ISSN 1977-1002

Dziennik Urzędowy

Unii Europejskiej

C 104
European flag  

Wydanie polskie

Informacje i zawiadomienia

Rocznik 61
19 marca 2018

Powiadomienie nr

Spis treśći

Strona

 

IV   Informacje

 

INFORMACJE INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ

 

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej

2018/C 104/01

Ostatnie publikacje Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej

1

 

V   Ogłoszenia

 

POSTĘPOWANIA SĄDOWE

 

Trybunał Sprawiedliwości

2018/C 104/02

Sprawa C-433/15: Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 24 stycznia 2018 r. – Komisja Europejska / Republika Włoska [Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego — Mleko i przetwory mleczne — Dodatkowa opłata wyrównawcza od mleka — Lata gospodarcze od 1995/1996 do 2008/2009 — Rozporządzenie (WE) nr 1234/2007 — Artykuły 79, 80 i 83 — Rozporządzenie (WE) nr 595/2004 — Artykuły 15 i 17 — Naruszenie — Brak faktycznego uiszczenia opłaty w wyznaczonym terminie — Brak odzyskania opłaty wyrównawczej w razie jej nieuiszczenia]

2

2018/C 104/03

Sprawa C-179/16: Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 23 stycznia 2018 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Consiglio di Stato – Włochy) – F. Hoffmann-La Roche Ltd i in. / Autorità Garante della Concorrenza e del Mercato [Odesłanie prejudycjalne — Konkurencja — Artykuł 101 TFUE — Porozumienia, decyzje i uzgodnione praktyki — Produkty lecznicze — Dyrektywa 2001/83/WE — Rozporządzenie (WE) nr 726/2004 — Informacje dotyczące ryzyka związanego ze stosowaniem produktu leczniczego w leczeniu nieobjętym jego pozwoleniem na dopuszczenie do obrotu (off-label) — Określenie rynku właściwego — Ograniczenie akcesoryjne — Ograniczenie konkurencji ze względu na cel — Wyłączenie]

3

2018/C 104/04

Sprawa C-267/16: Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 23 stycznia 2018 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Supreme Court of Gibraltar – Zjednoczone Królestwo) – The Queen, na wniosek Alberta Buhagiara i in. / Minister for Justice (Odesłanie prejudycjalne — Zakres terytorialny prawa Unii — Artykuł 355 ust. 3 TFUE — Akt dotyczący warunków przystąpienia Królestwa Danii, Irlandii oraz Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej i dostosowań w traktatach — Artykuł 29 — Załącznik I sekcja I pkt 4 — Wyłączenie Gibraltaru z terytorium celnego Unii Europejskiej — Zakres — Dyrektywa 91/477/EWG — Artykuł 1 ust. 4 — Artykuł 12 ust. 2 — Załącznik II — Europejska karta broni palnej — Myślistwo i strzelectwo sportowe — Stosowanie do terytorium Gibraltaru — Obowiązek transpozycji — Brak — Ważność)

4

2018/C 104/05

Sprawa C-314/16: Wyrok Trybunału (dziewiąta izba) z dnia 25 stycznia 2018 r. – Komisja Europejska / Republika Czeska (Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego — Transport — Dyrektywa 2006/126/WE — Prawa jazdy — Definicje kategorii C1 i C, a także D1)

5

2018/C 104/06

Sprawa C-360/16: Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 25 stycznia 2018 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesverwaltungsgericht – Niemcy) – Bundesrepublik Deutschland / Aziz Hasan (Odesłanie prejudycjalne — Rozporządzenie (UE) nr 604/2013 — Ustalenie państwa członkowskiego odpowiedzialnego za rozpatrzenie wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej złożonego w jednym z państw członkowskich przez obywatela państwa trzeciego — Szczegółowe zasady i terminy do złożenia wniosku o wtórne przejęcie — Nielegalny powrót obywatela państwa trzeciego do państwa członkowskiego, które przeprowadziło przekazanie — Artykuł 24 — Procedura wtórnego przejęcia — Artykuł 27 — Środek zaskarżenia — Zakres kontroli sądowej — Okoliczności, które zaistniały po przekazaniu)

5

2018/C 104/07

Sprawa C-367/16: Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 23 stycznia 2018 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Hof van beroep te Brussel – Belgia) – Wykonanie europejskiego nakazu aresztowania wydanego przeciwko Dawidowi Piotrowskiemu (Odesłanie prejudycjalne — Współpraca policyjna i wymiarów sprawiedliwości w sprawach karnych — Decyzja ramowa 2002/584/WSiSW — Europejski nakaz aresztowania — Procedura przekazywania osób między państwami członkowskimi — Podstawy obligatoryjnej odmowy wykonania — Artykuł 3 pkt 3 — Nieletni — Wymóg sprawdzenia dolnej granicy wieku odpowiedzialności karnej lub indywidualnej oceny dodatkowych warunków przewidzianych przez prawo wykonującego nakaz państwa członkowskiego umożliwiających konkretnie ściganie lub skazanie osoby nieletniej)

7

2018/C 104/08

Sprawa C-473/16: Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 25 stycznia 2018 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Szegedi Közigazgatási és Munkaügyi Bíróság – Węgry) – F / Bevándorlási és Állampolgársági Hivatal (Odesłanie prejudycjalne — Karta praw podstawowych Unii Europejskiej — Artykuł 7 — Poszanowanie życia prywatnego i rodzinnego — Dyrektywa 2011/95/UE — Minimalne normy dotyczące warunków przyznania statusu uchodźcy lub statusu ochrony uzupełniającej — Obawa przed prześladowaniem ze względu na orientację seksualną — Artykuł 4 — Ocena faktów i okoliczności — Korzystanie z opinii biegłego — Testy psychologiczne)

8

2018/C 104/09

Sprawa C-498/16: Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 25 stycznia 2018 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Oberster Gerichtshof – Austria) – Maximilian Schrems / Facebook Ireland Limited [Odesłanie prejudycjalne — Przestrzeń wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości — Rozporządzenie (WE) nr 44/2001 — Artykuły 15 i 16 — Jurysdykcja w sprawach dotyczących umów z udziałem konsumentów — Pojęcie konsumenta — Dokonywana między konsumentami cesja roszczeń wobec tego samego podmiotu prowadzącego działalność zawodową lub gospodarczą]

9

2018/C 104/10

Sprawy połączone C-616/16 i C-617/16: Wyrok Trybunału (ósma izba) z dnia 24 stycznia 2018 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Corte suprema di cassazione – Włochy) – Presidenza del Consiglio dei Ministri i in. / Gianni Pantuso i in. (Odesłanie prejudycjalne — Koordynacja przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych dotyczących zawodu lekarza — Dyrektywy 75/363/EWG i 82/76/EWG — Szkolenie specjalizacyjne lekarzy — Odpowiednie wynagrodzenie — Zastosowanie dyrektywy 82/76/EWG do szkoleń rozpoczętych przed terminem transpozycji dyrektywy przez państwa członkowskie i ukończonych po tym terminie)

9

2018/C 104/11

Sprawa C-634/16 P: Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 24 stycznia 2018 r. – Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) / European Food SA, Société des produits Nestlé SA (Odwołanie — Znak towarowy Unii Europejskiej — Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku — Słowny znak towarowy FITNESS — Oddalenie wniosku o unieważnienie)

10

2018/C 104/12

Sprawa C-352/17: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Amtsgericht Hannover (Niemcy) w dniu 9 czerwca 2017 r. – Petra Dziatkowiak, Thomas Erich Heinz Dziatkowiak/TUIfly GmbH

11

2018/C 104/13

Sprawa C-538/17 P: Odwołanie od wyroku Sądu (piąta izba) wydanego w dniu 4 lipca 2017 r. w sprawie T-90/16, Murphy / EUIPO, wniesione w dniu 13 września 2017 r. przez Thomasa Murphy’ego

11

2018/C 104/14

Sprawa C-617/17: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sąd Najwyższy (Polska) w dniu 30 października 2017 r. – Powszechny Zakład Ubezpieczeń na Życie S.A. w Warszawie przeciwko Prezesowi Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów

12

2018/C 104/15

Sprawa C-628/17: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sąd Najwyższy (Polska) w dniu 8 listopada 2017 r. – Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów przeciwko Orange Polska S.A. w Warszawie

12

2018/C 104/16

Sprawa C-632/17: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sąd Rejonowy w Siemianowicach Śląskich (Polska) w dniu 9 listopada 2017 r. – Powszechna Kasa Oszczędności (PKO) Bank Polski S.A. w Warszawie przeciwko Jackowi Michalskiemu

13

2018/C 104/17

Sprawa C-686/17: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesgerichtshof (Niemcy) w dniu 7 grudnia 2017 r. – Zentrale zur Bekämpfung unlauteren Wettbewerbs Frankfurt am Main e.V. przeciwko Prime Champ Deutschland Pilzkulturen GmbH

14

2018/C 104/18

Sprawa C-699/17: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Verwaltungsgerichtshof (Austria) w dniu 14 grudnia 2017 r. – Allianz Vorsorgekasse AG

15

2018/C 104/19

Sprawa C-700/17: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesfinanzhof (Niemcy) w dniu 14 grudnia 2017 r. – Finanzamt Kyritz/Henning Peters

15

2018/C 104/20

Sprawa C-720/17: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Verwaltungsgerichtshof (Austria) w dniu 28 grudnia 2017 r. – Mohammed Bilali

16

2018/C 104/21

Sprawa C-723/17: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Rechtbank van eerste aanleg te Brussel (Belgia) w dniu 29 grudnia 2017 r. – Lies Craeynest i in. /Brussels Hoofdstedelijk Gewest en Brussels Instituut voor Milieubeheer; przy udziale: Belgische Staat

16

2018/C 104/22

Sprawa C-730/17: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez tribunal de première instance francophone de Bruxelles (Belgia) w dniu 28 grudnia 2017 r. – Edward Reich, Debora Lieber, Ella Reich, Ezra Bernard Reich / Koninklijke Luchtvaart Maatschappij NV

17

2018/C 104/23

Sprawa C-1/18: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Augstākā tiesa (Łotwa) w dniu 2 stycznia 2018 r. – SIA Oriola Rīga / Valsts ieņēmumu dienests

18

2018/C 104/24

Sprawa C-2/18: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Lietuvos Respublikos Konstitucinio Teismo (Litwa) w dniu 2 stycznia 2018 r. – Grupa posłów na Seimas

19

2018/C 104/25

Sprawa C-3/18 P: Odwołanie od wyroku Sądu wydanego w dniu 23 października 2017 r. w sprawie T-712/14, Confédération européenne des associations d’horlogers-réparateurs (CEAHR) / Komisja Europejska, wniesione w dniu 2 stycznia 2018 r. przez Confédération européenne des associations d’horlogers-réparateurs (CEAHR)

19

2018/C 104/26

Sprawa C-18/18: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Oberster Gerichtshof (Austria) w dniu 10 stycznia 2018 r. – Eva Glawischnig-Piesczek/Facebook Ireland Limited.

21

2018/C 104/27

Sprawa C-20/18: Skarga wniesiona w dniu 9 stycznia 2018 r. – Komisja Europejska / Wielkie Księstwo Luksemburga

21

2018/C 104/28

Sprawa C-28/18: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Oberster Gerichtshof (Austria) w dniu 17 stycznia 2018 r. – Verein für Konsumenteninformation/Deutsche Bahn AG.

22

2018/C 104/29

Sprawa C-45/18 P: Odwołanie od postanowienia Sądu (trzecia izba) wydanego w dniu 28 listopada 2017 r. w sprawie T-217/11 REV, Staelen/Europejski Rzecznik Praw Obywatelskich, wniesione w dniu 22 stycznia 2018 r. przez Claire Staelen

23

 

Sąd

2018/C 104/30

Sprawa T-412/14: Wyrok Sądu z dnia 1 lutego 2018 r. – Larko / Komisja (Skarga o stwierdzenie nieważności — Pomoc państwa — Sprzedaż niektórych aktywów wykorzystywanych przez przedsiębiorstwo lub do niego należących w ramach programu prywatyzacji — Brak ciągłości gospodarczej — Skarga beneficjenta pomocy — Brak interesu prawnego — Niedopuszczalność)

24

2018/C 104/31

Sprawa T-423/14: Wyrok Sądu z dnia 1 lutego 2018 r. – Larko / Komisja (Pomoc państwa — Pomoc przyznana przez Grecję — Decyzja uznająca pomoc za niezgodną z rynkiem wewnętrznym — Pojęcie pomocy państwa — Korzyść — Kryterium prywatnego inwestora — Kwota pomocy do odzyskania — Obwieszczenie Komisji w sprawie pomocy państwa w formie gwarancji)

24

2018/C 104/32

Sprawa T-216/15: Wyrok Sądu z dnia 5 lutego 2018 r. – Dôvera zdravotná poist’ovňa / Komisja (Pomoc państwa — Zakłady ubezpieczeń zdrowotnych — Podwyższenie kapitału, zwrot wierzytelności, subwencje i system wyrównania ryzyka — Decyzja stwierdzająca brak pomocy państwa — Pojęcie pomocy państwa — Pojęcie przedsiębiorstwa i działalności gospodarczej — Zasada solidarności — Kontrola państwa — Działalność o charakterze gospodarczym — Konkurencja w zakresie jakości — Obecność podmiotów gospodarczych realizujących cel zarobkowy — Poszukiwanie, wykorzystanie i podział zysków — Naruszenie prawa — Błąd w ocenie)

25

2018/C 104/33

Sprawa T-235/15: Wyrok Sądu z dnia 5 lutego 2018 r. – Pari Pharma / EMA [Dostęp do dokumentów — Rozporządzenie (WE) nr 1049/2001 — Znajdujące się w posiadaniu EMA dokumenty przedstawione w związku z wnioskiem o wydanie pozwolenia na dopuszczenie do obrotu produktu leczniczego Vantobra — Decyzja o udzieleniu osobie trzeciej dostępu do dokumentów — Wyjątek dotyczący ochrony interesów handlowych — Brak ogólnego domniemania poufności]

26

2018/C 104/34

Sprawa T-477/15: Wyrok Sądu z dnia 1 lutego 2018 r. – European Dynamics Luxembourg i in. / ECHA (Zamówienia publiczne na usługi — Postępowanie przetargowe — Świadczenie usług informatycznych na rzecz ECHA — Odrzucenie oferty jednego z oferentów — Kryteria udzielenia zamówienia — Obowiązek uzasadnienia — Oczywiste błędy w ocenie — Odpowiedzialność pozaumowna)

27

2018/C 104/35

Sprawa T-506/15: Wyrok Sądu z dnia 1 lutego 2018 r. – Grecja / Komisja [EFRG i EFRROW — Wydatki wykluczone z finansowania — Wydatki dokonane przez Grecję — Ryczałtowe korekty finansowe — System pomocy obszarowej — Pojęcie trwałych użytków zielonych — Przesłanki zastosowania korekty ryczałtowej wynoszącej 25 % — Powiadomienie przewidziane w art. 11 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 885/2006 — Artykuł 31 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1122/2009 — Wzajemna zgodność — Kontrola podstawowych wymogów w zakresie zarządzania — Kontrola dobrej kultury rolnej zgodnej z ochroną środowiska — Obowiązek uzasadnienia — Odliczenie korekty uchylonej wyrokiem Sądu]

27

2018/C 104/36

Sprawa T-518/15: Wyrok Sądu z dnia 1 lutego 2018 r. – Francja/Komisja (EFRG i EFRROW — Wydatki wyłączone z finansowania — Program rozwoju obszarów wiejskich we Francji kontynentalnej — Środki wsparcia na rzecz rozwoju obszarów wiejskich — Obszary o niekorzystnych warunkach naturalnych — Ryczałtowa korekta finansowa — Wydatki poniesione przez Francję — Kontrole na miejscu — Kryterium obsady — Liczenie zwierząt — Podwyższenie współczynnika korekty ryczałtowej z powodu ponownego naruszenia — Gwarancje proceduralne)

28

2018/C 104/37

Sprawa T-611/15: Wyrok Sądu z dnia 5 lutego 2018 r. – Edeka-Handelsgesellschaft Hessenring / Komisja (Dostęp do dokumentów — Rozporządzenie (WE) nr 1049/2001 — Spis treści akt Komisji dotyczących postępowania przewidzianego w art. 101 TFUE — Odmowa dostępu — Obowiązek uzasadnienia — Obowiązek poinformowania o środkach odwoławczych — Wyjątek dotyczący ochrony celów czynności dochodzenia — Ogólne domniemanie poufności)

29

2018/C 104/38

Sprawa T-718/15: Wyrok Sądu z dnia 5 lutego 2018 r. – PTC Therapeutics International / EMA [Dostęp do dokumentów — Rozporządzenie (WE) no 1049/2001 — Znajdujący się w posiadaniu EMA dokument przedstawiony w związku z wnioskiem o wydanie pozwolenia na dopuszczenie do obrotu produktu leczniczego Translarna — Decyzja o udzieleniu osobie trzeciej dostępu do dokumentu — Wyjątek dotyczący ochrony interesów handlowych — Brak ogólnego domniemania poufności]

30

2018/C 104/39

Sprawa T-729/15: Wyrok Sądu z dnia 5 lutego 2018 r. – MSD Animal Health Innovation i Intervet international / EMA [Dostęp do dokumentów — Rozporządzenie (WE) nr 1049/2001 — Znajdujące się w posiadaniu EMA dokumenty przedstawione w związku z wnioskiem o wydanie pozwolenia na dopuszczenie do obrotu weterynaryjnego produktu leczniczego Bravecto — Decyzja o udzieleniu osobie trzeciej dostępu do dokumentów — Wyjątek dotyczący ochrony interesów handlowych — Brak ogólnego domniemania poufności]

31

2018/C 104/40

Sprawa T-105/16: Wyrok Sądu z dnia 1 lutego 2018 r. – Philip Morris Brands / EUIPO – Explosal (Superior Quality Cigarettes FILTER CIGARETTES Raquel) Znak towarowy Unii Europejskiej — Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku — Graficzny unijny znak towarowy Superior Quality Cigarettes FILTER CIGARETTES Raquel — Wcześniejszy graficzny międzynarodowy znak towarowy Marlboro — Względna podstawa odmowy rejestracji — Renoma — Przedstawienie dowodów po raz pierwszy przed izbą odwoławczą — Uznanie przysługujące izbie odwoławczej — Artykuł 76 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 207/2009 [obecnie art. 95 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2017/1001] — Zasada 50 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 2868/95

31

2018/C 104/41

Sprawa T-208/16: Wyrok Sądu z dnia 5 lutego 2018 r. – Ranocchia / ERCEA [Badania i rozwój technologiczny — Zaproszenia do składania wniosków i powiązane działania przewidziane w programie pracy ERBN na rok 2015 — Program ramowy w zakresie badań naukowych i innowacji (2014 – 2020) — Horyzont 2020 — Decyzja ERCEA uznająca wniosek złożony przez skarżącego za niekwalifikujący się do finasowania — Projekt dotyczący identyfikacji algorytmów matematycznych ułatwiających odczyt i analizę niektórych starych rękopisów — Nadużycie władzy — Błąd dotyczący okoliczności faktycznych — Naruszenie prawa — Oczywisty błąd w ocenie]

32

2018/C 104/42

Sprawa T-212/16: Wyrok Sądu z dnia 5 grudnia 2017 r. – El Corte Inglés / EUIPO – Elho Business & Sport (FRee STyLe) {Znak towarowy Unii Europejskiej — Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku — Graficzny unijny znak towarowy FRee STyLe — Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji — Artykuł 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 [obecnie art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (UE) 2017/1001] — Artykuł 76 rozporządzenia nr 207/2009 (obecnie art. 95 rozporządzenia 2017/2001) — Równość traktowania}

33

2018/C 104/43

Sprawa T-213/16: Wyrok Sądu z dnia 5 grudnia 2017 r. – El Corte Inglés / EUIPO – Elho Business & Sport (FREE STYLE) {Znak towarowy Unii Europejskiej — Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku — Słowny unijny znak towarowy FREE STYLE — Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji — Brak charakteru opisowego — Artykuł 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 [obecnie art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (UE) 2017/1001] — Artykuł 76 rozporządzenia nr 207/2009 (obecnie art. 95 rozporządzenia 2017/2001) — Równość traktowania}

33

2018/C 104/44

Sprawa T-457/16: Wyrok Sądu z dnia 1 lutego 2018 r. – Aldi Einkauf / EUIPO – Schwamm & Cie. (Le Coq de France) {Znak towarowy Unii Europejskiej — Postępowanie w sprawie sprzeciwu — Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego Le Coq de France — Wcześniejszy graficzny krajowy znak towarowy le coq — Względna podstawa odmowy rejestracji — Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd — Podobieństwo towarów i usług — Podobieństwo oznaczeń — Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 [obecnie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001]}

34

2018/C 104/45

Sprawa T-775/16: Wyrok Sądu z dnia 7 lutego 2018 r – Kondyterska korporatsiia Roshen / EUIPO – Krasnyiy oktyabr (Przedstawienie raka) {Znak towarowy Unii Europejskiej — Postępowanie w sprawie sprzeciwu — Rejestracja międzynarodowa wskazująca Unię Europejską — Graficzny znak towarowy przedstawiający raka — Wcześniejsza rejestracja międzynarodowa graficznego znaku towarowego РАКОВЫЕ ШЕЙКИ — Względna podstawa odmowy rejestracji — Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd — Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009[obecnie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001]}

35

2018/C 104/46

Sprawa T-793/16: Wyrok Sądu z dnia z dnia 7 lutego 2018 r. – Şölen Çikolata Gıda Sanayi ve Ticaret / EUIPO – Zaharieva (Pudełko do prezentacji rożków) [Wzór wspólnotowy — Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do wzoru — Zarejestrowany wzór wspólnotowy przedstawiający pudełko do prezentacji rożków — Wcześniejsza rejestracja międzynarodowa wskazująca Bułgarię — Podstawy unieważnienia — Użycie w późniejszym wzorze oznaczenia odróżniającego, którego właścicielowi przysługuje prawo do zakazania używania — Artykuł 25 ust. 1 lit. e) rozporządzenia (WE) nr 6/2002 — Obowiązek uzasadnienia — Artykuł 62 rozporządzenia nr 6/2002 — Obowiązek staranności — Artykuł 63 ust. 1 rozporządzenia nr 6/2002]

35

2018/C 104/47

Sprawa T-794/16: Wyrok Sądu z dnia z dnia 7 lutego 2018 r. – Şölen Çikolata Gıda Sanayi ve Ticaret / EUIPO – Zaharieva (Opakowanie rożków lodowych) [Wzór wspólnotowy — Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do wzoru — Zarejestrowany wzór wspólnotowy przedstawiający rożek lodowy — Wcześniejsza rejestracja międzynarodowa wskazująca Bułgarię — Podstawy unieważnienia — Użycie w późniejszym wzorze oznaczenia odróżniającego, którego właścicielowi przysługuje prawo do zakazania używania — Artykuł 25 ust. 1 lit. e) rozporządzenia (WE) nr 6/2002 — Obowiązek uzasadnienia — Artykuł 62 rozporządzenia nr 6/2002 — Obowiązek staranności — Artykuł 63 ust. 1 rozporządzenia nr 6/2002]

36

2018/C 104/48

Sprawa T-795/16: Wyrok Sądu z dnia 7 lutego 2018 r – Krasnyiy oktyabr / EUIPO – Kondyterska korporatsiia Roshen (CRABS) {Znak towarowy Unii Europejskiej — Postępowanie w sprawie sprzeciwu — Rejestracja międzynarodowa wskazująca Unię Europejską — Graficzny znak towarowy CRABS — Wcześniejsza rejestracja międzynarodowa graficznego znaku towarowego РАКОВЫЕ ШЕЙКИ — Względna podstawa odmowy rejestracji — Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd — Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009[obecnie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001]}

37

2018/C 104/49

Sprawa T-851/16: Wyrok Sądu z dnia 7 lutego 2018 r. – Access Info Europe/Komisja [Dostęp do dokumentów — Rozporządzenie (WE) nr 1049/2001 — Oświadczenia UE-Turcja z dnia 8 i 18 marca 2016 r. — Wdrożenie przez Unię Europejską lub państwa członkowskie przewidzianych środków — Dokumenty sporządzone lub otrzymane przez służbę prawną instytucji — Opinie prawne — Analizy dotyczące zgodności z prawem środków przewidzianych w ramach realizacji oświadczenia UE-Turcja z dnia 8 marca 2016 r. — Odmowa dostępu — Artykuł 4 ust. 1 lit. a) rozporządzenia nr 1049/2001 — Wyjątek dotyczący ochrony interesu publicznego w dziedzinie stosunków międzynarodowych — Artykuł 4 ust. 2 tiret drugie rozporządzenia nr 1049/2001 — Wyjątek dotyczący ochrony postępowań sądowych — Wyjątek dotyczący ochrony opinii prawnych]

38

2018/C 104/50

Sprawa T-852/16: Wyrok Sądu z dnia 7 lutego 2018 r. – Access Info Europe/Komisja [Dostęp do dokumentów — Rozporządzenie (WE) nr 1049/2001 — Oświadczenia UE-Turcja z dnia 8 i 18 marca 2016 r. — Wdrożenie przez Unię Europejską lub państwa członkowskie przewidzianych środków — Dokumenty sporządzone lub otrzymane przez służbę prawną instytucji — Opinie prawne — Analizy dotyczące zgodności z prawem środków przewidzianych w ramach realizacji oświadczenia UE-Turcja z dnia 18 marca 2016 r. — Odmowa dostępu — Artykuł 4 ust. 1 lit. a) rozporządzenia nr 1049/2001 — Wyjątek dotyczący ochrony interesu publicznego w dziedzinie stosunków międzynarodowych — Artykuł 4 ust. 2 tiret drugie rozporządzenia nr 1049/2001 — Wyjątek dotyczący ochrony postępowań sądowych — Wyjątek dotyczący ochrony opinii prawnych]

39

2018/C 104/51

Sprawa T-102/17: Wyrok Sądu z dnia 1 lutego 2018 r. – Cantina e oleificio sociale di San Marzano / EUIPO – Miguel Torres (SANTORO) {Znak towarowy Unii Europejskiej — Postępowanie w sprawie sprzeciwu — Graficzny unijny znak towarowy SANTORO — Wcześniejszy słowny unijny znak towarowy SANGRE DE TORO — Względna podstawa odmowy rejestracji — Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 [obecnie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001]}

39

2018/C 104/52

SprawyT-125/13, T-152/13 i T-167/13: Postanowienie Sądu z dnia 22 stycznia 2018 r. – Włochy i in. / Komisja (Pomoc państwa — Usługi obsługi naziemnej — Wkłady kapitałowe dokonane przez SEA na rzecz Sea Handling — Decyzja uznająca pomoc za niezgodną z rynkiem wewnętrznym i nakazująca jej odzyskanie — Częściowe wykreślenie — Cofnięcie skargi — Częściowe umorzenie postępowania — Wykreślenie z rejestru przedsiębiorstw)

40

2018/C 104/53

Sprawa T-845/16: Postanowienie Sądu z dnia 23 stycznia 2018 r. – QG/Komisja (Skarga o stwierdzenie nieważności — Pomoc państwa — Pomoc przyznana przez władze hiszpańskie na rzecz niektórych zawodowych klubów piłkarskich — Preferencyjna stawka opodatkowania stosowana w ramach podatku dochodowego od osób prawnych — Decyzja uznająca pomoc za niezgodną z rynkiem wewnętrznym — Brak interesu prawnego — Oczywista niedopuszczalność)

41

2018/C 104/54

Sprawa T-846/16: Postanowienie Sądu z dnia 23 stycznia 2018 r. – QF/Komisja (Skarga o stwierdzenie nieważności — Pomoc państwa — Pomoc przyznana przez władze hiszpańskie na rzecz niektórych zawodowych klubów piłkarskich — Preferencyjna stawka opodatkowania stosowana w ramach podatku dochodowego od osób prawnych — Decyzja uznająca pomoc za niezgodną z rynkiem wewnętrznym — Brak interesu prawnego — Oczywista niedopuszczalność)

42

2018/C 104/55

Sprawa T-812/17 R: Postanowienie Prezesa Sądu z dnia 23 stycznia 2018 r. – Seco Belgium i Vinçotte / Parlament (Postępowanie w przedmiocie środka tymczasowego — Zamówienia publiczne — Wniosek o zawieszenie wykonania — Cofnięcie zaskarżonego aktu — Częściowe umorzenie postępowania — Wniosek o wydanie nakazu — Brak pilnego charakteru)

42

2018/C 104/56

Sprawa T-10/18: Skarga wniesiona w dniu 12 stycznia 2018 r. – Eesti Apteekide Ühendus / Komisja

43

2018/C 104/57

Sprawa T-17/18: Skarga wniesiona w dniu 19 stycznia 2018 r. – Delfant Hoylaerts / Komisja

44

2018/C 104/58

Sprawa T-21/18: Skarga wniesiona w dniu 19 stycznia 2018 – Polska przeciwko Komisji

45

2018/C 104/59

Sprawa T-22/18: Skarga wniesiona w dniu 19 stycznia 2018 r. – Bułgaria / Komisja

46

2018/C 104/60

Sprawa T-25/18: Skarga wniesiona w dniu 19 stycznia 2018 r. – Pesticide Action Network Europe (PAN Europe) / Komisja

47

2018/C 104/61

Sprawa T-36/18: Skarga wniesiona w dniu 22 stycznia 2018 r. – Asahi Intecc / EUIPO – Celesio (Celeson)

48

2018/C 104/62

Sprawa T-37/18: Skarga wniesiona w dniu 23 stycznia 2018 r. – Stirlinx Arkadiusz Kamusiński / EUIPO – Heinrich Bauer Verlag (Brave Paper)

49

2018/C 104/63

Sprawa T-40/18: Skarga wniesiona w dniu 24 stycznia 2018 r. – Ecolab USA / EUIPO (SOLIDPOWER)

50

2018/C 104/64

Sprawa T-43/18: Skarga wniesiona w dniu 24 stycznia 2018 r. – Rietze / EUIPO – Volkswagen (Pojazdy)

50

2018/C 104/65

Sprawa T-45/18: Skarga wniesiona w dniu 29 stycznia 2018 r. – Novenco Building & Industry / EUIPO – Novenco Ventilator (Beijing) (NOVENCO)

51

2018/C 104/66

Sprawa T-55/18: Skarga wniesiona w dniu 26 stycznia 2018 r. – NGV / EUIPO (LIEBLINGSWEIN)

52

2018/C 104/67

Sprawa T-56/18: Skarga wniesiona w dniu 26 stycznia 2018 r. – NGV / EUIPO (WEIN FÜR PROFIS)

52

2018/C 104/68

Sprawa T-57/18: Skarga wniesiona w dniu 29 stycznia 2018 r. – NGV / EUIPO (WEIN FÜR PROFIS)

53

2018/C 104/69

Sprawa T-60/18: Skarga wniesiona w dniu 29stycznia 2018 r. – Hangzhou Lezoo traveling equipment / EUIPO – Promotional Traders (GREEN HERMIT)

53

2018/C 104/70

Sprawa T-740/16: Postanowienie Sądu z dnia 31 stycznia 2018 r. – Stips / Komisja

54

2018/C 104/71

Sprawa T-850/16: Postanowienie Sądu z dnia 29 stycznia 2018 r. – QE / Eurojust

54

2018/C 104/72

Sprawa T-311/17: Postanowienie Sądu z dnia 31 stycznia 2018 r. – Stips / Komisja

55

PL

 

IV Informacje

INFORMACJE INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej

19.3.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 104/1

Ostatnie publikacje Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej

(2018/C 104/01)

Ostatnia publikacja

Dz.U. C 94 z 12.3.2018

Wcześniejsze publikacje

Dz.U. C 83 z 5.3.2018

Dz.U. C 72 z 26.2.2018

Dz.U. C 63 z 19.2.2018

Dz.U. C 52 z 12.2.2018

Dz.U. C 42 z 5.2.2018

Dz.U. C 32 z 29.1.2018

Teksty te są dostępne na stronie internetowej:

EUR-Lex: http://eur-lex.europa.eu

V Ogłoszenia

POSTĘPOWANIA SĄDOWE

Trybunał Sprawiedliwości

19.3.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 104/2

Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 24 stycznia 2018 r. – Komisja Europejska / Republika Włoska

(Sprawa C-433/15) (1)

([Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego - Mleko i przetwory mleczne - Dodatkowa opłata wyrównawcza od mleka - Lata gospodarcze od 1995/1996 do 2008/2009 - Rozporządzenie (WE) nr 1234/2007 - Artykuły 79, 80 i 83 - Rozporządzenie (WE) nr 595/2004 - Artykuły 15 i 17 - Naruszenie - Brak faktycznego uiszczenia opłaty w wyznaczonym terminie - Brak odzyskania opłaty wyrównawczej w razie jej nieuiszczenia])

(2018/C 104/02)

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: P. Rossi, D. Nardi i J. Guillem Carrau, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Republika Włoska (przedstawiciele: G. Palmieri, pełnomocnik, wspierany przez P. Gentiliego i S. Fiorentina, avocatti dello Stato)

Sentencja

1)

Poprzez brak zapewnienia, by dodatkowa opłata wyrównawcza należna w związku z uzyskaną we Włoszech produkcją przekraczająca kwotę krajową począwszy od pierwszego roku faktycznego nałożenia dodatkowej opłaty wyrównawczej we Włoszech (1995/1996) aż do ostatniego roku gospodarczego, w którym stwierdzono we Włoszech produkcję pozakwotową (2008/2009),

—

została faktycznie pobrana od producentów, którzy przyczynili się do powstania nadwyżki produkcji, oraz

—

została zapłacona w odpowiednim terminie, po wcześniejszym powiadomieniu tych producentów o kwocie należnej od nabywcy lub producenta w przypadku bezpośredniej sprzedaży, lub

—

w razie nieuiszczenia jej w przewidzianym terminie została ustalona i ewentualnie wyegzekwowana od tychże nabywców lub producentów,

Republika Włoska uchybiła zobowiązaniom ciążącym na niej na mocy art. 1 i 2 rozporządzenia Rady (EWG) nr 3950/92 z dnia 28 grudnia 1992 r. ustanawiającego dodatkową opłatę wyrównawczą w sektorze mleka i przetworów mlecznych, art. 4 rozporządzenia Rady (WE) nr 1788/2003 z dnia 29 września 2003 r. ustanawiającego opłatę wyrównawczą w sektorze mleka i przetworów mlecznych, art. 79, 80 i 83 rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiającego wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych („rozporządzenia o jednolitej wspólnej organizacji rynku”), a także, w zakresie przepisów wykonawczych Komisji, art. 7 rozporządzenia (EWG) nr 536/93 z dnia 9 marca 1993 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania dodatkowej opłaty wyrównawczej w sektorze mleka i przetworów mlecznych, art. 11 ust. 1 i 2 rozporządzenia (WE) nr 1392/2001 z dnia 9 lipca 2001 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia nr 3950/92 i wreszcie art. 15 i 17 rozporządzenia Komisji (WE) nr 595/2004 z dnia 30 marca 2004 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia nr 1788/2003, w brzmieniu zmienionym przez rozporządzenie Komisji (WE) nr 1468/2006 z dnia 4 października 2006 r.

2)

Republika Włoska zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 354 z 26.10.2015.

19.3.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 104/3

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 23 stycznia 2018 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Consiglio di Stato – Włochy) – F. Hoffmann-La Roche Ltd i in. / Autorità Garante della Concorrenza e del Mercato

(Sprawa C-179/16) (1)

([Odesłanie prejudycjalne - Konkurencja - Artykuł 101 TFUE - Porozumienia, decyzje i uzgodnione praktyki - Produkty lecznicze - Dyrektywa 2001/83/WE - Rozporządzenie (WE) nr 726/2004 - Informacje dotyczące ryzyka związanego ze stosowaniem produktu leczniczego w leczeniu nieobjętym jego pozwoleniem na dopuszczenie do obrotu (off-label) - Określenie rynku właściwego - Ograniczenie akcesoryjne - Ograniczenie konkurencji ze względu na cel - Wyłączenie])

(2018/C 104/03)

Język postępowania: włoski

Sąd odsyłający

Consiglio di Stato

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: F. Hoffmann-La Roche Ltd, Roche SpA, Novartis AG, Novartis Farma SpA

Strona pozwana: Autorità Garante della Concorrenza e del Mercato

Przy udziale: Associazione Italiana delle Unità Dedicate Autonome Private di Day Surgery e dei Centri di Chirurgia Ambulatoriale (Aiudapds), Società Oftalmologica Italiana (SOI) – Associazione Medici Oculisti Italiani (AMOI), Regione Emilia-Romagna, Altroconsumo, Regione Lombardia, Coordinamento delle associazioni per la tutela dell’ambiente e dei diritti degli utenti e consumatori (Codacons), Agenzia Italiana del Farmaco (AIFA)

Sentencja

1)

Artykuł 101 TFUE należy interpretować w ten sposób, że do celów stosowania tego postanowienia krajowy organ konkurencji może włączyć do rynku właściwego, obok produktów leczniczych dopuszczonych w leczeniu danych chorób, inny produkt leczniczy, którego pozwolenie na dopuszczenie do obrotu nie obejmuje tego leczenia, lecz który jest stosowany w tym celu i wykazuje tym samym konkretny stosunek zamienności z tym pierwszym produktem. Dla ustalenia, czy taki stosunek zamienności występuje, organ ten powinien – o ile badanie zgodności danego produktu z przepisami mającymi zastosowanie do jego wytwarzania lub obrotu zostało przeprowadzone przez właściwe w tym względzie organy lub sądy – uwzględnić wynik tego badania, oszacowując jego ewentualne oddziaływanie na strukturę popytu i podaży.

2)

Artykuł 101 ust. 1 TFUE należy interpretować w ten sposób, że porozumienie zawarte między dwiema stronami umowy licencyjnej dotyczące korzystania z produktu leczniczego, zmierzające, w celu osłabienia presji konkurencyjnej na stosowanie tego produktu leczniczego w leczeniu danych chorób, do ograniczenia zachowań osób trzecich polegających na zachęcaniu do stosowania innego produktu leczniczego w leczeniu tych samych chorób, nie jest wyłączone z zastosowania tego postanowienia z tego powodu, że owo porozumienie ma charakter akcesoryjny wobec tej umowy.

3)

Artykuł 101 ust. 1 TFUE należy interpretować w ten sposób, że ograniczeniem konkurencji „ze względu na cel” w rozumieniu tego przepisu jest zawarte między dwoma przedsiębiorstwami wprowadzającymi do obrotu dwa konkurencyjne produkty lecznicze porozumienie o rozpowszechnianiu, w kontekście charakteryzującym się brakiem pewności naukowej, wśród Europejskiej Agencji Leków, pracowników służby zdrowia i opinii publicznej wprowadzających w błąd informacji co do niepożądanych działań przy stosowaniu jednego z produktów leczniczych w leczeniu chorób nieobjętych jego pozwoleniem na dopuszczenie do obrotu, aby zmniejszyć presję konkurencyjną wynikającą z tego stosowania na stosowanie drugiego produktu leczniczego.

4)

Artykuł 101 TFUE należy interpretować w ten sposób, że takie porozumienie nie może skorzystać z wyłączenia przewidzianego w ust. 3 tego artykułu.

(1)  Dz.U. C 222 z 20.6.2016.

19.3.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 104/4

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 23 stycznia 2018 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Supreme Court of Gibraltar – Zjednoczone Królestwo) – The Queen, na wniosek Alberta Buhagiara i in. / Minister for Justice

(Sprawa C-267/16) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Zakres terytorialny prawa Unii - Artykuł 355 ust. 3 TFUE - Akt dotyczący warunków przystąpienia Królestwa Danii, Irlandii oraz Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej i dostosowań w traktatach - Artykuł 29 - Załącznik I sekcja I pkt 4 - Wyłączenie Gibraltaru z terytorium celnego Unii Europejskiej - Zakres - Dyrektywa 91/477/EWG - Artykuł 1 ust. 4 - Artykuł 12 ust. 2 - Załącznik II - Europejska karta broni palnej - Myślistwo i strzelectwo sportowe - Stosowanie do terytorium Gibraltaru - Obowiązek transpozycji - Brak - Ważność))

(2018/C 104/04)

Język postępowania: angielski

Sąd odsyłający

Supreme Court of Gibraltar

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: The Queen, na wniosek Alberta Buhagiara, Wayne’a Piri, Stephanie Piri, Arthura Taylora, Henry’ego Bonifacia, Colina Tomlinsona, Darrena Sheriffa

Strona przeciwna: Minister for Justice

Sentencja

1)

Artykuł 29 aktu dotyczącego warunków przystąpienia Królestwa Danii, Irlandii oraz Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej i dostosowań w traktatach w związku z pkt 4 sekcji I załącznika I do tego aktu należy interpretować w ten sposób, że art. 12 ust. 2 w związku z art. 1 ust. 4 dyrektywy Rady 91/477/EWG z dnia 18 czerwca 1991 r. w sprawie kontroli nabywania i posiadania broni zmienionej dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/51/WE z dnia 21 maja 2008 r. oraz załącznikiem II do niej nie ma zastosowania na terytorium Gibraltaru.

2)

Badanie pytań prejudycjalnych nie wykazało, by istniał jakikolwiek czynnik mogący wpływać na ważność dyrektywy 91/477/EWG, zmienionej dyrektywą 2008/51.

(1)  Dz.U. C 260 z 18.7.2016.

19.3.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 104/5

Wyrok Trybunału (dziewiąta izba) z dnia 25 stycznia 2018 r. – Komisja Europejska / Republika Czeska

(Sprawa C-314/16) (1)

((Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego - Transport - Dyrektywa 2006/126/WE - Prawa jazdy - Definicje kategorii C1 i C, a także D1))

(2018/C 104/05)

Język postępowania: czeski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: J. Hottiaux i Z. Malůšková, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Republika Czeska (przedstawiciele: M. Smolek, T. Muller i J. Vláčil, pełnomocnicy)

Sentencja

1)

Nie wywiązując się z obowiązku połączenia w ramach definicji kategorii C1 i C wyłącznie pojazdów silnikowych nieujętych w kategoriach D1 lub D, Republika Czeska uchybiła zobowiązaniom ciążącym na niej na mocy art. 4 ust. 1 oraz art. 4 ust. 4 lit. d) i f) dyrektywy 2006/126/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 grudnia 2006 r. w sprawie praw jazdy.

2)

Zawężając definicję kategorii D1 do pojazdów silnikowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu więcej niż ośmiu pasażerów, Republika Czeska uchybiła zobowiązaniom ciążącym na niej na mocy art. 4 ust. 1 oraz art. 4 ust. 4 lit. h) tej dyrektywy.

3)

Republika Czeska zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 287 z 8.8.2016.

19.3.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 104/5

Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 25 stycznia 2018 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesverwaltungsgericht – Niemcy) – Bundesrepublik Deutschland / Aziz Hasan

(Sprawa C-360/16) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Rozporządzenie (UE) nr 604/2013 - Ustalenie państwa członkowskiego odpowiedzialnego za rozpatrzenie wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej złożonego w jednym z państw członkowskich przez obywatela państwa trzeciego - Szczegółowe zasady i terminy do złożenia wniosku o wtórne przejęcie - Nielegalny powrót obywatela państwa trzeciego do państwa członkowskiego, które przeprowadziło przekazanie - Artykuł 24 - Procedura wtórnego przejęcia - Artykuł 27 - Środek zaskarżenia - Zakres kontroli sądowej - Okoliczności, które zaistniały po przekazaniu))

(2018/C 104/06)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Bundesverwaltungsgerich.

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Bundesrepublik Deutschland

Strona pozwana: Aziz Hasan

Sentencja

1)

Artykuł 27 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 604/2013 z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie ustanowienia kryteriów i mechanizmów ustalania państwa członkowskiego odpowiedzialnego za rozpatrzenie wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej złożonego w jednym z państw członkowskich przez obywatela kraju trzeciego lub bezpaństwowca w związku z motywem 19 tego rozporządzenia oraz art. 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej należy interpretować w ten sposób, że nie stoi on na przeszkodzie ustawodawstwu krajowemu takiemu jak rozpatrywane w postępowaniu głównym, które przewiduje, że dla sądowej kontroli decyzji o przekazaniu decydujący jest stan faktyczny istniejący w chwili przeprowadzania ostatniej rozprawy przed sądem rozpoznającym odwołanie, a jeżeli rozprawa się nie odbyła – w chwili wydawania przez ten sąd rozstrzygnięcia w przedmiocie odwołania.

2)

Artykuł 24 rozporządzenia nr 604/2013 należy interpretować w ten sposób, że w sytuacji takiej jak w sprawie w postępowaniu głównym, w której obywatel państwa trzeciego po złożeniu wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej w pierwszym państwie członkowskim został przekazany do tego państwa członkowskiego w następstwie odrzucenia nowego wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej złożonego w drugim państwie członkowskim, a następnie powrócił bez dokumentu pobytowego na terytorium tego drugiego państwa członkowskiego, obywatel ten może zostać objęty procedurą wtórnego przejęcia oraz że nie jest możliwe wykonanie ponownego przekazania tej osoby do pierwszego z tych państw członkowskich bez przeprowadzenia takiej procedury.

3)

Artykuł 24 ust. 2 rozporządzenia nr 604/2013 należy interpretować w ten sposób, że w sytuacji takiej jak w sprawie w postępowaniu głównym, w której obywatel państwa trzeciego powrócił bez dokumentu pobytowego na terytorium państwa członkowskiego, które w przeszłości przeprowadziło jego przekazanie do innego państwa członkowskiego, wniosek o wtórne przejęcie powinien zostać wystosowany w terminach przewidzianych w tym przepisie oraz że bieg tych terminów nie może się rozpocząć, zanim wzywające państwo członkowskie dowie się o powrocie danej osoby na jego terytorium.

4)

Artykuł 24 ust. 3 rozporządzenia nr 604/2013 należy interpretować w ten sposób, że jeżeli wniosek o wtórne przejęcie nie został złożony w terminach przewidzianych w art. 24 ust. 2 tego rozporządzenia, państwo członkowskie, na którego terytorium zainteresowana osoba przebywa bez dokumentu pobytowego, jest odpowiedzialne za rozpatrzenie nowego wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej, do którego złożenia osoba ta powinna mieć prawo.

5)

Artykuł 24 ust. 3 rozporządzenia nr 604/2013 należy interpretować w ten sposób, że okoliczność, iż postępowanie odwoławcze w przedmiocie decyzji o odrzuceniu pierwszego wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej złożonego w jednym z państw członkowskich nadal jest w toku, nie powinna być traktowana na równi ze złożeniem nowego wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej w tym państwie członkowskim w rozumieniu tego przepisu.

6)

Artykuł 24 ust. 3 rozporządzenia nr 604/2013 należy interpretować w ten sposób, że jeżeli wniosek o wtórne przejęcie nie został złożony w terminach przewidzianych w art. 24 ust. 2 tego rozporządzenia, a zainteresowana osoba nie skorzystała z uprawnienia – które powinno jej przysługiwać – do złożenia nowego wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej

—

państwo członkowskie, na którego terytorium dana osoba przebywa bez dokumentu pobytowego, może nadal skierować wniosek o wtórne przejęcie oraz

—

przepis ten nie zezwala państwu członkowskiemu na wykonanie przekazania tej osoby do innego państwa członkowskiego bez skierowania takiego wniosku

(1)  Dz.U. C 343 z 19.9.2016.

19.3.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 104/7

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 23 stycznia 2018 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Hof van beroep te Brussel – Belgia) – Wykonanie europejskiego nakazu aresztowania wydanego przeciwko Dawidowi Piotrowskiemu

(Sprawa C-367/16) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Współpraca policyjna i wymiarów sprawiedliwości w sprawach karnych - Decyzja ramowa 2002/584/WSiSW - Europejski nakaz aresztowania - Procedura przekazywania osób między państwami członkowskimi - Podstawy obligatoryjnej odmowy wykonania - Artykuł 3 pkt 3 - Nieletni - Wymóg sprawdzenia dolnej granicy wieku odpowiedzialności karnej lub indywidualnej oceny dodatkowych warunków przewidzianych przez prawo wykonującego nakaz państwa członkowskiego umożliwiających konkretnie ściganie lub skazanie osoby nieletniej))

(2018/C 104/07)

Język postępowania: niderlandzki

Sąd odsyłający

Hof van beroep te Brussel

Strona w postępowaniu głównym

Dawid Piotrowski

Sentencja

1)

Artykuł 3 pkt 3 decyzji ramowej Rady 2002/584/WSiSW z dnia 13 czerwca 2002 r. w sprawie europejskiego nakazu aresztowania i procedury wydawania osób między państwami członkowskimi, zmienionej decyzją ramową Rady 2009/299/WSiSW z dnia 26 lutego 2009 r., należy interpretować w ten sposób, że organ sądowy wykonującego nakaz państwa członkowskiego powinien odmówić przekazania wyłącznie tych osób nieletnich podlegających europejskiemu nakazowi aresztowania, które zgodnie z prawem wykonującego nakaz państwa członkowskiego nie osiągnęły wieku wymaganego do pociągnięcia ich do odpowiedzialności karnej za czyny stanowiące podstawę wydanego wobec nich nakazu.

2)

Artykuł 3 pkt 3 decyzji ramowej 2002/584, zmienionej decyzją ramową 2009/299, należy interpretować w ten sposób, iż w celu wydania decyzji o przekazaniu osoby nieletniej podlegającej europejskiemu nakazowi aresztowania wykonujący nakaz organ sądowy powinien jedynie sprawdzić, czy dana osoba osiągnęła minimalny wiek, aby mogła zostać pociągnięta w wykonującym nakaz państwie członkowskim do odpowiedzialności karnej za czyny stanowiące podstawę wydania takiego nakazu, bez konieczności uwzględniania ewentualnych dodatkowych warunków dotyczących indywidualnej oceny, od których prawo tego państwa członkowskiego uzależnia konkretnie ściganie lub skazanie osoby nieletniej za te czyny.

(1)  Dz.U. C 335 z 12.09.2016.

19.3.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 104/8

Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 25 stycznia 2018 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Szegedi Közigazgatási és Munkaügyi Bíróság – Węgry) – F / Bevándorlási és Állampolgársági Hivatal

(Sprawa C-473/16) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Karta praw podstawowych Unii Europejskiej - Artykuł 7 - Poszanowanie życia prywatnego i rodzinnego - Dyrektywa 2011/95/UE - Minimalne normy dotyczące warunków przyznania statusu uchodźcy lub statusu ochrony uzupełniającej - Obawa przed prześladowaniem ze względu na orientację seksualną - Artykuł 4 - Ocena faktów i okoliczności - Korzystanie z opinii biegłego - Testy psychologiczne))

(2018/C 104/08)

Język postępowania: węgierski

Sąd odsyłający

Szegedi Közigazgatási és Munkaügyi Bíróság

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: F

Strona pozwana: Bevándorlási és Állampolgársági Hivatal

Sentencja

1)

Wykładni art. 4 dyrektywy 2011/95/UE z dnia 13 grudnia 2011 r. w sprawie norm dotyczących kwalifikowania obywateli państw trzecich lub bezpaństwowców jako beneficjentów ochrony międzynarodowej, jednolitego statusu uchodźców lub osób kwalifikujących się do otrzymania ochrony uzupełniającej oraz zakresu udzielanej ochrony należy dokonywać w ten sposób, że przepis ten nie stoi na przeszkodzie temu, aby organ odpowiedzialny za rozpatrywanie wniosków o udzielenie ochrony międzynarodowej lub w danym wypadku sąd, do którego wniesiono skargę na decyzję tego organu, mogły zwrócić się do biegłego o wydanie opinii w ramach oceny faktów i okoliczności związanych z domniemaną orientacją seksualną wnioskodawcy, pod warunkiem że szczegółowe zasady sporządzania takiej opinii są zgodne z prawami podstawowymi gwarantowanymi w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej, że organy i sądy nie opierają swoich rozstrzygnięć wyłącznie na ustaleniach biegłego, oraz że przy ocenie oświadczeń wnioskodawcy odnoszących się do jego orientacji seksualnej organy te i sądy nie są związane tymi ustaleniami.

2)

Wykładni art. 4 dyrektywy 2011/95 w związku z art. 7 Karty praw podstawowych należy dokonywać w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie możliwości sporządzenia i wykorzystania dla potrzeb oceny rzeczywistej orientacji seksualnej osoby ubiegającej się o udzielenie ochrony międzynarodowej opinii biegłego psychologa takiej jak rozpatrywana w postępowaniu głównym, która w oparciu o projekcyjne testy osobowości ma dawać obraz orientacji seksualnej takiej osoby.

(1)  Dz.U. C 419 z 14.11.2016.

19.3.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 104/9

Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 25 stycznia 2018 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Oberster Gerichtshof – Austria) – Maximilian Schrems / Facebook Ireland Limited

(Sprawa C-498/16) (1)

([Odesłanie prejudycjalne - Przestrzeń wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości - Rozporządzenie (WE) nr 44/2001 - Artykuły 15 i 16 - Jurysdykcja w sprawach dotyczących umów z udziałem konsumentów - Pojęcie „konsumenta” - Dokonywana między konsumentami cesja roszczeń wobec tego samego podmiotu prowadzącego działalność zawodową lub gospodarczą])

(2018/C 104/09)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Oberster Gerichtshof

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Maximilian Schrems

Strona przeciwna: Facebook Ireland Limited

Sentencja

1)

Artykuł 15 rozporządzenia Rady (WE) nr 44/2001 z dnia 22 grudnia 2000 r. sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych należy interpretować w ten sposób, że użytkownik prywatnego konta na Facebooku nie traci przymiotu „konsumenta” w rozumieniu rzeczonego przepisu, jeżeli publikuje książki, wygłasza wykłady, prowadzi strony internetowe, organizuje zbiórki datków i staje się cesjonariuszem roszczeń licznych konsumentów dla celów dochodzenia ich w postępowaniu sądowym.

2)

Artykuł 16 ust. 1 rozporządzenia nr 44/2001 należy interpretować w ten sposób, że nie znajduje on zastosowania do powództwa wytoczonego przez konsumenta pragnącego dochodzić przed sądem właściwym dla jego miejsca zamieszkania nie tylko przysługujących mu praw, lecz również praw scedowanych na niego przez innych konsumentów zamieszkujących w tym samym państwie członkowskim, innym państwie członkowskim lub państwie trzecim.

(1)  Dz.U. C 441 z 28.11.2016 r.

19.3.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 104/9

Wyrok Trybunału (ósma izba) z dnia 24 stycznia 2018 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Corte suprema di cassazione – Włochy) – Presidenza del Consiglio dei Ministri i in. / Gianni Pantuso i in.

(Sprawy połączone C-616/16 i C-617/16) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Koordynacja przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych dotyczących zawodu lekarza - Dyrektywy 75/363/EWG i 82/76/EWG - Szkolenie specjalizacyjne lekarzy - Odpowiednie wynagrodzenie - Zastosowanie dyrektywy 82/76/EWG do szkoleń rozpoczętych przed terminem transpozycji dyrektywy przez państwa członkowskie i ukończonych po tym terminie))

(2018/C 104/10)

Język postępowania: Włochy

Sąd odsyłający

Corte suprema di cassazione

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: Presidenza del Consiglio dei Ministri; Università degli Studi di Palermo; Ministero della Salute; Ministero dell’Istruzione; dell’Università e della Ricerca Ministero del Tesoro

Strona pozwana: Gianni Pantuso; Angelo Tralongo; Maria Michela D’Alessandro; Nello Grassi; Carmela Amato (C–616/16); Giovanna Castellano; Maria Concetta Pandolfo; Antonio Marletta; Vito Mannino; Olga Gagliardo; Emilio Nardi; Maria Catania; Massimo Gallucci, Giovanna Pischedda; Giambattista Gagliardo (C–617/16)

Sentencja

1)

Wykładni art. 2 ust. 1 lit. c), art. 3 ust. 1 i 2 oraz załącznika do dyrektywy Rady 75/363/EWG z dnia 16 czerwca 1975 r. dotyczącej koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych w zakresie działalności lekarzy, w brzmieniu ustalonym dyrektywą Rady 82/76/EWG z dnia 26 stycznia 1982 r., należy dokonywać w ten sposób, że za każdy okres lekarskiego szkolenia specjalizacyjnego, zarówno w pełnym, jak i w niepełnym wymiarze godzin, rozpoczęty w 1982 r. i kontynuowany do 1990 r. odbywający to szkolenie lekarze są uprawnieni do otrzymania odpowiedniego wynagrodzenia w rozumieniu tego załącznika, z tym zastrzeżeniem, że rzeczone szkolenie dotyczyło specjalizacji lekarskich wspólnych dla wszystkich państw członkowskich albo dla dwóch lub kilku spośród nich oraz wymienionych w art. 5 lub 7 dyrektywy Rady 75/362/EWG z dnia 16 czerwca 1975 r. w sprawie wzajemnego uznawania dyplomów, świadectw i innych dokumentów potwierdzających posiadanie kwalifikacji w dziedzinie medycyny, łącznie ze środkami ułatwiającymi skuteczne korzystanie z prawa przedsiębiorczości i swobody świadczenia usług.

2)

Wykładni art. 2 ust. 1 lit. c), art. 3 ust. 1 i 2 oraz załącznika do dyrektywy 75/363, w brzmieniu ustalonym dyrektywą 82/76, należy dokonywać w ten sposób, że istnienie obowiązku zapewnienia przez państwo członkowskie odpowiedniego wynagrodzenia w rozumieniu rzeczonego załącznika za każdy okres szkolenia specjalizacyjnego lekarzy, zarówno w pełnym, jak i w niepełnym wymiarze godzin, rozpoczęty w 1982 r. i kontynuowany do 1990 r. nie zależy od przyjęcia przez to państwo członkowskie środków zapewniających transpozycję dyrektywy 82/76. Sąd krajowy jest jednakże zobowiązany przy stosowaniu przepisów prawa krajowego – zarówno tych, które zostały uchwalone przed przyjęciem dyrektywy, jak i tych, które zostały uchwalone po jej przyjęciu – do dokonywania ich wykładni w sposób jak najbardziej zgodny z literą i celem tej dyrektywy. Jeżeli ze względu na brak krajowych środków transponujących dyrektywę 82/76 rezultat przewidziany w dyrektywie nie mógłby zostać osiągnięty w drodze wykładni, z uwzględnieniem wszystkich przepisów prawa krajowego i przy zastosowaniu przyjętych w porządku krajowym metod wykładni, prawo Unii nakłada na dane państwo członkowskie obowiązek naprawienia szkód, jakie jednostki poniosły z powodu braku transpozycji dyrektywy. Na sądzie odsyłającym spoczywa obowiązek zbadania, czy wszystkie przesłanki odpowiedzialności państwa członkowskiego za naruszenie prawa Unii sformułowane w tym względzie w orzecznictwie Trybunału zostały spełnione.

3)

Wykładni art. 2 ust. 1 lit. c), art. 3 ust. 1 i 2 oraz załącznika do dyrektywy 75/363, w brzmieniu ustalonym dyrektywą 82/76, należy dokonywać w ten sposób, że prawo do odpowiedniego wynagrodzenia w rozumieniu tego załącznika za okres szkolenia specjalizacyjnego lekarzy, zarówno w pełnym, jak i w niepełnym wymiarze godzin, rozpoczęty w 1982 r. i kontynuowany do 1990 r. przysługuje zainteresowanym lekarzom za okresy szkolenia od dnia 1 stycznia 1983 r. do końca tego szkolenia.

(1)  Dz.U. C 63 z 27.2.2017.

19.3.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 104/10

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 24 stycznia 2018 r. – Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) / European Food SA, Société des produits Nestlé SA

(Sprawa C-634/16 P) (1)

((Odwołanie - Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku - Słowny znak towarowy FITNESS - Oddalenie wniosku o unieważnienie))

(2018/C 104/11)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnoszący odwołanie: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) (przedstawiciel: M Rajh, pełnomocnik)

Druga strona postępowania: European Food SA (przedstawiciel: adwokat I. Speciac), Société des produits Nestlé SA (przedstawiciele: A. Jaeger-Lenz, S. Cobet-Nüse, A. Lambrecht, Rechtsanwälte)

Sentencja

1)

Odwołanie zostaje w części odrzucone, a w części oddalone.

2)

Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) zostaje obciążony kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 86 z 20.3.2017.

19.3.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 104/11

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Amtsgericht Hannover (Niemcy) w dniu 9 czerwca 2017 r. – Petra Dziatkowiak, Thomas Erich Heinz Dziatkowiak/TUIfly GmbH

(Sprawa C-352/17)

(2018/C 104/12)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Amtsgericht Hannover

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Petra Dziatkowiak, Thomas Erich Heinz Dziatkowiak

Strona pozwana: TUIfly GmbH

Postanowieniem Trybunału z dnia 24 listopada 2017 r. sprawa została wykreślona z rejestru Trybunału.

19.3.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 104/11

Odwołanie od wyroku Sądu (piąta izba) wydanego w dniu 4 lipca 2017 r. w sprawie T-90/16, Murphy / EUIPO, wniesione w dniu 13 września 2017 r. przez Thomasa Murphy’ego

(Sprawa C-538/17 P)

(2018/C 104/13)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnoszący odwołanie: Thomas Murphy (przedstawiciele: N. Travers SC, J. Gormley, BL, M. O’Connor, Solicitor)

Inne strony postępowania: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej, Nike Innovate CV

Postanowieniem z dnia 30 stycznia 2018 r. Trybunał Sprawiedliwości (dziewiąta izba) uznał odwołanie za niedopuszczalne.

19.3.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 104/12

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sąd Najwyższy (Polska) w dniu 30 października 2017 r. – Powszechny Zakład Ubezpieczeń na Życie S.A. w Warszawie przeciwko Prezesowi Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów

(Sprawa C-617/17)

(2018/C 104/14)

Język postępowania: polski

Sąd odsyłający

Sąd Najwyższy

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Powszechny Zakład Ubezpieczeń na Życie S.A. w Warszawie

Strona pozwana: Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów

z udziałem zainteresowanych: Edwarda Detki, Mirosława Krzyszczaka, Zakładu Projektowania i Programowania Systemów Sterowania Atempol sp. z o.o. w Piekarach Ślaskich, Tomasza Woźniaka, Spółdzielni Kółek Rolniczych w Bielinach, Lecha Marchlewskiego, Ommer Polska sp. z o.o. w Krapkowicach, Zakładu Przetwórstwa Drobiu Marica spółka jawna J.M.E.K. Wróbel sp. jawna w Bielsku Białej, Glimat Marcinek i S-ka sp. jawna w Gliwicach, HTS Polska sp. z o.o., Jastrzębskich Zakładów Remontowych Dźwigi sp. z o.o. w Jastrzębiu Zdroju, Petrofer – Polska sp. z o.o. w Nowinach, Paco Cases Andrzej Paczkowski, Piotr Paczkowski sp. jawna w Puszczykowie, Bożeny Kubalańcy, Zbigniewa Arczykowskiego, Przedsiębiorstwa Produkcji Handlu i Usług Unipasz sp. z o.o. w Radzikowicach, Pietrzak B.B. Beata Pietrzak Bogdan Pietrzak sp. jawna w Katowicach, Eweliny Baranowskiej, Przemysława Nikiela, Marcina Nikiela, Janusza Walochy, Marka Grzegolca

Pytania prejudycjalne

1)

Czy dopuszczalna jest taka interpretacja art. 50 Karty Praw Podstawowych Unii Europejskiej, która uzależnia zastosowanie zasady ne bis in idem nie tylko od tożsamości podmiotu naruszającego i tożsamości okoliczności faktycznych, ale również tożsamości chronionego interesu prawnego?

2)

Czy art.3 rozporządzenia Rady nr 1/2003/WE z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie przepisów o konkurencji ustanowionych w art. 81 i art. 82 Traktatu (1) w związku z art. 50 Karty Praw Podstawowych UE należy interpretować w ten sposób, że równolegle stosowane przez organ ochrony konkurencji państwa członkowskiego UE prawo konkurencji UE i krajowe prawo konkurencji chronią ten sam interes prawny?

(1)  Dz.U. L 1 s.1; Polskie wydanie specjalne: Rozdział 08 Tom 002 P. 205 – 229.

19.3.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 104/12

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sąd Najwyższy (Polska) w dniu 8 listopada 2017 r. – Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów przeciwko Orange Polska S.A. w Warszawie

(Sprawa C-628/17)

(2018/C 104/15)

Język postępowania: polski

Sąd odsyłający

Sąd Najwyższy

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów

Strona pozwana: Orange Polska S.A. w Warszawie

Pytania prejudycjalne

1)

Czy art. 8 w związku z art. 9 oraz art. 2 lit. j) dyrektywy 2005/29/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 maja 2005 r. dotyczącej nieuczciwych praktyk handlowych stosowanych przez przedsiębiorstwa wobec konsumentów na rynku wewnętrznym oraz zmieniającej dyrektywę Rady 84/450/EWG, dyrektywy 9717/WE, 98/27/WE i 2002/65/WE Parlamentu Europejskiego i Rady oraz rozporządzenie (WE) nr 2006/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady (1) należy interpretować w ten sposób, że agresywną praktyką rynkową przez bezprawny nacisk jest stosowanie przez przedsiębiorcę modelu zawierania na odległość umów o świadczenie usług telekomunikacyjnych, w którym konsument powinien podjąć ostateczną decyzję dotyczącą transakcji w obecności kuriera doręczającego wzorce umowy:

a)

zawsze, gdyż w czasie wizyty kuriera konsument nie może swobodnie zapoznać się z treścią dostarczonych wzorców;

b)

tylko, gdy konsument nie otrzymał z wyprzedzeniem i w zindywidualizowany sposób (np. na adres poczty elektronicznej, na adres domowy) kompletu wzorców umowy, choćby miał możliwość samodzielnego zapoznania się przed wizytą kuriera z ich treścią na stronie internetowej przedsiębiorcy;

c)

tylko, gdy dodatkowe ustalenia wskazują na podejmowanie przez tego przedsiębiorcę lub na jego zlecenie nieuczciwych działań ukierunkowanych na ograniczenie swobody wyboru konsumenta w podjęciu decyzji dotyczącej transakcji?

(1)  Dz. U. UE L 149, s. 22.

19.3.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 104/13

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sąd Rejonowy w Siemianowicach Śląskich (Polska) w dniu 9 listopada 2017 r. – Powszechna Kasa Oszczędności (PKO) Bank Polski S.A. w Warszawie przeciwko Jackowi Michalskiemu

(Sprawa C-632/17)

(2018/C 104/16)

Język postępowania: polski

Sąd odsyłający

Sąd Rejonowy w Siemianowicach Śląskich

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Powszechna Kasa Oszczędności (PKO) Bank Polski S.A. w Warszawie

Strona pozwana: Jacek Michalski

Pytanie prejudycjalne

Czy przepisy dyrektywy 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich (1), zwłaszcza art. 6 ust. l i art. 7 ust. l, oraz przepisy dyrektywy 2008/48/WE z dnia 23 kwietnia 2008 r. w sprawie umów o kredyt konsumencki oraz uchylająca dyrektywę Rady 87/l 02/EWG (2), zwłaszcza art. 10 i art. 22 ust. 1, należy interpretować w ten sposób, iż stoją one na przeszkodzie w dochodzeniu przez bank (kredytodawcę) przeciwko konsumentowi (kredytobiorcy) roszczenia na podstawie wyciągu z ksiąg bankowych podpisanego przez osoby upoważnione do składania oświadczeń w zakresie praw i obowiązków majątkowych banku i opatrzonego pieczęcią banku oraz dowodu doręczenia dłużnikowi pisemnego wezwania do zapłaty, w ramach postępowania nakazowego, określonego przepisami art. 485 § 3 kpc i nast.

(1)  Dz.U. L 95 s.29; Polskie wydanie specjalne: Rozdział 15 Tom 002 P. 288 – 293.

(2)  Dz.U. L 133, s.66.

19.3.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 104/14

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesgerichtshof (Niemcy) w dniu 7 grudnia 2017 r. – Zentrale zur Bekämpfung unlauteren Wettbewerbs Frankfurt am Main e.V. przeciwko Prime Champ Deutschland Pilzkulturen GmbH

(Sprawa C-686/17)

(2018/C 104/17)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Bundesgerichtshof

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: Zentrale zur Bekämpfung unlauteren Wettbewerbs Frankfurt am Main e.V.

Strona pozwana: Prime Champ Deutschland Pilzkulturen GmbH

Pytania prejudycjalne

1)

Czy dla zdefiniowania pojęcia kraju pochodzenia zgodnie z art. 113a ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 (1) i art. 76 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 (2) należy sięgnąć do definicji w art. 23 i nast. kodeksu celnego (3) i art. 60 unijnego kodeksu celnego (4)?

2)

Czy pieczarki hodowlane, które zostały zebrane w kraju, zgodnie z art. 23 rozporządzenia (EWG) nr 2913/92 i art. 60 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 952/2013, są pochodzenia krajowego, jeżeli istotne etapy produkcji nastąpiły w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej, a pieczarki hodowlane zostały przewiezione do kraju dopiero na 3 lub mniej dni przed pierwszym zbiorem?

3)

Czy zakaz wprowadzania w błąd, o którym mowa w art. 2 ust. 1 lit. a) ppkt (i) dyrektywy 2000/13/WE (5) i art. 7 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (UE) nr 1169/2011 (6), należy stosować w odniesieniu do informacji o kraju pochodzenia wymaganej zgodnie z art. 113a ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 i art. 76 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013?

4)

Czy obowiązkowe informacje o kraju pochodzenia zgodnie z art. 113a ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 i art. 76 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 mogą zostać uzupełnione o dodatkowe wyjaśnienia, aby zapobiec wprowadzeniu w błąd zgodnie art. 2 ust. 1 lit. a) ppkt (i) dyrektywy 2000/13/WE i art. 7 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (UE) nr 1169/2011?

(1)  Rozporządzenie Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiające wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych (rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku) (Dz.U. 2007, L 299, s. 1).

(2)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. ustanawiające wspólną organizację rynków produktów rolnych oraz uchylające rozporządzenia Rady (EWG) nr 922/72, (EWG) nr 234/79, (WE) nr 1037/2001 i (WE) nr 1234/2007 (Dz.U. 2013, L 347, s. 671).

(3)  Rozporządzenie Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiające Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz.U. 1992, L 302, s. 1).

(4)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r. ustanawiające unijny kodeks celny (Dz.U. 2013, L 369, s. 1).

(5)  Dyrektywa 2000/13/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 marca 2000 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich w zakresie etykietowania, prezentacji i reklamy środków spożywczych (Dz.U. 2000, L 109, s. 29).

(6)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1169/2011 z dnia 25 października 2011 r. w sprawie przekazywania konsumentom informacji na temat żywności, zmiany rozporządzeń Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1924/2006 i (WE) nr 1925/2006 oraz uchylenia dyrektywy Komisji 87/250/EWG, dyrektywy Rady 90/496/EWG, dyrektywy Komisji 1999/10/WE, dyrektywy 2000/13/WE Parlamentu Europejskiego i Rady, dyrektyw Komisji 2002/67/WE i 2008/5/WE oraz rozporządzenia Komisji (WE) nr 608/2004 (Dz.U. 2011, L 304, s. 18).

19.3.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 104/15

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Verwaltungsgerichtshof (Austria) w dniu 14 grudnia 2017 r. – Allianz Vorsorgekasse AG

(Sprawa C-699/17)

(2018/C 104/18)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Verwaltungsgerichtshof

Strony w postępowaniu głównym

Strona wnosząca rewizję: Allianz Vorsorgekasse AG

Uczestnicy postępowania: Bundestheater-Holding GmbH, Burgtheater GmbH, Wiener Staatsoper GmbH, Volksoper Wien GmbH, ART for ART Theaterservice GmbH, fair-finance Vorsorgekasse AG

Pytanie prejudycjalne

Czy przepisy dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/24/UE z dnia 26 lutego 2014 r. w sprawie zamówień publicznych (1) bądź art. 49 i 56 TFUE oraz wynikające stąd dla zamówień publicznych zasady równego traktowania, niedyskryminacji i przejrzystości stosuje się do zawierania umów przez instytucje zamawiające z zakładowymi funduszami prewencyjnymi dotyczących zarządzania składkami stanowiącymi część wynagrodzenia pracowników i inwestowania tych składek, jeżeli zawarcie umowy i tym samym wybór zakładowego funduszu prewencyjnego wymaga zgody pracowników bądź ich przedstawicieli i w związku z tym nie może zostać samodzielnie dokonane przez instytucję zamawiającą?

(1)  Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/24/UE z dnia 26 lutego 2014 r. w sprawie zamówień publicznych, uchylająca dyrektywę 2004/18/WE, Dz.U. L 94, s. 65.

19.3.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 104/15

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesfinanzhof (Niemcy) w dniu 14 grudnia 2017 r. – Finanzamt Kyritz/Henning Peters

(Sprawa C-700/17)

(2018/C 104/19)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Bundesfinanzhof

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Finanzamt Kyritz

Strona pozwana: Wolf-Henning Peters.

Pytania prejudycjalne

1)

Czy zwolnienie z opodatkowania świadczeń opieki medycznej lekarza specjalisty w zakresie chemii klinicznej i diagnostyki laboratoryjnej należy, w okolicznościach takich jak w niniejszym postępowaniu głównym, oceniać zgodnie z art. 132 ust. 1 lit. c) dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (1) lub zgodnie z art. 132 ust. 1 lit. b) dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej?

2)

Czy stosowanie art. 132 ust. 1 lit. c) dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – o ile przepis ten znajduje zastosowanie – wymaga stosunku zaufania między lekarzem a leczoną osobą?

(1)  Dz.U. 2006, L 347, s. 1

19.3.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 104/16

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Verwaltungsgerichtshof (Austria) w dniu 28 grudnia 2017 r. – Mohammed Bilali

(Sprawa C-720/17)

(2018/C 104/20)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Verwaltungsgerichtshof.

Strony w postępowaniu głównym

Strona wnosząca rewizję: Mohammed Bilali.

Pozwany organ: Bundesamt für Fremdenwesen und Asyl

Pytanie prejudycjalne

Czy przepisy prawa Unii, a w szczególności art. 19 ust. 3 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/95/UE z dnia 13 grudnia 2011 r. (1). (dyrektywy kwalifikacyjnej) stoją na przeszkodzie przepisowi krajowemu państwa członkowskiego dotyczącemu możliwości cofnięcia statusu osoby uprawnionej do ochrony uzupełniającej, zgodnie z którym to przepisem o cofnięciu statusu osoby uprawnionej do ochrony uzupełniającej można postanowić, w sytuacji gdy nie zmieniły się same okoliczności faktyczne istotne dla nadania tego statusu, lecz nastąpiła jedynie zmiana w stanie wiedzy organu w tym względzie, przy czym ani zniekształcenie, ani pominięcie faktów przez obywatela państwa trzeciego lub bezpaństwowca nie było decydujące dla nadania statusu ochrony uzupełniającej?

(1)  Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/95/UE z dnia 13 grudnia 2011 r. w sprawie norm dotyczących kwalifikowania obywateli państw trzecich lub bezpaństwowców jako beneficjentów ochrony międzynarodowej, jednolitego statusu uchodźców lub osób kwalifikujących się do otrzymania ochrony uzupełniającej oraz zakresu udzielanej ochrony; Dz.U. 2011, L 337, s. 9.

19.3.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 104/16

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Rechtbank van eerste aanleg te Brussel (Belgia) w dniu 29 grudnia 2017 r. – Lies Craeynest i in. /Brussels Hoofdstedelijk Gewest en Brussels Instituut voor Milieubeheer; przy udziale: Belgische Staat

(Sprawa C-723/17)

(2018/C 104/21)

Język postępowania: niderlandzki

Sąd odsyłający

Rechtbank van eerste aanleg te Brussel

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Lies Craeynest, Cristina Lopez Devaux, Frédéric Mertens, Stefan Vandermeulen, Karin De Schepper, Clientearth vzw

Strona przeciwna: Brussels Hoofdstedelijk Gewest en Brussels Instituut voor Milieubeheer

Przy udziale: Belgische Staat

Pytania prejudycjalne

1)

Czy art. 4 ust. 3 i art. 19 ust. 1 akapit drugi Traktatu o Unii Europejskiej w związku z art. 288 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej oraz art. 6 i art. 7 dyrektywy 2008/50/WE (1) […] należy rozumieć w ten sposób, że w przypadku, gdy podnoszone jest, że państwo członkowskie nie umieściło punktów pomiarowych zgodnie z kryteriami określonymi w punkcie B.1.a) załącznika nr III do w/w dyrektywy, sąd krajowy jest upoważniony do badania, na wniosek jednostek, na które ma bezpośrednio wpływ przekroczenie wartości dopuszczalnych określonych w art. 13 ust. 1 przedmiotowej dyrektywy, czy punkty pomiarowe zostały umieszczone zgodnie z powyższymi kryteriami, a jeśli tak by nie było, to czy może on stosować wszelkie niezbędne środki, takie jak nakaz, wobec organów krajowych w celu zapewnienia, aby punkty pomiarowe zostały umieszczone zgodnie z tymi kryteriami?

2)

Czy przekroczenie wartości dopuszczalnych w rozumieniu art. 13 ust. 1 i art. 23 ust. 1 [dyrektywy 2008/50/WE] ma miejsce w przypadku przekroczenia wartości dopuszczalnej dla okresu uśrednienia wyników pomiarów trwającego rok kalendarzowy w rozumieniu załącznika nr XI do przedmiotowej dyrektywy już wtedy, gdy zostanie ono stwierdzone w jednym punkcie pomiarowym w rozumieniu art. 7 tej dyrektywy czy też dopiero jeśli wynika ono ze średniej wyników pomiarów ze wszystkich punktów pomiarowych określonej strefy w rozumieniu tej dyrektywy?

(1)  Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/50/WE z dnia 21 maja 2008 r. w sprawie jakości powietrza i czystszego powietrza dla Europy, Dz.U. 2008, L 152, s. 1.

19.3.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 104/17

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez tribunal de première instance francophone de Bruxelles (Belgia) w dniu 28 grudnia 2017 r. – Edward Reich, Debora Lieber, Ella Reich, Ezra Bernard Reich / Koninklijke Luchtvaart Maatschappij NV

(Sprawa C-730/17)

(2018/C 104/22)

Język postępowania: francuski

Sąd odsyłający

Tribunal de première instance francophone de Bruxelles

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: Edward Reich, Debora Lieber, Ella Reich, Ezra Bernard Reich

Strona pozwana: Koninklijke Luchtvaart Maatschappij NV

Pytanie prejudycjalne

Czy art. 3, 5, 6 i 7 rozporządzenia (WE) nr 261/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004 r. ustanawiającego wspólne zasady odszkodowania i pomocy dla pasażerów w przypadku odmowy przyjęcia na pokład albo odwołania lub dużego opóźnienia lotów, uchylające rozporządzenie (EWG) nr 295/91 (1) (zwanego dalej „rozporządzeniem nr 261/2004”) należy interpretować w ten sposób, że w przypadku gdy obsługujący wspólnotowy przewoźnik lotniczy w rozumieniu tego rozporządzenia nr 261/2004 zawiera z konsumentami umowę przewozu lotniczego pasażerów, który obejmuje przejazd pociągiem z dworca kolejowego znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego, na którym mają miejsce zamieszkania wspomniani konsumenci, na lotnisko znajdujące się na terytorium innego państwa członkowskiego, z którego konsumenci odlecą do miejsca docelowego, to jest na lotnisko znajdujące się na terytorium państwa trzeciego, gdy wspomniani konsumenci nie wchodzą w żaden związek prawny z przedsiębiorstwem realizującym przejazd koleją, lecz wyraźnie to przewoźnik lotniczy zawarł umowy z tym przedsiębiorstwem, i gdy objęty umową przejazd pociągiem znacznie się opóźnił, co spowodowało, że konsumenci nie zdążyli na swój lot z tego lotniska znajdującego się na terytorium innego państwa członkowskiego, to mogą oni powoływać się na prawa przysługujące im na podstawie rozporządzenia nr 261/2004 i żądać rekompensaty zgodnie z art. 5,6 i 7 rozporządzenia nr 261/2004?

(1)  Dz.U. L 46, s. 1

19.3.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 104/18

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Augstākā tiesa (Łotwa) w dniu 2 stycznia 2018 r. – SIA Oriola Rīga / Valsts ieņēmumu dienests

(Sprawa C-1/18)

(2018/C 104/23)

Język postępowania: łotewski

Sąd odsyłający

Augstākā tiesa

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca w postępowaniu kasacyjnym: SIA Oriola Rīga

Strona przeciwna postępowania kasacyjnego: Valsts ieņēmumu dienests

Pytania prejudycjalne

1)

Czy w przypadkach, w których przywożonymi towarami są produkty lecznicze, przy ustalaniu wartości celnej przywożonych towarów na podstawie art. 30 ust. 2 lit. b) rozporządzenia (EWG) nr 2913/92 (1) oraz art. 151 ust. 4 rozporządzenia (EWG) nr 2454/93 (2) należy uznać, że towarami podobnymi są te produkty lecznicze, w przypadku których substancja czynna oraz jej ilość są takie same (lub podobne), czy też przy ustalaniu, czy dane towary są podobne, należy również brać pod uwagę pozycję rynkową, to znaczy popularność i popyt na dany produkt leczniczy oraz pozycję rynkową jego producenta?

2)

Czy przy ustalaniu wartości celnej przywożonych towarów na podstawie art. 30 ust. 2 lit. c) rozporządzenia (EWG) nr 2913/92 stosuje się elastycznie termin dziewięćdziesięciu dni określony w art. 152 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (EWG) nr 2454/93?

3)

Jeśli wspomniany termin stosuje się elastycznie, czy należy przyznać pierwszeństwo danym dotyczącym transakcji dokonanych w terminie krótszym po dniu przywozu towarów podlegających wycenie, których przedmiotem są towary identyczne lub podobne sprzedawane w ilości pozwalającej na określenie ceny jednostkowej, czy też transakcje bardziej oddalone w czasie, ale których przedmiotem są w szczególności przywożone towary?

4)

Czy przy ustalaniu wartości celnej przywożonych towarów na podstawie art. 30 ust. 2 lit. c) rozporządzenia (EWG) nr 2913/92 należy stosować udzielone rabaty, a co za tym idzie faktyczną cenę sprzedaży towarów?

(1)  Rozporządzenie Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiające Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz.U. 1992, L 302, s. 1).

(2)  Rozporządzenie Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiające przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz.U. 1993, L 253, s. 1).

19.3.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 104/19

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Lietuvos Respublikos Konstitucinio Teismo (Litwa) w dniu 2 stycznia 2018 r. – Grupa posłów na Seimas

(Sprawa C-2/18)

(2018/C 104/24)

Język postępowania: litewski

Sąd odsyłający

Lietuvos Respublikos Konstitucinio Teismo

Strony w postępowaniu głównym

Wnioskodawca: Grupa posłów na Seimas (litewski parlament)

Druga strona postępowania: Litewski parlament

Pytania prejudycjalne

1)

Czy wykładni art. 148 ust. 4 rozporządzenia nr 1308/2013 (1) należy dokonywać w ten sposób, że dla wzmocnienia pozycji negocjacyjnej producentów surowego mleka oraz dla zapobieżenia nieuczciwym praktykom handlowym, jak też biorąc pod uwagę pewne szczególne cechy strukturalne sektora mleka i przetworów mlecznych w państwie członkowskim oraz zmiany warunków na rynku mleka, nie zakazuje on ustanowienia przepisów krajowych, które ograniczają swobodę stron umowy w zakresie negocjowania ceny nabycia surowego mleka w tym sensie, że nabywca surowego mleka nie może płacić różnych cen dostawcom surowego mleka należącym do tej samej grupy, zorganizowanej w oparciu o ilość dostarczanego surowego mleka, którzy nie należą do uznanych organizacji producentów mleka, za surowe mleko o tej samej jakości i tym samym składzie jak mleko, które jest dostarczone nabywcy w ten sam sposób, a tym samym strony umowy nie mogą ustalić innej ceny nabycia surowego mleka poprzez uwzględnienie jakichkolwiek innych czynników?

2)

Czy wykładni art. 148 ust. 4 rozporządzenia nr 1308/2013 należy dokonywać w ten sposób, że dla wzmocnienia pozycji negocjacyjnej producentów surowego mleka oraz dla zapobieżenia nieuczciwym praktykom handlowym, jak też biorąc pod uwagę pewne szczególne cechy strukturalne sektora mleka i przetworów mlecznych w państwie członkowskim oraz zmiany warunków na rynku mleka, nie zakazuje on ustanowienia przepisów krajowych, które ograniczają swobodę stron umowy w zakresie negocjowania ceny nabycia surowego mleka w tym sensie, że nabywca surowego mleka nie może w sposób nieuzasadniony obniżyć ceny nabycia surowego mleka, a obniżka o ponad 3 % jest możliwa jedynie wówczas, gdy państwowa instytucja uzna ją za zasadną?

(1)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. ustanawiającego wspólną organizację rynków produktów rolnych oraz uchylającego rozporządzenia Rady (EWG) nr 922/72, (EWG) nr 234/79, (WE) nr 1037/2001 i (WE) nr 1234/2007 (Dz. U. 2013 L 347, s. 671).

19.3.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 104/19

Odwołanie od wyroku Sądu wydanego w dniu 23 października 2017 r. w sprawie T-712/14, Confédération européenne des associations d’horlogers-réparateurs (CEAHR) / Komisja Europejska, wniesione w dniu 2 stycznia 2018 r. przez Confédération européenne des associations d’horlogers-réparateurs (CEAHR)

(Sprawa C-3/18 P)

(2018/C 104/25)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnosząca odwołanie: Confédération européenne des associations d’horlogers-réparateurs (CEAHR) (przedstawiciel: P. A. Benczek, Rechtsanwalt)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska, LVMH Moët Hennessy-Louis Vuitton SA, Rolex SA, The Swatch Group SA

Żądania wnoszącego odwołanie

Wnosząca odwołanie wnosi do Trybunału o:

—

uchylenie sentencji wyroku Sądu oraz;

—

stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 29 lipca 2014 r. wydanej sprawie AT.39097 – Watch Repair;

—

tytułem żądania ewentualnego, skierowanie sprawy do Sądu celem ponownego rozpoznania;

—

obciążenie Komisji i interwenientów, oprócz ich własnych kosztów, kosztami poniesionymi przez CEAHR w postępowaniu w pierwszej instancji, jak również kosztami postępowania odwoławczego;

—

tytułem żądania ewentualnego, obciążenie interwenientów ich własnymi kosztami poniesionymi w postępowaniu w pierwszej instancji, jak również kosztami postępowania odwoławczego;

Zarzuty i główne argumenty

W ramach zarzutu pierwszego, wnosząca odwołania podnosi, że Sąd naruszył prawo przeprowadzając analogię pomiędzy oceną systemów dystrybucji selektywnej w orzecznictwie Sądu oraz odpowiednią oceną sytemu selektywnej naprawy, rozpatrywanego w niniejszym przypadku.

W ramach zarzutu drugiego, wnosząca odwołania podnosi, że Sąd dopuścił się szeregu naruszeń prawa oraz błędów w ocenie stwierdzając, że system selektywnej naprawy oraz odmowa dostaw rozpatrywane w niniejszej sprawie są uzasadnione i proporcjonalne. Wnosząca odwołanie twierdzi, że Sąd dokonał oczywiście błędnego ustalenia, stwierdzając, że Komisja miała podstawy by wywieźć, iż zegarki prestiżowe są złożonymi mechanizmami oraz że fakt ten uzasadnia system selektywnej naprawy oraz odmowę dostaw, rozpatrywanych w niniejszej sprawie. Wnosząca odwołanie podnosi ponadto, że Sąd dokonał oczywiście błędnego ustalenia, stwierdzając, że Komisja miała podstawy by wywieźć, iż istniało ryzyko podrabiania prestiżowych zegarków uzasadniające system selektywnej naprawy oraz odmowę dostaw, rozpatrywanych w niniejszej sprawie. Sąd dokonał oczywiście błędnego ustalenia, stwierdzając, że Komisja miała podstawy by wywieźć, że warunki narzucone przez producentów zegarków nie wykraczały poza to co konieczne.

W ramach trzeciego i czwartego zarzutu odwołania, wnosząca je podważa oczywiście błędne ustalenie Sądu co do konsekwencji odmowy dostawy części zamiennych dla istnienia skutecznej konkurencji na rynku napraw i serwisowania omawianych zegarków oraz wynikającego stąd wniosku, że istniało niskie prawdopodobieństwo ustalenia nadużycia pozycji dominującej w niniejszej sprawie. Wnosząca odwołanie twierdzi, że Sąd dokonał błędnego ustalenia, że istnieje konkurencja pomiędzy autoryzowanymi zegarmistrzami oraz pomiędzy tymi zegarmistrzami a wewnętrznym serwisem producentów.

W ramach zarzutu piątego wnosząca odwołanie argumentuje, że Sąd naruszył jej prawa procesowe, nie dopuszczając by z powodu zaistnienia nadzwyczajnych okoliczności przedłożyła ona odpowiedzi na uwagi interwenientów po terminie oraz odmawiając otwarcia na nowo ustnego etapu postępowania w wyniku jej wniosku o umożliwienie jej przedstawienia nowych dowodów

W ramach zarzutu szóstego wnosząca odwołanie podnosi, że Sąd nie skorzystał ze swego nieograniczonego prawa do orzekania, rozstrzygając o tym czy interwenienci będą pokrywać własne koszty poniesione w pierwszej instancji.

19.3.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 104/21

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Oberster Gerichtshof (Austria) w dniu 10 stycznia 2018 r. – Eva Glawischnig-Piesczek/Facebook Ireland Limited.

(Sprawa C-18/18)

(2018/C 104/26)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Oberster Gerichtshof

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Eva Glawischnig-Piesczek

Strona pozwana: Facebook Ireland Limited

Pytania prejudycjalne

1)

Czy art. 15 ust. 1 dyrektywy 2000/31/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 8 czerwca 2000 r. w sprawie niektórych aspektów prawnych usług społeczeństwa informacyjnego, w szczególności handlu elektronicznego w ramach rynku wewnętrznego (dyrektywa o handlu elektronicznym) (1) ogólnie sprzeciwia się któremuś z poniżej przywołanych obowiązków dostawcy usług hostingowych, który niezwłocznie nie usunął informacji o bezprawnym charakterze, a mianowicie obowiązkowi usunięcia nie tylko danej informacji o bezprawnym charakterze w rozumieniu art. 14 ust. 1 lit. a) tej dyrektywy, lecz także innych, identycznie brzmiących, informacji:

a.a.

na całym świecie?

a.b.

w danym państwie członkowskim?

a.c.

danego użytkownika na całym świecie?

a.d.

danego użytkownika w danym państwie członkowskim?

2)

W przypadku udzielenia na pytanie pierwsze odpowiedzi przeczącej: Czy, w odniesieniu do każdego z tych przypadków dotyczy to także równoznacznych informacji?

3)

Czy dotyczy to także równoznacznych informacji, gdy operator uzyskał wiadomość o tej okoliczności?

(1)  Dz.U. 2000, L 178, s. 1.

19.3.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 104/21

Skarga wniesiona w dniu 9 stycznia 2018 r. – Komisja Europejska / Wielkie Księstwo Luksemburga

(Sprawa C-20/18)

(2018/C 104/27)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: J. Hottiaux, J. Samnadda, G. von Rintelen, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Wielkie Księstwo Luksemburga

Żądania strony skarżącej

—

stwierdzenie, że nie przyjmując do dnia 10 kwietnia 2016 r. przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych niezbędnych do wykonania dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/26/UE z dnia 26 lutego 2014 r. w sprawie zbiorowego zarządzania prawami autorskimi i prawami pokrewnymi oraz udzielania licencji wieloterytorialnych dotyczących praw do utworów muzycznych do korzystania online na rynku wewnętrznym (Dz.U. L 84, z 20.3.2014 r., s. 72) lub w każdym razie nie powiadamiając Komisji o tych przepisach, Wielkie Księstwo Luksemburga uchybiło zobowiązaniom ciążącym na nim a mocy art. 43 ust. 1 tej dyrektywy;

—

nałożenie na Wielkie Księstwo Luksemburga zgodnie z art. 260 ust. 3 TFUE okresowej kary pieniężnej za uchybienie obowiązkowi poinformowania o środkach podjętych w celu transpozycji dyrektywy 2014/26/UE o dziennej stawce w wysokości 12 920,00 EUR i naliczanej od dnia ogłoszenia wyroku w niniejszej sprawie;

—

obciążenie Wielkiego Księstwa Luksemburga kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Państwa członkowskie były zobowiązane na mocy art. 43 ust. 1 dyrektywy 2014/26 do przyjęcia do dnia 10 kwietnia 2016 r. środków krajowych wymaganych do transpozycji obowiązków wynikających z tej dyrektywy. W braku powiadomienia przez Luksemburg o środkach podjętych w celu transpozycji tej dyrektywy Komisja postanowiła wnieść skargę do Trybunału Sprawiedliwości.

W skardze Komisja proponuje nałożenie na Luksemburg okresowej kary pieniężnej o dziennej stawce w wysokości 12 920,00 EUR. Wysokość okresowej kary pieniężnej została obliczona z uwzględnieniem wagi, czasu trwania naruszenia oraz skutku odstraszającego na podstawie zdolności płatniczej tego państwa członkowskiego.

19.3.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 104/22

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Oberster Gerichtshof (Austria) w dniu 17 stycznia 2018 r. – Verein für Konsumenteninformation/Deutsche Bahn AG.

(Sprawa C-28/18)

(2018/C 104/28)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Oberster Gerichtshof

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Verein für Konsumenteninformation

Strona pozwana: Deutsche Bahn AG

Pytanie prejudycjalne

Czy art. 9 ust. 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 260/2012 z dnia 14 marca 2012 r. ustanawiającego wymogi techniczne i handlowe w odniesieniu do poleceń przelewu i poleceń zapłaty w euro oraz zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 924/2009 (1) należy interpretować w ten sposób, że zakazuje on odbiorcy uzależniania dokonywania płatności w ramach schematu polecenia zapłaty SEPA od posiadania przez płatnika miejsca zamieszkania w tym państwie członkowskim, w którym miejsce zamieszkania lub siedzibę ma odbiorca, jeżeli dopuszcza on dokonywanie płatności także w inny sposób, jak np. kartą kredytową?

(1)  Dz.U. 2012, L 94, s. 22

19.3.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 104/23

Odwołanie od postanowienia Sądu (trzecia izba) wydanego w dniu 28 listopada 2017 r. w sprawie T-217/11 REV, Staelen/Europejski Rzecznik Praw Obywatelskich, wniesione w dniu 22 stycznia 2018 r. przez Claire Staelen

(Sprawa C-45/18 P)

(2018/C 104/29)

Język postępowania: francuski

Strony

Wnoszący odwołanie: Claire Staelen (przedstawiciel: adwokat V. Olona)

Druga strona postępowania: Europejski Rzecznik Praw Obywatelskich

Żądania wnoszącego odwołanie

—

uchylenie postanowienia T-217/11 REV,

—

stwierdzenie dopuszczalności skargi o wznowienie postępowania zakończonego wyrokiem T-217/11,

—

obciążenie strony pozwanej całością kosztów poniesionych we wszystkich instancjach.

Zarzuty i główne argumenty

W uzasadnieniu odwołania wnosząca je podnosi zarzuty dotyczące:

—

częściowej niezgodności z prawem art. 169 regulaminu postępowania przed Sądem;

—

naruszenia art. 169 § 1 regulaminu postępowania przed Sądem;

—

przeinaczenia okoliczności faktycznych i naruszenia prawa w związku z tym, że Sąd zakwalifikował decyzję z dnia 19 maja 2005 r. zarazem jako listę odpowiednich kandydatów oraz jako decyzję w sprawie przedłużenia listy odpowiednich kandydatów;

—

naruszenia prawa polegającego na tym, że Sąd twierdzi, iż można powołać się na decyzję, która nie została doręczona wszystkim adresatom oraz naruszenia zasady równego traktowania,

—

przeinaczenia okoliczności faktycznych i oczywiście sprzecznych wniosków Sądu na temat rzekomego braku staranności powódki i naruszenia zasad pewności prawa i uzasadnionych oczekiwań

—

brak uzasadnienia w przedmiocie decydującego charakteru nowych okoliczności faktycznych.

Sąd

19.3.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 104/24

Wyrok Sądu z dnia 1 lutego 2018 r. – Larko / Komisja

(Sprawa T-412/14) (1)

((Skarga o stwierdzenie nieważności - Pomoc państwa - Sprzedaż niektórych aktywów wykorzystywanych przez przedsiębiorstwo lub do niego należących w ramach programu prywatyzacji - Brak ciągłości gospodarczej - Skarga beneficjenta pomocy - Brak interesu prawnego - Niedopuszczalność))

(2018/C 104/30)

Język postępowania: grecki

Strony

Strona skarżąca: Larko Geniki Metalleftiki kai Metallourgiki AE (Ateny, Grecja) (przedstawiciele: adwokaci I. Dryllerakis, N. Korogiannakis I. Soufleros, E. Triantafyllou, G. Psaroudakis i E. Rantos)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: A. Bouchagiar, É. Gippini Fournier i B. Stromsky, pełnomocnicy)

Przedmiot

Wniosek na podstawie art. 263 TFUE o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C(2014) 1805 z dnia 27 marca 2014 r. dotyczącej pomocy państwa SA.37954 (2013/N) – Grecja – Sprzedaż niektórych aktywów Larco General Mining & Metallurgical Company SA (Dz.U. 2014, C 156, s. 1).

Sentencja

1)

Skarga zostaje odrzucona jako niedopuszczalna.

2)

Larko Geniki Metalleftiki kai Metallourgiki AE zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 292 z 1.9.2014.

19.3.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 104/24

Wyrok Sądu z dnia 1 lutego 2018 r. – Larko / Komisja

(Sprawa T-423/14) (1)

((Pomoc państwa - Pomoc przyznana przez Grecję - Decyzja uznająca pomoc za niezgodną z rynkiem wewnętrznym - Pojęcie pomocy państwa - Korzyść - Kryterium prywatnego inwestora - Kwota pomocy do odzyskania - Obwieszczenie Komisji w sprawie pomocy państwa w formie gwarancji))

(2018/C 104/31)

Język postępowania: grecki

Strony

Strona skarżąca: Larko Geniki Metalleftiki kai Metallourgiki AE (Ateny, Grecja) (przedstawiciele: adwokaci I. Dryllerakis, I. Soufleros, E. Triantafyllou, G. Psaroudakis, E. Rantos i N. Korogiannakis)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: A. Bouchagiar i É. Gippini Fournier, pełnomocnicy)

Przedmiot

Żądanie wniesione na podstawie art. 263 TFUE zmierzające do stwierdzenia nieważności decyzji Komisji 2014/539/UE z dnia 27 marca 2014 r. w sprawie pomocy państwa SA.34572 (2013/C) (ex 13/NN) przyznanej przez Grecję na rzecz Larko General Mining & Metallurgical Company SA (Dz.U. 2014, L 254, s. 24).

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Larko Geniki Metalleftiki kai Metallourgiki AE zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 292 z 1.9.2014.

19.3.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 104/25

Wyrok Sądu z dnia 5 lutego 2018 r. – Dôvera zdravotná poist’ovňa / Komisja

(Sprawa T-216/15) (1)

((Pomoc państwa - Zakłady ubezpieczeń zdrowotnych - Podwyższenie kapitału, zwrot wierzytelności, subwencje i system wyrównania ryzyka - Decyzja stwierdzająca brak pomocy państwa - Pojęcie pomocy państwa - Pojęcie przedsiębiorstwa i działalności gospodarczej - Zasada solidarności - Kontrola państwa - Działalność o charakterze gospodarczym - Konkurencja w zakresie jakości - Obecność podmiotów gospodarczych realizujących cel zarobkowy - Poszukiwanie, wykorzystanie i podział zysków - Naruszenie prawa - Błąd w ocenie))

(2018/C 104/32)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Dôvera zdravotná poist’ovňa, a.s. (Bratysława, Słowacja) (przedstawiciele: adwokaci O. Brouwer i A. Pliego Selie)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: P.-J. Loewenthal i L. Armati, pełnomocnicy)

Interwenient popierający stronę skarżącą: Union zdravotná poist’ovňa, a.s. (Bratysława) (przedstawiciele: początkowo E. Pijnacker Hordijk i A. ter Haar, a następnie adwokat A. ter Haar)

Interwenient popierający stronę pozwaną: Republika Słowacka (przedstawiciel: B. Ricziová, pełnomocnik)

Przedmiot

Wniesione na podstawie art. 263 TFUE żądanie stwierdzenie nieważności decyzji Komisji (UE) 2015/248 z dnia 15 października 2014 r. w sprawie środków SA.23008 (2013/C) (ex 2013/NN) wdrożonych przez Republikę Słowacką na rzecz Spoločná zdravotná poisťovňa, a. s. (SZP) i Všeobecná zdravotná poisťovňa, a. s. (VZP) (Dz.U. 2015, L 41, s. 25).

Sentencja

1)

Stwierdza się nieważność decyzji Komisji (UE) 2015/248 z dnia 15 października 2014 r. w sprawie środków SA.23008 (2013/C) (ex 2013/NN) wdrożonych przez Republikę Słowacką na rzecz Spoločná zdravotná poisťovňa, a.s. (SZP) i Všeobecná zdravotná poisťovňa, a.s. (VZP).

2)

Komisja Europejska pokrywa własne koszty, jak również koszty poniesione przez Dôvera zdravotná poist’ovňa, a.s et par Union zdravotná poist’ovňa a.s.

3)

Republika Słowacka pokrywa własne koszty.

(1)  Dz.U. C 262 z 10.8.2015.

19.3.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 104/26

Wyrok Sądu z dnia 5 lutego 2018 r. – Pari Pharma / EMA

(Sprawa T-235/15) (1)

([Dostęp do dokumentów - Rozporządzenie (WE) nr 1049/2001 - Znajdujące się w posiadaniu EMA dokumenty przedstawione w związku z wnioskiem o wydanie pozwolenia na dopuszczenie do obrotu produktu leczniczego Vantobra - Decyzja o udzieleniu osobie trzeciej dostępu do dokumentów - Wyjątek dotyczący ochrony interesów handlowych - Brak ogólnego domniemania poufności])

(2018/C 104/33)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Pari Pharma GmbH (Starnberg, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci M. Epping i W. Rehmann)

Strona przeciwna: Europejska Agencja Leków (EMA) (przedstawiciele: T. Jabłoński, A. Rusanov, S. Marino, A. Spina i N. Rampal Olmedo, pełnomocnicy)

Interwenienci popierający stronę przeciwną: Republika Francuska (przedstawiciele: D. Colas i J. Traband, pełnomocnicy) oraz Novartis Europharm Ltd (Camberley, Zjednoczone Królestwo) (przedstawiciel: adwokat C. Schoonderbeek)

Przedmiot

Żądanie, na podstawie art. 263 TFUE, stwierdzenia nieważności decyzji Europejskiej Agencji Leków (EMA) EMA/271043/2015 z dnia 24 kwietnia 2015 r. udzielającej osobie trzeciej, na mocy rozporządzenia (WE) nr 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 maja 2001 r. w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji (Dz.U. 2001, L 145, s. 43), dostępu do dokumentów zawierających informacje przedstawione w związku z wnioskiem o wydanie pozwolenia na dopuszczenie do obrotu produktu leczniczego Vantobra.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Pari Pharma GmbH pokrywa, poza własnymi kosztami, koszty poniesione przez Europejską Agencję Leków (EMA), w tym koszty postępowania w przedmiocie środka tymczasowego.

3)

Republika Francuska pokrywa własne koszty.

4)

Novartis Europharm Ltd pokrywa własne koszty.

(1)  Dz.U. C 221 z 6.7.2015.

19.3.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 104/27

Wyrok Sądu z dnia 1 lutego 2018 r. – European Dynamics Luxembourg i in. / ECHA

(Sprawa T-477/15) (1)

((Zamówienia publiczne na usługi - Postępowanie przetargowe - Świadczenie usług informatycznych na rzecz ECHA - Odrzucenie oferty jednego z oferentów - Kryteria udzielenia zamówienia - Obowiązek uzasadnienia - Oczywiste błędy w ocenie - Odpowiedzialność pozaumowna))

(2018/C 104/34)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: European Dynamics Luxembourg SA (Luksemburg, Luksemburg), European Dynamics Belgium SA (Bruksela, Belgia), Evropaïki Dynamiki – Proigmena Systimata Tilepikoinonion Pliroforikis kai Tilematikis AE, (Ateny, Grecja) (przedstawiciele: adwokaci M. Sfyri, D. Papadopoulou i C.-N. Dede)

Strona pozwana: Europejska Agencja Chemikaliów (ECHA) (przedstawiciele: początkowo E. Maurage, W. Broere i M. Heikkilä, następnie W. Broere i M. Heikkilä, pełnomocnicy, wspierani przez adwokatów J. Stuycka i A. M. Vandromme)

Przedmiot

Po pierwsze, przedstawione na podstawie art. 263 TFUE żądanie stwierdzenia nieważności decyzji przekazanych skarżącym pismem z dnia 25 czerwca 2015 r., którymi ECHA odrzuciła ofertę konsorcjum European Dynamics złożoną w celu uzyskania zamówienia ECHA/2014/86, dotyczącego świadczenia usług informatycznych na rzecz ECHA, oraz udzieliła zamówienia innemu oferentowi, a po drugie, przedstawione na podstawie art. 268 TFUE żądanie naprawienia domniemanej szkody poniesionej przez skarżące.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

European Dynamics Luxembourg SA, European Dynamics Belgium SA i Evropaïki Dynamiki – Proigmena Systimata Tilepikoinonion Pliroforikis kai Tilematikis AE pokrywają własne koszty oraz koszty poniesione przez Europejską Agencję Chemikaliów (ECHA).

(1)  Dz.U. C 363 z 3.11.2015.

19.3.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 104/27

Wyrok Sądu z dnia 1 lutego 2018 r. – Grecja / Komisja

(Sprawa T-506/15) (1)

([EFRG i EFRROW - Wydatki wykluczone z finansowania - Wydatki dokonane przez Grecję - Ryczałtowe korekty finansowe - System pomocy obszarowej - Pojęcie trwałych użytków zielonych - Przesłanki zastosowania korekty ryczałtowej wynoszącej 25 % - Powiadomienie przewidziane w art. 11 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 885/2006 - Artykuł 31 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1122/2009 - Wzajemna zgodność - Kontrola podstawowych wymogów w zakresie zarządzania - Kontrola dobrej kultury rolnej zgodnej z ochroną środowiska - Obowiązek uzasadnienia - Odliczenie korekty uchylonej wyrokiem Sądu])

(2018/C 104/35)

Język postępowania: grecki

Strony

Strona skarżąca: Republika Grecka (przedstawiciele: G. Kanellopoulos, E. Leftheriotou, O. Tsirkinidou i A. Vasilopoulou, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: H. Kranenborg i D. Triantafyllou, pełnomocnicy)

Interwenient popierający stronę skarżącą: Królestwo Hiszpanii (przedstawiciel: A. Gavela Llopis, pełnomocnik)

Przedmiot

Przedstawione na podstawie art. 263 TFUE żądanie stwierdzenia nieważności decyzji wykonawczej Komisji (UE) 2015/1119 z dnia 22 czerwca 2015 r. wyłączającej z finansowania Unii Europejskiej niektóre wydatki poniesione przez państwa członkowskie z tytułu Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji (EFRG) oraz Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) (Dz.U. 2015, L 182, s. 39).

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Republika Grecka pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez Komisję Europejską.

3)

Królestwo Hiszpanii pokrywa własne koszty.

(1)  Dz.U. C 371 z 9.11.2015.

19.3.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 104/28

Wyrok Sądu z dnia 1 lutego 2018 r. – Francja/Komisja

(Sprawa T-518/15) (1)

((EFRG i EFRROW - Wydatki wyłączone z finansowania - Program rozwoju obszarów wiejskich we Francji kontynentalnej - Środki wsparcia na rzecz rozwoju obszarów wiejskich - Obszary o niekorzystnych warunkach naturalnych - Ryczałtowa korekta finansowa - Wydatki poniesione przez Francję - Kontrole na miejscu - Kryterium obsady - Liczenie zwierząt - Podwyższenie współczynnika korekty ryczałtowej z powodu ponownego naruszenia - Gwarancje proceduralne))

(2018/C 104/36)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Republika Francuska (przedstawiciele: początkowo G. de Bergues, D. Colas, R. Coesme i A. Daly, następnie D. Colas, R. Coesme i A. Daly, wreszcie D. Colas, R. Coesme, S. Horrenberger i E. de Moustier, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: A. Bouquet, A. Lewis i J. Aquilina, pełnomocnicy)

Interwenient popierający stronę skarżącą: Królestwo Hiszpanii (przedstawiciele: początkowo M. Sampol Pucurull, następnie V. Ester Casas, pełnomocnicy)

Przedmiot

Oparte na art. 263 TFUE żądanie stwierdzenia nieważności części decyzji wykonawczej Komisji (UE) 2015/1119 z dnia 22 czerwca 2015 r. wyłączającej z finansowania Unii Europejskiej niektóre wydatki poniesione przez państwa członkowskie z tytułu Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji (EFRG) oraz Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) (Dz.U. 2015, L 182, s. 39).

Sentencja

1)

Stwierdza się nieważność decyzji wykonawczej Komisji (UE) 2015/1119 z dnia 22 czerwca 2015 r. wyłączającej z finansowania Unii Europejskiej niektóre wydatki poniesione przez państwa członkowskie z tytułu Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji (EFRG) oraz Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) w zakresie, w jakim Komisja stosuje w niej korektę ryczałtową zwiększoną o 10 % ze względu na fakt, iż zarzucane władzom francuskim uchybienie w odniesieniu do liczenia zwierząt miało charakter powtarzający się i nie zostało przez nie naprawione.

2)

W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona.

3)

Republika Francuska i Komisja Europejska pokrywają własne koszty.

4)

Królestwo Hiszpanii pokrywa własne koszty.

(1)  Dz.U. C 354 z 26.10.2015.

19.3.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 104/29

Wyrok Sądu z dnia 5 lutego 2018 r. – Edeka-Handelsgesellschaft Hessenring / Komisja

(Sprawa T-611/15) (1)

((Dostęp do dokumentów - Rozporządzenie (WE) nr 1049/2001 - Spis treści akt Komisji dotyczących postępowania przewidzianego w art. 101 TFUE - Odmowa dostępu - Obowiązek uzasadnienia - Obowiązek poinformowania o środkach odwoławczych - Wyjątek dotyczący ochrony celów czynności dochodzenia - Ogólne domniemanie poufności))

(2018/C 104/37)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Edeka-Handelsgesellschaft Hessenring mbH (Melsungen, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci E. Wagner i H. Hoffmeyer)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: początkowo F. Clotuche-Duvieusart, L. Wildpanner i A. Buchet, a następnie F. Clotuche-Duvieusart, A. Buchet i F. Erlbacher, a wreszcie F. Clotuche-Duvieusart i A. Buchet, pełnomocnicy)

Przedmiot

Po pierwsze, wniosek na podstawie art. 263 TFUE o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 3 września 2015 r. odmawiającej udzielenia skarżącej dostępu do jawnej wersji decyzji Komisji z dnia 4 grudnia 2013 r. dotyczącej postępowania przewidzianego w art. 101 TFUE oraz art. 53 porozumienia EOG [sprawa AT.39914 – Euro Interest Rate Derivatives (EIRD) – Postępowanie ugodowe], jak również do spisu treści administracyjnych akt tego postępowania, oraz po drugie, wniosek na podstawie art. 265 TFUE o stwierdzenie, że Komisja bezprawnie zaniechała sporządzenia jawnej wersji decyzji C(2013) 8512 final i spisu treści dotyczącego tego postępowania.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Edeka-Handelsgesellschaft Hessenring mbH zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 27 z 25.1.2016.

19.3.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 104/30

Wyrok Sądu z dnia 5 lutego 2018 r. – PTC Therapeutics International / EMA

(Sprawa T-718/15) (1)

([Dostęp do dokumentów - Rozporządzenie (WE) no 1049/2001 - Znajdujący się w posiadaniu EMA dokument przedstawiony w związku z wnioskiem o wydanie pozwolenia na dopuszczenie do obrotu produktu leczniczego Translarna - Decyzja o udzieleniu osobie trzeciej dostępu do dokumentu - Wyjątek dotyczący ochrony interesów handlowych - Brak ogólnego domniemania poufności])

(2018/C 104/38)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: PTC Therapeutics International Ltd (Dublin, Irlandia) (przedstawiciele: początkowo C. Thomas, barrister, G. Castle, B. Kelly, H. Billson, solicitors, i M. Demetriou, QC, następnie, C. Thomas, M. Demetriou, G. Castle i B. Kelly)

Strona przeciwna: Europejskia Agencja Leków (EMA) (przedstawiciele: T. Jabłoński, A. Spina, S. Marino, A. Rusanov i N. Rampal Olmedo, pełnomocnicy)

Interwenient popierający żądania strony skarżącej: European Confederation of Pharmaceutical Entrepreneurs (Eucope) (przedstawiciele: D. Scannell, barrister i S. Cowlishaw, solicitor)

Przedmiot

Żądanie, na podstawie art. 263 TFUE, stwierdzenia nieważności decyzji Europejskiej Agencji Leków EMA/722323/2015 z dnia 25 listopada 2015 r. udzielającej osobie trzeciej, na mocy rozporządzenia (WE) nr 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 maja 2001 r. w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji (Dz.U. 2001, L 145, s. 43), dostępu do dokumentu zawierającego informacje przedstawione w związku z wnioskiem o wydanie pozwolenia na dopuszczenie do obrotu produktu leczniczego Translarna.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

PTC Therapeutics International Ltd pokrywa, poza własnymi kosztami, koszty poniesione przez Europejską Agencję Leków (EMA), w tym koszty postępowania w przedmiocie środka tymczasowego.

3)

European Confederation of Pharmaceutical Entrepreneurs (Eucope) pokrywa własne koszty.

(1)  Dz.U. C 59 z 15.2.2016.

19.3.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 104/31

Wyrok Sądu z dnia 5 lutego 2018 r. – MSD Animal Health Innovation i Intervet international / EMA

(Sprawa T-729/15) (1)

([Dostęp do dokumentów - Rozporządzenie (WE) nr 1049/2001 - Znajdujące się w posiadaniu EMA dokumenty przedstawione w związku z wnioskiem o wydanie pozwolenia na dopuszczenie do obrotu weterynaryjnego produktu leczniczego Bravecto - Decyzja o udzieleniu osobie trzeciej dostępu do dokumentów - Wyjątek dotyczący ochrony interesów handlowych - Brak ogólnego domniemania poufności])

(2018/C 104/39)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: MSD Animal Health Innovation GmbH (Schwabenheim, Niemcy) i Intervet international (Boxmeer, Niderlandy) (przedstawiciele: początkowo adwokat P. Bogaert, B. Kelly i H. Billson, solicitors, J. Stratford, QC, i C. Thomas, barrister, następnie P. Bogaert, B. Kelly, J. Stratford i C. Thomas)

Strona przeciwna: Europejska Agencja Leków (EMA) (przedstawiciele: T. Jabłoński, A. Spina, S. Marino, A. Rusanov i N. Rampal Olmedo, pełnomocnicy)

Przedmiot

Żądanie, na podstawie art. 263 TFUE, stwierdzenia nieważności decyzji Europejskiej Agencji Leków (EMA) EMA/785809/2015 z dnia 25 listopada 2015 r. udzielającej osobie trzeciej, na mocy rozporządzenia (WE) nr 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 maja 2001 r. w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji (Dz.U. 2001, L 145, s. 43), dostępu do dokumentów zawierających informacje przedstawione w związku z wnioskiem o wydanie pozwolenia na dopuszczenie do obrotu weterynaryjnego produktu leczniczego Bravecto.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

MSD Animal Health Innovation GmbH i Intervet international BV pokrywają, poza własnymi kosztami, koszty poniesione przez Europejską Agencję Leków (EMA), w tym koszty postępowania w przedmiocie środka tymczasowego.

(1)  Dz.U. C 59 z 15.2.2016.

19.3.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 104/31

Wyrok Sądu z dnia 1 lutego 2018 r. – Philip Morris Brands / EUIPO – Explosal (Superior Quality Cigarettes FILTER CIGARETTES Raquel)

(Sprawa T-105/16) (1)

(Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku - Graficzny unijny znak towarowy Superior Quality Cigarettes FILTER CIGARETTES Raquel - Wcześniejszy graficzny międzynarodowy znak towarowy Marlboro - Względna podstawa odmowy rejestracji - Renoma - Przedstawienie dowodów po raz pierwszy przed izbą odwoławczą - Uznanie przysługujące izbie odwoławczej - Artykuł 76 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 207/2009 [obecnie art. 95 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2017/1001] - Zasada 50 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 2868/95)

(2018/C 104/40)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Philip Morris Brands Sàrl (Neuchâtel, Szwajcaria) (przedstawiciel: adwokat L. Alonso Domingo)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) (przedstawiciele: A. Folliard Monguiral i M. Simandlova, pełnomocnicy)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą EUIPO była również, interwenient przed Sądem: Explosal Ltd (Larnaka, Cypr) (przedstawiciel: D. McFarland, barrister)

Przedmiot

Skarga na decyzję Pierwszej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 4 stycznia 2016 r. (sprawa R 2775/2014-1) dotyczącą postępowania w sprawie unieważnienia prawa do znaku między Philipem Morrisem a Explosalem.

Sentencja

1)

Stwierdza się nieważność decyzji Pierwszej Izby Odwoławczej Urzędu Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) z dnia 4 stycznia 2016 r. (sprawa R 2775/2014-1).

2)

W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona.

3)

EUIPO i Explosal Ltd pokrywają, obok własnych kosztów, koszty poniesione przez Philip Morris Brands Sàrl.

(1)  Dz.U. C 175 z 17.5.2016.

19.3.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 104/32

Wyrok Sądu z dnia 5 lutego 2018 r. – Ranocchia / ERCEA

(Sprawa T-208/16) (1)

([Badania i rozwój technologiczny - Zaproszenia do składania wniosków i powiązane działania przewidziane w programie pracy ERBN na rok 2015 - Program ramowy w zakresie badań naukowych i innowacji (2014 – 2020) - Horyzont 2020 - Decyzja ERCEA uznająca wniosek złożony przez skarżącego za niekwalifikujący się do finasowania - Projekt dotyczący identyfikacji algorytmów matematycznych ułatwiających odczyt i analizę niektórych starych rękopisów - Nadużycie władzy - Błąd dotyczący okoliczności faktycznych - Naruszenie prawa - Oczywisty błąd w ocenie])

(2018/C 104/41)

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Graziano Ranocchia (Rzym, Włochy) (przedstawiciel: adwokat C. Intino)

Strona pozwana: Agencja Wykonawcza Europejskiej Rady ds. Badań Naukowych (ERCEA) (przedstawiciele: początkowo M. E. Chacon Mohedano, R. Maggio Panizza i L. Moreau, a następnie E. Chacon Mohedano, R. Maggio Panizza i F. Sgritta, pełnomocnicy)

Przedmiot

Żądanie wniesione na podstawie art. 263 TFUE i zmierzające do stwierdzenia nieważności, po pierwsze, decyzji ERCEA Ares (2016) 1020667 z dnia 26 lutego 2016 r., w której oddaliła ona żądanie skarżącego zmiany decyzji o odmowie przyznania dotacji na wniosek o przeprowadzenie badań naukowych nr 682937, zatytułowany „PHercSchools2 – The Hellenistic Philosophical Schools in the Herculaneum Papyri”, po drugie, decyzji ERCEA Ares(2015) 5922529 z dnia 17 grudnia 2015 r., w której odmówiła ona przyznania dotacji na ten wniosek o przeprowadzenie badań i po trzecie, wszelkich wcześniejszych, późniejszych i powiązanych aktów, w tym wykazu projektów zatwierdzonych w ramach programu dotacji „ERC-Consolidator Grant”, opublikowanego w komunikacie prasowym z dnia 12 lutego 2016 r.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Graziano Ranocchia zostaje obciążony kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 243 z 4.7.2016.

19.3.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 104/33

Wyrok Sądu z dnia 5 grudnia 2017 r. – El Corte Inglés / EUIPO – Elho Business & Sport (FRee STyLe)

(Sprawa T-212/16) (1)

({Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku - Graficzny unijny znak towarowy FRee STyLe - Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji - Artykuł 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 [obecnie art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (UE) 2017/1001] - Artykuł 76 rozporządzenia nr 207/2009 (obecnie art. 95 rozporządzenia 2017/2001) - Równość traktowania})

(2018/C 104/42)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: El Corte Inglés, SA (Madryt, Hiszpania) (przedstawiciel: adwokat J.L. Rivas Zurdo)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciel: S. Bonne, pełnomocnik)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą EUIPO była również, interwenient przed Sądem: Elho Business & Sport Vertriebs GmbH (Obergriesbach, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat E. Warnke)

Przedmiot

Skarga na decyzję Pierwszej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 12 lutego 2016 r. (sprawa R 377/2015-1) dotyczącą postępowania w sprawie unieważnienia prawa do znaku pomiędzy Elho Business & Sport a El Corte Inglés.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

El Corte Inglés, SA, zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 243 z 4.7.2016.

19.3.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 104/33

Wyrok Sądu z dnia 5 grudnia 2017 r. – El Corte Inglés / EUIPO – Elho Business & Sport (FREE STYLE)

(Sprawa T-213/16) (1)

({Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku - Słowny unijny znak towarowy FREE STYLE - Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji - Brak charakteru opisowego - Artykuł 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 [obecnie art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (UE) 2017/1001] - Artykuł 76 rozporządzenia nr 207/2009 (obecnie art. 95 rozporządzenia 2017/2001) - Równość traktowania})

(2018/C 104/43)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: El Corte Inglés, SA (Madryt, Hiszpania) (przedstawiciel: adwokat J.L. Rivas Zurdo)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciel: S. Bonne, pełnomocnik)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą EUIPO była również, interwenient przed Sądem: Elho Business & Sport Vertriebs GmbH (Obergriesbach, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat E. Warnke)

Przedmiot

Skarga na decyzję Pierwszej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 12 lutego 2016 r. (sprawa R 378/2015-1) dotyczącą postępowania w sprawie unieważnienia prawa do znaku pomiędzy Elho Business & Sport a El Corte Inglés.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

El Corte Inglés, SA, zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 243 z 4.7.2016.

19.3.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 104/34

Wyrok Sądu z dnia 1 lutego 2018 r. – Aldi Einkauf / EUIPO – Schwamm & Cie. (Le Coq de France)

(Sprawa T-457/16) (1)

({Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego Le Coq de France - Wcześniejszy graficzny krajowy znak towarowy le coq - Względna podstawa odmowy rejestracji - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd - Podobieństwo towarów i usług - Podobieństwo oznaczeń - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 [obecnie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001]})

(2018/C 104/44)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Aldi Einkauf GmbH & Co. OHG (Essen, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci N. Lützenrath, U. Rademacher, C. Fürsen i N. Bertram)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciele: A. Schifko i D. Walicka, pełnomocnicy)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą EUIPO była również: Schwamm & Cie. mbH (Saarbrücken, Niemcy)

Przedmiot

Skarga na decyzję Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 15 czerwca 2016 r. (sprawa R 1786/2015-4) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu pomiędzy Schwamm & Cie a Aldi Einkauf.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Aldi Einkauf GmbH & Co. OHG zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 364 z 3.10.2016.

19.3.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 104/35

Wyrok Sądu z dnia 7 lutego 2018 r – Kondyterska korporatsiia „Roshen” / EUIPO – Krasnyiy oktyabr (Przedstawienie raka)

(Sprawa T-775/16) (1)

({Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Rejestracja międzynarodowa wskazująca Unię Europejską - Graficzny znak towarowy przedstawiający raka - Wcześniejsza rejestracja międzynarodowa graficznego znaku towarowego РАКОВЫЕ ШЕЙКИ - Względna podstawa odmowy rejestracji - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009[obecnie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001]})

(2018/C 104/45)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Dochirnie pidpryiemstvo Kondyterska korporatsiia „Roshen” (Kijów, Ukraina) (przedstawiciele: adwokaci R. Žabolienė i I. Lukauskienė)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciele: A. Lukošiūtė i D. Walicka, pełnomocnicy)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą EUIPO była również, interwenient przed Sądem: Moscow Confectionery Factory „Krasnyj Octyabr” OAO (Moskwa, Rosja) (przedstawiciele: adwokaci O. Spuhler, M. Geitz i J. Stock)

Przedmiot

Skarga na decyzję Pierwszej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 11 sierpnia 2016 r. (sprawa R 2419/2015-1) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Moscow Confectionery Factory „Krasnyiy oktyabr” a Dochirnie pidpryiemstvo Kondyterska korporatsiia „Roshen”.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Dochirnie pidpryiemstvo Kondyterska korporatsiia „Roshen” zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 475 z 19.12.2016.

19.3.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 104/35

Wyrok Sądu z dnia z dnia 7 lutego 2018 r. – Şölen Çikolata Gıda Sanayi ve Ticaret / EUIPO – Zaharieva (Pudełko do prezentacji rożków)

(Sprawa T-793/16) (1)

([Wzór wspólnotowy - Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do wzoru - Zarejestrowany wzór wspólnotowy przedstawiający pudełko do prezentacji rożków - Wcześniejsza rejestracja międzynarodowa wskazująca Bułgarię - Podstawy unieważnienia - Użycie w późniejszym wzorze oznaczenia odróżniającego, którego właścicielowi przysługuje prawo do zakazania używania - Artykuł 25 ust. 1 lit. e) rozporządzenia (WE) nr 6/2002 - Obowiązek uzasadnienia - Artykuł 62 rozporządzenia nr 6/2002 - Obowiązek staranności - Artykuł 63 ust. 1 rozporządzenia nr 6/2002])

(2018/C 104/46)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Şölen Çikolata Gıda Sanayi ve Ticaret AŞ (Şehitkamil Gaziantep, Turcja) (przedstawiciel: adwokat T. Tsenova)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciel: J. Ivanauskas, pełnomocnik)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą EUIPO była również, interwenient przed Sądem: Elka Zaharieva (Płowdiw, Bułgaria) (przedstawiciel: adwokat A. Kostov)

Przedmiot

Skarga na decyzję Trzeciej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 12 września 2016 r. (sprawa R 1143/2015-3) dotyczącą postępowania w sprawie unieważnienia prawa do wzoru między Şölen Çikolata Gıda Sanayi ve Ticaret a E. Zaharievą.

Sentencja

1)

Stwierdza się nieważność decyzji Trzeciej Izby Odwoławczej Urzędu Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) z dnia 12 września 2016 r. (sprawa R 1143/2015-3).

2)

Wniosek o unieważnienie prawa do wzoru zarejestrowanego pod numerem 002343244–0002 zostaje uwzględniony.

3)

EUIPO pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez Şölen Çikolata Gıda Sanayi ve Ticaret w postępowaniu przed Sądem i przed Izbą Odwoławczą.

4)

Elka Zaharieva pokrywa własne koszty.

(1)  Dz.U. C 22 z 23.1.2017.

19.3.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 104/36

Wyrok Sądu z dnia z dnia 7 lutego 2018 r. – Şölen Çikolata Gıda Sanayi ve Ticaret / EUIPO – Zaharieva (Opakowanie rożków lodowych)

(Sprawa T-794/16) (1)

([Wzór wspólnotowy - Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do wzoru - Zarejestrowany wzór wspólnotowy przedstawiający rożek lodowy - Wcześniejsza rejestracja międzynarodowa wskazująca Bułgarię - Podstawy unieważnienia - Użycie w późniejszym wzorze oznaczenia odróżniającego, którego właścicielowi przysługuje prawo do zakazania używania - Artykuł 25 ust. 1 lit. e) rozporządzenia (WE) nr 6/2002 - Obowiązek uzasadnienia - Artykuł 62 rozporządzenia nr 6/2002 - Obowiązek staranności - Artykuł 63 ust. 1 rozporządzenia nr 6/2002])

(2018/C 104/47)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Şölen Çikolata Gıda Sanayi ve Ticaret AŞ (Şehitkamil Gaziantep, Turcja) (przedstawiciel: adwokat T. Tsenova)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciel: J. Ivanauskas, pełnomocnik)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą EUIPO była również, interwenient przed Sądem: Elka Zaharieva (Płowdiw, Bułgaria) (przedstawiciel: adwokat A. Kostov)

Przedmiot

Skarga na decyzję Trzeciej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 12 września 2016 r. (sprawa R 1144/2015-3) dotyczącą postępowania w sprawie unieważnienia prawa do wzoru między Şölen Çikolata Gıda Sanayi ve Ticaret a E. Zaharievą.

Sentencja

1)

Stwierdza się nieważność decyzji Trzeciej Izby Odwoławczej Urzędu Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) z dnia 12 września 2016 r. (sprawa R 1144/2015-3).

2)

Wniosek o unieważnienie prawa do wzoru zarejestrowanego pod numerem 002343244–0001 zostaje uwzględniony.

3)

EUIPO pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez Şölen Çikolata Gıda Sanayi ve Ticaret w postępowaniu przed Sądem i przed Izbą Odwoławczą.

4)

Elka Zaharieva pokrywa własne koszty.

(1)  Dz.U. C 22 z 23.1.2017.

19.3.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 104/37

Wyrok Sądu z dnia 7 lutego 2018 r – Krasnyiy oktyabr / EUIPO – Kondyterska korporatsiia „Roshen” (CRABS)

(Sprawa T-795/16) (1)

({Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Rejestracja międzynarodowa wskazująca Unię Europejską - Graficzny znak towarowy CRABS - Wcześniejsza rejestracja międzynarodowa graficznego znaku towarowego РАКОВЫЕ ШЕЙКИ - Względna podstawa odmowy rejestracji - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009[obecnie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001]})

(2018/C 104/48)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Moscow Confectionery Factory „Krasnyj Octyabr” OAO (Moskwa, Rosja) (przedstawiciele: adwokaci O. Spuhler, M. Geitz i J. Stock)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciele: A. Lukošiūtė i D. Walicka, pełnomocnicy)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą EUIPO była również, interwenient przed Sądem: Dochirnie pidpryiemstvo Kondyterska korporatsiia „Roshen” (Kijów, Ukraina) (przedstawiciele: adwokaci R. Žabolienė i I. Lukauskienė)

Przedmiot

Skarga na decyzję Pierwszej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 11 sierpnia 2016 r. (sprawa R 2507/2015-1) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Moscow Confectionery Factory „Krasnyiy oktyabr” a Dochirnie pidpryiemstvo Kondyterska korporatsiia „Roshen”.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Moscow Confectionery Factory „Krasnyj Octyabr” OAO” zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 6 z 9.1.2017.

19.3.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 104/38

Wyrok Sądu z dnia 7 lutego 2018 r. – Access Info Europe/Komisja

(Sprawa T-851/16) (1)

([Dostęp do dokumentów - Rozporządzenie (WE) nr 1049/2001 - Oświadczenia UE-Turcja z dnia 8 i 18 marca 2016 r. - Wdrożenie przez Unię Europejską lub państwa członkowskie przewidzianych środków - Dokumenty sporządzone lub otrzymane przez służbę prawną instytucji - Opinie prawne - Analizy dotyczące zgodności z prawem środków przewidzianych w ramach realizacji oświadczenia UE-Turcja z dnia 8 marca 2016 r. - Odmowa dostępu - Artykuł 4 ust. 1 lit. a) rozporządzenia nr 1049/2001 - Wyjątek dotyczący ochrony interesu publicznego w dziedzinie stosunków międzynarodowych - Artykuł 4 ust. 2 tiret drugie rozporządzenia nr 1049/2001 - Wyjątek dotyczący ochrony postępowań sądowych - Wyjątek dotyczący ochrony opinii prawnych])

(2018/C 104/49)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Access Info Europe (Madryt, Hiszpania) (przedstawiciele: adwokaci O. Brouwer, E. Raedts i J. Wolfhagen)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: A. Buchet i M. Konstantinidis, pełnomocnicy)

Przedmiot

Żądanie na podstawie art. 263 TFUE zmierzające do stwierdzenia nieważności decyzji Komisji C(2016) 6029 final z dnia 19 września 2016 r. potwierdzającej odmowę udzielania przez Komisję skarżącej dostępu do dokumentów służby prawnej tej instytucji dotyczących jakoby zgodności z prawem środków przyjętych przez Unię Europejską i jej państwa członkowskie w celu wdrożenia działań opisanych w oświadczeniu szefów państw lub rządów Unii z dnia 8 marca 2016 r., wydanym w następstwie ich spotkania z premierem Turcji z dnia 7 marca 2016 r.

Sentencja

1)

Stwierdza się nieważność decyzji Komisji Europejskiej C(2016) 6029 final z dnia 19 września 2016 r. w zakresie, w jakim odmówiono w niej udzielenia Access Info Europe częściowego dostępu do pierwszego zdania części zatytułowanej „Legal framework” dokumentu Komisji opatrzonego sygnaturą Ares(2016) 2453347 oraz do pierwszego zdania punktu I lit. a), zatytułowanego „EU Legal Framework”, załącznika 1 do dokumentu Komisji opatrzonego sygnaturą Ares(2016) 2453181.

2)

W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona.

3)

Każda ze stron pokrywa własne koszty.

(1)  Dz.U. C 53 z 20.2.2017.

19.3.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 104/39

Wyrok Sądu z dnia 7 lutego 2018 r. – Access Info Europe/Komisja

(Sprawa T-852/16) (1)

([Dostęp do dokumentów - Rozporządzenie (WE) nr 1049/2001 - Oświadczenia UE-Turcja z dnia 8 i 18 marca 2016 r. - Wdrożenie przez Unię Europejską lub państwa członkowskie przewidzianych środków - Dokumenty sporządzone lub otrzymane przez służbę prawną instytucji - Opinie prawne - Analizy dotyczące zgodności z prawem środków przewidzianych w ramach realizacji oświadczenia UE-Turcja z dnia 18 marca 2016 r. - Odmowa dostępu - Artykuł 4 ust. 1 lit. a) rozporządzenia nr 1049/2001 - Wyjątek dotyczący ochrony interesu publicznego w dziedzinie stosunków międzynarodowych - Artykuł 4 ust. 2 tiret drugie rozporządzenia nr 1049/2001 - Wyjątek dotyczący ochrony postępowań sądowych - Wyjątek dotyczący ochrony opinii prawnych])

(2018/C 104/50)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Access Info Europe (Madryt, Hiszpania) (przedstawiciele: adwokaci O. Brouwer, E. Raedts i J. Wolfhagen)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: A. Buchet i M. Konstantinidis, pełnomocnicy)

Przedmiot

Żądanie na podstawie art. 263 TFUE zmierzające do stwierdzenia nieważności decyzji Komisji C(2016) 6030 final z dnia 19 września 2016 r. potwierdzającej odmowę udzielania przez Komisję skarżącej dostępu do dokumentów służby prawnej tej instytucji dotyczących jakoby zgodności z prawem środków przyjętych przez Unię Europejską i jej państwa członkowskie w celu wdrożenia działań opisanych w oświadczeniu szefów państw lub rządów Unii z dnia 18 marca 2016 r., wydanym w następstwie ich spotkania z premierem Turcji z tego samego dnia.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Access Info Europe pokrywa własne koszty.

(1)  Dz.U. C 53 z 20.2.2017.

19.3.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 104/39

Wyrok Sądu z dnia 1 lutego 2018 r. – Cantina e oleificio sociale di San Marzano / EUIPO – Miguel Torres (SANTORO)

(Sprawa T-102/17) (1)

({Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Graficzny unijny znak towarowy SANTORO - Wcześniejszy słowny unijny znak towarowy SANGRE DE TORO - Względna podstawa odmowy rejestracji - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 [obecnie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001]})

(2018/C 104/51)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Cantina e oleificio sociale di San Marzano (San Marzano di San Giuseppe, Włochy) (przedstawiciele: początkowo adwokaci F. Jacobacci I E. Truffo, następnie adwokat I. Carli)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciel: P. Sipos, pełnomocnik)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą EUIPO była również, interwenient przed Sądem: Miguel Torres, SA (Vilafranca del Penedés, Hiszpania) (przedstawiciel: adwokat J. Güell Serra)

Przedmiot

Skarga na decyzję Drugiej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 1 grudnia 2016 r. (sprawa R 2018/2015-2) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Miguel Torres a Cantina e oleificio sociale di San Marzano.

Sentencja

1)

Skarga zostaje oddalona.

2)

Cantina e oleificio sociale di San Marzano zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1)  Dz.U. C 121 z 18.4.2017.

19.3.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 104/40

Postanowienie Sądu z dnia 22 stycznia 2018 r. – Włochy i in. / Komisja

(SprawyT-125/13, T-152/13 i T-167/13) (1)

((Pomoc państwa - Usługi obsługi naziemnej - Wkłady kapitałowe dokonane przez SEA na rzecz Sea Handling - Decyzja uznająca pomoc za niezgodną z rynkiem wewnętrznym i nakazująca jej odzyskanie - Częściowe wykreślenie - Cofnięcie skargi - Częściowe umorzenie postępowania - Wykreślenie z rejestru przedsiębiorstw))

(2018/C 104/52)

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca w sprawie T-125/13: Republika Włoska (przedstawiciele: G. Palmieri, pełnomocnik, wspierany przez S. Fiorentina, avvocato dello Stato)

Strona skarżąca w sprawie T-152/13: Sea Handling SpA (Somma Lombardo, Włochy) (przedstawiciele: początkowo adwokaci B. Nascimbene, F. Rossi dal Pozzo, M. Merola i L. Cappelletti, następnie adwokaci B. Nascimbene, F. Rossi dal Pozzo i M. Merola)

Strona skarżąca w sprawie T-167/13: Comune di Milano (Włochy) (przedstawiciele: początkowo adwokaci S. Grassani i A. Franchi, następnie adwokat S. Grassani)

Interwenientci popierający stronę skarżącą w aprawie T-152/13: Società per azioni esercizi aeroportuali (SEA) (Segrate, Włochy) (przedstawiciele: adwokaci M. Merola, B. Nascimbene, F. Rossi dal Pozzo i M.C. Toniolo) i Comune di Milano (Włochy) (przedstawiciele: ipoczątkowo adwokaci S. Grassani i A. Franchi, następnie adwokat S. Grassani)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: G. Conte i D. Grespan, pełnomocnicy)

Przedmiot

Żądanie oparte na art. 263 TFUE i zmierzające do stwierdzenia nieważności decyzji Komisji (UE) 2015/1225 z dnia 19 grudnia 2012 r. dotyczącej środków przyjętych przez SEA S.p.A., w postaci podwyższenia kapitału, na rzecz Sea [Handling] SpA [SA.21420 (C 14/10) (ex NN 25/10) (ex CP 175/06)] (JO 2015, L 201, p. 1).

Sentencja

1)

Sprawy T-125/13, T-152/13 i T-167/13 zostają rozłączone dla potrzeb ustnego etapu postępowania i orzeczenia kończącego sprawę w instancji.

2)

Sprawa T-125/13 zostaje wykreślona z rejestru Sądu.

3)

Postepowanie w sprawie skargi wniesionej przez Sea Handling SpA w sprawie T-152/13 zostaje umorzone.

4)

W sprawie T-125/13 Republika Włoska i Komisja Europejska pokrywają własne koszty.

5)

W sprawie T-152/13 Sea Handling i Komisja pokrywają własne koszty, w tym koszty postępowania w przedmiocie środka tymczasowego. Società per azioni esercizi aeroportuali (SEA) i Comune di Milano (Włochy) pokrywają własne koszty postępowania w sprawie T-152/13.

6)

W sprawie T-167/13 rozstrzygnięcie o kosztach nastąpi w orzeczeniu kończącym postępowanie.

(1)  Dz.U. C 114 z 20.4.2013

19.3.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 104/41

Postanowienie Sądu z dnia 23 stycznia 2018 r. – QG/Komisja

(Sprawa T-845/16) (1)

((Skarga o stwierdzenie nieważności - Pomoc państwa - Pomoc przyznana przez władze hiszpańskie na rzecz niektórych zawodowych klubów piłkarskich - Preferencyjna stawka opodatkowania stosowana w ramach podatku dochodowego od osób prawnych - Decyzja uznająca pomoc za niezgodną z rynkiem wewnętrznym - Brak interesu prawnego - Oczywista niedopuszczalność))

(2018/C 104/53)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: QG (przedstawiciele: L. Ruiz Ezquerra, R. Oncina Borrego, I. Sobrepera Millet i A. Hernández Pardo, adwokaci)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: G. Luengo, B. Stromsky i P. Němečková, pełnomocnicy)

Przedmiot

Oparte na art. 263 TFUE żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Komisji C(2016) 4046 final z dnia 4 lipca 2016 r w sprawie pomocy państwa SA.29769 (2013/C) (ex 2013/NN) wdrożonej przez Hiszpanię na rzecz niektórych klubów sportowych.

Sentencja

1)

Wniosek o umorzenie postępowania zostaje oddalony.

2)

Skarga zostaje odrzucona jako oczywiście niedopuszczalna.

3)

Postępowanie w przedmiocie wniosków o dopuszczenie do sprawy w charakterze interwenienta złożonych przez Królestwo Hiszpanii i Fútbol Club Barcelona zostaje umorzone.

4)

QG zostaje obciążony kosztami postępowania.

5)

QG, Komisja Europejska, Królestwo Hiszpanii oraz Fútbol Club Barcelona pokrywają własne koszty związane z wnioskami o dopuszczenie do sprawy w charakterze interwenienta.

(1)  Dz.U. C 53 z 20.2.2017.

19.3.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 104/42

Postanowienie Sądu z dnia 23 stycznia 2018 r. – QF/Komisja

(Sprawa T-846/16) (1)

((Skarga o stwierdzenie nieważności - Pomoc państwa - Pomoc przyznana przez władze hiszpańskie na rzecz niektórych zawodowych klubów piłkarskich - Preferencyjna stawka opodatkowania stosowana w ramach podatku dochodowego od osób prawnych - Decyzja uznająca pomoc za niezgodną z rynkiem wewnętrznym - Brak interesu prawnego - Oczywista niedopuszczalność))

(2018/C 104/54)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: QF (przedstawiciele: L. Ruiz Ezquerra, R. Oncina Borrego, I. Sobrepera Millet i A. Hernández Pardo, adwokaci)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: G. Luengo, B. Stromsky i P. Němečková, pełnomocnicy)

Przedmiot

Oparte na art. 263 TFUE żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Komisji C(2016) 4046 final z dnia 4 lipca 2016 r w sprawie pomocy państwa SA.29769 (2013/C) (ex 2013/NN) wdrożonej przez Hiszpanię na rzecz niektórych klubów sportowych.

Sentencja

1)

Wniosek o umorzenie postępowania zostaje oddalony.

2)

Skarga zostaje odrzucona jako oczywiście niedopuszczalna.

3)

Postępowanie w przedmiocie wniosków o dopuszczenie do sprawy w charakterze interwenienta złożonych przez Królestwo Hiszpanii i Fútbol Club Barcelona zostaje umorzone.

4)

QF zostaje obciążony kosztami postępowania.

5)

QF, Komisja Europejska, Królestwo Hiszpanii oraz Fútbol Club Barcelona pokrywają własne koszty związane z wnioskami o dopuszczenie do sprawy w charakterze interwenienta.

(1)  Dz.U. C 53 z 20.2.2017.

19.3.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 104/42

Postanowienie Prezesa Sądu z dnia 23 stycznia 2018 r. – Seco Belgium i Vinçotte / Parlament

(Sprawa T-812/17 R)

((Postępowanie w przedmiocie środka tymczasowego - Zamówienia publiczne - Wniosek o zawieszenie wykonania - Cofnięcie zaskarżonego aktu - Częściowe umorzenie postępowania - Wniosek o wydanie nakazu - Brak pilnego charakteru))

(2018/C 104/55)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Seco Belgium (Bruksela, Belgia) i Vinçotte (Vilvoorde, Belgia) (przedstawiciele: adwokaci A. Delvaux i R. Simar)

Strona pozwana: Parlament Europejski (przedstawiciele: P. López-Carceller i Z. Nagy, pełnomocnicy)

Przedmiot

Wniosek na podstawie art. 278 i 279 TFUE zmierzający, po pierwsze, do zawieszenia wykonania decyzji Parlamentu z dnia 1 grudnia 2017 r. o odrzuceniu oferty złożonej przez skarżące w postępowaniu o udzielenie zamówienia 06D 20/2017/M005, zatytułowanym „Zadania w zakresie kontroli i wydawania opinii technicznych w ramach zakupów, projektów i robót dotyczących nieruchomości na rzecz Parlamentu Europejskiego w Brukseli” i o udzieleniu zamówienia innemu oferentowi, a po drugie, do uzyskania wydania wobec Parlamentu nakazu.

Sentencja

1)

Nie ma potrzeby orzekania w przedmiocie wniosku zmierzającego do zawieszenia wykonania decyzji Parlamentu Europejskiego z dnia 1 grudnia 2017 r. o odrzuceniu oferty złożonej przez Seco Belgium i Vinçotte w postępowaniu o udzielenie zamówienia 06D 20/2017/M005, zatytułowanym „Zadania w zakresie kontroli i wydawania opinii technicznych w ramach zakupów, projektów i robót dotyczących nieruchomości na rzecz Parlamentu Europejskiego w Brukseli” i o udzieleniu zamówienia innemu oferentowi.

2)

W pozostałym zakresie wniosek o zastosowanie środków tymczasowych zostaje odrzucony.

3)

Postanowienie z dnia 21 grudnia 2017 r., Seco Belgium i Vinçotte/Parlament (T-812/17 R), zostaje uchylone.

4)

Rozstrzygnięcie o kosztach nastąpi w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie.

19.3.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 104/43

Skarga wniesiona w dniu 12 stycznia 2018 r. – Eesti Apteekide Ühendus / Komisja

(Sprawa T-10/18)

(2018/C 104/56)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Eesti Apteekide Ühendus MTÜ (Laagri, Estonia) (przedstawiciele: adwokaci K. Paas-Mohando i I. Kangur)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności decyzji Komisji SA.42028 (2017/NN) przyjętej w dniu 23 października 2017 r. (1);

—

obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi dwa zarzuty.

1.

Zarzut pierwszy dotyczący tego, że estońskie stowarzyszenie aptek posiada legitymację czynną do wniesienia skargi o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji SA.42028 (2017/NN).

—

Zgodnie z wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości w sprawie C-313/90 (2) decyzje Komisji o niewnoszeniu zastrzeżeń na koniec etapu badania wstępnego podlegają kontroli sądowej;

—

Estońskie stowarzyszenie aptek jako strona zainteresowana zgodnie z art. 108 ust. 2 TFUE i art. 1 lit. h) rozporządzenia nr 2015/1589 (3) ma legitymację czynną do wniesienia do Sądu skargi o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji SA.42028 (2017/NN).

2.

Zarzut drugi dotyczący tego, że Komisja była zobowiązana wszcząć formalne postępowanie wyjaśniające na podstawie art. 108 ust. 2 TFUE na mocy testu „poważnych trudności”. O poważnych trudnościach Komisji w przyjęciu zaskarżonej decyzji, a zatem o naruszeniu gwarancji proceduralnych przewidzianych w art. 108 ust. 2 TFUE, świadczy poniższe:

—

Komisja naruszyła prawo poprzez uznanie, że żadna korzyść nie została udzielona z zasobów państwa, ponieważ Komisja nie zaobserwowała, że Finlandia nadużyła zakresu uznania w odniesieniu do uprawnień regulacyjnych, co z kolei doprowadziło do zaprzepaszczenie zasobów państwowych;

—

Komisja naruszyła prawo poprzez niestwierdzenie selektywnej korzyści, jako że Komisja nie dokonała w sposób właściwy kwalifikacji „zadań specjalnych” jako usług świadczonych w ogólnym interesie gospodarczym (UOIG);

—

Komisja nie zebrała informacji na etapie badania wstępnego;

—

Badanie wstępne było niezasadnie długie (prawie 30 miesięcy);

—

Komisja odwołała się do bezprecedensowej definicji prawnej „specjalnych zadań”;

—

W trakcie trwania badania wstępnego Finlandia wprowadziła zmiany w jej ustawie o uniwersytetach, na podstawie której to ustawy Finlandia zwracała podatek dochodowy od osób prawnych i opłatę za aptekę uiszczane przez Yliopiston Apteekki Oy na rzecz Uniwersytetu w Helsinkach i która to ustawa stanowiła główną regulację jednego ze wskazanych środków pomocy państwa.

(1)  Dz.U. 2017, C 422, s. 10.

(2)  Wyrok z dnia 24 marca 1993 r., Comité International de la Rayonne et des Fibres Synthétiques i in./Komisja , C-313/90, EU:C:1993:111.

(3)  Rozporządzenie Rady (UE) 2015/1589 z dnia 13 lipca 2015 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania art. 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (Tekst mający znaczenie dla EOG) (Dz.U. 2015 L 248, s. 9).

19.3.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 104/44

Skarga wniesiona w dniu 19 stycznia 2018 r. – Delfant Hoylaerts / Komisja

(Sprawa T-17/18)

(2018/C 104/57)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Isabelle Delfant Hoylaerts (Montredon-des-Corbières, Francja) (przedstawiciel: adwokat E. Conquet)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności odmownej decyzji Komisji z dnia 21 marca 2017 r.;

—

stwierdzenie nieważności dorozumianej odmownej decyzji Komisji z dnia 20 października 2017 r.;

—

nakazanie Komisji przejęcia kosztów ośrodka edukacyjno-leczniczego od dnia 20 października 2017 r.;

—

zasądzenie od Komoisji na rzecz I. Delfant Hoylaerts 3 000 EUR zadośćuczynienia za krzywdę i odszkodowania za szkodę majątkową;

—

obciążenie Komisji kosztami postepowania i nakazanie jej wypłacenia I. Delfant Hoylaerts 3 000 EUR tytułem kosztów niepodlegających odzyskaniu.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi jeden zarzut, dotyczący naruszenia art. 72 regulaminu pracowniczego urzędników Unii Europejskiej, którego przepisy powtórzone są we wspólnych przepisach dotyczących ubezpieczenia zdrowotnego urzędników Unii Europejskiej, a w szczególności w art. 20, oraz w przewodniku dotyczącym działań Komisji na rzecz niepełnosprawnych dzieci personelu podlegającego regulaminowi pracowniczemu.

Zdaniem skarżącej Komisja naruszyła ww. przepisy wydaniem decyzji odmownej w sprawie przejęcia kosztów ośrodka edukacyjno-leczniczego dla jej niepełnosprawnego dziecka. W tym względzie uważa ona, że ta decyzja jest oparta na biurokratycznym braku zrozumienia i że brak jest podstawy prawnej, na której oparła się Komisja.

Skarżąca utrzymuje też, że stanowiące naruszenie zachowanie Komisji wywołało poważne konsekwencje, ponieważ nie jest ona w stanie samodzielnie ponieść kosztów ośrodka, a jest on niezbędny jej dziecku. Tym samym jej stan psychiczny i sytuacja materialna ucierpiały z winy Komisji.

19.3.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 104/45

Skarga wniesiona w dniu 19 stycznia 2018 – Polska przeciwko Komisji

(Sprawa T-21/18)

(2018/C 104/58)

Język postępowania: Polski

Strony

Strona skarżąca: Rzeczpospolita Polska (przedstawiciel: B. Majczyna, pełnomocnik)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności decyzji wykonawczej Komisji (UE) 2017/2014 z dnia 8 listopada 2017 r. wyłączającej z finansowania Unii Europejskiej niektóre wydatki poniesione przez państwa członkowskie z tytułu Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji (EFRG) oraz Europejskiego Funduszu Rolnego na Rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) (notyfikowanej jako dokument nr C(2017) 7263) (Dz. Urz. UE L 292 z 10.11.2017 r., str. 61), w części wyłączającej z finansowania Unii Europejskiej kwoty netto 48 317 806,79 EUR i 26 638 201,22 EUR, wydatkowane przez agencję płatniczą akredytowaną przez Rzeczpospolitą Polską,

—

obciążenie Komisji Europejskiej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi trzy zarzuty.

1.

Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia art. 52 ust. 1 rozporządzenia nr 1306/2013 (1) poprzez zastosowanie korekty finansowej w oparciu o błędne ustalenia faktyczne i błędną wykładnię prawa, pomimo że wydatki zostały dokonane przez Rzeczpospolitą Polską zgodnie z przepisami unijnymi.

2.

Zarzut drugi dotyczący naruszenia art. 52 ust. 2 rozporządzenia nr 1306/2013 poprzez zastosowanie korekty ryczałtowej w wysokości rażąco nadmiernej w stosunku do ryzyka ewentualnej straty finansowej dla budżetu Unii.

3.

Zarzut trzeci dotyczący naruszenia art. 296 akapit drugi TFUE poprzez niewystarczające uzasadnienie zastosowanej korekty.

(1)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1306/2013 z dnia 17 grudnia 2013 w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej, zarządzania nią i monitorowania jej oraz uchylające rozporządzenia Rady (EWG) nr 352/78, (WE) nr 165/94, (WE) nr 2799/98, (WE) nr 814/2000, (WE) nr 1290/2005 i (WE) nr 485/2008 (Dz.Urz. UE L 347 z 20.12.2013, str. 549, ze zm.).

19.3.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 104/46

Skarga wniesiona w dniu 19 stycznia 2018 r. – Bułgaria / Komisja

(Sprawa T-22/18)

(2018/C 104/59)

Język postępowania: bułgarski

Strony

Strona skarżąca: Republika Bułgarii (przedstawiciele: E. Petranowa i L. Zahariewa)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności decyzji wykonawczej Komisji (UE) 2017/2014 z dnia 8 listopada 2017 r. wyłączającej z finansowania Unii Europejskiej niektóre wydatki poniesione przez państwa członkowskie z tytułu Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji (EFRG) oraz Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) (notyfikowanej jako dokument nr C(2017) 7263), w części dotyczącej pozycji budżetu 6711, w której wyłączono finansowanie przez Unię Europejską w ramach EFRROW niektórych wydatków Republiki Bułgarii w wysokości 11 685 774,48 EUR, ze skutkiem finansowym w wysokości 11 412 865,79 EUR, po odliczeniu kwoty 272 908,69 EUR;

—

obciążenie Komisji Europejskiej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi dziesięć zarzutów szczegółowych.

1.

Zarzuty dotyczące kwot wyłączonych z finansowania Unii na podstawie uchybień w kluczowym mechanizmie kontroli „Wystarczająca jakość kontroli na miejscu” i uchybień w kluczowym mechanizmie kontroli „Odpowiednia weryfikacja wniosków o płatność”; na podstawie uchybień w kluczowym mechanizmie kontroli „Odpowiednia ocena racjonalności kosztów” — wydatki związane z zakupami bezpośrednimi; na podstawie uchybień w kluczowym mechanizmie kontroli „Odpowiednia ocena racjonalności kosztów” — wydatki związane z komisją oceniającą:

—

Naruszenie procedury rozliczania zgodności określonej w art. 52 rozporządzenia nr 1306/2013 i w art. 34 rozporządzenia wykonawczego nr 908/2014 w związku z uzupełnieniem przez Komisję nowych podstaw na poparcie dokonanych przez nią stwierdzeń dotyczących jakości kontroli na miejscu;

—

Naruszenie zasady pewności prawa w związku z brakiem jasnych kryteriów i wskazówek dotyczących dostatecznej jakości kontroli na miejscu;

—

Naruszenie zasady dobrego zarządzania finansowego i procedury rozliczania zgodności określonej w art. 52 rozporządzenia nr 1306/2013 w związku z zastosowaniem bezzasadnych korekt finansowych;

—

Naruszenie procedury rozliczania zgodności określonej w art. 52 rozporządzenia nr 1306/2013 i wskazówek dotyczących wyliczania korekt finansowych w związku z zastosowaną zgodnie ze środkiem 311 korektą finansową za lata budżetowe 2013 r., 2014 r. i 2015 r.;

—

Naruszenie wskazówek dotyczących wyliczania korekt finansowych w związku z zastosowaniem wysokości korekty finansowej, która nie jest proporcjonalna do rzeczywistego ryzyka szkody materialnej grożącej Unii;

—

Naruszenie procedury rozliczania zgodności określonej w art. 52 rozporządzenia nr 1306/2013 i wskazówek dotyczących wyliczania korekt finansowych przy zastosowaniu korekt finansowych w związku z dostateczną jakością kontroli na miejscu;

—

Naruszenie art. 34 ust. 6 rozporządzenia wykonawczego nr 908/2014, art. 12 ust. 8 rozporządzenia delegowanego nr 907/2014, wskazówek dotyczących wyliczania korekt finansowych i zasady proporcjonalności w związku z zastosowaniem korekt wszystkich zadeklarowanych do zwrotu wydatków;

—

Naruszenie procedury rozliczania zgodności określonej w art. 52 ust. 2 rozporządzenia nr 1306/2013, wskazówek dotyczących wyliczania korekt finansowych i zasady proporcjonalności w związku z określeniem podstawy zastosowania korekt w odniesieniu do projektów w okresie monitorowania.

2.

Zarzuty dotyczące wyłącznie kwot wyłączonych z finansowania przez Unię na podstawie uchybień w kluczowym mechanizmie kontroli „Odpowiednia ocena racjonalności kosztów” – wydatki związane z komisją oceniającą:

—

Naruszenie procedury rozliczania zgodności określonej w art. 52 rozporządzenia nr 1306/2013, art. 12 rozporządzenia delegowanego nr 907/2014 i zasady pewności prawa w związku ze wskazówkami dotyczącymi wyliczania korekt finansowych przy zastosowaniu metodologii wyliczania korekt finansowych;

—

Naruszenie zasady proporcjonalności w związku z wysokością zastosowanych przez Komisję korekt finansowych.

19.3.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 104/47

Skarga wniesiona w dniu 19 stycznia 2018 r. – Pesticide Action Network Europe (PAN Europe) / Komisja

(Sprawa T-25/18)

(2018/C 104/60)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Pesticide Action Network Europe (PAN Europe) (Bruksela, Belgia) (przedstawiciel: adwokat B. Kloostra)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C(2017) 7604 final, z dnia 9 listopada 2017 r., w której częściowo odmówiono stronie skarżącej dostępu do dokumentów dotyczących opracowywania rozporządzeń delegowanych w sprawie kryteriów naukowej oceny substancji zaburzających gospodarkę hormonalną;

—

obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi trzy zarzuty.

1.

Zarzut pierwszy, zgodnie z którym przyjmując zaskarżaną decyzję Komisja naruszyła oraz błędnie zastosowała art. 4 ust. 3 akapit pierwszy rozporządzenia (WE) nr 1049/2001 (1).

—

Komisja naruszyła oraz błędnie zastosowała art. 4 ust. 3 akapit pierwszy rozporządzenia(WE) nr 1049/2001, stosując go do informacji dotyczących zakończonego procesu podejmowania decyzji.

—

Komisja naruszyła oraz błędnie zastosowała art. 4 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1049/2001, ponieważ nie dokonała wystarczająco ścisłej interpretacji powodów odmowy i nie zastosowała ich w ścisły sposób oraz nie wykazała by ujawnienie miao poważnie naruszyć proces podejmowania decyzji.

2.

Zarzut drugi, zgodnie z którym przyjmując zaskarżaną decyzję Komisja naruszyła oraz błędnie zastosowała art. 6 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1367/2006 oraz art. 4 ust. 3 rozporządzenia nr 1049/2001.

—

Komisja naruszyła oraz błędnie zastosowała art. 6 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1367/2006 oraz art. 4 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1049/2001 nie dokonując szczegółowej i jednostkowej oceny dokumentów, do których odnosił się wniosek o udzielenie dostępu i nie uzasadniając w odniesieniu do każdego, konkretnego dokumentu z jakiego powodu dokument ten nie może zostać ujawniony, a także nie dokonując wystarczająco ścisłej interpretacji powodów odmowy przewidzianych w art. 4 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1049/2001. Ponadto Komisja naruszyła wyżej wymienione przepisy, ponieważ nie zachowała równowagi pomiędzy szczególnym interesem, polegającym na ochronie procesu podejmowania decyzji a interesem ogólnym, polegającym na ujawnianiu informacji o środowisku, a także z tego względu, że niewystarczająco uzasadniła swą odmowę.

3.

Zarzut trzeci, zgodnie z którym Komisja popełniła błąd nie uwzględniając, okoliczności że za ujawnieniem żądanych informacji przemawia nadrzędny interes publiczny.

—

Z uwagi na istotną zmianę polityki, która nastąpiła w trakcie procesu podejmowania decyzji oraz istotną zmianę projektu kryteriów naukowych, które zostały ustalone w trakcie tego procesu, zachodzi nadrzędny interes publiczny przemawiający za ujawnieniem żądanych informacji.

(1)  Rozporządzenie (WE) nr 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 maja 2001 r. w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji (Dz.U 2001 L 145, s. 43).

19.3.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 104/48

Skarga wniesiona w dniu 22 stycznia 2018 r. – Asahi Intecc / EUIPO – Celesio (Celeson)

(Sprawa T-36/18)

(2018/C 104/61)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Asahi Intecc Co. Ltd (Nagoya, Japonia) (przedstawiciel: T. Schmidpeter, lawyer)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Celesio AG (Stuttgart, Niemcy)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Zgłaszający: Strona skarżąca

Sporny znak towarowy: Międzynarodowa rejestracja wskazująca Unię Europejską w odniesieniu do znaku towarowego „Celeson” – rejestracja międzynarodowa wskazująca Unię Europejską nr 1 254 798

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 20 listopada 2017 r. w sprawie R 1004/2017-4

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—

oddalenie sprzeciwu nr B 2 644 816 wniesionego przez McKesson Europe AG (dawniej Celesion AG) wobec międzynarodowej rejestracji wskazującej Unię Europejską w odniesieniu do słownego znaku towarowego Celeson zgłoszonego przez skarżącego;

—

obciążenie EUIPO jego własnymi kosztami oraz kosztami poniesionymi przez skarżącego w toku postępowania przed Trybunałem;

—

obciążenie EUIPO i McKesson Europe AG (dawniej Celesion AG) po połowie kosztami poniesionymi obowiązkowo przez skarżącego w toku postępowania przed izba odwoławczą EUIPO.

Podniesione zarzuty

—

Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 2017/1001.

19.3.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 104/49

Skarga wniesiona w dniu 23 stycznia 2018 r. – Stirlinx Arkadiusz Kamusiński / EUIPO – Heinrich Bauer Verlag (Brave Paper)

(Sprawa T-37/18)

(2018/C 104/62)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Stirlinx Arkadiusz Kamusiński (Warszawa, Polska) (przedstawiciel: adwokat M. Pruszczyk)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Heinrich Bauer Verlag KG (Hamburg, Niemcy)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Zgłaszający: Strona skarżąca

Sporny znak towarowy: Słowny unijny znak towarowy „Brave Paper” – zgłoszenie nr 13 774 211

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 15 listopada 2017 r. w sprawie R 391/2017-4

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—

dopuszczenie rejestracji znaku towarowego dla wszystkich towarów i usług

—

obciążenie EUIPO kosztami postępowania.

Podniesione zarzuty

—

Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009.

19.3.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 104/50

Skarga wniesiona w dniu 24 stycznia 2018 r. – Ecolab USA / EUIPO (SOLIDPOWER)

(Sprawa T-40/18)

(2018/C 104/63)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Ecolab USA, Inc. (Wilmington, Delaware, Stany Zjednoczone) (przedstawiciele: adwokaci V. Töbelmann oraz K. Middelhoff)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Sporny znak towarowy: Międzynarodowa rejestracja wskazująca Unię Europejską słownego znaku towarowego „SOLIDPOWER” – zgłoszenie nr 1 310 671

Zaskarżona decyzja: Decyzja Piątej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 9 listopada 2017 r. w sprawie R 1182/2017-5

Żądanie

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—

obciążenie EUIPO kosztami postępowania.

Podniesione zarzuty

—

Naruszenie art. 7 ust. 1 lit. b) oraz art. 7 ust. 2 2017/1001.

19.3.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 104/50

Skarga wniesiona w dniu 24 stycznia 2018 r. – Rietze / EUIPO – Volkswagen (Pojazdy)

(Sprawa T-43/18)

(2018/C 104/64)

Język skargi: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Rietze GmbH & Co. KG (Altdorf, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat M. Krogmann)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Volskwagen AG (Wolfsburg, Niemcy)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Właściciel spornego wzoru: Volskwagen AG

Sporny wzór: Wzór wspólnotowy nr 5467–0001

Zaskarżona decyzja: Decyzja Trzeciej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 21 listopada 2017 r. w sprawie R 1204/2016-3

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności decyzji Trzeciej Izby Odwoławczej i unieważnienie wzoru wspólnotowego nr 5467–0001;

—

obciążenie EUIPO kosztami postępowania.

Podniesione zarzuty

—

Naruszenie art. 4 ust. 1 w związku z art. 6 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 6/2002.

19.3.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 104/51

Skarga wniesiona w dniu 29 stycznia 2018 r. – Novenco Building & Industry / EUIPO – Novenco Ventilator (Beijing) (NOVENCO)

(Sprawa T-45/18)

(2018/C 104/65)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Novenco Building & Industry A/S (Næstved, Dania) (przedstawiciel: A. Rasmussen, lawyer)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Novenco Ventilator (Beijing) Co. Ltd (Pekin, Chiny)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Zgłaszający: Novenco Ventilator (Beijing) Co. Ltd

Sporny znak towarowy: Międzynarodowa rejestracja wskazująca Unię Europejską graficznego znaku towarowego „NOVENCO” – rejestracja międzynarodowa wskazująca Unię Europejską nr 1 187 938

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Drugiej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 7 listopada 2017 r. w sprawie R 2354/2016-2

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

częściowe stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji, w szczególności w odniesieniu do towarów klasy 7 objętych rejestracją międzynarodową 1187938;

—

obciążenie EUIPO własnymi kosztami postępowania, a także kosztami poniesionymi przez drugą stronę, w tym kosztami poniesionymi w toku postępowania przed izbą odwoławczą i postępowania w sprawie sprzeciwu.

Podniesione zarzuty

—

Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009.

19.3.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 104/52

Skarga wniesiona w dniu 26 stycznia 2018 r. – NGV / EUIPO (LIEBLINGSWEIN)

(Sprawa T-55/18)

(2018/C 104/66)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: NGV GmbH (Wildeshausen, Niemcy) (przedstawiciele: Rechtsanwälte O. Spieker, A. Schönfleisch i M. Alber)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Sporny znak towarowy: Graficzny unijny znak towarowy zawierający element słowny „LIEBLINGSWEIN” – zgłoszenie nr 15 326 515

Zaskarżona decyzja: Decyzja Pierwszej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 6 listopada 2018 r. w sprawie R 291/2017-1

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—

obciążenie EUIPO kosztami postępowania.

Podniesiony zarzut

—

Naruszenie art. 7 ust. 1 lit. b), c) i g) rozporządzenia nr 2017/1001.

19.3.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 104/52

Skarga wniesiona w dniu 26 stycznia 2018 r. – NGV / EUIPO (WEIN FÜR PROFIS)

(Sprawa T-56/18)

(2018/C 104/67)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: NGV GmbH (Wildeshausen, Niemcy) (przedstawiciele: Rechtsanwälte O. Spieker, A. Schönfleisch i M. Alber)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Sporny znak towarowy: Graficzny unijny znak towarowy zawierający elementy słowne „WEIN FÜR PROFIS” – zgłoszenie nr 15 326 549

Zaskarżona decyzja: Decyzja Pierwszej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 6 listopada 2017 r. w sprawie R 501/2017-1

Żądanie

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—

obciążenie EUIPO kosztami postępowania.

Podniesiony zarzut

—

Naruszenie art. 7 ust. 1 lit. b), c) i g) rozporządzenia nr 2017/1001.

19.3.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 104/53

Skarga wniesiona w dniu 29 stycznia 2018 r. – NGV / EUIPO (WEIN FÜR PROFIS)

(Sprawa T-57/18)

(2018/C 104/68)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: NGV GmbH (Wildeshausen, Niemcy) (przedstawiciele: Rechtsanwälte O. Spieker, A. Schönfleisch i M. Alber)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Sporny znak towarowy: Graficzny unijny znak towarowy zawierający elementy słowne „WEIN FÜR PROFIS” – zgłoszenie nr 15 326 531

Zaskarżona decyzja: Decyzja Pierwszej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 6 listopada 2017 r. w sprawie R 502/2017-1

Żądanie

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—

obciążenie EUIPO kosztami postępowania.

Podniesiony zarzut

—

Naruszenie art. 7 ust. 1 lit. b), c) i g) rozporządzenia nr 2017/1001.

19.3.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 104/53

Skarga wniesiona w dniu 29stycznia 2018 r. – Hangzhou Lezoo traveling equipment / EUIPO – Promotional Traders (GREEN HERMIT)

(Sprawa T-60/18)

(2018/C 104/69)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Hangzhou Lezoo traveling equipment Co. Ltd (Hangzhou, Chiny) (przedstawiciel: adwokat D. Burghardt)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Promotional Traders Pty Ltd (Subiaco, Australia)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Właściciel spornego znaku towarowego: Promotional Traders Pty Ltd

Sporny znak towarowy: Słowny unijny znak towarowy „GREEN HERMIT” – zgłoszenie nr 11 835 964

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku

Zaskarżona decyzja: Decyzja Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 27 listopada 2017 r. w sprawie R 857/2016-4

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—

przekazanie sprawy Czwartej Izbie Odwoławczej w celu ponownego rozpoznania;

—

obciążenie EUIPO kosztami postępowania.

Podniesione zarzuty

—

Naruszenie art. 59 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 2017/1001;

—

Naruszenie art. 94 ust. 1 rozporządzenia nr 2017/1001

19.3.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 104/54

Postanowienie Sądu z dnia 31 stycznia 2018 r. – Stips / Komisja

(Sprawa T-740/16) (1)

(2018/C 104/70)

Język postępowania: francuski

Prezes trzeciej izby zarządził wykreślenie sprawy.

(1)  Dz.U. C 475 z 19.12.2016.

19.3.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 104/54

Postanowienie Sądu z dnia 29 stycznia 2018 r. – QE / Eurojust

(Sprawa T-850/16) (1)

(2018/C 104/71)

Język postępowania: francuski

Prezes pierwszej izby zarządził wykreślenie sprawy.

(1)  Dz.U. C 38 z 6.2.2017.

19.3.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 104/55

Postanowienie Sądu z dnia 31 stycznia 2018 r. – Stips / Komisja

(Sprawa T-311/17) (1)

(2018/C 104/72)

Język postępowania: francuski

Prezes trzeciej izby zarządził wykreślenie sprawy.

(1)  Dz.U. C 231 z 17.7.17.