19.12.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 438/5

KONKLUZJE RADY

w sprawie unijnego wykazu jurysdykcji niechętnych współpracy do celów podatkowych (*1)

(2017/C 438/04)

RADA UNII EUROPEJSKIEJ:

PRZYWOŁUJE konkluzje Rady z 25 maja 2016 r. w sprawie strategii zewnętrznej na rzecz efektywnego opodatkowania i w sprawie środków przeciwdziałających nadużyciom postanowień konwencji podatkowych, w szczególności pkt 6–10 tych konkluzji, a także konkluzje Rady z 8 listopada 2016 r. w sprawie kryteriów i procesu prowadzącego do ustanowienia unijnego wykazu jurysdykcji niechętnych współpracy do celów podatkowych;

PODKREŚLA, jak ważne jest promowanie w ujęciu globalnym kryteriów dotyczących przejrzystości podatkowej, sprawiedliwego opodatkowania oraz wdrożenia standardów dotyczących przeciwdziałania BEPS (dalej zwane „kryteriami”); kryteria te zostały zatwierdzone konkluzjami Rady z 8 listopada 2016 r., w brzmieniu przedstawionym w załączniku V do niniejszego dokumentu oraz jak doprecyzowano w załącznikach VI i VII;

3.	PODSUMOWUJE prace zrealizowane przez Światowe Forum Przejrzystości i Wymiany Informacji do Celów Podatkowych, a także prace przeprowadzone w kontekście otwartych ram OECD w zakresie erozji bazy podatkowej i przenoszenia zysków, jak również prace Forum ds. Szkodliwych Praktyk Podatkowych;

Z ZADOWOLENIEM PRZYJMUJE prace, które Grupa ds. Kodeksu Postępowania (opodatkowanie działalności gospodarczej) (dalej zwana „Grupą ds. Kodeksu Postępowania”) przeprowadziła – w koordynacji z Grupą Roboczą Wysokiego Szczebla do Spraw Podatkowych (dalej zwaną „HLWP”) – w zakresie wyboru odnośnych jurysdykcji oraz analizy i oceny faktów dotyczących ich przepisów i polityk podatkowych w kontekście wspomnianych kryteriów;

Z APROBATĄ ODNOTOWUJE FAKT, że większość tych jurysdykcji postanowiła uczestniczyć w tym procesie i dialogu oraz podjęła lub zobowiązała się podjąć aktywne kroki w kierunku rozwiązania kwestii, które Grupa ds. Kodeksu Postępowania wskazała w dziedzinach przejrzystości podatkowej, sprawiedliwego opodatkowania oraz wdrożenia standardów dotyczących przeciwdziałania BEPS;

6.	ZAUWAŻA jednak, że szereg jurysdykcji nie podjęło żadnych konkretnych działań w celu skutecznego zaradzenia brakom, ani nie nawiązało w oparciu o kryteria konstruktywnego dialogu, który mógłby prowadzić do podjęcia takich zobowiązań;

JEST PRZEKONANA, że w takim przypadku podatkowe przepisy, polityki i praktyki administracyjne tych jurysdykcji prowadzą lub mogą prowadzić do utraty dochodów podatkowych dla państw członkowskich oraz że jurysdykcje takie powinny być w związku z tym usilnie zachęcane do wprowadzenia zmian niezbędnych do zaradzenia tej sytuacji;

8.	POWTARZA, że rzeczą najwyższej wagi jest zapewnienie skutecznych mechanizmów ochrony służących walce z erozją baz podatkowych w państwach członkowskich spowodowaną oszustwami podatkowymi, uchylaniem się od opodatkowania i unikaniem opodatkowania;

ZATWIERDZA w związku z tym unijny wykaz jurysdykcji niechętnych współpracy do celów podatkowych, określony w załączniku I, i POTWIERDZA, że jurysdykcje pozostaną w tym wykazie, dopóki nie spełnią kryteriów, przykładowo realizując zalecenia dotyczące kroków, jakie powinny podjąć w celu skreślenia ich z wykazu;

10.

UWAŻA ZA STOSOWNE, by Grupa ds. Kodeksu Postępowania prowadziła rozmowy z jurysdykcjami ujętymi w wykazie, z myślą o uzgodnieniu i monitorowaniu kroków, jakich oczekuje się od tych jurysdykcji, by można je było z tego wykazu skreślić; ZACHĘCA również te jurysdykcje do szybkiego podjęcia działań koniecznych do spełnienia kryteriów;

11.

Z SATYSFAKCJĄ ODNOTOWUJE, że chociaż podatkowe przepisy, polityki i praktyki administracyjne niektórych jurysdykcji wykazują problemy w dziedzinach przejrzystości podatkowej, sprawiedliwego opodatkowania oraz wdrożenia standardów dotyczących przeciwdziałania BEPS, to szereg tych jurysdykcji podjęło jednakże na wysokim szczeblu politycznym konkretne zobowiązania co do przedsięwzięcia kroków koniecznych do rozwiązania nierozstrzygniętych kwestii w uzgodnionych terminach, w związku z czym – na tym etapie – nie powinny zostać one umieszczone w wykazie jurysdykcji niechętnych współpracy. Grupa ds. Kodeksu Postępowania powinna kontynuować dialog i monitorowanie faktycznej realizacji zobowiązań podjętych przez te jurysdykcje; powinna również w dowolnym momencie rekomendować aktualizowanie wykazu jurysdykcji niechętnych współpracy do celów podatkowych w oparciu o ewentualne nowo podjęte zobowiązania i o realizację tych zobowiązań. Aktualną sytuację dotyczącą współpracy z UE w odniesieniu do zobowiązań podjętych w celu wdrożenia zasad dobrego zarządzania w kwestiach podatkowych przedstawiono w załączniku II;

12.

PRZEKAZUJE WYRAZY współczucia i wsparcia jurysdykcjom w regionie Karaibów, które we wrześniu 2017 r. zostały poważnie dotknięte niszczycielskimi burzami, które spowodowały ofiary w ludziach i duże szkody w kluczowej infrastrukturze; JEST ZDANIA, że proces przeglądu powinien zostać w przypadku tych jurysdykcji (Anguilla, Antigua i Barbuda, Bahamy, Brytyjskie Wyspy Dziewicze, Dominika, Saint Kitts i Nevis, Turks i Caicos, Wyspy Dziewicze Stanów Zjednoczonych) wstrzymany. Niemniej jednak Grupa ds. Kodeksu Postępowania powinna, do lutego 2018 r., rozwijać dalsze kontakty z tymi jurysdykcjami, z myślą o rozwiązaniu tych problemów do końca 2018 r.;

13.	ZWRACA SIĘ w szczególności o to, by Grupa ds. Kodeksu Postępowania kontynuowała dialog i by niezwłocznie, od początku 2018 r., rozpoczęła proces monitorowania zobowiązań podjętych przez jurysdykcje w celu zapewnienia ich skutecznej realizacji stosownie do uzgodnionego harmonogramu;

14.	APELUJE DO Grupy ds. Kodeksu Postępowania, by uzgodniła procedury służące przeprowadzeniu procesu monitorowania i by przed latem 2018 r. przygotowała sprawozdanie z postępu prac w tej kwestii;

15.

POLECA Grupie ds. Kodeksu Postępowania, by odpowiednio nawiązała lub kontynuowała rozmowy z odnośnymi jurysdykcjami, starała się uzyskać od nich niezbędne zobowiązania, monitorowała, czy są one realizowane, a także regularnie składała sprawozdania Radzie, stosownie do sytuacji, wraz z sugestiami dotyczącymi zmian w wykazie jurysdykcji niechętnych współpracy;

16.	JEST ZDANIA, jak określono w załączniku III, że UE i państwa członkowskie mogłyby stosować wobec jurysdykcji niechętnych współpracy skuteczne i proporcjonalne środki ochronne zarówno w dziedzinie podatkowej, jak i pozapodatkowej tak długo, jak jurysdykcje te pozostają w wykazie;

17.	ZALECA, by państwa członkowskie podjęły pewne skoordynowane środki ochronne w dziedzinie podatkowej, jak określono w załączniku III do niniejszego dokumentu, zgodnie z ich prawem krajowym oraz z zobowiązaniami wynikającymi z prawa unijnego i międzynarodowego;

18.

APELUJE do Grupy ds. Kodeksu Postępowania, by nadal analizowała dalsze skoordynowane środki w dziedzinie podatkowej, i WZYWA państwa członkowskie, by informowały tę grupę o tym, czy i jak stosują środki ochronne wobec jurysdykcji niechętnych współpracy, tak długo, jak jurysdykcje te pozostają w takim wykazie;

19.

WZYWA instytucje UE i państwa członkowskie UE, stosownie do sytuacji, by uwzględniały unijny wykaz jurysdykcji niechętnych współpracy do celów podatkowych w polityce zagranicznej, stosunkach gospodarczych i współpracy na rzecz rozwoju z odnośnymi państwami trzecimi, tak by dążyć do wypracowania kompleksowego podejścia, jeżeli chodzi o kwestię zgodności z kryteriami, bez uszczerbku dla odpowiednich sfer kompetencji państw członkowskich i Unii wynikających z Traktatów;

20.	JEST PRZEKONANA, że wykaz jurysdykcji niechętnych współpracy oraz środki ochronne, w stosownych sytuacjach, będą skutkować wysłaniem mocnego sygnału do odnośnych jurysdykcji, zachęcając tym samym do pozytywnej zmiany prowadzącej do skreślenia jurysdykcji z wykazu;

21.	POTWIERDZA, że działania te, podejmowane wspólnie przez państwa członkowskie UE, są zgodne z programem wspieranym przez grupę G-20, OECD i inne fora międzynarodowe;

22.

PRZYWOŁUJE porozumienie Rady w sprawie podejścia do braku systemu opodatkowania osób prawnych lub do stosowania przez daną jurysdykcję nominalnej stawki podatku od osób prawnych w wysokości zero lub bliskiej zeru w kontekście kryterium, które wymaga, by jurysdykcja nie wspierała struktur typu offshore ani uzgodnień mających przyciągać zyski, które nie odzwierciedlają rzeczywistej działalności gospodarczej w danej jurysdykcji, jak określono w załączniku VII;

23.

PRZYPOMINA, że – zgodnie z konkluzjami Rady z 8 listopada 2016 r. – działania te pozostają bez uszczerbku dla odpowiednich sfer kompetencji państw członkowskich, takich jak kompetencja do negocjowania i uzgadniania dwustronnych konwencji podatkowych, stosowania dodatkowych środków lub utrzymywania na szczeblu krajowym wykazów jurysdykcji niechętnych współpracy o szerszym zakresie;

24.	POTWIERDZA, że decyzja o zmianie wykazu zostanie podjęta przez Radę w oparciu o odpowiednie informacje faktyczne udostępnione Radzie przez Grupę ds. Kodeksu Postępowania;

25.

ODNOTOWUJE, że wykaz jurysdykcji niechętnych współpracy powinien być aktualizowany co najmniej raz na rok kalendarzowy, a sytuacja powinna być stale monitorowana w jurysdykcjach ujętych w wykazie, a także w innych jurysdykcjach objętych przeglądem w 2017 r. Na podstawie kryteriów uzgodnionych przez Radę, Grupa ds. Kodeksu Postępowania mogłaby rozszerzyć monitorowanie na inne jurysdykcje;

26.

WZYWA Grupę ds. Kodeksu Postępowania do kontynuowania dialogu z odnośnymi jurysdykcjami w celu promowania przejrzystości podatkowej, sprawiedliwego opodatkowania oraz wdrożenia standardów dotyczących przeciwdziałania BEPS; a także do kontynuowania prac nad analizą środków ochronnych, które można by w sposób skoordynowany doprecyzować i zastosować wobec jurysdykcji niechętnych współpracy, bez uszczerbku dla zobowiązań państw członkowskich wynikających z prawa unijnego i międzynarodowego;

27.

POWTARZA, że Grupa ds. Kodeksu Postępowania, wspierana przez Sekretariat Generalny Rady, powinna w dalszym ciągu prowadzić i nadzorować ten proces, koordynując swoje działania z działaniami HLWP. Komisja będzie wspomagać Grupę ds. Kodeksu Postępowania, prowadząc konieczne prace przygotowawcze dotyczące procesu przeglądu zgodnie z rolami aktualnie określonymi w ramach kodeksu postępowania w zakresie opodatkowania działalności gospodarczej, ze szczególnym odniesieniem do wcześniejszych i bieżących dialogów z państwami trzecimi;

28.	w tym kontekście UZNAJE ZA STOSOWNE, by określić wytyczne dla dalszych prac w tej dziedzinie, zgodnie z załącznikiem IV;

29.

POTWIERDZA, że Rada będzie – stosownie do potrzeb – regularnie aktualizowała kryteria, biorąc pod uwagę rozwój sytuacji międzynarodowej oraz ewolucję międzynarodowych standardów; ponadto JEST ZDANIA, że w przyszłości ocena i dialog z odnośnymi jurysdykcjami powinny opierać się na tych standardach, przy czym należy pamiętać o tym, jak ważne jest, by wszystkie odnośne jurysdykcje czyniły stałe i szybkie postępy w tych dziedzinach.

(*1) Rada postanowiła o publikacji tych konkluzji do celów informacyjnych w Dzienniku Urzędowym.

ZAŁĄCZNIK I

Unijny wykaz jurysdykcji niechętnych współpracy do celów podatkowych (1)

I. UNIJNY WYKAZ JURYSDYKCJI NIECHĘTNYCH WSPÓŁPRACY DO CELÓW PODATKOWYCH

1. Samoa Amerykańskie

Samoa Amerykańskie nie stosuje żadnej automatycznej wymiany informacji finansowych, nie podpisało ani nie ratyfikowało, nawet poprzez jurysdykcję, której jest terytorium zależnym, wielostronnej konwencji OECD o wzajemnej pomocy administracyjnej w sprawach podatkowych, ze zmianami, nie stosuje minimalnych standardów dotyczących BEPS i nie zobowiązało się, że zajmie się tymi kwestiami do 31 grudnia 2018 r.

2. Bahrajn

Bahrajn nie prowadzi automatycznej wymiany informacji obejmującej wszystkie państwa członkowskie UE, nie podpisał ani nie ratyfikował wielostronnej konwencji OECD o wzajemnej pomocy administracyjnej w sprawach podatkowych, ze zmianami, wspiera struktury typu offshore i uzgodnienia mające przyciągać zyski, które nie odzwierciedlają rzeczywistej działalności gospodarczej, nie stosuje minimalnych standardów dotyczących BEPS i nie zobowiązał się, że zajmie się tymi kwestiami do 31 grudnia 2018 r.

3. Barbados

Barbados stosuje szkodliwy preferencyjny system podatkowy i nie zobowiązał się w wyraźny sposób, że go zmieni lub wycofa do 31 grudnia 2018 r., do czego został wezwany.

Zobowiązanie Barbadosu dotyczące zmiany lub wycofania innych szkodliwych systemów podatkowych zgodnie z kryterium 2.1 będzie monitorowane.

4. Grenada

Grenada nie podpisała ani nie ratyfikowała wielostronnej konwencji OECD o wzajemnej pomocy administracyjnej w sprawach podatkowych, ze zmianami, i nie zobowiązała się w wyraźny sposób, że zajmie się tymi kwestiami do 31 grudnia 2018 r.

Zobowiązanie Grenady dotyczące spełnienia kryteriów 1.1, 2.1 i 3 będzie monitorowane.

5. Guam

Guam nie stosuje żadnej automatycznej wymiany informacji finansowych, nie podpisał ani nie ratyfikował, nawet poprzez jurysdykcję, której jest terytorium zależnym, wielostronnej konwencji OECD o wzajemnej pomocy administracyjnej w sprawach podatkowych, ze zmianami, nie stosuje minimalnych standardów dotyczących BEPS i nie zobowiązał się, że zajmie się tymi kwestiami do 31 grudnia 2018 r.

6. Republika Korei

Korea stosuje szkodliwe preferencyjne systemy podatkowe i nie zobowiązała się, że je zmieni lub wycofa do 31 grudnia 2018 r.

7. Specjalny Region Administracyjny (SRA) Makau

SRA Makau nie podpisał ani nie ratyfikował, nawet poprzez jurysdykcję, której podlega, wielostronnej konwencji OECD o wzajemnej pomocy administracyjnej w sprawach podatkowych, ze zmianami, i nie zobowiązał się, że zajmie się tymi kwestiami do 31 grudnia 2018 r.

Zobowiązanie SRA Makau dotyczące spełnienia kryteriów 1.1 i 2.1 będzie monitorowane.

8. Wyspy Marshalla

Wyspy Marshalla wspierają struktury typu offshore i uzgodnienia mające przyciągać zyski, które nie odzwierciedlają rzeczywistej działalności gospodarczej, nie stosują minimalnych standardów dotyczących BEPS i nie zobowiązały się, że zajmą się tymi kwestiami do 31 grudnia 2018 r.

Zobowiązanie Wysp Marshalla dotyczące spełnienia kryteriów 1.1 i 1.2 będzie monitorowane.

9. Mongolia

Mongolia nie jest członkiem Światowego Forum Przejrzystości i Wymiany Informacji do Celów Podatkowych, nie podpisała ani nie ratyfikowała wielostronnej konwencji OECD o wzajemnej pomocy administracyjnej w sprawach podatkowych, ze zmianami, nie stosuje minimalnych standardów dotyczących BEPS i nie zobowiązała się, że zajmie się tymi kwestiami do 31 grudnia 2019 r.

10. Namibia

Namibia nie jest członkiem Światowego Forum Przejrzystości i Wymiany Informacji do Celów Podatkowych, nie podpisała ani nie ratyfikowała wielostronnej konwencji OECD o wzajemnej pomocy administracyjnej w sprawach podatkowych, ze zmianami, nie stosuje minimalnych standardów dotyczących BEPS i nie zobowiązała się, że zajmie się tymi kwestiami do 31 grudnia 2019 r. Ponadto Namibia stosuje szkodliwe preferencyjne systemy podatkowe i nie zobowiązała się, że je zmieni lub wycofa do 31 grudnia 2018 r.

11. Palau

Palau wspiera struktury typu offshore i uzgodnienia mające przyciągać zyski, które nie odzwierciedlają rzeczywistej działalności gospodarczej, i odmówiło zaangażowania się w konstruktywny dialog, by można było stwierdzić, czy spełnia kryterium 2.2.

Zobowiązanie Palau dotyczące spełnienia kryteriów 1.1, 1.2, 1.3 i 3 będzie monitorowane.

12. Panama

Panama stosuje szkodliwy preferencyjny system podatkowy i nie zobowiązała się w wyraźny sposób, że go zmieni lub wycofa do 31 grudnia 2018 r., do czego została wezwana.

Zobowiązanie Panamy dotyczące zmiany lub wycofania innych szkodliwych systemów podatkowych zgodnie z kryterium 2.1 będzie monitorowane.

13. Saint Lucia

Saint Lucia stosuje szkodliwe preferencyjne systemy podatkowe, nie stosuje minimalnych standardów dotyczących BEPS i nie zobowiązała się w wyraźny sposób, że zajmie się tymi kwestiami do 31 grudnia 2018 r.

14. Samoa

Samoa stosuje szkodliwe preferencyjne systemy podatkowe, nie stosuje minimalnych standardów dotyczących BEPS i nie zobowiązało się, że zajmie się tymi kwestiami do 31 grudnia 2018 r.

15. Trynidad i Tobago

Trynidad i Tobago otrzymał od Światowego Forum Przejrzystości i Wymiany Informacji do Celów Podatkowych ocenę „nie spełnia” (ang. non compliant), nie podpisał ani nie ratyfikował wielostronnej konwencji OECD o wzajemnej pomocy administracyjnej w sprawach podatkowych, ze zmianami, stosuje szkodliwy preferencyjny system podatkowy i nie zobowiązał się, że zajmie się tymi kwestiami do 31 grudnia 2018 r.

Zobowiązanie Trynidadu i Tobago dotyczące spełnienia kryteriów 1.1 i 3 będzie monitorowane.

16. Tunezja

Tunezja stosuje szkodliwe preferencyjne systemy podatkowe i nie zobowiązała się, że je zmieni lub wycofa do 31 grudnia 2018 r.

Zobowiązanie Tunezji dotyczące spełnienia kryterium 3 będzie monitorowane.

17. Zjednoczone Emiraty Arabskie

Zjednoczone Emiraty Arabskie nie stosują minimalnych standardów dotyczących BEPS i nie zobowiązały się, że zajmą się tymi kwestiami do 31 grudnia 2018 r.

Zobowiązanie Zjednoczonych Emiratów Arabskich dotyczące spełnienia kryteriów 1.1 i 1.3 będzie monitorowane.

II. ZALECENIA DLA JURYSDYKCJI W SPRAWIE KROKÓW, JAKIE NALEŻY PODJĄĆ W CELU SKREŚLENIA Z WYKAZU

Wszystkie jurysdykcje ujęte w wykazie są proszone o skuteczne wyeliminowanie braków przedstawionych z niniejszym załączniku.

(1) Na podstawie odpowiedzi otrzymanych do 4 grudnia 2017 r., do godz. 17.00 (UTC +01.00).

ZAŁĄCZNIK II

Aktualna sytuacja dotycząca współpracy z UE w odniesieniu do zobowiązań podjętych w celu wdrożenia zasad dobrego zarządzania w kwestiach podatkowych (1)

W kontekście procesu przeglądu Grupa ds. Kodeksu Postępowania zwróciła się do poszczególnych jurysdykcji, w odniesieniu do których stwierdzono problemy, by zobowiązały się im zaradzić. Ogromna większość jurysdykcji postanowiła wprowadzić stosowne zmiany w swoich przepisach podatkowych, tak by spełnić kryteria unijnego przeglądu.

Wynik tego procesu pokazuje stopień zaangażowania wszystkich tych jurysdykcji w konstruktywny dialog z UE, sposób ich zaangażowania na rzecz zapewnienia zgodności z unijnymi i międzynarodowymi standardami podatkowymi, a także uwypukla pozytywne relacje, jakie UE zbudowała z wszystkimi tymi jurysdykcjami. W związku z tym jurysdykcje te zostały uznane za współpracujące, z zastrzeżeniem pomyślnego wypełnienia podjętych zobowiązań.

Grupa ds. Kodeksu Postępowania będzie monitorować, czy zobowiązania te są realizowane w praktyce, i w związku z tym dalej będzie prowadzić konstruktywny dialog z tymi jurysdykcjami.

Oczekuje się, że w przypadku większości jurysdykcji zobowiązania te zostaną zrealizowane do końca 2018 r.; kraje rozwijające się mają jednak czas do końca 2019 r. na dotrzymanie swoich zobowiązań dotyczących kryteriów przejrzystości i środków przeciwdziałających BEPS.

W przedstawionej poniżej „Aktualnej sytuacji dotyczącej współpracy z UE w odniesieniu do zobowiązań podjętych w celu wdrożenia zasad dobrego zarządzania w kwestiach podatkowych” wskazano zobowiązania, jakie jurysdykcje objęte przeglądem podjęły, by zaradzić stwierdzonym problemom w odniesieniu do kryteriów uzgodnionych przez Radę Ecofin w listopadzie 2016 r.; zobowiązania te zostały podzielone na grupy i umieszczone pod nagłówkami: przejrzystość, sprawiedliwe opodatkowanie i środki przeciwdziałające BEPS.

1. Przejrzystość

1.1.

Zobowiązanie do wdrożenia automatycznej wymiany informacji albo poprzez podpisanie wielostronnej umowy między właściwymi organami, albo poprzez umowy dwustronne

Następujące jurysdykcje zobowiązały się wdrożyć automatyczną wymianę informacji do 2018 r.:

Curaçao, SRA Hongkong, Nowa Kaledonia, Oman, Katar i Tajwan

Następujące jurysdykcje zobowiązały się wdrożyć automatyczną wymianę informacji do 2019 r.:

Turcja

1.2.

Członkostwo w Światowym Forum Przejrzystości i Wymiany Informacji do Celów Podatkowych i satysfakcjonująca ocena

Następujące jurysdykcje zobowiązały się przystąpić do Światowego Forum Przejrzystości i Wymiany Informacji do Celów Podatkowych lub uzyskać satysfakcjonującą ocenę do 2018 r.:

Curaçao, Nowa Kaledonia i Oman

Następujące jurysdykcje zobowiązały się przystąpić do Światowego Forum Przejrzystości i Wymiany Informacji do Celów Podatkowych lub uzyskać wystarczającą ocenę do 2019 r.:

Bośnia i Hercegowina, Republika Zielonego Przylądka, Fidżi, Jordania, Czarnogóra, Serbia, Suazi, Turcja i Wietnam

1.3.

Podpisanie i ratyfikacja wielostronnej konwencji OECD o wzajemnej pomocy administracyjnej w sprawach podatkowych lub sieci umów obejmującej wszystkie państwa członkowskie UE

Następujące jurysdykcje zobowiązały się podpisać i ratyfikować wielostronną konwencję OECD o wzajemnej pomocy administracyjnej w sprawach podatkowych lub ustanowić sieć umów obejmującą wszystkie państwa członkowskie UE do 2018 r.:

SRA Hongkong, Nowa Kaledonia, Oman, Katar i Tajwan

Armenia, Bośnia i Hercegowina, Botswana, Republika Zielonego Przylądka, Fidżi, była jugosłowiańska republika Macedonii, Jamajka, Jordania, Malediwy, Czarnogóra, Maroko, Peru, Serbia, Suazi, Tajlandia, Turcja i Wietnam

2. Sprawiedliwe opodatkowanie

2.1.

Istnienie szkodliwych systemów podatkowych

Następujące jurysdykcje zobowiązały się zmienić lub wycofać wskazane systemy do 2018 r.:

Andora, Armenia, Aruba, Belize, Botswana, Republika Zielonego Przylądka, Wyspy Cooka, Curaçao, Fidżi, SRA Hongkong, Jordania, Liechtenstein, Malediwy, Mauritius, Maroko, Saint Vincent i Grenadyny, San Marino, Seszele, Szwajcaria, Tajwan, Tajlandia, Turcja, Urugwaj i Wietnam

Następujące jurysdykcje w sposób niejednoznaczny potwierdziły zobowiązanie podjęte w ramach Forum ds. Szkodliwych Praktyk Podatkowych dotyczące zmiany lub wycofania wskazanych systemów do 2018 r.:

Malezja i Wyspa Labuan

2.2.

Istnienie systemów podatkowych wspierających struktury typu offshore mające przyciągać zyski, które nie odzwierciedlają rzeczywistej działalności gospodarczej

Następujące jurysdykcje zobowiązały się zaradzić problemom związanym z istotą ekonomiczną do 2018 r.

Bermudy, Kajmany, Guernsey, Wyspa Man, Jersey i Vanuatu

3. Środki przeciwdziałające BEPS

3.1.

Członkostwo w otwartych ramach w zakresie BEPS lub wdrożenie minimalnych standardów dotyczących BEPS

Następujące jurysdykcje zobowiązały się przystąpić do otwartych ram lub wdrożyć minimalny standard dotyczący BEPS do 2018 r.:

Aruba, Wyspy Cooka, Wyspy Owcze, Grenlandia, Nowa Kaledonia, Saint Vincent i Grenadyny, Tajwan i Vanuatu

Następujące jurysdykcje zobowiązały się przystąpić do otwartych ram lub wdrożyć minimalny standard dotyczący BEPS do 2019 r.:

Albania, Armenia, Bośnia i Hercegowina, Republika Zielonego Przylądka, Fidżi, była jugosłowiańska republika Macedonii, Jordania, Malediwy, Czarnogóra, Maroko, Serbia i Suazi

Następujące jurysdykcje zobowiązały się przystąpić do otwartych ram lub wdrożyć minimalny standard dotyczący BEPS, o ile takie zobowiązanie stanie się relewantne:

Nauru i Niue

(1) Na podstawie odpowiedzi otrzymanych do 4 grudnia 2017 r., do godz. 17.00 (UTC +01.00).

ZAŁĄCZNIK III

Środki ochronne

Umieszczenie jurysdykcji w wykazie jurysdykcji niechętnych współpracy do celów podatkowych ma wywołać skutek odstraszający, który zachęci jurysdykcje do spełnienia kryteriów, jak określono w załączniku IV do niniejszego dokumentu i jak doprecyzowano w załącznikach V i VI, a także innych odnośnych standardów międzynarodowych.

Ważne jest zapewnienie skutecznych mechanizmów ochrony służących walce z erozją baz podatkowych w państwach członkowskich, spowodowaną oszustwami podatkowymi, uchylaniem się od opodatkowania i unikaniem opodatkowania, a co za tym idzie – stosowanie skutecznych i proporcjonalnych środków ochronnych, na szczeblu unijnym i krajowym, wobec jurysdykcji ujętych w unijnym wykazie jurysdykcji niechętnych współpracy do celów podatkowych.

3.	Szereg środków ochronnych w dziedzinie pozapodatkowej na szczeblu UE jest powiązanych z unijnym wykazem jurysdykcji niechętnych współpracy do celów podatkowych i jest określonych w części A niniejszego załącznika.

Ponadto pewne środki ochronne w dziedzinie podatkowej mogłyby zostać podjęte przez państwa członkowskie, zgodnie z ich prawem krajowym, w uzupełnieniu środków pozapodatkowych podjętych przez UE, w celu skutecznego zniechęcenia do stosowania praktyk niesprzyjających współpracy w jurysdykcjach umieszczonych w wykazie.

5.	Wykaz takich środków w dziedzinie podatkowej zamieszczono w części B niniejszego załącznika. Z racji tego, że środki te powinny być zgodne z krajowymi systemami podatkowymi państw członkowskich UE, wdrożenie tych środków pozostawia się w kompetencji państw członkowskich.

6.	Należy zauważyć, że ewentualne środki ochronne powinny pozostawać bez uszczerbku dla odpowiednich sfer kompetencji państw członkowskich dotyczących stosowania środków dodatkowych lub utrzymywania krajowych wykazów jurysdykcji niechętnych współpracy, gdy wykazy te mają szerszy zakres.

A. ŚRODKI OCHRONNE W DZIEDZINIE POZAPODATKOWEJ

Art. 22 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1601 z dnia 26 września 2017 r. w sprawie ustanowienia Europejskiego Funduszu na rzecz Zrównoważonego Rozwoju (EFZR), gwarancji EFZR i funduszu gwarancyjnego EFZR zawiera powiązanie z unijnym wykazem jurysdykcji niechętnych współpracy.

Ponadto, w sytuacji gdyby w przyszłości w innych unijnych aktach ustawodawczych w dziedzinie pozapodatkowej znalazło się powiązanie z unijnym wykazem jurysdykcji niechętnych współpracy do celów podatkowych, powiązanie to uznano by za część środków ochronnych w kontekście niniejszych konkluzji Rady.

Ogólne skutki podjęcia takich środków na proces spełniania przez jurysdykcje kryteriów w wyniku podjęcia takich środków powinny być monitorowane przez Grupę ds. Kodeksu Postępowania, a także przez HLWP w kontekście realizacji strategii zewnętrznej UE na rzecz opodatkowania.

B. ŚRODKI OCHRONNE W DZIEDZINIE PODATKOWEJ

B.1.

W celu zapewnienia skoordynowanych działań państwa członkowskie powinny stosować co najmniej jeden z poniższych administracyjnych środków w dziedzinie podatkowej:

a)	zwiększenie monitorowania niektórych transakcji;

b)	zwiększenie ryzyk kontroli dla podatników korzystających z odnośnych systemów;

c)	zwiększenie ryzyk kontroli dla podatników korzystających ze struktur lub uzgodnień obejmujących te jurysdykcje.

B.2.

Bez uszczerbku dla odpowiednich sfer kompetencji państw członkowskich w zakresie stosowania dodatkowych środków, środki ochronne o charakterze ustawodawczym w dziedzinie podatkowej, które państwa członkowskie mogłyby zastosować, są następujące:

a)	brak możliwości odliczenia kosztów;

b)	zasady dotyczące kontrolowanych spółek zagranicznych;

c)	środki związane z podatkiem u źródła;

d)	ograniczenie zwolnienia kapitałowego;

e)	klauzula zmiany metody eliminacji podwójnego opodatkowania;

f)	przeniesienie ciężaru dowodu;

g)	specjalne wymogi dotyczące dokumentacji;

h)	obowiązkowe ujawnianie przez pośredników podatkowych szczególnych procedur podatkowych w odniesieniu do uzgodnień transgranicznych.

B.3.

Państwa członkowskie powinny rozważyć, czy nie wykorzystać unijnego wykazu jurysdykcji niechętnych współpracy do celów podatkowych jako narzędzia ułatwiającego funkcjonowanie odnośnych przepisów przeciw unikaniu opodatkowania przy wdrażaniu dyrektywy Rady (UE) 2016/1164 z dnia 12 lipca 2016 r. ustanawiającej przepisy mające na celu przeciwdziałanie praktykom unikania opodatkowania, które mają bezpośredni wpływ na funkcjonowanie rynku wewnętrznego. Przykładowo, gdy – zgodnie z tą dyrektywą – państwa członkowskie, transponując przepisy dotyczące kontrolowanych spółek zagranicznych do swojego prawa krajowego, wykorzystują „czarne” listy państw trzecich, listy takie mogłyby obejmować co najmniej jurysdykcje wymienione w unijnym wykazie jurysdykcji niechętnych współpracy do celów podatkowych.

ZAŁĄCZNIK IV

Wytyczne na potrzeby dalszego procesu dotyczącego unijnego wykazu jurysdykcji niechętnych współpracy do celów podatkowych

1. ZMIANY W WYKAZIE ORAZ PROCES SKREŚLANIA Z WYKAZU

1.1.

Wykaz jurysdykcji niechętnych współpracy do celów podatkowych zamieszczony w załączniku I podlega zmianom wprowadzanym przez Radę co najmniej raz w roku i jest zatwierdzany na podstawie sprawozdania od Grupy ds. Kodeksu Postępowania (opodatkowanie działalności gospodarczej) dla Rady, ze wskazaniem daty rozpoczęcia stosowania odnośnej modyfikacji.

1.2.

Wykaz lub termin jego obowiązywania mogą być modyfikowane na podstawie takich samych proceduralnych zasad, na jakich wykaz został zatwierdzony. Komisja Europejska powinna zapewnić niezbędną pomoc techniczną w tym procesie.

1.3.

Decyzja Rady będzie opierać się na sprawozdaniu Grupy ds. Kodeksu Postępowania, w koordynacji z HLWP, i będzie przygotowywana przez Komitet Stałych Przedstawicieli.

1.4.

Gdy tylko dana jurysdykcja zostanie umieszczona w wykazie, zostanie o tym poinformowana pismem podpisanym przez przewodniczącego Grupy ds. Kodeksu Postępowania; w piśmie wyraźnie zostaną wskazane:

a)	przyczyny umieszczenia danej jurysdykcji w wykazie; oraz

b)	kroki, jakich oczekuje się od danej jurysdykcji, by ją skreślić z wykazu.

1.5.

Gdy tylko dana jurysdykcja zostanie skreślona z wykazu, zostanie szybko o tym fakcie poinformowana pismem podpisanym przez przewodniczącego Grupy ds. Kodeksu Postępowania; w piśmie wskazana będzie data rozpoczęcia stosowania takiej modyfikacji.

1.6.

Decyzje o umieszczeniu w wykazie lub o skreśleniu z wykazu powinny wyraźnie precyzować termin rozpoczęcia stosowania środków ochronnych w dziedzinie podatkowej lub termin zaprzestania stosowania takich środków, w zależności od charakteru środka, bez uszczerbku dla odpowiednich sfer kompetencji państw członkowskich, takich jak dostosowywanie krajowego ustawodawstwa dotyczącego stosowania środków ochronnych podejmowanych na szczeblu krajowym.

2. ZOBOWIĄZANIA PODEJMOWANE PRZEZ JURYSDYKCJE, MONITOROWANIE, DIALOG I DALSZE DZIAŁANIA

2.1.

Zobowiązania oficjalnie podejmowane przez jurysdykcje, by zrealizować zalecenia wymagane przez Radę po to, by zaradzić stwierdzonym problemom, powinny być uważnie monitorowane przez Grupę ds. Kodeksu Postępowania, przy wsparciu Sekretariatu Generalnego Rady i pomocy technicznej ze strony Komisji Europejskiej, w celu oceny skutecznej realizacji tych zobowiązań.

2.2.

W przypadku gdy jurysdykcje te nie wypełnią zobowiązań w ustalonych ramach czasowych, Rada ponownie przyjrzy się kwestii potencjalnego umieszczenia odnośnych jurysdykcji w wykazie przedstawionym w załączniku I.

2.3.

W odniesieniu do jurysdykcji, które budzą niepokój, nie spełniając wymogów określonych w kryteriach, Grupa ds. Kodeksu Postępowania powinna nadal próbować uzyskać od nich polityczne zaangażowanie na wysokim szczeblu, w konkretnych ramach czasowych, i znaleźć skuteczne rozwiązanie problemów stwierdzonych w trakcie procesu przeglądu.

2.4.

W szczególności dwustronne dyskusje powinny mieć na celu:

a)	badanie i wskazywanie rozwiązań na potrzeby problemów stwierdzonych w odniesieniu do systemów i polityk podatkowych tych jurysdykcji; a także

b)	uzyskanie odpowiednich i koniecznych zobowiązań w celu zaradzenia sytuacji.

2.5.

W ramach monitorowania zobowiązań należy w dalszym ciągu podsumowywać prace zrealizowane przez Światowe Forum Przejrzystości i Wymiany Informacji do Celów Podatkowych, a także prace przeprowadzone w kontekście otwartych ram OECD w zakresie erozji bazy podatkowej i przenoszenia zysków, jak również prace Forum ds. Szkodliwych Praktyk Podatkowych.

2.6.

Grupa ds. Kodeksu Postępowania powinna nadal globalnie promować kryteria, koordynując działania z pracami Światowego Forum Przejrzystości i Wymiany Informacji do Celów Podatkowych, a także pracami prowadzonymi w kontekście otwartych ram OECD w zakresie erozji bazy podatkowej i przenoszenia zysków, jak również pracami Forum ds. Szkodliwych Praktyk Podatkowych.

2.7.

W odpowiednich przypadkach, jeżeli Grupa ds. Kodeksu Postępowania postanowi tak na podstawie kryteriów uzgodnionych przez Radę, monitorowanie można by rozszerzyć na jurysdykcje, których nie objął przegląd w 2017 r.

2.8.

Grupa ds. Kodeksu Postępowania, wspierana przez Sekretariat Generalny Rady, będzie w dalszym ciągu prowadzić i nadzorować ten proces, koordynując swoje działania z działaniami HLWP. Służby Komisji będą wspierać Grupę ds. Kodeksu Postępowania poprzez prowadzenie koniecznych prac przygotowawczych dotyczących procesu przeglądu zgodnie z rolami aktualnie określonymi w ramach procesu kodeksu postępowania w zakresie opodatkowania działalności gospodarczej, ze szczególnym odniesieniem do wcześniejszych i bieżących dialogów z państwami trzecimi.

2.9.

Grupa ds. Kodeksu Postępowania powinna w dalszym ciągu rozwijać stosowne praktyczne uzgodnienia dotyczące realizacji niniejszych wytycznych.

2.10.

Unijny wykaz jurysdykcji niechętnych współpracy będzie przez Radę regularnie aktualizowany zgodnie z niniejszymi wytycznymi, na podstawie informacji, które zostaną udostępnione Grupie ds. Kodeksu Postępowania. Grupa ds. Kodeksu Postępowania będzie pracować w oparciu o informacje dostarczane jej m.in. przez odnośną jurysdykcję, Komisję bądź państwo lub państwa członkowskie.

2.11.

W następstwie wyważonego przeglądu wszystkich zebranych informacji Grupa ds. Kodeksu Postępowania będzie składać Radzie co najmniej raz w roku sprawozdanie dotyczące wykazu jurysdykcji niechętnych współpracy, aby umożliwić Radzie podjęcie decyzji – stosownie do sytuacji – o umieszczeniu jurysdykcji w wykazie jurysdykcji niechętnych współpracy, jeżeli nie spełniają one kryteriów przeglądu, lub o szybkim skreśleniu odnośnych jurysdykcji z wykazu, jeżeli spełniają one stosowne warunki.

2.12.

Sekretariat Generalny Rady będzie nadal pełnił rolę centralnego punktu, aby ułatwiać proces opisany w niniejszym dokumencie.

ZAŁĄCZNIK V

Kryteria dotyczące przejrzystości podatkowej, sprawiedliwego opodatkowania oraz wdrożenia środków dotyczących przeciwdziałania BEPS, które to kryteria państwa członkowskie UE zobowiązują się promować

Następujące kryteria dobrego zarządzania w kwestiach podatkowych należy zastosować w celu dokonania przeglądu jurysdykcji, z myślą o ustanowieniu unijnego wykazu jurysdykcji niechętnych współpracy do celów podatkowych zgodnie z wytycznymi dotyczącymi przeglądu. Przestrzeganie przez jurysdykcje zasad przejrzystości podatkowej, sprawiedliwego opodatkowania oraz wdrożenie środków BEPS będzie oceniane łącznie w procesie przeglądu.

1. Przejrzystość podatkowa

Kryteria, które jurysdykcja powinna spełnić, aby można było uznać, że przestrzega wymogów przejrzystości podatkowej:

1.1.

Kryterium wstępne w odniesieniu do standardu OECD w zakresie automatycznej wymiany informacji (AEOI) (wspólny standard do wymiany informacji – CRS): jurysdykcja powinna była się zobowiązać do skutecznego wdrożenia CRS i rozpocząć stosowny proces legislacyjny, a pierwsze wymiany informacji powinny mieć miejsce nie później niż w 2018 r. (w odniesieniu do 2017 r.); powinna także posiadać uzgodnienia umożliwiające wymianę informacji z wszystkimi państwami członkowskimi, do końca 2017 r., albo poprzez podpisanie wielostronnej umowy między właściwymi organami (MCAA), albo poprzez umowy dwustronne;

przyszłe kryterium w odniesieniu do CRS począwszy od 2018 r.: jurysdykcja powinna od Globalnego Forum OECD otrzymać ocenę co najmniej „w dużej mierze spełnia” (ang. largely compliant) w odniesieniu do AEOI CRS; oraz

1.2.

jurysdykcja powinna od Globalnego Forum OECD otrzymać ocenę co najmniej „w dużej mierze spełnia” w odniesieniu do standardu OECD w zakresie wymiany informacji na wniosek (EOIR), z należytym uwzględnieniem procedury przyspieszonej; oraz

1.3.

(dla suwerennych państw) jurysdykcja powinna:

i)	była ratyfikować wielostronną konwencję OECD o wzajemnej pomocy administracyjnej (MCMAA) w sprawach podatkowych (ze zmianami), uzgodnić jej ratyfikowanie, być w trakcie jej ratyfikowania lub zobowiązać się do wprowadzenia jej w życie w rozsądnym terminie; albo

ii)	do dnia 31 grudnia 2018 r. dysponować siecią obowiązujących uzgodnień dotyczących wymiany, która to sieć jest wystarczająco szeroka, by objąć wszystkie państwa członkowskie, skutecznie umożliwiając zarówno wymianę informacji na wniosek, jak i automatyczną wymianę informacji;

(dla jurysdykcji niesuwerennych) jurysdykcja powinna:

i)	uczestniczyć w MCMAA (ze zmianami), która już obowiązuje albo ma wejść w życie w stosunku do nich w rozsądnym terminie, albo

ii)

dysponować siecią obowiązujących uzgodnień dotyczących wymiany lub powinna była podjąć kroki niezbędne do wprowadzenia w życie takich uzgodnień w sprawie wymiany w rozsądnym terminie, a sieć ta jest wystarczająco szeroka, by objąć wszystkie państwa członkowskie, umożliwiając zarówno wymianę informacji na wniosek, jak i automatyczną wymianę informacji.

1.4.

Przyszłe kryterium: z myślą o inicjatywie na rzecz przyszłej globalnej wymiany informacji dotyczących właścicieli rzeczywistych, aspekt właścicieli rzeczywistych zostanie włączony na późniejszym etapie jako czwarte kryterium przejrzystości na potrzeby przeglądu.

Do dnia 30 czerwca 2019 r. powinien mieć zastosowanie następujący wyjątek:

—	Jurysdykcję można by uznać za zgodną w kontekście przejrzystości podatkowej, jeśli spełniałaby ona co najmniej dwa z kryteriów 1.1, 1.2 lub 1.3.

Wyjątek ten nie ma zastosowania do jurysdykcji, które uzyskały ocenę „nie spełnia” (ang. non compliant) w przypadku kryterium 1.2 lub które nie uzyskały przynajmniej oceny „w dużej mierze spełnia” w odniesieniu do tego kryterium do dnia 30 czerwca 2018 r.

Państwa i jurysdykcje, które znajdą się w wykazie jurysdykcji niechętnych współpracy aktualnie opracowywanym przez członków OECD i grupy G-20, zostaną wzięte pod uwagę pod kątem ich włączenia do unijnego wykazu, niezależnie od tego, czy te państwa i jurysdykcje zostały wybrane do dokonania przeglądu.

2. Sprawiedliwe opodatkowanie

Kryteria, które jurysdykcja powinna spełnić, aby można było uznać, że przestrzega wymogów sprawiedliwego opodatkowania:

2.1.

Jurysdykcja nie powinna mieć żadnych preferencyjnych środków podatkowych, które mogłyby zostać uznane za szkodliwe zgodnie z kryteriami określonymi w rezolucji Rady i przedstawicieli rządów państw członkowskich zebranych w Radzie z dnia 1 grudnia 1997 r. w sprawie kodeksu postępowania w zakresie opodatkowania działalności gospodarczej (1), oraz

2.2.

Jurysdykcja nie powinna wspierać struktur typu offshore ani uzgodnień mających przyciągać zyski, które nie odzwierciedlają rzeczywistej działalności gospodarczej w danej jurysdykcji.

3. Wdrożenie środków przeciwdziałających BEPS

3.1.

Wstępne kryterium, które jurysdykcja powinna spełnić, by można było uznać, że spełnia wymogi w odniesieniu do realizacji środków przeciwdziałających BEPS:

—	do końca 2017 r. jurysdykcja powinna zobowiązać się na rzecz uzgodnionych minimalnych standardów OECD dotyczących przeciwdziałania BEPS oraz ich spójnego wdrażania.

3.2.

Przyszłe kryterium, które jurysdykcja powinna spełnić, by można było uznać, że spełnia wymogi w odniesieniu do realizacji środków przeciwdziałających BEPS (należy stosować po zakończeniu przeglądów uzgodnionych minimalnych standardów przeprowadzonych w kontekście otwartych ram):

—	jurysdykcja powinna otrzymać pozytywną ocenę (2) za skuteczne wdrażanie uzgodnionych minimalnych standardów OECD dotyczących przeciwdziałania BEPS.

(1) Dz.U. C 2 z 6.1.1998, s. 2.

(2) Po uzgodnieniu metody Rada dokona odpowiednio przeglądu sformułowania tego kryterium.

ZAŁĄCZNIK VI

Kryterium 1.3 (czas trwania rozsądnego terminu)

1.	Zgodnie z pkt 13 wytycznych dotyczących procesu przeglądu jurysdykcji i załączonych do konkluzji Rady Grupa ds. Kodeksu Postępowania powinna zdefiniować, w oparciu o obiektywne kryteria, czas trwania rozsądnego terminu, o którym mowa w kryterium 1.3.

2.	Do celów stosowania kryterium 1.3 czas trwania rozsądnego terminu, o którym mowa w kryterium 1.3, będzie rozumiany w następujący sposób:

Jeśli chodzi o kryterium 1.3 ppkt i) (podpunkt dotyczący suwerennych państw), określenie „w rozsądnym terminie” dotyczy wejścia w życie wielostronnej konwencji OECD o wzajemnej pomocy administracyjnej w sprawach podatkowych (MCMAA), ze zmianami, w odniesieniu do danej jurysdykcji, nie dotyczy zaś zobowiązania.

Jeśli chodzi o kryterium 1.3 ppkt i) oraz ii) (podpunkty dotyczące jurysdykcji niesuwerennych), określenie „w rozsądnym terminie” dotyczy, odpowiednio, wejścia w życie MCMAA, ze zmianami, w odniesieniu do danej jurysdykcji, oraz wejścia w życie sieci uzgodnień dotyczących wymiany, która to sieć jest wystarczająco szeroka, by objąć wszystkie państwa członkowskie.

Czas trwania rozsądnego terminu w odniesieniu do tych trzech punktów będzie taki sam jak ostateczny termin stosowany w kryterium 1.3 ppkt ii) w odniesieniu do państw suwerennych: 31 grudnia 2018 r. (czyli ten sam termin, który ma zastosowanie w przypadku suwerennej jurysdykcji trzeciej w odniesieniu do wejścia w życie sieci uzgodnień dotyczących wymiany, która to sieć jest wystarczająco szeroka, by objąć wszystkie państwa członkowskie).

Bez uszczerbku dla ostatecznego terminu ustalonego na 31 grudnia 2018 r., rozsądny termin nie powinien wykraczać poza czas potrzebny do:

a)	zakończenia kroków proceduralnych zgodnie z prawem krajowym;

b)	przyjęcia i wejścia w życie wszelkich koniecznych zmian w prawie krajowym; oraz

dotrzymania wszelkich innych obiektywnych ostatecznych terminów, które mogą się wiązać z podjęciem formalnego zobowiązania (przykładowo: w odniesieniu do jurysdykcji, która wyrazi zgodę na związanie się MCMAA, wejdzie ona w życie pierwszego dnia miesiąca następującego po upływie trzech miesięcy od dnia złożenia instrumentu ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia).

7.	Czas trwania rozsądnego terminu może być przedłużony wyłącznie w drodze konsensusu w ramach Grupy ds. Kodeksu Postępowania w odniesieniu do konkretnej niesuwerennej jurysdykcji, jedynie w należycie uzasadnionych przypadkach.

ZAŁĄCZNIK VII

Zakres stosowania kryterium 2.2

Do celów stosowania kryterium 2.2 kwestia braku systemu opodatkowania osób prawnych lub stosowania przez daną jurysdykcję nominalnej stawki podatku od osób prawnych w wysokości zero lub bliskiej zeru powinna być traktowana jako kwestia wchodząca w zakres pkt A kodeksu postępowania w zakresie opodatkowania działalności gospodarczej z dnia 1 grudnia 1997 r. (kodeks postępowania) (1).

W związku z tym, w przypadku gdy kryterium 2.1 nie ma zastosowania wyłącznie z uwagi na fakt, że dana jurysdykcja nie spełnia kryterium wyjściowego na podstawie pkt B kodeksu postępowania (2) ze względu na „brak systemu opodatkowania osób prawnych lub stosowanie przez daną jurysdykcję nominalnej stawki podatku od osób prawnych w wysokości zero lub bliskiej zeru” (3), wówczas przez analogię należy zastosować pięć czynników określonych w pkt B kodeksu postępowania, by ocenić, czy spełnione zostało kryterium 2.2 (4).

3.	W kontekście kryterium 2.2 brak systemu opodatkowania osób prawnych lub stosowanie nominalnej stawki podatku od osób prawnych w wysokości zero lub bliskiej zeru nie mogą być jedyną przyczyną pozwalającą stwierdzić, że jurysdykcja ta nie spełnia wymogów kryterium 2.2.

Jurysdykcję należy uznać za niespełniającą kryterium 2.2, jeżeli odmówi ona zaangażowania się w konstruktywny dialog lub nie dostarczy informacji lub wyjaśnień, jakich Grupa ds. Kodeksu Postępowania może w sposób uzasadniony wymagać, lub w inny sposób nie współpracuje z Grupą ds. Kodeksu Postępowania, gdy w ramach procesu przeglądu grupa ta musi stwierdzić, czy jurysdykcja ta spełnia kryterium 2.2.

Zakres zadań na potrzeby stosowania przez analogię zawartego w kodeksie testu

A. RAMY OGÓLNE

1. Kryterium zawarte w konkluzjach Rady Ecofin z 8 listopada 2016 r.

Jurysdykcja nie powinna wspierać struktur typu offshore ani uzgodnień mających przyciągać zyski, które nie odzwierciedlają rzeczywistej działalności gospodarczej w danej jurysdykcji.

2. Zakres kryterium 2.2 (Rada Ecofin, luty 2017 r.)

W związku z tym, w przypadku gdy kryterium 2.1 nie ma zastosowania wyłącznie z uwagi na fakt, że dana jurysdykcja nie spełnia kryterium wyjściowego na podstawie pkt B kodeksu postępowania (6) ze względu na „brak systemu opodatkowania osób prawnych lub stosowanie przez daną jurysdykcję nominalnej stawki podatku od osób prawnych w wysokości zero lub bliskiej zeru” (7), wówczas przez analogię należy zastosować pięć czynników określonych w pkt B kodeksu postępowania, by ocenić, czy spełnione zostało kryterium 2.2 (8).

W kontekście kryterium 2.2 brak systemu opodatkowania osób prawnych lub stosowanie nominalnej stawki podatku od osób prawnych w wysokości zero lub bliskiej zeru nie mogą być jedyną przyczyną pozwalającą stwierdzić, że jurysdykcja ta nie spełnia wymogów kryterium 2.2.

3. Uwagi ogólne

—

Zgodnie z zakresem kryterium 2.2, zdefiniowanego przez Radę Ecofin, brak stawki podatku od osób prawnych lub stosowanie nominalnej stawki podatku w wysokości zero lub bliskiej zeru w danej jurysdykcji uznaje się za „środek”, który w znaczący sposób wpływa na lokalizację działalności gospodarczej (pkt A kodeksu postępowania).

—	W tym zakresie kryterium 2.2 służy sprawdzeniu, czy taki „środek” wspiera struktury typu offshore lub uzgodnienia mające przyciągać zyski, które nie odzwierciedlają rzeczywistej działalności gospodarczej w danej jurysdykcji.

—

Kryterium 2.2 stosuje się tylko wtedy, gdy standardowa ocena w ramach kodeksu (tj. kryterium 2.1) nie może zostać zastosowana z uwagi na brak w danej jurysdykcji państwa trzeciego systemu opodatkowania osób prawnych lub z uwagi na stosowanie przez daną jurysdykcję nominalnej stawki podatku od osób prawnych w wysokości zero lub bliskiej zeru.

—	Kryterium 2.2 ocenia ramy prawne i określone dane ekonomiczne jurysdykcji w odniesieniu do pięciu kryteriów ustanowionych w pkt B kodeksu postępowania, które należy interpretować przez analogię.

—

Przyznawane przez jurysdykcje państw trzecich korzyści w istotny sposób wpływające na lokalizację działalności gospodarczej trzeba postrzegać w powiązaniu z nominalną stawką podatku od osób prawnych w wysokości zero lub bliskiej zeru, jak również w powiązaniu z brakiem opodatkowania osób prawnych, w zakresie, w jakim w obu przypadkach nie można było zastosować standardowego testu w ramach kodeksu postępowania. Te ostatnie cechy trzeba bowiem traktować per se jako korzyści, które należy ocenić w ramach przedmiotowego testu na podstawie kodeksu.

—	Ogólnie rzecz ujmując, wszelkie wytyczne opracowane przez lata przez Grupę ds. Kodeksu Postępowania na potrzeby oceny środków podatkowych w ramach kodeksu postępowania z 1998 r. należy stosować konsekwentnie i przez analogię do celów niniejszego testu (9).

—

Można uznać, że dana jurysdykcja nie przeszła pomyślnie oceny w ramach tego kryterium jedynie wówczas, gdy „struktury typu offshore i uzgodnienia mające przyciągać zyski, które nie odzwierciedlają rzeczywistej działalności gospodarczej w danej jurysdykcji” wynikają z przepisów lub praktyk, w tym poza dziedziną podatkową, co do których można w sposób rozsądny zwrócić się do danej jurysdykcji o ich zmianę, lub które wynikają z braku takich przepisów i wymogów koniecznych, by spełnić warunki niniejszego testu, a w odniesieniu do których można się w sposób rozsądny zwrócić do tej jurysdykcji o wprowadzenie takich przepisów lub wymogów.

—

Wprowadzenie systemu podatku od osób prawnych lub dodatniej stawki podatku od osób prawnych nie znajduje się wśród działań, o których podjęcie można zwrócić się do jurysdykcji państwa trzeciego w celu spełnienia przez nią wymogów na mocy niniejszego testu, ponieważ brak podstawy opodatkowania osób prawnych lub stawka podatku od osób prawnych w wysokości zero lub bliskiej zeru nie mogą być same w sobie uznane jako kryterium na potrzeby stwierdzenia, że jurysdykcja nie spełnia wymogów.

—	Niemniej jednak kryterium 2.2 oznacza automatyczne niespełnianie wymogów w odniesieniu do tych jurysdykcji, które odmawiają współpracy z UE w zakresie oceny ich ram prawnych.

B. TEST WYJŚCIOWY

1. Kryterium wyjściowe w obecnym brzmieniu w kodeksie postępowania

„W zakresie określonym w pkt A środki podatkowe przewidujące znacznie niższy efektywny poziom opodatkowania, w tym opodatkowanie zerowe, niż poziomy mające ogólnie zastosowanie w danym państwie członkowskim należy uznać za potencjalnie szkodliwe, a co za tym idzie objąć niniejszym kodeksem postępowania”.

2. Wytyczne na potrzeby stosowania przez analogię

—	Funkcjonowanie testu wyjściowego wydaje się dosyć klarownie wynikać z definicji zakresu kryterium 2.2, w brzmieniu uzgodnionym przez Radę Ecofin w lutym bieżącego roku.

—

W szczególności wynik testu jest pomyślny, gdy „kryterium 2.1 nie ma zastosowania wyłącznie z uwagi na fakt, że dana jurysdykcja nie spełnia kryterium wyjściowego na podstawie pkt B kodeksu postępowania ze względu na brak systemu opodatkowania osób prawnych lub stosowanie przez daną jurysdykcję nominalnej stawki podatku od osób prawnych w wysokości zero lub bliskiej zeru”.

C. KRYTERIA 1 I 2

1. Kryterium 1 aktualnego kodeksu postępowania w obecnym brzmieniu

„Czy korzyści są przyznawane wyłącznie osobom niebędącym rezydentami lub w odniesieniu do transakcji realizowanych z osobami niebędącymi rezydentami”

2. Kryterium 2 aktualnego kodeksu postępowania w obecnym brzmieniu

„Czy korzyści są wyodrębnione z rynku krajowego tak, by nie miały wpływu na krajową bazę podatkową”

3. Wytyczne na potrzeby stosowania przez analogię

—	Do celów stosowania kryterium 2.2 „korzyści” należy rozumieć jako istnienie opodatkowania zerowego lub bliskiego zeru lub też jako brak opodatkowania osób prawnych.

—	Czynnik 1, jak również czynnik 2 obecnych kryteriów kodeksu zawierają dwa najważniejsze elementy: A) prawne wyodrębnienie oraz b) wyodrębnienie de facto.

—	Wyodrębnienie de jure zachodzi wtedy, gdy korzyści przyznawane są wyłącznie osobom niebędącym rezydentami w drodze przepisów ustawowych i wykonawczych regulujących ustanawianie i działalność przedsiębiorstw w danej jurysdykcji.

—	Jeżeli nie wprowadzono żadnego skutecznego systemu opodatkowania osób prawnych, należy ocenić, czy aspekty ram prawnych, w tym aspekty niezwiązane z opodatkowaniem osób prawnych, skutecznie przewidują scenariusz zakładający wyodrębnienie.

—	Przykładem byłyby tu pozapodatkowe wymogi dla spółek umożliwiające rezydencję lub dostęp do rynku krajowego jurysdykcji objętej testem.

—	Do tego celu ocenie podlega każdy środek prowadzący do odmiennego traktowania spółek krajowych i spółek będących w posiadaniu osób niebędących rezydentami lub których działalność nie jest powiązana z rynkiem krajowym.

—

Jeżeli np. jurysdykcja przyznaje „korzyści” spółce tylko wówczas, gdy ta powstrzyma się od działalności w lokalnej gospodarce (kryterium 2), lub tylko w zakresie, w jakim taka działalność zależy od szczególnej licencji biznesowej (kryteria 1 i 2), lub tylko w zakresie, w jakim działalność ta jest podejmowana przez osoby niebędące rezydentami (kryterium 1), można by to uznać za możliwą cechę istniejącego systemu wyodrębnienia. Przez analogię, mogłoby to również dotyczyć innych podatków (tzn. innych niż podatek od osób prawnych).

—	Wyodrębnienie de facto zwykle odnosi się do sytuacji, w której korzyść nie jest jednoznacznie przyznawana przez dane państwo wyłącznie osobom niebędącym rezydentami, chociaż w istocie odnosi się ona wyłącznie lub niemal wyłącznie do osób niebędących rezydentami.

—

Co do wyodrębnienia de facto, zwykle bierze się pod uwagę, ilu podatników, do których odnosi się korzyść, jest faktycznie osobami niebędącymi rezydentami. Jeżeli np. wszystkie lub niemal wszystkie podmioty korzystające z opodatkowania zerowego są osobami niebędącymi rezydentami (łącznie z krajowymi spółkami z udziałem zagranicznym), uznano by, że podkryteria 1 (b), a także 2 (b) zostały spełnione (tzn. uznano by, że dana jurysdykcja nie spełnia w tym punkcie wymogów testu w ramach kodeksu).

D. KRYTERIUM 3

1. Kryterium 3 aktualnego kodeksu postępowania w obecnym brzmieniu

„Czy korzyści są przyznawane nawet przy braku rzeczywistej działalności gospodarczej oraz znaczącej obecności gospodarczej w państwie członkowskim oferującym takie korzyści podatkowe”

2. Wytyczne na potrzeby stosowania przez analogię

Aby ocenić, czy korzyści są przyznawane również przy braku rzeczywistej działalności gospodarczej oraz znaczącej obecności gospodarczej, trzeba ustalić:

—

czy dana jurysdykcja wymaga od spółki lub jakiegokolwiek innego przedsiębiorstwa (np. do celów ich utworzenia lub operacji) prowadzenia rzeczywistej działalności gospodarczej oraz znaczącej obecności gospodarczej:

—	„Rzeczywista działalność gospodarcza” odnosi się do charakteru działalności, która korzysta z nieopodatkowania w danym przypadku.

—	„Znacząca obecność gospodarcza” odnosi się do faktycznych przejawów działalności, która korzysta z nieopodatkowania w danym przypadku.

—

Tytułem przykładu i przy założeniu, że – ogólnie – elementy analizowane przez Grupę ds. Kodeksu Postępowania w przeszłości dotyczą również niniejszej analizy, obecna ocena powinna objąć następujące elementy, z uwzględnieniem cech danej branży/sektora: adekwatna liczba pracowników, adekwatny poziom rocznych wydatków do poniesienia; fizyczne biura i pomieszczenia, inwestycje lub odnośne rodzaje działalności, które mają zostać podjęte.

—	czy istnieje adekwatne powiązanie de jure i de facto pomiędzy rzeczywistą działalnością gospodarczą prowadzoną w danej jurysdykcji a zyskami, które nie podlegają opodatkowaniu;

—

czy organy rządowe, w tym organy podatkowe danej jurysdykcji, mają zdolność do prowadzenia dochodzeń (i faktycznie prowadzą dochodzenia) w sprawie prowadzenia rzeczywistej działalności gospodarczej i w sprawie znaczącej obecności gospodarczej na swoim terytorium, i wymieniają stosowne informacje z innymi organami podatkowymi;

—	czy przewiduje się sankcje za niespełnienie wymogów dotyczących znaczącej działalności.

E. KRYTERIUM 4

1. Kryterium 4 aktualnego kodeksu postępowania w obecnym brzmieniu

„Czy przepisy dotyczące ustalania zysków w odniesieniu do działalności w ramach wielonarodowej grupy przedsiębiorstw odbiegają od przyjętych na szczeblu międzynarodowym zasad, zwłaszcza przepisów uzgodnionych na forum OECD”

2. Wytyczne na potrzeby stosowania przez analogię

—

Przy ocenie zgodności przepisów dotyczących ustalania zysków z uzgodnionymi na szczeblu międzynarodowym standardami (np. wytycznymi OECD w sprawie ustalania cen transferowych lub innymi podobnymi standardami rachunkowości) należy w pierwszej kolejności sprawdzić, czy i w jakim zakresie analiza ta odnosi się do jurysdykcji niestosujących systemu opodatkowania osób prawnych.

—

W tym celu właściwe wydaje się uznanie, że jurysdykcja niestosująca systemu opodatkowania osób prawnych nie powinna negatywnie wpływać na właściwą alokację zysków odbiegającą od uzgodnionych na szczeblu międzynarodowym standardów. Jurysdykcje powinny podjąć stosowne kroki służące zapewnieniu, by państwa pobierające podatki były zdolne wykonywać swoje prawa do nakładania podatków, tj. za pomocą sprawozdawczości w podziale na kraje, przejrzystości i innych trybów wymiany informacji.

—	W stosownych przypadkach należy ustalić, czy uzgodnione zasady OECD lub podobne standardy rachunkowości na potrzeby ustalania zysków zostały w danej jurysdykcji zatwierdzone.

—

W związku z tym kluczowe znaczenie ma stwierdzenie, w jaki sposób te przepisy są wdrażane i konsolidowane w odnośnych jurysdykcjach. W przypadku braku opodatkowania osób prawnych w danej jurysdykcji można wziąć też pod uwagę alternatywne przepisy dotyczące ustalania cen transferowych, sprawdzając, czy są one porównywalne i zgodne z zasadami uzgodnionymi na szczeblu międzynarodowym (np. podejściem dotyczącym uczciwej wartości rynkowej w ramach międzynarodowych zasad rachunkowości).

—	Kryterium to uniemożliwia przedsiębiorstwom wielonarodowym stosowanie przepisów dotyczących ustalania cen transferowych odbiegających od wytycznych OECD w sprawie ustalania cen transferowych w celu alokowania zysków tych przedsiębiorstw w jurysdykcjach z zerową stawką podatkową.

—	Odpowiedzi na pytania 2.9–2.12 powinny przynieść wystarczająco informacji na temat sposobu ustalania zysków, wskazując wszelkie istotne odstępstwa od standardów uzgodnionych na szczeblu międzynarodowym.

F. KRYTERIUM 5

1. Kryterium 5 aktualnego kodeksu postępowania w obecnym brzmieniu

„Czy środkom podatkowym brakuje przejrzystości, w tym w sytuacji, gdy przepisy prawne są rozluźnione na szczeblu administracyjnym w nieprzejrzysty sposób”

2. Wytyczne na potrzeby stosowania przez analogię

—	Kryterium 5 służy ocenieniu, czy określonym cechom systemu prawnego, w tym ustanowieniu przedsiębiorstwa na terytorium nim objętym, brakuje wystarczającego poziomu przejrzystości.

—

Konkretniej, trzeba ocenić, czy jakiekolwiek elementy systemu prawnego, w tym przyznanie rezydencji podatkowej lub ustanawianie spółek, podlegają decyzji uznaniowej lub czy wynikają z przepisów prawa, przy czym należy sprawdzić, czy można uznać jakiekolwiek przepisy prawne, w tym przepisy pozapodatkowe, za uznaniowe w sprawach dotyczących ustanowienia spółki w tej jurysdykcji.

—	Czynnik ten zapobiega sytuacji, w której dana jurysdykcja nie ma wystarczającego poziomu przejrzystości w obrębie swoich ram regulacyjnych, zważywszy na to, że korzyści zgodnie z niniejszym testem w ramach kodeksu płyną z rejestracji spółki w danej jurysdykcji.

—	Odpowiedzi na pytania 2.13–2.16 powinny przynieść wystarczająco informacji na temat sposobu zapewnienia przejrzystości w jurysdykcji w kwestii niektórych kroków, jakie spółki mają podjąć, by móc stosować korzyści zapewniane w tej jurysdykcji.

(1) „Bez uszczerbku dla odpowiednich sfer kompetencji państw członkowskich i Wspólnoty, niniejszy kodeks postępowania, obejmujący opodatkowanie działalności gospodarczej, dotyczy środków, które mają lub mogą mieć istotny wpływ na lokalizację działalności gospodarczej we Wspólnocie”. (Dz.U. C 2 z 6.1.1998, s. 3).

(2) „W zakresie określonym w pkt A środki podatkowe przewidujące znacznie niższy efektywny poziom opodatkowania, w tym opodatkowanie zerowe, niż poziomy mające ogólnie zastosowanie w danym państwie członkowskim należy uznać za potencjalnie szkodliwe, a co za tym idzie objąć niniejszym kodeksem postępowania. Taki poziom opodatkowania może istnieć w postaci nominalnej stawki podatkowej, podstawy opodatkowania lub innego stosownego elementu”. (Dz.U. C 2 z 6.1.1998, s. 3).

(3) Taki poziom może przyjąć postać nominalnej stawki podatkowej, podstawy opodatkowania lub innego stosownego elementu.

(4) Kryterium 2.2 brzmi: „Jurysdykcja nie powinna wspierać struktur typu offshore ani uzgodnień mających przyciągać zyski, które nie odzwierciedlają rzeczywistej działalności gospodarczej w danej jurysdykcji”.

(5) „Bez uszczerbku dla odpowiednich sfer kompetencji państw członkowskich i Wspólnoty, niniejszy kodeks postępowania, obejmujący opodatkowanie działalności gospodarczej, dotyczy środków, które mają lub mogą mieć istotny wpływ na lokalizację działalności gospodarczej we Wspólnocie”. (Dz.U. C 2 z 6.1.1998, s. 3).

(6) „W zakresie określonym w pkt A środki podatkowe przewidujące znacznie niższy efektywny poziom opodatkowania, w tym opodatkowanie zerowe, niż poziomy mające ogólnie zastosowanie w danym państwie członkowskim należy uznać za potencjalnie szkodliwe, a co za tym idzie objąć niniejszym kodeksem postępowania. Taki poziom opodatkowania może istnieć w postaci nominalnej stawki podatkowej, podstawy opodatkowania lub innego stosownego elementu”. (Dz.U. C 2 z 6.1.1998, s. 3).

(7) Taki poziom może przyjąć postać nominalnej stawki podatkowej, podstawy opodatkowania lub innego stosownego elementu.

(8) Kryterium 2.2 brzmi: „Jurysdykcja nie powinna wspierać struktur typu offshore ani uzgodnień mających przyciągać zyski, które nie odzwierciedlają rzeczywistej działalności gospodarczej w danej jurysdykcji”.

(9) Zob. dok. 14039/98 z 11 grudnia 1998 r.„Kodeks postępowania (opodatkowanie działalności gospodarczej) – interpretacja kryteriów”, wraz z późniejszymi aktualizacjami.

19.12.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 438/31

Streszczenie decyzji Komisji

z dnia 20 lipca 2016 r.

uznającej koncentrację za zgodną z rynkiem wewnętrznym oraz z funkcjonowaniem Porozumienia EOG

(Sprawa M.7724 – ASL/Arianespace)

(notyfikowana jako dokument nr C(2016) 4621)

(Jedynie tekst w języku angielskim jest autentyczny)

(2017/C 438/09)

Dnia 20 lipca 2016 r. Komisja przyjęła decyzję w sprawie połączenia na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 139/2004 z dnia 20 stycznia 2004 r. w sprawie kontroli koncentracji przedsiębiorstw (1), w szczególności art. 8 ust. 1 tego rozporządzenia. Pełny tekst decyzji w autentycznej wersji językowej sprawy w wersji nieopatrzonej klauzulą poufności znajduje się na stronie internetowej Dyrekcji Generalnej ds. Konkurencji pod następującym adresem: http://ec.europa.eu/comm/competition/index_en.html.

I. STRONY I TRANSAKCJA

(1)

W dniu 8 stycznia 2016 r. Komisja Europejska otrzymała zgłoszenie planowanej koncentracji zgodnie z art. 4 rozporządzenia w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw, w wyniku której ASL, wspólne przedsiębiorstwo kontrolowane wspólnie przez Airbus Group S.E. („Airbus”, Niderlandy) i Safran S.A. („Safran”, Francja), przejmuje, w rozumieniu art. 3 ust. 1 lit. b) rozporządzenia w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw, wyłączną kontrolę nad przedsiębiorstwami Arianespace Participation S.A. i Arianespace S.A. (łącznie zwanymi „Arianespace”, Francja), w drodze zakupu wszystkich udziałów Centre National d’Etudes Spatiales („CNES”) w Arianespace („transakcja”). Airbus i Safran łącznie, oraz ASL, zwane są dalej „stronami”.

(2)

Arianespace jest przedsiębiorstwem założonym w 1980 r. przez CNES, działający w charakterze głównego udziałowca, i przez przemysł satelitarny uczestniczący w programie Ariane, a mianowicie Airbus, Safran i jedenaście innych przedsiębiorstw europejskich reprezentujących dziesięć państw europejskich finansujących opracowanie rakiety nośnej Ariane poprzez ich uczestnictwo w Europejskiej Agencji Kosmicznej („ESA”),. Ta początkowa struktura udziałowców pozostała dotychczas w znacznym stopniu bez zmian. Arianespace zajmuje się wynoszeniem na orbitę satelitów i innych statków kosmicznych z Gujańskiego Centrum Kosmicznego („CSG”) znajdującego się w Kourou we Francji na zamówienie klientów komercyjnych i instytucjonalnych. W tym celu ESA przyznała mu wyłączne prawo do wprowadzania do obrotu rakiet nośnych Ariane i Vega finansowanych przez ESA. Zgodnie z umowami podpisanymi między Rosją, ESA i Francją Arianespace posiada także wyłączne prawo do świadczenia usług wynoszenia na orbitę z CSG na potrzeby misji komercyjnych z wykorzystaniem rosyjskiej rakiety nośnej Sojuz.

(3)

ASL jest przedsiębiorstwem zarejestrowanym zgodnie z prawem francuskim i kontrolowanym wspólnie przez Airbus i Safran (50/50), łączącym działalność jego spółek dominujących w sektorze cywilnych i wojskowych rakiet nośnych z działalnością w zakresie opracowywania i produkcji podsystemów satelitarnych i wyposażenia. Stworzenie grupy ASL zostało zgłoszone Komisji w dniu 8 października 2014 r. w ramach sprawy M.7353 i zatwierdzone warunkowo w dniu 26 listopada 2014 r.

(4)

Airbus jest przedsiębiorstwem zarejestrowanym zgodnie z prawem niderlandzkim, prowadzącym działalność w zakresie aeronautyki, przestrzeni kosmicznej i obrony. Obecnie jest notowane na giełdach we Frankfurcie, w Madrycie i Paryżu. Airbus składa się z trzech głównych działów: (i) Airbus Division, którego działalność polega głównie na produkcji statków powietrznych wykonujących loty komercyjne (68,4 % dochodów grupy w 2014 r.), (ii) Airbus Helicopters (9,8 % dochodów grupy); oraz (iii) Airbus Defence and Space („Airbus DS”), którego działalność obejmuje szeroką gamę produktów z zakresu obrony, bezpieczeństwa i bezpiecznych aplikacji kosmicznych (20,9 % dochodów grupy), w tym podsystemy do rakiet nośnych (za pośrednictwem hiszpańskiej spółki zależnej Airbus Defence and Space SAU, „Airbus DS SAU”) i satelitów. Airbus DS prowadzi także działalność jako operator satelitarny w odniesieniu do telekomunikacji i satelitów obserwacyjnych Ziemi.

(5)

Safran jest przedsiębiorstwem z siedzibą we Francji, notowanym na paryskiej giełdzie, koncentrującym swoją działalność na trzech głównych obszarach: (i) napędach na potrzeby przemysłu lotniczego i kosmicznego (53 % dochodów grupy); (ii) wyposażeniu statków powietrznych (29 % dochodów grupy) i (iii) przemyśle obronnym i sektorze bezpieczeństwa (18 % dochodów grupy).

II. STRESZCZENIE

(6)

Transakcję zgłoszono Komisji w dniu 8 stycznia 2016 r.

(7)

Decyzją z dnia 26 lutego 2016 r. Komisja stwierdziła, że transakcja wzbudza poważne wątpliwości co do zgodności z rynkiem wewnętrznym i przyjęła decyzję o wszczęciu postępowania zgodnie z art. 6 ust. 1 lit. c) rozporządzenia w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw („decyzja wydana na podstawie art. 6 ust. 1 lit. c)”).

(8)

Szczegółowe postępowanie wyjaśniające potwierdziło zagrożenie dla konkurencji, które zostało wstępnie zidentyfikowane w odniesieniu do wymiany danych szczególnie chronionych między Arianespace i Airbus.

(9)

W dniu 20 maja 2016 r. strona zgłaszająca przedstawiła ostateczne zobowiązania („ostateczne zobowiązania”), które zapewniają zgodność transakcji z rynkiem wewnętrznym.

(10)

W związku z tym zaproponowano przyjęcie decyzji o zgodności koncentracji ze wspólnym rynkiem zgodnie z art. 8 ust. 2 rozporządzenia w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw.

III. UZASADNIENIE

A. WŁAŚCIWE RYNKI PRODUKTOWE

1. Rynek rakiet nośnych obsługiwanych przez Arianespace

(11)

Arianespace zamawia rakiety nośne u głównych wykonawców rakiet nośnych (ASL w przypadku rakiet Ariane, ELV w przypadku rakiet VEGA i TsSKB w przypadku rakiet Sojuz). ASL jest głównym wykonawcą rakiet nośnych Ariane.

(12)

W tym kontekście Komisja uznaje, że istnieje rynek rakiet nośnych obsługiwanych przez Arianespace, mający europejski zasięg.

2. Rynek usług wynoszenia na orbitę

(13)

Arianespace zajmuje się wynoszeniem na orbitę satelitów i innych statków kosmicznych na zamówienie klientów instytucjonalnych i komercyjnych. Wynoszenie na orbitę odnosi się zarówno do geostacjonarnych orbit transferowych („orbity GTO”), jak i orbit niebędących orbitami GTO. ASL prowadzi marginalną działalność na rynku usług wynoszenia na orbitę za pośrednictwem swojego wspólnego przedsiębiorstwa Eurockot, które wprowadza do obrotu rakietę nośną Rockot. Rakietę nośną wykorzystuje się w przypadku wynoszenia na orbity niebędące orbitami GTO zarówno na zamówienie klientów komercyjnych, jak i instytucjonalnych.

(14)

W tym kontekście Komisja uznaje, że (i) misje wynoszenia na orbity GTO oraz (ii) misje wynoszenia na orbity niebędące orbitami GTO stanowią różne rynki. Każdy z tych rynków można dalej podzielić na (i) otwarty rynek wynoszenia oraz (ii) wewnętrzny rynek wynoszenia (cywilny lub wojskowy). Odpowiada to następującym odrębnym rynkom właściwym: (i) otwartemu rynkowi usług wynoszenia na orbity GTO, (ii) otwartemu rynkowi usług wynoszenia na orbity niebędące orbitami GTO, (iii) wewnętrznemu rynkowi usług wynoszenia na orbity GTO oraz (iv) wewnętrznemu rynkowi usług wynoszenia na orbity niebędące orbitami GTO. Dla celów niniejszej decyzji kwestia, czy rynki usług wynoszenia na orbity niebędące orbitami GTO można podzielić na rynki wynoszenia na orbity LEO i MEO może pozostać otwarta.

(15)

Jeżeli chodzi o zakres geograficzny, Komisja uznaje, że (i) otwarte rynki usług wynoszenia na orbity (zarówno w przypadku wynoszenia na orbity GTO, jak i orbity niebędące orbitami GTO) są rynkami ogólnoświatowymi; a (ii) wewnętrzne rynki usług wynoszenia na orbity (zarówno w przypadku wynoszenia na orbity GTO, jak i orbity niebędące orbitami GTO) są rynkami krajowymi lub regionalnymi.

3. Rynek satelitów

(16)

Airbus jest producentem satelitów zarówno komercyjnych, instytucjonalnych i wojskowych, jak i konstelacji.

(17)

W tym kontekście Komisja uznaje, że istnieją następujące rynki właściwe: (i) rynek europejskich satelitów instytucjonalnych; (ii) rynki krajowych satelitów instytucjonalnych w UE; (iii) rynek wywozu satelitów instytucjonalnych; (iv) rynek satelitów komercyjnych oraz (v) rynek satelitów wojskowych. Dla celów niniejszej decyzji kwestia, czy rynek satelitów należy podzielić dalej na podstawie rodzaju orbity (orbita GTO/orbita niebędąca orbitą GTO) i czy satelity składające się na konstelację tworzą odrębny rynek może pozostać otwarta.

(18)

Komisja uznaje, że (i) rynek satelitów komercyjnych jest rynkiem ogólnoświatowym; (ii) rynek europejskich satelitów instytucjonalnych jest rynkiem europejskim lub krajowym w zależności od organu zamawiającego; (iii) rynek wywozu satelitów instytucjonalnych jest rynkiem ogólnoświatowym; oraz (iv) rynek satelitów wojskowych jest rynkiem krajowym.

4. Rynek adapterów ładunku użytkowego i zasobników ładunku użytkowego

(19)

ASL prowadzi działalność jako dostawca zasobników ładunku użytkowego do rakiet Ariane 5 (w przypadku konstelacji Galileo) i do rakiet Sojuz (w przypadku konstelacji Globalstar). Airbus DS SAU prowadzi działalność jako dostawca adapterów ładunku użytkowego do rakiet Ariane 5.

(20)

W tym kontekście Komisja uznaje, że (i) rynek adapterów ładunku użytkowego oraz (ii) rynek zasobników ładunku użytkowego stanowią odrębne rynki produktowe. Kwestia dokładnego zakresu geograficznego tych rynków pozostaje otwarta, ponieważ obejmuje on całe EOG lub jest ogólnoświatowy.

5. Rynek usług ubezpieczeniowych dotyczących przestrzeni kosmicznej

(21)

Arianespace świadczy na rzecz swoich klientów usługi ubezpieczeniowe za pośrednictwem stanowiącej w całości jego własność spółki zależnej „S3R”.

(22)

Komisja uznaje, że kwestia dokładnego zakresu rynku produktowego usług ubezpieczeniowych dotyczących przestrzeni kosmicznej może pozostać otwarta. Podobnie kwestia dokładnego geograficznego zasięgu tego rynku pozostaje otwarta.

6. Rynek operacji satelitarnych

(23)

Airbus prowadzi działalność jako operator satelitarny w odniesieniu do (i) satelitów obserwacyjnych Ziemi (we własnym imieniu i w imieniu europejskich agencji kosmicznych) za pośrednictwem swojego działu Airbus DS Geo-Information Services (dawniej Spot Image i Infoterra) oraz (ii) telekomunikacji wojskowej (głównie w imieniu Ministerstwa Obrony Zjednoczonego Królestwa) za pośrednictwem swojej brytyjskiej spółki zależnej Paradigm.

(24)

Komisja uznaje, że kwestia dokładnego zakresu rynku produktowego operacji satelitarnych może pozostać otwarta. Jeżeli chodzi o zakres geograficzny, Komisja uznaje, że rynki te są rynkami ogólnoświatowymi.

B. OCENA WPŁYWU NA KONKURENCJĘ

(25)

Airbus i ASL prowadzą działalność na rynkach, które są wertykalnie powiązane lub w inny sposób połączone z działalnością Arianespace. W szczególności istnieją powiązania między działalnością Arianespace jako podmiotu świadczącego usługi wynoszenia na orbitę a działalnością: (i) ASL jako dostawcy rodziny rakiet nośnych Ariane dla Arianespace; (ii) Airbus DS SAU jako dostawcy adapterów ładunku użytkowego; (iii) Airbus DS SAU i ASL jako dostawców zasobników ładunku użytkowego; (iv) Airbus jako producenta satelitów; oraz (v) Airbus jako operatora satelitów. Istnieje jeszcze jeden dodatkowy związek powstały w wyniku transakcji, a mianowicie związek między działalnością Arianespace jako ubezpieczyciela i działalnością Airbus jako (i) producenta satelitów i (ii) operatora satelitów.

1. Ocena wpływu na konkurencję: związek między (i) Arianespace jako podmiotem świadczącym usługi wynoszenia na orbitę a (ii) Airbus jako producentem satelitów

Wymiana danych szczególnie chronionych

(26)

W decyzji wydanej na podstawie art. 6 ust. 1 lit. c) przedstawiono poważne wątpliwości dotyczące ryzyka, że wymiana danych szczególnie chronionych między Arianespace i Airbus mogłaby zaszkodzić innym producentom satelitów i innym podmiotom świadczącym usługi wynoszenia na orbitę.

(27)

Po przeprowadzeniu szczegółowego postępowania wyjaśniającego Komisja stwierdziła, że transakcja prowadzi do znacznego zakłócenia skutecznej konkurencji w zakresie wymiany danych szczególnie chronionych między (i) Arianespace i Airbus w odniesieniu do innych producentów satelitów oraz (ii) Airbus i Arianespace w odniesieniu do innych podmiotów świadczących usługi wynoszenia na orbitę.

(28)

Zgodnie z ustaleniami postępowania wyjaśniającego Komisji Arianespace ma dostęp do danych szczególnie chronionych dotyczących producentów satelitów, a mianowicie informacji technicznych dotyczących masy i harmonogramu, charakteru misji, wymogów dotyczących środka ciężkości i orbity, architektury satelitów itp., oraz informacji handlowych. Obecne klauzule zachowania poufności (na przykład postanowienia dotyczące nieujawniania informacji) zawarte w umowach między producentami satelitów i Arianespace nie są wystarczające, aby zapobiec przekazywaniu Airbus przez Arianespace szczególnie chronionych informacji handlowych. W związku z tym Komisja stwierdziła, że Arianespace prawdopodobnie miałoby możliwość udostępniać Airbus dane szczególnie chronione dotyczące innych producentów satelitów.

(29)

Ponadto charakter informacji przekazywanych Arianespace przez producentów satelitów mógłby umożliwić Airbus uzyskanie przewagi nad jego konkurentami dzięki dostępowi do tych informacji. W związku z tym Komisja stwierdziła, że Arianespace prawdopodobnie miałoby motywację do udostępniania Airbus danych szczególnie chronionych dotyczących innych producentów satelitów.

(30)

Ponadto wymiana danych szczególnie chronionych między Arianespace i Airbus dotyczących innych producentów satelitów może mieć znaczny szkodliwy wpływ na konkurencję na rynkach satelitów. Wynika to z faktu, że skutkiem takiego działania byłyby (i) mniej konkurencyjne oferty, ponieważ Airbus dostosowywałoby swoją strategię na podstawie informacji dotyczących jego konkurentów, do których uzyskało dostęp oraz (ii) ograniczenie innowacyjnych rozwiązań na rynku, ponieważ konkurenci byliby mniej skłonni do wprowadzania innowacji, gdyby Airbus mógł łatwo kopiować ich innowacje i korzyści wynikające z innowacji.

(31)

Komisja stwierdziła również, że Airbus ma dostęp do danych szczególnie chronionych dotyczących podmiotów świadczących usługi wynoszenia na orbitę, które obejmują informacje na temat dostępności przydziałów czasu wynoszenia na orbitę i cen oraz nowych rozwiązań. Tak jak w przypadku wymiany informacji między Arianespace i Airbus klauzule zachowania poufności nie wykluczają udostępniania informacji spółce dominującej lub przedsiębiorstwu powiązanemu. W związku z tym Komisja stwierdziła, że Airbus prawdopodobnie miałoby możliwość udostępniać Arianespace dane szczególnie chronione dotyczące innych podmiotów świadczących usługi wynoszenia na orbitę.

(32)

Komisja stwierdziła również, że chociaż Airbus jest już obecne w Arianespace, po dokonaniu transakcji będzie ono prawdopodobnie bardziej skłonne do przekazywania Arianespace informacji dotyczących innych podmiotów świadczących usługi wynoszenia na orbitę.

(33)

Ponadto Komisja stwierdziła, że wymiana między Airbus i Arianespace danych szczególnie chronionych dotyczących innych podmiotów świadczących usługi wynoszenia na orbitę będzie prawdopodobnie miała znaczny szkodliwy wpływ na konkurencję na rynkach usług wynoszenia na orbitę. Wynika to z faktu, że dostęp Arianespace do informacji technicznych i handlowych dotyczących innych podmiotów świadczących usługi wynoszenia na orbitę może być wykorzystywany w celu zneutralizowania dowolnej przewagi technicznej i może jako taki skutkować ograniczeniem motywacji konkurentów do innowacji i konkurencji.

Zamknięcie dostępu do rynków satelitów konkurentom Airbus

(34)

W decyzji wydanej na podstawie art. 6 ust. 1 lit. c) przedstawiono także poważne wątpliwości dotyczące możliwości wykorzystywania przez Arianespace po dokonaniu transakcji swojej pozycji na rynkach usług wynoszenia na orbitę w celu preferencyjnego traktowania sprzedaży satelitów Airbus i w rezultacie zamknięcia dostępu do rynków satelitów konkurentom Airbus w wyniku dyskryminacji.

(35)

Przykładowo strony mogłyby hipotetycznie oferować rabat klientom dokonującym łącznie zakupu satelitów Airbus i usług wynoszenia na orbitę Arianespace, jednocześnie podnosząc ceny tych dwóch elementów w przypadku ich odrębnego zakupu. Ponadto Arianespace mogłoby hipotetycznie przyznać Airbus preferencyjne traktowanie przy przydzielaniu przydziałów czasu (tj. jeżeli klienci zobowiążą się do zakupu satelity od Airbus) i oferować mniej korzystne przydziały czasu na wynoszenie na orbitę w przypadku satelitów niebędących satelitami Airbus.

(36)

Po przeprowadzeniu szczegółowego postępowania wyjaśniającego Komisja stwierdziła, że w odniesieniu do strategii zamknięcia rynku transakcja nie prowadzi do znacznego zakłócenia skutecznej konkurencji wskutek związku między działalnością stron na światowym otwartym rynku usług wynoszenia na orbity GTO i na światowym rynku satelitów komercyjnych.

(37)

Po pierwsze Komisja stwierdziła, że po dokonaniu transakcji strony prawdopodobnie nie będą mogły skutecznie zamknąć konkurentom Airbus dostępu do rynku satelitów. Ma to związek z faktem, że (i) chociaż Arianespace jest aktualnie liderem rynku, istnieją wiarygodne alternatywy, takie jak SpaceX i ILS; (ii) rynek usług wynoszenia na orbitę jest dynamicznym, konkurencyjnym środowiskiem, w którym mają miejsce wejścia na rynek, a pozycje przedsiębiorstw ulegają szybkim zmianom w czasie; (iii) operatorzy satelitów są w stanie częściowo przeciwdziałać możliwości zamknięcia przez strony dostępu do rynku konkurującym producentom satelitów; (iv) cechy charakterystyczne rynków satelitów prawdopodobnie zapobiegłyby zamknięciu dostępu do rynków satelitów komercyjnych konkurentom Airbus przynajmniej w perspektywie krótkoterminowej; oraz (v) skuteczne zamknięcie dostępu do rynku producentom satelitów komercyjnych w perspektywie długoterminowej miałoby charakter wysoce spekulatywny.

(38)

Po drugie, jeżeli chodzi o motywację do zamykania konkurentom dostępu do rynku satelitów, analiza przeprowadzona przez Komisję wykazała, że pomimo występowania elementów wskazujących na istnienie pewnych czynników motywacyjnych, występują także czynniki wyrównawcze, które mogą przeciwdziałać takim potencjalnym zachętom. W związku z tym, biorąc pod uwagę prawdopodobny brak możliwości zamknięcia dostępu, Komisja stwierdziła, że kwestia, czy strony miałyby motywację do zamknięcia konkurentom Airbus dostępu do światowego rynku satelitów komercyjnych, może pozostać otwarta.

(39)

Po trzecie Komisja przeanalizowała wpływ na konkurencję przyjęcia strategii obejmującej efekt zamknięcia w najbardziej pesymistycznym scenariuszu hipotetycznego zamknięcia dostępu do rynku jednemu z konkurentów Airbus. W tym scenariuszu, który nie jest najbardziej prawdopodobny, Komisja i tak stwierdziła, że nie jest prawdopodobne, aby przyjęcie takiej strategii zamknięcia dostępu do rynku miało znaczny szkodliwy wpływ na konkurencję. Ma to związek z faktem, że (i) kilka innych podmiotów prowadzi także działalność w segmencie komercyjnym, (ii) wobec istniejących niewykorzystanych zdolności producenci satelitów mogą z łatwością rozszerzać swoją działalność oraz (iii) operatorzy satelitów mają pewną wyrównawczą silę nabywczą.

(40)

Ponadto Komisja stwierdziła także, że jeżeli chodzi o zamknięcie dostępu transakcja nie powoduje znacznego zakłócenia skutecznej konkurencji wskutek związku między działalnością stron na (i) światowym otwartym rynku usług wynoszenia na orbity niebędące orbitami GTO oraz na (ii) rynku wywozu satelitów instytucjonalnych i hipotetycznym światowym rynku satelitów składających się na konstelację. Komisja stwierdziła również, że jeżeli chodzi o zamknięcie dostępu transakcja nie powoduje znacznego zakłócenia skutecznej konkurencji wskutek związku między działalnością stron na (i) europejskich i krajowych (w obrębie UE) wewnętrznych rynkach usług wynoszenia na orbity GTO i orbity niebędące orbitami GTO oraz na (ii) europejskim rynku satelitów instytucjonalnych i krajowych rynkach satelitów wojskowych/instytucjonalnych.

2. Ocena wpływu na konkurencję: wertykalny związek między (i) Arianespace jako podmiotem świadczącym usługi wynoszenia na orbitę a (ii) Airbus jako dostawcą rodziny rakiet nośnych Ariane

(41)

W decyzji wydanej na podstawie art. 6 ust. 1 lit. c) przedstawiono poważne wątpliwości dotyczące potencjalnej strategii utrudniania dostępu do rynków zbytu, zgodnie z którą strony traktowałyby priorytetowo wynoszenie na orbitę przy pomocy rakiet nośnych Ariane kosztem rakiet nośnych Vega produkowanych przez ELV i wprowadzanych do obrotu przez Arianespace.

(42)

Po przeprowadzeniu szczegółowego postępowania wyjaśniającego Komisja stwierdziła, że strony nie miałyby możliwości i motywacji, aby wdrożyć strategię utrudniania ELV dostępu do rynków zbytu i że, nawet w hipotetycznym przypadku przyjęcia takiej strategii, nie miałoby to znacznego szkodliwego wpływu na konkurencję. W szczególności z ustaleń Komisji wynikało, że platforma dla rakiet Ariane będzie tylko w rzadkich przypadkach wykorzystywana do tego samego rodzaju misji co platforma dla rakiet Vega i że nawet hipotetyczne przyjęcie strategii utrudniania ELV dostępu do rynków zbytu nie miałoby żadnego wpływu na konkurentów Arianespace na rynkach usług wynoszenia na orbitę. Ma to związek z faktem, że ELV ma obowiązek sprzedaży swojej rakiety nośnej wyłącznie Arianespace, a wszyscy konkurenci Arianespace korzystają z własnej rakiety nośnej.

3. Ocena wpływu na konkurencję: wertykalny związek między (i) Arianespace jako podmiotem świadczącym usługi wynoszenia na orbitę a (ii) Airbus DS SAU i ASL jako dostawcami zasobników i adapterów ładunku użytkowego

(43)

W decyzji wydanej na podstawie art. 6 ust. 1 lit. c) przedstawiono poważne wątpliwości dotyczące potencjalnej strategii utrudniania dostępu do rynków zbytu, zgodnie z którą strony nabywałyby zasobniki ładunku użytkowego i adaptery ładunku użytkowego wyłącznie od ASL lub Airbus DS SAU, nawet gdyby nie byłoby to optymalnym dostępnym rozwiązaniem, kosztem istniejących alternatywnych dostawców zasobników ładunku użytkowego i adapterów ładunku użytkowego dla Arianespace.

(44)

Po przeprowadzeniu szczegółowego postępowania wyjaśniającego Komisja stwierdziła, że strony prawdopodobnie nie byłyby w stanie zamknąć dostępu do rynków niższego szczebla w odniesieniu do zasobników ładunku użytkowego. W szczególności Komisja stwierdziła, że strony byłyby jedynie w stanie przyjąć strategię utrudniania dostępu do rynków zbytu w odniesieniu do zasobników niefinansowanych przez ESA i miałyby ograniczoną możliwość zamknięcia swoim konkurentom dostępu do rynku zasobników ładunku użytkowego. Ponadto, nawet w hipotetycznym scenariuszu przyjęcia strategii utrudniania dostępu do rynków zbytu w odniesieniu do zasobników ładunku użytkowego, prawdopodobnie nie miałoby to znacznego szkodliwego wpływu na konkurencję na rynkach usług wynoszenia na orbitę w związku z niewielkim względnym udziałem ceny zasobników ładunku użytkowego w całkowitych kosztach usług wynoszenia na orbitę.

(45)

Komisja stwierdziła również, że strony prawdopodobnie nie byłyby w stanie zamknąć dostępu do rynków niższego szczebla w odniesieniu do adapterów ładunku użytkowego. W szczególności Komisja stwierdziła, że strony prawdopodobnie nie miałyby możliwości utrudnienia dostępu do rynków niższego szczebla za pośrednictwem strategii zamknięcia dostępu do rynków zbytu w odniesieniu do adapterów ładunku użytkowego, uwzględniając ograniczenia wynikające z postanowień ESA dotyczących zamówień publicznych i stosunkowo wysokie koszty opracowania nowych adapterów ładunku użytkowego. Ponadto, nawet w hipotetycznym scenariuszu przyjęcia strategii utrudniania dostępu do rynków zbytu w odniesieniu do adapterów ładunku użytkowego, prawdopodobnie nie miałoby to znacznego szkodliwego wpływu na konkurencję na rynkach usług wynoszenia na orbitę w związku z niewielkim względnym udziałem ceny adapterów ładunku użytkowego w całkowitych kosztach usług wynoszenia na orbitę.

4. Ocena wpływu na konkurencję: związek między (i) Arianespace jako ubezpieczycielem a (ii-a) Airbus jako operatorem satelitów oraz (ii-b) Airbus jako producentem satelitów

(46)

Komisja stwierdziła, że transakcja nie prowadzi do znacznego zakłócenia skutecznej konkurencji wskutek wertykalnego związku między działalnością stron na rynkach usług ubezpieczeniowych dotyczących przestrzeni kosmicznej oraz (i) rynkach operacji satelitarnych i (ii) rynkach satelitów, w odniesieniu do utrudniania dostępu do rynków zbytu lub utrudniania dostępu do czynników produkcji.

5. Ocena wpływu na konkurencję: wertykalny związek między (i) Arianespace jako podmiotem świadczącym usługi wynoszenia na orbitę a (ii) Airbus jako operatorem satelitów

(47)

Komisja stwierdziła, że transakcja nie prowadzi do znacznego zakłócenia skutecznej konkurencji wskutek wertykalnego związku między działalnością stron na rynkach usług wynoszenia na orbitę i rynkach operacji satelitarnych, w odniesieniu do utrudniania dostępu do rynków zbytu lub utrudnienia dostępu do czynników produkcji.

6. Wniosek

(48)

W decyzji stwierdzono zatem, że transakcja prowadzi do znacznego zakłócenia skutecznej konkurencji na rynkach satelitów i usług wynoszenia na orbitę w odniesieniu do wymiany danych szczególnie chronionych między Airbus i Arianespace.

C. ZOBOWIĄZANIA

(49)

W celu wyeliminowania obaw dotyczących konkurencji związanych z potencjalną wymianą danych szczególnie chronionych między Airbus i Arianespace strony przedstawiły w dniu 20 maja 2016 r. ostateczne zobowiązania opisane poniżej.

(50)

Ostateczne zobowiązania obejmują postanowienia dotyczące (i) zapór sieciowych oraz (ii) ograniczeń w zakresie zatrudnienia zarówno na poziomie Airbus, ASL, jak i Arianespace oraz arbitrażu w przypadku wszystkich umów o nieujawnianiu informacji w odniesieniu do wdrażania zobowiązań.

(51)

Zapory sieciowe zastosowano między ASL/Arianespace z jednej strony i Airbus z drugiej strony, aby zapobiec wymianie: a) danych szczególnie chronionych istotnych dla konkurencji dotyczących producentów satelitów konkurujących z Airbus Group; b) danych szczególnie chronionych istotnych dla konkurencji dotyczących zgodności rakiety nośnej i satelity; oraz c) danych szczególnie chronionych istotnych dla konkurencji związanych z usługami wynoszenia na orbitę realizowanymi przez podmioty świadczące usługi wynoszenia na orbitę inne niż Arianespace.

(52)

W celu dalszego wzmocnienia postanowień dotyczących zapór sieciowych opisanych powyżej strony przedstawiły także środek ochrony polegający na zakazie powoływania pracowników Airbus na stanowiska dyrektora generalnego lub członków zarządu/rady nadzorczej Arianespace. Ponadto (i) pracownicy ASL/Arianespace, którzy mają dostęp do danych szczególnie chronionych dotyczących producentów satelitów konkurujących z Airbus Group i danych szczególnie chronionych istotnych dla konkurencji dotyczących zgodności rakiety nośnej i satelity podlegają [1-5]-letniej karencji poprzedzającej możliwość przeniesienia do Airbus DS Satellites, a (ii) pracownicy Airbus DS Satellites, którzy mają dostęp do szczególnie chronionych informacji handlowych dotyczących usług wynoszenia na orbitę realizowanych przez podmioty świadczące usługi wynoszenia na orbitę inne niż Arianespace podlegają [1-5]-letniej karencji poprzedzającej możliwość przeniesienia do ASL/Arianespace.

(53)

W swojej decyzji Komisja stwierdza, że ostateczne zobowiązania są odpowiednie i wystarczające w celu wyeliminowania zidentyfikowanego znacznego zakłócenia skutecznej konkurencji na rynkach satelitów i usług wynoszenia na orbitę w odniesieniu do wymiany informacji między Airbus i Arianespace.

IV. WNIOSEK

(54)

Z powodów wymienionych powyżej w decyzji stwierdza się, że planowana koncentracja uzupełniona o zobowiązania przedstawione w dniu 20 maja 2016 r. nie doprowadzi do znacznego zakłócenia skutecznej konkurencji na rynku wewnętrznym ani na jego znacznej części.

(55)

W związku z tym, zgodnie z art. 2 ust. 2 i art. 8 ust. 2 rozporządzenia w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw i art. 57 Porozumienia EOG, należy stwierdzić zgodność koncentracji z rynkiem wewnętrznym oraz z funkcjonowaniem Porozumienia EOG.

(1) Dz.U. L 24 z 29.1.2004, s. 1.

19.12.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 438/39

Zawiadomienie o wszczęciu postępowania antydumpingowego dotyczącego przywozu krzemu pochodzącego z Bośni i Hercegowiny oraz Brazylii

(2017/C 438/12)

Komisja Europejska („Komisja”) otrzymała skargę złożoną zgodnie z art. 5 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1036 z dnia 8 czerwca 2016 r. w sprawie ochrony przed przywozem produktów po cenach dumpingowych z krajów niebędących członkami Unii Europejskiej (1) („rozporządzenie podstawowe”) zawierającą zarzut istnienia dumpingu w przywozie krzemu pochodzącego z Bośni i Hercegowiny oraz Brazylii, który powoduje istotną szkodę dla przemysłu unijnego.

1. Skarga

Skarga została złożona w dniu 8 listopada 2017 r. przez Ferroatlántica i Ferropem („skarżący”) reprezentujących ponad 85 % łącznej produkcji unijnej krzemu.

2. Produkt objęty dochodzeniem

Produktem objętym niniejszym dochodzeniem jest krzem o zawartości krzemu niższej niż 99,99 % rzeczywistej masy („produkt objęty dochodzeniem”).

Krzem wykorzystuje się głównie w przemyśle metalurgicznym jako dodatek stopowy oraz w przemyśle aluminiowym do produkcji aluminium pierwotnego (aluminium wytwarzane z rudy) i wtórnego (aluminium wytwarzane ze złomu). Krzem wykorzystuje się również w przemyśle chemicznym.

3. Zarzut dumpingu

Produktem, którego dotyczy zarzut dumpingu, jest produkt objęty dochodzeniem, pochodzący z Bośni i Hercegowiny oraz Brazylii („państwa, których dotyczy postępowanie”), obecnie objęty kodem CN 2804 69 00. Powyższy kod CN podano jedynie w celach informacyjnych.

3.1. Bośnia i Hercegowina

W przypadku braku wiarygodnych danych na temat cen krajowych w Bośni i Hercegowinie zarzut dumpingu jest oparty na porównaniu wartości normalnej konstruowanej (koszty produkcji, koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne – SG&A – oraz zysk) z ceną eksportową (na poziomie ex-works) produktu objętego dochodzeniem sprzedawanego na wywóz do Unii.

Obliczone na tej podstawie marginesy dumpingu są znaczne w odniesieniu do Bośni i Hercegowiny.

3.2. Brazylia

W przypadku braku wiarygodnych danych na temat cen krajowych w Brazylii zarzut dumpingu jest oparty na porównaniu wartości normalnej konstruowanej (koszty produkcji, koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne – SG&A – oraz zysk) z ceną eksportową (na poziomie ex-works) produktu objętego dochodzeniem sprzedawanego na wywóz do Unii.

Obliczone na tej podstawie marginesy dumpingu są znaczne w odniesieniu do Brazylii.

4. Zarzut spowodowania szkody i związek przyczynowy

Skarżący przedstawili dowody na to, że przywóz produktu objętego dochodzeniem z państw, których dotyczy postępowanie, wzrósł w ujęciu bezwzględnym i pod kątem jego udziału w rynku.

Dowody przedstawione przez skarżących wskazują, że ilość oraz ceny przywożonego produktu objętego dochodzeniem mają, oprócz innych skutków, negatywny wpływ na poziom cen stosowanych przez przemysł unijny, co wywiera znaczący niekorzystny wpływ na ogólne wyniki i sytuację finansową przemysłu unijnego od 2014 r.

5. Procedura

Po poinformowaniu państw członkowskich i ustaleniu, że skarga została złożona przez przemysł unijny lub w jego imieniu oraz że istnieją wystarczające dowody uzasadniające wszczęcie postępowania, Komisja niniejszym wszczyna dochodzenie zgodnie z art. 5 rozporządzenia podstawowego.

W dochodzeniu zostanie ustalone, czy produkt objęty dochodzeniem pochodzący z państw, których dotyczy postępowanie, jest sprzedawany po cenach dumpingowych i czy dumping ten spowodował szkodę dla przemysłu unijnego. W przypadku ustalenia wspomnianych faktów w dochodzeniu zostanie zbadane, czy wprowadzenie środków leży w interesie Unii.

5.1. Okres objęty dochodzeniem i okres badany

Dochodzenie dotyczące dumpingu i powstałej szkody obejmie okres od dnia 1 października 2016 r. do dnia 30 września 2017 r. („okres objęty dochodzeniem”). Badanie tendencji mających znaczenie dla oceny szkody obejmie okres od dnia 1 stycznia 2014 r. do końca okresu objętego dochodzeniem („okres badany”).

5.2. Procedura dotycząca stwierdzenia dumpingu

Wzywa się producentów eksportujących (2) produktu objętego dochodzeniem z państw, których dotyczy postępowanie, do udziału w dochodzeniu Komisji.

5.2.1. Dochodzenie dotyczące producentów eksportujących

a) Kontrola wyrywkowa

Ze względu na potencjalnie dużą liczbę producentów eksportujących z państw, których dotyczy postępowanie, uczestniczących w postępowaniu, oraz w celu zakończenia dochodzenia w terminie określonym prawem Komisja może objąć dochodzeniem tylko rozsądnie ograniczoną liczbę producentów eksportujących, wybierając próbę (proces ten zwany jest także „kontrolą wyrywkową”). Kontrola wyrywkowa zostanie przeprowadzona zgodnie z art. 17 rozporządzenia podstawowego.

Aby umożliwić Komisji podjęcie decyzji co do konieczności dokonania kontroli wyrywkowej i, jeżeli konieczność taka zostanie stwierdzona, aby umożliwić dobór próby, wszyscy producenci eksportujący lub przedstawiciele działający w ich imieniu są niniejszym proszeni o zgłoszenie się do Komisji. Strony mają 15 dni od daty opublikowania niniejszego zawiadomienia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, o ile nie wskazano inaczej, aby zgłosić się i dostarczyć Komisji informacje na temat ich przedsiębiorstw określone w załączniku I do niniejszego zawiadomienia.

W celu uzyskania informacji uznanych za niezbędne dla doboru próby producentów eksportujących Komisja skontaktuje się też z władzami państw, których dotyczy postępowanie, a ponadto może skontaktować się z wszystkimi znanymi jej zrzeszeniami producentów eksportujących.

Inne istotne informacje dotyczące doboru próby, poza informacjami, do których przedłożenia wzywa się powyżej, muszą zostać zgłoszone przez zainteresowane strony w terminie 21 dni od dnia opublikowania niniejszego zawiadomienia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, o ile nie wskazano inaczej.

W przypadku konieczności kontroli wyrywkowej dobór próby producentów eksportujących może opierać się na kryterium największej reprezentatywnej wielkości wywozu do Unii, którą można właściwie zbadać w dostępnym czasie. Komisja powiadomi o przedsiębiorstwach wybranych do próby wszystkich znanych producentów eksportujących, władze państw, których dotyczy postępowanie, oraz zrzeszenia producentów eksportujących, w stosownych przypadkach za pośrednictwem władz państw, których dotyczy postępowanie.

W celu uzyskania informacji uznanych za niezbędne dla dochodzenia w odniesieniu do producentów eksportujących Komisja prześle kwestionariusze do producentów eksportujących wybranych do próby, do wszystkich znanych zrzeszeń producentów eksportujących oraz do władz państw, których dotyczy postępowanie.

Wszyscy producenci eksportujący wybrani do próby będą musieli przedłożyć uzupełniony kwestionariusz w terminie 37 dni od daty powiadomienia o doborze próby, o ile nie wskazano inaczej.

Bez uszczerbku dla możliwego zastosowania art. 18 rozporządzenia podstawowego, przedsiębiorstwa, które zgodziły się na ewentualne włączenie ich do próby, lecz nie zostały do niej wybrane, zostaną uznane za współpracujące („nieobjęci próbą współpracujący producenci eksportujący”). Bez uszczerbku dla poniższej sekcji b), cła antydumpingowe, które mogą być zastosowane do przywozu pochodzącego od nieobjętych próbą współpracujących producentów eksportujących, nie przekroczą średniego ważonego marginesu dumpingu ustalonego dla producentów eksportujących objętych próbą (3).

b) Indywidualny margines dumpingu dla przedsiębiorstw niewłączonych do próby

Nieobjęci próbą współpracujący producenci eksportujący mogą wystąpić z wnioskiem, zgodnie z art. 17 ust. 3 rozporządzenia podstawowego, o ustalenie przez Komisję ich indywidualnych marginesów dumpingu („indywidualny margines dumpingu”). Producenci eksportujący, którzy chcą wystąpić z wnioskiem o indywidualny margines dumpingu, muszą zwrócić się z prośbą o przesłanie kwestionariusza i zwrócić należycie wypełniony kwestionariusz w terminie 37 dni od daty zawiadomienia o doborze próby, o ile nie wskazano inaczej. Komisja zbada, czy można im przyznać indywidualną stawkę cła zgodnie z art. 9 ust. 5 rozporządzenia podstawowego.

Producenci eksportujący wnioskujący o indywidualny margines dumpingu powinni mieć jednak świadomość, że Komisja może mimo wszystko podjąć decyzję o nieustalaniu dla nich indywidualnego marginesu dumpingu, jeżeli, na przykład, liczba producentów eksportujących będzie tak duża, że ustalenie takie byłoby nadmiernie uciążliwe i uniemożliwiałoby zakończenie dochodzenia na czas.

5.2.2. Dochodzenie dotyczące importerów niepowiązanych (4) (5)

Importerów niepowiązanych, przywożących produkt objęty dochodzeniem z państw, których dotyczy postępowanie, do Unii, wzywa się do udziału w niniejszym dochodzeniu.

Ze względu na potencjalnie dużą liczbę importerów niepowiązanych uczestniczących w postępowaniu oraz w celu zakończenia dochodzenia w terminie określonym prawem Komisja może objąć dochodzeniem tylko rozsądnie ograniczoną liczbę importerów niepowiązanych, wybierając próbę (proces ten zwany jest także „kontrolą wyrywkową”). Kontrola wyrywkowa zostanie przeprowadzona zgodnie z art. 17 rozporządzenia podstawowego.

Aby umożliwić Komisji podjęcie decyzji co do konieczności dokonania kontroli wyrywkowej i, jeżeli konieczność taka zostanie stwierdzona, aby umożliwić dobór próby, wszyscy importerzy niepowiązani lub przedstawiciele działający w ich imieniu są niniejszym proszeni o zgłoszenie się do Komisji. Strony mają 15 dni od daty opublikowania niniejszego zawiadomienia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, o ile nie wskazano inaczej, aby zgłosić się i dostarczyć Komisji informacje na temat ich przedsiębiorstw określone w załączniku II do niniejszego zawiadomienia.

W celu otrzymania informacji uznanych za niezbędne dla doboru próby importerów niepowiązanych Komisja może ponadto skontaktować się z wszystkimi znanymi zrzeszeniami importerów.

W przypadku konieczności kontroli wyrywkowej dobór próby importerów może opierać się na kryterium największej reprezentatywnej wielkości sprzedaży w Unii produktu objętego dochodzeniem, którą to sprzedaż można właściwie zbadać w dostępnym czasie. Komisja powiadomi o przedsiębiorstwach wybranych do próby wszystkich znanych importerów niepowiązanych i zrzeszenia importerów.

W celu uzyskania informacji uznanych za niezbędne dla dochodzenia Komisja prześle kwestionariusze do importerów niepowiązanych włączonych do próby oraz do wszelkich znanych zrzeszeń importerów. Strony muszą przedłożyć wypełniony kwestionariusz w terminie 37 dni od daty zawiadomienia o doborze próby, o ile nie wskazano inaczej.

5.3. Procedura dotycząca ustalenia szkody i dochodzenie dotyczące producentów unijnych

Ustalenie szkody odbywa się na podstawie zebranych dowodów, po dokonaniu obiektywnej oceny wielkości przywozu towarów po cenach dumpingowych i jego wpływu na ceny na rynku Unii oraz wpływu tego przywozu na przemysł unijny. W celu ustalenia, czy przemysł unijny doznał istotnej szkody, wzywa się producentów unijnych produktu objętego dochodzeniem do udziału w niniejszym dochodzeniu.

W celu uzyskania informacji uznanych za niezbędne dla dochodzenia Komisja prześle kwestionariusze do znanych producentów unijnych oraz do wszelkich znanych zrzeszeń producentów unijnych, tj. do: Ferroatlántica, Ferropem, RW Silicium GmbH i Euroalliages.

Wspomniani producenci unijni oraz zrzeszenia producentów unijnych muszą przedłożyć wypełniony kwestionariusz w terminie 37 dni od daty opublikowania niniejszego zawiadomienia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, o ile nie wskazano inaczej.

Producentów unijnych oraz zrzeszenia producentów unijnych, których nie wymieniono powyżej, wzywa się do nawiązania kontaktu z Komisją, najlepiej za pośrednictwem poczty elektronicznej, w celu zgłoszenia się oraz zwrócenia się z prośbą o przesłanie kwestionariusza, w jak najkrótszym terminie, lecz nie później niż 15 dni od daty opublikowania niniejszego zawiadomienia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, o ile nie wskazano inaczej.

5.4. Procedura oceny interesu Unii

W przypadku stwierdzenia dumpingu i ustalenia, że spowodował on szkodę, na podstawie art. 21 rozporządzenia podstawowego zostanie podjęta decyzja o tym, czy wprowadzenie środków antydumpingowych nie byłoby sprzeczne z interesem Unii. Producenci unijni, importerzy i reprezentujące ich zrzeszenia, użytkownicy i reprezentujące ich zrzeszenia oraz reprezentatywne organizacje konsumenckie są proszeni o zgłoszenie się do Komisji w terminie 15 dni od daty opublikowania niniejszego zawiadomienia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, o ile nie wskazano inaczej. Aby wziąć udział w dochodzeniu, reprezentatywne organizacje konsumenckie muszą udowodnić, w tym samym terminie, istnienie obiektywnego związku pomiędzy swoją działalnością a produktem objętym dochodzeniem.

Strony, które zgłosiły się w powyższym terminie, mogą przekazać Komisji informacje dotyczące interesu Unii w terminie 37 dni od daty opublikowania niniejszego zawiadomienia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, o ile nie wskazano inaczej. Informacje mogą być dostarczane w dowolnym formacie lub poprzez wypełnienie opracowanego przez Komisję kwestionariusza. W każdym przypadku informacje przedstawione zgodnie z art. 21 zostaną uwzględnione wyłącznie wtedy, gdy będą poparte udokumentowanymi informacjami w momencie ich przedstawienia.

5.5. Inne oświadczenia pisemne

Wszystkie zainteresowane strony wzywa się niniejszym do przedstawienia swoich opinii i informacji oraz do dostarczenia dowodów potwierdzających zgłaszane fakty, z zastrzeżeniem uregulowań zawartych w niniejszym zawiadomieniu. O ile nie wskazano inaczej, informacje te i dowody je potwierdzające muszą wpłynąć do Komisji w terminie 37 dni od daty opublikowania niniejszego zawiadomienia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

5.6. Możliwość przesłuchania przez służby Komisji prowadzące dochodzenie

Wszystkie zainteresowane strony mogą wystąpić o przesłuchanie przez służby Komisji prowadzące dochodzenie. Wszelkie wnioski o przesłuchanie należy sporządzać na piśmie, podając uzasadnienie. Wnioski o przesłuchanie w sprawach dotyczących wstępnego etapu dochodzenia muszą wpłynąć w terminie 15 dni od daty opublikowania niniejszego zawiadomienia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. Na kolejnych etapach wnioski o przesłuchanie należy składać w terminach określonych przez Komisję w korespondencji ze stronami.

5.7. Instrukcje dotyczące składania oświadczeń pisemnych i przesyłania wypełnionych kwestionariuszy oraz korespondencji

Informacje przekazywane Komisji dla celów dochodzeń w sprawie ochrony handlu muszą być wolne od praw autorskich. Przed przekazaniem Komisji informacji lub danych, które są objęte prawami autorskimi osób trzecich, zainteresowane strony muszą zwrócić się do właściciela praw autorskich o udzielenie specjalnego zezwolenia wyraźnie umożliwiającego: a) wykorzystanie przez Komisję tych informacji i danych dla celów niniejszego postępowania dotyczącego ochrony handlu; oraz b) udostępnienie tych informacji i danych zainteresowanym stronom niniejszego dochodzenia w formie umożliwiającej im wykonywanie ich prawa do obrony.

Wszystkie pisemne zgłoszenia, łącznie z informacjami wymaganymi w niniejszym zawiadomieniu, wypełnione kwestionariusze i korespondencję dostarczone przez zainteresowane strony, w odniesieniu do których wnioskuje się o ich traktowanie na zasadzie poufności, należy oznakować „Limited” (6). Strony, które przedłożyły informacje w toku niniejszego dochodzenia, są proszone o uzasadnienie wniosku o traktowanie na zasadzie poufności.

Zgodnie z art. 19 ust. 2 rozporządzenia podstawowego zainteresowane strony przedstawiające informacje oznakowane „Limited” powinny przedłożyć ich streszczenia bez klauzuli poufności, oznakowane „For inspection by interested parties”. Streszczenia powinny być wystarczająco szczegółowe, żeby pozwolić na prawidłowe zrozumienie istoty informacji przekazanych z klauzulą poufności.

Jeżeli strona przekazująca informacje nie wskaże wystarczających powodów uzasadniających wniosek o traktowanie na zasadzie poufności lub nie dostarczy streszczenia bez klauzuli poufności w wymaganym formacie i o odpowiedniej jakości, Komisja może pominąć takie informacje, chyba że możliwe jest należyte wykazanie prawidłowości takich informacji na podstawie właściwych źródeł.

Zainteresowane strony proszone są o przesłanie wszystkich oświadczeń i wniosków, w tym zeskanowanych pełnomocnictw i poświadczeń, pocztą elektroniczną, z wyjątkiem obszernych odpowiedzi, które należy przekazać na płycie CD-ROM lub DVD osobiście lub listem poleconym. Komunikując się za pośrednictwem poczty elektronicznej, zainteresowane strony wyrażają akceptację zasad dotyczących oświadczeń w formie elektronicznej, które zostały zawarte w dokumencie zatytułowanym „CORRESPONDENCE WITH THE EUROPEAN COMMISSION IN TRADE DEFENCE CASES” („Korespondencja z Komisją Europejską w sprawach dotyczących ochrony handlu”), opublikowanym na stronie internetowej Dyrekcji Generalnej ds. Handlu pod adresem: http://trade.ec.europa.eu/doclib/docs/2011/june/tradoc_148003.pdf Zainteresowane strony muszą podać swoją nazwę, adres, numer telefonu i aktualny adres poczty elektronicznej, a także upewnić się, że podany adres poczty elektronicznej funkcjonuje jako oficjalny adres przedsiębiorstwa, a pocztę elektroniczną sprawdza się codziennie. Po otrzymaniu danych kontaktowych Komisja będzie kontaktowała się z zainteresowanymi stronami wyłącznie za pomocą poczty elektronicznej, chyba że strony te wyraźne zwrócą się o przesyłanie im przez Komisję wszystkich dokumentów za pomocą innego środka komunikacji, a także z wyjątkiem sytuacji, w której charakter przesyłanego dokumentu wymagać będzie zastosowania listu poleconego. Dodatkowe zasady i informacje dotyczące korespondencji z Komisją, w tym zasady składania oświadczeń za pomocą poczty elektronicznej, zawarto w wyżej wspomnianych instrukcjach dotyczących komunikacji z zainteresowanymi stronami.

Adres Komisji do celów korespondencji:

European Commission

Directorate-General for Trade

Directorate H

Office: CHAR 04/039

1049 Bruxelles/Brussel

BELGIQUE/BELGIË

Adresy e-mail:

W odniesieniu do kwestii związanych z dumpingiem i w kwestiach dotyczących załącznika I: TRADE-SILICONMETAL-DUMPING@ec.europa.eu

W odniesieniu do innych kwestii: TRADE-SILICONMETAL-INJURY@ec.europa.eu

6. Brak współpracy

W przypadkach, w których zainteresowana strona odmawia dostępu do niezbędnych informacji, nie dostarcza ich w określonych terminach albo znacznie utrudnia dochodzenie, istnieje możliwość dokonania potwierdzających lub zaprzeczających ustaleń tymczasowych lub końcowych, na podstawie dostępnych faktów, zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego.

W przypadku ustalenia, że zainteresowana strona dostarczyła nieprawdziwe lub wprowadzające w błąd informacje, informacje te mogą zostać pominięte, a ustalenia mogą być dokonywane na podstawie dostępnych faktów.

Jeżeli zainteresowana strona nie współpracuje lub współpracuje jedynie częściowo i z tego względu ustalenia opierają się na dostępnych faktach zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego, wynik może być mniej korzystny dla wymienionej strony niż w przypadku, gdyby strona ta współpracowała.

Niedostarczenie informacji w formie skomputeryzowanej nie jest traktowane jako odmowa współpracy, pod warunkiem że zainteresowana strona wykaże, że przedstawienie informacji w wymaganej formie wiązałoby się dla niej z nieuzasadnionymi wysokimi kosztami lub byłoby dla niej zbyt dużym obciążeniem. Strona ta powinna niezwłocznie poinformować o tym Komisję.

7. Rzecznik praw stron

Zainteresowane strony mogą wystąpić o interwencję rzecznika praw stron w postępowaniach w sprawie handlu. Rzecznik praw stron pośredniczy w kontaktach między zainteresowanymi stronami i służbami Komisji prowadzącymi dochodzenie. Rzecznik praw stron rozpatruje wnioski o dostęp do akt, spory dotyczące poufności dokumentów, wnioski o przedłużenie terminów i wnioski stron trzecich o przesłuchanie. Rzecznik praw stron może zorganizować przesłuchanie indywidualnej zainteresowanej strony i podjąć się mediacji, aby zapewnić pełne wykonanie prawa zainteresowanych stron do obrony.

Wniosek o przesłuchanie z udziałem rzecznika praw stron należy sporządzić na piśmie, podając uzasadnienie. Wnioski o przesłuchanie w sprawach dotyczących wstępnego etapu dochodzenia muszą wpłynąć w terminie 15 dni od daty opublikowania niniejszego zawiadomienia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. Na kolejnych etapach wnioski o przesłuchanie należy składać w terminach określonych przez Komisję w korespondencji ze stronami.

Dodatkowe informacje i dane kontaktowe zainteresowane strony mogą uzyskać na stronach internetowych DG ds. Handlu dotyczących rzecznika praw stron: http://ec.europa.eu/trade/trade-policy-and-you/contacts/hearing-officer/

8. Harmonogram dochodzenia

Dochodzenie zostanie zamknięte, zgodnie z art. 6 ust. 9 rozporządzenia podstawowego, w terminie 15 miesięcy od daty opublikowania niniejszego zawiadomienia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. Zgodnie z art. 7 ust. 1 rozporządzenia podstawowego tymczasowe środki mogą zostać wprowadzone nie później niż dziewięć miesięcy od daty opublikowania niniejszego zawiadomienia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

9. Przetwarzanie danych osobowych

Wszelkie dane osobowe zgromadzone podczas niniejszego dochodzenia będą traktowane zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2000 r. o ochronie osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje i organy wspólnotowe i o swobodnym przepływie takich danych (7).

(1) Dz.U. L 176 z 30.6.2016, s. 21.

(2) Producentem eksportującym jest każde przedsiębiorstwo w państwie, którego dotyczy postępowanie, które to przedsiębiorstwo produkuje i wywozi produkt objęty dochodzeniem na rynek Unii, bezpośrednio lub za pośrednictwem strony trzeciej, w tym każde z powiązanych z nim przedsiębiorstw uczestniczących w produkcji, sprzedaży krajowej lub wywozie produktu objętego dochodzeniem.

(3) Na podstawie art. 9 ust. 6 rozporządzenia podstawowego pomija się marginesy zerowe i de minimis oraz marginesy ustalone zgodnie z warunkami określonymi w art. 18 rozporządzenia podstawowego.

(4) Do próby mogą zostać włączeni tylko importerzy niepowiązani z producentami eksportującymi. Importerzy powiązani z producentami eksportującymi muszą wypełnić załącznik I do kwestionariusza dla tych producentów eksportujących. Zgodnie z art. 127 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2015/2447 z dnia 24 listopada 2015 r. ustanawiającego szczegółowe zasady wykonania niektórych przepisów rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 ustanawiającego unijny kodeks celny dwie osoby uważa się za powiązane, gdy: a) jedna jest urzędnikiem lub dyrektorem w firmie drugiej osoby; b) są one prawnie uznanymi wspólnikami w działalności gospodarczej; c) są one pracodawcą i pracobiorcą; d) osoba trzecia bezpośrednio lub pośrednio dysponuje prawami głosu lub udziałem w kapitale zakładowym wynoszącym co najmniej 5 % wszystkich praw głosu lub co najmniej 5 % kapitału zakładowego obu osób; e) jedna z osób bezpośrednio lub pośrednio kontroluje drugą; f) obie znajdują się pod bezpośrednią lub pośrednią kontrolą trzeciej osoby; g) wspólnie kontrolują, bezpośrednio lub pośrednio, osobę trzecią; lub h) są członkami tej samej rodziny (Dz.U. L 343 z 29.12.2015, s. 558). Za członków rodziny uważa się wyłącznie osoby pozostające ze sobą w którymkolwiek z wymienionych poniżej stosunków: (i) mąż i żona, (ii) rodzice i dzieci, (iii) bracia i siostry (rodzeni lub przyrodni), (iv) dziadkowie i wnuki, (v) wuj lub ciotka i bratanek lub siostrzeniec oraz bratanica lub siostrzenica, (vi) teściowie i zięć lub synowa, (vii) szwagier i szwagierka. Zgodnie z art. 5 pkt 4 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 ustanawiającego unijny kodeks celny „osoba” oznacza osobę fizyczną, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, ale uznaną – na mocy prawa unijnego lub krajowego – za mającą zdolność do czynności prawnych (Dz.U. L 269 z 10.10.2013, s. 1).

(5) Dane przekazane przez niepowiązanych importerów mogą być wykorzystane także w związku z innymi aspektami niniejszego dochodzenia niż stwierdzenie dumpingu.

(6) Dokument oznakowany „Limited” jest uważany za dokument poufny zgodnie z art. 19 rozporządzenia podstawowego i art. 6 Porozumienia WTO o stosowaniu artykułu VI Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu 1994 (porozumienie antydumpingowe). Jest on także dokumentem chronionym zgodnie z art. 4 rozporządzenia (WE) nr 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 145 z 31.5.2001, s. 43).

(7) Dz.U. L 8 z 12.1.2001, s. 1.

ZAŁĄCZNIK I

Tekst z obrazka

☐ Wersja „Limited” (1)

☐ Wersja „For inspection by interested parties”

(zaznaczyć właściwe pole)

POSTĘPOWANIE ANTYDUMPINGOWE DOTYCZĄCE PRZYWOZU KRZEMU POCHODZĄCEGO Z BOŚNI I HERCEGOWINY ORAZ BRAZYLII

INFORMACJE NA TEMAT DOBORU PRÓB PRODUCENTÓW EKSPORTUJĄCYCH

Niniejszy formularz ma pomóc producentom eksportującym w Bośni i Hercegowinie oraz Brazylii w dostarczeniu informacji związanych z kontrolą wyrywkową, wymaganych w pkt 5.2.1 lit. a) zawiadomienia o wszczęciu.

Zarówno wersję „Limited”, jak i wersję „For inspection by interested parties” należy odesłać Komisji, jak określono w zawiadomieniu o wszczęciu.

1. DANE SŁUŻĄCE IDENTYFIKACJI I DANE KONTAKTOWE

Proszę podać następujące dane dotyczące przedsiębiorstwa:

Nazwa przedsiębiorstwa

Adres

Osoba wyznaczona do kontaktów

E-mail

Telefon

Faks

2. WIELKOŚĆ OBROTU I SPRZEDAŻY

Proszę podać: obrót w walucie księgowej przedsiębiorstwa w okresie objętym dochodzeniem (ze sprzedaży eksportowej do Unii dla każdego z 28 państw członkowskich (2) w ujęciu osobnym i łącznym oraz ze sprzedaży krajowej) dla krzemu określonego w zawiadomieniu o wszczęciu, oraz odpowiadający mu wolumen w tonach metrycznych. Proszę podać nazwę waluty.

Wolumen w tonach metrycznych

Wartość w walucie księgowej

Podać nazwę waluty

Sprzedaż eksportowa do Unii (osobno w odniesieniu do każdego z 28 państw członkowskich oraz łącznie) produktu objętego dochodzeniem produkowanego przez przedsiębiorstwo

Ogółem:

Wymienić osobno każde państwo członkowskie (1):

Sprzedaż krajowa produktu objętego dochodzeniem produkowanego przez przedsiębiorstwo

(1) Proszę dodać kolejne wiersze w miarę potrzeby.

(1) Niniejszy dokument jest przeznaczony wyłącznie do użytku wewnętrznego. Jest on chroniony zgodnie z art. 4 rozporządzenia (WE) nr 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 145 z 31.5.2001, s. 43). Jest to dokument poufny zgodnie z art. 19 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1036 z dnia 8 czerwca 2016 r. w sprawie ochrony przed przywozem produktów po cenach dumpingowych z krajów niebędących członkami Unii Europejskiej (Dz.U. L 176 z 30.6.2016, s. 21) oraz art. 6 Porozumienia WTO o stosowaniu artykułu VI Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu 1994 (porozumienie antydumpingowe).

(2) 28 państw członkowskich Unii Europejskiej to: Belgia, Bułgaria, Republika Czeska, Dania, Niemcy, Estonia, Irlandia, Grecja, Hiszpania, Francja, Chorwacja, Włochy, Cypr, Łotwa, Litwa, Luksemburg, Węgry, Malta, Niderlandy, Austria, Polska, Portugalia, Rumunia, Słowenia, Słowacja, Finlandia, Szwecja i Zjednoczone Królestwo.

Tekst z obrazka

3. DZIAŁALNOŚĆ PRZEDSIĘBIORSTWA I PRZEDSIĘBIORSTW POWIĄZANYCH (1)

Proszę dokładnie określić działalność przedsiębiorstwa i wszystkich przedsiębiorstw powiązanych (proszę je wymienić i podać charakter powiązania z Państwa przedsiębiorstwem) uczestniczących w produkcji lub sprzedaży (eksportowej lub krajowej) produktu objętego dochodzeniem. Działalność taka może obejmować, choć nie wyłącznie, zakup produktu objętego dochodzeniem, jego produkcję w ramach podwykonawstwa, przetwarzanie produktu objętego dochodzeniem lub handel nim.

Nazwa i lokalizacja przedsiębiorstwa

Działalność

Powiązanie

4. INNE INFORMACJE

Proszę podać wszelkie inne istotne informacje, które zdaniem przedsiębiorstwa mogłyby pomóc Komisji w doborze próby.

5. INDYWIDUALNY MARGINES DUMPINGU

Przedsiębiorstwo oświadcza, że w razie gdy nie zostanie włączone do próby, chciałoby otrzymać kwestionariusz i inne formularze wniosków w celu ich wypełnienia i złożenia wniosku o indywidualny margines dumpingu zgodnie z sekcją 5.2.1 lit. b) zawiadomienia o wszczęciu.

☐ Tak

☐ Nie

6. ZAŚWIADCZENIE

Poprzez przekazanie wyżej wspomnianych informacji przedsiębiorstwo wyraża zgodę na ewentualne włączenie go do próby. Jeżeli przedsiębiorstwo zostanie włączone do próby, będzie to dla niego oznaczać konieczność wypełnienia kwestionariusza oraz wyrażenia zgody na wizytę na jego terenie w celu weryfikacji udzielonych odpowiedzi. W przypadku gdy przedsiębiorstwo nie wyrazi zgody na ewentualne włączenie go do próby, zostanie uznane za podmiot niewspółpracujący w dochodzeniu. Ustalenia Komisji dotyczące niewspółpracujących producentów eksportujących opierają się na dostępnych faktach, a ich wynik może być dla takiego przedsiębiorstwa mniej korzystny niż w przypadku, gdyby podjęło ono współpracę.

Podpis upoważnionego pracownika:

Imię i nazwisko oraz stanowisko upoważnionego pracownika:

Data:

(1) Zgodnie z art. 127 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2015/2447 z dnia 24 listopada 2015 r. ustanawiającego szczegółowe zasady wykonania niektórych przepisów rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 ustanawiającego unijny kodeks celny dwie osoby uważa się za powiązane, gdy: a) jedna jest urzędnikiem lub dyrektorem w firmie drugiej osoby; b) są one prawnie uznanymi wspólnikami w działalności gospodarczej; c) są one pracodawcą i pracobiorcą; d) osoba trzecia bezpośrednio lub pośrednio dysponuje prawami głosu lub udziałem w kapitale zakładowym wynoszącym co najmniej 5 % wszystkich praw głosu lub co najmniej 5 % kapitału zakładowego obu osób; e) jedna z osób bezpośrednio lub pośrednio kontroluje drugą; f) obie znajdują się pod bezpośrednią lub pośrednią kontrolą trzeciej osoby; g) wspólnie kontrolują, bezpośrednio lub pośrednio, osobę trzecią; lub h) są członkami tej samej rodziny (Dz.U. L 343 z 29.12.2015, s. 558). Za członków rodziny uważa się wyłącznie osoby pozostające ze sobą w którymkolwiek z wymienionych poniżej stosunków: (i) mąż i żona; (ii) rodzice i dzieci; (iii) bracia i siostry (rodzeni lub przyrodni); (iv) dziadkowie i wnuki; (v) wuj lub ciotka i bratanek lub siostrzeniec oraz bratanica lub siostrzenica; (vi) teściowie i zięć lub synowa; (vii) szwagier i szwagierka. Zgodnie z art. 5 pkt 4 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 ustanawiającego unijny kodeks celny „osoba” oznacza osobę fizyczną, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, ale uznaną – na mocy prawa unijnego lub krajowego – za mającą zdolność do czynności prawnych (Dz.U. L 269 z 10.10.2013, s. 1).

ZAŁĄCZNIK II

Tekst z obrazka

☐ Wersja „Limited” (1)

☐ Wersja „For inspection by interested parties”

(zaznaczyć właściwe pole)

POSTĘPOWANIE ANTYDUMPINGOWE DOTYCZĄCE PRZYWOZU KRZEMU POCHODZĄCEGO Z BOŚNI I HERCEGOWINY ORAZ BRAZYLII

INFORMACJE NA TEMAT DOBORU PRÓBY IMPORTERÓW NIEPOWIĄZANYCH

Niniejszy formularz ma pomóc importerom niepowiązanym w dostarczeniu informacji związanych z kontrolą wyrywkową, wymaganych w sekcji 5.2.2 zawiadomienia o wszczęciu.

Zarówno wersję „Limited”, jak i wersję „For inspection by interested parties” należy odesłać Komisji, jak określono w zawiadomieniu o wszczęciu.

1. DANE SŁUŻĄCE IDENTYFIKACJI I DANE KONTAKTOWE

Proszę podać następujące dane dotyczące przedsiębiorstwa:

Nazwa przedsiębiorstwa

Adres

Osoba wyznaczona do kontaktów

E-mail

Telefon

Faks

2. WIELKOŚĆ OBROTU I SPRZEDAŻY

Proszę podać: łączną wartość obrotu przedsiębiorstwa w euro (EUR), obrót i wagę lub wielkość przywozu do Unii (2) oraz wielkość odsprzedaży na rynku unijnym po przywozie z Bośni i Hercegowiny oraz Brazylii w okresie objętym dochodzeniem dla krzemu określonego w zawiadomieniu o wszczęciu wraz z odpowiadającą im wagą lub ilością. Proszę podać stosowaną jednostkę wagi lub ilości.

Podać jednostkę miary

Wartość w euro (EUR)

Łączny obrót przedsiębiorstwa w euro (EUR)

Przywóz produktu objętego dochodzeniem do Unii

Odsprzedaż produktu objętego dochodzeniem na rynku unijnym po przywozie z Bośni i Hercegowiny

Odsprzedaż produktu objętego dochodzeniem na rynku unijnym po przywozie z Brazylii

(2) 28 państw członkowskich Unii Europejskiej to: Belgia, Bułgaria, Republika Czeska, Dania, Niemcy, Estonia, Chorwacja, Irlandia, Grecja, Hiszpania, Francja, Włochy, Cypr, Łotwa, Litwa, Luksemburg, Węgry, Malta, Niderlandy, Austria, Polska, Portugalia, Rumunia, Słowenia, Słowacja, Finlandia, Szwecja i Zjednoczone Królestwo.

Tekst z obrazka

3. DZIAŁALNOŚĆ PRZEDSIĘBIORSTWA I PRZEDSIĘBIORSTW POWIĄZANYCH (1)

Nazwa i lokalizacja przedsiębiorstwa

Działalność

Powiązanie

4. INNE INFORMACJE

Proszę podać wszelkie inne istotne informacje, które zdaniem przedsiębiorstwa mogłyby pomóc Komisji w doborze próby.

5. ZAŚWIADCZENIE

Poprzez przekazanie wyżej wspomnianych informacji przedsiębiorstwo wyraża zgodę na ewentualne włączenie go do próby. Jeżeli przedsiębiorstwo zostanie włączone do próby, będzie to dla niego oznaczać konieczność wypełnienia kwestionariusza oraz wyrażenia zgody na wizytę na jego terenie w celu weryfikacji udzielonych odpowiedzi. W przypadku gdy przedsiębiorstwo nie wyrazi zgody na ewentualne włączenie go do próby, zostanie uznane za podmiot niewspółpracujący w dochodzeniu. Ustalenia Komisji dotyczące niewspółpracujących importerów opierają się na dostępnych faktach, a ich wynik może być dla takiego przedsiębiorstwa mniej korzystny niż w przypadku, gdyby podjęło ono współpracę.

Podpis upoważnionego pracownika:

Imię i nazwisko oraz stanowisko upoważnionego pracownika:

Data:

		ISSN 1977-1002
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		C 438

Wydanie polskie	Informacje i zawiadomienia	Rocznik 60 19 grudnia 2017

Powiadomienie nr	Spis treśći	Strona
	II Komunikaty
	KOMUNIKATY INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ
	Komisja Europejska
2017/C 438/01	Komunikat Komisji – Równowartość progów określonych w dyrektywach Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/23/UE, 2014/24/UE, 2014/25/UE i 2009/81/WE	1
2017/C 438/02	Brak sprzeciwu wobec zgłoszonej koncentracji (Sprawa M.8703 – Porsche Digital/Axel Springer/JV) ( 1 )	4
2017/C 438/03	Brak sprzeciwu wobec zgłoszonej koncentracji (Sprawa M.8729 – EQT Fund Management/G+E Getec Holding) ( 1 )	4

	IV Informacje
	INFORMACJE INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ
	Rada
2017/C 438/04	Konkluzje Rady w sprawie unijnego wykazu jurysdykcji niechętnych współpracy do celów podatkowych	5
2017/C 438/05	Ogłoszenie skierowane do osób, do których mają zastosowanie środki ograniczające przewidziane w decyzji Rady 2014/119/WPZiB oraz w rozporządzeniu Rady (UE) nr 208/2014 w sprawie środków ograniczających skierowanych przeciwko niektórym osobom, podmiotom i organom w związku z sytuacją na Ukrainie	25
	Komisja Europejska
2017/C 438/06	Kursy walutowe euro	26
2017/C 438/07	Opinia Komitetu Doradczego ds. Koncentracji wydana na posiedzeniu w dniu 4 lipca 2016 r. dotycząca projektu decyzji w sprawie M.7724 ASL/Arianespace – Sprawozdawca: Litwa	27
2017/C 438/08	Sprawozdanie końcowe urzędnika przeprowadzającego spotkanie wyjaśniające – ASL/Arianespace (M.7724)	29
2017/C 438/09	Streszczenie decyzji Komisji z dnia 20 lipca 2016 r. uznającej koncentrację za zgodną z rynkiem wewnętrznym oraz z funkcjonowaniem Porozumienia EOG (Sprawa M.7724 – ASL/Arianespace) (notyfikowana jako dokument nr C(2016) 4621)	31
2017/C 438/10	Nowa strona narodowa obiegowych monet euro	37
	Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności
2017/C 438/11	Tworzenie sieci organizacji zajmujących się dziedzinami wchodzącymi w zakres misji Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA)	38

80 000 EUR	BGN	Nowy lew bułgarski	156 464
	CZK	Korona czeska	2 151 760
	DKK	Korona duńska	595 608
	GBP	Funt szterling	65 630
	HRK	Kuna chorwacka	601 232
	HUF	Forint węgierski	24 852 800
	PLN	Nowy polski złoty	344 936
	RON	Nowy lej rumuński	360 160
	SEK	Korona szwedzka	758 768

144 000 EUR	BGN	Nowy lew bułgarski	281 635
	CZK	Korona czeska	3 873 168
	DKK	Korona duńska	1 072 094
	GBP	Funt szterling	118 133
	HRK	Kuna chorwacka	1 082 218
	HUF	Forint węgierski	44 735 040
	PLN	Nowy polski złoty	620 885
	RON	Nowy lej rumuński	648 288
	SEK	Korona szwedzka	1 365 782

	V Ogłoszenia
	POSTĘPOWANIA ZWIĄZANE Z REALIZACJĄ WSPÓLNEJ POLITYKI HANDLOWEJ
	Komisja Europejska
2017/C 438/12	Zawiadomienie o wszczęciu postępowania antydumpingowego dotyczącego przywozu krzemu pochodzącego z Bośni i Hercegowiny oraz Brazylii	39
	POSTĘPOWANIA ZWIĄZANE Z REALIZACJĄ POLITYKI KONKURENCJI
	Komisja Europejska
2017/C 438/13	Zgłoszenie zamiaru koncentracji (Sprawa M.8451 – Tronox/Cristal) ( 1 )	49

221 000 EUR	BGN	Nowy lew bułgarski	432 232
	CZK	Korona czeska	5 944 237
	DKK	Korona duńska	1 645 367
	GBP	Funt szterling	181 302
	HRK	Kuna chorwacka	1 660 903
	HUF	Forint węgierski	68 655 860
	PLN	Nowy polski złoty	952 886
	RON	Nowy lej rumuński	994 942
	SEK	Korona szwedzka	2 096 097

443 000 EUR	BGN	Nowy lew bułgarski	866 419
	CZK	Korona czeska	11 915 371
	DKK	Korona duńska	3 298 179
	GBP	Funt szterling	363 424
	HRK	Kuna chorwacka	3 329 322
	HUF	Forint węgierski	137 622 380
	PLN	Nowy polski złoty	1 910 083
	RON	Nowy lej rumuński	1 994 386
	SEK	Korona szwedzka	4 201 678

750 000 EUR	BGN	Nowy lew bułgarski	1 466 850
	CZK	Korona czeska	20 172 750
	DKK	Korona duńska	5 583 825
	GBP	Funt szterling	615 278
	HRK	Kuna chorwacka	5 636 550
	HUF	Forint węgierski	232 995 000
	PLN	Nowy polski złoty	3 233 775
	RON	Nowy lej rumuński	3 376 500
	SEK	Korona szwedzka	7 113 450

1 000 000 EUR	BGN	Nowy lew bułgarski	1 955 800
	CZK	Korona czeska	26 897 000
	DKK	Korona duńska	7 445 100
	GBP	Funt szterling	820 370
	HRK	Kuna chorwacka	7 515 400
	HUF	Forint węgierski	310 660 000
	PLN	Nowy polski złoty	4 311 700
	RON	Nowy lej rumuński	4 502 000
	SEK	Korona szwedzka	9 484 600

5 548 000 EUR	BGN	Nowy lew bułgarski	10 850 778
	CZK	Korona czeska	149 224 556
	DKK	Korona duńska	41 305 415
	GBP	Funt szterling	4 551 413
	HRK	Kuna chorwacka	41 695 439
	HUF	Forint węgierski	1 723 541 680
	PLN	Nowy polski złoty	23 921 312
	RON	Nowy lej rumuński	24 977 096
	SEK	Korona szwedzka	52 620 561

	Waluta	Kurs wymiany
USD	Dolar amerykański	1,1795
JPY	Jen	132,66
DKK	Korona duńska	7,4440
GBP	Funt szterling	0,88208
SEK	Korona szwedzka	9,9588
CHF	Frank szwajcarski	1,1652
ISK	Korona islandzka
NOK	Korona norweska	9,8573
BGN	Lew	1,9558
CZK	Korona czeska	25,685
HUF	Forint węgierski	313,67
PLN	Złoty polski	4,2070
RON	Lej rumuński	4,6228
TRY	Lir turecki	4,5253
AUD	Dolar australijski	1,5392
CAD	Dolar kanadyjski	1,5185
HKD	Dolar Hongkongu	9,2194
NZD	Dolar nowozelandzki	1,6836
SGD	Dolar singapurski	1,5904
KRW	Won	1 282,23
ZAR	Rand	15,1661
CNY	Yuan renminbi	7,8055
HRK	Kuna chorwacka	7,5430
IDR	Rupia indonezyjska	16 027,64
MYR	Ringgit malezyjski	4,8141
PHP	Peso filipińskie	59,551
RUB	Rubel rosyjski	69,1462
THB	Bat tajlandzki	38,499
BRL	Real	3,8734
MXN	Peso meksykańskie	22,4718
INR	Rupia indyjska	75,7645