteczności - Wykładnia zgodna)

(2019/C 280/09)

Język postępowania: słoweński

Sąd odsyłający

Višje sodišče v Mariboru

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Aleš Kuhar, Jožef Kuhar

Strona pozwana: Addiko Bank d.d.

Sentencja

Dyrektywę Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich należy interpretować w świetle zasady skuteczności w ten sposób, że stoi ona na przeszkodzie uregulowaniu krajowemu, takiemu jak rozpatrywane w postępowaniu głównym, zgodnie z którym sąd krajowy, do którego wystąpiono o wszczęcie egzekucji z umowy kredytu hipotecznego, zawartej między przedsiębiorcą a konsumentem w formie aktu notarialnego bezpośrednio wykonalnego, nie dysponuje albo na wniosek konsumenta, albo z urzędu, możliwością zbadania, czy zawarte w takim akcie warunki nie mają charakteru nadużycia w rozumieniu tej dyrektywy, i zawieszenia na tej podstawie egzekucji będącej przedmiotem wniosku.

---

(1)  Dz.U. C 294 z 20.8.2018.

Wyrok Trybunału (szósta izba) z dnia 27 czerwca 2019 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Okresní soud v Českých Budějovicích — Republika Czeska) — RD/SC

(Sprawa C-518/18) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Współpraca sądowa w sprawach cywilnych - Rozporządzenie (WE) nr 805/2004 - Europejski tytuł egzekucyjny dla roszczeń bezspornych - Nadanie orzeczeniu zaświadczenia europejskiego tytułu egzekucyjnego - Minimalne standardy dla postępowań dotyczących roszczeń bezspornych - Pozwany nieznany z miejsca pobytu, który nie stawił się na rozprawie)

(2019/C 280/10)

Język postępowania: czeski

Sąd odsyłający

Okresní soud v Českých Budějovicích

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: RD

Strona pozwana: SC

Sentencja

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 805/2004 z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie utworzenia europejskiego tytułu egzekucyjnego dla roszczeń bezspornych należy interpretować w ten sposób, że w sytuacji gdy sąd nie zdoła ustalić miejsca pobytu strony pozwanej, nie zezwala ono na nadanie zaświadczenia europejskiego tytułu egzekucyjnego orzeczeniu wydanemu w przedmiocie roszczenia po przeprowadzeniu rozprawy, na której nie stawiła się ani strona pozwana, ani kurator procesowy wyznaczony do celów danego postępowania.

---

(1)  Dz.U. C 392 z 29.10.2018.

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 24 czerwca 2019 r. — Komisja Europejska/Rzeczpospolita Polska

(Sprawa C-619/18) (1)

(Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego - Artykuł 19 ust. 1 akapit drugi TUE - Praworządność - Skuteczna ochrona sądowa w dziedzinach objętych prawem Unii - Zasady nieusuwalności i niezawisłości sędziów - Obniżenie wieku przejścia w stan spoczynku sędziów Sądu Najwyższego - Zastosowanie do urzędujących sędziów - Możliwość dalszego zajmowania stanowiska sędziowskiego po ukończeniu tego wieku uzależniona od uzyskania zgody stanowiącej dyskrecjonalną decyzję Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej)

(2019/C 280/11)

Język postępowania: polski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: K. Banks, H. Krämer i S.L. Kalėda, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Rzeczpospolita Polska (przedstawiciele: B. Majczyna, K. Majcher i S. Żyrek, pełnomocnicy)

Sentencja

1)

Z jednej strony poprzez zastosowanie przepisów wprowadzających obniżenie wieku przejścia w stan spoczynku sędziów Sądu Najwyższego (Polska) do urzędujących sędziów powołanych do tego sądu przed dniem 3 kwietnia 2018 r. oraz z drugiej strony poprzez przyznanie Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej dyskrecjonalnego prawa do przedłużenia czynnej służby sędziów owego sądu po ukończeniu przez nich nowo określonego wieku przejścia w stan spoczynku Rzeczpospolita Polska uchybiła zobowiązaniom, które na niej ciążą na mocy art. 19 ust. 1 akapit drugi TUE.

2)	Rzeczpospolita Polska zostaje obciążona kosztami postępowania.

3)	Węgry pokrywają własne koszty.

---

(1)  Dz.U. C 427 z 26.11.2018.

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesgerichtshof (Niemcy) w dniu 11 kwietnia 2019 r. — Vanessa Gambietz/Erica Ziegler

(Sprawa C-131/18) (1)

(2019/C 280/12)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Bundesgerichtshof

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: Vanessa Gambietz

Strona pozwana: Erica Ziegler

Pytania prejudycjalne

Artykuł 6 ust. 3 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/7/UE z dnia 16 lutego 2011 r. w sprawie zwalczania opóźnień w płatnościach w transakcjach handlowych należy interpretować w ten sposób, że od rozsądnej rekompensaty przewidzianej w tym przepisie należy odliczyć stałą kwotę w wysokości 40 EUR przyznaną wierzycielowi na podstawie art. 6 ust. 1 wspomnianej dyrektywy.

---

(1)  Dz.U. C 142 z 23.4.2018.

Postanowienie Trybunału (druga izba) z dnia 19 marca 2019 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal Superior de Justicia de Galicia — Hiszpania) — Sindicato Nacional de CCOO de Galicia/Unión General de Trabajadores de Galicia (UGT), Universidad de Santiago de Compostela, Confederación Intersindical Gallega

(Sprawa C-293/18) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Polityka społeczna - Dyrektywa 1999/70/WE - Porozumienie ramowe ETUC, UNICE i CEEP w sprawie pracy na czas określony - Klauzule 2 i 3 - Pojęcie „pracownika zatrudnionego na czas określony” - Klauzula 4 - Zasada niedyskryminacji - Porównywalność sytuacji - Uzasadnienie - Odprawa w wypadku rozwiązania umowy o pracę na czas nieokreślony z obiektywnej przyczyny - Brak odprawy po wygaśnięciu doktoranckiej umowy o pracę na czas określony)

(2019/C 280/13)

Język postępowania: hiszpański

Sąd odsyłający

Tribunal Superior de Justicia de Galicia

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Sindicato Nacional de CCOO de Galicia

Strona pozwana: Unión General de Trabajadores de Galicia (UGT), Universidad de Santiago de Compostela, Confederación Intersindical Gallega

Sentencja

1)

Wykładni Porozumienia ramowego w sprawie pracy na czas określony, zawartego dnia 18 marca 1999 r. i stanowiącego załącznik do dyrektywy Rady 1999/70/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. dotyczącej Porozumienia ramowego w sprawie pracy na czas określony, zawartego przez Europejską Unię Konfederacji Przemysłowych i Pracodawców (UNICE), Europejskie Centrum Przedsiębiorstw Publicznych (CEEP) oraz Europejską Konfederację Związków Zawodowych (ETUC), a w szczególności klauzuli 2 pkt 1 i klauzuli 3 pkt 1 tego porozumienia, należy dokonywać w ten sposób, że znajduje ono zastosowanie do pracowników takich jak rozpatrywany w postępowaniu głównym personel zatrudniony na podstawie umów doktoranckich.

2)

Wykładni klauzuli 4 pkt 1 porozumienia ramowego w sprawie pracy na czas określony, stanowiącego załącznik do dyrektywy 1999/70 należy dokonywać w ten sposób, że nie stoi ona na przeszkodzie przepisowi prawa krajowego, który nie przewiduje wypłaty żadnej odprawy pracownikom zatrudnionym na podstawie umów doktoranckich, takich jak rozpatrywane w postępowaniu głównym, po wygaśnięciu tych umów, podczas gdy odprawę przyznaje się pracownikom zatrudnionym na czas nieokreślony przy rozwiązywaniu z nimi umowy o pracę z obiektywnej przyczyny.

---

(1)  Dz.U. C 259 z 23.7.2018.

Postanowienie Trybunału (szósta izba) z dnia 11 kwietnia 2019 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Juzgado de lo Mercantil no 1 de Gerona — Hiszpania) — OD/Ryanair DAC

(Sprawa C-646/18) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Artykuł 99 regulaminu postępowania przed Trybunałem - Współpraca sądowa w sprawach cywilnych - Rozporządzenie (UE) nr 1215/2012 - Ustalenie właściwego sądu do rozpoznania żądania o wypłatę odszkodowania w związku z opóźnionym lotem - Artykuł 26 - Dorozumiany wybór jurysdykcji - Konieczność, aby pozwany wdał się w spór)

(2019/C 280/14)

Język postępowania: hiszpański

Sąd odsyłający

Juzgado de lo Mercantil no 1 de Gerona

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: OD

Strona pozwana: Ryanair DAC

Sentencja

Artykuł 26 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1215/2012 z dnia 12 grudnia 2012 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych należy interpretować w ten sposób, że nie ma on zastosowania w przypadku takim jak w postępowaniu głównym, gdy pozwany nie przedstawił uwag lub nie wdał się w spór.

---

(1)  Dz.U. C 25 z 21.1.2019.

Postanowienie Trybunału (szósta izba) z dnia 11 kwietnia 2019 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Općinski sud u Novom Zagrebu — Chorwacja) — Hrvatska radiotelevizija/TY

(Sprawa C-657/18) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Artykuł 53 ust. 2 regulaminu postępowania przed Trybunałem - Współpraca sądowa w sprawach cywilnych - Rozporządzenie (WE) nr 805/2004 - Europejski tytuł egzekucyjny - Notariusze przeprowadzający postępowania egzekucyjne na podstawie dokumentu autentycznego - Postępowania niekontradyktoryjne - Artykuł 18 TFUE - Odwrotna dyskryminacja - Brak powiązania z prawem Unii - Oczywisty brak właściwości Trybunału Sprawiedliwości)

(2019/C 280/15)

Język postępowania: chorwacki

Sąd odsyłający

Općinski sud u Novom Zagrebu

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: Hrvatska radiotelevizija

Strona pozwana: TY

Sentencja

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej jest oczywiście niewłaściwy, by udzielić odpowiedzi na pytania przedstawione przez Općinski sud u Novom Zagrebu (sąd rejonowy w Nowym Zagrzebiu, Chorwacja).

---

(1)  Dz.U. C 4 z 7.1.2019.

Postanowienie Trybunału (szósta izba) z dnia 10 kwietnia 2019 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal Judicial da Comarca de Faro, Juízo do Trabalho de Portimão — Juiz 1 — Portugalia) — Rolibérica Lda/Autoridade para as Condições do Trabalho

(Sprawa C-834/18) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Artykuł 99 regulaminu postępowania przed Trybunałem - Transport drogowy - Rozporządzenie (WE) nr 561/2006 - Artykuł 4 lit. i) - Pojęcie tygodnia - Tygodniowe okresy odpoczynku - Metody obliczania)

(2019/C 280/16)

Język postępowania: portugalski

Sąd odsyłający

Tribunal Judicial da Comarca de Faro, Juízo do Trabalho de Portimão — Juiz 1

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Rolibérica Lda

Strona pozwana: Autoridade para as Condições do Trabalho

Sentencja

Rozporządzenie (WE) nr 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego oraz zmieniające rozporządzenia Rady (EWG) nr 3821/85 i (WE) 2135/98, jak również uchylające rozporządzenie Rady (EWG) nr 3820/85 należy interpretować w ten sposób, że „tygodniowe okresy odpoczynku” w rozumieniu art. 8 tego rozporządzenia nie muszą bezwzględnie kończyć się w ciągu „tygodnia”, które to pojęcie zdefiniowano w art. 4 lit. i) rzeczonego rozporządzenia.

---

(1)  Dz.U. C 112 z 25.3.2019.

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Obvodní soud pro Prahu 5 (Republika Czeska) w dniu 5 listopada 2018 r. — HJ/II

(Sprawa C-680/18)

(2019/C 280/17)

Język postępowania: czeski

Sąd odsyłający

Obvodní soud pro Prahu 5

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: HJ

Strona pozwana: II

Postanowieniem z dnia 11 kwietnia 2019 r. Trybunał (ósma izba) orzekł, że przedstawiony wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym jest niedopuszczalny.

Odwołanie od wyroku Sądu (trzecia izba) wydanego w dniu 12 września 2018 r. w sprawie T-905/16, Chefaro Ireland DAC/EUIPO, wniesione w dniu 28 listopada 2018 r. przez Chefaro Ireland DAC

(Sprawa C-739/18 P)

(2019/C 280/18)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnosząca odwołanie: Chefaro Ireland DAC (przedstawiciele: P. Maeyaert, J. Muyldermans, advocaten)

Druga strona postępowania: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej

Postanowieniem z dnia 2 maja 2019 r. Trybunał Sprawiedliwości (dziewiąta izba) uznał, że odwołanie jest niedopuszczalne.

Odwołanie od wyroku Sądu (siódma izba) wydanego w dniu 18 października 2018 r. w sprawie T-533/17, Next design+produktion GmbH/Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO), wniesione w dniu 21 grudnia 2018 r. przez Next design+produktion GmbH

(Sprawa C-819/18 P)

(2019/C 280/19)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Wnosząca odwołanie: Next design+produktion GmbH (przedstawiciele: M. Hirsch, Rechtsanwalt, M. Metzner, Rechtsanwältin)

Druga strona postępowania: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej, Nanu-Nana Joachim Hoepp GmbH & Co. KG

Postanowieniem z dnia 11 lipca 2019 r. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (ósma izba) oddalił odwołanie i obciążył wnoszącą odwołanie kosztami postępowania.

Odwołanie od wyroku Sądu (czwarta izba) wydanego w dniu 21 listopada 2018 r. w sprawie T-339/17, Shenzhen Jiayz Photo Industrial/EUIPO — Seven, wniesione w dniu 17 stycznia 2019 r. przez Seven SpA

(Sprawa C-31/19 P)

(2019/C 280/20)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnoszący odwołanie: Seven SpA (przedstawiciel: L. Trevisan, avvocato)

Druga strona postępowania: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej

Postanowieniem z dnia 2 lipca 2019 r. Trybunał (siódma izba) odrzucił odwołanie jako niedopuszczalne.

Odwołanie od wyroku Sądu (siódma izba) wydanego w dniu 22 listopada 2018 r. w sprawie T-356/17, Daico International/EUIPO — American Franchise Marketing, wniesione w dniu 21 stycznia 2019 r. przez Daico International BV

(Sprawa C-36/19 P)

(2019/C 280/21)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnoszący odwołanie: Daico International BV (przedstawiciel: M.F.J. Haak, advocaat)

Druga strona postępowania: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej

Postanowieniem z dnia 4 lipca 2019 r. Trybunał Sprawiedliwości (siódma izba) uznał, że odwołanie jest niedopuszczalne.

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sąd Okręgowy w Gdańsku (Polska) w dniu 11 marca 2019 r. — postępowanie karne przeciwko AV

(Sprawa C-221/19)

(2019/C 280/22)

Język postępowania: polski

Sąd odsyłający

Sąd Okręgowy w Gdańsku

Strona w postępowaniu głównym

AV

Pytania prejudycjalne

1)

Czy art. 3 ust. 3 decyzji ramowej Rady 2008/675/WSiSW z dnia 24 lipca 2008 roku w sprawie uwzględniania w nowym postępowaniu karnym wyroków skazujących zapadłych w państwach członkowskich Unii Europejskiej (1) stanowiący, że uwzględnienie uprzednich wyroków skazujących zapadłych w innych państwach członkowskich, przewidziane w ust. 1, nie skutkuje naruszeniem, uchyleniem ani rewizją ze strony państwa członkowskiego prowadzącego nowe postępowanie uprzednich wyroków skazujących ani jakichkolwiek decyzji związanych z ich wykonaniem należy interpretować w ten sposób, że jako naruszenie w rozumieniu tego przepisu uważa się nie tylko objęcie wyrokiem łącznym kary orzeczonej wyrokiem zapadłym w państwie Unii Europejskiej, ale również objęcie tym wyrokiem takiej kary, która została przejęta do wykonania w innym państwie Unii Europejskiej, z wyrokiem wydanym w tym państwie, w ramach wyroku łącznego?

2)

Czy w świetle przepisów decyzji ramowej Rady 2008/909/WSiSW z dnia 27 listopada 2008 r. o stosowaniu zasady wzajemnego uznawania do wyroków skazujących na karę pozbawienia wolności lub inny środek polegający na pozbawieniu wolności — w celu wykonania tych wyroków w Unii Europejskiej dotyczących zasad procedury exequatur (2)– określonych w [jej] art. 8 ust. 2 do 4, a także art. 19 ust. 1 i 2, stanowiącego, że państwo wydające oraz państwo wykonujące mogą postanowić o amnestii lub zastosować ułaskawienie (ust. 1); jedynie państwo wydające może rozstrzygać wnioski o rewizję wyroku nakładającego karę, która ma być wykonana zgodnie z niniejszą decyzją ramową (ust. 2) oraz art. 17 ust. 1 zdanie [pierwsze] stanowiącego, że wykonanie kary podlega prawu państwa wykonującego, możliwe jest wydanie wyroku łącznego, który obejmowałby kary orzeczone wyrokiem zapadłym w państwie Unii Europejskiej, który został przejęty do wykonania w innym państwie Unii Europejskiej, z wyrokiem wydanym w tym państwie, w ramach wyroku łącznego?

---

(1)  Dz.U. 2008, L 220, s. 32

(2)  Dz.U. 2008, L 327, s. 27

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sąd Rejonowy w Opatowie (Polska) w dniu 8 marca 2019 r. — BW Sp. z o.o. w B. przeciwko D.R.

(Sprawa C-222/19)

(2019/C 280/23)

Język postępowania: polski

Sąd odsyłający

Sąd Rejonowy w Opatowie

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: BW Sp. z o.o. w B.

Strona pozwana: D.R.

Pytanie prejudycjalne

Czy przepisy dyrektywy Rady 93/13/EWG z 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich (1); zwłaszcza art. 3 ust. 1 dyrektywy oraz zasady prawa Unii dotyczące ochrony konsumenta i równowagi stron umowy, należy interpretować w ten sposób, że przywołane przepisy oraz zasady, stoją na przeszkodzie wprowadzeniu do porządku krajowego instytucji „maksymalnych pozaodsetkowych kosztów kredytu” oraz matematycznego wzoru obliczenia wysokości tych kosztów przewidzianych w art. 5 pkt. 6a w zw. z art. 36a ustawy z 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim (t.j. Dz.U.2018.993), które to rozwiązania prawne zezwalają na zaliczenie do kosztów związanych z umową o kredyt ponoszonych przez konsumenta (całkowitego kosztu kredytu) również kosztów działalności gospodarczej prowadzonej przez przedsiębiorcę?

---

(1)  Dz.U. 1993, L 95, s. 29; Polskie wydanie specjalne: Rozdział 15 Tom 002 P. 288 — 293

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sąd Rejonowy w Opatowie (Polska) w dniu 20 marca 2019 r. — QL S.A. w B. przeciwko C.G.

(Sprawa C-252/19)

(2019/C 280/24)

Język postępowania: polski

Sąd odsyłający

Sąd Rejonowy w Opatowie

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: QL S.A. w B.

Strona pozwana: C.G.

Pytanie prejudycjalne

Czy przepisy dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/48/WE z 23 kwietnia 2008 r. w sprawie umów o kredyt konsumencki oraz uchylającej dyrektywę Rady 87/102/EWG (1); zwłaszcza art. 3 pkt. g) i art. 22 ust. l dyrektywy, należy interpretować w ten sposób, że przywołane przepisy stoją na przeszkodzie wprowadzeniu do porządku krajowego instytucji „maksymalnych pozaodsetkowych kosztów kredytu” oraz matematycznego wzoru obliczenia wysokości tych kosztów przewidzianych w art. 5 pkt. 6a w zw. z art. 36a ustawy z 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim (t.j. Dz.U.2018.993), które to rozwiązania prawne zezwalają na zaliczenie do kosztów związanych z umową o kredyt ponoszonych przez konsumenta (całkowitego kosztu kredytu) również kosztów działalności gospodarczej prowadzonej przez przedsiębiorcę?

---

(1)  Dz. U. 2008, L 133, s. 66

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Gerechtshof Den Haag (Niderlandy) w dniu 9 kwietnia 2019 r. — Dexia Nederland BV/Z

(Sprawa C-289/19)

(2019/C 280/25)

Język postępowania: niderlandzki

Sąd odsyłający

Gerechtshof Den Haag

Strony w postępowaniu głównym

Strona wnosząca środek odwoławczy: Dexia Nederland BV

Druga strona postępowania: Z

Pytania prejudycjalne

1)	Czy podmiot stosujący uznany za bezskuteczny nieuczciwy warunek umowny, który przewidywał zapłatę odszkodowania w wypadku niewykonania przez konsumenta ciążących na nim obowiązków, może dochodzić odszkodowania ustawowego przewidzianego na podstawie przepisów uzupełniających?

2)

Czy dla udzielenia odpowiedzi na powyższe pytanie znaczenie ma okoliczność, czy odszkodowanie, którego można dochodzić przy zastosowaniu ustawowego uregulowania w przedmiocie odszkodowania, jest takie samo bądź niższe lub wyższe niż odszkodowanie przysługujące na podstawie warunku umownego, który został uznany za bezskuteczny?

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal Superior de Justicia de Castilla-La Mancha (Hiszpania) w dniu 16 kwietniA 2019 R. — R.C.C./M.O.L.

(Sprawa C-314/19)

(2019/C 280/26)

Język postępowania: hiszpański

Sąd odsyłający

Tribunal Superior de Justicia de Castilla-La Mancha

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: R.C.C..

Strona pozwana: M.O.L.

Pytania prejudycjalne

Czy art. 1 ust. 1 lit. a) dyrektywy Rady 2001/23/WE z dnia 12 marca 2001 r. w sprawie zbliżania ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do ochrony praw pracowniczych w przypadku przejęcia przedsiębiorstw, zakładów lub części przedsiębiorstw lub zakładów (1), a tym samym treść tej dyrektywy ma zastosowanie do sytuacji, w której właściciel kancelarii notarialnej, urzędnik publiczny, który jest jednocześnie prywatnym przedsiębiorcą zatrudniającym u siebie pracowników, przy czym jego status pracodawcy regulują ogólne przepisy prawa pracy oraz branżowy układ zbiorowy, przejmuje urząd poprzedniego ustępującego właściciela kancelarii notarialnej, przejmując jego repertorium, kontynuuje prowadzenie działalności w tym samym miejscu pracy, z tym samym wyposażeniem majątkowym i przejmuje pracowników, których zatrudniał poprzedni notariusz prowadzący tę kancelarię?

---

(1)  Dz.U. 2001, L 82, s. 16.

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Naczelny Sąd Administracyjny (Polska) w dniu 24 kwietnia 2019 r. — E. Sp. z o.o. Sp. k. z siedzibą w S. przeciwko Ministrowi Finansów

(Sprawa C-335/19)

(2019/C 280/27)

Język postępowania: polski

Sąd odsyłający

Naczelny Sąd Administracyjny

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: E. Sp. z o.o. Sp. k. z siedzibą w S.

Strona pozwana: Minister Finansów

Pytania prejudycjalne

1)

Czy przepisy dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (1), — w szczególności art. 90 ust. 2 tej dyrektywy — przy uwzględnieniu zasad neutralności podatkowej i proporcjonalności, zezwalają na wprowadzenie w prawie krajowym ograniczenia możliwości obniżenia podstawy opodatkowania w razie częściowego lub zupełnego niewywiązania się z płatności ze względu na określony status podatkowy dłużnika i wierzyciela?

2)

W szczególności czy prawo unijne nie stoi na przeszkodzie ustanowieniu w prawie krajowym regulacji dopuszczającej możliwość skorzystania z „ulgi na złe długi” pod warunkiem, że w dacie wykonania usługi/dostawy towarów oraz w dniu poprzedzającym dzień złożenia korekty deklaracji podatkowej w celu skorzystania z tej ulgi: — dłużnik nie jest w trakcie postępowania upadłościowego albo w likwidacji? — wierzyciel i dłużnik są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni?

---

(1)  Dz. U. 2006, L 347, s.1

Odwołanie od wyroku Sądu (druga izba) wydanego w dniu 12 marca 2019 r. w sprawie T-798/17, Fabio De Masi, Yanis Varoufakis/Europejski Bank Centralny (EBC), wniesione w dniu 30 kwietnia 2019 r. przez Fabię De Masi i Yanisa Varoufakisa

(Sprawa C-342/19 P)

(2019/C 280/28)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Wnoszący odwołanie: Fabio De Masi, Yanis Varoufakis (przedstawiciel: profesor dr A. Fischer-Lescano, profesor uniwersytecki

Pozostały uczestnik postępowania: Europejski Bank Centralny

Żądania wnoszących odwołanie

Wnoszące odwołanie zwracają się do Trybunału o:

1.	uchylenie w całości wyroku Sądu w sprawie T-798/17 i uwzględnienie żądania skargi wniesionej w pierwszej instancji.

2.	obciążenie drugiej strony odwołania kosztami postępowania zgodnie z art. 184 w związku z art. 137 i nast. regulaminu postępowania przed Trybunałem Sprawiedliwości.

Zarzuty i główne argumenty

W pierwszej instancji wnoszący odwołanie wystąpili z żądaniem stwierdzenia nieważności na podstawie art. 263 ust. 4 TFUE decyzji EBC z dnia 16 października 2017 r. odmawiającej im dostępu do dokumentu z dnia 23 kwietnia 2015 r. zatytułowanego „Odpowiedzi na pytania dotyczące wykładni art. 14 ust. 4 Protokołu w sprawie Statutu ESBC i EBC”.

Wnoszący odwołanie podnoszą cztery zarzuty na poparcie swojego pierwszego żądania podniesionego w ramach odwołania:

1)

Błędna wykładnia umocowania w prawie pierwotnym zasady przejrzystości w art. 15 ust. 1 TFUE, art. 10 ust. 3 TUE i art. 298 ust. 1 TFUE oraz w art. 42 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej. W zaskarżonym wyroku błędnie uznano, że miara roszczenia dotyczącego przejrzystości nie wynika wyłącznie z prawa wtórnego, lecz że to prawo wtórne z uwagi na roszczenie dotyczące przejrzystości powinno być interpretowane zgodnie z prawem pierwotnym. W rezultacie Sąd niezgodnie z prawem wycofuje kontrolę sądową w odniesieniu do zarzutu przejrzystości.

2)	Naruszenie obowiązku uzasadnienia i standardów wypracowanych w tym zakresie przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE). W wyroku Sądu błędnie przyjęto, że w zaskarżonej decyzji EBC całkowicie brak jest opisu konkretnych naruszeń popełnionych przez EBC.

3)

Błędna wykładnia związku między art. 4 ust. 3 decyzji 2004/258/WE (1) (wyjątek dotyczący przejrzystości: opinie do użytku wewnętrznego) i art. 4 ust. 2 tej decyzji (wyjątek dotyczący przejrzystości: komunikacja prawna). Sąd pomija charakter lex specialis zawarty w art. 4 ust. 2 ww. decyzji w odniesieniu do opinii prawnych oraz fakt, że art. 4 ust. 3 tej decyzji nie ma zastosowania do abstrakcyjnej opinii prawnej.

4)

Zaskarżony wyrok niesłusznie zaprzecza, ogólnie rzecz biorąc, przeważającemu interesowi publicznemu w opublikowaniu dokumentu w rozumieniu art. 4 ust. 3 ww. decyzji. Żądanie zwrotu kosztów zostało podniesione na podstawie art. 184 w związku z art. 137 i nast. regulaminu postępowania przed Trybunałem Sprawiedliwości.

---

(1)  Decyzja Europejskiego Banku Centralnego z dnia 4 marca 2004 r. w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Europejskiego Banku Centralnego (EZB/2004/3) (Dz.U. 2004, L 80, s. 42).

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sąd Rejonowy dla m.st. Warszawy w Warszawie (Polska) w dniu 3 maja 2019 r. — Delfly sp. z o.o. przeciwko Travel Service Polska sp. z o.o.

(Sprawa C-356/19)

(2019/C 280/29)

Język postępowania: polski

Sąd odsyłający

Sąd Rejonowy dla m.st. Warszawy w Warszawie

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Delfly sp. z o.o.

Strona pozwana: Travel Service Polska sp. z o.o.

Pytania prejudycjalne

1)

Czy art. 7 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 261/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004 r. ustanawiającego wspólne zasady odszkodowania i pomocy dla pasażerów w przypadku odmowy przyjęcia na pokład albo odwołania lub dużego opóźnienia lotów, uchylające rozporządzenie (EWG) nr 295/91 (1) należy rozumieć w ten sposób, że przepis reguluje nie tylko rozmiar zobowiązania do zapłaty odszkodowania, ale również sposób wykonania tego zobowiązania?

2)	W razie odpowiedzi twierdzącej na pytanie pierwsze, czy pasażer lub jego następca prawny może skutecznie żądać zapłaty równowartości kwoty 400 euro wyrażonej w innej walucie, w szczególności w walucie krajowej obowiązującej w miejscu zamieszkania pasażera odwołanego lub opóźnionego lotu?

3)	W razie odpowiedzi twierdzącej na pytanie drugie, według jakich kryteriów należy określać walutę, w której pasażer lub jego następca prawny może domagać się zapłaty, i jaki kurs wymiany walut powinien znaleźć zastosowanie?

4)

Czy art. 7 ust. 1 lub inne przepisy rozporządzenia (WE) nr 261/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004 r. sprzeciwiają się zastosowaniu takich przepisów prawa krajowego o wykonywaniu zobowiązań, które prowadzą do oddalenia powództwa wytoczonego przez pasażera lub jego następcę prawnego z tej tylko przyczyny, że roszczenie błędnie określono w walucie krajowej obowiązującej w miejscu zamieszkania pasażera, zamiast w walucie euro, zgodnie z art. 7 ust. 1 rozporządzenia?

---

(1)  Dz. U. 2004, L 46, s. 1

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Amtsgericht Hamburg (Niemcy) w dniu 10 maja 2019 r. — GE/Société Air France

(Sprawa C-370/19)

(2019/C 280/30)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Amtsgericht Hamburg

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: GE

Strona pozwana: Société Air France

Pytania prejudycjalne

Czy zorganizowany przez związki zawodowe strajk pracowników obsługującego przewoźnika lotniczego stanowi „nadzwyczajną okoliczność” w rozumieniu art. 5 ust. 3 rozporządzenia nr 261/2004 (1)?

---

(1)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004 r. ustanawiające wspólne zasady odszkodowania i pomocy dla pasażerów w przypadku odmowy przyjęcia na pokład albo odwołania lub dużego opóźnienia lotów, uchylające rozporządzenie (EWG) nr 295/91 (Dz.U. 2004, L 46, s. 1).

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sąd Rejonowy w Ostrowie Wielkopolskim (Polska) w dniu 15 maja 2019 r. — Powiat Ostrowski przeciwko Ubezpieczeniowemu Funduszowi Gwarancyjnemu z siedzibą w Warszawie

(Sprawa C-383/19)

(2019/C 280/31)

Język postępowania: polski

Sąd odsyłający

Sąd Rejonowy w Ostrowie Wielkopolskim

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Powiat Ostrowski

Strona pozwana: Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny z siedzibą w Warszawie

Pytanie prejudycjalne

1)

Czy art. 3 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/103/WE z dnia 16 września 2009 r. w sprawie ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej za szkody powstałe w związku z ruchem pojazdów mechanicznych i egzekwowania obowiązku ubezpieczania od takiej odpowiedzialności (1) należy interpretować w ten sposób, że obowiązek zawarcia umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej odnoszącej się do ruchu pojazdów mechanicznych obejmuje nawet takie sytuacje, w których jednostka samorządu terytorialnego — powiat — nabyła, na podstawie orzeczenia sądu, prawo własności pojazdu, który to pojazd jest niezdolny do jazdy i znajduje się na terenie prywatnym w postaci parkingu strzeżonego poza drogą publiczną i wskutek decyzji jego właściciela jest przeznaczony do zniszczenia?

2)	Czy też należy go interpretować w ten sposób, że w takich okolicznościach na jednostce samorządu terytorialnego jako właścicielu pojazdu nie ciąży obowiązek ubezpieczenia, bez uszczerbku dla odpowiedzialności, którą ponosi fundusz wobec poszkodowanych osób trzecich?

---

(1)  Dz. U. 2009, L 263, s. 11

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Wyrchowen administratiwen syd (Bułgaria) w dniu 21 maja 2019 r. — „Unipack” AD/Direktor na Teritoriałna direkcija „Dunawska” kym Agencija „Mitnici”, Prokuror ot Wyrchowna administratiwna prokuratura na Republika Byłgarija

(Sprawa C-391/19)

(2019/C 280/32)

Język postępowania: bułgarski

Sąd odsyłający

Wyrchowen administratiwen syd

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca:„Unipack” AD

Strona przeciwna: Direktor na Teritoriałna direkcija „Dunawska” kym Agencija „Mitnici”, Prokuror ot Wyrchowna administratiwna prokuratura na Republika Byłgarija

Pytanie prejudycjalne

Czy można stwierdzić, że zaistniały wyjątkowe okoliczności w rozumieniu art. 172 ust. 2 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2015/2446 (1) z dnia 28 lipca 2015 r. uzupełniającego rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 w odniesieniu do szczegółowych zasad dotyczących niektórych przepisów unijnego kodeksu celnego — stanowiące podstawę wydania pozwolenia z mocą wsteczną określonego w art. 211 ust. 2 Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r. ustanawiającego unijny kodeks celny w celu zastosowania procedury końcowego przeznaczenia przewidzianej w art. 254 unijnego kodeksu celnego do przywozu towarów zrealizowanego przed złożeniem wniosku o wydanie pozwolenia na zastosowanie wspomnianej procedury — w sytuacji gdy: najpierw wygasła ważność decyzji, wydanej na rzecz podmiotu uprawnionego do zastosowania procedury końcowego przeznaczenia, w sprawie wiążącej informacji taryfowej dotyczącej tych towarów ze względu na zmianę nomenklatury scalonej; następnie, w okresie (około 10 miesięcy) między wygaśnięciem ważności decyzji w sprawie wiążącej informacji taryfowej a przywozem, co do którego zażądano zastosowania procedury końcowego przeznaczenia, zrealizowano kilkakrotnie przywóz towarów (9 razy) bez dokonania przez organy celne korekty zadeklarowanego kodu nomenklatury scalonej; i wreszcie, towarów użyto w celach zwolnionych z cła antydumpingowego[?]

---

(1)  Dz.U. 2015, L 343, s. 1.

Odwołanie od wyroku Sądu (siódma izba) wydanego w dniu 20 marca 2019 r. w sprawie T-237/17, Hiszpania/Komisja, wniesione w dniu 24 maja 2019 r. przez Komisję Europejską

(Sprawa C-406/19 P)

(2019/C 280/33)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Wnoszący odwołanie: Komisja Europejska (przedstawiciele: F. Castillo de la Torre i J. Aquilina, pełnomocnicy)

Druga strona postępowania: Królestwo Hiszpanii

Żądania wnoszącego odwołanie

Komisja wnosi do Trybunału o uchylenie pkt 1 sentencji zaskarżonego wyroku i o oddalenie skargi w pierwszej instancji lub, ewentualnie, o przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd.

Zarzut

Sąd dopuścił się naruszenia prawa przy rozkładzie ciężaru dowodu w kontekście zastosowania korekt ryczałtowych zgodnie z art. 52 ust. 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1306/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej, zarządzania nią i monitorowania jej oraz uchylającego rozporządzenia Rady (EWG) nr 352/78, (WE) nr 165/94, (WE) nr 2799/98, (WE) nr 814/2000, (WE) nr 1290/2005 i (WE) nr 485/2008 (1).

---

(1)  Dz.U. 2013, L 347, s. 549.

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Satversmes tiesa (Łotwa) w dniu 11 czerwca 2019 r. — B/Latvijas Republikas Saeima

(Sprawa C-439/19)

(2019/C 280/34)

Język postępowania: łotewski

Sąd odsyłający

Satversmes tiesa

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: B.

Organ będący autorem aktu, którego zgodność z konstytucją jest kwestionowana: Latvijas Republikas Saeima

Pytania prejudycjalne

1)

Czy pojęcie „przetwarzanie danych osobowych dotyczących wyroków skazujących i czynów zabronionych lub powiązanych środków bezpieczeństwa” użyte w art. 10 rozporządzenia nr 2016/679 (1) należy interpretować w ten sposób, że obejmuje ono przetwarzanie informacji dotyczących punktów otrzymanych przez kierowców za wykroczenia drogowe przewidziane w przepisie będącym przedmiotem postępowania?

2)

Niezależnie od odpowiedzi na pierwsze pytanie prejudycjalne, czy przepisy rozporządzenia nr 2016/679, w szczególności zasadę „integralności i poufności” określoną w jego art. 5 ust. 1 lit. f), można interpretować w ten sposób, że zakazują one państwom członkowskim stanowienia przepisów, zgodnie z którymi informacje dotyczące punktów otrzymanych przez kierowców za wykroczenia drogowe byłyby publicznie dostępne oraz umożliwiania przetwarzania odpowiednich danych poprzez ich ujawnienie?

3)

Czy motywy 50 i 154, art. 5 ust. 1 lit. b) i art. 10 rozporządzenia nr 2016/679 i art. 1 ust. 2 lit. cc) dyrektywy 2003/98/WE (2) należy interpretować w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie uregulowaniu państwa członkowskiego umożliwiającemu przesłanie informacji dotyczących punktów otrzymanych przez kierowców za wykroczenia drogowe w celu ich ponownego wykorzystania?

4)

W przypadku odpowiedzi twierdzącej na którekolwiek z powyższych pytań, czy zasadę pierwszeństwa prawa Unii i zasadę pewności prawa należy interpretować w ten sposób, że możliwe byłoby stosowanie przepisu będącego przedmiotem postępowania i zachowanie jego skutków prawnych do momentu uprawomocnienia się ostatecznego orzeczenia wydanego przez sąd konstytucyjny?

---

(1)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) (Dz.U. 2016, L 119, s. 1)

(2)  Dyrektywa 2003/98/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 17 listopada 2003 r. w sprawie ponownego wykorzystywania informacji sektora publicznego (Dz.U. 2003, L 345, s. 90)

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Korkein hallinto-oikeus (Finlandia) w dniu 13 czerwca 2019 r. — Kilpailu- ja kuluttajavirasto

(Sprawa C-450/19)

(2019/C 280/35)

Język postępowania: fiński

Sąd odsyłający

Korkein hallinto-oikeus

Strony w postępowaniu głównym

Strona wnosząca odwołanie: Kilpailu- ja kuluttajavirasto

Inny uczestnik: Eltel Group Oy und Eltel Networks Oy

Pytania prejudycjalne

1)

Czy system ochrony konkurencji przewidziany w art. 101 TFUE można interpretować w ten sposób, że w sytuacji, w której uczestnik kartelu zawarł umowę o roboty budowlane odpowiadającą uzgodnieniom dokonanym w ramach kartelu z podmiotem, który w nim nie uczestniczył, naruszenie prawa konkurencji wynikające z powstałych w ten sposób skutków gospodarczych trwa przez cały okres, w którym wykonuje się zobowiązania umowne wynikające z tej umowy lub też dokonuje się na rzecz stron umowy płatności za roboty, tj. do momentu, w którym zostanie dokonana ostatnia płatność częściowa za roboty, lub przynajmniej do momentu, w którym roboty, o których mowa, zostaną ukończone;

2)	czy też należy założyć, że naruszenie konkurencji trwa jedynie do momentu, w którym przedsiębiorstwo winne naruszenia złożyło ofertę na wykonanie omawianych robót lub też zawarło umowę o ich wykonanie?

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Amtsgericht Heilbronn (Niemcy) w dniu 14 czerwca 2019 r. — postępowanie karne przeciwko ZW

(Sprawa C-454/19)

(2019/C 280/36)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Amtsgericht Heilbronn

Strony w postępowaniu głównym

ZW

Uczestnik postępowania: Staatsanwaltschaft Heilbronn

Pytania prejudycjalne

1)

Czy prawo pierwotne lub wtórne Unii Europejskiej, w niniejszej sprawie w szczególności dyrektywa 2004/38/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (1), w rozumieniu szerokiego prawa obywateli Unii do swobodnego przemieszczania się i pobytu na terytorium państw członkowskich, należy interpretować w ten sposób, że obejmuje ono swoim zakresem również krajowe normy prawa karnego?

2)

W razie odpowiedzi twierdzącej: czy wykładnia prawa pierwotnego lub wtórnego Unii Europejskiej stoi na przeszkodzie stosowaniu krajowej normy prawa karnego, która ma sankcjonować ukrywanie dziecka przed jego opiekunem prawnym za granicą, jeżeli przepis ten nie różnicuje między państwami Unii Europejskiej a państwami trzecimi?

---

(1)  Dyrektywa 2004/38/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie prawa obywateli Unii i członków ich rodzin do swobodnego przemieszczania się i pobytu na terytorium Państw Członkowskich, zmieniająca rozporządzenie (EWG) nr 1612/68 i uchylająca dyrektywy 64/221/EWG, 68/360/EWG, 72/194/EWG, 73/148/EWG, 75/34/EWG, 75/35/EWG, 90/364/EWG, 90/365/EWG i 93/96/EWG (Dz.U. 2004 L 158, s. 77)

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Svea Hovrätt (Szwecja) w dniu 14 czerwca 2019 r. — AB Östgötatrafiken/Patent- och registreringsverket

(Sprawa C-456/19)

(2019/C 280/37)

Język postępowania: szwedzki

Sąd odsyłający

Svea Hovrätt

Strony w postępowaniu głównym

Strona wnosząca apelację: Östgötatrafiken AB

Druga strona postępowania: Patent- och registreringsverket

Pytania prejudycjalne

Pytania prejudycjalne dotyczą stosowania art. 4 ust. 1 lit. b) dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2015/2436 z dnia 16 grudnia 2015 r. mającej na celu zbliżenie ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do znaków towarowych (1) i brzmią następująco:

1)

Czy art. 4 ust. 1 lit. b) dyrektywy w sprawie znaków towarowych należy interpretować w ten sposób, że w przypadku zgłaszania do rejestracji znaku towarowego określającego usługi, gdy zgłoszenie odnosi się do oznaczenia umieszczonego w określonym położeniu, obejmującego duże części powierzchni przedmiotów wykorzystywanych do świadczenia usług, wymaga on dokonania oceny, czy znak nie jest niezależny od wyglądu tych przedmiotów?

2)	W razie udzielenia odpowiedzi twierdzącej na pytanie pierwsze, czy dla uznania, że znak towarowy ma odróżniający charakter, konieczne jest, by odbiegał znacząco od normy lub zwyczajów panujących w danym sektorze gospodarki?

---

(1)  Dz.U. 2015, L 336, s. 1.

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Upper Tribunal (Tax and Chancery Chamber) (Zjednoczone Królestwo) w dniu 17 czerwca 2019 r. — Commissioners for Her Majesty’s Revenue & Customs/Wellcome Trust Ltd

(Sprawa C-459/19)

(2019/C 280/38)

Język postępowania: angielski

Sąd odsyłający

Upper Tribunal (Tax and Chancery Chamber)

Strony w postępowaniu głównym

Wnosząca odwołanie: Commissioners for Her Majesty’s Revenue & Customs

Druga strona postępowania: Wellcome Trust Ltd

Pytania prejudycjalne

1)

Czy art. 44 dyrektywy 2006/112 (1) należy interpretować w ten sposób, że w przypadku gdy podatnik prowadzący działalność o charakterze niezarobkowym, która polega na zakupie i sprzedaży akcji oraz innych papierów wartościowych w toku zarządzania majątkiem trustu o charakterze charytatywnym, nabywa usługi w zakresie zarządzania portfelem od osoby spoza Wspólnoty wyłącznie do celów takiej działalności, należy uznawać go za „podatnika działającego w takim charakterze”?

2)	W razie udzielenia odpowiedzi przeczącej na pytanie pierwsze oraz w sytuacji, gdy art. 46–49 tej dyrektywy nie mają zastosowania, czy do świadczenia usług ma zastosowanie art. 45 owej dyrektywy, czy też do świadczenia usług nie mają zastosowania ani art. 44, ani art. 45?

---

(1)  Dyrektywa 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U. 2006, L 347, s. 1).

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Conseil de prud’hommes de Metz (Francja) w dniu 18 czerwca 2019 r. — Syndicat CFTC du personnel de la Caisse primaire d’assurance maladie de la Moselle/Caisse primaire d’assurance maladie de Moselle

(Sprawa C-463/19)

(2019/C 280/39)

Język postępowania: francuski

Sąd odsyłający

Conseil de prud’hommes de Metz

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: Syndicat CFTC du personnel de la Caisse primaire d’assurance maladie de la Moselle

Strona pozwana: Caisse primaire d’assurance maladie de Moselle

Uczestnik postępowania: Mission nationale de contrôle et d’audit des organismes de sécurité sociale

Pytania prejudycjalne

Czy dyrektywę 2006/54/WE (1) w związku z art. 8 i 157 TFUE, ogólnymi zasadami prawa Unii, tj. równości traktowania i zakazem dyskryminacji oraz z art. 20, art. 21 ust. 1 i art. 23 Karty praw podstawowych Unii, należy interpretować w ten sposób, że z jej zakresu przedmiotowego stosowania wyłączone są postanowienia art. 46 francuskiego krajowego układu zbiorowego instytucji zabezpieczenia społecznego, który przewiduje dla pracowników płci żeńskiej omawianych instytucji, samodzielnie wychowujących swoje dzieci, po urlopie macierzyńskim trzy miesiące urlopu, za który wypłaca się połowę wynagrodzenia, albo półtora miesiąca urlopu za pełnym wynagrodzeniem, albo roczny urlop bezpłatny?

---

(1)  Dyrektywa 2006/54/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 lipca 2006 r. w sprawie wprowadzenia w życie zasady równości szans oraz równego traktowania kobiet i mężczyzn w dziedzinie zatrudnienia i pracy (Dz.U. 2006, L 204, s. 23).

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Specializiran nakazatelen syd (Bułgaria) w dniu 19 czerwca 2019 r. — postępowanie karne przeciwko QR

(Sprawa C-467/19)

(2019/C 280/40)

Język postępowania: bułgarski

Sąd odsyłający

Specializiran nakazatelen syd

Strony w postępowaniu głównym

QR

Pytanie prejudycjalne

Czy orzecznictwo dotyczące prawa krajowego odnoszącego się do zatwierdzenia przez sąd porozumienia zawartego między oskarżeniem a obroną — uzależniające zatwierdzenie tego porozumienia od zgody pozostałych oskarżonych, która jest niezbędna wyłącznie na sądowym etapie postępowania — jest zgodne z art. 7 ust. 4 dyrektywy [Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/343 (1) z dnia 9 marca 2016 r. w sprawie wzmocnienia niektórych aspektów domniemania niewinności i prawa do obecności na rozprawie w postępowaniu karnym], art. 47 i 52 [Karty praw podstawowych Unii Europejskiej] oraz z zasadami równego traktowania i skuteczności[?]

---

(1)  Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/343 z dnia 9 marca 2016 r. w sprawie wzmocnienia niektórych aspektów domniemania niewinności i prawa do obecności na rozprawie w postępowaniu karnym (Dz.U. 2016, L 65, s. 1).

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez High Court (Irlandia) w dniu 17 czerwca 2019 r. — Friends of the Irish Environment Limited/Commissioner for Environmental Information

(Sprawa C-470/19)

(2019/C 280/41)

Język postępowania: angielski

Sąd odsyłający

High Court (Ireland)

Strony w postępowaniu głównym

Strona wnosząca odwołanie: Friends of the Irish Environment Limited

Druga strona postępowania: Commissioner for Environmental Information

Pierwszy uczestnik postępowania: The Courts Service of Ireland

Pytanie prejudycjalne

Czy sprawowanie kontroli nad dostępem do dokumentów sądowych dotyczących postępowania, w którym wydano wyrok kończący postępowanie w sprawie, w którym upłynął termin na wniesienie środka odwoławczego i w którym nie złożono żadnego środka odwoławczego ani żadnego kolejnego wniosku, choć złożenie kolejnych wniosków jest możliwe w szczególnych okolicznościach, stanowi pełnienie „funkcji o charakterze sądowym” w rozumieniu art. 2 ust. 2 dyrektywy 2003/4/WE (1) Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2003 r. w sprawie publicznego dostępu do informacji dotyczących środowiska i uchylającej dyrektywę Rady 90/313/EWG?

---

(1)  Dz.U. 2003, L 41, s. 26..

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Conseil d’État (Francja) w dniu 20 czerwca 2019 r. — Vert Marine SAS/Premier ministre, Ministre de l’Économie et des Finances

(Sprawa C-472/19)

(2019/C 280/42)

Język postępowania: francuski

Sąd odsyłający

Conseil d’État

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Vert Marine SAS

Strona pozwana: Premier ministre, Ministre de l’Économie et des Finances

Pytania prejudycjalne

1)

Czy dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/23/UE z dnia 26 lutego 2014 r. w sprawie udzielania koncesji (1) należy interpretować w ten sposób, że stoi ona na przeszkodzie temu, aby ustawodawstwo państwa członkowskiego, w celu zapewnienia moralności zamówień publicznych, mogło nie dawać wykonawcy skazanemu prawomocnym wyrokiem za przestępstwo szczególnej wagi i podlegającemu z tego względu zakazowi udziału w postępowaniu o udzielenie koncesji przez okres pięciu lat możliwości przedstawienia dowodów w celu potwierdzenia, że podjęte przez niego środki są wystarczające do wykazania jego rzetelności w oczach instytucji zamawiającej pomimo istnienia tej podstawy wykluczenia?

2)

Jeżeli dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/23/UE z dnia 26 lutego 2014 r. pozwala państwom członkowskim na powierzenie innym instytucjom niż dana instytucja zamawiająca zadania dokonania oceny przeznaczonego dla wykonawców mechanizmu w zakresie zgodności, to czy takie uprawnienie umożliwia powierzenie tego mechanizmu organom sądowym? Jeśli tak, czy takie mechanizmy jak przepisy prawa francuskiego dotyczące zwolnienia, rehabilitacji sądowej i wyłączenia ze wzmianki o skazaniu w rubryce nr 2 rejestru karnego mogą być utożsamiane z mechanizmami w zakresie zgodności w rozumieniu owej dyrektywy?

---

(1)  Dz.U. 2014, L 94, s. 1.

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Kammergericht Berlin (Niemcy) w dniu 26 czerwca 2019 r. — postępowanie karne przeciwko NJ

(Sprawa C-489/19)

(2019/C 280/43)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Kammergericht Berlin

Strony w postępowaniu głównym

Generalstaatsanwaltschaft Berlin

przeciwko

NJ

Pytanie prejudycjalne

Czy związanie prokuratury poleceniami wyklucza możliwość skutecznego wydania przez nią europejskiego nakazu aresztowania (1) także wtedy, gdy decyzja ta podlega wszechstronnej kontroli sądowej przed wykonaniem europejskiego nakazu aresztowania?

---

(1)  Zobacz w tym zakresie decyzję ramową Rady z dnia 13 czerwca 2002 r. w sprawie europejskiego nakazu aresztowania i procedury wydawania osób między państwami członkowskimi (Dz.U. 2002, L 190, s. 1).

Postanowienie prezesa Trybunału z dnia 3 kwietnia 2019 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landesverwaltungsgericht Steiermark — Austria) — Mijo Meštrović/Bezirkshauptmannschaft Murtal, przy udziale: Finanzpolizei

(Sprawa C-50/18) (1)

(2019/C 280/44)

Język postępowania: niemiecki

Prezes Trybunału zarządził wykreślenie sprawy.

---

(1)  Dz.U. C 259 z 23.7.2018.

Postanowienie prezesa Trybunału z dnia 12 kwietnia 2019 r. — Komisja Europejska/Republika Słowenii, popierana przez: Królestwo Belgii, Republikę Federalną Niemiec, Republikę Francuską

(Sprawa C-69/18) (1)

(2019/C 280/45)

Język postępowania: słoweński

Prezes Trybunału zarządził wykreślenie sprawy.

---

(1)  Dz.U. C 152 z 30.4.2018.

Postanowienie prezesa dziewiątej izby Trybunału z dnia 8 kwietnia 2019 r. — Komisja Europejska/Republika Chorwacji

(SprawaC-391/18) (1)

(2019/C 280/46)

Język postępowania: chorwacki

Prezes dziewiątej izby zarządził wykreślenie sprawy.

---

(1)  Dz.U. C 268 z 30.7.2018.

Postanowienie prezesa Trybunału z dnia 11 kwietnia 2019 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sąd Okręgowy w Gliwicach, VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych — Polska) — Lebopoll Logistics Sp. z o.o. w Sośnicowicach/Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Zabrzu, przy udziale: NJ

(Sprawa C-437/18) (1)

(2019/C 280/47)

Język postępowania: polski

Prezes Trybunału zarządził wykreślenie sprawy.

---

(1)  Dz.U. C 427 z 26.11.2018.

Postanowienie prezesa Trybunału z dnia 5 kwietnia 2019 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landesgericht Korneuburg — Austria) — Bulgarian Air Charter Limited/NE

(Sprawa C-758/18) (1)

(2019/C 280/48)

Język postępowania: niemiecki

Prezes Trybunału zarządził wykreślenie sprawy.

---

(1)  Dz.U. C 93 z 11.3.2019.

Wyrok Sądu z dnia 6 czerwca 2019 r. — EBI/Syria

(Sprawa T-542/17) (1)

(Klauzula arbitrażowa - Umowa pożyczki „Port of Tartous” nr 22057 - Niewykonanie umowy - Zwrot kwot wypłaconych tytułem zaliczki - Odsetki za opóźnienie - Postępowanie zaoczne)

(2019/C 280/49)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Europejski Bank Inwestycyjny (przedstawiciele: początkowo P. Chamberlain, T. Gilliams, F. Oxangoiti Briones i J. Shirran, następnie F. Oxangoiti Briones, J. Klein i J. Shirran, pełnomocnicy, wspierani przez D. Artsa, adwokata, i T. Cuswortha, solicitor)

Strona pozwana: Syryjska Republika Arabska

Przedmiot

Oparte na art. 272 TFUE żądanie zasądzenia od Syryjskiej Republiki Arabskiej zwrotu kwot należnych w ramach umowy pożyczki „Port of Tartous” nr 22057, powiększonych o odsetki za opóźnienie.

Sentencja

1)	Syryjska Republika Arabska zostaje zobowiązana do zwrotu na rzecz Unii Europejskiej, reprezentowanej przez Europejski Bank Inwestycyjny (EBI), kwoty w wysokości 20 609 429,45 EUR.

2)

Wspomniana kwota zostaje powiększona o odsetki za opóźnienie obliczone według metody przewidzianej w art. 3 ust. 2 umowy pożyczki „Port of Tartous” nr 22057 zawartej między EBI a Syryjską Republiką Arabską w dniu 22 maja 2003 r. i zmienionej w dniach 17 maja 2006 r., 21 maja 2007 r. i 10 lipca 2008 r., naliczone od kwot głównych i odsetek umownych od dnia 9 sierpnia 2017 r. do dnia zapłaty.

3)	W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona.

4)	Syryjska Republika Arabska zostaje obciążona kosztami postępowania.

---

(1)  Dz.U. C 369 z 30.10.2017.

Wyrok Sądu z dnia 6 czerwca 2019 r. — EBI/Syria

(Sprawa T-543/17) (1)

(Klauzula arbitrażowa - Umowa pożyczki „Syrian Healthcare” nr 21595 - Niewykonanie umowy - Zwrot kwot wypłaconych tytułem zaliczki - Odsetki za opóźnienie - Postępowanie zaoczne)

(2019/C 280/50)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Europejski Bank Inwestycyjny (przedstawiciele: początkowo P. Chamberlain, T. Gilliams, F. Oxangoiti Briones i J. Shirran, następnie F. Oxangoiti Briones, J. Klein i J. Shirran, pełnomocnicy, wspierani przez D. Artsa, adwokata, i T. Cuswortha, solicitor)

Strona pozwana: Syryjska Republika Arabska

Przedmiot

Oparte na art. 272 TFUE żądanie zasądzenia od Syryjskiej Republiki Arabskiej zwrotu kwot należnych w ramach umowy pożyczki „Syrian Healthcare” nr 21595, powiększonych o odsetki za opóźnienie.

Sentencja

1)	Syryjska Republika Arabska zostaje zobowiązana do zwrotu na rzecz Unii Europejskiej, reprezentowanej przez Europejski Bank Inwestycyjny (EBI), kwot w wysokości 62 646 209,04 EUR i 3 582 381,15 dolarów amerykańskich (USD).

2)

Wspomniane kwoty zostają powiększone o odsetki za opóźnienie obliczone według metody przewidzianej w art. 3 ust. 2 umowy pożyczki „Syrian Healthcare” nr 21595 zawartej między EBI a Syryjską Republiką Arabską w dniu 15 czerwca 2002 r. i zmienionej w dniach 17 października i 29 listopada 2007 r., naliczone od kwot głównych i odsetek umownych od dnia 9 sierpnia 2017 r. do dnia zapłaty.

3)	W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona.

4)	Syryjska Republika Arabska zostaje obciążona kosztami postępowania.

---

(1)  Dz.U. C 369 z 30.10.2017.

Wyrok Sądu z dnia 6 czerwca 2019 r. — EBI/Syria

(Sprawa T-588/17) (1)

(Klauzula arbitrażowa - Umowa pożyczki „Euphrates Drainage and Irrigation” nr 80211 - Niewykonanie umowy - Zwrot kwot wypłaconych tytułem zaliczki - Odsetki za opóźnienie - Postępowanie zaoczne)

(2019/C 280/51)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Europejski Bank Inwestycyjny (przedstawiciele: początkowo P. Chamberlain, T. Gilliams, F. Oxangoiti Briones i J. Shirran, następnie F. Oxangoiti Briones, J. Klein i J. Shirran, pełnomocnicy, wspierani przez D. Artsa, adwokata, i T. Cuswortha, solicitor)

Strona pozwana: Syryjska Republika Arabska

Przedmiot

Oparte na art. 272 TFUE żądanie zasądzenia od Syryjskiej Republiki Arabskiej zwrotu kwot należnych w ramach umowy pożyczki „Euphrates Drainage and Irrigation” nr 80211, powiększonych o odsetki za opóźnienie.

Sentencja

1)	Syryjska Republika Arabska zostaje zobowiązana do zwrotu na rzecz Unii Europejskiej, reprezentowanej przez Europejski Bank Inwestycyjny (EBI), kwoty w wysokości 2 184 271,58 EUR.

2)	Wspomniana kwota zostaje powiększona o odsetki za opóźnienie w wysokości 3,5% w skali rocznej naliczone od kwot głównych i odsetek umownych od dnia 25 sierpnia 2017 r. do dnia zapłaty.

3)	W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona.

4)	Syryjska Republika Arabska zostaje obciążona kosztami postępowania.

---

(1)  Dz.U. C 369 z 30.10.2017.

Wyrok Sądu z dnia 6 czerwca 2019 r. — EBI/Syria

(Sprawa T-589/17) (1)

(Klauzula arbitrażowa - Umowa pożyczki „Aleppo Tall Kojak Road Project” nr 60136 - Niewykonanie umowy - Zwrot kwot wypłaconych tytułem zaliczki - Odsetki za opóźnienie - Postępowanie zaoczne)

(2019/C 280/52)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Europejski Bank Inwestycyjny (przedstawiciele: początkowo P. Chamberlain, T. Gilliams, F. Oxangoiti Briones i J. Shirran, następnie F. Oxangoiti Briones, J. Klein i J. Shirran, pełnomocnicy, wspierani przez D. Artsa, adwokata, i T. Cuswortha, solicitor)

Strona pozwana: Syryjska Republika Arabska

Przedmiot

Oparte na art. 272 TFUE żądanie zasądzenia od Syryjskiej Republiki Arabskiej zwrotu kwot należnych w ramach umowy pożyczki „Aleppo — Tall Kojak Road Project” nr 60136, powiększonych o odsetki za opóźnienie.

Sentencja

1)	Syryjska Republika Arabska zostaje zobowiązana do zwrotu na rzecz Europejskiego Banku Inwestycyjnego (EBI) kwoty w wysokości 820 451,25 EUR.

2)	Wspomniana kwota zostaje powiększona o odsetki za opóźnienie w wysokości 3,5% w skali rocznej naliczone od kwot głównych od dnia 25 sierpnia 2017 r. do dnia zapłaty.

3)	W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona.

4)	Syryjska Republika Arabska zostaje obciążona kosztami postępowania.

---

(1)  Dz.U. C 369 z 30.10.2017.

Wyrok Sądu z dnia 6 czerwca 2019 r. — EBI/Syria

(Sprawa T-590/17) (1)

(Klauzula arbitrażowa - Umowa pożyczki „Water Supply Sweida Region” nr 80212 - Niewykonanie umowy - Zwrot kwot wypłaconych tytułem zaliczki - Odsetki za opóźnienie - Postępowanie zaoczne)

(2019/C 280/53)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Europejski Bank Inwestycyjny (przedstawiciele: początkowo P. Chamberlain, T. Gilliams, F. Oxangoiti Briones i J. Shirran, następnie F. Oxangoiti Briones, J. Klein i J. Shirran, pełnomocnicy, wspierani przez D. Artsa, adwokata, i T. Cuswortha, solicitor)

Strona pozwana: Syryjska Republika Arabska

Przedmiot

Oparte na art. 272 TFUE żądanie zasądzenia od Syryjskiej Republiki Arabskiej zwrotu kwot należnych w ramach umowy pożyczki „Water Supply Sweida Region” nr 80212, powiększonych o odsetki za opóźnienie.

Sentencja

1)	Syryjska Republika Arabska zostaje zobowiązana do zwrotu na rzecz Unii Europejskiej, reprezentowanej przez Europejski Bank Inwestycyjny (EBI), kwoty w wysokości 726 942,81 EUR.

2)	Wspomniana kwota zostaje powiększona o odsetki za opóźnienie w wysokości 3,5% w skali rocznej naliczone od kwot głównych i odsetek umownych od dnia 25 sierpnia 2017 r. do dnia zapłaty.

3)	W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona.

4)	Syryjska Republika Arabska zostaje obciążona kosztami postępowania.

---

(1)  Dz.U. C 369 z 30.10.2017.

Wyrok Sądu z dnia 6 czerwca 2019 r. — EBI/Syria

(Sprawa T-591/17) (1)

(Klauzula arbitrażowa - Umowa pożyczki „Water Supply Deir Ez Zor Region” nr 80310 - Niewykonanie umowy - Zwrot kwot wypłaconych tytułem zaliczki - Odsetki za opóźnienie - Postępowanie zaoczne)

(2019/C 280/54)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Europejski Bank Inwestycyjny (przedstawiciele: początkowo P. Chamberlain, T. Gilliams, F. Oxangoiti Briones i J. Shirran, następnie F. Oxangoiti Briones, J. Klein i J. Shirran, pełnomocnicy, wspierani przez D. Artsa, adwokata, i T. Cuswortha, solicitor)

Strona pozwana: Syryjska Republika Arabska

Przedmiot

Oparte na art. 272 TFUE żądanie zasądzenia od Syryjskiej Republiki Arabskiej zwrotu kwot należnych w ramach umowy pożyczki „Water Supply Deir Ez Zor Region” nr 80310, powiększonych o odsetki za opóźnienie.

Sentencja

1)	Syryjska Republika Arabska zostaje zobowiązana do zwrotu na rzecz Unii Europejskiej, reprezentowanej przez Europejski Bank Inwestycyjny (EBI), kwoty w wysokości 404 425,58 EUR.

2)	Wspomniana kwota zostaje powiększona o odsetki za opóźnienie w wysokości 3,5% w skali rocznej naliczone od kwot głównych i odsetek umownych od dnia 25 sierpnia 2017 r. do dnia zapłaty.

3)	W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona.

4)	Syryjska Republika Arabska zostaje obciążona kosztami postępowania.

---

(1)  Dz.U. C 369 z 30.10.2017.

Wyrok Sądu z dnia 13 czerwca 2019 r. — Synergy Hellas/Komisja

(Sprawa T-244/18) (1)

(Badania i rozwój technologiczny - Rozporządzenie finansowe - Szósty program ramowy w zakresie badań, rozwoju technologicznego i demonstracji (2002 - 2006) - Umowa o udzielenie dotacji J-Web - Podlegająca wykonaniu decyzja o przystąpieniu do odzyskania - Proporcjonalność - Obowiązek uzasadnienia)

(2019/C 280/55)

Język postępowania: grecki

Strony

Strona skarżąca: d.d. Synergy Hellas Anonymi Emporiki Etaireia Parochis Ypiresion Pliroforikis (Ateny, Grecja) (przedstawiciel: adwokat K. Damis)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: A. Katsimerou i A. Kyratsou, pełnomocnicy)

Przedmiot

Sformułowane na podstawie art. 263 TFUE żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Komisji C(2018) 1115 final z dnia 19 lutego 2018 r. dotyczącej odzyskania od skarżącej kwoty 76 282,08 EUR wraz z odsetkami.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	d.d. Synergy Hellas Anonymi Emporiki Etaireia Parochis Ypiresion Pliroforikis zostaje obciążona kosztami postępowania, w tym kosztami postępowania w przedmiocie środka tymczasowego.

---

(1)  Dz.U. C 231 z 2.7.2018.

Wyrok Sądu z dnia 13 czerwca 2019 r. — Strabag Belgium/Parlament

(Sprawa T-299/18) (1)

(Zamówienia publiczne na roboty budowlane - Postępowanie przetargowe - Ogólne roboty budowlane w budynkach Parlamentu w Brukseli - Odrzucenie oferty jednego z oferentów i udzielenie zamówienia innym oferentom - Oferta rażąco niska - Skarga o stwierdzenie nieważności - Akt niepodlegający zaskarżeniu - Niedopuszczalność - Obowiązek uzasadnienia - Oczywisty błąd w ocenie)

(2019/C 280/56)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Strabag Belgium (Antwerpia, Belgia) (przedstawiciele: początkowo adwokaci M. Schoups, K. Lemmens i M. Lahbib, następnie adwokaci M. Schoups, K. Lemmens i M. Thomas)

Strona pozwana: Parlament Europejski (przedstawiciele: P. López-Carceller, Z. Nagy D. Simon, pełnomocnicy)

Przedmiot

Złożony na podstawie art. 263 TFUE wniosek o stwierdzenie nieważności decyzji Parlamentu z dnia 19 kwietnia 2018 r., utrzymującej w mocy decyzję Parlamentu z dnia 24 listopada 2017 r. o odrzuceniu oferty skarżącej i udzieleniu pięciu oferentom zamówienia, którego przedmiotem była umowa ramowa o ogólne roboty budowlane w budynkach Parlamentu w Brukseli (przetarg nr 06D20/2017/M036) oraz addendum do sprawozdania z analizy ofert Parlamentu sporządzonego w dniu 26 marca 2018 r.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Strabag Belgium zostaje obciążona kosztami postępowania, w tym postępowania w przedmiocie środków tymczasowych.

---

(1)  Dz.U. C 259 z 23.7.2018.

Wyrok Sądu z dnia 13 czerwca 2019 r. — Porus/EUIPO (oral Dialysis)

(Sprawa T-652/18) (1)

(Znak towarowy Unii Europejskiej - Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego oral Dialysis - Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji - Charakter opisowy - Artykuł 7 ust. 1 lit. c) i art. 7 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2017/1001)

(2019/C 280/57)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Porus GmbH (Monheim am Rhein, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat C. Weil)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciele: G. Schneider i D. Hanf, pełnomocnicy)

Przedmiot

Skarga na decyzję Drugiej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 14 września 2018 r. (sprawa R 1375/2018-2) dotyczącą rejestracji oznaczenia słownego oral Dialysis jako unijnego znaku towarowego.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Porus GmbH zostaje obciążona kosztami postępowania.

---

(1)  Dz.U. C 4 z 7.1.2019.

Skarga wniesiona w dniu 17 maja 2019 r. — Graanhandel P. van Schelven/Komisja

(Sprawa T-306/19)

(2019/C 280/58)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Graanhandel P. van Schelven BV (Nieuwe Tonge, Niderlandy) (przedstawiciel: adwokat C. Almeida)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności art. 1 ust. 3 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2019/446 (1);

—	nakazanie stronie pozwanej przedstawienia wszystkich dokumentów, jakie doprowadziły do przyjęcia rozporządzenia (UE) 2019/446.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi pięć zarzutów.

1.	Zarzut pierwszy dotyczący tego, że cofnięcie przez Komisję uznania podmiotu „Control Union Certifications” (zwanego dalej „CUC”) za jednostkę certyfikującą UE dla produktów ekologicznych wydaje się arbitralne, ponieważ opiera się na nieprawdziwych informacjach.

2.

Zarzut drugi dotyczący naruszenia przysługującego stronie skarżącej prawa podmiotowego do bycia chronioną przed arbitralnym cofnięciem przez Komisję upoważnień do prowadzenie przez jednostki certyfikujące dla produktów ekologicznych kontroli UE produkcji ekologicznej w krajach trzecich. Jej interes jako podmiotu konkurencyjnego na rynku produktów ekologicznych nie był chroniony.

3.

Zarzut trzeci dotyczący tego, że wraz z cofnięciem uznania CUC za jednostkę certyfikującą UE dla produktów ekologicznych dostawa produktów ekologicznych w ramach dziesięcioletnich stosunków handlowych zostaje zablokowana, a prawa strony skarżącej jako importera są bezpośrednio dotknięte. Taki bezpośredni wpływ wynika z zaskarżonego rozporządzenia, ponieważ strona skarżąca była odbiorcą, jako importer, świadectw kontroli wydawanych przez CUC, umożliwiających jej dostęp do unijnego rynku ekologicznej żywności i ekologicznych pasz. CUC jest jednostką certyfikującą dla gospodarstw rolnych w regionie Morza Czarnego, z których pochodzą produkty ekologiczne głównego dostawcy strony skarżącej.

4.	Zarzut czwarty dotyczący naruszenia przez Komisję przysługującego stronie skarżącej prawa do tego, aby jej działalność gospodarcza podlegała wyłącznie proporcjonalnej ingerencji, a także podstawowej gwarancji prawa własności strony skarżącej oraz jej prawa do podejmowania działalności gospodarczej.

5.

Zarzut piąty — odnoszący się do drugiego żądania strony skarżącej zmierzającego do uzyskania dostępu do dokumentów Komisji — dotyczący ogólnego prawa dostępu przysługującego stronie skarżącej na podstawie prawa UE oraz opartego na gwarancji rzetelnego procesu i na prawie do bycia wysłuchanym chronionych właściwymi instrumentami z zakresu praw człowieka.

---

(1)  Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2019/446 z dnia 19 marca 2019 r. w sprawie zmiany i sprostowania rozporządzenia (WE) nr 1235/2008 ustanawiającego szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 834/2007 w odniesieniu do ustaleń dotyczących przywozu produktów ekologicznych z krajów trzecich (Dz.U. 2019, L 77, s. 67).

Skarga wniesiona w dniu 27 czerwca 2019 r. — Catasta/Parlament

(Sprawa T-393/19)

(2019/C 280/59)

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Anna Catasta (Mediolan, Włochy) (przedstawiciel: M. Merola, avvocato)

Strona pozwana: Parlament Europejski

Żądania

Skarżąca wnosi do Sądu o:

—

uznanie za niebyły lub stwierdzenie całkowitej nieważności aktu, o którym skarżąca została powiadomiona w drodze zaskarżonego komunikatu, poprzez który Parlament Europejski ponownie określił uprawnienia emerytalne z tytułu zaprzestania aktywności i nakazał odzyskanie kwoty wypłaconej na podstawie poprzedniego wyliczenia emerytury;

—

nakazanie Parlamentowi Europejskiemu zwrotu wszystkich kwot niesłusznie wstrzymanych, wraz z odsetkami ustawowymi od dnia dokonanego potrącenia, i zobowiązanie Parlamentu Europejskiego do wykonania wydanego wyroku i do podjęcia wszelkich inicjatyw, aktów lub środków koniecznych do zapewnienia natychmiastowego i pełnego przywrócenia pierwotnej wysokości świadczenia emerytalnego;

—	obciążenie Parlamentu Europejskiego kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zarzuty i główne argumenty są podobne do podniesionych w sprawie T-389/19, Coppo Gavazzi/Parlament.

Skarga wniesiona w dniu 28 czerwca 2019 r. — Zecchino/Parlament

(Sprawa T-394/19)

(2019/C 280/60)

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Ortensio Zecchino (Ariano Irpino, Włochy) (przedstawiciel: M.Merola, avvocato)

Strona pozwana: Parlament Europejski

Żądania

Skarżący wnosi do Sądu o:

—

uznanie za niebyły lub stwierdzenie całkowitej nieważności aktu, o którym skarżąca została powiadomiona w drodze zaskarżonego komunikatu, poprzez który Parlament Europejski ponownie określił uprawnienia emerytalne z tytułu zaprzestania aktywności i nakazał odzyskanie kwoty wypłaconej na podstawie poprzedniego wyliczenia emerytury;

—

nakazanie Parlamentowi Europejskiemu zwrotu wszystkich kwot niesłusznie wstrzymanych, wraz z odsetkami ustawowymi od dnia dokonanego potrącenia, i zobowiązanie Parlamentu Europejskiego do wykonania wydanego wyroku i do podjęcia wszelkich inicjatyw, aktów lub środków koniecznych do zapewnienia natychmiastowego i pełnego przywrócenia pierwotnej wysokości świadczenia emerytalnego;

—	obciążenie Parlamentu Europejskiego kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zarzuty i główne argumenty są podobne do podniesionych w sprawie T-389/19, Coppo Gavazzi/Parlament.

Skarga wniesiona w dniu 28 czerwca 2019 r. — Tognoli/Parlament

(Sprawa T-395/19)

(2019/C 280/61)

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Carlo Tognoli (Mediolan, Włochy) (przedstawiciel: M. Merola, avvocato)

Strona pozwana: Parlament Europejski

Żądania

Skarżący wnosi do Sądu o:

—

uznanie za niebyły lub stwierdzenie całkowitej nieważności aktu, o którym skarżąca została powiadomiona w drodze zaskarżonego komunikatu, poprzez który Parlament Europejski ponownie określił uprawnienia emerytalne z tytułu zaprzestania aktywności i nakazał odzyskanie kwoty wypłaconej na podstawie poprzedniego wyliczenia emerytury;

—

nakazanie Parlamentowi Europejskiemu zwrotu wszystkich kwot niesłusznie wstrzymanych, wraz z odsetkami ustawowymi od dnia dokonanego potrącenia, i zobowiązanie Parlamentu Europejskiego do wykonania wydanego wyroku i do podjęcia wszelkich inicjatyw, aktów lub środków koniecznych do zapewnienia natychmiastowego i pełnego przywrócenia pierwotnej wysokości świadczenia emerytalnego;

—	obciążenie Parlamentu Europejskiego kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zarzuty i główne argumenty są podobne do podniesionych w sprawie T-389/19, Coppo Gavazzi/Parlament.

Skarga wniesiona w dniu 28 czerwca 2019 r. — Allione/Parlament

(Sprawa T-396/19)

(2019/C 280/62)

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Emma Allione (Mediolan, Włochy) (przedstawiciel: M. Merola, avvocato)

Strona pozwana: Parlament Europejski

Żądania

Skarżąca wnosi do Sądu o:

—

uznanie za niebyły lub stwierdzenie całkowitej nieważności aktu, o którym skarżąca została powiadomiona w drodze zaskarżonego komunikatu, poprzez który Parlament Europejski ponownie określił uprawnienia emerytalne z tytułu zaprzestania aktywności i nakazał odzyskanie kwoty wypłaconej na podstawie poprzedniego wyliczenia emerytury;

—

nakazanie Parlamentowi Europejskiemu zwrotu wszystkich kwot niesłusznie wstrzymanych, wraz z odsetkami ustawowymi od dnia dokonanego potrącenia, i zobowiązanie Parlamentu Europejskiego do wykonania wydanego wyroku i do podjęcia wszelkich inicjatyw, aktów lub środków koniecznych do zapewnienia natychmiastowego i pełnego przywrócenia pierwotnej wysokości świadczenia emerytalnego;

—	obciążenie Parlamentu Europejskiego kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zarzuty i główne argumenty są podobne do podniesionych w sprawie T-389/19, Coppo Gavazzi/Parlament.

Skarga wniesiona w dniu 28 czerwca 2019 r. — Novati/Parlament

(Sprawa T-397/19)

(2019/C 280/63)

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Vanda Novati (Mediolan, Włochy) (przedstawiciel: M. Merola, avvocato)

Strona pozwana: Parlament Europejski

Żądania

Skarżąca wnosi do Sądu o:

—

uznanie za niebyły lub stwierdzenie całkowitej nieważności aktu, o którym skarżąca została powiadomiona w drodze zaskarżonego komunikatu, poprzez który Parlament Europejski ponownie określił uprawnienia emerytalne z tytułu zaprzestania aktywności i nakazał odzyskanie kwoty wypłaconej na podstawie poprzedniego wyliczenia emerytury;

—

nakazanie Parlamentowi Europejskiemu zwrotu wszystkich kwot niesłusznie wstrzymanych, wraz z odsetkami ustawowymi od dnia dokonanego potrącenia, i zobowiązanie Parlamentu Europejskiego do wykonania wydanego wyroku i do podjęcia wszelkich inicjatyw, aktów lub środków koniecznych do zapewnienia natychmiastowego i pełnego przywrócenia pierwotnej wysokości świadczenia emerytalnego;

—	obciążenie Parlamentu Europejskiego kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zarzuty i główne argumenty są podobne do podniesionych w sprawie T-389/19, Coppo Gavazzi/Parlament.

Skarga wniesiona w dniu 28 czerwca 2019 r. — Paciotti/Parlament

(Sprawa T-398/19)

(2019/C 280/64)

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Elena Ornella Paciotti (Mediolan, Włochy) (przedstawiciel: M. Merola, avvocato)

Strona pozwana: Parlament Europejski

Żądania

Skarżąca wnosi do Sądu o:

—

uznanie za niebyły lub stwierdzenie całkowitej nieważności aktu, o którym skarżąca została powiadomiona w drodze zaskarżonego komunikatu, poprzez który Parlament Europejski ponownie określił uprawnienia emerytalne z tytułu zaprzestania aktywności i nakazał odzyskanie kwoty wypłaconej na podstawie poprzedniego wyliczenia emerytury;

—

nakazanie Parlamentowi Europejskiemu zwrotu wszystkich kwot niesłusznie wstrzymanych, wraz z odsetkami ustawowymi od dnia dokonanego potrącenia, i zobowiązanie Parlamentu Europejskiego do wykonania wydanego wyroku i do podjęcia wszelkich inicjatyw, aktów lub środków koniecznych do zapewnienia natychmiastowego i pełnego przywrócenia pierwotnej wysokości świadczenia emerytalnego;

—	obciążenie Parlamentu Europejskiego kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zarzuty i główne argumenty są podobne do podniesionych w sprawie T-389/19, Coppo Gavazzi/Parlament.

Skarga wniesiona w dniu 28 czerwca 2019 r. — Fantuzzi/Parlament

(Sprawa T-403/19)

(2019/C 280/65)

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Giulio Fantuzzi (Correggio, Włochy) (przedstawiciel: M. Merola, avvocato)

Strona pozwana: Parlament Europejski

Żądania

Skarżący wnosi do Sądu o:

—

uznanie za niebyły lub stwierdzenie całkowitej nieważności aktu, o którym skarżąca została powiadomiona w drodze zaskarżonego komunikatu, poprzez który Parlament Europejski ponownie określił uprawnienia emerytalne z tytułu zaprzestania aktywności i nakazał odzyskanie kwoty wypłaconej na podstawie poprzedniego wyliczenia emerytury;

—

nakazanie Parlamentowi Europejskiemu zwrotu wszystkich kwot niesłusznie wstrzymanych, wraz z odsetkami ustawowymi od dnia dokonanego potrącenia, i zobowiązanie Parlamentu Europejskiego do wykonania wydanego wyroku i do podjęcia wszelkich inicjatyw, aktów lub środków koniecznych do zapewnienia natychmiastowego i pełnego przywrócenia pierwotnej wysokości świadczenia emerytalnego;

—	obciążenie Parlamentu Europejskiego kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zarzuty i główne argumenty są podobne do podniesionych w sprawie T-389/19, Coppo Gavazzi/Parlament.

Skarga wniesiona w dniu 28 czerwca 2019 r. — Lavarra/Parlament

(Sprawa T-404/19)

(2019/C 280/66)

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Vincenzo Lavarra (Bari, Włochy) (przedstawiciel: M. Merola, avvocato)

Strona pozwana: Parlament Europejski

Żądania

Skarżący wnosi do Sądu o:

—

uznanie za niebyły lub stwierdzenie całkowitej nieważności aktu, o którym skarżąca została powiadomiona w drodze zaskarżonego komunikatu, poprzez który Parlament Europejski ponownie określił uprawnienia emerytalne z tytułu zaprzestania aktywności i nakazał odzyskanie kwoty wypłaconej na podstawie poprzedniego wyliczenia emerytury;

—

nakazanie Parlamentowi Europejskiemu zwrotu wszystkich kwot niesłusznie wstrzymanych, wraz z odsetkami ustawowymi od dnia dokonanego potrącenia, i zobowiązanie Parlamentu Europejskiego do wykonania wydanego wyroku i do podjęcia wszelkich inicjatyw, aktów lub środków koniecznych do zapewnienia natychmiastowego i pełnego przywrócenia pierwotnej wysokości świadczenia emerytalnego;

—	obciążenie Parlamentu Europejskiego kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zarzuty i główne argumenty są podobne do podniesionych w sprawie T-389/19, Coppo Gavazzi/Parlament.

Skarga wniesiona w dniu 28 czerwca 2019 r. — Malerba/Parlament

(Sprawa T-405/19)

(2019/C 280/67)

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Franco Malerba (Issy-Les-Moulineaux, Francja) (przedstawiciele: M. Merola i L. Florio, avvocati)

Strona pozwana: Parlament Europejski

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

uznanie za niebyły lub stwierdzenie całkowitej nieważności aktu, o którym strona skarżąca została powiadomiona w drodze zaskarżonego komunikatu, poprzez który Parlament Europejski ponownie określił uprawnienia emerytalne z tytułu zaprzestania aktywności i nakazał odzyskanie kwoty wypłaconej na podstawie poprzedniego wyliczenia emerytury;

—

nakazanie Parlamentowi Europejskiemu zwrotu wszystkich kwot niesłusznie wstrzymanych, wraz z odsetkami ustawowymi od dnia dokonanego potrącenia, i zobowiązanie Parlamentu Europejskiego do wykonania wydanego wyroku i do podjęcia wszelkich inicjatyw, aktów lub środków koniecznych do zapewnienia natychmiastowego i pełnego przywrócenia pierwotnej wysokości świadczenia emerytalnego;

—	obciążenie Parlamentu Europejskiego kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zarzuty i główne argumenty są podobne do podniesionych w sprawie T-389/19, Coppo Gavazzi/Parlament.